		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 44

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 64 8 lutego 2021

Spis treści		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2021/C 44/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2021/C 44/02	Sprawa C-488/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 10 grudnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Finanzamt Kaufbeuren mit Außenstelle Füssen / Golfclub Schloss Igling e.V. [Odesłanie prejudycjalne – Podatki – Podatek od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 132 ust. 1 lit. m) – Zwolnienie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym – Skutek bezpośredni – Pojęcie organizacji nienastawionych na osiąganie zysku]	2
2021/C 44/03	Sprawa C-620/18: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 grudnia 2020 r. – Węgry / Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej [Skarga o stwierdzenie nieważności – Dyrektywa (UE) 2018/957 – Swoboda świadczenia usług – Delegowanie pracowników – Warunki zatrudnienia – Wynagrodzenie – Okres oddelegowania – Określenie podstawy prawnej – Artykuły 53 i 62 TFUE – Zmiana obowiązującej dyrektywy – Artykuł 9 TFUE – Nadużycie władzy – Zasada niedyskryminacji – Konieczność – Zasada proporcjonalności – Zakres zasady swobodnego świadczenia usług – Transport drogowy – Artykuł 58 TFUE – Rozporządzenie (WE) nr 593/2008 – Zakres stosowania – Zasady pewności prawa i jasności przepisów prawnych]	3
2021/C 44/04	Sprawa C-626/18: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 grudnia 2020 r. – Rzeczpospolita Polska / Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej [Skarga o stwierdzenie nieważności – Dyrektywa (UE) 2018/957 – Swoboda świadczenia usług – Delegowanie pracowników – Warunki zatrudnienia – Wynagrodzenie – Okres oddelegowania – Określenie podstawy prawnej – Artykuły 53 i 62 TFUE – Zmiana obowiązującej dyrektywy – Artykuł 9 TFUE – Zasada niedyskryminacji – Konieczność – Zasada proporcjonalności – Rozporządzenie (WE) nr 593/2008 – Zakres stosowania – Transport drogowy – Artykuł 58 TFUE]	4
2021/C 44/05	Sprawa C-132/19 P: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 grudnia 2020 r. – Groupe Canal + / Komisja Europejska, Republika Francuska, Union des producteurs de cinéma (UPC), C More Entertainment AB, European Film Agency Directors – EFAD’s, Bureau européen des unions de consommateurs (BEUC) [Odwołanie – Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Telewizyjna działalność nadawcza – Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 – Artykuł 9 i art. 16 ust. 1 – Decyzja uznająca zobowiązania za wiążące – Całkowita ochrona terytorialna – Nadużycie władzy – Ocena wstępna – Brak obowiązku wzięcia pod uwagę przez Komisję Europejską względów dotyczących stosowania art. 101 ust. 3 TFUE – Porozumienia mające na celu podział rynków krajowych – Brak obowiązku przeprowadzenia przez Komisję analizy każdego z rozpatrywanych rynków krajowych z osobna – Proporcjonalność – Naruszenie wynikających z umowy uprawnień osób trzecich]	5
2021/C 44/06	Sprawa C-160/19 P: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 grudnia 2020 r. – Comune di Milano / Komisja Europejska [Odwołanie – Pomoc państwa – Sektor transportu lotniczego – Usługi obsługi naziemnej w portach lotniczych Mediolan-Linate (Włochy) i Mediolan-Malpensa (Włochy) – Wkłady kapitałowe przekazane przez podmiot zarządzający tymi portami lotniczymi do zależnej od niej w 100 % spółki świadczącej te usługi – Publiczne udziały w podmiocie zarządzającym – Decyzja uznająca te środki pomocy państwa za bezprawnie przyznane i niezgodne z rynkiem wewnętrznym – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – Pojęcia zasobów państwowych, środka, który można przypisać państwu i korzyści gospodarczej – Zasada podmiotu prywatnego – Kryterium inwestora prywatnego – Ciężar dowodu – Złożone oceny ekonomiczne – Dogłębność kontroli sądowej – Przeinaczenie dowodów]	6
2021/C 44/07	Sprawa C-347/19: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 10 grudnia 2020 r. – Komisja Europejska / Królestwo Hiszpanii [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Środowisko naturalne – Efektywność energetyczna – Dyrektywa 2012/27/UE – Artykuł 9 ust. 3 – Zużycie energii cieplnej, chłodniczej i ciepłej wody – Zamontowanie w budynkach urządzeń do pomiaru indywidualnego zużycia]	6
2021/C 44/08	Sprawa C-584/19: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 grudnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht für Strafsachen Wien – Austria) – postępowanie karne przeciwko A i in. [Odesłanie prejudycjalne – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Europejski nakaz dochodzeniowy – Dyrektywa 2014/41/UE – Artykuł 1 ust. 1 – Artykuł 2 lit. c) ppkt (i) i (ii) – Pojęcia organu wymiaru sprawiedliwości i organu wydającego – Europejski nakaz dochodzeniowy wydany przez prokuraturę państwa członkowskiego – Niezależność od władzy wykonawczej]	7
2021/C 44/09	Sprawa C-616/19: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 10 grudnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlande) – Irlandia) – M.S., M.W., G.S. / Minister for Justice and Equality [Odesłanie prejudycjalne – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Polityka azylowa – Procedura nadawania i cofania statusu uchodźcy – Dyrektywa 2005/85/WE – Artykuł 25 ust. 2 – Podstawy niedopuszczalności – Odrzucenie przez organy państwa członkowskiego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej jako niedopuszczalnego ze względu na uprzednie udzielenie wnioskodawcy ochrony uzupełniającej w innym państwie członkowskim – Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 – Rozporządzenie (WE) nr 604/2013]	7
2021/C 44/10	Sprawa C-620/19: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 10 grudnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Land Nordrhein-Westfalen / D.-H.T., działający jako syndyk masy upadłości J & S Service UG [Odesłanie prejudycjalne – Dane osobowe – Rozporządzenie (UE) 2016/679 – Artykuł 23 – Ograniczenie praw osoby, której dane dotyczą – Ważny interes finansowy – Egzekucja roszczeń cywilnoprawnych – Uregulowanie krajowe odsyłające do przepisów prawa Unii – Dane podatkowe dotyczące osoby prawnej – Brak właściwości Trybunału]	8
2021/C 44/11	Sprawy połączone C-792/18 P i C-793/18 P: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 12 listopada 2020 r. – Jean-François Jalkh / Parlament Europejski [Odwołanie – Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Prawo instytucjonalne – Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej – Artykuły 8 i 9 – Zakres – Decyzja o uchyleniu immunitetu parlamentarnego – Przesłanki]	8
2021/C 44/12	Sprawa C-394/19: Postanowienie Trybunału szósta izba) z dnia 12 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal du travail francophone de Bruxelles – Belgia) – PN, QO, RP, SQ, TR / Centre public d’action sociale d’Anderlecht (CPAS) [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 ust. 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Obywatelstwo Unii – Prawo obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państwa członkowskiego – Dyrektywa 2004/38/WE – Artykuł 3 – Osoby uprawnione – Nieprawidłowa transpozycja – Odpowiedzialność państwa członkowskiego w przypadku naruszenia prawa Unii – Przyznanie świadczenia z pomocy społecznej tytułem naprawienia szkody – Oczywista niedopuszczalność]	9
2021/C 44/13	Sprawa C-621/19: Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 10 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky – Słowacja) – Finančné riaditeľstvo Slovenskej republiky / Weindel Logistik Service SR spol. s r.o. [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 168 lit. e) – Odliczenie podatku naliczonego – Wykorzystywanie towarów wyłącznie do celów opodatkowanych transakcji podatnika – Bezpośredni związek między przywożonymi towarami a transakcją objętą podatkiem należnym]	9
2021/C 44/14	Sprawa C-716/19: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 28 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no 2 de Madrid – Hiszpania) – ZA, AZ, BX, CV, DU, ET / Repsol Comercial de Productos Petrolíferos SA [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 § 2 i art. 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Konkurencja – Ostateczna decyzja krajowego organu ochrony konkurencji stwierdzająca praktykę ograniczającą konkurencję – Zakres wartości dowodowej zbadanych i stwierdzonych okoliczności faktycznych – Brak dostatecznych wyjaśnień w przedmiocie stanu faktycznego i prawnego sporu w postępowaniu głównym oraz w przedmiocie przyczyn uzasadniających konieczność uzyskania odpowiedzi na pytania prejudycjalne – Oczywista niedopuszczalność]	10
2021/C 44/15	Sprawa C-807/19: Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 26 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski rayonen sad – Bułgaria) – postępowanie wszczęte przez DSK Bank EAD, FrontEx International EAD [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Artykuły 3 i 6 – 8 – Dyrektywa 2008/48/WE – Artykuł 22 – Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich – Badanie z urzędu przez sąd krajowy – Krajowe postępowanie w sprawie nakazu zapłaty]	11
2021/C 44/16	Sprawa C-835/19: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 26 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Autostrada Torino Ivrea Valle D’Aosta – Ativa S.p.A. / Presidenza del Consiglio dei Ministri, Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dell'Economia e delle Finanze, Autorità di regolazione dei trasporti [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Udzielanie koncesji – Dyrektywa 2014/23/UE – Artykuł 2 ust. 1 akapit pierwszy – Artykuł 30 – Swoboda określania i organizowania przez instytucję zamawiającą lub podmiot zamawiający postępowania prowadzącego do wyboru koncesjonariusza – Uregulowania krajowe zabraniające korzystania z finansowania typu project finance w stosunku do umów koncesyjnych dotyczących autostrad]	11
2021/C 44/17	Sprawa C-84/20 P: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 28 października 2020 r. – Archimandritis Sarantis Sarantos, Protopresvyteros Ioannis Fotopoulos, Protopresvyteros Antonios Bousdekis, Protopresvyteros Vasileios Kokolakis, Estia Paterikon Meleton, Christos Papasotiriou, Charalampos Andralis / Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej [Odwołanie – Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Obywatelstwo Unii – Poprawa zabezpieczeń dowodów osobistych obywateli Unii i dokumentów pobytowych wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin korzystającym z prawa do swobodnego przemieszczania się – Rozporządzenie (UE) 2019/1157 – Skarga o stwierdzenie nieważności – Legitymacja procesowa czynna – Brak indywidualnego oddziaływania – Artykuł 19 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – Konieczność reprezentowania strony przez adwokata – Skarżący będący adwokatem, który działał we własnym imieniu podpisując samodzielnie skargę, nie skorzystawszy, w celu reprezentowania go, z usług adwokata będącego podmiotem trzecim względem sporu – Odwołanie oczywiści bezzasadne]	12
2021/C 44/18	Sprawa C-85/20 P P: Wyrok Trybunału (szósta izba izba) z dnia 12 listopada 2020 r. – Lazarus Szolgáltató és Kereskedelmi Kft. / Komisja Europejska [Odwołanie – Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunału – Pomoc państwa – Pomoc udzielona przez Węgry na rzecz przedsiębiorstw zatrudniających pracowników niepełnosprawnych – Rzekoma decyzja Komisji Europejskiej orzekająca o niezgodności pomocy z rynkiem wewnętrznym – Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin na złożenie skargi – Początek biegu – Dowiedzenie się o istnieniu zaskarżonego aktu – Rozsądny termin na zwrócenie się z wnioskiem o udostępnienie pełnego tekstu – Pojęcie zaskarżalnego aktu w rozumieniu art. 263 TFUE – Dopuszczalność skargi w pierwszej instancji – Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście nieuzasadnione]	13
2021/C 44/19	Sprawa C-386/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 10 czerwca 2020 r. w sprawie T-646/19, eSky Group IP / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej – Gröpel (e), wniesione w dniu 12 sierpnia 2020 r. przez eSky Group IP sp. z o.o.	13
2021/C 44/20	Sprawa C-491/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 24 września 2020 r. – W.Ż. przeciwko A. S., Sądowi Najwyższemu	14
2021/C 44/21	Sprawa C-492/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 25 września 2020 r. – W.Ż. przeciwko K. Z., Skarbowi Państwa – Sądowi Najwyższemu	15
2021/C 44/22	Sprawa C-493/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 28 września 2020 r. – P. J. przeciwko A. T., R. W., Sądowi Najwyższemu	16
2021/C 44/23	Sprawa C-494/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 2 października 2020 r. – K. M. przeciwko T. P., Skarbowi Państwa – Sądowi Najwyższemu	17
2021/C 44/24	Sprawa C-495/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 2 października 2020 r. – T. M. przeciwko T. D., M. D., P. K., J. L., M. L., O. N., G. Z., A. S., Skarbowi Państwa – Sądowi Najwyższemu	18
2021/C 44/25	Sprawa C-496/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 6 października 2020 r. – M. F. przeciwko T. P.	20
2021/C 44/26	Sprawa C-506/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 9 października 2020 r. – T.B. przeciwko T.D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., G.Z., A.S., Skarbowi Państwa – Sądowi Najwyższemu	21
2021/C 44/27	Sprawa C-509/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 22 września 2020 r. – M. F. przeciwko J. M.	22
2021/C 44/28	Sprawa C-511/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 13 października 2020 r.– B. S. przeciwko T. D., M. D., P. K., J. L., M.Ł., O. N., Skarbowi Państwa – Sądowi Najwyższemu	23
2021/C 44/29	Sprawa C-563/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie (Polska) w dniu 28 października 2020 r. – ORLEN KolTrans sp. z o. o. przeciwko Prezesowi Urzędu Transportu Kolejowego	24
2021/C 44/30	Sprawa C-587/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret (Dania) w dniu 9 listopada 2020 r., Ligebehandlingsnævnet Ligebehandlingsnævnet w charakterze pełnomocnika A / HK/Danmark i HK/Privat	25
2021/C 44/31	Sprawa C-604/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht (Niemcy) w dniu 16 listopada 2020 r. – ROI Land Investments Ltd. / FD	25
2021/C 44/32	Sprawa C-605/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia) w dniu 17 listopada 2020 r. – Suzlon Wind Energy Portugal – Energia Eólica Unipessoal, Lda / Autoridade Tributária e Aduaneira	26
2021/C 44/33	Sprawa C-615/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie (Polska) w dniu 18 listopada 2020 r. – postępowanie karne przeciwko YP i innym	27
2021/C 44/34	Sprawa C-634/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus (Finlandia) w dniu 25 listopada 2020 r. – A / Sosiaali- ja terveysalan lupa- ja valvontavirasto	29
2021/C 44/35	Sprawa C-641/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal du travail de Liège (Belgia) w dniu 26 listopada 2020 r. – VT / Centre public d’action sociale de Líège (CPAS)	30
2021/C 44/36	Sprawa C-646/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 1 grudnia 2020 r. – Senatsverwaltung für Inneres und Sport, Standesamtsaufsicht / TB	30
2021/C 44/37	Sprawa C-656/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 5 października 2020 r. w sprawie T-597/18, Hermann Albers / Komisja Europejska, wniesione w dniu 4 grudnia 2020 r. przez Hermann Albers eK	31
2021/C 44/38	Sprawa C-661/20: Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2020 r. – Komisja Europejska / Republika Słowacka	32
2021/C 44/39	Sprawa C-663/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 23 września 2020 r. w sprawie T-414/17, Hypo Vorarlberg Bank AG / Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, wniesione w dniu 4 grudnia 2020 r. przez Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji	33
2021/C 44/40	Sprawa C-664/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 23 września 2020 r. w sprawie T-420/17, Portigon AG / Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, wniesione w dniu 4 grudnia 2020 r. przez Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji	34
2021/C 44/41	Sprawa C-666/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 5 października 2020 r. w sprawie T-538/18, Gesamtverband Verkehrsgewerbe Niedersachsen eV (GVN) / Komisja Europejska, wniesione w dniu 7 grudnia 2020 r. przez GVN	36
2021/C 44/42	Sprawa C-682/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 5 października 2020 r. w sprawie T-255/17, Les Mousquetaires i ITM Entreprises / Komisja, wniesione w dniu 15 grudnia 2020 r. przez Les Mousquetaires i ITM Entreprises SAS	37
2021/C 44/43	Sprawa C-352/18: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2020 r (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 6 de Reus – Hiszpania) – Jaime Cardus Suarez / Catalunya Caixa SA (Catalunya Banc S.A.)	38
2021/C 44/44	Sprawa C-703/18: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 14 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) – Zjednoczone Królestwo) – Healthspan Limited / Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs	38
2021/C 44/45	Sprawa C-763/18: Postanowienie Prezesa dziewiątej izby Trybunału z dnia 13 listopada 2020 r. – Wallapop, SL / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Unipreus, SL	38
2021/C 44/46	Sprawa C-250/19: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 14 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État – Belgia) – B.O.L. / État belge	38
2021/C 44/47	Sprawa C-286/19: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal d'instance d'Aulnay-Sous-Bois – Francja) – JE, KF / XL Airways SA	39
2021/C 44/48	Sprawa C-452/19: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2020 r (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta – Hiszpania) – YV/ Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA.	39
2021/C 44/49	Sprawa C-455/19: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2020 r (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta – Hiszpania) – BX / Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA.	39
2021/C 44/50	Sprawa C-482/19: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2020 r (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta – Hiszpania) – JF, KG / Bankia SA.	39
2021/C 44/51	Sprawa C-523/19: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2020 r (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta – Hiszpania) – ED/ Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA.	40
2021/C 44/52	Sprawa C-527/19: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2020 r (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta – Hiszpania) – HG, IH / Bankia SA.	40
2021/C 44/53	Sprawa C-731/19: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 30 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha – Hiszpania) – KM / Subdelegación del Gobierno en Albacete	40
2021/C 44/54	Sprawa C-732/19: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2020 r (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta – Hiszpania) – LL, MK / Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA	40
2021/C 44/55	Sprawa C-745/19: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 22 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski rayonen sad – Bułgaria) – PH, OI / ЕUROBANK BULGARIA АD	41
2021/C 44/56	Sprawa C-2/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 6 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Queen's Bench Division) – Zjednoczone Królestwo) – Daimler AG/ Walleniusrederierna Aktiebolag, Wallenius Wilhelmsen ASA, Wallenius Logistics AB, Wilhelmsen Ships Holding Malta Limited, Wallenius Wilhelmsen Ocean AS, K Line Holding (Europe) Limited, K Line Europe Limited, Compañia Sudamericana de Vapores SA	41
2021/C 44/57	Sprawa C-15/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 9 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil de Badajoz – Hiszpania) – Asociación de Usuarios de Bancos, Cajas y Seguros de España (Adicae Consumidores Críticos y Responsables) / Caja Almendralejo Sociedad Cooperativa de Credito	41
2021/C 44/58	Sprawa C-16/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 9 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil de Badajoz – Hiszpania) – Asociación de Usuarios de Bancos, Cajas y Seguros de España (Adicae Consumidores Críticos y Responsables) / Liberbank SA	41
2021/C 44/59	Sprawa C-20/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 16 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État – Belgia) – E.M.T. / Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides	42
2021/C 44/60	Sprawa C-189/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 19 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – Laudamotion GmbH / Verein für Konsumenteninformation	42
2021/C 44/61	Sprawa C-268/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 12 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta – Hiszpania) – XV / Cajamar Caja Rural S.C.C.	42
2021/C 44/62	Sprawa C-365/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 14 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Düsseldorf – Niemcy) – Eurowings GmbH / GDVI Verbraucherhilfe GmbH	42
2021/C 44/63	Sprawa C-434/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 27 października 2020 r. – wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Frankfurt am Main – Niemcy) – flightright GmbH / SunExpressGünes Ekspres Havacilik A.S.	43
2021/C 44/64	Sprawa C-438/20: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 9 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Düsseldorf -Niemcy) – BT / Eurowings GmbH	43
	Sąd
2021/C 44/65	Sprawa T-635/18: Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – Industrial Química del Nalón/Komisja [Odpowiedzialność pozaumowna – Środowisko naturalne – Klasyfikacja, oznakowanie i pakowanie substancji i mieszanin – Sklasyfikowanie paku, wysokotemperaturowej smoły węglowej jako substancji o ostrej toksyczności wodnej kategorii 1 (H400) i o przewlekłej toksyczności wodnej kategorii 1 (H410) – Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom]	44
2021/C 44/66	Sprawa T-636/18: Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – Tokai erftcarbon/Komisja [Odpowiedzialność pozaumowna – Środowisko naturalne – Klasyfikacja, oznakowanie i pakowanie substancji i mieszanin – Sklasyfikowanie paku, wysokotemperaturowej smoły węglowej jako substancji o ostrej toksyczności wodnej kategorii 1 (H400) i o przewlekłej toksyczności wodnej kategorii 1 (H410) – Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom]	45
2021/C 44/67	Sprawa T-637/18: Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – Bawtry Carbon International/Komisja [Odpowiedzialność pozaumowna – Środowisko naturalne – Klasyfikacja, oznakowanie i pakowanie substancji i mieszanin – Sklasyfikowanie paku, wysokotemperaturowej smoły węglowej jako substancji o ostrej toksyczności wodnej kategorii 1 (H400) i o przewlekłej toksyczności wodnej kategorii 1 (H410) – Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom]	45
2021/C 44/68	Sprawa T-638/18: Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – Deza/Komisja [Odpowiedzialność pozaumowna – Środowisko naturalne – Klasyfikacja, oznakowanie i pakowanie substancji i mieszanin – Sklasyfikowanie paku, wysokotemperaturowej smoły węglowej jako substancji o ostrej toksyczności wodnej kategorii 1 (H400) i o przewlekłej toksyczności wodnej kategorii 1 (H410) – Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom]	46
2021/C 44/69	Sprawa T-639/18: Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – SGL Carbon/Komisja [Odpowiedzialność pozaumowna – Środowisko naturalne – Klasyfikacja, oznakowanie i pakowanie substancji i mieszanin – Sklasyfikowanie paku, wysokotemperaturowej smoły węglowej jako substancji o ostrej toksyczności wodnej kategorii 1 (H400) i o przewlekłej toksyczności wodnej kategorii 1 (H410) – Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom]	47
2021/C 44/70	Sprawa T-645/18: Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – Bilbaína de Alquitranes/Komisja [Odpowiedzialność pozaumowna – Środowisko naturalne – Klasyfikacja, oznakowanie i pakowanie substancji i mieszanin – Sklasyfikowanie paku, smoły węglowej wysokotemperaturowej do substancji o toksyczności ostrej kategorii 1 dla środowiska wodnego (H400) i o toksyczności przewlekłej kategorii 1 dla środowiska wodnego (H410) – Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom]	48
2021/C 44/71	Sprawa T-571/20: Skarga wniesiona w dniu 11 września 2020 r. – Luna Italia / EUIPO – Luna (LUNA SPLENDIDA)	48
2021/C 44/72	Sprawa T-678/20: Skarga wniesiona w dniu 12 listopada 2020 r. – Solar Electric i in. / Komisja	49
2021/C 44/73	Sprawa T-714/20: Skarga wniesiona w dniu 3 grudnia 2020 r. – OL / Rada	50
2021/C 44/74	Sprawa T-720/20: Skarga wniesiona w dniu 9 grudnia 2020 r. – Perry Street Software/EUIPO – Toolstream (SCRUFFS)	51
2021/C 44/75	Sprawa T-723/20: Skarga wniesiona w dniu 11 grudnia 2020 r. – Prigozhin / Rada	52
2021/C 44/76	Sprawa T-724/20: Skarga wniesiona w dniu 14 grudnia 2020 r. – Senseon Tech/EUIPO – Accuride International (SENSEON)	53
2021/C 44/77	Sprawa T-725/20: Skarga wniesiona w dniu 14 grudnia 2020 r. – Guangdong Haomei New Materials i Guangdong King Metal Light Alloy Technology/Komisja	54
2021/C 44/78	Sprawa T-729/20: Skarga wniesiona w dniu 15 grudnia 2020 r. – Aurubis / Komisja	56
2021/C 44/79	Sprawa T-730/20: Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2020 r. – ON / Komisja	57
2021/C 44/80	Sprawa T-731/20: Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2020 r. – ExxonMobil Production Deutschland / Komisja	58
2021/C 44/81	Sprawa T-732/20: Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2020 r. – Freundlieb / EUIPO (CRYSTAL)	59
2021/C 44/82	Sprawa T-733/20: Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2020 r. – Freundlieb/EUIPO (BANDIT)	59
2021/C 44/83	Sprawa T-740/20: Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2020 r. – Arnautu / Parlament	60
2021/C 44/84	Sprawa T-749/20: Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2020 r. – Veronese/EUIPO – Veronese Design Company (VERONESE)	61

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2021/C 44/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 35 z 1.2.2021

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 28 z 25.1.2021

Dz.U. C 19 z 18.1.2021

Dz.U. C 9 z 11.1.2021

Dz.U. C 443 z 21.12.2020

Dz.U. C 433 z 14.12.2020

Dz.U. C 423 z 7.12.2020

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/2

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 10 grudnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Finanzamt Kaufbeuren mit Außenstelle Füssen / Golfclub Schloss Igling e.V.

(Sprawa C-488/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 132 ust. 1 lit. m) - Zwolnienie „niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym” - Skutek bezpośredni - Pojęcie „organizacji nienastawionych na osiąganie zysku”)

(2021/C 44/02)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca o rewizję: Finanzamt Kaufbeuren mit Außenstelle Füssen

Druga strona postępowania rewizyjnego: Golfclub Schloss Igling e.V.

Sentencja

Artykuł 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie wywołuje on skutku bezpośredniego, co oznacza, że w przypadku gdy przepisy państwa członkowskiego transponujące ten przepis zwalniają z podatku od wartości dodanej jedynie niektóre usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, organizacja nienastawiona na osiąganie zysku nie może powołać się na ten przepis bezpośrednio przed sądami krajowymi celem uzyskania zwolnienia innych ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczonych przez nią na rzecz osób uprawiających taką aktywność usług, które nie podlegają zwolnieniu na mocy tych przepisów.

Artykuł 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „organizacji nienastawionej na osiąganie zysku” w rozumieniu tego przepisu stanowi autonomiczne pojęcie prawa Unii, które ustanawia wymóg, zgodnie z którym w razie rozwiązania takiej organizacji nie może ona wypłacić swoim członkom zysku przez nią zrealizowanego i przewyższającego wysokość opłaconych przez nich wkładów kapitałowych oraz godziwą wartość rynkową dokonanych przez nich wkładów rzeczowych.

(1) Dz.U. C 392 z 29.10.2018.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/3

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 grudnia 2020 r. – Węgry / Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-620/18) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Dyrektywa (UE) 2018/957 - Swoboda świadczenia usług - Delegowanie pracowników - Warunki zatrudnienia - Wynagrodzenie - Okres oddelegowania - Określenie podstawy prawnej - Artykuły 53 i 62 TFUE - Zmiana obowiązującej dyrektywy - Artykuł 9 TFUE - Nadużycie władzy - Zasada niedyskryminacji - Konieczność - Zasada proporcjonalności - Zakres zasady swobodnego świadczenia usług - Transport drogowy - Artykuł 58 TFUE - Rozporządzenie (WE) nr 593/2008 - Zakres stosowania - Zasady pewności prawa i jasności przepisów prawnych)

(2021/C 44/03)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Węgry (przedstawiciele: M.Z. Fehér, G. Tornyai i M.M. Tátrai, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: M. Martínez Iglesias, L. Visaggio i A. Tamás, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo A. Norberg, M. Bencze i E. Ambrosini, następnie A. Norberg, E. Ambrosini, A. Sikora-Kalėda i Zs. Bodnár, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający Parlament Europejski: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: J. Möller i S. Eisenberg, pełnomocnicy), Republika Francuska (przedstawiciele: E. de Moustier, A.-L. Desjonquères, C. Mosser i R. Coesme, pełnomocnicy), Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: M.K. Bulterman, C. Schillemans i J. Langer, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Havas, M. Kellerbauer, B.-R. Killmann i A. Szmytkowska, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający Radę Unii Europejskiej: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: J. Möller i S. Eisenberg, pełnomocnicy), Republika Francuska (przedstawiciele: E. de Moustier, A.-L. Desjonquères, C. Mosser i R. Coesme, pełnomocnicy), Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: M.K. Bulterman, C. Schillemans i J. Langer, pełnomocnicy), Królestwo Szwecji (przedstawiciele: C. Meyer-Seitz, H. Shev i H. Eklinder, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Havas, M. Kellerbauer, B.-R. Killmann i A. Szmytkowska, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Węgry pokrywają, poza własnymi kosztami postępowania, koszty poniesione przez Parlament Europejski i Radę Unii Europejskiej.

3)	Republika Federalna Niemiec, Republika Francuska, Królestwo Niderlandów, Królestwo Szwecji i Komisja Europejska pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 427 z 26.11.2018.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/4

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 grudnia 2020 r. – Rzeczpospolita Polska / Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-626/18) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Dyrektywa (UE) 2018/957 - Swoboda świadczenia usług - Delegowanie pracowników - Warunki zatrudnienia - Wynagrodzenie - Okres oddelegowania - Określenie podstawy prawnej - Artykuły 53 i 62 TFUE - Zmiana obowiązującej dyrektywy - Artykuł 9 TFUE - Zasada niedyskryminacji - Konieczność - Zasada proporcjonalności - Rozporządzenie (WE) nr 593/2008 - Zakres stosowania - Transport drogowy - Artykuł 58 TFUE)

(2021/C 44/04)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: B. Majczyna i D. Lutostańska, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: początkowo M. Martínez Iglesias, K. Wójcik, A. Pospíšilová Padowska i L. Visaggio, następnie M. Martínez Iglesias, K. Wójcik, L. Visaggio i A. Tamás, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo E. Ambrosini, K. Adamczyk Delamarre i A. Norberg, następnie E. Ambrosini, A. Sikora-Kalėda, Z. Bodnar i. A. Norberg, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający Parlament Europejski: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: początkowo J. Möller i T. Henze, następnie J. Möller, pełnomocnicy), Republika Francuska (przedstawiciele: E. de Moustier, A.-L. Desjonquères i R. Coesme, pełnomocnicy), Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: M.K. Bulterman, C. Schillemans i J. Langer, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Kellerbauer, B.-R. Killmann i A. Szmytkowska, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający Radę Unii Europejskiej: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: początkowo J. Möller i T. Henze, następnie J. Möller, pełnomocnicy), Republika Francuska (przedstawiciele: E. de Moustier, A.-L. Desjonquères i R. Coesme, pełnomocnicy), Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: K. Bulterman, C. Schillemans i J. Langer, pełnomocnicy), Królestwo Szwecji (przedstawiciele: początkowo C. Meyer-Seitz, A. Falk, H. Shev, J. Lundberg i H. Eklinder, następnie C. Meyer-Seitz, H. Shev i H. Eklinder, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Kellerbauer, B.-R. Killmann i A. Szmytkowska, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Rzeczpospolita Polska pokrywa poza własnymi kosztami postępowania koszty poniesione przez Parlament Europejski i Radę Unii Europejskiej.

3)	Republika Federalna Niemiec, Republika Francuska, Królestwo Niderlandów, Królestwo Szwecji i Komisja Europejska pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 4 z 7.1.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 grudnia 2020 r. – Groupe Canal + / Komisja Europejska, Republika Francuska, Union des producteurs de cinéma (UPC), C More Entertainment AB, European Film Agency Directors – EFAD’s, Bureau européen des unions de consommateurs (BEUC)

(Sprawa C-132/19 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Telewizyjna działalność nadawcza - Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 - Artykuł 9 i art. 16 ust. 1 - Decyzja uznająca zobowiązania za wiążące - Całkowita ochrona terytorialna - Nadużycie władzy - Ocena wstępna - Brak obowiązku wzięcia pod uwagę przez Komisję Europejską względów dotyczących stosowania art. 101 ust. 3 TFUE - Porozumienia mające na celu podział rynków krajowych - Brak obowiązku przeprowadzenia przez Komisję analizy każdego z rozpatrywanych rynków krajowych z osobna - Proporcjonalność - Naruszenie wynikających z umowy uprawnień osób trzecich)

(2021/C 44/05)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Groupe Canal + (przedstawiciele: P. Wilhelm, P. Gassenbach i O. de Juvigny, avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Dawes, C. Urraca Caviedes i L. Wildpanner, pełnomocnicy), Republika Francuska (przedstawiciele: E. de Moustier i P. Dodeller, pełnomocnicy), Union des producteurs de cinéma (UPC) (przedstawiciel: E. Lauvaux, avocat), C More Entertainment AB, European Film Agency Directors – EFADs (przedstawiciel: O. Sasserath, avocat), Bureau européen des unions de consommateurs (BEUC) (przedstawiciel: A. Fratini, avvocatessa)

Sentencja

1)	Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 12 grudnia 2018 r., Groupe Canal +/Komisja (T 873/16, EU:T:2018:904) zostaje uchylony.

2)	Stwierdza się nieważność decyzji Komisji Europejskiej z dnia 26 lipca 2016 r. dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 101 TFUE oraz w art. 53 porozumienia EOG (sprawa AT.40023 – Transgraniczny dostęp do telewizji kodowanej).

Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Groupe Canal + SA, European Film Agency Directors – EFADs, Union des producteurs de cinéma (UPC) w ramach niniejszego postępowania odwoławczego i w postępowaniu w pierwszej instancji oraz koszty poniesione przez C More Entertainment AB w postępowaniu w pierwszej instancji.

4)	Republika Francuska pokrywa własne koszty.

5)	Bureau européen des unions de consommateurs (BEUC) pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 131 z 8.4.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/6

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 grudnia 2020 r. – Comune di Milano / Komisja Europejska

(Sprawa C-160/19 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Sektor transportu lotniczego - Usługi obsługi naziemnej w portach lotniczych Mediolan-Linate (Włochy) i Mediolan-Malpensa (Włochy) - Wkłady kapitałowe przekazane przez podmiot zarządzający tymi portami lotniczymi do zależnej od niej w 100 % spółki świadczącej te usługi - Publiczne udziały w podmiocie zarządzającym - Decyzja uznająca te środki pomocy państwa za bezprawnie przyznane i niezgodne z rynkiem wewnętrznym - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - Pojęcia „zasobów państwowych”, „środka, który można przypisać państwu” i „korzyści gospodarczej” - Zasada podmiotu prywatnego - Kryterium inwestora prywatnego - Ciężar dowodu - Złożone oceny ekonomiczne - Dogłębność kontroli sądowej - Przeinaczenie dowodów)

(2021/C 44/06)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Comune di Milano (przedstawiciele: A. Mandarano, E. Barbagiovanni, S. Grassani i L. Picciano, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Recchia, G. Conte i D. Grespan, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Comune di Milano zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 131 z 8.4.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/6

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 10 grudnia 2020 r. – Komisja Europejska / Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-347/19) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Środowisko naturalne - Efektywność energetyczna - Dyrektywa 2012/27/UE - Artykuł 9 ust. 3 - Zużycie energii cieplnej, chłodniczej i ciepłej wody - Zamontowanie w budynkach urządzeń do pomiaru indywidualnego zużycia)

(2021/C 44/07)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele): K. Talabér-Ritz, S. Pardo Quintillán i Y. G. Marinova, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: L. Aguilera Ruiz, pełnomocnik)

Sentencja

Nie przyjmując w wyznaczonym terminie wszystkich przepisów krajowych niezbędnych do dostosowania się do art. 9 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE, dotyczącego zamontowania urządzeń do pomiaru indywidualnego zużycia energii cieplnej, chłodniczej i ciepłej wody w budynkach, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na tym państwie na mocy wskazanego przepisu.

2)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 238 z 15.7.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/7

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 grudnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht für Strafsachen Wien – Austria) – postępowanie karne przeciwko A i in.

(Sprawa C-584/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Europejski nakaz dochodzeniowy - Dyrektywa 2014/41/UE - Artykuł 1 ust. 1 - Artykuł 2 lit. c) ppkt (i) i (ii) - Pojęcia „organu wymiaru sprawiedliwości” i „organu wydającego” - Europejski nakaz dochodzeniowy wydany przez prokuraturę państwa członkowskiego - Niezależność od władzy wykonawczej)

(2021/C 44/08)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landesgericht für Strafsachen Wien

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

A i in.

przy udziale: Staatsanwaltschaft Wien

Sentencja

Artykuł 1 ust. 1 i art. 2 lit. c) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/41/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie europejskiego nakazu dochodzeniowego w sprawach karnych należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „organu wymiaru sprawiedliwości” i „organu wydającego” w rozumieniu tych przepisów obejmuje prokuratora państwa członkowskiego lub też, bardziej ogólnie, prokuraturę państwa członkowskiego, niezależnie od ewentualnego ustawowego stosunku podporządkowania, jaki może istnieć między tym prokuratorem lub prokuraturą a władzą wykonawczą tego państwa członkowskiego i narażenia tego prokuratora lub prokuratury na ryzyko podlegania w ramach podejmowania decyzji w sprawie wydania europejskiego nakazu dochodzeniowego, bezpośrednio lub pośrednio, indywidualnym poleceniom lub instrukcjom ze strony władzy wykonawczej.

(1) Dz.U. C 383 z 11.11.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/7

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 10 grudnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlande) – Irlandia) – M.S., M.W., G.S. / Minister for Justice and Equality

(Sprawa C-616/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Polityka azylowa - Procedura nadawania i cofania statusu uchodźcy - Dyrektywa 2005/85/WE - Artykuł 25 ust. 2 - Podstawy niedopuszczalności - Odrzucenie przez organy państwa członkowskiego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej jako niedopuszczalnego ze względu na uprzednie udzielenie wnioskodawcy ochrony uzupełniającej w innym państwie członkowskim - Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 - Rozporządzenie (WE) nr 604/2013)

(2021/C 44/09)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court (Irlande)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: M.S., M.W., G.S.

Druga strona postępowania: Minister for Justice and Equality

Sentencja

Artykuł 25 ust. 2 dyrektywy Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, do którego ma zastosowanie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca, lecz które nie jest związane dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej, zgodnie z którymi to przepisami wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej jest uznawany za niedopuszczalny, jeżeli wnioskodawcy przyznano już status ochrony uzupełniającej w innym państwie członkowskim.

(1) Dz.U. C 357 z 21.10.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/8

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 10 grudnia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Land Nordrhein-Westfalen / D.-H.T., działający jako syndyk masy upadłości J & S Service UG

(Sprawa C-620/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dane osobowe - Rozporządzenie (UE) 2016/679 - Artykuł 23 - Ograniczenie praw osoby, której dane dotyczą - Ważny interes finansowy - Egzekucja roszczeń cywilnoprawnych - Uregulowanie krajowe odsyłające do przepisów prawa Unii - Dane podatkowe dotyczące osoby prawnej - Brak właściwości Trybunału)

(2021/C 44/10)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: Land Nordrhein-Westfalen

Druga strona postępowania: D.-H.T., działający jako syndyk masy upadłości J & S Service UG

przy udziale: Vertreter des Bundesinteresses beim Bundesverwaltungsgericht

Sentencja

Trybunał nie jest właściwy do udzielenia odpowiedzi na pytania zadane przez Bundesverwaltungsgericht (federalny sąd administracyjny, Niemcy) w postanowieniu z dnia 4 lipca 2019 r.

(1) Dz.U. C 383 z 11.11.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/8

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 12 listopada 2020 r. – Jean-François Jalkh / Parlament Europejski

(Sprawy połączone C-792/18 P i C-793/18 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Prawo instytucjonalne - Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej - Artykuły 8 i 9 - Zakres - Decyzja o uchyleniu immunitetu parlamentarnego - Przesłanki)

(2021/C 44/11)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Jean-François Jalkh (przedstawiciel: adwokat F. Wagner)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski (przedstawiciele: S. Alonso de León i C. Burgos, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołania zostają odrzucone jako w części oczywiście niedopuszczalne a w części oczywiście bezzasadne.

2)	Jean-François Jalkh zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 65 z 18.2.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/9

Postanowienie Trybunału szósta izba) z dnia 12 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal du travail francophone de Bruxelles – Belgia) – PN, QO, RP, SQ, TR / Centre public d’action sociale d’Anderlecht (CPAS)

(Sprawa C-394/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 ust. 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Obywatelstwo Unii - Prawo obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państwa członkowskiego - Dyrektywa 2004/38/WE - Artykuł 3 - Osoby uprawnione - Nieprawidłowa transpozycja - Odpowiedzialność państwa członkowskiego w przypadku naruszenia prawa Unii - Przyznanie świadczenia z pomocy społecznej tytułem naprawienia szkody - Oczywista niedopuszczalność)

(2021/C 44/12)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal du travail francophone de Bruxelles

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: PN, QO, RP, SQ, TR

Strona przeciwna: Centre public d’action sociale d’Anderlecht (CPAS)

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal du travail francophone de Bruxelles (Belgia) postanowieniem z dnia 14 maja 2019 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

(1) Dz.U. C 246 z 22.7.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/9

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 10 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky – Słowacja) – Finančné riaditeľstvo Slovenskej republiky / Weindel Logistik Service SR spol. s r.o.

(Sprawa C-621/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 168 lit. e) - Odliczenie podatku naliczonego - Wykorzystywanie towarów wyłącznie do celów opodatkowanych transakcji podatnika - Bezpośredni związek między przywożonymi towarami a transakcją objętą podatkiem należnym)

(2021/C 44/13)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Najvyšší súd Slovenskej republiky

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Finančné riaditeľstvo Slovenskej republiky

Strona przeciwna: Weindel Logistik Service SR spol. s r.o.

Sentencja

Artykuł 168 lit. e) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przyznaniu prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) importerowi, jeżeli nie dysponuje on prawem własności towarów jak właściciel i jeżeli brak jest kosztów przywozu powodującego naliczenie podatku lub koszty te nie są włączone w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

(1) Dz.U. C 363 z 28.10.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/10

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 28 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no 2 de Madrid – Hiszpania) – ZA, AZ, BX, CV, DU, ET / Repsol Comercial de Productos Petrolíferos SA

(Sprawa C-716/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 § 2 i art. 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Konkurencja - Ostateczna decyzja krajowego organu ochrony konkurencji stwierdzająca praktykę ograniczającą konkurencję - Zakres wartości dowodowej zbadanych i stwierdzonych okoliczności faktycznych - Brak dostatecznych wyjaśnień w przedmiocie stanu faktycznego i prawnego sporu w postępowaniu głównym oraz w przedmiocie przyczyn uzasadniających konieczność uzyskania odpowiedzi na pytania prejudycjalne - Oczywista niedopuszczalność)

(2021/C 44/14)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Mercantil no 2 de Madrid

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: ZA, AZ, BX, CV, DU, ET

Strona pozwana: Repsol Comercial de Productos Petrolíferos SA

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no 2 de Madrid (sąd gospodarczy nr 2 w Madrycie, Hiszpania) postanowieniem z dnia 29 lipca 2019 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

(1) Dz.U. C 423 z 16.12.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/11

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 26 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski rayonen sad – Bułgaria) – postępowanie wszczęte przez „DSK Bank” EAD, „FrontEx International” EAD

(Sprawa C-807/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Artykuły 3 i 6 – 8 - Dyrektywa 2008/48/WE - Artykuł 22 - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Badanie z urzędu przez sąd krajowy - Krajowe postępowanie w sprawie nakazu zapłaty)

(2021/C 44/15)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Sofiyski rayonen sad

Strony w postępowaniu głównym

„DSK Bank” EAD, „FrontEx International” EAD

Sentencja

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie temu, by sąd krajowy rozpatrujący wniosek o wydanie nakazu zapłaty pominął badanie ewentualnie nieuczciwego charakteru warunku umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem ze względu na trudności praktyczne, takie jak obciążenie owego sądu pracą.

Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, by sąd krajowy rozpatrujący wniosek o wydanie nakazu zapłaty, powziąwszy przypuszczenie, że wniosek ten opiera się na nieuczciwym warunku zawartym w umowie kredytu konsumenckiego w rozumieniu dyrektywy 93/13, mógł, w braku sprzeciwu ze strony konsumenta, zażądać od wierzyciela dodatkowych informacji w celu zbadania ewentualnie nieuczciwego charakteru owego warunku.

Artykuł 3 i art. 8 dyrektywy 93/13 w związku z art. 6 i art. 7 tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że w ramach badania z urzędu ewentualnie nieuczciwego charakteru warunków umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, przeprowadzanego przez sąd krajowy w celu ustalenia, czy między obowiązkami ciążącymi na stronach na podstawie owej umowy zachodzi znacząca nierównowaga, sąd ten może uwzględnić również przepisy krajowe zapewniające konsumentom poziom ochrony wyższy niż ten przewidziany we wspomnianej dyrektywie.

(1) Dz.U. C 27 z 27.1.2020.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/11

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 26 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Autostrada Torino Ivrea Valle D’Aosta – Ativa S.p.A. / Presidenza del Consiglio dei Ministri, Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dell'Economia e delle Finanze, Autorità di regolazione dei trasporti

(Sprawa C-835/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Udzielanie koncesji - Dyrektywa 2014/23/UE - Artykuł 2 ust. 1 akapit pierwszy - Artykuł 30 - Swoboda określania i organizowania przez instytucję zamawiającą lub podmiot zamawiający postępowania prowadzącego do wyboru koncesjonariusza - Uregulowania krajowe zabraniające korzystania z finansowania typu „project finance” w stosunku do umów koncesyjnych dotyczących autostrad)

(2021/C 44/16)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Autostrada Torino Ivrea Valle D’Aosta – Ativa S.p.A.

Druga strona postępowania: Presidenza del Consiglio dei Ministri, Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dell'Economia e delle Finanze, Autorità di regolazione dei trasporti

Przy udziale: Autorità di bacino del Po, Regione Piemonte

Sentencja

Artykuł 2 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania koncesji w związku z art. 30 oraz motywami 5 i 68 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie obowiązywaniu przepisu krajowego, zakazującego instytucjom zamawiającym udzielania koncesji autostradowych, które wygasły lub wkrótce wygasną, w drodze procedury finansowania typu „project finance”, określonej w art. 183 decreto legislativo n. 50 – Codice dei contratti pubblici (dekretu ustawodawczego nr 50 ustanawiającego kodeks zamówień publicznych) z dnia 18 kwietnia 2016 r.

(1) Dz.U. C 161 z 11.5.2020.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/12

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 28 października 2020 r. – Archimandritis Sarantis Sarantos, Protopresvyteros Ioannis Fotopoulos, Protopresvyteros Antonios Bousdekis, Protopresvyteros Vasileios Kokolakis, Estia Paterikon Meleton, Christos Papasotiriou, Charalampos Andralis / Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-84/20 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Obywatelstwo Unii - Poprawa zabezpieczeń dowodów osobistych obywateli Unii i dokumentów pobytowych wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin korzystającym z prawa do swobodnego przemieszczania się - Rozporządzenie (UE) 2019/1157 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Legitymacja procesowa czynna - Brak indywidualnego oddziaływania - Artykuł 19 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - Konieczność reprezentowania strony przez adwokata - Skarżący będący adwokatem, który działał we własnym imieniu podpisując samodzielnie skargę, nie skorzystawszy, w celu reprezentowania go, z usług adwokata będącego podmiotem trzecim względem sporu - Odwołanie oczywiści bezzasadne)

(2021/C 44/17)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Archimandritis Sarantis Sarantos, Protopresvyteros Ioannis Fotopoulos, Protopresvyteros Antonios Bousdekis, Protopresvyteros Vasileios Kokolakis, Estia Paterikon Meleton, Christos Papasotiriou, Charalampos Andralis (przedstawiciel: C. Papasotiriou, dikigoros)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej

Sentencja

1)	W odniesieniu do Christosa Papasotiriou odwołanie zostaje odrzucone jako oczywiście niedopuszczalne.

2)	W odniesieniu do Sarantisa Sarantosa, Ioannisa Fotopoulosa, Antoniosa Bousdekisa i Vasileiosa Kokolakisa, Estii Paterikona Meletona oraz Charalampoas Andralisa odwołanie zostaje oddalone jako oczywiście bezzasadne.

3)	Sarantis Sarantos, Ioannis Fotopoulos, Antonios Bousdekis i Vasileios Kokolakis, Estia Paterikon Meleton oraz Christos Papasotiriou i Charalampos Andralis pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 161 z 11.5.2020.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/13

Wyrok Trybunału (szósta izba izba) z dnia 12 listopada 2020 r. – Lazarus Szolgáltató és Kereskedelmi Kft. / Komisja Europejska

(Sprawa C-85/20 P P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunału - Pomoc państwa - Pomoc udzielona przez Węgry na rzecz przedsiębiorstw zatrudniających pracowników niepełnosprawnych - Rzekoma decyzja Komisji Europejskiej orzekająca o niezgodności pomocy z rynkiem wewnętrznym - Skarga o stwierdzenie nieważności - Termin na złożenie skargi - Początek biegu - Dowiedzenie się o istnieniu zaskarżonego aktu - Rozsądny termin na zwrócenie się z wnioskiem o udostępnienie pełnego tekstu - Pojęcie „zaskarżalnego aktu” w rozumieniu art. 263 TFUE - Dopuszczalność skargi w pierwszej instancji - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście nieuzasadnione)

(2021/C 44/18)

Język postępowania: węgierski

Strony

Wnoszący odwołanie: Lazarus Szolgáltató és Kereskedelmi Kft. (przedstawiciel: L. Szabó, ügyvéd)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone jako w części oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście nieuzasadnione.

2)	Lazarus Szolgáltató és Kereskedelmi Kft. ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 201 z 15.6.2020.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/13

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 10 czerwca 2020 r. w sprawie T-646/19, eSky Group IP / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej – Gröpel (e), wniesione w dniu 12 sierpnia 2020 r. przez eSky Group IP sp. z o.o.

(Sprawa C-386/20 P)

(2021/C 44/19)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: eSky Group IP sp. z o.o. (przedstawiciel: P. Kurcman, radca prawny)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Gerhard Gröpel

Postanowieniem z dnia 21 października 2020 r. Trybunał Sprawiedliwości (izba rozstrzygająca o dopuszczalności odwołań) orzekł, że odwołanie nie zostało dopuszczone i że wnoszący odwołanie pokrywa własne koszty.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 24 września 2020 r. – W.Ż. przeciwko A. S., Sądowi Najwyższemu

(Sprawa C-491/20)

(2021/C 44/20)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: W.Ż.

Strony pozwane: A. S., Sąd Najwyższy

Pytania prejudycjalne

Czy art. 279 TFUE oraz art. 160 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem w związku art. 4 ust. 3 oraz art. 19 ust. 1 TUE oraz w związku z punktem 1) tiret pierwszy i drugi postanowienia Trybunału Sprawiedliwości z 8 kwietnia 2020 r. w sprawie C-791/19 R Komisja p. Rzeczypospolitej Polskiej należy rozumieć w ten sposób, że Prezes Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego nie może do czasu rozstrzygnięcia sprawy C-791/19 R żądać przekazania akt sprawy o ustalenie nieistnienia stosunku służbowego sędziego Sądu Najwyższego z uwagi na zawieszenie stosowania art. 3 pkt 5, art. 27 i art. 73 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 825 ze zmianami)?

Czy art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 2 i art. 4 ust. 3 TUE oraz prawem do sądu należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy orzekający w sprawie o ustalenie nieistnienia stosunku służbowego sędziego sądu krajowego z powodu istotnych uchybień w trakcie postępowania nominacyjnego, ma obowiązek zarządzić środek tymczasowy i zakazać pozwanemu w takiej sprawie orzekania we wszystkich innych sprawach objętych prawem Unii pod rygorem bezskuteczności podjętych przez takiego sędziego czynności lub wydanych orzeczeń oraz nakazać innym organom powstrzymanie się przed przydzielaniem takiemu pozwanemu spraw lub wyznaczaniem go do składów orzekających?

Czy art. 2 oraz art. 4 ust. 2 w związku z art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę prawa do sądu należy interpretować w ten sposób, że:

sąd krajowy ma obowiązek odstąpić od stosowania zakazu „kwestionowania umocowania sądów” oraz „ustalania lub oceny przez sądy zgodności z prawem powołania sędziego lub wynikającego z tego powołania uprawnienia do wykonywania zadań z zakresu wymiaru sprawiedliwości”, takiego jak w art. 29 § 2 i 3 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, gdyż respektowanie przez Unię tożsamości konstytucyjnej Państw Członkowskich nie uprawnia ustawodawcy krajowego do wprowadzenia rozwiązań godzących w podstawowe wartości i zasady Unii?

tożsamość konstytucyjna państwa członkowskiego nie może pozbawiać prawa do niezawisłego sądu ustanowionego na mocy ustawy, gdy procedura nominacyjna poprzedzająca wręczenie aktu powołania dotknięta była uchybieniami opisanymi w pytaniach prejudycjalnych w sprawach C-487/19 oraz C-508/19 a jej uprzednią sądową kontrolę wyłączono celowo i w sposób oczywiście sprzeczny z krajową konstytucją?

Czy art. 2 oraz art. 4 ust. 2 w związku z art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę prawa do sądu i art. 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że treść pojęcia tożsamości konstytucyjnej państwa członkowskiego w zakresie dotyczącym prawa do sądu może być ustalana w sposób wiążący dla sądu ostatniej instancji Państwa Członkowskiego tylko w ramach dialogu z Trybunałem Sprawiedliwości toczonego przez ten sąd lub inne sądy krajowe (np. sąd konstytucyjny) przy wykorzystaniu postępowania prejudycjalnego?

Czy art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę ogólną prawa do sądu ustanowionego uprzednio na mocy ustawy należy interpretować w ten sposób, że sąd ostatniej instancji państwa członkowskiego odrzuca wniosek o przekazanie akt sprawy, w której wystąpił z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości, gdy z wnioskiem takim wystąpiła osoba powołana na stanowisko sędziego na podstawie przepisów krajowych oraz w okolicznościach prowadzących do ukonstytuowania sądu niespełniającego wymogów niezależności i niezawisłości oraz niebędącego sądem ustanowionym ustawą, bez konieczności uprzedniego wyczerpania trybu postępowania, o którym mowa w pytaniu prejudycjalnym C-508/19 lub w wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 19 listopada 2019 r., C-585/18, C-624/18 i C-625/18, A.K. i in.?

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 25 września 2020 r. – W.Ż. przeciwko K. Z., Skarbowi Państwa – Sądowi Najwyższemu

(Sprawa C-492/20)

(2021/C 44/21)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: W.Ż.

Strony pozwane: K. Z., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy

Pytania prejudycjalne

Czy art. 279 TFUE oraz art. 160 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem w związku art. 4 ust. 3 oraz art. 19 ust. 1 TUE oraz w związku z punktem 1) tiret pierwszy i drugi postanowienia Trybunału Sprawiedliwości z 8 kwietnia 2020 r. w sprawie C-791/19 R Komisja p. Rzeczypospolitej Polskiej należy rozumieć w ten sposób, że Prokurator nie może do czasu rozstrzygnięcia sprawy C-791/19 R żądać przekazania do Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego akt sprawy o ustalenie nieistnienia stosunku służbowego sędziego Sądu Najwyższego z uwagi na zawieszenie stosowania art. 3 pkt 5, art. 27 i art. 73 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 825 ze zmianami)?

Czy art. 2 oraz art. 4 ust. 2 w związku z art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę prawa do sądu należy interpretować w ten sposób, że:

Czy art. 2 oraz art. 4 ust. 2 w związku z art. 19 TUE oraz zasadę prawa do sądu i art. 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że treść pojęcia tożsamości konstytucyjnej państwa członkowskiego w zakresie dotyczącym prawa do sądu może być ustalana w sposób wiążący dla sądu ostatniej instancji Państwa Członkowskiego tylko w ramach dialogu z Trybunałem Sprawiedliwości toczonego przez ten sąd lub inne sądy krajowe (np. sąd konstytucyjny) przy wykorzystaniu postępowania prejudycjalnego?

Czy art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę ogólną prawa do sądu ustanowionego uprzednio na mocy ustawy należy interpretować w ten sposób, że sąd ostatniej instancji państwa członkowskiego odrzuca wniosek o przekazanie akt sprawy, gdy z wnioskiem takim wystąpiła osoba powołana na stanowisko sędziego na podstawie przepisów krajowych oraz w okolicznościach prowadzących do ukonstytuowania sądu niespełniającego wymogów niezależności i niezawisłości oraz niebędącego sądem ustanowionym ustawą, bez konieczności uprzedniego wyczerpania trybu postępowania, o którym mowa w pytaniu prejudycjalnym C-508/19 lub w wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 19 listopada 2019 r., C-585/18, C-624/18 i C- 625/18, A.K. i in.?

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 28 września 2020 r. – P. J. przeciwko A. T., R. W., Sądowi Najwyższemu

(Sprawa C-493/20)

(2021/C 44/22)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: P. J.

Strony pozwane: A. T., R. W., Sąd Najwyższy

Pytania prejudycjalne

Czy art. 2 oraz art. 4 ust. 2 w związku z art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę prawa do sądu należy interpretować w ten sposób, że:

Czy art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę ogólną prawa do sądu ustanowionego uprzednio na mocy ustawy należy interpretować w ten sposób, że sąd ostatniej instancji państwa członkowskiego odrzuca wniosek o przekazanie akt sprawy, gdy z wnioskiem takim wystąpiła osoba powołana na stanowisko sędziego na podstawie przepisów krajowych oraz w okolicznościach prowadzących do ukonstytuowania sądu niespełniającego wymogów niezależności i niezawisłości oraz niebędącego sądem ustanowionym ustawą, bez konieczności uprzedniego wyczerpania trybu postępowania, o którym mowa w pytaniu prejudycjalnym C-508/19 lub w wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 19 listopada 2019 r., C-585/18, C-624/18 i C- 625/18, A.K. in.?

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 2 października 2020 r. – K. M. przeciwko T. P., Skarbowi Państwa – Sądowi Najwyższemu

(Sprawa C-494/20)

(2021/C 44/23)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: K. M.

Strony pozwane: T. P., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy

Pytania prejudycjalne

Czy art. 2 oraz art. 4 ust. 2 w związku z art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę prawa do sądu należy interpretować w ten sposób, że:

Czy art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 267 TFUE oraz zasadę ogólną prawa do sądu ustanowionego uprzednio na mocy ustawy należy interpretować w ten sposób, że sąd ostatniej instancji państwa członkowskiego odrzuca wniosek o przekazanie akt sprawy, gdy z wnioskiem takim wystąpiła osoba powołana na stanowisko sędziego na podstawie przepisów krajowych oraz w okolicznościach prowadzących do ukonstytuowania sądu niespełniającego wymogów niezależności i niezawisłości oraz niebędącego sądem ustanowionym ustawą, bez konieczności uprzedniego wyczerpania trybu postępowania, o którym mowa w pytaniu prejudycjalnym C-508/19 lub w wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 19 listopada 2019 r., C-585/18, C- 624/18 i C-625/18, A.K. i in.?

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 2 października 2020 r. – T. M. przeciwko T. D., M. D., P. K., J. L., M. L., O. N., G. Z., A. S., Skarbowi Państwa – Sądowi Najwyższemu

(Sprawa C-495/20)

(2021/C 44/24)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: T. M.

Strony pozwane: T. D., M. D., P. K., J. L., M. L., O. N., G. Z., A. S., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy

Pytania prejudycjalne

Czy art. 2 oraz art. 4 ust. 2 w związku z art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę prawa do sądu należy interpretować w ten sposób, że:

Czy art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę ogólną prawa do sądu ustanowionego uprzednio na mocy ustawy należy interpretować w ten sposób, że sąd ostatniej instancji państwa członkowskiego odrzuca wniosek o przekazanie akt sprawy, gdy z wnioskiem takim wystąpiła osoba powołana na stanowisko sędziego na podstawie przepisów krajowych oraz w okolicznościach prowadzących do ukonstytuowania sądu niespełniającego wymogów niezależności i niezawisłości oraz niebędącego sądem ustanowionym ustawą, bez konieczności uprzedniego wyczerpania trybu postępowania, o którym mowa w pytaniu prejudycjalnym C-508/19 lub w wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 19 listopada 2019 r., C-585/18, C-624/18 i C- 625/18, A.K. i in.?

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 6 października 2020 r. – M. F. przeciwko T. P.

(Sprawa C-496/20)

(2021/C 44/25)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: M. F.

Strona pozwana: T. P.

Pytania prejudycjalne

Czy art. 2 oraz art. 4 ust. 2 w związku z art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę prawa do sądu należy interpretować w ten sposób, że:

Czy art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę ogólną prawa do sądu ustanowionego uprzednio na mocy ustawy należy interpretować w ten sposób, że sąd ostatniej instancji państwa członkowskiego odrzuca wniosek o przekazanie akt sprawy, gdy z wnioskiem takim wystąpiła osoba powołana na stanowisko sędziego na podstawie przepisów krajowych oraz w okolicznościach prowadzących do ukonstytuowania sądu niespełniającego wymogów niezależności i niezawisłości oraz niebędącego sądem ustanowionym ustawą, bez konieczności uprzedniego wyczerpania trybu postępowania, o którym mowa w pytaniu prejudycjalnym C-508/19 lub w wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 19 listopada 2019 r., C-585/18, C-624/18 i C-625/18, A.K. i in.?

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 9 października 2020 r. – T.B. przeciwko T.D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., G.Z., A.S., Skarbowi Państwa – Sądowi Najwyższemu

(Sprawa C-506/20)

(2021/C 44/26)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: T.B.

Strony pozwane: T.D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., G.Z., A.S., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy

Pytania prejudycjalne

Czy art. 2 oraz art. 4 ust. 2 w związku z art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę prawa do sądu należy interpretować w ten sposób, że:

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 22 września 2020 r. – M. F. przeciwko J. M.

(Sprawa C-509/20)

(2021/C 44/27)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: M. F.

Strona pozwana: J. M.

Pytania prejudycjalne

Czy art. 279 TFUE oraz art. 160 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości w związku art. 4 ust. 3 oraz art. 19 ust. 1 TUE oraz w związku z punktem 1) tiret pierwszy i drugi postanowienia Trybunału Sprawiedliwości z 8 kwietnia 2020 r. w sprawie C-791/19 R Komisja p. Rzeczypospolitej Polskiej należy rozumieć w ten sposób, że wniosek Prezesa Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego z żądaniem przekazania akt sprawy w przedmiocie ustalenia nieistnienia stosunku służbowego sędziego Sądu Najwyższego należy odrzucić jako złożony przez podmiot, który do czasu rozstrzygnięcia sprawy C-791/19 nie może podejmować żadnych działań z uwagi na zawieszenie stosowania art. 3 pkt 5, art. 27 i art. 73 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 825 ze zmianami)?

Czy art. 2 oraz art. 4 ust. 2 w związku z art. 19 TUE oraz zasadę prawa do sądu należy interpretować w ten sposób, że:

Czy art. 19 TUE w związku z art. 267 TFUE oraz zasadę ogólną prawa do sądu ustanowionego uprzednio na mocy ustawy należy interpretować w ten sposób, że sąd ostatniej instancji państwa członkowskiego odrzuca wniosek o przekazanie akt sprawy, w której wystąpił z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości, gdy z wnioskiem takim wystąpiła osoba powołana na stanowisko sędziego na podstawie przepisów krajowych oraz w okolicznościach prowadzących do ukonstytuowania sądu niespełniającego wymogów niezależności i niezawisłości oraz niebędącego sądem ustanowionym ustawą, bez konieczności uprzedniego wyczerpania trybu postępowania, o którym mowa w pytaniu prejudycjalnym C-508/19 lub w wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 19 listopada 2019 r., C-585/18, C-624/18 i C- 625/18, A.K. i in.?

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 13 października 2020 r.– B. S. przeciwko T. D., M. D., P. K., J. L., M.Ł., O. N., Skarbowi Państwa – Sądowi Najwyższemu

(Sprawa C-511/20)

(2021/C 44/28)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: B. S.

Strony pozwane: T. D., M. D., P. K., J. L., M. Ł., O. N., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy

Pytania prejudycjalne

Czy art. 2 oraz art. 4 ust. 2 w związku z art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE oraz zasadę prawa do sądu należy interpretować w ten sposób, że:

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie (Polska) w dniu 28 października 2020 r. – ORLEN KolTrans sp. z o. o. przeciwko Prezesowi Urzędu Transportu Kolejowego

(Sprawa C-563/20)

(2021/C 44/29)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ORLEN KolTrans sp. z o. o.

Strona pozwana: Prezes Urzędu Transportu Kolejowego

Pytania prejudycjalne

Czy art. 30 ust. 2 lit. e Dyrektywy 2001/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawania świadectw bezpieczeństwa (1) należy interpretować w ten sposób, że przyznaje on przedsiębiorcy kolejowemu, który korzysta lub zamierza korzystać z infrastruktury kolejowej prawo udziału w postępowaniu prowadzonym przez organ kontrolny zmierzającym do ustalenia przez zarządcę infrastruktury kolejowej wysokości opłat za dostęp do infrastruktury kolejowej?

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, czy art. 30 ust 5 i 6 dyrektywy 2001/14/WE należy interpretować w ten sposób, że przyznaje on przedsiębiorcy kolejowemu, który korzysta lub zamierza korzystać z infrastruktury kolejowej, prawo zaskarżenia decyzji organu kontrolnego zatwierdzającej wysokość opłat za dostęp do infrastruktury kolejowej ustalonych przez zarządcę tej infrastruktury?

(1) Dz. U. 2001, L 75, s. 29; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 07 Tom 005 P. 404 – 421

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret (Dania) w dniu 9 listopada 2020 r., Ligebehandlingsnævnet Ligebehandlingsnævnet w charakterze pełnomocnika A / HK/Danmark i HK/Privat

(Sprawa C-587/20)

(2021/C 44/30)

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Østre Landsret

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ligebehandlingsnævnet w charakterze pełnomocnika A

Strona pozwana: HK/Danmark i HK/Privat

Przy udziale: Fagbevægelsens Hovedorganisation (FH) w charakterze interwenienta popierającego żądania strony pozwanej

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 3 ust. 1 lit. a) dyrektywy o zatrudnieniu (1) należy interpretować w ten sposób, że pochodząca z wyboru przewodnicząca sektora związku zawodowego jest objęta zakresem stosowania tej dyrektywy w okolicznościach faktycznych przedmiotowej sprawy [opisanych we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym]?

(1) Dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiająca ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. 2000, L 303, s. 16)

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht (Niemcy) w dniu 16 listopada 2020 r. – ROI Land Investments Ltd. / FD

(Sprawa C-604/20)

(2021/C 44/31)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesarbeitsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę rewizyjną: ROI Land Investments Ltd.

Strona przeciwna w postępowaniu rewizyjnym: FD

Pytania prejudycjalne

Czy art. 6 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 2 i art. 21 ust. 1 lit. b) pkt i) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1215/2012”) (1) należy interpretować w ten sposób, że pracownik może pozwać osobę prawną, która nie jest jego pracodawcą i która nie ma miejsca zamieszkania w rozumieniu art. 63 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012 na terytorium państwa członkowskiego, ale na podstawie umowy patronackiej ponosi bezpośrednią odpowiedzialność wobec pracownika w związku z roszczeniami z indywidualnej umowy o pracę z osobą trzecią, przed sąd miejsca, w którym pracownik zazwyczaj świadczy lub ostatnio świadczył pracę w ramach stosunku pracy z osobą trzecią, jeżeli bez umowy patronackiej umowa o pracę z osobą trzecią nie zostałaby zawarta?

Czy art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012 należy interpretować w ten sposób, że zastrzeżenie dotyczące art. 21 ust. 2 rozporządzenia nr 1215/2012 wyłącza zastosowanie przepisów regulujących jurysdykcję w świetle prawa krajowego państwa członkowskiego, które pozwala pracownikowi pozywać osobę prawną, która w okolicznościach opisanych w pytaniu pierwszym ponosi wobec niego bezpośrednią odpowiedzialność w związku z roszczeniami z indywidualnej umowy o pracę z osobą trzecią, jako „następcę prawnego” pracodawcy, przed sąd zwykłego miejsca pracy, jeżeli taka jurysdykcja nie występuje w świetle art. 21 ust. 2 w związku z art. 21 ust. 1 lit. b) pkt i) rozporządzenia nr 1215/2012?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze i odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie:

a)	Czy art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „działalności zawodowej” obejmuje bycie pracownikiem najemnym w ramach stosunku pracy?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej – czy art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012 należy interpretować w ten sposób, że umowa patronacka, na podstawie której osoba prawna ponosi bezpośrednią odpowiedzialność w związku z roszczeniami pracownika z indywidualnej umowy o pracę z osobą trzecią, stanowi umowę, którą pracownik zawarł w celu, który można uznać za związany z jego działalnością zawodową?

Jeżeli z odpowiedzi na powyższe pytania miałoby wynikać, że sąd odsyłający ma jurysdykcję w niniejszej sprawie:

Czy art. 6 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) (2) należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „działalności zawodowej” obejmuje bycie pracownikiem najemnym w ramach stosunku pracy?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej – czy art. 6 ust. 1 rozporządzenia Rzym I należy interpretować w ten sposób, że umowa patronacka, na podstawie której osoba prawna ponosi wobec pracownika bezpośrednią odpowiedzialność za roszczenia z indywidualnej umowy o pracę z osobą trzecią, stanowi umowę, którą pracownik zawarł w celu, który można uznać za związany z jego działalnością zawodową?

(1) Dz.U. 2012, L 351, s. 1.

(2) Dz.U. 2008, L 177, s. 6.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia) w dniu 17 listopada 2020 r. – Suzlon Wind Energy Portugal – Energia Eólica Unipessoal, Lda / Autoridade Tributária e Aduaneira

(Sprawa C-605/20)

(2021/C 44/32)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Supremo Tribunal Administrativo.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Suzlon Wind Energy Portugal – Energia Eólica Unipessoal, Lda.

Druga strona postępowania: Autoridade Tributária e Aduaneira.

Pytania prejudycjalne

Czy zgodna z prawem europejskim jest wykładnia, zgodnie z którą naprawy dokonane w trakcie tak zwanego okresu gwarancyjnego są uznawane za transakcje niepodlegające opodatkowaniu tylko wtedy, jeżeli są dokonywane nieodpłatnie i w zakresie, w jakim w sposób dorozumiany zostały one zawarte w cenie sprzedaży towaru objętego gwarancją, przez co należy uznać za podlegające opodatkowaniu świadczenie usług w okresie gwarancyjnym (bez lub przy użyciu materiałów), które podlega fakturowaniu, ponieważ obowiązkowo jest one kwalifikowane odpłatne świadczenie usług?

Czy wystawienie not debetowych dostawcy części do turbin wiatrowych w celu dokonania przez niego zwrotu kosztów poniesionych przez nabywcę tych towarów w trakcie odnośnego okresu gwarancyjnego związanych z zastąpieniem części (nowy import towarów dostawcy, które zostały opodatkowane VAT i spowodowały powstanie prawa do odliczenia) i odpowiednimi pracami naprawczymi (za pomocą nabycia usług od osób trzecich z naliczeniem VAT) w ramach świadczenia na rzecz osób trzecich usługi budowy farmy wiatrowej przez owego nabywcę (który jest powiązany z grupą dostawy mającego siedzibę w państwie trzecim), należy zakwalifikować jako zwykłą transakcję obciążenia kosztami, jako taką zwolnioną z VAT, czy raczej jako odpłatne świadczenie usług, które powinno prowadzić do naliczenia podatku?

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie (Polska) w dniu 18 listopada 2020 r. – postępowanie karne przeciwko YP i innym

(Sprawa C-615/20)

(2021/C 44/33)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

YP i inni

Pytania prejudycjalne

Czy prawo Unii – w szczególności art. 47 Karty Praw Podstawowych (KPP) i wyrażone w nim prawo do skutecznego środka prawnego przed sądem oraz prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony uprzednio na mocy ustawy – należy interpretować w ten sposób, że pozostaje on w sprzeczności z przepisami prawa krajowego szczegółowo przedstawionymi w punktach 2 i 3 niniejszego pytania tj. art. 80 i art. 129 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (p.u.s.p), a także 110 § 2a p.u.s.p. i art. 27 § 1 pkt 1a ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, umożliwiającymi Izbie Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego uchylenie immunitetu i zawieszenie sędziego w czynnościach służbowych, a tym samym faktyczne odsunięcie sędziego od orzekania w przydzielonych mu sprawach, że:

a)	Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego nie stanowi „sądu” w rozumieniu art. 47 KPP, art. 6 EKPC oraz art. 45 ust.1 Konstytucji RP (orzeczenia C-585/18, C-624/18 i C-625/18, EU:C:2019:982);

b)	członkowie Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego charakteryzują się szczególnie silnymi powiązaniami z władzą ustawodawczą i wykonawczą (postanowienie z dnia 8 kwietnia 2020 r., Komisja/Polska C-791/19 R, EU:C:2020:277);

Rzeczpospolitą Polską zobowiązano do zawieszenia stosowania niektórych przepisów ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym dotyczących tzw. Izby Dyscyplinarnej oraz do powstrzymywania się od przekazania spraw zawisłych przed tą izbą do rozpoznania przez skład, który nie spełnia wymogów niezależności (postanowienie z dnia 8 kwietnia 2020 r., Komisja/Polska C-791/19 R, EU:C:2020:277). że:

Czy prawo Unii – w szczególności art. 2 TUE i wyrażoną w nim wartość państwa prawnego oraz wymogi skutecznej ochrony sądowej wynikające z art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE – należy interpretować w ten sposób, że „przepisy regulujące system środków dyscyplinarnych w stosunku do osób, którym powierzono zadanie sądzenia” obejmują również przepisy dotyczące pociągnięcia do odpowiedzialności karnej lub pozbawienia wolności (zatrzymania) sędziego sądu krajowego, takie jak art. 181 Konstytucji RP w związku z art. 80 i art. 129 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (p.u.s.p.), zgodnie z którymi:

a)	pociągnięcie do odpowiedzialności karnej lub pozbawienie wolności (zatrzymanie) sędziego sądu krajowego, co do zasady na wniosek prokuratora, wymaga zezwolenia właściwego sądu dyscyplinarnego;

b)	sąd dyscyplinarny – zezwalając na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej lub pozbawienie wolności (zatrzymanie) sędziego sądu krajowego – może (a w niektórych przypadkach ma obowiązek) zawiesić tego sędziego w czynnościach służbowych;

c)	zawieszając sędziego sądu krajowego w czynnościach służbowych, sąd dyscyplinarny ma jednocześnie obowiązek obniżyć wynagrodzenie tego sędziego, w granicach określonych przez te przepisy, na czas trwania zawieszenia?

Czy prawo Unii – w szczególności przepisy przywołane w pytaniu 2 – należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniom państwa członkowskiemu, takim jak art. 110 § 2a p.u.s.p. i art. 27 § 1 pkt 1a ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, zgodnie z którymi sprawy dotyczące zezwolenia na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej lub pozbawienie wolności (zatrzymanie) sędziego sądu krajowego należą, zarówno w pierwszej jak i w drugiej instancji, do wyłącznej właściwości organu, takiego jak Izba Dyscyplinarna, biorąc w szczególności pod uwagę (pojedynczo lub łącznie), że:

a)	utworzenie Izby Dyscyplinarnej zbiegło się w czasie ze zmianą zasad wyłaniania członków organu, takiego jak Krajowa Rada Sądownictwa (KRS), który bierze udział w procesie powoływania sędziów, i na którego wniosek zostali powołani wszyscy członkowie Izby Dyscyplinarnej;

ustawodawca krajowy wyłączył możliwość przeniesienia do Izby Dyscyplinarnej urzędujących sędziów sądu krajowego ostatniej instancji, takiego jak Sąd Najwyższy, w którego strukturach funkcjonuje ta izba, wobec czego w Izbie Dyscyplinarnej zasiadać mogą jedynie nowi członkowie powołani na wniosek KRS w zmienionym składzie;

c)	Izba Dyscyplinarna charakteryzuje się szczególnie wysokim stopniem autonomii w ramach Sądu Najwyższego;

Sąd Najwyższy, w orzeczeniach wydanych w wykonaniu wyroku z dnia 19 listopada 2019 r., A.K. i in. (Niezależność Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego) (C-585/18, C-624/18 i C-625/18, EU:C:2019:982), potwierdził, że KRS w zmienionym składzie nie jest organem niezależnym od władzy ustawodawczej i wykonawczej, oraz że Izba Dyscyplinarna nie stanowi „sądu” w rozumieniu art. 47 KPP, art. 6 EKPC oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji RP;

wniosek o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej lub pozbawienie wolności (zatrzymanie) sędziego sądu krajowego pochodzi, co do zasady, od prokuratora, którego przełożonym służbowym jest organ władzy wykonawczej, taki jak Minister Sprawiedliwości, który może wydawać prokuratorom wiążące polecenia dotyczące treści czynności procesowych, a jednocześnie członkowie Izby Dyscyplinarnej oraz KRS w zmienionym składzie wykazują, jak stwierdził Sąd Najwyższy w orzeczeniach, o których mowa w pkt 2d, szczególnie silne powiązania z władzą ustawodawczą i wykonawczą – wobec czego Izba Dyscyplinarna nie może być uznana za podmiot trzeci w stosunku do strony postępowania;

Rzeczypospolita Polska została zobowiązana do zawieszenia stosowania niektórych przepisów ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym dotyczących Izby Dyscyplinarnej oraz do powstrzymania się od przekazania spraw zawisłych przed tą izbą do rozpoznania przez skład, który nie spełnia wymogów niezależności, zgodnie z postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2020 r., Komisja/Polska (C-791/19 R, EU:C:2020:277)?

Czy w razie wydania zezwolenia na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego sądu krajowego oraz zawieszenia tego sędziego w czynnościach służbowych z jednoczesnym obniżeniem jego wynagrodzenia na czas trwania tego zawieszenia, prawo Unii – w szczególności przepisy przywołane w pytaniu 2 oraz zasady: pierwszeństwa, lojalnej współpracy, o której mowa w art. 4 ust. 3 TUE i pewności prawa – należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie przyznaniu mocy wiążącej takiemu zezwoleniu, w szczególności w zakresie zawieszenia sędziego w czynnościach służbowych, jeżeli zostało ono wydane przez organ, taki jak Izba Dyscyplinarna – wobec czego:

wszelkie organy państwa (w tym sąd odsyłający, w składzie którego zasiada sędzia objęty tym zezwoleniem, jak również organy mające kompetencje w zakresie wyznaczania i zmiany składu sądu krajowego) mają obowiązek pominąć to zezwolenie i umożliwić sędziemu sądu krajowego, wobec którego zostało ono wydane, zasiadanie w składzie orzekającym tego sądu,

b)	sąd, w składzie którego zasiada sędzia objęty tym zezwoleniem, stanowi sąd ustanowiony uprzednio na mocy ustawy, względnie sąd niezależny i bezstronny, i może w związku z tym rozstrzygać – jako „sąd” – kwestie dotyczące stosowania lub wykładni prawa Unii?

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus (Finlandia) w dniu 25 listopada 2020 r. – A / Sosiaali- ja terveysalan lupa- ja valvontavirasto

(Sprawa C-634/20)

(2021/C 44/34)

Język postępowania: fiński

Sąd odsyłający

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca apelację: A

Uczestnik: Sosiaali- ja terveysalan lupa- ja valvontavirasto

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 45 lub 49 TFUE należy, z poszanowaniem zasady proporcjonalności, interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie temu, by właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego, na podstawie przepisów krajowych, przyznawał danej osobie prawo do wykonywania zawodu medycznego na okres trzech lat, z zastrzeżeniem, że może go wykonywać wyłącznie pod kierownictwem i nadzorem uprawnionego lekarza i w tym samym okresie ma obowiązek odbycia specjalistycznego trzyletniego szkolenia w zakresie ogólnej praktyki medycznej w celu uzyskania zezwolenia na samodzielne wykonywanie zawodu medycznego w przyjmującym państwie członkowskim, jeżeli uwzględni się, że:

osoba ta uzyskała dyplom pierwszego stopnia z zakresu medycyny w państwie członkowskim pochodzenia, lecz w chwili złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji zawodowych w przyjmującym państwie członkowskim nie mogła przedstawić zaświadczenia o ukończeniu rocznego stażu zawodowego wymaganego w państwie członkowskim pochodzenia jako dodatkowy warunek uzyskania kwalifikacji zawodowych;

do celów art. 55a dyrektywy w sprawie kwalifikacji zawodowych (1), w przyjmującym państwie członkowskim osoba ta ma możliwość odbycia, jako priorytetowa alternatywa, którą odrzuciła, przez okres trzech lat, w przyjmującym państwie członkowskim, stażu zawodowego zgodnego z wytycznymi państwa członkowskiego pochodzenia, aby móc ponownie wystąpić do właściwych władz państwa członkowskiego pochodzenia o prawo wykonywania zawodu medycznego poprzez system automatycznego uznawania, o którym mowa w dyrektywie;

celem uregulowań krajowych przyjmującego państwa członkowskiego jest wspieranie bezpieczeństwa pacjentów i jakości świadczeń opieki zdrowotnej poprzez zagwarantowanie, że pracownicy służby zdrowia dysponują wykształceniem niezbędnym do wykonywania ich działalności zawodowej, innymi wystarczającymi kwalifikacjami zawodowymi oraz innymi kwalifikacjami wymaganymi do wykonywania działalności zawodowej?

(1) Dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz.U. 2005, L 255, s. 22).

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal du travail de Liège (Belgia) w dniu 26 listopada 2020 r. – VT / Centre public d’action sociale de Líège (CPAS)

(Sprawa C-641/20)

(2021/C 44/35)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal du travail de Liège

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: VT

Strona pozwana: Centre public d'action sociale de Líège (CPAS)

Pytania prejudycjalne

Czy w sytuacji, gdy państwo członkowskie postanawia na podstawie art. 11 dyrektywy 2011/95 (1) cofnąć uchodźcy jego status, a następnie cofnąć mu zezwolenie na pobyt i nakazać opuszczenie terytorium, art. 7 i 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (2) w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii należy interpretować w ten sposób, że przepisy te wymagają, aby zainteresowany zachował tymczasowe prawo do pobytu oraz prawa do świadczeń socjalnych na czas rozpoznawania sądowego środka zaskarżenia wniesionego od decyzji o zakończeniu pobytu i nakazującej powrót?

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony (Dz.U. 2011, L 337, s. 9).

(2) Dz.U. 2008, L 348, s. 98.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 1 grudnia 2020 r. – Senatsverwaltung für Inneres und Sport, Standesamtsaufsicht / TB

(Sprawa C-646/20)

(2021/C 44/36)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Senatsverwaltung für Inneres und Sport, Standesamtsaufsicht

Druga strona postępowania: TB

Uczestnicy postępowania: Standesamt Mitte von Berlin, RD

Pytania prejudycjalne

Przedstawione zostają następujące pytania dotyczące wykładni art. 1 ust. 1 lit. a), art. 2 pkt 4, art. 21 ust. 1 i art. 46 rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (1):

1)	Czy rozwiązanie małżeństwa na podstawie art. 12 decreto legge nr 132 (dekretu z mocą ustawy nr 132, Włochy) z dnia 12 września 2014 r. (zwanego dalej „DL nr 132/2014”) stanowi orzeczenie o rozwodzie w rozumieniu rozporządzenia Bruksela IIa?

2)	W przypadku udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi przeczącej: Czy rozwiązanie małżeństwa na podstawie art. 12 DL nr 132/2014 należy traktować zgodnie z dyspozycją art. 46 rozporządzenia Bruksela IIa dotyczącego dokumentów urzędowych oraz porozumień?

(1) „Rozporządzenie Bruksela IIa” (Dz.U. 2003, L 338, s. 1).

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/31

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 5 października 2020 r. w sprawie T-597/18, Hermann Albers / Komisja Europejska, wniesione w dniu 4 grudnia 2020 r. przez Hermann Albers eK

(Sprawa C-656/20 P)

(2021/C 44/37)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Hermann Albers eK, (przedstawiciel: S. Roling, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Federalne Niemiec, Land Niedersachsen

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	Uchylenie w części w wyroku Sądu z dnia 5 października 2020 r., Hermann Albers/Komisja (T-597/18, EU:T:2020:467) w brzmieniu pkt 1 i 2 sentencji;

—	Uwzględnienie w pełnym zakresie żądań wysuniętych w pierwszej instancji zmierzających do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 12 lipca 2018 r. C(2018) 4385 final (1) oraz do obciążenia Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd dokonał błędnej wykładni art. 107 i 108 TFUE w odniesieniu do § 7a Niedersächsisches Nahverkehrsgesetz (NNVG). Paragraf 7a NNVG stanowi, wbrew stanowisku Sądu, nową pomoc podlegającą zgłoszeniu.

Odnośnie do art. 107 TFUE, nie chodzi jedynie o wewnątrzkrajowe przesunięcie państwowych środków finansowych, ponieważ podmioty realizujące zdania publiczne w swojej podwójnej roli jako właściciele publicznych przedsiębiorstw przewozowych, korzystają bezpośrednio z przydziału środków i wykorzystują je w sposób selektywny ze szkodą dla sektora prywatnego poprzez bezpośrednie przyznawanie dotacji. Wynikało to z faktu, że podmioty realizujące zdania publiczne kontrolowały przedsiębiorstwa transportu publicznego „tak jakby były to ich własne służby”. Przyznanie środków finansowych na rzecz podmiotów realizujących zdania publiczne jest nierozerwalnie związane z korzyścią, ponieważ w tym momencie wykorzystanie tych środków na działalność gospodarczą przedsiębiorstw komunalnych jest często już określone. Zakłóca to konkurencję i wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

Ponadto z uwagi na to, że § 7a NNVG ma charakter pomocy państwa, ale również niezależnie od niego, dochodzi do naruszenia art. 108 ust. 3 TFUE, ponieważ Republika Federalna Niemiec nie zgłosiła Komisji Europejskiej § 7a NNVG.

(1) Decyzja Komisji Europejskiej donośnie do nie wnoszenia sprzeciwu względem środków ustanowionych zgodnie z § 7a Niedersächsisches Nahverkehrsgesetz (sprawa SA.46538 [2017/NN]) (Dz. U. 2018, C 292, s. 1).

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/32

Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2020 r. – Komisja Europejska / Republika Słowacka

(Sprawa C-661/20)

(2021/C 44/38)

Język postępowania: słowacki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Hermes, R. Lindenthal, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Słowacka

Żądania strony skarżącej

Skarżąca wnosi do Trybunału o stwierdzenie, że:

—

poprzez wyłączenie programów gospodarki leśnej i ich zmian, incydentalnego pozyskiwania drewna oraz środków zapobiegania zagrożeniom dla lasów i eliminacji skutków szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi z wymogu, aby w przypadku gdy mogą one w istotny sposób oddziaływać na obszary sieci Natura 2000, podlegały odpowiedniej ocenie ich skutków dla tych obszarów z punktu widzenia założeń ochrony tych obszarów, Republika Słowacka uchybiła zobowiązaniom na mocy art. 6 ust. 3 w związku z art. 7 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (1),

—

poprzez niepodjęcie odpowiednich działań w celu uniknięcia pogorszenia stanu siedlisk i uniknięcia znaczącego niepokojenia na specjalnych obszarach ochrony wyznaczonych do ochrony głuszca zwyczajnego (OCHÚ Nízke Tatry SKCHVU018, OCHÚ Tatry SKCHVU030, OCHÚ Veľká Fatra SKCHVU033, OCHÚ Muránska planina-Stolica SKCHVU017, OCHÚ Chočské vrchy SKCHVU050, OCHÚ Horná Orava SKCHVU008, OCHÚ Volovské vrchy SKCHVU036, OCHÚ Malá Fatra SKCHVU013, OCHÚ Poľana SKCHVU022, OCHÚ Slovenský Raj SKCHVU053, OCHÚ Levočské vrchy SKCHVU051 i OCHÚ Strážovské vrchy SKCHVU028), Republika Słowacka uchybiła zobowiązaniom na mocy art. 6 ust. 2 w związku z art. 7 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory,

—

poprzez niepodjęcie specjalnych środków ochronnych w odniesieniu do siedliska głuszca zwyczajnego w ramach OCHÚ Nízke Tatry SKCHVU018, OCHÚ Tatry SKCHVU030, OCHÚ Veľká Fatra SKCHVU033, OCHÚ Muránska planina-Stolica SKCHVU017, OCHÚ Volovské vrchy SKCHVU036, OCHÚ SKCHVU013 Malá Fatra i OCHÚ Levočské vrchy SKCHVU051, wyznaczonych do ochrony tego gatunku w celu zapewnienia jego przetrwania oraz reprodukcji na obszarze jego występowania, Republika Słowacka uchybiła zobowiązaniom na mocy art. 4 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (2) oraz

—	Republika Słowacka zostaje obciążona kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgodnie z art. 6 ust. 3 dyrektywy siedliskowej każdy plan lub przedsięwzięcie, które nie jest bezpośrednio związane z zagospodarowaniem terenu lub nie jest konieczne do tego zagospodarowania, ale które może na ten teren w istotny sposób wpływać, podlega odpowiedniej ocenie jego skutków dla danego terenu z punktu widzenia założeń jego ochrony. Właściwe władze krajowe mogą w świetle wniosków z tej oceny skutków dla danego terenu wyrazić zgodę na plan lub przedsięwzięcie dopiero po upewnieniu się, że nie wpłynie on/ono niekorzystnie na dany teren. W Republice Słowackiej ustawa o ochronie przyrody i ustawa o lasach nie zapewniły tego, aby programy gospodarki leśnej i ich zmiany, incydentalne pozyskiwanie drewna oraz środki zapobiegania zagrożeniom dla lasów i eliminacji skutków szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi podlegały odpowiedniej ocenie skutków dla obszarów sieci Natura 2000. W chwili upływu terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii nie została zapewniona prawidłowa transpozycja art. 6 ust. 3 w związku z art. 7 dyrektywy siedliskowej, co powoduje jak dotąd ciągłe problemy.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy siedliskowej państwa członkowskie podejmują odpowiednie działania w celu uniknięcia na specjalnych obszarach ochrony pogorszenia stanu siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków, jak również w celu uniknięcia niepokojenia gatunków, dla których zostały wyznaczone takie obszary, o ile to niepokojenie może mieć znaczenie w stosunku do celów tej dyrektywy. Zgodnie z art. 7 dyrektywy siedliskowej przepis ten ma zastosowanie zarówno do terenów mających znaczenie dla Unii, jak i do obszarów specjalnej ochrony na podstawie dyrektywy ptasiej. Słowacja wyznaczyła na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy ptasiej 12 obszarów specjalnej ochrony dla ochrony głuszca zwyczajnego, który jest gatunkiem wymienionym w załączniku I do dyrektywy ptasiej. Słowacja nie podjęła jednak odpowiednich działań w celu uniknięcia pogorszenia stanu siedlisk głuszca zwyczajnego i w celu uniknięcia znacznego niepokojenia tego gatunku na tych 12 obszarach specjalnej ochrony.

Republika Słowacka była zobowiązana na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy ptasiej do ustanowienia specjalnych środków na 12 obszarach specjalnej ochrony wyznaczonych do ochrony głuszca zwyczajnego, w tym do określenia szczegółowych celów ochrony. W chwili upływu terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii oraz w chwili wniesienia niniejszej skargi Republika Słowacka jeszcze nie przyjęła programów wsparcia dla obszarów chronionych na podstawie ustawy o ochronie przyrody dla siedlisk głuszca zwyczajnego w 7 obszarach specjalnej ochrony.

(1) Dz.U. 1992, L 206, s. 7; wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 15, t. 2, s. 102.

(2) Dz.U. 2010, L 20, s. 7.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/33

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 23 września 2020 r. w sprawie T-414/17, Hypo Vorarlberg Bank AG / Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, wniesione w dniu 4 grudnia 2020 r. przez Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

(Sprawa C-663/20 P)

(2021/C 44/39)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) (przedstawiciele: H. Ehlers, P.A. Messina, J. Kerlin, pełnomocnicy oraz H.-G. Kamann, F. Louis, P. Gey, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Hypo Vorarlberg Bank AG

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi o:

1.	uchylenie wyroku Sądu z dnia 23 września 2020 r., Hypo Vorarlberg Bank/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (T-414/17, EU:T:2020:437);

2.	oddalenie skargi o stwierdzenie nieważności;

3.	obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy: naruszenie art. 85 ust. 3 regulaminu postępowania przed Sądem, przeinaczenie dowodów oraz naruszenie prawa SRB do rzetelnego procesu

W pierwszej kolejności SRB podnosi, że – orzekając, iż u podstaw decyzji SRB z dnia 11 kwietnia 2017 r. w sprawie składek wnoszonych ex-ante za 2017 r. na poczet jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2017/05) (zaskarżona decyzja) leżały błędne ustalenia, ponieważ dla dokonania prawidłowego ustalenia konieczne są dowody przedstawione przez SRB na rozprawie – Sąd dokonał błędnej wykładni art. 85 ust. 3 swojego regulaminu postępowania oraz błędnie go zastosował. W tym zakresie SRB podnosi, po pierwsze, że przedstawienie dowodów dotyczących prawidłowego ustalenia dokonanego przez SRB na rozprawie było uzasadnione, ponieważ kwestia braku dokonania owych ustaleń nie była podnoszona wcześniej ani na pisemnym etapie postępowania ani w piśmie wszczynającym postępowanie, ani też w jakimkolwiek postanowieniu Sądu dotyczącym kwestii dowodowych. SRB podnosi, po drugie, że – nie uwzględniając przedstawionego materiału dowodowego oraz stwierdzając, że owe środki dowodowe, mimo iż dopuszczalne, są pozbawione znaczenia – Sąd przeinaczył przedstawiony mu materiał dowodowy Ponadto, stwierdzając że przedstawione mu dowody w każdym razie nie wykazywały nierozerwalnego związku pomiędzy obiegówką podpisaną przez przewodniczącego SRB a załącznikiem do zaskarżonej decyzji – Sąd nie wziął pod uwagę numeru referencyjnego znajdującego się na obiegówce, za pomocą którego owa obiegówka została nierozerwalnie powiązana z elektronicznymi aktami, które z kolei zawierają zaskarżoną decyzję i załącznik do niej. SRB podnosi, po trzecie, że – nie podnosząc kwestii błędnego ustalenia przed rozprawą, nie przyjmując propozycji SRB dotyczącej przedstawienia dodatkowych dowodów oraz nie udzielając SRB w żadnym momencie wskazówki co do tego, że uważa przedstawione dowody za niewystarczające – Sąd naruszył jej prawo do rzetelnego procesu.

Zarzut drugi: naruszenie art. 296 TFUE

W drugiej kolejności SRB podnosi, że – stwierdzając iż zaskarżona decyzja nie została należycie uzasadniona, ponieważ Hypo Vorarlberg Bank nie mógł w pełni zweryfikować prawidłowości zawartego w niej wyliczenia – Sąd dokonał zbyt daleko idącej interpretacji art. 296 TFUE i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Sądowi nie udało się pogodzić wymogów związanych z obowiązkiem należytego uzasadnienia z obowiązkiem zachowania tajemnicy, wynikającym z art. 339 TFUE – nieprzywołanego przez Sąd w zaskarżonym wyroku – oraz z innych zasad sformułowanych w prawie Unii. Rozporządzenie (UE) nr 2015/63 (1), na którym opiera się wyliczenie składek i którego ważności Hypo Vorarlberg Bank nie kwestionuje, dokonuje proporcjonalnego wyważenia pomiędzy zasadami przejrzystości, obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej oraz innymi realizowanymi przez nie celami, w szczególności osiągnięciem nadania składkom służącym finansowaniu Jednolitego Funduszu Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji pewnego przeznaczenia oraz przyjmowaniem składek od wszystkich relewantnych podmiotów w sprawiedliwy i proporcjonalny sposób. Wydając zaskarżoną decyzję SRB przestrzegała rzeczonych ram prawnych i w związku z tym wywiązała się z ciążącego na niej obowiązku w zakresie opatrzenia zaskarżonej decyzji należytym uzasadnieniem.

(1) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, Dz.U. 2015, L 11, s. 44.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/34

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 23 września 2020 r. w sprawie T-420/17, Portigon AG / Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, wniesione w dniu 4 grudnia 2020 r. przez Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

(Sprawa C-664/20 P)

(2021/C 44/40)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) (przedstawiciele: P.A. Messina, J. Kerlin, pełnomocnicy oraz H.-G. Kamann, F. Louis, P. Gey, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Portigon AG, Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi o:

1.	uchylenie wyroku Sądu z dnia 23 września 2020 r., Portigon/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (T-420/17, EU:T:2020:438);

2.	oddalenie skargi o stwierdzenie nieważności;

3.	obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy: naruszenie art. 85 ust. 3 regulaminu postępowania przed Sądem, przeinaczenie dowodów oraz naruszenie prawa SRB do rzetelnego procesu

W pierwszej kolejności SRB podnosi, że – orzekając, iż u podstaw decyzji SRB z dnia 11 kwietnia 2017 r. w sprawie składek wnoszonych ex-ante za 2017 r. na poczet jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2017/05) (zaskarżona decyzja) leżały błędne ustalenia, ponieważ dla dokonania prawidłowego ustalenia konieczne są dowody przedstawione przez SRB na rozprawie – Sąd dokonał błędnej wykładni art. 85 ust. 3 swojego regulaminu postępowania oraz błędnie go zastosował. W tym zakresie SRB podnosi, po pierwsze, że przedstawienie dowodów dotyczących prawidłowego ustalenia dokonanego przez SRB na rozprawie było uzasadnione, ponieważ kwestia braku dokonania owych ustaleń nie była podnoszona wcześniej ani na pisemnym etapie postępowania ani w piśmie wszczynającym postępowanie, ani też w jakimkolwiek postanowieniu Sądu dotyczącym kwestii dowodowych. SRB podnosi, po drugie, że – nie uwzględniając przedstawionego materiału dowodowego oraz stwierdzając, że owe środki dowodowe, mimo iż dopuszczalne, są pozbawione znaczenia – Sąd przeinaczył przedstawiony mu materiał dowodowy. Ponadto, stwierdzając że przedstawione mu dowody w każdym razie nie wykazywały nierozerwalnego związku pomiędzy obiegówką podpisaną przez przewodniczącego SRB a załącznikiem do zaskarżonej decyzji – Sąd nie wziął pod uwagę numeru referencyjnego znajdującego się na obiegówce, za pomocą którego owa obiegówka została nierozerwalnie powiązana z elektronicznymi aktami, które z kolei zawierają zaskarżoną decyzję i załącznik do niej. SRB podnosi, po trzecie, że – nie podnosząc kwestii błędnego ustalenia przed rozprawą, nie przyjmując propozycji SRB dotyczącej przedstawienia dodatkowych dowodów oraz nie udzielając SRB w żadnym momencie wskazówki co do tego, że uważa przedstawione dowody za niewystarczające – Sąd naruszył jej prawo do rzetelnego procesu.

Zarzut drugi: naruszenie art. 296 TFUE

W drugiej kolejności SRB podnosi, że – stwierdzając iż zaskarżona decyzja nie została należycie uzasadniona, ponieważ Portigon nie mógł w pełni zweryfikować prawidłowości zawartego w niej wyliczenia – Sąd dokonał zbyt daleko idącej interpretacji art. 296 TFUE i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Sądowi nie udało się pogodzić wymogów związanych z obowiązkiem należytego uzasadnienia z obowiązkiem zachowania tajemnicy, wynikającym z art. 339 TFUE – nieprzywołanego przez Sąd w zaskarżonym wyroku – oraz z innych zasad sformułowanych w prawie Unii. Rozporządzenie (UE) nr 2015/63 (1), na którym opiera się wyliczenie składek i którego ważności Portigon nie kwestionuje, dokonuje proporcjonalnego wyważenia pomiędzy zasadami przejrzystości, obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej oraz innymi realizowanymi przez nie celami, w szczególności osiągnięciem nadania składkom służącym finansowaniu Jednolitego Funduszu Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji pewnego przeznaczenia oraz przyjmowaniem składek od wszystkich relewantnych podmiotów w sprawiedliwy i proporcjonalny sposób. Wydając zaskarżoną decyzję SRB przestrzegała rzeczonych ram prawnych i w związku z tym wywiązała się z ciążącego na niej obowiązku w zakresie opatrzenia zaskarżonej decyzji należytym uzasadnieniem.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/36

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 5 października 2020 r. w sprawie T-538/18, Gesamtverband Verkehrsgewerbe Niedersachsen eV (GVN) / Komisja Europejska, wniesione w dniu 7 grudnia 2020 r. przez GVN

(Sprawa C-666/20 P)

(2021/C 44/41)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Gesamtverband Verkehrsgewerbe Niedersachsen eV (GVN) (przedstawiciel: C. Antweiler, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec, Land Niedersachsen

Żądania wnoszącego odwołanie

—	Uchylenie w części w wyroku Sądu z dnia 5 października 2020 r., GVN / Komisja (T-583/18, EU:T:2020:467) w brzmieniu pkt 1 i 2 sentencji;

—	Na wypadek stwierdzenia zasadności odwołania, uwzględnienie w pełnym zakresie żądania wysuniętego w pierwszej instancji zmierzającego do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 12 lipca 2018 r. C(2018) 4385 final (1).

Zarzuty i główne argumenty

Po pierwsze, wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd naruszył art. 47 ust. 2 Karty praw podstawowych i dopuścił się uchybienia proceduralnego poprzez całkowite pominięcie istotnych z punktu widzenia wydania rozstrzygnięcia argumentów wnoszącej odwołanie dotyczących przesłanek, przy spełnieniu których niemieckie kraje związkowe są uprawnione na podstawie § 64a Personenbeförderungsgesetz (niemieckiej ustawy o przewozie osób, PBefG) do zastąpienia § 45a tej ustawy przez prawo krajów związkowych.

Po drugie, wnoszący odwołanie podnosi szereg naruszeń prawa Unii.

Po pierwsze, zdaniem wnoszącego odwołanie prawo Unii zostało naruszone, ponieważ Sąd stwierdził w pkt 36 zaskarżonego wyroku, że pomiędzy stronami bezsporne było, iż ustawodawca niemiecki w drodze § 45a PBefG i § 8 ust. 4 zdanie trzecie PBefG wyłączył z zakresu stosowania rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 (2) rekompensaty finansowej w zakresie publicznego transportu pasażerskiego osób korzystających z biletów okresowych w ramach transportu osób w związku z edukacją. W związku z tym Sąd pominął fakt, że Republika Federalna Niemiec nie zgłosiła Komisji Europejskiej ani § 45a PBefG, ani § 8 ust. 4 zdanie trzecie PBefG zgodnie z art. 3 ust. 3 zdanie drugie rozporządzenia nr 1370/2007.

Ponadto wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd niesłusznie założył w pkt 40 i nast. zaskarżonego wyroku, że ustawodawca może, na podstawie art. 3 ust. 3 rozporządzenia nr 1370/2007, nie tylko wyłączyć z zakresu stosowania tego rozporządzenia przepisy dotyczące rekompensaty finansowej z tytułu obowiązku świadczenia usług publicznych w zakresie transportu uczniów i stażystów, ale może również, bez dalszych wyjaśnień, ograniczyć zakres tego wyłączenia, zmieniając taką decyzję w celu ponownego włączenia takich rekompensat do zakresu stosowania rozporządzenia nr 1370/2007. Zmiana uznana przez Sąd za dopuszczalną stanowi bowiem actus contrarius w stosunku do decyzji wydanej na podstawie art. 3 ust. 3 zdanie drugie rozporządzenia nr 1370/2007; podlega ona zatem tym samym formalnym warunkom skuteczności, które nie są tu spełnione w przypadku braku powiadomienia Komisji o zmianie.

Wreszcie wnoszący odwołanie podnosi naruszenie prawa Unii, w szczególności art. 107 i 108 ust. 3 TFUE, ponieważ w odniesieniu do drugiego zarzutu Sąd wyszedł z założenia, że Land Niedersachsen nie przyznaje przedsiębiorcom pomocy państwa na podstawie § 7a Niedersächsisches Nahverkehrsgesetz (dolnosaksońskiej ustawy o transporcie lokalnym, NNVG), mimo że wszystkie przedsiębiorstwa komunalne otrzymały od podmiotów realizujących zdania publiczne w całości środki finansowe, które Land Niedersachsen udostępnia tym gminnym podmiotom realizującym zdania publiczne. Wbrew ocenie Sądu, nie jest możliwe rozróżnienie pomiędzy działalnością podmiotów realizujących zdania publiczne w ramach władztwa państwowego z jednej strony, a ich działalnością gospodarczą jako udziałowców kontrolowanych przez nie przedsiębiorstw transportowych z drugiej strony.

(2) Rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz.U. 2007, L 315, s. 1).

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/37

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 5 października 2020 r. w sprawie T-255/17, Les Mousquetaires i ITM Entreprises / Komisja, wniesione w dniu 15 grudnia 2020 r. przez Les Mousquetaires i ITM Entreprises SAS

(Sprawa C-682/20 P)

(2021/C 44/42)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszące odwołanie: Les Mousquetaires S.A.S., ITM Entreprises S.A.S. (przedstawiciele: adwokaci N. Jalabert-Doury i K. Mebarek)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszących odwołanie

—	uchylenie pkt 2 sentencji wyroku Sądu w sprawie T-255/17;

—

uwzględnienie żądań przedstawionych przez wnoszące odwołanie w pierwszej instancji i stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2017) 1057 z dnia 9 lutego 2017 r. oraz decyzji Komisji C(2017) 1361 z dnia 21 lutego 2017 r., nakazujących spółkom Intermarché i Les Mousquetaires oraz wszystkim spółkom kontrolowanym przez nie bezpośrednio lub pośrednio poddanie się kontroli zgodnie z art. 20 ust. 1 i 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003;

—	obciążenie Komisji wszystkimi kosztami całego postępowania, w tym kosztami postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy dotyczy naruszeń prawa i braku uzasadnienia w ramach analizy skuteczności środków zaskarżenia dotyczących przebiegu kontroli.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 6 i 8 EKPC, art. 296 traktatu oraz art. 20 ust. 4 rozporządzenia nr 1/2003, ponieważ Sąd nie dopełnił obowiązku uzasadnienia i ograniczenia decyzji w sprawie kontroli.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia prawa i rozporządzenia nr 1/2003, ponieważ Sąd uznał, że faza postępowania „przed podjęciem działań związanych z zarzutem popełnienia naruszenia” nie podlega rozporządzeniu.

Zarzut czwarty dotyczy naruszenia art. 6 i 8 EKPC oraz art. 19 rozporządzenia nr 1/2003, ponieważ Sąd uznał za poszlaki o wystarczająco poważnym charakterze okoliczności dotknięte nieprawidłowościami formalnymi i materialnymi.

Zarzut piąty dotyczy braku uzasadnienia wynikającego z braku weryfikacji wartości dowodowej tych poszlak oraz błędu w zakresie uznania za poszlaki.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/38

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2020 r (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 6 de Reus – Hiszpania) – Jaime Cardus Suarez / Catalunya Caixa SA (Catalunya Banc S.A.)

(Sprawa C-352/18) (1)

(2021/C 44/43)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 285 z 13.8.2018.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/38

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 14 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) – Zjednoczone Królestwo) – Healthspan Limited / Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

(Sprawa C-703/18) (1)

(2021/C 44/44)

Język postępowania: angielski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 25 z 21.1.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/38

Postanowienie Prezesa dziewiątej izby Trybunału z dnia 13 listopada 2020 r. – Wallapop, SL / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Unipreus, SL

(Sprawa C-763/18) (1)

(2021/C 44/45)

Język postępowania: hiszpański

Prezes dziewiątej izby Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 131 z 8.4.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/38

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 14 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État – Belgia) – B.O.L. / État belge

(Sprawa C-250/19) (1)

(2021/C 44/46)

Język postępowania: francuski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 182 du 27.5.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/39

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal d'instance d'Aulnay-Sous-Bois – Francja) – JE, KF / XL Airways SA

(Sprawa C-286/19) (1)

(2021/C 44/47)

Język postępowania: francuski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 206 z 17.6.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/39

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 października 2020 r (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta – Hiszpania) – YV/ Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA.

(Sprawa C-452/19) (1)

(2021/C 44/48)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 328 z 30.9.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/39

(Sprawa C-455/19) (1)

(2021/C 44/49)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 328 z 30.9.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/39

(Sprawa C-482/19) (1)

(2021/C 44/50)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 328 z 30.9.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/40

(Sprawa C-523/19) (1)

(2021/C 44/51)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 413 z 9.12.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/40

(Sprawa C-527/19) (1)

(2021/C 44/52)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 413 z 9.12.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/40

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 30 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha – Hiszpania) – KM / Subdelegación del Gobierno en Albacete

(Sprawa C-731/19) (1)

(2021/C 44/53)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 432 z 23.12.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/40

(Sprawa C-732/19) (1)

(2021/C 44/54)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 10 z 13.1.2020.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/41

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 22 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski rayonen sad – Bułgaria) – PH, OI / „ЕUROBANK BULGARIA” АD

(Sprawa C-745/19) (1)

(2021/C 44/55)

Język postępowania: bułgarski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 413 z 9.12.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/41

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 6 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Queen's Bench Division) – Zjednoczone Królestwo) – Daimler AG/ Walleniusrederierna Aktiebolag, Wallenius Wilhelmsen ASA, Wallenius Logistics AB, Wilhelmsen Ships Holding Malta Limited, Wallenius Wilhelmsen Ocean AS, „K” Line Holding (Europe) Limited, „K” Line Europe Limited, Compañia Sudamericana de Vapores SA

(Sprawa C-2/20) (1)

(2021/C 44/56)

Język postępowania: angielski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 68 z 2.3.2020

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/41

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 9 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil de Badajoz – Hiszpania) – Asociación de Usuarios de Bancos, Cajas y Seguros de España (Adicae Consumidores Críticos y Responsables) / Caja Almendralejo Sociedad Cooperativa de Credito

(Sprawa C-15/20) (1)

(2021/C 44/57)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 137 z 27.4.2020.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/41

(Sprawa C-16/20) (1)

(2021/C 44/58)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 137 z 27.4.2020

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/42

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 16 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État – Belgia) – E.M.T. / Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

(Sprawa C-20/20) (1)

(2021/C 44/59)

Język postępowania: francuski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 95 z 23.3.2020.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/42

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 19 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – Laudamotion GmbH / Verein für Konsumenteninformation

(Sprawa C-189/20) (1)

(2021/C 44/60)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 279 z 24.8.2020.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/42

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 12 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta – Hiszpania) – XV / Cajamar Caja Rural S.C.C.

(Sprawa C-268/20) (1)

(2021/C 44/61)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 320 z 28.9.2020.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/42

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 14 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Düsseldorf – Niemcy) – Eurowings GmbH / GDVI Verbraucherhilfe GmbH

(Sprawa C-365/20) (1)

(2021/C 44/62)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 390 z 16.11.2020.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/43

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 27 października 2020 r. – wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Frankfurt am Main – Niemcy) – flightright GmbH / SunExpressGünes Ekspres Havacilik A.S.

(Sprawa C-434/20) (1)

(2021/C 44/63)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 433 z 14.12.2020.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/43

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 9 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Düsseldorf -Niemcy) – BT / Eurowings GmbH

(Sprawa C-438/20) (1)

(2021/C 44/64)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 433 z 14.12.2020.

Sąd

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/44

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – Industrial Química del Nalón/Komisja

(Sprawa T-635/18) (1)

(Odpowiedzialność pozaumowna - Środowisko naturalne - Klasyfikacja, oznakowanie i pakowanie substancji i mieszanin - Sklasyfikowanie paku, wysokotemperaturowej smoły węglowej jako substancji o ostrej toksyczności wodnej kategorii 1 (H400) i o przewlekłej toksyczności wodnej kategorii 1 (H410) - Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom)

(2021/C 44/65)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Industrial Química del Nalón, SA (Oviedo, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci K. Van Maldegem, M. Grunchard, S. Saez Moreno i P. Sellar)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Wilderspin, R. Lindenthal i K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: L. Aguilera Ruiz, pełnomocnik), Europejska Agencja Chemikaliów (przedstawiciele: M. Heikkilä i W. Broere, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 268 TFUE żądanie naprawienia szkody, jaką skarżąca miała ponieść w wyniku przyjęcia rozporządzenia Komisji (UE) nr 944/2013 z dnia 2 października 2013 r. dostosowującego do postępu naukowo-technicznego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (Dz.U. 2013, L 261, s. 5), w którym pak, wysokotemperaturowa smoła węglowa, został zaklasyfikowany do substancji o ostrej toksyczności wodnej kategorii 1 (H400) i o przewlekłej toksyczności wodnej kategorii 1 (H410).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Industrial Química del Nalón, SA, pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Królestwo Hiszpanii i Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 16 z 14.1.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/45

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – Tokai erftcarbon/Komisja

(Sprawa T-636/18) (1)

(2021/C 44/66)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Tokai erftcarbon GmbH (Grevenbroich, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci K. Van Maldegem, M. Grunchard, S. Saez Moreno i P. Sellar)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Wilderspin, R. Lindenthal i K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Tokai erftcarbon GmbH pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Królestwo Hiszpanii i Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 16 z 14.1.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/45

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – Bawtry Carbon International/Komisja

(Sprawa T-637/18) (1)

(2021/C 44/67)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bawtry Carbon International Ltd (Doncaster, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci K. Van Maldegem, M. Grunchard, S. Saez Moreno i P. Sellar)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Wilderspin, R. Lindenthal et K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Bawtry Carbon International Ltd pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Królestwo Hiszpanii i Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 16 z 14.1.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/46

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – Deza/Komisja

(Sprawa T-638/18) (1)

(2021/C 44/68)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Deza, a.s. (Valašské Meziříčí, Republika Czeska) (przedstawiciele: adwokaci K. Van Maldegem, M. Grunchard, S. Saez Moreno i P. Sellar)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Wilderspin, R. Lindenthal i K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Deza, a.s. pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Królestwo Hiszpanii i Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 16 z 14.1.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/47

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – SGL Carbon/Komisja

(Sprawa T-639/18) (1)

(2021/C 44/69)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: SGL Carbon SE (Wiesbaden, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci K. Van Maldegem, M. Grunchard, S. Saez Moreno i P. Sellar)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Wilderspin, R. Lindenthal i K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	SGL Carbon SE pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Królestwo Hiszpanii i Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 16 z 14.1.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/48

Wyrok Sądu z dnia 16 grudnia 2020 r. – Bilbaína de Alquitranes/Komisja

(Sprawa T-645/18) (1)

(Odpowiedzialność pozaumowna - Środowisko naturalne - Klasyfikacja, oznakowanie i pakowanie substancji i mieszanin - Sklasyfikowanie paku, smoły węglowej wysokotemperaturowej do substancji o toksyczności ostrej kategorii 1 dla środowiska wodnego (H400) i o toksyczności przewlekłej kategorii 1 dla środowiska wodnego (H410) - Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom)

(2021/C 44/70)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bilbaína de Alquitranes, SA (Luchana-Baracaldo, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci K. Van Maldegem, M. Grunchard, S. Saez Moreno i P. Sellar)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Wilderspin, R. Lindenthal i K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: L. Aguilera Ruiz, pełnomocnik), Europejska Agencja Chemikaliów (przedstawiciel: M. Heikkilä, W. Broere i T. Zbihlej, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 268 TFUE żądanie naprawienia szkody, jaką skarżąca miała ponieść w związku z przyjęciem rozporządzenia Komisji (UE) nr 944/2013 z dnia 2 października 2013 r. dostosowującego do postępu naukowo-technicznego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (Dz.U. 2013, L 261, s. 5), klasyfikującego pak, wysokotemperaturową smołę węglową do substancji o toksyczności ostrej kategorii 1 dla środowiska wodnego (H400) i o toksyczności przewlekłej kategorii 1 dla środowiska wodnego (H410).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Bilbaína de Alquitranes, SA pokrywa oprócz własnych kosztów koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Królestwo Hiszpanii i Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 16 z 14.1.2019.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/48

Skarga wniesiona w dniu 11 września 2020 r. – Luna Italia / EUIPO – Luna (LUNA SPLENDIDA)

(Sprawa T-571/20)

(2021/C 44/71)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Luna Italia Srl (Cantu, Włochy) (przedstawiciel: adwokat N. Papakostas)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Luna AE (Agios Stefanos, Grecja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „LUNA SPLENDIDA” w kolorze złotym – unijny znak towarowy nr 16 308 108

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 czerwca 2020 r. w sprawie R 1895/2019-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie dopuszczalności niniejszej skargi;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/49

Skarga wniesiona w dniu 12 listopada 2020 r. – Solar Electric i in. / Komisja

(Sprawa T-678/20)

(2021/C 44/72)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Solar Electric Holding (Le Lamentin, Francja), Solar Electric Guyane (Le Lamentin), Solar Electric Martinique (Le Lamentin), Société de production d’énergies renouvelables (Le Lamentin) (przedstawiciel: adwokat S. Manna)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji SA.40349 (2020/MI3) B2/AD/MKL/D*2020/101866 z dnia 3 września 2020 r. oddalającej jej skargę z dnia 20 czerwca 2020 r. dotyczącą pomocy państwa wypłaconej przez państwo francuskie producentom sektora energii fotowoltaicznej na podstawie dekretów taryfowych z dnia 10 lipca 2006 r., 12 stycznia 2010 r. i 31 sierpnia 2010 r., ze względu na to, że:

—	strona skarżąca jest uprawniona, na podstawie art. 24 ust. 2 rozporządzenia UE 2015/1589, do złożenia do Komisji skargi w celu zawiadomienia o pomocy przyznanej niezgodnie z prawem;

—	Komisja ma obowiązek nadania biegu każdej skardze dotyczącej pomocy przyznanej niezgodne z prawem poprzez niezwłoczne wszczęcie etapu badania wstępnego na mocy art. 12 ust. 1 rozporządzenia UE 2015/1589;

—	Komisja ma obowiązek do egzekwowania postanowień TFUE dotyczących pomocy państwa i nie może zaniechać działania w tym zakresie.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym zaskarżona decyzja jest obarczona błędem ponieważ uznano w niej, że skarga złożona przez stronę skarżącą nie jest objęta zakresem stosowania art. 24 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. L 248, s.9). Strona skarżąca twierdzi natomiast, że jest odwrotnie.

Zarzut drugi, zgonie z którym Komisja naruszyła prawo dokonując wykładni zakresu stosowania art. 12 ust. 1 rozporządzenia 2015/1589. Strona skarżąca jest zdania, że jej udział w sprawie w charakterze zainteresowanej strony wystarczy by nałożyć na Komisję obowiązek nadania biegu każdej skardze dotyczącej pomocy przyznanej niezgodne z prawem poprzez niezwłoczne wszczęcia etapu badania wstępnego zgodnie z tym przepisem.

Zarzut trzeci, zgodnie z którym Komisja uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 107, 108 i 109 TFUE oraz rozporządzenia 2015/1589, o którym mowa powyżej. Strona skarżąca podnosi, że Komisja jest zobowiązana do egzekwowania postanowień TFUE w dziedzinie pomocy państwa i nie może zaniechać działania w ramach badania skargi dotyczącej pomocy przyznanej niezgodnie z prawem.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/50

Skarga wniesiona w dniu 3 grudnia 2020 r. – OL / Rada

(Sprawa T-714/20)

(2021/C 44/73)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: OL (przedstawiciele: adwokaci J. Viñals Camallonga, J. Iriarte Ángel i E. Delage González)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2014/145/WPZiB z dnia 17 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi w obecnym brzmieniu w zakresie, w jakim odnosi się ona do skarżącej lub może jej dotyczyć.

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 269/2014 z dnia 17 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających w obecnym brzmieniu w zakresie, w jakim odnosi się ono do skarżącej lub może jej dotyczyć.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy dotyczy oczywistego błędu w ocenie stanu faktycznego, na którym opierały się kwestionowane ograniczenia w momencie ich przedłużenia, ponieważ w odniesieniu do skarżącej przedłużono je bez rzeczywistych podstaw faktycznych i dowodów.

2.	Zarzut drugi dotyczy niedopełnienia obowiązku uzasadnienia, ponieważ zaskarżone przepisy nie zawierają w odniesieniu do skarżącej prawidłowego uzasadnienia, co uniemożliwia jej właściwe przygotowanie swojej obrony.

3.	Zarzut trzeci dotyczy naruszenia praw człowieka dotyczących wolności wypowiedzi, zważywszy, że domniemane wypowiedzi, apele i deklaracje, które przypisuje się skarżącej wchodzą w zakres tych praw człowieka.

Zarzut czwarty dotyczy naruszenia prawa do skutecznej ochrony sądowej w zakresie odnoszącym się do uzasadnienia aktów, braku rzeczywistego wsparcia faktycznego dla przytaczanych przez Radę powodów oraz praw dotyczących wolności wypowiedzi, prawa do obrony i prawa własności, jako że w momencie przedłużenia obowiązywania zaskarżonych przepisów nie zastosowano się do konieczności przedstawienia rzeczywistych dowodów i nie dochowano wymogu przedstawienia uzasadnienia, co przekłada się na pozostałe prawa.

5.	Zarzut piąty dotyczy naruszenia prawa własności w powiązaniu z zasadą proporcjonalności, zważywszy, że do doszło do ograniczenia tego prawa i to w sposób nieproporcjonalny.

6.	Zarzut szósty dotyczy naruszenia zasady równego traktowania, ponieważ bez powodu doszło do naruszenia pozycji konkurencyjnej skarżącej.

7.	Zarzut siódmy dotyczy nadużycia władzy, ponieważ istnieją obiektywne, precyzyjne i spójne przesłanki pozwalające na ustalenie, że nałożenie i przedłużenie sankcji służyło celom innym niż te utrzymywane przez Radę.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/51

Skarga wniesiona w dniu 9 grudnia 2020 r. – Perry Street Software/EUIPO – Toolstream (SCRUFFS)

(Sprawa T-720/20)

(2021/C 44/74)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Perry Street Software, Inc. (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: M. Hawkins, solicitor i T. Dolde, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Toolstream Ltd (Yeovil, Zjednoczone Królestwo)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską w odniesieniu do słownego znaku towarowego SCRUFFS – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 171 590

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 25 września 2020 r. w sprawie R 550/2020-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i drugiej strony postępowania przed izbą odwoławczą (przy założeniu, że przystąpi ona do postępowania w charakterze interwenienta) kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Nieprzeprowadzenie pełnego badania oraz przeinaczenie okoliczności faktycznych i dowodów na podstawie art. 72 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 59 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 59 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/52

Skarga wniesiona w dniu 11 grudnia 2020 r. – Prigozhin / Rada

(Sprawa T-723/20)

(2021/C 44/75)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Yevgeniy Viktorovich Prigozhin (Sankt Petersburg, Rosja) (przedstawiciel: M. Lewis, solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2020/1481 z dnia 14 października 2020 r. wykonującego art. 21 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/44 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (1) oraz decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2020/1483 z dnia 14 października 2020 r. wykonującej decyzję (WPZiB) 2015/1333 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (2);

—	nakazanie Radzie pokrycie kosztów postępowania poniesionych przez skarżącego.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Rada w sposób oczywiście błędny uznała, iż w przypadku skarżącego zostały spełnione kryteria umieszczenia w wykazie osób, podmiotów i organów objętych środkami ograniczającymi w związku z sytuacją w Libii. Skarżący podnosi, że Rada nie zidentyfikowała podmiotu wskazanego jako Wagner Group, że nie był on w żaden sposób powiązany z takim podmiotem oraz że nie współpracował z takim podmiotem, ani go nie wspierał.

Zarzut drugi dotyczący tego, że Rada naruszyła spoczywający na niej obowiązek uzasadnienia swojej decyzji. Skarżący zarzuca, że uzasadnienie nie jest właściwe w odniesieniu do środków restrykcyjnych, nie wskazuje okoliczności faktycznych i prawnych oraz nie odnosi się do konkretnych informacji zawartych w aktach sprawy wskazujących, iż decyzja została podjęta wobec skarżącego.

3.	Zarzut trzeci dotyczący tego, że Rada nie przedstawiła odpowiednich i uzasadnionych powodów oraz popełniła oczywiste błędy w ocenie, wydając decyzję.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że Rada nadużyła swojej władzy ze względu na oczywiste błędy w ocenie w trakcie wydawania decyzji. Skarżący podnosi, że decyzja o nałożeniu środków ograniczających na skarżącego została wydana wyłącznie lub w decydującej mierze w celu osiągnięcia celów politycznych, a nie z podanych w uzasadnieniu powodów.

Zarzut piąty dotyczący tego, że Rada naruszyła prawo skarżącego do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. W zakresie, w jakim skarżący podnosi, iż celem decyzji było osiągnięcie celów politycznych, wbrew podanym w uzasadnieniu powodom, twierdzi on, że miał on prawo do otrzymania wszystkich dokumentów związanych z przyjęciem decyzji, jednak nie uzyskał on ich.

6.	Zarzut szósty, dotyczący tego, że Rada naruszyła, bez uzasadnienia lub w sposób nieproporcjonalny, prawa podstawowe skarżącego, w tym jego prawo do ochrony własności, działalności gospodarczej i swobody przemieszczania się.

Zarzut siódmy, dotyczący tego, że skarżący naruszył zasadę przewidywalności działań Unii. Skarżący podnosi, że nieprecyzyjne określenie w uzasadnieniu decyzji zachowania zarzucanego skarżącemu, uniemożliwia danej osobie dowiedzenie się, od jakich działań powinna powstrzymać się, aby uniknąć nałożenia na nią środków ograniczających.

(1) Dz. U. 2020, L 341, s. 7.

(2) Dz. U. 2020, L 341, s. 16.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/53

Skarga wniesiona w dniu 14 grudnia 2020 r. – Senseon Tech/EUIPO – Accuride International (SENSEON)

(Sprawa T-724/20)

(2021/C 44/76)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Senseon Tech Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci P. Andreottola i M. Li Trenta)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Accuride International Inc. (Santa Fe Springs, Kalifornia, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „SENSEON” – zgłoszenie nr 17 758 831

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 30 września 2020 r. w sprawie R 2736/2019-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	uwzględnienie w całości odwołania wniesionego przez skarżącą od zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Błąd w ocenie właściwego kręgu odbiorców;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 w odniesieniu do ustalenia podobieństwa towarów i usług;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 w odniesieniu do oceny całościowej.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/54

Skarga wniesiona w dniu 14 grudnia 2020 r. – Guangdong Haomei New Materials i Guangdong King Metal Light Alloy Technology/Komisja

(Sprawa T-725/20)

(2021/C 44/77)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Guangdong Haomei New Materials Co. Ltd (Qingyuan, Chiny), Guangdong King Metal Light Alloy Technology Co. Ltd (Yuan Tan Town, Chiny) (przedstawiciele: M. Maresca, C. Malinconico, D. Guardamagna, M. Guardamagna, D. Maresca, A. Cerruti, A. Malinconico i G. La Malfa Ribolla, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Skarżące wnoszą do Sądu o stwierdzenie nieważności, opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 13 października 2020 r. rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/1428 z dnia 12 października 2020 r. nakładającego tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz elementów wyciskanych z aluminium pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej dokonany przez skarżące, a posiłkowo, rozporządzenia „podstawowego” (rozporządzenia 1036/2016) oraz obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżące podnoszą osiem zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia TFUE i zasad dotyczących stosowania Traktatu, naruszenia przepisów rozporządzenia podstawowego w przedmiocie obowiązku konkretnego stwierdzenia przesłanek dumpingu, naruszenia zasad sprawiedliwego postępowania, kontradyktoryjności i dobrej administracji, o których mowa w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, wykorzystania najlepszych dostępnych informacji, naruszenia istotnych wymogów proceduralnych, nadużycia władzy z uwagi na ogólny charakter zarzutów i brak faktycznego sprawdzenia informacji przekazanych w duchu współpracy.

—

W tym zakresie podniesione zostało, że zaskarżone rozporządzenie jest sprzeczne z prawem, gdyż Komisja nie dokonała konkretnego ustalenie odnośnych warunków rynkowych i nie pozwoliła stronie skarżącej na skorzystanie z prawa do obrony w znaczeniu materialnym. Podsumowując, HaoMei i King Metal zostały uznane za stosujące dumping i z tego powodu objęte cłami wyrównawczymi, nie z uwagi na ich własne zachowania w ramach eksportu z Chin, lecz z uwagi na ogólną pozytywną ocenę chińskiej gospodarki, a zatem w sposób zupełnie ogólny. Przekonana o słuszności swego stanowiska Komisja pominęła wszelkie konkretne badanie dokumentów przekazanych przez skarżące przedsiębiorstwa.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia TFUE i zasad dotyczących stosowania Traktatu, braku występowania dumpingu w świetle kryteriów rozporządzenia podstawowego, naruszenia artykułu rozporządzenia podstawowego dotyczącego ustalenia marginesu dumpingu (art. 2, a w szczególności jego ust. 6a), błędnego ustalenia ceny „normalnej” produktu objętego postępowaniem, zastosowania ceł tymczasowych – nie z uwagi na osobistą odpowiedzialność eksporterów (która nawet nie została stwierdzona), lecz z uwagi na niechęć względem ogólnej struktury chińskiej gospodarki, nadużycia władzy oraz nieprzeprowadzenia dochodzenia i braku uzasadnienia.

—

W tym zakresie podniesiona została niezgodność z prawem wynikająca z faktu, że dochodzenie przeprowadzone przez Komisję było niepełne, a w każdym razie jego wynik był zaskakujący i niezgodny z prawem w świetle rozporządzenia dotyczącego rejestracji produktów, które jest już przedmiotem skargi przed Sądem, z uwagi na objęcie dochodzeniem kodów produktów (7610 90 90) które, zdaniem samej Komisji nie powinny być nim objęte, gdyż chodzi o produkty odmienne od produktów objętych postępowaniem. Błąd ten (który umożliwił objęcie różnych produktów) prowadzi zarówno do usunięcia przesłanek dumpingu (w zakresie w jakim ta bardzo niska cena powoduje obniżenie w sposób nieunikniony i sztuczny średniej ceny) jak i szkody względem przemysłu Unii, gdyż chodzi o istotną ilość w stosunku do całkowitej objętości odnośnego produktu powodując, że pozostała część produktu przywożonego do Unii Europejskiej była nieistotna.

—

W drugiej kolejności, brak konkretnego ustalenia w odniesieniu do sytuacji skarżących jest niezgodny z Traktatem (i cytowanymi postanowieniami) w zakresie w jakim wprowadza reżim odpowiedzialności obiektywnej lub odpowiedzialności za czyny innych osób, co pozostaje w sprzeczności z podstawowymi zasadami pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań (wyrok z dnia 3 grudnia 1998 r., Belgocodex, C-381/97; wyrok z dnia 26 kwietnia 2005 r., Stichting Goed Wonen, C-376/02,) z uwagi na cenę rynkową i związaną z tym strukturę kosztów, w sposób oczywisty o charakterze rynkowym, przedstawioną wielokrotnie przez skarżące Komisji, którą ta ostatnia zupełnie pominęła (tak jak pominięte zostało stanowisko rządu chińskiego w kwestii gospodarki rynkowej). Prowadzi to do oczywistej niezgodności z prawem zarówno co do istoty (w związku z pojęciem wartości normalnej, znaczących zakłóceń, dostępu do finansowania, reżimu podatkowego, reżimu upadłościowego, reprezentatywnego kraju i jego wyboru) jak i o charakterze proceduralnym – co zostało szerzej rozwinięte w niniejszym zarzucie – wywołując oczywiście dyskryminujący i szkodliwy skutek.

Zarzut trzeci dotyczący braku szkody, naruszenia rozporządzenia podstawowego [art. 1, 2 i art. 7 ust. 1 lit. c)], nieprzeprowadzenia dochodzenia, oczywistego błędu i przeinaczenia okoliczności faktycznych przy porównaniu udziałów w rynku, braku związku przyczynowego i pominięcia braku zmian w całkowitym przepływie przywozu.

—

W tym zakresie podniesione zostało, że zaskarżone rozporządzenie jest niezgodne z prawem, ponieważ odchodząc od celu antydumpingu, upatruje w chińskiej konkurencji ze strony Haomei i King Metal szkodę dla przemysłu Unii, w kontekście znaczącego wzrostu konsumpcji i rentowności przemysłu aluminiowego. Nie doszło natomiast do stwierdzenia jakiegokolwiek podcięcia cenowego lub zaniżania cen, wymaganego w orzecznictwie do stwierdzenia szkody. W przypadku skarżących brak takiego podcięcia cenowego i zaniżenia cen został przy tym wykazany (w oparciu o różne dokumenty przedłożone w ramach tego zarzutu) na podstawie cen ex works Haomei i King Metal, które pokrywają się z cenami europejskimi (DOC.3, report Bauxite).

—

Ponadto, nałożenie cła nie leży w ogóle w interesie Unii, lecz wyłącznie w interesie podmiotów wnoszących skargę, który Komisja po prostu „przyjęła” jako własne uzasadnienie, rozszerzając go na całą Unię bez przeprowadzenia analizy. W tym kontekście Komisja ponownie zupełnie pominęła dane przedstawione przez skarżące w toku postępowania, które nie zostały przeanalizowane ani w sposób kontradyktoryjny (w formie ustnej czy pisemnej) w ramach postępowania ani w rozporządzeniu.

Zarzut czwarty dotyczący braku związku przyczynowego między dumpingiem a szkodą, naruszenia art. 1, 2 i art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia podstawowego, braku oceny wpływu pandemii COVID-19 na przepływy handlowe, cele postępowania antydumpingowego i przyjęcie ceł tymczasowych jak też niepełnej i błędnej oceny skutków innych czynników i braku analizy uwag skarżących.

—

W tym zakresie podniesione zostało, że niezależnie od powagi pandemii i jej znaczenia dla handlu międzynarodowego, która wywoła już niemające precedensów zjawiska gospodarcze (na przykład, sprzedaż ropy naftowej po cenach ujemnych), Komisja nie uznała za stosowne przeprowadzenia – nie tylko badania – ale co najmniej udokumentowanej analizy skutków pandemii COVID-19 w odniesieniu do handlu międzynarodowego i włączenia jej do prowadzonego przez nią dochodzenia.

—

Komisja pominęła ponadto jakąkolwiek ocenę innych czynników, które w sposób oczywisty wpływają na dokonaną analizę: po pierwsze, wzrost przywozu z innych państw, jak Rosja, po drugie, wzrost europejskiego wywozu aluminium na szczeblu światowym (pkt 284 i nast.). Okoliczności te w sposób oczywisty wpływają na przerwanie związku przyczynowego między dumpingiem a szkodą.

Zarzut piąty dotyczący niezgodności z prawem wynikającej z rozporządzenia w sprawie rejestracji.

—

W tym zakresie podniesione zostało, że Komisja nie określiła w jasny sposób przedmiotu przywozu będącego przedmiotem dochodzenia i w uzasadnieniu tego powołała się na będąca w toku wymianę informacji z DG-TAXUD oraz badanie określonych danych TARIC w celu ustalenia, czy są one istotne w ramach prowadzonej analizy.

—

Jednakże konieczność wprowadzenia danego środka powinna być wykazana na podstawie niepodlegających dyskusji okoliczności technicznych. Brak takiej analizy lub jej nieodpowiedni charakter prowadzi również do bezpośredniego naruszenia swobody przepływu towarów w zakresie w jakim rejestracja wpływa negatywnie na zbywalność importowanych produktów także w następstwie ich wprowadzenia na terytorium Unii.

Zarzut szósty dotyczący oczywistego błędu w ocenie przy określaniu poziomu środków, naruszenia art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego pod innym względem, błędnego i arbitralnego określenia wysokości ceł, nieprzeprowadzenia dochodzenia, oczywistego błędu w ocenie, nadużycia władzy.

—

W tym zakresie podniesione zostało, że przy określeniu poziomu środków wystąpiły błędy (pkt 330 i nast.). Stawka 30,4 % w stosunku do Haomei i King Metal została określona w sposób arbitralny w oparciu o skargę antydumpingową złożoną przez EA, w wersji poufnej. Komisja, która zadeklarowała wprawdzie, że uzyskała wystarczające dowody w oparciu o informacje zawarte w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania i w skardze, arbitralnie określiła jeden margines dumpingu dla wszystkich elementów wyciskanych. Nadużycie władzy w odniesieniu do celu w postaci ochrony przed szkodą jaką może ponieść przemysł Unii jest oczywiste.

Zarzut siódmy dotyczący naruszenia Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT), a posiłkowo niezgodności z prawem rozporządzenia podstawowego, interpretowanego zgodnie z umowami międzynarodowymi.

—

W tym zakresie podniesione zostało, że rozporządzenie 2020/1428 przyjęte przez Komisję na podstawie art. 207 TFUE, stanowi odstępstwo od pojęć przewidzianych we właściwym prawie międzynarodowym. Gdyby było inaczej, to znaczy, innymi słowy, gdyby niezgodność z prawem nie dotykała bezpośrednio rozporządzenia 2020/1428, odnosiłaby się ona do rozporządzenia „podstawowego”.

Zarzut ósmy dotyczący naruszenia Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w związku z postępowaniem dotyczącym nałożenia sankcji równoważnej z sankcją karną w odniesieniu do skutków jakie wywołuje względem eksportujących przedsiębiorstw.

—	W tym zakresie podniesione zostało, że dla skarżących spółek zastosowanie tych ceł stanowi przeszkodę w dalszym prowadzeniu działalności, powodując nieodwracalną szkodę porównywalną z sankcją karną, jak wielokrotnie orzekł Europejski Trybunał Praw Człowieka.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/56

Skarga wniesiona w dniu 15 grudnia 2020 r. – Aurubis / Komisja

(Sprawa T-729/20)

(2021/C 44/78)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Aurubis AG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: S. Altenschmidt i J. Hoss, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 8 grudnia 2020 r. (Ref. Ares (2020) 7439507–08/12/2020) oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 8 grudnia 2020 r., mocą której Komisja odmówiła, w ramach postępowania o zastosowanie środków tymczasowych przed Verwaltungsgericht Berlin (sąd administracyjny w Berlinie) i odpowiedniego wniosku Umweltbundesamt (federalny urząd ochrony środowiska), współpracy w zakresie przekazywania uprawnień do emisji w celu tymczasowego zabezpieczenia roszczenia skarżącej o przyznanie bezpłatnych uprawnień do emisji, aby zapewnić praktyczną skuteczność wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-271/20.

Skarga oparta jest na następujących zarzutach.

1.	Decyzja Komisji z dnia 8 grudnia 2020 r. dotyczy skarżącej bezpośrednio i indywidualnie. Przysługuje jej zatem legitymacja procesowa czynna.

Komisja jest zobowiązana, w ramach stosowania tymczasowych środków zabezpieczających w związku z postępowaniem przed sądem krajowym, zgodnie z zakotwiczoną w prawie Unii zasadą zagwarantowania skutecznej ochrony sądowej, do współpracy przy zabezpieczaniu wszelkich roszczeń o przydział uprawnień do emisji przed wygaśnięciem tych roszczeń.

3.	Ramy prawne takiej współpracy i przekazywania uprawnień do emisji na rachunki krajowe są określone w dyrektywie 2003/87/WE (1) i w rozporządzeniu (UE) nr 389/2013 (2).

(1) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. 2003, L 275, s. 32 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 15 t. 7, s. 32).

(2) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiające rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011 (Dz.U. 2013 L 122, s. 11).

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/57

Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2020 r. – ON / Komisja

(Sprawa T-730/20)

(2021/C 44/79)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ON (przedstawiciel: adwokat N. de Montigny)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji PMO.1 z dnia 12 marca 2020 r. w sprawie odzyskania na podstawie art. 85 regulaminu pracowniczego nienależnie wypłaconych kwot, począwszy od dnia 1 lutego 2015 r.;

—	stwierdzenie nieważności, w stosownym wypadku, decyzji oddalającej zażalenie z dnia 3 września 2020 r.;

—	zasądzenie od strony pozwanej na rzecz skarżącego zadośćuczynienia za doznaną w jego ocenie krzywdę, oszacowaną ex aequo et bono na 10 000 EUR;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 85 regulaminu pracowniczego, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki stosowania tego przepisu. W tym względzie skarżący podnosi w szczególności, że administracja nie wykazała, iż wiedział on lub powinien był wiedzieć, że nie był uprawniony do dodatku zagranicznego od czasu jego jedynego powołania, czyli od 2009 r.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady rozsądnego terminu. Skarżący podnosi w tym względzie, że to nieprzestrzeganie rozsądnego terminu spowodowało również utratę szansy na udowodnienie istnienia głównego miejsca zwykłego pobytu poza Zjednoczonym Królestwem w omawianym okresie, ponieważ obowiązki w zakresie archiwizacji zasadniczo nie przekraczają 10 lat.

3.	Zarzut trzeci dotyczący zawinionego działania administracji, które pociąga za sobą obowiązek naprawienia przez nią szkody. Zdaniem skarżącego zawinione działanie polega na błędzie popełnionym przez administrację przy ustalaniu jego praw majątkowych w chwili podjęcia przez niego obowiązków.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/58

Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2020 r. – ExxonMobil Production Deutschland / Komisja

(Sprawa T-731/20)

(2021/C 44/80)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: ExxonMobil Production Deutschland GmbH (Hanower, Niemcy) (przedstawiciel: S. Altenschmidt i J. Hoss, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 8 grudnia 2020 r. (Ref. Ares (2020) 7439507–08/12/2020) oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga oparta jest na następujących zarzutach.

1.	Decyzja Komisji z dnia 8 grudnia 2020 r. dotyczy skarżącej bezpośrednio i indywidualnie. Przysługuje jej zatem legitymacja procesowa czynna.

3.	Ramy prawne takiej współpracy i przekazywania uprawnień do emisji na rachunki krajowe są określone w dyrektywie 2003/87/WE (1) i w rozporządzeniu (UE) nr 389/2013 (2).

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/59

Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2020 r. – Freundlieb / EUIPO (CRYSTAL)

(Sprawa T-732/20)

(2021/C 44/81)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Andreas Freundlieb (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat J. Vogtmeier)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy CRYSTAL – unijny znak towarowy nr 8 372 591

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 października 2020 r. w sprawie R 1056/2020-5

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i przywrócenie, zgodnie z wnioskiem, unijnego znaku towarowego nr 8 372 591 do stanu poprzedniego;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania w tym kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 104 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/59

Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2020 r. – Freundlieb/EUIPO (BANDIT)

(Sprawa T-733/20)

(2021/C 44/82)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Andreas Freundlieb (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: Rechtsanwältin J. Vogtmeier)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „BANDIT” – unijny znak towarowy nr 1 205 061

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 października 2020 r. w sprawie R 730/2020-5

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i przywrócenie statusu prawnego unijnego znaku towarowego nr 1 205 061 zgodnie z żądaniem;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 104 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/60

Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2020 r. – Arnautu / Parlament

(Sprawa T-740/20)

(2021/C 44/83)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Marie-Christine Arnautu (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat F.Wagner)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie dopuszczalności zarzutu niezgodności z prawem i stwierdzenie nieważności art. 33 ust. 1 i 2 PWSP (przepisów wykonawczych do statutu posła);

—	konsekwencji orzeczenie, że decyzja sekretarza generalnego z dnia 21 września 2020 r. jest pozbawiona podstawy prawnej i stwierdzenie jej nieważności; tytułem żądania głównego,

—	stwierdzenie, że Marie=Christine Arnautu przedstawiła dowody na okoliczność, że praca jej asystentki jest zgodna z art. 33 ust. 1 i 2 PWSP oraz z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej; w kosekwencji,

—

stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 21 września 2020 r., doręczonej drogą elektroniczną w dniu 23 października 2020 r., wydanej na podstawie art. 68 decyzji 2009/C 159/01 Prezydium Parlamentu Europejskiego z dnia 19 maja i 9 lipca 2008 r.„ustanawiającej przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego” ze zmianami, stwierdzającej w stosunku do skarżącej wierzytelność w wysokości 87 203,46 EUR z tytułu nienależnie wypłaconych kwot w ramach zatrudniania asystentów parlamentarnych i uzasadniającą jego windykację;

—

stwierdzenie nieważności noty obciążeniowej nr 7000001577 z dnia 22 października 2020 r. informującej Marie-Christine Arnautu, że w odniesieniu do niej została stwierdzona wierzytelność w związku z decyzją sekretarza generalnego z dnia 21 września 2020 r., przyjętą na podstawie art. 68 przepisów wykonawczych do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego dotyczących kosztów pomocy parlamentarnej;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący niezgodności z prawem w związku z naruszeniem zasad pewności prawa i uzasadnionych oczekiwań przez art. 33 i 68 przepisów wykonawczych do statutu posła (zwanych dalej „przepisami wykonawczymi”), przyjętych na mocy decyzji Prezydium Parlamentu Europejskiego z dnia 19 maja i 9 lipca 2008 r., w szczególności ze względu na ich niejasność oraz brak precyzji. Skarżąca twierdzi, że brak precyzji zaskarżonych przepisów wymaga sądowej wykładni zgodności z prawem przepisów wykonawczych. Tymczasem szczegóły dotyczące dowodu pracy asystentów parlamentarnych zostały wywiedzione z orzeczenia Montel dopiero w 2017 r., bowiem orzeczenie Gorostiaga z 2005 r. dotyczyło jedynie dowodu wypłaty wynagrodzenia przez podmiot trzeci. W rezultacie zaskarżone przepisy od 2008 r. cechowały się niepewnością oraz brakiem jasności. Skarżąca dodaje, że mimo ryzyka braku pewności prawa, Parlament Europejski nie uregulował w sposób precyzyjny i jasny postępowania dotyczącego kontroli asystentów parlamentarnych, nie sformalizował obowiązku gromadzenia i przechowywania dokumentacji po stronie posłów ani systemu dopuszczalnych, możliwych do zidentyfikowania i opatrzonych datą dowodów.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych oraz prawa do obrony. Skarżąca podnosi, że sekretarz generalny zrezygnował z przeprowadzenia jakichkolwiek przesłuchań z naruszeniem art. 68 przepisów wykonawczych. Dodaje ona, że sekretarz generalny pozbawił ją tym zachowaniem prawa podstawowego polegającego na zapewnieniu bezpośredniej debaty z organem, który zamierza podjąć decyzję oraz kontradyktoryjnej debaty na temat dowodów.

8.2.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/61

Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2020 r. – Veronese/EUIPO – Veronese Design Company (VERONESE)

(Sprawa T-749/20)

(2021/C 44/84)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Veronese (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat S. Herrburger)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Veronese Design Company Ltd (Kowloon, Hongkong)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy VERONESE – unijny znak towarowy nr 8 831 844

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 października 2020 r. w sprawie R 1951/2020-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie niniejszej skargi i załączników do niej za dopuszczalne;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 72 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 72 ust. 6 w związku z art. 94 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 60 ust. 1 lit. a) w związku z art. 8 ust. 1 i 2 oraz art. 1 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.