5.3.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/14

Publikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2020/C 72/11)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1) w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

„Mele del Trentino”

Nr UE: PGI-IT-02320 — 7 sierpnia 2017

ChNP ( ) ChOG (X)

1. Nazwa lub nazwy

„Mele del Trentino”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Włochy

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Typ produktu

Klasa 1.6. Owoce, warzywa i zboża, świeże lub przetworzone

3.2. Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

Jabłka o ChOG „Mele del Trentino” uprawia się przy wykorzystaniu odmian Golden Delicious, Red Delicious, Gala, Fuji, Morgenduft, Granny Smith, Reneta i Pinova oraz powiązanych klonów i mutacji gatunku Malus x domestica, Borkh, tj. powszechnie występującej jabłoni.

Wszystkie jabłka „Mele del Trentino” są średniego rozmiaru, mają biały miąższ i delikatnie kwaskowy smak oraz gładką skórkę, z wyjątkiem „antica” [„starej”] odmiany Reneta.

Owoce wprowadzane do obrotu muszą być całe i świeże, mieć zdrowy wygląd, być czyste i pozbawione obcych substancji i zapachów; ich kształt musi być kulisto‐stożkowaty w przypadku odmiany Golden, Red Delicious i Pinova, kulisty w przypadku odmiany Gala, Fuji, Morgenduft i Granny Smith oraz spłaszczony w przypadku Renety. Jabłka przybierają barwę od zielonej do żółtej, ewentualnie z różowym rumieńcem w przypadku odmiany Golden; w przypadku odmian Red Delicious, Fuji i Morgenduft barwa waha się od zielonej do żółtej z czerwonym rumieńcem, a w przypadku odmian Gala i Pinova – rumieńcem od pomarańczowo-czerwonego do jasnoczerwonego, natomiast jabłka z odmiany Reneta cechuje rdzawa skórka; odmiana Granny Smith przybiera barwę zieloną z ewentualnym różowym rumieńcem.

Twardość miąższu nie może być mniejsza niż 5,5 kg/cm2 w przypadku odmian Fuji, Granny Smith i Pinova oraz 5 kg/cm2 w przypadku odmian Golden, Red Delicious, Gala, Morgenduft i Reneta. Twardość należy zmierzyć w ciągu dwóch miesięcy od zbioru jabłek i przed wywiezieniem ich z zakładów pakowania.

Średnica nie może być mniejsza niż 65 mm w przypadku wszystkich odmian jabłek, z wyjątkiem odmiany Gala, której średnica nie może być mniejsza niż 60 mm.

Minimalne wymogi dotyczące kategorii handlowej jabłek o ChOG „Mele del Trentino” przeznaczonych do spożycia na świeżo zostały określone w przepisach UE dotyczących klasy Extra i I (pierwszej).

Zawartość cukru musi wynosić co najmniej 12 ° w skali Brixa dla odmiany Fuji, 11 ° w skali Brixa dla odmian Golden i Pinova, 10,5 ° w skali Brixa dla odmiany Gala, 10 ° w skali Brixa dla odmian Morgenduft i Granny oraz 9 ° w skali Brixa dla odmian Red Delicious i Reneta.

W ciągu dwóch miesięcy od zbioru maksymalna kwasowość owocu (mEq NaOH/100g) nie może przekraczać wartości 10 dla odmian Red i Gala, 15 dla odmian Golden i Morgenduft lub 25 dla odmian Reneta, Fuji, Granny i Pinova.

Łączna zawartość polifenoli w całym owocu w ciągu dwóch miesięcy od zebrania musi przekraczać 400 mg/kg w przypadku odmiany Reneta i 200 mg/kg w przypadku pozostałych odmian.

Jabłka przeznaczone wyłącznie do celów przetwórczych podlegają wszystkim wymogom określonym w specyfikacji produktu, z wyjątkiem wymogów dotyczących klasy, rozmiaru i twardości. Takie owoce mogą być objęte ChOG „Mele del Trentino”, nie mogą być jednak sprzedawane jako takie konsumentom końcowym.

Do produkcji ChOG „Mele del Trentino” można też wykorzystać inne kultywary jabłek pochodzące z badań nad odmianami, pod warunkiem że istnieją dowody w postaci eksperymentów i dokumentów dowodzące tego, że metoda produkcji i charakterystyka jakościowa owocu są spójne z niniejszą specyfikacją produktu.

3.3. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

—

3.4. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na określonym obszarze geograficznym

Produkcja musi odbywać się na przedmiotowym obszarze geograficznym (muszą się na nim znajdować sady).

3.5. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

—

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Sformułowania lub symbole, które odnoszą się do nazw, przedsiębiorstw, znaków wspólnych lub poszczególnych znaków towarowych, można stosować razem ze sformułowaniem „I.G.P. Mele del Trentino” oraz europejskim symbolem ChOG. Na owocach można umieścić naklejki. Mogą one zawierać sformułowanie „I.G.P Mele del Trentino”.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar ten jest określony granicami administracyjnymi Prowincji Autonomicznej Trydentu.

5. Związek z obszarem geograficznym

Związek ChOG „Mele del Trentino” z obszarem geograficznym, na którym odbywa się produkcja, opiera się na renomie wynikającej z długiej tradycji, która umożliwiła zbudowanie silnych relacji z konsumentami, sprawiając, że doceniają oni szczególne jakościowe i wyróżniające cechy jabłek znajdujące odzwierciedlenie w wyższych cenach sprzedaży.

Ceny: Na głównych włoskich rynkach owoców i warzyw jabłka „Mele del Trentino” klasyfikuje się jako osobną kategorię i wycenia się po średniej cenie, która jest wyższa niż cena innych jabłek o 5–20 % lub większą wartość. (Cenniki pochodzące z rynków owoców i warzyw w Mediolanie, Turynie, Rzymie, Bolonii, Weronie, 1981–2013)

Wyższe ceny sprzedaży mają również wpływ na ceny detaliczne na rynkach okręgowych, gdzie często na jabłkach znajdują się oznakowania wykorzystujące nazwę „Mele del Trentino”, nawet jeśli owoce te pochodzą z innego obszaru. Takie działanie służy podniesieniu atrakcyjności owoców z punktu widzenia konsumentów oraz potwierdza znakomitą renomę i wyjątkowość jabłek „Mele del Trentino”. (Dokumentacja fotograficzna)

Analizy rynkowe: w poniższej analizie zawarto podstawy naukowe do oceny renomy wynikającej z wyborów dokonywanych przez konsumentów oraz cen, które są oni skłonni zapłacić za uznaną, najwyższą jakość:

—

Analiza przeprowadzona przez Osservatorio Produzioni Trentine [Obserwatorium przemysłu w Trydencie] oraz CRA, 2010: 62,5 % nabywców dużych sieci handlowych stwierdza, że jabłka „Mele del Trentino” są wyższej jakości. Z ogólnych wyników można wywnioskować, że: jabłka „Mele del Trentino” są znane wszystkim nabywcom i sprzedawane we wszystkich sieciach; jest to kategoria produktu, która, zaraz obok wina, charakteryzuje się najbardziej pozytywnym wizerunkiem; produkty są dobrze znane i dostępne już od dawna: ich obecność na półkach jest dobrze ugruntowana; jest to kategoria produktu najczęściej spontanicznie utożsamiana z Trydentem. (Izba handlowa, przemysłowa i rzemieślnicza, 2010)

Tradycja kulinarna i przewodniki gastronomiczne: kuchnia trydencka charakteryzuje się różnymi sposobami wykorzystania jabłek „Mele del Trentino” w tradycyjnych lokalnych deserach i ciastkach, których znakomitymi przykładami są strudel, ciasto jabłkowe i jabłko w cieście. Zbiory starych rękopisów książek kucharskich sięgających 1500 r. (Gminna biblioteka w miejscowości Riva del Garda) uwzględniają wiele różnych rodzajów potraw, a dziś nadal jabłka „Mele del Trentino” stanowią najlepszy możliwy składnik tart jabłkowych i strudla (Sale e Pepe, 1997) z uwagi na ich twardość utrzymującą się nawet po ugotowaniu. W książce kucharskiej Dolciricette stworzonej przez Cameo i Paneangeli znajduje się przepis na „Torta di Mele del Trentino” [ciasto „Mele del Trentino”].

W grudniu 2005 r. w Palazzo Roccabruna miało miejsce istotne wydarzenie o nazwie „Mela: gusto con arte”. Poświęcone ono było podnoszeniu rangi gastronomicznej, naukowej i historycznej/artystycznej jabłek „Mele del Trentino” oraz zawierało sugestie „Slow Food” dotyczące menu opartych wyłącznie na tym owocu. (Il Tempo, 2 grudnia 2005 r.)

Ważne kwestie dotyczące charakterystyki „Mela del Trentino” poruszono na początku lat 70. XX w. (La mela, il frutto dal volto umano: aspetti nutrizionali delle Mele del Trentino, C. Sirtori, 1974).

Istniało też wiele powiązań między „Mele del Trentino” a sportem (koszykówką, piłką nożną, kajakarstwem, kolarstwem). (Frutta del Trentino, 1984; 1985)

„Mele del Trentino” w mediach: Jabłka „Mele del Trentino” występowały w programach rozrywkowych, kulturalnych, środowiskowych i kulinarnych w kanałach telewizji krajowej, takich jak Unomattina (2011) (żywność i wino – jakość jabłek „Mele del Trentino”), Geo & Geo (2013) „Le mele del Trentino protagoniste a »Geo« su Rai3” (jabłka wysokiej jakości), Lineaverde (2016) „La mela del Trentino: una storia lunga secoli” (związek między jakością owoców a klimatem), Verissimo (2012) „A Roma lo chef Pierri presenta un nuovo panino utilizzando mele del Trentino”. W 2015 r. w sekcji gazety „Il Sole 24 Ore” poświęconej gospodarce odniesiono się do renomy jabłek „Mele del Trentino” jako głównego czynnika w wywozie produktów przetworzonych.

Warunki klimatyczne na obszarze, na którym produkuje się jabłka „Mele del Trentino”, wyróżnia „alpejski” charakter, w tym na obszarach o niskiej wysokości, co ma bezpośredni wpływ na jakość produktu.

Alpejski klimat charakteryzuje się krótkimi, zimnymi okresami letnimi, w czasie których występują liczne burze, podczas gdy zimy są bardzo srogie i śnieżne.

Temperatury w sezonie wegetacyjnym wraz z zakresem temperatur i zjawiskiem bryz (przejrzystość powietrza i promieniowanie słoneczne) stanowią cechy charakterystyczne klimatu trydeńskiego i są w stanie wpłynąć na jakość produktu.

—

Niskie temperatury w okresie wiosennym: prowadzą one do większego podziału komórek przy jednoczesnym mniejszym wzroście objętości komórek. Większa liczba ścianek komórkowych zapewnia odporność na ugryzienie, dając tym samym charakterystyczne uczucie kruchości owocu ze względu na większą jędrność i odporność na ściskanie (gryzienie). Cecha ta została potwierdzona przez analizator tekstury (TA-XTplus) stosowany do celów badawczych. (Corollaro i in., 2013)

—

Niskie temperatury w okresie letnim w ciągu dnia oraz w nocy: oznaczają one, że na obszarze w ciągu dnia nie dochodzi do ustania procesu fotosyntezy, które ma miejsce w temperaturach przekraczających 30 °C (Kriedemann i Smart, 1971), a w nocy – do spowolnienia procesów oksydacyjnych. Te zjawiska mogłyby wpłynąć na zmniejszenie kwasowości (kluczowego składnika zrównoważonego, atrakcyjnego smaku). Niskie temperatury w okresie letnim w nocy pozwalają też na zachowanie substancji aromatycznych i polifenoli.

—

Niskie temperatury w fazie dojrzewania: jabłka „Mele del Trentino” są także narażone na działanie niskich temperatur w fazie dojrzewania. Prowadzi to do wolniejszego dojrzewania, sprawia, że owoce dłużej przebywają na drzewach i powoduje znaczne przesunięcie czasu zbiorów, co wpływa na większą akumulację produktów fotosyntezy.

—	Zakres temperatury w dzień / w nocy: znaczne amplitudy temperatury dobowej (T maks. - T min. = co najmniej 50 %) sprzyjają większemu ubarwieniu skórki, co spotyka się z uznaniem wśród konsumentów, którzy są skłonni zapłacić więcej również za tę cechę estetyczną.

—	Zjawisko bryz: W Trydencie występują silne bryzy; mgły i zamglenia są praktycznie nieznane, powietrze jest bardziej przejrzyste, a promieniowanie słoneczne jest bardziej intensywne. Pozwala to na większą akumulację produktów fotosyntezy.

Doświadczenie i profesjonalizm sadowników to czynnik decydujący o uzyskaniu owoców wysokiej jakości. Przystosowują się oni do szczególnych cech danego roku i stosują techniki uprawy i przycinania oparte na tradycji sadowniczej na danym obszarze uprawy, zwracając jednocześnie szczególną uwagę na innowacje technologiczne, aby doprowadzić do możliwie najdłuższej ekspozycji owoców na działanie słońca.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

Skonsolidowany tekst specyfikacji produktu jest dostępny na następującej stronie internetowej: http://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/3335

lub

bezpośrednio na stronie głównej włoskiego Ministerstwa Polityki Rolnej, Żywnościowej i Leśnej (www.politicheagricole.it) po wybraniu zakładki „Qualità” (w środkowej części na górze ekranu), potem zakładki „Prodotti DOP IGP e STG” (z lewej strony ekranu), a następnie „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE” [Specyfikacje objęte kontrolą Unii Europejskiej].

(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

5.3.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/18

Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33

(2020/C 72/12)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1)

INFORMACJA DOTYCZĄCA ZATWIERDZENIA STANDARDOWEJ ZMIANY

„Bonnezeaux”

Numer referencyjny: PDO-FR-A0926-AM02

Data przekazania informacji: 14 listopada 2019

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1. Obszar geograficzny

Punkt dotyczący obszaru geograficznego otrzymuje następujące brzmienie: „Wszystkie etapy produkcji odbywają się na wyznaczonym obszarze geograficznym, który obejmuje terytorium następującej gminy w departamencie Maine-et-Loire, zgodnie z oficjalnym kodem geograficznym (»code officiel géographique«) z 2018 r.: Bellevigne-en-Layon (dawne terytorium gminy delegowanej Thouarcé).

Dokumenty kartograficzne przedstawiające obszar geograficzny są dostępne do wglądu na stronie internetowej Krajowego Instytutu ds. Pochodzenia i Jakości (Institut national de l’origine et de la qualité)”.

Zmiana redakcyjna: nowy wykaz jednostek administracyjnych uwzględnia połączenia lub inne zmiany w podziale na strefy administracyjne, które nastąpiły od czasu zatwierdzenia specyfikacji produktu. W celu zwiększenia bezpieczeństwa prawnego opiera się on na obowiązującej wersji oficjalnego kodu geograficznego „code officiel géographique” redagowanego corocznie przez INSEE. Granice obszaru geograficznego pozostają niezmienione.

Ponadto wspomina się o dostępności na stronie internetowej INAO dokumentów kartograficznych przedstawiających obszar geograficzny w celu lepszego poinformowania opinii publicznej.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 6 jednolitego dokumentu dotyczący wyznaczonego obszaru geograficznego.

2. Obszar bezpośredniego sąsiedztwa

W rozdziale I pkt IV ppkt 3 wykaz gmin otrzymuje brzmienie:

„Aubigné-sur-Layon, Beaulieu-sur-Layon, Bellevigne-en-Layon (dawne terytoria gmin delegowanych Champ-sur-Layon, Faveraye-Mâchelles, Faye-d’Anjou i Rablay-sur-Layon), Blaison-Saint-Sulpice (dawne terytoria gmin delegowanych Blaison-Gohier i Saint-Sulpice), Brissac Loire Aubance (dawne terytoria gmin delegowanych Les Alleuds, Brissac-Quincé, Charcé-Saint-Ellier-sur-Aubance, Luigné, Saint-Rémy-la-Varenne, Saint-Saturnin-sur-Loire, Saulgé-l’Hôpital i Vauchrétien), Brossay, Chalonnes-sur-Loire, Chaudefonds-sur-Layon, Chemillé-en-Anjou (dawne terytoria gmin delegowanych Chanzeaux i Valanjou), Denée, Doué-en-Anjou (dawne terytorium gminy delegowanej Brigné), Les Garennes-sur-Loire (dawne terytoria gmin delegowanych Juigné-sur-Loire i Saint-Jean-des-Mauvrets), Lys-Haut-Layon (dawne terytorium gminy delegowanej Tigné), Mozé-sur-Louet, Mûrs-Erigné, Rochefort-sur-Loire, Saint-Melaine-sur-Aubance, Savennières, Soulaines-sur-Aubance, Terranjou (dawne terytoria gmin delegowanych Chavagnes, Martigné-Briand i Notre-Dame-d’Allençon) i Val-du-Layon (dawne terytoria gmin delegowanych Saint-Aubin-de-Luigné i Saint-Lambert-du-Lattay).”

Zmiana ta pozwala uwzględnić poszczególne połączenia gmin, które nastąpiły od dnia wydania ostatniej wersji specyfikacji produktu. Granice obszaru bezpośredniego sąsiedztwa pozostają niezmienione.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 9 jednolitego dokumentu dotyczący warunków dodatkowych.

3. Przepisy rolnośrodowiskowe

W rozdziale I pkt VI ppkt 2 dodaje się następujący zapis: „Między rzędami musi znajdować się kontrolowana, dziko rosnąca lub zasiana pokrywa roślinna; w przypadku braku takiej pokrywy roślinnej podmiot gospodarczy przeprowadza prace gruntowe w celu zapewnienia kontroli dziko rosnącej roślinności lub uzasadnia zastosowanie produktów kontroli biologicznej zatwierdzonych przez organy publiczne ds. uprawy winorośli. W przypadku stosowania na działce herbicydów do celów kontroli biologicznej zabrania się stosowania innych herbicydów”.

Zmiana ta jest wynikiem obecnego rozwoju praktyk stosowanych przez podmioty gospodarcze w kierunku agroekologii w całym regionie winiarskim Andegawenii. Odzwierciedla ona rosnące zainteresowanie problematyką ochrony środowiska w procesach technicznych. Zachęcając do stosowania pokrywy roślinnej, mechanicznego odchwaszczania lub stosowania produktów kontroli biologicznej, prowadzi do ograniczenia stosowania herbicydów chemicznych. Tego rodzaju ograniczenie stosowania herbicydów ma zapewnić lepszą ochronę gleb wykorzystywanych do uprawy winorośli i zachowanie ich naturalnych właściwości (żyzność, różnorodność biologiczna, oczyszczanie biologiczne), co przyczynia się do poprawy jakości i autentyczności win oraz wzmacnia pojęcie obszaru.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

4. Zezwolenie na rozpoczęcie zbiorów (fr. ban des vendanges)

W rozdziale I pkt VII ppkt 1 lit. a) usuwa się zdanie „Datę rozpoczęcia zbiorów ustala się zgodnie z przepisami art. D. 645-6 kodeksu rolnictwa i rybołówstwa morskiego”.

Ustalanie daty rozpoczęcia zbiorów nie jest już obecnie konieczne, ponieważ podmioty gospodarcze dysponują teraz szerokim wachlarzem narzędzi umożliwiających dokładną ocenę dojrzałości winogron. Każdy podmiot dysponuje szeregiem urządzeń i sprzętem – zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo – które umożliwiają dokładne określenie optymalnej daty rozpoczęcia zbiorów na każdej działce w zależności od celów produkcji.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

5. Pojemność kadzi fermentacyjnych w winnicy

W rozdziale I pkt IX ppkt 1 lit. c) zdanie: „Pojemność kadzi fermentacyjnych w winnicy, jaką dysponuje każdy podmiot gospodarczy, jest równa co najmniej 1,4-krotności średnich zbiorów w gospodarstwie w ostatnich pięciu latach” otrzymuje brzmienie: „Pojemność kadzi fermentacyjnych w winnicy, jaką dysponuje każdy podmiot gospodarczy, jest równa co najmniej 1,4-krotności średniej ilości wina wyprodukowanego w ostatnich pięciu latach”.

W specyfikacji produktu odnoszono się nie do wydajności objętościowej (wyrażonej w hl lub m3), lecz do zbiorów, tj. wielkości plonów podzielonej przez obszar produkcji (wyrażonej na przykład w hl/ha). Dzięki proponowanej zmianie usuwa się tę niespójność dotyczącą wielkości, nie wprowadzając żadnych zmian pod kątem merytorycznym (minimalna ilość pozostaje na poziomie 1,4-krotności średniej ilości wina wyprodukowanego przez gospodarstwo w poprzednich latach gospodarczych).

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

6. Obrót winami

Usuwa się rozdział I pkt IX ppkt 5 lit. b) dotyczący daty wprowadzenia win do obrotu między uprawnionymi właścicielami składów.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

7. Środek przejściowy

W rozdziale I pkt XI dodaje się następujący zapis: „Przepisy dotyczące obowiązku występowania kontrolowanej, dziko rosnącej lub zasianej pokrywy roślinnej między rzędami lub, w przypadku braku takiej pokrywy roślinnej, obowiązku przeprowadzenia przez podmiot gospodarczy prac gruntowych bądź stosowania produktów kontroli biologicznej w celu zapewnienia kontroli dziko rosnącej roślinności nie mają zastosowania do obsadzonych winoroślą działek istniejących na dzień zatwierdzenia niniejszej specyfikacji produktu i w przypadku których odstęp między rzędami nie przekracza 1,70 metra”.

Środek przejściowy umożliwia nienakładanie sankcji na istniejące winnice, których obecny sposób prowadzenia nie jest dostosowany do przepisów rolnośrodowiskowych. W winnicach o dużej gęstości obsady, charakteryzujących się odstępem między rzędami nieprzekraczającym 1,70 metra, utrzymywanie stałego trawiastego podłoża lub przeprowadzanie prac gruntowych może bowiem stwarzać problemy techniczne (mechanizacja, urządzenia, narzędzia). W przypadku niskopiennych winorośli trawiaste podłoże zwiększa również ryzyko wiosennych przymrozków. Ponadto obecność pokrywy roślinnej stwarza tym większą konkurencję w zakresie dostarczania winoroślom wody, im większa jest gęstość nasadzeń. Natomiast w przypadku winorośli zasadzonych po zatwierdzeniu specyfikacji produktu konieczne będzie świadome stosowanie wprowadzonych przepisów rolnośrodowiskowych, niezależnie od gęstości obsady i odstępu między rzędami.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

8. Prowadzenie rejestrów

W rozdziale II pkt II ppkt 3 słowo „potencjalna” zastępuje się słowem „naturalna”.

Zgodnie ze sposobem redagowania stosowanym we wszystkich specyfikacjach produktu z obszaru Anjou Saumur sformułowanie „naturalna objętościowa zawartość alkoholu” zastępuje wyrażenia „potencjalna zawartość” lub „zawartość”. Zmiany te poprawiają czytelność tych specyfikacji produktu. Celem harmonizacji przepisów dotyczących prowadzenia rejestrów jest ułatwienie sporządzania planu inspekcji i kontroli tych rejestrów.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

9. Główne punkty podlegające kontroli

Zmieniono rozdział III w celu uspójnienia treści głównych punktów podlegających kontroli w specyfikacjach produktu z obszaru Anjou Saumur.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

JEDNOLITY DOKUMENT

1. Nazwa produktu

Bonnezeaux

2. Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3. Kategorie produktów sektora wina

Wino

4. Opis wina lub win

Są to białe wina niemusujące produkowane z przejrzałych winogron. Są one mocne i bardzo słodkie oraz cechują się złożonym owocowym aromatem (owoce suszone i egzotyczne, białe kwiaty itp.) i lekko złotawą szatą z zielonymi refleksami.

Charakteryzują się one:

naturalną objętościową zawartością alkoholu wynoszącą co najmniej 15 %;

zawartością cukrów fermentacyjnych (glukozy i fruktozy) po fermentacji wynoszącą co najmniej 51 g/l;

minimalną rzeczywistą zawartością alkoholu wynoszącą 11 i 12 w przypadku win o naturalnej objętościowej zawartości alkoholu poniżej 19 %.

Kwasowość miareczkowa i całkowita zawartość dwutlenku siarki są zgodne z wartościami określonymi w przepisach wspólnotowych.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość miareczkowa	w miliekwiwalentach na litr
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

5. Praktyki winiarskie

a) Podstawowe praktyki enologiczne

Szczególne praktyki enologiczne

Wzbogacanie jest dozwolone zgodnie z zasadami określonymi w specyfikacji produktu.

Zabrania się stosowania kawałków drewna.

Wina dojrzewają co najmniej do dnia 15 marca roku następującego po roku zbiorów.

Poza wymienionymi powyżej zakazami w praktykach enologicznych towarzyszących produkcji wina należy przestrzegać wymogów obowiązujących na poziomie wspólnotowym oraz zawartych w kodeksie rolnictwa i rybołówstwa morskiego.

Gęstość

Praktyka uprawy

Minimalna gęstość obsady w winnicy wynosi 4 000 roślin na hektar. Odstęp między rzędami winorośli nie może wynosić więcej niż 2,50 m, zaś odległość między roślinami w tym samym rzędzie nie może wynosić mniej niż 1 m. Zbiory z działek, na których gęstość obsady winorośli wynosi mniej niż 4 000 roślin/ha, ale nie mniej niż 3 300 roślin/ha, kwalifikują się do objęcia kontrolowaną nazwą pochodzenia, z zastrzeżeniem zgodności z przepisami dotyczącymi zasad odnoszących się do palikowania i wysokości ulistnienia określonymi w specyfikacji produktu. Odstęp między rzędami winorośli na tych działkach nie może wynosić więcej niż 3 m, zaś odległość między roślinami w tym samym rzędzie nie może wynosić mniej niż 1 m.

Cięcie

Praktyka uprawy

Winorośl przycina się najpóźniej w dniu 30 kwietnia, stosując cięcie mieszane na maksymalnie 12 oczek na roślinę. W stadium rozwoju fenologicznego odpowiadającego 11 lub 12 liściom liczba gałązek owocujących w roku na roślinę nie przekracza 10.

Zbiory

Praktyka uprawy

Winogrona zbiera się ręcznie metodą zbiorów sukcesywnych.

Nawadnianie

Praktyka uprawy

Nawadnianie jest zabronione.

b) Maksymalne zbiory

30 hektolitrów z hektara

6. Wyznaczony obszar geograficzny

Wszystkie etapy produkcji odbywają się na wyznaczonym obszarze geograficznym, który obejmuje terytorium następującej gminy w departamencie Maine-et-Loire, zgodnie z oficjalnym kodem geograficznym („code officiel géographique”) z 2018 r.: Bellevigne-en-Layon (dawne terytorium gminy delegowanej Thouarcé).

7. Główne odmiany winorośli

chenin B

8. Opis związku lub związków

1. Informacje na temat obszaru geograficznego

a) Opis czynników naturalnych mających wpływ na związek z obszarem

W 2018 r. obszar geograficzny znajdujący się w samym sercu winnic Andegawenii obejmował wyłącznie jedną gminę delegowaną Thouarcé. Terytorium tej położonej w departamencie Maine-et-Loire gminy przecina rzeka Layon. Nad rzeką tą góruje położona na jej prawym brzegu, na szczycie stromego wzgórza, osada Bonnezeaux. Wydaje się, że nazwa osady Bonnezeaux pochodzi od źródeł żelazistej wody.

Winnica położona jest na trzech kolejnych wzgórzach o ekspozycji południowo-zachodniej: „La Montagne”, „Beauregard” i „Fesles”, tworzących pas o długości 2 800 metrów i szerokości 500 metrów. Ich nachylenie wynosi około 15–20 %, przy czym najsilniej nachylone są zachodnie wzgórze „Beauregard”, a także środkowe wzgórze, trafnie zwane „La Montagne”, które zaczyna się w pobliżu osady „Petit Bonnezeaux”. Na północ od tych trzech wzgórz, na których znajdują się działki wyznaczone do zbioru winogron, położony jest lekko pagórkowaty płaskowyż o średniej wysokości 90 metrów, natomiast rzeka Layon przepływa na wysokości 29 m n.p.m.

Podłoże geologiczne należy do „kompleksu Saint-Georges-sur-Loire”, zespołu łupkowo-piaskowcowego z okresu od górnego ordowiku do dolnego dewonu. Podłoże pokrywają niekiedy, zwłaszcza na wzgórzu „Fesles”, żwirowo-gliniaste lub piaszczysto-gliniaste formacje z cenomanu. Erozja odsłoniła podłoże łupkowe, natomiast piaski i gliny pozostały na sublitoralu i na płaskowyżu. Ponadto gleby na działkach specjalnie wyznaczonych do zbioru winogron są niezbyt głębokie, zawierają bardzo dużo elementów gruboziarnistych i mają szarozielonkawy kolor, a niekiedy kolor „osadu winiarskiego”. Zapasy wody w glebie wynoszą poniżej 100 milimetrów, a gleba charakteryzuje się doskonałą zdolnością odprowadzania wody.

Obszar geograficzny jest zatem terenem, na którym występuje łagodny klimat oceaniczny i niewielkie opady deszczu, chronionym przed wilgocią oceaniczną dzięki wyższemu położeniu Choletais i Mauges. Wzgórza są miejscami narażone na działanie dominujących wiatrów z południowego zachodu i zachodu. Roczna suma opadów wynosi około 550–600 milimetrów, natomiast na wzniesieniach Choletais i Mauges ponad 800 milimetrów. Opady deszczu podczas cyklu wegetacyjnego winorośli są o około 100 milimetrów niższe w porównaniu ze średnią dla departamentu. Południowa roślinność, która rozwija się szczególnie na wspomnianych wzgórzach, świadczy o tej względnej suchości klimatu i temperaturze przewyższającej temperaturę na otaczających obszarach.

b) Opis czynnika ludzkiego mającego wpływ na związek z obszarem

Bonnezeaux stanowi znakomite miejsce do uprawy odmiany winorośli chenin B, prawdopodobnie pochodzącej z regionu Andegawenii. Ta odporna odmiana rozwija swój potencjał w warunkach charakteryzujących się znacznymi ograniczeniami glebowymi.

Producenci bardzo szybko zrozumieli, że winogrona tej odmiany należy zbierać po osiągnięciu przez nie zaawansowanego stopnia dojrzałości, stosując określone techniki. W 1845 r. hrabia Odart stwierdza w swoim „Traité des cépages” (Traktat o odmianach winorośli): „Konieczne jest również dodanie warunku, że zbiory należy przeprowadzać dopiero wówczas, gdy winogrona będą przejrzałe, co następuje w okolicach dnia Wszystkich Świętych, kiedy zmiękczona przez deszcze skórka odchodzi”. Przejrzałość jest zatem nieodłącznym warunkiem przeprowadzania zbiorów. W 1816 r. Jullien w „Topographie de tous les vignobles connus” (Topografia wszystkich znanych winnic) uściśla, że: „W dobrych winnicach klasy crus zbiory przeprowadza się kilkukrotnie; wina z pierwszych dwóch zbiorów, podczas których zbiera się wyłącznie najbardziej dojrzałe winogrona, wysyła się za granicę; wina, które produkuje się z winogron zebranych podczas trzecich zbiorów, konsumowane są w kraju (...)”.

Obserwacje i analiza prowadzone przez pokolenia producentów sprawiły, że wina „Bonnezeaux” stały się perełką wśród andegaweńskich win. William Guthrie (1708–1770), angielski geograf, w tłumaczeniu dzieła „Nouvelle Géographie Universelle” (Nowa geografia uniwersalna), które opublikowano w 1802 r., precyzuje: „Wina z Andegawenii można podzielić na trzy klasy. Winogrona, z których produkuje się wina należące do pierwszej klasy, zbiera się w miejscowościach Faye, Saint-Lambert, Rablé, Maligny, Chavagne i Thouarcé, gdzie znajduje się winnica klasy cru Bonnezeaux”.

Winnicę „Bonnezeaux” uznawano za prestiżową we wszystkich późniejszych okresach. Kryzys wywołany przez filokserę poważnie zahamował jej rozwój – wina produkowane w tej winnicy sprzedawano jedynie na lokalnym rynku. Dzięki dynamice i rozwadze związku producentów „Bonnezeaux”, któremu zależało na utrzymaniu niskich plonów i praktyki zbiorów sukcesywnych, wina zaczęto ponownie sprzedawać na rynku krajowym, a następnie wznowiono ich wywóz za francuskie granice. Kontrolowaną nazwę pochodzenia „Bonnezeaux” uznano w dniu 6 listopada 1951 r.

2. Informacje na temat jakości i cech charakterystycznych produktu

Wina te są cenione za ich moc. Ich bardzo słodkiemu smakowi, który wiąże się ze znaczną zawartością cukrów fermentacyjnych, towarzyszy nierzadko złożony owocowy aromat (owoce suszone, owoce egzotyczne, białe kwiaty itp.), którego nie zapowiada szata win – często lekko złotawa z zielonymi refleksami. Dzięki równowadze między kwasowością, zawartością alkoholu i zawiesistością z biegiem lat wina mogą nabierać jeszcze bardziej złożonego charakteru.

3. Związki przyczynowe

Przedmiotowa winnica, dzięki swojemu położeniu na wzgórzach o stromych zboczach o ekspozycji południowo-zachodniej, które charakteryzują się płytkimi i kamienistymi glebami posiadającymi wyjątkowe właściwości termiczne, sprzyja występowaniu wczesnego cyklu wegetacyjnego i wczesnemu dojrzewaniu winogron odmiany chenin B. Dominujące wiatry wiejące na wzgórzach, w połączeniu z bardzo słabym zaopatrzeniem winorośli w wodę na glebach szkieletowych, pozwalają na koncentrację cukrów w winogronach wskutek charakterystycznego dla winnicy więdnięcia lub wysychania na łodydze. Producenci nauczyli się wykorzystywać tę szczególną cechę. Bardzo niskie plony świadczą o dbałości producentów wina o jakość winogron.

Dzięki późnym zbiorom winogron odmiany chenin B uprawianej na tych wzgórzach, dokonywanym w ramach kilku zbiorów mających na celu wybór bardzo dojrzałych winogron, wina „Bonnezeaux” zyskały duże uznanie. Historia i renoma win „Bonnezeaux” łączą się ściśle z historią i renomą win „Anjou” i „Coteaux du Layon”.

9. Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Obszar bezpośredniego sąsiedztwa

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

odstępstwo dotyczące produkcji na wyznaczonym obszarze geograficznym

Opis wymogu

Obszar bezpośredniego sąsiedztwa, określony na zasadzie odstępstwa w odniesieniu do fermentacji, produkcji i dojrzewania wina, stanowi obszar następujących gmin w departamencie Maine-et-Loire, zgodnie z oficjalnym kodem geograficznym („code officiel géographique”) z 2018 r.:

Aubigné-sur-Layon, Beaulieu-sur-Layon, Bellevigne-en-Layon (dawne terytoria gmin delegowanych Champ-sur-Layon, Faveraye-Mâchelles, Faye-d’Anjou i Rablay-sur-Layon), Blaison-Saint-Sulpice (dawne terytoria gmin delegowanych Blaison-Gohier i Saint-Sulpice), Brissac Loire Aubance (dawne terytoria gmin delegowanych Les Alleuds, Brissac-Quincé, Charcé-Saint-Ellier-sur-Aubance, Luigné, Saint-Rémy-la-Varenne, Saint-Saturnin-sur-Loire, Saulgé-l’Hôpital i Vauchrétien), Brossay, Chalonnes-sur-Loire, Chaudefonds-sur-Layon, Chemillé-en-Anjou (dawne terytoria gmin delegowanych Chanzeaux i Valanjou), Denée, Doué-en-Anjou (dawne terytorium gminy delegowanej Brigné), Les Garennes-sur-Loire (dawne terytoria gmin delegowanych Juigné-sur-Loire i Saint-Jean-des-Mauvrets), Lys-Haut-Layon (dawne terytorium gminy delegowanej Tigné), Mozé-sur-Louet, Mûrs-Erigné, Rochefort-sur-Loire, Saint-Melaine-sur-Aubance, Savennières, Soulaines-sur-Aubance, Terranjou (dawne terytoria gmin delegowanych Chavagnes, Martigné-Briand i Notre-Dame-d’Allençon) i Val-du-Layon (dawne terytoria gmin delegowanych Saint-Aubin-de-Luigné i Saint-Lambert-du-Lattay).

Etykietowanie: określenia fakultatywne

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu

—	Określenia fakultatywne, których stosowanie, zgodnie z przepisami wspólnotowymi, mogą regulować państwa członkowskie, zapisuje się czcionką o wymiarach (wysokość, szerokość i grubość) nieprzekraczających dwukrotności wymiarów czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

Etykietowanie: nazwa geograficzna „Val de Loire”

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu

Czcionka, którą zapisana jest nazwa geograficzna „Val de Loire”, nie może być większa (wysokość i szerokość) niż dwie trzecie wielkości czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

Etykietowanie: mniejsza jednostka geograficzna

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu

Na etykiecie wina objętego kontrolowaną nazwą pochodzenia można umieścić nazwę mniejszej jednostki geograficznej, pod warunkiem że: – jest to lokalizacja wpisana do ksiąg wieczystych; – została ona podana w deklaracji zbiorów. Nazwa lokalizacji wpisanej do ksiąg wieczystych jest zapisana czcionką o wymiarach nieprzekraczających (pod względem wysokości i szerokości) połowy wymiarów czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

Link do specyfikacji produktu

https://info.agriculture.gouv.fr/gedei/site/bo-agri/document_administratif-9d4179cc-6768-4be5-bd1b-2e66d9483314

(1) Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

5.3.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/25

(2020/C 72/13)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1) z dnia

INFORMACJA DOTYCZĄCA ZATWIERDZENIA STANDARDOWEJ ZMIANY

„Rosé d’Anjou”

Numer referencyjny: PDO-FR-A1007-AM01

Data przekazania informacji: 14 listopada 2019

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1. Obszar geograficzny

Punkt dotyczący obszaru geograficznego otrzymuje następujące brzmienie: „Wszystkie etapy produkcji win, które mogą być objęte kontrolowanymi nazwami pochodzenia (...), »Rosé d’Anjou«, odbywają się na obszarze geograficznym, który obejmuje terytorium następujących gmin zgodnie z oficjalnym kodem geograficznym (»code officiel géographique«) z 2018 r.:

—

w departamencie Deux-Sèvres: Argenton-l’Église, Bouillé-Loretz, Brion-près-Thouet, Louzy, Mauzé-Thouarsais, Oiron, Saint-Cyr-la-Lande, Sainte-Radegonde, Sainte-Verge, Saint-Martin-de-Mâcon, Saint-Martin-de-Sanzay, Thouars, Tourtenay, Val en Vignes (dawne terytoria gmin delegowanych Bouillé-Saint-Paul i Cersay);

—

w departamencie Maine-et-Loire: Allonnes, Angers, Antoigné, Artannes-sur-Thouet, Aubigné-sur-Layon, Beaulieu-sur-Layon, Bellevigne-en-Layon (dawne terytoria gmin delegowanych Champ-sur-Layon, Faveraye-Mâchelles, Faye-d’Anjou, Rablay-sur-Layon i Thouarcé), Blaison-Saint-Sulpice (dawne terytoria gmin delegowanych Blaison-Gohier i Saint-Sulpice), Bouchemaine, Brain-sur-Allonnes, Brézé, Brissac Loire Aubance (dawne terytoria gmin delegowanych Les Alleuds, Brissac-Quincé, Charcé-Saint-Ellier-sur-Aubance, Chemellier, Coutures, Luigné, Saint-Rémy-la-Varenne, Saint-Saturnin-sur-Loire i Vauchrétien), Brossay, Cernusson, Chacé, Chalonnes-sur-Loire, Champtocé-sur-Loire, Chaudefonds-sur-Layon, Chemillé-en-Anjou (dawne terytoria gmin delegowanych Chanzeaux, La Jumellière i Valanjou), Cizay-la-Madeleine, Cléré-sur-Layon, Le Coudray-Macouard, Courchamps, Denée, Dénezé-sous-Doué, Distré, Doué-en-Anjou (dawne terytoria gmin delegowanych Brigné, Concourson-sur-Layon, Doué-la-Fontaine, Forges, Meigné, Montfort, Saint-Georges-sur-Layon i Les Verchers-sur-Layon), Épieds, Fontevraud-l’Abbaye, Les Garennes sur Loire (dawne terytoria gmin delegowanych Juigné-sur-Loire i Saint-Jean-des-Mauvrets), Gennes-Val-de-Loire (dawne terytoria gmin delegowanych Chênehutte-Trèves-Cunault, Gennes, Grézillé, Saint-Georges-des-Sept-Voies i Le Thoureil), Huillé, Ingrandes-Le Fresne sur Loire (dawne terytorium gminy delegowanej Ingrandes), Jarzé Villages (dawne terytorium gminy delegowanej Lué-en-Baugeois), Louresse-Rochemenier, Lys-Haut-Layon (dawne terytoria gmin delegowanych Les Cerqueux-sous-Passavant, La Fosse-de-Tigné, Nueil-sur-Layon, Tancoigné, Tigné, Trémont i Vihiers), Mauges-sur-Loire (dawne terytoria gmin delegowanych La Chapelle-Saint-Florent, Le Mesnil-en-Vallée, Montjean-sur-Loire, La Pommeraye, Saint-Florent-le-Vieil, Saint-Laurent-de-la-Plaine i Saint-Laurent-du-Mottay), Mazé-Milon (dawne terytorium gminy delegowanej Fontaine-Milon), Montilliers, Montreuil-Bellay, Montsoreau, Mozé-sur-Louet, Mûrs-Erigné, Orée d’Anjou (dawne terytoria gmin delegowanych Bouzillé, Champtoceaux, Drain, Landemont, Liré i La Varenne), Parnay, Passavant-sur-Layon, La Possonnière, Le Puy-Notre-Dame, Rochefort-sur-Loire, Rou-Marson, Saint-Cyr-en-Bourg, Sainte-Gemmes-sur-Loire, Saint-Georges-sur-Loire, Saint-Germain-des-Prés, Saint-Just-sur-Dive, Saint-Macaire-du-Bois, Saint-Melaine-sur-Aubance, Saumur, Savennières, Soulaines-sur-Aubance, Souzay-Champigny, Terranjou (dawne terytoria gmin delegowanych Chavagnes, Martigné-Briand i Notre-Dame-d’Allençon), Tuffalun (dawne terytoria gmin delegowanych Ambillou-Château, Louerre i Noyant-la-Plaine), Turquant, Les Ulmes, Val-du-Layon (dawne terytoria gmin delegowanych Saint-Aubin-de-Luigné i Saint-Lambert-du-Lattay), Varennes-sur-Loire, Varrains, Vaudelnay, Villevêque;

—	w departamencie Vienne: Berrie, Curçay-sur-Dive, Glénouze, Pouançay, Ranton, Saint-Léger-de-Montbrillais, Saix, Ternay, Les Trois-Moutiers.

Zmiana redakcyjna: nowy wykaz jednostek administracyjnych uwzględnia połączenia lub inne zmiany w podziale na strefy administracyjne, które nastąpiły od czasu zatwierdzenia specyfikacji produktu. W celu zwiększenia bezpieczeństwa prawnego opiera się on na obowiązującej wersji oficjalnego kodu geograficznego („code officiel géographique”) redagowanego corocznie przez INSEE. Granice obszaru geograficznego pozostają niezmienione.

Ponadto wspomina się o dostępności na stronie internetowej INAO dokumentów kartograficznych przedstawiających obszar geograficzny w celu lepszego poinformowania opinii publicznej.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 6 jednolitego dokumentu dotyczący wyznaczonego obszaru geograficznego.

2. Wyznaczone działki rolne

W rozdziale I pkt IV ppkt 2 specyfikacji produktu po słowach „5 września 2007 r.” dodaje się słowa „oraz 19 stycznia 2017 r.”.

Zmiana ta ma na celu dodanie daty zatwierdzenia przez właściwy organ krajowy zmiany dotyczącej działek wyznaczonych do produkcji w obrębie obszaru geograficznego produkcji. Wyznaczenie granic działek rolnych polega na zidentyfikowaniu na obszarze geograficznym produkcji działek nadających się do produkcji produktu objętego daną chronioną nazwą pochodzenia.

W rozdziale I pkt IV ppkt 2 specyfikacji produktu słowa „4 września 1996 r.” zastępuje się słowami „4 i 5 września 1996 r.”.

Zmiana ta stanowi korektę daty posiedzenia organu krajowego, podczas którego zatwierdzono granice działek wyznaczonych do produkcji.

Nie dotyczy ona jednolitego dokumentu.

3. Obszar bezpośredniego sąsiedztwa

W rozdziale I pkt IV ppkt 3 wykaz gmin otrzymuje brzmienie:

—	w departamencie Indre-et-Loire: Saint-Nicolas-de-Bourgueil;

—	w departamencie Loire-Atlantique: Ancenis, Le Loroux-Bottereau, Le Pallet, La Remaudière, Vair-sur-Loire (dawne terytorium gminy delegowanej Anetz), Vallet;

—	w departamencie Maine-et-Loire: Orée d’Anjou (dawne terytorium gminy delegowanej Saint-Laurent-des-Autels), Saint-Martin-du-Fouilloux.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 9 jednolitego dokumentu dotyczący warunków dodatkowych.

4. Przepisy rolnośrodowiskowe

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

5. Zezwolenie na rozpoczęcie zbiorów (fr. ban des vendanges)

W rozdziale I pkt VII ppkt 1 lit. a) usuwa się zdanie „Datę rozpoczęcia zbiorów ustala się zgodnie z przepisami art. D. 645-6 kodeksu rolnictwa i rybołówstwa morskiego”.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

6. Zawartość cukrów

W rozdziale I pkt IX ppkt 1 lit. c) po sformułowaniu „wina charakteryzują się” dodaje się sformułowanie „po fermentacji”.

Zmiany tej dokonano w celu uniknięcia pomyłki z zawartością cukru przed fermentacją – istotne jest bowiem sprecyzowanie, że zawartość tę należy sprawdzić po fermentacji.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 4 jednolitego dokumentu.

7. Substraktywne techniki wzbogacania

W pkt IX ppkt 1 lit. d) dodaje się następujący akapit: „W przypadku produkcji (...) win różowych z winogron odmian grolleau noir N i grolleau gris G, które to wina mogą być objęte kontrolowaną nazwą pochodzenia »Rosé d’Anjou«, zezwala się na stosowanie substraktywnych technik wzbogacania przy maksymalnym progu częściowego stężenia względem objętości przed wzbogacaniem wynoszącym 10 %”.

Zmiana ta jest następstwem doświadczeń przeprowadzonych na kilku rocznikach, które wykazały, że przy odpowiednim surowcu o dobrym potencjale jakościowym, przy maksymalnym poziomie stężenia wynoszącym 10 % i w przypadkach wzbogacania ograniczonych do całkowitej objętościowej zawartości alkoholu wynoszącej 15 % technika osmozy odwróconej nie ma negatywnego wpływu na wina. Substraktywne techniki wzbogacania mogą umożliwić przywrócenie równowagi w składzie moszczu w niektórych latach w przypadku wystąpienia zmiennych warunków pogodowych.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

8. Pojemność kadzi fermentacyjnych w winnicy

W rozdziale I pkt IX ppkt 1 lit. e) zdanie: „Pojemność kadzi fermentacyjnych w winnicy, jaką dysponuje każdy podmiot gospodarczy, jest równa co najmniej 1,4-krotności średnich zbiorów w gospodarstwie w ostatnich pięciu latach” otrzymuje brzmienie: „Pojemność kadzi fermentacyjnych w winnicy, jaką dysponuje każdy podmiot gospodarczy, jest równa co najmniej 1,4-krotności średniej ilości wina wyprodukowanego w ostatnich pięciu latach”.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

9. Obrót winami

Usuwa się rozdział I pkt IX ppkt 5 lit. b) dotyczący daty wprowadzenia win do obrotu między uprawnionymi właścicielami składów.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

10. Związek z obszarem geograficznym

Wprowadza się zmiany w opisie związku, aby zaktualizować liczbę odnośnych gmin (70 zamiast 126).

W rezultacie zmienia się odpowiednio pkt 8 jednolitego dokumentu dotyczący związku.

11. Środek przejściowy

Ze specyfikacji produktu usunięto środki przejściowe, które wygasły.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

12. Prowadzenie rejestrów

W rozdziale II pkt II ppkt 3 słowo „potencjalna” zastępuje się słowem „naturalna”.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

13. Główne punkty podlegające kontroli

Zmieniono rozdział III w celu uspójnienia treści głównych punktów podlegających kontroli w specyfikacjach produktu z obszaru Anjou Saumur.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

JEDNOLITY DOKUMENT

1. Nazwa produktu

Rosé d’Anjou

2. Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3. Kategorie produktów sektora wina

Wino

4. Opis wina lub win

Są to wina różowe niemusujące posiadające poniższe analityczne cechy charakterystyczne.

Naturalna objętościowa zawartość alkoholu w tych winach wynosi co najmniej 9,50 %.

Zawartość cukrów fermentacyjnych (glukozy i fruktozy) w winach po fermentacji wynosi co najmniej 7 gramów na litr.

Całkowita objętościowa zawartość alkoholu w winach po wzbogacaniu nie przekracza 12 %.

Kwasowość lotna, kwasowość miareczkowa i całkowita zawartość dwutlenku siarki odpowiadają wartościom określonym w przepisach wspólnotowych, ale kwasowość lotna każdej partii wina niepakowanego, które może być opatrzone określeniem „primeur” (wczesne) lub „nouveau” (młode), nie przekracza 10,2 miliekwiwalentu na litr.

Wina zawierają cukry fermentacyjne i charakteryzują się różnym poziomem słodkości. Aromat win jest intensywny i odzwierciedla specyfikę poszczególnych odmian, z których wyprodukowano dane wino. Podstawowy aromat stanowią jednak owoce (brzoskwinia, truskawka, cytrusy itp.). W smaku odnaleźć można odpowiednią równowagę między świeżością a krągłością. Wina charakteryzują się intensywnym, trwałym aromatem.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	9
Minimalna kwasowość miareczkowa
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

5. Praktyki winiarskie

a) Podstawowe praktyki enologiczne

Gęstość obsady – odstępy

Praktyka uprawy

Minimalna gęstość obsady w winnicy wynosi 4 000 roślin na hektar. Odstęp między rzędami winorośli nie może wynosić więcej niż 2,50 metra, zaś odległość między roślinami w tym samym rzędzie nie może wynosić mniej niż 1 metr. Zbiory z działek, na których gęstość obsady winorośli wynosi mniej niż 4 000 roślin na hektar, ale nie mniej niż 3 300 roślin na hektar, kwalifikują się do objęcia kontrolowaną nazwą pochodzenia, z zastrzeżeniem zgodności z przepisami dotyczącymi zasad odnoszących się do palikowania i wysokości ulistnienia określonymi w niniejszej specyfikacji produktu. Odstęp między rzędami winorośli na tych obsadzonych winoroślą działkach nie może wynosić więcej niż 3 metry, zaś odległość między roślinami w tym samym rzędzie nie może wynosić mniej niż 1 metr.

Zasady cięcia i palikowania winorośli

Praktyka uprawy

Winorośl przycina się najpóźniej w dniu 30 kwietnia, stosując cięcie mieszane, zgodnie z zasadami określonymi w specyfikacji produktu, w których przewidziano maksymalną liczbę oczek na roślinę oraz maksymalną liczbę oczek na długą łozę dla poszczególnych odmian winorośli.

Wysokość ulistnienia poddanego palikowaniu odpowiada co najmniej 0,6-krotności odstępu między rzędami, przy czym wysokość ulistnienia poddanego palikowaniu mierzy się między dolną granicą ulistnienia ustaloną na co najmniej 0,40 metra nad powierzchnią ziemi a górną granicą cięcia wierzchołków pędów winorośli (fr. rognage) ustaloną na co najmniej 0,20 metra nad górnym drutem konstrukcji.

W przypadku działek, na których gęstość obsady winorośli wynosi mniej niż 4 000 roślin na hektar, ale nie mniej niż 3 300 roślin na hektar, obowiązują ponadto następujące zasady dotyczące palikowania: minimalna wysokość słupków do palikowania nad powierzchnią ziemi wynosi 1,90 metra; konstrukcja składa się z 4 poziomów drutów; minimalna wysokość górnego drutu wynosi 1,85 metra nad powierzchnią ziemi.

Nawadnianie

Praktyka uprawy

Nawadnianie jest zabronione.

Szczególne praktyki enologiczne

Wykorzystywanie węgla do celów enologicznych, samego lub w mieszankach stosowanych w preparatach, jest zabronione.

Wykorzystywanie kawałków drewna jest zabronione.

Całkowita objętościowa zawartość alkoholu w winach po wzbogacaniu nie przekracza 12 %.

b) Maksymalne zbiory

75 hektolitrów z hektara

6. Wyznaczony obszar geograficzny

Wszystkie etapy produkcji win, które mogą być objęte kontrolowaną nazwą pochodzenia „Rosé d’Anjou”, odbywają się na obszarze geograficznym, który obejmuje terytorium następujących gmin, zgodnie z oficjalnym kodem geograficznym („code officiel géographique”) z 2018 r.:

—

—	w departamencie Vienne: Berrie, Curçay-sur-Dive, Glénouze, Pouançay, Ranton, Saint-Léger-de-Montbrillais, Saix, Ternay, Les Trois-Moutiers.

7. Główne odmiany winorośli

gamay N

cot N – malbec

grolleau gris G

grolleau N

cabernet franc N

cabernet-sauvignon N

pineau d’Aunis N

8. Opis związku lub związków

1. Informacje na temat obszaru geograficznego

a) – Opis czynników naturalnych mających wpływ na związek z obszarem

Obszar geograficzny obejmuje dwa rozległe tereny geologiczne, na których winorośl rośnie głównie na obszarach dorzeczy rzek i kilku płaskowyżach: na zachodzie podłoże prekambryjskie i paleozoiczne łączy się z Masywem Armorykańskim; na wschodzie podbudowa mezozoiczna i kenozoiczna Basenu Paryskiego pokrywa dawne podłoże. Powyższa właściwość geologiczna odróżnia część zachodnią obszaru geograficznego, charakteryzującą się występowaniem łupków, zwłaszcza dachówkowych, nazywaną lokalnie „Andegawenią czarną”, od części wschodniej obszaru geograficznego, wyróżniającej się występowaniem kredy tufowej (fr. craie tuffeau) (Saumur), nazywanej lokalnie „Andegawenią białą”.

Obszar geograficzny, związany historycznie z dawną prowincją Andegawenii, w 2018 r. obejmował głównie południową część departamentu Maine-et-Loire (70 gmin), a także północne obrzeża departamentów Deux-Sèvres (14 gmin) i Vienne (9 gmin).

Na działkach wyznaczonych do zbioru winogron występują gleby powstałe z różnych formacji geologicznych. Gleby te – chociaż bardzo zróżnicowane – są na ogół ubogie i zawierają umiarkowane rezerwy wodne. Charakteryzują się również dobrymi właściwościami termicznymi.

Na obszarze geograficznym panuje umiarkowany klimat oceaniczny charakteryzujący się dość niewielkimi wahaniami temperatury, biorąc pod uwagę z jednej strony stosunkową bliskość Oceanu Atlantyckiego, a z drugiej strony rolę regulatora termicznego, jaką pełnią Loara i jej dopływy, jak również sadzenie winorośli na zboczach wzgórz. Łagodność klimatu regionu obrazuje określenie „andegaweńska słodycz” (fr. douceur angevine) znajdujące odzwierciedlenie zwłaszcza w okresach zimowych, długich okresach wiosennych oraz jesiennych. Latem natomiast często występują upały. Północno-zachodnie / południowo-wschodnie wzniesienia chronią obszar przed nierzadko wilgotnymi wiatrami z zachodu. Obszar geograficzny jest zatem terenem, na którym występują niewielkie opady deszczu i na który korzystny wpływ wywiera fen, chronionym przed wilgocią oceaniczną dzięki wyższemu położeniu Choletais i Mauges. Roczna suma opadów wynosi 585 mm, natomiast w Choletais blisko 800 mm.

b) – Opis czynnika ludzkiego mającego wpływ na związek z obszarem

Uznaje się, że winnica andegaweńska istnieje nieprzerwanie od I wieku naszej ery. W regionie tym winorośl rozwija się bardzo dobrze, o czym świadczy tych kilka wersów wiersza Apoloniusza (VI wiek): „Niedaleko Bretanii leży miasto zbudowane na skale, obfitujące w bogactwa Ceres i Bachusa, które z języka greckiego wzięło swą nazwę Andégave (Angers)”. Chociaż w regionie Andegawenii uprawa winorośli rozwijała się w całym okresie średniowiecza, klasztorne winnice na brzegach Loary i wokół Angers zaczęły zyskiwać renomę zwłaszcza w wiekach XII i XIII. Dzięki wpływom królestwa Henryka II i Eleonory Akwitańskiej „wino z Andegawenii” dotarło do najzamożniejszych odbiorców.

Produkcja wina zaczęła znacznie się rozwijać w XVI wieku dzięki przybyciu na te tereny holenderskich kupców poszukujących wina, które mogliby zabrać do kraju i swoich kolonii. Holendrzy zaopatrywali się w wina produkowane w regionie na szeroką skalę i w XVIII wieku handel rozwijał się tak dobrze, że w celu usprawnienia transportu rzeka Layon, przecinająca obszar geograficzny, została skanalizowana. Cieszące się znaczną renomą „wina z Andegawenii” były jednak także łakomym kąskiem dla władz podatkowych, które wprowadziły liczne podatki (opłata za zagrodzenie miasta (fr. droit de cloison), podatek od skrzynki, podatek od sprzedaży detalicznej wina (fr. droit d’appetissement), podatek w wysokości jednej ósmej ceny, opłata za przewóz itd.) mające negatywny wpływ na handel winami. Wojny wandejskie doprowadziły do całkowitego spustoszenia winnicy. Jej rozkwit nastąpił ponownie w XIX wieku. W 1881 r. winnica zajmowała powierzchnię 45 000 hektarów, z czego 10 000 hektarów przetrwało do 1893 r., po inwazji filoksery.

Andegawenia zawdzięcza swoją sławę głównie produkcji win białych wytwarzanych z odmiany winorośli chenin B. Po kryzysie wywołanym przez filokserę nastąpił jednak szybszy rozwój winnic, w których uprawiano odmianę cabernet franc N, oraz – nieco później – winnic obsadzonych odmianą cabernet-sauvignon N. Na początku XX wieku produkcja wina ukierunkowana była głównie na wytwarzanie lekkiego wina serwowanego w kawiarniach, nazywanego lokalnie „rouget”, co stanowiło pierwszy etap przemiany winnic andegaweńskich. Winnice te, związane z odmianami grolleau N i grolleau gris G, z których powstają słabo zabarwione wina „clairet”, oraz dodatkowo z odmianami gamay N i pineau d’Aunis N, przyczyniają się do znacznego rozwoju produkcji słynnych win różowych stanowiących symbol przedmiotowego obszaru, objętych kontrolowanymi nazwami pochodzenia „Cabernet d’Anjou” i „Rosé d’Anjou”. Drugi etap tej przemiany opierał się na zdobytym przez producentów doświadczeniu w zakresie prowadzenia winnicy. Obserwacja i analiza najlepszego dostosowania miejsca uprawy danej odmiany winorośli do właściwości tej odmiany, ocena potencjału zbiorów i opanowanie technik produkcji wina doprowadziły do rozwoju produkcji win czerwonych na początku lat 60. XX wieku.

2. Informacje na temat jakości i cech charakterystycznych produktów

Wina różowe zawierają cukry fermentacyjne i charakteryzują się różnym poziomem słodkości. Aromat win jest intensywny i odzwierciedla specyfikę poszczególnych odmian, z których wyprodukowano dane wino. Podstawowy aromat stanowią jednak owoce (brzoskwinia, truskawka, cytrusy itp.). W smaku odnaleźć można odpowiednią równowagę między świeżością a krągłością. Wina charakteryzują się intensywnym, trwałym aromatem.

3. Związki przyczynowe

Niepowtarzalny smak wina o wyczuwalnej świeżości wynika z połączenia północnego położenia winnicy charakteryzującej się szczególnym krajobrazem z łagodnym klimatem oraz wyjątkowymi cechami geologicznymi i pedologicznymi obszaru.

Różnorodność warunków uprawy, a w szczególności różnorodność warunków geologicznych i pedologicznych, umożliwiła producentom zapewnienie każdej zadomowionej odmianie winorośli optymalnych warunków wzrostu. Obserwacja i analiza zachowania winorośli prowadzone przez producentów wina umożliwiają im zatem wyznaczenie odpowiedniego miejsca zasadzenia winorośli.

9. Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Obszar bezpośredniego sąsiedztwa

Ramy prawne:

przepisy UE

Rodzaj wymogów dodatkowych:

odstępstwo dotyczące produkcji na wyznaczonym obszarze geograficznym

Opis wymogu

Obszar bezpośredniego sąsiedztwa, określony na zasadzie odstępstwa w odniesieniu do fermentacji i produkcji wina, które może zostać objęte kontrolowaną nazwą pochodzenia „Rosé d’Anjou”, stanowi obszar następujących gmin, zgodnie z oficjalnym kodem geograficznym („code officiel géographique”) z 2018 r.:

—	w departamencie Indre-et-Loire: Saint-Nicolas-de-Bourgueil;

—	w departamencie Loire-Atlantique: Ancenis, Le Loroux-Bottereau, Le Pallet, La Remaudière, Vair-sur-Loire (dawne terytorium gminy delegowanej Anetz), Vallet;

—	w departamencie Maine-et-Loire: Orée d’Anjou (dawne terytorium gminy delegowanej Saint-Laurent-des-Autels), Saint-Martin-du-Fouilloux.

Etykietowanie

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu

Nazwę można uzupełnić określeniami „primeur” lub „nouveau”, zgodnie z przepisami określonymi w specyfikacji produktu.

Określenia fakultatywne, których stosowanie, zgodnie z przepisami wspólnotowymi, mogą regulować państwa członkowskie, zapisuje się czcionką o wymiarach (wysokość, szerokość i grubość) nieprzekraczających dwukrotności wymiarów czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

Kontrolowaną nazwę pochodzenia można uzupełnić, dodając do niej nazwę geograficzną „Val de Loire”, zgodnie z zasadami określonymi w specyfikacji produktu. Czcionka, którą zapisana jest nazwa geograficzna „Val de Loire”, nie może być większa (wysokość i szerokość) niż dwie trzecie wielkości czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

Przy prezentacji i oznaczaniu win zabrania się stosowania określenia „cabernet” lub wskazywania odmiany winorośli cabernet-sauvignon N bądź cabernet franc N.

Oznaczenie rocznika win opatrzonych określeniami „primeur” lub „nouveau” jest obowiązkowe.

Na etykiecie wina można umieścić nazwę mniejszej jednostki geograficznej, pod warunkiem że: – jest to lokalizacja wpisana do ksiąg wieczystych; – została ona podana w deklaracji zbiorów. Nazwa lokalizacji wpisanej do ksiąg wieczystych jest zapisana czcionką o wymiarach nieprzekraczających (pod względem wysokości i szerokości) połowy wymiarów czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

Link do specyfikacji produktu

https://info.agriculture.gouv.fr/gedei/site/bo-agri/document_administratif-c7cad5d3-da9f-4088-aebd-c22f0626c5c3

(1) Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

5.3.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/33

Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33

(2020/C 72/14)

Niniejsze powiadomienie publikuje się zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1).

POWIADAMIANIE O ZATWIERDZENIU STANDARDOWEJ ZMIANY

„SOAVE”

Numer referencyjny: PDO-IT-A0472-AM05

Data przekazania informacji: 2 grudnia 2019

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1. Zmiana formalna

W przypadku win w wersji „Classico” termin „sottozona” (podobszar) zastąpiono terminem „specificazione” (specyfikacja).

Jest to zmiana formalna mająca na celu uwzględnienie dokładnego brzmienia przepisu krajowego.

Przedmiotowa zmiana formalna dotyczy art. 1 specyfikacji i nie zmienia jednolitego dokumentu.

2. Formy uprawy winorośli

Poszerzono formy uprawy winorośli o metodę GDC i metodę pergoli we wszystkich jej wariantach.

Przedmiotowa modyfikacja stanowi odpowiedź na potrzebę dostosowania specyfikacji do nowej dynamiki rozwoju nowoczesnych i innowacyjnych systemów uprawy (w szczególności różnych nowych form pergoli), a także na potrzebę reakcji, z agronomicznego punktu widzenia, na zmianę klimatu.

Zmiana ta dotyczy art. 4 specyfikacji i nie zmienia jednolitego dokumentu.

3. Gęstość winorośli na hektar

Jeśli chodzi o gęstość uprawy winorośli na hektar (nie mniej niż 3 300 roślin), usunięto odniesienie do dekretu z dnia 7 maja 1998 r.

Jest to zmiana formalna, ponieważ gęstość nowych nasadzeń winorośli musi wynosić co najmniej 3 300 roślin na hektar.

Przedmiotowa zmiana formalna dotyczy art. 4 specyfikacji i nie zmienia jednolitego dokumentu.

4. Umieszczanie dodatkowych jednostek geograficznych na etykietach win ChNP „Soave”

W przypadku win ChNP „Soave” dozwolone jest odniesienie do mniejszych dodatkowych jednostek geograficznych w obszarze produkcji produktu objętego tą nazwą, zlokalizowanych w obrębie tego samego obszaru produkcji oraz wymienionych w wykazie, pod warunkiem że produkt jest osobno poddawany winifikacji i wyraźnie określony w rocznym sprawozdaniu z produkcji winogron.

Zastosowanie odniesienia do mniejszych jednostek geograficznych o szczególnej renomie, położonych w obrębie wyznaczonego obszaru produkcji i zidentyfikowanych po dokładnym opracowaniu podziału na strefy, ma służyć lepszemu określeniu pochodzenia wina, a tym samym wzmocnić jego powiązanie z terytorium.

Zmiana ta dotyczy art. 7 specyfikacji oraz sekcji 1.9 „Dodatkowe wymogi” w jednolitym dokumencie.

5. Umieszczanie określenia „vigna” (winnica)

W opisie win DOC: „Soave”, „Soave” Classico oraz „Soave” Colli Scaligeri można stosować określenie „vigna” (winnica), pod warunkiem że spełnione są następujące warunki: następuje po nim odpowiednia nazwa miejsca; odpowiednia powierzchnia została oddzielnie określona w rejestrze winnic; procesy winifikacji, produkcji i przechowywania wina zachodzą w osobnych pojemnikach; oraz tego rodzaju określenie, po którym następuje nazwa miejsca, jest powtórzone zarówno w deklaracji produkcji winogron, jak i w rejestrach, a także w dokumentach towarzyszących.

Możliwość umieszczenia na etykiecie, zgodnie z przepisami krajowymi, określenia „vigna” (winnica), po którym następuje odpowiednia nazwa miejsca lub nazwa tradycyjna, pozwala przedsiębiorstwom na promowanie w ramach swojej produkcji pewnych określonych winnic.

Zmiana ta dotyczy art. 7 specyfikacji i nie zmienia jednolitego dokumentu.

JEDNOLITY DOKUMENT

1. Nazwa produktu

Soave

2. Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – Chroniona nazwa pochodzenia

3. Kategorie produktów sektora wina

Wino

5.	Gatunkowe wino musujące

4. Opis wina (win)

„Soave” (w tym „Soave” Classico oraz „Soave” Colli Scaligeri)

barwa: słomkowożółta, przechodząca czasem w zielonkawą;

zapach: charakterystyczny, o intensywnym i delikatnym aromacie;

smak: wytrawny, o średniej strukturze, harmonijny, lekko gorzki;

minimalna całkowita objętościowa zawartość alkoholu: 10,5 % obj. w przypadku „Soave” oraz 11 % obj. w przypadku „Soave” Classico i „Soave” Colli Scaligeri;

minimalna zawartość ekstraktu bezcukrowego: 15 g/l w przypadku „Soave” oraz 16 g/l w przypadku „Soave” Classico i „Soave” Colli Scaligeri

Wszelkie parametry analityczne nieprzedstawione w poniższej tabeli są zgodne z przedziałami określonymi w przepisach krajowych i unijnych.

Ogólne właściwości analityczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna ogólna kwasowość	4,5 g na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

„Soave” Spumante (łącznie z „Soave” Spumante Classico oraz „Soave” Spumante Colli Scaligeri)

pianka: delikatna i długotrwała;

barwa: słomkowożółta, przechodząca czasem w jaskrawo zielonkawą;

zapach: charakterystyczny, o intensywnym i delikatnym aromacie;

smak: o średniej strukturze, harmonijny, lekko gorzki w przypadku rodzajów „extra brut” lub „brut” bądź „extra dry” lub „dry”;

minimalna całkowita objętościowa zawartość alkoholu: 11 % obj.;

minimalna zawartość ekstraktu bezcukrowego: 15 g/l.

Wszelkie parametry analityczne nieprzedstawione w poniższej tabeli są zgodne z przedziałami określonymi w przepisach krajowych i unijnych.

Ogólne właściwości analityczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna ogólna kwasowość	5 g na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

5. Praktyki winiarskie

a. Podstawowe praktyki enologiczne

NIE DOTYCZY

b. Maksymalne zbiory

„Soave”, „Soave” Spumante:

15 000 kg winogron na hektar

„Soave” Classico, w tym w wersji „spumante”, „Soave” Colli Scaligeri, w tym w wersji „spumante”:

14 000 kg winogron na hektar

6. Wyznaczony obszar geograficzny

A) Winogrona wykorzystywane do produkcji win „Soave” DOC muszą być produkowane na obszarze obejmującym całość lub część terytorium gmin Soave, Monteforte d’Alpone, San Martino Buon Albergo, Mezzane di Sotto, Roncà, Montecchia di Crosara, San Giovanni Ilarione, San Bonifacio, Cazzano di Tramigna, Colognola ai Colli, Caldiero, Illasi oraz Lavagno w prowincji Werona.

B) Winogrona wykorzystywane do produkcji wina „Soave” Classico muszą być produkowane na obszarze zatwierdzonym dekretem ministerialnym z dnia 23 października 1931 r. (Gazzetta Ufficiale nr 289 z dnia 16 grudnia 1931 r.), który obejmuje część terytorium gmin Soave oraz Monteforte d’Alpone.

C) Winogrona wykorzystywane do produkcji win „Soave” oznaczonych poprzez dodatkowe wyszczególnienie podobszaru „Colli Scaligeri” muszą być produkowane na obszarze obejmującym całość lub część terytorium San Martino Buon Albergo, Lavagno, Mezzane, Illasi, Cazzano di Tramigna, Caldiero, Colognola ai Colli i Costeggiola di Soave, Monteforte d’Alpone, Montecchia di Crosara, Roncà oraz San Giovanni Ilarione.

7. Główne odmiany winorośli do produkcji wina

Chardonnay B.

Garganega B.

Trebbiano di Soave B. - Trebbiano

8. Opis związku lub związków

Soave

Substancje mineralne w szczególny sposób wpływają na fermentację moszczu winogronowego otrzymywanego z winorośli Garganega i Trebbiano di Soave, nadając winom charakterystyczny smak. Tradycyjne systemy uprawy metodą pergoli werońskiej umożliwiają uzyskanie dobrze dojrzałych i zdrowych winogron, co sprzyja rozwojowi występujących w winach aromatów migdałów i białych kwiatów. Wino „Soave” DOC to wino zrównoważone, o aromacie owoców egzotycznych, owoców cytrusowych i korzennym. W wersji „Classico” występują wina o lekko mineralnych aromatach, a także pełnym i aromatycznym smaku, który – w przypadku przechowywania wina z dodatkiem drożdży przez kilka miesięcy przed butelkowaniem – może nabierać bardziej kompleksowego i pełnego charakteru. Przedmiotowy obszar został zatwierdzony dekretem królewskim w 1931 r., natomiast nazwa DOC została zatwierdzona w 1968 r.

9. Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Użycie dodatkowych jednostek geograficznych

Podstawa prawna:

prawodawstwo unijne

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

W opisie i prezentacji win „Soave”, „Soave” Classico oraz „Soave” Colli Scaligeri dozwolone są odniesienia do następujących dodatkowych jednostek geograficznych:

1.	Brognoligo

Broia

3.	Ca’ del vento

4.	Campagnola

Carbonare

Casarsa

7.	Castelcerino

8.	Castellaro

Colombara

10.	Corte del Durlo

11.

Costalta

12.	Costalunga

13.

Coste

14.	Costeggiola

15.

Croce

16.

Duello

17.

Fittà

18.

Froscà

19.

Foscarino

20.

Menini

21.	Monte di Colognola

22.	Monte Grande

23.

Paradiso

24.

Pigno

25.

Ponsara

26.

Pressoni

27.	Roncà - Monte Calvarina

28.

Rugate

29.

Sengialta

30.

Tenda

31.	Tremenalto

32.

Volpare

33.

Zoppega

Link do specyfikacji produktu

https://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/14701

(1) Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

5.3.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/38

(2020/C 72/15)

Niniejsze powiadomienie publikuje się zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1).

POWIADAMIANIE O ZATWIERDZENIU STANDARDOWEJ ZMIANY

„SOAVE SUPERIORE”

Numer referencyjny: PDO-IT-A0473-AM04

Data przekazania informacji: 2 grudnia 2019

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1. Zmiana formalna

Opis i uzasadnienie

Opis

Dodanie w wyrażeniu „Denominazione di Origine Controllata” (kontrolowane oznaczenie pochodzenia) słowa „Garantita” (gwarantowanego).

Uzasadnienie

Korekta błędu w poprzedniej specyfikacji, której celem jest prawidłowe wskazanie specyficznego tradycyjnego określenia stosowanego we Włoszech do oznaczania produktów winiarskich objętych chronioną nazwą pochodzenia.

2. Formy uprawy winorośli

Opis i uzasadnienie

Poszerzono formy uprawy winorośli o metodę GDC i metodę pergoli we wszystkich jej wariantach, określono maksymalną liczbę sadzonek na hektar oraz usunięto odniesienie do dekretu ministerialnego z dnia 11 lipca 2005 r., zastępując poniższy akapit:

„W przypadku nasadzeń realizowanych po wejściu w życie dekretu ministerialnego z dnia 11 lipca 2005 r. należy stosować jedynie formy uprawy prostą metodą szpalerową (»a spalliera semplice«). W przypadku nasadzeń istniejących w dniu wejścia w życie niniejszej specyfikacji winorośl może być uprawiana metodą pergoli werońskiej (»a pergola veronese«) z tradycyjnym przycinaniem, co zapewnia odstępy wewnątrz rzędów.”

następującym akapitem:

„Winorośl musi być uprawiana metodą szpalerową, metodą GDC lub metodą pergoli we wszystkich jej formach, przy zapewnieniu odstępów wewnątrz rzędów lub między rzędami oraz maksymalnej liczby 50 tysięcy sadzonek na hektar dla wszystkich systemów uprawy winorośli.”.

Uzasadnienie

Zmiana ta dotyczy art. 4 pkt 3 specyfikacji produktu i nie zmienia jednolitego dokumentu.

3. Umieszczanie dodatkowych jednostek geograficznych na etykietach win ChNP „Soave Superiore”

Opis i uzasadnienie

Opis

W przypadku win ChNP „Soave Superiore” dozwolone jest odniesienie do mniejszych dodatkowych jednostek geograficznych w obszarze produkcji produktu objętego tą nazwą, zlokalizowanych w obrębie tego samego obszaru produkcji oraz wymienionych w wykazie, pod warunkiem że produkt jest osobno poddawany winifikacji i wyraźnie określony w rocznej deklaracji produkcji winogron.

Uzasadnienie

Zmiana ta dotyczy art. 7 specyfikacji produktu oraz sekcji 1.9 „Dodatkowe wymogi” w jednolitym dokumencie.

4. Wskazanie form uprawy winorośli

Opis i uzasadnienie

Opis

W rezultacie poszerzenia form uprawy winorośli zastąpiono poniższe zdanie:

„W związku z tym mogą być promowane historyczne winnice prowadzone metodą klasycznej pergoli werońskiej, a w przypadku nowych nasadzeń system uprawy musi być ściśle oparty na metodzie szpalerowej.”

następującym zdaniem:

„W związku z tym mogą być promowane historyczne winnice prowadzone metodą klasycznej pergoli werońskiej, łącznie z jej późniejszymi modyfikacjami, metodą szpalerową lub metodą GDC”.

Uzasadnienie

Jest to konsekwencją poszerzenia form uprawy winorośli wprowadzonego w art. 4 pkt 3 specyfikacji.

Zmiana ta dotyczy art. 9 specyfikacji produktu i nie zmienia jednolitego dokumentu.

JEDNOLITY DOKUMENT

1. Nazwa produktu

Soave Superiore

2. Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3. Kategorie produktów sektora wina

Wino

4. Opis wina (win)

„Soave Superiore”, łącznie z wersjami „Riserva” i „Classico”

Wino ma barwę słomkowożółtą, czasami intensywną, z możliwymi refleksami zieleni i złota; aromat – szeroki, z charakterystycznymi nutami kwiatowymi; smak – pełny i lekko gorzki. W przypadku produktów dojrzewających w drewnie smak może być bardziej intensywny i trwały, również z nutami wanilii.

Minimalna całkowita objętościowa zawartość alkoholu: 12,00 % (12,50 w przypadku win „Riserva”); minimalna zawartość ekstraktu bezcukrowego: 19,0 g/l.

Wszelkie parametry analityczne nieprzedstawione w poniższej tabeli są zgodne z przedziałami określonymi w przepisach krajowych i unijnych.

Ogólne właściwości analityczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna ogólna kwasowość	4,5 g na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

5. Praktyki winiarskie

a. Podstawowe praktyki enologiczne

BRAK

b. Maksymalne zbiory

„Soave Superiore”; „Soave Superiore” Riserva; „Soave Superiore” Classico:

70 hektolitrów z hektara

6. Wyznaczony obszar geograficzny

Winogrona do produkcji wina „Soave Superiore” pochodzą z obszaru obejmującego całość lub część terytorium gmin Soave, Monteforte d’Alpone, San Martino Buon Albergo, Mezzane di Sotto, Roncà, Montecchia di Crosara, San Giovanni Ilarione, Cazzano di Tramigna, Colognola ai Colli, Caldiero, Illasi oraz Lavagno w prowincji Werona. Jeśli chodzi o produkcję wina „Soave Superiore” oznaczonego określeniem „Classico”, granice obszaru zostały wyznaczone w art. 3 lit. b) specyfikacji. Dokładne granice obszaru objętego nazwą pochodzenia zostały określone w art. 3 specyfikacji produktu.

7. Główne odmiany winorośli do produkcji wina

Chardonnay B.

Trebbiano di Soave B. - Trebbiano

Garganega B.

8. Opis związku lub związków

Soave Superiore

Substancje mineralne zawarte w glebach bazaltowych przedmiotowego obszaru w szczególny sposób wpływają na fermentację moszczu winogronowego otrzymywanego z winorośli Garganega i Trebbiano di Soave, nadając winom charakterystyczny smak. Tradycyjne systemy uprawy metodą pergoli werońskiej umożliwiają uzyskanie dobrze dojrzałych i zdrowych winogron, niezbędnych do osiągnięcia średnio wysokich zawartości cukru o dobrym bilansie kwasowym, co stanowi szczególną cechę tego produktu. „Soave Superiore” jest prestiżowym winem, które zgodnie ze specyfikacją musi przed wprowadzeniem go do obrotu dojrzewać przez kilka miesięcy w celu ulepszenia swojej struktury i rozwoju aromatu.

9. Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Butelkowanie na obszarze

Ramy prawne:

określone w prawodawstwie krajowym

Rodzaj wymogów dodatkowych:

butelkowanie w wyznaczonym obszarze geograficznym

Opis wymogu:

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 607/2009 butelkowanie lub pakowanie wina objętego nazwą „Soave Superiore” DOCG („Denominazione di Origine Controllata e Garantita”) musi odbywać się w obrębie terytorium administracyjnego prowincji Werona, jak określono w specyfikacji, aby chronić jakość i reputację oraz gwarantować pochodzenie i zapewniać skuteczność kontroli.

Użycie dodatkowych jednostek geograficznych

Ramy prawne:

określone w przepisach UE

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu:

W opisie i prezentacji win „Soave Superiore” oraz „Soave Superiore” Classico dozwolone są odniesienia do następujących dodatkowych jednostek geograficznych:

1.	Brognoligo

Broia

3.	Ca’ del vento

4.	Campagnola

Carbonare

Casarsa

7.	Castelcerino

8.	Castellaro

Colombara

10.	Corte del Durlo

11.

Costalta

12.	Costalunga

13.

Coste

14.	Costeggiola

15.

Croce

16.

Duello

17.

Fittà

18.

Froscà

19.

Foscarino

20.

Menini

21.	Monte di Colognola

22.	Monte Grande

23.

Paradiso

24.

Pigno

25.

Ponsara

26.

Pressoni

27.	Roncà - Monte Calvarina

28.

Rugate

29.

Sengialta

30.

Tenda

31.	Tremenalto

32.

Volpare

33.

Zoppega

Link do specyfikacji produktu

https://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/14703

(1) Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

5.3.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 72/43

(2020/C 72/16)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1).

INFORMACJA DOTYCZĄCA ZATWIERDZENIA STANDARDOWEJ ZMIANY

„Dealurile Moldovei”

PGI-RO-A1591-AM01

Data przekazania informacji: 14 listopada 2019

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1. Zmiana nazwy stosowanej do określenia winnej odmiany winorośli

W specyfikacji produktu zmienia się nazwę winnej odmiany winorośli „traminer aromat” (aromatyczna/półaromatyczna odmiana winorośli), zastępując ją prawidłową nazwą „traminer alb”. Zmiana ta dotyczy również jednolitego dokumentu.

2. Zmiana dotycząca uzyskiwanych zbiorów winogron i wielkości produkcji wina

W specyfikacji produktu wprowadzono zmianę polegającą na zwiększeniu wielkości zbiorów winogron i wielkości produkcji wina. Zmiana jest niezbędna ze względu na to, że wykorzystanie licznych technologii i urządzeń umożliwia uzyskanie wydajności większej o ponad 15 % w przypadku wina pochodzącego z moszczu swobodnie spływającego do zbiornika dzięki zastosowaniu zamkniętych stalowych kadzi oraz pojemników do fermentacji w kontrolowanej temperaturze umożliwiających znaczne zwiększenie wielkości produkcji wina przy jednoczesnej poprawie jakości win zawdzięczanej utrzymaniu i wzmocnieniu ich profilu aromatycznego.

Przedmiotowa zmiana jest konieczna również ze względu na stosowanie – w trosce o poprawę jakości win – takich dodatków winiarskich jak specjalnie wyselekcjonowane kultury drożdży i enzymy ekstrakcyjne wykorzystywane w celu uzyskania lepszej kontroli procesu fermentacji / etapu następującego po procesie fermentacji oraz zapewnienia różnorodności / zachowania profili aromatycznych win, w szczególności ich aromatów drugorzędnych.

Przedmiotowa zmiana dotyczy również jednolitego dokumentu.

3. Uzupełnienie szczególnych praktyk wytwarzania wina różowego

Specyfikację produktu uzupełnia się o przepisy dotyczące metod produkcji win różowych z odmian winorośli pinot gris i traminer roz, która to zmiana jest konieczna ze względu na coraz większe upodobanie konsumentów do win różowych produkowanych z winogron tych odmian za pomocą nowych technologii winifikacji uwydatniających szczególne właściwości wspomnianych odmian w przypadku win różowych.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

4. Zmiana niektórych przepisów dotyczących praktyk uprawy na wyznaczonym obszarze

Przeredagowuje się przepisy dotyczące niektórych praktyk uprawy stosowanych na wyznaczonym obszarze, w szczególności przycinania gałęzi w okresie listnienia przeprowadzanego przez producentów, w celu zapewnienia odpowiedniej jakości zbiorów i ograniczenia ilości zebranych winogron w taki sposób, aby produkcja nie przekraczała maksymalnych limitów, przy umiarkowanym nawożeniu. Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

5. Uzupełnienie przepisów dotyczących przetwarzania poza wyznaczonym obszarem

Specyfikację produktu uzupełnia się o przepisy dotyczące procesu przetwarzania zebranych winogron, który należy przeprowadzić w pobliżu miejsca zbiorów – albo w tej samej administracyjnej jednostce terytorialnej (okręg Vaslui), albo w sąsiadującej administracyjnej jednostce terytorialnej, czyli w okręgu Vrancea – w celu zapewnienia identyfikowalności produktów sektora wina.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

6. Przeredagowanie przepisów dotyczących etykietowania

Celem uproszczenia zmienia się niektóre przepisy specyfikacji produktu odnoszące się do zasad etykietowania, tak aby etykietowanie można było przeprowadzić w dowolny sposób oraz przy wykorzystaniu dowolnego materiału dopuszczonego przepisami, pod warunkiem że w tym samym polu widzenia znajdą się obowiązkowe informacje dla danej kategorii win objętych oznaczeniem geograficznym.

7. Przeredagowanie warunków dotyczących klasyfikacji otrzymanych produktów

W sytuacji gdy produkty objęte oznaczeniem geograficznym nie posiadają już niektórych cech jakościowych, na wniosek producentów przeredagowuje się warunki dotyczące klasyfikacji otrzymanych produktów, co wiąże się z wprowadzeniem odpowiednich zmian w specyfikacji produktu.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

JEDNOLITY DOKUMENT

1. Nazwa produktu

Dealurile Moldovei

2. Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChOG – chronione oznaczenie geograficzne

3. Kategorie produktów sektora wina

Wino

4. Opis wina lub win

Analityczne i organoleptyczne cechy charakterystyczne – wina białe/różowe

Wina białe – o barwie żółtozielonej/złocistożółtej z refleksami wpadającymi w zieleń w przypadku wina młodego oraz w bursztyn w przypadku wina dojrzałego; wina aksamitne, świeże i owocowe.

Specyficzny aromat świeżo pokrojonej papryki, wyrazisty świeży i owocowy charakter, specyficzny aromat kwiatów akacji, giętkość, długo utrzymujący się posmak, zapach kwiatu winorośli, smak skórki chleba i świeżego masła, konfitury z róży i poziomki, mocno dojrzałego winogrona, zapach zielonych jabłek i bazylii, aromat dojrzałych, soczystych brzoskwiń, a niekiedy nawet delikatne nuty gorzkiego migdała.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)	20,00
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	10,50
Minimalna kwasowość miareczkowa	4,5 grama na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)	18
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)	200

Analityczne i organoleptyczne cechy charakterystyczne – wina czerwone

Wina czerwone mają żywy charakter, aksamitną strukturę, barwę od intensywnie czerwonej do rubinowej, aromat mocno dojrzałych czerwonych owoców (czereśni, truskawki, maliny, porzeczki) oraz borówki czarnej – z nutami ciemnych rodzynek oraz bukietem charakteryzującym się wyczuwalnymi akcentami fiołka lub tytoniu w przypadku win dojrzałych – zapach maliny i truskawki oraz delikatne nuty pieprzne z subtelnymi akcentami wanilii w przypadku win dojrzałych.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)	20,00
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	10,50
Minimalna kwasowość miareczkowa	4,0 grama na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)	20
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)	150

5. Praktyki enologiczne

a) Podstawowe praktyki enologiczne

Szczególne praktyki enologiczne

Właściwości uprawy i związane z nią praktyki

Praktyka uprawy

—	gęstość obsady: co najmniej 2 500 roślin/ha (winorośl zajmuje co najmniej 75 % powierzchni obsady),

—

nawadnianie: dozwolone wyłącznie w latach suszy oraz pod warunkiem zgłoszenia tej praktyki do ONVPV (Krajowy Urząd ds. Winorośli i Wina), kiedy zawartość wody w glebie na głębokości 100 cm spadnie do 50 % zakresu wilgotności aktywnej, i pod warunkiem przestrzegania rozsądnych norm nawadniania (400–600 m3/ha),

—	zielone zbiory redukujące liczbę kiści winogron w fazie mięknięcia i przebarwiania jagód (początek dojrzewania) stosuje się wówczas, gdy możliwości produkcyjne przekraczają maksymalne limity dozwolone w specyfikacji produktu.

b) Maksymalne zbiory

W przypadku produkcji win białych:

22 000 kg winogron z hektara;

w przypadku produkcji win różowych/czerwonych:

20 000 kg winogron z hektara;

w przypadku produkcji win aromatycznych/półaromatycznych:

18 000 kg winogron z hektara.

W przypadku produkcji win białych:

169,40 hektolitra z hektara;

w przypadku produkcji win różowych/czerwonych:

154,00 hektolitra z hektara;

w przypadku produkcji win aromatycznych/półaromatycznych:

140,00 hektolitra z hektara.

6. Wyznaczony obszar geograficzny

1.1. Okręg Galați:

—	gmina Balăbănești z miejscowościami Balăbănești, Lungești, Bursucani, Cruceanu, Rădești i Zimbru;

—	gmina Balășești z miejscowościami Bălășesti, Ciureşti, Ciureştii Noi i Pupezeni;

—	gmina Cerţeşti z miejscowościami Cerţeşti, Cârlomăneşti i Cotoroaia;

—	miasto Târgu Bujor z miejscowościami Moscu i Umbrăreşti;

—	gmina Băneasa z miejscowościami Băneasa i Roşcani;

—	gmina Fârţăneşti z miejscowościami Fârţăneşti i Viile;

—	gmina Jorăşti z miejscowościami Jorăşti, Lunca i Zărneşti;

—	gmina Vârlezi z miejscowościami Vârlezi i Crăieşti;

—	gmina Drăguşeni z miejscowościami Drăguşeni, Adam, Căuieşti, Fundeanu, Nicopole, Ştieţeşti i Ghingheşti;

—	gmina Smulţi z miejscowością Smulţi;

—	gmina Corni z miejscowościami Corni, Urleşti i Măcişeni;

—	gmina Folteşti z miejscowościami Folteşti i Stoicani;

—	gmina Măstăcani z miejscowościami Măstăcani i Chiraftei;

—	gmina Oancea z miejscowościami Oancea i Slobozia Oancea;

—	gmina Suceveni z miejscowościami Suceveni i Rogojeni;

—	gmina Vlădeşti z miejscowościami Vlădeşti i Brăneşti;

—	gmina Cavadineşti z miejscowościami Cavadineşti, Comăneşti, Găneşti i Vădeni;

—	miasto Bereşti;

—	gmina Bereşti-Meria z miejscowościami Slivna, Aldeşti, Prodăneşti, Pleşa, Puricani, Onciu, Săseni, Bereşti-Meria i Balinteşti;

—	gmina Nicoreşti z miejscowościami Nicoreşti, Braniştea, Coasta Lupei, Dobrineşti, Fântâni, Grozăveşti, Ionăşeşti, Mălureni, Piscu Corbului, Sârbi, Poiana i Vişina;

—	gmina Cosmeşti z miejscowościami Cosmeşti, Cosmeşti-Vale, Furcenii Vechi, Furcenii Noi i Satu Nou;

—	gmina Buciumeni z miejscowościami Buciumeni, Tecucelu Sec, Vizureşti i Hănţeşti;

—	gmina Ţepu z miejscowościami Ţepu i Ţepu de Sus;

—	gmina Barcea z miejscowościami Barcea i Podoleni;

—	gmina Iveşti z miejscowościami Iveşti i Buceşti;

—	gmina Lieşti z miejscowością Lieşti;

—	gmina Umbrăreşti z miejscowościami Umbrăreşti i Torceşti;

—	gmina Drăgăneşti z miejscowościami Drăgăneşti i Malu Alb;

—	gmina Movileni z miejscowością Movileni;

—	gmina Corod z miejscowościami Corod, Blânzi, Brătuleşti i Cărăpceşti;

—	gmina Matca z miejscowością Matca;

—	gmina Griviţ z miejscowościami Griviţa i Călmăţui;

—	gmina Costache Negri z miejscowością Costache Negri;

—	gmina Fundeni z miejscowościami Fundeni, Fundenii Noi, Lungoci i Hanu Conachi;

—	gmina Nămoloasa, z miejscowościami Nămoloasa-Sat, Nămoloasa i Crângeni;

—	gmina Băleni z miejscowością Băleni;

—	gmina Cuca z miejscowością Cuca;

—	gmina Cudalbi z miejscowością Cudalbi;

—	gmina Rediu z miejscowością Rediu;

—	gmina Valea Mărului z miejscowościami Valea Mărului i Mândreşti;

—	gmina Frumuşiţa z miejscowościami Frumuşiţa, Ijdileni i Tămăoani;

—	gmina Scânteieşti z miejscowościami Scânteieşti i Fântânele;

—	gmina Vânători z miejscowościami Vânători, Odaia Manolache i Costi;

—	gmina Tuluceşti z miejscowościami Tuluceşti, Şiviţa i Tăiarea;

—	gmina Pechea z miejscowościami Pechea i Lupele;

—	gmina Slobozia Conachi z miejscowościami Slobozia Conachi, Izvoarele i Cuza Vodă;

—	gmina Tudor Vladimirescu z miejscowością Tudor Vladimirescu;

—	gmina Braniştea z miejscowościami Braniştea, Vasile Alecsandri, Traian i Lozova;

—	gmina Independenţa z miejscowością Independenţa;

—	gmina Schela z miejscowościami Schela i Negrea;

—	gmina Smârdan z miejscowościami Smârdan, Cişmele i Mihail Kogălniceanu;

—	gmina Şendreni z miejscowościami Movileni, Şendreni i Şerbeştii Vechi;

—	gmina Piscu z miejscowościami Piscu i Vameş.

1.2. Okręg Vaslui:

—	gmina miejska Huşi;

—	gmina Duda-Epureni, miejscowości Epureni, Duda, Bobeşti i Valea Grecului;

—	gmina Pădureni, miejscowości Pădureni, Văleni, Leoşti, Ivăneşti i Rusca;

—	gmina Tătărăni, miejscowości Tătărăni, Crăsnăşeni, Bălţaţi, Manţu i Stroieşti;

—	gmina Stănileşti, miejscowości Stănileşti i Pogăneşti;

—	gmina Buneşti-Avereşti, miejscowości Buneşti, Avereşti, Armăşeni, Tăbălăeşti i Plopi;

—	gmina Arsura, miejscowości Arsura, Fundătura i Pîhneşti;

—	gmina Drânceni, miejscowości Drânceni, Ghermăneşti i Râşeşti;

—	gmina Boţeşti, miejscowości Boţeşti i Gugeşti;

—	gmina Banca, miejscowości Banca, Stoişeşti, Sârbi i Ţifu;

—	gmina Fălciu, miejscowości Fălciu, Bozia, Copăceana i Rânzeşti;

—	gmina Blăgeşti, miejscowości Blăgeşti, Igeşti i Sipeni;

—	gmina Lunca Banului, miejscowości Lunca Banului, Condrea, Oţetoaia, Lunca Veche i Răducani;

—	gmina Albeşti, miejscowości Albeşti, Crasna i Corni-Albeşti;

—	gmina Creţeşti, miejscowości Creţeşti, Satu Nou i Budeşti;

—	gmina Dimitrie Cantemir, miejscowości Hurdugi, Urlaţi, Guşiţei, Grumezoaia i Plotoneşti;

—	gmina Olteneşti, miejscowości Târzii, Olteneşti, Zgura i Curteni;

—	gmina Roşieşti, miejscowości Roşieşti, Valea lui Darie i Gara Roşieşti;

—	gmina Tutova, miejscowości Tutova, Borodeşti, Sălceni i Pochidia;

—	gmina Iveşti, miejscowości Iveşti, Pogoneşti i Polocin;

—	gmina Coroieşti, miejscowości Coroieşti, Coroieştii de Sus i Movileni;

—	gmina Pogana, miejscowości Pogana i Bogeşti;

—	gmina Perieni, miejscowości Perieni, Ciocani i Crâng;

—	gmina Iana, miejscowości Iana, Hălăreşti, Recea i Siliştea;

—	gmina Bogdăneşti, miejscowości Bogdăneşti i Unţeşti;

—	gmina Banca, miejscowości Banca, Ghermăneşti i Stoişeşti;

—	gmina Băcani, miejscowości Băcani, Suseni i Vulpăşeni;

—	gmina Puieşti, miejscowości Puieşti, Cetăţuia i Lăleşti;

—	gmina Bogdăniţa, miejscowość Bogdăniţa;

—	gmina Alexandru Vlahuţă, miejscowości Alexandru Vlahuţă, Ghicani, Mânzaţi i Ibăneşti;

—	gmina Dănesti, miejscowości Dăneşti i Emil Racoviţă;

—	gmina Soleşti, miejscowości Şerboteşti, Bouşori i Valea Silistei;

—	gmina Văleni, miejscowości Văleni i Fereşti;

—	gmina Zăpodeni, miejscowość Zăpodeni;

—	gmina Ştefan cel Mare, miejscowości Ştefan cel Mare i Călugăreni;

—	gmina Ivăneşti, miejscowości Ivăneşti, Coşeşti i Valea Oanei;

—	gmina Laza, miejscowość Sauca;

—	gmina Lipovăţ, miejscowości Lipovăţ i Corbu;

—	gmina Tanacu, miejscowości Tanacu, Satu Nou i Muntenii de Sus;

—	gmina Rebricea, miejscowość Rebricea;

—	gmina Pungeşti, miejscowość Toporăşti;

—	gmina Muntenii de Jos, miejscowości Muntenii de Jos i Mânjeşti;

—	gmina Micleşti, miejscowości Micleşti i Popeşti;

—	gmina Dumeşti, miejscowość Dumeşti;

—	gmina Deleşti, miejscowości Deleşti, Cozmeşti i Hârsova;

—	gmina Costesti, miejscowość Costesti;

—	gmina Codăesti, miejscowości Codăesti i Pribesti;

—	gmina Bălteni, miejscowość Bălteni-Deal;

—	gmina miejska Vaslui, miejscowości Moara Grecilor, Viişoara i Bahnari;

—	gmina Zorleni, miejscowości Zorleni, Simila i Popeni;

—	gmina Găgeşti, miejscowości Găgeşti, Peicani i Giurcani;

—	gmina Vinderei, miejscowości Vinderei, Docani, Obârşeni i Valea Lungă;

—	gmina Viişoara, miejscowości Viişoara, Văleni, Urdeşti, Dodeşti i Viltoteşti;

—	gmina Vetrişoaia, miejscowości Vetrişoaia i Bumbăta;

—	gmina Şuletea, miejscowości Şuletea, Răşcani i Fedeşti;

—	gmina Murgeni, miejscowości Murgeni, Cârja i Schineni;

—	gmina Măluşteni, miejscowości Măluşteni, Mânzăteşti, Ţuţcani, Lupeşti i Ghireasca;

—	gmina Griviţa, miejscowości Griviţa, Trestiana i Odaia Bursucani;

—	gmina Epureni, miejscowości Epureni i Horga;

—	gmina Berezeni, miejscowości Berezeni, Rânceni i Muşata;

—	gmina Hoceni, miejscowości Hoceni, Deleni, Oţeleni i Şişcani;

—	gmina Vutcani, miejscowości Vutcani i Mălăieşti.

1.3. Okręg Neamț:

—	gmina Bozieni z miejscowościami Bozieni i Cuci.

1.4. Okręg Bacău:

—	gmina Săcuieni, miejscowość Săcuieni;

—	gmina Prăjeşti, miejscowość Prăjeşti;

—	gmina Traian, miejscowości Traian, Bogdăneşti i Hertioana;

—	gmina Tamaşi, miejscowości Chetriş i Gioseni;

—	gmina Horgeşti, miejscowości Horgeşti i Sohodor;

—	gmina Parincea, miejscowości Parincea i Poieni;

—	gmina Corbasca, miejscowości Corbasca, Scărişoara i Rogoaza;

—	gmina Tatărăsti, miejscowości Tătărăşti, Gherdana i Drăgeşti;

—	gmina Huruieşti, miejscowości Huruieşti, Ocheni, Căpoteşti i Fundoaia;

—	gmina Vultureni, miejscowości Vultureni, Lichitişeni, Dădeşti i Godineştii de Jos;

—	gmina Dealu Morii, miejscowości Dealu Morii, Blaga, Căuia, Neguleşti i Calapodeşti;

—	gmina Găiceana, miejscowości Găiceana, Arini i Popeşti;

—	gmina Răchitoasa, miejscowości Răchitoasa, Buda, Burdusaci i Putini;

—	gmina Motoşeni, miejscowości Motoşeni, Cociu, Fântânele, Bâcleşti, Chetreni i Poiana;

—	gmina Glăvăneşti, miejscowości Glăvăneşti i Frumuşelu;

—	gmina Podu Turcului, miejscowości Podu Turcului, Sârbi, Lehancea, Căbeşti, Plopu i Bălăneşti;

—	gmina Faraoani, miejscowość Faraoani;

—	gmina Cleja, miejscowość Cleja;

—	gmina Parava, miejscowości Parava i Drăguşani;

—	gmina Orbeni, miejscowości Orbeni i Scurta;

—	gmina Valea Seacă, miejscowości Valea Seacă i Cucova;

—	gmina Sascut, miejscowości Sascut, Pănceşti, Conteşti, Sascut-Sat i Schineni;

—	gmina Răcăciuni, miejscowość Răcăciuni.

1.5. Okręg Botoșani:

—	gmina Frumuşica, miejscowości Frumuşica, Rădeni, Boscoteni i Viădeni-Deal;

—	gmina Prăjeni, miejscowość Miletin;

—	gmina Flămânzi, miejscowości Flămânzi i Nicolae Bălcescu;

—	gmina Hlipiceni, miejscowość Hlipiceni.

1.6. Okręg Iași:

—	gmina Cotnari, miejscowości Cotnari, Iosupeni, Hodora, Lupăria, Cârjoaia i Bahluiu;

—	gmina Cepleniţa, miejscowości Cepleniţa, Buhalniţa i Zlodica;

—	gmina Scobinţi, miejscowości Scobinţi, Bădeni, Zagavia i Feteşti;

—	gmina Belceşti, miejscowości Belceşti, Liteni, Ulmi, Tansa, Munteni i Satu Nou;

—	miasto Hârlău;

—	gmina Deleni, miejscowości Deleni, Maxut, Feredeni, Slobozia i Poiana;

—	gmina Cucuteni, miejscowości Cucuteni, Băiceni i Săcăreşti;

—	gmina Todireşti, miejscowości Todireşti i Băiceni;

—	gmina Ruginoasa, miejscowości Ruginoasa i Vascani;

—	miasto Târgu Frumos;

—	gmina Ion Neculce, miejscowości Ion Neculce, Buznea, Dădești, Gănești, Prigoreni i Războieni;

—	gmina Balş, miejscowości Balş, Boureni i Coasta Măgurii;

—	gmina Costeşti, miejscowości Costeşti i Giurgeşti;

—	gmina Brăeşti, miejscowości Brăeşti, Albeşti, Cristeşti i Rediu;

—	gmina Lungani, miejscowości Lungani, Goeşti, Crucea i Zmeu;

—	gmina Bălţaţi, miejscowości Bălţaţi, Sârca i Valea Oilor;

—	gmina Strunga, miejscowości Strunga i Criveşti;

—	gmina Roşcani, miejscowości Roşcani i Rădeni;

—	gmina Trifeşti, miejscowość Trifeşti;

—	gmina Andrieşeni, miejscowości Andrieşeni, Glăvăneşti, Fântânele i Spineni;

—	gmina Bivolari, miejscowości Bivolari, Soloneţ, Traian, Buruieneşti i Tabăra;

—	gmina Ţigănaşi, miejscowości Ţigănaşi, Cârniceni, Stejarii i Mihail Kogălniceanu;

—	gmina Probota, miejscowości Probota i Perieni;

—	gmina Vlădeni, miejscowości Vlădeni, Alexandru cel Bun i Iacobeni;

—	gmina Şipote, miejscowości Şipote, Chişcăreni, Mitoc, Hălceni, Iazu Nou i Iazu Vechi;

—	gmina Plugari, miejscowości Plugari, Oneşti i Borosoaia;

—	gmina Schitu Duca, miejscowości Schitu Duca, Pocreaca, Slobozia, Satu Nou, Poiana i Dumitreştii Galăţii;

—	gmina Prisăcani, miejscowości Prisăcani, Moreni i Măcăreşti;

—	gmina Costuleni, miejscowości Costuleni, Covasna, Hiliţa i Cozia;

—	gmina Comarna, miejscowości Comarna, Osoi, Curagău i Stânca;

—	gmina Valea Lupului, miejscowość Valea Lupului;

—	gmina Horleşti, miejscowości Horleşti i Bogdăneşti;

—	gmina Miroslava, miejscowości Uricani, Miroslava, Voroveşti, Balciu, Brătuleni i Corneşti;

—	gmina Ciurea, miejscowości Ciurea i Hlincea;

—	gmina Bârnova, miejscowości Bârnova, Pietrăria, Cercu, Vişan i Păun;

—	gmina Tomeşti, miejscowości Tomeşti, Goruni, Chicerea i Vlădiceni;

—	gmina miejska Iaşi, dzielnice Bucium i Copou;

—	gmina Movileni, miejscowości Movileni, Potângeni i Iepureni;

—	gmina Rediu, miejscowości Rediu, Breazu, Tăuteşti i Horleşti;

—	gmina Aroneanu, miejscowości Aroneanu, Şorogari, Rediu Aldei i Dorobant;

—	gmina Răducaneni z miejscowościami Isaiia, Bohotin, Răducăneni i Roşu;

—	gmina Moşna z miejscowością Moşna;

—	gmina Cozmeşti z miejscowościami Cozmeşti, Podolenii de Sus i Podolenii de Jos;

—	gmina Gorban z miejscowościami Gorban, Gura Bohotin i Podu Hagiului.

7. Główne odmiany winorośli

traminer aromat alb B

unirea B

plăvaie B – bălană, plăvană, poamă bălaie

pinot noir N – blauer spätburgunder, burgund mic, burgunder roter, klävner morillon noir

pinot noir N – spätburgunder, pinot nero

bătută neagră N – negru bătut, zghihară neagră

donaris B

frâncușă B – vinoasă, mildweisser, mustoasă de Moldova, poamă creață

furmint B – furmin, şom szalai, szegszolo

golia B

grasă de Cotnari B – dicktraube, grasă, köver szölö

negru aromat N

ozana B

pinot gris G – affumé, grau burgunder, grauburgunder, grauer mönch, pinot cendré, pinot grigio, ruländer

zghihară de Huși B - zghihară, zghihară galbenă, zghihară verde bătută

aligoté B – plant de trois, plant gris, vert blanc, troyen blanc

arcaş N

aromat de Iași B

băbească gri G

balada N

burgund mare N – grosser burgunder, grossburgunder, blaufrankisch, kekfrankos, frankovka, limberger

busuioacă de Bohotin Rs – schwarzer muscat, muscat fioletovâi, muscat violet cyperus, tămâioasă violetă

cadarcă N – schwarzer kadarka, rubinroter kadarka, lugojană, gâmză, fekete budai

chardonnay B – gentil blanc, pinot blanc chardonnay

codană N

crâmpoşie B

crâmpoşie selecţionată B

tămâioasă românească B – rumanische weihrauchtraube, tamianka

portugais bleu N – blauer portugieser, oporto, portugieser

raluca B

riesling du Rhin B – weisser riesling, white riesling

rkatiteli B – dedali rkatiteli, korolioc rkatiteli

sarba B

traminer roz Rs – rosetraminer, savagnin roz, gewürztraminer

tămâioasă românească B – busuioacă de Moldova, muscat blanc à petits grains

sauvignon B – sauvignon verde

fetească albă B – păsărească albă, poama fetei, madchentraube, leanyka, leanka

riesling italian B – olasz riesling, olaszriesling, welschriesling

merlot N – bigney rouge

fetească neagră N – schwarze madchentraube, poama fetei neagră, păsărească neagră, coada rândunicii

muscat ottonel B – muscat ottonel blanc

fetească regală B – konigliche madchentraube, konigsast, ktralyleanka, dănăşană, galbenă de Ardeal

cabernet sauvignon N – petit vidure, bourdeos tinto

8. Opis związku lub związków

Informacje na temat obszaru geograficznego

Jest to największy region winiarski Rumunii obejmujący liczne winnice rozciągające się na terenie – składającym się głównie z pasma pagórków – położonym między mołdawskimi Karpatami Południowymi, łukiem Karpat, doliną Prutu a doliną dolnego Seretu. Wyznaczony obszar obejmuje 9 winnic: Cotnari, Iaşi, Huşi, Colinele Tutovei, Dealu Bujorului, Nicoreşti, Iveşti, Covurlui i Zeletin. Powyższe winnice obejmują również 8 niezależnych ośrodków winiarskich: Hlipiceni, Plugari i Probota na północy, Vaslui w centrum, Griviţa i Nămoloasa na południu oraz Bozieni i Răcăciuni na zachodzie obszaru.

Wyznaczony obszar obejmuje winnice od miejscowości Hlipiceni (okręg Botoşani) do miejscowości Smârdan (okręg Galați). Warunki ekoklimatyczne różnią się zatem znacząco między częścią północną a częścią południową obszaru, co znajduje odzwierciedlenie w różnicach w wielkości i jakości produkcji wina.

Warunki ekoklimatyczne o silnych wpływach wschodnioeuropejskich zapewniają stosunkowo dobre nasłonecznienie, lecz niewystarczające zasoby wodne.

Wspomniane lepsze nasłonecznienie idzie w parze z wyższymi średnimi wieloletnimi wartościami temperatur w fazie kwitnienia (18,5 – 19,5 °C), wyższą średnią temperaturą w lipcu (21,4 °C), wyższą średnią maksymalnych temperatur w sierpniu (26,7 °C) itp.

Liczba dni bez przymrozków wynosi średnio 214, liczba dni, w których średnie temperatury dobowe są temperaturami aktywnymi, wynosi 183, natomiast okres wegetacyjny wynosi 171 dni.

Zimą odnotowuje się średnią ekstremalnie niskich temperatur wynoszącą od –29,1 °C do –32,5 °C w Răcăciuni.

Obszar położony jest na równinie, która powstała wskutek spłaszczenia powierzchni mioceńsko-plioceńskich skał osadowych o strukturze monoklinalnej pochylonej w kierunku południowym lub południowo-wschodnim. Spowodowane erozją spłaszczanie górnych szczytów, od północy na południe, rozpoczęło się w okresie następującym po sarmacie i trwało do okresu następującego po wilfranszu. Jednocześnie, również od północy na południe, doszło do pionowej fragmentacji oraz do znacznej erozji różnicującej, wskutek których doszło do powstania rozległego progu denudacyjnego (na sarmackich piaskowcach i wapieniach), ale także do podziału na cztery podtypy płaskowyżu, odpowiadające trzem podregionom: Płaskowyżowi Suczawy (Podișul Sucevei), Równinie Mołdawskiej (Câmpia Moldovei) i Płaskowyżowi Bârlad (Podișul Bârladului), przy czym ten ostatni obejmuje dwa podtypy.

W swoim dziele zatytułowanym „Descriptio Moldaviae” poświęconym uprawie winorośli i winu znany rumuński historiograf i erudyta Dimitrie Cantemir stwierdza: „długi pas ziemi między Cotnari a Dunajem porastają błogosławione winnice, które przewyższają wszelkie inne bogactwa ziemi; są tak urodzajne, że zaledwie jeden pogon (24 sążnie kwadratowe) daje zazwyczaj od czterystu do pięciuset miar wina (jedna miara odpowiada 40 litrom) [...]” lub: „Najszlachetniejszym winem jest wino z Cotnari [...]. Ośmielę się stwierdzić, że jest ono lepsze i szlachetniejsze od win europejskich [...]”.

Lokalne odmiany winorośli otrzymano w okresie poprzedzającym klęskę filoksery, a każda winnica dokonała samodzielnej selekcji odmian, stosując przy tym proste techniki uprawy.

Wykopaliska archeologiczne wskazują na to, że Geto-Dakowie posiadali rozległe winnice, w szczególności na pagórkowatym obszarze Karpat Południowych.

Od XIV wieku w dokumentach historycznych coraz częściej pojawiają się wzmianki o uprawie winorośli. Wynika z nich, że książę Aleksander Dobry ustanowił tytuły „paharnic” (cześnika) i „pârcălab” (burgrabiego) winnic w Cotnari.

W swoim dziele zatytułowanym „Descrierea Transilvaniei, Moldovei şi a Ţării Româneşti” (Opis Transylwanii, Mołdawii i Wołoszczyzny) węgierski kronikarz Anton Verancsiscs (1504–1573) zawarł następujący opis: „wszędzie wznoszą się wzgórza porośnięte winoroślą, a wina – niezależnie od tego, czy wolimy wina mocne czy słabe, cierpkie czy słodkie, białe czy czerwone – są tak smaczne i tak na wskroś szlachetne, że zapomina się o winach z Falerne (w Kampanii), a gdyby porównać ze sobą te dwa rodzaje win, pierwsze okazują się niedoścignione”.

W 1646 r. w adnotacjach do rękopisu „Codex Bandinus” katolicki misjonarz Marcus Bandinus wskazuje: „W całej południowej części Mołdawii produkuje się tyle wina, że jedna vadră (10 l) kosztuje cztery banie w momencie zbiorów i sześć lub siedem bani zimą”.

Informacje na temat produktu

Wina wytwarzane na wyznaczonym obszarze wpisują się w szeroką gamę obejmującą wina od wytrawnych po słodkie lub likierowe, białe, różowe lub czerwone, i stanowią produkt o charakterze dość dobrze wyróżniającym się na tle innych rumuńskich win.

Są to zasadniczo wina lekkie o wyważonej zawartości ekstraktu, umiarkowanej zawartości alkoholu, lekko kwaśne w przypadku win produkowanych na północy obszaru i intensywnie kwaśne w przypadku win wytwarzanych w jego centralnej części, których naturalna kwasowość (kwas winowy) może osiągnąć 11 – 12 g/l w zależności od rocznika, co sprawia, że obszar ten idealnie nadaje się do produkcji jakościowych win musujących. Jeżeli chodzi o barwę otrzymywanych win, szata win czerwonych wytwarzanych na północy obszaru jest blada, zaś szata win produkowanych w jego części południowej jest intensywna.

9. Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Warunki wprowadzania do obrotu

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

dodatkowe przepisy dotyczące etykietowania

Opis wymogu

Na etykiecie oprócz nazwy oznaczenia geograficznego można umieścić wzmiankę „Dealurile Hârlăului”, „Dealurile Iaşilor”, „Dealurile Hușilor”, „Dealurile Tutovei”, „Dealurile Covurluiului” lub „Terasele Siretului”, pod warunkiem że 85 % winogron pochodzi ze wskazanego obszaru.

Przepisy dotyczące przetwarzania poza wyznaczonym obszarem

Ramy prawne:

przepisy UE

Rodzaj wymogów dodatkowych:

odstępstwo dotyczące produkcji na wyznaczonym obszarze geograficznym

Opis wymogu

Przetwarzanie winogron winnej odmiany, z których wytwarza się wina objęte oznaczeniem geograficznym, może się odbywać na terenie tej samej administracyjnej jednostki terytorialnej co ich zbiór lub na terenie sąsiadującej administracyjnej jednostki terytorialnej (okręgu), nawet jeżeli jednostka ta położona jest na wyznaczonym obszarze sąsiadującego oznaczenia geograficznego. Wobec tego dopuszcza się, aby przetwarzanie winogron zebranych przez producenta wina na terenie jednostki terytorialnej okręgu Vaslui miało miejsce na terenie jednostki terytorialnej departamentu Vrancea, pod warunkiem zapewnienia identyfikowalności produktów.

Link do specyfikacji produktu

http://onvpv.ro/sites/default/files/caiet_sarcini_ig_dl_moldovei_modif_cf_cererii_1427_14.06.2019_no_track_changes.pdf

(1) Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 72

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 63 5 marca 2020

Spis treści		Strona
	I Rezolucje, zalecenia i Opinie
	OPINIE
	Komisja Europejska
2020/C 72/01	Opinia Komisji z dnia 3 marca 2020 r. dotycząca planu trwałego składowania odpadów promieniotwórczych powstałych w związku z likwidacją i demontażem elektrowni jądrowej Krümmel KKK położonej w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn w Niemczech	1

	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2020/C 72/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.9638 — Hyundai Motor Group/Aptiv/JV) ( 1 )	3

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2020/C 72/03	Kursy walutowe euro — 4 marca 2020 r.	4

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
	Komisja Europejska
2020/C 72/04	Ogłoszenie o konkursach otwartych	5
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2020/C 72/05	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.9722 — Asterion/Swiss/EDF/Energy Asset) Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	6
2020/C 72/06	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa: M.9749 – Glencore Energy UK/Ørsted LNG Business) Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	8
2020/C 72/07	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.9626 — PKN Orlen/Energa) ( 1 )	9
2020/C 72/08	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa: M.9789 — CMA CGM/CMP/Terminal Link) Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	10
2020/C 72/09	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa: M.9765 — AustralianSuper/Peel Group/DWS/Peel Ports) Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	12
2020/C 72/10	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa: M.9517 — Mylan/Upjohn) ( 1 )	13
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2020/C 72/11	Publikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych	14
2020/C 72/12	Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33	18
2020/C 72/13	Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 z dnia	25
2020/C 72/14	Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33	33
2020/C 72/15	Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33	38
2020/C 72/16	Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33	43

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1125
JPY	Jen	119,58
DKK	Korona duńska	7,4727
GBP	Funt szterling	0,86850
SEK	Korona szwedzka	10,5555
CHF	Frank szwajcarski	1,0647
ISK	Korona islandzka	142,20
NOK	Korona norweska	10,3051
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,340
HUF	Forint węgierski	334,96
PLN	Złoty polski	4,2968
RON	Lej rumuński	4,8073
TRY	Lir turecki	6,7828
AUD	Dolar australijski	1,6794
CAD	Dolar kanadyjski	1,4862
HKD	Dolar Hongkongu	8,6437
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7667
SGD	Dolar singapurski	1,5400
KRW	Won	1 314,96
ZAR	Rand	16,9784
CNY	Yuan renminbi	7,7014
HRK	Kuna chorwacka	7,4848
IDR	Rupia indonezyjska	15 702,94
MYR	Ringgit malezyjski	4,6491
PHP	Peso filipińskie	56,288
RUB	Rubel rosyjski	73,2180
THB	Bat tajlandzki	34,866
BRL	Real	5,0146
MXN	Peso meksykańskie	21,4105
INR	Rupia indyjska	81,5025


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG.