—

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej (TUE), w szczególności motyw drugi oraz czwarty do siódmego jego preambuły, a także jego art. 2, art. 3 ust. 3 akapit drugi i art. 6,

—

uwzględniając art. 10 i 19 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

—

uwzględniając Kartę Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

—

uwzględniając dyrektywę Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającą w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne (1),

—

uwzględniając dyrektywę Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającą ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (2),

—

uwzględniając decyzję ramową Rady 2008/913/WSiSW z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwalczania pewnych form i przejawów rasizmu i ksenofobii za pomocą środków prawnokarnych (3),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw oraz zastępującą decyzję ramową Rady 2001/220/WSiSW (4),

—

uwzględniając drugie Badanie Unii Europejskiej na temat mniejszości i dyskryminacji (EU-MIDIS II) opublikowane w grudniu 2017 r. przez Agencję Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA) oraz sprawozdanie FRA na temat dyskryminacji rasowej i przemocy na tle rasowym, których doświadczają osoby pochodzenia afrykańskiego i czarnoskórzy Europejczycy w UE (5),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 1 marca 2018 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw podstawowych w Unii Europejskiej w 2016 r. (6),

—

uwzględniając utworzenie w czerwcu 2016 r. Unijnej Grupy Wysokiego Szczebla ds. Zwalczania Rasizmu, Ksenofobii i Innych Form Nietolerancji,

—

uwzględniając kodeks postępowania dotyczący zwalczania nielegalnego nawoływania do nienawiści w internecie, uzgodniony 31 maja 2016 r. przez Komisję oraz wiodące przedsiębiorstwa z branży IT, a także inne platformy i firmy zarządzające mediami społecznościowymi,

—

uwzględniając zalecenie ogólne Komitetu ONZ ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet nr 34 z 3 października 2011 r. w sprawie dyskryminacji rasowej osób pochodzenia afrykańskiego,

—

uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 68/237 z 23 grudnia 2013 r., w której ogłoszono dekadę 2015–2024 Międzynarodową Dekadą Osób Pochodzenia Afrykańskiego,

—

uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 69/16 z 18 listopada 2014 r. zawierającą program działań służących realizacji programu Międzynarodowej Dekady Osób Pochodzenia Afrykańskiego,

—

uwzględniając deklarację durbańską i program działań Światowej Konferencji przeciwko Rasizmowi z 2001 r., w których przyznano, że osoby pochodzenia afrykańskiego od wieków doświadczają rasizmu, dyskryminacji i niesprawiedliwości,

—

uwzględniając ogólne zalecenia polityczne Europejskiej Komisji przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI),

—

uwzględniając zalecenie Komitetu Ministrów Rady Europy z 19 września 2001 r. w sprawie europejskiego kodeksu etyki policyjnej (7),

—

uwzględniając komentarz Wysokiego Komisarza Rady Europy ds. Praw Człowieka z 25 lipca 2017 r., zatytułowany: „Afrophobia: Europe should confront this legacy of colonialism and the slave trade” [Afrofobia: Europa powinna zmierzyć się ze spuścizną kolonializmu i handlu niewolnikami],

—

uwzględniając Protokół nr 12 w sprawie niedyskryminacji do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,

—

uwzględniając skierowane do Komisji pytanie dotyczące praw podstawowych osób pochodzenia afrykańskiego i czarnoskórych Europejczyków w Europie (O-000022/2019 – B8-0016/2019),

—

uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że termin „osoby pochodzenia afrykańskiego” może być stosowany wymiennie z terminami „Afroeuropejczycy”, „Afrykańscy Europejczycy”, „czarnoskórzy Europejczycy”, „Afrokaraibowie” lub „czarnoskórzy Karaibowie” i odnosi się do osób pochodzenia afrykańskiego urodzonych lub mieszkających w Europie lub będących obywatelami europejskimi;

B.

mając na uwadze, że terminy „afrofobia” i „rasizm wobec osób czarnoskórych” odnoszą się do konkretnej formy rasizmu (w tym wszelkich aktów przemocy lub dyskryminacji) wynikającego z historycznych nadużyć i negatywnych stereotypów, i prowadzącego do wykluczenia i dehumanizacji osób pochodzenia afrykańskiego; mając na uwadze korelację tego zjawiska z historycznie represyjnymi strukturami kolonialnymi i transatlantyckim handlem niewolnikami, uznaną przez Wysokiego Komisarza Rady Europy ds. Praw Człowieka;

C.

mając na uwadze, że według szacunków w Europie mieszka około 15 mln osób pochodzenia afrykańskiego (8), należy jednak zauważyć, że dane na temat równości w państwach członkowskich UE nie są gromadzone systematycznie i nie bazują na samookreśleniu danej osoby, a ponadto często nie uwzględniają potomków migrantów ani migrantów w co najmniej trzecim pokoleniu;

D.

mając na uwadze, że FRA wykazała, iż mniejszości pochodzące z Afryki Subsaharyjskiej są w Europie szczególnie narażone na rasizm i dyskryminację we wszystkich sferach życia (9);

E.

mając na uwadze, że według drugiego Badania Unii Europejskiej na temat mniejszości i dyskryminacji przeprowadzonego niedawno przez FRA (10) młodzi respondenci pochodzenia afrykańskiego, w wieku od 16 do 24 lat, w okresie 12 miesięcy przed badaniem częściej niż starsi doświadczali napastowania motywowanego nienawiścią (32 %), a napastowanie w internecie najczęściej dotyka młodych respondentów – jego częstotliwość maleje z wiekiem;

F.

mając na uwadze, że historia niesprawiedliwości wobec Afrykańczyków i osób pochodzenia afrykańskiego – w tym historia niewolnictwa, robót przymusowych, apartheidu, rzezi i ludobójstw popełnionych w związku z kolonializmem europejskim i transatlantyckim handlem niewolnikami – przeważnie nadal nie została uznana ani rozliczona na szczeblu instytucjonalnym w państwach członkowskich;

G.

mając na uwadze, że dyskryminujące wyobrażenia utrzymujące się w niektórych tradycjach w całej Europie, w tym stosowanie makijażu typu „blackface” w przedstawieniach osób czarnoskórych, podtrzymują głęboko zakorzenione stereotypy dotyczące osób pochodzenia afrykańskiego, co może potęgować dyskryminację;

H.

mając na uwadze, że należy przyjmować z zadowoleniem i wspierać ważną pracę krajowych organów ds. równości oraz europejskiej sieci krajowych organów ds. równości (Equinet);

I.

mając na uwadze, że w corocznym sprawozdaniu Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka (ODHIR) OBWE na temat przestępstw z nienawiści (11) wskazano, że osoby pochodzenia afrykańskiego często padają ofiarą przemocy na tle rasowym, lecz w wielu państwach brakuje pomocy prawnej i wsparcia finansowego dla ofiar, gdy wracają do zdrowia po brutalnych atakach;

J.

mając na uwadze, że na rządach spoczywa główna odpowiedzialność za praworządność i prawa podstawowe obywateli, a zatem także za monitorowanie przemocy, w tym przemocy wynikającej z afrofobii, a także za zapobieganie tej przemocy i ściganie sprawców;

K.

mając na uwadze, że dostępnych jest niewiele danych na temat dyskryminacji rasowej w systemie edukacji; mając jednak na uwadze, że dowody wskazują, iż dzieci pochodzenia afrykańskiego dostają w państwach członkowskich gorsze oceny w szkole niż ich biali koledzy i znacznie częściej przedwcześnie kończą naukę (12);

L.

mając na uwadze, że dorośli i dzieci pochodzenia afrykańskiego są bardziej podatni na zagrożenia w aresztach policyjnych, gdzie odnotowano wiele przypadków przemocy i ofiar śmiertelnych; mając na uwadze rutynowe profilowanie rasowe, dyskryminacyjne praktyki zatrzymywania i przeszukiwania oraz inwigilację w kontekście nadużywania władzy w egzekwowaniu prawa, zapobieganiu przestępczości, zwalczaniu terroryzmu lub kontroli imigracji;

M.

mając na uwadze, że istnieją środki odwoławcze na wypadek dyskryminacji, ale potrzebna jest zdecydowana i ukierunkowana polityka, by zmierzyć się z rasizmem strukturalnym, którego doświadczają w Europie osoby pochodzenia afrykańskiego, w tym w zatrudnieniu, edukacji, opiece zdrowotnej, sądach karnych, a także w odniesieniu do udziału w życiu politycznym oraz do wpływu polityki i praktyk dotyczących migracji i azylu;

N.

mając na uwadze, że osoby pochodzenia afrykańskiego w Europie doświadczają dyskryminacji na rynku mieszkaniowym, a także segregacji przestrzennej polegającej na wypychaniu ich do dzielnic zamieszkałych przez osoby mało zarabiające, gdzie mieszkania są złe jakościowo i przeludnione;

O.

mając na uwadze, że na przestrzeni dziejów osoby pochodzenia afrykańskiego miały znaczny wkład w budowanie społeczeństwa europejskiego, a dziś wiele z nich spotyka się z dyskryminacją na rynku pracy;

P.

mając na uwadze nieproporcjonalnie duży odsetek osób pochodzenia afrykańskiego wśród mniej zarabiających warstw społeczeństwa europejskiego;

Q.

mając na uwadze, że osoby pochodzenia afrykańskiego są w Unii Europejskiej zdecydowanie niedoreprezentowane w instytucjach politycznych i prawodawczych, zarówno na szczeblu europejskim i krajowym, jak i lokalnym;

R.

mając na uwadze, że politycy pochodzenia afrykańskiego wciąż spotykają się z haniebnymi atakami w sferze publicznej na szczeblu krajowym i europejskim;

S.

mając na uwadze, że rasizm i dyskryminacja, których doświadczają osoby pochodzenia afrykańskiego, mają charakter strukturalny i często przenikają się z innymi formami dyskryminacji i opresji ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub inne, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek czy orientację seksualną;

T.

mając na uwadze, że bezpośrednim celem rosnącej liczby ataków wynikających z afrofobii w Europie są w ostatnim czasie obywatele państw trzecich, zwłaszcza uchodźcy i migranci;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

—

uwzględniając art. 4 i 13 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),

—

uwzględniając art. 107, 108, 113, 115 i 116 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

—

uwzględniając swoją decyzję z 1 marca 2018 r. w sprawie powołania Komisji Specjalnej ds. Przestępstw Finansowych, Uchylania się od Opodatkowania i Unikania Opodatkowania (TAX3) i określającą jej kompetencje, skład liczbowy i długość kadencji (1),

—

uwzględniając rezolucję komisji TAXE z 25 listopada 2015 r. (2) oraz rezolucję komisji TAX2 z 6 lipca 2016 r. (3) w sprawie interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 grudnia 2015 r. z zaleceniami dla Komisji dotyczącymi wprowadzenia przejrzystości, koordynacji i konwergencji do polityki opodatkowania osób prawnych w Unii (4),

—

uwzględniając wyniki prac komisji śledczej ds. prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania, przekazane Radzie i Komisji 13 grudnia 2017 r. (5),

—

uwzględniając działania Komisji w następstwie wyżej wymienionych rezolucji Parlamentu (6),

—

uwzględniając liczne informacje ujawniane przez dziennikarzy śledczych, takie jak LuxLeaks, dokumenty panamskie, dokumenty z rajów podatkowych, a ostatnio afery cum-ex, a także przypadki prania pieniędzy, w które zamieszane były w szczególności banki w Danii, Estonii, Niemczech, na Łotwie, w Holandii i Zjednoczonym Królestwie,

—

uwzględniając swoją rezolucję z 29 listopada 2018 r. w sprawie afery cum-ex: przestępstwa finansowego i luk w obowiązujących ramach prawnych (7),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 19 kwietnia 2018 r. w sprawie ochrony dziennikarzy śledczych w Europie: przypadek słowackiego dziennikarza Jána Kuciaka i Martiny Kušnírovej (8),

—

uwzględniając badania przygotowane przez Biuro Analiz Parlamentu Europejskiego pt. „Citizenship by investment (CBI) and residency by investment (RBI) schemes in the EU: state of play, issues and impacts” [Programy przyznawania obywatelstwa w zamian za inwestycje (CBI) i prawa pobytu w zamian za inwestycje (RBI) w UE: stan rzeczy, problematyka i skutki], „Money laundering and tax evasion risks in free ports and customs warehouses” [Zagrożenie praniem pieniędzy i uchylaniem się od opodatkowania w wolnych portach i składach celnych] oraz „An overview of shell companies in the European Union” [Zarys problemu firm przykrywek w Unii Europejskiej] (9),

—

uwzględniając badanie pt. „VAT fraud: economic impact, challenges and policy issues” [Oszustwa związane z VAT: skutki gospodarcze, wyzwania i kwestie polityczne] (10), badanie pt. „Cryptocurrencies and blockchain – Legal context and implications for financial crime, money laundering and tax evasion” [Kryptowaluty i blockchain – kontekst prawny oraz związek z przestępczością finansową i uchylaniem się od opodatkowania] oraz badanie pt. „Impact of Digitalisation on International Tax Matters” [Wpływ cyfryzacji na międzynarodowe kwestie podatkowe] (11),

—

uwzględniając badania Komisji dotyczące wskaźników agresywnego planowania podatkowego (12),

—

uwzględniając materiał dowodowy zgromadzony przez komisję TAX3 podczas 34 wysłuchań z udziałem ekspertów, wymian opinii z komisarzami i ministrami oraz podczas wyjazdów do Waszyngtonu, Rygi, na wyspę Man, do Estonii i Danii,

—

uwzględniając zmodernizowane, solidniejsze ramy opodatkowania osób prawnych wprowadzone podczas bieżącej kadencji parlamentarnej, w szczególności dyrektywy w sprawie przeciwdziałania unikaniu opodatkowania (ATAD I (13) i ATAD II (14)) oraz przeglądy dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (DAC) (15),

—

uwzględniając wnioski Komisji oczekujące na przyjęcie, w szczególności w sprawie CC(C)TB (16), pakiet dotyczący opodatkowania gospodarki cyfrowej (17) i wniosek w sprawie publicznej sprawozdawczości według krajów (CBCR) (18), a także stanowisko Parlamentu w sprawie tych wniosków,

—

uwzględniając rezolucję Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich z 1 grudnia 1997 r. w sprawie Grupy ds. Kodeksu Postępowania (opodatkowanie działalności gospodarczej) oraz regularne sprawozdania przedkładane Radzie ECOFIN przez tę grupę,

—

uwzględniając unijny wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych przyjęty 5 grudnia 2017 r. i zmieniony na podstawie ustaleń poczynionych w toku bieżącego monitorowania zobowiązań państw trzecich,

—

uwzględniając komunikat Komisji z 21 marca 2018 r. w sprawie nowych wymagań przeciwko unikaniu opodatkowania w prawodawstwie UE regulującym w szczególności operacje finansowe i inwestycyjne (C(2018)1756),

—

uwzględniając trwającą modernizację ram prawnych VAT, w szczególności docelowy system VAT,

—

uwzględniając swoją rezolucję z 24 listopada 2016 r. pt. „W kierunku ostatecznego systemu VAT i zwalczania oszustw związanych z VAT” (19),

—

uwzględniając niedawno przyjęte nowe unijne ramy prawne przeciwdziałania praniu pieniędzy, w szczególności po przyjęciu czwartego (AMLD4) (20) i piątego (AMLD5) (21) przeglądu dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy,

—

uwzględniając postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego wszczęte przez Komisję przeciwko 28 państwom członkowskim, które nie dokonały należytej transpozycji dyrektywy AMLD4 do prawa krajowego,

—

uwzględniając plan działania Komisji z 2 lutego 2016 r. na rzecz skuteczniejszego zwalczania finansowania terroryzmu (COM(2016)0050) (22),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 12 września 2018 r. pt. „Wzmocnienie unijnych ram dotyczących nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami finansowymi oraz nadzoru nad tymi instytucjami w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy” (COM(2018)0645),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 marca 2019 r. w sprawie pilnej potrzeby stworzenia unijnej czarnej listy państw trzecich zgodnie z dyrektywą w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy (23);

—

uwzględniając zestawienie i analizę luk z 15 grudnia 2016 r. przygotowane przez platformę jednostek analityki finansowej Unii Europejskiej (platformę FIU UE), dotyczące uprawnień FIU UE oraz przeszkód w pozyskiwaniu i wymianie informacji, oraz dokument roboczy służb Komisji z 26 czerwca 2017 r. w sprawie usprawnienia współpracy między jednostkami analityki finansowej UE (SWD(2017)0275),

—

uwzględniając zalecenie Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego (EUNB) i Komisji z 11 lipca 2018 r. dla maltańskiej jednostki analityki finansowej (FIAU) na temat działań niezbędnych do zapewnienia zgodności z dyrektywą w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu,

—

uwzględniając pismo z 7 grudnia 2018 r. przesłane przez przewodniczącego komisji TAX3 do stałego przedstawiciela Malty przy UE Daniela Azzopardiego z prośbą o udzielenie wyjaśnień dotyczących przedsiębiorstwa 17 Black,

—

uwzględniając postępowania w sprawie pomocy państwa i decyzje Komisji (24),

—

uwzględniając wniosek z 23 kwietnia 2018 r. dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony osób zgłaszających przypadki naruszenia prawa Unii (COM(2018)0218),

—

uwzględniając projekt Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej;

—

uwzględniając deklarację polityczną określającą ramy przyszłych stosunków między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem;

—

uwzględniając rezultaty różnych szczytów G-7, G-8 i G-20 poświęconych międzynarodowym kwestiom podatkowym,

—

uwzględniając rezolucję w sprawie programu działań z Addis Abeby przyjętą 27 lipca 2015 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ,

—

uwzględniając sprawozdanie grupy wysokiego szczebla ds. nielegalnych przepływów finansowych z Afryki, przygotowane na wspólny wniosek ministerstw finansów, planowania i rozwoju gospodarczego podczas konferencji Komisji Unii Afrykańskiej / oenzetowskiej Komisji Gospodarczej ds. Afryki (ECA);

—

uwzględniając komunikat Komisji z 28 stycznia 2016 r. w sprawie strategii zewnętrznej na rzecz efektywnego opodatkowania (COM(2016)0024), w którym Komisja zaapelowała również do UE, aby „świeciła przykładem”,

—

uwzględniając swoje rezolucje z 8 lipca 2015 r. w sprawie unikania zobowiązań podatkowych i uchylania się od opodatkowania jako wyzwań dla zarządzania, ochrony socjalnej i rozwoju w krajach rozwijających się (25) oraz z 15 stycznia 2019 r. w sprawie równouprawnienia płci w kontekście polityki podatkowej w UE (26),

—

uwzględniając wynikający z art. 8 ust. 2 europejskiej konwencji praw człowieka (EKPC) obowiązek stałego przestrzegania przepisów o ochronie prywatności,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z 23 stycznia 2019 r. w sprawie programów obywatelstwa i ułatwień pobytowych dla inwestorów w Unii Europejskiej (COM(2019)0012),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 15 stycznia 2019 r. pt. „W kierunku skuteczniejszego i bardziej demokratycznego procesu podejmowania decyzji w dziedzinie polityki podatkowej UE” (COM(2019)0008),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z 18 października 2017 r. pt. „Partnerstwa UE na rzecz rozwoju i wyzwania związane z międzynarodowymi umowami podatkowymi”,

—

uwzględniając art. 52 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Specjalnej ds. Przestępstw Finansowych, Uchylania się od Opodatkowania i Unikania Opodatkowania (A8-0170/2019),

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

74.

75.

76.

77.

78.

79.

80.

81.

82.

83.

84.

85.

86.

87.

88.

89.

90.

91.

92.

93.

94.

95.

96.

97.

98.

99.

100.

101.

102.

103.

104.

105.

106.

107.

108.

109.

110.

111.

112.

113.

114.

115.

116.

117.

118.

119.

120.

121.

122.

123.

124.

125.

126.

127.

128.

129.

130.

131.

132.

133.

134.

135.

136.

137.

138.

139.

140.

141.

142.

143.

144.

145.

146.

147.

148.

149.

150.

151.

152.

153.

154.

155.

156.

157.

158.

159.

160.

161.

162.

163.

164.

165.

166.

167.

168.

169.

170.

171.

172.

173.

174.

175.

176.

177.

178.

179.

180.

181.

182.

183.

184.

185.

186.

187.

188.

189.

190.

191.

192.

193.

194.

195.

196.

197.

198.

199.

200.

201.

202.

203.

204.

205.

206.

207.

208.

209.

210.

211.

212.

213.

214.

215.

216.

217.

218.

219.

220.

221.

222.

223.

224.

225.

226.

227.

228.

229.

230.

231.

232.

233.

234.

235.

236.

237.

238.

239.

240.

241.

242.

243.

244.

245.

246.

247.

248.

249.

250.

251.

252.

253.

254.

255.

256.

257.

258.

259.

260.

261.

262.

263.

264.

265.

266.

267.

268.

269.

270.

271.

272.

273.

274.

275.

276.

277.

278.

279.

280.

281.

282.

283.

284.

285.

286.

287.

288.

289.

290.

291.

292.

293.

294.

295.

296.

297.

298.

299.

300.

301.

302.

303.

304.

305.

306.

307.

308.

309.

310.

311.

312.

313.

314.

315.

316.

317.

318.

319.

320.

321.

322.

323.

324.

325.

326.

327.

328.

329.

330.

331.

332.

333.

334.

335.

336.

337.

338.

339.

340.

341.

342.

343.

344.

345.

346.

347.

348.

349.

350.

351.

352.

353.

354.

355.

356.

357.

358.

359.

360.

361.

362.

363.

364.

365.

366.

367.

368.

369.

370.

371.

372.

373.

374.

375.

376.

377.

378.

379.

380.

381.

382.

383.

384.

385.

386.

387.

388.

389.

390.

391.

392.

393.

394.

395.

396.

397.

398.

399.

400.

401.

402.

403.

404.

405.

406.

407.

408.

409.

410.

411.

412.

413.

414.

415.

416.

417.

418.

419.

420.

9.4.

421.

422.

423.

424.

425.

426.

427.

428.

429.

430.