10.6.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/3

Konkluzje Rady pt. „Sprawiedliwość i włączenie w kształceniu i szkoleniu jako czynniki sprzyjające osiąganiu sukcesu edukacyjnego przez wszystkich”

(2021/C 221/02)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

W KONTEKŚCIE:

Europejskiego filaru praw socjalnych, proklamowanego wspólnie przez Parlament Europejski, Radę i Komisję w 2017 r. na szczycie społecznym w Göteborgu, zwłaszcza jego zasad pierwszej, trzeciej i jedenastej.

Rezolucji Rady w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w szerszej perspektywie (2021–2030), w której to rezolucji jako pierwszy priorytet strategiczny ustanowiono zwiększanie jakości, sprawiedliwości, włączenia i sukcesu dla wszystkich w kształceniu i szkoleniu.

PRZYWOŁUJĄC tło polityczne przedstawione w załączniku,

W ŚWIETLE:

Ustaleń zawartych w Monitorze Kształcenia i Szkolenia z 2020 r., z których wynika m.in., że:

a)	uczestnictwo we wczesnej edukacji i opiece nad dzieckiem od 4. roku życia jest wysokie i sytuuje się jedynie nieznacznie poniżej celu ET 2020, dzięki nieustającym wysiłkom państw członkowskich, ale wyzwaniem pozostają nierównomierny dostęp i jakość;

odsetek osób wcześnie kończących naukę wyniósł w 2019 r. 10,2 %, co oznacza, że niemal osiągnięty został cel ET 2020. W przypadku osób z niepełnosprawnościami odsetek ten wynosi jednak 20,3 %; ponadto uczniowie urodzeni za granicą są bardziej niż ich rodowici rówieśnicy zagrożeni wczesnym kończeniem nauki (odpowiednio 22,2 % i 8,9 %). Więcej młodych mężczyzn niż młodych kobiet wcześnie kończy naukę (odpowiednio 11,9 % i 8,4 %) i różnica ta w ostatniej dekadzie utrzymywała się zasadniczo na stałym poziomie;

jak pokazują wyniki badania PISA z 2018 r., UE nie zrealizowała celu ET 2020 zakładającego ograniczenie odsetka osób z niskimi osiągnięciami w umiejętnościach podstawowych do poziomu poniżej 15 %. W rzeczywistości w ostatniej dekadzie w całej UE wzrósł odsetek osób uzyskujących niskie osiągnięcia w naukach przyrodniczych i rozumieniu tekstów, zaś na stałym poziomie utrzymywał się odsetek niskich osiągnięć w myśleniu matematycznym (dla UE-27: 22,5 % w rozumieniu tekstów, 22,9 % w myśleniu matematycznym i 22,3 % w naukach przyrodniczych). Jeśli chodzi o odsetek niskich wyników, znaczne różnice między płciami utrzymują się jedynie w dziedzinie rozumienia tekstów – odsetek ten jest wyższy wśród chłopców. Ponadto badanie wyraźnie pokazuje, że atmosfera w szkole w istotny sposób wpływa na dobrostan uczniów i uzyskiwane przez nich wyniki;

cel ET 2020 dotyczący odsetka osób z wykształceniem wyższym wynoszącego 40 % został osiągnięty przez UE i większość państw członkowskich. W całej UE utrzymują się jednak różnice między płciami, a uczniowie o mniejszych szansach mają mniejsze oczekiwania co do zdobycia wykształcenia wyższego (43,4 %) niż ich rówieśnicy (82,3 %);

w ciągu ostatniej dekady postępy w zwiększaniu uczestnictwa dorosłych w uczeniu się były powolne; poziom tego uczestnictwa w poszczególnych państwach członkowskich jest nadal w znacznym stopniu niejednolity. W 2019 r. wskaźnik uczestnictwa dorosłych w uczeniu się wynosił 10,8 % w UE-27, co oznacza, że nieznacznie wzrósł w porównaniu z 7,8 % w 2010 r. i wciąż jest daleki od celu wynoszącego 15 %;

f)	status społeczno-ekonomiczny jest w UE nadal najważniejszym czynnikiem decydującym o wynikach w nauce, co utrudnia znacznemu odsetkowi osób młodych uzyskanie odpowiedniego poziomu umiejętności podstawowych i uniemożliwia awans społeczny.

Wspólnotowego badania wykorzystania technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) w gospodarstwach domowych i przez osoby indywidualne, które to badanie pokazuje, że w UE w 2019 r. co piąta osoba młoda (w wieku 16–24 lat) nadal nie posiadała podstawowych umiejętności cyfrowych.

Raportu Eurydice z 2020 r. Equity in school education in Europe: Structures, policies and student performance [Sprawiedliwość w edukacji szkolnej w Europie: struktury, polityki i wyniki uczniów], który identyfikuje polityki i struktury kojarzone z wyższymi poziomami sprawiedliwości, jeśli chodzi o wyniki uczniów, i pokazuje, że sprawiedliwość w szkołach, zarówno jeśli chodzi o włączenie, jak i bezstronność, jest w Europie zróżnicowana.

Pandemii COVID-19, która wraz z powszechnym przejściem na cyfrowe nauczanie i uczenie się wywarła silną presję na systemy kształcenia i szkolenia w całej UE i najprawdopodobniej wpłynie na postępy na drodze do osiągnięcia wielu unijnych celów i wskaźników w dziedzinie kształcenia i szkolenia.

UWAŻA, ŻE:

W kontekście nowych strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w szerszej perspektywie (2021–2030) i ze względu na ich nadrzędny cel polityczny zakładający utworzenie europejskiego obszaru edukacji, nadszedł czas, by podsumować dotychczasowe postępy w zwiększaniu sprawiedliwości i włączenia w kształceniu i szkoleniu z myślą o tym, by sprzyjać osiąganiu sukcesu edukacyjnego przez wszystkich i nadać nowy impuls unijnej współpracy i krajowym działaniom w tej dziedzinie.

Chociaż Rada zajmowała się już zagadnieniami sprawiedliwości, edukacji włączającej i sukcesu w kształceniu i szkoleniu, niezbędne jest jeszcze przeanalizowanie ich w sposób całościowy oraz jako kwestii wzajemnie powiązanych i współzależnych, co może pomóc w określeniu zdolności systemów kształcenia i szkolenia w zakresie zapewniania wszystkim prawdziwie sprzyjającego włączeniu społecznemu i spójności społecznej, sprawiedliwego i skutecznego kształcenia i szkolenia wysokiej jakości, w tym uczenia się przez całe życie.

W szczególności w związku ze światową pandemią COVID-19, która miała wpływ na wszystkie systemy kształcenia i szkolenia, w tym wczesną edukację i opiekę nad dzieckiem, w wielu debatach prowadzonych od 2020 r. unijni ministrowie edukacji podkreślali, jak ważna jest poprawa sprawiedliwości i włączenia w kształceniu i szkoleniu w celu zapewnienia, by nikt nie został pominięty.

10.

Europejskie systemy kształcenia i szkolenia powinny wykorzystywać fakt, że włączenie jest jednym z głównych priorytetów różnych unijnych polityk oraz programów i instrumentów finansowania, np. nowego programu Erasmus+, który przewiduje specjalne środki na rzecz włączenia; Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, który wspiera promowanie równego dostępu do wysokiej jakości kształcenia i szkolenia na wszystkich poziomach, w szczególności w odniesieniu do grup defaworyzowanych; oraz ustanowionego przez UE Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, który należy w pełni uruchomić, aby zaradzić nierównościom w edukacji pogłębionym na skutek obecnego kryzysu.

11.

Potencjał kształcenia i szkolenia, jeśli chodzi o wspieranie włączenia, został wyraźnie dostrzeżony we wspólnie proklamowanym Europejskim filarze praw socjalnych, a także w dotyczącym go planie działania (1) przyjętym niedawno przez Komisję, w którym podkreślono, że kształcenie i szkolenie mają zasadnicze znaczenie, by zapewnić wszystkim nowe możliwości.

UZNAJE, ŻE:

12.

Sprawiedliwość w dostępie do kształcenia i szkolenia oraz włączenie i sukces dla wszystkich w kształceniu i szkoleniu to jedna z podstawowych zasad edukacji, lecz wprowadzenie jej w życie nadal stanowi wyzwanie dla systemów kształcenia i szkolenia w UE; istnieją przy tym znaczne różnice w państwach członkowskich i pomiędzy nimi.

13.

Kształcenie i szkolenie odgrywa ważną rolę w zmniejszaniu nierówności, mianowicie nierówności związanych ze statusem społeczno-ekonomicznym, pochodzeniem ze środowisk migracyjnych, pochodzeniem rasowym lub etnicznym (2), płcią, orientacją seksualną oraz z niepełnosprawnościami; istnieją dowody na to, że najbardziej skuteczne systemy kształcenia i szkolenia to systemy, w których kładzie się nacisk na sprawiedliwość iwłączenie społeczne.

14.

Współpraca między instytucjami kształcenia i szkolenia formalnego i pozaformalnego ma szczególnie pozytywny wpływ na włączenie społeczne, co było widoczne podczas pandemii COVID-19.

15.

Ponieważ w dzisiejszym społeczeństwie zróżnicowanie i dysproporcje nadal się pogłębiają, polityka kształcenia i szkolenia ma do odegrania kluczową rolę w zapobieganiu dyskryminacji oraz wspieraniu włączenia, integracji i poszanowania różnorodności w Unii Europejskiej. W związku z tym systemy kształcenia i szkolenia muszą być konstruowane w taki sposób, aby zapewnić wszystkim grupom i osobom faktycznie równy dostęp do charakteryzujących się dobrą jakością możliwości uczenia się i stworzyć im warunki pomyślnego przejścia ścieżki kształcenia lub szkolenia.

16.

Należy kontynuować wysiłki na rzecz zapewnienia, by więcej osób uczących się mogło ukończyć kształcenie i szkolenie na poziomie średnim II stopnia (lub równoważnym), a następnie podjąć dalsze kształcenie i szkolenie lub zdobyć wykształcenie wyższe, co pozwoli im rozwijać wiedzę, umiejętności i kompetencje przydatne w życiu i w pełni wykorzystać swój potencjał.

17.

W ostatnich latach krajowe i regionalne systemy kształcenia i szkolenia zdołały poprawić swoje wyniki w zakresie zapewniania sprawiedliwszego dostępu i większego włączenia, co może sprzyjać sukcesowi edukacyjnemu, ale wciąż potrzebne są dalsze wysiłki, działania i środki, aby poprawić jednocześnie sprawiedliwość, włączenie i sukces edukacyjny. Obejmuje to konieczność zapewniania dostępniejszego i charakteryzującego się wyższą jakością poradnictwa przez całe życie na wszystkich poziomach i we wszystkich rodzajach kształcenia i szkolenia (3).

18.

Nowy program Erasmus+ jest obecnie wyposażony we wzmocnione środki na rzecz lepszego promowania włączenia społecznego i sprawiedliwości oraz skuteczniejszego docierania do osób o specjalnych potrzebach lub mniejszych szansach, m.in. poprzez zwiększanie dostępności działań w zakresie mobilności dla szerszego grona osób uczących się, nauczycieli, trenerów, edukatorów nauczycieli i innych członków kadry edukacyjnej.

PODKREŚLA, ŻE:

19.

Wszystkie osoby powinny na każdym etapie życia mieć możliwość rozwijania szerokiego zakresu kompetencji kluczowych (4), aby dobrze funkcjonować w świecie, zarówno w sferze zawodowej, jak i osobistej, oraz radzić sobie z obecnymi i przyszłymi zmianami w społeczeństwie i gospodarce, także w ramach transformacji ekologicznej i cyfrowej. Jest to zarówno kwestia sprawiedliwości społecznej, jak i konkurencyjności UE.

20.

Kształcenie i szkolenie ma do odegrania zasadniczą rolę w kształtowaniu przyszłości Europy i w zapewnianiu obywatelom możliwości osiągnięcia samorealizacji i dobrostanu, zdolności dostosowania się do zmieniającego się rynku pracy i funkcjonowania na nim z sukcesem, a także możliwości angażowania się w aktywne i odpowiedzialne obywatelstwo.

21.

Pandemia COVID-19 jeszcze bardziej uwypukliła potrzebę stawienia czoła istniejącym od dawna wyzwaniom strukturalnym, wykraczającym poza bezpośrednie skutki pandemii, m.in. w zakresie dobrostanu i zdrowia psychicznego dzieci będących osobami uczącymi się i edukatorów. W tej sytuacji wzrasta konieczność zapewnienia wysokiej jakości i włączającego kształcenia i szkolenia, w tym wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem, oraz konieczność sprawienia, by było możliwe i dostępne w przypadku wszystkich osób uczących się, niezależnie od ich płci, danego statusu społeczno-ekonomicznego, pochodzenia etnicznego, religijnego lub kulturowego, specjalnych potrzeb edukacyjnych czy innych uwarunkowań osobistych.

22.

Zapewnienie wszystkim równych szans w dostępie do kształcenia i szkolenia to kwestia kluczowa, ale niewystarczająca: należy zwrócić szczególną uwagę na intersekcjonalność problemów, występującą np. w przypadku osób uczących się, które borykają się z dodatkowymi lub nakładającymi się wyzwaniami, takich jak osoby ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi lub z niepełnosprawnościami, osoby w trudnej sytuacji osobistej, osoby ze środowisk defaworyzowanych pod względem społeczno-ekonomicznym, osoby ze środowisk migracyjnych, osoby należące do mniejszości, osoby z obszarów dotkniętych kryzysem gospodarczym oraz z obszarów odizolowanych, wyspiarskich lub oddalonych, takich jak regiony najbardziej oddalone UE. Zgodnie z tą samą logiką należy uwzględnić potrzeby osób uczących się posiadających szczególne uzdolnienia, tak by zapewnić im wsparcie i możliwość pełnego wykorzystania swojego potencjału.

23.

Poprawa sprawiedliwości i włączenia w kształceniu i szkoleniu wymaga również uwrażliwiania na problematykę płci w procesach nauczania i uczenia się oraz w instytucjach edukacyjnych, przy jednoczesnym kwestionowaniu i eliminowaniu zarówno stereotypów, jak i uprzedzeń związanych z płcią, a także zapobieganiu dyskryminacji ze względu na płeć lub orientację seksualną.

24.

Systemy kształcenia i szkolenia powinny uwzględniać różnorodne indywidualne potrzeby, możliwości i zdolności wszystkich osób uczących się oraz oferować wszystkim możliwości uczenia się, w tym powiązanie z uczeniem się w środowisku pozaformalnym i nieformalnym, takie jak współpraca m.in. z ośrodkami edukacji dorosłych, instytucjami lub ośrodkami zajmującymi się pracą z młodzieżą oraz instytucjami kulturalnymi.

25.

Należy dokładać dalszych starań, aby wyposażyć wszystkie osoby uczące się w kompetencje społeczne, emocjonalne, obywatelskie i międzykulturowe niezbędne do potwierdzania, umacniania i promowania unijnych wartości demokratycznych, praw podstawowych, równości szans, włączenia społecznego i niedyskryminacji, oraz aby promować świadome i aktywne obywatelstwo. Kluczową rolę w tym względzie może odegrać edukacja obywatelska, poprzez umożliwienie wszystkim osobom uczącym się zdobycia umiejętności zrozumienia i poszanowania wszelkich form różnorodności, i tym samym rozwijania tolerancji, postaw demokratycznych, krytycznego myślenia oraz nabycia kompetencji międzykulturowych i kompetencji w zakresie aktywnego obywatelstwa.

26.

Uczestnictwo we wczesnej edukacji i opiece nad dzieckiem zapewnia ważną podstawę przyszłego sukcesu osobistego, edukacyjnego i zawodowego, co ma szczególne znaczenie w przypadku dzieci ze środowisk defaworyzowanych lub szczególnie wrażliwych. Nadal należy poprawiać jakość i włączający charakter oraz zwiększać dostępność i przystępność cenową systemów wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem, aby zapewnić wszystkim dzieciom faktycznie równe możliwości uczestnictwa we wczesnej edukacji i opiece nad dzieckiem (5).

27.

Wczesne kończenie nauki oraz niepowodzenia szkolne skazują młodych ludzi na mniejsze możliwości społeczno-ekonomiczne, co dotyczy zwłaszcza osób zagrożonych wykluczeniem i najbardziej na nie narażonych. Należy kontynuować wysiłki w celu zapewnienia prawdziwie włączających systemów, w których wszystkie osoby uczące się korzystają z wysokiej jakości edukacji oraz które dbają o i chronią dobrostan i zdrowie psychiczne osób uczących się. W połączeniu ze środkami w zakresie profilaktyki i wsparcia opartymi na indywidualnych potrzebach osób uczących się oraz z udoskonalonym, dobrej jakości poradnictwem przez całe życie jest to kwestia kluczowa dla zmniejszenia odsetka osób wcześnie kończących naukę i dla ukierunkowania osób uczących się na pomyślne ukończenie edukacji na poziomie średnim II stopnia (lub równoważnym), a następnie podjęcie dalszego kształcenia i szkolenia lub zdobycie wykształcenia wyższego.

28.

Należy promować lepsze osiągnięcia edukacyjne i wspierać płynne przechodzenie na rynek pracy i czynić to m.in. poprzez wykorzystanie poradnictwa przez całe życie, uczenia się przez całe życie i uczenia się dorosłych oraz, w stosownych przypadkach, w ramach procesu podnoszenia lub zmiany kwalifikacji, ciągłego rozwoju osobistego, akademickiego i zawodowego oraz aktywnego obywatelstwa.

29.

Odsetek osób osiągających słabe wyniki jest wciąż wysoki; ponadto w całej Europie nadmiernie reprezentowane wśród osób osiągających słabe wyniki i wcześnie kończących naukę są osoby uczące się ze środowisk defaworyzowanych, z obszarów dotkniętych kryzysem gospodarczym bądź z obszarów odizolowanych, wyspiarskich lub oddalonych, takich jak regiony najbardziej oddalone UE. W związku z tym należy nadal identyfikować środki polityki kształcenia i szkolenia, które mogą zwiększyć sukces edukacyjny wszystkich osób uczących się, m.in. innowacyjne podejścia pedagogiczne.

30.

Kształcenie i szkolenie zawodowe, w tym przygotowanie zawodowe i inne formy uczenia się w rzeczywistych warunkach pracy, przyczynia się do sprawiedliwości poprzez zapewnienie, by programy zawodowe były wysokiej jakości, włączające i dostępne dla wszystkich, w tym dla grup szczególnie wrażliwych (6).

31.

Podobnie, edukacja dorosłych zapewnia wszystkim, w tym grupom szczególnie wrażliwym, elastyczne możliwości dostępu do uczenia się i oferuje drugą szansę lub alternatywną ścieżkę zdobywania umiejętności i kwalifikacji.

32.

Współpraca i terminowa wymiana informacji między instytucjami edukacyjnymi, sektorem pracy z młodzieżą i sektorem społecznym pozwoliłyby identyfikować na wczesnym etapie osoby zagrożone wczesnym kończeniem nauki i zapewniać bardziej odpowiednie środki wsparcia młodym ludziom znajdującym się w trudnej sytuacji, takim jak młodzież niekształcąca się, niepracująca ani nieszkoląca się (młodzież NEET), w tym za pośrednictwem wzmocnionej gwarancji dla młodzieży.

33.

Szkolnictwo wyższe może sprzyjać sprawiedliwości i włączeniu społecznemu poprzez ułatwianie uczniom sprawnego przejścia od kształcenia średniego II stopnia do szkolnictwa wyższego i wspieranie ich w tym zakresie, poprzez wspieranie dostępu do wysokiej jakości włączającej edukacji skierowanej do wszystkich kategorii osób uczących się oraz poprzez promowanie uczestnictwa grup niedostatecznie reprezentowanych, w tym osób uczących się w sposób nietradycyjny. Może również zapewniać dalsze angażowanie dorosłych, promować podnoszenie i zmianę kwalifikacji oraz odgrywać rolę w uczeniu się przez całe życie, poprzez elastyczne opcje alternatywne względem pełnych programów, dzięki zbadaniu i wykorzystaniu europejskiego podejścia do mikrokwalifikacji.

34.

Prace przeprowadzone w ramach procesu bolońskiego są istotne dla dalszego rozwijania społecznego wymiaru szkolnictwa wyższego.

35.

Technologia cyfrowa odgrywa ważną rolę w zapewnianiu, by środowiska uczenia się, pedagogiki cyfrowe oraz cyfrowe narzędzia i zadania można było dostosować do różnych osób uczących się i spersonalizować, tak by odpowiadały ich potrzebom. Może sprzyjać faktycznemu włączeniu, o ile jednocześnie zaradzi się problemom przepaści cyfrowej w zakresie infrastruktury cyfrowej, połączeń i dostępu do urządzeń cyfrowych, sprzętu cyfrowego i zasobów cyfrowych, jak i do umiejętności cyfrowych, a także problemowi ich dostępności dla osób z niepełnosprawnościami. Ponadto, chociaż podczas pandemii COVID-19 technologia cyfrowa umożliwiła edukację na odległość, sytuacja ta uwypukliła zasadnicze różnice pod względem dostępu do urządzeń cyfrowych i połączeń oraz inne formy przepaści cyfrowej, takie jak te w zakresie cyfrowych kompetencji osób uczących się, edukatorów i opiekunów oraz w zakresie dostępności związanego z tym wsparcia.

36.

Etyczne, odpowiedzialne i włączające wykorzystanie nowo pojawiających się technologii, takich jak sztuczna inteligencja, także mogłoby przyczynić się do zmniejszenia przepaści cyfrowej i wspierania bardziej włączającego nauczania i uczenia się.

37.

Rosnący dostęp do wirtualnych środowisk edukacyjnych stwarza wiele nowych możliwości. Jednak częstszy i coraz większy dostęp do wirtualnych środowisk uczenia się i zakres korzystania z nich narażają też osoby uczące się na większe zagrożenie cyberprzemocą, innymi formami nękania w internecie lub uleganie dezinformacji, zwłaszcza w sieciach społecznościowych. Aby skutecznie promować bezpieczne wirtualne środowisko edukacyjne, należy dołożyć starań w celu kształcenia osób uczących się i szkolenia edukatorów w zakresie bezpieczeństwa w sieci i w celu uświadomienia im potencjalnych zagrożeń stwarzanych przez niektóre platformy lub narzędzia internetowe. Jednocześnie instytucje edukacyjne powinny dysponować jasnymi wytycznymi i procedurami umożliwiającymi reagowanie na te kwestie.

38.

Nauczyciele, trenerzy, kadra wczesnej edukacji i opieki nad dziećmi i pozostała kadra pedagogiczna, a także kadra kierownicza instytucji edukacyjnych oraz osoby świadczące usługi poradnictwa, na wszystkich poziomach, mają do wypełnienia zasadniczą rolę we wspieraniu sprawiedliwości, włączenia i sukcesu dla wszystkich w kształceniu i szkoleniu. Aby móc odgrywać tę rolę, muszą być wysoce kompetentni i posiadać umiejętności, kompetencje i wiedzę podstawową, które są niezbędne do rozumienia i rozwiązywania problemu nierównych szans edukacyjnych oraz do nauczania i edukowania w coraz bardziej różnorodnych, wielojęzycznych i wielokulturowych środowiskach.

39.

Kształcenie, wprowadzenie do zawodu i stałe doskonalenie zawodowe nauczycieli, trenerów i innych edukatorów powinno być odpowiednio dostosowane do właściwych krajowych i regionalnych norm, i do procesów rozwoju instytucji edukacyjnych. Jest to niezbędne do opracowania nowych podejść umożliwiających lepsze reagowanie na nowe i trudne realia, takie jak te związane z transformacją cyfrową i ekologiczną. Należy dołożyć starań, aby wspierać nauczycieli, trenerów, kadrę kierowniczą instytucji edukacyjnych oraz osoby świadczące usługi poradnictwa w działaniach na rzecz zwiększania sprawiedliwości i jakości w nauczaniu i poradnictwie przez całe życie. Należy też podjąć wysiłki, by przyciągnąć najlepszych kandydatów do zawodu i zaradzić, w razie potrzeby, problemowi niedoboru nauczycieli za pomocą lepszych i bardziej elastycznych strategii rekrutacji. Przyczyni się to zarazem do poprawy jakości i włączającego charakteru instytucji edukacyjnych, a tym samym do usprawnienia zarządzania systemami kształcenia i szkolenia.

ZACHĘCA PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE, BY ZGODNIE Z UWARUNKOWANIAMI KRAJOWYMI I ZASADĄ POMOCNICZOŚCI:

40.

Wdrożyły środki w zakresie polityki edukacyjnej oraz, w stosownych przypadkach, przeprowadziły reformy systemów kształcenia i szkolenia, mając na względzie całe spektrum kształcenia i szkolenia i stosując podejście obejmujące całą instytucję, aby zwiększyć równość szans i włączenie oraz sprzyjać sukcesowi edukacyjnemu na wszystkich poziomach i we wszystkich rodzajach kształcenia i szkolenia, w szczególności poprzez:

zajęcie się kwestią rosnącego zróżnicowania osób uczących się i zwiększenie dostępu do wysokiej jakości włączającego kształcenia i szkolenia dla wszystkich uczących się, w tym osób z grup defaworyzowanych i szczególnie wrażliwych, np. osób uczących się zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym oraz osób mających szczególne potrzeby edukacyjne, osób z niepełnosprawnościami, osób o niższych kwalifikacjach/umiejętnościach, osób ze środowisk migracyjnych, osób należących do mniejszości, a także osób uczących się mających mniejsze szanse ze względów geograficznych, ze względu na płeć lub z powodu niekorzystnej sytuacji społeczno-ekonomicznej;

promowanie na szczeblu krajowym i regionalnym kompleksowych strategii na rzecz sukcesu edukacyjnego, w oparciu o ścisłą współpracę międzysektorową na wszystkich szczeblach, w celu sprzyjania pomyślnemu kończeniu ścieżek kształcenia i szkolenia na poziomie średnim II stopnia (lub równoważnym) i w celu ograniczenia zjawiska wczesnego kończenia nauki i osiągania słabych wyników, w tym poprzez wspieranie podejścia obejmującego całą instytucję i współpracy wielodyscyplinarnej w szkołach i w ich otoczeniu, zgodnie z wizją kształcenia i szkolenia powszechnego i włączającego, skupionego na osobie uczącej się, poprzez promowanie wczesnego wykrywania zmniejszonego zaangażowania, wzmacnianie ram zindywidualizowanego poradnictwa i wsparcia dla zagrożonych osób uczących się oraz promowanie i wspieranie zaangażowania rodziców, opiekunów, rodzin i społeczności;

prace na rzecz zapewnienia, by wszystkie osoby uczące się osiągnęły poziom odniesienia w opanowaniu umiejętności podstawowych, w tym umiejętności cyfrowych, ze szczególnym uwzględnieniem grup, w których istnieje ryzyko słabych wyników i wczesnego kończenia nauki, m.in. poprzez wskazanie skutecznych reform polityki mających na celu wspieranie lepszych osiągnięć w umiejętnościach podstawowych, zwłaszcza reform w zakresie programów nauczania lub w zakresie oceny i dotyczących poradnictwa przez całe życie, a także wspieranie zdolności instytucji i kadry w zakresie innowacji i rozwijania podejść dotyczących uczenia się i środowisk uczenia się skupionych na osobie uczącej się;

d)	prace na rzecz zapewnienia wszystkim osobom uczącym się, także szczególnie uzdolnionym osobom uczącym się, odpowiedniego wsparcia i odpowiednich wyzwań intelektualnych, stosownie do ich możliwości i zdolności, przy jednoczesnej ochronie ich dobrostanu fizycznego, emocjonalnego i psychologicznego;

e)	dbanie o to, by instytucje edukacyjne pozostały bezpiecznym środowiskiem, wolnym od przemocy, rasizmu, nękania, cyberprzemocy, molestowania seksualnego, seksizmu krzywdzących wypowiedzi, dezinformacji i informacji wprowadzających w błąd oraz wszelkich form dyskryminacji;

stymulowanie bezpiecznego, przyjaznego i wspierającego środowiska uczenia się, w tym także w internecie, w którym to środowisku wszystkie osoby uczące się mogą rosnąć i rozwijać się jako jednostki i członkowie społeczności oraz czują się szanowane i doceniane, a ich szczególne uzdolnienia i potrzeby są dostrzegane, przy jednoczesnym stawianiu odpowiednio wysokich oczekiwań wszystkim osobom uczącym się i dbaniu o ich indywidualny dobrostan;

g)	dbanie o to, by w wewnętrznych i zewnętrznych procesach zapewniania jakości w instytucjach edukacyjnych uwzględniano kwestię sprawiedliwego dostępu, włączenia i sukcesu edukacyjnego wszystkich osób uczących się;

rozważenie, zgodnie z uwarunkowaniami krajowymi i regionalnymi, wdrożenia skutecznych polityk w zakresie poradnictwa przez całe życie, zapewniających poradnictwo zawodowe i możliwości rozwijania umiejętności zawodowych, na wszystkich poziomach i we wszystkich rodzajach kształcenia i szkolenia, w tym w celu wspierania transformacji zawodowych, których obywatele doświadczają przez całe życie;

i)	promowanie wielojęzyczności w instytucjach edukacyjnych poprzez docenienie i mobilizowanie umiejętności językowych osób uczących się, i w ten sposób zarówno zwiększanie biegłości w zakresie języka nauczania wśród osób uczących się, jak i wspieranie zdobywania dalszych kompetencji językowych;

j)	zapewnienie dostępu do możliwości uczenia się i do włączających środowisk uczenia się oraz wprowadzanie zindywidualizowanych środków wsparcia w środowiskach uczenia się, maksymalizujących rozwój akademicki i społeczny osób z niepełnosprawnościami, aby ułatwić im edukację (7);

k)	prace w zakresie profilaktyki problemów psychologicznych wśród osób uczących się i w zakresie udzielania wsparcia w przypadku takich problemów, w razie potrzeby także w postaci dostępu do wsparcia specjalistycznego.

41.

Zachęcały do prowadzenia szerokiego dialogu i współpracy oraz stosowania innowacyjnych podejść w gronie organów publicznych, instytucji edukacyjnych i innych kluczowych interesariuszy, takich jak społeczności lokalne, administracje lokalne i regionalne, rodzice i opiekunowie, rodzina sensu largo, podmioty działające w dziedzinie młodzieżowej, mediatorzy społeczni i kulturowi, wolontariusze, partnerzy społeczni, pracodawcy i społeczeństwo obywatelskie, by zapewnić tworzenie strategii w zakresie włączającego kształcenia i szkolenia promujących sprawiedliwość i włączenie i odpowiadających potrzebom szerzej pojętej społeczności.

42.

Zachęcały do zapewniania wszystkim osobom uczącym się możliwości uczenia się, które pozwalają na obieranie elastycznych ścieżek kształcenia i szkolenia przez całe życie, m.in. poprzez walidację wcześniejszego uczenia się, także w środowisku pozaformalnym i nieformalnym i w ramach elastycznych podejść, w tym poprzez zbadanie i wykorzystanie europejskiego podejścia do mikrokwalifikacji, bez podważania podstawowej zasady pełnego programu studiów w ramach kształcenia i szkolenia.

43.

Sprzyjały dostępowi wszystkich dzieci, niezależnie od ich sytuacji osobistej, rodzinnej czy społecznej, do wysokiej jakości wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem oraz by ułatwiały taki dostęp, a także by kontynuowały wdrażanie europejskich ram jakości dotyczących wysokiej jakości systemów wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem, m.in. poprzez dalsze inwestowanie w te systemy z myślą o zapewnieniu dostępu większej liczbie dzieci i podniesieniu standardów jakości.

44.

Oferowały możliwości drugiej szansy, w tym elastyczne ścieżki podnoszenia i zmiany kwalifikacji, osobom dorosłym, które zakończyły kształcenie i szkolenie bez żadnych kwalifikacji lub z niskimi kwalifikacjami.

45.

Zbadały możliwości rozwijania i usprawnienia krajowych systemów gromadzenia, monitorowania i oceny danych, segregowanych według płci i innych istotnych parametrów, co pozwoliłoby państwom członkowskim oceniać wpływ poszczególnych inicjatyw politycznych i tym samym pomogłoby mierzyć postępy w promowaniu sprawiedliwości, włączenia i sukcesu w systemach kształcenia i szkolenia.

46.

Nadal w stosownych przypadkach wykorzystywały Europejską Agencję ds. Specjalnych Potrzeb i Edukacji Włączającej, aby wdrażać do swoich systemów kształcenia i szkolenia sprawdzone podejścia włączające oraz je monitorować, dokumentować i rozpowszechniać.

47.

W pełni wykorzystywały europejskie narzędzia współpracy przeznaczone dla instytucji edukacyjnych, takie jak platforma eTwinning, platforma internetowa dla szkół School Education Gateway i ePlatforma na rzecz uczenia się dorosłych w Europie (EPALE) w celu zacieśniania współpracy oraz wymiany informacji, dobrych praktyk i zasobów w odniesieniu do promowania sprawiedliwości, włączenia i sukcesu edukacyjnego w instytucjach kształcenia i szkolenia.

48.

Zwiększyły ofertę, dostęp do, dostępność i jakość sprzętu cyfrowego, infrastruktury cyfrowej, połączeń, otwartych i cyfrowych zasobów edukacyjnych i metod pedagogicznych na wszystkich poziomach kształcenia i szkolenia, wraz z ukierunkowanym wsparciem, zapewniających skuteczny dostęp w przypadku osób uczących się znajdujących się w niekorzystnej sytuacji i osób z niepełnosprawnościami, niezależnie od wieku, a jednocześnie zajęły się kwestią rozwoju podstawowych i zaawansowanych umiejętności i kompetencji cyfrowych na wszystkich poziomach i we wszystkich rodzajach kształcenia i szkolenia, by w pełni wykorzystać potencjał edukacji cyfrowej na rzecz budowania środowisk nauczania i uczenia się bardziej włączających i sprzyjających sukcesowi.

49.

Zapewniły, by nauczyciele, trenerzy, kadra wczesnej edukacji i opieki nad dziećmi, kadra pedagogiczna i inni edukatorzy, a także kadra kierownicza instytucji edukacyjnych na wszystkich poziomach otrzymali wszelkie potrzebne im wsparcie, w tym w zakresie niezbędnego kształcenia, wprowadzenia do zawodu i doskonalenia zawodowego, tak by rozumieli i rozwiązywali problem nierównych szans edukacyjnych oraz pokonywali osobiste uprzedzenia i przesądy, promowali prawdziwe włączenie i sukces, radzili sobie z różnorodnością, wzmacniali właściwą motywację do uczenia się i zapewniali osiąganie wysokiej jakości efektów uczenia się przez zróżnicowaną grupę docelową, we współpracy z innymi interesariuszami. Obejmuje to wspieranie rozwoju podstawowych i zaawansowanych kompetencji cyfrowych i innowacyjnych metod pedagogicznych oraz rozwoju umiejętności społecznych i emocjonalnych, przy jednoczesnym promowaniu dobrostanu i zdrowia psychicznego edukatorów.

50.

Zaradziły problemowi niedoboru nauczycieli, w przypadku gdy taki problem występuje, w szczególności w kształceniu specjalnym oraz w warunkach wielokulturowości i wielojęzyczności.

51.

Nadal realizowały zobowiązania wynikające z deklaracji paryskiej z 2015 r., w drodze edukacji obywatelskiej, z myślą o promowaniu aktywności obywatelskiej, wzmacnianiu postaw tolerancyjnych i demokratycznych, kompetencji międzykulturowych, umiejętności cyfrowych, umiejętności korzystania z mediów oraz krytycznego myślenia.

52.

W pełni wykorzystywały, zgodnie z potrzebami krajowymi lub regionalnymi, wszelkie dostępne regionalne, krajowe i unijne mechanizmy i programy finansowania, takie jak Erasmus+, Europejski Fundusz Społeczny Plus wraz z innymi europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi, InvestEU, jak i nowe możliwości w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, z myślą o wspierania zrównoważonych inwestycji w sprawiedliwe i włączające kształcenie i szkolenie, aby sprzyjać osiągnięciu sukcesu edukacyjnego przez wszystkich.

ZACHĘCA PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE I KOMISJĘ, BY ZGODNIE ZE SWOIMI KOMPETENCJAMI I PRZY NALEŻYTYM UWZGLĘDNIENIU ZASADY POMOCNICZOŚCI:

53.

Maksymalnie wykorzystały możliwości dostępne na mocy nowych strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w dalszej perspektywie (2021–2030), za pośrednictwem otwartej metody koordynacji, w celu promowania wymiany dobrych praktyk i innowacyjnych podejść dotyczących sposobów osiągnięcia bardziej sprawiedliwego i włączającego kształcenia i szkolenia sprzyjającego sukcesowi, zwłaszcza poprzez wzmocnienie wzajemnego i partnerskiego uczenia się, a także, w razie potrzeby, prowadzenie badań naukowych i analiz w celu promowania kształtowania polityki opartej na rzetelnych informacjach oraz rozwijania i rozpowszechniania skutecznych praktyk politycznych w zakresie sprawiedliwości, włączenia i sukcesu dla wszystkich w kształceniu i szkoleniu.

ZACHĘCA KOMISJĘ, BY ZGODNIE Z TRAKTATAMI I PRZY PEŁNYM POSZANOWANIU ZASADY POMOCNICZOŚCI:

54.

Pracowała wraz z państwami członkowskimi nad inicjatywami zapowiedzianymi przez Komisję w kontekście europejskiego programu na rzecz umiejętności, europejskiego obszaru edukacji, planu działania w dziedzinie edukacji cyfrowej na lata 2021–2027, które przyczynią się do poprawy sprawiedliwości i włączenia i będą sprzyjać sukcesowi w kształceniu i szkoleniu, a także w kontekście strategii na rzecz praw dziecka, strategii na rzecz praw osób niepełnosprawnych na lata 2021–2030 oraz planu działania na rzecz wdrożenia Europejskiego filaru praw socjalnych, w tym gwarancji dla dzieci.

55.

Pracowała nad inicjatywą mającą na celu wspólne sporządzenie, wraz z państwami członkowskimi, wskazówek politycznych dotyczących ograniczania zjawiska osiągania słabych wyników, zwiększenia liczby osób, które uzyskały wykształcenie średnie II stopnia (lub równoważne), przyczyniania się do podwyższenia poziomu kompetencji, uniezależnienia poziomu wykształcenia od statusu społeczno-ekonomicznego oraz przeciwdziałania bezrobociu młodzieży.

56.

Prowadziła dialog strategiczny z państwami członkowskimi, skupiając się na kwestii rozwijania wysoce wydajnego ekosystemu cyfrowego, a także na wzmacnianiu umiejętności i kompetencji cyfrowych na rzecz cyfrowej transformacji kształcenia i szkolenia.

57.

Nakreśliła wskazówki polityczne dla państw członkowskich w dziedzinie e-uczenia się i uczenia się na odległość w szkolnictwie podstawowym i średnim służące zwiększeniu włączającego charakteru i elastyczności edukacji szkolnej oraz lepszemu rozwijaniu szerokich kompetencji wszystkich osób uczących się.

58.

Wspierała współpracę między odpowiednimi organizacjami interesariuszy istniejącymi na szczeblu europejskim, krajowym i regionalnym a organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za kształcenie i szkolenie, tak aby wspólnie mogły wnosić wkład w zalecenia polityczne dotyczące innowacyjnych i wielodyscyplinarnych podejść do nauczania i uczenia się w zakresie umiejętności podstawowych.

59.

Zacieśniła współpracę w zakresie sprawiedliwego dostępu, włączenia i sukcesu dla wszystkich w kształceniu i szkoleniu z odpowiednimi instytucjami i agencjami europejskimi, takimi jak Europejska Agencja ds. Specjalnych Potrzeb i Edukacji Włączającej, oraz z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi, takimi jak Rada Europy, OECD, Organizacja Narodów Zjednoczonych i UNESCO, współdziałając z państwami członkowskimi.

60.

Opierając się na eksperckich opiniach stałej grupy ds. wskaźników i benchmarków i z wykorzystaniem takich opinii, prowadziła prace nad propozycjami ewentualnych wskaźników lub unijnych celów w odniesieniu do sprawiedliwości i włączenia.

61.

Zbadała możliwości rozwijania i usprawnienia europejskiego gromadzenia danych, zwłaszcza w ramach Eurostatu, w celu ułatwienia oceny inicjatyw i środków politycznych promujących sprawiedliwość, włączenie i sukces w systemach kształcenia i szkolenia w całej UE, przy jednoczesnym unikaniu tworzenia dodatkowych obciążeń dla państw członkowskich.

62.

Wykorzystywała grupę ekspertów ds. jakościowych inwestycji w kształcenie i szkolenie, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, w celu zbadania, w jaki sposób efektywne i skuteczne inwestowanie w kompetencje ludzi i w infrastrukturę mogłoby pomóc w promowaniu sprawiedliwości i włączenia w kształceniu i szkoleniu.

63.

Zwołała grupę ekspertów w celu opracowania propozycji strategii na rzecz tworzenia wspierających środowisk uczenia się przeznaczonych dla grup, w których istnieje ryzyko słabych wyników, i strategii na rzecz sprzyjania dobrostanowi w szkole.

64.

Zwołała grupę ekspertów w celu promowaniu umiejętności cyfrowych i przeciwdziałaniu dezinformacji, które to kwestie mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia wszystkim możliwości korzystania z internetu w sposób bezpieczny, sprawczy i włączający.

(1) COM(2021) 102 final.

(2) Odesłanie do dyrektywy Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne.

(3) Zgodnie z rezolucją Rady z dnia 21 listopada 2008 r. w sprawie lepszego uwzględniania poradnictwa przez całe życie w strategiach uczenia się przez całe życie.

(4) Zalecenie Rady z dnia 22 maja 2018 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie (Dz.U. C 189 z 4.6.2018 r., s. 1).

(5) Zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 22 maja 2019 r. w sprawie wysokiej jakości systemów wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem.

(6) Zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 24 listopada 2020 r. w sprawie kształcenia i szkolenia zawodowego na rzecz zrównoważonej konkurencyjności, sprawiedliwości społecznej i odporności.

(7) Zgodnie z Konwencją ONZ o prawach osób niepełnosprawnych i strategią na rzecz praw osób niepełnosprawnych na lata 2021–2030.

ZAŁĄCZNIK

Tło polityczne

Konkluzje Rady w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia („ET 2020”) (12 maja 2009 r.)

Zalecenie Rady w sprawie polityk na rzecz ograniczania zjawiska przedwczesnego kończenia nauki (28 czerwca 2011 r.)

Rezolucja Rady w sprawie odnowionej europejskiej agendy w zakresie uczenia się dorosłych (20 grudnia 2011 r.)

Zalecenie Rady w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego (20 grudnia 2012 r.)

Deklaracja w sprawie promowania – poprzez edukację – postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja (Paryż, 17 marca 2015 r.)

Wspólne sprawozdanie Rady i Komisji z 2015 r. z wdrażania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) – Nowe priorytety współpracy europejskiej w dziedzinie kształcenia i szkolenia (23 i 24 listopada 2015 r.)

Konkluzje Rady w sprawie ograniczania zjawiska wczesnego kończenia nauki i sprzyjania sukcesom szkolnym (15 grudnia 2015 r.)

Zalecenie Rady w sprawie ścieżek poprawy umiejętności: nowe możliwości dla dorosłych (19 grudnia 2016 r.)

Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie włączenia w kontekście różnorodności z myślą o osiągnięciu ogólnodostępnej edukacji wysokiej jakości (17 lutego 2017 r.)

10.

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Rozwój szkół i doskonały poziom nauczania warunkiem dobrego startu życiowego” (30 maja 2017 r.)

11.

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Wzmocnienie tożsamości europejskiej dzięki edukacji i kulturze: wkład Komisji Europejskiej w spotkanie przywódców w Göteborgu” (17 listopada 2017 r.)

12.

Zalecenie Rady w sprawie promowania wspólnych wartości, edukacji włączającej i europejskiego wymiaru nauczania (22 maja 2018 r.)

13.

Konkluzje Rady w sprawie kroków ku urzeczywistnieniu wizji europejskiego obszaru edukacji (22 maja 2018 r.)

14.

Zalecenie Rady w sprawie propagowania automatycznego wzajemnego uznawania kwalifikacji uzyskanych w ramach kształcenia i szkolenia na poziomie wyższym i średnim II stopnia oraz efektów uczenia się osiągniętych w okresach nauki za granicą (26 listopada 2018 r.)

15.

Zalecenie Rady w sprawie kompleksowego podejścia do nauczania i uczenia się języków (22 maja 2019 r.)

16.

Zalecenie Rady w sprawie wysokiej jakości systemów wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem (22 maja 2019 r.)

17.

Rezolucja Rady w sprawie dalszego rozwijania europejskiego obszaru edukacji w celu wsparcia zorientowanych na przyszłość systemów kształcenia i szkolenia (8 listopada 2019 r.)

18.

Konkluzje Rady w sprawie europejskich nauczycieli i trenerów przyszłości (9 czerwca 2020 r.)

19.

Konkluzje Rady w sprawie przeciwdziałania kryzysowi wywołanemu przez COVID-19 w kształceniu i szkoleniu (16 czerwca 2020 r.)

20.

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Europejski program na rzecz umiejętności służący zrównoważonej konkurencyjności, sprawiedliwości społecznej i odporności” (1 lipca 2020 r.)

21.

Unia równości: unijny plan działania przeciwko rasizmowi na lata 2020–2025 (18 września 2020 r.)

22.

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie utworzenia europejskiego obszaru edukacji do 2025 r. (30 września 2020 r.)

23.

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Plan działania w dziedzinie edukacji cyfrowej na lata 2021–2027. Nowe podejście do kształcenia i szkolenia w epoce cyfrowej” (30 września 2020 r.)

24.

Zalecenie Rady w sprawie kształcenia i szkolenia zawodowego na rzecz zrównoważonej konkurencyjności, sprawiedliwości społecznej i odporności (24 listopada 2020 r.)

25.

Konkluzje Rady w sprawie edukacji cyfrowej w europejskich społeczeństwach opartych na wiedzy (24 listopada 2020 r.)

26.

Deklaracja z Osnabrück w sprawie kształcenia i szkolenia zawodowego jako czynnika odbudowy i sprawiedliwego przechodzenia na gospodarkę cyfrową i ekologiczną (30 listopada 2020 r.)

27.

Rezolucja Rady w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w szerszej perspektywie (2021–2030) (18 lutego 2021 r.)

28.

Strategia na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami na lata 2021–2030 (3 marca 2021 r.)

29.

Strategia UE na rzecz praw dziecka (24 marca 2021 r.)

10.6.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/14

Konkluzje Rady

w sprawie inicjatywy „Uniwersytety Europejskie” – łączenie szkolnictwa wyższego, badań, innowacji i społeczeństwa: ku nowemu wymiarowi europejskiego szkolnictwa wyższego

(2021/C 221/03)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

PRZYPOMINAJĄC o politycznym tle przedmiotowej kwestii, przedstawionym w załączniku do niniejszych konkluzji,

PODKREŚLAJĄC, ŻE:

W konkluzjach z dnia 14 grudnia 2017 r. Rada Europejska zaapelowała do państw członkowskich, Rady i Komisji Europejskiej, by poczyniły postęp w pracach nad wzmocnieniem strategicznych partnerstw w całej UE między instytucjami szkolnictwa wyższego i promowały wyłonienie się do 2024 r. około dwudziestu „Uniwersytetów Europejskich”, opartych na oddolnych sieciach uczelni z całej UE; dzięki temu studenci będą mogli zdobywać dyplomy w trybie łączenia studiów w kilku państwach UE i zwiększy się międzynarodowa konkurencyjność europejskich uczelni.

W konkluzjach z dnia 28 czerwca 2018 r. Rada Europejska zaapelowała o współpracę między sektorami badań, innowacji i edukacji, m.in. poprzez inicjatywę „Uniwersytety Europejskie”.

W konkluzjach Rady z dnia 22 maja 2018 r. w sprawie kroków ku urzeczywistnieniu wizji europejskiego obszaru edukacji stwierdzono, że „Uniwersytety Europejskie” mogą odegrać wiodącą rolę w tworzeniu europejskiego obszaru edukacji.

W rezolucji Rady z dnia 8 listopada 2019 r. w sprawie dalszego rozwijania europejskiego obszaru edukacji w celu wsparcia zorientowanych na przyszłość systemów kształcenia i szkolenia zatwierdzono dalsze rozwijanie inicjatywy „Uniwersytety Europejskie”, uznając, że może to być przełomowy krok naprzód we współpracy międzyinstytucjonalnej w postaci oferowania różnych inspirujących wizji, modeli i tematów interakcji na rzecz przyszłego rozwoju europejskiego obszaru edukacji zgodnie ze zmieniającymi się potrzebami społeczeństwa.

Podczas pierwszej w historii wspólnej debaty orientacyjnej przeprowadzonej w dniu 8 listopada 2019 r. ministrowie finansów i ministrowie edukacji podkreślili, że należy zintensyfikować skuteczne i wydajne inwestycje w kształcenie i szkolenie, umiejętności i kompetencje pod kątem jakości, ilości, inkluzywności i sprawiedliwości (1).

W rezolucji Rady z dnia 27 lutego 2020 r. w sprawie kształcenia i szkolenia i europejskiego semestru także uznano inwestycje w kształcenie i szkolenie za najpotężniejszą inwestycję w ludzi i w przyszłość oraz doceniono społeczno-gospodarcze korzyści takich inwestycji dla poszczególnych osób, pracodawców i ogółu społeczeństwa;

W Europejskim programie na rzecz umiejętności, przyjętym przez Komisję w dniu 30 czerwca 2020 r., uznano, że „Uniwersytety Europejskie” mają wyznaczać standardy transformacji instytucji szkolnictwa wyższego w europejskim obszarze edukacji i w europejskiej przestrzeni badawczej oraz urzeczywistniać koncepcję uczenia się przez całe życie i cyrkulacji talentów. Będzie to możliwe w szczególności wraz z pełnym wdrożeniem inicjatywy „Uniwersytety Europejskie” w ramach programu Erasmus+ na lata 2021–2027 i programu „Horyzont Europa” oraz z opracowaniem europejskich ram kompetencji dla naukowców.

W konkluzjach Rady z dnia 1 grudnia 2020 r. w sprawie nowej europejskiej przestrzeni badawczej Rada podkreśliła, że potrzebne są silniejsze synergie i związki między europejską przestrzenią badawczą a elementami europejskiego obszaru edukacji odnoszącymi się do szkolnictwa wyższego, i wskazała jako ewentualne obszary bardziej zdecydowanej współpracy transformacje instytucjonalne, kariery naukowe, edukację w zakresie nauk przyrodniczych, szkolenia, współpracę międzynarodową i obieg wiedzy, a także poparła dalsze rozwijanie europejskich sojuszy uniwersyteckich jako wzorcowy przykład nowoczesnych i inkluzywnych przyszłych instytucji szkolnictwa wyższego w Europie.

W komunikacie z Rzymu przyjętym w dniu 19 listopada 2020 r. podczas ministerialnej konferencji europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego ministrowie odpowiedzialni za szkolnictwo wyższe stwierdzili, że sojusze ustanowione w ramach inicjatywy „Uniwersytety Europejskie” to istotny sposób poszukiwania głębszej i szerszej współpracy systemowej, która w przyszłości może okazać się pomocna w wykrywaniu i pokonywaniu barier dla ściślejszej transnarodowej współpracy instytucji szkolnictwa wyższego.

10.

W rezolucji Rady w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w szerszej perspektywie (2021–2030) ustanowiono jako czwarty priorytet strategiczny wzmocnienie europejskiego szkolnictwa wyższego, uznając, że w ciągu kolejnego dziesięciolecia instytucje szkolnictwa wyższego będą zachęcane do poszukiwania nowych form ściślejszej współpracy, w szczególności zakładających ustanawianie międzynarodowych sojuszy, m.in. poprzez pełne wdrożenie inicjatywy „Uniwersytety Europejskie”.

11.

W konkluzjach z dnia 28 maja 2021 r. w sprawie europejskiej przestrzeni badawczej: pogłębianie europejskiej przestrzeni badawczej z zapewnieniem naukowcom atrakcyjnych i trwałych karier naukowych i warunków pracy.

ŚWIADOMA, ŻE:

12.

Decyzje w sprawie polityki szkolnictwa wyższego podejmowane są na szczeblu poszczególnych państw członkowskich, na szczeblu krajowym lub regionalnym, zgodnie z zasadą pomocniczości.

13.

Instytucje szkolnictwa wyższego są autonomiczne. Główną zasadą ich misji i działalności jest wolność akademicka i naukowa (2).

14.

Europejskie instytucje szkolnictwa wyższego są wysoce różnorodne pod względem historii, struktur organizacyjnych, dziedzin studiów oraz regionów, w których się znajdują i z którymi są powiązane.

15.

„Uniwersytety Europejskie” znajdują się wciąż na wczesnym etapie; potrzebnych jest więcej ocen i rzetelnych informacji na temat wybranych 41 projektów pilotażowych i ich efektów, aby wesprzeć spójną i przyszłościową politykę.

16.

„Uniwersytety Europejskie” są otwarte na partnerów ze wszystkich rodzajów instytucji szkolnictwa wyższego: łączą partnerów akademickich i nieakademickich oraz rynek pracy, a przy tym zazwyczaj obejmują różnorodną współpracę o szerokim zasięgu geograficznym w całej Europie.

17.

„Uniwersytety Europejskie” zdecydowanie przyczynią się do realizacji ambitnej wizji europejskiego obszaru edukacji i europejskiej przestrzeni badawczej o innowacyjnym, globalnie konkurencyjnym i atrakcyjnym charakterze – w pełnej synergii z europejskim obszarem szkolnictwa wyższego – gdyż pomogą poszerzyć wymiar doskonałości szkolnictwa wyższego, badań i innowacji, a zarazem będą promować równość płci, inkluzywność i sprawiedliwość, umożliwiając sprawną i ambitną współpracę transnarodową między instytucjami szkolnictwa wyższego w Europie oraz inspirując do transformacji szkolnictwa wyższego.

18.

„Uniwersytety Europejskie” mogą odegrać zasadniczą rolę w dostosowywaniu kształcenia, szkolenia i badań do ery cyfrowej, zgodnie z planem działania w dziedzinie edukacji cyfrowej (2021–2027), europejskim obszarem edukacji i europejską przestrzenią badawczą poprzez stworzenie europejskich kampusów międzyuniwersyteckich. Inicjatywa zwiększy synergię między szkolnictwem wyższym a badaniami poprzez wdrożenie innowacyjnych modeli cyfrowego uczenia się i nauczania za pomocą praktyk z zakresu otwartej nauki, otwartej edukacji i otwartych danych (3),

ODNOTOWUJE, ŻE:

19.

Po dwóch zaproszeniach do składania wniosków w ramach programu Erasmus+, uzupełnionych wsparciem z programu „Horyzont 2020”, obecnie funkcjonuje 41 pilotażowych sojuszy „Uniwersytetów Europejskich”, które łączą ponad 280 instytucji szkolnictwa wyższego i stanowią 5 % wszystkich instytucji szkolnictwa wyższego w Europie z potencjałem dotarcia do 20 % europejskich studentów; pracują one nad wspólną wizją i zmianą instytucjonalną, chcąc wywrzeć trwały systemowy wpływ na kształcenie i szkolenie, badania i innowacje oraz usługi dla społeczeństwa.

20.

Pierwsze dwa zaproszenia miały zapewnić właściwą równowagę między jakością i doskonałością z jednej strony a inkluzywnym i zrównoważonym geograficznie zasięgiem z drugiej, wspierając innowacyjną edukację, transfer wiedzy, badania i innowacje w celu osiągnięcia założeń inicjatywy, takich jak spójność i konkurencyjność Europy, a zarazem promując wartości europejskie i wzmacniając tożsamość europejską.

21.

Instytucje szkolnictwa wyższego okazały się odporne na skutki pandemii COVID-19, ale pandemia ujawniła również słabości w zakresie równego dostępu i wsparcia dla studentów, pracowników i naukowców, zwłaszcza tych o mniejszych szansach i niższych kompetencjach cyfrowych oraz mobilnych początkujących naukowców. Badanie (4) wykazało, że członkowie pierwszych 17 „Uniwersytetów Europejskich” postrzegali obecność w sojuszu jako pomocną w radzeniu sobie z kryzysem i jako prawdopodobne ułatwienie w szybszym powrocie do normalności dzięki łączeniu zasobów i atutów.

22.

Europejskie rynki pracy podlegają szybkim zmianom z powodu rozwoju technologicznego, transformacji cyfrowej i ekologicznej, restrukturyzacji gospodarki, ale też wskutek pandemii COVID-19. Na wszystkich etapach życia oraz we wszystkich dyscyplinach i sektorach potrzebne są elastyczne możliwości i formy uczenia się. To okazja dla instytucji szkolnictwa wyższego, by opracować innowacyjne programy nauczania, programy studiów oraz elastyczne oferty i alternatywne ścieżki uczenia się, i tym samym zwiększyć jakość, włączenie oraz równość płci w szkolnictwie wyższym, a także stworzyć strategie edukacyjne i badawcze będące odpowiedzią na transformację cyfrową i ekologiczną i kluczowe wyzwania społeczno-gospodarcze, a zarazem pozostać przy zasadzie doskonałości.

23.

„Uniwersytety Europejskie” mogą sprzyjać umiejętnościom przedsiębiorczym i przekrojowym oraz generować innowacje dzięki przepływowi talentów kreatywnych wspierającemu zakładanie i poszerzanie przedsiębiorstw typu start-up oraz MŚP w Europie, zwłaszcza poprzez ustanawianie i wzmacnianie transferu technologii lub dzielenie się wiedzą i zdolnościami transferu technologii, a tym samym potencjalnie wspieranie rozwoju nowatorskich koncepcji mogących prowadzić do przełomowych i rynkotwórczych innowacji.

24.

„Uniwersytety Europejskie” opracowują oparte na wyzwaniach podejścia do wspólnej edukacji, badań i innowacji w celu wzmacniania interdyscyplinarnej masy krytycznej; dzielą się one potencjałem i łączą zasoby, zwiększają atrakcyjność kariery akademickiej i naukowej, wspierają zmiany instytucjonalne, np. poprzez inkluzywne plany na rzecz równości płci, oraz wzmacniają współpracę z podmiotami z otaczającego je ekosystemu; działają na rzecz otwartej nauki i otwartej edukacji, włączając obywateli w rozwiązywanie wyzwań społecznych i wzmacniając doskonałość w edukacji i badaniach z myślą o globalnej konkurencyjności.

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE:

25.

Fakt, że wielu członków społeczności europejskiego szkolnictwa wyższego i wielu interesariuszy pozytywnie odpowiedziało na inicjatywę, a tym samym umożliwiło dotychczasowe postępy.

26.

Pełne wprowadzenie inicjatywy „Uniwersytety Europejskie” w ramach programu Erasmus+ na lata 2021–2027 i programu „Horyzont Europa” oraz przewidywane synergie z innymi programami w kontekście rozwijania nowych wspólnych, zintegrowanych, długoterminowych, zrównoważonych strategii w dziedzinie kształcenia i szkolenia, badań, innowacji i usług dla społeczeństwa, wzmacniających kwadrat wiedzy (5).

27.

Fakt, że inicjatywa „Uniwersytety Europejskie” dąży do poprawy jakości i ambitnego poziomu rozszerzonej współpracy między instytucjami szkolnictwa wyższego w Europie, a zarazem stara się o synergie np. ze wspólnymi studiami magisterskimi Erasmus Mundus, partnerstwami na rzecz współpracy i sojuszami na rzecz innowacji w ramach programu Erasmus+, wspólnotami wiedzy i innowacji Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii, Europejską Rada ds. Innowacji, działaniami „Maria Skłodowska-Curie” programu „Horyzont Europa” lub o strategiczne partnerstwa z programami krajowymi, regionalnymi i europejskimi i innymi sprawdzonymi modelami współpracy.

UZNAJE, ŻE:

28.

Inicjatywa „Uniwersytety Europejskie” ma być wkładem w bardziej zjednoczoną, cyfrową, połączoną i ekologiczną Europę, otwartą na świat, dzięki zwiększeniu odporności, doskonałości, inkluzywności geograficznej i społecznej, równości płci, atrakcyjności i międzynarodowej konkurencyjności europejskich instytucji szkolnictwa wyższego.

29.

„Uniwersytety Europejskie” mają stanowić wkład w jakość współpracy transnarodowej poprzez strategie międzyinstytucjonalne łączące uczenie się i nauczanie, badania, innowacje, transfer wiedzy do gospodarki i społeczeństwa oraz przyczyniające się do zmian politycznych i społecznych.

30.

„Uniwersytety Europejskie” mogą w istotny sposób przyspieszyć transformację i innowacyjne zmiany w metodach uczenia się i nauczania. Są też ważną platformą do dalszego rozwijania wymiaru badawczo-innowacyjnego w instytucjach szkolnictwa wyższego prowadzących uczenie się oparte na badaniach oraz do rozwijania długoterminowych elastycznych i atrakcyjnych karier badawczych i dydaktycznych.

31.

Zgodnie z wizją europejskiego obszaru edukacji i jej realizacją do 2025 r., europejską przestrzenią badawczą oraz z uwzględnieniem ministerialnego komunikatu z Rzymu „Uniwersytety Europejskie” powinny – z pełnym poszanowaniem kompetencji państw członkowskich oraz zasady pomocniczości, autonomii instytucjonalnej, wolności akademickiej, a także zgodnie z uwarunkowaniami krajowymi i regionalnymi, w ścisłej współpracy z organami szkolnictwa wyższego państw członkowskich – być ukierunkowane na to, by:

Promować wspólną wizję europejską, w tym podstawowe wartości akademickie, przyczyniając się do wzmacniania tożsamości europejskiej wszystkich osób uczących się, nauczycieli, naukowców i pracowników, a tym samym wyposażając ich w wiedzę, umiejętności i kompetencje niezbędne do kierowania transformacją w stronę bardziej zrównoważonej, odpornej i inkluzywnej Europy, do współpracy i współtworzenia wiedzy w różnych kulturach europejskich i globalnych, w różnych językach, ponad granicami, sektorami i dyscyplinami akademickimi.

b)	Ustanawiać europejskie kampusy międzyuniwersyteckie oparte na inkluzywności, sprawiedliwości, równości płci i doskonałości w uczeniu się, nauczaniu, badaniach i innowacjach, o szerokim zasięgu geograficznym we wszystkich częściach Europy.

Przyczyniać się do wspólnych zintegrowanych, długoterminowych strategii kształcenia i szkolenia, badań i innowacji oraz usług dla społeczeństwa, po to by zwiększać jakość, atrakcyjność, konkurencyjność i znaczenie europejskich instytucji szkolnictwa wyższego oraz wzmacniać kwadrat wiedzy. Instytucje szkolnictwa wyższego łączą zasoby internetowe i fizyczne, kursy, wiedzę fachową, kadrę, dane i infrastrukturę, by podnosić swoje atuty i stawać się odporniejszymi.

Szukać nowych atrakcyjnych sposobów rekrutacji, nagradzania, oceny i profesjonalizacji nauczycieli, kadry i naukowców, pracując nad lepszym uznawaniem i bilansowaniem osiągnięć edukacyjnych, naukowych, menedżerskich i przedsiębiorczych, a tym samym sprzyjając sprawdzonym rozwiązaniom w dziedzinie rekrutacji i rozwoju kariery, a zarazem respektując równowagę między życiem zawodowym a prywatnym oraz rozwijając nowy sposób oceny i wyceny wyników.

e)	Ustanawiać coraz silniejsze sojusze, badając wykonalność wspólnej rekrutacji studentów oraz pracowników akademickich i naukowców w ramach różnych systemów krajowych, po to by uczynić ich karierę edukacyjną i naukową bardziej atrakcyjną, trwałą i elastyczną w ramach sojuszy.

Odpowiadać na wyzwania społeczne oraz zapotrzebowanie na umiejętności w Europie poprzez partnerską współpracę oraz budowanie europejskich transdyscyplinarnych, transnarodowych, tworzących wiedzę zespołów studentów i pracowników akademickich, wraz z naukowcami i podmiotami ze społeczności biznesowych, innowacyjnych i szerszych. We współpracy z otaczającymi je ekosystemami innowacji instytucje szkolnictwa wyższego przygotowują studentów, absolwentów i początkujących naukowców do maksymalizacji szans na zatrudnienie oraz do korzystania z oferowanych możliwości i stawania się inicjatorami zmian na rzecz transformacji ekologicznej i cyfrowej oraz poszerzają i wzmacniają programy szkoleń doktoranckich i podoktorskich, wykraczając poza szkolenie akademickie, tak by w stosownym przypadku obejmowały umiejętności przekrojowe cenne dla innych sektorów.

Zacząć uwzględniać w głównym nurcie edukację na rzecz zrównoważonego rozwoju na wszystkich poziomach i we wszystkich dyscyplinach, opartą na agendzie na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, promującą podejście STEAM (6) i zwiększającą atrakcyjność nauk STEM oraz karier akademickich i badawczych, w tym dla kobiet.

Uwzględniać w programach nauczania łączone formy mobilności, tzn. fizyczną (która musi pozostać formą podstawową), mieszaną (7) lub wirtualną (8), po to by zwiększyć mobilność studentów i absolwentów na wszystkich szczeblach i urzeczywistnić internacjonalizację w kraju zgodnie z normami jakości w Europie i w państwach członkowskich (9).

Urzeczywistnić uczenie się przez całe życie w szkolnictwie wyższym poprzez oferowanie różnorodnych możliwości edukacji i wprowadzanie innowacyjnych i skoncentrowanych na studencie metodyk, realizowanych wspólnie na europejskich kampusach międzyuniwersyteckich, na których różnorodne grono studentów może budować elastyczne ścieżki uczenia się na wszystkich szczeblach studiów i kariery. Bez odchodzenia od podstawowej zasady pełnego programu studiów magisterskich i bez jej podważania pomocą w poszerzaniu możliwości uczenia się mogłyby być mikrokwalifikacje (10), pozwalające wyjść naprzeciw nietradycyjnym osobom uczącym się i zapotrzebowaniu na nowe umiejętności na rynku pracy; uelastycznić uczenie się i uczynić je bardziej modułowym; wesprzeć dostęp do szkolnictwa wyższego; angażować osoby uczące się niezależnie od ich wcześniejszych kwalifikacji lub pochodzenia, promując zmianę i podnoszenie kwalifikacji, a zarazem zapewniając dobrej jakości edukację.

j)	Promować doświadczenie praktyczne lub oparte na pracy, wspierane przez mentorów zewnętrznych, po to by sprzyjać duchowi przedsiębiorczości i rozwijać zaangażowanie obywatelskie.

k)	Dążyć do zbilansowanej mobilności studentów, mobilności kadry i przepływu mózgów w ramach sojuszy.

l)	Tworzyć nowe, bardziej inkluzywne i innowacyjne środowiska edukacyjne, docierające do wszystkich uczących się, w tym defaworyzowanych i nietradycyjnych, i przyczyniać się do wzmacniania jakości i wymiaru społecznego europejskich systemów szkolnictwa wyższego.

Przyczyniać się do wzmacniania wymiaru badawczo-innowacyjnego instytucji szkolnictwa wyższego w Europie poprzez rozwijanie wspólnej strategii, infrastruktury i zasobów, sprzyjanie masie krytycznej, wzmacnianie kapitału ludzkiego i włączanie podmiotów nieakademickich w nauczanie i badania, a tym samym nawiązywanie kontaktu z otaczającymi ekosystemami innowacji, obywatelami i społeczeństwem.

Sprzyjać „Uniwersytetom Europejskim” jako środowisku testującemu innowacyjne nauczanie i badania, w tym systemy oceniania kariery akademickiej i nagradzania, które uwzględniają m.in. praktyki z zakresu otwartej nauki, jakość nauczania, transfer wiedzy i promocję; ulepszone systemy śledzenia stażu pracy oraz wzmocnione zarządzanie karierą i jej dywersyfikację; a także przyjęcie zasad i praktyk otwartej nauki, w tym europejskiej chmury dla otwartej nauki i infrastruktury z zakresu publikowania w trybie otwartego dostępu oraz dzielenia się wiedzą i danymi, a także otwartej współpracy.

Promować zatwierdzenie „Europejskiej karty naukowca” i „Kodeksu postępowania przy rekrutacji pracowników naukowych (11)” oraz mechanizmy ich wdrażania, w tym strategię zasobów ludzkich dla naukowców (HRS4R) i EURAXESS, konkluzje Rady w sprawie pogłębienia europejskiej przestrzeni badawczej oraz odpowiednio przyszłą platformę talentów europejskiej przestrzeni badawczej, które mają sprzyjać europejskim praktykom rozwoju kariery naukowej, stosowanym do licznych ścieżek kariery.

Zachęcać do pełnego korzystania z doskonałego potencjału badawczo-innowacyjnego UE w sektorach szkolnictwa wyższego i badań, wspierając wysoko wykwalifikowanych i konkurencyjnych europejskich naukowców, większą doskonałość badawczą i wzmocniony potencjał transferu wiedzy i innowacji w Europie poprzez ściślejsze związki z programem „Horyzont Europa” oraz możliwości realizowania kariery ponad granicami, dyscyplinami i sektorami.

Pomóc identyfikować bariery dla pełnego wykorzystania potencjału inicjatywy „Uniwersytety Europejskie” oraz w możliwym zakresie proponować rozwiązania, które mogłyby przynieść korzyść całemu systemowi szkolnictwa wyższego i które należałoby podjąć na stosownym pod względem prawnym szczeblu decyzyjnym.

Stanowić wzór transformacji europejskiego szkolnictwa wyższego, dalszej realizacji kluczowych zobowiązań bolońskich, w tym automatycznego uznawania kwalifikacji i okresów mobilności za granicą, oraz być pomostem między europejskim obszarem edukacji i europejską przestrzenią badawczą, w pełnej synergii z europejskim obszarem szkolnictwa wyższego.

Przyczyniać się do zwiększania doskonałości w badaniach i jakości w edukacji, w tym w kontekście międzynarodowym, a tym samym przyczyniać się do konkurencyjności europejskiego sektora szkolnictwa wyższego w warunkach globalnego wyścigu o talenty, w tym poprzez internacjonalizację instytucji szkolnictwa wyższego, współpracę w rozwiązywaniu globalnych wyzwań, promowanie podstawowych wartości akademickich oraz wspólnych wartości europejskich, współpracę w zwalczaniu ingerencji zagranicznych, reformę systemów oceny badań i karier oraz ochronę wyników badań i zasobów intelektualnych zgodnie z zasadami otwartego dostępu i otwartych danych na szczeblu UE.

ZWRACA SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY Z PEŁNYM POSZANOWANIEM ZASADY POMOCNICZOŚCI, AUTONOMII INSTYTUCJONALNEJ, WOLNOŚCI AKADEMICKIEJ I ZGODNIE Z UWARUNKOWANIAMI KRAJOWYMI:

32.

W pełni wykorzystały potencjał wszystkich dostępnych regionalnych, krajowych i unijnych mechanizmów finansowania, w tym nowe możliwości w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, „Horyzontu Europa” i InvestEU, na rzecz zacieśniania związków między kształceniem i szkoleniem, badaniami i innowacjami, aby wesprzeć inicjatywę „Uniwersytety Europejskie”.

33.

W miarę możliwości starały się znaleźć mechanizmy współfinansowania instytucji szkolnictwa wyższego zaangażowanych w inicjatywę „Uniwersytety Europejskie” na bazie ich finansowania podstawowego i ich finansowania opartego na wynikach, konkretnych programów finansowania lub też funduszy strategicznych.

34.

Wspierały budowanie potencjału regionów o mniejszej intensywności badań i innowacji, tym samym w efekcie przyczyniając się do zmniejszania luki badawczo-innowacyjnej i dysproporcji regionalnych w dostępie do szkolnictwa wyższego, wzmacniając doskonałość oraz sprzyjając bardziej zrównoważonemu udziałowi instytucji szkolnictwa wyższego także w przyszłych sojuszach.

35.

Współpracowały na szczeblu międzynarodowym, krajowym i regionalnym oraz międzyrządowym i międzyinstytucjonalnym, by zidentyfikować i w razie potrzeby usunąć bariery na drodze do bardziej kompatybilnych systemów szkolnictwa wyższego i ściślejszych sojuszy strategicznych między instytucjami szkolnictwa wyższego, opierając się na szeroko zakrojonych pracach prowadzonych już w ramach europejskiego obszaru edukacji, europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego i europejskiej przestrzeni badawczej.

36.

W pełni wykorzystały środki wspierające, takie inicjatywa dotycząca europejskiej legitymacji studenckiej, automatyczne wzajemne uznawanie (12) kwalifikacji i okresów mobilności w ramach programów studiów i szkoleń, w tym za pomocą środków cyfrowych, aby usunąć bariery w mobilności i rozwoju karier.

37.

Identyfikowały i w razie potrzeby usuwały bariery dla europejskiego podejścia do zapewniania jakości wspólnych programów, wzmacniając powiązania i procedury międzyinstytucjonalne między agencjami oceniającymi, akredytującymi i zapewniającymi jakość zarejestrowanymi w EQAR w celu znalezienia sposobów automatycznego wzajemnego uznawania oraz ułatwiając wdrażanie procedur zapewniania jakości i zachęcając do wspólnych ocen i akredytowania programów studiów.

38.

Broniły wolności akademickiej i autonomii instytucjonalnej i promowały je jako centralne zasady dobrze funkcjonującego, opartego na jakości, dynamicznego systemu szkolnictwa wyższego, zgodnie ze zobowiązaniami ministrów odpowiedzialnych za szkolnictwo wyższe w ramach europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego i ministrów badań (13).

ZWRACA SIĘ DO KOMISJI I PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY ZGODNIE ZE SWOIMI KOMPETENCJAMI I Z PEŁNYM POSZANOWANIEM ZASADY POMOCNICZOŚCI:

39.

Nadal sprzyjały ustanawianiu doskonałych, elastycznych, różnorodnych, zasadniczo zrównoważonych geograficznie i trwałych modeli sojuszy, związanych z ekosystemami lokalnymi i regionalnymi, zachęcając tym samym do edukacji, badań, innowacji i kreatywności oraz do rozwijania sprawdzonych rozwiązań w dziedzinie współpracy mogących inspirować inne instytucje szkolnictwa wyższego z myślą o sprawnej i zrównoważonej mobilności studentów, nauczycieli i pracowników i cyrkulacji talentów oraz o otwartej rekrutacji i atrakcyjniejszych warunkach kariery i pracy dla naukowców i pracowników.

40.

Zapewniły zwiększanie skali, umożliwiając „Uniwersytetom Europejskim” dzielenie się sprawdzonymi rozwiązaniami i doświadczeniami ze wszystkimi instytucjami szkolnictwa wyższego w Europie, dbając o pełną dostępność reform, wyników i innowacji zainicjowanych przez „Uniwersytety Europejskie” dla podmiotów nieuczestniczących w tych sojuszach, a zarazem doceniając doświadczenia z innych wspólnych inicjatyw międzynarodowych.

41.

Wspólnie zbadały, jakie kroki są niezbędne, by umożliwić testowanie mikrokwalifikacji w szkolnictwie wyższym, po to by pomóc w rozszerzeniu możliwości uczenia się i wzmocnić rolę instytucji szkolnictwa wyższego w uczeniu się przez całe życie.

42.

Wspierały „Uniwersytety Europejskie”, respektując ich autonomię instytucjonalną, po to by tworzyć potencjał i właściwe otoczenie sprzyjające trwałym, nowoczesnym infrastrukturom i ścieżkom kariery i atrakcyjnym warunkom pracy oraz promować cyrkulację talentów wśród wszystkich partnerów.

43.

Stworzyły ściślejsze synergie między wymiarem europejskiego obszaru edukacji odnoszącym się do szkolnictwa wyższego, europejską przestrzenią badawczą i europejskim obszarem szkolnictwa wyższego. „Uniwersytety Europejskie” mogą odegrać zasadniczą rolę w rozwijaniu istotnych powiązań z ich podejściami do badań oraz do uczenia się i nauczania opartego na wyzwaniach.

44.

Rozważyły bardziej trwałe instrumenty finansowania „Uniwersytetów Europejskich”, w tym poprzez wykorzystywanie synergii programów regionalnych i krajowych z europejskimi, tak by mogły realizować swoją ambitną strategię wymagającą zmian strukturalnych i instytucjonalnych. Aby można było osiągnąć ambitne cele inicjatywy, potrzebne będzie odpowiednie finansowanie każdego z sojuszy, w tym sojuszy już wybranych, a przy tym uwzględnianie różnorodnych modeli współpracy oraz zróżnicowanych krajowych i regionalnych systemów finansowania.

45.

Sprzyjały rozwijaniu i stosowaniu innowacyjnych, skutecznych i inkluzywnych praktyk w dziedzinie uczenia się, nauczania, otwartej nauki i otwartej edukacji oraz uproszczonym procedurom administracyjnym poprzez wspieranie „Uniwersytetów Europejskich” w opracowywaniu i wdrażaniu strategii na rzecz infrastruktury cyfrowej i narzędzi informatycznych.

46.

Wspierały „Uniwersytety Europejskie” w realizacji ambitnego celu 50 % mobilnych studentów (14), skupiając się na zrównoważonych programach mobilności fizycznej, wirtualnej lub mieszanej i cyrkulacji talentów i uznając, że mobilność fizyczna jest priorytetem i nie może zostać zastąpiona innymi formami mobilności mającymi rolę komplementarną.

47.

Zapewniły, by inicjatywa była oparta na inkluzywności i doskonałości, otwarta na wszystkie rodzaje instytucji szkolnictwa wyższego oraz dla wszystkich studentów, nauczycieli, pracowników i naukowców i promowała korzystanie ze wspólnej lub dzielonej infrastruktury, sprzętu i obiektów.

48.

Regularnie i wspólnie monitorowały (15) stan 41 sojuszy inicjatywy „Uniwersytety Europejskie” oraz ewentualnych dodatkowych, w ścisłej współpracy z „Uniwersytetami Europejskimi” i wszystkimi stosownymi interesariuszami, po to by dokumentować osiągnięte rezultaty oraz wpływ na wymiar edukacyjno-badawczy i na społeczeństwo, identyfikować bariery, niedociągnięcia, wyzwania i ewentualne rozwiązania i zapewnić płynny przebieg i realizację ich działań transnarodowych.

49.

Organizowały ciągłą wymianę informacji między Komisją Europejską, państwami członkowskimi, „Uniwersytetami Europejskimi” i grupą ad hoc ekspertów z państw członkowskich i innymi stosownymi interesariuszami, po to by monitorować postępy, omawiać i analizować istniejące bariery we współpracy, opracowywać rozwiązania i wprowadzać je w życie.

50.

Zachęcały instytucje szkolnictwa wyższego do poddawania się ciągłej transformacji, po to by jak najlepiej spożytkować swoją misję obejmującą edukację, badania, innowacje i usługi dla społeczeństwa w europejskim obszarze edukacji i europejskiej przestrzeni badawczej w pełnej synergii z europejskim obszarem szkolnictwa wyższego.

51.

Wspierały trwałą współpracę między instytucjami szkolnictwa wyższego na szczeblu europejskim, która realizuje cele europejskiego obszaru edukacji, europejskiej przestrzeni badawczej i europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego, wzmacnia konkurencyjność „Uniwersytetów Europejskich” w kontekście międzynarodowym oraz w światowym wyścigu o przyciąganie i zatrzymywanie talentów oraz umożliwia „Uniwersytetom Europejskim” nawiązywanie łączności z ekosystemami lokalnymi i regionalnymi.

52.

Wspierały i zachęcały „Uniwersytety Europejskie” do zwiększania zaangażowania studentów i pracowników w sojusze, co ma zasadnicze znaczenie dla powodzenia, rozwoju i realizacji inicjatywy, mianowicie poprzez włączanie ich w stosowne struktury zarządzania.

53.

W kontekście europejskiego obszaru edukacji i z pełnym poszanowaniem krajowych i regionalnych systemów szkolnictwa wyższego opracowywały jasne propozycje, począwszy od 2022 r., wspólnie ze stosownymi krajowymi i regionalnymi organami szkolnictwa wyższego, instytucjami szkolnictwa wyższego i interesariuszami, by pomóc w razie potrzeby w usuwaniu barier we współpracy na szczeblu europejskim, poprzez zbadanie np. potrzeby i wykonalności w ramach sojuszy „Uniwersytetów Europejskich” wspólnych europejskich tytułów i stopni i poprzez promowanie dalszej europejskiej współpracy w sprawie zapewniania jakości i automatycznego wzajemnego uznawania w szkolnictwie wyższym.

ZWRACA SIĘ DO KOMISJI, BY ZGODNIE ZE SWOIMI KOMPETENCJAMI I Z PEŁNYM POSZANOWANIEM ZASADY POMOCNICZOŚCI:

54.

Do końca 2021 r. poinformowała o głównych wynikach śródokresowego przeglądu pierwszych sojuszy, tak by można było dalej rozwijać „Uniwersytety Europejskie” i ich pełny i ambitny potencjał.

55.

Wspierała rozwijanie „Uniwersytetów Europejskich” jako środowiska testującego interoperacyjność i promującego współpracę między państwami członkowskimi w zakresie europejskich praktyk rozwoju kariery badawczej, dydaktycznej i pracowniczej, w tym wykonalność stopniowego podejścia do wspólnych systemów rekrutacji sprzyjających skutecznej cyrkulacji talentów i swobodnemu przepływowi wiedzy w Europie, starając się zwiększyć atrakcyjność europejskich karier akademickich i badawczych z uwzględnieniem zasady pomocniczości i autonomii instytucji szkolnictwa wyższego oraz z poszanowaniem różnic w krajowych i regionalnych systemach rynku pracy.

56.

Przygotowała wytyczne w sprawie tego, jak unijne programy, fundusze i instrumenty finansowe mogłyby – zgodnie ze swoimi celami – uzupełnić wsparcie dla „Uniwersytetów Europejskich” i innego rodzaju sojuszy między instytucjami szkolnictwa wyższego – w uproszczony i sprawniejszy sposób, z należytym budżetem i przez konkretny dłuższy okres, sprzyjając zarazem odnośnym synergiom.

57.

Podtrzymywała udane oddolne, inkluzywne, oparte na doskonałości i zrównoważone geograficznie podejścia w ramach programu Erasmus+ na lata 2021–2027, przy wsparciu z programu „Horyzont Europa”, dając wszystkim rodzajom instytucji szkolnictwa wyższego, w tym współpracy transgranicznej oraz innym wspólnym inicjatywom międzynarodowym, możliwość tworzenia ambitnych „Uniwersytetów Europejskich”, testując różne modele współpracy i zachowując otwartość tematyczną.

58.

Zachęcała „Uniwersytety Europejskie” do jak najlepszego wykorzystania polityk i inicjatyw je wspierających w cel zyskania na innowacyjności i przedsiębiorczości, tak jak HEInnovate i InvestEU, i promowała współpracę z programem „Horyzont Europa”, po to by zapewnić synergię i uniknąć powielania działań.

59.

Wspierała aktywne programy wymiany między środowiskiem akademickim a przemysłem, gdyż bezpośredni kontakt między nimi przyniósłby wartość dodaną i lepiej odpowiadałyby na potrzeby rynku pracy.

60.

Rozważyła użycie istniejących platform internetowych do promowania i wspierania „Uniwersytetów Europejskich” oraz do wymiany sprawdzonych rozwiązań i doświadczeń.

61.

Kontynuowała ścisłą współpracę z państwami członkowskimi i regularnie informowała Radę o postępach inicjatywy w procesie współtworzenia i w dalszym rozwijaniu „Uniwersytetów Europejskich”, mianowicie za pośrednictwem komitetu programu Erasmus+ i komitetu programu „Horyzont Europa”, w tym w składzie zajmującym się poszerzaniem uczestnictwa i wzmacnianiem europejskiej przestrzeni badawczej, oraz za pośrednictwem grupy ekspertów ad hoc i Forum Europejskiej Przestrzeni Badawczej na rzecz Transformacji.

(1) Jak podkreślono w rezolucji Rady pt. „Kształcenie i szkolenie a europejski semestr: zapewnienie rzeczowych debat na temat reform i inwestycji”, dostępnej pod adresem: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=uriserv%3AOJ.C_.2020.064.01.0001.01.POL&toc=OJ%3AC%3A2020%3A064%3ATOC

(2) Jak podkreślono w oświadczeniu o wolności akademickiej załączonym do komunikatu z Rzymu, przyjętego w dniu 19 listopada 2020 r. podczas ministerialnej konferencji europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego, oraz w deklaracji z Bonn z dnia 20 października 2020 r.

(3) Otwarta nauka to zmiana systemowa umożliwiająca lepszą naukę dzięki otwartym i opartym na współpracy sposobom tworzenia wiedzy i danych oraz dzielenia się nimi na jak najwcześniejszym etapie procesu badawczego i przewidująca informowanie o wynikach i dzielenie się nimi https://ec.europa.eu/info/sites/info/files/research_and_innovation/knowledge_publications_tools_and_data/documents/ec_rtd_factsheet-open-science_2019.pdf

Otwarta edukacja to sposób prowadzenia edukacji, często z użyciem technologii cyfrowych. Ma ona poszerzać dostęp i uczestnictwo wszystkich poprzez usuwanie barier i czynienie uczenia się dostępnym, efektywnym i użytecznym dla wszystkich. Oferuje wiele sposobów nauczania i uczenia się, budowania wiedzy i dzielenia się nią. Zapewnia również różnorodne ścieżki dostępu do edukacji formalnej i nieformalnej i łączy je obie (Opening up Education: A Support Framework for Higher Education Institutions, 2016).

Pojęcie otwartych danych ogólnie odnosi się do danych w otwartym formacie, które mogą być swobodnie wykorzystywane, ponownie wykorzystywane i udostępniane przez wszystkich do dowolnego celu. (Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego).

(4) Badanie inicjatywy „Uniwersytety Europejskie” na temat skutków COVID-19 dla „Uniwersytetów Europejskich”. Dostępne pod adresem: https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/resources/documents/coronavirus-european-universities-initiative-impact-survey-results_pl

(5) Koncepcja rozumiana jako połączenie czterech podstawowych dziedzin: edukacji, badań, innowacji i usług dla społeczeństwa – komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie utworzenia europejskiego obszaru edukacji do 2025 r.

https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/HTML/?uri=CELEX:52020DC0625&rid=4

(6) STEAM: nauki przyrodnicze, technologia, inżynieria, sztuka i matematyka.

Podejście STEAM do uczenia się i nauczania łączy STEM z innymi dziedzinami studiów. Promuje umiejętności przekrojowe, takie jak umiejętności cyfrowe, myślenie krytyczne, rozwiązywanie problemów, umiejętności zarządcze i przedsiębiorcze, oraz współpracę z partnerami nieakademickimi i odpowiada na wyzwania gospodarcze, środowiskowe, polityczne i społeczne. STEAM zachęca do łączenia wiedzy potrzebnej w realnym świecie i naturalnej ciekawości. Definicja powstała w ramach wzajemnego uczenia się w zakresie edukacji STEAM, Wiedeń, marzec 2020 (https://ec.europa.eu/education/sites/default/files/document-library-docs/et-2020-newsletter-may-2020.pdf).

(zob. też dokument roboczy służb Komisji COM(2020) 625, s. 20).

(7) Kombinacja mobilności fizycznej z komponentem wirtualnym, ułatwiająca wspólne uczenie się / pracę zespołową odbywające się online. Komisja Europejska. Przewodnik po programie Erasmus+ (wersja 1 z 25.3.2021 r.), dostępny pod adresem: https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/resources/programme-guide_pl

(8) Mobilność wirtualna to zbiór działań wspieranych technologiami informacyjno-komunikacyjnymi, w tym e-uczeniem się, umożliwiających lub ułatwiających zdobywanie międzynarodowych wspólnych doświadczeń w kontekście nauczania, szkolenia lub uczenia się. Komisja Europejska. Przewodnik po programie Erasmus+ (wersja 1 z 25.3.2021 r.), dostępny pod adresem: https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/resources/programme-guide_pl

(9) Tzn. europejskie normy i wytyczne zapewniania jakości.

(10) Mikrokwalifikacje to dowód efektów uczenia się, które osoba ucząca się nabyła w wyniku krótkiego uczenia się. (Wstępna definicja ze sprawozdania końcowego grupy konsultacyjnej ad hoc z udziałem ekspertów ds. szkolnictwa wyższego: Europejskie podejście do mikrokwalifikacji – wyniki prac grupy konsultacyjnej ds. szkolnictwa wyższego i mikroreferencji https://ec.europa.eu/education/sites/default/files/document-library-docs/european-approach-micro-credentials-higher-education-consultation-group-output-final-report.pdf).

(11) 2005/251/EC.

(12) Zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 26 listopada 2018 r. w sprawie propagowania automatycznego wzajemnego uznawania kwalifikacji uzyskanych w ramach kształcenia i szkolenia na poziomie wyższym i średnim II stopnia oraz efektów uczenia się osiągniętych w okresach nauki za granicą (Dz.U. C 444 z 10.12.2018, s. 1) i zgodnie z zasadami konwencji lizbońskiej o uznawaniu kwalifikacji.

(13) Oświadczenie o wolności akademickiej załączone do komunikatu z Rzymu, przyjętego w dniu 19 listopada 2020 r. podczas ministerialnej konferencji europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego, oraz deklaracja z Bonn z dnia 20 października 2020 r.

(14) Komisja Europejska. (2020). Przewodnik po programie Erasmus+. Wersja 3 (2020): 25.8.2020, s.132, dostępny pod adresem: https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/sites/default/files/erasmus_programme_guide_2020_v3_pl.pdf.

(15) Państwa członkowskie, Komisja Europejska (DG EAC i DG RTD).

ZAŁĄCZNIK

Tło polityczne

Konkluzje Rady w sprawie odnowionego programu UE dla szkolnictwa wyższego (20 listopada 2017 r.)

Konkluzje Rady Europejskiej (14 grudnia 2017 r.)

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie Planu działania w dziedzinie edukacji cyfrowej (17 stycznia 2018 r.)

Konkluzje Rady w sprawie kroków ku urzeczywistnieniu wizji europejskiego obszaru edukacji (22 maja 2018 r.)

Konkluzje Rady Europejskiej (28 czerwca 2018 r.)

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Skoordynowany plan w sprawie sztucznej inteligencji” (7 grudnia 2018 r.)

Konkluzje Rady pt. „Z myślą o sprawieniu, by do roku 2030 Unia stała się jeszcze bardziej zrównoważona” (9 kwietnia 2019 r.)

Konkluzje Rady w sprawie przyszłości wysoce ucyfrowionej Europy po roku 2020: „Stymulowanie cyfrowej i gospodarczej konkurencyjności i spójności cyfrowej w całej Unii” (7 czerwca 2019 r.)

10.

Rada Europejska: nowy program strategiczny na lata 2019–2024 (20 czerwca 2019 r.)

11.

Konkluzje Rady w sprawie kluczowej roli polityk uczenia się przez całe życie we wzmacnianiu społeczeństw z myślą o technologicznej i ekologicznej transformacji wspierającej trwały i włączający wzrost (8 listopada 2019 r.)

12.

Rezolucja Rady w sprawie dalszego rozwijania europejskiego obszaru edukacji w celu wsparcia zorientowanych na przyszłość systemów kształcenia i szkolenia (8 listopada 2019 r.)

13.

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Europejski Zielony Ład” (11 grudnia 2019 r.)

14.

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Silna Europa socjalna na rzecz sprawiedliwej transformacji” (14 stycznia 2020 r.)

15.

Rezolucja Rady pt. „Kształcenie i szkolenie a europejski semestr: zapewnienie rzeczowych debat na temat reform i inwestycji” (27 lutego 2020 r.)

16.

Konkluzje Rady w sprawie przeciwdziałania kryzysowi wywołanemu przez COVID-19 w kształceniu i szkoleniu (16 czerwca 2020 r.)

17.

18.

19.

20.

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Nowa europejska przestrzeń badawcza na rzecz badań naukowych i innowacji” (1 października 2020 r.)

21.

Komunikat z Rzymu przyjęty na konferencji ministerialnej europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego (19 listopada 2020 r.)

22.

Konkluzje Rady w sprawie edukacji cyfrowej w europejskich społeczeństwach opartych na wiedzy (24 listopada 2020 r.)

23.

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Plan działania na rzecz integracji i włączenia społecznego na lata 2021–2027” (24 listopada 2020 r.)

24.

Konkluzje Rady w sprawie nowej europejskiej przestrzeni badawczej (1 grudnia 2020 r.)

25.

26.

Konkluzje Rady w sprawie pogłębienia europejskiej przestrzeni badawczej: zapewnienie naukowcom atrakcyjnych i trwałych ścieżek kariery i warunków pracy oraz urzeczywistnienie cyrkulacji talentów (28 maja 2021 r.)

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 221

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 64 10 czerwca 2021

Spis treści		Strona
	I Rezolucje, zalecenia i Opinie
	OPINIE
	Komisja Europejska
2021/C 221/01	Opinia Komisji z dnia 3 czerwca 2021 r. dotycząca planu trwałego składowania odpadów promieniotwórczych powstałych w elektrowni Sizewell C (dwa reaktory EPR) położonej w hrabstwie Suffolk w Zjednoczonym Królestwie	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2021/C 221/05	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.9971 — P27 NPP/Bankgirot) ( 1 )	26
2021/C 221/06	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.10328 – CDPQ/ATI/ATI European Communications Infrastructure Business) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	28

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,2195
JPY	Jen	133,38
DKK	Korona duńska	7,4366
GBP	Funt szterling	0,86053
SEK	Korona szwedzka	10,0595
CHF	Frank szwajcarski	1,0913
ISK	Korona islandzka	146,90
NOK	Korona norweska	10,0518
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,377
HUF	Forint węgierski	347,19
PLN	Złoty polski	4,4560
RON	Lej rumuński	4,9248
TRY	Lir turecki	10,4651
AUD	Dolar australijski	1,5731
CAD	Dolar kanadyjski	1,4729
HKD	Dolar Hongkongu	9,4615
NZD	Dolar nowozelandzki	1,6925
SGD	Dolar singapurski	1,6133
KRW	Won	1 359,90
ZAR	Rand	16,5303
CNY	Yuan renminbi	7,7879
HRK	Kuna chorwacka	7,5025
IDR	Rupia indonezyjska	17 375,74
MYR	Ringgit malezyjski	5,0213
PHP	Peso filipińskie	58,241
RUB	Rubel rosyjski	87,9491
THB	Bat tajlandzki	38,000
BRL	Real	6,1345
MXN	Peso meksykańskie	23,9390
INR	Rupia indyjska	88,9600

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2021/C 221/02	Konkluzje Rady pt. Sprawiedliwość i włączenie w kształceniu i szkoleniu jako czynniki sprzyjające osiąganiu sukcesu edukacyjnego przez wszystkich	3
2021/C 221/03	Konkluzje Rady w sprawie inicjatywy Uniwersytety Europejskie – łączenie szkolnictwa wyższego, badań, innowacji i społeczeństwa: ku nowemu wymiarowi europejskiego szkolnictwa wyższego	14
	Komisja Europejska
2021/C 221/04	Kursy walutowe euro — 9 czerwca 2021 r.	25


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG.