Kursy walutowe euro (1)

13 lipca 2020 r.

(2020/C 231/01)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1329
JPY	Jen	121,40
DKK	Korona duńska	7,4448
GBP	Funt szterling	0,89938
SEK	Korona szwedzka	10,3833
CHF	Frank szwajcarski	1,0685
ISK	Korona islandzka	159,40
NOK	Korona norweska	10,6650
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	26,648
HUF	Forint węgierski	353,83
PLN	Złoty polski	4,4758
RON	Lej rumuński	4,8443
TRY	Lir turecki	7,7824
AUD	Dolar australijski	1,6248
CAD	Dolar kanadyjski	1,5366
HKD	Dolar Hongkongu	8,7809
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7226
SGD	Dolar singapurski	1,5743
KRW	Won	1 361,37
ZAR	Rand	18,9726
CNY	Yuan renminbi	7,9309
HRK	Kuna chorwacka	7,5340
IDR	Rupia indonezyjska	16 342,08
MYR	Ringgit malezyjski	4,8306
PHP	Peso filipińskie	55,998
RUB	Rubel rosyjski	80,1470
THB	Bat tajlandzki	35,562
BRL	Real	6,0494
MXN	Peso meksykańskie	25,4857
INR	Rupia indyjska	85,2160

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

Aktualizacja wykazu przejść granicznych, o których mowa w art. 2 ust. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (tekst jednolity) (1)

(2020/C 231/02)

Publikacja wykazu przejść granicznych zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (2) opiera się na informacjach przekazanych Komisji przez państwa członkowskie zgodnie z art. 39 kodeksu granicznego Schengen.

Oprócz publikacji w Dzienniku Urzędowym regularnie aktualizowane informacje dostępne są na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Migracji i Spraw Wewnętrznych.

FRANCJA

Zmiana informacji opublikowanych w Dz.U. C 64 z 27.2.2020, s. 17.

WYKAZ PRZEJŚĆ GRANICZNYCH

Lotnicze

1)	Ajaccio-Napoléon-Bonaparte

2)	Albert-Bray

3)	Angers-Marcé

4)	Angoulême-Brie-Champniers

5)	Annecy-Methet

6)	Auxerre-Branches

7)	Avignon-Caumont

8)	Bâle-Mulhouse

9)	Bastia-Poretta

10)	Beauvais-Tillé

11)	Bergerac-Dordonge-Périgord

12)	Béziers-Vias

13)	Biarritz-Pays Basque

14)	Bordeaux-Mérignac

15)	Brest-Bretagne

16)	Brive-Souillac

17)	Caen-Carpiquet

18)	Calais-Dunkerque

19)	Calvi-Sainte-Catherine

20)	Cannes-Mandelieu

21)	Carcassonne-Salvaza

22)	Châlons-Vatry

23)	Chambéry-Aix-les-Bains

24)	Châteauroux-Déols

25)	Cherbourg-Mauperthus

26)	Clermont-Ferrand-Auvergne

27)	Colmar-Houssen

28)	Deauville-Normandie

29)	Dijon-Longvic

30)	Dinard-Pleurtuit-Saint-Malo

31)	Dôle-Tavaux

32)	Epinal-Mirecourt

33)	Figari-Sud Corse

34)	Grenoble-Alpes-Isère

35)	Hyères-le Palivestre

36)	Paris-Issy-les-Moulineaux

37)	La Môle-Saint-Tropez (otwarte od 1 lipca do 15 października 2020 r.)

38)	La Rochelle-Ile de Ré

39)	La Roche-sur-Yon

40)	Laval-Entrammes

41)	Le Havre-Octeville

42)	Le Mans-Arnage

43)	Le Touquet-Côte ďOpale

44)	Lille-Lesquin

45)	Limoges-Bellegarde

46)	Lorient-Lann-Bihoué

47)

Lyon-Bron

48)	Lyon-Saint-Exupéry

49)	Marseille-Provence

50)	Metz-Nancy-Lorraine

51)	Monaco-Héliport

52)	Montpellier-Méditérranée

53)	Nantes-Atlantique

54)	Nice-Côte d’Azur

55)	Nîmes-Garons

56)	Orléans-Bricy

57)	Orléans-Saint-Denis-de-l’Hôtel

58)	Paris-Charles de Gaulle

59)	Paris-le Bourget

60)	Paris-Orly

61)	Pau-Pyrénées

62)	Perpignan-Rivesaltes

63)	Poitiers-Biard

64)	Quimper-Pluguffan (otwarte od początku maja do początku września)

65)	Rennes Saint-Jacques

66)	Rodez-Aveyron

67)	Rouen-Vallée de Seine

68)	Saint-Brieuc-Armor

69)	Saint-Etienne Loire

70)	Saint-Nazaire-Montoir

71)	Strasbourg-Entzheim

72)	Tarbes-Lourdes-Pyrénées

73)	Toulouse-Blagnac

74)	Toulouse-Francazal

75)	Tours-Val de Loire

76)	Troyes-Barberey

Morskie

1)

Ajaccio

2)

Bastia

3)

Bayonne

4)

Bordeaux

5)

Boulogne

6)

Brest

7)	Caen-Ouistreham

8)

Calais

9)	Cannes-Vieux Port

10)

Carteret

11)

Cherbourg

12)

Dieppe

13)

Douvres

14)

Dunkerque

15)

Granville

16)

Honfleur

17)	La Rochelle-La Pallice

18)

Le Havre

19)	Les Sables-d’Olonne-Port

20)

Lorient

21)

Marseille

22)	Monaco-Port de la Condamine

23)	Nantes-Saint-Nazaire

24)

Nice

25)	Port-de-Bouc-Fos/Port-Saint-Louis

26)	Port-la-Nouvelle

27)	Port-Vendres

28)

Roscoff

29)

Rouen

30)	Saint-Brieuc

31)	Saint-Malo

32)

Sète

33)

Toulon

Lądowe

1)	Dworzec kolejowy Bourg-Saint-Maurice (otwarty od początku grudnia do połowy kwietnia)

2)	Dworzec kolejowy Moûtiers (otwarty od początku grudnia do połowy kwietnia)

3)	Dworzec kolejowy Ashford International

4)	Dworzec kolejowy Avignon-Centre

5)	Cheriton/Coquelles

6)	Dworzec kolejowy Chessy-Marne-la-Vallée

7)	Dworzec kolejowy Fréthun

8)	Dworzec kolejowy Lille-Europe

9)	Dworzec kolejowy Paris-Nord

10)	Dworzec kolejowy Saint-Pancras

11)	Dworzec kolejowy Ebbsfleet

12)	Pas de la Case-Porta

Wykaz wcześniejszych publikacji

Dz.U. C 316 z 28.12.2007, s. 1.

Dz.U. C 134 z 31.5.2008, s. 16.

Dz.U. C 177 z 12.7.2008, s. 9

Dz.U. C 200 z 6.8.2008, s. 10

Dz.U. C 331 z 31.12.2008, s. 13

Dz.U. C 3 z 8.1.2009, s. 10

Dz.U. C 37 z 14.2.2009, s. 10

Dz.U. C 64 z 19.3.2009, s. 20

Dz.U. C 99 z 30.4.2009, s. 7

Dz.U. C 229 z 23.9.2009, s. 28

Dz.U. C 263 z 5.11.2009, s. 22

Dz.U. C 298 z 8.12.2009, s. 17

Dz.U. C 74 z 24.3.2010, s. 13

Dz.U. C 326 z 3.12.2010, s. 17

Dz.U. C 355 z 29.12.2010, s. 34

Dz.U. C 22 z 22.1.2011, s. 22

Dz.U. C 37 z 5.2.2011, s. 12

Dz.U. C 149 z 20.5.2011, s. 8

Dz.U. C 190 z 30.6.2011, s. 17

Dz.U. C 203 z 9.7.2011, s. 14

Dz.U. C 210 z 16.7.2011, s. 30

Dz.U. C 271 z 14.9.2011, s. 18

Dz.U. C 356 z 6.12.2011, s. 12

Dz.U. C 111 z 18.4.2012, s. 3

Dz.U. C 183 z 23.6.2012, s. 7

Dz.U. C 313 z 17.10.2012, s. 11

Dz.U. C 394 z 20.12.2012, s. 22

Dz.U. C 51 z 22.2.2013, s. 9

Dz.U. C 167 z 13.6.2013, s. 9

Dz.U. C 242 z 23.8.2013, s. 2

Dz.U. C 275 z 24.9.2013, s. 7

Dz.U. C 314 z 29.10.2013, s. 5

Dz.U. C 324 z 9.11.2013, s. 6

Dz.U. C 57 z 28.2.2014, s. 4

Dz.U. C 167 z 4.6.2014, s. 9

Dz.U. C 244 z 26.7.2014, s. 22

Dz.U. C 332 z 24.9.2014, s. 12

Dz.U. C 420 z 22.11.2014, s. 9

Dz.U. C 72 z 28.2.2015, s. 17

Dz.U. C 126 z 18.4.2015, s. 10

Dz.U. C 229 z 14.7.2015, s. 5

Dz.U. C 341 z 16.10.2015, s. 19

Dz.U. C 84 z 4.3.2016, s. 2

Dz.U. C 236 z 30.6.2016, s. 6

Dz.U. C 278 z 30.7.2016, s. 47

Dz.U. C 331 z 9.9.2016, s. 2

Dz.U. C 401 z 29.10.2016, s. 4

Dz.U. C 484 z 24.12.2016, s. 30

Dz.U. C 32 z 1.2.2017, s. 4

Dz.U. C 74 z 10.3.2017, s. 9

Dz.U. C 120 z 13.4.2017, s. 17

Dz.U. C 152 z 16.5.2017, s. 5

Dz.U. C 411 z 2.12.2017, s. 10

Dz.U. C 31 z 27.1.2018, s. 12

Dz.U. C 261 z 25.7.2018, s. 6

Dz.U. C 264 z 26.7.2018, s. 8

Dz.U. C 368 z 11.10.2018, s. 4

Dz.U. C 459 z 20.12.2018, s. 40

Dz.U. C 43 z 4.2.2019, s. 2

Dz.U. C 64 z 27.2.2020, s. 17

---

(1)  Zob. wykaz wcześniejszych publikacji zamieszczony na końcu niniejszej aktualizacji.

(2)  Dz.U. L 77 z 23.3.2016, s. 1.

Publikacja jednolitego dokumentu zmienionego w następstwie zatwierdzenia zmiany nieznacznej zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1151/2012

(2020/C 231/03)

Komisja Europejska zatwierdziła niniejszą zmianę nieznaczną zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 664/2014 (1).

Wniosek o zatwierdzenie niniejszej zmiany nieznacznej jest dostępny w bazie danych Komisji eAmbrosia.

JEDNOLITY DOKUMENT

„Radicchio di Chioggia”

Nr UE: PGI–IT-0484-AM01 – 5.12.2019

ChNP ( ) ChOG (X)

1.   Nazwa lub nazwy

„Radicchio di Chioggia”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Włochy

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1.   Typ produktu

Klasa 1.6: Świeże lub przetworzone owoce, warzywa i zboża

3.2.   Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

Chronione oznaczenie geograficzne „Radicchio di Chioggia” jest zarezerwowane dla produktów otrzymywanych z roślin należących do rodziny astrowatych, rodzaju Cichorium, gatunku inthybus, odmiany silvestre. Istnieją dwa rodzaje „Radicchio di Chioggia”: „wczesne” i „późne”.

Roślina ma zaokrąglone, przylegające do siebie liście tworzące charakterystyczną kulistą główkę: liście są barwy czerwonej przechodzącej w głęboką czerwień z białymi żyłkami pośrodku.

Cechami charakterystycznymi tych dwóch odmian są:

—	„wczesna”: o dobrze zamkniętych główkach” wadze od 200 do 600 gramów, kruchych liściach o barwie od szkarłatnej do amarantowej i o smaku od słodkiego do lekko gorzkawego;

—	„późna”: o bardzo zwartych główkach, wadze od 200 do 600 gramów, dość kruchych liściach o barwie intensywnie amarantowej i o smaku gorzkawym.

„Radicchio di Chioggia” jest wprowadzany do obrotu z niewielką częścią korzenia (korzeń palowy), obciętego czysto poniżej kołnierza.

Główki muszą być całe, przysadziste, wyglądać świeżo, nie posiadać pasożytów, ani uszkodzeń spowodowanych przez pasożyty lub nadmiar wilgoci, nawet jeśli wymagają one przycięcia.

3.3.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

—

3.4.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Wszystkie działania związane z uprawą i zbiorem przeprowadzane są na określonym obszarze geograficznym.

3.5.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

W momencie dopuszczenia do konsumpcji „Radicchio di Chioggia IGP” muszą być pakowane w pojemniki o właściwościach umożliwiających odpowiednie przechowywanie produktu. W przypadku produktów przeznaczonych dla przemysłu przetwórczego można je również wprowadzać do obrotu w odpowiednich pojemnikach (skrzyniach).

Każdy pojemnik można pokryć zaplombowaną pokrywą w taki sposób, aby zawartość nie została uszkodzona; ewentualnie, każde opakowanie należy wyposażyć w system śledzenia wagi za pomocą umieszczenia numeru partii na opakowaniu.

Po zakończeniu czynności wykończeniowych na polu „Radicchio di Chioggia” mogą być pakowane w sposób odpowiedni dla produktów z kategorii Quarta Gamma. Czynności związane z pakowaniem mogą być przeprowadzane w ośrodkach przetwarzania zlokalizowanych również poza obszarem produkcji określonym w pkt 4.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Logo powinno przedstawiać ozdobną tarczę z białym tłem, żółtym obramowaniem, brązową krawędzią i czarnym profilem, zawierającą wizerunek czerwonego lwa w średniowiecznym stylu, wokół którego widnieje napis wykonany wielkimi literami w kolorze czerwonym RADICCHIO DI CHIOGGIA I.G.P.

Czcionka: Garamond.

Rozmiar czcionki: maksymalnie 50 – minimalnie 10.

Średnica koła: maksymalnie 15 – minimalnie 3.

Kolor logo:

Czerwony = Magenta 95 % – Yellow 80 %

Żółty = Magenta 7 % – Yellow 85 %

Brązowy = Cyan 12 % – Magenta 60 % – Yellow 95 %

Czarny = 0 Black 100 %

Po nałożeniu na pojemniki etykiety z logo „Radicchio di Chioggia I.G.P.” nie mogą być ponownie wykorzystane.

Pojemniki muszą być także opatrzone informacjami umożliwiającymi zidentyfikowanie:

—	nazwiska i adresu lub nazwy przedsiębiorstwa i adresu siedziby indywidualnego producenta lub związku producentów lub podmiotu pakującego,

—	wagi netto w momencie pakowania i kategorii produktu,

—	jak również mogą zawierać dodatkowe informacje pod warunkiem że nie mają one charakteru reklamowego i nie wprowadzają konsumenta w błąd, jeśli chodzi o rodzaj i cechy charakterystyczne produktu.

W każdym przypadku wszelkie inne oznaczenia niż „Radicchio di Chioggia” muszą być wyraźnie mniejsze niż te użyte przy wspomnianym oznaczeniu geograficznym.

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

„Późna” odmiana „Radicchio di Chioggia” uprawiana jest na całym obszarze gmin Chioggia, Cona i Cavarzere w prowincji Wenecja, gmin Codevigo i Correzzola w prowincji Padwa oraz gmin Rosolina, Ariano Polesine, Taglio di Po, Porto Viro i Loreo w prowincji Rovigo. Natomiast „wczesna” odmiana uprawiana jest jedynie w gminach Chioggia i Rosolina, gdzie warunki glebowo-klimatyczne pozwalają na uzyskanie odpowiednich właściwości tej odmiany.

5.   Związek z obszarem geograficznym

Dwoma elementami charakteryzującymi obszar lagun są: nieznaczne wahania temperatur zarówno w trakcie dnia, jak i z dnia na dzień, oraz wszechobecne wiatry i bryzy, typowe adriatyckie gwałtowne wiatry, tzw. bore, które sprzyjają mieszaniu się niższych warstw atmosfery i, co za tym idzie, zapobiegają tworzeniu się stref wilgotności, mogącej niekorzystnie wpłynąć na stan fitosanitarny produkowanych płodów rolnych.

Luźne, gliniaste gleby sprzyjają uprawie „późnej” odmiany, w przypadku której upały uniemożliwiałyby zamykanie się główki w tradycyjnym kulistym kształcie i spowodowałyby przedwczesne kwitnienie.

Natomiast uprawa „wczesnej” odmiany jest ograniczona do nadmorskich gmin Chioggia i Rosolina z powodu kombinacji czynników obejmujących piaszczystą glebę, bliskość morza, co zapewnia różnicę temperatury porównywalną z terenami oddalonymi od morza, więcej wiatru oraz dostęp do wody do nawadniania pochodzącej z poziomu wodonośnego położonego bardzo blisko powierzchni, wydobywanej poprzez kopanie dołów zwanych w regionie „buse”.

Piaszczyste gleby oraz klimat obszarów nadmorskich gmin Chioggia i Rosolina tworzą idealne warunki do uprawy tego produktu: badania wykazały, że „Radicchio di Chioggia” należy chronić przed obciążeniem spowodowanym dużymi wahaniami temperatury i gwałtownymi zmianami poziomów wilgoci gleby oraz że wynikiem uprawy w jakichkolwiek innych warunkach są poziomy sięgające od 50 do 60 %, powodujące poważnie straty w produkcji i znacznie mniej intensywne ubarwienie główki.

Produkt różni się od innych odmian cykorii tym, że zawartość białka w suszonej roślinie waha się od 1,0 do 1,4 %. Ponadto zawiera on wysoki poziom potasu, fosforu i wapnia przy obniżonej wartości kalorycznej, dlatego jego wybór jest preferowany z dietetycznego punktu widzenia.

Dowody na uprawę warzyw w rejonie Chioggia sięgają 1700 r., o czym świadczą mapy „Villa Episcopale” oraz statystyki ze szkół „Podestà di Chiazza” (obecnie Chioggia) zebrane przez Alessandro Ottoliniego, wskazujące że „Scuola di S. Giovanni di Ortolani” (Szkoła ogrodników św. Jana), licząca 544 studentów, była zaledwie drugą po renomowanej „Scuola dei pescatori” (Szkoła rybaków).

W wydaniu miesięcznej księgi rachunkowej Istituto Federale di Credito per il Risorgimento delle Venezie z marca 1923 r., opublikowanej przez Premiate Officine Grafiche Ferrari, cykoria została ujęta obok innych warzyw jako roślina uprawiana w ramach płodozmianu. Dalsze dowody znaleźć można w pracy „Cenni di economia agricola” (uprawa warzyw w zarysie) autorstwa Pagani-Gallimbertiego (1929), która opisuje metodę uprawy cykorii w ogrodach lagunowych utworzonych na piaszczystych terenach odzyskanych z morza.

Stworzenie dużego rynku owoców i warzyw w pobliżu obszaru produkcji rozwiązało problem wprowadzania do obrotu i dystrybucji, na której potrzeby od 1860 r. wykorzystywano linię kolejową Verona-Chioggia.

Odesłanie do publikacji specyfikacji produktu

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

Skonsolidowany tekst specyfikacji produktu można znaleźć na stronie internetowej: http://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/3335”

lub

wchodząc na stronę internetową Ministero delle politiche agricole alimentari e forestali (www.politicheagricole.it) po wybraniu zakładki „Qualità” (z prawej strony na górze ekranu), a następnie „Prodotti DOP IGP STG” (z lewej strony ekranu) i na koniec „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE”.

---

(1)  Dz.U. L 179 z 19.6.2014, s. 17.