25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/2

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel d'Aix-En-Provence – Francja) – postępowanie karne przeciwko BS, CA

(Sprawa C-663/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Swobodny przepływ towarów - Wspólna organizacja rynków w sektorze lnu i konopi - Odstępstwa - Ochrona zdrowia publicznego - Przepisy krajowe ograniczające przemysłowe wykorzystanie i sprzedaż konopi wyłącznie do włókien i nasion - Kannabidiol (CBD))

(2021/C 28/02)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d'appel d'Aix-En-Provence

Strony w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

B S, C A

przy udziale: Ministère public, Conseil national de l’ordre des pharmaciens

Sentencja

Artykuły 34 i 36 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one uregulowaniu krajowemu zakazującemu sprzedaży kannabidolu (CBD) produkowanego zgodnie z prawem w innym państwie członkowskim, jeżeli został on wyekstrahowany z całej rośliny cannabis sativa, a nie tylko z jej włókien i nasion, chyba że uregulowanie to jest właściwe dla zapewnienia realizacji celu ochrony zdrowia publicznego i nie wykracza poza to, co jest konieczne dla jego osiągnięcia. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/ należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do takiego uregulowania.

(1) Dz.U. C 4 z 7.1.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/3

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 18 listopada 2020 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) – Zjednoczone Królestwo] – Kaplan International colleges UK Ltd / The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

(Sprawa C-77/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 132 ust. 1 lit. f) - Zwolnienie usług świadczonych przez niezależne grupy osób na rzecz ich członków - Zastosowanie do grup VAT - Artykuł 11 - Grupa VAT)

(2021/C 28/03)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

First-tier Tribunal (Tax Chamber)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Kaplan International Colleges UK Ltd

Strona przeciwna: The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

Sentencja

Artykuł 132 ust. 1 lit. f) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że przewidziane w tym przepisie zwolnienie nie ma zastosowania do usług świadczonych przez niezależną grupę osób na rzecz grupy osób, którą można uznać za jednego podatnika w rozumieniu art. 11 tej dyrektywy, jeżeli nie wszyscy członkowie tej ostatniej grupy są członkami wspomnianej niezależnej grupy osób. Istnienie przepisów prawa krajowego przewidujących, że członek reprezentujący taką grupę osób, którą można uznać za jednego podatnika, posiada cechy i status członków niezależnej grupy osób dla celów stosowania zwolnienia przewidzianego na rzecz niezależnych grup osób, nie ma w tym względzie żadnego znaczenia.

(1) Dz.U. C 131 z 8.4.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/3

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 listopada 2020 r. – Europejska Służba Działań Zewnętrznych / Chantal Hebberecht

(Sprawa C-93/19 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) - Polityka rotacji urzędników - Stanowisko szefa delegatury Unii Europejskiej w Etiopii - Decyzja odmowna w sprawie przedłużenia pełnienia służby na tym stanowisku - Interes służby - Zasada równego traktowania - Dyskryminacja pozytywna na rzecz płci niedostatecznie reprezentowanej - Artykuł 1d regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej)

(2021/C 28/04)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnosząca odwołanie: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (przedstawiciele: S. Marquardt i R. Spáč, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Chantal Hebberecht

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	ESDZ pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 155 z 6.5.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/4

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 18 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – Atresmedia Corporación de Medios de Comunicación S.A. / Asociación de Gestión de Derechos Intelectuales (AGEDI); Artistas e Intérpretes o Ejecutantes, Sociedad de Gestión de España (AIE)

(Sprawa C-147/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Własność intelektualna - Prawa pokrewne - Dyrektywa 92/100/EWG - Artykuł 8 ust. 2 - Dyrektywa 2006/115/WE - Artykuł 8 ust. 2 - Publiczne odtwarzanie utworu audiowizualnego zawierającego fonogram lub zwielokrotnienie fonogramu - Jednorazowe godziwe wynagrodzenie)

(2021/C 28/05)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Atresmedia Corporación de Medios de Comunicación SA

Strona pozwana: Asociación de Gestión de Derechos Intelectuales (AGEDI); Artistas e Intérpretes o Ejecutantes; Sociedad de Gestión de España (AIE)

Sentencja

Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy Rady 92/100/EWG z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej i art. 8 ust. 2 dyrektywy 2006/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej należy interpretować w ten sposób, że w przypadku publicznego odtworzenia nagrania audiowizualnego zawierającego utrwalenie utworu audiowizualnego, do którego włączono fonogram lub zwielokrotnienie fonogramu, użytkownik nie musi płacić jednorazowego godziwego wynagrodzenia, o którym mowa w tych przepisach.

(1) Dz.U. C 182 z 27.5.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/5

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 19 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Hannover – Niemcy) – EZ / Bundesrepublik Deutschland

(Sprawa C-238/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Polityka azylowa - Dyrektywa 2011/95/UE - Warunki przyznania statusu uchodźcy - Odmowa odbycia służby wojskowej - Artykuł 9 ust. 2 lit. e) - Przepisy państwa pochodzenia nieprzewidujące prawa do odmowy działania sprzecznego z własnym sumieniem - Ochrona osób, które uciekły z państwa pochodzenia po upływie okresu odroczenia służby wojskowej - Artykuł 9 ust. 3 - Związek między powodami wymienionymi w art. 10 dyrektywy 2011/95/UE a ściganiem i karami, o których mowa w jej art. 9 ust. 2 lit. e) tej dyrektywy - Dowód)

(2021/C 28/06)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Hannover

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: EZ

Strona pozwana: Bundesrepublik Deutschland

Sentencja

Artykuł 9 ust. 2 lit. e) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony, należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by – w sytuacji gdy państwo pochodzenia nie przewiduje możliwości odmowy odbycia służby wojskowej – dokonanie takiej odmowy zostało stwierdzone w przypadku, gdy zainteresowany jej nie sformalizował zgodnie z określoną procedurą i uciekł z państwa pochodzenia, nie stawiwszy się do dyspozycji władz wojskowych.

Artykuł 9 ust. 2 lit. e) dyrektywy 2011/95 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku poborowego, który odmawia odbycia służby wojskowej podczas konfliktu, lecz który nie wie, do jakich operacji wojskowych zostałby skierowany w przyszłości – w kontekście mającej uogólniony zasięg wojny domowej, w ramach której armia z udziałem poborowych popełnia w sposób powtarzalny i systematyczny przestępstwa lub akty określone w art. 12 ust. 2 tej dyrektywy – odbycie służby wojskowej wiązałoby się z bezpośrednim lub pośrednim udziałem w popełnianiu takich przestępstw lub czynów, bez względu na rodzaj operacji, do których przeprowadzania ów poborowy zostałby przydzielony.

3)	Artykuł 9 ust. 3 dyrektywy 2011/95 należy interpretować w ten sposób, że wymaga on istnienia związku między powodami wymienionymi w art. 10 tej dyrektywy a ściganiem i karami, o których mowa w jej art. 9 ust. 2 lit. e).

Artykuł 9 ust. 2 lit. e) dyrektywy 2011/95 w związku z jej art. 9 ust. 3 należy interpretować w ten sposób, że istnienia związku między powodami wymienionymi w art. 2 lit. d) i w art. 10 tej dyrektywy a ściganiem i karami za odmowę odbycia służby wojskowej, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. e) wspomnianej dyrektywy, nie można uznać za dowiedzione już z tego względu, że z odmową taką wiąże się ściganie lub kary. Niemniej istnieje silne domniemanie, że odmowa odbycia służby wojskowej w warunkach określonych w art. 9 ust. 2 lit. e) tej samej dyrektywy jest związana z jednym z pięciu powodów przywołanych w jej art. 10. Do właściwych organów krajowych należy zbadanie, w świetle ogółu okoliczności rozpatrywanego przypadku, prawdopodobieństwa takiego związku.

(1) Dz.U. C 206 z 17.6.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/6

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 18 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale ordinario di Torino – Włochy) – Techbau SpA / Azienda Sanitaria Locale AL

(Sprawa C-299/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zwalczanie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych - Dyrektywa 2000/35/WE - Pojęcie „transakcji handlowej” - Pojęcia „dostawy towarów” i „świadczenia usług” - Artykuł 1 i art. 2 pkt 1 akapit pierwszy - Zamówienie publiczne na roboty budowlane)

(2021/C 28/07)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale ordinario di Torino

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Techbau SpA

Strona pozwana: Azienda Sanitaria Locale AL

Sentencja

Artykuł 2 pkt 1 akapit pierwszy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/35/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych należy interpretować w ten sposób, że w rozumieniu tego przepisu zamówienie publiczne na roboty budowlane stanowi transakcję handlową, która prowadzi do dostawy towarów lub świadczenia usług, a zatem wchodzi ono w przedmiotowy zakres stosowania owej dyrektywy.

(1) Dz.U. C 213 z 24.6.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/6

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 18 listopada 2020 r. – Komisja Europejska / Republika Federalna Niemiec

(Sprawa C-371/19) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 170 i art. 171 ust. 1 - Zwrot VAT podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim, w którym nabywają towary i usługi lub importują towary podlegające VAT, lecz którzy mają siedzibę w innym państwie członkowskim - Dyrektywa 2008/9/WE - Szczegółowe zasady zwrotu VAT - Artykuły 9 i 10 - Artykuł 15 ust. 1 - Artykuł 20 - Brak kopii faktury lub dokumentu importowego - Systematyczne odrzucanie niekompletnych wniosków o zwrot - Odmowa wezwania podatnika do uzupełnienia jego wniosku po upływie terminu przewidzianego na złożenie wniosku - Zasada neutralności podatkowej - Zasada proporcjonalności - Dopuszczalność)

(2021/C 28/08)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Jokubauskaitė i R. Pethke: pełnomocnicy)

Strona przeciwna: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: S. Eisenberg i J. Möller, pełnomocnicy)

Sentencja

Odrzucając wnioski o zwrot podatku od wartości dodanej (VAT) wniesione przed dniem 30 września roku kalendarzowego następującego po okresie zwrotu, do których nie dołączono kopii faktur lub dokumentów importowych wymaganych przez przepisy państwa członkowskiego zwrotu na podstawie art. 10 dyrektywy Rady 2008/9/WE z dnia 12 grudnia 2008 r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim, bez uprzedniego wezwania skarżących do uzupełnienia wniosków poprzez przedłożenie, w razie potrzeby po tej dacie, tych kopii lub dostarczenia odpowiednich informacji umożliwiających rozpatrzenie tych wniosków, Republika Federalna Niemiec, z naruszeniem zasady neutralności VAT oraz skuteczności (effet utile) prawa do zwrotu VAT przez podatników niemających siedziby w państwie członkowskim zwrotu, uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie art. 170 i 171 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r., a także art. 5 dyrektywy 2008/9.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Oprócz swoich kosztów Republika Federalna Niemiec pokrywa dwie trzecie kosztów Komisji Europejskiej.

4)	Komisja Europejska ponosi jedną trzecią swoich kosztów.

(1) Dz.U. C 213 z 24.6.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/7

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Heilbronn – Niemcy) – postępowanie karne przeciwko ZW

(Sprawa C-454/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Obywatelstwo Unii - Artykuł 21 TFUE - Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich - Szczególna odpowiedzialność karna za uprowadzenie dziecka za granicę - Ograniczenie - Względy uzasadniające - Ochrona dziecka - Proporcjonalność)

(2021/C 28/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Heilbronn

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

przy udziale: Staatsanwaltschaft Heilbronn

Sentencja

Artykuł 21 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie stosowaniu przepisu prawa krajowego państwa członkowskiego, zgodnie z którym okoliczność, że jedno z rodziców ukrywa swoje dziecko przebywające w innym państwie członkowskim przed ustanowionym dla tego dziecka kuratorem, jest zagrożona sankcją karną nawet w wypadku braku użycia przemocy, groźby wyrządzenia poważnej szkody lub podstępu, podczas gdy w sytuacji gdy dziecko przebywa na terytorium pierwszego państwa członkowskiego, ten sam czyn jest zagrożony karą tylko w wypadku użycia przemocy, groźby wyrządzenia poważnej szkody lub podstępu.

(1) Dz.U. C 280 z 19.8.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/8

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil de prud'hommes de Metz – Francja) – Syndicat CFTC du personnel de la Caisse primaire d’assurance maladie de la Moselle / Caisse primaire d’assurance maladie de Moselle

(Sprawa C-463/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Dyrektywa 2006/54/WE - Równość szans oraz równość traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy - Artykuły 14 i 28 - Krajowy układ zbiorowy pracy przyznający prawo do urlopu następującego po urlopie macierzyńskim pracownic wychowujących samodzielnie dziecko - Wyłączenie prawa do tego urlopu w wypadku pracowników płci męskiej - Ochrona pracownicy zarówno w odniesieniu do skutków ciąży, jak i w odniesieniu do macierzyństwa - Przesłanki stosowania)

(2021/C 28/10)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil de prud'hommes de Metz

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Syndicat CFTC du personnel de la Caisse primaire d’assurance maladie de la Moselle

Strona pozwana: Caisse primaire d’assurance maladie de Moselle

przy udziale: Mission nationale de contrôle et d’audit des organismes de sécurité sociale

Sentencja

Artykuły 14 i 28 dyrektywy 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy w związku z dyrektywą Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią (dziesiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie postanowieniu krajowego układu zbiorowego pracy, w którym zastrzeżono dla pracownic wychowujących samodzielnie dziecko prawo do urlopu następującego po upływie urlopu macierzyńskiego, pod warunkiem że ten dodatkowy urlop ma na celu ochronę pracownic zarówno w odniesieniu do skutków ciąży, jak i w odniesieniu do macierzyństwa, co powinien ustalić sąd odsyłający, biorąc w szczególności pod uwagę warunki przyznania wspomnianego urlopu, szczegółowe zasady jego wykorzystania oraz jego długość, a także związany z nim poziom ochrony prawnej.

(1) Dz.U. C 280 z 19.8.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/8

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie – Polska) – Ryanair DAC / DelayFix, dawniej Passenger Rights

(Sprawa C-519/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych i handlowych - Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 - Umowa przewozu lotniczego - Klauzula prorogacyjna w umowie zawartej przez pasażera będącego konsumentem - Wierzytelność tego pasażera wobec przewoźnika lotniczego - Cesja tej wierzytelności na rzecz spółki zajmującej się windykacją wierzytelności - Możliwość powołania się przez przewoźnika lotniczego na klauzulę prorogacyjną wobec spółki będącej cesjonariuszem wierzytelności tego pasażera - Dyrektywa 93/13/EWG)

(2021/C 28/11)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Ryanair DAC

Druga strona postępowania DelayFix, dawniej Passenger Rights

Sentencja

Artykuł 25 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że w celu zakwestionowania jurysdykcji sądu do rozpoznania powództwa o odszkodowanie wytoczonego przeciwko przewoźnikowi lotniczemu na podstawie rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, na klauzulę prorogacyjną zamieszczoną w umowie przewozu zawartej między pasażerem a przewoźnikiem lotniczym nie może powołać się wspomniany przewoźnik wobec firmy windykacyjnej, której pasażer zbył w drodze cesji swoją wierzytelność, chyba że zgodnie z ustawodawstwem państwa, którego sądy zostały wyznaczone w tej klauzuli, ta firma windykacyjna wstąpiła w pełnię praw i obowiązków pierwotnego kontrahenta, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego. W stosownym wypadku taką klauzulę, która bez uprzednich negocjacji indywidualnych została zamieszczona w umowie zawartej między konsumentem, czyli pasażerem linii lotniczych, a przedsiębiorcą, czyli przewoźnikiem lotniczym, i która przyznaje wyłączną jurysdykcję sądowi miejsca siedziby tego przewoźnika lotniczego, należy uznać za nieuczciwy warunek umowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.

(1) Dz.U. C 337 z 7.10.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/9

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 19 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Baden-Württemberg – Niemcy) – 5th AVENUE Products Trading GmbH / Hauptzollamt Singen

(Sprawa C-775/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Unia celna - Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 - Wspólnotowy kodeks celny - Artykuł 29 ust. 1 i art. 29 ust. 3 lit. a) - Artykuł 32 ust. 1 lit. c) i art. 32 ust. 5 lit. b) - Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 - Artykuł 157 ust. 2 - Ustalanie wartości celnej - Wartość transakcyjna przywożonych towarów - Pojęcie „warunku sprzedaży” - Płatność w zamian za przyznanie prawa do wyłącznej dystrybucji)

(2021/C 28/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht Baden-Württemberg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: 5th AVENUE Products Trading GmbH

Strona przeciwna: Hauptzollamt Singen

Sentencja

Artykuł 29 ust. 1 i art. 29 ust. 3 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny należy interpretować w ten sposób, że płatność dokonywaną przez ograniczony czas przez nabywcę przywożonych towarów na rzecz ich sprzedawcy w zamian za przyznanie przez sprzedawcę prawa do wyłącznej dystrybucji tych towarów na danym terytorium, obliczaną na podstawie obrotu osiągniętego na owym terytorium, należy uwzględnić w wartości celnej rzeczonych towarów.

(1) Dz.U. C 27 z 27.1.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Opolu (Polska) w dniu 22 lipca 2020 r. – Skarb Państwa – Starosta Nyski przeciwko New Media Development & Hotel Services Sp. z o. o.

(Sprawa C-327/20)

(2021/C 28/14)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy w Opolu

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Skarb Państwa – Starosta Nyski

Strona pozwana: New Media Development & Hotel Services Sp. z o. o.

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy art. 2 punkt 1) dyrektywy 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (wersja przekształcona) (1) należy interpretować w ten sposób, iż stoją one na przeszkodzie takiemu rozumieniu przepisu art. 2 i 4 punkt 1) ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, które pod pojęciem towaru nie obejmują nieruchomości, a pod pojęciem dostawy towaru nie obejmują oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste w rozumieniu art. 232 i następne k.c., ewentualnie, że takie działanie nie może zostać uznane za świadczenie usług?

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1.,

czy przepisy art. 2 punkt 1) dyrektywy 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (wersja przekształcona) należy interpretować w ten sposób, iż stoją one na przeszkodzie takiemu rozumieniu przepisu art. 71 i następne ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami i art. 238 k.c., które w przypadku pobieranie opłat rocznych za użytkowanie wieczyste przez Skarb Państwa od podmiotów, które prowadzą działalność gospodarczą, ale nie były pierwotnymi podmiotami, na rzecz których Skarb Państwa ustanowił prawo użytkowania wieczystego, tylko nabyły to prawo od innych użytkowników wieczystych, nie wchodzi w zakres pojęcia transakcji handlowej i organu publicznego w rozumieniu art. 2 punkt 1) i 2) ww. dyrektywy i art. 2 i 4 punkt 1) ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych ewentualnie, że taka działalność nie jest objęty zakresem regulacji ww. dyrektywy i ustawy?

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 i 2,

czy przepisy art. 12 ust. 4 dyrektywy 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (wersja przekształcona) oraz art. 6 ust. 3 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/35/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych należy interpretować w ten sposób, iż stoją one na przeszkodzie takiemu rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych oraz art. 12 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminie zapłaty w transakcjach handlowych, które wyłączają możliwość stosowania zapisów ww. dyrektywy i implementującej ją ustawy w stosunku do umów o sprzedaży prawa użytkowania wieczystego aktualnemu użytkownikowi wieczystemu, który jest zobowiązany do uiszczenia opłaty rocznej, zawartych po 28 kwietnia 2013 r. i 1 stycznia 2004 r., w przypadku gdy pierwotne oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste przez Skarb Państwa innemu podmiotowi nastąpiło przed 28 kwietnia 2013 r. i 1 stycznia 2004 r.?

(1) Dz. U. 2011, L 48, s. 1

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 28 września 2020 r. – Admiral Gaming Network Srl / Agenzia delle Dogane e dei Monopoli, Ministero dell'Economia e delle Finanze, Presidente del Consiglio dei Ministri

(Sprawa C-475/20)

(2021/C 28/16)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Admiral Gaming Network Srl

Strona pozwana: Agenzia delle Dogane e dei Monopoli, Ministero dell'Economia e delle Finanze, Presidente del Consiglio dei Ministri

Pytania prejudycjalne

Czy wprowadzenie przepisu takiego jak przepis zawarty w art. 1 ust. 649 ustawy 190/14, który obniża prowizje i opłaty w odniesieniu do konkretnej i ograniczonej kategorii podmiotów, a mianowicie podmiotów urządzających gry rozgrywane na automatach do gier, a nie w odniesieniu do wszystkich podmiotów sektora gier jest zgodne z wykonywaniem swobody przedsiębiorczości zagwarantowanej w art. 49 TFEU i z korzystaniem swobody świadczenia usług zagwarantowanej w art. 56 TFUE?

Czy wprowadzenie ww. przepisu zawartego w art. 1 ust. 649 ustawy 190/14, który wyłącznie z przyczyn ekonomicznych obniżył opłaty uzgodnione w umowie koncesyjnej zawartej między przedsiębiorstwem a włoskimi organami publicznymi w okresie obowiązywania tej umowy jest zgodne z zasadą ochrony uzasadnionych oczekiwań w ramach prawa Unii?

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 28 września 2020 r. – Cirsa Italia SpA / Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

(Sprawa C-476/20)

(2021/C 28/17)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Cirsa Italia SpA

Strona pozwana: Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

Pytania prejudycjalne

Czy wprowadzenie przepisu takiego jak przepis zawarty w art. 1 ust. 649 ustawy 190/4, który obniża prowizje i opłaty w odniesieniu do konkretnej i ograniczonej kategorii podmiotów, a mianowicie podmiotów urządzających gry rozgrywane na automatach do gier, a nie w odniesieniu do wszystkich podmiotów sektora gier jest zgodne z wykonywaniem swobody przedsiębiorczości zagwarantowanej w art. 49 TFEU i z korzystaniem swobody świadczenia usług zagwarantowanej w art. 56 TFUE?

Czy wprowadzenie ww. przepisu zawartego w art. 1 ust. 649 ustawy 190/4, który wyłącznie z przyczyn ekonomicznych obniżył opłaty uzgodnione w umowie koncesyjnej zawartej między przedsiębiorstwem a włoskimi organami publicznymi w okresie obowiązywania tej umowy jest zgodne z zasadą ochrony uzasadnionych oczekiwań w ramach prawa Unii?

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 28 września 2020 r. – Codere Network SpA / Agenzia delle Dogane e dei Monopoli, Ministero dell'Economia e delle Finanze, Presidenza del Consiglio dei Ministri

(Sprawa C-477/20)

(2021/C 28/18)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Codere Network SpA

Strona pozwana: Agenzia delle Dogane e dei Monopoli, Ministero dell'Economia e delle Finanze, Presidenza del Consiglio dei Ministri

Pytania prejudycjalne

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 28 września 2020 r. – Gamenet SpA / Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

(Sprawa C-478/20)

(2021/C 28/19)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Gamenet SpA

Strona pozwana: Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

Pytania prejudycjalne

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 28 września 2020 r. – NTS Network SpA / Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

(Sprawa C-479/20)

(2021/C 28/20)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: NTS Network SpA

Strona pozwana: Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

Pytania prejudycjalne

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 28 września 2020 r. – Sisal Entertainment SpA / Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

(Sprawa C-480/20)

(2021/C 28/21)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sisal Entertainment SpA

Strona pozwana: Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

Pytania prejudycjalne

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 28 września 2020 r. – Snaitech SpA già Cogetech SpA / Agenzia delle Dogane e dei Monopoli, Presidenza del Consiglio dei Ministri, Se. Ma. di Francesco Senese

(Sprawa C-481/20)

(2021/C 28/22)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Snaitech SpA già Cogetech SpA

Strona pozwana: Agenzia delle Dogane e dei Monopoli, Presidenza del Consiglio dei Ministri, Se. Ma. di Francesco Senese

Pytania prejudycjalne

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 28 września 2020 r. – Snaitech SpA, dawniej Snai SpA / Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

(Sprawa C-482/20)

(2021/C 28/23)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Snaitech SpA, dawniej Snai SpA

Strona pozwana: Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

Pytania prejudycjalne

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Pécsi Törvényszék (Węgry) w dniu 8 października 2020 r. – FGSZ Földgázszállító Zrt. / Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Sprawa C-507/20)

(2021/C 28/24)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Pécsi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: FGSZ Földgázszállító Zrt.

Strona przeciwna: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Pytanie prejudycjalne

Czy praktyka państwa członkowskiego – polegająca na tym, że – powołując nie na skutek ex tunc obniżenia podstawy opodatkowania znajdującej zastosowanie w przypadku niewywiązania się z płatności w rozumieniu art. 90 ust. 1 dyrektywy VAT (1) – państwo to oblicza przewidziany w przepisach ogólnych tego państwa pięcioletni termin przedawnienia, w którym obniżenie podstawy opodatkowania jest możliwe, począwszy od daty pierwotnej dostawy towarów a nie od momentu, w którym dana wierzytelność stała się nieściągalna i powołując się na upływ tego terminu przedawnienia pozbawia podatnika w dobrej wierze przysługującego mu w związku z nieściągalnością wierzytelności prawa do obniżenia podstawy opodatkowania w sytuacji, w której może upłynąć wiele lat pomiędzy datą dostawy a momentem, w którym wierzytelność stanie się definitywnie nieściągalna i w której uregulowanie państwa członkowskiego w chwili wystąpienia definitywnej nieściągalności wierzytelności nie zezwalało – w sprzeczności z prawem Unii – na obniżenie podstawy opodatkowania w związku z wystąpieniem definitywnej nieściągalność wierzytelności – jest zgodna z zasadami proporcjonalności, neutralności podatkowej i skuteczności przy uwzględnieniu w szczególności pkt 63 opinii rzecznik generalnej J. Kokott w sprawie Biosafe – Indústria de Reciclagens (C-8/17, EU:C:2017:927), pkt 27 wyroku z dnia 23 listopada 2017 r., Di Maura (C-246/16, EU:C:2017:887) oraz pkt 36 wyroku z dnia 22 lutego 2018 r., T-2 (C-396/16, EU:C:2018:109), a także faktu, że państwo członkowskie nie może pobierać z tytułu VAT kwoty wyższej aniżeli kwota faktycznie pobrana przez dostawcę towarów lub usługi z tytułu rzeczonej dostawy lub usługi?

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz.U. 2006, L 347, s. 1.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 14 października 2020 r. – B AG / Finanzamt A

(Sprawa C-515/20)

(2021/C 28/25)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: B AG

Strona pozwana: Finanzamt A

Pytania prejudycjalne

1)	Czy pojęcie drewna opałowego zawarte w art. 122 dyrektywy 2006/112/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że oznacza ono każde drewno, które ze względu na swoje obiektywne właściwości jest przeznaczone wyłącznie do spalania?

2)	Czy państwo członkowskie, które na podstawie art. 122 dyrektywy 2006/112/WE ustanawia stawkę obniżoną dla dostaw drewna opałowego, może precyzyjnie określić zakres stosowania tej stawki na podstawie Nomenklatury scalonej zgodnie z art. 98 ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie: czy państwo członkowskie może wykonać swoje wynikające z art. 122 dyrektywy 2006/112/WE i art. 98 ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE uprawnienie do określenia zakresu stawki obniżonej dla dostaw drewna opałowego na podstawie Nomenklatury scalonej, przy jednoczesnym przestrzeganiu zasady neutralności podatkowej, w taki sposób, że dostawy różnych form drewna opałowego, które różnią się obiektywnymi cechami i właściwościami, lecz które z punktu widzenia przeciętnego konsumenta zgodnie z kryterium porównywalności zastosowania służą zaspokojeniu takiej samej potrzeby (w tym przypadku: ogrzewania) i w związku z tym są konkurencyjne wobec siebie, podlegają różnym stawkom podatku?

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1).

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln (Niemcy) w dniu 14 października 2020 r. – JT, NQ / Ryanair DAC

(Sprawa C-516/20)

(2021/C 28/26)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: JT, NQ

Strona pozwana: Ryanair DAC

Pytania prejudycjalne

Czy strajk własnych pracowników przewoźnika lotniczego w odpowiedzi na wezwanie związku zawodowego stanowi nadzwyczajną okoliczność w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 (1)?

(1) Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. 2004, L 46, s. 1).

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Győri Törvényszék (Węgry) w dniu 19 października 2020 r. – Koppány 2007 Kft. / Vas Megyei Kormányhivatal

(Sprawa C-523/20)

(2021/C 28/27)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Győri Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Koppány 2007 Kft.

Strona przeciwna: Vas Megyei Kormányhivatal

Pytania prejudycjalne

Czy wyrażenie „zamieszkują […] legalnie” występujące w art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1231/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. rozszerzające rozporządzenie (WE) nr 883/2004 (1) i rozporządzenie (WE) nr 987/2009 (2) na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi rozporządzeniami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo (3) należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono również obywateli państw trzecich przebywających w danym państwie członkowskim w oparciu o dokument pobytowy i dysonujących formularzem zgłoszenia miejsca zamieszkania potwierdzonym przez organ właściwy ds. cudzoziemców?

2)	Czy wyrażenia „zamieszkują […] legalnie” można używać w odniesieniu do obywateli państw trzecich, których potwierdzonym miejscem zamieszkania jest siedziba ich pracodawcy?

Czy dokonując wykładni wyrażenia „zamieszkują […] legalnie” należy brać pod uwagę pojęcie „zamieszkania” zdefiniowane w art. 1 lit. j) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, czy też pojęcie „zamieszkania” zdefiniowane w ustawodawstwie krajowym danego państwa członkowskiego?

4)	Jakie znaczenie należy nadać wyrażeniu „zamieszkują […] legalnie” stosownie do jednolitej wykładni tego pojęcia dokonywanej na gruncie prawa Unii?

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Dz.U. 2004, L 166, s. 1.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Dz.U. 2009, L 284, s. 1.

(3) Dz.U. 2010, L 344, s. 1.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln (Niemcy) w dniu 19 października 2020 r. – IQ i in. / Deutsche Lufthansa AG

(Sprawa C-526/20)

(2021/C 28/28)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: IO, SP, DR

Strona pozwana: Deutsche Lufthansa AG

Pytania prejudycjalne

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln (Niemcy) w dniu 19 października 2020 r. – PJ / Deutsche Lufthansa AG

(Sprawa C-527/20)

(2021/C 28/29)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: PJ

Strona pozwana: Deutsche Lufthansa AG

Pytania prejudycjalne

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln (Niemcy) w dniu 19 października 2020 r. – CT / Deutsche Lufthansa AG

(Sprawa C-528/20)

(2021/C 28/30)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: CT

Strona pozwana: Deutsche Lufthansa AG

Pytania prejudycjalne

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln (Niemcy) w dniu 19 października 2020 r. – AP / Deutsche Lufthansa AG

(Sprawa C-529/20)

(2021/C 28/31)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: AP

Strona pozwana: Deutsche Lufthansa AG

Pytania prejudycjalne

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 19 października 2020 r. – NovaText GmbH / Ruprecht-Karls-Universität Heidelberg

(Sprawa C-531/20)

(2021/C 28/32)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca zażalenie: NovaText GmbH

Druga strona postępowania zażaleniowego: Ruprecht-Karls-Universität Heidelberg

Pytania prejudycjalne

Czy art. 3 ust. 1 i art. 14 dyrektywy 2004/48/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który nakłada na stronę przegrywającą sprawę obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez stronę wygrywającą powstałych w związku z udziałem rzecznika patentowego w postępowaniu sądowym w sprawie znaków towarowych, niezależnie od tego, czy udział rzecznika patentowego był konieczny dla właściwego dochodzenia roszczeń?

(1) Dyrektywa 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej (Dz.U. 2004, L 157, s. 45).

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 21 października 2020 r. – Upfield Hungary Kft. / Somogy Megyei Kormányhivatal

(Sprawa C-533/20)

(2021/C 28/33)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Kúria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca w pierwszej instancji i druga strona postępowania kasacyjnego: Upfield Hungary Kft.

Strona pozwana w pierwszej instancji i strona skarżąca w postępowaniu kasacyjnym: Somogy Megyei Kormányhivatal

Pytanie prejudycjalne

Czy przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (1), a w szczególności jego art. 18 ust. 2, należy interpretować w ten sposób, że w przypadku dodania witamin do środków spożywczych przy oznaczaniu składników środków spożywczych trzeba wymienić, poza nazwami witamin, również ich oznaczenie zgodnie z formami chemicznymi witamin, które można dodać do środków spożywczych?

(1) Dz.U. 2011, L 304, s. 18.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht (Niemcy) w dniu 21 października 2020 r. – Leistritz AG / LH

(Sprawa C-534/20)

(2021/C 28/34)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesarbeitsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca apelację i skargę rewizyjną: Leistritz AG

Druga strona postępowania apelacyjnego i rewizyjnego: LH

Pytania prejudycjalne

Czy art. 38 ust. 3 zdanie drugie rozporządzenia (UE) 2016/679 (1) (ogólnego rozporządzenia o ochronie danych; zwanego dalej „RODO”) należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, takiemu jak sporny w niniejszej sprawie § 38 ust. 1 i ust. 2 w zw. z § 6 ust. 4 zdanie drugie Bundesdatenschutzgesetz (BDSG), na mocy którego niedozwolone jest wypowiedzenie w zwyczajnym trybie stosunku pracy inspektora ochrony danych przez administratora będącego jego pracodawcą, niezależnie od tego, czy następuje ono z powodu wykonywania jego zadań?

W razie udzielenie odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

Czy art. 38 ust. 3 zdanie drugie RODO stoi na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego również w wypadku, gdy wyznaczenie inspektora ochrony danych nie jest obligatoryjne na podstawie art. 37 ust. 1 RODO, lecz jedynie na podstawie prawa państwa członkowskiego?

W razie udzielenie odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

3)	Czy art. 38 ust. 3 zdanie drugie RODO jest oparty na wystarczającej podstawie upoważniającej, w szczególności w zakresie, w jakim obejmuje inspektorów ochrony danych pozostających w stosunku pracy z administratorem?

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz.U. 2016, L 119, s. 1).

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln (Niemcy) w dniu 27 października 2020 r. – PR i in. / Germanwings GmbH

(Sprawa C-558/20)

(2021/C 28/35)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: PR, BV

Strona pozwana: Germanwings GmbH

Pytania prejudycjalne

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Köln (Niemcy) w dniu 30 października 2020 r. – DG / Deutsche Lufthansa AG

(Sprawa C-566/20)

(2021/C 28/36)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: DG

Strona pozwana: Deutsche Lufthansa AG

Pytania prejudycjalne

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. 2004, L 46, s. 1).

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 2 listopada 2020 r. – J / H Limited

(Sprawa C-568/20)

(2021/C 28/37)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: J

Strona przeciwna: H Limited

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 2015/2012”) (1), w szczególności jego art. 2 lit. a) i art. 39, należy interpretować w ten sposób, że z orzeczeniem podlegającym wykonaniu mamy do czynienia również wtedy, gdy dłużnik wskazany w tytule egzekucyjnym zostaje zobowiązany w państwie członkowskim – po uproszczonym badaniu przeprowadzonym w ramach postępowania kontradyktoryjnego, ale tylko w odniesieniu do związania powagą rzeczy osądzonej wyroku wydanego przeciwko niemu w państwie trzecim – do zapłaty na rzecz strony wygrywającej spór w postępowaniu, które toczyło się w państwie trzecim w przedmiocie roszczenia stwierdzonego ostatecznym orzeczeniem państwa trzeciego, przy czym przedmiot postępowania, które toczyło się w państwie członkowskim ograniczał się do badania, czy roszczenie stwierdzone ostatecznym orzeczeniem istnieje wobec dłużnika wskazanego w tytule egzekucyjnym?

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze:

Czy przepisy rozporządzenia nr 1215/2012, w szczególności jego art. 1, art. 2 lit. a), art. 39, art. 45, art. 46 i art. 52 należy interpretować w ten sposób, że należy odmówić wykonania niezależnie od istnienia jednej z podstaw odmowy wymienionych w art. 45 rozporządzenia nr 1215/2012, jeżeli badane orzeczenie nie jest orzeczeniem w rozumieniu art. 2 lit. a) lub art. 39 rozporządzenia nr 1215/2012 lub żądanie stanowiące podstawę wydania orzeczenia nie jest objęte zakresem zastosowania rozporządzenia nr 1215/2012 w państwie członkowskim pochodzenia?

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze i udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie:

Czy przepisy rozporządzenia nr 1215/2012, w szczególności jego art. 1, art. 2 lit. a), art. 39, art. 42 ust. 1 lit. b), art. 46 i art. 53 należy interpretować w ten sposób, że w postępowaniu w sprawie wniosku o odmowę wykonania sąd wezwanego państwa członkowskiego musi koniecznie przyjąć – już na podstawie samych informacji zawartych przez sąd pochodzenia w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 53 rozporządzenia nr 1215/2012, – że ma do czynienia z orzeczeniem objętym zakresem zastosowania tego rozporządzenia i podlegającym wykonaniu?

(1) Dz.U. 2012, L 351, s. 1.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Specializiran nakazatelen syd (Bułgaria) w dniu 30 października 2020 r. – postępowanie karne przeciwko IR

(Sprawa C-569/20)

(2021/C 28/38)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Specializiran nakazatelen syd

Strony w postępowaniu głównym

Pytania prejudycjalne

Czy art. 8 ust. 2 lit. b) w związku z motywami 36–39 dyrektywy [Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 (1) z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym] i art. 4a ust. 1 lit. b) w związku z motywami 7–10 decyzji ramowej [Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r. zmieniającej decyzje ramowe 2002/584/WSiSW, 2005/214/WSiSW, 2006/783/WSiSW, 2008/909/WSiSW oraz 2008/947/WSiSW i tym samym wzmacniającej prawa procesowe osób oraz ułatwiającej stosowanie zasady wzajemnego uznawania do orzeczeń wydanych pod nieobecność danej osoby na rozprawie] należy interpretować w ten sposób, że obejmują one przypadek, w którym oskarżony został powiadomiony o podniesionym przeciwko niemu oskarżeniu – w jego pierwotnym wariancie – i następnie, ze względu na ukrywanie się, obiektywnie nie może być powiadomiony o rozprawie, ponieważ jest broniony przez wyznaczonego z urzędu adwokata, z którym nie utrzymuje żadnego kontaktu?

Na wypadek udzielenia odpowiedzi przeczącej: czy krajowe uregulowanie (art. 423 ust. 1 i 5 Nakazatełno-procesualen kodeks, kodeksu postępowania karnego), zgodnie z którym nie przewiduje się ochrony prawnej przed przeprowadzonymi zaocznie czynnościami dochodzenia i przed skazaniem zaocznym, jeśli oskarżony – po powiadomieniu go o pierwotnym wariancie oskarżenia – ukrył się i z tego względu nie mógł być powiadomiony o dacie i miejscu posiedzenia sądu i o skutkach jego niestawiennictwa, jest zgodne z art. 9 w związku z art. 8 ust. 4 zdanie drugie dyrektywy 2016/343 i art. 4a ust. 3 w związku z art. 4a ust. 1 lit. d) decyzji ramowej 2009/299?

Na wypadek udzielenia odpowiedzi przeczącej: czy art. 9 dyrektywy 2016/343 w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ma skutek bezpośredni?

(1) Dyrektywa dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym, Dz.U. 2016, L 65, s. 1.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja) w dniu 28 października 2020 r. – BV / Direction départementale des finances publiques de la Haute-Savoie

(Sprawa C-570/20)

(2021/C 28/39)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca w postępowaniu kasacyjnym: BV

Strona przeciwna w postępowaniu kasacyjnym: Direction départementale des finances publiques de la Haute-Savoie

Pytania prejudycjalne

Czy opisane [we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym] przepisy krajowe spełniają wymóg jasności i przewidywalności okoliczności, w których zaniechanie zgłoszenia w deklaracji podatkowej w zakresie należnego VAT może być przedmiotem kumulacji postępowań i sankcji o charakterze karnym?

2)	Czy opisane [we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym] przepisy krajowe spełniają wymóg konieczności i proporcjonalności kumulacji takich sankcji?

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Potenza (Włochy) w dniu 31 października 2020 r. – OM / Ministero dell’Istruzione, dell’Università e della Ricerca – MIUR i in.

(Sprawa C-571/20)

(2021/C 28/40)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Potenza

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: OM

Strona pozwana: Ministero dell’Istruzione, dell’Università e della Ricerca – MIUR, Ministero dell’Economia e delle Finanze, Presidenza del Consiglio dei Ministri, Conservatorio di Musica „E.R. Duni” di Matera

Pytania prejudycjalne

Czy art. 45 [ust.] 4 TFUE jest zgodny, czy też jest oczywiście niezgodny z przepisami i zasadami traktatów Unii Europejskiej (art. 45 [ust.] 1, 2 i 3 TFUE), które przewidują swobodę przepływu osób w państwach członkowskich Unii, a w szczególności z dyrektywą 2006/123/WE z dnia 12 grudnia 2006 r. (zwaną „dyrektywą Bolkesteina”) (1) transponowaną we Włoszech dekretem legislacyjnym nr 59 z dnia 26 marca 2010 r. opublikowanym w GURI nr 94 z dnia 23 kwietnia 2010 r.?

Czy, oprócz już wcześniej wskazanych, istnieje inna niezgodność art. 45 [ust.] 4 TFUE z przepisami Traktatu UE w związku z rozróżnieniem pomiędzy osobą zatrudnioną w administracji publicznej i pracownikiem prywatnego przedsiębiorstwa, w odniesieniu do przepisów Traktatu UE zakazujących dyskryminacji osób (zob. w tym względzie orzeczenie ETPC z dnia 25 marca 2014 r. Biasucci i in./Włochy)?

Czy istnieje również dalsza niezgodność włoskiej ustawy nr 508/99 z przepisami Unii Europejskiej zakazującymi środków o skutku równoważnym wskazanych w art. 28 i 29 Traktatu WE, obecnie art. 34 i 35 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej w następstwie zmian wprowadzonych traktatem z Lizbony; przepisy takie są zakazane przez Traktat UE, ponieważ stawiają obywateli niektórych państw członkowskich w sytuacji niekorzystnej w porównaniu do obywateli innych państw członkowskich, jeśli chodzi o swobodę przepływu osób, wynagrodzenie i zabezpieczenie społeczne, a także warunki ich pracy?

(1) Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. 2006, L 376, s. 36).

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (Węgry) w dniu 3 listopada 2020 r. – Apollo Tyres (Hungary) Kft. / Innovációért és Technológiáért Felelős Miniszter

(Sprawa C-575/20)

(2021/C 28/41)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Apollo Tyres (Hungary) Kft.

Druga strona postępowania: Innovációért és Technológiáért Felelős Miniszter

Pytania prejudycjalne

Czy dyrektywę 2003/87/WE (1), w szczególności pkt 3 załącznika I do dyrektywy, można interpretować w ten sposób, że przy podejmowaniu decyzji o włączeniu do systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii (EU ETS) spalania paliw prowadzonego w danej instalacji okoliczność, że urządzenie stanowiące część tej instalacji działa z ograniczeniem (co zostało wykazane), ma wpływ na obliczenie całkowitej nominalnej mocy cieplnej instalacji?

(1) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. 2003, L 275, s. 32).

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca dos Açores (Portugalia) w dniu 4 listopada 2020 r. – NM, NR, BA, XN, FA / Sata Air Açores – Sociedade Açoriana de Transportes Aéreos SA

(Sprawa C-578/20)

(2021/C 28/42)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Judicial da Comarca dos Açores

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: NM, NR, BA, XN, FA

Strona pozwana: Sata Air Açores – Sociedade Açoriana de Transportes Aéreos SA

Pytanie prejudycjalne

Czy strajk pracowników obsługi technicznej statków powietrznych danego przewoźnika lotniczego należy uznać za nadzwyczajną okoliczność w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 (1) w sytuacji, gdy ów przewoźnik lotniczy przystąpił do spotkań i negocjacji w celu odwołania [zakończenia] strajku, czego jednak nie udało mu się osiągnąć?

(1) Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającym wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91, Dz.U. 2004, L 46, s. 1.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wyrchowen kasacionen syd (Bułgaria) w dniu 5 listopada 2020 r. – Skarb Państwa Rzeczypospolitej Polskiej reprezentowany przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad / TOTO SpA – Costruzioni Generali oraz Vianini Lavori SpA

(Sprawa C-581/20)

(2021/C 28/43)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Wyrchowen kasacionen syd

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Skarb Państwa Rzeczypospolitej Polskiej reprezentowany przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad.

Strona pozwana: TOTO SpA – Costruzioni Generali oraz Vianini Lavori SpA

Pytania prejudycjalne

Czy art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 (1) z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że należy rozpatrzyć w całości lub w części jako cywilną lub handlową w rozumieniu art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia sprawę taką jak wskazana w niniejszym postanowieniu?

Czy w wypadku wykonania prawa do złożenia wniosku o zarządzenie środków tymczasowych/zabezpieczających i rozpatrzenia wniosku przez sąd właściwy do rozpatrzenia sporu co do istoty, sąd rozpatrujący wniosek o zarządzenie takich samych środków – w trybie art. 35 rozporządzenia 1215/12 – powinien stwierdzić brak swojej jurysdykcji od chwili, w której przedstawiono dowody istnienia orzeczenia sądu właściwego do rozpatrzenia sporu co do istoty?

Jeśli z odpowiedzi na dwa pierwsze pytania wynika, że sąd rozpatrujący wniosek w trybie art. 35 rozporządzenia 1215/12 ma jurysdykcję, czy należy dokonać autonomicznej wykładni przesłanek udzielenia zabezpieczenia w trybie art. 35 rozporządzenia 1215/12? Czy należy odstąpić od stosowania przepisu, który w wypadku takim jak wskazany przewiduje nieudzielanie zabezpieczenia przeciwko instytucji państwowej?

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, Dz.U. 2012, L 351, s. 1.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 6 listopada 2020 r. – EuroChem Agro Hungary Kft. / Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Sprawa C-583/20)

(2021/C 28/44)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Kúria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: EuroChem Agro Hungary Kft.

Strona przeciwna: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Pytania prejudycjalne

Czy art. 273 dyrektywy VAT (1) należy interpretować w ten sposób, że system sankcji, który w przypadku podatników zakwalifikowanych jako podatnicy obarczeni ryzykiem w razie naruszenia mniejszej wagi dotyczącego Elektronikus Közúti Áruforgalom Ellenőrző Rendszer (EKAER) (elektronicznego systemu kontroli przewozu drogowego towarów) nie zezwala na nałożenie grzywny w kwocie niższej niż 30 % od 40 % wartości przewożonych towarów, ani na odstąpienie od ukarania grzywną, wykracza poza granice uprawnienia przyznanego państwom członkowskim w tym przepisie?

2)	Czy art. 273 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sankcja o takiej wysokości (w sposób nieproporcjonalny) wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia wskazanego w owym artykule celu, polegającego na poborze podatku i zwalczaniu oszustw podatkowych?

3)	Czy art. 26 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) należy interpretować w ten sposób, że system sankcji mający zastosowanie do podatników stanowi przeszkodę w realizacji zasady swobodnego przepływu towarów, osób, usług i kapitału?

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz.U. 2006, L 347, s. 1.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (Węgry) w dniu 12 listopada 2020 r. – Polskie Linie Lotnicze „LOT” SA / Budapest Főváros Kormányhivatala

(Sprawa C-597/20)

(2021/C 28/46)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Polskie Linie Lotnicze „LOT” SA

Druga strona postępowania: Budapest Főváros Kormányhivatala

Pytania prejudycjalne

Czy art. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (1) należy interpretować w ten sposób, że krajowy organ odpowiedzialny za wykonywanie postanowień tego rozporządzenia, do którego wpłynęła indywidualna skarga pasażera, nie może zobowiązać danego przewoźnika lotniczego do zapłaty odszkodowania należnego pasażerowi na mocy tego rozporządzenia?

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wyrchowen administratiwen syd (Bułgaria) w dniu 12 listopada 2020 r. – „AKZ – Burgas” EOOD / Direktor na Direkcija „Obżałwane i danyczno-osiguritełna praktika” – Burgas

(Sprawa C-602/20)

(2021/C 28/47)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Wyrchowen administratiwen syd

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„AKZ – Burgas” EOOD

Strona pozwana: Direktor na Direkcija „Obżałwane i danyczno-osiguritełna praktika” – Burgas

Pytania prejudycjalne

Czy prawo Unii Europejskiej dopuszcza krajowy reżim prawny taki jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, w którym ograniczono odsetki ustawowe zasądzane przy zwrocie składek ubezpieczeniowych pobranych z naruszeniem prawa Unii do odsetek naliczonych od dnia następującego po dacie żądania zwrotu kwoty głównej?

Czy prawo Unii, a w szczególności zasady równoważności i skuteczności, dopuszcza krajowy reżim prawny taki jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, w którym ograniczono odsetki ustawowe zasądzane przy zwrocie obowiązkowych składek ubezpieczeniowych pobranych z naruszeniem prawa Unii do odsetek naliczonych od dnia następującego po dacie żądania zwrotu tych nienależnie wpłaconych/pobranych kwot do chwili ich zwrotu?

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England and Wales), Family Division (Zjednoczone Królestwo) w dniu 16 listopada 2020 r. – SS / MCP

(Sprawa C-603/20)

(2021/C 28/48)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court of Justice (England and Wales), Family Division

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SS

Strona przeciwna: MCP

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 10 rozporządzenia Bruksela II bis (1) utrzymuje bezterminową jurysdykcję państwa członkowskiego, jeżeli dziecko mające miejsce zwykłego pobytu w tym państwie członkowskim zostało bezprawnie uprowadzone do państwa trzeciego (lub zatrzymane w nim), w którym to państwie, po uprowadzeniu (lub zatrzymaniu), uzyskało później miejsce zwykłego pobytu?

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, Dz.U. 2003 L 338, p. 1 – wyd. spec. w języku polskim, rozdz. 19, t. 6, s. 243–271.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 17 listopada 2020 r. –GE Aircraft Engine Services Ltd / The Commissioners for Her Majesty’s Revenue & Customs

(Sprawa C-607/20)

(2021/C 28/49)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

First-tier Tribunal (Tax Chamber)

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca odwołanie: GE Aircraft Engine Services Ltd

Druga strona postępowania: The Commissioners for Her Majesty’s Revenue & Customs

Pytania prejudycjalne

Czy wydawanie przez podatnika – w ramach programu nagród uznaniowych dla pracowników osiągających wysokie wyniki – pracownikom bonów do wykorzystania u sprzedawców detalicznych będących osobami trzecimi stanowi świadczenie dokonywane „na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 26 ust. 1 lit. b) dyrektywy VAT (1)?

2)	Czy dla udzielenia odpowiedzi na pytanie pierwsze ma znaczenie okoliczność, że podatnik wiąże wydawanie bonów towarowych członkom personelu z celami działalności swojego przedsiębiorstwa?

3)	Czy dla udzielenia odpowiedzi na pytanie pierwsze ma znaczenie okoliczność, że bony towarowe wydawane członkom personelu są przeznaczone do wykorzystania na ich potrzeby własne i mogą być one wykorzystane na prywatny użytek tych członków personelu?

(1) Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1).

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/31

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 9 września 2020 r. w sprawie T-645/19, IMG / Komisja, wniesione w dniu 19 listopada 2020 r. przez International Management Group (IMG)

(Sprawa C-619/20 P)

(2021/C 28/50)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: International Management Group (IMG) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi, J.-Y. de Cara)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie postanowienia Sądu z dnia 9 września 2020 r. w sprawie T-645/19;

—	w konsekwencji, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd w celu wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie żądania stwierdzenia nieważności i żądania odszkodowawczego;

—	obciążenie strony przeciwnej kosztami postępowania w obu instancjach

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swojej skargi strona wnosząca odwołanie podnosi, że w zaskarżonym postanowieniu Sąd naruszył prawo, gdyż uznał, że pismo z dnia 18 lipca 2019 r. nie stanowi aktu podlegającego zaskarżeniu.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/31

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 9 września 2020 r. w sprawie T-381/15 RENV, IMG / Komisja, wniesione w dniu 19 listopada 2020 r. przez International Management Group (IMG)

(Sprawa C-620/20 P)

(2021/C 28/51)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: International Management Group (IMG) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi, J.-Y. de Cara)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie wyroku Sądu z dnia 9 września 2020 r. w sprawie T-381/15/RENV;

—	w konsekwencji, uwzględnienie żądań wnoszącej odwołanie przedstawionych w pierwszej instancji, w dostosowanym kształcie, a w związku z tym:

—	zasądzenie od strony przeciwnej odszkodowania i zadośćuczynienia zgodnie z żądaniami dostosowanymi w uwagach po odwołaniu T-381/15 RENV;

—	obciążenie strony przeciwnej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania strona je wnosząca podnosi następujące zarzuty:

W przedmiocie bezprawnego zachowania Komisji

1)	Naruszenie wyroku Trybunału z dnia 31 stycznia 2019 r., International Management Group/Komisja (C-183/17 P et C-184/17 P);

2)	Zaskarżony wyrok zawiera błędną interpretację pojęcia organizacji międzynarodowej, zawartego w przepisach finansowych: naruszenie międzynarodowej uznawalności; naruszenie hierarchii norm; naruszenie ww. wyroku Trybunału z dnia 31 stycznia 2019 r. i przepisów finansowych;

3)	Naruszenie zasady dobrej administracji;

4)	Zaskarżony wyrok zawiera błędną interpretację pojęcia wystarczająco istotnego naruszenia normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom.

w przedmiocie szkody

W odniesieniu do żądań zawartych w pkt 40 tiret pierwsze-trzecie zaskarżonego wyroku: naruszenie zasady naprawienia szkody w naturze; naruszenie obowiązku uzasadnienia ciążącego na sądzie; naruszenie przesłanek dopuszczalności; naruszenie art. 76 lit. e) i art. 84 ust. 1 regulaminu postępowania przed Sądem;

2)	W odniesieniu do żądań zawartych w pkt 40 tiret czwarte zaskarżonego wyroku: naruszenie obowiązku uzasadnienia ciążącego na sądzie; naruszenie art. 76 lit. e) i art. 84 ust. 1 regulaminu postępowania przed Sądem;

3)	W odniesieniu do krzywdy: naruszenie zasady naprawienia szkody w naturze; naruszenie obowiązku uzasadnienia ciążącego na sądzie; naruszenie art. 76 lit. e) i art. 84 ust. 1 regulaminu postępowania przed Sądem; naruszenie prawa nieograniczonego orzekania.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/32

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 9 września 2020 r. w sprawie T-437/16, Włochy / Komisja, wniesione w dniu 20 listopada 2020 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-623/20 P)

(2021/C 28/52)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Gattinara, D. Milanowska, T. Lilamand, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Republika Włoska, Królestwo Hiszpanii

Żądania wnoszącego odwołanie

Komisja wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku;

—	oddalenie skargi wniesionej w pierwszej instancji jako bezzasadnej, jeżeli Trybunał uzna, że stan postępowania na to pozwala;

—	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu swojego odwołania Komisja podnosi trzy zarzuty. Pierwszy zarzut odwołania dotyczy naruszenia prawa przy wykładni art. 1d ust. 6 regulaminu pracowniczego oraz przy wykładni obowiązku uzasadnienia, jak również naruszenia obowiązku uzasadnienia, na którym opierają się wyroki Sądu. Zarzut ten dzieli się na trzy części.

Część pierwsza dotyczy naruszenia prawa i obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do celu, jakim jest natychmiastowa operacyjność kandydatów, i odnosi się do pkt 137 zaskarżonego wyroku.

Druga część dotyczy definicji nieproporcjonalnego ciężaru dowodu spoczywającego na Komisji i naruszenia obowiązku uzasadnienia. Ta część odnosi się do pkt 113 zdanie ostatnie, pkt 138 i 144, pkt 147 zdanie ostatnie i pkt 157–161, 193 i 197 zaskarżonego wyroku.

W trzeciej części zarzutu podnosi się, że Sąd naruszył prawo, doszukując się prawnie wiążącego aktu wśród przepisów wewnętrznych, które Komisja miała przekazać do akt sprawy. Część ta odnosi się do pkt 132–135 zaskarżonego wyroku.

Drugi zarzut odwołania dotyczy kilku przeinaczeń dokonanych przez Sąd w ramach oceny dowodów oraz naruszenia prawa.

Pierwsze z przeinaczeń dotyczy przeprowadzonej przez Sąd w pkt 112–117 i pkt 138 zaskarżonego wyroku oceny komunikatu przewodniczącego Komisji i jego zatwierdzenia przez kolegium komisarzy.

Drugie przeinaczenie dotyczy dokonanej przez Sąd w pkt 119 i 120 zaskarżonego wyroku oceny regulaminu wewnętrznego Komisji i przepisów wykonawczych do niego.

Trzecie przeinaczenie dotyczy oceny części dotyczącej wymogów językowych w odniesieniu do procedury przyjmowania, zawartej w podręczniku procedur operacyjnych i odnosi się do pkt 145–149 zaskarżonego wyroku.

Czwarte przeinaczenie dotyczy braku ogólnej oceny dokumentów, o których mowa w trzech poprzednich punktach i odnosi się do pkt 132–137 i pkt 139 zaskarżonego wyroku.

Piąte przeinaczenie dotyczy oceny komunikatu SEC(2006)1489 wersja ostateczna i odnosi się do pkt 140–143 zaskarżonego wyroku.

Szóste przeinaczenie dotyczy oceny dowodów dotyczących języków używanych przez członków personelu Komisji odpowiedzialnych za audyt. W odniesieniu do tych samych punktów zaskarżonego wyroku Komisja zarzuca również naruszenie prawa. Obydwa zarzucane uchybienia dotyczą pkt 152–163 zaskarżonego wyroku.

Siódme przeinaczenie dotyczy praktyki wewnętrznej Trybunału Obrachunkowego w obszarze lingwistycznym i języków używanych przez członków personelu Trybunału Obrachunkowego. Odnosi się ono do pkt 172–188 zaskarżonego wyroku.

Trzeci zarzut odwołania dotyczy rzekomo niezgodnego z prawem charakteru przeprowadzonej przez Sąd analizy języków komunikacji kandydatów. Zarzut ten odnosi się do pkt 219–224 zaskarżonego wyroku.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/33

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 9 września 2020 r. w sprawach połączonych T-401/16 i T-443/16, Hiszpania / Komisja, wniesione w dniu 20 listopada 2020 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-635/20 P)

(2021/C 28/53)

Języki postępowania: hiszpański i włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Gattinara, D. Milanowska, T. Lilamand, N. Ruiz García, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Republika Włoska, Królestwo Hiszpanii

Żądania wnoszącego odwołanie

Komisja wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku;

—	oddalenie skargi wniesionej w pierwszej instancji jako bezzasadnej, jeżeli Trybunał uzna, że stan postępowania na to pozwala;

—	obciążenie Republiki Włoskiej i Królestwa Hiszpanii kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu swojego odwołania Komisja podnosi trzy zarzuty.

Pierwszy zarzut odwołania dotyczy naruszenia prawa przy wykładni art. 1d ust. 6 regulaminu pracowniczego oraz przy wykładni obowiązku uzasadnienia, jak również naruszenia obowiązku uzasadnienia, na którym opierają się wyroki Sądu.

Zarzut ten dzieli się na trzy części. Część pierwsza dotyczy naruszenia prawa i obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do celu, jakim jest natychmiastowa operacyjność kandydatów, i odnosi się do pkt 157 oraz 181–183 zaskarżonego wyroku.

Druga część dotyczy definicji nieproporcjonalnego ciężaru dowodu spoczywającego na Komisji i naruszenia prawa w definicji obowiązku uzasadnienia ogłoszeń o konkursie. Ta część odnosi się do pkt 133 zdanie ostatnie, pkt 158 i 164, pkt 167 zdanie ostatnie i pkt 180–183, 201 i 205 zaskarżonego wyroku.

Drugi zarzut odwołania dotyczy kilku przeinaczeń dokonanych przez Sąd w ramach oceny dowodów oraz naruszenia prawa.

Pierwsze z przeinaczeń dotyczy przeprowadzonej przez Sąd w pkt 132–137 i pkt 158 zaskarżonego wyroku oceny komunikatu przewodniczącego Komisji i jego zatwierdzenia przez kolegium komisarzy.

Drugie przeinaczenie dotyczy dokonanej przez Sąd w pkt 139 i 140 zaskarżonego wyroku oceny regulaminu wewnętrznego Komisji i przepisów wykonawczych do niego.

Czwarte przeinaczenie dotyczy braku ogólnej oceny dokumentów, o których mowa w trzech poprzednich punktach i odnosi się do pkt 152–157 i pkt 159 zaskarżonego wyroku.

Piąte przeinaczenie dotyczy oceny komunikatu SEC(2006)1489 wersja ostateczna i odnosi się do pkt 160–163 zaskarżonego wyroku.

Szóste przeinaczenie dotyczy oceny dokumentów dotyczących języków używanych w służbach, do których mają zostać rekrutowani kandydaci. W odniesieniu do tych samych punktów zaskarżonego wyroku Komisja zarzuca również naruszenie prawa. Obydwa zarzucane uchybienia dotyczą pkt 180–185 i 188–196 zaskarżonego wyroku.

Trzeci zarzut odwołania dotyczy rzekomo niezgodnego z prawem charakteru przeprowadzonej przez Sąd analizy języków komunikacji kandydatów. Zarzut ten odnosi się do pkt 231–236 zaskarżonego wyroku.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/35

Wyrok Sądu z dnia 18 listopada 2020 r. – H / Rada

(Sprawa T-271/10 RENV II) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Urzędnik krajowy oddelegowany do EUPM w Bośni i Hercegowinie - Decyzja o przeniesieniu - Nadużycie władzy - Interes służby - Mobbing - Represyjny charakter przeniesienia - Odpowiedzialność - Krzywda)

(2021/C 28/54)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: H (przedstawiciel: adwokat L. Levi)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: A. Vitro i A. de Elera-San Miguel Hurtado, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i mające na celu stwierdzenie nieważności, po pierwsze, decyzji z dnia 7 kwietnia 2010 r., podpisanej przez szefa personelu Misji Policyjnej Unii Europejskiej (EUPM) w Bośni i Hercegowinie, na mocy której skarżąca została przeniesiona na stanowisko Criminal Justice Adviser – Prosecutor przy biurze regionalnym w Banja Luce (Bośnia i Hercegowina), a po drugie, decyzji z dnia 30 kwietnia 2010 r., podpisanej przez szefa EUPM, o którym mowa w art. 6 decyzji Rady 2009/906/WPZiB z dnia 8 grudnia 2009 r. w sprawie EUPM w Bośni i Hercegowinie (Dz.U. 2009, L 322, s. 22), wskazującej względy operacyjne jej przeniesienia, oraz żądanie oparte na art. 268 TFUE i mające na celu uzyskanie naprawienia szkody, jaką skarżąca miała ponieść.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji z dnia 7 kwietnia 2010 r., podpisanej przez szefa personelu Misji Policyjnej Unii Europejskiej (EUPM) w Bośni i Hercegowinie, na mocy której H została przeniesiona na stanowisko Criminal Justice Adviser – Prosecutor przy biurze regionalnym w Banja Luce (Bośnia i Hercegowina), oraz decyzji z dnia 30 kwietnia 2010 r., podpisanej przez szefa EUPM, o którym mowa w art. 6 decyzji Rady 2009/906/WPZiB z dnia 8 grudnia 2009 r. w sprawie EUPM w Bośni i Hercegowinie, wskazującej względy operacyjne jej przeniesienia.

2)	Zasądza się od Rady Unii Europejskiej wypłatę na rzecz H kwoty 30 000 EUR.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Rada pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez H w ramach niniejszej sprawy oraz spraw T-271/10, T-271/10 R, T-271/10 RENV, C-455/14 P i C-413/18 P.

(1) Dz.U. C 221 z 14.8.2010.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/36

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – BMC/Wspólne przedsiębiorstwo Clean Sky 2

(Sprawa T-71/19) (1)

(Badania i rozwój technologiczny oraz przestrzeń kosmiczna - Program ramowy wzakresie badań naukowych i innowacji „Horizon 2020” (2014–2020) - Zaproszenie do składania wniosków H2020-CS 2-CFP08-2018-01 - Odrzucenie wniosku złożonego przez skarżącą - Przyznanie ocen nieodpowiadających liczbom całkowitym - Artykuł 15 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1290/2013 - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie - Nadużycie władzy - Brak zbadania wniosku w dostatecznym zakresie - Przeinaczenie okoliczności faktycznych)

(2021/C 28/55)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: BMC Srl (Medicina, Włochy) (przedstawiciele: S. Dindo i L. Picotti, adwokaci)

Strona przeciwna: Entreprise commune Clean Sky 2 (przedstawiciele: B. Mastantuono, pełnomocnik, wspierany przez adwokata M. Velardo)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wspólnego przedsiębiorstwa Clean Sky 2 z dnia 10 października 2018 r. odrzucającej wniosek nr 831874 „smart De-icing bARrier Filter (DwARF)”, złożony przez skarżącą w ramach zaproszenia do składania wniosków H2020-CS 2-CFP08-FRC-2018-01 i jego decyzji z dnia 6 grudnia 2018 r. odrzucającej wniosek skarżącej o dokonanie przeglądu oceny rzeczonego wniosku i potwierdzającej decyzję o odrzuceniu wniosku z dnia 1 października 2018 r.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	BMC Srl zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 122 z 1.4.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/36

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – ACRE / Parlament

(Sprawa T-107/19) (1)

(Prawo instytucjonalne - Parlament Europejski - Decyzja w sprawie uznania za niekwalifikowalne określonych wydatków partii politycznej do celów dotacji na 2017 r. - Rozporządzenie (WE) nr 2004/2003 - Zakaz finansowania krajowej partii politycznej - Składka lub wkład krajowej partii politycznej - Zasada dobrej administracji - Pewność prawa - Równość traktowania - Decyzja w sprawie wkładu finansowego na rzecz skarżącej na 2019 r. uzależniająca wypłatę kwoty prefinasowania równej 100 % maksymalnej kwoty wkładu od dokonania uprzednio zwrotu określonych kwot - Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1141/2014 - Prawo do obrony)

(2021/C 28/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alliance of Conservatives and Reformists in Europe (ACRE) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci E. Plasschaert i E. Montens)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: C. Burgos i S. Alves, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Urząd ds. Europejskich Partii Politycznych i Europejskich Fundacji Politycznych (przedstawiciele: M. Adam i A. Cilea, pełnomocnicy)

Przedmiot

Złożony na podstawie art. 263 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności w części decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 10 grudnia 2018 r., uznającej niektóre wydatki za niekwalifikowalne do celów dotacji na 2017 r. oraz nakazującej zwrot dotacji oraz stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu o sygnaturze FINS-2019-5, doręczonej skarżącej w dniu 14 stycznia 2019 r., w sprawie wkładu finansowego na rzecz skarżącej na 2019 r., w zakresie w jakim uzależnia wypłatę przez Parlament Europejski kwoty prefinasowania równej 100 % maksymalnej kwoty wkładu od dokonania uprzednio zwrotu określonych kwot.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Parlamentu z dnia 10 grudnia 2018 r., uznającej niektóre wydatki za niekwalifikowalne do celów dotacji na 2017 r. oraz nakazującej zwrot dofinansowania, w zakresie w jakim decyzja ta zmieniła klasyfikację kwoty dotyczącej konferencji, która odbyła się w Kampali (Uganda) w dniach 13–15 lipca 2017 r., wynoszącej 91 546,58 EUR, na wydatki niekwalifikowalne.

Stwierdza się nieważność decyzji Parlamentu FINS-2019-5 z dnia 14 stycznia 2019 r., w sprawie wkładu finansowego na rzecz Alliance of Conservatives and Reformists in Europe (ACRE) na 2019 r., w zakresie w jakim w art. I.5.1 uzależnia ona wypłatę kwoty prefinasowania równej 100 % maksymalnej kwoty wkładu od dokonania uprzednio zwrotu określonych kwot.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Parlament Europejski pokrywa własne koszty postępowania oraz jedną trzecią kosztów poniesionych przez ACRE. ACRE pokrywa dwie trzecie swoich kosztów.

5)	Urząd ds. Europejskich Partii Politycznych i Europejskich Fundacji Politycznych pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/37

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – Bronckers / Komisja

(Sprawa T-166/19) (1)

(Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Porozumienie między Wspólnotą Europejską a Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi w sprawie wzajemnego uznawania i ochrony oznaczeń napojów spirytusowych - Dokumenty przedstawiane w ramach Wspólnego Komitetu - Odmowa udzielenia dostępu - Wyjątek dotyczący ochrony interesu publicznego w odniesieniu do stosunków międzynarodowych - Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych osoby trzeciej)

(2021/C 28/57)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Marco Bronckers (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat P. Kreijger)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Ehrbar i A. Spina, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2019) 150 final z dnia 10 stycznia 2019 r. oddalającej wniosek potwierdzający o dostęp do dokumentów „Tequila cases found by the Tequila Regulatory Council to be informed to the European Commission [Ares(2018) 4023479]” i „Verification Reports in the European Market (Reportes de Verificación en el Mercado Europeo) [Ares(2018) 4023509)]”.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Marco Bronkers zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 164 z 13.5.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/38

Wyrok Sądu z dnia 2 grudnia 2020 r. – Kalai / Rada

(Sprawa T-178/19) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte wobec Syrii - Zamrożenie środków finansowych - Prawo obrony - Obowiązek uzasadnienia - Błąd w ocenie - Proporcjonalność - Prawo własności)

(2021/C 28/58)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Nader Kalai (Halifax, Nowa Szkocja, Kanada) (przedstawiciel: adwokat G. Karouni)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: V. Piessevaux i P. Plaza García, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2019/87 z dnia 21 stycznia 2019 r. w sprawie wykonania decyzji 2013/255/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (Dz.U. 2019, L 18I, s. 13), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2019/85 z dnia 21 stycznia 2019 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (Dz.U. 2019, L 18I, s. 4), decyzji Rady (WPZiB) 2019/806 z dnia 17 maja 2019 r. zmieniającej decyzję 2013/255/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (Dz.U. 2019, L 132, s. 36), rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/798 z dnia 17 maja 2019 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (Dz.U. 2019, L 132, s. 1), decyzji Rady (WPZiB) 2020/719 z dnia 28 maja 2020 r. zmieniającej decyzję 2013/255/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (Dz.U. 2020, L 168, s. 66) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2020/716 z dnia 28 maja 2020 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (Dz.U. 2020, L 168, s. 1) w zakresie, w jakim te akty dotyczą skarżącego, oraz po drugie, oparte na art. 268 TFUE żądanie naprawienia szkody, którą skarżący miał ponieść w związku z tymi aktami.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Nader Kalai pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

(1) Dz.U. C 182 z 27.5.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/39

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – BRF Singapore Foods / EUIPO – Tipiak (Sadia)

(Sprawa T-309/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Sadia - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy SAIDA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Zasada dobrej administracji - Równość traktowania - Obowiązek uzasadnienia)

(2021/C 28/59)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: BRF Singapore Foods Pte Ltd (Singapur, Singapur) (przedstawiciel: adwokat C. Mateu)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: L. Lapinskaite, J. Crespo Carrillo i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem:: Tipiak (Saint-Aignan de Grand-Lieu, Francja) (przedstawiciele: M. Antoine-Lalance i M. Aïtelli)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 marca 2019 r. (sprawa R 1834/2018-4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Tipiak a BRF Singapore Foods.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	BRF Singapore Foods Pte Ltd pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Tipiak.

3)	Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 246 z 22.7.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/39

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – BRF Singapore Foods / EUIPO – Tipiak (SADIA)

(Sprawa T-310/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słonawego unijnego znaku towarowego SADIA - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy SAIDA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/2001] - Zasada dobrej administracji - Równość traktowania - Obowiązek uzasadnienia)

(2021/C 28/60)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: BRF Singapore Foods Pte Ltd (Singapur, Singapur) (przedstawiciel: adwokat C. Mateu)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: L. Lapinskaite, J. Crespo Carrillo i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Tipiak (Saint-Aignan de Grand-Lieu, Francja) (przedstawiciele: adwokaci M. Antoine-Lalance i M. Aïtelli)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 marca 2019 r. (sprawa R 1857/2018-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Tipiak a BRF Singapore Foods.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	BRF Singapore Foods Pte Ltd pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Tipiak.

3)	Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 246 z 22.7.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/40

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – UI / Komisja

(Sprawa T-362/19) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Dodatek zagraniczny - Artykuł 4 ust. 1 lit. a) załącznika VII do regulaminu pracowniczego - Odmowa przyznania dodatku zagranicznego - Zwykły pobyt - Miejsce wykonywania głównej działalności zawodowej - Pięcioletni okres referencyjny)

(2021/C 28/61)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: IU (przedstawiciel: adwokat J. Diaz Cordova)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Bohr i A.-C. Simon, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Urzędu Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych (PMO) Komisji z dnia 27 sierpnia 2018 r. odmawiającej przyznania skarżącemu dodatku zagranicznego, oraz po drugie, naprawienia szkody, którą skarżący miał ponieść.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	UI zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 305 z 9.9.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/41

Wyrok Sądu z dnia 18 listopada 2020 r. – Tinnus Enterprises / EUIPO – Mystic Products i Koopman International (Urządzenia do dystrybucji płynów)

(Sprawa T-574/19) (1)

(Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający urządzenia do dystrybucji płynów - Podstawa unieważnienia - Niedochowanie przesłanek ochrony - Artykuł 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 - Cechy postaci produktu wynikające wyłącznie z jego funkcji technicznej - Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 6/2002)

(2021/C 28/62)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Tinnus Enterprises LLC (Plano, Teksas, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci A. Odle, R. Palijama i J. St Ville, barrister)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Ivanauskas i A. Folliard-Monguiral, pełnomocnicy).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Koopman International BV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci G. van den Bergh i B. Brouwer)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Mystic Products Import & Export, SL (Badalona, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 czerwca 2019 r. (sprawa R 1002/2018-3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między z jednej strony Mystic Products Import & Export i Koopman International, a z drugiej strony Tinnus Enterprises.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Tinnus Enterprises LLC pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i przez Koopman International BV.

(1) Dz.U. C 337 z 7.10.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/41

Wyrok Sądu z dnia 2 grudnia 2020 r. – Sánchez Romero Carvajal Jabugo / EUIPO – Embutidos Monells (5MS MMMMM)

(Sprawa T-639/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego 5MS MMMMM - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy 5J - Względne podstawy odmowy rejestracji - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Brak podobieństwa oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Brak naruszenia renomy - Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001])

(2021/C 28/63)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Sánchez Romero Carvajal Jabugo, SAU (El Puerto de Santa María, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Iglesias Monravá)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Palmero Cabezas, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Embutidos Monells, SA (San Miguel de Balenya, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci L. Broschat García i L. Polo Flores)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 lipca 2019 r. (sprawa R 1728/2018-4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Sánchez Romero Carvajal Jabugo a Embutidos Monells

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 24 lipca 2019 r. (sprawa R 1728/2018-4).

2)	W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

3)	EUIPO oraz 24 lipca 2019 r. Embutidos Monells, SA ponoszą własne koszty oraz, każde z nich, połowę kosztów poniesionych przez Sánchez Romero Carvajal Jabugo, SAU.

(1) Dz.U. C 383 z 11.11.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/42

Wyrok Sądu z dnia 2 grudnia 2020 r. – inMusic Brands / EUIPO – Equipson (Marq)

(Sprawa T-687/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy Marq - Wcześniejsze graficzne, krajowy i międzynarodowy, znaki towarowe MARK - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Częściowe unieważnienie prawa do znaku)

(2021/C 28/64)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: inMusic Brands, Inc. (Cumberland, Rhode Island, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: D. Rose, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: G. Sakalaitė-Orlovskienė i J. Crespo, pełnomocnicy).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO:: Equipson, SA (Silla, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 30 lipca 2019 r. (sprawa R 1759/2018-5) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Equipson a inMusic Brands.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	inMusic Brands, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 399 z 25.11.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/43

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – Kisscolor Living/EUIPO – Teoxane (KISS COLOR)

(Sprawa T-802/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego KISS COLOR - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy KISS - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Stosowanie prawa w czasie)

(2021/C 28/65)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Kisscolor Living GmbH (Bad Homburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Büttner)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Söder, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Teoxane SA (Genewa, Szwajcaria)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 września 2019 r. (sprawa R 2167/2018-4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Teoxane a Kisscolor Living.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Kisscolor Living GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 45 z 10.2.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/43

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – Brasserie St Avold / EUIPO (Kształt ciemnej butelki)

(Sprawa T-862/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Oznaczenie trójwymiarowe - Kształt ciemnej butelki - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2021/C 28/66)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Brasserie St Avold (Saint-Avold, Francja) (przedstawiciele: adwokaci P. Greffe, D. Brun i F. Donaud)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 października 2019 r. (sprawa R 466/2019-4) dotyczącą rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską oznaczenia trójwymiarowego tworzonego przez kształt ciemnej butelki.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Brasserie St Avold zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 61 z 24.2.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/44

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – Impera / EUIPO – Euro Games Technology (Flaming Forties)

(Sprawa T-874/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Flaming Forties - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy 40 FLAMING FRUITS - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001])

(2021/C 28/67)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Impera GmbH (Steinhaus, Austria) (przedstawiciel: adwokat C. Straberger)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: I. Lecheva, J. Crespo Carrillo i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Euro Games Technology Ltd (Vranya-Lozen-Triugulnika, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat K. Manev)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 października 2019 r. (sprawa R 2304/2018-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Euro Games Technology a Imperą.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Impera GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 129 z 20.4.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/44

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – Impera / EUIPO – Euro Games Technology (Flaming Forties)

(Sprawa T-875/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Flaming Forties - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy 40 FLAMING FRUITS - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001])

(2021/C 28/68)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Impera GmbH (Steinhaus, Austria) (przedstawiciel: adwokat C. Straberger)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: I. Lecheva, J. Crespo Carrillo i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Euro Games Technology Ltd (Vranya-Lozen-Triugulnika, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat K. Manev)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 października 2019 r. (sprawa R 2321/2018-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Euro Games Technology a Imperą.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Impera GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 129 z 20.4.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/45

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – Kerangus / EUIPO (ΑΠΛΑ!)

(Sprawa T-882/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego ΑΠΛΑ - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Równość traktowania)

(2021/C 28/69)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Kerangus Holdings Ltd (Nikozja, Cypr) (przedstawiciel: adwokat A.E. Malami)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: E. Giannopoulos i J. Crespo Carrillo, pełnomocnicy).

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 25 października 2019 r. (sprawa R 1035/2017-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego ΑΠΛΑ! jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje w części odrzucona, a w pozostałym zakresie oddalona.

2)	Kerangus Holdings Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 68 z 2.3.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/46

Wyrok Sądu z dnia 2 grudnia 2020 r. – Forex Bank / EUIPO – Coino UK (FOREX)

(Sprawa T-26/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy FOREX - Częściowe unieważnienie prawa do znaku - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001])

(2021/C 28/70)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Forex Bank AB (Sztokholm, Szwecja) (przedstawiciel: adwokat A. Jute)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Ivanauskas i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Coino UK Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 października 2019 r. (sprawa R 2460/2018-2), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Coino UK a Forex Bank.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Forex Bank AB zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 68 z 2.3.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/46

Wyrok Sądu z dnia 2 grudnia 2020 r. – Monster Energy/EUIPO – Nanjing aisiyou Clothing (Przedstawienie pazurowatych rys)

(Sprawa T-35/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego pazurowate rysy - Wcześniejsze graficzne unijne znaki towarowe i znaki towarowe Zjednoczonego Królestwa przedstawiające pazurowate rysy - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) oraz art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2021/C 28/71)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Monster Energy Company (Corona, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: P. Brownlow, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Kusturovic, J. Crespo Carrillo i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Nanjing aisiyou Clothing Co. Ltd (Nankin, Chiny)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 listopada 2019 r. (sprawa R 1104/2019-5), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Monster Energy Company a Nanjing aisiyou Clothing.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 13 listopada 2019 r. (sprawa R 1104/2019-5) w zakresie, w jakim dotyczy ona oddalenia sprzeciwu opartego na art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	EUIPO zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 68 z 2.3.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/47

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – Group / EUIPO – Iliev (GROUP Company TOURISM & TRAVEL)

(Sprawa T-57/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego GROUP Company TOURISM & TRAVEL - Niezarejestrowane wcześniejsze graficzne krajowe znaki towarowe GROUP Company TOURISM & TRAVEL - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Artykuł 94 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia 2017/1001)

(2021/C 28/72)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: Group EOOD (Sofia, Bułgaria) (przedstawiciele: adwokaci D. Dragiev, A. Andreev)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i P. Angelova Georgieva, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Kosta Iliev (Sofia)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej z dnia 8 listopada 2019 r. (sprawa R 2059/2018-5), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Group a K. Ilievem.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 8 listopada 2019 r. (sprawa R 2059/2018-5).

2)	EUIPO zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 87 z 16.3.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/48

Wyrok Sądu z dnia 2 grudnia 2020 r. – BSH Hausgeräte / EUIPO (Home Connect)

(Sprawa T-152/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Home Connect - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Wystarczająco bezpośredni i konkretny związek z towarami objętymi zgłoszeniem do rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001)

(2021/C 28/73)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: BSH Hausgeräte GmbH (Monachium, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat S. Biagosch)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 stycznia 2020 r. (sprawa R 1751/2019-5) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego Home Connect jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	BSH Hausgeräte GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 191 z 8.6.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/48

Postanowienie Sądu z dnia 1 grudnia 2020 r. – Danske Slagtermestre/Komisja

(Sprawa T-486/18) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - System opłat za odprowadzanie ścieków - Wstępny etap postępowania wyjaśniającego - Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa - Stowarzyszenie zawodowe - Legitymacja procesowa - Status strony zainteresowanej - Cel ochrony praw proceduralnych zagwarantowanych w art. 108 ust. 2 TFUE - Brak indywidualnego oddziaływania - Brak istotnego wpływu na pozycję konkurencyjną - Akt regulacyjny - Brak bezpośredniego oddziaływania - Niedopuszczalność)

(2021/C 28/74)

Język postępowania: duński

Strony

Strona skarżąca: Danske Slagtermestre (Odense, Dania) (przedstawiciel: H. Sønderby Christensen, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciel: P. Němečková, pełnomocnik)

Interwenient popierający żądania strony pozwanej: Królestwo Danii (przedstawiciele: J. Nymann-Lindegren i M. Wolff, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2018) 2259 final z dnia 19 kwietnia 2018 r. w sprawie pomocy państwa SA.37433 (2017/FC) – Dania, stwierdzającej po przeprowadzeniu wstępnego etapu postępowania wyjaśniającego, że opłata ustanowiona w lov nr. 902/2013 om ændring af lov om betalingsregler for spildevandsforsyningsselskaber m.v. (Betalingsstruktur for vandafledningsbidrag, bemyndigelse til opgørelse af særbidrag for behandling af særlig forurenet spildevand m.v.) [ustawie nr 902/2013 zmieniającej ustawę ustanawiającą zasady dotyczące opłat należnych od podmiotów odprowadzających ścieki (struktura opłat za odprowadzanie ścieków, umożliwiająca ustanowienie szczególnych opłat za oczyszczanie szczególnie zanieczyszczonych ścieków itp.)] nie przysparza określonym przedsiębiorstwom żadnej korzyści i w związku z tym nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Danske Slagtermestre pokrywa własne koszty, a także te poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Królestwo Danii pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 381 z 22.10.2018.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/49

Postanowienie Sądu z dnia 24 listopada 2020 r. – Camerin / Komisja

(Sprawa T-367/19) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Służba publiczna - Urzędnicy - Potrącenie z emerytury - Wykonanie orzeczenia sądu krajowego - Umorzenie postępowania - Odpowiedzialność - Niedopuszczalność)

(2021/C 28/75)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Laure Camerin (Bastia, Francja) (przedstawiciel: adwokat M. Casado García Hirschfeld)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Bohr i D. Milanowska, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie, na podstawie art. 270 TFUE, po pierwsze, stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Urzędu Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych (PMO) Komisji z dnia 17 kwietnia 2019 r. dotyczącej wykonania zajęcia orzeczonego przez sąd belgijski w zakresie, w jakim sąd ten zastrzega sobie prawo do zajęcia dodatkowych kwot z zapadających w przyszłości świadczeń emerytalnych skarżącej w granicach określonych w prawie belgijskim, i po drugie, naprawienia krzywdy, jaką miała ponieść skarżąca.

Sentencja

1)	Umarza się postępowanie w przedmiocie żądania stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Urzędu Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych (PMO) Komisji Europejskiej z dnia 17 kwietnia 2019 r. dotyczącej wykonania zajęcia.

2)	Żądanie odszkodowawcze zostaje odrzucone jako niedopuszczalne.

3)	Laure Camerin zostaje obciążona kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania w przedmiocie środków tymczasowych.

(1) Dz.U. C 270 z 12.8.2019.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/50

Postanowienie Sądu z dnia 27 listopada 2020 r. – PL / Komisja

(Sprawa T-728/19) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Dokumenty dotyczące decyzji o przeniesieniu w ramach Komisji w interesie służby - Częściowa odmowa dostępu - Artykuł 76 lit. d) regulaminu postępowania - Uchybienie wymogom formalnym - Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części prawnie oczywiście bezzasadna)

(2021/C 28/76)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: PL (przedstawiciele: adwokaci J.-N. Louis i J. Van Rossum)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Vernier, I. Melo Sampaio i C. Ehrbar, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dni 13 sierpnia i 26 września 2019 r. częściowo odmawiających udostępnienia skarżącemu dokumentów, o których ujawnienie wystąpił.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	PL zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 19 z 20.1.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/50

Postanowienie Sądu z dnia 20 października 2020 r. – Ultrasun / EUIPO (ultrasun)

(Sprawa T-805/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego ultrasun - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2021/C 28/77)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Ultrasun AG (Zurych, Szwajcaria) (przedstawiciele: adwokaci A. von Mühlendahl i H. Hartwig)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: E. Markakis, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 5 września 2019 r. (sprawa R 531/2019-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego ultrasun jako unijnego znaku towarowego

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Ultrasun AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 27 z 27.1.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/51

Postanowienie Sądu z dnia 22 października 2020 r. – Grammer / EUIPO (Przedstawienie figury geometrycznej)

(Sprawa T-833/19) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego figurę geometryczną - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2021/C 28/78)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Grammer AG (Ursensollen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Bühling i D. Graetsch)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Fischer, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 września 2019 r. (sprawa R 1478/2019-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego figurę geometryczną jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona jako prawnie oczywiście bezzasadna.

2)	Grammer AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 45 z 10.2.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/51

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 11 listopada 2020 r. – Leonardo/Frontex

(Sprawa T-849/19 R II)

(Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych - Zamówienia publiczne na usługi - Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych - Nowy wniosek - Nowe okoliczności faktyczne - Brak pilnego charakteru)

(2021/C 28/79)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Leonardo SpA (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci M. Esposito, F. Caccioppoli i G. Calamo)

Strona pozwana: Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej (przedstawiciele: H. Caniard, C. Georgiadis, A. Gras i S. Drew, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów M. Vanderstraeten, F. Biebuyck i V. Ost)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 278 i 279 TFUE o zastosowanie środków tymczasowych w celu zawieszenia wykonania ogłoszenia o zamówieniu FRONTEX/OP/888/2019/JL/CG zatytułowanego „Zdalnie kierowany bezzałogowy system powietrzny (RPAS) do celów długodystansowego nadzoru morskiego z powietrza, prowadzonego na średniej wysokości”, opublikowanego w dniu 18 października 2019 r. przez Frontex, oraz aktów do niego załączonych, dodatkowych ogłoszeń informacyjnych lub zawiadomień o zmianach, pytań i odpowiedzi publikowanych przez Frontex dotyczących lex specialis, protokołu z posiedzenia informacyjnego, które odbyło się w siedzibie Frontexu w dniu 28 października 2019 r., decyzji o udzieleniu tego zamówienia oraz wszelkich innych wcześniejszych aktów, aktów powiązanych lub wynikających z nich.

Sentencja

1)	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/52

Postanowienie Sądu z dnia 19 listopada 2020 r. – Comune di Stintino / Komisja

(Sprawa T-174/20) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Umowa o udzielenie dotacji w ramach instrumentu finansowego na rzecz środowiska naturalnego (LIFE+) - Nota obciążeniowa - Akt wpisujący się w ramy czysto umowne, z którymi jest nierozerwalnie związany - Akt przygotowawczy - Niedopuszczalność)

(2021/C 28/80)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Comune di Stintino (Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Machiavelli)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciel: N. De Dominicis, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga oparta na art. 263 TFUE, zmierzająca do stwierdzenia nieważności domniemanej decyzji zawartej w piśmie Komisji Ares(2020) 734033 z dnia 5 lutego 2020 r. dotyczącej obniżenia dotacji przyznanej skarżącej w ramach projektu LIFE10 NAT/IT/244 i nakazania odzyskania wypłaconych już nadwyżek, noty obciążeniowej Komisji nr 3242002652 z dnia 24 lutego 2020 r., w której Komisja zażądała od skarżącej zapłaty kwoty 447 078,63 EUR, domniemanej decyzji zawartej w piśmie Komisji Ares(2019) 6551262 z dnia 23 października 2019 r. dotyczącej ustalenia wysokości wydatków niekwalifikujących się do objęcia wskazanym wyżej finansowaniem, a także wszelkich innych wcześniejszych, późniejszych lub w każdym powiązanych z nimi aktów lub środków.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Comune di Stintino zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 175 z 25.5.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/52

Postanowienie Sądu z dnia 25 listopada 2020 r. – PL / Komisja

(Sprawa T-308/20) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Przeniesienie z urzędu - Decyzja z mocą wsteczną wydana w wykonaniu wyroku Sądu - Artykuł 266 TFUE - Artykuł 22a regulaminu pracowniczego - Właściwy organ - Cofnięcie zaskarżonego aktu - Następcza bezprzedmiotowość sporu - Umorzenie postępowania)

(2021/C 28/81)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: PL (przedstawiciele: adwokaci J.-N. Louis i J. Van Rossum)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Brauhoff, I. Melo Sampaio i L. Radu Bouyon, pełnomocnicy)

Przedmiot

Zlozony na podstawie art. 270 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 25 czerwca 2019 r. o przeniesieniu skarżącego z urzędu z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2013 r. do Dyrekcji Generalnej ds. Mobilności i Transportu.

Sentencja

1)	Postępowanie zostaje umorzone.

2)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty postępowania oraz koszty poniesione przez PL.

(1) Dz.U. C 262 z 10.8.2020.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/53

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 27 listopada 2020 r. – LE/Komisja

(Sprawa T-475/20 R)

(Środki tymczasowe - Umowa o subwencję zawarta w ramach siódmego programu ramowego Unii w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007 – 2013) - Zwrot wypłaconych kwot - Wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego - Brak pilnego charakteru)

(2021/C 28/82)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: LE (przedstawiciel: adwokat M. Straus)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciel: J. Estrada de Solà, pełnomocnik)

Przedmiot

Oparty na art. 299 TFUE wniosek o zawieszenie egzekucji decyzji Komisji C(2020) 3988 final z dnia 9 czerwca 2020 r. nakładającej na skarżącą zobowiązanie pieniężne i stanowiącej tytuł egzekucyjny względem niej.

Sentencja

1)	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postepowanie w sprawie.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/53

Skarga wniesiona w dniu 30 października 2020 r. – SJ / Komisja

(Sprawa T-659/20)

(2021/C 28/83)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: SJ AB (Sztokholm, Szwecja) (przedstawiciele: adwokaci J. Karlsson i M. Johansson)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2020/1193 z dnia 2 lipca 2020 r. w sprawie stosowania art. 34 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE do kolejowych przewozów pasażerskich w Szwecji (1) w zakresie, w jakim Komisja stwierdza w niej, że dyrektywa sektorowa ma nadal znajdować zastosowanie do zamówień publicznych mających na celu umożliwienie prowadzenia działalności związanej ze świadczeniem w celach zarobkowych usług kolejowych przewozów pasażerskich w Szwecji

—	ewentualnie, w zakresie, w jakim częściowe stwierdzenie nieważności jest zdaniem Sądu niedopuszczalne lub niemożliwe, stwierdzenie nieważności decyzji w całości; oraz

—	obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy, zgodnie z którym Komisja naruszyła prawo, nie stwierdzając, że dyrektywa sektorowa nie znajduje zastosowania do zamówień publicznych mających na celu umożliwienie świadczenia w celach zarobkowych usług kolejowych przewozów pasażerskich na trasie Göteborg – Malmö.

2.	Zarzut drugi, zgodnie z którym Komisja błędnie zinterpretowała i zastosowała kryteria braku zastosowania dyrektywy sektorowej.

3.	Zarzut trzeci, zgodnie z którym Komisja dopuściła się błędu w określeniu właściwego/ych rynku/ów.

4.	Zarzut czwarty, zgodnie z którym Komisja dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, uznając, że świadczenie usług kolejowych przewozów pasażerskich na trasie Sztokholm— Göteborg nie podlega bezpośrednio konkurencji.

5.	Zarzut piąty, zgodnie z którym Komisja dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, nie stwierdzając, że cały rynek szwedzki podlega konkurencji w rozumieniu art. 34 dyrektywy sektorowej.

6.	Zarzut szósty, zgodnie z którym Komisja naruszyła istotne wymogi proceduralne.

(1) Dz.U. 2020 L 262, s.18

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/54

Skarga wniesiona w dniu 6 listopada 2020 r. – Thunus i in./EBI

(Sprawa T-666/20)

(2021/C 28/84)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Vincent Thunus (Contern, Luksemburg) i pięciu innych skarżących (przedstawiciel: adwokat L. Levi)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

—	stwierdzenie, że niniejsza skarga, w tym zawarty w niej zarzut niezgodności z prawem, jest dopuszczalna i zasadna;

w konsekwencji

—

stwierdzenie nieważności decyzji zawartej w rozliczeniach wynagrodzenia skarżących za marzec 2020 r., ustalającej coroczne dostosowanie wynagrodzenia podstawowego ograniczone do 0,7 % za rok 2020 od dnia 1 stycznia 2020 r., a w konsekwencji stwierdzenie nieważności podobnych decyzji zawartych w kolejnych rozliczeniach wynagrodzenia;

—

wobec tego zobowiązanie strony pozwanej do

—

zapłaty, tytułem naprawienia szkody materialnej, (i) salda wynagrodzenia odpowiadającego zastosowaniu corocznego dostosowania za rok 2020, tj. wzrost o 1 %, w okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.; (ii) salda wynagrodzenia odpowiadającego konsekwencjom, jakie wywołało zastosowanie rocznego dostosowania w wysokości 0,7 % za rok 2020 na kwotę wynagrodzeń do wypłaty od stycznia 2020 r; (iii) odsetek za zwłokę od zaległych sald wynagrodzeń do momentu całkowitej spłaty należnych kwot, przy czym stopa odsetek za zwłokę, którą należy zastosować, jest obliczana na podstawie stopy procentowej ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji refinansowania, mającej zastosowanie w danym okresie, powiększonej o trzy punkty;

—

w stosownym przypadku wezwanie strony pozwanej, w ramach środków organizacji postępowania, do przedstawienia następujących dokumentów, jeżeli nie zostaną przedstawione spontanicznie:

—	sprawozdania Podkomisji ds. Wynagrodzeń dla Rady Dyrektorów z grudnia 2019 r.;

—	noty Dyrekcji ds. Personelu skierowanej do Komitetu Zarządzającego z dnia 19 listopada 2019 r., przekazującej zmienioną wersję corocznego sprawozdania w sprawie wynagrodzeń (CS-PERS/HRPLC/RRP/2019-030/BAHVBA) oraz wersję corocznego sprawozdania w sprawie wynagrodzeń dla Rady Dyrektorów;

—	noty sekretarza generalnego do Komitetu Zarządzającego z dnia 28 listopada 2019 r. informującej o planie operacyjnym EBI na rok 2020 (SG/IS/PBA/2019-1506) oraz o wersji planu operacyjnego EBI na rok 2020 w wersji przedłożonej Radzie Dyrektorów w grudniu 2019 r;

—	decyzji Rady Dyrektorów z dnia 12 grudnia 2019 r. (załączniki 2 i 2 (ii) do PV/20/01);

—	noty Dyrekcji ds. Personelu z dnia 31 stycznia 2020 r. (CS-PERS/HRPLC/RRP/2020-002/SGBA);

—	decyzji Komitetu Zarządzającego z dnia 6 lutego 2020 r. (MC-040-ADM-20200206);

—	obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi skarżący podnoszą odpowiednio dwa i cztery zarzuty dotyczące, po pierwsze, decyzji Rady Dyrektorów z dnia 18 lipca 2017 r. oraz, po drugie, decyzji Rady Dyrektorów z dnia 12 grudnia 2019 r. i Komitetu Zarządzającego z dnia 6 lutego 2020 r.

W odniesieniu do decyzji Rady Dyrektorów z dnia 18 lipca 2017 r.:

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady pewności prawa.

2.	Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 20 i załącznika I do warunków zatrudnienia (zwanych dalej „regulaminem pracowniczym I”) oraz naruszenia uzasadnionych oczekiwań i praw nabytych.

W odniesieniu do decyzji Rady Dyrektorów z dnia 12 grudnia 2019 r. i Komitetu Zarządzającego z dnia 6 lutego 2020 r.:

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do corocznego dostosowania wynagrodzeń (AGS) pokrywającego co najmniej koszty inflacji w Luksemburgu oraz naruszenia art. 20 i załącznika I do regulaminu pracowniczego I.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia gwarancji procesowych przewidzianych w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

3.	Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa Kolegium do konsultacji i negocjacji.

4.	Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności.

Jeśli chodzi o żądanie odszkodowania, skarżący domagają się zapłaty różnicy w należnym wynagrodzeniu, tj. 1 % od dnia 1 stycznia 2020 r. (w tym wpływu tego wzrostu na zyski pieniężne) powiększonej o odsetki za zwłokę.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/56

Skarga wniesiona w dniu 9 listopada 2020 r. – NZ / Komisja

(Sprawa T-668/20)

(2021/C 28/85)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: NZ (przedstawiciel: adwokat H. Tagaras)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	przeprowadzenie środka organizacji postępowania, o który wniesiono w pkt 35 [skargi] (oraz środków, o których mowa w pkt 21 i 30), a po przeprowadzeniu postępowania:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi o stwierdzenie nieważności, tytułem głównym, odmownej decyzji Komisji Europejskiej w sprawie wniosku o ponowne zbadanie decyzji komisji konkursowej konkursu COM/1/AD10/18 o nieumieszczeniu skarżącej na liście rezerwy kadrowej tego konkursu oraz decyzji oddalającej jej zażalenie, a tytułem pomocniczym, wspomnianej decyzji komisji konkursowej, skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia, nie tylko ze względu na niedostateczne uzasadnienie, lecz również na oczywiste sprzeczności w podanym uzasadnieniu, gdyż, w szczególności, mimo że ocena słowna skarżącej w odniesieniu do wszystkich zastosowanych kryteriów była wystarczająca do tego, by została ona umieszczona na liście rezerwowej („very strong”), komisja konkursowa przyznała jej niższą średnią ocenę („strong to very strong”), powodującą wykluczenie jej z listy.

2.	Zarzut drugi, dotyczący naruszenia zasady równego traktowania, ze względu, w szczególności, na nieustanne zmiany w składzie komisji konkursowej, a także na to, że kandydaci mający dokładnie takie same oceny słowne jak skarżąca zostali umieszczeni na liście rezerwy kadrowej.

3.	Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia zasad działania komisji konkursowych i komisji do spraw naboru.

4.	Zarzut czwarty, dotyczący oczywistego błędu w ocenie.

5.	Zarzut piąty, dotyczący naruszenia art. 27 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej ze względu na podnoszone w zarzucie drugim naruszenie.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/57

Skarga wniesiona w dniu 13 listopada 2020 r. – Pluscard Service/EUIPO (PLUSCARD)

(Sprawa T-669/20)

(2021/C 28/86)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pluscard Service-Gesellschaft für Kreditkarten-Processing mbH (Saarbrücken, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Dury)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską w odniesieniu do graficznego znaku towarowego PLUSCARD – zgłoszenie nr 1 494 424

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 września 2020 r. w sprawie R 638/2020-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	ponowne rozpatrzenie powodów podanych przez EUIPO oraz sformułowanych przez EUIPO wniosków;

—	dopuszczenie do rejestracji znaku towarowego PLUSCARD zgodnie z wnioskiem, dla wszystkich klas, w tym klas zgłoszonych we wniosku; a ponadto

—	przeprowadzenie postępowania ustnego, które uważa za wskazane ze względu na szczególne bariery językowe utrudniające rozstrzygnięcie tej sprawy.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/57

Skarga wniesiona w dniu 18 listopada 2020 r. – Kühne / Parlament

(Sprawa T-691/20)

(2021/C 28/87)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Verena Kühne (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: O. Schmechel, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 17 kwietnia 2020 r., uzupełnionej w dniu 21 kwietnia 2020 r., oddalającej wniosek skarżącej z dnia 19 grudnia 2019 r. o wydanie oświadczenia w sprawie mobilności;

—	zobowiązanie strony pozwanej do podjęcia odpowiednich działań w odniesieniu do możliwości zastosowania zasady mobilności wobec skarżącej;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania;

—	połączenie niniejszej sprawy ze sprawą T-468/20, na podstawie art. 68 § 1 regulaminu postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

Zarzut pierwszy: decyzja o oddaleniu wniosku wywołuje skutek niekorzystny.

—

Decyzja o oddaleniu wniosku jest niekorzystna dla skarżącej w rozumieniu orzecznictwa wynikającego z wyroku Deshormes (1), ponieważ zawiera oświadczenie, że skarżąca podlega zasadzie mobilności, nawet jeśli oświadczenie to stałoby się skuteczne jedynie w drodze decyzji wykonawczej, która w odniesieniu do daty wydania decyzji o oddaleniu wniosku leży w przyszłości i w związku z tym skutek ten zostałby odroczony w czasie.

Zarzut drugi: interes w oświadczeniu.

—	Skarżąca ma ciągły interes w uzyskaniu oświadczenia, że nie można zarządzić jej przeniesienia z urzędu na podstawie programu mobilności.

Zarzut trzeci: Naruszenie obowiązku dbałości o dobro urzędnika.

—

Naruszone zostałoby prawo do życia prywatnego i rodzinnego oraz prawo jej nieletniej córki do utrzymywania stałego, osobistego związku i bezpośredniego kontaktu z obojgiem rodziców, ponieważ rodzina skarżącej musiałaby się rozdzielić: jej córka pozostałaby w Berlinie z ojcem, a skarżąca sama przeprowadziłaby się do Luksemburga.

—

Naruszone zostałoby prawo do równości wobec prawa i niedyskryminacji. Skarżąca, jako zamężna urzędniczka EPLO (Biura Łącznikowego Parlamentu Europejskiego) i matka nieletniej córki, nad którą sprawuje wspólną opiekę z mężem, podlega zasadzie mobilności, na podstawie której ma zostać przeniesiona do Luksemburga. Urzędnicy EPLO pozostający w separacji lub rozwiedzeni, którzy sprawują wspólna opiekę nad małoletnim dzieckiem wraz z drugim rodzicem są wyłączeni z programu mobilności do momentu osiągnięcia przez dziecko wieku dojrzałości. Dla takiego nierównego traktowania nie ma obiektywnego uzasadnienia.

Zarzut czwarty: nieproporcjonalny charakter przeniesienia z urzędu do innego miejsca zatrudnienia.

—	Nie przeprowadzono wyważenia interesów skarżącej z interesami strony pozwanej, chociaż strona pozwana była do tego zobowiązana w ramach obowiązku dobrej administracji (art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej).

—	Chronione interesy skarżącej wyraźnie przeważają nad interesami strony pozwanej związanymi z przeniesieniem.

—	Przeniesienie z EPLO w Berlinie do EPLO w Luksemburgu nie leży w interesie służby.

Zarzut piąty: niewłaściwe korzystanie z uprawnień dyskrecjonalnych.

—	Strona pozwana twierdzi, że nie ma w tym zakresie uprawnień dyskrecjonalnych i w związku z tym nie skorzystała z nich.

Zarzut szósty: zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań.

—

Od momentu powołania skarżącej w 2001 r. do momentu wydania przez Prezydium Parlamentu Europejskiego decyzji w sprawie mobilności w 2018 r. obowiązywała zasada, że urzędnicy AST, podobnie jak skarżąca, nie podlegali zasadzie mobilności. Zasada ta obowiązywała od momentu wydania decyzji o mobilności z 1998 r. i została potwierdzona w decyzjach Prezydium Parlamentu Europejskiego o mobilności z 2002 r. i 2004 r.

—

Uzasadnione oczekiwania skarżącej w zakresie dalszego zwolnienia z udziału w programie mobilności podlegają ochronie. Zmiana zasad wymaga zatem odpowiednich ustaleń przejściowych i odpowiednich wyjątków. Przewidziany trzyletni okres przejściowy jest niewłaściwy, ponieważ nie zaradza on separacji rodziny skarżacej. Brakuje wyjątku dla skarżacej.

Zarzut siódmy: utrata możliwości

—	Strona pozwana utraciła możliwość nakazania mobilności skarżącej, prowadzącej do zmiany miejsca zatrudnienia, ponieważ poprzez wielokrotne zwalnianie urzędników AST z mobilności stworzyła wrażenie, że skarżąca nie powinna się spodziewać zmiany miejsca zatrudnienia.

(1) Wyrok z dnia 1 lutego 1979 r., Deshormes/Komisja (17/78, EU:C:1979:24).

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/59

Skarga wniesiona w dniu 18 listopada 2020 r. – Canisius / EUIPO – Beiersdorf (CCLABELLE VIENNA)

(Sprawa T-694/20)

(2021/C 28/88)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Maria Alexandra Canisius (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: adwokat H. Asenbauer)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Beiersdorf AG (Hamburg, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „CCLABELLE VIENNA” – zgłoszenie nr 17 592 461

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 września 2020 r. w sprawie R 2233/2019-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie częściowej nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim uwzględniono w niej sprzeciw w odniesieniu do towarów ujętych w klasach 3 i 16;

—	obciążenie strony pozwanej i Beiersdorfu, w przypadku przystąpienia przez Beiersdorf do niniejszego postępowania, własnymi kosztami oraz wszystkimi opłatami i kosztami poniesionymi przez skarżącą;

—

oddalenie sprzeciwu wniesionego przez Beiersdorf wobec rejestracji zgłoszenia nr 17 592 461 oraz nakazanie EUIPO, aby dopuścił (sporne) zgłoszenie nr 17 592 461 do rejestracji w odniesieniu do wszystkich zgłoszonych towarów i usług ujętych w klasach 3, 16 i 25, a także obciążenie Beiersdorfu własnymi kosztami oraz wszystkimi opłatami i kosztami poniesionymi przez skarżącą w związku z postępowaniem w sprawie sprzeciwu.

Podniesione zarzuty

—	Błędne zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Błędne zastosowanie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/60

Skarga wniesiona w dniu 23 listopada 2020 r. – Bimbo Donuts Iberia / EUIPO – Hijos de Antonio Juan (DONAS DULCESOL)

(Sprawa T-697/20)

(2021/C 28/89)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Bimbo Donuts Iberia, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci M. Ceballos Rodríguez i M.I. Robledo McClymont)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Hijos de Antonio Juan, SL (Villalonga, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego znaku towarowego DONAS DULCESOL – zgłoszenie nr 17 917 477

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 września 2020 r. w sprawie R 514/2020-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania;

—	obciążenie kosztami postępowania interwenienta, jeżeli przystąpi do sprawy.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 47 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/61

Skarga wniesiona w dniu 20 listopada 2020 r. – Fashion Energy/EUIPO – Retail Royalty (1st AMERICAN)

(Sprawa T-699/20)

(2021/C 28/90)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Fashion Energy Srl (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci T. Müller i F. Togo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Retail Royalty Co. (Las Vegas, Nevada, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego „1st AMERICAN” – zgłoszenie nr 8 622 078

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 września 2020 r. w sprawie R 426/2020-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	oddalenie sprzeciwu i dopuszczenie do rejestracji zgłoszenia unijnego znaku towarowego nr 8 622 078;

—	obciążenie EUIPO i drugiej strony postępowania całością kosztów poniesionych przez skarżącą w postępowaniu.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 72 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie obowiązku uzasadnienia;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/61

Skarga wniesiona w dniu 24 listopada 2020 r. – Schmid / EUIPO – Landeskammer für Land- und Forstwirtschaft in Steiermark (Steirisches Kürbiskernöl g.g.A GESCHÜTZTE GEOGRAFISCHE ANGABE)

(Sprawa T-700/20)

(2021/C 28/91)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Gabriele Schmid (Halbenrain, Austria) (przedstawiciel: adwokat A.Ginzburg)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Landeskammer für Land- und Forstwirtschaft in Steiermark (Graz, Austria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy Steirisches Kürbiskernöl g.g.A GESCHÜTZTE GEOGRAFISCHE ANGABE w kolorach niebieskim, żółtym, zielonym, (kremowym) białym – unijny znak towarowy nr 10 108 454

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 września 2020 r. w sprawie R 2186/2019-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 59 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/62

Skarga wniesiona w dniu 27 listopada 2020 r. – Beelow / EUIPO (made of wood)

(Sprawa T-702/20)

(2021/C 28/92)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Timo Beelow (Wuppertal, Niemcy) (przedstawiciel: Rechtsanwältin J. Vogtmeier)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego made of wood – zgłoszenie nr 18 061 410

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 września 2020 r. w sprawie R 108/2020-2

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania odwoławczego.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/63

Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2020 r. – OI / Komisja

(Sprawa T-705/20)

(2021/C 28/93)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: OI (przedstawiciel: adwokat S. Orlandi)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji o nieumieszczeniu skarżącego na liście rezerwy kadrowej konkursu wewnętrznego COM/03/AD/18;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy, podniesiony tytułem głównym, dotyczący braku istotnego uzasadnienia. Skarżący uważa bowiem, że uzasadnienie składa się z ocen słownych, które nie są spójne z przyznanymi ocenami liczbowymi. Ponadto komisja konkursowa nie podała do wiadomości ustalonych kryteriów oceny przed egzaminami, przez co ani skarżący, ani organ powołujący nie byli w stanie zweryfikować legalności tych kryteriów.

Zarzut drugi, podniesiony tytułem ewentualnym, dotyczący oczywistego błędu w ocenie komisji konkursowej, polegającego na tym, że nie była ona w stanie w wymagany prawem sposób uzasadnić oczywistych niespójności między ocenami słownymi a liczbowymi, w zestawieniu z podobnymi ocenami pozostałych kandydatów.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/63

Skarga wniesiona w dniu 1 grudnia 2020 r. – Skyworks Solutions / EUIPO – Sky (Sky5)

(Sprawa T-707/20)

(2021/C 28/94)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Skyworks Solutions, Inc. (Wilmington, Delaware, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: A. Muir Wood, barrister)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Sky Ltd (Isleworth, Zjednoczone Królestwo)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „Sky5” – zgłoszenie nr 17 837 221

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 30 września 2020 r. w sprawie R 229/2020-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	oddalenie zastrzeżeń wobec rejestracji spornego znaku towarowego w całości;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania, jakie poniosła skarżąca w związku z niniejszą skargą.

Podniesione zarzuty

—	Izba Odwoławcza niewłaściwie rozpoznała odwołanie albo w ogóle go nie rozpoznała;

—	Izba Odwoławcza doszła do błędnego wniosku, że w odniesieniu do usług z klasy 40 wystąpiłoby prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd;

—	Izba Odwoławcza naruszyła zasadę prawidłowego sprawowania wymiaru sprawiedliwości w zakresie, w jakim swoją decyzję wydała w oparciu o inne okoliczności niż te, które zostały jej przedstawione.

—	Izba Odwoławcza doszła do błędnego wniosku, że z licencji wynika, iż strona wnosząca sprzeciw miała prawo wnieść sprzeciw, opierając się na unijnym znaku towarowym.

—	Ponieważ sprzeciw opiera się na brytyjskim znaku towarowym po upływie okresu przejściowego w dniu 1 stycznia 2021 r. będzie on bezpodstawny, gdyż odniesienia do państw członkowskich w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 nie będą dłużej obejmować Zjednoczonego Królestwa.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/64

Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2020 r. – TrekStor / EUIPO (e.Gear)

(Sprawa T-708/20)

(2021/C 28/95)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: TrekStor Ltd (Hongkong, Chiny) (przedstawiciele: adowakaci O. Spieker, A. Schönfleisch i N. Willich)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „e.Gear” – zgłoszenie nr 18 065 340

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 września 2020 r. w sprawie R 561/2020-1

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

25.1.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/65

Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2020 r. – OJ / Komisja

(Sprawa T-709/20)

(2021/C 28/96)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: OJ (przedstawiciel: Rechtsanwalt H. von Harpe)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Urzędu Doboru Kadr (EPSO) z dnia 1 września 2020 r., Ares(2020)s. 5088474, a także wszelkiego związanego z nią aktu prawnego;

—

nakazanie ponownego wszczęcia, w odniesieniu do skarżącego, postępowania w sprawie naboru EPSO/AD/380/19 dotyczącego sporządzenia, dla Komisji Europejskiej, listy rezerwy kadrowej administratorów (AD 7/AD 9) w dziedzinie współpracy międzynarodowej i zarządzania pomocą dla państw trzecich, zgodnie z przepisami, a w szczególności z poszanowaniem racjonalnego terminu zapisów;

—

posiłkowo, nakazanie ponownego wszczęcia wszelkiego postępowania w sprawie naboru EPSO/AD/380/19 dotyczącego sporządzenia, dla Komisji Europejskiej, listy rezerwy kadrowej administratorów (AD 7/AD 9) w dziedzinie współpracy międzynarodowej i zarządzania pomocą dla państw trzecich, zgodnie z przepisami, a w szczególności z poszanowaniem racjonalnego terminu zapisów; oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga ma na celu stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Urzędu Doboru Kadr (EPSO), w której odmówiono udziału w testach „wielokrotnego wyboru” na komputerze poza okresem testów przewidzianym w ramach ogólnego postępowania w sprawie naboru EPSO/AD/380/19.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

Zarzut pierwszy: odmienne traktowanie

—

Zdaniem skarżącego strona pozwana odpowiada za odmienne traktowanie. Porównuje ona okoliczności, które nie są porównywalne. Skarżący twierdzi, że ze względu na swą działalność w delegaturze Unii Europejskiej podlega on ograniczeniom w zakresie bezpieczeństwa i mobilności, które nie umożliwiają mu krótkookresowych podróży za granicę. Ponadto zdaniem skarżącego nikt nie sprawowałby opieki nad jego dziećmi pod jego nieobecność.

—

Według skarżącego podróże za granicę z jego miejsca zatrudnienia wymagają żmudnego uprzedniego planowania. EPSO powinno było przeprowadzić odpowiednią ocenę tej okoliczności i ją uwzględnić. Zamiast tego EPSO porównuje sytuację skarżącego zamieszkującego w jego miejscu zatrudnienia z sytuacjami pozostałych kandydatów – zamieszkujących jednak w państwach, w których sytuacja związana z bezpieczeństwem jest lepsza. A zatem zdaniem skarżącego kandydaci tacy jak on są systematycznie w bardziej niekorzystnej sytuacji związanej z bezpieczeństwem, za co nie powinni ponosić odpowiedzialności.

Zarzut drugi: naruszenie obowiązku staranności

—

Ponadto skarżący twierdzi, że strona pozwana naruszyła w odniesieniu do niego obowiązek staranności. Skarżący ponosi, w każdym wypadku, wysokie ryzyko związane z bezpieczeństwem w miejscu zatrudnienia. Zamiast uwzględnić tę okoliczność i umożliwić w możliwym zakresie udział skarżącego w postępowaniu w sprawie naboru, EPSO – według skarżącego – nadal utrzymuje określone krótkie okresy testów.

—

W konsekwencji skarżący jest zdania, że musiałby ponosić istotne ryzyko związane z bezpieczeństwem, a nawet – w danym wypadku – naruszyć miejscowe przepisy. Jest to niezgodne z obowiązkiem staranności w odniesieniu do skarżącego, który może także, jako inny pracownik, powołać się na obowiązek staranności.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 28

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 64 25 stycznia 2021

Spis treści		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2021/C 28/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1