23.3.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/4

Publikacja jednolitego dokumentu, o którym mowa w art. 94 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013, oraz odesłania do publikacji specyfikacji produktu objętego nazwą w sektorze wina

(2020/C 94/03)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 98 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (1) w terminie dwóch miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

„Achterhoek – Winterswijk”

Numer referencyjny: PDO-NL-02402

Data złożenia wniosku: 21 listopada 2017

1. Nazwa, która ma być zarejestrowana

Achterhoek – Winterswijk

2. Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3. Kategorie produktów sektora wina

Wino

3.	Wino likierowe

5.	Gatunkowe wino musujące

9.	Gazowane wino półmusujące

15.	Wino z suszonych winogron

16.	Wino z przejrzałych winogron

4. Opis wina lub win

Kategoria wina 1: WINO: wino czerwone, wytrawne, owocowe lub słodkie

Odmiany winorośli: regent (N), pinotin (N), acolon (N), cabertin (N), cabernet cortis (N), monarch (N) lub ich kupaż.

Właściwości organoleptyczne

Barwa: ciemnoczerwona, w zależności od połączenia odmian.

Zapach: ciemnoczerwonych owoców, na przykład owoców leśnych, jeżyn i wiśni. Charakterystyczny zapach zależy od połączenia odmian.

Smak: delikatny owocowy aromat dostępnego wina, zawiera taniny.

Analityczne cechy charakterystyczne

Zawartość cukru w wytrawnym winie owocowym wynosi 0,5–6 gramów na litr.

Zawartość cukru w czerwonych winach słodkich wynosi 15–30 gramów na litr.

Przedstawione poniżej cechy charakterystyczne, dla których nie podano konkretnych wartości, mieszczą się w granicach określonych w rozporządzeniach UE.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	10,5
Minimalna kwasowość miareczkowa	63,84 miliekwiwalentu na litr
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Kategoria wina 1: WINO: wino czerwone, starzone w beczkach

Odmiany winorośli: regent (N), pinotin (N), acolon (N), cabertin (N), cabernet cortis (N), monarch (N) lub ich kupaż.

Właściwości organoleptyczne

Barwa: intensywnie czerwona, w zależności od połączenia odmian.

Zapach: ciemnoczerwonych owoców, na przykład owoców leśnych, jeżyn i wiśni. Charakterystyczny zapach zależy od połączenia odmian.

Smak: pełne wina z nutą wanilii, na bazie dojrzałej struktury tanin.

Analityczne cechy charakterystyczne

Zawartość cukru w winie wynosi 0,5–6 gramów na litr.

Przedstawione poniżej cechy charakterystyczne, dla których nie podano konkretnych wartości, mieszczą się w granicach określonych w rozporządzeniach UE.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	11,5
Minimalna kwasowość miareczkowa	63,84 miliekwiwalentu na litr
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Kategoria wina 1: WINO: wino białe, wytrawne, owocowe lub słodkie

Odmiany winorośli: johanniter (B), souvignier gris (Rs), solaris (B), merzling (B) lub kupaż tych odmian.

Właściwości organoleptyczne

Barwa: między żółtą a złotożółtą w zależności od połączenia odmian.

Zapach: wina solaris i merzling mają zapach owoców tropikalnych; wina johanniter i souvignier gris mają zapach dojrzałych owoców, takich jak żółte jabłka.

Smak: owocowy i świeży; wina johanniter zawierają nutę odmiany riesling, wynikającą po części z ich kwasowości, natomiast wina souvignier gris mają pełny smak.

Wina solaris mają orzeźwiającą kwasowość, a wina merzling łączą w sobie słodycz z kwaśnym smakiem owoców.

Analityczne cechy charakterystyczne

Zawartość cukru w winie wytrawnym: 1–8 gramów na litr

Zawartość cukru w winie słodkim: 15–30 gramów na litr

Przedstawione poniżej cechy charakterystyczne, dla których nie podano konkretnych wartości, mieszczą się w granicach określonych w rozporządzeniach UE.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	10,5
Minimalna kwasowość miareczkowa	77,14 miliekwiwalentu na litr
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Kategoria wina 1: WINO: wino białe, starzone w beczkach

Odmiana winorośli: solaris (B).

Właściwości organoleptyczne

Barwa: złotożółta.

Zapach: bukiet owoców rodzimych i owoców tropikalnych, takich jak mango lub dojrzały ananas.

Smak: kwaśny i świeży. Beczki nadają winu nutę drewna i kremowy smak.

Analityczne cechy charakterystyczne

Zawartość cukru w winie wynosi 15–30 gramów na litr.

Przedstawione poniżej cechy charakterystyczne, dla których nie podano konkretnych wartości, mieszczą się w granicach określonych w rozporządzeniach UE.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	10,5
Minimalna kwasowość miareczkowa	77,14 miliekwiwalentu na litr
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Kategoria wina 1: WINO: wino różowe, z pełnym smakiem owoców

Odmiany winorośli: regent (N), pinotin (N), acolon (N), cabertin (N), cabernet cortis (N), monarch (N) lub ich kupaż, ewentualnie również z odmianami solaris (B) / johanniter (B).

Właściwości organoleptyczne

Barwa: łososiowo-różowa.

Zapach: słodkawy zapach czerwonych owoców.

Smak: owocowy, nieco słodki, pełny.

Analityczne cechy charakterystyczne

Zawartość cukru w winie wynosi 3–10 gramów na litr.

Przedstawione poniżej cechy charakterystyczne, dla których nie podano konkretnych wartości, mieszczą się w granicach określonych w rozporządzeniach UE.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	10
Minimalna kwasowość miareczkowa	63,84 miliekwiwalentu na litr
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Kategoria wina 3: WINO LIKIEROWE, czerwone

Odmiany winorośli: regent (N), pinotin (N), acolon (N), cabertin (N) lub ich kupaż.

Właściwości organoleptyczne

Barwa: czerwona.

Zapach: słodki smak czarnej porzeczki, nieco korzenny.

Smak: korzenny, z równie wyraźną słodkością, co owocową kwasowością.

Analityczne cechy charakterystyczne

Zawartość cukru w winie wynosi 50–100 gramów na litr.

Przedstawione poniżej cechy charakterystyczne, dla których nie podano konkretnych wartości, mieszczą się w granicach określonych w rozporządzeniach UE.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	18
Minimalna kwasowość miareczkowa	63,84 miliekwiwalentu na litr
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Kategoria wina 5: GATUNKOWE WINO MUSUJĄCE, białe

Odmiany winorośli: johanniter (B), souvignier gris (Rs), solaris (B) lub kupaż tych odmian.

Właściwości organoleptyczne

Barwa: biała.

Zapach: jabłkowy, cytrusowy.

Smak: owocowy, ze świeżym posmakiem małych pęcherzyków, dość pełny.

Analityczne cechy charakterystyczne

Zawartość cukru w winie wynosi 5–16 gramów na litr.

Przedstawione poniżej cechy charakterystyczne, dla których nie podano konkretnych wartości, mieszczą się w granicach określonych w rozporządzeniach UE.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	10,5
Minimalna kwasowość miareczkowa	79,8 miliekwiwalentu na litr
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Kategoria wina 9: Gazowane WINO PÓŁMUSUJĄCE, różowe

Odmiany winorośli: regent (N), pinotin (N), acolon (N), cabertin (N), cabernet cortis (N), monarch (N) lub ich kupaż, ewentualnie również z odmianami solaris / johanniter (B).

Właściwości organoleptyczne

Barwa: łososiowo-różowa.

Zapach: lekki zapach czerwonych owoców.

Smak: owocowy, powodujący cierpkie wrażenie.

Analityczne cechy charakterystyczne

Zawartość cukru w winie wynosi 5–16 gramów na litr.

Przedstawione poniżej cechy charakterystyczne, dla których nie podano konkretnych wartości, mieszczą się w granicach określonych w rozporządzeniach UE.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	10
Minimalna kwasowość miareczkowa	63,84 miliekwiwalentu na litr
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Kategoria wina 15: WINO z suszonych winogron, białe

Odmiana winorośli: solaris (B).

Właściwości organoleptyczne

Barwa: złotożółta.

Zapach: dojrzałych owoców tropikalnych, miodu.

Smak: pełny, kremowy, słodki o pełnej świeżości.

Analityczne cechy charakterystyczne

Zawartość cukru w winie wynosi 120–240 gramów na litr.

Przedstawione poniżej cechy charakterystyczne, dla których nie podano konkretnych wartości, mieszczą się w granicach określonych w rozporządzeniach UE.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	9
Minimalna kwasowość miareczkowa	66,5 miliekwiwalentu na litr
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Kategoria wina 16: WINO z przejrzałych winogron, białe

Odmiana winorośli: solaris (B).

Właściwości organoleptyczne

Barwa: złotożółta.

Zapach: dojrzałych owoców tropikalnych, miodu.

Smak: pełny, kremowy, słodki o pełnej świeżości.

Analityczne cechy charakterystyczne

Zawartość cukru w winie wynosi 50–120 gramów na litr.

Przedstawione poniżej cechy charakterystyczne, dla których nie podano konkretnych wartości, mieszczą się w granicach określonych w rozporządzeniach UE.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	12
Minimalna kwasowość miareczkowa	73,15 miliekwiwalentu na litr
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

5. Praktyki enologiczne

a) Podstawowe praktyki enologiczne

Zasady wytwarzania wina i specjalne praktyki enologiczne

Do wszystkich kategorii wina wymienionych poniżej mają zastosowanie następujące zasady wytwarzania:

—	Maksymalne wzbogacenie podlega przepisom określonym w rozporządzeniu UE; możliwe jest dodatkowe wzbogacenie 0,5 % za zgodą udzieloną dla danego roku przez organy krajowe (w tym przypadku Ministerstwo Rolnictwa, Środowiska i Jakości Żywności).

—	Odkwaszanie podlega limitom określonym w rozporządzeniu UE.

—	Zakwaszanie wymaga zgody udzielonej dla danego roku przez organy krajowe (w tym przypadku Ministerstwo Rolnictwa, Środowiska i Jakości Żywności) na wniosek dla danego roku; następnie zastosowanie będą mieć limity określone w rozporządzeniu UE.

Kategoria wina 1: WINO: wino czerwone, wytrawne, owocowe lub słodkie

Specjalne praktyki enologiczne

Fermentacja miazgi przez co najmniej 4 dni.

Kategoria wina 1: WINO: wino czerwone, starzone w beczkach

Specjalne praktyki enologiczne

Fermentacja miazgi przez co najmniej 4 dni.

Starzenie w drewnianych beczkach przez co najmniej 8 miesięcy.

Kategoria wina 1: WINO: wino białe, wytrawne, owocowe lub słodkie

Specjalne praktyki enologiczne

Fermentacja na zimno w temperaturze poniżej 18 °C (wyjątek: temperaturę podnosi się na początku fermentacji w przypadku win, których fermentacja jest trudna).

Kategoria wina 1: WINO: wino białe, starzone w beczkach

Specjalne praktyki enologiczne

Fermentacja na zimno w temperaturze poniżej 18 °C (wyjątek: temperaturę podnosi się na początku fermentacji w przypadku win, których fermentacja jest trudna).

Starzenie w drewnianych beczkach z co najmniej 50 % objętości przynajmniej przez 3 miesiące.

Kategoria wina 1: WINO: wino różowe z pełnym smakiem owoców

Specjalne praktyki enologiczne

Fermentacja na zimno w temperaturze poniżej 18 °C (wyjątek: temperaturę podnosi się na początku fermentacji w przypadku win, których fermentacja jest trudna).

Kategoria wina 3: WINO LIKIEROWE, czerwone

Specjalne praktyki enologiczne

Fermentacja miazgi przez co najmniej 4 dni.

Starzenie w drewnianych beczkach przez co najmniej 1 rok.

Dodanie alkoholu winnego.

Kategoria wina 5: GATUNKOWE WINO MUSUJĄCE, białe

Specjalne praktyki enologiczne

Fermentacja na zimno w temperaturze poniżej 18 °C (wyjątek: temperaturę podnosi się na początku fermentacji w przypadku win, których fermentacja jest trudna).

Druga fermentacja w butelce, metodą tradycyjną.

Kategoria wina 9: GAZOWANE WINO PÓŁMUSUJĄCE, różowe

Specjalne praktyki enologiczne

Fermentacja na zimno w temperaturze poniżej 18 °C (wyjątek: temperaturę podnosi się na początku fermentacji w przypadku win, których fermentacja jest trudna).

Dodanie dwutlenku węgla w trakcie butelkowania (przy ciśnieniu maksymalnym wynoszącym 2,5 bara).

Kategoria wina 15: WINO z suszonych winogron, białe

Specjalne praktyki enologiczne

Późne zbiory, ręczny zbiór winogron

Winogrona suszone naturalnie, a następnie na słomie, przez co najmniej 2 tygodnie

Wino powstaje w procesie fermentacji na zimno w temperaturze poniżej 18 °C.

Kategoria wina 16: WINO z przejrzałych winogron, białe

Specjalne praktyki enologiczne

Późne zbiory winogron o zawartości cukru co najmniej 120 stopni Oechsle.

Fermentacja na zimno w temperaturze poniżej 18 °C (wyjątek: temperaturę podnosi się na początku fermentacji w przypadku win, których fermentacja jest trudna).

b) Maksymalne zbiory

Czerwone, regent (N)

50 hektolitrów z hektara

Czerwone, pinotin (N)

50 hektolitrów z hektara

Czerwone, monarch (N)

50 hektolitrów z hektara

Czerwone, acolon (N)

50 hektolitrów z hektara

Czerwone, cabertin (N)

50 hektolitrów z hektara

Czerwone, cabernet cortis (N)

50 hektolitrów z hektara

Białe, souvignier gris (Rs)

60 hektolitrów z hektara

Białe, souvignier gris (Rs), z suszonych winogron

20 hektolitrów z hektara

Białe, souvignier gris (Rs), z przejrzałych winogron

40 hektolitrów z hektara

Białe, johanniter (B)

60 hektolitrów z hektara

Białe, johanniter (B), z suszonych winogron

20 hektolitrów z hektara

Białe, johanniter (B), z przejrzałych winogron

40 hektolitrów z hektara

Białe, solaris (B)

50 hektolitrów z hektara

Białe, solaris (B), z suszonych winogron

20 hektolitrów z hektara

Białe, solaris (B), z przejrzałych winogron

40 hektolitrów z hektara

Białe, merzling (B)

60 hektolitrów z hektara

6. Wyznaczony obszar geograficzny

Wyznaczony obszar geograficzny znajduje się we wschodniej części regionu Achterhoek, przy granicy z Niemcami, w granicach gminy Winterswijk.

Na obszarze Achterhoek–Winterswijk, winnice objęte przedmiotową chronioną nazwą pochodzenia są prowadzone na glebach klasy HN21, KX i eZE23. Są tam również gleby HN23, ZG23 i ZG21, zawierające próchnicę i glinę, które mają istotne znaczenie dla uprawy winogron. Te rodzaje gleb łącznie pokrywają większość wyznaczonego obszaru.

Gmina posiada wiele obszarów peryferyjnych, obejmujących dziewięć wiosek – wszystkie z nich należą do gminy Winterswijk. Są to następujące wioski (na mapie zgodnie z ruchem wskazówek zegara): Meddo (1448 mieszkańców), Huppel (414 mieszkańców), Henxel (268 mieszkańców), Ratum (354 mieszkańców), Brinkheurne (272 mieszkańców), Kotten (798 mieszkańców), Woold (861 mieszkańców), Miste (675 mieszkańców) oraz Corle (281 mieszkańców). Meddo jest jedyną z tych wiosek, w której jest centrum z różnymi udogodnieniami.

7. Główne odmiany winorośli do produkcji wina

cabertin (N) (VB-91-26-17)

cabernet Cortis

johanniter (B)

monarch

acolon

pinotin (N)

regent (N)

souvignier gris

solaris

merzling (B)

8. Opis związku lub związków

Określony obszar

Wyznaczony obszar jest w większości położony na Wschodniej Nizinie Holenderskiej i charakteryzuje się inną strukturą glebową (zawierającą glinę i wapno) niż obszary regionu Achterhoek na zachód od Winterswijk (na których gleba składa się z rzecznej gliny i powierzchniowych pokładów piasku).

Obszar Winterswijk jest znany z żywopłotów oraz kamieniołomów z pozostałościami kopalnymi. Na korytach kilku strumieni w Winterswijk znajdują się warstwy z jurajskiego okresu lias. W związku z tym w 2005 r. rząd niderlandzki stworzył w tej gminie narodowy obszar krajobrazowy Winterswijk, zajmujący łącznie powierzchnię blisko 22 000 hektarów.

Gleba

Wokół Winterswijk znajdują się gleby charakterystyczne dla „Wschodniej Niziny Holenderskiej”, zawierające glinę i wapno. Gleby w pozostałych częściach regionu Achterhoek składają się z rzecznej gliny i powierzchniowych pokładów piasku.

Na wyznaczonym obszarze występują różne rodzaje gleby, osobno lub łącznie.

Mają następujące cechy charakterystyczne:

—	Warstwa dobrej próchnicy.

—	Gleba zawiera glinę, dzięki której wino nabiera pełnię smaku, a gleba nie wysycha.

—	Warstwa gliny (lutum) zmniejsza tempo usychania winorośli.

—	Górna piaszczysta warstwa gleby zapewnia korzystną równowagę wodną.

—	W wodach gruntowych gromadzą się minerały z podglebia (na przykład z zawartej w nim gliny), dzięki czemu winorośl uzyskuje dobre składniki odżywcze.

Klimat i środowisko

Wyznaczony obszar znajduje się w niedalekiej odległości od stacji Niderlandzkiego Instytutu Meteorologicznego w Hupsel, w której odnotowano następujące średnie wartości klimatyczne w sezonie uprawy winorośli od maja do września (w latach 2010–2015):

—	średnia temperatura: 15,58 °C

—	średnia temperatura minimalna: 9,93 °C

—	średnia temperatura maksymalna: 20,83 °C

—	średnia wilgotność względna: 78,36 %

—	średnie opady: 78,54 mm miesięcznie

—	średni czas nasłonecznienia: 192,93 godzin miesięcznie.

Dzięki temu, że temperatury nocne są nieco poniżej średniej krajowej, wytwarzane wina mają świeży i owocowy smak, natomiast nieco wyższe temperatury maksymalne i dłuższy czas nasłonecznienia wpływają na większą dojrzałość winogron.

Czynnik ludzki (uprawa i wytwarzanie wina)

W procesie uprawy stosuje się następujące praktyki, które są szczegółowo dobrane zwłaszcza w produkcji wina gatunkowego:

—	Wybór odmian: Dobrane odmiany dojrzewają w lokalnym środowisku i zapewniają niezbędny zapach. Są wybierane również ze względu na ich odporność, tak aby dążyć do większej trwałości uprawy.

—

Gęstość obsady: Rzędy winorośli są sadzone w odstępach 2–2,2 m (aby były wystarczająco nasłonecznione), a odległość między kolejnymi krzewami wynosi 1–1,25 m. Powierzchnia przypadająca na jeden krzak winorośli wynosi zatem około 2,2 m2, dzięki czemu każdy krzew uzyskuje wystarczające składniki odżywcze (aby winogrona mogły dojrzeć i nabrać zapachu).

—	Ścieżki między rzędami winorośli są oczyszczone: dzięki temu uwalniane w nocy ciepło jest pochłaniane, a proces dojrzewania przyspieszony. Pomaga to też w radzeniu sobie z nocnymi przymrozkami. Rozwiązaniem alternatywnym jest pokrycie ścieżek niską roślinnością.

—	Podczas uprawy przycina się pędy, aby czynniki odżywcze dostawały się do gron.

—	Uprawa jest ograniczana (maksymalne plony są określone w opisie win). W razie konieczności grona się rozrzedza.

—

Prowadzenie winorośli: Zdecydowano o zastosowaniu metody Guyota (zgodnie z którą winorośl jest corocznie mocowana do rozciągniętego drutu): pionowe ulistnienie rośnie do wysokości około 2,2 m (w celu wchłanianiu światła słonecznego w procesie fotosyntezy), a po usunięciu liści strefa winogron pozostaje odsłonięta (na potrzeby szybszego wysychania, nasłonecznienia).

—	Jedną z najważniejszych decyzji w procesie uprawy jest ustalenie terminu zbioru winogron. Decyzję tę podejmuje się na podstawie bardzo starannej obserwacji dojrzewania winogron – zawartości cukru, kwasowości (pH) i zapachu – pod kątem wytworzenia wina gatunkowego.

Na charakter wytwarzanych win szczególny wpływ mają następujące stosowane procesy:

—

Wina są produkowane na podstawie specyfikacji dopasowanych do jakości zbiorów (zawartość cukru resztkowego, kwasowość, minimalna zawartość alkoholu, starzenie w kontakcie z drewnem). Rokrocznie grupa wyspecjalizowanych degustatorów podejmuje decyzję dotyczącą dokładnego składu każdego kupażu i konieczności starzenia w beczkach.

—	Fermentacja na zimno białych i różowych win w celu uzyskania świeżego smaku owoców.

—	Użycie drewnianych beczek do starzenia win czerwonych, w celu nadania im pełnego smaku z delikatnymi taninami; wina białe są poddawane częściowemu starzeniu w kontakcie z drewnem w celu uzyskania pełniejszego smaku.

Związek przyczynowy

Jakość wina jest wynikiem połączenia czynników klimatycznych, wykorzystanych gleb, sposobu uprawy oraz praktyk wytwarzania wina.

Zestawienie warstw glebowych zapewnia odpowiednią równowagę wodną. Z podglebia pochodzą wapno i mineralne składniki odżywcze, przedostające się przez wody gruntowe, natomiast glina i próchnica zawarte w górnej warstwie gleby zapewniają niezbędne warunki do rozwoju winogron.

Gleby zawierające próchnicę i glinę idealnie nadają się do uprawy winorośli. Dobrze magazynują wilgoć i składniki odżywcze, co nawet w dość suchych okresach pozwala na osiągnięcie pełni zapachu winogronom oraz na wyprodukowanie wina o pełnym i wyraźnym smaku.

Klimat (o cechach kontynentalnych) pomaga w osiągnięciu wymaganego stopnia dojrzałości owoców, jednocześnie odpowiadając za świeży i owocowy smak wina (wynikający z nieco niższych temperatur nocnych).

Kolejnym elementem, który w połączeniu z warunkami glebowymi i klimatycznymi umożliwia produkcję win gatunkowych, jest czynnik ludzki: składają się niego między innymi wybór odmian, stosowana metoda uprawy (maksymalne nasłonecznienie, przerzedzanie gron), zarządzanie zbiorami (monitorowanie poziomu cukru, kwasowości i zapachu) oraz praktyki wytwarzania wina (fermentacja na zimno, starzenie w drewnianych beczkach). Powstają w ten sposób uznane wina odmianowe i wieloszczepowe (o pełnym i owocowym smaku), w tym świeże wina białe (z dojrzałych owoców / z cytrusowym zapachem) / różowe oraz wina czerwone z delikatnymi taninami.

Podsumowując, należy stwierdzić, że połączenie warunków klimatycznych (świeżość i dojrzewanie), warunków glebowych (glina/próchnica oraz wapno, zapewniające odpowiednią równowagę wody i składniki odżywcze), sposobu uprawy (wybór odmian, gęstość obsady, ulistnienie, decyzje dotyczące zbiorów) oraz praktyk wytwarzania wina (np. fermentacja na zimno, starzenie w beczkach) zapewnia:

—	świeżość oraz pełny owocowy smak win białych i różowych;

—	delikatne taniny i pełny smak win czerwonych.

To połączenie różnych elementów odnosi się do kategorii „wino”, a także do innych kategorii win („wino likierowe”, „gatunkowe wino musujące”, „wino półmusujące”), które są wytwarzane w ten sam sposób i z tych samych winogron, co wino należące do kategorii 1 „Wino” („wino bazowe”), lecz mają charakterystyczne dla danej kategorii cechy wynikające z dodatkowych czynności w procesie wytwarzania wina.

Również w przypadku „wina z suszonych winogron” i „wina z przejrzałych winogron” istotne znaczenie ma połączenie czynników klimatycznych, czynników glebowych, sposobu uprawy i praktyk wytwarzania wina. Produkcja tych gatunkowych win deserowych polega jednak na dłuższym dojrzewaniu (wyższa zawartość cukru) / suszeniu (wyższa zawartość cukru / stężenie zapachu) winogron.

Szczegółowe informacje dotyczące pozostałych kategorii win (innych niż kategoria „wino”)

—

Wino likierowe

Wino likierowe składa się z „wina bazowego” o takich samych właściwościach organoleptycznych (wynikających z połączenia warunków glebowych, warunków klimatycznych i działań człowieka), co kategoria „wino”, lecz o zawartości cukru resztkowego pożądanej dla wina likierowego. Ponadto wino likierowe jest poddawane starzeniu w beczkach przez co najmniej 1 rok (co pozwala na wytworzenie bardziej łagodnych tanin i nut drewna) i dodaje się do niego alkohol winny, aby wino przekształcić w likier. Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu w winie likierowym wynosi 18 %.

—

Gatunkowe wino musujące

„Wino bazowe” na potrzeby gatunkowego wina musującego ma takie same właściwości organoleptyczne, co kategoria „wino” (tę samą świeżość i ten sam owocowy smak wynikające z połączenia warunków glebowych, warunków klimatycznych i działań człowieka). Ma również właściwości wynikające z przekształcenia wina bazowego w wino musujące w procesie fermentacji butelkowej (metodą tradycyjną), w którym powstaje elegancka winna pianka. Nadciśnienie wina wynosi co najmniej 3,5 bara. Minimalna całkowita zawartość alkoholu w kupażu zastosowanym w gatunkowym winie musującym wynosi 10,5 % objętości.

—

Gazowane wino półmusujące

„Wino bazowe” stosowane do wytwarzania wina półmusującego ma takie same właściwości organoleptyczne, co kategoria „wino” (tę samą świeżość i ten sam owocowy smak wynikające z połączenia warunków glebowych, warunków klimatycznych i działań człowieka). Ma też właściwości spowodowane dodaniem CO2 w celu uzyskania pęcherzyków. Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu w gazowanym winie półmusującym wynosi 10 %, a nadciśnienie – nie więcej niż 2,5 bara. Jest to świeże, bardzo owocowe wino letnie.

—

Wino z suszonych winogron (wino deserowe)

Podstawowym etapem, który wywołuje stężenie cukrów i aromatów w winie z suszonych winogron, jest co najmniej dwutygodniowe dojrzewanie winogron przed ich suszeniem. W procesie fermentacji na zimno powstaje wino o minimalnej rzeczywistej zawartości alkoholu 9,4 %.

Stężenie zapachów w tym owocowym winie wynika z połączenia warunków glebowych, warunków klimatycznych i działań człowieka. Pełnia smaku wina deserowego wiąże się w szczególności z dbałością osób je wytwarzających.

—

Wino z przejrzałych winogron (wino deserowe)

Podstawowym etapem, który powoduje, że zawartość cukru w winie wynosi co najmniej 110 stopni Oechsle, jest dłuższe dojrzewanie winogron. Wskutek tego procesu, obejmującego fermentację na zimno bez wzbogacania, powstaje wino o minimalnej rzeczywistej zawartości alkoholu 12 %, a jego owocowy smak wynika z połączenia warunków glebowych, warunków klimatycznych i działań człowieka. Pełnia smaku wina deserowego wiąże się w szczególności z dbałością osób je wytwarzających.

Dzięki takiemu podejściu omawiane wina rokrocznie zdobywają medale w konkursach organizowanych zarówno w Niderlandach, jak i za granicą (np. w Wiedniu).

9. Dodatkowe wymogi zasadnicze

BRAK

Link do specyfikacji produktu

https://www.rvo.nl/sites/default/files/2017/06/Productdossier-BOB-Achterhoek-Winterswijk.pdf

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

23.3.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/16

Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33

(2020/C 94/04)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1).

INFORMACJA DOTYCZĄCA ZATWIERDZENIA STANDARDOWEJ ZMIANY

„Touraine”

Numer referencyjny: PDO-FR-A0501-AM01

Data przekazania informacji: 19 grudnia 2019

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1. Obszar geograficzny

Obszar geograficzny został zmieniony w celu uwzględnienia połączeń gmin, które miały miejsce na obszarze geograficznym nazwy, oraz usunięcia i dodania jednej gminy.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 6 jednolitego dokumentu.

2. Wyznaczone działki rolne

W rozdziale I pkt IV ppkt 2 specyfikacji produktu po słowach „9 czerwca 2010 r.” dodaje się słowa „oraz 14 czerwca 2018 r.”.

Zmiana ta ma na celu dodanie daty zatwierdzenia przez właściwy organ krajowy zmiany dotyczącej działek wyznaczonych do produkcji w obrębie obszaru geograficznego produkcji. Wyznaczenie granic działek rolnych polega na zidentyfikowaniu na obszarze geograficznym produkcji działek nadających się do produkcji produktu objętego daną chronioną nazwą pochodzenia.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

3. Obszar bezpośredniego sąsiedztwa

Obszar bezpośredniego sąsiedztwa został zmieniony w celu uwzględnienia połączeń gmin, które miały miejsce na obszarze geograficznym nazwy, oraz usunięcia jednej gminy.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 9 jednolitego dokumentu.

4. Odmiany winorośli

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” w przypadku win czerwonych usunięto odmiany winorośli cabernet franc, cabernet sauvignon i gamay.

W związku z tą zmianą odmiana winorośli côt jest obecnie jedyną odmianą winorośli, z której można produkować wina czerwone. Zmiana ta była konieczna, ponieważ côt jest historyczną odmianą winorośli uprawianą w tym regionie, która przyczynia się do wyższej jakości produktów wytwarzanych na tym obszarze.

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” w przypadku win różowych usunięto odmiany winorośli cabernet franc i cabernet sauvignon.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

5. Proporcja odmian winorośli w gospodarstwie

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise”, w związku z usunięciem niektórych odmian winorośli w przypadku win czerwonych i różowych, zmieniono zasady dotyczące proporcji w gospodarstwie.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

6. Odstęp między rzędami

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” odstęp między rzędami zmieniono z co najmniej 1 m na co najmniej 0,90 m.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

7. Przycinanie

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” uproszczono zasady przycinania, które różniły się w zależności od odmiany winorośli, a obecnie przedstawiają się następująco:

„Winorośl przycina się na maksymalnie 11 oczek na roślinę według następujących technik:

—	jednoramienny sznur Guyota, pozostawiając jedno ramię lub dwa ramiona z jedną długą łozą; albo

—	cięcie krótkie (kielich prowadzony w formie wachlarza bądź sznur lub sznur Royat), pozostawiając maksymalnie 3 oczka na czop.

Niezależnie od sposobu przycinania liczba gałązek owocujących w roku na roślinę nie przekracza 11”.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

8. Palikowanie

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” usuwa się przepisy szczególne dotyczące palikowania.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

9. Zawartość cukru gronowego

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” podwyższono zawartość cukru w celu zagwarantowania wyższego poziomu jakości winogron:

Minimalna zawartość cukrów gronowych (g na litr moszczu)

Białe wina wytrawne	179
Białe wina półwytrawne, półsłodkie i słodkie	212
Wina różowe	179
Wina czerwone	189

Minimalna naturalna objętościowa zawartość alkoholu

Białe wina wytrawne	11 %
Białe wina półwytrawne, półsłodkie i słodkie	13 %
Wina różowe	11 %
Wina czerwone	11 %

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

10. Wydajność i wydajność maksymalna

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” w przypadku win białych zmniejszono wydajność z 55 do 52 hektolitrów z hektara.

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” zmniejszono wydajność maksymalną w przypadku win czerwonych i białych z 63 do 60 hektolitrów z hektara, a w przypadku win różowych z 67 do 60 hektolitrów z hektara.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

11. Utrata możliwości korzystania z nazwy

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” w przypadku win białych producent traci możliwość objęcia produkcji kontrolowaną nazwą pochodzenia w przypadku produkcji przekraczającej 65 hektolitrów z hektara, a jeżeli chodzi o wina czerwone i różowe – przekraczającej 70 hektolitrów z hektara.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

12. Mieszanie

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise”, w związku z usunięciem niektórych odmian winorośli w przypadku win różowych, ustanowiono zasady dotyczące proporcji odmian w mieszance stosowanej do produkcji win.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

13. Cukry fermentacyjne

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” usuwa się kategorię win różowych półwytrawnych ze względu na brak ich wytwarzania.

W odniesieniu do białych win wytrawnych opatrzonych uzupełniającym oznaczeniem geograficznym „Amboise” zawartość cukrów fermentacyjnych zmniejszono z maksymalnie 9 g na litr do maksymalnie 8 g na litr.

W odniesieniu do białych win półwytrawnych opatrzonych uzupełniającym oznaczeniem geograficznym „Amboise” zawartość cukrów fermentacyjnych zmniejszono z co najmniej 9 g na litr do co najmniej 8 g na litr.

W odniesieniu do różowych win wytrawnych opatrzonych uzupełniającym oznaczeniem geograficznym „Amboise” zawartość cukrów fermentacyjnych zmniejszono z maksymalnie 9 g na litr do maksymalnie 6 g na litr.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

14. Wzbogacanie

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” wina białe o zawartości cukrów fermentacyjnych przekraczającej 8 g na litr wytwarza się bez wzbogacania. Celem tej zmiany jest ograniczenie możliwości wzbogacania.

Ponadto w przypadku wszystkich win opatrzonych uzupełniającym oznaczeniem geograficznym „Amboise” wzbogacanie ograniczono do 1 %.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

15. Pojemność kadzi fermentacyjnych w winnicy

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” usuwa się przepis szczególny dotyczący pojemności kadzi fermentacyjnych w winnicy.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

16. Dojrzewanie

W odniesieniu do win białych i czerwonych opatrzonych uzupełniającym oznaczeniem geograficznym „Amboise” przedłużono okres dojrzewania – pierwotnie trwał on co najmniej do dnia 31 grudnia, a obecnie trwa co najmniej do dnia 30 kwietnia roku następującego po zbiorach.

Celem tej zmiany jest uwzględnienie praktyk i faktu, że wina czerwone produkuje się obecnie wyłącznie z bardziej taninowej odmiany winorośli côt, która wymaga dłuższego dojrzewania, aby zapewnić taninom czas na złagodnienie. Wydłużenie okresu dojrzewania win białych poprawia ich walory smakowe.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

17. Tłoczenie

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise” wina różowe produkuje się obecnie obowiązkowo z zastosowaniem techniki bezpośredniego tłoczenia poprzedzającego fermentację, która jest techniką zapewniającą wyższą jakość.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

18. Wprowadzanie do obrotu produktu przeznaczonego dla konsumenta

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise”, w związku ze zmianą czasu dojrzewania, datę udostępnienia produktu konsumentowi przesunięto do dnia 15 maja.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

19. Obrót między uprawnionymi właścicielami składów

Usuwa się rozdział I pkt IX ppkt 5 lit. b) dotyczący daty wprowadzenia win do obrotu między uprawnionymi właścicielami składów.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

20. Związek z obszarem geograficznym

W odniesieniu do uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Amboise”, w związku ze zmianą czasu dojrzewania, punkt dotyczący związku z obszarem pochodzenia uzupełniono zdaniami: „Dojrzewanie win czerwonych pozwala złagodzić ich strukturę taninową. Jeżeli chodzi o wina białe, dojrzewanie zwiększa ich złożoność aromatyczną”.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 8 jednolitego dokumentu.

21. Środek przejściowy

Ze specyfikacji produktu usunięto środki przejściowe, które wygasły.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

22. Główne punkty podlegające kontroli

Zmieniono przepisy dotyczące głównych punktów podlegających kontroli, aby uprościć ich brzmienie.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

23. Adres

Zaktualizowano adres INAO (Krajowego Instytutu Pochodzenia i Jakości) znajdujący się w specyfikacji produktu.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

JEDNOLITY DOKUMENT

1. Nazwa produktu

Touraine

2. Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3. Kategorie produktów sektora wina

Wino

5.	Gatunkowe wino musujące

4. Opis wina lub win

Normy analityczne

Są to białe, czerwone i różowe wina niemusujące oraz białe i różowe wina musujące. Naturalna objętościowa zawartość alkoholu w białych, czerwonych i różowych winach niemusujących wynosi co najmniej 10 %.

Po zapakowaniu wszystkie partie wina spełniają poniższe normy analityczne:

—	Zawartość cukrów fermentacyjnych (glukozy i fruktozy) w winach białych i różowych nie przekracza 4 gramów na litr, a kwasowość miareczkowa – wyrażona jako kwas winowy – przekracza 3,5 grama na litr.

—	Zawartość cukrów fermentacyjnych (glukozy i fruktozy) w winach czerwonych nie przekracza 2 gramów na litr. W przypadku win czerwonych fermentacja jabłkowo-mlekowa jest zakończona. Zawartość kwasu jabłkowego nie przekracza 0,3 grama na litr.

—

Zawartość cukrów fermentacyjnych (glukozy i fruktozy) w winach białych i różowych wytwarzanych bez wzbogacania, o rzeczywistej objętościowej zawartości alkoholu wynoszącej co najmniej 12,5 %, nie przekracza 6 gramów na litr. W tym przypadku kwasowość miareczkowa wyrażona jako kwas winowy jest niższa od zawartości cukrów fermentacyjnych (glukozy i fruktozy) maksymalnie o 1 gram na litr.

Całkowita objętościowa zawartość alkoholu w winach po wzbogaceniu nie przekracza: 12,5 % w przypadku win białych, czerwonych i różowych oraz 13 % w przypadku białych i różowych win musujących (w przypadku wzbogacania moszczu).

Kwasowość lotna i całkowita zawartość dwutlenku siarki w białych i różowych winach niemusujących odpowiadają wartościom określonym w przepisach wspólnotowych. Kwasowość lotna, kwasowość miareczkowa i całkowita zawartość dwutlenku siarki w czerwonych winach niemusujących odpowiadają wartościom określonym w przepisach wspólnotowych.

Kwasowość lotna, kwasowość miareczkowa, całkowita zawartość dwutlenku siarki i dwutlenku węgla w różowych i białych winach musujących odpowiadają wartościom określonym w przepisach wspólnotowych.

Kwasowość lotna każdej partii wina niepakowanego, które może być opatrzone określeniem „primeur” (wczesne) lub „nouveau” (młode), nie przekracza 10,2 miliekwiwalentu na litr.

Wina objęte kontrolowaną nazwą pochodzenia „Touraine” charakteryzują się krągłym smakiem oraz świeżym i odpowiednio zrównoważonym finiszem.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość miareczkowa
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

Opis

Wachlarz aromatów win białych charakteryzujących się często bladozłotą szatą obejmuje nuty od owocowych, przywodzących na myśl owoce cytrusowe lub egzotyczne, po nuty kwiatowe przywodzące na myśl białe kwiaty. Wina te pozostawiają świeży posmak.

Wina różowe rozwijają delikatne aromaty, które mogą przywodzić na myśl czarną porzeczkę, owoce egzotyczne lub owoce cytrusowe.

Wina czerwone produkowane z odmiany winorośli gamay N (wina opatrzone określeniem „gamay” lub wina opatrzone określeniem „primeur” lub „nouveau”) mają często wiśniową szatę i zwykle rozwijają gorące aromaty drobnych czerwonych owoców (czereśni, truskawki, maliny, porzeczki) na jedwabistych taninach. Wina te są zrównoważone, łącząc w sobie lekkość i subtelność. Wina produkowane z połączenia odmian lub wyłącznie z odmiany winorośli cabernet franc N, na zachód od południka w Tours, są eleganckimi i mocnymi winami o dobrej strukturze taninowej, których aromatyczna ekspresja łączy w sobie czerwone owoce (czereśnię, truskawkę, malinę, porzeczkę) i czarne owoce nadające im barwę od ciemnego rubinu do głębokiej barwy owocu granatu.

Białe i różowe wina musujące charakteryzują się przeważnie kwaśną strukturą, która nadaje im całą ich świeżość i subtelność. Kwasowości tej towarzyszą nuty owocowe, a z czasem mogą wykształcić się nuty chałki.

5. Praktyki winiarskie

a) podstawowe praktyki enologiczne

—	Do produkcji win różowych niedopuszczalne jest wykorzystywanie węgla do celów enologicznych, samego lub w mieszankach stosowanych w preparatach.

—	W przypadku win czerwonych zezwala się na stosowanie substraktywnych technik wzbogacania przy maksymalnym progu częściowego stężenia względem objętości przed wzbogacaniem wynoszącym 10 %.

—	Wina musujące wytwarza się wyłącznie przy zastosowaniu metody drugiej fermentacji w butelkach.

—	Całkowita objętościowa zawartość alkoholu w winach po wzbogaceniu nie przekracza 12,5 % w winach białych, czerwonych i różowych oraz 13 % w białych i różowych winach musujących (w przypadku wzbogacania moszczu).

Poza wymienionymi powyżej zakazami w praktykach enologicznych towarzyszących produkcji wina należy przestrzegać wymogów obowiązujących na poziomie wspólnotowym oraz zawartych w kodeksie rolnictwa i rybołówstwa morskiego.

Praktyka uprawy

Minimalna gęstość obsady w winnicy wynosi 4 500 roślin na hektar, a odstęp między rzędami winorośli wynosi maksymalnie 2,1 metra. Odstęp między roślinami w tym samym rzędzie wynosi co najmniej 1 metr.

Winorośl przycina się na maksymalnie 11 oczek na roślinę według następujących technik:

—	jednoramienny sznur Guyota, pozostawiając maksymalnie 9 oczek na długiej łozie w przypadku odmiany sauvignon B i 8 oczek na długiej łozie w przypadku pozostałych odmian winorośli oraz najwyżej dwa czopy;

—	cięcie na dwie półstrzałki o maksymalnie 5 oczkach;

—	cięcie krótkie (prowadzenie w formie wachlarza), pozostawiając maksymalnie 2 oczka na czop; albo

—	cięcie krótkie (sznur skośny Royat).

Niezależnie od metody cięcia winorośl można przycinać, pozostawiając 2 dodatkowe oczka na roślinę, pod warunkiem że w stadium rozwoju fenologicznego odpowiadającego 11 lub 12 liściom liczba gałązek owocujących w roku na roślinę nie będzie przekraczała 11.

b) maksymalne zbiory

Wina białe

72 hektolitry z hektara

Wina czerwone i różowe

66 hektolitrów z hektara

Wina musujące

78 hektolitrów z hektara

6. Wyznaczony obszar geograficzny

Zbiór winogron, ich fermentacja i produkcja wina, a także zbiór winogron, ich fermentacja oraz produkcja wina musującego, jego dojrzewanie i pakowanie odbywają się na obszarze następujących gmin (wykaz sporządzony zgodnie z oficjalnym kodem geograficznym „code officiel géographique” z 2018 r.):

—

w departamencie Indre-et-Loire: Amboise, Anché, Artannes-sur-Indre, Athée-sur-Cher, Avoine, Avon-les-Roches, Azay-le-Rideau, Azay-sur-Cher, Beaumont-en-Véron, Benais, Bléré, Bossay-sur-Claise, Bourgueil, Brizay, Candes-Saint-Martin, Cangey, Chambray-lès-Tours, Chançay, Chanceaux-sur-Choisille, La Chapelle-sur-Loire, Chargé, Cheillé, Chemillé-sur-Indrois, Chenonceaux, Chinon, Chisseaux, Chouzé-sur-Loire, Cinais, Cinq-Mars-la-Pile, Civray-de-Touraine, Coteaux-sur-Loire, Couziers, Cravant-les-Coteaux, La Croix-en-Touraine, Crouzilles, Dierre, Draché, Epeigné-les-Bois, Esvres, Fondettes, Francueil, Genillé, Huismes, L’Ile-Bouchard, Ingrandes-de Touraine, Joué-lès-Tours, Langeais (wyłącznie na dawnym terytorium gminy Langeais, posiadającej obecnie status głównej gminy), Larçay, Lémeré, Lerné, Lignières-de-Touraine, Ligré, Limeray, Lussault-sur-Loire, Luynes, Luzillé, Marçay, Montlouis-sur-Loire, Montreuil-en-Touraine, Mosnes, Nazelles-Négron, Neuillé-le-Lierre, Noizay, Panzoult, Parçay-Meslay, Pocé-sur-Cisse, Pont-de-Ruan, Razines, Restigné, Reugny, Rigny-Ussé, Rivarennes, Rivière, La Roche-Clermault, Rochecorbon, Saché, Saint-Avertin, Saint-Benoît-la-Forêt, Saint-Etienne-de-Chigny, Saint-Germain-sur-Vienne, Saint-Martin-le-Beau, Saint-Nicolas-de-Bourgueil, Saint-Ouen-les-Vignes, Saint-Règle, Sainte-Maure-de-Touraine, Savigny-en-Véron, Savonnières, Sazilly, Seuilly, Souvigny-de-Touraine, Tavant, Theneuil, Thilouze, Thizay, Tours, Vallères, Véretz, Vernou-sur-Brenne, Villaines-les-Rochers, Vouvray;

—

w departamencie Loir-et-Cher: Angé, Blois, Chailles, Châteauvieux, Châtillon-sur-Cher, Chaumont-sur-Loire, Chémery, Chissay-en-Touraine, Choussy, Contres, Couddes, Couffi, Faverolles-sur-Cher, Mareuil-sur-Cher, Méhers, Mesland, Meusnes, Monteaux, Monthou-sur-Bièvre, Monthou-sur-Cher, Montrichard Val de Cher, Noyers-sur-Cher, Oisly, Pontlevoy, Pouillé, Rilly-sur-Loire, Saint-Aignan, Saint-Georges-sur-Cher, Saint-Julien-de-Cheédon, Saint-Romain-sur-Cher, Sassay, Seigy, Soings-en-Sologne, Thenay, Thésée, Valaire, Valencisse (w odniesieniu do obszaru gmin delegowanych Chambon-sur-Cisse i Molineuf) Vallières-les-Grandes, Valloire-sur-Cisse (w odniesieniu do obszaru gminy delegowanej Chouzy-sur-Cisse), Veuzain-sur-Loire (w odniesieniu do obszaru gminy delegowanej Onzain).

7. Główne odmiany winorośli

orbois B

sauvignon gris G – fié gris

sauvignon B – sauvignon blanc

cabernet franc N

cabernet-sauvignon N

cot N – malbec

gamay N

pinot noir N

grolleau N

grolleau gris G

meunier N

pineau d’Aunis N

pinot gris G

chardonnay B

chenin B

8. Opis związku lub związków

a) Opis czynników naturalnych mających wpływ na związek z obszarem

Obszar geograficzny ma postać łagodnie pofałdowanego płaskowyżu położonego na południowy zachód od Basenu Paryskiego i odpowiada obszarowi zbiegu rzek, na którym Cher, Indre i Vienne łączą się z Loarą. Region winiarski, zajmujący powierzchnię około stu kilometrów, ciągnie się wzdłuż dolin, z wyjątkiem regionu winiarskiego Sologne na wschodzie, w którym winnica leży na płaskowyżu między Cher a Loarą.

Obszary geograficzne uzupełniających oznaczeń geograficznych „Amboise” i „Mesland” leżą w samym sercu dolin, które ciągną się z zachodu na wschód wzdłuż Doliny Loary, natomiast obszar geograficzny uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Azay-le-Rideau” graniczy z doliną rzeki Indre. W dolinie Cher, wzdłuż dolnego biegu tej rzeki, położony jest obszar uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Chenonceaux”, natomiast obszar uzupełniającego oznaczenia geograficznego „Oisly” zajmuje wschodni płaskowyż położony między Loarą a Cher.

Ogólna wysokość na obszarze 143 gmin wchodzących w skład obszaru geograficznego rzadko przekracza 100 lub 120 metrów.

Wina pochodzą z działek, które rygorystycznie i precyzyjnie wytyczono, inspirując się historycznymi ośrodkami produkcji. Wśród działek tych można wyróżnić: – działki, na których występują gleby pochodzące od iłów z krzemieniami, z którymi zmieszane są piaski mioceńskie, które to gleby nazywane są lokalnie „bournais perrucheux”; – działki, na których występują gleby powstałe na iłach z krzemieniami lub „perruches” bądź kamieniste gleby iłowo-wapienne pochodzące od wapieni, nazywane lokalnie „aubuis”; są to ciepłe i przepuszczalne gleby, które występują na pierwszych zboczach lub pagórkach otaczających doliny; – działki, na których występują gleby typowe dla dolin, położone na dawnych tarasach aluwialnych, nazywane lokalnie „graviers” (żwir).

Na obszarze geograficznym występuje klimat oceaniczny, którego wpływ znacznie łagodnieje im dalej na wschód obszaru geograficznego, na wysokości południka w Tours. O tym łagodnieniu klimatu świadczą temperatury i opady, które wynoszą od około 550 milimetrów na zachodzie do 650 milimetrów na wschodzie, a większy zakres temperatur na wschodzie wskazuje na znacznie słabszy wpływ oceanu.

b) Opis czynnika ludzkiego mającego wpływ na związek z obszarem

Pozostałości dawnej prasy winiarskiej odkryte w Cheillé w pobliżu Azay-le-Rideau świadczą o tym, że w „Touraine” winorośl uprawiano już w II wieku. Pod wpływem Kościoła, między VIII a XII wiekiem, następuje prawdziwy rozkwit uprawy winorośli.

Obecność dworu królewskiego w Dolinie Loary w XVI wieku (zamki w Chambord, Chenonceau itp.) przyczyniła się do znacznego rozwoju produkcji win gatunkowych, jak również do zwiększenia renomy niektórych winnic klasy „crus”. Produkcja rozwinęła się po ogłoszeniu edyktu o dwudziestu milach, w którym zakazano produkcji wina wokół stolicy. W czasie tym pojawiły się natomiast odmiany winorośli gamay pochodzące z regionu Lyonu.

Loara i Cher, będące naturalnymi szlakami komunikacyjnymi, spontanicznie zachęcały do handlu produktami z przedmiotowego obszaru geograficznego oraz rozwoju i wywozu tej produkcji. Handel najlepszymi winami prowadzony jest głównie z Holandią i Anglią – poprzez barierę celną w Ingrandes-sur-Loire, niedaleko Nantes. Przedmiotowe wina gatunkowe nazywano wówczas „winami morskimi” ze względu na to, że nadawały się one do transportu.

W XVIII wieku winnica rozwija się w dolinie dolnego biegu rzeki Cher, wokół miast Bléré, Thésée, Montrichard i Chenonceaux,. Przy okazji XII rocznego badania rolnego (1804 r.) sporządzono opis odmian winorośli z tego sektora. W znajdującej się w tym badaniu „Tabeli winorośli najbardziej rozpowszechnionych na wzgórzach położonych nad rzeką Cher” odmianę côt przedstawiono jako główną odmianę winorośli będącą „najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem winorośli na wzgórzach położonych nad rzeką Cher o ekspozycji południowej, z którego produkuje się wino najwyższej jakości”.

W 1845 r. hrabia ODART wspomniał również w swojej „Ampélographie” (Ampelografia), że odmiana cot N jest „najczęściej uprawianą odmianą winorośli na brzegach rzek Cher i Lot”. W 1860 r. zawsze bardzo precyzyjny w swoich opisach Jules GUYOT napisał: „Główny ośrodek uprawy odmiany breton (cabernet franc N) znajduje się w Bourgueil, między Chinon i Saumur, gdzie produkuje się z niej znakomite wina; odmiana ta znika jednak, gdy przemieszczamy się na wschód regionu, gdzie w Loir-et-Cher dominują odmiany côt, chardenet, pinot noir, beurot i meunier (...)”.

Po kryzysie wywołanym przez filokserę region winiarski „Touraine” odtworzono z wykorzystaniem odmian winorośli wywodzących się w szczególności z nowych, szczepionych odmian, takich jak gamay N i sauvignon B. W ten sposób stopniowo powstawał obszar geograficzny, do którego włączano sektory produkcji wina o dobrym potencjale jakościowym, a w 1939 r., krótko przed wybuchem II wojny światowej, uznano kontrolowaną nazwę pochodzenia „Coteaux de Touraine”.

W 1953 r. ostatecznie przyjęto nazwę „Touraine” oraz wprowadzono możliwość uzupełnienia tej nazwy uzupełniającym oznaczeniem geograficznym „Azay-le-Rideau” w odniesieniu do niewielkiego fragmentu doliny rzeki Indre.

W 1955 r. uznano uzupełniające oznaczenia geograficzne „Amboise” i „Mesland”. Oznaczenia te stosuje się w odniesieniu do dwóch sektorów, w których nadal uprawia się tradycyjne odmiany winorośli, w szczególności odmianę chenin B.

Region winiarski zajmuje wówczas obszar 8 000 hektarów, a producenci, zrzeszeni w pięciu spółdzielczych wytwórniach wina, rozwijają produkcję win z odmian winorośli sauvignon B i gamay N, które zdobywają ugruntowaną renomę w sektorze gastronomicznym pod nazwami zwyczajowymi „sauvignon de Touraine” i „gamay de Touraine”.

Producenci z doliny rzeki Cher, świadomi potencjału swojego terytorium i swoich odmian winorośli, już w 1985 r. posadzili odmiany cot N i sauvignon B na działkach położonych na pierwszych zboczach, natomiast producenci z regionu winiarskiego Sologne zarezerwowali odmianę winorośli sauvignon B dla działek, na których występują piaszczyste gleby.

Ich dążenie do zapewnienia autentyczności win znajduje odzwierciedlenie w uznaniu uzupełniających oznaczeń geograficznych „Chenonceaux” w odniesieniu do win białych i czerwonych ze wzgórz położonych nad rzeką Cher i „Oisly” w odniesieniu do win białych z regionu winiarskiego Sologne.

W 2009 r. region winiarski zajmuje obszar 4 500 hektarów uprawianych przez około 800 producentów. Wielkość produkcji wynosi około 260 000 hektolitrów wina, z czego ponad 60 % stanowią wina białe. Wina niemusujące: wina objęte kontrolowaną nazwą pochodzenia „Touraine” charakteryzują się krągłym smakiem oraz świeżym i odpowiednio zrównoważonym finiszem.

Wina różowe rozwijają delikatne aromaty, które mogą przywodzić na myśl czarną porzeczkę, owoce egzotyczne lub owoce cytrusowe. Mogą być one opatrzone określeniem „primeur” lub „nouveau” – poddaje się je wówczas procesowi winifikacji w celu szybkiego spożycia w miesiącach następujących po ich wytworzeniu.

Wina musujące: białe i różowe wina musujące charakteryzują się przeważnie kwaśną strukturą, która nadaje im całą ich świeżość i subtelność. Kwasowości tej towarzyszą nuty owocowe, a z czasem mogą wykształcić się nuty chałki. Wina niemusujące: rozległa sieć rzeczna, którą tworzą Loara, Vienne, Cher i Indre, ukształtowała na przestrzeni lat pagórkowaty płaskowyż, na którym występują miękkie skały z drugo- i trzęciorzędu. W średniowieczu, pod wpływem Kościoła, mieszkańcy tego terenu założyli winnicę wzdłuż ukształtowanych w ten sposób wzgórz i na obrzeżach płaskowyżu.

Bliskość rzek już w okresie renesansu była ważnym atutem, który sprzyjał wywozowi win „Touraine”. Trwałość bariery celnej w Ingrandes-sur-Loire, skąd wina wywożono do Holandii, oraz przyjęcie w 1577 r. edyktu o dwudziestu milach ukształtowały w ten sposób region winiarski Doliny Loary i przyczyniły się do produkcji wysokiej jakości win. Ze względu na warunki klimatyczne w zachodniej części obszaru geograficznego uprawia się głównie odmiany winorośli chenin B i cabernet franc N, natomiast odmiany sauvignon B, cot N i gamay N wybiera się chętniej we wschodniej części obszaru geograficznego. Południk w Tours wyznacza tę naturalną granicę klimatyczną. Wybór odmian winorośli był naturalną konsekwencją zróżnicowanych warunków uprawy winorośli, z którymi borykali się producenci.

Zgodnie ze stosowanymi praktykami obszar działek wyznaczonych do zbiorów winogron może obejmować wyłącznie te działki, na których występują gleby przepuszczalne powstałe głównie na podłożu turońskim i senońskim. Bogate w kamienie krzemionkowe iły z krzemieniami pokrywają głównie gleby dolin pośrednich. Krzemienie te, występujące w znacznej ilości na powierzchni gleby, odgrywają ważną rolę podczas dojrzewania, zwiększając współczynnik wymiany ciepła w glebie. Warunki te w dużej mierze przyczyniają się do poprawy jakości zarówno win białych, jak i win czerwonych. Odmiana winorośli sauvignon B jest szczególnie przystosowana do uprawy na działkach, na których występują gleby „perruches” i „aubuis”. Panujące na tych działkach warunki umożliwiają jej osiągnięcie stałej dojrzałości na przestrzeni lat. Dzięki występującym na tym obszarze glebom i klimatowi wina produkowane z przedmiotowej odmiany uzyskują świeży i oryginalny charakter. W 2009 r. stanowiły one 2/3 produkcji wina objętego kontrolowaną nazwą pochodzenia. Czarna odmiana winorośli gamay N, która posłużyła do odbudowy winnicy po kryzysie wywołanym przez filokserę, uprawiana jest głównie na działkach, na których występują gleby zawierające iły z krzemieniami, a wina produkowane z tej odmiany są owocowe i rześkie.

Podstawową odmianą winorośli, z której produkuje się czerwone wina na wschód od południka w Tours, jest odmiana cot N, natomiast na zachód od tego południka dominuje odmiana cabernet franc N. Nadają one winom dobrą strukturę taninową.

Na obszarze geograficznym kontrolowanej nazwy pochodzenia „Touraine” uznaje się 5 uzupełniających oznaczeń geograficznych o bardziej restrykcyjnych zasadach produkcji, które to oznaczenia odzwierciedlają różnorodność środowiska naturalnego.

„Amboise”

Płaskowyż z miękkiej kredy charakteryzuje się dość wyraźną rzeźbą terenu o wysokości 80–100 metrów. Różnorodność warunków geologicznych i pedologicznych umożliwiła producentom zapewnienie każdej zadomowionej odmianie winorośli optymalnych warunków wzrostu. Wina różowe są owocowe i świeże, wina czerwone, które mają dobrą strukturę taninową, charakteryzują się dość intensywnymi aromatami przywodzącymi na myśl głównie nuty czerwonych owoców (czereśni, truskawki, maliny, porzeczki), natomiast wina białe są zazwyczaj wytrawne, lecz czasami mogą zawierać cukry fermentacyjne i kwalifikować się jako „półwytrawne”, „półsłodkie” lub „słodkie”. Dojrzewanie win czerwonych pozwala złagodzić ich strukturę taninową. Jeżeli chodzi o wina białe, dojrzewanie zwiększa ich złożoność aromatyczną.

„Azay-le-Rideau”

Dzięki temu, że region winiarski położony jest między dolinami Loary i Indre, występuje w nim klimat umiarkowany. Odmiany winorośli grolleau N i chenin B, które wykorzystuje się do produkcji eleganckich i świeżych win białych oraz owocowych win różowych, uprawia się na piaszczysto-żwirowych wzgórzach i uskokach. Zgodnie ze stosowanymi praktykami, aby uzyskać ten owocowy charakter, wina różowe produkuje się obowiązkowo z zastosowaniem techniki bezpośredniego tłoczenia poprzedzającego fermentację. Wina białe, które mogą niekiedy zawierać cukry fermentacyjne, są eleganckie i mineralne.

„Chenonceaux”

Obszar geograficzny rozciąga się na wzgórzach położonych na obydwu brzegach rzeki Cher. Odmiany winorośli sadzi się na działkach, na których występują gleby o wysokiej zawartości krzemienia. Wino białe ma przeważnie intensywny aromat z wyczuwalnymi nutami kwiatowymi (głóg, akacja itp.) oraz nutami bardziej owocowymi (owoce cytrusowe, owoce suszone itp.). Dzięki dojrzewaniu trwającemu co najmniej do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku zbiorów wina stają się krągłe i subtelne. Wina czerwone charakteryzują się dobrą strukturą taninową. Aromat tych win jest dość intensywny i przywodzi na myśl głównie nuty czerwonych owoców (czereśni, truskawki, maliny, porzeczki). Dojrzewanie, trwające co najmniej do dnia 31 sierpnia roku następującego po roku zbiorów, pozwala uzyskać wino o złożonych aromatach oraz krągłych i jedwabistych taninach.

„Mesland”

Obszar geograficzny położony na północnym wschodzie obszaru geograficznego kontrolowanej nazwy pochodzenia „Touraine” odpowiada granicy płaskowyżu zwróconego w kierunku Loary. Cechą wspólną występujących na tym obszarze gleb jest obecność krzemienia i piasków mioceńskich. Duży zakres temperatur i położenie geograficzne sprzyjają uprawie wczesnych odmian winorośli. Wina czerwone i różowe, produkowane głównie z odmiany winorośli gamay N, wykształcają skoncentrowane aromaty małych czerwonych owoców (czereśni, truskawki, maliny, porzeczki). Wina białe, które mogą niekiedy zawierać cukry fermentacyjne, charakteryzują się złożonymi aromatami z wyczuwalnymi nutami kwiatowymi (głóg, lipa, werbena itp.) oraz nutami bardziej owocowymi (owoce cytrusowe, gruszka itp.). Charakteryzują się często świeżym finiszem.

„Oisly”

W tej położonej w sercu regionu winiarskiego Sologne winnicy produkuje się białe wina wytrawne wyłącznie z odmiany winorośli sauvignon B, która rozwija swój potencjał na kontynentalnych glebach piaszczystych i żwirowych oraz tak zwanych formacjach „z Sologne” składających się z piasków, iłów i falunów. Klimat obszaru geograficznego wyróżnia się występowaniem pory skrajnie suchej, najbardziej odczuwalnej w regionie Turenii. W tym środowisku naturalnym powstają świeże wina o subtelnych i delikatnych aromatach przypominających owoce cytrusowe i białe kwiaty. Dojrzewanie, trwające co najmniej do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku zbiorów, pozwala im uzyskać większą złożoność.

Region winiarski „Touraine”, będący spadkobiercą winnic i dolin opiewanych przez królów, jest nadal jedną z perełek wśród północnych winnic, a jego żywe krajobrazy uprawne, zachowane dzięki wielowiekowej tradycji uprawy winorośli, przyczyniły się do wpisania Doliny Loary na listę dziedzictwa historycznego UNESCO.

Wina musujące

Produkcja win musujących wpisuje się w opisany powyżej kontekst. Zauważywszy, że wina butelkowane w piwnicach mają niekiedy tendencję do ponownej fermentacji, producenci z regionu Turenii nauczyli się kontrolować to zjawisko „naturalnego musowania” i zaczęli je wykorzystywać w procesie produkcji. Tak narodziły się wina od XIX wieku oferowane konsumentom jako „półmusujące”. Występowanie jaskiń wydrążonych w wapieniach typu tuffeau było wówczas czynnikiem sprzyjającym produkcji tego rodzaju win, do której niezbędne są obszerne przestrzenie o umiarkowanej temperaturze na potrzeby przechowywania wina i manipulowania nim.

Bogatsi o ponad stuletnie doświadczenie producenci win musujących doskonale opanowali umiejętności komponowania swoich cuvées. Terytorialna oryginalność win białych znajduje odzwierciedlenie w wymogu, aby wśród odmian winorośli 60 % stanowiły odmiany chenin B lub orbois B. Długie dojrzewanie „sur lattes” (w pozycji leżącej) przyczynia się do rozwoju aromatów chałki i złożoności win.

9. Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Obszar bezpośredniego sąsiedztwa

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

odstępstwo dotyczące produkcji na wyznaczonym obszarze geograficznym

Opis wymogu

Obszar bezpośredniego sąsiedztwa, określony na zasadzie odstępstwa w odniesieniu do fermentacji i wytwarzania win, a także fermentacji, dojrzewania i pakowania win musujących, stanowi obszar następujących gmin (wykaz sporządzony zgodnie z oficjalnym kodem geograficznym „code officiel géographique” z 2018 r.):

—	w departamencie Indre: Faverolles-en-Berry, Fontguenand, Lye, La Vernelle, Veuil, Villentrois;

—	w departamencie Indre-et-Loire: Bréhémont, La Chapelle-aux-Naux, Chaveignes, Chezelles, Crissay-sur-Manse;

—	w departamencie Loir-et-Cher: Candé-sur-Beuvron, Cheverny, Cormeray, Feings, Fougères-sur-Bièvre, Fresnes, Les Montils, Mont-près-Chambord, Ouchamps, Sambin, Selles-sur-Cher;

—	w departamencie Maine-et-Loire: Brain-sur-Allonnes, Montsoreau.

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu

—	Po kontrolowanej nazwie pochodzenia należy obowiązkowo umieścić określenie „gamay”, zgodnie z przepisami określonymi w specyfikacji produktu.

—	Kontrolowaną nazwę pochodzenia można uzupełnić jednym z następujących uzupełniających oznaczeń geograficznych, zgodnie z przepisami określonymi w specyfikacji produktu: „Amboise”, „Azay-le-Rideau”, „Chenonceaux”, „Mesland”, „Oisly”.

—	Kontrolowaną nazwę pochodzenia można uzupełnić określeniem „primeur” lub „nouveau”, zgodnie z przepisami określonymi w specyfikacji produktu.

—	Wszelkie określenia fakultatywne, których stosowanie – zgodnie z przepisami wspólnotowymi – mogą regulować państwa członkowskie, umieszcza się na etykietach czcionką o wymiarach (wysokość i szerokość) nieprzekraczających dwukrotności wymiarów czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

—	Czcionka, którą zapisana jest nazwa geograficzna „Val de Loire”, nie może być większa (wysokość i szerokość) niż dwie trzecie wielkości czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

Uzupełniające oznaczenia geograficzne

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu

—	Uzupełniające oznaczenia geograficzne „Amboise”, „Azay-le-Rideau” lub „Mesland” umieszcza się obowiązkowo po kontrolowanej nazwie pochodzenia czcionką o wymiarach (wysokość i szerokość) nieprzekraczających wymiarów czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

—	Uzupełniające oznaczenia geograficzne „Chenonceaux” lub „Oisly” umieszcza się obowiązkowo pod kontrolowaną nazwą pochodzenia czcionką o wymiarach (wysokość i szerokość) nieprzekraczających wymiarów czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

—

Na etykietach win białych opatrzonych uzupełniającymi oznaczeniami geograficznymi „Amboise”, „Mesland” lub „Azay-le-Rideau” obowiązkowo umieszcza się określenie „półwytrawne” zgodnie z normami analitycznymi ustalonymi dla tego określenia w specyfikacji produktu i określenie „półsłodkie” lub „słodkie” odpowiadające zawartości cukrów fermentacyjnych (glukozy i fruktozy) w winie zgodnie z definicją zawartą w przepisach wspólnotowych.

Etykietowanie

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu

—

Na etykietach win różowych opatrzonych uzupełniającym oznaczeniem geograficznym „Mesland” obowiązkowo umieszcza się określenie „półwytrawne” zgodnie z normami analitycznymi ustalonymi dla tego określenia w specyfikacji produktu i określenie „półsłodkie” lub „słodkie” odpowiadające zawartości cukrów fermentacyjnych (glukozy i fruktozy) w winie zgodnie z definicją zawartą w przepisach wspólnotowych.

—	Oznaczenie rocznika win, które mogą być opatrzone określeniem „primeur” lub „nouveau”, jest obowiązkowe.

—

Na etykiecie wina objętego kontrolowaną nazwą pochodzenia można umieścić nazwę mniejszej jednostki geograficznej, pod warunkiem że:

—	jest to lokalizacja wpisana do ksiąg wieczystych;

—	została ona podana w deklaracji zbiorów.

—	Określenie „gamay” zapisuje się bezpośrednio pod kontrolowaną nazwą pochodzenia czcionką, której wymiary są co najmniej równe (pod względem wysokości i szerokości) dwóm trzecim wymiarów czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia, i co najwyżej równe tym wymiarom.

Link do specyfikacji produktu

https://info.agriculture.gouv.fr/gedei/site/bo-agri/document_administratif-5f8c6cbf-bad9-4bba-9f9e-c780f349dfaf

(1) Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

23.3.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/27

(2020/C 94/05)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1).

INFORMACJA DOTYCZĄCA ZATWIERDZENIA STANDARDOWEJ ZMIANY

„Vinsobres”

Numer referencyjny: PDO-FR-A0690-AM02

Data przekazania informacji: 08/01/2020

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1. Wyznaczone działki rolne

W rozdziale I pkt IV ppkt 2 specyfikacji produktu dotyczącym obszarów, na których odbywają się poszczególne czynności, dodaje się datę 19 czerwca 2019 r. Zmiana ta ma na celu dodanie daty zatwierdzenia przez właściwy organ krajowy zmiany dotyczącej działek wyznaczonych do produkcji w obrębie obszaru geograficznego produkcji. Wyznaczenie granic działek rolnych polega na zidentyfikowaniu na obszarze geograficznym produkcji działek nadających się do wytwarzania produktu objętego daną kontrolowaną nazwą pochodzenia.

Przedmiotowa zmiana nie ma wpływu na jednolity dokument.

2. Odmiany winorośli

Zasady dotyczące proporcji w gospodarstwie odnoszące się do czerwonych odmian winorośli nie mają zastosowania do podmiotów gospodarczych, które produkują winogrona, lecz nie wytwarzają z nich własnych win, i które posiadają gospodarstwa o łącznej powierzchni uprawy nieprzekraczającej 1,5 hektara w ramach wyznaczonych działek rolnych służących do produkcji wina objętego kontrolowaną nazwą pochodzenia „Vinsobres”.

Przedmiotowa zmiana specyfikacji produktu nie ma wpływu na jednolity dokument.

3. Nawadnianie

Zezwala się na nawadnianie zgodnie z przepisami krajowymi określonymi w art. D. 645-5 kodeksu rolnictwa i rybołówstwa morskiego. Przepis ten zawarto w pkt VI specyfikacji produktu dotyczącym sposobu prowadzenia winorośli.

Usuwa się zakaz wykorzystywania stałych instalacji nawadniających znajdujących się na terenie działek.

W przypadku dopuszczenia możliwości nawadniania maksymalna średnia ilość winogron z nawadnianych działek wynosi 5 000 kilogramów z hektara zamiast 7 000 kg/ha, co ma na celu zapobieżenie wzrostowi wydajności produkcyjnej.

Przedmiotowe zmiany specyfikacji produktu nie mają wpływu na jednolity dokument.

4. Wprowadzenie młodych winorośli do produkcji

Termin wprowadzenia młodych winorośli do produkcji przesunięto z siódmego roku po roku ich zasadzenia na trzeci rok po roku ich zasadzenia (w przypadku winorośli zaszczepionej termin ten przesunięto z szóstego roku na drugi rok). Zmiana ta ma na celu szybsze włączanie do produkcji nowych upraw oraz szybsze odnawianie winnic.

Przedmiotowa zmiana specyfikacji produktu nie ma wpływu na jednolity dokument.

5. Związek z obszarem geograficznym

Punkt dotyczący związku z obszarem geograficznym uzupełniono o informacje dotyczące obowiązkowego okresu dojrzewania win. W akapicie dotyczącym związku przyczynowego dodaje się następujące zdanie: „Właściwości tych win skoncentrowanych uwydatnia i utrwala proces dojrzewania trwający co najmniej do dnia 15 marca roku następującego po roku zbiorów”.

W celu uwzględnienia powyższego zapisu w jednolitym dokumencie uzupełniono punkt zatytułowany „Związek z obszarem geograficznym”.

6. Data wprowadzenia win do obrotu

Usuwa się datę 1 grudnia w roku zbiorów określoną w pkt IX specyfikacji produktu dotyczącym czynności związanych z przetwarzaniem, wytwarzaniem, procesem dojrzewania, pakowaniem i przechowywaniem win, począwszy od której można było wprowadzać wina do obrotu między uprawnionymi właścicielami składów lub sprzedawcami.

Zniesienie tego ograniczenia umożliwia obrót winami między różnymi kategoriami podmiotów gospodarczych na obszarze geograficznym i obszarze bezpośredniego sąsiedztwa przed wprowadzeniem ich na rynek z przeznaczeniem dla konsumenta.

Przedmiotowa zmiana specyfikacji produktu nie ma wpływu na jednolity dokument.

JEDNOLITY DOKUMENT

1. Nazwa produktu

Vinsobres

2. Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3. Kategorie produktów sektora wina

Wino

4. Opis wina lub win

Chroniona nazwa pochodzenia „Vinsobres” jest zastrzeżona dla czerwonych win niemusujących. Wina te wytwarza się głównie z odmian winorośli grenache N, mourvèdre N i syrah N.

Są to wina skoncentrowane o znacznej intensywności aromatycznej. W ich profilu aromatycznym wyczuwalne są nuty owocowe (świeże owoce) charakterystyczne dla win młodych, które następnie ewoluują w kierunku niuansów aromatycznych przywodzących na myśl konfiturę, okowitę, przyprawy (pieprz) i dodatki do potraw.

W smaku wina są wyjątkowo dobrze zrównoważone. Są to wina o wyraźnej strukturze, treściwe, o jedwabistych i eleganckich taninach. Owocowe aromaty nadają im dużą trwałość i intensywność aromatyczną. Właściwości tych win skoncentrowanych uwydatnia i utrwala proces dojrzewania trwający co najmniej do dnia 15 marca roku następującego po roku zbiorów. Dojrzewanie nadaje im nuty wanilii, grzanki i dymu.

Przedmiotowe wina mają intensywnie czerwoną barwę oraz bogaty, złożony aromat. Są to wina zrównoważone i harmonijne, które nadają się do dojrzewania.

Posiadają one następujące analityczne cechy charakterystyczne:

—	zawartość kwasu jabłkowego ≤ 0,4 g/l; zmieniona intensywność zabarwienia ≥ 8; wskaźnik całkowitej zawartości polifenoli ≥ 52;

—	zawartość cukrów fermentacyjnych ≤ 3 g/l w przypadku win o naturalnej objętościowej zawartości alkoholu ≤ 14 %;

—	zawartość cukrów fermentacyjnych ≤ 4 g/l w przypadku win o naturalnej objętościowej zawartości alkoholu > 14 %.

Pozostałe normy analityczne są zgodne z przepisami wspólnotowymi.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)	14,5
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	12,5
Minimalna kwasowość miareczkowa
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)	14,28
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

5. Praktyki winiarskie

a) podstawowe praktyki enologiczne

Szczególne praktyki enologiczne

—	Zakazana jest wszelka obróbka termiczna winogron, w ramach której stosuje się temperaturę powyżej 40 °C.

—	Zabrania się stosowania kawałków drewna.

Praktyki uprawy

Odstępy między roślinami

—	Odstęp między rzędami nie może być większy niż 2,50 metra.

—	Na każdą roślinę przypada maksymalnie 2,50 m2 powierzchni. Powierzchnię tę oblicza się, mnożąc odległość między rzędami przez odległość między roślinami.

—	Odstęp między roślinami w tym samym rzędzie wynosi 0,80–1,20 metra.

Cięcie winorośli

—	Winorośl przycina się krótko (w kształt kielicha lub w formie sznura skośnego Royat), pozostawiając co najwyżej 6 czopów.

—	Każdy czop posiada maksymalnie 2 oczka.

—

Okres ukształtowania winorośli w formie sznura Royat w przypadku wszystkich odmian winorośli prowadzonych w tej formie nie może przekraczać 2 lat. W tym okresie dopuszcza się prowadzenie winorośli w formie sznura Guyota – albo w formie jednoramiennego sznura Guyota z maksymalnie 8 oczkami na łozie i 1 czopem lub 2 czopami o maksymalnie 2 oczkach, albo w formie dwuramiennego sznura Guyota z maksymalnie 6 oczkami na łozie i 1 czopem lub 2 czopami o maksymalnie 2 oczkach.

Można zezwolić na nawadnianie.

b) maksymalne zbiory

42 hektolitry z hektara

6. Wyznaczony obszar geograficzny

Zbiór winogron, ich fermentacja oraz wytwarzanie i dojrzewanie win odbywają się na obszarze gminy Vinsobres w departamencie Drôme.

7. Główne odmiany winorośli

grenache N

syrah N – shiraz

mourvèdre N – monastrell

8. Opis związku lub związków

Obszar geograficzny kontrolowanej nazwy pochodzenia „Vinsobres” jest położony w departamencie Drôme, w centrum mioceńskiego basenu sedymentacyjnego w gminie Valréas i basenu koluwialno-aluwialnego Aygues, tj. górskiego strumienia o reżimie śródziemnomorskim, który od kilku milionów lat nanosi na te tereny gruboziarnisty materiał detrytyczny pochodzący z terenów alpejskich.

Takie położenie przekłada się na górzyste ukształtowanie terenu o maksymalnej wysokości przekraczającej 500 metrów i ekspozycji północno-wschodniej / południowo-zachodniej, który przechodzi w teren poprzeplatany uskokami i pagórkami o umiarkowanym nachyleniu i południowej ekspozycji.

Miejscowy klimat jest klimatem śródziemnomorskim i charakteryzuje się występowaniem dwóch pór deszczowych, z których pierwsza przypada jesienią, a druga w okresie od marca do maja, oraz dwóch pór suchych przypadających na okres od stycznia do lutego oraz, w szczególności, na lipiec. Roczna średnia temperatur wynosi 12,7 °C. Mistral (wiatr północny) odgrywa główną rolę, jeżeli chodzi o warunki naturalne panujące w przedmiotowym regionie. Wiatr ten ma z jednej strony działanie wysuszające, lecz z drugiej strony w sposób naturalny ogranicza rozwój grzybowych chorób roślin. Występujący latem suchy klimat sprzyja również optymalnemu dojrzewaniu winogron. Wysuszające działanie mistralu przyczynia się ponadto do nagromadzenia w winogronach poszczególnych składników.

Gleby charakteryzują się zwykle dużą zawartością kamieni i barwą od czerwonej do brunatnej, co – w połączeniu z topografią terenu – nadaje im wysoką pojemność cieplną, która przyczynia się do wczesnego dojrzewania winorośli, co z kolei może stanowić ich atut.

Dobre właściwości hydrologiczne wynikające z charakteru gleb oraz klimatu sprzyjają regularnemu wytwarzaniu win czerwonych charakteryzujących się dużą ekspresją. Odpowiednia równowaga między wspomnianymi wyżej czynnikami przekłada się na niską produktywność rośliny oraz stężeniem składników mineralnych we wszystkich jej częściach (wysoka jakość winogron).

Jednorodny charakter produkowanych win oraz ich wspólna tożsamość świadczą o pewnej typowości związanej z obszarem, którą potwierdziło uznanie przedmiotowej „gminnej” kontrolowanej nazwy pochodzenia. Uznanie nazwy jest rezultatem wyjątkowej interakcji między czynnikami naturalnymi a umiejętnościami wypracowanymi na przestrzeni czasu przez wspólnotę producentów wina we wspomnianej gminie.

Umiejętności producentów wina, które znajdują odzwierciedlenie w starannym wyborze działek przeznaczonych do zbioru winogron przy jednoczesnej optymalizacji ekspozycji winorośli, umożliwiają złagodzenie skutków położenia obszaru na znacznej wysokości.

Pomimo zmian warunków klimatycznych występujących na przestrzeni roku połączenie wyżej wymienionych czynników pozwala na otrzymywanie w pełni dojrzałych zbiorów i wytwarzanie mocnych, skoncentrowanych win o średnim lub wysokim potencjale starzenia. Właściwości tych win skoncentrowanych uwydatnia i utrwala proces dojrzewania trwający co najmniej do dnia 15 marca roku następującego po roku zbiorów.

Odpowiednia równowaga między wszystkimi tymi czynnikami prowadzi do uzyskania win czerwonych o intensywnej barwie, bogatym i złożonym aromacie oraz zrównoważonym i harmonijnym charakterze, które dobrze nadają się do dojrzewania.

9. Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Umieszczanie mniejszej jednostki geograficznej na etykiecie

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu

Na etykiecie wina objętego kontrolowaną nazwą pochodzenia można umieścić nazwę mniejszej jednostki geograficznej, pod warunkiem że:

—	jest to lokalizacja wpisana do ksiąg wieczystych;

—	została ona podana w deklaracji zbiorów.

Umieszczanie większej jednostki geograficznej na etykiecie

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu

Na etykiecie wina objętego chronioną nazwą pochodzenia można umieścić nazwę większej jednostki geograficznej: „Cru des Côtes du Rhône” lub „Vignobles de la Vallée du Rhône”.

Obszar bezpośredniego sąsiedztwa

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

odstępstwo dotyczące produkcji na wyznaczonym obszarze geograficznym

Opis wymogu

Obszar bezpośredniego sąsiedztwa, określony na zasadzie odstępstwa w odniesieniu do fermentacji winogron oraz wytwarzania i dojrzewania win, stanowi obszar 36 gmin w departamencie Drôme i 48 gmin w departamencie Vaucluse:

—

w departamencie Drôme: Aubres, La Baume-de-Transit, Bouchet, Chamaret, Chantemerle-lès-Grignan, Châteauneuf-de-Bordette, Clansayes, Colonzelle, Condorcet, Donzère, La Garde-Adhémar, Les Granges-Gontardes, Grignan, Mérindol-les-Oliviers, Mirabel-aux-Baronnies, Mollans-sur-Ouvèze, Montaulieu, Montbrison-sur-Lez, Montségur-sur-Lauzon, Nyons, Le Pègue, Piégon, Les Pilles, Rochegude, Roche-Saint-Secret-Béconne, Rousset-les-Vignes, Saint-Maurice-sur-Eygues, Saint-Pantaléon-les-Vignes, Saint-Paul-Trois-Châteaux, Saint-Restitut, Solérieux, Suze-la-Rousse, Taulignan, Tulette, Valaurie, Venterol;

—

w departamencie Vaucluse: Avignon, Beaumes-de-Venise, Bédarrides, Bollène, Buisson, Cairanne, Camaret-sur-Aigues, Caumont-sur-Durance, Châteauneuf-de-Gadagne, Châteauneuf-du-Pape, Courthézon, Faucon, Gigondas, Grillon, Jonquerettes, Jonquières, Lafare, Lagarde-Paréol, Mondragon, Morières-lès-Avignon, Mornas, Orange, Piolenc, Puyméras, Rasteau, Richerenches, Roaix, La Roque-Alric, Sablet, Sainte-Cécile-les-Vignes, Saint-Marcellin-lès-Vaison, Saint-Romain-en-Viennois, Saint-Roman-de-Malegarde, Saint-Saturnin-lès-Avignon, Sarrians, Séguret, Sérignan-du-Comtat, Sorgues, Suzette, Travaillan, Uchaux, Vacqueyras, Vaison-la-Romaine, Valréas, Vedène, Villedieu, Violès, Visan.

Link do specyfikacji produktu

https://info.agriculture.gouv.fr/gedei/site/bo-agri/document_administratif-dddce4c8-b45c-443d-9853-598c16610d06

(1) Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 94

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 63 23 marca 2020

Spis treści		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2020/C 94/01	Kursy walutowe euro — 20 marca 2020 r.	1

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0707
JPY	Jen	118,37
DKK	Korona duńska	7,4691
GBP	Funt szterling	0,91028
SEK	Korona szwedzka	11,0598
CHF	Frank szwajcarski	1,0546
ISK	Korona islandzka	150,70
NOK	Korona norweska	12,1215
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,191
HUF	Forint węgierski	350,91
PLN	Złoty polski	4,5315
RON	Lej rumuński	4,8505
TRY	Lir turecki	6,9806
AUD	Dolar australijski	1,8226
CAD	Dolar kanadyjski	1,5257
HKD	Dolar Hongkongu	8,3056
NZD	Dolar nowozelandzki	1,8521
SGD	Dolar singapurski	1,5515
KRW	Won	1 335,64
ZAR	Rand	18,5127
CNY	Yuan renminbi	7,5919
HRK	Kuna chorwacka	7,6098
IDR	Rupia indonezyjska	17 050,90
MYR	Ringgit malezyjski	4,7052
PHP	Peso filipińskie	54,895
RUB	Rubel rosyjski	85,1038
THB	Bat tajlandzki	34,851
BRL	Real	5,3937
MXN	Peso meksykańskie	25,6864
INR	Rupia indyjska	80,4650

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2020/C 94/02	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa: M.9737 — Ageas Portugal/JMRS/SPSI) Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	2
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2020/C 94/03	Publikacja jednolitego dokumentu, o którym mowa w art. 94 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013, oraz odesłania do publikacji specyfikacji produktu objętego nazwą w sektorze wina	4
2020/C 94/04	Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33	16
2020/C 94/05	Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33	27


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG.