ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 65
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 62
18 lutego 2019

Spis treśći

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2019/C 65/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2019/C 65/02

Sprawy połączone C-138/17 P i C-146/17 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. – Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej / Gascogne Sack Deutschland GmbH, Gascogne, Komisja Europejska (C-138/17), Gascogne Sack Deutschland GmbH, Gascogne / Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Komisja Europejska (C-146/17) Odwołanie – Skarga o odszkodowanie i zadośćuczynienie – Artykuł 340 akapit drugi TFUE – Przewlekłość postępowania w dwóch sprawach rozpatrywanych przez Sąd Unii Europejskiej – Naprawienie szkody, jaką skarżące miały ponieść – Szkoda majątkowa – Koszty gwarancji bankowej – Związek przyczynowy – Odsetki za opóźnienie – Szkoda niemajątkowa

2

2019/C 65/03

Sprawa C-150/17 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. – Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej / Kendrion NV, Komisja Europejska Odwołanie – Skarga o odszkodowanie i zadośćuczynienie – Artykuł 340 akapit drugi TFUE – Przewlekłość postępowania w sprawie rozpatrywanej przez Sąd Unii Europejskiej – Naprawienie szkody, jaką skarżąca miała ponieść – Szkoda majątkowa – Koszty gwarancji bankowej – Związek przyczynowy – Odsetki za opóźnienie – Szkoda niemajątkowa

3

2019/C 65/04

Sprawy połączone C-174/17 P i C-222/17 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. – Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej / Plásticos Españoles, SA (ASPLA), Armando Álvarez, SA, Komisja Europejska (C-174/17 P), Plásticos Españoles, SA (ASPLA), Armando Álvarez, SA / Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Komisja Europejska (C-222/17 P) Odwołanie – Skarga o odszkodowanie – Artykuł 340 akapit drugi TFUE – Przewlekłość postępowania w dwóch sprawach rozpatrywanych przez Sąd Unii Europejskiej – Naprawienie szkody, jaką skarżące miały ponieść – Szkoda majątkowa – Koszty gwarancji bankowej – Związek przyczynowy – Odsetki za opóźnienie

4

2019/C 65/05

Sprawa C-216/17: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez du Consiglio di Stato – Włochy) – Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato – Antitrust, Coopservice Soc. coop. arl / Azienda Socio-Sanitaria Territoriale della Vallecamonica – Sebino (ASST), Azienda Socio-Sanitaria Territoriale del Garda (ASST), Azienda Socio-Sanitaria Territoriale della Valcamonica (ASST) Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 2004/18/WE – Artykuł 1 ust. 5 – Artykuł 32 ust. 2 – Udzielanie zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi – Umowy ramowe – Klauzula rozszerzenia umowy ramowej na inne instytucje zamawiające – Zasady przejrzystości i równego traktowania wykonawców – Brak określenia liczby kolejnych zamówień lub określenie poprzez odniesienie do zwyczajnego zapotrzebowania instytucji zamawiających niebędących sygnatariuszami umowy ramowej – Zakaz

5

2019/C 65/06

Sprawa C-219/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Silvio Berlusconi, Finanziaria d'investimento Fininvest SpA (Fininvest) / Banca d'Italia, Istituto per la Vigilanza Sulle Assicurazioni (IVASS) Odesłanie prejudycjalne – Zbliżanie ustawodawstw – Nadzór ostrożnościowy nad instytucjami kredytowymi – Nabycie znacznego pakietu akcji w instytucji kredytowej – Procedura regulowana dyrektywą 2013/36/UE oraz rozporządzeniami (UE) nr 1024/2013 i 468/2014 – Złożone postępowanie administracyjne – Wyłączne uprawnienia decyzyjne Europejskiego Banku Centralnego (EBC) – Skarga wniesiona na akty przygotowawcze przyjęte przez właściwy organ krajowy – Zarzut dotyczący naruszenia powagi rzeczy osądzonej przysługującej decyzji krajowej

6

2019/C 65/07

Sprawa C-298/17: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État – Francja) – France Télévisions SA / Playmédia, Conseil supérieur de l’audiovisuel (CSA) Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 2002/22 WE – Sieci i usługi łączności elektronicznej – Usługa powszechna i prawa użytkowników – Przedsiębiorstwo obsługujące sieć łączności elektronicznej wykorzystywaną do publicznego rozpowszechniania audycji radiowych lub telewizyjnych – Przedsiębiorstwo, które oferuje oglądanie programów telewizyjnych w bezpośredniej transmisji strumieniowej w Internecie – Obowiązki rozpowszechniania (must carry)

7

2019/C 65/08

Sprawa C-367/17: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundespatentgericht – Niemcy) – S / EA, EB, EC Odesłanie prejudycjalne – Rolnictwo – Rozporządzenie (WE) nr 510/2006 – Artykuł 4 ust. 2 lit. e) – Rozporządzenie (UE) nr 1151/2012 – Artykuł 7 ust. 1 lit. e) – Ochrona oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia – Wniosek o zmianę specyfikacji produktu – Szynka pochodząca z regionu Szwarcwald, Niemcy (Schwarzwälder Schinken) – Wymogi dotyczące pakowania w regionie wytwarzania – Stosowanie rozporządzenia (WE) nr 510/2006 lub rozporządzenia (UE) nr 1151/2012

7

2019/C 65/09

Sprawa C-374/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Finanzamt B / A-Brauerei Odesłanie prejudycjalne – Pomoc państwa – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – Podatek od nabycia nieruchomości – Zwolnienie – Przeniesienie prawa własności nieruchomości dokonane z powodu operacji przekształcenia przeprowadzonych wewnątrz pewnych grup spółek – Pojęcie pomocy państwa – Warunek dotyczący selektywności – Względy uzasadniające

8

2019/C 65/10

Sprawa C-375/17: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Stanley International Betting Ltd, Stanleybet Malta Ltd / Ministero dell'Economia e delle Finanze, Agenzia delle Dogane e dei Monopoli Odesłanie prejudycjalne – Artykuły 49 i 56 TFUE – Swoboda przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług – Gry losowe – Wyłączna koncesja na zarządzanie usługami zautomatyzowanej gry w lotto i prowadzenie innych gier liczbowych o stałych stawkach – Ograniczenie – Nadrzędne względy interesu ogólnego – Proporcjonalność

9

2019/C 65/11

Sprawa C-385/17: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeitsgericht Verden – Niemcy) – Torsten Hein / Albert Holzkamm GmbH & Co. (Odesłanie prejudycjalne – Polityka społeczna – Organizacja czasu pracy – Dyrektywa 2003/88/WE – Prawo do corocznego płatnego urlopu – Artykuł 7 ust. 1 – Przepis państwa członkowskiego pozwalający na uwzględnienie w drodze układu zbiorowego okresów pracy w obniżonym wymiarze czasu pracy w celu obliczenia wynagrodzenia wypłacanego za coroczny urlop wypoczynkowy – Skutki w czasie wyroków dokonujących wykładni)

10

2019/C 65/12

Sprawy połączone C-412/17 i C-474/17: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Bundesrepublik Deutschland / Touring Tours und Travel GmbH (C–412/17); Sociedad de Transportes SA (C–474/17) Odesłanie prejudycjalne – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 – Wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) – Artykuły 20 i 21 – Zniesienie kontroli na granicach wewnętrznych strefy Schengen – Odprawa na terytorium państwa członkowskiego – Środki mające skutek równoważny ze skutkami odprawy granicznej – Przepisy państwa członkowskiego zobowiązujące przewoźników autokarowych obsługujących połączenia przekraczające granice wewnętrzne strefy Schengen do kontrolowania paszportów i dokumentów pobytowych pasażerów – Sankcja – Zagrożenie karą pieniężną

11

2019/C 65/13

Sprawa C-414/17: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší správní soud – Czechy) – AREX CZ a.s. / Odvolací finanční ředitelství Odesłanie prejudycjalne – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 2 ust. 1 lit. b) ppkt (i) oraz (iii) – Artykuł 3 ust. 1 – Wewnątrzwspólnotowe nabycia wyrobów podlegających akcyzie – Artykuł 138 ust. 1 i art. 138 ust. 2 lit. b) – Dostawy wewnątrzwspólnotowe – Łańcuch transakcji z pojedynczym transportem – Przypisanie transportu – Transport z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy – Wpływ na zakwalifikowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego

11

2019/C 65/14

Sprawa C-422/17: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – Szef Krajowej Administracji Skarbowej / Skarpa Travel sp. z o.o. Odesłanie prejudycjalne – Harmonizacja przepisów podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego – Procedura szczególna dla biur podróży – Artykuły 65 i 308 – Marża uzyskana przez biuro podróży – Określenie marży – Wpłaty zaliczek przed świadczeniem usług turystycznych przez biuro podróży – Faktyczne koszty poniesione przez biuro podróży

12

2019/C 65/15

Sprawa C-492/17: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Tübingen – Niemcy) – Südwestrundfunk / Tilo Rittinger, Patrick Wolter, Harald Zastera, Dagmar Fahner, Layli Sofan, Marc Schulte Odesłanie prejudycjalne – Pomoc przyznawana przez państwa – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – Artykuł 108 ust. 3 TFUE – Nadawcy publiczni – Finansowanie – Uregulowanie państwa członkowskiego zobowiązujące wszystkie osoby dorosłe posiadające mieszkanie na terytorium kraju do uiszczania składki abonamentowej na rzecz nadawców publicznych

13

2019/C 65/16

Sprawa C-493/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 11 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverfassungsgericht – Niemcy) – postępowanie wszczęte przez Heinricha Weissa i in. Odesłanie prejudycjalne – Polityka gospodarcza i pieniężna – Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2015/774 – Ważność – Program zakupu aktywów sektora publicznego na rynkach wtórnych – Artykuły 119 i 127 TFUE – Uprawnienia EBC i Europejskiego Systemu Banków Centralnych – Utrzymanie stabilności cen – Proporcjonalność – Artykuł 123 TFUE – Zakaz monetyzacji długu państw członkowskich strefy euro

14

2019/C 65/17

Sprawa C-514/17: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Liège – Belgia) – Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Marinowi-Simionowi Sutowi (Odesłanie prejudycjalne – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW – Europejski nakaz aresztowania – Artykuł 4 pkt 6 – Podstawa fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania – Przestępstwo będące podstawą skazania na karę pozbawienia wolności w wydającym nakaz państwie członkowskim, które w wykonującym państwie członkowskim jest zagrożone tylko karą grzywny)

14

2019/C 65/18

Sprawa C-530/17 P P: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. – Mykola Yanovych Azarov / Rada Unii Europejskiej (Odwołanie – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie – Zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych – Wykaz osób, podmiotów i organów, do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych – Umieszczenie nazwiska wnoszącego odwołanie w wykazie – Decyzja wydana przez organ państwa trzeciego – Spoczywający na Radzie obowiązek zweryfikowania, czy decyzja ta została wydana z poszanowaniem prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej)

15

2019/C 65/19

Sprawa C-552/17: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Alpenchalets Resorts GmbH / Finanzamt München Abteilung Körperschaften Odesłanie prejudycjalne – Podatki – Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Procedura szczególna dla biur podróży – Zakwaterowanie w obiektach wypoczynkowych najmowanych od innych podatników – Świadczenia dodatkowe – Główny lub pomocniczy charakter świadczenia – Obniżone stawki podatku – Zakwaterowanie udostępniane przez biuro podróży w jego własnym imieniu

16

2019/C 65/20

Sprawa C-572/17: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen – Szwecja) – postępowanie karne przeciwko Irmanowi Syedowi Odesłanie prejudycjalne – Prawo autorskie i prawa pokrewne – Dyrektywa 2001/29/WE – Artykuł 4 ust. 1 – Prawo do rozpowszechniania – Naruszenie – Przeznaczone do sprzedaży towary zawierające motywy chronione prawem autorskim – Składowanie w celach handlowych – Magazyn oddzielony od miejsca sprzedaży

16

2019/C 65/21

Sprawa C-667/17: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione Tributaria Provinciale di Cagliari – Włochy) – Francesca Cadeddu / Agenzia delle Entrate – Direzione provinciale di Cagliari, Regione autonoma della Sardegna, Regione autonoma della Sardegna – Agenzia regionale per il lavoro Odesłanie prejudycjalne – Rozporządzenie (WE) nr 1083/2006 – Artykuł 2 pkt 4 – Pojęcie beneficjenta – Artykuł 80 – Zakaz potrącania lub wstrzymywania jakichkolwiek kwot z kwot wypłacanych – Inna opłata szczególna lub opłata o równoważnym skutku – Pojęcie – Stypendium współfinansowane przez Europejski Fundusz Społeczny – Zrównanie z dochodami z pracy najemnej – Potrącenie tytułem zaliczki na podatek dochodowy powiększonej o dodatkowe podatki regionalne i gminne

17

2019/C 65/22

Sprawa C-17/18: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Mureş – Rumunia) – postępowanie karne przeciwko Virgilowi Mailatowi, Delii Elenie Mailat, Apcom Select SA Odesłanie prejudycjalne – Podatki – Podatek od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuły 19, 29 i art. 135 ust. 1 lit. l) – Przekazanie całości lub części majątku – Zwolnienie najmu nieruchomości – Umowa najmu dotycząca nieruchomości wykorzystywanej do działalności handlowej i rzeczy ruchomych niezbędnych do prowadzenia tej działalności – Świadczenia dotyczące nieruchomości, które uprawniają do odliczenia VAT – Korekta

18

2019/C 65/23

Sprawa C-51/18: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. – Komisja Europejska / Republika Austrii Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Podatki – Podatek od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 2 ust. 1 – Praktyka administracyjna polegająca na opodatkowaniu VAT wynagrodzenia należnego autorowi z tytułu odsprzedaży oryginalnego dzieła sztuki

18

2019/C 65/24

Sprawa C-621/18: Wyrok Trybunału (w pełnym składzie) z dnia 10 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Session (Scotland), Edinburgh – Zjednoczone Królestwo) – Andy Wightman i in. / Secretary of State for Exiting the European Union. Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 50 TUE – Notyfikowanie przez państwo członkowskie zamiaru wystąpienia z Unii – Skutki notyfikacji – Prawo do jednostronnego wycofania notyfikacji – Warunki

19

2019/C 65/25

Sprawa C-370/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul de Arbitraj Instituţionalizat Galaţi (Rumunia) w dniu 5 czerwca 2018 r. – Uniunea Naţională a Barourilor din România / Marcel – Vasile Holunga

20

2019/C 65/26

Sprawa C-408/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 24 kwietnia 2018 r. w sprawie T-207/17 Senetic / EUIPO, wniesione w dniu 21 czerwca 2018 r. przez Senetic S.A.

20

2019/C 65/27

Sprawa C-409/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 24 kwietnia 2018 r. w sprawie T-208/17 Senetic / EUIPO, wniesione w dniu 21 czerwca 2018 r. przez Senetic S.A.

20

2019/C 65/28

Sprawa C-533/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 14 czerwca 2018 r. w sprawie T-165/17, Emcur / EUIPO, wniesione w dniu 14 sierpnia 2018 r. przez Emcur Gesundheitsmittel aus Bad Ems GmbH

21

2019/C 65/29

Sprawa C-634/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Słupsku (Polska) w dniu 11 października 2018 – postępowanie karne przeciwko JI

21

2019/C 65/30

Sprawa C-671/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Chełmnie (Polska) w dniu 29 października 2018 r. – Centraal Justitieel Incassobureau, Ministerie van Veiligheid en Justitie (CJIB) przeciwko ZP

22

2019/C 65/31

Sprawa C-708/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Bucureşti (Rumunia) w dniu 6 listopada 2018 r. – TK / Asociaţia de Proprietari bloc M5A-ScaraA

23

2019/C 65/32

Sprawa C-716/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Timişoara (Rumunia) w dniu 14 listopada 2018 r. – CT / Administraţia Judeţeană a Finanţelor Publice Caraş-Severin – Serviciul Inspecţie Persoane Fizice, Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Timişoara – Serviciul Soluţionare Contestaţii 1

24

2019/C 65/33

Sprawa C-731/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 13 września 2018 r. w sprawie T-737/14, Vnesheconombank (VEB) / Rada, wniesione w dniu 23 listopada 2018 r. przez Bank for Development and Foreign Economic Affairs (Vnesheconombank)

25

2019/C 65/34

Sprawa C-753/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen (Szwecja) w dniu 30 listopada 2018 r. – Föreningen Svenska Tonsättares Internationella Musikbyrå u.p.a. (Stim), Svenska artisters och musikers intresseorganisation ek. för. (SAMI) / Fleetmanager Sweden AB, Nordisk Biluthyrning AB

26

2019/C 65/35

Sprawa C-759/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Judecătoria Rădăuţi (Rumunia) w dniu 3 grudnia 2018 r. – OF / PG

26

2019/C 65/36

Sprawa C-792/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 17 października 2018 r. w sprawie T-26/17, Jalkh / Parlament wniesione w dniu 17 grudnia 2018 r. przez Jeana-Françoisa Jalkha

27

2019/C 65/37

Sprawa C-793/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 17 października 2018 r. w sprawie T-27/17, Jalkh / Parlament, wniesione w dniu 17 grudnia 2018 r. przez Jeana-Françoisa Jalkha

29

2019/C 65/38

Sprawa C-831/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 24 października 2018 r. w sprawie T-29/17, RQ / Komisja, wniesione w dniu 21 grudnia 2018 r. przez Komisję Europejską

30

 

Sąd

2019/C 65/39

Sprawa T-531/15: Wyrok Sądu z dnia 6 grudnia 2018 r. – Coveris Rigid France / Komisja Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek opakowań spożywczych do sprzedaży detalicznej – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE – Zasada odpowiedzialności osobistej – Brak ciągłości gospodarczej – Równość traktowania

32

2019/C 65/40

Sprawa T-115/18: Wyrok Sądu z dnia 6 grudnia 2018 r. – Tomasz Kawałko Trofeum / EUIPO – Ferrero (KINDERPRAMS) Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego KINDERPRAMS – Wcześniejsze graficzne krajowe znaki towarowe Kinder – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Identyczność lub podobieństwo towarów i usług – Podobieństwo oznaczeń – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001

32

2019/C 65/41

Sprawa T-539/16: Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – GM i in. / Komisja Służba publiczna – Urzędnicy – Nowelizacja regulaminu pracowniczego – Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1023/2013 – Kategorie stanowisk – Przepisy przejściowe dotyczące przypisania do kategorii stanowisk – Artykuł 31 załącznika do XIII regulaminu pracowniczego – Asystenci w okresie przejściowym – Awans na podstawie art. 45 regulaminu pracowniczego dopuszczalny wyłącznie w ramach ścieżki kariery odpowiadającej zajmowanej kategorii stanowisk – Wyłączenie urzędników AST 9 z postępowania w sprawie awansu – Brak niekorzystnego aktu – Akt potwierdzający – Zawisłość sporu – Oczywista niedopuszczalność – Artykuł 129 regulaminu postępowania – Zarzut niedopuszczalności – Artykuł 130 regulaminu postępowania

33

2019/C 65/42

Sprawa T-834/16: Postanowienie Sądu z dnia 11 grudnia 2018 r. – QC / Rada Europejska Skarga o stwierdzenie nieważności – Oświadczenie UE–Turcja z dnia 18 marca 2016 r. – Komunikat prasowy – Pojęcie umowy międzynarodowej – Określenie tożsamości podmiotu wydającego akt – Zakres tego aktu – Posiedzenie Rady Europejskiej – Spotkanie szefów państw lub rządów państw członkowskich Unii Europejskiej odbywające się w pomieszczeniach Rady Unii Europejskiej – Status przedstawicieli państw członkowskich Unii podczas spotkania z przedstawicielem państwa trzeciego – Artykuł 263 akapit pierwszy TFUE – Brak właściwości

34

2019/C 65/43

Sprawa T-890/16: Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. – Scandlines Danmark i Scandlines Deutschland / Komisja Skarga o stwierdzenie nieważności – Pomoc państwa – Finansowanie ze środków publicznych stałego połączenia kolejowo-drogowego przez cieśninę Bełt Fehmarn – Pomoc indywidualna – Akt niepodlegający zaskarżeniu – Akt wyłącznie potwierdzający – Akt przygotowawczy – Niedopuszczalność

34

2019/C 65/44

Sprawa T-891/16: Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. – Scandlines Danmark i Scandlines Deutschland / Komisja Skarga na bezczynność – Pomoc państwa – Finansowanie ze środków publicznych stałego połączenia kolejowo-drogowego przez cieśninę Bełt Fehmarn – Pomoc indywidualna – Zajęcie stanowiska przez Komisję – Niedopuszczalność

35

2019/C 65/45

Sprawa T-447/17: Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. – Bowles/EBC Służba publiczna – Personel EBC – Decyzja o powołaniu na stanowisko doradcy prezesa i koordynatora zarządu – Brak niekorzystnego aktu – Brak interesu prawnego – Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części prawnie oczywiście bezzasadna

36

2019/C 65/46

Sprawa T-565/17: Postanowienie Sądu z dnia 11 grudnia 2018 r. – CheapFlights International / EUIPO – Momondo Group (Cheapflights) Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Cheapflights – Przekazanie zgłoszenia znaku towarowego ekspertowi do ponownego rozpoznania w celu zbadania bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji – Zakwestionowanie przez właściciela wcześniejszego znaku towarowego – Uzasadnienie zaskarżonej decyzji zawierające ocenę ważności wcześniejszego znaku towarowego – Zakwestionowanie przez właściciela wcześniejszego znaku towarowego – Częściowa niedopuszczalność – Żądania incydentalne przedstawione na podstawie art. 8 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 216/96 – Wycofanie odwołania wniesionego do izby odwoławczej – Częściowe umorzenie postępowania

36

2019/C 65/47

Sprawa T-739/17: Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. – Euracoal i in./Komisja Skarga o stwierdzenie nieważności – Środowisko naturalne – Dyrektywa 2010/75/UE – Konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik – Decyzja wykonawcza (UE) 2017/1442 – Brak bezpośredniego oddziaływania – Niedopuszczalność

37

2019/C 65/48

Sprawa T-5/18: Postanowienie Sądu z dnia 11 grudnia 2018 r. – Hamburg Beer Company / EUIPO (Hamburg BEER COMPANY) Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Hamburg BEER COMPANY – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Skarga prawnie oczywiście bezzasadna

38

2019/C 65/49

Sprawa T-6/18: Postanowienie Sądu z dnia 11 grudnia 2018 r. – Hamburg Beer Company / EUIPO (Hamburg Beer Company) Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Hamburg Beer Company – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Skarga prawnie oczywiście bezzasadna

39

2019/C 65/50

Sprawa T-70/18: Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. – Sonova Holding/EUIPO (HEAR THE WORLD) Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego HEAR THE WORLD – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001

39

2019/C 65/51

Sprawa T-702/18: Skarga wniesiona w dniu 26 listopada 2018 r. – Durand i in. / Parlament

40

2019/C 65/52

Sprawa T-720/18: Skarga wniesiona w dniu 10 grudnia 2018 r. – AMVAC Netherlands / EFSA

40

2019/C 65/53

Sprawa T-725/18: Skarga wniesiona w dniu 7 grudnia 2018 r. – Intercontinental Exchange Holdings / EUIPO (BRENT)

41

2019/C 65/54

Sprawa T-726/18: Skarga wniesiona w dniu 7 grudnia 2018 r. – Melin / Parlament

42

2019/C 65/55

Sprawa T-736/18: Skarga wniesiona w dniu 14 grudnia 2018 r. – Runnebaum Invest / EUIPO – Berg Toys Beheer (Bergsteiger)

43

2019/C 65/56

Sprawa T-738/18: Skarga wniesiona w dniu 11 grudnia 2018 r. – Dragnea / Komisja

43

2019/C 65/57

Sprawa T-743/18: Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2018 r. – Japan Tobacco v EUIPO – I.J. Tobacco Industry (I.J. TOBACCO INDUSTRY)

44

2019/C 65/58

Sprawa T-744/18: Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2018 r. – Oakley / EUIPO – Xuebo Ye (Przedstawienie przerwanej elipsy)

45

2019/C 65/59

Sprawa T-749/18: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2018 r. – Daimler / EUIPO (ROAD EFFICIENCY)

45

2019/C 65/60

Sprawa T-753/18: Skarga wniesiona w dniu 26 grudnia 2018 r. – C&A/EUIPO (#BESTDEAL)

46

2019/C 65/61

Sprawa T-116/18: Postanowienie Sądu z dnia 12 grudnia 2018 r. – Darmanin / EASO

47

2019/C 65/62

Sprawa T-122/18: Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – Lidl Stiftung / EUIPO – Shimano Europe (PRO)

47

2019/C 65/63

Sprawa T-520/18: Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGC PARTNERS)

47

2019/C 65/64

Sprawa T-521/18: Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGC BROKERAGE)

47

2019/C 65/65

Sprawa T-522/18: Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (AUREL BGC)

48

2019/C 65/66

Sprawa T-523/18: Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGCPRO)

48

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2019/C 65/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 54 z 11.2.2019

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 44 z 4.2.2019

Dz.U. C 35 z 28.1.2019

Dz.U. C 25 z 21.1.2019

Dz.U. C 16 z 14.1.2019

Dz.U. C 4 z 7.1.2019

Dz.U. C 455 z 17.12.2018

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/2

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. – Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej / Gascogne Sack Deutschland GmbH, Gascogne, Komisja Europejska (C-138/17), Gascogne Sack Deutschland GmbH, Gascogne / Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Komisja Europejska (C-146/17)

(Sprawy połączone C-138/17 P i C-146/17 P) (1)

(Odwołanie - Skarga o odszkodowanie i zadośćuczynienie - Artykuł 340 akapit drugi TFUE - Przewlekłość postępowania w dwóch sprawach rozpatrywanych przez Sąd Unii Europejskiej - Naprawienie szkody, jaką skarżące miały ponieść - Szkoda majątkowa - Koszty gwarancji bankowej - Związek przyczynowy - Odsetki za opóźnienie - Szkoda niemajątkowa)

(2019/C 65/02)

Język postępowania: francuski

Strony

(Sprawa C-138/17 P)

Wnosząca odwołanie: Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciele: J. Inghelram i Á.M. Almendros Manzano, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Gascogne Sack Deutschland GmbH, dawniej Sachsa Verpackung GmbH, Gascogne SA (przedstawiciele: F. Puel i E. Durand, adwokaci), Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Urraca Caviedes, S. Noë i F. Erlbacher, pełnomocnicy)

(Sprawa C-146/17 P)

Wnoszące odwołanie: Gascogne Sack Deutschland GmbH, Gascogne SA (przedstawiciele: F. Puel i E. Durand, adwokaci)

Pozostali uczestnicy postępowania: Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciele: J. Inghelram i Á.M. Almendros Manzano, pełnomocnicy), Komisja Europejska

Sentencja

1)

Uchyla się pkt 1 sentencji wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 10 stycznia 2017 r., Gascogne Sack Deutschland i Gascogne/Unia Europejska (T-577/14, EU:T:2017:1).

2)

Oddala się odwołanie w sprawie C-146/17 P wniesione przez Gascogne Sack Deutschland GmbH i Gascogne SA.

3)

Oddala się skargę o odszkodowanie wniesioną przez Gascogne Sack Deutschland GmbH i Gascogne SA w zakresie, w jakim zmierza ona do uzyskania odszkodowania w wysokości 187 571 EUR z tytułu domniemywanej szkody majątkowej polegającej na zapłaceniu kosztów gwarancji bankowej po upływie rozsądnego terminu na wydanie orzeczenia w sprawach, w których wydano wyroki z dnia 16 listopada 2011 r., Groupe Gascogne/Komisja (T-72/06, niepublikowany, EU:T:2011:671) i z dnia 16 listopada 2011 r., Sachsa Verpackung/Komisja (T-79/06, niepublikowany, EU:T:2011:674).

4)

Gascogne Sack Deutschland GmbH i Gascogne SA pokrywają, poza własnymi kosztami, wszystkie koszty poniesione przez Unię Europejską, reprezentowaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w ramach niniejszych postępowań odwoławczych, jak również własne koszty poniesione w postępowaniu w pierwszej instancji.

5)

Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pokrywa własne koszty poniesione w postępowaniu w pierwszej instancji.

6)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji, jak i w ramach postępowania odwoławczego w sprawie C-138/17 P.

(1)  Dz.U. C 151 z 15.5.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/3

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. – Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej / Kendrion NV, Komisja Europejska

(Sprawa C-150/17 P) (1)

(Odwołanie - Skarga o odszkodowanie i zadośćuczynienie - Artykuł 340 akapit drugi TFUE - Przewlekłość postępowania w sprawie rozpatrywanej przez Sąd Unii Europejskiej - Naprawienie szkody, jaką skarżąca miała ponieść - Szkoda majątkowa - Koszty gwarancji bankowej - Związek przyczynowy - Odsetki za opóźnienie - Szkoda niemajątkowa)

(2019/C 65/03)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Wnosząca odwołanie: Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciele: J. Inghelram i E. Beysen, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Kendrion NV (przedstawiciele: Y. de Vries, T. Ottervanger i E. Besselink, advocaten), Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Urraca Caviedes, S. Noë i F. Erlbacher, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Uchyla się pkt 1 sentencji wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 1 lutego 2017 r., Kendrion/Unia Europejska (T-479/14, EU:T:2017:48).

2)

Oddala się odwołanie wzajemne wniesione przez Kendrion NV.

3)

Oddala się skargę o odszkodowanie wniesioną przez Kendrion NV w zakresie, w jakim zmierza ona do uzyskania naprawienia szkody majątkowej polegającej na zapłaceniu kosztów gwarancji bankowej po upływie rozsądnego terminu na wydanie orzeczenia w sprawie, w której wydano wyrok z dnia 16 listopada 2011 r., Kendrion/Komisja (T-54/06, niepublikowany, EU:T:2011:667).

4)

Kendrion NV pokrywa, poza własnymi kosztami, wszystkie koszty poniesione przez Unię Europejską, reprezentowaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w ramach niniejszego postępowania odwoławczego, jak również własne koszty poniesione w postępowaniu w pierwszej instancji.

5)

Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pokrywa własne koszty poniesione w postępowaniu w pierwszej instancji.

6)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji, jak i w ramach niniejszego postępowania odwoławczego.

(1)  Dz.U. C 161 z 22.5.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/4

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. – Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej / Plásticos Españoles, SA (ASPLA), Armando Álvarez, SA, Komisja Europejska (C-174/17 P), Plásticos Españoles, SA (ASPLA), Armando Álvarez, SA / Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Komisja Europejska (C-222/17 P)

(Sprawy połączone C-174/17 P i C-222/17 P) (1)

(Odwołanie - Skarga o odszkodowanie - Artykuł 340 akapit drugi TFUE - Przewlekłość postępowania w dwóch sprawach rozpatrywanych przez Sąd Unii Europejskiej - Naprawienie szkody, jaką skarżące miały ponieść - Szkoda majątkowa - Koszty gwarancji bankowej - Związek przyczynowy - Odsetki za opóźnienie)

(2019/C 65/04)

Język postępowania: hiszpański

Strony

(Sprawa C-174/17 P)

Wnosząca odwołanie: Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo J. Inghelram, Á.M. Almendros Manzano i P. Giusta, pełnomocnicy, następnie J. Inghelram, Á.M. Almendros Manzano, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Plásticos Españoles, SA (ASPLA), Armando Álvarez, SA (przedstawiciele: M. Troncoso Ferrer, C. Ruixó Claramunt i S. Moya Izquierdo, abogados), Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Urraca Caviedes, S. Noë, F. Erlbacher i F. Castilla Contreras, pełnomocnicy)

(Sprawa C-222/17 P)

Wnoszące odwołanie: Plásticos Españoles, SA (ASPLA), Armando Álvarez, SA (przedstawiciele: S. Moya Izquierdo i M. Troncoso Ferrer, abogados)

Pozostali uczestnicy postępowania: Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo J. Inghelram, Á.M. Almendros Manzano i P. Giusta, pełnomocnicy, następnie J. Inghelram, Á.M. Almendros Manzano, pełnomocnicy), Komisja Europejska

Sentencja

1)

Uchyla się pkt 1 sentencji wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 17 lutego 2017 r., ASPLA i Armando Álvarez/Unia Europejska (T-40/15, EU:T:2017:105).

2)

Oddala się odwołanie w sprawie C-222/17 P wniesione przez Plásticos Españoles SA (ASPLA) i przez Armando Álvarez SA.

3)

Oddala się skargę o odszkodowanie wniesioną przez Plásticos Españoles SA (ASPLA) i przez Armando Álvarez SA w zakresie, w jakim zmierza ona do uzyskania odszkodowania w wysokości 3 495 038,66 EUR z tytułu szkody majątkowej poniesionej w wyniku przekroczenia rozsądnego terminu na wydanie orzeczenia w sprawach, w których wydano wyroki z dnia 16 listopada 2011 r., ASPLA/Komisja (T-76/06, niepublikowany, EU:T:2011:672) i z dnia 16 listopada 2011 r., Álvarez/Komisja (T-78/06, niepublikowany, EU:T:2011:673).

4)

Plásticos Españoles SA (ASPLA) i Armando Álvarez SA pokrywają, poza własnymi kosztami, wszystkie koszty poniesione przez Unię Europejską, reprezentowaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w ramach niniejszych postępowań odwoławczych, jak również własne koszty poniesione w postępowaniu w pierwszej instancji.

5)

Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pokrywa własne koszty poniesione w postępowaniu w pierwszej instancji.

6)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji, jak i w ramach postępowania odwoławczego w sprawie C-174/17 P.

(1)  Dz.U. C 161 z 22.5.2017.

Dz.U. C 213 z 3.7.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/5

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez du Consiglio di Stato – Włochy) – Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato – Antitrust, Coopservice Soc. coop. arl / Azienda Socio-Sanitaria Territoriale della Vallecamonica – Sebino (ASST), Azienda Socio-Sanitaria Territoriale del Garda (ASST), Azienda Socio-Sanitaria Territoriale della Valcamonica (ASST)

(Sprawa C-216/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2004/18/WE - Artykuł 1 ust. 5 - Artykuł 32 ust. 2 - Udzielanie zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi - Umowy ramowe - Klauzula rozszerzenia umowy ramowej na inne instytucje zamawiające - Zasady przejrzystości i równego traktowania wykonawców - Brak określenia liczby kolejnych zamówień lub określenie poprzez odniesienie do zwyczajnego zapotrzebowania instytucji zamawiających niebędących sygnatariuszami umowy ramowej - Zakaz)

(2019/C 65/05)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato – Antitrust, Coopservice Soc. coop. arl

Strona przeciwna: Azienda Socio-Sanitaria Territoriale della Vallecamonica – Sebino (ASST), Azienda Socio-Sanitaria Territoriale del Garda (ASST), Azienda Socio-Sanitaria Territoriale della Valcamonica (ASST)

przy udziale: Markas Srl, ATI – Zanetti Arturo & C. Srl e in proprio, Regione Lombardia

Sentencja

Artykuł 1 ust. 5 i art. 32 ust. 2 akapit czwarty dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi należy interpretować w ten sposób, że:

—

instytucja zamawiająca może działać na swoją rzecz i na rzecz innych, wyraźnie wskazanych instytucji zamawiających, które nie są bezpośrednio stronami umowy ramowej, o ile spełnione są wymogi dotyczące jawności i pewności prawa, a w konsekwencji przejrzystości; oraz

—

nie jest dopuszczalne, by instytucje zamawiające niebędące sygnatariuszami tej umowy ramowej nie określiły ilości świadczeń, których wykonania będą mogły żądać przy zawieraniu przez nie umów dotyczących wykonania tejże umowy, lub by określały ilość tych świadczeń poprzez odniesienie do swojego zwyczajnego zapotrzebowania, pod rygorem naruszenia zasady przejrzystości i równego traktowania wykonawców zainteresowanych zawarciem tej umowy.

(1)  Dz.U. C 277 z 21.8.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/6

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Silvio Berlusconi, Finanziaria d'investimento Fininvest SpA (Fininvest) / Banca d'Italia, Istituto per la Vigilanza Sulle Assicurazioni (IVASS)

(Sprawa C-219/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Nadzór ostrożnościowy nad instytucjami kredytowymi - Nabycie znacznego pakietu akcji w instytucji kredytowej - Procedura regulowana dyrektywą 2013/36/UE oraz rozporządzeniami (UE) nr 1024/2013 i 468/2014 - Złożone postępowanie administracyjne - Wyłączne uprawnienia decyzyjne Europejskiego Banku Centralnego (EBC) - Skarga wniesiona na akty przygotowawcze przyjęte przez właściwy organ krajowy - Zarzut dotyczący naruszenia powagi rzeczy osądzonej przysługującej decyzji krajowej)

(2019/C 65/06)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Silvio Berlusconi, Finanziaria d'investimento Fininvest SpA (Fininvest)

Strona przeciwna: Banca d'Italia, Istituto per la Vigilanza Sulle Assicurazioni (IVASS)

przy udziale: Ministero dell’Economia e delle Finanze, Banca Mediolanum SpA, Holding Italiana Quarta SpA, Fin. Prog. Italia di E. Doris & C. s.a.p.a., Sirefid SpA, Ennio Doris

Sentencja

Artykuł 263 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by sądy krajowe przeprowadzały kontrolę zgodności z prawem aktów w przedmiocie wszczęcia postępowania, przygotowania i niewiążącej propozycji przyjętych przez właściwe organy krajowe w ramach procedury przewidzianej w art. 22 i 23 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającej dyrektywę 2002/87/WE i uchylającej dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE, art. 4 ust. 1 lit. c) i art. 15 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzającego Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi oraz art. 85–87 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 Europejskiego Banku Centralnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiającego ramy współpracy pomiędzy Europejskim Bankiem Centralnym a właściwymi organami krajowymi oraz wyznaczonymi organami krajowymi w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego (rozporządzenie ramowe w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego). Jest w tym względzie bez znaczenia okoliczność, że do sądu krajowego wniesiona została szczególna skarga o stwierdzenie nieważności ze względu na podniesione naruszenie powagi rzeczy osądzonej orzeczenia sądu krajowego.

(1)  Dz.U. C 283 z 28.8.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/7

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État – Francja) – France Télévisions SA / Playmédia, Conseil supérieur de l’audiovisuel (CSA)

(Sprawa C-298/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2002/22 WE - Sieci i usługi łączności elektronicznej - Usługa powszechna i prawa użytkowników - Przedsiębiorstwo obsługujące sieć łączności elektronicznej wykorzystywaną do publicznego rozpowszechniania audycji radiowych lub telewizyjnych - Przedsiębiorstwo, które oferuje oglądanie programów telewizyjnych w bezpośredniej transmisji strumieniowej w Internecie - Obowiązki rozpowszechniania (must carry))

(2019/C 65/07)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: France Télévisions SA

Strona pozwana: Playmédia, Conseil supérieur de l’audiovisuel (CSA)

przy udziale: Ministre de la Culture et de la Communication

Sentencja

1)

Artykuł 31 ust. 1 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywy o usłudze powszechnej), zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z dnia 25 listopada 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że przedsiębiorstwa oferującego oglądanie programów telewizyjnych w bezpośredniej transmisji strumieniowej w Internecie nie można z tego tylko powodu uważać za przedsiębiorstwo udostępniające sieć łączności elektronicznej wykorzystywaną do publicznego rozpowszechniania kanałów radiowych i telewizyjnych.

2)

Postanowienia dyrektywy 2002/22, zmienionej dyrektywą 2009/136, należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, by w sytuacji takiej jak w postępowaniu głównym państwo członkowskie nałożyło obowiązek rozpowszechniania (must carry) na przedsiębiorstwa, które – nie udostępniając sieci łączności elektronicznej – oferują oglądanie programów telewizyjnych w bezpośredniej transmisji strumieniowej w Internecie.

(1)  Dz.U. C 256 z 7.8.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/7

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundespatentgericht – Niemcy) – S / EA, EB, EC

(Sprawa C-367/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Rolnictwo - Rozporządzenie (WE) nr 510/2006 - Artykuł 4 ust. 2 lit. e) - Rozporządzenie (UE) nr 1151/2012 - Artykuł 7 ust. 1 lit. e) - Ochrona oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia - Wniosek o zmianę specyfikacji produktu - Szynka pochodząca z regionu Szwarcwald, Niemcy („Schwarzwälder Schinken”) - Wymogi dotyczące pakowania w regionie wytwarzania - Stosowanie rozporządzenia (WE) nr 510/2006 lub rozporządzenia (UE) nr 1151/2012)

(2019/C 65/08)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundespatentgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: S

Strona pozwana: EA, EB, EC

Sentencja

Artykuł 4 ust. 2 lit. e) rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych, w związku z art. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1898/2006 z dnia 14 grudnia 2006 r. określającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 510/2006 oraz art. 7 ust. 1 lit. e) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych, należy interpretować w ten sposób, że wymóg pakowania produktu objętego chronionym oznaczeniem geograficznym na obszarze geograficznym jego wytwarzania jest uzasadniony zgodnie z powyższym art. 4 ust. 2 lit. e), jeśli stanowi on środek konieczny i proporcjonalny dla zachowania jakości produktu, zagwarantowania jego pochodzenia lub zapewnienia kontroli specyfikacji produktu objętego chronionym oznaczeniem geograficznym. Ocena, czy wymóg ten jest należycie uzasadniony w świetle jednego z powyższych celów w odniesieniu do chronionego oznaczenia geograficznego „Schwarzwälder Schinken”, należy do sądu krajowego.

(1)  Dz.U. C 293 z 4.9.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/8

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Finanzamt B / A-Brauerei

(Sprawa C-374/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Pomoc państwa - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - Podatek od nabycia nieruchomości - Zwolnienie - Przeniesienie prawa własności nieruchomości dokonane z powodu operacji przekształcenia przeprowadzonych wewnątrz pewnych grup spółek - Pojęcie „pomocy państwa” - Warunek dotyczący selektywności - Względy uzasadniające)

(2019/C 65/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Finanzamt B

Strona pozwana: A-Brauerei

Przy udziale: Bundesministerium der Finanzen

Sentencja

Artykuł 107 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że ulga podatkowa, taka jak ta będąca przedmiotem postępowania głównego, nie spełnia ustanowionej w tym przepisie przesłanki dotyczącej selektywności przedmiotowej ulgi, która polega na zwolnieniu z podatku od nabycia nieruchomości przeniesienia prawa własności do nieruchomości dokonanego z powodu przekształcenia obejmującego wyłącznie spółki tej samej grupy powiązane stosunkiem posiadania udziałów w wysokości co najmniej 95 % udziałów w kapitale zakładowym przez nieprzerwany okres przynajmniej pięciu lat poprzedzających operację przekształcenia i pięciu lat po tej operacji.

(1)  Dz.U. C 309 z 18.9.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/9

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Stanley International Betting Ltd, Stanleybet Malta Ltd / Ministero dell'Economia e delle Finanze, Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

(Sprawa C-375/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuły 49 i 56 TFUE - Swoboda przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług - Gry losowe - Wyłączna koncesja na zarządzanie usługami zautomatyzowanej gry w lotto i prowadzenie innych gier liczbowych o stałych stawkach - Ograniczenie - Nadrzędne względy interesu ogólnego - Proporcjonalność)

(2019/C 65/10)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Stanley International Betting Ltd, Stanleybet Malta Ltd

Strona przeciwna: Ministero dell'Economia e delle Finanze, Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

przy udziale: Lottomatica SpA, Lottoitalia Srl

Sentencja

1)

Artykuły 49 i 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniom krajowym takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które przewidują w odniesieniu do koncesji na zarządzanie usługami zautomatyzowanej gry w lotto i prowadzenie innych gier liczbowych o stałych stawkach model koncesji na wyłączność, w odróżnieniu od innych gier, zakładów bukmacherskich i zakładów wzajemnych, do których zastosowanie znajduje model obejmujący wielu koncesjonariuszy, o ile sąd krajowy stwierdzi, że przepisy krajowe rzeczywiście realizują w sposób spójny i systematyczny uzasadnione cele zadeklarowane przez dane państwo członkowskie.

2)

Artykuły 49 i 56 TFUE, a także zasady niedyskryminacji, przejrzystości i proporcjonalności należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniom krajowym i wydanym w celu ich wykonania aktom prawnym, takim jak te będące przedmiotem postępowania głównego, przewidującym w odniesieniu do koncesji na zarządzanie usługami zautomatyzowanej gry w lotto i prowadzenie innych gier liczbowych o stałych stawkach wysoką podstawową wartość zamówienia, pod warunkiem że wartość ta została zdefiniowana w sposób jasny, precyzyjny i jednoznaczny oraz jest obiektywnie uzasadniona, czego zweryfikowanie należy do sądu krajowego.

3)

Artykuły 49 i 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie postanowieniu takiemu jak to będące przedmiotem postępowania głównego, zawartemu w projekcie umowy koncesyjnej załączonym do dokumentacji przetargu, które przewiduje wygaśnięcie koncesji na zarządzanie usługami zautomatyzowanej gry w lotto i prowadzenie innych gier liczbowych o stałych stawkach:

—

w przypadku każdego przestępstwa, w związku z którym sprawa została poddana pod ocenę sądu i które instytucja zamawiająca, przez wzgląd na jego charakter, ciężar, sposób popełnienia i związek z przedmiotem koncesjonowanej działalności, uznaje za wykluczające wiarygodność, profesjonalizm oraz kwalifikację moralną koncesjonariusza,

—

lub w przypadku gdy koncesjonariusz narusza przepisy prawa w przedmiocie zwalczania gry niewłaściwej, niedozwolonej i nielegalnej, w szczególności kiedy osobiście lub za pośrednictwem kontrolowanych lub powiązanych, umiejscowionych gdziekolwiek, spółek oferuje inne gry, podobne do zautomatyzowanej gry w lotto i do innych gier liczbowych o stałych stawkach, bez posiadania do tego upoważnienia;

pod warunkiem że klauzule te są uzasadnione i okażą się proporcjonalne do założonego celu oraz zgodne z zasadą przejrzystości, czego sprawdzenie w świetle wskazówek zawartych w niniejszym wyroku należy do sądu krajowego.

(1)  Dz.U. C 330 z 2.10.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/10

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeitsgericht Verden – Niemcy) – Torsten Hein / Albert Holzkamm GmbH & Co.

(Sprawa C-385/17) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Organizacja czasu pracy - Dyrektywa 2003/88/WE - Prawo do corocznego płatnego urlopu - Artykuł 7 ust. 1 - Przepis państwa członkowskiego pozwalający na uwzględnienie w drodze układu zbiorowego okresów pracy w obniżonym wymiarze czasu pracy w celu obliczenia wynagrodzenia wypłacanego za coroczny urlop wypoczynkowy - Skutki w czasie wyroków dokonujących wykładni))

(2019/C 65/11)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Arbeitsgericht Verden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Torsten Hein

Strona pozwana: Albert Holzkamm GmbH & Co.

Sentencja

1)

Wykładni art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy oraz art. 31 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy dokonywać w ten sposób, że sprzeciwiają się przepisom krajowym, takim jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które w celu obliczenia wynagrodzenia za coroczny płatny urlop pozwalają ustalić w drodze układu zbiorowego pracy, że uwzględnia się zmniejszenie wynagrodzenia wynikające z istnienia w okresie rozliczeniowym dni, w których z powodu pracy w obniżonym wymiarze czasu pracy nie świadczy się faktycznie pracy, w wyniku czego pracownik otrzymuje za okres minimalnego corocznego urlopu, z którego korzysta zgodnie z art. 7 ust. 1, wynagrodzenie za czas urlopu niższe od zwykłego wynagrodzenia, które otrzymuje w okresach pracy. Do sądu odsyłającego należy dokonanie w jak najszerszym możliwym zakresie wykładni przepisów krajowych w świetle brzmienia i celu dyrektywy 2003/88, tak aby wynagrodzenie za czas urlopu wypłacane pracownikom z tytułu minimalnego wymiaru urlopu, o którym mowa w art. 7 ust. 1, nie było niższe od średniego zwykłego wynagrodzenia otrzymywanego przez nich w okresach rzeczywistej pracy.

2)

Nie ma potrzeby ograniczania skutków niniejszego wyroku w czasie, a wykładni prawa Unii należy dokonywać w ten sposób, że sprzeciwia się ono temu, by sądy krajowe chroniły na podstawie prawa krajowego uzasadnione oczekiwania pracodawców co do utrzymania orzecznictwa najwyższych sądów krajowych, które potwierdziło zgodność z prawem postanowień układu zbiorowego pracy w budownictwie dotyczących płatnego urlopu.

(1)  Dz.U. C 318 z 25.9.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/11

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Bundesrepublik Deutschland / Touring Tours und Travel GmbH (C–412/17); Sociedad de Transportes SA (C–474/17)

(Sprawy połączone C-412/17 i C-474/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 - Wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) - Artykuły 20 i 21 - Zniesienie kontroli na granicach wewnętrznych strefy Schengen - Odprawa na terytorium państwa członkowskiego - Środki mające skutek równoważny ze skutkami odprawy granicznej - Przepisy państwa członkowskiego zobowiązujące przewoźników autokarowych obsługujących połączenia przekraczające granice wewnętrzne strefy Schengen do kontrolowania paszportów i dokumentów pobytowych pasażerów - Sankcja - Zagrożenie karą pieniężną)

(2019/C 65/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bundesrepublik Deutschland

Druga strona postępowania: Touring Tours und Travel GmbH (C-412/17); Sociedad de Transportes SA (C-474/17)

Sentencja

Wykładni art. 67 ust. 2 TFUE oraz art. 21 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen), w brzmieniu ustalonym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 610/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r., należy dokonywać w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego takim jak rozpatrywane w postępowaniach głównych, które zobowiązują przedsiębiorstwa transportu autokarowego zapewniające regularne przewozy transgraniczne w obrębie strefy Schengen z miejscem docelowym na terytorium tego państwa członkowskiego do przeprowadzania kontroli paszportów i dokumentów pobytowych pasażerów przed przekroczeniem przez nich granicy wewnętrznej, aby nie dopuścić do przewozu na terytorium krajowe obywateli państw trzecich nieposiadających tych dokumentów podróży, oraz które w celu zapewnienia przestrzegania tego obowiązku kontroli upoważniają organy policyjne do wydawania decyzji zakazujących takiego przewozu, pod groźbą nałożenia na przedsiębiorstwa przewozowe kary pieniężnej w razie stwierdzenia, że dokonały one przewozu na to terytorium obywateli państw trzecich nieposiadających wspomnianych dokumentów podróży.

(1)  Dz.U. C 330 z 2.10.2017.

Dz.U. C 382 z 13.11.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/11

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší správní soud – Czechy) – AREX CZ a.s. / Odvolací finanční ředitelství

(Sprawa C-414/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólny system podatku od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 2 ust. 1 lit. b) ppkt (i) oraz (iii) - Artykuł 3 ust. 1 - Wewnątrzwspólnotowe nabycia wyrobów podlegających akcyzie - Artykuł 138 ust. 1 i art. 138 ust. 2 lit. b) - Dostawy wewnątrzwspólnotowe - Łańcuch transakcji z pojedynczym transportem - Przypisanie transportu - Transport z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy - Wpływ na zakwalifikowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego)

(2019/C 65/13)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Nejvyšší správní soud

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: AREX CZ a.s.

Strona przeciwna: Odvolací finanční ředitelství

Sentencja

1)

Artykuł 2 ust. 1 lit. b) ppkt (iii) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że znajduje on zastosowanie do wewnątrzwspólnotowych nabyć wyrobów podlegających akcyzie, na podstawie których podatek akcyzowy jest wymagalny na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia wysyłki lub transportu wyrobów, dokonanych przez podatnika, którego inne nabycia nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej zgodnie z art. 3 ust. 1 tej dyrektywy.

2)

Artykuł 2 ust. 1 lit. b) ppkt (iii) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku występowania łańcucha kolejnych transakcji nabycia skutkujących tylko jednym transportem wewnątrzwspólnotowym wyrobów podlegających akcyzie w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy, nabycia przez podmiot zobowiązany do zapłaty tego podatku w państwie członkowskim przeznaczenia wysyłki lub transportu wyrobów nie można zakwalifikować jako nabycie wewnątrzwspólnotowe podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej zgodnie z tym przepisem, jeżeli tego transportu nie można przypisać do tego nabycia.

3)

Artykuł 2 ust. 1 lit. b) ppkt (i) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku występowania łańcucha kolejnych transakcji nabycia dotyczących tych samych wyrobów podlegających akcyzie i skutkujących tylko jednym transportem wewnątrzwspólnotowym tych wyrobów w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy, okoliczność, że wyroby te są transportowane w ramach tej procedury, nie stanowi okoliczności decydującej dla ustalenia, do jakiego nabycia należy przypisać transport w celu jego opodatkowania podatkiem od wartości dodanej na mocy tego przepisu.

(1)  Dz.U. C 300 z 11.9.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/12

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – Szef Krajowej Administracji Skarbowej / Skarpa Travel sp. z o.o.

(Sprawa C-422/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Harmonizacja przepisów podatkowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego - Procedura szczególna dla biur podróży - Artykuły 65 i 308 - Marża uzyskana przez biuro podróży - Określenie marży - Wpłaty zaliczek przed świadczeniem usług turystycznych przez biuro podróży - Faktyczne koszty poniesione przez biuro podróży)

(2019/C 65/14)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Szef Krajowej Administracji Skarbowej

Strona przeciwna: Skarpa Travel sp. z o.o.

Sentencja

1)

Artykuły 65 i 306–310 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r., należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy biuro podróży, podlegające procedurze szczególnej przewidzianej w tych art. 306–310, pobiera zaliczkę na poczet zapłaty za usługi turystyczne, które będzie świadczyć turyście, podatek od wartości dodanej (VAT) jest wymagalny, zgodnie z owym art. 65, w chwili otrzymania wspomnianej zaliczki, pod warunkiem że w chwili tej świadczone usługi turystyczne są precyzyjnie określone.

2)

Artykuł 308 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2010/45, należy interpretować w ten sposób, że marża biura podróży, a w konsekwencji podstawa opodatkowania, stanowi różnicę między całkowitą kwotą, z wyłączeniem podatku od wartości dodanej (VAT), do zapłaty przez turystę a faktycznymi kosztami poniesionymi przez biuro podróży na poprzednim etapie obrotu z tytułu dostaw towarów i usług świadczonych przez innych podatników, w przypadku gdy transakcje te służą bezpośredniej korzyści turysty. Jeżeli kwota zaliczki jest równa całkowitej cenie usługi turystycznej lub istotnej części tej ceny, a biuro podróży nie poniosło jeszcze żadnych faktycznych kosztów lub tylko ograniczoną część całkowitych kosztów tej konkretnej usługi, lub jeżeli faktyczne koszty konkretnej podróży poniesione przez biuro podróży nie mogą być ustalone w chwili wpłaty zaliczki, marża zysku może być ustalona na podstawie oszacowania faktycznych kosztów całkowitych, jakie biuro to ostatecznie poniesie. W celu dokonania takiego oszacowania biuro podróży powinno uwzględnić, w stosownych przypadkach, koszty dotychczas faktycznie poniesione w momencie wpłaty zaliczki. Dla celów obliczenia marży od całkowitej ceny podróży należy odjąć szacowane faktyczne koszty całkowite, a podstawa opodatkowania VAT podlegającego zapłacie w związku z wpłatą zaliczki jest obliczana poprzez pomnożenie kwoty tej zaliczki przez procent, jaki stanowi określona w ten sposób przewidywalna marża zysku w całkowitej cenie podróży.

(1)  Dz.U. C 357 z 23.10.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/13

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Tübingen – Niemcy) – Südwestrundfunk / Tilo Rittinger, Patrick Wolter, Harald Zastera, Dagmar Fahner, Layli Sofan, Marc Schulte

(Sprawa C-492/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Pomoc przyznawana przez państwa - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - Artykuł 108 ust. 3 TFUE - Nadawcy publiczni - Finansowanie - Uregulowanie państwa członkowskiego zobowiązujące wszystkie osoby dorosłe posiadające mieszkanie na terytorium kraju do uiszczania składki abonamentowej na rzecz nadawców publicznych)

(2019/C 65/15)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Tübingen

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Südwestrundfunk

Strona pozwana: Tilo Rittinger, Patric Wolter, Harald Zastera, Dagmar Fahner, Layla Sofan, Marc Schulte

Sentencja

1)

Artykuł 1 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. [108 TFUE], należy interpretować w ten sposób, że zmiana systemu finansowania nadawców publicznych państwa członkowskiego, która tak jak zmiana rozpatrywana w postępowaniu głównym ma na celu zastąpienie opłaty abonamentowej należnej z tytułu posiadania odbiornika audiowizualnego składką abonamentową należną z tytułu zajmowania mieszkania lub lokalu gospodarczego, nie stanowi zmiany istniejącej pomocy w rozumieniu tego przepisu, którą należy zgłosić Komisji Europejskiej zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE.

2)

Artykuły 107 i 108 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, takim jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które przyznają nadawcy publicznemu uprawnienia stanowiące odstępstwo od prawa powszechnego, umożliwiające mu prowadzenie przez niego samego przymusowej egzekucji niezapłaconych wierzytelności z tytułu składki abonamentowej.

(1)  Dz.U. C 402 z 27.11.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/14

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 11 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverfassungsgericht – Niemcy) – postępowanie wszczęte przez Heinricha Weissa i in.

(Sprawa C-493/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka gospodarcza i pieniężna - Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2015/774 - Ważność - Program zakupu aktywów sektora publicznego na rynkach wtórnych - Artykuły 119 i 127 TFUE - Uprawnienia EBC i Europejskiego Systemu Banków Centralnych - Utrzymanie stabilności cen - Proporcjonalność - Artykuł 123 TFUE - Zakaz monetyzacji długu państw członkowskich strefy euro)

(2019/C 65/16)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverfassungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Heinrich Weiss, Jürgen Heraeus, Patrick Adenauer, Bernd Lucke, Hans-Olaf Henkel, Joachim Starbatty, Bernd Kölmel, Ulrike Trebesius, Peter Gauweiler, Johann Heinrich von Stein, Gunnar Heinsohn, Otto Michels, Reinhold von Eben-Worlée, Michael Göde, Dagmar Metzger, Karl-Heinz Hauptmann, Stefan Städter, Markus C. Kerber

Przy udziale: Bundesregierung, Bundestag, Deutsche Bundesbank

Sentencja

1)

W wyniku rozpatrzenia pytań prejudycjalnych od pierwszego do czwartego nie stwierdzono niczego, co podważałoby ważność decyzji Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2015/774 z dnia 4 marca 2015 r. w sprawie programu zakupu aktywów sektora publicznego na rynkach wtórnych, zmienionej decyzją Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2017/100 z dnia 11 stycznia 2017 r.

2)

Piąte pytanie prejudycjalne jest niedopuszczalne.

(1)  Dz.U. C 402 z 27.11.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/14

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Liège – Belgia) – Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Marinowi-Simionowi Sutowi

(Sprawa C-514/17) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Europejski nakaz aresztowania - Artykuł 4 pkt 6 - Podstawa fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania - Przestępstwo będące podstawą skazania na karę pozbawienia wolności w wydającym nakaz państwie członkowskim, które w wykonującym państwie członkowskim jest zagrożone tylko karą grzywny))

(2019/C 65/17)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d’appel de Liège

Strony w postępowaniu głównym

Marin-Simion Sut

Sentencja

Artykuł 4 pkt 6 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy, tak jak sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym, osoba, której dotyczy europejski nakaz aresztowania wydany w celu wykonania kary pozbawienia wolności, ma w wykonującym nakaz państwie członkowskim miejsce zamieszania oraz posiada w nim więzi rodzinne, społeczne i zawodowe, wykonujący nakaz organ sądowy może, ze względów związanych z resocjalizacją wspomnianej osoby, odmówić wykonania tego nakazu, nawet jeśli przestępstwo będące podstawą wspomnianego nakazu jest zgodnie z prawem wykonującego nakaz państwa członkowskiego zagrożone tylko karą grzywny, o ile zgodnie z tym samym prawem krajowym okoliczność ta nie stoi na przeszkodzie temu, by kara pozbawienia wolności orzeczona wobec osoby, której dotyczy nakaz, została w tym państwie członkowskim rzeczywiście wykonana, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego.

(1)  Dz.U. C 347 z 16.10.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/15

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. – Mykola Yanovych Azarov / Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-530/17 P P) (1)

((Odwołanie - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie - Zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Wykaz osób, podmiotów i organów, do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Umieszczenie nazwiska wnoszącego odwołanie w wykazie - Decyzja wydana przez organ państwa trzeciego - Spoczywający na Radzie obowiązek zweryfikowania, czy decyzja ta została wydana z poszanowaniem prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej))

(2019/C 65/18)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Mykola Yanovych Azarov (przedstawiciele: A. Egger i G. Lansky, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.-P. Hix i F. Naert, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 7 lipca 2017 r., Azarov/Rada (T-215/15, EU:T:2017:479), zostaje uchylony.

2)

Stwierdza się nieważność decyzji Rady (WPZiB) 2015/364 z dnia 5 marca 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/357 z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie w zakresie, w jakim dotyczą one Mykoli Yanovycha Azarova.

3)

Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona kosztami postępowania poniesionymi zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji, jak i w postępowaniu odwoławczym.

(1)  Dz.U. C 374 z 6.11.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/16

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Alpenchalets Resorts GmbH / Finanzamt München Abteilung Körperschaften

(Sprawa C-552/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Harmonizacja ustawodawstw podatkowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Procedura szczególna dla biur podróży - Zakwaterowanie w obiektach wypoczynkowych najmowanych od innych podatników - Świadczenia dodatkowe - Główny lub pomocniczy charakter świadczenia - Obniżone stawki podatku - Zakwaterowanie udostępniane przez biuro podróży w jego własnym imieniu)

(2019/C 65/19)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Alpenchalets Resorts GmbH

Druga strona postępowania: Finanzamt München Abteilung Körperschaften

Sentencja

1)

Artykuły 306–310 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że samo tylko udostępnienie przez biuro podróży obiektu wypoczynkowego najmowanego od innych podatników lub też udostępnienie obiektu wypoczynkowego, któremu to udostępnieniu towarzyszą dodatkowe usługi, niezależnie od znaczenia tych usług dodatkowych, stanowią, każde z nich, pojedynczą usługę objętą procedurą szczególną dla biur podróży.

2)

Artykuł 98 ust. 2 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że świadczenie przez biura podróży polegających na świadczeniu zakwaterowania w obiektach wypoczynkowych usług objętych art. 307 tej dyrektywy nie może zostać poddane obniżonej stawce ani też jednej z obniżonych stawek znajdujących się w tym pierwszym przepisie.

(1)  Dz.U. C 437 z 18.12.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/16

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen – Szwecja) – postępowanie karne przeciwko Irmanowi Syedowi

(Sprawa C-572/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Prawo autorskie i prawa pokrewne - Dyrektywa 2001/29/WE - Artykuł 4 ust. 1 - Prawo do rozpowszechniania - Naruszenie - Przeznaczone do sprzedaży towary zawierające motywy chronione prawem autorskim - Składowanie w celach handlowych - Magazyn oddzielony od miejsca sprzedaży)

(2019/C 65/20)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Högsta domstolen

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Imran Syed

Sentencja

Artykuł 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że składowanie przez osobę prowadzącą przedsiębiorstwo handlowe towarów, na których widnieje motyw chroniony prawem autorskim w państwie członkowskim, na terytorium którego towary te są składowane, może stanowić naruszenie wyłącznego prawa do rozpowszechniania, zgodnie z jego definicją ustanowioną w tym przepisie, jeżeli osoba prowadząca przedsiębiorstwo handlowe oferuje do sprzedaży w sklepie, bez zgody podmiotu praw autorskich, towary identyczne z towarami, które składuje, pod warunkiem że składowane towary są faktycznie przeznaczone do sprzedaży w państwie członkowskim, na terytorium którego motyw ten jest chroniony. Odległość między miejscem składowania a miejscem sprzedaży nie może sama w sobie być rozstrzygająca dla ustalenia, czy składowane towary są przeznaczone do sprzedaży na terytorium tego państwa członkowskiego.

(1)  Dz.U. C 412 z 4.12.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/17

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione Tributaria Provinciale di Cagliari – Włochy) – Francesca Cadeddu / Agenzia delle Entrate – Direzione provinciale di Cagliari, Regione autonoma della Sardegna, Regione autonoma della Sardegna – Agenzia regionale per il lavoro

(Sprawa C-667/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (WE) nr 1083/2006 - Artykuł 2 pkt 4 - Pojęcie „beneficjenta” - Artykuł 80 - Zakaz potrącania lub wstrzymywania jakichkolwiek kwot z kwot wypłacanych - Inna opłata szczególna lub opłata o równoważnym skutku - Pojęcie - Stypendium współfinansowane przez Europejski Fundusz Społeczny - Zrównanie z dochodami z pracy najemnej - Potrącenie tytułem zaliczki na podatek dochodowy powiększonej o dodatkowe podatki regionalne i gminne)

(2019/C 65/21)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Commissione Tributaria Provinciale di Cagliari

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Francesca Cadeddu

Strona pozwana: Agenzia delle Entrate – Direzione provinciale di Cagliari, Regione autonoma della Sardegna, Regione autonoma della Sardegna – Agenzia regionale per il lavoro

Sentencja

Artykuł 80 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 w związku z art. 2 pkt 4 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie krajowemu uregulowaniu podatkowemu takiemu jak to w sprawie w postępowaniu głównym, które opodatkowuje podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty przyznane tym osobom tytułem stypendium przez podmiot publiczny odpowiedzialny za realizację projektu wybranego przez instytucję zarządzającą danym programem operacyjnym w rozumieniu art. 2 pkt 3 rzeczonego rozporządzenia oraz finansowanego z europejskich funduszy strukturalnych.

(1)  Dz.U. C 52 z 12.2.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/18

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Mureş – Rumunia) – postępowanie karne przeciwko Virgilowi Mailatowi, Delii Elenie Mailat, Apcom Select SA

(Sprawa C-17/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuły 19, 29 i art. 135 ust. 1 lit. l) - Przekazanie całości lub części majątku - Zwolnienie najmu nieruchomości - Umowa najmu dotycząca nieruchomości wykorzystywanej do działalności handlowej i rzeczy ruchomych niezbędnych do prowadzenia tej działalności - Świadczenia dotyczące nieruchomości, które uprawniają do odliczenia VAT - Korekta)

(2019/C 65/22)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul Mureş

Strony postępowania karnego w postępowaniu głównym

Virgil Mailat, Delia Elena Mailat, Apcom Select SA

Sentencja

1)

Pojęcie „przekazania całości lub części majątku” w rozumieniu art. 19 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ono transakcji, poprzez którą nieruchomość służąca do celów działalności handlowej zostaje oddana w najem, wraz ze wszystkimi środkami trwałymi i składnikami inwentarza niezbędnymi do prowadzenia tej działalności, nawet jeśli najemca kontynuuje działalność wynajmującego pod tą samą nazwą.

2)

Artykuł 135 ust. 1 lit. l) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że umowa najmu dotycząca nieruchomości służącej do działalności handlowej, wraz ze wszystkimi środkami trwałymi i składnikami inwentarza niezbędnymi do prowadzenia tej działalności, stanowi jedno świadczenie, w którym oddanie nieruchomości w najem jest świadczeniem głównym.

(1)  Dz.U. C 123 z 9.4.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/18

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 19 grudnia 2018 r. – Komisja Europejska / Republika Austrii

(Sprawa C-51/18) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Podatki - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 2 ust. 1 - Praktyka administracyjna polegająca na opodatkowaniu VAT wynagrodzenia należnego autorowi z tytułu odsprzedaży oryginalnego dzieła sztuki)

(2019/C 65/23)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: N. Gossement i B.-R. Killmann, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Republika Austrii (przedstawiciele: G. Hesse, pełnomocnik)

Sentencja

1)

Przewidując, że wynagrodzenie należne autorowi z tytułu odsprzedaży oryginalnego dzieła sztuki podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 2 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

2)

Republika Austrii zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 112 z 26.3.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/19

Wyrok Trybunału (w pełnym składzie) z dnia 10 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Session (Scotland), Edinburgh – Zjednoczone Królestwo) – Andy Wightman i in. / Secretary of State for Exiting the European Union.

(Sprawa C-621/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 50 TUE - Notyfikowanie przez państwo członkowskie zamiaru wystąpienia z Unii - Skutki notyfikacji - Prawo do jednostronnego wycofania notyfikacji - Warunki)

(2019/C 65/24)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Court of Session (Scotland), Edinburgh

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Andy Wightman, Ross Greer, Alyn Smith, David Martin, Catherine Stihler, Jolyon Maugham, Joanna Cherry

Strona pozwana: Secretary of State for Exiting the European Union

przy udziale: Chrisa Lesliego, Toma Brake’a

Sentencja

Wykładni art. 50 TUE należy dokonywać w ten sposób, że w sytuacji gdy państwo członkowskie notyfikowało Radzie Europejskiej, zgodnie z tym artykułem, zamiar wystąpienia z Unii Europejskiej, rzeczony artykuł pozwala temu państwu członkowskiemu, dopóty, dopóki nie wejdzie w życie umowa o wystąpieniu zawarta między danym państwem członkowskim a Unią Europejską lub, w przypadku braku takiej umowy, dopóki nie upłynie dwuletni okres przewidziany w ust. 3 tego samego artykułu, ewentualnie przedłużony zgodnie z tym ustępem, na jednostronne wycofanie tej notyfikacji, w sposób jednoznaczny i bezwarunkowy, w drodze pisma skierowanego do Rady Europejskiej, po podjęciu przez to państwo członkowskie decyzji o wycofaniu notyfikacji zgodnie z jego wymogami konstytucyjnymi. Wycofanie to ma na celu potwierdzenie przynależności danego państwa członkowskiego do Unii Europejskiej na niezmienionych co do jego statusu państwa członkowskiego warunkach. Wycofanie takie kończy procedurę wystąpienia.

(1)  Dz.U. C 445 z 10.12.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul de Arbitraj Instituţionalizat Galaţi (Rumunia) w dniu 5 czerwca 2018 r. – Uniunea Naţională a Barourilor din România / Marcel – Vasile Holunga

(Sprawa C-370/18)

(2019/C 65/25)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul de Arbitraj Instituţionalizat Galaţi

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Uniunea Naţională a Barourilor din România

Strona pozwana: Marcel – Vasile Holunga

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2018 r. Trybunał (ósma izba) orzekł, że wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym jest oczywiście niedopuszczalny.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/20

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 24 kwietnia 2018 r. w sprawie T-207/17 Senetic / EUIPO, wniesione w dniu 21 czerwca 2018 r. przez Senetic S.A.

(Sprawa C-408/18 P)

(2019/C 65/26)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Senetic S.A. (przedstawiciel: adwokat M. Krekora)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, HP Hewlett Packard Group LLC

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziesiąta izba) stwierdził niedopuszczalność odwołania.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/20

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 24 kwietnia 2018 r. w sprawie T-208/17 Senetic / EUIPO, wniesione w dniu 21 czerwca 2018 r. przez Senetic S.A.

(Sprawa C-409/18 P)

(2019/C 65/27)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Senetic S.A. (przedstawiciel: adwokat M. Krekora)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, HP Hewlett Packard Group LLC

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziesiąta izba) stwierdził niedopuszczalność odwołania.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/21

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 14 czerwca 2018 r. w sprawie T-165/17, Emcur / EUIPO, wniesione w dniu 14 sierpnia 2018 r. przez Emcur Gesundheitsmittel aus Bad Ems GmbH

(Sprawa C-533/18 P)

(2019/C 65/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Emcur Gesundheitsmittel aus Bad Ems GmbH (przedstawiciel: K. Bröcker, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziesiąta izba) uznał odwołanie za niedopuszczalne.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Słupsku (Polska) w dniu 11 października 2018 – postępowanie karne przeciwko JI

(Sprawa C-634/18)

(2019/C 65/29)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy w Słupsku

Strona w postępowaniu głównym

JI

Pytania prejudycjalne

1)

Czy normę prawa unijnego zawartą w art. 4 ust. 2 lit. a) w zw. z art. 2 ust. 1 lit. c) decyzji ramowej Rady nr 2004/757/WSiSW z dnia 25 października 2004 r. ustanawiającej minimalne przepisy określające znamiona przestępstw i kar w dziedzinie nielegalnego handlu narkotykami (1) należy rozumieć w ten sposób, że przepis ten nie stoi na przeszkodzie dokonywaniu wykładni pojęcia „znacznej ilości narkotyków” każdorazowo w ramach indywidualnej oceny sądu krajowego, a ocena taka nie wymaga zastosowania jakiegokolwiek zobiektywizowanego kryterium, w szczególności – nie wymaga ustalenia, że sprawca posiada narkotyki dla prowadzenia działań objętych normą art. 4 ust. 2 lit. a) tejże decyzji ramowej, tj. dla produkcji, oferowania, proponowania sprzedaży, rozprowadzania, pośrednictwa, dostarczania na wszelkiego rodzaju warunkach?

2)

Czy środki ochrony sądowej konieczne do zapewnienia skuteczności i efektywności normom prawa unijnego zawartym w decyzji ramowej 2004/757/WSiSW, a w szczególności w art. 4 ust. 2 litera a) w związku z art. 2 ust. l litera c) tejże decyzji, w zakresie, w jakim polska ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii nie zawiera precyzyjnego sformułowania odnoszącego się do znacznej ilości narkotyków i pozostawia tą kwestię interpretacji składów orzekających w konkretnej sprawie w ramach tzw. uznania sędziowskiego – są wystarczające dla zapewnienia obywatelom polskim skutecznej ochrony wynikającej z norm prawa unijnego ustanawiających minimalne przepisy określające znamiona przestępstw i kar w dziedzinie nielegalnego handlu narkotykami?

3)

Czy krajowa norma prawna zawarta w art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest zgodna z prawem unijnym, a w szczególności z normą zawartą w art. 4 ust. 2 lit. a) w zw. z art. 2 ust. 1 lit.c) decyzji ramowej 2004/757/WSiSW, a jeżeli tak, to czy rozumieniu pojęcia znacznej ilości substancji psychotropowych i środków odurzających przyjętemu przez polskie sądy krajowe nie sprzeciwia się norma prawa unijnego wskazująca, iż surowszej odpowiedzialności karnej podlega ten, kto popełnił przestępstwo polegające na posiadaniu dużych ilości narkotyków dla prowadzenia działań objętych art. 2 ust. 1 lit. c) decyzji ramowej 2004/757/WSiSW?

4)

Czy zasadzie równości i niedyskryminacji (art. 14 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, art. 20-21 Karty Praw Podstawowych w zw. z art. 6 ust. 1 TUE) nie sprzeciwia się art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ustalający surowszą odpowiedzialność karną za czyn polegający na posiadaniu substancji psychotropowych i środków odurzających w ilości znacznej w rozumieniu przyjętym przez polskie sądy krajowe?

(1)  Dz.U. L 335, s. 8

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Chełmnie (Polska) w dniu 29 października 2018 r. – Centraal Justitieel Incassobureau, Ministerie van Veiligheid en Justitie (CJIB) przeciwko ZP

(Sprawa C-671/18)

(2019/C 65/30)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy w Chełmnie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Centraal Justitieel Incassobureau, Ministerie van Veiligheid en Justitie (CJIB)

Strona pozwana: ZP

Pytania prejudycjalne

1)

Czy przepis art. 7 ust. 2 lit. i) ppkt (iii) oraz 20 ust. 3 decyzji ramowej Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym (1), zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r. (2), zwanej dalej „decyzją ramową”, powinien być interpretowany w ten sposób, że upoważnia sąd do odmowy wykonania orzeczenia organu państwa wydającego innego niż sąd w razie stwierdzenia, że jego doręczenie nastąpiło w sposób naruszający prawo strony do skutecznej obrony przed sądem?

2)

W szczególności, czy podstawą odmowy może być ustalenie, że pomimo zachowania obowiązujących w państwie wydającym procedur dotyczących doręczenia oraz terminów przyjętych do zaskarżenia orzeczenia, o którym mowa w art. 1 lit. a) pkt ii) oraz iii) decyzji ramowej Rady 2005/214/WSiSW, strona zamieszkująca w państwie wykonania orzeczenia nie miała na etapie postępowania poprzedzającego skierowanie sprawy do sądu zapewnionej realnej i skutecznej możliwości ochrony własnych praw ze względu na brak wystarczającego terminu do zareagowania we właściwy sposób na zawiadomienie o nałożeniu kary?

3)

Czy zgodnie z postanowieniami art. 3 decyzji ramowej Rady 2005/214/WSiSW zakres ochrony prawnej przyznany osobom, wobec których ma być uznana kara o charakterze pieniężnym, może zależeć od tego, czy postępowanie w przedmiocie nałożenia kary ma charakter administracyjny, wykroczeniowy czy też karny?

4)

Czy w świetle celów i zasad określonych w decyzji ramowej Rady 2005/214/WSiSW, w tym w jej art. 3, podlegają wykonaniu orzeczenia organów pozasądowych, wydane w oparciu o przepisy prawa państwa wydającego orzeczenie, obarczające odpowiedzialnością za naruszenie przepisów ruchu drogowego osobę na którą zarejestrowany jest pojazd, a więc orzeczenia wydane jedynie w oparciu o informacje uzyskane w ramach transgranicznej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów, z pominięciem jakiegokolwiek postępowania wyjaśniającego w tej sprawie, w tym ustalenia faktycznego sprawcy naruszeń?

(1)  Dz.U. L 76, s. 16

(2)  Decyzja ramowa Rady 2009/299/WSiSW zmieniająca decyzje ramowe 2002/584/WSiSW, 2005/214/WSiSW, 2006/783/WSiSW, 2008/909/WSiSW oraz 2008/947/WSiSW i tym samym wzmacniająca prawa procesowe osób oraz ułatwiająca stosowanie zasady wzajemnego uznawania do orzeczeń wydanych pod nieobecność danej osoby na rozprawie; Dz.U. L 81, s. 24

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Bucureşti (Rumunia) w dniu 6 listopada 2018 r. – TK / Asociaţia de Proprietari bloc M5A-ScaraA

(Sprawa C-708/18)

(2019/C 65/31)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul Bucureşti

Strony

Strona skarżąca: TK

Strona pozwana: Asociaţia de Proprietari bloc M5A-ScaraA

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 8 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 7 lit. f) dyrektywy (WE) nr 95/46 (1) w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi krajowemu, takiemu jak przepis rozpatrywany w ramach postępowania głównego, a mianowicie art. 5 ust. 2 ustawy nr 677/2001 i art. 6 decyzji nr 52/2012 ANSPDCP [Autoritatea Națională de Supraveghere a Prelucrării Datelor cu Caracter Personal (krajowego organu nadzoru nad przetwarzaniem danych osobowych)], który przewiduje możliwość wykorzystywania monitoringu wideo w celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony ludzi, mienia i przedmiotów wartościowych oraz w celu realizacji uzasadnionych interesów, bez zgody osoby, której dane dotyczą?

2)

Czy art. 8 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że ograniczenie praw i wolności poprzez monitoring wideo jest zgodne z zasadą proporcjonalności, spełnia wymóg konieczności oraz służy celom interesu ogólnego lub potrzebie ochrony praw i wolności innych osób w przypadku, gdy podmiot może podjąć inne środki w celu ochrony rozpatrywanych uzasadnionych interesów?

3)

Czy art. 7 lit. f) dyrektywy (WE) nr 95/46 w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych należy interpretować w ten sposób, że „uzasadnione interesy” administratora danych powinny być wykazane, istniejące i rzeczywiste w chwili przetwarzania?

4)

Czy art. 6 ust. 1 lit. e) dyrektywy (WE) nr 95/46 w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych należy interpretować w ten sposób, że przetwarzanie (monitoring wideo) stanowi nadużycie lub jest niewłaściwe, gdy podmiot może podjąć inne środki w celu ochrony rozpatrywanych uzasadnionych interesów?

(1)  Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. 1995, L 281, s. 31).

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Timişoara (Rumunia) w dniu 14 listopada 2018 r. – CT / Administraţia Judeţeană a Finanţelor Publice Caraş-Severin – Serviciul Inspecţie Persoane Fizice, Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Timişoara – Serviciul Soluţionare Contestaţii 1

(Sprawa C-716/18)

(2019/C 65/32)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Timişoara

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: CT

Druga strona postępowania: Administraţia Judeţeană a Finanţelor Publice Caraş-Severin – Serviciul Inspecţie Persoane Fizice, Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Timişoara – Serviciul Soluţionare Contestaţii 1

Pytania prejudycjalne

1)

Czy w okolicznościach takich jak okoliczności niniejszego sporu, w których osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu kilku wolnych zawodów, a także na wynajmie nieruchomości, uzyskując w ten sposób stały dochód, przepisy art. 288 [akapit 1] pkt 4 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (Dz.U. UE) seria L, nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 r. (1), wymagają wskazania określonej działalności zawodowej jako głównej działalności w celu ustalenia, czy wynajem można uznać za transakcję pomocniczą w stosunku do działalności głównej, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej, na podstawie jakich kryteriów można wskazać wspomnianą działalność główną? Czy też [wymienione wyżej przepisy] należy interpretować w ten sposób, że wszystkie rodzaje działalności zawodowej, w ramach których wykonywana jest działalność gospodarcza danej osoby fizycznej, stanowią „działalność główną”?

2)

Czy w przypadku, gdy nieruchomość wynajmowana przez osobę fizyczną osobie trzeciej nie jest przeznaczona i wykorzystywana do prowadzenia pozostałej części działalności gospodarczej tej osoby [fizycznej], w związku z czym nie można ustalić związku między [wynajmowaną nieruchomością] a wykonywaniem różnych zawodów tejże osoby, przepisy art. 288 [akapit 1] pkt 4 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (Dz.U. UE) seria L, nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., pozwalają uznać transakcję wynajmu za „transakcję pomocniczą” i w konsekwencji wyłączyć ją z obliczenia obrotów, które stanowią odniesienie dla stosowania specjalnego systemu zwolnienia z podatku dla małych przedsiębiorstw?

3)

Czy w przypadku przedstawionym w pytaniu drugim jest istotna dla uznania transakcji najmu za „pomocniczą” okoliczność, że transakcja ta została dokonana na rzecz osoby trzeciej będącej osobą prawną, której wspólnikiem i członkiem zarządu jest osoba fizyczna, która to [osoba prawna] ma stałą siedzibę w rozpatrywanej nieruchomości i prowadzi działalność zawodową o takim samym charakterze jak działalność wykonywana przez wspomnianą osobą fizyczną?

(1)  Dz.U. 2006 L 347, s. 1.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/25

Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 13 września 2018 r. w sprawie T-737/14, Vnesheconombank (VEB) / Rada, wniesione w dniu 23 listopada 2018 r. przez Bank for Development and Foreign Economic Affairs (Vnesheconombank)

(Sprawa C-731/18 P)

(2019/C 65/33)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Bank for Development and Foreign Economic Affairs (Vnesheconombank) (przedstawiciele: J. Viñals Camallonga i J. Iriarte Ángel, abogados)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—

stwierdzenie nieważności wyroku Sądu (szósta izba) z dnia 13 września 2018 r. w sprawie T-737/14;

—

ostateczne rozstrzygnięcie sporu poprzez uwzględnienie żądań skarżącego, obecnie będącego wnoszącym odwołanie, podniesionych w postępowaniu w pierwszej instancji; to znaczy stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji 2014/512/WPZiB (1) z dnia 31 lipca 2014 r., art. 5 rozporządzenia (UE) 833/2014 (2) z dnia 31 lipca 2014 r., nowego art. 1 w brzemieniu nadanym decyzją 2014/659/WPZiB (3) z dnia 8 września 2014 r. i nowego art. 5 w brzmieniu nadanym rozporządzeniem (UE) 960/2014 (4) z dnia 8 września 2014 r. w zakresie, w jakim dotyczą one VEB, i wykreślenie jego nazwy z odpowiednich załączników do wymienionych przepisów, w których to załącznikach nazwa ta została ujęta.

—

obciążenie Rady kosztami poniesionymi w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi cztery zarzuty:

1.

Naruszenie prawa w zakresie, w jakim w wyroku błędnie stwierdzono, że Rada wywiązała się z obowiązku uzasadnienia.

2.

Naruszenie prawa w zakresie, w jakim w wyroku błędnie stwierdzono, że brak jest oczywistego błędu w ocenie okoliczności faktycznych, na których opierają się odpowiednie przepisy zaskarżonych aktów. Stanowi to także nadużycie władzy.

3.

Naruszenie prawa w zakresie, w jakim w wyroku błędnie stwierdzono, że poszanowano prawo do skutecznej ochrony sądowej.

4.

Naruszenie prawa w zakresie, w jakim w wyroku błędnie stwierdzono, że poszanowano prawo własności VEB. Stanowi to także naruszenie zasady równości.

(1)  Decyzja Rady 2014/512/WPZiB z dnia 31 lipca 2014 r. dotycząca środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 13).

(2)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 833/2014 z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczące środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 1)

(3)  Decyzja Rady 2014/659/WPZiB z dnia 8 września 2014 r. zmieniająca decyzję 2014/512/WPZiB dotyczącą środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 271, s. 54).

(4)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 960/2014 z dnia 8 września 2014 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 833/2014 dotyczące środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 271, s. 3).

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen (Szwecja) w dniu 30 listopada 2018 r. – Föreningen Svenska Tonsättares Internationella Musikbyrå u.p.a. (Stim), Svenska artisters och musikers intresseorganisation ek. för. (SAMI) / Fleetmanager Sweden AB, Nordisk Biluthyrning AB

(Sprawa C-753/18)

(2019/C 65/34)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Högsta domstolen

Strony w postępowaniu głównym

Strony wnoszące apelacje: Föreningen Svenska Tonsättares Internationella Musikbyrå u.p.a. (Stim), Svenska artisters och musikers intresseorganisation ek. för. (SAMI)

Drugie strony postępowania: Fleetmanager Sweden AB, Nordisk Biluthyrning AB

Pytania prejudycjalne

1)

Czy wynajmowanie pojazdów wyposażonych standardowo w odbiorniki radiowe oznacza, że wynajmujący wspomniane pojazdy jest użytkownikiem dokonującym publicznego udostępniania w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29 (1) i w rozumieniu art. 8 ust. 2 dyrektywy 2006/115 (2)?

2)

Jakie znaczenie mają potencjalnie rozmiar działalności obejmującej wynajmowanie pojazdów i czas trwania najmu?

(1)  Dyrektywa 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. 2001, L 167, s. 10).

(2)  Dyrektywa 2006/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej (Dz.U. 2006, L 376, s. 28).

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Judecătoria Rădăuţi (Rumunia) w dniu 3 grudnia 2018 r. – OF / PG

(Sprawa C-759/18)

(2019/C 65/35)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Judecătoria Rădăuţi

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: OF

Strona pozwana: PG

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2201/2003 (1) należy interpretować w ten sposób, że bak podniesienia przez pozwaną zarzutu braku jurysdykcji międzynarodowej sądów rumuńskich w zakresie rozpoznania sprawy mającej za przedmiot „rozwód małżonków posiadających nieletnie dziecko” oznacza wyrażenie jej milczącej zgody na rozpoznanie sprawy przez sąd, przed którym wytoczono powództwo, jeżeli strony mają miejsce zwykłego pobytu w innym państwie członkowskim [Unii Europejskiej] (w niniejszej sprawie – Włochy), a pozew o rozwód został złożony przed sądem państwa członkowskiego, którego strony mają obywatelstwo?

2)

Czy art. 3 ust. 1 i art. 17 rozporządzenia (WE) nr 2201/2003 należy interpretować w ten sposób, że sąd z urzędu może lub zobowiązany jest stwierdzić brak jurysdykcji międzynarodowej sądów rumuńskich w przedmiocie „rozwodu małżonków posiadających nieletnie dziecko” przy braku porozumienia między stronami mającymi miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim [Unii Europejskiej] (w niniejszej sprawie – Włochy) co do wyboru sądu właściwego (z konsekwencją w postaci odrzucenia pozwu jako niepodlegającego właściwości sądów rumuńskich), co ma pierwszeństwo przed przepisami art. 915 ust. 2 Codul del procedură civilă (kodeksu postępowania cywilnego), zgodnie z którymi można podnieść zarzut braku wyłącznej właściwości miejscowej Judecătoria Rădăuţi (sądu pierwszej instancji w Rădăuţi) [z tym skutkiem, że jego właściwość w zakresie rozpoznania sprawy zostaje zanegowana i właściwy do rozpoznania sprawy co do istoty jest Judecătoria Sectorului 5 Bucureşti (sąd pierwszej instancji sektora 5 w Bukareszcie, Rumunia)], tym bardziej że te przepisy są mniej korzystne względem przepisu prawa krajowego (art. 915 ust. 2 Codul de procedură civilă)?

3)

Czy wyrażenie zawarte w art. 12 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2201/2003, a mianowicie „małżonkowie i osoby posiadające odpowiedzialność rodzicielską zaakceptowały właściwość sądów […] w inny bezsprzeczny sposób w chwili wniesienia powództwa”, należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy strony mające miejsce zwykłego pobytu w innym państwie członkowskim [Unii Europejskiej] (w niniejszej sprawie – Włochy) wybiorą jako sąd właściwy do rozpoznania pozwu o rozwód sąd państwa, którego są obywatelami [Judecătoria Rădăuţi (sąd pierwszej instancji w Rădăuţi)], ten ostatni staje się automatycznie właściwym do orzekania w przedmiocie żądań dotyczących „wykonywania władzy rodzicielskiej, miejsca zamieszkania dziecka oraz wkładu rodziców do wydatków związanych z wykształceniem i wychowaniem dziecka”?

4)

Czy pojęcie „odpowiedzialności rodzicielskiej” w art. 2 pkt 7 i art. 12 rozporządzenia (WE) nr 2201/2003 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono również pojęcia „władzy rodzicielskiej” przewidziane w art. 483 Codul civil (kodeksu cywilnego), „miejsce stałego zamieszkania dziecka” uregulowane w art. 400 Codul civil i „wkład rodziców w wydatki związane z wykształceniem i wychowaniem dziecka” uregulowane w art. 402 Codul civil?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr1347/2000 (Dz.U. 2003, L 338, s. 1).

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/27

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 17 października 2018 r. w sprawie T-26/17, Jalkh / Parlament wniesione w dniu 17 grudnia 2018 r. przez Jeana-Françoisa Jalkha

(Sprawa C-792/18 P)

(2019/C 65/36)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Jean-François Jalkh (przedstawiciel: adwokat F. Wagner)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku wydanego w dniu 17 października 2018 r. przez siódmą izbę Sądu Unii Europejskiej (T-26/17);

a tym samym:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2016 r. w sprawie przyjęcia sprawozdania nr A8-3019/2016 w sprawie uchylenia immunitetu poselskiego Jeana-Françoisa JALKHA, posła do Parlamentu Europejskiego;

—

orzeczenie w przedmiocie kwoty, jaka ma zostać przyznana skarżącemu w odniesieniu do kosztów postępowania;

—

obciążenie Parlamentu Europejskiego całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty odwołania dotyczą naruszenia prawa Unii, naruszenia prawa i błędnej kwalifikacji prawnej okoliczności faktycznych, a także oczywistego błędu w ocenie.

1.   W przedmiocie uwag wstępnych wyroku

Wbrew temu, co twierdzi Sąd w pkt 21 zaskarżonego wyroku, nieuchylenie immunitetu parlamentarnego nie pozbawia strony możliwości dochodzenia we Francji naprawienia szkody wyłącznie na podstawie prawa cywilnego na zasadzie winy (art. 1240 kodeksu cywilnego) od posła.

2.   W przedmiocie pierwszego zarzutu badanego przez Sąd

Analiza Sądu wynika z pomieszania dwóch przepisów. Punkt H jest częścią rozumowania w odniesieniu do art. 8 protokołu nr 7 w sprawie wyrażania opinii, podczas gdy Sąd rozwija swoje rozumowanie na ten sam temat w pkt 44-46 w odniesieniu do art. 9 protokołu nr 7 w sprawie immunitetu, który odsyła do odpowiednich przepisów krajowych.

3.   W przedmiocie badanych przez Sąd zarzutów drugiego i trzeciego

W wyniku oczywistego błędu w ocenie Sąd nie przyznał wartości normatywnej dokumentowi roboczemu Dyrekcji Generalnej ds. Badań Parlamentu Europejskiego pt. „Immunitet parlamentarny w państwach członkowskich Wspólnoty Europejskiej oraz w Parlamencie Europejskim, seria prawna” i nie uwzględnił zasad tam przypomnianych, co doprowadziło do błędnej oceny art. 9 protokołu nr 7 w świetle stanu faktycznego niniejszej sprawy.

4.   W przedmiocie zarzutu czwartego badanego przez Sąd

—

W przedmiocie istniejącego orzecznictwa

W przeciwieństwie do tego, co stwierdził Sąd, istniało utrwalone orzecznictwo Parlamentu „polegające na odrzucaniu wniosków o uchylenie immunitetu parlamentarnego w oparciu o fakty związane z działalnością polityczną posłów”, co powinno było doprowadzić do odmiennych wniosków w sprawie uchylenia immunitetu poselskiego.

—

W przedmiocie fumus persecutionis

Organy sądowe nie sprawują żadnej kontroli nad ewentualnym partyjnym charakterem danego stowarzyszenia, co Sąd musi wziąć pod uwagę po samym zapoznaniu się z ustawą z 29 lipca 1881 r.

Sąd mógł zweryfikować, poprzez analizę oświadczenia Bureau National de Vigilance contre l’Antisémitisme [krajowego obserwatorium antysemityzmu, BNVCA], partyjny charakter tego stowarzyszenia, które domaga się rozwiązania Frontu Narodowego, a zatem jest politycznym przeciwnikiem Jeana-Francoisa Jalkha.

Jest to zidentyfikowany przypadek fumus persecutionis.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/29

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 17 października 2018 r. w sprawie T-27/17, Jalkh / Parlament, wniesione w dniu 17 grudnia 2018 r. przez Jeana-Françoisa Jalkha

(Sprawa C-793/18 P)

(2019/C 65/37)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Jean-François Jalkh (przedstawiciel: adwokat F. Wagner)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku wydanego w dniu 17 października 2018 r. przez siódmą izbę Sądu Unii Europejskiej (T-27/17);

a tym samym:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2016 r. w sprawie przyjęcia sprawozdania nr A8-3019/2016 w sprawie uchylenia immunitetu poselskiego Jeana-Françoisa JALKHA, posła do Parlamentu Europejskiego;

—

orzeczenie w przedmiocie kwoty, jaka ma zostać przyznana skarżącemu w odniesieniu do kosztów postępowania;

—

obciążenie Parlamentu Europejskiego całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty odwołania dotyczą naruszenia prawa Unii, naruszenia prawa i błędnej kwalifikacji prawnej okoliczności faktycznych, a także oczywistego błędu w ocenie.

1.   W przedmiocie uwag wstępnych wyroku

Wbrew temu, co twierdzi Sąd w pkt 21 zaskarżonego wyroku, nieuchylenie immunitetu parlamentarnego nie pozbawia strony możliwości dochodzenia we Francji naprawienia szkody wyłącznie na podstawie prawa cywilnego na zasadzie winy (art. 1240 kodeksu cywilnego) od posła.

2.   W przedmiocie zarzutu pierwszego badanego przez Sąd

Analiza Sądu wynika z pomieszania dwóch przepisów. Punkt H jest częścią rozumowania w odniesieniu do art. 8 protokołu nr 7 w sprawie wyrażania opinii, podczas gdy Sąd rozwija swoje rozumowanie na ten sam temat w pkt 44-46 w odniesieniu do art. 9 protokołu nr 7 w sprawie immunitetu, który odsyła do odpowiednich przepisów krajowych.

3.   W przedmiocie badanych przez Sąd zarzutów drugiego i trzeciego

W wyniku oczywistego błędu w ocenie Sąd nie przyznał wartości normatywnej dokumentowi roboczemu Dyrekcji Generalnej ds. Badań Parlamentu Europejskiego pt. „Immunitet parlamentarny w państwach członkowskich Wspólnoty Europejskiej oraz w Parlamencie Europejskim, seria prawna” i nie uwzględnił zasad tam przypomnianych, co doprowadziło do błędnej oceny art. 9 protokołu nr 7 w świetle stanu faktycznego niniejszej sprawy.

4.   W przedmiocie zarzutu czwartego badanego przez Sąd

—

W przedmiocie istniejącego orzecznictwa

W przeciwieństwie do tego, co stwierdził Sąd, istniało utrwalone orzecznictwo Parlamentu „polegające na odrzucaniu wniosków o uchylenie immunitetu parlamentarnego w oparciu o fakty związane z działalnością polityczną posłów”, co powinno było doprowadzić do odmiennych wniosków w sprawie uchylenia immunitetu poselskiego.

—

W przedmiocie fumus persecutionis

Organy sądowe nie sprawują żadnej kontroli nad ewentualnym partyjnym charakterem danego stowarzyszenia, co Sąd musi wziąć pod uwagę po samym zapoznaniu się z ustawą z 29 lipca 1881 r.

Sąd mógł zweryfikować, poprzez analizę oświadczenia Bureau National de Vigilance contre l’Antisémitisme [krajowego obserwatorium antysemityzmu, BNVCA], partyjny charakter tego stowarzyszenia, które domaga się rozwiązania Frontu Narodowego, a zatem jest politycznym przeciwnikiem Jeana-Francoisa Jalkha.

Jest to zidentyfikowany przypadek fumus persecutionis.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/30

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 24 października 2018 r. w sprawie T-29/17, RQ / Komisja, wniesione w dniu 21 grudnia 2018 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-831/18 P)

(2019/C 65/38)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: pełnomocnicy J.-P. Keppenne, J. Baquero Cruz)

Druga strona postępowania: RQ

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (siódma izba w składzie powiększonym) z dnia 24 października 2018 r. w sprawie T-29/17, w zakresie w jakim stwierdzono w nim nieważność decyzji C(2016) 1449 final Komisji z dnia 2 marca 2016 r. dotyczącej wniosku o uchylenie immunitetu RQ;

—

oddalenie skargi o stwierdzenie nieważności, złożonej przez drugą stronę postępowania odwoławczego do Sądu Unii Europejskiej, oraz wydanie ostatecznego orzeczenia w kwestiach, które są przedmiotem niniejszego odwołania, lub, jeżeli stan postępowania nie pozwala na wydanie przez Trybunał orzeczenia w sprawie, przekazanie sprawy do Sądu do ponownego rozpoznania;

—

obciążenie skarżącego w pierwszej instancji kosztami poniesionymi przez Komisję zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji jak i w postępowaniu odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania Komisja podnosi trzy zarzuty:

1.

Po pierwsze, w przeciwieństwie do Sądu, Komisja uważa, że decyzja o uchyleniu immunitetu nie stanowi aktu niekorzystnego dla skarżącego i nie może zatem być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności. Zaskarżony wyrok został zatem wydany z naruszeniem prawa w zakresie, w jakim uznano w nim skargę za dopuszczalną.

2.

Po drugie, Komisja podnosi, że w zaskarżonym wyroku dokonano błędnej wykładni prawa do bycia wysłuchanym, ustanowionego w art. 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ wykładnia ta została oparta na błędnej wykładni i błędnym zastosowaniu art. 4 ust. 3 TUE (zasada lojalnej współpracy) i ogólnej zasady wzajemnego zaufania między organami Unii a organami państw członkowskich.

3.

Po trzecie, Komisja twierdzi, że Sąd naruszył prawo przy kwalifikowaniu postępowania Komisji w tym przypadku uznając, że nie było ono wystarczające, aby zapewnić przestrzeganie prawa skarżącego do bycia wysłuchanym.

Sąd

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/32

Wyrok Sądu z dnia 6 grudnia 2018 r. – Coveris Rigid France / Komisja

(Sprawa T-531/15) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek opakowań spożywczych do sprzedaży detalicznej - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE - Zasada odpowiedzialności osobistej - Brak ciągłości gospodarczej - Równość traktowania)

(2019/C 65/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Coveris Rigid France, dawniej Coveris Rigid (Auneau) France (Auneau, Francja) (przedstawiciele: H. Meyer-Lindemann, C. Graf York von Wartenburg i L. Stammwitz, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Biolan, F. Jimeno Fernández i L. Wildpanner, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2015) 4336 final z dnia 24 czerwca 2015 r. dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 101 TFUE oraz art. 53 porozumienia EOG (sprawa AT.39563 – Opakowania spożywcze do sprzedaży detalicznej) w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy skarżącej.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Coveris Rigid France zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 406 z 7.12.2015.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/32

Wyrok Sądu z dnia 6 grudnia 2018 r. – Tomasz Kawałko Trofeum / EUIPO – Ferrero (KINDERPRAMS)

(Sprawa T-115/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego KINDERPRAMS - Wcześniejsze graficzne krajowe znaki towarowe Kinder - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Identyczność lub podobieństwo towarów i usług - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2019/C 65/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Tomasz Kawałko Trofeum (Gdynia, Polska) (przedstawiciel: P. Moksa, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: S. Bonne i H. O’Neill, pełnomocnicy).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Ferrero SpA (Alba, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci F. Jacobacci i L. Ghedina)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 grudnia 2017 r. (sprawa R 1112/2017-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Ferrero a Tomaszem Kawałką Trofeum.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Tomasz Kawałko Trofeum pokrywa koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 161 z 7.5.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/33

Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – GM i in. / Komisja

(Sprawa T-539/16) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Nowelizacja regulaminu pracowniczego - Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1023/2013 - Kategorie stanowisk - Przepisy przejściowe dotyczące przypisania do kategorii stanowisk - Artykuł 31 załącznika do XIII regulaminu pracowniczego - Asystenci w okresie przejściowym - Awans na podstawie art. 45 regulaminu pracowniczego dopuszczalny wyłącznie w ramach ścieżki kariery odpowiadającej zajmowanej kategorii stanowisk - Wyłączenie urzędników AST 9 z postępowania w sprawie awansu - Brak niekorzystnego aktu - Akt potwierdzający - Zawisłość sporu - Oczywista niedopuszczalność - Artykuł 129 regulaminu postępowania - Zarzut niedopuszczalności - Artykuł 130 regulaminu postępowania)

(2019/C 65/41)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: GM, GN, GO i GP (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck i A. Guillerme)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo J. Currall i G. Gattinara, następnie C. Berardis-Kayser i G. Gattinara a wreszcie, G. Berscheid i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 270 TFUE mająca na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji, na mocy których organ powołujący tej instytucji zaklasyfikował skarżących do kategorii stanowisk „asystent w okresie przejściowym”, co spowodowało utratę przez nich prawa do awansu do wyższej grupy zaszeregowania począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)

Komisja Europejska pokryje własne koszty postępowania oraz połowę kosztów poniesionych przez GM, GN, GO i GP.

3)

GM, GN, GO i GP pokryją połowę własnych kosztów postępowania.

4)

Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej pokryją własne koszty postępowania związane z ich wnioskami o interwencję.

(1)  Dz.U. C C 96 du 23.3.2015 (sprawa początkowo zarejestrowana przed Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod sygnaturą F-16/15 i przekazana do Sądu Unii Europejskiej w dniu 1.9.2016).

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/34

Postanowienie Sądu z dnia 11 grudnia 2018 r. – QC / Rada Europejska

(Sprawa T-834/16) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Oświadczenie UE–Turcja z dnia 18 marca 2016 r. - Komunikat prasowy - Pojęcie „umowy międzynarodowej” - Określenie tożsamości podmiotu wydającego akt - Zakres tego aktu - Posiedzenie Rady Europejskiej - Spotkanie szefów państw lub rządów państw członkowskich Unii Europejskiej odbywające się w pomieszczeniach Rady Unii Europejskiej - Status przedstawicieli państw członkowskich Unii podczas spotkania z przedstawicielem państwa trzeciego - Artykuł 263 akapit pierwszy TFUE - Brak właściwości)

(2019/C 65/42)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: QC (przedstawiciel: adwokat C. Ladis)

Strona pozwana: Rada Europejska (przedstawiciele: S. Boelaert, M.M. Joséphidès i J.P. Hix, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, oparte na art. 263 TFUE żądanie dotyczące stwierdzenia nieważności umowy, która miała zostać zawarta pomiędzy Radą Europejską a Republiką Turcji w dniu 18 marca 2016 r., zatytułowanej „Oświadczenie UE–Turcja (18 marca 2016 r.)”, a po drugie, oparte na art. 265 TFUE żądanie mające na celu stwierdzenie, że Rada Europejska niezgodnie z prawem zaniechała podjęcia działań.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

QC i Rada Europejska pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 38 z 6.2.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/34

Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. – Scandlines Danmark i Scandlines Deutschland / Komisja

(Sprawa T-890/16) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Finansowanie ze środków publicznych stałego połączenia kolejowo-drogowego przez cieśninę Bełt Fehmarn - Pomoc indywidualna - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Akt wyłącznie potwierdzający - Akt przygotowawczy - Niedopuszczalność)

(2019/C 65/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Scandlines Danmark ApS (Kopenhaga, Dania) i Scandlines Deutschland GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat L. Sandberg-Mørch)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Armati i S. Noë, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Królestwo Danii (przedstawiciele: początkowo C. Thorning, następnie J. Nymann-Lindegren, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata R. Holdgaarda)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności pisma Komisji z dnia 30 września 2016 r. dotyczącego pomocy państwa wprowadzonej w życie przez Danię na rzecz sfinansowania stałego połączenia kolejowo-drogowego przez cieśninę Bełt Fehmarn.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

Scandlines Danmark ApS i Scandlines Deutschland GmbH pokrywają, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)

Królestwo Danii pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 63 z 27.2.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/35

Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. – Scandlines Danmark i Scandlines Deutschland / Komisja

(Sprawa T-891/16) (1)

(Skarga na bezczynność - Pomoc państwa - Finansowanie ze środków publicznych stałego połączenia kolejowo-drogowego przez cieśninę Bełt Fehmarn - Pomoc indywidualna - Zajęcie stanowiska przez Komisję - Niedopuszczalność)

(2019/C 65/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Scandlines Danmark ApS (Kopenhaga, Dania) i Scandlines Deutschland GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat L. Sandberg-Mørch)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Armati i S. Noë, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Królestwo Danii (przedstawiciele: początkowo C. Thorning, następnie J. Nymann-Lindegren, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata R. Holdgaarda)

Przedmiot

Oparte na art. 265 TFUE żądanie mające na celu stwierdzenie, że Komisja niezgodnie z prawem powstrzymała się od zajęcia stanowiska w przedmiocie środków pomocy dotyczących sfinansowania planowania, budowy i obsługi stałego połączenia kolejowo-drogowego przez cieśninę Bełt Fehmarn.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

Scandlines Danmark ApS i Scandlines Deutschland GmbH pokrywają, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)

Królestwo Danii pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 63 z 27.2.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/36

Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. – Bowles/EBC

(Sprawa T-447/17) (1)

(Służba publiczna - Personel EBC - Decyzja o powołaniu na stanowisko doradcy prezesa i koordynatora zarządu - Brak niekorzystnego aktu - Brak interesu prawnego - Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części prawnie oczywiście bezzasadna)

(2019/C 65/45)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Carlos Bowles (Frankfurt nad Menem, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat L. Levi)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny (przedstawiciele: B. Ehlers i F. Malfrère, pełnomocnicy, wspierani przez de B. adwokata Wägenbaura)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 270 TFUE i art. 50a statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zmierzająca: po pierwsze, do stwierdzenia nieważności decyzji zarządu EBC z dnia 31 stycznia 2017 r. w sprawie powołania pana S. na stanowisko doradcy prezesa i koordynatora zarządu; po drugie, do stwierdzenia nieważności decyzji o niepowołaniu skarżącego na to stanowisko; po trzecie, do stwierdzenia nieważności decyzji niepozwalającej skarżącemu ubiegać się o to stanowisko; a wreszcie, do uzyskania naprawienia szkody, jaką skarżący w swej ocenie poniósł.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako w części oczywiście niedopuszczalna, a w części prawnie oczywiście bezzasadna.

2)

Carlos Bowles zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 347 z 16.10.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/36

Postanowienie Sądu z dnia 11 grudnia 2018 r. – CheapFlights International / EUIPO – Momondo Group (Cheapflights)

(Sprawa T-565/17) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Cheapflights - Przekazanie zgłoszenia znaku towarowego ekspertowi do ponownego rozpoznania w celu zbadania bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji - Zakwestionowanie przez właściciela wcześniejszego znaku towarowego - Uzasadnienie zaskarżonej decyzji zawierające ocenę ważności wcześniejszego znaku towarowego - Zakwestionowanie przez właściciela wcześniejszego znaku towarowego - Częściowa niedopuszczalność - Żądania incydentalne przedstawione na podstawie art. 8 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 216/96 - Wycofanie odwołania wniesionego do izby odwoławczej - Częściowe umorzenie postępowania)

(2019/C 65/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: CheapFlights International Ltd (Speenoge, Irlandia) (przedstawiciele: adwokaci A. von Mühlendahl i H. Hartwig)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik).

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Momondo Group Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo)

Przedmiot

Skarga na decyzję Wielkiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 czerwca 2017 r. (sprawa R 1893/2011 G), dotycząca postępowania w sprawie sprzeciwu między CheapFlights International a Momondo Group.

Sentencja

1)

W zakresie, w jakim skarga dotyczy zamknięcia postępowania odwoławczego na mocy decyzji Wielkiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 1 czerwca 2017 r. (sprawa R 1893/2011-G) w odniesieniu do towarów i usług należących do klas 9, 16, 35 i 42, w przypadku których Wydział Sprzeciwów odrzucił sprzeciw wniesiony przez CheapFlights International Ltd, postępowanie w sprawie skargi należy umorzyć.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

3)

CheapFlights International pokrywa, poza własnymi kosztami, połowę kosztów poniesionych przez EUIPO.

4)

EUIPO pokrywa połowę własnych kosztów.

(1)  Dz.U. C 347 z 16.10.2017.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/37

Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. – Euracoal i in./Komisja

(Sprawa T-739/17) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2010/75/UE - Konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik - Decyzja wykonawcza (UE) 2017/1442 - Brak bezpośredniego oddziaływania - Niedopuszczalność)

(2019/C 65/47)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Association européenne du charbon et du lignite (Euracoal) (Woluwe-Saint-Pierre, Belgia), Deutscher Braunkohlen-Industrie-Verein eV (Kolonia, Niemcy), Lausitz Energie Kraftwerke AG (Cottbus, Niemcy), Mitteldeutsche Braunkohlengesellschaft mbH (Zeitz, Niemcy), eins energie in sachsen GmbH & Co. KG (Chemnitz, Niemcy) (przedstawiciele: W. Spieth i N. Hellermann, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Becker i K. Petersen, pełnomocnicy)

Przedmiot

Złożony na podstawie art. 263 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (Dz.U. 2017, L 212, s. 1).

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

Postępowanie w sprawie złożonych przez Polską Grupę Energetyczną S.A. (PGE), Republikę Francuską, Elektrárny Opatovice, a.s. i Saale Energie GmbH, Sev.en EC, a.s., Freistaat Sachsen, Elektrárna Počerady, a.s., European Environmental Bureau (EEB) oraz Client Earth wniosków o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta zostaje umorzone.

3)

L’association européenne du charbon et du lignite (Euracoal), Deutscher Braunkohlen-Industrie – Verein eV, Lausitz Energie Kraftwerke AG, Mitteldeutsche Braunkohlengesellschaft mbH i eins energie in sachsen GmbH & Co. KG pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską, z wyjątkiem kosztów dotyczących wniosków o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

4)

Euracoal, Deutscher Braunkohlen-Industrie – Verein, Lausitz Energie Kraftwerke, Mitteldeutsche Braunkohlengesellschaft, eins energie in sachsen, Komisja, PGE, Republika Francuska, Elektrárny Opatovice i Saale Energie, Sev.en EC, Freistaat Sachsen, Elektrárna Počerady, EEB oraz Client Earth pokrywają własne koszty związane z wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

(1)  Dz.U. C 5 z 8.1.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/38

Postanowienie Sądu z dnia 11 grudnia 2018 r. – Hamburg Beer Company / EUIPO (Hamburg BEER COMPANY)

(Sprawa T-5/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Hamburg BEER COMPANY - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2019/C 65/48)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Hamburg Beer Company GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci O. Spieker, A. Schönfleisch i M. Alber)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Walicka pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 września 2017 r. (sprawa R 436/2017-5) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego Hamburg BEER COMPANY jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona jako oczywiście pozbawiona podstawy prawnej.

2)

Hamburg Beer Company GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 72 z 26.2.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/39

Postanowienie Sądu z dnia 11 grudnia 2018 r. – Hamburg Beer Company / EUIPO (Hamburg Beer Company)

(Sprawa T-6/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Hamburg Beer Company - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Skarga prawnie oczywiście bezzasadna)

(2019/C 65/49)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Hamburg Beer Company GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci O. Spieker, A. Schönfleisch i M. Alber)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Walicka pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 września 2017 r. (sprawa R 437/2017-5) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego Hamburg Beer Company jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona jako oczywiście pozbawiona podstawy prawnej.

2)

Hamburg Beer Company GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 72 z 26.2.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/39

Postanowienie Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. – Sonova Holding/EUIPO (HEAR THE WORLD)

(Sprawa T-70/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego HEAR THE WORLD - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2019/C 65/50)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Sonova Holding AG (Stäfa, Szwajcaria) (przedstawiciele: adwokaci R. Pansch i A. Sabellek)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. Eberl, D. Hanf i D. Walicka, pełnomocnicy).

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 listopada 2017 r. (sprawa R 1645/2017-5), dotyczącą wniosku o rejestrację oznaczenia słownego HEAR THE WORLD jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona.

2)

Sonova Holding AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 112 z 26.3.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/40

Skarga wniesiona w dniu 26 listopada 2018 r. – Durand i in. / Parlament

(Sprawa T-702/18)

(2019/C 65/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pascal Durand (Paryż, Francja) i siedmioro innych skarżących (przedstawiciele: adwokaci O. Brouwer i E. Raedts)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie, że Parlament nie wypełnił ciążących na nim na mocy art. 226 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 198 ust. 4 regulaminu Parlamentu Europejskiego zobowiązań ze względu na nieprzedłożenie przez Konferencję Przewodniczących na posiedzeniu plenarnym Parlamentu Europejskiego wniosku o powołanie komisji śledczej;

—

pomocniczo, w przypadku, gdyby Sąd orzekł, że pismo z dnia 21 września 2018 r. przewodniczącego Parlamentu zawierało jednoznaczne i ostateczne stanowisko kładące kres bezczynności, stwierdzenie nieważności decyzji zawartej w piśmie z dnia 21 września 2018 r. o odmowie przedłożenia na posiedzeniu plenarnym Parlamentu Europejskiego wniosku o powołanie komisji śledczej;

—

obciążenie Parlamentu kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez ewentualnych interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi skarżący podnoszą, że na podstawie art. 198 ust. 4 regulaminu Parlamentu Europejskiego oraz art. 226 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Konferencja Przewodniczących Parlamentu była zobowiązana do sformułowania i przesłania na posiedzenie plenarne Parlamentu Europejskiego wniosku o powołanie komisji śledczej w odniesieniu do dobrostanu zwierząt w trakcie transportu, czego domagało się 223 członków Parlamentu Europejskiego. Decyzja odmawiająca podjęcia tego działania narusza wspomniane przepisy.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/40

Skarga wniesiona w dniu 10 grudnia 2018 r. – AMVAC Netherlands / EFSA

(Sprawa T-720/18)

(2019/C 65/52)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: AMVAC Netherlands BV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci C. Mereu, M. Grunchard i S. Englebert)

Strona pozwana: Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji EFSA z dnia 1 października 2018 r., doręczonej skarżącej w dniu 2 października 2018 r., dotyczącej oceny wniosków o zachowanie poufności złożonych w odniesieniu do wniosków o odnowienie zatwierdzenia etoprofosu jako substancji czynnej;

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący nadużycia władzy

—

Skarżąca twierdzi, że dokumenty podlegające upublicznieniu w wyniku zaskarżonej decyzji powinny być upublicznione tylko w formie niejawnej, ponieważ pozwany podjął działanie (propozycja sklasyfikowania substancji) wykraczające wyraźnie poza zakres jego kompetencji.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia podstawowych zasad prawa Unii

—

Skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja została przyjęta w postępowaniu, w którym nie zachowano jej praw do obrony.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 63 rozporządzenia nr 1107/2009 (1)

—

Skarżąca twierdzi, że część dokumentów podlegająca upublicznieniu w wyniku zaskarżonej decyzji zawiera informacje, które wynikają z błędnej i stronniczej oceny, a podanie ich do publicznej wiadomości mogłoby zagrozić jej interesom handlowym.

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. 2009, L 309, s. 1)

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/41

Skarga wniesiona w dniu 7 grudnia 2018 r. – Intercontinental Exchange Holdings / EUIPO (BRENT)

(Sprawa T-725/18)

(2019/C 65/53)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Intercontinental Exchange Holdings, Inc. (Atlanta, Georgia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: R. Hoy, Solicitor i J. Bowhill, QC)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego BRENT – zgłoszenie nr 16 710 014

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z 24 września 2018 r. w sprawie R 624/2018-2

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/42

Skarga wniesiona w dniu 7 grudnia 2018 r. – Melin / Parlament

(Sprawa T-726/18)

(2019/C 65/54)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Joëlle Melin (Aubagne, Francja) (przedstawiciel: adwokat F. Wagner)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie dopuszczalności zarzutu niezgodności z prawem i stwierdzenie niezgodności z prawem art. 33 i 68 przepisów wykonawczych do Statutu posła, a zatem;

—

stwierdzenie, że decyzja sekretarza generalnego z dnia 4 października 2018 r. jest pozbawiona podstawy prawnej;

zasadniczo:

—

stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 4 października 2018 r., doręczonej pismem nr D316037 z dnia 10 października 2018 r., wydanej na podstawie art. 68 decyzji Prezydium Parlamentu Europejskiego 2009/C 159/01 z dnia 19 maja i 9 lipca 2008 r.„dotyczącej przepisów wykonawczych do statutu posła do Parlamentu Europejskiego” ze zmianami, w której to decyzji stwierdzono istnienie zadłużenia po stronie skarżącej w wysokości 130 339,35 EUR z tytułu nienależnie wypłaconych kwot w ramach zatrudniania asystentów parlamentarnych i uzasadniono windykację tej sumy;

—

stwierdzenie nieważności noty debetowej nr 2018-1597 informującej skarżącą o stwierdzeniu po jej stronie zadłużenia w związku z decyzją sekretarza generalnego z dnia 4 października 2018 r., – „windykacja nienależnie wypłaconych kwot z tytułu zatrudniania asystentów parlamentarnych – zastosowanie art. 68 przepisów wykonawczych do Statutu posła i art. 78-79 rozporządzenia finansowego”;

—

obciążenie Parlamentu Europejskiego całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący zarzutu niezgodności z prawem z tytułu naruszenia przez art. 33 i 68 przepisów wykonawczych do Statutu posła przyjętych decyzją Prezydium Parlamentu Europejskiego z dnia 19 maja i 9 lipca 2008 r. zasad pewności prawa i uzasadnionych oczekiwań, zwłaszcza z powodu braku ich jasności i precyzyjności.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia wymogów formalnych, z uwagi na to, że zaskarżona decyzja nie umożliwia dokładnego zapoznania się z podstawami odmowy dopuszczalności dokumentów przedstawionych jako dowody świadczonej pracy. Decyzja jest zatem pozbawiona uzasadnienia z naruszeniem art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, który ustanawia prawo do dobrej administracji.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia praw skarżącej, jako że nie została ona wysłuchana ustnie przez sekretarza generalnego, lecz jedynie za pośrednictwem pisemnego etapu postępowania.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/43

Skarga wniesiona w dniu 14 grudnia 2018 r. – Runnebaum Invest / EUIPO – Berg Toys Beheer (Bergsteiger)

(Sprawa T-736/18)

(2019/C 65/55)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Runnebaum Invest GmbH (Diepholz, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat W. Prinz)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Berg Toys Beheer BV (Ede, Niderlandy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca przed Sądem

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Bergsteiger – zgłoszenie nr 15 145 791

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 22 pżdziernika2018 r. w sprawie R 572/2018-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 47 ust. 2 i 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/43

Skarga wniesiona w dniu 11 grudnia 2018 r. – Dragnea / Komisja

(Sprawa T-738/18)

(2019/C 65/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Liviu Dragnea (Bukareszt, Rumunia) (przedstawiciele: B. O’Connor, solicitor i S. Gubel, lawyer)

Strona przeciwna: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (OCM(2018)20575) wysłanej do przedstawiciela skarżącej pismem datowanym w dniu 1 października 2018 r.;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 9 ust. 1, art. 9 ust. 2 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia OLAF (1) oraz naruszenia prawa skarżącego do obrony w dochodzeniach, w tym prawa do bycia wysłuchanym i poszanowania zasady domniemania niewinności.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji w odniesieniu do dochodzeń oraz odmowy wszczęcia dochodzenia w sprawie przebiegu dochodzenia OLAF.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa dostępu do dokumentów dotyczących dochodzenia OLAF.

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/44

Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2018 r. – Japan Tobacco v EUIPO – I.J. Tobacco Industry (I.J. TOBACCO INDUSTRY)

(Sprawa T-743/18)

(2019/C 65/57)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Japan Tobacco, Inc. (Tokio, Japonia) (przedstawiciel: adwokat J. Gracia Albero)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: I.J. Tobacco Industry FZE (Ras Al Khaimah, Zjednoczone Emiraty Arabskie)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca przed Sądem

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego w kolorach czarnym i białym I.J. TOBACCO INDUSTRY – zgłoszenie nr 16 003 551

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 października 2018 r. w sprawie R 979/2018-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami niniejszego postępowania wraz z kosztami wynikającymi z postępowań przed Wydziałem Sprzeciwów oraz Czwartą Izba Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/45

Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2018 r. – Oakley / EUIPO – Xuebo Ye (Przedstawienie przerwanej elipsy)

(Sprawa T-744/18)

(2019/C 65/58)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Oakley, Inc. (Foothill Ranch, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci E. Ochoa Santamaría i I. Aparicio Martínez)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Xuebo Ye (Wenzhou, Chiny)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego (przedstawienie przerwanej elipsy) – zgłoszenie nr 13 088 191

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 22 października 2018 r. w sprawie R 692/2018-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

dopuszczenie skargi ze wszystkimi załączonymi do niej dokumentami;

—

przeprowadzenie zgłoszonych dowodów;

—

uwzględnienie skargi poprzez stwierdzenie nieważności i pozostawienie bez skutków zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 72 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/45

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2018 r. – Daimler / EUIPO (ROAD EFFICIENCY)

(Sprawa T-749/18)

(2019/C 65/59)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Daimler AG (Stuttgart, Niemcy) (przedstawiciele: adwokat P. Kohl)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „ROAD EFFICIENCY” – zgłoszenie nr 15 814 536

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 października 2018 r. w sprawie R 2701/2017-5

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w toku postępowania odwoławczego.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/46

Skarga wniesiona w dniu 26 grudnia 2018 r. – C&A/EUIPO (#BESTDEAL)

(Sprawa T-753/18)

(2019/C 65/60)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: C&A AG (Zug, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat P. Koch Moreno)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy #BESTDEAL w kolorze białym – zgłoszenie nr 17 681 826

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 października 2018 r. w sprawie R 1234/2018-2

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie zasadności skargi i stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania w wypadku wdania się w spór w niniejszym postępowaniu.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie zasady pewności prawa i równego traktowania.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/47

Postanowienie Sądu z dnia 12 grudnia 2018 r. – Darmanin / EASO

(Sprawa T-116/18) (1)

(2019/C 65/61)

Język postępowania: francuski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 152 z 30.4.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/47

Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – Lidl Stiftung / EUIPO – Shimano Europe (PRO)

(Sprawa T-122/18) (1)

(2019/C 65/62)

Język postępowania: angielski

Prezes piątej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 142 z 23.4.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/47

Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGC PARTNERS)

(Sprawa T-520/18) (1)

(2019/C 65/63)

Język postępowania: angielski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 392 z 29.10.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/47

Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGC BROKERAGE)

(Sprawa T-521/18) (1)

(2019/C 65/64)

Język postępowania: angielski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 392 z 29.10.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/48

Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (AUREL BGC)

(Sprawa T-522/18) (1)

(2019/C 65/65)

Język postępowania: angielski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 392 z 29.10.2018.

18.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/48

Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGCPRO)

(Sprawa T-523/18) (1)

(2019/C 65/66)

Język postępowania: angielski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 392 z 29.10.2018.