3.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 254/6

Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33

(2020/C 254/05)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1).

INFORMACJA DOTYCZĄCA ZATWIERDZENIA STANDARDOWEJ ZMIANY JEDNOLITEGO DOKUMENTU

„CARIÑENA”

PDO-ES-A0043-AM02

Data przekazania informacji: 8 kwietnia 2020 r.

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

Zmian opisanych w niniejszym dokumencie, biorąc pod uwagę ich przedmiot i uzasadnienie, nie uznaje się za zmiany na poziomie Unii zgodnie z art. 14 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33, ponieważ nie powodują one zmiany chronionej nazwy pochodzenia; zmiany, skreślenia ani dodania kategorii produktów sektora wina; unieważnienia związku ani wprowadzenia nowych ograniczeń przy wprowadzaniu produktu do obrotu. Z tego względy zmiany, które opisano i uzasadniono w niniejszym dokumencie, uznaje się za zmiany standardowe.

1. NOWE BRZMIENIE OPISU WIN OBJĘTYCH CHNP

Niniejsza zmiana dotyczy pkt 2 „opis win” w specyfikacji produktu i pkt 2 „kategorie produktów sektora wina” w jednolitym dokumencie.

W aktualnej wersji w pkt 2 specyfikacji produktu wymieniono wina objęte chronioną nazwą pochodzenia według kategorii produktów sektora wina (wino likierowe, wino półmusujące, gatunkowe wino musujące) lub według określeń fakultatywnych (naturalne wino słodkie, wino z późnych zbiorów, wino półwytrawne, półsłodkie i słodkie).

Uznano, że należy zmienić brzmienie tego punktu i wymienić w nim wyłącznie rodzaje wina produkowane w ramach ChNP, zgodnie z kategoriami produktów sektora wina przewidzianymi w części II załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013:

Wino;

3.	Wino likierowe;

5.	Gatunkowe wino musujące;

8.	Wino półmusujące;

16.	Wino z przejrzałych winogron.

W związku z tym usunięto podtypy takie jak „wino półwytrawne, półsłodkie i słodkie”, ponieważ należą one do kategorii 1. Wina i podtypy takie jak „naturalne wino słodkie” i „wino z późnych zbiorów”, które odpowiadają określeniom fakultatywnym przewidzianym w hiszpańskich przepisach i mają zastosowanie do win objętych kontrolowaną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym z przejrzałych winogron, zostały zatem włączone do kategorii 16 „Wino z przejrzałych winogron”.

Jeżeli chodzi o kategorię 16 „Wino z przejrzałych winogron”, poprawiono błąd polegający na pominięciu tej kategorii w pkt 2 pierwotnej wersji jednolitego dokumentu. Podsumowując, zmiana nie polega na zmianie, skreśleniu ani dodaniu kategorii produktów sektora wina, lecz na modyfikacji brzmienia pkt 2 specyfikacji produktu i poprawieniu błędu znajdującego się w pkt 2 jednolitego dokumentu.

2. ZMIANA ANALITYCZNYCH CECH CHARAKTERYSTYCZNYCH WIN LIKIEROWYCH I WŁĄCZENIE NIEKTÓRYCH WARTOŚCI DO INNYCH KATEGORII

Niniejsza zmiana dotyczy pkt 2 lit. a) „Analityczne cechy charakterystyczne produktu” w specyfikacji produktu i pkt 3 „Opis win” w jednolitym dokumencie.

Zgodnie z poprzednią zmianą określono kategorie produktów sektora wina w odniesieniu do każdego rodzaju wina objętego ChNP.

Analityczne cechy charakterystyczne win półwytrawnych, półsłodkich i słodkich odpowiadają analitycznym cechom charakterystycznym opisanym w odniesieniu do win białych, różowych i czerwonych, w związku z czym usuwa się informacje, które się powtarzają. Dodaje się informacje na temat maksymalnej zawartości dwutlenku siarki (mg/l) w winach różowych zaklasyfikowanych do kategorii win półmusujących i win z przejrzałych winogron.

Jeżeli chodzi o wina likierowe, zmieniono wartości dotyczące minimalnej kwasowości ogólnej (kwasu winowego).

W ostatnich latach nastąpiła stopniowa zmiana procesów produkcji win likierowych objętych ChNP „Cariñena” zgodna z tendencjami panującymi na rynkach konsumenckich. Biorąc pod uwagę, że wino likierowe nie jest z natury napojem kwaśnym i jego kwasowość ogólna może wynosić 3,5–4,5 grama/litr, dzięki czemu nie powoduje niemiłego wrażenia podczas analizy organoleptycznej, stwierdzono, że należy obniżyć wartości minimalnej kwasowości ogólnej (kwasu winowego), aby móc wprowadzać do obrotu wina idealnie zrównoważone i harmonijne.

Dodaje się informacje na temat maksymalnej zawartości dwutlenku siarki w winach różowych zaklasyfikowanych do kategorii win półmusujących i win z przejrzałych winogron, które pominięto w następstwie błędu drukarskiego. Ze względu na podobny proces produkcji wartości te odpowiadają wartościom określonym w odniesieniu do win białych należących do takich samych kategorii.

Usunięto górny pułap całkowitej zawartości alkoholu w naturalnych winach słodkich.

Określenie „naturalne wino słodkie”, zgodnie z regulującymi je przepisami, można stosować w odniesieniu do win objętych chronioną nazwą pochodzenia produkowanych bez sztucznego podwyższania zawartości alkoholu, w których pochodzi on w całości z fermentacji i w których naturalna zawartość alkoholu przekracza 15 % obj., a minimalna rzeczywista zawartość alkoholu wynosi co najmniej 13 % obj. W związku z tym nie określa się górnego pułapu całkowitej zawartości alkoholu.

W punkcie zawierającym opis maksymalnej zawartości cukrów termin „cukry redukujące” zastępuje się terminem „cukry resztkowe”. Ponadto dostosowano brzmienie tego punktu, aby specyfikacja produktu zawierała jedynie właściwości produktów objętych ChNP „Cariñena”.

3. ZMIANA WŁAŚCIWOŚCI ORGANOLEPTYCZNYCH

Zmiana dotyczy pkt 2 lit. b) „Właściwości organoleptyczne” w specyfikacji produktu i pkt 3 „Opis win” w jednolitym dokumencie. Punkt ten przeredagowuje się, uwzględniając w nim rozróżnienie według kategorii produktów sektora wina i rodzajów wina objętych ChNP, aby przedstawić dokładny i konkretny opis właściwości organoleptycznych każdego rodzaju wina w odniesieniu do poszczególnych etapów oceny (wizualnej, zapachowej i smakowej) oraz nadać deskryptorom bardziej obiektywny charakter, dzięki czemu jednostka certyfikująca będzie mogła łatwiej stosować normę „UNE-EN ISO/IEC 17065:2012 Ocena zgodności. Wymagania dla jednostek certyfikujących wyroby, procesy i usługi” podczas działań kontrolnych dotyczących zgodności z tym punktem specyfikacji produktu.

4. ZMIANA SZCZEGÓLNYCH PRAKTYK ENOLOGICZNYCH

Zmiana dotyczy pkt 3 „Szczególne praktyki uprawy” w specyfikacji produktu i pkt 4 „Praktyki winiarskie” w jednolitym dokumencie.

4.1. Usunięcie wymogów związanych z praktykami uprawy

Usuwa się górny limit liczby roślin na hektar i oczek na hektar. Określanie maksymalnej liczby roślin i oczek na hektar uznaje się za bezzasadne, ponieważ są to parametry związane z maksymalną produkcją winogron z hektara. Maksymalna liczba roślin i pąków na hektar jest pośrednio uzależniona od maksymalnej wydajności produkcji przewidzianej w pkt 5 specyfikacji produktu, dlatego też usunięcie tych informacji nie będzie miało wpływu na wydajność winnicy, ponieważ uznaje się, że byłaby to powtórna kontrola.

Usunięto wzmiankę o prowadzeniu w szpalerze w formie pojedynczego lub podwójnego sznura lub w formie jednoramiennego sznura Guyota. Zmiana praktyk agronomicznych związanych z cięciem na potrzeby formowania winorośli w szpaler ma na celu zapewnienie lepszego wykorzystania winorośli przy jednoczesnym zachowaniu kryterium związanego z optymalną wydajnością produkcji i dobrym stanem agronomicznym rośliny, bez konieczności rozróżniania lub określania rodzaju metody prowadzenia w formie szpaleru.

4.2. Zmiana szczególnych praktyk enologicznych

Niniejsza zmiana dotyczy pkt 3 lit. b) „Szczególne praktyki enologiczne” w specyfikacji produktu i pkt 4 lit. a) „Praktyki winiarskie. Podstawowe praktyki enologiczne” w jednolitym dokumencie.

Wartość określającą stopień dojrzałości winogron, wyrażoną jako zawartość cukru w gramach na litr moszczu, zastępuje się potencjalną zawartością alkoholu. Zmiana ta wynika ze zmiany praktyk enologicznych. Obecnie po otrzymaniu winogron wytwórnie wina mierzą potencjalną zawartość alkoholu przy pomocy refraktometrów, dzięki czemu są w stanie z większą precyzją określić poziom dojrzałości winogron. Właściwie nie stosuje się już praktyki polegającej na pomiarze zawartości cukru występującego w moszczu.

Wyjaśniono, że ekstrakcję moszczu przeprowadza się, stosując połączenie metody ściągania soku i tłoczenia.

4.3. Udoskonalenie opisu procesu produkcji poszczególnych rodzajów wina

Niniejsza zmiana dotyczy pkt 3 „Szczególne praktyki enologiczne” w specyfikacji produktu.

Rodzaje wina pogrupowano zgodnie z kategoriami produktów sektora wina, o których mowa w pkt 1 niniejszego dokumentu.

W odniesieniu do win białych i czerwonych powstałych w wyniku „maceracji węglowej” opisano bardziej szczegółowo etapy produkcji. Uwzględniono wina opatrzone określeniem „Barrica” (beczka) zgodnie z hiszpańskimi przepisami. Zmienia się niektóre wymogi związane z dojrzewaniem win opatrzonych określeniami „Roble” (dąb) i „Barrica” (beczka): skrócono długość okresu dojrzewania w beczce i wyjaśniono, że beczki muszą być wykonane z drewna dębowego będącego materiałem stosowanym od dziesięcioleci przez wszystkie wytwórnie wina objętego nazwą.

Szczególne właściwości win należących do rodzaju „Roble” (dąb) i „Barrica” (beczka) wynikające z przechowywania ich w drewnianych beczkach można uzyskać po umieszczeniu ich w beczkach przez krótszy okres, w związku z czym zmieniono długość okresu dojrzewania. Podobnie usunięto wzmiankę o maksymalnej pojemności nominalnej beczek, ponieważ nie jest to parametr bardziej restrykcyjny, niż przewidziano w obowiązujących przepisach hiszpańskich.

Wino likierowe można wyprodukować z każdej dozwolonej odmiany winorośli, o ile zachowane zostaną analityczne i organoleptyczne cechy charakterystyczne właściwe dla wina należącego do tej kategorii win objętych nazwą. W związku z tym usuwa się zasadę, zgodnie z którą wino to można produkować wyłącznie z trzech odmian winorośli.

Usuwa się wzmiankę o stosowaniu określenia „wino słodkie” w odniesieniu do tego rodzaju win, aby uniknąć wprowadzenia w błąd konsumenta końcowego.

Opisuje się jedynie wymogi dotyczące produkcji gatunkowych win musujących objętych ChNP i usuwa się wymogi określone w obowiązujących przepisach. Ponadto ujednolica się kryterium związane z samodzielną klasyfikacją. Produkt końcowy należy sklasyfikować po przeprowadzeniu degorżowania i przed wprowadzeniem do obrotu, dlatego skreśla się wzmiankę o klasyfikacji win podczas etapów pośrednich.

4.4. Usunięcie ograniczeń

Usuwa się zakaz stosowania technik wstępnego podgrzewania winogron, ogrzewania moszczu lub wina w obecności wytłoków. Biorąc pod uwagę postęp technologiczny, praktyki te umożliwiają wymuszanie ekstrakcji barwników bez pogarszania jakości produktu końcowego.

Ponadto usuwa się wzmiankę o dacie rozpoczęcia okresu dojrzewania win. Rejestry i identyfikowalność wymagane w ramach procesu certyfikacji umożliwiają jasne określenie tych okresów bez konieczności uzależniania ich od daty odniesienia.

5. ZMIANA BRZMIENIA PUNKTU DOTYCZĄCEGO ZWIĘZŁEGO OKREŚLENIA OBSZARU GEOGRAFICZNEGO

Zmiana dotyczy pkt 4 „Zwięzłe określenie obszaru geograficznego” w specyfikacji produktu i pkt 5 „Wyznaczony obszar” w jednolitym dokumencie. Informacje zawarte w tym punkcie uzupełnia się, podając prowincję i wspólnotę autonomiczną, w której znajduje się obszar geograficzny.

6. UWZGLĘDNIENIE DWÓCH BIAŁYCH ODMIAN WINOROŚLI

Zmiana dotyczy pkt 6 „Odmiany winorośli, z których produkuje się wino” w specyfikacji produktu i pkt 6 „Główne odmiany winorośli” w jednolitym dokumencie.

W pkt 6 specyfikacji produktu uwzględniono klasyfikację odmian winorośli – jako główne lub drugorzędne – określoną w jednolitym dokumencie.

Dodaje się dwie odmiany winorośli na wina białe – sauvignon blanc i verdejo. Obie te odmiany są dostosowane do szczególnych warunków nazwy, zarówno pod względem produkcji, jak i właściwości enologicznych – charakteryzują się wyraźnym aromatem i zachowują profil sensoryczny typowy dla win białych objętych ChNP „Cariñena”, zgodnie z wnioskami zawartymi w sprawozdaniu przedstawionym w marcu 2012 r. przez wydział ds. technologii i doskonalenia winorośli i wydział ds. enologii rządu Aragonii. Obie te odmiany winorośli klasyfikuje się jako odmiany drugorzędne. Odmianę grenache blanc uznaje się za odmianę główną z powodu postępu technologicznego w dziedzinie winifikacji oraz stopniowo zmieniającego się i rosnącego popytu na rynkach konsumenckich.

7. ROZSZERZENIE ZWIĄZKU PRZYCZYNOWEGO MIĘDZY OBSZAREM GEOGRAFICZNYM A WŁAŚCIWOŚCIAMI PRODUKTU

Niniejsza zmiana dotyczy pkt 7 lit. c) „Związek z obszarem geograficznym. Związek przyczynowy między obszarem geograficznym a właściwościami produktu” w specyfikacji produktu i pkt 7 „Opis win” w jednolitym dokumencie. Poprawiono i rozszerzono opis związku z obszarem geograficznym. W szczególności dodano opis związku przyczynowego między obszarem geograficznym a właściwościami produktu w odniesieniu do każdej kategorii produktów sektora wina przewidzianych w pkt 2 specyfikacji produktu, aby określić właściwości każdego rodzaju wina objętego ChNP „Cariñena”, na które ma wpływ terytorium.

8. ZMIANA WYMOGÓW OBOWIĄZUJĄCYCH W ODNIESIENIU DO CHNP

Niniejsza zmiana dotyczy pkt 8 „Obowiązujące wymogi” w specyfikacji produktu.

8.1. Zmiana wymogów dodatkowych związanych z praktyką uprawy

Skreśla się wzmiankę o stworzeniu przez organ regulacyjny norm dotyczących danego roku gospodarczego związanych ze zbiorami, określaniem daty rozpoczęcia zbiorów oraz zarządzaniem zebranymi winogronami i ich transportem.

Ze względu na obecne techniki uprawy, ciągłe kształcenie techników pracujących w terenie i enologów, a także roczną zmienność klimatu, uznano, że ustalanie daty rozpoczęcia zbiorów i określanie szczególnych wymogów dotyczących transportu winogron nie jest zasadne. Każda zarejestrowana wytwórnia wina objętego ChNP, zgodnie z kryteriami technicznymi i enologicznymi mającymi zastosowanie do produkcji poszczególnych win, planuje wieloetapowe zbiory uzależnione od stopnia dojrzałości winogron, a także transport, który nie powoduje pogorszenia jakości tych owoców.

Dodaje się wzmiankę o corocznym zatwierdzeniu przez organ regulacyjny rolno-środowiskowych praktyk uprawy mających na celu ograniczenie lub zastąpienie zabiegów fitosanitarnych stosowanych wobec winorośli. Biorąc pod uwagę kryteria związane z ochroną środowiska oraz korzyści wynikające z poprawy jakości i zdrowia winorośli przedstawione przez sektor produkcji wina, uznano, że należy promować stosowanie na obszarze ChNP „Cariñena” systemów biologicznych środków zwalczania agrofagów w celu ograniczenia lub zaprzestania stosowania środków ochrony roślin, o ile to możliwe, dzięki przyznawaniu pierwszeństwa metodom niechemicznym, zgodnie z aktualnymi wytycznymi wspólnej polityki rolnej.

8.2. Usunięcie wymogów szczególnych związanych z pomieszczeniami, w których odbywają się procesy dojrzewania i starzenia

Usuwa się wymogi przewidziane obecnie w specyfikacji produktu odnoszące się do pomieszczeń wykorzystywanych do dojrzewania win objętych ChNP, ponieważ dotyczą warunków ogólnych związanych z temperaturą, wilgotnością i wentylacją, a nie wskazują konkretnych i dokładnych wartości. Ich usunięcie jest zatem uzasadnione.

8.3. Zmiana formalna dotycząca terminu „odpowiedni”

W punkcie dotyczącym warunków dodatkowych dotyczących pakowania wyrażenie „wina uznane za odpowiednie” zastępuje się wyrażeniem „wina sklasyfikowane jako objęte ChNP”. Chodzi o aktualizację terminologii zgodnie z normą „UNE-EN ISO/IEC 17065:2012. Ocena zgodności. Wymagania dla jednostek certyfikujących wyroby, procesy i usługi”.

8.4. Zmiana warunków dotyczących etykietowania

Zgodnie z przepisami i orzecznictwem w zakresie własności przemysłowej i znaków towarowych oraz uwzględniając zasady jedności rynku, jedyny dodatkowy warunek nałożony na komercyjne wytwórnie wina objętego nazwą dotyczy obowiązku przekazania etykiet handlowych identyfikujących wina, które wytwórnie te wprowadzają do obrotu, organowi regulacyjnemu, aby mógł wpisać je do rejestru etykiet. Usuwa się obowiązek zatwierdzenia etykiet przez organ regulacyjny.

Ponadto w trosce o poprawę zrozumiałości i jasności w odniesieniu do każdej kategorii produktów sektora wina precyzuje się określenia fakultatywne (tradycyjne terminy i określenia dotyczące metody produkcji), które mogą znajdować się na etykiecie win objętych ChNP „Cariñena”.

Jeżeli chodzi o tradycyjny termin „Superior”, wyjaśniono, że wino musi być produkowane w co najmniej 85 % z głównych odmian winorośli ChNP. Na etykiecie win objętych ChNP uwzględniono dwa nowe określenia fakultatywne uzależnione od metody produkcji: „Nuevo” (nowe) i „Joven” (młode). Ze względu na trwającą zmianę tendencji i zwyczajów na rynkach konsumenckich stwierdzono, że należy dokonać rozróżnienia między winami butelkowanymi w trakcie trzech pierwszych miesięcy po zbiorach przy użyciu określenia „Nuevo” a winami butelkowanymi w trakcie pierwszego roku następującego po zbiorach przy użyciu określenia „Joven”, podając w obu przypadkach rok zbioru na etykiecie.

Podobnie za stosowne uznano promowanie win wytworzonych z winorośli charakteryzujących się szczególnymi właściwościami. W tym względzie w specyfikacji produktu ChNP „Cariñena” dodano określenia fakultatywne „Viñas viejas” (stare winorośle) w odniesieniu do win produkowanych z winogron pochodzących z winorośli starszych niż 20 lat i „Vendimia seleccionada” (wyselekcjonowane zbiory) lub „Selección” (selekcja) w odniesieniu do win wytwarzanych z winogron pochodzących z działek wybranych przed zbiorami i w przypadku których wydajność produkcji jest mniejsza niż 7 000 kilogramów z hektara.

Ze względu na właściwości terenu i klimat panujący na obszarze geograficznym ChNP winorośle starsze niż 20 lat osiągnęły swoją maksymalną produktywność i maksymalne zbiory z agronomicznego punktu widzenia. W związku z tym na etykietach win produkowanych z tych winorośli można umieszczać określenie „Viñas viejas”.

Jeżeli chodzi o wina wytwarzane z winogron pochodzących z działek obsadzonych winoroślą poddanych kontroli i wybranych przed zbiorami, w przypadku których wydajność produkcji jest mniejsza niż 7 000 kilogramów z hektara, istnieje możliwość wyróżnienia ich za pomocą określenia „Vendimia seleccionada” lub „Selección”.

9. INNE ZMIANY

Niniejsza zmiana dotyczy pkt 9 „Kontrola zgodności ze specyfikacją produktu. Jednostka certyfikująca” w specyfikacji produktu i pkt 2 „Dane kontaktowe. Dane kontaktowe podmiotu składającego wniosek i dane kontaktowe jednostki certyfikującej” dotyczącego pozostałych danych kontaktowych w dokumentacji technicznej.

Dokonuje się aktualizacji adresu e-mail i strony internetowej organu regulacyjnego chronionej nazwy pochodzenia „Cariñena”.

10. AKTUALIZACJA ODNIESIEŃ DO PRZEPISÓW

Zaktualizowano zawarte w specyfikacji produktu odniesienia do przepisów europejskich, międzynarodowej normy UNE-EN ISO/IEC 17065:2012 i przepisów dotyczących ChNP „Cariñena” wspólnoty autonomicznej Aragonia.

JEDNOLITY DOKUMENT

1. Nazwa, która ma być zarejestrowana

Cariñena

2. Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3. Kategorie produktów sektora wina

Wino

3.	Wino likierowe

5.	Gatunkowe wino musujące

8.	Wino półmusujące

16.	Wino z przejrzałych winogron

4. Opis wina lub win

Wina białe i różowe

Wygląd: przejrzysty.

—	Wino białe: barwa słomkowożółta o zielonkawym odcieniu, bladożółta, słomkowożółta lub żółta.

—	Wino różowe: barwa łupin cebuli, łososiowa, różowa, truskawkowa lub różowofioletowa.

Aromat: owocowy, aromat drzewny w przypadku kontaktu wina z drewnem, bez wad.

Smak: średnia kwasowość, umiarkowana słodycz, bez wad.

*	Maksymalna zawartość dwutlenku siarki: 240 mg/l, jeżeli zawartość cukrów wynosi co najmniej 5 g/l

W przypadku nieokreślenia limitów obowiązują limity przewidziane w obowiązujących przepisach europejskich.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	9
Minimalna kwasowość ogólna:	4,5 grama na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr):	13,3
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)	180

Wina czerwone

Wygląd: przejrzysty, barwa burgundowa, czerwonopurpurowa, czerwona przypominająca barwę owocu granatu lub wiśni.

Aromat: owocowy, czerwonych owoców (czereśnia, truskawka, malina, porzeczka), aromat drzewny w przypadku kontaktu wina z drewnem, bez wad.

Smak: średnia kwasowość, umiarkowana słodycz, średnie wrażenie cierpkości, bez wad.

*	Maksymalna zawartość dwutlenku siarki: 180 mg/l, jeżeli zawartość cukrów wynosi co najmniej 5 g/l

W przypadku nieokreślenia limitów obowiązują limity przewidziane w obowiązujących przepisach europejskich.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	9
Minimalna kwasowość ogólna:	4,5 grama na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr):	13,3
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)	140

Wino likierowe

Wygląd: przejrzysty.

—	Wino białe: barwa żółta, bursztynowa lub złotożółta.

—	Wino czerwone: barwa burgundowa, czerwonopurpurowa, czerwona przypominająca barwę owocu granatu lub wiśni.

Aromat: dojrzałe owoce, aromat drzewny w przypadku kontaktu wina z drewnem, bez wad.

Smak: alkoholu (uczucie ciepła) i słodyczy, bez wad.

*	Maksymalna zawartość dwutlenku siarki – 200 mg/l, jeżeli zawartość cukrów wynosi co najmniej 5 g/l

W przypadku nieokreślenia limitów obowiązują limity przewidziane w obowiązujących przepisach europejskich.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	15
Minimalna kwasowość ogólna:	3,5 grama na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr):	15
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)	150

Gatunkowe wino musujące

Wygląd: przejrzysty, z pęcherzykami dwutlenku węgla.

—	Wino białe: barwa słomkowożółta o zielonkawym odcieniu, bladożółta, słomkowożółta lub żółta.

—	Wino różowe: barwa łupin cebuli, łososiowa, różowa, truskawkowa lub różowofioletowa.

—	Wino czerwone: barwa burgundowa, czerwonopurpurowa, czerwona przypominająca barwę owocu granatu, wiśni lub rubinowoczerwona.

Aromat: owocowy, bez wad.

Smak: wyczuwalny w ustach dwutlenek węgla (ostry i orzeźwiający), lekko kwaśny (świeży) smak, bez wad.

W przypadku nieokreślenia limitów obowiązują limity przewidziane w obowiązujących przepisach europejskich.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	10
Minimalna kwasowość ogólna:	4,5 grama na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr):	10,83
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)	160

Wino półmusujące

Wygląd: przejrzysty, z pęcherzykami dwutlenku węgla.

—	Wino białe: barwa słomkowożółta o zielonkawym odcieniu, bladożółta, słomkowożółta lub żółta.

—	Wino różowe: barwa łupin cebuli, łososiowa, różowa, truskawkowa lub różowofioletowa.

—	Wino czerwone: barwa burgundowa, czerwonopurpurowa, czerwona przypominająca barwę owocu granatu, wiśni lub rubinowoczerwona.

Aromat: owocowy, bez wad.

Smak: wyczuwalny w ustach dwutlenek węgla (ostry i orzeźwiający), lekko kwaśny (świeży) smak, bez wad.

*	Wino białe i wino różowe: maksymalna zawartość dwutlenku siarki: 180 mg/l; jeżeli zawartość cukrów wynosi co najmniej 5 g/l – 240 mg/l

*	Wino czerwone: maksymalna zawartość dwutlenku siarki: 140 mg/l; jeżeli zawartość cukrów wynosi co najmniej 5 g/l – 180 mg/l

W przypadku nieokreślenia limitów obowiązują limity przewidziane w obowiązujących przepisach europejskich.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	7
Minimalna kwasowość ogólna:	4,5 grama na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr):	13,3
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Wino z przejrzałych winogron (z późnych zbiorów)

Wygląd: przejrzysty.

—	Wino białe: barwa słomkowożółta o zielonkawym odcieniu, bladożółta, słomkowożółta lub żółta.

—	Wino różowe: barwa łupin cebuli, łososiowa, różowa, truskawkowa lub różowofioletowa.

—	Wino czerwone: barwa burgundowa, czerwonopurpurowa, czerwona przypominająca barwę owocu granatu, wiśni lub rubinowoczerwona.

Aromat: dojrzałe owoce, aromat drzewny w przypadku kontaktu wina z drewnem, bez wad.

Smak: alkoholu (uczucie ciepła), słodyczy – w zależności od zawartości cukrów – bez wad.

*	Wino białe i wino różowe: maksymalna zawartość dwutlenku siarki: 180 mg/l; jeżeli zawartość cukrów wynosi co najmniej 5 g/l – 240 mg/l

*	Wino czerwone: maksymalna zawartość dwutlenku siarki: 140 mg/l; jeżeli zawartość cukrów wynosi co najmniej 5 g/l – 180 mg/l

W przypadku nieokreślenia limitów obowiązują limity przewidziane w obowiązujących przepisach europejskich.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	13
Minimalna kwasowość ogólna:	4,5 grama na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr):	15
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Wino z przejrzałych winogron (naturalne słodkie)

Wygląd: przejrzysty.

—	Wino białe: barwa słomkowożółta o zielonkawym odcieniu, bladożółta, słomkowożółta lub żółta.

—	Wino różowe: barwa łupin cebuli, łososiowa, różowa, truskawkowa lub różowofioletowa.

—	Wino czerwone: barwa burgundowa, czerwonopurpurowa, czerwona przypominająca barwę owocu granatu, wiśni lub rubinowoczerwona.

Aromat: dojrzałe owoce, aromat drzewny w przypadku kontaktu wina z drewnem, bez wad.

Smak: średnio lub bardzo słodki. Bez wad.

*	Wino białe i wino różowe: maksymalna zawartość dwutlenku siarki: 180 mg/l; jeżeli zawartość cukrów wynosi co najmniej 5 g/l – 240 mg/l

*	Wino czerwone: maksymalna zawartość dwutlenku siarki: 140 mg/l; jeżeli zawartość cukrów wynosi co najmniej 5 g/l – 180 mg/l

W przypadku nieokreślenia limitów obowiązują limity przewidziane w obowiązujących przepisach europejskich.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	13
Minimalna kwasowość ogólna:	4,5 grama na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr):	15
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

5. Praktyki winiarskie

a) Szczególne praktyki enologiczne

Szczególne praktyki enologiczne

Podczas zbiorów do produkcji win objętych ChNP wykorzystuje się wyłącznie zdrowe części winogron, które osiągnęły niezbędny stopień dojrzałości i w których potencjalna zawartość alkoholu wynosi co najmniej 9 % obj.

Do ekstrakcji moszczu lub wina oraz oddzielania go od wytłoków należy stosować odpowiednie ciśnienie, tak aby wydajność (połączenie metody ściągania soku i tłoczenia) nie przekraczała 74 litrów wina na 100 kilogramów winogron.

Praktyka uprawy

Minimalna gęstość obsady wynosi 1 500 roślin na hektar rozmieszczonych równomiernie na całym obszarze nasadzenia.

b) Maksymalna wydajność

Odmiany winorośli na wina czerwone

62,9 hektolitra z hektara

Odmiany winorośli na wina czerwone

8 500 kilogramów winogron z hektara

Odmiany winorośli na wina białe

66,6 hektolitra z hektara

Odmiany winorośli na wina białe

9 000 kilogramów winogron z hektara

6. Wyznaczony obszar

Gminy: Aguarón, Aladrén, Alfamén, Almonacid de la Sierra, Alpartir, Cariñena, Cosuenda, Encinacorba, Longares, Mezalocha, Muel, Paniza, Tosos i Villanueva de Huerva.

7. Główne odmiany winorośli

CABERNET SAUVIGNON

CHARDONNAY

GRENACHE BLANC

GRENACHE ROUGE

MACABÉO – VIURA

MAZUELA – CARIÑENA

MERLOT

SYRAH

TEMPRANILLO

8. Opis związku lub związków

„Opis związku lub związków”

Wina aragońskie wywodzą się z regionu nazywanego Celtyberia, na którego terenie znajdowało się rzymskie miasto Carae (dziś Cariñena), którego mieszkańcy pili wino wymieszane z miodem już w III wieku przed naszą erą. Już w 1696 r. na obszarze, który odpowiada gminom włączonym obecnie do obszaru objętego ChNP, ograniczono plantacje w zależności od jakości.

Właściwości poszczególnych rodzajów gleb występujących na obszarze geograficznym w połączeniu z niskimi opadami deszczu, skrajnymi temperaturami i północno-wschodnim wiatrem nazywanym „cierzo” tworzą selektywny ekosystem, w którym przez wieki kontynuowano uprawę winorośli, dzięki czemu powstał szczególny i niepowtarzalny produkt końcowy dostosowany do środowiska, z którego pochodzi.

Występujące odmiany są przystosowane do istniejących warunków glebowo-klimatycznych i wytrzymują te warunki, dzięki czemu produkuje się z nich gamę win wyjątkowych pod względem właściwości fizykochemicznych i sensorycznych charakterystycznych dla win wytwarzanych z dozwolonych odmian winorośli.

WINO

Dzięki ewolucji poszczególnych rodzajów gleby występujących na obszarze geograficznym w zależności od właściwości terenu, a także klimatowi i poszczególnym odmianom winorośli powstają wina charakteryzujące się intensywnymi, wyraźnymi i świeżymi aromatami, zrównoważonym, pełnym smakiem i znaczną trwałością.

WINO LIKIEROWE

Produkcja win likierowych stanowi element historii tego obszaru geograficznego. Sprzyjają jej warunki klimatyczne charakteryzujące się wysokimi temperaturami w ciągu dnia i ograniczonymi opadami, co umożliwia uzyskanie winogron o bardzo dużej zawartości cukrów, zwłaszcza w przypadku późnych zbiorów.

GATUNKOWE WINO MUSUJĄCE

Wytwórnie wina z przedmiotowego obszaru przeprowadzają ten proces enologiczny, w ramach którego stosuje się tradycyjne metody, od początku XX wieku. Ekstremalne temperatury i gleby bogate w wapień umożliwiają uprawę odmian winorośli, które nadają winom pełny i zrównoważony charakter. Dzięki niskim opadom i wysokiemu nasłonecznieniu winogrona mają naturalną zawartość alkoholu umożliwiającą produkcję gatunkowych win musujących zgodnych ze specyfikacjami.

WINO PÓŁMUSUJĄCE

Naturalna zawartość alkoholu, lekka kwasowość i intensywność aromatów owocowych, które charakteryzują wina półmusujące, wynikają z długiej ekspozycji na działanie promieni słonecznych zapewniającej optymalny stopień nasłonecznienia, a także ze znacznych różnic temperatur spowodowanych klimatem kontynentalnym panującym na obszarze i niewielkim ryzykiem wystąpienia opadów w okresie dojrzewania winogron.

WINO Z PRZEJRZAŁYCH WINOGRON

Praktyka polegająca na opóźnianiu zbiorów na obszarze geograficznym chronionej nazwy pochodzenia „Cariñena” mająca na celu uzyskanie winogron o wyższej zawartości cukrów przyczynia się do wytworzenia w produkcie charakterystycznych aromatów dojrzałych owoców i uwydatnia jego słodki smak lub uczucie ciepła spowodowane zawartością alkoholu; równowaga ta wynika z długiego okresu nasłonecznienia winogron w całym okresie dojrzewania.

9. Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu:

Etykiety handlowe właściwe dla każdej zarejestrowanej wytwórni wina należy przekazać organowi regulacyjnemu zgodnie z wymogami przewidzianymi w specyfikacji produktu w celu wpisania ich do rejestru etykiet.

Na etykiecie musi obowiązkowo znajdować się jedno z dwóch określeń wskazanych poniżej:

Denominación de Origen „Cariñena” [nazwa pochodzenia, tradycyjny termin, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1308/2013] lub Denominación de Origen Protegida „Cariñena” (chroniona nazwa pochodzenia). Produkt przeznaczony do spożycia będzie opatrzony znakami gwarancyjnymi, numerowanymi i wydawanymi przez organ regulacyjny, które zostaną

naniesione w zarejestrowanej wytwórni wina w sposób uniemożliwiający ich ponowne wykorzystanie.

Ramy prawne: przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

pakowanie na wyznaczonym obszarze geograficznym

Opis wymogu:

Transport i butelkowanie poza obszarem produkcji stanowi zagrożenie dla jakości wina. Butelkowanie na obszarze pochodzenia pozwala zachować właściwości i cechy produktu.

Butelkowanie jest ważną czynnością, podczas której należy przestrzegać ścisłych wymogów. Dlatego butelkowanie na obszarze wyznaczonym w specyfikacji produktu jest niezbędne, aby zachować wszystkie właściwości fizykochemiczne i organoleptyczne wina.

Link do specyfikacji produktu

https://www.aragon.es/documents/20127/20408990/Pliego+de+condiciones+modificado+de+la+DOP+Cari%C3%B1ena-consolidado.pdf/dc4ccddf-a3e2-9cdf-d0a5-1aab3df97c1e?t=1575285821697

(1) Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

3.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 254/17

Publikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2020/C 254/06)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1) w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

„RUCOLA DELLA PIANA DEL SELE”

Nr UE: PGI–IT-02436 – 20.9.2018

ChNP ( ) ChOG (X)

1. Nazwa lub nazwy

„Rucola della Piana del Sele”

2. Państwo członkowskie lub Państwo Trzecie

Włochy

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Typ produktu

Klasa 1.6. Owoce, warzywa i zboża, świeże lub przetworzone

3.2. Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

Nazwa „Rucola della Piana del Sele” odnosi się do liści rukoli uprawianych na obszarze określonym w pkt 4 poniżej. Określa gatunek botaniczny Diplotaxis tenuifolia (L.) DC. (z rodziny Brassicaceae), potocznie zwany „rukolą dziką”.

Produkt wprowadza się do obrotu w stanie świeżym lub gotowym do spożycia (prodotto di IV gamma).

„Rucola della Piana del Sele” ChOG nadająca się do zbioru musi posiadać następujące cechy:

Liście: o szerokości od 2 do 5 cm i długości od 8 do 25 cm, pierzastoklapowane, pierzastosieczne lub pierzastowrębne; o wąskich wierzchołkach osiągających długość do 4 cm i o ząbkowanym brzegu blaszki liściowej (czasami o liczbie ząbków silnie zmniejszającej się aż do ujednolicenia się z powierzchnią całego liścia). Co więcej, liście rukoli są gładkie (prawie zawsze pozbawione owłosienia), matowe i nieprzezroczyste. Wierzchołek każdego z liści ma wydłużony trzypłatowy kształt, a górne liście (jeżeli występują) posiadają wierzchołki zaostrzone.

Liście rukoli powinny być nienaruszone, o świeżym wyglądzie, oczyszczone i pozbawione widocznych ciał obcych, obcych zapachów i/lub smaków. Co więcej, powinny być również wolne od uszkodzeń spowodowanych przez pasożyty. Ewentualne uszkodzenia spowodowane wcześniej przez pasożyty nie mogą przekraczać 10 % powierzchni.

Cechy podstawowe:

Wyjątkowo intensywny i długotrwały ostry zapach;

Wyraźnie wyczuwalna krucha konsystencja liści;

Wyraźny smak, dzięki któremu przy doprawianiu nie jest konieczne dodawanie soli kuchennej.

3.3. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

—

3.4. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Wszystkie etapy produkcji, od uprawy do zbioru, muszą odbywać się na obszarze opisanym w pkt 4.

3.5. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

„Rucola della Piana del Sele” ChOG musi być pakowana w siatki lub w pojemniki takie jak: tace, torebki, koszyczki, skrzynie. Pakowanie w atmosferze ochronnej jest nieobowiązkowe. Opakowanie może być wykonane z tworzywa sztucznego, drewna, papieru lub innego materiału uznanego za odpowiedni i przeznaczonego do przechowywania żywności.

Wszystkie opakowania muszą być szczelnie zamknięte w taki sposób, by wyjęcie produktu bez naruszenia opakowania było niemożliwe. Produkt nie może być sprzedawany luzem.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Oprócz informacji wymaganych przepisami prawa na etykiecie opakowania umieszcza się również następujące napisy i informacje:

—	europejski symbol IGP [ChOG],

—	logo „Rucola della Piana del Sele” IGP [ChOG] o wymiarach nie mniejszych niż inne ewentualne oznaczenia na tym opakowaniu,

—	imię i nazwisko oraz adres lub nazwę przedsiębiorstwa i adres siedziby indywidualnego producenta i/lub związku producentów i/lub podmiotu pakującego,

—	początkową masę netto.

Zabrania się dodawania jakichkolwiek określeń, które nie zostały wyraźnie przewidziane. Zezwala się na stosowanie oznaczeń odnoszących się do nazw lub nazwisk, nazw przedsiębiorstw lub prywatnych znaków towarowych (pod warunkiem że nie mają one charakteru reklamującego, ani wprowadzającego konsumenta w błąd), jak również innych wiarygodnych i możliwych do zweryfikowania referencji, które są zgodne z przepisami wspólnotowymi, krajowymi i regionalnymi i nie są sprzeczne z celami i zawartością niniejszej specyfikacji.

Logo

Logo nazwy wygląda następująco:

Składa się z okręgu przypominającego liście rukoli o zielonej barwie (pantone 7730 C). Logo jest częściowo obramowane kolorem niebieskim (pantone 3005 C) mającym nawiązywać do rzeki Sele i Morza Śródziemnego. W jego dolnej części umieszczone jest niebieskie kółko (pantone 3005 C) z oznaczeniem IGP [ChOG].

W centrum logo znajduje się napis: „RUCOLA della Piana del Sele” Dopuszczalne czcionki: Alice Regular, Info Text Book i Info Text Semibolid Tf Roman.

Wymiary logo można dostosowywać do różnych zastosowań zachowując proporcje 1:1 oraz odstęp 1 cm od brzegów.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar produkcji „Rucola della Piana del Sele” ChOG obejmuje obszar administracyjny następujących gmin w prowincji Salerno: Battipaglia, Bellizzi, Eboli, Pontecagnano – Faiano, Giffoni Valle Piana, Montecorvino Pugliano, Montecorvino Rovella i Capaccio – Paestum.

5. Związek z obszarem geograficznym

Wniosek o rejestrację „Rucola della Piana del Sele” ChOG opiera się na intensywnym, specyficznym aromacie korzennym jakim odznacza się produkt, charakterystycznej kruchej konsystencji liści i bogatym smaku (dzięki któremu przy doprawianiu nie jest konieczne dodawanie soli kuchennej), a także na szerokim uznaniu na rynkach.

Te szczególne właściwości rukoli „Rucola della Piana del Sele” ChOG są bezpośrednio związane ze środowiskiem, w którym się ją uprawia – wyróżnia się ono zarówno pod względem cech gleby, jak i klimatu.

Grunty rolne, na których uprawiana jest „Rucola della Piana del Sele” ChOG składają się z grubej warstwy wierzchniej gleby o charakterze wulkaniczno – aluwialnym. Zawdzięcza ona swoje właściwości dawnym erupcjom wulkanu Wezuwiusza oraz obecności rzeki Sele i innych wód powierzchniowych znajdujących się na tym terenie.

Tak bogata w makro- i mikroelementy gleba określa typowe właściwości zapachowe i smakowe produktu oraz jego konsystencję, szczególnie dzięki obecności potasu, wapnia i żelaza (czyli elementów biorących udział w procesach biologicznych).

Jeśli chodzi o klimat, obszar, na którym uprawiana jest „Rucola della Piana del Sele” ChOG w znacznym stopniu przyczynia się do określenia cech charakterystycznych produktu w synergii z wyżej wymienionymi właściwościami gleby, co zapewnia uprawom najlepsze warunki rozwoju i wzrostu oraz minimalizuje zagrożenie stresem wodnym i stresem termicznym.

Specyfika klimatu opisywanego obszaru jest ściśle związana zarówno z obecnością Morza Tyrreńskiego, które pełni funkcję regulatora termicznego od strony zachodniej, jak i z obecnością łańcucha górskiego Alburni na północnym wschodzie, który nie tylko chroni obszar przed zimnymi północnymi wiatrami z Bałkanów, lecz również pozwala na gromadzenie wody deszczowej w naturalnych podziemnych zbiornikach. Ma to korzystny wpływ na uprawy.

Na obszarze Piana del Sele, uprawa rukoli była powszechnie praktykowana już w średniowieczu. Wskazują na to „dzieła medyczne”, które można przypisać „szkole medycznej w Salerno”, a w szczególności Costantino l’Africano (1025-1087) – lekarzowi przybyłemu do Salerno w 1077 r., którego uznaje się za autora „Particulares Dietae”. Lecz dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku podmioty prowadzące działalność rolniczą na tym obszarze – z uwagi na duże możliwości gospodarcze we Włoszech w dopiero co rodzącym się sektorze rolnictwa produktów typu IV gamma – stopniowo zaczęły praktykować, z rosnącym zainteresowaniem, dokładnością i kompetencjami uprawę sałat, a w szczególności uprawę rukoli jako produktu wprowadzanego do obrotu w stanie świeżym lub gotowym do spożycia (prodotto di IV gamma).

Jak wynika z licznych pisemnych i ustnych opowieści rolników i lokalnych podmiotów gospodarczych, uprawa rukoli rozpowszechniła się jako typowa dla tego obszaru roślina jakościowa. Jednocześnie ugruntowała się jej współczesna nazwa: „Rucola della Piana del Sele”, powszechnie używana w celu wyróżnienia produktu o szczególnym aromacie i smaku, który ze względu na swoją charakterystyczną konsystencję najlepiej nadaje się do sprzedaży w postaci gotowej do spożycia (prodotto di IV gamma).

To właśnie ze względu na te szczególne właściwości produktu główni włoscy producenci z północy kraju zaczęli coraz częściej przenosić swój udział w obszarach zaopatrzenia na obszar równiny Piana di Sele, a miejscowi rolnicy zaczęli coraz częściej decydować się na uprawę rukoli, której uprawa staje się wysoce wyspecjalizowanym sektorem.

Niektórzy ze starszych lokalnych producentów nadal posiadają faktury handlowe z 1993 r., które potwierdzają, że nazwa „Rucola della Piana del Sele” była już wtedy używana. Obecnie jest ona powszechnie stosowana w dokumentacji handlowej przez wielu rolników i przedsiębiorców w regionie.

Od tego czasu nazwa „Rucola della Piana del Sele” bardzo się rozpowszechniła, również dzięki licznym wydarzeniom lokalnym, takim jak „Sagra della pizza con la Rucola della Piana del Sele”(I edycja od 5 do 14 sierpnia 1994i XIII edycja od 2 do 4 sierpnia 2007), oraz kongresom („Presente e futuro nella coltivazione della Rucola nella Piana del Sele” – 17 września 2001; „La Rucola della Piana del Sele verso l’IGP” – 1 marca 2013), które miały miejsce na całym obszarze w celu podkreślenia wciąż zwiększającego się obszaru upraw, udodkonalenia technik uprawy i zwrócenia uwagi na wysoką jakość produktu, który staje się coraz bardziej rozpoznawalny.

Ponadto opublikowano następujące artykuły dotyczące rukoli „Rucola della Piana del Sele”:

—	„Eruca/Rucola nella piana del Sele” („Rokieta siewna/rukola na równinie Piana del Sele”) (Belinda Villanova, ed. Consorzio di Bonifica in Destra del fiume Sele, 2018),

—

W „La Piana del Sele – La Terra e i Contadini” („La Piana del Sele – ziemia i rolnicy”) cały rozdział pt. „Gli anni del boom economico e la riscoperta della rucola nella Piana del Sele” („Lata ożywienia gospodarczego i powrót rukoli na równinę Piana del Sele”) poświęcony jest uprawie „Rucola della Piana del Sele” (Belinda Villanova, Ed. Federazione Coltivatori Diretti di Salerno, 2003),

—	„Ricette con la Rucola della Piana del Sele” („Przepisy kulinarne z rukolą z równiny Piana del Sele”) (Belinda Villanova, Ed. Federazione Coltivatori Diretti di Salerno).

„Rucola della Piana del Sele” jest również przytaczana w pracach naukowych, w szczególności w:

—	artykule „Nutrizione razionale, un „comandamento» per la rucola” („Racjonalne odżywianie, przykazanie o rukoli”) opublikowanym w „Informatore agrario” nr 24-25/2019, w którym nizina Piana del Sele jest opisana jako główny obszar uprawy rukoli,

—

artykule „Rucola per IV gamma: aspetti produttivi e nutrizionali” („Rukola jako produkt IV gamma – produkcja i właściwości odżywcze”) opublikowanym w czasopiśmie „Informatore Agrario” nr 37/2016. Artykuł ten zawiera informacje na temat badania porównawczego między rukolą dziką, a rukolą uprawną; Wśród próbek rukoli uprawnej wykorzystanych do badania znajduje się także „Rucola della Piana del Sele”,

—	artykule „Quarta gamma e Baby leaf nella piana del Sele – Torzella, rucola e crescione sempre più richiesti in Europa” („IV gamma i Baby leaf na równinie Piana del Sele – Torzella, rukola i rzeżucha coraz bardziej pożądane w Europie”) opublikowanym przez ARPA Campania Ambiente (nr 54 z 15.10.2012),

—

artykule „Interventi di ricerca per l’innovazione della filiera della Rucola nella Piana del Sele” („Badania nad innowacją łańcucha dostaw rukoli z Piana del Sele”) opublikowanym w czasopiśmie „Dal seme” (CREA, rok IX- czerwiec 2016 nr 2, s. 11), z którego dowiadujemy się, że „uprawa dzikiej rukoli (Diplotaxis tenuifolia (L.) DC.) we Włoszech reprezentuje sektor szybko rozwijający się; natomiast równina Piana del Sele (w prowincji Salerno) reprezentuje najbardziej atrakcyjną lokalizację produkcyjną w kraju i jest jednym z głównych punktów odniesienia na rynku europejskim”.

W jednym z odcinków programu telewizyjnego „La Linea Verde Orizzonti” wyemitowanym w Rai Uno w sobotę 8 lutego 2014 roku „La Rucola della Piana del Sele” została określona mianem „Zielonego złota z Piana Del Sele".

Odesłanie do publikacji specyfikacji produktu

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

Skonsolidowany tekst specyfikacji produkcji znajduje się pod następującym adresem:

http://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/3335

lub

bezpośrednio na stronie głównej Ministerstwa Polityki Rolnej, Żywnościowej, Leśnej i Turystyki (www.politicheagricole.it) po otwarciu zakładki „Qualità” (u góry po prawej stronie ekranu), kliknięciu „Prodotti DOP IGP e STG” (po lewej stronie ekranu), a następnie odnośnika „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE”.

(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

3.8.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 254/21

Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 17 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89

(2020/C 254/07)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 27 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/787 (1).

WNIOSEK O ZMIANĘ DOKUMENTACJI TECHNICZNEJ OZNACZENIA GEOGRAFICZNEGO

„Münchener Kümmel”/„Münchner Kümmel”

Nr UE: PGI-DE-01992-AM01 – 28.9.2017

Język zmiany: niemiecki

Pośrednik

Republika Federalna Niemiec

Nazwisko, nazwa pośrednika:

Bundesverband der Deutschen Spirituosen-Industrie und -Importeure e. V. [Federalne Stowarzyszenie Niemieckiego Przemysłu Napojów Spirytusowych i Importerów Napojów Spirytusowych]

Urstadtstraße 2

53129 Bonn

DEUTSCHLAND

Tel. +49 228539940

E-mail: info@bsi-bonn.de

Südostbayerischer Verband der Obst- und Kleinbrenner e. V. [Stowarzyszenie Destylarni Okowity Owocowej i Destylarni Rzemieślniczych Bawarii Południowo-Wschodniej]

Werkstraße 16

84513 Töging am Inn

DEUTSCHLAND

Tel. +49 8631185861

E-mail: info@obstbraende-bayern.de

Przedmiotowe oznaczenie geograficzne

„Münchener Kümmel”/„Münchner Kümmel”

Punkty specyfikacji produktu, których dotyczy zmiana

Chroniona nazwa	:	1. równoznaczna pisownia oznaczenia
Inne	:	2. zmiana kategorii

Nazwa i adres organów kontrolnych: 3. usunięcie danych osobowych

Zmiana

Zmiana specyfikacji produktu, która pociąga za sobą zmianę głównych elementów specyfikacji

Wyjaśnienie zmiany

1. Równoznaczna pisownia oznaczenia

Oprócz oznaczenia geograficznego „Münchener Kümmel” zarejestrowanego w załączniku III do rozporządzenia WE zmiana dotyczy oznaczenia „Münchner Kümmel” (bez pierwszego „e”) jako opcjonalnego równoznacznego oznaczenia geograficznego. Należy dopuścić obie pisownie. Pisownia bez pierwszego „e” wynika ze sposobu, w jaki nazwa ta jest powszechnie wymawiana.

2. Zmiana kategorii

Najbardziej istotna zmiana dotyczy pkt 1.1.2 dokumentacji technicznej (Kategoria), mianowicie faktu, że klasyfikacja „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” ma zostać zmieniona z kategorii nr 32 („Likier”) w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 110/2008 (rozporządzenie podstawowe w sprawie napojów spirytusowych) na kategorię nr 23 („Napoje spirytusowe kminkowe”).

W pkt 1.1.2 kategorię nr „32. Likier” zmieniono na kategorię nr „23. Napoje spirytusowe kminkowe”. Ponieważ wszystkie produkty będą nadal słodzone w celu dopełnienia smaku, ale oferowany będzie szerszy asortyment o zróżnicowanej słodkości, nie określa się minimalnej zawartości cukru. Ponadto plan oferowania produktów o zawartości cukru mniejszej niż 100 g na litr wyrobu gotowego wpisuje się w strategię rządu niemieckiego zakładającą obniżenie w przyszłości zawartości cukru w gotowych wyrobach spożywczych. Oczywiście, wprowadzanie na rynek produktów o zawartości cukru większej niż 100 g na litr wyrobu gotowego nadal będzie możliwe. W związku z tym proponowana zmiana kategorii nie będzie wiązała się z żadnymi dalszymi zmianami dokumentacji technicznej.

Zarejestrowane oznaczenie geograficzne „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” jest obecnie wymienione w kategorii nr 32 („Likier”) w załączniku III do rozporządzenia podstawowego w sprawie napojów spirytusowych. Wynika to głównie z rozporządzenia (EWG) nr 1576/89 (pierwsze rozporządzenie podstawowe w sprawie napojów spirytusowych), w którym ze względów prawnych oznaczenie geograficzne „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” należało sklasyfikować jako „likier” w ówczesnym załączniku II.

Tradycyjnie produkt „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” wprowadzano do obrotu ze stosunkowo wysoką zawartością cukru, w niektórych przypadkach powyżej 100 g na litr wyrobu gotowego. Według systemu klasyfikacji przewidzianego w pierwszym rozporządzeniu podstawowym w sprawie napojów spirytusowych wszelkie napoje spirytusowe o zawartości cukru co najmniej 100 g na litr wyrobu gotowego zostały z prawnego punktu widzenia automatycznie uznane za „likier”, w tym napoje produkowane z zastosowaniem metody produkcji stosowanej w przypadku „napoju spirytusowego kminkowego”. Kategorię produktu „napój spirytusowy kminkowy” ustanowiono w art. 1 ust. 4 lit. n) rozporządzenia (EWG) nr 1576/89 i obecnie jest ona wymieniona jako kategoria nr 23 w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 110/2008.

W rozporządzeniu (WE) nr 110/2008 po raz pierwszy umożliwiono dostawcom napojów spirytusowych wprowadzanie do obrotu produktów sprzedawanych pod ogólną nazwą handlową, które spełniają wymogi co najmniej jednej kategorii produktu, pod jedną lub kilkoma nazwami handlowymi (zob. art. 9 ust. 3 tego rozporządzenia).

Aby zapobiec wykluczeniu produktu wprowadzonego wcześniej do obrotu jako „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel”, po rozpoczęciu stosowania rozporządzenia (EWG) nr 1576/89 z dniem 15 grudnia 1989 r. rząd niemiecki podjął decyzję o sklasyfikowaniu produktu w kategorii „Likier”. Podczas toczących się w latach 2006–2007 dyskusji dotyczących zmiany rozporządzenia w sprawie napojów spirytusowych rząd niemiecki nie skorzystał z nowej możliwości przewidzianej w art. 9 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 110/2008 pozwalającej na sklasyfikowanie „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” w kategorii produktu nr 23 w załączniku II do tego rozporządzenia.

Likiery kminkowe wytwarza się co do zasady przez proste zmieszanie alkoholu, zwykle alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego, z cukrem i środkami lub preparatami aromatyzującymi. „Napój spirytusowy kminkowy” wytwarza się natomiast przez aromatyzowanie alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego nasionami kminku z zastosowaniem różnych metod aromatyzowania. W przypadku „napoju spirytusowego kminkowego” najważniejsze metody aromatyzowania polegają na macerowaniu nasion kminku przez określony czas lub na macerowaniu i późniejszej destylacji.

Ponadto tradycyjna nazwa „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” sama w sobie wskazuje, że wyrób jest „napojem spirytusowym kminkowym”, tj. produktem z kategorii nr 23 załącznika II, a nie „likierem kminkowym” w rozumieniu kategorii nr 32 tego załącznika.

3. Usunięcie danych osobowych

Zmiana ta dotyczy pkt 12 podstawowych specyfikacji. Z punktu tego usunięto dane osobowe najwyższego organu kraju związkowego odpowiedzialnego za kontrolę zgodności ze specyfikacją produktu (zgodnie z art. 38 rozporządzenia (UE) 2019/787).

PODSTAWOWE SPECYFIKACJE DOKUMENTACJI TECHNICZNEJ

„MÜNCHENER KÜMMEL/MÜNCHNER KÜMMEL”

Nr UE: PGI-DE-01992-AM01 – 28.9.2017

1. Nazwa

„Münchener Kümmel/Münchner Kümmel”

2. Kategoria napoju spirytusowego

Kategoria 23. Napój spirytusowy kminkowy

3. Opis napoju spirytusowego

„Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” wytwarza się w mieście Monachium oraz w gminach wiejskich powiatów Monachium, Freising, Erding i Ebersberg przez aromatyzowanie alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego nasionami kminku (Carum carvi L.) oraz ewentualnie innymi składnikami nadającymi aromat.

Cechy szczególne (w porównaniu z napojami spirytusowymi należącymi do tej samej kategorii)

Minimalna zawartość alkoholu 32 % obj. jest wyższa, niż określono dla przedmiotowej kategorii produktu. W rezultacie aromat kminku jest bardziej wyczuwalny w zapachu i smaku.

Oprócz kminku (nasion) dozwolone jest stosowanie wyłącznie innych naturalnych składników nadających aromat, takich jak zioła lub przyprawy, w tym naturalnych substancji i preparatów aromatycznych.

Nie stosuje się dodatków do żywności, np. barwników.

Właściwości fizyczne, chemiczne lub organoleptyczne

Pod względem właściwości fizycznych, chemicznych i organoleptycznych „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” musi spełniać następujące wymogi:

Właściwości fizyczne i chemiczne

Zawartość alkoholu

co najmniej 32 % obj.

Właściwości organoleptyczne

Klarowność	:	klarowny
Barwa	:	bezbarwny lub lekko żółtawy
Zapach (aromat)	:	od dyskretnego, tj. delikatnego i łagodnego, po intensywny zapach kminku
Smak	:	łagodny, wyważony, o dyskretnym lub intensywnym zapachu kminku

4. Obszar geograficzny, którego dotyczy wniosek

„Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” wytwarza się w mieście Monachium oraz w gminach wiejskich powiatów Monachium, Freising, Erding i Ebersberg.

Wykorzystywane nasiona kminku i pozostałe składniki, np. alkohol etylowy pochodzenia rolniczego i cukier, nie muszą już pochodzić z Monachium ani z okolicznych obszarów.

5. Metoda otrzymywania napoju spirytusowego

Produkcja „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” obejmuje kilka etapów:

Pierwszy etap produkcji polega na wymieszaniu nasion kminku i ewentualnie innych składników nadających aromat, w tym naturalnych substancji i preparatów aromatycznych, z alkoholem etylowym pochodzenia rolniczego i – w zależności od receptury – z wodą.

Po zakończeniu procesu ekstrakcji aromatu następuje zwykle etap przechowywania lub dojrzewania w odpowiednich zbiornikach.

Po tym etapie przechowywania lub dojrzewania następuje zakończenie procesu produkcji. Obejmuje ono:

—	wymieszanie przechowywanych lub poddanych dojrzewaniu ekstraktów ziołowych z alkoholem etylowym pochodzenia rolniczego,

—	słodzenie cukrem lub innymi substancjami słodzącymi w różnych ilościach w zależności od tego, czy wersja produktu wprowadzana do obrotu ma być bardziej lub mniej słodka w smaku,

—	rozcieńczanie posłodzonej mieszaniny do zawartości alkoholu nadającej się do picia przez dodanie wody,

—	filtrowanie (w stosownych przypadkach), oraz

—	etykietowanie i pakowanie.

6. Związek ze środowiskiem geograficznym pochodzenia

Istnieją dowody na to, że produkt „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” wytwarzano w regionie Monachium od początku XIX w. i nadal jest tam wytwarzany.

Rośliny kminku o białych kwiatach (Carum carvi L.) rosły kiedyś dziko w regionie Monachium. Obecnie kminek jest uprawiany w Niemczech i w sąsiednich państwach członkowskich UE, skąd pozyskuje się go do produkcji „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel”.

Kminek zajmuje ważne miejsce, przede wszystkim jako przyprawa kuchenna, w kuchni bawarskiej – a w szczególności monachijskiej – która oferuje sycące dania, takie jak Schweinshaxen [pieczona golonka wieprzowa], Schweinsbraten (Münchener Kümmelbraten) [pieczeń wieprzowa z kminkiem]. Poprawia trawienie i zapobiega wzdęciom po spożyciu sauerkraut i innych rodzajów kapusty. Alkohol jest znany z tego, że jest rozpuszczalnikiem, który może być używany do ekstrakcji składników roślinnych w szczególnie intensywny sposób. W ten sposób „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” przekształcił się w digestif.

„Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” wymienia się również w bazie danych specjalności prowadzonej przez Ministerstwo Żywności, Rolnictwa i Leśnictwa Bawarii pod adresem www.spezialitaetenland-bayern.de. Baza ta zawiera wyłącznie produkty, które są wytwarzane w regionie od co najmniej 50 lat, ich historia potwierdza bliski związek produktu z regionem, a konsumenci postrzegają je jako typowo bawarskie lub typowe dla regionu w Bawarii.

Na mocy kilku porozumień dwustronnych między Republiką Federalną Niemiec a niektórymi państwami w sprawie wzajemnej ochrony oznaczeń geograficznych „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” od lat 60. XX w. podlega ochronie jako oznaczenie geograficzne w państwach takich jak Francja, Hiszpania, Grecja i Szwajcaria.

Rada, we współpracy z Parlamentem Europejskim, uznała „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” za oznaczenie geograficzne w drodze rozporządzenia (EWG) nr 1576/89 będącego pierwszym europejskim rozporządzeniem w sprawie napojów spirytusowych. Rada i Parlament Europejski potwierdziły ten status chroniony w drodze rozporządzenia (WE) nr 110/2008 – drugiego europejskiego rozporządzenia w sprawie napojów spirytusowych.

7. Przepisy unijne lub krajowe/regionalne

„Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” jest zarejestrowany w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 110/2008 (rozporządzenie w sprawie napojów spirytusowych), w związku z czym jest chroniony jako oznaczenie geograficzne. Produkt musi również spełniać wymogi określone w horyzontalnym prawie żywnościowym UE, prawodawstwie UE dotyczącym konkretnych napojów spirytusowych oraz uzupełniających przepisach krajowych (np. obowiązek podawania numeru partii zgodnie z rozporządzeniem w sprawie oznaczania partii).

8. Dodatkowe informacje na temat oznaczenia geograficznego

Podstawowa zasada dotycząca dodatkowych informacji na temat oznaczenia geograficznego „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel”

Zgodnie z obowiązującym prawodawstwem unijnym dotyczącym napojów spirytusowych nazwę „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” można uzupełnić wyłącznie:

—	określeniami wymienionymi w lit. b) lub

—	określeniami innymi niż wymienione w lit. b), w przypadku których można wykazać, że były w obiegowym użyciu w dniu 20 lutego 2008 r.

Dodatkowe informacje w postaci innych określeń

—	Do oznaczenia geograficznego „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” można dodać określenia dotyczące dojrzewania, leżakowania lub przechowywania (np. „alt” lub „alter” [stary]) wyłącznie wówczas, gdy produkty dojrzewały lub były przechowywane w odpowiednich zbiornikach przez co najmniej 6 miesięcy.

—

Do oznaczenia geograficznego „Münchener Kümmel/Münchner Kümmel” można dodać określenia dotyczące jakości (np. „feiner” [wyborowy] lub „Tafel-” [stołowy]) wyłącznie wówczas, gdy produkty charakteryzują się znacznie wyższą jakością niż standardowe produkty. Może to wynikać na przykład ze szczególnie wysokiej zawartości nasion kminku w mieszaninie z alkoholem etylowym pochodzenia rolniczego, ze stosowania nasion kminku z upraw ekologicznych, ze stosowania wysokogatunkowego filtrowanego alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego lub konkretnego gatunku napoju spirytusowego bądź z faktu, że zawartość alkoholu jest znacznie wyższa niż minimalna zawartość alkoholu określona dla danej kategorii produktu.

9. Wnioskodawca

Bundesministerium für Ernährung und Landwirtschaft (BMEL) [Federalne Ministerstwo Żywności i Rolnictwa (BMEL)], Referat 414 (Wein, Bier, Getränkewirtschaft) [Wydział 414 (Wydział ds. Wina, Piwa i Napojów)]

Rochusstraße 1

53123 Bonn

DEUTSCHLAND

10. Pośrednicy

Bundesverband der Deutschen Spirituosen-Industrie und -Importeure e. V. [Federalne Stowarzyszenie Niemieckiego Przemysłu Napojów Spirytusowych i Importerów Napojów Spirytusowych]

Urstadtstraße 2

53129 Bonn

DEUTSCHLAND

Südostbayerischer Verband der Obst- und Kleinbrenner e. V. [Stowarzyszenie Destylarni Okowity Owocowej i Destylarni Rzemieślniczych Bawarii Południowo-Wschodniej]

Werkstraße 16

84513 Töging am Inn

DEUTSCHLAND

11. Organy kontrolne

Najwyższy organ kraju związkowego odpowiedzialny za kontrolę zgodności ze specyfikacją produktu (zgodnie z art. 38 rozporządzenia (UE) 2019/787):

Bayerisches Staatsministerium für Ernährung, Landwirtschaft und Forsten, Referat M1 [Ministerstwo Żywności, Rolnictwa i Leśnictwa Bawarii, Wydział M1]

Ludwigstraße 2

80539 Munich

DEUTSCHLAND

Tel. +49 8921820

E-mail: poststelle@stmelf.bayern.de; Ref-M1@stmelf.bayern.de

Najwyższy organ kraju związkowego odpowiedzialny za nadzór nad stosowaniem nazw w obrocie (zgodnie z art. 39 rozporządzenia (UE) 2019/787):

Bayerisches Staatsministerium für Umwelt und Verbraucherschutz (STMUV) [Ministerstwo Środowiska i Ochrony Konsumentów Bawarii]

Rosenkavalierplatz 2

81925 Munich

DEUTSCHLAND

Tel. +49 89921400

E-mail: poststelle@stmuv.bayern.de

(1) Dz.U. L 130 z 17.5.2019, s. 1.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 254

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 63 3 sierpnia 2020

Spis treści		Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2020/C 254/01	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.9888 – SEGRO/PSPIB/SELP/Target Portfolio) ( 1 )	1
2020/C 254/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.9897 – Actineo/SHAM/Antevis JV) ( 1 )	2

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2020/C 254/03	Kursy walutowe euro — 31 lipca 2020 r.	3

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2020/C 254/04	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.9881 – Charlesbank/TA/Vista/Aptean/Yaletown) Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	4
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2020/C 254/05	Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmianyw specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina,o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE)2019/33	6
2020/C 254/06	Publikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych	17
2020/C 254/07	Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 17 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89	21

	Sprostowania
	Sprostowanie do powiadomienia o wniosku dotyczącym stosowalności art. 34 dyrektywy 2014/25/UE – Wydłużenie terminu przyjęcia aktów wykonawczych ( Dz.U. C 193 z 9.6.2020 )	26
	Sprostowanie do Accord de coopération et d’assistance administrative mutuelle en matière douanière entre l’Union européenne et la Nouvelle-Zélande *** Résolution législative du Parlement européen du 13 mars 2018 sur le projet de décision du Conseil relative à la conclusion, au nom de l’Union européenne, de l’accord de coopération et d’assistance administrative mutuelle en matière douanière entre l’Union européenne et la Nouvelle-Zélande (07712/2016 – C8-0237/2017 – 2016/0006(NLE)) ( Dz.U. C 162 z 10.5.2019 )	27

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1848
JPY	Jen	124,31
DKK	Korona duńska	7,4442
GBP	Funt szterling	0,90053
SEK	Korona szwedzka	10,2835
CHF	Frank szwajcarski	1,0769
ISK	Korona islandzka	160,00
NOK	Korona norweska	10,7323
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	26,175
HUF	Forint węgierski	344,95
PLN	Złoty polski	4,4034
RON	Lej rumuński	4,8315
TRY	Lir turecki	8,2595
AUD	Dolar australijski	1,6488
CAD	Dolar kanadyjski	1,5898
HKD	Dolar Hongkongu	9,1825
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7771
SGD	Dolar singapurski	1,6245
KRW	Won	1 409,56
ZAR	Rand	20,0960
CNY	Yuan renminbi	8,2637
HRK	Kuna chorwacka	7,4815
IDR	Rupia indonezyjska	17 364,00
MYR	Ringgit malezyjski	5,0230
PHP	Peso filipińskie	58,124
RUB	Rubel rosyjski	87,6900
THB	Bat tajlandzki	36,948
BRL	Real	6,1219
MXN	Peso meksykańskie	26,2780
INR	Rupia indyjska	88,6355


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG.