		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 36

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 63 3 lutego 2020

Spis treści		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2020/C 36/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2020/C 36/02	Sprawa C-482/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 3 grudnia 2019 r. – Republika Czeska/Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej (Skarga o stwierdzenie nieważności – Zbliżanie ustawodawstw – Dyrektywa (UE) 2017/853 – Kontrola nabywania i posiadania broni – Ważność – Podstawa prawna – Artykuł 114 TFUE – Zmiana istniejącej dyrektywy – Zasada proporcjonalności – Brak oceny skutków – Naruszenie prawa własności – Proporcjonalność przyjętych środków – Środki tworzące bariery na rynku wewnętrznym – Zasada pewności prawa – Zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań – Środki zobowiązujące państwa członkowskie do przyjęcia ustawodawstwa z mocą wsteczną – Zasada niedyskryminacji – Odstępstwo dla Konfederacji Szwajcarskiej – Dyskryminacja państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) innych niż to państwo)	2
2020/C 36/03	Sprawy połączone C-708/17 i C-725/17: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 5 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rayonen sad Asenovgrad, Sofiyski rayonen sad - Bułgaria) – EVN Bulgaria Toplofikatsia EAD/Nikolina Stefanova Dimitrova (C-708/17), Toplofikatsia Sofia EAD/Mitko Simeonov Dimitrov (C-725/17) (Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 2011/83/UE – Prawo konsumenckie – Artykuł 2 ust. 1 – Pojęcie konsumenta – Artykuł 3 ust. 1 – Umowa zawarta pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem – Umowa dotycząca dostarczania ogrzewania sieciowego – Artykuł 27 – Niezamówione świadczenia – Dyrektywa 2005/29/WE – Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym – Artykuł 5 – Zakaz nieuczciwych praktyk handlowych – Załącznik I – Niezamówiona dostawa – Przepisy krajowe wymagające, aby każdy właściciel nieruchomości w budynku, w którym jest wspólnota mieszkaniowa, przyłączonym do sieci ciepłowniczej uczestniczył w kosztach zużycia energii cieplnej w częściach wspólnych oraz instalacji wewnętrznej budynku – Efektywność energetyczna – Dyrektywa 2006/32/WE – Artykuł 13 ust. 2 – Dyrektywa 2012/27/UE – Artykuł 10 ust. 1 – Informacje o rozliczeniach – Przepisy krajowe przewidujące, że w budynku, w którym jest wspólnota mieszkaniowa, rachunki dotyczące zużycia energii cieplnej z instalacji wewnętrznej są naliczane dla każdego właściciela mieszkania w budynku, proporcjonalnie do ogrzewanej objętości jego mieszkania)	3
2020/C 36/04	Sprawa C-117/18 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 grudnia 2019 r. – PGNiG Supply & Trading GmbH/Komisja Europejska (Odwołanie – Rynek wewnętrzny gazu ziemnego – Dyrektywa 2009/73/WE – Artykuł 32 – Dostęp stron trzecich – Artykuł 41 ust. 6, 8 i 10 – Regulacja taryfowa – Artykuł 36 – Wniosek o zwolnienie – Zasady korzystania z gazociągu OPAL – Krajowy organ regulacyjny – Decyzja w sprawie zwolnienia – Wniosek o dokonanie zmiany – Decyzja Komisji Europejskiej – Skarga o stwierdzenie nieważności – Artykuł 263 akapit czwarty TFUE – Dopuszczalność – Decyzja niedotycząca bezpośrednio skarżącej)	4
2020/C 36/05	Sprawa C-342/18 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 grudnia 2019 r. – Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A./Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec (Odwołanie – Rynek wewnętrzny gazu ziemnego – Dyrektywa 2009/73/WE – Artykuł 32 – Dostęp stron trzecich – Artykuł 41 ust. 6, 8 i 10 – Regulacja taryfowa – Artykuł 36 – Wniosek o zwolnienie – Zasady korzystania z gazociągu OPAL – Krajowy organ regulacyjny – Decyzja w sprawie zwolnienia – Wniosek o dokonanie zmiany – Decyzja Komisji Europejskiej – Skarga o stwierdzenie nieważności – Artykuł 263 akapit czwarty TFUE – Dopuszczalność – Decyzja niedotycząca bezpośrednio skarżącej)	4
2020/C 36/06	Sprawy połączone C-398/18 i C-428/18: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 5 grudnia 2019 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunal Superior de Justicia de Galicia - Hiszpania) – Antonio Bocero Torrico (C-398/18), Jörg Paul Konrad Fritz Bode (C-428/18)/Instituto Nacional de la Seguridad Social, Tesorería General de la Seguridad Social (Odesłanie prejudycjalne – Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących – Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 – Wcześniejsza emerytura – Kwalifikowalność – Kwota emerytury należnej, która powinna przekraczać ustawową kwotę minimalną – Uwzględnienie wyłącznie uprawnień emerytalnych nabytych w danym państwie członkowskim – Brak uwzględnienia uprawnień emerytalnych nabytych w innym państwie członkowskim – Odmienne traktowanie pracowników, którzy skorzystali z prawa do swobodnego przemieszczania się)	5
2020/C 36/07	Sprawa C-402/18: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 listopada 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato - Włochy) – Tedeschi Srl, występujące we własnym imieniu i jako pełnomocnik tymczasowego związku przedsiębiorstw, Consorzio Stabile Istant Service, występujące we własnym imieniu i jako pełnomocnik tymczasowego związku przedsiębiorstw/C.M. Service Srl, Università degli Studi di Roma La Sapienza (Odesłanie prejudycjalne – Artykuły 49 i 56 TFUE – Udzielanie zamówień publicznych – Dyrektywa 2004/18/WE – Artykuł 25 – Podwykonawstwo – Uregulowanie krajowe ograniczające możliwość podwykonawstwa do 30 % całkowitej wartości zamówienia oraz zakazujące obniżania cen mających zastosowanie do usług zlecanych podwykonawcom przekraczającego 20 % w stosunku do cen określonych w zamówieniu)	6
2020/C 36/08	Sprawa C-413/18 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 grudnia 2019 r. – H/Rada Unii Europejskiej (Odwołanie – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB) – Członkowie składu orzekającego Sądu Unii Europejskiej – Prawidłowość – Decyzja 2009/906/WPZiB – Misja Policyjna Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie - (EUPM) – Oddelegowany urzędnik krajowy – Przeniesienie do regionalnego biura tej misji – Uprawnienia szefa misji – Nadużycie władzy – Żądanie odszkodowania – Zasada kontradyktoryjności)	7
2020/C 36/09	Sprawa C-414/18: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 3 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio - Włochy) – Iccrea Banca SpA Istituto Centrale del Credito Cooperativo/Banca d'Italia (Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 2014/59/UE – Unia bankowa – Restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych – Składki roczne – Obliczanie – Rozporządzenie (UE) nr 806/2014 – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/81 – Jednolita procedura restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych – Postępowanie administracyjne z udziałem organów krajowych oraz jednostki organizacyjnej Unii – Wyłączne uprawnienia decyzyjne Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) – Postępowanie przed sądami krajowymi – Niezłożenie w terminie skargi o stwierdzenie nieważności do sądu Unii – Rozporządzenie delegowane (UE) 2015/63 – Wyłączenie określonych zobowiązań z obliczania składek – Wzajemne powiązania między bankami)	7
2020/C 36/10	Sprawa C-421/18: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 5 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Namur - Belgia) – Ordre des avocats du barreau de Dinant/JN (Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 – Jurysdykcja i uznawanie orzeczeń sądowych oraz ich wykonywanie w sprawach cywilnych i handlowych – Artykuł 7 pkt 1 lit. a) – Jurysdykcja szczególna w sprawach dotyczących umowy – Pojęcie spraw dotyczących umowy – Roszczenie o zapłatę rocznych składek należnych od adwokata na rzecz izby adwokackiej)	8
2020/C 36/11	Sprawa C-432/18: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Consorzio Tutela Aceto Balsamico di Modena/Balema GmbH (Odesłanie prejudycjalne – Ochrona oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych – Rozporządzenia (WE) nr 510/2006 i (UE) nr 1151/2012 – Artykuł 13 ust. 1 – Rozporządzenie (WE) nr 583/2009 – Artykuł 1 – Rejestracja nazwy Aceto Balsamico di Modena (ChOG) – Ochrona elementów składowych tej nazwy o znaczeniu niegeograficznym – Zakres)	9
2020/C 36/12	Sprawa C-493/18: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 4 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation - Francja) – UB/VA, Tiger SCI, WZ, w charakterze syndyka masy upadłości UB, Banque patrimoine et immobilier SA (Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Postępowanie upadłościowe – Rozporządzenie (WE) nr 1346/2000 – Artykuł 3 ust. 1 – Powództwa wytaczane bezpośrednio na podstawie postępowania upadłościowego i ściśle z nim związane – Sprzedaż nieruchomości i ustanowienie hipoteki – Wytoczone przez syndyka masy upadłości powództwo o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną – Artykuł 25 ust. 1 – Wyłączna jurysdykcja sądów państwa członkowskiego wszczęcia postępowania upadłościowego)	10
2020/C 36/13	Sprawa C-591/18 P: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 listopada 2019 r. – Brugg Kabel AG, Kabelwerke Brugg AG Holding/Komisja Europejska (Odwołanie – Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Europejski rynek podziemnych i podmorskich kabli elektrycznych – Podział rynku w ramach projektów – Grzywny – Prawo do obrony – Dostęp do akt – Zasada domniemania niewinności – Przeinaczenie dowodów)	11
2020/C 36/14	Sprawa C-593/18 P: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 listopada 2019 r. – ABB Ltd, ABB AB/Komisja Europejska (Odwołanie – Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Europejski rynek podziemnych i podmorskich kabli elektrycznych – Podział rynku w ramach projektów – Ciężar dowodu – Domniemanie niewinności – Zasada równego traktowania)	11
2020/C 36/15	Sprawa C-596/18 P: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 listopada 2019 r. – LSCable & System Ltd/Komisja Europejska (Odwołanie – Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Europejski rynek podziemnych i podmorskich kabli elektrycznych – Podział rynku w ramach projektów – Grzywny – Ciężar dowodu – Przeinaczenie dowodów – Publiczne zdystansowanie się od kartelu)	12
2020/C 36/16	Sprawa C-642/18: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 5 grudnia 2019 r. – Komisja Europejska/Królestwo Hiszpanii (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Dyrektywa 2008/98/WE – Artykuły 30 i 33 – Plany gospodarki odpadami – Wspólnoty autonomiczne Balearów i Wysp Kanaryjskich (Hiszpania) – Obowiązek dokonania zmiany – Obowiązek zgłoszenia Komisji – Brak prawidłowego wezwania do usunięcia uchybienia – Wysłanie przedwcześnie wezwania do usunięcia uchybienia – Niedopuszczalność)	13
2020/C 36/17	Sprawa C-671/18: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 5 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Chełmnie - Polska) – postępowanie wszczęte przez Centraal Justitieel Incassobureau, Ministerie van Veiligheid en Justitie (CJIB) (Odesłanie prejudycjalne – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Wzajemne uznawanie – Kary o charakterze pieniężnym – Podstawy odmowy uznania lub wykonania – Decyzja ramowa 2005/214/WSiSW – Decyzja organu wydającego państwa członkowskiego podjęta w oparciu o dane dotyczące rejestracji pojazdu – Zapoznanie się przez zainteresowanego z sankcjami i trybami postępowania odwoławczego – Prawo do skutecznej ochrony sądowej)	13
2020/C 36/18	Sprawa C-722/18: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 28 listopada 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy - Polska) – KROL - Zakład Robót Wodno-Kanalizacyjnych sp. z o.o., sp.k./Porr S.A. (Odesłanie prejudycjalne – Zwalczanie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych – Dyrektywa 2000/35/WE – Artykuł 1 i art. 6 ust. 3 – Zakres stosowania – Przepisy krajowe – Transakcje handlowe finansowane z funduszy strukturalnych i z Funduszu Spójności Unii Europejskiej – Wyłączenie)	14
2020/C 36/19	Sprawa C-653/19 PPU: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 28 listopada 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Spetsializiran nakazatelen sad – Bułgaria) – postępowanie karne przeciwko DK (Odesłanie prejudycjalne – Pilny tryb prejudycjalny – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Dyrektywa (UE) 2016/343 – Wzmocnienie niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym – Artykuł 6 – Ciężar dowodu – Utrzymanie tymczasowego aresztowania osoby oskarżonej)	15
2020/C 36/20	Sprawa C-727/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piata izba) wydanego w dniu 12 lipca 2019 r. w sprawie T-331/17, Steifer/Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny, wniesione w dniu 30 września 2019 r. przez Guya Steifera	16
2020/C 36/21	Sprawa C-817/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour constitutionnelle (Belgia) w dniu 31 października 2019 r. – Ligue des droits humains/Conseil des ministres	16
2020/C 36/22	Sprawa C-831/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Milano (Włochy) w dniu 14 listopada 2019 r. – Banco di Desio e della Brianza SpA i in./YX, ZW	18
2020/C 36/23	Sprawa C-853/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresný súd Poprad (Słowacja) w dniu 22 listopada 2019 r. – IM/STING Reality s.r.o.	18
2020/C 36/24	Sprawa C-857/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky (Słowacja) w dniu 26 listopada 2019 r. – Slovak Telekom a.s./Protimonopolný úrad Slovenskej republiky	19
	Sąd
2020/C 36/25	Sprawa T-323/16: Wyrok Sądu z dnia 28 listopada 2019 r. – Banco Cooperativo Español/CRU (Unia gospodarcza i walutowa – Unia bankowa – Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych (SRM) – Jednolity fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) – Decyzja SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 – Skarga o stwierdzenie nieważności – Bezpośrednie i indywidualne oddziaływanie – Dopuszczalność – Istotne wymogi proceduralne – Uwierzytelnienie decyzji – Procedura przyjęcia decyzji)	21
2020/C 36/26	Sprawa T-365/16: Wyrok Sądu z dnia 28 listopada 2019 r. – Portigon/SRB (Unia gospodarcza i walutowa – Unia bankowa – Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych (SRM) – Jednolity fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) – Decyzja SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 – Skarga o stwierdzenie nieważności – Bezpośrednie i indywidualne oddziaływanie – Dopuszczalność – Istotne wymogi proceduralne – Uwierzytelnienie decyzji – Procedura przyjęcia decyzji – Obowiązek uzasadnienia)	22
2020/C 36/27	Sprawy połączone T-377/16, T-645/16 i T-809/16: Wyrok Sądu z dnia 28 listopada 2019 r. – Hypo Vorarlberg Bank/SRB (Unia gospodarcza i walutowa – Unia bankowa – Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych przedsiębiorstw inwestycyjnych (SRM) – Jednolity fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) – Decyzja SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 – Skarga o stwierdzenie nieważności – Bezpośrednie i indywidualne oddziaływanie – Dopuszczalność – Istotne wymogi proceduralne – Uwierzytelnienie decyzji – Procedura przyjęcia decyzji – Obowiązek uzasadnienia – Ograniczenie w czasie skutków wyroku)	23
2020/C 36/28	Sprawa T-527/16: Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Tàpias/Rada (Służba publiczna – Nowelizacja regulaminu pracowniczego i WZIP, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2014 r. – Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1023/2013 – Składka solidarnościowa stosowana od dnia 1 stycznia 2014 r. – Zawieszenie stosowania metody aktualizacji wynagrodzeń w latach 2013 – 2014)	24
2020/C 36/29	Sprawa T-528/16: Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – OS/Komisja (Służba publiczna – Nowelizacja regulaminu pracowniczego i WZIP, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2014 r. – Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1023/2013 – Składka solidarnościowa obowiązująca od 1 stycznia 2014 r. – Zawieszenie stosowania metody aktualizacji wynagrodzeń za lata 2013 i 2014)	24
2020/C 36/30	Sprawa T-529/16: Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Feral/Komitet Regionów (Służba publiczna – Nowelizacja regulaminu pracowniczego i WZIP, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2014 r. – Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1023/2013 – Składka solidarnościowa obowiązująca od 1 stycznia 2014 r. – Zawieszenie stosowania metody aktualizacji wynagrodzeń za lata 2013 i 2014)	25
2020/C 36/31	Sprawa T-524/18: Wyrok Sądu z dnia 4 grudnia 2019 r. – Billa/EUIPO – Boardriders IP Holdings (Billa) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Billa – Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe BILLABONG – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Podobieństwo oznaczeń – Porównanie towarów i usług – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)	26
2020/C 36/32	Sprawa T-648/18: Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Super bock group/EUIPO – Agus (Crystal) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Crystal – Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy CRISTAL – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak podobieństwa towarów – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)	27
2020/C 36/33	Sprawa T-667/18: Wyrok Sądu z dnia 28 listopada 2019 r. – Pinto Teixeira/ESDZ (Służba publiczna – Prawa i obowiązki urzędnika – Zgłoszenie zamiaru wykonywania działalności zawodowej po zakończeniu służby – Artykuł 16 regulaminu pracowniczego – Ryzyko niezgodności z uzasadnionymi interesami instytucji – Termin na udzieleni odpowiedzi na zgłoszenie zamiaru – Dorozumiana decyzja wyrażająca zgodę – Zakaz wykonywania działalności zawodowej po zakończeniu służby – Krzywda)	27
2020/C 36/34	Sprawa T-683/18: Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Conte/EUIPO (CANNABIS STORE AMSTERDAM) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego CANNABIS STORE AMSTERDAM – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Znak towarowy sprzeczny z porządkiem publicznym – Artykuł 7 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Artykuł 7 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001)	28
2020/C 36/35	Sprawa T-692/18: Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Montanari/ESDZ (Dostęp do dokumentów – Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 – Sprawozdanie z kontroli ad hoc – Odmowa dostępu – Artykuł 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001 – Wyjątek dotyczący ochrony życia prywatnego i integralności jednostki – Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 – Artykuł 8 lit. b) rozporządzenia nr 45/2001 – Przekazywanie danych osobowych – Artykuł 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001 – Wyjątek dotyczący ochrony celów dochodzenia – Artykuł 4 ust. 3 rozporządzenia nr 1049/2001 – Wyjątek dotyczący ochrony procesu podejmowania decyzji – Obowiązek uzasadnienia)	29
2020/C 36/36	Sprawa T-747/18: Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Refan Bulgaria/EUIPO (kształt kwiatu) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie trójwymiarowego unijnego znaku towarowego – Kształt kwiatu – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenie (UE) 2017/1001 – Prawo do obrony – Obowiązek uzasadnienia)	29
2020/C 36/37	Sprawa T-29/19: Wyrok Sądu z dnia 5 grudnia 2019 r. – Idea Groupe/EUIPO – The Logistical Approach (Idealogistic Verhoeven Greatest care in getting it there) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Idealogistic Verhoeven Greatest care in getting it there – Wcześniejsze słowne krajowe znaki towarowe idéa logistique, IDEA i groupe idea – Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy iDÉA – Rejestracje międzynarodowe wskazujące Unię Europejską – wcześniejsze znaki towarowe graficzny iDÉA i słowny IDEA – Względne podstawy odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Używanie w obrocie handlowym oznaczenia o zasięgu większym niż lokalny – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001)	30
2020/C 36/38	Sprawa T-255/19: Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Baustoffwerke Gebhart & Söhne/EUIPO (BIOTON) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego BIOTON – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001)	31
2020/C 36/39	Sprawa T-266/19: Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – gastivo portal/EUIPO – La Fourchette (Przedstawienie widelca na zielonym tle) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego widelec na zielonym tle – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy gastivo – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)	32
2020/C 36/40	Sprawa T-267/19: Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – gastivo portal/EUIPO – La Fourchette (Przedstawienie widelca na zielonym tle) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego widelec na zielonym tle – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy gastivo – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)	32
2020/C 36/41	Sprawa T-746/19: Skarga wniesiona w dniu 5 listopada 2019 r. – GY/EBC	33
2020/C 36/42	Sprawa T-760/19: Skarga wniesiona w dniu 8 listopada 2019 r. – Imperial Brands i in./Komisja	34
2020/C 36/43	Sprawa T-761/19: Skarga wniesiona w dniu 8 listopada 2019 r. – Willis Europe/Komisja	35
2020/C 36/44	Sprawa T-811/19: Skarga wniesiona w dniu 22 listopada 2019 r. – Enoport – Produção de Bebidas/EUIPO – Miguel Torres (CABEZA DE TORO)	37
2020/C 36/45	Sprawa T-824/19: Skarga wniesiona w dniu 2 grudnia 2019 r. – RY/Komisja	37
2020/C 36/46	Sprawa T-835/19: Skarga wniesiona w dniu 6 grudnia 2019 r. – Crossfit/EUIPO – Hochwarter (CROSSBOX)	38
2020/C 36/47	Sprawa T-99/17: Postanowienie Sądu z dnia 3 grudnia 2019 r. – Eutelsat/GSA	39
2020/C 36/48	Sprawa T-566/19: Postanowienie Sądu z dnia 27 listopada 2019 r. – Scandlines Danmark i Scandlines Deutschland/Komisja	39

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2020/C 36/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 27 z 27.1.2020

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 19 z 20.1.2020

Dz.U. C 10 z 13.1.2020

Dz.U. C 432 z 23.12.2019

Dz.U. C 423 z 16.12.2019

Dz.U. C 413 z 9.12.2019

Dz.U. C 406 z 2.12.2019

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/2

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 3 grudnia 2019 r. – Republika Czeska/Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-482/17) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Zbliżanie ustawodawstw - Dyrektywa (UE) 2017/853 - Kontrola nabywania i posiadania broni - Ważność - Podstawa prawna - Artykuł 114 TFUE - Zmiana istniejącej dyrektywy - Zasada proporcjonalności - Brak oceny skutków - Naruszenie prawa własności - Proporcjonalność przyjętych środków - Środki tworzące bariery na rynku wewnętrznym - Zasada pewności prawa - Zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań - Środki zobowiązujące państwa członkowskie do przyjęcia ustawodawstwa z mocą wsteczną - Zasada niedyskryminacji - Odstępstwo dla Konfederacji Szwajcarskiej - Dyskryminacja państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) innych niż to państwo)

(2020/C 36/02)

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek, O. Serdula i J. Vláčil, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę skarżącą: Węgry (przedstawiciele: M.Z. Fehér, G. Koós i G. Tornyai, pełnomocnicy), Rzeczpostpolita Polska (przedstawiciele: B. Majczyna, M. Wiącek i D. Lutostańska, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: O. Hrstková Šolcová i R. van de Westelaken, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo A. Westerhof Löfflerová, E. Moro i M. Chavrier, następnie A. Westerhof Löfflerová i M. Chavrier, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Francuska (przedstawiciele: A. Daly, E. de Moustier, R. Coesme i D. Colas, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Šimerdová, Y.G. Marinova i E. Kružíková, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Republika Czeska pokrywa własne koszty postępowania oraz koszty poniesione przez Parlament Europejski i Radę Unii Europejskiej.

3)	Republika Francuska, Węgry, Rzeczpospolita Polska oraz Komisja Europejska pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 357 z 23.10.2017.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/3

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 5 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rayonen sad Asenovgrad, Sofiyski rayonen sad - Bułgaria) – „EVN Bulgaria Toplofikatsia” EAD/Nikolina Stefanova Dimitrova (C-708/17), „Toplofikatsia Sofia” EAD/Mitko Simeonov Dimitrov (C-725/17)

(Sprawy połączone C-708/17 i C-725/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 2011/83/UE - Prawo konsumenckie - Artykuł 2 ust. 1 - Pojęcie „konsumenta” - Artykuł 3 ust. 1 - Umowa zawarta pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem - Umowa dotycząca dostarczania ogrzewania sieciowego - Artykuł 27 - Niezamówione świadczenia - Dyrektywa 2005/29/WE - Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym - Artykuł 5 - Zakaz nieuczciwych praktyk handlowych - Załącznik I - Niezamówiona dostawa - Przepisy krajowe wymagające, aby każdy właściciel nieruchomości w budynku, w którym jest wspólnota mieszkaniowa, przyłączonym do sieci ciepłowniczej uczestniczył w kosztach zużycia energii cieplnej w częściach wspólnych oraz instalacji wewnętrznej budynku - Efektywność energetyczna - Dyrektywa 2006/32/WE - Artykuł 13 ust. 2 - Dyrektywa 2012/27/UE - Artykuł 10 ust. 1 - Informacje o rozliczeniach - Przepisy krajowe przewidujące, że w budynku, w którym jest wspólnota mieszkaniowa, rachunki dotyczące zużycia energii cieplnej z instalacji wewnętrznej są naliczane dla każdego właściciela mieszkania w budynku, proporcjonalnie do ogrzewanej objętości jego mieszkania)

(2020/C 36/03)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Rayonen sad Asenovgrad, Sofiyski rayonen sad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„EVN Bulgaria Toplofikatsia” EAD, (C-708/17), „Toplofikatsia Sofia” EAD (C-725/17)

Strona pozwana: Nikolina Stefanova Dimitrova (C-708/17), Mitko Simeonov Dimitrov (C-725/17)

przy udziale:„Termokomplekt” OOD (C-725/17)

Sentencja

Artykuł 27 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniającej dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, w związku z art. 5 ust. 1 i 5 dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych”) należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, które przewidują, iż właściciele mieszkań w budynku, w którym jest wspólnota mieszkaniowa, przyłączonym do sieci ciepłowniczej, są zobowiązani do uczestniczenia w kosztach zużycia energii cieplnej w częściach wspólnych i w instalacji wewnętrznej w budynku, chociaż indywidualnie nie zamawiali dostarczenia ogrzewania i nie używają go w swoich mieszkaniach.

Artykuł 13 ust. 2 dyrektywy 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz uchylającej dyrektywę Rady 93/76/EWG i art. 10 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE należy interpretować w ten sposób, iż nie stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, które przewidują, że w budynku wspólnoty mieszkaniowej rachunki dotyczące zużycia energii cieplnej przez instalację wewnętrzną są ustalane, dla każdego właściciela mieszkania w budynku, proporcjonalnie do ogrzewanej objętości jego mieszkania.

(1) Dz.U. C 94 z 12.3.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/4

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 grudnia 2019 r. – PGNiG Supply & Trading GmbH/Komisja Europejska

(Sprawa C-117/18 P) (1)

(Odwołanie - Rynek wewnętrzny gazu ziemnego - Dyrektywa 2009/73/WE - Artykuł 32 - Dostęp stron trzecich - Artykuł 41 ust. 6, 8 i 10 - Regulacja taryfowa - Artykuł 36 - Wniosek o zwolnienie - Zasady korzystania z gazociągu OPAL - Krajowy organ regulacyjny - Decyzja w sprawie zwolnienia - Wniosek o dokonanie zmiany - Decyzja Komisji Europejskiej - Skarga o stwierdzenie nieważności - Artykuł 263 akapit czwarty TFUE - Dopuszczalność - Decyzja niedotycząca bezpośrednio skarżącej)

(2020/C 36/04)

Język postępowania: polski

Strony

Wnosząca odwołanie: PGNiG Supply & Trading GmbH (przedstawiciele: M. Jeżewski i O. Waluśkiewicz, adwokaci, E. Buczkowska i M. Trepka, radcowie prawni)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Herrmann i O. Beynet, pełnomocnicy)

Interwenient popierający Komisję: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: początkowo T. Henze, następnie J. Möller, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	PGNiG Supply & Trading GmbH pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Republika Federalna Niemiec pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 161 z 7.5.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/4

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 grudnia 2019 r. – Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A./Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec

(Sprawa C-342/18 P) (1)

(2020/C 36/05)

Język postępowania: polski

Strony

Wnosząca odwołanie: Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. (przedstawiciele: początkowo M. Jeżewski, adwokat, następnie E. Buczkowska, radca prawny, i W. Sadowski, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Herrmann i O. Beynet, pełnomocnicy), Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: początkowo T. Henze, następnie J. Möller, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo SA pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Republika Federalna Niemiec pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 276 z 6.8.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/5

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 5 grudnia 2019 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunal Superior de Justicia de Galicia - Hiszpania) – Antonio Bocero Torrico (C-398/18), Jörg Paul Konrad Fritz Bode (C-428/18)/Instituto Nacional de la Seguridad Social, Tesorería General de la Seguridad Social

(Sprawy połączone C-398/18 i C-428/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Wcześniejsza emerytura - Kwalifikowalność - Kwota emerytury należnej, która powinna przekraczać ustawową kwotę minimalną - Uwzględnienie wyłącznie uprawnień emerytalnych nabytych w danym państwie członkowskim - Brak uwzględnienia uprawnień emerytalnych nabytych w innym państwie członkowskim - Odmienne traktowanie pracowników, którzy skorzystali z prawa do swobodnego przemieszczania się)

(2020/C 36/06)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia de Galicia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Antonio Bocero Torrico (C-398/18), Jörg Paul Konrad Fritz Bode (C-428/18)

Strona pozwana: Instituto Nacional de la Seguridad Social, Tesorería General de la Seguridad Social

Sentencja

Artykuł 5 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego należy interpretować w ten sposób, iż stoi on na przeszkodzie ustawodawstwu państwa członkowskiego, które dla celów skorzystania przez pracownika z wcześniejszej emerytury wymaga, by kwota należnej emerytury była wyższa od minimalnej emerytury, która przysługiwałaby temu pracownikowi po osiągnięciu ustawowego wieku emerytalnego na podstawie tego ustawodawstwa, przy czym pojęcie „emerytury należnej” interpretowane jest jako emerytura wypłacana tylko w tym państwie członkowskim, bez uwzględnienia emerytury, którą wspomniany pracownik mógłby otrzymywać z tytułu świadczeń równoważnych wypłacanych przez jedno lub kilka innych państw członkowskich.

(1) Dz.U. C 294 z 20.8.2018

Dz.U. C 364 z 8.10.2018

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/6

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 listopada 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato - Włochy) – Tedeschi Srl, występujące we własnym imieniu i jako pełnomocnik tymczasowego związku przedsiębiorstw, Consorzio Stabile Istant Service, występujące we własnym imieniu i jako pełnomocnik tymczasowego związku przedsiębiorstw/C.M. Service Srl, Università degli Studi di Roma La Sapienza

(Sprawa C-402/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuły 49 i 56 TFUE - Udzielanie zamówień publicznych - Dyrektywa 2004/18/WE - Artykuł 25 - Podwykonawstwo - Uregulowanie krajowe ograniczające możliwość podwykonawstwa do 30 % całkowitej wartości zamówienia oraz zakazujące obniżania cen mających zastosowanie do usług zlecanych podwykonawcom przekraczającego 20 % w stosunku do cen określonych w zamówieniu)

(2020/C 36/07)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Tedeschi Srl, występujące we własnym imieniu i jako pełnomocnik tymczasowego związku przedsiębiorstw, Consorzio Stabile Istant Service, występujące we własnym imieniu i jako pełnomocnik tymczasowego związku przedsiębiorstw

Strona przeciwna: C.M. Service Srl, Università degli Studi di Roma La Sapienza

Sentencja

Dyrektywę 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi należy interpretować w ten sposób, że:

—	stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, ograniczającemu do 30 % część zamówienia, której wykonanie wolno oferentowi zlecić stronom trzecim;

—	stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, ograniczającemu możliwość obniżenia cen mających zastosowanie do usług zlecanych podwykonawcom do 20 % w stosunku do cen określonych w zamówieniu.

(1) Dz.U. C 301 z 27.8.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/7

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 grudnia 2019 r. – H/Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-413/18 P) (1)

(Odwołanie - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB) - Członkowie składu orzekającego Sądu Unii Europejskiej - Prawidłowość - Decyzja 2009/906/WPZiB - Misja Policyjna Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie - (EUPM) - Oddelegowany urzędnik krajowy - Przeniesienie do regionalnego biura tej misji - Uprawnienia szefa misji - Nadużycie władzy - Żądanie odszkodowania - Zasada kontradyktoryjności)

(2020/C 36/08)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: H (przedstawiciel: M. Velardo, avvocatessa)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: A. Vitro i A. de Elera-San Miguel Hurtado, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 11 kwietnia 2018 r., H/Rada (T-271/10 RENV, EU:T:2018:180).

2)	Sprawa zostaje przekazana Sądowi Unii Europejskiej w celu ponownego rozpoznania zarzutów skargi o stwierdzenie nieważności od trzeciego do piątego oraz żądania odszkodowawczego.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w postanowieniu kończącym postępowanie w sprawie.

(1) Dz.U. C 341 z 24.9.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/7

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 3 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio - Włochy) – Iccrea Banca SpA Istituto Centrale del Credito Cooperativo/Banca d'Italia

(Sprawa C-414/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2014/59/UE - Unia bankowa - Restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych - Składki roczne - Obliczanie - Rozporządzenie (UE) nr 806/2014 - Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/81 - Jednolita procedura restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych - Postępowanie administracyjne z udziałem organów krajowych oraz jednostki organizacyjnej Unii - Wyłączne uprawnienia decyzyjne Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) - Postępowanie przed sądami krajowymi - Niezłożenie w terminie skargi o stwierdzenie nieważności do sądu Unii - Rozporządzenie delegowane (UE) 2015/63 - Wyłączenie określonych zobowiązań z obliczania składek - Wzajemne powiązania między bankami)

(2020/C 36/09)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Iccrea Banca SpA Istituto Centrale del Credito Cooperativo

Strona przeciwna: Banca d'Italia

Sentencja

Artykuł 103 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającej dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012, a także art. 5 ust. 1 lit. a) i f) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji należy interpretować w ten sposób, że zobowiązania wynikające z transakcji między bankiem drugiego poziomu a członkami zespołu, jaki tworzy on z bankami spółdzielczymi, na rzecz których świadczy różne usługi bez sprawowania nad nimi kontroli, które to zobowiązania nie obejmują kredytów przyznanych na zasadach niekonkurencyjnych i w sposób nienastawiony na zysk w celu wspierania celów polityki publicznej rządu centralnego lub samorządu regionalnego danego państwa członkowskiego, nie są wyłączone z obliczania składek na rzecz krajowego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, o których mowa we wskazanym art. 103 ust. 2.

(1) Dz.U. C 311 z 3.9.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/8

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 5 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Namur - Belgia) – Ordre des avocats du barreau de Dinant/JN

(Sprawa C-421/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 - Jurysdykcja i uznawanie orzeczeń sądowych oraz ich wykonywanie w sprawach cywilnych i handlowych - Artykuł 7 pkt 1 lit. a) - Jurysdykcja szczególna w sprawach dotyczących umowy - Pojęcie „spraw dotyczących umowy” - Roszczenie o zapłatę rocznych składek należnych od adwokata na rzecz izby adwokackiej)

(2020/C 36/10)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal de première instance de Namur

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Ordre des avocats du barreau de Dinant

Strona pozwana: JN

Sentencja

Artykuł 1 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że spór dotyczący ciążącego na adwokacie zobowiązania do uiszczenia rocznej składki członkowskiej należnej od niego na rzecz izby adwokackiej, do której przynależy, jest objęty zakresem stosowania tego rozporządzenia jedynie pod warunkiem, że sformułowane przez izbę adwokacką żądanie wywiązania się przez tego adwokata z rzeczonego zobowiązania nie wpisuje się – w świetle przepisów prawa krajowego – w wykonywanie prerogatyw władzy publicznej, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

Artykuł 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1215/2012 należy interpretować w ten sposób, że powództwo, w ramach którego izba adwokacka wnosi o zasądzenie od jednego z jej członków zapłaty należnych od tego członka na jej rzecz rocznych składek członkowskich, których głównym celem jest sfinansowanie usług, takich jak usługi ubezpieczeniowe, należy uznać za stanowiące powództwo w „sprawach dotyczących umowy” w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem, że składki te stanowią wynagrodzenie za świadczenia izby adwokackiej na rzecz zrzeszonych w niej członków z tytułu świadczeń, do których dobrowolnie przystąpił ów członek, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

(1) Dz.U. C 301 z 27.8.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/9

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Consorzio Tutela Aceto Balsamico di Modena/Balema GmbH

(Sprawa C-432/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych - Rozporządzenia (WE) nr 510/2006 i (UE) nr 1151/2012 - Artykuł 13 ust. 1 - Rozporządzenie (WE) nr 583/2009 - Artykuł 1 - Rejestracja nazwy „Aceto Balsamico di Modena (ChOG)” - Ochrona elementów składowych tej nazwy o znaczeniu niegeograficznym - Zakres)

(2020/C 36/11)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Consorzio Tutela Aceto Balsamico di Modena

Strona pozwana: Balema GmbH

Sentencja

Artykuł 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 583/2009 z dnia 3 lipca 2009 r. rejestrującego nazwę w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych [Aceto Balsamico di Modena (ChOG)] należy interpretować w ten sposób, że ochrona nazwy „Aceto Balsamico di Modena” nie obejmuje stosowania poszczególnych składających się na tę nazwę słów o znaczeniu niegeograficznym.

(1) Dz.U. C 427 z 26.11.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/10

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 4 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation - Francja) – UB/VA, Tiger SCI, WZ, w charakterze syndyka masy upadłości UB, Banque patrimoine et immobilier SA

(Sprawa C-493/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Postępowanie upadłościowe - Rozporządzenie (WE) nr 1346/2000 - Artykuł 3 ust. 1 - Powództwa wytaczane bezpośrednio na podstawie postępowania upadłościowego i ściśle z nim związane - Sprzedaż nieruchomości i ustanowienie hipoteki - Wytoczone przez syndyka masy upadłości powództwo o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną - Artykuł 25 ust. 1 - Wyłączna jurysdykcja sądów państwa członkowskiego wszczęcia postępowania upadłościowego)

(2020/C 36/12)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: UB

Strona przeciwna: VA, Tiger SCI, WZ, w charakterze syndyka masy upadłości UB, Banque patrimoine et immobilier SA

Sentencja

Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego należy interpretować w ten sposób, że powództwo syndyka powołanego przez sąd państwa członkowskiego, na którego terytorium zostało wszczęte postępowanie upadłościowe, mające na celu uznanie sprzedaży nieruchomości położonej w innym państwie członkowskim oraz ustanowionej na niej hipoteki za bezskuteczne wobec masy upadłości należy do wyłącznej jurysdykcji sądów pierwszego państwa członkowskiego.

Artykuł 25 ust. 1 rozporządzenia nr 1346/2000 należy interpretować w ten sposób, że orzeczenie, na mocy którego sąd państwa członkowskiego wszczęcia postępowania upoważnia syndyka masy upadłości do wytoczenia powództwa w innym państwie członkowskim, mimo iż jego rozpatrzenie należałoby do zakresu wyłącznej jurysdykcji owego sądu, nie może skutkować przyznaniem jurysdykcji międzynarodowej sądom tego innego państwa członkowskiego.

(1) Dz.U. C 364 z 8.10.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/11

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 listopada 2019 r. – Brugg Kabel AG, Kabelwerke Brugg AG Holding/Komisja Europejska

(Sprawa C-591/18 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Europejski rynek podziemnych i podmorskich kabli elektrycznych - Podział rynku w ramach projektów - Grzywny - Prawo do obrony - Dostęp do akt - Zasada domniemania niewinności - Przeinaczenie dowodów)

(2020/C 36/13)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszące odwołanie: Brugg Kabel AG, Kabelwerke Brugg AG Holding (przedstawiciele: A. Rinne, M. Lichtenegger i S. Schricker, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: H. Leupold, H. van Vliet i C. Vollrath, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Brugg Kabel AG i Kabelwerke Brugg AG Holding zostają obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 399 z 5.11.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/11

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 listopada 2019 r. – ABB Ltd, ABB AB/Komisja Europejska

(Sprawa C-593/18 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Europejski rynek podziemnych i podmorskich kabli elektrycznych - Podział rynku w ramach projektów - Ciężar dowodu - Domniemanie niewinności - Zasada równego traktowania)

(2020/C 36/14)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: ABB Ltd, ABB AB (przedstawiciele: I. Vandenborre i M. Frese, advocaten, S. Dionnet, avocat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: H. van Vliet, I. Zaloguin i I. Rogalski, pełnomocnicy)

Sentencja

Punkt 1 sentencji wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 12 lipca 2018 r., ABB/Komisja (T-445/14, niepublikowany, EU:T:2018:449), w którym Sąd oddalił skargę spółek ABB Ltd i ABB AB zmierzającą do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2014) 21 39 final z dnia 2 kwietnia 2014 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 [TFUE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa AT.39610 – Kable elektryczne) w zakresie, w jakim w decyzji tej obciążono te spółki odpowiedzialnością za naruszenie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r., polegające na zbiorowej odmowie dostarczania akcesoriów do podziemnych kabli elektrycznych o napięciu minimalnym 110 kV i niższym niż 220 kV, a także pkt 2 sentencji tego wyroku, zostają uchylone.

2)	W pozostałym zakresie odwołanie zostaje oddalone.

Stwierdza się nieważność decyzji C(2014) 21 39 final w zakresie, w jakim uznano w niej, że spółki ABB Ltd i ABB AB są odpowiedzialne za naruszenie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r. dotyczące zbiorowej odmowy dostarczania akcesoriów do podziemnych kabli elektrycznych o napięciu minimalnym 110 kV i niższym niż 220 kV.

4)	ABB Ltd, ABB AB i Komisja Europejska pokrywają własne koszty związane z postępowaniem w pierwszej instancji i postępowaniem odwoławczym.

(1) Dz.U. C 436 z 3.12.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/12

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 listopada 2019 r. – LSCable & System Ltd/Komisja Europejska

(Sprawa C-596/18 P) (1)

(Odwołanie - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Europejski rynek podziemnych i podmorskich kabli elektrycznych - Podział rynku w ramach projektów - Grzywny - Ciężar dowodu - Przeinaczenie dowodów - Publiczne zdystansowanie się od kartelu)

(2020/C 36/15)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: LSCable & System Ltd (przedstawiciele: S. Spinks i S. Kinsella, solicitors)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: N. Khan i H. van Vliet, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	LS Cable & System Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 427 z 26.11.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/13

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 5 grudnia 2019 r. – Komisja Europejska/Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-642/18) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2008/98/WE - Artykuły 30 i 33 - Plany gospodarki odpadami - Wspólnoty autonomiczne Balearów i Wysp Kanaryjskich (Hiszpania) - Obowiązek dokonania zmiany - Obowiązek zgłoszenia Komisji - Brak prawidłowego wezwania do usunięcia uchybienia - Wysłanie przedwcześnie wezwania do usunięcia uchybienia - Niedopuszczalność)

(2020/C 36/16)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Pardo Quintillán, E. Sanfrutos Cano i F. Thiran, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: L. Aguilera Ruiz, pełnomocnik)

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 445 z 10.12.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/13

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 5 grudnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Chełmnie - Polska) – postępowanie wszczęte przez Centraal Justitieel Incassobureau, Ministerie van Veiligheid en Justitie (CJIB)

(Sprawa C-671/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Wzajemne uznawanie - Kary o charakterze pieniężnym - Podstawy odmowy uznania lub wykonania - Decyzja ramowa 2005/214/WSiSW - Decyzja organu wydającego państwa członkowskiego podjęta w oparciu o dane dotyczące rejestracji pojazdu - Zapoznanie się przez zainteresowanego z sankcjami i trybami postępowania odwoławczego - Prawo do skutecznej ochrony sądowej)

(2020/C 36/17)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy w Chełmnie

Strony w postępowaniu głównym

Strona wszczynająca postępowanie: Centraal Justitieel Incassobureau, Ministerie van Veiligheid en Justitie (CJIB)

Przy udziale: Z.P., Prokuratura Rejonowa w Chełmnie

Sentencja

Artykuł 7 ust. 2 lit. g) i art. 20 ust. 3 decyzji ramowej Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że jeśli orzeczenie nakładające karę o charakterze pieniężnym notyfikowano zgodnie z ustawodawstwem krajowym wydającego państwa członkowskiego, ze wskazaniem prawa do wniesienia skargi i terminu do jej wniesienia, to organ wykonującego państwa członkowskiego nie może odmówić uznania i wykonania tego orzeczenia, o ile termin na wniesienie przez zainteresowanego skargi na to orzeczenie był wystarczający, co powinien zbadać sąd odsyłający, oraz że w tym względzie jest bez znaczenia fakt, iż postępowanie w sprawie nałożenia przedmiotowej kary pieniężnej ma charakter administracyjny.

Artykuł 20 ust. 3 decyzji ramowej 2005/214, zmienionej decyzją ramową 2009/299, należy interpretować w ten sposób, że właściwy organ wykonującego państwa członkowskiego nie może odmówić uznania i wykonania orzeczenia nakładającego karę o charakterze pieniężnym w związku z wykroczeniami drogowymi, jeżeli taka kara została nałożona na osobę, na której nazwisko zarejestrowany jest przedmiotowy pojazd, w oparciu o domniemanie odpowiedzialności przewidziane w ustawodawstwie krajowym wydającego państwa członkowskiego, o ile domniemanie to może zostać obalone.

(1) Dz.U. C 65 z 18.2.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/14

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 28 listopada 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy - Polska) – KROL - Zakład Robót Wodno-Kanalizacyjnych sp. z o.o., sp.k./Porr S.A.

(Sprawa C-722/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zwalczanie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych - Dyrektywa 2000/35/WE - Artykuł 1 i art. 6 ust. 3 - Zakres stosowania - Przepisy krajowe - Transakcje handlowe finansowane z funduszy strukturalnych i z Funduszu Spójności Unii Europejskiej - Wyłączenie)

(2020/C 36/18)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: KROL - Zakład Robót Wodno-Kanalizacyjnych sp. z o.o., sp.k.

Strona pozwana: Porr S.A.

Sentencja

Artykuł 1 i art. 6 ust. 3 dyrektywy 2000/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie obowiązywaniu uregulowań krajowych, takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, na mocy których w przypadku transakcji handlowych finansowanych w całości lub w części ze środków pochodzących z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności Unii wyłączona jest rekompensata za opóźnienia w płatnościach przewidziana w tej dyrektywie.

(1) Dz.U. C 164 z 13.5.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/15

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 28 listopada 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Spetsializiran nakazatelen sad – Bułgaria) – postępowanie karne przeciwko DK

(Sprawa C-653/19 PPU) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Pilny tryb prejudycjalny - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Dyrektywa (UE) 2016/343 - Wzmocnienie niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym - Artykuł 6 - Ciężar dowodu - Utrzymanie tymczasowego aresztowania osoby oskarżonej)

(2020/C 36/19)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Spetsializiran nakazatelen sad

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

przy udziale: Spetsializirana prokuratura

Sentencja

Artykuł 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym, a także art. 6 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej nie mają zastosowania do ustawodawstwa krajowego uzależniającego zwolnienie tymczasowo aresztowanej osoby od wykazania przez tę osobę istnienia nowych okoliczności uzasadniających uwolnienie.

(1) Dz.U. C 399 z 25.11.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/16

Odwołanie od wyroku Sądu (piata izba) wydanego w dniu 12 lipca 2019 r. w sprawie T-331/17, Steifer/Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny, wniesione w dniu 30 września 2019 r. przez Guya Steifera

(Sprawa C-727/19 P)

(2020/C 36/20)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Guy Steifer (przedstawiciel: adwokat M.A. Lucas)

Druga strona postępowania: Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny

Postanowieniem z dnia 12 grudnia 2019 r. Trybunał (ósma izba) w części odrzucił odwołanie jako oczywiście niedopuszczalne, a w pozostałej części oddalił je jako oczywiście bezzasadne.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour constitutionnelle (Belgia) w dniu 31 października 2019 r. – Ligue des droits humains/Conseil des ministres

(Sprawa C-817/19)

(2020/C 36/21)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour constitutionnelle

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ligue des droits humains

Druga strona postępowania: Conseil des ministres

Pytania prejudycjalne

Czy art. 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólnego rozporządzenia o ochronie danych – RODO) (1) w związku z art. 2 ust. 2 lit. d) tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że ma on zastosowanie do przepisów krajowych takich jak ustawa z dnia 25 grudnia 2016 r. w sprawie przetwarzania danych pasażerów, która dokonuje transpozycji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/681 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie wykorzystywania danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) w celu zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i poważnej przestępczości, ich wykrywania, prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie i ich ścigania (2), dyrektywy Rady 2004/82/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie zobowiązania przewoźników do przekazywania danych pasażerów (3) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/65/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie formalności sprawozdawczych dla statków wchodzących do lub wychodzących z portów państw członkowskich i uchylającej dyrektywę 2002/6/WE (4)?

Czy w zakresie, w jakim wymienione w załączniku I do dyrektywy 2016/681 dane są bardzo obszerne – w szczególności dane, o których mowa w pkt 18 załącznika I do dyrektywy 2016/681, które wykraczają poza dane określone w art. 3 ust. 2 dyrektywy 2004/82 – oraz w zakresie, w jakim mogą one, rozpatrywane łącznie, ujawniać dane szczególnie chronione, a tym samym naruszać granice tego, co „absolutnie konieczne”, załącznik ten jest zgodny z art. 7, 8 i art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?

Czy w zakresie, w jakim ze względu na wyrażenia „w szczególności” i „w tym”, zawarte w pkt 12 i 18 załącznika I do dyrektywy (UE) 2016/681, dane, o których w nich mowa zostały wymienione tytułem przykładu, a nie w sposób wyczerpujący, w związku z czym nie jest spełniony wymóg precyzyjności i jasności przepisów pociągających za sobą ingerencję w prawo do poszanowania życia prywatnego oraz w prawo do ochrony danych osobowych, wspomniane punkty tego załącznika są zgodne z art. 7, 8 i art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?

Czy w zakresie, w jakim ustanowiony w art. 3 pkt 4 dyrektywy (UE) 2016/681 i załączniku I do tej dyrektywy system uogólnionego gromadzenia, przekazywania i przetwarzania danych pasażerów dotyczy każdej osoby, która wykorzystuje dany środek transportu, niezależnie od jakiegokolwiek obiektywnego czynnika pozwalającego na uznanie, że osoba ta może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego, przepisy te są zgodne z art. 7, 8 i art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?

Czy art. 6 dyrektywy (UE) 2016/681 w związku z art. 7, 8 i art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie ustawodawstwu krajowemu takiemu jak zaskarżona ustawa, która dopuszcza, jako cel przetwarzania danych „PNR”, monitorowanie działalności wywiadowczej służb wywiadowczych i bezpieczeństwa, a tym samym uwzględnia ten cel w ramach celu zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i poważnej przestępczości, ich wykrywania, prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie i ich ścigania?

Czy art. 6 dyrektywy (UE) 2016/681 jest zgodny z art. 7, 8 i art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w zakresie, w jakim wstępna ocena danych pasażerów, którą on reguluje, poprzez korelację z bazami danych i określonymi wcześniej kryteriami, jest stosowana w sposób systematyczny i uogólniony, niezależnie od jakiegokolwiek obiektywnego czynnika pozwalającego na uznanie, że pasażerowie ci mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego?

Czy pojęcie „innego właściwego organu krajowego”, o którym mowa w art. 12 ust. 3 dyrektywy 2016/681, można interpretować w ten sposób, że dotyczy ono JIP utworzonej przez ustawę z dnia 25 grudnia 2016 r., która może zatem zezwolić na dostęp do danych „PNR” po upływie sześciomiesięcznego terminu w ramach wyszukiwań ad hoc?

Czy art. 12 dyrektywy 2016/681 w związku z art. 7, 8 i art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie ustawodawstwu krajowemu takiemu jak zaskarżona ustawa, która przewiduje ogólny termin przechowywania danych wynoszący pięć lat, nie dokonując rozróżnienia co do tego, czy w ramach wstępnej oceny okazuje się, że dani pasażerowie mogą lub nie mogą stanowić zagrożenia dla bezpieczeństwa publicznego?

a)	Czy dyrektywa 2004/82 jest zgodna z art. 3 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 45 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w zakresie, w jakim ustanowione w niej obowiązki mają zastosowanie do lotów wewnątrz Unii Europejskiej?

Czy dyrektywę 2004/82 w związku z art. 3 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 45 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie ustawodawstwu krajowemu takiemu jak zaskarżona ustawa, która w celu zwalczania nielegalnej imigracji i ulepszenia kontroli granicznych zezwala na system gromadzenia i przetwarzania danych pasażerów „udających się do, przybywających z i przejeżdżających przez terytorium kraju”, co może powodować w sposób pośredni przywrócenie kontroli na granicach wewnętrznych?

Jeżeli na podstawie odpowiedzi udzielonych na poprzednie pytania prejudycjalne Cour constitutionnelle miałby dojść do wniosku, że zaskarżona ustawa, transponująca w szczególności dyrektywę 2016/681, narusza jeden lub więcej obowiązków wynikających z przepisów wskazanych w tych pytaniach, to czy mógłby on tymczasowo utrzymać w mocy skutki ustawy z dnia 25 grudnia 2016 r.„o przetwarzaniu danych pasażerów”, aby uniknąć niepewności prawa i zapewnić możliwość dalszego wykorzystywania uprzednio zgromadzonych i przechowywanych danych do celów określonych w ustawie?

(1) Dz. U. 2016, L 119, s. 1.

(2) Dz. U. 2016, L 119, s. 132.

(3) Dz. U. 2004, L 261, s. 24.

(4) Dz. U. 2010, L 283, s. 1.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Milano (Włochy) w dniu 14 listopada 2019 r. – Banco di Desio e della Brianza SpA i in./YX, ZW

(Sprawa C-831/19)

(2020/C 36/22)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Milano

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Banco di Desio e della Brianza SpA, Banca di Credito Cooperativo di Carugate e Inzago sc, Intesa Sanpaolo SpA, Banca Popolare di Sondrio s.c.p.a, Cerved Credit Management SpA

Strona pozwana: YX, ZW

Pytania prejudycjalne

Czy, i na jakich warunkach, art. 6 i 7 dyrektywy 93/13/EWG (1) w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej stoją na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak opisane, uniemożliwiającemu sądowi egzekucyjnemu przeprowadzenie kontroli co do istoty tytułu egzekucyjnego, który stał się prawomocny, w przypadku, gdy konsument, mając świadomość swojego statusu (przy czym taka świadomość była wcześniej wykluczona przez orzecznictwo i naukę prawa), wnosi o dokonanie takiej kontroli?

Czy, i na jakich warunkach, art. 6 i 7 dyrektywy 93/13/EWG w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej stoją na przeszkodzie uregulowaniu takiemu jak krajowe, które w świetle dorozumianej powagi rzeczy osądzonej dotyczącej braku nieuczciwego charakteru warunku umownego uniemożliwia sądowi egzekucyjnemu, do którego zwrócono się o rozstrzygnięcie w przedmiocie sprzeciwu wobec egzekucji wniesionego przez konsumenta, stwierdzenie wspomnianego nieuczciwego charakteru, i czy można uznać, że taki brak możliwości istnieje również w przypadku, gdy zgodnie z orzecznictwem i nauką prawa obowiązującymi w chwili powstania powagi rzeczy osądzonej ocena nieuczciwego charakteru warunku była wykluczona z uwagi na brak możliwości uznania poręczyciela za konsumenta?

(1) Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. 1993, L 95, s. 29),

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresný súd Poprad (Słowacja) w dniu 22 listopada 2019 r. – IM/STING Reality s.r.o.

(Sprawa C-853/19)

(2020/C 36/23)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Okresný súd Poprad

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: IM

Strona pozwana: STING Reality s.r.o.

Pytania prejudycjalne

Czy dyrektywę 2005/29/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącą nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającą dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („dyrektywę o nieuczciwych praktykach handlowych”) należy interpretować w ten sposób, że okoliczności faktyczne, takie jak w rozpatrywanej sprawie, w których osobie fizycznej będącej w trudnej sytuacji finansowej i pod presją czasową, której zamiarem jest pozyskanie środków kredytowych na zachowanie własności nieruchomości stanowiącej jej jedyne miejsce zamieszkania, zostanie przedłożona przez przedsiębiorcę kredytowego umowa, która skutkuje trwałym pozbawieniem własności nieruchomości, chociaż wolą tej osoby było przeniesienie nieruchomości na wierzyciela jedynie tymczasowo w celach zabezpieczenia umowy kredytowej, stanowią nieuczciwą praktykę handlową?

Czy dyrektywę 93/13/WE (2) w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (zwaną dalej „dyrektywą 93/13”) należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach faktycznych wskazanych w pytaniu pierwszym ocenie sądu podlega również umowa sprzedaży przenosząca nieruchomość, także wbrew argumentom przedsiębiorcy dotyczącym indywidualnie uzgodnionych warunków umownych, jeżeli przedsiębiorca odmówi przedłożenia sądowi umów w innych przypadkach w celu ustalenia, czy chodzi o formularzowy rodzaj umów wykorzystywanych przez przedsiębiorcę w innych przypadkach?

3)	Jeżeli do tego przypadku ma zastosowanie dyrektywa 93/13, czy za istotne okoliczności zgodnie z art. 4 ust. 1 tej dyrektywy należy uznać także sytuację przed zawarciem umowy, a mianowicie taką, że pozwany przedsiębiorca uzyskał dostęp do danych osobowych powoda bez jego zgody?

(1) Dz.U. 2005, L 149, s. 22.

(2) Dz.U. 1993, L 95, s. 29; wyd. spec. rozdz. 15 t. 2, s. 288.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky (Słowacja) w dniu 26 listopada 2019 r. – Slovak Telekom a.s./Protimonopolný úrad Slovenskej republiky

(Sprawa C-857/19)

(2020/C 36/24)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Najvyšší súd Slovenskej republiky

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Slovak Telekom a.s.

Druga strona postępowania: Protimonopolný úrad Slovenskej republiky

Pytania prejudycjalne

Pytanie w przedmiocie wykładni przepisu art. 11 ust. 6 zdanie pierwsze rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (1):

1)	Czy sformułowanie „pozbawia organy ochrony konkurencji państw członkowskich ich kompetencji w zakresie stosowania art. 81 i 82 traktatu” (2) oznacza utratę przez organy państw członkowskich uprawnień w zakresie stosowania art. 81 i 82 traktatu?

Czy art. 50 (zakaz ponownego sądzenia lub karania w postępowaniu karnym za ten sam czyn zabroniony pod groźbą kary) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, proklamowanej w dniu 7 grudnia 2000 r. w Nicei, odnosi się także do przypadków deliktów administracyjnych w postaci nadużycia pozycji dominującej w rozumieniu art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, za które Komisja i organ państwa członkowskiego nałożyły sankcje odrębnie i niezależnie w ramach wykonywania swoich uprawnień na podstawie art. 11 ust. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r.?

(1) Dz.U. 2003, L 1, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 8, t. 2, s. 205.

(2) [w art. 11 ust. 6 zdanie pierwsze rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003].

Sąd

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/21

Wyrok Sądu z dnia 28 listopada 2019 r. – Banco Cooperativo Español/CRU

(Sprawa T-323/16) (1)

(Unia gospodarcza i walutowa - Unia bankowa - Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych (SRM) - Jednolity fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) - Decyzja SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Bezpośrednie i indywidualne oddziaływanie - Dopuszczalność - Istotne wymogi proceduralne - Uwierzytelnienie decyzji - Procedura przyjęcia decyzji)

(2020/C 36/25)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Banco Cooperativo Español, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci D. Sarmiento Ramírez-Escudero i J. Beltrán de Lubiano Sáez de Urabain)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (przedstawiciele: adwokaci F. Málaga Diéguez, F. Fernández de Trocóniz Robles, B. Meyring, S. Schelo, T. Klupsch i S. Ianc)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Rius, A. Steiblytė i K.-P. Wojcik, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparty na art. 263 TFUE wniosek zmierzający do stwierdzenia nieważności wydanej podczas sesji wykonawczej w dniu 15 kwietnia 2016 r. decyzji SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/06), w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej.

Sentencja

2)	Banco Cooperativo Español i SRB pokrywają własne koszty.

3)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 296 z 16.8.2016.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/22

Wyrok Sądu z dnia 28 listopada 2019 r. – Portigon/SRB

(Sprawa T-365/16) (1)

(2020/C 36/26)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Portigon AG (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci D. Bliesener, V. Jungkind i F. Geber)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) (przedstawiciele: adwokaci B. Meyringa, T. Klupscha i S. Ianc)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: pełnomocnicy A. Steiblytė i K.-P. Wojcik)

Przedmiot

Wniosek oparty na art. 263 TFUE i zmierzający do stwierdzenia nieważności, po pierwsze, wydanej podczas sesji wykonawczej w dniu 15 kwietnia 2016 r. decyzji SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/06), oraz po drugie, wydanej podczas sesji wykonawczej w dniu 20 maja 2016 r. decyzji SRB w sprawie korekty składek ex ante za rok 2016 na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, uzupełniającej wydaną podczas sesji wykonawczej w dniu 15 kwietnia 2016 r. decyzję SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/13), w zakresie, w jakim dotyczą one skarżącej.

Sentencja

Stwierdza się nieważność wydanej podczas sesji wykonawczej w dniu 15 kwietnia 2016 r. decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) w sprawie składek ex ante za rok 2016 na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/06) oraz wydanej podczas sesji wykonawczej w dniu 20 maja 2016 r. decyzji SRB w sprawie korekty składek ex ante za rok 2016 na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, uzupełniającej wydaną podczas sesji wykonawczej w dniu 15 kwietnia 2016 r. decyzję SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/13), w zakresie, w jakim decyzje te dotyczą Portigon AG.

2)	SRB pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Portigon.

3)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 343 z 19.9.2016.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/23

Wyrok Sądu z dnia 28 listopada 2019 r. – Hypo Vorarlberg Bank/SRB

(Sprawy połączone T-377/16, T-645/16 i T-809/16) (1)

(Unia gospodarcza i walutowa - Unia bankowa - Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych przedsiębiorstw inwestycyjnych (SRM) - Jednolity fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) - Decyzja SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Bezpośrednie i indywidualne oddziaływanie - Dopuszczalność - Istotne wymogi proceduralne - Uwierzytelnienie decyzji - Procedura przyjęcia decyzji - Obowiązek uzasadnienia - Ograniczenie w czasie skutków wyroku)

(2020/C 36/27)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Hypo Vorarlberg Bank AG, dawniej Vorarlberger Landes- und Hypothekenbank AG (Bregenz, Austria) (przedstawiciele: adwokaci G. Eisenberger i A. Brenneis).

Strona przeciwna: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) (przedstawiciele: adwokaci B. Meyring, S. Schelo, T. Klupscha i S. Ianca)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Republika Włoska (przedstawiciel: G. Palmieri, pełnomocnik)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności, po pierwsze, wydanej podczas sesji wykonawczej w dniu 15 kwietnia 2016 r. decyzji SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/06) oraz, po drugie, wydanej podczas sesji wykonawczej w dniu 20 maja 2016 r. decyzji SRB w sprawie korekty składek ex ante za 2016 na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, uzupełniającej wydaną podczas sesji wykonawczej w dniu 15 kwietnia 2016 r. decyzję SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/13), w zakresie, w jakim dotyczą one skarżącej.

Sentencja

1)	W sprawach T-645/16 i T-809/16 skargi zostają odrzucone jako niedopuszczalne.

W sprawie T-377/16 stwierdza się nieważność wydanej podczas sesji wykonawczej w dniu 15 kwietnia 2016 r. decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) w sprawie składek ex ante za rok 2016 r. na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/06) oraz wydanej podczas sesji wykonawczej w dniu 20 maja 2016 r. decyzji SRB w sprawie korekty składek ex ante za 2016 r. na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, uzupełniającej wydaną podczas sesji wykonawczej w dniu 15 kwietnia 2016 r. decyzję SRB w sprawie składek ex ante za rok 2016 na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/13), w zakresie, w jakim dotyczą one Hypo Vorarlberg Bank AG

3)	SRB pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Hypo Vorarlberg Bank w sprawie T-377/16.

4)	Hypo Vorarlberg Bank pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez SRB w sprawach T-645/16 i T-809/16 oraz w sprawie T-645/16 R.

5)	Republika Włoska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 343 z 19.9.2016.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/24

Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Tàpias/Rada

(Sprawa T-527/16) (1)

(Służba publiczna - Nowelizacja regulaminu pracowniczego i WZIP, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2014 r. - Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1023/2013 - Składka solidarnościowa stosowana od dnia 1 stycznia 2014 r. - Zawieszenie stosowania metody aktualizacji wynagrodzeń w latach 2013 - 2014)

(2020/C 36/28)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Margarita Tàpias (Wavre, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i N. Flandin)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i R. Meyer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu wymiaru wynagrodzenia skarżącej za styczeń 2014 r., wyrażonej w rozliczeniu wynagrodzenia za ten miesiąc, które otrzymała w dniu 14 stycznia 2014 r. i które było pierwszym rozliczeniem, do którego zastosowano art. 65 ust. 4 i art. 66a regulaminu pracowniczego, w brzmieniu zmienionym na mocy art. 1 pkt 44 i 46 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, EURATOM) nr 1023/2013 z dnia 22 października 2013 r. (Dz.U. 2013, L 287, s. 15), które przewidywały, odpowiednio, zawieszenie stosowania metody aktualizacji wynagrodzeń w latach 2013–2014 i wprowadzenie składki solidarnościowej z dniem 1 stycznia 2014 r.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Margarita Tàpias pokrywa koszty postępowania.

3)	Parlament Europejski pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 7 z 12.1.2015 (sprawa zarejestrowana początkowo w Sądzie do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod sygn. F-121/14 i przekazana do Sądu Unii Europejskiej w dniu 1.9.2016 R.).

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/24

Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – OS/Komisja

(Sprawa T-528/16) (1)

(Służba publiczna - Nowelizacja regulaminu pracowniczego i WZIP, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2014 r. - Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1023/2013 - Składka solidarnościowa obowiązująca od 1 stycznia 2014 r. - Zawieszenie stosowania metody aktualizacji wynagrodzeń za lata 2013 i 2014)

(2020/C 36/29)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: OS (przedstawiciele: adwokaci J.N. Louis, R. Metz i D. Verbeke)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Gattinara i L. Radu Bouyon, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Parlament Europejski (przedstawiciele: E. Taneva i M. Ecker, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i R. Meyer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 270 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji o ustaleniu wysokości wynagrodzenia skarżącego za styczeń 2014 r., wyrażonej w rozliczeniu wynagrodzenia za ten miesiąc, przekazanym mu w dniu 13 stycznia 2014 r. i będącym pierwszym rozliczeniem, do którego zastosowano art. 65 ust. 4 i art. 66 a regulaminu pracowniczego w brzmieniu wynikającym z art. 1 pkt 44 i 46 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1023/2013 z dnia 22 października 2013 r. (Dz.U. 2013, L 287, s. 15), które to przepisy przewidują, odpowiednio, zawieszenie stosowania metody aktualizacji wynagrodzeń w latach 2013 i 2014 i ustanowienie składki solidarnościowej z dniem 1 stycznia 2014 r.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	OS zostaje obciążony kosztami postępowania.

3)	Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 7 z 12.1.2015 (sprawa zarejestrowana początkowo w Sądzie do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod sygnaturą F-122/14 i przekazana do Sądu Unii Europejskiej w dniu 1.9.2016).

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/25

Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Feral/Komitet Regionów

(Sprawa T-529/16) (1)

(Służba publiczna - Nowelizacja regulaminu pracowniczego i WZIP, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2014 r. - Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1023/2013 - Składka solidarnościowa obowiązująca od 1 stycznia 2014 r. - Zawieszenie stosowania metody aktualizacji wynagrodzeń za lata 2013 i 2014)

(2020/C 36/30)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Pierre-Alexis Feral (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci J.N. Louis, R. Metz i D. Verbeke)

Strona pozwana: Komitet Regionów (przedstawiciele: J.C. Cañoto Argüelles i S. Bachotet, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata B. Wägenbaura)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Parlament Europejski (przedstawiciele: E. Taneva i M. Ecker, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i R. Meyer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 270 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji o ustaleniu wysokości wynagrodzenia skarżącego za styczeń 2014 r., wyrażonej w rozliczeniu wynagrodzenia za ten miesiąc, przekazanym mu w dniu 13 stycznia 2014 r. i będącym pierwszym rozliczeniem, do którego zastosowano art. 65 ust. 4 i art. 66 a regulaminu pracowniczego w brzmieniu wynikającym z art. 1 ust. 44 i 46 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1023/2013 z dnia 22 października 2013 r. (Dz.U. 2013, L 287, s. 15), które to przepisy przewidują, odpowiednio, zawieszenie stosowania metody aktualizacji wynagrodzeń w latach 2013 i 2014 oraz ustanowienie składki solidarnościowej z dniem 1 stycznia 2014 r.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Pierre-Alexis Feral zostaje obciążony kosztami postępowania.

3)	Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 7 z 12.1.2015 (sprawa zarejestrowana początkowo w Sądzie do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod sygnaturą F-123/14 i przekazana do Sądu Unii Europejskiej w dniu 1.9.2016).

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/26

Wyrok Sądu z dnia 4 grudnia 2019 r. – Billa/EUIPO – Boardriders IP Holdings (Billa)

(Sprawa T-524/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Billa - Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe BILLABONG - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Porównanie towarów i usług - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2020/C 36/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Billa AG (Wiener Neudorf, Austria) (przedstawiciele: adwokaci J. Rether, M. Kinkeldey, J. Rosenhäger i S. Brandstätter)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Ivanauskas i H. O’Neill, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Boardriders IP Holdings LLC (Huntington Beach, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: J. Fish, solicitor i A. Bryson, barrister)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 czerwca 2018 r. (sprawa R 2235/2017-4), sprostowaną w dniu 4 października 2018 r., dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Boardriders IP Holdings a Billa.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 21 czerwca 2018 r. (sprawa R 2235/2017-4) w zakresie, w jakim dotyczy ona oznaczanych zgłoszonym znakiem towarowym towarów: „gry”, należących do klasy 28 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 399 z 5.11.2018.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/27

Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Super bock group/EUIPO – Agus (Crystal)

(Sprawa T-648/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Crystal - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy CRISTAL - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak podobieństwa towarów - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2020/C 36/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Super bock group, SGPS SA (Leça do Balio, Portugalia) (przedstawiciel: adwokat J.P. Mioludo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: L. Rampini i H. O’Neill, pełnomocnicy).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Agus sp. z o.o. (Warszawa, Polska)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 lipca 2018 r. (sprawa R 299/20108–2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Unicer-Bebidas de Portugal, SGPS SA a Agus.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Super bock group, SGPS SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 16 z 14.1.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/27

Wyrok Sądu z dnia 28 listopada 2019 r. – Pinto Teixeira/ESDZ

(Sprawa T-667/18) (1)

(Służba publiczna - Prawa i obowiązki urzędnika - Zgłoszenie zamiaru wykonywania działalności zawodowej po zakończeniu służby - Artykuł 16 regulaminu pracowniczego - Ryzyko niezgodności z uzasadnionymi interesami instytucji - Termin na udzieleni odpowiedzi na zgłoszenie zamiaru - Dorozumiana decyzja wyrażająca zgodę - Zakaz wykonywania działalności zawodowej po zakończeniu służby - Krzywda)

(2020/C 36/33)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: José Manuel Pinto Teixeira (Oeiras, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (przedstawiciele: S. Marquardt i R. Spac, pełnomocnicy)

Przedmiot

Złożony na podstawie art. 270 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji ESDZ z dnia 21 lutego 2018 r. zakazującej skarżącemu wykonywania działalności zawodowej na podstawie art. 16 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej oraz o zadośćuczynienie doznanej z powodu tej decyzji krzywdzie.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) z dnia 21 lutego 2018 r. zakazującej José Manuelowi Pintowi Teixeirze wykonywania działalności zawodowej na podstawie art. 16 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 16 z 14.1.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/28

Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Conte/EUIPO (CANNABIS STORE AMSTERDAM)

(Sprawa T-683/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego CANNABIS STORE AMSTERDAM - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Znak towarowy sprzeczny z porządkiem publicznym - Artykuł 7 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Artykuł 7 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001)

(2020/C 36/34)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Santa Conte (Neapol, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci C. Demichelis, E. Ortaglio i G. Iorio Fiorelli)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: L. Rampini, pełnomocnik).

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 31 sierpnia 2018 r. (sprawa R 2181/2017-2), dotyczącą rejestracji graficznego oznaczenia CANNABIS STORE AMSTERDAM jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Santa Conte pokrywa koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 25 z 21.1.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/29

Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Montanari/ESDZ

(Sprawa T-692/18) (1)

(Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Sprawozdanie z kontroli ad hoc - Odmowa dostępu - Artykuł 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001 - Wyjątek dotyczący ochrony życia prywatnego i integralności jednostki - Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 - Artykuł 8 lit. b) rozporządzenia nr 45/2001 - Przekazywanie danych osobowych - Artykuł 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001 - Wyjątek dotyczący ochrony celów dochodzenia - Artykuł 4 ust. 3 rozporządzenia nr 1049/2001 - Wyjątek dotyczący ochrony procesu podejmowania decyzji - Obowiązek uzasadnienia)

(2020/C 36/35)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Marco Montanari (Reggio Emilia, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Champetier i S. Rodrigues)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (przedstawiciele: S. Marquardt, R. Spac i E. Orgován, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji ESDZ z dnia 24 października 2018 r., w której ESDZ odmówiła stronie skarżącej dostępu do sprawozdania z dnia 29 lipca 2017 r. sporządzonego przez A.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji z dnia 24 października 2018 r., w której Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) oddaliła ponowny wniosek o udzielenie dostępu do dokumentów złożony przez Marca Montanariego w dniu 13 września 2018 r.

2)	ESDZ zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 35 z 28.1.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/29

Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Refan Bulgaria/EUIPO (kształt kwiatu)

(Sprawa T-747/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie trójwymiarowego unijnego znaku towarowego - Kształt kwiatu - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenie (UE) 2017/1001 - Prawo do obrony - Obowiązek uzasadnienia)

(2020/C 36/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Refan Bulgaria OOD (Trud, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat A. Ivanova)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Lukošiūtė, pełnomocnik).

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 września 2018 r. (sprawa R 2518/2017 1), dotyczącą zgłoszenia oznaczenia trójwymiarowego składającego się z kształtu kwiatu jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Refan Bulgaria OOD pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

(1) Dz.U. C 72 z 25.2.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/30

Wyrok Sądu z dnia 5 grudnia 2019 r. – Idea Groupe/EUIPO – The Logistical Approach (Idealogistic Verhoeven Greatest care in getting it there)

(Sprawa T-29/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Idealogistic Verhoeven Greatest care in getting it there - Wcześniejsze słowne krajowe znaki towarowe idéa logistique, IDEA i groupe idea - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy iDÉA - Rejestracje międzynarodowe wskazujące Unię Europejską - wcześniejsze znaki towarowe graficzny iDÉA i słowny IDEA - Względne podstawy odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Używanie w obrocie handlowym oznaczenia o zasięgu większym niż lokalny - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001)

(2020/C 36/37)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Idea Groupe (Montoir-de-Bretagne, Francja) (przedstawiciel: adwokat P. Langlais)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: V. Ruzek, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: The Logistical Approach BV (Uden, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci R. Milchior i S. Charbonnel)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 listopada 2018 r. (sprawa R 2064/2017-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Idea Groupe a The Logistical Approach.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 12 listopada 2018 r. (sprawa R 2064/2017-4).

2)	EUIPO i The Logistical Approach BV pokrywają własne koszty oraz po połowie koszty poniesione przez Idea Groupe.

(1) Dz.U. C 93 z 11.3.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/31

Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – Baustoffwerke Gebhart & Söhne/EUIPO (BIOTON)

(Sprawa T-255/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego BIOTON - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001)

(2020/C 36/38)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Baustoffwerke Gebhart & Söhne GmbH & Co. KG (Aichstetten, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat E. Strauß)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Schäfer i A. Söder, pełnomocnicy).

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 lutego 2019 r. (sprawa R 1887/2018-4), dotyczącą zgłoszenia oznaczenia słownego BIOTON jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Baustoffwerke Gebhart & Söhne GmbH & Co. KG pokrywa koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 187 z 3.6.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/32

Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – gastivo portal/EUIPO – La Fourchette (Przedstawienie widelca na zielonym tle)

(Sprawa T-266/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego widelec na zielonym tle - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy gastivo - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2020/C 36/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: gastivo portal GmbH (Brema, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci O. Spieker, A. Schönfleisch, N. Willich i N. Achilles)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Ivanauskas, pełnomocnik).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: La Fourchette SAS (Paryż, Francja)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 lutego 2019 r. (sprawa R 1213/2018-4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między gastivo portal a La Fourchette.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	gastivo portal GmbH pokrywa koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 187 z 3.6.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/32

Wyrok Sądu z dnia 12 grudnia 2019 r. – gastivo portal/EUIPO – La Fourchette (Przedstawienie widelca na zielonym tle)

(Sprawa T-267/19) (1)

(2020/C 36/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: gastivo portal GmbH (Brema, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci O. Spieker, A. Schönfleisch, N. Willich i N. Achilles)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Ivanauskas, pełnomocnik).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: La Fourchette SAS (Paryż, Francja)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 lutego 2019 r. (sprawa R 1211/2018-4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między gastivo portal a La Fourchette.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	gastivo portal GmbH pokrywa koszty postępowania.

(1) Dz.U. C 230 z 8.7.2019.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/33

Skarga wniesiona w dniu 5 listopada 2019 r. – GY/EBC

(Sprawa T-746/19)

(2020/C 36/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: GY (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i A. Champetier)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny (EBC)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji EBC z dnia 28 stycznia 2019 r. odmawiającej przyznania skarżącemu dodatku na gospodarstwo domowe za 2019 r.;

—	w razie potrzeby, stwierdzenie nieważności również decyzji z dnia 24 kwietnia 2019 r. i 26 sierpnia 2019 r., oddalających odpowiednio wniosek skarżącego o dokonanie kontroli administracyjnej i zażalenie skarżącego;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty:

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady niedyskryminacji.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady praw nabytych.

3.	Zarzut trzeci dotyczący naruszenia skuteczności (effet utile) dodatku na gospodarstwo domowe i art. 15 warunków zatrudnienia w EBC.

4.	Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady staranności.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/34

Skarga wniesiona w dniu 8 listopada 2019 r. – Imperial Brands i in./Komisja

(Sprawa T-760/19)

(2020/C 36/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Imperial Brands plc (Bristol, Zjednoczone Królestwo), Imperial Tobacco Ltd (Bristol), Imperial Tobacco Overseas Holdings Ltd (Bristol), Imperial Tobacco Holdings Ltd (Bristol), Imperial Tobacco Overseas Holdings (2) Ltd (Bristol) (przedstawiciele: adwokat D. Slater, lawyer, E. Burrows, N. Gardner i S. Mardell, Solicitors)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji C(2019) 25 26 final z dnia 2 kwietnia 2019 r. w sprawie pomocy państwa SA.44896 wdrożonej przez Zjednoczone Królestwo dotyczącej zwolnienia podatkowego dla finansowania grup kontrolowanych spółek zagranicznych;

—	w każdym wypadku obciążenie Komisji kosztami i wydatkami poniesionymi przez skarżące w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziesięć zarzutów.

Zgodnie z zarzutem pierwszym Komisja nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia i naruszyła prawo lub popełniła oczywisty błąd w ocenie w związku z zastosowaniem art. 107 ust. 1 TFUE, przyjmując, że brytyjskie przepisy dotyczące kontrolowanych spółek zagranicznych (KSZ) stanowią właściwy system odniesienia. Komisja powinna była przyjąć jako ramy odniesienia brytyjski system opodatkowania osób prawnych.

Zgodnie z zarzutem drugim Komisja naruszyła prawo stosując art. 107 ust. 1 TFUE lub dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, przyjmując błędne podejście do analizy systemu opodatkowania kontrolowanych spółek zagranicznych. Komisja błędnie potraktowała przepisy rozdziału 9 części 9A Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [ustawy podatkowej (Przepisy międzynarodowe i inne) z 2010 r.] – który wprowadza zwolnienie podatkowe dla finansowania grup zagranicznych spółek kontrolowanych – jako formę odstępstwa od ogólnego obciążenia podatkowego ustanowionego w przepisach rozdziału 5 tej ustawy.

Zgodnie z zarzutem trzecim Komisja naruszyła prawo stosując art. 107 ust. 1 TFUE, stwierdziwszy, że zwolnienie podatkowe dla finansowania grup kontrolowanych spółek zagranicznych jest selektywne, ponieważ przedsiębiorstwa znajdujące się w porównywalnej sytuacji faktycznej i prawnej są traktowane w odmienny sposób.

4.	Zgodnie z zarzutem czwartym Komisja naruszyła prawo, stwierdzając, że zwolnienie podatkowe dla finansowania grup kontrolowanych spółek zagranicznych jest prowadzi do przysporzenia korzyści w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

5.	W ramach zarzutu piątego skarżące twierdzą, że Komisja nie uzasadniła wystarczająco ustalenia, że zwolnienie podatkowe dla finansowania grup kontrolowanych spółek zagranicznych jest częściowo nieuzasadnione, a tym samym naruszyła art. 296 TFUE.

6.	Zgodnie z zarzutem szóstym „pełne” zwolnienie na podstawie sekcji 371IB Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 jest uzasadnione charakterem i ogólną strukturą systemu podatkowego.

7.	Zgodnie z zarzutem siódmym zwolnienie w wysokości 75 % na podstawie sekcji 371ID Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 jest uzasadnione charakterem i ogólną strukturą systemu podatkowego.

8.	Zarzut ósmy dotyczy okoliczności, że nałożenie obciążenia podatkowego na KSZ spełniające przesłanki objęcia zwolnieniem podatkowym dla finansowania grup kontrolowanych spółek zagranicznych narusza swobodę przedsiębiorczości skarżących, co jest sprzeczne z art. 49 TFUE.

9.	Zgodnie z zarzutem dziewiątym Komisja naruszyła prawo, stosując przez analogię przepisy dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 (1), która nie znajduje zastosowania ratione temporis lub powołując się na przepisy tej dyrektywy w sposób nieuzasadniony.

10.	W ramach zarzutu dziesiątego skarżące twierdzą, że przyjmując zaskarżoną decyzję Komisja naruszyła wyłączną suwerenność Zjednoczonego Królestwa w dziedzinie podatków bezpośrednich, naruszając w ten sposób art. 4 i 5 TUE oraz art. 114TFUE.

(1) Dyrektywa Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiająca przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz.U. 2016 L 193, s. 1).

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/35

Skarga wniesiona w dniu 8 listopada 2019 r. – Willis Europe/Komisja

(Sprawa T-761/19)

(2020/C 36/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Willis Europe BV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci N. Niejahr i B. Hoorelbeke, a także A. Stratakis i P. O’Gara, Solicitors)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2019/1352 z dnia 2 kwietnia 2019 r. w sprawie pomocy państwa nr SA.44896 wdrożonej przez Zjednoczone Królestwo dotyczącej zwolnienia podatkowego dla finansowania grup kontrolowanych spółek zagranicznych (Dz.U. 2019, L 216, s. 1) w zakresie, w jakim przyjęto w niej, że domniemany środek pomocy stanowi pomoc w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE i nakazano jego odzyskanie wraz z odsetkami, między innymi od strony skarżącej;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 2, 3 i 4 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim nakazano w nich odzyskanie niezgodnej z prawem pomocy wraz z odsetkami, między innymi od strony skarżącej;

—	obciążenie Komisji własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 107 ust. 1 TFUE, uznając, że domniemany środek pomocy przysparza selektywną korzyść spółkom korzystającym ze zwolnienia wynoszącego 75 % w odniesieniu do umów kwalifikowanej pożyczki o niskim ryzyku, ze względu na to, że Komisja:

—	błędnie określiła brytyjski system dotyczący kontrolowanych spółek zagranicznych (KSZ) jako system odniesienia;

—

naruszyła prawo, uznając, że zwolnienie wynoszące 75 % stanowi odstępstwo od podatkowego systemu odniesienia, ze względu na to, że:

(i)	stwierdzenie, że istnieje odstępstwo, jest błędnie oparte na technice regulacyjnej;

(ii)	test funkcji decyzyjnych i zarządczych nie jest głównym testem dla brytyjskiego systemu KSZ; oraz

(iii)

umowy pożyczki kwalifikowanej i niekwalifikowanej nie znajdują się w takiej samej sytuacji prawnej i faktycznej oraz, w każdym wypadku, naruszyła prawo stosując w drodze analogii przepisy dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 (1) lub bezzasadnie powołując się na nie.

—

dokonała błędnych ustaleń faktycznych i naruszyła prawo poprzez przyjęcie, że wynoszące 75 % zwolnienie nie jest uzasadnione charakterem i ogólną strukturą systemu podatkowego w taki sam sposób jak zwolnienie podatkowe dla finansowania grup kontrolowanych spółek zagranicznych, które ma zastosowanie do zysków niepochodzących z działalności operacyjnej objętych zakresem regulacji sekcji 371EC Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [ustawy podatkowej z 2010 r. (Przepisy międzynarodowe i inne)].

2.	Zarzut drugi oparty na twierdzeniu, iż Komisja naruszyła art. 107 ust. 1 TFUE poprzez brak wykazania, że domniemany środek pomocy mógł wpłynąć na wymianę handlową między państwami członkowskimi i groził zakłóceniem konkurencji.

3.	Zarzut trzeci, podniesiony jako zarzut ewentualny, oparty na twierdzeniu, że Komisja naruszyła art. 49 TFUE poprzez uznanie domniemanego środka pomocy za niezgodną z prawem pomoc państwa, która nie narusza swobody przedsiębiorczości zagwarantowanej w art. 49 TFUE.

Zarzut czwarty oparty na twierdzeniu, że Komisja naruszyła podstawową zasadę równego traktowania/niedyskryminacji poprzez:

—	potraktowanie niepochodzących z działalności operacyjnej zysków czerpanych z pożyczek kwalifikowanych w taki sam sposób jak niepochodzące z działalności operacyjnej zyski czerpane z pożyczek niekwalifikowanych; oraz

—	zróżnicowanie traktowania zwolnienia podatkowego dla grup zagranicznych spółek kontrolowanych w zależności od tego, czy zyski niepochodzące z działalności operacyjnej są objęte zakresem regulacji sekcji 371EB czy sekcji 371EC Taxation (International and Other Provisions) Act 2010.

Zarzut piąty, podniesiony jako zarzut ewentualny, oparty na twierdzeniu, że nawet jeśli domniemany środek pomocy jest objęty zakresem regulacji art. 107 ust. 1 TFUE, to Komisja naruszyła art. 16 ust. 1 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 (2) nakazując odzyskanie kwot rzekomo niezgodnej z prawem pomocy od beneficjentów domniemanego środka pomocy, ponieważ odzyskanie takie narusza ogólne zasady prawa Unii, a mianowicie zasady uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa.

(2) Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/37

Skarga wniesiona w dniu 22 listopada 2019 r. – Enoport – Produção de Bebidas/EUIPO – Miguel Torres (CABEZA DE TORO)

(Sprawa T-811/19)

(2020/C 36/44)

Język skargi: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Enoport – Produção de Bebidas L.da (Rio Maior, Portugalia) (przedstawiciel: adwokat R. Milhões)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Miguel Torres, S.A. (Vilafranca del Penedès, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego „CABEÇA DE TOIRO” – zgłoszenie nr 15 626 286

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 września 2019 r. w sprawie R 394/2019-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 95 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/37

Skarga wniesiona w dniu 2 grudnia 2019 r. – RY/Komisja

(Sprawa T-824/19)

(2020/C 36/45)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: RY (przedstawiciel: adwokat J.N. Louis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 10 kwietnia 2019 r. w sprawie rozwiązania umowy skarżącego o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego w rozumieniu art. 2 lit. c) WZIP;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 266 TFUE. Skarżący podnosi w tym względzie, że Komisja powinna była przywrócić go do służby w następstwie wyroku z dnia 10 stycznia 2019 r., RY/Komisja (T-160/17, EU:T:2019:1).

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym, ponieważ skarżący nie miał możliwości skutecznego przedstawienia uwag ani wywarcia wpływu na rozpatrywany proces decyzyjny.

3.	Zarzut trzeci dotyczący nadużycia władzy ze względu na to, że zaskarżona decyzja została przyjęta jedynie w celu stworzenia pozoru zgodności z prawem decyzji wyłącznie potwierdzającej rozwiązanie umowy skarżącego.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa dostępu do akt sprawy. Skarżący twierdzi w tym względzie, że nie uwzględniono jego kolejnych żądań dotyczących udostepnienia dokumentów przesyłanych między gabinetem członka Komisji a Dyrekcją Generalną ds. Zasobów Ludzkich i Bezpieczeństwa, w następstwie przyjęcia wyroku z dnia 10 stycznia 2019 r., RY/Komisja (T-160/17, EU:T:2019:1).

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/38

Skarga wniesiona w dniu 6 grudnia 2019 r. – Crossfit/EUIPO – Hochwarter (CROSSBOX)

(Sprawa T-835/19)

(2020/C 36/46)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: CrossFit Inc. (Scotts Valley, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat D. Mărginean)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Marlis Hochwarter (Wiedeń, Austria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy CROSSBOX – unijny znak towarowy nr 12 503 471

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 października 2019 r. w sprawie R 1832/2018-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania poniesionymi w związku z postępowaniem przed Sądem.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 2 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 53 ust. 1 lit. a) w związku z art. 8 ust. 1 lit b) rozporządzenia Rady nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 53 ust. 1 lit. a) w związku z art. 8 ust. 5 rozporządzenia Rady nr 207/2009.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/39

Postanowienie Sądu z dnia 3 grudnia 2019 r. – Eutelsat/GSA

(Sprawa T-99/17) (1)

(2020/C 36/47)

Język postępowania: angielski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 144 z 8.5.2017.

3.2.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 36/39

Postanowienie Sądu z dnia 27 listopada 2019 r. – Scandlines Danmark i Scandlines Deutschland/Komisja

(Sprawa T-566/19) (1)

(2020/C 36/48)

Język postępowania: angielski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 348 z 14.10.2019.