22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/2

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 30 stycznia 2020 r. w sprawach połączonych T-786/16 i T-224/18, PV / Komisja, wniesione w dniu 23 listopada 2020 r. przez PV

(Sprawa C-640/20 P)

(2021/C 98/03)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: PV (przedstawiciel: D. Birkenmaier, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku z dnia 30 stycznia 2020 r. w sprawach połączonych T-786/16 i T-224/18;

—	wydanie rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie oraz w sprawach połączonych T-786/16 i T-224/18, zgodnie z tym co przewiduje art. 170 regulaminu postępowania przed Trybunałem;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania w sprawie C-111/20P oraz wszystkimi innymi kosztami postępowania w sprawach T-786/16, T-224/18, T-224/18 R1 i T-224/18 R2.

Zarzuty i główne argumenty

1.	Zarzut pierwszy jest związany z błędną wykładnią art. 72 i 270 TFUE, art. 23 regulaminu pracowniczego urzędników oraz ze stwierdzeniem przez Sąd, że regulamin jest wyłącznym źródłem prawa do rozstrzygania sporów miedzy pracownikami a ich instytucją;

2.	Zarzut drugi jest związany z naruszeniem art. 4 TUE, art. 41 karty oraz art. 11a regulaminu pracowniczego;

3.	Zarzut trzeci dotyczy naruszenia ogólnej zasady prawa „fraus omnia corrompit” oraz art. 36 statutu Trybunału;

4.	Zarzut czwarty jest związany z nieuwzględnieniem art. 1, 3, 4, 31 i 41 karty oraz art. 1e i 12a regulaminu pracowniczego;

5.	Zarzut piąty dotyczy posługiwania się „fałszywymi merytorycznie wprowadzającymi w błąd twierdzeniami”, wypaczoną interpretacją art. 59 ust. 1 akapity 3 i 5 regulaminu pracowniczego oraz naruszenia decyzji wewnętrznej Komisji 92–2004 z dnia 6 lipca 2014 r.;

6.	Zarzut szósty jest związany z umyślnymi uchybieniami przy zastosowaniu zasady wyjątkowego niewykonania zobowiązania w stosunkach wzajemnych;

7.	Zarzut siódmy dotyczy naruszenia art. 41 karty, art. 25 regulaminu pracowniczego oraz umyślnego zatajenia związanego z defraudacją kwoty 21 593,64 EUR zaległych wynagrodzeń przez PMO;

8.	Zarzut ósmy dotyczy wypaczenia wskutek braku działania konsekwencji związanych z unieważnieniem pierwszego postępowania dyscyplinarnego CMS 13/087;

9.	Zarzut dziewiąty jest związany z naruszeniem art. 15 karty;

10.	Zarzut dziesiąty, wysunięty tytułem ewentualnym, jest związany z naruszeniem zakazu orzekania „ultra petita”.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/3

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Veszprémi Törvényszék (Węgry) w dniu 30 listopada 2020 r. – ENERGOTT Fejlesztő és Vagyonkezelő Kft. / Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Sprawa C-643/20)

(2021/C 98/04)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Veszprémi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ENERGOTT Fejlesztő és Vagyonkezelő Kft.

Druga strona postępowania: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Pytania prejudycjalne

Czy art. 90 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zwanej dalej „dyrektywą VAT” (1), (przy uwzględnieniu w szczególności wyroku Enzo Di Maura [C-246/16] (2) i postanowienia Porr Építési Kft. [C-292/19] (3)), a także podstawowe zasady prawa Unii Europejskiej dotyczące skuteczności i równoważności, należy interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie nie mogą ustalić początku biegu terminu przedawnienia w odniesieniu do zwrotu VAT związanego z wierzytelnościami, które stały się ostatecznie nieściągalne, na dzień wcześniejszy niż dzień, w którym wierzytelność stanowiąca podstawę VAT podlegającego zwrotowi staje się nieściągalna?

Czy art. 90 ust. 1 i 2 oraz art. 273 dyrektywy VAT (przy uwzględnieniu w szczególności wyroku Enzo Di Maura [C-246/16] i postanowienia Porr Építési Kft. [C-292/19]), a także podstawowe zasady prawa Unii Europejskiej dotyczące skuteczności i równoważności, [obok] zasady neutralności podatkowej, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie praktyce państwa członkowskiego, zgodnie z którą w odniesieniu do zwrotu VAT związanego z wierzytelnością, która stała się ostatecznie nieściągalna, oczekuje się od podatnika, że poza zgłoszeniem tej wierzytelności w postępowaniu likwidacyjnym podejmie on inne działania w celu ściągnięcia należnej kwoty, co stanowi przesłankę dokonania zwrotu VAT?

Czy art. 90 ust. 1 i 2 oraz art. 273 dyrektywy VAT (przy uwzględnieniu w szczególności wyroku Enzo Di Maura [C-246/16] i postanowienia Porr Építési Kft. [C-292/19]), a także podstawowe zasady prawa Unii Europejskiej dotyczące skuteczności i równoważności, [obok] zasady neutralności podatkowej, należy interpretować w ten sposób, że [stoją one na przeszkodzie] praktyce państwa członkowskiego, zgodnie z którą w przypadku braku zapłaty przedsiębiorstwo świadczące usługę powinno niezwłocznie zaprzestać jej świadczenia, ponieważ jeżeli tego nie zrobi i w dalszym ciągu będzie świadczyć usługę, również nie może ono żądać zwrotu VAT związanego z wierzytelnościami, które stały się ostatecznie nieściągalne, nawet jeżeli wierzytelności te stały się nieściągalne w późniejszym okresie?

Czy art. 90 ust. 1 i 2 oraz art. 273 dyrektywy VAT i art. 15–17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (przy uwzględnieniu w szczególności wyroku Enzo Di Maura [C-246/16] i postanowienia Porr Építési Kft. [C-292/19]), a także podstawowe zasady prawa Unii Europejskiej dotyczące skuteczności i równoważności, [obok] zasady neutralności podatkowej, należy interpretować w ten sposób, że [przepisy i zasady te stoją na przeszkodzie] temu, aby po wydaniu postanowienia Porr Építési Kft. organy państwa członkowskiego odpowiedzialne za zapewnienie przestrzegania prawa ustanowiły bez żadnej podstawy prawnej przesłanki wskazane w pytaniach od drugiego do czwartego, przy czym ten zestaw przesłanek nie był oczywisty dla podatnika, zanim wierzytelności te stały się ostatecznie nieściągalne?

(1) Dz.U. 2006, L 347, s. 1.

(2) ECLI:EU:C:2017:887.

(3) ECLI:EU:C:2019:901.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/4

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Ráckevei Járásbíróság (Węgry) w dniu 8 grudnia 2020 r. – EP i in./ERSTE Bank Hungary Zrt.

(Sprawa C-670/20)

(2021/C 98/05)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Ráckevei Járásbíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: EP, TA, FV i TB

Strona pozwana: ERSTE Bank Hungary Zrt.

Pytania prejudycjalne

Czy, mając na względzie wykładnię art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (1) dokonaną w wyroku Andriciuc i in., C-186/16 (2), można uznać za prosty i wyraźny dotyczący ryzyka kursowego warunek umowny, który nie przewidując wyraźnie, że to dłużnik przejmuje wyłącznie i w całości wspomniane ryzyko, zawiera jedynie oświadczenie dłużnika, w którym wskazano, że ów dłużnik „ma pełną świadomość ewentualnego ryzyka transakcji, a w szczególności faktu, że wahania danej waluty obcej w odniesieniu do węgierskiego forinta mogą zarówno zwiększyć, jak i zmniejszyć ciężar zobowiązania do spłaty kredytu w węgierskich forintach[”]?

Czy ww. warunek umowny jest zgodny z wymogiem wskazanym w wyroku Andriciuc i in., C-186/16, zgodnie z którym to wymogiem konsument na podstawie takiego warunku powinien móc oszacować – potencjalnie istotne – konsekwencje ekonomiczne przejęcia ryzyka kursowego dla swoich zobowiązań finansowych, biorąc pod uwagę, że dokument zatytułowany [„]Informacje dotyczące ogólnego ryzyka finansowania w walucie obcej[”], który konsument podpisywał w momencie zawarcia umowy, w jednakowy sposób odnosi się do korzystnych i niekorzystnych skutków wahań kursu wymiany, sugerując tym samym– o czym także powiadomiła węgierska federacja bankowa – iż istnieje typowa tendencja do stabilności kursu walutowego, która oznacza, że owe korzystne i niekorzystne skutki równoważą się w dłuższej perspektywie?

Czy ww. warunek umowny jest zgodny z wymogiem wskazanym w wyroku Andriciuc i in., C-186/16, zgodnie z którym to wymogiem konsument na podstawie takiego warunku powinien móc oszacować – potencjalnie istotne – konsekwencje ekonomiczne przejęcia ryzyka kursowego dla swoich zobowiązań finansowych, jeżeli ani w umowie, ani w podpisanym w momencie zawarcia umowy dokumencie o informacjach na temat ryzyka kursowego nie wskazano w sposób wyraźny lub dorozumiany, że zwiększenie kwoty zobowiązania do zapłaty może być znaczące lub nawet może faktycznie osiągnąć jakikolwiek poziom?

Czy, mając na względzie wykładnię art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich dokonaną w wyroku Andriciuc i in., C-186/1, można uznać za prosty i wyraźny dotyczący ryzyka kursowego warunek umowny, w którym nie wskazano wyraźnie, iż konsument przejmuje wyłącznie i w całości ryzyko kursowe, jeżeli z warunków umowy nie wynika w sposób wyraźny, że zwiększenie kwoty zobowiązania do zapłaty może być znaczące lub nawet może faktycznie osiągnąć jakikolwiek poziom?

Czy oświadczenie dokonane w tym celu przez konsumenta, sformułowane w sposób ogólny, zawarte w warunku ogólnym jest samo w sobie wystarczające w celu ustalenia, że informacje na temat ryzyka kursowego spełniają wymóg wskazany w wyroku Andriciuc i in., C-186/16, w myśl którego to wymogu informacje te powinny umożliwić przeciętnemu konsumentowi, na ich podstawie, oszacować – potencjalnie istotne – konsekwencje ekonomiczne przeniesienia takiego ryzyka kursowego dla swoich zobowiązań finansowych, jeżeli żaden inny warunek umowy, ani [dokumentu o] informacjach nie stanowi argumentu na rzecz takiego wniosku?

Mając na względzie brzmienie wyroku Andriciuc i in., C-186/16, czy dokonana przez Kúria (sąd najwyższy) wykładnia, zgodnie z którą „fakt, że strona pozwana przekazała informacje dotyczące ryzyka kursowego, oznacza sam w sobie, iż strona powodowa powinna uwzględnić to ryzyko jako założenie realistyczne”, jest zgodna z art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich?

(1) Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. 1993, L 95, s. 29).

(2) Wyrok z dnia 20 września 2017 r., Andriciuc i in, C-186/16, EU:C:2017:703.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/5

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal judiciaire d’Auch (Francja) w dniu 9 grudnia 2020 r. – EP / Préfet du Gers, Institut National de la Statistique et des Études Économiques

(Sprawa C-673/20)

(2021/C 98/06)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal judiciaire d’Auch

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: EP

Strona przeciwna: Préfet du Gers, Institut National de la Statistique et des Études Économiques

Inny uczestnik postępowania: Maire de Thoux

Pytania prejudycjalne

Czy art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej i umowę o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że uchylają one obywatelstwo europejskie obywateli brytyjskich, którzy przed końcem okresu przejściowego skorzystali z prawa do swobodnego przemieszczania się i swobodnego osiedlania się na terytorium innego państwa członkowskiego, w szczególności obywateli brytyjskich zamieszkujących na terytorium innego państwa członkowskiego od ponad piętnastu lat i podlegających prawu brytyjskiemu zwanemu „15 year rule”, którzy zostali tym samym całkowicie pozbawieni prawa do głosowania?

W przypadku udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej, czy należy uznać, że art. 2, 3, 10,12 i 127 umowy o wystąpieniu i pkt 6 jej Preambuły w związku z art. 18, 20 i 21 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej umożliwiły tym obywatelom brytyjskim zachowanie, bez wyłączeń, praw do obywatelstwa europejskiego, które przysługiwało im przed wystąpieniem ich państwa z Unii Europejskiej?

W przypadku udzielenia na pytanie drugie odpowiedzi przeczącej, czy umowa o wystąpieniu jest częściowo nieważna w zakresie, w jakim narusza ona zasady ustanawiające tożsamość Unii Europejskiej, a w szczególności art. 18, 20 i 21 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jak również art. 39 i [40] Karty praw podstawowych Unii oraz czy umowa ta narusza zasady proporcjonalności w zakresie, w jakim nie zawiera postanowienia umożliwiającego im zachowanie tych praw bez wyłączeń?

W każdym razie, czy art. 127 ust. 1 lit. b) umowy o wystąpieniu jest częściowo nieważny w zakresie, w jakim narusza on art. 18, 20 i 21 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jak również art. 39 i 40 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz w zakresie, w jakim pozbawia on obywateli Unii, którzy skorzystali z prawa do swobodnego przemieszczania się i swobodnego osiedlania się w Zjednoczonym Królestwie czynnego i biernego prawa wyborczego w wyborach lokalnych w tym państwie oraz – jeżeli Sąd i Trybunał podzielą stanowisko francuskiej Conseil d’Etat, czy naruszenie to obejmuje obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy korzystali z prawa do swobodnego przemieszczania się i swobodnego osiedlania się na terytorium innego państwa członkowskiego od ponad piętnastu lat, podlegając prawu brytyjskiemu zwanemu „15 year rule”, oraz zostali tym samym całkowicie pozbawieni prawa do głosowania?.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/6

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 5 października 2020 r. w sprawie T-18/19, Brown / Komisja, wniesione w dniu 11 grudnia 2020 r. przez Colina Browna

(Sprawa C-675/20 P)

(2021/C 98/07)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Colin Brown (przedstawiciel: I. Van Damme, advocaat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska i Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku, w którym Sąd nie stwierdził nieważności zaskarżonej decyzji (1);

—

stwierdzenie, na podstawie dostępnych mu akt, nieważności zaskarżonej decyzji, nakazanie przywrócenia wnoszącemu odwołanie uprawnienia do dodatku zagranicznego i do zwrotu kosztów podróży ze skutkiem od dnia 1 grudnia 2017 r. oraz wypłaty na jego rzecz owych świadczeń wraz z odsetkami za okres od dnia 1 grudnia 2017 r. do dnia przywrócenia uprawnienia do nich; oraz

—	zasądzenie od Komisji kosztów poniesionych przez wnoszącego odwołanie w postępowaniu przed Trybunałem i przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy dotyczy tego, że Sąd dokonał nieprawidłowej wykładni art. 4 ust. 1 lit. a) załącznika VII do regulaminu pracowniczego urzędników w zakresie dopuszczenia lub wymagania pozbawienia urzędnika uprawnienia do dodatku zagranicznego ze względu na przyjęcie przez niego obywatelstwa państwa zatrudnienia, w braku zmiany przez urzędnika miejsca zatrudnienia.

Zarzut drugi dotyczy tego, że zastosowanie przez Sąd w wyroku i przez Komisję w zaskarżonej decyzji art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego urzędników do wnoszącego odwołanie wiąże się z nieuzasadnioną dyskryminacją.

(1) Decyzja Urzędu Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych z dnia 19 marca 2018 r. o odebraniu wnoszącemu odwołanie, ze skutkiem od dnia 1 grudnia 2017 r., uprawnienia do dodatku zagranicznego i do zwrotu kosztów podróży.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 22 grudnia 2020 r. – Avis Autovermietung Gesellschaft mbH / Verein für Konsumenteninformation

(Sprawa C-701/20)

(2021/C 98/08)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca rewizję: Avis Autovermietung Gesellschaft mbH

Druga strona postępowania rewizyjnego: Verein für Konsumenteninformation

Pytanie prejudycjalne

Czy przepisy rozdziału VIII, w szczególności art. 80 ust. 1 i 2 oraz art. 84 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (1) (zwanego dalej „RODO”) stoją na przeszkodzie uregulowaniom krajowym, które – poza uprawnieniami interwencyjnymi organów nadzorczych właściwych w zakresie monitorowania i wykonywania rozporządzenia oraz możliwościami ochrony osób, których dane dotyczą – przyznają z jednej strony konkurentom, a z drugiej strony uprawnionym na mocy prawa krajowego stowarzyszeniom, instytucjom i izbom prawo do występowania w drodze powództwa do sądu cywilnego z powodu naruszenia RODO niezależnie od naruszenia konkretnych praw poszczególnych osób, których dane dotyczą, i bez upoważnienia otrzymanego od osoby, której dane dotyczą, przeciwko sprawcy, z punktu widzenia zakazu stosowania nieuczciwych praktyk handlowych lub naruszenia przepisów o ochronie konsumentów, lub zakazu stosowania bezskutecznych ogólnych warunków handlowych?

(1) Dz.U. 2016, L 119, s. 1.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/7

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 15 października 2020 r. w sprawie T-307/18, Zhejiang Jiuli Hi-Tech Metals / Komisja, wniesione w dniu 28 grudnia 2020 r. przez Zhejiang Jiuli Hi-Tech Metals Co. Ltd

(Sprawa C-718/20 P)

(2021/C 98/09)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Zhejiang Jiuli Hi-Tech Metals Co. Ltd (przedstawiciele: K. Adamantopoulos, dikigoros, P. Billiet, advocaat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku w całości;

—	uwzględnienie żądań wysuniętych przez wnoszącą odwołanie w jej skardze do Sądu oraz stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/330 (1) w zakresie, w jakim dotyczy ono wnoszącej odwołanie, zgodnie z art. 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości;

—	obciążenie strony przeciwnej poniesionymi przez wnoszącą odwołanie kosztami postępowania odwoławczego oraz kosztami postępowania przed Sądem w sprawie T-307/18.

Tytułem żądania ewentualnego wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału Sprawiedliwości o:

—	przekazanie sprawy Sądowi w celu wydania przez niego orzeczenia w przedmiocie któregokolwiek z zarzutów wnoszącej odwołanie, jeśli uzasadnia to stan postępowania; oraz

—	postanowienie, iż rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Zgodnie z zarzutem pierwszym Sąd naruszył prawo poprzez stwierdzenie, że Komisja ujawniła wnoszącej odwołanie w niniejszej sprawie wszystkie najważniejsze ustalenia i fakty w odpowiednim czasie. Gdyby Komisja wywiązała się ze swych obowiązków ciążących na niej na podstawie art. 20 ust. 2 i 4 rozporządzenia (UE) 2016/1036 (2) (zwanego dalej „rozporządzeniem podstawowym”), wnosząca odwołanie przedstawiłaby Komisji użyteczne uwagi, a wynikające z nich ustalenia w przedmiocie dumpingu byłyby dla wnoszącej odwołanie korzystne. Sąd przeinaczył również okoliczności faktyczne poprzez stwierdzenie, że wartość normalna dla kategorii okładzinowych i wiertniczych SSSPT (przewodów rurowych i rur, bez szwu, ze stali nierdzewnej) wnoszącej odwołanie została ustalona poprzez odniesienie do numerów kontrolnych produktu zgłoszonych przez producenta indyjskiego.

Zgodnie z zarzutem drugim Sąd naruszył w zaskarżonym wyroku prawo poprzez stwierdzenie, że zgodność z prawem przyjętych na podstawie art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego aktów Unii nie może być przedmiotem kontroli w świetle protokołu o przystąpieniu Chińskiej Republiki Ludowej do WTO. Tytułem zarzutu ewentualnego wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył w zaskarżonym wyroku prawo poprzez brak uznania, że art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego stanowi wyjątek od art. 2 ust. 1–6 tego rozporządzenia, który może być stosowany w szczególności do przywozu z Chin do Unii wyłącznie na podstawie postanowień art. 15 akapit pierwszy lit. d) protokołu o przystąpieniu Chin do WTO i tak długo, jak postanowienia te pozostają w mocy. Wykorzystanie przez Komisję Indii jako państwa analogicznego w przypadku wnoszącej odwołanie było błędne zarówno na gruncie prawa Unii, jak i prawa WTO. Podejście to doprowadziło do ustalenia przez Komisję bardzo wysokiego marginesu dumpingu w odniesieniu do wnoszącej odwołanie, podczas gdy taki margines w ogóle by nie istniał, gdyby Komisja zamiast tego zastosowała wobec wnoszącej odwołanie przepisy art. 2 ust. 1–6 rozporządzenia podstawowego. Ponadto Sąd w ogóle nie zajął się kwestią niedokładnych informacji przekazanych Komisji przez producenta indyjskiego w pkt 154 zaskarżonego wyroku, a w konsekwencji w dalszych jego częściach, chociaż prawidłowo przedstawił ten argument wnoszącej odwołanie w pkt 150 zaskarżonego wyroku.

Zgodnie z zarzutem trzecim ustalenia Sądu są obarczone błędami w zakresie stosowania art. 2 ust. 10 i 11 oraz art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, które nakładają na instytucje Unii obowiązek zapewnienia w przypadku wnoszącej odwołanie obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową wnoszącej odwołanie.

Zgodnie z zarzutem czwartym ustalenia Sądu naruszają prawo i przeinaczają okoliczności faktyczne. Metoda przyjęta przez Komisję w celu określenia współczynników mających zastosowanie do wartości normalnej SSSPT typu „C” wnoszącej odwołanie, jak również w celu ustalenia wartości normalnej jej okładzinowych i wiertniczych SSSPT była błędna i nie zapewniła uzyskania obiektywnej wartości normalnej w odniesieniu do wnoszącej odwołanie, stosownie do art. 2 rozporządzenia podstawowego, co skutkowało uzyskaniem w odniesieniu do niej znacznie zawyżonych marginesów dumpingu. Te ustalenia Sądu całkowicie pomijają również orzecznictwo Organu Apelacyjnego WTO w sprawie EC Fasteners.

Zgodnie z zarzutem piątym Sąd naruszył prawo poprzez uwzględnienie w swych ustaleniach dotyczących wpływu podcięcia cenowego SSSPT wnoszącej odwołanie na Unię cen SSSPT wnoszącej odwołanie stosowanych w procedurach celnych uszlachetniania czynnego.

(1) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/330 z dnia 5 marca 2018 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych przewodów rurowych i rur, bez szwu, ze stali nierdzewnej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, w następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 (Dz.U. 2018, L 63, s. 15).

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 21).

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia (Włochy) w dniu 8 stycznia 2021 r. – Sea Watch e.V. / Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Capitaneria di Porto di Palermo

(Sprawa C-14/21)

(2021/C 98/10)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sea Watch e.V.

Strona pozwana: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Capitaneria di Porto di Palermo

Pytania prejudycjalne

Czy zakres stosowania dyrektywy 2009/16/WE (1) obejmuje statek zakwalifikowany jako towarowy przez instytucję klasyfikacyjną państwa bandery, który jednak prowadzi w praktyce wyłącznie działalność niekomercyjną, taką jak tak zwana działalność SAR [search and rescue, poszukiwawczo-ratownicza] (taka jak prowadzona przez [Sea Watch e.V.] i SW4 [statek Sea Watch 4] na podstawie jej statutu), a co za tym idzie, czy PSC [Port State Control, kontrola statków przez państwo portu] może być również prowadzana w odniesieniu do takiego statku?

W przypadku gdyby […] Trybunał uznał, że […] zakresem stosowania dyrektywy 2009/16/WE objęte są również statki [które nie prowadzą w praktyce działalności komercyjnej]: czy z interpretowaną w ten sposób dyrektywą sprzeczne jest uregulowanie takie jak uregulowanie krajowe przewidziane w art. 3 [dekretu ustawodawczego] nr 53/2011, transponujące art. 3 dyrektywy 2009/16/WE, które natomiast w sposób wyraźny określa w [art. 3 ust. 1 rzeczonego dekretu ustawodawczego] zakres stosowania PSC, ograniczając go tylko do statków używanych do celów komercyjnych, wykluczając nie tylko łodzie rekreacyjne, lecz również statki towarowe, które nie prowadzą w praktyce – a więc nie są wykorzystywane do – działalności komercyjnej?

Czy w końcu można natomiast zasadnie uznać, że w zakres stosowania dyrektywy w części, w której obejmuje również statki pasażerskie w wyniku zmian dokonanych w 2017 r., wchodzą statki towarowe, które regularnie wykonują tzw. działalność SAR na rzecz osób zagrożonych na morzu, wobec czego transport osób uratowanych na morzu ze względu na zagrożenie życia odpowiada transportowi pasażerów?

Czy fakt przetransportowania przez statek znacznie większej liczby osób niż liczba osób figurujących w certyfikacie sprzętu ratowniczego, chociaż było to wynikiem działalności SAR, lub w każdym razie posiadanie certyfikatu sprzętu ratowniczego dotyczącego znacznie mniejszej liczby osób niż te, które zostały rzeczywiście przetransportowane, może zgodnie z prawem być objęty czynnikiem nadrzędnym, o którym mowa w sekcji 2A części II załącznika I, lub czynnikiem nieprzewidzianych okoliczności, o którym mowa w sekcji 2B części II załącznika I, które przywołane są w art. 11 dyrektywy 2009/16/WE?

Czy przewidziane w art. 13 dyrektywy 2009/16/WE uprawnienie do przeprowadzania bardziej szczegółowych inspekcji PSC na statkach pływających pod banderą państw członkowskich może lub musi obejmować również uprawnienie do sprawdzenia, jaka działalność jest rzeczywiście wykonywana w praktyce przez statek, niezależnie od działalności, w odniesieniu do której państwo bandery i jego instytucja klasyfikacyjna wydały mu świadectwo klasy i odpowiednie świadectwa bezpieczeństwa, a w konsekwencji uprawnienie do kontroli posiadania przez wspomniany statek świadectw i spełniania ogólnie wymogów lub przepisów przewidzianych w uregulowaniach przyjętych na szczeblu międzynarodowym w zakresie bezpieczeństwa, zapobiegania zanieczyszczeniom oraz warunków życia i pracy na pokładzie, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej – czy uprawnienie to może być wykonywane również w odniesieniu do statku, który w praktyce systematycznie prowadzi tzw. działalność SAR?

Jak należy interpretować [art. 1] lit. b) konwencji SOLAS – która została wyraźnie przywołana w art. 2 dyrektywy 2009/16/WE i której w związku z tym należy zapewnić jednolitą wykładnię wspólnotową dla celów i w ramach PSC – w zakresie, w jakim stanowi, że „Umawiające się Rządy zobowiązują się wydać niezbędne ustawy, dekrety, rozporządzenia i inne przepisy oraz podjąć wszelkie środki, jakie okażą się konieczne w celu zapewnienia niniejszej konwencji zupełnej i całkowitej skuteczności, i to w taki sposób, aby mieć pewność, że pod względem bezpieczeństwa życia statek nadaje się do służby, do jakiej jest przeznaczony”; w szczególności, czy w odniesieniu do oceny zdolności statku do służby, do jakiej jest przeznaczony, którą państwa portu są zobowiązane zbadać poprzez inspekcje PSC, należy ograniczyć się do uwzględnienia jako wyłącznego parametru weryfikacji wymogów wynikających z klasyfikacji i posiadanych odpowiednich świadectw bezpieczeństwa, uzyskanych na podstawie zadeklarowanej abstrakcyjnie działalności, czy też można odnieść się również do służby, do jakiej dany statek jest wykorzystywany w praktyce?

Czy w konsekwencji, również ze względu na wspomniany parametr międzynarodowy, organy administracyjne państw portu są uprawnione do weryfikowania nie tylko zgodności sprzętu i wyposażenia pokładowego z wymogami przewidzianymi w świadectwach wydanych przez państwo bandery i wynikających z abstrakcyjnej klasyfikacji statku, lecz również są uprawnione do oceny zgodności świadectw oraz sprzętu i wyposażenia pokładowego, które statek posiada i w które jest wyposażony, w związku z konkretną wykonywaną działalnością, która różni się od działalności wskazanej w świadectwie klasyfikacji?

Te same rozważania należy przeprowadzić w odniesieniu do pkt 1.3.1 rezolucji IMO A.1138(31) – Procedures of Port State Control, 2019, przyjętej w dniu 4.12.2019 R., w części, w której stanowi, że „Under the provisions of the relevant conventions set out in section 1.2 above, the Administration (i.e. the Government of the flag State) is responsible for promulgating laws and regulations and for taking all other steps which may be necessary to give the relevant conventions full and complete effect so as to ensure that, from the point of view of safety of life and pollution prevention, a ship is fit for the service for which it is intended and seafarers are qualified and fit for their duties”.

Wreszcie w wypadku gdyby potwierdzono istnienie uprawnienia państwa portu do weryfikacji posiadania świadectw i spełniania wymogów i przepisów na podstawie działalności, do której dany statek jest przeznaczony w praktyce:

Czy państwo portu, które przeprowadziło inspekcję PSC, może wymagać posiadania świadectw i spełniania wymogów lub zaleceń w zakresie bezpieczeństwa i zapobiegania zanieczyszczeniu mórz, innych niż posiadane i spełnione przez statek, odnoszących się do prowadzonej w praktyce działalności, w szczególności w rozpatrywanym tu przypadku tzw. działalności SAR, aby uniknąć wydania zakazu wyjścia statku w morze?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie w pkt 1: czy posiadania świadectw oraz spełniania wymogów lub przepisów innych niż posiadane i spełnione przez statek, odnoszących się do prowadzonej w praktyce działalności, w szczególności w przypadku prowadzenia tzw. działalności SAR, można wymagać w celu uniknięcia wydania zakazu wyjścia statku w morze tylko wtedy, gdy istnieją jasne i wiarygodne międzynarodowe lub [unijne] ramy prawne w przedmiocie klasyfikacji tzw. działalności SAR i odpowiednich świadectw, wymogów i przepisów dotyczących bezpieczeństwa i zapobiegania zanieczyszczeniu mórz?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie w pkt 2: czy posiadania świadectw oraz spełniania wymogów lub przepisów innych niż posiadane i spełnione przez statek, odnoszących się do prowadzonej w praktyce działalności, w szczególności w przypadku prowadzenia tzw. działalności SAR, należy wymagać na podstawie przepisów krajowych państwa bandery lub państwa portu, i czy w tym celu konieczne jest uregulowanie rangi prawa pierwotnego, czy też odpowiednie jest również uregulowanie rangi prawa wtórnego bądź też tylko regulacja administracyjna o charakterze ogólnym?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie w pkt 3: czy obowiązkiem państwa portu jest wskazanie w ramach inspekcji PSC w sposób precyzyjny i konkretny, na podstawie jakiego uregulowania krajowego (ustalonego zgodnie z pkt 3) rangi ustawowej, wykonawczej lub wynikającego z aktu administracyjnego o charakterze ogólnym należy określić wymogi techniczne dotyczące bezpieczeństwa i zapobiegania zanieczyszczeniom morza, które powinien spełniać statek poddany inspekcji PSC w celu prowadzenia działalności SAR, i jakie dokładnie działania korygujące bądź naprawcze są wymagane właśnie w celu zapewnienia przestrzegania wspomnianego uregulowania?

Czy w przypadku braku uregulowania państwa portu lub państwa bandery o randze ustawowej, wykonawczej lub wynikającego z aktu administracyjnego o charakterze ogólnym administracja państwa portu może wskazać w konkretnym przypadku wymogi lub przepisy techniczne dotyczące bezpieczeństwa, zapobiegania zanieczyszczeniom morza oraz ochrony życia i pracy na pokładzie, które musi spełnić statek poddany inspekcji PSC w celu prowadzenia tzw. działalności SAR?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytania w pkt 4 i 5: czy można uznać, że tak zwana działalność SAR, w braku szczególnych wskazań ze strony państwa bandery w tym zakresie, została w międzyczasie dopuszczona, a zatem że nie można jej uniemożliwiać poprzez wydanie zakazu wyjścia w morze, jeżeli statek poddany inspekcji PSC spełnia wyżej wymienione wymogi lub przepisy innej kategorii (w szczególności statku towarowego), których istnienie państwo bandery potwierdziło również w konkretnym przypadku?

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (Dz.U. 2009, L 131, s. 57).

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/11

(Sprawa C-15/21)

(2021/C 98/11)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sea Watch e.V.

Strona pozwana: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Capitaneria di Porto di Porto Empedocle

Pytania prejudycjalne

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (Dz.U. 2009, L 131, s. 57).

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Frankfurt am Main (Niemcy) w dniu 13 stycznia 2021 r. – JW, HD, XS / LOT Polish Airlines

(Sprawa C-20/21)

(2021/C 98/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Frankfurt am Main

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca i wnosząca odwołanie: JW, HD, XS

Strona pozwana i druga strona postępowania odwoławczego: LOT Polish Airlines

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (1) należy interpretować w ten sposób, że w przypadku lotu, który charakteryzuje się potwierdzoną, pojedynczą rezerwacją na całą podróż i który jest podzielony na co najmniej dwa loty częściowe, miejscem wykonania w rozumieniu tego przepisu może być również miejsce przylotu pierwszego lotu częściowego, jeżeli przewóz na tych lotach częściowych jest wykonywany przez dwóch różnych przewoźników lotniczych, a powództwo o odszkodowanie wniesione na podstawie rozporządzenia (WE) nr 261/2004 (2) jest związane z opóźnieniem pierwszego lotu częściowego i jest skierowane przeciwko przewoźnikowi lotniczemu obsługującemu pierwszy lot częściowy?

(1) Dz.U. 2012, L 351, s. 1.

(2) Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. 2004, L 46, s. 1).

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 19 stycznia 2021 r. – Eurocostruzioni Srl / Regione Calabria

(Sprawa C-31/21)

(2021/C 98/13)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca skargę kasacyjną: Eurocostruzioni Srl

Druga strona postępowania: Regione Calabria

Pytania prejudycjalne

Czy rozporządzenie Komisji (WE) nr 1685/2000 (1) z dnia 28 lipca 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 w odniesieniu do warunków, jakie muszą spełniać wydatki na działania współfinansowane z funduszy strukturalnych, a w szczególności uregulowanie przewidziane w załączniku 1 do tego rozporządzenia w pkt 2 zatytułowanym „Dowody wydatków”, ppkt 2.1 nakazuje, aby dowody płatności końcowego beneficjenta były potwierdzone opłaconymi fakturami także w przypadku, gdy finansowanie zostało przyznane na rzecz beneficjenta w celu wzniesienia budynku z wykorzystaniem własnych materiałów, narzędzi oraz pracowników czy też w przypadku gdy nie jest to możliwe, dopuszczalne jest odstępstwo, inne od wyraźnie przewidzianego odstępstwa, w którym to wymaga się przedstawienia „dokument[ów] rachunkowy[ch] o równoważnej wartości dowodowej”?

2)	Jak należy prawidłowo interpretować wskazane wyrażenie „dokument[y] rachunkow[e] o równoważnej wartości dowodowej”?

Czy w szczególności, wskazane przepisy rozporządzenia stoją na przeszkodzie obowiązywaniu uregulowania krajowego i regionalnego oraz w rezultacie administracyjnych środków wykonawczych, które w przypadku gdy finansowanie zostało przyznane na rzecz beneficjenta w celu wzniesienie budynku z wykorzystaniem własnych materiałów, narzędzi oraz pracowników przewidują system kontroli wydatków będących przedmiotem finansowania ze strony organu administracji publicznej, który obejmuje:

a)	uprzednią kwantyfikację prac na podstawie regionalnego cennika robót publicznych oraz – w odniesieniu do pozycji nieprzewidzianych w tym instrumencie – na podstawie cen obowiązujących na rynku zgodnie z szacunkami projektanta technicznego,

późniejsze sprawozdanie wraz z przedstawieniem rozliczenia prac, na które składają się przedmiar robót i rejestr księgowy, prawidłowo podpisane na każdej stronie przez kierownika budowy oraz przedsiębiorstwo będące beneficjentem jak też weryfikację i potwierdzenie wykonanych prac, na podstawie jednostkowych cen, o których mowa powyżej w pkt a) ze strony komisji odbiorczej powołanej przez właściwe organy administracji regionalnej?

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiające przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (Dz.U. 1999, L 161, s. 1).

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wiesbaden (Niemcy) w dniu 20 stycznia 2021 r. – Hauptpersonalrat der Lehrerinnen und Lehrer beim Hessischen Kultusministerium

(Sprawa C-34/21)

(2021/C 98/14)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Wiesbaden

Strony w postępowaniu głównym

Wnioskodawca: Hauptpersonalrat der Lehrerinnen und Lehrer beim Hessischen Kultusministerium

Uczestnik postępowania: Der Minister des Hessischen Kultusministeriums

Pytania prejudycjalne

Czy wykładni art. 88 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/679 (1) należy dokonywać w ten sposób, że przepis prawa, aby stanowić bardziej szczegółowy przepis mający zapewnić ochronę praw i wolności w przypadku przetwarzania danych osobowych pracowników w związku z zatrudnieniem w rozumieniu art. 88 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/679, musi spełniać wymogi stawiane wobec takich przepisów w świetle art. 88 ust. 2 tego rozporządzenia?

2)	Czy można mimo wszystko nadal stosować normę krajową, jeżeli w sposób oczywisty nie spełnia ona wymogów wynikających z art. 88 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/679?

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. 2016, L 119, s. 1).

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wyrchowen kasacionen syd (Bułgaria) w dniu 19 stycznia 2021 r. – „Konserwinwest” OOD / „Bulkons Pyrwomaj” OOD

(Sprawa C-35/21)

(2021/C 98/15)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Wyrchowen kasacionen syd

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca w postępowaniu kasacyjnym:„Konserwinwest” OOD

Strona pozwana w postępowaniu kasacyjnym:„Bulkons Pyrwomaj” OOD

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 9 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1) z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych dopuszcza istnienie – poza sytuacjami tymczasowej ochrony uregulowanymi w tym samym przepisie – krajowego systemu rejestracji i ochrony oznaczeń geograficznych produktów rolnych i środków spożywczych, objętych tym rozporządzeniem, i czy umożliwia państwom członkowskim stosowanie innych, równolegle obowiązujących przepisów na poziomie krajowym (podobnie jak w wypadku równoległego reżimu prawnego dotyczącego znaków towarowych), regulujących spory dotyczące popełnionych naruszeń prawa do takiego oznaczenia geograficznego między miejscowymi przedsiębiorcami, produkującymi i przerabiającymi produkty rolne i środki spożywcze objęte zakresem stosowania rozporządzenia nr 1151/2012 na terytorium państwa członkowskiego rejestracji oznaczenia geograficznego?

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych, Dz.U. 2012, L 343, s. 1.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/16

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 18 listopada 2020 r. w sprawie T-814/17, Lietuvos geležinkeliai / Komisja, wniesione w dniu 27 stycznia 2021 r. przez Lietuvos geležinkeliai AB

(Sprawa C-42/21 P)

(2021/C 98/16)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Lietuvos geležinkeliai AB (przedstawiciele: W. Deselaers, K. Apel, P. Kirst, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Orlen Lietuva AB

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku w całości lub w części, w zakresie w jakim wyrok ten oddalił wniesioną przez nią skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2017) 6544 final z dnia 2 października 2017 r. w sprawie AT.39813 – Baltic Rail (1);

—	stwierdzenie nieważności decyzji w całości lub w części;

—	tytułem żądania ewentualnego, uchylenie lub dalsze obniżenie grzywny nałożonej na Lietuvos geležinkeliai; oraz

—	obciążenie Komisji wszystkimi kosztami związanymi z niniejszym postępowaniem oraz postępowaniem przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie opiera je na czterech zarzutach.

Po pierwsze, Sąd dokonał błędnej wykładni i w rezultacie błędnie zastosował orzecznictwo Trybunału, zgodnie z którym przedsiębiorstwo dominujące musi udzielić dostępu do infrastruktury tylko wtedy, gdy odmowa może wyeliminować wszelką konkurencję na rynku ze strony podmiotu żądającego dostępu, gdy taka odmowa nie może być obiektywnie uzasadniona i gdy dostęp sam w sobie jest niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej przez ten podmiot.

Po drugie, usunięcie 19-kilometrowego odcinka torów kolejowych łączącego Mažeikiai w północno-zachodniej Litwie z granicą łotewską (zwanych dalej „torami”) „w wielkim pośpiechu i bez uprzedniego zabezpieczenia niezbędnych środków finansowych” nie stanowi nadużycia pozycji dominującej.

Po trzecie, Sąd naruszył prawo kwalifikując usunięcie torów jako okoliczność, która może ograniczać konkurencję.

Po czwarte, wnioskowanie Sądu jest obarczone wewnętrzną sprzecznością w zakresie w jakim Sąd odnosząc się do antykonkurencyjnego zamiaru jaki spółka ta miała realizować wnosząc odwołanie w celu ustalenia czy należy nałożyć grzywnę oraz oceny wysokości grzywny, stwierdzi jednocześnie, że zarzucane naruszenie nie opiera się na zamiarze, strategii antykonkurencyjnej lub złej wierze wnoszącej odwołanie.

(1) Streszczenie decyzji Komisji z dnia 2 października 2017 r. dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (notyfikowana jako dokument nr C(2017) 6544) (Dz.U. 2017, C 383, s. 7).

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/17

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 18 listopada 2020 r. w sprawie T-735/18 Aquind / ACER, wniesione w dniu 27 stycznia 2021 r. przez Agencję Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki

(Sprawa C-46/21 P)

(2021/C 98/17)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER) (przedstawiciele: P. Martinet, E. Tremmel, pełnomocnicy, B. Creve, advokat)

Druga strona postępowania: Aquind Ltd

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku w całości lub w części;

—	jeżeli Trybunał uzna, że stan postępowania na to pozwala, oddalenie skargi w pierwszej instancji jako bezzasadnej;

—	tytułem żądania ewentualnego, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości;

—	obciążenie Aquind Ltd wszystkimi kosztami związanymi z niniejszym postępowaniem oraz postępowaniem przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

W zaskarżonym wyroku Sąd uwzględnił czwarty i dziewiąty zarzut skargi i na tej podstawie stwierdził nieważność decyzji A-001–2018 komisji odwoławczej ACER, oddalił skargę w pozostałej części i obciążył ACER kosztami postępowania. W niniejszym odwołaniu ACER podnosi, że Sąd dopuścił się następujących naruszeń prawa:

1.	Sąd naruszył prawo w zakresie intensywności kontroli przeprowadzonej przez komisję odwoławczą ACER, tak ogólnie jak i w konkretnym przypadku, odnosząc się do błędów w złożonych ocenach technicznych i ekonomicznych.

2.	Sąd naruszył prawo w odniesieniu do wykładni art. 17 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 714/2009 (1).

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 (Dz.U 2009, L 211, s. 15).

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/18

Skarga wniesiona w dniu 1 lutego 2021 r. – Komisja Europejska / Królestwo Belgii

(Sprawa C-60/21)

(2021/C 98/18)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: W. Roels, V. Uher, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

Komisja wnosi do Trybunału o:

—	stwierdzenie, że utrzymując w mocy przepisy, na podstawie których:

odmawia się odliczenia od dochodu podlegającego opodatkowaniu świadczeń opiekuńczych lub kwot kapitałowych zastępujących takie świadczenia oraz dodatkowych świadczeń podmiotom zobowiązanym do ich wypłacania, niebędącym rezydentami w Belgii, którzy uzyskują w Belgii mniej niż 75 % swoich dochodów z tytułu działalności zawodowej i którzy nie mogą skorzystać z takiego samego odliczenia w państwie członkowskim miejsca zamieszkania ze względu na niewielki dochód podlegający opodatkowaniu w tym państwie,

Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, jakie na nim ciążą na mocy art. 45 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) i art. 28 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), oraz

—	obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swojej skargi Komisja podnosi jeden zarzut oparty na tym, że sporne przepisy mogą zniechęcać podatników niebędących rezydentami do korzystania ze swobód przepływu zagwarantowanych przez traktaty, a konkretniej swobody przepływu pracowników przewidzianej w art. 45 TFUE i art. 28 Porozumienia EOG.

Podatnik niebędący rezydentem, który nie osiąga w Belgii przynajmniej 75 % swoich podlegających opodatkowaniu dochodów z tytułu działalności zawodowej i który faktycznie nie może skorzystać z odliczenia świadczeń opiekuńczych w państwie miejsca zamieszkania ze względu na brak dostatecznych dochodów podlegających opodatkowaniu w tym państwie, jest bowiem pozbawiony przez przepisy belgijskie korzystania z jakiegokolwiek odliczenia tych świadczeń. Z orzecznictwa Trybunału, a w szczególności z jego wyroku z dnia 10 maja 2012 r., C-39/10, Komisja/Estonia, wynika, że w podobnym wypadku państwo zatrudnienia musi uwzględnić sytuację osobistą i rodzinną podatnika niebędącego rezydentem.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/19

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Kazembe Musonda / Rada

(Sprawa T-110/19) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga - Zamrożenie środków finansowych - Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do bycia wysłuchanym - Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach - Oczywisty błąd w ocenie - Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających - Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego - Domniemanie niewinności - Proporcjonalność - Zarzut niezgodności z prawem)

(2021/C 98/19)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Jean-Claude Kazembe Musonda (Lubumbashi, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, H. Marcos Fraile, S. Van Overmeire i M.C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie, na podstawie art. 263 TFUE, stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji Rady (WPZiB) 2018/1940 z dnia 10 grudnia 2018 r. zmieniającej decyzję 2010/788/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Demokratycznej Republiki Konga (Dz.U. 2018, L 314, s. 47) oraz po drugie, decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2018/1931 z dnia 10 grudnia 2018 r. w sprawie wykonania art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1183/2005 wprowadzającego niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko osobom naruszającym embargo na broń w odniesieniu do Demokratycznej Republiki Konga (Dz.U. 2018, L 314, s. 1) w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Jean-Claude Kazembe Musonda zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/20

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Boshab / Rada

(Sprawa T-111/19) (1)

(2021/C 98/20)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Évariste Boshab (Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, H. Marcos Fraile, S. Van Overmeire i M.C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Évariste Boshab zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/20

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Kampete / Rada

(Sprawa T-113/19) (1)

(2021/C 98/21)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ilunga Kampete (Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, H. Marcos Fraile, S. Van Overmeire i M.C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Ilunga Kampete zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/21

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Kande Mupompa / Rada

(Sprawa T-116/19) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga - Zamrożenie środków finansowych - Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do bycia wysłuchanym - Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach - Oczywisty błąd w ocenie - Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających - Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego - Prawo własności - Domniemanie niewinności - Proporcjonalność - Zarzut niezgodności z prawem)

(2021/C 98/22)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Alex Kande Mupompa (Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, H. Marcos Fraile, S. Van Overmeire i M.C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Alex Kande Mupompa zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/22

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Amisi Kumba / Rada

(Sprawa T-118/19) (1)

(2021/C 98/23)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Gabriel Amisi Kumba (Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, H. Marcos Fraile, S. Van Overmeire i M.C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Gabriel Amisi Kumba zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/23

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Mutondo / Rada

(Sprawa T-119/19) (1)

(2021/C 98/24)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Kalev Mutondo (Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, H. Marcos Fraile, S. Van Overmeire i M.C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Kalev Mutondo zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/23

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Numbi / Rada

(Sprawa T-120/19) (1)

(2021/C 98/25)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: John Numbi (Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, H. Marcos Fraile, S. Van Overmeire i M.C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	John Numbi zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/24

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Ruhorimbere / Rada

(Sprawa T-121/19) (1)

(2021/C 98/26)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Éric Ruhorimbere (Mbuji-Mayi, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, H. Marcos Fraile, S. Van Overmeire i M.C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Éric Ruhorimbere zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/25

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Ramazani Shadary / Rada

(Sprawa T-122/19) (1)

(2021/C 98/27)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Emmanuel Ramazani Shadary (Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, H. Marcos Fraile, S. Van Overmeire i M.C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Emmanuel Ramazani Shadary zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/26

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Kanyama / Rada

(Sprawa T-123/19) (1)

(2021/C 98/28)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Célestin Kanyama (Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, H. Marcos Fraile, S. Van Overmeire i M.C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Célestin Kanyama zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/26

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Ilunga Luyoyo / Rada

(Sprawa T-124/19) (1)

(2021/C 98/29)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ferdinand Ilunga Luyoyo (Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix, H. Marcos Fraile, S. Van Overmeire i M.C. Cadilhac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Ferdinand Ilunga Luyoyo zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/27

Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Klymenko / Rada

(Sprawa T-258/20) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie - Zamrożenie środków finansowych - Wykaz osób, podmiotów i organów, do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie - Spoczywający na Radzie obowiązek zweryfikowania, czy decyzja organu państwa trzeciego została podjęta z poszanowaniem prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej)

(2021/C 98/30)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Oleksandr Viktorovych Klymenko (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokat M. Phelippeau)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: A. Vitro i P. Mahnič, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2020/373 z dnia 5 marca 2020 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2020, L 71, s. 10) i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2020/370 z dnia 5 marca 2020 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2020, L 71, s. 1) w zakresie, w jakim na mocy tych aktów nazwisko skarżącego pozostawiono w wykazie osób, podmiotów i organów, do których stosują się te środki ograniczające.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Rady (WPZiB) 2020/373 z dnia 5 marca 2020 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2020/370 z dnia 5 marca 2020 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie w zakresie, w jakim na mocy tych aktów nazwisko Oleksandra Viktorovycha Klymenki pozostawiono w wykazie osób, podmiotów i organów, do których stosują się te środki ograniczające.

2)	Utrzymuje się w mocy skutki art. 1 decyzji 2020/373 wobec O. Klymenki do dnia upływu terminu na wniesienie odwołania, o którym mowa w art. 56 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej lub, jeśli odwołanie zostanie w tym terminie wniesione, do dnia jego oddalenia.

3)	Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 222 z 6.7.2020.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/28

Postanowienie Sądu z dnia 4 lutego 2021 r. – Germann Avocats / Komisja

(Sprawa T-352/18) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie - Zamówienia publiczne na usługi - Postępowanie przetargowe - Badanie następcze na temat praktyk związków zawodowych dotyczących niedyskryminacji i różnorodności - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Kryteria udzielenia zamówienia - Skarga w części prawnie oczywiście bezzasadna, a w części oczywiście niedopuszczalna)

(2021/C 98/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Germann Avocats LLC (Genewa, Szwajcaria) (przedstawiciele: adwokaci C. Giannakopoulos i N. Skandamis)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Estrada de Solà i A. Katsimerou, pełnomocnicy, których wspomaga adwokat R. van Melsen)

Przedmiot

Złożony na podstawie art. 263 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji odrzucającej ofertę złożoną przez skarżącą w przetargu JUST/2017/RDIS/FW/EQUA/0042 [„Badanie następcze na temat praktyk związków zawodowych dotyczących niedyskryminacji i różnorodności” (2017/S 215-446067)] oraz złożony na podstawie art. 268 TFUE wniosek o naprawienie szkody podnoszonej przez skarżącą, poniesionej wskutek przyjęcia tej decyzji.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Germann Avocats LLC zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 301 z 27.8.2018.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/28

Skarga wniesiona w dniu 22 stycznia 2021 r. – SFD / EUIPO – Allmax Nutrition (ALLNUTRITION DESIGNED FOR MOTIVATION)

(Sprawa T-35/21)

(2021/C 98/32)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: SFD S.A. (Opole, Polska) (przedstawiciel: adwokat T. Grucelski)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Allmax Nutrition Inc. (North York, Ontario, Kanada)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego ALLNUTRITION DESIGNED FOR MOTIVATION – zgłoszenie nr 15 971 435

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 października 2020 r. w sprawie R 511/2020-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	oddalenie sprzeciwu;

—	obciążenie EUIPO i drugiej strony postępowania przed Izbą Odwoławczą kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/29

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2021 r. – Inivos i Inivos / Komisja

(Sprawa T-38/21)

(2021/C 98/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Inivos Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo)i Inivos BV (Rotterdam, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci R. Martens i L. Hoet)

Strona pozwana:Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji, której data wydania nie jest znana, w przedmiocie uruchomienia procedury negocjacyjnej bez uprzedniej publikacji ogłoszenia o zamówieniu dotyczącym zakupu maksymalnie 200 robotów do dezynfekcji;

—	stwierdzenie nieważności decyzji, której data wydania nie jest znana, o udzieleniu zamówienia, którego przedmiotem była umowa ramowa na dostawę do europejskich szpitali robotów do dezynfekcji (Covid-19), przedsiębiorstwu UVD Robots APS / Kompaï Robotics & Teamnet;

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 19 listopada 2020 r. o zawarciu umowy ramowej na dostawę do europejskich szpitali robotów do dezynfekcji (Covid-19) z przedsiębiorstwem UVD Robots APS / Kompaï Robotics & Teamnet;

—	stwierdzenie, że umowa ramowa na dostawę do europejskich szpitali robotów do dezynfekcji (Covid-19), a w szczególności umowy oznaczone sygnaturami FW 00103506 i FW-00103507 są nieważne

—	stwierdzenie, że strona pozwana jest zobowiązana do zapłaty odszkodowania z tytułu utraty szansy zawarcia umowy ramowej;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy oparty na twierdzeniu, że strona pozwana naruszyła art. 160 ust. 1 i 2 rozporządzenia finansowego i rozdział 1 sekcja 2 pkt 11 załącznika 1 do rozporządzenia finansowego w związku z naruszeniem zasady dobrej administracji, ponieważ błędnie zastosowała ona procedurę negocjacyjną bez uprzedniej publikacji ogłoszenia o zamówieniu dotyczącym zakupu maksymalnie 200 robotów do dezynfekcji, dopuszczając się oczywistego błędu w ocenie.

Zarzut drugi oparty na twierdzeniu, ze strona pozwana naruszyła, po pierwsze, art. 60, art. 160 ust. 1 i art. 167 ust. 1 rozporządzenia finansowego w związku z ogólnymi zasadami Unii Europejskiej, a mianowicie zasadami przejrzystości, równości i niedyskryminacji, a po drugie, art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ między stroną pozwaną a zwycięskim oferentem (UVD Robots APS) istnieje konflikt interesów, będący źródłem poważnych nieprawidłowości sprawiających, że umowa ramowa jest nieważna.

3.	Zarzut trzeci oparty na twierdzeniu, że strona pozwana naruszyła art. 160 ust. 3 rozporządzenia finansowego, ponieważ zawarcie umowy ramowej na dostawę do europejskich szpitali robotów do dezynfekcji (Covid-19) z przedsiębiorstwem UVD Robots APS zakłóca konkurencję.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/30

Skarga wniesiona w dniu 25 stycznia 2021 r. – Słowacja / Komisja

(Sprawa T-40/21)

(2021/C 98/34)

Język postępowania: słowacki

Strony

Strona skarżąca: Republika Słowacka (przedstawiciel: B. Ricziová, pełnomocniczka)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2020/1734 z dnia 18 listopada 2020 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (1) w zakresie, w jakim zastosowano w niej wobec Republiki Słowackiej korektę finansową dotyczącą środka „Pomoc bezpośrednia niezwiązana z produkcją” za rok budżetowy 2016 (i dotyczącą lat składania wniosków 2013 i 2014) w łącznej kwocie 19 656 905,11 EUR;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi jedyny zarzut dotyczący naruszenia art. 52 ust. 4 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (2) w związku z art. 34 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 908/2014 (3) w zakresie, w jakim w stosunku do Republiki Słowackiej nie przestrzegano gwarancji proceduralnych, które przepisy te gwarantują.

W ramach swojego zarzutu skarżąca twierdzi, że na podstawie decyzji wykonawczej 2020/1734 Komisja wyłącza poniesioną przez Republikę Słowacką w ramach EFRG kwotę 19 656 905,11 EUR z finansowania przez Unię Europejską, która to kwota stanowi część korekty finansowej dotyczącej środka „Pomoc bezpośrednia niezwiązana z produkcją” za rok budżetowy 2016 (system jednolitej płatności obszarowej – niedociągnięcia w jakości aktualizacji LPIS, kontroli na miejscu i wszczynaniu odzyskiwania środków – rok składania wniosków 2015). Zdaniem skarżącej kwota ta obejmuje lata składania wniosków 2013 i 2014, które nie były przedmiotem dochodzenia.

(1) Dz.U. 2020, L 390, s. 10.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U. 2013, L 347, s. 549).

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 908/2014 z dnia 6 sierpnia 2014 r. ustanawiające zasady dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, przepisów dotyczących kontroli, zabezpieczeń i przejrzystości (Dz.U. 2014, L 255, s. 59).

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/31

Skarga wniesiona w dniu w dniu 26 stycznia 2021 r. – About You / EUIPO – Safe-1 Immobilieninvest (Y/O/U YOUR ORIGINAL U)

(Sprawa T-50/21)

(2021/C 98/35)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: About You GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat W. Mosing)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Safe-1 Immobilieninvest GmbH (Mauer, Austria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy Y/O/U YOUR ORIGINAL U – unijny znak towarowy nr 10 226 901

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 listopada 2020 r. w sprawie R 529/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	przeprowadzenie rozprawy;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, z takim skutkiem, że EUIPO stwierdzi wygaśnięcie prawa do unijnego znaku towarowego w całości;

—	obciążenie EUIPO oraz drugiej strony w postępowaniu przed EUIPO, jeżeli wstąpi do sprawy w charakterze interwenienta, własnymi kosztami postępowania, oraz kosztami poniesionymi przez skarżącego w postępowaniu przed Sądem oraz w postępowaniu odwoławczym przed EUIPO.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie wymogów dowodowych w odniesieniu do pewności prawa i zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań;

—	Naruszenie art. 58 (w związku z art. 18) i art. 95 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 odpowiednio w związku z art. 10, 19 i 27 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/625.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/32

Skarga wniesiona w dniu w dniu 26 stycznia 2021 r. – About You / EUIPO – Safe-1 Immobilieninvest (Y/O/U YOUR ORIGINAL U)

(Sprawa T-51/21)

(2021/C 98/36)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: About You GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat W. Mosing)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Safe-1 Immobilieninvest GmbH (Mauer, Austria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy Y/O/U YOUR ORIGINAL U – unijny znak towarowy nr 10 226 918

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 listopada 2020 r. w sprawie R 530/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	przeprowadzenie rozprawy;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, z takim skutkiem, że EUIPO stwierdzi wygaśnięcie prawa do unijnego znaku towarowego w całości;

—	obciążenie EUIPO oraz drugiej strony w postępowaniu przed EUIPO, jeżeli wstąpi do sprawy w charakterze interwenienta, własnymi kosztami postępowania, oraz kosztami poniesionymi przez skarżącego w postępowaniu przed Sądem oraz w postępowaniu odwoławczym przed EUIPO.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie wymogów dowodowych w odniesieniu do pewności prawa i zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań;

—	Naruszenie art. 58 (w związku z art. 18) i art. 95 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 odpowiednio w związku z art. 10, 19 i 27 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/625.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/33

Skarga wniesiona w dniu 1 lutego 2021 r. – Rotondaro/EUIPO – Pollini (COLLINI)

(Sprawa T-69/21)

(2021/C 98/37)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Carmine Rotondaro (Monaco, Monaco) (przedstawiciel: adwokat M. Locatelli)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Pollini SpA (Gatteo, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego COLLINI – zgłoszenie nr 15 841 091

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 3 grudnia 2020 r. w sprawie R 2518/2019-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	utrzymanie w mocy decyzji Wydziału Sprzeciwów i stwierdzenie, że znak towarowy COLLINI może zostać zarejestrowany jako znak towarowy Unii Europejskiej dla wszystkich towarów należących do klas 18 i 25 jak wskazano w zgłoszeniu nr 15 841 091;

—	obciążenie EUIPO kosztami niniejszego postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie wytycznych przyjętych przez dyrektora wykonawczego EUIPO z dnia 22 września 2017 r. (decyzja nr EX-17-1);

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/33

Skarga wniesiona w dniu 3 lutego 2021 r. – Bowden i Young / Europol

(Sprawa T-72/21)

(2021/C 98/38)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ian James Bowden (Haga, Niderlandy) i Janey Young (Haga, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat N. de Montigny)

Strona pozwana: Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol)

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności indywidulanych decyzji z dnia 30 marca 2020 r. w sprawie odmowy zastosowania odstępstwa od wymogu obywatelstwa określonego w art. 12 ust. 2 lit. a) WZIP, a w konsekwencji rozwiązania z nimi umów na podstawie art. 47 WZIP po okresie wypowiedzenia rozpoczynającym się „z upływem okresu przejściowego”, czyli w dniu 31 grudnia 2020 r., zgodnie z umową o wystąpieniu;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą sześć zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy, dotyczący niezgodności z prawem postępowania i zastosowanych kryteriów, naruszenia prawa i błędnej wykładni, braku przejrzystości, jasności, pewności prawa i przewidywalności oraz braku poszanowania obowiązku dobrej administracji przy przyjmowaniu procedury dotyczącej odstępstwa.

2.	Zarzut drugi, dotyczący naruszenia uzasadnionych oczekiwań, braku indywidualnego i szczegółowego badania spraw, podjęcia arbitralnych decyzji, nadużycia proceduralnego i braku uzasadnienia.

3.	Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia obowiązku dbałości.

4.	Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia prawa do bycia skutecznie wysłuchanym.

5.	Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zasady równego traktowania i zakazu dyskryminacji.

6.	Zarzut szósty, dotyczący oczywistego błędu w ocenie.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/34

Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2021 r. – Teva Pharmaceutical Industries and Cephalon / Komisja

(Sprawa T-74/21)

(2021/C 98/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Teva Pharmaceutical Industries Ltd (Petach Tikva, Israel), Cephalon Inc. (West Chester, Pennsylvania, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: D. Tayar i S. Ortoli, lawyers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2020) 8153 final z dnia 26 listopada 2020 r. w całości

—	uchylenie grzywien nałożonych na Teva Pharmaceutical Industries Ltd. i Cephalon Inc. w art. 2 zaskarżonej decyzji

—	tytułem żądania ewentualnego, znaczne obniżenie grzywny nałożonej na Teva Pharmaceuticals Industries Ltd;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.	W ramach zarzutu pierwszego skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła prawo i popełniła błąd dotyczący okoliczności faktycznych, uznając sporne porozumienie za ograniczenie konkurencji ze względu na cel.

2.	W ramach zarzutu drugiego strona skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła prawo i popełniła błąd dotyczący okoliczności faktycznych, kwalifikując ujako ograniczenie konkurencji ze względu na skutek.

3.	W ramach zarzutu trzeciego strona skarżąca twierdzi, że Komisja błędnie zastosowała art. 101 ust. 3 TFUE.

4.	W ramach zarzutu czwartego strona skarżąca twierdzi, że grzywny nałożona na Tevę i Cephalon powinny zostać uchylone lub przynajmniej, że grzywna nałożona na Tevę powinna zostać znacznie obniżona.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/35

Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2021 r. – Cargolux / Komisja

(Sprawa T-80/21)

(2021/C 98/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cargolux Airlines International SA (Cargolux) (Sandweiler, Luksemburg) (przedstawiciele: adwokaci G. Goeteyn i E. Aliende Rodríguez)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

nakazanie Unii, reprezentowanej przez Komisję, naprawienia szkody poniesionej przez Cargolux z powodu braku zapłaty przez Komisję kwoty odsetek za zwłokę i kwoty należnych odsetek składanych na podstawie art. 266 akapit pierwszy TFUE, zgodnie z wyrokiem z dnia 16 grudnia 2015 r., Cargolux Airlines International SA/Komisja (sprawa T-39/11), a zatem zapłaty następujących kwot, na podstawie art. 266 akapit drugi TFUE, art. 268 TFUE i art. 340 akapit drugi TFUE:

(i)

kwoty równej kwocie odsetek za zwłokę, tj. odsetek od kwoty 39 900 000 EUR według stopy procentowej Europejskiego Banku Centralnego dla jego operacji refinansujących z dnia 1 listopada 2010 r. (tj. 1 %), powiększonej o 3,5 %, za okres od dnia 15 lutego 2011 r. do dnia 5 lutego 2016 r., co daje kwotę w wysokości 8 075 972,03 EUR, bądź też według stopy procentowej, którą Sąd uzna za właściwą;

(ii)

kwoty równej kwocie należnych odsetek składanych, tj. odsetek od kwoty odsetek za zwłokę, za okres od dnia 5 lutego 2016 r. do dnia rzeczywistej zapłaty przez Komisję żądanej kwoty (lub, w przypadku oddalenia przez Sąd żądania Cargoluxu, aby kwota należnych odsetek składanych była naliczana od dnia 5 lutego 2016 r., co najmniej za okres od dnia wniesienia skargi do dnia rzeczywistej zapłaty przez Komisję żądanej kwoty), według stopy procentowej Europejskiego Banku Centralnego dla jego operacji refinansujących z dnia 1 listopada 2010 r. (tj. 1 %), powiększonej o 3,5 % (bądź też według stopy procentowej, którą Sąd uzna za właściwą);

—	obciążenie Komisji całością kosztów poniesionych przez Cargolux w ramach niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, dotyczący tego, że w ramach odpowiedzialności pozaumownej Komisja jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Cargoluxu odszkodowania w wysokości kwoty odsetek za zwłokę i kwoty należnych odsetek składanych na podstawie art. 266 akapit drugi TFUE, art. 268 TFUE i art. 340 akapit drugi TFUE.

22.3.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 98/36

Skarga wniesiona w dniu 8 lutego 2021 r. – QF / Komisja

(Sprawa T-85/21)

(2021/C 98/41)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: QF (przedstawiciel: S. Orlandi, avocat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji o niewpisaniu jej nazwiska na listę rezerwy kadrowej konkursu wewnętrznego COM/03/AD/18;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący braku odpowiedniego uzasadnienia. Skarżący uważa bowiem, że uzasadnienie składa się z ocen słownych, które nie są spójne z przyznanymi ocenami liczbowymi. Ponadto zdaniem skarżącego komisja konkursowa nie podała przed sprawdzianami do wiadomości kandydatów ustalonych kryteriów oceny, przez co ani skarżący, ani organ powołujący nie byli w stanie zweryfikować legalności tych kryteriów.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady równości traktowania. Skarżący podnosi między innymi w tym względzie, że po przeprowadzeniu sprawdzianów komisja konkursowa zmieniła oceny przyznane przez jej członków na podstawie siatki ocen, podczas gdy owa siatka ocen miała zapewnić równe traktowanie kandydatów.

3.	Zarzut trzeci dotyczący oczywistego błędu w ocenie popełnionego przez komisję konkursową, polegającego na tym, że nie była ona w stanie w wymagany prawem sposób uzasadnić oczywistych niespójności między ocenami słownymi a liczbowymi, w zestawieniu z podobnymi ocenami pozostałych kandydatów.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 98

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 64 22 marca 2021

Spis treści		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2021/C 98/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2021/C 98/02	Sprawa C-600/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 9 września 2020 r. w sprawie T-81/20, Anne-Marie Klose / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 10 listopada 2020 r. przez Anne-Marie Klose	2
2021/C 98/03	Sprawa C-640/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 30 stycznia 2020 r. w sprawach połączonych T-786/16 i T-224/18, PV / Komisja, wniesione w dniu 23 listopada 2020 r. przez PV	2
2021/C 98/04	Sprawa C-643/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Veszprémi Törvényszék (Węgry) w dniu 30 listopada 2020 r. – ENERGOTT Fejlesztő és Vagyonkezelő Kft. / Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága	3
2021/C 98/05	Sprawa C-670/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Ráckevei Járásbíróság (Węgry) w dniu 8 grudnia 2020 r. – EP i in./ERSTE Bank Hungary Zrt.	4
2021/C 98/06	Sprawa C-673/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal judiciaire d’Auch (Francja) w dniu 9 grudnia 2020 r. – EP / Préfet du Gers, Institut National de la Statistique et des Études Économiques	5
2021/C 98/07	Sprawa C-675/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 5 października 2020 r. w sprawie T-18/19, Brown / Komisja, wniesione w dniu 11 grudnia 2020 r. przez Colina Browna	6
2021/C 98/08	Sprawa C-701/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 22 grudnia 2020 r. – Avis Autovermietung Gesellschaft mbH / Verein für Konsumenteninformation	7
2021/C 98/09	Sprawa C-718/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 15 października 2020 r. w sprawie T-307/18, Zhejiang Jiuli Hi-Tech Metals / Komisja, wniesione w dniu 28 grudnia 2020 r. przez Zhejiang Jiuli Hi-Tech Metals Co. Ltd	7
2021/C 98/10	Sprawa C-14/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia (Włochy) w dniu 8 stycznia 2021 r. – Sea Watch e.V. / Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Capitaneria di Porto di Palermo	9
2021/C 98/11	Sprawa C-15/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia (Włochy) w dniu 8 stycznia 2021 r. – Sea Watch e.V. / Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Capitaneria di Porto di Porto Empedocle	11
2021/C 98/12	Sprawa C-20/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Frankfurt am Main (Niemcy) w dniu 13 stycznia 2021 r. – JW, HD, XS / LOT Polish Airlines	13
2021/C 98/13	Sprawa C-31/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 19 stycznia 2021 r. – Eurocostruzioni Srl / Regione Calabria	14
2021/C 98/14	Sprawa C-34/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wiesbaden (Niemcy) w dniu 20 stycznia 2021 r. – Hauptpersonalrat der Lehrerinnen und Lehrer beim Hessischen Kultusministerium	15
2021/C 98/15	Sprawa C-35/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wyrchowen kasacionen syd (Bułgaria) w dniu 19 stycznia 2021 r. – Konserwinwest OOD / Bulkons Pyrwomaj OOD	15
2021/C 98/16	Sprawa C-42/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 18 listopada 2020 r. w sprawie T-814/17, Lietuvos geležinkeliai / Komisja, wniesione w dniu 27 stycznia 2021 r. przez Lietuvos geležinkeliai AB	16
2021/C 98/17	Sprawa C-46/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 18 listopada 2020 r. w sprawie T-735/18 Aquind / ACER, wniesione w dniu 27 stycznia 2021 r. przez Agencję Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki	17
2021/C 98/18	Sprawa C-60/21: Skarga wniesiona w dniu 1 lutego 2021 r. – Komisja Europejska / Królestwo Belgii	18
	Sąd
2021/C 98/19	Sprawa T-110/19: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Kazembe Musonda / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających – Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Zarzut niezgodności z prawem]	19
2021/C 98/20	Sprawa T-111/19: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Boshab / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających – Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Zarzut niezgodności z prawem]	20
2021/C 98/21	Sprawa T-113/19: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Kampete / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających – Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Zarzut niezgodności z prawem]	20
2021/C 98/22	Sprawa T-116/19: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Kande Mupompa / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających – Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – Prawo własności – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Zarzut niezgodności z prawem]	21
2021/C 98/23	Sprawa T-118/19: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Amisi Kumba / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających – Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Zarzut niezgodności z prawem]	22
2021/C 98/24	Sprawa T-119/19: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Mutondo / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających – Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Zarzut niezgodności z prawem]	23
2021/C 98/25	Sprawa T-120/19: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Numbi / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających – Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Zarzut niezgodności z prawem]	23
2021/C 98/26	Sprawa T-121/19: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Ruhorimbere / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających – Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Zarzut niezgodności z prawem]	24
2021/C 98/27	Sprawa T-122/19: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Ramazani Shadary / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających – Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Zarzut niezgodności z prawem]	25
2021/C 98/28	Sprawa T-123/19: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Kanyama / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających – Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Zarzut niezgodności z prawem]	26
2021/C 98/29	Sprawa T-124/19: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Ilunga Luyoyo / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazach osób objętych środkami ograniczającymi – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających – Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego – Domniemanie niewinności – Proporcjonalność – Zarzut niezgodności z prawem]	26
2021/C 98/30	Sprawa T-258/20: Wyrok Sądu z dnia 3 lutego 2021 r. – Klymenko / Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie – Zamrożenie środków finansowych – Wykaz osób, podmiotów i organów, do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie – Spoczywający na Radzie obowiązek zweryfikowania, czy decyzja organu państwa trzeciego została podjęta z poszanowaniem prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej]	27
2021/C 98/31	Sprawa T-352/18: Postanowienie Sądu z dnia 4 lutego 2021 r. – Germann Avocats / Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie – Zamówienia publiczne na usługi – Postępowanie przetargowe – Badanie następcze na temat praktyk związków zawodowych dotyczących niedyskryminacji i różnorodności – Odrzucenie oferty jednego z oferentów – Kryteria udzielenia zamówienia – Skarga w części prawnie oczywiście bezzasadna, a w części oczywiście niedopuszczalna]	28
2021/C 98/32	Sprawa T-35/21: Skarga wniesiona w dniu 22 stycznia 2021 r. – SFD / EUIPO – Allmax Nutrition (ALLNUTRITION DESIGNED FOR MOTIVATION)	28
2021/C 98/33	Sprawa T-38/21: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2021 r. – Inivos i Inivos / Komisja	29
2021/C 98/34	Sprawa T-40/21: Skarga wniesiona w dniu 25 stycznia 2021 r. – Słowacja / Komisja	30
2021/C 98/35	Sprawa T-50/21: Skarga wniesiona w dniu w dniu 26 stycznia 2021 r. – About You / EUIPO – Safe-1 Immobilieninvest (Y/O/U YOUR ORIGINAL U)	31
2021/C 98/36	Sprawa T-51/21: Skarga wniesiona w dniu w dniu 26 stycznia 2021 r. – About You / EUIPO – Safe-1 Immobilieninvest (Y/O/U YOUR ORIGINAL U)	32
2021/C 98/37	Sprawa T-69/21: Skarga wniesiona w dniu 1 lutego 2021 r. – Rotondaro/EUIPO – Pollini (COLLINI)	33
2021/C 98/38	Sprawa T-72/21: Skarga wniesiona w dniu 3 lutego 2021 r. – Bowden i Young / Europol	33
2021/C 98/39	Sprawa T-74/21: Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2021 r. – Teva Pharmaceutical Industries and Cephalon / Komisja	34
2021/C 98/40	Sprawa T-80/21: Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2021 r. – Cargolux / Komisja	35
2021/C 98/41	Sprawa T-85/21: Skarga wniesiona w dniu 8 lutego 2021 r. – QF / Komisja	36
2021/C 98/42	Sprawa T-602/20: Postanowienie Sądu z dnia 28 stycznia 2021 r. – MS / Komisja	36