		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 462

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 64 15 listopada 2021

Spis treści		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2021/C 462/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1
	Sąd
2021/C 462/02	Utworzenie izb i przydział sędziów do izb	2

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2021/C 462/03	Sprawa C-546/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Austria) – FN, GM, Adler Real Estate AG, HL, Petrus Advisers LLP / Übernahmekommission [Odesłanie prejudycjalne – Prawo spółek – Publiczne oferty przejęcia – Dyrektywa 2004/25/WE – Artykuł 5 – Obowiązkowa oferta – Artykuł 4 – Organ nadzoru – Prawomocna decyzja stwierdzająca naruszenie obowiązku złożenia publicznej oferty przejęcia – Moc wiążąca tej decyzji w ramach późniejszego postępowania karno-administracyjnego wszczętego przez ten organ – Zasada skuteczności prawa Unii – Zasady ogólne prawa Unii – Prawo do obrony – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuły 47 i 48 – Prawo do milczenia – Domniemanie niewinności – Dostęp do niezawisłego i bezstronnego sądu]	6
2021/C 462/04	Sprawa C-605/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Austria) – Adler Real Estate AG, Petrus Advisers LLP, GM / Finanzmarktaufsichtsbehörde (FMA) [Odesłanie prejudycjalne – Papiery wartościowe dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym znajdującym się lub funkcjonującym w jednym z państw członkowskich – Obowiązek przejrzystości – Zawiadomienie o znaczących pakietach akcji nabytych w kapitale spółek przez osoby działające w porozumieniu – Dyrektywa 2004/109 WE – Artykuł 3 ust. 1a akapit czwarty – Pojęcie bardziej rygorystycznych wymogów – Dyrektywa 2004/25/WE – Nadzór sprawowany przez organ wyznaczony na podstawie art. 4 tej dyrektywy]	7
2021/C 462/05	Sprawa C-107/19: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Obvodní soud pro Prahu 9 – Republika Czeska) – XR / Dopravní podnik hl. m. Prahy, akciová společnost [Odesłanie prejudycjalne – Polityka społeczna – Dyrektywa 2003/88/WE – Organizacja czasu pracy – Pojęcia czasu pracy i okresu odpoczynku – Czas przerwy w pracy, w trakcie której pracownik musi pozostawać w dyspozycji pracodawcy na wypadek nagłego wyjazdu i być gotowy do wyjazdu w dwie minuty – Pierwszeństwo prawa Unii]	7
2021/C 462/06	Sprawa C-768/19: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Bundesrepublik Deutschland / SE [Odesłanie prejudycjalne – Wspólna polityka w dziedzinie azylu i ochrony uzupełniającej – Dyrektywa 2011/95/UE – Artykuł 2 lit. j) tiret trzecie – Pojęcie członka rodziny – Osoba dorosła wnioskująca o ochronę międzynarodową z powodu więzi rodzinnej z małoletnim, który uzyskał już ochronę uzupełniającą – Data właściwa dla oceny statusu małoletniego]	8
2021/C 462/07	Sprawa C-783/19: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Barcelona – Hiszpania) – Comité Interprofessionnel du Vin de Champagne / GB [Odesłanie prejudycjalne – Rolnictwo – Ochrona nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych – Charakter jednolity i wyczerpujący – Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 – Artykuł 103 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) – Artykuł 103 ust. 2 lit. b) – Przywołanie – Chroniona nazwa pochodzenia (ChNP) Champagne – Usługi – Porównywalność produktów – Wykorzystywanie nazwy handlowej Champanillo]	9
2021/C 462/08	Sprawa C-855/19: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – G. sp. z o.o. / Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy [Odesłanie prejudycjalne – Podatek od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 69 – Wymagalność VAT – Wewnątrzwspólnotowe nabycie paliw silnikowych – Obowiązek wcześniejszej zapłaty VAT – Artykuł 206 – Pojęcie zaliczek – Artykuł 273 – Prawidłowy pobór VAT i zwalczanie oszustw – Zakres swobody państw członkowskich]	10
2021/C 462/09	Sprawa C-906/19: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – postępowanie karne przeciwko FO [Odesłanie prejudycjalne – Transport drogowy – Harmonizacja niektórych przepisów socjalnych – Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 – Artykuł 3 lit. a) – Niestosowanie rozporządzenia do przewozu drogowego pojazdami używanymi do przewozu osób w ramach przewozów regularnych, których trasa nie przekracza 50 km – Pojazd przeznaczony do użytku mieszanego – Artykuł 19 ust. 2 – Kara ekstraterytorialna – Naruszenie stwierdzone na terytorium jednego państwa członkowskiego, popełnione na terytorium innego państwa członkowskiego – Zasada ustawowej określoności czynów zabronionych i kar – Rozporządzenie (EWG) nr 3821/85 – Urządzenia rejestrujące stosowane w transporcie drogowym – Artykuł 15 ust. 2 – Obowiązek umieszczenia karty kierowcy – Artykuł 15 ust. 7 – Obowiązek okazania karty kierowcy na każde żądanie funkcjonariusza służb kontrolnych – Brak umieszczenia karty kierowcy w urządzeniu rejestrującym dotyczący kilku z 28 dni poprzedzających dzień kontroli]	10
2021/C 462/10	Sprawa C-927/19: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 7 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas – Litwa) – UAB Klaipėdos regiono atliekų tvarkymo centras [Odesłanie prejudycjalne – Zamówienia publiczne – Dyrektywa 2014/24/UE – Artykuł 58 ust. 3 i 4 – Artykuł 60 ust. 3 i 4 – Załącznik XII – Przebieg postępowań o udzielenie zamówienia – Wybór uczestników – Kryteria kwalifikacji – Środki dowodowe – Sytuacja ekonomiczna i finansowa wykonawców – Możliwość powołania się przez lidera tymczasowego stowarzyszenia przedsiębiorstw na dochody uzyskane z tytułu wcześniejszego zamówienia publicznego objętego tą samą dziedziną co zamówienie publiczne rozpatrywane w postępowaniu głównym również wtedy, gdy ów lider sam nie prowadził działalności objętej dziedziną, której dotyczy zamówienie rozpatrywane w postępowaniu głównym – Zdolności techniczne i zawodowe wykonawców – Wyczerpujący charakter środków dowodowych dopuszczonych przez dyrektywę – Artykuł 57 ust. 4 lit. h), a także art. 57 ust. 6 i 7 – Udzielanie zamówień publicznych na usługi – Fakultatywne podstawy wykluczenia z udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia – Umieszczenie w wykazie wykonawców wykluczonych z udziału w postępowaniach o udzielenie zamówienia – Solidarność między członkami tymczasowego stowarzyszenia przedsiębiorstw – Indywidualny charakter sankcji – Artykuł 21 – Ochrona poufności informacji przekazanych instytucji zamawiającej przez wykonawcę – Dyrektywa (UE) 2016/943 – Artykuł 9 – Poufność – Ochrona tajemnic przedsiębiorstwa – Możliwość zastosowania do postępowań o udzielenie zamówienia – Dyrektywa 89/665/EWG – Artykuł 1 – Prawo do skutecznego środka prawnego]	11
2021/C 462/11	Sprawa C-5/20: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf – Niemcy) – Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände – Verbraucherzentrale Bundesverband e.V. / Vodafone GmbH [Odesłanie prejudycjalne – Łączność elektroniczna – Rozporządzenie (UE) 2015/2120 – Artykuł 3 – Dostęp do otwartego Internetu – Artykuł 3 ust. 1 – Prawa użytkowników końcowych – Artykuł 3 ust. 2 – Zakaz stosowania postanowień umownych i praktyk handlowych ograniczających korzystanie przez użytkowników końcowych z ich praw – Artykuł 3 ust. 3 – Obowiązek równego i niedyskryminacyjnego traktowania transmisji danych – Możliwość zastosowania odpowiednich środków zarządzania transmisją danych – Dodatkowa opcja taryfowa zwana stawką zerową – Ograniczenie tetheringu]	13
2021/C 462/12	Sprawa C-18/20: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof – Austria) – XY [Odesłanie prejudycjalne – Kontrole graniczne, azyl i imigracja – Polityka azylowa – Wspólne procedury udzielania i cofania ochrony międzynarodowej – Dyrektywa 2013/32/UE – Artykuł 40 – Kolejny wniosek – Nowe elementy lub ustalenia – Pojęcie – Okoliczności istniejące już przed ostatecznym zakończeniem postępowania mającego za przedmiot wcześniejszy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej – Zasada powagi rzeczy osądzonej – Wina wnioskodawcy]	14
2021/C 462/13	Sprawa C-22/20: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 2 września 2021 r. – Komisja Europejska / Królestwo Szwecji [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Dyrektywa 91/271/EWG – Artykuły 4, 5, 10 i 15 – Oczyszczanie ścieków komunalnych – Wtórne lub inne równie skuteczne oczyszczanie ścieków komunalnych pochodzących z aglomeracji o określonej wielkości – Bardziej rygorystyczne oczyszczanie ścieków na obszarach wrażliwych – Artykuł 4 ust. 3 TUE – Weryfikacja danych przekazanych przez państwa członkowskie – Obowiązek lojalnej współpracy]	14
2021/C 462/14	Sprawy połączone C-33/20, C-155/20 i C-187/20: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Ravensburg – Niemcy) – UK / Volkswagen Bank GmbH (C-33/20), RT, SV, BC / Volkswagen Bank GmbH, Skoda Bank, oddział Volkswagen Bank GmbH (C-155/20), JL, DT / BMW Bank GmbH, Volkswagen Bank GmbH (C-187/20) [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 2008/48/WE – Kredyt konsumencki – Artykuł 10 ust. 2 – Informacje, jaki muszą znajdować się w umowie – Obowiązek wskazania rodzaju kredytu, czasu trwania umowy o kredyt, stopy odsetek za opóźnienie oraz mechanizmu dostosowania stopy odsetek za opóźnienie mającego zastosowanie w chwili zawarcia umowy o kredyt – Zmiana stopy odsetek za opóźnienie uzależniona od zmiany stopy podstawowej określanej przez bank centralny państwa członkowskiego – Rekompensata należna w wypadku przedterminowej spłaty kredytu – Obowiązek wskazania sposobu obliczania zmiany stopy odsetek za opóźnienie i rekompensaty – Brak obowiązku wskazania możliwości wypowiedzenia umowy o kredyt, które zostały przewidziane w uregulowaniach krajowych, lecz nie zostały przewidziane w dyrektywie 2008/48 – Artykuł 14 ust. 1 – Wykonanie przez konsumenta prawa do odstąpienia z uwagi na brak obowiązkowej informacji, o której mowa w art. 10 ust. 2 – Zakaz podniesienia przez kredytodawcę zarzutu utraty prawa lub nadużycia prawa]	15
2021/C 462/15	Sprawa C-34/20: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Köln – Niemcy) – Telekom Deutschland GmbH / Bundesrepublik Deutschland, reprezentowana przez Bundesnetzagentur für Elektrizität, Gas, Telekommunikation, Post und Eisenbahnen [Odesłanie prejudycjalne – Łączność elektroniczna – Rozporządzenie (UE) 2015/2120 – Artykuł 3 – Dostęp do otwartego Internetu – Artykuł 3 ust. 1 – Prawa użytkowników końcowych – Artykuł 3 ust. 2 – Zakaz stosowania postanowień umownych i praktyk handlowych ograniczających korzystanie przez użytkowników końcowych z ich praw – Artykuł 3 ust. 3 – Obowiązek równego i niedyskryminacyjnego traktowania transmisji danych – Możliwość zastosowania odpowiednich środków zarządzania transmisją danych – Dodatkowa opcja taryfowa zwana stawką zerową – Ograniczenie przepustowości]	17
2021/C 462/16	Sprawa C-66/20: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Procura della Repubblica di Trento – Włochy) – Postępowanie w sprawie uznania i wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego dotyczącego XK [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 267 TFUE – Pojęcie sądu krajowego – Kryteria – Procura della Repubblica di Trento (prokuratura republiki w Trydencie, Włochy) – Niedopuszczalność wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym]	18
2021/C 462/17	Sprawa C-100/20: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – XY / Hauptzollamt B [Odesłanie prejudycjalne – Podatki – Opodatkowanie produktów energetycznych i energii elektrycznej – Dyrektywa 2003/96/WE – Artykuł 17 ust. 1 lit. a) – Obniżki podatku od zużycia produktów energetycznych i energii elektrycznej na rzecz zakładów energochłonnych – Fakultatywna obniżka – Zasady zwrotu podatków pobranych z naruszeniem przepisów prawa krajowego przyjętych na podstawie uprawnienia przyznanego państwom członkowskim w tej dyrektywie – Zapłata odsetek – Zasada równego traktowania]	18
2021/C 462/18	Sprawa C-169/20: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 2 września 2021 r. – Komisja Europejska / Republika Portugalska [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Artykuły 110 TFUE – Opodatkowanie wewnętrzne – Opodatkowanie dyskryminujące – Zakaz – Używane pojazdy przywożone z innych państw członkowskich – Składnik opłaty rejestracyjnej obliczany na podstawie emisji dwutlenku węgla – Brak uwzględnienia obniżenia wartości pojazdu]	19
2021/C 462/19	Sprawa C-180/20: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 2 września 2021 r. – Komisja Europejska / Rada Unii Europejskiej [Skarga o stwierdzenie nieważności – Decyzje (UE) 2020/245 i 2020/246 – Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Partnerstwa ustanowionej na mocy Kompleksowej i wzmocnionej umowy o partnerstwie między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Armenii, z drugiej strony – Umowa, której niektóre postanowienia mogą zostać powiązane ze wspólną polityką zagraniczną i bezpieczeństwa (WPZiB) – Przyjęcie regulaminów wewnętrznych Rady Partnerstwa, Komitetu Partnerstwa, podkomitetów i innych organów – Przyjęcie dwóch odrębnych decyzji – Wybór podstawy prawnej – Artykuł 37 TUE – Artykuł 218 ust. 9 TFUE – Zasada głosowania]	19
2021/C 462/20	Sprawa C-337/20: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – DM, LR / Caisse régionale de Crédit agricole mutuel (CRCAM) – Alpes-Provence [Odesłanie prejudycjalne – Zbliżanie ustawodawstw – Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego – Dyrektywa 2007/64/WE – Artykuły 58 i 60 – Użytkownik usług płatniczych – Zgłaszanie nieautoryzowanych transakcji płatniczych – Odpowiedzialność dostawcy usług płatniczych za rzeczone transakcje – Powództwo odszkodowawcze wytoczone przez poręczyciela użytkownika usług płatniczych]	20
2021/C 462/21	Sprawa C-350/20: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte costituzionale – Włochy) – O.D. i in. / Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS) [Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 2011/98/UE – Prawa pracowników z państw trzecich posiadających jedno zezwolenie – Artykuł 12 – Prawo do równego traktowania – Zabezpieczenie społeczne – Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 – Koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego – Artykuł 3 – Świadczenia z tytułu macierzyństwa i ojcostwa – Świadczenia rodzinne – Uregulowanie państwa członkowskiego wykluczające korzystanie przez obywateli państw trzecich posiadających jedno zezwolenie z zasiłku z tytułu urodzenia dziecka i zasiłku macierzyńskiego]	21
2021/C 462/22	Sprawa C-371/20: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Peek & Cloppenburg KG, reprezentowana przez Peek & Cloppenburg Düsseldorf Komplementär B.V. / Peek & Cloppenburg KG, reprezentowana przez Van Graaf Management GmbH [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 2005/29/WE – Nieuczciwe praktyki handlowe – Praktyki handlowe, które uznaje się za nieuczciwe w każdych okolicznościach – Wprowadzające w błąd praktyki handlowe – Punkt 11 zdanie pierwsze załącznika I – Działania reklamowe – Wykorzystywanie treści publicystycznej w środkach masowego przekazu w celu promocji danego produktu – Promocja, za którą zapłacił sam przedsiębiorca – Pojęcie zapłaty – Promocja sprzedaży produktów reklamodawcy i przedsiębiorstwa wydawniczego z sektora medialnego – Kryptoreklama]	22
2021/C 462/23	Sprawa C-379/20: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret – Dania) – B / Udlændingenævnet [Odesłanie prejudycjalne – Układ stowarzyszeniowy EWG – Turcja – Decyzja nr 1/80 – Artykuł 13 – Klauzula standstill – Nowe ograniczenie – Prawo małoletnich dzieci pracownika tureckiego do łączenia rodzin – Przesłanka dotycząca wieku – Wymóg istnienia szczególnych powodów dla skorzystania z prawa do łączenia rodzin – Nadrzędny wzgląd interesu ogólnego – Udana integracja – Proporcjonalność]	22
2021/C 462/24	Sprawa C-502/20: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Mons – Belgia) – TP / Institut des Experts en Automobiles [Odesłanie prejudycjalne – Swoboda przedsiębiorczości – Swoboda świadczenia usług – Uznawanie kwalifikacji zawodowych – Dyrektywa 2005/36/WE – Artykuł 5 ust. 2 – Rzeczoznawca motoryzacyjny mający siedzibę w państwie członkowskim, który przemieszcza się na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego w celu tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu – Odmowa wpisania jego przez instytucję zawodową przyjmującego państwa członkowskiego, w którym rzeczoznawca miał wcześniej siedzibę, do rejestru usług wykonywanych tymczasowo i okazjonalnie – Pojęcie świadczenia tymczasowego i okazjonalnego]	23
2021/C 462/25	Sprawa C-171/21 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) wydanego w dniu 28 stycznia 2021 r. w sprawie T-603/20, Likvidacijska masa iza Mesoprodukt d.o.o. i Gojko Čuljak / Komisja Europejska, wniesione w dniu 8 lutego 2021 r. przez Likvidacijska masa iza Mesoprodukt d.o.o. i Gojko Čuljak	24
2021/C 462/26	Sprawa C-211/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 20 stycznia 2021 r., w sprawie T-329/19, 12seasons / EUIPO – Société immobilière et mobilière de Montagny (BE EDGY BERLIN), wniesione w dniu 31 marca 2021 r. przez 12seasons GmbH	24
2021/C 462/27	Sprawa C-309/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 24 marca 2021 r. w sprawie T-306/19, Graanhandel P. van Schelven / Komisja, wniesione w dniu 12 maja 2021 r. przez Graanhandel P. van Schelven BV	24
2021/C 462/28	Sprawa C-369/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba) wydanego w dniu 21 kwietnia 2021 r. w sprawie T-282/20, Apologistics GmbH / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 14 czerwca 2021 r. przez Apologistics GmbH	25
2021/C 462/29	Sprawa C-417/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba) wydanego w dniu 28 kwietnia 2021 r. w sprawie T-872/16, repowermap.org / EUIPO i Repower, wniesione w dniu 8 lipca 2021 r. przez repowermap.org	25
2021/C 462/30	Sprawa C-470/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 30 lipca 2021 r. – La Quadrature du Net, Fédération des fournisseurs d’accès à Internet associatifs, Franciliens.net, French Data Network / Premier ministre, Ministère de la Culture	25
2021/C 462/31	Sprawa C-542/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Senāts) (Łotwa) w dniu 30 sierpnia 2021 r. – SIA Mikrotīkls / Valsts ieņēmumu dienests	26
2021/C 462/32	Sprawa C-551/21: Skarga wniesiona w dniu 7 września 2021 r. – Komisja Europejska / Rada Unii Europejskiej	27
2021/C 462/33	Sprawa C-558/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 30 czerwca 2021 r. w sprawie T-226/18, Global Silicones Council i in. / Komisja, wniesione w dniu 8 września 2021 r. przez Global Silicones Council, Wacker Chemie AG, Momentive Performance Materials GmbH, Shin-Etsu Silicones Europe BV, Elkem Silicones France SAS	28
2021/C 462/34	Sprawa C-559/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 30 czerwca 2021 r. w sprawie T-519/18, Global Silicones Council i in. / ECHA, wniesione w dniu 8 września 2021 r. przez Global Silicones Council, Dow Silicones UK Ltd, Elkem Silicones France SAS, Evonik Operations GmbH, Momentive Performance Materials GmbH, Shin-Etsu Silicones Europe BV, Wacker Chemie AG	29
2021/C 462/35	Sprawa C-578/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 7 lipca 2021 r. w sprawie T-680/19, Irish Wind Farmers’ Association i in. / Komisja, wniesione w dniu 17 września 2021 r. przez Wind Farmers’ Association Clg, Carrons Windfarm Ltd, Foyle Windfarm Ltd, Greenoge Windfarm Ltd	30
2021/C 462/36	Sprawa C-581/21 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 12 lipca 2021 r. w sprawie T-866/19, Ryanair i Laudamotion / Komisja, wniesione w dniu 21 września 2021 r. przez Ryanair DAC i Laudamotion GmbH	31
2021/C 462/37	Sprawa C-591/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 14 lipca 2021 r. w sprawie T-677/20, Ryanair i Laudamotion / Komisja (Austrian Airlines; Covid-19), wniesione w dniu 23 września 2021 r. przez Ryanair DAC i Laudamotion GmbH	32
	Sąd
2021/C 462/38	Sprawy połączone T-639/14 RENV, T-352/15 i T-740/17: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – DEI / Komisja [Pomoc państwa – Taryfa opłat za dostawę energii elektrycznej – Ustalenie orzeczeniem sądu arbitrażowego taryfy opłat stosowanej wobec Alouminion – Decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie skargi złożonej do Komisji – Decyzja stwierdzająca brak pomocy – Akt zaskarżalny – Status zainteresowanego – Interes prawny – Legitymacja procesowa czynna – Dopuszczalność – Możliwość przypisania państwu – Korzyść – Zasada podmiotu prywatnego – Poważne trudności]	33
2021/C 462/39	Sprawa T-752/16: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – NLMK / Komisja [Dumping – Przywóz niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno pochodzących z Chin i Rosji – Ostateczne cło antydumpingowe – Artykuł 18 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 [obecnie art. 18 rozporządzenia (UE) 2016/1036] – Posłużenie się dostępnymi informacjami – Artykuł 3 ust. 2 i 5 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 3 ust. 2 i 5 rozporządzenia 2016/1036) – Ustalenie istnienia szkody – Artykuł 3 ust. 7 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 3 ust. 7 rozporządzenia 2016/1036) – Związek przyczynowy – Artykuł 2 ust. 9 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 2 ust. 9 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia 2016/1036) – Usunięcie szkody – Prawo do obrony – Równość broni – Zasada dobrej administracji – obowiązek uzasadnienia – Proporcjonalność – Oczywisty błąd w ustaleniach]	34
2021/C 462/40	Sprawa T-753/16: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Severstal / Komisja [Dumping – Przywóz niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno pochodzących z Chin i Rosji – Ostateczne cło antydumpingowe – Artykuł 18 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 [obecnie art. 18 rozporządzenia (UE) 2016/1036] – Posłużenie się dostępnymi informacjami – Artykuł 2 ust. 3, 4, 9, 10 i 12 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 2 ust. 3, 4, 9, 10 i 12 rozporządzenia 2016/1036) – Obliczenie wartości normalnej, ceny wywozowej i marginesu dumpingu – Artykuł 3 ust. 2 i 5 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 3 ust. 2 i 5 rozporządzenia 2016/1036) – Ustalenie istnienia szkody – Artykuł 3 ust. 7 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 3 ust. 7 rozporządzenia 2016/1036) – Związek przyczynowy – Artykuł 2 ust. 9 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 2 ust. 9 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia 2016/1036) – Usunięcie szkody – Prawo do obrony – Równość broni – Zasada dobrej administracji – obowiązek uzasadnienia – Proporcjonalność – Oczywisty błąd w ustaleniach]	35
2021/C 462/41	Sprawa T-425/18: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Altice Europe / Komisja [Konkurencja – Koncentracje – Sektor telekomunikacji – Decyzja nakładająca grzywny za wprowadzenie w życie koncentracji przed jej zgłoszeniem i wydaniem zezwolenia na nią – Artykuł 4 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 14 rozporządzenia (WE) nr 139/2004 – Pewność prawa – Uzasadnione oczekiwania – Zasada legalności – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Waga naruszeń – Wprowadzanie w życie naruszeń – Wymiana informacji – Kwota grzywien – Nieograniczone prawo orzekania]	35
2021/C 462/42	Sprawa T-591/19: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Healios / EUIPO – Helios Kliniken (Healios) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Healios – Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy HELIOS – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Podobieństwo oznaczeń – Podobieństwo towarów i usług – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Rzeczywiste używanie wcześniejszego znaku towarowego – Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 47 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001)]	36
2021/C 462/43	Sprawa T-777/19: Wyrok Sądu z dnia 15 września 2021 r. – CAPA i in. / Komisja [Pomoc państwa – Pomoc indywidualna na rzecz eksploatacji morskich farm wiatrowych – Obowiązek zakupu energii elektrycznej po cenie wyższej niż cena rynkowa – Wstępne postępowanie wyjaśniające – Decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń – Skarga o stwierdzenie nieważności – Artykuł 1 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 2015/1589 – Status zainteresowanej strony – Przedsiębiorstwa rybackie – Budowa farm na obszarach połowowych – Stosunek konkurencji – Brak – Ryzyko oddziaływania na interesy przedsiębiorstw rybackich poprzez przyznanie spornej pomocy – Brak – Brak bezpośredniego i indywidualnego oddziaływania – Niedopuszczalność]	37
2021/C 462/44	Sprawy T-128/20 i T-129/20: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Collibra / EUIPO – Dietrich (COLLIBRA i collibra) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenia unijnych znaków towarowych, słownego COLLIBRA i graficznego collibra – Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy Kolibri – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Prawo do bycia wysłuchanym – Artykuł 94 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia 2017/1001]	38
2021/C 462/45	Sprawa T-169/20: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Marina Yachting Brand Management/EUIPO – Industries Sportswear (MARINA YACHTING) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie uchylenia decyzji i wykreślenia wpisu w rejestrze – Wykreślenie wpisu w rejestrze dotkniętego oczywistym błędem popełnionym przez EUIPO – Znak towarowy objęty postępowaniem upadłościowym – Rejestracja przeniesienia prawa do znaku – Skuteczność postępowania upadłościowego lub innych analogicznych postępowań wobec osób trzecich – Kompetencje EUIPO – Obowiązek staranności – Artykuły 20, 24, 27 i 103 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Artykuły 3, 7 i 19 rozporządzenia (UE) 2015/848]	39
2021/C 462/46	Sprawa T-173/20: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Henry Cotton’s Brand Management / EUIPO – Industries Sportswear (Henry Cotton’s) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie uchylenia decyzji i wykreślenia wpisu w rejestrze – Wykreślenie wpisu w rejestrze dotkniętego oczywistym błędem popełnionym przez EUIPO – Znaki towarowe objęte postępowaniem upadłościowym – Rejestracja przeniesienia prawa do znaków – Skuteczność postępowania upadłościowego lub innych analogicznych postępowań wobec osób trzecich – Kompetencje EUIPO – Obowiązek staranności – Artykuły 20, 24, 27 i 103 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Artykuły 3, 7 i 19 rozporządzenia (UE) 2015/848]	39
2021/C 462/47	Sprawa T-195/20: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Sociedade da Água de Monchique / EUIPO – Ventura Vendrell (chic ÁGUA ALCALINA 9,5 PH) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego chic ÁGUA ALCALINA 9,5 PH – Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy CHIC BARCELONA – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]	40
2021/C 462/48	Sprawa T-203/20: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Al-Imam / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte wobec Syrii – Zamrożenie środków finansowych – Prawo do obrony – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Błąd w ocenie – Proporcjonalność – Prawo własności – Naruszenie dobrego imienia]	41
2021/C 462/49	Sprawa T-250/20: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Moviescreens Rental / EUIPO – the airscreen company (AIRSCREEN) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Graficzny unijny znak towarowy airscreen – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak charakteru opisowego – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Charakter odróżniający – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001]]	41
2021/C 462/50	Sprawa T-435/20: Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – JR / Komisja [Służba Publiczna – Urzędnicy – Zatrudnienie – Konkurs wewnętrzny COM/03/AD/18 (AD 6) – Decyzja o nieumieszczeniu nazwiska skarżącego na liście rezerwy kadrowej konkursu – Obowiązek uzasadnienia – Tajność prac komisji konkursowej – Waga części składowych egzaminu określonych w ogłoszeniu o konkursie]	42
2021/C 462/51	Sprawa T-616/19 REV: Postanowienie Sądu z dnia 13 września 2021 r. – Katjes Fassin / EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) [Postępowanie – Skarga o wznowienie postępowania – Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Skarga na decyzję EUIPO o częściowej odmowie rejestracji znaku towarowego – Wycofanie sprzeciwu przed doręczeniem postanowienia oddalającego skargę – Okoliczność faktyczna nieznana ani stronie wnoszącej o wznowienie postępowania, ani Sądowi – Wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem – Umorzenie postępowania]	43
2021/C 462/52	Sprawa T-722/20: Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2021 r. – Far Polymers i in. / Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności – Dumping – Przywóz niektórych (poli)alkoholi winylowych pochodzących z Chin – Ostateczne cło antydumpingowe – Brak indywidualnego oddziaływania – Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych – Niedopuszczalność]	44
2021/C 462/53	Sprawa T-224/21: Postanowienie Sądu z dnia 20 sierpnia 2021 r. – PepsiCo / EUIPO (Smartfood) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Wycofanie zgłoszenia do rejestracji – Umorzenie postępowania]	44
2021/C 462/54	Sprawa T-513/21: Skarga wniesiona w dniu 1 września 2021 r. – Bastion Holding i in. / Komisja	45
2021/C 462/55	Sprawa T-528/21: Skarga wniesiona w dniu 27 sierpnia 2021 r. – Neratax / EUIPO – Piraeus Bank i in. (ELLO ERMOL, Ello creamy, ELLO, MORFAT Creamy i MORFAT)	46
2021/C 462/56	Sprawa T-531/21: Skarga wniesiona w dniu 31 sierpnia 2021 r. – QN / Komisja	47
2021/C 462/57	Sprawa T-562/21: Skarga wniesiona w dniu 9 września 2021 r. – Worldwide Brands / EUIPO – Guangdong Camel Apparel (CAMEL CROWN)	48
2021/C 462/58	Sprawa T-572/21: Skarga wniesiona w dniu 13 września 2021 – Copal Tree Brands / EUIPO – Sumol + Compal Marcas (COPAL TREE)	48
2021/C 462/59	Sprawa T-574/21: Skarga wniesiona w dniu 14 września 2021 r. – Santos / EUIPO (Kształt wyciskarki do owoców)	49
2021/C 462/60	Sprawa T-575/21: Skarga wniesiona w dniu 13 września 2021 r.– Tinnus Enterprises / EUIPO – Mystic Products and Koopman International (Urządzenia do przesyłu cieczy)	50
2021/C 462/61	Sprawa T-576/21: Skarga wniesiona w dniu 13 września 2021 – Tinnus Enterprises / EUIPO – Mystic Products and Koopman International (Urządzenia do przesyłu cieczy)	50
2021/C 462/62	Sprawa T-577/21: Skarga wniesiona w dniu 13 września 2021 r. – Tinnus Enterprises / EUIPO – Mystic Products and Koopman International (Urządzenia do przesyłu cieczy)	51
2021/C 462/63	Sprawa T-578/21: Skarga wniesiona w dniu 13 września 2021 r. – Tinnus Enterprises / EUIPO – Mystic Products and Koopman International (Urządzenia do przesyłu cieczy)	52
2021/C 462/64	Sprawa T-587/21: Skarga wniesiona w dniu 15 września 2021 r. – lastminute foundation / EUIPO – Scai Comunicazione (B Heroes)	53
2021/C 462/65	Sprawa T-590/21: Skarga wniesiona w dniu 14 września 2021 r. – Guangdong Camel Apparel / EUIPO – Worldwide Brands (CAMEL CROWN)	54
2021/C 462/66	Sprawa T-591/21: Skarga wniesiona w dniu 16 września 2021 r. – Apart / EUIPO – S. Tous (Przedstawienie konturu sylwetki niedźwiedzia)	54
2021/C 462/67	Sprawa T-596/21: Skarga wniesiona w dniu 17 września 2021 r. – Société Elmar Wolf / EUIPO – Fuxtec (Przedstawienie głowy lisa)	55
2021/C 462/68	Sprawa T-597/21: Skarga wniesiona w dniu 18 września 2021 r. – Basaglia / Komisja	56
2021/C 462/69	Sprawa T-602/21: Skarga wniesiona w dniu 20 września 2021 r. – Kubara/EUIPO (good calories)	57
2021/C 462/70	Sprawa T-607/21: Skarga wniesiona w dniu 22 września 2021 r. – Blueroots Technology / EUIPO – Rezk-Salama und Breitlauch (SKILLTREE STUDIOS)	57
2021/C 462/71	Sprawa T-618/21: Skarga wniesiona w dniu 27 września 2021 r. – WV / CdT	58
2021/C 462/72	Sprawa T-621/21: Skarga wniesiona w dniu 29 września 2021 r. – Lemken / EUIPO (Błękit)	59
2021/C 462/73	Sprawa T-470/19: Postanowienie Sądu z dnia 27 sierpnia 2021 r. – Essentra i in. / Komisja	59
2021/C 462/74	Sprawa T-690/19: Postanowienie Sądu z dnia 21 września 2021 r. – Daily Mail and General Trust i in. / Komisja	59
2021/C 462/75	Sprawa T-692/19: Postanowienie Sądu z dnia 27 sierpnia 2021 r. – Rentokil Initial i Rentokil Initial 1927 / Komisja	60

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2021/C 462/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 452 z 8.11.2021

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 431 z 25.10.2021

Dz.U. C 422 z 18.10.2021

Dz.U. C 412 z 11.10.2021

Dz.U. C 401 z 4.10.2021

Dz.U. C 391 z 27.9.2021

Dz.U. C 382 z 20.9.2021

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Sąd

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/2

Utworzenie izb i przydział sędziów do izb

(2021/C 462/02)

W dniu 27 października 2021 r. w następstwie objęcia stanowisk przez sędziów Sądu przez K.A. Kecsmára i I. Gâleę Sąd podjął decyzję o zmianie decyzji w sprawie utworzenia izb z dnia 30 września 2019 r. (1) ze zm (2) oraz decyzji w sprawie przydziału sędziów do izb z dnia 4 października 2019 r. (3) ze zm (4), na okres od 27 października 2021 r. do 31 sierpnia 2022 r. oraz o następującym przydziale sędziów do izb:

Pierwsza izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

H. Kanninen, prezes izby, M. Jaeger, N. Półtorak, O. Porchia i M. Stancu, sędziowie.

Pierwsza izba, w składzie trzech sędziów:

H. Kanninen, prezes izby;

Konfiguracja A: M. Jaeger i N. Półtorak; sędziowie;

Konfiguracja B: M. Jaeger i O. Porchia; sędziowie;

Konfiguracja C: M. Jaeger i M. Stancu; sędziowie;

Konfiguracja D: N. Półtorak i O. Porchia; sędzie;

Konfiguracja E: N. Półtorak i M. Stancu; sędzie;

Konfiguracja F: O. Porchia i M. Stancu; sędzie.

Druga izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

V. Tomljenović, prezes izby, V. Kreuschitz, F. Schalin, P. Škvařilová-Pelzl i I. Nõmm, sędziowie.

Druga izba, w składzie trzech sędziów:

V. Tomljenović, prezes izby;

Konfiguracja A: F. Schalin i P. Škvařilová-Pelzl, sędziowie;

Konfiguracja B: F. Schalin i I. Nõmm, sędziowie;

Konfiguracja C: P. Škvařilová-Pelzl i I. Nõmm, sędziowie.

Trzecia izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

G. De Baere, prezes izby, V. Kreuschitz, U. Öberg, G. Steinfatt i K.A. Kecsmár, sędziowie.

Trzecia izba, w składzie trzech sędziów:

G. De Baere, prezes izby;

Konfiguracja A: V. Kreuschitz i G. Steinfatt, sędziowie;

Konfiguracja B: V. Kreuschitz i K.A. Kecsmár, sędziowie;

Konfiguracja C: G. Steinfatt i K.A. Kecsmár, sędziowie.

Czwarta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

S. Gervasoni, prezes izby, L. Madise, P. Nihoul, R. Frendo i J. Martín y Pérez de Nanclares, sędziowie.

Czwarta izba, w składzie trzech sędziów:

S. Gervasoni, prezes izby;

Konfiguracja A: L. Madise i P. Nihoul, sędziowie;

Konfiguracja B: L. Madise i R. Frendo, sędziowie;

Konfiguracja C: L. Madise i J. Martín y Pérez de Nanclares, sędziowie;

Konfiguracja D: P. Nihoul i R. Frendo, sędziowie;

Konfiguracja E: P. Nihoul i J. Martín y Pérez de Nanclares, sędziowie;

Konfiguracja F: R. Frendo i J. Martín y Pérez de Nanclares, sędziowie.

Piąta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

D. Spielmann, prezes izby, U. Öberg, R. Mastroianni, M. Brkan i I. Gâlea, sędziowie.

Piąta izba, w składzie trzech sędziów:

D. Spielmann, prezes izby;

Konfiguracja A: U. Öberg i R. Mastroianni, sędziowie;

Konfiguracja B: U. Öberg i M. Brkan, sędziowie;

Konfiguracja C: R. Mastroianni i I. Gâlea, sędziowie;

Konfiguracja D: R. Mastroianni i M. Brkan, sędziowie;

Konfiguracja E: R. Mastroianni i I. Gâlea, sędziowie;

Konfiguracja F: M. Brkan i I. Gâlea, sędziowie.

Szósta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

A. Marcoulli, prezes izby, S. Frimodt Nielsen, J. Schwarcz, C. Iliopoulos i R. Norkus, sędziowie.

Szósta izba, w składzie trzech sędziów:

A. Marcoulli, prezes izby;

Konfiguracja A: S. Frimodt Nielsen i J. Schwarcz, sędziowie;

Konfiguracja B: S. Frimodt Nielsen i C. Iliopoulos, sędziowie;

Konfiguracja C: S. Frimodt Nielsen i R. Norkus, sędziowie;

Konfiguracja D: J. Schwarcz i C. Iliopoulos, sędziowie;

Konfiguracja E: J. Schwarcz i R. Norkus, sędziowie;

Konfiguracja F: C. Iliopoulos i R. Norkus, sędziowie.

Siódma izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

R. da Silva Passos, prezes izby, V. Valančius, I. Reine, L. Truchot i M. Sampol Pucurull, sędziowie.

Siódma izba, w składzie trzech sędziów:

R. da Silva Passos, prezes izby;

Konfiguracja A: V. Valančius i I. Reine, sędziowie;

Konfiguracja B: V. Valančius i L. Truchot, sędziowie;

Konfiguracja C: V. Valančius i M. Sampol Pucurull, sędziowie;

Konfiguracja D: I. Reine i L. Truchot, sędziowie;

Konfiguracja E: I. Reine i M. Sampol Pucurull, sędziowie;

Konfiguracja F: L. Truchot i M. Sampol Pucurull, sędziowie.

Ósma izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

J. Svenningsen, prezes izby, R. Barents, C. Mac Eochaidh, T.R. Pynnä i J.C. Laitenberger, sędziowie.

Ósma izba, w składzie trzech sędziów:

J. Svenningsen, prezes izby;

Konfiguracja A: R. Barents i C. Mac Eochaidh, sędziowie;

Konfiguracja B: R. Barents i T.R. Pynnä, sędziowie;

Konfiguracja C: R. Barents i J.C. Laitenberger, sędziowie;

Konfiguracja D: C. Mac Eochaidh i T.R. Pynnä, sędziowie;

Konfiguracja E: C. Mac Eochaidh i J.C. Laitenberger, sędziowie;

Konfiguracja F: T.R. Pynnä i J.C. Laitenberger, sędziowie.

Dziewiąta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

M.J. Costeira, prezes izby, M. Kancheva, E. Buttigieg, T. Perišin i P. Zilgalvis, sędziowie.

Dziewiąta izba, w składzie trzech sędziów:

M.J. Costeira, prezes izby;

Konfiguracja A: M. Kancheva i T. Perišin, sędzie;

Konfiguracja B: M. Kancheva i P. Zilgalvis, sędziowie;

Konfiguracja C: T. Perišin i P. Zilgalvis, sędziowie.

Dziesiąta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

A. Kornezov, prezes izby, E. Buttigieg, K. Kowalik-Bańczyk, G. Hesse i D. Petrlík, sędziowie.

Dziesiąta izba, w składzie trzech sędziów:

A. Kornezov, prezes izby;

Konfiguracja A: E. Buttigieg i K. Kowalik-Bańczyk, sędziowie;

Konfiguracja B: E. Buttigieg i G. Hesse, sędziowie;

Konfiguracja C: E. Buttigieg i D. Petrlík, sędziowie;

Konfiguracja D: K. Kowalik-Bańczyk i M. Hesse, sędziowie;

Konfiguracja E: K. Kowalik-Bańczyk i D. Petrlík, sędziowie;

Konfiguracja F: M. Hesse i D. Petrlík, sędziowie.

Druga izba złożona z czterech sędziów będzie powiększana w drodze dołączenia piątego sędziego, z trzeciej izby. Trzecia izba złożona z czterech sędziów będzie powiększana w drodze dołączenia piątego sędziego, z piątej izby. Dziewiąta izba złożona z czterech sędziów będzie powiększana w drodze dołączenia piątego sędziego, z dziesiątej izby.

Piątym sędzią w izbach drugiej, trzeciej i dziewiątej w składzie powiększonym jest najstarszy sędzia według porządku określonego w art. 8 regulaminu postępowania, z wyłączeniem prezesa izby, z izby rozpatrującej sprawy z tej samej dziedziny, o numerze kolejnym po izbie drugiej, trzeciej i dziewiątej.

Sąd podtrzymuje swą decyzję z dnia 4 października 2019 r., zgodnie z którą izby pierwsza, czwarta, siódma i ósma rozpoznają sprawy wniesione na podstawie art. 270 TFUE oraz, w stosownym przypadku, art. 50a Protokołu w sprawie statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zaś izby druga, trzecia, piąta, szósta, dziewiąta i dziesiąta rozpoznają sprawy dotyczące prawa własności intelektualnej, o których mowa w tytule IV regulaminu postępowania.

Ponadto sąd zdecydował, iż:

—	prezes i wiceprezes nie są przydzieleni na stałe do izby,

—

w każdym roku sądowym wiceprezes zasiada w każdej z dziesięciu izb rozpoznających sprawy w składzie pięciu sędziów w jednej sprawie, w następującej kolejności:

—	pierwsza sprawa przekazana decyzją Sądu powiększonej konfiguracji rozpoznającej sprawę w składzie pięciu sędziów pierwszej izby, drugiej izby, trzeciej izby, czwartej izby oraz piątej izby,

—	trzecia sprawa przekazana decyzją Sądu powiększonej konfiguracji rozpoznającej sprawę w składzie pięciu sędziów szóstej izby, siódmej izby, ósmej izby, dziewiątej izby i dziesiątej izby.

Gdy izba, w której zasiada wiceprezes, złożona jest:

—

z pięciu sędziów, wówczas skład powiększony złożony jest z wiceprezesa, sędziów konfiguracji trzyosobowej, do której sprawa początkowo wpłynęła, oraz jednego z pozostałych sędziów danej izby, wyznaczanego na podstawie porządku odwrotnego w stosunku do tego określonego w art. 8 regulaminu postępowania,

—	z czterech sędziów, wówczas skład powiększony złożony jest z wiceprezesa, sędziów konfiguracji trzyosobowej, do której sprawa początkowo wpłynęła, oraz czwartego sędziego danej izby.

(1) Dz.U. 2019 C 372, s. 3.

(2) Dz.U. 2020, C 68, s. 2, Dz.U. 2020, C 114, s. 2 i Dz.U. 2020, C 371, s. 2, Dz.U. 2021, C 110, s. 2, Dz.U. 2021, C 297, s. 2, Dz.U. 2021, C 368, s. 2, Dz.U. 2021, C 412, s. 2, Dz.U. 2021 C 431, s. 2.

(3) Dz.U. 2019 C 372, s. 3.

(4) Dz.U. 2020, C 68, s. 2, Dz.U. 2020, C 114, s. 2 i Dz.U. 2020, C 371, s. 2, Dz.U. 2021, C 110, s. 2 i Dz.U. 2021, C 297, s. 2, Dz.U. 2021, C 368, s. 2, Dz.U. 2021, C 412, s. 2, Dz.U. 2021 C 431, s. 2.

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/6

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Austria) – FN, GM, Adler Real Estate AG, HL, Petrus Advisers LLP / Übernahmekommission

(Sprawa C-546/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Prawo spółek - Publiczne oferty przejęcia - Dyrektywa 2004/25/WE - Artykuł 5 - Obowiązkowa oferta - Artykuł 4 - Organ nadzoru - Prawomocna decyzja stwierdzająca naruszenie obowiązku złożenia publicznej oferty przejęcia - Moc wiążąca tej decyzji w ramach późniejszego postępowania karno-administracyjnego wszczętego przez ten organ - Zasada skuteczności prawa Unii - Zasady ogólne prawa Unii - Prawo do obrony - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuły 47 i 48 - Prawo do milczenia - Domniemanie niewinności - Dostęp do niezawisłego i bezstronnego sądu)

(2021/C 462/03)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: FN, GM, Adler Real Estate AG, HL, Petrus Advisers LLP

Strona przeciwna: Übernahmekommission

Sentencja

Artykuły 4 i 17 dyrektywy 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r., rozpatrywane w świetle prawa do obrony zagwarantowanego w prawie Unii, a w szczególności prawa do bycia wysłuchanym, oraz art. 47 i 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie praktyce państwa członkowskiego, na mocy której prawomocna decyzja stwierdzająca naruszenie tej dyrektywy ma moc wiążącą w późniejszym postępowaniu zmierzającym do wymierzenia sankcji administracyjnej o charakterze karnym za naruszenie przepisów wspomnianej dyrektywy, ponieważ zainteresowane strony w tym postępowaniu nie mogły – w toku wcześniejszego postępowania, w którym stwierdzono popełnienie tego naruszenia – wykonać w pełni prawa do obrony, w szczególności prawa do bycia wysłuchanym, ani powołać się na prawo do milczenia, ani skorzystać z domniemania niewinności w odniesieniu do okoliczności faktycznych podniesionych następnie na poparcie oskarżenia, lub nie mogą skorzystać z prawa do skutecznego środka prawnego przeciwko takiej decyzji przed sądem właściwym do rozstrzygnięcia sprawy zarówno pod względem faktycznym, jak i prawnym.

(1) Dz.U. C 427 z 26.11.2018.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/7

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Austria) – Adler Real Estate AG, Petrus Advisers LLP, GM / Finanzmarktaufsichtsbehörde (FMA)

(Sprawa C-605/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Papiery wartościowe dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym znajdującym się lub funkcjonującym w jednym z państw członkowskich - Obowiązek przejrzystości - Zawiadomienie o „znaczących pakietach akcji” nabytych w kapitale spółek przez „osoby działające w porozumieniu” - Dyrektywa 2004/109 WE - Artykuł 3 ust. 1a akapit czwarty - Pojęcie „bardziej rygorystycznych wymogów” - Dyrektywa 2004/25/WE - „Nadzór” sprawowany przez organ wyznaczony na podstawie art. 4 tej dyrektywy)

(2021/C 462/04)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Adler Real Estate AG, Petrus Advisers LLP, GM

Strona przeciwna: Finanzmarktaufsichtsbehörde (FMA)

Sentencja

Artykuł 3 ust. 1a akapit czwarty ppkt (iii) dyrektywy 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym oraz zmieniającej dyrektywę 2001/34/WE, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/50/UE z dnia 22 października 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, które nakładają na akcjonariuszy, względnie na osoby fizyczne lub prawne, o których mowa w art. 10 lub 13 dyrektywy 2004/109, bardziej rygorystyczne wymogi w rozumieniu owego akapitu czwartego w zakresie zawiadamiania o znaczących pakietach akcji niż przewidziane w dyrektywie 2004/109, zmienionej dyrektywą 2013/50, a które wynikają z przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych przyjętych w szczególności w odniesieniu do ofert przejęcia, nie przyznając przy tym uprawnień do zapewnienia poszanowania tych wymogów organowi tego państwa członkowskiego, wyznaczonemu zgodnie z art. 4 dyrektywy 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia.

(1) Dz.U. C 445 z 10.12.2018.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/7

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Obvodní soud pro Prahu 9 – Republika Czeska) – XR / Dopravní podnik hl. m. Prahy, akciová společnost

(Sprawa C-107/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Dyrektywa 2003/88/WE - Organizacja czasu pracy - Pojęcia „czasu pracy” i „okresu odpoczynku” - Czas przerwy w pracy, w trakcie której pracownik musi pozostawać w dyspozycji pracodawcy na wypadek nagłego wyjazdu i być gotowy do wyjazdu w dwie minuty - Pierwszeństwo prawa Unii)

(2021/C 462/05)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Obvodní soud pro Prahu 9

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: XR

Strona pozwana: Dopravní podnik hl. m. Prahy, akciová společnost

Sentencja

Artykuł 2 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że „czas pracy” w rozumieniu tego przepisu obejmuje przerwy przysługujące pracownikowi podczas jego dobowego czasu pracy, w trakcie których musi on być gotowy do nagłego wyjazdu na interwencję w ciągu dwóch minut, jeżeli z całościowej oceny wszystkich istotnych okoliczności wynika, że nałożone na pracownika w omawianym okresie ograniczenia są tego rodzaju, iż obiektywnie i bardzo znacząco wpływają na jego zdolność do swobodnego zarządzania podczas tego okresu czasem, w którym nie wymaga się od niego świadczenia pracy, oraz do poświęcenia się wówczas własnym sprawom.

Zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie sytuacji, w której sąd krajowy orzekający w następstwie uchylenia jego orzeczenia przez sąd wyższej instancji jest związany, zgodnie z krajowym prawem procesowym, oceną prawną dokonaną przez ten sąd wyższej instancji, jeżeli ocena ta nie jest zgodna z prawem Unii.

(1) Dz.U. C 131 z 8.4.2019.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/8

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Bundesrepublik Deutschland / SE

(Sprawa C-768/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólna polityka w dziedzinie azylu i ochrony uzupełniającej - Dyrektywa 2011/95/UE - Artykuł 2 lit. j) tiret trzecie - Pojęcie „członka rodziny” - Osoba dorosła wnioskująca o ochronę międzynarodową z powodu więzi rodzinnej z małoletnim, który uzyskał już ochronę uzupełniającą - Data właściwa dla oceny statusu „małoletniego”)

(2021/C 462/06)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bundesrepublik Deutschland

Strona pozwana: SE

przy udziale: Vertreter des Bundesinteresses beim Bundesverwaltungsgericht

Sentencja

Artykuł 2 lit. j) tiret trzecie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy osoba ubiegająca się o azyl, która wjechała na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego, w którym przebywa jej małoletnie dziecko niepozostające w związku małżeńskim, zamierza wywodzić z uzyskanego przez to dziecko statusu ochrony uzupełniającej prawo do azylu na podstawie ustawodawstwa tego państwa członkowskiego, przyznającego takie prawo osobom objętym zakresem stosowania art. 2 lit. j) tiret trzecie dyrektywy 2011/95, datą właściwą dla dokonania oceny, czy beneficjent tej ochrony jest „małoletni” w rozumieniu tego przepisu, do celów rozstrzygnięcia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego przez tę osobę ubiegającą się o azyl jest data, w której ta ostatnia złożyła, w stosownym wypadku w sposób nieformalny, swój wniosek o udzielenie azylu.

Artykuł 2 lit. j) tiret trzecie dyrektywy 2011/95 w związku z art. 23 ust. 2 tej dyrektywy i art. 7 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „członka rodziny” nie wymaga rzeczywistego podjęcia na nowo życia rodzinnego między rodzicem beneficjenta ochrony międzynarodowej a jego dzieckiem.

Artykuł 2 lit. j) tiret trzecie dyrektywy 2011/95 w związku z art. 23 ust. 2 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że prawa, które członkowie rodziny beneficjenta ochrony uzupełniającej wywodzą z uzyskanego przez ich dziecko statusu ochrony uzupełniającej, w szczególności prawo do świadczeń, o których mowa w art. 24–35 tej dyrektywy, pozostają w mocy po osiągnięciu przez tego beneficjenta pełnoletniości, przez okres ważności dokumentu pobytowego wydanego owym członkom rodziny zgodnie z art. 24 ust. 2 tej dyrektywy.

(1) Dz.U. C 19 z 20.1.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/9

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Barcelona – Hiszpania) – Comité Interprofessionnel du Vin de Champagne / GB

(Sprawa C-783/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Rolnictwo - Ochrona nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych - Charakter jednolity i wyczerpujący - Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 - Artykuł 103 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) - Artykuł 103 ust. 2 lit. b) - Przywołanie - Chroniona nazwa pochodzenia (ChNP) „Champagne” - Usługi - Porównywalność produktów - Wykorzystywanie nazwy handlowej „Champanillo”)

(2021/C 462/07)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Audiencia Provincial de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Comité Interprofessionnel du Vin de Champagne

Strona pozwana: GB

Sentencja

Artykuł 103 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 należy interpretować w ten sposób, że chroni on chronione nazwy pochodzenia (ChNP) przed działaniami odnoszącymi się zarówno do towarów, jak i do usług.

Artykuł 103 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 1308/2013 należy interpretować w ten sposób, że „przywołanie”, o którym mowa w tym przepisie, po pierwsze, nie wymaga jako wstępnej przesłanki, żeby produkt objęty ChNP i towar lub usługa objęte spornym oznaczeniem były identyczne lub podobne, a po drugie, zostaje wykazane, jeżeli używanie nazwy stwarza w odczuciu przeciętnego konsumenta europejskiego, właściwie poinformowanego i dostatecznie uważnego i rozsądnego, wystarczająco bezpośredni i jednoznaczny związek między tą nazwą a ChNP. Istnienie takiego związku może wynikać z kilku elementów, w szczególności z częściowego włączenia chronionej nazwy, pokrewieństwa fonetycznego i wizualnego między tymi dwiema nazwami i wynikającego z niego podobieństwa, oraz – nawet w braku tych elementów – z bliskości konceptualnej między ChNP a daną nazwą lub też z podobieństwa między produktami oznaczonymi tą samą ChNP a produktami lub usługami objętymi tą samą nazwą.

Artykuł 103 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 1308/2013 należy interpretować w ten sposób, że „przywołanie”, o którym mowa w tym przepisie, nie jest uzależnione od stwierdzenia istnienia czynu nieuczciwej konkurencji, ponieważ przepis ten ustanawia szczególną i swoistą ochronę, która ma zastosowanie niezależnie od przepisów prawa krajowego dotyczących nieuczciwej konkurencji.

(1) Dz.U. C 19 z 20.1.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/10

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – G. sp. z o.o. / Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy

(Sprawa C-855/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 69 - Wymagalność VAT - Wewnątrzwspólnotowe nabycie paliw silnikowych - Obowiązek wcześniejszej zapłaty VAT - Artykuł 206 - Pojęcie „zaliczek” - Artykuł 273 - Prawidłowy pobór VAT i zwalczanie oszustw - Zakres swobody państw członkowskich)

(2021/C 462/08)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: G. sp. z o.o.

Strona przeciwna: Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy

Sentencja

Artykuły 69, 206 i 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r., należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który ustanawia obowiązek zapłaty podatku od wartości dodanej (VAT) od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu tego art. 69.

(1) Dz.U. C 61 z 24.2.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/10

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – postępowanie karne przeciwko FO

(Sprawa C-906/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Transport drogowy - Harmonizacja niektórych przepisów socjalnych - Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 - Artykuł 3 lit. a) - Niestosowanie rozporządzenia do przewozu drogowego pojazdami używanymi do przewozu osób w ramach przewozów regularnych, których trasa nie przekracza 50 km - Pojazd przeznaczony do użytku mieszanego - Artykuł 19 ust. 2 - Kara ekstraterytorialna - Naruszenie stwierdzone na terytorium jednego państwa członkowskiego, popełnione na terytorium innego państwa członkowskiego - Zasada ustawowej określoności czynów zabronionych i kar - Rozporządzenie (EWG) nr 3821/85 - Urządzenia rejestrujące stosowane w transporcie drogowym - Artykuł 15 ust. 2 - Obowiązek umieszczenia karty kierowcy - Artykuł 15 ust. 7 - Obowiązek okazania karty kierowcy na każde żądanie funkcjonariusza służb kontrolnych - Brak umieszczenia karty kierowcy w urządzeniu rejestrującym dotyczący kilku z 28 dni poprzedzających dzień kontroli)

(2021/C 462/09)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

Sentencja

Artykuł 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 należy interpretować w ten sposób, że kierowca, który wykonuje przewóz drogowy objęty zakresem stosowania tego rozporządzenia, jest zobowiązany okazać na każde żądanie funkcjonariusza służb kontrolnych kartę kierowcy, wykresówki oraz wszelkie zapisy sporządzone w okresie obejmującym dzień kontroli oraz poprzednie 28 dni, zgodnie z art. 15 ust. 2, 3 i 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym, zmienionego rozporządzeniem nr 561/2006, nawet gdy w tym okresie ów kierowca wykonywał tym samym pojazdem także przewóz osób w ramach przewozów regularnych, których trasa nie przekracza 50 km.

Artykuł 19 ust. 2 rozporządzenia nr 561/2006 należy interpretować w ten sposób, iż stoi on na przeszkodzie temu, aby właściwe organy państwa członkowskiego mogły nałożyć na kierowcę pojazdu lub na przedsiębiorstwo transportowe karę za naruszenie rozporządzenia nr 3821/85, zmienionego rozporządzeniem nr 561/2006, które zostało popełnione na terytorium innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, lecz stwierdzone na jego terytorium, i nie zostało jeszcze ukarane.

(1) Dz.U. C 61 z 24.2.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/11

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 7 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas – Litwa) – UAB „Klaipėdos regiono atliekų tvarkymo centras”

(Sprawa C-927/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zamówienia publiczne - Dyrektywa 2014/24/UE - Artykuł 58 ust. 3 i 4 - Artykuł 60 ust. 3 i 4 - Załącznik XII - Przebieg postępowań o udzielenie zamówienia - Wybór uczestników - Kryteria kwalifikacji - Środki dowodowe - Sytuacja ekonomiczna i finansowa wykonawców - Możliwość powołania się przez lidera tymczasowego stowarzyszenia przedsiębiorstw na dochody uzyskane z tytułu wcześniejszego zamówienia publicznego objętego tą samą dziedziną co zamówienie publiczne rozpatrywane w postępowaniu głównym również wtedy, gdy ów lider sam nie prowadził działalności objętej dziedziną, której dotyczy zamówienie rozpatrywane w postępowaniu głównym - Zdolności techniczne i zawodowe wykonawców - Wyczerpujący charakter środków dowodowych dopuszczonych przez dyrektywę - Artykuł 57 ust. 4 lit. h), a także art. 57 ust. 6 i 7 - Udzielanie zamówień publicznych na usługi - Fakultatywne podstawy wykluczenia z udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia - Umieszczenie w wykazie wykonawców wykluczonych z udziału w postępowaniach o udzielenie zamówienia - Solidarność między członkami tymczasowego stowarzyszenia przedsiębiorstw - Indywidualny charakter sankcji - Artykuł 21 - Ochrona poufności informacji przekazanych instytucji zamawiającej przez wykonawcę - Dyrektywa (UE) 2016/943 - Artykuł 9 - Poufność - Ochrona tajemnic przedsiębiorstwa - Możliwość zastosowania do postępowań o udzielenie zamówienia - Dyrektywa 89/665/EWG - Artykuł 1 - Prawo do skutecznego środka prawnego)

(2021/C 462/10)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę kasacyjną: UAB „Klaipėdos regiono atliekų tvarkymo centras”

Przy udziale:„Ecoservice Klaipėda” UAB, „Klaipėdos autobusų parkas” UAB, „Parsekas” UAB, „Klaipėdos transportas” UAB

Sentencja

Artykuł 58 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE, należy interpretować w ten sposób, że spoczywający na wykonawcach obowiązek wykazania, iż osiągają określony średni roczny obrót w obszarze działalności objętym danym zamówieniem publicznym, stanowi kryterium kwalifikacji odnoszące się do sytuacji ekonomicznej i finansowej tych wykonawców w rozumieniu ust. 3 tego przepisu.

Artykuł 58 ust. 3 w związku z art. 60 ust. 3 dyrektywy 2014/24 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy instytucja zamawiająca postawiła wymóg, stosownie do którego wykonawcy musieli osiągnąć określony minimalny obrót w obszarze objętym danym zamówieniem publicznym, wykonawca w celu udowodnienia swojej sytuacji ekonomicznej i finansowej może powoływać się na dochody uzyskane przez tymczasowe konsorcjum przedsiębiorstw, do którego należał, wyłącznie wtedy, gdy w ramach konkretnego zamówienia publicznego miał on rzeczywisty wkład w działalność tego konsorcjum analogiczną do działalności stanowiącej przedmiot zamówienia publicznego, w odniesieniu do którego wykonawca ten zamierza udowodnić swoją sytuację ekonomiczną i finansową.

3)	Artykuł 58 ust. 4 oraz art. 42 i 70 dyrektywy 2014/24 należy interpretować w ten sposób, że przepisy te mogą mieć jednoczesne zastosowanie do wymogu technicznego zawartego w ogłoszeniu o przetargu.

Artykuł 1 ust. 1 akapit czwarty, art. 1 ust. 3 i 5 oraz art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r., należy interpretować w ten sposób, że decyzja, w której instytucja zamawiająca odmawia przekazania danemu wykonawcy zawartych w zgłoszeniu lub w ofercie innego wykonawcy informacji uznanych za poufne, stanowi akt, który może być przedmiotem skargi, a jeżeli państwo członkowskie, na którego terytorium toczy się postępowanie o udzielenie danego zamówienia publicznego, przewidziało, że każda osoba, która zamierza zakwestionować decyzję podjętą przez instytucję zamawiającą, jest zobowiązana do wniesienia odwołania administracyjnego przed wniesieniem skargi do sądu, wspomniane państwo członkowskie może również przewidzieć, że wniesienie sądowego środka zaskarżenia od tej decyzji o odmowie dostępu musi być poprzedzone takim przedsądowym odwołaniem administracyjnym.

Artykuł 1 ust. 1 akapit czwarty oraz art. 1 ust. 3 i 5 dyrektywy 89/665, zmienionej dyrektywą 2014/23, a także art. 21 dyrektywy 2014/24 w związku z zasadą ogólną prawa Unii dotyczącą dobrej administracji, należy interpretować w ten sposób, że instytucja zamawiająca, do której wykonawca zwrócił się z wnioskiem o przekazanie uznanych za poufne informacji zawartych w ofercie konkurenta, któremu udzielono zamówienia, nie jest zobowiązana do przekazania tych informacji, jeżeli prowadziłoby to do naruszenia przepisów prawa Unii dotyczących ochrony informacji poufnych, nawet jeżeli wniosek wykonawcy został złożony w ramach wniesionego przez niego odwołania dotyczącego zgodności z prawem oceny, jakiej instytucja zamawiająca dokonała w odniesieniu do oferty konkurenta. W przypadku gdy instytucja zamawiająca odmawia przekazania takich informacji – również wtedy, gdy czyni to, oddalając wniesione przez wykonawcę odwołanie administracyjne dotyczące zgodności z prawem oceny oferty danego konkurenta – jest ona zobowiązana do wyważenia prawa wnioskodawcy do dobrej administracji oraz prawa jego konkurenta do ochrony informacji poufnych w taki sposób, by jej decyzja odmowna lub oddalająca była uzasadniona, oraz by prawo do skutecznego środka prawnego, z którego korzysta odrzucony oferent, nie zostało pozbawione skuteczności (effet utile).

Artykuł 1 ust. 1 akapit czwarty oraz art. 1 ust. 3 i 5 dyrektywy 89/665, zmienionej dyrektywą 2014/23, a także art. 21 dyrektywy 2014/24, w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że właściwy sąd krajowy rozpoznający skargę na decyzję instytucji zamawiającej, w której ta odmówiła przekazania wykonawcy uznanych za poufne informacji zawartych w dokumentacji przedłożonej przez konkurenta, któremu udzielono zamówienia, lub skargę na decyzję instytucji zamawiającej, w której ta oddaliła odwołanie administracyjne od takiej decyzji odmownej, jest zobowiązany do wyważenia prawa wnioskodawcy do skutecznego środka prawnego oraz prawa jego konkurenta do ochrony informacji poufnych i tajemnic przedsiębiorstwa. W tym celu sąd ten, który musi koniecznie dysponować wymaganymi informacjami, w tym informacjami poufnymi i tajemnicami przedsiębiorstwa, by móc orzec z pełną znajomością rzeczy w przedmiocie tego, czy wspomniane informacje mogą zostać przekazane, powinien dokonać analizy wszystkich istotnych okoliczności faktycznych i prawnych. Powinien on również mieć możliwość uchylenia decyzji odmownej lub decyzji oddalającej odwołanie administracyjne, jeżeli są one bezprawne, a w razie potrzeby – przekazania sprawy instytucji zamawiającej do ponownego rozpoznania, względnie możliwość samodzielnego wydania nowej decyzji, jeżeli prawo krajowe, któremu sąd ten podlega, mu na to zezwala.

Artykuł 57 ust. 4 dyrektywy 2014/24 należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy rozpoznający spór między instytucją zamawiającą a wykonawcą, któremu nie udzielono zamówienia, może odejść od dokonanej przez tę instytucję oceny zgodności z prawem postępowania wykonawcy, któremu udzielono zamówienia, i w związku z tym w wydanym orzeczeniu wyciągnąć z tego wszelkie konieczne konsekwencje. Natomiast zgodnie z zasadą równoważności sąd taki może uwzględnić z urzędu zarzut dotyczący popełnionego przez instytucję zamawiającą błędu w ocenie jedynie wówczas, gdy pozwala na to prawo krajowe.

Artykuł 63 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2014/24 w związku z art. 57 ust. 4 i 6 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym w przypadku gdy wykonawca będący członkiem grupy wykonawców był winny wprowadzenia w błąd przy dostarczaniu informacji, które były wymagane do weryfikacji tego, czy nie zachodzą podstawy wykluczenia grupy lub czy grupa ta spełnia kryteria kwalifikacji, o którym to wprowadzeniu w błąd jego partnerzy nie wiedzieli, środek w postaci wykluczenia z wszelkich postępowań o udzielenie zamówienia publicznego może zostać nałożony na wszystkich członków owej grupy.

(1) Dz.U. C 77 z 9.3.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/13

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf – Niemcy) – Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände – Verbraucherzentrale Bundesverband e.V. / Vodafone GmbH

(Sprawa C-5/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Łączność elektroniczna - Rozporządzenie (UE) 2015/2120 - Artykuł 3 - Dostęp do otwartego Internetu - Artykuł 3 ust. 1 - Prawa użytkowników końcowych - Artykuł 3 ust. 2 - Zakaz stosowania postanowień umownych i praktyk handlowych ograniczających korzystanie przez użytkowników końcowych z ich praw - Artykuł 3 ust. 3 - Obowiązek równego i niedyskryminacyjnego traktowania transmisji danych - Możliwość zastosowania odpowiednich środków zarządzania transmisją danych - Dodatkowa opcja taryfowa zwana „stawką zerową” - Ograniczenie tetheringu)

(2021/C 462/11)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände – Verbraucherzentrale Bundesverband e.V.

Strona pozwana: Vodafone GmbH

przy udziale: Bundesnetzagentur für Elektrizität, Gas, Telekommunikation, Post und Eisenbahnen

Sentencja

Artykuł 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2120 z dnia 25 listopada 2015 r. ustanawiającego środki dotyczące dostępu do otwartego Internetu oraz zmieniającego dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, a także rozporządzenie (UE) nr 531/2012 w sprawie roamingu w publicznych sieciach łączności ruchomej wewnątrz Unii należy interpretować w ten sposób, że ograniczenie tetheringu ze względu na aktywację opcji taryfowej zwanej „stawką zerową” jest niezgodne z obowiązkami wynikającymi z art. 3 ust. 3.

(1) Dz.U. C 137 z 27.4.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/14

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof – Austria) – XY

(Sprawa C-18/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Kontrole graniczne, azyl i imigracja - Polityka azylowa - Wspólne procedury udzielania i cofania ochrony międzynarodowej - Dyrektywa 2013/32/UE - Artykuł 40 - Kolejny wniosek - Nowe elementy lub ustalenia - Pojęcie - Okoliczności istniejące już przed ostatecznym zakończeniem postępowania mającego za przedmiot wcześniejszy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej - Zasada powagi rzeczy osądzonej - Wina wnioskodawcy)

(2021/C 462/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: XY

przy udziale: Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl

Sentencja

Artykuł 40 ust. 2 i 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „nowych elementów lub ustaleń”, które „zaistniały lub zostały przedstawione przez wnioskodawcę” w rozumieniu tego przepisu, obejmuje elementy lub ustalenia, które wystąpiły po ostatecznym zakończeniu postępowania, którego przedmiotem był wcześniejszy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, a także elementy lub ustalenia, które istniały już przed zakończeniem postępowania, lecz wnioskodawca na nie się nie powołał.

Artykuł 40 ust. 3 dyrektywy 2013/32 należy interpretować w ten sposób, że rozpatrzenie co do istoty kolejnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej może zostać przeprowadzone w ramach wznowienia postępowania, którego przedmiotem był pierwszy wniosek, o ile przepisy mające zastosowanie do wznowienia postępowania są zgodne z rozdziałem II dyrektywy 2013/32, a złożenie tego wniosku nie jest uzależnione od przestrzegania terminów zawitych.

Artykuł 40 ust. 4 dyrektywy 2013/32 należy interpretować w ten sposób, że nie pozwala on państwu członkowskiemu, które nie przyjęło szczególnych aktów dokonujących transpozycji tego przepisu, odmówić na podstawie ogólnych przepisów krajowego postępowania administracyjnego zbadania co do istoty kolejnego wniosku, jeżeli nowe elementy lub ustalenia powołane na poparcie tego wniosku istniały w trakcie postępowania, którego przedmiotem był wcześniejszy wniosek, i z winy leżącej po stronie wnioskodawcy nie zostały przedstawione w ramach tego postępowania.

(1) Dz.U. C 161 z 11.5.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/14

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 2 września 2021 r. – Komisja Europejska / Królestwo Szwecji

(Sprawa C-22/20) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 91/271/EWG - Artykuły 4, 5, 10 i 15 - Oczyszczanie ścieków komunalnych - Wtórne lub inne równie skuteczne oczyszczanie ścieków komunalnych pochodzących z aglomeracji o określonej wielkości - Bardziej rygorystyczne oczyszczanie ścieków na obszarach wrażliwych - Artykuł 4 ust. 3 TUE - Weryfikacja danych przekazanych przez państwa członkowskie - Obowiązek lojalnej współpracy)

(2021/C 462/13)

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Manhaeve, C. Hermes, K. Simonsson i E. Ljung Rasmussen, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Szwecji (przedstawiciele: O. Simonsson, R. Shahsavan Eriksson, C. Meyer-Seitz, M. Salborn Hodgson, H. Shev i H. Eklinder, pełnomocnicy)

Sentencja

Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na podstawie art. 4 dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych, zmienionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r., w związku z art. 10 dyrektywy 91/271, zmienionej rozporządzeniem nr 1137/2008, ponieważ nie zapewniło, aby ścieki komunalne z aglomeracji Lycksele, Malå i Pajala były poddane przed odprowadzeniem wtórnemu lub innemu równie skutecznemu oczyszczaniu; oraz

Królestwo Szwecji uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na podstawie art. 4 ust. 3 TUE, ponieważ w postępowaniu poprzedzającym wniesienie skargi nie przekazało Komisji Europejskiej informacji, których potrzebowała ona do oceny, czy oczyszczalnie ścieków aglomeracji Habo i Töreboda spełniają wymogi dyrektywy 91/271, zmienionej rozporządzeniem nr 1137/2008.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Europejska i Królestwo Szwecji pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 87 z 16.3.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/15

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Ravensburg – Niemcy) – UK / Volkswagen Bank GmbH (C-33/20), RT, SV, BC / Volkswagen Bank GmbH, Skoda Bank, oddział Volkswagen Bank GmbH (C-155/20), JL, DT / BMW Bank GmbH, Volkswagen Bank GmbH (C-187/20)

(Sprawy połączone C-33/20, C-155/20 i C-187/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 2008/48/WE - Kredyt konsumencki - Artykuł 10 ust. 2 - Informacje, jaki muszą znajdować się w umowie - Obowiązek wskazania rodzaju kredytu, czasu trwania umowy o kredyt, stopy odsetek za opóźnienie oraz mechanizmu dostosowania stopy odsetek za opóźnienie mającego zastosowanie w chwili zawarcia umowy o kredyt - Zmiana stopy odsetek za opóźnienie uzależniona od zmiany stopy podstawowej określanej przez bank centralny państwa członkowskiego - Rekompensata należna w wypadku przedterminowej spłaty kredytu - Obowiązek wskazania sposobu obliczania zmiany stopy odsetek za opóźnienie i rekompensaty - Brak obowiązku wskazania możliwości wypowiedzenia umowy o kredyt, które zostały przewidziane w uregulowaniach krajowych, lecz nie zostały przewidziane w dyrektywie 2008/48 - Artykuł 14 ust. 1 - Wykonanie przez konsumenta prawa do odstąpienia z uwagi na brak obowiązkowej informacji, o której mowa w art. 10 ust. 2 - Zakaz podniesienia przez kredytodawcę zarzutu utraty prawa lub nadużycia prawa)

(2021/C 462/14)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Ravensburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: UK (C-33/20), RT, SV, BC (C-155/20), JL, DT (C-187/20)

Strona pozwana: Volkswagen Bank GmbH (C-33/20), Volkswagen Bank GmbH, Skoda Bank, oddział Volkswagen Bank GmbH (C-155/20), BMW Bank GmbH, Volkswagen Bank GmbH (C-187/20)

Sentencja

Artykuł 10 ust. 2 lit. a), c) i e) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG należy interpretować w ten sposób, że w stosownym wypadku umowa o kredyt powinna w sposób jasny i zwięzły wskazywać, że jest to „umowa o kredyt wiązany” w rozumieniu art. 3 lit. n) tej dyrektywy, i że umowa ta została zawarta na czas określony.

Artykuł 10 ust. 2 dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że nie wymaga on, aby „umowa o kredyt wiązany” w rozumieniu art. 3 lit. n) tej dyrektywy, która służy wyłącznie sfinansowaniu umowy dostawy towaru i która przewiduje, iż kwota kredytu jest wypłacana sprzedawcy tego towaru, wskazywała, że konsument jest zwolniony z obowiązku zapłaty ceny sprzedaży w wysokości wypłaconej kwoty i że sprzedawca musi mu wydać nabywany towar, o ile cena sprzedaży została zapłacona w całości.

Artykuł 10 ust. 2 lit. l) dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że w umowie o kredyt należy wskazać w postaci konkretnej wartości procentowej stopę odsetek za opóźnienie obowiązującą w chwili zawarcia tej umowy oraz opisać w konkretny sposób mechanizm zmiany stopy odsetek za opóźnienie. W przypadku gdy strony danej umowy o kredyt uzgodniły, że stopa odsetek za opóźnienie będzie zmieniana wraz ze zmianą stopy bazowej, która jest określana przez bank centralny państwa członkowskiego i publikowana w łatwo dostępnym dzienniku urzędowym, zamieszczone w tej umowie odesłanie do stopy bazowej jest wystarczające, pod warunkiem że w owej umowie przedstawiono sposób obliczania stopy odsetek za opóźnienie na podstawie stopy bazowej. W tym względzie muszą zostać spełnione dwie przesłanki. W pierwszej kolejności przedstawiony sposób obliczania powinien być łatwo zrozumiały dla przeciętnego konsumenta nieposiadającego specjalistycznej wiedzy w dziedzinie finansowej oraz powinien umożliwiać mu obliczenie stopy odsetek za opóźnienie na podstawie informacji zawartych w tejże umowie. W drugiej kolejności w danej umowie o kredyt należy przedstawić także częstotliwość zmiany owej stopy bazowej, która jest określona w przepisach krajowych.

Artykuł 10 ust. 2 lit. r) dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że do celów obliczenia rekompensaty należnej w przypadku przedterminowej spłaty kredytu w umowie o kredyt należy wskazać sposób obliczania tej rekompensaty w sposób konkretny i łatwy do zrozumienia dla przeciętnego konsumenta, tak aby mógł on ustalić kwotę rekompensaty należnej w przypadku przedterminowej spłaty na podstawie informacji zawartych w tej umowie.

5)	Artykuł 10 ust. 2 dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że nie wymaga on, aby umowa o kredyt wymieniała wszystkie sytuacje, w których prawo do wypowiedzenia umowy o kredyt zostało przyznane jej stronom nie przez tę dyrektywę, lecz jedynie przez przepisy krajowe.

Artykuł 14 ust. 1 dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by kredytodawca powołał się na zarzut utraty prawa do odstąpienia od umowy przez konsumenta w trakcie wykonywania przez tego konsumenta prawa do odstąpienia od umowy zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy część przewidzianej w art. 10 ust. 2 tej dyrektywy obowiązkowej informacji ani nie została zawarta w umowie o kredyt, ani nie została prawidłowo udostępniona w późniejszym czasie, bez względu na to, czy miała miejsce sytuacja, w której bez własnej winy konsument ten nie wiedział o istnieniu przysługującego mu prawa do odstąpienia.

Dyrektywę 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie temu, by kredytodawca mógł skutecznie uznać, że konsument nadużył swego prawa do odstąpienia od umowy przewidzianego w art. 14 ust. 1 tej dyrektywy, w sytuacji gdy część przewidzianej w art. 10 ust. 2 tej dyrektywy obowiązkowej informacji ani nie została zawarta w umowie o kredyt, ani nie została prawidłowo udostępniona w późniejszym czasie, bez względu na to, czy konsument ten wiedział o istnieniu przysługującego mu prawa do odstąpienia.

Artykuł 10 ust. 2 lit. t) dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że umowa o kredyt powinna zawierać istotne informacje dotyczące wszelkich pozasądowych mechanizmów reklamacyjnych i odwoławczych, z których może skorzystać konsument, a w razie potrzeby o kosztach każdego z nich, o tym, czy reklamację lub odwołanie należy złożyć poprzez przesłanie jej pocztą tradycyjną, czy też w drodze elektronicznej, o adresie poczty tradycyjnej lub elektronicznej, na który należy przesłać roszczenie reklamacyjne lub odwołanie, oraz o innych warunkach formalnych, którym podlega ta reklamacja lub to odwołanie. Co się tyczy tych informacji, samo odesłanie w umowie o kredyt do regulaminu postępowania, z którym można się zapoznać w Internecie, lub do innego dokumentu dotyczącego zasad funkcjonowania mechanizmów reklamacyjnych i odwoławczych nie jest wystarczające.

(1) Dz.U. C 161 z 11.5.2020

Dz.U. C 230 z 13.7.2020

Dz.U. C 255 z 3.8.2020

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/17

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Köln – Niemcy) – Telekom Deutschland GmbH / Bundesrepublik Deutschland, reprezentowana przez Bundesnetzagentur für Elektrizität, Gas, Telekommunikation, Post und Eisenbahnen

(Sprawa C-34/20) (1)

(2021/C 462/15)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Telekom Deutschland GmbH

Druga strona postępowania: Bundesrepublik Deutschland, reprezentowana przez Bundesnetzagentur für Elektrizität, Gas, Telekommunikation, Post und Eisenbahnen

Sentencja

Artykuł 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2120 z dnia 25 listopada 2015 r. ustanawiającego środki dotyczące dostępu do otwartego Internetu oraz zmieniającego dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, a także rozporządzenie (UE) nr 531/2012 w sprawie roamingu w publicznych sieciach łączności ruchomej wewnątrz Unii należy interpretować w ten sposób, że ograniczenie przepustowości ze względu na aktywację opcji taryfowej zwanej „stawką zerową”, mające zastosowanie do transmisji strumieniowej wideo niezależnie od tego, czy jest ona rozpowszechniana przez przedsiębiorstwa partnerskie, czy przez innych dostawców treści, jest niezgodne z obowiązkami wynikającymi z art. 3 ust. 3 tego rozporządzenia.

(1) Dz.U. C 137 z 27.4.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/18

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Procura della Repubblica di Trento – Włochy) – Postępowanie w sprawie uznania i wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego dotyczącego XK

(Sprawa C-66/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 267 TFUE - Pojęcie „sądu krajowego” - Kryteria - Procura della Repubblica di Trento (prokuratura republiki w Trydencie, Włochy) - Niedopuszczalność wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(2021/C 462/16)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Procura della Repubblica di Trento

Strony w postępowaniu głównym

Przy udziale: Finanzamt für Steuerstrafsachen und Steuerfahndung Münster

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Procura della Repubblica di Trento (prokuraturę republiki w Trydencie, Włochy) postanowieniem z dnia 15 stycznia 2020 r. jest niedopuszczalny.

(1) Dz.U. C 209 z 22.6.2020

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/18

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – XY / Hauptzollamt B

(Sprawa C-100/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Opodatkowanie produktów energetycznych i energii elektrycznej - Dyrektywa 2003/96/WE - Artykuł 17 ust. 1 lit. a) - Obniżki podatku od zużycia produktów energetycznych i energii elektrycznej na rzecz zakładów energochłonnych - Fakultatywna obniżka - Zasady zwrotu podatków pobranych z naruszeniem przepisów prawa krajowego przyjętych na podstawie uprawnienia przyznanego państwom członkowskim w tej dyrektywie - Zapłata odsetek - Zasada równego traktowania)

(2021/C 462/17)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: XY

Strona przeciwna: Hauptzollamt B

Sentencja

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że wymaga ono, aby w razie zwrotu kwoty podatku od energii elektrycznej, która to kwota została nienależnie pobrana z powodu błędnego zastosowania przepisu krajowego, przyjętego na podstawie uprawnienia przyznanego państwom członkowskim przez dyrektywę Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej, kwota ta została powiększona o odsetki.

(1) Dz.U. C 209 z 22.6.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/19

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 2 września 2021 r. – Komisja Europejska / Republika Portugalska

(Sprawa C-169/20) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuły 110 TFUE - Opodatkowanie wewnętrzne - Opodatkowanie dyskryminujące - Zakaz - Używane pojazdy przywożone z innych państw członkowskich - Składnik opłaty rejestracyjnej obliczany na podstawie emisji dwutlenku węgla - Brak uwzględnienia obniżenia wartości pojazdu)

(2021/C 462/18)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo M. França i C. Perrin, następnie G. Braga da Cruz i C. Perrin, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska (przedstawiciele: L. Inez Fernandes, N. Vitorino, A. Pimenta, P. Barros da Costa i S. Jaulino)

Sentencja

Poprzez wyłączenie obniżenia wartości składnika środowiskowego przy obliczaniu wartości pojazdów używanych dopuszczonych do ruchu na terytorium portugalskim i zakupionych w innym państwie członkowskim w ramach obliczania opłaty od pojazdów przewidzianej w Código do imposto sobre veículos (kodeksie opłaty od pojazdów), zmienionym przez lei 71/2018 (ustawę nr 71/2018), Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 110 TFUE.

2)	Republika Portugalska zostaje obciążona kosztami.

(1) Dz.U. C 209 z 22.6.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/19

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 2 września 2021 r. – Komisja Europejska / Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-180/20) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Decyzje (UE) 2020/245 i 2020/246 - Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Partnerstwa ustanowionej na mocy Kompleksowej i wzmocnionej umowy o partnerstwie między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Armenii, z drugiej strony - Umowa, której niektóre postanowienia mogą zostać powiązane ze wspólną polityką zagraniczną i bezpieczeństwa (WPZiB) - Przyjęcie regulaminów wewnętrznych Rady Partnerstwa, Komitetu Partnerstwa, podkomitetów i innych organów - Przyjęcie dwóch odrębnych decyzji - Wybór podstawy prawnej - Artykuł 37 TUE - Artykuł 218 ust. 9 TFUE - Zasada głosowania)

(2021/C 462/19)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Kellerbauer i T. Ramopoulos, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: P. Mahnič, M. Balta i M. Bishop, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Republika Czeska (przedstawiciele: K. Najmanová, M. Švarc, J. Vláčil i M. Smolek, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Republika Francuska (przedstawiciele: T. Stehelin, J.-L. Carré i A.-L. Desjonquères, pełnomocnicy)

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Rady (UE) 2020/245 z dnia 17 lutego 2020 r. w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Partnerstwa ustanowionej na mocy Kompleksowej i wzmocnionej umowy o partnerstwie między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Armenii, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia regulaminu wewnętrznego Rady Partnerstwa oraz regulaminów Komitetu Partnerstwa, podkomitetów i innych organów ustanowionych przez Radę Partnerstwa oraz ustanowienia listy podkomitetów do stosowania tej Umowy, z wyłączeniem tytułu II tej Umowy, a także decyzji Rady (UE) 2020/246 z dnia 17 lutego 2020 r. w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Partnerstwa ustanowionej na mocy Kompleksowej i wzmocnionej umowy o partnerstwie między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Armenii, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia regulaminu wewnętrznego Rady Partnerstwa oraz regulaminów Komitetu Partnerstwa, podkomitetów i innych organów ustanowionych przez Radę Partnerstwa oraz ustanowienia listy podkomitetów do stosowania tytułu II tej Umowy.

2.	Skutki decyzji 2020/245 i 2020/246 zostają utrzymane w mocy.

3.	Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona kosztami postępowania.

4.	Republika Francuska i Republika Czeska pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 209 z 22.6.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/20

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – DM, LR / Caisse régionale de Crédit agricole mutuel (CRCAM) – Alpes-Provence

(Sprawa C-337/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego - Dyrektywa 2007/64/WE - Artykuły 58 i 60 - Użytkownik usług płatniczych - Zgłaszanie nieautoryzowanych transakcji płatniczych - Odpowiedzialność dostawcy usług płatniczych za rzeczone transakcje - Powództwo odszkodowawcze wytoczone przez poręczyciela użytkownika usług płatniczych)

(2021/C 462/20)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strony wnoszące skargę kasacyjną: DM, LR

Druga strona postępowania: Caisse régionale de Crédit agricole mutuel (CRCAM) – Alpes-Provence

Sentencja

Artykuł 58 i art. 60 ust. 1 dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniającej dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylającej dyrektywę 97/5/WE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie temu, by użytkownik usług płatniczych mógł pociągnąć dostawcę tych usług do odpowiedzialności na podstawie systemu odpowiedzialności innego niż przewidziany w tych przepisach, w przypadku gdy użytkownik ten uchybił ciążącemu na nim obowiązkowi zgłoszenia przewidzianemu w art. 58 wspomnianej dyrektywy.

Artykuł 58 i art. 60 ust. 1 dyrektywy 2007/64 należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, by poręczyciel użytkownika usług płatniczych powoływał się, ze względu na niewypełnienie przez dostawcę usług płatniczych obowiązków związanych z nieautoryzowaną transakcją, na odpowiedzialność cywilną tego dostawcy usług korzystającego z poręczenia, w celu zakwestionowania kwoty zabezpieczonego długu, zgodnie z przepisami prawa powszechnego regulującymi odpowiedzialność umowną.

(1) Dz.U. C 339 z 12.10.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/21

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte costituzionale – Włochy) – O.D. i in. / Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS)

(Sprawa C-350/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2011/98/UE - Prawa pracowników z państw trzecich posiadających jedno zezwolenie - Artykuł 12 - Prawo do równego traktowania - Zabezpieczenie społeczne - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego - Artykuł 3 - Świadczenia z tytułu macierzyństwa i ojcostwa - Świadczenia rodzinne - Uregulowanie państwa członkowskiego wykluczające korzystanie przez obywateli państw trzecich posiadających jedno zezwolenie z zasiłku z tytułu urodzenia dziecka i zasiłku macierzyńskiego)

(2021/C 462/21)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte costituzionale

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: O.D., R.I.H.V., B.O., F.G., M.K.F.B., E.S., N.P., S.E.A.

Strona pozwana: Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS)

przy udziale: Presidenza del Consiglio dei Ministri

Sentencja

Artykuł 12 ust. 1 lit. e) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/98/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli państw trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników z państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu wykluczającemu przyznanie obywatelom państw trzecich, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b) i c) tej dyrektywy, prawa do zasiłku z tytułu urodzenia dziecka i zasiłku macierzyńskiego przewidzianych w tym uregulowaniu.

(1) Dz.U. C 329 z 5.10.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/22

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Peek & Cloppenburg KG, reprezentowana przez Peek & Cloppenburg Düsseldorf Komplementär B.V. / Peek & Cloppenburg KG, reprezentowana przez Van Graaf Management GmbH

(Sprawa C-371/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 2005/29/WE - Nieuczciwe praktyki handlowe - Praktyki handlowe, które uznaje się za nieuczciwe w każdych okolicznościach - Wprowadzające w błąd praktyki handlowe - Punkt 11 zdanie pierwsze załącznika I - Działania reklamowe - Wykorzystywanie treści publicystycznej w środkach masowego przekazu w celu promocji danego produktu - Promocja, za którą zapłacił sam przedsiębiorca - Pojęcie „zapłaty” - Promocja sprzedaży produktów reklamodawcy i przedsiębiorstwa wydawniczego z sektora medialnego - „Kryptoreklama”)

(2021/C 462/22)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę rewizyjną: Peek & Cloppenburg KG, reprezentowana przez Peek & Cloppenburg Düsseldorf Komplementär B.V.

Druga strona postępowania: Peek & Cloppenburg KG, reprezentowana przez Van Graaf Management GmbH

Sentencja

Punkt 11 zdanie pierwsze załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady należy interpretować w ten sposób, że przedsiębiorca „zapłacił” w rozumieniu tego przepisu za promocję produktu za pomocą publikacji treści publicystycznej, w przypadku gdy przedsiębiorca ten przyznał wynagrodzenie o wartości majątkowej w związku z tą publikacją, czy to w formie zapłaty kwoty pieniężnej, czy to w każdej innej formie, jeżeli istnieje niewątpliwy związek między przyznaną w ten sposób zapłatą przez wspomnianego przedsiębiorcę a ową publikacją. Ma to miejsce w szczególności w sytuacji bezpłatnego udostępnienia przez tego przedsiębiorcę zdjęć objętych prawem autorskim, na których widoczne są lokale handlowe przedsiębiorcy i produkty oferowane przez niego do sprzedaży.

(1) Dz.U. C 348 z 19.10.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/22

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret – Dania) – B / Udlændingenævnet

(Sprawa C-379/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Układ stowarzyszeniowy EWG – Turcja - Decyzja nr 1/80 - Artykuł 13 - Klauzula standstill - Nowe ograniczenie - Prawo małoletnich dzieci pracownika tureckiego do łączenia rodzin - Przesłanka dotycząca wieku - Wymóg istnienia szczególnych powodów dla skorzystania z prawa do łączenia rodzin - Nadrzędny wzgląd interesu ogólnego - Udana integracja - Proporcjonalność)

(2021/C 462/23)

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Østre Landsret

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: B

Strona pozwana: Udlændingenævnet

Sentencja

Artykuł 13 decyzji Rady Stowarzyszenia nr 1/80 z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy obniżający z 18 do 15 lat granicę wieku dla złożenia przez dziecko pracownika tureckiego zamieszkującego legalnie na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego wniosku o łączenie rodziny stanowi „nowe ograniczenie” w rozumieniu tego przepisu. Takie ograniczenie może jednak być uzasadnione celem polegającym na zagwarantowaniu udanej integracji zainteresowanych obywateli państw trzecich, o ile sposoby jego wprowadzenia w życie nie wykraczają poza to, co jest konieczne do osiągnięcia zamierzonego celu.

(1) Dz.U. C 348 z 19.10.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/23

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 2 września 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Mons – Belgia) – TP / Institut des Experts en Automobiles

(Sprawa C-502/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Swoboda przedsiębiorczości - Swoboda świadczenia usług - Uznawanie kwalifikacji zawodowych - Dyrektywa 2005/36/WE - Artykuł 5 ust. 2 - Rzeczoznawca motoryzacyjny mający siedzibę w państwie członkowskim, który przemieszcza się na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego w celu tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu - Odmowa wpisania jego przez instytucję zawodową przyjmującego państwa członkowskiego, w którym rzeczoznawca miał wcześniej siedzibę, do rejestru usług wykonywanych tymczasowo i okazjonalnie - Pojęcie „świadczenia tymczasowego i okazjonalnego”)

(2021/C 462/24)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d’appel de Mons

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: TP

Strona pozwana: Institut des Experts en Automobiles

Sentencja

Artykuł 5 ust. 2 dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/55/UE z dnia 20 listopada 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu przyjmującego państwa członkowskiego w rozumieniu tego przepisu, które zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez właściwe organy tego państwa członkowskiego nie pozwala na tymczasowe i okazjonalne wykonywanie przez przedsiębiorcę mającego siedzibę w innym państwie członkowskim zawodu na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego ze względu na to, że przedsiębiorca ten w przeszłości posiadał w tym państwie członkowskim siedzibę, że świadczone przez niego usługi mają pewien powtarzalny charakter lub że ustanowił on w tym państwie członkowskim infrastrukturę, taką jak biuro.

(1) Dz.U. C 35 z 1.2.2021.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/24

Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) wydanego w dniu 28 stycznia 2021 r. w sprawie T-603/20, Likvidacijska masa iza Mesoprodukt d.o.o. i Gojko Čuljak / Komisja Europejska, wniesione w dniu 8 lutego 2021 r. przez Likvidacijska masa iza Mesoprodukt d.o.o. i Gojko Čuljak

(Sprawa C-171/21 P)

(2021/C 462/25)

Język postępowania: chorwacki

Strony

Wnoszący odwołanie: Likvidacijska masa iza Mesoprodukt d.o.o. i Gojko Čuljak (przedstawiciel: I. Žalac, odvjetnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Postanowieniem z dnia 1 września 2021 r. Trybunał (dziewiąta izba) oddalił odwołanie jako oczywiście bezzasadne, oddalił wniosek Likvidacijska masa iza Mesoprodukt d.o.o. i Gojka Čuljka o przyznanie pomocy prawnej oraz orzekł, że Likvidacijska masa iza Mesoprodukt d.o.o. i Gojko Čuljak pokrywają własne koszty postępowania.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/24

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 20 stycznia 2021 r., w sprawie T-329/19, 12seasons / EUIPO – Société immobilière et mobilière de Montagny (BE EDGY BERLIN), wniesione w dniu 31 marca 2021 r. przez 12seasons GmbH

(Sprawa C-211/21 P)

(2021/C 462/26)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: 12seasons GmbH (przedstawiciel: M. Gail, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej; Société immobilière et mobilière de Montagny

Postanowieniem z dnia 1 września 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) odmówił przyjęcia odwołania do rozpoznania oraz obciążył 12seasons GmbH własnymi kosztami.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/24

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 24 marca 2021 r. w sprawie T-306/19, Graanhandel P. van Schelven / Komisja, wniesione w dniu 12 maja 2021 r. przez Graanhandel P. van Schelven BV

(Sprawa C-309/21 P)

(2021/C 462/27)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Graanhandel P. van Schelven BV (przedstawiciel: C. Almeida, advocaat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Postanowieniem z dnia 28 września 2021 r. Trybunał (dziewiąta izba) oddalił odwołanie jako oczywiście bezzasadne oraz orzekł, że Graanhandel P. van Schelven BV pokrywa własne koszty postępowania.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/25

Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba) wydanego w dniu 21 kwietnia 2021 r. w sprawie T-282/20, Apologistics GmbH / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 14 czerwca 2021 r. przez Apologistics GmbH

(Sprawa C-369/21 P)

(2021/C 462/28)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Apologistics GmbH (przedstawiciel: adwokat H. Hug)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Markus Kerckhoff

Postanowieniem z dnia 22 września 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) nie przyjął odwołania do rozpoznania i postanowił nakazać wnoszącej odwołanie pokrycie własnych kosztów.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/25

Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba) wydanego w dniu 28 kwietnia 2021 r. w sprawie T-872/16, repowermap.org / EUIPO i Repower, wniesione w dniu 8 lipca 2021 r. przez repowermap.org

(Sprawa C-417/21 P)

(2021/C 462/29)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: repowermap.org (przedstawiciele: P. González-Bueno Catalán de Ocón, abogado, W. Sakulin, advocaat)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO); Repower AG

Postanowieniem z dnia 8 września 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) odmówił przyjęcia odwołania do rozpoznania.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 30 lipca 2021 r. – La Quadrature du Net, Fédération des fournisseurs d’accès à Internet associatifs, Franciliens.net, French Data Network / Premier ministre, Ministère de la Culture

(Sprawa C-470/21)

(2021/C 462/30)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: La Quadrature du Net, Fédération des fournisseurs d’accès à Internet associatifs, Franciliens.net, French Data Network

Druga strona postępowania: Premier ministre, Ministère de la Culture

Pytania prejudycjalne

1)	Czy dane dotyczące tożsamości cywilnej odpowiadające adresowi IP należą do danych o ruchu lub lokalizacji podlegających, co do zasady, obowiązkowi uprzedniej kontroli sprawowanej przez sąd lub niezależny organ administracyjny posiadający uprawnienia władcze?

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze i przy uwzględnieniu niskiej wrażliwości danych dotyczących tożsamości cywilnej użytkowników, w tym ich danych kontaktowych – czy dyrektywę 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotyczącą przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej) (1) w świetle Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu przewidującemu gromadzenie przez organ administracyjny tych danych odpowiadających adresowi IP użytkowników bez uprzedniej kontroli sprawowanej przez sąd lub niezależny organ administracyjny posiadający uprawnienia władcze?

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie i przy uwzględnieniu niskiej wrażliwości danych dotyczących tożsamości cywilnej, okoliczności, że tylko te dane mogą być gromadzone wyłącznie w celu zapobiegania naruszeniu obowiązków określonych w sposób precyzyjny, wyczerpujący i restrykcyjny w prawie krajowym, oraz faktu, że systematyczna kontrola dostępu do danych każdego użytkownika sprawowana przez sąd lub osobny organ administracyjny posiadający uprawnienia władcze mogłaby stanowić przeszkodę w realizacji misji służby publicznej powierzonej niezależnemu organowi administracyjnemu, który sam jest niezależny i który gromadzi dane – czy dyrektywa stoi na przeszkodzie temu, by kontrola była dokonywana zgodnie z dostosowanymi procedurami, takimi jak przeprowadzanie zautomatyzowanej kontroli, w razie potrzeby pod nadzorem służby wewnętrznej organu dającego gwarancje niezależności i bezstronności w stosunku do urzędników odpowiedzialnych za gromadzenie danych?

(1) Dz.U. 2002, L 201, s. 37.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Senāts) (Łotwa) w dniu 30 sierpnia 2021 r. – SIA Mikrotīkls / Valsts ieņēmumu dienests

(Sprawa C-542/21)

(2021/C 462/31)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa (Senāts).

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca w pierwszej instancji i strona wnosząca kasację: SIA Mikrotīkls.

Druga strona postępowania w pierwszej instancji i w postępowaniu kasacyjnym: Valsts ieņēmumu dienests.

Pytania prejudycjalne

Czy nomenklaturę scaloną zawartą w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (1) z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie wspólnej taryfy celnej w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 927/2012 (2) z dnia 9 października 2012 r. i rozporządzeniem wykonawczym Komisji nr 1001/201 (3) 3 z dnia 4 października 2013 r. należy interpretować w ten sposób, że podpozycja 8517 70 11 nomenklatury scalonej może obejmować anteny do routerów skonfigurowane do korzystania w lokalnych sieciach komputerowych (LAN) lub w rozległych sieciach komputerowych (WAN)?

(1) Dz.U. 1987, C 256, s. 1.

(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 927/2012 z dnia 9 października 2012 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. 2012, L 304, s. 1)

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1001/2013 z dnia 4 października 2013 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. 2013, L 290, s. 1).

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/27

Skarga wniesiona w dniu 7 września 2021 r. – Komisja Europejska / Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-551/21)

(2021/C 462/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouquet, B. Hofstötter, T. Ramopoulos, A. Stobiecka-Kuik, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności art. 2 decyzji Rady (UE) 2021/1117 (1) z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Protokołu wykonawczego do Umowy o partnerstwie w sprawie połowów między Republiką Gabońską a Wspólnotą Europejską (2021–2026) oraz decyzji Rady w osobie jej przewodniczącego o wyznaczeniu ambasadora Portugalii jako osoby umocowanej do podpisania tego protokołu, co nastąpiło w dniu 29 czerwca 2021 r.;

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W ramach zarzutu pierwszego, podniesionego tytułem głównym, Komisja twierdzi, że Rada naruszyła (a) kompetencje Komisji do reprezentowania Unii na zewnątrz na mocy art. 17 TUE, a także zasady równowagi instytucjonalnej i zasadę podziału kompetencji między instytucjami wyrażone w art. 13 ust. 2 TUE, jak również (b) wymóg jednolitej reprezentacji Unii na zewnątrz wynikający z zasady lojalnej współpracy między Unią a jej państwami członkowskimi. Komisja podnosi, po pierwsze, że Rada naruszyła prawo wskutek naruszenia wyłącznych kompetencji Komisji poprzez przyjęcie art. 2 decyzji Rady (UE) 2021/1117 z dnia 28 czerwca 2021 r. ze zmianami oraz poprzez wyznaczenie przez jej przewodniczącego, na podstawie tego przepisu, ambasadora Portugalii jako osoby umocowanej do podpisania (co więcej, samodzielnie) Protokołu wykonawczego do umowy z Gabonem w imieniu Unii, zamiast Komisji. Po drugie, Komisja podnosi, że wyznaczając ambasadora Portugalii, która sprawowała wówczas rotacyjną prezydencję Rady, Rada wprowadziła zamieszanie wśród zewnętrznych partnerów Unii co do tego, która instytucja Unii zapewnia jej reprezentację na zewnątrz, a tym samym wywołała wątpliwości co do charakteru prawnego kompetencji Unii do autonomicznego zawierania umów międzynarodowych jako pełnoprawna międzynarodowa osoba prawna, a nie jako reprezentant jej państw członkowskich. Wskutek takiego działania Rada osłabiła skuteczność, wiarygodność i reputację Unii na arenie międzynarodowej.

W ramach zarzutu drugiego Komisja twierdzi, że Rada naruszyła (a) obowiązek uzasadnienia oraz wymóg jedności przewidziane w art. 296 i 297 TFUE, a także (b) zasadę lojalnej współpracy między instytucjami wyrażoną w art. 13 ust. 2 TUE. Komisja podnosi, po pierwsze, że Rada nie uzasadniła decyzji o wyznaczeniu ambasadora Portugalii do podpisania wspomnianego wyżej Protokołu w imieniu Unii oraz nie podała prawidłowo do publicznej wiadomości tej decyzji poprzez jej publikację lub notyfikację do Komisji, oraz, po drugie, że Rada nie skonsultowała z Komisją zamiaru wyznaczenia ambasadora Portugalii do podpisania rzeczonego Protokołu w imieniu Unii.

(1) Dz, U. 2021, L 242, s. 3.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/28

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 30 czerwca 2021 r. w sprawie T-226/18, Global Silicones Council i in. / Komisja, wniesione w dniu 8 września 2021 r. przez Global Silicones Council, Wacker Chemie AG, Momentive Performance Materials GmbH, Shin-Etsu Silicones Europe BV, Elkem Silicones France SAS

(Sprawa C-558/21 P)

(2021/C 462/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszące odwołanie: Global Silicones Council, Wacker Chemie AG, Momentive Performance Materials GmbH, Shin-Etsu Silicones Europe BV, Elkem Silicones France SAS (przedstawiciele: A. Bartl, advokát, A. Kołtunowska, adwokat, R. Cana, avocat, E. Mullier, avocate)

Druga strona postępowania: American Chemistry Council, Inc. (ACC), Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii I Irlandii Północnej, Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej, Europejska Agencja Chemikaliów

Żądania wnoszących odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-226/18;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu (1);

—	tytułem ewentualnym, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w przedmiocie zgłoszonego przez wnoszące odwołanie żądania stwierdzenia nieważności;

—	obciążenie drugiej strony postępowania kosztami niniejszego postępowania, w tym kosztami postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszące odwołanie podnoszą pięć zarzutów.

W ramach zarzutu pierwszego wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd naruszył prawo oraz dokonał błędnej wykładni art. 68ust. 1 rozporządzenia REACH (2), gdy orzekł, że strona pozwana nie naruszyła art. 68 ust. 1, nie stwierdzając wyraźnie, iż istnieje niemożliwe do zaakceptowania ryzyko.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia prawa poprzez uznanie, że strona pozwana nie uchybiła obowiązkowi uzasadnienia w zakresie wskazania, dlaczego ryzyka związane z obecnością D4 i D5 w produktach spłukiwanych wodą, są niemożliwe do zaakceptowania.

W zarzucie trzecim wnoszące odwołanie utrzymują, że Sąd naruszył prawo, gdy uznał, iż niepewność dotycząca oceny substancji PBT/vPvB uzasadnia podejście, w myśl którego wszelkie emisje mogą stanowić wskaźnik istnienia ryzyka. Utożsamiając wszelkie emisje z istnieniem ryzyka (a nawet ryzyka, którego nie można zaakceptować) na potrzeby ograniczeń REACH storna pozwana naruszyła art. 68 ust. 1 i art. 69 rozporządzenia REACH, a także załącznik XV zawierający odesłanie do załącznika I do tego rozporządzenia, oraz postąpiła wbrew utrwalonemu orzecznictwu sądów Unii, w myśl którego naukowa ocena ryzyka nie może opierać się na zasadzie zerowego ryzyka.

Zarzut czwarty dotyczy naruszenia prawa i błędnej wykładni załącznika XIII do rozporządzenia REACH poprzez uznanie, że czynnik biokoncentracji („BCF”) ma pierwszeństwo w stosunku do innych danych, a zwłaszcza w stosunku do czynnika bioakumulacji („BMF”) czy czynnika magnifikacji troficznej („FAT”).

Zarzut piąty dotyczy naruszenia prawa oraz błędnej wykładni załącznika XIII do rozporządzenia REACH poprzez ustalenie, że strona pozwana nie była zobowiązana do wzięcia pod uwagę hybrydowego charakteru D4 i D5 w związku z uznaniem, że substancje te spełniają kryteria substancji bardzo trwałych („vP”) i wykazujących bardzo dużą zdolność do bioakumulacji („vB”), określone w załączniku XIII do rozporządzenia REACH.

(1) Rozporządzenie Komisji (UE) 2018/35 z dnia 10 stycznia 2018 r. zmieniające załącznik XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do oktametylocyklotetrasiloksanu (D4) i dekametylocyklopentasiloksanu (D5) (Dz.U. 2018, L 6, s. 45).

(2) Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. 2006, L 396, s. 1; sprostowanie Dz.U. 2007, L 136, s. 3).

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/29

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 30 czerwca 2021 r. w sprawie T-519/18, Global Silicones Council i in. / ECHA, wniesione w dniu 8 września 2021 r. przez Global Silicones Council, Dow Silicones UK Ltd, Elkem Silicones France SAS, Evonik Operations GmbH, Momentive Performance Materials GmbH, Shin-Etsu Silicones Europe BV, Wacker Chemie AG

(Sprawa C-559/21 P)

(2021/C 462/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszące odwołanie: Global Silicones Council, Dow Silicones UK Ltd, Elkem Silicones France SAS, Evonik Operations GmbH, Momentive Performance Materials GmbH, Shin-Etsu Silicones Europe BV, Wacker Chemie AG (przedstawiciele: R. Cana, avocat, E. Mullier, avocate, Z. Romata, solicitor)

Druga strona postępowania: American Chemistry Council, Inc. (ACC), Europejska Agencja Chemikaliów, Republika Federalna Niemiec, Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-519/18;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji (1);

—	tytułem ewentualnym, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w przedmiocie zgłoszonego przez wnoszące odwołanie żądania stwierdzenia nieważności;

—	obciążenie drugiej strony postępowania kosztami niniejszego postępowania, w tym kosztami poniesionymi przed Sądem i kosztami poniesionymi przez interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszące odwołanie podnoszą następujące zarzuty.

Po pierwsze, Sąd naruszył prawo oraz dokonał błędnej wykładni załącznika XIII do rozporządzenia REACH (2) i rozporządzenia Komisji nr 253/2011 (3), orzekając, że dane BCF są „priorytetowe” lub mają „większą wagę” niż inne dane wykorzystane przy ocenie właściwości B/vB i że strona pozwana nie popełniła oczywistego błędu w ocenie, gdy uznała, że wartości BCF mają większą wagę.

Po drugie, Sąd naruszył prawo oraz dokonał błędnej wykładni załącznika XIII do rozporządzenia REACH, orzekając, że strona pozwana nie popełniła oczywistego błędu, kiedy to nie wzięła pod uwagę znaczenia hybrydowego charakteru D4, D5 i D6, a także przeinaczył zarzuty wnoszących odwołanie oraz przedstawiony w tym kontekście dowód, przez co naruszył prawo wnoszących odwołanie do bycia wysłuchanymi.

Po trzecie, Sąd naruszył prawo oraz dokonał błędnej wykładni załącznika XIII do rozporządzenia REACH, orzekając, że strona pozwana nie popełniła oczywistego błędu, kiedy to nie wzięła pod uwagę danych uzyskanych we właściwych warunkach, a także przeinaczył zarzuty wnoszących odwołanie oraz przedstawiony w tym kontekście dowód, przez co naruszył prawo wnoszących odwołanie do bycia wysłuchanymi.

Po czwarte, Sąd naruszył prawo przy ocenie dowodów oraz przeinaczył dowody, którymi dysponował.

(1) Decyzja ECHA z dnia 27 czerwca 2018 r. wpisująca oktametylocyklotetrasiloksan (D4), dekametylocyklopentasiloksan (D5) i dodekametylocykloheksasiloksan (D6) na listę substancji zidentyfikowanych w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. 2006, L 396, s. 1; sprostowanie Dz.U. 2007, L 136, s. 3).

(2) Rozporządzenie Komisji (UE) 2018/35 z dnia 10 stycznia 2018 r. zmieniające załącznik XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do oktametylocyklotetrasiloksanu (D4) i dekametylocyklopentasiloksanu (D5) (Dz.U. 2018, L 6, s. 45).

(3) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 253/2011 z dnia 15 marca 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do załącznika XIII (Dz.U. 2011, L 69, s. 7).

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/30

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 7 lipca 2021 r. w sprawie T-680/19, Irish Wind Farmers’ Association i in. / Komisja, wniesione w dniu 17 września 2021 r. przez Wind Farmers’ Association Clg, Carrons Windfarm Ltd, Foyle Windfarm Ltd, Greenoge Windfarm Ltd

(Sprawa C-578/21 P)

(2021/C 462/35)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona wnosząca odwołanie: Irish Wind Farmers’ Association Clg, Carrons Windfarm Ltd, Foyle Windfarm Ltd, Greenoge Windfarm Ltd (przedstawiciele: M. Segura Catalán, abogada i M. Clayton, avocate)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania w pierwszej instancji oraz kosztami postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie opiera się na dwóch zarzutach.

W ramach zarzutu pierwszego strona wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd dokonał błędnej wykładni art. 108 TFUE i art. 4 rozporządzenia 2015/1589 (1), stwierdzając, że ocena rozpatrywanego środka pomocy nie wymagała od Komisji wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego ze względu na brak poważnych trudności w odniesieniu do jego kwalifikacji jako pomocy państwa i jego zgodności z rynkiem wewnętrznym.

Zarzut pierwszy dzieli się na sześć części.

Część pierwsza: Sąd naruszył prawo w odniesieniu do zakresu obowiązku zbadania przez Komisję okoliczności faktycznych i prawnych w przypadku pomocy niezgodnej z prawem.

Część druga: Sąd naruszył prawo, odmienne traktując informacje przedstawione przez państwa członkowskie i przez stronę wnoszącą odwołanie.

Część trzecia: Sąd naruszył prawo w zakresie oceny czasu trwania badania wstępnego.

Część czwarta: Sąd naruszył prawo określając ciężar dowodu, który powinna była ponieść strona wnosząca odwołanie.

Część piąta: Sąd naruszył prawo pomijając znaczenia obowiązującego w Zjednoczonym Królestwie systemu jakiemu podlegała rozpatrywana sprawa.

Część szósta: Sąd wyciągnął błędne wnioski z technicznego charakteru metody oceny NAV instalacji wytwarzających energię elektryczną z paliw kopalnych.

W ramach zarzutu drugiego strona wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd wypaczył jasny sens wniesionych przez nią dowodów.

(1) Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015 L 248, s. 9).

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/31

Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 12 lipca 2021 r. w sprawie T-866/19, Ryanair i Laudamotion / Komisja, wniesione w dniu 21 września 2021 r. przez Ryanair DAC i Laudamotion GmbH

(Sprawa C-581/21 P)

(2021/C 462/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Ryanair DAC, Laudamotion GmbH (przedstawiciele: E. Vahida, avocat, S. Rating, abogado, i I.-G. Metaxas-Maranghidis, dikigoros)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

—	Uchylenie zaskarżonego wyroku.

—	Przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania.

—	Zastrzeżenie, że rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w pierwszej instancji oraz postępowania odwoławczego nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnoszą dwa zarzuty.

Sąd naruszył prawo Unii i przeinaczył okoliczności faktyczne, (1) uznając, że pierwszeństwo rozporządzenia w sprawie przydzielania czasu na start lub lądowanie (1) jest istotne dla ustalenia, czy zasady podziału ruchu lotniczego (2) pociągają za sobą środki wykonawcze, oraz (2) nie uwzględniając normalnego przebiegu zdarzeń przy ustalaniu sztucznego charakteru wniosku wnoszących odwołanie o przyjęcie środka wykonawczego przez koordynatora przydziału czasu na start lub lądowanie.

Ponadto wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd nie uzasadnił swoich ustaleń zawartych w zaskarżonym postanowieniu.

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 95/93 z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnych zasad przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach lotniczych Wspólnoty (Dz.U. 1993, L 14, s. 1).

(2) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1585 z dnia 24 września 2019 r. w sprawie ustanowienia zasad podziału ruchu lotniczego na podstawie art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 w odniesieniu do portów lotniczych Amsterdam-Schiphol i Amsterdam-Lelystad (Dz.U. 2019, L 246, s. 24).

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/32

Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 14 lipca 2021 r. w sprawie T-677/20, Ryanair i Laudamotion / Komisja (Austrian Airlines; Covid-19), wniesione w dniu 23 września 2021 r. przez Ryanair DAC i Laudamotion GmbH

(Sprawa C-591/20 P)

(2021/C 462/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Ryanair DAC, Laudamotion GmbH (przedstawiciele: V. Blanc, E. Vahida i F.-C. Laprévote, avocats, D. Pérez de Lamo i S. Rating, abogados, I.-G. Metaxas-Maranghidis, dikigoros)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec, Republika Austrii, Austrian Airlines AG

Żądania wnoszących odwołanie

—	Uchylenie zaskarżonego wyroku.

—	Stwierdzenie na podstawie art. 263 i 264 TFUE nieważności decyzji Komisji C(2020) 4684 final z dnia 6 lipca 2020 r. w sprawie pomocy państwa SA.57539 (2020/N) – Austria – COVID-19 – Pomoc na rzecz Austrian Airlines.

—	Zastrzeżenie, że rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w pierwszej instancji oraz postępowania odwoławczego nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Tytułem żądań alternatywnych:

—	Uchylenie zaskarżonego wyroku.

—	Przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania.

—	Zastrzeżenie, że rozstrzygnięcie o kosztach postpowania w pierwszej instancji oraz postępowania odwoławczego nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnoszą na jego poparcie siedem zarzutów.

Zarzut pierwszy: Sąd naruszył prawo i w sposób oczywisty przeinaczył okoliczności faktyczne, oddalając twierdzenie wnoszących odwołanie, że Komisja nie zbadała ewentualnego „przepływu” pomocy do lub od Lufthansy.

Zarzut drugi: Sąd naruszył, prawo oddalając zarzut wnoszących odwołanie, że Komisja naruszyła wymóg, zgodnie z którym pomoc przyznana na podstawie art. 107 ust. 2 lit. b) TFUE nie ma na celu naprawienia szkody poniesionej przez jednego poszkodowanego.

Zarzut trzeci: Sąd naruszył prawo oddalając podniesiony przez wnoszących odwołanie zarzut nieuzasadnionego naruszenia zasady niedyskryminacji.

Zarzut czwarty: Sąd naruszył prawo i w sposób oczywisty przeinaczył okoliczności faktyczne, oddalając zarzut wnoszących odwołanie dotyczący naruszenia swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług.

Zarzut piąty: Sąd naruszył prawo i w sposób oczywisty przeinaczył okoliczności faktyczne przy stosowaniu art. 107 ust. 2 lit. b) TFUE i zasady proporcjonalności w odniesieniu do szkód wyrządzonych Austrian Airlines przez pandemię COVID-19.

Zarzut szósty: Sąd naruszył prawo i w sposób oczywisty przeinaczył okoliczności faktyczne w odniesieniu do braku wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego.

Zarzut siódmy: Sąd naruszył prawo i w sposób oczywisty przeinaczył okoliczności faktyczne w odniesieniu do braku uzasadnienia przez Komisję.

Sąd

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/33

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – DEI / Komisja

(Sprawy połączone T-639/14 RENV, T-352/15 i T-740/17) (1)

(Pomoc państwa - Taryfa opłat za dostawę energii elektrycznej - Ustalenie orzeczeniem sądu arbitrażowego taryfy opłat stosowanej wobec Alouminion - Decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie skargi złożonej do Komisji - Decyzja stwierdzająca brak pomocy - Akt zaskarżalny - Status zainteresowanego - Interes prawny - Legitymacja procesowa czynna - Dopuszczalność - Możliwość przypisania państwu - Korzyść - Zasada podmiotu prywatnego - Poważne trudności)

(2021/C 462/38)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Dimosia Epicheirisi Ilektrismou AE (DEI) (Ateny, Grecja), (przedstawiciele w sprawie T-639/14 RENV: adwokaci E. Bourtzalas, A. Oikonomou, E. Salaka, C. Synodinos, H. Tagaras i D. Waelbroeck, w sprawie T-352/15: adwokaci E. Bourtzalas, C. Synodinos, E. Salaka, H. Tagaras i D. Waelbroeck, a w sprawie T-740/17: adwokaci E. Bourtzalas, E. Salaka, C. Synodinos, H. Tagaras, D. Waelbroeck, A. Oikonomou i V.-K. -L. Moumoutzi)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele w sprawie T-639/14 RENV: É. Gippini Fournier i A. Bouchagiar, a w sprawach T-352/15 i T-740/17: A. Bouchagiar i P.-J. Loewenthal, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Mytilinaios AE – Omilos Epicheiriseon, dawniej Alouminion tis Ellados VEAE (Amarusion, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci N. Korogiannakis, N. Keramidas, E. Chrysafis i D. Diakopoulos)

Przedmiot

W sprawie T-639/14 RENV – oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności pisma Komisji COMP/E3/ΟΝ/AB/ark *2014/61460 z dnia 12 czerwca 2014 r. informującego DEI o umorzeniu postępowania w sprawie jej skarg złożonych do Komisji, w sprawie T-352/15 – oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2015) 1942 final z dnia 25 marca 2015 r. [sprawa SA.38101 (2015/NN) (ex 2013/CP) – Grecja – Domniemana pomoc państwa w postaci taryf opłat za energię elektryczną niższych od kosztów przyznana spółce Alouminion SA w następstwie orzeczenia sądu arbitrażowego], a w sprawie T-740/17 – oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 5622 final z dnia 14 sierpnia 2017 r. [sprawa SA.38101 (2015/NN) (ex 2013/CP) – Grecja – Domniemana pomoc państwa w postaci taryf opłat za energię elektryczną niższych od kosztów przyznana spółce Alouminion SA w następstwie orzeczenia sądu arbitrażowego].

Sentencja

1)	W sprawie T-639/14 RENV stwierdza się nieważność pisma Komisji COMP/E3/ΟΝ/AB/ark *2014/61460 z dnia 12 czerwca 2014 r., informującego Dimosia Epicheirisi Ilektrismou AE (DEI) o umorzeniu postępowania w sprawie jej skarg złożonych do Komisji.

W sprawie T-352/15 stwierdza się nieważność decyzji Komisji C(2015) 1942 final z dnia 25 marca 2015 r. [sprawa SA.38101 (2015/NN) (ex 2013/CP) – Grecja – Domniemana pomoc państwa w postaci taryf opłat za energię elektryczną niższych od kosztów przyznana spółce Alouminion SA w następstwie orzeczenia sądu arbitrażowego].

W sprawie T-740/17 stwierdza się nieważność decyzji Komisji C(2017) 5622 final z dnia 14 sierpnia 2017 r. [sprawa SA.38101 (2015/NN) (ex 2013/CP) – Grecja – Domniemana pomoc państwa w postaci taryf opłat za energię elektryczną niższych od kosztów przyznana spółce Alouminion SA w następstwie orzeczenia sądu arbitrażowego].

4)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty, a także koszty poniesione przez DEI w sprawach połączonych T-639/14 RENV, T-352/15 i T-740/17 oraz w sprawie C-228/16 P.

5)	Mytilinaios AE – Omilos Epicheiriseon pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 395 z 10.11.2014.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/34

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – NLMK / Komisja

(Sprawa T-752/16) (1)

(Dumping - Przywóz niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno pochodzących z Chin i Rosji - Ostateczne cło antydumpingowe - Artykuł 18 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 [obecnie art. 18 rozporządzenia (UE) 2016/1036] - Posłużenie się dostępnymi informacjami - Artykuł 3 ust. 2 i 5 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 3 ust. 2 i 5 rozporządzenia 2016/1036) - Ustalenie istnienia szkody - Artykuł 3 ust. 7 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 3 ust. 7 rozporządzenia 2016/1036) - Związek przyczynowy - Artykuł 2 ust. 9 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 2 ust. 9 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia 2016/1036) - Usunięcie szkody - Prawo do obrony - Równość broni - Zasada dobrej administracji - obowiązek uzasadnienia - Proporcjonalność - Oczywisty błąd w ustaleniach)

(2021/C 462/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Novolipetsk Steel PJSC (NLMK) (Lipieck, Rosja) (przedstawiciel: D. O’Keeffe, solicitor, N. Tuominen i M. Krestiyanova, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-F. Brakeland, K. Blanck et E. Schmidt, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Eurofer, Association européenne de l’acier, ASBL (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciele: O. Prost, A. Coelho Dias i S. Seeuws, adwokaci)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1328 z dnia 29 lipca 2016 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Federacji Rosyjskiej (Dz.U. 2016, L 210, s. 1).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Novolipetsk Steel PJSC (NLMK) pokrywa oprócz własnych kosztów także koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Eurofer, Association européenne de l’acier, ASBL ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 14 z 16.1.2017.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/35

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Severstal / Komisja

(Sprawa T-753/16) (1)

(Dumping - Przywóz niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno pochodzących z Chin i Rosji - Ostateczne cło antydumpingowe - Artykuł 18 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 [obecnie art. 18 rozporządzenia (UE) 2016/1036] - Posłużenie się dostępnymi informacjami - Artykuł 2 ust. 3, 4, 9, 10 i 12 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 2 ust. 3, 4, 9, 10 i 12 rozporządzenia 2016/1036) - Obliczenie wartości normalnej, ceny wywozowej i marginesu dumpingu - Artykuł 3 ust. 2 i 5 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 3 ust. 2 i 5 rozporządzenia 2016/1036) - Ustalenie istnienia szkody - Artykuł 3 ust. 7 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 3 ust. 7 rozporządzenia 2016/1036) - Związek przyczynowy - Artykuł 2 ust. 9 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia nr 1225/2009 (obecnie art. 2 ust. 9 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia 2016/1036) - Usunięcie szkody - Prawo do obrony - Równość broni - Zasada dobrej administracji - obowiązek uzasadnienia - Proporcjonalność - Oczywisty błąd w ustaleniach)

(2021/C 462/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: PAO Severstal (Czerpowiec, Rosja) (przedstawiciel(-e): D. O’Keeffe, solicitor, N. Tuominen i M. Krestiyanova, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-F. Brakeland, K. Blanck i E. Schmidt, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Eurofer, Association européenne de l’acier, ASBL (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciele: O. Prost, A. Coelho Dias i S. Seeuws, adwokaci)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	PAO Severstal pokrywa oprócz kosztów własnych także koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Eurofer, Association européenne de l’acier, ASBL ponosi koszty własne.

(1) Dz.U. C 14 z 16.1.2017.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/35

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Altice Europe / Komisja

(Sprawa T-425/18) (1)

(Konkurencja - Koncentracje - Sektor telekomunikacji - Decyzja nakładająca grzywny za wprowadzenie w życie koncentracji przed jej zgłoszeniem i wydaniem zezwolenia na nią - Artykuł 4 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 14 rozporządzenia (WE) nr 139/2004 - Pewność prawa - Uzasadnione oczekiwania - Zasada legalności - Domniemanie niewinności - Proporcjonalność - Waga naruszeń - Wprowadzanie w życie naruszeń - Wymiana informacji - Kwota grzywien - Nieograniczone prawo orzekania)

(2021/C 462/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Altice Europe NV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci R. Allendesalazar Corcho i H. Brokelmann)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Farley i F. Jimeno Fernández, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: S. Petrova i O. Segnana, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniesiona na podstawie art. 263 TFUE skarga zmierzająca, tytułem żądania głównego, do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2018) 2418 final z dnia 24 kwietnia 2018 r., nakładającej grzywny za wprowadzenie w życie koncentracji z naruszeniem art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 139/2004 (sprawa M.7993 – Altice/PT Portugal), a tytułem żądania ewentualnego – do uchylenia lub obniżenia kwoty grzywny nałożonej na skarżącą.

Sentencja

Kwota grzywny nałożonej na Altice Europe NV w art. 4 decyzji Komisji Europejskiej C(2018) 2418 final z dnia 24 kwietnia 2018 r., nakładającej grzywny za wprowadzenie w życie koncentracji z naruszeniem art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 139/2004 (sprawa M.7993 – Altice/PT Portugal), za naruszenie art. 4 ust. 1 tego rozporządzenia zostaje ustalona na 56 025 000 EUR.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Altice Europe pokrywa własne koszty oraz cztery piąte kosztów poniesionych przez Komisję.

4)	Rada Unii Europejskiej pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 341 z 24.9.2018.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/36

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Healios / EUIPO – Helios Kliniken (Healios)

(Sprawa T-591/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Healios - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy HELIOS - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Podobieństwo towarów i usług - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Rzeczywiste używanie wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 47 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001))

(2021/C 462/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Healios KK (Tokio, Japonia) (przedstawiciel: adwokat P. Venohr)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: L. Rampini i V. Ruzek, pełnomocnicy).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Helios Kliniken GmbH (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat B. Michaelis)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 czerwca 2019 r. (sprawa R 341/2018-5), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Helios Kliniken a Healios.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 12 czerwca 2019 r. (sprawa R 341/2018-5) w zakresie, w jakim dotyczy towarów i usług z klas 1, 5 i 44 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, odpowiadających dla każdej z tych klas następującemu opisowi:

—	klasa 1: „Komórki macierzyste do celów naukowych”, „Komórki macierzyste do celów badawczych”;

—	klasa 5: „Preparaty weterynaryjne”, „Komórki macierzyste do celów medycznych”, „Środki aktywujące czynność komórkową do celów medycznych”, „Komórki macierzyste do celów weterynaryjnych”, „Implanty chirurgiczne powstałe z komórek macierzystych”;

—	klasa 44: „Usługi medyczne dotyczące poboru, przetwarzania komórek macierzystych oraz leczenia z ich wykorzystaniem”, „Usługi medyczne związane z usuwaniem, leczeniem i przetwarzaniem krwi ludzkiej, krwi pępowinowej, komórek ludzkich, komórek macierzystych i szpiku kostnego”.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Strony pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 363 z 28.10.2019.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/37

Wyrok Sądu z dnia 15 września 2021 r. – CAPA i in. / Komisja

(Sprawa T-777/19) (1)

(Pomoc państwa - Pomoc indywidualna na rzecz eksploatacji morskich farm wiatrowych - Obowiązek zakupu energii elektrycznej po cenie wyższej niż cena rynkowa - Wstępne postępowanie wyjaśniające - Decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń - Skarga o stwierdzenie nieważności - Artykuł 1 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 2015/1589 - Status zainteresowanej strony - Przedsiębiorstwa rybackie - Budowa farm na obszarach połowowych - Stosunek konkurencji - Brak - Ryzyko oddziaływania na interesy przedsiębiorstw rybackich poprzez przyznanie spornej pomocy - Brak - Brak bezpośredniego i indywidualnego oddziaływania - Niedopuszczalność)

(2021/C 462/43)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Coopérative des artisans pêcheurs associés (CAPA) Sarl i in. (Le Tréport, Francja) i dziesięciu innych skarżących, których nazwy zawiera załącznik do wyroku (przedstawiciel: adwokat M. Le Berre)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i A. Bouchagiar, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę skarżącą: Comité régional des pêches maritimes et des élevages marins des Hauts-de-France (CRPMEM) (Boulogne-sur-Mer, Francja), Fonds régional d’organisation du marché du poisson (FROM NORD) (Boulogne-sur-Mer), Organisation de producteurs CME Manche-Mer du Nord (OP CME Manche-Mer du Nord) (Le Portel, Francja) (przedstawiciel: adwokat A. Durand)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Francuska (przedstawiciele: E. de Moustier, P. Dodeller i T. Stehelin, pełnomocnicy), Ailes Marines SAS (Puteaux, Francja) (przedstawiciele: adwokaci M. Petite i A. Lavenir), Éoliennes Offshore des Hautes Falaises SAS (Paryż, Francja), Éoliennes Offshore du Calvados SAS (Paryż), Parc du Banc de Guérande SAS (Paris) (przedstawiciele: adwokaci J. Derenne i D. Vallindas), Éoliennes en Mer Dieppe Le Tréport SAS (Dieppe, Francja), Éoliennes en Mer Îles d’Yeu et de Noirmoutier SAS (Nantes, France) (przedstawiciele: adwokaci C. Lemaire i A. Azzi)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2019) 5498 final z dnia 26 lipca 2019 r. w sprawie pomocy państwa SA.45274 (2016/NN), SA.45275 (2016/NN), SA.45276 (2016/NN), SA.47246 (2017/NN), SA.47247 (2017/NN) i SA.48007 (2017/NN) wdrożonej przez Republikę Francuską na rzecz sześciu morskich farm wiatrowych (Courseulles-sur-Mer, Fécamp, Saint-Nazaire, Île d’Yeu i Île de Noirmoutier, Dieppe i Le Tréport, Saint Brieuc).

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Coopérative des artisans pêcheurs associés (CAPA) Sarl i dziesięciu innych skarżących, których nazwy zawiera załącznik, zostają obciążeni kosztami postępowania.

3)	David Bourel i pozostali skarżący w sprawie T-777/19/ R, których nazwy zawiera załącznik, zostają obciążeni kosztami postępowania w przedmiocie środków tymczasowych.

Republika Francuska, comité régional des pêches maritimes et des élevages marins des Hauts-de-France (CRPMEM), Fonds régional d’organisation du marché du poisson (FROM NORD), Organisation de producteurs CME Manche-Mer du Nord (OP CME Manche-Mer du Nord), Ailes Marines SAS, Éoliennes Offshore des Hautes Falaises SAS, Éoliennes Offshore du Calvados SAS, Parc du Banc de Guérande SAS, Éoliennes en Mer Dieppe Le Tréport SAS i Éoliennes en Mer Îles d’Yeu et de Noirmoutier SAS ponoszą własne koszty.

(1) Dz.U. C 27 z 27.1.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/38

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Collibra / EUIPO – Dietrich (COLLIBRA i collibra)

(Sprawy T-128/20 i T-129/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenia unijnych znaków towarowych, słownego COLLIBRA i graficznego collibra - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy Kolibri - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Prawo do bycia wysłuchanym - Artykuł 94 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia 2017/1001)

(2021/C 462/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Collibra (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci A. Renck, I. Junkar i A. Bothe)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: H. O’Neill i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Hans Dietrich (Starnberg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Träger)

Przedmiot

Dwie skargi na dwie decyzje Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 grudnia 2019 r. (sprawy R 737/2019-1 i R 738/2019-1) dotyczące postępowania w sprawie sprzeciwu między H. Dietrichem a Collibrą.

Sentencja

1)	Sprawy T-128/20 i T-129/20 zostają połączone do celów wydania wyroku.

2)	Skargi zostają oddalone.

3)	Collibra zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 129 z 20.4.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/39

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Marina Yachting Brand Management/EUIPO – Industries Sportswear (MARINA YACHTING)

(Sprawa T-169/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie uchylenia decyzji i wykreślenia wpisu w rejestrze - Wykreślenie wpisu w rejestrze dotkniętego oczywistym błędem popełnionym przez EUIPO - Znak towarowy objęty postępowaniem upadłościowym - Rejestracja przeniesienia prawa do znaku - Skuteczność postępowania upadłościowego lub innych analogicznych postępowań wobec osób trzecich - Kompetencje EUIPO - Obowiązek staranności - Artykuły 20, 24, 27 i 103 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Artykuły 3, 7 i 19 rozporządzenia (UE) 2015/848)

(2021/C 462/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Marina Yachting Brand Management Co. Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: adwokaci A. von Mühlendahl, C. Eckhartt i P. Böhner)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Capostagno, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Industries Sportswear Co. Srl (Wenecja, Włochy) (przedstawiciel: adwokat P. Cervato)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 lutego 2020 r. (sprawy połączone R 252/2019-2 i R 253/2019-2) dotyczącą postępowań w sprawie wykreślenia wpisów w rejestrze między Industries Sportswear i Marina Yachting Brand Management

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Marina Yachting Brand Management Co. Ltd pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i przez Industries Sportswear Co. Srl

(1) Dz.U. C 191 z 8.6.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/39

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Henry Cotton’s Brand Management / EUIPO – Industries Sportswear (Henry Cotton’s)

(Sprawa T-173/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie uchylenia decyzji i wykreślenia wpisu w rejestrze - Wykreślenie wpisu w rejestrze dotkniętego oczywistym błędem popełnionym przez EUIPO - Znaki towarowe objęte postępowaniem upadłościowym - Rejestracja przeniesienia prawa do znaków - Skuteczność postępowania upadłościowego lub innych analogicznych postępowań wobec osób trzecich - Kompetencje EUIPO - Obowiązek staranności - Artykuły 20, 24, 27 i 103 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Artykuły 3, 7 i 19 rozporządzenia (UE) 2015/848)

(2021/C 462/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Henry Cotton’s Brand Management Co. Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: adwokaci A. von Mühlendahl, C. Eckhartt i P. Böhner)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Capostagno, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Industries Sportswear Co. Srl (Wenecja, Włochy) (przedstawiciel: adwokat P. Cervato)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 lutego 2020 r. (sprawy połączone R 254/2019-2 i R 255/2019-2), dotyczącą postępowań w sprawie wykreślenia wpisów w rejestrze między Industries Sportwear a Henry Cotton’s Brand Manageme.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Henry Cotton’s Brand Management Co. Ltd pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i Industries Sportswear Co. Srl.

(1) Dz.U. C 191 z 8.6.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/40

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Sociedade da Água de Monchique / EUIPO – Ventura Vendrell (chic ÁGUA ALCALINA 9,5 PH)

(Sprawa T-195/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego „chic ÁGUA ALCALINA 9,5 PH” - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy CHIC BARCELONA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2021/C 462/47)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Sociedade da Água de Monchique, SA (Caldas de Monchique, Portugalia) (przedstawiciel: adwokat M. Osório de Castro)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral, I. Ribeiro da Cunha i J. Crespo Carrillo, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Pere Ventura Vendrell (Sant Sadurni d’Anoia, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 stycznia 2020 r. (sprawa R 2524/2018-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między P. Venturą Vendrellem a Sociedade da Água de Monchique.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 20 stycznia 2020 r. (sprawa R 2524/2018-4).

2)	EUIPO zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 201 z 15.6.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/41

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Al-Imam / Rada

(Sprawa T-203/20) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte wobec Syrii - Zamrożenie środków finansowych - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Błąd w ocenie - Proporcjonalność - Prawo własności - Naruszenie dobrego imienia)

(2021/C 462/48)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Maher Al-Imam (Damaszek, Syria) (przedstawiciel: adwokat M. Brillat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: V. Piessevaux i M.-C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2013/255/WPZiB z dnia 31 maja 2013 r. dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (Dz.U. 2013, L 147, s. 14), rozporządzenia Rady (UE) nr 36/2012 z dnia 18 stycznia 2012 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii oraz uchylającego rozporządzenie (UE) nr 442/2011 (Dz.U. 2012, L 16, s. 1), decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2020/212 z dnia 17 lutego 2020 r. w sprawie wykonania decyzji 2013/255/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (Dz.U. 2020, L 43 I, s. 6), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2020/211 z dnia 17 lutego 2020 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (Dz.U. 2020, L 43I, s. 1 ), decyzji Rady (WPZiB) 2020/719 z dnia 28 maja 2020 r. zmieniającej decyzję 2013/255/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (Dz.U. 2020, L 168, s. 66) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2020/716 z dnia 28 maja 2020 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (Dz.U. 2020, L 168, s. 1) w części dotyczącej skarżącego oraz, po drugie, oparte na art. 268 TFUE żądanie mające na celu uzyskanie naprawienia szkody, jaką skarżący miał ponieść z powodu tych aktów.

Sentencja

1)	Skarga zostaje w części odrzucona, a w pozostałym zakresie oddalona.

2)	Maher Al-Imam zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 201 z 15.6.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/41

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – Moviescreens Rental / EUIPO – the airscreen company (AIRSCREEN)

(Sprawa T-250/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy airscreen - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Brak charakteru opisowego - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Charakter odróżniający - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001])

(2021/C 462/49)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Moviescreens Rental GmbH (Damme, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci D. Schulz i P. Stelzig)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: R. Manea i A. Söder, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: the airscreen company GmbH & Co. KG (Münster, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci O. Spieker, A. Schönfleisch i N. Willich)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 lutego 2020 r. (sprawa R 2527/2018-4) w przedmiocie postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku, toczącego się pomiędzy Moviescreens Rental a the airscreen company.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Spółka Moviescreens Rental GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 262 z 10.8.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/42

Wyrok Sądu z dnia 22 września 2021 r. – JR / Komisja

(Sprawa T-435/20) (1)

(Służba Publiczna - Urzędnicy - Zatrudnienie - Konkurs wewnętrzny COM/03/AD/18 (AD 6) - Decyzja o nieumieszczeniu nazwiska skarżącego na liście rezerwy kadrowej konkursu - Obowiązek uzasadnienia - Tajność prac komisji konkursowej - Waga części składowych egzaminu określonych w ogłoszeniu o konkursie)

(2021/C 462/50)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: JR (przedstawiciele: adwokatki L. Levi i A. Champetier)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Milanowska i I. Melo Sampaio, pełnomocnicy)

Przedmiot

Złożony na podstawie art. 270 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności odmownej decyzji komisji konkursu wewnętrznego COM/03/AD/18 (AD 6) – Administratorzy, z dnia 15 kwietnia 2020 r., w sprawie wniosku skarżącej o ponowne rozpatrzenie decyzji tej komisji z dnia 16 grudnia 2019 r. o nieumieszczeniu skarżącej na liście rezerwy kadrowej tego konkursu, a w stosownym razie – o stwierdzenie nieważności tej ostatniej decyzji.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji komisji konkursu wewnętrznego COM/03/AD/18 (AD 6) – Administratorzy, z dnia 15 kwietnia 2020 r., o nieumieszczeniu JR na liście rezerwy kadrowej sporządzonej celem naboru administratorów w grupie zaszeregowania AD 6 w dziedzinie europejskiej administracji publicznej.

2)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 297 z 7.9.2020.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/43

Postanowienie Sądu z dnia 13 września 2021 r. – Katjes Fassin / EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND)

(Sprawa T-616/19 REV) (1)

(Postępowanie - Skarga o wznowienie postępowania - Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Skarga na decyzję EUIPO o częściowej odmowie rejestracji znaku towarowego - Wycofanie sprzeciwu przed doręczeniem postanowienia oddalającego skargę - Okoliczność faktyczna nieznana ani stronie wnoszącej o wznowienie postępowania, ani Sądowi - Wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem - Umorzenie postępowania)

(2021/C 462/51)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Katjes Fassin GmbH & Co. KG (Emmerich am Rhein, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci T. Schmitz, S. Stolzenburg Wiemer, M. Breuer i I. Dimitrov)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciel: A. Söder, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą EUIPO, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta: Haribo The Netherlands & Belgium BV (Breda, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci A. Tiemann i C. Elkemann)

Przedmiot

Skarga o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem z dnia 10 lipca 2020 r., Katjes Fassin/EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T-616/19, niepublikowanym, EU:T:2020:334),

Sentencja

1)	Skarga o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem z dnia 10 lipca 2020 r., Katjes Fassin/EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T 616/19, niepublikowanym, EU:T:2020:334), zostaje uwzględniona.

2)	Postępowanie w sprawie skargi w sprawie Katjes Fassin/EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T 616/19) zostaje umorzone.

3)	Każda ze stron pokrywa własne koszty poniesione w postępowaniu o stwierdzenie nieważności w sprawie Katjes Fassin/EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T 616/19).

4)	Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) pokrywa własne koszty poniesione w postępowaniu w przedmiocie skargi o wznowienie postępowania.

5)	EUIPO pokrywa połowę kosztów poniesionych przez Katjes Fassin GmbH & Co. KG w postępowaniu w przedmiocie skargi o wznowienie postępowania.

6)	Katjes Fassin pokrywa połowę własnych kosztów poniesionych w postępowaniu w przedmiocie skargi o wznowienie postępowania.

7)	Sekretarz załącza oryginał niniejszego postanowienia do oryginału postanowienia z dnia 10 lipca 2020 r., Katjes Fassin/EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T 616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334).

8)	Sekretarz czyni wzmiankę o niniejszym postanowieniu na marginesie postanowienia z dnia 10 lipca 2020 r., Katjes Fassin/EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T 616/19, niepublikowanego, EU:T:2020:334).

(1) Dz.U. C 363 z 28.10.2019.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/44

Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2021 r. – Far Polymers i in. / Komisja

(Sprawa T-722/20) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Dumping - Przywóz niektórych (poli)alkoholi winylowych pochodzących z Chin - Ostateczne cło antydumpingowe - Brak indywidualnego oddziaływania - Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych - Niedopuszczalność)

(2021/C 462/52)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Far Polymers Srl (Filago, Włochy), Gamma Chimica SpA (Mediolan, Włochy), Carbochem Srl (Castiglione Olona, Włochy), Jeniuschem Srl (Gallarate, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci G. Abbatescianni i E. Patti)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Blanck, F. Tomat, M. Gustafsson i G. Luengo, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/1336 z dnia 25 września 2020 r. nakładającego ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych (poli)alkoholi winylowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. 2020, L 315, s. 1).

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Postępowanie w przedmiocie wniosków złożonych przez Kuraray Europe GmbH, Sekisui Specialty Chemicals Europe SL i Wegochem Europe BV o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta zostaje umorzone.

3)	Far Polymers Srl, Gamma Chimica SpA, Carbochem Srl i Jeniuschem Srl zostają obciążone kosztami postępowania, z wyjątkiem kosztów związanych z wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

4)	Far Polymers, Gamma Chimica, Carbochem, Jeniuschem, Komisja Europejska, Kuraray Europe, Sekisui Specialty Chemicals Europe i Wegochem Europe pokrywają własne koszty związane z wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

(1) Dz.U. C 35 z 1.2.2021.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/44

Postanowienie Sądu z dnia 20 sierpnia 2021 r. – PepsiCo / EUIPO (Smartfood)

(Sprawa T-224/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Wycofanie zgłoszenia do rejestracji - Umorzenie postępowania)

(2021/C 462/53)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: PepsiCo, Inc. (Raleigh, Karolina Północna, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci V. von Bomhard i J. Fuhrmann)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Ivanauskas, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 lutego 2021 r. (sprawa R 1947/2020-4) dotyczącą zgłoszenia do rejestracji kolorowego graficznego znaku towarowego Smartfood.

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)	PepsiCo, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 228 z 14.6.2021.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/45

Skarga wniesiona w dniu 1 września 2021 r. – Bastion Holding i in. / Komisja

(Sprawa T-513/21)

(2021/C 462/54)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bastion Holding BV (Amsterdam, Niderlandy) i 35 dalszych skarżących (przedstawiciel: adwokat B. Braeken)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2021) 4735 final z dnia 22 czerwca 2021 r. State aid case SA.63257 (2021/N) – The Netherlands COVID-19: Fourth amendment of the direct grant scheme to support the fixed costs for enterprises affected by the COVID-19 outbreak (amendments to SA.57712, SA.59535, SA.60166, SA.62241) [pomoc państwa SA.63257 (2021/N) – Niderlandy COVID-19: czwarta zmiana systemu dotacji bezpośrednich w celu wsparcia kosztów stałych dla przedsiębiorstw dotkniętych epidemią COVID-19 (zmiany do SA.57712, SA.59535, SA.60166, SA.62241)];

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy, dotyczy niewszczęcia przez Komisję formalnego postępowania wyjaśniającego w wyniku błędnego ustalenia, że środek pomocy państwa nie budzi wątpliwości co do jego zgodności z rynkiem wewnętrznym.

—	Strona skarżąca podnosi, że środek pomocy państwa budzi poważne wątpliwości co do jego zgodności z rynkiem wewnętrznym, ponieważ jest nieodpowiedni dla osiągnięcia zamierzonego celu i w tym zakresie nieproporcjonalny.

—

W ramach tego zarzutu strona skarżąca podnosi po pierwsze, że środek pomocy państwa jest nieproporcjonalny względem celu jaki ma realizować. Obecny program wykracza poza to, co jest konieczne, aby zapobiec brakom płynności finansowej, z którymi borykają się MŚP i wspierać ich koszty stałe. W rzeczywistości, nieproporcjonalna kwota przyznana MŚP pozwala im być bardziej konkurencyjnymi, ponieważ nie są one w takim stopniu ograniczone przez swoje koszty stałe. Ponadto od MŚP – które otrzymały pomoc – nie wymaga się w takim stopniu jak od strony skarżącej, aby powróciły do kapitału własnego w celu zachowania konkurencyjności. Wnioskodawcy kwalifikują się jedynie do otrzymania maksymalnej kwoty 1 200 000 EUR na utrzymanie działalności trzydziestu trzech hoteli. Większość konkurentów Bastionu kwalifikuje się do otrzymania pomocy w wysokości do 550 000 EUR na jeden hotel w ramach obecnego programu, tylko dlatego, że są franczyzobiorcami lub zlecają wiele powiązanych usług hotelarskich innym przedsiębiorstwom i dysponują mniejszymi środkami finansowymi w swoim budżecie. W ten sposób środek pomocy państwa przyznaje stosunkowo dużo wyższą kwotę pomocy państwa przedsiębiorstwom, które kwalifikują się jako MŚP, niż kwota pomocy państwa przyznawana dużym przedsiębiorstwom, pomimo faktu, że duże przedsiębiorstwa mają większe koszty stałe i (stosunkowo) wyższe straty w obrotach. W ten sposób MŚP uzyskują nieuczciwą przewagę konkurencyjną w stosunku do większych przedsiębiorstw, takich jak podmioty po stronie skarżącej.

—

Po drugie, strona skarżąca twierdzą, że środek pomocy państwa nie jest odpowiedni do realizacji jego celu, którym jest zaradzenie poważnym zaburzeniom w niderlandzkiej gospodarce poprzez zrekompensowanie kosztów stałych przedsiębiorstw, które utraciły 30 % obrotów w wyniku epidemii COVID-19 i nałożonych w następstwie tego środków rządowych. Maksymalna kwota pomocy jest nieodpowiednia do osiągnięcia celu wyznaczonego przez środek pomocy państwa. W ramach środka pomocy państwa dużym przedsiębiorstwom przyznaje się maksymalnie 1 200 000 EUR. Taka kwota jest niewystarczająca, aby zaradzić poważnym zaburzeniom w niderlandzkiej gospodarce poprzez zapewnienie utrzymania rentowności przedsiębiorstw. W szczególności w przypadku dużych przedsiębiorstw, takich jak występujące po stronie skarżącej, maksymalna kwota 1 200 000 EUR nie jest wystarczająca, aby skutecznie zareagować na utratę obrotów spowodowaną pojawieniem się COVID-19.

—

W szczególności, zdaniem strony skarżącej, obecny system jest nieodpowiednim sposobem zaradzenia zaburzeniom w sektorze hotelarskim. Jak podkreśla się w wielu międzynarodowych i krajowych badaniach, sektor hotelarski jest jednym z sektorów, które najbardziej ucierpiały w wyniku kryzysu związanego z COVID-19 i wynikających z niego surowych środków rządowych. Średni spadek obrotów w sektorze hotelarskim jest znacznie wyższy niż w innych sektorach. Średni spadek obrotów w sektorze zakwaterowania i sektorze spożywczym wyniósł 33,9 % w 2020 r., podczas gdy obroty strony skarżącej spadły o 60 % w drugim kwartale 2021 r. w porównaniu z drugim kwartałem 2019 r. Strona skarżącą, po stronie której występują duże przedsiębiorstwa, poniosła zatem stratę obrotów znacznie wyższą niż średnia strata obrotów przedsiębiorstw prowadzących działalność w (już) najbardziej dotkniętych sektorach żywienia i zakwaterowania. Środek pomocy państwa w ogóle nie bierze tego pod uwagę. Zamiast tego stosuje się w nim uniwersalny system, który najwyraźniej nie jest odpowiedni dla tej bardzo złożonej sytuacji.

Zarzut drugi, dotyczy uchybień proceduralnych ze strony Komisji, ponieważ zaskarżona decyzja zawiera niewystarczające uzasadnienie.

—

Drugi zarzut nieważności dotyczy uchybień proceduralnych obarczających zaskarżoną decyzję, na które powołuje się strona skarżąca. Decyzja ta zawiera niewystarczające uzasadnienie, ponieważ w żaden sposób nie odnosi się do (uzasadnienia) nieproporcjonalnej różnicy w maksymalnej wysokości pomocy między MŚP a większymi przedsiębiorstwami. Nie odnosi się również do stosowności samego środka, ani do faktu, że MŚP kwalifikowały się do otrzymania pomocy w ramach dwóch poprzednich środków pomocy. Swoją decyzją Komisja nie umożliwiła zatem stronie skarżącej zapoznania się z powodami, dla których zdecydowała, że środek pomocy państwa został uznany za zgodny z rynkiem wewnętrznym. Stanowi to naruszenie art. 296 TFUE.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/46

Skarga wniesiona w dniu 27 sierpnia 2021 r. – Neratax / EUIPO – Piraeus Bank i in. (ELLO ERMOL, Ello creamy, ELLO, MORFAT Creamy i MORFAT)

(Sprawa T-528/21)

(2021/C 462/55)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Neratax LTD (Nikozja, Cypr) (przedstawiciel: V. Katsavos)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Piraeus Bank SA (Ateny, Grecja), National Bank of Greece (Ateny), Eurobank Ergasias SA (Ateny)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowne unijne znaki towarowe „ELLO” i „MORFAT” i graficzne unijne znaki towarowe zawierające elementy słowne „ELLO ERMOL”, „Ello Creamy” i „MORFAT Creamy” – unijne znaki towarowe nry 12 549 499 (ELLO), 12 549 821 (MORFAT), 14 715 783 (ELLO ERMOL), 14 722 243 (Ello creamy), 14 715 726 (MORFAT Creamy)

Postępowanie przed EUIPO: Postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzje Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 czerwca 2021 r. w sprawach R 1295/2020-4, R 1296/2020-4, R 1298/2020-4, R 1299/2020-4, R 1302/2020-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności, cofnięcie i uchylenie zaskarżonych decyzji;

—	uznanie i potwierdzenie, że strona skarżąca jest właścicielem znaków towarowych objętych skargą, które stanowią jej własność intelektualną;

—	obciążenie stron przeciwnych kosztami niniejszego postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 101–106 TFUE;

—	Naruszenie art. 19–29 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie motywu 7 i art. 17 ust. 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/625.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/47

Skarga wniesiona w dniu 31 sierpnia 2021 r. – QN / Komisja

(Sprawa T-531/21)

(2021/C 462/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: QN (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i N. Flandin)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej o nieprzyznaniu stronie skarżącej awansu, co wynika z opublikowania w dniu 12 listopada 2020 r. informacji administracyjnej nr 32–2020 kończącej postępowanie w sprawie awansu 2020 i przedstawienia listy awansowanych, na której nie umieszczono strony skarżącej;

—	stwierdzenie w stosownym przypadku również nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 1 czerwca 2021 r., oddalającej zażalenie strony skarżącej na decyzję o nieprzyznaniu jej awansu;

—	zasądzenie zadośćuczynienia za doznaną przez stronę skarżącą krzywdę;

—	nakazanie, na podstawie art. 89 regulaminu postępowania przed Sądem, sporządzenia zanonimizowanej wersji protokołu z zebrania wspólnego komitetu ds. awansów oraz z protokołu ze spotkania przedstawicieli centralnego komitetu pracowniczego z dyrektorem generalnym DG TAXUD,

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia art. 45 regulaminu pracowniczego i art. 4 ust. 1 decyzji Komisji C(2013) 8968 final z dnia 16 grudnia 2013 r.

2.	Zarzut drugi, dotyczący naruszenia zasady równego traktowania – naruszenia art. 41 ust. 1 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej – naruszenia zasad obiektywności i bezstronności.

3.	Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia – naruszenia art. 41 ust. 2 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej wraz z naruszeniem art. 296 akapit 2 TFUE.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/48

Skarga wniesiona w dniu 9 września 2021 r. – Worldwide Brands / EUIPO – Guangdong Camel Apparel (CAMEL CROWN)

(Sprawa T-562/21)

(2021/C 462/57)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Worldwide Brands, Inc. Zweigniederlassung Deutschland (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Gracia Albero i R. Ahijón Lana)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Guangdong Camel Apparel Co. Ltd (Foshan City, Chiny)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „CAMEL CROWN” – zgłoszenie nr 17 882 201

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 czerwca 2021 r. w sprawach połączonych R 159/2020-5 i R 184/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w części, w zakresie w jakim częściowo uwzględniono w niej odwołanie wniesione przez interwenienta i częściowo odrzucono odwołanie wniesione przez stronę skarżącą, dopuszczając rejestrację spornego znaku towarowego w klasach 24 i 28;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w postępowaniu przed Wydziałem Sprzeciwów i Piąta Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/48

Skarga wniesiona w dniu 13 września 2021 – Copal Tree Brands / EUIPO – Sumol + Compal Marcas (COPAL TREE)

(Sprawa T-572/21)

(2021/C 462/58)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Copal Tree Brands, Inc. (Oakland, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat B. Niemann Fadani)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Sumol + Compal Marcas SA (Carnaxide, Portugalia)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca\

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „COPAL TREE”– zgłoszenie nr 17 955 496

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 czerwca 2021 r. w sprawie R 1580/2020-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Wydziału Sprzeciwów z dnia 2 czerwca 2020 w postępowaniu w sprawie sprzeciwu nr B3076122;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/49

Skarga wniesiona w dniu 14 września 2021 r. – Santos / EUIPO (Kształt wyciskarki do owoców)

(Sprawa T-574/21)

(2021/C 462/59)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Santos (Vaulx-en-Velin, Francja) (przedstawiciel: adwokat C. Bey)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Trójwymiarowy unijny znak towarowy z zastrzeżonymi kolorami (Żółty Pantone 1235C; Zielony NCS: S 30 50 G 50 Y), (Kształt wyciskarki do owoców) – zgłoszenie nr 18 005 754

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 lipca 2021 r. w sprawie R 281/2020-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania w tym kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w postępowaniu przed Pierwszą Izbą Odwoławczą EUIPO.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/50

Skarga wniesiona w dniu 13 września 2021 r.– Tinnus Enterprises / EUIPO – Mystic Products and Koopman International (Urządzenia do przesyłu cieczy)

(Sprawa T-575/21)

(2021/C 462/60)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Tinnus Enterprises LLC (Plano, Texas, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat T. Wuttke)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Mystic Products Import & Export, SL (Badalona, Hiszpania), Koopman International BV (Amsterdam, Niderlandy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 1 431 829–0002

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 lipca 2021 r. w sprawie R 1006/2018-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

zmianę zaskarżonej decyzji, w taki sposób, aby:

—	uwzględnić odwołanie strony skarżącej;

—	oddalić w całości wnioski złożone przez wnoszącego o unieważnienie prawa do spornego wzoru;

—	obciążyć wnoszącego o unieważnienie prawa do wzoru kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą przed Izbą Odwoławczą i Wydziałem Unieważnień;

—	obciążenie wnoszącego o unieważnienie prawa do wzoru kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie zasad określonych w wyroku z dnia 24 marca 2021 r., Lego/EUIPO – Delta Sport Handelskontor (Klocek stanowiący część zestawu konstrukcyjnego) (T-515/19, niepublikowany, EU:T:2021:155);

—	Naruszenie zasad określonych w wyroku z dnia 8 marca 2018 r., DOCERAM (C-395/16, EU:C:2018:172);

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002;

—	Błędna interpretacja zgłoszenia patentowego EP 3 005 948 A2 i złożonego przez skarżącą zbiorowego zgłoszenia wzorów nr 1 431 829–0001–0010.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/50

Skarga wniesiona w dniu 13 września 2021 – Tinnus Enterprises / EUIPO – Mystic Products and Koopman International (Urządzenia do przesyłu cieczy)

(Sprawa T-576/21)

(2021/C 462/61)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Tinnus Enterprises LLC (Plano, Teksas, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat T. Wuttke)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Mystic Products Import & Export, SL (Badalona, Hiszpania), Koopman International BV (Amsterdam, Niderlandy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 1 431 829–0006

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 lipca 2021 r. w sprawie R 1005/2018-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

zmianę zaskarżonej decyzji, w taki sposób, aby

—	uwzględnić odwołanie strony skarżącej,

—	oddalić w całości wnioski złożone przez wnoszących o unieważnienie prawa do spornego wzoru,

—	obciążyć wnoszących o unieważnienie prawa do wzoru kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą przed Izbą Odwoławczą i Wydziałem Unieważnień;

—	obciążenie wnoszących o unieważnienie prawa do wzoru kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie zasad określonych w wyroku z dnia 24 marca 2021 r., Lego/EUIPO – Delta Sport Handelskontor (Klocek stanowiący część zestawu konstrukcyjnego) (T-515/19, niepublikowany, EU:T:2021:155);

—	Naruszenie zasad określonych w wyroku z dnia 8 marca 2018 r., DOCERAM (C-395/16, EU:C:2018:172);

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002;

—	Błędna interpretacja zgłoszenia patentowego EP 3 005 948 A2 i złożonego przez skarżącą zbiorowego zgłoszenia wzorów nr 1 431 829–0001–0010.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/51

Skarga wniesiona w dniu 13 września 2021 r. – Tinnus Enterprises / EUIPO – Mystic Products and Koopman International (Urządzenia do przesyłu cieczy)

(Sprawa T-577/21)

(2021/C 462/62)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Tinnus Enterprises LLC (Plano, Teksas, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat T. Wuttke)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Mystic Products Import & Export, SL (Badalona, Hiszpania), Koopman International BV (Amsterdam, Niderlandy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 1 431 829–0007

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 5 lipca 2021 r. w sprawie R 1010/2018-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

zmianę zaskarżonej decyzji, w taki sposób, aby

—	uwzględnić odwołanie strony skarżącej,

—	oddalić w całości wnioski złożone przez wnoszących o unieważnienie prawa do spornego wzoru,

—	obciążyć wnoszących o unieważnienie prawa do wzoru kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą przed Izbą Odwoławczą i Wydziałem Unieważnień;

—	obciążenie wnoszących o unieważnienie prawa do wzoru kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie zasad określonych w wyroku z dnia 24 marca 2021 r., Lego/EUIPO – Delta Sport Handelskontor (Klocek stanowiący część zestawu konstrukcyjnego) (T-515/19, niepublikowany, EU:T:2021:155);

—	Naruszenie zasad określonych w wyroku z dnia 8 marca 2018 r., DOCERAM (C-395/16, EU:C:2018:172);

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002;

—	Błędna interpretacja zgłoszenia patentowego EP 3 005 948 A2 i złożonego przez skarżącą zbiorowego zgłoszenia wzorów nr 1 431 829–0001–0010.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/52

Skarga wniesiona w dniu 13 września 2021 r. – Tinnus Enterprises / EUIPO – Mystic Products and Koopman International (Urządzenia do przesyłu cieczy)

(Sprawa T-578/21)

(2021/C 462/63)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Tinnus Enterprises LLC (Plano, Teksas, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat T. Wuttke)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Mystic Products Import & Export, SL (Badalona, Hiszpania), Koopman International BV (Amsterdam, Niderlandy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 1 431 829–0008

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 lipca 2021 r. w sprawie R 1009/2018-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

zmianę zaskarżonej decyzji, w taki sposób, aby

—	uwzględnić odwołanie strony skarżącej,

—	oddalić w całości wnioski złożone przez wnoszących o unieważnienie prawa do spornego wzoru,

—	obciążyć wnoszących o unieważnienie prawa do wzoru kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą przed Izbą Odwoławczą i Wydziałem Unieważnień;

—	obciążenie wnioskujących o unieważnienie prawa do wzoru kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie zasad określonych w wyroku z dnia 24 marca 2021 r., Lego/EUIPO – Delta Sport Handelskontor (Klocek stanowiący część zestawu konstrukcyjnego) (T-515/19, niepublikowany, EU:T:2021:155);

—	Naruszenie zasad określonych w wyroku z dnia 8 marca 2018 r., DOCERAM (C-395/16, EU:C:2018:172);

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002;

—	Błędna interpretacja zgłoszenia patentowego EP 3 005 948 A2 i złożonego przez skarżącą zbiorowego zgłoszenia wzorów nr 1 431 829–0001–0010.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/53

Skarga wniesiona w dniu 15 września 2021 r. – lastminute foundation / EUIPO – Scai Comunicazione (B Heroes)

(Sprawa T-587/21)

(2021/C 462/64)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: lastminute foundation (Chiasso, Szwajcaria) (przedstawiciele: C. De Marchi i D. Contini, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Scai Comunicazione Srl unipersonale (Potenza, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy B Heroes w kolorach magenta i szarym – unijny znak towarowy nr 17 582 891

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawach połączonych R 1245/2020-5 i R 1279/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie w jakim Izba Odwoławcza uwzględniła częściowo odwołanie R 1245/2020-5 i oddaliła odwołanie R 1279/2020-5;

—	w rezultacie, potwierdzenie, że rejestracja unijnego znaku towarowego nr 17 582 891 zachowuje ważność dla wszystkich produktów i usług należących do klas 9, 35, 38, 41 i 42;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/54

Skarga wniesiona w dniu 14 września 2021 r. – Guangdong Camel Apparel / EUIPO – Worldwide Brands (CAMEL CROWN)

(Sprawa T-590/21)

(2021/C 462/65)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Guangdong Camel Apparel Co. Ltd (Foshan City, Chiny) (przedstawiciele: adwokaci C. Bercial Arias i F. Codevelle)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Worldwide Brands, Inc. Zweigniederlassung Deutschland (Kolonia, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „CAMEL CROWN”– zgłoszenie nr 17 882 201

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 czerwca 2021 r. w sprawach połączonych R 159/2020-5 i R 184/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	utrzymanie w mocy odwołania;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i ewentualnego interwenienta kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą przed Sądem.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z uwagi na błędną ocenę istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd co do znaków towarowych.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/54

Skarga wniesiona w dniu 16 września 2021 r. – Apart / EUIPO – S. Tous (Przedstawienie konturu sylwetki niedźwiedzia)

(Sprawa T-591/21)

(2021/C 462/66)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Apart sp. z o.o. (Suchy Las, Polska) (przedstawiciel: radca prawny J. Gwiazdowska)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: S. Tous, SL (Manresa, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy (Przedstawienie konturu sylwetki niedźwiedzia) – unijny znak towarowy nr 8 127 128

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 lipca 2021 r. w sprawie R 222/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości i zmianę decyzji przez unieważnienie prawa do spornego znaku towarowego nr 8 127 128;

—	tytułem ewentualnym – stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy izbie odwoławczej do ponownego rozpoznania;

—	obciążenie EUIPO i S.TOUS, S.L. kosztami postępowania przed izbą odwoławczą i kosztami postępowania przed Sądem.

Pleas in law

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (i) i (iii) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 94 ust. 1 i 95 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 poprzez brak wskazania podstaw, na których zostały oparte założenia dotyczące kształtu spornego znaku towarowego;

—	Naruszenie art. 20, art. 41 ust. 1, art. 41 ust. 2 lit. a) i c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności prawa do bycia wysłuchanym, ciążącego na administracji obowiązku uzasadnienia wydanej decyzji, zasad: dobrej administracji, pewności prawa i równego traktowania.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/55

Skarga wniesiona w dniu 17 września 2021 r. – Société Elmar Wolf / EUIPO – Fuxtec (Przedstawienie głowy lisa)

(Sprawa T-596/21)

(2021/C 462/67)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Société Elmar Wolf (Wissembourg, Francja) (przedstawiciel: adwokat N. Boespflug)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Fuxtec GmbH (Herrenberg, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego (Przedstawienie głowy lisa) – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 339 239

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 5 lipca 2021 r. w sprawie R 2834/2019-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie w jakim stwierdza ona, że zgłoszony znak towarowy jest podobny do znaku wcześniejszego;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania;

—	nakazanie spółce Fuxtec GmbH pokrycia kosztów postępowania powstałych w wyniku wstąpienia przez nią do postępowania, jeśli do niego dojdzie.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/56

Skarga wniesiona w dniu 18 września 2021 r. – Basaglia / Komisja

(Sprawa T-597/21)

(2021/C 462/68)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Giorgio Basaglia (Mediolan, Włochy) (przedstawiciel: G. Balossi, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Skarżący wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 27 lipca 2021 r. C(2021) 5741 final zgodnie z art. 4 przepisów wykonawczych do rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 (1), ogłoszonej we włoskiej wersji językowej w dniu 23 sierpnia 2021 r.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi jeden zarzut.

Jedyny zarzut dotyczący jednostronnego ograniczenia zakresu pierwotnego wniosku.

—

W tym względzie podniesione zostało, że skarżący twierdzi, iż w wyroku wydanym w sprawie T-727/19, Basaglia/Komisja (wyrok z dnia 23 września 2020 r., niepublikowany, EU:T:2020:446) Sąd stwierdził nieważność decyzji wydanej przez Komisję Europejską o jednostronnym ograniczeniu wniosku skarżącego dotyczącego dostępu do dokumentów; wyrok ten w szczególności potwierdził niezgodność z prawem zachowania Komisji polegającego na jednostronnym ograniczeniu prawa skarżącego do dostępu do żądanych dokumentów; w nowej decyzji wydanej w wyniku stwierdzenia nieważności poprzedniej decyzji Komisja Europejskiej nie zastosowała się do wyroku Sądu z dnia 23 września 2020 r. i ponownie naruszyła prawo skarżącego w zakresie dostępu do dokumentów.

(1) Decyzja Komisji z dnia 5 grudnia 2001 r. zmieniająca jej regulamin wewnętrzny (Dz.U. 2001, L 345, s. 94).

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/57

Skarga wniesiona w dniu 20 września 2021 r. – Kubara/EUIPO (good calories)

(Sprawa T-602/21)

(2021/C 462/69)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Kubara sp. z o.o. (Częstochowa, Polska) (przedstawiciel: A. Suskiewicz, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego good calories – zgłoszenie nr 18 193 512

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 lipca 2021 r. w sprawie R 2167/2020-1

Żądanie

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/1001;

Naruszenie zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań i zasady pewności prawa z uwagi na rejestrację przez EUIPO w charakterze wspólnotowych znaków towarowych oznaczeń „Fit calories” i „GREEN CALORIES”;

Niedokonanie przez Pierwsza Izbę Odwoławczą EUIPO pełnej analizy wykazu towarów i usług dla których została dokonana odmowa rejestracji spornego znaku towarowego.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/57

Skarga wniesiona w dniu 22 września 2021 r. – Blueroots Technology / EUIPO – Rezk-Salama und Breitlauch (SKILLTREE STUDIOS)

(Sprawa T-607/21)

(2021/C 462/70)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Blueroots Technology GmbH (Graz, Austria) (przedstawiciel: adwokat A. Huber-Erlenwein)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Christof Rezk Salama (Trewir, Niemcy), Linda Breitlauch (Trewir)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy SKILLTREE STUDIOS –unijny znak towarowy nr 13 271 821

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie R 2218/2020-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji lub jej zmiana poprzez unieważnienie i wykreślenie prawa do znaku nr 13 271 821 SKILLTREE STUDIOS w odniesieniu do klas 9, 41 i 42.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 59 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/58

Skarga wniesiona w dniu 27 września 2021 r. – WV / CdT

(Sprawa T-618/21)

(2021/C 462/71)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: WV (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i A. Champetier)

Strona pozwana: Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej (CdT)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną;

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 26 listopada 2020 r. mocą której zatrudnienie skarżącego na czas nieokreślony zakończono bez wypowiedzenia;

—	w razie potrzeby stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 czerwca 2021 r. o oddaleniu zażalenia skarżącego z dnia 26 lutego 2021 r. na pierwotną decyzję z dnia 26 listopada 2020 r.;

—	zobowiązanie pozwanego do naprawienia szkody materialnej poniesionej przez skarżącego;

—	zasądzenie od pozwanego na rzecz skarżącego zadośćuczynienia za krzywdę, szacowanego ex aequo et bono na 15 000 EUR;

—	obciążenie pozwanego całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia art. 16 i 48 Warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej (zwanych dalej „WZIP”) w odniesieniu rozumienia pojęcia „płatnego zwolnienia” przyjętego przez CdT.

2.	Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 16 i 48 WZIP w świetle Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, obowiązku dbałości oraz naruszenia art. 59ust. 4 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej;

3.	Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/59

Skarga wniesiona w dniu 29 września 2021 r. – Lemken / EUIPO (Błękit)

(Sprawa T-621/21)

(2021/C 462/72)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Lemken GmbH & Co. KG (Alpen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci I. Kuschel i W. von der Osten Sacken)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Znak kolorowy błękit (RAL:5015) – zgłoszenie nr 18 097 467

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 lipca 2021 r. w sprawie R 2037/2020-1

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001

—	Naruszenie art. 7 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie obowiązku wystarczającego uzasadnienia.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/59

Postanowienie Sądu z dnia 27 sierpnia 2021 r. – Essentra i in. / Komisja

(Sprawa T-470/19) (1)

(2021/C 462/73)

Język postępowania: angielski

Prezes drugiej izby zarządziła wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 312 z 16.9.2019.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/59

Postanowienie Sądu z dnia 21 września 2021 r. – Daily Mail and General Trust i in. / Komisja

(Sprawa T-690/19) (1)

(2021/C 462/74)

Język postępowania: angielski

Prezes drugiej izby zarządziła wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 432 z 23.12.2019.

15.11.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/60

Postanowienie Sądu z dnia 27 sierpnia 2021 r. – Rentokil Initial i Rentokil Initial 1927 / Komisja

(Sprawa T-692/19) (1)

(2021/C 462/75)

Język postępowania: angielski

Prezes drugiej izby zarządziła wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 432 z 23.12.2019.