Zawiadomienie Komisji

Wytyczne dotyczące egzekwowania zobowiązań wynikających z unijnego rozporządzenia w sprawie recyklingu statków w odniesieniu do wykazu materiałów niebezpiecznych na statkach pływających po wodach europejskich

(2020/C 349/01)

Wprowadzenie

Od dnia 31 grudnia 2020 r. na podstawie unijnego rozporządzenia w sprawie recyklingu statków (1) wymagane jest, aby wszystkie statki obecnie pływające pod banderą UE i statki niepływające pod banderą UE wpływające do portu lub na kotwicowisko w UE posiadały na pokładzie wykaz materiałów niebezpiecznych (IHM) wraz z odpowiednim świadectwem lub zaświadczeniem o zgodności.

Komisja otrzymała od zainteresowanych stron z branży informacje, że ograniczenia związane z COVID-19 spowodowały poważne trudności w prowadzeniu inspekcji statków i przygotowywaniu certyfikowanych IHM. Środki izolacji i powszechne ograniczenia podróży wprowadzone w celu kontroli COVID-19 rzekomo uniemożliwiły wielu właścicielom statków (lub ich agentom) przede wszystkim przygotowanie IHM, lecz również uniemożliwiły kontrolerom państw bandery i uznanym organizacjom weryfikację i certyfikację IHM.

W związku z tym zainteresowane strony z branży szacują, że kilka tysięcy statków prawdopodobnie nie będzie w stanie spełnić wymogów dotyczących IHM i może nie posiadać wymaganej certyfikacji w obowiązującym terminie do dnia 31 grudnia 2020 r.

W związku z tym, biorąc pod uwagę zakłócenia spowodowane przez epidemię COVID-19, pożądane jest ustanowienie pewnych wspólnych wytycznych w celu zapewnienia zharmonizowanego podejścia do egzekwowania przepisów przez organy unijnych państw portu podczas inspekcji statków od dnia 1 stycznia 2021 r.

Ogólne zasady przewodnie

Podstawową zasadą jest, że główna odpowiedzialność za przestrzeganie zobowiązań związanych z IHM spoczywa na właścicielu statku, a monitorowanie przestrzegania tych zobowiązań prawnych leży w gestii organów państw portu UE.

Niemniej jednak przy egzekwowaniu tych obowiązków przez państwa członkowskie konieczne może się okazać uwzględnienie wyjątkowych okoliczności związanych z kryzysem COVID-19, w przypadku gdy prowadzą one do sytuacji, w których wypełnienie tych obowiązków jest tymczasowo niemożliwe lub nadmiernie trudne.

Ze względu na związek z zasadą proporcjonalności (2) siła wyższa może zostać uznana za ogólną zasadę prawa Unii, na którą można się powołać nawet w przypadku braku wyraźnych przepisów. (3) Jeżeli chodzi o pojęcie siły wyższej, w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości zdefiniowano je w następujący sposób:

„Z utrwalonego orzecznictwa dotyczącego różnych dziedzin prawa Unii wynika zaś, że pojęcie siły wyżej należy rozumieć jako nadzwyczajne i nieprzewidywalne okoliczności niezależne od powołującego się na nie podmiotu, których następstw nie można było uniknąć mimo zachowania należytej staranności.” (4).

W szczególnym przypadku egzekwowania zobowiązań wynikających z rozporządzenia UE w sprawie recyklingu statków nie można jednak automatycznie zastosować pojęcia siły wyższej.

W tym kontekście zachęca się państwa członkowskie do uważnej oceny konkretnej sytuacji każdego właściciela statku oraz stopnia, w jakim orzecznictwo to może mieć zastosowanie.

Państwa członkowskie są również proszone o należyte uwzględnienie w swojej ocenie długości okresu między wejściem w życie rozporządzenia w sprawie recyklingu statków a datą rozpoczęcia obowiązywania terminu dotyczącego IHM oraz o rozważenie, czy i w jakim zakresie dany właściciel statku wykorzystał ten okres w celu przygotowania się do wypełnienia tych obowiązków.

Należy ponadto przypomnieć, że w październiku 2019 r. Europejska Agencja Bezpieczeństwa Morskiego (EMSA) opublikowała wytyczne dotyczące inspekcji przeprowadzanych przez unijne państwa portu w celu egzekwowania przepisów rozporządzenia w sprawie recyklingu statków (5). Celem tych wytycznych EMSA jest wspieranie państw członkowskich i ich wyznaczonych inspektorów w ich wysiłkach na rzecz spełnienia wymogów rozporządzenia w sprawie recyklingu statków i dyrektywy w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (6) w odniesieniu do inspekcji obejmujących odpowiednie wymogi tych dwóch instrumentów. Jest to niewiążący dokument referencyjny, który zawiera zarówno informacje techniczne, jak i wytyczne proceduralne, przyczyniając się w ten sposób do zharmonizowanego wdrożenia i egzekwowania przepisów rozporządzenia w sprawie recyklingu statków i dyrektywy w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu. W związku z tym podczas inspekcji przeprowadzanych przez unijne państwa portu zaleca się zasadniczo stosowanie się do tych wytycznych EMSA.

W tym kontekście odniesiono się w szczególności do ogólnych uwag, o których mowa w wytycznych EMSA (sekcja 6.3.2), w odniesieniu do działań w zakresie egzekwowania prawa, które należy podjąć w przypadku niezgodności. Wytyczne te brzmią następująco: „w przypadku stwierdzenia niezgodności w zakresie recyklingu statków inspektor powinien podjąć decyzję o podjęciu odpowiednich działań. Inspektor powinien mieć pewność, że wszelkie niezgodności związane z recyklingiem statków potwierdzone lub ujawnione w trakcie inspekcji zostały lub zostaną usunięte zgodnie z rozporządzeniem w sprawie recyklingu statków”. Ponadto w wytycznych EMSA podkreślono, że „inspektor powinien kierować się swoją wiedzą fachową, aby określić, jakie działania należy podjąć w przypadku wszelkich stwierdzonych niezgodności związanych z recyklingiem statków.” Te ogólne zasady przewodnie powinny również być przestrzegane w odniesieniu do wszelkich stwierdzonych niezgodności dotyczących obowiązków związanych z IHM, które mogą wynikać z kryzysu COVID-19.

Konkretne scenariusze związane z COVID-19

Jeżeli chodzi o egzekwowanie rozporządzenia w sprawie recyklingu statków, organy unijnych państw portu prawdopodobnie staną wobec dwóch konkretnych scenariuszy związanych z COVID-19, które mogą wymagać bardziej zharmonizowanego podejścia podczas inspekcji w oparciu o ogólne wytyczne, o których mowa powyżej. Proponuje się tymczasowe stosowanie tego zharmonizowanego podejścia przez ograniczony okres 6 miesięcy po wejściu w życie obowiązków związanych z IHM w odniesieniu do statków pływających obecnie pod banderą UE i statków niepływających pod banderą UE wpływających do unijnych portów (tj. do dnia 30 czerwca 2021 r.).

1)   Statki nieposiadające ważnego IHM lub towarzyszącego świadectwa

W takim przypadku statek może wpłynąć do portu UE po dniu 31 grudnia 2020 r. nie posiadając na pokładzie ważnego IHM lub towarzyszącego świadectwa (świadectwo inwentaryzacji lub świadectwo gotowości do recyklingu dla statku pływającego pod banderą UE lub zaświadczenia o zgodności dla statku niepływającego pod banderą UE), a właściciel statku/kapitan twierdzi, że niezgodność ta wynika z sytuacji związanej z COVID-19.

We wszystkich przypadkach dotyczących nieposiadania ważnego IHM lub niezbędnego świadectwa, ciężar dowodu spoczywa na właścicielu/kapitanie, który musi udowodnić, że wprowadzono wszelkie możliwe środki w celu podjęcia prac i uzyskania wymaganych świadectw. Takie dowody starań na rzecz przestrzegania przepisów mogą obejmować np. umowę o świadczenie usług w zakresie pobierania próbek lub badania. Mogą one również zawierać uzasadnienie, dlaczego nie było możliwe uzyskanie częściowo wypełnionego IHM i towarzyszącego świadectwa zgodnie z sekcją 2, w tym dowód niemożności realizacji elementów certyfikacji innych niż kontrola na pokładzie. Następnie do inspektora należy decyzja, czy jest to możliwe do zaakceptowania w poszczególnych przypadkach, w zależności od konkretnej sytuacji danego statku i w oparciu o profesjonalny osąd inspektora.

Jeżeli inspektor postanowi przyjąć dowody przedstawione przez właściciela/kapitana, wówczas w przypadku świadectwa inwentaryzacji lub zaświadczenia o zgodności inspektor powinien poinformować, że dokumenty powinny zostać wypełnione i zatwierdzone w ciągu 4 miesięcy od inspekcji. Ponadto należy wydać ostrzeżenie dotyczące statku, a wyniki inspekcji i ostrzeżenie powinny zostać zarejestrowane w module systemu THETIS-EU dotyczącym recyklingu statków.

Jeżeli plany te wymagają dalszych zmian po inspekcji ze względu na kontynuację podróży lub ograniczenia dostępu, właściciel/kapitan musi przedstawić wystarczające pisemne dowody od inspektorów IHM, że realizacja pierwotnych planów nie była możliwa. I tu również do inspektora przeprowadzającego kolejną inspekcję należy decyzja, czy te dowody są możliwe do zaakceptowania w poszczególnych przypadkach, w zależności od konkretnej sytuacji danego statku i w oparciu o profesjonalny osąd inspektora.

W przypadku świadectwa gotowości do recyklingu, jeżeli inspektor przyjmie dowody po dokonaniu oceny poszczególnych przypadków, właściciel/kapitan statku powinien zostać ostrzeżony, że jest zobowiązany do uzyskania świadectwa gotowości do recyklingu przed wejściem do zakładu recyklingu statków. Ponieważ świadectwo gotowości do recyklingu jest ważne tylko przez 3 miesiące, należy je wypełnić i zatwierdzić w najwcześniejszym możliwym terminie przed wyruszeniem przez statek w ostatni rejs. Wyniki inspekcji i ostrzeżenie powinny zostać zarejestrowane w module systemu THETIS-EU dotyczącym recyklingu statków.

2)   Statki z częściowo wypełnionym IHM z powiązanym zatwierdzonym świadectwem inwentaryzacji lub świadectwem gotowości do recyklingu (w przypadku statków pływających pod banderą UE) lub zaświadczeniem o zgodności (w przypadku statków niepływających pod banderą UE), na których nie przeprowadzono kontroli z pobraniem próbek na statku (w sposób ukierunkowany lub wyrywkowy)

W takim przypadku statek może zawijać do portu lub na kotwicowisko UE po dniu 31 grudnia 2020 r., będąc w posiadaniu IHM i towarzyszącego świadectwa, przy czym IHM został przygotowany zdalnie bez pobierania próbek na statku. Taka sytuacja może mieć miejsce, jeśli nie można było przeprowadzić koniecznych przeglądów pokładowych związanych z przygotowaniem IHM ze względu na ograniczenia dotyczące inspekcji statku podczas pandemii COVID-19.

We wszystkich takich przypadkach, w których świadectwo opiera się na IHM bez elementu pobierania próbek na pokładzie, IHM zasadniczo nie powinien zostać zaakceptowany, ponieważ nie jest kompletny (7). Biorąc jednak pod uwagę, że od marca 2020 r. inspektorzy mieli niewielkie możliwości wchodzenia na pokład statków i przeprowadzenia tych przeglądów lub nie mieli ich w ogóle, takie zdalne przeglądy/pobieranie próbek mogą zostać w drodze wyjątku zaakceptowane, jeżeli istnieją dowody na to, że państwo bandery wyraziło na to zgodę (8). Ponadto w tym przypadku konieczne byłoby również przechowywanie na statku udokumentowanych planów i ustaleń wskazujących, kiedy wykwalifikowani inspektorzy pobierający próbki będą mogli uzupełnić IHM w związku z ograniczeniami spowodowanymi pandemią COVID-19. Następnie do inspektora należy decyzja w poszczególnych przypadkach, czy te dowody można zaakceptować, w zależności od konkretnej sytuacji danego statku i w oparciu o profesjonalny osąd inspektora.

Jeżeli inspektor nie przyjmie dowodów przedstawionych przez właściciela/kapitana, wówczas w przypadku świadectwa inwentaryzacji lub zaświadczenia o zgodności inspektor powinien określić, że IHM powinien zostać wypełniony i zatwierdzony w ciągu 4 miesięcy od inspekcji. Ponadto należy wydać ostrzeżenie dotyczące statku, a wyniki inspekcji i ostrzeżenie powinny zostać zarejestrowane w module systemu THETIS-EU dotyczącym recyklingu statków.

Jeżeli plany te wymagają dalszych zmian po inspekcji ze względu na kontynuację podróży lub ograniczenia dostępu, właściciel/kapitan musi przedstawić wystarczające pisemne dowody od inspektorów IHM, że realizacja pierwotnych planów nie była możliwa. I tu również do inspektora przeprowadzającego kolejną inspekcję należy decyzja, czy te dowody są możliwe do zaakceptowania w poszczególnych przypadkach, w zależności od konkretnej sytuacji danego statku i w oparciu o profesjonalny osąd inspektora.

W przypadku świadectwa gotowości do recyklingu, jeżeli inspektor przyjmie te dowody po dokonaniu oceny poszczególnych przypadków, właściciel/kapitan statku powinien zostać ostrzeżony, że jest zobowiązany do uzupełnienia IHM i uzyskania aktualnego świadectwa gotowości do recyklingu przed wejściem do zakładu recyklingu statków. Wyniki inspekcji i ostrzeżenie powinny zostać zarejestrowane w module systemu THETIS-EU dotyczącym recyklingu statków.

---

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyclingu statków oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Dz.U. L 330 z 10.12.2013, s. 1).

(2)  Zob. podobnie już zawiadomienie Komisji z 1988 r. w sprawie „siły wyższej” w europejskim prawie rolnym, C(88) 1696 (Dz.U. C 259 z 6.10.1988, s. 10).

(3)  Zob. sprawa 71/87, Inter-Kom, ECLI:EU:C:1988:186, pkt 10–17 oraz sprawa C-12/92 Huygen i in., ECLI:EU:C:1993:914, pkt 31, wielokrotnie przywoływana przez Sąd Unii Europejskiej, w szczególności w sprawie T-220/04 Hiszpania przeciwko Komisji, ECLI:EU:T:2007:97, pkt 165–172. Zob. także opinia AG Trstenjak w sprawie C-101/08, Audilux, EU:C:2009:410, pkt 71.

(4)  Sprawa C-640/15 Vilkas, ECLI:EU:C:2017:39, pkt 53.

(5)  http://www.emsa.europa.eu/news-a-press-centre/external-news/item/3721-guidance-on-inspections-of-shipsby-the-port-states-in-accordance-with-regulation-eu-1257-2013-on-ship-recycling.html

(6)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 57).

(7)  Zgodnie z art. 5 ust. 3 lit. c) rozporządzenia IHM jest opracowany z uwzględnieniem odpowiednich wytycznych IMO. Jeżeli element pobierania próbek nie został uzupełniony, IHM nie jest zgodny ze wspomnianymi wytycznymi.

(8)  Przyjmuje się, że jest to również rozwiązanie, które Międzynarodowe Stowarzyszenie Towarzystw Klasyfikacyjnych (IACS) zaleca swoim członkom, dodając, że pozostałe pobieranie próbek należy przeprowadzić w późniejszym terminie.

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.9928 — QuattroR/HGM/Burgo)

(tekst mający znaczenie dla EOG)

(2020/C 349/02)

W dniu 9 października 2020 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32020M9928. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

Zawiadomienie skierowane do osób, do których mają zastosowanie środki ograniczające przewidziane w decyzji Rady (WPZiB) 2016/1693 zmienionej decyzją Rady (WPZiB) 2020/1516 i w rozporządzeniu Rady (UE) 2016/1686 nakładającym dodatkowe środki ograniczające przeciwko ISIL (Daisz) i Al-Kaidzie oraz osobom fizycznym i prawnym, podmiotom i organom z nimi związanym

(2020/C 349/03)

Informacje przeznaczone dla osób figurujących w załączniku do decyzji Rady (WPZiB) 2016/1693 (1) zmienionej decyzją Rady (WPZiB) 2020/1516 (2) i w załączniku I do rozporządzenia Rady (UE) 2016/1686 (3) nakładającego dodatkowe środki ograniczające przeciwko ISIL (Daisz) i Al-Kaidzie oraz osobom fizycznym i prawnym podmiotom i organom z nimi związanym.

Rada Unii Europejskiej, po przeanalizowaniu wykazu osób wskazanych w wyżej wymienionych załącznikach, zdecydowała, że środki ograniczające, o których mowa w decyzji (WPZiB) 2016/1693 i w rozporządzeniu (UE) 2016/1686, powinny dalej obowiązywać wobec tych osób.

Zwraca się uwagę zainteresowanych osób na możliwość złożenia wniosku do właściwych organów w odpowiednim państwie członkowskim lub w odpowiednich państwach członkowskich, wymienionych w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2016/1686, po to aby otrzymać upoważnienie do użycia zamrożonych środków finansowych w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb lub dokonania określonych płatności zgodnie z art. 5 tego rozporządzenia.

Zainteresowane osoby mogą złożyć wniosek o uzyskanie uzasadnienia Rady dotyczącego umieszczenia ich w wyżej wymienionym wykazie. Wszystkie takie wnioski należy przesyłać na następujący adres:

Council of the European Union

General Secretariat

RELEX.1.C

Rue de la Loi/Wetstraat 175

1048 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

E-mail: sanctions@consilium.europa.eu

Zainteresowane osoby w każdym momencie mogą przesłać do Rady, na wyżej wskazany adres, wniosek, wraz z ewentualnymi dokumentami uzupełniającymi, o ponowne rozpatrzenie decyzji o umieszczeniu tych osób w wykazie. W związku z tym zwraca się uwagę zainteresowanych osób na regularny przegląd wykazu, przeprowadzany przez Radę zgodnie z art. 6 ust. 2 decyzji (WPZiB) 2016/1693 i art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2016/1686. Aby wnioski mogły być rozpatrzone przy najbliższym przeglądzie, należy je przedłożyć do dnia 15 lipca 2021 r.

Zwraca się także uwagę zainteresowanych osób na to, że mogą one zaskarżyć decyzję Rady do Sądu Unii Europejskiej zgodnie z warunkami określonymi w art. 275 akapit drugi oraz w art. 263 akapity czwarty i szósty Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 255 z 21.9.2016, s. 25.

(2)  Dz.U. L 348 z 20.10.2020, s. 14.

(3)  Dz.U. L 255 z 21.9.2016, s. 1.

Zawiadomienie skierowane do podmiotów danych, do których mają zastosowanie środki ograniczające przewidziane w decyzji Rady (WPZiB) 2016/1693 i rozporządzeniu Rady (UE) 2016/1686 nakładającym dodatkowe środki ograniczające przeciwko ISIL (Daisz) i Al-Kaidzie oraz osobom fizycznym i prawnym, podmiotom i organom z nimi związanym

(2020/C 349/04)

Uwagę podmiotów danych zwraca się na następujące informacje zgodnie z art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (1).

Podstawą prawną przedmiotowej operacji przetwarzania jest decyzja Rady (WPZiB) 2016/1693 (2), zmieniona decyzją Rady (WPZiB) 2020/1516 (3), oraz rozporządzenie Rady (UE) 2016/1686 (4).

Administratorem na potrzeby przedmiotowej operacji przetwarzania jest Rada Unii Europejskiej, reprezentowana przez dyrektora generalnego DG RELEX (stosunki zewnętrzne) Sekretariatu Generalnego Rady, a działem, któremu powierzono operację przetwarzania danych, jest RELEX.1.C, którego dane kontaktowe są następujące:

Council of the European Union

General Secretariat

RELEX.1.C

Rue de la Loi/Wetstraat 175

1048 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

E-mail: sanctions@consilium.europa.eu

Dane kontaktowe inspektora ochrony danych w Sekretariacie Generalnym Rady:

Inspektor ochrony danych:

data.protection@consilium.europa.eu

Celem operacji przetwarzania jest ustanowienie i aktualizacja wykazu osób objętych środkami ograniczającymi zgodnie z decyzją (WPZiB) 2016/1693, zmienioną decyzją (WPZiB) 2020/1516, i z rozporządzeniem (UE) 2016/1686.

Podmioty danych są osobami fizycznymi, które spełniają kryteria umieszczenia w wykazie, określone w decyzji (WPZiB) 2016/1693 i w rozporządzeniu (UE) 2016/1686.

Gromadzone dane osobowe obejmują: dane niezbędne do prawidłowej identyfikacji zainteresowanej osoby, uzasadnienie oraz wszelkie inne powiązane dane.

Gromadzone dane osobowe mogą być w razie potrzeby udostępniane Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych i Komisji.

Bez uszczerbku dla ograniczeń określonych w art. 25 rozporządzenia (UE) 2018/1725 wykonywanie praw przysługujących podmiotom danych, takich jak prawo dostępu, jak również prawo do sprostowania lub prawo do sprzeciwu, będzie zapewnione zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1725.

Dane osobowe będą przechowywane przez 5 lat, od momentu gdy podmiot danych zostanie usunięty z wykazu osób, do których mają zastosowanie środki ograniczające lub gdy ważność danego środka wygaśnie, lub też przez okres trwania postępowania sądowego, w przypadku gdy zostało ono rozpoczęte.

Bez uszczerbku dla środków ochrony prawnej, administracyjnej lub pozasądowej każdy podmiot danych może wnieść skargę do Europejskiego Inspektora Ochrony Danych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1725 (edps@edps.europa.eu).

---

(1)  Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39

(2)  Dz.U. L 255 z 21.9.2016, s. 25.

(3)  Dz.U. L 348 z 20.10.2020, s. 14.

(4)  Dz.U. L 255 z 21.9.2016, s. 1.

Kursy walutowe euro (1)

19 października 2020 r.

(2020/C 349/05)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1785
JPY	Jen	124,11
DKK	Korona duńska	7,4410
GBP	Funt szterling	0,90588
SEK	Korona szwedzka	10,3578
CHF	Frank szwajcarski	1,0724
ISK	Korona islandzka	163,40
NOK	Korona norweska	10,9470
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,346
HUF	Forint węgierski	365,05
PLN	Złoty polski	4,5723
RON	Lej rumuński	4,8768
TRY	Lir turecki	9,3057
AUD	Dolar australijski	1,6575
CAD	Dolar kanadyjski	1,5523
HKD	Dolar Hongkongu	9,1334
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7751
SGD	Dolar singapurski	1,5990
KRW	Won	1 341,33
ZAR	Rand	19,3806
CNY	Yuan renminbi	7,8767
HRK	Kuna chorwacka	7,5825
IDR	Rupia indonezyjska	17 347,64
MYR	Ringgit malezyjski	4,8819
PHP	Peso filipińskie	57,231
RUB	Rubel rosyjski	91,4401
THB	Bat tajlandzki	36,746
BRL	Real	6,6139
MXN	Peso meksykańskie	24,8118
INR	Rupia indyjska	86,3945

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 8 października 2020 r.

zlecająca centralnemu administratorowi dziennika transakcji Unii Europejskiej wprowadzenie zmian w tabelach krajowego rozdziału uprawnień Niemiec do dziennika transakcji Unii Europejskiej

(2020/C 349/06)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiające rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011 (2), w szczególności jego art. 52 ust. 2 akapit drugi,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 27 kwietnia 2011 r. Komisja przyjęła decyzję 2011/278/UE (3) ustanawiającą przejściowe zasady dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE.

(2)	W dniu 5 września 2013 r. Komisja przyjęła decyzję 2013/448/UE (4) dotyczącą krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na lata 2013–2020.

(3)	Decyzją 2014/9/UE (5) Komisja zmieniła decyzje 2010/2/UE (6) i 2011/278/UE w odniesieniu do wykazu sektorów i podsektorów uważanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji („wykaz sektorów i podsektorów narażonych na znaczące ryzyko ucieczki emisji”).

(4)

Decyzjami C(2013) 9281 (7), C(2014) 123 (8), C(2014) 674 (9) i C(2014) 1167 (10) Komisja zwróciła się do centralnego administratora dziennika transakcji Unii Europejskiej o wpisanie tabel krajowego rozdziału uprawnień i zmienionych tabel krajowego rozdziału uprawnień Belgii, Bułgarii, Czech, Danii, Niemiec, Estonii, Irlandii, Grecji, Hiszpanii, Francji, Chorwacji, Włoch, Cypru, Łotwy, Litwy, Luksemburga, Węgier, Niderlandów, Austrii, Polski, Portugalii, Rumunii, Słowenii, Słowacji, Finlandii, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa do dziennika transakcji Unii Europejskiej.

(5)

Decyzją C(2016) 1152 Komisja zwróciła się do centralnego administratora o zmianę tabeli krajowego rozdziału uprawnień Niemiec w następstwie zgłoszenia przez niemiecki urząd ds. handlu uprawnieniami do emisji, że przyznano mu 61 691 uprawnień mniej niż pierwotnie przewidziano dla instalacji DE-206012. Wynikło to z faktu, że właściwy organ Niemiec ograniczył przydział instalacji DE-206012 na podstawie wiążącej decyzji organu federalnego ds. pozwolenia na emisję gazów cieplarnianych, na mocy której usunięto część instalacji, ponieważ nie wchodziła ona w zakres EU ETS. Decyzja ta nie została uwzględniona, gdy po raz pierwszy przedłożono wykaz instalacji, o którym mowa w art. 11 ust. 1 dyrektywy 2003/87/UE. Ocena prawna była jednak nieprawidłowa i z tego powodu tabelę krajowego rozdziału uprawnień Niemiec określoną w załączniku V do decyzji C(2016) 1152 należy cofnąć w odniesieniu do instalacji DE-206012.

(6)	Komisja stwierdza, że zgłoszone zmiany w tabeli krajowego rozdziału uprawnień Niemiec są zgodne z dyrektywą 2003/87/WE i decyzją 2011/278/UE. Należy zatem zlecić centralnemu administratorowi dziennika transakcji Unii Europejskiej wprowadzenie tych zmian do dziennika transakcji Unii Europejskiej,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

---

(1)  Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.

(2)  Dz.U. L 122 z 3.5.2013, s. 1.

(3)  Decyzja Komisji 2011/278/UE z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 130 z 17.5.2011, s. 1).

(4)  Decyzja Komisji 2013/448/UE z dnia 5 września 2013 r. dotycząca krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 240 z 7.9.2013, s. 27).

(5)  Decyzja Komisji 2014/9/UE z dnia 18 grudnia 2013 r. zmieniająca decyzje 2010/2/UE i 2011/278/UE w odniesieniu do sektorów i podsektorów uważanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji (Dz.U. L 9 z 14.1.2014, s. 9).

(6)  Decyzja Komisji 2010/2/UE z dnia 24 grudnia 2009 r. ustalająca, zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, wykaz sektorów i podsektorów uważanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji (Dz.U. L 1 z 5.1.2010, s. 10).

(7)  Decyzja Komisji C(2013) 9281 z dnia 18 grudnia 2013 r. zlecająca centralnemu administratorowi dziennika transakcji Unii Europejskiej wpisanie tabel krajowego rozdziału uprawnień Austrii, Grecji, Irlandii, Łotwy, Niderlandów, Portugalii, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa do dziennika transakcji Unii Europejskiej.

(8)  Decyzja Komisji C(2014) 123 z dnia 17 stycznia 2014 r. zlecająca centralnemu administratorowi dziennika transakcji Unii Europejskiej wpisanie tabel krajowego rozdziału uprawnień Republiki Czeskiej, Danii, Francji, Litwy, Węgier i Słowacji do dziennika transakcji Unii Europejskiej.

(9)  Decyzja Komisji C(2014) 674 z dnia 12 lutego 2014 r. zlecająca centralnemu administratorowi dziennika transakcji Unii Europejskiej wpisanie tabel krajowego rozdziału uprawnień Belgii, Niemiec, Estonii, Luksemburga, Słowenii i Finlandii do dziennika transakcji Unii Europejskiej.

(10)  Decyzja Komisji C(2014) 1167 z dnia 26 lutego 2014 r. zlecająca centralnemu administratorowi dziennika transakcji Unii Europejskiej wpisanie tabel krajowego rozdziału uprawnień Bułgarii, Hiszpanii, Chorwacji, Włoch, Cypru, Łotwy, Polski, Rumunii i Zjednoczonego Królestwa do dziennika transakcji Unii Europejskiej.

Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie

(2020/C 349/07)

Zgodnie z art. 35 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1) podjęto decyzję o zamknięciu łowiska, jak określono w tabeli poniżej:

Data i godzina zamknięcia łowiska	29.9.2020
Czas trwania	29.9.2020 – 31.12.2020
Państwo członkowskie	Francja
Stado lub grupa stad	PLE/7HJK.
Gatunek	Gładzica (Pleuronectes platessa)
Obszar	7h, 7j i 7k
Rodzaj(e) statków rybackich	---
Numer referencyjny	28/TQ123

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1

Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie

(2020/C 349/08)

Zgodnie z art. 35 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1) podjęto decyzję o zamknięciu łowiska, jak określono w tabeli poniżej:

Data i godzina zamknięcia łowiska	25.09.2020
Czas trwania	25.09.2020 – 31.12.2020
Państwo członkowskie	Belgia
Stado lub grupa stad	SOL/7HJK.
Gatunek	Sola (Solea solea)
Obszar	7h, 7j i 7k
Rodzaj(e) statków rybackich	---
Numer referencyjny	18/TQ123

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1

Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie

(2020/C 349/09)

Zgodnie z art. 35 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1) podjęto decyzję o zamknięciu łowiska, jak określono w tabeli poniżej:

Data i godzina zamknięcia łowiska	25.9.2020
Czas trwania	25.9.2020 – 31.12.2020
Państwo członkowskie	Belgia
Stado lub grupa stad	PLE/7HJK.
Gatunek	Gładzica (Pleuronectes platessa)
Obszar	7h, 7j i 7k
Rodzaj(e) statków rybackich	---
Numer referencyjny	19/TQ123

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

Informacje o zamknięciu Łowisk Przekazane przez państwa członkowskie

(2020/C 349/10)

Zgodnie z art. 35 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1) podjęto decyzję o zamknięciu łowiska, jak określono w tabeli poniżej:

Data i godzina zamknięcia łowiska	1.10.2020
Czas trwania	1.10.2020 – 31.12.2020
Państwo członkowskie	Belgia
Stado lub grupa stad	SOL/8AB.
Gatunek	Sola (Solea solea)
Obszar	8a i 8b
Rodzaj(e) statków rybackich	---
Numer referencyjny	20/TQ123

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1

Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie

(2020/C 349/11)

Zgodnie z art. 35 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1) podjęto decyzję o zamknięciu łowiska, jak określono w tabeli poniżej:

Data i godzina zamknięcia łowiska	1.10.2020
Czas trwania	1.10.2020–31.12.2020
Państwo członkowskie	Belgia
Stado lub grupa stad	HKE/8ABDE. w tym warunek szczególny HKE/*57-14
Gatunek	Morszczuk europejski (Merluccius merluccius)
Obszar	8a, 8b, 8d i 8e
Rodzaj(e) statków rybackich	---
Numer referencyjny	22/TQ123

Data i godzina zamknięcia łowiska	1.10.2020
Czas trwania	1.10.2020–31.12.2020
Państwo członkowskie	Belgia
Stado lub grupa stad	HKE/*8ABDE (warunek szczególny dla HKE/571214)
Gatunek	Morszczuk europejski (Merluccius merluccius)
Obszar	8a, 8b, 8d i 8e
Rodzaj(e) statków rybackich	---
Numer referencyjny	23/TQ123

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

Informacje o zamknięciu łowisk przekazane przez państwa członkowskie

(2020/C 349/12)

Zgodnie z art. 35 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1) podjęto decyzję o zamknięciu łowiska, jak określono w tabeli poniżej:

Data i godzina zamknięcia łowiska	1.10.2020
Czas trwania	1.10.2020–31.12.2020
Państwo członkowskie	Belgia
Stado lub grupa stad	POL/*8ABDE (warunek szczególny dla POL/07.)
Gatunek	Rdzawiec (Pollachius pollachius)
Obszar	8a, 8b, 8d i 8e
Rodzaj(e) statków rybackich	---
Numer referencyjny	25/TQ123

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33

(2020/C 349/13)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1).

INFORMACJA DOTYCZĄCA ZATWIERDZENIA STANDARDOWEJ ZMIANY JEDNOLITEGO DOKUMENTU

„UHLEN BLAUFÜSSER LAY / UHLEN BLAUFÜßER LAY”

PDO-DE-02081-AM01

Data przekazania informacji: 6.7.2020

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1.   Analityczne lub organoleptyczne cechy charakterystyczne

Analityczne cechy charakterystyczne muszą odpowiadać wymogom prawnym w Niemczech.

Błąd redakcyjny.

JEDNOLITY DOKUMENT

1.   Nazwa produktu

Uhlen Blaufüsser Lay

Uhlen Blaufüßer Lay

2.   Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3.   Kategorie produktów sektora wina

1.

Wino

5.	Gatunkowe wino musujące

4.   Opis wina lub win

Wino gatunkowe

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Blaufüsser Lay. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Lay Blaufüsser Uhlen” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor. W aromacie wina współgrają ze sobą aromaty owocowe oraz nuty mineralne typowe dla łupków. Bardziej gliniaste osady oceaniczne głębszych warstw ziemi nadają winu „Uhlen Blaufüsser Lay” („Uhlen Blaufüßer Lay”) smak, który bywa opisywany jako „nieco chłodniejszy”. Mikrokrystaliczna struktura w połączeniu z niuansami mineralnymi sprawia, że bąbelki tak subtelnie i lekko wędrują po języku, że mogą wywoływać wspomnienie aromatycznej morskiej bryzy. W niektórych rocznikach można nawet poczuć słony morski smak jodu.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Wina z wyróżnikiem (Prädikatswein), uzupełnione określeniem: wino „Auslese”

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Blaufüsser Lay. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Lay Blaufüsser Uhlen” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor. W aromacie wina współgrają ze sobą aromaty owocowe oraz nuty mineralne typowe dla łupków. Bardziej gliniaste osady oceaniczne głębszych warstw ziemi nadają winu „Uhlen Blaufüsser Lay” („Uhlen Blaufüßer Lay”) smak, który bywa opisywany jako „nieco chłodniejszy”. Mikrokrystaliczna struktura w połączeniu z niuansami mineralnymi sprawia, że bąbelki tak subtelnie i lekko wędrują po języku, że mogą wywoływać wspomnienie aromatycznej morskiej bryzy. W niektórych rocznikach można nawet poczuć słony morski smak jodu. Wyżej opisana gama aromatów i smaków przechodzi w słodycz, która w winach „Auslese” ma delikatny charakter.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Wina z wyróżnikiem (Prädikatswein), uzupełnione określeniem: Beerenauslese, Trockenbeerenauslese, Eiswein

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Blaufüsser Lay. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Lay Blaufüsser Uhlen” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor. W aromacie wina współgrają ze sobą aromaty owocowe oraz nuty mineralne typowe dla łupków. Bardziej gliniaste osady oceaniczne głębszych warstw ziemi nadają winu „Uhlen Blaufüsser Lay” („Uhlen Blaufüßer Lay”) smak, który bywa opisywany jako „nieco chłodniejszy”. Mikrokrystaliczna struktura w połączeniu z niuansami mineralnymi sprawia, że bąbelki tak subtelnie i lekko wędrują po języku, że mogą wywoływać wspomnienie aromatycznej morskiej bryzy. W niektórych rocznikach można nawet poczuć słony morski smak jodu. Wyżej opisana gama aromatów i smaków na niższych poziomach przechodzi w słodycz, która w winach „Auslese” ma delikatny charakter, a w winach „Beerenauslese” jest bardziej kremowa i może zawierać również nuty miodu. Opisane aspekty aromatu win są jeszcze bardziej widoczne w winach „Trockenbeerenauslese”. W przypadku win typu „Eiswein” opisana powyżej gama obejmuje również aromat pikantny i kwaskowaty.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów)

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Blaufüsser Lay. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Lay Blaufüsser Uhlen” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor.

W aromacie wina współgrają ze sobą aromaty owocowe oraz nuty mineralne typowe dla łupków. Bardziej gliniaste osady oceaniczne głębszych warstw ziemi nadają winu „Uhlen Blaufüsser Lay” („Uhlen Blaufüßer Lay”) smak, który bywa opisywany jako „nieco chłodniejszy”. Mikrokrystaliczna struktura w połączeniu z niuansami mineralnymi sprawia, że bąbelki tak subtelnie i lekko wędrują po języku, że mogą wywoływać wspomnienie aromatycznej morskiej bryzy. W niektórych rocznikach można nawet poczuć słony morski smak jodu. W przypadku win Sekt b.A. opisaną powyżej gamę aromatów i smaków win Prädikatswein wzmacnia i intensyfikuje dwutlenek węgla wykorzystywany do produkcji wina musującego.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)	13,5
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	11,5
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

5.   Praktyki winiarskie

a)   Szczególne praktyki enologiczne

Odpowiednie ograniczenia dotyczące produkcji win

Niedozwolone są: sorbinian potasu, lizozym, dimetylodiwęglan, elektrodializa, dealkoholizacja, wymieniacze kationowe, zagęszczanie (kriokoncentracja, osmoza, wirowanie w pojemniku z dnem stożkowym), słodzenie, kawałki drewna dębowego lub preparaty.

Wino gatunkowe

Szczególne praktyki enologiczne

Przynajmniej 88° Oechsle lub maksymalna kwasowość (wyrażona jako kwas winowy) = 7,5 g/l

Do 100° Oechsle i wina wzmacniane: maksymalna zawartość cukru resztkowego = „półwytrawne” zgodnie z ustawą o winie

Ponad 100° Oechsle: maksymalna zawartość cukru resztkowego = masa moszczu/3

Wino z wyróżnikiem (Prädikatswein)

Szczególne praktyki enologiczne

„Auslese”: przynajmniej 105° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 90 g/l

„Beerenauslese”: przynajmniej 130° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 150 g/l

„Trockenbeerenauslese”: przynajmniej 180° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 180 g/l

„Eiswein”: przynajmniej 130° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 150 g/l

Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów)

Szczególne praktyki enologiczne

Tradycyjna fermentacja butelkowa

b)   Maksymalna wydajność

70 hektolitrów z hektara

6.   Wyznaczony obszar geograficzny

„Uhlen Blaufüsser Lay” jest częścią chronionej nazwy pochodzenia „Mosel” (PDO-DE-A1270).

Winnice Uhlen Blaufüsser Lay są położone w okolicach miejscowości Winningen na obszarze wiejskim w powiecie Mayen-Koblencja w Nadrenii-Palatynacie. Winnica „Blaufüßer Lay” jest zapisana w rejestrze gruntów jako działka otwartej przestrzeni. Od ponad dziesięciu lat nazwa ta figuruje na etykietach jako oznaczenie gleby charakteryzującej się formacjami łupkowymi. Termin „Blumslay” (od „Blaufüßer Lay” – „Blauslay” – „Blooslay” – „Blumslay”) to słowo pochodzące z dialektu, które trafiło do literackiej odmiany niemieckiego i oznacza najwyższy punkt obserwacyjny nad winnicą. Obszar rozciąga się od działki nr 2219/1 do położonych w dół rzeki działek nr 2179, 2181/1, 2186, 2190, 2189/2.

Produkty opatrzone ChNP „Uhlen Blaufüsser Lay” mogą być wytwarzane na zarejestrowanym obszarze produkcji win objętych chronionymi nazwami pochodzenia „Mosel” (nr rejestracyjny PDO-DE-A1270). Wyznaczony obszar położony jest na obszarze objętym ChNP „Mosel”.

Uhlen Blaufüßer Lay obejmuje obszar 1,96 ha.

7.   Główne odmiany winorośli

Weisser Riesling – Riesling, Riesling renano, Rheinriesling, Klingelberger

8.   Opis związku lub związków

Winnice Uhlen Blaufüsser Lay leżą na tarasowych stokach doliny Dolnej Mozeli. Tarasy w winnicy Uhlen Blaufüsser Lay charakteryzują się tradycyjnym układem z ekspozycją na południowy zachód. Znajdują się one na wysokości od ok. 75 do 210 m nad poziomem morza. Średnia temperatura w ostatnich pięciu latach była stosunkowo wysoka (11,6° C), co jest raczej typowe na tak niskiej wysokości. Niski poziom opadów (ok. 620 mm) i duża liczba godzin nasłonecznienia (1 922) tworzą mikroklimat, który znacznie różni się od innych obszarów ChNP „Mosel” i sprawia, że tutejsze winogrona osiągają szczególny poziom dojrzałości (wysoka potencjalna zawartość alkoholu przy niskiej kwasowości i dojrzałych fenolach). Wina te są uważane za bardzo wyraziste i pełne aromatu. Wyjątkowe cechy geologiczne regionu Uhlen Blaufüsser Lay przyczyniają się do osiągnięcia przez winogrona fizjologicznej dojrzałości i wpływają na smak poszczególnych odmian, które są tam uprawiane.

Z geologicznego punktu widzenia Uhlen Blaufüßer Lay należy do systemu dewońskiego (oddział dewon dolny). Dokładniej rzecz ujmując, obszar składa się z osadów pochodzących z podpoziomów Oberems/Laubach oraz ze starszych osadów z poziomów Laubach. O coraz większej głębokości morza świadczą zagęszczone ciemne frakcje pyłowe i pakiety łupkowe. Zwietrzałe skaliste gleby, które powstały z tych osadów, to regosole zawierające różne rodzaje łupków z dużą zawartością gliny i łupków ilastych. Wyższa zawartość gliny w glebie w porównaniu z sąsiednimi oznaczeniami ChNP sprawia, że pojemność wodna gleby jest większa, a w jej niższych warstwach wyższa jest średnia temperatura. Czynniki te powodują znaczne różnice organoleptyczne w porównaniu z sąsiednimi ChNP. Wino „Uhlen Blaufüsser Lay” charakteryzuje się mniejszym udziałem składników owocowych w ogólnie dyskretnym bukiecie. Powstałe w smaku wrażenie mineralne i zapachowe pozostaje na podniebieniu, powodując odczucie najczęściej opisywane jako „eleganckie, chłodne, wyraźne”.

Wpływ człowieka jest skutkiem tradycji uprawy winorośli, która jest podtrzymywana od tysięcy lat. Sztuka uprawy winorośli na zboczach pokrytych tarasami podtrzymywanymi przez kamienne mury, sięga czasów rzymskich. W 380 r.n.e. rzymski poeta Auzoniusz porównywał te konstrukcje do amfiteatrów. Kolejnym dowodem na to, że winorośl uprawia się w okolicy od tysięcy lat, są rzymskie monety, które znaleziono na tarasach. Prawdopodobnie mają one związek z praktykami ofiarnymi. Od tamtej pory przez cały czas w regionie uprawia się winorośl. Przez wieki jakość produkcji była stale ulepszana dzięki nowym odmianom winogron (od początku XIX wieku odmianie riesling) oraz nowym sposobom organizacji winnic (rośliny uprawiane w formie krzewów, mocowane na palikach lub na rusztowaniach połączonych drutem). W ostatnich dziesięcioleciach, dzięki temu, że wiedza w zakresie ochrony środowiska jest coraz większa, w coraz mniejszym stopniu wykorzystuje się wysoce rozpuszczalne nawozy mineralne. W związku z tym w miejscowej glebie odrodziły się naturalne gatunki mikroflory i mikrofauny, co zintensyfikowało procesy zarówno absorpcji składników odżywczych, jak i wymiany kationów. Dzieje się tak, ponieważ w procesach tych uczestniczą złożone cząsteczki, które wchodzą w symbiotyczne interakcje z mikroorganizmami żyjącymi na siatkach korzeni włosowatych winorośli. Te mikroorganizmy mogą pośredniczyć w czerpaniu przez rośliny z gleby konkretnych substancji organicznych i minerałów, co sprawia, że smak wina jest jeszcze bardziej niepowtarzalny.

Związek opisany powyżej dotyczy również gatunkowego wina musującego z określonych regionów.

9.   Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

dodatkowe wymogi dotyczące etykietowania

Opis wymogu:

Informacje, które należy przekazać, dotyczące etykiet i opakowań, zostały określone w przepisach ustawowych i wykonawczych obowiązujących w Unii Europejskiej, Republice Federalnej Niemiec i kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. Zanim na etykiecie można będzie zamieścić tradycyjne terminy związane z tą nazwą pochodzenia, wino musi zostać poddane urzędowej kontroli. Tylko wina, które spełniają szczególne wymogi tej urzędowej kontroli, otrzymują oficjalne numery kontrolne składające się z szeregu cyfr wskazujących: organ dokonujący kontroli, numer gospodarstwa, liczbę win zgłoszonych do kontroli oraz rok ich zgłoszenia lub rok wydania numeru kontrolnego. Numer kontrolny musi być podany na etykiecie. Tradycyjne terminy „Qualitätswein”, „Prädikatswein” i „Sekt b.A.” są związane z nazwą pochodzenia i mogą zastąpić określenie „chroniona nazwa pochodzenia”.

Link do specyfikacji produktu

www.ble.de/eu-qualitaetskennzeichen-wein

---

(1)  Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33

(2020/C 349/14)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1).

PRZEKAZANIE INFORMACJI O ZMIANIE STANDARDOWEJ ZMIENIAJĄCEJ JEDNOLITY DOKUMENT

„UHLEN LAUBACH”

PDO-DE-02082-AM01

Data przekazania informacji: 6.7.2020

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1.   Analityczne lub organoleptyczne cechy charakterystyczne

Analityczne cechy charakterystyczne muszą odpowiadać wymogom prawnym w Niemczech.

Błąd redakcyjny

2.   Opis terytorium

Po dokonaniu przeglądu przez krajowy urząd geologiczny dodatkowe obszary w regionie Uhlen uznano za część warstw Laubach.

JEDNOLITY DOKUMENT

1.   Nazwa produktu

„Uhlen Laubach”

2.   Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3.   Kategorie produktów sektora wina

1.

Wino

5.	Gatunkowe wino musujące

4.   Opis wina lub win

Wino gatunkowe

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Laubach. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Uhlen Laubach” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor. W aromacie wina współgrają ze sobą aromaty owocowe oraz nuty mineralne typowe dla łupków. Szare łupki z Laubach należą do skał o największej zawartości wapnia w regionie Mozeli (od 25 do 45 %). Dlatego aromat dojrzewających tutaj win czasem przywołuje na myśl zapach chłodnego dymu i orzechów laskowych, a ich smak jest na ogół pełniejszy i delikatny. Tutejsze wina, ciepłe i aksamitne, często fascynują pełnią i głębią smaku. Wina są kremowe i z reguły gotowe do spożycia po bardzo krótkim okresie dojrzewania.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Wina z wyróżnikiem (Prädikatswein), uzupełnione określeniem: wino „Auslese”

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Laubach. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Uhlen Laubach” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor. W aromacie wina współgrają ze sobą aromaty owocowe oraz nuty mineralne typowe dla łupków. Szare łupki z Laubach należą do skał o największej zawartości wapnia w regionie Mozeli (od 25 do 45 %). Dlatego aromat dojrzewających tutaj win czasem przywołuje na myśl zapach chłodnego dymu i orzechów laskowych, a ich smak jest na ogół pełniejszy i delikatny. Tutejsze wina, ciepłe i aksamitne, często fascynują pełnią i głębią smaku. Wina są kremowe i z reguły gotowe do spożycia po bardzo krótkim okresie dojrzewania.

Wyżej opisana gama aromatów i smaków na niższych poziomach przechodzi w słodycz, która w winach „Auslese” ma delikatny charakter, a w winach „Beerenauslese” jest bardziej kremowa i może zawierać również nuty miodu. Opisane aspekty aromatu win są jeszcze bardziej widoczne w winach „Trockenbeerenauslese”. W przypadku win typu „Eiswein” opisana powyżej gama obejmuje również aromat pikantny i kwaskowaty.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Wina z wyróżnikiem (Prädikatswein), uzupełnione określeniem: Beerenauslese, Trockenbeerenauslese, Eiswein

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Laubach. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Uhlen Laubach” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor. W aromacie wina współgrają ze sobą aromaty owocowe oraz nuty mineralne typowe dla łupków. Szare łupki z Laubach należą do skał o największej zawartości wapnia w regionie Mozeli (od 25 do 45 %). Dlatego aromat dojrzewających tutaj win czasem przywołuje na myśl zapach chłodnego dymu i orzechów laskowych, a ich smak jest na ogół pełniejszy i delikatny. Tutejsze wina, ciepłe i aksamitne, często fascynują pełnią i głębią smaku. Wina są kremowe i z reguły gotowe do spożycia po bardzo krótkim okresie dojrzewania.

Wyżej opisana gama aromatów i smaków na niższych poziomach przechodzi w słodycz, która w winach „Auslese” ma delikatny charakter, a w winach „Beerenauslese” jest bardziej kremowa i może zawierać również nuty miodu. Opisane aspekty aromatu win są jeszcze bardziej widoczne w winach „Trockenbeerenauslese”. W przypadku win typu „Eiswein” opisana powyżej gama obejmuje również aromat pikantny i kwaskowaty.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów)

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Laubach. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Uhlen Laubach” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor. W aromacie wina współgrają ze sobą aromaty owocowe oraz nuty mineralne typowe dla łupków. Szare łupki z Laubach należą do skał o największej zawartości wapnia w regionie Mozeli (od 25 do 45 %). Dlatego aromat dojrzewających tutaj win czasem przywołuje na myśl zapach chłodnego dymu i orzechów laskowych, a ich smak jest na ogół pełniejszy i delikatny. Tutejsze wina, ciepłe i aksamitne, często fascynują pełnią i głębią smaku. Wina są kremowe i z reguły gotowe do spożycia po bardzo krótkim okresie dojrzewania. W przypadku win Sekt b.A. opisaną gamę aromatów i smaków win Prädikatswein wzmacnia i intensyfikuje dwutlenek węgla wykorzystywany do produkcji wina musującego.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)	13,5
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	11,5
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

5.   Praktyki winiarskie

a)   Szczególne praktyki enologiczne

Odpowiednie ograniczenia dotyczące produkcji win

Niedozwolone są: sorbinian potasu, lizozym, dimetylodiwęglan, elektrodializa, dealkoholizacja, żywice kationitowe, stężenie (kriokoncentracja, osmoza, wirowanie w pojemniku z dnem stożkowym), słodzenie, kawałki drewna dębowego lub preparaty.

Wino gatunkowe

Szczególne praktyki enologiczne

Przynajmniej 88° Oechsle lub maksymalna kwasowość (wyrażona jako kwas winowy) = 7,5 g/l

Do 100° Oechsle i wina wzmacniane: maksymalna zawartość cukru resztkowego = „półwytrawne” zgodnie z ustawą o winie.

Ponad 100° Oechsle: maksymalna zawartość cukru resztkowego = masa moszczu/3

Wino z wyróżnikiem (Prädikatswein)

Szczególne praktyki enologiczne

„Auslese”: przynajmniej 105° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 90 g/l

„Beerenauslese”: przynajmniej 130° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 150 g/l

„Trockenbeerenauslese”: przynajmniej 180° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 180 g/l

„Eiswein”: przynajmniej 130° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 150 g/l

Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów)

Szczególne praktyki enologiczne

Tradycyjna fermentacja butelkowa

b)   Maksymalna wydajność

70 hektolitrów z hektara

6.   Wyznaczony obszar geograficzny

„Uhlen Laubach” stanowi część ChNP „Mosel” (nr rejestracyjny PDO-DE-A1270).

Winnice Uhlen Laubach są położone w miejscowości Winningen na obszarze wiejskim w powiecie Mayen-Koblencja w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. Ta część regionu Uhlen od ponad dziesięciu lat znana jest w świecie wina pod nazwą „Laubach”, wziętą od dokładnej nazwy geologicznej tutejszych łupków. Obszar rozciąga się od położonych w dół rzeki działek nr 256/112, 2571/118, 2581/119, 2398/0, 2395/3, 2393/0 do położonej w dół rzeki działki nr 2222/1.

Produkty opatrzone ChNP „Uhlen Laubach” mogą być wytwarzane na obszarze produkcji zarejestrowanym dla win objętych ChNP „Mosel” (nr rejestracyjny PDO-DE-A1270). Zdefiniowany obszar jest objęty ChNP „Mosel”. Uhlen Laubach obejmuje obszar 13,83 ha.

7.   Główne odmiany winorośli do produkcji wina

Weisser Riesling – Riesling, Riesling renano, Rheinriesling, Klingelberger

8.   Opis związku lub związków

Winnice Uhlen Laubach leżą na tarasowych stokach doliny Dolnej Mozeli. Tarasy w winnicach Uhlen Laubach charakteryzują się tradycyjnym układem z ekspozycją na południowy zachód. Znajdują się one na wysokości od ok. 75 do 210 m nad poziomem morza. Średnia temperatura w ostatnich pięciu latach była stosunkowo wysoka (11,6° C), co jest raczej typowe na tak niskiej wysokości. Niski poziom opadów (ok. 620 mm) i duża liczba godzin nasłonecznienia (1 922) tworzą mikroklimat, który znacznie różni się od innych obszarów chronionej nazwy pochodzenia „Mosel” i sprawia, że tutejsze winogrona osiągają szczególny poziom dojrzałości (wysoka potencjalna zawartość alkoholu przy niskiej kwasowości i dojrzałych fenolach). Wina te są uważane za bardzo wyraziste i pełne aromatu. Wyjątkowe cechy geologiczne regionu Uhlen Laubach przyczyniają się do osiągnięcia przez winogrona fizjologicznej dojrzałości i wpływają na smak poszczególnych odmian, które są tam uprawiane. Z geologicznego punktu widzenia Uhlen Laubach należy do systemu dewońskiego (oddział dewon dolny). Dokładniej rzecz ujmując, obszar składa się z osadów pochodzących z podpoziomu Oberems/Laubach i warstwy Laubach oraz podpoziomu Lahnstein i warstwy Hohenrhein.

Wysoka zawartość wapnia w łupkach występujących w tej okolicy wskazuje na to, że dno morza stawało się coraz bardziej płaskie. Tropikalne morze miało głębokość nie większą niż 10–20 metrów i pierwotnie zawierało wystarczającą ilość tlenu, aby mogły w nim żyć koralowce i małże, których pozostałości można dziś znaleźć w łupkach. Zwietrzałe skaliste gleby, które powstały z tych osadów, to regosole zawierające różne rodzaje łupków, z których większość to łupki ilaste. Zawartość wapnia w miejscowej glebie jest znacznie wyższa niż w glebie na sąsiadujących obszarach ChNP. Oznacza to, że odczyn pH gleby jest również wyższy (7,5 w porównaniu z 6,0 na sąsiadujących obszarach). Poszczególne cząstki gleby wiążą się ze sobą głównie za pomocą węglanów. Fakt, że gleba zawiera stosunkowo niewiele cząstek gliniastych, ale posiada wysoką zawartość kamienia (ponad 50 %) oznacza, że jest ona dobrze napowietrzona również w niższych warstwach. Ten fakt, w połączeniu z wysoką zawartością wapnia, a zwłaszcza z występowaniem szczególnej mikroflory i mikrofauny, sprawia, że wina w tym regionie mają właściwości organoleptyczne bardzo odmienne od produktów wytwarzanych w sąsiednich obszarach ChNP. Wina Uhlen Laubach często mają lekko dymny aromat. Ich smak jest zazwyczaj pełny, łagodny, delikatny i aksamitny. Są one bardziej kremowe niż wina z sąsiednich obszarów ChNP. Z reguły są gotowe do spożycia po bardzo krótkim okresie dojrzewania. Wpływ człowieka jest skutkiem tradycji uprawy winorośli, która jest podtrzymywana od tysięcy lat. Sztuka uprawy winorośli na zboczach pokrytych tarasami podtrzymywanymi przez kamienne mury, sięga czasów rzymskich. W 380 r.n.e. rzymski poeta Auzoniusz porównywał te konstrukcje do amfiteatrów. Kolejnym dowodem na to, że winorośl uprawia się w okolicy od tysięcy lat, są rzymskie monety, które znaleziono na tarasach. Prawdopodobnie mają one związek z praktykami ofiarnymi. Od tamtej pory przez cały czas w regionie uprawia się winorośl. Przez wieki jakość produkcji była stale ulepszana dzięki nowym odmianom winogron (od początku XIX wieku odmianie riesling) oraz nowym sposobom organizacji winnic (rośliny uprawiane w formie krzewów, mocowane na palikach lub na rusztowaniach połączonych drutem). W ostatnich dziesięcioleciach, dzięki temu, że wiedza w zakresie ochrony środowiska jest coraz większa, w coraz mniejszym stopniu wykorzystuje się wysoce rozpuszczalne nawozy mineralne. W związku z tym w miejscowej glebie odrodziły się naturalne gatunki mikroflory i mikrofauny, co zintensyfikowało procesy zarówno absorpcji składników odżywczych, jak i wymiany kationów. Dzieje się tak, ponieważ w procesach tych uczestniczą złożone cząsteczki, które wchodzą w symbiotyczne interakcje z mikroorganizmami żyjącymi na siatkach korzeni włosowatych winorośli. Te mikroorganizmy mogą pośredniczyć w czerpaniu przez rośliny z gleby konkretnych substancji organicznych i minerałów, co sprawia, że smak wina jest jeszcze bardziej niepowtarzalny.

Związek opisany powyżej dotyczy również gatunkowego wina musującego z określonych regionów.

9.   Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

Dodatkowe wymogi dotyczące etykietowania:

Opis wymogu:

Informacje, które należy przekazać, dotyczące etykiet i opakowań, zostały określone w przepisach ustawowych i wykonawczych obowiązujących w Unii Europejskiej, Republice Federalnej Niemiec i kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. Zanim na etykiecie można będzie zamieścić tradycyjne terminy związane z tą nazwą pochodzenia, wino musi zostać poddane urzędowej kontroli. Tylko wina, które spełniają szczególne wymogi tej urzędowej kontroli, otrzymują oficjalne numery kontrolne składające się z szeregu cyfr wskazujących: organ dokonujący kontroli, numer gospodarstwa, liczbę win zgłoszonych do kontroli oraz rok ich zgłoszenia lub rok wydania numeru kontrolnego. Numer kontrolny musi być podany na etykiecie. Tradycyjne terminy „Qualitätswein”, „Prädikatswein” i „Sekt b.A.” są związane z nazwą pochodzenia i mogą zastąpić określenie „chroniona nazwa pochodzenia”.

Link do specyfikacji produktu

www.ble.de/eu-qualitaetskennzeichen-wein

---

(1)  Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33

(2020/C 349/15)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1).

PRZEKAZANIE INFORMACJI O ZMIANIE STANDARDOWEJ ZMIENIAJĄCEJ JEDNOLITY DOKUMENT

„UHLEN ROTH LAY”

PDO-DE-02083-AM01

Data przekazania informacji: 6.7.2020

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1.   Analityczne lub organoleptyczne cechy charakterystyczne

Analityczne cechy charakterystyczne muszą odpowiadać wymogom prawnym w Niemczech.

Błąd redakcyjny.

JEDNOLITY DOKUMENT

1.   Nazwa produktu

„Uhlen Roth Lay”

2.   Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3.   Kategorie produktów sektora wina

1.

Wino

5.	Gatunkowe wino musujące

4.   Opis wina lub win

Wino gatunkowe

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Roth Lay. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Uhlen Roth Lay” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor. Aromat win jest zdefiniowany przez wzajemne oddziaływanie nut owocowych oraz nut mineralnych typowych dla łupków i często charakteryzuje się chłodną i metaliczną, lecz nienachalną ostrością, która w wyrafinowany sposób oddziałuje na podniebienie. W większości przypadków wina zawierają tylko kilka zapachów z palety woni owocowych. Czasami będzie to jesienna nuta dojrzałych jabłek, a czasami delikatny zapach fiołka w połączeniu z lukrecją.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) („Auslese”)

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Roth Lay. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Uhlen Roth Lay” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor. Aromat win jest zdefiniowany przez wzajemne oddziaływanie nut owocowych oraz nut mineralnych typowych dla łupków i często charakteryzuje się chłodną i metaliczną, lecz nienachalną ostrością, która w wyrafinowany sposób oddziałuje na podniebienie. W większości przypadków wina zawierają tylko kilka zapachów z palety woni owocowych. Czasami będzie to jesienna nuta dojrzałych jabłek, a czasami delikatny zapach fiołka w połączeniu z lukrecją. Wyżej opisana gama aromatów i smaków na niższych poziomach przechodzi w słodycz, która w winach „Auslese” ma delikatny charakter.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Wina z wyróżnikiem (Prädikatsweine) („Beerenauslese”, „Trockenbeerenauslese” i „Eiswein”)

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Roth Lay. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Uhlen Roth Lay” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor. Aromat win jest zdefiniowany przez wzajemne oddziaływanie nut owocowych oraz nut mineralnych typowych dla łupków i często charakteryzuje się chłodną i metaliczną, lecz nienachalną ostrością, która w wyrafinowany sposób oddziałuje na podniebienie. W większości przypadków wina zawierają tylko kilka zapachów z palety woni owocowych. Czasami będzie to jesienna nuta dojrzałych jabłek, a czasami delikatny zapach fiołka w połączeniu z lukrecją. Wyżej opisana gama aromatów i smaków na niższych poziomach przechodzi w słodycz, która w winach „Auslese” ma delikatny charakter, a w winach „Beerenauslese” jest bardziej kremowa i może zawierać również nuty miodu. Opisane aspekty aromatu win są jeszcze bardziej widoczne w winach „Trockenbeerenauslese”. W przypadku win typu „Eiswein” opisana powyżej gama obejmuje również aromat pikantny i kwaskowaty.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów)

Białe wina odmiany riesling dojrzewają na obszarze Uhlen Roth Lay. Istnieją trzy rodzaje produktów winiarskich, z których każdy ma nieco inne właściwości: wino gatunkowe, wino z wyróżnikiem (Prädikatswein) oraz Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów).

Młode wina „Uhlen Roth Lay” mają barwę jasnożółtą, czasami zielonkawą. Z czasem zyskuje ona na intensywności, a kiedy wino jest w pełni dojrzałe, przybiera ono soczysty, złocisty kolor. Aromat win jest zdefiniowany przez wzajemne oddziaływanie nut owocowych oraz nut mineralnych typowych dla łupków i często charakteryzuje się chłodną i metaliczną, lecz nienachalną ostrością, która w wyrafinowany sposób oddziałuje na podniebienie. W większości przypadków wina zawierają tylko kilka zapachów z palety woni owocowych. Czasami będzie to jesienna nuta dojrzałych jabłek, a czasami delikatny zapach fiołka w połączeniu z lukrecją. W przypadku win Sekt b.A. opisaną gamę aromatów i smaków win Prädikatswein wzmacnia i intensyfikuje dwutlenek węgla wykorzystywany do produkcji wina musującego.

W przypadku analitycznych cech charakterystycznych, dla których nie podano danych liczbowych, stosuje się odpowiednie przepisy.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)	13,5
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	11,5
Minimalna kwasowość ogólna
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

5.   Praktyki winiarskie

a)   Szczególne praktyki enologiczne

Odpowiednie ograniczenia dotyczące produkcji win

Niedozwolone są: sorbinian potasu, lizozym, dimetylodiwęglan, elektrodializa, dealkoholizacja, wymieniacze kationowe, zagęszczanie (kriokoncentracja, osmoza, wirowanie w pojemniku z dnem stożkowym), słodzenie, kawałki drewna dębowego lub preparaty.

Wino gatunkowe

Szczególne praktyki enologiczne

Przynajmniej 88° Oechsle lub maksymalna kwasowość (wyrażona jako kwas winowy) = 7,5 g/l

Do 100° Oechsle i wina wzmacniane: maksymalna zawartość cukru resztkowego = „półwytrawne” zgodnie z ustawą o winie.

Ponad 100° Oechsle: maksymalna zawartość cukru resztkowego = masa moszczu/3

Wina z wyróżnikiem (Prädikatswein), uzupełnione określeniem: Auslese, Beerenauslese, Trockenbeerenauslese, Eiswein

Szczególne praktyki enologiczne

„Auslese”: przynajmniej 105° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 90 g/l

„Beerenauslese”: przynajmniej 130° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 150 g/l

„Trockenbeerenauslese”: przynajmniej 180° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 180 g/l

„Eiswein”: przynajmniej 130° Oechsle; minimalna zawartość cukru resztkowego = 150 g/l

Sekt b.A. (gatunkowe wino musujące z określonych regionów)

Szczególne praktyki enologiczne

Tradycyjna fermentacja butelkowa

b)   Maksymalna wydajność

70 hektolitrów z hektara

6.   Wyznaczony obszar geograficzny

„Uhlen Roth Lay” stanowi część chronionej nazwy pochodzenia „Mosel” (nr rejestracyjny PDO-DE-A1270).

Winnice Uhlen Roth Lay są położone w miejscowości Winningen na obszarach wiejskich w powiecie Mayen-Koblencja w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. Ta część winnic Uhlen od niepamiętnych czasów znana jest pod nazwą „Uhlen Roth Lay”, którą zawdzięcza wierzchołkowi góry wznoszącej się nad winnicami i miejscowym czerwonawym skałom. Obszar uprawy rozciąga się od pierwszych w dół rzeki winnic w dolinie Belltal – działki nr 262/54 i 156/53 – do położonych w dół rzeki działek oznaczonych numerami: 6/1, 117/1 i 2394/3.

Produkty opatrzone ChNP „Uhlen Roth Lay” mogą być wytwarzane na obszarze produkcji zarejestrowanym dla win objętych chronioną nazwą pochodzenia „Mosel” (nr rejestracyjny PDO-DE-A1270). Wyznaczony obszar jest położony w ChNP Mozela.

Uhlen Roth Lay obejmuje obszar 15,97 ha.

7.   Główne odmiany winorośli

Weisser Riesling – Riesling, Riesling renano, Rheinriesling, Klingelberger

8.   Opis związku lub związków

Winnice Uhlen Roth Lay leżą na tarasowych stokach doliny Dolnej Mozeli. Tarasy w winnicach Uhlen Roth Lay charakteryzują się tradycyjnym układem z ekspozycją na południe. Znajdują się one na wysokości od ok. 75 do 210 m nad poziomem morza. Średnia temperatura w ostatnich pięciu latach była stosunkowo wysoka (11,6° C), co jest raczej typowe na tak niskiej wysokości. Niski poziom opadów (620 mm) i duża liczba godzin nasłonecznienia (1 922) tworzą mikroklimat, który znacznie różni się od innych obszarów chronionej nazwy pochodzenia „Mosel” i sprawia, że tutejsze winogrona osiągają szczególny poziom dojrzałości (wysoka potencjalna zawartość alkoholu przy niskiej kwasowości i dojrzałych fenolach). Wina te są uważane za bardzo wyraziste i pełne aromatu. Wyjątkowe cechy geologiczne regionu Uhlen Roth Lay przyczyniają się do osiągnięcia przez winogrona fizjologicznej dojrzałości i wpływają na smak poszczególnych odmian, które są tam uprawiane. Z geologicznego punktu widzenia Uhlen Roth Lay należy do systemu dewońskiego (oddział dewon dolny). Dokładniej rzecz ujmując, obszar składa się z osadów pochodzących z podpoziomów Oberems/Lahnstein zawierających kwarcyt z okresu ems i starszej części warstw Hohenrhein. Skała ma bardzo wysoką zawartość magnezu, aluminium, a w szczególności żelaza. Niektóre skały zawierają do 8 % tlenków żelaza w postaci drobin o wielkości ok. 0,25 mm znajdujących się pomiędzy ziarnkami piasku. Poszczególne cząstki są powiązane krzemionką, co sprawia, że skała jest bardzo twarda. Zwietrzałe skaliste gleby, które powstały z tych osadów, to regosole zawierające różne rodzaje łupków, z których większość to łupki ilaste i piaskowe. Odczyn pH gleby jest niższy niż na sąsiadujących obszarach ChNP (ok. 6,0, w porównaniu z 7,5 na sąsiadujących obszarach). Fakt, że gleba zawiera stosunkowo niewiele cząstek gliniastych, ale posiada wysoką zawartość kamienia (ponad 50 %) oznacza, że jest ona dobrze napowietrzona również w niższych warstwach. Fakt ten, w połączeniu z występowaniem szczególnej mikroflory i mikrofauny sprawia, że wina w tym regionie mają właściwości organoleptyczne bardzo odmienne od produktów wytwarzanych w sąsiednich obszarach ChNP. Wiele win Uhlen Roth Lay ma bardzo wyrafinowany charakter. Młode wina, chociaż zazwyczaj są zamknięte, mają ogromny potencjał związany z dojrzewaniem. Wpływ człowieka jest skutkiem tradycji uprawy winorośli, która jest podtrzymywana od tysięcy lat. Sztuka uprawy winorośli na zboczach pokrytych tarasami podtrzymywanymi przez kamienne mury, sięga czasów rzymskich. W 380 r.n.e. rzymski poeta Auzoniusz porównywał te konstrukcje do amfiteatrów. Kolejnym dowodem na to, że winorośl uprawia się w okolicy od tysięcy lat, są rzymskie monety, które znaleziono na tarasach. Prawdopodobnie mają one związek z praktykami ofiarnymi. Od tamtej pory przez cały czas w regionie uprawia się winorośl. Przez wieki jakość produkcji była stale ulepszana dzięki nowym odmianom winogron (od początku XIX wieku odmianie riesling) oraz nowym sposobom organizacji winnic (rośliny uprawiane w formie krzewów, mocowane na palikach lub na rusztowaniach połączonych drutem). W ostatnich dziesięcioleciach, dzięki temu, że wiedza w zakresie ochrony środowiska jest coraz większa, w coraz mniejszym stopniu wykorzystuje się wysoce rozpuszczalne nawozy mineralne. W związku z tym w miejscowej glebie odrodziły się naturalne gatunki mikroflory i mikrofauny, co zintensyfikowało procesy zarówno absorpcji składników odżywczych, jak i wymiany kationów. Dzieje się tak, ponieważ w procesach tych uczestniczą złożone cząsteczki, które wchodzą w symbiotyczne interakcje z mikroorganizmami żyjącymi na siatkach korzeni włosowatych winorośli. Te mikroorganizmy mogą pośredniczyć w czerpaniu przez rośliny z gleby konkretnych substancji organicznych i minerałów, co sprawia, że smak wina jest jeszcze bardziej niepowtarzalny.

Związek opisany powyżej dotyczy również gatunkowego wina musującego z określonych regionów.

9.   Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

dodatkowe wymogi dotyczące etykietowania

Opis wymogu:

Informacje, które należy przekazać, dotyczące etykiet i opakowań, zostały określone w przepisach ustawowych i wykonawczych obowiązujących w Unii Europejskiej, Republice Federalnej Niemiec i kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. Zanim na etykiecie można będzie zamieścić tradycyjne terminy związane z tą nazwą pochodzenia, wino musi zostać poddane urzędowej kontroli. Tylko wina, które spełniają szczególne wymogi tej urzędowej kontroli, otrzymują oficjalne numery kontrolne składające się z szeregu cyfr wskazujących: organ dokonujący kontroli, numer gospodarstwa, liczbę win zgłoszonych do kontroli oraz rok ich zgłoszenia lub rok wydania numeru kontrolnego. Numer kontrolny musi być podany na etykiecie. Tradycyjne terminy „Qualitätswein”, „Prädikatswein” i „Sekt b.A.” są związane z nazwą pochodzenia i mogą zastąpić określenie „chroniona nazwa pochodzenia”.

Link do specyfikacji produktu

www.ble.de/eu-qualitaetskennzeichen-wein

---

(1)  Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.