ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 119
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 65
14 marca 2022

Spis treści

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2022/C 119/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2022/C 119/02

Sprawa C-594/19 P: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. – Deutsche Lufthansa AG/Komisja Europejska, Land Rheinland-Pfalz. [Odwołanie – Pomoc państwa – Pomoc na rzecz portów lotniczych i przedsiębiorstw lotniczych – Decyzja uznająca środki na rzecz portu lotniczego Frankfurt-Hahn za pomoc państwa zgodną z rynkiem wewnętrznym i stwierdzająca brak pomocy państwa na rzecz przedsiębiorstw lotniczych korzystających z tego portu lotniczego – Niedopuszczalność skargi o stwierdzenie nieważności – Artykuł 263 akapit czwarty TFUE – Osoba fizyczna lub prawna, której sporna decyzja nie dotyczy bezpośrednio i indywidualnie – Skuteczna ochrona sądowa]

2

2022/C 119/03

Sprawa C-638/19 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 25 stycznia 2022 r. – Komisja Europejska/European Food i in. [Odwołanie – Pomoc państwa – Artykuły 107 i 108 TFUE – Dwustronna umowa inwestycyjna – Klauzula arbitrażowa – Rumunia – Przystąpienie do Unii Europejskiej – Uchylenie systemu zachęt podatkowych przed przystąpieniem – Orzeczenie arbitrażowe, w którym przyznano wypłatę odszkodowania po przystąpieniu – Decyzja Komisji Europejskiej uznająca, że ta wypłata stanowi pomoc państwa niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie – Kompetencje Komisji – Stosowanie prawa Unii ratione temporis – Określenie chwili, w której beneficjent uzyskuje prawo do otrzymania pomocy – Artykuł 19 TUE – Artykuły 267 i 344 TFUE – Autonomia prawa Unii]

3

2022/C 119/04

Sprawa C-788/19: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 27 stycznia 2022 r. – Komisja Europejska/Królestwo Hiszpanii [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Artykuł 258 TFUE – Swoboda przepływu kapitału – Obowiązek informowania o dobrach lub prawach posiadanych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) – Naruszenie tego obowiązku – Przedawnienie – Sankcje]

3

2022/C 119/05

Sprawa C-891/19 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. – Komisja Europejska/Hubei Xinyegang Special Tube Co. Ltd, ArcelorMittal Tubular Products Roman SA, Válcovny trub Chomutov a.s., Vallourec Deutschland GmbH [Odwołanie – Dumping – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/804 – Przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu pochodzących z Chin – Ostateczne cło antydumpingowe – Rozporządzenie (UE) 2016/1036 – Artykuł 3 ust. 2, 3 i 6 oraz art. 17 – Ustalenie szkody – Badanie wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na ceny podobnych produktów sprzedawanych na rynku Unii Europejskiej – Analiza podcięcia cenowego – Stosowanie metody numerów kontrolnych produktów (PCN) – Ciążący na Komisji Europejskiej obowiązek uwzględnienia różnych segmentów rynku produktu objętego postępowaniem oraz całości sprzedaży produktów podobnych wytwarzanych przez producentów Unii Europejskiej objętych próbą]

4

2022/C 119/06

Sprawa C-899/19 P: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. – Rumunia/Komisja Europejska, Węgry [Odwołanie – Prawo instytucjonalne – Inicjatywa obywatelska – Rozporządzenie (UE) nr 211/2011 – Artykuł 4 ust. 2 lit. b) – Rejestracja proponowanej inicjatywy obywatelskiej – Przesłanka by proponowana inicjatywa nie wykraczała w sposób oczywisty poza kompetencje Komisji Europejskiej w zakresie przedkładania wniosku dotyczącego aktu prawnego w celu wprowadzania w życie traktatów – Decyzja (UE) 2017/652 – Inicjatywa obywatelska Minority SafePack – one million signatures for diversity in Europe – Częściowa rejestracja – Artykuł 5 ust. 2 TUE – Zasada przyznania kompetencji – Artykuł 296 TFUE – Obowiązek uzasadnienia – Zasada kontradyktoryjności]

5

2022/C 119/07

Sprawa C-51/20: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. – Komisja Europejska/Republika Grecka [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Pomoc państwa – Pomoc uznana za bezprawnie przyznaną i niezgodną z rynkiem wewnętrznym – Obowiązek odzyskania – Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie – Niewykonanie – Nieprzestrzeganie obowiązku odzyskania pomocy bezprawnie przyznanej i niezgodnej z rynkiem wewnętrznym – Kary finansowe – Charakter proporcjonalny i odstraszający – Okresowa kara pieniężna – Ryczałt – Zdolność płatnicza – Ważenie głosów państwa członkowskiego w Parlamencie Europejskim]

5

2022/C 119/08

Sprawa C-90/20: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Højesteret – Dania) – Apcoa Parking Danmark A/S/Skatteministeriet [Odesłanie prejudycjalne – Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 2 ust. 1 lit. c) – Zakres stosowania – Czynności podlegające opodatkowaniu – Działalność prowadzona przez spółkę prawa prywatnego – Prowadzenie parkingów na terenach prywatnych – Opłaty kontrolne pobierane przez tę spółkę w przypadku nieprzestrzegania przez kierowców ogólnych warunków użytkowania tych parkingów – Kwalifikacja – Realia gospodarcze i handlowe transakcji]

6

2022/C 119/09

Sprawa C-118/20: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 18 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof – Austria) – JY/Wiener Landesregierung [Odesłanie prejudycjalne – Obywatelstwo Unii – Artykuły 20 i 21 TFUE – Zakres stosowania – Zrzeczenie się obywatelstwa danego państwa członkowskiego w celu uzyskania obywatelstwa innego państwa członkowskiego, zgodnie z promesą nadania obywatelstwa wydaną zainteresowanej osobie przez to ostatnie państwo – Cofnięcie tej promesy ze względów porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego – Zasada proporcjonalności – Sytuacja bezpaństwowca]

7

2022/C 119/10

Sprawa C-165/20: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin – Niemcy) – ET, występujący jako syndyk masy upadłościowej Air Berlin PLC&Co. Luftverkehrs KG/Bundesrepublik Deutschland [Odesłanie prejudycjalne – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Dyrektywa 2003/87/WE – Artykuł 3e – Uwzględnienie działalności lotniczej – Dyrektywa 2008/101/WE – Rozdzielanie i nieodpłatne wydawanie operatorom statków powietrznych uprawnień do emisji – Zaprzestanie przez takiego operatora działalności z powodu wszczęcia postępowania upadłościowego – Decyzja właściwego organu krajowego o odmowie wydania uprawnień syndykowi masy upadłościowej spółki]

7

2022/C 119/11

Sprawa C-179/20: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Bucureşti – Rumunia) – Fondul Proprietatea SA/Guvernul României, SC Complexul Energetic Hunedoara SA, w likwidacji, SC Complexul Energetic Oltenia SA, Compania Naţională de Transport al Energiei Electrice Transelectrica SA [Odesłanie prejudycjalne – Rynek wewnętrzny energii elektrycznej – Dyrektywa 2009/72/WE – Artykuł 15 ust. 4 – Dysponowanie priorytetowe – Bezpieczeństwo dostaw – Artykuł 32 ust. 1 – Swobodny dostęp stron trzecich – Gwarantowany dostęp do systemów przesyłowych – Dyrektywa 2009/28/WE – Artykuł 16 ust. 2 – Gwarantowany dostęp – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – Artykuł 108 ust. 3 TFUE – Pomoc państwa]

8

2022/C 119/12

Sprawa C-181/20: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 25 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud České republiky – Republika Czeska) – VYSOČINA WIND a.s./Česká republika – Ministerstvo životního prostředí [Odesłanie prejudycjalne – Środowisko naturalne – Dyrektywa 2012/19/UE – Zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny – Obowiązek finansowania kosztów gospodarowania odpadami pochodzącymi z paneli fotowoltaicznych – Skutek wsteczny – Zasada pewności prawa – Niewłaściwa transpozycja dyrektywy – Odpowiedzialność państwa członkowskiego]

9

2022/C 119/13

Sprawa C-234/20: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Senāts) – Łotwa) – Sātiņi-S SIA [Odesłanie prejudycjalne – Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) – Rozporządzenie (UE) nr 1305/2013 – Wsparcie rozwoju obszarów wiejskich – Artykuł 30 ust. 6 lit. a) – Płatności z tytułu sieci Natura 2000 – Rekompensata za utratę dochodów na obszarach rolnych i leśnych – Torfowiska – Zakaz zakładania plantacji żurawiny – Brak rekompensaty – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 17 – Prawo własności]

10

2022/C 119/14

Sprawa C-238/20: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 stycznia 2022 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Senāts) – Łotwa] – Sātiņi-S SIA [Odesłanie prejudycjalne – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 17 – Prawo własności – Dyrektywa 2009/147/WE – Rekompensata za szkody wyrządzone w akwakulturze przez dzikie ptaki chronione na obszarze Natura 2000 – Rekompensata w kwocie niższej niż wartość rzeczywiście poniesionych szkód – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – Pomoc państwa – Pojęcie korzyści – Przesłanki – Rozporządzenie (UE) nr 717/2014 – Zasada de minimis]

11

2022/C 119/15

Sprawa C-261/20: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 18 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Thelen Technopark Berlin GmbH / MN [Odesłanie prejudycjalne – Swoboda świadczenia usług – Artykuł 49 TFUE – Dyrektywa 2006/123/WE – Artykuł 15 – Wynagrodzenia architektów i inżynierów – Obowiązujące usługodawcę taryfy minimalne – Bezpośrednia skuteczność – Wyrok stwierdzający uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego wydany w toku postępowania przed sądem krajowym]

11

2022/C 119/16

Sprawa C-347/20: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratīvā rajona tiesa – Łotwa) – SIA Zinātnes parks/Finanšu ministrija [Odesłanie prejudycjalne – Fundusze strukturalne – Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) – Rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 – Program współfinansowania – Pomoc państwa – Rozporządzenie (UE) nr 651/2014 – Zakres stosowania – Ograniczenia – Pojęcia subskrybowanego kapitału zakładowego i przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji – Wykluczenie przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji ze wsparcia z EFRR – Zasady dotyczące skuteczności podwyższenia subskrybowanego kapitału zakładowego – Data przedstawienia dowodów tego podwyższenia – Zasady niedyskryminacji i przejrzystości]

12

2022/C 119/17

Sprawa C-432/20: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wien – Austria) – ZK [Odesłanie prejudycjalne – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Polityka imigracyjna – Dyrektywa 2003/109/WE – Artykuł 9 ust. 1 lit. c) – Utrata statusu obywatela państwa trzeciego będącego rezydentem długoterminowym – Nieobecność na terytorium Unii Europejskiej przez okres 12 kolejnych miesięcy – Przerwanie tego okresu nieobecności – Nieregularne i krótkotrwałe pobyty na terytorium Unii]

13

2022/C 119/18

Sprawa C-151/21: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 13 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha – Hiszpania) – Servicio de Salud de Castilla-La Mancha (SESCAM)/BF [Porozumienie ramowe UNICE, CEEP, ETUC w sprawie pracy na czas określony – Klauzula 4 – Zasada niedyskryminacji – Dziedzina zdrowia publicznego – Obliczanie dodatków za wysługę lat – Uregulowanie krajowe odmawiające uwzględnienia w stosunku do stałego pracownika statutowego w celu obliczenia dodatków za wysługę okresów odpowiadających pracy wykonywanej w charakterze pracownika tymczasowego w wyższej kategorii zawodowej]

14

2022/C 119/19

Sprawa C-226/21: Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 13 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Contencioso-Administrativo no 1 de Toledo – Hiszpania) – KQ/Servicio de Salud de Castilla-La Mancha (SESCAM) [Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC – Klauzula 4 – Zasada niedyskryminacji – Pojęcie warunków zatrudnienia – Zwolnienie ze względu na wiek z obowiązku pełnienia dyżurów medycznych związanych ze stałą opieką przyznawane jedynie pracownikom zatrudnionym na czas nieokreślony]

14

2022/C 119/20

Sprawa C-740/21: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 5 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Düsseldorf – Niemcy) – SN i in./Eurowings GmbH [Transport lotniczy – Odszkodowanie na rzecz pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład – Pasażerowie, którzy stawili się na lotnisku we właściwym czasie – Spóźnienie na lot ze względu nadzwyczajnie długi czas odprawy – Braki organizacyjne lub zakłócenia w pracy portu lotniczego]

15

2022/C 119/21

Sprawa C-169/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 10 lutego 2021 r. w sprawie T-130/19, Spadafora/Komisja, wniesione w dniu 15 marca 2021 r. przez Sergia Spadaforę

15

2022/C 119/22

Sprawa C-514/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Irlandia) w dniu 20 sierpnia 2021 r. – LU / Minister for Justice and Equality

16

2022/C 119/23

Sprawa C-515/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Irlandia) w dniu 20 sierpnia 2021 r. – PH/Minister for Justice and Equality

17

2022/C 119/24

Sprawa C-518/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 9 czerwca 2021 r. w sprawie T-699/19, FT i in./Komisja, wniesione w dniu 20 sierpnia 2021 r. przez FT i in.

18

2022/C 119/25

Sprawa C-713/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 25 listopada 2021 r. – A/Finanzamt X

18

2022/C 119/26

Sprawa C-741/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Saarbrücken (Niemcy) w dniu 1 grudnia 2021 r. – GP/juris GmbH

19

2022/C 119/27

Sprawa C-746/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 22 września 2021 r. w sprawie T-425/18, Altice Europe/Komisja, wniesione w dniu 2 grudnia 2021 r. przez Altice Group Lux Sarl, dawniej New Altice Europe BV w likwidacji

19

2022/C 119/28

Sprawa C-766/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawie T-384/19, Parlament/Axa Assurances Luxembourg SA i in., wniesione w dniu 8 grudnia 2021 r. przez Parlament Europejski

21

2022/C 119/29

Sprawa C-778/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawach połączonych T-344/19 i T-356/19, Front Polisario/Rada, wniesione w dniu 14 grudnia 2021 r. przez Komisję Europejską

22

2022/C 119/30

Sprawa C-779/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawie T-279/19, Front Polisario/Rada, wniesione w dniu 14 grudnia 2021 r. przez Komisję Europejską

23

2022/C 119/31

Sprawa C-798/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawach połączonych T-344/19 i T-356/19, Front Polisario/Rada, wniesione w dniu 16 grudnia 2021 r. przez Radę Unii Europejskiej

23

2022/C 119/32

Sprawa C-799/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawie T-279/19, Front Polisario/Rada, wniesione w dniu 16 grudnia 2021 r. przez Radę Unii Europejskiej

24

2022/C 119/33

Sprawa C-822/21: Skarga wniesiona w dniu 30 grudnia 2021 r. – Republika Łotewska/Królestwo Szwecji

25

2022/C 119/34

Sprawa C-832/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf (Niemcy) w dniu 27 grudnia 2021 r. – Beverage City & Lifestyle GmbH i in./Advance Magazine Publishers, Inc.

26

2022/C 119/35

Sprawa C-7/22 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 17 listopada 2021 r. w sprawie T-147/17, Anastassopoulos i in./Rada i Komisja, wniesione w dniu 4 stycznia 2022 r. przez RQ

27

2022/C 119/36

Sprawa C-10/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale ordinario di Roma (Włochy) w dniu 5 stycznia 2022 r. – Liberi editori e autori (LEA)/Jamendo SA

28

2022/C 119/37

Sprawa C-11/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tallinna Halduskohus (Estonia) w dniu 5 stycznia 2022 r. – Est Wind Power OÜ/AS Elering

28

2022/C 119/38

Sprawa C-20/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 10 stycznia 2022 r. – Syndicat Les Entreprises du Médicament (LEEM)/Ministre des Solidarités et de la Santé

29

2022/C 119/39

Sprawa C-44/22 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 10 listopada 2021 r. w sprawie T-602/15 RENV, Jenkinson/Rada i in., wniesione w dniu 20 stycznia 2022 r. przez Liama Jenkinsona

30

 

Sąd

2022/C 119/40

Sprawa T-303/16: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – Mylan IRE Healthcare/Komisja [Produkty lecznicze stosowane u ludzi – Sieroce produkty lecznicze – Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu na rynku produktów leczniczych Tobramyciny VVB i produktów o innych powiązanych nazwach – Odstąpienie od wyłączności rynkowej produktu leczniczego o nazwie Tobi Podhaler, zawierającego substancję aktywną tobramycinę – Artykuł 8 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 141/2000 – Pojęcie znaczącej korzyści – Pojęcie wyższości klinicznej – Artykuł 3 ust. 2 i ust. 3 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 847/2000 – Obowiązek staranności – Oczywisty błąd w ocenie]

31

2022/C 119/41

Sprawa T-757/18: Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Koinopraxia Touristiki Loutrakiou/Komisja [Pomoc państwa – Kasyna greckie – Regulacja przewidująca obciążenie wynoszące 80 % opłat za wstęp o różnej wysokości – Rozróżnienie między kasynami publicznymi a prywatnymi – Skarga do Komisji – Decyzja stwierdzająca niezgodność pomocy z rynkiem wewnętrznym i jej bezprawność oraz nakazująca jej odzyskanie – Stwierdzenie nieważności decyzji wyrokiem Sądu – Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa – Skarga o stwierdzenie nieważności – Akt zaskarżalny – Dopuszczalność – Prawo do obrony]

31

2022/C 119/42

Sprawa T-610/19: Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Deutsche Telekom/Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie – Konkurencja – Nadużycie pozycji dominującej – Słowacki rynek szerokopasmowych usług telekomunikacyjnych – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 102 TFUE i art. 54 porozumienia EOG – Wyrok stwierdzający częściową nieważność decyzji i obniżający kwotę nałożonej grzywny – Odmowa zapłaty przez Komisję odsetek za zwłokę – Artykuł 266 TFUE – Artykuł 90 ust. 4 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012 – Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom – Pozbawienie możliwości korzystania z nienależnie zapłaconej kwoty grzywny – Utracone korzyści – Odsetki za zwłokę – Stopa procentowa – Szkoda]

32

2022/C 119/43

Sprawa T-325/20: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – Unger Marketing International/EUIPO – Orben Wasseraufbereitung (Filtry do wody) [Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – wzór przedstawiający filtr do wody – Podstawa unieważnienia – Niedochowanie wymagań dotyczących ochrony – Artykuł 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 – Cechy postaci produktu wynikające wyłącznie z jego funkcji technicznej – Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 – Unieważnienie prawa do wzoru]

33

2022/C 119/44

Sprawa T-366/20: Wyrok Sądu z dnia 12 stycznia 2022 r. – 1031023 B.C./EUIPO – Bodegas San Valero (Przedstawienie koła namalowanego pędzlem) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego koło namalowane pędzlem – Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy ORIGIUM 1944 – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

34

2022/C 119/45

Sprawa T-483/20: Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Tecnica Group/EUIPO – Zeitneu (Kształt buta) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Trójwymiarowy unijny znak towarowy – Kształt buta – Częściowe unieważnienie prawa do znaku – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Orzeczenia sądów orzekających w sprawach unijnych znaków towarowych w sprawie powództw o stwierdzenie braku naruszenia – Powaga rzeczy osądzonej]

34

2022/C 119/46

Sprawa T-570/20: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – Kedrion/EMA [Dostęp do dokumentów – Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 – Pobieranie i przetwarzanie osocza – Główny zbiór danych dotyczący osocza – Odmowa dostępu – Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych osoby trzeciej – Błędne określenie przedmiotu wniosku – Obowiązek oparcia odmowy dostępu na szczególnych i konkretnych powodach]

35

2022/C 119/47

Sprawa T-586/20: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – MN/Europol [Służba Publiczna – Personel tymczasowy – Nieprzedłużenie na czas nieokreślony umowy zawartej na czas określony – Oczywisty błąd w ocenie]

36

2022/C 119/48

Sprawa T-630/20: Wyrok Sądu z dnia 12 stycznia 2022 r. – MW/Parlament [Służba publiczna – Personel tymczasowy – Grupa polityczna – Zwolnienie – Utrata zaufania – Mobbing – Oczywisty błąd w ocenie – Nadużycie władzy – Odpowiedzialność]

36

2022/C 119/49

Sprawa T-647/20: Wyrok Sądu z dnia 12 stycznia 2022 r. – Verelst/Rada [Prawo instytucjonalne – Wzmocniona współpraca w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej – Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 – Powoływanie prokuratorów europejskich w Prokuraturze Europejskiej – Powołanie kandydatów wskazanych przez Belgię – Zasady mające zastosowanie do powoływania prokuratorów europejskich]

37

2022/C 119/50

Sprawa T-76/21: Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Masterbuilders, Heiermann, Schmidtmann/EUIPO – Cirillo (POMODORO) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy POMODORO – Rzeczywiste używanie znaku towarowego – Artykuł 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Pismo przedstawiające podstawy odwołania – Termin złożenia – Artykuł 58 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625 – Okoliczności faktyczne podnoszone lub dowody przedstawione po raz pierwszy przed izbą odwoławczą – Artykuł 27 ust. 4 rozporządzenia delegowanego 2018/625 – Dowód rzeczywistego używania]

37

2022/C 119/51

Sprawa T-99/21: Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Construcciones Electromecánicas Sabero/EUIPO – Magdalenas de las Heras (Heras Bareche) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Heras Bareche – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy MAGDALENAS DeLasHeras – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

38

2022/C 119/52

Sprawa T-160/21: Wyrok Sądu z dnia 12 stycznia 2022 r. – Laboratorios Ern/EUIPO – Malpricht (APIRETAL) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku – Słowny znak towarowy APIRETAL – Stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku – Brak rzeczywistego używania – Brak uzasadnionych powodów nieużywania – Artykuł 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

39

2022/C 119/53

Sprawa T-259/21: Wyrok Sądu z dnia 12 stycznia 2022 r. – Neolith Distribution/EUIPO (Przedstawienie wzoru zdobniczego) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie unijnego znaku towarowego stanowiącego wzór – Przedstawienie wzoru zdobniczego – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

39

2022/C 119/54

Sprawa T-207/21: Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Estetica Group Iwona Michalak/EUIPO (PURE BEAUTY) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego PURE BEAUTY – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

40

2022/C 119/55

Sprawa T-300/21: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – CNH Industrial/EUIPO (SOILXPLORER) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego SOILXPLORER – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

40

2022/C 119/56

Sprawa T-301/21: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – CNH Industrial/EUIPO (CROPXPLORER) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego CROPXPLORER – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

41

2022/C 119/57

Sprawa T-730/19: Postanowienie Sądu z dnia 4 stycznia 2022 r. – CR i CT/EBC [Polityka gospodarcza i pieniężna – Skarżący, który nie odpowiedział na wnioski Sądu – Umorzenie postępowania]

41

2022/C 119/58

Sprawa T-148/20: Postanowienie Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – FC/EASO [Skarga o stwierdzenie nieważności – Służba publiczna – Personel tymczasowy – Odmowa dostarczenia zaświadczenia o nieskazitelności charakteru – Odmowa udzielenia zgody na wycofanie rezygnacji – Akt wyłącznie potwierdzający – Termin do złożenia zażalenia – Nieprawidłowość postępowania poprzedzającego wniesienie skargi – Niedopuszczalność – Skarga o odszkodowanie – Ścisły związek z żądaniami stwierdzenia nieważności – Niedopuszczalność]

42

2022/C 119/59

Sprawa T-571/20: Postanowienie Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – Luna Italia/EUIPO – Luna (LUNA SPLENDIDA) [Znak towarowy Unii europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Graficzny unijny znak towarowy LUNA SPLENDIDA – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy Luna – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 53 ust. 1 lit. a) i art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 60 ust. 1 lit. a) i art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Skarga prawnie oczywiście bezzasadna]

43

2022/C 119/60

Sprawa T-604/20: Postanowienie Sądu z dnia 22 grudnia 2021 r. – Guangdong Haomei New Materials i Guangdong King Metal Light Alloy Technology/Komisja [Dumping – Przywóz elementów wyciskanych z aluminium pochodzących z Chin – Akt podający przywóz rejestracji – Tymczasowe cło antydumpingowe – Zniesienie obowiązku rejestracji – Ostateczne cło antydumpingowe – Utrata interesu prawnego – Umorzenie postępowania]

43

2022/C 119/61

Sprawa T-725/20: Postanowienie Sądu z dnia 22 grudnia 2021 r. – Guangdong Haomei New Materials i Guangdong King Metal Light Alloy Technology/Komisja [Dumping – Przywóz elementów wyciskanych z aluminium pochodzących z Chin – Akt nakładający tymczasowe cło antydumpingowe – Akt niepodlegający zaskarżeniu – Akt przygotowawczy – Niedopuszczalność – Ostateczne cło antydumpingowe – Utrata interesu prawnego – Umorzenie postępowania]

44

2022/C 119/62

Sprawa T-743/20: Postanowienie Sądu z dnia 17 stycznia 2022 r. – Car-Master 2/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek napraw pojazdów samochodowych w Polsce – Decyzja o odrzuceniu skargi do Komisji – Artykuł 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 – Rozpatrzenie sprawy przez krajowy organ ochrony konkurencji – Skarga prawnie oczywiście bezzasadna]

45

2022/C 119/63

Sprawy T-161/21 i T-161/21 AJ I: Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2021 r. – McCord/Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności – Skarga na bezczynność – Projekt rozporządzenia Komisji uzależniającego wywóz niektórych produktów poza Unię od okazania pozwolenia na wywóz – Propozycja Komisji, aby uzależnić wywóz szczepionek przeciwko COVID-19 do Irlandii Północnej od okazania pozwolenia na wywóz na podstawie art. 16 Protokołu w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej – Brak opublikowanej polityki dotyczącej okoliczności, w jakich Unia wdrożyłaby art. 16 wspomnianego protokołu – Częściowa oczywista niedopuszczalność – Skarga w części prawnie oczywiście bezzasadna]

45

2022/C 119/64

Sprawa T-205/21: Postanowienie Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – Kewazo/EUIPO (Liftbot) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Liftbot – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Skarga prawnie oczywiście bezzasadna]

46

2022/C 119/65

Sprawa T-381/21: Postanowienie Sądu z dnia 22 grudnia 2021 r. – D&A Pharma/EMA [Skarga o stwierdzenie nieważności – Produkty lecznicze stosowane u ludzi – Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Hopveus – Brak odnowienia stałej naukowej grupy doradczej – Brak interesu prawnego – Niedopuszczalność]

46

2022/C 119/66

Sprawa T-540/21: Postanowienie Sądu z dnia 4 stycznia 2022 r. – Vivostore/EUIPO – Linda (VIVO LIFE) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Wycofanie sprzeciwu – Umorzenie postępowania]

47

2022/C 119/67

Sprawa T-574/21: Postanowienie Sądu z dnia 21 stycznia 2022 r. – Santos//EUIPO (Kształt wyciskarki do owoców) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Uchylenie zaskarżonej decyzji – Następcza bezprzedmiotowość sporu – Umorzenie postępowania]

48

2022/C 119/68

Sprawa T-665/21 R: Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 22 grudnia 2021 r. – Civitta Eesti/Komisja [Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych – Zamówienia publiczne na usługi – Pomoc prawna, społeczno-ekonomiczna i techniczna w dziedzinach energii, mobilności i transportu – Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych – Brak pilnego charakteru]

48

2022/C 119/69

Sprawa T-717/21 R: Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – ICA Traffic/Komisja [Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych – Zamówienia publiczne – Dostawa robotów dezynfekcyjnych – Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych – Brak pilnego charakteru]

49

2022/C 119/70

Sprawa T-731/21: Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 24 stycznia 2022 r. – Společnost pro eHealth databáze/Komisja [Środek tymczasowy – Umowa o udzielenie dotacji zawarta w ramach programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji (2007 – 2013) – Odzyskanie wypłaconych kwot – Wniosek o zawieszenie wykonania – Brak pilnego charakteru]

49

2022/C 119/71

Sprawa T-14/22: Skarga wniesiona w dniu 10 stycznia 2022 r. – uwe JetStream/EUIPO (JET STREAM)

50

2022/C 119/72

Sprawa T-29/22: Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2022 r. – Polynt/ECHA

50

2022/C 119/73

Sprawa T-30/22: Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2022 r. – Sanoptis/EUIPO – Synoptis Pharma (SANOPTIS)

51

2022/C 119/74

Sprawa T-33/22: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2022 r. – Vallegre/EUIPO – Joseph Phelps Vineyards (PORTO INSÍGNIA)

52

2022/C 119/75

Sprawa T-35/22: Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2022 r. – Kaminski/EUIPO – Polfarmex (SYRENA)

53

2022/C 119/76

Sprawa T-43/22: Skarga wniesiona w dniu 21 stycznia 2022 r. – Sanrio/EUIPO – Miroglio Fashion (SANRIO CHARACTERS)

54

2022/C 119/77

Sprawa T-44/22: Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2022 r. – International Masis Tabak/EUIPO – Philip Morris Brands (Przedstawienie paczki papierosów)

54

2022/C 119/78

Sprawa T-51/22: Skarga wniesiona w dniu 28 stycznia 2022 r. – Santos / EUIPO (Kształt wyciskarki do cytrusów)

55

2022/C 119/79

Sprawa T-55/22: Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2022 r. – Swords/Komisja i ECDC

56

2022/C 119/80

Sprawa T-57/22: Skarga wniesiona w dniu 28 stycznia 2022 r. – Węgry/Komisja

57

2022/C 119/81

Sprawa T-61/22: Skarga wniesiona w dniu 31 stycznia 2022 r. – OD/Eurojust

57

2022/C 119/82

Sprawa T-361/20: Postanowienie Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – El Corte Inglés/EUIPO – Europull (GREEN COAST)

58

2022/C 119/83

Sprawa T-724/20: Postanowienie Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – Senseon Tech/EUIPO – Accuride International (SENSEON)

58

2022/C 119/84

Sprawy połączone T-23/21, T-50/21 i T-51/21: Postanowienie Sądu z dnia 27 stycznia 2022 r. – About You / EUIPO – Safe-1 Immobilieninvest (Y/O/U), (Y/O/U YOUR ORIGINAL U) i (/Y/O/U YOUR ORIGINAL U)

59

2022/C 119/85

Sprawa T-380/21: Postanowienie Sądu z dnia 13 stycznia 2022 r. – Flybe/Komisja

59

2022/C 119/86

Sprawa T-488/21: Postanowienie Sądu z dnia 20 stycznia 2022 r. – Tralux i in./Parlament

59

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2022/C 119/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 109 z 7.3.2022

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 95 z 28.2.2022

Dz.U. C 84 z 21.2.2022

Dz.U. C 73 z 14.2.2022

Dz.U. C 64 z 7.2.2022

Dz.U. C 51 z 31.1.2022

Dz.U. C 37 z 24.1.2022

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/2

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. – Deutsche Lufthansa AG/Komisja Europejska, Land Rheinland-Pfalz.

(Sprawa C-594/19 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Pomoc na rzecz portów lotniczych i przedsiębiorstw lotniczych - Decyzja uznająca środki na rzecz portu lotniczego Frankfurt-Hahn za pomoc państwa zgodną z rynkiem wewnętrznym i stwierdzająca brak pomocy państwa na rzecz przedsiębiorstw lotniczych korzystających z tego portu lotniczego - Niedopuszczalność skargi o stwierdzenie nieważności - Artykuł 263 akapit czwarty TFUE - Osoba fizyczna lub prawna, której sporna decyzja nie dotyczy bezpośrednio i indywidualnie - Skuteczna ochrona sądowa)

(2022/C 119/02)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Deutsche Lufthansa AG (przedstawiciel: A. Martin-Ehlers, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Maxian Rusche oraz S. Noë, pełnomocnicy), Land Rheinland-Pfalz (przedstawiciel: C. Koenig, profesor)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Deutsche Lufthansa AG pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską i kraj związkowy Nadrenia-Palatynat.

(1)  Dz.U. C 319 z 23.9.2019.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/3

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 25 stycznia 2022 r. – Komisja Europejska/European Food i in.

(Sprawa C-638/19 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Artykuły 107 i 108 TFUE - Dwustronna umowa inwestycyjna - Klauzula arbitrażowa - Rumunia - Przystąpienie do Unii Europejskiej - Uchylenie systemu zachęt podatkowych przed przystąpieniem - Orzeczenie arbitrażowe, w którym przyznano wypłatę odszkodowania po przystąpieniu - Decyzja Komisji Europejskiej uznająca, że ta wypłata stanowi pomoc państwa niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie - Kompetencje Komisji - Stosowanie prawa Unii ratione temporis - Określenie chwili, w której beneficjent uzyskuje prawo do otrzymania pomocy - Artykuł 19 TUE - Artykuły 267 i 344 TFUE - Autonomia prawa Unii)

(2022/C 119/03)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Maxian Rusche i P.-J. Loewenthal, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: European Food SA, Starmill SRL, Multipack SRL, Scandic Distilleries SA, Ioan Micula (przedstawiciele: K. Struckmann, Rechtsanwalt, G. Forwood, avocat i A. Kadri, solicitor), Viorel Micula, European Drinks SA, Rieni Drinks SA, Transilvania General Import-Export SRL, West Leasing SRL, dawniej West Leasing International SRL (przedstawiciele: J. Derenne, D. Vallindas i O. Popescu, avocats), Królestwo Hiszpanii (przedstawiciele: początkowo S. Centeno Huerta, pełnomocnik, a następnie A. Gavela Llopis, pełnomocnik), Węgry

Interwenienci popierający wnoszącego odwołanie: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: D. Klebs, R. Kanitz i J. Möller, pełnomocnicy), Republika Łotewska (przedstawiciel: K. Pommere, pełnomocnik), Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: D. Lutostańska, B. Majczyna i M. Rzotkiewicz, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 18 czerwca 2019 r., European Food i in./Komisja (T-624/15, T-694/15 i T-704/15, EU:T:2019:423), zostaje uchylony.

2)

Postępowanie w przedmiocie odwołania wzajemnego zostaje umorzone.

3)

Sprawa zostaje przekazana do ponownego rozpoznania Sądowi Unii Europejskiej, aby ten wydał rozstrzygnięcie w przedmiocie podniesionych przed nim zarzutów i argumentów, co do których Trybunał Unii Europejskiej nie zajął stanowiska.

4)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

(1)  Dz.U. C 348 z 14.10.2019.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/3

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 27 stycznia 2022 r. – Komisja Europejska/Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-788/19) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuł 258 TFUE - Swoboda przepływu kapitału - Obowiązek informowania o dobrach lub prawach posiadanych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) - Naruszenie tego obowiązku - Przedawnienie - Sankcje)

(2022/C 119/04)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo C. Perrin, N. Gossement i M. Jáuregui Gómez, pełnomocnicy, a następnie C. Perrin i N. Gossement, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciele: L. Aguilera Ruiz i S. Jiménez García, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

—

Przewidując, że niewykonanie, nieprawidłowe wykonanie lub wykonanie po terminie obowiązku informacyjnego dotyczącego dóbr i praw znajdujących się za granicą prowadzi do opodatkowania niezadeklarowanych dochodów odpowiadających wartości owych aktywów jako „nieuzasadnionych zysków majątkowych” bez możliwości skorzystania w praktyce z przedawnienia;

—

karząc niewykonanie, nieprawidłowe wykonanie lub wykonanie po terminie obowiązku informacyjnego dotyczącego dóbr i praw znajdujących się za granicą grzywną proporcjonalną w wysokości 150 % podatku obliczonego od kwot odpowiadających wartości tych dóbr lub praw, która może zostać połączona z grzywnami ryczałtowymi, i

—

karząc niewykonanie, nieprawidłowe wykonanie lub wykonanie po terminie obowiązku informacyjnego dotyczącego dóbr i praw znajdujących się za granicą zryczałtowanymi grzywnami, których kwota jest niewspółmierna do sankcji przewidzianych za podobne wykroczenia w kontekście wyłącznie krajowym i których łączna kwota nie jest ograniczona,

Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 63 TFUE oraz art. 40 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r.

2)

Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 432 z 23.12.2019.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/4

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. – Komisja Europejska/Hubei Xinyegang Special Tube Co. Ltd, ArcelorMittal Tubular Products Roman SA, Válcovny trub Chomutov a.s., Vallourec Deutschland GmbH

(Sprawa C-891/19 P) (1)

(Odwołanie - Dumping - Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/804 - Przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu pochodzących z Chin - Ostateczne cło antydumpingowe - Rozporządzenie (UE) 2016/1036 - Artykuł 3 ust. 2, 3 i 6 oraz art. 17 - Ustalenie szkody - Badanie wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na ceny podobnych produktów sprzedawanych na rynku Unii Europejskiej - Analiza podcięcia cenowego - Stosowanie metody numerów kontrolnych produktów (PCN) - Ciążący na Komisji Europejskiej obowiązek uwzględnienia różnych segmentów rynku produktu objętego postępowaniem oraz całości sprzedaży produktów podobnych wytwarzanych przez producentów Unii Europejskiej objętych próbą)

(2022/C 119/05)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo T. Maxian Rusche i N. Kuplewatzky, następnie T. Maxian Rusche i A. Demeneix oraz w końcu T. Maxian Rusche i K. Blanck, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Hubei Xinyegang Special Tube Co. Ltd (przedstawiciele: E. Vermulst i J. Cornelis, advocaten), ArcelorMittal Tubular Products Roman SA, Válcovny trub Chomutov a.s., Vallourec Deutschland GmbH (przedstawiciel: G. Berrisch, Rechtsanwalt)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 24 września 2019 r., Hubei Xinyegang Special Tube/Komisja (T-500/17, niepublikowany, EU:T:2019:691) zostaje uchylony.

2)

Sprawa zostaje przekazana Sądowi Unii Europejskiej do ponownego rozpoznania.

3)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

(1)  Dz.U. C 45 z 10.2.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/5

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. – Rumunia/Komisja Europejska, Węgry

(Sprawa C-899/19 P) (1)

(Odwołanie - Prawo instytucjonalne - Inicjatywa obywatelska - Rozporządzenie (UE) nr 211/2011 - Artykuł 4 ust. 2 lit. b) - Rejestracja proponowanej inicjatywy obywatelskiej - Przesłanka by proponowana inicjatywa nie wykraczała w sposób oczywisty poza kompetencje Komisji Europejskiej w zakresie przedkładania wniosku dotyczącego aktu prawnego w celu wprowadzania w życie traktatów - Decyzja (UE) 2017/652 - Inicjatywa obywatelska „Minority SafePack – one million signatures for diversity in Europe” - Częściowa rejestracja - Artykuł 5 ust. 2 TUE - Zasada przyznania kompetencji - Artykuł 296 TFUE - Obowiązek uzasadnienia - Zasada kontradyktoryjności)

(2022/C 119/06)

Język postępowania: rumuński

Strony

Strona wnosząca odwołanie: Rumunia (przedstawiciele: E. Gane, L. Liţu, M. Chicu i L.-E. Baţagoi, pełnomocniczki)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo I. Martínez del Peral, H. Stancu i H. Krämer, a następnie I. Martínez del Peral i H. Stancu, pełnomocnicy), Węgry (przedstawiciele: M.Z. Fehér i K. Szíjjártó, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Rumunia pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)

Węgry pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 54 z 17.2.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. – Komisja Europejska/Republika Grecka

(Sprawa C-51/20) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Pomoc państwa - Pomoc uznana za bezprawnie przyznaną i niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Obowiązek odzyskania - Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie - Niewykonanie - Nieprzestrzeganie obowiązku odzyskania pomocy bezprawnie przyznanej i niezgodnej z rynkiem wewnętrznym - Kary finansowe - Charakter proporcjonalny i odstraszający - Okresowa kara pieniężna - Ryczałt - Zdolność płatnicza - Ważenie głosów państwa członkowskiego w Parlamencie Europejskim)

(2022/C 119/07)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar i B. Stromsky, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Grecka (przedstawiciele: K. Boskovits i A. Samoni-Rantou, pełnomocnicy)

Sentencja

1.

Poprzez brak podjęcia wszelkich środków zapewniających wykonanie wyroku z dnia 9 listopada 2017 r., Komisja/Grecja (C-481/16, niepublikowanego, EU:C:2017:845) Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, jakie ciążą na niej na mocy art. 260 ust. 1 TFUE.

2.

Od Republiki Greckiej zasądza się zapłatę na rzecz Komisji Europejskiej okresowej kary pieniężnej w wysokości 4 368 000 EUR za każdy sześciomiesięczny okres, naliczanej od dnia ogłoszenia niniejszego wyroku do dnia pełnego wykonania wyroku z dnia 9 listopada 2017 r., Komisja/Grecja (C-481/16, niepublikowanego, EU:C:2017:845).

3.

Od Republiki Greckiej zasądza się zapłatę na rzecz Komisji Europejskiej ryczałtu w wysokości 5 500 000 EUR.

4.

Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 87 z 16.3.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/6

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Højesteret – Dania) – Apcoa Parking Danmark A/S/Skatteministeriet

(Sprawa C-90/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 2 ust. 1 lit. c) - Zakres stosowania - Czynności podlegające opodatkowaniu - Działalność prowadzona przez spółkę prawa prywatnego - Prowadzenie parkingów na terenach prywatnych - Opłaty kontrolne pobierane przez tę spółkę w przypadku nieprzestrzegania przez kierowców ogólnych warunków użytkowania tych parkingów - Kwalifikacja - Realia gospodarcze i handlowe transakcji)

(2022/C 119/08)

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Højesteret

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Apcoa Parking Danmark A/S

Druga strona postępowania: Skatteministeriet

Sentencja

Artykuł 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że opłaty kontrolne pobierane przez spółkę prawa prywatnego prowadzącą prywatne parkingi w razie nieprzestrzegania przez kierowców ogólnych warunków użytkowania tych parkingów należy uznać za wynagrodzenie za odpłatne usługi w rozumieniu tego przepisu, które jako takie podlegają podatkowi od wartości dodanej (VAT).

(1)  Dz.U. C 161 z 11.5.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/7

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 18 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof – Austria) – JY/Wiener Landesregierung

(Sprawa C-118/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Obywatelstwo Unii - Artykuły 20 i 21 TFUE - Zakres stosowania - Zrzeczenie się obywatelstwa danego państwa członkowskiego w celu uzyskania obywatelstwa innego państwa członkowskiego, zgodnie z promesą nadania obywatelstwa wydaną zainteresowanej osobie przez to ostatnie państwo - Cofnięcie tej promesy ze względów porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego - Zasada proporcjonalności - Sytuacja bezpaństwowca)

(2022/C 119/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: JY

Strona pozwana: Wiener Landesregierung

Sentencja

1)

Sytuacja osoby, która mając obywatelstwo tylko jednego państwa członkowskiego, zrzeka się tego obywatelstwa i traci z tego względu status obywatela Unii w celu uzyskania obywatelstwa innego państwa członkowskiego w następstwie udzielenia jej promesy nadania obywatelstwa przez organy tego ostatniego państwa, jest objęta, ze względu na swój charakter i swoje skutki, zakresem stosowania prawa Unii, jeżeli cofnięcie tej promesy uniemożliwia tej osobie odzyskanie statusu obywatela Unii.

2)

Artykuł 20 TFUE należy interpretować w ten sposób, że właściwe organy krajowe i, w danym wypadku, sądy krajowe przyjmującego państwa członkowskiego mają obowiązek zbadać, czy decyzja o cofnięciu promesy nadania obywatelstwa tego państwa członkowskiego, skutkująca ostateczną utratą statusu obywatela Unii przez zainteresowaną osobę, jest zgodna z zasadą proporcjonalności – biorąc pod uwagę konsekwencje, jakie wynikają z tej decyzji w odniesieniu do sytuacji tej osoby. Ten wymóg zgodności z zasadą proporcjonalności nie jest spełniony, gdy decyzję taką uzasadniono popełnieniem wykroczeń administracyjnych określonych w kodeksie ruchu drogowego, które zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym skutkują nałożeniem zwykłej kary pieniężnej.

(1)  Dz.U. C 209 z 22.6.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/7

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin – Niemcy) – ET, występujący jako syndyk masy upadłościowej Air Berlin PLC&Co. Luftverkehrs KG/Bundesrepublik Deutschland

(Sprawa C-165/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Dyrektywa 2003/87/WE - Artykuł 3e - Uwzględnienie działalności lotniczej - Dyrektywa 2008/101/WE - Rozdzielanie i nieodpłatne wydawanie operatorom statków powietrznych uprawnień do emisji - Zaprzestanie przez takiego operatora działalności z powodu wszczęcia postępowania upadłościowego - Decyzja właściwego organu krajowego o odmowie wydania uprawnień syndykowi masy upadłościowej spółki)

(2022/C 119/10)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ET, występujący jako syndyk masy upadłościowej Air Berlin PLC&Co. Luftverkehrs KG

Strona pozwana: Bundesrepublik Deutschland

Sentencja

Artykuł 3e dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE, zmienionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392 z dnia 13 grudnia 2017 r., należy interpretować w ten sposób, że liczba uprawnień do emisji gazów cieplarnianych przydzielonych nieodpłatnie operatorowi statków powietrznych powinna, w przypadku zaprzestania przez tego operatora prowadzenia działalności lotniczej w danym okresie rozliczeniowym w handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, zostać zmniejszona proporcjonalnie do tej części tego okresu, w której działalność ta nie jest już prowadzona.

(1)  Dz.U. C 255 z 3.8.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/8

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Bucureşti – Rumunia) – Fondul Proprietatea SA/Guvernul României, SC Complexul Energetic Hunedoara SA, w likwidacji, SC Complexul Energetic Oltenia SA, Compania Naţională de Transport al Energiei Electrice „Transelectrica” SA

(Sprawa C-179/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Rynek wewnętrzny energii elektrycznej - Dyrektywa 2009/72/WE - Artykuł 15 ust. 4 - Dysponowanie priorytetowe - Bezpieczeństwo dostaw - Artykuł 32 ust. 1 - Swobodny dostęp stron trzecich - Gwarantowany dostęp do systemów przesyłowych - Dyrektywa 2009/28/WE - Artykuł 16 ust. 2 - Gwarantowany dostęp - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - Artykuł 108 ust. 3 TFUE - Pomoc państwa)

(2022/C 119/11)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Bucureşti

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Fondul Proprietatea SA

Druga strona postępowania: Guvernul României, SC Complexul Energetic Hunedoara SA, w likwidacji, SC Complexul Energetic Oltenia SA, Compania Naţională de Transport al Energiei Electrice „Transelectrica” SA

przy udziale: Ministerul Economiei, Energiei şi Mediului de Afaceri

Sentencja

1)

Artykuł 32 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przyznaniu przez państwo członkowskie prawa gwarantowanego dostępu do sieci przesyłowych niektórym producentom energii elektrycznej, których instalacje wykorzystują miejscowe paliwa jako źródła energii pierwotnej w celu zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, o ile owo prawo gwarantowanego dostępu opiera się na obiektywnych i racjonalnych kryteriach i jest proporcjonalne do zamierzonego uzasadnionego celu, czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego.

2)

Artykuł 107 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że szereg środków wprowadzonych decyzją rządową, polegających na priorytetowym dysponowaniu przez operatora systemu, którego kapitał jest w większości własnością państwa, energią elektryczną wytwarzaną przez niektórych producentów energii elektrycznej, których instalacje wykorzystują miejscowe paliwa jako źródła energii pierwotnej, na gwarantowanym dostępie do sieci przesyłowych dla energii elektrycznej wytwarzanej przez instalacje wspomnianych producentów oraz na obowiązku świadczenia przez tych producentów na rzecz operatora systemu usług pomocniczych o określonej ilości megawatów, co uprawnia ich do dostarczania tej ilości po z góry ustalonych cenach, uznawanych za wyższe od cen rynkowych, może zostać uznany za „pomoc państwa” w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. W takiej sytuacji taki szereg środków należy uznać za nową pomoc, która jako taka podlega obowiązkowi uprzedniego zgłoszenia Komisji Europejskiej, zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE.

(1)  Dz.U. C 297 z 7.9.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/9

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 25 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud České republiky – Republika Czeska) – VYSOČINA WIND a.s./Česká republika – Ministerstvo životního prostředí

(Sprawa C-181/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2012/19/UE - Zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny - Obowiązek finansowania kosztów gospodarowania odpadami pochodzącymi z paneli fotowoltaicznych - Skutek wsteczny - Zasada pewności prawa - Niewłaściwa transpozycja dyrektywy - Odpowiedzialność państwa członkowskiego)

(2022/C 119/12)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Nejvyšší soud České republiky

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: VYSOČINA WIND a.s.

Strona pozwana: Česká republika – Ministerstvo životního prostředí

Sentencja

1)

Artykuł 13 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) jest nieważny w zakresie, w jakim przepis ten nakłada na producentów obowiązek finansowania kosztów gospodarowania odpadami pochodzącymi z paneli fotowoltaicznych wprowadzonych do obrotu w okresie od dnia 13 sierpnia 2005 r. do dnia 13 sierpnia 2012 r.

Artykuł 13 ust. 1 dyrektywy 2012/19 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, które nakładają na użytkowników paneli fotowoltaicznych, a nie na producentów tych paneli, obowiązek finansowania kosztów gospodarowania odpadami pochodzącymi z rzeczonych paneli wprowadzanych do obrotu od dnia 13 sierpnia 2012 r., czyli od dnia wejścia w życie tej dyrektywy.

2)

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż państwo członkowskie przyjęło przepisy sprzeczne z dyrektywą Unii przed przyjęciem tej dyrektywy, nie stanowi sama w sobie naruszenia prawa Unii, ponieważ dopóki dyrektywa ta nie stanie się częścią porządku prawnego Unii, dopóty nie można uznać, że osiągnięcie przewidzianego w niej rezultatu jest poważnie zagrożone.

(1)  Dz.U. C 222 z 6.7.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/10

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Senāts) – Łotwa) – „Sātiņi-S” SIA

(Sprawa C-234/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) - Rozporządzenie (UE) nr 1305/2013 - Wsparcie rozwoju obszarów wiejskich - Artykuł 30 ust. 6 lit. a) - Płatności z tytułu sieci Natura 2000 - Rekompensata za utratę dochodów na obszarach rolnych i leśnych - Torfowiska - Zakaz zakładania plantacji żurawiny - Brak rekompensaty - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 17 - Prawo własności)

(2022/C 119/13)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa (Senāts)

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę kasacyjną:„Sātiņi-S” SIA

Strona przeciwna w postępowaniu kasacyjnym: Lauku atbalsta dienests

Sentencja

1)

Artykuł 30 ust. 6 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 należy interpretować w ten sposób, że nie wyłącza on co do zasady z płatności z tytułu sieci Natura 2000 torfowisk, w przypadku gdy znajdują się one na obszarach sieci Natura 2000 wyznaczonych zgodnie z dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory oraz z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa i wchodzą w zakres pojęć „użytku rolnego” lub „lasu” w rozumieniu, odpowiednio, art. 2 ust. 1 lit. f) i r) rozporządzenia nr 1305/2013 lub art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia, a zatem któreh, jako „obszary rolne i leśne sieci Natura 2000” w rozumieniu wspomnianego art. 30 ust. 6 lit. a), kwalifikują się do płatności, o których mowa w art. 30 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia.

2)

Artykuł 30 ust. 6 lit. a) rozporządzenia nr 1305/2013 należy interpretować w ten sposób, że pozwala on państwu członkowskiemu na wyłączenie z płatności z tytułu sieci Natura 2000, po pierwsze, „obszarów rolnych sieci Natura 2000” w rozumieniu tego przepisu, w tym, w takim wypadku, torfowisk, które należałyby do takich obszarów, i, po drugie, zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 1305/2013, torfowisk znajdujących się na obszarach sieci Natura 2000, które wchodziłyby co do zasady w zakres pojęcia „lasu” w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. r) tego rozporządzenia, a tym samym w zakres pojęcia „obszarów leśnych sieci Natura 2000” w rozumieniu art. 30 ust. 6 lit. a) wspomnianego rozporządzenia. Ten ostatni przepis należy również interpretować w ten sposób, że pozwala on państwu członkowskiemu na ograniczenie takich płatności w odniesieniu do obszarów leśnych Natura 2000, obejmujących w danym wypadku torfowiska, do sytuacji, w których wyznaczenie tych obszarów jako „obszarów sieci Natura 2000” skutkuje utrudnieniem prowadzenia na nich szczególnego rodzaju działalności gospodarczej, w szczególności działalności leśnej.

3)

Artykuł 30 rozporządzenia nr 1305/2013 w związku z art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie należy przyznawać płatności z tytułu sieci Natura 2000 właścicielowi torfowiska objętego tą siecią na podstawie uzasadnienia, że wprowadzono ograniczenie działalności gospodarczej, którą można prowadzić na takim torfowisku, w szczególności zakaz zakładania na nim plantacji żurawiny, podczas gdy w chwili nabycia danej nieruchomości właściciel wiedział o takim ograniczeniu.

(1)  Dz.U. C 262 z 10.8.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/11

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 27 stycznia 2022 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Senāts) – Łotwa] – „Sātiņi-S” SIA

(Sprawa C-238/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 17 - Prawo własności - Dyrektywa 2009/147/WE - Rekompensata za szkody wyrządzone w akwakulturze przez dzikie ptaki chronione na obszarze Natura 2000 - Rekompensata w kwocie niższej niż wartość rzeczywiście poniesionych szkód - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - Pomoc państwa - Pojęcie „korzyści” - Przesłanki - Rozporządzenie (UE) nr 717/2014 - Zasada de minimis)

(2022/C 119/14)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa (Senāts)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„Sātiņi-S” SIA

Przy udziale: Dabas aizsardzības pārvalde

Sentencja

1)

Artykuł 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by przyznana przez państwo członkowskie rekompensata z tytułu strat poniesionych przez podmiot gospodarczy w wyniku zastosowania na obszarze sieci Natura 2000 środków ochronnych na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa była znacznie niższa od wartości rzeczywistej szkody poniesionej przez ten podmiot.

2)

Artykuł 107 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że przyznana przez państwo członkowskie rekompensata z tytułu strat poniesionych przez podmiot gospodarczy w wyniku zastosowania na obszarze sieci Natura 2000 środków ochronnych na podstawie dyrektywy 2009/147 stanowi „pomoc państwa” w rozumieniu tego postanowienia, jeżeli spełnione są pozostałe przesłanki dotyczące takiej kwalifikacji.

3)

Artykuł 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 717/2014 z dnia 27 czerwca 2014 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 [TFUE] do pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy rekompensata taka jak opisana w pkt 2 sentencji niniejszego wyroku spełnia przesłanki art. 107 ust. 1 TFUE, przewidziana w tym przepisie rozporządzenia górna granica pomocy de minimis w wysokości 30 000 EUR ma zastosowanie do tej rekompensaty.

(1)  Dz.U. C 262 z 10.8.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/11

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 18 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Thelen Technopark Berlin GmbH / MN

(Sprawa C-261/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Swoboda świadczenia usług - Artykuł 49 TFUE - Dyrektywa 2006/123/WE - Artykuł 15 - Wynagrodzenia architektów i inżynierów - Obowiązujące usługodawcę taryfy minimalne - Bezpośrednia skuteczność - Wyrok stwierdzający uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego wydany w toku postępowania przed sądem krajowym)

(2022/C 119/15)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę rewizyjną: Thelen Technopark Berlin GmbH

Druga strona postępowania: MN

Sentencja

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy rozpoznający spór toczący się wyłącznie między jednostkami nie jest zobowiązany, wyłącznie na mocy tego prawa, do odstąpienia od stosowania uregulowania krajowego, które ustala, z naruszeniem art. 15 ust. 1, art. 15 ust. 2 lit. g) i art. 15 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/123/WE z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym, stawki minimalne wynagrodzenia za usługi architektów i inżynierów, a także przewiduje, że uzgodnienia stanowiące odstępstwo od tego uregulowania są bezskuteczne, z zastrzeżeniem jednak, po pierwsze, możliwości, by sąd ten odstąpił od stosowania tego uregulowania na mocy prawa krajowego w ramach takiego sporu, a po drugie, prawa poszkodowanego w wyniku niezgodności prawa krajowego z prawem Unii do żądania naprawienia wyrządzonej mu z tego tytułu szkody.

(1)  Dz.U. C 313 z 21.9.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/12

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratīvā rajona tiesa – Łotwa) – SIA „Zinātnes parks”/Finanšu ministrija

(Sprawa C-347/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Fundusze strukturalne - Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) - Rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 - Program współfinansowania - Pomoc państwa - Rozporządzenie (UE) nr 651/2014 - Zakres stosowania - Ograniczenia - Pojęcia „subskrybowanego kapitału zakładowego” i „przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji” - Wykluczenie przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji ze wsparcia z EFRR - Zasady dotyczące skuteczności podwyższenia subskrybowanego kapitału zakładowego - Data przedstawienia dowodów tego podwyższenia - Zasady niedyskryminacji i przejrzystości)

(2022/C 119/16)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Administratīvā rajona tiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SIA „Zinātnes parks”

Druga strona postępowania: Finanšu ministrija

Sentencja

1)

Artykuł 2 pkt 18 lit. a) rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 [TFUE] należy interpretować w ten sposób, że w celu ustalenia, czy spółka znajduje się „w trudnej sytuacji” w rozumieniu tego przepisu, wyrażenie „subskrybowany kapitał zakładowy” należy rozumieć jako odnoszące się do wszystkich wkładów, które obecni lub przyszli wspólnicy lub akcjonariusze danej spółki wnieśli lub nieodwołalnie zobowiązali się wnieść.

2)

Artykuł 3 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1301/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i przepisów szczególnych dotyczących celu „Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia” oraz w sprawie uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1080/2006 należy interpretować w ten sposób, że w celu ustalenia, czy wnioskodawcę należy uznać za nieznajdującego się „w trudnej sytuacji” w rozumieniu art. 2 pkt 18 rozporządzenia nr 651/2014, właściwa instytucja zarządzająca powinna brać pod uwagę wyłącznie dowody zgodne z wymogami, które zostały określone przy ustanawianiu procedury wyboru projektów, pod warunkiem że wymogi te są zgodne z zasadami skuteczności i równoważności, a także z ogólnymi zasadami prawa Unii, takimi jak w szczególności zasady równego traktowania, przejrzystości i proporcjonalności.

3)

Artykuł 125 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006, a także zasady niedyskryminacji i przejrzystości, do których odnosi się ten przepis, należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym wnioski dotyczące projektów nie mogą być przedmiotem wyjaśnień po upływie terminu składania wspomnianych wniosków. Jednakże, zgodnie z zasadą równoważności, ten brak możliwości uzupełnienia dokumentacji przez wnioskodawców po upływie terminu składania wniosków dotyczących projektów musi dotyczyć wszystkich procedur, które można, w stosownym przypadku, uznać za porównywalne, pod względem przedmiotu, podstawy i istotnych elementów, z procedurą przewidzianą w celu uzyskania wsparcia z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

(1)  Dz.U. C 339 z 12.10.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/13

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 20 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wien – Austria) – ZK

(Sprawa C-432/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Polityka imigracyjna - Dyrektywa 2003/109/WE - Artykuł 9 ust. 1 lit. c) - Utrata statusu obywatela państwa trzeciego będącego rezydentem długoterminowym - Nieobecność na terytorium Unii Europejskiej przez okres 12 kolejnych miesięcy - Przerwanie tego okresu nieobecności - Nieregularne i krótkotrwałe pobyty na terytorium Unii)

(2022/C 119/17)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Wien

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ZK

przy udziale: Landeshauptmann von Wien

Sentencja

Artykuł 9 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotyczącej statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi należy interpretować w ten sposób, że każda fizyczna obecność rezydenta długoterminowego na terytorium Unii Europejskiej w okresie 12 kolejnych miesięcy, nawet jeśli taka obecność nie przekracza w tym okresie ogółem zaledwie kilku dni, wystarcza do zapobieżenia utracie przez tego rezydenta statusu rezydenta długoterminowego na podstawie tego przepisu.

(1)  Dz.U. C 390 z 16.11.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/14

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 13 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha – Hiszpania) – Servicio de Salud de Castilla-La Mancha (SESCAM)/BF

(Sprawa C-151/21) (1)

(Porozumienie ramowe UNICE, CEEP, ETUC w sprawie pracy na czas określony - Klauzula 4 - Zasada niedyskryminacji - Dziedzina zdrowia publicznego - Obliczanie dodatków za wysługę lat - Uregulowanie krajowe odmawiające uwzględnienia w stosunku do stałego pracownika statutowego w celu obliczenia dodatków za wysługę okresów odpowiadających pracy wykonywanej w charakterze pracownika tymczasowego w wyższej kategorii zawodowej)

(2022/C 119/18)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: Servicio de Salud de Castilla-La Mancha (SESCAM)

Druga strona postępowania: BF

Sentencja

Klauzulę 4 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony zawartego w dniu 18 marca 1999 r., znajdującego się w załączniku do dyrektywy Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona uregulowaniu krajowemu, które przewiduje iż w przypadku pracownika zatrudnionego na czas określony, który czasowo pełni funkcje w wyższej kategorii zawodowej, niż kategoria, do której on należy, trzyletnie dodatki za wysługę, do których ma on prawo, odpowiadają dodatkom przysługującym w tej ostatniej kategorii, podczas gdy w przypadku znajdującego się w tej samej sytuacji pracownika zatrudnionego na czas określony trzyletnie dodatki za wysługę odpowiadają dodatkom kategorii zawodowej, w której rzeczywiście pełnione były funkcje.

(1)  Data złożenia: 9/3/2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/14

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 13 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Contencioso-Administrativo no 1 de Toledo – Hiszpania) – KQ/Servicio de Salud de Castilla-La Mancha (SESCAM)

(Sprawa C-226/21) (1)

(Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC - Klauzula 4 - Zasada niedyskryminacji - Pojęcie „warunków zatrudnienia” - Zwolnienie ze względu na wiek z obowiązku pełnienia dyżurów medycznych związanych ze stałą opieką przyznawane jedynie pracownikom zatrudnionym na czas nieokreślony)

(2022/C 119/19)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Contencioso-Administrativo no 1 de Toledo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: KQ

Druga strona postępowania: Servicio de Salud de Castilla-La Mancha (SESCAM)

Sentencja

Klauzulę 4 pkt 1 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony zawartego w dniu 18 marca 1999 r. ujętego w załączniku do dyrektywy Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC, należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisom prawa krajowego, zgodnie z którymi prawo do zwolnienia z obowiązku pełnienia dyżurów jest przyznawane pracownikom zatrudnionym na czas nieokreślony, z wyłączeniem pracowników zatrudnionych na czas określony.

(1)  Data wpływu: 8 kwietnia 2021 r.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/15

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 5 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Düsseldorf – Niemcy) – SN i in./Eurowings GmbH

(Sprawa C-740/21) (1)

(Transport lotniczy - Odszkodowanie na rzecz pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład - Pasażerowie, którzy stawili się na lotnisku we właściwym czasie - Spóźnienie na lot ze względu nadzwyczajnie długi czas odprawy - Braki organizacyjne lub zakłócenia w pracy portu lotniczego)

(2022/C 119/20)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: SN, DR, GI, reprezentowani ustawowo przez SN i DR

Strona pozwana: Eurowings GmbH

Sentencja

Sprawa C-740/21 zostaje wykreślona z rejestru Trybunału.

(1)  Data złożenia: 1.12.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/15

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 10 lutego 2021 r. w sprawie T-130/19, Spadafora/Komisja, wniesione w dniu 15 marca 2021 r. przez Sergia Spadaforę

(Sprawa C-169/21 P)

(2022/C 119/21)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Sergio Spadafora (przedstawiciel: G. Belotti, avvocato)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, CC

Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2022 r. Trybunał (dziewiąta izba) orzekł, że odwołanie zostaje odrzucone w części jako oczywiście niedopuszczalne a w części jako oczywiście bezzasadne oraz obciążył Sergia Spadaforę jego własnymi kosztami postępowania.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Irlandia) w dniu 20 sierpnia 2021 r. – LU / Minister for Justice and Equality

(Sprawa C-514/21)

(2022/C 119/22)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Court of Appeal

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: LU

Druga strona postępowania: Minister for Justice and Equality

Pytania prejudycjalne

1.

a)

Czy w sytuacji, gdy o przekazanie osoby, której dotyczy wniosek, wnosi się w celu odbycia przez nią kary pozbawienia wolności, której wykonanie zostało zawieszone ab initio, lecz zostało następnie zarządzone w wyniku skazania tej osoby za popełnienie kolejnego przestępstwa, i gdy to zarządzenie wykonania wydał sąd, który skazał tę osobę za popełnienie tego kolejnego przestępstwa, postępowanie prowadzące do owego późniejszego skazania i zarządzenia wykonania stanowi część „rozprawy, w wyniku której wydano orzeczenie” w rozumieniu art. 4a ust. 1 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW (1)?

b)

Czy dla udzielenia odpowiedzi na pytanie pierwsze lit. a) powyżej istotne jest, czy sąd, który wydał zarządzenie wykonania, był zobowiązany do wydania tego zarządzenia z mocy prawa, czy też dysponował zakresem uznania w przedmiocie jego wydania?

2.

Czy w okolicznościach przedstawionych w pytaniu pierwszym wykonujący organ sądowy jest uprawniony do zbadania, czy postępowanie, które doprowadziło do wydania kolejnego wyroku skazującego i zarządzenia wykonania, które to postępowanie odbyło się pod nieobecność osoby, której dotyczy wniosek, zostało przeprowadzone zgodnie z art. 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, w szczególności, czy nieobecność osoby, której dotyczy wniosek, stanowiła naruszenie prawa do obrony lub jej prawa do rzetelnego procesu sądowego?

3.

a)

W okolicznościach określonych w pytaniu pierwszym powyżej, jeżeli wykonujący organ sądowy jest przekonany, że postępowanie, które doprowadziło do wydania kolejnego wyroku skazującego i zarządzenia wykonania, nie zostało przeprowadzone zgodnie z art. 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, w szczególności, że nieobecność osoby, której dotyczy wniosek, stanowiła naruszenie prawa do obrony lub jej prawa do rzetelnego procesu sądowego, czy wykonujący organ sądowy jest uprawniony lub zobowiązany do a) odmowy przekazania osoby, której dotyczy wniosek, na tej podstawie, że takie przekazanie byłoby sprzeczne z art. 6 konwencji lub art. 47 i art. 48 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej lub b) zażądania od wydającego organu sądowego, jako warunku przekazania, gwarancji, że osoba, której dotyczy wniosek, po jej przekazaniu będzie miała prawo do ponownego rozpoznania jej sprawy lub do złożenia odwołania, w których to procedurach będzie mogła uczestniczyć i które pozwalają na ponowne rozpoznanie sprawy co do istoty, w tym z uwzględnieniem nowych dowodów, oraz które mogą prowadzić do uchylenia lub zmiany pierwotnego orzeczenia, w odniesieniu do wyroku skazującego prowadzącego do wydania zarządzenia wykonania?

b)

Czy dla celów pytania trzeciego lit. a) powyżej właściwe jest ustalenie, czy przekazanie osoby, której dotyczy wniosek, naruszyłoby istotę jej praw podstawowych wynikających z art. 6 konwencji lub art. 47 i art. 48 ust. 2 karty, a jeśli tak, to czy okoliczność, że postępowanie, które doprowadziło do wydania kolejnego wyroku skazującego i zarządzenia wykonania, zostało przeprowadzone in absentia i że w przypadku przekazania osoby, której dotyczy wniosek, nie będzie przysługiwać jej prawo do ponownego rozpoznania sprawy ani do odwołania, wystarcza, aby wykonujący organ sądowy mógł stwierdzić, że przekazanie naruszyłoby istotę tych praw?

(1)  Decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (2002/584/WSiSW) (Dz.U. 2002, L 190, s. 1).

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Irlandia) w dniu 20 sierpnia 2021 r. – PH/Minister for Justice and Equality

(Sprawa C-515/21)

(2022/C 119/23)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Court of Appeal

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: PH

Druga strona postępowania: Minister for Justice and Equality

Pytania prejudycjalne

1)

1. Czy w sytuacji, gdy o przekazanie osoby, której dotyczy wniosek, wnosi się w celu odbycia przez nią kary pozbawienia wolności, której wykonanie zostało zawieszone ab initio, lecz zostało następnie zarządzone w wyniku późniejszego skazania tej osoby za popełnienie kolejnego przestępstwa, w okolicznościach gdy to zarządzenie wykonania miało charakter bezwzględnie obowiązujący ze względu na to skazanie, postępowanie, które doprowadziło do wydania kolejnego wyroku skazującego, lub postępowanie prowadzące do wydania zarządzenia wykonania stanowią część „rozprawy, w wyniku której wydano orzeczenie” w rozumieniu art. 4a ust. 1 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW (1)?

2)

Czy w okolicznościach przedstawionych w pytaniu pierwszym powyżej wykonujący organ sądowy jest uprawniony lub zobowiązany do zbadania, czy postępowanie, które doprowadziło do wydania kolejnego wyroku skazującego, lub postępowanie prowadzące do wydania zarządzenia wykonania, przeprowadzone pod nieobecność osoby, której dotyczy wniosek, zostały przeprowadzone zgodnie z art. 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, w szczególności czy nieobecność osoby, której dotyczy wniosek, podczas tych postępowań stanowiła naruszenie prawa do obrony lub jej prawa do rzetelnego procesu sądowego?

3)

a)

W okolicznościach określonych w pytaniu pierwszym powyżej, jeżeli wykonujący organ sądowy jest przekonany, że postępowania, które doprowadziły do wydania kolejnego wyroku skazującego i zarządzenia wykonania, nie zostały przeprowadzone zgodnie z art. 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, w szczególności że nieobecność osoby, której dotyczy wniosek, stanowiła naruszenie prawa do obrony lub jej prawa do rzetelnego procesu sądowego, czy wykonujący organ sądowy jest uprawniony lub zobowiązany do a) odmowy przekazania osoby, której dotyczy wniosek, na tej podstawie, że takie przekazanie byłoby sprzeczne z art. 6 konwencji lub art. 47 i art. 48 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej lub b) zażądania od wydającego organu sądowego, jako warunku przekazania, gwarancji, że osoba, której dotyczy wniosek, po jej przekazaniu będzie miała prawo do ponownego rozpoznania jej sprawy lub do złożenia odwołania, w których to procedurach będzie mogła uczestniczyć i które pozwalają na ponowne rozpoznanie sprawy co do istoty, w tym z uwzględnieniem nowych dowodów, oraz które mogą prowadzić do uchylenia lub zmiany pierwotnego orzeczenia, w odniesieniu do wyroku skazującego prowadzącego do wydania zarządzenia wykonania?

b)

Czy dla celów pytania trzeciego lit. a) powyżej właściwe jest ustalenie, czy przekazanie osoby, której dotyczy wniosek, naruszyłoby istotę jej praw podstawowych wynikających z art. 6 konwencji lub art. 47 i art. 48 ust. 2 karty, a jeśli tak, to czy okoliczność, że postępowania, które doprowadziły do wydania kolejnego wyroku skazującego i zarządzenia wykonania, zostały przeprowadzone in absentia i że w przypadku przekazania osoby, której dotyczy wniosek, nie będzie przysługiwać jej prawo do ponownego rozpoznania sprawy ani do odwołania, wystarcza, aby wykonujący organ sądowy mógł stwierdzić, że przekazanie naruszyłoby istotę tych praw?

(1)  Decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (2002/584/WSiSW) (Dz.U. 2002, L 190, s. 1).

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/18

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 9 czerwca 2021 r. w sprawie T-699/19, FT i in./Komisja, wniesione w dniu 20 sierpnia 2021 r. przez FT i in.

(Sprawa C-518/21 P)

(2022/C 119/24)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: FT, FU, FV, FY, FZ, GA, GB, GC, GD, GG, GE, GF, GH, GI, GJ, GK, GL, GM, GN, GO, GP, GQ, GR, GS, GT, GU (przedstawiciel: adwokat J.-N. Louis)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2022 r., Trybunał (siódma izba) odrzucił odwołanie jako oczywiście niedopuszczalne i obciążył wnoszących odwołanie ich własnymi kosztami.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 25 listopada 2021 r. – A/Finanzamt X

(Sprawa C-713/21)

(2022/C 119/25)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: A.

Strona przeciwna: Finanzamt X

Pytania prejudycjalne

W przedmiocie znaczenia art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112/WE (1) w świetle wykładni nadanej mu w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 10 listopada 2016 r. Baštová (2):

Czy właściciel stajni treningowej dla koni wyścigowych świadczy na rzecz właściciela koni jedno świadczenie obejmujące zapewnienie pobytu, treningu i udziału koni w zawodach, również odpłatnie, jeżeli wynagrodzenie ze strony właściciela koni za to świadczenie polega na przeniesieniu na właściciela stajni treningowej połowy roszczenia o nagrodę pieniężną, do której właściciel ten jest uprawniony w przypadku pomyślnego udziału w zawodach?

(1)  Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz.U. 2006, L 347, s. 1.

(2)  C-432/15 (EU:C:2016:855).

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Saarbrücken (Niemcy) w dniu 1 grudnia 2021 r. – GP/juris GmbH

(Sprawa C-741/21)

(2022/C 119/26)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Saarbrücken

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: GP

Strona pozwana: juris GmbH

Pytania prejudycjalne

1)

Czy pojęcie szkody niemajątkowej w art. 82 ust. 1 RODO (1) należy interpretować w świetle motywu 85 i motywu 146 zdanie trzecie tego rozporządzenia w ten sposób, że obejmuje ono każde naruszenie podlegającej ochronie sytuacji prawnej niezależnie od pozostałych skutków i wagi tego naruszenia?

2)

Czy odpowiedzialność odszkodowawczą na podstawie art. 82 ust. 3 RODO wyłącza okoliczność, że przyczyną naruszenia jest w konkretnym przypadku błąd ludzki osoby działającej z upoważnienia, o której mowa w art. 29 RODO?

3)

Czy przy określaniu wysokości odszkodowania za szkody niemajątkowe dozwolone względnie wymagane jest oparcie się na kryteriach określonych w art. 83 RODO, w szczególności w art. 83 ust. 2 i ust. 5 RODO?

4)

Czy odszkodowanie należy ustalać dla każdego indywidualnego naruszenia czy też obejmuje się kilka – co najmniej kilka podobnych – naruszeń sankcją łącznego odszkodowania, które nie jest określane poprzez zsumowanie indywidualnych kwot, lecz jest oparte na własnej ocenie całościowej?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. 2016, L 119, s. 1).

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/19

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 22 września 2021 r. w sprawie T-425/18, Altice Europe/Komisja, wniesione w dniu 2 grudnia 2021 r. przez Altice Group Lux Sarl, dawniej New Altice Europe BV w likwidacji

(Sprawa C-746/21 P)

(2022/C 119/27)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Altice Group Lux Sarl, dawniej New Altice Europe BV w likwidacji (przedstawiciele: R. Allendesalazar Corcho, H. Brokelmann, abogados)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszącej odwołanie

—

Stwierdzenie nieważności art. 1, 2, 3 i 4 decyzji Komisji C(2018) 2418 final z dnia 24 kwietnia 2018 r, w której Komisja nałożyła grzywnę za dokonanie koncentracji z naruszeniem art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1) (sprawa M.7993 – Altice/PT Portugal, postępowanie z art. 14 ust. 2) (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”);

—

tytułem żądania ewentualnego – wykonanie nieograniczonego prawa orzekania poprzez znaczne obniżenie kwot grzywien nałożonych w art. 3 i 4 zaskarżonej decyzji, zmienionej wyrokiem Sądu;

—

tytułem dalszego żądania ewentualnego – przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd, związany orzeczeniem Trybunału co do kwestii prawnych;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez wnoszącą odwołanie zarówno w postępowaniu odwoławczym jak i w postępowaniu przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy: zaskarżony wyrok narusza prawo, ponieważ oddala podniesiony przez Altice zarzut niezgodności z prawem.

Zaskarżony wyrok narusza prawo i zasadę proporcjonalności, a także zakaz podwójnego karania oparty na wspólnych porządkom prawnym państw członkowskich ogólnych zasadach, które dotyczą zbiegu przepisów prawnych, ponieważ oddala podniesiony przez Altice zarzut niezgodności z prawem (art. 277 TFUE) w odniesieniu do art. 14 ust. 2 lit. a) w związku z art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 139/2004. Nie istnieje „obowiązek zgłoszenia” w art. 4 ust. 1 rozporządzenia 139/2004 odrębny od „obowiązku standstill” w art. 7 ust. 1 owego rozporządzenia, zważywszy że naruszenie art. 4 ust. 1 wymaga niewątpliwie „wprowadzenia w życie” koncentracji. Artykuł 4 ust. 1 i część pierwsza art. 7 ust. 1 dotyczą tego samego zachowania i służą temu samemu interesowi prawnemu. Możliwość nałożenia dwóch łącznych grzywien z tytułu art. 14 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia nr 139/2004 jest niezgodna z wyżej wspomnianymi zasadami prawa Unii.

Zarzut drugi: zaskarżony wyrok narusza prawo, ponieważ zostało w nim zanegowane, iż poprzez nałożenie dwóch łącznych grzywien za to samo zachowanie zaskarżona decyzja naruszyła zasadę proporcjonalności i zakaz podwójnego karania.

Orzecznictwo Trybunału stanowi, że w wypadku, gdy zasada ne bis in idem nie sprzeciwia się nałożeniu na to samo przedsiębiorstwo dwóch grzywien w ramach jednej decyzji za te same okoliczności faktyczne, organ „winien niemniej jednak upewnić się, że te grzywny, rozpatrywane łącznie, są proporcjonalne do charakteru tego naruszenia”. Zaskarżony wyrok nie jest zgodny z tym nakazem. Jedynie grzywna nałożona na mocy art. 14 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 139/2004 za naruszenie art. 7 ust. 1 owego rozporządzenia może być zgodna z wymogiem proporcjonalności. Druga grzywna, nałożona na mocy art. 14 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 139/2004, jest z definicji nadmierna, a zatem nieproporcjonalna, a także sprzeczna z zakazem podwójnego karania opartym na wspólnych porządkom prawnym państw członkowskich ogólnych zasadach, które dotyczą zbiegu przepisów prawnych.

Zarzut trzeci: zaskarżony wyrok narusza prawo poprzez zawartą w nim wykładnię pojęcia wprowadzenia w życie w art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 139/2004.

Poprzez stwierdzenie, że już „możliwość wywierania decydującego wpływu” jest równoznaczna z wprowadzeniem w życie koncentracji, zaskarżony wyrok narusza prawo, ponieważ myli pojęcia „koncentracji” i „wprowadzenia w życie” oraz opiera się na błędnej wykładni wyroku z dnia 31 maja 2018 r. w sprawie C-633/16 Ernst & Young, który wyjaśnia, że transakcje, które nie są konieczne do uzyskania takiej zmiany kontroli, nie wchodzą w zakres art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 139/2004, ponieważ nie mają powiązania funkcjonalnego z jej wprowadzeniem w życie.

Zarzut czwarty: zaskarżony wyrok narusza prawo poprzez zawartą w nim wykładnię pojęcia „prawo weta” do celów art. 3 ust. 2, art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 139/2004 lub, tytułem ewentualnym, przeinacza SPA, interpretując je jako przyznające „prawo weta”.

Uznając – quod non – że sama „możliwość wywierania decydującego wpływu” jest równoznaczna z „wprowadzeniem w życie” koncentracji, art. 3 ust. 2 rozporządzenia nr 139/2004 wymaga trwałej zmiany kontroli wynikającej ze środków dających „prawo weta w sprawie strategicznych decyzji handlowych”, to znaczy „uprawnienia pozwalające blokować” strategiczne zachowania przedsiębiorstwa. Zaskarżony wyrok narusza prawo, ponieważ rozciąga pojęcie „prawa weta” na sytuacje, które nie dają uprawnień do blokowania strategicznych decyzji. Tytułem ewentualnym, zaskarżony wyrok przeinacza SPA, interpretując jego ustalenia poprzedzające zamknięcie nabycia jako przyznające Altice „prawo weta”.

Zarzut piąty: Sąd naruszył prawo, uznając, że wymiana informacji jest równoznaczna z „wprowadzeniem w życie” koncentracji w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 139/2004.

Zaskarżony wyrok narusza prawo poprzez stwierdzenie, że wymiana informacji w związku z koncentracją wchodzi w zakres art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 139/2004, podczas gdy art. 101 TFUE i rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (2) zakładają mechanizm ex-post. Jest to niezgodnie z wyrokiem w sprawie C-633/16 i ograniczałoby zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1/2003. Zaskarżony wyrok przeinacza również zaskarżoną decyzję poprzez uznanie, że zgodnie z tą decyzją wymiana informacji sama w sobie nie narusza art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 139/2004, lecz jedynie „przyczyniła się” do wykazania naruszenia.

Zarzut szósty: Sąd naruszył prawo, oddalając podniesione przez Altice zarzuty niezgodności z prawem i braku proporcjonalności grzywien.

Zaskarżony wyrok narusza prawo poprzez stwierdzenie, że Altice dopuściła się niedbalstwa. Ponadto poziom grzywien wynikający zaskarżonego wyroku jest nie tylko niewłaściwy, lecz również jest nadmierny do tego stopnia, że jest nieproporcjonalny. Sąd naruszył zatem prawo poprzez niedokonanie znacznego obniżenia kwoty grzywien w wykonaniu swojego nieograniczonego prawa orzekania.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw) (Dz.U. 2004, L 24, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/21

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawie T-384/19, Parlament/Axa Assurances Luxembourg SA i in., wniesione w dniu 8 grudnia 2021 r. przez Parlament Europejski

(Sprawa C-766/21 P)

(2022/C 119/28)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Parlament Europejski (przedstawiciele: E. Paladini i B. Schäfer, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Axa Assurances Luxembourg SA, Bâloise Assurances Luxembourg SA, La Luxembourgeoise SA, Nationale-Nederlanden Schadeverzekering Maatschappij NV

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie punktów drugiego i czwartego sentencji zaskarżonego wyroku;

—

przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

—

rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, z wyjątkiem kosztów wskazanych w punkcie trzecim sentencji zaskarżonego wyroku.

Tytułem żądania ewentualnego,

—

uchylenie punktów drugiego i czwartego sentencji zaskarżonego wyroku;

—

uwzględnienie żądań Parlamentu Europejskiego przedstawionych w pierwszej instancji w odniesieniu do Axa Assurances Luxembourg SA, Bâloise Assurances Luxembourg SA i La Luxembourgeoise SA.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania Parlament Europejski podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia prawa polegającego na naruszeniu zasad wykładni w prawie europejskim. Parlament uważa, że Sąd naruszył w szczególności zasadę wykładni polegającą na uwzględnieniu celu umowy i kontekstu, w jakim pojawiają się zawarte w niej określenia, a dokładniej rzecz biorąc określenie „powódź”. Posiłkowo Parlament uważa, że Sąd przeinaczył klauzulę wyłączenia dotyczącą powodzi.

Zarzut drugi dotyczy błędu w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, które zdaniem Parlamentu jest obarczone sprzecznością w rozumowaniu Sądu w odniesieniu do wykładni określenia „powódź”.

Po trzecie, Parlament uważa, że zaskarżony wyrok zawiera szereg przeinaczeń okoliczności faktycznych i dowodów: Sąd przeinaczył stanowisko Parlamentu w sprawie wykładni pojęcia „powódź”, w sposób oczywiście błędny ocenił sytuację na placu budowy w momencie powstania szkody, a także przeinaczył ustalenia zawarte w opinii biegłego w sprawie przyczyn szkody.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/22

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawach połączonych T-344/19 i T-356/19, Front Polisario/Rada, wniesione w dniu 14 grudnia 2021 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-778/21 P)

(2022/C 119/29)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouquet, F. Castillo de la Torre, A. Stobiecka-Kuik, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Front populaire pour la libération de la Saguia el-Hamra et du Rio de oro (Front Polisario), Rada Unii Europejskiej, Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Chambre des pêches maritimes de la Méditerranée, Chambre des pêches maritimes de l’Atlantique Nord, Chambre des pêches maritimes de l’Atlantique Centre, Chambre des pêches maritimes de l’Atlantique Sud

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie pkt 1 i 2 sentencji zaskarżonego wyroku, a w związku z tym:

—

Oddalenie skargi wniesionej w pierwszej instancji przez Front Polisario lub jeśli Trybunał uzna, że stan postępowania nie pozwala na wydanie ostatecznego orzeczenia, skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd.

—

Obciążenie Frontu Polisario wszystkimi kosztami postępowania w dwóch instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

—

Zarzut pierwszy dotyczący naruszeń prawa polegających na braku zdolności sądowej Frontu Polisario;

—

Zarzut drugi dotyczący naruszeń prawa polegających na tym, że zaskarżona decyzja nie dotyczy bezpośrednio Frontu Polisario;

—

Zarzut trzeci dotyczący naruszeń prawa polegających na tym, że zaskarżona decyzja nie dotyczy indywidualnie Frontu Polisario;

—

Zarzut czwarty dotyczący naruszeń prawa w odniesieniu do granic kontroli sądowej, zakresu uznania przysługującego instytucjom i potrzeby uwzględnienia oczywistego błędu; w odniesieniu do braku wymogu zgody ludu Sahary Zachodniej; w odniesieniu do faktu, że przyjęte pojęcie zgody jest zbyt ścisłe i teoretyczne, że Sąd odrzucił wystarczający charakter konsultacji, która uzyskała przychylną opinię i wykluczył badanie korzyści; w odniesieniu do określenia Frontu Polisario jako podmiotu, do którego należy udzielenie takiej zgody, ze względu na jego ograniczony status i ograniczoną reprezentatywność;

—

Zarzut piąty dotyczący naruszeń prawa w odniesieniu do możliwości powołania się na prawo międzynarodowe zwyczajowe przy badaniu ważności aktu Unii.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/23

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawie T-279/19, Front Polisario/Rada, wniesione w dniu 14 grudnia 2021 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-779/21 P)

(2022/C 119/30)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouquet, F. Castillo de la Torre, F. Clotuche-Duvieusart, B. Eggers, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Front populaire pour la libération de la Saguia el-Hamra et du Rio de oro (Front Polisario), Rada Unii Europejskiej, Republika Francuska, Confédération marocaine de l’agriculture et du développement rural (Comader)

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie zaskarżonego wyroku i w konsekwencji:

—

oddalenie odwołania wniesionego w pierwszej instancji przez Front Polisario lub, jeśli Trybunał uzna, że stan sprawy nie pozwala na jej rozstrzygnięcie, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

—

Obciążenie Front Polisario całością kosztów postępowania obydwu instancji.

Zarzuty i główne argumenty

—

Zarzut pierwszy: naruszenie prawa w związku z brakiem zdolności sądowej Front Polisario;

—

Zarzut drugi: naruszenie prawa w związku z brakiem bezpośredniego oddziaływania na Front Polisario;

—

Zarzut trzeci: naruszenie prawa w związku z brakiem indywidualnego oddziaływania na Front Polisario;

—

Zarzut czwarty: naruszenie prawa w odniesieniu do zakresu kontroli sądowej, zakresu uznania instytucji i konieczności stwierdzenia oczywistego błędu; w odniesieniu do braku wymogu zgody ludu Sahary Zachodniej; w odniesieniu do faktu, że przyjęte pojęcie zgody jest zbyt ścisłe i teoretyczne, że odrzucono wystarczający charakter konsultacji, w ramach których uzyskano zgodę, oraz że odrzucono badanie korzyści; w odniesieniu do określenia Front Polisario jako podmiotu, który miałaby wyrazić taką zgodę, zważywszy na jego ograniczony status i reprezentatywność;

—

Zarzut piąty: naruszenie prawa w odniesieniu do braku możliwości powołania zwyczajowego prawa międzynarodowego przy badaniu ważności aktu Unii.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/23

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawach połączonych T-344/19 i T-356/19, Front Polisario/Rada, wniesione w dniu 16 grudnia 2021 r. przez Radę Unii Europejskiej

(Sprawa C-798/21 P)

(2022/C 119/31)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: F. Naert, V. Piessevaux, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Front populaire pour la libération de la Saguia el-Hamra et du Rio de oro (Front Polisario), Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Komisja Europejska, Chambre des pêches maritimes de la Méditerranée, Chambre des pêches maritimes de l’Atlantique Nord, Chambre des pêches maritimes de l’Atlantique Centre, Chambre des pêches maritimes de l’Atlantique Sud

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie w jakim stwierdzono w nim nieważność decyzji 2019/441 (1);

—

wydanie ostatecznego orzeczenia w kwestiach będących przedmiotem odwołania i oddalenie skargi wniesionej przez Front Polisario w sprawie T-344/19;

—

Obciążenie Front Polisario kosztami postępowania odwoławczego i w sprawie T-279/19;

—

Tytułem pomocniczym: utrzymanie w mocy skutków decyzji 2019/441 w okresie dwunastu miesięcy od daty wydania wyroku.

Zarzuty i główne argumenty

Pierwszy zarzut odwołania dotyczy naruszenia art. 263 akapit czwarty TFUE i odnosi się do zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim orzeczono w nim, że Front Polisario ma zdolność sądową przed sądem Unii.

Drugi zarzut odwołania dotyczy naruszenia art. 263 akapit czwarty TFUE oraz zasady mocy dowodowej dokumentów i odnosi się do zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim stwierdzono w nim, że sporna decyzja dotyczy bezpośrednio i indywidualnie Front Polisario.

Trzeci zarzut odwołania dotyczy naruszenia prawa w odniesieniu do możliwości powołania się na normy prawa międzynarodowego i odnosi się do zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim orzeczono w nim, że Front Polisario może powoływać się na zasadę samostanowienia i zasadę względnej skuteczności traktatów.

Czwarty zarzut odwołania dotyczy błędnej wykładni i błędnego zastosowania ogólnej zasady względnej skuteczności traktatów i prawa do samostanowienia, naruszenia zasady mocy dowodowej dokumentów, przeinaczenia argumentacji Rady oraz naruszenia art. 36 w związku z art. 53 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości. Odnosi się do zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim orzeczono w nim, że lud Sahary Zachodniej nie wyraził zgody na porozumienie, którego dotyczy decyzja 2019/217.

(1)  Decyzja Rady (UE) 2019/441 z dnia 4 marca 2019 r. w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów między Unią Europejską a Królestwem Marokańskim, protokołu wykonawczego do niej oraz wymiany listów towarzyszącej umowie (Dz.U. 2019, L 77, s. 4).

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/24

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawie T-279/19, Front Polisario/Rada, wniesione w dniu 16 grudnia 2021 r. przez Radę Unii Europejskiej

(Sprawa C-799/21 P)

(2022/C 119/32)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: F. Naert, V. Piessevaux, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Front populaire pour la libération de la Saguia el-Hamra et du Rio de oro (Front Polisario), Republika Francuska, Komisja Europejska, Confédération marocaine de l’agriculture et du développement rural (Comader)

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie zaskarżonego wyroku;

—

Wydanie orzeczenia w przedmiocie kwestii będących przedmiotem odwołania i oddalenie odwołania wniesionego przez Front Polisario;

—

Obciążenie Front Polisario kosztami postępowania odwoławczego i w sprawie T-279/19;

—

Tytułem pomocniczym: utrzymanie w mocy skutków decyzji 2019/217 (1) w okresie dwunastu miesięcy od daty wydania wyroku.

Zarzuty i główne argumenty

Pierwszy zarzut odwołania dotyczy naruszenia art. 263 akapit czwarty TFUE i odnosi się do zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim orzeczono w nim, że Front Polisario ma zdolność sądową przed sądem Unii.

Drugi zarzut odwołania dotyczy naruszenia art. 263 akapit czwarty TFUE oraz zasady mocy dowodowej dokumentów i odnosi się do zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim stwierdzono w nim, że sporna decyzja dotyczy bezpośrednio i indywidualnie Front Polisario.

Trzeci zarzut odwołania dotyczy naruszenia prawa w odniesieniu do możliwości powołania się na normy prawa międzynarodowego i odnosi się do zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim orzeczono w nim, że Front Polisario może powoływać się na zasadę samostanowienia i zasadę względnej skuteczności traktatów.

Czwarty zarzut odwołania dotyczy błędnej wykładni i błędnego zastosowania ogólnej zasady względnej skuteczności traktatów i prawa do samostanowienia, naruszenia zasady mocy dowodowej dokumentów, przeinaczenia argumentacji Rady oraz naruszenia art. 36 w związku z art. 53 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości. Odnosi się do zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim orzeczono w nim, że lud Sahary Zachodniej nie wyraził zgody na porozumienie, którego dotyczy decyzja 2019/217.

(1)  Decyzja Rady (UE) 2019/217 z dnia 28 stycznia 2019 r. w sprawie zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Marokańskim dotyczącego zmiany protokołów nr 1 i 4 do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Królestwem Marokańskim, z drugiej strony (Dz.U. 2019, L 34, s. 1).

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/25

Skarga wniesiona w dniu 30 grudnia 2021 r. – Republika Łotewska/Królestwo Szwecji

(Sprawa C-822/21)

(2022/C 119/33)

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Republika Łotewska (przedstawiciele: K. Pommere, J. Davidoviča i I. Romanovska)

Strona pozwana: Królestwo Szwecji

Żądania

Republika Łotewska wnosi do Trybunału o:

—

stwierdzenie, że Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na podstawie:

—

art. 14 ust. 3 dyrektywy 2014/49/UE (1), w zakresie w jakim, odmawiając przekazania łotewskiemu FGD (funduszowi gwarancji depozytów) składek wniesionych przez łotewski oddział Nordea Bank AB, określonych dla okresu składkowego zgodnie z art. 14 ust. 3 dyrektywy 2014/49/UE, Królestwo Szwecji postąpiło w sposób sprzeczny z celem dyrektywy 2014/49/UE i nie zapewniło pełnej skuteczności (effet utile) przepisów dyrektywy 2014/49/UE;

—

artykuł 4 ust. 3 TUE w zakresie w jakim, odmawiając przekazania łotewskiemu FGD składek wniesionych przez łotewski oddział Nordea Bank AB, określonych dla okresu składkowego zgodnie z art. 14 ust. 3 dyrektywy 2014/49/UE, Królestwo Szwecji wywarło negatywny wpływ na integrację jednolitego rynku, a tym samym naruszyło wzajemne zaufanie między państwami członkowskimi a Unią Europejską, które stanowi warunek wstępny integracji transgranicznej.

Jeżeli Trybunał stwierdzi, że Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na podstawie art. 14 ust. 3 dyrektywy 2014/49/UE i art. 4 ust. 3 TUE:

—

nakazanie Królestwu Szwecji zaprzestania stwierdzonego naruszenia poprzez przekazanie przez szwedzki FGD łotewskiemu FGD całkowitej kwoty składek wniesionych przez łotewski oddział Nordea Bank AB, podlegających określeniu zgodnie z art. 14 ust. 3 dyrektywy 2014/49/UE;

—

w przypadku gdyby art. 14 ust. 3 dyrektywy 2014/49/UE należało interpretować ściśle, wskazanie, ze jest on zgodny z celem dyrektywy 2014/49/UE i ciążącym na szwedzkim FGD obowiązkiem przekazania łotewskiemu FGD składek wniesionych przez łotewski oddział Nordea Bank AB;

—

obciążenie Królestwa Szwecji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swojej skargi strona skarżąca podnosi zarzuty oparte na naruszeniu art. 14 ust. 3 dyrektywy 2014/49/UE i traktatu EU (zasady lojalnej współpracy).

1.

Odmawiając przekazania łotewskiemu FGD składek wniesionych przez łotewski oddział Nordea Bank AB, określonych dla okresu składkowego zgodnie z art. 14 ust. 3 dyrektywy 2014/49/UE, Królestwo Szwecji postąpiło w sposób sprzeczny z celem dyrektywy 2014/49/UE.

2.

Odmawiając przekazania łotewskiemu FGD składek wniesionych przez łotewski oddział Nordea Bank AB, określonych dla okresu składkowego zgodnie z art. 14 ust. 3 dyrektywy 2014/49/UE, Królestwo Szwecji wywarło negatywny wpływ na integrację jednolitego rynku, a tym samym naruszyło wzajemne zaufanie między państwami członkowskimi a Unią Europejską, które stanowi warunek wstępny integracji transgranicznej. Królestwo Szwecji naruszyło w ten sposób art. 4 ust. 3 TUE.

3.

Republika Łotewska podnosi, że odmawiając przekazania wniesionych składek i uzasadniając formalnie tę odmowę datą, w której składki te zostały rzeczywiście wniesione, Królestwo Szwecji naruszyło dyrektywę 2014/49/UE, oraz że naruszenie to zagraża realizacji celów Unii Europejskiej i pozbawia Łotwę prawa do składek, które gwarantowałyby jej odszkodowanie w zakresie ryzyka związanego z gwarancją depozytów w instytucji kredytowej przekazywanych na jej odpowiedzialność, co prowadzi do naruszenia zasady lojalnej współpracy zapisanej w art. 4 ust. 3 TUE oraz do braku realizacji celów dyrektywy 2014/49/UE.

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów (Dz.U. L 173, s. 149).

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf (Niemcy) w dniu 27 grudnia 2021 r. – Beverage City & Lifestyle GmbH i in./Advance Magazine Publishers, Inc.

(Sprawa C-832/21)

(2022/C 119/34)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący środek odwoławczy: Beverage City & Lifestyle GmbH i in.

Druga strona postępowania: Advance Magazine Publishers, Inc.

Pytania prejudycjalne

Oberlandesgericht Düsseldorf zwraca się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w trybie prejudycjalnym z następującym pytaniem dotyczącym wykładni art. 122 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 (1) w związku z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012 (2):

Czy między powództwami istnieje „tak ścisła więź”, że pożądane jest ich łączne rozpoznanie i rozstrzygnięcie w celu uniknięcia wydania sprzecznych ze sobą orzeczeń w rozumieniu art. 8 pkt 1 rozporządzenia nr 1215/2012, gdy w ramach powództwa o naruszenie unijnego znaku towarowego powiązanie polega na tym, że pozwany z siedzibą w jednym państwie członkowskim (tutaj: w Polsce), który dostarczył towary naruszające unijny znak towarowy pozwanemu z siedzibą w innym państwie członkowskim (tutaj: w Niemczech), którego przedstawiciel ustawowy, również pozwany jako naruszający znak, jest pozwanym „zakotwiczającym jurysdykcję”, jeżeli strony łączy jedynie zwykły stosunek dostawy i nie istnieje żadne inne wykraczające poza ten stosunek dostawy powiązanie prawne czy faktyczne?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej, Dz.U. 2017, L 154, s. 1.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, Dz.U. 2012, L 351, s. 1.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/27

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 17 listopada 2021 r. w sprawie T-147/17, Anastassopoulos i in./Rada i Komisja, wniesione w dniu 4 stycznia 2022 r. przez RQ

(Sprawa C-7/22 P)

(2022/C 119/35)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: RQ (przedstawiciele: adwokaci M. Meng-Papantoni i H. Tagaras)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uwzględnienie odwołania i uchylenie zaskarżonego wyroku;

—

zdecydowanie w przedmiocie dalszego biegu postępowania zgodnie ze stanem prawnym;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W pierwszej kolejności wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd przeinaczył jego skargę, jeśli chodzi o działanie powodujące szkodę.

W drugiej kolejności wnoszący odwołanie utrzymuje, że Sąd dopuścił się wielu naruszeń prawa.

Jeśli chodzi najpierw o odpowiedzialność Unii za bezprawne zachowanie, Sąd naruszył zasady praworządności i art. 47 karty praw podstawowych, orzekając, że działania i zaniechania Eurogrupy nie mogą w żadnym wypadku powodować powstania odpowiedzialności deliktowej Unii. Sąd naruszył także zasadę równego traktowania, orzekając, że samo nabycie przez osoby fizyczne i prawne obligacji, które zostały następnie przecenione, wystarcza, by uznać, że znajdują się one w identycznej lub porównywalnej sytuacji w rozumieniu orzecznictwa.

Ponadto Sąd dopuścił się naruszeń prawa w odniesieniu do odpowiedzialności bez winy. Po pierwsze, zdaniem wnoszącego odwołanie Sąd błędnie wykluczył samo istnienie odpowiedzialności bez winy. Po drugie, Sąd dopuścił się naruszenia prawa przy dokonywaniu oceny „anormalnego” charakteru szkody.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale ordinario di Roma (Włochy) w dniu 5 stycznia 2022 r. – Liberi editori e autori (LEA)/Jamendo SA

(Sprawa C-10/22)

(2022/C 119/36)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale ordinario di Roma

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Liberi editori e autori (LEA)

Strona pozwana: Jamendo SA

Pytanie prejudycjalne

Czy dyrektywę 2014/26/UE (1) należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie ustawie krajowej, która zastrzega dostęp do rynku zarządzania prawami autorskimi lub w każdym razie udzielanie licencji użytkownikom jedynie na rzecz podmiotów określonych, zgodnie z definicją zawartą we wspomnianej dyrektywie, jako organizacje zbiorowego zarządzania, wyłączając podmioty określone jako niezależne podmioty zarządzające, utworzone zarówno w tym państwie, jak i w innych państwach członkowskich?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/26/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi oraz udzielania licencji wieloterytorialnych dotyczących praw do utworów muzycznych do korzystania online na rynku wewnętrznym (Dz.U. 2014, L 84, s. 72).

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tallinna Halduskohus (Estonia) w dniu 5 stycznia 2022 r. – Est Wind Power OÜ/AS Elering

(Sprawa C-11/22)

(2022/C 119/37)

Język postępowania: estoński

Sąd odsyłający

Tallinna Halduskohus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Est Wind Power OÜ

Druga strona postępowania: AS Elering

Pytania prejudycjalne

1)

Czy przepisy Unii Europejskiej dotyczące pomocy państwa, w szczególności pierwszy człon definicji „rozpoczęcia prac” w pkt 19 (44) komunikatu Komisji „Wytyczne w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią w latach 2014–2020” (1), a mianowicie „rozpoczęcie robót budowlanych związanych z inwestycją”, należy interpretować w ten sposób, że chodzi o rozpoczęcie robót budowlanych powiązanych z jakimkolwiek projektem inwestycyjnym, czy też jedynie o rozpoczęcie takich robót budowlanych, które pozostają w związku z instalowanym w ramach projektu inwestycyjnego urządzeniem, za pomocą którego będzie wytwarzana energia ze źródeł odnawialnych?

2)

Czy przepisy Unii Europejskiej dotyczące pomocy państwa, w szczególności pierwszy człon definicji „rozpoczęcia prac” w pkt 19 (44) komunikatu Komisji „Wytyczne w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią w latach 2014–2020”, a mianowicie „rozpoczęcie robót budowlanych związanych z inwestycją”, należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji, w której właściwy organ państwa członkowskiego stwierdził rozpoczęcie robót budowlanych pozostających w związku z inwestycją, musi on zgodnie z zasadą ochrony uzasadnionych oczekiwań dodatkowo ocenić, jaki jest etap zaawansowania projektu inwestycyjnego i jakie jest prawdopodobieństwo ukończenia tego projektu?

3)

W razie udzielania odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie: Czy przy ocenie etapu zaawansowania projektu inwestycyjnego można uwzględnić inne obiektywne okoliczności, np. toczące się postępowania sądowe, które utrudniają kontynuację projektu inwestycyjnego?

4)

Czy ma znaczenie w niniejszej sprawie okoliczność, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł w sprawie C-349/17 (2), Eesti Pagar, w pkt 61 i 68, że istnienia lub nieistnienia efektu zachęty nie można uznać za kryterium jasne i łatwe do zastosowania przez organy krajowe, gdyż jego weryfikacja wymaga przeprowadzenia w każdym indywidualnym przypadku złożonych ocen ekonomicznych, a zatem takie kryterium nie jest zgodne z wymogiem, by kryteria dotyczące stosowania zwolnienia były jasne i łatwe do zastosowania przez władze krajowe?

5)

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na powyższe pytanie: Czy przepisy Unii Europejskiej dotyczące pomocy państwa, w szczególności przypis 66 do pkt 126 komunikatu Komisji „Wytyczne w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią w latach 2014–2020” w związku z pkt 19 (44) tego komunikatu należy interpretować w ten sposób, że organ krajowy nie jest zobowiązany przy badaniu kryterium rozpoczęcia prac do dokonania oceny ekonomicznej projektu inwestycyjnego w każdym indywidualnym przypadku?

6)

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na powyższe pytanie: Czy przepisy Unii Europejskiej dotyczące pomocy państwa, w szczególności ostatni człon definicji „rozpoczęcia prac” w pkt 19 (44) komunikatu Komisji „Wytyczne w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią w latach 2014–2020”, a mianowicie „inne zobowiązanie, które sprawia, że inwestycja staje się nieodwracalna”, należy interpretować w ten sposób, że jakiekolwiek inne zobowiązanie – z wyjątkiem zakupu gruntu i prac przygotowawczych (takich jak uzyskanie pozwolenia na budowę) – sprawia, że inwestycja staje się nieodwracalna, niezależnie od kosztów podjętego zobowiązania?

7)

Czy przepisy Unii Europejskiej dotyczące pomocy państwa, a w szczególności pojęcie „rozpoczęcie prac” w pkt 19 (44) komunikatu Komisji „Wytyczne w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią w latach 2014–2020” należy interpretować w ten sposób, że warunkiem koniecznym dla rozpoczęcia prac jest posiadanie prawa do korzystania z gruntu przez wytwórcę i istnienie krajowego zezwolenia na realizację projektu inwestycyjnego?

8)

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na powyższe pytanie: Czy pojęcie „krajowego zezwolenia na realizację projektu inwestycyjnego” należy interpretować w świetle prawa krajowego i czy może chodzić tu wyłącznie o zezwolenie, na podstawie którego wykonywane są roboty budowlane pozostające w związku z projektem inwestycyjnym?

(1)  Dz.U. 2014, C 200, s. 1.

(2)  EU:C:2019:172.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 10 stycznia 2022 r. – Syndicat Les Entreprises du Médicament (LEEM)/Ministre des Solidarités et de la Santé

(Sprawa C-20/22)

(2022/C 119/38)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Syndicat Les Entreprises du Médicament (LEEM)

Strona pozwana: Ministre des Solidarités et de la Santé

Pytanie prejudycjalne

Czy wykładni art. 4 dyrektywy Rady 89/105/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. dotyczącej przejrzystości środków regulujących ustalanie cen na produkty lecznicze przeznaczone do użytku przez człowieka oraz włączenia ich w zakres krajowego systemu ubezpieczeń zdrowotnych (1) należy dokonywać w ten sposób, że pojęcie „zamrożenia cen na wszystkie produkty lecznicze lub na pewne ich grupy” ma zastosowanie do przepisu, którego celem jest kontrola cen produktów leczniczych, ale który dotyczy jedynie określonych produktów leczniczych, rozpatrywanych indywidualnie i nie ma na celu zastosowania do wszystkich produktów leczniczych ani nawet do pewnej ich grupy, podczas gdy gwarancje, jakie artykuł ten wiąże z istnieniem środka w postaci zamrożenia, takiego jaki definiuje, wydają się, w przypadku takiego środka, pozbawione zakresu i celu?

(1)  Dz.U. 1989, L 40, s. 8.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/30

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 10 listopada 2021 r. w sprawie T-602/15 RENV, Jenkinson/Rada i in., wniesione w dniu 20 stycznia 2022 r. przez Liama Jenkinsona

(Sprawa C-44/22 P)

(2022/C 119/39)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Liam Jenkinson (przedstawiciel: adwokat N. de Montigny)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Europejska Służba Działań Zewnętrznych, Eulex Kosowo

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uwzględnienie odwołania i uchylenie zaskarżonego wyroku;

—

rozpoznanie sprawy co do istoty i uwzględnienie żądań wnoszącego odwołanie podniesionych w pierwszej instancji;

—

tytułem ewentualnym, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd;

—

obciążenie podmiotów będących drugą stroną postępowania odwoławczego kosztami poniesionymi w ramach tego postępowania oraz wcześniejszych postępowań (T-602/15; C-43/17 P; T-602/15 RENV).

Zarzuty i główne argumenty

Pierwszy zarzut odwołania dotyczy błędnej interpretacji podniesionych żądań i zarzutów w zakresie, w jakim Sąd wyłączył z przeprowadzanej przez siebie kontroli wszystkie żądania oparte na zarzucie niedopuszczalności.

Zarzut drugi dotyczy ograniczenia okoliczności faktycznych i prawnych przedstawionych przez wnoszącego odwołanie, a tym samym przedmiotu skargi, w zakresie, w jakim Sąd przeanalizował wyłącznie ostatnie stanowisko zajmowane przez wnoszącego odwołanie w ramach misji Eulex Kosowo.

Trzeci zarzut odwołania dotyczy oddalenia pierwszego zarzutu przedstawionego tytułem żądania głównego.

Zarzut czwarty dotyczy nieprawidłowego zastosowania zasady równego traktowania pracowników Unii oraz naruszenia art. 336 TFUE z uwagi na to, że Sąd zniweczył zamiar europejskiego prawodawcy polegający na zapewnieniu wszystkim pracownikom minimalnego poziomu ochrony socjalnej. Zdaniem wnoszącego odwołanie Sąd naruszył również koncepcję państwa prawnego poprzez całkowite wyłącznie pociągnięcia podmiotów występujących w ramach drugiej strony postępowania do odpowiedzialności pozaumownej.

Zarzut piąty dotyczy odrzucenia, jako niedopuszczalnego, zarzutu trzeciego podniesionego tytułem ewentualnym pierwszej instancji. W każdym wypadku Sąd powinien był z urzędu podnieść niektóre zarzuty oparte na normie porządku publicznego i zbadać istotę akt sprawy.

Sąd

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/31

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – Mylan IRE Healthcare/Komisja

(Sprawa T-303/16) (1)

(Produkty lecznicze stosowane u ludzi - Sieroce produkty lecznicze - Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu na rynku produktów leczniczych Tobramyciny VVB i produktów o innych powiązanych nazwach - Odstąpienie od wyłączności rynkowej produktu leczniczego o nazwie Tobi Podhaler, zawierającego substancję aktywną tobramycinę - Artykuł 8 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 141/2000 - Pojęcie „znaczącej korzyści” - Pojęcie „wyższości klinicznej” - Artykuł 3 ust. 2 i ust. 3 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 847/2000 - Obowiązek staranności - Oczywisty błąd w ocenie)

(2022/C 119/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Mylan IRE Healthcare Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: adwokaci I. Vernimme, M. Campolini i D. Gillet)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Mifsud-Bonnici i A. Sipos, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: UAB VVB (Kaunas, Litwa) (przedstawiciele: adwokaci E. Rivas Alba, V. Horcajuelo Rivera i M. Martens)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji C(2016) 2083 final z dnia 4 kwietnia 2016 r. dotyczącej, w ramach art. 29 dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady pozwoleń na dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych stosowanych u ludzi „Tobramyciny VVB i produktów o innych powiązanych nazwach” zawierających substancję aktywną „tobramycinę”.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Mylan IRE Healthcare Ltd pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską i UAB VVB, w tym koszty związane z postępowaniem w sprawie substytucji.

(1)  Dz.U. C 296 z 16.8.2016.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/31

Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Koinopraxia Touristiki Loutrakiou/Komisja

(Sprawa T-757/18) (1)

(Pomoc państwa - Kasyna greckie - Regulacja przewidująca obciążenie wynoszące 80 % opłat za wstęp o różnej wysokości - Rozróżnienie między kasynami publicznymi a prywatnymi - Skarga do Komisji - Decyzja stwierdzająca niezgodność pomocy z rynkiem wewnętrznym i jej bezprawność oraz nakazująca jej odzyskanie - Stwierdzenie nieważności decyzji wyrokiem Sądu - Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt zaskarżalny - Dopuszczalność - Prawo do obrony)

(2022/C 119/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Koinopraxia Touristiki Loutrakiou AE OTA – Loutraki AE – Klab Otel Loutraki Kazino Touristikes kai Xenodocheiakes Epicheiriseis AE (Loutraki, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci S. Pappas i A. Pappas)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar i P.-J. Loewenthal, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Regency Entertainment Psychagogiki kai Touristiki AE (Maroussi, Grecja), Elliniko Kazino Parnithas AE (Maroussi) (przedstawiciele: adwokaci N. Niejahr, B. Hoorelbeke, I. Drillerakis i E. Rantos)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji (UE) 2018/1575 z dnia 9 sierpnia 2018 r. w sprawie środków na rzecz niektórych kasyn w Grecji SA.28973 – środek pomocy państwa C 16/2010 (ex NN 22/2010, ex CP 318/2009) wdrożonych przez Grecję (Dz.U. 2018, L 262, s. 61);

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Koinopraxia Touristiki Loutrakiou AE OTA – Loutraki AE – Klab Otel Loutraki Kazino Touristikes kai Xenodocheiakes Epicheiriseis AE zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 72 z 25.2.2019.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/32

Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Deutsche Telekom/Komisja

(Sprawa T-610/19) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie - Konkurencja - Nadużycie pozycji dominującej - Słowacki rynek szerokopasmowych usług telekomunikacyjnych - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 102 TFUE i art. 54 porozumienia EOG - Wyrok stwierdzający częściową nieważność decyzji i obniżający kwotę nałożonej grzywny - Odmowa zapłaty przez Komisję odsetek za zwłokę - Artykuł 266 TFUE - Artykuł 90 ust. 4 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012 - Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom - Pozbawienie możliwości korzystania z nienależnie zapłaconej kwoty grzywny - Utracone korzyści - Odsetki za zwłokę - Stopa procentowa - Szkoda)

(2022/C 119/42)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Telekom AG (Bonn, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci P. Linsmeier, U. Soltész, C. von Köckritz i P. Lohs)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Rossi i L. Wildpanner, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 28 czerwca 2019 r. odmawiającej zapłaty na rzecz skarżącej odsetek za zwłokę od głównej kwoty grzywny zwróconej w następstwie wyroku z dnia 13 grudnia 2018 r., Deutsche Telekom/Komisja (T-827/14, EU:T:2018:930), a po drugie, oparte na art. 268 TFUE żądanie odszkodowania za korzyści utracone z powodu pozbawienia możliwości korzystania z owej kwoty głównej lub, tytułem ewentualnym, za szkodę wynikająca z odmowy zapłaty przez Komisję odsetek za zwłokę od tej kwoty.

Sentencja

1)

Komisja Europejska jest zobowiązana do zapłaty odszkodowania w kwocie 1 750 522,83 EUR na rzecz Deutsche Telekom AG tytułem naprawienia poniesionej szkody.

2)

Kwota odszkodowania, o którym mowa w pkt 1 powyżej, zostanie powiększona o odsetki za zwłokę, liczone od dnia ogłoszenia niniejszego wyroku do dnia całkowitej zapłaty, według stopy procentowej stosowanej przez Europejski Bank Centralny (EBC) do jego głównych operacji refinansujących, powiększonej o trzy i pół punktu procentowego.

3)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji z dnia 28 czerwca 2019 r. odmawiającej zapłaty odsetek za zwłokę na rzecz Deutsche Telekom, za okres od dnia 16 stycznia 2015 r. do dnia 19 lutego 2019 r., od kwoty głównej grzywny zwróconej w następstwie wyroku z dnia 13 grudnia 2018 r., Deutsche Telekom/Komisja (T-827/14, EU:T:2018:930).

4)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

5)

Komisja pokrywa, oprócz własnych kosztów, połowę kosztów poniesionych przez Deutsche Telekom.

6)

Deutsche Telekom pokrywa połowę własnych kosztów.

(1)  Dz.U. C 363 z 28.10.2019.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/33

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – Unger Marketing International/EUIPO – Orben Wasseraufbereitung (Filtry do wody)

(Sprawa T-325/20) (1)

(Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - wzór przedstawiający filtr do wody - Podstawa unieważnienia - Niedochowanie wymagań dotyczących ochrony - Artykuł 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 - Cechy postaci produktu wynikające wyłącznie z jego funkcji technicznej - Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 - Unieważnienie prawa do wzoru)

(2022/C 119/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Unger Marketing International, LLC (Bridgeport, Connecticut, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokat C. Schulte)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: S. Hanne, D. Hanf i J. Ivanauskas, pełnomocnicy).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Orben Wasseraufbereitung GmbH & Co. KG

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 lutego 2020 r. (sprawa R 740/2018-3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między Orben Wasseraufbereitung a Unger Marketing International.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Unger Marketing International, LLC zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 255 z 3.8.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/34

Wyrok Sądu z dnia 12 stycznia 2022 r. – 1031023 B.C./EUIPO – Bodegas San Valero (Przedstawienie koła namalowanego pędzlem)

(Sprawa T-366/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego koło namalowane pędzlem - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy ORIGIUM 1944 - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2022/C 119/44)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: 1031023 B.C. Ltd (Richmond, Kolumbia Brytyjska, Kanada) (przedstawiciel: adwokat M. González Gordon)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Ivanauskas i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Bodegas San Valero, S. Coop. (Cariñena, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. García Domínguez)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2020 r. (sprawa R 2142/2019-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Bodegas San Valero eat 1031023 B.C.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

1031023 B.C. Ltd pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i przez Bodegas San Valero, S. Coop.

(1)  Dz.U. C 255 z 3.8.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/34

Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Tecnica Group/EUIPO – Zeitneu (Kształt buta)

(Sprawa T-483/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Trójwymiarowy unijny znak towarowy - Kształt buta - Częściowe unieważnienie prawa do znaku - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Orzeczenia sądów orzekających w sprawach unijnych znaków towarowych w sprawie powództw o stwierdzenie braku naruszenia - Powaga rzeczy osądzonej)

(2022/C 119/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Tecnica Group SpA (Giavera del Montello, Włochy) (przedstawiciel: adwokat C. Sala)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Söder i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Zeitneu GmbH (Zurych, Szwajcaria) (przedstawiciele: adwokaci K. Dumoulin, F. Hagemann, M. Giorcelli i M. Venturello)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 maja 2020 r. (sprawa R 1093/2019-1), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Zeitneu a Tecnica Group.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Tecnica Group SpA pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i Zeitneu GmbH.

(1)  Dz.U. C 320 z 28.9.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/35

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – Kedrion/EMA

(Sprawa T-570/20) (1)

(Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Pobieranie i przetwarzanie osocza - Główny zbiór danych dotyczący osocza - Odmowa dostępu - Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych osoby trzeciej - Błędne określenie przedmiotu wniosku - Obowiązek oparcia odmowy dostępu na szczególnych i konkretnych powodach)

(2022/C 119/46)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Kedrion SpA (Barga, Włochy) (przedstawiciel: adwokat V. Salvatore)

Strona pozwana: Europejska Agencja Leków (przedstawiciele: S. Marino i C. Schultheiss, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Baxter AG (Wiedeń, Austria), Baxter Manufacturing SpA (Cittaducale, Włochy) (przedstawiciele: adwokat F. Borrás Pieri, A. Denoon, solicitor i C. Thomas, barrister)

Przedmiot

Oparta na art. 263 TFUE skarga o stwierdzenie nieważności decyzji EMA z dnia 10 lipca 2020 r. odmawiająca skarżącej dostępu do wykazu ośrodków pobierania i przetwarzania krwi zawartego w głównym zbiorze danych dotyczącym osocza spółki farmaceutycznej Takeda.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Europejskiej Agencji Leków (EMA) z dnia 10 lipca 2020 r. odmawiająca Kedrion SpA dostępu do wykazu ośrodków pobierania i przetwarzania krwi zawartego w głównym zbiorze danych dotyczącym osocza spółki farmaceutycznej Takeda.

2)

EMA pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Kedrion.

3)

Baxter AG i Baxter Manufacturing SpA pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 371 z 3.11.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/36

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – MN/Europol

(Sprawa T-586/20) (1)

(Służba Publiczna - Personel tymczasowy - Nieprzedłużenie na czas nieokreślony umowy zawartej na czas określony - Oczywisty błąd w ocenie)

(2022/C 119/47)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: MN (przedstawiciel: adwokat S. Orlandi)

Strona pozwana: Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (przedstawiciele: A. Nunzi, O. Sajin i C. Falmagne, pełnomocnicy, których wspomagali adwokaci D. Waelbroeck i A. Duron)

Przedmiot

Wniesione na podstawie art. 270 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Europolu z dnia 6 marca 2020 r. o nieprzedłużeniu na czas nieokreślony umowy o pracę strony skarżącej, a także zadośćuczynienia krzywdzie wyrządzonej jej przez zaskarżoną decyzję.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

MN zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 433 z 14.12.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/36

Wyrok Sądu z dnia 12 stycznia 2022 r. – MW/Parlament

(Sprawa T-630/20) (1)

(Służba publiczna - Personel tymczasowy - Grupa polityczna - Zwolnienie - Utrata zaufania - Mobbing - Oczywisty błąd w ocenie - Nadużycie władzy - Odpowiedzialność)

(2022/C 119/48)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: MW (przedstawiciel: adwokat M. Casado García-Hirschfel)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: I. Lázaro Betancor i N. Scafarto, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie rozwiązania umowy skarżącej o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego w rozumieniu art. 2 lit. c) Warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, oraz, po drugie, naprawienia poniesionej przez skarżącą szkody materialnej i krzywdy.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

MW zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 9 z 11.1.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/37

Wyrok Sądu z dnia 12 stycznia 2022 r. – Verelst/Rada

(Sprawa T-647/20) (1)

(Prawo instytucjonalne - Wzmocniona współpraca w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej - Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 - Powoływanie prokuratorów europejskich w Prokuraturze Europejskiej - Powołanie kandydatów wskazanych przez Belgię - Zasady mające zastosowanie do powoływania prokuratorów europejskich)

(2022/C 119/49)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Jean-Michel Verelst (Éghezée, Belgia) (przedstawiciel: adwokat C. Molitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: K. Pleśniak, R. Meyer i K. Kouri, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Królestwo Belgii (przedstawiciele:C. Pochet, M. Van Regemorter i M. Jacobs, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Rady (UE) 2020/1117 z dnia 27 lipca 2020 r. w sprawie powołania prokuratorów europejskich w Prokuraturze Europejskiej (Dz.U., L 244, s. 18) w zakresie, w jakim dotyczy ona powołania Yvesa van den Berge’a na stanowisko prokuratora europejskiego w Prokuraturze Europejskiej i oddala kandydaturę skarżącego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Jean-Michel Verelst pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

3)

Królestwo Belgii pokrywa swoje własne koszty.

(1)  Dz.U. C 9 z 11.1.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/37

Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Masterbuilders, Heiermann, Schmidtmann/EUIPO – Cirillo (POMODORO)

(Sprawa T-76/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy POMODORO - Rzeczywiste używanie znaku towarowego - Artykuł 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Pismo przedstawiające podstawy odwołania - Termin złożenia - Artykuł 58 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625 - Okoliczności faktyczne podnoszone lub dowody przedstawione po raz pierwszy przed izbą odwoławczą - Artykuł 27 ust. 4 rozporządzenia delegowanego 2018/625 - Dowód rzeczywistego używania)

(2022/C 119/50)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Masterbuilders, Heiermann, Schmidtmann GbR (Tübingen, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat H. Hillers)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: R. Raponi i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Francesco Cirillo (Berlin, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 30 listopada 2020 r. (sprawa R 715/2020-5) dotyczącą postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między Masterbuilders, Heiermann, Schmidtmann a F. Cirillo.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Masterbuilders, Heiermann, Schmidtmann GbR pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) w związku z postępowaniem przed Sądem.

(1)  Dz.U. C 110 z 29.3.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/38

Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Construcciones Electromecánicas Sabero/EUIPO – Magdalenas de las Heras (Heras Bareche)

(Sprawa T-99/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Heras Bareche - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy MAGDALENAS DeLasHeras - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2022/C 119/51)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Construcciones Electromecánicas Sabero, SL (Madryd, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci I. Valdelomar Serrano, P. Román Maestre i D. Liern Cendrero)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Magdalenas de las Heras, SA (Aranda de Duero, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 grudnia 2020 r. (sprawa R 1019/2020-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Magdalenas de las Heras a Construcciones Electromecánicas Sabero.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Construcciones Electromecánicas Sabero, SL pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 138 z 19.4.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/39

Wyrok Sądu z dnia 12 stycznia 2022 r. – Laboratorios Ern/EUIPO – Malpricht (APIRETAL)

(Sprawa T-160/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Słowny znak towarowy APIRETAL - Stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku - Brak rzeczywistego używania - Brak uzasadnionych powodów nieużywania - Artykuł 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2022/C 119/52)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Laboratorios Ern, SA (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat T. González Martínez)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: T. Frydendahl i D. Gája, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Ingrid Malpricht (Ludwigshafen am Rhein, Niemcy) (przedstawiciele: adwokat M.-C. Simon)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 stycznia 2021 r. (sprawa R 1004/2020-4) dotyczącą postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między I. Malpricht a Laboratorios Ern.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Laboratorios Ern, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 206 z 31.5.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/39

Wyrok Sądu z dnia 12 stycznia 2022 r. – Neolith Distribution/EUIPO (Przedstawienie wzoru zdobniczego)

(Sprawa T-259/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie unijnego znaku towarowego stanowiącego wzór - Przedstawienie wzoru zdobniczego - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2022/C 119/53)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Neolith Distribution, SL (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat N. Fernández Fernández-Pacheco)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 marca 2021 r. (sprawa R 2155/2020-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia przedstawiającego wzór zdobniczy jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Neolith Distribution, SL zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 252 z 28.6.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/40

Wyrok Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – Estetica Group Iwona Michalak/EUIPO (PURE BEAUTY)

(Sprawa T-207/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego PURE BEAUTY - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2022/C 119/54)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Estetica Group Iwona Michalak (Warszawa, Polska) (przedstawiciel: adwokat P. Gutowski)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik).

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 marca 2021 r. (sprawa R 1456/2020-5) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego PURE BEAUTY jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Estetica Group Iwona Michalak zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 278 z 12.7.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/40

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – CNH Industrial/EUIPO (SOILXPLORER)

(Sprawa T-300/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego SOILXPLORER - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2022/C 119/55)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: CNH Industrial NV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat L. Axel Karnøe Søndergaard)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: V. Ruzek, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 marca 2021 r. (sprawa R 386/2021-5), dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego SOILXPLORER jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

CNH Industrial NV zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 297 z 26.7.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/41

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – CNH Industrial/EUIPO (CROPXPLORER)

(Sprawa T-301/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego CROPXPLORER - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2022/C 119/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: CNH Industrial NV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat L. Axel Karnøe Søndergaard)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: V. Ruzek, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 marca 2021 r. (sprawa R 387/2021-5), dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego CROPXPLORER jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

CNH Industrial NV zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 297 z 26.7.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/41

Postanowienie Sądu z dnia 4 stycznia 2022 r. – CR i CT/EBC

(Sprawa T-730/19) (1)

(Polityka gospodarcza i pieniężna - Skarżący, który nie odpowiedział na wnioski Sądu - Umorzenie postępowania)

(2022/C 119/57)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: CR i CT (przedstawiciel: O. Behrends, adwokat)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny EBC (przedstawiciele: E. Koupepidou, A. Lefterov i F. Bonnard, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności oceny EBC z dnia 15 sierpnia 2019 r., w której uznał on, że PNB Banka AS stoi na progu upadłości lub jest zagrożony upadłością w rozumieniu art. 18 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiającego jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014, L 225, s. 1).

Sentencja

1)

Nie ma konieczności orzekania co do skargi.

2)

Nie ma konieczności orzekania co do wniosku interwencyjnego Republiki Łotewskiej.

3)

CR I CT ponoszą koszty własne oraz koszty poniesione przez Europejski Bank Centralny (EBC), za wyjątkiem kosztów związanych z wnioskiem interwencyjnym.

4)

CR i CT, EBC oraz Republika Łotewska ponoszą koszty związane z ich własnymi wnioskami interwencyjnymi.

(1)  Dz.U. C 27 z 27.1.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/42

Postanowienie Sądu z dnia 19 stycznia 2022 r. – FC/EASO

(Sprawa T-148/20) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Służba publiczna - Personel tymczasowy - Odmowa dostarczenia zaświadczenia o nieskazitelności charakteru - Odmowa udzielenia zgody na wycofanie rezygnacji - Akt wyłącznie potwierdzający - Termin do złożenia zażalenia - Nieprawidłowość postępowania poprzedzającego wniesienie skargi - Niedopuszczalność - Skarga o odszkodowanie - Ścisły związek z żądaniami stwierdzenia nieważności - Niedopuszczalność)

(2022/C 119/58)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: FC (przedstawiciel: adwokat V. Christianos)

Strona pozwana: Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu (przedstawiciele: P. Eyckmans i M. Stamatopoulou, pełnomocnicy, których wspierali adwokaci A. Guillerme i T. Bontinck)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie mające na celu, po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji EASO [poufne], w której urząd ten odmówił udzielenia zgody na wycofanie przez skarżącą jej rezygnacji i oddalił wniosek o wydanie jej zaświadczenia o nieskazitelności charakteru, jak również decyzji oddalającej zażalenie skarżącej wniesione na powyższą decyzję, a po drugie, naprawienie szkody i krzywdy, których miała doznać skarżąca.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

FC zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 175 z 25.5.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/43

Postanowienie Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – Luna Italia/EUIPO – Luna (LUNA SPLENDIDA)

(Sprawa T-571/20) (1)

(Znak towarowy Unii europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy LUNA SPLENDIDA - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy Luna - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 53 ust. 1 lit. a) i art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 60 ust. 1 lit. a) i art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2022/C 119/59)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Luna Italia Srl (Cantu, Włochy) (przedstawiciel: adwokat N. Papakostas)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Capostagno, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Luna AE (Agios Stefanos, Grecja) (przedstawiciel: adwokat M. Sioufas)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 czerwca 2020 r. (sprawa R 1895/2019-5) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Luna a Luna Italia.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona jako prawnie oczywiście bezzasadna.

2)

Luna Italia Srl pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i Luna AE.

(1)  Dz.U. C 44 z 8.2.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/43

Postanowienie Sądu z dnia 22 grudnia 2021 r. – Guangdong Haomei New Materials i Guangdong King Metal Light Alloy Technology/Komisja

(Sprawa T-604/20) (1)

(Dumping - Przywóz elementów wyciskanych z aluminium pochodzących z Chin - Akt podający przywóz rejestracji - Tymczasowe cło antydumpingowe - Zniesienie obowiązku rejestracji - Ostateczne cło antydumpingowe - Utrata interesu prawnego - Umorzenie postępowania)

(2022/C 119/60)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Guangdong Haomei New Materials Co. Ltd (Qingyuan, Chiny), Guangdong King Metal Light Alloy Technology Co. Ltd (Yuan Tan Town, Chiny) (przedstawiciele: M. Maresca, C. Malinconico, D. Maresca, A. Cerruti, A. Malinconico, G. La Malfa Ribolla, D. Guardamagna i M. Guardamagna, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Luengo, P. Němečková i F. Tomat, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/1215 z dnia 21 sierpnia 2020 r. poddającego rejestracji przywóz elementów wyciskanych z aluminium pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. 2020, L 275, s. 16).

Sentencja

1)

Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)

Guangdong Haomei New Materials Co. Ltd i Guangdong King Metal Light Alloy Technology Co. Ltd pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)

Guangdong Haomei New Materials, Guangdong King Metal Light Alloy Technology, Komisja i Airoldi Metalli SpA pokrywają własne koszty związane z postępowaniem w przedmiocie wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

(1)  Dz.U. C 390 z 16.11.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/44

Postanowienie Sądu z dnia 22 grudnia 2021 r. – Guangdong Haomei New Materials i Guangdong King Metal Light Alloy Technology/Komisja

(Sprawa T-725/20) (1)

(Dumping - Przywóz elementów wyciskanych z aluminium pochodzących z Chin - Akt nakładający tymczasowe cło antydumpingowe - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Akt przygotowawczy - Niedopuszczalność - Ostateczne cło antydumpingowe - Utrata interesu prawnego - Umorzenie postępowania)

(2022/C 119/61)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Guangdong Haomei New Materials Co. Ltd (Qingyuan, Chiny), Guangdong King Metal Light Alloy Technology Co. Ltd (Yuan Tan Town, Chiny) (przedstawiciele: M. Maresca, C. Malinconico, D. Guardamagna, M. Guardamagna, D. Maresca, A. Cerruti, A. Malinconico i G. La Malfa Ribolla, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Luengo, P. Němečková i F. Tomat, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności, tytułem głównym, rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/1428 z dnia 12 października 2020 r. nakładającego tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz elementów wyciskanych z aluminium pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. 2020, L 336, s. 8), a posiłkowo, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 21).

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

Guangdong Haomei New Materials Co. Ltd i Guangdong King Metal Light Alloy Technology Co. Ltd zostają obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 44 z 8.2.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/45

Postanowienie Sądu z dnia 17 stycznia 2022 r. – Car-Master 2/Komisja

(Sprawa T-743/20) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek napraw pojazdów samochodowych w Polsce - Decyzja o odrzuceniu skargi do Komisji - Artykuł 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 - Rozpatrzenie sprawy przez krajowy organ ochrony konkurencji - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2022/C 119/62)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Car-Master 2 sp. z o.o. sp.k. (Kraków, Polska) (przedstawiciel: M. Miśkowicz, radca prawny)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Meessen, J. Szczodrowski oraz I. Zaloguin, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2020) 7369 final z dnia 22 października 2020 r. (sprawa AT.40665 – Toyota Motor Poland), w której Komisja odrzuciła skargę złożoną do niej przez skarżącą w sprawie podnoszonych naruszeń art. 101 TFUE.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona jako prawnie oczywiście bezzasadna.

2)

Car-Master 2 sp. z o.o. sp.k. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 72 z 1.3.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/45

Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2021 r. – McCord/Komisja

(Sprawy T-161/21 i T-161/21 AJ I) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Skarga na bezczynność - Projekt rozporządzenia Komisji uzależniającego wywóz niektórych produktów poza Unię od okazania pozwolenia na wywóz - Propozycja Komisji, aby uzależnić wywóz szczepionek przeciwko COVID-19 do Irlandii Północnej od okazania pozwolenia na wywóz na podstawie art. 16 Protokołu w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej - Brak opublikowanej polityki dotyczącej okoliczności, w jakich Unia wdrożyłaby art. 16 wspomnianego protokołu - Częściowa oczywista niedopuszczalność - Skarga w części prawnie oczywiście bezzasadna)

(2022/C 119/63)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Raymond Irvine McCord (Belfast, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej) (przedstawiciel: C. O’Hare, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: H. Krämer i F. Ronkes Agerbeek, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności projektu rozporządzenia Komisji z dnia 29 stycznia 2021 r., mającego w szczególności na celu uzależnienie wywozu szczepionek przeciwko COVID-19 do Irlandii Północnej od okazania pozwolenia na wywóz na podstawie art. 16 Protokołu w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. 2020, L 29, s. 7), i decyzji Komisji o niepublikowaniu polityki dotyczącej okoliczności, w jakich wdrożyłaby art. 16 wspomnianego protokołu, oraz, po drugie, oparte na art. 265 TFUE żądanie stwierdzenia, że Komisja niezgodnie z prawem zaniechała przyjęcia i opublikowania takiej polityki.

Sentencja

1)

Skarga zostaje w części odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna, a w części oddalona jako prawnie oczywiście bezzasadna.

2)

Wniosek o przyznanie pomocy prawnej zostaje odrzucony.

3)

Raymond Irvine McCord zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 252 z 28.6.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/46

Postanowienie Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – Kewazo/EUIPO (Liftbot)

(Sprawa T-205/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Liftbot - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2022/C 119/64)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Kewazo GmbH (Garching, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. Baronikians)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 lutego 2021 r. (sprawa R 1160/2020-5), dotyczącą zgłoszenia do rejestracji oznaczenia słownego Liftbot jako unijnego znalu towarowego

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona.

2)

Kewazo GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 217 z 7.6.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/46

Postanowienie Sądu z dnia 22 grudnia 2021 r. – D&A Pharma/EMA

(Sprawa T-381/21) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Produkty lecznicze stosowane u ludzi - Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Hopveus - Brak odnowienia stałej naukowej grupy doradczej - Brak interesu prawnego - Niedopuszczalność)

(2022/C 119/65)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Debregeas et associés Pharma (D&A Pharma) (Paryż, Francja) (przedstawiciele: N. Viguié i D. Krzisch, avocats)

Strona pozwana: Europejska Agencja Leków (przedstawiciele: C. Bortoluzzi, H. Kerr, S. Marino i S. Drosos, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji EMA o likwidacji naukowej grupy doradczej w dziedzinie psychiatrii komitetu ds., produktów leczniczych stosowanych u ludzi powstałą w wyniku publicznego wezwania do wykazania zainteresowania przez ekspertów stania się członkami stałych naukowych grup doradczych EMA i komunikatu prasowego EMA z dnia 5 maja 2021 r.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

Nie ma konieczności orzekania co do wniosku interwencyjnego złożonego przez Parlament Europejski.

3)

Debregeas et associés Pharma (D & A Pharma) zostaje obciążona kosztami.

4)

Parlament ponosi koszty własne związane ze swoim wnioskiem interwencyjnym.

(1)  Dz.U. C 329 z 16.8.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/47

Postanowienie Sądu z dnia 4 stycznia 2022 r. – Vivostore/EUIPO – Linda (VIVO LIFE)

(Sprawa T-540/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Wycofanie sprzeciwu - Umorzenie postępowania)

(2022/C 119/66)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Vivostore Ltd (Winscombe, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: adwokat T. Urek)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. Eberl i E. Markakis, pełnomocnicy).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Linda AG (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat I. Jung)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 lipca 2021 r. (sprawa R 1587/2020-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Linda a Vivostore.

Sentencja

1)

Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)

Vivostore Ltd i Linda AG pokrywają własne koszty oraz po połowie kosztów poniesionych przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

(1)  Dz.U. C 431 z 25.10.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/48

Postanowienie Sądu z dnia 21 stycznia 2022 r. – Santos//EUIPO (Kształt wyciskarki do owoców)

(Sprawa T-574/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Uchylenie zaskarżonej decyzji - Następcza bezprzedmiotowość sporu - Umorzenie postępowania)

(2022/C 119/67)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Santos (Vaulx-en-Velin, Francja) (przedstawiciel: adwokat C. Bey)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Hanf, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 lipca 2021 r. (sprawa R 281/2020-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia trójwymiarowego tworzonego przez kształt wyciskarki do owoców jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)

Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Santos.

(1)  Dz.U. C 462 z 15.11.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/48

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 22 grudnia 2021 r. – Civitta Eesti/Komisja

(Sprawa T-665/21 R)

(Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych - Zamówienia publiczne na usługi - Pomoc prawna, społeczno-ekonomiczna i techniczna w dziedzinach energii, mobilności i transportu - Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych - Brak pilnego charakteru)

(2022/C 119/68)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Civitta Eesti AS (Tartu, Estonia) (przedstawiciel: C. Ginter, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. André i S. Romoli, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 278 i 279 TFUE żądanie zawieszenia wykonania decyzji Komisji z dnia 12 października 2021 r. o odrzuceniu oferty skarżącej w odniesieniu do części nr 5 postępowania przetargowego MOVE/2020/OP/0008, zawieszenia podpisania umów, które mają zostać zawarte między Komisją a innymi oferentami w odniesieniu do części nr 5 tego postępowania, oraz ewentualnie zawieszenia wykonania tych umów.

Sentencja

1)

Wniosek w przedmiocie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)

Postanowienie z dnia 22 października 2021 r., Civitta Eesti/Komisja (T-665/21 R), zostaje uchylone.

3)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/49

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 26 stycznia 2022 r. – ICA Traffic/Komisja

(Sprawa T-717/21 R)

(Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych - Zamówienia publiczne - Dostawa robotów dezynfekcyjnych - Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych - Brak pilnego charakteru)

(2022/C 119/69)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: ICA Traffic GmbH (Dortmund, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci S. Hertwig i C. Vogt)

Strona pozwana: Komisja (przedstawiciele: L. Mantl, B. Araujo Arce i M. Ilkova, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 278 i 279 TFUE żądanie, po pierwsze, nakazania Komisji, by nie realizowała zapowiedzianego w jej komunikacie prasowym z dnia 21 września 2021 r. nabycia 100 dodatkowych robotów dezynfekcyjnych na podstawie zawarcia umów ramowych na dostawę maksymalnej liczby 200 robotów dezynfekcyjnych, a po drugie zarządzenie wszelkich innych środków tymczasowych niezbędnych dla zachowania status quo.

Sentencja

1)

Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/49

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 24 stycznia 2022 r. – Společnost pro eHealth databáze/Komisja

(Sprawa T-731/21)

(Środek tymczasowy - Umowa o udzielenie dotacji zawarta w ramach programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji (2007 – 2013) - Odzyskanie wypłaconych kwot - Wniosek o zawieszenie wykonania - Brak pilnego charakteru)

(2022/C 119/70)

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Společnost pro eHealth databáze, a.s. (Praga, Republika Czeska) (przedstawiciel: adwokat P. Konečný)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Estrada de Solà, B. Araujo Arce i J. Hradil, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparty na art. 278 i 279 TFUE wniosek o zawieszenie wykonania decyzji Komisji C(2021) 6597 final z dnia 2 września 2021 r. dotyczącej odzyskania od skarżącej sumy 861 263 EUR wraz z odsetkami za opóźnienie oraz określonej kwoty za każdy dzień opóźnienia począwszy od dnia 1 października 2021 r.

Sentencja

1)

Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/50

Skarga wniesiona w dniu 10 stycznia 2022 r. – uwe JetStream/EUIPO (JET STREAM)

(Sprawa T-14/22)

(2022/C 119/71)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: uwe JetStream GmbH (Schwäbisch Gmünd, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat J. Schneider)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską słownego znaku towarowego JET STREAM – zgłoszenie nr 20 809 111

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 listopada 2021 r. w sprawie R 1092/2021-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz wydanych w pierwszej instancji decyzji Urzędu z dnia 15 grudnia 2020 r. i z dnia 29 kwietnia 2021 r.;

—

zezwolenie na rozszerzenie ochrony międzynarodowej rejestracji nr 0809111 w celu dokonania jej rejestracji w Unii Europejskiej;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/50

Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2022 r. – Polynt/ECHA

(Sprawa T-29/22)

(2022/C 119/72)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Polynt SpA (Scanzorosciate, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci C. Mereu i S. Abdel-Qader)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej ECHA z dnia 9 listopada 2021 r. w sprawie A-009–2020;

—

stwierdzenie, że skarżąca jest zwolniona z obowiązku udzielania ECHA wszelkich dalszych informacji w związku z zaprzestaniem produkcji z powodu siły wyższej lub nakazanie ECHA wydania nowej, stwierdzającej to decyzji; oraz

—

obciążenie ECHA wszystkimi kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą, nakazanie jej zwrotu opłat uiszczonych w ramach tego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.

Zgodnie z zarzutem pierwszym, Izba Odwoławcza naruszyła prawo, stwierdzając, iż zaprzestanie produkcji kwasu 1,3-diokso-2-benzofuran-5-karboksylowy z nonan-1-olem (numer WE 941–303–6) (zwanej dalej „substancją”) z powodu siły wyższej nie zwalnia strony skarżącej z obowiązku dostarczenia informacji wymaganych w decyzji dotyczącej wstępnej kontroli zgodności tej substancji.

2.

Zgodnie z zarzutem drugim, Izba Odwoławcza wypaczyła dowody znajdujące się w aktach i na tej podstawie i) wyciągnęła błędne wnioski prawne i ii) zażądała od strony skarżącej przedstawienia dowodów poprzez odniesienie się do niepotwierdzonych hipotez.

3.

Zgodnie z zarzutem trzecim, Izba Odwoławcza błędnie zinterpretowała i zastosowała art. 42 ust. 1 i art. 50 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 („REACH”) (1).

4.

Zgodnie z zarzutem czwartym, Izba Odwoławcza błędnie zinterpretowała i zastosowała art. 5 i 6 rozporządzenia REACH.

5.

Zgodnie z zarzutem piątym, Izba Odwoławcza niesłusznie uznała, iż dostępne na stronie internetowej ECHA wskazówki dotyczące konsekwencji zaprzestania produkcji nie dawały stronie skarżącej dokładnych gwarancji i że ECHA nie naruszyła zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań.

6.

Zgodnie z zarzutem szóstym, w ramach którego skarżąca twierdzi, że Izba Odwoławcza błędnie zinterpretowała i zastosowała zasadę proporcjonalności i prawo do dobrej administracji.

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. 2006 L 396, s. 1).

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/51

Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2022 r. – Sanoptis/EUIPO – Synoptis Pharma (SANOPTIS)

(Sprawa T-30/22)

(2022/C 119/73)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sanoptis Sàrl (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat S. Rost)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Synoptis Pharma sp. z o.o. (Warszawa, Polska)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego „SANOPTIS” – zgłoszenie nr 17 934 770

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 listopada 2021 r. w sprawie R 850/2021-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO jego własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącą;

—

obciążenie interwenienta jego własnymi kosztami.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 94 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ze względu na brak uzasadnienia zaskarżonej decyzji;

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/52

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2022 r. – Vallegre/EUIPO – Joseph Phelps Vineyards (PORTO INSÍGNIA)

(Sprawa T-33/22)

(2022/C 119/74)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Vallegre, Vinhos do Porto, SA (Sabrosa, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci E. Armero Lavie i G. Marín Raigal)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Joseph Phelps Vineyards LLC (St. Helena, Kalifornia, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „PORTO INSÍGNIA” – zgłoszenie nr 16 393 688

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 października 2021 r. w sprawie R 894/2021-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 poprzez błędną ocenę kolidujących ze sobą znaków towarowych.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/53

Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2022 r. – Kaminski/EUIPO – Polfarmex (SYRENA)

(Sprawa T-35/22)

(2022/C 119/75)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Arkadiusz Kaminski (Etobicoke, Ontario, Kanada) (przedstawiciele: adwokaci W. Trybowski, E. Pijewska i M. Mazurek)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Polfarmex S.A. (Kutno, Polska)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „SYRENA” – unijny znak towarowy nr 9 262 767

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 października 2021 r. w sprawach R 1952/2020-1 i R 1953/2020-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

zmianę zaskarżonej decyzji w części dotyczącej odwołania w sprawie R 1952/2020-1, tzn. w odniesieniu do pkt 2, 3, 4 i 6 sentencji zaskarżonej decyzji, poprzez oddalenie odwołania w sprawie R 1952/2020-1, stwierdzenie, że znak towarowy „SYRENA” (unijny znak towarowy nr 9 262 767) pozostaje zarejestrowany dla „samochodów” w klasie 12, i obciążenie Polfarmeksu S.A. kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w postępowaniu odwoławczym w sprawie R 1952/2020-1;

—

obciążenie EUIPO i Polfarmeksu kosztami postępowania;

posiłkowo:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w wyżej wymienionej części, tzn. w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza stwierdziła wygaśnięcie rejestracji znaku towarowego „SYRENA” (unijny znak towarowy 9 262 767) w odniesieniu do „samochodów” innych niż „samochody wyścigowe” w klasie 12;

—

obciążenie EUIPO i Polfarmeksu kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 72 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 18 ust. 1, art. 58 ust. 1 lit. a) i art. 58 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 18 ust. 1, art. 58 ust. 1 lit. a), art. 58 ust. 2 i art. 94 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/54

Skarga wniesiona w dniu 21 stycznia 2022 r. – Sanrio/EUIPO – Miroglio Fashion (SANRIO CHARACTERS)

(Sprawa T-43/22)

(2022/C 119/76)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sanrio Co. Ltd (Tokio, Japonia) (przedstawiciel: adwokat V. Schmitz-Fohrmann)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Miroglio Fashion Srl (Alba, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego „SANRIO CHARACTERS” – zgłoszenie nr 12 565 974

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 listopada 2021 r. w sprawie R 2460/2020-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim sprzeciw został uwzględniony i zgłoszenie unijnego znaku towarowego nr 12 565 974 zostało odrzucone oraz oddalenie sprzeciwu w całości;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—

Izba Odwoławcza dokonała błędnej ogólnej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do znaków towarowych.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/54

Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2022 r. – International Masis Tabak/EUIPO – Philip Morris Brands (Przedstawienie paczki papierosów)

(Sprawa T-44/22)

(2022/C 119/77)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: International Masis Tabak LLC (Masis, Armenia) (przedstawiciele: adwokaci C. Bercial Arias i K. Dimidjian-Lecompe)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Philip Morris Brands Sàrl (Neuchâtel, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego (Przedstawienie paczki papierosów) – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 434 506

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 listopada 2021 r. w sprawie R 261/2021-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uwzględnienie odwołania i stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO i, w stosownym wypadku, interwenienta, kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu przed Sądem.

Podniesiony zarzut

—

Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/55

Skarga wniesiona w dniu 28 stycznia 2022 r. – Santos / EUIPO (Kształt wyciskarki do cytrusów)

(Sprawa T-51/22)

(2022/C 119/78)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Santos (Vaulx-en-Velin, Francja) (przedstawiciel: C. Bey, avocate)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Trójwymiarowy unijny znak towarowy (Kształt wyciskarki do cytrusów) z zastrzeżeniem kolorów (żółty Pantone 1235 C; zielony NCS S 3050-G50Y) – zgłoszenie nr 18 005 754

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 listopada 2021 r. w sprawie R 281/2020-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą w ramach postępowania przed Pierwszą Izbą Odwoławczą EUIPO.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 165 ust. 2 i art. 165 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001, art. 36 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/625 i art. 7 decyzji 2020–7 prezydium izb odwoławczych w sprawie organizacji izb.

—

Naruszenie art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/56

Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2022 r. – Swords/Komisja i ECDC

(Sprawa T-55/22)

(2022/C 119/79)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Patrick Swords (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: G.M. Byrne, Barrister-at-law)

Strona pozwana: Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności oceny ryzyka ECDC z dnia 24 listopada 2021 r., oświadczenia ECDC z dnia 24 listopada 2021 r., oceny ryzyka ECDC z dnia 26 listopada 2021 r. i 2 grudnia 2021 r. oraz oceny ryzyka ECDC z dnia 15 grudnia 2021 r;

—

stwierdzenie, że komunikat Komisji do Parlamentu, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 1 grudnia 2021 r., jak również skoordynowane podejście Komisji i Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zdrowia z dnia 10 grudnia 2021 r. nie mają zastosowania na podstawie art. 277 TFUE; oraz

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez ECDC istotnych wymogów proceduralnych, w tym jej własnych przepisów wewnętrznych i kodeksu dobrej praktyki administracyjnej. Strona skarżąca podnosi, że ECDC zlekceważyło uznaną metodologię oceny ryzyka, nie przestrzegało wymaganych standardów, w tym w zakresie wysokiego poziomu naukowego i niezależności, oraz uchybiło zobowiązaniom prawnym, które na nim ciążą przy sporządzaniu i publikowaniu zaskarżonych aktów. Strona skarżącą argumentuje ponadto, że zaskarżone sprawozdania z oceny ryzyka są rażąco mylące i alarmistyczne, a ich skutki były dla ECDC przewidywalne i wnioski z góry przesądzone, jako że na sprawozdaniach tych oparły się zarówno instytucje UE, jak i państwa członkowskie.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez ECDC traktatów UE, nie zastosowania zasady państwa prawa, naruszenia jego podstawowych uprawnień poprzez niewypełnienie obowiązków i zobowiązań określonych w traktatach UE przy sporządzaniu i publikacji zaskarżonych aktów.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia ogólne zasady prawa UE, w tym zasady proporcjonalności, pewności prawa i uzasadnionych oczekiwań, jak również praw podstawowych strony skarżącej poprzez stworzenie i publikację zaskarżonych aktów ECDC.

4.

Zarzut czwarty dotyczący nadużycia władzy przez ECDC.

5.

Strona skarżąca podnosi również, na podstawie art. 277 TFUE, zarzut braku zastosowania w odniesieniu do komunikatu Komisji do Parlamentu, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 1 grudnia 2021 r., jak również skoordynowanego podejścia Komisji i Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zdrowia z dnia 10 grudnia 2021 r. Strona skarżąca wskazuje, że ponieważ wyżej wymienione akty zostały sformułowane i opublikowane na podstawie zaskarżonych ocen ryzyka ECDC, wynika z tego, że są one niezgodne z prawem.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/57

Skarga wniesiona w dniu 28 stycznia 2022 r. – Węgry/Komisja

(Sprawa T-57/22)

(2022/C 119/80)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Węgry (przedstawiciele: M.Z. Fehér i G. Koós, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2021/2020 z dnia 17 listopada 2021 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (1), w zakresie w jakim odnosi się ona do Węgier i wyłącza z finansowania Unii Europejskiej pomoc finansową ustanowioną na rok budżetowy 2018–2019 w związku z niedociągnięciami w funkcjonowaniu kluczowych mechanizmów kontrolnych: „Kontrole celem ustalenia dostępu do pomocy, o którą wnioskowano” oraz „Prawidłowe obliczanie pomocy, w tym zmniejszeń i kar administracyjnych”;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Rząd węgierski twierdzi, że Węgry nie naruszyły przepisów dotyczących kontroli celem ustalenia dostępu do pomocy, o którą wnioskowano, oraz że wartość produkcji wprowadzonej do obrotu przez każdą organizację producentów nie została obliczona nieprawidłowo. Praktyka stosowana przez Węgry jest zgodna z art. 42 i art. 50 ust. 7 rozporządzenia nr 543/2011 (2). Nie stwierdzono również występowania niedociągnięć w odniesieniu do kontroli kwalifikowalności programów operacyjnych, a władze węgierskie działały zgodnie z art. 104 ust. 2 rozporządzenia nr 543/2011.

Węgry wdrożyły odpowiednie środki korygujące w odniesieniu do ustaleń dotyczących drugiego niedociągnięcia w funkcjonowaniu kluczowego mechanizmu kontrolnego („Prawidłowe obliczanie pomocy, w tym zmniejszeń i kar administracyjnych”) i z tego powodu nie jest uzasadnione zastosowanie korekty finansowej w odniesieniu do wydatków związanych z latami budżetowymi 2018 i 2019.

(1)  Dz.U. 2021, L 413, s. 10.

(2)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw (Dz.U. 2011, L 157, s. 1).

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/57

Skarga wniesiona w dniu 31 stycznia 2022 r. – OD/Eurojust

(Sprawa T-61/22)

(2022/C 119/81)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: OD (przedstawiciel: adwokat N. de Montigny)

Strona pozwana: Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych

Żądania

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 czerwca 2021 r.;

—

w razie potrzeby, stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 21 października 2021 r., o ile zawiera ona dodatkowe uzasadnienie;

—

zasądzenie od agencji na rzecz skarżącej odszkodowania w wysokości 35 000 EUR ex aequo et bono z powodu poniesionej szkody w sferze psychicznej, szkody materialnej i krzywdy;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi na decyzję o przeniesieniu skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady poufności związanej z wnioskiem o udzielenie wsparcia oraz brak jakichkolwiek pozorów bezstronności w rozpatrywaniu sprawy przez Eurojust.

2.

Zarzut drugi dotyczący niekompetencji dyrektora administracyjnego do wydania zaskarżonej decyzji z uwagi na konflikt interesów, brak bezstronności wobec skarżącej lub przynajmniej brak pozorów bezstronności oraz naruszenie przepisów dotyczących zastępstwa organu uprawnionego do zawierania umów o pracę w przypadku niezdolności do działania.

3.

Zarzut trzeci dotyczący nadużycia procedury i nadużycia władzy ze strony dyrektora administracyjnego.

4.

Zarzut czwarty dotyczący okoliczności, że przeniesienie w rzekomym interesie służby zostało dokonane z naruszeniem obowiązku dbałości, bez uwzględnienia interesu członka personelu lub interesu służby, bez poszanowania prawa do bycia wysłuchanym i konieczności uzasadnienia decyzji mającej wpływ na interes zainteresowanego członka personelu.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/58

Postanowienie Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – El Corte Inglés/EUIPO – Europull (GREEN COAST)

(Sprawa T-361/20) (1)

(2022/C 119/82)

Język postępowania: angielski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 255 z 3.8.2020.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/58

Postanowienie Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – Senseon Tech/EUIPO – Accuride International (SENSEON)

(Sprawa T-724/20) (1)

(2022/C 119/83)

Język postępowania: angielski

Prezes szóstej izby zarządziła wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 44 z 8.2.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/59

Postanowienie Sądu z dnia 27 stycznia 2022 r. – About You / EUIPO – Safe-1 Immobilieninvest (Y/O/U), (Y/O/U YOUR ORIGINAL U) i (/Y/O/U YOUR ORIGINAL U)

(Sprawy połączone T-23/21, T-50/21 i T-51/21) (1)

(2022/C 119/84)

Język postępowania: angielski

Prezes piątej izby zarządził wykreślenie spraw.

(1)  Dz.U. C 79 z 8.3.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/59

Postanowienie Sądu z dnia 13 stycznia 2022 r. – Flybe/Komisja

(Sprawa T-380/21) (1)

(2022/C 119/85)

Język postępowania: angielski

Prezes szóstej izby zarządziła wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 338 z 23.8.2021.

14.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 119/59

Postanowienie Sądu z dnia 20 stycznia 2022 r. – Tralux i in./Parlament

(Sprawa T-488/21) (1)

(2022/C 119/86)

Język postępowania: francuski

Prezes piątej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 422 z 18.10.2021.