26.3.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 114/2

Konkluzje Rady w sprawie zmienionego unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych

(2019/C 114/02)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ:

PRZYWOŁUJE konkluzje Rady z dnia 25 maja 2016 r. w sprawie strategii zewnętrznej na rzecz efektywnego opodatkowania i w sprawie środków przeciwdziałających nadużyciom konwencji podatkowych, konkluzje Rady z dnia 8 listopada 2016 r. w sprawie kryteriów i procesu prowadzącego do ustanowienia unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych oraz konkluzje Rady z dnia 5 grudnia 2017 r. w sprawie unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych;

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE prace, które Grupa ds. Kodeksu Postępowania (opodatkowanie działalności gospodarczej), zwana dalej Grupą ds. Kodeksu Postępowania, przeprowadziła, z pomocą Sekretariatu Generalnego Rady i przy wsparciu technicznym ze strony służb Komisji Europejskiej, w zakresie monitorowania realizacji zobowiązań podjętych przez jurysdykcje w celu wdrożenia zasad dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych oraz w zakresie podsumowania rezultatów prac na odpowiednich forach OECD;

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE fakt, że jurysdykcje nawiązały otwarte i konstruktywne kontakty z Grupą ds. Kodeksu Postępowania i zaradziły brakom, które wskazano w dziedzinie przejrzystości podatkowej, sprawiedliwego opodatkowania i wdrożenia standardów dotyczących przeciwdziałania BEPS, poprzez wprowadzenie niezbędnych środków w uzgodnionym terminie;

Jednocześnie WYRAŻA ŻAL, że kilka jurysdykcji nie wprowadziło do końca 2018 r. wszystkich środków, do których się zobowiązały, zaś pewne jurysdykcje nie podjęły zobowiązania do wdrożenia żadnych lub niektórych zasad dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych, których – jak ustalono – nie przestrzegają;

ZATWIERDZA w związku z tym zmieniony unijny wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych przedstawiony w załączniku I;

JEST ZDANIA, że podane przez niektóre jurysdykcje powody niepełnego wdrożenia wszystkich środków, co do których podjęły zobowiązania, mimo rzeczywistych wysiłków, można w pewnych przypadkach uznać za zasadne, i dlatego ZGADZA SIĘ, że termin wywiązania się przez nie z tych zobowiązań należy wydłużyć, jak to przedstawiono w załączniku II;

W szczególności WYRAŻA OPINIĘ, że:

niektórym krajom rozwijającym się należy przyznać więcej czasu na zreformowanie ich szkodliwych preferencyjnych systemów podatkowych obejmujących działalność wytwórczą i podobne działania charakteryzujące się niską mobilnością, biorąc pod uwagę poważniejszy gospodarczy wpływ takich reform na te kraje;

w stosunku do jurysdykcji, które mają do czynienia z faktycznymi problemami natury instytucjonalnej lub konstytucyjnej, które to problemy uniemożliwiły im wywiązanie się ze zobowiązań w 2018 r., także należy racjonalnie wydłużyć termin na ukończenie przeprowadzanych przez nie reform, o ile dana jurysdykcja przedstawi odpowiedni projekt przepisów;

3)	jurysdykcjom, które dowiodły, że istnieje ryzyko sporów związane ze zniesieniem pewnych szkodliwych preferencyjnych systemów podatkowych, należy przyznać wydłużony okres w związku z zasadą praw nabytych;

4)	jurysdykcjom, które w świetle oceny częściowo spełniły wymogi wymiany informacji na wniosek i które oczekują na dodatkową weryfikację ze strony Światowego Forum, należy wydłużyć termin do momentu, gdy dostępny będzie zmieniona ocena;

WYRAŻA zadowolenie, że wiele jurysdykcji na mocy kryterium 2.2 wprowadziło w 2018 r. wymagane reformy, a zatem zostały usunięte z załącznika II, jednak ZWRACA SIĘ do Grupy ds. Kodeksu Postępowania, by każdego roku monitorowała prawidłowe wdrażanie ich przepisów ustawodawczych i wykonawczych;

PRZYZNAJE, że by określić wymogi w zakresie dopuszczalnej istoty ekonomicznej transakcji w odniesieniu do funduszy zbiorowego inwestowania na mocy kryterium 2.2, konieczne będą dalsze prace, i ZWRACA SIĘ do grupy, by kontynuowała dialog i przedstawiła odnośnym jurysdykcjom kolejne wskazówki techniczne do połowy 2019 r.;

10.

Z ZANIEPOKOJENIEM ODNOTOWUJE, że niektóre jurysdykcje zastąpiły szkodliwe preferencyjne systemy podatkowe środkami o podobnych skutkach, WYRAŻA ŻAL, że jedna z tych jurysdykcji nie podjęła dostatecznego zobowiązania do zmiany lub zniesienia tych środków do końca 2019 r., oraz PODKREŚLA, nie będą akceptowane żadne kolejne przypadki zastępowania środkami o podobnych skutkach ani opóźnienia, gdy na początku 2020 r. przeprowadzana będzie ocena tego, czy wymagane zobowiązania zostały wdrożone;

11.

ODNOTOWUJE, że Grupa ds. Kodeksu Postępowania będzie nadal starała się przekonywać do podejmowania zobowiązań jurysdykcje, które jeszcze nie zobowiązały się do zaradzenia stwierdzonym brakom;

12.

ODNOTOWUJE, że Grupa ds. Kodeksu Postępowania będzie nadal monitorować skuteczne wdrożenie do końca 2019 r. zobowiązań podjętych przez kraje rozwijające się nieposiadające centrum finansowego w odniesieniu do przejrzystości podatkowej i wdrożenia minimalnych standardów dotyczących przeciwdziałania BEPS, a także wdrożenie odnośnych standardów w zakresie przejrzystości i minimalnych standardów dotyczących przeciwdziałania BEPS przez jurysdykcje, które nie mogą lub nie chcą dołączyć do Światowego Forum lub otwartych ram OECD w zakresie BEPS;

13.

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE prace Grupy ds. Kodeksu Postępowania nad przeglądem nowo wskazanych systemów preferencyjnych w ramach niektórych jurysdykcji i nad monitorowaniem zobowiązań podjętych przez te jurysdykcje na rzecz usunięcia szkodliwych elementów tych systemów;

14.

PRZYJMUJE DO WIADOMOŚCI stan realizacji podjętych przez jurysdykcje współpracujące zobowiązań na rzecz wdrożenia zasad dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych, jak przedstawiono w załączniku II;

15.

ZWRACA SIĘ do Grupy ds. Kodeksu Postępowania i jej przewodniczącego, by z pomocą Sekretariatu Generalnego Rady i przy wsparciu technicznym ze strony służb Komisji nadal utrzymywali kontakty i prowadzili dialogi z odnośnymi jurysdykcjami, w tym w odniesieniu do zakończenia stosowania ogólnego podejścia „dwa spośród trzech” na koniec czerwca 2019 r.;

16.

Przywołując pkt 11 konkluzji Rady z dnia 5 grudnia 2017 r. w sprawie unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych, POTWIERDZA, że Grupa ds. Kodeksu Postępowania powinna rekomendować Radzie, by aktualizowała – w dowolnym momencie, a co najmniej raz w roku – unijny wykaz przedstawiony w załączniku I, a także tekst przedstawiający aktualną sytuację zamieszczony w załączniku II w oparciu o ewentualne nowo podjęte zobowiązania lub o realizację tych zobowiązań; ale począwszy od 2020 r. takie aktualizacje unijnego wykazu powinny mieć miejsce nie częściej niż dwa razy w roku, w stosownych przypadkach pozostawiając przy tym w państwom członkowskim dostateczną ilość czasu na zmianę przepisów krajowych;

17.

PRZYPOMINA o uzgodnionym w 2018 r. rozszerzeniu geograficznego zakresu przeglądu dokonywanego przez UE na inne jurysdykcje i ZACHĘCA Grupę ds. Kodeksu Postępowania do przyjrzenia się danym gospodarczym wykorzystanym do wyboru jurysdykcji w 2020 r., z myślą o stosowaniu od 2021 r.;

18.

POTWIERDZA rozpoczęcie stosowania kryterium 3.2 (wdrożenie sprawozdawczości w podziale na kraje – standard minimalny CbCR) i PONOWNIE ZACHĘCA Grupę ds. Kodeksu Postępowania, by sfinalizowała dyskusje nad przyszłym kryterium 1.4 (przejrzystość w zakresie własności rzeczywistej);

19.

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE fakt, że Komisja Europejska uwzględnia załącznik I do niniejszych konkluzji Rady przy realizacji unijnych operacji finansowych i inwestycyjnych, a także w ramach porozumień co do skoordynowanych środków ochronnych w dziedzinie niepodatkowej w stosunku do jurysdykcji niechętnych współpracy wypracowanych od czasu przyjęcia konkluzji Rady z dnia 5 grudnia 2017 r. (1);

20.

Jednocześnie PONOWNIE ZACHĘCA Grupę ds. Kodeksu Postępowania do sfinalizowania dyskusji na temat dalszych skoordynowanych środków ochronnych, bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich na mocy prawa unijnego i międzynarodowego;

21.

WZYWA instytucje UE i państwa członkowskie UE, stosownie do sytuacji, by uwzględniały zmieniony unijny wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych przedstawiony w załączniku I w polityce zagranicznej, stosunkach gospodarczych i współpracy na rzecz rozwoju z odnośnymi państwami trzecimi, tak by dążyć do wypracowania kompleksowego podejścia, jeżeli chodzi o kwestię zgodności z kryteriami, bez uszczerbku dla odpowiednich sfer kompetencji państw członkowskich i Unii wynikających z Traktatów;

22.

PRZYPOMINA, że Grupa ds. Kodeksu Postępowania powinna, z pomocą Sekretariatu Generalnego Rady i przy wsparciu technicznym ze strony służb Komisji Europejskiej, nadal prowadzić i nadzorować unijne działania w zakresie przeglądu, umieszczania w wykazie i monitorowania, w koordynacji z Grupą Roboczą Wysokiego Szczebla do Spraw Podatkowych.

(1) Rozporządzenie (UE) 2017/2402 w sprawie ogólnych ram dla sekurytyzacji, rozporządzenie (UE) 2017/2396 w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych oraz Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego, decyzja (UE) 2018/412 w sprawie udzielenia gwarancji UE dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego na pokrycie strat poniesionych w związku z działaniami z zakresu finansowania wspierającymi projekty inwestycyjne poza granicami Unii oraz rozporządzenie (UE, Euratom) 2018/1046 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

ZAŁĄCZNIK I

Unijny wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych

1. Samoa Amerykańskie

Samoa Amerykańskie nie stosuje żadnej automatycznej wymiany informacji finansowych, nie podpisało ani nie ratyfikowało, nawet poprzez jurysdykcję, której jest terytorium zależnym, wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, nie zobowiązało się do stosowania minimalnych standardów dotyczących BEPS ani nie zobowiązało się, że zajmie się tymi kwestiami.

2. Aruba

Aruba nie zmieniła jeszcze ani nie zniosła jednego szkodliwego preferencyjnego systemu podatkowego.

3. Barbados

Barbados zastąpił szkodliwy preferencyjny system podatkowy środkiem o podobnych skutkach i nie zobowiązał się do jego zmiany lub zniesienia do końca 2019 r.

4. Belize

Belize nie zmieniło jeszcze ani nie zniosło jednego szkodliwego preferencyjnego systemu podatkowego.

Podjęte przez to państwo zobowiązanie do zmiany lub zniesienia stosowanego przez nie nowo wskazanego szkodliwego systemu podatkowego do końca 2019 r. będzie monitorowane.

5. Bermudy

Bermudy wspierają struktury typu offshore i uzgodnienia mające przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej istoty ekonomicznej transakcji, i nie rozwiązały jeszcze tej kwestii.

Podjęte przez to państwo zobowiązanie do zajęcia się problemami dotyczącymi rzeczywistej istoty ekonomicznej transakcji w odniesieniu do funduszy zbiorowego inwestowania do końca 2019 r. będzie monitorowane.

6. Dominika

Dominika nie stosuje żadnej automatycznej wymiany informacji finansowych, nie podpisała ani nie ratyfikowała wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, ani nie rozwiązała jeszcze tych kwestii.

7. Fidżi

Fidżi nie zmieniło jeszcze ani nie zniosło swoich szkodliwych preferencyjnych systemów podatkowych.

Podjęte przez to państwo zobowiązanie dotyczące spełnienia kryteriów 1.2, 1.3 i 3.1 do końca 2019 r. będzie nadal monitorowane.

8. Guam

Guam nie stosuje żadnej automatycznej wymiany informacji finansowych, nie podpisał ani nie ratyfikował, nawet poprzez jurysdykcję, której jest terytorium zależnym, wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, nie zobowiązał się do stosowania minimalnych standardów dotyczących BEPS ani do tego, że zajmie się tymi kwestiami.

9. Wyspy Marshalla

Wyspy Marshalla wspierają struktury typu offshore i uzgodnienia mające przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej istoty ekonomicznej transakcji, i nie rozwiązały jeszcze tej kwestii.

Podjęte przez to państwo zobowiązanie dotyczące spełnienia kryterium 1.2 będzie nadal monitorowane: państwo to oczekuje na dodatkową weryfikację ze strony Światowego Forum.

10. Oman

Oman nie stosuje żadnej automatycznej wymiany informacji finansowych, nie podpisał ani nie ratyfikował wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, ani nie rozwiązał jeszcze tych kwestii.

11. Samoa

Samoa stosuje szkodliwy preferencyjny system podatkowy i nie zobowiązało się, że zajmie się tą kwestią.

Ponadto Samoa zobowiązało się do spełnienia kryterium 3.1 do końca 2018 r., jednak nie rozwiązało jeszcze tej kwestii.

12. Trynidad i Tobago

Trynidad i Tobago otrzymał od Światowego Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych ocenę „nie spełnia” (ang. non compliant) w odniesieniu do wymiany informacji na wniosek.

Zobowiązanie Trynidadu i Tobago dotyczące spełnienia kryteriów 1.1, 1.2, 1.3 i 2.1 do końca 2019 r. będzie monitorowane.

13. Zjednoczone Emiraty Arabskie

Zjednoczone Emiraty Arabskie wspierają struktury typu offshore i uzgodnienia mające przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej istoty ekonomicznej transakcji, i nie rozwiązały jeszcze tej kwestii.

14. Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych

Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych nie stosują żadnej automatycznej wymiany informacji finansowych, nie podpisały ani nie ratyfikowały, nawet poprzez jurysdykcję, której są terytorium zależnym, wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, stosują szkodliwe preferencyjne systemy podatkowe, nie zobowiązały się do stosowania minimalnych standardów dotyczących BEPS ani do tego, że zajmą się tymi kwestiami.

15. Vanuatu

Vanuatu wspiera struktury typu offshore i uzgodnienia mające przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej istoty ekonomicznej transakcji, i nie rozwiązało jeszcze tej kwestii.

ZAŁĄCZNIK II

Aktualny stan współpracy z UE w odniesieniu do zobowiązań podjętych w celu wdrożenia zasad dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych

1. Przejrzystość

1.1. Zobowiązanie do wdrożenia automatycznej wymiany informacji albo poprzez podpisanie wielostronnej umowy między właściwymi organami, albo poprzez umowy dwustronne

Następujące jurysdykcje zobowiązały się wdrożyć automatyczną wymianę informacji do końca 2019 r.:

Palau i Turcja

1.2. Członkostwo w Światowym Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych i satysfakcjonująca ocena odnośnie do wymiany informacji na wniosek

Następujące jurysdykcje, które zobowiązały się uzyskać wystarczającą ocenę do końca 2019 r., oczekują na dodatkową weryfikację ze strony Światowym Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych:

Anguilla i Curaçao

Następujące jurysdykcje zobowiązały się przystąpić do Światowego Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych lub uzyskać wystarczającą ocenę do końca 2019 r.:

Jordania, Namibia, Palau, Turcja i Wietnam

1.3. Podpisanie i ratyfikacja wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych lub sieci umów obejmującej wszystkie państwa członkowskie UE

Następujące jurysdykcje zobowiązały się podpisać i ratyfikować wielostronną konwencję OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych lub ustanowić sieć umów obejmującą wszystkie państwa członkowskie UE do końca 2019 r.:

Armenia, Bośnia i Hercegowina, Botswana, Czarnogóra, Eswatini, Jordania, Macedonia Północna, Malediwy, Maroko, Mongolia, Namibia, Palau, Republika Zielonego Przylądka, Serbia, Tajlandia i Wietnam

2. Sprawiedliwe opodatkowanie

2.1. Istnienie szkodliwych systemów podatkowych

Następującym jurysdykcjom, które zobowiązały się do zmiany lub zniesienia swoich szkodliwych systemów podatkowych obejmujących działalność wytwórczą i podobne działania charakteryzujące się niską mobilnością do końca 2018 r. i wykazały konkretne postępy w zainicjowaniu tych reform w 2018 r., przyznano czas do końca 2019 r. na dostosowanie ich przepisów:

Kostaryka i Maroko

Następującym jurysdykcjom, które zobowiązały się do zmiany lub zniesienia swoich szkodliwych systemów podatkowych do końca 2108 r., lecz którym działanie to uniemożliwiły faktyczne problemy natury instytucjonalnej lub konstytucyjnej mimo konkretnych postępów w 2018 r., przyznano czas do końca 2019 r. na dostosowanie ich przepisów:

Malediwy, Szwajcaria i Wyspy Cooka

Następujące jurysdykcje zobowiązały się zmienić lub znieść wskazane szkodliwe systemy podatkowe do dnia 9 listopada 2019 r.:

Namibia

Następujące jurysdykcje zobowiązały się zmienić lub znieść szkodliwe systemy podatkowe do końca 2019 r.:

Antigua i Barbuda, Australia, Curaçao, Maroko, Mauritius, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia oraz Seszele

Następujące jurysdykcje zobowiązały się zmienić lub znieść szkodliwe systemy podatkowe do końca 2020 r.:

Jordania

2.2. Istnienie systemów podatkowych wspierających struktury typu offshore mające przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej

Następującym jurysdykcjom, które zobowiązały się do zajęcia się kwestiami dotyczącymi istoty ekonomicznej transakcji w dziedzinie funduszy zbiorowego inwestowania, nawiązały konstruktywny dialog z grupą i nadal współpracują, jednak wymagają kolejnych wskazówek technicznych, przyznano czas do końca 2019 r. (1) na dostosowanie ich przepisów:

Bahamy, Brytyjskie Wyspy Dziewicze oraz Kajmany

3. Środki przeciwdziałające BEPS

3.1. Członkostwo w otwartych ramach w zakresie BEPS lub zobowiązanie się do wdrożenia minimalnych standardów OECD dotyczących przeciwdziałania BEPS

Następujące jurysdykcje zobowiązały się przystąpić do otwartych ram w zakresie BEPS lub wdrożyć minimalne standardy OECD dotyczące przeciwdziałania BEPS do końca 2019 r.:

Albania, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Eswatini, Jordania, Maroko i Namibia

Następujące jurysdykcje zobowiązały się przystąpić do otwartych ram w zakresie BEPS lub wdrożyć minimalne standardy OECD dotyczący przeciwdziałania BEPS, o ile takie zobowiązanie stanie się relewantne:

Nauru, Niue i Palau.

(1) Termin ten może ulec zmianie w zależności od wskazówek technicznych, które uzgodni grupa, i toczącego się dialogu z odnośnymi jurysdykcjami.

26.3.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 114/9

Kursy walutowe euro (1)

25 marca 2019 r.

(2019/C 114/03)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1325
JPY	Jen	124,65
DKK	Korona duńska	7,4646
GBP	Funt szterling	0,85638
SEK	Korona szwedzka	10,4450
CHF	Frank szwajcarski	1,1237
ISK	Korona islandzka	136,30
NOK	Korona norweska	9,6590
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,759
HUF	Forint węgierski	316,84
PLN	Złoty polski	4,2953
RON	Lej rumuński	4,7553
TRY	Lir turecki	6,3425
AUD	Dolar australijski	1,5931
CAD	Dolar kanadyjski	1,5204
HKD	Dolar Hongkongu	8,8888
NZD	Dolar nowozelandzki	1,6413
SGD	Dolar singapurski	1,5286
KRW	Won	1 283,07
ZAR	Rand	16,2997
CNY	Yuan renminbi	7,6015
HRK	Kuna chorwacka	7,4170
IDR	Rupia indonezyjska	16 058,85
MYR	Ringgit malezyjski	4,6081
PHP	Peso filipińskie	59,411
RUB	Rubel rosyjski	72,7646
THB	Bat tajlandzki	35,804
BRL	Real	4,4032
MXN	Peso meksykańskie	21,6039
INR	Rupia indyjska	78,0460

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

26.3.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 114/11

Publikacja jednolitego dokumentu zmienionego w następstwie wniosku o zatwierdzenie zmiany nieznacznej zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1151/2012

(2019/C 114/05)

Komisja Europejska zatwierdziła niniejszy wniosek o zatwierdzenie zmiany nieznacznej zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 664/2014 (1).

Wniosek o zatwierdzenie tej zmiany nieznacznej jest podany do wiadomości publicznej w bazie danych DOOR Komisji.

JEDNOLITY DOKUMENT

„PROVOLONE VALPADANA”

Nr UE: PDO-IT-0021-AM02 – 20.4.2018

ChNP ( X ) ChOG ( )

1. Nazwa lub nazwy

„Provolone Valpadana”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Włochy

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Typ produktu

Klasa 1.3. Sery

3.2. Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

Ser półtwardy z masy parzonej otrzymywany z pełnego, surowego mleka krowiego, zebranego na wyznaczonym obszarze przed upływem 60 godzin od udoju, o naturalnej kwasowości wynikającej z fermentacji, które można poddać następującym procesom:

—	w przypadku sera typu łagodnego i typu pikantnego w rozmiarze do 6 kg – obróbka termiczna najwyższej pasteryzacji,

—	w przypadku typu pikantnego – obróbka termiczna zwana termizacją.

Okres dojrzewania może się różnić i wynosi:

w przypadku serów o masie do 6 kg: minimalny okres dojrzewania wynosi 10 (dziesięć) dni;

w przypadku serów o masie powyżej 6 kg: minimalny okres dojrzewania wynosi 30 (trzydzieści) dni;

w przypadku serów o masie powyżej 15 kg oraz wyłącznie w przypadku typu pikantnego: minimalny okres dojrzewania wynosi 90 (dziewięćdziesiąt) dni;

w przypadku serów typu pikantnego o masie powyżej 30 kg, oznaczonych akronimem P.V.S.: okres dojrzewania przekracza 8 miesięcy.

Ser można wędzić.

Masa sera różni się w zależności od jego kształtu.

Ser może mieć następujący kształt: salami, melona, stożka, gruszki posiadającej czasem na czubku część okrągłą (fiaschetta); powierzchnia zewnętrzna może być czasem żłobiona – są to ślady po opasującym ser sznurku.

Skórka jest lśniąca, cienka, jasnożółta o złotym odcieniu, czasem żółtobrązowa. Ser typu łagodnego, przeznaczony do podziału na porcje, może nie posiadać skórki.

Masa serowa jest na ogół zwarta, ewentualnie z kilkoma szczelinami; młode sery mogą mieć niewielkie, charakterystyczne pęknięcia, które są bardziej widoczne w serze dojrzałym; barwa sera jest na ogół jasnożółta.

Smak sera jest delikatny, jeżeli okres dojrzewania nie przekracza trzech miesięcy, bądź wyrazisty do pikantnego, jeżeli okres dojrzewania był dłuższy lub jeżeli użyto – łącznie lub oddzielnie – podpuszczki koziej lub jagnięcej.

Maksymalna zawartość wody nie może przekraczać:

46 % w przypadku serów typu łagodnego i pikantnego o masie nieprzekraczającej 6 kg;

43 % w przypadku sera typu pikantnego o masie powyżej 6 kg.

Zawartość tłuszczu w suchej masie musi mieścić się w przedziale 44–54 %.

3.3. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Podstawowe pożywienie krów mlecznych, składające się z zielonki (lub paszy konserwowanej) i z pasz treściwych lub zwykłych, musi pochodzić w co najmniej 50 % z wyznaczonego obszaru i należy je podawać krowom w okresie laktacji lub w okresie zasuszania, a także jałówkom w wieku co najmniej 7 miesięcy. Co najmniej 75 % suchej masy pasz w dziennej dawce pokarmowej muszą stanowić produkty paszowe wyprodukowane na obszarze produkcji mleka. Dopuszcza się stosowanie następujących rodzajów pasz: zielonka świeża z trwałych użytków zielonych lub uprawnych użytków zielonych, rośliny pastewne, siano uzyskane w procesie suszenia roślin pastewnych na polu, słoma zbóż, kiszonki, zielonka rozdrobniona, sianokiszonki. Dopuszcza się stosowanie następujących materiałów paszowych: zboża i ich pochodne, makuchy kukurydziane, nasiona półoleiste i ich pochodne, bulwy i korzenie, susz paszowy, odpady przemysłu cukrowniczego – takie jak melasa lub jej pochodne – wyłącznie jako dodatki technologiczne i wzmacniacze smaku w maksymalnej ilości 2,5 % suchej masy dziennej dawki pokarmowej. Dopuszcza się również stosowanie: suszonych nasion roślin strączkowych i suszonego chleba świętojańskiego oraz ich pochodnych, tłuszczów, soli mineralnych dozwolonych w obowiązujących przepisach i dodatków – takich jak witaminy, pierwiastki śladowe, aminokwasy, środki aromatyzujące, przeciwutleniacze – dozwolonych w obowiązujących przepisach, z zastrzeżeniem że dopuszcza się stosowanie wyłącznie przeciwutleniaczy i środków aromatyzujących naturalnych lub identycznych z naturalnymi. Dopuszcza się stosowanie drożdży dezaktywowanych.

Surowce: mleko, podpuszczka, sól.

3.4. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Wszystkie etapy produkcji muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym.

3.5. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

—

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Wszystkie całe sery muszą być opatrzone logo chronionej nazwy pochodzenia „Provolone Valpadana” umieszczonym na zabezpieczonym, odpowiednim podłożu (z metalu, z tworzywa sztucznego).

Całe sery należy oznakować w chwili ich przyjęcia do pomieszczeń, w których odbywa się dojrzewanie. Jeżeli chodzi o sery o niewielkich rozmiarach (maksymalnie 6 kg), można je opatrzyć znakiem po opuszczeniu przez nie dojrzewalni, pod warunkiem że zostaną one wyraźne oznaczone w chwili ich przyjęcia do tego rodzaju pomieszczeń za pomocą odpowiednich środków, zgodnie z systemem wprowadzonym przez przedsiębiorstwo.

Przed wprowadzeniem do obrotu całych serów „Provolone Valpadana” można je indywidualnie oznakować za pomocą papierowych taśm, etykiet, torebek lub innych podobnych materiałów. Każdy tak indywidualnie oznakowany ser należy opatrzyć logo i chronioną nazwą pochodzenia „Provolone Valpadana” w pełnym brzmieniu, przy czym zajmowana przez nie powierzchnia musi stanowić co najmniej 1/6 powierzchni zajmowanej przez znak towarowy, z wyjątkiem serów o masie poniżej 6 kg.

W przypadku oznakowania pieczęcią atramentową na produkcie należy umieścić nazwę „Provolone Valpadana” w określonym powyżej rozmiarze, ale nie ma obowiązku umieszczania na nim logo produktu.

Po upływie ósmego miesiąca dojrzewania podmioty będące w posiadaniu sera „Provolone Valpadana” – wyłącznie w przypadku serów typu pikantnego – mogą zażądać wypalenia na produkcie znaku „P.V.S.” będącego akronimem wyrażenia „Provolone Valpadana Stagionato” (dojrzały ser „Provolone Valpadana”). Aby ser można było opatrzyć powyższym znakiem, należy go poddać, na wyraźny wniosek podmiotu będącego w posiadaniu sera i na jego koszt, kontroli technicznej przeprowadzanej przez wyspecjalizowany personel. Selektywne badanie będzie dotyczyło wyglądu zewnętrznego całego sera (na powierzchni sera nie mogą występować pęknięcia, a podczas opukiwania ser musi wydawać jednorodny dźwięk), struktury masy (wyżłobienia, brak otworów, masa nieelastyczna), barwy (biała przechodząca w słomkowożółtą), smaku (wrażenie szczypania dzięki pikantności, brak soli) i aromatu (intensywna mieszanka zapachowa).

Na opakowaniach przeznaczonych dla konsumenta końcowego należy umieścić logo zawierające nazwę, którego rozmiar musi być proporcjonalny do wykorzystanego opakowania i które musi zajmować co najmniej 10 % dostępnej powierzchni opakowania. Nazwa „Provolone Valpadana” musi być zapisana taka samą czcionką. Oznaczenie „chroniona nazwa pochodzenia” można zastąpić symbolem wspólnotowym.

Można również stosować wersję monochromatyczną logo.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Cały obszar prowincji Cremona, Brescia, Verona, Vicenza, Rovigo, Padova, Piacenza, wraz z przylegającymi gminami prowincji Bergamo, Mantova, Lodi oraz prowincją autonomiczną Trento, które tworzą jednolity obszar geograficzny.

5. Związek z obszarem geograficznym

Obszar geograficzny produkcji obejmuje część Niziny Padańskiej i charakteryzuje się znaczącą produkcją zielonki, dostępnością dużej ilości mleka i warunkami klimatycznymi szczególnie korzystnymi dla żywienia i chowu bydła ras mlecznych. Dzięki tym czynnikom środowiskowym na obszarze produkcji występują doskonałe warunki do produkcji sera „Provolone Valpadana”.

„Provolone Valpadana” jest serem z masy parzonej i mimo iż ten rodzaj sera pochodzi z południa Włoch, uzyskał on renomę również w regionach północnych dzięki sztuce serowarskiej praktykowanej w Nizinie Padańskiej, której mieszkańcy posiadali niezbędne umiejętności techniczne i na której terenie występowały surowce niezbędne do produkcji tego sera. Stosowanie naturalnej serwatki pozostałej po poprzednim procesie produkcji, posiadana przez serowarów z regionu umiejętność rozsądnego stosowania różnych podpuszczek – jagnięcej, koziej i cielęcej – oraz ich sprawność i doskonałe opanowanie sztuki parzenia i wyrabiania masy serowej mają szczególne znaczenie dla procesu produkcji „Provolone Valpadana”.

„Provolone Valpadana” charakteryzuje się łagodnym smakiem, jeżeli dojrzewanie trwa krócej niż trzy miesiące, i smakiem wyrazistym do pikantnego, jaki osiąga w miarę wydłużania okresu dojrzewania oraz w zależności od rodzaju zastosowanej podpuszczki. „Provolone Valpadana” może mieć różne kształty – salami, melona, stożka, gruszki – i różne rozmiary, a jego masa może przekraczać 30 kg. Masa serowa jest zwarta, ale nie sucha, co odróżnia ją od serów z masy parzonej z południowych Włoch, które ze względu na niewielkie rozmiary dojrzewają i osiągają pikantny smak jedynie dzięki procesowi suszenia, w trakcie którego przekształcają się w sery do tarcia.

„Provolone Valpadana” produkuje się na wyznaczonym obszarze geograficznym od drugiej połowy XIX w. i mimo że ten rodzaj sera z masy parzonej pochodzi z południa Włoch, w XX w. uzyskał renomę jako produkt z północnych Włoch, o czym świadczą dzieła Besany (1916 r.) i Fascettiego (1923 r.).

Rozwojowi produkcji „Provolone Valpadana” sprzyjały umiejętności techniczne producentów z Niziny Padańskiej w dziedzinie przetwarzania mleka na masę serową, które rozwinęły się w miarę upływu czasu dzięki właściwościom obszaru geograficznego szczególnie sprzyjającym prowadzeniu chowu krów produkujących znaczne ilości mleka przeznaczonego do przetworzenia. Jednym z charakterystycznych elementów metody produkcji sera „Provolone Valpadana” jest wykorzystywanie w procesie produkcji kolejnej partii produktu serwatki pozostałej po poprzednim procesie przetwarzania. Procedura ta stanowi bowiem ważny element typowy zarówno dla terytorium, jak i dla metody produkcji „Provolone Valpadana”, ponieważ rzadko stosuje się ją podczas produkcji serów. Udoskonalanie technik produkcji wpłynęło na niektóre cechy handlowe sera „Provolone Valpadana”, takie jak różnorodność kształtów i rozmiarów, jednak nie doprowadziło do zmian jego podstawowych właściwości. Różnorodność kształtów i rozmiarów „Provolone Valpadana” jest związana z umiejętnościami serowarów z tego obszaru geograficznego w zakresie parzenia masy serowej, ponieważ potrafią oni ją uczynić na tyle plastyczną, aby można było jej nadać różne kształty i rozmiary, w tym duże rozmiary. Te cechy handlowe są związane z obszarem geograficznym produkcji, który jest ich źródłem i na którym były przekazywane. Ponadto współistnienie dwóch różnych typów sera, łagodnego i pikantnego, wynika z umiejętności serowarów w zakresie stosowania różnych rodzajów podpuszczki, co pozwala uzyskać, nawet w ramach podobnego procesu przetwarzania, sery o charakterystycznym dla „Provolone Valpadana” łagodnym lub pikantnym smaku, które charakteryzują się odpowiednio niewielkim rozmiarem o niskiej masie i krótszym okresie dojrzewania bądź większym rozmiarem o wyższej masie i dłuższym okresie dojrzewania, a także posiadają zwięzłą masę, która nigdy nie staje się na tyle sucha, by spowodowało to konieczność tarcia sera, jak ma to miejsce w przypadku najbardziej typowych serów z masy parzonej z południowych Włoch.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

Skonsolidowany tekst specyfikacji produktu jest dostępny na następującej stronie internetowej: http://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/3335

lub

bezpośrednio na stronie głównej włoskiego Ministerstwa Polityki Rolnej, Żywnościowej i Leśnej (www.politicheagricole.it) po wybraniu zakładki „Qualità” [Jakość] (z prawej strony na górze ekranu), następnie zakładki „Prodotti DOP IGP STG” [Produkty ChNP, ChOG i GTS] (z lewej strony z boku ekranu), a następnie „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE” [Specyfikacje objęte kontrolą Unii Europejskiej].

(1) Dz.U. L 179 z 19.6.2014, s. 17.

26.3.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 114/15

Publikacja jednolitego dokumentu zmienionego w następstwie zatwierdzenia zmiany nieznacznej zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1151/2012

(2019/C 114/06)

Komisja Europejska zatwierdziła niniejszą zmianę nieznaczną w rozumieniu art. 6 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 664/2014 (1).

Wniosek o zatwierdzenie niniejszej zmiany nieznacznej jest dostępny w bazie danych DOOR Komisji.

JEDNOLITY DOKUMENT

„ECHALOTE D’ANJOU”

Nr UE: PGI-FR-01253-AM01 – 11.9.2018

ChNP ( ) ChOG ( X )

1. Nazwa lub nazwy

„Echalote d’Anjou”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Francja

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Typ produktu

Klasa 1.6. Owoce, warzywa i zboża, świeże lub przetworzone

3.2. Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

„Echalote d’Anjou” jest rośliną jednoliścienną z rodziny liliowatych (Liliaceae), z rodzaju Allium, należącą do gatunku cepa i wyłącznie do grupy aggregatum.

Jest to „tradycyjna” szalotka (pochodząca z rozmnażania wegetatywnego), różowawa, należąca do podłużnego typu odmianowego Jersey, którą sprzedaje się w postaci świeżej.

„Echalote d’Anjou” jest produkowana z odmian uznanych przez grupę będącą wnioskodawcą i zarejestrowanych w wykazie aktualizowanym przez tę grupę. Wpisanie nowej odmiany do wykazu odbywa się zgodnie z procedurą umożliwiającą jednoczesną weryfikację kryteriów technicznych (w szczególności: wydajności, intensywności podziału cebul, odporności na przechowywanie, metody uprawy, zdolności dostosowania się do środowiska, odporności na patogeny, zapotrzebowania na składniki odżywcze, ilości odpadów, możliwości mechanizacji, zbioru, możliwości użycia taśmociągu łańcuchowego w zakładzie) oraz głównych cech „Echalote d’Anjou” (wielkości, kształtu, wyglądu, długości, barwy łuski, zawartości suchej masy).

Po każdej zmianie wykaz zatwierdzonych odmian jest przekazywany producentom, jednostce certyfikującej i właściwym organom kontrolnym.

Właściwości fizyczne

cebule muszą być: twarde i jędrne, bez pustej lub twardej łodygi, praktycznie bez wyrastającego szczypioru. Mogą one jednak posiadać nieznaczne wymienione poniżej wady, pod warunkiem że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu ani na jego jakość, przechowywanie i wygląd: niewielkie różnice w kształcie, pęknięcia zewnętrznej warstwy, pod warunkiem że miąższ jest nienaruszony;

b)	kształt: „Echalote d’Anjou” ma regularny, lekko podłużny kształt i niewielkie rozmiary: 20–55 mm przy stosunku długości do przeciętnej średnicy () wynoszącym powyżej 1,2. () przeciętna średnica = (przekrój poprzeczny w najszerszym miejscu + przekrój poprzeczny w najwęższym miejscu)/2.

c)	łuski okrywające cebule są cienkie i połyskujące, o jasnej, czerwono-żółtej, a nawet bladożółtej barwie, która w miarę dojrzewania i wysychania produktu oraz przechowywania go przed wysyłką nabiera odcienia miedzianego.

Właściwości chemiczne

Duża zawartość suchej masy: co najmniej 16 %.

Właściwości organoleptyczne

„Echalote d’Anjou” posiada następujące właściwości organoleptyczne: jest twarda w dotyku, jej miąższ jest różowawy, o delikatnej konsystencji. Posiada oryginalny, intensywny aromat oraz zdecydowanie intensywny zapach i pikantny smak.

Prezentacja produktu

„Echalote d’Anjou” wprowadza się do obrotu w dwóch formach:

—	szalotka wczesna lub półsucha, wprowadzana do obrotu na samym początku sezonu,

—	szalotka do przechowywania lub sucha, wprowadzana do obrotu przez pozostałą część roku i charakteryzująca się całkowicie wysuszoną szyjką.

3.3. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

—

3.4. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Sadzenie cebul, wyrywanie i suszenie na polu odbywają się na wyznaczonym obszarze geograficznym.

3.5. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Wstępne składowanie, przygotowywanie, selekcja, ostateczne sortowanie i zatwierdzanie „Echalote d’Anjou” obywają się na przedmiotowym obszarze geograficznym.

Czynności te umożliwiają sprawdzenie cech fizycznych i chemicznych oraz sposobu prezentacji produktu, a także pozwalają zachować jego szczególne właściwości.

Wykonywane są w ustalony sposób zgodnie z wiedzą fachową pracowników, którzy przed ostatecznym zatwierdzeniem produktu kolejno zajmują się jego ręcznym przygotowaniem, selekcją i ostatecznym sortowaniem. Umożliwia to najkorzystniejsze przygotowanie szalotek w celu sprawniejszego suszenia produktów w ciągu całego roku w zależności od przeznaczenia danej partii (wprowadzanie do obrotu krajowego lub wywóz). Tego rodzaju wiedza fachowa jest dodatkowym czynnikiem świadczącym o jakości i zachowaniu charakterystycznych cech „Echalote d’Anjou”. Jest to rzeczywiście gwarantowane, o ile wspomniane czynności przeprowadza się na obszarze geograficznym produkcji.

„Echalote d’Anjou” wprowadza się do obrotu przez cały rok w opakowaniach jednostkowych, w których widoczna jest całość produktu lub jego część, bądź w opakowaniach z dodatkową osłoną przeznaczonych do sprzedaży jednostkowej konsumentowi końcowemu. Maksymalna masa tych opakowań wynosi 20 kg.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Każde opakowanie zbiorcze lub jednostkowe przeznaczone do sprzedaży konsumentowi zawiera następujące informacje:

—	zarejestrowaną nazwę produktu i symbol ChOG Unii Europejskiej umieszczony w tym samym polu widzenia,

—	kategorię handlową,

—	nazwę jednostki certyfikującej.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar geograficzny stanowią terytoria następujących gmin w departamencie Maine-et-Loire (49):

Allonnes, Artannes-sur-Thouet, Beaufort-en-Anjou, Blaison-Saint-Sulpice, Blou, Bois d’Anjou (Les), Brain-sur-Allonnes, Brézé, Brissac-Loire-Aubance (dawne terytorium gmin delegowanych Alleuds (Les), Charcé-Saint-Ellier-sur-Aubance, Chemellier, Coutures, Saint-Rémy-la-Varenne, Saint-Saturnin-sur-Loire, Saulgé-l’Hôpital), Chacé, Cornillé-les-Caves, Dénezé-sous-Doué, Distré, Doué-en-Anjou (dawne terytorium gminy delegowanej Meigné), Epieds, Fontevraud-l’Abbaye, Gennes-Val-de-Loire, Jarzé-Villages (dawne terytorium gmin delegowanych Chaumont d’Anjou, Jarzé i Lué-en-Baugeois), Loire-Authion, Longué-Jumelles, Louresse-Rochemenier, Mazé-Milon, Ménitré (La), Montsoreau, Neuillé, Parnay, Rosiers-sur-Loire (Les), Rou-Marson, Saint-Clément-des-Levées, Saint-Cyr-en-Bourg, Saint-Martin-de-la-Place, Saint-Philbert-du-Peuple, Sarrigné, Saumur, Sermaise, Souzay-Champigny, Tuffalun, Turquant, Ulmes (Les), Varennes-sur-Loire, Varrains, Vernantes, Verrie, Villebernier, Vivy.

5. Związek z obszarem geograficznym

ChOG „Echalote d’Anjou” opiera się na czynnikach naturalnych i ludzkich, którym zawdzięcza regularny i podłużny kształt, właściwości organoleptyczne (pikantny smak i intensywny zapach) oraz odporność na przechowywanie. Tego rodzaju szczególne właściwości przyczyniły się do zwiększenia renomy „Echalote d’Anjou”, która uzyskała uznanie także zagranicą.

Obszar geograficzny produkcji „Echalote d’Anjou” jest położony na zewnętrznym pasie Basenu Paryskiego i ciągnie się ze wschodu na zachód przez Dolinę Loary, gdzie przeważają zalewy powodziowe i gliniasto-wapienne formacje osadowe. Gleby są dość lekkie, o drobnym uziarnieniu. W podglebiu magazynowane są znaczne ilości wody.

W regionie Andegawenii (Anjou) panuje typowy klimat oceaniczny. Do jego określenia używa się często powszechnie stosowanego wyrażenia „andegaweńska łagodność” (fr. douceur angevine). Klimat ten charakteryzuje się występowaniem umiarkowanych temperatur, niewielkiej rocznej amplitudy temperatur (około 15 °C), regularnych i umiarkowanych opadów deszczu (około 650 mm) oraz słabych wiatrów. O prowadzeniu upraw szalotki na terenie departamentu wspominano w sprawozdaniu komitetu zawartym w publikacji z 1842 r. pt. „Statistique horticole du Maine-et-Loire” (Ogrodniczy rocznik statystyczny Maine-et-Loire).

W 1962 r. producenci z regionu Mazé zrzeszają się i stopniowo rozwijają produkcję szalotki typu Jersey.

Od lat 1975–1980 uprawa podłużnej szalotki intensywnie się rozwija. Wówczas także kształtuje się charakterystyczny profil podmiotów zajmujących się produkcją „Echalote d’Anjou”: dysponujących znaczną powierzchnią gruntów rolnych, pozwalającą na uprawę szalotki na powierzchni liczącej średnio 3–4 ha obok innych wyspecjalizowanych upraw.

Obecnie stosowane techniki bazują na tradycyjnych sposobach i technikach uprawy, w znacznej mierze wykorzystujących pracę wykonywaną ręcznie. Dotyczy to m.in. następujących czynności: selekcja odmian wykorzystywanych do reprodukcji roślin (planowe zaprawianie termiczne), płodozmian, mulczowanie, ręczne sadzenie i wyrywanie, suszenie na polu lub w miejscu składowania, przygotowywanie partii szalotek (obcinanie), selekcja (kontrola wzrokowa) i sortowanie przed zatwierdzeniem, dzięki czemu przez blisko rok, aż do następnych zbiorów, do obrotu trafia produkt wysokiej jakości.

Do szczególnych cech „Echalote d’Anjou” należą:

—	kształt – bardziej wydłużony niż odmiana tradycyjna, dzięki czemu wygląd produktu jest atrakcyjniejszy dla klientów i konsumentów; kolor – odcienie czerwono-żółte i jaśniejsze, a nawet bladożółte w stanie świeżym,

—	właściwości chemiczne: wysoka zawartość suchej masy, wynosząca co najmniej 16 %,

—	właściwości organoleptyczne: cebula twarda w dotyku, o różowawym miąższu i delikatnej konsystencji; posiada oryginalny, intensywny aromat: zdecydowanie intensywny zapach i pikantny smak, który odróżnia ją od szalotek uprawianych w innym regionie i który podnosi jej walory kulinarne,

—	odporność na przechowywanie: zbiór szalotki w stadium pełnej dojrzałości umożliwia przechowywanie jej przez kilka miesięcy w odpowiednich warunkach bez utraty twardości cebul i przy minimalnej utracie masy,

—	regularny kształt: dzięki rozmnażaniu wegetatywnemu wszystkie zebrane cebule są identyczne pod względem genetycznym w przeciwieństwie do materiału otrzymanego w drodze rozmnażania płciowego (cebula échalion i szalotka z siewu).

Budowa, konsystencja i barwa „Echalote d’Anjou” odróżniają ją od tego samego produktu uprawianego w innych regionach. „Echalote d’Anjou” cieszy się również znaczną renomą, która sięga poza granice regionu produkcji, a nawet Francji.

Obszar geograficzny określony jest w oparciu o połączone czynniki naturalne i czynniki ludzkie, które decydują o specyficznych cechach „Echalote d’Anjou” (wydłużony kształt, duża zawartość suchej masy, własności organoleptyczne, odporność na przechowywanie i regularność) i dzięki którym produkt ten odróżnia się od innych upraw szalotki.

Uziarnienie gleb omawianego obszaru jest drobne i regularne, co umożliwia łatwe i głębokie ukorzenianie się szalotek a następnie również harmonijny rozwój cebuli, która przybiera swój charakterystyczny, regularny kształt.

Duża dostępność wody na omawianym obszarze geograficznym umożliwia regularne nawadnianie rośliny; występujące w maju nieco bardziej intensywne opady deszczu doskonale odpowiadają potrzebom „Echalote d’Anjou”, która znajduje się wówczas w fazie tworzenia cebul.

Charakterystyczny łagodny klimat tego regionu („douceur angevine”) jest korzystny dla „Echalote d’Anjou” pod względem temperatury, co pozwala uniknąć uszkodzenia roślin wpływającego na cechy organoleptyczne produktu.

„Echalote d’Anjou” zawdzięcza swój specyficzny charakter również wiedzy fachowej producentów opierającej się na tradycyjnych praktykach stosowanych na tym obszarze od XIX wieku, którą stopniowo systematyzowano i rozwijano od lat 60. XX wieku.

W kontekście wyspecjalizowanych upraw dużą uwagę poświęcano zawsze selekcji odmian i roślin, której dokonywano w ścisłej zgodności z określoną metodą. Zaprawianie termiczne przed sadzeniem chroni cebule przed ewentualnymi pasożytami znajdującymi się w ziemi.

Po starannym przygotowaniu gleby odbywa się ręczne sadzenie, dzięki któremu można w szczególności dostosować głębokość, na jakiej umieszcza się cebulę, aby uzyskać jak najbardziej równomierny wzrost „Echalote d’Anjou”. Przy ręcznym wyrywaniu wykorzystywana jest wiedza fachowa producentów, którzy potrafią ocenić, czy roślina osiągnęła odpowiednią dojrzałość.

Naturalne suszenie na polu umożliwia ponadto uzyskanie wysokiej zawartości suchej masy i koncentrację aromatów „Echalote d’Anjou”, dzięki którym produkt uzyskuje swój charakterystyczny pikantny smak.

„Echalote d’Anjou” cieszy się we Francji renomą, która dotarła również poza granice kraju. Obecnie niemal 40 % produkcji „Echalote d’Anjou” wprowadza się bowiem do obrotu w niektórych krajach Europy Północnej i sprzedaje w celu wywozu do Stanów Zjednoczonych, Kanady i Azji Południowo-Wschodniej.

Produkcja „Echalote d’Anjou” nastawiona jest na sprzedaż w sklepach wielkopowierzchniowych, w związku z czym produkt trafia do licznych klientów, którzy posiadają wiedzę na jego temat i cenią go od dawna za jego powtarzalną, dobrą jakość. Do podtrzymania i zwiększenia renomy tego produktu wśród szerokiej rzeszy konsumentów przyczyniają się również popularne imprezy, takie jak „la Grande fête de l’Echalote” (święto szalotki), organizowana w miejscowości Chemellier przez stowarzyszenie Confrérie des amis de l’Echalote d’Anjou.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

https://info.agriculture.gouv.fr/gedei/site/bo-agri/document_administratif-e6b6e010-dc41-48c8-99e1-3080eb6d5cf2

(1) Dz.U. L 179 z 19.6.2014, s. 17.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 114

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 62 26 marca 2019

Spis treśći		Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2019/C 114/01	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.9254 – MUTB/CFSGAM) ( 1 )	1

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2019/C 114/02	Konkluzje Rady w sprawie zmienionego unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych	2
	Komisja Europejska
2019/C 114/03	Kursy walutowe euro	9
	Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności
2019/C 114/04	Tworzenie sieci organizacji zajmujących się dziedzinami wchodzącymi w zakres misji Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)	10

	V Ogłoszenia
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2019/C 114/05	Publikacja jednolitego dokumentu zmienionego w następstwie wniosku o zatwierdzenie zmiany nieznacznej zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1151/2012	11
2019/C 114/06	Publikacja jednolitego dokumentu zmienionego w następstwie zatwierdzenia zmiany nieznacznej zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1151/2012	15


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG.