Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.9530 – UBS/Ares/Phoenix)

(tekst mający znaczenie dla EOG)

(2019/C 359/01)

W dniu 16 września 2019 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32019M9530. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

Kursy walutowe euro (1)

22 października 2019 r.

(2019/C 359/02)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1130
JPY	Jen	120,87
DKK	Korona duńska	7,4708
GBP	Funt szterling	0,86065
SEK	Korona szwedzka	10,7303
CHF	Frank szwajcarski	1,1004
ISK	Korona islandzka	139,30
NOK	Korona norweska	10,1833
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,570
HUF	Forint węgierski	329,92
PLN	Złoty polski	4,2778
RON	Lej rumuński	4,7609
TRY	Lir turecki	6,4897
AUD	Dolar australijski	1,6237
CAD	Dolar kanadyjski	1,4581
HKD	Dolar Hongkongu	8,7295
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7358
SGD	Dolar singapurski	1,5164
KRW	Won	1 305,83
ZAR	Rand	16,3337
CNY	Yuan renminbi	7,8795
HRK	Kuna chorwacka	7,4405
IDR	Rupia indonezyjska	15 626,52
MYR	Ringgit malezyjski	4,6618
PHP	Peso filipińskie	56,969
RUB	Rubel rosyjski	70,9699
THB	Bat tajlandzki	33,735
BRL	Real	4,5900
MXN	Peso meksykańskie	21,2721
INR	Rupia indyjska	78,9245

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

Komisja Administracyjna ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego Średnie koszty świadczeń rzeczowych

(2019/C 359/03)

Średnie koszty świadczeń rzeczowych – 2016

Stosowanie art. 64 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 (1)

I.

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2016 r. członkom rodziny niemieszkającym w tym samym państwie członkowskim, co osoba ubezpieczona, jak określono w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 (2), będą naliczane na podstawie następujących średnich kosztów:   Grupa wiekowa Roczne Miesięczne netto x = 0,20 Irlandia poniżej 20 lat 1 582,41 EUR 105,49 EUR 20–64 lat 2 515,11 EUR 167,67 EUR co najmniej 65 lat 8 964,28 EUR 597,62 EUR Portugalia poniżej 20 lat 846,38 EUR 56,43 EUR 20–64 lat 732,49 EUR 48,83 EUR co najmniej 65 lat 1 646,03 EUR 109,74 EUR Zjednoczone Królestwo poniżej 20 lat 832,47 GBP 55,50 GBP 20–64 lat 1 846,56 GBP 123,10 GBP co najmniej 65 lat 5 341,49 GBP 356,10 GBP Norwegia poniżej 20 lat 20 936,44 NOK 1 395,76 NOK 20–64 lat 36 911,31 NOK 2 460,75 NOK co najmniej 65 lat 125 978,60 NOK 8 398,57 NOK

II.

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2016 r. emerytom lub rencistom i członkom ich rodzin, jak określono w art. 24 ust. 1 i art. 25 i 26 rozporządzenia Rady (WE) nr 883/2004, będą naliczane na podstawie następujących średnich kosztów:   Grupa wiekowa Roczne Miesięczne netto x = 0,20 Miesięczne netto x = 0,15  (3) Irlandia poniżej 20 lat 1 582,41 EUR 105,49 EUR 112,09 EUR 20–64 lata 2 515,11 EUR 167,67 EUR 178,15 EUR co najmniej 65 lat 8 964,28 EUR 597,62 EUR 634,97 EUR Portugalia poniżej 20 lat 846,38 EUR 56,43 EUR 59,95 EUR 20–64 lata 732,49 EUR 48,83 EUR 51,89 EUR co najmniej 65 lat 1 646,03 EUR 109,74 EUR 116,59 EUR Zjednoczone Królestwo poniżej 20 lat 832,47 GBP 55,50 GBP 58,97 GBP 20–64 lata 1 846,56 GBP 123,10 GBP 130,80 GBP co najmniej 65 lat 5 341,49 GBP 356,10 GBP 378,36 GBP Norwegia poniżej 20 lat 20 936,44 NOK 1 395,76 NOK 1 483,00 NOK 20–64 lata 36 911,31 NOK 2 460,75 NOK 2 614,55 NOK co najmniej 65 lat 125 978,60 NOK 8 398,57 NOK 8 923,48 NOK

ŚREDNIE KOSZTY ŚWIADCZEŃ RZECZOWYCH – 2017

Stosowanie art. 64 rozporządzenia (WE) nr 987/2009

I.

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2017 r. członkom rodziny niemieszkającym w tym samym państwie członkowskim, co osoba ubezpieczona, jak określono w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 883/2004, będą naliczane na podstawie następujących średnich kosztów:   Grupa wiekowa Roczne Miesięczne netto x = 0,20 Niderlandy poniżej 20 lat 1 184,03 EUR 78,94 EUR 20–64 lata 2 115,41 EUR 141,03 EUR co najmniej 65 lat 9 657,86 EUR 643,86 EUR

II.

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2017 r. emerytom lub rencistom i członkom ich rodzin, jak określono w art. 24 ust. 1 i art. 25 i 26 rozporządzenia Rady (WE) nr 883/2004, będą naliczane na podstawie następujących średnich kosztów:   Grupa wiekowa Roczne Miesięczne netto x = 0,20 Miesięczne netto x = 0,15  (4) Niderlandy poniżej 20 lat 1 184,03 EUR 78,94 EUR 83,87 EUR 20–64 lat 2 115,41 EUR 141,03 EUR 149,84 EUR co najmniej 65 lat 9 657,86 EUR 643,86 EUR 684,10 EUR

---

(1)  Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1.

(2)  Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1.

(3)  Wartość redukcji stosowanej do zryczałtowanej kwoty miesięcznej wynosi 15 % (x = 0,15) dla emerytów lub rencistów oraz członków ich rodzin, w przypadku gdy właściwe państwo członkowskie nie jest wymienione w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 883/2004 (zgodnie z art. 64 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 987/2009).

(4)  Wartość redukcji stosowanej do zryczałtowanej kwoty miesięcznej wynosi 15 % (x = 0,15) dla emerytów lub rencistów oraz członków ich rodzin, w przypadku gdy właściwe państwo członkowskie nie jest wymienione w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 883/2004 (zgodnie z art. 64 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 987/2009).

Publikacja jednolitego dokumentu zmienionego w następstwie zatwierdzenia zmiany nieznacznej zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) Nr 1151/2012

(2019/C 359/04)

Komisja Europejska zatwierdziła niniejszą zmianę nieznaczną w rozumieniu art. 6 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 664/2014 (1).

Wniosek o zatwierdzenie niniejszej zmiany nieznacznej jest dostępny w bazie danych DOOR Komisji.

JEDNOLITY DOKUMENT

„SALAMINI ITALIANI ALLA CACCIATORA”

Nr UE: PDO-IT-01301-AM01 – 5.4.2019

ChNP (X)

ChOG ()

1.   Nazwa lub nazwy

„Salamini italiani alla cacciatora”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Włochy

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1.   Rodzaj produktu

Klasa 1.2. Produkty wytworzone na bazie mięsa (podgotowanego, solonego, wędzonego itd.)

3.2.   Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

W momencie wprowadzenia do obrotu kiełbasa „Salamini italiani alla cacciatora” musi posiadać następujące właściwości organoleptyczne, chemiczne, fizykochemiczne i mikrobiologiczne:

Właściwości organoleptyczne:

wygląd zewnętrzny: cylindryczny kształt,

konsystencja: produkt jest zwarty, o konsystencji nieelastycznej,

wygląd w przekroju: plaster jest zwarty i jednolity, brak w nim widocznych chrząstek,

barwa: jednolicie rubinowa z równomiernie rozmieszczonymi cząstkami tłuszczu,

aromat: delikatny i charakterystyczny,

smak: łagodny i delikatny, nigdy nie kwaśny.

Właściwości chemiczne i chemiczno-fizyczne:

łączna zawartość białka: co najmniej 20 %

stosunek kolagenu do białka: maksymalnie 0,15

stosunek wody do białka: maksymalnie 2,30

stosunek tłuszczu do białka: maksymalnie 2,00

pH: wyższe lub równe 5,3.

Właściwości mikrobiologiczne:

jednostki kolonii bakterii mezofilnych: jednostki tworzące kolonię bakterii mezofilnych: > 1 × 107 na gram, z przewagą bakterii typu lactobacillus i coccus.

Maksymalna średnica gotowego produktu wynosi 60 mm, przy maksymalnej długości 200 mm i maksymalnej masie 350 g.

3.3.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Kiełbasa „Salamini italiani alla cacciatora” jest produkowana z mięsa chudego otrzymanego z mięśni prążkowanych tuszy wieprzowej, tłuszczu wieprzowego, soli, rozdrobnionego lub zmielonego pieprzu i czosnku.

Mięso oddzielone mechanicznie nie może wchodzić w skład tego produktu.

Dopuszcza się stosowanie wina, cukru lub dekstrozy czy fruktozy, kultur bakterii fermentacyjnych, azotanu sodu lub potasu do maksymalnej ilości 195 ppm, azotynu sodu lub potasu do maksymalnej ilości 95 ppm, kwasu askorbinowego i jego soli sodowej.

3.4.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Produkcja kiełbasy „Salamini italiani alla cacciatora” obejmuje następujące etapy: przygotowywanie surowca, mielenie, mieszanie, napełnianie, suszenie i dojrzewanie.

3.5.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Kiełbasa „Salamini italiani alla cacciatora” może być wprowadzana na rynek luzem, pakowana próżniowo lub pakowana w atmosferze ochronnej, w całości, w części lub w plasterkach. Czynności związane z pakowaniem należy przeprowadzać wyłącznie na obszarze produkcji określonym w pkt 4.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Nazwa chronionej nazwy pochodzenia „Salamini italiani alla cacciatora” musi być wyraźnie i trwale oznaczona na etykiecie, wyraźnie oddzielona od jakiegokolwiek innego zapisu. Zaraz obok należy umieścić zapis „Denominazione di origine protetta” (chroniona nazwa pochodzenia). W przypadku produktów przeznaczonych na rynki międzynarodowe zapis „Denominazione di origine protetta” może być przetłumaczony na język kraju przeznaczenia.

Zabrania się dodawania jakichkolwiek określeń, które nie zostały wyraźnie przewidziane.

Dopuszcza się jednak dodawanie informacji odnoszących się do nazw, nazw handlowych lub prywatnych znaków towarowych, pod warunkiem że nie mają one charakteru zachwalającego lub nie wprowadzają nabywcy w błąd. To samo dotyczy, w stosownych przypadkach, nazw gospodarstw, w których chowano świnie, których mięso zostało wykorzystane do przygotowania produktu, pod warunkiem że surowiec pochodzi w całości z gospodarstw, o których mowa.

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Kiełbasa „Salamini italiani alla cacciatora” jest produkowana na tradycyjnym obszarze produkcji obejmującym całe terytorium następujących regionów, które odpowiadają dokładnie regionom pochodzenia świń: Friuli-Wenecja Julijska, Wenecja Euganejska, Lombardia, Piemont, Emilia Romania, Umbria, Toskania, Marche, Abruzja, Lacjum i Molise.

5.   Związek z obszarem geograficznym

Cechy produktu objętego chronioną nazwą pochodzenia zależą od warunków środowiskowych oraz czynników naturalnych i ludzkich. Cechy surowca są w szczególności charakterystyczne dla wyznaczonego makroobszaru geograficznego, który dokładnie odpowiada obszarowi produkcji. Całość „surowiec–produkt–nazwa” jest powiązana z rozwojem społeczno-gospodarczym konkretnego obszaru. Rozwój technik uprawy zbóż i przetwórstwa mleka wyraźnie nadał kierunek produkcji poprzez tworzenie zakładów produkcyjnych na obszarach tradycyjnie zajmowanych przez specjalne rodzaje chowu trzody chlewnej. Gospodarstwa na północy Włoch, w których chowa się trzodę chlewną, zmieniały się z upływem czasu, aż do ubiegłego wieku, kiedy przekształciły się w nowoczesny sektor produkcji w prowincjach Emilia Romania i Lombardia, który następnie rozwinął się, obejmując w regiony sąsiednie we Włoszech środkowych i północnych. W szczególności rasy lokalne zastąpiono rasami wyspecjalizowanymi, otrzymanymi w wyniku krzyżówek z liniami lokalnymi, z których pochodzi surowiec (tusze wieprzowe), co zaspokaja potrzeby sektora rolno-spożywczego i nadaje produktowi końcowemu typowe cechy jakościowe i organoleptyczne.

Renoma kiełbasy „Salamini italiani alla cacciatora” jest powiązana z miejscami, w których jest ona tradycyjnie produkowana. W przekazach ustnych początek produkcji salamini przypada na okres podboju przez Lombardów północnych Włoch – regionu, z którego produkcja została rozszerzona na obszary sąsiednie w środkowych Włoszech, przez co obszar produkcji pokrywa się z obszarem hodowli trzody chlewnej opasowej we Włoszech. Historia produktu jest związana z rozwojem typowej kultury wiejskiej, wspólną dla całego makroregionu nazywanego Padanią: jest to obszar, który wraz z innymi powiązanymi obszarami dostarcza surowca przetworzonego zgodnie ze starymi tradycjami właściwymi dla danej nazwy. Historyczne odniesienia do „Salamini italiani alla cacciatora” są obecne w tradycji kulinarnej Lombardii, która wciąż jest aktualna. Nazwa produktu wiąże się z porcją jedzenia, które myśliwi tradycyjnie zabierali na polowania. Stosunkowo niedawno również nazwa ta była wymieniana w umowach dwustronnych podpisanych przez Włochy z Francją, Niemcami, Hiszpanią i Austrią w celu ochrony oznaczeń pochodzenia, nazw pochodzenia i innych oznaczeń geograficznych zastrzeżonych dla produktów pochodzących z Włoch.

Odesłanie do publikacji specyfikacji produktu

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

Skonsolidowany tekst specyfikacji produktu jest dostępny na następującej stronie internetowej: http://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/3335

lub

bezpośrednio na stronie głównej Ministerstwa Polityki Rolnej, Żywnościowej i Leśnej (www.politicheagricole.it) po otwarciu zakładki „Qualità” (u góry po prawej stronie ekranu), kliknięciu „Prodotti DOP IGP e STG” (po lewej stronie ekranu), a następnie odnośnika „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE”.

---

(1)  Dz.U. L 179 z 19.6.2014, s. 17.

Publikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2019/C 359/05)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1) w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

„QUESO CASTELLANO”

Nr UE: PGI-ES-02307 – 20.4.2017

ChNP () ChOG (X)

1.   Nazwa lub nazwy

„Queso Castellano”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Hiszpania

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1.   Typ produktu

Klasa 1.3. Sery

3.2.   Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

„Queso Castellano” jest tłustym lub pełnotłustym serem, wytwarzanym w procesie koagulacji enzymatycznej i intensywnego prasowania, przeznaczonym do długiego przechowywania. Produkuje się go z surowego lub pasteryzowanego mleka owczego pochodzącego z gospodarstw położonych w regionie Kastylia i León. Ser o masie 1,5 kg lub mniejszej dojrzewa co najmniej 30 dni, zaś ser o większej masie dojrzewa co najmniej 60 dni. Po zakończeniu okresu dojrzewania ser „Queso Castellano” posiada następujące właściwości:

—	wyraźna skórka, bez pleśni, z możliwymi śladami (formy lub płótna), barwa od bladożółtej do brązowej. Skórka może być naturalna lub zawierać dozwolone produkty pokrywające,

—

masa twarda i zwarta, o barwie od białawo-jasnożółtej do beżowej, bardzo błyszcząca, z niewielką liczbą małych porów lub dziurek o małej średnicy, zazwyczaj okrągłych, występujących nieregularnie w całym serze, posiadająca następujące właściwości fizyczne i chemiczne: — zawartość tłuszczu w suchej masie: co najmniej 45 %, — sucha masa: co najmniej 45 %, — zawartość białka w suchej masie: co najmniej 25 %, — zawartość chlorku sodu w suchej masie: maksymalnie 3,26 %, — pH: 4,7–5,7,

—

zapach: umiarkowanie intensywny, ale dość zróżnicowany, z przewagą aromatu mlecznego, zwierzęcego (zwierzęta z gatunków mlecznych) i karmelizowanego; w mniejszym stopniu wyczuwalne są aromaty masła, owoców i roślin oraz w bardzo nieznacznym stopniu suszonych owoców. Powyższe nuty zapachowe stają się wyraźniejsze w miarę dojrzewania,

—

wrażenia zapachowo-smakowe: bardzo intensywny smak – zarówno kwaśny, jak i słony. Umiarkowany aromat zwierzęcy i karmelowy. Nuty suszonych owoców oraz subtelny owocowy i roślinny aromat. Sery są lekko pikantne, a ich smak utrzymuje się umiarkowanie długo w ustach, pozostawiając lekki końcowy posmak. Wszystkie te wrażenia stają się wyraźniejsze w miarę dojrzewania,

—	konsystencja: sery twarde i umiarkowanie rozpuszczalne; w umiarkowanym stopniu lepkie, elastyczne, kruche i ziarniste.

Ser „Queso Castellano” ma cylindryczny kształt o średnicy i maksymalnej wysokości wynoszących odpowiednio 25 cm i 15 cm oraz maksymalną masę 3,8 kg.

Można go wprowadzać do obrotu w całości, w kawałkach, w plastrach i w postaci tartej.

3.3.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

„Queso Castellano” wytwarza się z mleka owczego pochodzącego z gospodarstw położonych w regionie Kastylia i León.

System chowu owiec w tym regionie opiera się na rolnictwie ekstensywnym, półekstensywnym i intensywnym, z przewagą dwóch ostatnich rodzajów.

W przypadku systemów ekstensywnych lub półekstensywnych zwierzęta pasą się na wyznaczonym obszarze, żywiąc się częściowo paszą zieloną, ale także – przede wszystkim – roślinami ścierniskowymi. W okresie zimowego zatrzymania wegetacji, w okresach największego zapotrzebowania i w okresach niedoboru żywności wynikającego z niekorzystnych warunków klimatycznych, a także w przypadku chowu intensywnego żywienie zwierząt opiera się na paszy zielonej, obejmującej w szczególności wykę, owies i lucernę; najczęściej stosowanymi metodami konserwacji tej paszy są przygotowanie siana, odwadnianie lub kiszenie. Słoma zbóż i rośliny białkowe to inne rośliny pastewne, które również wykorzystuje się systematycznie w celu żywienia zwierząt. Pasze te uzupełnia się w różnych proporcjach mieszankami paszowymi, aby zapewnić zwierzętom stały pod względem ilości i jakości dopływ składników pokarmowych.

Pasza dostarczana zwierzętom musi pochodzić w co najmniej 50 % ze wspólnoty Kastylia i León.

Mleko pochodzi z całkowitego i nieprzerwanego udoju zdrowych i dobrze karmionych zwierząt i musi być gromadzone i przewożone w dobrych warunkach higienicznych. Jest to mleko pełne, które musi być czyste i wolne od zanieczyszczeń, konserwantów, antybiotyków i wszelkich produktów, które mogłyby wpłynąć negatywnie na produkcję, dojrzewanie i przechowywanie sera.

Analityczne cechy charakterystyczne mleka w momencie rozpoczęcia produkcji są następujące:

—	tłuszcz: co najmniej 5,2 %,

—	białka: co najmniej 4,6 %,

—	całkowita sucha masa: co najmniej 15,9 %.

3.4.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Produkcja mleka, wytwarzanie i dojrzewanie serów.

3.5.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

—

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Ser „Queso Castellano” można wprowadzać do obrotu w całości, w kawałkach, w plastrach i w postaci tartej, pod warunkiem że jego nienaganne opakowanie i etykieta pozwalają na jednoznaczne ustalenie jego pochodzenia.

Produkt przeznaczony do spożycia opatrzony jest etykietami dodatkowymi identyfikującymi ChOG, które umieszcza się w taki sposób, aby nie można było ich ponownie użyć.

Na etykietach handlowych, właściwych dla każdego przedsiębiorstwa, musi znajdować się napis „Indicación Geográfica Protegida – Queso Castellano” wraz z symbolem Unii Europejskiej i logo nazwy.

Logo nazwy wygląda następująco:

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Wspólnota autonomiczna Kastylia i León.

5.   Związek z obszarem geograficznym

Ochrona „Queso Castellano” jako chronionego oznaczenia opiera się na tradycji, specyfice i renomie produktu.

W XVI i XVII w. chów owiec odgrywał ważną rolę we wspólnocie Kastylia i León. Mleko owcze bardzo łatwo się psuło i było uzależnione od kaprysów pogody panującej na tym terytorium charakteryzującym się skrajnymi warunkami klimatycznymi, trudno było zatem je przewozić w dobrych warunkach na długich dystansach, w związku z czym ser nie był produkowany na dużą skalę, ale w sposób tradycyjny przez pasterzy lub właścicieli owiec. Używali oni podpuszczki pochodzącej od ostatniego jagnięcia poddanego ubojowi w gospodarstwie i dzięki swojemu doświadczeniu oraz swoim umiejętnościom wytwarzali znakomite sery. Producenci, którzy wytworzyli najwięcej serów, sprzedawali je na targach w swoim regionie lub w dużych miastach, takich jak targi w Villalón i Medinie, uzyskując w ten sposób dodatkowy dochód.

Na początku XX w. powstały główne ośrodki rzemieślnicze zajmujące się produkcją tradycyjną. Mleko zbierano z najbliższych okolic, gdzie dojenie odbywało się rano, i przewożono je do ośrodka rzemieślniczego, aby produkować z niego ser. W taki właśnie sposób we wspólnocie Kastylia i León powstał sektor produkcji „Queso Castellano”, który stale się rozwijał pod względem wielkości i poziomu techniki, higieny oraz kontroli surowca i produktu końcowego, zachowując jednocześnie swój rzemieślniczy charakter.

Obecnie region Kastylia i León dysponuje dużą ilością wysokiej jakości surowca. Świadczy o tym fakt, że ta hiszpańska wspólnota zajmuje pierwsze miejsce pod względem chowu owiec mlecznych oraz pierwsze miejsce pod względem produkcji serów owczych.

O serze „Queso Castellano” wspomina się wyraźnie w niektórych dokumentach historycznych i dziełach literackich, wśród których można wymienić publikację Carlosa Garcíi del Cerro, „España. El país de los cien quesos” (1996), a dokładnie rozdział zatytułowany „De Tartesos a la Mesta y algo más” opisujący dokument z dnia 14 grudnia 1442 r. autorstwa Diego Hurtado de Mendozy, prokuratora wielu miast z północnej Hiszpanii, w szczególności miasta Santander, w którym na polecenie króla Alfonsa V Aragońskiego sporządzono szacunki i określono cenę wszystkich towarów będących przedmiotem obrotu i sprzedaży w regionie: „Wartość funta i ćwierci funta »queso castellano« stanowiących równowartość dwudziestu uncji ustalono na pięć szelągów. Funta serów z Niderlandów lub Flandrii o masie 10 uncji na dwadzieścia liardów. Funta sera »asadero« lub »pasiego« (z doliny Pas) według własnych uncji na sześć liardów”.

Od drugiej połowy XX w., gdy następuje uprzemysłowienie procesu, a renoma „Queso Castellano” zaczyna wykraczać poza granice prowincji i obejmuje już terytorium całego kraju, wzmianki dotyczące tego sera i jego opisy pojawiają się coraz częściej, zwłaszcza w katalogach i przewodnikach turystycznych oraz kulinarnych, co potwierdza, że produkt ten jest typową specjalnością wspólnoty Kastylia i León. Publikacje te obejmują w szczególności:

—	książki Carlosa Moro Gonzaleza „Guía práctica de los Quesos de España” (1985), „Los Queso de Castilla y León” (1983), „Guía práctica de los quesos de España” (1989) i „Los Quesos de Valladolid” (1992),

—	„Queso Españoles” autorstwa Simone Ortegi, wydawnictwo Alianza, 1987,

—	„Los Quesos” autorstwa I. Cenzano, wydawca: Antonio Madrid Vicente, 1992,

—	„Catálogo de Queso de España” autorstwa E. Canuta i E. Navarro, publikacja wydana przez Ministerstwo Rolnictwa, Rybołówstwa i Żywności, Madryt 1990,

—	„La enciclopedia mundial del queso” autorstwa Juliet Harbutt, zawierająca przepisy Roz Denny, wydawnictwo Buenos Aires, 1999,

—	„Manual del Gourmet del Queso” autorstwa Brigitte Engelmann i Petera Hollera, wydawnictwo Ullmann, 2009,

—	„El libro del Queso. La mejor selección. Notas de Cata. Más de 750 quesos. Como disfrutarlo” autorstwa Juliet Harbutt, wydawca: H. Blume, 2009.

W regionie Kastylia i León panują warunki glebowo-klimatyczne, dzięki którym region ten od zawsze był szczególnie odpowiedni dla rolnictwa i chowu, zwłaszcza chowu owiec. Występujący na tym obszarze kontynentalny klimat śródziemnomorski i zróżnicowane ukształtowanie terenu, płaskie w głębi lądu i górzyste na obrzeżach, sprzyjają urozmaiconej roślinności.

System chowu owiec mlecznych w regionie Kastylia i León opierał się na rolnictwie ekstensywnym, w przypadku którego żywienie opiera się w całości lub częściowo na pastwiskach (nawadnianych lub nienawadnianych – w zależności od obszaru) i ścierniskach. W ostatnich dziesięcioleciach, w wyniku wyludniania się obszarów wiejskich, sektor zmierzał coraz bardziej w kierunku chowu alkierzowego, co spowodowało zmianę wielkości i restrukturyzację gospodarstw przy jednoczesnym wykorzystywaniu w żywieniu zwierząt lokalnych zasobów naturalnych. Ten rodzaj żywienia zwierząt charakteryzuje się niższym spożyciem barwników i nienasyconych kwasów tłuszczowych, co ostatecznie znajduje odzwierciedlenie w mleku charakteryzującym się niską zawartością tłuszczu (niskie stężenia kwasu stearynowego, oleinowego i żwaczowego), suchej masy i barwników, a co za tym idzie – mniej oleistą konsystencją i mniej żółtym zabarwieniem. Z tego rodzaju mleka powstaje ser posiadający charakterystyczny profil kwasów tłuszczowych, który w połączeniu z wilgotnością i kwasowością masy „Queso Castellano” decyduje o jego charakterystycznym i wyjątkowym kolorze.

„Queso Castellano” jest serem o twardej, zwartej masie bez oczek lub z małymi zagłębieniami, charakteryzującym się rozwiniętym i intensywnym smakiem, który jest jednak kwaśniejszy niż smak innych podobnych serów ze względu na większą wilgotność i nieco niższe pH, co wynika z etapów prasowania i dojrzewania stanowiących część tradycyjnego procesu produkcji.

„Queso Castellano” cieszy się dużą popularnością na wiejskich targach, w sklepach, supermarketach i sklepach specjalistycznych. Na renomę „Queso Castellano” wpływają także restauratorzy ze wspólnoty Kastylia i León, którzy oferują go w swoim asortymencie regionalnych serów lub włączają do swoich przepisów. Krajowa i międzynarodowa renoma „Queso Castellano” znajduje również odzwierciedlenie w wielu nagrodach otrzymywanych przez jego producentów w bardzo prestiżowych konkursach, takich jak „Word Cheese Awards” lub nagrody Cincho.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

http://www.itacyl.es/opencms_wf/opencms/system/modules/es.jcyl.ita.extranet/elements/galleries/galeria_downloads/registros/2018_09_25_Q_CASTELLANO_Pliego_de_Condiciones.pdf

---

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.