6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/2

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 2 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Contencioso-Administrativo no 24 de Madrid – Hiszpania) – Sindicato Único de Sanidad e Higiene (SUSH) de la Comunidad de Madrid, Sindicato de Sanidad de Madrid de la Confederación General del Trabajo (CGT) / Consejería de Sanidad de la Comunidad de Madrid

(Sprawa C-103/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC - Klauzula 5 pkt 1 - Kolejne umowy o pracę na czas określony w publicznym sektorze ochrony zdrowia - Pojęcie „obiektywnych powodów” - Pojęcie „równoważnych rozwiązań prawnych zmierzających do zapobiegania nadużyciom” - Zastąpienie statusu członka personelu statutowego do zadań doraźnych statusem członka zastępującego personelu statutowego - Stałe zapotrzebowanie na tymczasowych członków personelu statutowego)

(2021/C 357/02)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado Contencioso-Administrativo no 24 de Madrid

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sindicato Único de Sanidad e Higiene (SUSH) de la Comunidad de Madrid, Sindicato de Sanidad de Madrid de la Confederación General del Trabajo (CGT)

Strona przeciwna: Consejería de Sanidad de la Comunidad de Madrid

Sentencja

Klauzulę 5 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r., stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) należy interpretować w ten sposób, że do sądu krajowego należy dokonanie oceny, zgodnie z całością mających zastosowanie norm prawa krajowego, czy przepisy krajowe przewidujące zmianę zaszeregowania danej kategorii członków personelu tymczasowego, ze względu na zastąpienie statusu członka personelu statutowego do zadań doraźnych statusem członka zastępującego personelu statutowego i ze względu na ewentualne powołanie tych pracowników na czas nieokreślony po zakończeniu postępowań w sprawie naboru mających na celu obsadzenie w sposób ostateczny stanowisk zajmowanych tymczasowo przez tych ostatnich pracowników stanowią odpowiednie środki w celu zapobiegania wynikającym z wykorzystywania kolejnych umów o pracę lub stosunków pracy zawieranych na czas określony i w stosownym przypadku karania tych nadużyć lub też stanowią równoważne rozwiązanie prawne w rozumieniu tego postanowienia. Gdyby tak nie było, do tego sądu należy zweryfikowanie, czy w mających zastosowanie przepisach krajowych istnieją inne skuteczne środki w celu zapobiegania tym nadużyciom i ich karania.

Klauzulę 5 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r., stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie przepisom krajowym, które zastrzegają jedynie dla pracowników mających status członków personelu statutowego do zadań doraźnych możliwość zastąpienia tego statusu statusem członka zastępującego personelu statutowego, w sytuacji gdy to zastąpienie stanowi odpowiedni środek w celu zapobiegania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania kolejnych umów o pracę lub stosunków pracy zawieranych na czas określony i ewentualnie karania tych nadużyć lub równoważne rozwiązanie prawne w rozumieniu tego przepisu, jeżeli w krajowym porządku prawnym istnieją inne skuteczne środki w celu zapobiegania takim nadużyciom i ich ukarania wobec pracowników zatrudnionych na czas określony, którzy nie należą do kategorii członków personelu statutowego do zadań doraźnych, czego zweryfikowanie należy do sądu krajowego.

(1) Dz.U. C 319 z 23.9.2019.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/3

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 1 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 7 de Orense – Hiszpania) – UP / Banco Santander SA, dawniej Banco Pastor SAU

(Sprawa C-268/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Umowa o kredyt hipoteczny - Nieuczciwe warunki umowne - Warunek ograniczający zmienność stopy opracowywania („klauzula dolnego progu”) - Umowa odnowienia zobowiązania - Brak wiążącego charakteru)

(2021/C 357/03)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia no 7 de Orense

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: UP

Strona pozwana: Banco Santander SA, dawniej Banco Pastor SAU

Sentencja

Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w te sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by znajdujący się w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem warunek, którego nieuczciwy charakter może zostać stwierdzony na drodze sądowej, mógł stać się przedmiotem umowy odnowienia zobowiązania zawartej między przedsiębiorcą a tym konsumentem, pod warunkiem że przy zawarciu umowy odnowienia zobowiązania konsument zdaje sobie sprawę z braku wiążącego charakteru tego warunku oraz z płynących z tego konsekwencji, w związku z czym przystępuje on do omawianej umowy odnowienia zobowiązania w wyniku wolnej i świadomej zgody, co powinien zweryfikować sąd odsyłający.

Artykuł 3 ust. 1 i art. 4 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że wymóg przejrzystości spoczywający na przedsiębiorcy na mocy tych przepisów oznacza, iż przy zawarciu między przedsiębiorcą a konsumentem umowy odnowy zobowiązania, której warunki nie były indywidulanie negocjowane, a która zmierza do zmiany potencjalnie nieuczciwego warunku wcześniejszej umowy zawartej przez te same strony, przedsiębiorca ów powinien dostarczyć konsumentowi istotnych informacji pozwalających mu zrozumieć płynące z niej konsekwencje prawne, a w szczególności fakt, że pierwotny warunek mógł być nieuczciwy, co powinien zweryfikować sąd odsyłający.

(1) Dz.U. C 238 z 15.7.2019.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/4

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 10 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie – Polska) – MN, DN, JN, ZN / X Bank S.A.

(Sprawa C-198/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Artykuł 2 lit. b) - Pojęcie „konsumenta” - Kredyt hipoteczny denominowany w walucie obcej - Artykuły 3 i 4 - Ocena nieuczciwego charakteru warunku)

(2021/C 357/04)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: MN, DN, JN, ZN

Strona pozwana: X Bank S.A.

przy udziale: Rzecznika Praw Obywatelskich

Sentencja

Ochrona przewidziana w dyrektywie Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich przysługuje każdemu konsumentowi, a nie tylko temu, którego można uznać za „właściwie poinformowanego oraz dostatecznie uważnego i rozsądnego przeciętnego konsumenta”.

(1) Dz.U. C 304 z 14.9.2020.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/4

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 29 czerwca 2021 r. – Talanton AE – Symvouleftiki-Ekpaideftiki Etaireia Dianomon, Parochis Ypiresion Marketing kai Dioikisis Epicheiriseon / Komisja Europejska

(Sprawa C-359/20 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Klauzula arbitrażowa - Siódmy program ramowy Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007 – 2013) - Umowa o udzielenie dotacji - Koszty niekwalifikowalne - Decyzja o odzyskaniu - Skarga beneficjenta przed Sądem Unii Europejskiej na podstawie art. 272 TFUE - Przeinaczenie okoliczności faktycznych - Rozsądny termin - Zasada dobrej wiary - Uzasadnione oczekiwania - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne)

(2021/C 357/05)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Talanton AE – Symvouleftiki-Ekpaideftiki Etaireia Dianomon, Parochis Ypiresion Marketing kai Dioikisis Epicheiriseon (przedstawiciele: K. Damis i M Angelopoulos, dikigoroi)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A Katsimerou i E.A. Stamate, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone jako oczywiście niedopuszczalne, a w części oddalone jako oczywiście bezzasadne.

2)	Talanton Anonymi Emporiki – Symvouleftiki-Ekpaideftiki Etaireia Dianomon, Parochis Ypiresion Marketing kai Dioikisis Epicheiriseon zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 320 z 28.9.2020.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/5

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 czerwca 2021 r. – Crédit agricole SA (C-456/20 P), Crédit agricole Corporate and Investment Bank (C-457/20 P), CA Consumer Finance (C-458/20 P) / Europejski Bank Centralny

(Sprawy połączone od C-456/20 P do C-458/20 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Polityka gospodarcza i pieniężna - Rozporządzenie (UE) nr 1024/2013 - Artykuł 18 ust. 1 - Nadzór ostrożnościowy nad instytucjami kredytowymi - Szczególne zadania powierzone Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC) - Nałożenie administracyjnej sankcji finansowej w związku z naruszeniem wymogów ostrożnościowych - Rozporządzenie (UE) nr 575/2013 - Artykuł 26 ust. 3 - Wymogi w zakresie funduszy własnych - Instrumenty kapitałowe - Emisja akcji zwykłych - Klasyfikacja jako pozycji kapitału podstawowego Tier I - Brak uprzedniego zezwolenia właściwego organu - Naruszenie przez niedbalstwo)

(2021/C 357/06)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Crédit agricole SA (C-456/20 P), Crédit agricole Corporate and Investment Bank (C-457/20 P), CA Consumer Finance (C-458/20 P) (przedstawiciele: A. Champsaur i A. Delors, adwokaci)

Druga strona postępowania: Europejski Bank Centralny (przedstawiciele: C. Hernández Saseta, A. Pizzolla i D. Segoin, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołania zostają oddalone jako w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne.

2)	Crédit agricole SA, Crédit agricole Corporate and Investment Bank i CA Consumer Finance zostają obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 433 z 14.12.2020.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/5

Postanowienie Trybunału (pierwsza izba) z dnia 3 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upravno sodišče Republike Slovenije – Słowenia) – J.A. / Republika Slovenija

(Sprawa C-186/21 PPU) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Polityka w dziedzinie imigracji i azylu - Ochrona międzynarodowa - Dyrektywa 2013/33/UE - Artykuł 8 ust. 3 akapit pierwszy lit. d) - Zatrzymywanie osób ubiegających się o udzielenie ochrony międzynarodowej - Zatrzymanie wnioskodawcy w kontekście procedury powrotu na podstawie dyrektywy 2008/115/WE i istnienie racjonalnych przesłanek, by sądzić, że wnioskodawca wystąpił o ochronę międzynarodową tylko w celu opóźnienia lub uniemożliwienia wykonania decyzji nakazującej powrót - Obiektywne kryteria umożliwiające uzasadnienie takich przesłanek - Wnioskodawca mający już wcześniej możliwość skorzystania z procedury azylowej)

(2021/C 357/07)

Język postępowania: słoweński

Sąd odsyłający

Upravno sodišče Republike Slovenije

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: J.A.

Druga strona postępowania: Republika Slovenija

Sentencja

Artykuł 8 ust. 3 akapit pierwszy lit. d) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż osoba ubiegająca się o udzielenie ochrony międzynarodowej miała już wcześniej możliwość skorzystania z procedury azylowej, stanowi obiektywne kryterium w rozumieniu tego przepisu.

(1) Dz.U. C 206 z 31.5.2021.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (Węgry) w dniu 26 maja 2021 r. – DIGI Communications NV / Nemzeti Média- és Hírközlési Hatóság Hivatala

(Sprawa C-329/21)

(2021/C 357/08)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: DIGI Communications NV

Druga strona postępowania: Nemzeti Média- és Hírközlési Hatóság Hivatala

Interwenient: Magyar Telekom Nyrt.

Pytania prejudycjalne

1.1

Czy przedsiębiorstwo zarejestrowane i działające w innym państwie członkowskim, które samo nie świadczy usług łączności elektronicznej na rynku, którego dotyczy decyzja, może zostać uznane za konkurenta przedsiębiorstw będącymi adresatami decyzji krajowego organu regulacyjnego w rozumieniu art. 4 ust. 1 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (1) (dyrektywa ramowa), w przypadku gdy przedsiębiorstwo pozostające pod jego bezpośrednią kontrolą jest obecne na właściwym rynku jako dostawca usług i konkuruje na tym rynku z przedsiębiorstwami będącymi adresatami decyzji?

1.2	Czy w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie zawarte w pkt 1.1 należy zbadać, czy spółka dominująca, która zamierza wnieść skargę, stanowi jednostkę gospodarczą wraz z kontrolowanym przez nią przedsiębiorstwem, które jest obecne jako konkurent na rynku właściwym?

2.1

Czy postępowanie przetargowe prowadzone przez krajowy organ regulacyjny w rozumieniu art. 4 ust. 1 dyrektywy ramowej i art. 7 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (2) (dyrektywa o zezwoleniach), dotyczące praw użytkowania częstotliwości w celu wsparcia wdrożenia 5G, związanych z dodatkowymi bezprzewodowymi usługami szerokopasmowymi, jest postępowaniem mającym na celu ochronę konkurencji? Czy decyzję krajowego organu regulacyjnego stwierdzającą wynik wspomnianego postępowania przetargowego należy również interpretować jako mającą na celu ochronę konkurencji w tym zakresie?

2.2

W przypadku udzielenia przez Trybunał odpowiedzi twierdzącej na pytanie zawarte w pkt 2.1 – czy okoliczność, że krajowy organ regulacyjny odmówił, w drodze ostatecznej decyzji zawartej w odrębnym akcie, zarejestrowania oferty przedsiębiorstwa, które wniosło skargę do sądu, w związku z czym przedsiębiorstwo to nie mogło uczestniczyć w postępowaniu przetargowym, a tym samym nie było adresatem decyzji stwierdzającej wynik postępowania, ma wpływ na cel decyzji polegający na ochronie konkurencji?

3.1

Czy art. 4 ust. 1 dyrektywy ramowej w związku z art. 47 karty praw podstawowych należy interpretować w ten sposób, że przyznaje on prawo odwołania się od decyzji krajowego organu regulacyjnego wyłącznie przedsiębiorstwu:

a)	na którego pozycję rynkową decyzja ma bezpośredni i rzeczywisty wpływ; lub

b)	co do którego wykazano, że decyzja może z dużym prawdopodobieństwem wpłynąć na jego pozycję rynkową; lub

c)	na którego pozycję rynkową decyzja może mieć bezpośredni lub pośredni wpływ?

3.2

Czy o samym wpływie, o którym mowa w pytaniu 3.1, może świadczyć okoliczność, że przedsiębiorstwo złożyło ofertę w postępowaniu przetargowym, to znaczy że zamierzało ono w nim uczestniczyć, ale nie mogło tego uczynić, ponieważ nie spełniało wymogów, czy też sąd może zgodnie z prawem wymagać od owego przedsiębiorstwa, aby ponadto wykazało ów wpływ za pomocą dowodów?

Czy w świetle odpowiedzi udzielonych na pytania prejudycjalne od pierwszego do trzeciego art. 4 ust. 1 dyrektywy ramowej w związku z art. 47 karty praw podstawowych należy interpretować w ten sposób, że przedsiębiorstwem świadczącym usługi łączności elektronicznej, którego dotyczy decyzja krajowego organu regulacyjnego stwierdzająca wynik postępowania przetargowego dotyczącego praw użytkowania częstotliwości w celu wsparcia wdrożenia 5G, związanych z dodatkowymi bezprzewodowymi usługami szerokopasmowymi, i które w związku z tym ma prawo do odwołania się, jest przedsiębiorstwo:

—	które nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług na właściwym rynku, lecz przedsiębiorstwo podlegające jego bezpośredniej kontroli świadczy usługi łączności elektronicznej na tym rynku, oraz

—

któremu odmówiono rejestracji w postępowaniu przetargowym w drodze prawomocnej i ostatecznej decyzji krajowego organu regulacyjnego, zanim została wydana decyzja stwierdzająca wynik zaskarżonego postępowania przetargowego, co wykluczyło owo przedsiębiorstwo z dalszego udziału w postępowaniu przetargowym?

(1) Dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz.U. 2002, L 108, s. 33).

(2) Dyrektywa 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa o zezwoleniach) (Dz.U. 2002, L 108, s. 21).

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Bucureşti (Rumunia) w dniu 27 maja 2021 r. – Quadrant Amroq Beverages SRL / Agenţia Naţională de Administrare Fiscală – Direcţia Generală de Administrare a Marilor Contribuabili

(Sprawa C-332/21)

(2021/C 357/09)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul Bucureşti

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Quadrant Amroq Beverages SRL

Druga strona postępowania: Agenţia Naţională de Administrare Fiscală – Direcţia Generală de Administrare a Marilor Contribuabili

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy, o których mowa w art. 27 ust. 1 lit. e) dyrektywy 92/83/EWG (1) należy interpretować w ten sposób, że jedynie produkty takie jak alkohol etylowy używane do produkcji substancji smakowo-aromatycznych, przeznaczonych z kolei do produkcji napojów bezalkoholowych o zawartości alkoholu nieprzekraczającej 1,2 % objętości podlegają zwolnieniu z podatku akcyzowego, czy też że korzystają z tego zwolnienia również produkty takie jak alkohol etylowy, wykorzystane już do produkcji określonych substancji smakowo-aromatycznych takiego rodzaju, który były lub mają być wykorzystywane do produkcji napojów bezalkoholowych o zawartości alkoholu nieprzekraczającej 1,2 % objętości?

Czy art. 27 ust. 1 lit. e) dyrektywy 92/83/EWG, w kontekście celów i ogólnej systematyki dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że po tym jak produkty rodzaju alkoholu etylowego przeznaczone do wprowadzenia do obrotu w innym państwie członkowskim zostały już dopuszczone do spożycia w pierwszym państwie członkowskim, ze zwolnieniem z podatku akcyzowego, albowiem są one stosowane do otrzymywania substancji smakowo-aromatycznych przeznaczonych do użycia w produkcji napojów bezalkoholowych o zawartości alkoholu nieprzekraczającej 1,2 % objętościowo, państwo członkowskie przeznaczenia musi zapewnić im identyczne traktowanie na swoim terytorium?

Czy przepisy art. 27 ust. 1 lit. e) i ust. 2 lit. d) dyrektywy 92/83/EWG, a także [zasady] skuteczności i [proporcjonalności] należy interpretować w ten sposób, że upoważniają one państwo członkowskie do narzucenia wymogów proceduralnych, które uzależniają stosowanie zwolnienia od posiadania przez użytkownika statusu zarejestrowanego odbiorcy i posiadania przez sprzedawcę wyrobów akcyzowych statusu uprawnionego podmiotu prowadzącego skład, chociaż państwo członkowskie, w którym wyroby te zostały zakupione, nie nakłada na podmiot gospodarczy wprowadzający je do obrotu obowiązku posiadania statusu podmiotu prowadzącego skład podatkowy?

Czy zasady proporcjonalności i skuteczności, w świetle przepisów art. 27 ust. 1 lit. e) dyrektywy 92/83/EWG, w kontekście celów i systematyki dyrektywy, stoją na przeszkodzie, aby zwolnienie przewidziane w tych przepisach nie miało zastosowania do podatnika państwa członkowskiego przeznaczenia, który otrzymał produkty rodzaju alkoholu etylowego i który oparł się na okoliczności, że produkty te zostały uznane za zwolnione na podstawie oficjalnej interpretacji tych przepisów dyrektywy dokonanej przez organy podatkowe państwa członkowskiego pochodzenia, konsekwentnie stosowanej przez długi czas, transponowanej do krajowego porządku prawnego i stosowanej w praktyce, która jednak następnie okazuje się błędna, w sytuacji, w której ze względu na okolicznościach można wykluczyć hipotezę oszustwa lub uchylania się od podatku akcyzowego?

(1) Dyrektywa Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz.U. 1992, L 316, s. 21).

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 7 czerwca 2021 r. – Procter & Gamble International Operations SA przeciwko Perfumesco.pl sp. z o.o., sp. k.

(Sprawa C-355/21)

(2021/C 357/10)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Procter & Gamble International Operations SA

Strona pozwana: Perfumesco.pl sp. z o.o., sp. k.

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 10 dyrektywy 2004/48/WE w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej (1) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przyjęciu wykładni przepisu krajowego, zgodnie z którą środek ochronny w postaci zniszczenia towarów odnosi się wyłącznie do towarów bezprawnie wytworzonych lub bezprawnie oznaczonych, a nie może być stosowany w odniesieniu do towarów bezprawnie wprowadzonych do obrotu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego, co do których nie można stwierdzić, aby zostały bezprawnie wytworzone lub bezprawnie oznaczone?

(1) Dyrektywa 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej; Dz.U. 2004, L 157, s. 45; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 17 Tom 002 P. 32 – 39.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd – Wielkie Tyrnowo (Bułgaria) w dniu 9 czerwca 2021 r. – „Ekofrukt” EOOD / Direktor na direkcija „Obżałwane i danyczno-osiguritełna praktika” – Wielkie Tyrnowo

(Sprawa C-362/21)

(2021/C 357/11)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd – Wielkie Tyrnowo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„Ekofrukt” EOOD

Strona przeciwna: Direktor na direkcija „Obżałwane i danyczno-osiguritełna praktika” – Wielkie Tyrnowo

Pytania prejudycjalne

Czy art. 25 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 (1) z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylającego dyrektywę 1999/93/WE należy interpretować w ten sposób, że niedopuszczalne jest stwierdzenie nieważności aktu administracyjnego wydanego jako dokument elektroniczny, gdy jest on podpisany podpisem elektronicznym innym niż „kwalifikowany podpis elektroniczny”?.

Czy dla ustalenia okoliczności, że podpis elektroniczny jest kwalifikowany, wystarczające jest wpisanie wzmianki o „kwalifikowanym podpisie elektronicznym” w certyfikacie wydanym przez dostawcę usług zaufania, czy też sąd powinien stwierdzić spełnienie wymogów określonych w art. 26 i w załączniku I do rozporządzenia nr 910/2014?

Czy w sytuacji wskazanej powyżej, w której dostawca określa podpis elektroniczny jako „profesjonalny”, taka okoliczność jest wystarczająca, aby przyjąć, że nie istnieje „kwalifikowany podpis elektroniczny”, ponieważ brakuje kwalifikowanego certyfikatu od dostawcy, czy też należy ustalić, czy podpisy spełniają wymogi kwalifikowanego podpisu elektronicznego?

Czy dla celów przeprowadzenia kontroli zgodności kwalifikowanego podpisu elektronicznego z wymogami określonymi w załączniku I do rozporządzenia nr 910/2014 wskazanie imienia i nazwiska osoby składającej podpis elektroniczny literami łacińskimi, zamiast literami cyrylicy – jak identyfikuje się ta osoba – stanowi naruszenie rozporządzenia skutkujące stwierdzeniem braku kwalifikowanego podpisu elektronicznego?

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające dyrektywę 1999/93/WE (Dz.U. 2014, L 257, s. 73).

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/9

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 24 marca 2021 r. w sprawie T-769/16, Picard / Komisja, wniesione w dniu 9 czerwca 2021 r. przez Maxime’a Picarda

(Sprawa C-366/21 P)

(2021/C 357/12)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Maxime Picard (przedstawiciel: S. Orlandi, avocat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:

—	uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 24 marca 2021 r. w sprawie T-769/16, Picard/Komisja

—

stwierdzenie nieważności decyzji ustalającej z góry niektóre składowe jego uprawnień emerytalnych lub powstrzymania się od wydania takiej decyzji wymaganej na mocy regulaminu pracowniczego, w wyniku wiadomości skierowanej do niego w dniu 4 stycznia 2016 r. przez administratora z działu ds. emerytur i rent, w której wskazano, w odpowiedzi na wniosek wnoszącego odwołanie z tego samego dnia, że wyliczenie jego uprawnień emerytalnych uległo zmianie w następstwie ponownego zatrudnienia go w GF II z dniem 1 czerwca 2014 r., w związku z czym wiek przejścia przez niego na emeryturę zmienił się na 66 lat, a roczna stopa nabywania praw emerytalnych na 1,8 % od dnia 1 czerwca 2014 r.;

—

stwierdzenie nieważności, w razie potrzeby, decyzji dyrektora Dyrekcji E DG ds. zasobów ludzkich Komisji z dnia 25 lipca 2016 r. w zakresie, w jakim oddalono w niej jako niedopuszczalne w braku aktu niekorzystnego, a pomocniczo jako bezzasadne, zażalenie skarżącego z dnia 1 kwietnia 2016 r. na decyzję lub jej brak wynikające z odpowiedzi z dnia 4 stycznia 2016 r.;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania w obydwu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący je wskazuje, że zaskarżony wyrok narusza prawo w zakresie, w jakim Sąd ograniczył zakres środków przejściowych, o których mowa w art. 21, 22 (z wyjątkiem jego ust. 4), 23, 24a i art. 31 ust. 6 i 7 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, które znajdują zastosowanie „na zasadzie analogii do innych pracowników zatrudnionych na dzień 31 grudnia 2013 r.” zgodnie z art. 1 ust. 1 załącznika do warunków zatrudnienia innych pracowników (zwanych dalej „WZIP”).

Sąd miał bowiem w przekonaniu wnoszącego odwołanie błędnie orzec, że zawarcie nowej umowy o pracę w charakterze członka personelu kontraktowego, po wejściu w życie nowelizacji regulaminu pracowniczego z 2014 r., na stanowisku należącym do wyższej grupy zaszeregowania, można było zrównać, do celów zastosowania przez analogię przepisów przejściowych w odniesieniu do członków personelu kontraktowego, z „zakończeniem służby” urzędnika, co powoduje zakończenie stosowania tych przepisów przejściowych.

W ten sposób Sąd nie uwzględnił zdaniem wnoszącego odwołanie w szczególności celów przyświecających prawodawcy, specyfiki systemu emerytalnego urzędników i innych pracowników Unii, terminologii użytej w art. 1 ust. 1 załącznika do WZIP, niesłusznie utożsamiając w tym zakresie zawarcie nowej umowy o pracę bezpośrednio po poprzedniej z „zakończeniem służby” lub „końcem zatrudnienia” pomimo ciągłości zarówno przynależności do systemu emerytalnego, jak i służby w tej samej instytucji w charakterze członka personelu kontraktowego.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia) w dniu 18 czerwca 2021 r. – Instituto de Financiamento da Agricultura e Pescas IP (IFAP) / AB, CD, EF

(Sprawa C-374/21)

(2021/C 357/13)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Supremo Tribunal Administrativo.

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Instituto de Financiamento da Agricultura e Pescas IP (IFAP).

Strona przeciwna: AB, CD, EF.

Pytania prejudycjalne

Czy art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE/Euratom) nr 2988/95 (1) z dnia 18 grudnia 1995 r. sprzeciwia się rozwiązaniu przyjętemu w prawie krajowym, zgodnie z którym nie można zastosować przedawnienia w związku z upływem terminu przedawnienia we wszczętym sądowym postępowaniu dotyczącym przymusowej egzekucji, ponieważ ocena tej kwestii jest dopuszczalna jedynie w przypadku zaskarżenia decyzji ustalającej obowiązek zwrotu nienależnie pobranych kwot na skutek stwierdzenia dopuszczenia się nieprawidłowości?

W przypadku odpowiedzi przeczącej na to pytanie:

Czy przewidziany w art. 3 ust. 2 trzyletni termin należy uznać za termin przedawnienia dochodzenia długu, który powstaje w wyniku wydania decyzji nakazującej zwrot nienależnie pobranych kwot w wyniku nieprawidłowości w finansowaniu? Czy termin ten należy liczyć od dnia wydania tej decyzji?

W przypadku odpowiedzi przeczącej na to pytanie:

Czy art. 3 rozporządzenia nr 2988/95 sprzeciwia się rozwiązaniu przyjętemu w prawie krajowym, z którego wynika, że termin przedawnienia dochodzenia długu zostaje przerwany w przypadku skierowania egzekucji wobec odpowiedzialnych posiłkowo obok spółki będącej beneficjentem wsparcia, którzy zostali wskazani we wniosku, oraz to, że wspomniany termin zostaje zawieszony do czasu wydania prawomocnego orzeczenia w sprawie wniesionego przez nich sprzeciwu?

(1) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. 1995, L 312, s. 1).

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Belgia) w dniu 24 czerwca 2021 r. – Société de Logement de Service public (SLSP) „Sambre & Biesme”, SCRL / Société wallonne du logement

(Sprawa C-383/21)

(2021/C 357/14)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Société de Logement de Service public (SLSP) „Sambre & Biesme”, SCRL

Druga strona postępowania: Société wallonne du logement

Pytania prejudycjalne

Czy art. 12 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. (1). w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE, zmienionej rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/2170 z dnia 24 listopada 2015 r. (2), należy interpretować w ten sposób, że jest on bezpośrednio skuteczny?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: czy art. 12 ust. 3 dyrektywy 2014/24/UE należy interpretować w ten sposób, że warunek, aby instytucja zamawiająca, w tym przypadku spółka mieszkaniowa użyteczności publicznej, była reprezentowana w organach decyzyjnych kontrolowanej osoby prawnej, w tym przypadku spółdzielni międzygminnej, jest spełniony z tego tylko względu, że osoba zasiadająca w zarządzie tej spółdzielni międzygminnej w charakterze radnego innej uczestniczącej instytucji zamawiającej, w tym przypadku gminy, jest także – ze względu na okoliczności czysto faktyczne i bez prawnej gwarancji reprezentacji – członkiem zarządu spółki mieszkaniowej użyteczności publicznej, zaś gmina jest wspólnikiem (niewyłącznym) zarówno podmiotu kontrolowanego (spółdzielni międzygminnej), jak i spółki mieszkaniowej użyteczności publicznej?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze: czy należy uznać, że instytucja zamawiająca, w tym przypadku spółka mieszkaniowa użyteczności publicznej, „uczestniczy” w organach decyzyjnych kontrolowanej osoby prawnej, w tym przypadku spółdzielni międzygminnej, z tego tylko względu, że osoba zasiadająca w zarządzie tej spółdzielni międzygminnej w charakterze radnego innej uczestniczącej instytucji zamawiającej, w tym przypadku gminy, jest także – ze względu na okoliczności czysto faktyczne i bez prawnej gwarancji reprezentacji – członkiem zarządu spółki mieszkaniowej użyteczności publicznej, zaś gmina jest wspólnikiem (niewyłącznym) zarówno podmiotu kontrolowanego (spółdzielni międzygminnej), jak i spółki mieszkaniowej użyteczności publicznej?

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. 2014, L 94, s. 65).

(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2170 z dnia 24 listopada 2015 r. zmieniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE w odniesieniu do progów obowiązujących w zakresie procedur udzielania zamówień (Dz.U. 2015, L 307, s. 5).

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Belgia) w dniu 24 czerwca 2021 r. – Commune de Farciennes / Société wallonne du logement

(Sprawa C-384/21)

(2021/C 357/15)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Commune de Farciennes

Druga strona postępowania: Société wallonne du logement

Pytania prejudycjalne

Czy art. 12 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE, zmienionej rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/2170 z dnia 24 listopada 2015 r., należy interpretować w ten sposób, że jest on bezpośrednio skuteczny?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na to pytanie: czy art. 12 ust. 4 dyrektywy 2014/24/UE należy interpretować w ten sposób, że pozwala on na powierzenie, bez uprzedniego przeprowadzenia postępowania przetargowego, zadań związanych ze wsparciem przy zarządzaniu inwestycją oraz świadczeniem usług prawnych i środowiskowych instytucji zamawiającej, w tym przypadku spółdzielni międzygminnej, jeżeli zadania te wpisują się w ramy współpracy między dwiema innymi instytucjami zamawiającymi, w tym przypadku gminą i spółką mieszkaniową użyteczności publicznej, jeżeli bezsporne jest, że gmina sprawuje kontrolę typu „wspólny in house” nad spółdzielnią międzygminną i jeżeli gmina oraz spółka mieszkaniowa użyteczności publicznej są członkami spółdzielni międzygminnej w sektorze „biuro projektowe i zarządzające oraz centralne biuro zakupów” w ramach przedmiotu jej działalności dotyczącego konkretnie zadań, które chcą jej powierzyć, które to zadania odpowiadają działalności prowadzonej na rynku przez biura projektowe i zarządzające specjalizujące się w opracowywaniu, realizacji i wdrażaniu projektów?

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. 2014, L 94, s. 65).

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (Węgry) w dniu 29 czerwca 2021 r. – HUMDA Magyar Autó-Motorsport Fejlesztési Ügynökség Zrt. / Nemzeti Adó – és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Sprawa C-397/21)

(2021/C 357/16)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca/Strona powodowa/Wnoszący odwołanie: HUMDA Magyar Autó-Motorsport Fejlesztési Ügynökség Zrt.

Druga strona postępowania: Nemzeti Adó – és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy dyrektywy VAT (1) w świetle jej ogólnych zasad, w szczególności zasad skuteczności i neutralności podatkowej, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym i opartej na nich praktyce krajowej, zgodnie z którymi w przypadku gdy podatnik VAT błędnie wystawia fakturę zawierającą VAT w odniesieniu do dostawy zwolnionej z VAT i wpłaca ten podatek do skarbu państwa w sposób wiarygodny, a odbiorca faktury płaci ów VAT na rzecz wystawcy faktury, który naliczył VAT, organ podatkowy nie dokonuje zwrotu tego VAT ani wystawcy, ani odbiorcy faktury?

W przypadku udzielenia przez Trybunał odpowiedzi twierdzącej na pierwsze pytanie prejudycjalne, czy przepisy dyrektywy VAT w świetle jej ogólnych zasad, w szczególności zasad skuteczności, neutralności podatkowej i niedyskryminacji, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, które w sytuacji opisanej w poprzednim pytaniu nie zezwalają w żaden sposób odbiorcy faktury zwrócić się bezpośrednio do krajowego organu podatkowego z wnioskiem o zwrot VAT, lub też zezwalają na to tylko wtedy, gdy odzyskanie danej kwoty VAT w inny sposób na podstawie prawa cywilnego jest niemożliwe lub nadmiernie trudne, w szczególności w sytuacji, gdy wystawca faktury został w międzyczasie postawiony w stan likwidacji?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie prejudycjalne, czy w takim przypadku krajowy organ podatkowy jest zobowiązany do zapłaty odsetek od VAT podlegającego zwrotowi? W przypadku gdy taki obowiązek istnieje, to jaki okres on obejmuje? Czy ów obowiązek podlega ogólnym przepisom dotyczącym zwrotu VAT?

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1).

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Ordinario di Asti (Włochy) w dniu 30 czerwca 2021 r. – WP / Istituto nazionale della previdenza sociale, Republika Włoska

(Sprawa C-404/21)

(2021/C 357/17)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Ordinario di Asti

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: WP

Strona pozwana: Istituto nazionale della previdenza sociale, Republika Włoska

Pytania prejudycjalne

Czy art. 45 i 48 TFUE, art. 4 TUE, art. 11 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej i art. 8 załącznika IIIa do warunków zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego (EBC) należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego lub krajowej praktyce administracyjnej, które uniemożliwiają pracownikowi państwa członkowskiego, któremu naliczone zostały składki w ramach krajowego zakładu ubezpieczeń i który obecnie pracuje w instytucji unijnej, takiej jak EBC, przeniesienie do systemu emerytalnego rzeczonej instytucji składek emerytalnych uiszczonych w ramach systemu zabezpieczenia społecznego jego własnego państwa?

Czy, również w następstwie sytuacji opisanej w pierwszym pytaniu, należy zapewnić prawo do przeniesienia składek nawet w przypadku braku wewnętrznego aktu wykonawczego o randze ustawowej lub szczególnego porozumienia między, z jednej strony, państwem członkowskim pochodzenia pracownika lub jego zakładu emerytalnego a, z drugiej strony, instytucją Unii?

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 2 lipca 2021 r. – Union fédérale des consommateurs – Que choisir (UFC – Que choisir), Consommation, logement et cadre de vie (CLCV) / Premier ministre, Ministre de l’Économie, des Finances et de la Relance

(Sprawa C-407/21)

(2021/C 357/18)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Union fédérale des consommateurs – Que choisir (UFC – Que choisir), Consommation, logement et cadre de vie (CLCV)

Strona pozwana: Premier ministre, Ministre de l’Économie, des Finances et de la Relance

Pytania prejudycjalne

Czy art. 12 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych (1) należy interpretować w ten sposób, że zobowiązuje on organizatora imprezy turystycznej, w przypadku rozwiązania umowy, do pełnego zwrotu w pieniądzu wszelkich wpłat dokonanych z tytułu imprezy turystycznej, czy też dopuszcza zwrot w postaci ekwiwalentu, w szczególności w formie bonu wartości równej kwocie dokonanych wpłat?

W przypadku gdyby takie zwroty należało rozumieć jako zwrot w pieniądzu, to czy kryzys zdrowotny związany z epidemią Covid-19 i jego konsekwencje dla operatorów podróży, którzy w wyniku tego kryzysu doświadczyli spadku obrotów, który można oszacować między 50 % a 80 %, i którzy odpowiadają za ponad 7 % produktu krajowego brutto we Francji, oraz – w przypadku organizatorów imprez turystycznych – zatrudniają we Francji 30 000 pracowników, osiągając obroty wynoszące prawie 11 miliardów euro, mogą uzasadniać, a jeżeli tak, to na jakich warunkach i w jakich granicach, czasowe odstępstwo od obowiązku zwrotu przez organizatora podróżnemu wszystkich wpłat dokonanych z tytułu imprezy turystycznej w terminie czternastu dni od rozwiązania umowy, przewidzianego w art. 12 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na poprzednie pytanie, czy w okolicznościach, o których mowa powyżej, możliwe jest zróżnicowanie skutków temporalnych orzeczenia stwierdzającego nieważność aktu prawa krajowego sprzecznego z art. 12 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych?

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych, zmieniająca rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE oraz uchylająca dyrektywę Rady 90/314/EWG (Dz.U. 2015, L 326, s. 1)

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/18

Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – AI / ECDC

(Sprawa T-65/19) (1)

(Służba publiczna - Personel ECDC - Mobbing - Artykuł 12a regulaminu pracowniczego - Wniosek o udzielenie wsparcia - Zakres obowiązku wsparcia - Artykuł 24 regulaminu pracowniczego - Rezygnacja autora zgłoszonych zachowań - Brak wszczęcia postępowania dyscyplinarnego - Artykuł 86 regulaminu pracowniczego - Odpowiedź na wniosek o udzielenie wsparcia - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt niekorzystny - Naruszenie prawa do bycia wysłuchanym - Brak uzasadnienia - Odmowa udzielenia dostępu do sprawozdania z dochodzenia i do innych dokumentów - Artykuł 41 karty praw podstawowych - Odpowiedzialność)

(2021/C 357/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: AI (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i A. Champetier)

Strona pozwana: Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (przedstawiciele: J. Mannheim i A. Iber, pełnomocnicy, które wspierali adwokaci D. Waelbroeck i A. Duron)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji ECDC z dni 18 maja, 20 czerwca i 26 października 2018 r. wydanych w odpowiedzi na wniosek skarżącego o udzielenie wsparcia ze względu na mobbing, a także na wniosek o udzielenie mu dostępu do pewnych dokumentów, a po drugie, naprawienia poniesionej przez niego szkody.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) z dnia 18 maja 2018 r., wydanej w odpowiedzi na wniosek AI o udzielenie wsparcia z dnia 20 czerwca 2017 r.

Stwierdza się nieważność decyzji ECDC z dnia 20 czerwca 2018 r. w zakresie, w jakim zawiera ona odmowę udzielenia AI dostępu do jawnych i dotyczących go części sprawozdania z dochodzenia dotyczącego jego wniosku o udzielenie wsparcia z dnia 20 czerwca 2017 r. i wiadomości poczty elektronicznej A z dnia 17 stycznia 2018 r.

3)	Stwierdza się nieważność decyzji ECDC z dnia 26 października 2018 r. o oddaleniu zażalenia wniesionego przez AI w dniu 2 lipca 2018 r.

4)	Oddala się żądanie zasądzenia zadośćuczynienia.

5)	ECDC pokrywa, poza własnymi kosztami, trzy czwarte kosztów poniesionych przez AI.

6)	AI pokrywa jedną czwartą własnych kosztów.

(1) Dz.U. C 131 z 8.4.2019.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/19

Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r.– AQ / eu-LISA

(Sprawa T-164/19) (1)

(Służba publiczna - Personel tymczasowy - Zwolnienie chorobowe - Rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia - Artykuł 16 WZIP - Artykuł 48 lit. b) WZIP - Obowiązek dbałości - Artykuł 34 karty praw podstawowych - Odpowiedzialność - Szkoda majątkowa - Krzywda - Związek przyczynowy)

(2021/C 357/29)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: AQ (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i N. Flandin)

Strona pozwana: Agencja Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (przedstawiciele: M. Chiodi, pełnomocnik, którego wspierali adwokaci D. Waelbroeck i A. Duron)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: R. Meyer i M. Alver, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 270 TFUE mająca na celu, po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji eu-LISA z dnia 8 maja 2018 r. o rozwiązaniu ze skarżącą umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego, oraz po drugie, naprawienie szkody i zadośćuczynienie za krzywdę, jakie miała ponieść skarżąca na skutek tej decyzji.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji z dnia 8 maja 2018 r., na mocy której dyrektor wykonawczy Agencji Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA) rozwiązał z AQ stosunek pracy w charakterze członka personelu tymczasowego.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	AQ i eu-LISA pokrywają własne koszty.

4)	Rada Unii Europejskiej pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 164 z 13.5.2019.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/19

Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – BG / Parlament

(Sprawa T-253/19) (1)

(Służba publiczna - Akredytowani asystenci parlamentarni - Rozwiązanie umowy - Utrata zaufania - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do bycia wysłuchanym - Mobbing - Wniosek o udzielenie wsparcia - Represje - Oczywiste błędy w ocenie - Odpowiedzialność)

(2021/C 357/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: BG (przedstawiciele: adwokaci L. Levi, A. Champetier i A. Tymen)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: I. Lázaro Betancor i I. Terwinghe, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu z dnia 18 maja 2018 r. o rozwiązaniu ze skarżącą umowy o pracę w charakterze akredytowanego asystenta parlamentarnego, oraz po drugie, o naprawieniu krzywdy, jakiej miała doznać.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	BG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 213 z 24.6.2019.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/20

Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Carbajo Ferrero / Parlament

(Sprawa T-670/19) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Procedura powołania na stanowisko dyrektora - Ogłoszenie o naborze - Odrzucenie kandydatury skarżącego i powołanie innego kandydata - Obowiązek uzasadnienia - Zarzut niezgodności z prawem aktów ustalających wewnętrzne normy postępowania - Nieprawidłowości w postępowaniu w sprawie naboru - Oczywisty błąd w ocenie - Nieprawdziwość informacji przedstawionych organowi powołującemu - Przejrzystość - Równość traktowania - Odpowiedzialność - Szkoda majątkowa i krzywda)

(2021/C 357/31)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Fernando Carbajo Ferrero (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i M. Vandenbussche)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: I. Terwinghe i C. González Argüelles, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 270 TFUE po pierwsze, o stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu z dnia 10 grudnia 2018 r. o odrzuceniu kandydatury skarżącego i powołaniu innego kandydata na stanowisko dyrektora ds. mediów w Dyrekcji Generalnej ds. Komunikacji, a po drugie, o naprawienie szkody, jaką skarżący miał ponieść w związku z tą decyzją.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 10 grudnia 2018 r. o odrzuceniu kandydatury skarżącego i powołaniu innego kandydata na stanowisko dyrektora ds. mediów w Dyrekcji Generalnej ds. Komunikacji.

2)	Parlament wypłaci skarżącemu kwotę 40 000 EUR tytułem odszkodowania.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Parlament zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 399 z 25.11.2019.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/21

Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Interpipe Niko Tube i Interpipe Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant / Komisja

(Sprawa T-716/19) (1)

(Dumping - Przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu, z żelaza lub ze stali, pochodzących z Rosji i Ukrainy - Przegląd okresowy - Obliczanie wartości normalnej - Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne - Sprzedaż między spółkami powiązanymi - Zwykły obrót handlowy - Jeden podmiot gospodarczy - Artykuł 2 ust. 3, 4 i 6 rozporządzenia (UE) 2016/1036 - Cena eksportowa - Dostosowanie - Funkcje podobne do funkcji przedstawiciela pracującego na zasadzie prowizji - Artykuł 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia 2016/1036 - Oczywisty błąd w ocenie - Metoda inna niż metoda wykorzystana w poprzednim dochodzeniu - Artykuł 11 ust. 9 rozporządzenia 2016/1036 - Uzasadnione oczekiwania - Prawo do obrony)

(2021/C 357/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Interpipe Niko Tube LLC (Nikopol, Ukraina), Interpipe Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant OJSC (Dniepr, Ukraina) (przedstawiciel: adwokat B. Servais)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Němečková i G. Luengo, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1295 z dnia 1 sierpnia 2019 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) 2018/1469 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu, z żelaza lub stali, pochodzących z Rosji i Ukrainy, w następstwie częściowego przeglądu okresowego, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1036 (Dz.U. 2019, L 204, s. 22).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Interpipe Niko Tube LLC i Interpipe Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant OJSC zostają obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 10 z 13.1.2020.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/21

Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Victoria’s Secret Stores Brand Management / EUIPO – Yiwu Dearbody Cosmetics (BODYSECRETS)

(Sprawa T-810/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Unijny graficzny znak towarowy z elementem słownym BODYSECRETS - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Charakter opisowy - Charakter zwyczajowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. b), c) i d) oraz art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b), c) i d) oraz art. 59 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 2017/1001])

(2021/C 357/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Victoria’s Secret Stores Brand Management, Inc. (Reynoldsburg, Ohio, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: J. Dickerson, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. Fischer i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Yiwu Dearbody Cosmetics Co. Ltd (Yiwu City, Chiny)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 5 września 2019 r. (sprawa R 2422/2018-5) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Victoria’s Secret Stores Brand Management a Yiwu Dearbody Cosmetics

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Victoria’s Secret Stores Brand Management, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 45 du 10.2.2020.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/22

Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Kneissl Holding / EUIPO – LS 9 (KNEISSL)

(Sprawa T-65/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy KNEISSL - Częściowe stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku - Brak rzeczywistego używania znaku towarowego - Zakres używania - Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Zasada 22 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 10 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] - Nadużycie prawa)

(2021/C 357/34)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Kneissl Holding GmbH (Ebbs, Austria) (przedstawiciele: adwokaci O. Nilgen i A. Kockläuner)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. Fischer, D. Hanf i D. Walicka, pełnomocnicy).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: LS 9 GmbH (Monachium, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 8 listopada 2019 r. (sprawa R 2265/2018-2) dotyczącą postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między LS 9 a Kneissl Holding.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Kneissl Holding GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 103 z 30.3.2020.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/23

Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – IN / Eismea

(Sprawa T-119/20) (1)

(Służba publiczna - Personel tymczasowy - Umowa na czas określony - Decyzja o nieprzedłużeniu - Sprawozdanie z oceny - Prawo do bycia wysłuchanym - Obowiązek dbałości - Oczywisty błąd w ocenie - Rozsądny termin - Odpowiedzialność - Krzywda)

(2021/C 357/35)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: IN (przedstawiciel: adwokat L Levi)

Strona pozwana: Agencja Wykonawcza Europejskiej Rady ds. Innowacji i ds. MŚP (przedstawiciele: A. Galea, pełnomocnik, wspierana przez adwokatów A. Durona i D. Waelbroecka)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Agencji Wykonawczej ds. Małych i Średnich Przedsiębiorstw (EASME) z dnia 15 kwietnia 2019 r. dotyczącej nieprzedłużenia umowy o pracę skarżącego, a także ostatecznej wersji sprawozdania z jego oceny z rok 2018 z dnia 3 czerwca 2019 r., oraz po drugie, naprawienia krzywdy, jakiej miał doznać skarżący.

Sentencja

1)	Zasądza się od Agencji Wykonawczej Europejskiej Rady ds. Innowacji i ds. MŚP (Eismea) zapłatę na rzecz IN zadośćuczynienia w wysokości 3 000 EUR.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Strony pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 191 z 8.6.2020.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/23

Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Rochefort / Parlament

(Sprawa T-170/20) (1)

(Prawo instytucjonalne - Przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet posłów do Parlamentu - Dodatek na zatrudnienie asystentów parlamentarnych - Odzyskanie niesłusznie wypłaconych kwot - Ciężar dowodu - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Naruszenie prawa - Błąd w ocenie - Proporcjonalność)

(2021/C 357/36)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Robert Rochefort (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci M. Stasi, J.-L. Teheux i J.-M. Rikkers)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: N. Görlitz, T. Lazian i M. Ecker, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie odzyskania od skarżącego nienależnie wypłaconej mu kwoty 61 423,40 EUR na zatrudnienie asystentów parlamentarnych oraz sporządzonej w związku z nią noty debetowej z dnia 22 stycznia 2020 r.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie odzyskania od Roberta Rocheforta nienależnie wypłaconej mu kwoty 61 423,40 EUR na zatrudnienie asystentów parlamentarnych oraz sporządzonej w związku z nią noty debetowej z dnia 22 stycznia 2020 r. w zakresie, w jakim dotyczą one kwot wypłaconych za okres od kwietnia do czerwca 2020 r., luty, czerwiec i lipiec 2011 r. oraz okres między dniem 21 maja a dniem 27 lipca 2012 r.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Robert Rochefort oraz Parlament Europejski pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 191 z 8.6.2020.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/24

Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Rochefort / Parlament

(Sprawa T-171/20) (1)

(2021/C 357/37)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Robert Rochefort (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci M. Stasi, J.-L. Teheux i J.-M. Rikkers)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: N. Görlitz, T. Lazian i M. Ecker, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie odzyskania od skarżącego nienależnie wypłaconej mu kwoty 27 241 EUR na zatrudnienie asystentów parlamentarnych oraz sporządzonej w związku z nią noty debetowej z dnia 22 stycznia 2020 r.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Robert Rochefort zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 191 z 8.6.2020.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/24

Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Rochefort / Parlament

(Sprawa T-172/20) (1)

(2021/C 357/38)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Robert Rochefort (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci M. Stasi, J.-L. Teheux i J.-M. Rikkers)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: N. Görlitz, T. Lazian i M. Ecker, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie odzyskania od skarżącego nienależnie wypłaconej mu kwoty 60 499,38 EUR na zatrudnienie asystentów parlamentarnych oraz sporządzonej w związku z nią noty debetowej z dnia 22 stycznia 2020 r.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie odzyskania od Roberta Rocheforta nienależnie wypłaconej mu kwoty 60 499,38 EUR na zatrudnienie asystentów parlamentarnych oraz sporządzonej w związku z nią noty debetowej z dnia 22 stycznia 2020 r. w zakresie, w jakim dotyczą one kwot wypłaconych za kwiecień 2010 r. z tytułu dni niestanowiących misji zatwierdzonych przez sekretarza generalnego oraz za okres między dniem 29 a 31 marca 2011 r.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Robert Rochefort oraz Parlament Europejski pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 191 z 8.6.2020.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/25

Postanowienie Sądu z dnia 9 lipca 2021 r. – Kozhuvchanka uvoz-izvoz Kavadarci / EUIPO (NASHE MAKEDONSKO PILSNER BEER MACEDONIAN PREMIUM BEER)

(Sprawa T-357/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego NASHE MAKEDONSKO PILSNER BEER MACEDONIAN PREMIUM BEER - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Pochodzenie geograficzne - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2021/C 357/39)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: Drushtvo za proizvodvsto, trgovija I uslugi Kozhuvchanka d.o.o. uvoz-izvoz Kavadarci (Kawadarci, Republika Macedonii Północnej) (przedstawiciel: adwokat A. Ivanova)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: D. Hanf i P. Angelova Georgieva, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 kwietnia 2020 r. (sprawa R 1729/2019-1), dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego NASHE MAKEDONSKO PILSNER BEER MACEDONIAN PREMIUM BEER jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Drushtvo za proizvodvsto, trgovija I uslugi Kozhuvchanka d.o.o. uvoz-izvoz Kavadarci pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

(1) Dz.U. C 271 z 17.8.2020.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/26

Skarga wniesiona w dniu 13 czerwca 2021 r. – Oi dromoi tis Elias / Komisja

(Sprawa T-352/21)

(2021/C 357/40)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Oi dromoi tis Elias (Kalamata, Grecja) (przedstawiciel: adwokat S. Vardalas)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności niedatowanej decyzji, otrzymanej przez stronę skarżącą w dniu 23 kwietnia 2021 r., którą strona pozwana odrzuciła wniosek o udział (zwany dalej „propozycją”) strony skarżącej jako partnera zobowiązanego do prowadzenia działań programu EUROPE DIRECT w Grecji, zgodnie z zaproszeniem strony pozwanej do składania propozycji ED-GREECE-2020/SELECTION OF PARTNERS TO CARRY OUT EUROPE DIRECT ACTIVITIES (2021–2025) IN GREECE; i

—	przyjęcie propozycji udziału strony skarżącej jako partnera zobowiązanego do prowadzenia działań programu EUROPE DIRECT w Grecji, zgodnie z zaproszeniem strony pozwanej do składania propozycji.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że strona pozwana błędnie oceniła „propozycję” strony skarżącej odnośnie do kryterium 1 zaproszenia do składania propozycji, wskazując, że strona skarżąca nie opisuje w odpowiedni sposób środowiska strefy działalności CIED w miejscowości Kalamata i że nie bierze ona pod uwagę transformacji cyfrowej.

Zarzut drugi dotyczący tego, że strona pozwana błędnie oceniła „propozycję” strony skarżącej odnośnie do kryterium 2 zaproszenia do składania propozycji, wskazując, że CIED w miejscowości Kalamata ma ograniczone związki z organizacjami takimi jak mikroprzedsiębiorstwa oraz małe i średnie przedsiębiorstwa, ONG, itd.

3.	Zarzut trzeci dotyczący tego, że strona pozwana błędnie oceniła „propozycję” strony skarżącej odnośnie do kryterium 3 zaproszenia do składania propozycji.

4.	Zarzut czwarty dotyczący tego, że strona pozwana błędnie oceniła „propozycję” strony skarżącej odnośnie do kryterium 4 zaproszenia do składania propozycji.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/26

Skarga wniesiona w dniu 22 czerwca 2021 r. – Syndesmos Tyrokomon Kyprou i in. / Komisja

(Sprawa T-361/21)

(2021/C 357/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Syndesmos Tyrokomon Kyprou (Nikozja, Cypr) i 11 innych skarżących (przedstawiciel: adwokat N. Korogiannakis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności wydanego przez stronę pozwaną rozporządzenia wykonawczego 2021/591 z dnia 12 kwietnia 2021 r. rejestrującego w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę („Χαλλούμι” (Halloumi)/„Hellim” (ChNP)) (1); oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

W ramach zarzutu pierwszego strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie co do zgodności wniosku o rejestrację CY/PDO/0005/01243 z rozporządzeniem nr 1151/2012 (2). Strona skarżąca utrzymuje, że strona pozwana naruszyła art. 10, 49 i 50 rozporządzenia nr 1151/2012 oraz nie zbadała we właściwy sposób wniosku o rejestrację nazwy „Halloumi” jako ChNP (3).

2.	W zarzucie drugim strona skarżąca twierdzi, ze strona pozwana naruszyła art. 10, 49 i 50 rozporządzenia nr 1151/2012, nie dokonując weryfikacji zgodności z procedurą przewidzianą w rozporządzeniu nr 1151/2012.

3.	W ramach zarzutu trzeciego strona skarżąca utrzymuje, że strona pozwana naruszyła zasadę dobrej administracji, ponieważ czas trwania procedury rejestracyjnej był niezwykle długi.

4.	W zarzucie czwartym strona skarżąca twierdzi, że uzasadnienie zaskarżonego rozporządzenia jest niewystarczające. Podnosi ona, że strona pozwana naruszyła obowiązek uzasadnienia ciążący na niej na podstawie art. 296 TFUE oraz prawo strony skarżącej do skutecznego środka prawnego.

5.	W zarzucie piątym strona skarżąca utrzymuje, że strona pozwana naruszyła zasadę dobrej administracji z uwagi na to, że cypryjskie sądy stwierdziły nieważność wewnętrznych aktów prawa krajowego, na których oparte jest zaskarżone rozporządzenie.

(1) Dz.U. 2021, L 125, s. 42–51.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. 2012, L 343, s. 1–29).

(3) Chroniona Nazwa Pochodzenia.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/27

Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2021 r. – Itinerant Show Room / EUIPO – Save the Duck (ITINERANT)

(Sprawa T-416/21)

(2021/C 357/42)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Itinerant Show Room Srl (San Giorgio in Bosco, Włochy) (przedstawiciel: adwokat E. Montelione)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Save the Duck SpA (Mediolan, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego ITINERANT – zgłoszenie nr 17 946 859

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 maja 2021 r. w sprawie R 997/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	nakazanie EUIPO uwzględnienia zgłoszenia unijnego znaku towarowego nr 17 946 859 w klasach 18 i 25;

—	obciążenie kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	błędne wyłączenie dowodów przedstawionych przed Izbą Odwoławczą;

—	niewłaściwe zastosowanie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	błędna wykładnia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/28

Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2021 r. – Itinerant Show Room / EUIPO – Save the Duck (ITINERANT)

(Sprawa T-417/21)

(2021/C 357/43)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Itinerant Show Room Srl (San Giorgio in Bosco, Włochy) (przedstawiciel: adwokat E. Montelione)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Save the Duck SpA (Mediolan, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego ITINERANT – zgłoszenie nr 17 946 853

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 maja 2021 r. w sprawie R 1017/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	nakazanie EUIPO uwzględnienia zgłoszenia unijnego znaku towarowego nr 17 946 853 w klasach 18 i 25;

—	obciążenie kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	błędne wyłączenie dowodów przedstawionych przed Izbą Odwoławczą;

—	niewłaściwe zastosowanie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	błędna wykładnia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/29

Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2021 r. – Gioioso / EUIPO – Maxi Di (MARE GIOIOSO di Sebastiano IMPORT EXPORT)

(Sprawa T-423/21)

(2021/C 357/44)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Sebastiano Gioioso (Fasano, Włochy) (przedstawiciel: adwokat F. Amati)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Maxi Di Srl (Belfiore, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego MARE GIOIOSO di Sebastiano IMPORT EXPORT – zgłoszenie nr 18 024 185

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 maja 2021 r. w sprawie R 1650/2020-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i drugiej strony w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą kosztami postępowań w sprawie sprzeciwu i odwoławczego.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/29

Skarga wniesiona w dniu 14 lipca 2021 r. – Aldi Einkauf / EUIPO – Cantina sociale Tollo (ALDIANO)

(Sprawa T-429/21)

(2021/C 357/45)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Aldi Einkauf SE & Co. OHG (Essen, Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwälte C. Fürsen, M. Minkner i A. Starcke)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Cantina sociale Tollo SCA (Tollo, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy ALDIANO – unijny znak towarowy nr 10 942 274

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 maja 2021 r. w sprawie R 1074/2020-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 64 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/30

Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2021 r. – Apex Brands / EUIPO – Sartorius Werkzeuge (SATA)

(Sprawa T-430/21)

(2021/C 357/46)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Apex Brands, Inc. (Wilmington, Delaware, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: Rechtsanwälte S. Fröhlich, H. Lerchl i M. Hartmann)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Sartorius Werkzeuge GmbH & Co. KG (Ratingen, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego SATA – zgłoszenie nr 18 051 525

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 maja 2021 r. w sprawie R 2322/2020-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania i kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie ogólnej zasady równego traktowania.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/31

Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2021 r. – Sushi&Food Factor / EUIPO (READY 4YOU)

(Sprawa T-432/21)

(2021/C 357/47)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Sushi&Food Factor sp. z o.o. (Robakowo, Polska) (przedstawiciel: J. Gwiazdowska, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego READY 4YOU – zgłoszenie nr 18 209 237

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 maja 2021 r. w sprawie R 2321/2020-5

Żądanie

Skarżący wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i wydanie ostatecznego wyroku poprzez dopuszczenie do rejestracji zgłoszenia znaku towarowego Unii Europejskiej nr 18 209 237;

—	ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania,

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym także kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą oraz Wydziałem Działań Operacyjnych EUIPO.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) w zw. z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/1001;

—	Naruszenie art. 94 ust. 1 i art. 95 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/1001;

—	Naruszenie art. 20 i art. 41 ust. 1 i ust. 2 lit. a) i c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w tym prawo do bycia wysłuchanym, obowiązku administracji uzasadniania swoich decyzji, zasady dobrej administracji, pewności prawa i równości traktowania.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/31

Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2021 r. – Vitronic / EUIPO (Enforcement Trailer)

(Sprawa T-433/21)

(2021/C 357/48)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Vitronic Dr.-Ing. Stein Bildverarbeitungssysteme GmbH (Wiesbaden, Niemcy) (przedstawiciel: Rechtsanwältin D. Tsoumanis)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Enforcement Trailer – zgłoszenie nr 18 281 599

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 maja 2021 r. w sprawie R 236/2021-4

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

stwierdzenie, że podstawy odmowy rejestracji, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia 2017/1001, stoją na przeszkodzie rejestracji zgłoszonego znaku towarowego jedynie w państwach członkowskich, w których język angielski jest językiem urzędowym, a mianowicie w Irlandii i na Malcie;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą przed Sądem i Izbą Odwoławczą EUIPO.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/32

Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2021 r. – TL / Komisja

(Sprawa T-438/21)

(2021/C 357/49)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: TL (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i N. Flandin)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 29 października 2020 r. o nieprzedłużeniu umowy o pracę ze skarżącą (zwanej dalej „decyzją o nieprzedłużeniu”);

—	jednocześnie, w miarę potrzeby, stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 5 maja 2021 r. (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”) o oddaleniu zażalenia wniesionego przez skarżącą na decyzję z dnia 29 października 2020 r.;

—	stwierdzenie nieważności ogłoszenia o naborze opublikowanego przez pozwaną w dniu 2 października 2020 r. w zakresie, w jakim oferuje ono stanowisko związane z identycznymi zadaniami, jak te które są już wykonywane przez skarżącą;

—	zasądzenie odszkodowania w wysokości odpowiadającej 90 % wynagrodzenia brutto skarżącej, włącznie ze składkami emerytalnymi, za utratę poważnej szansy na przedłużenie istniejącej umowy o pracę i zasądzenie zadośćuczynienia za doznaną przez skarżącą krzywdę; oraz

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący popełnienia przez pozwaną oczywistego błędu w ocenie, ponieważ powody podane w „zaskarżonej decyzji” oraz w „decyzji o nieprzedłużeniu” umowy o pracę ze skarżącą nie zostały uzasadnione. Ponadto skarżąca podnosi, że akta, nad którymi głównie pracowała nie straciły na znaczeniu i że potrzeby kadrowe wydziału nie zmniejszyły się, wbrew temu co twierdzi pozwana.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez pozwaną obowiązku staranności ze względu na brak wyważenia interesów służby z interesami pracownika. Skarżąca podnosi również, że pozwana nie wzięła pod uwagę innych elementów zawartych w aktach skarżącej (tj. mobbingu).

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/33

Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2021 r. – Anglofranchise / EUIPO – Bugrey (BOY LONDON)

(Sprawa T-439/21)

(2021/C 357/50)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Anglofranchise Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci P. Roncaglia, F. Rossi, N. Parrotta, R. Perotti)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Yuliya Bugrey (Mediolan, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny BOY LONDON – unijny znak towarowy nr 11 708 773

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 kwietnia 2021 r. w sprawie R R 459/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą;

—	zasądzenie od Yuliyi Bugrey na rzecz skarżącej zwrotu kosztów niniejszego postępowania, w tym kosztów poniesionych w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 94 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

6.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 357/34

Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2021 r. – Ryanair / Komisja

(Sprawa T-444/21)

(2021/C 357/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ryanair DAC (Swords, Irlandia) (przedstawiciele: E. Vahida, F.-C. Laprévote, V. Blanc, S. Rating i I.-G. Metaxas-Maranghidis, lawyers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności wydanej przez pozwaną decyzji z dnia 12 marca 2021 r. w przedmiocie pomocy państwa SA.60113 – Finnair – COVID-19 – hybrid loan 107.2.b (1); oraz

—	obciążenie pozwanej kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy, dotyczący tego, że pozwana miała nadużyć swoich uprawnień i błędnie zastosować art. 107 ust. 2 lit. b) TFUE oraz dopuścić się oczywistych błędów przy badaniu proporcjonalności pomocy względem szkód wyrządzonych przez kryzys COVID-19.

Zarzut drugi, dotyczący tego, że pozwana miała dopuścić się naruszenia poszczególnych postanowień TFUE oraz zasad ogólnych prawa europejskiego, na których opierała się liberalizacja transportu lotniczego w Unii zapoczątkowana pod koniec lat 80-tych (tj. zakazu dyskryminacji, swobody świadczenia usług stosowanej do transportu lotniczego poprzez rozporządzenie nr 1008/2008 (2) – i swobody przedsiębiorczości).

3.	Zarzut trzeci, dotyczący tego, że pozwana nie wszczęła formalnego postępowania wyjaśniającego, chociaż wystąpiły poważne trudności, oraz dopuściła się naruszenia uprawnień proceduralnych strony skarżącej.

4.	Zarzut czwarty, dotyczący tego, że pozwana miała dopuścić się uchybienia obowiązkowi uzasadnienia ciążącego na niej na mocy art. 296 ust. 2 TFUE.

(1) Dz.U. 2021, C 240, s. 14

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (wersja przekształcona) (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. 2008 L 293, s. 3–20).

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 357

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 64 6 września 2021

Spis treści		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2021/C 357/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2021/C 357/02	Sprawa C-103/19: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 2 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Contencioso-Administrativo no 24 de Madrid – Hiszpania) – Sindicato Único de Sanidad e Higiene (SUSH) de la Comunidad de Madrid, Sindicato de Sanidad de Madrid de la Confederación General del Trabajo (CGT) / Consejería de Sanidad de la Comunidad de Madrid [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC – Klauzula 5 pkt 1 – Kolejne umowy o pracę na czas określony w publicznym sektorze ochrony zdrowia – Pojęcie obiektywnych powodów – Pojęcie równoważnych rozwiązań prawnych zmierzających do zapobiegania nadużyciom – Zastąpienie statusu członka personelu statutowego do zadań doraźnych statusem członka zastępującego personelu statutowego – Stałe zapotrzebowanie na tymczasowych członków personelu statutowego]	2
2021/C 357/03	Sprawa C-268/19: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 1 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 7 de Orense – Hiszpania) – UP / Banco Santander SA, dawniej Banco Pastor SAU [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Umowa o kredyt hipoteczny – Nieuczciwe warunki umowne – Warunek ograniczający zmienność stopy opracowywania (klauzula dolnego progu) – Umowa odnowienia zobowiązania – Brak wiążącego charakteru]	3
2021/C 357/04	Sprawa C-198/20: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 10 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie – Polska) – MN, DN, JN, ZN / X Bank S.A. [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Artykuł 2 lit. b) – Pojęcie konsumenta – Kredyt hipoteczny denominowany w walucie obcej – Artykuły 3 i 4 – Ocena nieuczciwego charakteru warunku]	4
2021/C 357/05	Sprawa C-359/20 P: Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 29 czerwca 2021 r. – Talanton AE – Symvouleftiki-Ekpaideftiki Etaireia Dianomon, Parochis Ypiresion Marketing kai Dioikisis Epicheiriseon / Komisja Europejska [Odwołanie – Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Klauzula arbitrażowa – Siódmy program ramowy Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007 – 2013) – Umowa o udzielenie dotacji – Koszty niekwalifikowalne – Decyzja o odzyskaniu – Skarga beneficjenta przed Sądem Unii Europejskiej na podstawie art. 272 TFUE – Przeinaczenie okoliczności faktycznych – Rozsądny termin – Zasada dobrej wiary – Uzasadnione oczekiwania – Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne]	4
2021/C 357/06	Sprawy połączone od C-456/20 P do C-458/20 P: Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 czerwca 2021 r. – Crédit agricole SA (C-456/20 P), Crédit agricole Corporate and Investment Bank (C-457/20 P), CA Consumer Finance (C-458/20 P) / Europejski Bank Centralny [Odwołanie – Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Polityka gospodarcza i pieniężna – Rozporządzenie (UE) nr 1024/2013 – Artykuł 18 ust. 1 – Nadzór ostrożnościowy nad instytucjami kredytowymi – Szczególne zadania powierzone Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC) – Nałożenie administracyjnej sankcji finansowej w związku z naruszeniem wymogów ostrożnościowych – Rozporządzenie (UE) nr 575/2013 – Artykuł 26 ust. 3 – Wymogi w zakresie funduszy własnych – Instrumenty kapitałowe – Emisja akcji zwykłych – Klasyfikacja jako pozycji kapitału podstawowego Tier I – Brak uprzedniego zezwolenia właściwego organu – Naruszenie przez niedbalstwo]	5
2021/C 357/07	Sprawa C-186/21 PPU: Postanowienie Trybunału (pierwsza izba) z dnia 3 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upravno sodišče Republike Slovenije – Słowenia) – J.A. / Republika Slovenija [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Polityka w dziedzinie imigracji i azylu – Ochrona międzynarodowa – Dyrektywa 2013/33/UE – Artykuł 8 ust. 3 akapit pierwszy lit. d) – Zatrzymywanie osób ubiegających się o udzielenie ochrony międzynarodowej – Zatrzymanie wnioskodawcy w kontekście procedury powrotu na podstawie dyrektywy 2008/115/WE i istnienie racjonalnych przesłanek, by sądzić, że wnioskodawca wystąpił o ochronę międzynarodową tylko w celu opóźnienia lub uniemożliwienia wykonania decyzji nakazującej powrót – Obiektywne kryteria umożliwiające uzasadnienie takich przesłanek – Wnioskodawca mający już wcześniej możliwość skorzystania z procedury azylowej]	5
2021/C 357/08	Sprawa C-329/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (Węgry) w dniu 26 maja 2021 r. – DIGI Communications NV / Nemzeti Média- és Hírközlési Hatóság Hivatala	6
2021/C 357/09	Sprawa C-332/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Bucureşti (Rumunia) w dniu 27 maja 2021 r. – Quadrant Amroq Beverages SRL / Agenţia Naţională de Administrare Fiscală – Direcţia Generală de Administrare a Marilor Contribuabili	7
2021/C 357/10	Sprawa C-355/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 7 czerwca 2021 r. – Procter & Gamble International Operations SA przeciwko Perfumesco.pl sp. z o.o., sp. k.	8
2021/C 357/11	Sprawa C-362/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd – Wielkie Tyrnowo (Bułgaria) w dniu 9 czerwca 2021 r. – Ekofrukt EOOD / Direktor na direkcija Obżałwane i danyczno-osiguritełna praktika – Wielkie Tyrnowo	9
2021/C 357/12	Sprawa C-366/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 24 marca 2021 r. w sprawie T-769/16, Picard / Komisja, wniesione w dniu 9 czerwca 2021 r. przez Maxime’a Picarda	9
2021/C 357/13	Sprawa C-374/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia) w dniu 18 czerwca 2021 r. – Instituto de Financiamento da Agricultura e Pescas IP (IFAP) / AB, CD, EF	10
2021/C 357/14	Sprawa C-383/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Belgia) w dniu 24 czerwca 2021 r. – Société de Logement de Service public (SLSP) Sambre & Biesme, SCRL / Société wallonne du logement	11
2021/C 357/15	Sprawa C-384/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Belgia) w dniu 24 czerwca 2021 r. – Commune de Farciennes / Société wallonne du logement	12
2021/C 357/16	Sprawa C-397/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (Węgry) w dniu 29 czerwca 2021 r. – HUMDA Magyar Autó-Motorsport Fejlesztési Ügynökség Zrt. / Nemzeti Adó – és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága	13
2021/C 357/17	Sprawa C-404/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Ordinario di Asti (Włochy) w dniu 30 czerwca 2021 r. – WP / Istituto nazionale della previdenza sociale, Republika Włoska	14
2021/C 357/18	Sprawa C-407/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 2 lipca 2021 r. – Union fédérale des consommateurs – Que choisir (UFC – Que choisir), Consommation, logement et cadre de vie (CLCV) / Premier ministre, Ministre de l’Économie, des Finances et de la Relance	14
2021/C 357/19	Sprawa C-103/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 3 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa – CAAD) – Portugalia) – RC / Autoridade Tributária e Aduaneira	15
2021/C 357/20	Sprawa C-104/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 10 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal du travail de Nivelles – Belgia) – SD / Habitations sociales du Roman Païs SCRL, TE, działający w charakterze syndyka masy upadłościowej Régie des Quartiers de Tubize ASBL	15
2021/C 357/21	Sprawa C-392/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 4 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie – Polska) – Europejska Agencja Chemikaliów / Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej sp. z o.o.	16
2021/C 357/22	Sprawa C-516/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 17 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln – Niemcy) – JT, NQ / Ryanair DAC	16
2021/C 357/23	Sprawa C-618/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 31 maja 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no 1 de Córdoba – Hiszpania) – ZU, TV / Ryanair Ltd	16
2021/C 357/24	Sprawa C-672/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 24 maja 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Korneuburg – Austria) – L GmbH / FK	16
2021/C 357/25	Sprawa C-76/21: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 14 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin – Niemcy) – Wacker Chemie AG / Republika Federalna Niemiec, reprezentowana przez Umweltbundesamt	17
2021/C 357/26	Sprawa C-172/21: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 31 maja 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln – Niemcy) – EF / Deutsche Lufthansa AG	17
2021/C 357/27	Sprawa C-287/21: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 14 czerwca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Salzburg – Austria) – FC / FTI Touristik GmbH	17
	Sąd
2021/C 357/28	Sprawa T-65/19: Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – AI / ECDC [Służba publiczna – Personel ECDC – Mobbing – Artykuł 12a regulaminu pracowniczego – Wniosek o udzielenie wsparcia – Zakres obowiązku wsparcia – Artykuł 24 regulaminu pracowniczego – Rezygnacja autora zgłoszonych zachowań – Brak wszczęcia postępowania dyscyplinarnego – Artykuł 86 regulaminu pracowniczego – Odpowiedź na wniosek o udzielenie wsparcia – Skarga o stwierdzenie nieważności – Akt niekorzystny – Naruszenie prawa do bycia wysłuchanym – Brak uzasadnienia – Odmowa udzielenia dostępu do sprawozdania z dochodzenia i do innych dokumentów – Artykuł 41 karty praw podstawowych – Odpowiedzialność]	18
2021/C 357/29	Sprawa T-164/19: Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r.– AQ / eu-LISA [Służba publiczna – Personel tymczasowy – Zwolnienie chorobowe – Rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia – Artykuł 16 WZIP – Artykuł 48 lit. b) WZIP – Obowiązek dbałości – Artykuł 34 karty praw podstawowych – Odpowiedzialność – Szkoda majątkowa – Krzywda – Związek przyczynowy]	19
2021/C 357/30	Sprawa T-253/19: Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – BG / Parlament [Służba publiczna – Akredytowani asystenci parlamentarni – Rozwiązanie umowy – Utrata zaufania – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Mobbing – Wniosek o udzielenie wsparcia – Represje – Oczywiste błędy w ocenie – Odpowiedzialność]	19
2021/C 357/31	Sprawa T-670/19: Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Carbajo Ferrero / Parlament [Służba publiczna – Urzędnicy – Procedura powołania na stanowisko dyrektora – Ogłoszenie o naborze – Odrzucenie kandydatury skarżącego i powołanie innego kandydata – Obowiązek uzasadnienia – Zarzut niezgodności z prawem aktów ustalających wewnętrzne normy postępowania – Nieprawidłowości w postępowaniu w sprawie naboru – Oczywisty błąd w ocenie – Nieprawdziwość informacji przedstawionych organowi powołującemu – Przejrzystość – Równość traktowania – Odpowiedzialność – Szkoda majątkowa i krzywda]	20
2021/C 357/32	Sprawa T-716/19: Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Interpipe Niko Tube i Interpipe Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant / Komisja [Dumping – Przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu, z żelaza lub ze stali, pochodzących z Rosji i Ukrainy – Przegląd okresowy – Obliczanie wartości normalnej – Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne – Sprzedaż między spółkami powiązanymi – Zwykły obrót handlowy – Jeden podmiot gospodarczy – Artykuł 2 ust. 3, 4 i 6 rozporządzenia (UE) 2016/1036 – Cena eksportowa – Dostosowanie – Funkcje podobne do funkcji przedstawiciela pracującego na zasadzie prowizji – Artykuł 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia 2016/1036 – Oczywisty błąd w ocenie – Metoda inna niż metoda wykorzystana w poprzednim dochodzeniu – Artykuł 11 ust. 9 rozporządzenia 2016/1036 – Uzasadnione oczekiwania – Prawo do obrony]	21
2021/C 357/33	Sprawa T-810/19: Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Victoria’s Secret Stores Brand Management / EUIPO – Yiwu Dearbody Cosmetics (BODYSECRETS) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Unijny graficzny znak towarowy z elementem słownym BODYSECRETS – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Charakter opisowy – Charakter zwyczajowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. b), c) i d) oraz art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b), c) i d) oraz art. 59 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 2017/1001]]	21
2021/C 357/34	Sprawa T-65/20: Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Kneissl Holding / EUIPO – LS 9 (KNEISSL) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy KNEISSL – Częściowe stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku – Brak rzeczywistego używania znaku towarowego – Zakres używania – Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Zasada 22 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 10 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] – Nadużycie prawa]	22
2021/C 357/35	Sprawa T-119/20: Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – IN / Eismea [Służba publiczna – Personel tymczasowy – Umowa na czas określony – Decyzja o nieprzedłużeniu – Sprawozdanie z oceny – Prawo do bycia wysłuchanym – Obowiązek dbałości – Oczywisty błąd w ocenie – Rozsądny termin – Odpowiedzialność – Krzywda]	23
2021/C 357/36	Sprawa T-170/20: Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Rochefort / Parlament [Prawo instytucjonalne – Przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet posłów do Parlamentu – Dodatek na zatrudnienie asystentów parlamentarnych – Odzyskanie niesłusznie wypłaconych kwot – Ciężar dowodu – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do obrony – Naruszenie prawa – Błąd w ocenie – Proporcjonalność]	23
2021/C 357/37	Sprawa T-171/20: Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Rochefort / Parlament [Prawo instytucjonalne – Przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet posłów do Parlamentu – Dodatek na zatrudnienie asystentów parlamentarnych – Odzyskanie niesłusznie wypłaconych kwot – Ciężar dowodu – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do obrony – Naruszenie prawa – Błąd w ocenie – Proporcjonalność]	24
2021/C 357/38	Sprawa T-172/20: Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2021 r. – Rochefort / Parlament [Prawo instytucjonalne – Przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet posłów do Parlamentu – Dodatek na zatrudnienie asystentów parlamentarnych – Odzyskanie niesłusznie wypłaconych kwot – Ciężar dowodu – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do obrony – Naruszenie prawa – Błąd w ocenie – Proporcjonalność]	24
2021/C 357/39	Sprawa T-357/20: Postanowienie Sądu z dnia 9 lipca 2021 r. – Kozhuvchanka uvoz-izvoz Kavadarci / EUIPO (NASHE MAKEDONSKO PILSNER BEER MACEDONIAN PREMIUM BEER) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego NASHE MAKEDONSKO PILSNER BEER MACEDONIAN PREMIUM BEER – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Pochodzenie geograficzne – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Skarga prawnie oczywiście bezzasadna]	25
2021/C 357/40	Sprawa T-352/21: Skarga wniesiona w dniu 13 czerwca 2021 r. – Oi dromoi tis Elias / Komisja	26
2021/C 357/41	Sprawa T-361/21: Skarga wniesiona w dniu 22 czerwca 2021 r. – Syndesmos Tyrokomon Kyprou i in. / Komisja	26
2021/C 357/42	Sprawa T-416/21: Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2021 r. – Itinerant Show Room / EUIPO – Save the Duck (ITINERANT)	27
2021/C 357/43	Sprawa T-417/21: Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2021 r. – Itinerant Show Room / EUIPO – Save the Duck (ITINERANT)	28
2021/C 357/44	Sprawa T-423/21: Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2021 r. – Gioioso / EUIPO – Maxi Di (MARE GIOIOSO di Sebastiano IMPORT EXPORT)	29
2021/C 357/45	Sprawa T-429/21: Skarga wniesiona w dniu 14 lipca 2021 r. – Aldi Einkauf / EUIPO – Cantina sociale Tollo (ALDIANO)	29
2021/C 357/46	Sprawa T-430/21: Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2021 r. – Apex Brands / EUIPO – Sartorius Werkzeuge (SATA)	30
2021/C 357/47	Sprawa T-432/21: Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2021 r. – Sushi&Food Factor / EUIPO (READY 4YOU)	31
2021/C 357/48	Sprawa T-433/21: Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2021 r. – Vitronic / EUIPO (Enforcement Trailer)	31
2021/C 357/49	Sprawa T-438/21: Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2021 r. – TL / Komisja	32
2021/C 357/50	Sprawa T-439/21: Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2021 r. – Anglofranchise / EUIPO – Bugrey (BOY LONDON)	33
2021/C 357/51	Sprawa T-444/21: Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2021 r. – Ryanair / Komisja	34
2021/C 357/52	Sprawa T-552/20: Postanowienie Sądu z dnia 2 lipca 2021 r.– MD / Komisja	34