ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 84
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 65
21 lutego 2022

Spis treści

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2022/C 84/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

Sąd

2022/C 84/02

Złożenie ślubowania przez nowych członków Sądu

2

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2022/C 84/03

Sprawy połączone C-357/19, C-379/19, C-547/19, C-811/19 i C-840/19: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie, Tribunalul Bihor – Rumunia) – postępowania karne przeciwko PM (C-357/19) RO (C-357/19), SP (C-357/19), TQ (C-357/19), KI (C-379/19), LJ (C-379/19), JH (C-379/19), IG (C-379/19), FQ (C-811/19), GP (C-811/19), HO (C-811/19), IN (C-811/19), NC (C-840/19) [Odesłanie prejudycjalne – Decyzja 2006/928/WE – Mechanizm współpracy i weryfikacji postępów Rumunii w realizacji określonych założeń w zakresie reformy systemu sądownictwa oraz walki z korupcją – Charakter prawny i skutki prawne – Wiążący charakter w stosunku do Rumunii – Państwo prawne – Niezawisłość sędziowska – Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE – Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Zwalczanie korupcji – Ochrona interesów finansowych Unii – Artykuł 325 ust. 1 TFUE – Konwencja OIF – Postępowania karne – Wyroki Curtea Constituțională (trybunału konstytucyjnego, Rumunia) dotyczące zgodności z prawem przeprowadzenia niektórych dowodów i ukształtowania składów orzekających w sprawach dotyczących ciężkiej korupcji – Obowiązek rygorystycznego stosowania przez sędziów krajowych orzeczeń Curtea Constituțională (trybunału konstytucyjnego) – Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów w razie niezastosowania się do tych orzeczeń – Prawo odstąpienia od stosowania orzeczeń Curtea Constituțională (trybunału konstytucyjnego) niezgodnych z prawem Unii – Zasada pierwszeństwa prawa Unii]

3

2022/C 84/04

Sprawy połączone C-478/19 i C-479/19: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – UBS Real Estate Kapitalanlagegesellschaft mbH / Agenzia delle Entrate [Odesłanie prejudycjalne – Swobodny przepływ kapitału – Zamknięte fundusze wspólnego inwestowania – Otwarte fundusze wspólnego inwestowania – Inwestycje w nieruchomości – Opłaty za wpis do księgi wieczystej i do rejestru gruntów – Ulga podatkowa zastrzeżona jedynie dla zamkniętych funduszy nieruchomości – Odmienne traktowanie – Porównywalność sytuacji – Obiektywne kryteria zróżnicowania]

4

2022/C 84/05

Sprawa C-724/19: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Spetsializiran nakazatelen sad – Bułgaria) – postępowanie karne przeciwko HP [Odesłanie prejudycjalne – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Europejski nakaz dochodzeniowy – Dyrektywa 2014/41/UE – Artykuł 2 lit. c) ppkt (i) – Pojęcie organu wydającego – Artykuł 6 – Przesłanki wydania europejskiego nakazu dochodzeniowego – Artykuł 9 ust. 1 i 3 – Uznanie europejskiego nakazu dochodzeniowego – Europejski nakaz dochodzeniowy mający na celu gromadzenie danych o ruchu i danych o lokalizacji dotyczących przekazów telekomunikacyjnych, wydany przez prokuratora wskazanego jako organ wydający w krajowym akcie prawnym transponującym dyrektywę 2014/41 – Wyłączna właściwość sędziego, w ramach podobnego postępowania krajowego, by zarządzić czynność dochodzeniową wskazaną w tym nakazie]

5

2022/C 84/06

Sprawa C-874/19 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. – Aeris Invest Sàrl / Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) [Odwołanie – Unia gospodarcza i walutowa – Unia bankowa – Restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych – Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych (SRM) – Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) – Procedura restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w przypadku podmiotu znajdującego się na progu upadłości lub zagrożonego upadłością – Przyjęcie programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español SA – Instrument zbycia działalności – Obniżenie wartości i konwersja instrumentów kapitałowych – Rozporządzenie (UE) nr 806/2014 – Artykuł 20 – Pojęcie ostatecznej wyceny – Konsekwencje – Odmowa lub zaniechanie przeprowadzenia ostatecznej wyceny ex post – Środki zaskarżenia – Skarga o stwierdzenie nieważności]

6

2022/C 84/07

Sprawa C-876/19 P: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. – PlasticsEurope AISBL/Europejska Agencja Chemikaliów, Republika Francuska, ClientEarth [Odwołanie – Sporządzenie listy substancji wymagających uzyskania zezwolenia – Lista substancji zidentyfikowanych w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 – Aktualizacja wpisu substancji bisfenol A jako jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy]

6

2022/C 84/08

Sprawa C-934/19 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. – Algebris (UK) Ltd, Anchorage Capital Group LLC/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) [Odwołanie – Unia gospodarcza i walutowa – Unia bankowa – Restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych – Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych (SRM) – Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) – Procedura restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w przypadku podmiotu znajdującego się na progu upadłości lub zagrożonego upadłością – Przyjęcie programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español SA – Instrument zbycia działalności – Obniżenie wartości i konwersja instrumentów kapitałowych – Rozporządzenie (UE) nr 806/2014 – Artykuł 20 – Pojęcie ostatecznej wyceny – Konsekwencje – Odmowa lub zaniechanie przeprowadzenia ostatecznej wyceny ex post – Środki zaskarżenia – Skarga o stwierdzenie nieważności]

7

2022/C 84/09

Sprawa C-124/20: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg – Niemcy) – Bank Melli Iran/Telekom Deutschland GmbH [Odesłanie prejudycjalne – Polityka handlowa – Rozporządzenie (WE) nr 2271/96 – Ochrona przed skutkami eksterytorialnego stosowania ustawodawstwa przyjętego przez państwo trzecie – Środki ograniczające podjęte przez Stany Zjednoczone Ameryki wobec Iranu – Sankcje wtórne nałożone przez to państwo trzecie, uniemożliwiające osobom utrzymywanie poza jego terytorium stosunków handlowych z niektórymi przedsiębiorstwami irańskimi – Zakaz zastosowania się do takiego ustawodawstwa – Skorzystanie z prawa do zwykłego wypowiedzenia]

8

2022/C 84/10

Sprawy połączone C-146/20, C-188/20, C-196/20 i C-270/20: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Landgericht Düsseldorf, Landesgericht Korneuburg – Niemcy, Austria) – AD, BE, CF/Corendon Airlines (C-146/20), JG, LH, MI, NJ/OP, działający w charakterze syndyka masy upadłości Azurair GmbH, (C-188/20), Eurowings GmbH/flightright GmbH (C-196/20), AG, MG, HG/Austrian Airlines AG (C-270/20) [Odesłanie prejudycjalne – Transport lotniczy – Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 – Wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odwołania lub dużego opóźnienia lotów – Artykuły 2 i 3 – Pojęcia obsługującego przewoźnika lotniczego, potwierdzonej rezerwacji i planowego czasu przylotu – Artykuły 5, 7 i 8 – Przyśpieszenie godziny odlotu względem pierwotnie przewidzianej godziny odlotu – Kwalifikacja – Obniżenie kwoty odszkodowania – Oferta zmiany planu podróży – Artykuł 14 – Obowiązek informowania pasażerów o przysługujących im prawach – Zakres]

9

2022/C 84/11

Sprawa C-203/20: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresný súd Bratislava III – Słowacja) – postępowanie karne przeciwko AB i in. [Odesłanie prejudycjalne – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Europejski nakaz aresztowania – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Zakres stosowania – Artykuł 51 – Stosowanie prawa Unii – Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW – Właściwość Trybunału – Wystąpienie z odesłaniem przed wydaniem europejskiego nakazu aresztowania – Dopuszczalność – Zasada ne bis in idem – Artykuł 50 – Pojęcia uniewinnienia i skazania – Amnestia w wydającym nakaz państwie członkowskim – Prawomocne orzeczenie o zakończeniu postępowania karnego – Odwołanie amnestii – Uchylenie orzeczenia o zakończeniu postępowania karnego – Wznowienie postępowania – Konieczność istnienia orzeczenia wydanego w następstwie rozstrzygnięcia o odpowiedzialności karnej osoby, której to dotyczy – Dyrektywa 2012/13/UE – Prawo do informacji w postępowaniu karnym – Zakres stosowania – Pojęcie postępowania karnego – Proces legislacyjny prowadzący do przyjęcia rezolucji dotyczącej odwołania amnestii – Postępowanie sądowe mające na celu zbadanie zgodności tej rezolucji z konstytucją krajową]

11

2022/C 84/12

Sprawa C-225/20: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Constanţa – Rumunia) – Euro Delta Danube Srl / Agenţia de Plăţi şi Intervenţie pentru Agricultură – Centrul Judeţean Tulcea [Odesłanie prejudycjalne – Rolnictwo – Wspólna polityka rolna – Rozporządzenie delegowane (UE) nr 640/2014 – System pomocy obszarowej – Jednolita płatność obszarowa – Kryteria dopuszczalności – Umowa dzierżawy gruntów rolnych – Zmiana używania tych gruntów bez zgody wydzierżawiającego – Wykorzystanie do celów rolniczych obszarów przeznaczonych pod obiekty akwakultury – Różnica między obszarem zgłoszonym a obszarem zatwierdzonym – Zawyżenie deklaracji – Sankcje administracyjne]

11

2022/C 84/13

Sprawa C-243/20: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Polymeles Protodikeio Athinon – Grecja) – DP, SG/Trapeza Peiraios AE [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Nieuczciwe warunki umowne – Artykuł 1 ust. 2 – Warunki umowne odzwierciedlające obowiązujące przepisy ustawowe lub wykonawcze – Wyłączenie z zakresu stosowania tej dyrektywy – Kredyt spłacany w walucie obcej – Warunek umowny odzwierciedlający przepis krajowy o charakterze względnie obowiązującym – Wpływ braku transpozycji tego art. 1 ust. 2 – Artykuł 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 – Kontrola nieuczciwego charakteru warunku umownego – Artykuł 8 – Wydanie lub utrzymanie przepisów krajowych zapewniających konsumentowi wyższy poziom ochrony – Wzajemne oddziaływanie tych różnych przepisów dyrektywy 93/13]

12

2022/C 84/14

Sprawa C-251/20: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Gtflix Tv/DR [Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych – Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 – Artykuł 7 pkt 2 – Jurysdykcja szczególna w sprawach dotyczących czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego – Opublikowanie w Internecie wypowiedzi jakoby dyskredytujących osobę – Miejsce, w którym szkoda się urzeczywistniła – Sądy każdego z państw członkowskich, na którego terytorium treść umieszczona w sieci jest lub była dostępna]

13

2022/C 84/15

Sprawa C-263/20: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Korneuburg – Austria) – Airhelp Limited/Laudamotion GmbH [Odesłanie prejudycjalne – Transport lotniczy – Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 – Wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odwołania lub dużego opóźnienia lotów – Artykuł 2 lit. l) – Artykuł 5 ust. 1 lit. c) – Rezerwacja lotu za pośrednictwem platformy elektronicznej – Przyśpieszenie godziny odlotu przez obsługującego przewoźnika lotniczego – Kwalifikacja – Odebranie informacji o przyśpieszeniu pod adresem poczty elektronicznej nienależącym do danych pasażerów – Dyrektywa 2000/31/WE – Handel elektroniczny – Artykuł 11 – Domniemanie odbioru – Zakres obowiązku informacyjnego spoczywającego na obsługującym przewoźniku lotniczym]

14

2022/C 84/16

Sprawa C-274/20: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Giudice di pace di Massa – Włochy) – GN, WX / Prefettura di Massa Carrara – Ufficio Territoriale del Governo di Massa Carrara [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 63 TFUE – Swobodny przepływ kapitału – Ruch drogowy – Rejestracja i opodatkowanie pojazdów mechanicznych – Kierujący zamieszkały w jednym z państw członkowskich – Pojazd zarejestrowany w innym państwie członkowskim – Pojazd udostępniony nieodpłatnie i krótkotrwale – Uregulowanie krajowe zakazujące osobom zamieszkałym we Włoszech przez okres dłuższy niż 60 dni poruszania się w tym państwie członkowskim pojazdem zarejestrowanym za granicą]

15

2022/C 84/17

Sprawa C-394/20: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Düsseldorf – Niemcy) – XY / Finanzamt V [Odesłanie prejudycjalne – Swobodny przepływ kapitału – Artykuły 63 i 65 TFUE – Przepisy krajowe dotyczące podatków od spadków – Nieruchomości położone na terytorium kraju – Ograniczony obowiązek podatkowy – Odmienne traktowanie rezydentów i nierezydentów – Prawo do kwoty wolnej od podatku odliczanej od podstawy opodatkowania – Proporcjonalne obniżenie w przypadku ograniczonego obowiązku podatkowego – Zobowiązania dotyczące zachowku – Brak odliczenia w przypadku ograniczonego obowiązku podatkowego]

15

2022/C 84/18

Sprawa C-395/20: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Düsseldorf – Niemcy) – EP, GM / Corendon Airlines Turistik Hava Tasimacilik A.Ş. [Odesłanie prejudycjalne – Transport lotniczy – Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 – Wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odwołania lub dużego opóźnienia lotów – Artykuł 2 lit. l) – Artykuł 5 ust. 1 – Zmiana godziny odlotu – Odlot przełożony o około trzy godziny – Poinformowanie pasażerów dziewięć dni przed odlotem – Pojęcia odwołania i opóźnienia]

16

2022/C 84/19

Sprawa C-428/20: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie – Polska) – A.K./Skarb Państwa [Odesłanie prejudycjalne – Obowiązkowe ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych – Druga dyrektywa 84/5/EWG – Artykuł 1 ust. 2 – Dyrektywa 2005/14/WE – Dyrektywa 2009/103/WE – Artykuł 9 ust. 1 – Obowiązek podwyższenia minimalnych sum objętych obowiązkowym ubezpieczeniem – Okres przejściowy – Nowy przepis podlegający natychmiastowemu zastosowaniu do przyszłych skutków sytuacji powstałej pod rządami dawnego przepisu – Okoliczności powstałe przed wejściem w życie przepisu prawa materialnego Unii – Przepisy krajowe wyłączające umowy ubezpieczenia zawarte przed dniem 11 grudnia 2009 r. z obowiązku podwyższenia minimalnych sum objętych obowiązkowym ubezpieczeniem]

17

2022/C 84/20

Sprawa C-490/20: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 14 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad Sofia-grad – Bułgaria) – V.М.А./Stolichna obshtina, rayon Pancharevo [Odesłanie prejudycjalne – Obywatelstwo Unii – Artykuły 20 i 21 TFUE – Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich – Dziecko urodzone w państwie członkowskim przyjmującym rodziców – Akt urodzenia wydany przez to państwo członkowskie wskazujący dwie matki owego dziecka – Odmowa wydania przez państwo członkowskie pochodzenia jednej z tych dwóch matek aktu urodzenia wspomnianego dziecka wobec braku informacji o tożsamości matki biologicznej tego dziecka – Posiadanie takiego aktu stanowiące warunek wydania dowodu tożsamości lub paszportu – Uregulowanie krajowe tego państwa członkowskiego pochodzenia niedopuszczające rodzicielstwa osób tej samej płci]

17

2022/C 84/21

Sprawa C-497/20: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – Randstad Italia SpA/Umana SpA, Azienda USL Valle d’Aosta, IN. VA SpA, Synergie Italia agenzia per il lavoro SpA [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE – Obowiązek ustanowienia przez państwa członkowskie środków niezbędnych do zapewnienia skutecznej ochrony prawnej w dziedzinach objętych prawem Unii – Zamówienia publiczne – Dyrektywa 89/665/EWG – Artykuł 1 ust. 1 i 3 – Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Wyrok najwyższej instancji sądownictwa administracyjnego państwa członkowskiego stwierdzający, z naruszeniem orzecznictwa Trybunału, niedopuszczalność skargi oferenta wykluczonego z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego – Brak możliwości zaskarżenia tego wyroku do najwyższej instancji sądownictwa powszechnego tego państwa członkowskiego – Zasady skuteczności i równoważności]

18

2022/C 84/22

Sprawa C-524/20: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Městský soud v Praze – Republika Czeska) – Vítkovice Steel a.s./Ministerstvo životního prostředí [(Odesłanie prejudycjalne – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Dyrektywa 2003/87/WE – Artykuł 11 ust. 3 – Decyzja 2011/278/UE – Artykuł 3 lit. b) i art. 10 ust. 2 lit. a) – Podinstalacja objęta wskaźnikiem emisyjności dla produktów – Decyzja 2013/448/UE – Ważność – Instalacja wykorzystująca konwertor tlenowy – Ciekły metal – Składnik pochodzący z instalacji nieobjętych systemem unijnym – Odmowa przydziału uprawnień do emisji – Dopuszczalność – Niewniesienie skargi o stwierdzenie nieważności przez skarżące w postępowaniu głównym)]

19

2022/C 84/23

Sprawa C-575/20: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – Apollo Tyres (Hungary) Kft. / Innovációért és Technológiáért Felelős Miniszter [Odesłanie prejudycjalne – Zanieczyszczenie powietrza – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Dyrektywa 2003/87/WE – Instalacje spalania paliw – Załącznik I – Całkowita nominalna moc cieplna – Sposoby obliczania – Zasada sumowania]

19

2022/C 84/24

Sprawa C-586/20 P: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. – P. Krücken Organic GmbH/Komisja Europejska [Odwołanie – Prawo instytucjonalne – Skarga o odszkodowanie – Przesłanki powstania odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej – Rozporządzenie (WE) nr 834/2007 – Produkcja ekologiczna i etykietowanie produktów ekologicznych – Artykuł 33 ust. 3 – Pojęcie właściwego nadzoru – Rozporządzenie (WE) nr 1235/2008 – Uregulowanie przywozu produktów ekologicznych z krajów trzecich – Uznana, prywatna jednostka kontroli dla celów równoważności – Możliwość przypisania zachowania tej jednostki Komisji Europejskiej]

20

2022/C 84/25

Sprawa C-255/20: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 9 listopada 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione Tributaria Regionale del Lazio – Włochy) – Agenzia delle dogane e dei monopoli – Ufficio delle dogane di Gaeta/Punto Nautica Srl [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Podatki – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki akcyzowe – Dyrektywa 92/12/EWG – Artykuł 3 ust. 2 – Dyrektywa 2008/118/WE – Artykuł 1 ust. 2 – Dodatkowe podatki pośrednie nakładane na wyroby akcyzowe – Podatek regionalny od sprzedaży paliwa do pojazdów silnikowych – Szczególne cele – Brak]

21

2022/C 84/26

Sprawa C-400/21: Postanowienie Trybunału siódma izba) z dnia 10 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Arad – Rumunia) – Asociaţia Naţională de Terapii Complementare din România (ANATECOR) [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 ust. 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Wykładnia prawa krajowego – Krajowe postępowanie upadłościowe – Możliwość zweryfikowana przez syndyka swojej właściwości rzeczowej i wierzytelności – Spór czysto wewnętrzny – Brak związku z prawem Unii – Oczywisty brak właściwości Trybunału]

21

2022/C 84/27

Sprawa C-476/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 16 czerwca 2021 r. w sprawie T-487/20, Rezon/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 1 sierpnia 2021 r. przez Rezon OOD

22

2022/C 84/28

Sprawa C-538/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 16 czerwca 2021 r. w sprawie T-281/19, Cypr/EUIPO, wniesione w dniu 26 sierpnia 2021 r. przez Republikę Cypryjską

22

2022/C 84/29

Sprawa C-661/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie (Belgia) w dniu 4 listopada 2021 r. – Verbraeken J. en Zonen BV, PN

22

2022/C 84/30

Sprawa C-671/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Litwa) w dniu 9 listopada 2021 r. – Gargždų geležinkelis UAB/Lietuvos transporto saugos administracija

23

2022/C 84/31

Sprawa C-677/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vredegerecht te Antwerpen (Belgia) w dniu 11 listopada 2021 r. – Fluvius Antwerpen / MX

24

2022/C 84/32

Sprawa C-681/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 11 listopada 2021 r. – Versicherungsanstalt öffentlich Bediensteter, Eisenbahnen und Bergbau

25

2022/C 84/33

Sprawa C-682/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Litwa) w dniu 11 listopada 2021 r. – HSC Baltic UAB, Mitnija UAB, Montuotojas UAB/Vilniaus miesto savivaldybės administracija

25

2022/C 84/34

Sprawa C-683/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus apygardos administracinis teismas (Litwa) w dniu 12 listopada 2021 r. – Nacionalinis visuomenės sveikatos centras prie Sveikatos apsaugos ministerijos/Valstybinė duomenų apsaugos inspekcija

26

2022/C 84/35

Sprawa C-684/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf (Niemcy) w dniu 12 listopada 2021 r. – Papierfabriek Doetinchem B.V./Sprick GmbH Bielefelder Papier- und Wellpappenwerk & Co.

27

2022/C 84/36

Sprawa C-685/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 15 listopada 2021 r. – YV/Stadtverkehr Lindau (B) GmbH

28

2022/C 84/37

Sprawa C-695/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel (Belgia) w dniu 19 listopada 2021 r. – Recreatieprojecten Zeeland BV, Casino Admiral Zeeland BV, Supergame BV/Belgische Staat

28

2022/C 84/38

Sprawa C-769/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratīvā rajona tiesa (Łotwa) w dniu 13 grudnia 2021 r. – AAS BTA Baltic Insurance Company/Iepirkumu uzraudzības birojs, Tieslietu ministrija

29

2022/C 84/39

Sprawa C-786/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu z dnia 29 września 2021 r. w sprawie T-341/18, Nec/Komisja, wniesione w dniu 16 grudnia 2021 r. przez Nec Corp.

29

2022/C 84/40

Sprawa C-789/21: Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2021 r. – Komisja Europejska/Republika Bułgarii

30

2022/C 84/41

Sprawa C-814/21: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2021 r. – Komisja Europejska / Rzeczpospolita Polska

31

2022/C 84/42

Sprawa C-815/21 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 14 października 2021 r. w sprawie T-19/21, Amazon.com i in./Komisja, wniesione w dniu 21 grudnia 2021 r. przez Amazon.com, Inc., Amazon Services LLC, Amazon EU Sàrl, Amazon Europe Core Sàrl

31

2022/C 84/43

Sprawa C-824/21 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 14 października 2021 r. w sprawie T-100/20, Junqueras i Vies/Parlament, wniesione w dniu 29 grudnia 2021 r. przez Oriola Junquerasa i Viesa

32

2022/C 84/44

Sprawa C-206/21: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 29 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal administratif de Dijon, Francja) – X/Préfet de Saône-et-Loire

33

2022/C 84/45

Sprawa C-334/21: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 9 listopada 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Rieti, Włochy) – Postępowanie karne przeciwko G.B., R.H, przy udziale: Procura della Repubblica di Rieti

33

2022/C 84/46

Sprawa C-456/21: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 26 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag, zittingsplaats 's-Hertogenbosch, Niderlandy) – E, F/Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid

34

2022/C 84/47

Sprawa C-489/21: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 12 listopada 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski rayonen sad, Bułgaria) – Banka DSK EAD/M. V.

34

 

Sąd

2022/C 84/48

Sprawa T-565/19: Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Oltchim/Komisja [Pomoc państwa – Środki wsparcia przyjęte przez Rumunię na rzecz przedsiębiorstwa petrochemicznego – Brak egzekucji, narastanie i umorzenie wierzytelności publicznoprawnych – Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin do wniesienia skargi – Rozpoczęcie biegu terminu – Artykuł 24 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/1589 – Interes prawny – Istnienie jednego lub kilku środków – Zasoby państwowe – Możliwość przypisania państwu – Możliwość zastosowania kryterium prywatnego wierzyciela – Zastosowanie kryterium prywatnego wierzyciela – Obowiązek uzasadnienia]

35

2022/C 84/49

Sprawa T-159/20: Wyrok Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – Hamers/Cedefop [Służba publiczna – Personel tymczasowy – Dochodzenie prowadzone przez OLAF – Przekazanie krajowym organom wymiaru sprawiedliwości informacji o faktach mogących być przedmiotem postępowania karnego – Krajowe postępowanie karne – Uniewinnienie – Zachowanie Cedefop w związku z krajowym postępowaniem karnym – Oddalenie wniosku o odszkodowanie – Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie – Konflikt interesów – Domniemanie niewinności – Kompetencje komisji odwoławczej Cedefop]

35

2022/C 84/50

Sprawa T-224/20: Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – FT i in./Komisja [Służba publiczna – Urzędnicy – Wynagrodzenie – Personel Komisji pełniący służbę w państwie trzecim – Tymczasowa aktualizacja współczynników korygujących – Oczywisty błąd w ocenie – Skutek wsteczny – Pewność prawa – Obowiązek dbałości]

36

2022/C 84/51

Sprawa T-225/20: Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – FJ i in./Komisja [Służba publiczna – Urzędnicy – Wynagrodzenie – Personel ESDZ pełniący służbę w państwie trzecim – Tymczasowa aktualizacja współczynników korygujących – Oczywisty błąd w ocenie – Skutek wsteczny – Pewność prawa – Obowiązek dbałości]

37

2022/C 84/52

Sprawa T-409/20: Wyrok Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – KS/Frontex [Służba publiczna – Personel tymczasowy – Umowa na czas określony – Rozwiązanie umowy – Utrata zaufania – Artykuł 47 lit. b) ppkt ii) WZIP – Prawo do bycia wysłuchanym – Obowiązek dbałości – Wnioski o udzielenie pomocy i przyznanie odszkodowania – Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie]

37

2022/C 84/53

Sprawa T-573/20: Wyrok Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – MG/EBI [Służba publiczna – Personel EBI – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Odmowa przyznania dodatków rodzicowi nieposiadającemu prawa do pieczy nad dzieckiem – Postępowanie ugodowe – Rozsądny termin – Odpowiedzialność]

38

2022/C 84/54

Sprawa T-618/20: Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – FZ i in./Komisja [Służba publiczna – Urzędnicy – Wynagrodzenie – Personel Komisji pełniący służbę w państwie trzecim – Aktualizacje coroczna i tymczasowa współczynników korygujących – Oczywisty błąd w ocenie]

38

2022/C 84/55

Sprawa T-619/20: Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – FJ i in./ESDZ [Służba publiczna – Urzędnicy – Wynagrodzenie – Personel ESDZ pełniący służbę w państwie trzecim – Aktualizacje coroczna i tymczasowa współczynników korygujących – Oczywisty błąd w ocenie]

39

2022/C 84/56

Sprawa T-188/21: Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Lück/EUIPO – R.H. Investment (MALLE) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy MALLE – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Bezskuteczność jedynego zarzutu]

40

2022/C 84/57

Sprawa T-708/21: Skarga wniesiona w dniu 27 października 2021 r. – NO/Komisja

40

2022/C 84/58

Sprawa T-748/21: Skarga wniesiona w dniu 25 listopada 2021 r. – Hangzhou Dingsheng Industrial Group i in./Komisja

41

2022/C 84/59

Sprawa T-774/21: Skarga wniesiona w dniu 13 grudnia 2021 r. – DPG Deutsche Pfandsystem/EUIPO – Užstato sistemos administratorius (Przedstawienie sylwety butelki i strzałki)

42

2022/C 84/60

Sprawa T-778/21: Skarga wniesiona w dniu 15 grudnia 2021 r. – Folkertsma/Komisja

42

2022/C 84/61

Sprawa T-788/21: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2021 r. – TDK Foil Italy/Komisja

43

2022/C 84/62

Sprawa T-792/21: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2021 r. – ClientEarth/Komisja

44

2022/C 84/63

Sprawa T-796/21: Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2021 r. – Grupo Eig Multimedia/EUIPO– Globalización de Valores CFC & GCI (FORO16)

44

2022/C 84/64

Sprawa T-799/21: Skarga wniesiona w dniu 24 grudnia 2021 r. – European Food/EUIPO – Société des produits Nestlé (FITNESS)

45

2022/C 84/65

Sprawa T-1/22: Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2022 r. – Airoldi Metalli/Komisja

46

2022/C 84/66

Sprawa T-2/22: Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2022 r. – Sveza Verkhnyaya Sinyachikha i in./Komisja

46

2022/C 84/67

Sprawa T-3/22: Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2022 r. – ZHPLK/Komisja

47

2022/C 84/68

Sprawa T-5/22: Skarga wniesiona w dniu 5 stycznia 2022 r. – Puma/EUIPO – Brooks Sports (Przedstawienie szewrona)

49

2022/C 84/69

Sprawa T-7/22: Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2022 r. – FFI Female Financial Invest/EUIPO – MLP Finanzberatung SE (Financery)

49

2022/C 84/70

Sprawa T-8/22: Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2022 r – Topcart/EUIPO – Carl International (TC CARL)

50

2022/C 84/71

Sprawa T-9/22: Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2022 r. – Olimp Laboratories/EUIPO (VITA-MIN MULTIPLE SPORT)

51

2022/C 84/72

Sprawa T-10/22: Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2022 r. – Wajos/EUIPO (Kształt butelki)

51

2022/C 84/73

Sprawa T-15/22: Skarga wniesiona w dniu 10 stycznia 2022 r. – Motel One/EUIPO – Apartment One (APART MENT ONE SLEEP CLEVER.)

52

2022/C 84/74

Sprawa T-17/22: Skarga wniesiona w dniu 8 stycznia 2022 r. – Bertalan Tóth/Komisja

53

2022/C 84/75

Sprawa T-18/22: Skarga wniesiona w dniu 10 stycznia 2022 r. – Nemport Liman İşletmeleri Ve Özel Antrepo Nakliye Ticaret/EUIPO – Newport Europe (NEMPORT LİMAN İŞLETMELERİ)

53

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2022/C 84/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 73 z 14.2.2022

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 64 z 7.2.2022

Dz.U. C 51 z 31.1.2022

Dz.U. C 37 z 24.1.2022

Dz.U. C 24 z 17.1.2022

Dz.U. C 11 z 10.1.2022

Dz.U. C 2 z 3.1.2022

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Sąd

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/2

Złożenie ślubowania przez nowych członków Sądu

(2022/C 84/02)

Suzanne Kingston i Damjan Kukovec, mianowani sędziami Sądu Unii Europejskiej w drodze decyzji przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej z dnia 21 grudnia 2021 r. (1), na okres od dnia 22 grudnia 2021 r. do dnia 31 sierpnia 2025 r., złożyli ślubowanie przed Trybunałem w dniu 13 stycznia 2022 r.

Ioannis Dimitrakopoulos, mianowany sędzią Sądu Unii Europejskiej w drodze decyzji przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej z dnia 21 grudnia 2021 r. (2), na okres od dnia 22 grudnia 2021 r. do dnia 31 sierpnia 2022 r., złożył ślubowanie przed Trybunałem w dniu 13 stycznia 2022 r.

(1)  Dz.U. L 458 z 22.12.2021, s. 519.

(2)  Dz.U. L 458 z 22.12.2021, s. 519.

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/3

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie, Tribunalul Bihor – Rumunia) – postępowania karne przeciwko PM (C-357/19) RO (C-357/19), SP (C-357/19), TQ (C-357/19), KI (C-379/19), LJ (C-379/19), JH (C-379/19), IG (C-379/19), FQ (C-811/19), GP (C-811/19), HO (C-811/19), IN (C-811/19), NC (C-840/19)

(Sprawy połączone C-357/19, C-379/19, C-547/19, C-811/19 i C-840/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Decyzja 2006/928/WE - Mechanizm współpracy i weryfikacji postępów Rumunii w realizacji określonych założeń w zakresie reformy systemu sądownictwa oraz walki z korupcją - Charakter prawny i skutki prawne - Wiążący charakter w stosunku do Rumunii - Państwo prawne - Niezawisłość sędziowska - Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Zwalczanie korupcji - Ochrona interesów finansowych Unii - Artykuł 325 ust. 1 TFUE - Konwencja „OIF” - Postępowania karne - Wyroki Curtea Constituțională (trybunału konstytucyjnego, Rumunia) dotyczące zgodności z prawem przeprowadzenia niektórych dowodów i ukształtowania składów orzekających w sprawach dotyczących ciężkiej korupcji - Obowiązek rygorystycznego stosowania przez sędziów krajowych orzeczeń Curtea Constituțională (trybunału konstytucyjnego) - Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów w razie niezastosowania się do tych orzeczeń - Prawo odstąpienia od stosowania orzeczeń Curtea Constituțională (trybunału konstytucyjnego) niezgodnych z prawem Unii - Zasada pierwszeństwa prawa Unii)

(2022/C 84/03)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie, Tribunalul Bihor

Strony w postępowaniu głównym w sprawie karnej

PM (C-357/19) RO (C-357/19), SP (C-357/19), TQ (C-357/19), KI (C-379/19), LJ (C-379/19), JH (C-379/19), IG (C-379/19), FQ (C-811/19), GP (C-811/19), HO (C-811/19), IN (C-811/19), NC (C-840/19)

Przy udziale: Ministerul Public – Parchetul de pe lângă Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie – Direcţia Naţională Anticorupţie (C-357/19, C-811/19 i C-840/19), QN (C-357/19), UR (C-357/19), VS (C-357/19), WT (C-357/19), Autoritatea Naţională pentru Turism (C-357/19), Agenţia Naţională de Administrare Fiscală (C-357/19), SC Euro Box Promotion SRL (C-357/19), Direcţia Naţională Anticorupţie – Serviciul Teritorial Oradea (C-379/19), JM (C-811/19)

oraz w postępowaniu

CY, Asociaţia „Forumul Judecătorilor din România” przeciwko Inspecţia Judiciară, Consiliul Superior al Magistraturii, Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie (C-547/19)

Sentencja

1)

Decyzja Komisji 2006/928/WE z dnia 13 grudnia 2006 r. w sprawie ustanowienia mechanizmu współpracy i weryfikacji postępów Rumunii w realizacji określonych założeń w zakresie reformy systemu sądownictwa oraz walki z korupcją, jest, do chwili jej uchylenia, w pełni wiążąca w stosunku do Rumunii. Cele zawarte w załączniku do tej decyzji dotyczące zapewnienia przestrzegania przez to państwo członkowskie zasady państwa prawnego wyrażonej w art. 2 TUE, które są wiążące dla tego państwa członkowskiego w takim znaczeniu, że jest ono zobowiązane do podjęcia odpowiednich środków dla ich realizacji, przy należytym uwzględnieniu, w świetle zasady lojalnej współpracy wyrażonej w art. 4 ust. 3 TUE, sprawozdań sporządzonych przez Komisję Europejską na podstawie tej decyzji, a w szczególności zawartych w nich zaleceń.

2)

Artykuł 325 ust. 1 TFUE w związku z art. 2 Konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich, podpisanej w Luksemburgu w dniu 26 lipca 1995 r., jak również decyzję 2006/928 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu lub praktyce krajowej, zgodnie z którymi wyroki dotyczące korupcji i oszustw związanych z podatkiem od wartości dodanej (VAT), które nie zostały wydane w pierwszej instancji przez składy orzekające złożone z sędziów wyspecjalizowanych w tej dziedzinie lub, w postępowaniu apelacyjnym, przez składy orzekające, których wszyscy członkowie zostali wyłonieni w drodze losowania, są bezwzględnie nieważne, skutkiem czego sprawy dotyczące korupcji i oszustw związanych z VAT muszą, w stosownym przypadku wskutek wniesienia skargi nadzwyczajnej o uchylenie prawomocnego orzeczenia, zostać rozpoznane w pierwszej lub w drugiej instancji, jeżeli stosowanie tego uregulowania lub tej praktyki krajowej może prowadzić do systemowego ryzyka bezkarności czynów stanowiących ciężkie przestępstwa oszustwa godzącego w interesy finansowe Unii lub generalnie korupcji. Obowiązek zapewnienia, aby tego rodzaju przestępstwa podlegały skutecznym i odstraszającym sankcjom, nie zwalnia sądu odsyłającego z konieczności zbadania poszanowania praw podstawowych zagwarantowanych w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, przy czym ów sąd nie może zastosować krajowego standardu ochrony praw podstawowych mogącego prowadzić do takiego systemowego ryzyka bezkarności.

3)

Artykuł 2 i art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE, jak również decyzję 2006/928 należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu lub praktyce krajowej, zgodnie z którymi orzeczenia krajowego sądu konstytucyjnego wiążą sądy powszechne, pod warunkiem, że prawo krajowe zawiera gwarancje niezależności owego sądu konstytucyjnego, w szczególności do władz ustawodawczej i wykonawczej, takie jak wymagane na gruncie powyższych postanowień i przepisów. Natomiast wspomniane postanowienia traktatu UE i rzeczoną decyzję należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym każde niezastosowanie się do orzeczenia krajowego sądu konstytucyjnego przez sędziów krajowych może spowodować wszczęcie wobec nich postępowania dyscyplinarnego.

4)

Zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu lub praktyce krajowe, zgodnie z którymi krajowe sądy powszechne są związane orzeczeniami krajowego sądu konstytucyjnego i nie mogą, pod rygorem popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, odstąpić, z mocy własnych uprawnień, od stosowania tych orzeczeń, nawet jeżeli uważają one, w świetle wyroku Trybunału, że wspomniane orzeczenia są sprzeczne z art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE, art. 325 ust. 1 TFUE lub decyzją 2006/928.

(1)  Dz.U. C 288 z 26.8.2019.

Dz.U. C 246 z 22.7.2019.

Dz.U. C 372 z 4.11.2019.

Dz.U. C 54 z 17.2.2019.

Dz.U. C 201 z 15.6.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/4

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – UBS Real Estate Kapitalanlagegesellschaft mbH / Agenzia delle Entrate

(Sprawy połączone C-478/19 i C-479/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Swobodny przepływ kapitału - Zamknięte fundusze wspólnego inwestowania - Otwarte fundusze wspólnego inwestowania - Inwestycje w nieruchomości - Opłaty za wpis do księgi wieczystej i do rejestru gruntów - Ulga podatkowa zastrzeżona jedynie dla zamkniętych funduszy nieruchomości - Odmienne traktowanie - Porównywalność sytuacji - Obiektywne kryteria zróżnicowania)

(2022/C 84/04)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargi kasacyjne: UBS Real Estate Kapitalanlagegesellschaft mbH

Strona przeciwna: Agenzia delle Entrate

Sentencja

Artykuł 56 WE (obecnie, po zmianie, art. 63 TFUE) należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które ogranicza możliwość korzystania z obniżenia opłat za wpis do księgi wieczystej i do rejestru gruntów jedynie do zamkniętych funduszy nieruchomości, z wyłączeniem otwartych funduszy nieruchomości, o ile te dwie kategorie funduszy znajdują się w sytuacjach obiektywnie porównywalnych, chyba że takie odmienne traktowanie jest uzasadnione celem polegającym na ograniczeniu ryzyka systemowego na rynku nieruchomości.

(1)  Dz.U. C 357 z 21.10.2019.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/5

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Spetsializiran nakazatelen sad – Bułgaria) – postępowanie karne przeciwko HP

(Sprawa C-724/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Europejski nakaz dochodzeniowy - Dyrektywa 2014/41/UE - Artykuł 2 lit. c) ppkt (i) - Pojęcie „organu wydającego” - Artykuł 6 - Przesłanki wydania europejskiego nakazu dochodzeniowego - Artykuł 9 ust. 1 i 3 - Uznanie europejskiego nakazu dochodzeniowego - Europejski nakaz dochodzeniowy mający na celu gromadzenie danych o ruchu i danych o lokalizacji dotyczących przekazów telekomunikacyjnych, wydany przez prokuratora wskazanego jako „organ wydający” w krajowym akcie prawnym transponującym dyrektywę 2014/41 - Wyłączna właściwość sędziego, w ramach podobnego postępowania krajowego, by zarządzić czynność dochodzeniową wskazaną w tym nakazie)

(2022/C 84/05)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Spetsializiran nakazatelen sad

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

HP

przy udziale: Spetsializirana prokuratura

Sentencja

1)

Artykuł 2 lit. c) ppkt (i) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/41/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie europejskiego nakazu dochodzeniowego w sprawach karnych należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie właściwości prokuratora do wydania, w postępowaniu przygotowawczym w ramach postępowania karnego, europejskiego nakazu dochodzeniowego w rozumieniu tej dyrektywy, mającego na celu uzyskanie dostępu do danych o ruchu i danych o lokalizacji dotyczących przekazów telekomunikacyjnych, jeśli w ramach podobnego postępowania krajowego zarządzenie czynności dochodzeniowej w celu uzyskania dostępu do takich danych jest objęte wyłączną właściwością sędziego.

2)

Artykuł 6 i art. 9 ust. 1 i 3 dyrektywy 2014/41 należy interpretować w ten sposób, że uznanie przez organ wykonujący europejskiego nakazu dochodzeniowego wydanego w celu uzyskania dostępu do danych o ruchu i danych o lokalizacji dotyczących przekazów telekomunikacyjnych nie może zastąpić spełnienia wymogów mających zastosowanie w państwie wydającym, jeśli nakaz ten został nieprawidłowo wydany przez prokuratora, podczas gdy w ramach podobnego postępowania krajowego zarządzenie czynności dochodzeniowej mającej na celu gromadzenie takich danych jest objęte wyłączną właściwością sędziego.

(1)  Dz.U. C 413 z 9.12.2019.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/6

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. – Aeris Invest Sàrl / Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)

(Sprawa C-874/19 P) (1)

(Odwołanie - Unia gospodarcza i walutowa - Unia bankowa - Restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych - Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych (SRM) - Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) - Procedura restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w przypadku podmiotu znajdującego się na progu upadłości lub zagrożonego upadłością - Przyjęcie programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español SA - Instrument zbycia działalności - Obniżenie wartości i konwersja instrumentów kapitałowych - Rozporządzenie (UE) nr 806/2014 - Artykuł 20 - Pojęcie „ostatecznej wyceny” - Konsekwencje - Odmowa lub zaniechanie przeprowadzenia ostatecznej wyceny ex post - Środki zaskarżenia - Skarga o stwierdzenie nieważności)

(2022/C 84/06)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Aeris Invest Sàrl (przedstawiciele: początkowo R. Vallina Hoset i A. Sellés Marco, abogados, a następnie R. Vallina Hoset, E. Galán Burgos i M. Varela Suárez, abogados)

Druga strona postępowania: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) (przedstawiciele: J. King, L. Pogarcic Mataija i E. Muratori, pełnomocnicy, których wspierali F. Louis i G. Barthet, avocats, a także H.G. Kamann i L. Hesse, Rechtsanwälte)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Aeris Invest Sàrl zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 45 z 10.2.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/6

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. – PlasticsEurope AISBL/Europejska Agencja Chemikaliów, Republika Francuska, ClientEarth

(Sprawa C-876/19 P) (1)

(Odwołanie - Sporządzenie listy substancji wymagających uzyskania zezwolenia - Lista substancji zidentyfikowanych w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 - Aktualizacja wpisu substancji bisfenol A jako jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy)

(2022/C 84/07)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: PlasticsEurope AISBL (przedstawiciele: początkowo R. Cana, E. Mullier i F. Mattioli, następnie R. Cana i E. Mullier, adwokaci)

Druga strona postępowania: Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) (przedstawiciele: W. Broere, A.K. Hautamäki i M. Heikkilä, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata S. Raesa), Republika Francuska (przedstawiciele: T. Stehelin i E. Leclerc, pełnomocnicy), ClientEarth (przedstawiciel: P. Kirch, adwokat)

Interwenient popierający drugą stronę postępowania: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciel: D. Klebs, pełnomocnik)

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

PlasticsEurope AISBL pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Europejską Agencję Chemikaliów (ECHA) i ClienthEarth.

3)

Republika Francuska i Republika Federalna Niemiec pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 54 z 17.2.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/7

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. – Algebris (UK) Ltd, Anchorage Capital Group LLC/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)

(Sprawa C-934/19 P) (1)

(Odwołanie - Unia gospodarcza i walutowa - Unia bankowa - Restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych - Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych (SRM) - Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) - Procedura restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w przypadku podmiotu znajdującego się na progu upadłości lub zagrożonego upadłością - Przyjęcie programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español SA - Instrument zbycia działalności - Obniżenie wartości i konwersja instrumentów kapitałowych - Rozporządzenie (UE) nr 806/2014 - Artykuł 20 - Pojęcie „ostatecznej wyceny” - Konsekwencje - Odmowa lub zaniechanie przeprowadzenia ostatecznej wyceny ex post - Środki zaskarżenia - Skarga o stwierdzenie nieważności)

(2022/C 84/08)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Algebris (UK) Ltd, Anchorage Capital Group LLC (przedstawiciele: T. Soames, avocat, R. East, solicitor, N. Chesaites, advocaat i D. Mackersie, barrister)

Druga strona postępowania: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) (przedstawiciele: J. King, L. Pogarcic Mataija oraz E. Muratori, pełnomocnicy, wspierani przez H.-G. Kamann i L. Hesse, Rechstanwälte, oraz F. Louis, avocat)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Algebris (UK) Ltd i Anchorage Capital Group LLC zostają obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 87 z 16.3.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/8

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg – Niemcy) – Bank Melli Iran/Telekom Deutschland GmbH

(Sprawa C-124/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka handlowa - Rozporządzenie (WE) nr 2271/96 - Ochrona przed skutkami eksterytorialnego stosowania ustawodawstwa przyjętego przez państwo trzecie - Środki ograniczające podjęte przez Stany Zjednoczone Ameryki wobec Iranu - Sankcje wtórne nałożone przez to państwo trzecie, uniemożliwiające osobom utrzymywanie poza jego terytorium stosunków handlowych z niektórymi przedsiębiorstwami irańskimi - Zakaz zastosowania się do takiego ustawodawstwa - Skorzystanie z prawa do zwykłego wypowiedzenia)

(2022/C 84/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Bank Melli Iran

Strona pozwana: Telekom Deutschland GmbH

Sentencja

1)

Artykuł 5 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (WE) nr 2271/96 z dnia 22 listopada 1996 r. zabezpieczającego przed skutkami eksterytorialnego stosowania ustawodawstwa przyjętego przez państwo trzecie oraz działaniami opartymi na nim lub z niego wynikającymi, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 37/2014 z dnia 15 stycznia 2014 r. oraz rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2018/1100 z dnia 6 czerwca 2018 r. zmieniającym załącznik do rozporządzenia nr 2271/96, należy interpretować w ten sposób, że zakazuje on osobom określonym w art. 11 rozporządzenia nr 2271/96, w zmienionym brzmieniu, zastosowania się do wymogów lub zakazów przewidzianych w przepisach prawnych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, nawet w braku polecenia ze strony organów administracyjnych lub sądowych państw trzecich, które przyjęły te przepisy prawne, mającego na celu zapewnienie ich poszanowania.

2)

Artykuł 5 akapit pierwszy rozporządzenia nr 2271/96, zmienionego rozporządzeniem nr 37/2014 oraz rozporządzeniem delegowanym 2018/1100, należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by osoba określona w art. 11 tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, która nie dysponuje upoważnieniem w rozumieniu art. 5 akapit drugi wspomnianego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, mogła wypowiedzieć umowy zawarte z osobą ujętą w „wykazie wyraźnie wskazanych obywateli krajowych oraz osób, których aktywa zostały zablokowane” (Specially Designated Nationals and Blocked Persons List), bez podania uzasadnienia takiego wypowiedzenia. Niemniej jednak art. 5 akapit pierwszy tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, wymaga, by w ramach procesu cywilnego dotyczącego zarzucanego naruszenia zakazu ustanowionego w tym przepisie – jeżeli ogół dowodów, którymi dysponuje sąd krajowy, wskazuje prima facie, że osoba określona w art. 11 rozporządzenia nr 2271/96, w zmienionym brzmieniu, nie dysponując upoważnieniem w tym względzie, zastosowała się do przepisów prawnych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu – to do tej osoby należało wykazanie w sposób wymagany prawem, iż jej zachowanie nie miało na celu zastosowania się do wspomnianych przepisów prawnych.

3)

Rozporządzenie nr 2271/96, zmienione rozporządzeniem nr 37/2014 oraz rozporządzeniem delegowanym 2018/1100, a w szczególności jego art. 5 i 9, w związku z art. 16 i art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ono na przeszkodzie stwierdzeniu nieważności wypowiedzenia umów dokonanego przez osobę określoną w art. 11 tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, w celu zastosowania się do wymogów lub zakazów opartych na przepisach prawnych określonych w załączniku do wspomnianego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, mimo że nie dysponuje ona upoważnieniem w rozumieniu art. 5 akapit drugi tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, o ile to stwierdzenie nieważności nie wywołuje nieproporcjonalnych skutków dla tej osoby w świetle celów rozporządzenia nr 2271/96, w zmienionym brzmieniu, obejmujących ochronę ustanowionego porządku prawnego oraz interesów Unii Europejskiej w ogólności. W ramach tego badania proporcjonalności należy wyważyć dążenie do osiągnięcia tych celów, któremu służy stwierdzenie nieważności wypowiedzenia umów naruszającego zakaz przewidziany w art. 5 akapit pierwszy tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, oraz prawdopodobieństwo, że zainteresowana osoba byłaby narażona na straty gospodarcze, a także ich rozmiar w przypadku, gdyby osoba ta nie mogła zakończyć stosunków handlowych z osobą ujętą w wykazie osób objętych rozpatrywanymi sankcjami wtórnymi wynikającymi z przepisów prawnych określonych w załączniku do wspomnianego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu.

(1)  Dz.U. C 201 z 15.6.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/9

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Landgericht Düsseldorf, Landesgericht Korneuburg – Niemcy, Austria) – AD, BE, CF/Corendon Airlines (C-146/20), JG, LH, MI, NJ/OP, działający w charakterze syndyka masy upadłości Azurair GmbH, (C-188/20), Eurowings GmbH/flightright GmbH (C-196/20), AG, MG, HG/Austrian Airlines AG (C-270/20)

(Sprawy połączone C-146/20, C-188/20, C-196/20 i C-270/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odwołania lub dużego opóźnienia lotów - Artykuły 2 i 3 - Pojęcia „obsługującego przewoźnika lotniczego”, „potwierdzonej rezerwacji” i „planowego czasu przylotu” - Artykuły 5, 7 i 8 - Przyśpieszenie godziny odlotu względem pierwotnie przewidzianej godziny odlotu - Kwalifikacja - Obniżenie kwoty odszkodowania - Oferta zmiany planu podróży - Artykuł 14 - Obowiązek informowania pasażerów o przysługujących im prawach - Zakres)

(2022/C 84/10)

Język postępowania: niemiecki

Sądy odsyłające

Landgericht Düsseldorf, Landesgericht Korneuburg

Strony w postępowaniu głównym

(Sprawa C-146/20)

Strona powodowa: AD, BE, CF

Strona pozwana: Corendon Airlines

(Sprawa C-188/20)

Strona powodowa: JG, LH, MI, NJ

Strona pozwana: OP, działający w charakterze syndyka masy upadłości Azurair GmbH

Przy udziale: alltours flugreisen GmbH

(Sprawa C-196/20)

Strona powodowa: Eurowings GmbH

Strona pozwana: flightright GmbH

(Sprawa C-270/20)

Strona powodowa: AG, MG, HG

Strona pozwana: Austrian Airlines AG

Sentencja

1)

Artykuł 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 należy interpretować w ten sposób, że pasażer posiada „potwierdzoną rezerwację” w rozumieniu tego przepisu, jeżeli organizator wycieczek przekazuje temu pasażerowi, z którym jest związany umową, „inny dowód” w rozumieniu art. 2 lit. g) tego rozporządzenia, który zawiera przyrzeczenie przewozu tego pasażera określonym lotem, zidentyfikowanym poprzez wskazanie miejsca i czasu odlotu i przylotu oraz numeru lotu, nawet jeżeli ten organizator wycieczek nie otrzymał od danego przewoźnika lotniczego potwierdzenia czasu odlotu i przylotu dotyczących tego lotu.

2)

Artykuł 2 lit. b) rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że przewoźnik lotniczy może zostać uznany za „obsługującego przewoźnika lotniczego” w rozumieniu tego przepisu w odniesieniu do danego pasażera, gdy ów pasażer zawarł umowę z organizatorem wycieczek na konkretny lot obsługiwany przez tego przewoźnika lotniczego, przy czym przewoźnik lotniczy nie potwierdził rozkładu godzin lotu ani organizator wycieczek nie dokonał rezerwacji dla tego pasażera u owego przewoźnika lotniczego.

3)

Artykuł 2 lit. h), art. 5 ust. 1 lit. c), art. 7 ust. 1 zdanie drugie i art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że planowy czas przylotu danego lotu w rozumieniu tych przepisów może, dla celów odszkodowania należnego na podstawie art. 7 tego rozporządzenia, wynikać z „innych dowodów” w rozumieniu art. 2 lit. g) tego rozporządzenia, które zostały przekazane pasażerowi przez organizatora wycieczek.

4)

Artykuł 2 lit. l) i art. 5 ust. 1 rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że lot jest uznany za „odwołany”, gdy obsługujący przewoźnik lotniczy przyśpiesza go o ponad godzinę.

5)

Artykuł 7 ust. 2 rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że nie ma on zastosowania do sytuacji, w której godzina przylotu przyśpieszonego lotu mieści się w granicach określonych w tym przepisie.

6)

Artykuł 5 ust. 1 lit. a) i art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że informacja o przyśpieszeniu lotu przekazana pasażerowi przed rozpoczęciem podróży może stanowić „ofertę zmiany planu podróży” w rozumieniu tego ostatniego z wskazanych przepisów.

7)

Artykuł 14 ust. 2 rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że nakłada on na obsługującego przewoźnika lotniczego obowiązek poinformowania pasażera lotniczego o dokładnej nazwie i adresie przedsiębiorstwa, od którego może on dochodzić odszkodowania na podstawie art. 7 tego rozporządzenia, oraz, w danym przypadku, wskazania dokumentów, które powinien on załączyć do swojego żądania w przedmiocie odszkodowania, przy czym nie nakłada na tego przewoźnika obowiązku poinformowania pasażera lotniczego o dokładnej kwocie odszkodowania, które ten pasażer może ewentualnie uzyskać na podstawie art. 7 tego rozporządzenia.

(1)  Dz.U. C 230 z 13.7.2020.

Dz.U. C 271 z 17.8.2020.

Dz.U. C 279 z 24.08.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/11

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresný súd Bratislava III – Słowacja) – postępowanie karne przeciwko AB i in.

(Sprawa C-203/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Europejski nakaz aresztowania - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Zakres stosowania - Artykuł 51 - Stosowanie prawa Unii - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Właściwość Trybunału - Wystąpienie z odesłaniem przed wydaniem europejskiego nakazu aresztowania - Dopuszczalność - Zasada ne bis in idem - Artykuł 50 - Pojęcia „uniewinnienia” i „skazania” - Amnestia w wydającym nakaz państwie członkowskim - Prawomocne orzeczenie o zakończeniu postępowania karnego - Odwołanie amnestii - Uchylenie orzeczenia o zakończeniu postępowania karnego - Wznowienie postępowania - Konieczność istnienia orzeczenia wydanego w następstwie rozstrzygnięcia o odpowiedzialności karnej osoby, której to dotyczy - Dyrektywa 2012/13/UE - Prawo do informacji w postępowaniu karnym - Zakres stosowania - Pojęcie „postępowania karnego” - Proces legislacyjny prowadzący do przyjęcia rezolucji dotyczącej odwołania amnestii - Postępowanie sądowe mające na celu zbadanie zgodności tej rezolucji z konstytucją krajową)

(2022/C 84/11)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Okresný súd Bratislava III

Strony w postępowaniu głównym w sprawie karnej

AB, CD, EF, NO, JL, GH, IJ, LM, PR, ST, UV, WZ, BC, DE, FG

przy udziale: HI, Krajská prokuratúra v Bratislave

Sentencja

1)

Artykuł 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie wydaniu europejskiego nakazu aresztowania w stosunku do osoby, przeciwko której toczące się postępowanie karne zostało początkowo umorzone prawomocnym orzeczeniem sądowym wydanym na podstawie amnestii, a następnie wznowione wskutek przyjęcia ustawy odwołującej tę amnestię i uchylającej owo orzeczenie sądowe, jeżeli wspomniane orzeczenie zostało wydane przed rozstrzygnięciem o odpowiedzialności karnej osoby, której to dotyczy.

2)

Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym należy interpretować w ten sposób, że nie ma ona zastosowania do procedury o charakterze prawodawczym dotyczącej odwołania amnestii ani do postępowania sądowego mającego na celu kontrolę zgodności tego odwołania z konstytucją krajową.

(1)  Dz.U. C 230 z 13.07.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/11

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Constanţa – Rumunia) – Euro Delta Danube Srl / Agenţia de Plăţi şi Intervenţie pentru Agricultură – Centrul Judeţean Tulcea

(Sprawa C-225/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Rolnictwo - Wspólna polityka rolna - Rozporządzenie delegowane (UE) nr 640/2014 - System pomocy obszarowej - Jednolita płatność obszarowa - Kryteria dopuszczalności - Umowa dzierżawy gruntów rolnych - Zmiana używania tych gruntów bez zgody wydzierżawiającego - Wykorzystanie do celów rolniczych obszarów przeznaczonych pod obiekty akwakultury - Różnica między obszarem zgłoszonym a obszarem zatwierdzonym - Zawyżenie deklaracji - Sankcje administracyjne)

(2022/C 84/12)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Constanţa

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: Euro Delta Danube Srl

Strona przeciwna: Agenţia de Plăţi şi Intervenţie pentru Agricultură – Centrul Judeţean Tulcea

Sentencja

Artykuł 2 ust. 1 pkt 23 i art. 19 ust. 1 i 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 640/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz warunków odmowy lub wycofania płatności oraz do kar administracyjnych mających zastosowanie do płatności bezpośrednich, wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności, zmienionego rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2016/1393 z dnia 4 maja 2016 r., należy interpretować w ten sposób, że nie przewidują one w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej nałożenia na wnioskującego o pomoc rolną kar administracyjnych za zawyżenie deklaracji na tej podstawie, iż korzysta on do celów rolniczych z obszarów, które zostały mu wydzierżawione pod obiekty akwakultury, bez uzyskania od wydzierżawiającego zgody na taką zmianę wykorzystania tych obszarów, w sytuacji gdy ów wnioskujący o pomoc posiada w odniesieniu do wspomnianych obszarów wystarczającą samodzielność przy prowadzeniu działalności rolniczej.

(1)  Dz.U. C 297 z 7.9.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/12

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Polymeles Protodikeio Athinon – Grecja) – DP, SG/Trapeza Peiraios AE

(Sprawa C-243/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki umowne - Artykuł 1 ust. 2 - Warunki umowne odzwierciedlające obowiązujące przepisy ustawowe lub wykonawcze - Wyłączenie z zakresu stosowania tej dyrektywy - Kredyt spłacany w walucie obcej - Warunek umowny odzwierciedlający przepis krajowy o charakterze względnie obowiązującym - Wpływ braku transpozycji tego art. 1 ust. 2 - Artykuł 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 - Kontrola nieuczciwego charakteru warunku umownego - Artykuł 8 - Wydanie lub utrzymanie przepisów krajowych zapewniających konsumentowi wyższy poziom ochrony - Wzajemne oddziaływanie tych różnych przepisów dyrektywy 93/13)

(2022/C 84/13)

Język postępowania: grecki

Sąd odsyłający

Polymeles Protodikeio Athinon

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: DP, SG

Strona pozwana: Trapeza Peiraios AE

Sentencja

1)

Artykuł 1 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że wyłącza on z zakresu stosowania tej dyrektywy warunek włączony do umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, który to warunek odzwierciedla krajowy przepis ustawowy lub wykonawczy o charakterze względnie obowiązującym, to znaczy mający domyślne zastosowanie w braku odmiennego uzgodnienia między stronami, nawet jeśli ów warunek nie był przedmiotem indywidualnych negocjacji.

2)

Artykuł 1 ust. 2 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że warunki umowne, o których mowa w tym art. 1 ust. 2, są wyłączone z zakresu stosowania tej dyrektywy, nawet jeśli ów przepis nie został formalnie przetransponowany do porządku prawnego państwa członkowskiego, i w takim przypadku sądy tego państwa członkowskiego nie mogą uznać, iż art. 1 ust. 2 został włączony pośrednio do prawa krajowego w drodze transpozycji art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 tejże dyrektywy.

3)

Artykuł 8 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie wydaniu lub utrzymaniu przepisów prawa krajowego skutkujących stosowaniem przewidzianego w tej dyrektywie systemu ochrony konsumentów do warunków umownych, o których mowa w art. 1 ust. 2 tejże dyrektywy.

(1)  Dz.U. C 271 z 17.8.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/13

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Gtflix Tv/DR

(Sprawa C-251/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych - Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 - Artykuł 7 pkt 2 - Jurysdykcja szczególna w sprawach dotyczących czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego - Opublikowanie w Internecie wypowiedzi jakoby dyskredytujących osobę - Miejsce, w którym szkoda się urzeczywistniła - Sądy każdego z państw członkowskich, na którego terytorium treść umieszczona w sieci jest lub była dostępna)

(2022/C 84/14)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Gtflix Tv

Strona przeciwna: DR

Sentencja

Artykuł 7 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że osoba, która, uznając, iż doszło do naruszenia jej praw poprzez rozpowszechnianie w Internecie dyskredytujących ją wypowiedzi, podejmuje jednocześnie działania, z jednej strony, w celu doprowadzenia do sprostowania dotyczących jej informacji i usunięcia dotyczących jej treści umieszczonych w sieci, a z drugiej strony w celu uzyskania naprawienia wynikających z tego umieszczenia w sieci szkód i krzywd, może żądać przed sądami każdego państwa członkowskiego, na terytorium którego wypowiedzi te są lub były dostępne, naprawienia szkody i krzywdy wyrządzonych na terytorium państwa członkowskiego siedziby sądu, do którego wniesiono powództwo, nawet jeśli sądy te nie są właściwe do rozpoznania żądania sprostowania i usunięcia.

(1)  Dz.U. C 297 z 7.9.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/14

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Korneuburg – Austria) – Airhelp Limited/Laudamotion GmbH

(Sprawa C-263/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odwołania lub dużego opóźnienia lotów - Artykuł 2 lit. l) - Artykuł 5 ust. 1 lit. c) - Rezerwacja lotu za pośrednictwem platformy elektronicznej - Przyśpieszenie godziny odlotu przez obsługującego przewoźnika lotniczego - Kwalifikacja - Odebranie informacji o przyśpieszeniu pod adresem poczty elektronicznej nienależącym do danych pasażerów - Dyrektywa 2000/31/WE - Handel elektroniczny - Artykuł 11 - Domniemanie odbioru - Zakres obowiązku informacyjnego spoczywającego na obsługującym przewoźniku lotniczym)

(2022/C 84/15)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landesgericht Korneuburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: Airhelp Limited

Druga strona postępowania: Laudamotion GmbH

Sentencja

1)

Artykuł 2 lit. l) i art. 5 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, należy interpretować w ten sposób, że lot uznaje się za „odwołany”, gdy obsługujący przewoźnik lotniczy przyśpiesza go o więcej niż godzinę.

2)

Oceny spełnienia obowiązku poinformowania pasażera w odpowiednim czasie o odwołaniu lotu należy dokonywać wyłącznie w świetle art. 5 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 261/2004 w związku z art. 5 ust. 4 tego rozporządzenia.

3)

Artykuł 5 ust. 1 lit. c) ppkt (i) rozporządzenia nr 261/2004 trzeba interpretować w ten sposób, że należy uznać, iż pasażer lotniczy, który zarezerwował lot poprzez pośrednika, nie został poinformowany o odwołaniu tego lotu, jeżeli – mimo że obsługujący przewoźnik lotniczy przekazał informację o tym odwołaniu owemu pośrednikowi, poprzez którego z owym pasażerem została zawarta umowa przewozu lotniczego, co najmniej dwa tygodnie przed planowym czasem odlotu – pośrednik ów nie poinformował pasażera o owym odwołaniu w terminie, o którym mowa we wspomnianym przepisie, a pasażer nie upoważnił wyraźnie owego pośrednika do odbioru informacji przekazanej przez wspomnianego obsługującego przewoźnika lotniczego.

(1)  Dz.U. C 279 z 24.8.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/15

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Giudice di pace di Massa – Włochy) – GN, WX / Prefettura di Massa Carrara – Ufficio Territoriale del Governo di Massa Carrara

(Sprawa C-274/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 63 TFUE - Swobodny przepływ kapitału - Ruch drogowy - Rejestracja i opodatkowanie pojazdów mechanicznych - Kierujący zamieszkały w jednym z państw członkowskich - Pojazd zarejestrowany w innym państwie członkowskim - Pojazd udostępniony nieodpłatnie i krótkotrwale - Uregulowanie krajowe zakazujące osobom zamieszkałym we Włoszech przez okres dłuższy niż 60 dni poruszania się w tym państwie członkowskim pojazdem zarejestrowanym za granicą)

(2022/C 84/16)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Giudice di pace di Massa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: GN, WX

Druga strona postępowania: Prefettura di Massa Carrara – Ufficio Territoriale del Governo di Massa Carrara

Sentencja

Artykuł 63 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które zakazuje każdej osobie zamieszkałej w tym państwie członkowskim przez okres dłuższy niż 60 dni poruszania się w nim pojazdem mechanicznym zarejestrowanym w innym państwie członkowskim, i to niezależnie od tego, na kogo pojazd ten jest zarejestrowany, bez uwzględnienia okresu używania owego pojazdu w pierwszym państwie członkowskim i bez umożliwienia danej osobie domagania się prawa do zwolnienia, jeżeli ów pojazd nie jest zasadniczo przeznaczony do stałego użytku w pierwszym państwie członkowskim ani nie jest w rzeczywistości w ten sposób użytkowany.

(1)  Dz.U. C 297 z 07.09.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/15

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Düsseldorf – Niemcy) – XY / Finanzamt V

(Sprawa C-394/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Swobodny przepływ kapitału - Artykuły 63 i 65 TFUE - Przepisy krajowe dotyczące podatków od spadków - Nieruchomości położone na terytorium kraju - Ograniczony obowiązek podatkowy - Odmienne traktowanie rezydentów i nierezydentów - Prawo do kwoty wolnej od podatku odliczanej od podstawy opodatkowania - Proporcjonalne obniżenie w przypadku ograniczonego obowiązku podatkowego - Zobowiązania dotyczące zachowku - Brak odliczenia w przypadku ograniczonego obowiązku podatkowego)

(2022/C 84/17)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: XY

Strona przeciwna: Finanzamt V

Sentencja

1)

Artykuły 63 i 65 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego dotyczącym obliczania podatku od spadków, które przewidują, że w przypadku przeniesienia własności nieruchomości położonych na terytorium kraju, jeżeli w dacie śmierci ani spadkodawca, ani spadkobierca nie mieli miejsca zamieszkania lub miejsca zwykłego pobytu w tym państwie członkowskim, kwota wolna odliczana od podstawy opodatkowania ulega zmniejszeniu – w stosunku do kwoty wolnej stosowanej w przypadku, gdy co najmniej jeden z nich miał w tej samej dacie miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w tym państwie członkowskim – o kwotę odpowiadającą części, jaką stanowi wartość majątku niepodlegającego opodatkowaniu w tym samym państwie członkowskim w stosunku do wartości całej masy spadkowej.

2)

Artykuły 63 i 65 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego dotyczącym obliczania podatku od spadków, które przewidują, że w przypadku przeniesienia własności nieruchomości położonych na terytorium kraju, jeżeli w dacie śmierci ani spadkodawca, ani spadkobierca nie mieli miejsca zamieszkania lub miejsca zwykłego pobytu w tym państwie członkowskim, zobowiązania dotyczące zachowku jako długi spadkowe nie podlegają odliczeniu od wartości spadku, podczas gdy zobowiązania te mogą zostać odliczone w całości, jeżeli przynajmniej jeden z nich miał w tej samej dacie miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w tym państwie członkowskim.

(1)  Dz.U. C 378 z 9.11.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/16

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Düsseldorf – Niemcy) – EP, GM / Corendon Airlines Turistik Hava Tasimacilik A.Ş.

(Sprawa C-395/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odwołania lub dużego opóźnienia lotów - Artykuł 2 lit. l) - Artykuł 5 ust. 1 - Zmiana godziny odlotu - Odlot przełożony o około trzy godziny - Poinformowanie pasażerów dziewięć dni przed odlotem - Pojęcia „odwołania” i „opóźnienia”)

(2022/C 84/18)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strony wnoszące apelację: EP, GM

Druga strona postępowania: Corendon Airlines Turistik Hava Tasimacilik A.Ş.

Sentencja

Artykuł 2 lit. l) i art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, należy interpretować w ten sposób, że lotu nie uznaje się za „odwołany” w rozumieniu tych przepisów, jeżeli obsługujący przewoźnik lotniczy przekłada godzinę odlotu o mniej niż trzy godziny, nie dokonując innych modyfikacji tego lotu.

(1)  Dz.U. C 399 z 23.11.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/17

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie – Polska) – A.K./Skarb Państwa

(Sprawa C-428/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Obowiązkowe ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych - Druga dyrektywa 84/5/EWG - Artykuł 1 ust. 2 - Dyrektywa 2005/14/WE - Dyrektywa 2009/103/WE - Artykuł 9 ust. 1 - Obowiązek podwyższenia minimalnych sum objętych obowiązkowym ubezpieczeniem - Okres przejściowy - Nowy przepis podlegający natychmiastowemu zastosowaniu do przyszłych skutków sytuacji powstałej pod rządami dawnego przepisu - Okoliczności powstałe przed wejściem w życie przepisu prawa materialnego Unii - Przepisy krajowe wyłączające umowy ubezpieczenia zawarte przed dniem 11 grudnia 2009 r. z obowiązku podwyższenia minimalnych sum objętych obowiązkowym ubezpieczeniem)

(2022/C 84/19)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Apelacyjny w Warszawie (Polska)

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: A.K.

Strona pozwana: Skarb Państwa

Sentencja

Artykuł 1 ust. 2 drugiej dyrektywy 84/5/EWG Rady z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów silnikowych [mechanicznych], zmienionej dyrektywą 2005/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r., i art. 9 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności należy interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie, które skorzystały z przewidzianej w tych przepisach możliwości ustanowienia okresu przejściowego, były zobowiązane wymagać, aby od dnia 11 grudnia 2009 r. minimalne sumy gwarancyjne przewidziane w umowach ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych zawartych przed tą datą, lecz obowiązujących jeszcze w tym dniu, były zgodne z zasadą ustanowioną w akapicie czwartym tych przepisów.

(1)  Dz.U. C 278 z 12.7.2021.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/17

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 14 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad Sofia-grad – Bułgaria) – V.М.А./Stolichna obshtina, rayon „Pancharevo”

(Sprawa C-490/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Obywatelstwo Unii - Artykuły 20 i 21 TFUE - Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich - Dziecko urodzone w państwie członkowskim przyjmującym rodziców - Akt urodzenia wydany przez to państwo członkowskie wskazujący dwie matki owego dziecka - Odmowa wydania przez państwo członkowskie pochodzenia jednej z tych dwóch matek aktu urodzenia wspomnianego dziecka wobec braku informacji o tożsamości matki biologicznej tego dziecka - Posiadanie takiego aktu stanowiące warunek wydania dowodu tożsamości lub paszportu - Uregulowanie krajowe tego państwa członkowskiego pochodzenia niedopuszczające rodzicielstwa osób tej samej płci)

(2022/C 84/20)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administrativen sad Sofia-grad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: V.M.A.

Strona przeciwna: Stolichna obshtina, rayon „Pancharevo”

Sentencja

Artykuł 4 ust. 2 TUE, art. 20 i 21 TFUE oraz art. 7, 24 i 45 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG należy interpretować w ten sposób, że, jeśli chodzi o małoletnie dziecko, będące obywatelem Unii, którego akt urodzenia wydany przez właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego wskazuje jako jego rodziców dwie osoby tej samej płci, państwo członkowskie, którego to dziecko jest obywatelem, jest zobowiązane z jednej strony do wydania mu dowodu tożsamości lub paszportu bez konieczności uprzedniego sporządzenia aktu urodzenia przez jego organy krajowe, a także z drugiej strony do uznania, podobnie jak każde inne państwo członkowskie, dokumentu pochodzącego od przyjmującego państwa członkowskiego umożliwiającego wspomnianemu dziecku korzystanie, wraz z każdą z tych dwóch osób, z przysługującego mu prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich.

(1)  Dz.U. C 433 z 14.12.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/18

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – Randstad Italia SpA/Umana SpA, Azienda USL Valle d’Aosta, IN. VA SpA, Synergie Italia agenzia per il lavoro SpA

(Sprawa C-497/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE - Obowiązek ustanowienia przez państwa członkowskie środków niezbędnych do zapewnienia skutecznej ochrony prawnej w dziedzinach objętych prawem Unii - Zamówienia publiczne - Dyrektywa 89/665/EWG - Artykuł 1 ust. 1 i 3 - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Wyrok najwyższej instancji sądownictwa administracyjnego państwa członkowskiego stwierdzający, z naruszeniem orzecznictwa Trybunału, niedopuszczalność skargi oferenta wykluczonego z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego - Brak możliwości zaskarżenia tego wyroku do najwyższej instancji sądownictwa powszechnego tego państwa członkowskiego - Zasady skuteczności i równoważności)

(2022/C 84/21)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Randstad Italia SpA

Strona pozwana: Umana SpA, Azienda USL Valle d’Aosta, IN. VA SpA, Synergie Italia agenzia per il lavoro SpA

Sentencja

Artykuł 4 ust. 3 i art. 19 ust. 1 TUE, a także art. 1 ust. 1 i 3 dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r., interpretowany w świetle art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego państwa członkowskiego, który zgodnie z krajowym orzecznictwem wywołuje taki skutek, że podmioty prawa, takie jak oferenci uczestniczący w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, nie mogą zakwestionować zgodności z prawem Unii wyroku najwyższej instancji sądownictwa administracyjnego tego państwa członkowskiego w drodze odwołania do najwyższej instancji sądownictwa powszechnego tego państwa członkowskiego.

(1)  Dz.U. C 433 z 14.12.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/19

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Městský soud v Praze – Republika Czeska) – Vítkovice Steel a.s./Ministerstvo životního prostředí

(Sprawa C-524/20) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Dyrektywa 2003/87/WE - Artykuł 11 ust. 3 - Decyzja 2011/278/UE - Artykuł 3 lit. b) i art. 10 ust. 2 lit. a) - Podinstalacja objęta wskaźnikiem emisyjności dla produktów - Decyzja 2013/448/UE - Ważność - Instalacja wykorzystująca konwertor tlenowy - Ciekły metal - Składnik pochodzący z instalacji nieobjętych systemem unijnym - Odmowa przydziału uprawnień do emisji - Dopuszczalność - Niewniesienie skargi o stwierdzenie nieważności przez skarżące w postępowaniu głównym))

(2022/C 84/22)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Městský soud v Praze

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Vítkovice Steel a.s.

Strona pozwana: Ministerstvo životního prostředí

Sentencja

Artykuł 1 ust. 1 i ust. 2 akapit trzeci decyzji Komisji 2013/448/UE z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady należy interpretować w ten sposób, że nie zezwala on na przydzielenie instalacji, której dotyczy postępowanie główne, bezpłatnych uprawnień na podstawie wskaźnika emisyjności dla produktu „ciekły metal” na podstawie nowego wniosku Republiki Czeskiej, nawet jeśli podwójne naliczenie emisji i podwójny przydział uprawnień są wyłączone.

(1)  Dz.U. C 443 z 21.12.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/19

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – Apollo Tyres (Hungary) Kft. / Innovációért és Technológiáért Felelős Miniszter

(Sprawa C-575/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zanieczyszczenie powietrza - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Dyrektywa 2003/87/WE - Instalacje spalania paliw - Załącznik I - Całkowita nominalna moc cieplna - Sposoby obliczania - Zasada sumowania)

(2022/C 84/23)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Apollo Tyres (Hungary) Kft.

Strona pozwana: Innovációért és Technológiáért Felelős Miniszter

Sentencja

Punkt 3 załącznika I do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami [uprawnieniami do] emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r., należy interpretować w ten sposób, że całkowitą nominalną moc cieplną danej instalacji należy obliczać poprzez zsumowanie maksymalnej nominalnej mocy cieplnej składających się na nią jednostek technicznych, chyba że wprowadzone przez operatora ograniczenia tej maksymalnej nominalnej mocy cieplnej są trwałe, a istnienie tych ograniczeń oraz ich trwały charakter są rzeczywiście możliwe do zweryfikowania przez krajowy organ właściwy do przydziału uprawnień.

(1)  Dz.U. C 28 z 25.1.2021.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/20

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 21 grudnia 2021 r. – P. Krücken Organic GmbH/Komisja Europejska

(Sprawa C-586/20 P) (1)

(Odwołanie - Prawo instytucjonalne - Skarga o odszkodowanie - Przesłanki powstania odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej - Rozporządzenie (WE) nr 834/2007 - Produkcja ekologiczna i etykietowanie produktów ekologicznych - Artykuł 33 ust. 3 - Pojęcie „właściwego nadzoru” - Rozporządzenie (WE) nr 1235/2008 - Uregulowanie przywozu produktów ekologicznych z krajów trzecich - Uznana, prywatna jednostka kontroli dla celów równoważności - Możliwość przypisania zachowania tej jednostki Komisji Europejskiej)

(2022/C 84/24)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: P. Krücken Organic GmbH (przedstawiciel: H. Schmidt, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Dawes, B. Hofstötter i B. Eggers, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone

2)

P. Krücken Organic GmbH zostaje obciążona własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 9 z 11.1.2021.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/21

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 9 listopada 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione Tributaria Regionale del Lazio – Włochy) – Agenzia delle dogane e dei monopoli – Ufficio delle dogane di Gaeta/Punto Nautica Srl

(Sprawa C-255/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Podatki - Harmonizacja ustawodawstw - Podatki akcyzowe - Dyrektywa 92/12/EWG - Artykuł 3 ust. 2 - Dyrektywa 2008/118/WE - Artykuł 1 ust. 2 - Dodatkowe podatki pośrednie nakładane na wyroby akcyzowe - Podatek regionalny od sprzedaży paliwa do pojazdów silnikowych - Szczególne cele - Brak)

(2022/C 84/25)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Commissione Tributaria Regionale del Lazio

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Agenzia delle dogane e dei monopoli – Ufficio delle dogane di Gaeta

Strona przeciwna: Punto Nautica Srl

Sentencja

Artykuł 1 ust. 2 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym ustanawiającym podatek regionalny od sprzedaży benzyny do pojazdów silnikowych, gdyż – zważywszy że wpływy z tego podatku mają wyłącznie na celu stanowić w sposób ogólny wkład do budżetu jednostek samorządu terytorialnego – nie można uznać, że podatek ten dąży do realizacji „szczególnego celu” w rozumieniu tego przepisu.

(1)  Dz.U. C 279 z 24.8.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/21

Postanowienie Trybunału siódma izba) z dnia 10 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Arad – Rumunia) – Asociaţia Naţională de Terapii Complementare din România (ANATECOR)

(Sprawa C-400/21) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 ust. 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Wykładnia prawa krajowego - Krajowe postępowanie upadłościowe - Możliwość zweryfikowana przez syndyka swojej właściwości rzeczowej i wierzytelności - Spór czysto wewnętrzny - Brak związku z prawem Unii - Oczywisty brak właściwości Trybunału)

(2022/C 84/26)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul Arad

Strony w postępowaniu głównym

Dłużnik w upadłości: Asociaţia Naţională de Terapii Complementare din România (ANATECOR)

Przy udziale: Primăria Municipiului Arad – Direcția Venituri, Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Timișoara – Administrația Județeană a Finanțelor Publice Arad,

Sentencja

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest oczywiście niewłaściwy do udzielenia odpowiedzi na pytania przedłożone przez Tribunalul Arad (sąd okręgowy w Arad, Rumunia) postanowieniem z dnia 31 maja 2021 r.

(1)  Data wpływu: 28.6.2021.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/22

Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 16 czerwca 2021 r. w sprawie T-487/20, Rezon/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 1 sierpnia 2021 r. przez „Rezon” OOD

(Sprawa C-476/21 P)

(2022/C 84/27)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Wnoszący odwołanie:„Rezon” OOD (przedstawiciel: adwokat M. Yordanova-Harizanova)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2021 r. Trybunał (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) postanowił, co następuje:

1)

Odwołanie nie zostaje przyjęte do rozpoznania.

2)

„Rezon” OOD pokrywa własne koszty.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/22

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 16 czerwca 2021 r. w sprawie T-281/19, Cypr/EUIPO, wniesione w dniu 26 sierpnia 2021 r. przez Republikę Cypryjską

(Sprawa C-538/21 P)

(2022/C 84/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Republika Cypryjska (przedstawiciele: S. Malynicz, BL, S. Baran, barrister, V. Marsland, solicitor)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2021 r. Trybunał (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) orzekł, że odwołanie nie zostaje przyjęte do rozpoznania oraz że Republika Cypryjska pokrywa własne koszty.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie (Belgia) w dniu 4 listopada 2021 r. – Verbraeken J. en Zonen BV, PN

(Sprawa C-661/21)

(2022/C 84/29)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hof van Cassatie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Verbraeken J. en Zonen BV, PN

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 13 ust. 1 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 883/2004/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (1), art. 3 ust. 1 lit. a) oraz art. 11 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrektywę Rady 96/26/WE (2) oraz art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1072/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych (3) należy interpretować w ten sposób, że z okoliczności, iż przedsiębiorstwo uzyskało zgodnie z rozporządzeniami (WE) nr 1071/2009 i nr 1072/2009 zezwolenie na przewóz drogowy, a zatem musi posiadać rzeczywistą i stałą siedzibę w tym państwie członkowskim, wynika, iż na potrzeby ustalenia mającego zastosowanie systemu zabezpieczenia społecznego wykazane zostało w sposób niewzruszalny, że siedziba tego przedsiębiorstwa znajduje się w tym państwie członkowskim w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia nr 883/2004/WE, oraz że organy państwa członkowskiego miejsca zatrudnienia są tym ustaleniem związane?

2)

Czy sąd krajowy państwa członkowskiego miejsca zatrudnienia, który ustali, że przedmiotowe zezwolenie na wykonywanie transportu drogowego zostało uzyskane w drodze oszustwa, może zignorować istnienie takiego zezwolenia, czy też, w oparciu o ustalenie popełnienia oszustwa, organy państwa członkowskiego miejsca zatrudnienia powinny najpierw zwrócić się o cofnięcie zezwolenia do organów, które zezwolenie to wydały?

(1)  Dz.U. 2004, L 166, s. 1.

(2)  Dz.U. 2009, L 300, s. 51.

(3)  Dz.U. 2009, L 300, s. 72.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Litwa) w dniu 9 listopada 2021 r. – „Gargždų geležinkelis” UAB/Lietuvos transporto saugos administracija

(Sprawa C-671/21)

(2022/C 84/30)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie:„Gargždų geležinkelis” UAB

Inne strony postępowania: Lietuvos transporto saugos administracija

Lietuvos Respublikos ryšių reguliavimo tarnyba

„LTG Infra” AB

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 47 ust. 4 zdania pierwsze i drugie dyrektywy 2012/34/UE (1) należy interpretować w ten sposób, że jednoznacznie zakazują one wprowadzenia przepisów krajowych, zgodnie z którymi w przypadku przepełnionej infrastruktury przy dokonywaniu alokacji zdolności przepustowej można brać pod uwagę intensywność wykorzystania infrastruktury kolejowej? Czy dla tej oceny ma znaczenie kwestia, czy stopień wykorzystania infrastruktury kolejowej jest powiązany z rzeczywistym wykorzystaniem tej infrastruktury w przeszłości, czy też z jej planowanym wykorzystaniem w okresie obowiązywania danego rozkładu jazdy? Czy przepisy art. 45 i 46 dyrektywy 2012/34/UE, które przyznają zarządcy infrastruktury publicznej lub podmiotowi podejmującemu decyzje w sprawie zdolności przepustowej szeroki zakres uznania w zakresie koordynacji wnioskowanej zdolności przepustowej, oraz wdrożenie tych przepisów do prawa krajowego mają jakiekolwiek znaczenie dla tej oceny? Czy dla tej oceny jakiekolwiek znaczenie ma okoliczność, że w konkretnym przypadku stwierdzono przepełnienie infrastruktury ze względu na to, że co najmniej dwa przedsiębiorstwa kolejowe ubiegają się o zdolność przepustową w odniesieniu do przewozu tego samego towaru?

2)

Czy przepis art. 45 ust. 2 dyrektywy 2012/34/UE, zgodnie z którym „[z]arządca infrastruktury może nadać priorytet określonym usługom w ramach procesu układania rozkładu jazdy i koordynacji, ale tylko w przypadkach określonych w art. 47 i 49”, oznacza, że zarządca infrastruktury może stosować krajową zasadę priorytetu również w przypadkach, gdy nie stwierdzono przepełnienia infrastruktury? W jakim zakresie (na podstawie jakich kryteriów) zarządca infrastruktury powinien, przed uznaniem infrastruktury za przepełnioną, koordynować zamówione trasy pociągów i konsultować się z wnioskodawcami na podstawie art. 47 [ust. 1] zdanie pierwsze dyrektywy 2012/34/UE? Czy tego rodzaju konsultacje z wnioskodawcami powinny obejmować ocenę, czy najmniej dwóch wnioskodawców złożyło konkurencyjne wnioski na przewóz tych samych ładunków (towarów)?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/34/UE z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego (Dz.U. 2012 L 343, s. 32).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vredegerecht te Antwerpen (Belgia) w dniu 11 listopada 2021 r. – Fluvius Antwerpen / MX

(Sprawa C-677/21)

(2022/C 84/31)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Vredegerecht te Antwerpen

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Fluvius Antwerpen

Strona pozwana: MX

Pytania prejudycjalne

Czy art. 2 ust. 1 lit. a) w związku z art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że bezumowny pobór energii stanowi dostawę towarów, polegającą na przeniesieniu prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel?

W przypadku odpowiedzi przeczącej, czy art. 14 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że bezumowny pobór energii stanowi dostawę towarów, polegającą na odpłatnym przeniesieniu prawa własności do towaru z nakazu wydanego przez organ władzy publicznej lub w jego imieniu albo z mocy prawa?

Czy art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że skoro Fluvius Antwerpen przysługuje rekompensata z tytułu bezumownego poboru energii, to należy uznać, że jest on podatnikiem, ponieważ bezumowny pobór energii jest wynikiem wykonywania „działalności gospodarczej”, polegającej na wykorzystywaniu, w sposób ciągły, majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu?

Jeżeli art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że bezumowny pobór energii jest wynikiem działalności gospodarczej, to czy art. 13 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że Fluvius Antwerpen jest organem władzy publicznej, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej na to pytanie, czy art. 13 ust. 1 akapit trzeci tej dyrektywy należy zatem interpretować w ten sposób, że bezumowny pobór energii nie stanowi wyniku działań Fluvius Antwerpen o skali na tyle niewielkiej, by mogły zostać pominięte?

(1)  Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz.U. 2006, L 347, s. 1.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 11 listopada 2021 r. – Versicherungsanstalt öffentlich Bediensteter, Eisenbahnen und Bergbau

(Sprawa C-681/21)

(2022/C 84/32)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Organ wnoszący skargę rewizyjną: Versicherungsanstalt öffentlich Bediensteter, Eisenbahnen und Bergbau, reprezentowany przez Finanzprokuratur

Uczestnik postępowania: BB

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 2 ust. 1 i ust. 2 lit. a) oraz art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (1) lub zasady pewności prawa, poszanowania praw nabytych oraz zasady skuteczności prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że stoją na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu – takiemu jak to będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym – zgodnie z którym w wyniku zmiany przepisów regulujących emerytury uprzywilejowana w przeszłości grupa urzędników utraciła ze skutkiem wstecznym część emerytury, a w wyniku tej zmiany (usunięcie ze skutkiem wstecznym korzyści przysługującej uprzywilejowanej w przeszłości grupie poprzez zrównanie jej z dyskryminowaną w przeszłości grupą) ta część emerytury nie przysługuje już (dłużej) także dyskryminowanej poprzednio grupie urzędników, która to część przysługiwałaby tejże grupie – w wyniku niestosowania przepisu krajowego sprzecznego z prawem Unii w celu zapewnienia równego traktowania z uprzywilejowaną uprzednio grupą – z uwagi na już (wielokrotnie) sądowo stwierdzoną dyskryminację ze względu na wiek?

(1)  Dz.U. 2000, L 303, s. 16.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Litwa) w dniu 11 listopada 2021 r. – „HSC Baltic” UAB, „Mitnija” UAB, „Montuotojas” UAB/Vilniaus miesto savivaldybės administracija

(Sprawa C-682/21)

(2022/C 84/33)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszące skargę kasacyjną:„HSC Baltic” UAB, „Mitnija” UAB, „Montuotojas” UAB

Druga strona postępowania kasacyjnego i pozostali uczestnicy postępowania: Vilniaus miesto savivaldybės administracija, Bankrutuojanti UAB „Active Construction Management”, „Vilniaus vystymo kompanija” UAB

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 18 ust. 1, art. 57 ust. 4 lit. g) i art. 57 ust. 6 dyrektywy 2014/24 (1) oraz art. 1 ust. 1 akapit czwarty i art. 1 ust. 3 dyrektywy 89/665 (2) (rozpatrywane łącznie lub oddzielnie, ale bez ograniczenia do treści tych przepisów) należy interpretować w ten sposób, że decyzja instytucji zamawiającej o wpisaniu danego przedsiębiorcy do wykazu nierzetelnych wykonawców, a tym samym ograniczeniu na pewien czas jego zdolności do uczestnictwa w ogłoszonych później postępowaniach o udzielenie zamówienia z tego powodu, że ów przedsiębiorca dopuścił się istotnego naruszenia umowy zawartej z tą instytucją zamawiającą, jest środkiem, który może podlegać zaskarżeniu przed sądem?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze – czy wyżej wymienione przepisy prawa Unii (rozpatrywane łącznie lub oddzielnie, ale bez ograniczenia do treści tych przepisów) należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym i praktyce ich stosowania, na podstawie których: a) instytucja zamawiająca, w związku z rozwiązaniem umowy w sprawie zamówienia publicznego z powodu istotnego naruszenia jej warunków, nie podejmuje formalnej (odrębnej) decyzji o wpisie przedsiębiorcy do rejestru nierzetelnych wykonawców; b) wykonawcy nie powiadamia się z wyprzedzeniem o mającym nastąpić wpisie do rejestru nierzetelnych wykonawców i w związku z tym nie ma on możliwości złożenia stosownych wyjaśnień, a następnie skutecznego zakwestionowania wpisu; c) zamawiający nie przeprowadza indywidualnego badania okoliczności nienależytego wykonania umowy, wobec czego, jeśli umowa w sprawie zamówienia publicznego została rozwiązana zgodnie z prawem z powodu istotnego jej naruszenia, przedsiębiorca odpowiedzialny de iure za to naruszenie zostaje automatycznie wpisany do rejestru nierzetelnych wykonawców?

3)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na dwa pierwsze pytania – czy przywołane powyżej przepisy prawa Unii (rozpatrywane łącznie lub oddzielnie, ale bez ograniczenia do treści tych przepisów) należy interpretować w ten sposób, że partnerzy konsorcjum (podmioty tworzące wspólnego wykonawcę), którzy wykonali umowę w sprawie zamówienia publicznego rozwiązaną zgodnie z prawem z powodu istotnego naruszenia jej warunków, mogą wykazać swoją rzetelność i tym samym zostać wyłączeni z rejestru nierzetelnych wykonawców, dzięki powołaniu się między innymi na wysokość (wartość) udziału w wykonanym zamówieniu, niewypłacalność partnera będącego liderem konsorcjum, działania tego partnera i przyczynienie się instytucji zamawiającej do niewykonania zamówienia?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. 2014, L 94, s. 65).

(2)  Dyrektywa Rady z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (89/665/EWG) (Dz.U. 1989, L 395, s. 33).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus apygardos administracinis teismas (Litwa) w dniu 12 listopada 2021 r. – Nacionalinis visuomenės sveikatos centras prie Sveikatos apsaugos ministerijos/Valstybinė duomenų apsaugos inspekcija

(Sprawa C-683/21)

(2022/C 84/34)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Vilniaus apygardos administracinis teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Nacionalinis visuomenės sveikatos centras prie Sveikatos apsaugos ministerijos

Druga strona postępowania: Valstybinė duomenų apsaugos inspekcija

Pytania prejudycjalne

1)

Czy zawarte w art. 4 pkt 7 RODO (1) pojęcie „administratora” można interpretować w ten sposób, że osobę zamierzającą nabyć narzędzie do zbierania danych (aplikację mobilną) w drodze zamówienia publicznego, niezależnie od faktu, że zamówienie publiczne nie zostaje udzielone oraz że nie dochodzi do przekazania utworzonego produktu (aplikacji mobilnej), z myślą o nabyciu którego skorzystano z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, również należy uważać za administratora?

2)

Czy zawarte w art. 4 pkt 7 RODO pojęcie „administratora” można interpretować w ten sposób, że instytucję zamawiającą, która nie nabyła prawa własności do utworzonego produktu informatycznego i nie weszła w jego posiadanie, choć ostateczna wersja utworzonej aplikacji zawiera odnośniki lub interfejsy do tego podmiotu publicznego lub choć w polityce prywatności, która nie została oficjalnie zatwierdzona ani uznana przez dany podmiot publiczny, wskazano, iż ów podmiot publiczny jest administratorem, również należy uważać za administratora?

3)

Czy zawarte w art. 4 pkt 7 RODO pojęcie „administratora” można interpretować w ten sposób, że osobę, która nie wykonywała żadnych faktycznych operacji przetwarzania danych zdefiniowanych w art. 4 pkt 2 RODO lub nie udzieliła wyraźnego pozwolenia/wyraźnej zgody na wykonywanie takich operacji, również należy uważać za administratora? Czy okoliczność, że produkt informatyczny wykorzystywany do przetwarzania danych osobowych został utworzony zgodnie ze zleceniem sformułowanym przez instytucję zamawiającą, jest istotna dla wykładni pojęcia „administratora”?

4)

Jeżeli rozstrzygnięcie w przedmiocie faktycznych operacji przetwarzania danych ma znaczenie dla wykładni pojęcia „administratora”: czy zawartą w art. 4 pkt 2 RODO definicję „przetwarzania” należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ona również sytuacje, w których kopie danych osobowych są wykorzystywane do testowania systemów informatycznych w toku procesu zmierzającego do nabycia aplikacji mobilnej?

5)

Czy współadministrowanie danymi zgodnie z art. 4 pkt 7 i art. 26 ust. 1 RODO można interpretować wyłącznie w ten sposób, że polega ono na świadomie koordynowanych działaniach dotyczących ustalenia celu i sposobów przetwarzania danych, czy też pojęcie to można również interpretować w ten sposób, iż współadministrowanie obejmuje także sytuacje, w których brak jest wyraźnego „porozumienia” w odniesieniu do celu i sposobów przetwarzania lub w których podmioty nie koordynują ze sobą swoich działań? Czy okoliczność związana z etapem procesu tworzenia sposobu przetwarzania danych osobowych (aplikacji informatycznej), na którym dane osobowe były przetwarzane, oraz cel utworzenia aplikacji są z prawnego punktu widzenia istotne dla wykładni pojęcia współadministrowania danymi? Czy „porozumienie” między współadministratorami można rozumieć wyłącznie jako ustanowienie w jasny i określony sposób warunków regulujących współadministrowanie danymi?

6)

Czy zawarty w art. 83 ust. 1 RODO przepis, zgodnie z którym „administracyjne kary pieniężne […] [są] […] skuteczne, proporcjonalne i odstraszające”, należy interpretować w ten sposób, że obejmuje on również przypadki przypisania odpowiedzialności „administratorowi”, gdy – w toku procesu tworzenia produktu informatycznego – deweloper wykonuje także czynności przetwarzania danych osobowych, oraz czy nieprawidłowe czynności przetwarzania danych osobowych dokonywane przez podmiot przetwarzający zawsze skutkują automatycznym powstaniem odpowiedzialności prawnej po stronie administratora? Czy ten przepis należy interpretować w ten sposób, że obejmuje on też przypadki odpowiedzialności administratora na zasadzie ryzyka?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. 2016 L 119, s. 1).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf (Niemcy) w dniu 12 listopada 2021 r. – Papierfabriek Doetinchem B.V./Sprick GmbH Bielefelder Papier- und Wellpappenwerk & Co.

(Sprawa C-684/21)

(2022/C 84/35)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: Papierfabriek Doetinchem B.V.

Druga strona postępowania apelacyjnego: Sprick GmbH Bielefelder Papier- und Wellpappenwerk & Co.

Pytania prejudycjalne

1.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości ocena, czy cechy postaci produktu wynikają wyłącznie z jego funkcji technicznej, powinna być dokonywana w świetle danego wzoru (1), obiektywnych okoliczności związanych z wyborem cech postaci danego produktu, danych dotyczących jego używania lub ponadto istnienia alternatywnych wzorów umożliwiających zrealizowanie tej samej funkcji technicznej (wyrok Trybunału z dnia 8 marca 2018 r., DOCERAM, C-395/16, EU:C:2018:172). Jakie znaczenie w odniesieniu do istnienia innych wzorów ma okoliczność, że właściciel wzoru ma również prawa do dużej liczby wzorów alternatywnych?

2.

Czy przy badaniu, czy postać produktu wynika wyłącznie z jego funkcji technicznej, należy uwzględniać, że projekt umożliwia wprowadzenie większej liczby kolorów, jeżeli opracowanie pod względem kolorystycznym jako takie nie jest widoczne w rejestracji wzoru?

3.

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie: czy ma to wpływ na zakres ochrony wzoru?

(1)  W rozumieniu art. 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (Dz.U. 2002, L 3, s. 1).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 15 listopada 2021 r. – YV/Stadtverkehr Lindau (B) GmbH

(Sprawa C-685/21)

(2022/C 84/36)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: YV

Strona pozwana: Stadtverkehr Lindau (B) GmbH

Pytania prejudycjalne

Czy ubezpieczycielem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i art. 13 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012 (1) jest również przedsiębiorstwo niebędące wprawdzie zakładem ubezpieczeń, lecz które – ze względu na odstępstwo od obowiązku ubezpieczenia w rozumieniu art. 5 ust. 1 dyrektywy 2009/103/WE (2) – odpowiada na podstawie właściwego prawa jako „quasi-ubezpieczyciel” za posiadane przez siebie pojazdy mechaniczne w taki sam sposób jak ubezpieczyciel na podstawie przepisów prawa ubezpieczeniowego?

(1)  Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (wersja przekształcona) (Dz.U. 2012, L 351, s. 1).

(2)  Dyrektywa 2009/103/WE w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności (wersja ujednolicona) (Dz.U. 2009, L 263, s. 11).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel (Belgia) w dniu 19 listopada 2021 r. – Recreatieprojecten Zeeland BV, Casino Admiral Zeeland BV, Supergame BV/Belgische Staat

(Sprawa C-695/21)

(2022/C 84/37)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Recreatieprojecten Zeeland BV, Casino Admiral Zeeland BV, Supergame BV

Strona przeciwna: Belgische Staat

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 56 akapit pierwszy TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, aby uregulowanie krajowe państwa członkowskiego przyznawało ograniczonej i kontrolowanej liczbie podmiotów prowadzących posiadające zezwolenie salony gier hazardowych możliwość skorzystania na terytorium tego państwa członkowskiego z wyjątku od obowiązującego powszechnie zakazu reklamy takich salonów, bez jednoczesnego zagwarantowania możliwości skorzystania z takiego wyjątku podmiotom prowadzącym salony gier hazardowych znajdujące się w innych państwach członkowskich w odniesieniu do prowadzonych przez nie salonów?

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratīvā rajona tiesa (Łotwa) w dniu 13 grudnia 2021 r. – AAS BTA Baltic Insurance Company/Iepirkumu uzraudzības birojs, Tieslietu ministrija

(Sprawa C-769/21)

(2022/C 84/38)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Administratīvā rajona tiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: AAS BTA Baltic Insurance Company

Druga strona postępowania: Iepirkumu uzraudzības birojs, Tieslietu ministrija

Pytanie prejudycjalne

Czy przepisy krajowe – które nakładają na instytucję zamawiającą bezwzględnie wiążący obowiązek zakończenia postępowania o udzielenie zamówienia w razie stwierdzenia, że należy uznać pierwotnie wybranego oferenta, który odmówił zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego z instytucją zamawiającą, za takiego samego uczestnika rynku jak kolejny oferent, który złożył ofertę odpowiadającą potrzebom i wymogom instytucji zamawiającej – są zgodne z zasadami udzielania zamówień określonymi w art. 18 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE (1) z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE, w szczególności z obowiązkiem równego i niedyskryminacyjnego traktowania podmiotów gospodarczych przez państwa członkowskie oraz z zasadą proporcjonalności?

(1)  Dz.U. 2014, L 94, s. 65.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/29

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu z dnia 29 września 2021 r. w sprawie T-341/18, Nec/Komisja, wniesione w dniu 16 grudnia 2021 r. przez Nec Corp.

(Sprawa C-786/21 P)

(2022/C 84/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Nec Corp. (przedstawiciele: R. Bachour, Solicitor, A. Pliego Selie, W. Brouwer, R. Warning, advocaten)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—

uchylenie zaskarżonego wyroku;

—

wydanie ostatecznego rozstrzygnięcia w przedmiocie niniejszego odwołania oraz uchylenie decyzji Komisji lub obniżenie wysokości grzywny zgodnie z żądaniem odwołania albo, pomocniczo, przekazanie sprawy do Sądu w celu określenia przez niego wysokości grzywny zgodnie z wyrokiem Trybunału;

—

Obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

W ramach zarzutu pierwszego, podzielonego na trzy części, wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo i nie przedstawił wystarczającego i odpowiedniego uzasadnienia przy badaniu możliwości podwyższenia grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie w związku z powrotem do naruszenia.

Po pierwsze, Sąd dopuścił się błędu stwierdzając, że decyzja Komisji może nakładać na wnoszącą odwołanie odrębną grzywnę z tytułu powrotu do naruszenia, mimo że odpowiedzialność wnoszącej odwołanie ma jedynie charakter pochodny i została tak zakwalifikowana.

Po drugie, Sąd popełnił błąd poprzez podwyższenie wysokości grzywny za okres poprzedzający dzień 20 maja 2010 r., czyli przed zatrzymaniem przedstawicieli wnoszącej odwołanie i poinformowaniem jej o popełnieniu naruszenia. Nie jest to ani uzasadnione prawnie, ani proporcjonalne, w szczególności ze względu na ograniczony okres między wydaniem przez Komisję decyzji DRAM (1) a zakończeniem naruszenia, jakiego dopuściło się Tokin Corporation, a także ze względu na fakt, że nie można zatem obiektywnie uznać, iż wnosząca odwołanie akceptowała lub zatwierdzała naruszenie popełnione przez Tokin Corporation.

Po trzecie, w każdym razie zaskarżony wyrok narusza prawo ze względu na błędne zastosowanie zasady proporcjonalności przy ustalaniu wysokości grzywny i określaniu okresu, do którego ma ona zastosowanie.

W ramach zarzutu drugiego wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd w zaskarżonym wyroku wypaczył decyzję Komisji i zaakceptował zawartą w niej oczywistą niespójność w odniesieniu do udziału wnoszącej odwołanie w stwierdzonym naruszeniu, zastępując niespójność dotyczącą kwalifikacji odpowiedzialności wnoszącej odwołanie własną interpretacją okoliczności faktycznych i uzasadnienia przedstawionego przez Komisję w decyzji.

W ramach zarzutu trzeciego wnosząca odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza prawo ze względu na błędne zastosowanie zasady proporcjonalności, jak również ze względu na brak wystarczającego i odpowiedniego uzasadnienia przy ustalaniu wysokości grzywny w ramach wykonywania nieograniczonego prawa orzekania.

(1)  Decyzja Komisji C(2011) 180/09 wersja ostateczna, z dnia 19 maja 2010 r. dotyczącej postępowania na mocy art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/38.511 – DRAM).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/30

Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2021 r. – Komisja Europejska/Republika Bułgarii

(Sprawa C-789/21)

(2022/C 84/40)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Braun, L. Malferrari i Iw. Zalogin)

Strona przeciwna: Republika Bułgarii

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że ze względu na niepowiązanie bułgarskiego rejestru działalności gospodarczej z systemem integracji rejestrów przedsiębiorstw (BRIS) Republika Bułgarii nie spełniła swoich obowiązków określonych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1132 (1) z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie niektórych aspektów prawa spółek (Dz.U. 30.6.2017 R., L 169, s. 46), a w szczególności w art. 166, załączniku III, część A i część B, przypis 2 dyrektywy 2017/1132;

—

obciążenie Republiki Bułgarii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Z naruszeniem wyżej wspomnianych przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1132 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie niektórych aspektów prawa spółek (Dz.U. z 30.6.2017 R., L 169, s. 46) Republika Bułgarii nie powiązała bułgarskiego rejestru działalności gospodarczej z systemem integracji rejestrów przedsiębiorstw (BRIS).

(1)  Dz.U. 2017, L 169, s. 46.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/31

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2021 r. – Komisja Europejska / Rzeczpospolita Polska

(Sprawa C-814/21)

(2022/C 84/41)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: J. Tomkin, A. Szmytkowska, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że odmawiając obywatelom Unii Europejskiej, którzy nie posiadają obywatelstwa polskiego, ale którzy mają swoje miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, prawa do członkostwa w partii politycznej, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy art. 22 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

—

obciążenie Rzeczypospolitej Polskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na podstawie art. 22 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej każdy obywatel Unii mający miejsce zamieszkania w Państwie Członkowskim, którego nie jest obywatelem, ma prawo głosowania i kandydowania w wyborach lokalnych i w wyborach do Parlamentu Europejskiego w Państwie Członkowskim, w którym ma miejsce zamieszkania, na takich samych zasadach jak obywatele tego Państwa.

Komisja uważa, że odmówienie obywatelom Unii, którzy nie posiadają obywatelstwa polskiego, ale którzy mają swoje miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, prawa do członkostwa w partii politycznej, uniemożliwia tym obywatelom Unii wykonywanie ich praw politycznych przyznanych im na mocy art. 22 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej na takich samych zasadach, jak obywatele polscy.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/31

Odwołanie od postanowienia Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 14 października 2021 r. w sprawie T-19/21, Amazon.com i in./Komisja, wniesione w dniu 21 grudnia 2021 r. przez Amazon.com, Inc., Amazon Services LLC, Amazon EU Sàrl, Amazon Europe Core Sàrl

(Sprawa C-815/21 P)

(2022/C 84/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszące odwołanie: Amazon.com, Inc., Amazon Services LLC, Amazon EU Sàrl, Amazon Europe Core Sàrl (przedstawiciele: A. Komninos, dikigoros, G. Tantulli, abogado)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o:

—

uchylenie zaskarżonego postanowienia;

—

oddalenie zarzutu niedopuszczalności w całości;

—

przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w celu rozpatrzenia skargi co do istoty.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszące odwołanie twierdzą, że zaskarżone postanowienie narusza art. 263 TFUE, ponieważ Sąd stwierdza w nim, iż zakwestionowany w skardze akt nie wywołał skutków prawnych. Naruszenie to wynika z błędnej wykładni art. 11 ust. 6 rozporządzenia nr 1/2003 (1), który przyznaje przedsiębiorstwom ochronę prawną przed postępowaniami antymonopolowymi prowadzonymi równolegle przez Komisję i krajowe organy ochrony konkurencji. W zaskarżonym postanowieniu Sąd nie uznał, że zakwestionowany akt pozbawił Amazona tej ochrony.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/32

Odwołanie od postanowienia Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 14 października 2021 r. w sprawie T-100/20, Junqueras i Vies/Parlament, wniesione w dniu 29 grudnia 2021 r. przez Oriola Junquerasa i Viesa

(Sprawa C-824/21 P)

(2022/C 84/43)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Oriol Junqueras i Vies (przedstawiciel: M. Marsal i Ferret, abogado)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie postanowienia Sądu Unii Europejskiej (szósta izba) z dnia 14 października 2021 r. w sprawie T-100/20;

—

stwierdzenie pełnej dopuszczalności skargi wniesionej przez wnoszącego odwołanie;

—

przywrócenie wcześniejszego etapu postępowania, aby po dopuszczeniu skargi Sąd (szósta izba) przystąpił do rozpoznania sprawy;

—

obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania dotyczącego zarzutu niedopuszczalności oraz niniejszego postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi cztery zarzuty prawne:

Po pierwsze: Zaskarżone postanowienie narusza art. 263 TFUE poprzez stwierdzenie braku bezpośredniego interesu po stronie wnoszącego odwołanie ze względu na to, że w chwili wniesienia skargi nie był on posłem do Parlamentu Europejskiego. Sąd błędnie ocenił, że doszło do wygaśnięcia mandatu zgodnie z aktem dotyczącym wyboru członków Parlamentu Europejskiego (art. 13), podczas gdy decyzja wewnętrzna Królestwa Hiszpanii jest decyzją o odmowie dopuszczenia do wyborów, która działa jako podstawa zakazu łączenia funkcji. Decyzja ta nie stanowi stwierdzenia wygaśnięcia mandatu na podstawie art. 13 aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego (i nie stanowi podstawy zakazu łączenia funkcji wskazanej w art. 7 aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego), w związku z czym rzeczywisty i bezpośredni interes O. Junquerasa w rozpatrzeniu skargi nadal istnieje. Posiłkowo, postanowienie Sądu wypacza wewnętrzną decyzję Królestwa Hiszpanii w celu stwierdzenia braku bezpośredniego interesu O. Junquerasa i jest sprzeczne z art. 263 TFUE.

Po drugie: Zaskarżone postanowienie narusza wymogi prawa do skutecznej ochrony sądowej (art. 47 karty praw podstawowych, art. 6 i 13 EKPC) oraz art. 263 TFUE. W postanowieniu tym przesądzono o merytorycznych rozstrzygnięciach, jakie mają zapaść w sprawach C-115/21[P] i T-24/20 (1) i błędnie ustalono, że wnoszącemu odwołanie nie można przywrócić mandatu posła do Parlamentu Europejskiego na podstawie wyroków wydanych w sprawach toczących się przed organami sądowymi Unii. Oriol Junqueras może jednak ubiegać się o przywrócenie tego mandatu i dlatego ma bezpośredni i rzeczywisty interes w rozpatrzeniu skargi.

Po trzecie: Zaskarżone postanowienie narusza wymogi prawa do skutecznej ochrony sądowej (art. 47 karty praw podstawowych, art. 6 i 13 EKPC) oraz art. 263 TFUE. Postanowienie uznaje za hipotetyczne, że postępowania przed sądami krajowymi i przed Tribunal Constitucional del Reino De España (trybunałem konstytucyjnym Królestwa Hiszpanii, Hiszpania) mogłyby doprowadzić do przywrócenia wnoszącego odwołanie na stanowisko posła do Parlamentu Europejskiego i w związku z tym uznaje, że nie ma on aktualnego i rzeczywistego interesu prawnego w rozpatrzeniu wniesionej skargi. Postanowienie pomija fakt, że to sam Tribunal Supremo (sąd najwyższy, Hiszpania) potwierdził, iż jednym z możliwych skutków skarg wniesionych przez O. Junquerasa jest przywrócenie mu mandatu, w związku z czym błędne jest określanie przez postanowienie takiego rozwiązania jako hipotezy, a ponadto taka okoliczność wykazuje, że O. Junqueras ma rzeczywisty i bezpośredni interes w rozpatrzeniu skargi. Jednocześnie postanowienie to narusza także również prawo do skutecznej ochrony sądowej i do skutecznego środka prawnego, ponieważ Sąd nie powiązał decyzji o dopuszczalności z rozstrzygnięciem co do istoty sprawy, co niewątpliwie w większym stopniu zapewniłoby skuteczność tych praw.

Po czwarte: Zaskarżone postanowienie zaprzecza istnieniu jakichkolwiek innych powodów, na których opiera się interes O. Junquerasa w stwierdzeniu nieważności zaskarżonego aktu, nawet jeśli w razie stwierdzenia nieważności nie mogą zostać podjęte żadne środki wykonawcze. Jest to sprzeczne z art. 263 TFUE, ponieważ takie powody istnieją i zostały podniesione. W szczególności, biorąc pod uwagę, że wniosek o ochronę immunitetu został złożony przed wydaniem wyroku karnego i decyzji o utracie mandatu, pełnomocnik posła O. Junquerasa uważa, że uznanie jego statusu posła i rozpatrzenie wniosku o ochronę jego immunitetu wiązałoby się z obowiązkiem (zgodnie z wyrokiem Trybunału z grudnia 2019 r. w sprawie C-502/19 (2)) zawieszenia wszelkich postępowań przeciwko O. Junquerasowi, a uznanie jego skargi potwierdziłoby, że te decyzje wewnętrzne zostały wydane z naruszeniem prawa Unii, co ma znaczenie dla wszystkich prowadzonych przez O. Junquerasa postępowań krajowych i przed organami sądowymi Unii, a nawet dla jego przyszłej skargi do ETPC, gdyby była taka konieczność, a zatem O. Junquerasa interes prawny w rozpatrzeniu skargi na podstawie art. 263 TFUE.

(1)  Postanowienie z dnia 15 grudnia 2020 r., Junqueras i Vies/Parlament (T-24/20, EU:T:2020:601).

(2)  Wyrok z dnia 19 grudnia 2019 r., Junqueras Vies (C-502/19, EU:C:2019:1115).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/33

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 29 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal administratif de Dijon, Francja) – X/Préfet de Saône-et-Loire

(Sprawa C-206/21) (1)

(2022/C 84/44)

Język postępowania: francuski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 278 z 12.7.2021.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/33

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 9 listopada 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Rieti, Włochy) – Postępowanie karne przeciwko G.B., R.H, przy udziale: Procura della Repubblica di Rieti

(Sprawa C-334/21) (1)

(2022/C 84/45)

Język postępowania: włoski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 310 z 2.8.2021.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/34

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 26 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag, zittingsplaats 's-Hertogenbosch, Niderlandy) – E, F/Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid

(Sprawa C-456/21) (1)

(2022/C 84/46)

Język postępowania: niderlandzki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 391 z 27.9.2021.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/34

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 12 listopada 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski rayonen sad, Bułgaria) – „Banka DSK” EAD/M. V.

(Sprawa C-489/21) (1)

(2022/C 84/47)

Język postępowania: bułgarski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 481 z 29.11.2021.

Sąd

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/35

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Oltchim/Komisja

(Sprawa T-565/19) (1)

(Pomoc państwa - Środki wsparcia przyjęte przez Rumunię na rzecz przedsiębiorstwa petrochemicznego - Brak egzekucji, narastanie i umorzenie wierzytelności publicznoprawnych - Skarga o stwierdzenie nieważności - Termin do wniesienia skargi - Rozpoczęcie biegu terminu - Artykuł 24 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/1589 - Interes prawny - Istnienie jednego lub kilku środków - Zasoby państwowe - Możliwość przypisania państwu - Możliwość zastosowania kryterium prywatnego wierzyciela - Zastosowanie kryterium prywatnego wierzyciela - Obowiązek uzasadnienia)

(2022/C 84/48)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Oltchim SA (Râmnicu Vâlcea, Rumunia) (przedstawiciele: adwokaci C. Arhold, L.-A. Bondoc, S.-E. Petrisor i K. Struckmann)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Bottka i F. Tomat, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Komisji (UE) 2019/1144 z dnia 17 grudnia 2018 r. w sprawie pomocy państwa SA.36086 (2016/C) (ex 2016/NN) wdrożonej przez Rumunię na rzecz Oltchim SA (Dz.U. 2019, L 181, s. 13).

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 1 lit. a) i c) decyzji Komisji (UE) 2019/1144 z dnia 17 grudnia 2018 r. w sprawie pomocy państwa SA.36086 (2016/C) (ex 2016/NN) wdrożonej przez Rumunię na rzecz Oltchim SA.

2)

Stwierdza się nieważność art. 3–6 i art. 7 ust. 2 decyzji 2019/1144 w zakresie, w jakim dotyczą one środków wymienionych w art. 1 lit. a) i c) tej decyzji.

3)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)

Oltchim pokrywa jedną czwartą własnych kosztów.

5)

Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, trzy czwarte kosztów poniesionych przez Oltchim.

(1)  Dz.U. C 383 z 11.11.2019.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/35

Wyrok Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – Hamers/Cedefop

(Sprawa T-159/20) (1)

(Służba publiczna - Personel tymczasowy - Dochodzenie prowadzone przez OLAF - Przekazanie krajowym organom wymiaru sprawiedliwości informacji o faktach mogących być przedmiotem postępowania karnego - Krajowe postępowanie karne - Uniewinnienie - Zachowanie Cedefop w związku z krajowym postępowaniem karnym - Oddalenie wniosku o odszkodowanie - Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie - Konflikt interesów - Domniemanie niewinności - Kompetencje komisji odwoławczej Cedefop)

(2022/C 84/49)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Helene Hamers (Angelochori, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci V. Christianos, A. Politis, M. Rodopoulos i A. Skoulikis)

Strona pozwana: Europejskie Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (przedstawiciele: J. Siebel i L. Zacheilas, pełnomocnicy, których wspierali adwokaci B. Wägenbaur i C. Meidanis)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie, po pierwsze, stwierdzenia nieważności dorozumianej decyzji Cedefop z dnia 19 stycznia 2020 r. oddajającej zażalenie dotyczące wniosku o naprawienie szkód, jakich miała doznać skarżąca, oraz, po drugie, naprawienia tych szkód.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Helene Hamers zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 201 z 15.6.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/36

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – FT i in./Komisja

(Sprawa T-224/20) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Wynagrodzenie - Personel Komisji pełniący służbę w państwie trzecim - Tymczasowa aktualizacja współczynników korygujących - Oczywisty błąd w ocenie - Skutek wsteczny - Pewność prawa - Obowiązek dbałości)

(2022/C 84/50)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: FT i 8 pozostałych skarżących, wymienionych w załączniku do wyroku (przedstawiciel: adwokat J.-N. Louis)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Mongin i I. Melo Sampaio, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji określającej rozliczenia wynagrodzenia skarżących za czerwiec 2019 r. ze względu na zastosowanie w nich po raz pierwszy nowych współczynników korygujących mających zastosowanie do ich wynagrodzenia z mocą wsteczną od dnia 1 sierpnia 2018 r.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

FT i pozostali skarżący wymienieni w załączniku zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 247 z 27.7.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/37

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – FJ i in./Komisja

(Sprawa T-225/20) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Wynagrodzenie - Personel ESDZ pełniący służbę w państwie trzecim - Tymczasowa aktualizacja współczynników korygujących - Oczywisty błąd w ocenie - Skutek wsteczny - Pewność prawa - Obowiązek dbałości)

(2022/C 84/51)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: FJ i 7 pozostałych skarżących, wymienionych w załączniku do wyroku (przedstawiciel: adwokat J.-N. Louis)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (przedstawiciele: S. Marquardt i R. Spáč, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji określającej rozliczenia wynagrodzenia skarżących za czerwiec 2019 r. ze względu na zastosowanie w nich po raz pierwszy współczynników korygujących mających zastosowanie do ich wynagrodzenia z mocą wsteczną od dnia 1 sierpnia 2018 r.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

FJ i pozostali skarżący wymienieni w załączniku zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 247 z 27.7.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/37

Wyrok Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – KS/Frontex

(Sprawa T-409/20) (1)

(Służba publiczna - Personel tymczasowy - Umowa na czas określony - Rozwiązanie umowy - Utrata zaufania - Artykuł 47 lit. b) ppkt ii) WZIP - Prawo do bycia wysłuchanym - Obowiązek dbałości - Wnioski o udzielenie pomocy i przyznanie odszkodowania - Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie)

(2022/C 84/52)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: KS (przedstawiciel: adwokatka N. de Montigny)

Strona pozwana: Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej (przedstawiciele: H. Caniard, S. Drew, W. Szmidt i B. Dukay-Zangrando, pełnomocnicy, wspierani przez T. Bontincka, A. Guillerme i L. Burguin, avocats)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Frontex z dnia 30 sierpnia 2019 r. w sprawie rozwiązania umowy skarżącego o pracę na czas określony i decyzji z dnia 13 lutego 2020 r. o odrzuceniu wniosków skarżącego o udzielenie pomocy i przyznanie odszkodowania oraz, po drugie, zasądzenia zadośćuczynienia za doznaną przez niego z tego tytułu krzywdę.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej (Frontex) z dnia 13 lutego 2020 r. w zakresie, w jakim odrzuca wniosek KS o udzielenie pomocy.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

KS pokrywa połowę własnych kosztów.

4)

Frontex pokrywa, poza kosztami własnymi, połowę kosztów poniesionych przez KS.

(1)  Dz.U. C 279 z 24.8.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/38

Wyrok Sądu z dnia 21 grudnia 2021 r. – MG/EBI

(Sprawa T-573/20) (1)

(Służba publiczna - Personel EBI - Wynagrodzenie - Dodatki rodzinne - Odmowa przyznania dodatków rodzicowi nieposiadającemu prawa do pieczy nad dzieckiem - Postępowanie ugodowe - Rozsądny termin - Odpowiedzialność)

(2022/C 84/53)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: MG (przedstawiciele: L. Levi i A. Blot, adwokaci)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny (przedstawiciele: G. Faedo i K. Carr, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferro)

Przedmiot

Skarga, na podstawie art. 270 TFUE i art. 50a statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, po pierwsze, o stwierdzenie nieważności pism EBI z dni 11 października 2018 r., 7 stycznia 2019 r. i 30 lipca 2020 r., na podstawie których skarżący został pozbawiony możliwości korzystania z dodatków rodzinnych i pochodnych praw finansowych, a po drugie, o zadośćuczynienie za krzywdę, jakiej skarżący miał doznać.

Sentencja

1)

Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) wypłaci MG kwotę 500 EUR tytułem doznanej krzywdy.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

MG i EBI pokrywają każdy własne koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 371 z 3.11.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/38

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – FZ i in./Komisja

(Sprawa T-618/20) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Wynagrodzenie - Personel Komisji pełniący służbę w państwie trzecim - Aktualizacje coroczna i tymczasowa współczynników korygujących - Oczywisty błąd w ocenie)

(2022/C 84/54)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: FZ i 17 innych skarżących, których nazwiska wymieniono w załączniku do wyroku (przedstawiciel: J.-N. Louis, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciel I. Melo Sampaio, B. Mongin i A.-C. Simon, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga, na podstawie art. 270 TFUE, o stwierdzenie nieważności rozliczeń wynagrodzenia skarżących za grudzień 2019 r. w zakresie, w jakim po raz pierwszy zastosowano w nich współczynniki korygujące ustalone ze skutkiem wstecznym na dzień 1 kwietnia i 1 lipca 2019 r.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

FZ i pozostali skarżący, których nazwiska wymieniono w załączniku do wyroku zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 433 z 14.12.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/39

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – FJ i in./ESDZ

(Sprawa T-619/20) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Wynagrodzenie - Personel ESDZ pełniący służbę w państwie trzecim - Aktualizacje coroczna i tymczasowa współczynników korygujących - Oczywisty błąd w ocenie)

(2022/C 84/55)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: FJ, FL, FM, FN, FP (przedstawiciel: J.-N. Louis, adwokat)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (przedstawiciele: S. Marquardt i R. Spáč, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga, na podstawie art. 270 TFUE, o stwierdzenie nieważności rozliczeń wynagrodzenia skarżących za grudzień 2019 r. w zakresie, w jakim po raz pierwszy zastosowano w nich współczynniki korygujące ustalone ze skutkiem wstecznym na dzień 1 kwietnia i 1 lipca 2019 r.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

FJ, FL, FM, FN, FP zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 433 z 14.12.2020.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/40

Wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 2021 r. – Lück/EUIPO – R.H. Investment (MALLE)

(Sprawa T-188/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy MALLE - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Bezskuteczność jedynego zarzutu)

(2022/C 84/56)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Jörg Lück (Hilden, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat L. Becker)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. Eberl i E. Markakis, pełnomocnicy).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: R.H. Investment UG (haftungsbeschränkt) (Erlangen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Metzner i M. Scheiner)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 grudnia 2020 r. (sprawa R 1393/2020-5), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między R.H. Investment a J. Lückiem.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Jörg Lück zostaje obciążony kosztami postępowania

(1)  Dz.U. C 217 z 7.6.2021.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/40

Skarga wniesiona w dniu 27 października 2021 r. – NO/Komisja

(Sprawa T-708/21)

(2022/C 84/57)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: NO (przedstawiciel: E. Smartt, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie bezczynności Komisji, która naruszyła spoczywające na niej obowiązki wynikające z art. 265 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ponieważ nie zajęła stanowiska w odpowiedzi na skargi złożone przez skarżącego do Komisji, które dotyczyły między innymi pomocy państwa udzielonej przez Irlandię;

—

obciążenie Komisji jej kosztami postępowania, oraz

—

zasądzenie zwrotu kosztów poniesionych przez skarżącego.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujący zarzut:

Zgodnie z art. 265 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Komisja była zobowiązana do zajęcia stanowiska w odpowiedzi na skargi złożone przez skarżącego do Komisji, które dotyczyły między innymi pomocy państwa udzielonej przez Irlandię – w dniu upływu lub przed upływem rozsądnego terminu od złożenia skarg przez skarżącego. W związku z zaniechaniem działania w rozsądnym terminie skarżący wezwał Komisję do działania pismem z dnia 28 czerwca 2021 r. W odpowiedzi na wezwanie skarżącego do działania Komisja nie zajęła stanowiska w wyznaczonym terminie następującym po tym wezwaniu.

Uznając, że w tych okolicznościach brak zajęcia stanowiska przez Komisję jest bezsporny, skarżący wniósł niniejszą skargę na bezczynność na podstawie art. 265 TFUE.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/41

Skarga wniesiona w dniu 25 listopada 2021 r. – Hangzhou Dingsheng Industrial Group i in./Komisja

(Sprawa T-748/21)

(2022/C 84/58)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Hangzhou Dingsheng Industrial Group Co., Ltd (Hangzhou, Chiny), Dingheng New Materials Co., Ltd (Rayong, Tajlandia), Thai Ding Li New Materials Co., Ltd (Rayong) (przedstawiciele: G. Coppo i G. Pregno, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1474 (1) z dnia 14 września 2021 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe, nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/2384 i rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/271 wobec przywozu niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej wysyłanych z Tajlandii, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Tajlandii, opublikowanego w Dzienniku Urzędowym L 325 z dnia 15 września 2021 r., w zakresie w jakim dotyczy ono Hangzhou Dingsheng Industrial Group Co., Ltd., Dingheng New Materials Co., Ltd., i Thai Ding Li New Materials Co. Ltd; oraz,

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

W zarzucie pierwszym strona skarżąca twierdzi, że zaskarżone rozporządzenie narusza prawo, gdyż kończy dochodzenie, wszczęte na mocy rozporządzenia wszczynającego – bez spełnienia przez Komisję standardów dowodowych wymaganych zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego (część pierwsza zarzutu pierwszego). Komisja bezkrytycznie oparła się bowiem na treści skargi, która zawiera jednak braki i jest obarczona istotnym błędem, gdyż jest oparta na niewiarygodnych informacjach, których Komisja nie sprawdziła ani nie uzupełniła. Ponadto strona skarżąca twierdzi, że Komisja nie odpowiedziała w należyty sposób na uwagi strony skarżącej w przedmiocie niezgodności z prawem wszczęcia dochodzenia (część druga zarzutu pierwszego).

2.

W zarzucie drugim strona skarżąca twierdzi, że Komisja nie przedstawiła odpowiedniego uzasadnienia co do występowania istotnych czynników wymienionych w art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, a w szczególności w odniesieniu do wymogu dotyczącego osłabienia skutków cła, z naruszeniem art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 20 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(1)  Dz.U. 2021, L 325, s. 6

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/42

Skarga wniesiona w dniu 13 grudnia 2021 r. – DPG Deutsche Pfandsystem/EUIPO – Užstato sistemos administratorius (Przedstawienie sylwety butelki i strzałki)

(Sprawa T-774/21)

(2022/C 84/59)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: DPG Deutsche Pfandsystem GmbH (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat J. Götz)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Užstato sistemos administratorius VšĮ (Wilno, Litwa)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy (Przedstawienie sylwety butelki ze strzałką) – zgłoszenie nr 14 481 519

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 września 2021 r. w sprawie R 117/2020-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

Izba Odwoławcza błędnie oparła swoje rozstrzygnięcie na tym, że skarżąca nie udowodniła, iż jej wcześniejszy znak towarowy był rzeczywiście używany zgodnie z jego podstawową funkcją jako oznaczenie wskazujące pochodzenie handlowe w odniesieniu do danych towarów i usług.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/42

Skarga wniesiona w dniu 15 grudnia 2021 r. – Folkertsma/Komisja

(Sprawa T-778/21)

(2022/C 84/60)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Rommert Folkertsma (Zierikzee, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i P. Baudoux)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie odpowiedzialności pozaumownej strony pozwanej;

—

przyznanie stronie skarżącej odszkodowania za szkodę materialną i zadośćuczynienia za krzywdę poniesione przez nią z tytułu niezgodnego z prawem działania strony pozwanej;

—

w stosownym przypadku stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 5 października 2021 r., na mocy której strona pozwana odmówiła uznania swojej odpowiedzialności w zakresie usunięcia strony skarżącej z programu SUBRATA na Filipinach;

—

obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi, w odniesieniu do niezgodnego z prawem działania strony pozwanej, trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa strony skarżącej do bycia wysłuchanym.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia ciążącego na stronie pozwanej obowiązku uzasadnienia.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia ciążącego na stronie pozwanej obowiązku dbałości.

Poniesiona przez stronę skarżącą szkoda jest aktualna, rzeczywista i dająca się wyrazić w liczbach. Szkoda ta polega, po pierwsze, na utracie dochodu za okres trwania umowy o świadczenie usług zawartej przez stronę skarżącą; po drugie, na utracie poważnej szansy na uzyskanie przedłużenia tej umowy na kolejne dwa lata licząc od pierwotnie przewidzianego końca jej obowiązywania; i po trzecie, na naruszeniu dobrego imienia strony skarżącej. Strona skarżąca dochodzi odszkodowania za szkodę materialną i zadośćuczynienia za krzywdę.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/43

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2021 r. – TDK Foil Italy/Komisja

(Sprawa T-788/21)

(2022/C 84/61)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: TDK Foil Italy SpA (Rozzano, Włochy) (przedstawiciele: F. Di Gianni, A. Scalini i G. Pregno, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1784 (1) z dnia 8 października 2021 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, w zakresie w jakim obejmuje zakresem cła antydumpingowego surową folią aluminiową używaną do produkcji anod wysokonapięciowych oraz folię do okładek w kondensatorach elektrolitycznych z aluminium;

—

tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1784 z dnia 8 października 2021 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej w zakresie w jakim niezgodnie z prawem obejmuje zakresem cła antydumpingowego folię aluminiową o wysokiej czystości, oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym obejmując zakresem cła antydumpingowego folię aluminiową o wysokiej czystości, Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie dowodów przedstawionych w takcie dochodzenia i naruszyła zasadę proporcjonalności. W szczególności strona skarżąca twierdzi, że istniej solidny dowód świadczący o braku produkcji folii aluminiowej o wysokiej czystości w Unii.

2.

Zarzut drugi, zgodnie z którym zaskarżone rozporządzenie narusza art. 1 ust. 1 rozporządzenia podstawowego w zakresie w jakim nakłada cła antydumpingowe na przywóz produktu, który nie może wyrządzić szkody przemysłowi Unii oraz w braku interesu Unii.

(1)  Dz.U. 2021, L 359, s. 6

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/44

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2021 r. – ClientEarth/Komisja

(Sprawa T-792/21)

(2022/C 84/62)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ClientEarth AISBL (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: F. Logue, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji Komisji Europejskiej z dnia 12 października 2021 r. w sprawie GESTDEM nr 2021/4394 oddalającej wniosek skarżącej o udzielenie dostępu do dokumentów (1);

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą zgodnie z art. 133 i 134 regulaminu postępowania przed Sądem, w tym kosztami poniesionymi przez ewentualnych interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut dotyczący tego, że Komisja uchybiła obowiązkowi uzasadnienia z naruszeniem art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 (2), art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 296 akapit drugi TFUE.

(1)  Uwaga redakcyjna: przedmiotowe dokumenty dotyczą inicjatywy ustawodawczej UE w zakresie zrównoważonego ładu korporacyjnego.

(2)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/44

Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2021 r. – Grupo Eig Multimedia/EUIPO– Globalización de Valores CFC & GCI (FORO16)

(Sprawa T-796/21)

(2022/C 84/63)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Grupo Eig Multimedia, SL (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat D. Solana Giménez)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Globalización de Valores CFC & GCI, SL (Mairena del Aljarafe, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny FORO16 – zgłoszenie nr 18 036 099

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 października 2021 r. w sprawie R 1785/2020-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i uwzględnienie żądań strony skarżącej poprzez zmianę pierwotnej decyzji oraz orzeczenie w jej miejsce, że należy odmówić rejestracji spornego znaku;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/45

Skarga wniesiona w dniu 24 grudnia 2021 r. – European Food/EUIPO – Société des produits Nestlé (FITNESS)

(Sprawa T-799/21)

(2022/C 84/64)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: European Food SA (Drăgăneşti, Rumunia) (przedstawiciel: adwokat I. Speciac)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Société des produits Nestlé SA (Vevey, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „FITNESS” – unijny znak towarowy nr 2 470 326

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 października 2021 r. w sprawie R 894/2020-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

w ramach żądania subsydiarnego, zmianę zaskarżonej decyzji i uwzględnienie odwołania od decyzji wydanej przez Wydział Unieważnień w postępowaniu w sprawie unieważnienia prawa do znaku nr 5802 C;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 65 ust. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 76 rozporządzenia Rady (WE) 207/2009 oraz zasady 37 i zasady 50 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2868/95;

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) w związku z art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) 207/2009;

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) w związku z art. 52 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady (WE) 207/2009.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/46

Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2022 r. – Airoldi Metalli/Komisja

(Sprawa T-1/22)

(2022/C 84/65)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Airoldi Metalli SpA (Molteno, Włochy) (przedstawiciele: M. Campa, D. Rovetta, P. Gjørtler i V. Villante, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1784 z dnia 8 października 2021 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej;

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi o stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1784 (1) strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie w zakresie analizy szkody i związku przyczynowego oraz braku prawidłowego ujawnienia informacji.

2.

Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w dokonanej przez Komisję ocenie możliwości istnienia znaczących zakłóceń w określonym państwie lub określonym sektorze tego państwa.

(1)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/1784 z dnia 8 października 2021 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. 2021 L 359, s. 6).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/46

Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2022 r. – Sveza Verkhnyaya Sinyachikha i in./Komisja

(Sprawa T-2/22)

(2022/C 84/66)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sveza Verkhnyaya Sinyachikha NAO (Verkhnyaya Sinyachikha, Rosja) i 6 innych spółek (przedstawiciele: P. Vander Schueren i E. Gergondet, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie dopuszczalności skargi;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1930 z dnia 8 listopada 2021 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji (1) (zwanego dalej „zaskarżonym rozporządzeniem”), w zakresie w jakim dotyczy strony skarżącej, oraz

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie i działała z naruszeniem art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia (UE) 2016/1036 (2) (zwanego dalej „rozporządzeniem podstawowym”) odmawiając uznania, że strona skarżąca oraz Sveza-Les tworzą jedną jednostkę gospodarczą oraz dokonując dostosowania ceny eksportowej o kwotę wypłaconych Sveza-Les prowizji oraz pomocniczo, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie i działała z naruszeniem art. 2 ust. 10 i art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego nie dokonując dostosowania wartości normalnej z tytułu narzutu uzyskanego przez Sveza-Les od sprzedaży krajowej.

2.

Zarzut drugi, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie i działała z naruszeniem art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego pomijając dywidendy wypłacone Sveza-Les przez Sveza Uralskiy przy ustalaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w ramach konstruowania wartości normalnej.

3.

Zarzut trzeci, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie i działała z naruszeniem art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, alokując koszty poniesione przez Sveza-Les w związku z usługami w zakresie zarządzania do produkcji i sprzedaży sklejki przy ustalaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w ramach konstruowania wartości normalnej.

4.

Zarzut czwarty, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie, naruszyła obowiązek uzasadnienia oraz naruszyła prawo do dobrej administracji uwzględniając sklejkę o kształcie kwadratowym w definicji produktu objętego postępowaniem oraz pomocniczo, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie, naruszyła obowiązek uzasadnienia, naruszyła prawo do dobrej administracji i działała z naruszeniem art. 3 ust. 2 i 6 rozporządzenia podstawowego nie dokonując odrębnej oceny sklejki o kształcie kwadratowym w ramach ustalania szkody i związku przyczynowego.

5.

Zarzut piąty, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie i działała z naruszeniem art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego oraz naruszyła prawo do dobrej administracji ustalając dane dotyczące przywozu w oparciu o niewiarygodne dane.

6.

Zarzut szósty, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie, działała z naruszeniem art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego oraz naruszyła prawo do dobrej administracji nie uwzględniając w swej ocenie związku przyczynowego różnych segmentów rynku ani wpływu innych znanych czynników wywołujących szkodę.

(1)  Dz.U. 2021, L 394, s. 7.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 21).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/47

Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2022 r. – ZHPLK/Komisja

(Sprawa T-3/22)

(2022/C 84/67)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Zheshartsky LPK OOO (Żeszart, Rosja) (przedstawiciele: P. Vander Schueren i E. Gergondet, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie dopuszczalności skargi;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1930 z dnia 8 listopada 2021 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji (1) (zwanego dalej „zaskarżonym rozporządzeniem”), w zakresie w jakim dotyczy strony skarżącej, oraz

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie i działała z naruszeniem art. 2 ust. 10 i art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia (UE) 2016/1036 (2) (zwanego dalej „rozporządzeniem podstawowym”) dokonując dostosowania jej ceny eksportowej o kwotę wypłaconych Trade House prowizji od sprzedaży krajowej zamiast dostosowania wartości normalnej o pełną kwotę tych prowizji.

2.

Zarzut drugi, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie i działała z naruszeniem art. 2 ust. 10 lit. e) rozporządzenia podstawowego oraz pomocniczo art. 2 ust. 2 lit. k) rozporządzenia podstawowego nie uwzględniając zwrotu kosztów transportu w ramach dostosowania ceny eksportowej.

3.

Zarzut trzeci, zgodnie z którym skarżąca pomocniczo podnosi, że strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie, działała z naruszeniem art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego oraz naruszyła obowiązek uzasadnienia nie uwzględniając zwrotu kosztów transportu przy ustalaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych poniesionych przez skarżącą na rynku krajowym.

4.

Zarzut czwarty, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie, naruszyła obowiązek uzasadnienia oraz naruszyła prawo do dobrej administracji uwzględniając sklejkę o kształcie kwadratowym w definicji produktu objętego postępowaniem oraz pomocniczo, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie, naruszyła obowiązek uzasadnienia, naruszyła prawo do dobrej administracji i działała z naruszeniem art. 3 ust. 2 i 6 rozporządzenia podstawowego nie dokonując odrębnej oceny sklejki o kształcie kwadratowym w ramach ustalania szkody i związku przyczynowego.

5.

Zarzut piąty, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie i działała z naruszeniem art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego oraz naruszyła prawo do dobrej administracji ustalając dane dotyczące przywozu w oparciu o niewiarygodne dane.

6.

Zarzut szósty, zgodnie z którym strona pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie, działała z naruszeniem art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego oraz naruszyła prawo do dobrej administracji nie uwzględniając w swej ocenie związku przyczynowego różnych segmentów rynku ani wpływu innych znanych czynników wywołujących szkodę.

(1)  Dz.U. 2021, L 394, s. 7.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 21).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/49

Skarga wniesiona w dniu 5 stycznia 2022 r. – Puma/EUIPO – Brooks Sports (Przedstawienie szewrona)

(Sprawa T-5/22)

(2022/C 84/68)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Puma SE (Herzogenaurach, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. González-Bueno Catalán de Ocón)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Brooks Sports, Inc. (Seattle, Waszyngton, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego (Przedstawienie szewrona) – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 441 912

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 października 2021 r. w sprawie R 910/2021-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO i drugiej strony w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/49

Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2022 r. – FFI Female Financial Invest/EUIPO – MLP Finanzberatung SE (Financery)

(Sprawa T-7/22)

(2022/C 84/69)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: FFI Female Financial Invest GmbH (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Gramsch)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: MLP Finanzberatung SE (Wiesloch, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Financery – zgłoszenie nr 18 041 007

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 października 2021 r. w sprawie R 1820/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/50

Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2022 r – Topcart/EUIPO – Carl International (TC CARL)

(Sprawa T-8/22)

(2022/C 84/70)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Topcart GmbH (Wiesbaden, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Hoffmann)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Carl International (Limonest, Francja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego TC CARL – zgłoszenie nr 15 519 283

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 8 października 2021 r. w sprawie R 2561/2018-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/51

Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2022 r. – Olimp Laboratories/EUIPO (VITA-MIN MULTIPLE SPORT)

(Sprawa T-9/22)

(2022/C 84/71)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Olimp Laboratories sp. z o.o. (Dębica, Polska) (przedstawiciel: M. Kondrat, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego VITA-MIN MULTIPLE SPORT – zgłoszenie nr 18 115 249

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 8 listopada 2021 r. w sprawie R 771/2020-1

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uchylenie zaskarżonej decyzji oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Urząd;

lub

—

zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, iż w odniesieniu do znaku „VITA-MIN MULTIPLE SPORT” dla towarów objętych zgłoszeniem w klasie 5 klasyfikacji nicejskiej nie zachodzi bezwzględna podstawa odmowy rejestracji na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) RZTUE w postaci braku jakiegokolwiek charakteru odróżniającego i opisowego charakteru oznaczenia;

—

zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b i c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/1001;

—

Naruszenie art. 7 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/1001;

—

Naruszenie art. 103 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/1001;

—

Naruszenie zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/51

Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2022 r. – Wajos/EUIPO (Kształt butelki)

(Sprawa T-10/22)

(2022/C 84/72)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Wajos GmbH (Dohr, Niemcy) (przedstawiciele: N. Böhmer i J. Schneiders, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie trójwymiarowego unijnego znaku towarowy (Kształt butelki) – zgłoszenie nr 14 886 097

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 października 2021 r. w sprawie R 2958/2019-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie powagi rzeczy osądzonej;

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. e) rozporządzenia Rady nr 207/2009.

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/52

Skarga wniesiona w dniu 10 stycznia 2022 r. – Motel One/EUIPO – Apartment One (APART MENT ONE SLEEP CLEVER.)

(Sprawa T-15/22)

(2022/C 84/73)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Motel One GmbH (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Hartmann, S. Fröhlich i H. Lerchl)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Apartment One GbR (Grasbrunn, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego APART MENT ONE SLEEP CLEVER. – zgłoszenie nr 18 009 642

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 października 2021 r. w sprawie R 564/2021-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/53

Skarga wniesiona w dniu 8 stycznia 2022 r. – Bertalan Tóth/Komisja

(Sprawa T-17/22)

(2022/C 84/74)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Bertalan Tóth (Pecz, Węgry) (przedstawiciele: Á. Baratta i B. Czudar, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Urzędu ds. Nadużyć Finansowych (OLAF) o odmowie dostępu do dokumentu zatytułowanego „Rapport final de l’Office européen de lutte antifraude (OLAF) OF/2015/0034/B4 relatif aux activités d’éclairage public de Élios Innovatív Zrt”, ponieważ nie wypowiedziano się w terminie określonym w art. 8 ust. 1 rozporządzenia nr 1049/2001 (1) odnośnie do złożonego przez stronę skarżącą wniosku o zezwolenie na dostęp,

—

Obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący niewykonania obowiązku uzasadnienia

—

OLAF nie wykonał obowiązku uzasadnienia, odmawiając bez uzasadnienia tego w sposób zgodny z prawem dostępu do dokumentu zatytułowanego „Rapport final de l’Office européen de lutte antifraude (OLAF) OF/2015/0034/B4 relatif aux activités d’éclairage public de Élios Innovatív Zrt”.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że nieuwzględnienie wniosku o dostęp do dokumentów, nie jest zgodne z prawem

—

OLAF odmówił uznania wniosku o dostęp, nie powołując się na żaden z wyjątków przewidzianych w art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001, który uzasadniałby odmowę uznania wniosku o dostęp.

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43).

21.2.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 84/53

Skarga wniesiona w dniu 10 stycznia 2022 r. – Nemport Liman İşletmeleri Ve Özel Antrepo Nakliye Ticaret/EUIPO – Newport Europe (NEMPORT LİMAN İŞLETMELERİ)

(Sprawa T-18/22)

(2022/C 84/75)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Nemport Liman İşletmeleri Ve Özel Antrepo Nakliye Ticaret AŞ (Izmir, Turcja) (przedstawiciel: adwokat V. Martín Santos)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Newport Europe BV (Moerdijk, Niderlandy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego NEMPORT LİMAN İŞLETMELERİ – zgłoszenie nr 18 101 775

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 listopada 2021 r. w sprawie R 562/2021-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, tak aby sporny znak towarowy został przyznany w całości;

—

obciążenie skarżącej/interwenienta lub EUIPO kosztami poniesionymi przez skarżącą w związku z niniejszym odwołaniem oraz wszystkimi kosztami postępowania wynikającymi z decyzji EUIPO.

Podniesiony zarzut

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.