ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 215
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 63
29 czerwca 2020

Spis treści

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2020/C 215/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2020/C 215/02

Sprawa C-511/17: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – Györgyné Lintner / UniCredit Bank Hungary Zrt. [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich – Umowa kredytu denominowanego w walucie obcej – Artykuł 4 ust. 1 – Uwzględnienie wszystkich pozostałych warunków umowy przy ocenie nieuczciwego charakteru zaskarżonego warunku – Artykuł 6 ust. 1 – Badanie z urzędu przez sąd krajowy nieuczciwego charakteru warunków zamieszczonych w umowie – Zakres]

2

2020/C 215/03

Sprawa C-56/18 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 11 marca 2020 r. – Komisja Europejska / Gmina Miasto Gdynia, Port Lotniczy Gdynia-Kosakowo sp. z o.o., Rzeczpospolita Polska [Odwołanie – Pomoc państwa – Artykuł 108 ust. 2 TFUE – Pomoc inwestycyjna – Pomoc operacyjna – Infrastruktura lotniskowa – Finansowanie publiczne przyznane przez gminy Gdynia i Kosakowo na rzecz utworzenia portu lotniczego Gdynia-Kosakowo – Decyzja Komisji Europejskiej – Pomoc niezgodna z rynkiem wewnętrznym – Nakaz odzyskania pomocy – Stwierdzenie nieważności przez Sąd Unii Europejskiej – Istotny wymóg formalny – Uprawnienia procesowe zainteresowanych stron]

3

2020/C 215/04

Sprawa C-160/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – X BV / Staatssecretaris van Financiën [Odesłanie prejudycjalne – Unia celna i Wspólna taryfa celna – Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 – Rozporządzenie (WE) nr 1484/95 – Przywóz mrożonego mięsa drobiowego pochodzącego z Brazylii – Retrospektywne pokrycie dodatkowych należności celnych przywozowych – Mechanizm weryfikacji – Metoda obliczania dodatkowych należności celnych]

3

2020/C 215/05

Sprawa C-215/18: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Obvodní soud pro Prahu 8 – Republika Czeska) – Libuše Králová / Primera Air Scandinavia [Odesłanie prejudycjalne – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych – Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 – Artykuł 5 pkt 1 – Jurysdykcja w sprawach, w których przedmiotem postępowania jest umowa lub roszczenia wynikające z umowy – Artykuły 15 – 17 – Jurysdykcja w sprawach umów z udziałem konsumentów – Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 – Artykuły 6 i 7 – Prawo do odszkodowania w przypadku dużego opóźnienia lotu – Umowa przewozu połączonego z noclegiem zawarta między pasażerem a biurem podróży – Powództwo odszkodowawcze skierowane przeciwko przewoźnikowi lotniczemu niebędącemu stroną tej umowy – Dyrektywa 90/314/EWG – Impreza turystyczna]

4

2020/C 215/06

Sprawa C-244/18 P: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 26 marca 2020 r. – Larko Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki AE / Komisja Europejska [Odwołanie – Pomoc państwa – Zastrzyk kapitałowy i gwarancje państwa – Pojęcie pomocy państwa – Pojęcie korzyści – Zasada prywatnego podmiotu gospodarczego – Kryterium inwestora prywatnego – Obowiązek sumiennego i bezstronnego zbadania spoczywający na Komisji Europejskiej – Kontrola sądowa – Ciężar dowodu – Pojęcie zagrożonego przedsiębiorstwa – Wytyczne dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji – Komunikat w sprawie gwarancji – Tymczasowe ramy prawne z 2011 r. – Kwota pomocy podlegająca odzyskaniu – Obowiązek uzasadnienia spoczywający na Komisji i Sądzie Unii Europejskiej]

5

2020/C 215/07

Sprawa C-314/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dna 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam – Niderlandy) – Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko SF [Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach karnych – Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW – Europejski nakaz aresztowania – Artykuł 5 pkt 3 – Uzależnienie przekazania od gwarancji, że osoba, której dotyczy europejski nakaz aresztowania, zostanie ponownie przekazana do wykonującego nakaz państwa członkowskiego w celu odbycia tam kary pozbawienia wolności lub wykonania środka zabezpieczającego polegającego na pozbawieniu wolności orzeczonych wobec niej w wydającym nakaz państwie członkowskim – Moment ponownego przekazania – Decyzja ramowa 2008/909/WSiSW – Artykuł 3 ust. 3 – Zakres stosowania – Artykuł 8 – Dostosowanie kary orzeczonej w wydającym nakaz państwie członkowskim – Artykuł 25 – Wykonanie kary w ramach art. 5 pkt 3 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW]

6

2020/C 215/08

Sprawa C-344/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeidshof te Gent – Belgia) – ISS Facility Services NV / Sonia Govaerts, Atalian NV, dawniej Euroclean NV (Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 2001/23/WE – Artykuł 3 ust. 1 – Przejęcie przedsiębiorstw – Ochrona praw pracowniczych – Zamówienie publiczne na usługi sprzątania – Powierzenie części zamówienia dwóm nowym wykonawcom – Przejęcie pracownika przydzielonego do wszystkich części zamówienia)

7

2020/C 215/09

Sprawa C-454/18: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Förvaltningsrätten i Linköping – Szwecja) – Baltic Cable AB / Energimarknadsinspektionen [Odesłanie prejudycjalne – Rynek wewnętrzny energii elektrycznej – Dyrektywa 2009/72/WE – Przesył energii elektrycznej – Pojęcie operatora systemu przesyłowego – Rozporządzenie (WE) nr 714/2009 – Połączenia wzajemne – Linia przesyłowa łącząca krajowe systemy przesyłowe państw członkowskich – Artykuł 16 ust. 6 – Zakres stosowania – Wykorzystywanie przychodów z alokacji zdolności połączeń wzajemnych – Przedsiębiorstwo obsługujące jedynie transgraniczną linię wysokiego napięcia zapewniającą połączenie wzajemne dwóch krajowych systemów przesyłowych]

8

2020/C 215/10

Sprawy połączone C-496/18 i C-497/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – Hungeod Közlekedésfejlesztési, Földmérési, Út- és Vasúttervezési Kft. (C-496/18), Sixense Soldata (C-496/18), Budapesti Közlekedési Zrt. (C-496/18 i C-497/18) / Közbeszerzési Hatóság Közbeszerzési Döntőbizottság [Odesłanie prejudycjalne – Zamówienia publiczne – Procedury odwoławcze w dziedzinie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane – Dyrektywa 89/665/EWG – Procedury udzielania zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji – Dyrektywa 92/13/EWG – Udzielanie zamówień publicznych – Dyrektywy 2014/24/UE i 2014/25/UE – Monitorowanie stosowania przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych – Uregulowania krajowe umożliwiające określonym organom wszczęcie postępowania z urzędu w przypadku niezgodnej z prawem zmiany umowy będącej w trakcie realizacji – Upływ terminu na skorzystanie z prawa wszczęcia postępowania z urzędu – Zasady pewności prawa i proporcjonalności]

9

2020/C 215/11

Sprawy połączone C-558/18 i C-563/18: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Łodzi i Sąd Okręgowy w Warszawie – Polska) – Miasto Łowicz / Skarb Państwa – Wojewoda Łódzki (C-558/18) i Prokurator Generalny zastępowany przez Prokuraturę Krajową, początkowo Prokuratura Okręgowa w Płocku / VX, WW, XV (C-563/18) [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE – Państwo prawne – Skuteczna ochrona prawna w dziedzinach objętych prawem Unii – Zasada niezawisłości sędziowskiej – Krajowy system środków dyscyplinarnych obowiązujący w stosunku do sędziów – Właściwość Trybunału – Artykuł 267 TFUE – Dopuszczalność – Wykładnia niezbędna do wydania wyroku przez sąd odsyłający – Pojęcie]

10

2020/C 215/12

Sprawa C-576/18: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 12 marca 2020 r. – Komisja Europejska / Republika Włoska [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Niewykonanie – Odzyskanie pomocy bezprawnie przyznanej sektorowi hotelarskiemu na Sardynii – Artykuł 260 ust. 2 TFUE – Kary pieniężne – Okresowa kara pieniężna i ryczałt]

11

2020/C 215/13

Sprawa C-583/18: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 12 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Frankfurt am Main – Niemcy) – Verbraucherzentrale Berlin eV przeciwko DB Vertrieb GmbH (Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 2011/83/UE – Zakres stosowania – Umowa o świadczenie usług – Artykuł 2 pkt 6 – Umowa dotycząca pasażerskich usług przewozowych – Artykuł 3 ust. 3 lit. k) – Karty przyznające prawo do korzystania ze zniżek przy zawieraniu w przyszłości umów dotyczących przewozu pasażerskiego – Sprzedaż przez Internet tego rodzaju kart bez poinformowania konsumenta o prawie do odstąpienia od umowy)

11

2020/C 215/14

Sprawa C-622/18: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – AR / Cooper International Spirits LLC, St Dalfour SAS, Établissements Gabriel Boudier SA [Odesłanie prejudycjalne – Zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych – Dyrektywa 2008/95/WE – Artykuł 5 ust. 1 lit. b) – Artykuł 10 ust. 1 akapit pierwszy – Artykuł 12 ust. 1 – Wygaśnięcie prawa do znaku towarowego ze względu na brak rzeczywistego używania – Prawo właściciela znaku towarowego do powoływania się na naruszenie jego wyłącznych praw wskutek używania przez osobę trzecią identycznego lub podobnego oznaczenia w okresie poprzedzającym datę wygaśnięciā]

12

2020/C 215/15

Sprawa C-659/18: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 12 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez 202001434 – Hiszpania) – postępowanie karne przeciwko VW (Odesłanie prejudycjalne – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Dyrektywa 2013/48/UE – Artykuł 3 ust. 2 – Prawo dostępu do adwokata – Okoliczności, w których prawo dostępu do adwokata powinno zostać zapewnione – Brak stawiennictwa – Odstępstwa od prawa dostępu do adwokata – Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Prawo do skutecznej ochrony sądowej)

13

2020/C 215/16

Sprawa C-769/18: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 12 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Caisse d’assurance retraite et de la santé au travail d’Alsace-Moselle / SJ, Ministre chargé de la Sécurité sociale [Odesłanie prejudycjalne – Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących – Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 – Artykuł 5 lit. b) – Podwyższenie wysokości emerytury – Uwzględnienie zasiłku wypłacanego na opiekę nad dzieckiem niepełnosprawnym w innym państwie członkowskim – Zasada zrównania okoliczności faktycznych]

14

2020/C 215/17

Sprawa C-779/18: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Siemianowicach Śląskich – Polska) – Mikrokasa S.A., Revenue Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty / XO [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Umowy o kredyt konsumencki – Dyrektywa 2008/48/WE – Artykuł 3 lit. g), art. 10 ust. 2 i art. 22 ust. 1 – Poziom harmonizacji – Pojęcie pozaodsetkowych kosztów kredytu – Dyrektywa 93/13/EWG – Artykuł 1 ust. 2 – Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich – Pułap całkowitych pozaodsetkowych kosztów kredytu – Warunki umowy odzwierciedlające obowiązujące przepisy ustawowe lub wykonawcze – Wyłączenie]

15

2020/C 215/18

Sprawa C-832/18: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 12 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Helsingin hovioikeus – Finlandia) – A i in. / Finnair Oyj [Odesłanie prejudycjalne – Transport lotniczy – Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 – Artykuły 5 i 7 – Prawo do odszkodowania w przypadku opóźnienia lub odwołania lotu – Prawo do wielokrotnego odszkodowania w przypadku opóźnienia lub odwołania dotyczących nie tylko rezerwacji pierwotnej, lecz także kolejnej rezerwacji, dokonanej w ramach zmiany planu podróży – Zakres – Zwolnienie z obowiązku odszkodowania – Pojęcie nadzwyczajnych okoliczności – Część on condition – Usterki techniczne związane z przeglądem samolotu]

16

2020/C 215/19

Sprawa C-2/19: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Riigikohus – Estonia) – postępowanie karne przeciwko A.P. [Odesłanie prejudycjalne – Decyzja ramowa 2008/947/WSiSW – Wzajemne uznawanie wyroków i decyzji w sprawie zawieszenia – Zakres stosowania – Wyrok orzekający karę pozbawienia wolności z zawieszeniem jej wykonania – Warunek zawieszenia – Obowiązek niepopełnienia nowego przestępstwa – Obowiązek pochodzenia ustawowego]

17

2020/C 215/20

Sprawa C-66/19: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Saarbrücken – Niemcy) – JC / Kreissparkasse Saarlouis [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 2008/48/WE – Umowy o kredyt konsumencki – Prawo do odstąpienia od umowy – Termin na skorzystanie z tego prawa – Wymogi dotyczące informacji, które należy wskazać w umowie – Informacja ograniczająca się do kaskadowego odniesienia do przepisów krajowych]

17

2020/C 215/21

Sprawa C-94/19: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – San Domenico Vetraria SpA / Agenzia delle Entrate [Odesłanie prejudycjalne – Podatki – Podatek od wartości dodanej (VAT) – Szósta dyrektywa 77/388/EWG – Artykuły 2 i 6 – Zakres stosowania – Czynności podlegające opodatkowaniu – Świadczenie usług dokonywane odpłatnie – Delegowanie personelu przez spółkę dominującą do jej spółki zależnej – Dokonany przez spółkę zależną zwrot ograniczony do poniesionych kosztów]

18

2020/C 215/22

Sprawa C-182/19: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 26 marca 2020 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) – Zjednoczone Królestwo] – Pfizer Consumer Healthcare Ltd / Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs [Odesłanie prejudycjalne – Wspólna taryfa celna – Nomenklatura scalona – Klasyfikacja taryfowa – Pozycje 3005 i 3824 – Plastry i pasy samonagrzewające się w celu łagodzenia bólu – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/1140 – Nieważność]

19

2020/C 215/23

Sprawa C-192/19: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam – Niderlandy) – Rensen Shipbuilding BV [Odesłanie prejudycjalne – Wspólna taryfa celna – Nomenklatura scalona – Klasyfikacja taryfowa – Pozycja 8901 – Kadłuby statków – Żegluga morska – Jednostki pływające zaprojektowane jako statki pełnomorskie – Pojęcie]

19

2020/C 215/24

Sprawa C-123/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 4 marca 2020 r. – Ferrari SpA / Mansory Design & Holding GmbH, WH

20

2020/C 215/25

Sprawa C-126/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 6 marca 2020 r. – ExxonMobil Production Deutschland GmbH / Republika Federalna Niemiec, reprezentowana przez Umweltbundesamt

20

2020/C 215/26

Sprawa C-136/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Zalaegerszegi Járásbíróság (Węgry) w dniu 12 marca 2020 r. – postępowanie karne przeciwko LU

21

2020/C 215/27

Sprawa C-147/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Hamburg (Niemcy) w dniu 23 marca 2020 r. – Novartis Pharma GmbH / Abacus Medicine A/S

22

2020/C 215/28

Sprawa C-153/20 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 22 stycznia 2020 r. w sprawie T-19/18 Litwa/Komisja, wniesione w dniu 27 marca 2020 r. przez Republikę Litewską

23

2020/C 215/29

Sprawa C-156/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court of the United Kingdom (Zjednoczone Królestwo) w dniu 6 kwietnia 2020 r. – Zipvit Ltd / Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

24

 

Sąd

2020/C 215/30

Sprawa T-607/17: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Volotea/Komisja [Pomoc państwa – Sektor lotniczy – Pomoc przyznana przez Włochy pomoc na rzecz portów lotniczych na Sardynii – Decyzja uznająca pomoc za częściowo zgodną i za częściowo niezgodną z rynkiem wewnętrznym – Możliwość przypisania pomocy państwu – Odzyskanie – Beneficjenci – Korzyść dla przedsiębiorstw lotniczych będących kontrahentami – Zasada podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej – Selektywność – Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi – Naruszenie konkurencji – Odzyskanie – Uzasadnione oczekiwania – Obowiązek uzasadnienia]

26

2020/C 215/31

Sprawa T-716/17: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Germanwings / Komisja [Pomoc państwa – Sektor lotniczy – Pomoc przyznana przez Włochy na rzecz portów lotniczych na Sardynii – Decyzja uznająca pomoc za częściowo zgodną i za częściowo niezgodną z rynkiem wewnętrznym – Możliwość przypisania państwu – Beneficjenci – Korzyść dla przedsiębiorstw lotniczych będących kontrahentami – Zasada podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej – Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi – Naruszenie konkurencji – Obowiązek uzasadnienia – System pomocy – Pomoc de minimis – Odzyskanie]

26

2020/C 215/32

Sprawa T-8/18: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – easyJet Airline/Komisja [Pomoc państwa – Sektor lotniczy – Pomoc przyznana przez Włochy na rzecz portów lotniczych na Sardynii – Decyzja uznająca pomoc za częściowo zgodną i za częściowo niezgodną z rynkiem wewnętrznym – Możliwość przypisania pomocy państwu – Beneficjenci – Korzyść dla przedsiębiorstw lotniczych będących kontrahentami – Zasada podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej – Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi – Naruszenie konkurencji – Odzyskanie – Uzasadnione oczekiwania – Obowiązek uzasadnienia]

27

2020/C 215/33

Sprawa T-195/18: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Talanton / Komisja [Klauzula arbitrażowa – Siódmy program ramowy w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (2007-2013) – Umowa Perform – Koszty kwalifikowalne – Częściowy zwrot wypłaconych kwot – Nadużycie uprawnień wynikających z umowy – Zasada dobrej wiary – Uzasadnione oczekiwania – Ciężar dowodu – Żądanie wzajemne]

28

2020/C 215/34

Sprawa T-290/18: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Agmin Italy / Komisja [Rozporządzenie finansowe – Wykluczenie z udziału w postępowaniach o udzielenie zamówień i o przyznanie dotacji finansowanych z budżetu ogólnego Unii na okres trzech lat – Zasada bezstronności – Prawo do obrony – Błąd w ocenie – Oczywisty błąd w ocenie – Proporcjonalność]

29

2020/C 215/35

Sprawa T-443/18: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Vogue Peek & Cloppenburg) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Vogue Peek & Cloppenburg – Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Współistnienie krajowej nazwy handlowej i zgłoszonego znaku towarowego – Porozumienie o wytyczeniu stref – Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO – Zawieszenie postępowania administracyjnego – Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 – Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] – Oczywisty błąd w ocenie]

29

2020/C 215/36

Sprawa T-444/18: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek & Cloppenburg) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku i stwierdzenia jego wygaśnięcia – Słowny unijny znak towarowy Peek & Cloppenburg – Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 4 i art. 60 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Współistnienie krajowej nazwy handlowej i unijnego znaku towarowego – Porozumienie o wytyczeniu stref – Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO – Zawieszenie postępowania administracyjnego – Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 – Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] – Oczywisty błąd w ocenie]

30

2020/C 215/37

Sprawa T-445/18: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek & Cloppenburg) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Peek & Cloppenburg – Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Współistnienie krajowej nazwy handlowej i zgłoszonego znaku towarowego – Porozumienie o wytyczeniu stref – Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO – Zawieszenie postępowania administracyjnego – Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 – Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] – Oczywisty błąd w ocenie]

31

2020/C 215/38

Sprawa T-446/18: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek & Cloppenburg) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Peek & Cloppenburg – Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Współistnienie krajowej nazwy handlowej i zgłoszonego znaku towarowego – Porozumienie o wytyczeniu stref – Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO – Zawieszenie postępowania administracyjnego – Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 – Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] – Oczywisty błąd w ocenie]

32

2020/C 215/39

Sprawa T-534/18: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Peek – Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Współistnienie krajowej nazwy handlowej i zgłoszonego znaku towarowego – Porozumienie o wytyczeniu stref – Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO – Zawieszenie postępowania administracyjnego – Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 – Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] – Oczywisty błąd w ocenie]

32

2020/C 215/40

Sprawa T-535/18: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek’s) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Peek’s – Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Współistnienie krajowej nazwy handlowej i zgłoszonego znaku towarowego – Porozumienie o wytyczeniu stref – Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO – Zawieszenie postępowania administracyjnego – Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 – Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] – Oczywisty błąd w ocenie]

33

2020/C 215/41

Sprawa T-640/18: Wyrok Sądu z dnia 29 kwietnia 2020 r. – Intercontact Budapest/CdT [Zamówienia publiczne na usługi – Postępowanie przetargowe – Świadczenie usług tłumaczenia tekstów w dziedzinach finansowej i bankowej z języka angielskiego na język węgierski – Klasyfikacja oferenta w procedurze kaskadowej – Artykuł 113 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 – Obowiązek uzasadnienia – Cena oferty najwyżej sklasyfikowanych wybranych oferentów – Odmowa ujawnienia]

34

2020/C 215/42

Sprawa T-5/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Clatronic International/EUIPO (PROFI CARE) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską – Graficzny znak towarowy PROFI CARE – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 2017/1001 – Obowiązek uzasadnienia)

35

2020/C 215/43

Sprawa T-49/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – View / EUIPO (CREATE DELIGHTFUL HUMAN ENVIRONMENTS) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską – Słowny znak towarowy CREATE DELIGHTFUL HUMAN ENVIRONMENTS – Znak towarowy tworzony przez slogan reklamowy – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

35

2020/C 215/44

Sprawa T-63/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Rot Front / EUIPO – Kondyterska korporatsiia Roshen (РОШЕН) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską – Graficzny znak towarowy РОШЕН – Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy ромашки – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

36

2020/C 215/45

Sprawa T-76/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Pontinova / EUIPO – Ponti & Partners (pontinova) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego pontinova – Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy PONTI – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Właściwy krąg odbiorców – Podobieństwo usług – Podobieństwo oznaczeń – Całościowa ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd]

37

2020/C 215/46

Sprawa T-86/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – SolNova / EUIPO – Canina Pharma (BIO INSECT Shocker) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy BIO-INSECT Shocker – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Znak towarowy mogący zwieść odbiorców – Artykuł 7 ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

37

2020/C 215/47

Sprawa T-156/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Koenig & Bauer / EUIPO (we’re on it) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego we’re on it – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Znak towarowy tworzony przez slogan reklamowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Obowiązek uzasadnienia – Artykuł 94 rozporządzenia 2017/1001]

38

2020/C 215/48

Sprawa T-172/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Cognac Ferrand/EUIPO (Kształt plecionki na butelce) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie trójwymiarowego unijnego znaku towarowego – Kształt plecionki na butelce – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

39

2020/C 215/49

Sprawa T-284/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Wonder Line / EUIPO – De Longhi Benelux (KENWELL) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego KENWELL – Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy KENWOOD – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Podobieństwo oznaczeń – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

39

2020/C 215/50

Sprawa T-288/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Divaro / EUIPO – Grendene (IPANEMA) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego IPANEMA – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy Ipanema – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001]

40

2020/C 215/51

Sprawa T-381/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – adp Gauselmann / EUIPO – Gameloft (City Mania) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego City Mania – Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy City Lights – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

41

2020/C 215/52

Sprawa T-503/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Global Brand Holdings / EUIPO (XOXO) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego XOXO – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1001]

41

2020/C 215/53

Sprawa T-532/19: Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – EC Brand Comércio, Importação e Exportação de Vestuário em Geral / EUIPO (pantys) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego pantys – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Brak charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania – Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia 2017/1001]

42

2020/C 215/54

Sprawa T-233/20: Skarga wniesiona w dniu 28 kwietnia 2020 – Rochem Group / EUIPO – Rochem Marine (R.T.S. ROCHEM Technical Services)

43

2020/C 215/55

Sprawa T-234/20: Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2020 r. – HB / EIB

43

2020/C 215/56

Sprawa T-240/20: Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2020 r. – Arnaoutakis / Parlament

44

2020/C 215/57

Sprawa T-241/20: Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2020 r. – Susta / Parlament

46

2020/C 215/58

Sprawa T-242/20: Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2020 r. – Frutos Gama / Parlament

48

2020/C 215/59

Sprawa T-243/20: Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2020 r. – Galeote / Parlament

49

2020/C 215/60

Sprawa T-244/20: Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2020 r. – Marques / Parlament

51

2020/C 215/61

Sprawa T-245/20: Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2020 r. – Watson / Parlament

53

2020/C 215/62

Sprawa T-246/20: Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2020 r. – Aerospinning Master Franchising / EUIPO – Mad Dogg Athletics (SPINNING)

54

2020/C 215/63

Sprawa T-249/20: Skarga wniesiona w dniu 28 kwietnia 2020 r. – Sabra / Rada

55

2020/C 215/64

Sprawa T-252/20: Skarga wniesiona w dniu 23 kwietnia 2020 r. – JU i in. / Rada Unii Europejskiej

56

2020/C 215/65

Sprawa T-253/20: Skarga wniesiona w dniu 5 maja 2020 r. – Oatly / EUIPO (IT'S LIKE MILK BUT MADE FOR HUMANS)

57

2020/C 215/66

Sprawa T-254/20: Skarga wniesiona w dniu 5 maja 2020 r. – Kondyterska korporatsiia Roshen / EUIPO – Krasnyj Octyabr (Przedstawienie homara)

57

2020/C 215/67

Sprawa T-256/20: Skarga wniesiona w dniu 6 maja 2020 r. – Steinel / EUIPO (GluePro)

58

2020/C 215/68

Sprawa T-259/20: Skarga wniesiona w dniu 8 maja 2020 r. – Ryanair / Komisja

59

2020/C 215/69

Sprawa T-260/20: Skarga wniesiona w dniu 1 maja 2020 r. – Da Silva Carreira/Komisja

60

2020/C 215/70

Sprawa T-263/20: Skarga wniesiona w dniu 6 maja 2020 r. – Rochem Group / EUIPO – Rochem Marine (R.T.S. ROCHEM Technical Services)

60

2020/C 215/71

Sprawa T-282/20: Skarga wniesiona w dniu 13 maja 2020 r. – Apologistics / EUIPO – Kerckhoff (APO)

61

2020/C 215/72

Sprawy połączone T-103/19, od T-110/19 do T-113/19 i od T-116/19 do T-124/19: Postanowienie Sądu z dnia 17 kwietnia 2020 r. – Mende Omalanga i in. / Rada

62

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2020/C 215/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 209 z 22.6.2020.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 201 z 15.6.2020.

Dz.U. C 191 z 8.6.2020.

Dz.U. C 175 z 25.5.2020.

Dz.U. C 162 z 11.5.2020.

Dz.U. C 161 z 11.5.2020.

Dz.U. C 137 z 27.4.2020.

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/2

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – Györgyné Lintner / UniCredit Bank Hungary Zrt.

(Sprawa C-511/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Umowa kredytu denominowanego w walucie obcej - Artykuł 4 ust. 1 - Uwzględnienie wszystkich pozostałych warunków umowy przy ocenie nieuczciwego charakteru zaskarżonego warunku - Artykuł 6 ust. 1 - Badanie z urzędu przez sąd krajowy nieuczciwego charakteru warunków zamieszczonych w umowie - Zakres)

(2020/C 215/02)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Györgyné Lintner

Strona pozwana: UniCredit Bank Hungary Zrt.

Sentencja

1)

Wykładni art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy dokonywać w ten sposób, że sąd krajowy, do którego konsument wniósł powództwo o stwierdzenie nieuczciwego charakteru niektórych warunków zamieszczonych w umowie, którą ów konsument zawarł z przedsiębiorcą, nie jest zobowiązany do zbadania z urzędu i w sposób indywidualny całości pozostałych warunków umowy – które nie zostały zaskarżone przez konsumenta – aby sprawdzić, czy mogą one zostać uznane za nieuczciwe, lecz musi zbadać wyłącznie te warunki, które są związane z przedmiotem sporu określonym przez strony, w wypadku gdy dysponuje niezbędnymi ku temu elementami stanu faktycznego i prawnego, uzupełnionymi w razie potrzeby przez środki dowodowe.

2)

Wykładni art. 4 ust. 1 i art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy dokonywać w ten sposób, że choć prawdą jest, iż dla oceny nieuczciwego charakteru warunku umowy będącego podstawą roszczeń konsumenta należy uwzględnić wszystkie pozostałe warunki umowy zawartej pomiędzy przedsiębiorcą i tym konsumentem, to owo uwzględnienie nie oznacza jako takie obowiązku zbadania z urzędu przez sąd krajowy rozpatrujący sprawę potencjalnie nieuczciwego charakteru wszystkich tych warunków.

(1)  Dz.U. C 402 z 27.11.2017.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/3

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 11 marca 2020 r. – Komisja Europejska / Gmina Miasto Gdynia, Port Lotniczy Gdynia-Kosakowo sp. z o.o., Rzeczpospolita Polska

(Sprawa C-56/18 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Artykuł 108 ust. 2 TFUE - Pomoc inwestycyjna - Pomoc operacyjna - Infrastruktura lotniskowa - Finansowanie publiczne przyznane przez gminy Gdynia i Kosakowo na rzecz utworzenia portu lotniczego Gdynia-Kosakowo - Decyzja Komisji Europejskiej - Pomoc niezgodna z rynkiem wewnętrznym - Nakaz odzyskania pomocy - Stwierdzenie nieważności przez Sąd Unii Europejskiej - Istotny wymóg formalny - Uprawnienia procesowe zainteresowanych stron)

(2020/C 215/03)

Język postępowania: polski

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Herrmann, D. Recchia i S. Noë, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Gmina Miasto Gdynia, Port Lotniczy Gdynia-Kosakowo sp. z o.o. (przedstawiciele: T. Koncewicz, adwokat, M. Le Berre, avocat, K. Gruszecka-Spychała i P. Rosiak, radcowie prawni); Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: B. Majczyna i M. Rzotkiewicz, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 17 listopada 2017 r., Gmina Miasto Gdynia i Port Lotniczy Gdynia-Kosakowo/Komisja (T-263/15), zostaje uchylony.

2)

Zastrzeżenie trzecie zarzutu szóstego skargi o stwierdzenie nieważności zostaje oddalone w zakresie, w jakim zastrzeżenie to jest oparte na naruszeniu uprawnień procesowych zainteresowanych stron w niniejszej sprawie, polegającym na nieumożliwieniu im wypowiedzenia się, przed wydaniem decyzji Komisji (UE) 2015/1586 z dnia 26 lutego 2015 r. w sprawie środka SA.35388 (13/C) (ex 13/NN i ex 12/N) – Polska – Utworzenie portu lotniczego Gdynia-Kosakowo, w przedmiocie znaczenia komunikatu Komisji zatytułowanego „Wytyczne dotyczące pomocy państwa na rzecz portów lotniczych i przedsiębiorstw lotniczych”.

3)

Sprawa zostaje przekazana Sądowi Unii Europejskiej do ponownego rozpoznania w zakresie, po pierwsze, aspektów zastrzeżenia trzeciego zarzutu szóstego skargi o stwierdzenie nieważności, w przedmiocie których nie wypowiedział się on w wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 17 listopada 2017 r., Gmina Miasto Gdynia i Port Lotniczy Gdynia-Kosakowo/Komisja (T-263/15), a po drugie, zarzutów od pierwszego do piątego tej skargi.

4)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

(1)  Dz.U. C 152 z 30.4.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/3

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – X BV / Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-160/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Unia celna i Wspólna taryfa celna - Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 - Rozporządzenie (WE) nr 1484/95 - Przywóz mrożonego mięsa drobiowego pochodzącego z Brazylii - Retrospektywne pokrycie dodatkowych należności celnych przywozowych - Mechanizm weryfikacji - Metoda obliczania dodatkowych należności celnych)

(2020/C 215/04)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: X BV

Druga strona postępowania: Staatssecretaris van Financiën

Sentencja

1)

Artykuł 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1484/95 z dnia 28 czerwca 1995 r. określającego szczegółowe zasady wdrażania systemu dodatkowych należności przywozowych oraz ustalającego ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj i uchylającego rozporządzenie nr 163/67/EWG, zmienionego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 248/2010 z dnia 24 marca 2010 r., należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż towary przywiezione do Unii zostały sprzedane ze stratą, a mianowicie po cenie niższej od ceny importowej cif wskazanej w zgłoszeniu celnym, nie wystarcza sama w sobie, aby stwierdzić, że prawidłowość ceny importowej cif nie została wykazana, jeżeli importer udowadnia, że wszystkie warunki dotyczące przebiegu przesyłki omawianych towarów potwierdzają prawidłowość tej ceny.

2)

Artykuł 3 ust. 5 i art. 4 rozporządzenia nr 1484/95, zmienionego rozporządzeniem nr 248/2010, należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy importer nie był w stanie udowodnić prawidłowości ceny importowej cif wskazanej w zgłoszeniu celnym, organy celne powinny, w celu zastosowania dodatkowych należności celnych, odstąpić od uwzględnienia tej ceny i skorzystać z przewidzianych w art. 29–31 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 82/97 z dnia 19 grudnia 1996 r., metod ustalania wartości celnej przywożonych towarów.

(1)  Dz.U. C 182 z 28.5.2018 r.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/4

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Obvodní soud pro Prahu 8 – Republika Czeska) – Libuše Králová / Primera Air Scandinavia

(Sprawa C-215/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 5 pkt 1 - Jurysdykcja w sprawach, w których przedmiotem postępowania jest umowa lub roszczenia wynikające z umowy - Artykuły 15 – 17 - Jurysdykcja w sprawach umów z udziałem konsumentów - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Artykuły 6 i 7 - Prawo do odszkodowania w przypadku dużego opóźnienia lotu - Umowa przewozu połączonego z noclegiem zawarta między pasażerem a biurem podróży - Powództwo odszkodowawcze skierowane przeciwko przewoźnikowi lotniczemu niebędącemu stroną tej umowy - Dyrektywa 90/314/EWG - Impreza turystyczna)

(2020/C 215/05)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Obvodní soud pro Prahu 8

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Libuše Králová

Strona pozwana: Primera Air Scandinavia

Sentencja

1)

Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91, należy interpretować w ten sposób, że pasażer opóźnionego o co najmniej trzy godziny lotu może wytoczyć powództwo o odszkodowanie na podstawie art. 6 i 7 tego rozporządzenia przeciwko obsługującemu lot przewoźnikowi lotniczemu, nawet jeśli owi pasażer i przewoźnik lotniczy nie zawarli umowy, a odnośny lot stanowi element imprezy turystycznej, objętej zakresem stosowania dyrektywy Rady 90/314/EWG z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek.

2)

Artykuł 5 pkt 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że powództwo o odszkodowanie wytoczone przez pasażera na podstawie rozporządzenia nr 261/2004 przeciwko obsługującemu lot przewoźnikowi lotniczemu jest objęte pojęciem „spraw, w których przedmiotem postępowania jest umowa lub roszczenia wynikające z umowy” w rozumieniu tego przepisu, nawet jeśli między tymi stronami nie została zawarta żadna umowa, a lot obsługiwany przez tego przewoźnika lotniczego był przewidziany przez zawartą z osobą trzecią umowę o imprezę turystyczną, obejmującą również nocleg.

3)

Artykuły 15–17 rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że powództwo o odszkodowanie wytoczone przez pasażera przeciwko obsługującemu przewoźnikowi lotniczemu, z którym pasażer ten nie zawarł umowy, nie jest objęte zakresem stosowania tych artykułów regulujących jurysdykcję szczególną w sprawach dotyczących umów z udziałem konsumentów.

(1)  Dz.U. C 190 z 4.6.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 26 marca 2020 r. – Larko Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki AE / Komisja Europejska

(Sprawa C-244/18 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Zastrzyk kapitałowy i gwarancje państwa - Pojęcie pomocy państwa - Pojęcie „korzyści” - Zasada prywatnego podmiotu gospodarczego - Kryterium inwestora prywatnego - Obowiązek sumiennego i bezstronnego zbadania spoczywający na Komisji Europejskiej - Kontrola sądowa - Ciężar dowodu - Pojęcie „zagrożonego przedsiębiorstwa” - Wytyczne dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji - Komunikat w sprawie gwarancji - Tymczasowe ramy prawne z 2011 r. - Kwota pomocy podlegająca odzyskaniu - Obowiązek uzasadnienia spoczywający na Komisji i Sądzie Unii Europejskiej)

(2020/C 215/06)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Larko Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki AE (przedstawiciele: I. Drillerakis, E. Rantos, N. Korogiannakis, I. Soufleros, E. Triantafyllou i G. Psaroudakis, dikigoroi)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: É. Gippini Fournier i A. Bouchagiar, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 1 lutego 2018 r., Larko/Commission (T-423/14, EU:T:2018:57) zostaje uchylony w części, w której wyrokiem tym Sąd oddalił pierwszą część zarzutu pierwszego skargi w zakresie, w jakim część ta dotyczy gwarancji przyznanej w roku 2008 przez państwo greckie na rzecz Larko Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki AE, dotyczącej pożyczki w wysokości 30 mln EUR udzielonej tej spółce przez ATE Bank.

2)

Odwołanie zostaje oddalone w pozostałym zakresie.

3)

Sprawa zostaje przekazana do ponownego rozpoznania Sądowi Unii Europejskiej.

4)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

(1)  Dz.U. C 190 z 4.6.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/6

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dna 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam – Niderlandy) – Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko SF

(Sprawa C-314/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Europejski nakaz aresztowania - Artykuł 5 pkt 3 - Uzależnienie przekazania od gwarancji, że osoba, której dotyczy europejski nakaz aresztowania, zostanie ponownie przekazana do wykonującego nakaz państwa członkowskiego w celu odbycia tam kary pozbawienia wolności lub wykonania środka zabezpieczającego polegającego na pozbawieniu wolności orzeczonych wobec niej w wydającym nakaz państwie członkowskim - Moment ponownego przekazania - Decyzja ramowa 2008/909/WSiSW - Artykuł 3 ust. 3 - Zakres stosowania - Artykuł 8 - Dostosowanie kary orzeczonej w wydającym nakaz państwie członkowskim - Artykuł 25 - Wykonanie kary w ramach art. 5 pkt 3 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW)

(2020/C 215/07)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

SF

Sentencja

1)

Artykuł 5 pkt 3 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi w związku z art. 1 ust. 3 tej decyzji, a także w związku z art. 1 lit. a), art. 3 ust. 3 i 4 oraz art. 25 decyzji ramowej Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności – w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej, zmienionych decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy wykonujące nakaz państwo członkowskie uzależnia przekazanie, do celów przeprowadzenia postępowania karnego, osoby, która jest obywatelem tego państwa lub ma tam miejsce zamieszkania, od gwarancji, że osoba ta, po jej wysłuchaniu, zostanie ponownie przekazana do wykonującego nakaz państwa członkowskiego w celu odbycia tam kary pozbawienia wolności lub wykonania środka zabezpieczającego polegającego na pozbawieniu wolności orzeczonych w wydającym europejski nakaz aresztowania państwie członkowskim, państwo to jest zobowiązane ponownie przekazać tę osobę natychmiast po uprawomocnieniu się wyroku skazującego, chyba że konkretne powody związane z poszanowaniem prawa do obrony osoby, której dotyczy europejski nakaz aresztowania, lub zapewnieniem prawidłowego przebiegu postępowania sprawiają, że obecność tej osoby w wydającym nakaz państwie członkowskim jest niezbędna aż do czasu, gdy wszelkie inne postępowania w sprawie przestępstwa stanowiącego podstawę europejskiego nakazu aresztowania zostaną prawomocnie zakończone.

2)

Artykuł 25 decyzji ramowej 2008/909, zmienionej decyzją ramową 2009/299, należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego w celu przeprowadzenia postępowania karnego jest uzależnione od gwarancji, o której mowa w art. 5 pkt 3 decyzji ramowej 2002/584, zmienionej decyzją ramową 2009/299, wykonujące nakaz państwo członkowskie może w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub środka zabezpieczającego polegającego na pozbawieniu wolności orzeczonych wobec osoby, której dotyczy europejski nakaz aresztowania w wydającym nakaz państwie członkowskim, dostosować wymiar tej kary tylko w ściśle określonych warunkach ustanowionych w art. 8 ust. 2 decyzji ramowej 2008/909, zmienionej decyzją ramową 2009/299.

(1)  Dz.U. C 276 z 6.8.2018

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/7

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeidshof te Gent – Belgia) – ISS Facility Services NV / Sonia Govaerts, Atalian NV, dawniej Euroclean NV

(Sprawa C-344/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2001/23/WE - Artykuł 3 ust. 1 - Przejęcie przedsiębiorstw - Ochrona praw pracowniczych - Zamówienie publiczne na usługi sprzątania - Powierzenie części zamówienia dwóm nowym wykonawcom - Przejęcie pracownika przydzielonego do wszystkich części zamówienia)

(2020/C 215/08)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Arbeidshof te Gent

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ISS Facility Services NV

Strona pozwana: Sonia Govaerts, Atalian NV, dawniej Euroclean NV

Sentencja

W wypadku przejęcia przedsiębiorstwa przez kilku przejmujących wykładni art. 3 ust. 1 dyrektywy Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów należy dokonywać w ten sposób, że prawa i obowiązki wynikające z istniejącej w momencie tego przejęcia umowy o pracę przechodzą na każdego przejmującego proporcjonalnie do zadań wykonywanych przez pracownika, pod warunkiem że wynikający z tego podział umowy o pracę jest możliwy lub nie powoduje pogorszenia warunków pracy ani nie stanowi zagrożenia dla gwarantowanej przez tę dyrektywę ochrony praw pracowniczych, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego. W wypadku gdyby taki podział okazał się niemożliwy do zrealizowania lub gdyby naruszał prawa tego pracownika, należałoby przyjąć zgodnie z art. 4 wspomnianej dyrektywy, że wynikające z tego ewentualne rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z powodu leżącego po stronie przejmującego, nawet jeśli do rozwiązania dochodzi z inicjatywy pracownika.

(1)  Dz.U. C 294 z 20.8.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/8

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Förvaltningsrätten i Linköping – Szwecja) – Baltic Cable AB / Energimarknadsinspektionen

(Sprawa C-454/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Rynek wewnętrzny energii elektrycznej - Dyrektywa 2009/72/WE - Przesył energii elektrycznej - Pojęcie „operatora systemu przesyłowego” - Rozporządzenie (WE) nr 714/2009 - Połączenia wzajemne - Linia przesyłowa łącząca krajowe systemy przesyłowe państw członkowskich - Artykuł 16 ust. 6 - Zakres stosowania - Wykorzystywanie przychodów z alokacji zdolności połączeń wzajemnych - Przedsiębiorstwo obsługujące jedynie transgraniczną linię wysokiego napięcia zapewniającą połączenie wzajemne dwóch krajowych systemów przesyłowych)

(2020/C 215/09)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Förvaltningsrätten i Linköping

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Baltic Cable AB

Strona pozwana: Energimarknadsinspektionen

Sentencja

1)

Artykuł 16 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 należy interpretować w ten sposób, że ma on zastosowanie do przedsiębiorstwa, które obsługuje jedynie transgraniczne połączenie wzajemne.

2)

Artykuł 16 ust. 6 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia nr 714/2009 należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy operator systemu przesyłowego (OSP) obsługuje jedynie transgraniczne połączenie wzajemne, to kosztów ponoszonych w związku z obsługą i utrzymaniem tego połączenia wzajemnego nie można uznać za inwestycje w sieć w celu utrzymania lub zwiększenia zdolności połączeń wzajemnych w rozumieniu tego przepisu.

3)

Artykuł 16 ust. 6 akapit drugi rozporządzenia nr 714/2009 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy krajowy organ regulacyjny stosuje ten przepis do operatora systemu przesyłowego (OSP) obsługującego jedynie transgraniczne połączenie wzajemne, to może on zezwolić takiemu OSP na wykorzystanie części jego przychodów z ograniczeń w celu osiągnięcia rentowności, a także do obsługi i utrzymania połączenia wzajemnego w celu uniknięcia dyskryminacji w stosunku do innych zaangażowanych OSP i umożliwienia mu prowadzenia działalności w warunkach opłacalności ekonomicznej, w tym osiągnięcia odpowiedniego zysku.

(1)  Dz.U. C 352 z 1.10.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/9

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – Hungeod Közlekedésfejlesztési, Földmérési, Út- és Vasúttervezési Kft. (C-496/18), Sixense Soldata (C-496/18), Budapesti Közlekedési Zrt. (C-496/18 i C-497/18) / Közbeszerzési Hatóság Közbeszerzési Döntőbizottság

(Sprawy połączone C-496/18 i C-497/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zamówienia publiczne - Procedury odwoławcze w dziedzinie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane - Dyrektywa 89/665/EWG - Procedury udzielania zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji - Dyrektywa 92/13/EWG - Udzielanie zamówień publicznych - Dyrektywy 2014/24/UE i 2014/25/UE - Monitorowanie stosowania przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych - Uregulowania krajowe umożliwiające określonym organom wszczęcie postępowania z urzędu w przypadku niezgodnej z prawem zmiany umowy będącej w trakcie realizacji - Upływ terminu na skorzystanie z prawa wszczęcia postępowania z urzędu - Zasady pewności prawa i proporcjonalności)

(2020/C 215/10)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strony skarżące: Hungeod Közlekedésfejlesztési, Földmérési, Út- és Vasúttervezési Kft. (C-496/18), Sixense Soldata (C-496/18), Budapesti Közlekedési Zrt. (C-496/18 i C-497/18)

Strona przeciwna: Közbeszerzési Hatóság Közbeszerzési Döntőbizottság

Przy udziale: Közbeszerzési Hatóság Elnöke

Sentencja

1)

Motywy 25 i 27 dyrektywy 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. zmieniającej dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych, art. 1 ust. 1 i 3 dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane, zmienionej dyrektywą 2007/66, art. 1 ust. 1 i 3 dyrektywy Rady 92/13/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. koordynującej przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji, zmienionej dyrektywą 2007/66, art. 83 ust. 1 i 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE, oraz art. 99 ust. 1 i 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylającej dyrektywę 2004/17/WE, należy interpretować w ten sposób, że nie nakazują one państwom członkowskim przyjęcia uregulowań, na mocy których organ monitorujący może, z uwagi na ochronę interesów finansowych Unii Europejskiej, wszcząć z urzędu postępowanie odwoławcze w celu przeprowadzenia kontroli naruszeń przepisów w dziedzinie zamówień publicznych, ani im tego nie zakazują. Jednakże, jeżeli taka procedura odwoławcza zostaje przewidziana, jest ona objęta zakresem stosowania prawa Unii, o ile zamówienia publiczne będące przedmiotem tego odwołania objęte są przedmiotowym zakresem stosowania dyrektyw dotyczących zamówień publicznych, i musi zatem być zgodna z tym prawem, w tym z jego ogólnymi zasadami, do których należy ogólna zasada pewności prawa.

2)

Ogólna zasada pewności prawa sprzeciwia się temu, aby w ramach postępowania odwoławczego wszczętego z urzędu przez krajowy organ monitorujący z uwagi na ochronę interesów finansowych Unii Europejskiej nowe uregulowania krajowe przewidywały w celu przeprowadzenia kontroli zgodności z prawem zmian w umowach dotyczących zamówień publicznych wszczęcie takiego postępowania w przewidzianym w nich terminie zawitym, nawet jeżeli upłynął termin zawity przewidziany w poprzednich uregulowaniach, obowiązujących w dniu wprowadzenia tych zmian.

(1)  Dz.U. C 381 z 22.10.2018

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/10

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Łodzi i Sąd Okręgowy w Warszawie – Polska) – Miasto Łowicz / Skarb Państwa – Wojewoda Łódzki (C-558/18) i Prokurator Generalny zastępowany przez Prokuraturę Krajową, początkowo Prokuratura Okręgowa w Płocku / VX, WW, XV (C-563/18)

(Sprawy połączone C-558/18 i C-563/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE - Państwo prawne - Skuteczna ochrona prawna w dziedzinach objętych prawem Unii - Zasada niezawisłości sędziowskiej - Krajowy system środków dyscyplinarnych obowiązujący w stosunku do sędziów - Właściwość Trybunału - Artykuł 267 TFUE - Dopuszczalność - Wykładnia niezbędna do wydania wyroku przez sąd odsyłający - Pojęcie)

(2020/C 215/11)

Język postępowania: polski

Sądy odsyłające

Sąd Okręgowy w Łodzi, Sąd Okręgowy w Warszawie

Strony w postępowaniach głównych

(Sprawa C-558/18)

Strona skarżąca: Miasto Łowicz

Strona pozwana: Skarb Państwa – Wojewoda Łódzki

Przy udziale: Prokuratora Generalnego zastępowanego przez Prokuraturę Krajową, początkowo Prokuratury Regionalnej w Łodzi oraz Rzecznika Praw Obywatelskich

(Sprawa C-563/18)

Strona skarżąca: Prokurator Generalny zastępowany przez Prokuraturę Krajową, początkowo Prokuratura Okręgowa w Płocku

Strona pozwana: VX, WW, XV

Sentencja

Wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Sąd Okręgowy w Łodzi (Polska) i przez Sąd Okręgowy w Warszawie (Polska) postanowieniami z dnia 31 sierpnia 2018 r. i 4 września 2018 r. są niedopuszczalne.

(1)  Dz.U. C 44 z 4.2.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/11

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 12 marca 2020 r. – Komisja Europejska / Republika Włoska

(Sprawa C-576/18) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Niewykonanie - Odzyskanie pomocy bezprawnie przyznanej sektorowi hotelarskiemu na Sardynii - Artykuł 260 ust. 2 TFUE - Kary pieniężne - Okresowa kara pieniężna i ryczałt)

(2020/C 215/12)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i D. Recchia, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, F. Varrone i E. Manzo, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Nie podjąwszy do dnia, w którym upłynął termin wyznaczony w wezwaniu do usunięcia uchybienia wystosowanym w dniu 11 lipca 2014 r. przez Komisję Europejską, wszelkich środków zapewniających wykonanie wyroku z dnia 29 marca 2012 r., Komisja/Włochy (C-243/10, niepublikowany, EU:C:2012:182), Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie art. 260 ust. 1 TFUE.

2)

Od Republiki Włoskiej zasądza się zapłatę na rzecz Komisji Europejskiej okresowej kary pieniężnej w wysokości 80 000 EUR za każdy dzień począwszy od ogłoszenia niniejszego wyroku do dnia całkowitego wykonania wyroku z dnia 29 marca 2012 r., Komisja/Włochy (C-243/10, niepublikowany, EU:C:2012:182).

3)

Od Republiki Włoskiej zasądza się zapłatę na rzecz Komisji Europejskiej ryczałtu w wysokości 7 500 000 EUR.

4)

Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 399 z 5.11.2018

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/11

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 12 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Frankfurt am Main – Niemcy) – Verbraucherzentrale Berlin eV przeciwko DB Vertrieb GmbH

(Sprawa C-583/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 2011/83/UE - Zakres stosowania - Umowa o świadczenie usług - Artykuł 2 pkt 6 - Umowa dotycząca pasażerskich usług przewozowych - Artykuł 3 ust. 3 lit. k) - Karty przyznające prawo do korzystania ze zniżek przy zawieraniu w przyszłości umów dotyczących przewozu pasażerskiego - Sprzedaż przez Internet tego rodzaju kart bez poinformowania konsumenta o prawie do odstąpienia od umowy)

(2020/C 215/13)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Frankfurt am Main

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: Verbraucherzentrale Berlin eV

Druga strona postępowania: DB Vertrieb GmbH

Sentencja

1)

Artykuł 2 pkt 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniającej dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „umowy o świadczenie usług” obejmuje umowy, których przedmiotem jest umożliwienie konsumentowi korzystania ze zniżki przy zawieraniu w przyszłości umów dotyczących przewozu pasażerskiego.

2)

Artykuł 3 ust. 3 lit. k) dyrektywy 2011/83 należy interpretować w ten sposób, że umowa, której przedmiotem jest umożliwienie konsumentowi korzystania ze zniżki przy zawieraniu w przyszłości umów dotyczących przewozu pasażerskiego, nie jest objęta zakresem pojęcia „umowy dotyczącej pasażerskich usług przewozowych” i w konsekwencji należy do zakresu stosowania tej dyrektywy, w tym jej przepisów dotyczących prawa do odstąpienia od umowy.

(1)  Dz.U. C 455 z 17.12.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/12

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – AR / Cooper International Spirits LLC, St Dalfour SAS, Établissements Gabriel Boudier SA

(Sprawa C-622/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych - Dyrektywa 2008/95/WE - Artykuł 5 ust. 1 lit. b) - Artykuł 10 ust. 1 akapit pierwszy - Artykuł 12 ust. 1 - Wygaśnięcie prawa do znaku towarowego ze względu na brak rzeczywistego używania - Prawo właściciela znaku towarowego do powoływania się na naruszenie jego wyłącznych praw wskutek używania przez osobę trzecią identycznego lub podobnego oznaczenia w okresie poprzedzającym datę wygaśnięciā)

(2020/C 215/14)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: AR

Strona pozwana: Cooper International Spirits LLC, St Dalfour SAS, Établissements Gabriel Boudier SA

Sentencja

Artykuł 5 ust. 1 lit. b), art. 10 ust. 1 akapit pierwszy i art. 12 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych w związku z jej motywem 6 należy interpretować w ten sposób, iż pozostawiają one państwom członkowskim możliwość zezwolenia na to, by właściciel znaku towarowego, którego prawa wygasły po upływie okresu pięciu lat od rejestracji z uwagi na to, że znak ten nie był rzeczywiście używany w danym państwie członkowskim w odniesieniu do towarów lub usług, dla których został on zarejestrowany, zachował prawo do żądania odszkodowania za szkodę poniesioną wskutek używania przez osobę trzecią przed datą wygaśnięcia podobnego oznaczenia dla identycznych lub podobnych towarów lub usług, co skutkowało możliwością pomylenia z jego znakiem towarowym.

(1)  Dz.U. C 436 z 3.12.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/13

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 12 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez 202001434 – Hiszpania) – postępowanie karne przeciwko VW

(Sprawa C-659/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Dyrektywa 2013/48/UE - Artykuł 3 ust. 2 - Prawo dostępu do adwokata - Okoliczności, w których prawo dostępu do adwokata powinno zostać zapewnione - Brak stawiennictwa - Odstępstwa od prawa dostępu do adwokata - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Prawo do skutecznej ochrony sądowej)

(2020/C 215/15)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de Instrucción no 4 de Badalona

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

VW

Sentencja

Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/48/UE z dnia 22 października 2013 r. w sprawie prawa dostępu do adwokata w postępowaniu karnym i w postępowaniu dotyczącym europejskiego nakazu aresztowania oraz w sprawie prawa do poinformowania osoby trzeciej o pozbawieniu wolności i prawa do porozumiewania się z osobami trzecimi i organami konsularnymi w czasie pozbawienia wolności, a w szczególności jej art. 3 ust. 2 w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu interpretowanemu w orzecznictwie krajowym w ten sposób, że zgodnie z nim na etapie karnego postępowania przygotowawczego korzystanie z prawa dostępu do adwokata może zostać ze względu na brak stawiennictwa podejrzanego lub oskarżonego – i to po wystosowaniu wezwania do stawiennictwa przed sądem prowadzącym postępowanie przygotowawcze – opóźnione do chwili wykonania wydanego przeciwko zainteresowanemu krajowego nakazu aresztowania.

(1)  Dz.U. C 35 z 28.1.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/14

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 12 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Caisse d’assurance retraite et de la santé au travail d’Alsace-Moselle / SJ, Ministre chargé de la Sécurité sociale

(Sprawa C-769/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Artykuł 5 lit. b) - Podwyższenie wysokości emerytury - Uwzględnienie zasiłku wypłacanego na opiekę nad dzieckiem niepełnosprawnym w innym państwie członkowskim - Zasada zrównania okoliczności faktycznych)

(2020/C 215/16)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Caisse d’assurance retraite et de la santé au travail d’Alsace-Moselle

Strona pozwana: SJ, Ministre chargé de la Sécurité sociale

Sentencja

1)

Wykładni art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 988/2009 z dnia 16 września 2009 r., należy dokonywać w ten sposób, że pomoc na integrację dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, o której mowa w § 35a księgi ósmej Sozialgesetzbuch (niemieckiego kodeksu socjalnego), nie stanowi świadczenia w rozumieniu owego art. 3, a zatem nie jest objęta zakresem przedmiotowym stosowania tego rozporządzenia.

2)

Wykładni art. 5 rozporządzenia nr 883/2004, zmienionego rozporządzeniem nr 988/2009, należy dokonywać w ten sposób, że:

—

zasiłek z tytułu opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem, o którym mowa w art. L. 541 1 francuskiego kodeksu zabezpieczenia społecznego, i pomoc na integrację dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, o której mowa w § 35a księgi ósmej Sozialgesetzbuch, nie mogą być uznane za świadczenia równoważne w rozumieniu art. 5 lit. a) tego rozporządzenia;

—

zasada zrównania okoliczności faktycznych ustanowiona w art. 5 lit. b) rozporządzenia nr 883/2004 ma zastosowanie w okolicznościach takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym. Do właściwych władz francuskich należy zatem ustalenie, czy w niniejszym przypadku wykazane zostało wystąpienie okoliczności wymagane zgodnie z tym przepisem. W tym względzie organy te powinny uwzględnić podobne okoliczności zaistniałe w Niemczech, tak jakby miały one miejsce na ich własnym terytorium.

(1)  Dz.U. C 54 z 11.2.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/15

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Siemianowicach Śląskich – Polska) – Mikrokasa S.A., Revenue Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty / XO

(Sprawa C-779/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Umowy o kredyt konsumencki - Dyrektywa 2008/48/WE - Artykuł 3 lit. g), art. 10 ust. 2 i art. 22 ust. 1 - Poziom harmonizacji - Pojęcie „pozaodsetkowych kosztów kredytu” - Dyrektywa 93/13/EWG - Artykuł 1 ust. 2 - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Pułap całkowitych pozaodsetkowych kosztów kredytu - Warunki umowy odzwierciedlające obowiązujące przepisy ustawowe lub wykonawcze - Wyłączenie)

(2020/C 215/17)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy w Siemianowicach Śląskich

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Mikrokasa S.A., Revenue Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty

Strona pozwana: XO

Sentencja

1)

Artykuł 3 lit. g), art. 10 ust. 2 i art. 22 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, które ustanawiają metodę obliczania maksymalnej kwoty pozaodsetkowych kosztów kredytu, jakimi można obciążyć konsumenta, pod warunkiem że przepisy te nie wprowadzają w odniesieniu do tych pozaodsetkowych kosztów kredytu dodatkowych obowiązków informacyjnych ponad te określone w art. 10 ust. 2.

2)

Artykuł 1 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że z zakresu stosowania tej dyrektywy nie jest wyłączony warunek umowny, w którym ustala się całkowite pozaodsetkowe koszty kredytu z poszanowaniem maksymalnego pułapu przewidzianego w przepisie krajowym, niekoniecznie biorąc przy tym pod uwagę rzeczywiście ponoszone koszty.

(1)  Dz.U. C 164 z 13.5.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/16

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 12 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Helsingin hovioikeus – Finlandia) – A i in. / Finnair Oyj

(Sprawa C-832/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Artykuły 5 i 7 - Prawo do odszkodowania w przypadku opóźnienia lub odwołania lotu - Prawo do wielokrotnego odszkodowania w przypadku opóźnienia lub odwołania dotyczących nie tylko rezerwacji pierwotnej, lecz także kolejnej rezerwacji, dokonanej w ramach zmiany planu podróży - Zakres - Zwolnienie z obowiązku odszkodowania - Pojęcie „nadzwyczajnych okoliczności” - Część „on condition” - Usterki techniczne związane z przeglądem samolotu)

(2020/C 215/18)

Język postępowania: fiński

Sąd odsyłający

Helsingin hovioikeus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: A i in.

Strona pozwana: Finnair Oyj

Sentencja

1)

Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91, a w szczególności jego art. 7 ust. 1, należy interpretować w ten sposób, że pasażer linii lotniczych, który otrzymał odszkodowanie z tytułu odwołania lotu i zaakceptował zaoferowany mu lot alternatywny, w sytuacji gdy przewoźnikiem lotniczym realizującym lot alternatywny jest ten sam przewoźnik, który obsługiwał odwołany lot, może dochodzić odszkodowania z tytułu opóźnienia lotu alternatywnego, jeżeli opóźnienie to osiąga wymiar, który uprawnia do uzyskania odszkodowania.

2)

Artykuł 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że przewoźnik lotniczy nie może w celu uwolnienia się od obowiązku odszkodowania powoływać się na „nadzwyczajne okoliczności” w rozumieniu tego przepisu, związane z wystąpieniem usterki tzw. części „on condition”, tj. części, którą wymienia się wyłącznie w przypadku jej usterki, również gdy stale dysponuje on zapasową częścią zamienną, chyba że – czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego – tego rodzaju usterka stanowi zdarzenie, które ze względu na swój charakter lub źródło nie wpisuje się w ramy normalnego wykonywania działalności danego przewoźnika lotniczego i nie pozwala mu na skuteczne nad nim zapanowanie, przy czym usterki tej nie należy uważać za tego rodzaju zdarzenie, jeśli jest ona co do zasady nierozerwalnie związana z systemem funkcjonowania samolotu.

(1)  Dz.U. C 93 z 11.3.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/17

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Riigikohus – Estonia) – postępowanie karne przeciwko A.P.

(Sprawa C-2/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Decyzja ramowa 2008/947/WSiSW - Wzajemne uznawanie wyroków i decyzji w sprawie zawieszenia - Zakres stosowania - Wyrok orzekający karę pozbawienia wolności z zawieszeniem jej wykonania - Warunek zawieszenia - Obowiązek niepopełnienia nowego przestępstwa - Obowiązek pochodzenia ustawowego)

(2020/C 215/19)

Język postępowania: estoński

Sąd odsyłający

Riigikohus

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

A.P.

Sentencja

Artykuł 1 ust. 2 decyzji ramowej Rady 2008/947/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków i decyzji w sprawie zawieszenia lub warunkowego zwolnienia w celu nadzorowania przestrzegania warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych w związku z jej art. 4 ust. 1 lit. d) należy interpretować w ten sposób, że w zakres stosowania tej decyzji ramowej wchodzi uznanie wyroku orzekającego karę pozbawienia wolności, której wykonanie zostało zawieszone pod jedynym warunkiem, polegającym na ustawowym obowiązku niepopełnienia w okresie próby nowego przestępstwa, jeżeli ten ustawowy obowiązek wynika z tego wyroku lub decyzji w sprawie zawieszenia wydanej na podstawie tego wyroku. Dokonanie stosownych ustaleń należy do sądu odsyłającego.

(1)  Dz.U. C 93 z 11.03.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/17

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 26 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Saarbrücken – Niemcy) – JC / Kreissparkasse Saarlouis

(Sprawa C-66/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 2008/48/WE - Umowy o kredyt konsumencki - Prawo do odstąpienia od umowy - Termin na skorzystanie z tego prawa - Wymogi dotyczące informacji, które należy wskazać w umowie - Informacja ograniczająca się do kaskadowego odniesienia do przepisów krajowych)

(2020/C 215/20)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Saarbrücken

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: JC

Strona pozwana: Kreissparkasse Saarlouis

Sentencja

1)

Artykuł 10 ust. 2 lit. p) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG należy interpretować w ten sposób, że do informacji, które powinno się określić w sposób jasny i zwięzły w umowie o kredyt na podstawie tego przepisu, należy sposób obliczania terminu na odstąpienie od umowy przewidziany w art. 14 ust. 1 akapit drugi tej dyrektywy.

2)

Artykuł 10 ust. 2 lit. p) dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by w odniesieniu do informacji określonych w art. 10 tej dyrektywy umowa o kredyt zawierała odesłanie do przepisu krajowego, który sam odsyła do innych przepisów prawa danego państwa członkowskiego.

(1)  Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/18

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – San Domenico Vetraria SpA / Agenzia delle Entrate

(Sprawa C-94/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Szósta dyrektywa 77/388/EWG - Artykuły 2 i 6 - Zakres stosowania - Czynności podlegające opodatkowaniu - Świadczenie usług dokonywane odpłatnie - Delegowanie personelu przez spółkę dominującą do jej spółki zależnej - Dokonany przez spółkę zależną zwrot ograniczony do poniesionych kosztów)

(2020/C 215/21)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: San Domenico Vetraria SpA

Strona przeciwna: Agenzia delle Entrate

Przy udziale: Ministero dell’Economia e delle Finanze

Sentencja

Artykuł 2 pkt 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniom krajowym, zgodnie z którymi nie jest uważane za istotne do celów podatku od wartości dodanej udostępnienie lub oddelegowanie personelu spółki dominującej spółce zależnej, dokonywane jedynie w zamian za zwrot związanych z tym kosztów, w sytuacji gdy kwoty wypłacone przez spółkę zależną na rzecz spółki dominującej i to udostępnienie lub oddelegowanie są od siebie wzajemnie zależne.

(1)  Dz.U. C 182 z 27.5.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/19

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 26 marca 2020 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) – Zjednoczone Królestwo] – Pfizer Consumer Healthcare Ltd / Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

(Sprawa C-182/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólna taryfa celna - Nomenklatura scalona - Klasyfikacja taryfowa - Pozycje 3005 i 3824 - Plastry i pasy samonagrzewające się w celu łagodzenia bólu - Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/1140 - Nieważność)

(2020/C 215/22)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

First-tier Tribunal (Tax Chamber)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Pfizer Consumer Healthcare Ltd

Strona przeciwna: Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

Sentencja

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1140 z dnia 8 lipca 2016 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej jest nieważne.

(1)  Dz.U. C 172 z 20.5.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/19

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 11 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam – Niderlandy) – Rensen Shipbuilding BV

(Sprawa C-192/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólna taryfa celna - Nomenklatura scalona - Klasyfikacja taryfowa - Pozycja 8901 - Kadłuby statków - Żegluga morska - Jednostki pływające zaprojektowane jako statki pełnomorskie - Pojęcie)

(2020/C 215/23)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Gerechtshof Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Rensen Shipbuilding BV

Przy udziale: Inspecteur van de Belastingdienst/Douane district Rotterdam

Sentencja

Uwagę dodatkową nr 1 do działu 89 Nomenklatury scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, w brzmieniu wynikającym z rozporządzenia Komisji (WE) nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że zawarte w tej uwadze dodatkowej pojęcie „jednostek pływających zaprojektowanych jako pełnomorskie” nie obejmuje statków, które ze względu na właściwości nierozerwalnie związane z ich budową są w stanie pływać w złą pogodę jedynie w odległości do około 21 mil morskich od wybrzeża.

(1)  Dz.U. C 164 z 13.5.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 4 marca 2020 r. – Ferrari SpA / Mansory Design & Holding GmbH, WH

(Sprawa C-123/20)

(2020/C 215/24)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ferrari SpA

Druga strona postępowania: Mansory Design & Holding GmbH, WH

Pytania prejudycjalne

1)

Czy poprzez ujawnienie ilustracji całego produktu mogą powstać niezarejestrowane wzory wspólnotowe poszczególnych części produktu zgodnie art. 11 ust. 1 i art. 11 ust. 2 zdanie pierwsze rozporządzenia (WE) nr 6/2002 (1)?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

Jakie kryterium prawne należy przyjąć w ramach oceny indywidualnego charakteru w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. b) oraz art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 przy ustalaniu całościowego wrażenia w przypadku części składowej, która – tak jak przykładowo element nadwozia pojazdu – stanowi część produktu złożonego? Czy można oprzeć się w szczególności na tym, czy w postrzeganiu przez poinformowanego użytkownika postać części składowej nie zanika całkowicie w postaci produktu złożonego, lecz posiada pewną odrębność i spójność kształtu umożliwiające stwierdzenie całościowego wrażenia estetycznego, które jest niezależne od postaci całości [produktu]?

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (Dz.U. 2002, L 3, s. 1).

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 6 marca 2020 r. – ExxonMobil Production Deutschland GmbH / Republika Federalna Niemiec, reprezentowana przez Umweltbundesamt

(Sprawa C-126/20)

(2020/C 215/25)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ExxonMobil Production Deutschland GmbH

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec, reprezentowana przez Umweltbundesamt

Pytania prejudycjalne

1.

Czy w przypadku CO2 uwalnianego do atmosfery w związku z przetwarzaniem gazu ziemnego (w postaci kwaśnego gazu) w tzw. procesie Clausa przez oddzielenie CO2 zawartego w gazie ziemnym z mieszaniny gazów chodzi o takie emisje, do których, w rozumieniu art. 3 lit. h) zadanie pierwsze decyzji Komisji 2011/278/UE (1), dochodzi na skutek procesu wskazanego w art. 3 lit. h) ppkt (v)?

2.

Czy w rozumieniu art. 3 lit. h) zdanie pierwsze decyzji Komisji 2011/278/UE do emisji CO2 może „dochodzić na skutek” procesu, w którym zawarty w surowcu CO2 jest uwalniany do atmosfery, mimo iż w przedmiotowym procesie nie powstaje dodatkowy CO2, czy też w przepisie tym został ustanowiony wymóg, aby uwalniany do atmosfery CO2 powstawał dopiero w wyniku przeprowadzenia tego procesu?

3.

Czy w rozumieniu art. 3 lit. h) ppkt (v) decyzji Komisji 2011/278/UE surowiec zawierający węgiel jest „zastosowany” w przypadku, gdy naturalnie występujący gaz ziemny jest używany w tzw. procesie Clausa do produkcji siarki i przy tej okazji zawarty w nim dwutlenek węgla uwalniany jest do atmosfery, mimo tego, że zawarty w gazie ziemnym dwutlenek węgla nie bierze udziału w odbywającej się reakcji chemicznej, czy też użycie pojęcia „zastosowania” zakłada, że węgiel uczestniczy w odbywającej się reakcji chemicznej bądź wręcz jest niezbędny do jej przeprowadzenia?

4.

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytania 1–3:

Jeżeli instalacja objęta systemem handlu uprawnieniami do emisji spełnia zarówno przesłanki podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple jak i przesłanki podinstalacji wytwarzającej emisje procesowe, według jakiego wskaźnika powinien nastąpić przydział bezpłatnych uprawnień do emisji? Czy roszczenie o przydział zgodnie ze wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple ma pierwszeństwo przed roszczeniem o przydział dla emisji procesowych bądź też czy roszczenie o przydział dla emisji procesowych, jako lex specialis, ma pierwszeństwo przed wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple lub wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie?

5.

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytania 1–4:

Czy roszczenia o dodatkowy przydział bezpłatnych uprawnień do emisji w odniesieniu do trzeciego okresu rozliczeniowego mogą zostać zaspokojone po zakończeniu tego okresu uprawnieniami z czwartego okresu rozliczeniowego, jeżeli istnienie takiego roszczenia zostanie stwierdzone przez sąd dopiero po upływie trzeciego okresu rozliczeniowego czy też jeszcze niezaspokojone roszczenia wygasają wraz z końcem trzeciego okresu rozliczeniowego?

(1)  Decyzja Komisji z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. 2011, L 130, s. 1).

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Zalaegerszegi Járásbíróság (Węgry) w dniu 12 marca 2020 r. – postępowanie karne przeciwko LU

(Sprawa C-136/20)

(2020/C 215/26)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Zalaegerszegi Járásbíróság

Strona w postępowaniu głównym

LU

Pytania prejudycjalne

1)

Czy przepis art. 5 ust. 1 decyzji ramowej Rady Unii Europejskiej 2005/214/WSiSW w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym (1) należy interpretować w ten sposób, że jeżeli wydające państwo członkowskie wskazuje jeden ze sposobów naruszenia wymienionych w tym przepisie, organ wykonującego państwa członkowskiego nie ma żadnego dodatkowego zakresu uznania w celu odmowy wykonania i musi wykonać [orzeczenie nakładające karę]?

2)

Na wypadek udzielenia odpowiedzi przeczącej na poprzednie pytanie, czy organ wykonującego państwa członkowskiego może twierdzić, że naruszenie wskazane w orzeczeniu wydającego państwa członkowskiego nie odpowiada naruszeniu opisanemu w wyliczeniu?

(1)  Dz.U. 2005, L 76, s. 16.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Hamburg (Niemcy) w dniu 23 marca 2020 r. – Novartis Pharma GmbH / Abacus Medicine A/S

(Sprawa C-147/20)

(2020/C 215/27)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Hamburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Novartis Pharma GmbH

Strona pozwana: Abacus Medicine A/S

Pytania prejudycjalne

1)

Czy do sztucznego podziału rynków w rozumieniu orzecznictwa Trybunału może prowadzić sytuacja, w której zabezpieczenia oryginalnego opakowania zbiorczego zewnętrznego/oryginalnego opakowania przewidziane w art. 54 lit. o) i art. 47a dyrektywy 2001/83/WE (1) mogą zostać zastąpione przez dystrybutora równoległego z zachowaniem takiego oryginalnego opakowania w zgodności z art. 47a ust. 1 lit. b) dyrektywy 2001/83/WE jedynie w ten sposób, że po częściowym albo całkowitym usunięciu lub zakryciu pierwotnie zastosowanych zabezpieczeń pozostają widoczne ślady otwarcia?

2)

Czy dla udzielenia odpowiedzi na pytanie pierwsze ma znaczenie to, czy ślady otwarcia stają się widoczne dopiero po dokładnej weryfikacji produktu leczniczego przez hurtownika lub osoby uprawione lub upoważnione do dostawy produktów leczniczych dla ludności, np. apteki, w wykonaniu obowiązku spoczywającego na nich na podstawie art. 10, 24 i 30 rozporządzenia (UE) 2016/161 (2), czy też mogą zostać niezauważone przy powierzchownej weryfikacji?

3)

Czy dla udzielenia odpowiedzi na pytanie pierwsze ma znaczenie to, czy ślady otwarcia stają się widoczne dopiero po otwarciu opakowania produktu leczniczego np. przez pacjenta?

4)

Czy art. 5 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/161 należy interpretować w ten sposób, że kod kreskowy zawierający niepowtarzalny identyfikator w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/161 musi być nadrukowany bezpośrednio na opakowaniu, co oznacza, że umieszczenie przez dystrybutora równoległego niepowtarzalnego identyfikatora w postaci dodatkowej naklejki zewnętrznej na oryginalnym opakowaniu zewnętrznym jest niezgodne z art. 5 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/161?

(1)  Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. 2001, L 311, s. 67).

(2)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/161 z dnia 2 października 2015 r. uzupełniające dyrektywę 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady przez określenie szczegółowych zasad dotyczących zabezpieczeń umieszczanych na opakowaniach produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. 2016, L 32, s. 1).

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/23

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 22 stycznia 2020 r. w sprawie T-19/18 Litwa/Komisja, wniesione w dniu 27 marca 2020 r. przez Republikę Litewską

(Sprawa C-153/20 P)

(2020/C 215/28)

Język postępowania: litewski

Strony

Wnoszący odwołanie: Republika Litewska (przedstawiciele: Dzikovič, K. Dieninis)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Czeska

Żądania wnoszącej odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu z dnia 22 stycznia 2020 r. w sprawie T-19/18 Litwa/Komisja, EU:T:2020:4, w którym Sąd oddalił skargę Republiki Litewskiej z dnia 19 stycznia 2018 r. o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/2014 z dnia 8 listopada 2017 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) i Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW);

—

przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania z powodów wskazanych w odwołaniu i wydanie ostatecznego wyroku w sprawie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/2014 z dnia 8 listopada 2017 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW);

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Republika Litewska wnosi do Trybunału o uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-19/18 (zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”) i podnosi następujące zarzuty:

1)

błędnej wykładni art. 24 ust. 1 rozporządzenia nr 65/2011 (1) i niedopełnienia obowiązku uzasadnienia wyroku, ponieważ Sąd orzekając w pkt 61—80 zaskarżonego wyroku w kwestii kryteriów stosowanych w celu ustalenia, czy skarżący posiadali status MŚP, nie uzasadnił w sposób jasny i jednoznaczny podstaw swego rozstrzygnięcia;

2)

naruszenia art. 256 ust. 2 TFUE i zasady pewności prawa, ponieważ w pkt 81—90 zaskarżonego wyroku Sąd orzekł o skuteczności kontroli przedsięwzięć obarczonych wysokim ryzykiem w sposób sprzeczny z wcześniejszym orzecznictwem Trybunału wydanym w podobnych sprawach oraz błędnej oceny dowodów, ponieważ w pkt 88—92 zaskarżonego wyroku Sąd dokonał błędnego ustalenia okoliczności faktycznych;

3)

błędnej wykładni art. 26 rozporządzenia nr 65/2011 i przeinaczenia dowodów, ponieważ Sąd, orzekając w pkt 178—188 zaskarżonego wyroku w przedmiocie kryteriów jakości kontroli na miejscu, przedstawił sprzeczne wewnętrznie uzasadnienie, rozszerzając tym samym w nieuzasadniony sposób zakres art. 26 rozporządzenia nr 65/2011, a także w pkt 181 i 191 zaskarżonego wyroku dokonał błędnej oceny dowodów;

4)

naruszenia art. 263 i 256 TFUE oraz błędnej oceny dowodów, ponieważ w pkt 195—212 zaskarżonego wyroku Sąd nie zbadał, czy informacje przedstawione przez Komisję dotyczące nieadekwatnych kontroli wydatków poczynionych w ramach przedsięwzięcia były wiarygodne i spójne, co stanowi wadę kontroli zgodności z prawem decyzji Komisji.

(1)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 65/2011 z dnia 27 stycznia 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w odniesieniu do wprowadzenia procedur kontroli oraz do zasady wzajemnej zgodności w zakresie środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich (Dz.U 2011 L 25, s. 8).

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court of the United Kingdom (Zjednoczone Królestwo) w dniu 6 kwietnia 2020 r. – Zipvit Ltd / Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

(Sprawa C-156/20)

(2020/C 215/29)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Supreme Court of the United Kingdom

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Zipvit Ltd

Druga strona postępowania: Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

Pytania prejudycjalne

1)

Czy w sytuacji, w której: (i) organ podatkowy, usługodawca i przedsiębiorca będący podatnikiem błędnie interpretują unijne przepisy w dziedzinie VAT i traktują świadczenie, które podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej, jako zwolnione z VAT; (ii) w umowie zawartej między usługodawcą a przedsiębiorcą wskazano, że cena świadczenia nie zawiera VAT oraz że jeżeli VAT jest należny, to uiszcza go przedsiębiorca; (iii) usługodawca nie żądał i nie może już żądać dodatkowego VAT należnego od przedsiębiorcy; oraz (iv) organ podatkowy nie może lub nie może już (ze względu na upływ terminów przedawnienia) żądać od usługodawcy VAT, który powinien był zostać zapłacony, dyrektywa [VAT] (1) wywołuje skutek tego rodzaju, iż faktycznie zapłacona cena składa się z wymagalnej kwoty netto i naliczonego od niej VAT, tak że przedsiębiorca może żądać odliczenia, na podstawie art. 168 lit. a) dyrektywy [VAT], naliczonego podatku jako VAT, który został faktycznie „zapłacony” w odniesieniu do tego świadczenia?

2)

Alternatywnie, czy w takich okolicznościach przedsiębiorca może żądać odliczenia, na podstawie art. 168 lit. a) dyrektywy [VAT], naliczonego podatku jako VAT, który był „należny” w odniesieniu do tego świadczenia?

3)

Czy w sytuacji, w której organ podatkowy, usługodawca i przedsiębiorca będący podatnikiem błędnie interpretują unijne przepisy w dziedzinie VAT i traktują świadczenie, które podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej, jako zwolnione z VAT, co skutkuje tym, że przedsiębiorca nie jest w stanie przedstawić organowi podatkowemu faktury VAT spełniającej wymagania zawarte w art. 226 pkt 9 i 10 dyrektywy [VAT] w odniesieniu do otrzymanego świadczenia, ów przedsiębiorca jest uprawniony do żądania odliczenia, na podstawie art. 168 lit. a) dyrektywy [VAT], naliczonego podatku?

4)

Czy przy udzielaniu odpowiedzi na pytania od pierwszego do trzeciego:

a)

istotne jest ustalenie, czy usługodawcy przysługiwałby środek obrony, czy to ze względu na uzasadnione oczekiwania, czy też na innej podstawie, w świetle prawa krajowego lub prawa Unii, w razie próby wydania przez organ podatkowy decyzji w sprawie określenia zobowiązań podatkowych, zobowiązującej go do zadeklarowania kwoty odpowiadającej VAT od świadczenia?

b)

ma znaczenie okoliczność, że przedsiębiorca wiedział w tym samym czasie co organ podatkowy i usługodawca, że świadczenie w istocie nie jest zwolnione [z VAT] lub że miał taką samą co owe podmioty możliwość powzięcia w tym przedmiocie wiedzy oraz że mógł się zwrócić z propozycją zapłaty VAT, który był należny w odniesieniu do świadczenia (w wysokości obliczonej na podstawie ceny handlowej świadczenia), tak aby mógł on zostać przekazany organowi podatkowemu, lecz tego zaniechał?

(1)  Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1).

Sąd

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/26

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Volotea/Komisja

(Sprawa T-607/17) (1)

(Pomoc państwa - Sektor lotniczy - Pomoc przyznana przez Włochy pomoc na rzecz portów lotniczych na Sardynii - Decyzja uznająca pomoc za częściowo zgodną i za częściowo niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Możliwość przypisania pomocy państwu - Odzyskanie - Beneficjenci - Korzyść dla przedsiębiorstw lotniczych będących kontrahentami - Zasada podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej - Selektywność - Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi - Naruszenie konkurencji - Odzyskanie - Uzasadnione oczekiwania - Obowiązek uzasadnienia)

(2020/C 215/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Volotea, SA (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciele: M. Carpagnano i M. Nordmann, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Recchia, D. Grespan i S. Noë, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/1861 z dnia 29 lipca 2016 r. w sprawie pomocy państwa SA.33983 (2013/C) (ex 2012/NN) (ex 2011/N) – wdrożonej przez Włochy – Rekompensata dla portów lotniczych na Sardynii z tytułu obowiązków świadczenia usługi publicznej (UOIG) (Dz.U. 2017, L 268, s. 1).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Volotea, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 392 z 20.11.2017.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/26

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Germanwings / Komisja

(Sprawa T-716/17) (1)

(Pomoc państwa - Sektor lotniczy - Pomoc przyznana przez Włochy na rzecz portów lotniczych na Sardynii - Decyzja uznająca pomoc za częściowo zgodną i za częściowo niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Możliwość przypisania państwu - Beneficjenci - Korzyść dla przedsiębiorstw lotniczych będących kontrahentami - Zasada podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej - Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi - Naruszenie konkurencji - Obowiązek uzasadnienia - System pomocy - Pomoc de minimis - Odzyskanie)

(2020/C 215/31)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Germanwings GmbH (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat A. Martin-Ehlers)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Maxian Rusche i S. Noë, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/1861 z dnia 29 lipca 2016 r. w sprawie pomocy państwa SA.33983 (2013/C) (ex 2012/NN) (ex 2011/N) – wdrożonej przez Włochy – Rekompensata dla portów lotniczych na Sardynii z tytułu obowiązków świadczenia usługi publicznej (UOIG) (Dz.U. 2017, L 268, s. 1).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Germanwings GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 412 z 4.12.2017.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/27

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – easyJet Airline/Komisja

(Sprawa T-8/18) (1)

(Pomoc państwa - Sektor lotniczy - Pomoc przyznana przez Włochy na rzecz portów lotniczych na Sardynii - Decyzja uznająca pomoc za częściowo zgodną i za częściowo niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Możliwość przypisania pomocy państwu - Beneficjenci - Korzyść dla przedsiębiorstw lotniczych będących kontrahentami - Zasada podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej - Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi - Naruszenie konkurencji - Odzyskanie - Uzasadnione oczekiwania - Obowiązek uzasadnienia)

(2020/C 215/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: easyJet Airline Co. Ltd (Luton, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: P. Willis, solicitor, i J. Rivas Andrés, avocat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Armati i S. Noë, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/1861 z dnia 29 lipca 2016 r. w sprawie pomocy państwa SA.33983 (2013/C) (ex 2012/NN) (ex 2011/N) – wdrożonej przez Włochy – Rekompensata dla portów lotniczych na Sardynii z tytułu obowiązków świadczenia usługi publicznej (UOIG) (Dz.U. 2017, L 268, s. 1).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

easyJet Airline Co. Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 94 z 12.3.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/28

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Talanton / Komisja

(Sprawa T-195/18) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Siódmy program ramowy w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (2007-2013) - Umowa Perform - Koszty kwalifikowalne - Częściowy zwrot wypłaconych kwot - Nadużycie uprawnień wynikających z umowy - Zasada dobrej wiary - Uzasadnione oczekiwania - Ciężar dowodu - Żądanie wzajemne)

(2020/C 215/33)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Talanton Anonymi Emporiki – Symvouleftiki-Ekpaideftiki Etaireia Dianomon, Parochis Ypiresion Marketing kai Dioikisis Epicheiriseon (Palaio Faliro, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci K. Damis i M. Angelopoulos)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal i A. Kyratsou, pełnomocnicy, których wspierał adwokat G. Gerapetritis)

Przedmiot

Z jednej strony, oparte na art. 272 TFUE żądanie stwierdzenia, że wydatki, które skarżąca zgłosiła w ramach umowy o udzielenie dotacji nr 215952 dotyczącej wykonania projektu zatytułowanego „A sophisticated multi-parametric system for the continuous-effective assessment and monitoring of motor status in parkinson’s disease and other neurodegenerative diseases”, zawartej w ramach siódmego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (2007-2013), były kwalifikowalne oraz że zażądanie przez Komisję zwrotu kwot 481 835,56 i 29 694,10 EUR z tytułu wspomnianej umowy o udzielenie dotacji stanowiło naruszenie obowiązków umownych tej instytucji, a z drugiej strony, żądanie wzajemne mające na celu zasądzenie od skarżącej zapłaty kwoty 481 835,56 EUR wraz z odsetkami.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Od Talanton Anonymi Emporiki – Symvouleftiki-Ekpaideftiki Etaireia Dianomon, Parochis Ypiresion Marketing kai Dioikisis Epicheiriseon zasądza się na rzecz Komisji Europejskiej zapłatę – tytułem kosztów niekwalifikowalnych – kwoty 481 835,56 EUR wraz z odsetkami za opóźnienie według stawki 3,5 % począwszy od dnia 26 lutego 2018 r.

3)

Od Talanton Anonymi Emporiki – Symvouleftiki-Ekpaideftiki Etaireia Dianomon, Parochis Ypiresion Marketing kai Dioikisis Epicheiriseon zasądza się na rzecz Komisji zapłatę – tytułem odszkodowania ryczałtowego – kwoty 29 694,10 EUR wraz z odsetkami za opóźnienie według stawki 3,5 % począwszy od dnia 26 lutego 2018 r.

4)

Talanton Anonymi Emporiki – Symvouleftiki-Ekpaideftiki Etaireia Dianomon, Parochis Ypiresion Marketing kai Dioikisis Epicheiriseon zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 211 z 18.6.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/29

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Agmin Italy / Komisja

(Sprawa T-290/18) (1)

(Rozporządzenie finansowe - Wykluczenie z udziału w postępowaniach o udzielenie zamówień i o przyznanie dotacji finansowanych z budżetu ogólnego Unii na okres trzech lat - Zasada bezstronności - Prawo do obrony - Błąd w ocenie - Oczywisty błąd w ocenie - Proporcjonalność)

(2020/C 215/34)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Agmin Italy (Werona, Włochy) (przedstawiciel: adwokat F. Guardascione)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Dintilhac i F. Moro, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 7 marca 2018 r. w sprawie wykluczenia skarżącej na okres trzech lat z udziału w postępowaniach o udzielenie zamówień publicznych i o przyznanie dotacji finansowanych z budżetu ogólnego Unii oraz z udziału w postępowaniach o przyznanie funduszy z Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR), a także opublikowania informacji dotyczących tego wykluczenia.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Agmin Italy SpA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 231 z 2.7.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/29

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Vogue Peek & Cloppenburg)

(Sprawa T-443/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Vogue Peek & Cloppenburg - Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Współistnienie krajowej nazwy handlowej i zgłoszonego znaku towarowego - Porozumienie o wytyczeniu stref - Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO - Zawieszenie postępowania administracyjnego - Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 - Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] - Oczywisty błąd w ocenie)

(2020/C 215/35)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. Lange)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Hanf, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Peek & Cloppenburg KG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Renck, M. Petersenn i C. Stöber)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 kwietnia 2018 r. (sprawa R 1362/2005 1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Peek & Cloppenburg (Hamburg) a Peek & Cloppenburg (Düsseldorf).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf) zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 311 z 3.9.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/30

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek & Cloppenburg)

(Sprawa T-444/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku i stwierdzenia jego wygaśnięcia - Słowny unijny znak towarowy Peek & Cloppenburg - Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 4 i art. 60 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Współistnienie krajowej nazwy handlowej i unijnego znaku towarowego - Porozumienie o wytyczeniu stref - Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO - Zawieszenie postępowania administracyjnego - Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 - Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] - Oczywisty błąd w ocenie)

(2020/C 215/36)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. Lange)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Hanf, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Peek & Cloppenburg KG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Renck, M. Petersenn i C. Stöber)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 kwietnia 2018 r. (sprawa R 522/2006-1) dotyczącą postępowania w sprawie w sprawie unieważnienia prawa do znaku i stwierdzenia jego wygaśnięcia między Peek & Cloppenburg (Hamburg) a Peek & Cloppenburg (Düsseldorf)

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf) zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 311 z 3.9.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/31

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek & Cloppenburg)

(Sprawa T-445/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Peek & Cloppenburg - Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Współistnienie krajowej nazwy handlowej i zgłoszonego znaku towarowego - Porozumienie o wytyczeniu stref - Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO - Zawieszenie postępowania administracyjnego - Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 - Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] - Oczywisty błąd w ocenie)

(2020/C 215/37)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. Lange)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Hanf, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Peek & Cloppenburg KG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Renck, M. Petersenn i C. Stöber)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 stycznia 2018 r. (sprawa R 1270/2007-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Peek & Cloppenburg (Hamburg) a Peek & Cloppenburg (Düsseldorf)

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona

2)

Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf) zostaje obciążona kosztami postępowania

(1)  Dz.U. C 311 z 3.9.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/32

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek & Cloppenburg)

(Sprawa T-446/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Peek & Cloppenburg - Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Współistnienie krajowej nazwy handlowej i zgłoszonego znaku towarowego - Porozumienie o wytyczeniu stref - Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO - Zawieszenie postępowania administracyjnego - Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 - Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] - Oczywisty błąd w ocenie)

(2020/C 215/38)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. Lange)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Hanf, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Peek & Cloppenburg KG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Renck, M. Petersenn i C. Stöber)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 kwietnia 2018 r. (sprawa R 1589/2007-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Peek & Cloppenburg (Hamburg) a Peek & Cloppenburg (Düsseldorf)

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona

2)

Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf) zostaje obciążona kosztami postępowania

(1)  Dz.U. C 311 z 3.9.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/32

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek)

(Sprawa T-534/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Peek - Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Współistnienie krajowej nazwy handlowej i zgłoszonego znaku towarowego - Porozumienie o wytyczeniu stref - Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO - Zawieszenie postępowania administracyjnego - Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 - Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] - Oczywisty błąd w ocenie)

(2020/C 215/39)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. Lange)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Hanf, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Peek & Cloppenburg KG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Renck, M. Petersenn i C. Stöber)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 31 maja 2018 r. (sprawa R 115/2005-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Peek & Cloppenburg (Hamburg) a Peek & Cloppenburg (Düsseldorf).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf) zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 392 z 29.10.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/33

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek’s)

(Sprawa T-535/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Peek’s - Wcześniejsza krajowa nazwa handlowa Peek & Cloppenburg - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Współistnienie krajowej nazwy handlowej i zgłoszonego znaku towarowego - Porozumienie o wytyczeniu stref - Stosowanie prawa krajowego przez EUIPO - Zawieszenie postępowania administracyjnego - Artykuł 70 rozporządzenia 2017/1001 - Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/625] - Oczywisty błąd w ocenie)

(2020/C 215/40)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. Lange)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Hanf, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Peek & Cloppenburg KG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Renck, M. Petersenn i C. Stöber)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 31 maja 2018 r. (sprawa R 60/2007-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Peek & Cloppenburg (Hamburg) a Peek & Cloppenburg (Düsseldorf).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Peek & Cloppenburg KG (Düsseldorf) zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 392 z 29.10.2018.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/34

Wyrok Sądu z dnia 29 kwietnia 2020 r. – Intercontact Budapest/CdT

(Sprawa T-640/18) (1)

(Zamówienia publiczne na usługi - Postępowanie przetargowe - Świadczenie usług tłumaczenia tekstów w dziedzinach finansowej i bankowej z języka angielskiego na język węgierski - Klasyfikacja oferenta w procedurze kaskadowej - Artykuł 113 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 - Obowiązek uzasadnienia - Cena oferty najwyżej sklasyfikowanych wybranych oferentów - Odmowa ujawnienia)

(2020/C 215/41)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Intercontact Budapest Fordító és Pénzügyi Tanácsadó Kft. (Intercontact Budapest Kft.) (Budapeszt, Węgry) (przedstawiciel: adwokat É. Subasicz)

Strona pozwana: Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej (przedstawiciel: M. Garnier, pełnomocnik)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie zmierzające w istocie do stwierdzenia nieważności decyzji CdT z dnia 29 sierpnia 2018 r. klasyfikującej ofertę skarżącej na piątym miejscu klasyfikacji oferentów wybranych według systemu kaskadowego w odniesieniu do części 12 ogłoszenia o zamówieniu FL/FIN 17.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej (CdT) z dnia 29 sierpnia 2018 r. klasyfikującej ofertę Intercontact Budapest Fordító és Pénzügyi Tanácsadó Kft. (Intercontact Budapest Kft.) na piątym miejscu klasyfikacji oferentów wybranych według systemu kaskadowego w odniesieniu do części 12 ogłoszenia o zamówieniu FL/FIN17.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

CdT zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 4 z 7.1.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/35

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Clatronic International/EUIPO (PROFI CARE)

(Sprawa T-5/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Graficzny znak towarowy PROFI CARE - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 2017/1001 - Obowiązek uzasadnienia)

(2020/C 215/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Clatronic International GmbH (Kempen, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat O. Löffel)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Ivanauskas i H. O’Neill, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 października 2018 r. (sprawa R 504/2018-1) dotyczącą rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską graficznego znaku towarowego PROFI CARE.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Clatronic International GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 82 z 4.3.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/35

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – View / EUIPO (CREATE DELIGHTFUL HUMAN ENVIRONMENTS)

(Sprawa T-49/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Słowny znak towarowy CREATE DELIGHTFUL HUMAN ENVIRONMENTS - Znak towarowy tworzony przez slogan reklamowy - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2020/C 215/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: View, Inc. (Milpitas, Delaware, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: G. Tritton, barrister)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: H. O’Neill i V. Ruzek, pełnomocnicy).

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 27 listopada 2018 r. (sprawa R 1625/2018-2), dotyczącą rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską słownego znaku towarowego CREATE DELIGHTFUL HUMAN ENVIRONMENTS.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

View, Inc.pokrywa koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 103 z 18.3.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/36

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Rot Front / EUIPO – Kondyterska korporatsiia „Roshen” (РОШЕН)

(Sprawa T-63/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Graficzny znak towarowy РОШЕН - Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy ромашки - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2020/C 215/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Rot Front OAO (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci M. Geitz i J. Stock)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. Fischer i H. O’Neill, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen” (Kijów, Ukraina) (przedstawiciel: adwokatka I. Lukauskienė)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 listopada 2018 r. (sprawa R 1872/2018-2), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Rot Front a Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen”.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 16 listopada 2018 r. (sprawa R 1872/2018-2).

2)

EUIPO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Rot Front OAO.

3)

Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen” pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 122 z 1.4.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/37

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Pontinova / EUIPO – Ponti & Partners (pontinova)

(Sprawa T-76/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego pontinova - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy PONTI - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Właściwy krąg odbiorców - Podobieństwo usług - Podobieństwo oznaczeń - Całościowa ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd)

(2020/C 215/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pontinova AG (Zurych, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat L. Röh)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Ponti & Partners, SLP (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat R. Guerras Mazón)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 27 listopada 2018 r. (sprawa R 566/2018-5), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Ponti & Partners a Pontinova.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Pontinova AG pokrywa koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 122 z 1.4.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/37

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – SolNova / EUIPO – Canina Pharma (BIO INSECT Shocker)

(Sprawa T-86/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy BIO-INSECT Shocker - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Znak towarowy mogący zwieść odbiorców - Artykuł 7 ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)

(2020/C 215/46)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: SolNova AG (Zollikon, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat P. Lee)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Söder, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Canina Pharma GmbH (Hamm, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat O. Bischof)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 grudnia 2018 r. (sprawa R 276/2018-2) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między SolNova a Canina Pharma.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 11 grudnia 2018 r. (sprawa R 276/2018 2) w zakresie dotyczącym „preparatów biocydowych do użytku w produkcji; preparatów chemicznych stosowanych w produkcji biocydów; środków owadobójczych (dodatków chemicznych do -)”, ujętych w klasie 1, oraz „środków odkażających; preparatów do niszczenia robactwa; środków przeciw pasożytom; preparatów bakteriologicznych do celów medycznych i weterynaryjnych; sprayów leczniczych; sprayów antybakteryjnych; insektycydów; środków wabiących owady; sprayów przeciw owadom; środków odstraszających owady; preparatów do zwalczania insektów; regulatorów wzrostu owadów [IGR]; chusteczek nasączonych środkiem odstraszającym owady; proszków do zabijania pcheł; rozpylaczy przeciwpchelnych; obroży przeciwpchelnych; środków do tępienia pcheł; obroży przeciw pchłom dla zwierząt; proszków do zwalczania pcheł na zwierzętach; biocydów; środków odstraszających zwierzęta; preparatów weterynaryjnych; szczepionek weterynaryjnych; preparatów sanitarnych do celów weterynaryjnych”, ujętych w klasie 5.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Canina Pharma GmbH pokrywa, poza własnymi kosztami, połowę kosztów poniesionych przez SolNova AG w postępowaniu przed Sądem oraz niezbędne koszty poniesione przez nią w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą EUIPO.

4)

SolNova pokrywa połowę własnych kosztów postępowania przed Sądem.

5)

EUIPO pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 122 z 1.4.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/38

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Koenig & Bauer / EUIPO (we’re on it)

(Sprawa T-156/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego we’re on it - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Znak towarowy tworzony przez slogan reklamowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 94 rozporządzenia 2017/1001)

(2020/C 215/47)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Koenig & Bauer AG (Würzburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci B. Reinisch, B. Sorg i M. Ringer)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Graul i A. Söder, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 stycznia 2019 r. (sprawa R 1027/2018-1), dotyczącą wniosku o rejestrację oznaczenia słownego we’re on it jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Koenig & Bauer AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 148 z 29.4.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/39

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Cognac Ferrand/EUIPO (Kształt plecionki na butelce)

(Sprawa T-172/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie trójwymiarowego unijnego znaku towarowego - Kształt plecionki na butelce - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2020/C 215/48)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Cognac Ferrand (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat D. Régnier)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i V. Ruzek, pełnomocnicy).

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 stycznia 2019 r. (R 1640/2018-2), dotyczącą zgłoszenia trójwymiarowego oznaczenia utworzonego przez kształt plecionki na butelce jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Cognac Ferrand zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 182 z 27.5.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/39

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Wonder Line / EUIPO – De Longhi Benelux (KENWELL)

(Sprawa T-284/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego KENWELL - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy KENWOOD - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2020/C 215/49)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Wonder Line, SL (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci E. Manresa Medina i J. Manresa Medina)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: K. Kompara, pełnomocnik).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: De Longhi Benelux SA (Luksemburg, Luksemburg)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 lutego 2019 r. (sprawa R 1351/2018-2), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między De Longhi Benelux a Wonder Line.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Wonder Line, SL pokrywa koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 238 z 15.7.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/40

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Divaro / EUIPO – Grendene (IPANEMA)

(Sprawa T-288/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego IPANEMA - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy Ipanema - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2020/C 215/50)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Divaro, SA (Oviedo, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci M. Santos Quintana i M.A. Fernández Munárriz)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Grendene, SA (Sobral, Brazylia)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 22 lutego 2019 r. (sprawa R 1785/2018-2), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Grendene a Divaro.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 22 lutego 2019 r. (sprawa R 1785/2018-2) w części oddalającej odwołanie Divaro, SA w odniesieniu do „okularów ochronnych”, należących do klasy 9.

2)

Sprzeciw zostaje oddalony dla ogółu towarów wskazanych we wniosku o rejestrację, z wyjątkiem „okularów (optyka)”, „oprawek do nich (szkła)” oraz „okularów sportowych”, należących do klasy 9.

3)

W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

4)

Każda ze stron pokrywa swoje własne koszty.

(1)  Dz.U. C 213 z 24.6.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/41

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – adp Gauselmann / EUIPO – Gameloft (City Mania)

(Sprawa T-381/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego City Mania - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy City Lights - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2020/C 215/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: adp Gauselmann GmbH (Espelkamp, Niemcy) (przedstawiciel: adwokatka P. Koch Moreno)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: S. Palmero Cabezas, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Gameloft SE (Paryż, Francja)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 kwietnia 2019 r. (sprawa R 976/2018-2), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między adp Gauselmann a Gameloft.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

adp Gauselmann GmbH pokrywa koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 270 z 12.8.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/41

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – Global Brand Holdings / EUIPO (XOXO)

(Sprawa T-503/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego XOXO - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2020/C 215/52)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Global Brand Holdings, LLC (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat D. de Marion de Glatigny)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 kwietnia 2019 r. (sprawa R 1413/2018-1), dotyczącą wniosku o rejestrację oznaczenia słownego XOXO jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Global Brand Holdings, LLC zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 288 z 26.8.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/42

Wyrok Sądu z dnia 13 maja 2020 r. – EC Brand Comércio, Importação e Exportação de Vestuário em Geral / EUIPO (pantys)

(Sprawa T-532/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego pantys - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Brak charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania - Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia 2017/1001)

(2020/C 215/53)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: EC Brand Comércio, Importação e Exportação de Vestuário em Geral Ltda (Sorocaba, Brazylia) (przedstawiciele: adwokaci B. Bittner i U. Heinrich)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 22 maja 2019 r. (sprawa R 314/2019-5), dotyczącą wniosku o rejestrację graficznego znaku towarowego pantys jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

EC Brand Comércio, Importação e Exportação de Vestuário em Geral Ltda zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 312 z 16.9.2019.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/43

Skarga wniesiona w dniu 28 kwietnia 2020 – Rochem Group / EUIPO – Rochem Marine (R.T.S. ROCHEM Technical Services)

(Sprawa T-233/20)

(2020/C 215/54)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Rochem Group AG (Zug, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat K. Guridi Sedlak)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Rochem Marine Srl (Genua, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy R.T.S. ROCHEM Technical Services – unijny znak towarowy nr 12 326 609

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 lutego 2020 w sprawie R 1544/2019-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

zobowiązanie EUIPO do wydania nowej decyzji oddalającej wniosek o unieważnienie prawa do unijnego znaku towarowego nr 12 326 609, w tym dla klas 11 i 40;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 64 ust .2 i 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/43

Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2020 r. – HB / EIB

(Sprawa T-234/20)

(2020/C 215/55)

Język postępowania angielski

Strony

Strona skarżąca: HB (przedstawiciel: adwokat C. Bernard-Glanz)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności (i) sprawozdania na temat wyników pracy w 2017 r. oraz (ii) decyzji komisji odwoławczej oddalającej zażalenie strony skarżącej na sprawozdanie na temat wyników pracy w 2017 r.;

—

zasądzenie od strony pozwanej kwoty 50 000 EUR tytułem odszkodowania za utratę szansy wraz z odsetkami ustawowymi od dnia ogłoszenia wyroku do dnia całkowitej zapłaty;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie żądania stwierdzenia nieważności sprawozdania na temat wyników pracy strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji i prawa do poufności w zakresie, w jakim X, przedstawiając w ramach sprawozdania na temat wyników pracy uwagi na temat rzekomego niewłaściwego zachowania strony skarżącej wobec kierownika wyższego szczebla w czerwcu 2017 r., naruszył zasadę dobrej administracji, jak również prawo strony skarżącej do poufności.

2.

Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie i nadużycia władzy, ponieważ strona skarżąca twierdzi, że w okresie sprawozdawczym była nękana przez X, i że w rezultacie (i) X nie zachował obiektywizmu przy ocenie jej wyników i w związku z tym obarczył swoje uwagi i oceny oczywistym błędem oraz (ii) sprawozdanie z oceny zostało sporządzone z zamiarem wyrządzenia szkody skarżącej i w związku z tym jest obarczone wadą w postaci nadużycia władzy.

Na poparcie swojego żądania o stwierdzenie nieważności decyzji komijsi odwoławczej strona skarżąca podnosi dwa kolejne zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący nieprawidłowości proceduralnych, w zakresie w jakim komisja odwoławcza dopuściła się nieprawidłowości proceduralnych (nieprawidłowe zawiadomienie o przesłuchaniu, nieprawidłowe wydanie decyzji pod nieobecność zainteresowanej), w braku których wynik postępowania mógł być inny.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym, w zakresie w jakim w wyniku popełnionych nieprawidłowości proceduralnych strona skarżąca nie była obecna podczas przesłuchania przez komisję odwoławczą i w związku z tym nie została wysłuchana.

Na poparcie swojej skargi o odszkodowanie strona skarżąca podnosi, że odrzucając niezgodnie z prawem jej wniosek o wszczęcie postępowania ugodowego, strona pozwana pozbawiła ją szansy na polubowne załatwienie sprawy i uniknięcie postępowania przed Sądem.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/44

Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2020 r. – Arnaoutakis / Parlament

(Sprawa T-240/20)

(2020/C 215/56)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Stavros Arnaoutakis (Heraklion, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci A. Schmitt i A. Grosjean)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

orzeczenie,

—

że niniejsza skarga jest dopuszczalna;

—

w razie potrzeby, tytułem środków organizacji postępowania lub środków dowodowych, że Parlament Europejski jest zobowiązany do przedłożenia opinii wydanych przez służbę prawną Parlamentu Europejskiego, które zdaniem strony skarżącej zostały sporządzone w dniach 16 lipca 2018 r. i 3 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem braku pewności co do dokładnej daty, lecz w każdym razie przed przyjęciem przez Prezydium Parlamentu decyzji z dnia 10 grudnia 2018 r. zmieniającej przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego (2018/C 466/02, Dziennik Urzędowy z dnia 28 grudnia 2018 r., C 466/8);

—

na podstawie art. 263 TFUE, że zaskarżona decyzja indywidualna, doręczona stronie skarżącej przez wydział ds. wynagrodzeń i uprawnień socjalnych posłów Dyrekcji Generalnej ds. Finansów Parlamentu Europejskiego, dotycząca praw strony skarżącej do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych jest nieważna, ponieważ decyzja ta stanowiła wykonanie wprowadzonego ww. decyzją prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. podwyższenia wieku uprawniającego do otrzymywania uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych, należnych stronie skarżącej od wieku 63 do 65 lat, poczynając od dnia 1 stycznia 2019 r.;

—

na podstawie art. 277 TFUE, że ww. decyzja, przyjęta przez Prezydium Parlamentu w dniu 10 grudnia 2018 r., jest nieważna lub nie może być stosowana w zakresie, w jakim zmienia ona przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego, a dokładniej w zakresie, w jakim podwyższa ona wiek uprawniający do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych wymagalnych od dnia 1 stycznia 2019 r.

—

że Parlament zostaje obciążony kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący braku kompetencji Prezydium ratione materiae.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. (zwana dalej „decyzją Prezydium”) została przyjęta z naruszeniem statutu posła do Parlamentu Europejskiego, przyjętego decyzją Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r., 2005/684/WE, Euratom (Dz.U. 2005, L 262, s. 1) (zwanego dalej „statutem”). Decyzja Prezydium jest między innymi sprzeczna z przepisami art. 27 statutu, który zobowiązuje do pozostawienia w mocy „praw nabytych” lub „w trakcie nabywania”.

—

po drugie, decyzja Prezydium ustanawia podatek, przewidując odprowadzanie specjalnego podatku w wysokości 5 % kwoty nominalnej świadczenia emerytalnego, podczas gdy ustanawianie podatku nie należy w myśl art. 233 ust. 2 TFUE do kompetencji Prezydium.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.

—

po pierwsze, strona skarżąca zarzuca Prezydium, że przyjęło decyzję, nie przestrzegając zasad, których wymaga art. 233 TFUE.

—

po drugie, decyzja Prezydium jest niedostatecznie uzasadniona i w ten sposób narusza obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 akapit drugi TFUE i w art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia praw nabytych i praw w trakcie nabywania oraz zasady uzasadnionych oczekiwań.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza prawa nabyte i prawa w trakcie nabywania wynikające zarówno z ogólnych zasad prawa jak i statutu, który wyraźnie zobowiązuje do utrzymania ich „w pełni” (art. 27).

—

po drugie, decyzja prezydium narusza zasadę uzasadnionych oczekiwań.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności oraz zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

—

po pierwsze, naruszenia praw strony skarżącej są nieproporcjonalne w odniesieniu do celów, których osiągnięciu ma służyć decyzja Prezydium.

—

po drugie, należy orzec, że decyzja Prezydium nie może być stosowana z powodu naruszenia zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

5.

Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zasady pewności prawa oraz braku przepisów przejściowych.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ niezgodnie z prawem wiążą się z nią skutki wsteczne.

—

po drugie, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ nie zawiera przepisów przejściowych.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/46

Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2020 r. – Susta / Parlament

(Sprawa T-241/20)

(2020/C 215/57)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Gianluca Susta (Biella, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Schmitt i A. Grosjean)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

orzeczenie,

—

że niniejsza skarga jest dopuszczalna;

—

w razie potrzeby, tytułem środków organizacji postępowania lub środków dowodowych, że Parlament Europejski jest zobowiązany do przedłożenia opinii wydanych przez służbę prawną Parlamentu Europejskiego, które zdaniem strony skarżącej zostały sporządzone w dniach 16 lipca 2018 r. i 3 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem braku pewności co do dokładnej daty, lecz w każdym razie przed przyjęciem przez Prezydium Parlamentu decyzji z dnia 10 grudnia 2018 r. zmieniającej przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego (2018/C 466/02, Dziennik Urzędowy z dnia 28 grudnia 2018 r., C 466/8);

—

na podstawie art. 263 TFUE, że zaskarżona decyzja indywidualna, doręczona stronie skarżącej przez wydział ds. wynagrodzeń i uprawnień socjalnych posłów Dyrekcji Generalnej ds. Finansów Parlamentu Europejskiego, dotycząca praw strony skarżącej do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych jest nieważna, ponieważ decyzja ta stanowiła wykonanie wprowadzonego ww. decyzją prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. podwyższenia wieku uprawniającego do otrzymywania uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych, należnych stronie skarżącej od wieku 63 do 65 lat, poczynając od dnia 1 stycznia 2019 r.;

—

na podstawie art. 277 TFUE, że ww. decyzja, przyjęta przez Prezydium Parlamentu w dniu 10 grudnia 2018 r., jest nieważna lub nie może być stosowana w zakresie, w jakim zmienia ona przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego, a dokładniej w zakresie, w jakim podwyższa ona wiek uprawniający do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych wymagalnych od dnia 1 stycznia 2019 r.

—

że Parlament zostaje obciążony kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący braku kompetencji Prezydium ratione materiae.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. (zwana dalej „decyzją Prezydium”) została przyjęta z naruszeniem statutu posła do Parlamentu Europejskiego, przyjętego decyzją Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r., 2005/684/WE, Euratom (Dz.U. 2005, L 262, s. 1) (zwanego dalej „statutem”). Decyzja Prezydium jest między innymi sprzeczna z przepisami art. 27 statutu, który zobowiązuje do pozostawienia w mocy „praw nabytych” lub „w trakcie nabywania”.

—

po drugie, decyzja Prezydium ustanawia podatek, przewidując odprowadzanie specjalnego podatku w wysokości 5 % kwoty nominalnej świadczenia emerytalnego, podczas gdy ustanawianie podatku nie należy w myśl art. 233 ust. 2 TFUE do kompetencji Prezydium.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.

—

po pierwsze, strona skarżąca zarzuca Prezydium, że przyjęło decyzję, nie przestrzegając zasad, których wymaga art. 233 TFUE.

—

po drugie, decyzja Prezydium jest niedostatecznie uzasadniona i w ten sposób narusza obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 akapit drugi TFUE i w art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia praw nabytych i praw w trakcie nabywania oraz zasady uzasadnionych oczekiwań.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza prawa nabyte i prawa w trakcie nabywania wynikające zarówno z ogólnych zasad prawa jak i statutu, który wyraźnie zobowiązuje do utrzymania ich „w pełni” (art. 27).

—

po drugie, decyzja prezydium narusza zasadę uzasadnionych oczekiwań.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności oraz zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

—

po pierwsze, naruszenia praw strony skarżącej są nieproporcjonalne w odniesieniu do celów, których osiągnięciu ma służyć decyzja Prezydium.

—

po drugie, należy orzec, że decyzja Prezydium nie może być stosowana z powodu naruszenia zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

5.

Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zasady pewności prawa oraz braku przepisów przejściowych.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ niezgodnie z prawem wiążą się z nią skutki wsteczne.

—

po drugie, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ nie zawiera przepisów przejściowych.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/48

Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2020 r. – Frutos Gama / Parlament

(Sprawa T-242/20)

(2020/C 215/58)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Manuela Frutos Gama (Valverde de Mérida, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci A. Schmitt i A. Grosjean)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

orzeczenie,

—

że niniejsza skarga jest dopuszczalna;

—

w razie potrzeby, tytułem środków organizacji postępowania lub środków dowodowych, że Parlament Europejski jest zobowiązany do przedłożenia opinii wydanych przez służbę prawną Parlamentu Europejskiego, które zdaniem strony skarżącej zostały sporządzone w dniach 16 lipca 2018 r. i 3 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem braku pewności co do dokładnej daty, lecz w każdym razie przed przyjęciem przez Prezydium Parlamentu decyzji z dnia 10 grudnia 2018 r. zmieniającej przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego (2018/C 466/02, Dziennik Urzędowy z dnia 28 grudnia 2018 r., C 466/8);

—

na podstawie art. 263 TFUE, że zaskarżona decyzja indywidualna, doręczona stronie skarżącej przez wydział ds. wynagrodzeń i uprawnień socjalnych posłów Dyrekcji Generalnej ds. Finansów Parlamentu Europejskiego, dotycząca praw strony skarżącej do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych jest nieważna, ponieważ decyzja ta stanowiła wykonanie wprowadzonego ww. decyzją prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. podwyższenia wieku uprawniającego do otrzymywania uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych, należnych stronie skarżącej od wieku 63 do 65 lat, poczynając od dnia 1 stycznia 2019 r.;

—

na podstawie art. 277 TFUE, że ww. decyzja, przyjęta przez Prezydium Parlamentu w dniu 10 grudnia 2018 r., jest nieważna lub nie może być stosowana w zakresie, w jakim zmienia ona przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego, a dokładniej w zakresie, w jakim podwyższa ona wiek uprawniający do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych wymagalnych od dnia 1 stycznia 2019 r.

—

że Parlament zostaje obciążony kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący braku kompetencji Prezydium ratione materiae.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. (zwana dalej „decyzją Prezydium”) została przyjęta z naruszeniem statutu posła do Parlamentu Europejskiego, przyjętego decyzją Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r., 2005/684/WE, Euratom (Dz.U. 2005, L 262, s. 1) (zwanego dalej „statutem”). Decyzja Prezydium jest między innymi sprzeczna z przepisami art. 27 statutu, który zobowiązuje do pozostawienia w mocy „praw nabytych” lub „w trakcie nabywania”.

—

po drugie, decyzja Prezydium ustanawia podatek, przewidując odprowadzanie specjalnego podatku w wysokości 5 % kwoty nominalnej świadczenia emerytalnego, podczas gdy ustanawianie podatku nie należy w myśl art. 233 ust. 2 TFUE do kompetencji Prezydium.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.

—

po pierwsze, strona skarżąca zarzuca Prezydium, że przyjęło decyzję, nie przestrzegając zasad, których wymaga art. 233 TFUE.

—

po drugie, decyzja Prezydium jest niedostatecznie uzasadniona i w ten sposób narusza obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 akapit drugi TFUE i w art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia praw nabytych i praw w trakcie nabywania oraz zasady uzasadnionych oczekiwań.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza prawa nabyte i prawa w trakcie nabywania wynikające zarówno z ogólnych zasad prawa jak i statutu, który wyraźnie zobowiązuje do utrzymania ich „w pełni” (art. 27).

—

po drugie, decyzja prezydium narusza zasadę uzasadnionych oczekiwań.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności oraz zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

—

po pierwsze, naruszenia praw strony skarżącej są nieproporcjonalne w odniesieniu do celów, których osiągnięciu ma służyć decyzja Prezydium.

—

po drugie, należy orzec, że decyzja Prezydium nie może być stosowana z powodu naruszenia zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

5.

Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zasady pewności prawa oraz braku przepisów przejściowych.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ niezgodnie z prawem wiążą się z nią skutki wsteczne.

—

po drugie, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ nie zawiera przepisów przejściowych.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/49

Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2020 r. – Galeote / Parlament

(Sprawa T-243/20)

(2020/C 215/59)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Gerardo Galeote (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci A. Schmitt i A. Grosjean)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

orzeczenie,

—

że niniejsza skarga jest dopuszczalna;

—

w razie potrzeby, tytułem środków organizacji postępowania lub środków dowodowych, że Parlament Europejski jest zobowiązany do przedłożenia opinii wydanych przez służbę prawną Parlamentu Europejskiego, które zdaniem strony skarżącej zostały sporządzone w dniach 16 lipca 2018 r. i 3 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem braku pewności co do dokładnej daty, lecz w każdym razie przed przyjęciem przez Prezydium Parlamentu decyzji z dnia 10 grudnia 2018 r. zmieniającej przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego (2018/C 466/02, Dziennik Urzędowy z dnia 28 grudnia 2018 r., C 466/8);

—

na podstawie art. 263 TFUE, że zaskarżona decyzja indywidualna, doręczona stronie skarżącej przez wydział ds. wynagrodzeń i uprawnień socjalnych posłów Dyrekcji Generalnej ds. Finansów Parlamentu Europejskiego, dotycząca praw strony skarżącej do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych jest nieważna, ponieważ decyzja ta stanowiła wykonanie wprowadzonego ww. decyzją prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. podwyższenia wieku uprawniającego do otrzymywania uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych, należnych stronie skarżącej od wieku 63 do 65 lat, poczynając od dnia 1 stycznia 2019 r.;

—

na podstawie art. 277 TFUE, że ww. decyzja, przyjęta przez Prezydium Parlamentu w dniu 10 grudnia 2018 r., jest nieważna lub nie może być stosowana w zakresie, w jakim zmienia ona przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego, a dokładniej w zakresie, w jakim podwyższa ona wiek uprawniający do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych wymagalnych od dnia 1 stycznia 2019 r.

—

że Parlament zostaje obciążony kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący braku kompetencji Prezydium ratione materiae.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. (zwana dalej „decyzją Prezydium”) została przyjęta z naruszeniem statutu posła do Parlamentu Europejskiego, przyjętego decyzją Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r., 2005/684/WE, Euratom (Dz.U. 2005, L 262, s. 1) (zwanego dalej „statutem”). Decyzja Prezydium jest między innymi sprzeczna z przepisami art. 27 statutu, który zobowiązuje do pozostawienia w mocy „praw nabytych” lub „w trakcie nabywania”.

—

po drugie, decyzja Prezydium ustanawia podatek, przewidując odprowadzanie specjalnego podatku w wysokości 5 % kwoty nominalnej świadczenia emerytalnego, podczas gdy ustanawianie podatku nie należy w myśl art. 233 ust. 2 TFUE do kompetencji Prezydium.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.

—

po pierwsze, strona skarżąca zarzuca Prezydium, że przyjęło decyzję, nie przestrzegając zasad, których wymaga art. 233 TFUE.

—

po drugie, decyzja Prezydium jest niedostatecznie uzasadniona i w ten sposób narusza obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 akapit drugi TFUE i w art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia praw nabytych i praw w trakcie nabywania oraz zasady uzasadnionych oczekiwań.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza prawa nabyte i prawa w trakcie nabywania wynikające zarówno z ogólnych zasad prawa jak i statutu, który wyraźnie zobowiązuje do utrzymania ich „w pełni” (art. 27).

—

po drugie, decyzja prezydium narusza zasadę uzasadnionych oczekiwań.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności oraz zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

—

po pierwsze, naruszenia praw strony skarżącej są nieproporcjonalne w odniesieniu do celów, których osiągnięciu ma służyć decyzja Prezydium.

—

po drugie, należy orzec, że decyzja Prezydium nie może być stosowana z powodu naruszenia zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

5.

Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zasady pewności prawa oraz braku przepisów przejściowych.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ niezgodnie z prawem wiążą się z nią skutki wsteczne.

—

po drugie, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ nie zawiera przepisów przejściowych.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/51

Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2020 r. – Marques / Parlament

(Sprawa T-244/20)

(2020/C 215/60)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Mário Sérgio Marques (Funchal, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci A. Schmitt i A. Grosjean)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

orzeczenie,

—

że niniejsza skarga jest dopuszczalna;

—

w razie potrzeby, tytułem środków organizacji postępowania lub środków dowodowych, że Parlament Europejski jest zobowiązany do przedłożenia opinii wydanych przez służbę prawną Parlamentu Europejskiego, które zdaniem strony skarżącej zostały sporządzone w dniach 16 lipca 2018 r. i 3 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem braku pewności co do dokładnej daty, lecz w każdym razie przed przyjęciem przez Prezydium Parlamentu decyzji z dnia 10 grudnia 2018 r. zmieniającej przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego (2018/C 466/02, Dziennik Urzędowy z dnia 28 grudnia 2018 r., C 466/8);

—

na podstawie art. 263 TFUE, że zaskarżona decyzja indywidualna, doręczona stronie skarżącej przez wydział ds. wynagrodzeń i uprawnień socjalnych posłów Dyrekcji Generalnej ds. Finansów Parlamentu Europejskiego, dotycząca praw strony skarżącej do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych jest nieważna, ponieważ decyzja ta stanowiła wykonanie wprowadzonego ww. decyzją prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. podwyższenia wieku uprawniającego do otrzymywania uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych, należnych stronie skarżącej od wieku 63 do 65 lat, poczynając od dnia 1 stycznia 2019 r.;

—

na podstawie art. 277 TFUE, że ww. decyzja, przyjęta przez Prezydium Parlamentu w dniu 10 grudnia 2018 r., jest nieważna lub nie może być stosowana w zakresie, w jakim zmienia ona przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego, a dokładniej w zakresie, w jakim podwyższa ona wiek uprawniający do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych wymagalnych od dnia 1 stycznia 2019 r.

—

że Parlament zostaje obciążony kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący braku kompetencji Prezydium ratione materiae.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. (zwana dalej „decyzją Prezydium”) została przyjęta z naruszeniem statutu posła do Parlamentu Europejskiego, przyjętego decyzją Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r., 2005/684/WE, Euratom (Dz.U. 2005, L 262, s. 1) (zwanego dalej „statutem”). Decyzja Prezydium jest między innymi sprzeczna z przepisami art. 27 statutu, który zobowiązuje do pozostawienia w mocy „praw nabytych” lub „w trakcie nabywania”.

—

po drugie, decyzja Prezydium ustanawia podatek, przewidując odprowadzanie specjalnego podatku w wysokości 5 % kwoty nominalnej świadczenia emerytalnego, podczas gdy ustanawianie podatku nie należy w myśl art. 233 ust. 2 TFUE do kompetencji Prezydium.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.

—

po pierwsze, strona skarżąca zarzuca Prezydium, że przyjęło decyzję, nie przestrzegając zasad, których wymaga art. 233 TFUE.

—

po drugie, decyzja Prezydium jest niedostatecznie uzasadniona i w ten sposób narusza obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 akapit drugi TFUE i w art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia praw nabytych i praw w trakcie nabywania oraz zasady uzasadnionych oczekiwań.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza prawa nabyte i prawa w trakcie nabywania wynikające zarówno z ogólnych zasad prawa jak i statutu, który wyraźnie zobowiązuje do utrzymania ich „w pełni” (art. 27).

—

po drugie, decyzja prezydium narusza zasadę uzasadnionych oczekiwań.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności oraz zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

—

po pierwsze, naruszenia praw strony skarżącej są nieproporcjonalne w odniesieniu do celów, których osiągnięciu ma służyć decyzja Prezydium.

—

po drugie, należy orzec, że decyzja Prezydium nie może być stosowana z powodu naruszenia zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

5.

Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zasady pewności prawa oraz braku przepisów przejściowych.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ niezgodnie z prawem wiążą się z nią skutki wsteczne.

—

po drugie, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ nie zawiera przepisów przejściowych.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/53

Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2020 r. – Watson / Parlament

(Sprawa T-245/20)

(2020/C 215/61)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Graham R. Watson (Edynburg, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci A. Schmitt i A. Grosjean)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

orzeczenie,

—

że niniejsza skarga jest dopuszczalna;

—

w razie potrzeby, tytułem środków organizacji postępowania lub środków dowodowych, że Parlament Europejski jest zobowiązany do przedłożenia opinii wydanych przez służbę prawną Parlamentu Europejskiego, które zdaniem strony skarżącej zostały sporządzone w dniach 16 lipca 2018 r. i 3 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem braku pewności co do dokładnej daty, lecz w każdym razie przed przyjęciem przez Prezydium Parlamentu decyzji z dnia 10 grudnia 2018 r. zmieniającej przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego (2018/C 466/02, Dziennik Urzędowy z dnia 28 grudnia 2018 r., C 466/8);

—

na podstawie art. 263 TFUE, że zaskarżona decyzja indywidualna, doręczona stronie skarżącej przez wydział ds. wynagrodzeń i uprawnień socjalnych posłów Dyrekcji Generalnej ds. Finansów Parlamentu Europejskiego, dotycząca praw strony skarżącej do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych jest nieważna, ponieważ decyzja ta stanowiła wykonanie wprowadzonego ww. decyzją prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. podwyższenia wieku uprawniającego do otrzymywania uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych, należnych stronie skarżącej od wieku 63 do 65 lat, poczynając od dnia 1 stycznia 2019 r.;

—

na podstawie art. 277 TFUE, że ww. decyzja, przyjęta przez Prezydium Parlamentu w dniu 10 grudnia 2018 r., jest nieważna lub nie może być stosowana w zakresie, w jakim zmienia ona przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego, a dokładniej w zakresie, w jakim podwyższa ona wiek uprawniający do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych wymagalnych od dnia 1 stycznia 2019 r.

—

że Parlament zostaje obciążony kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący braku kompetencji Prezydium ratione materiae.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. (zwana dalej „decyzją Prezydium”) została przyjęta z naruszeniem statutu posła do Parlamentu Europejskiego, przyjętego decyzją Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r., 2005/684/WE, Euratom (Dz.U. 2005, L 262, s. 1) (zwanego dalej „statutem”). Decyzja Prezydium jest między innymi sprzeczna z przepisami art. 27 statutu, który zobowiązuje do pozostawienia w mocy „praw nabytych” lub „w trakcie nabywania”.

—

po drugie, decyzja Prezydium ustanawia podatek, przewidując odprowadzanie specjalnego podatku w wysokości 5 % kwoty nominalnej świadczenia emerytalnego, podczas gdy ustanawianie podatku nie należy w myśl art. 233 ust. 2 TFUE do kompetencji Prezydium.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.

—

po pierwsze, strona skarżąca zarzuca Prezydium, że przyjęło decyzję, nie przestrzegając zasad, których wymaga art. 233 TFUE.

—

po drugie, decyzja Prezydium jest niedostatecznie uzasadniona i w ten sposób narusza obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 akapit drugi TFUE i w art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia praw nabytych i praw w trakcie nabywania oraz zasady uzasadnionych oczekiwań.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza prawa nabyte i prawa w trakcie nabywania wynikające zarówno z ogólnych zasad prawa jak i statutu, który wyraźnie zobowiązuje do utrzymania ich „w pełni” (art. 27).

—

po drugie, decyzja prezydium narusza zasadę uzasadnionych oczekiwań.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności oraz zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

—

po pierwsze, naruszenia praw strony skarżącej są nieproporcjonalne w odniesieniu do celów, których osiągnięciu ma służyć decyzja Prezydium.

—

po drugie, należy orzec, że decyzja Prezydium nie może być stosowana z powodu naruszenia zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

5.

Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zasady pewności prawa oraz braku przepisów przejściowych.

—

po pierwsze, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ niezgodnie z prawem wiążą się z nią skutki wsteczne.

—

po drugie, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ nie zawiera przepisów przejściowych.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/54

Skarga wniesiona w dniu 27 kwietnia 2020 r. – Aerospinning Master Franchising / EUIPO – Mad Dogg Athletics (SPINNING)

(Sprawa T-246/20)

(2020/C 215/62)

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Aerospinning Master Franchising s. r. o. (Praga, Republika Czeska) (przedstawiciel: adwokat K. Labalestra)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Mad Dogg Athletics, Inc. (Venice, Kalifornia, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy SPINNING – unijny znak towarowy nr 175 117

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 lutego 2020 r. w sprawie R 369/2019-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

naruszenie art. 58 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2017/1001;

—

naruszenie art. 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej;

—

naruszenie art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/55

Skarga wniesiona w dniu 28 kwietnia 2020 r. – Sabra / Rada

(Sprawa T-249/20)

(2020/C 215/63)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Abdelkader Sabra (Bejrut, Liban) (przedstawiciel: M. Lester, QC, i A. Bradshaw, solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zakwestionowanych środków w zakresie, w jakim mają one do niego zastosowanie;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2020/212 z dnia 17 lutego 2020 r. w sprawie wykonania decyzji 2013/255/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (1) i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2020/211 z dnia 17 lutego 2020 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (2).

Na poparcie skargi skarżący podnosi, że objęcie go zakwestionowanymi środkami jest wynikiem popełnienia przez Radę oczywistego błędu w ocenie. W szczególności skarżący twierdzi, że

—

nie jest wiodącym przedsiębiorcą działającym w Syrii w rozumieniu art. 15 ust. 1a rozporządzenia Rady (UE) nr 36/2012 z dnia 18 stycznia 2012 r. (3).;

—

nie jest powiązany z reżimem syryjskim, nie wywiera na niego wpływu ani nie jest z nim związane ryzyko ominięcia środków ograniczających w rozumieniu art. 15 ust. 1b rozporządzenia Rady (UE) nr 36/2012; i

—

nie udziela żadnego wsparcia reżimowi syryjskiemu ani nie czerpie z niego korzyści.

(1)  Dz.U. 2020, L 43I, s. 6.

(2)  Dz.U. 2020, L 43I, s. 1.

(3)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 36/2012 z dnia 18 stycznia 2012 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 442/2011 (Dz.U. 2012, L 16, s. 1).

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/56

Skarga wniesiona w dniu 23 kwietnia 2020 r. – JU i in. / Rada Unii Europejskiej

(Sprawa T-252/20)

(2020/C 215/64)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: JU, JV, JW, JY, JZ, KA, KB (przedstawiciele: P. Tridimas, Barrister, A. von Westernhagen i D. Harrison, Solicitors)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady (UE) 2020/135 z dnia 30 stycznia 2020 r. w sprawie zawarcia Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (1) w zakresie, w jakim pozbawia ona skarżących bez ich zgody i bez zachowania właściwej procedury prawnej ich statusu obywateli Unii Europejskiej i praw z niego dla nich wynikających;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący utrzymują, że pozbawiając ich przysługującego im statusu obywateli Unii Europejskiej i ich praw podstawowych, które z niego wynikają, Rada naruszyła art. 20 i 23 TFUE, art. 50 TFUE, art. 7, 19, 39, 40, 45 i 46 karty oraz zasady proporcjonalności, równości traktowania i uzasadnionych oczekiwań.

W konsekwencji skarżący twierdzą, że obywatelstwo Unii jest podstawowym statusem obywateli Unii. Jako takie, obywatelstwo to posiada osobisty charakter i kiedy raz zostało przyznane nie zanika automatycznie wraz z wystąpieniem z Unii Europejskiej. Skarżący utrzymują, że żadna osoba nie może zostać pozbawiona w sposób arbitralny jej statusu obywatela Unii i praw z niego wynikających.

(1)  Decyzja Rady (UE) 2020/135 z dnia 30 stycznia 2020 r. w sprawie zawarcia Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Dz.U. 2020, L 29, s. 1.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/57

Skarga wniesiona w dniu 5 maja 2020 r. – Oatly / EUIPO (IT'S LIKE MILK BUT MADE FOR HUMANS)

(Sprawa T-253/20)

(2020/C 215/65)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Oatly AB (Malmö, Szwecja) (przedstawiciel: adwokat M. Johansson)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „IT’S LIKE MILK BUT MADE FOR HUMANS” – zgłoszenie nr 18 035 560

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 lutego 2020 r. w sprawie R 2446/2019-5

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/57

Skarga wniesiona w dniu 5 maja 2020 r. – Kondyterska korporatsiia „Roshen” / EUIPO – Krasnyj Octyabr (Przedstawienie homara)

(Sprawa T-254/20)

(2020/C 215/66)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen” (Kijów, Ukraina) (przedstawiciel: adwokat I. Lukauskienė)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Krasnyj Octyabr (Moskwa, Rosja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy (Przedstawienie homara) – unijny znak towarowy nr 15 948 185

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 marca 2020 r. w sprawie R 1916/2019-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie prawa do bycia wysłuchanym w związku z art. 94 ust. 1 i art. 95 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Błędne zastosowanie art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Błędne zastosowanie przepisów art. 59 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Błędne zastosowanie przepisów art. 59 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Błędne zastosowanie przepisów art. 59 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/58

Skarga wniesiona w dniu 6 maja 2020 r. – Steinel / EUIPO (GluePro)

(Sprawa T-256/20)

(2020/C 215/67)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Steinel GmbH (Herzebrock-Clarholz, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Breuer i K. Freudenstein)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy GluePro – zgłoszenie nr 18 029 161

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 lutego 2020 r. w sprawie R 2516/2019-2

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/59

Skarga wniesiona w dniu 8 maja 2020 r. – Ryanair / Komisja

(Sprawa T-259/20)

(2020/C 215/68)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ryanair DAC (Swords, Irlandia) (przedstawiciele: adwokaci E. Vahida, F. Laprévote, S. Rating i I. Metaxas-Maranghidis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej (UE) z dnia 31 marca 2020 r. w sprawie pomocy państwa SA.56765 (1); oraz

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

—

Strona skarżąca wniosła również o rozpoznanie jej skargi w trybie przyspieszonym, przewidzianym w art. 23a statutu Trybunału Sprawiedliwości.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący tego, że decyzja Komisji Europejskiej narusza konkretne postanowienia TFUE oraz ogólne zasady prawa europejskiego dotyczące zakazu dyskryminacji ze względu na przynależność państwową i swobodnego przepływu usług, które stanowiły podstawę liberalizacji transportu lotniczego w UE od końca lat 80-tych ubiegłego wieku. Liberalizacja rynku transportu lotniczego w UE pozwoliła na rozwój prawdziwie paneuropejskich tanich linii lotniczych. Decyzja Komisji Europejskiej ignoruje rolę takich paneuropejskich linii lotniczych w strukturze rynkowej państw członkowskich UE, zezwalając Francji na zarezerwowanie pomocy tylko dla tych linii lotniczych UE, którym Francja wydała koncesje na prowadzenie działalności w UE. Artykuł 107 ust. 2 lit. b) TFUE przewiduje wyjątek od zakazu udzielania pomocy państwa zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE, ale nie przewiduje wyjątku od innych norm i zasad TFUE.

2.

Zarzut drugi, dotyczący tego, że Komisja Europejska przeprowadzając kontrolę proporcjonalności pomocy w stosunku do szkód spowodowanych przez kryzys COVID-19 popełniła oczywisty błąd w ocenie.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący tego, że Komisja Europejska nie wszczęła formalnego postępowania wyjaśniającego pomimo poważnych trudności i naruszyła prawa proceduralne skarżącej.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że Komisja Europejska naruszyła w swojej decyzji obowiązek uzasadnienia.

(1)  Decyzja Komisji Europejskiej (UE) z dnia 31 marca 2020 r. w sprawie pomocy państwa SA.56765 (2020/N) – France COVID-19 – Moratorium na płacenie podatków lotniczych przedsiębiorstwom publicznego transportu lotniczego (dotychczas nieopublikowana w Dz.U.).

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/60

Skarga wniesiona w dniu 1 maja 2020 r. – Da Silva Carreira/Komisja

(Sprawa T-260/20)

(2020/C 215/69)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: José Da Silva Carreira (Olhos de Água, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 26 lipca 2019 r., na mocy której Komisja odmówiła dokonać przeglądu na przyszłość emerytury skarżącego;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi jedyny zarzut dotyczący naruszenia art. 21 i 22 załącznika XIII do Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”). Podnosi on zwłaszcza, że odmowa dokonania przez Komisję przeglądu na przyszłość jego emerytury jest sprzeczna z art. 41 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego i z zasadą legalności.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/60

Skarga wniesiona w dniu 6 maja 2020 r. – Rochem Group / EUIPO – Rochem Marine (R.T.S. ROCHEM Technical Services)

(Sprawa T-263/20)

(2020/C 215/70)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Rochem Group AG (Zug, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat K. Guridi Sedlak)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Rochem Marine Srl (Genua, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „R.T.S. ROCHEM Technical Services” – unijny znak towarowy nr 12 313 797

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 marca 2020 r. w sprawie R 1545/2019-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

zobowiązanie EUIPO do wydania nowej decyzji oddalającej wniosek o unieważnienie prawa do unijnego znaku towarowego nr 12 313 797, w tym dla klas 11 i 40

—

obciążenie EUIPO oraz interwenienta, na wypadek gdyby druga strona postępowania przed izbą odwoławczą postanowiła wstąpić do sprawy w tym charakterze, kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 64 ust. 2 i 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/61

Skarga wniesiona w dniu 13 maja 2020 r. – Apologistics / EUIPO – Kerckhoff (APO)

(Sprawa T-282/20)

(2020/C 215/71)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Apologistics GmbH (Markkleeberg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat H. Hug)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Markus Kerckhoff (Bergisch Gladbach, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „APO” – unijny znak towarowy nr 9 273 103

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 25 lutego 2020 r. w sprawie R 982/2019-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/62

Postanowienie Sądu z dnia 17 kwietnia 2020 r. – Mende Omalanga i in. / Rada

(Sprawy połączone T-103/19, od T-110/19 do T-113/19 i od T-116/19 do T-124/19) (1)

(2020/C 215/72)

Język postępowania: francuski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie spraw T-103/19 i T-112/19 z rejestru.

(1)  JO C 139 z 15.4.2019.