—

uwzględniając projekt decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę 59122 (DAS-59122-7), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (D054772-02),

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (1), w szczególności jego art. 11 ust. 3 i art. 23 ust. 3,

—

uwzględniając fakt, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania w dniu 16 stycznia 2018 r.,

—

uwzględniając art. 11 i 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (2),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z dnia 18 maja 2017 r. opublikowaną w dniu 29 czerwca 2017 r. (3),

—

uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) nr 182/2011 ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (COM(2017)0085, COD(2017)0035),

—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje wyrażające sprzeciw wobec zatwierdzania organizmów zmodyfikowanych genetycznie (4),

—

uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

—

uwzględniając art. 106 ust. 2 i 3 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że na mocy decyzji Komisji 2007/702/WE zezwolono na wprowadzenie do obrotu żywności i paszy zawierającej genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę 59122, składającej się z niej lub z niej wyprodukowanej; mając na uwadze, że zanim Komisja podjęła decyzję, w dniu 23 marca 2007 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wydał pozytywną opinię zgodnie z art. 6 i 18 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 (zwaną dalej „pierwszą opinią EFSA”), którą opublikowano w dniu 3 kwietnia 2007 r. (5);

B.

mając na uwadze, że w dniu 19 lipca 2016 r. przedsiębiorstwa Pioneer Overseas Corporation i Dow AgroSciences Ltd. (zwane dalej „wnioskodawcą”) wspólnie złożyły wniosek o odnowienie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu żywności i paszy zawierającej genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę 59122, składającej się z niej lub z niej wyprodukowanej, zgodnie z art. 11 i 23 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003; mając na uwadze, że wniosek odnosił się również do wprowadzenia do obrotu genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy 59122 w produktach składających się z niej lub ją zawierających do zastosowań innych niż w żywności i paszy na równi z innymi rodzajami kukurydzy, z wyjątkiem uprawy;

C.

mając na uwadze, że w dniu 18 maja 2017 r. EFSA wydał pozytywną opinię zgodnie z art. 6 i 18 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 (zwaną dalej „drugą decyzją EFSA”), którą opublikowano w dniu 29 czerwca 2017 r. (6);

D.

mając na uwadze, że genetycznie zmodyfikowana kukurydza 59122 wykazuje ekspresję białek Cry34Ab1 i Cry35Ab1 nadających odporność na szkodniki z rzędu Coleoptera (chrząszcze należące do rodzaju Diabrotica), takie jak larwy zachodniej stonki kukurydzianej, oraz białka PAT nadającego tolerancję na herbicydy zawierające glufosynat;

E.

mając na uwadze, że rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 stanowi, że genetycznie zmodyfikowana żywność lub pasza nie mogą mieć szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi, zdrowie zwierząt i na środowisko, oraz że przy sporządzaniu decyzji Komisja bierze pod uwagę wszelkie odnośne przepisy prawa unijnego, a także inne uzasadnione czynniki istotne dla rozpatrywanej sprawy;

F.

mając na uwadze, że w trakcie trzymiesięcznego okresu konsultacji (7) państwa członkowskie zgłosiły wiele krytycznych uwag do pierwszej opinii EFSA dotyczących między innymi niewystarczającego planu nadzoru, ryzyka narażenia organizmów niebędących celem zwalczania na toksyny BT, braku podstaw do stwierdzenia, że „produkty paszowe pochodzące z genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy 59122 są zasadniczo równoważne produktom paszowym z kukurydzy komercyjnej, są równoważne im pod względem odżywczym i równie jak one bezpieczne”, zaś w odniesieniu do 90-dniowego badania szczurów – dotyczących faktu, że genetycznie zmodyfikowana kukurydza 59122 była podawana tylko na jednym poziomie dawki w całym badaniu, co jest sprzeczne z zaleceniem zawartym w wytycznych OECD;

G.

mając na uwadze, że po złożeniu przez wnioskodawcę wniosku o ponowne zezwolenie EFSA został poproszony o ocenę danych przedłożonych przez wnioskodawcę, w tym sprawozdań z monitorowania środowiska po wprowadzeniu do obrotu i 11 analiz badań podstawowych opublikowanych w latach 2007–2016; mając na uwadze, że na podstawie oceny przedłożonych danych EFSA przyjął pozytywną opinię (drugą opinię EFSA, o której mowa powyżej), stwierdzając, że „nie wykryto żadnych nowych zagrożeń lub zmian w zakresie narażenia, ani nie pojawiły się żadne nowe wątpliwości natury naukowej, które wpłynęłyby na zmianę wniosków z pierwotnej oceny ryzyka dotyczącej kukurydzy 59122”;

H.

mając na uwadze, że w trakcie trzymiesięcznego okresu konsultacji (8) państwa członkowskie zgłosiły wiele krytycznych uwag do drugiej opinii EFSA, stwierdzając między innymi, że „na podstawie przeprowadzonej kontroli genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy 59122 nie można przedstawić znaczących wyników na potrzeby bieżącej oceny ani wyjaśnić wątpliwości związanych z oceną ryzyka przeprowadzoną przed udzieleniem zezwolenia, np. jeśli chodzi o narażenie środowiska naturalnego” oraz że „metoda monitorowania zastosowana do genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy 59122 nie jest zgodna z wymogami załącznika VII do dyrektywy 2001/18/WE”;

I.

mając na uwadze, że jedno państwo członkowskie zapytało, dlaczego wnioskodawca nie przedłożył szeregu oficjalnych analiz wykazujących immunogenność białek Cry u myszy, w związku z czym nie zostały one ocenione przez EFSA, a także zaleciło wyjaśnienie problemów związanych z immunogennością i adiuwancyjnością białek Cry ulegających ekspresji w genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy 59122 przed udzieleniem zezwolenia;

J.

mając na uwadze, że jedno państwo członkowskie zauważyło, iż Unia zatwierdziła Konwencję o różnorodności biologicznej, która nakłada zobowiązania międzynarodowe w zakresie różnorodności biologicznej zarówno na kraje eksportujące, jak i importujące, i że w związku z tym należy brać pod uwagę wpływ importu genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy 59122 do Unii zarówno na różnorodność biologiczną w Unii, jak i na różnorodność biologiczną w krajach uprawy;

K.

mając na uwadze, że glufosynat zaliczono do substancji działających szkodliwie na rozrodczość, w związku z czym podlega on kryteriom wyłączenia określonym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (9); mając na uwadze, że zezwolenie dla glufosynatu traci ważność w dniu 31 lipca 2018 r. (10);

L.

mając na uwadze, że stosowanie herbicydów uzupełniających należy do rutynowych praktyk rolnych w uprawie roślin odpornych na herbicydy, dlatego można założyć, że pozostałości z oprysków zawsze będą obecne w zbiorach i że nie można ich uniknąć; mając na uwadze, że wykazano, iż uprawa genetycznie zmodyfikowanych roślin tolerujących herbicydy prowadzi do wyższego zużycia herbicydów uzupełniających niż w przypadku konwencjonalnych odpowiedników tych roślin (11);

M.

mając na uwadze, że w opinii EFSA nie oceniono pozostałości z oprysków dokonywanych z użyciem glufosynatu; mając na uwadze, że pozostałości glufosynatu będą obecne w genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy 59122 przywożonej do Unii z przeznaczeniem na żywność i paszę;

N.

mając na uwadze, że ze względów bezpieczeństwa żywności niedopuszczalne, a także bardzo niekonsekwentne byłoby zezwolenie na przywóz genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy odpornej na glufosynat, biorąc pod uwagę fakt, że zezwolenie na stosowanie glufosynatu w Unii wygasa z dniem 31 lipca 2018 r. z powodu jego szkodliwego działania na rozrodczość (12);

O.

mając na uwadze, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania w dniu 16 stycznia 2018 r.; mając na uwadze, że 12 państw członkowskich głosowało przeciw wnioskowi, 12 państw członkowskich, reprezentujących jedynie 38,83 % mieszkańców Unii, głosowało za jego przyjęciem, a cztery państwa członkowskie wstrzymały się od głosu;

P.

mając na uwadze, że Komisja niejednokrotnie wyrażała ubolewanie, że od czasu wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 przyjmuje decyzje zatwierdzające bez wsparcia ze strony Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, oraz że odsyłanie dokumentacji do Komisji w celu podjęcia ostatecznej decyzji, co miało być wyjątkiem w procedurze, stało się normą w podejmowaniu decyzji o wydaniu zezwoleń dotyczących genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy; mając na uwadze, że praktykę tę jako niedemokratyczną potępił również przewodniczący Komisji Jean-Claude Juncker (13);

Q.

mając na uwadze, że w dniu 28 października 2015 r. Parlament odrzucił w pierwszym czytaniu wniosek ustawodawczy z dnia 22 kwietnia 2015 r. zmieniający rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 (14) oraz wezwał Komisję do wycofania tego wniosku i przedstawienia nowego;

R.

mając na uwadze, że w motywie 14 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 stwierdzono, że Komisja powinna – tak dalece, jak to możliwe – działać w taki sposób, aby unikać sprzeciwiania się jakiemukolwiek dominującemu stanowisku, jakie może wyłonić się w komitecie odwoławczym przeciwko stosowności aktu wykonawczego, zwłaszcza dotyczącego tak wrażliwych kwestii jak zdrowie konsumentów, bezpieczeństwo żywności i środowisko naturalne;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

—

Rezolucja z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie wprowadzenia do obrotu w celu uprawy, zgodnie z dyrektywą 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, kukurydzy (Zea mays L., linia 1507) zmodyfikowanej genetycznie w celu uzyskania odporności na niektóre szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) (Dz.U. C 482 z 23.12.2016, s. 110).

—

Rezolucja z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/2279 z dnia 4 grudnia 2015 r. zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę NK603 × T25, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 399 z 24.11.2017, s. 71).

—

Rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87705 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 35 z 31.1.2018, s. 19).

—

Rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87708 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 35 z 31.1.2018, s. 17).

—

Rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję FG72 (MST-FGØ72-2), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 35 z 31.1.2018, s. 15).

—

Rezolucja z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt11 × MIR162 × MIR604 × GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie lub trzy spośród modyfikacji genetycznych (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0271).

—

Rezolucja z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji w sprawie wprowadzenia do obrotu zmodyfikowanego genetycznie goździka (Dianthus caryophyllus L., linia SHD-27531-4) (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0272).

—

Rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy MON 810 (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0388).

—

Rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 810 (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0389).

—

Rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej wprowadzenia do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy Bt11 (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0386).

—

Rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej wprowadzenia do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy 1507 (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0387).

—

Rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę 281-24-236 × 3006-210-23 × MON 88913, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0390).

—

Rezolucja z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt11 × 59122 × MIR604 × 1507 × GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery spośród modyfikacji genetycznych Bt11, 59122, MIR604, 1507 i GA21, składających się z nich lub z nich wyprodukowanych, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0123).

—

Rezolucja z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę DAS-40278-9, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0215).

—

Rezolucja z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB119 (BCS-GHØØ5-8), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0214).

—

Rezolucja z dnia 13 września 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-68416-4, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0341).

—

Rezolucja z dnia 4 października 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję FG72 × A5547-127, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0377).

—

Rezolucja z dnia 4 października 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-44406-6, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0378).

—

Rezolucja z dnia 24 października 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji odnawiającej zezwolenie na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę DAS-Ø15Ø7-1, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0396).

—

Rezolucja z dnia 24 października 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję 305423 × 40-3-2 (DP-3Ø5423-1 × MON-Ø4Ø32-6), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0397).

—

Rezolucja z dnia 24 października 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowany rzepak MON 88302 x Ms8 x Rf3 (MON-883Ø2-9 × ACSBNØØ5-8 × ACS-BNØØ3-6), MON 88302 x Ms8 (MON-883Ø2-9 × ACSBNØØ5-8) i MON 88302 x Rf3 (MON-883Ø2-9 × ACS-BNØØ3-6), składających się z niego lub z niego wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0398).

—

uwzględniając projekt decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 × MON 89034 × NK603 (MON-87427-7 × MON-89Ø34-3 × MON-ØØ6Ø3-6, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających zmodyfikowane genetycznie odmiany kukurydzy łączące dwie spośród modyfikacji genetycznych MON 87427, MON 89034 i NK603 (D054771-02),

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie zmodyfikowanej genetycznie żywności i paszy (1), w szczególności jego art. 7 ust. 3 i art. 19 ust. 3,

—

uwzględniając fakt, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania w dniu 16 stycznia 2018 r.,

—

uwzględniając art. 11 i 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (2),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z dnia 28 czerwca 2017 r. opublikowaną w dniu 1 sierpnia 2017 r. (3),

—

uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) nr 182/2011 ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (COM(2017)0085, COD(2017)0035),

—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje przeciwko zatwierdzaniu organizmów zmodyfikowanych genetycznie (4),

—

uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

—

uwzględniając art. 106 ust. 2 i 3 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że w dniu 13 września 2013 r., zgodnie z art. 5 i 17 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, przedsiębiorstwo Monsanto Europe S.A. zwróciło się do właściwego organu krajowego Belgii z wnioskiem o wprowadzenie do obrotu żywności, składników żywności i paszy zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 health risks relating to stacked events such as genetically modified maize MON 87427 × MON 89034 health risks relating to stacked events such as genetically modified maize MON 87427 × NK603, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych; mając na uwadze, że wniosek odnosił się również do wprowadzenia do obrotu produktów składających się ze zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy MON 87427 health risks relating to stacked events such as genetically modified maize MON 87427 × MON 89034 health risks relating to stacked events such as genetically modified maize MON 87427 × NK603 lub zawierających taką kukurydzę do zastosowań innych niż w żywności i paszy na równi z innymi rodzajami kukurydzy, z wyjątkiem uprawy;

B.

mając na uwadze, że wniosek odnosił się – w przypadku tych zastosowań – do wszystkich trzech subkombinacji zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy MON 87427 x MON 89034 x NK603;

C.

mając na uwadze, że zmodyfikowana genetycznie kukurydza MON 87427 x MON 89034 x NK603 zawiera dwa geny odporności na glifosat i produkuje białka Cry1A.105 i Cry2Ab2 nadające odporność na określone szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe);

D.

mając na uwadze, że w dniu 28 czerwca 2017 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wydał pozytywną opinię zgodnie z art. 6 i 18 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, którą opublikowano w dniu 1 sierpnia 2017 r. (5);

E.

mając na uwadze, że rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 stanowi, że zmodyfikowana genetycznie żywność lub pasza nie mogą mieć szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi, zdrowie zwierząt i na środowisko oraz że przy sporządzaniu decyzji Komisja bierze pod uwagę wszelkie odnośne przepisy prawa unijnego, a także inne uzasadnione czynniki istotne dla rozpatrywanej sprawy;

F.

mając na uwadze, że w trakcie trzymiesięcznego okresu konsultacji państwa członkowskie zgłosiły wiele krytycznych uwag (6); mając na uwadze, że większość krytycznych uwag dotyczy tego, że analiza składu nie obejmuje pozostałości herbicydów uzupełniających ani ich metabolitów; że ze względu na obawy dotyczące, między innymi, badań pokazujących wzrost częstotliwości występowania kamicy pęcherza moczowego u myszy żywionych MON 89034 nie można wyciągnąć wniosków dotyczących zagrożeń związanych z wykorzystaniem tego zmodyfikowanego genetycznie organizmu w żywności przeznaczonej dla ludzi i zwierząt; że wymagane są dalsze informacje, zanim sfinalizowana zostanie ocena ryzyka oraz że niemożliwe jest wyciągnięcie wniosków, jeśli chodzi o podprzewlekłe (badanie 90-dniowe nie zostało przeprowadzone), długoterminowe skutki dla rozrodczości lub dla rozwoju całej żywności i/lub paszy;

G.

mając na uwadze, że właściwy organ jednego państwa członkowskiego zwrócił uwagę na fakt, że między zmodyfikowaną genetycznie kukurydzą MON 87427 x MON 89034 × NK603 (pryskaną glifosatem) a niezmodyfikowanym genetycznie organizmem porównawczym wykryto statystycznie istotne różnice w odniesieniu do 16 punktów końcowych w przypadku zboża (7) i 2 punktów końcowych w przypadku paszy (8), ponadto wykryto różnice statystyczne w odniesieniu do jeszcze większej liczby punktów końcowych (42), porównując zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę niepryskaną glifosatem z niezmodyfikowanym genetycznie organizmem porównawczym, oraz że znaczne obniżenie ilości witamin i minerałów w zbożach stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt, biorąc pod uwagę, że niedożywienie typu B jest problemem globalnym;

H.

mając na uwadze, że w niezależnym badaniu (9) stwierdzono, że biorąc pod uwagę te różnice statystyczne można założyć, że zmodyfikowana genetycznie kukurydza zasadniczo różni się od organizmu porównawczego, jeśli chodzi o skład i cechy biologiczne oraz że chociaż modyfikacje analizowane jako pojedyncze dane niekoniecznie muszą budzić obawy co do bezpieczeństwa, to ich skutki ogółem i ich duże znaczenie należało przyjąć jako punkt wyjścia dla bardziej szczegółowych badań; mając na uwadze, że EFSA nie przeprowadził dalszych badań;

I.

mając na uwadze, że wnioskodawca nie dostarczył żadnych danych doświadczalnych dotyczących subkombinacji MON 87427 x MON 89034 i MON 87427 x NK603; mając na uwadze, że panel EFSA ds. GMO zakłada, w oparciu o ekstrapolację danych doświadczalnych dotyczących innych subkombinacji i pojedynczych modyfikacji, że dwie subkombinacje są tak samo bezpieczne jak oceniane pojedyncze modyfikacje genetyczne kukurydzy MON 89034 x MON 87427 x NK603 i MON89034 × NK603, natomiast nie dokonano żadnej oceny niepewności związanej z ekstrapolacją; mając na uwadze, że te niedociągnięcia mogą unieważnić ogólne wnioski zawarte w opinii EFSA i mogą również być niezgodne z wytycznymi EFSA w sprawie analizy niepewności w ocenie naukowej, opublikowanymi w styczniu 2018 r. (10); mając na uwadze, że nie można rozważać wydania zezwolenia bez gruntownej oceny danych doświadczalnych w odniesieniu do każdej subkombinacji złożonych modyfikacji genetycznych;

J.

mając na uwadze, że panel EFSA ds. GMO stwierdził, że złożony przez wnioskodawcę plan monitorowania środowiska po wprowadzeniu do obrotu w odniesieniu do kukurydzy zawierającej połączenie trzech modyfikacji nie zawiera żadnych postanowień dotyczących dwóch subkombinacji MON 87427 x MON 89034 i MON 87427 x NK603 i w związku z tym zalecił, by wnioskodawca dokonał odpowiedniej rewizji planu; mając na uwadze, że z przedstawionego przez wnioskodawcę planu monitorowania wynika, że zalecenie to nie zostało wykonane (11);

K.

mając na uwadze, że jednym z głównych celów złożonych modyfikacji genetycznych jest zwiększenie tolerancji rośliny na glifosat (zarówno NK603, jak i MON87427 wykazują ekspresję enzymów EPSPS nadających tolerancję na glifosat); mając na uwadze, że w związku z tym należy się spodziewać, że roślina będzie narażona na wyższe, a także powtarzające się dawki glifosatu, co doprowadzi nie tylko do większej ilości pozostałości z oprysków w zbiorach, lecz może również wpłynąć na skład roślin, a także na ich właściwości agronomiczne; mając na uwadze, że aspekt ten nie został uwzględniony w ocenie ryzyka; mając na uwadze, że w swojej opinii EFSA nie ocenił również pozostałości z oprysków glifosatem;

L.

mając na uwadze, że utrzymują się wątpliwości co do rakotwórczości glifosatu; mając na uwadze, że EFSA stwierdził w listopadzie 2015 r., że mało prawdopodobne jest, aby glifosat był rakotwórczy, a Europejska Agencja Chemikaliów stwierdziła w marcu 2017 r., że nie przyznaje mu klasyfikacji; mając natomiast na uwadze, że w 2015 r. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem (IARC) działająca pod auspicjami WHO zaklasyfikowała glifosat do substancji prawdopodobnie rakotwórczych dla ludzi; mając na uwadze, że Parlament powołał specjalną komisję ds. unijnej procedury wydawania zezwoleń na stosowanie pestycydów, która pomoże ustalić, czy doszło do nadmiernego wpływu przemysłu na wnioski agencji unijnych dotyczące rakotwórczości glifosatu;

M.

mając na uwadze, że według panelu EFSA ds. pestycydów na podstawie dotychczas przekazanych danych nie można wyciągnąć wniosków co do bezpieczeństwa opryskiwania glifosatem upraw zmodyfikowanych genetycznie (12); mając na uwadze, że dodatki i ich mieszaniny stosowane w komercyjnych formach użytkowych do rozpylania glifosatu mogą wykazywać toksyczność wyższą niż sama substancja czynna (13); mając na uwadze, że Unia wycofała już z obrotu dodatek o nazwie polietoksylowana amina łojowa ze względu na obawy związane z jego toksycznością; mając jednak na uwadze, że problematyczne dodatki i mieszaniny mogą w dalszym ciągu być dopuszczone w krajach, w których uprawiana jest zmodyfikowana genetycznie kukurydza;

N.

mając na uwadze, że zmodyfikowana genetycznie kukurydza jest powszechnie wykorzystywana w Unii jako pasza; mając na uwadze, że poddane weryfikacji badanie naukowe wykazało możliwą korelację między glifosatem obecnym w paszy dla prośnych loch a wzrostem częstotliwości występowania poważnych wrodzonych anomalii u ich prosiaków (14);

O.

mając na uwadze, że rozwój zmodyfikowanych genetycznie upraw tolerujących szereg selektywnych herbicydów wynika głównie z gwałtownej zmiany odporności chwastów na glifosat w krajach, które w znacznym stopniu uzależnione są od upraw zmodyfikowanych genetycznie;

P.

mając na uwadze, że za odporność na szkodniki w przypadku złożonych modyfikacji genetycznych odpowiada MON 89034 wykazująca ekspresję białek Bt (Cry1A.105 i Cry2Ab2) nadających odporność na określone szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) (np. omacnicę prosowiankę (Ostrinia nubilalis)); mając na uwadze, że według niezależnego badania, w kontekście oceny ryzyka EFSA, pozostałości glifosatu powinny również zostać uznane za silnie oddziałujący dodatkowy czynnik stresogenny, jako że wpływ na komórki i organizmy narażone na kilka czynników stresogennych jednocześnie może mieć ogromne znaczenie dla skuteczności toksyn Bt (15); mając na uwadze, że badanie naukowe z 2017 r. na temat możliwych skutków zdrowotnych toksyn Bt i pozostałości ze spryskiwania herbicydami uzupełniającymi stwierdza, że szczególną uwagę należy zwrócić na pozostałości herbicydów oraz ich interakcję z toksynami Bt (16); mając na uwadze, że nie zostało to zbadane przez EFSA;

Q.

mając na uwadze, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania w dniu 16 stycznia 2018 r.; mając na uwadze, że 14 państw członkowskich głosowało przeciw wnioskowi, a tylko 11 państw członkowskich reprezentujących jedynie 38,75 % ludności Unii głosowało za przyjęciem go, natomiast 3 państwa członkowskie wstrzymały się od głosu;

R.

mając na uwadze, że Komisja niejednokrotnie wyrażała ubolewanie, że od czasu wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 przyjmowała decyzje zatwierdzające bez wsparcia ze strony Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, oraz że odsyłanie dokumentacji do Komisji w celu podjęcia ostatecznej decyzji, co miało być wyjątkiem w procedurze, stało się normą w podejmowaniu decyzji o wydaniu zezwoleń dotyczących zmodyfikowanej genetycznie żywności i paszy; mając na uwadze, że praktykę tę jako niedemokratyczną potępił również przewodniczący Komisji Jean-Claude Juncker (17);

S.

mając na uwadze, że w dniu 28 października 2015 r. Parlament odrzucił w pierwszym czytaniu wniosek ustawodawczy z dnia 22 kwietnia 2015 r. zmieniający rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 (18) oraz wezwał Komisję do wycofania tego wniosku i przedstawienia nowego;

T.

mając na uwadze, że w motywie 14 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 stwierdzono, że Komisja powinna – w miarę możliwości – działać tak, by unikać sprzeciwiania się jakiemukolwiek dominującemu stanowisku prezentowanemu w komitecie odwoławczym, a kwestionującemu stosowność przyjęcia aktu wykonawczego, zwłaszcza ze względów tak istotnych jak zdrowie konsumentów, bezpieczeństwo żywności i środowisko naturalne;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

—

Rezolucja z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie wprowadzenia do obrotu w celu uprawy, zgodnie z dyrektywą 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, kukurydzy (Zea mays L., linia 1507) zmodyfikowanej genetycznie w celu uzyskania odporności na niektóre szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) (Dz.U. C 482 z 23.12.2016, s. 110).

—

Rezolucja z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/2279 z dnia 4 grudnia 2015 r. zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę NK603 × T25, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 399 z 24.11.2017, s. 71).

—

Rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87705 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 35 z 31.1.2018, s. 19).

—

Rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87708 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 35 z 31.1.2018, s. 17).

—

Rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję FG72 (MST-FGØ72-2), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 35 z 31.1.2018, s. 15).

—

Rezolucja z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt11 × MIR162 × MIR604 × GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie lub trzy spośród modyfikacji genetycznych (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0271).

—

Rezolucja z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji w sprawie wprowadzenia do obrotu zmodyfikowanego genetycznie goździka (Dianthus caryophyllus L., linia SHD-27531-4) (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0272).

—

Rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy MON 810 (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0388).

—

Rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 810 (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0389).

—

Rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej wprowadzenia do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy Bt11 (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0386).

—

Rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej wprowadzenia do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy 1507 (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0387).

—

Rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę 281-24-236 × 3006-210-23 × MON 88913, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0390).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji z dnia 5 kwietnia 2017 r. zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt11 × 59122 × MIR604 × 1507 × GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery spośród modyfikacji genetycznych Bt11, 59122, MIR604, 1507 i GA21, składających się z nich lub z nich wyprodukowanych, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0123).

—

Rezolucja z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę DAS-40278-9, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0215).

—

Rezolucja z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB119 (BCS-GHØØ5-8), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0214).

—

Rezolucja z dnia 13 września 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-68416-4, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0341).

—

Rezolucja z dnia 4 października 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję FG72 × A5547-127, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0377).

—

Rezolucja z dnia 4 października 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-44406-6, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0378).

—

Rezolucja z dnia 24 października 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji odnawiającej zezwolenie na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę DAS-Ø15Ø7-1, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0396).

—

Rezolucja z dnia 24 października 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję 305423 × 40-3-2 (DP-3Ø5423-1 × MON-Ø4Ø32-6), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0397).

—

Rezolucja z dnia 24 października 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowany rzepak MON 88302 health risks relating to stacked events such as genetically modified maize MON 87427 × Ms8 health risks relating to stacked events such as genetically modified maize MON 87427 × Rf3 (MON-883Ø2-9 × ACSBNØØ5-8 × ACS-BNØØ3-6), MON 88302 health risks relating to stacked events such as genetically modified maize MON 87427 × Ms8 (MON-883Ø2-9 × ACSBNØØ5-8) i MON 88302 health risks relating to stacked events such as genetically modified maize MON 87427 × Rf3 (MON-883Ø2-9 × ACS-BNØØ3-6), składających się z niego lub z niego wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0398).

—

uwzględniając uzasadniony wniosek Komisji z dnia 20 grudnia 2017 r., złożony zgodnie z art. 7 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, w sprawie praworządności w Polsce: wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie stwierdzenia wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez Rzeczpospolitą Polską zasady praworządności (COM(2017)0835),

—

uwzględniając zalecenie Komisji (UE) 2018/103 z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie praworządności w Polsce uzupełniające zalecenia (UE) 2016/1374, (UE) 2017/146 i (UE) 2017/1520 (1),

—

uwzględniając decyzję Komisji o postawieniu Polski przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej na mocy art. 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej za naruszenie prawa Unii przez ustawę zmieniającą prawo o ustroju sądów powszechnych (2),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie sytuacji w zakresie praworządności i demokracji w Polsce (3) oraz wcześniejsze rezolucje na ten temat,

—

uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że w rezolucji z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie sytuacji w zakresie praworządności i demokracji w Polsce stwierdza się, iż obecna sytuacja w Polsce niesie wyraźne ryzyko poważnego naruszenia wartości, o których mowa w art. 2 TUE;

1.

2.

3.

4.

—

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając odniesienia zawarte w poprzednich sprawozdaniach dotyczących stanu praw podstawowych w Unii Europejskiej,

—

uwzględniając poprzednie rezolucje Parlamentu Europejskiego, a także innych instytucji oraz agencji europejskich i międzynarodowych,

—

uwzględniając sprawozdania krajowych, europejskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych,

—

uwzględniając prace prowadzone przez Agencję Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA), Radę Europy i Komisję Wenecką,

—

uwzględniając orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,

—

uwzględniając prace Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Spraw Konstytucyjnych, Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz Komisji Petycji,

—

uwzględniając dyrektywę Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającą w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne, dyrektywę Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającą ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, a także dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia norm dotyczących przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową,

—

uwzględniając wspólne oświadczenie afrykańskich i europejskich przywódców z dnia 1 grudnia 2017 r. w sprawie sytuacji migrantów w Libii, złożone w następstwie szczytu Unia Afrykańska – Unia Europejska (UA – UE) w Abidżanie,

—

uwzględniając art. 52 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0025/2018),

A.

mając na uwadze, że podstawę europejskiej integracji stanowi poszanowanie i promowanie praw człowieka, podstawowych wolności, demokracji, praworządności oraz wartości i zasad zapisanych w traktatach unijnych, w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej i w międzynarodowych instrumentach dotyczących praw człowieka;

B.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 2 TUE Unia Europejska opiera się na wartościach poszanowania godności osoby ludzkiej, wolności, demokracji, równości, nadrzędności prawa i praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości, które to wartości są wspólne wszystkim państwom członkowskim i których musi przestrzegać i czynnie promować UE, a także każde państwo członkowskie we wszystkich politykach, zarówno w wymiarze wewnętrznym, jak i międzynarodowym i w spójny sposób; mając na uwadze, że zgodnie z art. 17 TUE Komisja musi zapewnić stosowanie traktatów;

C.

mając na uwadze, że poszanowanie praworządności jest warunkiem wstępnym ochrony praw podstawowych oraz mając na uwadze, że państwa członkowskie ponoszą ostateczną odpowiedzialność za ochronę praw człowieka wszystkich ludzi w drodze uchwalania i wdrażania międzynarodowych traktatów i konwencji dotyczących praw człowieka; mając na uwadze, że praworządność i prawa podstawowe powinny być stale konsolidowane; mając na uwadze, że wszelkie próby podważenia tych zasad odbywają się ze szkodą nie tylko dla danego państwa członkowskiego, lecz również całej Unii;

D.

mając na uwadze, że przystąpienie UE do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności stanowi zobowiązanie traktatowe na mocy art. 6 ust. 2 TUE,

E.

mając na uwadze, że należy zwrócić szczególną uwagę na ochronę praw człowieka w odniesieniu do grup znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji;

F.

mając na uwadze, że nadużycia dotyczące zarządzania obserwowane w niektórych państwach członkowskich wskazują na wybiórcze podejście do korzyści i obowiązków wynikających z członkostwa w UE, a sprzeciw tych państw członkowskich wobec pełnego podporządkowania się prawu europejskiemu, rozdziału władz, niezależności wymiaru sprawiedliwości i przewidywalności działań państwa zagraża wiarygodności UE jako przestrzeni prawa;

G.

mając na uwadze, że w 2016 r. wciąż napływali do Europy migranci i osoby ubiegające się o azyl (1); mając na uwadze, że wielu z tych migrantów przybywa nadzwyczaj niebezpiecznymi drogami, oddając swoje życie w ręce przemytników i przestępców oraz narażając się na przemoc, nadużycia i wykorzystanie; mając na uwadze, że według danych Biura UNHCR 27 % migrantów przybywających do Europy przez Morze Śródziemne to dzieci; mając na uwadze, że według sprawozdań Unicef-IOM (Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji) około jedna czwarta badanych nastolatków na szlaku środkowośródziemnomorskim nigdy nie chodziła do szkoły;

H.

mając na uwadze, że w 2016 r. rasistowskie i ksenofobiczne reakcje wobec uchodźców, osób ubiegających się o azyl i migrantów były rozpowszechnione, oraz mając na uwadze, że grupy ludności w szczególnie trudnej sytuacji nadal doświadczają większej dyskryminacji, przemocy i ponownej traumy w trakcie procedury azylowej;

I.

mając na uwadze, że silna presja migracyjna, pod którą znajdują się od kilku lat niektóre państwa członkowskie, wymaga prawdziwej unijnej solidarności w celu stworzenia odpowiednich struktur przyjmowania dla osób będących w najtrudniejszej sytuacji i najbardziej narażonych; mając na uwadze, że wielu z tych migrantów jest zdanych na łaskę przemytników i przestępców oraz narażonych na łamanie praw, w tym przemoc, nadużycia i wykorzystanie;

J.

mając na uwadze, że kobiety i dzieci są większym stopniu narażone na ryzyko handlu ludźmi, wykorzystania i niegodziwego traktowania w celach seksualnych ze strony handlarzy ludźmi, w związku z czym należy stworzyć i wzmocnić systemy ochrony dzieci, aby zapobiegać i przeciwdziałać przemocy, nadużyciom, zaniedbaniu i wykorzystywaniu dzieci, zgodnie z zobowiązaniami w ramach Planu działania z Valetty;

K.

mając na uwadze, że z powodu nieprzerwanej fali ataków terrorystycznych na całym terytorium UE zrodziła się powszechna nieufność wobec muzułmanów, zarówno obywateli UE, jak i migrantów, a niektóre partie polityczne wykorzystują ten brak zaufania, przyjmując retorykę izolacjonizmu kulturowego i nienawiści do obcych;

L.

mając na uwadze, że systematyczne korzystanie ze stanu wyjątkowego oraz z nadzwyczajnych środków sądowych i administracyjnych, a także kontroli na granicach jest w znacznym stopniu nieskuteczne wobec terrorystów, którzy często okazują się być długoterminowymi rezydentami, a nawet obywatelami państw członkowskich UE;

M.

mając na uwadze, że środki polityczne przyjmowane przez wiele państw członkowskich w reakcji na przybycie osób ubiegających się o azyl i migrantów obejmują ponowne wprowadzanie kontroli na granicach wewnętrznych w strefie Schengen, która to kontrola jest postrzegana coraz częściej jako stała, a nie czasowa;

N.

mając na uwadze, że nawoływanie do nienawiści obejmuje wszystkie formy wypowiedzi, zarówno w internecie, jak i poza nim, które zwielokrotniają, propagują lub uzasadniają nienawiść rasową, ksenofobię lub uprzedzenia wobec osób ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub wyznanie, przekonania polityczne lub wszelkie inne, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną lub inne formy nienawiści oparte na nietolerancji lub zachęcają do tych czynów, w tym wypowiedzi partii politycznych i liderów politycznych promujące rasistowskie i ksenofobiczne idee, polityki, wypowiedzi i praktyki oraz rozpowszechnianie fałszywych informacji; mając na uwadze, że rozwój nowych rodzajów mediów ułatwia głoszenie nienawiści w internecie; mając na uwadze, że zgodnie z opinią Rady Europy zjawisko nawoływania do nienawiści w internecie wymaga dodatkowej analizy i działań z myślą o regulacji i znalezieniu nowych sposobów walki z tego rodzaju wypowiedziami;

O.

mając na uwadze ryzyko, że zwiększony poziom nienawiści lub przemocy rasowej bądź nienawiści lub przemocy ze względu na płeć i ksenofobii, w postaci przestępstw z nienawiści, fałszywych informacji, anonimowych wiadomości rozpowszechnianych w serwisach społecznościowych i na innych platformach internetowych, manifestacji lub propagandy politycznej, zaczyna być postrzegany w państwach członkowskich jako normalny;

P.

mając na uwadze, że nowoczesne społeczeństwa nie mogą funkcjonować ani rozwijać się bez wolnego, niezależnego, profesjonalnego i odpowiedzialnego systemu środków masowego przekazu opartego na takich zasadach, jak weryfikacja faktów, gotowość do wyrażania wielu świadomych opinii, ochrona poufności źródeł informacji i bezpieczeństwo dziennikarzy, ochrona wolności wypowiedzi oraz sposoby ograniczenia nieprawdziwych informacji; mając na uwadze, że media publiczne odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu niezależności mediów;

Q.

mając na uwadze, że wszystkie niedawne sprawozdania przedstawione przez międzynarodowe i europejskie agencje i organizacje, a także przez społeczeństwo obywatelskie, w tym organizacje pozarządowe, wskazują na postępy w wielu obszarach; mając jednak na uwadze, że łamanie praw podstawowych utrzymuje się w niektórych państwach członkowskich, w tym w postaci dyskryminacji mniejszości, korupcji, tolerowania mowy nienawiści, warunków przetrzymywania oraz warunków życia migrantów;

R.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej pt. „Przemoc wobec kobiet: badanie na poziomie UE”, opublikowanym w marcu 2014 r., stwierdzono, że jedna trzecia wszystkich kobiet w Europie doświadczyła przemocy fizycznej lub seksualnej co najmniej raz w ciągu dorosłego życia, a 20 % doświadczyło nękania w internecie; mając na uwadze, że przemoc wobec kobiet i przemoc ze względu na płeć, zarówno fizyczna, jak i psychiczna, są powszechne w UE i muszą być rozumiane jako skrajne formy dyskryminacji, która dotyka kobiety na wszystkich poziomach społeczeństwa; mając na uwadze, że potrzebne są dalsze działania w celu zachęcania kobiet będących ofiarami przemocy do zgłaszania swych doświadczeń i poszukiwania pomocy;

S.

mając na uwadze, że poszanowanie praw osób należących do mniejszości oraz prawo do równego traktowania jest jedną z podstawowych zasad UE; mając na uwadze, że około 8 % obywateli UE należy do mniejszości narodowych, a około 10 % posługuje się językiem regionalnym lub mniejszościowym; mając na uwadze, że obecnie – z wyjątkiem postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego – UE dysponuje narzędziami o ograniczonej skuteczności, aby reagować na systematyczne i instytucjonalne przejawy dyskryminacji, rasizmu i ksenofobii wobec mniejszości; mając na uwadze, że występują rozbieżności między państwami członkowskimi w uznawaniu mniejszości i poszanowaniu ich praw; mając na uwadze, że pomimo licznych apeli kierowanych do Komisji podjęto jedynie ograniczone kroki, aby zapewnić skuteczną ochronę mniejszości;

T.

mając na uwadze, że media cyfrowe dały dzieciom szerokie możliwości; mając jednak na uwadze, że jednocześnie dzieci stają przed nowymi zagrożeniami; mając na uwadze, że należy uczyć dzieci na temat ich praw podstawowych w świecie cyfrowym, aby uczynić go bezpieczniejszym dla nich; mając na uwadze, że telefony zaufania dla dzieci stanowią kluczowe narzędzia w przypadkach związanych z naruszaniem praw dziecka; mając na uwadze, że rozwój umiejętności cyfrowych, w tym umiejętności korzystania z mediów i informacji, powinien być promowany w ramach podstawowego programu nauczania już od pierwszych lat w szkole; mając na uwadze, że prawa podstawowe powinny być promowane i chronione w internecie w taki sam sposób i w takim samym zakresie, jak w świecie rzeczywistym;

U.

mając na uwadze, że usługi administracji elektronicznej stały się coraz bardziej dostępne w całej UE w 2016 r.; mając na uwadze, że europejski portal „e-Sprawiedliwość” umożliwia wszystkim obywatelom i prawnikom uzyskanie informacji na temat europejskich i krajowych procedur prawnych oraz funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

74.

75.

76.

77.

78.

79.

80.

81.

82.

83.

84.

85.

86.

87.

88.

—

uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2011 r. w sprawie zdrowia pszczół miodnych i wyzwań dla sektora pszczelarskiego (1),

—

uwzględniając konkluzje Rady ds. Rolnictwa i Rybołówstwa (8606/11 ADD 1 REV 1) w sprawie komunikatu Komisji w sprawie zdrowia pszczół miodnych (COM(2010)0714),

—

uwzględniając prace w ramach europejskiego tygodnia poświęconego pszczołom i zapylaniu – „EU BeeWeek” – organizowanego od 2012 r. w Parlamencie Europejskim,

—

uwzględniając sporządzone przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) sprawozdanie pt. „Collecting and Sharing Data on Bee Health: Towards a European Bee Partnership” [Gromadzenie danych i dzielenie się danymi na temat zdrowia pszczół: w kierunku europejskiego partnerstwa na rzecz pszczół] z września 2017 r. ustanawiające europejskie partnerstwo na rzecz pszczół,

—

uwzględniając art. 52 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinię Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8-0014/2018),

A.

mając na uwadze, że sektor pszczelarski stanowi integralną część rolnictwa europejskiego i liczy ponad 620 000 pszczelarzy w UE (2); mając na uwadze, że pszczelarstwo jest szeroko uprawiane jako hobby lub na potrzeby własnej konsumpcji, a także jako działalność zawodowa;

B.

mając na uwadze, że wśród wartości gospodarczych dostarczanych przez pszczoły znajdują się zapylenie i produkcja miodu, wosku pszczelego i innych produktów pszczelich; duże znaczenie mają również drewniane ramy i ule oraz turystyka pszczelarska;

C.

mając na uwadze, że sektor pszczelarski ma zasadnicze znaczenie dla UE i wnosi duży wkład do społeczeństwa, zarówno z punktu widzenia ekonomicznego (ok. 14,2 mld EUR rocznie), jak i środowiskowego dzięki utrzymaniu równowagi ekologicznej oraz zachowaniu różnorodności biologicznej, ponieważ 84 % gatunków roślin oraz 76 % produkcji żywności w Europie uzależnione jest od zapylania przez pszczoły dzikie i pszczoły miodne;

D.

mając na uwadze, że pszczoły i inne zapylacze dzięki zapylaniu gwarantują reprodukcję wielu roślin uprawnych i dzikich, bezpłatnie zapewniając tym samym produkcję żywności, bezpieczeństwo żywnościowe i zachowanie różnorodności biologicznej w Europie i na świecie; mając na uwadze, że w UE niedostatecznie docenia się znaczenie zapylania, które często traktuje się jako oczywiste, podczas gdy np. w USA na sztuczne zapylanie wydaje się 2 mld EUR rocznie; mając na uwadze, że w Europie żyje ok. 10 % wszystkich występujących na świecie gatunków pszczół; mając na uwadze, że według danych francuskiego Krajowego Instytutu Badań Agronomicznych śmiertelność pszczół kosztuje 150 mld EUR w skali światowej, co stanowi 10 % wartości rynkowej żywności i wskazuje na konieczność ochrony zapylaczy;

E.

mając na uwadze, że niedawne badania przeprowadzone przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) pokazały, że zwiększenie gęstości i różnorodności zapylaczy ma bezpośredni wpływ na wysokość zbiorów i dlatego może pomóc drobnym rolnikom w zwiększeniu wydajności średnio o 24 %;

F.

mając na uwadze, że nie wszystkie kraje mają system rejestracji pszczelarzy i pasiek, który ułatwia śledzenie rozwoju sektora, rynku i zdrowia pszczół;

G.

mając na uwadze, że w 2004 r. Komisja przyznała 32 mln EUR rocznie na krajowe programy wsparcia pszczelarstwa wyłącznie na potrzeby pszczelarstwa, a także mając na uwadze, że w 2016 r. kwota ta wzrosła do 36 mln EUR, lecz jest wciąż daleka od wystarczającej (stanowi jedynie 0,0003 % budżetu WPR);

H.

mając na uwadze, że w latach 2004–2016 liczba rojów pszczół miodnych wzrosła o 47,8 % dzięki przystąpieniu nowych państw członkowskich, ale finansowanie unijne zwiększyło się jedynie o 12 %, przez co dostępne środki unijne nie są wystarczające do utrzymania populacji pszczół i właściwego wsparcia pszczelarzy w zakresie odtwarzania rojów pszczół po stratach w populacji pszczół w państwach członkowskich dotkniętych dużą umieralnością tych owadów;

I.

mając na uwadze, że pomimo tego statystycznego wzrostu wielu zawodowych pszczelarzy zakończyło działalność, a w niektórych państwach członkowskich liczba rojów pszczół spadła o 50 % lub więcej (3) z powodu skutków zmian klimatu (np. wiosenne przymrozki, susza, pożary), stosowania pewnych chemicznych substancji czynnych oraz zakłóceń na unijnym wewnętrznym rynku miodu; mając na uwadze, że wciąż odnotowuje się liczne przypadki zimowych strat i zaburzeń;

J.

mając na uwadze, że krajowe programy wsparcia pszczelarstwa współfinansowane ze środków unijnych przynoszą ogólnie pozytywne skutki; mając na uwadze, że to raczej ich wdrażanie na szczeblu krajowym może czasami spowodować brak zaufania ze strony sektora, a tym samym spadek absorpcji środków;

K.

mając na uwadze szczególnie niekorzystną strukturę pokoleniową branży pszczelarskiej, gdyż jedynie niewielki odsetek pszczelarzy stanowią osoby przed pięćdziesiątym rokiem życia, co stanowi zagrożenie dla przyszłości sektora; mając na uwadze, że pszczelarstwo jest potencjalnym źródłem pracy i możliwości integracyjnych dla młodych ludzi na obszarach wiejskich, ponieważ w wielu regionach Europy dostęp do gruntów jest ograniczony;

L.

mając na uwadze, że rzetelna wiedza teoretyczna połączona ze szkoleniami praktycznymi jest ważna, ponieważ może ułatwić lepsze zrozumienie wyzwań stojących przed rojami pszczół oraz podejmowanie działań z tym związanych; mając na uwadze, że pszczelarze powinni działać w sposób odpowiedzialny i profesjonalny oraz w ścisłej współpracy z rolnikami, aby podjąć przyszłe wyzwania, takie jak zmiana klimatu, katastrofy naturalne, ograniczenie stref wypasu pszczół, ataki dzikich zwierząt i gatunków ptaków wędrownych w niektórych regionach (ule są bardzo narażone na takie zagrożenia, gdyż hodowlę pszczół często prowadzi się na wolnym powietrzu), a także duże obciążenia administracyjne w niektórych państwach członkowskich;

M.

mając na uwadze, że krajowe programy wsparcia pszczelarstwa współfinansowane ze środków unijnych zapewniają uczestnikom szansę udziału w projektach badawczych i rozwojowych; mając na uwadze, że udane projekty mogą znacząco przyczynić się do wzmocnienia sektora i zwiększenia jego potencjału opierania się kryzysom naturalnym i rynkowym; mając na uwadze, że przekazywanie wiedzy i wymiana dobrych i innowacyjnych praktyk przynoszą wartość dodaną europejskiemu sektorowi pszczelarskiemu, zwłaszcza gdy są uzupełnione specjalnym programem, jak np. obecny „Erasmus dla pszczelarzy” w ramach drugiego filaru WPR;

N.

mając na uwadze, że tak zwane rolnictwo koczownicze poza wieloma pozytywnymi aspektami wiąże się również z kilkoma problemami, zwłaszcza w zakresie przestrzegania zasad mających na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się zagrożeń, oraz że w związku z tym wymaga ono bardziej wnikliwych kontroli;

O.

mając na uwadze, że obserwowana obecnie zwiększona śmiertelność pszczół miodnych i dzikich zapylaczy w Europie jest niepokojąca, gdyż ma negatywne skutki dla rolnictwa, różnorodności biologicznej i ekosystemów; mając na uwadze, że na śmiertelność pszczół wpływa wiele czynników stresu, które różnią się w zależności od stref geograficznych, uwarunkowań lokalnych lub warunków klimatycznych; mając na uwadze, że czynniki te obejmują poważne skutki pojawienia się inwazyjnych gatunków obcych, takich jak Varroa destructor, mały chrząszcz ulowy (Aethina tumida), szerszeń azjatycki (Vespa vellutina) oraz zgnilec amerykański, a także takie choroby zwierząt, jak nosemoza, skutki stosowania niektórych substancji czynnych w produktach ochrony roślin i innych biocydach, zmianę klimatu, degradację środowiska, degenerację siedlisk i stopniowe zanikanie roślin kwitnących; mając na uwadze, że pszczoły są zależne od terenów rolniczych, gdyż obszary te i różnorodność upraw stanowią ich główne źródło pożywienia, w związku z czym korzystne i dla pszczelarzy, i dla rolników byłoby wydzielanie pewnego rodzaju obszarów proekologicznych zwanych „obszarami pszczelarskimi”, które następnie można by rozpowszechnić we wszystkich państwach członkowskich, zwłaszcza w okresach niewielkiego kwitnienia;

P.

mając na uwadze, że pszczelarze w obliczu chorób i pasożytów nękających pszczoły są często bezradni z powodu braku informacji, szkoleń i skutecznych środków zwalczających te zagrożenia, takich jak dostęp do produktów leczniczych dla pszczół; mając na uwadze, że pszczelarze otrzymują wsparcie na zwalczanie Varroa destructor, chociaż środki te nie są jeszcze w pełni zadowalające, gdyż prace badawczo-rozwojowe są nadal niewystarczające, zwłaszcza w odniesieniu do sposobów zwalczania gatunków pasożytniczych, skutków żywienia pszczół zgodnie z określoną dietą czy stosowania środków chemicznych;

Q.

mając na uwadze, że obowiązek zgłaszania przez pszczelarzy przypadków wystąpienia chorób i pasożytów prowadzi do systematycznej likwidacji uli i może ich zniechęcać do zgłaszania takich przypadków; mając na uwadze, że liczba dostępnych na rynku leków zwalczających choroby pszczół jest ograniczona i nie zaspokaja rosnącego zapotrzebowania na skuteczne leki weterynaryjne; mając na uwadze, że zbadano kilka substancji naturalnych pod kątem zwalczania warrozy, z których trzy stały się podstawą ekologicznych środków ochrony (kwas mrówkowy, kwas szczawiowy i tymol):

R.

mając na uwadze, że rolnictwo oparte na monokulturze, wykorzystujące odmiany roślin uprawnych i hybrydy uboższe w nektar i pyłek oraz o krótszych okresach kwitnienia znacznie zmniejszają zarówno różnorodność biologiczną, jak i zasięg terenów wykorzystywanych do wypasu pszczół; mając na uwadze, że brytyjscy badacze stwierdzili ostatnio, że lokalne i regionalne rasy pszczół mają większe szanse na przetrwanie na danym obszarze niż odmiany przesiedlone z innych terenów (4); mając na uwadze, że dobra kondycja i zrównoważony rozwój sektora pszczelarskiego w Europie w perspektywie długookresowej zależą od zapewnienia długoterminowej dobrej kondycji i zrównoważonego rozwoju lokalnych ekotypów pszczół miodnych z uwagi na ich różnorodność i zdolność do przystosowania się do lokalnego środowiska;

S.

mając na uwadze, że Międzyrządowa Platforma Naukowo-Polityczna w sprawie Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES) w przyjętym w dniu 26 lutego 2016 r. sprawozdaniu, a także Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody w swoich światowych zintegrowanych ocenach dotyczących środków owadobójczych o działaniu systemicznym ostrzegają o spadku liczby zapylaczy; mając na uwadze, że pszczoły są ważnym wskaźnikiem jakości środowiska;

T.

mając na uwadze, że pszczelarze, rolnicy, ekolodzy i obywatele oczekują działań opartych na wyraźnym naukowym konsensusie co do wszystkich przyczyn śmiertelności pszczół, łącznie ze skutkami substancji czynnych pestycydów (np. niektórych neonikotynoidów i innych środków owadobójczych o działaniu systemicznym), jak wskazała to EFSA;

U.

mając na uwadze, że różnice we wnioskach naukowych można częściowo wyjaśnić stosowaniem odmiennych metod analitycznych i protokołów badawczych; mając na uwadze, że brak koordynacji na szczeblu europejskim prac badawczych dotyczących zapylaczy, a także brak dostępnych zharmonizowanych danych dla zainteresowanych podmiotów prowadzi do mnożenia się rozbieżnych lub sprzecznych badań;

V.

mając na uwadze znaczenie utrzymania i pogłębiania dialogu oraz współpracy między wszystkimi zainteresowanymi stronami (pszczelarzami, rolnikami, naukowcami, organizacjami pozarządowymi, organami lokalnymi, przedsiębiorstwami produkującymi środki ochrony roślin, sektorem prywatnym, lekarzami weterynarii, ogółem społeczeństwa), aby skoordynować badania i udostępniać wszystkie odnośne zgromadzone dane na czas;

W.

mając na uwadze, że istnieje ogólne zapotrzebowanie na wspólną i zharmonizowaną bazę danych, zawierającą informacje dotyczące m.in. rodzajów upraw i praktyk rolnych, występowania szkodników i chorób, warunków klimatycznych i meteorologicznych, krajobrazu i infrastruktury, zagęszczenia rojów pszczół i współczynnika umieralności pszczół w poszczególnych regionach, a także na odpowiednie narzędzia i technologie informatyczne bezpieczne dla pszczół oraz na media, jak zaproponowano w inicjatywie europejskiego partnerstwa na rzecz pszczół, przyjętej w czerwcu 2017 r.; mając na uwadze, że wyniki kompleksowego przeglądu naukowego EFSA, już opóźnione o przeszło rok, są niezbędne do podejmowania decyzji na podstawie najnowszych wyników naukowych; mając na uwadze, że aby powstrzymać wymieranie i ograniczyć śmiertelność pszczół, konieczne jest jak najszybsze uzyskanie jasnych wyników – zwłaszcza w drodze badań terenowych – dotyczących wszystkich wskaźników zdrowia pszczół; mając na uwadze, że pszczelarze, rolnicy i obywatele oczekują, iż Komisja będzie ściśle monitorować – razem z odnośnymi agencjami UE i ekspertami z państw członkowskich – wytyczne EFSA w sprawie oceny skutków stosowania środków ochrony roślin dla pszczół, a także oczekują, że państwa członkowskie będą je należycie wdrażać;

X.

mając na uwadze, że produkcja miodu zależy także od warunków pogodowych, gdyż ciepła i wilgotna pogoda sprzyja produkcji miodu, natomiast zimno i wilgoć ją utrudniają; mając na uwadze, że straty poniesione w okresie jesienno-zimowym przyczyniają się do osłabienia rojów pszczół oraz do zmniejszenia produkcji miodu, sięgającego w niektórych państwach członkowskich 50 %, a nawet 100 % w niektórych regionach;

Y.

mając na uwadze, że należy zwrócić uwagę, iż wielkość populacji pszczół miodnych na różnych obszarach rolniczych nie jest jednakowa, tzn. rośnie w niektórych państwach produkujących miód, a spada w innych;

Z.

mając na uwadze, że większa śmiertelność pszczół zmusza pszczelarzy do bardziej regularnego dokupywania nowych rojów, co powoduje wzrost kosztów produkcji; mając na uwadze, że koszt roju pszczół wzrósł od 2002 r. przynajmniej czterokrotnie; mając na uwadze, że zastępowanie jednego roju pszczół innym często pociąga za sobą krótko- lub średnioterminowy spadek produkcji, ponieważ nowe roje są mniej wydajne w początkowym okresie po ich osadzeniu w nowej pasiece; mając na uwadze, że pszczelarze nigdy nie wykorzystują do produkcji takiej liczby rojów pszczół, jaką wykazują dane statystyczne, ponieważ na przestrzeni roku odbudowują liczbę rojów pszczół kosztem produkcji, jako że odbudowa strat w rojach również wymaga miodu;

AA.

mając na uwadze, że w niektórych państwach trzecich w ostatnich 15 latach odnotowano dwukrotny wzrost produkcji i wywozu miodu; mając na uwadze, że UE tylko w 60 % zaspokaja swoje zapotrzebowanie na miód i wskaźnik ten nie rośnie, podczas gdy liczba uli w Unii wzrosła prawie dwukrotnie w latach 2003–2016, a liczba pszczelarzy wzrosła w tym samym okresie z ok. 470 000 do ok. 620 000; mając na uwadze, że w 2016 r. trzema głównymi producentami miodu w Europie były Rumunia, Hiszpania i Węgry, a w następnej kolejności Niemcy, Włochy i Grecja;

AB.

mając na uwadze, że do UE przywozi się co roku ok. 40 % miodu; mając na uwadze, że w 2015 r. miód z przywozu był średnio 2,3 raza tańszy niż miód produkowany w UE; mając na uwadze, że do UE przywozi się ok. 200 000 t miodu rocznie, głównie z Chin, Ukrainy, Argentyny i Meksyku, co stwarza bardzo niekorzystne warunki konkurencji dla europejskich pszczelarzy w porównaniu z producentami z państw trzecich; mając na uwadze, że miód z przywozu często nie spełnia norm obowiązujących pszczelarzy w UE;

AC.

mając na uwadze, że konsumenci często sądzą, iż spożywają miód pochodzący z UE, podczas gdy część tego miodu w rzeczywistości jest mieszanką miodu wyprodukowanego w UE i miodu pochodzącego z państw trzecich, a duża część miodu z przywozu to miód podrobiony;

AD.

mając na uwadze, że podczas gdy w regionach o największej na świecie produkcji miodu od 2002 r. ilość produkowanego miodu pozostaje bez zmian lub spada z powodu złego stanu zdrowia pszczół, w Chinach ilość ta wzrosła w tym okresie dwukrotnie (ok. 450 000 t rocznie od 2012 r.), co stanowi więcej niż łączna produkcja miodu w UE, Argentynie, Meksyku, USA i Kanadzie;

AE.

mając na uwadze, że w 2015 r. ponad połowa przywiezionego do UE miodu pochodziła z Chin – 100 000 t, tj. dwa razy tyle, co w 2002 r., nawet jeśli w innych częściach świata liczba rojów pszczół malała; mając na uwadze, że zgodnie z opinią stowarzyszeń pszczelarzy i osób zajmujących się zawodowo pszczołami znaczna część miodu przywożonego z Chin może być podrobiona przez dodanie cukru trzcinowego lub kukurydzianego; mając na uwadze, że nie wszystkie państwa członkowskie są w stanie przeprowadzać analizy w punktach kontroli granicznej na zewnętrznych granicach UE w celu wykrycia nieprawidłowości w przywożonym miodzie;

AF.

mając na uwadze, że miód jest trzecim najczęściej podrabianym produktem na świecie; mając na uwadze, że podrabianie powoduje znaczne straty dla europejskich pszczelarzy i naraża konsumentów na poważne ryzyko zdrowotne;

AG.

mając na uwadze, że zdaniem specjalistów z sektora przedsiębiorstwa wywożące miód z Chin rozwiązały stwierdzony w 2002 r. problem chloramfenikolu nie w drodze przestrzegania przepisów, lecz za pomocą filtracji żywicznej miodu;

AH.

mając na uwadze, że Rada ds. Rolnictwa i Rybołówstwa na posiedzeniu w grudniu 2015 r. omówiła obawy dotyczące jakości przywożonego miodu i konkurencyjności europejskiego sektora pszczelarskiego; mając na uwadze, że w następstwie tego posiedzenia Komisja zleciła scentralizowane badanie miodu;

AI.

mając na uwadze, że badania laboratoryjne próbek miodu w państwach członkowskich przeprowadzone przez Wspólne Centrum Badawcze wykazały między innymi, że 20 % próbek pobranych na zewnętrznych granicach UE oraz w siedzibach importerów nie spełniało kryteriów dotyczących składu lub technologii produkcji miodu określonych w dyrektywie w sprawie miodu (2001/110/WE), a w 14 % próbek stwierdzono obecność dodatku cukru; mając na uwadze, że pomimo to do Europy nadal trafia miód sfałszowany lub z domieszkami;

AJ.

mając na uwadze, że zgodnie z przepisami obowiązującego w UE Kodeksu Żywnościowego miód to produkt naturalny, do którego nie wolno dodawać żadnych substancji i z którego nie wolno ekstrahować żadnych substancji, a także którego nie wolno suszyć poza ulami;

AK.

mając na uwadze, że w następstwie zaburzeń równowagi na europejskim rynku miodu, spowodowanych masowym przywozem podrobionego tańszego miodu, cena skupu miodu w latach 2014–2016 spadła o połowę w państwach UE będących głównymi producentami miodu (Rumunia, Hiszpania, Węgry, Bułgaria, Portugalia, Francja, Włochy, Grecja i Chorwacja), i sytuacja ta nadal stawia europejskich pszczelarzy w trudnym i rozpaczliwym położeniu;

AL.

mając na uwadze, że art. 2 ust. 4 lit. a) akapit drugi dyrektywy dotyczącej miodu zmienionej dyrektywą 2014/63/UE stanowi, że w przypadku gdy miód pochodzi z więcej niż jednego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, obowiązkowe wskazanie krajów pochodzenia może zostać zastąpione w stosownych przypadkach jednym z następujących oznaczeń: „mieszanka miodów pochodzących z UE”, „mieszanka miodów niepochodzących z UE” lub „mieszanka miodów pochodzących z UE i niepochodzących z UE”; mając na uwadze, że oznaczenie „mieszanka miodów pochodzących z UE i niepochodzących z UE” nie informuje wystarczająco konsumenta;

AM.

mając na uwadze, że obecnie wiele przedsiębiorstw zajmujących się pakowaniem i sprzedażą miodu nadużywa tego sposobu oznaczania, aby ukryć faktyczny kraj pochodzenia oraz proporcje miodów pochodzących z różnych odnośnych krajów, ponieważ coraz lepiej poinformowani konsumenci nie mają zaufania do żywności pochodzącej z niektórych państw; mając na uwadze, że wiele krajów będących dużymi producentami miodu, takich jak USA, Kanada, Argentyna czy Meksyk, stosuje znacznie bardziej rygorystyczne wymogi dotyczące oznakowania miodu, niż uproszczone przepisy UE, i tym samym oferuje lepsze niż UE gwarancje przekazywania konsumentom koniecznych informacji;

AN.

mając na uwadze, że obecne przepisy nie zapobiegają nieuczciwym praktykom związanym z wyrobami przetworzonymi, takimi jak ciastka, płatki śniadaniowe, wyroby cukiernicze itd.; mając na uwadze, że nazwa „miód” może wprowadzać konsumentów w błąd co do rzeczywistego składu danego produktu, jako że jest często używana, nawet gdy dużo mniej niż 50 % cukru zawartego w produkcie pochodzi z miodu;

AO.

mając na uwadze, że rozpoczęta w 2014 r. inicjatywa „Europejskie śniadanie z miodem” odniosła ogromny sukces oraz że ta znakomita inicjatywa jest otwarta dla wszystkich państw członkowskich, a jej celem jest przyczynianie się do edukacji dzieci na temat zdrowej żywności, takiej jak miód, i promowanie sektora pszczelarskiego; mając na uwadze, że w dniu 11 maja 2015 r. Słowenia złożyła na posiedzeniu Rady ds. Rolnictwa i Rybołówstwa wniosek o oficjalne ogłoszenie przez ONZ dnia 20 maja Światowym Dniem Pszczół, co szeroko poparły wszystkie państwa członkowskie i co zostało zatwierdzone przez FAO na konferencji w Rzymie w lipcu 2017 r.; mając na uwadze, że uzgodniono, iż należy poświęcić szczególną uwagę sektorowi pszczelarskiemu w kontekście rolnictwa, ochrony roślin i rolnictwa zrównoważonego, ponieważ pszczoły odgrywają istotną rolę w utrzymaniu równowagi ekologicznej na świecie;

AP.

mając na uwadze, że unijne programy szkolne dotyczące owoców, warzyw i mleka stanowią narzędzie o niezwykle doniosłym znaczeniu, pozwalające przybliżyć dzieciom rolnictwo i różnorodność unijnych produktów rolnych, zwłaszcza produktów lokalnych; mając na uwadze, że programy te – poza promowaniem świeżych owoców i warzyw oraz picia mleka – umożliwiają państwom członkowskim uwzględnienie innych specjalności lokalnych, regionalnych lub krajowych, takich jak miód;

AQ.

mając na uwadze, że chociaż angażowanie lokalnych producentów w programy w ramach unijnej inicjatywy „Owoce, warzywa i mleko w szkole” rodzi dodatkowe obciążenie administracyjne i koszty, to potencjalne korzyści wynikające z szerzenia wiedzy na temat wartości odżywczej miodu, znaczenia pszczelarstwa, zachęcania do zwiększenia spożycia oraz sprawnego zaangażowania głównie lokalnych producentów mogłyby być pozytywne dla sektora i generalnie łańcucha produkcji miodu; mając na uwadze, że lokalni producenci napotykają trudności, chcąc uczestniczyć w programach w ramach unijnej inicjatywy dla szkół, gdyż w niektórych państwach członkowskich rygorystycznie stosuje się przepisy w sprawie bezpośrednich dostaw małych ilości miodu; mając na uwadze, że konieczne jest sprzyjanie lokalnej produkcji i konsumpcji;

AR.

mając na uwadze, że roczne spożycie miodu w poszczególnych państwach członkowskich znacząco się różni: podczas gdy w państwach członkowskich Europy Zachodniej wynosi ono przeciętnie 2,5–2,7 kg na osobę, to w niektórych państwach, które przystąpiły do UE w ramach rozszerzeń od 2004 r., wynosi ono zaledwie 0,7 kg; mając na uwadze, że europejskie systemy jakości, a zwłaszcza systemy oznaczenia geograficznego, są bardzo istotne dla utrzymania i tworzenia miejsc pracy; mając na uwadze, że do tej pory zarejestrowano ponad 30 oznaczeń geograficznych miodu; mając na uwadze, że oznaczenia „europejski” i „made in Europe” są często kojarzone z produktami wysokiej jakości;

AS.

mając na uwadze, że miód ma pozytywne skutki fizjologiczne, w tym w szczególności dla zdrowia, biorąc pod uwagę jego właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne i przyspieszające gojenie się ran, co można by bardziej uznać w przyszłej polityce rolnej;

AT.

mając na uwadze, że liczne przykłady samodzielnego zrzeszania się i sprzedaży bezpośredniej od pszczelarzy wskazują, że sprzedaż miodu, zwłaszcza ekologicznego, i innych produktów pszczelich w krótkich łańcuchach dostaw oraz na rynkach producentów lokalnych jest ogromnym sukcesem;

AU.

mając na uwadze, że pszczelarstwo miejskie zyskuje w ostatnich latach na popularności i może zwiększyć świadomość wśród szerszego kręgu obywateli, w tym dzieci, na temat specyfiki pszczelarstwa i płynących z niego korzyści; mając na uwadze, że sadzenie roślin kwitnących w ogrodach i na obszarach miejskich przez społeczeństwo lub organy lokalne i regionalne również przyczynia się do wzbogacenia źródeł pożywienia dla zapylaczy;

AV.

mając na uwadze, że inne produkty pszczele (np. pyłek kwiatowy, propolis, wosk pszczeli, jad pszczeli oraz mleczko pszczele) znacząco przyczyniają się do dobrostanu obywateli, są wykorzystywane jako produkty spożywcze wysokiej jakości oraz poszukiwane jako element naturalnego trybu życia; mając na uwadze, że odgrywają one również szczególną rolę w przemyśle medycznym i kosmetycznym, a w związku z tym są dodatkowym zasobem poprawiającym sytuację gospodarczą pszczelarzy; mając jednak na uwadze, że produkty te nie są określone w dyrektywie w sprawie miodu i to opuszczenie utrudnia wdrożenie skutecznej polityki sektorowej, hamuje działania na rzecz zapewnienia jakości i osłabia walkę z oszustwami i podrabianiem; mając na uwadze, że każde państwo członkowskie może podjąć decyzję o zakazie uprawy GMO na swoim terytorium, aby chronić europejskich konsumentów przed miodem zakażonym pyłkiem GMO;

AW.

mając na uwadze, że do UE przywozi się znaczne ilości miodu, co w wielu przypadkach prowadzi do poważnych zakłóceń, a nawet kryzysów na unijnym rynku miodu, przyczyniając się do osłabienia europejskiego sektora pszczelarskiego; mając na uwadze, że sektor pszczelarski zasługuje na priorytetowe traktowanie podczas unijnych negocjacji dotyczących umów o wolnym handlu, a miód oraz inne produkty sektora pszczelarskiego należy uznać za „produkty wrażliwe”;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie unii bankowej – sprawozdanie za rok 2016 (1),

—

uwzględniając otrzymane od Komisji i Europejskiego Banku Centralnego (EBC) informacje zwrotne dotyczące rezolucji Parlamentu z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie unii bankowej – sprawozdanie za rok 2016,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 11 października 2017 r. w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego ustanowionego na mocy rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 (COM(2017)0591),

—

uwzględniając wnioski w sprawie zmiany rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (CRR), i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającej dyrektywę 2002/87/WE i uchylającej dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (CRD IV),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 8 listopada 2017 r. w sprawie zmian unijnych ram prawnych dotyczących wymogów kapitałowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (2),

—

uwzględniając sprawozdanie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) z dnia 9 lipca 2017 r. w sprawie wpływu międzynarodowych standardów sprawozdawczości finansowej (MSSF) na stabilność finansową,

—

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 17 lipca 2017 r. w sprawie „Planu działania na rzecz rozwiązania problemu kredytów zagrożonych w Europie”,

—

uwzględniając sprawozdanie podgrupy ds. kredytów zagrożonych działającej w ramach Komitetu ds. Usług Finansowych Rady z dnia 31 maja 2017 r.,

—

uwzględniając wytyczne EBC dla banków w sprawie kredytów zagrożonych z dnia 20 marca 2017 r. oraz konsultacje publiczne w sprawie projektu uzupełnienia tych wytycznych z dnia 4 października 2017 r.,

—

uwzględniając dokument konsultacyjny Komisji z dnia 10 listopada 2017 r. w sprawie ustawowych ostrożnościowych mechanizmów ochronnych jako odpowiedzi na niedostateczne rezerwy na potrzeby nowo udzielonych kredytów, które stają się zagrożone,

—

uwzględniając sprawozdanie ERRS z dnia 11 lipca 2017 r. dotyczące rozwiązania problemu kredytów zagrożonych w Europie,

—

uwzględniając przeprowadzone przez Komisję w dniu 10 lipca 2017 r. konsultacje publiczne w sprawie rozwoju wtórnych rynków kredytów zagrożonych i aktywów zagrożonych oraz ochrony zabezpieczonych wierzycieli przed niewywiązywaniem się pożyczkobiorców z zobowiązań,

—

uwzględniając ocenę EBC z dnia 6 czerwca 2017 r., w której stwierdzono, że Banco Popular Español S.A. znajduje się na progu upadłości lub jest zagrożony upadłością,

—

uwzględniając oświadczenie Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) z dnia 7 czerwca 2017 r. w sprawie przyjęcia decyzji dotyczącej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Banco Popular Español S.A.,

—

uwzględniając ocenę EBC z dnia 23 czerwca 2017 r., w której stwierdzono, że Veneto Banca i Banca Popolare di Vicenza znajdują się na progu upadłości lub są zagrożone upadłością,

—

uwzględniając oświadczenie SRB z dnia 23 czerwca 2017 r. w sprawie decyzji o niepodejmowaniu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Banca Popolare di Vicenza i Veneto Banca,

—

uwzględniając oświadczenie Komisji z dnia 25 czerwca 2017 r. w sprawie zatwierdzenia pomocy państwa w związku z opuszczeniem rynku przez Banca Popolare di Vicenza i Veneto Banca zgodnie z włoskim prawem dotyczącym niewypłacalności, w tym w sprawie sprzedaży części ich aktywów grupie Intesa Sanpaolo,

—

uwzględniając oświadczenie Komisji z dnia 4 lipca 2017 r. w sprawie zatwierdzenia pomocy państwa w celu zapobiegawczego dokapitalizowania banku Monte dei Paschi di Siena,

—

uwzględniając wersję przewodnika EBC dotyczącego ukierunkowanego przeglądu modeli wewnętrznych (TRIM) z lutego 2017 r.,

—

uwzględniając projekt przewodnika EBC dotyczącego kontroli na miejscu i dochodzeń w sprawie modeli wewnętrznych z lipca 2017 r.,

—

uwzględniając opinię Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) z dnia 31 maja 2017 r. w sprawie ogólnych zasad wspierania spójności w zakresie nadzoru w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z UE oraz trzy opinie tego urzędu z dnia 13 lipca 2017 r. w sprawie spójności w zakresie nadzoru w obszarach zarządzania inwestycjami, firm inwestycyjnych i rynków wtórnych w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z UE,

—

uwzględniając opinię Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego (EUNB) z dnia 12 października 2017 r. w sprawie problemów związanych z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z UE,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 września 2017 r. w sprawie wzmocnienia zintegrowanego nadzoru celem silniejszej unii rynków kapitałowych oraz integracji finansowej w zmieniającym się otoczeniu (COM(2017)0542) oraz wnioski Komisji z dnia 20 września 2017 r. w sprawie przeglądu Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego (ESNF), w tym zbiorczy wniosek w sprawie zmiany sposobu zarządzania, finansowania i uprawnień europejskich urzędów nadzoru,

—

uwzględniając przeprowadzone przez EBC w dniu 21 września 2017 r. konsultacje publiczne w sprawie projektów przewodników dotyczących oceny wniosków instytucji kredytowych o przyznanie licencji na działalność i na stosowanie FinTech,

—

uwzględniając podstawowe ustalenia Rady Stabilności Finansowej z listopada 2015 r. w sprawie całkowitej zdolności do pokrycia strat,

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającą dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (dyrektywa w sprawie naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków, BRRD),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010,

—

uwzględniając wnioski Komisji z dnia 23 listopada 2016 r. w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2014/59/UE w odniesieniu do zdolności instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych do pokrycia strat i dokapitalizowania oraz zmieniającej dyrektywę 98/26/WE, dyrektywę 2002/47/WE, dyrektywę 2012/30/UE, dyrektywę 2011/35/UE, dyrektywę 2005/56/WE, dyrektywę 2004/25/WE oraz dyrektywę 2007/36/WE (COM(2016)0852) i w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 806/2014 w odniesieniu do zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (COM(2016)0851),

—

uwzględniając opinię EBC z dnia 8 listopada 2017 r. w sprawie zmian w unijnych ramach zarządzania kryzysowego (3),

—

uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego z dnia 19 grudnia 2017 r. zatytułowane „Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji: początek prac nad pełną wyzwań unią bankową i jej perspektywy”,

—

uwzględniając wycofanie przez Komisję wniosku w sprawie środków strukturalnych zwiększających odporność instytucji kredytowych UE (COM(2014)0043),

—

uwzględniając dokument Komisji z dnia 27 kwietnia 2017 r. zatytułowany „Postępowania o uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego: główne decyzje podjęte w kwietniu” (MEMO/17/1045),

—

uwzględniając tablicę wskaźników ryzyka EUNB, drugie sprawozdanie ESMA dotyczące tendencji, zagrożeń i słabości (2017 r.), tablicę wskaźników ryzyka ERRS, roczne sprawozdanie ERRS z 2016 r., przegląd polityki makroostrożnościowej w UE opublikowany przez ERRS w kwietniu 2017 r.,

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2399 z dnia 12 grudnia 2017 r. zmieniającą dyrektywę 2014/59/UE w odniesieniu do stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym,

—

uwzględniając art. 107 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 stycznia 2016 r. w sprawie bilansu obecnej sytuacji i przyszłych wyzwań związanych z regulacją usług finansowych w UE: wpływ unijnych ram dotyczących regulacji finansowych i unii rynków kapitałowych oraz dalsze działania na rzecz ich usprawnienia (4),

—

uwzględniając komunikat Komisji w sprawie stosowania od dnia 1 sierpnia 2013 r. reguł pomocy państwa w odniesieniu do środków wsparcia na rzecz banków w kontekście kryzysu finansowego (komunikat bankowy) (5),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów (DGSD),

—

uwzględniając sprawozdanie pięciu przewodniczących z dnia 22 czerwca 2015 r. pt. „Dokończenie budowy europejskiej unii gospodarczej i walutowej”,

—

uwzględniając wniosek Komisji z dnia 24 listopada 2015 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 806/2014 w celu ustanowienia europejskiego systemu gwarantowania depozytów (COM(2015)0586),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 24 listopada 2015 r. zatytułowany „Droga do utworzenia unii bankowej” (COM(2015)0587),

—

uwzględniając konkluzje Rady ECOFIN z dnia 17 czerwca 2016 r. w sprawie planu działania na rzecz dokończenia budowy unii bankowej,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 października 2017 r. w sprawie ukończenia tworzenia unii bankowej (COM(2017)0592),

—

uwzględniając drugie wydanie Monitora działalności parabankowej w UE opublikowane przez ERRS w maju 2017 r.,

—

uwzględniając sprawozdanie ERRS z marca 2015 r. w sprawie regulacji dotyczących zaangażowania w dług państwowy,

—

uwzględniając art. 52 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0019/2018),

A.

mając na uwadze, że w ujęciu nieskonsolidowanym pod koniec 2016 r. łączna liczba instytucji kredytowych w strefie euro wyniosła 5 073, co oznacza spadek z 5 474 pod koniec 2015 r. oraz 6 768 pod koniec 2008 r., czyli spadek rzędu 25 % od 2008 do 2016 r.; mając na uwadze, że w ujęciu skonsolidowanym łączna liczba instytucji kredytowych w strefie euro wyniosła 2 290 pod koniec 2016 r., co oznacza spadek z 2 904 w 2008 r. oraz 2 379 pod koniec 2015 r. (6); mając jednak na uwadze, że wskazane byłoby podanie, jak zmienił się w tym samym okresie udział banków zbyt dużych, by upaść;

B.

mając na uwadze znaczne rozproszenie łącznej kwoty i wskaźników kredytów zagrożonych w poszczególnych państwach członkowskich, a także istotne różnice między bankami w państwach o najwyższych wskaźnikach kredytów zagrożonych; mając na uwadze, że według sprawozdania ERRS z lipca 2017 r. pt. „Resolving non-performing loans in Europe” [Sposoby rozwiązania problemu kredytów zagrożonych w Europie] wartość kredytów zagrożonych wyniosła łącznie 1 bln EUR; mając na uwadze, że zgodnie z kwartalną tablicą wskaźników ryzyka EUNB główne europejskie banki odnotowały średni ważony wskaźnik kredytów zagrożonych (stosunek kredytów zagrożonych bez uwzględnienia utraty wartości do łącznej wielkości kredytów) w wysokości 4,47 % na dzień 30 czerwca 2017 r.; mając na uwadze, że wskaźnik ten stale malał w ciągu ostatnich 30 miesięcy;

C.

mając na uwadze, że zgodnie z ostatnim badaniem przeprowadzonym przez ESMA wartość referencyjna rynku instrumentów pochodnych w Unii Europejskiej wynosi 453 000 mld EUR;

D.

mając na uwadze, że unia bankowa wymaga umocnienia, gdyż należy do zasadniczych celów z punktu widzenia stabilności finansowej strefy euro i jest niezastąpionym elementem prawdziwej unii gospodarczej i walutowej; mając na uwadze, że konieczne są dalsze starania o ukończenie unii bankowej, która nie będzie kompletna, dopóki nie obejmie fiskalnego mechanizmu ochronnego dla jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz trzeciego filaru w postaci europejskiego podejścia do gwarantowania i reasekuracji depozytów; mając na uwadze, że prezes EBC Mario Draghi powtarzał wielokrotnie, że europejski system gwarantowania depozytów to zasadniczy filar unii bankowej; mając na uwadze, że dokończenie tworzenia unii bankowej ma fundamentalne znaczenie dla przerwania związku między ryzykiem niewypłacalności państwa a ryzykiem bankowym; mając na uwadze, że należy zwiększyć starania o przejście od ratowania banków za pomocą środków publicznych do konwersji długu na kapitał; mając na uwadze, że w dalszym ciągu nie zajęto się odpowiednio problemem ryzyka w niektórych systemach bankowych; mając na uwadze, że obecna korzystna sytuacja gospodarcza to okazja do przeprowadzenia reform niezbędnych do ukończenia unii bankowej;

E.

mając na uwadze, że właściwe uporządkowanie bilansów banków po kryzysie opóźnia się, co wciąż hamuje wzrost gospodarczy; mając na uwadze, że ogólnie rzecz biorąc, w ostatnich latach wskaźniki kapitału i płynności banków w UE poprawiły się, jednak niektóre banki, w tym duże, nadal są niedokapitalizowane; mając na uwadze, że nadal istnieją zagrożenia dla stabilności finansowej, ale są one znacznie mniejsze, odkąd zaczęto tworzyć unię bankową; mając na uwadze, że znacznie udoskonalono ramy instytucjonalne i regulacyjne dla europejskich banków;

F.

mając na uwadze, że państwa członkowskie, które jeszcze nie przyjęły euro, mogą przystąpić do unii bankowej; mając na uwadze, że dotychczas żadne państwo członkowskie UE nie zdecydowało się na taki udział; mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie prowadzą rozmowy w sprawie możliwego przystąpienia do unii bankowej; mając na uwadze, że różne instytucje finansowe dostrzegają zalety przynależności do unii bankowej;

G.

mając na uwadze, że prace nad utworzeniem unii rynków kapitałowych nie powinny odwracać uwagi od prac nad unią bankową, która jest nadal warunkiem niezbędnym do zapewnienia stabilności finansowej w Unii Europejskiej, zależnej od działalności banków;

H.

mając na uwadze, że podstawowym obowiązkiem banków jest zapewnienie finansowania gospodarki realnej;

I.

mając na uwadze, że EBC potrzebuje co prawda pewnej swobody działania, by wykonywać powierzone mu funkcje nadzorcze, jednak dalekosiężne i zasadnicze decyzje musi ostatecznie podejmować prawodawca europejski;

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

—

uwzględniając Międzynarodową konwencję o zwalczaniu finansowania terroryzmu z 1999 r.,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 października 2016 r. w sprawie sytuacji w północnym Iraku i Mosulu (1) i rezolucję z dnia 30 kwietnia 2015 r. w sprawie niszczenia zabytków kultury przez ISIS/Daisz (2),

—

uwzględniając globalną strategię na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1210/2003 z dnia 7 lipca 2003 r. dotyczące niektórych szczególnych ograniczeń w stosunkach gospodarczych i finansowych z Irakiem oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2465/96 (3),

—

uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1267 (1999), 1373 (2001), 1989 (2011), 2133 (2014), 2199 (2015), 2253 (2015) i 2368 (2017),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniającą rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylającą dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (4),

—

uwzględniając wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i zmieniającej dyrektywę 2009/101/WE (COM(2016)0450),

—

uwzględniając deklarację z Manamy z dnia 9 listopada 2014 r. w sprawie zapobiegania finansowaniu terroryzmu,

—

uwzględniając dokument Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) dotyczący najlepszych praktyk w zakresie ukierunkowanych sankcji finansowych związanych z terroryzmem i finansowaniem terroryzmu,

—

uwzględniając oświadczenie FATF z dnia 24 października 2014 r. w sprawie przeciwdziałania finansowaniu organizacji terrorystycznej Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie (ISIL), a także sprawozdanie FATF z lutego 2015 r. dotyczące finansowania ISIL,

—

uwzględniając 11. sprawozdanie w sprawie postępów w realizacji unii bezpieczeństwa, opublikowane przez Komisję dnia 18 października 2017 r.,

—

uwzględniając dokument Światowego Forum na rzecz Zwalczania Terroryzmu z września 2015 r. pt. „Addendum to the Algiers Memorandum on Good Practices on Preventing and Denying the Benefits of Kidnapping for Ransom by Terrorists” [Addendum do memorandum z Algieru w sprawie dobrych praktyk w zakresie przeciwdziałania uzyskiwaniu korzyści z porwań dla okupu przez terrorystów i pozbawiania ich tychże korzyści],

—

uwzględniając oświadczenie G-7 z Taorminy z dnia 26 maja 2017 r. w sprawie walki z terroryzmem i brutalnym ekstremizmem,

—

uwzględniając powołaną niedawno Komisję Specjalną ds. Terroryzmu,

—

uwzględniając art. 16 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

—

uwzględniając art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej dotyczące ochrony danych osobowych,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) 2015/827 z dnia 28 maja 2015 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (5),

—

uwzględniając Plan działania Komisji z lutego 2016 r. na rzecz skuteczniejszego zwalczania finansowania terroryzmu,

—

uwzględniając sprawozdanie Europolu dotyczące sytuacji i tendencji w zakresie terroryzmu w UE w 2017 r. (sprawozdanie TE–SAT),

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2017 r. w sprawie oceny ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, które ma wpływ na rynek wewnętrzny i dotyczy działalności transgranicznej (COM(2017)0340),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/541 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie zwalczania terroryzmu i zastępującą decyzję ramową Rady 2002/475/WSiSW oraz zmieniającą decyzję Rady 2005/671/WSiSW (6),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylającą decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW (7),

—

uwzględniając wniosek z dnia 13 lipca 2017 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przywozu dóbr kultury (COM(2017)0375),

—

uwzględniając 9. sprawozdanie w sprawie postępów w realizacji unii bezpieczeństwa, opublikowane przez Komisję dnia 27 lipca 2017 r.,

—

uwzględniając opublikowany dnia 18 października 2017 r. komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej i Rady pt. „Jedenaste sprawozdanie z postępu prac nad stworzeniem rzeczywistej i skutecznej unii bezpieczeństwa” (COM(2017)0608),

—

uwzględniając art. 113 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A8-0035/2018),

A.

mając na uwadze, że jednym z głównych elementów walki z terroryzmem jest ograniczenie źródeł jego finansowania, uzyskiwanego również dzięki tajnym układom umożliwiającym nadużycia i oszustwa podatkowe, praniu pieniędzy i rajom podatkowym;

B.

mając na uwadze, że część środków finansowych może pochodzić z krajów europejskich i być przeznaczonych na organizacje terrorystyczne działające na innych obszarach, a część pochodzi spoza Europy i służy do finansowania radykalizacji postaw i samych aktów terrorystycznych; mając na uwadze, że zewnętrzny i wewnętrzny wymiar walki z terroryzmem są ze sobą powiązane oraz mając na uwadze, że ograniczenie źródeł finansowania terroryzmu powinno stanowić element szerszej strategii UE uwzględniającej zarówno zewnętrzny, jak i wewnętrzny wymiar bezpieczeństwa;

C.

mając na uwadze, że nowoczesne sieci komunikacyjne, w szczególności finansowanie społecznościowe, okazały się być tanim i skutecznym sposobem pozyskiwania środków na finansowanie działalności terrorystycznej lub zarządzanie siatką dżihadystów; mając na uwadze, że ugrupowaniom terrorystycznym udaje się pozyskiwać dodatkowe środki na finansowanie działalności dzięki stosowaniu phishingu, kradzieży tożsamości lub kupowaniu na forach internetowych danych dotyczących skradzionych kart kredytowych;

D.

mając na uwadze, że środki finansowe mogą być wykorzystywane na trzy sposoby: na akty terrorystyczne, które wymagają znacznego nakładu funduszy; na akty terrorystyczne, które – choć równie brutalne w skutkach – wymagają mniejszych nakładów finansowych; i na finansowanie propagandy, która stanowi inspirację dla terrorystów działających w pojedynkę i dokonujących ataków nie wymagających wielu przygotowań lub nakładów finansowych; mając na uwadze, że reakcja musi być skuteczna we wszystkich tych sytuacjach;

E.

mając na uwadze, że środki finansowe z legalnych źródeł mogą być przekierowywane przez odbiorcę do stron trzecich, jednostek, ugrupowań, spółek lub podmiotów powiązanych z działalnością terrorystyczną;

F.

mając na uwadze, że w związku z tym, że terroryzm jest przestępstwem o skali globalnej, skuteczna reakcja musi być również globalna i całościowa, a podstawowe znaczenie ma ścisła koordynacja między instytucjami finansowymi, organami ścigania i organami wymiaru sprawiedliwości oraz wymiana podstawowych informacji na temat osób fizycznych i prawnych oraz podejrzanej działalności, nie zapominając o ochronie danych osobowych i poszanowaniu prywatności, które są ważnymi prawami podstawowymi;

G.

mając na uwadze, że w następstwie wycieków informacji, do których dochodziło w ostatnich latach, znacząco zwiększyła się świadomość powiązań między praniem pieniędzy i oszustwami podatkowymi a zorganizowaną przestępczością i finansowaniem terroryzmu, a te kwestie znalazły się wśród najważniejszych zagadnień politycznych podejmowanych na forum międzynarodowym; mając na uwadze, że według niedawnych doniesień mediów, co zostało potwierdzone przez Komisję, istnieje również powiązanie między nadużyciami finansowymi na dużą skalę w związku z VAT i akcyzą a zorganizowaną przestępczością, w tym terroryzmem (8);

H.

mając na uwadze, że jurysdykcje niemal wszystkich państw członkowskich uznały w prawie karnym finansowanie terroryzmu za odrębne przestępstwo;

I.

mając na uwadze, że dane finansowe stanowią istotne narzędzie umożliwiające zbieranie informacji wywiadowczych w celu analizowania siatek terrorystycznych i skuteczniejszego rozbijania ich działalności; mając na uwadze, że stale konieczne jest właściwe egzekwowanie prawodawstwa w celu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu; mając na uwadze, że potrzebne są kompleksowe strategie prewencyjne oparte na wymianie podstawowych informacji i ściślejszej współpracy między jednostkami analityki finansowej, służbami wywiadowczymi i organami ścigania zaangażowanymi w zwalczanie finansowania terroryzmu; mając na uwadze, że wśród tych informacji powinny się znaleźć ewoluujące tendencje w dziedzinie finansów międzynarodowych, takie jak m.in. Bitmap, kodowanie kluczy SWIFT, kryptowaluty oraz mechanizmy regulacyjne w ich zakresie; mając na uwadze, że rozwiązanie problemu finansowania terroryzmu w skali globalnej musi obejmować ogólnoświatowe standardy w zakresie przejrzystości w odniesieniu do ostatecznych uprawnionych właścicieli podmiotów korporacyjnych, funduszy powierniczych i podobnych układów, aby wyjaśnić zawiłości finansowe sprzyjające praniu pieniędzy stanowiących dochód z działalności przestępczej oraz finansowaniu organizacji terrorystycznych i sprawców aktów terrorystycznych;

J.

mając na uwadze, że trzeba stworzyć umocowaną formalnie europejską platformę w ramach istniejących struktur – do tej pory działała ona nieformalnie – która gromadziłaby informacje znajdujące się obecnie w 28 państwach członkowskich, a dzięki której państwa członkowskie będą mogły dostarczać informacji o swoim szczeblu zaangażowania, a także informować o postępach poczynionych w zakresie zwalczania finansowania terroryzmu; mając na uwadze, że taka wymiana informacji powinna mieć charakter proaktywny;

K.

mając na uwadze, że wiele międzynarodowych organizacji non-profit, organizacji charytatywnych, innych fundacji, sieci i prywatnych darczyńców, rzeczywiście lub rzekomo mających cele społeczne lub kulturalne, położyło podwaliny pod potencjał finansowy ISIS/Daisz, Al-Kaidy oraz innych organizacji dżihadystycznych, a także działa jako przykrywka dla nadużyć; mając na uwadze, że śledzenie i zbieranie informacji wywiadowczych na temat tych organizacji, ich założycieli, działalności oraz ich powiązań z podmiotami na terenie UE, które często są bardzo rozległe, ma zatem kluczowe znaczenie; mając na uwadze, że należy zablokować wsparcie, jakie te organizacje zapewniają ekspansji dżihadystycznego radykalizmu w Afryce, na Bliskim Wschodzie, w Azji i w Europie; mając na uwadze, że szczególnie niepokojąca jest ekspansja tego radykalizmu u granic Unii oraz w krajach sąsiadujących z Unią i krajach partnerskich; mając na uwadze, że pełne wdrożenie przez Radę Współpracy Państw Zatoki (RWPZ) oraz jej państwa członkowskie zaleceń FATF w tych dziedzinach ma zasadnicze znaczenie w walce z globalnym terroryzmem;

L.

mając na uwadze, że globalna sieć pozyskiwania środków prowadzona przez Al-Kaidę opiera się na darowiznach na rzecz organizacji charytatywnych i pozarządowych, które kontaktują się z darczyńcami za pośrednictwem mediów społecznościowych i forów internetowych; mając na uwadze, że konta użytkowników również są wykorzystywane do zwracania się do zwolenników o przekazywanie darowizn na wsparcie dżihadu; mając na uwadze, że w ostatnich latach organizacje terrorystyczne opracowały wiele aplikacji na smartfony w celu maksymalnego zwiększenia zasięgu i zachęcania swych zwolenników, w większości znajdujących się na terenie krajów Zatoki Perskiej, do przekazywania darowizn;

M.

mając na uwadze, że minipaństwa oraz państwa wykazujące niedostateczne osiągnięcia w obszarze rządów prawa znajdują się w szczególnie trudnej sytuacji i są narażone na ryzyko, że to właśnie one staną się preferowanymi ośrodkami finansowania terroryzmu;

N.

mając na uwadze, że dane wywiadowcze sugerują, że instytucje i osoby prywatne w Zatoce Perskiej zapewniają finansowe i logistyczne wsparcie Al-Kaidzie, ISIS/Daisz i innym radykalnym ugrupowaniom; mając na uwadze, że bez tego finansowania wiele z tych ugrupowań terrorystycznych nie mogłoby przetrwać;

O.

mając na uwadze, że ISIS/Daisz i Al-Kaida stały się finansowo samowystarczalne; mając na uwadze, że ISIS/Daisz i Al-Kaida podejmują próby przekierowania swoich środków pieniężnych do Syrii i Iraku za pośrednictwem eksportu ropy i inwestycji biznesowych, do czego wykorzystują tzw. słupy i profesjonalnych kurierów, nielegalne transfery środków pieniężnych i firmy świadczące profesjonalne usługi pieniężne; mając na uwadze, że ISIS/Daisz i Al-Kaida dokonują prania zysków z działalności przestępczej przez wykupywanie przedsiębiorstw i aktywów wszelkiego rodzaju; mając na uwadze, że ISIS/Daisz i Al-Kaida dokonują również prania pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży za granicą, w tym na rynkach państw członkowskich, kradzionych antyków i przemycanych dzieł sztuki i artefaktów; mając na uwadze, że nielegalny handel towarami, bronią, ropą, narkotykami, papierosami i dobrami kultury, a także handel ludźmi, niewolnictwo, wykorzystywanie dzieci, ściąganie haraczy i wymuszenia stanowią dla ugrupowań terrorystycznych sposoby finansowania działalności; mając na uwadze, że coraz ściślejszy związek między przestępczością zorganizowaną i ugrupowaniami terrorystycznymi stanowi rosnące zagrożenie dla bezpieczeństwa Unii; mając na uwadze, że te źródła mogą umożliwić ISIS/Daisz i Al-Kaida dalsze finansowanie przestępstw w przyszłości, już po klęsce i utracie terytoriów w Syrii i Iraku;

P.

mając na uwadze, że wprowadzono międzynarodowy zakaz płacenia okupu w ramach szeregu międzynarodowych zobowiązań popartych w rezolucjach Rady Bezpieczeństwa i w krajowych przepisach prawnych; mając na uwadze, że w praktyce zakaz ONZ nie ma poparcia kluczowych sygnatariuszy, którzy priorytetowo traktują natychmiastową ochronę życia, a nie zobowiązania na rzecz zwalczania terroryzmu, przez co pozwalają na finansowanie organizacji terrorystycznych;

1.

2.

—

uwzględniając 62. sesję Komisji ONZ ds. Statusu Kobiet, jej temat przewodni „Wyzwania i szanse związane z dążeniem do równouprawnienia płci oraz wzmocnienia pozycji kobiet i dziewcząt na obszarach wiejskich” oraz jej temat przeglądowy „Udział kobiet w środkach przekazu i technologiach informacyjno-komunikacyjnych oraz dostęp do nich, a także oddziaływanie i stosowanie tych środków i technologii jako narzędzia rozwoju i wzmocnienia pozycji kobiet”,

—

uwzględniając IV Światową Konferencję w sprawie Kobiet, która odbyła się w Pekinie we wrześniu 1995 r., deklarację i platformę działania na rzecz podniesienia statusu kobiet przyjęte w Pekinie, a także późniejsze dokumenty końcowe z sesji specjalnych ONZ „Pekin + 5”, „Pekin + 10”, „Pekin + 15” i „Pekin + 20” poświęconych dalszym działaniom i inicjatywom mającym na celu wdrożenie deklaracji pekińskiej i pekińskiej platformy działania, przyjęte odpowiednio w dniach 9 czerwca 2000 r., 11 marca 2005 r., 2 marca 2010 r. i 9 marca 2015 r.,

—

uwzględniając art. 157 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 września 2015 r. w sprawie wzmacniania pozycji dziewcząt przez edukację w UE (1),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 marca 2016 r. w sprawie sytuacji uchodźczyń i kobiet ubiegających się o azyl w UE (2),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie propagowania równości płci w odniesieniu do zdrowia psychicznego i badań klinicznych (3),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie kobiet i ich roli na obszarach wiejskich (4),

—

uwzględniając rezolucję ONZ zatytułowaną „Przekształcamy nasz świat – agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030”, przyjętą w dniu 25 września 2015 r. w Nowym Jorku podczas szczytu ONZ w sprawie zrównoważonego rozwoju,

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/41/UE z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie stosowania zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn prowadzących działalność na własny rachunek oraz uchylającą dyrektywę Rady 86/613/EWG (5),

—

uwzględniając Konwencję ONZ z 1979 r. w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW),

—

uwzględniając zalecenie ogólne nr 34 (2016) Komitetu ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet dotyczące praw kobiet na obszarach wiejskich,

—

uwzględniając Konwencję Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencja stambulska) oraz swoją rezolucję z dnia 12 września 2017 r. (6) w sprawie przystąpienia UE do tej konwencji,

—

uwzględniając porozumienie paryskie z dnia 12 grudnia 2015 r.,

—

uwzględniając art. 113 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0022/2018),

A.

mając na uwadze, że równość kobiet i mężczyzn stanowi jedną z podstawowych zasad UE, uznaną w Traktatach oraz w Karcie praw podstawowych;

B.

mając na uwadze, że piątym celem zrównoważonego rozwoju ONZ jest osiągnięcie równości płci i wzmocnienie pozycji kobiet i dziewcząt na całym świecie, oraz że cel ten należy w całości włączyć do agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, aby osiągnąć postępy w realizacji wszystkich zadań i celów zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że jednym z celów zrównoważonego rozwoju jest „podwoić wydajność rolnictwa i dochody drobnych producentów żywności, w szczególności kobiet”;

C.

mając na uwadze, że Unia i jej państwa członkowskie powinny pełnić przewodnią rolę w procesie wzmacniania pozycji kobiet i dziewcząt oraz działać na rzecz osiągnięcia pełnej równości kobiet i mężczyzn na obszarze Unii, a także wspierać ten cel w ramach wszystkich stosunków zewnętrznych;

D.

mając na uwadze, że sytuacja społeczno-gospodarcza i warunki życia w ostatnich dziesięcioleciach znacząco się zmieniły i że istnieją znaczne różnice między poszczególnymi państwami;

E.

mając na uwadze, że brak działań po stronie rządów wymierzonych przeciwko nierówności płci stanowi zagrożenie dla obecnych i przyszłych osiągnięć w tej dziedzinie; mając na uwadze, że rozwiązanie problemu tradycyjnych relacji, stereotypów i przekonań dotyczących układu sił w stosunkach między kobietami a mężczyznami ma zasadnicze znaczenie dla wzmocnienia pozycji kobiet i eliminacji ubóstwa wśród kobiet;

F.

mając na uwadze, że dyskryminacja, której doświadczają kobiety, dotyczy również kobiet w środowisku wiejskim; mając na uwadze, że kobiety na świecie mieszkają w większości na obszarach wiejskich, przez co są bardziej narażone na liczne formy dyskryminacji ze względu na wiek, przynależność klasową, etniczną czy rasową, niepełnosprawność i tożsamość płciową;

G.

mając na uwadze, że kobiety uczestniczące w rynku pracy na obszarach wiejskich wykonują szeroki zakres prac, które wykraczają poza konwencjonalne rolnictwo;

H.

mając na uwadze, że kobiety mieszkające na obszarach wiejskich często otrzymują niższe wynagrodzenie niż mężczyźni za pracę przynoszącą takie same efekty, ich praca jest często formalnie nieuznawana, jak na przykład niepłatna praca opiekuńcza, i nie znajduje odzwierciedlenia w liczbie kobiet będących właścicielami gospodarstw rolnych; mając jednak na uwadze, że kobiety odgrywają kluczową rolę w przeprowadzeniu zmian gospodarczych, środowiskowych i społecznych wymaganych do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju;

I.

mając na uwadze, że kobiety na obszarach wiejskich, będące często głównymi opiekunami w swoich rodzinach i społecznościach, napotykają liczne trudności w dostępie do opieki nad dziećmi i osobami starszymi dla swoich rodzin, co prowadzi do nadmiernego obciążania kobiet i utrudnia ich integrację na rynku pracy; mając na uwadze, że świadczenie wysokiej jakości usług opiekuńczych ma kluczowe znaczenie dla kobiet i sprzyja równowadze między życiem zawodowym a prywatnym;

J.

mając na uwadze, że kobiety na obszarach wiejskich wielokrotnie napotykają ograniczenia w dostępie do publicznych usług opieki zdrowotnej z uwagi na ograniczoną mobilność i brak dostępu do transportu lub środków łączności (np. telefonu komórkowego, z którego można by zamówić transport); mając na uwadze zapotrzebowanie na kompleksowe usługi opieki zdrowotnej ukierunkowane na dobre samopoczucie fizyczne, umysłowe i emocjonalne kobiet na obszarach wiejskich (np. w reakcji na przemoc ze względu na płeć); mając na uwadze, że na obszarach wiejskich dostęp do praw związanych ze zdrowiem seksualnym i reprodukcyjnym oraz edukacji w tym zakresie jest bardziej ograniczony;

K.

mając na uwadze, że utrzymanie zaludnienia na obszarach wiejskich, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów o ograniczeniach naturalnych, ma zasadnicze znaczenie dla całego społeczeństwa, ponieważ od tego zależy ochrona środowiska naturalnego i krajobrazu;

L.

mając na uwadze, że istnieje bezpośredni związek między brakiem równości płci a degradacją środowiska;

M.

mając na uwadze, że zmiana klimatu i jej konsekwencje mają szczególny i nieproporcjonalnie negatywny wpływ na życie kobiet i dziewcząt na obszarach wiejskich; mając na uwadze, że kobiety na obszarach wiejskich są także wpływowymi inicjatorkami zmian w kierunku bardziej zrównoważonego i zdrowego ekologicznie rolnictwa oraz mogą odgrywać istotną rolę w tworzeniu zielonych miejsc pracy; mając na uwadze, że zapewnienie równego dostępu kobiet pracujących w rolnictwie do ziemi i innych zasobów produkcyjnych ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia równości płci, bezpieczeństwa żywnościowego i skutecznych strategii w dziedzinie klimatu;

N.

mając na uwadze, że młode kobiety na obszarach wiejskich nadal doświadczają nierównego traktowania i dyskryminacji z wielu przyczyn jednocześnie; mając na uwadze, że konieczne są środki na rzecz promowania faktycznej równości mężczyzn i kobiet, aby zapewnić kobietom więcej możliwości zatrudnienia – w tym samozatrudnienia i pracy w sektorze nauk przyrodniczych, technologii, inżynierii i matematyki – które umożliwią im pozostanie na obszarach wiejskich, zapewniając w ten sposób wymianę pokoleniową oraz przetrwanie rolnictwa i obszarów wiejskich;

O.

mając na uwadze, że sektor rolny, w którym kobiety odgrywają istotną rolę, ma zasadnicze znaczenie dla żywotności obszarów wiejskich oraz dla wspomagania wymiany pokoleń, spójności społecznej i wzrostu gospodarczego; mając na uwadze, że rolnictwo powinno zapewniać bezpieczną, pożywną i zdrową żywność; mając na uwadze, że sektor rolnictwa powinien przyczyniać się do urozmaicenia krajobrazu, łagodzenia zmiany klimatu oraz zachowania różnorodności biologicznej i dziedzictwa kulturowego;

P.

mając na uwadze, że żywienie odgrywa istotną rolę w rozwoju i dobrostanie dziewcząt; mając na uwadze, że niewłaściwe odżywianie prowadzi do problemów fizycznych i psychicznych, takich jak zahamowanie wzrostu, bezpłodność, apatię, zmęczenie i problemy z koncentracją, zmniejszając przez to potencjał ekonomiczny kobiet oraz wpływając na dobrobyt ich szeroko pojętej rodziny i społeczności;

Q.

mając na uwadze konieczność uczestnictwa kobiet-rolników w organach podejmujących decyzje dotyczące sfery publicznej; mając na uwadze, że zrównoważona reprezentacja jest niezbędna dla osiągnięcia równości;

R.

mając na uwadze, że jeśli chodzi o zapobieganie zagrożeniom zawodowym, czynniki narażenia są różne w przypadku mężczyzn i w przypadku kobiet; mając na uwadze, że np. obliczenia mające na celu ocenę szkodliwego działania produktów chemicznych są często przeprowadzane w oparciu o budowę ciała mężczyzn, którzy zasadniczo mają większą masę mięśniową, a także pomija się szczegółowe zalecenia dla kobiet w ciąży lub karmiących piersią; mając na uwadze, że w związku z tym należy uwzględniać różne czynniki, aby przyjmować środki gwarantujące zdrowie kobiet na obszarach wiejskich;

S.

mając na uwadze, że dyskryminacja dotyka także kobiet w sektorze mediów; mając na uwadze, że media odgrywają kluczową rolę dla całego społeczeństwa i pożądane jest zatem, aby kobiety – które stanowią co najmniej 50 % społeczeństwa – były sprawiedliwie zaangażowane w tworzenie treści medialnych i podejmowanie decyzji w podmiotach medialnych;

T.

mając na uwadze, że rola sektora medialnego jest kluczowa dla promocji równouprawnienia kobiet i mężczyzn, ponieważ media nie tylko odzwierciedlają, ale i tworzą wzorce i normy postępowania, a tym samym w istotny sposób kształtują opinię publiczną i kulturę;

U.

mając na uwadze, że przekaz medialny przyczynia się do szerokiego zrozumienia wśród wszystkich warstw społeczeństwa złożoności sytuacji kobiet i mężczyzn;

V.

mając na uwadze, że konflikty w nieproporcjonalny sposób uderzają w kobiety i dzieci, których odsetek w obozach dla uchodźców lub wśród osób przemieszczających się w poszukiwaniu bezpieczeństwa jest najwyższy;

W.

mając na uwadze, że w wielu społeczeństwach kobiety nie mają równych praw do ziemi i nieruchomości na mocy środków prawnych, co pogłębia ubóstwo wśród kobiet i ogranicza ich rozwój ekonomiczny;

X.

mając na uwadze, że kobiety transpłciowe borykają się z nieproporcjonalnie częstszą dyskryminacją ze względu na swoją tożsamość płciową;

Y.

mając na uwadze, że większe wsparcie dla praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego stanowi warunek wstępny dla równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet;

Z.

mając na uwadze, że normy społeczne dotyczące ról kobiet i mężczyzn stawiają kobiety w trudniejszej sytuacji, zwłaszcza w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz pod względem szkodliwych praktyk takich, jak okaleczanie żeńskich narządów płciowych oraz wczesne i przymusowe małżeństwa;

a)

potwierdzenie zdecydowanego zaangażowania w pekińską platformę działania;

b)

wspieranie matek będących przedsiębiorcami na obszarach wiejskich, ponieważ stoją one przed specyficznymi wyzwaniami; podkreśla, że wzmocnienie przedsiębiorczości wśród tych kobiet może nie tylko prowadzić do skutecznego godzenia życia zawodowego i rodzinnego, lecz także sprzyjać powstawaniu nowych możliwości w zakresie zatrudnienia i poprawie jakości życia na obszarach wiejskich oraz zachęcać inne kobiety do urzeczywistniania własnych projektów;

c)

położenie kresu wszelkim formom dyskryminacji wszystkich kobiet i dziewcząt na całym świecie oraz zwalczanie wszelkich form przemocy, które stanowią poważne naruszenia ich praw podstawowych będące z kolei bezpośrednią konsekwencją takiej dyskryminacji;

d)

zaangażowanie wszystkich rządów i zobowiązanie ich do opracowania programów mających na celu wyeliminowanie przemocy i szkodliwych praktyk uwarunkowanych płcią, takich jak małżeństwa dzieci, wczesne i wymuszone małżeństwa oraz okaleczanie narządów płciowych kobiet i handel ludźmi;

e)

wezwanie państw członkowskich do zwalczania stereotypów dotyczących płci, do inwestowania w zapewnianie kobietom i dziewczętom dostępu do dostosowanego do ich potrzeb kształcenia, uczenia się przez całe życie i szkolenia zawodowego, zwłaszcza na obszarach wiejskich i w szczególności w dziedzinach nauki, technologii, inżynierii i matematyki oraz przedsiębiorczości i innowacji, ponieważ obszary te są istotnymi narzędziami służącymi do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju, oraz wezwanie do promowania równości w sektorze rolnym i spożywczym, a także turystyce i w innych dziedzinach gospodarki na obszarach wiejskich;

f)

opracowanie strategii politycznych mających na celu wyeliminowanie ubóstwa i zagwarantowanie odpowiedniego poziomu życia grupom szczególnie zagrożonym, w tym kobietom i dziewczętom, w szczególności za pośrednictwem systemów zabezpieczenia społecznego;

g)

propagowanie informacji, pomocy technicznej oraz wymiany dobrych praktyk między państwami członkowskimi w zakresie nadania statusu zawodowego małżonkom współpracującym w gospodarstwach rolnych, co pozwoli im korzystać z indywidualnych praw, w tym zwłaszcza z urlopu macierzyńskiego, ubezpieczenia społecznego w razie wypadku przy pracy, dostępu do kształcenia oraz uprawnień emerytalnych;

h)

wyeliminowanie zróżnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć, różnic w dochodach przez całe życie oraz zróżnicowania emerytur;

i)

wezwanie państw członkowskich oraz organów lokalnych i regionalnych do zagwarantowania powszechnego dostępu do odpowiednich usług opieki nad dziećmi i osobami starszymi na obszarach wiejskich;

j)

zwrócenie się do państw członkowskich oraz do władz regionalnych i lokalnych o zapewnienie przystępnych cenowo i wysokiej jakości obiektów i usług publicznych i prywatnych potrzebnych w życiu codziennym, szczególnie na obszarach wiejskich, zwłaszcza w dziedzinie zdrowia, kształcenia i opieki; zauważa, że wymagałoby to zapewnienia wiejskich ośrodków opieki nad dziećmi, zakładów opieki zdrowotnej, placówek edukacyjnych, domów opieki nad osobami starszymi i niesamodzielnymi, usług zastępczych w razie choroby i ciąży oraz oferty kulturalnej;

k)

zagwarantowanie uwzględniania aspektu płci jako narzędzia włączania zasady równości płci i zwalczania dyskryminacji do wszystkich strategii politycznych i programów przez odpowiednie środki finansowe i zasoby ludzkie;

l)

uruchomienie potrzebnych środków w celu osiągnięcia równości płci przez uwzględnianie aspektu płci we wszystkich strategiach politycznych i działaniach, w tym przez sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci, jako narzędzia włączania zasady równości płci i zwalczania dyskryminacji;

m)

zapewnienie pełnego zaangażowania Parlamentu i jego Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia w proces podejmowania decyzji dotyczących stanowiska UE na 62. sesję Komisji ONZ ds. Statusu Kobiet;

n)

przypomnienie, że Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet zawiera zobowiązanie do likwidacji bezpośredniej i pośredniej dyskryminacji kobiet poprzez środki prawne, polityczne i programowe we wszystkich dziedzinach życia, a jej art. 14 stanowi jedyne międzynarodowe zobowiązanie dotyczące specjalnych potrzeb kobiet na obszarach wiejskich;

o)

zagwarantowanie, by dziewczęta i kobiety na obszarach wiejskich mogły korzystać z łatwo dostępnej i przystępnej cenowo edukacji formalnej i nieformalnej, w tym szkoleń, na wysokim poziomie, która powinna umożliwiać im nabywanie nowych i rozwijanie posiadanych umiejętności zarządczych, finansowych, ekonomicznych, marketingowych i biznesowych, a także edukacji w zakresie obywatelstwa, społeczeństwa i polityki oraz szkoleń dotyczących technologii i zrównoważonego rolnictwa; zapewnienie kobietom takich samych szans i swobody wyboru w kwestii ścieżki kariery, którą chcą realizować;

p)

dopilnowanie, aby dziewczęta i kobiety na obszarach wiejskich miały łatwy dostęp do kredytów i zasobów produkcyjnych oraz uzyskiwały wsparcie dla swoich inicjatyw w zakresie przedsiębiorczości i innowacji;

q)

ochrona prawa i dostępu do powszechnej opieki zdrowotnej wysokiej jakości uwzględniającej różnice fizjologiczne między kobietami i mężczyznami oraz dostosowanej do potrzeb kobiet i dziewcząt na obszarach wiejskich, w szczególności jeśli chodzi o zdrowie i prawa seksualne i reprodukcyjne;

r)

potępienie wszelkich form przemocy wobec kobiet i zapewnienie, by jej ofiary mieszkające na obszarach wiejskich i oddalonych nie były pozbawione równego dostępu do pomocy;

s)

zwiększenie skuteczności, przejrzystości i demokratycznego charakteru instytucji międzynarodowych, krajowych, regionalnych i lokalnych, które wspierają i wzmacniają pozycję kobiet na obszarach wiejskich, gwarantując ich obecność dzięki równemu uczestnictwu;

t)

ułatwianie kobietom na obszarach wiejskich przechodzenia z gospodarki nieformalnej do formalnej oraz uznanie, że kobiety na obszarach wiejskich pracują w wielu dziedzinach i często inicjują zmiany prowadzące do zrównoważonego i ekologicznego rolnictwa, bezpieczeństwa żywnościowego i tworzenia zielonych miejsc pracy;

u)

planowanie i wdrażanie polityki rolnej odpornej na zmianę klimatu, należycie uwzględniającej szczególne zagrożenia, z jakimi borykają się kobiety na obszarach wiejskich w następstwie katastrof naturalnych lub wywołanych przez człowieka;

v)

zagwarantowanie udziału kobiet i dziewcząt na obszarach wiejskich w podejmowaniu decyzji dotyczących planowania i reagowania na katastrofy i inne kryzysy na wszystkich etapach, od wczesnego ostrzegania po udzielanie pomocy, przywracanie stanu sprzed katastrofy, odnowę i odbudowę, a także zagwarantowanie im bezpieczeństwa w przypadku katastrof i innych kryzysów;

w)

przyjęcie wszystkich środków koniecznych do zagwarantowania, by kobiety na obszarach wiejskich korzystały z bezpiecznego, czystego i zdrowego środowiska;

x)

zapewnianie dostępnej infrastruktury wysokiej jakości oraz wysokiej jakości usług publicznych dostępnych dla kobiet i społeczności na obszarach wiejskich, a także inwestowanie w ich rozwój i utrzymanie;

y)

ułatwianie rozwoju cyfrowego, ponieważ może on znacząco przyczynić się do tworzenia miejsc pracy przez poprawę dostępu do samozatrudnienia, pobudzanie konkurencyjności i rozwoju turystyki oraz zapewnianie lepszej równowagi między życiem zawodowym a rodzinnym;

z)

wspieranie tworzenia i działalności grup społeczności lokalnych, które powinny spotykać się cyklicznie w celu dyskutowania o problemach i wyzwaniach związanych z rozwojem oraz podejmowania konstruktywnych działań;

aa)

wezwanie państw członkowskich, partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego do wspierania i promowania uczestnictwa kobiet w procesie podejmowania decyzji oraz w organach kierowniczych w stowarzyszeniach i organizacjach zawodowych, biznesowych i związkowych działających w dziedzinach polityki wiejskiej, zdrowia, edukacji i rolnictwa oraz w organach zarządzających i reprezentujących dzięki równemu uczestnictwu;

ab)

uznanie i wspieranie aktywnej roli kobiet na obszarach wiejskich i wkładu kobiet w gospodarkę jako przedsiębiorców, szefowych firm rodzinnych i propagatorek zrównoważonego rozwoju;

ac)

zapewnienie kobietom na obszarach wiejskich praw własności, zwłaszcza gospodarstw rolnych i dziedziczenia ziemi, co jest ważnym narzędziem służącym do wzmocnienia ich pozycji ekonomicznej i umożliwienia im pełnego udziału w rozwoju obszarów wiejskich i czerpania z tego korzyści;

ad)

zapewnienie kobietom na obszarach wiejskich dostępu do zasobów produkcyjnych, platform elektronicznych, rynków, obiektów handlowych i usług finansowych; wspieranie rynków lokalnych, regionalnych i tradycyjnych – w tym giełd spożywczych – ponieważ są to miejsca, w których kobiety zwykle mają więcej możliwości bezpośredniej sprzedaży swoich produktów, co przekłada się na dodatkowe wzmocnienie ich pozycji ekonomicznej;

ae)

promowanie zatrudnienia kobiet w sektorach nauki, technologii, inżynierii i matematyki, zwłaszcza na stanowiskach wspierających gospodarkę o obiegu zamkniętym i walkę ze zmianą klimatu;

af)

rozwijanie polityki, usług i programów w zakresie zatrudnienia mających na celu rozwiązywanie problemów kobiet na obszarach wiejskich, które często pracują w sektorze nieformalnym i mogą doświadczać dyskryminacji z wielu przyczyn jednocześnie, w tym ze względu na płeć, wiek, pochodzenie klasowe czy etniczne, wyznanie, niepełnosprawność czy tożsamość płciową; udzielanie odpowiednio dostosowanej pomocy i wsparcia z uwzględnieniem ich potrzeb i interesów;

ag)

opracowanie programów zapewniających kobietom i ich rodzinom dostęp do powszechnych systemów zabezpieczenia społecznego, które miałyby wpływ na ich przyszłe emerytury, a tym samym zmniejszyłyby zróżnicowanie emerytur, które ma charakter wieloaspektowy;

ah)

gromadzenie danych segregowanych według kryterium płci oraz opracowanie danych statystycznych na temat wartości, sytuacji, warunków i potrzeb kobiet na obszarach wiejskich, które umożliwią opracowanie odpowiednich strategii politycznych; regularne monitorowanie sytuacji kobiet na obszarach wiejskich;

ai)

wezwanie do ratyfikacji i wdrożenia Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, w tym jej art. 6 zatytułowanego „Niepełnosprawne kobiety”; zagwarantowanie dostępności produktów, infrastruktury i usług;

aj)

wezwanie Komisji, państw członkowskich oraz organów regionalnych i lokalnych do zapewnienia dostępnych i wysokiej jakości obiektów i usług publicznych i prywatnych stworzonych specjalnie z myślą o potrzebach związanych z życiem codziennym na obszarach wiejskich, a także warunków koniecznych do poprawy równowagi między życiem zawodowym a prywatnym kobiet na obszarach wiejskich, zwłaszcza przez zapewnienie placówek opieki dla osób pozostających na utrzymaniu, łatwo dostępnej opieki zdrowotnej i łatwo dostępnego transportu publicznego;

ak)

podkreślenie znaczenia włączenia odpowiednich zabezpieczeń do polityk UE dotyczących warunków życia i pracy kobiet zatrudnionych jako sezonowe pracownice rolne, zwłaszcza w zakresie konieczności zapewnienia im ochrony socjalnej, ubezpieczenia zdrowotnego i opieki zdrowotnej; zachęcanie organów regionalnych, lokalnych i krajowych oraz innych instytucji do gwarantowania podstawowych praw człowieka pracowników migrujących i sezonowych oraz ich rodzin, w szczególności kobiet i osób znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, a także do wspierania ich integracji ze społecznością lokalną;

al)

zapewnienie dostępu do niezawodnej szybkiej szerokopasmowej infrastruktury internetowej i związanych z nią usług; inwestowanie w korzystanie z nowych technologii na obszarach wiejskich i w rolnictwie oraz promowanie stosowania takich technologii; uznanie znaczenia płynących z nich korzyści społecznych, psychologicznych i gospodarczych; dążenie do wypracowania kompleksowego podejścia („cyfrowa wioska”); wspieranie równych szans w dostępie do tych technologii oraz szkoleń dotyczących ich wykorzystania;

am)

poświęcanie uwagi obecności kobiet w sektorze mediów i postępom w tym zakresie oraz niestereotypowym treściom medialnym;

an)

zachęcanie organizacji mediów publicznych do wprowadzania własnych strategii w dziedzinie równości zapewniających zrównoważoną reprezentację mężczyzn i kobiet w organach decyzyjnych;

ao)

zapewnienie skutecznej walki z rosnącą seksualizacją wizerunku kobiet i dziewcząt w środkach masowego przekazu, przy należytym poszanowaniu wolności wypowiedzi;

ap)

zachęcanie organizacji medialnych, by zapobiegały stosowaniu kultury organizacyjnej, która często utrudnia zachowanie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym;

aq)

wyeliminowanie zróżnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć w sektorze medialnym za pomocą środków zwalczających dyskryminację i zapewniających równą płacę za taką samą pracę wykonywaną przez kobiety i mężczyzn;

ar)

podjęcie wszelkich niezbędnych środków zapobiegających popełnianiu aktów przemocy przeciwko dziennikarzom śledczym, ze szczególnym uwzględnieniem dziennikarek, które często są bardziej podatne na zagrożenia;