Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2021/C 502/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 490 z 6.12.2021.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 481 z 29.11.2021.

Dz.U. C 471 z 22.11.2021.

Dz.U. C 462 z 15.11.2021.

Dz.U. C 452 z 8.11.2021.

Dz.U. C 431 z 25.10.2021.

Dz.U. C 422 z 18.10.2021.

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 14 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – José Cánovas Pardo SL / Club de Variedades Vegetales Protegidas

(Sprawa C-186/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólnotowa ochrona odmian roślin - Rozporządzenie (WE) nr 2100/94 - Artykuł 96 - Obliczanie terminów przedawnienia roszczeń, o których mowa w art. 94 i 95 - Rozpoczęcie biegu terminu - Data przyznania wspólnotowego prawa do ochrony oraz powzięcia wiedzy o naruszeniu i poznania tożsamości sprawcy - Data zaprzestania rozpatrywanych działań - Kolejność zdarzeń - Działania o charakterze ciągłym - Ograniczenie do działań podjętych ponad trzy lata wcześniej)

(2021/C 502/02)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: José Cánovas Pardo SL

Strona pozwana: Club de Variedades Vegetales Protegidas

Sentencja

1)

Artykuł 96 rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/94 z dnia 27 lipca 1994 r. w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin należy interpretować w ten sposób, że trzyletni termin przedawnienia przewidziany w tym przepisie dla roszczeń na podstawie art. 94 i 95 tego rozporządzenia rozpoczyna bieg – niezależnie od okoliczności, czy działanie stanowiące naruszenie chronionej odmiany nadal trwa, lub też od dnia, w którym wspomniane działanie ustało – po pierwsze, w dniu ostatecznego udzielenia wspólnotowego prawa do ochrony, a po drugie, w dniu, w którym posiadacz wspólnotowego prawa do ochrony dowiedział się o istnieniu tego działania i o tożsamości jego sprawcy.

2)

Artykuł 96 rozporządzenia nr 2100/94 należy interpretować w ten sposób, że ulegają przedawnieniu jedynie roszczenia na podstawie art. 94 i 95 tego rozporządzenia dotyczące całości działań stanowiących naruszenie chronionej odmiany, które zostały podniesione ponad trzy lata od, z jednej strony, ostatecznego przyznania wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin, a z drugiej strony – dowiedzenia się przez posiadacza wspólnotowego prawa do ochrony o istnieniu każdego z działań będących częścią tej całości działań rozpatrywanego odrębnie i o tożsamości ich sprawcy.

---

(1)  Dz.U. C 211 z 18.6.2018.

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 21 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Finanzamt München Abteilung III / Dubrovin & Tröger GbR – Aquatics

(Sprawa C-373/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 132 ust. 1 lit. i) i j) - Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie ogólnym - Kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe - Kształcenie powszechne lub wyższe - Podstawowe kursy pływania)

(2021/C 502/03)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Finanzamt München Abteilung III

Druga strona postępowania: Dubrovin & Tröger GbR – Aquatics

Sentencja

Pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ono udzielania lekcji pływania przez szkołę pływania.

---

(1)  Dz.U. C 27 z 27.1.2020.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 października 2021 r. – Belén Bernaldo de Quirós / Komisja Europejska

(Sprawa C-583/19 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Postępowanie dyscyplinarne - Regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej - Artykuł 3 załącznika IX - Decyzja Komisji C(2004) 1588 ustanawiająca ogólne przepisy wspomniany wykonawcze dotyczące prowadzenia dochodzeń administracyjnych i postępowań dyscyplinarnych - Artykuł 4 ust. 4 - Dochodzenie administracyjne - Wysłuchanie zainteresowanego urzędnika - Upoważnienie Biura Dochodzeń i Postępowań Dyscyplinarnych Komisji (IDOC) do przeprowadzenia tego wysłuchania - Prawo do obrony - Prawo do bycia wysłuchanym)

(2021/C 502/04)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Belén Bernaldo de Quirós (przedstawiciele: adwokat M. Casado García-Hirschfeld)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Mongin i A.C. Simon, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Belén Bernaldo de Quirós zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 19 z 20.01.2020.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 14 października 2021 r. – NRW.Bank / Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB), Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska

(Sprawa C-662/19 P) (1)

(Odwołanie - Unia gospodarcza i walutowa - Unia bankowa - Restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych - Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych (SRM) - Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) - Jednolity fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) - Ustalenie składki ex ante za rok 2016 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Termin na wniesienie skargi - Przekroczenie terminu - Akt zaskarżalny - Akt potwierdzający)

(2021/C 502/05)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: NRW.Bank (przedstawiciele: J. Seitz, J. Witte i D. Flore, Rechtsanwälte)

Pozostali uczestnicy postępowania: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) (przedstawiciele: H. Ehlers, J. Kerlin i P.A. Messina, pełnomocnicy, których wspierali B. Meyring, S. Schelo, T. Klupsch i S. Ianc, Rechtsanwälte), Rada Unii Europejskiej (A. Sikora-Kalėda i J. Bauerschmidt, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo D. Triantafyllou, K.-P. Wojcik i A. Steiblytė, a następnie D. Triantafyllou i A. Steiblytė, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 26 czerwca 2019 r., NRW.Bank/SRB (T-466/16, niepublikowany, EU:T:2019:445), zostaje uchylony.

2)	Sprawa zostaje przekazana Sądowi Unii Europejskiej do ponownego rozpoznania.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

---

(1)  Dz.U. C 399 z 25.11.2019.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 14 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – Viesgo Infraestructuras Energéticas SL / Administración General del Estado i in.

(Sprawa C-683/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólne zasady rynku wewnętrznego energii elektrycznej - Dyrektywa 2009/72/WE - Artykuł 3 ust. 2 i 6 - Nałożenie obowiązków użyteczności publicznej - Finansowanie bonu społecznego w celu ochrony odbiorców wrażliwych - Obowiązki przejrzystości i niedyskryminacji)

(2021/C 502/06)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Viesgo Infraestructuras Energéticas SL

Druga strona postępowania: Administración General del Estado, Iberdrola SA, Naturgy Energy Group SA, dawniej Gas Natural SDG SA, EDP España SAU, dawniej Hidroeléctrica del Cantábrico SA, CIDE Asociación de Distribuidores de Energía Eléctrica, Endesa SA, Agri-Energía SA, Navarro Generación SA, Electra del Cardener SA, Serviliano García SA, Energías de Benasque SL, Candín Energía SL, Cooperativa Eléctrica Benéfica Catralense, Cooperativa Valenciana, Eléctrica Vaquer SA, Hijos de José Bassols SA, Electra Aduriz SA, El Gas SA, Estabanell y Pahisa SA, Electra Caldense SA, Cooperativa Popular de Fluid Electric Camprodón SCCL, Fuciños Rivas SL, Electra del Maestrazgo SA

Sentencja

1)

Artykuł 3 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by koszt z tytułu obowiązku użyteczności publicznej, który polega na dostarczaniu energii elektrycznej po obniżonej taryfie niektórym odbiorcom wrażliwym, ponosiły wyłącznie spółki dominujące grup spółek lub, w stosownych przypadkach, spółki, które prowadzą jednocześnie działalność w zakresie wytwarzania, dystrybucji i sprzedaży energii elektrycznej, ponieważ kryterium to, wybrane przez ustawodawcę krajowego w celu dokonania rozróżnienia między spółkami, które muszą ponosić ten koszt, a tymi, które są z niego całkowicie zwolnione, prowadzi do nieuzasadnionej obiektywnie różnicy w traktowaniu różnych spółek działających na tym rynku.

2)

Artykuł 3 ust. 2 dyrektywy 2009/72 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by system finansowania obowiązku użyteczności publicznej polegającego na dostarczaniu energii elektrycznej po obniżonej taryfie niektórym odbiorcom wrażliwym został ustanowiony bez ograniczeń czasowych i bez środka kompensującego.

---

(1)  Dz.U. C 423 z 16.12.2019.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 21 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Varhoven administrativen sad – Bułgaria) – TC, UB / Komisia za zashtita ot diskriminatsia, VA

(Sprawa C-824/19) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy - Dyrektywa 2000/78/WE - Zakaz dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność - Artykuł 2 ust. 2 lit. a) - Artykuł 4 ust. 1 - Artykuł 5 - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuły 21 i 26 - Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych - Obowiązki ławnika w postępowaniu karnym - Osoba niewidoma - Całkowite wykluczenie z uczestnictwa w sprawach karnych))

(2021/C 502/07)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Varhoven administrativen sad

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: TC, UB

Druga strona postępowania: Komisia za zashtita ot diskriminatsia, VA

Przy udziale: Varhovna administrativna prokuratura

Sentencja

Wykładni art. 2 ust. 2 lit. a) i art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy w świetle art. 21 i 26 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych, zatwierdzonej w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2010/48/WE z dnia 26 listopada 2009 r., należy dokonywać w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie pozbawieniu osoby niewidomej jakiejkolwiek możliwości wykonywania obowiązków ławnika sądowego w postępowaniu karnym.

---

(1)  Dz.U. C 27 z 27.1.2020.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 21 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Thüringer Finanzgericht – Niemcy) – Beeren-, Wild-, Feinfrucht GmbH / Hauptzollamt Erfurt

(Sprawa C-825/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Unia celna - Procedura końcowego przeznaczenia - Pozwolenie z mocą wsteczną - Rozporządzenie (UE) nr 952/2013 - Unijny kodeks celny - Artykuł 211 ust. 2 - Zakres stosowania ratione temporis - Warunki - Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 - Artykuł 294 ust. 2 - Zakres)

(2021/C 502/08)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Thüringer Finanzgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Beeren-, Wild-, Feinfrucht GmbH

Druga strona postępowania: Hauptzollamt Erfurt

Sentencja

1)

Artykuł 211 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny należy interpretować w ten sposób, iż nie ma on zastosowania do wniosku o przedłużenie pozwolenia z mocą wsteczną złożonego przed dniem 1 maja 2016 r., od którego to dnia artykuł ten obowiązuje na podstawie art. 288 ust. 2 tego rozporządzenia, nawet jeśli decyzja w przedmiocie tego wniosku została wydana po tym dniu.

2)

Artykuł 294 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1602/2000 z dnia 24 lipca 2000 r., należy interpretować w ten sposób, że wydanie przez organy celne nowego pozwolenia z mocą wsteczną dla czynności i towarów tego samego rodzaju co te będące przedmiotem pierwotnego pozwolenia nie podlega warunkom ustanowionym w ust. 3 tego artykułu.

---

(1)  Dz.U. C 77 z 9.3.2020.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Köln – Niemcy) – Biofa AG / Sikma D. Vertriebs GmbH und Co. KG

(Sprawa C-29/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (UE) nr 528/2012 - Artykuł 3 ust. 1 lit. a) i c) - Pojęcia „produktu biobójczego” i „substancji czynnej” - Warunki - Sposób działania inny niż poprzez działanie czysto fizyczne lub mechaniczne - Artykuł 9 ust. 1 lit. a) - Zatwierdzenie substancji czynnej - Zakres zatwierdzenia)

(2021/C 502/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Biofa AG

Strona pozwana: Sikma D. Vertriebs GmbH und Co. KG

Sentencja

Artykuł 3 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 334/2014 z dnia 11 marca 2014 r., w związku z art. 3 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 528/2012 należy interpretować w ten sposób, że przeznaczony do niszczenia, odstraszania lub unieszkodliwiania organizmów szkodliwych produkt, który zawiera substancję czynną zatwierdzoną na podstawie rozporządzenia wykonawczego Komisji zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia, nie jest z uwagi już na samo to zatwierdzenie objęty zakresem pojęcia „produktu biobójczego” w rozumieniu wspomnianego art. 3 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze, wobec czego do właściwego sądu krajowego należy zbadanie, czy ów produkt spełnia wszystkie przewidziane w tym przepisie warunki objęcia go zakresem tego pojęcia. Jednakże w przypadku gdy skład wspomnianego produktu jest identyczny ze składem produktu biobójczego przedstawionego jako reprezentatywny w ramach wniosku o zatwierdzenie tej substancji czynnej, ów sąd jest zobowiązany uznać, iż produkt ten wchodzi w zakres rzeczonego pojęcia.

---

(1)  Dz.U. C 191 z 8.6.2020.

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 14 października 2021 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – E / Finanzamt N (C-45/20) i Z / Finanzamt G (C-46/20)

(Sprawy połączone C-45/20 i C-46/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 167, art. 168 lit. a), art. 250 i art. 252 - Odliczenie podatku naliczonego - Nieruchomość - Pomieszczenie biurowe - Instalacja fotowoltaiczna - Decyzja o przyporządkowaniu dająca prawo do odliczenia - Powiadomienie o decyzji o przyporządkowaniu - Termin zawity na wykonanie prawa do odliczenia - Domniemanie przyporządkowania do prywatnego majątku podatnika w braku powiadomienia o decyzji o przyporządkowaniu - Zasada neutralności - Zasada pewności prawa - Zasady równoważności i proporcjonalności)

(2021/C 502/10)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniach głównych

Strony wnoszące skargi rewizyjne: E (C-45/20), Z (C-46/20)

Strony przeciwne: Finanzamt N (C-45/20), Finanzamt G (C-46/20)

Sentencja

Artykuł 168 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2009/162/UE z dnia 22 grudnia 2009 r., w związku z art. 167 tej zmienionej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym interpretowanym przez sąd krajowy tak, że w przypadku gdy podatnikowi przysługuje prawo do zadecydowania o przyporządkowaniu danego dobra do majątku swego przedsiębiorstwa, a najpóźniej z chwilą upływu ustawowego terminu na złożenie rocznej deklaracji podatku obrotowego nie umożliwiono właściwemu krajowemu organowi podatkowemu stwierdzenia takiego przyporządkowania owego dobra w oparciu o wyraźną decyzję lub wystarczające wskazówki, organ ten może odmówić związanego z tym dobrem prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej, uznając, że przyporządkowano je do prywatnego majątku podatnika, chyba że konkretne zdefiniowane w prawie przesłanki korzystania z tej możliwości wskazują na to, że nie jest ona zgodna z zasadą proporcjonalności.

---

(1)  Dz.U. C 191 z 8.6.2020.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof – Austria) – MT / Landespolizeidirektion Steiermark

(Sprawa C-231/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Swoboda świadczenia usług - Artykuł 56 TFUE - Gry losowe - Udostępnianie zakazanych loterii - Sankcje - Proporcjonalność - Minimalne grzywny - Kumulacja - Brak górnej granicy - Zastępcza kara pozbawienia wolności - Proporcjonalny udział w kosztach postępowania - Artykuł 49 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej)

(2021/C 502/11)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: MT

Strona przeciwna: Landespolizeidirektion Steiermark

Sentencja

1)

Artykuł 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że w postępowaniu dotyczącym nałożenia sankcji za naruszenie monopolu w dziedzinie gier losowych sąd krajowy, do którego zwrócono się o ocenę zgodności z prawem sankcji nałożonej za takie naruszenie, powinien konkretnie ocenić zgodność z art. 56 TFUE sankcji przewidzianych w mających zastosowanie przepisach w świetle konkretnych zasad ich ustalania.

2)

Artykuł 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym przewidującym bezwzględnie, w przypadku udostępnienia do celów komercyjnych zakazanych loterii: — nałożenie minimalnej grzywny od każdego niedozwolonego automatu do gier, bez górnego limitu łącznej kwoty nałożonych grzywien, pod warunkiem że łączna kwota nałożonych grzywien nie będzie niewspółmierna do korzyści gospodarczej, jakiej mogłyby przysporzyć podlegające karze wykroczenia; — wymierzenie zastępczej kary pozbawienia wolności od każdego niedozwolonego automatu do gier, bez górnej granicy wymiaru orzeczonych zastępczych kar pozbawienia wolności, pod warunkiem że wymiar faktycznie nałożonej zastępczej kary pozbawienia wolności nie jest nadmierny w stosunku do wagi stwierdzonych wykroczeń, oraz — udział w kosztach postępowania wynoszący 10 % nałożonych grzywien, pod warunkiem że udział ten nie jest nadmierny w stosunku do rzeczywistego kosztu takiego postępowania ani nie narusza prawa dostępu do sądu ustanowionego w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. C 304 z 14.9.2020.

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 14 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Cataluña – Hiszpania) – F.C.I. / Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS)

(Sprawa C-244/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 79/7/CEE - Artykuł 3 ust. 2 - Równość traktowania mężczyzn i kobiet w dziedzinie zabezpieczenia społecznego - Świadczenia z tytułu renty rodzinnej - Renta wdowia wynikająca ze związku partnerskiego - Klauzula wyłączająca - Ważność - Zakaz wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć - Świadczenie niewchodzące w zakres stosowania dyrektywy 79/7 - Niedopuszczalność - Artykuł 21 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Niedyskryminacja ze względu na płeć - Artykuł 17 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Prawo własności - Sytuacja prawna niewchodząca w zakres stosowania prawa Unii - Brak właściwości)

(2021/C 502/12)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia de Cataluña

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: F.C.I.

Druga strona postępowania: Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS)

Sentencja

1)	Pierwsze pytanie prejudycjalne przedstawione przez Tribunal Superior de Justicia de Cataluña (najwyższy trybunał sprawiedliwości Katalonii, Hiszpania) jest niedopuszczalne.

2)	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie jest właściwy do udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne od drugiego do czwartego, przedstawione przez Tribunal Superior de Justicia de Cataluña (najwyższy trybunał sprawiedliwości Katalonii).

---

(1)  Dz.U. C 320 z 28.9.2020.

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 14 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Argeş – Rumunia) – Ministerul Lucrărilor Publice, Dezvoltării şi Administraţiei, dawniej Ministerul Dezvoltării Regionale şi Administraţiei Publice / NE

(Sprawa C-360/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej - Artykuł 325 TFUE - Zwalczanie oszustw i wszelkich innych bezprawnych działań - Konwencja w sprawie ochrony interesów finansowych Unii - Pojęcie „nadużyć finansowych” - Noszące znamiona naruszenia zachowanie w okresie utrzymania trwałości projektu)

(2021/C 502/13)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul Argeş

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ministerul Lucrărilor Publice, Dezvoltării şi Administraţiei, anciennement Ministerul Dezvoltării Regionale şi Administraţiei Publice

Strona przeciwna: NE

Sentencja

1)

Pojęcie „nadużyć finansowych naruszających interesy finansowe” Unii Europejskiej, zawarte w art. 1 ust. 1 lit. a) Konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich, podpisanej w Brukseli w dniu 26 lipca 1995 r., należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono wykorzystanie fałszywych lub nieprawidłowych oświadczeń złożonych po wykonaniu projektu korzystającego z finansowania w celu stworzenia pozorów przestrzegania obowiązków przewidzianych w okresie utrzymania trwałości projektu.

2)

Zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że nakłada ona na sąd krajowy obowiązek dokonywania wykładni przepisów prawa krajowego w sposób zgodny ze zobowiązaniami wynikającymi z art. 325 ust. 1 i 2 TFUE w związku z art. 1 ust. 1 lit. a) Konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich, podpisanej w Brukseli w dniu 26 lipca 1995 r., o ile taka wykładnia nie prowadzi do naruszenia zasady ustawowej określoności czynów zabronionych i kar.

---

(1)  Dz.U. C 390 z 16.11.2020.

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 14 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie – Polska) – A.M. / Dyrektor Z. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

(Sprawa C-373/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Rolnictwo - Wspólna polityka rolna - Systemy wsparcia bezpośredniego - Wspólne zasady - System płatności jednolitych - Rozporządzenie (WE) nr 1120/2009 - Artykuł 2 lit. c) - Pojęcie „trwałych użytków zielonych” - Płodozmian - Naturalne i okresowe podtopienia łąk oraz pastwisk położonych w strefie szczególnej ochrony przyrodniczej)

(2021/C 502/14)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: A.M.

Strona przeciwna: Dyrektor Z. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

Sentencja

Artykuł 2 lit. c) rozporządzenia Komisji (WE) nr 1120/2009 z dnia 29 października 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania systemu płatności jednolitej przewidzianego w tytule III rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników należy interpretować w ten sposób, że z zakresu pojęcia „trwałych użytków zielonych” w rozumieniu tego przepisu nie są wyłączone łąki ani pastwiska, które znajdują się na obszarze specjalnej ochrony i które podlegają naturalnym i okresowym podtopieniom lub zalaniom, ponieważ takie podtopienia lub zalania nie mogą same w sobie skutkować poddaniem owych gruntów „płodozmianowi” w rozumieniu wspomnianego przepisu.

---

(1)  Dz.U. C 423 z 7.12.2020.

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 14 października 2021 r. – KF / Centrum Satelitarne Unii Europejskiej

(Sprawa C-464/20 P) (1)

(Odwołanie - Prawo instytucjonalne - Personel Centrum Satelitarnego Unii Europejskiej (Satcenu) - Personel kontraktowy - Szczegółowe zasady dochodzenia administracyjnego prowadzonego w stosunku do strony skarżącej - Wznowienie dochodzenia - Wykonanie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 25 października 2018 r., KF/Centrum Satelitarne Unii Europejskiej (T-286/15, EU:T:2018:718) - Skarga o stwierdzenie nieważności oraz o odszkodowanie i zadośćuczynienie)

(2021/C 502/15)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: KF (przedstawiciel: A. Kunst, Rechtsanwältin)

Druga strona postępowania: Centrum Satelitarne Unii Europejskiej (przedstawiciele: adwokaci A. Guillerme i T. Payan)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	KF zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 433 z 14.12.2020.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 17 listopada 2020 r. w sprawie T-257/20, González Calvet / SRB, wniesione w dniu 13 stycznia 2021 r. przez Ramóna Gonzáleza Calveta i Joana Gonzáleza Calveta

(Sprawa C-27/21 P)

(2021/C 502/16)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Ramón González Calvet i Joan González Calvet (przedstawiciel: P. Molina Bosch, abogado)

Druga strona postępowania: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Postanowieniem z dnia 30 września 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości (ósma izba) odrzucił odwołanie jako oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście bezzasadne i postanowił, że Ramón González Calvet i Joan González Calvet ponoszą koszty własne.

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 11 lutego 2021 r. w sprawie T-697/20, Castillejo Oriol / Hiszpania i Komisja, wniesione w dniu 27 lutego 2021 r. przez José María Castillejo Oriol

(Sprawa C-145/21 P)

(2021/C 502/17)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: José María Castillejo Oriol (przedstawiciel: J. Jover Padró, abogado)

Druga strona postępowania: Królestwo Hiszpanii i Komisja Europejska

Postanowieniem z dnia 6 października 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziewiąta izba) odrzucił odwołanie jako oczywiście niedopuszczalne i częściowo bezzasadne i postanowił, że José María Castillejo Oriol poniesie koszty własne.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 3 lutego 2021 r. w sprawie T-701/20, Segura del Oro Pulido / Komisja, wniesione w dniu 17 marca 2021 r. przez Luisa Gonzalo Segurę del Oro Pulido

(Sprawa C-225/21 P)

(2021/C 502/18)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Luis Gonzalo Segura del Oro Pulido (przedstawiciel: J. Jover Padró, abogado)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Postanowieniem z dnia 29 września 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziewiąta izba) odrzucił odwołanie jako oczywiście bezzasadne i postanowił, że Luis Gonzalo Segura del Oro Pulido poniesie własne koszty.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Schleswig-Holsteinisches Verwaltungsgericht (Niemcy) w dniu 13 sierpnia 2021 r. – SI i in. / Republika Federalna Niemiec

(Sprawa C-497/21)

(2021/C 502/19)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Schleswig-Holsteinisches Verwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SI, TL, ND, VH, YT, HN

Strona przeciwna: Republika Federalna Niemiec

Pytania prejudycjalne

1.

Czy przepis krajowy, na mocy którego wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej może zostać odrzucony jako niedopuszczalny kolejny wniosek, jest zgodny z art. 33 ust. 2 lit. d) i art. 2 lit. q) dyrektywy 2013/32/UE (1), jeżeli bezskuteczna pierwsza procedura azylowa została przeprowadzona w innym państwie członkowskim UE?

2.

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: czy przepis krajowy, na mocy którego wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej może zostać odrzucony jako niedopuszczalny kolejny wniosek, jest zgodny z art. 33 ust. 2 lit. d) i art. 2 lit. q) dyrektywy 2013/32/UE również wtedy, gdy bezskuteczna pierwsza procedura azylowa została przeprowadzona w Danii?

3.

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie: czy przepis krajowy, na mocy którego wniosek o udzielenie azylu jest niedopuszczalny w przypadku kolejnego wniosku, i który to przepis nie rozróżnia statusu uchodźcy i statusu ochrony uzupełniającej, jest zgodny z art. 33 ust. 2 [lit. d)] dyrektywy 2013/32/UE?

---

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (Dz.U. 2013, L 180, s. 60).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 22 września 2021 r. – EEW Energy from Waste Großräschen GmbH / MNG Mitteldeutsche Netzgesellschaft Strom GmbH

(Sprawa C-580/21)

(2021/C 502/20)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: EEW Energy from Waste Großräschen GmbH

Strona pozwana: MNG Mitteldeutsche Netzgesellschaft Strom GmbH

Przy udziale: 50Hertz Transmission GmbH

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 16 ust. 2 lit. c) w związku z art. 2 lit. a) i e) dyrektywy 2009/28/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że w przypadku wprowadzania energii elektrycznej do sieci pierwszeństwo należy przyznać również takim instalacjom, w których energia elektryczna jest wytwarzana poprzez termiczną utylizację odpadów mieszanych, które zawierają zmienną frakcję odpadów przemysłowych i komunalnych ulegających biodegradacji?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: Czy przyznanie pierwszeństwa w przypadku wprowadzania energii elektrycznej zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. c) dyrektywy 2009/28/WE jest uzależnione od wielkości frakcji odpadów ulegających biodegradacji zastosowanej w sposób opisany w punkcie pierwszym przy wytwarzaniu energii elektrycznej?

3)	W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie: Czy istnieje próg istotności dla frakcji odpadów ulegających biodegradacji, poniżej którego wyłączone jest stosowanie do wytwarzanej energii elektrycznej przepisów dotyczących energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych?

4)	W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie trzecie: Do jakiej frakcji odnosi się ten próg lub w jaki sposób należy go ustalić?

5)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze i drugie: Czy w przypadku zastosowania przepisów dotyczących energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych do energii elektrycznej, która jest tylko częściowo wytwarzana z odpadów ulegających biodegradacji, można zastosować koncepcję prawną zawartą w art. 5 ust. 3 akapit drugi dyrektywy 2009/28/WE w ten sposób, że przepisy te mają zastosowanie tylko do części energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii i część ta jest obliczana na podstawie wartości energetycznej poszczególnych źródeł energii?

---

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.U. L 140, s. 16).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Belgia) w dniu 24 września 2021 r. – NY / Herios SARL

(Sprawa C-593/21)

(2021/C 502/21)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: NY

Strona pozwana: Herios SARL

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 17 ust. 2 lit. a) tiret pierwsze dyrektywy Rady 86/653/EWG z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie koordynacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do przedstawicieli handlowych działających na własny rachunek (1) należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji takiej jak rozpatrywana świadczenie wyrównawcze należne głównemu przedstawicielowi handlowemu w związku z klientelą pozyskaną przez przedstawiciela handlowego działającego jako podwykonawca nie stanowi „znacznej korzyści” dla głównego przedstawiciela handlowego?

---

(1)  Dz.U. 1986, L 382, s. 17.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bayerisches Verwaltungsgericht Ansbach (Niemcy) w dniu 27 września 2021 r. – LSI – Germany GmbH / Freistaat Bayern

(Sprawa C-595/21)

(2021/C 502/22)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bayerisches Verwaltungsgericht Ansbach

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: LSI – Germany GmbH

Druga strona postępowania: Freistaat Bayern (reprezentowany przez Bayerische Kontrollbehörde für Lebensmittelsicherheit und Veterinärwesen)

Pytania prejudycjalne

1)	Czy pojęcie „nazwy produktu” w pkt 4 części A załącznika VI do rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 (1) należy interpretować w ten sposób, że jest ono równoznaczne z „nazwą środka spożywczego” w rozumieniu art. 17 ust. 1–3 rozporządzenia (UE) nr 1169/2011?

2)

W wypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze: Czy „nazwa produktu” to nazwa, pod którą środek spożywczy jest oferowany w handlu i w reklamie i pod którą jest on powszechnie znany konsumentom, nawet jeśli nie jest to nazwa środka spożywczego, lecz nazwa chroniona, nazwa marki lub nazwa wymyślona w rozumieniu art. 17 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1169/2011?

3)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie: Czy „nazwa produktu” może również składać się z dwóch elementów, z których jeden jest nazwą rodzajową lub określeniem ogólnym chronionym na podstawie prawa o znakach towarowych i niezwiązanym z poszczególnym środkiem spożywczym, które jest uzupełnione w odniesieniu do poszczególnych produktów o konkretyzujący dopisek (stanowiący drugą część nazwy produktu)?

4)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie trzecie: Który z dwóch elementów nazwy produktu należy uznać za miarodajny dla danych szczegółowych zgodnie z pkt 4 lit. b) części A załącznika VI do rozporządzenia (UE) nr 1169/2011, jeżeli te dwa elementy nazwy produktu są wydrukowane na opakowaniu w różnych rozmiarach?

---

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności oraz zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz.U. 2011 L 304, s. 18).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja) w dniu 28 września 2021 r. – QE / Caisse régionale de Crédit mutuel de Loire-Atlantique et du Centre Ouest

(Sprawa C-600/21)

(2021/C 502/23)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: QE

Strona pozwana: Caisse régionale de Crédit mutuel de Loire-Atlantique et du Centre Ouest

Pytania prejudycjalne

1)

Czy wykładni art. 3 ust. 1 i art. 4 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (1) należy dokonywać w ten sposób, że sprzeciwiają się one w przypadku umów konsumenckich umownemu zwolnieniu z wymogu wezwania do zapłaty, nawet jeśli zwolnienie to jest przewidziane w sposób wyraźny i jednoznaczny w umowie?

2)

Czy wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 26 stycznia 2017 r., Banco Primus (C-421/14), należy rozumieć w ten sposób, że przekraczające 30 dni opóźnienie w płatności jednej raty należności głównej, odsetek lub świadczeń dodatkowych może stanowić niewykonanie zobowiązania o charakterze wystarczająco poważnym w stosunku do kwoty kredytu i okresu, na który go udzielono oraz ogólnej równowagi stosunków umownych?

3)

Czy wykładni art. 3 ust. 1 i art. 4 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. należy dokonywać w ten sposób, że sprzeciwiają się one warunkowi umowy przewidującemu natychmiastową wymagalność zapłaty całego długu w przypadku opóźnienia w płatności przekraczającego 30 dni, jeśli prawo krajowe, które nakazuje wysłanie wezwania do zapłaty przed stwierdzeniem natychmiastowej wymagalności zapłaty całego długu, pozwala na odstąpienie przez strony od tego warunku, wymagając w takim wypadku odpowiedniego uprzedniego powiadomienia?

4)

Czy wskazane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 26 stycznia 2017 r., Banco Primus (C-421/14), cztery kryteria oceny przez sąd krajowy ewentualnie nieuczciwego charakteru warunku umowy dotyczącego natychmiastowej wymagalności zapłaty całego długu w przypadku niewywiązywania się przez dłużnika przez określony czas z ciążących na nim zobowiązań są kryteriami, które mają być spełnione łącznie, czy też alternatywnie?

5)	Czy w przypadku, gdyby kryteria te miały być spełnione łącznie, można by jednak wykluczyć nieuczciwy charakter tego warunku umowy ze względu na relatywnie różną wagę tego czy innego kryterium?

---

(1)  Dz.U. 1993, L 95, s. 29.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Belgia) w dniu 30 września 2021 r. – XXX / État belge

(Sprawa C-607/21)

(2021/C 502/24)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État (Belgia)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: XXX

Strona pozwana: État belge

Pytania prejudycjalne

1)

Czy w ramach badania pojęcia osoby pozostającej na utrzymaniu w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. d) dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (1), należy uwzględnić sytuację wnioskodawcy, który przebywa już na terytorium państwa, w którym zamieszkał członek rodziny rozdzielonej?

2)	W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy należy ustanowić różnicę w traktowaniu wnioskodawcy, który przebywa na terytorium tego państwa zgodnie z prawem i wnioskodawcy, który przebywa tam nielegalnie?

3)

Czy art. 2 ust. 2 lit. d) dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG, należy interpretować w ten sposób, że aby zostać uznanym za pozostającego na utrzymaniu i w związku z tym podlegać definicji „członka rodziny”, o której mowa w tym przepisie, bezpośredni wstępny może powołać się na sytuację rzeczywistej zależności materialnej w państwie pochodzenia, potwierdzonej dokumentami, które w chwili złożenia wniosku o wydanie karty pobytowej dla członka rodziny obywatela Unii mają już kilka lat, z tego względu, że wyjazd z państwa pochodzenia i złożenie wniosku o wydanie karty pobytowej w przyjmującym państwie członkowskim nie zbiegają się w czasie?

4)

W przypadku odpowiedzi przeczącej na pytanie trzecie, jakie są kryteria oceny sytuacji zależności materialnej wnioskodawcy, który ubiega się o dołączenie do obywatela Unii lub jego partnerki korzystając ze statusu wstępnego, nie mogąc przy tym uzyskać zezwolenia na pobyt na podstawie wniosku złożonego bezpośrednio po opuszczeniu państwa pochodzenia?

---

(1)  Dz.U. 2004, L 158, s. 77.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – Lito Maieftiko Gynaikologiko kai Cheirourgiko Kentro / Komisja

(Sprawa T-191/16) (1)

(Pomoc finansowa - Szósty program ramowy w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji, przyczyniający się do utworzenia Europejskiej Przestrzeni Badawczej i innowacji (2002 – 2006) - Umowa dotycząca pomocy finansowej Unii na rzecz projektu w dziedzinie współpracy medycznej - Decyzja stanowiąca tytuł egzekucyjny - Właściwość Komisji - Umowy o udzielenie dotacji - Odzyskanie części wypłaconego wkładu finansowego - Klauzula arbitrażowa - Koszty kwalifikowalne - Uzasadnione oczekiwania)

(2021/C 502/25)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Lito Maieftiko Gynaikologiko kai Cheirourgiko Kentro AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat E. Tzannini)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Katsimerou, L. André i J. Estrada de Solà, pełnomocnicy, których wspierała adwokat E. Roussou)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2016) 1080 final z dnia 16 lutego 2016 r. dotyczącej odzyskania kwoty 109 415,20 EUR wraz z odsetkami, wypłaconej skarżącej w ramach pomocy finansowej w celu wsparcia projektu w zakresie badań medycznych.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Lito Maieftiko Gynaikologiko kai Cheirourgiko Kentro AE zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 251 z 11.7.2016.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – Polskie Linie Lotnicze „LOT” / Komisja

(Sprawa T-240/18) (1)

(Konkurencja - Koncentracje - Transport lotniczy - Decyzja uznająca koncentrację za zgodną z rynkiem wewnętrznym i z porozumieniem EOG - Rynek właściwy - Ocena wpływu koncentracji na konkurencję - Brak zobowiązania - Obowiązek uzasadnienia)

(2021/C 502/26)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Polskie Linie Lotnicze „LOT” S.A. (Warszawa, Polska) (przedstawiciele: adwokaci M. Jeżewski i M. König)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Wildpanner, T. Franchoo i J. Szczodrowski, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: easyJet plc (Luton, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: M. Odriozola Alén i T. Reeves, adwokaci, oraz I. Terlecka, radca prawny)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 8776 final z dnia 12 grudnia 2017 r. uznającej koncentrację za zgodną z rynkiem wewnętrznym i z porozumieniem EOG (sprawa COMP/M.8672 – easyJet/Niektóre aktywa Air Berlin).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Polskie Linie Lotnicze „LOT” S.A. zostają obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 200 z 11.6.2018.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – Polskie Linie Lotnicze „LOT” / Komisja

(Sprawa T-296/18) (1)

(Konkurencja - Koncentracje - Transport lotniczy - Decyzja uznająca koncentrację za zgodną z rynkiem wewnętrznym i z porozumieniem EOG - Rynek właściwy - Ocena wpływu koncentracji na konkurencję - Zobowiązania - Obowiązek uzasadnienia)

(2021/C 502/27)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Polskie Linie Lotnicze „LOT” S.A. (Warszawa, Polska) (przedstawiciele: adwokaci M. Jeżewski i M. König)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Wildpanner, T. Franchoo i J. Szczodrowski, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Deutsche Lufthansa AG (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci S. Völcker i R. Benditz)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 9118 final z dnia 21 grudnia 2017 r. uznającej koncentrację za zgodną z rynkiem wewnętrznym i z porozumieniem EOG (sprawa COMP/M.8633 – Lufthansa/Niektóre aktywa Air Berlin).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Polskie Linie Lotnicze „LOT” S.A. zostają obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 231 z 2.7.2018.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – ZU / Komisja

(Sprawy połączone T-671/18 i T-140/19) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Przeniesienie w interesie służby - Artykuł 12a regulaminu pracowniczego - Mobbing - Artykuł 25 regulaminu pracowniczego - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony i prawo do bycia wysłuchanym - Oczywisty błąd w ocenie - Zasada dobrej administracji i obowiązek dbałości - Artykuł 22a regulaminu pracowniczego - Nadużycie władzy - Artykuł 24 regulaminu pracowniczego - Wniosek o udzielenie wsparcia - Oddalenie wniosku - Postępowanie w sprawie oceny za 2017 r. - Sprawozdanie z oceny - Postępowanie w sprawie oceny za 2018 r. - Propozycja nieawansowania - Odpowiedzialność)

(2021/C 502/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZU (przedstawiciel: adwokat C. Bernard-Glanz)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: I. Melo Sampaio, D. Milanowska i L. Vernier, pełnomocnicy, których wspierają adwokaci D. Waelbroeck i A. Duron)

Przedmiot

W sprawie T-671/18, skarga na podstawie art. 270 TFUE mająca na celu, po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 12 października 2018 r. przenoszącej skarżącego do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w Brukseli (Belgia), pisma Komisji z dnia 29 października 2018 r., w którym potwierdziła ona tymczasowo, że datą przydzielenia skarżącego do pracy w OLAF-ie będzie dzień 1 grudnia 2018 r. i przekazała mu praktyczne informacje dotyczące jego powrotu do Brukseli oraz decyzji oddalającej zażalenie na obie te decyzje, oraz po drugie, naprawienie szkody, jaką skarżący miał ponieść w wyniku, między innymi, tych decyzji oraz, w sprawie T-140/19, skarga na podstawie art. 270 TFUE mająca na celu stwierdzenie nieważności sprawozdania z oceny skarżącego za rok 2017, propozycji nieawansowania go w 2018 r., oddalenia jego wniosku o udzielenie wsparcia złożonego w dniu 26 stycznia 2018 r. oraz decyzji oddalających zażalenia wniesione na te trzy decyzje.

Sentencja

1)	Skargi w sprawach połączonych T-671/18 i T-140/19 zostają oddalone.

2)	ZU zostaje obciążony kosztami postępowania, w tym kosztami związanymi z postępowanie w sprawie środka tymczasowego w sprawie T-671/18 R.

---

(1)  Dz.U. C 16 z 14.1.2019.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – Rosca / Komisja

(Sprawa T-434/19) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Zatrudnienie - Ogłoszenie o konkursie - Konkurs otwarty EPSO/AD/363/18 - Decyzja komisji konkursowej o niedopuszczeniu strony skarżącej do kolejnego etapu konkursu - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie - Artykuł 27 regulaminu pracowniczego - Równość traktowania)

(2021/C 502/29)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ioana-Felicia Rosca (Wiedeń, Austria) (przedstawiciele: adwokaci L.O. Tufler i B. Nelissen)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Brauhoff, D. Milanowska i L. Vernier, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie, na podstawie art. 270 TFUE, stwierdzenia nieważności decyzji komisji konkursowej konkursu otwartego na podstawie dyplomów i egzaminów EPSO/AD/363/18 z dnia 22 marca 2019 r. oddalającej kandydaturę skarżącej i niedopuszczającej jej do etapu oceny zintegrowanej w ramach wspomnianego konkursu.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Ioana-Felicia Rosca zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 295 z 2.9.2019.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – Novolipetsk Steel / Komisja

(Sprawa T-790/19) (1)

(Środki, które Unia może podjąć w stosunku do połączonego oddziaływania środków antydumpingowych lub antysubsydyjnych i środków ochronnych - Przywóz wyrobów płaskich ze stali walcowanych na zimno i wyrobów płaskich walcowanych na gorąco z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej - Zmiana rozporządzeń nakładających środki antydumpingowe lub antysubsydyjne na wyroby objęte środkami ochronnymi - Zasada niedyskryminacji - Oczywisty błąd w ocenie)

(2021/C 502/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Novolipetsk Steel PAO (Lipieck, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci E. Gergondet i P. Vander Schueren)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Luengo i P. Němečková, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1382 z dnia 2 września 2019 r. zmieniającego niektóre rozporządzenia nakładające środki antydumpingowe lub antysubsydyjne na niektóre wyroby ze stali objęte środkami ochronnymi (Dz.U. 2019, L 227, s. 1) w zakresie, w jakim dotyczy ono strony skarżącej.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Novolipetsk Steel PAO zostaje obciążona własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

---

(1)  Dz.U. C 10 z 13.1.2020.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – JMS Sports / EUIPO – Inter Vion (Spiralna gumka do włosów)

(Sprawa T-823/19) (1)

(Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający spiralną gumkę do włosów - Ujawnienie wcześniejszych wzorów - Ujawnienie w Internecie - Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 6/2002 - Równość broni - Dowody przedstawione po raz pierwszy przed Sądem)

(2021/C 502/31)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: JMS Sports sp. z o.o. (Łódź, Polska) (przedstawiciele: D. Piróg i J. Słupski, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: E. Śliwińska i D. Walicka, pełnomocnicy).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Inter-Vion S.A. (Warszawa, Polska) (przedstawiciele: T. Grucelski i T. Gawliczek, adwokaci).

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 września 2019 r. (sprawa R 1573/2018-3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między Inter Vion a JMS Sports.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	JMS Sports sp. z o.o. pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i przez Inter Vion S.A.

---

(1)  Dz.U. C 54 z 17.2.2020.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – Intis / EUIPO – Televes (TELEVEND)

(Sprawa T-112/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy TELEVEND - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy TELEVES - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001])

(2021/C 502/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca:: Intis d.o.o. (Zagrzeb, Chorwacja) (przedstawiciel: adwokat T. Nagy)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: V. Ruzek, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Televes, SA (Saint-Jacques-de-Compostelle, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat F. Peña López)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 grudnia 2019 r. (sprawa R 1923/2019-5), dotycząca postępowania między Televes a Intis w sprawie unieważnienia prawa do znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Intis d.o.o. zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 137 z 27.4.2020.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – Square / EUIPO ($ Cash App)

(Sprawa T-210/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską - Graficzny znak towarowy $ Cash App - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak odróżniającego charakteru - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Prawo do bycia wysłuchanym - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 94 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001 - Równość traktowania i zasada dobrej administracji)

(2021/C 502/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Square, Inc. (San Francisco, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: M. Hawkins, solicitor oraz adwokaci K. Lüder i T. Dolde)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: L. Lapinskaite, J. Crespo Carrillo i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 5 lutego 2020 r. (sprawa R 811/2019-1) dotyczącą międzynarodowej rejestracji wskazującej Unię Europejską graficznego znaku towarowego $ Cash App.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Square, Inc. pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

---

(1)  Dz.U. C 209 z 22.6.2020.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – Square / EUIPO ($ Cash App)

(Sprawa T-211/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Graficzny znak towarowy $ Cash App - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Prawo do bycia wysłuchanym - Artykuł 94 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001)

(2021/C 502/34)

Język postępowania:angielski

Strony

Strona skarżąca: Square, Inc. (San Francisco, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: M. Hawkins, solicitor, adwokaci K. Lüder i T. Dolde)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: L. Lapinskaite, J. Crespo Carrillo i V. Ruzek, pełnomocnicy).

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 5 lutego 2020 r. (sprawa R 810/2019-1), dotyczącą rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską graficznego znaku towarowego $ Cash App.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Square, Inc. pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

---

(1)  Dz.U. C 209 z 22.6.2020.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – St. Hippolyt / EUIPO – Raisioaqua (Vital like nature)

(Sprawa T-351/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Vital like nature - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy VITAL - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 2017/1001])

(2021/C 502/35)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: St. Hippolyt Holding GmbH (Dielheim, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Gail)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: V. Ruzek, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Raisioaqua Oy (Raisio, Finlandia) (przedstawiciel: adwokat K. Rantala)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 marca 2021 r. (sprawa R 1279/2019-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Raisioaqua a St. Hippolyt Holding.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	St. Hippolyt Holding GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 247 z 27.7.2020.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – St. Hippolyt / EUIPO – Elephant (Strong like nature)

(Sprawa T-352/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Strong like nature - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy STRONG NATURE - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 2017/1001)

(2021/C 502/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: St. Hippolyt Holding GmbH (Dielheim, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Gail)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: L. Lapinskaite i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Preduzeće za proizvodnju, unutrašnju i spoljnu trgovinu Elephant Co. d.o.o. (Belgrad, Serbia) (przedstawiciel: adwokat D. Cañadas Arcas)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 27 marca 2021 r. (sprawa R 1909/2019-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Preduzeće za proizvodnju, unutrašnju i spoljnu trgovinu Elephant a St. Hippolyt Holding.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	St. Hippolyt Holding GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 247 z 27.7.2020.

Wyrok Sądu z dnia 27 października 2021 r. – Jiruš / EUIPO – Nile Clothing (Racing Syndicate)

(Sprawa T-356/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy Racing Syndicate - Wcześniejszy słowny międzynarodowy znak towarowy SYNDICATE - Przedstawienie dowodów po raz pierwszy przed izbą odwoławczą - Artykuł 95 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001])

(2021/C 502/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Václav Jiruš (Vitín, Republika Czeska) (przedstawiciel: adwokat J. Zedníková)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Gája, pełnomocnik).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Nile Clothing AG (Sutz-Lattrigen, Szwajcaria) (przedstawiciele: adwokaci C. Raßmann, M. Suether i F. Adinolfi)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 31 marca 2020 r. (sprawa R 1488/2019-5), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Nile Clothing a M. Jirušem.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Václav Jiruš pokrywa koszty postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 255 z 3.8.2020.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – Yadex International / EUIPO – Sütas Süt Ürünleri (PINAR Süzme Peynir)

(Sprawa T-559/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Graficzny znak towarowy PINAR Süzme Peynir - Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy Süzme Peynir - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2021/C 502/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Yadex International GmbH (Frankfurt nad Menem, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat N. Johnson)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Sütas Süt Ürünleri AS (Bursa, Turcja) (przedstawiciel: adwokat O. Ruhl)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 lipca 2020 r. (sprawa R 2127/2019-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Sütas Süt Ürünleri a Yadex International.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Yadex International GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 371 z 3.11.2020.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r. – Yadex International / EUIPO – Sütas Süt Ürünleri (PINAR Tam kivaminda Süzme Peynir Yumusacik ve Leziz)

(Sprawa T-560/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Graficzny znak towarowy PINAR Tam kivaminda Süzme Peynir Yumusacik ve Leziz - Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy Süzme Peynir - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2021/C 502/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Yadex International GmbH (Frankfurt nad Menem, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat N. Johnson)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Sütas Süt Ürünleri AS (Bursa, Turcja) (przedstawiciel: adwokat O. Ruhl)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 lipca 2020 r. (sprawa R 2126/2019-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Sütas Süt Ürünleri a Yadex International.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Yadex International GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 371 z 3.11.2020.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r– Roller / EUIPO – Flex Equipos de Descanso (DORMILLO)

(Sprawa T-596/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Graficzny znak towarowy DORMILLO - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy DORMILON - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2021/C 502/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Roller GmbH & Co. KG (Gelsenkirchen, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat W. Zürbig)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Flex Equipos de Descanso, SA (Getafe, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 czerwca 2020 r. (sprawa R 2846/2019-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Flex Equipos de Descanso a Roller.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Roller GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 378 z 9.11.2020.

Wyrok Sądu z dnia 20 października 2021 r– Roller / EUIPO – Flex Equipos de Descanso (Dormillo)

(Sprawa T-597/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Słowny znak towarowy Dormillo - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy DORMILON - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2021/C 502/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Roller GmbH & Co. KG (Gelsenkirchen, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat W. Zürbig)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Flex Equipos de Descanso, SA (Getafe, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 czerwca 2020 r. (sprawa R 2847/2019-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Flex Equipos de Descanso a Roller.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Roller GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 390 z 16.11.2020.

Postanowienie Sądu z dnia 1 października 2021 r. – IJ / Parlament

(Sprawa T-74/20) (1)

(Służba Publiczna - Artykuł 100 WZIP - Pięcioletnie zastrzeżenie medyczne - Skarga do Rzecznika Praw Obywatelskich - Termin do wniesienia skargi - Przekroczenie terminu - Brak nowych istotnych okoliczności faktycznych - Niedopuszczalność)

(2021/C 502/42)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: IJ (przedstawiciele: adwokatki L. Levi, M. Vandenbussche i A. Champetier)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: T. Lazian i C. González Argüelles, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i M. Alver, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Bohr, L. Vernier i M. Brauhoff, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniesiony na podstawie 270 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2018 r. o zastosowaniu do skarżącej zastrzeżenia medycznego, o którym mowa w art. 100 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej oraz w stosownym razie stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 29 października 2019 r. oddalającej zażalenie skarżącej z dnia 8 stycznia 2019 r. na tę decyzję.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	IJ pokrywa własne koszty postępowania oraz koszty poniesione przez Parlament Europejski.

3)	Rada Unii Europejskiej i Komisja pokrywają własne koszty postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 103 z 30.3.2020.

Postanowienie Sądu z dnia 14 października 2021 r. – Junqueras i Vies / Parlament

(Sprawa T-100/20) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Prawo instytucjonalne - Członek Parlamentu - Przywileje i immunitety - Petycja o ochronę przywilejów i immunitetów - Decyzja przewodniczącego Parlamentu o nienadaniu biegu tej petycji - Brak interesu prawnego - Niedopuszczalność)

(2021/C 502/43)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Oriol Junqueras i Vies (Sant Joan de Vilatorrada, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat M. Marsal i Ferret)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: N. Görlitz i C. Burgos, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji przewodniczącego Parlamentu z dnia 10 grudnia 2019 r. o nienadaniu biegu petycji wniesionej między innymi w imieniu skarżącego, mającej na celu ochronę jego immunitetów określonych w art. 9 akapity pierwszy i drugi Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Postępowanie w przedmiocie wniosku Królestwa Hiszpanii o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta zostaje umorzone.

3)	Oriol Junqueras i Vies pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Parlament Europejski.

4)	Królestwo Hiszpanii pokrywa własne koszty poniesione w związku ze złożonym przez nie wnioskiem o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

---

(1)  Dz.U. C 114 z dnia 6.4.2020.

Postanowienie Sądu z dnia 19 października 2021 r. – JH / Europol

(Sprawa T-208/20) (1)

(Skarga o odszkodowanie - Służba publiczna - Personel tymczasowy - Europol - Moc dowodowa przedstawionych dowodów - Brak aktu niekorzystnego - Nieprawidłowość postępowania poprzedzającego wniesienie skargi - Niedopuszczalność)

(2021/C 502/44)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: JH (przedstawiciel: adwokaci M. Quaas i T. Flachsbarth)

Strona pozwana: Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (przedstawiciel: O. Sajin i A. Ketels, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata B. Wägenbaura)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie naprawienia szkody, jaką skarżący miał ponieść w następstwie z jednej strony wydanego przez Europol polecenia z dnia 2 kwietnia 2019 r. o zwolnieniu go z pełnionej funkcji ze skutkiem natychmiastowym oraz z drugiej strony nienadaniu biegu, wbrew obowiązującym przepisom, skardze, którą wniósł na to polecenie.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	JH zostaje obciążony kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 191 z 8.6.2020.

Postanowienie Sądu z dnia 5 października 2021 r. – Junqueras i Vies / Parlament

(Sprawa T-613/20) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Przyjęcie przez Parlament do wiadomości wyboru na posła europejskiego w następstwie zwolnienia mandatu przez innego posła - Legitymacja procesowa - Pojęcie „adresata” decyzji - Brak bezpośredniego oddziaływania - Brak aktu regulacyjnego o charakterze generalnym - Niedopuszczalność)

(2021/C 502/45)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Oriol Junqueras i Vies (Sant Joan de Vilatorrada, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat M. Marsal i Ferret)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: N. Görlitz, T. Lukácsi i C. Burgos, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności aktu przyjęcia przez Parlament do wiadomości wyboru Jordiego Solégo i Ferranda na posła europejskiego w zastępstwie skarżącego ze skutkiem od dnia 3 stycznia 2020 r., ogłoszonego przez przewodniczącego Parlamentu na posiedzeniu plenarnym w dniu 23 lipca 2020 r.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Postępowanie w przedmiocie wniosku Królestwa Hiszpanii o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta zostaje umorzone

3)	Oriol Junqueras i Vies zostaje obciążony kosztami postępowania.

4)	Królestwo Hiszpanii pokrywa własne koszty poniesione w związku ze złożonym przez nie wnioskiem o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

---

(1)  Dz.U. C 390 z 16.11.2020.

Postanowienie Sądu z dnia 14 października 2021 r. – Amazon.com i in. / Komisja

(Sprawa T-19/21) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Konkurencja - Nadużycie pozycji dominującej - Sprzedaż online - Decyzja o wszczęciu postępowania wyjaśniającego - Zakres terytorialny postępowania wyjaśniającego - Wyłączenie Włoch - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Akt przygotowawczy - Niedopuszczalność)

(2021/C 502/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Amazon.com, Inc. (Wilmington, Delaware, Stany Zjednoczone), Amazon Services Europe Sàrl (Luksemburg, Luksemburg), Amazon EU Sàrl (Luksemburg), Amazon Europe Core Sàrl (Luksemburg) (przedstawiciele: adwokaci A. Komninos i G. Tantulli)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Ernst, T. Franchoo, G. Meessen i C. Sjödin, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności części decyzji Komisji C(2020) 7692 final z dnia 10 listopada 2020 r. o wszczęciu postępowania na podstawie art. 102 TFUE w sprawie AT.40703 Amazon – Buy Box.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)

Postępowanie w przedmiocie złożonych przez Republikę Włoską, Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato (urząd ochrony konkurencji i reguł rynku, Włochy), Chamber of Commerce of the United States of America (izbę handlową Stanów Zjednoczonych Ameryki) i Computer & Communications Industry Association wniosków o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta zostaje umorzone.

3)	Amazon.com, Inc., Amazon Services Europe Sàrl, Amazon EU Sàrl i Amazon Europe Core Sàrl pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

4)	Republika Włoska, urząd ochrony konkurencji i reguł rynku, izba handlowa Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz Computer & Communications Industry Association pokrywają własne koszty związane z wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

---

(1)  Dz.U. C 72 z 1.3.2021.

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 20 października 2021 r. – Girardi / EUIPO

(Sprawa T-497/21 R)

(Środki tymczasowe - Znak towarowy Unii Europejskiej - Zawodowe reprezentowanie - Wniosek o zawieszenie wykonania - Brak pilnego charakteru)

(2021/C 502/47)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Giovanna Paola Girardi (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat G. Macías Bonilla)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Söder i G. Predonzani, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparty na art. 278 i 279 TFUE wniosek o zawieszenie wykonania, po pierwsze, decyzji EUIPO z dnia 14 czerwca 2021 r. dotyczącej zdolności występowania przez skarżącą przed EUIPO w charakterze pełnomocnika, oraz, po drugie, wytycznych EUIPO dotyczących rozpatrywania spraw związanych ze znakami towarowymi Unii Europejskiej, w części dotyczącej zawodowego reprezentowania przed EUIPO przez hiszpańskich adwokatów (część A, sekcja 5, załącznik 1).

Sentencja

1)	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Skarga wniesiona w dniu 8 września 2021 r. – European Lotto and Betting / EUIPO – Tipp24 Services (Cash4Life)

(Sprawa T-554/21)

(2021/C 502/48)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: European Lotto and Betting Ltd (Ocean Village, Gibraltar) (przedstawiciel: D. Egan, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Tipp24 Services Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy Cash4Life – unijny znak towarowy nr 15 065 964

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 8 czerwca 2021 r. w sprawie R 264/2020-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	nakazanie EUIPO i Tipp24 pokrycia własnych kosztów oraz kosztów poniesionych przez European Lotto and Betting Ltd.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 7 września 2021 r. – WG / EUIPO

(Sprawa T-567/21)

(2021/C 502/49)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: WG (przedstawiciel: adwokat P. Schimanek)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Zarządu EUIPO z dnia 17 listopada 2020 r., na mocy której skarżąca nie została powołana na członka izby odwoławczej w wyniku postępowania w sprawie naboru EXT/20/42/AD 11/Członek komisji odwoławczej;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Zarządu z tego samego dnia powołującej Ninę Korjus, Alejandrę González i Sergia Rizza na członków izby odwoławczej;

—	stwierdzenie nieważności decyzji, na mocy której skarżącej nie znalazła się na liście sześciu kandydatów, poddanej przez komisję rekrutacyjną pod głosowanie Zarządu;

—	stwierdzenie nieważności wszystkich decyzji poprzedzających i przygotowujących te decyzje, wydanych przez komisję rekrutacyjną, Zarząd i ewentualnie inne osoby w ramach postępowania w sprawie naboru EXT/20/AD 11/Członek komisji odwoławczej;

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 7 czerwca 2021 r. oddalającej zażalenie skarżącej;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 166 rozporządzenia (UE) 2017/1001 (1) i uchybień proceduralnych — Zgodnie z art. 166 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001 to Zarząd EUIPO posiada kompetencje do powoływania członków izb odwoławczych. Zarząd zrzekł się swoich kompetencji decyzyjnych i przekazał je podkomitetowi przygotowawczemu. Podkomitet przygotowawczy przekroczył swoje czysto przygotowawcze kompetencje i podjął własne decyzje. Zarząd nie mógł być w stanie ich zrozumieć, ponieważ nie zostały mu przedstawione istotne i decydujące informacje. — Skład podkomitetu narusza art. 166 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001 ze względu na obecność prezesa izb odwoławczych. Prezes izb odwoławczych nie zasiada w Zarządzie. Obecność prezesa izb odwoławczych narusza brzmienie art. 166 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001, wymieniającego kompetencje organów i komitetów, o których w nim mowa.

2.

Zarzut drugi dotyczący oczywistych błędów w ocenie wynikających z obiektywnej nieprzydatności oceny kandydatów podczas rozmowy kwalifikacyjnej — Znajomość języków kandydatów oceniano tylko od poziomu C1 podczas rozmowy kwalifikacyjnej. Znajomość języków, którą kandydaci zgłosili i określili na poziomie B2, nie była w ogóle sprawdzana. Przeprowadzono tylko jedną rozmowę. Nie sprawdzono umiejętności czytania i pisania. Krótka rozmowa na tematy dotyczące życia codziennego ewidentnie nie była odpowiednia do oceny poziomu C1, określonego w ogłoszeniu o naborze poprzez odniesienie do Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego. — Kompetencje osobiste, o których mowa w pkt 4 lit. e) ogłoszenia o naborze, zostały ocenione wyłącznie wspólnie przez trzech członków podkomitetu przygotowawczego. Nie posiadali oni jednak ani wykształcenia w zakresie zasobów ludzkich i rekrutacji, ani wystarczającego przeszkolenia, dlatego też ewaluacja ta mogła opierać się jedynie na subiektywnej ocenie.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia ogłoszenia o naborze i późniejszej zmiany kryteriów naboru — Strona pozwana nie przestrzegała brzmienia ogłoszenia o naborze. Nie zaprosiła na rozmowę kwalifikacyjną tylko „najbardziej wykwalifikowanych kandydatów”. Następnie zmieniła kryteria naboru poprzez zastosowanie nieprzewidzianego w ogłoszeniu współczynnika ważenia kryteriów.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasad równego traktowania, przejrzystości i obowiązku zasięgania informacji, braków w uzasadnieniu i przekroczenia kompetencji. — Zdaniem skarżącej, na rozmowę kwalifikacyjną zaproszono dwie nierówne kategorie kandydatów: tych, którzy zostali ocenieni jako „doskonali” i tych, którzy zostali ocenieni jako „bardzo dobrzy”. Ponadto pierwsze oceny, przyznane po weryfikacji pisemnych zgłoszeń, nie były później uwzględniane, ponieważ dla sporządzenia listy 6 kandydatów przedstawionych przez komisję rekrutacyjną Zarządowi pod głosowanie decydujące znaczenie miała jedynie ocena uzyskana podczas rozmowy kwalifikacyjnej. — Kryteria dotyczące zaproszenia na rozmowę kwalifikacyjną zostały następnie zmienione w stosunku do tych z ogłoszenia o naborze. Odbyło się to w czasie, gdy sekretariat Zarządu posiadał wiedzę na temat umiejętności i kompetencji poszczególnych kandydatów. — Kluczowe etapy procedury nie zostały udokumentowane. Nie istnieje protokół z przeprowadzania rozmów kwalifikacyjnych. — Brakuje uzasadnienia dla obniżenia oceny podczas rozmowy kwalifikacyjnej o dwa stopnie (z „doskonałej” na „dobrą”), co stanowiło dewaluację wyników uzyskanych w pierwszym etapie procedury rekrutacyjnej.

---

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskie (Dz.U 2017, L 154, s. 1).

Skarga wniesiona w dniu 16 września 2021 r. – Kakuzo / EUIPO – Rauch Fruchtsäfte (Kakuzo)

(Sprawa T-592/21)

(2021/C 502/50)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Kakuzo GmbH (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci O. Spieker, A. Schönfleisch i D. Mienert)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Rauch Fruchtsäfte GmbH (Rankweil, Austria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego „Kakuzo” – zgłoszenie nr 17 452 541

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 8 lipca 2021 r. w sprawie R 356/2021-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 23 września 2021 r. – ADS L. Kowalik, B. Włodarczyk/EUIPO – ESSAtech (Piloty zdalnego sterowania [bezprzewodowe] (akcesoria do -))

(Sprawa T-611/21)

(2021/C 502/51)

Język skargi: polski

Strony

Strona skarżąca: ADS L. Kowalik, B. Włodarczyk s.c. (Sosnowiec, Polska) (przedstawiciel: M. Oleksyn, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: ESSAtech (Přistoupim, Republika Czeska)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca przed Sądem

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy Piloty zdalnego sterowania [bezprzewodowe] (akcesoria do -) – wzór wspólnotowy nr 4 539 302-0001

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 5 lipca 2021 r. w sprawie R 1070/2020-3

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i Uczestnika poniesionymi przez nich kosztami postępowania oraz obciążenie EUIPO i Uczestnika kosztami poniesionymi przez Skarżącego, w tym kosztami poniesionymi w ramach postępowania przed EUIPO.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenia artykułu 8 ustępu 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 w związku z artykułem 25 ustępem 1 literą b) rozporządzenia i naruszenie reguły prawnej ustanowionej w sprawie DOCERAM C-395/16 (1) w związku z naruszeniem artykułu 41 ustępu 2 litery c) w związku z artykułem 41 ustępem 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zasad dobrej administracji);

—

Naruszenia artykułu 63 ustępu 1 rozporządzenia w związku z artykułem 63 ustępem 2 rozporządzenia i naruszenia reguły prawnej ustanowionej w sprawie DOCERAM C-395/16 w związku z naruszeniem artykułu 41 ustępu 2 litery c) w związku z artykułem 41 ustępem 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zasad dobrej administracji).

---

(1)  Wyrok z dnia 8 marca 2018, DOCERAM GmbH przeciwko CeramTec GmbH, w sprawie C-395/16, EU:C:2018:172.

Skarga wniesiona w dniu 23 września 2021 r. – ADS L. Kowalik, B. Włodarczyk/EUIPO – ESSAtech (Piloty zdalnego sterowania [bezprzewodowe] (akcesoria do -))

(Sprawa T-612/21)

(2021/C 502/52)

Język skargi: polski

Strony

Strona skarżąca: ADS L. Kowalik, B. Włodarczyk s.c. (Sosnowiec, Polska) (przedstawiciel: M. Oleksyn, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: ESSAtech (Přistoupim, Republika Czeska)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca przed Sądem

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy Piloty zdalnego sterowania [bezprzewodowe] (akcesoria do -) – wzór wspólnotowy nr 4 539 302-0003

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 lipca 2021 r. w sprawie R 1072/2020-3

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i Uczestnika poniesionymi przez nich kosztami postępowania oraz obciążenie EUIPO i Uczestnika kosztami poniesionymi przez Skarżącego, w tym kosztami poniesionymi w ramach postępowania przed EUIPO.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenia artykułu 8 ustępu 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 w związku z artykułem 25 ustępem 1 literą b) rozporządzenia i naruszenie reguły prawnej ustanowionej w sprawie DOCERAM C-395/16 (1) w związku z naruszeniem artykułu 41 ustępu 2 litery c) w związku z artykułem 41 ustępem 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zasad dobrej administracji);

—

Naruszenia artykułu 63 ustępu 1 rozporządzenia w związku z artykułem 63 ustępem 2 rozporządzenia i naruszenia reguły prawnej ustanowionej w sprawie DOCERAM C-395/16 w związku z naruszeniem artykułu 41 ustępu 2 litery c) w związku z artykułem 41 ustępem 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zasad dobrej administracji).

---

(1)  Wyrok z dnia 8 marca 2018, DOCERAM GmbH przeciwko CeramTec GmbH, w sprawie C-395/16, EU:C:2018:172.

Skarga wniesiona w dniu 30 września 2021 r. – Rimini Street / EUIPO (WE DO SUPPORT)

(Sprawa T-634/21)

(2021/C 502/53)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Rimini Street, Inc. (Las Vegas, Nevada, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat E. Ratjen)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską słownego znaku towarowego „WE DO SUPPORT” – zgłoszenie nr. 1 559 178

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 3 sierpnia 2021 r. w sprawie R 710/2021-4

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 5 października 2021 r. – YD / FRA

(Sprawa T-648/21)

(2021/C 502/54)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: YD (przedstawiciele: adwokatki L. Levi i M. Vandenbussche)

Strona pozwana: Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji dyrektora pozwanej w sprawie odmowy zastosowania odstępstwa określonego w art. 12 ust. 2 lit. a) WZIP (1), a w konsekwencji rozwiązania z skarżącym umowy na podstawie art. 47 lit. c pkt ii) WZIP;

—	w stosownym razie stwierdzenie nieważności decyzji dyrektora pozwanej oddalającej zażalenie złożone przez skarżącego na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego na ww. decyzję;

—	zadośćuczynienie krzywdzie skarżącego szacowanej ex aequo et bono na 50 000 EUR;

—	zarządzenie środka dowodowego na podstawie art. 91 regulaminu postępowania w postaci przedstawienia przez pozwaną informacji na temat doświadczenia nowo powołanego księgowego figurującego w rejestrach Activity Based Budget (budżetu zadaniowego) pozwanej; oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi sześć zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy, naruszenia przez pozwaną prawa skarżącego do bycia wysłuchanym, ponieważ zaskarżona decyzja została wydana bez wysłuchania skarżącego przez dyrektora w następstwie negatywnego zalecenia kierownika służby prawnej pozwanej.

2.

Zarzut drugi, naruszenia przez pozwaną zasady pewności prawa. Skarżący kwestionuje fakt, że pismo wszczynające procedurę zgody na zastosowanie wyjątku zostało sporządzone kierownika wydziału Corporate Services pozwanej, przez co nie jest jasne, czy procedura była prowadzona przez właściwy organ. Ponadto nie zostało wykazane, że dyrektor pozwanej wyraził zgodę na to pismo. Skarżący podnosi również, że nawet kryteria oceny interesu służby są jasne w kwestii czy zostały wydane przez właściwy organ.

3.

Zarzut trzeci, naruszenia przez pozwaną zasady bezstronności, ponieważ zalecenie w sprawie skarżącego zostało wydane przez jego wcześniejszego bezpośredniego przełożonego, który nie znajdował się w sytuacji pozwalającej na ocenę jego zgłoszenia w świetle istotnych kryteriów oraz który nie był bezstronny.

4.	Zarzut czwarty, popełnienia przez pozwaną oczywistego błędu w ocenie interesu służby oraz w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Ponadto skarżący podnosi, że pozwana naruszyła obowiązek dobrej administracji i nadużyła władzy.

5.

Zarzut piąty, naruszenia przez pozwaną zasady dobrej administracji, obowiązku dbałości, a także art. 41 karty praw podstawowych i zasady pewności prawa, ponieważ skarżący, będący członkiem personelu ze Zjednoczonego Królestwa, nie miał jasności co do swojej sytuacji prawnej u pozwanej przez prawie dwa lata.

6.	Zarzut szósty, stwarzania przez zaskarżoną decyzję dyskryminacji ze względu na zdrowie skarżącego.

---

(1)  Rozporządzenie nr 31 (EWG), 11 (EWEA), w sprawie przyjęcia regulaminu pracowniczego urzędników i warunków zatrudniania innych pracowników Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. 1962 45, s. 1385).

Skarga wniesiona w dniu 11 października 2021 r. – H/2 Credit Manager / EUIPO – Hcapital Partners SCR (H/2 CAPITAL PARTNERS)

(Sprawa T-656/21)

(2021/C 502/55)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: H/2 Credit Manager LP (Stamford, Connecticut, Stany Zjedoczone) (przedstawiciel: S. Malynicz, Barrister-at-Law, i adwokat J. Bittner)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Hcapital Partners SCR, SA (Lizbona, Portugalia)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „H/2 CAPITAL PARTNERS” – zgłoszenie nr 17 599 374

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 lipca 2021 r. w sprawie R 1954/2019-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i drugiej strony w postępowaniu przed izbą odwoławczą (jeżeli postanowi uczestniczyć w niniejszym postępowaniu) kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Izba Odwoławcza popełniła błąd, uznając, że właściwym kręgiem odbiorców jest ogół społeczeństwa.

—	Izba Odwoławcza popełniła błąd, uznając, że oba znaki towarowe stanowią odrębne całości, biorąc pod uwagę ich dominujące i odróżniające elementy.

Skarga wniesiona w dniu 15 października 2021 r. – YF / EFCA

(Sprawa T-664/21)

(2021/C 502/56)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: YF (przedstawiciel: adwokat M. Casado García-Hirschfeld)

Strona pozwana: Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna;

w konsekwencji

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji z dnia 18 lutego 2021 r., na mocy której ze skarżącym rozwiązano umowę o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego na czas nieokreślony oraz stwierdzenie nieważności, w razie potrzeby, decyzji oddalającej zażalenie z dnia 5 lipca 2021 r.;

—	obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi jeden zarzut, który dzieli się na dwie części.

1.	Pierwsza część zarzutu dotyczy oczywistego błędu w ocenie.

2.	Druga część zarzutu dotyczy naruszenia zasady dobrej administracji i zasady proporcjonalności.

Skarga wniesiona w dniu 12 października 2021 r. – BAWAG PSK / EBC

(Sprawa T-667/21)

(2021/C 502/57)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciele: adwokaci H. Bälz i D. Bliesener)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 2 sierpnia 2021 r. (1).; oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów:

1.	Zarzut pierwszy dotyczący tego, że strona pozwana nie ma kompetencji do nakładania odsetek wyrównawczych na podstawie § 97 ust. 1 austriackiej ustawy bankowej (zwanej dalej „BWG”).

2.	Zarzut drugi dotyczący tego, że nakładanie odsetek wyrównawczych na podstawie § 97 ust. 1 BWG podlega przedawnieniu.

3.	Zarzut trzeci dotyczący tego, że strona skarżąca nie naruszyła przewidzianego w art. 395 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 375/2013 limitu dużych ekspozycji (2).

4.	Zarzut czwarty dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza prawo strony skarżącej do bycia wysłuchaną.

5.	Zarzut piąty dotyczący tego, że strona pozwana błędnie obliczyła kwotę odsetek wyrównawczych na podstawie § 97 ust. 1 BWG.

---

(1)  Nr SSM-2021-ATBAW-7_ESA-2018–0000126.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. 2013, L 176, s. 1–337).

Skarga wniesiona w dniu 18 października 2021 r. – Grupa „Lew”/EUIPO – Lechwerke (GRUPALEW.)

(Sprawa T-672/21)

(2021/C 502/58)

Język skargi: polski

Strony

Strona skarżąca: Grupa „LEW” S.A. (Częstochowa, Polska) (przedstawiciel: A. Korbela, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Lechwerke AG (Augsburg, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca przed Sądem

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego GRUPALEW. – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską Nr. 1 344 392

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 sierpnia 2021 r. w sprawie R 2763/2019-4

Żądania

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uchylenie zaskarżonej decyzji;

—	uchylenie (poprzedzającej zaskarżoną decyzję) decyzji Wydziału Sprzeciwów EUIPO z dnia 25 października 2019;

—	przekazanie do ponownego rozpoznania przez EUIPO sprzeciwu z dnia 13 września 2017 r. złożonego przez Lechwerke AG z siedzibą w Ausgburgu (Niemcy) nr B 002956640.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie artykułu 10 Rozporządzenia Delegowanego Komisji (UE) 2018/625 (1).

---

(1)  Rozporządzenie Delegowane Komisji (UE) 2018/625 z dnia 5 marca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej oraz uchylające rozporządzenie delegowane (UE) 2017/1430 (Dz.Urz. 2018, L 104, s. 1)

Skarga wniesiona w dniu 19 października 2021 r. – Target Brands / EUIPO – The Art Company B & S (art class)

(Sprawa T-676/21)

(2021/C 502/59)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Target Brands, Inc. (Minneapolis, Minnesota, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat R. Kunze)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: The Art Company B & S, SA (Quel, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy „art class” – zgłoszenie nr 16 888 737

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 października 2021 r. w sprawie R 1596/2019-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez Izbą Odwoławczą oraz Wydziałem Sprzeciwów.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 18 października 2021 r. – TL / Komisja

(Sprawa T-677/21)

(2021/C 502/60)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: TL (przedstawiciele: adwokatki L. Levi i N. Flandin)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności swojego sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej („CDR”) za 2019 r.;

—	ewentualnie stwierdzenie nieważności CDR w zakresie kwestionowanych uwag;

—	jednocześnie, w stosownym razie, stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 8 lipca 2021 r. oddalającej zażalenie skarżącej na CDR;

—	zasądzenie zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przez skarżącą; oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, iż w braku ustalenia jakiegokolwiek celu na 2019 r. pozwana nie mogła dokonać prawidłowej i sprawiedliwej oceny wyników pracy skarżącej w 2019 r. Skarżąca podnosi, że ten brak celów doprowadził do oczywistych błędów w ocenie, naruszenia obowiązku staranności i zasady dobrej administracji.

2.

Zarzut drugi, naruszenia przez pozwaną art. 43 regulaminu pracowniczego i Guidance for Reporting Officers (wytycznych dla oceniających). Skarżąca podnosi również, że pozwana popełniła oczywiste błędy w ocenie i nadużyła władzy. Skarżąca podnosi też, że pozwana naruszyła obowiązek staranności i dobrej administracji.

3.	Zarzut trzeci, naruszenia przez pozwaną art. 292 ust. 2 TFUE w związku z art. 25 ust. 2 regulaminu pracowniczego i art. 41 ust. 2 karty praw podstawowych.

Skarga wniesiona w dniu 19 października 2021 r. – Mendes / EUIPO – Actial Farmaceutica (VSL3TOTAL)

(Sprawa T-678/21)

(2021/C 502/61)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Mendes SA (Lugano, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat M. Cavattoni)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Actial Farmaceutica Srl (Rzym, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „VSL3TOTAL” – unijny znak towarowy nr 11 702 172

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 sierpnia 2021 r. w sprawie R 1568/2020-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uwzględnienie niniejszej skargi;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie drugiej strony postępowania kosztami i opłatami.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 60 ust. 1 lit. a) w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 20 października 2021 r. – Funline International / EUIPO (AMSTERDAM POPPERS)

(Sprawa T-680/21)

(2021/C 502/62)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Funline International (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat Y. Echevarría García)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego AMSTERDAM POPPERS– zgłoszenie nr 18 354 314

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 sierpnia 2021 r. w sprawie R 439/2021-2

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	dopuszczenie znaku towarowego w całości do rejestracji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w postepowaniu przed EUIPO.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) i lit. f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Postanowienie Sądu z dnia 18 października 2021 r. – Smiths Group i Siti 1 / Komisja

(Sprawa T-714/19) (1)

(2021/C 502/63)

Język postępowania: angielski

Prezes drugiej izby zarządziła wykreślenie sprawy z rejestru.

---

(1)  Dz.U. C 10 z 13.1.2020.

Postanowienie Sądu z dnia 5 października 2021 r. – Northgate i Northgate Europe / Komisja

(Sprawa T-719/19) (1)

(2021/C 502/64)

Język postępowania: angielski

Prezes drugiej izby zarządziła wykreślenie sprawy z rejestru.

---

(1)  Dz.U. C 19 z 20.1.2020.

Postanowienie Sądu z dnia 5 października 2021 r. – Arris Global / Komisja

(Sprawa T-731/19) (1)

(2021/C 502/65)

Język postępowania: angielski

Prezes drugiej izby zarządziła wykreślenie sprawy z rejestru.

---

(1)  Dz.U. C 19 z 20.1.2020.