ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 109
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 65
7 marca 2022

Spis treści

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2022/C 109/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2022/C 109/02

Sprawy połączone od C-177/19 P do C-179/19 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. – Republika Federalna Niemiec/Ville de Paris (Francja), Ville de Bruxelles (Belgia), Ayuntamiento de Madrid (Hiszpania), Komisja Europejska (C-177/19 P), Węgry/Ville de Paris (Francja), Ville de Bruxelles (Belgia), Ayuntamiento de Madrid (Hiszpania), Komisja Europejska (C-178/19 P), Komisja Europejska/Ville de Paris (Francja), Ville de Bruxelles (Belgia), Ayuntamiento de Madrid (Hiszpania) (C-179/19 P) [Odwołanie – Skarga o stwierdzenie nieważności – Środowisko naturalne – Homologacja pojazdów silnikowych – Rozporządzenie (UE) 2016/646 – Emisja zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 6) – Określenie nieprzekraczalnych wartości (NTE) dla emisji tlenków azotu podczas badań w rzeczywistych warunkach jazdy (RDE) – Artykuł 263 akapit czwarty TFUE – Dopuszczalność skargi – Podmiot znajdujący się poniżej szczebla państwowego posiadający uprawnienia w dziedzinie ochrony środowiska do ograniczania ruchu niektórych pojazdów – Przesłanka, zgodnie z którą środek musi dotyczyć skarżącego bezpośrednio]

2

2022/C 109/03

Sprawa C-282/19: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Napoli – Włochy) – YT i in./Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca – MIUR, Ufficio Scolastico Regionale per la Campania [Odesłanie prejudycjalne – Polityka społeczna – Dyrektywa 1999/70/WE – Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC – Klauzule 4 i 5 – Umowy o pracę na czas określony zawierane w sektorze publicznym – Nauczyciele religii katolickiej – Pojęcie obiektywnych powodów uzasadniających odnowienie takich umów – Stałe potrzeby w zakresie personelu zastępczego]

3

2022/C 109/04

Sprawa C-377/19: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Benedetti Pietro e Angelo Ss i in./Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA) [Odesłanie prejudycjalne – Sektor mleka i przetworów mlecznych – Kwoty – Dodatkowa opłata wyrównawcza – Rozporządzenie (WE) nr 1788/2003 – Dostawy przekraczające dostępną ilość referencyjną producenta – Pobór wkładu do dodatkowej opłaty wyrównawczej przez skupującego – Zwrot nadpłaconej opłaty wyrównawczej – Rozporządzenie (WE) nr 595/2004 – Artykuł 16 – Kryteria redystrybucji nadwyżek opłat wyrównawczych]

4

2022/C 109/05

Sprawa C-881/19: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Brně – Republika Czeska) – Tesco Stores ČR a.s./Ministerstvo zemědělství [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Zbliżanie ustawodawstw – Rozporządzenie (UE) nr 1169/2011 – Część E pkt 2 lit. a) załącznika VII – Przekazywanie konsumentom informacji na temat żywności – Etykietowanie i prezentacja środków spożywczych – Dyrektywa 2000/36/WE – Część A pkt 2 lit. c) załącznika I – Wyroby kakaowe i czekoladowe – Wykaz składników środka spożywczego przeznaczony dla konsumentów w państwie członkowskim]

4

2022/C 109/06

Sprawa C-55/20: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Warszawie – Polska) – Postępowanie zainicjowane przez Ministra Sprawiedliwości [Odesłanie prejudycjalne – Dopuszczalność – Artykuł 267 TFUE – Pojęcie sądu krajowego – Adwokacki sąd dyscyplinarny – Dochodzenie dyscyplinarne prowadzone wobec adwokata – Postanowienie rzecznika dyscyplinarnego ustalające brak przewinienia dyscyplinarnego i umarzające postępowanie – Odwołanie Ministra Sprawiedliwości do adwokackiego sądu dyscyplinarnego – Dyrektywa 2006/123/WE – Usługi na rynku wewnętrznym – Artykuł 4 pkt 6 i art. 10 ust. 6 – System zezwoleń – Wycofanie zezwolenia – Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Brak możliwości zastosowania]

5

2022/C 109/07

Sprawa C-110/20: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Regione Puglia/Ministero dell’Ambiente e della Tutela del Territorio e del Mare i in. [Odesłanie prejudycjalne – Energia – Dyrektywa 94/22/WE – Warunki udzielania zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów oraz korzystania z nich – Zezwolenie na poszukiwanie węglowodorów na konkretnym obszarze geograficznym przez określony czas – Obszary przyległe – Przyznanie większej liczby zezwoleń temu samemu podmiotowi – Dyrektywa 2011/92/UE – Artykuł 4 ust. 2 i 3 – Ocena skutków wywieranych na środowisko]

6

2022/C 109/08

Sprawa C-156/20: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court of the United Kingdom – Zjednoczone Królestwo) – Zipvit Ltd/The Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs [Odesłanie prejudycjalne – Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 168 – Prawo do odliczenia – Błędnie zwolnione świadczenie usług pocztowych – VAT uznany za zawarty w cenie handlowej świadczenia dla celów skorzystania z prawa do odliczenia – Wyłączenie – Pojęcie VAT należnego lub zapłaconego]

6

2022/C 109/09

Sprawa C-326/20: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratīvā apgabaltiesa – Łotwa) – MONO SIA /Valsts ieņēmumu dienests [Odesłanie prejudycjalne – Podatki akcyzowe – Dyrektywa 2008/118/WE – Zwolnienie ze zharmonizowanego podatku akcyzowego – Wyroby przeznaczone do wykorzystania w kontekście stosunków dyplomatycznych lub konsularnych – Warunki stosowania zwolnienia określone przez przyjmujące państwo członkowskie – Zapłata w formie bezgotówkowej]

7

2022/C 109/10

Sprawa C-327/20: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Opolu – Polska) – Skarb Państwa – Starosta Nyski/New Media Development & Hotel Services Sp. z o.o. [Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 2011/7/UE – Zwalczanie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych – Zakres stosowania – Pojęcie transakcji handlowych – Organ publiczny będący wierzycielem przedsiębiorstwa – Wyłączenie – Oddanie nieruchomości przez organ publiczny w użytkowanie wieczyste na rzecz przedsiębiorstwa w zamian za uiszczenie opłaty rocznej]

8

2022/C 109/11

Sprawa C-351/20 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. – Liviu Dragnea/Komisja Europejska [Odwołanie – Dochodzenia Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) – Raporty z dochodzeń – Wniosek o wszczęcie dochodzenia w sprawie przebiegu wcześniejszych dochodzeń OLAF-u – Wniosek o udzielenie dostępu do dokumentów – Pismo odmowne – Artykuł 263 TFUE – Decyzja mogąca być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności – Termin do wniesienia skargi – Skarga na pismo potwierdzające dotyczące raportów z dochodzenia OLAF-u – Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 – Artykuł 6 i art. 7 ust. 2 – Obowiązek pouczenia wnioskodawcy o prawie do złożenia ponownego wniosku]

8

2022/C 109/12

Sprawa C-361/20 P: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. – YG/Komisja [Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnik – Awans – Postępowanie w sprawie awansu 2017 – Decyzja o nieawansowaniu skarżącego – Artykuł 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej – Porównanie osiągnięć – Zasada równego traktowania – Obowiązek uzasadnienia]

9

2022/C 109/13

Sprawa C-363/20: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – MARCAS MC Szolgáltató Zrt./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága [Odesłanie prejudycjalne – Spółki – Podatek dochodowy od osób prawnych – Kontrola podatkowa – Zakres stosowania prawa Unii – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 51 ust. 1 – Stosowanie prawa Unii – Brak – Czwarta dyrektywa 78/660/EWG – Roczne sprawozdania finansowe niektórych rodzajów spółek – Księgowanie przychodu z praw własności intelektualnej – Artykuł 2 ust. 3 – Zasada prawdziwego i rzetelnego obrazu spółki – Artykuł 31 – Wycena pozycji zamieszczonych w rocznych sprawozdaniach finansowych – Przestrzeganie zasad rachunkowości]

9

2022/C 109/14

Sprawa C-513/20: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo – Portugalia) – Autoridade Tributária e Aduaneira/Termas Sulfurosas de Alcafache SA [Odesłanie prejudycjalne – Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 132 ust. 1 lit. b) – Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie ogólnym – Zwolnienie opieki szpitalnej i medycznej – Czynności ściśle związane – Kuracje termalne – Kwota pobierana za założenie indywidualnej karty, która zawiera kartotekę medyczną]

10

2022/C 109/15

Sprawa C-514/20: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 13 stycznia 2022 r (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht – Niemcy) – DS/Koch Personaldienstleistungen GmbH [Odesłanie prejudycjalne – Polityka społeczna – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 31 ust. 2 – Dyrektywa 2003/88/WE – Organizacja czasu pracy – Artykuł 7 – Coroczny urlop wypoczynkowy – Czas pracy – Godziny nadliczbowe – Obliczanie czasu pracy w rytmie miesięcznym – Brak dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych w przypadku skorzystania z urlopu]

11

2022/C 109/16

Sprawa C-683/20: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. – Komisja Europejska/Republika Słowacka [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Środowisko naturalne – Dyrektywa 2002/49/WE – Ocena i zarządzanie poziomem hałasu w środowisku – Główne drogi i główne linie kolejowe – Artykuł 8 ust. 2 – Plany działań – Artykuł 10 ust. 2 – Załącznik VI – Streszczenia planów działań – Brak powiadomienia Komisji w przewidzianych terminach]

11

2022/C 109/17

Sprawa C-724/20: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Paget Approbois SAS/Depeyre entreprises SARL, Alpha Insurance A/S [Odesłanie prejudycjalne – Swoboda przedsiębiorczości – Swoboda świadczenia usług – Działalność ubezpieczeniowa i reasekuracyjna – Dyrektywa 2009/138/WE – Likwidacja zakładów ubezpieczeń – Artykuł 292 – Skutki, jakie postępowania likwidacyjne wywierają na toczące się postępowania sądowe – Wyjątek od stosowania lex concursus – Lex processus]

12

2022/C 109/18

Sprawa C-623/21: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Stuttgart – Niemcy) – Société Air France SA/AQ i in. [Transport lotniczy – Odszkodowanie dla pasażerów lotniczych w przypadku odwołania lub dużego opóźnienia lotu – Rozróżnienie między odmową przyjęcia na pokład, odwołaniem i dużym opóźnieniem w przypadku lotu wynikającego ze zmiany planu podróży, prowadzącego do mniejszego opóźnienia niż pierwotnie zarezerwowany lot]

13

2022/C 109/19

Sprawa C-697/21: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 5 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Düsseldorf – Niemcy) – PW/Eurowings GmbH [Transport lotniczy – Odszkodowanie na rzecz pasażerów lotniczych w przypadku odwołania lotu – Warunki zwrotu biletu – Zwrot poprzez voucher – Żądanie zwrotu w gotówce]

13

2022/C 109/20

Sprawa C-548/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesverwaltungsgericht Tirol (Austria) w dniu 6 września 2021 r. – C.G./Bezirkshauptmannschaft Landeck

14

2022/C 109/21

Sprawa C-725/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije (Słowenia) w dniu 30 listopada 2021 r. – SOMEO S.A., dawniej PEARL STREAM S.A./Republika Slovenija

14

2022/C 109/22

Sprawa C-752/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd – Chaskowo (Bułgaria) w dniu 7 grudnia 2021 r. – JP EOOD/Otdeł Mitniczesko razsledwane i razuznawane w Teritoriałna direkcija Mitnitca Burgas

15

2022/C 109/23

Sprawa C-767/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 6 października 2021 r. w sprawie T-88/20, Rivière i in./Parlament, wniesione w dniu 8 grudnia 2021 r. przez Jérôme’a Rivière’a i in.

16

2022/C 109/24

Sprawa C-788/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Retten i Esbjerg (Dania) w dniu 17 grudnia 2021 r. – Skatteministeriet Departementet/Global Gravity ApS

17

2022/C 109/25

Sprawa C-808/21: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2021 r. – Komisja Europejska/Republika Czeska

18

2022/C 109/26

Sprawa C-29/22 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 10 listopada 2021 r. w sprawie T-771/20, KS i KD/Rada i in., wniesione w dniu 12 stycznia 2022 r przez KS i KD

18

2022/C 109/27

Sprawa C-44/22 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 10 listopada 2021 r. w sprawie T-771/20, KS i KD/Rada i in., wniesione w dniu 19 stycznia 2022 r. przez Komisję Europejską

19

 

Sąd

2022/C 109/28

Sprawa T-321/17: Postanowienie Sądu z dnia 20 grudnia 2021 r. – Niemelä i in./BCE [Skarga o stwierdzenie nieważności – Polityka gospodarcza i pieniężna – Nadzór ostrożnościowy nad instytucjami kredytowymi – Szczególne zadania nadzoru powierzone EBC – Decyzja w sprawie cofnięcia zezwolenia instytucji kredytowej – Zastąpienie zaskarżonego aktu w toku postępowania – Następcza bezprzedmiotowość sporu – Utrata interesu prawnego – Umorzenie postępowania – Skarga o odszkodowanie – Oczywista niedopuszczalność]

21

2022/C 109/29

Sprawa T-682/20: Postanowienie Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Legero Schuhfabrik/EUIPO – Rieker Schuh (But) [Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający but – Wcześniejsze wzory krajowe i wspólnotowy przedstawione po złożeniu wniosku o unieważnienie – Artykuł 28 ust. 1 lit. b) pkt v) rozporządzenia (WE) nr 2245/2002 – Podstawy unieważnienia – Brak nowości – Brak indywidualnego charakteru – Stopień swobody twórcy – Brak innego całościowego wrażenia – Artykuły 5 i 6 oraz art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 – Skarga prawnie oczywiście bezzasadna]

22

2022/C 109/30

Sprawa T-683/20: Postanowienie Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Legero Schuhfabrik/EUIPO – Rieker Schuh (But) [Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający but – Wcześniejsze wzory krajowe i wspólnotowy przedstawione po złożeniu wniosku o unieważnienie – Artykuł 28 ust. 1 lit. b) pkt v) rozporządzenia (WE) nr 2245/2002 – Podstawy unieważnienia – Brak nowości – Brak indywidualnego charakteru – Stopień swobody twórcy – Brak innego całościowego wrażenia – Artykuły 5 i 6 oraz art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 – Skarga prawnie oczywiście bezzasadna]

22

2022/C 109/31

Sprawa T-684/20: Postanowienie Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Legero Schuhfabrik/EUIPO – Rieker Schuh (But) [Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający but – Wcześniejsze wzory krajowe i wspólnotowy przedstawione po złożeniu wniosku o unieważnienie – Artykuł 28 ust. 1 lit. b) pkt v) rozporządzenia (WE) nr 2245/2002 – Podstawy unieważnienia – Brak nowości – Brak indywidualnego charakteru – Stopień swobody twórcy – Brak innego całościowego wrażenia – Artykuły 5 i 6 oraz art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 – Skarga prawnie oczywiście bezzasadna]

23

2022/C 109/32

Sprawa T-734/20: Postanowienie Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Boquoi Handels/EUIPO (Przedstawienie kryształka lodu na niebieskim tle w kształcie koła) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie do rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego kryształek lodu na niebieskim tle w kształcie koła – Częściowe odrzucenie wniosku – Wycofanie zgłoszenia do rejestracji – Umorzenie postępowania]

23

2022/C 109/33

Sprawa T-785/21: Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2021 r. – SC Ha Ha Ha Production/EUIPO – The Smiley Company (SMILEY)

24

2022/C 109/34

Sprawa T-803/21: Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2021 r. – NQ/Rada i in.

25

2022/C 109/35

Sprawa T-4/22: Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2022 r. – Puma/EUIPO – Doosan Machine Tools (PUMA)

26

2022/C 109/36

Sprawa T-11/22: Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2022 r. – Medivet Group/EUIPO (MEDIVET)

27

2022/C 109/37

Sprawa T-12/22: Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2022 r. – Hasco TM/EUIPO – Esi (NATURCAPS)

27

2022/C 109/38

Sprawa T-22/22: Skarga wniesiona w dniu 13 stycznia 2022 r. – AL/Rada

28

2022/C 109/39

Sprawa T-26/22: Skarga wniesiona w dniu 13 stycznia 2022 r. – CIMV/Komisja

30

2022/C 109/40

Sprawa T-27/22: Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2022 r. – Innovaciones Cosmético Farmacéuticas/EUIPO – Benito Oliver (th pharma)

30

2022/C 109/41

Sprawa T-28/22: Skarga wniesiona w dniu 14 stycznia 2022 r. – Ryanair/Komisja

31

2022/C 109/42

Sprawa T-32/22: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2022 r. – Vyatsky Plywood Mill/Komisja

32

2022/C 109/43

Sprawa T-34/22: Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2022 r. – Cunsorziu di i Salamaghji Corsi – Consortium des Charcutiers Corses i in./Komisja

33

2022/C 109/44

Sprawa T-45/22: Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2022 r. – Weider Germany/EUIPO – Den i Nosht (YIPPIE!)

34

2022/C 109/45

Sprawa T-46/22: Skarga wniesiona w dniu 25 stycznia 2022 r. – Esedra/Parlament

34

2022/C 109/46

Sprawa T-836/19: Postanowienie Sądu z dnia 20 grudnia 2021 r. – Première Vision/EUIPO – Vente-Privee.com (PV)

35

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2022/C 109/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 95 z 28.2.2022

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 84 z 21.2.2022

Dz.U. C 73 z 14.2.2022

Dz.U. C 64 z 7.2.2022

Dz.U. C 51 z 31.1.2022

Dz.U. C 37 z 24.1.2022

Dz.U. C 24 z 17.1.2022

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/2

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. – Republika Federalna Niemiec/Ville de Paris (Francja), Ville de Bruxelles (Belgia), Ayuntamiento de Madrid (Hiszpania), Komisja Europejska (C-177/19 P), Węgry/Ville de Paris (Francja), Ville de Bruxelles (Belgia), Ayuntamiento de Madrid (Hiszpania), Komisja Europejska (C-178/19 P), Komisja Europejska/Ville de Paris (Francja), Ville de Bruxelles (Belgia), Ayuntamiento de Madrid (Hiszpania) (C-179/19 P)

(Sprawy połączone od C-177/19 P do C-179/19 P) (1)

(Odwołanie - Skarga o stwierdzenie nieważności - Środowisko naturalne - Homologacja pojazdów silnikowych - Rozporządzenie (UE) 2016/646 - Emisja zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 6) - Określenie nieprzekraczalnych wartości (NTE) dla emisji tlenków azotu podczas badań w rzeczywistych warunkach jazdy (RDE) - Artykuł 263 akapit czwarty TFUE - Dopuszczalność skargi - Podmiot znajdujący się poniżej szczebla państwowego posiadający uprawnienia w dziedzinie ochrony środowiska do ograniczania ruchu niektórych pojazdów - Przesłanka, zgodnie z którą środek musi dotyczyć skarżącego bezpośrednio)

(2022/C 109/02)

Języki postępowania: hiszpański i francuski

Strony

(Sprawa C-177/19 P)

Strona wnosząca odwołanie: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: J. Möller, D. Klebs i t S. Eisenberg, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Ville de Paris (Francja) (przedstawiciel: adwokat J. Assous), Ville de Bruxelles (Belgia) (przedstawiciele: adwokaci M. Uyttendaele, C. Derave, N. Mouraux i A. Feyt oraz S. Kaisergruber, Rechtsanwalt), Ayuntamiento de Madrid (Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Assous), Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-F. Brakeland i M. Huttunen, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę wnoszącą odwołanie: Europejskie Stowarzyszenie Producentów Samochodów (przedstawiciele: F. Di Gianni i G. Coppo, avvocati), Rumunia (przedstawiciele: początkowo E. Gane, O.C. Ichim, L. Liţu i C.R. Canţăr, następnie E. Gane, O.C. Ichim i L. Liţu, pełnomocnicy), Republika Słowacka (przedstawiciele: B. Ricziová, pełnomocnik)

(Sprawa C-178/19 P)

Strona wnosząca odwołanie: Węgry (przedstawiciel: M.Z. Fehér, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Ville de Paris (Francja) (przedstawiciel: adwokat J. Assous), Ville de Bruxelles (Belgia) (przedstawiciele: adwokaci M. Uyttendaele, C. Derave, N. Mouraux i A. Feyt oraz S. Kaisergruber, Rechtsanwalt), Ayuntamiento de Madrid (Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Assous), Komisja Europejska (przedstawiciele: J.F. Brakeland i M. Huttunen, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę wnoszącą odwołanie: Europejskie Stowarzyszenie Producentów Samochodów (przedstawiciele: F. Di Gianni i G. Coppo, avvocati)

(Sprawa C-179/19 P)

Strona wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciel: J.F. Brakeland, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Ville de Paris (Francja) (przedstawiciel: adwokat J. Assous), Ville de Bruxelles (Belgia) (przedstawiciele: adwokaci M. Uyttendaele, C. Derave, N. Mouraux i A. Feyt oraz S. Kaisergruber, Rechtsanwalt), Ayuntamiento de Madrid (Hiszpania), (przedstawiciel: adwokat J. Assous)

Interwenient popierający stronę wnoszącą odwołanie: Europejskie Stowarzyszenie Producentów Samochodów (przedstawiciele: F. Di Gianni i G. Coppo, avvocati)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 13 grudnia 2018 r., Ville de Paris, Ville de Bruxelles i Ayuntamiento de Madrid/Komisja (T-339/16, T-352/16 i T-391/16, EU:T:2018:927) zostaje uchylony.

2)

Skargi o stwierdzenie nieważności w sprawach połączonych T-339/16, T-352/16 i T-391/16, wniesione, odpowiednio, przez Ville de Paris, Ville de Bruxelles i Ayuntamiento de Madrid, zostają odrzucone jako niedopuszczalne.

3)

Każda ze stron pokrywa własne koszty związane z postępowaniami odwoławczymi.

4)

Ville de Paris, Ville de Bruxelles i Ayuntamiento de Madrid pokrywają własne koszty związane z postępowaniem w pierwszej instancji, a także z postępowaniami odwoławczymi, oraz koszty poniesione przez Komisję w postępowaniu w pierwszej instancji.

(1)  Dz.U. C 155 z 6.5.2019.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/3

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Napoli – Włochy) – YT i in./Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca – MIUR, Ufficio Scolastico Regionale per la Campania

(Sprawa C-282/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Dyrektywa 1999/70/WE - Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC - Klauzule 4 i 5 - Umowy o pracę na czas określony zawierane w sektorze publicznym - Nauczyciele religii katolickiej - Pojęcie „obiektywnych powodów” uzasadniających odnowienie takich umów - Stałe potrzeby w zakresie personelu zastępczego)

(2022/C 109/03)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Napoli

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: YT, ZU, AW, BY, CX, DZ, EA, FB, GC, IE, JF, KG, LH, MI, NY, PL, HD, OK

Strona pozwana: Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca – MIUR, Ufficio Scolastico Regionale per la Campania

przy udziale: Federazione GILDA-UNAMS

Sentencja

Klauzulę 5 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r., stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), należy interpretować w ten sposób, że, po pierwsze, stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu wykluczającemu nauczycieli religii katolickiej w szkołach publicznych z zakresu stosowania przepisów mających na celu wyciągnięcie konsekwencji z nadużywania kolejnych umów na czas określony, gdy w wewnętrznym porządku prawnym nie istnieje żaden inny skuteczny środek wyciągający konsekwencje z nadużywania wspomnianych umów, i po drugie, że konieczność posiadania dokumentu poświadczającego zdolność do nauczania wydanego przez organ kościelny w celu umożliwienia tym nauczycielom nauczania religii katolickiej nie stanowi „obiektywnego powodu” w rozumieniu klauzuli 5 pkt 1 lit. a) tego porozumienia ramowego, ponieważ ten dokument jest wydawany tylko jeden raz – a nie przed każdym rokiem szkolnym implikującym zawarcie umowy o pracę na czas określony.

(1)  Dz.U. C 206 z 17.6.2019.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/4

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Benedetti Pietro e Angelo Ss i in./Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA)

(Sprawa C-377/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Sektor mleka i przetworów mlecznych - Kwoty - Dodatkowa opłata wyrównawcza - Rozporządzenie (WE) nr 1788/2003 - Dostawy przekraczające dostępną ilość referencyjną producenta - Pobór wkładu do dodatkowej opłaty wyrównawczej przez skupującego - Zwrot nadpłaconej opłaty wyrównawczej - Rozporządzenie (WE) nr 595/2004 - Artykuł 16 - Kryteria redystrybucji nadwyżek opłat wyrównawczych)

(2022/C 109/04)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Benedetti Pietro e Angelo Ss, Capparotto Giampaolo e Lorenzino Ss, Gonzo Dino Ss, Mantovani Giuseppe e Giorgio Ss, Azienda agricola Padovani Luigi, Azienda agricola La Pila di Mastrotto Piergiorgio e C. Ss, Azienda agricola Mastrotto Giuseppe, Soc. agr. semplice F.lli Isolan

Strona pozwana: Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA)

Sentencja

Artykuł 16 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 595/2004 z dnia 30 marca 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003 ustanawiającego opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych należy interpretować w ten sposób, iż stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które skutkuje tym, że zwrot nadpłaty dodatkowej opłaty wyrównawczej powinien przysługiwać priorytetowo producentom, w odniesieniu do których skupujący spełnili ciążący na nich obowiązek miesięcznej wpłaty tej opłaty wyrównawczej.

(1)  Dz.U. C 312 z 16.9.2019.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/4

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Brně – Republika Czeska) – Tesco Stores ČR a.s./Ministerstvo zemědělství

(Sprawa C-881/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Zbliżanie ustawodawstw - Rozporządzenie (UE) nr 1169/2011 - Część E pkt 2 lit. a) załącznika VII - Przekazywanie konsumentom informacji na temat żywności - Etykietowanie i prezentacja środków spożywczych - Dyrektywa 2000/36/WE - Część A pkt 2 lit. c) załącznika I - Wyroby kakaowe i czekoladowe - Wykaz składników środka spożywczego przeznaczony dla konsumentów w państwie członkowskim)

(2022/C 109/05)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Krajský soud v Brně

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Tesco Stores ČR a.s.

Strona przeciwna: Ministerstvo zemědělství

Sentencja

Część E pkt 2 lit. a) załącznika VII do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 należy interpretować w ten sposób, że podmiot gospodarczy, w ramach etykietowania produktów sprzedawanych na terytorium państwa członkowskiego, jest zwolniony z obowiązku wyszczególnienia wszystkich składników stanowiących składnik złożony w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. h) tego rozporządzenia tylko wtedy, gdy ten składnik złożony objęty nazwą handlową na podstawie części A załącznika I do dyrektywy 2000/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 czerwca 2000 r. odnoszącej się do wyrobów kakaowych i czekoladowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi został oznaczony w wykazie składników przy użyciu tej nazwy handlowej w wersji językowej danego państwa członkowskiego.

(1)  Dz.U. C 68 z 2.3.2020.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/5

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Warszawie – Polska) – Postępowanie zainicjowane przez Ministra Sprawiedliwości

(Sprawa C-55/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dopuszczalność - Artykuł 267 TFUE - Pojęcie „sądu krajowego” - Adwokacki sąd dyscyplinarny - Dochodzenie dyscyplinarne prowadzone wobec adwokata - Postanowienie rzecznika dyscyplinarnego ustalające brak przewinienia dyscyplinarnego i umarzające postępowanie - Odwołanie Ministra Sprawiedliwości do adwokackiego sądu dyscyplinarnego - Dyrektywa 2006/123/WE - Usługi na rynku wewnętrznym - Artykuł 4 pkt 6 i art. 10 ust. 6 - System zezwoleń - Wycofanie zezwolenia - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Brak możliwości zastosowania)

(2022/C 109/06)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: Minister Sprawiedliwości

przy udziale: Prokuratora Krajowego – Pierwszego Zastępcy Prokuratora Generalnego, Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie

Sentencja

Artykuł 10 ust. 6 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym należy interpretować w ten sposób, że nie skutkuje on zastosowaniem art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej do postępowania odwoławczego zainicjowanego przed adwokackim sądem dyscyplinarnym przez organ władzy publicznej, który wnosi o uchylenie postanowienia rzecznika dyscyplinarnego o umorzeniu dochodzenia prowadzonego w sprawie dotyczącej adwokata wobec stwierdzenia, że czyn nie zawierał znamion przewinienia dyscyplinarnego, a w razie uchylenia tego postanowienia – o przekazanie sprawy rzecznikowi dyscyplinarnemu do ponownego rozpoznania.

(1)  Dz.U. C 191 z 08.06.2020.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/6

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Regione Puglia/Ministero dell’Ambiente e della Tutela del Territorio e del Mare i in.

(Sprawa C-110/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Energia - Dyrektywa 94/22/WE - Warunki udzielania zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów oraz korzystania z nich - Zezwolenie na poszukiwanie węglowodorów na konkretnym obszarze geograficznym przez określony czas - Obszary przyległe - Przyznanie większej liczby zezwoleń temu samemu podmiotowi - Dyrektywa 2011/92/UE - Artykuł 4 ust. 2 i 3 - Ocena skutków wywieranych na środowisko)

(2022/C 109/07)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Regione Puglia

Strona przeciwna: Ministero dell’Ambiente e della Tutela del Territorio e del Mare, Ministero dei Beni e delle Attività culturali e del Turismo, Ministero dello Sviluppo economico, Presidenza del Consiglio dei Ministri, Commissione tecnica di verifica dell’impatto ambientale

Przy udziale: Global Petroleum Ltd

Sentencja

Dyrektywę 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów i art. 4 ust. 2 i 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, które ograniczają zasięg obszaru objętego zezwoleniem na poszukiwanie węglowodorów, lecz nie ustanawiają wyraźnego zakazu wydania jednemu i temu samemu podmiotowi gospodarczemu większej liczby zezwoleń odnoszących się do przyległych do siebie obszarów, obejmujących łącznie powierzchnię przekraczającą ten zasięg, pod warunkiem iż udzielanie zezwoleń w ten sposób będzie gwarantować, że działalność polegająca na prowadzeniu rozpatrywanych badań będzie prowadzona w jak najlepszy zarówno z technicznego, jak i ekonomicznego punktu widzenia sposób, jak również osiągnięcie realizowanych przez dyrektywę 94/22 celów. W ramach oceny skutków wywieranych na środowisko należy również ocenić skumulowany skutek mogących znacząco oddziaływać na środowisko naturalne przedsięwzięć przedstawionych przez ten podmiot we wnioskach o zezwolenie na poszukiwanie węglowodorów.

(1)  Dz.U. C 247 z 27.7.2020.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/6

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court of the United Kingdom – Zjednoczone Królestwo) – Zipvit Ltd/The Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

(Sprawa C-156/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 168 - Prawo do odliczenia - Błędnie zwolnione świadczenie usług pocztowych - VAT uznany za zawarty w cenie handlowej świadczenia dla celów skorzystania z prawa do odliczenia - Wyłączenie - Pojęcie VAT „należnego lub zapłaconego”)

(2022/C 109/08)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Supreme Court of the United Kingdom

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Zipvit Ltd

Strona przeciwna: The Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

Sentencja

Artykuł 168 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podatku od wartości dodanej (VAT) nie można uznać za należny lub zapłacony w rozumieniu tego przepisu, a zatem nie podlega on odliczeniu przez podatnika, jeżeli z jednej strony podatnik ten i jego usługodawca niesłusznie uznali na podstawie błędnej wykładni prawa Unii dokonanej przez organy krajowe, że rozpatrywane świadczenia były zwolnione z VAT, i w konsekwencji wystawione faktury nie wykazywały tego podatku w sytuacji, w której umowa zawarta pomiędzy tymi dwoma podmiotami przewidywała, że jeżeli podatek ten był należny, to usługobiorca powinien ponieść jego koszt, a z drugiej strony nie poczyniono we właściwym czasie żadnych kroków zmierzających do odzyskania VAT, przez co doszło do przedawnienia wszelkich przysługujących usługodawcy i organowi podatkowemu i celnemu środków prawnych zmierzających do odzyskania błędnie nienaliczonego VAT.

(1)  Dz.U. C 215 z 29.6.2020.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/7

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratīvā apgabaltiesa – Łotwa) – „MONO” SIA /Valsts ieņēmumu dienests

(Sprawa C-326/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki akcyzowe - Dyrektywa 2008/118/WE - Zwolnienie ze zharmonizowanego podatku akcyzowego - Wyroby przeznaczone do wykorzystania w kontekście stosunków dyplomatycznych lub konsularnych - Warunki stosowania zwolnienia określone przez przyjmujące państwo członkowskie - Zapłata w formie bezgotówkowej)

(2022/C 109/09)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Administratīvā apgabaltiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„MONO” SIA

Strona przeciwna: Valsts ieņēmumu dienests

Sentencja

Artykuł 12 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przyjmujące państwo członkowskie przy określaniu warunków i ograniczeń dotyczących stosowania zwolnienia z podatku akcyzowego od wyrobów wykorzystywanych w kontekście stosunków dyplomatycznych i konsularnych uzależniło stosowanie tego zwolnienia od spełnienia warunku, aby cena nabycia wspomnianych wyrobów została zapłacona w formie bezgotówkowej.

(1)  Dz.U. C 329 z 5.10.2020.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/8

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Opolu – Polska) – Skarb Państwa – Starosta Nyski/New Media Development & Hotel Services Sp. z o.o.

(Sprawa C-327/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2011/7/UE - Zwalczanie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych - Zakres stosowania - Pojęcie „transakcji handlowych” - Organ publiczny będący wierzycielem przedsiębiorstwa - Wyłączenie - Oddanie nieruchomości przez organ publiczny w użytkowanie wieczyste na rzecz przedsiębiorstwa w zamian za uiszczenie opłaty rocznej)

(2022/C 109/10)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy w Opolu

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Skarb Państwa – Starosta Nyski

Strona przeciwna: New Media Development & Hotel Services Sp. z o.o.

Sentencja

Pojęcie „transakcji handlowej” w rozumieniu art. 2 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ono pobierania przez organ publiczny opłaty należnej tytułem wynagrodzenia za użytkowanie wieczyste gruntu od przedsiębiorstwa, względem którego ów organ publiczny jest wierzycielem.

(1)  Dz.U. C 28 z 25.1.2021.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/8

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. – Liviu Dragnea/Komisja Europejska

(Sprawa C-351/20 P) (1)

(Odwołanie - Dochodzenia Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) - Raporty z dochodzeń - Wniosek o wszczęcie dochodzenia w sprawie przebiegu wcześniejszych dochodzeń OLAF-u - Wniosek o udzielenie dostępu do dokumentów - Pismo odmowne - Artykuł 263 TFUE - Decyzja mogąca być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności - Termin do wniesienia skargi - Skarga na pismo potwierdzające dotyczące raportów z dochodzenia OLAF-u - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Artykuł 6 i art. 7 ust. 2 - Obowiązek pouczenia wnioskodawcy o prawie do złożenia ponownego wniosku)

(2022/C 109/11)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Liviu Dragnea (przedstawiciel: adwokaci C. Toby, O. Riffaud i B. Entringer)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-P. Keppenne i J. Baquero Cruz)

Sentencja

1)

Postanowienie Sądu Unii Europejskiej z dnia 12 maja 2020 r., Dragnea/Komisja (T-738/18, niepublikowane, EU:T:2020:208) zostaje uchylone w zakresie, w jakim postanowieniem tym Sąd odrzucił jako niedopuszczalną skargę Liviu Dragnei w części dotyczącej stwierdzenia nieważności pisma Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) z dnia 1 października 2018 r. w zakresie, w jakim w piśmie tym OLAF odmówił udzielenia Liviu Dragnei dostępu do dokumentów wskazanych w jego piśmie z dnia 22 sierpnia 2018 r.

2)

Sprawa zostaje przekazana Sądowi Unii Europejskiej celem rozpoznania tego żądania stwierdzenia nieważności.

3)

W pozostałej części odwołanie zostaje w części odrzucone, a w części oddalone.

4)

Liviu Dragnea i Komisja Europejska pokrywają koszty, które ponieśli w związku z niniejszym postępowaniem odwoławczym.

5)

Rozstrzygnięcie o pozostałych kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

(1)  Dz.U. C 313 z 21.09.2020.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/9

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. – YG/Komisja

(Sprawa C-361/20 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnik - Awans - Postępowanie w sprawie awansu 2017 - Decyzja o nieawansowaniu skarżącego - Artykuł 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej - Porównanie osiągnięć - Zasada równego traktowania - Obowiązek uzasadnienia)

(2022/C 109/12)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: YG (przedstawiciele: adwokaci A. Champetier i S. Rodrigues)

Druga strona postępowania: Komisja (przedstawiciele: L. Hohenecker, L. Vernier i L. Radu Bouyon, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

YG zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 433 z 14.12.2020.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/9

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – MARCAS MC Szolgáltató Zrt./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Sprawa C-363/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Spółki - Podatek dochodowy od osób prawnych - Kontrola podatkowa - Zakres stosowania prawa Unii - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 51 ust. 1 - Stosowanie prawa Unii - Brak - Czwarta dyrektywa 78/660/EWG - Roczne sprawozdania finansowe niektórych rodzajów spółek - Księgowanie przychodu z praw własności intelektualnej - Artykuł 2 ust. 3 - Zasada prawdziwego i rzetelnego obrazu spółki - Artykuł 31 - Wycena pozycji zamieszczonych w rocznych sprawozdaniach finansowych - Przestrzeganie zasad rachunkowości)

(2022/C 109/13)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: MARCAS MC Szolgáltató Zrt.

Druga strona postępowania: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Sentencja

1)

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie jest właściwy do udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne przedłożone przez Fővárosi Törvényszék (sąd dla miasta stołecznego Budapeszt, Węgry) postanowieniem z dnia 29 czerwca 2020 r. w zakresie, w jakim dotyczą one praktyk organów podatkowych państwa członkowskiego dotyczących kontroli i kar za uchybienia skarbowe w dziedzinie podatku dochodowego od osób prawnych.

2)

Artykuł 2 ust. 3 i art. 31 czwartej dyrektywy Rady 78/660/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. wydanej na podstawie art. [50 ust. 2 lit. g) TFUE] i w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/51/WE z dnia 18 czerwca 2003 r., należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie praktyce organów podatkowych państwa członkowskiego polegającej na kwestionowaniu zapisów księgowych spółki na tej podstawie, że odbiegają one od zasad kompletności i współmierności, zawartych w przepisach tego państwa członkowskiego, nawet jeśli wszystkie pozostałe zasady rachunkowości przewidziane w tych przepisach są przestrzegane, jeżeli brak ich przestrzegania nie stanowi wyjątkowego odstępstwa, koniecznego dla zapewnienia zgodności z zasadą prawdziwego i rzetelnego obrazu spółki, podanego w informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego wraz z uzasadnieniem oraz wskazaniem wpływu na stan aktywów i pasywów, sytuację finansową oraz wynik finansowy spółki.

(1)  Dz.U. C 413 z 7.12.2020.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/10

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo – Portugalia) – Autoridade Tributária e Aduaneira/Termas Sulfurosas de Alcafache SA

(Sprawa C-513/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 132 ust. 1 lit. b) - Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie ogólnym - Zwolnienie opieki szpitalnej i medycznej - Czynności ściśle związane - Kuracje termalne - Kwota pobierana za założenie indywidualnej karty, która zawiera kartotekę medyczną)

(2022/C 109/14)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Supremo Tribunal Administrativo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Autoridade Tributária e Aduaneira

Strona przeciwna: Termas Sulfurosas de Alcafache SA

Sentencja

Artykuł 132 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że czynność polegająca na założeniu indywidualnej karty, która zawiera kartotekę medyczną uprawniającą do nabycia świadczeń opieki medycznej w ramach „klasycznych zabiegów termalnych” w uzdrowisku termalnym, może być objęta zwolnieniem z podatku od wartości dodanej przewidzianym w tym przepisie jako czynność ściśle związana z opieką medyczną, w przypadku gdy karta i kartoteka obejmują dane dotyczące stanu zdrowia, przepisanej i zaplanowanej opieki medycznej, jak również sposobów jej realizacji, do których to danych wgląd jest niezbędny dla świadczenia tej opieki i osiągnięcia zamierzonych celów leczniczych. Rzeczona opieka medyczna oraz czynności ściśle z nią związane powinny być ponadto podejmowane na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez ośrodki medyczne i diagnostyczne lub inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze w rozumieniu tego art. 132 ust. 1 lit. b).

(1)  Dz.U. C 19 z 18.1.2021.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/11

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 13 stycznia 2022 r (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht – Niemcy) – DS/Koch Personaldienstleistungen GmbH

(Sprawa C-514/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 31 ust. 2 - Dyrektywa 2003/88/WE - Organizacja czasu pracy - Artykuł 7 - Coroczny urlop wypoczynkowy - Czas pracy - Godziny nadliczbowe - Obliczanie czasu pracy w rytmie miesięcznym - Brak dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych w przypadku skorzystania z urlopu)

(2022/C 109/15)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesarbeitsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: DS

Strona pozwana: Koch Personaldienstleistungen GmbH

Sentencja

Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy w związku z art. 31 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie postanowieniu układu zbiorowego, zgodnie z którym w celu ustalenia, czy osiągnięty został próg przepracowanych godzin uprawniający do dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych, nie uwzględnia się jako godzin przepracowanych godzin odpowiadających okresowi wykorzystanego przez pracownika corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego.

(1)  Dz.U. C 19 z 18.1.21.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/11

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. – Komisja Europejska/Republika Słowacka

(Sprawa C-683/20) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2002/49/WE - Ocena i zarządzanie poziomem hałasu w środowisku - Główne drogi i główne linie kolejowe - Artykuł 8 ust. 2 - Plany działań - Artykuł 10 ust. 2 - Załącznik VI - Streszczenia planów działań - Brak powiadomienia Komisji w przewidzianych terminach)

(2022/C 109/16)

Język postępowania: słowacki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lindenthal i M. Noll-Ehlers, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Słowacka (przedstawiciel: B. Ricziová, pełnomocnik)

Sentencja

1)

Republika Słowacka uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej odpowiednio na mocy art. 8 ust. 2 i art. 10 ust. 2 dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącej się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku w związku z załącznikiem VI do tej dyrektywy, ponieważ z jednej strony nie sporządziła planów działań dla głównych dróg i głównych linii kolejowych wymienionych w załączniku do niniejszego wyroku, a z drugiej strony nie przekazała Komisji Europejskiej streszczeń wspomnianych planów działań.

2)

Republika Słowacka zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 53 z 15.2.2021.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/12

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Paget Approbois SAS/Depeyre entreprises SARL, Alpha Insurance A/S

(Sprawa C-724/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Swoboda przedsiębiorczości - Swoboda świadczenia usług - Działalność ubezpieczeniowa i reasekuracyjna - Dyrektywa 2009/138/WE - Likwidacja zakładów ubezpieczeń - Artykuł 292 - Skutki, jakie postępowania likwidacyjne wywierają na toczące się postępowania sądowe - Wyjątek od stosowania lex concursus - Lex processus)

(2022/C 109/17)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Paget Approbois SAS

Strony pozwane: Depeyre entreprises SARL, Alpha Insurance A/S

Sentencja

1)

Artykuł 292 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (wypłacalność II) należy interpretować w ten sposób, że zawarte w tym artykule pojęcie „toczących się spraw sądowych dotyczących rzeczy lub praw, których pozbawiono zakład ubezpieczeń [w stosunku do których zakład ubezpieczeń utracił prawo zarządu i rozporządzenia nimi]”, obejmuje toczące się postępowanie sądowe, którego przedmiotem jest żądanie odszkodowania z tytułu ubezpieczenia, którego ubezpieczający dochodzi – w związku ze szkodami poniesionymi w danym państwie członkowskim – od zakładu ubezpieczeń objętego postępowaniem likwidacyjnym w innym państwie członkowskim.

2)

Artykuł 292 dyrektywy 2009/138 należy interpretować w ten sposób, że prawo państwa członkowskiego, na którego terytorium toczy się postępowanie sądowe – w rozumieniu tego artykułu – powinno regulować wszystkie skutki, jakie na owo postępowanie wywiera postępowanie likwidacyjne. W szczególności należy stosować przepisy prawa tego państwa członkowskiego, które, po pierwsze, przewidują, że wszczęcie takiego postępowania likwidacyjnego powoduje zawieszenie toczącego się postępowania sądowego, po drugie, uzależniają podjęcie postępowania sądowego od zgłoszenia przez wierzyciela do wykazu pasywów zakładu ubezpieczeń przysługującego mu roszczenia o odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia i od wezwania do udziału w tym postępowaniu organów odpowiedzialnych za przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego oraz, po trzecie, zakazują zasądzenia zapłaty odszkodowania, w odniesieniu do którego możliwe jest już wyłącznie stwierdzenie jego istnienia i określenie jego wysokości, ponieważ co do zasady przepisy takie nie wkraczają w zakres kompetencji zastrzeżonej dla prawa państwa członkowskiego siedziby na podstawie art. 274 ust. 2 wspomnianej dyrektywy.

(1)  Dz.U. C 79 z 8.3.2021.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/13

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Stuttgart – Niemcy) – Société Air France SA/AQ i in.

(Sprawa C-623/21) (1)

(Transport lotniczy - Odszkodowanie dla pasażerów lotniczych w przypadku odwołania lub dużego opóźnienia lotu - Rozróżnienie między odmową przyjęcia na pokład, odwołaniem i dużym opóźnieniem w przypadku lotu wynikającego ze zmiany planu podróży, prowadzącego do mniejszego opóźnienia niż pierwotnie zarezerwowany lot)

(2022/C 109/18)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Stuttgart

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Société Air France SA

Strona pozwana: AQ, TP, IO, ON, XZ

Sentencja

Sprawa C-623/21 zostaje wykreślona z rejestru Trybunału.

(1)  Data złożenia: 8.10.2021.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/13

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 5 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Düsseldorf – Niemcy) – PW/Eurowings GmbH

(Sprawa C-697/21) (1)

(Transport lotniczy - Odszkodowanie na rzecz pasażerów lotniczych w przypadku odwołania lotu - Warunki zwrotu biletu - Zwrot poprzez voucher - Żądanie zwrotu w gotówce)

(2022/C 109/19)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: PW

Strona pozwana: Eurowings GmbH

Sentencja

Sprawa C-697/21 zostaje wykreślona z rejestru Trybunału.

(1)  Data złożenia: 19.11.2021.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesverwaltungsgericht Tirol (Austria) w dniu 6 września 2021 r. – C.G./Bezirkshauptmannschaft Landeck

(Sprawa C-548/21)

(2022/C 109/20)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landesverwaltungsgerichts Tirol

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący zażalenie: C.G.

Druga strona postępowania: Bezirkshauptmannschaft Landeck

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 15 ust. 1 (ewentualnie w związku z art. 5) dyrektywy 2002/58/WE (1) w brzmieniu zmienionym dyrektywą 2009/136/WE (2) w świetle art. 7 i 8 Karty praw podstawowych, należy interpretować w ten sposób, że dostęp organów władzy publicznej do danych zapisanych na telefonach komórkowych stanowi ingerencję w prawa podstawowe opisane w przywołanych postanowieniach karty, która to ingerencja jest na tyle poważna, by pociągnąć za sobą ograniczenie dostępu w kontekście zapobiegania, dochodzenia, wykrywania i ścigania przestępstw do zwalczania poważnej przestępczości?

2)

Czy art. 15 ust. 1 dyrektywy 2002/58 w brzmieniu zmienionym przez dyrektywę 2009/136, w świetle artykułów 7, 8 i 11 oraz art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak § 18 w związku z § 99 ust. 1 kodeksu postępowania karnego, które skutkuje tym, że organy bezpieczeństwa same, w trakcie postępowania karnego, bez zezwolenia sądu lub niezależnego organu administracyjnego zapewniają sobie obszerny i niekontrolowany dostęp do wszystkich danych cyfrowych zapisanych na telefonie komórkowym?

3)

Czy art. 47 Karty praw podstawowych w związku z jej art. 41 i art. 52 należy interpretować, mając na uwadze równość broni oraz skuteczność środka prawnego, jako stojący na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które, tak jak § 18 w związku z § 99 ust. 1 kodeksu postępowania karnego, zezwala na analizę danych cyfrowych z telefonu komórkowego bez uprzedniego poinformowania o tym zainteresowanego, względnie bez poinformowania go przynajmniej po zastosowaniu środka?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/58/WE z dnia 12 lipca 2002 r. dotycząca przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej), Dz.U. 2002, L 201, s. 37.

(2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z dnia 25 listopada 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, dyrektywę 2002/58/WE dotyczącą przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów, Dz.U. 2009, L 337, s. 11.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije (Słowenia) w dniu 30 listopada 2021 r. – SOMEO S.A., dawniej PEARL STREAM S.A./Republika Slovenija

(Sprawa C-725/21)

(2022/C 109/21)

Język postępowania: słoweński

Sąd odsyłający

Vrhovno sodišče Republike Slovenije

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SOMEO S.A., dawniej PEARL STREAM S.A.

Strona przeciwna: Republika Slovenija

Pytania prejudycjalne

1)

Czy dla celów uznania określonego produktu za „część” siedzenia w rodzaju stosowanych w pojazdach silnikowych w rozumieniu działu 94 Nomenklatury scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (1) – w brzmieniu mającym zastosowanie do rozpatrywanego w postępowaniu głównym sporu – jest konieczne, by siedzenie, bez rzeczonego produktu, nie mogło pełnić swojej podstawowej i głównej funkcji (w znaczeniu funkcjonalnej całości), czy też wystarczy, by określona część, przeznaczona wyłącznie do zainstalowania na fotelach samochodowych, mogła zostać uznana za część siedzenia?

2)

Czy możliwość ogólnego samodzielnego lub niesamodzielnego zastosowania dwóch omawianych produktów ma wpływ na ich zaklasyfikowanie do podpozycji 9401 90 80 lub na brak takiego zaklasyfikowania?

(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. 1987, L 256, s. 1).

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd – Chaskowo (Bułgaria) w dniu 7 grudnia 2021 r. – JP EOOD/Otdeł „Mitniczesko razsledwane i razuznawane” w Teritoriałna direkcija „Mitnitca Burgas”

(Sprawa C-752/21)

(2022/C 109/22)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd – Chaskowo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: JP EOOD

Strona przeciwna: Otdeł „Mitniczesko razsledwane i razuznawane” w Teritoriałna direkcija „Mitnitca Burgas”

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 44 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (1) z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny w związku z art. 13 Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (zwanej dalej „EKPC”) i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszcza się istnienia uregulowania krajowego takiego jak art. 59 ust. 2 Zakon za administratiwnite naruszenija i nakazanija (ustawy o naruszeniach i karach administracyjnych, zwanej dalej „ZANN”), w którym nie włączono do kręgu osób mających prawo do zaskarżenia postanowienia o ukaraniu właściciela rzeczy skonfiskowanych na mocy tego postanowienia, gdy ten właściciel nie jest sprawcą zarzucanego czynu[?]

2)

Czy art. 22 [ust.] 7 w związku z art. 29 i art. 44 rozporządzenia nr 952/2013 w związku z art. 13 EKPC i art. 47 karty należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszczają one istnienia krajowego uregulowania takiego jak art. 232 ust. 1 Zakon za mitnicite (ustawy o urzędach celnych, zwanej dalej „ZM”), w którym wyłączono możliwość zaskarżenia wydanego przeciwko nieznanemu sprawcy postanowienia o ukaraniu w zakresie, w jakim zgodnie z ustawodawstwem krajowym w postanowieniu tym można orzec przepadek na rzecz państwa mienia będącego własnością osoby trzeciej nieuczestniczącej w postępowaniu karnoadministracyjnym[?]

3)

Czy per argumentum a fortiori art. 4 decyzji ramowej Rady 2005/212/WSiSW (2) z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa w związku z art. 47 karty należy interpretować w ten sposób, że przepis ten odnosi się również do wypadków, gdy czyn nie jest przestępstwem, i czy przepis ten należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszcza on krajowego uregulowania takiego jak art. 59 ust. 2 ZANN, wyłączającego właściciela podlegającego przepadkowi mienia z kręgu osób mających prawo do zaskarżenia, i art. 232 ZM, wyraźnie przewidującego brak możliwości zaskarżenia aktu, na mocy którego zgodnie z ustawodawstwem krajowym dopuszczalny jest przepadek mienia osoby trzeciej nieuczestniczącej w postępowaniu karnoadministracyjnym[?]

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. 2013, L 269, s. 1).

(2)  Decyzja ramowa Rady 2005/212/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa (Dz.U. 2005, L 68, s. 49).

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/16

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 6 października 2021 r. w sprawie T-88/20, Rivière i in./Parlament, wniesione w dniu 8 grudnia 2021 r. przez Jérôme’a Rivière’a i in.

(Sprawa C-767/21 P)

(2022/C 109/23)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Jérôme Rivière, Dominique Bilde, Joëlle Mélin, Aurélia Beigneux, Thierry Mariani, Jordan Bardella, Jean-Paul Garraud, Jean-François Jalkh, Gilbert Collard, Gilles Lebreton, Nicolaus Fest, Gunnar Beck, Philippe Olivier (przedstawiciel: adwokat F. Wagner)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnoszą do Trybunału o:

—

uchylenie wyroku Sądu Unii europejskiej z dnia 6 października 2021 r. w sprawie T-88/20, Rivière i in. / Parlament;

—

stwierdzenie, że skarga jest dopuszczalna w świetle art. 263 i 277 TFUE;

—

tym samym, stwierdzenie braku podstawy prawnej dla wyrażonej ustnie decyzji przewodniczącego Parlamentu Europejskiego z dnia 13 stycznia 2020 r. i stwierdzenie jej nieważności;

—

obciążenie Parlamentu Europejskiego całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnoszący je podnoszą dwa zarzuty.

Pierwszy zarzut dotyczy przeinaczenia faktów i błędnego określenia ich charakteru prawnego. W szczególności skarżący podnoszą, że pkt 38 zdanie drugie wyroku stanowi przeinaczenie faktów. Kwestionowany środek rzeczywiście miał praktyczny skutek w postaci pozbawienia posłów do Parlamentu, którzy odmówili usunięcia swoich flag, prawa do zabrania głosu. To przeinaczenie faktów doprowadziło Sąd do przeoczenia drugiej konsekwencji decyzji z dnia 13 stycznia 2020 r. W związku z tym Sąd błędnie określił charakter prawny okoliczności faktycznych. Nie uwzględnił on pozbawienia posła jednego z zasadniczych elementów wykonywania przez niego mandatu, a mianowicie możliwości wypowiadania się.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia i wypaczenia pod względem prawnym i faktycznym art. 10 regulaminu Parlamentu Europejskiego oraz oczywistego błędu w ocenie. Według skarżących, Sąd w celu wyciągnięcia wniosków prawnych, powinien był zbadać, czy mała flaga używana przez posłów była banderą czy transparentem, a następnie czy obecność tej flagi zakłócała porządek posiedzeń lub stanowiła niewłaściwe zachowanie i zagrażała prawidłowemu przebiegowi prac parlamentarnych. Poprzez przeprowadzenie porównania z innymi językami urzędowymi Unii Sąd naruszył art. 1 rozporządzenia nr 1 z dnia 15 kwietnia 1958 r. w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (1), który uznaje język francuski za język urzędowy i roboczy instytucji Unii Europejskiej, a zatem i Parlamentu. W odniesieniu do posłów francuskich, art. 10 regulaminu powinien być odczytywany zgodnie z zakresem, jaki nadaje mu język francuski.

Sąd nie przeanalizował sformułowania: „Nie mogą oni wywieszać bander ani transparentów”, ani nie dokonał analizy akapitu trzeciego w kontekście art. 10, a w szczególności jego akapitu drugiego. Dowody na brak zakłóceń spowodowanych obecnością flagi zostały przedstawione w odpowiedzi na zarzuty niedopuszczalności, ponieważ posłowie mogli wywieszać małe flagi europejskie, a poseł belgijski Guy Verhofstadt mógł przemawiać mając taką flagę przed sobą.

Rozwijając w pkt 43–49 wyroku rozumowanie, które zostało przeniesione z rozumowania Parlamentu na zupełnie inny kontekst prawny niż art. 10, oraz powołując się na art. 171 regulaminu, zatytułowany „Przydzielanie czasu wystąpień i lista mówców”, w celu powołania się na równość posłów w zakresie czasu wystąpień, Sąd nadał art. 10 cel, którego ten nie posiada. Stanowiło to przeinaczenie treści przepisów, które doprowadziło Sąd do nadania temu artykułowi skutków prawnych, których ten nie posiadał. Zdaniem skarżących, decyzja z dnia 13 stycznia 2020 r. wywołała skutki prawne tego rodzaju, że wpłynęła na warunki wykonywania mandatu przez skarżących, zmieniając w istotny sposób ich sytuację prawną. Środek ten stanowił zatem akt zaskarżalny i wyrok powinien zostać uchylony.

(1)  Dz.U. 17 z 6.10.1958, s. 385

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Retten i Esbjerg (Dania) w dniu 17 grudnia 2021 r. – Skatteministeriet Departementet/Global Gravity ApS

(Sprawa C-788/21)

(2022/C 109/24)

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Retten i Esbjerg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Skatteministeriet Departementet

Strona pozwana: Global Gravity ApS

Pytania prejudycjalne

1)

 Jakie kryteria należy zastosować w celu ustalenia, czy dany artykuł stanowi pojemnik w ramach podpozycji 8609 00 90 00 Nomenklatury scalonej Wspólnej Taryfy Celnej, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 1001/2013 (1) z dnia 4 października 2013 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (2) w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, w tym:

a)

czy kryteria te, rozpatrywane oddzielnie, mogą prowadzić do zaklasyfikowania artykułu jako pojemnik;

b)

czy w celu ustalenia, czy dany artykuł należy zaklasyfikować jako pojemnik, należy dokonać ogólnej oceny kryteriów, tak aby spełnienie kilku kryteriów – ale nie wszystkich – prowadziło do zaklasyfikowania artykułu jako pojemnik;

lub

c)

czy wszystkie kryteria muszą być spełnione łącznie, aby dany artykuł mógł zostać zaklasyfikowany jako pojemnik?

2)

Czy pojęcie „pojemnika” w podpozycji 8609 00 90 00 Nomenklatury scalonej Wspólnej Taryfy Celnej w brzmieniu ustalonym w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 1001/2013 z dnia 4 października 2013 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono artykuł będący systemem do transportu rur, składający się z pewnej liczby aluminiowych profili podnoszących, dwóch stalowych słupków podnoszących na profil podnoszący i dwóch śrub M20 na profil podnoszący, służących do zabezpieczenia profili podnoszących. Rury są umieszczane na górze profili podnoszących. Dodawany jest nowy zestaw profili podnoszących, a następnie kolejne rury są umieszczane na tych profilach podnoszących, i tak dalej, aż do zapakowania pożądanej liczby rur. Ostatnim elementem systemu jest zawsze zestaw profili podnoszących. Po zakończeniu pakowania rur na profile podnoszące stalowe łańcuchy są mocowane do słupków podnoszących przez każdy z czterech rogów (poprzez oczka na słupkach podnoszących) i artykuł jest gotowy do załadunku za pomocą dźwigu lub wózka widłowego, jeśli transport odbywa się drogą lądową.

(1)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1001/2013 z dnia 4 października 2013 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. 2013 L 290, s. 1).

(2)  Dz.U. 1987 L 256, s. 1.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/18

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2021 r. – Komisja Europejska/Republika Czeska

(Sprawa C-808/21)

(2022/C 109/25)

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Ondrůšek, J. Tomkin, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Czeska

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że odmawiając obywatelom Unii, którzy nie mają obywatelstwa Republiki Czeskiej, lecz mają w tym państwie miejsce zamieszkania, prawa wstąpienia do partii politycznej lub uczestnictwa w ruchu politycznym, Republika Czeska uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy art. 22 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

—

obciążenie Republiki Czeskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na podstawie art. 22 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej każdy obywatel Unii mający miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie jest obywatelem, ma prawo głosowania i kandydowania w wyborach lokalnych i w wyborach do Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim, w którym ma miejsce zamieszkania, na takich samych zasadach jak obywatele tego państwa.

Zdaniem Komisji, ponieważ obywatele Unii, którzy nie mają obywatelstwa Republiki Czeskiej, lecz mają miejsce zamieszkania w Republice Czeskiej, nie mają prawa wstąpienia do partii politycznej lub uczestnictwa w ruchu politycznym, nie mogą oni wykonywać praw politycznych, które zostały im przyznane na podstawie art. 22 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na takich samych zasadach jak obywatele Republiki Czeskiej.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/18

Odwołanie od postanowienia Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 10 listopada 2021 r. w sprawie T-771/20, KS i KD/Rada i in., wniesione w dniu 12 stycznia 2022 r przez KS i KD

(Sprawa C-29/22 P)

(2022/C 109/26)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: KS i KD (przedstawiciel: J. Stojsavljevic-Savic, Solicitor, F. Randolph, QC i P. Koutrakos, Barrister)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ)

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uwzględnienie odwołania, uchylenie zaskarżonego postanowienia i uwzględnienie żądań przedstawionych przed Sądem;

—

tytułem żądania ewentualnego, uwzględnienie odwołania i przekazanie sprawy Sądowi do ostatecznego rozpoznania; oraz

—

obciążenie drugiej strony postępowania kosztami niniejszego postępowania odwoławczego, postepowania przed Sądem oraz postępowania przed panelem weryfikującym przestrzeganie praw człowieka w ramach EULEX.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie opiera się na zarzucie, że Sąd naruszył prawo, stwierdzając brak swojej właściwości do rozpoznania skargi wniesionej przez wnoszących odwołanie w celu uzyskania naprawienia szkody poniesionej przez nich w wyniku naruszenia przez drugą stronę postępowania ich podstawowych praw człowieka. Zarzut odwołania dzieli się na cztery części.

Po pierwsze, Sąd naruszył prawo dokonując rozszerzającej wykładni wyłączenia WPZiB (wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej) ustanowionego w art. 24 ust. 1 akapit drugi zdanie ostatnie TUE i art. 275 akapit pierwszy TFUE.

Po drugie, Sąd naruszył prawo poprzez nieprawidłowe zastosowanie wyroku z dnia 6 października 2020 r., Bank Refah Kargaran/Rada (C 134/19 P, EU:C:2020:793).

Po trzecie, Sąd naruszył prawo poprzez nieprawidłowe zastosowanie wyroku z dnia 25 marca 2021 r., Carvalho i in./Parlament i Rada (C 565/19 P, niepublikowany, EU:C:2021:252).

Po czwarte, Sąd naruszył prawo, ponieważ nie odniósł się do istotnych aspektów żądań i nie uzasadnił w wystarczającym stopniu swojego orzeczenia.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/19

Odwołanie od postanowienia Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 10 listopada 2021 r. w sprawie T-771/20, KS i KD/Rada i in., wniesione w dniu 19 stycznia 2022 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-44/22 P)

(2022/C 109/27)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: Y. Marinova i J. Roberti di Sarsina, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: KS, KD, Rada Unii Europejskiej, Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ)

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia;

—

ustalenie, że sądy Unii mają wyłączną właściwość do rozpoznania sprawy;

—

przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w celu wydania orzeczenia w przedmiocie dopuszczalności i istoty sprawy;

—

orzeczenie, że rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów niniejszego postępowania oraz kosztów poprzedzających powiązanych z nim postępowań nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy: Sąd naruszył prawo poprzez i) nieuznanie ograniczonego charakteru właściwości Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w art. 24 TUE i art. 275 TFUE jako odstępstwa od ogólnej właściwości TSUE, (ii) niedokonanie ścisłej wykładni tego odstępstwa, wbrew utrwalonemu orzecznictwu TSUE oraz (iii) błędną interpretację w tym kontekście wyroków w sprawach H (1), SatCen (2) i Elitaliana (3) jako niepodtrzymujących właściwości TSUE w rozpatrywanej sprawie.

Zarzut drugi: Sąd naruszył prawo, nie kwalifikując prawidłowo skargi jako skargi o odszkodowanie dotyczącej zarzucanych naruszeń podstawowych praw człowieka oraz nie dokonując wykładni ograniczeń właściwości TSUE w świetle wymogów dotyczących praw człowieka i praworządności wynikających z prawa pierwotnego UE, które ustanawiają właściwość TSUE w rozpatrywanej sprawie.

Część pierwsza zarzutu: Sąd naruszył prawo kwalifikując zaskarżone przez skarżących akty, działania lub zaniechania jako wchodzące w zakres zagadnień politycznych lub strategicznych związanych z misją i dotyczących określenia lub wdrożenia WPZiB (Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej), a nie jako akty, działania lub zaniechania powodujące szkodę wynikającą z zarzucanych naruszeń praw człowieka w kontekście WPZiB.

Część druga zarzutu: Sąd naruszył prawo, nie dokonując wykładni art. 24 TUE i art. 275 TFUE w świetle podstawowych praw i wolności UE wynikających z Karty i EKPC oraz podstawowych wartości UE, jakimi są praworządność i poszanowanie praw człowieka, zawartych w traktatach (art. 2, art. 3 ust. 5, art. 6 ust. 1 i 3, art. 19, art. 21 ust. 2 lit. b), art. 23 TUE i art. 47 Karty).

Zarzut trzeci: Sąd naruszył prawo dokonując nieprawidłowej wykładni wyroku w sprawie Bank Refah (4) i nie uznając skargi o odszkodowanie za samodzielny środek prawny, w odniesieniu do którego nie jest przedmiotem wyłączenie z właściwości TSUE na podstawie art. 268 i art. 340 akapit drugi TFUE.

Zarzut czwarty: Sąd naruszył prawo, nie zapewniając autonomii porządku prawnego Unii i pozbawiając skarżących skutecznego środka prawnego.

Część pierwsza zarzutu: Sąd naruszył prawo, nie ustalając wyłącznej właściwości sądów Unii do rozpoznania i rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Część druga zarzutu: Sąd naruszył prawo, pozbawiając w rozpatrywanej sprawie skarżących jakiegokolwiek skutecznego środka prawnego i faktycznie pozostawiając ich bez jakiejkolwiek realnej możliwości zapewnienia ochrony ich praw podstawowych.

(1)  Wyrok Trybunału z dnia 19 lipca 2016 r., H/Rada i in., C 455/14 P, EU:C:2016:569.

(2)  Wyrok Sądu z dnia 25 października 2018 r., KF/SatCen, T 286/15, EU:T:2018:718; wyrok Trybunału z dnia 25 czerwca 2020 r., SatCen/ KF, C 14/19 P, ECLI:EU:C:2020: 492; postanowienie Sądu z dnia 10 lipca 2020 r., KF/SatCen, T 619/19, niepublikowane, EU:T:2020:337; wyrok Trybunału z dnia 14 października 2021 r., KF/SatCen, C 464/20 P, niepublikowany, ECLI:EU:C:2021:848.

(3)  Wyrok Trybunału z dnia 12 listopada 2015 r., Elitaliana/Eulex Kosovo, C 439/13 P, EU:C:2015:753.

(4)  Wyrok Trybunału z dnia 6 października 2020 r., Bank Refah Kargaran/Rada, C 134/19 P, EU:C:2020:793.

Sąd

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/21

Postanowienie Sądu z dnia 20 grudnia 2021 r. – Niemelä i in./BCE

(Sprawa T-321/17) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Polityka gospodarcza i pieniężna - Nadzór ostrożnościowy nad instytucjami kredytowymi - Szczególne zadania nadzoru powierzone EBC - Decyzja w sprawie cofnięcia zezwolenia instytucji kredytowej - Zastąpienie zaskarżonego aktu w toku postępowania - Następcza bezprzedmiotowość sporu - Utrata interesu prawnego - Umorzenie postępowania - Skarga o odszkodowanie - Oczywista niedopuszczalność)

(2022/C 109/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Heikki Niemela (Ohain, Belgia), Mika Lehto (Espoo, Finlandia), Nemea plc (St. Julians, Malta), Nevestor SA (Ohain) i Nemea Bank plc (St. Julians) (przedstawiciel: adwokat A. Meriläinen)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny (przedstawiciele: C. Hernández Saseta i A. Witte, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata B. Schneidera)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Steiblytė i A. Nijenhuis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 283 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji ECB/SSM/2017–213800JENPXTUY75VS0/1 WHD-2017–0003 przyjętej przez Europejski Bank Centralny w dniu 23 marca 2017 r., na mocy której cofnięto zezwolenie na prowadzenie działalności przez instytucję kredytową Nemea Bank plc oraz oparte na art. 268 TFUE żądanie naprawienia szkody rzekomo poniesionej przez skarżących.

Sentencja

1)

Postępowanie w sprawie skargi o stwierdzenie nieważności zostaje umorzone.

2)

Skarga o odszkodowanie zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

3)

Heikki Niemelä, Mika Lehto, Nemea plc, Nevestor SA, Nemea Bank plc i Europejski Bank Centralny (EBC) pokrywają własne koszty związane z żądaniem stwierdzenia nieważności.

4)

Heikki Niemelä, Mika Lehto, Nemea, Nevestor i Nemea Bank pokrywają własne koszty oraz koszty EBC związane z żądaniem odszkodowania.

5)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 283 z 28.8.2017.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/22

Postanowienie Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Legero Schuhfabrik/EUIPO – Rieker Schuh (But)

(Sprawa T-682/20) (1)

(Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający but - Wcześniejsze wzory krajowe i wspólnotowy przedstawione po złożeniu wniosku o unieważnienie - Artykuł 28 ust. 1 lit. b) pkt v) rozporządzenia (WE) nr 2245/2002 - Podstawy unieważnienia - Brak nowości - Brak indywidualnego charakteru - Stopień swobody twórcy - Brak innego całościowego wrażenia - Artykuły 5 i 6 oraz art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2022/C 109/29)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Legero Schuhfabrik GmbH (Feldkirchen bei Graz, Austria) (przedstawiciel: adwokat M. Gail)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Hanne, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Rieker Schuh AG (Thayngen, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat A. Schabenberger)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 września 2020 r. (sprawa R 1650/2019-3), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między Legero Schuhfabrik a Rieker Schuh.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona.

2)

Legero Schuhfabrik GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 19 z 18.1.2021.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/22

Postanowienie Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Legero Schuhfabrik/EUIPO – Rieker Schuh (But)

(Sprawa T-683/20) (1)

(Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający but - Wcześniejsze wzory krajowe i wspólnotowy przedstawione po złożeniu wniosku o unieważnienie - Artykuł 28 ust. 1 lit. b) pkt v) rozporządzenia (WE) nr 2245/2002 - Podstawy unieważnienia - Brak nowości - Brak indywidualnego charakteru - Stopień swobody twórcy - Brak innego całościowego wrażenia - Artykuły 5 i 6 oraz art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2022/C 109/30)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Legero Schuhfabrik GmbH (Feldkirchen bei Graz, Austria) (przedstawiciel: adwokat M. Gail)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Hanne, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Rieker Schuh AG (Thayngen, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat A. Schabenberger)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 września 2020 r. (sprawa R 1648/2019-3), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między Legero Schuhfabrik a Rieker Schuh.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona.

2)

Legero Schuhfabrik GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 19 z 18.1.2021.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/23

Postanowienie Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Legero Schuhfabrik/EUIPO – Rieker Schuh (But)

(Sprawa T-684/20) (1)

(Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający but - Wcześniejsze wzory krajowe i wspólnotowy przedstawione po złożeniu wniosku o unieważnienie - Artykuł 28 ust. 1 lit. b) pkt v) rozporządzenia (WE) nr 2245/2002 - Podstawy unieważnienia - Brak nowości - Brak indywidualnego charakteru - Stopień swobody twórcy - Brak innego całościowego wrażenia - Artykuły 5 i 6 oraz art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2022/C 109/31)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Legero Schuhfabrik GmbH (Feldkirchen bei Graz, Austria) (przedstawiciel: adwokat M. Gail)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Hanne, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Rieker Schuh AG (Thayngen, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat A. Schabenberger)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 września 2020 r. (sprawa R 1649/2019-3), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między Legero Schuhfabrik a Rieker Schuh.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona.

2)

Legero Schuhfabrik GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 19 z 18.1.2021.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/23

Postanowienie Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Boquoi Handels/EUIPO (Przedstawienie kryształka lodu na niebieskim tle w kształcie koła)

(Sprawa T-734/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie do rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego kryształek lodu na niebieskim tle w kształcie koła - Częściowe odrzucenie wniosku - Wycofanie zgłoszenia do rejestracji - Umorzenie postępowania)

(2022/C 109/32)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Boquoi Handels OHG (Grünwald, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat S. Lorenz)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Graul i E. Markakis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 25 września 2020 r. (sprawa R 522/2020-2), dotyczącą zgłoszenia do rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego kryształek lodu na niebieskim tle w kształcie koła jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)

Boquoi Handels OHG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 53 z 15.2.2021.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/24

Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2021 r. – SC Ha Ha Ha Production/EUIPO – The Smiley Company (SMILEY)

(Sprawa T-785/21)

(2022/C 109/33)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: SC Ha Ha Ha Production SRL (Calinesti, Rumunia) (przedstawiciel: adwokat O. Anghel)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: The Smiley Company SPRL (Bruksela, Belgia)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego „SMILEY” – zgłoszenie nr 17 569 641

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżone decyzje: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 września 2021 r. w sprawie R 2936/2019-5 dotycząca uchylenia jej decyzji wydanej w dniu 15 stycznia 2021 r. oraz decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 października 2021 r. w sprawie R 2936/2019-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 września 2021 r. dotyczącej uchylenia jej decyzji z dnia 15 stycznia 2021 r.;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej z dnia 21 października 2021 r. w celu dokonania rejestracji zgłoszonego unijnego znaku towarowego SMILEY nr 17 569 641 dla towarów i usług należących do klasy 41;

—

obciążenie strony pozwanej oraz, w stosownym przypadku, drugiej strony postępowania przed izbą odwoławczą kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 103 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie ogólnych zasad prawa Unii.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/25

Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2021 r. – NQ/Rada i in.

(Sprawa T-803/21)

(2022/C 109/34)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: NQ (przedstawiciele: adwokaci R. Leandro Vasconcelos i M. Martins Pereira)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Służby Komisji ds. Instrumentów Polityki Zagranicznej („Service for Foreign Policy Instruments”) z dnia 1 grudnia 2021 r. oraz decyzji o braku rekomendacji do przyszłych misji obserwacji wyborów z ramienia UE (MOE UE) przez okres pięciu lat;

tytułem żądania ewentualnego, jeżeli akt ten nie zostałby uznany za akt podlegający zaskarżeniu:

stwierdzenie nieważności sprawozdania z oceny z dnia 16 października 2021 r.;

tytułem dalszego żądania ewentualnego, jeżeli żaden z tych aktów nie zostanie uznany za akt podlegający zaskarżeniu:

stwierdzenie nieważności decyzji zastępcy głównego obserwatora (Deputy Chief Observer, DCO) z dnia 22 października 2021 r.,

—

obciążenie Komisji Europejskiej oraz, jeżeli będzie to zasadne, ESDZ i Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą oraz kosztami własnymi.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy – naruszenie prawa do bycia wysłuchanym.

Procedura oceny, która zakończyła się sprawozdaniem z oceny z dnia 16 października 2021 r., została przeprowadzona z naruszeniem prawa strony skarżącej do bycia wysłuchaną w przedmiocie projektu sprawozdania z oceny, to jest przed wydaniem ostatecznej decyzji. Prawo to wynika z prawa do dobrej administracji zapisanego w art. 41 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „Kartą”).

2.

Zarzut drugi – naruszenie obowiązku uzasadnienia.

Zaskarżona decyzja została przyjęta z naruszeniem obowiązku uzasadnienia ciążącego na Służbie Komisji ds. Instrumentów Polityki Zagranicznej, która decyzję tę przyjęła. Obowiązek ten jest przede wszystkim zapisany w art. 296 akapit drugi TFUE. Powołuje go również art. 41 ust. 2 lit. c) karty. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie wskazuje powodów, dla których zdecydowano o braku rekomendacji [do przyszłych misji obserwacji wyborów z ramienia UE] i zastosowaniu środka w postaci wykluczenia na okres pięciu lat.

3.

Zarzut trzeci – naruszenie zasady pewności prawa.

Zaskarżona decyzja została przyjęta z naruszeniem zasady pewności prawa. Zasada pewności prawa jest ogólną zasadą prawa Unii. Zaskarżona decyzja nie wskazuje podstawy prawnej zastosowanego środka wykluczającego. Nie sposób zidentyfikować ją również poprzez odniesienie do innych elementów decyzji.

4.

Zarzut czwarty – naruszenie zasady proporcjonalności

Zastosowany środek polegający na braku rekomendacji do przyszłych misji obserwacji wyborów z ramienia UE przez okres pięciu lat jest nieproporcjonalny do wagi zarzucanych naruszeń rozpatrywanego kodeksu deontologicznego.

5.

Zarzut piąty – naruszenie prawa do życia prywatnego i rodzinnego

Zaskarżona decyzja narusza prawo do życia prywatnego i rodzinnego, zapisane w art. 7 karty i art. 8 europejskiej konwencji praw człowieka (zwanej dalej „EKPC”). Zobowiązania rodzinne strony skarżącej nie uniemożliwiały ukończenia zadań, które pozostały jej do wykonania.

6.

Zarzut szósty – naruszenie wolności wypowiedzi

Zaskarżona decyzja narusza wolność wypowiedzi strony skarżącej. Wolność wypowiedzi jest zapisana w art. 11 karty oraz w art. 10 EKPC. Wolność ta, w wypadku urzędników i pracowników UE, obejmuje swobodę wyrażania ustnie lub na piśmie opinii odmiennych lub mniejszościowych w stosunku do opinii przedstawianych przez zatrudniającą ich instytucję.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/26

Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2022 r. – Puma/EUIPO – Doosan Machine Tools (PUMA)

(Sprawa T-4/22)

(2022/C 109/35)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Puma SE (Herzogenaurach, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. González-Bueno Catalán de Ocón)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Doosan Machine Tools Co. Ltd (Seongsan-gu, Changwon-si, Korea Południowa)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego „PUMA” – zgłoszenie nr 11 376 209

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 października 2021 r. w sprawie R 1677/2020-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO i Doosan Machine Tools Co., Ltd kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—

Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/27

Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2022 r. – Medivet Group/EUIPO (MEDIVET)

(Sprawa T-11/22)

(2022/C 109/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Medivet Group Ltd (Watford, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci M. Kloth, R. Briske i M. Tillwich)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego MEDIVET – zgłoszenie nr 18 132 743

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 października 2021 r. w sprawie R 1066/2021-2

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/27

Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2022 r. – Hasco TM/EUIPO – Esi (NATURCAPS)

(Sprawa T-12/22)

(2022/C 109/37)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Hasco TM sp. z o.o. sp.k. (Wrocław, Polska) (przedstawiciel: adwokat M. Krekora)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Esi Srl (Albisola Superiore, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy NATURCAPS – zgłoszenie nr 16 289 795

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 listopada 2021 r. w sprawie R 617/2021-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

dopuszczenie skargi i uznanie jej za zasadną;

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami postępowania przed Sądem.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 64 ust. 2, art. 47 ust. 2 i art. 33 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 w związku z art. 2 ust. 1 Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków, art. 1 ust. 2 dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r., art. 2 lit. a) dyrektywy 2002/46/W Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. oraz art. 24 traktatu o przystąpieniu Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (2003);

—

Naruszenie art. 60 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/28

Skarga wniesiona w dniu 13 stycznia 2022 r. – AL/Rada

(Sprawa T-22/22)

(2022/C 109/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: AL (przedstawiciel: adwokat R. Rata)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

tytułem żądania głównego, stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 27 września 2021 r., na mocy której skarżący został odwołany ze stanowiska;

—

przywrócenie skarżącego na stanowisko, które zajmował w ramach sekretariatu generalnego Rady (SGR);

—

przekazanie akt sprawy SGR w celu wznowienia postępowania dyscyplinarnego zgodnie z art. 28 załącznika IX do regulaminu pracowniczego w świetle wszystkich okoliczności ustalonych w decyzjach organu powołującego wydanych po dacie wydania zaskarżonej decyzji;

—

podniesienie z urzędu wszelkich innych kwestii leżących w interesie publicznym, jakie Sąd uzna za stosowne;

—

obciążenie pozwanej własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącego.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi 13 zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez Radę art. 22 ust. 1 załącznika IX do regulaminu pracowniczego oraz naruszenia zasady dobrej administracji.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 10 lit. a) załącznika IX do regulaminu pracowniczego w zakresie, w jakim, po pierwsze, nałożona kara jest nieproporcjonalna do charakteru zarzucanego przewinienia służbowego (dotyczącego świadczeń pobieranych przez matkę skarżącego traktowanej jak dziecko pozostające na utrzymaniu) oraz okoliczności, w jakich doszło do zarzucanego przewinienia służbowego; po drugie, zaskarżona decyzja jest pozbawiona uzasadnienia; po trzecie, zaskarżona decyzja narusza domniemanie niewinności; oraz po czwarte, zaskarżona decyzja została wydana w wyniku oczywistego błędu w ocenie.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 10 lit a) załącznika IX do regulaminu pracowniczego w zakresie, w jakim, po pierwsze, nałożona kara jest nieproporcjonalna do charakteru zarzucanego przewinienia służbowego (dotyczącego świadczeń otrzymywanych z tytułu opieki zastępczej nad A i B) oraz okoliczności, w jakich doszło do zarzucanego przewinienia służbowego; po drugie, zaskarżona decyzja jest pozbawiona uzasadnienia; po trzecie, zaskarżona decyzja narusza domniemanie niewinności; oraz po czwarte, zaskarżona decyzja została wydana w wyniku oczywistego błędu w ocenie.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 10 lit a) załącznika IX do regulaminu pracowniczego w zakresie, w jakim, po pierwsze, nałożona kara jest nieproporcjonalna do charakteru zarzucanego przewinienia służbowego (dotyczącego wniosków z 2014 r. o przyznanie C i D statusu dziecka pozostającego na utrzymaniu) oraz okoliczności, w jakich doszło do zarzucanego przewinienia służbowego; po drugie, zaskarżona decyzja jest pozbawiona uzasadnienia; po trzecie, zaskarżona decyzja narusza domniemanie niewinności; oraz po czwarte, zaskarżona decyzja została wydana w wyniku oczywistego błędu w ocenie.

5.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 10 lit b) załącznika IX do regulaminu pracowniczego w zakresie, w jakim, po pierwsze, zarzucane przewinie służbowe nie wpłynęło negatywnie na integralność, reputację lub interesy SGR; po drugie, zaskarżona decyzja jest pozbawiona uzasadnienia; po trzecie, zaskarżona decyzja narusza domniemanie niewinności; oraz po czwarte, zaskarżona decyzja została wydana w wyniku oczywistego błędu w ocenie.

6.

Zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 10 lit c) załącznika IX do regulaminu pracowniczego w zakresie, w jakim, po pierwsze, zarzucane przewinienie służbowe nie było zamierzone, lecz wynikało z niedbalstwa; po drugie, zaskarżona decyzja jest pozbawiona uzasadnienia; po trzecie, zaskarżona decyzja narusza domniemanie niewinności; oraz po czwarte, zaskarżona decyzja została wydana w wyniku oczywistego błędu w ocenie i naruszenia art. 85 regulaminu pracowniczego ze względu na brak zamiaru wprowadzenia administracji w błąd.

7.

Zarzut siódmy dotyczący naruszenia art. 10 lit d) załącznika IX do regulaminu pracowniczego w zakresie, w jakim, po pierwsze, przewinienie służbowe było motywowane przede wszystkim dobrem i interesem dzieci; po drugie, zaskarżona decyzja jest pozbawiona uzasadnienia; po trzecie, zaskarżona decyzja narusza domniemanie niewinności; oraz po czwarte, zaskarżona decyzja została wydana w wyniku oczywistego błędu w ocenie.

8.

Zarzut ósmy dotyczący naruszenia art. 10 lit e) załącznika IX do regulaminu pracowniczego w zakresie, w jakim, po pierwsze, grupa zaszeregowania i staż pracy skarżącego były średnie lub niskie; po drugie, zaskarżona decyzja jest pozbawiona uzasadnienia; po trzecie, zaskarżona decyzja narusza domniemanie niewinności; oraz po czwarte, zaskarżona decyzja została wydana w wyniku oczywistego błędu w ocenie.

9.

Zarzut dziewiąty dotyczący naruszenia art. 10 lit g) załącznika IX do regulaminu pracowniczego w zakresie, w jakim, po pierwsze, poziom odpowiedzialności i obowiązków skarżącego był średni lub niski; po drugie, zaskarżona decyzja jest pozbawiona uzasadnienia; po trzecie, zaskarżona decyzja narusza domniemanie niewinności; oraz po czwarte, zaskarżona decyzja została wydana w wyniku oczywistego błędu w ocenie.

10.

Zarzut dziesiąty dotyczący naruszenia art. 10 lit h) załącznika IX do regulaminu pracowniczego w zakresie, w jakim, po pierwsze, przewinienie nie wiązało się z powtarzającym się działaniem lub zachowaniem; po drugie, zaskarżona decyzja jest pozbawiona uzasadnienia; po trzecie, zaskarżona decyzja narusza domniemanie niewinności; oraz po czwarte, zaskarżona decyzja została wydana w wyniku oczywistego błędu w ocenie.

11.

Zarzut jedenasty dotyczący naruszenia art. 10 lit i) załącznika IX do regulaminu pracowniczego w zakresie, w jakim, po pierwsze, zachowanie skarżącego w trakcie jego kariery zawodowej było nienaganne; po drugie, zaskarżona decyzja jest pozbawiona uzasadnienia; po trzecie, zaskarżona decyzja narusza domniemanie niewinności; oraz po czwarte, zaskarżona decyzja została wydana w wyniku oczywistego błędu w ocenie.

12.

Zarzut dwunasty dotyczący naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz zasady dobrej administracji.

13.

Zarzut trzynasty dotyczący naruszenia obowiązku dbania o dobro urzędnika i osób pozostających na jego utrzymaniu.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/30

Skarga wniesiona w dniu 13 stycznia 2022 r. – CIMV/Komisja

(Sprawa T-26/22)

(2022/C 109/39)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Compagnie industrielle de la matière végétale (CIMV) (Neuilly-sur-Seine, Francja) (przedstawiciele: adwokaci: B. Le Bret, R. Rard i P. Renié)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną;

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

posiłkowo, stwierdzenie nieważności art. 3 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim przewiduje ona przymusową egzekucję;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi na decyzję Komisji Europejskiej C(2021) 7932 final z dnia 28 października 2021 r. dotyczącą odzyskania należnej od CIMV kwoty 5 888 214,59 EUR wraz z odsetkami strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistej omyłki będącej efektem nieuwzględnienia zaproponowanego przez CIMV harmonogramu płatności oraz braku wystarczającego uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do obrony, prawa do bycia wysłuchanym oraz zasady dobrej administracji.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności oraz celu, jakim jest skuteczna ochrona interesów finansowych Unii.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/30

Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2022 r. – Innovaciones Cosmético Farmacéuticas/EUIPO – Benito Oliver (th pharma)

(Sprawa T-27/22)

(2022/C 109/40)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Innovaciones Cosmético Farmacéuticas SL (Alhama de Murcia, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Oria Sousa-Montes)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Miguel Ángel Benito Oliver (Pont D’Inca-Marratxi, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego th pharma – zgłoszenie nr 17 916 522

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 listopada 2021 r. w sprawie R 1605/2020-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 47 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/31

Skarga wniesiona w dniu 14 stycznia 2022 r. – Ryanair/Komisja

(Sprawa T-28/22)

(2022/C 109/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ryanair DAC (Swords, Irlandia) (przedstawiciele: adwokaci Vahida, S. Ratinga i G.-I. Metaxas-Maranghidis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 26 lipca 2021 r. w sprawie pomocy państwa SA.63203 (2021/N) – Germany – Restructuring aid for Condor;

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi 10 zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że pozwana naruszyła prawo i że zakwestionowana pomoc państwa nie jest objęta przedmiotowym zakresem stosowania wytycznych dotyczących ratowania i restrukturyzacji (1), ponieważ Condor Flugdienst GmbH (zwana dalej „spółką Condor”) została przejęta przez większą grupę przedsiębiorstw, a jej trudności nie są specyficzne tylko dla niej i nie wynikają z arbitralnej alokacji kosztów.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że pozwana nie wykazała niewydolności rynku i trudności społecznych.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że pozwana nie dokonała porównania z wiarygodnym alternatywnym scenariuszem niezawierającym pomocy państwa i nie wykazała, że spółka Condor wyczerpała wszystkie opcje rynkowe.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji nie wykazano, iż plan restrukturyzacji jest realistyczny, spójny i dalekosiężny oraz że jest on właściwy do przywrócenia długoterminowej rentowności spółki Condor bez oparcia na kolejnej pomocy państwa w rozsądnym terminie.

5.

Zarzut piąty dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji nie wykazano odpowiedniego charakteru pomocy państwa w odniesieniu do szkód spowodowanych kryzysem COVID-19.

6.

Zarzut szósty dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji nie wykazano proporcjonalności pomocy państwa do szkód spowodowanych kryzysem COVID-19.

7.

Zarzut siódmy dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji nie zbadano w odpowiedni sposób negatywnych skutków pomocy państwa.

8.

Zarzut ósmy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja naruszyła konkretne postanowienia TFUE i ogólne zasady prawa Unii, które leżały u podstaw liberalizacji transportu lotniczego w Unii od końca lat 1980. (tj. niedyskryminacji, swobody świadczenia usług – mającej zastosowanie do transportu lotniczego poprzez rozporządzenie 1008/2008 (2) – oraz swobody przedsiębiorczości).

9.

Zarzut dziewiąty dotyczący tego, że strona pozwana nie wszczęła formalnego postępowania wyjaśniającego pomimo poważnych trudności i naruszyła prawa proceduralne strony skarżącej.

10.

Zarzut dziesiąty dotyczący naruszenia przez pozwaną obowiązku uzasadnienia.

(1)  Wytyczne dotyczące pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji (Dz.U. 2014, C 249, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Wersja przekształcona) (Dz.U. 2008, L 293, s. 3).

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/32

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2022 r. – Vyatsky Plywood Mill/Komisja

(Sprawa T-32/22)

(2022/C 109/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Vyatsky Plywood Mill OOO (Kirow, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci M. Krestiyanova i N. Tuominen)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1930 z dnia 8 listopada 2021 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji (1) w całości, w zakresie, w jakim dotyczy ono strony skarżącej;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami z niego wynikającymi.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 3 i 4 rozporządzenia podstawowego (2), popełniła oczywisty błąd w ocenie poprzez brak uwzględnienia uwag unijnych stowarzyszeń reprezentujących producentów wytwarzających sklejkę przy określaniu zakresu produktu, struktury i definicji przemysłu Unii oraz naruszyła zasadę dobrej administracji. W rzeczywistości, jako bezstronny organ prowadzący dochodzenie, Komisja powinna była skupić się na dowodach przedstawionych przez unijne stowarzyszenia reprezentujące producentów wytwarzających sklejkę z własnej inicjatywy, zweryfikować je oraz dokonać prawidłowej oceny stanu faktycznego i prawnego w kontekście zakresu produktu, który jest zasadniczym elementem dochodzenia antydumpingowego mającym wpływ na wszystkie ustalenia. Ponadto Komisja de facto odrzuciła wszystkie pochodzące od strony skarżącej dowody i argumenty dotyczące uwag unijnych stowarzyszeń reprezentujących producentów wytwarzających sklejkę, względnie nie wzięła ich pod uwagę.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 3 rozporządzenia podstawowego poprzez przeprowadzenie wadliwej analizy cen w kontekście szkody i związku przyczynowego. Po pierwsze, Komisja zignorowała zmiany cen po okresie objętym dochodzeniem i nie uwzględniła w należyty sposób widocznej segmentacji rynku. Po drugie, Komisja nie dokonała oceny skutków dostępu przemysłu Unii do głównego surowca, wpływu przywozu z państw trzecich oraz potencjalnej dyskryminacji Rosji.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 21 rozporządzenia podstawowego, ponieważ nałożenie środków antydumpingowych na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji jest sprzeczne z ogólnym interesem Unii. Przemysł Unii, importerzy niepowiązani i użytkownicy będą narażeni na niedobór wysokiej jakości, przyjaznej dla środowiska i przystępnej cenowo sklejki z drewna brzozowego.

4.

Zarzut czwarty – podniesiony tytułem ewentualnym na wypadek uznania przez Sąd, że zaskarżone rozporządzenie należy utrzymać w mocy – dotyczący tego, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie poprzez nałożenie środka w jego obecnej formie, która jest sprzeczna z interesem Unii. Dla zakresu postępowania byłoby lepiej, gdyby środki przybrały formę cła zmiennego opartego na cle ad valorem, ograniczonego minimalną ceną importową.

(1)  Dz.U. 2021, L 394, s. 7.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 21).

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/33

Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2022 r. – Cunsorziu di i Salamaghji Corsi – Consortium des Charcutiers Corses i in./Komisja

(Sprawa T-34/22)

(2022/C 109/43)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Cunsorziu di i Salamaghji Corsi – Consortium des Charcutiers Corses (Borgo, Francja) i dziewięciu innych skarżących (przedstawiciele: adwokaci T. de Haan i V. Le Meur-Baudry)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2021/1879 z dnia 26 października 2021 r. w sprawie odrzucenia trzech wniosków o objęcie ochroną nazwy jako oznaczenia geograficznego zgodnie z art. 52 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 [„Jambon sec de l’Île de Beauté” (ChOG), „Lonzo de l’Île de Beauté” (ChOG), „Coppa de l’Île de Beauté” (ChOG)] (1);

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia, po pierwsze, art. 49, 50 i 52 rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. 2012, L 343, s. 1), a po drugie, ogólnej zasady powagi rzeczy osądzonej (res iudicata), ze względu na przekroczenie przez Komisję zakresu kompetencji przyznanych jej na mocy tego rozporządzenia.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 7 i 13 rozporządzenia nr 1151/2012 poprzez błędne zastosowanie przez Komisję wspomnianych wyżej przepisów.

(1)  Dz.U. 2021, L 383, s. 1.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/34

Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2022 r. – Weider Germany/EUIPO – Den i Nosht (YIPPIE!)

(Sprawa T-45/22)

(2022/C 109/44)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Weider Germany GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: T. Pfeifer i N. Böhmeradwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Den i Nosht Ltd (Gorna Oriachowica, Bułgaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy YIPPIE! – unijny znak towarowy nr 12 411 567

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 listopada 2021 r. w sprawie R 2227/2020-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

uwzględnienie odwołania od decyzji Wydziału Unieważnień w sprawie 36243C;

—

obciążenie kosztami EUIPO kosztami postępowania przed Sądem, a ewentualnego interwenienta („Den i Nosht” Limited) kosztami postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku oraz postępowania odwoławczego przed EUIPO.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 64 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/34

Skarga wniesiona w dniu 25 stycznia 2022 r. – Esedra/Parlament

(Sprawa T-46/22)

(2022/C 109/45)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Esedra (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat M. Vastmans)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie skargi o stwierdzenie nieważności za dopuszczalną i zasadną;

w konsekwencji;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego o udzieleniu rozpatrywanego zamówienia spółce SAS PEOPLE & BABY i odrzuceniu oferty spółki SRL ESEDRA;

—

nakazanie zapłaty odszkodowania spółce SRL ESEDRA za szkodę wyrządzoną jej ze względu na tę niezgodną z prawem decyzję;

—

obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi na decyzję Parlamentu Europejskiego z dnia 26 listopada 2021 r., w której odrzucono ofertę złożoną przez skarżącą w ramach postępowania przetargowego nr PE PERS 2021 027 dotyczącego całościowego zarządzania ośrodkiem opieki nad małymi dziećmi Parlamentu Europejskiego w Brukseli, położonym przy ul. Wayenberg, i udzielono zamówienie spółce SAS People & Baby, skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012, naruszenia art. 170 TFUE, naruszenia art. 16.1. specyfikacji istotnych warunków zamówienia, naruszenia ogólnych zasad prawa i, w szczególności, zasad dokładności, formalnego uzasadnienia, patere legem ipse fecisti, a także oczywistego błędu w ocenie.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 3.13. specyfikacji istotnych warunków zamówienia, naruszenia przepisów dekretu z dnia 21 lutego 2019 r. mającego na celu wzmocnienie jakości i dostępności ośrodków opieki nad małymi dziećmi we wspólnocie francuskojęzycznej, a także przepisów zarządzenia z dnia 2 maja 2019 r. rządu wspólnoty francuskojęzycznej określającego system zezwoleń i subwencji dla żłobków, ośrodków opieki nad małymi dziećmi i niezależnych osób sprawujących opiekę nad dziećmi, a także zarządzenia z dnia 22 listopada 2013 r. rządu flamandzkiego w sprawie warunków zezwalania na prowadzenie i polityki jakości ośrodków opieki nad rodzinami oraz grupami niemowląt i małych dzieci, naruszenia ogólnych zasad prawa i, w szczególności, zasad dokładności, patere legem ipse fecisti, a także oczywistego błędu w ocenie.

7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/35

Postanowienie Sądu z dnia 20 grudnia 2021 r. – Première Vision/EUIPO – Vente-Privee.com (PV)

(Sprawa T-836/19) (1)

(2022/C 109/46)

Język postępowania: francuski

Prezes piątej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 45 z 10.2.2020.