20.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 57/4

KONKLUZJE RADY W SPRAWIE COVID-19

(2020/C 57/04)

Rada Unii Europejskiej spotkała się dzisiaj, by przeanalizować sytuację w związku z falą zachorowań na COVID-19 wśród ludzi, która rozpoczęła się w Chinach w grudniu ubiegłego roku, a w dniu 30 stycznia 2020 r. została uznana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym (1).

Rada z zadowoleniem przyjmuje skuteczne działania UE prowadzone przez państwa członkowskie, Komisję, Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) oraz Komitet ds. Bezpieczeństwa Zdrowia (HSC), a także międzynarodową reakcję na zagrożenie ewentualnym wybuchem pandemii i wzywa do dalszej i zacieśnionej współpracy na szczeblu UE i na szczeblu międzynarodowym.

Mając świadomość, że sytuacja epidemiologiczna wciąż się zmienia, UE i jej państwa członkowskie powinny nadal działać w sposób zdecydowany i skoordynowany, by uporać się z zagrożeniem stwarzanym przez COVID-19 oraz by zapobiegać dalszemu przenoszeniu powodującego tę chorobę wirusa 2019-nCoV do UE i w jej granicach. W tym celu Rada Unii Europejskiej przyjęła następujące konkluzje:

„RADA UNII EUROPEJSKIEJ

1.	UZNAJE, że ogniska nowych chorób zakaźnych, takich jak COVID-19, są potencjalnym globalnym zagrożeniem dla zdrowia, zwłaszcza z uwagi na dużą liczbę i częstotliwość podróży międzynarodowych w zglobalizowanym świecie;

2.	ZAUWAŻA, że potwierdzone przypadki COVID-19 są powodowane przez wirusa zdolnego do przenoszenia się z człowieka na człowieka;

ODNOTOWUJE wydany przez WHO w dniu 3 lutego 2020 r. strategiczny plan gotowości i reagowania dotyczący 2019-nCoV (2), który ma na celu powstrzymanie dalszego rozprzestrzeniania się wirusa 2019-nCoV w Chinach i innych krajach oraz łagodzenie we wszystkich państwach skutków wystąpienia choroby i w którym apeluje się o uruchomienie finansowania na rzecz ustanowienia międzynarodowej koordynacji i wsparcia działań, zwiększenia wysiłków państw na rzecz gotowości i reagowania, a także przyspieszenia priorytetowych badań naukowych i innowacji;

WYRAŻA solidarność z zarażonymi osobami na całym świecie oraz z państwami najbardziej dotkniętymi chorobą, zwłaszcza Chinami, i DEKLARUJE, że jest gotowa wraz z Komisją oraz we współpracy z WHO i organami tych państw trzecich przeanalizować możliwe sposoby i metody dostarczania pomocy w walce z wystąpieniem choroby;

PRZYPOMINA, że UE i jej państwa członkowskie prowadzą koordynację i ściśle współpracują w dziedzinie bezpieczeństwa zdrowia, wdrażając środki w zakresie planowania i reagowania oraz planowanie gotowości, a także realizując działania dotyczące planowania ciągłości działania, zgodnie z decyzją nr 1082/2013/UE w sprawie poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia (3) oraz decyzją nr 1313/2013/UE w sprawie Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności w dziedzinie zagrożeń zdrowia (4);

PODKREŚLA znaczenie, jakie dla ochrony zdrowia publicznego ma podejmowanie szybkich działań razem z Komisją w ramach międzynarodowych przepisów zdrowotnych WHO (IHR) poprzez koordynację środków reagowania uwzględniających ustalanie kontaktów zakaźnych i przekazywanie informacji o ryzyku, a także poprzez wymianę informacji na temat krajowych środków profilaktycznych i przygotowawczych w ramach HSC oraz systemu wczesnego ostrzegania i reagowania (EWRS);

7.	Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE rezolucję pt. »Wzmocnienie gotowości na wypadek sytuacji zagrożenia zdrowia; wdrożenie międzynarodowych przepisów zdrowotnych« (IHR, 2005) przyjętą przez Radę Wykonawczą WHO w dniu 8 lutego 2020 r. (5);

8.	WYRAŻA PONADTO ZADOWOLENIE z prac prowadzonych już przez WHO, Komisję, ECDC i HSC, w szczególności w odniesieniu do wytycznych dotyczących wspólnej definicji przypadku, wspólnych metod prowadzenia przypadku oraz informacji dla podróżnych;

PODKREŚLA znaczenie pracy ECDC nad wskazówkami technicznymi dotyczącymi analizy, oceny ryzyka i leczenia osób zakażonych oraz osób, które miały z nimi kontakt, oraz nad ochroną odnośnych pracowników służby zdrowia, jak również znaczenie pracy Europejskiej Agencji Leków (EMA) w zakresie leczenia, szczepionek i badań naukowych oraz Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) w kwestiach związanych z ochroną zdrowia publicznego w związku z podróżami lotniczymi oraz znaczenie pracy innych odpowiednich agencji UE;

10.

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE szybkie uruchomienie zintegrowanych uzgodnień UE dotyczących reagowania na szczeblu politycznym w sytuacjach kryzysowych (IPCR) (6) w trybie wymiany informacji oraz Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (7), a także wzmocnienie pomocy konsularnej w odpowiedzi na wystąpienie COVID-19;

11.

UZNAJE, że skuteczność krajowych środków w celu ochrony zdrowia publicznego podejmowanych na granicach UE i w punktach wjazdu, z uwzględnieniem środków podjętych już przez państwa członkowskie w kontekście wystąpienia COVID-19, można dodatkowo zwiększyć poprzez wzmocnienie istniejącej już koordynacji między państwami członkowskimi a Komisją w ramach zaleceń WHO;

12.

UZNAJE, że reagowanie na poważne transgraniczne zagrożenia dla zdrowia wymaga skoordynowanego działania międzysektorowego na szczeblu krajowym, unijnym i międzynarodowym, i z zadowoleniem przyjmuje wsparcie Komisji, Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) oraz wszystkich odpowiednich agencji UE udzielane w tym kontekście;

13.	PODKREŚLA znaczenie wzmocnienia roli WHO w zarządzaniu epidemią, w oparciu, między innymi, o skoordynowany wkład UE, zwłaszcza w odniesieniu do zapewnienia wymiany danych epidemiologicznych;

14.	PODKREŚLA, że – zgodnie z zasadą globalnej solidarności – konieczne jest opracowanie wraz z WHO skoordynowanego podejścia służącego wspieraniu państw o słabszych systemach opieki zdrowotnej, w tym zbadanie możliwości dobrowolnego finansowania;

15.

WZYWA państwa członkowskie, by we współpracy z Komisją w sposób proporcjonalny i odpowiedni, zgodnie z zaleceniami WHO i doradztwem ECDC prowadziły wspólne działania w myśl następujących wskazówek:

Podjęcie niezbędnych i odpowiednich środków w celu zapewnienia ochrony zdrowia publicznego, z uwzględnieniem konieczności zwrócenia szczególnej uwagi na wszelkie formy podróży międzynarodowych. Środki te powinny zapewniać w szczególności:

—	dostępność we wszystkich punktach wjazdu do UE środków, które umożliwią przekazywanie osobom o podwyższonym ryzyku bycia nosicielem wirusa 2019-nCoV informacji i wskazówek niezbędnych do tego, by zwrócić się o odpowiednią poradę i opiekę medyczną;

—	wprowadzenie jasnych planów i zasobów pozwalających zapewnić w placówkach opieki zdrowotnej należytą opiekę osobom będącym podejrzewanymi i potwierdzonymi nosicielami wirusa 2019-nCoV, a także wszelkie konieczne dalsze działania, takie jak ustalanie kontaktów zakaźnych;

—	przekazywanie w całej UE informacji podróżnym międzynarodowym przybywającym – docelowo lub tranzytem – z obszarów występowania wirusa oraz możliwość nawiązania kontaktu z takimi osobami;

—	w uzasadnionych okolicznościach, podróżni przybywający – docelowo lub tranzytem – z obszarów występowania wirusa mogą zostać poproszeni o podanie informacji, czy byli w kontakcie z osobami z tych obszarów;

—	przekazywanie wskazówek i informacji pracownikom służby zdrowia i ogółowi społeczeństwa;

—	odpowiednią ochronę personelu szpitali zajmującego się leczeniem pacjentów;

Środki te powinny być zgodne z zaleceniami WHO wydanymi na podstawie IHR, pracami HSC, doradztwem ECDC oraz krajowymi planami i wytycznymi.

Rozwijanie ścisłej i wzmocnionej koordynacji między państwami członkowskimi służącej zapewnieniu skuteczności wszystkich środków, w tym, w stosownych przypadkach, środków dotyczących podróżowania, przy jednoczesnym zagwarantowaniu swobodnego przemieszczania się w UE, optymalnej ochronie zdrowia publicznego i zwiększeniu świadomości ogółu społeczeństwa w odniesieniu do COVID-2019.

c)	W dziedzinie monitorowania i nadzoru – państwa członkowskie powinny na bieżąco dzielić się informacjami na temat ewolucji wirusa 2019-nCoV na ich terytorium, za pośrednictwem istniejących struktur europejskich i międzynarodowych, zgodnie z IHR i decyzją nr 1082/2013/UE.

W dziedzinie diagnostyki i leczenia, zgodnie z decyzją nr 1082/2013/UE i zgodnie z art. 44 IHR – dalsze okazywanie solidarności i współpracy we wspieraniu siebie nawzajem i wspólnoty międzynarodowej w identyfikacji źródła wirusa 2019-nCoV i jego pełnego potencjału w zakresie przenoszenia się z człowieka na człowieka, w rozwijaniu niezbędnego leczenia, opracowaniu wytycznych dotyczących wspólnego zarządzania przypadkami, dzieleniu się w razie konieczności zdolnościami diagnostycznymi i optymalizowaniu stosowania środków przeciwwirusowych;

W dziedzinie komunikacji – przekazywanie ogółowi społeczeństwa, przy wykorzystaniu w stosownych przypadkach HSC i jego sieci ds. komunikacji oraz w oparciu o dowody i dostępne dane, skoordynowanych, dokładnych, terminowych i spójnych informacji i wytycznych dotyczących COVID-19, dzięki czemu możliwe będzie zwalczanie informacji wprowadzających w błąd i dezinformacji, które mogą skutkować między innymi dyskryminacją;

W dziedzinie badań naukowych i rozwoju – ścisła wzajemna współpraca oraz – w stosownych przypadkach – współpraca z przemysłem farmaceutycznym i środowiskiem akademickim służąca ułatwieniu opracowania pilotażowej szczepionki przeciwko COVID-19 oraz rozwijania metod diagnostycznych i środków przeciwwirusowych.

16.

WZYWA Komisję, by:

a)	Ułatwiała międzysektorową wymianę informacji i współpracę między państwami członkowskimi, w szczególności w zakresie nadzoru, oceny ryzyka, zarządzania ryzykiem i środków przeciwdziałania COVID-19 w UE;

b)	Wspierała na forum HSC i, w stosownych przypadkach, w ramach Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności, oparte na dostępnych informacjach naukowych propozycje dotyczące skoordynowanych środków na kolejne potencjalne etapy epidemii;

c)	Uruchomiła istniejące mechanizmy finansowania w celu wspierania współpracy między państwami członkowskimi w zakresie gotowości i reagowania na zagrożenie dla zdrowia, jakim jest COVID-19, prowadzonej w ramach istniejących programów i działań unijnych;

d)	Kontynuowała analizę wszystkich dostępnych możliwości, zwłaszcza wspólnych zamówień publicznych, ułatwiających niezbędny dostęp do środków ochrony indywidualnej potrzebnych państwom członkowskim w celu zminimalizowania potencjalnych niedoborów;

Propagowała wśród państw członkowskich dostosowanie odpowiednich i racjonalnych pod względem kosztów środków, które mają chronić i ratować życie oraz efektywnie zminimalizować ryzyko wzrostu liczby przypadków COVID-19, a także spójne stosowanie odpowiednich przepisów dotyczących pozafarmaceutycznych środków zapobiegawczych obejmujących izolację, kwarantannę i ograniczenie kontaktów w oparciu o bieżącą dynamikę sytuacji epidemiologicznej oraz zgodnie z opiniami naukowymi Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób oraz WHO;

f)	We współpracy z EMA i krajowymi organami ds. leków – oceniła konsekwencje globalnych zagrożeń zdrowia, takich jak COVID-19, dla dostępności leków w UE oraz dla bezpieczeństwa łańcuchów dostaw;

Wzmocniła wsparcie dla sieci ds. komunikacji w ramach Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zdrowia zgodnie z decyzją nr 1082/2013/UE w sprawie poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia oraz zgodnie ze standardowymi procedurami operacyjnymi sieci ds. komunikacji w ramach Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zdrowia..

(1) https://www.who.int/news-room/detail/30-01-2020-statement-on-the-second-meeting-of-the-international-health-regulations-(2005)-emergency-committee-regarding-the-outbreak-of-novel-coronavirus-(2019-ncov)

20.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 57/11

Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33

(2020/C 57/07)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1)

INFORMACJA DOTYCZĄCA ZATWIERDZENIA STANDARDOWEJ ZMIANY

„ODOBEȘTI”

Numer referencyjny PDO-RO-A1586-AM01

Data przekazania informacji: 9 października 2019

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1. Wprowadzenie do uprawy nowych odmian winorośli

Opis i uzasadnienie

Zważywszy na zmiany klimatyczne, do których doszło w ostatnich latach, oraz na rzeczywiste zbiory z nowych winnic, punkt specyfikacji produktu poświęcony odmianom winorośli dopuszczonym w uprawie uzupełnia się o nowe winne odmiany winorośli stosowane na wyznaczonym obszarze, z których produkuje się wina objęte kontrolowaną nazwą pochodzenia.

Wyznaczony obszar, który jeszcze 10 lat temu nadawał się w szczególności do uprawy białych odmian winorośli, zaczął sprzyjać uprawie czerwonych odmian winorośli, takich jak syrah, zweigelt itp.; właściwości glebowo-klimatyczne oraz wyselekcjonowane klony pozwalają na uzyskanie win, których wysoka jakość odzwierciedla specyfikę wyznaczonego obszaru.

Przedmiotowa zmiana ma wpływ na jednolity dokument.

2. Dostosowanie zbiorów w sektorze uprawy winorośli i winiarstwa

Opis i uzasadnienie

W specyfikacji produktu zwiększono zbiory winogron i wielkość produkcji wina, przy czym zmiana ta ma wpływ na jednolity dokument.

Przedmiotową zmianę wprowadza się wskutek pojawienia się nowych winnic o znaczącej powierzchni oraz gęstości obsady przekraczającej 4 000 roślin/ha, do którego doszło dzięki wykorzystaniu klonów o zwiększonym potencjale ilościowym i jakościowym. Zachowanie jakości przedmiotowej kontrolowanej nazwy pochodzenia w przypadku rosnącej produkcji jest możliwe również dzięki nowym technologiom przetwórczym.

3. Zmiana obszaru produkcji wina

Opis i uzasadnienie

Specyfikację produktu uzupełnia się o dodatkowe przepisy, zgodnie z którymi fermentacja przeprowadzana w kontrolowanej temperaturze w celu zachowania potencjału aromatycznego odmian winorośli charakterystycznych dla przedmiotowej nazwy pochodzenia może odbywać się poza wyznaczonym obszarem produkcji win objętych nazwą, na obszarze sąsiadującym i wchodzącym w skład tej samej jednostki administracyjnej, zapewniającym optymalne warunki do fermentacji.

Przedmiotowa zmiana nie ma wpływu na jednolity dokument.

4. Uzupełnienie szczególnych praktyk wytwarzania wina

Opis i uzasadnienie

Specyfikację produktu uzupełnia się o warunki wytwarzania win białych lub różowych również z odmian winorośli pinot gris i traminer roz ze względu na rozwój technologii produkcji wina oraz coraz większe upodobanie konsumentów do tych odmian winorośli o szczególnych właściwościach, zwłaszcza w przypadku win różowych.

Przedmiotowa zmiana nie ma wpływu na jednolity dokument.

5. Przeredagowanie warunków dotyczących klasyfikacji otrzymanych produktów

Opis i uzasadnienie

Warunki dotyczące klasyfikacji otrzymanych produktów zostają przeredagowane na wniosek producentów, w sytuacji gdy produkty objęte nazwą pochodzenia nie posiadają już niektórych cech jakościowych.

Przedmiotowa zmiana nie ma wpływu na jednolity dokument.

JEDNOLITY DOKUMENT

1. Nazwa produktu

Odobești

2. Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3. Kategorie produktów sektora wina

1. Wino

4. Opis wina lub win

Analityczne i organoleptyczne cechy charakterystyczne – wina białe/różowe

Wina białe posiadają właściwości charakterystyczne dla wyznaczonego obszaru i cechują się wyczuwalnymi nutami kwiatowymi i słodkimi oraz nutami owoców egzotycznych lub cytrusowych. Niektóre wina charakteryzują się średnią lub wysoką kwasowością, wyraźną świeżością oraz szerokim zakresem aromatów, od silnych nut roślinnych do słodkich aromatów owoców egzotycznych, a często także aromatem kwiatu winorośli.

Wina białe są subtelne, neutralne z punktu widzenia aromatycznego, z wyczuwalnym aromatem jabłka oraz nutami kwiatowymi (fetească regală) i różanymi (trandafiri de dulceaţă), które w trakcie dojrzewania zostają wzbogacone o nuty piżma, rodzynek, miodu (tămâioasă românească) lub owoców cytrusowych i ziół nadające winu rześkość i świeżość, czego uzupełnienie stanowią aromaty kwiatowe, ale również subtelne aromaty świeżych owoców (crâmpoșie).

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)	15,00
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	9,00
Minimalna kwasowość miareczkowa	3,5 grama na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)	18
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)	200

Analityczne i organoleptyczne cechy charakterystyczne – wina czerwone

Wina czerwone charakteryzują się większą zawartością tanin barwnych oraz intensywnym aromatem z wyczuwalnymi nutami owocowymi, są dobrze wyważone dzięki nagromadzeniu cukrów, posiadają dużą trwałość smakową oraz są delikatne i świeże.

Wina czerwone charakteryzują się różnorodnymi aromatami śliwek suszonych na słońcu (fetească neagră) oraz początkowym potencjałem aromatycznym obejmującym nuty podszytu leśnego i dzikiej roślinności, przez nuty zielonej papryki, aż po nuty przejrzałych winogron i czarnej porzeczki (cabernet sauvignon) lub posiadają właściwości typowe dla wiśni i innych dojrzałych czerwonych owoców (czereśni, truskawki, maliny, porzeczki), uzyskując w miarę dojrzewania aromaty rodzynek, tytoniu lub czarnego pieprzu.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)	15,00
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	9,00
Minimalna kwasowość miareczkowa	3,5 grama na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)	20
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)	150

5. Praktyki enologiczne

a) Podstawowe praktyki enologiczne

CECHY UPRAWY I PRAKTYKI UPRAWY

Praktyka uprawy

—	minimum 3 300 roślin/ha w przypadku istniejących winnic,

—	sposób prowadzenia winorośli: wybrany przez producenta, w zależności od odmiany winorośli i warunków glebowo-klimatycznych.

b) Maksymalne zbiory

sauvignon, pinot gris, muscat ottonel, traminer alb, tămâioasă românească, traminer roz:

15 000 kg winogron z hektara;

aligote, sarba, băbească gri, chardonnay, fetească albă, frâncușă, riesling de Rhin, donaris:

16 500 kg winogron z hektara;

cabernet sauvignon, fetească neagră, pinot noir, merlot:

17 500 kg winogron z hektara;

fetească regală, crâmpoșie selecționată, mustoasă de Măderat, riesling italian, galbenă de Odobești:

19 000 kg winogron z hektara;

crâmpoșie, furmint, muscadelle, grasă de Cotnari, semillon:

19 000 kg winogron z hektara;

plăvaie, băbească neagră, codană, syrah, sangiovese, barbera, nebbiolo, zweigelt:

21 500 kg winogron z hektara;

sauvignon, pinot gris, muscat ottonel, traminer alb, tămâioasă românească, traminer roz:

115 hektolitrów z hektara;

aligote, sarba, băbească gri, chardonnay, fetească albă, frâncușă, riesling de Rhin, donaris:

127 hektolitrów z hektara.

Produkcja wina białego z poniższych odmian winorośli: cabernet sauvignon, fetească neagră, pinot noir, merlot:

135 hektolitrów z hektara;

fetească regală, crâmpoșie selecționată, mustoasă de Măderat, riesling italian, galbenă de Odobești:

146 hektolitrów z hektara;

cabernet sauvignon, fetească neagră, pinot noir, merlot:

129 hektolitrów z hektara;

crâmpoșie, furmint, grasă de Cotnari, muscadelle, semillon:

146 hektolitrów z hektara;

plăvaie:

165 hektolitrów z hektara;

băbească neagră, codană, syrah, sangiovese, barbera, nebbiolo, zweigelt:

159 hektolitrów z hektara.

6. Wyznaczony obszar geograficzny

Departament Vrancea:

—	miasto Odobeşti – miejscowość Unirea,

—	gmina Jariștea – miejscowości Jariștea, Pădureni, Scânteia, Vărsătura,

—	gmina Bolotești – miejscowości Bolotești, Pietroasa, Vităneștii de sub Măgură, Găgești, Putna, Ivăncești,

—	gmina Broșteni – miejscowości Broșteni, Pitulușa, Arva.

7. Główne odmiany winorośli

aligoté B – plant de trois, plant gris, vert blanc, troyen blanc

șarba B

pinot gris G – affumé, grau burgunder, grauburgunder, grauer mönch, pinot cendré, pinot grigio, ruländer

riesling du Rhin B – weisser riesling, white riesling

plăvaie B – bălană, plăvană, poamă bălaie

traminer roz Rs – rosetraminer, savagnin roz, gewürztraminer

grasă de Cotnari B – dicktraube, grasă, köver szölö

muscadelle B – moscatello bianco, muscadet doux

sémillon B – semillon blanc

băbească gri G

crâmpoșie B

crâmpoșie selecționată B

chardonnay B – gentil blanc, pinot blanc chardonnay

donaris B

frâncușă B – vinoasă, mildweisser, mustoasă de Moldova, poamă creață

furmint B – furmin, şom szalai, szegszolo

mustoasă de Măderat B – lampau, lampor, mustafer, mustos feher, straftraube

barbera N

codană N

pinot noir N – blauer spätburgunder, burgund mic, burgunder roter, klävner morillon noir

pinot noir N – spätburgunder, pinot nero

sangiovese N – brunello di Montalcino, morellino

syrah N – shiraz, petit syrah

zweigelt N – blauerzweigelt, negru de zweigelt, zweigelt blau

nebbiolo N

tămâioasă românească B – busuioacă de Moldova, muscat blanc à petits grains

tămâioasă românească B – rumanische weihrauchtraube, tamianka

traminer aromat alb B

galbenă de Odobești B – galbenă de Căpătanu, galbenă uriașă, galbenă

8. Opis związku lub związków

Związek z obszarem geograficznym

Informacje na temat obszaru geograficznego

Podłoże geologiczne – osady piaskowo-żwirowe pochodzenia aluwialnego i deluwialnego pokryte warstwą złożoną z osadów lessowych, tworzące razem plejstoceński materiał detrytyczny położony na kolejnych warstwach plioceńskich margli, iłów oraz piasków morskich.

Ukształtowanie powierzchni – akumulacyjne podniesienie przedkontynentalne zbudowane z osadów aluwialnych i deluwialnych o stosunkowo stałym nachyleniu, którego wysokość po stronie zachodniej wynosi 300 metrów, a po stronie wschodniej 100 metrów, od podstawy zboczy Măgura Odobești po ich szczyt, który sąsiaduje z Niziną Wołoską. Profil geomorfologiczny obszaru charakteryzuje się rozległymi, równoległymi międzyrzeczami położonymi wzdłuż osi zachód-wschód. Występujące tam różnice morfometryczne w zakresie wysokości i ekspozycji pozwalają na uprawę szerokiej gamy odmian winorośli.

Klimat – umiarkowany klimat kontynentalny o znacznym zróżnicowaniu wynikającym z występowania mas powietrza znad Europy Wschodniej, a także znad Oceanu Atlantyckiego nadciągających od zachodu i północnego zachodu przez cały rok, lecz w szczególności w okresach zmiany pór roku. Całkowite nasłonecznienie odpowiada średnim rocznym wartościom przekraczającym 120 kcal/cm2, z odchyleniami wynoszącymi od 110 w przypadku ekspozycji północnych do 140 w przypadku ekspozycji południowych.

Zgodnie z danymi ośrodka badań naukowych w Odobești na przestrzeni 40 ostatnich lat w przedmiotowym regionie odnotowano ocieplenie klimatu.

Gleby – gleby występujące na przedmiotowym obszarze to głównie gleby zaliczane do kategorii Mollisols, a dokładniej czarnoziemy wyługowane (z poziomem cambic i argic), zwłaszcza we wschodniej i centralnej części regionu winiarskiego, natomiast w części zachodniej występują głównie gleby szare. Ich zrównoważona i lekka struktura zapewnia przepuszczalność i odwadnianie, a ich właściwości fizyczne i technologiczne sprzyjają pożądanym procesom chemicznym, natomiast wysoka zawartość próchnicy i składników pokarmowych sprawia, że gleby te doskonale nadają się do uprawy winorośli.

Informacje na temat produktu

Wina białe mają charakterystyczną barwę typową dla danego rodzaju i wieku wina, posiadają wysokiej jakości właściwości aromatyczne (bukiet aromatyczny dojrzałych win) i smakowe, charakteryzują się równowagą smakowo-aromatyczną oraz subtelnością; ich charakterystyczne właściwości, w szczególności zwiększona intensywność barwy, zawdzięczane są obszarowi geograficznemu, a ściślej mówiąc występującemu na nim dobremu nasłonecznieniu oraz glebom o lekkiej strukturze. Istotną rolę odgrywa również położenie regionu winiarskiego Odobeşti, który jest usytuowany na przedgórzu Karpat Południowych (Subcarpatilor de Curbură) i którego średnia wysokość wynosi 200 m. Z biologicznego i glebowo-klimatycznego punktu widzenia obszar ten przynależy do Niziny Wołoskiej (Câmpia Română), natomiast z punktu widzenia orogenezy do Karpat Południowych. Przedmiotowy obszar funkcjonuje jednak jako odrębny obszar przejściowy o własnych właściwościach ekologicznych, dzięki czemu zapewnia korzystne warunki do uprawy winorośli.

Począwszy od XVII wieku renoma tych winnic wzrasta do tego stopnia, że w dziele zatytułowanym „Descriptio Moldavie” Dimitrie Cantemir plasuje region winiarski Odobeşti na trzecim miejscu w hierarchii jakościowych regionów winiarskich w kraju. Nie przez przypadek w regionie tym znajdowały się winnice stanowiące własność mołdawskich władców, archidiecezji w Iași czy biskupów miast Roman i Rădăuți.

Ze względu na jakość wina pochodzącego z przedmiotowego regionu przez wiele lat dostarczano je do Polski i Rosji na prośbę monarchów tych państw (w 1456 r. król Kazimierz IV Jagiellończyk poprosił monarchę Petru Rareșa o wino z tego regionu winiarskiego).

Związek przyczynowy

Dzięki właściwościom glebowo-klimatycznym oraz glebie o wyjątkowo wysokiej kwasowości wina produkowane na tym obszarze są cenione za ich świeży charakter i owocowy smak.

Średnie roczne nasłonecznienie wynosi ok. 2 100 godzin i te wysokie wartości wraz z całkowitym promieniowaniem słonecznym (średnie wartości roczne wynoszące ponad 120 Kcal/cm2), które zmienia się w przypadku nasadzeń o ekspozycji północnej i tych o ekspozycji południowej, zapewniają optymalne warunki dla dojrzewania winogron oraz wysokiej zawartości cukrów i związków aromatycznych w winogronach. Średnia temperatura roczna wynosi około 9–10 oC, co oznacza średni zakres temperatur.

9. Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Warunki wprowadzania do obrotu

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

dodatkowe przepisy dotyczące etykietowania

Opis wymogu:

brak dodatkowych przepisów

Link do specyfikacji produktu

http://onvpv.ro/sites/default/files/caiet_sarcini_doc_odobesti_modif_cf_cererii_1426_14.06.2019_no_track_changes_4.pdf

(1) Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

20.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 57/17

(2020/C 57/08)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1).

INFORMACJA DOTYCZĄCA ZATWIERDZENIA STANDARDOWEJ ZMIANY

„Saumur-Champigny”

PDO-FR-A0147-AM02

Data przekazania informacji: 18 listopada 2019

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1. Nazwa geograficzna

W rozdziale I pkt XII ppkt 2 lit. b) i w pkt II usuwa się termin „uzupełniająca” przed wyrażeniem „nazwa geograficzna”.

W pewnej liczbie specyfikacji produktów objętych nazwami z Doliny Loary (fr. Val de Loire) zezwolono na odnoszenie się do tego rozległego regionu poprzez stosowanie tak zwanej eponimicznej nazwy geograficznej, której umieszczanie na etykiecie podlega przepisom szczególnym określonym w specyfikacji produktu. W niektórych przypadkach przewidziano uzupełniające oznaczenia geograficzne, które odnoszą się do mniejszych jednostek geograficznych i bardziej restrykcyjnych warunków produkcji. W niniejszym przypadku, aby uniknąć nieporozumień, słowo „uzupełniająca” zostało usunięte.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 9 jednolitego dokumentu dotyczący warunków dodatkowych.

2. Obszar geograficzny

W rozdziale I pkt IV ppkt 1 zdanie „Zbiór winogron, fermentacja, produkcja wina i jego dojrzewanie odbywają się na obszarze następujących gmin:” zastępuje się zdaniem „Wszystkie etapy produkcji odbywają się na wyznaczonym obszarze geograficznym, który obejmuje terytorium następujących gmin, zgodnie z oficjalnym kodem geograficznym (»code officiel géographique«) z 2018 r.:”. Dodaje się również następujące zdanie: „Dokumenty kartograficzne przedstawiające obszar geograficzny są dostępne do wglądu na stronie internetowej Krajowego Instytutu ds. Pochodzenia i Jakości (Institut national de l’origine et de la qualité)”.

Proponowane brzmienie punktu odnoszącego się do obszaru geograficznego ma na celu uproszczenie prezentacji i usunięcie wszelkich niejasności dotyczących określania etapów (fermentacja, produkcja wina, dojrzewanie itp.).

Zmiana redakcyjna: wykaz jednostek administracyjnych uwzględnia połączenia lub inne zmiany w podziale na strefy administracyjne, które nastąpiły od czasu zatwierdzenia specyfikacji produktu. W celu zwiększenia bezpieczeństwa prawnego opiera się on na obowiązującej wersji oficjalnego kodu geograficznego „code officiel géographique” redagowanego corocznie przez INSEE. Granice obszaru geograficznego pozostają niezmienione.

Ponadto wspomina się o dostępności na stronie internetowej INAO dokumentów kartograficznych przedstawiających obszar geograficzny w celu lepszego poinformowania opinii publicznej.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 6 jednolitego dokumentu dotyczący wyznaczonego obszaru geograficznego.

3. Wyznaczone działki rolne

W rozdziale I pkt IV ppkt 2 specyfikacji produktu po słowach „5 września 2007 r.” dodaje się słowa „oraz 19 stycznia 2017 r.”.

Zmiana ta ma na celu dodanie daty zatwierdzenia przez właściwy organ krajowy zmiany powierzchni działek wyznaczonych do produkcji w obrębie obszaru geograficznego produkcji. Wyznaczenie granic działek rolnych polega na zidentyfikowaniu na obszarze geograficznym produkcji działek nadających się do produkcji produktu objętego daną chronioną nazwą pochodzenia.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

4. Obszar bezpośredniego sąsiedztwa

W rozdziale I pkt IV ppkt 3 wykaz gmin otrzymuje brzmienie:

—	w departamencie Deux-Sèvres: Saint-Martin-de-Mâcon, Tourtenay;

—	w departamencie Indre-et-Loire: Chinon;

—

w departamencie Maine-et-Loire: Artannes-sur-Thouet, Brézé, Brossay, Cizay-la-Madeleine, Le Coudray-Macouard, Courchamps, Distré, Doué-en-Anjou (dawne terytoria gmin delegowanych Concourson-sur-Layon, Doué-la-Fontaine, Forges, Meigné i Les Verchers-sur-Layon), Épieds, Fontevraud-l’Abbaye, Montreuil-Bellay, Le Puy-Notre-Dame, Rou-Marson, Saint-Just-sur-Dive, Saumur, Terranjou (dawne terytorium gminy delegowanej Chavagnes), Les Ulmes, Vaudelnay;

—	w departamencie Vienne: Berrie, Curçay-sur-Dive, Glénouze, Pouançay, Ranton, Saint-Léger-de-Montbrillais, Saix, Ternay, Les Trois-Moutiers.

Zmiana ta pozwala uwzględnić poszczególne połączenia gmin, które nastąpiły od dnia wydania ostatniej wersji specyfikacji produktu. Granice obszaru bezpośredniego sąsiedztwa pozostają niezmienione.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 9 jednolitego dokumentu dotyczący warunków dodatkowych.

5. Przepisy rolnośrodowiskowe

W rozdziale I pkt VI ppkt 2 po sformułowaniu „dziko rosnącej roślinności” dodaje się następujący zapis: „lub uzasadnia zastosowanie produktów kontroli biologicznej zatwierdzonych przez organy publiczne ds. uprawy winorośli. W przypadku stosowania na działce herbicydów do celów kontroli biologicznej zabrania się stosowania innych herbicydów”.

Zmiana ta jest wynikiem obecnego rozwoju praktyk stosowanych przez podmioty gospodarcze w kierunku agroekologii w całym regionie winiarskim Andegawenii. Odzwierciedla ona rosnące zainteresowanie problematyką ochrony środowiska w procesach technicznych. Zachęcając do stosowania pokrywy roślinnej, mechanicznego odchwaszczania lub stosowania produktów kontroli biologicznej, prowadzi do ograniczenia stosowania herbicydów chemicznych. Tego rodzaju ograniczenie stosowania herbicydów ma zapewnić lepszą ochronę gleb wykorzystywanych do uprawy winorośli i zachowanie ich naturalnych właściwości (żyzność, różnorodność biologiczna, oczyszczanie biologiczne), co przyczynia się do poprawy jakości i autentyczności win oraz wzmacnia pojęcie obszaru.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

6. Ogłoszenie rozpoczęcia zbiorów (fr. ban des vendanges)

W rozdziale I pkt VII ppkt 1 usuwa się zdanie „Datę rozpoczęcia zbiorów ustala się zgodnie z przepisami art. D. 645-6 kodeksu rolnictwa i rybołówstwa morskiego”.

Ustalanie daty rozpoczęcia zbiorów nie jest już obecnie konieczne, ponieważ podmioty gospodarcze dysponują teraz szerokim wachlarzem narzędzi umożliwiających dokładną ocenę dojrzałości winogron. Każdy podmiot dysponuje szeregiem urządzeń i sprzętem – zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo – które umożliwiają dokładne określenie optymalnej daty rozpoczęcia zbiorów na każdej działce w zależności od celów produkcji.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

7. Zawartość cukrów

W rozdziale I pkt IX ppkt 1 lit. c) po sformułowaniu „glukoza i fruktoza” dodaje się zapis: „w winach po fermentacji”.

Zmiany tej dokonano w celu uniknięcia pomyłki z zawartością cukru przed fermentacją – istotne jest bowiem sprecyzowanie, że zawartość tę należy sprawdzić po fermentacji.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 4 jednolitego dokumentu dotyczący opisu win.

8. Kawałki drewna

W rozdziale I pkt IX ppkt 1 lit. d) specyfikacji produktu po słowach „zabrania się stosowania kawałków drewna” dodaje się słowa „poza okresem produkcji wina”.

Zmiana ta ma na celu zniesienie zakazu stosowania kawałków drewna dębowego podczas produkcji win czerwonych objętych nazwą. W ten sposób producenci chcą umocnić typowe cechy charakterystyczne win objętych nazwą jako produktów o owocowym i giętkim smaku, gotowych do spożycia od ich młodego wieku. Wykorzystywane podczas produkcji wina taniny występujące w drewnie umożliwiają najlepsze wyrażanie owocowego aromatu oraz rozwijają strukturę win, nadając im krągły i długotrwały smak, zapewniając jednocześnie stabilność barwy w przypadku starzenia.

W związku z tym zmienia się odpowiednio pkt 5 jednolitego dokumentu dotyczący szczególnych praktyk enologicznych.

9. Pojemność kadzi fermentacyjnych w winnicy

W rozdziale I pkt IX ppkt 1 lit. e) zdanie: „Pojemność kadzi fermentacyjnych w winnicy, jaką dysponuje każdy podmiot gospodarczy, jest równa co najmniej 1,4-krotności średnich zbiorów w gospodarstwie w ostatnich pięciu latach” otrzymuje brzmienie: „Pojemność kadzi fermentacyjnych w winnicy, jaką dysponuje każdy podmiot gospodarczy, jest równa co najmniej 1,4-krotności średniej ilości wina wyprodukowanego w ostatnich pięciu latach”.

W specyfikacji produktu odnoszono się nie do wydajności objętościowej (wyrażonej w hl lub m3), lecz do zbiorów, tj. wielkości plonów podzielonej przez powierzchnię obszaru produkcji (wyrażonej na przykład w hl/ha). Dzięki proponowanej zmianie usuwa się tę niespójność dotyczącą wielkości, nie wprowadzając żadnych zmian pod kątem merytorycznym (minimalna ilość pozostaje na poziomie 1,4-krotności średniej ilości wina wyprodukowanego przez gospodarstwo w poprzednich latach gospodarczych).

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

10. Obrót winami

Usuwa się rozdział 1 pkt IX ppkt 4 lit. b) dotyczący daty wprowadzenia win do obrotu między uprawnionymi właścicielami składów.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

11. Związek z obszarem geograficznym

W tytule czasopisma „Société Agricole et Industrielle d’Angers” dodaje się słowo „Agricole”, ponieważ tytuł ten był niepełny. Proponowana poprawka umożliwia skorygowanie tego pominięcia.

W rezultacie zmienia się odpowiednio pkt 8 jednolitego dokumentu dotyczący związku.

12. Środek przejściowy

Usuwa się informacje dotyczące środka przejściowego zawarte w pkt XI ppkt 1 specyfikacji produktu ze względu na jego wygaśnięcie w 2017 r.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

13. Zasady dotyczące etykietowania

W pkt 1 dodaje się następujący zapis:

„1.

Przepisy ogólne

Wina, o których objęcie kontrolowaną nazwą pochodzenia »Saumur-Champigny« wnosi się zgodnie z niniejszą specyfikacją produktu i które prezentuje się pod tą nazwą, nie mogą być zgłaszane po zbiorach, oferowane konsumentom, wysyłane, wprowadzane do obrotu ani sprzedawane bez podania w deklaracji zbiorów, w reklamach, na ulotkach, etykietach, fakturach i wszelkich opakowaniach wymienionej wyżej kontrolowanej nazwy pochodzenia”.

Zmiana ta ma na celu dodanie pominiętej zasady zawartej we wszystkich specyfikacjach produktu.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

14. Prowadzenie rejestrów

W rozdziale II pkt II ppkt 3 słowo „potencjalna” zastępuje się słowem „naturalna”.

Zgodnie ze sposobem redagowania stosowanym we wszystkich specyfikacjach produktów z obszaru Anjou Saumur sformułowanie „naturalna objętościowa zawartość alkoholu” zastępuje wyrażenia „potencjalna zawartość” lub „zawartość”. Zmiany te poprawiają czytelność tych specyfikacji produktów. Celem harmonizacji przepisów dotyczących prowadzenia rejestrów jest ułatwienie sporządzania planu inspekcji i kontroli tych rejestrów.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

15. Główne punkty podlegające kontroli

Zmieniono rozdział III w celu uspójnienia treści głównych punktów podlegających kontroli w specyfikacjach produktów z obszaru Anjou Saumur.

Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.

JEDNOLITY DOKUMENT

1. Nazwa produktu

Saumur-Champigny

2. Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3. Kategorie produktów sektora wina

Wino

4. Opis wina lub win

Są to czerwone wina niemusujące. Charakteryzują się one:

—	naturalną objętościową zawartością alkoholu wynoszącą co najmniej 10,5 %,

—	maksymalną zawartością cukrów fermentacyjnych po fermentacji wynoszącą 3 g/l.

Całkowita objętościowa zawartość alkoholu w winach po wzbogacaniu nie przekracza 12,5 %.

Fermentacja jabłkowo-mlekowa musi zostać zakończona. Zawartość kwasu jabłkowego w winach gotowych do wprowadzenia do obrotu luzem lub na etapie pakowania nie przekracza 0,4 g/l.

Wina te charakteryzują się często ciemnorubinową szatą świadczącą zwykle o aromatach czerwonych owoców (czereśni, truskawki, maliny, porzeczki) lub fiołka. Są to wina świeże, krągłe i giętkie, które potrafią oczarować swoim urokiem zarówno na etapie wina młodego, jak i po kilku latach przechowywania.

Pozostałe kryteria są zgodne z obowiązującymi przepisami.

Ogólne analityczne cechy charakterystyczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna kwasowość miareczkowa
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)

5. Praktyki winiarskie

a) Podstawowe praktyki enologiczne

Szczególne praktyki enologiczne

Gęstość obsady – odstępy

Praktyka uprawy

Minimalna gęstość obsady w winnicy wynosi 4 000 roślin na hektar. Odstęp między rzędami winorośli nie może wynosić więcej niż 2,50 metra, zaś odległość między roślinami w tym samym rzędzie nie może wynosić mniej niż 1 metr.

Zbiory z działek, na których gęstość obsady winorośli wynosi mniej niż 4 000 roślin na hektar, ale nie mniej niż 3 300 roślin na hektar, kwalifikują się do objęcia kontrolowaną nazwą pochodzenia, z zastrzeżeniem zgodności z przepisami dotyczącymi zasad odnoszących się do palikowania i wysokości ulistnienia określonymi w specyfikacji produktu objętego nazwą. Odstęp między rzędami winorośli na tych obsadzonych winoroślą działkach nie może wynosić więcej niż 3 metry, zaś odległość między roślinami w tym samym rzędzie nie może wynosić mniej niż 1 metr.

Zasady przycinania

Praktyka uprawy

Winorośle przycina się, stosując cięcie mieszane, najpóźniej w dniu 30 kwietnia, zgodnie z następującymi zasadami:

odmiana pineau d’Aunis N: maksymalnie 10 oczek na roślinę i maksymalnie 6 oczek na długą łozę albo maksymalnie 12 oczek na roślinę i maksymalnie 4 oczka na długą łozę;

odmiany cabernet franc N i cabernet-sauvignon N: maksymalnie 12 oczek na roślinę i maksymalnie 8 oczek na długą łozę albo maksymalnie 14 oczek na roślinę i maksymalnie 5 oczek na długą łozę.

Wzbogacanie

Szczególne praktyki enologiczne

Zezwala się na stosowanie substraktywnych technik wzbogacania przy maksymalnym progu częściowego stężenia względem objętości przed wzbogacaniem wynoszącym 10 %.

Całkowita objętościowa zawartość alkoholu w winach po wzbogacaniu nie przekracza 12,5 %.

Stosowanie kawałków drewna

Szczególne praktyki enologiczne

Zabrania się stosowania kawałków drewna poza okresem produkcji wina.

b) Maksymalne zbiory

69 hektolitrów z hektara

6. Wyznaczony obszar geograficzny

Wszystkie etapy produkcji odbywają się na wyznaczonym obszarze geograficznym, który obejmuje terytorium następujących gmin w departamencie Maine-et-Loire, zgodnie z oficjalnym kodem geograficznym („code officiel géographique”) z 2018 r.: Chacé, Montsoreau, Parnay, Saint-Cyr-en-Bourg, Saumur, Souzay-Champigny, Turquant, Varrains.

Dokumenty kartograficzne przedstawiające obszary geograficzne są dostępne do wglądu na stronie internetowej Krajowego Instytutu ds. Pochodzenia i Jakości (Institut national de l’origine et de la qualité).

7. Główne odmiany winorośli

Cabernet franc N

8. Opis związku lub związków

1. Informacje na temat obszaru geograficznego

a) Opis czynników naturalnych mających wpływ na związek z obszarem

Winnica znajduje się w dawnej prowincji Andegawenii, w miejscu, w którym południowo-zachodnia granica Basenu Paryskiego spotyka się ze zboczami Masywu Armorykańskiego. To zestawienie białawych gleb kredowych z ciemniejszymi glebami łupkowymi pozwoliło w przeszłości dokonać odróżnić się regionowi „Andegawenii białej” w okolicach Saumur od „Andegawenii czarnej” w okolicach Angers. Na północy granicę winnicy stanowi Loara. Z południa na północ obszar przecina dolina rzeki Thouet i jej dopływu – Dive. Ta sieć rzeczna uformowała krajobraz, tworząc ciąg wzgórz o różnych ekspozycjach, których wysokość waha się od 40 do 110 metrów. Obszar geograficzny obejmuje terytorium 8 gmin departamentu Maine-et-Loire. Gminy te, które odpowiadają kueście turońskiej i wznoszącym się nad nią formacjom, należą do obszaru geograficznego kontrolowanej nazwy pochodzenia „Saumur”.

Winorośl skolonizowała obszary o korzystnej ekspozycji i ukształtowała krajobraz, pozwalając jednak na utrzymanie na wierzchołkach pagórków lasów iglastych i liściastych, w których dominują dęby i kasztanowce. W centralnej części działek, na których uprawia się winorośle, znajduje się komin wentylacyjny ogromnych wyrobisk, z których wydobywano kamienie do budowy domów i które wykorzystywano następnie jako tereny do uprawy grzybów lub piwnice. Harmonia między winnicami a budowlami architektonicznymi, wzajemne oddziaływanie między miejscowościami, w których wytwarza się wino, oraz winnice przylegające do posiadłości mieszczańskich o fasadach zdobionych rzeźbami, które zachwycają swoją białą barwą i są swoistym symbolem „Andegawenii białej”, przyczyniły się do utworzenia w tym miejscu regionalnego parku przyrody i wpisania tego regionu na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Działki wybrane do zbioru winogron zostały specjalnie wyznaczone na różnych formacjach turonu: są to rędziny i wapienne gleby brunatne o zróżnicowanej grubości, pokryte lokalnie, na wierzchołkach wzgórz, piaskami i iłami powstałymi na nowszych formacjach, takich jak senon lub eocen. Gleby charakteryzują się dobrymi właściwościami termicznymi i umiarkowanymi zasobami wodnymi oraz nie wykazują żadnych oznak zalegania wody.

W regionie Saumur panuje klimat oceaniczny. Położone na zachód od regionu winiarskiego masywy Mauges łagodzą wpływ klimatu oceanicznego poprzez działanie fenu. Roczne opady wynoszą 550–600 milimetrów i są charakterystyczne dla obszaru chronionego przed wilgotnymi wiatrami, zaś na wzgórzach Mauges przekraczają 800 milimetrów. Powyższa różnica w ilości opadów jest jeszcze bardziej widoczna w trakcie cyklu wegetacyjnego winorośli, zwłaszcza od czerwca do okresu zbiorów. Położony na południu obszaru geograficznego „Seuil du Poitou” nadaje obszarowi pewne cechy klimatu południowego, które przekładają się na obecność roślinności nietypowej dla brzegów Loary (dęby ostrolistne, drzewa oliwne, migdałowce itp.). Średnie roczne temperatury są stosunkowo wysokie (około 12 °C).

b) Opis czynników ludzkich mających wpływ na związek z obszarem

Historia regionu winiarskiego Saumur związana jest aż do połowy średniowiecza z historią winnicy andegaweńskiej należącej do hrabiów Andegawenii. Chociaż pod względem geologicznym przypomina Turenię, region Saumur jest powiązany z Andegawenią ze względu na cechy historyczne i ludzkie. Winnica „Saumur Champigny” powstała w 1066 r. wraz z wykarczowaniem przez mnichów z Saint-Florent wzgórza „Bois Doré”, które góruje nad Loarą od Saumur do Montsoreau. Winnica, nazwana wówczas „Coteaux de Saumur”, zdobyła znaczną renomę dzięki jakości produkowanych w niej win białych.

Produkcja wina czerwonego rozpoczęła się na początku XVII wieku. Około 1630 r. przebywający wówczas w Gujennie kardynał Richelieu przesłał swojemu intendentowi w Turenii kilka tysięcy sadzonek winorośli najbardziej cenionej w regionie Bordeaux w celu zasadzenia w kantonach Chinon, Bourgueil i Saumur: cabernet franc N. Wydaje się jednak, że pojawienie się tej odmiany miało miejsce przed tą datą oraz że dotarła ona przez port w Nantes (któremu zawdzięcza swoją lokalną nazwę „Breton”) dzięki unii między Akwitanią, czyli regionem, z którego pochodzi, a Andegawenią, zawartą w związku ze ślubem Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitańskiej.

XVIII wiek przyniósł znaczny wzrost konsumpcji wina czerwonego oraz zwiększenie liczby upraw odmiany winorośli cabernet franc N. W 1845 r. w swoim „Traité des cépages” (Traktat o odmianach winorośli) hrabia Odart napisał o cabernet franc N: „roślina ta, występująca na bardzo szeroką skalę na zachodzie Francji, nadaje winu z Bordeaux, a także winom czerwonym z Chinon, Bourgueil i winom z Champigny ich swoisty charakter”. W 1861 r. Guillory starszy poinformował jednak, że winogrona przeznaczone do produkcji win czerwonych zbiera się w znacznie mniejszej ilości niż winogrona przeznaczone do produkcji win białych. W „Bulletin de la Société Agricole et Industrielle d’Angers” (Biuletyn Stowarzyszenia Rolniczego i Przemysłowego w Angers) napisał: „na lewym brzegu Loary najbardziej znanymi winnicami klasy crus produkującymi wino czerwone są Souzay, Champigny i Dampierre”.

Odmiana winorośli cabernet franc N rozwija się wolno, ale w stałym tempie, zwłaszcza dzięki Antoine’owi Cristalowi, pionierskiemu producentowi wina z końca XIX wieku z gminy Parnay. Jego wysiłki zmierzające do opanowania, przystosowania i rozwinięcia tej odmiany pozwoliły kontrolowanej nazwie pochodzenia „Saumur-Champigny” osiągnąć pełny rozwój od lat 60. XX wieku, co stanowi potwierdzenie słów doktora Maisonneuve, który w swoim opracowaniu z 1925 r. zatytułowanym „L’Anjou, ses vignes et ses vins” (Andegawenia, jej winnice i jej wina) napisał: „[odmiana ta] doskonale sprawdza się na glebach wapiennych Saumur, gdzie powstają z niej słynne wina z Champigny”.

Założenie spółdzielczej wytwórni wina w 1957 r. pozwoliło rozwinąć rynki, początkowo w Paryżu, a następnie w całej Francji oraz poza terytorium krajowym dzięki eksportowi mającemu miejsce od początku lat 80. XX wieku. W 2009 r. produkcja wina objętego kontrolowaną nazwą pochodzenia „Saumur-Champigny” wyniosła średnio 70 000 hektolitrów.

2. Informacje na temat jakości i cech charakterystycznych produktu

Wina „Saumur-Champigny” są bardzo przyjemnymi winami czerwonymi. Często ciemnorubinowa szata świadczy zwykle o aromatach czerwonych owoców (czereśni, truskawki, maliny, porzeczki) lub fiołka. Są to wina świeże, krągłe i giętkie, które potrafią oczarować swoim urokiem zarówno na etapie wina młodego, jak i po kilku latach przechowywania.

3. Związki przyczynowe

Połączenie stosunkowo ciepłego i suchego klimatu oraz wapiennych, kredowych gleb umożliwiających sprawne odwadnianie, które sprzyjają regularnemu, ale nie nadmiernemu zaopatrzeniu w wodę, pozwoliło odmianie winorośli cabernet franc N zadomowić się na wzgórzach o najlepszej ekspozycji, zapewniając wczesne dojrzewanie i wentylację winogron sprzyjającą osiągnięciu przez nie optymalnej dojrzałości. Podmioty gospodarcze bardzo szybko przyswoiły sobie techniki pozwalające im na wydobycie z winogron tego, co najlepsze, dostosowując swoje techniki produkcji wina. Techniki te, z których większość stanowi obecnie praktyki, przedstawił wybitny enolog Sébille-Auger w trakcie kongresu w Bordeaux w 1843 r. podczas prezentacji gospodarstwa w Souzay-Champigny.

W drugiej połowie XX wieku kontrolowana nazwa pochodzenia „Saumur-Champigny” znacznie rozwinęła się pod względem obsadzonych powierzchni i sprzedaży poza terytorium krajowym – wina objęte tą nazwą eksportowano do ponad 40 krajów.

Społeczność chcącą uwiecznić tę winnicę nagrodzono wpisaniem jej na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Obecnie kontrolowana nazwa pochodzenia „Saumur-Champigny”, wymieniania wśród najbardziej prestiżowych z regionu „Val de Loire”, stanowi potwierdzenie słów Georges’a Clémenceau, który po odkryciu wina produkowanego przez swojego przyjaciela Antoine’a Cristala stwierdził: „kraj, który produkuje to wino, jest wielkim krajem, ponieważ nie ma wielkiego kraju bez historii i wielkiej cywilizacji”.

9. Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Nazwa geograficzna „Val de Loire”

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu:

Kontrolowaną nazwę pochodzenia można uzupełnić, dodając do niej nazwę geograficzną „Val de Loire”, zgodnie z zasadami określonymi w specyfikacji produktu. Czcionka, którą zapisana jest nazwa geograficzna „Val de Loire”, nie może być większa (wysokość i szerokość) niż dwie trzecie wielkości czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

Mniejsza jednostka geograficzna

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania

Opis wymogu:

Na etykiecie wina objętego kontrolowaną nazwą pochodzenia można umieścić nazwę mniejszej jednostki geograficznej, pod warunkiem że:

—	jest to lokalizacja wpisana do ksiąg wieczystych;

—	została ona podana w deklaracji zbiorów.

Nazwa lokalizacji wpisanej do ksiąg wieczystych jest zapisana czcionką o wymiarach nieprzekraczających (pod względem wysokości i szerokości) połowy wymiarów czcionki, którą zapisano kontrolowaną nazwę pochodzenia.

Obszar bezpośredniego sąsiedztwa

Ramy prawne:

przepisy krajowe

Rodzaj wymogów dodatkowych:

odstępstwo dotyczące produkcji na wyznaczonym obszarze geograficznym

Opis wymogu:

Obszar bezpośredniego sąsiedztwa, określony na zasadzie odstępstwa w odniesieniu do fermentacji i produkcji wina, stanowi obszar następujących gmin, zgodnie z oficjalnym kodem geograficznym „code officiel géographique” z 2018 r.:

—	w departamencie Deux-Sèvres: Saint-Martin-de-Mâcon, Tourtenay;

—	w departamencie Indre-et-Loire: Chinon;

—

—	– w departamencie Vienne: Berrie, Curçay-sur-Dive, Glénouze, Pouançay, Ranton, Saint-Léger-de-Montbrillais, Saix, Ternay, Les Trois-Moutiers.

Link do specyfikacji produktu

https://info.agriculture.gouv.fr/gedei/site/bo-agri/document_administratif-0e0411ee-1698-4400-9eda-5fc7e90883b0

(1) Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.

20.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 57/25

Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji produktu, która nie jest zmianą nieznaczną, zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2020/C 57/09)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1) w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.

WNIOSEK O ZATWIERDZENIE ZMIANY W SPECYFIKACJI PRODUKTU OZNACZONEGO CHRONIONĄ NAZWĄ POCHODZENIA / CHRONIONYM OZNACZENIEM GEOGRAFICZNYM, GDY ZMIANA TA NIE JEST NIEZNACZNA

Wniosek o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012

„MOJAMA DE BARBATE”

Nr UE: PGI-ES-01210-AM01 – 3 października 2018

ChNP ( ) ChOG (X)

1. Grupa składająca wniosek i mająca uzasadniony interes

Consejo Regulador de las Indicaciones Geográficas Protegidas Mojama de Barbate y Mojama de Isla Cristina,

Glorieta del Agua no 4, planta 2, módulo 9

41940 Tomares

Seville

SPAIN

Tel. +34 954151823

E-mail: consejoregulador@consejoreguladordelamojama.com

Uzasadniony interes grupy składającej wniosek wynika z faktu, że jest organem odpowiedzialnym za zarządzanie chronionym oznaczeniem geograficznym „Mojama de Barbate” i że to ona pierwotnie złożyła wniosek o rejestrację nazwy.

2. Państwo Członkowskie lub państwo trzecie

Hiszpania

3. Punkt w specyfikacji produktu, którego dotyczą zmiany

☐ Nazwa produktu

☒ Opis produktu

☐ Obszar geograficzny

☒ Dowód pochodzenia

☒ Metoda produkcji

☐ Związek

☒ Etykietowanie

☐ Inne [określić]

4. Rodzaj zmian

☒	Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, niekwalifikująca się do uznania za nieznaczną zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

☐	Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, dla których jednolity dokument (lub dokument mu równoważny) nie został opublikowany, niekwalifikująca się do uznania za nieznaczną zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

5. Zmiany

Ogólnie rzecz biorąc, wprowadzenie zmian wynika z trzech głównych powodów:

—

w czasie sprawdzania specyfikacji po zarejestrowaniu ChOG stwierdzono, że niektóre wymogi były niemożliwe lub bardzo trudne do spełnienia ze względu na rzemieślniczy charakter produktu. W niniejszym dokumencie przedstawiono korekty określonych stwierdzonych błędów. Żadna ze zmian nie pomniejsza jakości ani szczególnego charakteru produktu;

—	usunięto niektóre opisy, ponieważ nie wnosiły nic do specyfikacji, a jedynie ją komplikowały i spowalniały proces sprawdzania;

—	aby ułatwić sprawdzanie, rozwinięto niektóre sekcje, które uznano za najważniejsze, np. dodając opis ronqueo [tradycyjna metoda krojenia].

Sekcja B. Opis produktu

5.1.

W sekcji B akapit pierwszy specyfikacji oraz w pkt 3.2 jednolitego dokumentu słowo „sazonado” („przyprawiony”) zastąpiono słowem „salado” („solony”).

Był to błąd, który poprawiono. Poprawny opis produktu zgodnie z przepisami prawa hiszpańskiego to „salado y seco” („solony i suszony”). Określenie „sazonado” stosuje się w odniesieniu do artykułów żywnościowych, na które jest sezon, czyli są dojrzałe lub znajdują się w szczytowym momencie dojrzewania.

5.2.

W sekcji B akapit trzeci specyfikacji oraz w pkt 3.2 jednolitego dokumentu, gdzie określono Categoría Extra, skreślono słowa „i jest mniej tłusta”.

—	W sekcji B akapit czwarty specyfikacji oraz w pkt 3.2 jednolitego dokumentu, gdzie określono Categoría Primera, skreślono słowa „która charakteryzuje się większą zawartością tłuszczu”.

Skreślono te sformułowania, ponieważ są opisowe i w żaden sposób nie charakteryzują produktu.

5.3.

W sekcji B akapit szósty specyfikacji oraz w pkt 3.2 jednolitego dokumentu parametr „humedad relativa” (wilgotność względna) zastąpiono parametrem „actividad de agua” (aktywność wody). Chodziło o skorygowanie błędu, ponieważ wilgotność względna jest parametrem środowiskowym, podczas gdy aktywność wody stanowi pomiar wilgotności w artykule spożywczym. Ustalono, że aktywność wody (aw) musi wynosić poniżej 0,9.

5.4.

W podsekcji B.1 akapit pierwszy specyfikacji oraz w pkt 3.3 jednolitego dokumentu wagę tuńczyka błękitnopłetwego zmieniono z 200 kg na 150 kg. Zmiana ta jest uzasadniona mniejszymi rozmiarami obecnie łapanych ryb; jednocześnie jest ona zgodna z minimalnym dozwolonym rozmiarem i nie obniża jakości produktu końcowego.

5.5.

W podsekcji B.2 specyfikacji skreślono z tabeli mezofile tlenowe, ponieważ nie są one drobnoustrojami chorobotwórczymi. Podlegają one przepisom horyzontalnym oraz nie zwiększają jakości produktu.

5.6.

Tabelę dotyczącą metali ciężkich przeniesiono z podsekcji B.2 specyfikacji do podsekcji B.1. W ramach podsekcji B.1, która dotyczy surowców, należy sprawdzić zawartość metali ciężkich.

Przedmiotowa zmiana wynika z konieczności zmierzenia stężenia metali ciężkich przed wprowadzeniem świeżych kawałków do procesu produkcji. Zmiana ta ma zapewnić, aby produkty końcowe nigdy nie były produkowane z surowców o wysokiej zawartości metali ciężkich.

Sekcja D. Dowód na pochodzenie produktu z danego obszaru

5.7.

W sekcji D pkt 3 specyfikacji usunięto wymóg stanowiący, że dzienniki produkcji „muszą być zgodne ze wzorem przyjętym przez Radę Regulacyjną”, ponieważ dziennik produkcji jest narzędziem służącym przedsiębiorcom do monitorowania własnej działalności i Rada Regulacyjna nie powinna w to ingerować.

—

Również w sekcji D skreślono cały ostatni akapit, tj. „Rada wydaje certyfikowanym zakładom zajmującym się soleniem numerowane etykiety, które w momencie wprowadzenia produktów do obrotu gwarantują ich pochodzenie oraz gwarantują, że produkty wytworzono w ramach procesów rzemieślniczych”. Wynika to z faktu, że nie uważa się numerowanych etykiet za element niezbędny do kontrolowania produktów – kontrolę można skutecznie przeprowadzać za pomocą numerów identyfikujących produkt i serię. Usunięcie tego wymogu ułatwia wprowadzenie produktu do obrotu.

Sekcja E. Opis metody produkcji

5.8.

Ogólnie rozwinięto sekcję E pkt c) specyfikacji zatytułowaną „Ronqueo (krojenie tuńczyka)”, aby przedstawić bardziej szczegółowy opis procesu, który uznaje się za jeden z najważniejszych etapów produkcji wysokiej jakości suszonego tuńczyka.

—	W akapicie drugim skreślono następujące sformułowanie: „otwiera się tułów tuńczyka i usuwa się kręgosłup”

i zastąpiono je sformułowaniem:

„wykonuje się nacięcie wzdłuż linii od płetwy brzusznej do płetewek odbytowych; następnie wykonuje się kolejne nacięcie wzdłuż linii od płetwy grzbietowej do płetewek grzbietowych. To na tym etapie powstają odgłosy, od których nadano tej metodzie jej nazwę: »ronqueo«. Gdy nóż przejeżdża po kręgosłupie, wydaje dźwięk przypominający chrapanie (po hiszpańsku »ronquido«). Po wykonaniu wspomnianych nacięć wykonuje się dwa kolejne nacięcia, jedno na każdym boku ryby, wsuwając nóż przy płetwie brzusznej. Ma to na celu rozdzielenie dwóch górnych części (»negros« lub »descargamentos«) od dwóch dolnych części (»blancos« lub »descargados«)”.

—	W akapicie trzecim skreślono następujące sformułowanie:

„Skórę, pozostałe ości oraz ciemne mięso oddziela się od polędwic. Po oczyszczeniu cztery polędwice uzyskane z górnych części i cztery uzyskane z dolnych części myje się i tnie na paski. Długość pasków zależy od szerokości polędwicy z tuńczyka. Nie mogą być grubsze niż 5 cm”

i zastąpiono je sformułowaniem:

„Usuwa się skórę i oddziela polędwice. Oczyszcza się je z ości i »sangacho« (tradycyjna nazwa pasa ciemniejszego mięsa, który biegnie wzdłuż ryby i powstał w wyniku skrzepnięcia krwi). W efekcie uzyskuje się cztery polędwice zaklasyfikowane jako »Extra« i cztery zaklasyfikowane jako »Primera«. Po oczyszczeniu myje się je i tnie na paski, które ostatecznie stają się »mojamas« – kawałkami suszonego tuńczyka. Długość pasków zależy od szerokości polędwicy z tuńczyka”.

—

Z akapitu trzeciego usunięto również wymóg stanowiący, że paski nie mogą być grubsze niż 5 cm. Rybę kroi się ręcznie i w związku z tym – chociaż dokonuje tego osoba wysoce umiejętna – nacięcie zawsze będzie niedoskonałe. Jeżeli pasek w jakimkolwiek punkcie przekracza 5 cm, niedoskonałości uniemożliwiają certyfikację czynności, którą wykonano idealnie w każdym innym aspekcie. Ponadto z powodu wyjaśnionego w pkt 5.2 z przedmiotowej sekcji usunięto z klasyfikacji uzyskanych polędwic odniesienia do poziomu zawartości tłuszczu.

5.9.

W sekcji E lit. d) specyfikacji zatytułowanej „Solenie” skreślono wymóg, zgodnie z którym warstwa soli musi mieć grubość 2–4 cm. Jest to efekt wyników kontroli, które przeprowadzono w ciągu roku i na podstawie których stwierdzono trudności w dokonywaniu dokładnego pomiaru ze względu na nieprawidłowości w zakresie soli. Istotne jest, by kawałki polędwicy były całkowicie pokryte solą oraz by nie stykały się ze sobą.

—	Z tego samego powodu w lit. d) skreślono również następujące sformułowanie: „Pasy tuńczyka są całkowicie pokryte, aby zapewnić równe rozmieszczenie soli”

i zastąpiono je sformułowaniem:

„aby zapewnić, by żaden kawałek polędwicy z tuńczyka nie stykał się z innym. Sól musi być równo rozprowadzona, aby zapewnić całkowite pokrycie pasów tuńczyka”.

—	W lit. d) zastąpiono także słowo „tuńczyk” słowami „polędwica z tuńczyka”, aby przedstawić bardziej rzetelny opis materiału. Zmiana ta ma również zastosowanie do sekcji E lit. e) i g) specyfikacji, aby surowiec był zawsze opisywany jako „polędwica z tuńczyka”.

—	W lit. d) zmieniono również czas solenia z „od 18 do 36 godzin” na „od 18 do 50 godzin”, ponieważ z przeprowadzonych kontroli wynika, że grubsze kawałki polędwicy wymagają dłuższego procesu solenia.

5.10.

W sekcji E lit. e) akapit drugi specyfikacji zatytułowanej „Mycie polędwic” skreślono następujące sformułowanie:

„paski umieszcza się w stosach w zimnej wodzie i pozostawia, by odpoczęły”

i zastąpiono je sformułowaniem:

„paski polędwicy z tuńczyka umieszcza się w zimnej kąpieli wodnej. Myje się je po raz pierwszy w celu usunięcia pozostającej na nich soli. Następnie umieszcza się je w zimnej kąpieli wodnej i pozostawia, by odpoczęły”.

Celem tej zmiany jest wyłącznie poprawa opisu procesu, aby ułatwić kontrolę zgodności ze specyfikacją.

—	W tym samym akapicie skreślono następujące sformułowanie: „Podczas trwania tego procesu wodę zmienia się trzy lub cztery razy”

i zastąpiono je sformułowaniem:

„Wodę zmienia się co najmniej jeden raz”.

Powodem jest fakt, iż na podstawie kontroli wykazano, że taka liczba wymian wody nie jest konieczna.

5.11.

W sekcji E połączono lit. g) i h) w jedną lit. g) „Suszenie”, aby dokładniej odzwierciedlić ten proces. Podział na dwie litery jest sztuczny, ponieważ nie są to dwie oddzielne operacje (leżakowanie i suszenie), ale jeden ciągły proces (suszenie), który odbywa się w suszarni, gdzie suszy się umyte i, w stosownych przypadkach, odciśnięte paski polędwicy z tuńczyka, a gotowe, wysuszone paski polędwicy z tuńczyka zabiera się w celu przygotowania produktu końcowego.

Uwzględniono różne wymogi, które określono poniżej i które uważa się za niezbędne dla zapewnienia lepszej kontroli zgodności ze specyfikacją.

—	W lit. g) akapit czwarty zawarto sformułowanie „chociaż nie może to trwać krócej niż 15 dni”, aby określić minimalny czas naturalnego suszenia.

—	W akapicie piątym, który dotyczy procesu mieszanego, poprawiono błąd dotyczący maksymalnej dopuszczalnej temperatury. Zmieniono ją z 16 °C na 17 °C oraz określono minimalny czas suszenia, który musi wynosić nie mniej niż 15 dni.

—

W akapicie szóstym, który dotyczy suszenia w tunelach, skreślono określony czas suszenia „od 15 do 21 dni”. Obecnie obowiązuje jedynie warunek, że proces ten musi trwać „co najmniej 12 dni”. Zmiana ta jest spowodowana tym, że na podstawie kontroli wykazano, iż 12 dni suszenia wystarczy, by uzyskać idealnego suszonego tuńczyka wymaganej jakości.

—	W akapicie piątym i szóstym doprecyzowano, że „wilgotność” sprawdzana w obiektach to „wilgotność względna”.

5.12.

Lit. i) została zmieniona na lit. h) na skutek zmiany numeracji spowodowanej połączeniem poprzedzających liter.

—	Poprawiono błąd dotyczący zastosowania pojęcia „polędwicy”; pojęcie to zmieniono na pojęcie „mojama”, ponieważ na tym etapie procesu to ono jest prawidłowe.

—	Skreślono sformułowanie „nadmiar pozostałego zewnętrznego utlenionego tłuszczu, który może być szkodliwy lub powodować zły smak”

i zastąpiono je sformułowaniem:

„zewnętrzne niedoskonałości, które szkodzą wizerunkowi produktu”. Jest to dokładniejszy opis procesu.

—	Skreślono sformułowania „z części przylegających do polędwicy kategorii »Extra«” oraz „i dlatego, z dala od kręgosłupa tuńczyka”, ponieważ były one zbędne.

5.13.

Lit. j) została zmieniona na lit. i) ze względu na zmianę numeracji, o której mowa powyżej. Zmieniono treść tej litery oraz treść pkt 3.2 jednolitego dokumentu w celu poprawy sformułowań, uwzględnienia nowego rodzaju opakowań, tac z tworzywa sztucznego, oraz w celu usunięcia opisowych sformułowań.

Wcześniejsze brzmienie: „Opakowanie i identyfikacja: Produkt jest pakowany próżniowo w przezroczyste worki z tworzywa sztucznego z odpowiednim oznaczeniem, w kawałkach o różnej wadze lub pokrojony w filety w oliwie z oliwek lub w oleju słonecznikowym. Może być także pakowany w szklane słoiki, pokrojony w filety w oliwie z oliwek lub oleju słonecznikowym.

Produkt należy pakować w zakładzie w celu zachowania właściwości fizyczno-chemicznych uzyskanych po zakończeniu procesu, przede wszystkim stężenia soli oraz wilgotności względnej”.

Nowy tekst: „Opakowanie i identyfikacja: Produkt może być pakowany próżniowo w tworzywo sztuczne, w kawałkach o różnej wadze lub pokrojony w filety. Może być także pakowany z wykorzystaniem tac z tworzywa sztucznego lub w szklane słoiki, pokrojony w filety w oliwie z oliwek lub oleju słonecznikowym.

Produkt należy pakować w zakładzie w celu zachowania właściwości fizyczno-chemicznych uzyskanych po zakończeniu procesu, przede wszystkim stężenia soli oraz aktywności wody.”.

—	Odpowiednio zmieniono odniesienia do prezentacji produktu końcowego w sekcji B „Opis produktu”.

Sekcja H. Etykietowanie

5.14.

W sekcji H specyfikacji zatytułowanej „Etykietowanie” skreślono wymóg dotyczący numerowanych etykiet, jak określono powyżej (zob. zmiana 5.7).

W sekcji H oraz w pkt 3.6 jednolitego dokumentu skreślono także wymóg dotyczący wykorzystania logo rady regulacyjnej ChOG, które nieprawidłowo określono mianem „logo chronionego oznaczenia geograficznego”. Zachowano oczywiście wymóg dotyczący wykorzystania logo ChOG Unii Europejskiej. W sekcji H oraz w pkt 3.6 jednolitego dokumentu skreślono zatem słowa „na etykiecie musi znajdować się własne logo chronionego oznaczenia geograficznego przedstawione poniżej:” oraz usunięto obraz przedstawiający przedmiotowe logo.

JEDNOLITY DOKUMENT

„MOJAMA DE BARBATE”

Nr UE: PGI-ES-01210-AM01 – 3 października 2018

CHNP ( ) ChOG (X)

1. Nazwa lub nazwy [CHNP lub CHOG]

„Mojama de Barbate”

2. Państwo Członkowskie lub państwo trzecie

Hiszpania

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Typ produktu

Klasa 1.7. Świeże ryby, małże i skorupiaki oraz produkty wytwarzane z nich

3.2. Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

„Mojama de Barbate” otrzymywany jest ze szlachetnej części tuńczyka zwanej polędwicą, zarówno z dwóch górnych, jak i dwóch dolnych ćwiartek, które poddaje się procesowi dojrzewania poprzez solenie i suszenie na powietrzu lub w specjalnie wyposażonych do tego tunelach.

„Mojama de Barbate” został sklasyfikowany jako tuńczyk kategorii Extra albo Primera.

Kategoria Extra: kategoria ta obejmuje fragmenty suszonego tuńczyka z wewnętrznej części polędwicy, czyli tej, która dotyka do kręgosłupa tuńczyka.

Kategoria Primera: kategoria ta obejmuje fragmenty suszonego tuńczyka z polędwicy pochodzącej z części przylegających do polędwicy kategorii Extra.

Tuńczyk „Mojama de Barbate” z zewnątrz jest ciemnobrązowy, a po przekrojeniu ma żyły charakterystyczne dla polędwicy z tuńczyka, znacznie bardziej widoczne w przypadku suszonego tuńczyka klasy Primera niż klasy Extra. Po przekrojeniu polędwica posiada barwę bordową w różnych tonacjach, z wyraźnie ciemnym kolorem na brzegach, zwartą i gładką konsystencję, niewielką ilość włókien, a zapach i smak charakterystyczny dla ryb morskich.

Stężenie soli wynosi między 3 i 9 %, a aktywność wody poniżej 0,90.

„Mojama de Barbate” może być pakowany próżniowo w tworzywo sztuczne, w kawałkach o różnej wadze lub pokrojony w filety. Może być także pakowany z wykorzystaniem tac z tworzywa sztucznego lub w szklane słoiki, pokrojony w filety w oliwie z oliwek lub oleju słonecznikowym.

3.3. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

„Mojama de Barbate” jest produkowany z polędwicy tuńczyka gatunków: Thunnus albacares, znanego pod nazwą tuńczyk żółtopłetwy, tuńczyk jasny lub rabil, oraz Thunnus thynnus, znanego pod nazwą tuńczyk błękitnopłetwy, powyżej 150 kg masy w relacji pełnej. Nie istnieje ograniczenie obszaru pochodzenia surowca „Mojama de Barbate”, ale do produkcji wykorzystuje się jedynie tuńczyki dzikie.

3.4. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na określonym obszarze geograficznym

Na określonym obszarze geograficznym przeprowadzane są następujące działania: mycie tuńczyka, krojenie (tradycyjnie zwane ronqueo), mycie pokrojonych części, solenie, stopniowe mycie w celu uzyskania odpowiedniego poziomu słoności, prasowanie, poddawanie procesowi dojrzewania polędwicy z tuńczyka poprzez suszenie, obieranie oraz ostateczny wybór fragmentów do pakowania.

3.5. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Pakowanie „Mojama de Barbate” należy przeprowadzić w zakładzie w celu zachowania właściwości fizyczno-chemicznych oraz organoleptycznych uzyskanych po zakończeniu procesu, przede wszystkim stężenia soli oraz aktywności wody.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Na etykietach stosowanych przez każdy zakład sprzedający tuńczyka ChOG „Mojama de Barbate” musi widnieć następująca treść: słowa „Mojama de Barbate” oraz logo ChOG Unii Europejskiej.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar obróbki obejmuje gminy Barbate oraz Vejer de la Frontera, obie w prowincji Kadyks.

5. Związek z obszarem geograficznym

„Mojama de Barbate” jest uznany na rynku krajowym za produkt delikatesowy, tzw. gourmet, który charakteryzuje się starannością obróbki, wysoką ceną oraz dostępnością tylko dla nielicznych. Można go nabyć w sklepach oferujących tradycyjne specjały w różnych częściach Hiszpanii oraz skosztować w miejscach oferujących posiłki.

Związek tuńczyka „Mojama de Barbate” z obszarem geograficznym opiera się na prestiżu i renomie tego produktu z racji tradycji związanej z solankami na tym obszarze. Od stuleci łowiono i nadal łowi się tam tuńczyka, a także przekazuje się znajomość tradycyjnej obróbki metodami rzemieślniczymi, bazując na doświadczeniu i wiedzy przekazywanych z pokolenia na pokolenie.

Całe wybrzeże Zatoki Kadyksu ma bogatą tradycję kultury rybackiej oraz związaną z tuńczykiem w solance, która pochodzi z czasów Fenicjan i mieszkańców Tartessos, ludów, którzy nauczyli autochtonicznych mieszkańców tego obszaru przedmiotowych technik. Istnieją wzmianki świadczące o tym, że już w tamtej epoce korzystano z labiryntów sieci do połowu tuńczyka.

W późniejszym czasie Arabowie ulepszyli budowę sieci i zapoczątkowali tradycję połowu tuńczyka metodą zwaną almadraba (z arabskiego z Andaluzji almadraba to miejsce, gdzie się zadaje ciosy lub walczy), która polega na umieszczeniu labiryntu sieci blisko wybrzeża w miejscu wędrówki tuńczyka w celach rozrodczych z Atlantyku do Morza Śródziemnego.

Wielu klasyków literatury, na przestrzeni niemal dziesięciu wieków, opisało mnóstwo świadectw dotyczących metody almadraba stosowanej w Cieśninie Gibraltarskiej, a także obfitość i znaczne rozmiary tuńczyków na tym obszarze, dokładnie określając ich połów we wspomniane labirynty. Opisali oni również sprzedaż tuńczyków w krajach śródziemnomorskich, z zaznaczeniem ich wysokiej wartości odżywczej oraz wartości dla gastronomii.

W rzymskiej prowincji Hispania Baetica wytwarzano już solanki i zajmowano się przetwórstwem tuńczyka. Ludy, które później zamieszkały na południu Hiszpanii, kontynuowały i ulepszały przemysł rybny, co trwa do naszych czasów, z zachowaniem tradycji oraz procesów rzemieślniczych.

Na obszarze geograficznym, gdzie produkowany jest tuńczyk „Mojama de Barbate”, zachowano tradycyjne zakłady przetwórstwa i prowadzone są zajęcia dla osób zatrudnionych w sektorze gastronomicznym i przetwórstwa tuńczyka, dla pasjonatów tuńczyka oraz dla pozostałych osób, jak święto Semana Gastronómica del Atún [kulinarny tydzień tuńczyka] organizowane przez Gminę Barbate, podczas którego producenci związani z gastronomią organizują pokazy kulinarne, tzw. showcookings, połączone z degustacją tradycyjnych potraw na bazie tuńczyka błękitnopłetwego, które są podstawowym elementem gastronomii tego obszaru wybrzeża Kadyksu. Podczas święta organizowane są różnego rodzaju wydarzenia, w tym konkursy kulinarne oraz konkurs na najlepsze przekąski na bazie tuńczyka błękitnopłetwego.

Suszony tuńczyk jest najważniejszym produktem w solance uzyskiwanym z tuńczyka, a produkcją opartą na zdecydowanie rzemieślniczych procesach zajmują się rodziny prowadzące małe i średnie przedsiębiorstwa, którymi kierują właściciele i jednocześnie założyciele firm lub ich potomkowie, co pozwala na zachowanie w czasie technik produkcji zgodnych z najstarszą tradycją oraz na stosowanie tylko tych środków, które zwiększają bezpieczeństwo żywności i kontrolują procesy produkcji w wyczerpujący sposób w celu poprawy jakości. Do wytwarzania tego produktu wymagana jest wiedza oraz doświadczenie od początku do końca procesu: krojenie i dzielenie ryby, oddzielanie polędwicy, z której produkuje się „Mojama de Barbate”, wykonywanie cięć w odpowiednich miejscach, faza solenia, która wymaga wiedzy na temat odpowiedniego stężenia solanki, które trzeba uzyskać, późniejsze mycie wymagające kontroli tak, aby z polędwicy wypłukać zbędną, ale jedynie zbędną sól, i w końcu suszenie, które dzięki mikroklimatowi panującemu na tym obszarze, odbywa się w najlepszych warunkach, w sposób naturalny albo w tunelach przeznaczonych do tego celu.

Na potwierdzenie renomy tego produktu w gastronomii, istnieje wiele wzmianek w publikacjach, na tle których wyróżnia się opracowanie Inventario Español de Productos Tradicionales z 1996 r., wydane przez hiszpańskie Ministerstwo Rolnictwa, Rybołówstwa i Żywności, organ administracji publicznej, oraz praca badawcza wydana przez fundację Fundación Unicaja pod tytułem Catalogación y Caracterización de los Productos Típicos Agroalimentarios de Andalucía, tom II, opublikowana w 2006 r., gdzie suszony tuńczyk został uznany za tradycyjny produkt Andaluzji, którego produkcja odbywa się przede wszystkim w Barbate (prowincja Kadyks) oraz w Isla Cristina (prowincja Huelva).

W ogólnokrajowym dzienniku El País z dnia 30 sierpnia 2009 r. opublikowano reportaż na temat gastronomii „Sal para la vida” [Sól dla życia], w którym napisano: „Obecnie kraje rozwinięte wciąż wykorzystują solankę do ryb, gdyż nadaje ona rybom wyborny smak. Hiszpania może pochwalić się światowej sławy produktami, takimi jak anchois z miasta Santoña czy suszony tuńczyk z Barbate”.

W publikacji La Mar de Cádiz, przewodniku po prowincji, w rozdziale o gastronomii napisano: „Gastronomia wybrzeża prowincji Kadyks jest tak zróżnicowana i bogata, jak jej ziemia, od win z Sanlúcar de Barrameda i El Puerto de Santa María, po smażone przystawki z Kadyksu oraz »Mojama de Barbate«, co powoduje, że jest to jedna z bardziej cenionych kuchni Hiszpanii”.

Bezsprzecznym potwierdzeniem renomy tuńczyka „Mojama de Barbate” jest znaczna ilość wzmianek w Internecie, z których warto przytoczyć następujące przykłady:

Strona internetowa przewodnika po restauracjach oferujących kuchnię morską Guía Interactiva de Restaurantes de Cocina Marinera potwierdza jego renomę: „Wśród produktów w solance wyróżnia się suszony tuńczyk mojama de atún (tradycyjny w Isla Cristina i Barbate, będących największymi producentami w Andaluzji)”.

Sieć restauracji Buentrago, która posiada kilka lokali w Sewilli, w swojej karcie przystawek Buentrago oferuje „Mojama de Barbate”.

Na międzynarodowych targach turystycznych FITUR organizowanych w Madrycie, podczas otwarcia podano do degustacji m.in. „Mojama de Barbate”.

W różnych publikacjach prowincji Kadyks wspomniano o degustacji tuńczyka „Mojama de Barbate” podczas tygodnia tuńczyka.

Przewodnik turystyczny Los Caños de Meca zwraca szczególną uwagę na „Mojama de Barbate” jako na tradycyjny produkt tego obszaru.

Również Restauracja Alcaravea oferuje w swoim menu suszonego tuńczyka Extra z Barbate.

W cyfrowym wydaniu gazety Andalucía opublikowano artykuł opisujący renomę „Mojama de Barbate”: „Tradycja Barbate (prowincja Kadyks) oferuje bogatą gastronomię, która zawdzięcza swoją różnorodność produktom pochodzącym z morza, w tym »Mojama de Barbate«”, podając jego dokładny opis.

Także w przewodniku po prowincji Kadyks Guía de la provincia de Cádiz jest mowa o „Mojama de Barbate” jako tradycyjnej potrawie o wysokich wartościach odżywczych, która została określona mianem „wyśmienita”.

Jeżeli chodzi o stosowanie tej nazwy w języku potocznym, można przytoczyć publikację dziennika ABC de Sevilla z dnia 7 sierpnia 2000 r. i użyte w niej wyrażenie „spłukani jak tuńczyk z Barbate lub Isla Cristina”.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

Pełny tekst specyfikacji produktu dostępny jest na stronie internetowej: https://juntadeandalucia.es/export/drupaljda/Pliego_Barbate_modificado.pdf

lub na stronie głównej Consejería de Agricultura, Ganadería, Pesca y Desarrollo Sostenible

(http://www.juntadeandalucia.es/agriculturaypesca/portal); klikając kolejno w następujące elementy na stronie:

„Areas de Actividad”/„Industrias y Cadena Agroalimentaria”/„Calidad”/„Denominaciones de Calidad”/ „Productos derivados de la pesca”. Specyfikacja dostępna jest pod nazwą „Oznaczenia jakości”.

(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 57

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 63 20 lutego 2020

Spis treści		Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2020/C 57/01	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.9704 — Gilde/Proman/Agilitas) ( 1 )	1
2020/C 57/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.9708 — Eiffage/Atlas Arteria/Blue Atlas/PGGM/APRR/ADELAC) ( 1 )	2
2020/C 57/03	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.9712 — Mitsubishi/Wallenius Wilhelmsen/JV) ( 1 )	3

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2020/C 57/04	KONKLUZJE RADY W SPRAWIE COVID-19	4
	Komisja Europejska
2020/C 57/05	Kursy walutowe euro — 19 lutego 2020 r.	8

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0800
JPY	Jen	119,35
DKK	Korona duńska	7,4693
GBP	Funt szterling	0,83148
SEK	Korona szwedzka	10,5743
CHF	Frank szwajcarski	1,0621
ISK	Korona islandzka	138,10
NOK	Korona norweska	10,0178
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	24,962
HUF	Forint węgierski	336,33
PLN	Złoty polski	4,2712
RON	Lej rumuński	4,7792
TRY	Lir turecki	6,5606
AUD	Dolar australijski	1,6142
CAD	Dolar kanadyjski	1,4281
HKD	Dolar Hongkongu	8,3925
NZD	Dolar nowozelandzki	1,6883
SGD	Dolar singapurski	1,5033
KRW	Won	1 284,75
ZAR	Rand	16,1425
CNY	Yuan renminbi	7,5538
HRK	Kuna chorwacka	7,4453
IDR	Rupia indonezyjska	14 783,04
MYR	Ringgit malezyjski	4,4955
PHP	Peso filipińskie	54,616
RUB	Rubel rosyjski	68,6245
THB	Bat tajlandzki	33,696
BRL	Real	4,7184
MXN	Peso meksykańskie	20,0690
INR	Rupia indyjska	77,2345

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2020/C 57/06	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Case M.9659 — Telia Company/CapMan AIFM/JV) Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	9
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2020/C 57/07	Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33	11
2020/C 57/08	Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33	17
2020/C 57/09	Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji produktu, która nie jest zmianą nieznaczną, zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych	25


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG.