ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 458

European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 61
19 grudnia 2018


Spis treśći

Strona

 

 

PARLAMENT EUROPEJSKI
SESJA 2017–2018
Posiedzenia od 15 do 18 stycznia 2018 r.
Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w  Dz.U. C 207 z 14.6.2018 .
TEKSTY PRZYJĘTE

1


 

I   Rezolucje, zalecenia i opinie

 

REZOLUCJE

 

Parlament Europejski

 

Wtorek, 16 stycznia 2018 r.

2018/C 458/01

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie wdrażania strategii makroregionalnych UE (2017/2040(INI))

2

2018/C 458/02

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami – programu działań na rzecz przyszłości oceanów w kontekście celów zrównoważonego rozwoju do roku 2030 (2017/2055(INI))

9

2018/C 458/03

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie kobiet, równouprawnienia płci i sprawiedliwości klimatycznej (2017/2086(INI))

34

 

Czwartek, 18 stycznia 2018 r.

2018/C 458/04

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie Nigerii (2018/2513(RSP))

43

2018/C 458/05

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. dotyczący spraw działaczy na rzecz praw człowieka Wu Gana, Xie Yanga, Lee Ming-cheha, Tashiego Wangchuka i mnicha tybetańskiego Choekyiego (2018/2514(RSP))

47

2018/C 458/06

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie Demokratycznej Republiki Konga (2018/2515(RSP))

52

2018/C 458/07

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie wdrażania w państwach członkowskich Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych (2017/2039(INI))

57

2018/C 458/08

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie wdrożenia dyrektywy 2005/36/WE w odniesieniu do regulacji i potrzeby reformy zawodów regulowanych (2017/2073(INI))

70

 

OPINIE

 

Parlament Europejski

 

Czwartek, 18 stycznia 2018 r.

2018/C 458/09

Decyzja Parlamentu Europejskiego w sprawie niewyrażania sprzeciwu wobec projektu rozporządzenia Komisji zmieniającego rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 ustanawiające rejestr Unii (D054274-02 – 2017/3013(RPS))

76


 

III   Akty przygotowawcze

 

PARLAMENT EUROPEJSKI

 

Wtorek, 16 stycznia 2018 r.

2018/C 458/10

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 16 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego środki zarządzania, ochrony i kontroli obowiązujące na obszarze konwencji Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) (COM(2017)0128 – C8-0121/2017 – 2017/0056(COD))

78

2018/C 458/11

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 16 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1224/2009 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 i (UE) nr 1380/2013 oraz uchylającego rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005 (COM(2016)0134 – C8-0117/2016 – 2016/0074(COD))

87

 

Środa, 17 stycznia 2018 r.

2018/C 458/12

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 17 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego unijny system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa, pomocy technicznej i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (wersja przekształcona) (COM(2016)0616 – C8-0393/2016 – 2016/0295(COD))

187

2018/C 458/13

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 stycznia 2018 r. w sprawie powołania Evy Lindström na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0401/2017 – 2017/0819(NLE))

224

2018/C 458/14

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 stycznia 2018 r. w sprawie powołania Tony’ego Jamesa Murphy’ego na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0402/2017 – 2017/0820(NLE))

225

2018/C 458/15

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 17 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (wersja przekształcona) (COM(2016)0767 – C8-0500/2016 – 2016/0382(COD))

226

2018/C 458/16

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 17 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej (COM(2016)0761 – C8-0498/2016 – 2016/0376(COD))

341

2018/C 458/17

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 17 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zarządzania unią energetyczną, zmieniającego dyrektywę 94/22/WE, dyrektywę 98/70/WE, dyrektywę 2009/31/WE, rozporządzenie (WE) nr 663/2009, rozporządzenie (WE) nr 715/2009, dyrektywę 2009/73/WE, dyrektywę Rady 2009/119/WE, dyrektywę 2010/31/UE, dyrektywę 2012/27/UE, dyrektywę 2013/30/UE i dyrektywę Rady (UE) 2015/652 oraz uchylającego rozporządzenie (UE) nr 525/2013 (COM(2016)0759 – C8-0497/2016 – 2016/0375(COD))

391

 

Czwartek, 18 stycznia 2018 r.

2018/C 458/18

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, Traktatu z Marrakeszu o ułatwieniu dostępu do opublikowanych utworów osobom niewidomym, słabowidzącym i osobom z niepełnosprawnościami uniemożliwiającymi zapoznawanie się z drukiem (12629/2017 – C8-0375/2017 – 2014/0297(NLE))

498

2018/C 458/19

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz w sprawie uprowadzenia dziecka za granicę (wersja przekształcona) (COM(2016)0411 – C8-0322/2016 – 2016/0190(CNS))

499


Skróty i symbole

*

Procedura konsultacji

***

Procedura zgody

***I

Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie

***II

Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie

***III

Zwykła procedura ustawodawcza: trzecie czytanie

(Wskazana procedura opiera się na podstawie prawnej zaproponowanej w projekcie aktu)

Poprawki Parlamentu:

Nowe fragmenty tekstu zaznacza się wytłuszczonym drukiem i kursywą . Fragmenty tekstu, które zostały skreślone, zaznacza się za pomocą symbolu ▌ lub przekreśla. Zmianę brzmienia zaznacza się przez wyróżnienie nowego tekstu wytłuszczonym drukiem i kursywą i usunięcie lub przekreślenie zastąpionego tekstu.

PL

 


19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/1


PARLAMENT EUROPEJSKI

SESJA 2017–2018

Posiedzenia od 15 do 18 stycznia 2018 r.

Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w Dz.U. C 207 z 14.6.2018.

TEKSTY PRZYJĘTE

 


I Rezolucje, zalecenia i opinie

REZOLUCJE

Parlament Europejski

Wtorek, 16 stycznia 2018 r.

19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/2


P8_TA(2018)0002

Wdrażanie strategii makroregionalnych UE

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie wdrażania strategii makroregionalnych UE (2017/2040(INI))

(2018/C 458/01)

Parlament Europejski,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), a w szczególności jego tytuł XVIII,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (1) (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie wspólnych przepisów”),

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1299/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie przepisów szczegółowych dotyczących wsparcia z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna” (2),

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1302/2013 dnia 17 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 w sprawie europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT) w celu doprecyzowania, uproszczenia i usprawnienia procesu tworzenia takich ugrupowań oraz ich funkcjonowania (3),

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie wdrażania strategii makroregionalnych UE,

uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 16 grudnia 2016 r. z realizacji strategii makroregionalnych UE (COM(2016)0805) oraz towarzyszący mu dokument roboczy służb Komisji (SWD(2016)0443),

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 czerwca 2009 r. dotyczący strategii Unii Europejskiej dla regionu Morza Bałtyckiego (COM(2009)0248),

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 8 grudnia 2010 r. pt. „Strategia Unii Europejskiej dla regionu Dunaju” (COM(2010) 0715),

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 17 czerwca 2014 r. dotyczący strategii Unii Europejskiej dla regionu adriatycko-jońskiego (COM(2014)0357),

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 28 lipca 2015 r. w sprawie strategii UE na rzecz regionu alpejskiego (COM(2015)0366),

uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 20 maja 2014 r. w sprawie zarządzania strategiami makroregionalnymi (COM(2014)0284),

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 grudnia 2015 r. pt. „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego – maksymalizowanie wkładu europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych” (COM(2015)0639),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 lutego 2011 r. w sprawie wdrożenia strategii UE na rzecz regionu naddunajskiego (4),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 lipca 2012 r. w sprawie ewolucji strategii makroregionalnych UE: obecne praktyki i przyszłe perspektywy, szczególnie w regionie Morza Śródziemnego (5),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 września 2012 r. w sprawie strategii na rzecz obszaru atlantyckiego w ramach polityki spójności UE (6),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 października 2015 r. w sprawie strategii UE dla regionu adriatycko-jońskiego (7),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 września 2016 r. w sprawie strategii UE na rzecz regionu alpejskiego (8).

uwzględniając badanie ze stycznia 2015 r. zatytułowane „Nowa rola makroregionów w europejskiej współpracy terytorialnej”, opublikowane przez Dyrekcję Generalną ds. Polityki Wewnętrznej PE (Departament Polityczny B: Polityka Strukturalna i Polityka Spójności),

uwzględniając sprawozdanie Interact z lutego 2017 r. zatytułowane „Wartość dodana strategii makroregionalnych – perspektywa dotycząca programu i projektu”,

uwzględniając art. 52 Regulaminu, a także art. 1 ust. 1 lit. e) decyzji Konferencji Przewodniczących z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie procedury udzielania zgody na sporządzenie sprawozdań z własnej inicjatywy i załącznik 3 do tej decyzji,

uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju Regionalnego oraz opinię Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8-0389/2017),

A.

mając na uwadze, że makroregion można zdefiniować jako obszar geograficzny obejmujący regiony należące do różnych krajów, posiadające przynajmniej jedną wspólną cechę lub trudność do przezwyciężenia (9);

B.

mając na uwadze, że strategie makroregionalne zostały utworzone na obszarach, których rozwój ilustruje naturalną ewolucję UE w zakresie współpracy transgranicznej; mając na uwadze, że są one istotne, ponieważ są w stanie angażować podmioty publiczne i prywatne, społeczeństwo obywatelskie i ośrodki akademickie, a także mobilizować środki w celu realizacji wspólnych celów polityki UE;

C.

mając na uwadze, że strategie makroregionalne zapewniają platformę umożliwiającą głębszą i szerzej zakrojoną interakcję na poziomie międzysektorowym, regionalnym i transgranicznym między państwami członkowskimi UE i państwami sąsiednimi, interakcję służącą rozwiązywaniu wspólnych problemów, wspólnemu planowaniu i wzmacnianiu więzi współpracy między tymi państwami oraz zwiększaniu integracji różnych partnerów i różnych sektorów polityk, w tym w dziedzinie ochrony środowiska i bioróżnorodności, strategii łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej, unieszkodliwiania odpadów, zaopatrzenia w wodę, planowania przestrzennego obszarów morskich i systemów zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje wysiłki podejmowane na rzecz propagowania współpracy między europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi a IPA;

D.

mając na uwadze, że makroregiony uczestniczą we wdrażaniu właściwych długoterminowych, wzajemnie połączonych i przekrojowych działań politycznych, ponieważ makroregiony te są związane z polityką spójności celami strategii makroregionalnych wpisanymi w ich programy operacyjne oraz tworzą projekty przez inteligentne synergie; mając na uwadze, że makroregiony przyczyniają się w ten sposób do bardziej skutecznego osiągania celów strategii makroregionalnych, przyciągają prywatne inwestycje, wykazują zaufanie i angażują się w dialog, współpracę i solidarność transgraniczną;

E.

mając na uwadze, że strategie makroregionalne opierają się na zasadzie trzech „nie” (żadnych nowych środków, żadnych nowych struktur ani żadnych nowych przepisów) w istniejących ramach politycznych UE;

F.

mając na uwadze, że wdrażanie strategii makroregionalnych, zwłaszcza na wczesnym etapie, ułatwione jest dzięki istniejącym już wcześniej mechanizmom współpracy na szczeblu UE i między państwami członkowskimi a regionami;

G.

mając na uwadze, że co dwa lata Komisja przyjmuje jedno sprawozdanie z realizacji wszystkich czterech obecnie istniejących unijnych strategii makroregionalnych, podkreślając w nim pomyślne realizacje, a także wskazując elementy wymagające dalszych usprawnień, a następne takie sprawozdanie ma się ukazać pod koniec 2018 r.; mając na uwadze, że Parlament w tym kontekście uważa, że niezbędna jest ocena aspektów dotyczących środowiska naturalnego, jako jednego z filarów zrównoważonego rozwoju;

Strategie makroregionalne jako platformy współpracy i koordynacji

1.

zauważa, że proces globalizacji uwypukla znaczenie strategii makroregionalnych; sprawił on, że poszczególne państwa są od siebie zależne i niezbędne jest znalezienie rozwiązań dla łączących się z tym procesem problemów transgranicznych;

2.

uznaje, że elementy, od których zależy jakość wdrożenia, takie jak zaangażowanie, odpowiedzialność, zasoby i sprawowanie rządów nadal sprawiają – choć w różnym stopniu – trudności w dążeniu do realizacji wcześniej określonych celów;

3.

podkreśla, że strategie makroregionalne nadal wnoszą nieoceniony i innowacyjny wkład we współpracę transgraniczną, międzysektorową i wielopoziomową w Europie, a ich potencjał w tej dziedzinie nie został jeszcze wystarczająco wykorzystany z myślą o rozwoju sieci połączeń i zacieśnianiu powiązań gospodarczych oraz wzmacnianiu transferu wiedzy pomiędzy regionami i państwami; zauważa jednak, że w związku z tym, że proces uzgadniania wspólnych działań przebiega na wielu poziomach, z udziałem wielu państw i regionów, uzyskanie dostępu do funduszy UE dla projektów strategii makroregionalnych jest wyzwaniem;

4.

uważa strategie makroregionalne i związane z nimi programy środowiskowe są przydatnymi instrumentami pokazującymi obywatelom korzyści płynące ze współpracy europejskiej i dlatego wzywa wszystkie strony do pełnego zaangażowania się w strategie i uczestniczenia w ich realizacji;

5.

jest zdania, że wielopoziomowe sprawowanie rządów, w którym regiony odgrywają odpowiednią rolę, powinno stanowić główny element wszelkich strategii makroregionalnych od etapu projektowania oraz że w proces ten powinny być zaangażowane społeczności regionalne i lokalne oraz podmioty publiczne i prywatne, jak również przedstawiciele trzeciego sektora; zachęca państwa członkowskie i zaangażowane regiony do opracowania odpowiednich struktur zarządzania i porozumień roboczych, aby ułatwić współpracę obejmującą wspólne planowanie, rozwijanie możliwości finansowania i podejście oddolne;

6.

zachęca do poprawy koordynacji i partnerstwa, zarówno w wymiarze wertykalnym, jak i horyzontalnym, między różnymi podmiotami publicznymi i prywatnymi, środowiskami naukowymi, organizacjami pozarządowymi i organizacjami międzynarodowymi działającymi w tej dziedzinie oraz różnymi strategiami politycznymi na szczeblu unijnym, krajowym i regionalnym w celu ułatwienia i poprawy wdrażania strategii makroregionalnych i współpracy transgranicznej; wzywa Komisje do zachęcania do udziału tych zainteresowanych stron między innymi w radach zarządzających strategiami makroregionalnymi, przy jednoczesnym przestrzeganiu wymogu ogólnego stosowania się do zasad UE;

7.

podkreśla znaczenie dysponowania odpowiednimi zasobami ludzkimi i zdolnościami administracyjnymi przez właściwe organy krajowe i regionalne w celu dopilnowania, by zaangażowanie polityczne przełożyło się na skuteczne wdrożenie strategii; w związku z tym zwraca uwagę na wartość programu wspierania reform strukturalnych, który na wniosek państwa członkowskiego może wspierać budowanie zdolności i zapewniać skuteczne wsparcie na rzecz rozwoju i finansowania projektów w ramach strategii makroregionalnych; wzywa ponadto Komisję i państwa członkowskie do aktywnego wspierania rozpowszechniania i stosowania dobrych praktyk administracyjnych oraz doświadczeń zgromadzonych przy pomyślnym wdrażaniu strategii makroregionalnych;

8.

podkreśla, że strategie makroregionalne muszą być wystarczająco elastyczne i dostosowane tak, by mogły skutecznie reagować na nieprzewidziane wydarzenia i potrzeby, które mogą mieć wpływ na biorące w nich udział regiony, państwa członkowskie i ogólnie na UE; uważa, że realizacja strategii makroregionalnych powinna uwzględniać specyficzne uwarunkowania regionalne i lokalne; zwraca uwagę, że pod tym kątem istotne jest, by Komisja odgrywała rolę koordynacyjną, także w odniesieniu do ponownego określenia konkretnych celów poszczególnych strategii;

Strategia UE dla regionu Morza Bałtyckiego (EUSBRS)

9.

z zadowoleniem przyjmuje wyniki osiągnięte od uruchomienia strategii w 2009 r., zwłaszcza w odniesieniu do mechanizmów koordynacji działających nie tylko pomiędzy uczestniczącymi regionami i państwami (tj. w Radzie podczas odnośnych posiedzeń ministerialnych), ale także w samych tych regionach i państwach, np. w parlamentach lub rządach; zauważa, że EUSBRS zapewnia stabilne ramy współpracy oraz obejmuje ponad 100 inicjatyw przewodnich i nowych sieci;

10.

zwraca uwagę na nadal aktualne wyzwania, zwłaszcza te związane ze środowiskiem i jakością sieci połączeń; wzywa państwa uczestniczące do wzmożenia wysiłków w celu rozwiązania problemu zanieczyszczenia Morza Bałtyckiego (problem jakości wody i powietrza oraz eutrofizacji), ponieważ jest ono jednym z najbardziej zanieczyszczonych mórz na świecie; zauważa, że osiągnięcie dobrego stanu środowiska do roku 2020 jest jednym z głównych celów działań politycznych tym regionie;

11.

przywiązuje wagę do ewentualnego podłączenia Morza Bałtyckiego do sieci energetycznych w celu ograniczenia i wyeliminowania ubóstwa energetycznego oraz zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego i bezpieczeństwa dostaw;

Strategia UE dla regionu Dunaju (EUSDR)

12.

podkreśla pozytywny wpływ, jaki strategia ta ma na współpracę między państwami i regionami uczestniczącymi przez poprawę mobilności i wzajemnych połączeń obejmującą wszystkie środki transportu, promocję czystej energii, kultury i zrównoważonej turystyki, a w szczególności wspieranie bezpośrednich kontaktów międzyludzkich i dążenie do większej spójności między regionami i państwami uczestniczącymi w strategii;

13.

uważa, że projekt „Euro access”, inicjatywa „Keep Danube clean” i dialog na temat finansowania w regionie Dunaju są dobitnymi, pozytywnymi przykładami sposobu przezwyciężania trudności w finansowaniu, które są przeszkodą, z jaką projekty o znaczeniu ponadnarodowym i transgranicznym często się borykają; jest zdania, że dzięki temu dialogowi istniejące między regionami w rejonie Dunaju różnice w rozwoju będą mogły zostać jeszcze bardziej zmniejszone; uważa ponadto, że ponowne otwarcie ośrodka ds. strategii na rzecz regionu Dunaju może przyczynić się do usprawnienia wdrażania strategii;

14.

podkreśla, że zapobieganie szkodom wyrządzonym przez poważne powodzie pozostaje jednym z najpoważniejszych wyzwań środowiskowych dla państw w makroregionie Dunaju; podkreśla, że należy rozważyć dodatkowe wspólne środki zapobiegania zanieczyszczeniom transgranicznym;

15.

przypomina, że konieczne są projekty strategiczne i podkreśla, że istotne jest, by utrzymać wysoki poziom wsparcia politycznego i zwiększyć zasoby i zdolności właściwych organów państwowych w celu zmierzenia się z pozostałymi do rozwiązania problemami; w związku z tym podkreśla, że niezbędne jest utrzymanie dynamiki politycznej wokół EUSDR i dopilnowanie, by grupa sterująca ds. EUSDR wykonała dobrą pracę;

16.

biorąc pod uwagę naturalne połączenie Dunaju i Morza Czarnego, zachęca państwa uczestniczące do wzmocnienia koordynacji pomiędzy EUSDR a programem współpracy transgranicznej w regionie Morza Czarnego oraz do bliskiego współdziałania, aby sprostać wspólnym wyzwaniom społeczno-ekonomicznym, środowiskowym i transportowym;

17.

podkreśla, że bardziej zintegrowane podejście do mobilności i multimodalności w regionie naddunajskim byłoby również korzystne dla środowiska;

Strategia UE na rzecz regionu Morza Adriatyckiego i Morza Jońskiego (EUSAIR)

18.

podkreśla odmienny charakter EUSAIR wynikający z liczby potencjalnych państw uczestniczących i państw, które już ubiegają się o uczestnictwo, oraz uważa, że ta formuła współpracy może być doskonałym źródłem możliwości dla całego regionu; jest zdania, że EUSAIR mogłaby dać nowy impuls do procesu rozszerzenia i integracji;

19.

zauważa z niepokojem utrzymujące się problemy związane z brakiem odpowiedniego połączenia takich elementów, jak dostępność zasobów, sprawowanie rządów i odpowiedzialność, a problemy te są przeszkodą w pełnej realizacji celów EUSAIR; wzywa państwa uczestniczące do zapewnienia właściwym organom wsparcia i ukierunkowanych środków w celu realizacji tej strategii;

20.

podkreśla, że region ten został w ostatnich latach w szczególny sposób dotknięty kryzysem migracyjnym; uważa, że EUSAIR, dysponując niezbędnymi instrumentami i zasobami, mogłaby przyczynić się do rozwiązania tych problemów; w tym kontekście przyjmuje z zadowoleniem dążenia Komisji mające na celu znalezienie sposobu na zgromadzenie środków finansowych na działania związane z migracją, w tym na współpracę z państwami trzecimi;

21.

uważa filar zrównoważonej turystyki regionu Morza Adriatyckiego i Morza Jońskiego za pozytywny instrument na rzecz trwałego wzrostu gospodarczego w regionie oraz zwiększania wiedzy obywateli na temat wyzwań środowiskowych i strategii makroregionalnych;

22.

wzywa zainteresowane państwa do priorytetowego traktowania budowania zdolności głównych podmiotów realizujących EUSAIR i organów programowych odpowiedzialnych za programy operacyjne związane z EUSAIR;

Strategia UE na rzecz regionu alpejskiego (EUSALP)

23.

jest zdania, że EUSALP jest dowodem na to, że koncepcja makroregionalna może mieć skuteczne zastosowanie również w przypadku lepiej rozwiniętych regionów; wzywa zainteresowane strony do wspierania związanych ze środowiskiem inwestycji, które łagodzą konsekwencje zmiany klimatu; podkreśla ponadto, że region alpejski jest ważnym regionalnym węzłem transportu, a jednocześnie jednym z największych wyjątkowych obszarów przyrodniczych i wypoczynkowych, oraz że należy go chronić; podkreśla zatem, że konieczne są równoważone i uzupełniające się strategie transportu;

24.

z zadowoleniem przyjmuje wprowadzaną obecnie strukturę zarządczą tej strategii, ponieważ pierwsze działania związane z realizacją tej strategii okazały się trudne, a zarządzanie nimi podlegało różnym strukturom, ramom i harmonogramom; w związku z tym wzywa państwa uczestniczące do dalszego zaangażowania na rzecz członków grupy działania EUSALP i do dalszego udzielania im wsparcia;

25.

podkreśla, że EUSALP można postrzegać jako dobry przykład wzorcowej strategii na rzecz spójności terytorialnej, ponieważ łączy ona jednocześnie różne specyficzne obszary, tereny produkcyjne, obszary górskie i wiejskie, a także kilka najważniejszych i najbardziej rozwiniętych miast UE, oferując przy tym platformę wspólnego podejmowania wyzwań stojących przed tymi obszarami (zmiana klimatu, demografia, bioróżnorodność, migracja, globalizacja, ekoturystyka i rolnictwo zrównoważone, dostawy energii, transport i mobilność oraz przepaść cyfrowa); wzywa państwa i regiony uczestniczące, by realizując wspólne priorytety, zwróciły należytą uwagę na wykorzystanie programu INTERREG „Obszar alpejski” oraz innych właściwych funduszy;

26.

podkreśla, że obszar regionu alpejskiego znaczą liczne granice, a usunięcie tych barier stanowi podstawowy warunek dobrze funkcjonującej współpracy, zwłaszcza jeżeli chodzi o rynek pracy i działalność gospodarczą MŚP; podkreśla, że EUSALP może również zapewnić możliwość wzmocnienia transgranicznej współpracy transnarodowej między przyległymi regionami, miastami i społecznościami lokalnymi oraz tworzenia powiązań i sieci między ludźmi, również pod względem wzajemnych połączeń transportowych i zasięgu technologii cyfrowych; zwraca ponadto uwagę na wrażliwość tego regionu ze względu na cechy jego środowiska naturalnego;

Makroregionalna Europa w okresie po 2020 r.?

27.

wskazuje na to, że strategie makroregionalne przynoszą owoce, jeśli są zanurzone w długoterminowej perspektywie politycznej i są zorganizowane w taki sposób, że wszystkie podmioty, zwłaszcza władze regionalne i lokalne, jak i podmioty prywatne i społeczeństwo obywatelskie są od samego początku skutecznie reprezentowane, a wymaga to skutecznej wymiany informacji, najlepszych praktyk, wiedzy eksperckiej i doświadczeń między makroregionami a ich odpowiednimi władzami regionalnymi i lokalnymi; uważa, że koniecznie jest usprawnienie wielopoziomowego sprawowania rządów w ramach strategii makroregionalnych, a zarządzanie to powinno być przejrzyste i oparte na skuteczniejszych mechanizmach koordynacji i komunikacji, tak aby szerzyć informacje na temat strategii regionalnych i zdobyć dla nich akceptację wśród społeczności lokalnych i regionalnych;

28.

uważa, że wdrażanie tej strategii może być pomyślne jedynie, jeśli oparte będzie na długoterminowej wizji i skutecznych strukturach koordynacji dysponujących niezbędnymi zdolnościami administracyjnymi, a także na wspólnym długoterminowym zobowiązaniu politycznym różnych zaangażowanych szczebli instytucjonalnych i na strukturach współpracy oraz jeśli poparte będzie odpowiednim finansowaniem; podkreśla zatem potrzebę zwiększenia skuteczności inwestycji przez dążenie do dostosowania finansowania regionalnego i krajowego do istniejących unijnych instrumentów finansowania oraz do osiągnięcia między nimi synergii i komplementarności, gdyż instrumenty te, poza wspieraniem programów europejskiej współpracy terytorialnej, propagują projekty transgraniczne w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, EFIS, a także poprzez finansowanie bezpośrednie;

29.

uważa, że uproszczenie funduszy i procedur w celu ich wykorzystywania w strategiach makroregionalnych przyczyniłoby się do zwiększenia ich skuteczności;

30.

proponuje, by państwa uczestniczące od początku podejmowały wyraźne zobowiązania w zakresie finansowania i zasobów ludzkich, jakie zostaną udostępnione do celów realizacji strategii makroregionalnych; zwraca się do Komisji, by udzieliła pomocy w ściślejszej koordynacji w obrębie strategii makroregionalnych, propagowała dobre praktyki i rozwijała zachęty w celu sprzyjania aktywnemu udziałowi wszystkich zainteresowanych stron oraz koordynacji między nimi, a także z myślą o wzmocnieniu powiązań między politykami UE a realizacją strategii makroregionalnych; ponadto zachęca do tego, by w ramach strategii makroregionalnych w większym stopniu korzystać z zielonych zamówień publicznych w celu wspierania ekoinnowacji, biogospodarki, rozwoju nowych modeli przedsiębiorczości oraz wykorzystania surowców wtórnych, jak ma to miejsce w gospodarce o obiegu zamkniętym, tak aby osiągnąć najwyższy poziom ochrony środowiska i zdrowia oraz wspierać bliskie powiązania między producentami i konsumentami;

31.

podkreśla, że niezbędne jest podejście w większym stopniu skoncentrowane na wynikach i podejmowaniu konkretnych wyzwań, w tym w dziedzinie ochrony środowiska, aby zapewnić planowanie mające rzeczywisty wpływ na dany obszar oraz aby uzasadnić inwestowanie środków, które z kolei powinny być proporcjonalne do obranych celów i zgodne z rzeczywistymi potrzebami zaangażowanych obszarów;

32.

apeluje o to, by wszystkie kwestie związane ze strategiami makroregionalnymi, jak odpowiedzialność i niezbędne zachęty polityczne, były podejmowane w sposób uzgodniony wcześniej przez wszystkie zainteresowane regiony;

33.

jest zdania, że należy zwiększyć widoczność działań makroregionów, powszechną wiedzę na ich temat oraz na temat osiągniętych przez nie wyników w regionach, na które strategie te są ukierunkowane, przez prowadzenie kampanii informacyjnych i wymianę najlepszych praktyk, w tym za pośrednictwem platform internetowych i portali społecznościowych, gdyż w ten sposób będą one łatwo dostępne dla ogółu społeczeństwa;

34.

podkreśla, że kolejny przegląd wieloletnich ram finansowych (WRF) stanowi okazję do dokonania równoległego przeglądu celów strategii makroregionalnych z myślą o wzmocnieniu ich związku z priorytetami UE i skonsolidowaniu powiązanych zobowiązań finansowych;

35.

wzywa Komisję, aby w ramach przyszłego przeglądu rozporządzeń dotyczących polityki spójności przedstawiła wnioski mające na celu lepsze wdrożenie strategii makroregionalnych;

36.

apeluje do Komisji o to, by ramach kolejnego sprawozdania w sprawie wdrażania strategii makroregionalnych, które ma się ukazać w 2018 r., przeprowadziła głębszą analizę, skupiając się przede wszystkim na:

a)

skuteczności realizowanych w ramach europejskiej współpracy terytorialnej transnarodowych programów w dostarczaniu strategiom makroregionalnym finansowania i strategicznego impulsu;

b)

wskaźnikach, które można by włączyć do poszczególnych strategii makroregionalnych w celu umożliwienia większego zorientowania na wyniki, lepszego monitorowania i dokładniejszej oceny;

c)

środkach służących zwiększeniu związku z priorytetami UE;

d)

uproszczeniu wdrażana i integracji systemów finansowania;

e)

jakości zaangażowania władz regionalnych i lokalnych w realizację strategii makroregionalnych;

37.

podkreśla, że apel o opracowanie nowych strategii, np. strategii dla regionu Karpat, Atlantyku, Morza Śródziemnego czy regionu iberyjskiego, nie powinien przesłaniać głównego celu, jakim jest skuteczniejsze i głębsze wdrażanie istniejących strategii makroregionalnych;

38.

wspiera zasadę trzech „nie” w odniesieniu do strategii makroregionalnych (żadnych nowych przepisów unijnych, żadnych nowych unijnych środków finansowych i żadnych nowych struktur UE); sugeruje jednak, by w swoim kolejnym sprawozdaniu z wykonania strategii makroregionalnych Komisja dokonała oceny wpływu zasady trzech „nie” na programy podlegające finansowaniu z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych;

39.

podkreśla, że w odniesieniu do działań w zakresie współpracy należy przyjąć podejście ukierunkowane na konkretne obszary, we wszystkich przypadkach stosownie do danych okoliczności, gdyż celem strategii makroregionalnych jest podejmowanie wyzwań terytorialnych, które można skuteczniej rozwiązać, działając wspólnie; podkreśla znaczenie zapewnienia synergii i konwergencji między różnymi elementami współpracy terytorialnej w programach europejskiej współpracy terytorialnej a makroregionami, tak aby wzmocnić wpływ programów transnarodowych, współdzielić zasoby, uprościć finansowanie strategii makroregionalnych i wzmocnić wyniki ich realizacji oraz zwiększyć wydajność zainwestowanych środków;

40.

potwierdza zaangażowanie UE na rzecz realizacji celów zrównoważonego rozwoju; podkreśla znaczenie dopasowania celów strategii makroregionalnych do unijnych inicjatyw przewodnich, jak unia energetyczna, porozumienie paryskie w sprawie zmian klimatu oraz niebieski wzrost w makroregionach morskich; zwraca uwagę na zarządzanie ryzykiem środowiskowym, a mianowicie ochronę przyrody, bioróżnorodności i zasobów rybnych, zwalczanie wyrzucania odpadów do morza i rozwój zrównoważonej turystyki i ekoturystyki; zachęca do współpracy w sektorze energii odnawialnej; w tym kontekście zachęca też do stosowania strategii inteligentnej specjalizacji (S3), wzmocnienia MŚP oraz tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy;

41.

podkreśla, że Parlament od samego początku wspierał makroregiony za pośrednictwem projektów pilotażowych i działań przygotowawczych; ponadto zwraca uwagę na doświadczenia z regionu Morza Bałtyckiego pokazujące, że dalekosiężne myślenie strategiczne powinno pozostać podstawą współpracy makroregionalnej;

42.

wzywa Komisję do zaproszenia Parlamentu do uczestniczenia w roli obserwatora w pracach grupy wysokiego szczebla ds. strategii makroregionalnych;

o

o o

43.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiemu Komitetowi Regionów, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu, a także rządom oraz narodowym i regionalnym parlamentom państw członkowskich i państw trzecich uczestniczących w strategiach makroregionalnych.

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320.

(2)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 259.

(3)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 303.

(4)  Dz.U. C 188 E z 28.6.2012, s. 30.

(5)  Dz.U. C 349 E z 29.11.2013, s. 1.

(6)  Dz.U. C 353 E z 3.12.2013, s. 122.

(7)  Dz.U. C 355 z 20.10.2017, s. 23.

(8)  Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0336.

(9)  Schmitt i inni (2009), EU macro-regions and macro-regional strategies – A scoping study [Unijne makroregiony i strategie makroregionalne – Badanie określające zakres], Nordregio, dokument roboczy w wersji elektronicznej 2009:4.


19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/9


P8_TA(2018)0004

Międzynarodowe zarządzanie oceanami – program działań na rzecz przyszłości oceanów w kontekście celów zrównoważonego rozwoju do roku 2030

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami – programu działań na rzecz przyszłości oceanów w kontekście celów zrównoważonego rozwoju do roku 2030 (2017/2055(INI))

(2018/C 458/02)

Parlament Europejski,

uwzględniając wspólny komunikat Komisji i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa z dnia 10 listopada 2016 r. pt. „Międzynarodowe zarządzanie oceanami – program działań na rzecz przyszłości oceanów” (JOIN(2016)0049),

uwzględniając projekt konkluzji Rady z dnia 24 marca 2017 r. pt. „Międzynarodowe zarządzanie oceanami: plan w sprawie przyszłości naszych oceanów”,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 29 marca 2017 r. w sprawie wspólnego komunikatu do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Międzynarodowe zarządzanie oceanami – program działań na rzecz przyszłości oceanów” (JOIN(2016)0049) (1),

uwzględniając dokument przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 25 września 2015 r. zatytułowany „Przekształcamy nasz świat: program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030” oraz zawarte w nim 17 celów zrównoważonego rozwoju,

mając na uwadze cel zrównoważonego rozwoju nr 14 zawarty w agendzie ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, zachęcający do ochrony i zrównoważonej eksploatacji oceanów, mórz i zasobów morskich na rzecz celów zrównoważonego rozwoju;

uwzględniając porozumienie paryskie w ramach Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) z 2015 r., które weszło w życie z dniem 4 listopada 2016 r., oraz przewidziane przez strony, zaplanowane, ustalone na szczeblu krajowym wkłady na rzecz ograniczenia emisji gazów cieplarnianych,

uwzględniając Konwencję o różnorodności biologicznej (CBD), która weszła w życie z dniem 29 grudnia 1993 r., oraz cele z Aichi strategicznego planu na rzecz różnorodności biologicznej na lata 2011–2020 przyjętego w październiku 2010 r.,

uwzględniając Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS), uzupełnioną Porozumieniem w sprawie wykonania postanowień UNCLOS odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi, Kodeks postępowania Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie odpowiedzialnego rybołówstwa oraz wspólną politykę rybołówstwa Unii Europejskiej,

uwzględniając Konwencję o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) z dnia 3 marca 1973 r.,

uwzględniając art. 191 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

uwzględniając dokument przyjęty na konferencji ONZ nt. oceanów w dniu 9 czerwca 2017 r. w Nowym Jorku zatytułowany „Nasz ocean, nasza przyszłość, wezwanie do działania”,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/30/UE z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa działalności związanej ze złożami ropy naftowej i gazu ziemnego na obszarach morskich,

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 2 grudnia 2015 r. zatytułowany „Zamknięcie obiegu – plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym” (COM(2015)0614),

uwzględniając swój mandat negocjacyjny z dnia 14 marca 2017 r. w sprawie pakietu odpadowego (2) (wnioski dotyczące zmiany dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów i uchylającej niektóre dyrektywy (3), dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (4), dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (5), dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (6), dyrektywy 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów oraz uchylającej dyrektywę 91/157/EWG (7), a także dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) (8)),

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającą ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywę ramową w sprawie strategii morskiej),

uwzględniając zintegrowaną politykę morską Unii Europejskiej z 2007 r. (COM(2007)0575) i sprawozdanie dotyczące postępów w zakresie tej polityki z 2012 r. (COM(2012)0491),

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1255/2011 z dnia 30 listopada 2011 r. ustanawiające Program na rzecz dalszego rozwoju zintegrowanej polityki morskiej (9),

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 października 2009 r. zatytułowany „Rozwój międzynarodowego wymiaru zintegrowanej polityki morskiej Unii Europejskiej” (COM(2009)0536),

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/1625 z dnia 14 września 2016 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1406/2002 ustanawiające Europejską Agencję Bezpieczeństwa Morskiego (10),

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/89/UE z dnia 23 lipca 2014 r. ustanawiającą ramy planowania przestrzennego obszarów morskich (11),

uwzględniając strategię Unii Europejskiej w zakresie bezpieczeństwa morskiego przyjętą przez Radę Europejską dnia 24 czerwca 2014 r.,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/757 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji dwutlenku węgla z transportu morskiego oraz zmiany dyrektywy 2009/16/WE (12),

uwzględniając swój mandat negocjacyjny z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych (13),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 marca 2017 r. w sprawie zintegrowanej polityki Unii Europejskiej wobec Arktyki (14),

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/33/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 listopada 2012 r. zmieniającą dyrektywę Rady 1999/32/WE w zakresie zawartości siarki w paliwach żeglugowych oraz trwającą ocenę skutków rozszerzenia obszarów kontroli emisji tlenku siarki na wodach europejskich,

uwzględniając złożony do Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) przez kraje położone nad Bałtykiem i Morzem Północnym wniosek o utworzenie obszarów kontroli emisji tlenków azotu (NECA),

uwzględniając dyrektywę 2000/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku,

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 1 grudnia 2016 r. w sprawie odpowiedzialności, odszkodowań i zabezpieczeń finansowych w odniesieniu do działalności związanej ze złożami ropy naftowej i gazu ziemnego na obszarach morskich (15),

uwzględniając sprawozdanie z realizacji polityki opublikowane przez Konsultacyjną Radę Naukową Europejskich Ośrodków Akademickich w dniu 28 stycznia 2016 r. pt. „Marine sustainability in an age of changing oceans and seas” (Zrównoważony rozwój morski w wieku zmieniających się mórz i oceanów),

uwzględniając badanie z listopada 2015 r. przygotowane na wniosek „Emission Reduction Targets for International Aviation and Shipping” (Cele w dziedzinie ograniczania emisji dla międzynarodowego transportu lotniczego i morskiego)(PE 569.964) ,

uwzględniając załącznik „Działania na rzecz przyspieszenia przejścia na czystą energię” do komunikatu Komisji „Czysta energia dla wszystkich Europejczyków” (COM(2016)0860);

uwzględniając czwartą edycję konferencji Nasz ocean w dniach 5 i 6 października 2017 r. na Malcie, której gospodarzem była Unia Europejska,

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 października 2010 r. w sprawie zintegrowanej polityki morskiej – oceny dokonanych postępów i nowych wyzwań (16),

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 lutego 2014 r. zatytułowany „Europejska Strategia na rzecz większego wzrostu gospodarczego i zatrudnienia w turystyce przybrzeżnej i morskiej” (COM(2014)0086),

uwzględniając projekt konkluzji Rady pt. „Priorytety w zakresie unijnej polityki transportu morskiego do 2020 r.: konkurencyjność, dekarbonizacja, digitalizacja w celu zapewnienia globalnej połączalności, efektywnego rynku wewnętrznego oraz światowej klasy klastra morskiego” (9976/17),

uwzględniając sprawozdanie Europejskiej Agencji Środowiska (EEA) pt. „Chronione obszary morskie na morzach Europy” (EEA 3/2015),

uwzględniając badanie Komisji Europejskiej z września 2017 r. pt. „Wykorzystanie potencjału regionów najbardziej oddalonych na rzecz zrównoważonego niebieskiego wzrostu”,

uwzględniając Konwencję o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego z 1992 r., która weszła w życie dnia 17 stycznia 2000 r., bałtycki plan działania HELCOM, przyjęty przez wszystkie państwa nadbrzeżne i UE w 2007 r., oraz strategię UE dla regionu Morza Bałtyckiego,

uwzględniając rezolucję 69/292 przyjętą w czerwcu 2015 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w sprawie opracowania prawnie wiążącego międzynarodowego instrumentu w sprawie ochrony i zrównoważonego wykorzystania morskiej różnorodności biologicznej na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową,

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 13 września 2012 r. zatytułowany „Niebieski wzrost – szanse dla zrównoważonego wzrostu w sektorach morskich” (COM(2012)0494),

uwzględniając komunikat Komisji Europejskiej z dnia 20 stycznia 2014 r. pt. „Niebieska energia. Działania, które należy podjąć do roku 2020 i później w celu wykorzystania potencjału energetycznego europejskich mórz i oceanów” (COM(2014)0008),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 2 lipca 2013 r. w sprawie niebieskiego wzrostu – wspierania zrównoważonego wzrostu w unijnym sektorze żeglugi, transportu morskiego i turystyki (17),

uwzględniając art. 52 Regulaminu,

uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinie Komisji Transportu i Turystyki i Komisji Rybołówstwa (A8-0399/2017),

A.

mając na uwadze powszechną zgodę wobec faktu, że stan środowiska oceanów jest istotnie zagrożony oraz że istnieje ryzyko ich nieodwracalnego zniszczenia, chyba że światowa społeczność podejmie w tym zakresie ukierunkowane i skoordynowane wysiłki;

B.

mając na uwadze, że nagromadzenie i rozprzestrzenienie odpadów morskich może być jednym z najszybciej rosnących zagrożeń dla stanu światowych oceanów; mając na uwadze, że mikrodrobiny plastiku są szczególnie niepokojące, ponieważ ich mały rozmiar sprawia, że są one dostępne dla szerokiego zakresu organizmów (ptaków morskich, ryb, małży, pierścienic i zooplanktonu); mając na uwadze, że szacowana ilość 150 milionów ton plastiku zgromadzona w oceanach świata powoduje poważne szkody dla środowiska i gospodarek, w tym dla społeczności przybrzeżnych, turystyki, żeglugi i rybołówstwa;

C.

mając na uwadze, że obecna presja na środowisko morskie obejmuje takie czynniki jak niszczenie siedlisk i ekosystemów, trwałe substancje niebezpieczne w osadach i wodach, degradacja raf koralowych, gatunki inwazyjne, zanieczyszczenie oraz nadmiar związków pokarmowych i ruch morski, jak również eksploatację surowców oraz wysoki poziom eksploatacji gatunków morskich, zakwaszenie i wzrost temperatury wody w wyniku zmiany klimatu;

D.

mając na uwadze, że w samym tylko 2010 r. (18) ok. 4,8 mln- 12,7 mln ton plastikowych śmieci, takich jak opakowania z żywności i plastikowe butelki, lub czyli około 1,5 %- 4,5 % światowej produkcji tworzyw sztucznych zostało wyrzuconych przez morze na brzeg, a łączna ilość odpadów spowoduje dziesięciokrotne zwiększenie całkowitej ilości plastiku wyrzucanego do morza do 2020 r.;

E.

mając na uwadze, że „śmieci” oznaczają odpady niewielkich rozmiarów na obszarach dostępnych publicznie, nieprawidłowo wyrzucone do otoczenia (na lądzie, w wodzie słodkiej i na morzu), czy to umyślnie, czy też przez zaniedbanie;

F.

mając na uwadze, że znacznie ponad 100 mln ton mikrotworzyw sztucznych oraz odpadów z tworzyw sztucznych zanieczyszcza nasze morza i oceany, zagrażając ich przetrwaniu;

G.

mając na uwadze, że bez wprowadzenia znaczących zmian do 2100 r. ponad połowa światowych gatunków morskich może znaleźć się na krawędzi wyginięcia;

H.

mając na uwadze, że wykorzystanie tworzyw sztucznych w produktach konsumpcyjnych staje się coraz powszechniejsze, a produkcja stale wzrasta od czasu gdy materiał ten został po raz pierwszy wprowadzony do użytku pół wieku temu, osiągając w 2015 r. poziom około 322 mln ton plastiku wytwarzanych w skali światowej; mając na uwadze, że rosnąca produkcja, w połączeniu zarówno ze zmianami w sposobie wykorzystania plastiku, jak i zmianami demograficznymi, doprowadziły do wzrostu ilości plastikowych śmieci wyrzucanych do naszych oceanów; mając na uwadze, że jeśli ta tendencja utrzyma się, według UNEP do 2050 r. nagromadzonych zostanie prawie 33 mld ton tworzyw sztucznych;

I.

mając na uwadze, że źródłem 80 % odpadów morskich są lądy, a zatem problem odpadów morskich nie może być skutecznie rozwiązany bez uprzedniego opracowania skutecznej polityki i działań mających na celu obniżenie i powstrzymanie produkcji śmieci na lądzie;

J.

mając na uwadze, że najczęściej spotykanymi formami odpadów są filtry papierosowe, torby z tworzyw sztucznych, sprzęt rybacki, taki jak sieci, i wszystkie rodzaje opakowań; mając na uwadze, że 60–90 % odpadów morskich zostało wyprodukowanych z wykorzystaniem jednego lub kilku polimerów syntetycznych, takich jak polietylen (PE), politereftalan etylenu (PET), polipropylen (PP) i polichlorek winylu (PVC), z których wszystkie mają bardzo długi czas rozkładu; mając na uwadze, że w rezultacie muszą minąć dziesięciolecia, a nawet stulecia, aby zniknęła większość wytwarzanych obecnie tworzyw sztucznych;

K.

mając na uwadze, że odpady plastikowe powodują śmierć i choroby zwierząt morskich przez uduszenie, zaplątanie i zatrucie; mając na uwadze, że materiały z plastiku rozbite falami i światłem słonecznym na mikrocząstki o średnicy poniżej 5 mm trafiają do żołądków organizmów morskich, takich jak małże, pierścienice i zooplankton, a nanocząstki plastiku o wielkości zaledwie pół milimetra przenikają przez błony komórkowe i wnikają do jąder komórek małych zwierząt morskich; mając na uwadze, że odpady z plastiku, które są niewidoczne gołym okiem, przedostają się do łańcucha pokarmowego u samego jego źródła;

L.

mając na uwadze, że według Programu Środowiskowego Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNEP) szacowany koszt kapitału naturalnego morskich odpadów z tworzyw sztucznych wynosi około 8 miliardów USD rocznie (19), a połowy, transport morski, turystyka i przemysł rekreacyjny to tylko niektóre z licznych sektorów biznesowych dotkniętych zanieczyszczeniem morza;

M.

mając na uwadze, że dopóki nie zostanie uzgodniona na szczeblu międzynarodowym definicja biodegradowalności (w środowisku morskim), stosowanie produktów z tworzyw sztucznych oznaczonych jako „ulegające biodegradacji” nie przyniesie znaczącego spadku ani ilości plastiku dostającego się do oceanu, ani ryzyka oddziaływania fizycznego i chemicznego na środowisko morskie;

N.

mając na uwadze, że zanieczyszczenie substancjami biogennymi (eutrofizacja) pochodzącymi z różnych źródeł, w tym ze spływu pochodzenia rolniczego i zrzutów ścieków, przeciąża środowisko morskie wysokim stężeniem azotu, fosforu i innych składników odżywczych, mogących powodować duże zakwity planktonu, którego rozkład po śmierci prowadzi do zużycia tlenu i powstania niedotlenionych „martwych stref”, w których ryby i inne organizmy morskie nie mogą się rozwijać; mając na uwadze, że na świecie istnieje obecnie około 500 martwych stref, a wiele innych obszarów jest dotkniętych szkodliwymi skutkami wysokiego zanieczyszczenia substancjami biogennymi;

O.

mając na uwadze, że organizmy morskie, ze względu na skrajne uzależnienie od dźwięków podwodnych ich podstawowych funkcji życiowych, takich jak poszukiwanie żywności i partnerów, a także brak jakiegokolwiek mechanizmu zabezpieczającego, są zagrożone hałasem przemysłowym związanym z żeglugą, badaniami sejsmicznymi i sonarami morskimi używanymi podczas rutynowych ćwiczeń, które mogą powodować uszkodzenie słuchu, maskowanie sygnałów komunikacyjnych i nawigacyjnych, a także problemy fizjologiczne i reprodukcyjne;

P.

mając na uwadze, że utrata różnorodności biologicznej mórz osłabia ekosystem oceanu i jego odporność na zakłócenia, zdolność do dostosowania się do zmiany klimatu i odgrywania roli globalnego regulatora ekologicznego i klimatycznego; mając na uwadze, że zmiana klimatu spowodowana działalnością człowieka ma bezpośredni wpływ na gatunki morskie, zmieniając ich liczebność, różnorodność i rozmieszczenie oraz wpływając na ich żywienie, rozwój i procesy reprodukcyjne, a także na związki między gatunkami;

Q.

mając na uwadze, że transgraniczny charakter oceanów oznacza, że prowadzona działalność i wywierana przez nią presja wymaga współpracy władz poszczególnych regionów nadmorskich w celu zapewnienia trwałości wspólnych zasobów; mając na uwadze, że wielość i złożoność środków podejmowanych w ramach zarządzania oceanami wymaga zapewnienia szerokiego zakresu wiedzy eksperckiej o charakterze interdyscyplinarnym, jak również współpracy na szczeblu regionalnym i międzynarodowym;

R.

mając na uwadze, że wyłączne strefy ekonomiczne państw członkowskich Unii Europejskiej, które niemal w całości leżą na terytorium regionów najbardziej oddalonych oraz krajów i terytoriów zamorskich, pokrywają powierzchnię 25,6 mln km2, co czyni z Unii Europejskiej właściciela największego obszaru morskiego na świecie; mając na uwadze, że w konsekwencji UE ma obowiązek odgrywania przewodniej roli w ustanowieniu skutecznego i ambitnego międzynarodowego zarządzania oceanami;

S.

mając na uwadze, że zbadano, iż bezpośrednie skutki wycieku ropy naftowej dla organizmów morskich oraz systemów i procesów biologicznych mogą obejmować zaburzenia zachowań i śmierć gatunków morskich, zakwity bakterii, niedotlenienie (obniżenie stężenia tlenu w wodzie), toksyczne działanie substancji chemicznych stosowanych do rozproszenia ropy i obumieranie koralowców głębinowych;

T.

mając na uwadze, że transport morski wywiera wpływ na klimat na świecie oraz na jakość powietrza zarówno w wyniku emisji CO2, jak i emisji innych niż CO2, takich jak emisje tlenków azotu, tlenków siarki, metanu, cząstek stałych oraz sadzy;

U.

mając na uwadze, że poszukiwania, wiercenia i transport zasobów ropy naftowej i gazu zlokalizowanych pod dnem morza w wielu częściach świata mogą mieć silnie szkodliwy i zakłócający wpływ na wrażliwe obszary morskie i gatunki morskie; mając na uwadze, że w wielu przypadkach poszukiwania i wiercenia ropy naftowej i gazu są dozwolone na chronionych obszarach morskich lub w ich pobliżu;

V.

mając na uwadze, że art. 191 TFUE zobowiązuje Unię do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony w jej polityce w dziedzinie środowiska, w tym przez stosowanie zasady ostrożności oraz zasady „zanieczyszczający płaci”;

W.

mając na uwadze, że zagrożenia związane ze stosowaniem paliwa ciężkiego w arktycznym transporcie morskim są liczne; mając na uwadze, że w przypadku wycieku bardzo gęsty olej ulega emulgowaniu, tonie i może być przenoszony na bardzo duże odległości, jeżeli zostanie uwięziony w lodzie; mając na uwadze, że wycieki paliwa ciężkiego wiążą się z ogromnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa żywności społeczności tubylczych Arktyki, które żywią się tym, co złowią lub upolują; mając na uwadze, że spalanie paliwa ciężkiego powoduje wytwarzanie tlenku siarki i metali ciężkich, a także znacznych ilości sadzy, które to substancje przenikające do arktycznego lodu pobudzają absorpcję ciepła przez masę lodu, a tym samym przyspieszają proces topnienia i skutki zmiany klimatu; mając na uwadze, że IMO zakazuje transportowania i stosowania paliwa ciężkiego na wodach otaczających Antarktydę;

X.

mając na uwadze, że emisje tlenków azotu, szczególnie w miastach portowych i na obszarach przybrzeżnych, pochodzą w dużej mierze z żeglugi i są poważnym problemem dla ochrony zdrowia publicznego i środowiska w Europie; mając na uwadze, że całkowite emisje tlenków azotu pochodzące z żeglugi w UE pozostają w znacznym stopniu nieuregulowane i szacuje się, że jeśli nie zostaną obniżone, przekroczą emisje tlenków azotu wytwarzane na lądzie już w 2020 r. (20);

Y.

mając na uwadze, że statki zakotwiczone w porcie zwykle korzystają z silników pomocniczych do wytwarzania energii elektrycznej na potrzeby łączności, oświetlenia, wentylacji i innych urządzeń pokładowych; mając na uwadze, że spalanie paliwa wiąże się z emisją szeregu zanieczyszczeń, takich jak dwutlenek siarki (SO2), tlenki azotu (NOx), sadza i cząstki stałe (PM);

Z.

mając na uwadze, że energia elektryczna pobierana z lądu wiąże się z podłączaniem statków do portowej sieci elektroenergetycznej podczas postoju w porcie; mając na uwadze, że w zdecydowanej większości lokalizacji koszyk energetyczny wykorzystywany do produkcji energii elektrycznej pobieranej z lądu powoduje mniejszą emisję niż spalanie paliwa na samych statkach (21); mając na uwadze, że obecnie obowiązujące przepisy, takie jak dyrektywa dotycząca zawartości siarki (dyrektywa (UE) 2016/802), wyraźnie uznają zastosowanie energii elektrycznej pobieranej z lądu jako alternatywy dla wymogu stosowania paliwa okrętowego o niskiej zawartości siarki, podczas gdy dyrektywa 2014/94/UE w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych nakłada na państwa członkowskie wymóg priorytetowego zainstalowania zasilania energią elektryczną pobieraną z lądu w portach sieci bazowej TEN-T oraz w innych portach do dnia 31 grudnia 2025 r.;

AA.

mając na uwadze, że zgodnie z dowodami naukowymi przedstawionymi w 5. sprawozdaniu oceniającym za 2014 r. Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) ocieplenie klimatu jest faktem, zmiana klimatu postępuje, a działalność człowieka jest głównym powodem ocieplenia obserwowanego od połowy XX wieku, zaś powszechny i istotny wpływ zmiany klimatu jest już widoczny w ekosystemach naturalnych i wytworzonych przez człowieka na wszystkich kontynentach i we wszystkich oceanach;

AB.

mając na uwadze, że prawie 90 % energii wiatru na świecie jest zawarte w turbulencjach nad oceanami świata, a wiatr, fale i prądy razem zawierają 300 razy więcej energii niż obecnie zużywają ludzie; mając na uwadze, że według sprawozdania Europejskiego Stowarzyszenia Energii Oceanu (EU-OEA) z 2010 r. zainstalowana energia oceanu może wynieść do 3,6 GW do 2030 r., do połowy wieku wzrosnąć do niemal 188 GW, przy czym w 2050 r. będący światowym liderem sektor energii oceanu w Europie może zapobiec emisji 136,3 mln ton CO2 rocznie do atmosfery i stworzyć 470 000 nowych zielonych miejsc pracy;

AC.

mając na uwadze, że w 2015 r. IPCC stwierdził, że aby ograniczyć globalne ocieplenie do 2 oC do końca stulecia, jedna trzecia zasobów ropy naftowej, połowa zasobów gazu oraz ponad 80 % węgla muszą pozostać nieeksploatowane;

AD.

mając na uwadze, że celem porozumienia paryskiego jest „jak najszybsze osiągnięcie wartości szczytowej ogólnoświatowych emisji gazów cieplarnianych”, aby utrzymać wzrost średniej temperatury na świecie znacznie poniżej 2 oC ponad poziom sprzed epoki przemysłowej, a także dążenie do ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 oC, podczas gdy według ostatnich doniesień Światowej Organizacji Meteorologicznej w 2016 r. globalne ocieplenie wzrosło o znaczące 1,1 oC ponad poziom sprzed epoki przemysłowej;

AE.

mając na uwadze, że niespełnienie celu porozumienia paryskiego, jakim jest utrzymanie wzrostu średniej temperatury na poziomie znacznie poniżej 2 oC, miałoby ogromny wpływ na środowisko naturalne i spowodowałoby ogromne koszty gospodarcze, w tym między innymi zwiększenie prawdopodobieństwa osiągnięcia punktów krytycznych, w których poziomy temperatury zaczęłyby ograniczać zdolność pochłaniania przez naturę węgla w oceanach;

AF.

mając na uwadze potencjał, jaki pod względem czystej energii ma wykorzystywanie morskiej energii wiatrowej i energii oceanów (energii fal, energii pływów morskich, morskiej energii cieplnej), z zastrzeżeniem poszanowania środowiska i istniejących ekosystemów; mając na uwadze, że ta czysta energia daje UE nie tylko możliwość generowania wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy wymagających kwalifikacji, ale również poprawy bezpieczeństwa zaopatrzenia w energię i stymulowania jej konkurencyjności dzięki innowacjom technologicznym;

AG.

mając na uwadze, że poprawa zarządzania oceanami pomoże stworzyć równe warunki działania dla przedsiębiorstw w skali światowej, w tym europejskiego sektora energii oceanicznej;

AH.

mając na uwadze, że zanieczyszczenie morza poprzez bezpośrednie lub pośrednie wprowadzanie odpadów, substancji lub energii, w tym spowodowanego przez działalność człowieka podmorskiego hałasu, prowadzi lub może prowadzić do szkodliwych skutków dla zasobów żywych i ekosystemów morskich, a w konsekwencji do zubożania różnorodności biologicznej, zagrożenia dla zdrowia ludzi, przeszkód dla działalności morskiej oraz pogorszenia jakości wód;

AI.

mając na uwadze, że UE powinna odgrywać wiodącą rolę w dyskusjach i negocjacjach na forach międzynarodowych, tak aby wszystkie odpowiednie podmioty wywiązywały się ze swoich zobowiązań dotyczących ograniczania emisji gazów cieplarnianych lub zanieczyszczeń i stawiły czoła rosnącym wyzwaniom w obszarze zrównoważonego gospodarowania zasobami;

AJ.

mając na uwadze, że korzystanie z energii z morskich źródeł odnawialnych może przyczynić się do realizacji celu niezależności energetycznej małych wysp w UE;

AK.

mając na uwadze, że przejrzystość organizacji międzynarodowych jest kluczową cechą zapewniającą demokratyczną odpowiedzialność i integrację;

AL.

mając na uwadze potencjał mórz i oceanów, które mogą stać się znaczącymi źródłami czystej energii; mając na uwadze, że ta energia ze źródeł odnawialnych daje UE nie tylko możliwość generowania wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy wymagających kwalifikacji, ale również poprawy bezpieczeństwa dostaw energii i stymulowania jej konkurencyjności dzięki innowacjom technologicznym; mając na uwadze, że korzystanie z tych lokalnych zasobów ma szczególne znaczenie dla państw i regionów wyspiarskich, w szczególności regionów najbardziej oddalonych, gdzie energia oceaniczna może przyczynić się do niezależności energetycznej i zastąpić drogą energię elektryczną produkowaną przez elektrownie spalinowe;

Doskonalenie międzynarodowych ram zarządzania oceanami

1.

przypomina o zasadniczej roli mórz i oceanów dla wspierania życia na Ziemi, zrównoważonego rozwoju, zatrudnienia i innowacji, a także dla zapewnienia rekreacyjnego wykorzystania i walorów; podziela rosnącą troskę o potrzebę bardziej skutecznego i zintegrowanego zarządzania oceanami i lepszej ich ochrony;

2.

z zadowoleniem przyjmuje wspólny komunikat w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami i zaproponowane działania podkreślające zaangażowanie UE na rzecz osiągnięcia ochrony i zrównoważonego wykorzystywania oceanów, mórz i zasobów morskich zgodnie z celem zrównoważonego rozwoju nr 14 zawartym w agendzie ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030; uznaje przekrojowy charakter tematu oraz potrzebę skoordynowanego i zintegrowanego podejścia w celu zapewnienia lepszego zarządzania oceanami; wzywa UE do przyjęcia przewodniej roli jako podmiotu działającego w wymiarze globalnym w celu wzmocnienia międzynarodowego zarządzania oceanami i uzupełnienia braków dzięki specjalistycznej wiedzy w zakresie opracowania zrównoważonego podejścia do zarządzania oceanami;

3.

przypomina o zintegrowanym i niepodzielnym charakterze wszystkich celów zrównoważonego rozwoju, a także o wzajemnych powiązaniach i synergiach między nimi, i ponownie podkreśla kluczowe znaczenie wszystkich działań UE opartych na agendzie na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, w tym potwierdzonych w niej zasad;

4.

wzywa Komisję do wyznaczenia wyraźnych terminów, w stosowanych przypadkach przedstawienia wniosków ustawodawczych oraz współpracy z państwami członkowskimi, aby poprawić współpracę w kwestiach takich jak badania nad oceanami, budowanie potencjału i transfer technologii, oraz do ustanowienia mechanizmów wspierających koordynację oraz stałe monitorowanie i ocenę na szczeblu UE w celu skutecznej realizacji działań wymienionych we wspólnym komunikacie; zwraca uwagę na postanowienia traktatu dotyczące zasady ostrożności i zasady „zanieczyszczający płaci” oraz podkreśla znaczenie podejścia opartego na ekosystemie we wszystkich działaniach UE w zakresie zarządzania oceanami;

5.

ponownie podkreśla istotny wymiar morski celów zrównoważonego rozwoju, w szczególności, ale nie tylko, celu nr 14 (zachowanie i zrównoważone wykorzystywanie oceanów, mórz i zasobów morskich);

6.

z zadowoleniem przyjmuje i w pełni popiera dokument „Nasz ocean, nasza przyszłość: wezwanie do działania” przyjęty na konferencji ONZ nt. oceanów w czerwcu 2017 r., wspierający realizację celu zrównoważonego rozwoju nr 14 – zachowanie i zrównoważone wykorzystywanie oceanów, mórz i zasobów morskich z myślą o zrównoważonym rozwoju; z dużą satysfakcją odnotowuje 328 dobrowolnych zobowiązań rządów, innych organizacji międzyrządowych i obywatelskich, sektora prywatnego, instytucji akademickich i badawczych oraz środowiska naukowego w zakresie ochrony oceanów i podniesienia świadomości na temat znaczenia oceanu dla przetrwania człowieka;

7.

przypomina, że Unia Europejska dysponuje bogatym zbiorem ustawodawstwa i narzędzi zarządzania skupiających się na odrębnych elementach zarządzania oceanami, niemniej jednak morza regionalne UE pozostają w stanie krytycznym, w związku z nadmierną eksploatacją zasobów, organicznymi i nieorganicznymi zanieczyszczeniami mającymi wpływ na zdrowie i wydajność oceanów, utratą różnorodności biologicznej, degradacją siedlisk, obecnością gatunków inwazyjnych, malejącymi społecznościami przybrzeżnymi i konfliktami między sektorami morskimi;

8.

wzywa Komisję Europejską do działań w następstwie wspólnego komunikatu na temat zarządzania oceanami przez opublikowanie sprawozdania na temat postępów w przedstawionych działaniach oraz szczegółowego harmonogramu przyszłych działań, z uwzględnieniem koordynacji między tymi działaniami a istniejącymi inicjatywami europejskimi i instrumentami międzynarodowymi;

9.

zachęca Komisję do zaproponowania, w stosownych przypadkach, inicjatyw dla Rady w sprawie rozwijania partnerstw na rzecz oceanów z najważniejszymi partnerami międzynarodowymi w dążeniu do promowania celu, jakim jest poprawa globalnego zarządzania i spójności polityki, oraz wykorzystania istniejących dwustronnych ram współpracy, takich jak dialogi na wysokim szczeblu w sprawie rybołówstwa i gospodarki morskiej;

10.

uznaje kluczową rolę Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS) w zapewnieniu podstawowych ram prawnych w celu koordynacji wysiłków i osiągnięcia spójnego podejścia do ogólnoświatowych problemów oceanów; wzywa nadbrzeżne państwa członkowskie do wypełnienia obowiązku ochrony i zachowania środowiska morskiego i jego żywych zasobów oraz obowiązku zapobiegania zanieczyszczaniu morza i jego kontroli zgodnie z treścią konwencji UNCLOS; zauważa, że państwa członkowskie ponoszą odpowiedzialność za szkody spowodowane naruszeniem ich międzynarodowych zobowiązań na rzecz zwalczania takiego zanieczyszczenia;

11.

apeluje do państw członkowskich o usprawnienie ich systemów prawnych w celu ochrony oceanów; apeluje o międzynarodowe uznanie pojęcia szkody ekologicznej powstałej na skutek zanieczyszczenia wód morskich, aby umożliwić wypłatę odszkodowań kiedy stwierdzone zostanie naruszenie; apeluje o wprowadzenie zasady łańcucha odpowiedzialności, dzięki któremu możliwe będzie ustalenie, kto ponosi odpowiedzialność za spowodowane szkody środowiskowe w całej strukturze hierarchicznej;

12.

podkreśla, że UE powinna dążyć do zagwarantowania, by przepisy dotyczące rybołówstwa były ważną częścią przyszłego prawnie wiążącego instrumentu w ramach UNCLOS jeśli chodzi o ochronę i zrównoważone wykorzystywanie morskiej różnorodności biologicznej na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową;

13.

nalega, by wszystkie państwa przystąpiły do odnośnych instrumentów w dziedzinie rybołówstwa, w szczególności do Porozumienia o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu, Porozumienia ONZ w sprawie osiadłych i daleko migrujących stad ryb oraz Umowy o środkach stosowanych przez państwo portu w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (w szczególności PSMA), a także by w pełni wdrożyły postanowienia tych porozumień i umowy oraz innych międzynarodowych planów działania FAO;

14.

z zadowoleniem przyjmuje postępy poczynione przez UE w zakresie zewnętrznego wymiaru wspólnej polityki rybołówstwa; podkreśla, że wymiar ten, obejmujący umowy międzynarodowe i umowy o partnerstwie, stanowi ważne narzędzie promowania unijnych norm środowiskowych, socjalnych i norm w zakresie przeciwdziałania połowom NNN na szczeblu międzynarodowym;

15.

zauważa, że inicjatywa dotycząca przejrzystości w dziedzinie rybołówstwa (FiTI) przyjęła niedawno globalny standard; zachęca państwa do starania się o członkostwo FiTI; wzywa UE i państwa członkowskie do poparcia tej inicjatywy;

16.

jest zdania, że zapewnienie równych warunków działania dla unijnej floty rybackiej jest sprawą najwyższej wagi, w szczególności biorąc pod uwagę wysokie unijne normy środowiskowe i normy z zakresu zrównoważonego charakteru działań, do których statki te muszą się stosować;

17.

domaga się, by UE promowała takie same normy środowiskowe dotyczące połowów na wszystkich forach międzynarodowych i współpracy dwustronnej, jak te, które muszą być przestrzegane przez wszystkie statki UE, aby nie narazić naszej własnej floty na niekorzystne skutki jeśli chodzi o zrównoważenie środowiskowe;

18.

przypomina rezolucję ONZ 2749 (XXV) z dnia 17 grudnia 1970 r. uznającą, że „dno mórz i oceanów oraz ich podziemie na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową, wraz z zasobami tych obszarów są wspólnym dziedzictwem ludzkości”, oraz art. 136 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, który stanowi, że „obszar znajdujący się poza granicami jurysdykcji państwowej oraz jego zasoby stanowią wspólne dziedzictwo ludzkości”;

19.

wzywa Komisję, by zachęcała państwa członkowskie do zaprzestania dotowania licencji na poszukiwanie i wydobywanie zasobów kopalnych na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową oraz wydawania pozwoleń na eksploatację zasobów kopalnych na swych szelfach kontynentalnych;

20.

zauważa ponadto, w kontekście międzynarodowego prawa dotyczącego zanieczyszczenia powietrza, że zgodnie z konwencją UNCLOS państwom członkowskim nie przysługuje prawo do inspekcji statków, nawet w przypadkach istnienia rzetelnych dowodów wskazujących na naruszenie; wzywa zatem strony konwencji ONZ do wzmocnienia ram prawnych konwencji UNCLOS w celu zlikwidowania wszelkich istniejących luk w zarządzaniu i ustanowienia solidnych mechanizmów egzekwowania w odniesieniu do międzynarodowego prawa ochrony środowiska;

21.

wzywa do ustanowienia międzynarodowych ram regulacyjnych dotyczących zwalczania wprowadzania odpadów i zanieczyszczeń jądrowych do oceanów i dna morskiego, mających na celu wdrożenie konkretnych środków służących ograniczeniu wpływu na środowisko i zdrowie oraz usunięcie zanieczyszczeń z dna morskiego;

22.

podkreśla, że zapewnienie przejrzystości, w tym powszechnego dostępu do informacji, zaangażowania zainteresowanych stron, udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska wymaganych na mocy konwencji z Aarhus, a także legitymizacji organizacji ONZ, w tym odpowiedzialności publicznej przedstawicieli krajowych w organach międzynarodowych, takich jak Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) i Międzynarodowa Organizacja Dna Morskiego (ISA), są kwestią priorytetową w celu usunięcia istniejących niedociągnięć w dziedzinie zarządzania; wzywa państwa członkowskie i Komisję do współpracy za pośrednictwem ISA, aby zapewnić przejrzystość jej metod pracy i skuteczną zdolność do oceny wpływu na środowisko, a także do zapewnienia skutecznej ochrony środowiska morskiego przed szkodliwymi skutkami oraz w celu ochrony i zachowania środowiska morskiego, zgodnie z wymogami części XI i XII Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza;

23.

wzywa państwa członkowskie do przyjęcia proaktywnej i postępowej roli w organach międzynarodowych w celu przedstawienia reform w dziedzinie przejrzystości i zwiększenia ogólnych ambicji środowiskowych podjętych działań;

24.

podkreśla, że poprawa ram zarządzania oceanami oznacza wzmocnienie wysiłków podejmowanych na skalę regionalną i światową przez promocję uzgodnionych już instrumentów wielostronnych oraz strategii, a także ich lepszą realizację; zachęca Komisję do wsparcia lepszej międzynarodowej współpracy morskiej, w szczególności w dziedzinie nauki i technologii związanych z morzem, zgodnie z sugestią OECD;

25.

podkreśla potrzebę wzmocnionej współpracy, spójności polityki i koordynacji między wszystkimi rządami i instytucjami na wszystkich szczeblach, w tym między organizacjami międzynarodowymi, organizacjami i instytucjami regionalnymi i subregionalnymi, systemami i programami; w związku z tym zwraca uwagę na ważną rolę skutecznych i przejrzystych partnerstw wielostronnych oraz aktywnego zaangażowania rządów we współpracę z organami globalnymi, regionalnymi i subregionalnymi, środowiskiem naukowym, sektorem prywatnym, wspólnotą darczyńców, organizacjami pozarządowymi, grupami społecznymi, instytucjami akademickimi i innymi odpowiednimi podmiotami;

26.

wzywa do wzmocnienia ram regionalnych w dziedzinie zarządzania środowiskiem morskim, w szczególności na rzecz realizacji celu zrównoważonego rozwoju nr 14; zachęca UE i organizacje międzynarodowe do wzmocnienia, w szczególności poprzez oficjalną pomoc rozwojową, wsparcia dla ram regionalnych i realizacji przez państwa trzecie celu zrównoważonego rozwoju nr 14;

27.

podkreśla znaczenie włączenia władz lokalnych obszarów przybrzeżnych i regionów najbardziej oddalonych w proces zbliżania międzynarodowego systemu zarządzania oceanem do obywateli UE;

28.

podkreśla potrzebę opracowania kompleksowych strategii podnoszenia świadomości o przyrodniczym i kulturowym znaczeniu oceanów;

29.

podkreśla potrzebę konkretnego i wymiernego planu działania w zakresie zaangażowania UE w regionie Arktyki, którego punktem wyjścia powinny być cele zachowania wrażliwych ekosystemów tego regionu, jak również zwiększenie ich odporności na skutki zmiany klimatu;

30.

przypomina, że środkowy Ocean Arktyczny nie jest objęty międzynarodowym systemem ochrony ani zarządzania; podkreśla konieczność zastosowania skoordynowanego podejścia między UE i jej państwami członkowskimi w zakresie zapobiegania nieuregulowanym połowom na Oceanie Arktycznym;

31.

ponawia swój apel wyrażony w rezolucji z dnia 16 marca 2017 r. w sprawie zintegrowanej polityki Unii Europejskiej w sprawie Arktyki, aby Komisja i państwa członkowskie podjęły wszelkie niezbędne działania w celu odegrania aktywnej roli na rzecz ułatwienia przyjęcia międzynarodowo uzgodnionego zakazu użytkowania na pokładzie i przewozu w zbiornikach paliwa ciężkiego oleju napędowego na statkach pływających w morzach arktycznych, za pośrednictwem Międzynarodowej Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (MARPOL) stosowanej obecnie do regulowania wód wokół Antarktydy; wzywa Komisję do uwzględnienia środowiskowych, społecznych, zdrowotnych i klimatycznych zagrożeń płynących ze stosowania ciężkiego oleju opałowego w swym stanowisku w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami; wzywa Komisję, aby w związku z brakiem odpowiednich uregulowań międzynarodowych przedstawiła propozycje przepisów dotyczących statków, które przed wypłynięciem na wody Arktyki wpływają do portów UE, z myślą o zakazaniu stosowania i przewozu ciężkiego oleju napędowego;

32.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia aktywnych działań w celu szybkiej finalizacji przedłużającego się procesu określenia planu prac IMO dotyczącego redukcji emisji sadzy ze statków żeglujących w Arktyce, który ma na celu spowolnienie gwałtownego wzrostu temperatury i przyspieszonego topnienia lodu polarnego w tym regionie;

33.

wzywa Komisję do promowania równych warunków na rynku zatrudnienia w dziedzinie morskiej oraz do zapewnienia sprawiedliwego traktowania poprzez skuteczne stosowanie odpowiednich konwencji międzynarodowych, takich jak Konwencja dotycząca pracy w sektorze rybołówstwa oraz Konwencja o pracy na morzu MOP, a także przez wdrożenie zharmonizowanych ram socjalnych dla działalności morskiej na wodach wspólnotowych;

34.

domaga się nowego porozumienia międzynarodowego w sprawie warunków pracy w sektorze morskim; przypomina o konieczności położenia kresu wszelkim formom niewolnictwa, które wciąż występują na pokładach statków i podkreśla wpływ, jaki brak godziwych warunków pracy wywiera na ludzi, podmioty gospodarcze i środowisko morskie;

35.

wzywa Komisję do rozwijania partnerstwa na rzecz oceanów z kluczowymi podmiotami w formie mechanizmów współpracy wielokulturowej lub dialogów dwustronnych, aby zapewnić lepszą koordynację i współpracę w celu skutecznego wdrożenia odpowiednich celów zrównoważonego rozwoju związanych z oceanami, promowania zrównoważonego niebieskiego wzrostu, jak również ochrony, zachowania i odbudowy ekosystemów morskich oraz różnorodności biologicznej, przy jednoczesnym ograniczeniu presji na oceany i morza oraz stworzenie warunków dla zrównoważonej niebieskiej gospodarki;

36.

nalega, aby Komisja wzmocniła współpracę w sektorze morskim i rozwijała potencjał w kontekście swojej polityki zewnętrznej w odniesieniu do takich obszarów jak współpraca na rzecz rozwoju i umowy handlowe, w szczególności umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów, w celu zwiększenia zdolności do walki z wpływem zmiany klimatu i odpadów morskich oraz by promowania lepszego zarządzania oceanem i zrównoważonego niebieskiego wzrostu;

37.

wzywa UE do stosowania zasady, że przydział zasobów rybnych musi uwzględniać wpływ na środowisko i skutki społeczne, potrzeby w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego krajów rozwijających się oraz ambicje tych krajów dotyczące rozwijania własnych sektorów gospodarki rybnej, przy jednoczesnym zapewnieniu zrównoważonego poziomu połowów, który nie doprowadzi do nadmiernej zdolności połowowej zgodnie z celem zrównoważonego rozwoju nr 14;

38.

wzywa UE, aby zgodnie ze wspólną polityką rybołówstwa zmniejszyła oddziaływanie akwakultury na środowisko naturalne dzięki zapewnieniu zrównoważonego źródła pasz i wspieraniu badań koncentrujących się na zmniejszeniu presji na dzikie stada ryb wykorzystywane do produkcji pasz;

39.

zauważa, że UE jest największym na świecie importerem produktów rybołówstwa oraz że niektóre połowy są sprowadzone z obszarów, na których połowy są znacznie mniej zrównoważone niż na wodach UE; zachęca UE do wykorzystania swojego stanowiska w tym względzie, aby propagować wzrost stabilności we wszystkich basenach morskich;

40.

nalega, aby Komisja wezwała państwa członkowskie do zaprzestania sponsorowania koncesji na poszukiwania i eksploatację w górnictwie głębokomorskim na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową i niewydawania pozwoleń na wydobycie głębokomorskie na szelfie kontynentalnym państw członkowskich;

41.

wzywa Komisję do wspierania wzmocnienia inicjatyw międzynarodowych w celu zwalczania handlu ludźmi drogą morską;

42.

apeluje do Komisji i państw członkowskich o poparcie międzynarodowego moratorium na komercyjne koncesje na eksploatację w górnictwie głębokomorskim, dopóki nie zostaną przestudiowane i zbadane w wystarczający sposób skutki wydobycia głębokomorskiego dla środowiska morskiego, różnorodności biologicznej i działalności człowieka na morzu i nie zostaną poznane wszystkie możliwe zagrożenia;

43.

podkreśla znaczenie strategii Unii Europejskiej w zakresie bezpieczeństwa morskiego oraz wzywa Komisję do włączenia bezpieczeństwa morskiego do polityki zewnętrznej, mając na uwadze, że znaczna część wymiany handlowej odbywa się drogą morską, a ponad 70 % granic zewnętrznych to granice morskie, oraz że należy zapewnić bezpieczeństwo pasażerów podróżujących przez unijne porty;

44.

podkreśla znaczenie dalszego sprzyjania współpracy między Europejską Agencją Bezpieczeństwa Morskiego (EMSA), Fronteksem i Europejską Agencją Kontroli Rybołówstwa (EFCA), zgodnie z mandatem każdej z nich, w celu wspierania władz krajowych państw członkowskich, którym powierzono funkcje straży przybrzeżnej, oraz podkreśla znaczenie promowania bezpieczeństwa i ochrony na morzu, zwalczania przestępczości transgranicznej i ochrony środowiska przez zapobieganie zanieczyszczeniom powodowanym przez instalacje morskie służące do wydobywania ropy naftowej i gazu oraz przez ograniczanie tego zanieczyszczenia; jest zdania, że agencje te powinny otrzymywać większe środki finansowe z UE, jeżeli zachodzi taka potrzeba, aby były w stanie realizować te nowe zadania; podkreśla znaczenie dalszego rozwijania rozwiązań cyfrowych (takich jak ułatwianie branży transportu morskiego formalności sprawozdawczych za pomocą usprawnionych procedur oraz większe inwestycje we wspólną infrastrukturę służącą ogólnoeuropejskiej wymianie danych z korzyścią dla wszystkich organów państw członkowskich wykonujących funkcje straży przybrzeżnej) i zaawansowanych technologii (takich jak zintegrowane usługi morskie EMSA) dla poprawy systemów nadzoru i monitorowania działalności morskiej oraz innych programów, takich jak wspólny mechanizm wymiany informacji (CISE) do celów nadzoru morskiego;

45.

podkreśla, że stworzenie zrównoważonej gospodarki morskiej i ograniczenie presji na środowisko morskie wymaga działań w zakresie zmiany klimatu, zanieczyszczeń ze źródeł lądowych docierających do mórz i oceanów, zanieczyszczenia mórz i eutrofizacji, ochrony, zachowania i odbudowy ekosystemów morskich i różnorodności biologicznej oraz zrównoważonego wykorzystywania zasobów morskich;

46.

wyraża zaniepokojenie faktem, że chociaż, jak wynika z niedawnego badania Parlamentu Europejskiego, niebieska gospodarka może mieć pozytywny wpływ społeczno-gospodarczy (jeśli chodzi o zatrudnienie, dochody, wartość dodaną brutto), zasadniczo jej skutki dla środowiska są negatywne jeśli chodzi o zmiany dynamiki linii brzegowej, zanieczyszczenia morskie, eutrofizację, morfologię dna morskiego oraz przemiany dotykające siedlisk, ekosystemów lub różnorodności biologicznej; wyraża zaniepokojenie, że łączna waga skutków dla środowiska byłaby szkodliwa dla rybołówstwa;

47.

wzywa do ukierunkowania niebieskiej gospodarki na odbudowę odporności społeczności nadbrzeżnych w celu przywrócenia potencjału produkcyjnego rybołówstwa, wspierając w ten sposób bezpieczeństwo żywnościowe, ograniczanie ubóstwa i zrównoważone zarządzanie żywymi zasobami wodnymi; przypomina, że przed podjęciem jakichkolwiek działań w sektorach niebieskiej gospodarki należy zagwarantować ocenę skutków i proces pełnego informowania i udziału wszystkich zainteresowanych stron; podkreśla, że niebieska gospodarka musi przyczyniać się do osiągnięcia celu zrównoważonego rozwoju nr 14, jakim jest zachowanie i zrównoważona eksploatacja oceanów i zasobów morskich;

48.

uważa, że inwestycje w niebieską gospodarkę nie powinny opierać się na skończonych zasobach, lecz powinny skupiać się na „innowacjach ekologicznych” oraz, nie przekraczając naturalnych poziomów regeneracji, na ochronie przyrody, łagodzeniu zmiany klimatu i adaptacji;

49.

wzywa państwa członkowskie do podjęcia dalszych wysiłków na rzecz terminowego wdrożenia dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej w celu osiągnięcia dobrego stanu środowiska wód morskich do roku 2020 oraz do szczególnego zaangażowania na rzecz zapobiegania szkodom w środowisku przybrzeżnym i morskim na skutek wszelkich zanieczyszczeń morskich, w tym zanieczyszczenia substancjami biogennymi, znajdujących się w wodzie morskiej odpadów, jak również likwidacji szkodliwych dopłat, które zachęcają do niezrównoważonych połowów, i wzmocnienia globalnej walki z wyrzucaniem odpadów i tworzyw sztucznych do morza;

50.

dostrzega wielkie wyzwanie na płaszczyźnie międzynarodowej w przeciwdziałaniu dostawaniu się do mórz odpadów z tworzyw sztucznych, ich wydobywaniu i odzysku, i wzywa Komisję do przedsięwzięcia środków, takich jak większe wspieranie badań naukowych i włączenie tego zagadnienia do strategii zrównoważonej „niebieskiej gospodarki”, aby uczynić UE siłą napędową dla innowacyjnych rozwiązań oraz by odgrywała ona w tej kwestii wiodącą rolę na świecie;

51.

wzywa państwa członkowskie do szybkiego wdrożenia dyrektywy ramowej w sprawie planowania przestrzennego obszarów morskich i zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną w celu umożliwienia pełnego i harmonijnego rozwoju różnych rodzajów działalności morskiej;

52.

nalega, aby Komisja ściśle zintegrowała kwestie związane z zarządzaniem oceanem ze swoją polityką w zakresie pomocy i rozwoju;

53.

przypomina, że sektor rybołówstwa ma ogromne znaczenie jako jeden z głównych obszarów tradycyjnej działalności człowieka wykonywanej w środowisku morskim, co sprawia, że jest on zasadniczym elementem zintegrowanej polityki morskiej; zwraca uwagę, że rybołówstwo to sektor najbardziej odczuwający skutki innych metod eksploatacji mórz i innych rodzajów działalności, takiej jak transport morski i turystyka, rozwój zabudowy miejskiej i przybrzeżnej, wykorzystywanie surowców i źródeł energii, górnictwo morskie, jak również problemów środowiskowych, takich jak zanieczyszczenie wód morskich (tworzywa sztuczne, porzucone sieci rybackie, wycieki ropy naftowej, zanieczyszczenie hałasem, utylizacja odpadów balastowych, niekontrolowane wydobycie i poszukiwanie ropy naftowej i gazu itp.) i zmiana klimatu (podnoszenie się poziomu mórz, wzrost temperatury powierzchni morza, powodzie przybrzeżne, zwiększenie kwasowości oceanów itp.);

54.

podkreśla znaczenie kobiet w przemyśle rybnym, ze względu na to, że według FAO stanowią one połowę pracowników tego sektora; wzywa UE do promowania i ochrony kobiet w działalności połowowej i w związanych z rybołówstwem gałęziach przemysłu dzięki zachęcaniu do uczciwych cen produktów rybnych oraz promowaniu lepszego dostępu dla kobiet prowadzących działalność w sektorze rybołówstwa do wsparcia publicznego i zasobów finansowych, w tym w negocjacjach z państwami trzecimi w sprawie wykorzystania wsparcia sektorowego w umowach o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów oraz w opracowywaniu instrumentów pomocy rozwojowej i na różnych forach międzynarodowych;

55.

oczekuje na przygotowywaną strategię Komisji w sprawie tworzyw sztucznych, a także na wszelkie pozostałe działania podejmowane w celu zwalczania wyrzucania odpadów do morza, w tym ogłoszony niedawno plan działania; wzywa do wysokiego poziomu ambicji w strategii dotyczącej tworzyw sztucznych w ramach gospodarki o obiegu zamkniętym w celu odpowiedniego rozwiązania u źródła problemu odpadów wyrzucanych do morza oraz wzywa Komisję do przedstawienia konkretnych działań legislacyjnych i wiążących środków w tej dziedzinie, w szczególności dotyczących projektu ekologicznego dla tworzyw sztucznych i mikrodrobin plastiku, a także działań mających na celu zmniejszenie ilości zużytych produktów wyrzucanych na lądzie, zwłaszcza w pobliżu rzek i innych dróg wodnych oraz na wybrzeżu; wyraża głębokie zaniepokojenie skalą problemu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania i przyłączenia się do międzynarodowej koalicji na rzecz ograniczenia zanieczyszczenia torbami z tworzywa sztucznego zawiązanej na COP 22 w Marrakeszu w listopadzie 2016 r.;

56.

ponownie wyraża potrzebę przemyślanej polityki produktowej, która przedłuża przewidywany cykl życia, trwałości, możliwości ponownego wykorzystania i recyklingu produktów, co podkreślił w swojej rezolucji z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie oszczędnego gospodarowania zasobami: ku gospodarce o obiegu zamkniętym (22); ponadto podkreśla, że należy to pilnie zastosować do jednorazowych produktów i opakowań z tworzyw sztucznych w planowanej strategii dotyczącej tworzyw sztucznych w kontekście szkód dla środowiska powodowanych przez te przedmioty jako odpady wyrzucane do morza;

57.

nalega, aby Komisja pomagała w opracowywaniu rozwiązań regionalnych i promowała krajowe działania mające na celu zajęcie się problemem odpadów wyrzucanych do morza w celu ich wyeliminowania; apeluje także do Komisji, aby pomogła w przygotowywaniu pilotażowych projektów zbierania odpadów morskich przez sprzątanie plaż i prowadzenie kampanii połowów śmieci, oraz zapewniła wsparcie finansowe rybakom w Europie na rzecz zbierania odpadów morskich;

58.

zwraca się do Komisji o zaproponowanie nowego prawodawstwa w celu zlikwidowania zanieczyszczenia mikrodrobinami plastiku we wszystkich jego formach, w szczególności przez zakaz stosowania mikrodrobin plastiku we wszystkich produktach do pielęgnacji ciała oraz zapewnienia, aby wszystkie przedsiębiorstwa, które zajmują się produkcją plastikowych granulek, stosowały odpowiednie protokoły, aby zminimalizować wycieki granulek;

59.

uznaje zanieczyszczenie jednorazowymi butelkami plastikowymi za poważną przyczynę zanieczyszczenia mórz i zachęca Komisję do rozważenia możliwości wprowadzenia europejskiego systemu kaucji za jednorazowe opakowania do napojów według modelu niemieckiego;

60.

wzywa UE i państwa członkowskie do wspierania i przyłączenia się do międzynarodowej koalicji na rzecz ograniczenia zanieczyszczenia torbami z tworzywa sztucznego;

61.

z zadowoleniem przyjmuje ogłoszony przez Komisję zamiar promowania zaakceptowanego w wymiarze międzynarodowym planu przeciwdziałania konsekwencjom ocieplenia oceanów, podniesienia poziomu morza i zakwaszenia;

62.

wzywa państwa członkowskie do promowania efektywnego gospodarowania zasobami, recyklingu i podnoszenia świadomości na temat odpadów wyrzucanych do morza za pośrednictwem krajowych kampanii uświadamiających, programów edukacyjnych i współpracy między szkołami i uniwersytetami w tych kwestiach;

63.

przypomina swoje przychylne stanowisko wobec ambitnego pakietu dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym obejmującego cele UE w zakresie ograniczenia ilości odpadów wyrzucanych do morza o 30 % w 2025 r. oraz o 50 % w 2030 r, a także podniesione docelowe poziomy recyklingu opakowań plastikowych;

64.

wzywa państwa członkowskie do utrzymania takiego samego poziomu ambicji, jaki ma UE w odniesieniu do ograniczenia ilości odpadów wyrzucanych do morza;

65.

wzywa Komisję do zintensyfikowania wysiłków na rzecz walki z odpadami morskimi w wymiarze europejskim i globalnym przez podjęcie działań dotyczących źródeł tych odpadów zlokalizowanych na lądzie i do morskich źródeł odpadów poprzez rozwiązanie problemu nielegalnego wyrzucania do morza odpadów, takich jak narzędzia połowowe, oraz finansowe wspieranie zbiórki odpadów morskich; nalega, aby Komisja ograniczyła ilość odpadów wyrzucanych do morza ze statków, w szczególności przez promowanie zharmonizowanego systemu zwrotu kosztów odbioru śmieci we wszystkich portach europejskich w ramach przeglądu dyrektywy 2000/59/WE w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku; wzywa do zwiększenia finansowania badań naukowych nad rozmieszczeniem i oddziaływaniem odpadów morskich i skuteczności międzynarodowych, regionalnych i subregionalnych strategii zwalczania odpadów morskich i innych substancji zanieczyszczających;

66.

podkreśla, że w przypadku potencjalnych przyszłych poszukiwań w górnictwie głębokomorskim należy zastosować unijną zasadę ostrożności; jest zaniepokojony naciskiem Komisji, aby górnictwo głębokomorskie było jednym z najważniejszych sektorów Unii w zakresie niebieskiego wzrostu, biorąc pod uwagę istniejące naukowe dowody na jego istotne i nieodwracalne zagrożenia dla środowiska; jest zaniepokojony, że dalsza promocja górnictwa głębokomorskiego może negatywnie wpływać na działania wymagane na mocy celu zrównoważonego rozwoju nr 12 (przejście na zrównoważoną konsumpcję i produkcję);

67.

podkreśla, że w odniesieniu do powstającego sektora górnictwa głębokomorskiego należy zastosować zasadę ostrożności, a biorąc pod uwagę ostrzeżenia ze strony nauki dotyczące znacznych i potencjalnie nieodwracalnych szkód wyrządzonych środowisku naturalnemu, jest zdania, że UE nie powinna wspierać rozwoju tego sektora, a zamiast tego powinna raczej inwestować w zrównoważone alternatywy, przede wszystkim w przejście na zrównoważoną konsumpcję i produkcję, zgodnie z wymogami celu zrównoważonego rozwoju nr 12 w ramach agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030;

68.

podkreśla, że nie powinno się zezwalać na poszukiwanie i wydobycie ropy naftowej lub gazu na chronionych obszarach morskich lub w ich pobliżu lub na obszarach o wysokiej wartości ochronnej;

69.

z zadowoleniem przyjmuje plan działania UE na rzecz gospodarki o obiegu zamkniętym i wzywa Komisję do zaproponowania zdecydowanych środków zapobiegających wyrzucaniu mikro- i makrocząsteczek do środowiska morskiego, w tym zmniejszenia poziomu wycieku odpadów o 50 % do 2020 r., środków legislacyjnych dotyczących przemysłu, takich jak zakaz stosowania tworzyw sztucznych jednorazowego użytku (tam gdzie dostępne są alternatywy naturalne), oraz potencjalnie międzynarodowego instrumentu prawnego;

70.

wzywa państwa członkowskie oraz władze lokalne i regionalne do wspierania technologii innowacyjnych i inicjatyw finansowych na rzecz podejmowania działań dotyczących zanieczyszczenia mórz i oceanów w celu promowania skutecznych systemów zwrotu kosztów odbioru odpadów ze statków – w szczególności odpadów z tworzyw sztucznych – w portach i przystaniach; wzywa także do podnoszenia świadomości w sektorze żeglugi morskiej w odniesieniu do skutków usuwania odpadów z tworzyw sztucznych do morza oraz do pokonania głównych przeszkód utrudniających wdrożenie Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (MARPOL);

71.

podkreśla, że UE powinna być liderem globalnej inicjatywy monitorowania i znacznego ograniczenia odpadów morskich w oceanach; zauważa, że państwa członkowskie zobowiązały się do osiągnięcia celów dyrektywy 2008/56/WE (dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej), zgodnie z którą ani właściwości ani ilość odpadów znajdujących się w wodzie morskiej nie mogą powodować szkód w środowisku przybrzeżnym i morskim (wskaźnik nr 10);

72.

zachęca do walki ze wszystkimi źródłami zanieczyszczenia oceanów i dna morskiego, łącznie z zanieczyszczeniem hałasem, oraz do wdrożenia konkretnych działań na szczeblu międzynarodowym na rzecz usuwania zanieczyszczeń z oceanów i dna morskiego;

73.

z zadowoleniem przyjmuje zdecydowany zamiar Komisji wdrożenia działań na szczeblu międzynarodowym mających na celu monitorowanie konsekwencji wzrostu temperatury oceanów, podnoszenia się poziomu mórz oraz zakwaszenia wód; wzywa do wzmocnienia i rozwoju międzynarodowych programów naukowych mających na celu monitorowanie temperatury, zasolenia i pochłaniania ciepła przez oceany, oraz do ustanowienia światowej sieci obserwacji oceanów, aby poprawić monitorowanie światowych zmian w oceanach i umożliwić lepsze prognozowanie skutków zmiany klimatu dla funkcjonowania oceanów, pochłaniania dwutlenku węgla oraz zarządzania żywymi zasobami mórz;

74.

podkreśla znaczenie podejścia do produktów z tworzyw sztucznych uwzględniającego cykl życia, które obejmuje wzięcie pod uwagę degradacji różnych polimerów i stopnia ich rozdrobnienia (w środowisku morskim) przez internalizację kosztów środowiskowych i społecznych produktów (internalizację kosztów), poprawę procesu zamykania obiegu w rozwoju i wytwarzaniu produktów i procesów, a także w łańcuchach produkcyjnych wyrobów z tworzyw sztucznych, poprawę trwałości produktów, promowanie ekologicznych zamówień publicznych i prywatnych, promowanie między innymi zasad i ram zielonej inżynierii, projektu ekologicznego i oznakowania ekologicznego oraz zwiększanie zdolności podmiotów prywatnych, w tym małych i średnich przedsiębiorstw, do przejścia na bardziej przyjazne dla środowiska procesy produkcyjne;

75.

z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie podjęte przez Komisję w jej programie działań w zakresie zarządzania oceanami do zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (połowy NNN); zachęca Komisję do kontynuowania walki z połowami NNN we wszystkich regionalnych organizacjach ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) i na innych właściwych forach; uważa, że statki pływające pod banderą UE, które dokonują połowów NNN powinny być umieszczone na publicznej liście, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie połowów NNN; nalega, aby UE skłoniła państwa trzecie do podjęcia działań mających na celu zapobieganie wprowadzaniu na ich rynki ryb złowionych w połowach NNN;

76.

wzywa do większej współpracy między RFMO i wzywa ich umawiające się strony do zadbania o to, by organizacje te miały odpowiednie zasoby i wystarczająco szerokie uprawnienia;

77.

wzywa RFMO do:

a)

kontynuacji regularnie przeprowadzanych niezależnych przeglądów skuteczności działania, a także do pełnego wdrożenia zaleceń wynikających z tych przeglądów;

b)

pełnego wdrożenia zalecenia z drugiej wznowionej konferencji przeglądowej Porozumienia Narodów Zjednoczonych w sprawie osiadłych i daleko migrujących stad ryb;

c)

harmonizacji środków, w szczególności monitorowania, kontroli, nadzoru i w szczególności egzekwowania środków, w tym uzgodnienia odstraszających kar i sankcji;

78.

wzywa państwa członkowskie do przyjęcia znaczącego pakietu wniosków przedstawionych przez Parlament Europejski i Komisję w kontekście przeglądu dyrektywy 2008/98/WE w sprawie odpadów, które łącznie stanowią spójną nową politykę UE w zakresie podziału odpowiedzialności między wszystkie zainteresowane podmioty za odpady oraz zapobieganie śmieceniu, zarówno na lądzie, jak i w środowisku morskim;

79.

zachęca Komisję Europejską do wdrożenia prawdziwej polityki przystosowania się do zmiany klimatu w strefach przybrzeżnych i na obszarach morskich, w szczególności przez zastosowanie konkretnych działań w zakresie ochrony ekosystemów przybrzeżnych i morskich;

80.

przypomina, że od stycznia 2016 r., w celu poprawienia identyfikacji statków jako narzędzia walki z połowami NNN wymagane są numery Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) dla wszystkich statków UE o długości całkowitej (LOA) przekraczającej 24 metry lub pojemności brutto przekraczającej 100 ton, prowadzących połowy na wodach UE, oraz dla wszystkich statków UE o długości całkowitej LOA powyżej 15 metrów prowadzących połowy poza wodami europejskimi; zachęca UE do wprowadzenia wymogu dotyczącego numeru IMO dla statków spoza UE, zgodnego z wymogiem odnoszącym się do statków UE (LOA powyżej 15 metrów), podawanego na świadectwie połowowym przywozu, aby zapewnić równe szanse i pomagać państwom członkowskim w kontrolowaniu przywozu;

81.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do promowania efektywnych pod względem kosztów działań i instrumentów, a także współpracy na wszystkich szczeblach w odniesieniu do opartych na analizie ryzyka i przyjaznych dla środowiska działaniach porządkowych dotyczących odpadów morskich w rzekach i na obszarach przybrzeżnych i morskich, zgodnie z krajowymi uwarunkowaniami; wzywa w związku z tym Komisję i państwa członkowskie do ułatwienia finansowania, partnerstw publiczno-prywatnych i budowania potencjału, a także do opracowania i wykorzystania międzynarodowych kryteriów dotyczących zbiorowych działań usuwania, oczyszczania i przywracania do stanu pierwotnego, w tym w odniesieniu do ilości, populacji, wrażliwości ekosystemu i wykonalności;

82.

podkreśla potrzebę włączenia do ram zarządzania światowymi oceanami kwestii związanych z zatrudnieniem na morzu i praw człowieka; wzywa Komisję do podjęcia ukierunkowanych działań w celu promowania standardów godnej pracy w światowym rybołówstwie w celu uznania związku między przemocą w pracy i nadużyciami w dziedzinie praw człowieka a niewspółmiernymi, niszczącymi praktykami połowowymi, w szczególności połowami NNN; wzywa Komisję do podjęcia działań mających na celu uniemożliwienie, aby produkty rybołówstwa złowione z wykorzystaniem pracowników, którzy byli przedmiotem handlu ludźmi lub podlegali innym naruszeniom w zakresie praw człowieka i pracy, trafiały na rynki w UE, oraz do współpracy z podmiotami z sektora na rzecz zachęcania do korzystania z mechanizmów należytej staranności w celu umożliwiania im usuwania takich produktów z łańcuchów dostaw; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia transpozycji do prawa krajowego i wdrożenia konwencji MOP nr C 188 (Konwencja dotycząca pracy w sektorze rybołówstwa);

83.

podkreśla, że najważniejszym rozwiązaniem problemu odpadów morskich jest poprawa zbierania i recyklingu odpadów stałych na lądzie, biorąc pod uwagę, że większość odpadów morskich jest wytwarzanych na lądzie; jest ponadto zdania, że UE powinna promować spójne podejście do gospodarowania odpadami na wszystkich możliwych forach międzynarodowych, w porozumieniach i instytucjach; w związku z tym wzywa państwa członkowskie do jak najszybszego zakończenia prac nad pakietem dotyczącym gospodarki o obiegu zamkniętym, do niezwłocznego wdrożenia ambitnych celów w zakresie recyklingu i do przestrzegania celów dotyczących redukcji odpadów morskich w UE;

84.

wzywa Komisję do współpracy na forach międzynarodowych w celu opracowania jasnych ram zrównoważoności, w tym definicji i norm, dla biodegradowalnych tworzyw sztucznych we wszystkich środowiskach naturalnych;

85.

wyraża przekonanie, że zarówno państwa członkowskie, jak i Komisja muszą podjąć odważniejsze kroki, aby walczyć z nielegalnym eksportem i składowaniem odpadów z tworzyw sztucznych, łącznie z surowszym egzekwowaniem przepisów UE dotyczących przemieszczania odpadów, a także bardziej rygorystycznym systemem monitorowania i inspekcji w portach i wszystkich zakładach przetwarzania odpadów, przez wykrywanie potencjalnie nielegalnego przemieszczania odpadów i zwalczanie eksportu odpadów dokonywanego w celu ponownego ich wykorzystania (głównie w odniesieniu do pojazdów wycofanych z eksploatacji i WEEE), oraz aby zapewnić eksport tylko do zakładów, które spełniają wymogi bezpiecznego dla środowiska gospodarowania odpadami zgodnie z art. 49 rozporządzenia w sprawie przemieszczania odpadów;

86.

wzywa państwa członkowskie do wzmocnienia działań edukacyjnych i podnoszących świadomość dotyczących odpadów morskich, wykorzystania tworzyw sztucznych oraz wpływu indywidualnych zachowań konsumentów na środowisko, wprowadzając elementy do programów nauczania na wszystkich szczeblach, zapewniając materiały edukacyjne i popularyzatorskie skierowane do konkretnych grup zainteresowania i przedziałów wiekowych, mające na celu promowanie zmian w zachowaniu, a także organizując duże kampanie informacyjne skierowane do obywateli;

87.

podkreśla potrzebę ograniczenia wycieków azotu i fosforu do oceanów i zmniejszenia tym samym eutrofizacji spowodowanej przez człowieka poprzez podstawowe zmiany w europejskim modelu rolnictwa, między innymi przez ograniczenia w stosowaniu nawozów, optymalizację wykorzystania składników odżywczych wobec wymagań dotyczących plonów, ostrożne planowanie stosowania nawozów i tworzenie bardziej zrównoważonych form rolnych, a także poprzez redukcję azotu atmosferycznego, lepsze oczyszczanie ścieków oraz lepszą kontrolę miejskich rozproszonych źródeł substancji biogennych, takich jak wypływy z ulic i kanałów deszczowych oraz przez uwzględnienie presji na ekosystemy morskie w śródokresowym przeglądzie wspólnej polityki rolnej;

88.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia wszelkich odpowiednich działań mających na celu ułatwienie przyjęcia międzynarodowych przepisów w celu ograniczenia hałasu z działalności przemysłowej, takich jak badania dotyczące transportu morskiego i badania sejsmiczne, w szczególności w siedliskach wrażliwych biologicznie, na przykład w formie propozycji załącznika dotyczącego zanieczyszczenia hałasem do konwencji MARPOL, podobnego do ostatnio dodanego załącznika dotyczącego zanieczyszczenia powietrza;

89.

zauważa, że zobowiązania podjęte w porozumieniu paryskim powodują, że eksploatacja nowych źródeł paliw kopalnych, zwłaszcza jeśli są one zlokalizowane na terenach wrażliwych ekologicznie, staje się nierozsądna i przyniesie efekt przeciwny do zamierzonego;

90.

podkreśla, że wszystkie wody są narażone na podmorskie wiercenia paliw kopalnych; podkreśla, że stosowanie paliw kopalnych w większym stopniu nasili i przyspieszy zmianę klimatu zagrażającą naszej planecie; jest zdania, że UE musi współpracować z międzynarodowymi partnerami w celu zrealizowania sprawiedliwej transformacji, z dala od podmorskich wierceń, przyczyniając się tym samym do osiągnięcia gospodarki niskoemisyjnej;

91.

podkreśla, że każda nowa koncesja na poszukiwanie ropy naftowej lub gazu powinna być zgodna z surowymi normami ostrożności w zakresie ochrony środowiska i bezpieczeństwa badań, poszukiwania i wydobycia ropy naftowej i gazu, a także zawierać wiążące zobowiązania w odniesieniu do likwidacji infrastruktury poszukiwawczej, która z zasady ma ograniczoną żywotność;

92.

podkreśla istotny potencjał energii wyprodukowanej z wykorzystaniem fal i pływów lub gradientów temperatury i zasolenia oceanów i mórz; zauważa, że w perspektywie długoterminowej energia oceaniczna może stać się jedną z najbardziej konkurencyjnych i opłacalnych form generowania energii;

93.

z zadowoleniem przyjmuje postępy poczynione przez państwa członkowskie w zakresie planowania przestrzennego obszarów morskich; podkreśla, że konieczne są dalsze wysiłki na rzecz spójnego wdrożenia dyrektywy 2014/89/UE, aby dać przykład dla globalnego wprowadzenia planowania przestrzennego obszarów morskich; wzywa zatem państwa członkowskie, aby najpóźniej do dnia 31 marca 2021 r. opracowały swoje plany zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich; podkreśla transnarodowy i międzynarodowy wymiar tego planowania oraz wzywa Komisję do podjęcia prac nad opracowaniem wniosków w sprawie międzynarodowych wytycznych z uwzględnieniem znaczenia synergii i interakcji między lądem i morzem oraz związanych z nimi procesów takich jak zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną, a także do prowadzenia międzynarodowego forum na temat zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich przy udziale zainteresowanych stron i państw trzecich, do promowania go na całym świecie i udostępniania najlepszych praktyk w celu zacieśnienia współpracy międzynarodowej, poprawy zarządzania, utrzymania i eksploatacji oceanów, zwiększenia przejrzystości oraz poprawy kształcenia i szkolenia;

94.

zwraca uwagę, że wzmożona działalność w wodach przybrzeżnych i morskich w coraz większym stopniu wymaga wdrożenia planowania przestrzennego obszarów morskich (MSP); zwraca się do Komisji, aby pracowała nad międzynarodowymi wytycznymi dotyczącymi MSP i przyczyniała się do rozszerzenia morskich obszarów chronionych na całym świecie wraz z finansowaniem w ramach programów „Horyzont 2020” i LIFE;

95.

wzywa Komisję do wsparcia międzynarodowych wysiłków na rzecz ochrony morskiej różnorodności biologicznej, w szczególności w ramach prowadzonych negocjacji w sprawie nowego, prawnie wiążącego instrumentu ochrony i zrównoważonej eksploatacji bioróżnorodności morskiej na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową; wzywa Komisję do wzmocnienia prawodawstwa mającego na celu zagwarantowanie ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej mórz na obszarach znajdujących się w granicach jurysdykcji państw członkowskich;

96.

z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie Komisji na rzecz wsparcia konwencji CBD i CITES oraz podkreśla potrzebę istnienia skoordynowanego podejścia w realizacji decyzji podjętych w ramach tych konwencji na rzecz ochrony gatunków morskich i różnorodności biologicznej oraz większej spójności prac międzynarodowych z pracami prowadzonymi na szczeblu europejskim; podkreśla znaczenie silniejszej ochrony gatunków morskich w ramach konwencji CITES, a w przypadku gatunków morskich już chronionych konwencją – konieczności rygorystycznego jej przestrzegania;

97.

zwraca uwagę na znaczenie bioróżnorodności jako podstawy naszych oceanów, gdzie odgrywa ona istotną rolę w utrzymaniu produktywności i funkcjonalności ekosystemów morskich;

98.

zwraca uwagę, że wspólna unijna polityka rybołówstwa (WPRyb) powinna zapewnić ustalanie wskaźników śmiertelności połowowej na poziomach pozwalających na odbudowę stad ryb i ich utrzymanie powyżej poziomów umożliwiających uzyskanie maksymalnego podtrzymywalnego połowu; podkreśla potrzebę zrównoważonych praktyk zarządzania rybołówstwem przez wdrożenie środków zarządzania, monitorowania, kontroli i egzekwowania w oparciu o najlepsze dostępne opinie naukowe; jest zdania, że dalsze środki mogą wiązać się ze wspieraniem konsumpcji ryb pochodzących z rybołówstwa zarządzanego w sposób zrównoważony oraz z zastosowaniem podejścia ostrożnościowego i ukierunkowanego na ekosystem; z zadowoleniem przyjmuje zrównoważone innowacje wprowadzane przez sektor rybołówstwa, a także inwestycje i zmiany w zakresie selektywnych technik połowu;

99.

przypomina, że w celu skutecznego zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów konieczne jest zapewnienie, że żadne rodzaje produktów rybołówstwa pochodzących z tych połowów nie wejdą do obrotu; zachęca UE do wspierania, w ramach wszystkich partnerstw i na wszystkich forach międzynarodowych, zakazu wprowadzania produktów rybołówstwa z nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (NNN) na możliwie jak największą liczbę rynków, co powinno skutkować zmniejszeniem rentowności takich działań;

100.

podkreśla, jak ważne jest kontynuowanie i rozszerzanie dwustronnych partnerstw dla skutecznego zwalczania połowów NNN oraz nadmiernej eksploatacji zasobów rybnych, gdyż w innym przypadku działania UE mogą mieć jedynie ograniczony wpływ na obecną sytuację;

101.

proponuje, aby państwa członkowskie i kraje trzecie zapewniły większą spójność i skuteczność kontroli dokumentów połowowych (świadectw połowowych) oraz ładunków, aby zagwarantować legalność połowu ryb; zachęca państwa do podjęcia środków w celu zapewnienia lepszej koordynacji pomiędzy zwalczaniem połowów NNN a handlem i polityką rynkową; podkreśla, że UE powinna promować, wspierać i realizować we wszystkich sferach międzynarodowych niezbędne działania służące wyeliminowaniu połowów NNN;

102.

wyraża uznanie dla wiodącej roli UE na arenie międzynarodowej w osiąganiu konkretnych postępów w zwalczaniu połowów NNN oraz dla silnego zaangażowania UE we wdrażanie skutecznych środków zwalczających te praktyki; przypomina o staraniach UE na rzecz wzmocnienia jej międzynarodowych działań przeciwko połowom NNN na szczeblach dwustronnym, regionalnym i wielostronnym, w tym przez kontynuację dwustronnych dialogów z partnerami z państw trzecich, wykorzystywanie instrumentów śledzenia statków oraz zapewnienie większej roli kluczowych agencji międzynarodowych, takich jak Interpol; wzywa władze państw członkowskich do aktywnego wspierania prac Komisji na rzecz stworzenia elektronicznego narzędzia służącego zarządzaniu świadectwami połowowymi;

103.

zauważa, że uregulowania UE mające na celu zapobieganie nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom, ich powstrzymywanie i eliminowanie (rozporządzenie w sprawie połowów NNN), doprowadziły do postępów, jednak należy poprawić ich wdrażanie we wszystkich państwach członkowskich, oraz że istnieje potrzeba ściślejszej koordynacji z krajami trzecimi, aby nie dopuścić do nielegalnego wprowadzania ryb na rynek UE; nalega również, aby UE skłoniła państwa trzecie do podjęcia działań mających na celu zapobieganie wprowadzaniu na ich rynki ryb złowionych w połowach NNN;

104.

podkreśla znaczenie wczesnego reagowania dla zwalczania gatunków inwazyjnych, biorąc pod uwagę ich większe oddziaływanie na środowisko, rybołówstwo, wydajność oceanów i różnorodność biologiczną, a także ryzyko, jakie stanowią dla tych ostatnich, oraz rolę, jaką odgrywają w zakłócaniu naturalnych ekosystemów; wzywa państwa członkowskie, aby wzmocniły współpracę między sobą oraz z państwami trzecimi, w tym poprzez zsynchronizowane i wspólne działania, wymianę informacji, danych i najlepszych praktyk;

105.

stwierdza, że wymiana wody balastowej jest potencjalnym sposobem uniknięcia wprowadzenia inwazyjnych gatunków obcych; podkreśla, że Międzynarodowa konwencja o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami IMO, której celem jest kontrolowanie tego problemu i zarządzanie nim, wkrótce wejdzie w życie, a jej pomyślne wdrożenie będzie warunkowane jej szerszą ratyfikacją;

106.

zachęca Komisję do zapewnienia przywództwa i promowania opartego na ekosystemie planowania przestrzennego obszarów morskich na szczeblu globalnym w celu zmniejszenia presji na środowisko morskie i ułatwienia rozwoju zrównoważonych niebieskich gospodarek;

107.

nalega, aby Komisja przyspieszyła prace i wzmocniła współpracę i koordynację w zakresie opracowywania interoperacyjnych systemów dokumentacji połowowej i identyfikowalności produktów rybołówstwa;

108.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia zdecydowanych działań w celu zakazania pewnych form subsydiów połowowych, które przyczyniają się do nadmiernej zdolności połowowej i przełowienia, wyeliminowania subsydiów, które przyczyniają się do połowów NNN oraz powstrzymania się od wprowadzenia jakichkolwiek takich subsydiów na nowo, w tym przez przyspieszenie prac w celu zakończenia negocjacji w tej sprawie w WTO, uznając także, że odpowiednie i skuteczne szczególne i zróżnicowane traktowanie krajów rozwijających się i najsłabiej rozwiniętych powinno stanowić integralną część tych negocjacji;

109.

z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie Komisji na rzecz zapewnienia możliwości finansowania dla ustanowienia chronionych obszarów morskich i wymiany najlepszych praktyk jako wkład w realizację ogólnoświatowego celu w postaci wyznaczenia 10 % obszarów morskich i przybrzeżnych jako chronione obszary morskie do roku 2020 zgodnie z celem zrównoważonego rozwoju nr 14.5; zauważa, że morskie obszary chronione niosą korzyści ekologiczne i społeczno-gospodarcze oraz stanowią ważne narzędzie zarządzania działalnością połowową i zapewniania ochrony tarlisk; przypomina w szczególności o tym, jak ważne są obszary o szczególnym znaczeniu ekologicznym i biologicznym zdefiniowane w Konwencji o różnorodności biologicznej oraz o potrzebie ich ochrony dla wspierania zdrowego funkcjonowania oceanów i licznych spełnianych przez nie funkcji; z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji promowania i wzmocnienia środków zarządzania morskimi obszarami chronionymi, w szczególności poprzez rozwój spójnych i połączonych sieci tych obszarów;

110.

wzywa UE i jej państwa członkowskie do inwestowania w kapitał społeczny w celu lepszego zarządzania zasobami oceanicznymi i przybrzeżnymi; zdecydowanie zachęca przede wszystkim do udziału kobiet i ludzi młodych w programach szkoleń dotyczących oceanów oraz w konsultacjach z zainteresowanymi stronami związanymi z oceanami;

111.

podkreśla potrzebę zaproponowania przez Komisję środków mających na celu dalsze wzmocnienie działalności badawczej i innowacyjnej w zakresie mórz w ramach programu „Horyzont 2020” i przyszłych programów będących jego następcą;

112.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do zintensyfikowania wysiłków na rzecz zastosowania i zapewnienia całościowego podejścia do gwarantowania ekologicznej spójności i łączności sieci chronionych obszarów morskich oraz ich skutecznego wyznaczania, ich oceny oraz zarządzania nimi jako elementu skutecznego procesu planowania przestrzennego, tak by mogły one osiągnąć pełnię oferowanych przez nie możliwości w zakresie ochrony morskiej i przybrzeżnej różnorodności biologicznej; wyraża ubolewanie, że obecnie mniej niż 3 % oceanu światowego wyznaczono jako całkowicie chronione obszary morskie; wzywa państwa członkowskie do zwiększenia liczby wyznaczonych chronionych obszarów morskich z poszanowaniem celu zrównoważonego rozwoju nr 14 na rzecz objęcia ochroną co najmniej 10 % obszarów morskich i przybrzeżnych; zachęca państwa członkowskie do rozwoju spójnych i połączonych sieci chronionych obszarów morskich; wzywa Komisję Europejską i Radę do korzystania z wyników prac naukowych nad różnorodnością biologiczną dotyczących kryteriów ustanawiania chronionych obszarów morskich w ramach negocjacji w sprawie ochrony i zrównoważonego wykorzystania różnorodności biologicznej na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową; ponadto zachęca państwa członkowskie do zadbania o uzupełniający się charakter narzędzi oraz rozwoju morskiego planowania przestrzennego w celu lepszego łączenia chronionych obszarów morskich z innymi skutecznymi środkami ochrony;

113.

podkreśla znaczenie ochrony różnorodności biologicznej dzięki zapewnieniu skutecznie zarządzanej i spójnej ekologicznie sieci morskich obszarów chronionych, stref ochrony i obszarów morskich sieci Natura 2000 obejmujących co najmniej 10 % wszystkich europejskich mórz i obszarów morskich do 2020 r., w celu zapewnienia zgodności z celem zrównoważonego rozwoju nr 14.5; zachęca w miarę możliwości do postępów na rzecz osiągnięcia zalecanego przez IUCN i Światowy Kongres Parków wskaźnika chronionych obszarów morskich wynoszącego 30 % do 2030 r.;

114.

wzywa do wdrażania w większym zakresie sieci Natura 2000 w środowisku morskim poprzez identyfikację takich obszarów, w szczególności na pełnym morzu, oraz zarządzanie nimi; ponownie wzywa do wprowadzenia specjalnych i trwałych rozwiązań mających na celu ochronę różnorodności biologicznej na równorzędnych zasadach we francuskich regionach najbardziej oddalonych;

115.

wzywa do zintensyfikowania wysiłków mających na celu zwiększenie wiedzy na temat oceanów w Europie przez ściślejszą współpracę i wymianę między badaczami, zainteresowanymi stronami, decydentami i społeczeństwem, ze zdecydowanym podkreśleniem programów edukacyjnych na temat znaczenia oceanów i mórz oraz informacji o możliwościach kariery w niebieskiej gospodarce;

116.

wzywa państwa członkowskie do zwiększenia ochrony i poprawy odporności ekosystemów morskich i przybrzeżnych, w szczególności raf koralowych i namorzyn, oraz w tym kontekście wzywa je do zaangażowania w międzynarodową inicjatywę na rzecz raf koralowych;

117.

wzywa państwa członkowskie do wspierania krajów najsłabiej rozwiniętych, a zwłaszcza małych rozwijających się państw wyspiarskich, w celu lepszego wdrożenia konwencji MARPOL, a tym samym do ochrony środowiska naturalnego i warunków życia ludzi na obszarach portowych;

118.

zachęca Komisję i państwa członkowskie do realizacji za pomocą różnych funduszy wspólnotowych koniecznych inwestycji w celu utworzenia warunków sprzyjających rozwojowi energii z morskich źródeł odnawialnych w celu pełnego wykorzystania potencjału europejskich mórz;

119.

wzywa Komisję do zwiększenia wysiłków na szczeblu międzynarodowym w celu ustanowienia spójnych ram regulacyjnych w zakresie poszukiwania i eksploatacji kopalin głębokomorskich, które powinny opierać się na zasadzie ostrożności;

120.

zachęca Komisję i państwa członkowskie do wdrożenia priorytetowych działań przyjętych przez konferencję stron Konwencji o różnorodności biologicznej w odniesieniu do ochrony morskiej i przybrzeżnej różnorodności biologicznej;

121.

uważa, że należy uruchomić pakiet bezpieczeństwa morskiego „Erika IV” w celu zapobiegnięcia dalszym katastrofom na morzu oraz że w ramach tego pakietu należy uwzględnić uznanie szkód ekologicznych wyrządzonych wodom morskim przez obowiązujące prawodawstwo UE;

122.

wzywa Komisję, by w ramach prawa unijnego zapewniła uznanie istnienia szkód ekologicznych odrębnych od szkód gospodarczych, szkód materialnych i szkód moralnych i by pracowała nad ich uznaniem na szczeblu międzynarodowym;

123.

wzywa Komisję do poprawy spójności między jej polityką wewnętrzną i zagraniczną w odniesieniu do zarządzania zasobami, różnorodnością biologiczną i oceanami oraz ich ochrony;

124.

podkreśla, że rozwój energii z morskich źródeł odnawialnych na obszarach wyspiarskich stanowi prawdziwą szansę dla zrównoważonego rozwoju tych obszarów, ale również znaczące potencjalne źródło energii dla UE i pozostałych części świata; wzywa Komisję Europejską, by stanęła na czele inicjatywy na rzecz światowej strategii dla obszarów wyspiarskich, mającej na celu stworzenie nowego modelu gospodarczego dostosowanego do ich specyfiki oraz opartego na niezależności energetycznej i rozwoju energii z morskich źródeł odnawialnych;

125.

zachęca państwa członkowskie i Komisję do wspierania za pomocą różnych funduszy wspólnotowych inwestycji w regionach wyspiarskich i najbardziej oddalonych niezbędnych w celu umożliwienia rozwoju energii z morskich źródeł odnawialnych i przyczynienia się w ten sposób do niezależności energetycznej tych obszarów;

126.

zachęca Komisję do wspierania szkoleń i rozwoju kwalifikacji w nowych zawodach związanych ze zrównoważoną „niebieską” gospodarką i do promowania ich w szczególności w regionach o dużym potencjale, takich jak regiony morskie, wyspiarskie i najbardziej oddalone;

127.

wzywa do wdrożenia zintegrowanej europejskiej polityki w dziedzinie oceanów, złożonej ze składnika wewnętrznego i zewnętrznego, obejmującej swoim zakresem wszystkie kierunki polityki dotyczące oceanów (badania, środowisko, energetyka, transport, rybołówstwo, polityka spójności, polityka sąsiedztwa, handel międzynarodowy itd.), opartej na podstawowych celach ochrony środowiska morskiego i zapewniania zrównoważonego rozwoju;

Rozwiązanie problemu zwiększonych emisji pochodzących z transportu morskiego

128.

zauważa, że w trzecim badaniu IMO na temat emisji gazów cieplarnianych z 2014 r. wskazano, iż w zależności od przyszłego rozwoju w dziedzinie gospodarki i energii przewiduje się wzrost emisji dwutlenku węgla w sektorze morskim o 50–250 % do roku 2050, podczas gdy w badaniu Parlamentu z 2015 r. dotyczącym celów w dziedzinie ograniczania emisji dla międzynarodowego transportu lotniczego i morskiego stwierdzono, że w przypadku dalszego odroczenia planu działania IMO w zakresie przeciwdziałania zmianie klimatu udział emisji dwutlenku węgla pochodzących z sektora morskiego w światowej emisji gazów cieplarnianych do 2050 r. może znacząco wzrosnąć do 17 % w odniesieniu do transportu morskiego; w związku z tym podkreśla, że sama żegluga mogłaby zużyć znaczną część pozostałego budżetu na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, aby ograniczyć wzrost temperatury do poziomu znacznie poniżej 2 stopni Celsjusza;

129.

podkreśla potrzebę pilnych działań na skalę globalną w celu złagodzenia niekorzystnego wpływu wzrostu poziomu dwutlenku węgla w atmosferze na ekosystemy i stan oceanów, w szczególności w ramach porozumienia paryskiego przyjętego na mocy Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu; wskazuje, że te negatywne skutki obejmują rosnącą temperaturę oceanów, zakwaszenie przybrzeżne i oceaniczne, wzrost poziomu mórz, zmiany w obiegu oceanicznym i erozję wybrzeża oraz ekstremalne zjawiska pogodowe, zmniejszenie pokrycia lodu polarnego, zmiany zasolenia, dostępność składników odżywczych i odtlenienie, i że skutki te mogą się kumulować w przyrodzie; podkreśla znaczenie dobrze funkcjonujących ekosystemów w celu zwiększenia odporności oceanów; ponownie podkreśla pilną potrzebę uwzględnienia tych skutków, które osłabiają kluczową rolę oceanu jako regulatora klimatu, pochłaniacza dwutlenku węgla, źródła różnorodności biologicznej i kluczowego dostawcy żywności, środków do życia, energii i usług ekosystemowych;

130.

ponownie stwierdza, że zgodnie z porozumieniem paryskim wszystkie sektory gospodarki muszą przyczyniać się do zmniejszania emisji CO2; wzywa do przyjęcia przez IMO jasnego celu w zakresie emisji oraz krótkoterminowych środków redukcji zanieczyszczeń do 2018 r., tak aby ograniczyć emisję CO2 ze źródeł morskich na szczeblu globalnym, zgodnie z celami określonymi w porozumieniu paryskim; zauważa ponadto, że w związku z brakiem porównywalnego systemu w ramach IMO, emisje CO2 pochodzące z portów Unii oraz powstałe w związku z rejsami do i z unijnych portów należy rozliczać za pośrednictwem europejskiego systemu handlu uprawnieniami do emisji lub porównywalnego solidnego mechanizmu ustalania cen, który ma funkcjonować jak najszybciej, a najpóźniej od 2023 r.;

131.

przypomina, że należy promować wykorzystanie bio-LNG jako środka dekarbonizacji w sektorze żeglugi i wykorzystanie biogazu w transporcie powinno być zarezerwowane przede wszystkim dla sektora żeglugi, gdzie bio-LNG stanowi istniejące zaawansowane paliwo odnawialne; uważa, że rozwój infrastruktury określony w dyrektywie 2014/94/UE powinien uwzględniać wykorzystanie bio-LNG w sektorze morskim, w którym istnieje obecnie niewiele innych możliwości paliw odnawialnych;

132.

zwraca uwagę na potencjalne znaczenie gazu ziemnego, w szczególności skroplonego gazu ziemnego (LNG), w procesie dekarbonizacji sektora transportu, zwłaszcza w odniesieniu do żeglugi, poprzez pomoc w ograniczeniu emisji CO2 i zanieczyszczeń powietrza;

133.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do dokonania oceny i promowania stosowania ograniczeń prędkości statków na szczeblu IMO w celu ograniczenia emisji, z uwzględnieniem projektowego wskaźnika efektywności energetycznej (EEDI) oraz planu zarządzania efektywnością energetyczną statku (SEEMP), jak również faktu, że ograniczenia prędkości są powszechne w sektorach drogowym i kolejowym; podkreśla, że wewnętrzne i zewnętrzne korzyści z niższych prędkości statków przeważają nad kosztami; zauważa, że ograniczenia prędkości są stosunkowo łatwe do monitorowania i egzekwowania, nie stanowiąc przy tym znacznego obciążenia administracyjnego dla zainteresowanych stron;

134.

podkreśla, że energia elektryczna pobierana z lądu ma zasadniczą rolę do odegrania w bardziej ekologicznej żegludze, ponieważ umożliwia statkom wyłączanie silników i podłączenie do sieci elektroenergetycznej w celu uzyskania energii elektrycznej na potrzeby hotelowe, rozładunku i załadunku, podczas pobytu i postoju w porcie; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmożenia wysiłków na rzecz zachęcania i wspierania korzystania z energii elektrycznej pobieranej z lądu przez wszystkie statki odwiedzające europejskie porty, i wyeliminowania w ten sposób emisji z silników okrętowych na wodach portowych, zmniejszenia emisji zanieczyszczeń i emisji gazów cieplarnianych, jak również ograniczenia hałasu, wibracji i zużycia silnika;

135.

apeluje o stworzenie globalnego mechanizmu rynkowego, takiego jak mechanizm wyceny emisji w ramach IMO dotyczący emisji pochodzących z międzynarodowego transportu morskiego, ze szczególnym uwzględnieniem regionów całkowicie uzależnionych od transportu morskiego, w szczególności regionów najbardziej oddalonych oraz regionów i państw wyspiarskich;

136.

wzywa IPCC, w kontekście dynamicznego rozwoju wiedzy naukowej na temat wpływu na światowy klimat emisji CO2 oraz innych emisji poza CO2 powodowanych przez transport morski, do przeprowadzenia wraz z IMO oceny oddziaływania transportu morskiego analogicznie do oceny zawartej w specjalnym raporcie IPCC pt. „Aviation and the Global Atmosphere” (Lotnictwo i atmosfera na świecie) dla sektora transportu powietrznego;

137.

wzywa Europejską i państwa członkowskie do aktywnego działania na rzecz szybkiego sfinalizowania przedłużającego się planu pracy IMO w sprawie ograniczenia emisji sadzy z statków pływających w Arktyce w celu spowolnienia szybkiego wzrostu temperatury w regionie polarnym;

138.

wzywa Komisję do przedstawienia najpóźniej do 2020 r. wniosku dotyczącego zainstalowania i wykorzystania zasilania energią elektryczną pobieraną z lądu przez statki podczas postoju w portach UE w celu ograniczenia emisji na obszarach portowych;

139.

podkreśla znaczenie przeglądu dyrektywy w sprawie portowych urządzeń odbiorczych (2000/59/WE) oraz zachęca państwa członkowskie i Komisję do przyjęcia strategii – w ramach partnerstwa z IMO, państwami trzecimi i przedstawicielami branży – na rzecz dekarbonizacji sektora morskiego, która wychodziłaby naprzeciw celom porozumienia paryskiego oraz konieczności ustanowienia międzynarodowego systemu monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji gazów cieplarnianych;

140.

wzywa Komisję do promowania niezbędnych warunków fiskalnych w celu zachęcania do korzystania z zasilania energią elektryczną pobieraną z lądu przez statki w portach UE oraz do zastosowania odnawialnych technologii, w szczególności żagli, baterii i ogniw paliwowych w sektorze morskim, w szczególności w odniesieniu do żeglugi morskiej bliskiego zasięgu;

141.

wzywa odpowiednie organy do ustalenia równych warunków w całej UE w odniesieniu do emisji tlenków siarki i tlenków azotu przez dostosowanie odpowiednich wartości granicznych do najniższych istniejących wartości;

142.

wzywa Komisję do zbadania i zaproponowania środków mających na celu znaczące zmniejszenie emisji tlenków azotu pochodzących z istniejącej floty, w tym ocenę skutków ewentualnego wprowadzenia opłaty z tytułu tlenków azotu i systemu funduszy, aby szybko i skutecznie osiągnąć znaczne redukcje;

143.

wzywa państwa członkowskie i Komisję do zaproponowania prawnych i technicznych środków na rzecz dalszego ograniczenia emisji cząstek stałych i sadzy;

144.

podkreśla znaczenie regionów najbardziej oddalonych w kontekście środowiska morskiego, w szczególności z uwagi na ich położenie na Oceanie Atlantyckim i Indyjskim, jako laboratoriów umożliwiających badania skutków zmiany klimatu oraz walkę z nimi, badania różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich, a także wykazujących duży potencjał w zakresie rozwoju energii ze źródeł odnawialnych oraz biotechnologii morskich; podkreśla potrzebę stworzenia innowacyjnych programów i zapewnienia odpowiedniego finansowania w celu wdrożenia ośrodków badawczo-rozwojowych na terytorium regionów najbardziej oddalonych; w tym celu apeluje o stworzenie klastra morskiego regionów najbardziej oddalonych;

Wzmocnienie międzynarodowych badań i danych dotyczących oceanów

145.

podkreśla znaczenie opracowania innowacyjnych usług dla podmiotów sektora publicznego i prywatnego, takich jak węzły i sieci wiedzy, w celu uzyskania obszernej wiedzy na temat stanu środowiska wód morskich, aby zwiększyć wymianę informacji naukowych, najlepszych praktyk i know-how, a także w pełni wdrożyć działania planu działania inicjatywy Wiedza o morzu (SWD(2014)0149); w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje fakt zapewnienia pełnej operacyjności programu Copernicus w zakresie monitorowania środowiska morskiego oraz międzyrządowej Grupy ds. Obserwacji Ziemi; wzywa Komisję do ustanowienia środków monitorowania emisji gazów cieplarnianych, w tym emisji CO2, ponieważ przyniosłoby to znaczną wartość dodaną walce przeciwko zmianie klimatu;

146.

oczekuje na propozycje Komisji dotyczące koordynacji unijnej działalności badawczo-obserwacyjnej z partnerami międzynarodowymi, a także zbadania sposobów poprawy jakości badań, między innymi przez rozszerzenie zakresu istniejących unijnych narzędzi i działań badawczo-obserwacyjnych, w tym europejskiej sieci informacji i obserwacji środowiska morskiego (EMODnet), w celu stworzenia wspólnej bazy danych, europejskiego programu obserwacji i monitorowania Ziemi (Copernicus), europejskiego globalnego systemu obserwacji oceanów (EuroGOOS) i inicjatywy w zakresie wspólnego programowania „Zdrowe i wydajne morza i oceany”, a wszystko to w celu stworzenia międzynarodowej sieci danych morskich;

147.

apeluje o pełne prawne dopuszczenie i integrację na szczeblu europejskim innowacyjnych, potwierdzonych selektywnych technik połowów, które należy monitorować w ścisłej współpracy z instytutami naukowymi i bez protekcjonizmu krajowego;

148.

wzywa do większych inwestycji w badania naukowe w celu lepszego zrozumienia naszych mórz i oceanów; zauważa, że jak dotąd 95 procent mórz i oceanów nadal nie zostało zbadane;

149.

podkreśla znaczenie wymiany danych badawczo-naukowych uzyskanych z nauk o morzu i technologii morskich z gronem naukowców z krajów trzecich; podkreśla, że zarówno promowanie kolejnych inwestycji w dziedzinie nauk o morzu w państwach trzecich, jak również tworzenie międzynarodowych sieci, poprzez które gdy wyniki i informacje mogą być wymieniane, jest niezwykle ważne dla rozwoju bardziej zrównoważonego rybołówstwa oraz lepszego zarządzania środowiskiem morskim i oceanami z myślą o rozwiązywaniu wspólnych problemów dotyczących oceanów;

150.

z zaniepokojeniem zauważa, że małe wyspy są bardzo narażone na erozję obszarów przybrzeżnych, ponieważ ich środowiska przybrzeżne mogą być silnie dotknięte podnoszącym się poziomem mórz oraz trendami w zakresie cyklu hydrologicznego i ekosystemu morskiego wynikającymi ze zmiany klimat; podkreśla, że istniejące duże europejskie centra gromadzenia danych nie zawierają zbiorów danych dotyczących równowagi masy osadów, które to dane są potrzebne do zrozumienia zmian wybrzeży i erozji w skali małych wysp; w związku z tym podkreśla pilną potrzebę opracowania i wykorzystania innowacyjnych, najnowocześniejszych technologii w celu zbierania, oceny i monitorowania erozji obszarów przybrzeżnych, warunków przybrzeżnych i morskich oraz parametrów środowiskowych małych wysp UE; zwraca się do Komisji Europejskiej i państw członkowskich o wspieranie takich projektów;

151.

podkreśla znaczenie umożliwienia poznania dna morskiego, gatunków i siedlisk morskich oraz zbierania danych geologicznych, batymetrycznych, sejsmicznych, wulkanicznych, chemicznych, hydrologicznych, atmosferycznych i meteorologicznych oceanów, w szczególności dla rozwoju energii z morskich źródeł odnawialnych i tworzenia chronionych obszarów morskich; zachęca w związku z tym do obserwacji i eksploracji naukowej oceanów z poszanowaniem środowiska i ekosystemów morskich, z myślą o zrównoważonym rozwoju;

152.

zwraca uwagę na zasadnicze znaczenie zagwarantowania dokładnych danych w sektorze rybołówstwa jako koniecznego warunku wstępnego osiągnięcia dobrego zarządzania oceanami; podkreśla, że aby osiągnąć ten cel, należy zagwarantować odpowiednie i realistyczne zasoby finansowe; uważa, że konieczna jest poprawa współpracy i koordynacji z partnerami międzynarodowymi w oparciu o przykład EMODnet i zgodnie z komunikatem grupy G7 z Tsukuby;

153.

zachęca do przeznaczenia większych zasobów na zwiększenie wiedzy morskiej i zrozumienia oceanów, ze szczególnym uwzględnieniem morskich badań naukowych, gromadzenia nowych danych i platform wymiany wiedzy i danych oraz promowania rozwoju polityki i podejmowania decyzji opartych na najlepszych dostępnych dowodach naukowych; ponownie podkreśla znaczenie podejścia ostrożnościowego, w przypadku gdy odpowiednie dowody naukowe są niedostępne;

154.

wzywa państwa członkowskie i Komisję do promowania wiedzy naukowej, wymiany danych i transferu technologii w celu przyczynienia się do ochrony i zrównoważonego wykorzystania oceanów; wzywa do kontynuowania i wzmocnienia na szczeblu międzynarodowym inicjatyw, współpracy i inwestycji na rzecz morskich badań naukowych i innowacji;

155.

podkreśla, że zarządzanie oceanami powinno opierać się na najlepszej dostępnej wiedzy i w związku z tym wzywa do zwiększenia badań i innowacji w celu zarządzania oceanami i ich zasobami w sposób zapewniający ochronę i odbudowę ekosystemów morskich, w tym zrównoważone wykorzystanie ich zasobów;

156.

podkreśla potrzebę dalszego badania zagrożenia, jakie stwarzają katastrofalne wycieki ropy naftowej oraz skumulowane skutki częstszych wycieków ropy na środowisko oceaniczne, dla zapewnienia, aby decyzje podejmowane w celu prowadzenia morskiej działalności poszukiwawczej i wydobywczej były oparte na dokładnej i aktualnej wiedzy naukowej;

157.

wzywa Komisję Europejską i państwa członkowskie do wzmocnienia działań badawczych, do promowania podejścia wielodyscyplinarnego oraz partnerstw między podmiotami gospodarczymi i publicznymi w celu rozwoju wiedzy naukowej na temat oceanów;

158.

podkreśla potrzebę przeznaczania większych zasobów na morskie badania naukowe, takie jak badania interdyscyplinarne i stałe obserwacje oceaniczne i przybrzeżne, a także na gromadzenie danych i wiedzy, w tym w formie tradycyjnej, oraz dzielenie się nimi, w celu zwiększenia naszej wiedzy na temat oceanów, aby lepiej zrozumieć relacje między klimatem a zdrowiem i produktywnością oceanów, wzmocnić rozwój skoordynowanych systemów wczesnego ostrzegania w przypadku ekstremalnych zjawisk pogodowych oraz promować podejmowanie decyzji w oparciu o najlepszą dostępną wiedzę naukową, zachęcić do innowacji naukowych i technologicznych, a także zwiększyć wkład morskiej różnorodności biologicznej w rozwój krajów rozwijających się, a zwłaszcza małych rozwijających się państw wyspiarskich i państw najsłabiej rozwiniętych;

159.

wzywa Komisję Europejską do wdrożenia na szczeblu europejskim i promowania na szczeblu międzynarodowym badań, obserwacji, gromadzenia i wymiany danych na temat aktywności wysp wulkanicznych i wulkanów oceanicznych oraz ich powiązania z oceanami; podkreśla, że regiony najbardziej oddalone mogą odgrywać przewodnią rolę w tej dziedzinie;

160.

wskazuje, że energia odnawialna pochodząca z mórz i oceanów ma znaczący potencjał w zakresie realizacji celów dotyczących klimatu i energii oraz dywersyfikacji źródeł energii; podkreśla, że konieczne są dalsze badania nad falami, prądami i zasoleniem, podobnie jak opracowanie odpowiednich kryteriów zrównoważenia środowiskowego;

161.

przypomina, że jednym z celów strategii niebieskiego wzrostu jest pogłębianie wiedzy oceanograficznej; zwraca się do Komisji i państw członkowskich o zaproponowanie partnerstw w dziedzinie badań i nauk o morzu z udziałem innych podmiotów międzynarodowych, oraz o wzmocnienie partnerstw już istniejących, takich jak BlueMed;

162.

z zadowoleniem przyjmuje unijne wsparcie za pośrednictwem programów na rzecz badań morskich i innowacji finansowanych przez program ramowy; wzywa Komisję do kontynuowania tego wsparcia;

163.

wzywa do przeznaczenia wystarczających środków finansowych na wsparcie działalności badawczej i innowacyjnej w zakresie mórz, zwłaszcza międzysektorowej, w dedykowanej misji na rzecz badań i innowacji oceanicznych;

164.

popiera kontynuację zapisów Deklaracji z Galway z 2013 r. i zachęca do ustanowienia takiej współpracy z krajami trzecimi;

165.

podkreśla, że promocja dalszych inwestycji w naukę o morzu wraz z państwami trzecimi, zgodnie z Deklaracją z Galway z 2013 r., jak również inwestycje we wspólne projekty badawcze w krajach rozwijających się i tworzenie sieci międzynarodowych służących wymianie wyników i informacji, ma ogromne znaczenie dla lepszego i bardziej zrównoważonego zarządzania rybołówstwem i ekosystemem morskim oraz radzenia sobie ze wspólnymi wyzwaniami w odniesieniu do oceanów;

166.

ponownie podkreśla znaczenie współpracy z międzynarodowymi partnerami w celu wzmocnienia mapowania, obserwacji i badań na Morzu Śródziemnym, Morzu Czarnym i Atlantyku, zgodnie z inicjatywą BLUEMED i deklaracjami z Belém i Galway oraz globalnymi lub regionalnymi sojuszami, takimi jak Belmont Forum;

167.

z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do zaproponowania dostosowania sieci EMODnet do innych przedsięwzięć w zakresie gromadzenia danych morskich do 2018 r.; przypomina znaczenie zaangażowania Unii w cele ONZ w zakresie zrównoważonego rozwoju, a zwłaszcza SDG 14.A i 14.A.1, jak również komunikat ze spotkania ministrów nauki i technologii grupy G7 w Tsukubie; nalega, aby Komisja i państwa członkowskie przypomniały międzynarodowym partnerom o ich zobowiązaniach do promowania dostępnej, interoperacyjnej i otwartej wiedzy naukowej; wzywa Komisję do regularnego informowania Parlamentu o postępach dokonanych na rzecz prawdziwie globalnych platform obserwacji oceanów;

168.

wzywa, w związku z wezwaniem ONZ do działania „Nasz ocean, nasza przyszłość”, do dokonania dokładnej oceny stanu oceanów, opartej na nauce i tradycyjnych systemach wiedzy;

169.

podkreśla potrzebę dążenia do opracowania dostosowanych do potrzeb systemów obserwacji oceanów, dostępu do danych morskich i przetwarzania dużych ilości danych (w tym niebieskiej chmury) zgodnie z komunikatem z Tsukuby;

170.

zachęca do przeznaczenia większych zasobów na zwiększenie wiedzy morskiej i zrozumienia oceanów, ze szczególnym uwzględnieniem morskich badań naukowych, gromadzenia nowych danych i platform wymiany wiedzy i danych oraz promowania rozwoju polityki i podejmowania decyzji opartych na najlepszych dostępnych dowodach naukowych; ponownie podkreśla znaczenie podejścia ostrożnościowego, w przypadku gdy odpowiednie dowody naukowe są niedostępne;

171.

wzywa państwa członkowskie oraz jednostki regionalne i lokalne, a także podmioty prywatne do skupienia się na projektach innowacyjnych, biotechnologiach morskich i wykorzystywaniu czystych źródeł energii w celu promowania i lepszego dostosowania ekologicznej infrastruktury i bardziej ekologicznego transportu morskiego oraz do ochrony ekosystemu i różnorodności biologicznej oceanów za pośrednictwem Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), programu „Horyzont 2020” i instrumentu „Łącząc Europę” (CEF); wzywa ponadto państwa członkowskie do skupienia się na alternatywnych i niekonwencjonalnych paliwach dla statków, takich jak skroplony gaz ziemny (LNG), oraz na projekcie niebieskich korytarzy LNG łączących wyspy w celu promowania i dostosowania infrastruktury (takiej jak terminale LNG) jako na technologiach pomostowych, z wykorzystaniem istniejących źródeł finansowania, o których mowa powyżej; wzywa Komisję do rozwijania partnerstw w zakresie oceanów z udziałem najważniejszych podmiotów morskich jako narzędzia zacieśniania współpracy, spójności polityki i koordynacji w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w zakresie obszarów mających kluczowe znaczenie dla zarządzania ocenami, w tym takich jak „niebieski wzrost” i wymiana najlepszych praktyk;

172.

zauważa, że automatyzacja i cyfryzacja sektora morskiego pociągają za sobą poprawę umiejętności cyfrowych i kwalifikacji, oraz podkreśla, że jest to okazja do przyciągnięcia młodych ludzi; wzywa Komisję do przedstawienia inicjatyw w tej dziedzinie przez opracowanie wspólnych inicjatyw na rzecz uznawania kwalifikacji i wspieranie rozmaitych form działalności morskiej;

173.

wyraża ubolewanie z powodu braku jakiegokolwiek odniesienia we wspólnym komunikacie w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami do turystyki przybrzeżnej i morskiej, mając na uwadze jej wpływ na regiony przybrzeżne, wyspiarskie i najbardziej oddalone, a także na sektor turystyki lokalnej, w którym działają głównie MŚP; wzywa do wdrożenia europejskiej strategii na rzecz turystyki w ramach Międzynarodowego Forum na rzecz Oceanów, w tym do stworzenia sieci regionów i zaangażowania w nią lokalnych władz regionów przybrzeżnych jako uczestników ogólnoeuropejskiego dialogu w celu wymiany najlepszych praktyk w dziedzinie inteligentnego zarządzania turystyką przybrzeżną i morską. nalega, aby w strategii Komisji dotyczącej odpadów z tworzyw sztucznych i innych odpadów nie tracono z oczu obszarów przybrzeżnych, gdyż zachwianie równowagi dna oceanicznego ma ogromnie negatywny wpływ na atrakcyjność turystyczną i pociąga za sobą nieuniknione konsekwencje gospodarcze i klimatyczne dla wszystkich rodzajów działalności w regionach najbardziej oddalonych;

174.

wzywa do zwiększenia wysiłków w celu intensyfikacji badań naukowych i innowacji umożliwiających lepsze zarządzanie oceanami w sposób zapewniający ochronę i odbudowę ekosystemów morskich, w tym zrównoważony rozwój zasobów, a także lepsze zrozumienie roli oceanów w Europie i na świecie przez zacieśnianie współpracy i wymianę informacji między badaczami, zainteresowanymi stronami, decydentami i ogółem społeczeństwa z myślą o podniesieniu poziomu edukacji w zakresie oceanów oraz wiedzy o możliwościach kariery w niebieskiej gospodarce; wzywa do dokładnej oceny stanu oceanów, opartej na nauce i tradycyjnych systemach wiedzy, zgodnie z dokumentem „Nasz ocean, nasza przyszłość: wezwanie do działania”;

175.

podkreśla znaczenie włączenia lokalnych władz regionów przybrzeżnych i regionów najbardziej oddalonych w proces przybliżania obywatelom UE międzynarodowego zarządzania oceanami;

o

o o

176.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1)  Dz.U. C 209 z 30.6.2017, s. 60.

(2)  Zobacz teksty przyjęte, P8_TA(2017)0069, P8_TA(2017)0070, P8_TA(2017)0071 oraz P8_TA(2017)0072.

(3)  Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3.

(4)  Dz.U. L 365 z 31.12.1994, s. 10.

(5)  Dz.U. L 182 z 16.7.1999, s. 1.

(6)  Dz.U. L 269 z 21.10.2000, s. 34.

(7)  Dz.U. L 266 z 26.9.2006, s. 1.

(8)  Dz.U. L 197 z 24.7.2012, s. 38.

(9)  Dz.U. L 321 z 5.12.2011, s. 1.

(10)  Dz.U. L 251 z 16.9.2016, s. 77.

(11)  Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 135.

(12)  Dz.U. L 123 z 19.5.2015, s. 55.

(13)  Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0035.

(14)  Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0093.

(15)  Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0478.

(16)  Dz.U. C 70 E z 8.3.2012, s. 70.

(17)  Dz.U. C 75 z 26.2.2016, s. 24.

(18)  „Plastic waste inputs from land into the ocean”, Jenna R. Jambeck, Roland Geyer, Chris Wilcox, Theodore R. Siegler, Miriam Perryman, Anthony Andrady, Ramani Narayan, Kara Lavender Law, Science, tom 347, wydanie 6223, 13 lutego 2015 r., s. 768–771.

(19)  Marine Plastic Debris and Microplastics (Morskie odpady z tworzyw sztucznych i mikrodrobiny plastiku), UNEP https://wedocs.unep.org/rest/bitstreams/11700/retrieve.

(20)  Europejska Agencja Środowiska „The impact of international shipping on European air quality and climate forcing” (Wpływ międzynarodowej żeglugi na europejską jakość powietrza i kształtowanie klimatu), 2013 r.

(21)  Winkel, R., Weddige, U., Johnson, D., Hoen, V., and Papaefthimiou, S. (2015), „Shore Side Electricity in Europe: Potential and environmental benefits” (Energia elektryczna pobierana z lądu w Europie: potencjał i korzyści dla środowiska), Polityka energetyczna, DOI: http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0301421515300240.

(22)  Dz.U. C 265 z 11.8.2017, s. 65.


19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/34


P8_TA(2018)0005

Kobiety, równouprawnienie płci i sprawiedliwość klimatyczna

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie kobiet, równouprawnienia płci i sprawiedliwości klimatycznej (2017/2086(INI))

(2018/C 458/03)

Parlament Europejski,

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka przyjętą dnia 10 grudnia 1948 r. i konwencje ONZ w sprawie praw człowieka, a także protokoły fakultatywne do nich,

uwzględniając Konwencję Narodów Zjednoczonych z 18 grudnia 1979 r. w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (konwencja CEDAW),

uwzględniając deklarację pekińską i pekińską platformę działania z 1995 r. przyjęte na Czwartej Konferencji Światowej, a zwłaszcza kluczowy obszar działania K (Kobiety i środowisko),

uwzględniając narzędzie analizy demograficznej w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu (Demographic Explorer for Climate Adaptation – DECA), opracowane przez Fundusz Ludnościowy ONZ (UNFPA), które łączy dane na temat ludności ze współrzędnymi geograficznymi zagrożeń klimatycznych i stanowi instrument kształtowania polityki w celu ograniczenia zagrożeń związanych z klęskami żywiołowymi,

uwzględniając konwencję ONZ w sprawie zwalczania pustynnienia (UNCCD), która weszła w życie w grudniu 1996 r., a w szczególności art. 5 ogólnych zasad konwencji,

uwzględniając 18. konferencję stron (COP 18) Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), która odbyła się w Ad-Dausze (Katar) w dniach 26 listopada – 8 grudnia 2012 r. (decyzja 23/CP.18),

uwzględniając 20. konferencję stron (COP 20) UNFCCC, która odbyła się w Limie (Peru) w dniach 1–12 grudnia 2014 r., a zwłaszcza Program prac z Limy w dziedzinie równości płci (decyzja 18/CP.20),

uwzględniając 21. konferencję stron (COP 21) UNFCCC, która odbyła się w Paryżu (Francja) w dniach 30 listopada – 11 grudnia 2015 r.,

uwzględniając art. 8 porozumienia paryskiego,

uwzględniając 22. konferencję stron (COP 22) UNFCCC, która odbyła się w Marrakeszu (Maroko) w dniach 7–18 listopada 2016 r., i jej decyzję w sprawie płci i zmiany klimatu rozszerzającą Program prac z Limy w dziedzinie równości płci z 2014 r. (decyzja 21/CP.22),

uwzględniając agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, przyjętą we wrześniu 2015 r., która weszła w życie dnia 1 stycznia 2016 r., a zwłaszcza cele zrównoważonego rozwoju nr 1, 4, 5 i 13,

uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ nr 35/20 z dnia 22 czerwca 2017 r. w sprawie praw człowieka i zmiany klimatu,

uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 2 i 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),

uwzględniając art. 8 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 25 czerwca 2012 r. pt. „Równouprawnienie płci i środowisko: wzmocniony proces decyzyjny, kwalifikacje i konkurencyjność w obszarze polityki łagodzenia skutków zmiany klimatu w UE”,

uwzględniając unijny plan działania w sprawie równości płci na lata 2016–2020 przyjęty przez Radę w dniu 26 października 2015 r.,

uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie konferencji ONZ w sprawie zmiany klimatu (COP 20) w Limie, Peru (1–12 grudnia 2014 r.) (1),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 października 2015 r. w sprawie nowego międzynarodowego porozumienia w sprawie klimatu, które ma zostać zawarte w Paryżu (2),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 kwietnia 2012 r. w sprawie kobiet i zmian klimatu (3),

uwzględniając dokument organizacji Women and Gender Constituency pt. „Position Paper on the 2015 New Climate Agreement” [Stanowisko w sprawie nowego porozumienia w sprawie klimatu z 2015 r.] opublikowany dnia 1 czerwca 2015 r. (4),

uwzględniając opublikowane w dniu 26 stycznia 2017 r. przez Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn sprawozdanie pt. „Gender in environment and climate change” [Płeć kulturowa w środowisku i zmiana klimatu] (5),

uwzględniając zobowiązanie genewskie w sprawie praw człowieka w działaniach w dziedzinie klimatu,

uwzględniając art. 52 Regulaminu,

uwzględniając sprawozdanie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Rozwoju (A8-0403/2017),

A.

mając na uwadze, że zmiana klimatu zachodzi na całym świecie, ale bardziej destrukcyjnie działa na kraje i społeczności najmniej odpowiedzialne za globalne ocieplenie; mając na uwadze, że skutki tej zmiany są większe dla populacji, których źródła utrzymania zależą głównie od zasobów naturalnych, lub dla populacji, które mają najmniejszą zdolność reagowania na zagrożenia naturalne, takie jak susze, osuwiska, powodzie i huragany; mając na uwadze, że ci, którzy dysponują mniejszymi zasobami finansowymi umożliwiającymi przystosowanie się, będą najbardziej dotknięci skutkami zmiany klimatu i najbardziej je odczuwać;

B.

mając na uwadze, że skutki zmiany klimatu są inaczej doświadczane przez kobiety i mężczyzn; mając na uwadze, że kobiety są bardziej podatne na zagrożenia, a także narażone na wyższe ryzyko i obciążenia, a dzieje się tak z różnych powodów, począwszy od nierównego dostępu do zasobów, edukacji, szans na zatrudnienie i praw do ziemi, a skończywszy na normach społecznych i kulturowych oraz zróżnicowanych doświadczeniach intersekcjonalnych kobiet;

C.

mając na uwadze, że kobiety są szczególnie narażone na skutki zmiany klimatu, których doświadczają w nieproporcjonalnie wysokim stopniu ze względu na odgrywane przez nie role społeczne, takie jak zapewnienie rodzinie wody, żywności i opału oraz opieka nad innymi; mając na uwadze, że na całym świecie kobiety są odpowiedzialne za ponad 70 % codziennych obowiązków związanych z dostarczaniem wody i gospodarowaniem nią; mając na uwadze, że w regionach najbardziej dotkniętych zmianą klimatu 70 % wszystkich kobiet pracuje w sektorze rolnictwa, ale że rzadko uczestniczą one w opracowywaniu polityki dotyczącej klimatu;

D.

mając na uwadze, że wg szacunków ONZ 781 mln osób w wieku 15 lat i więcej – z czego prawie dwie trzecie to kobiety – jest analfabetami (6), natomiast dostęp do informacji i szkolen, poprzez odpowiednie kanały komunikacji, ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia kobietom niezależnoci, zwłaszcza podczas klęsk żywiołowych;

E.

mając na uwadze, że w sektorze rolnictwa w Afryce kobiety produkują ponad 90 % podstawowych produktów żywnościowych, a jednocześnie są właścicielkami zaledwie około 1 % gruntów ornych;

F.

mając na uwadze, że klęski żywiołowe wywierają duży wpływ na edukację, zdrowie, ubóstwo strukturalne i wysiedlanie ludności;

G.

mając na uwadze, że wg szacunków ONZ spośród 1,3 mld ludzi na świecie żyjących w ubóstwie 70 % to kobiety; mając na uwadze, że ludzie ubodzy częściej zamieszkują obszary peryferyjne zagrożone powodziami, podnoszącym się poziomem mórz i sztormami; mając na uwadze, że podczas klęsk żywiołowych kobiety i dzieci są 14 razy bardziej narażone na śmierć niż mężczyźni;

H.

mając na uwadze, że skutki zmiany klimatu pogłębiają zróżnicowanie sytuacji kobiet i mężczyzn w zakresie dyskryminacji, zagrożeń dla zdrowia, utraty źródła utrzymania, wysiedlenia i migracji, ubóstwa, handlu ludźmi, przemocy, wykorzystywania seksualnego, braku bezpieczeństwa żywnościowego, a także dostępu do infrastruktury i usług podstawowych; mając na uwadze, że należy przyjąć podejście uwzględniające aspekty płci, łączące analizę skutków klimatycznych z krytyczną refleksją nad wzorcami konsumpcji i ich wpływem na zmianę klimatu;

I.

mając na uwadze, że nierówny udział kobiet w procesach decyzyjnych oraz rynkach pracy potęguje nierówności, a często uniemożliwia kobietom pełne włączenie się w proces kształtowania, planowania i realizowania polityki klimatycznej i pełne w nim uczestnictwo; mając na uwadze, że kobiety są nie tylko ofiarami, ale że w swoich społecznościach i na stanowiskach związanych z podejmowaniem decyzji mogą odgrywać istotną rolę osób będących sprawcami zmian dzięki rozwijaniu strategii łagodzących i dostosowawczych oraz że należy wzmocnić pozycję kobiet w tym zakresie;

J.

mając na uwadze, że w ramach pekińskiej platformy działania z 1995 r. wyraźnie wskazano na powiązanie między płcią, środowiskiem i zrównoważonym rozwojem oraz stwierdzono, że kobiety mają do odegrania strategiczną rolę w rozwijaniu zrównoważonych i ekologicznych wzorców konsumpcji i produkcji, przy czym zwrócono uwagę na konieczność uczestniczenia przez kobiety – na równych prawach i na wszystkich szczeblach – w podejmowaniu decyzji dotyczących środowiska;

K.

mając na uwadze, że w art. 5 zasad ogólnych UNCCD uznaje się rolę odgrywaną przez kobiety w społecznościach wiejskich i regionach najbardziej dotkniętych pustynnieniem i suszami oraz wzywa do równego udziału mężczyzn i kobiet w zwalczaniu pustynnienia i skutków susz;

L.

mając na uwadze, że osiągnięcie równowagi płci i znaczący udział kobiet w jakimkolwiek procesie ostatecznie zależy od skorygowania strukturalnych podstaw nierówności ze względu na płeć;

M.

mając na uwadze, że strony UNFCCC na konferencji COP 18 (decyzja 23/CP.18) postanowiły przyjąć cel osiągnięcia równowagi płci w organach ustanowionych na mocy tej konwencji i protokołu z Kioto w celu zwiększenia udziału kobiet i zapewnienia skuteczniejszej polityki w dziedzinie zmiany klimatu uwzględniającej w sposób sprawiedliwy potrzeby kobiet i mężczyzn oraz zdecydowały się śledzić postępy w osiąganiu celu równowagi płci w ramach realizacji polityki klimatycznej uwzględniającej aspekt płci;

N.

mając na uwadze, że w państwach członkowskich UE kobiety nadal są niedostatecznie reprezentowane w organach decyzyjnych w dziedzinie zmiany klimatu na szczeblu krajowym, ale nie w odpowiednich dyrekcjach generalnych Komisji, takich jak DG ds. Działań w dziedzinie Klimatu i DG ds. Energii, gdyż w każdej z nich 40 % stanowisk zajmują kobiety;

O.

mając na uwadze, że Program prac z Limy w dziedzinie równości płci przyjęty na konferencji COP 20 (decyzja 18/CP.20) wzywa strony, by zwiększyły równowagę płci w ich reprezentacji i propagowały uwzględnianie problematyki płci podczas opracowywania i wdrażania polityki przeciwdziałania zmianie klimatu; mając na uwadze, że strony zachęca się do wspierania szkolenia i podnoszenia świadomości delegatek i delegatów na temat kwestii odnoszących się do równowagi płci i zmiany klimatu;

P.

mając na uwadze, że porozumienie paryskie (COP 21) stanowi, iż przy podejmowaniu działań ukierunkowanych na rozwiązanie problemu zmiany klimatu w ramach wdrażania tego porozumienia strony powinny brać pod uwagę nałożone na nie obowiązki dotyczące m.in. kwestii praw człowieka i równouprawnienia płci;

Q.

mając na uwadze, że mechanizmy finansowania działań dostosowawczych i łagodzących w odniesieniu do strat i szkód lub związanych z klimatem przymusowych wysiedleń będą bardziej skuteczne, gdy będą uwzględniać pełne uczestnictwo kobiet w procesach planowania, podejmowania decyzji i realizacji działań, w tym uczestnictwo kobiet ze społeczności lokalnych; mając na uwadze, że uwzględnienie wiedzy kobiet, w tym wiedzy kobiet z lokalnych i rdzennych społeczności, może prowadzić do postępów w zarządzaniu klęskami żywiołowymi, zwiększać bioróżnorodność, usprawniać gospodarkę wodną, zwiększać bezpieczeństwo żywnościowe, zapobiegać pustynnieniu, chronić lasy, zapewniać szybkie przejście na technologie energii ze źródeł odnawialnych i wspierać zdrowie publiczne;

R.

mając na uwadze, że strony porozumienia paryskiego przyznały, iż zmiana klimatu jest wspólnym problemem ludzkości; mając na uwadze, że strony, podejmując działania mające na celu rozwiązanie problemu zmiany klimatu, powinny respektować, promować i uwzględnić swoje zobowiązania dotyczące praw człowieka, prawa do zdrowia, praw ludów rdzennych, społeczności lokalnych, migrantów, dzieci, osób niepełnosprawnych oraz osób w trudnej sytuacji, oraz prawo do rozwoju, a także równość płci, wzmocnienie pozycji kobiet i sprawiedliwość międzypokoleniową;

S.

mając na uwadze, że sprawiedliwość klimatyczna wiąże prawa człowieka z rozwojem, gwarantując prawa najsłabszych grup społecznych i zapewniając równy podział obciążeń i korzyści związanych ze zmianą klimatu i jej skutkami;

T.

mając na uwadze, że cele zrównoważonego rozwoju uznają związek pomiędzy osiągnięciem równości płci a osiągnięciem wszystkich celów zrównoważonego rozwoju, w tym celu nr 13 dotyczącego zmiany klimatu, i przewidują możliwość wyeliminowania podstawowych przyczyn słabszej pozycji społeczno-gospodarczej kobiet, a co za tym idzie, wzmocnienia odporności kobiet na zmianę klimatu;

U.

mając na uwadze, że zmiana klimatu w regionach takich jak Afryka Subsaharyjska i Azja Południowa może spowodować, iż do 2030 r. ponad 100 mln ludzi popadnie w skrajne ubóstwo, co podsyci konflikty i spowoduje falę wysiedleń; mając na uwadze, że w konwencji w sprawie zwalczania pustynnienia szacuje się, że do 2045 r. w wyniku pustynnienia wysiedlonych może zostać 135 mln osób; mając na uwadze, że oenzetowska Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji w swojej ocenie dowodów zwraca uwagę, iż do 2050 r. liczba osób wysiedlonych z powodu zmian klimatu może się wahać od 25 mln do 1 mld, przy czym najczęściej podawana szacunkowa liczba to 200 mln osób;

V.

mając na uwadze, że równość płci, sprawiedliwość społeczna i prawo do rozwoju to nieodłączne elementy pojęcia sprawiedliwości klimatycznej; mając na uwadze, że chociaż całe społeczeństwo odczuwa skutki zmiany klimatu, to w szczególności kobiety są najbardziej dotknięte wysiedleniami wywołanymi zmianą klimatu;

W.

mając na uwadze, że zmiana klimatu zwiększa siłę i częstotliwość klęsk żywiołowych, które mogą powodować utratę mienia, zaprzestanie działań zapewniających dochód, utratę dostępu do podstawowych usług opieki zdrowotnej i zwiększenie zagrożenia przemocą uwarunkowaną płcią; mając na uwadze, że zdolności kobiet do radzenia sobie ze skutkami klęsk żywiołowych są często osłabione przez istniejące nierówności; mając na uwadze, że zmiana klimatu może dodatkowo pogłębiać takie nierówności oraz prowadzić do dalszej podatności na zagrożenia i wysiedleń;

X.

mając na uwadze, że wielu z tych skutków można jeszcze zapobiec dzięki wdrożeniu szybkiego, sprzyjającego włączeniu społecznemu i uwzględniającego aspekt płci programu na rzecz rozwoju ukierunkowanego na łagodzenie zmieniających się warunków klimatycznych i dostosowywanie się do nich;

Y.

mając na uwadze, że według prognoz skutki zmiany klimatu doprowadzą do wzrostu wysiedleń, który nie mieści się w parametrach obecnych ram międzynarodowych; mając na uwadze, że reagowanie na wysiedlenia wywołane zmianą klimatu będzie wyzwaniem o pierwszorzędnym znaczeniu wymagającym złożonej i kompleksowej globalnej strategii opartej na poszanowaniu praw człowieka;

Z.

mając na uwadze, że przyjęcie przez Radę Praw Człowieka ONZ w 2017 r. dokumentu pt. „Key Messages on Human Rights and Climate Change” [Główne postulaty na temat praw człowieka i zmiany klimatu] jest istotnym krokiem naprzód w dążeniu do rozwiązania kwestii niekorzystnego oddziaływania zmiany klimatu na pełne i rzeczywiste korzystanie z praw człowieka; mając na uwadze, że agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i porozumienie paryskie oferują światowym przywódcom przekrojowe, normatywne fundamenty do stworzenia ram, które mogą skutecznie rozwiązać problem wysiedleń wywołanych zmianą klimatu w oparciu o istniejące instrumenty ONZ;

AA.

mając na uwadze, że UE dysponuje jasnymi ramami prawnymi, które wymagają od niej poszanowania i propagowania równouprawnienia płci i praw człowieka w jej politykach wewnętrznych i zewnętrznych; mając na uwadze, że polityka klimatyczna UE może mieć znaczący wpływ na ochronę praw człowieka i propagowanie globalnych polityk klimatycznych uwzględniających aspekt płci;

AB.

mając na uwadze, że UE, zgodnie z przyznanymi jej na mocy Traktatów uprawnieniami, może skutecznie poprawić uwarunkowania prawne i polityczne, by wspierać sprawiedliwość klimatyczną i czynnie uczestniczyć w opracowaniu międzynarodowych ram zabezpieczających prawa człowieka osób wysiedlonych z powodu zmiany klimatu; zauważa, że UE i państwa członkowskie zobowiązały się do włączenia perspektywy płci do globalnego porozumienia w sprawie bezpiecznej, uporządkowanej i legalnej migracji;

AC.

mając na uwadze, że Konwencja dotycząca statusu uchodźców z 1951 r. nie przewiduje kategorii „uchodźcy klimatyczni”;

1.

uznaje że, równouprawnienie płci jest warunkiem koniecznym do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju i skutecznego zarządzania wyzwaniami związanymi ze zmianą klimatu; podkreśla, że kobiety są nie tylko ofiarami, ale również ważną siłą napędową zmian i dzięki pełnemu uczestnictwu mogą formułować i realizować skuteczne strategie klimatyczne lub rozwiązania w zakresie przystosowania do zmiany klimatu i łagodzenia jej skutków oraz mogą budować odporność na zmiany klimatu dzięki różnorodnym obszarom doświadczeń i wiedzy praktycznej, jakimi dysponują w wielu sektorach – od rolnictwa, leśnictwa i rybołówstwa po infrastrukturę energetyczną i zrównoważony rozwój miast;

2.

zauważa, że udział kobiet w rynku pracy na obszarach wiejskich obejmuje szerokie spektrum miejsc pracy, które wykraczają poza tradycyjne rolnictwo, i podkreśla w związku z tym, że kobiety na obszarach wiejskich mogą być siłą napędową zmian polegających na przechodzeniu do bardziej zrównoważonego i ekologicznego rolnictwa, a także mogą odegrać ważną rolę w tworzeniu zielonych miejsc pracy;

3.

wzywa Komisję, by wdrożyła programy, dzięki którym transfer nowoczesnych technologii i wiedzy specjalistycznej może pomóc społecznościom i regionom rozwijającym się w dostosowaniu się do zmiany klimatu, przy czym należy włączyć w prowadzone działania kobiety, stanowiące nawet 70 % pracowników w sektorze rolnym w krajach, których dotyczy zagrożenie;

4.

jest przekonany, że wzmocnienie pozycji kobiet na obszarach wiejskich w odniesieniu do dostępu do gruntów, kredytów i zrównoważonych metod uprawy ma zasadnicze znaczenie dla budowania odporności na zmianę klimatu, łącznie z ochroną ekosystemów, zasobów wodnych i żyzności gleby; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zawarcia tych aspektów w ich politykach rozwoju, w tym także dzięki planom inwestycji publicznych oraz zapewnieniu odpowiedzialnych inwestycji prywatnych za pośrednictwem takich ram, jak oenzetowskie Global Compact's Guiding Principles for Business and Human Rights [Wytyczne do inicjatywy Global Compact dotyczące przedsiębiorstw i praw człowieka], a także plan działań UNCTAD na rzecz inwestycji w cele zrównoważonego rozwoju;

5.

uznaje, że kobiety i dziewczęta są najlepszym źródłem wiedzy na temat ich własnej sytuacji i potrzeb i z tego względu należy się z nimi konsultować we wszystkich kwestiach, które ich dotyczą; uznaje, że według danych EIGE statystycznie kobiety są bardziej niż mężczyźni zaniepokojone z powodu zmiany klimatu; uznaje, że na przestrzeni wieków kobiety jako innowatorki, przywódczynie, organizatorki, nauczycielki i opiekunki potrafiły w trudnych okolicznościach znaleźć sposoby, by zaspokoić potrzeby swoich rodzin, i dysponują ogromnym potencjałem innowacyjności także na przyszłość;

6.

wzywa Komisję, by rozważyła społeczne i środowiskowe skutki polityki prowadzonej przez nią w ramach polityki w dziedzinie handlu i polityki zagranicznej na rzecz rozwoju, w tym by uwzględniła wpływ swoich działań na kobiety; wzywa ponadto Komisję, by podkreślała wiążący charakter norm społecznych i środowiskowych zawartych w negocjowanych umowach handlowych w rozdziałach dotyczących zrównoważonego rozwoju;

7.

uznaje, że dla zrównoważonego rozwoju i ostatecznego rozwiązania problemu zmiany klimatu kluczowe znaczenie – oprócz polityki w dziedzinie środowiska – mają strategie polityczne na rzecz rozwoju w dziedzinie zdrowia, edukacji i wzmocnienia pozycji; uznaje, że sposoby uwzględnienia tych strategii w rozwiązywaniu problemów związanych z narastającymi tendencjami, takimi jak urbanizacja, będą miały wielki wpływ na zmianę klimatu;

8.

podkreśla, że 13. cel zrównoważonego rozwoju („pilne podjęcie działań na rzecz łagodzenia zmiany klimatu i jej skutków”) odnosi się do udziału kobiet w działaniach na rzecz łagodzenia zmiany klimatu, przy czym cel 13b przewiduje: „propagowanie mechanizmów zwiększających zdolność efektywnego planowania i zarządzania w zakresie zmiany klimatu w krajach najsłabiej rozwiniętych i rozwijających się małych państwach wyspiarskich, w tym poprzez skupienie uwagi na potrzebach kobiet, młodzieży oraz lokalnych i marginalizowanych grup społecznych”;

9.

ubolewa, że wszelkie prace na rzecz równouprawnienia prowadzone przez strony UNFCCC mają charakter dobrowolny; wzywa Komisję i państwa członkowskie, by potwierdziły swoje wsparcie na rzecz opracowania, przyjęcia i finansowania planu działania UNFCCC w sprawie równości płci, który zostanie uzupełniony kompleksowym i wieloletnim programem prac obejmującym finansowanie, priorytetowe obszary działania, harmonogram, kluczowe wskaźniki osiągnięć, określenie podmiotów odpowiedzialnych oraz mechanizmy monitorowania i przeglądu;

10.

apeluje do Komisji i państw członkowskich, by dały przykład i przyjęły cele i harmonogramy ukierunkowane na osiągnięcie celu, jakim jest równowaga płci w składzie delegacji do UNFCCC;

11.

podkreśla, że należy przyjąć tymczasowe środki specjalne w dążeniu do osiągnięcia celu, jakim jest równowaga płci w formalnych i nieformalnych organach ustanowionych na mocy konwencji UNFCCC i protokołu z Kioto;

12.

apeluje do Komisji i państw członkowskich o zadbanie o to, by – zgodnie ze zobowiązaniami UE na rzecz równouprawnienia płci i praw człowieka – w kolejnych wkładach UE ustalanych na poziomie krajowym uwzględnione zostały spójne zasady sprawozdawczości w odniesieniu do kwestii równouprawnienia płci i praw człowieka;

13.

wzywa państwa członkowskie do wykonania decyzji 21/CP.22 w sprawie równości płci i zmiany klimatu, w której „zachęca się strony do wyznaczenia krajowych punktów kontaktowych ds. równouprawnienia płci do celów negocjowania, wdrażania i monitorowania ustaleń dotyczących klimatu i udzielenia im wsparcia” oraz do zapewnienia wsparcia punktom kontaktowym ds. równouprawnienia płci w państwach trzecich lub w krajach partnerskich;

14.

uznaje, że kobiety nie tylko wykonują większą część nieodpłatnej pracy w gospodarstwie domowym i pracy opiekuńczej, ale także podejmują większość codziennych decyzji konsumenckich i z tego względu mogą przez swoje wybory wywierać wpływ na zrównoważony rozwój, o ile zapewni się im dokładne informacje i możliwości wyboru; zwraca uwagę, że np. badania naukowe wykazały, iż konsumenci, wybierając żywność produkowaną lokalnie, mogą zredukować emisję gazów cieplarnianych nawet o 5 %;

15.

przypomina swoją rezolucję z dnia 16 listopada 2011 r. dotyczącą konferencji w Durbanie poświęconej zmianie klimatu (COP 17) (7) i podjęte w niej zobowiązanie do „uzyskania reprezentacji kobiet we wszystkich właściwych organach [finansowania w dziedzinie klimatu] na poziomie co najmniej 40 %”;

16.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do przyjęcia opartego na prawach człowieka podejścia uwzględniającego aspekt płci w ramach prac warszawskiej grupy zadaniowej ds. wysiedleń, której na mocy UNFCCC (COP 22) zlecono sformułowanie zaleceń dotyczących zintegrowanego podejścia mającego na celu zapobieganie wysiedleniom związanym z niekorzystnymi skutkami zmiany klimatu, minimalizowanie skutków takich wysiedleń i reagowanie na nie, w którym to podejściu uznaje się, że kobiety i dziewczęta to jedna z najbardziej wrażliwych grup narażonych na wysiedlenia spowodowane zmianą klimatu, w związku z czym są one szczególnie narażone na handel ludźmi i przemoc ze względu na płeć;

17.

wzywa Komisję do włączenia zmiany klimatu do wszystkich programów rozwoju na wszystkich szczeblach; apeluje także o większy udział kobiet z obszarów wiejskich i pochodzących z rdzennych społeczności w procesy decyzyjne, planowanie, wdrażanie i kształtowanie polityki i programów rozwoju dotyczących zmiany klimatu;

18.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do zagwarantowania podejścia uwzględniającego aspekt płci podczas prac nad platformą reagowania na wysiedlenia wywołane klęskami żywiołowymi (inicjatywa nansenowska) i nad związanym z nią programem prac na rzecz ochrony przesiedleńców transgranicznych w związku z klęskami żywiołowymi i skutkami zmiany klimatu;

19.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do opracowania wskaźników i gromadzenia danych w podziale na płeć przy okazji planowania, wdrażania, monitorowania i oceny strategii politycznych, programów i projektów dotyczących zmiany klimatu, w tym za pośrednictwem takich narzędzi jak analiza pod kątem płci, sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci oraz wskaźnik równouprawnienia płci, w tym za pośrednictwem wzmocnionego EIGE;

20.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do wniesienia wkładu w globalne porozumienie w sprawie bezpiecznej, uporządkowanej i legalnej migracji w celu zagwarantowania sprawiedliwości klimatycznej przez uznanie zmiany klimatu za czynnik migracji, wkład na rzecz poszanowania praw człowieka i uwzględnienie kwestii równości płci w całym porozumieniu, zgodnie z potrzebami osób wysiedlonych z powodu zmiany klimatu;

21.

przypomina o podstawowym zobowiązaniu nr 4 należącym do zobowiązań UE na Światowy Szczyt Humanitarny, a mianowicie o zobowiązaniu do zadbania o to, by pomoc humanitarna była planowana z uwzględnieniem aspektu płci; wzywa Komisję do dopilnowania, by to zobowiązanie znalazło odzwierciedlenie w realizacji programu gotowości na wypadek klęsk żywiołowych w ramach ECHO (DIPECHO), a także w realizacji planu działania na rzecz odporności w krajach podatnych na sytuacje kryzysowe (2013–2020) i wdrażaniu wskaźnika odporności;

22.

stanowczo potępia stosowanie przemocy seksualnej wobec wysiedlonych i migrujących kobiet; wyraża przekonanie, że szczególną uwagę należy poświęcić migrującym kobietom i dziewczętom, które doświadczyły przemocy w trakcie podróży, oraz należy zapewnić im dostęp do opieki psychologicznej i medycznej;

23.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do ukierunkowania odpowiednich programów na obszary dotknięte klęskami żywiołowymi oraz do większego zaangażowania w niesienie pomocy w tych regionach i w działania służące rozwiązaniu problemów wywołanych katastrofami naturalnymi występującymi na tych obszarach, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji kobiet i dzieci, które najdotkliwiej odczuwają konsekwencje katastrof naturalnych;

24.

wzywa wszystkie zainteresowane strony do promowania wzmocnienia pozycji kobiet i ich uświadamiania poprzez szerzenie wśród nich wiedzy na temat ochrony przed katastrofami związanymi z klimatem, w ich trakcie i po ich zakończeniu, a także poprzez aktywny udział kobiet w systemach przewidywania katastrof, wczesnego ostrzegania i zapobiegania zagrożeniu, gdyż stanowi to istotny aspekt ich roli w budowaniu odporności w razie klęski żywiołowej;

25.

wzywa Komisję i państwa członkowskie, by we współpracy z działającymi na miejscu organizacjami społeczeństwa obywatelskiego wspierały, wzmacniały i wprowadzały w życie mechanizmy monitorowania w ośrodkach przyjmujących osoby wysiedlone lub migrantów, w których niekoniecznie są gwarantowane minimalne warunki chroniące przed przemocą ze względu na płeć, tak aby zapobiegać wszelkiego rodzaju molestowaniu kobiet i dziewcząt;

26.

wzywa Komisję, by współpracowała z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i obrony praw człowieka, aby zapewnić uchodźcom i osobom wysiedlonym przebywającym w ośrodkach recepcyjnych poszanowanie praw człowieka, w szczególności w przypadku kobiet i dziewcząt szczególnie narażonych;

27.

dostrzega możliwości związane z łączeniem celów takich jak łagodzenie zmiany klimatu i przystosowanie się do niej oraz wzmocnienie pozycji gospodarczej kobiet, zwłaszcza w krajach rozwijających się; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zbadania w odpowiednich projektach i mechanizmach, takich jak program ONZ na rzecz redukcji emisji spowodowanych wylesianiem i degradacją lasów (UN-REDD), w jaki sposób można zapewnić kobietom możliwości płatnego zatrudnienia w celu świadczenia usług środowiskowych, które obecnie świadczą na zasadzie dobrowolności, np. związanych z ponownym zalesianiem, zalesianiem wylesionych gruntów i ochroną zasobów naturalnych;

28.

apeluje do UE i państw członkowskich, aby w celu dodatkowego zwiększenia reprezentacji kobiet w negocjacjach UNFCCC udostępniły środki na finansowanie szkoleń i udziału reprezentantek; wzywa Komisję, by ułatwiła i wspierała tworzenie sieci kontaktów między organizacjami kobiet i podmiotami społeczeństwa obywatelskiego w zakresie kształtowania i wdrażania strategii politycznych dotyczących zmiany klimatu; wzywa Komisję do dopilnowania, aby kobiety były równoprawnymi uczestnikami i beneficjentami wszystkich konsultacji, programów i funduszy dotyczących zmiany klimatu, organizowanych przy wsparciu UE na szczeblu krajowym i lokalnym;

29.

wzywa Komisję i dyrekcje generalne odpowiedzialne za równouprawnienie płci, rozwój, energię i klimat, by odpowiednio uwzględniały w sposób uporządkowany i systematyczny aspekt równości płci w swoich strategiach dla UE dotyczących zmiany klimatu i energii, a nie skupiały się wyłącznie na wymiarze zewnętrznym; apeluje zwłaszcza do Dyrekcji Generalnej ds. Sprawiedliwości i Konsumentów i Dyrekcji Generalnej ds. Współpracy Międzynarodowej i Rozwoju (DEVCO), by zwiększyły swoją wiedzę na temat kwestii równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet w kontekście sprawiedliwości klimatycznej i zintensyfikowały prace w tym zakresie; podkreśla, że Dyrekcja Generalna ds. Działań w dziedzinie Klimatu (CLIMA) powinna przyznać zasoby z przeznaczeniem na personel punktu kontaktowego ds. równouprawnienia płci; wzywa UE i jej państwa członkowskie do opracowania zasady tzw. sprawiedliwości klimatycznej; podkreśla, że największą niesprawiedliwością w razie poniesienia porażki w skutecznym przeciwdziałaniu zmianie klimatu byłyby szkodliwe skutki dla ubogich krajów i populacji, a w szczególności dla kobiet;

30.

apeluje do Komisji i państw członkowskich o zgłaszanie wpływu na kwestię płci i prawa człowieka oraz działań w dziedzinie klimatu w sprawozdaniach opracowywanych przez nie w ramach powszechnych przeglądów okresowych dla Rady Praw Człowieka ONZ;

31.

odnotowuje, że zobowiązania finansowe UE na rzecz równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet wzrosły, lecz nie zwiększono zasobów ludzkich, by poradzić sobie z coraz większą ilością pracy; podkreśla, że UE musi pokazać swe zdecydowane zobowiązanie instytucjonalne na rzecz równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet w związku ze zmianą klimatu, co w szczególności przewidziano w nadrzędnych strategiach politycznych dotyczących współpracy na rzecz rozwoju, a mianowicie w celach zrównoważonego rozwoju i Unijnym planie działania w sprawie równości płci oraz wzmocnienia pozycji kobiet w kontekście współpracy na rzecz rozwoju;

32.

ubolewa nad faktem, że równouprawnienie płci i zmiana klimatu nie stanowią priorytetowego obszaru II planu działania UE w sprawie równości płci oraz wzmocnienia pozycji kobiet; zwraca uwagę, że wskaźniki dotyczące płci nie zostały adekwatnie opracowane lub włączone do sprawozdawczości na temat wyników oraz że wewnętrzna rozliczalność i finansowanie na rzecz równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet pozostają na niskim poziomie; odnotowuje, że najmniejsze postępy poczyniono w zakresie celu 20. II planu działania UE w sprawie równości płci, jakim jest zapewnienie równych praw kobiet do udziału w procesach decyzyjnych dotyczących klimatu i kwestii środowiskowych i do wpływu na te procesy, a także wzywa Komisję do większych starań w dążeniu do osiągnięcia tego celu; przypomina, że w II planie działania UE w sprawie równości płci przedstawiono program polityki zagranicznej UE oparty na czterech filarach tematycznych, w tym na filarze przekrojowym dotyczącym przekształcenia służb Komisji i kultury instytucjonalnej ESDZ, tak by skuteczniej realizowały zobowiązania UE, przy pełnym poszanowaniu zasady równości mężczyzn i kobiet;

33.

uznaje, że udoskonalenia wprowadzone do wytycznych technicznych same w sobie nie wystarczą do zwiększenia skuteczności unijnych działań w sferze równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet;

34.

wzywa Komisję do podjęcia inicjatywy w celu opracowania kompleksowego komunikatu zatytułowanego „Równouprawnienie płci i zmiana klimatu – budowanie odporności i promowanie sprawiedliwości klimatycznej poprzez strategie łagodzące i dostosowawcze”, w którym Komisja wyraziłaby zdecydowane zaangażowanie instytucjonalne na rzecz równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet oraz wskazała na obecne braki w koordynacji instytucjonalnej;

35.

wzywa swoje komisje parlamentarne do szerszego uwzględniania aspektu płci podczas prac w ich obszarach kompetencji dotyczących przekrojowych kwestii zmiany klimatu, zrównoważonego rozwoju oraz praw człowieka;

36.

podkreśla, że należy uwzględnić aspekt płci w finansowaniu działań mających na celu dostosowanie do zmiany klimatu oraz łagodzenie jej skutków; z zadowoleniem przyjmuje postępy poczynione ostatnio w polityce równouprawnienia płci w dziedzinie wielostronnych mechanizmów finansowania; przyjmuje również z zadowoleniem inicjatywy sektora prywatnego mające na celu zwiększenie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw dzięki wprowadzeniu premii dla projektów spełniających kryteria zrównoważonego rozwoju, w tym projektów wspierających źródła utrzymania kobiet i możliwości w zakresie ich kształcenia; zwraca jednak uwagę, że według danych Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP) zaledwie 0,01 % ogółu środków finansowych na świecie przeznacza się na wspieranie projektów służących jednocześnie przeciwdziałaniu zmianie klimatu, jak i promowaniu praw kobiet; apeluje do UE i jej państw członkowskich o zadbanie o to, by ich programy przeciwdziałania zmianie klimatu spełniały najwyższe międzynarodowe standardy w zakresie praw człowieka i by nie podważały zasady równouprawnienia płci;

37.

uważa, że trzy mechanizmy finansowe przewidziane w UNFCCC – Zielony Fundusz Klimatyczny, Fundusz na rzecz Globalnego Środowiska (GEF) i fundusz adaptacyjny – powinny uwolnić dodatkowe środki finansowe z przeznaczeniem na politykę inwestycyjną w dziedzinie klimatu uwzględniającą w większym stopniu kwestię płci;

38.

w szczególności wzywa UE do uzależnienia pomocy rozwojowej od uwzględnienia kryteriów opartych na prawach człowieka oraz do przyjęcia nowych kryteriów w dziedzinie przeciwdziałania zmianie klimatu, uwzględniających perspektywę płci;

39.

wzywa do podjęcia działań uwzględniających aspekt płci w celu zadbania o to, by kobiety były postrzegane nie tylko jako beneficjenci działań w dziedzinie klimatu, ale także jako przedsiębiorcy w dziedzinie technologii czystej energii; z zadowoleniem przyjmuje wystosowane przez Komisję zaproszenia do składania wniosków w ramach programu „Kobiety i zrównoważona energia”, na który przeznaczyła ona kwotę 20 mln EUR, aby realizować działania propagujące przedsiębiorczość kobiet w sektorze zrównoważonej energii w krajach rozwijających się, i zachęca Komisję do zwiększenia tej kwoty w przyszłości;

40.

domaga się ukierunkowanych na kwestie równouprawnienia płci szkoleń dla urzędników UE, zwłaszcza tych, którzy zajmują się kwestiami rozwoju i klimatu;

41.

domaga się, by poważnie traktować przymusowe wysiedlenia wynikające z warunków klimatycznych; jest otwarty na debatę w sprawie opracowania przepisu dotyczącego migracji klimatycznej; wzywa do powołania zespołu ekspertów, którzy przeanalizowaliby to zagadnienie na poziomie międzynarodowym, i domaga się, by kwestii migracji klimatycznej nadano znaczenie międzynarodowe; wzywa do zacieśnienia współpracy międzynarodowej w celu zapewnienia odporności na zmianę klimatu;

42.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy programów przewodnich Jednostki Narodów Zjednoczonych ds. Równości Płci i Uwłasnowolnienia Kobiet oraz projekty i programy światowego sojuszu na rzecz przeciwdziałania zmianie klimatu, które tworzą wieloaspektowe powiązanie między aspektem płci a zmianą klimatu;

43.

z zadowoleniem przyjmuje prace specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. praw człowieka i ochrony środowiska oraz pracę Rady Praw Człowieka ONZ w tej dziedzinie, a także wzywa Komisję i państwa członkowskie do wsparcia ich starań, w tym za pośrednictwem pomocy finansowej;

44.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1)  Dz.U. C 289 z 9.8.2016, s. 27.

(2)  Dz.U. C 349 z 17.10.2017, s. 67.

(3)  Dz.U. C 258 E z 7.9.2013, s. 91.

(4)  http://womengenderclimate.org/wp-content/uploads/2015/06/WGC_FINAL_1June.pdf

(5)  http://eige.europa.eu/rdc/eige-publications/gender-environment-and-climate-change

(6)  ONZ, The World’s Women 2015, https://unstats.un.org/unsd/gender/chapter3/chapter3.html.

(7)  Dz.U. C 153 E z 31.5.2013, s. 83.


Czwartek, 18 stycznia 2018 r.

19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/43


P8_TA(2018)0013

Nigeria

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie Nigerii (2018/2513(RSP))

(2018/C 458/04)

Parlament Europejski,

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Nigerii,

uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z 1981 r., ratyfikowaną przez Nigerię w dniu 22 czerwca 1983 r.,

uwzględniając Konstytucję Federalnej Republiki Nigerii, a w szczególności zapisy dotyczące ochrony wolności wyznania zawarte w rozdziale IV – Prawo do wolności myśli, sumienia i religii,

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 12 maja 2014 r. w sprawie uprowadzeń w Nigerii oraz z dnia 9 lutego 2015 r. w sprawie wyborów w Nigerii,

uwzględniając wystąpienie prezydenta Muhammadu Buhariego przed Parlamentem Europejskim w dniu 3 lutego 2016 r.,

uwzględniając decyzję o umieszczeniu Boko Haram na unijnej liście organizacji uznawanych za terrorystyczne na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 583/2014 z dnia 28 maja 2014 r. zmieniającego po raz 214. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z siecią Al-Kaida, które weszło w życie dnia 29 maja 2014 r.,

uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini z dnia 7 maja 2017 r. w sprawie uwolnienia dziewcząt porwanych przez Boko Haram w Nigerii,

uwzględniając deklarację ONZ z 1981 r. w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania,

uwzględniając Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych z 1966 r. ratyfikowany przez Nigerię w dniu 29 października 1993 r.,

uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka z 1989 r. ratyfikowaną przez Nigerię w kwietniu 1991 r.,

uwzględniając drugi przegląd umowy z Kotonu ratyfikowany przez Nigerię w dniu 27 września 2010 r.,

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

uwzględniając przyznanie w 2005 r. Nagrody PE im. Sacharowa za wolność myśli obrończyni praw człowieka Hauwie Ibrahim,

uwzględniając wynik nigeryjskich wyborów prezydenckich, które odbyły się w marcu 2015 r.,

uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że według szacunków ONZ Nigeria – najbardziej zaludniony i kulturowo zróżnicowany kraj w Afryce (liczba ludności w Nigerii wzrosła z 33 mln w 1950 r. do około 190 mln obecnie) – do 2050 r. ma zająć trzecie miejsce na świecie (za Chinami i Indiami) pod względem zaludnienia;

B.

mając na uwadze, że Nigeria ma największą w całej Afryce społeczność chrześcijańską;

C.

mając na uwadze, że Nigeria ma niemal równy odsetek ludności muzułmańskiej i chrześcijańskiej;

D.

mając na uwadze, że zgodnie z szacunkami w północnej Nigerii mieszka 30 mln chrześcijan, którzy stanowią największą mniejszość religijną w regionie zamieszkałym głównie przez ludność muzułmańską;

E.

mając na uwadze, że Biuro Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA) poinformowało w listopadzie 2017 r., że w północno-wschodniej Nigerii 8,5 mln osób potrzebuje pomocy ratującej życie oraz że w 2017 r. pomoc humanitarną otrzymało 6,9 mln osób;

F.

mając na uwadze, że region środkowej Nigerii, tzw. Middle Belt, od lat jest terenem politycznych i gospodarczych napięć pomiędzy różnymi grupami etnicznymi i wyznaniowymi, a niedawne wybuchy przemocy są podsycane przez rywalizację o władzę i dostęp do gruntów między społecznością pasterską a rolniczą;

G.

mając na uwadze, że pokój i stabilność w północnej Nigerii są zagrożone w wyniku mających miejsce od 2009 r. ciągłych zamachów, zabójstw i porwań dokonywanych przez ugrupowanie islamistyczne Boko Haram;

H.

mając na uwadze, że od momentu rozpoczęcia ataków przez Boko Haram ponad 20 000 osób poniosło śmierć, a ponad 2 mln osób zostało przesiedlonych, w tym do krajów sąsiadujących;

I.

mając na uwadze, że w kwietniu 2014 r. Boko Haram porwało 276 dziewcząt ze szkoły w Chibok w północnej Nigerii i choć niektóre z nich wróciły do swoich rodzin, jednak wiele dziewcząt wciąż jest przetrzymywanych w niewiadomym miejscu;

J.

mając na uwadze, że kobiety i dziewczęta stają się niewolnicami, padają ofiarami gwałtu, radykalizacji i są zmuszane do „małżeństw” przez Boko Haram; mając na uwadze, że wiele dziewcząt, którym udało się przeżyć te straszne doświadczenia, jest obecnie w ciąży ze swoimi gwałcicielami;

K.

mając na uwadze, że również służby bezpieczeństwa zostały oskarżone o przerywanie pokojowych protestów i spotkań, w niektórych przypadkach z zastosowaniem przemocy i z nadmiernym użyciem siły;

L.

mając na uwadze, że w ostatnim roku doszło do licznych porwań duchownych oraz zakonnic, w tym sześciu sióstr z zakonu Eucharystyczne Serce Jezusa, które zostały uprowadzone w dniu 13 listopada 2017 r. w Iguoriakhi oraz zostały niedawno uwolnione;

M.

mając na uwadze, że w ataku na wiernych wracających z porannej noworocznej mszy w Omoku śmierć poniosło ponad 14 osób, a wiele innych zostało rannych; mając na uwadze, że ostatnio rośnie liczba zabitych chrześcijan i muzułmanów, co zwraca uwagę na niepokojącą sytuację, jeśli chodzi o oba wyznania w tym kraju;

N.

mając na uwadze, że w ciągu ostatnich 10 lat w Nigerii wzrosła liczba konfliktów pomiędzy ludnością pasterską a rolniczą, a ponadto konflikty te rozprzestrzeniły się i nasiliły, i stanowią obecnie zagrożenie dla przyszłości narodu; mając na uwadze, że tysiące osób zostało zabitych, społeczności zostały zniszczone, a ogromna liczba rolników i pasterzy straciła życie i mienie w wyniku eskalacji zabójstw i destrukcji, które niszczą nie tylko źródła utrzymania, lecz także zagrażają spójności krajowej;

O.

mając na uwadze, że w perspektywie długoterminowej pasterstwo jest zagrożone w wyniku wzrostu liczby ludności, ekspansji rolnictwa oraz utraty pastwisk i szlaków migracji bydła; mając jednocześnie na uwadze, że pasterstwo nie może zniknąć ani zostać zabronione, ponieważ istnieją silne kulturowe, polityczne i gospodarcze przyczyny jego istnienia;

P.

mając na uwadze, że Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) orzekł, że istnieją uzasadnione powody, by sądzić, że organizacja Boko Haram w Nigerii popełniła przestępstwa przeciwko ludzkości zgodnie z art. 7 statutu rzymskiego, w tym morderstwa i prześladowania;

Q.

mając na uwadze, że Nigeria ma złożony system prawny, który łączy prawo common law, zwyczajowe i religijne oraz kilka szczebli administracji rządowej, co stwarza trudne warunki dla właściwego egzekwowania praw człowieka;

R.

mając na uwadze, że odpowiedzialność, sprawiedliwość, praworządność i walka z bezkarnością to zasadnicze elementy stanowiące podstawę wysiłków na rzecz pokoju, rozwiązywania konfliktów, pojednania i odbudowy;

S.

mając na uwadze, że w Nigerii obowiązuje kara śmierci; mając na uwadze, że w 2016 r. w Nigerii skazano na śmierć 527 osób, tj. trzykrotnie więcej niż w 2015 r.; mając na uwadze, że od 2006 r. faktycznie obowiązuje moratorium na wykonywanie kary śmierci, przy czym zostało ono złamane w 2013 i 2016 r.;

T.

mając na uwadze, że Niezależna Państwowa Komisja Wyborcza Nigerii ogłosiła, że wybory prezydenckie i wybory do zgromadzenia narodowego odbędą się w dniu 16 lutego 2019 r.;

U.

mając na uwadze, że organizacja Transparency International uplasowała Nigerię na 136. miejscu (na 175 krajów) w rankingu postrzegania korupcji za 2016 r.;

V.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 8 umowy z Kotonu UE prowadzi regularny dialog polityczny z Nigerią w kwestiach związanych z prawami człowieka i zasadami demokracji, w tym na temat dyskryminacji na tle etnicznym, religijnym i rasowym;

1.

jest głęboko zaniepokojony nasilającymi się konfliktami między grupami etnicznymi pasterzy i rolników w regionie Middle Belt, które jeszcze bardziej pogłębiły istniejące już w Nigerii problemy w zakresie bezpieczeństwa, i ubolewa nad brakiem rzeczywistych postępów w rozwiązaniu tych kwestii;

2.

zdecydowanie potępia wzrost przemocy wobec chrześcijan i muzułmanów w Nigerii, w tym prześladowania wobec instytucji religijnych i wiernych, czego przykładem są niedawne ataki w wioskach w stanie Plateau, w których zginęło przynajmniej 48 chrześcijan, i zamach bombowy na meczet w Mubi w północno-wschodniej części Nigerii, w którym zginęło co najmniej 50 osób; wzywa prezydenta Buhariego i rząd Nigerii do zintensyfikowania wysiłków, aby położyć kres przemocy, zapewnić Nigeryjczykom swobodę wyznania i chronić prawa wszystkich obywateli tego kraju w sposób bardziej skrupulatny, zgodnie z obowiązującym prawem i konstytucją Nigerii; składa kondolencje rodzinom wszystkich ofiar trwającego konfliktu; przypomina ponadto, że do lat 70. XX w. współistnienie pasterzy i rolników miało charakter pokojowy i wyraża ubolewanie, że obecna przemoc, która związana jest z dostępem do gruntów i nasiliła się wraz ze zniknięciem skutecznych systemów mediacji, jest określana mianem konfliktu na tle religijnym, gdyż stanowi to nadmierne uproszczenie sytuacji;

3.

wzywa rząd do skoncentrowania się na poszanowaniu praw człowieka i godności we wszystkich dziedzinach polityki w celu zapewnienia pokojowego współistnienia obywateli bez względu na ich religię, przekonania lub przynależność polityczną;

4.

wzywa rząd Nigerii do wypracowania krajowych ram polityki, które chroniłyby interesy zarówno rolników, jak i pasterzy, i wzywa partnerów międzynarodowych do zwiększenia inwestycji w zapobieganie wewnętrznym konfliktom między pasterzami bydła i rolnikami i rozwiązywanie ich dzięki wsparciu współpracy za pośrednictwem wspólnych inicjatyw gospodarczych i tych dotyczących zarządzania zasobami naturalnymi;

5.

wyraża ubolewanie w związku z nieustającymi aktami przemocy i atakami w północnej Nigerii, które wymierzone są we wspólnoty chrześcijańskie; zauważa, że Boko Haram atakuje bez wyjątku muzułmanów, chrześcijan i przedstawicieli innych wyznań;

6.

odnotowuje, że nigeryjskie wojsko odzyskało terytorium zajęte przez Boko Haram i aresztowało niektórych członków organizacji, ale pozawojskowe wysiłki rządu mające na celu powstrzymanie Boko Haram są nadal w powijakach;

7.

wzywa rząd prezydenta Buhariego do ochrony obywateli przed terroryzmem, podkreśla jednak, że takie działania muszą być prowadzone z pełnym poszanowaniem praw człowieka i rządów prawa; wyraża uznanie dla postępów poczynionych przez rząd prezydenta Buhariego w celu rozwiązania problemów w dziedzinie bezpieczeństwa w Nigerii i w przeciwdziałaniu korupcji; deklaruje wsparcie w osiągnięciu tego celu i w wysiłkach zmierzających do zerwania powiązań pomiędzy praktykami korupcyjnymi a terroryzmem;

8.

przypomina jednak, że działania podjęte przez rząd przeciwko Boko Haram i innym organizacjom terrorystycznym nie powinny przyczyniać się do dalszej przemocy; w związku z tym wzywa do reformy sił bezpieczeństwa Nigerii, w tym policji, oraz do przeprowadzenia dochodzeń w sprawie osób odpowiedzialnych za łamanie praw człowieka, w tym za pozasądowe egzekucje, tortury, arbitralne aresztowania i wymuszenia;

9.

wzywa rząd Nigerii, aby zajął się przyczynami leżącymi u podstaw przemocy przez zagwarantowanie wszystkim obywatelom równych praw i niedyskryminacyjnych przepisów;

10.

potępia przemoc seksualną i przemoc ze względu na płeć wobec kobiet i dziewcząt oraz ukierunkowane przez Boko Haram i inne grupy terrorystyczne ataki na kobiety i dzieci w celach porwania, przymusowego małżeństwa, gwałtu i wykorzystywania jako zamachowców-samobójców; wyraża ponadto zaniepokojenie faktem, że nieodpowiednia pomoc humanitarna w obozach dla uchodźców również przyczyniła się do wysokiego poziomu wykorzystywania i niegodziwego traktowania w celach seksualnych;

11.

wzywa władze nigeryjskie do zapewnienia niezbędnego wsparcia psychospołecznego dla ofiar fali radykalizacji, zwłaszcza kobiet, dzieci i ludzi młodych, przed ich ponownym włączeniem do społeczeństwa; apeluje do podmiotów międzynarodowych o podjęcie wspólnych wysiłków na rzecz zapobiegania radykalizacji postaw prowadzącej do brutalnego ekstremizmu oraz o opracowanie programów resocjalizacji i deradykalizacji;

12.

zachęca do poczynienia większych postępów w walce z korupcją, która nęka społeczeństwo Nigerii od dziesięcioleci, i jest przekonany, że bez podjęcia zdecydowanych działań ze strony rządu prezydenta Buhariego na rzecz zwalczania tych przestępstw nie uda się zrealizować ogólniejszych celów politycznych gospodarczych i społecznych; wzywa władze Nigerii do wzmocnienia środków mających na celu zwalczanie korupcji i podkreśla, że nieprzestrzeganie tego obowiązku spowoduje wydłużenie okresu biedy, nierówności, złej reputacji, ograniczonych inwestycji zewnętrznych oraz zmniejszy szanse życiowe obywateli; przypomina, że korupcja prowadzi do niezadowolenia z instytucji publicznych oraz osłabienia prawomocności rządu w oczach obywateli;

13.

wzywa do poprawy skuteczności i niezależności nigeryjskiego systemu sądowego, aby efektywnie wykorzystywać wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych do walki z przemocą, terroryzmem i korupcją;

14.

wzywa władze nigeryjskie do wprowadzenia moratorium na wykonywanie kary śmierci z myślą o jej zniesieniu;

15.

przypomina rządowi Nigerii, że jego zadaniem jest dopilnowanie, aby wybory przebiegały w zgodzie z międzynarodowymi zobowiązaniami w zakresie praw człowieka, oraz podjęcie wszelkich środków koniecznych do zapewnienia wolnych, przejrzystych i wiarygodnych wyborów;

16.

wzywa Komisję, Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) i państwa członkowskie, by monitorowały reintegrację Nigeryjczyków powracających z Libii oraz by zadbały o wydajne wykorzystanie przedmiotowych funduszy UE; wzywa Komisję do informowania Parlamentu o wspomnianych środkach służących reintegracji;

17.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, prezydentowi Federalnej Republiki Nigerii, przewodniczącemu Unii Afrykańskiej, Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE oraz Parlamentowi Panafrykańskiemu i przedstawicielom Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS).

19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/47


P8_TA(2018)0014

Sprawy działaczy na rzecz praw człowieka Wu Gana, Xie Yanga, Lee Mingchea, Tashiego Wangchuka i mnicha tybetańskiego Choekyiego

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. dotyczący spraw działaczy na rzecz praw człowieka Wu Gana, Xie Yanga, Lee Ming-cheha, Tashiego Wangchuka i mnicha tybetańskiego Choekyiego (2018/2514(RSP))

(2018/C 458/05)

Parlament Europejski,

uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Chin, zwłaszcza rezolucję z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie priorytetów UE na 25. sesję Rady Praw Człowieka ONZ (1), z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie stosunków UE-Chiny (2), z dnia 24 listopada 2016 r. w sprawie Gui Minhaia, wydawcy uwięzionego w Chinach (3), z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie tybetańskiej akademii buddyjskiej Larung Gar i Ilhama Tohtiego (4) oraz z dnia 6 lipca 2017 r. w sprawie laureata Nagrody Nobla Liu Xiaobo i Lee Ming-cheha (5),

uwzględniając partnerstwo strategiczne między UE a Chinami zapoczątkowane w 2003 r. oraz wspólny komunikat Komisji i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa z dnia 22 czerwca 2016 r. zatytułowany „Elementy nowej strategii UE wobec Chin”,

uwzględniając szczyt UE-Chiny, który odbył się w Brukseli w dniach 1–2 czerwca 2017 r.,

uwzględniając przyjęcie w dniu 1 lipca 2015 r. przez Stały Komitet Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych nowej ustawy o bezpieczeństwie narodowym oraz publikację w dniu 5 maja 2015 r. drugiego projektu nowej ustawy o zarządzaniu zagranicznymi organizacjami pozarządowymi,

uwzględniając art. 36 konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej gwarantujący wszystkim obywatelom prawo do wolności wyznania oraz jej art. 4, w którym zapisano prawa narodowości mniejszościowych,

uwzględniając rozpoczęty w 1995 r. dialog na temat praw człowieka między UE a Chinami oraz 35. rundę tego dialogu, która odbyła się w dniach 22 i 23 czerwca 2017 r. w Brukseli,

uwzględniając przyznanie Nagrody im. Sacharowa za wolność myśli Wei Jingshengowi w 1996 r. oraz Hu Jia w 2008 r.,

uwzględniając oświadczenie rzecznika Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) do spraw polityki zagranicznej i bezpieczeństwa/europejskiej polityki sąsiedztwa i negocjacji w sprawie rozszerzenia z dnia 27 grudnia 2017 r. dotyczące wydanych w Chinach wyroków na Wu Gana i Xie Yanga,

uwzględniając lokalne oświadczenie delegatury Unii Europejskiej wydane z okazji Międzynarodowego Dnia Praw Człowieka w dniu 8 grudnia 2017 r.,

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z dnia 16 grudnia 1966 r.,

uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że propagowanie oraz poszanowanie powszechnych praw człowieka, demokracji i praworządności powinno być nadal centralnym elementem długofalowych stosunków między UE a Chinami, zgodnie z zobowiązaniem UE do obrony tych wartości w jej działaniach zewnętrznych oraz z wyrażonym przez Chiny zainteresowaniem przestrzeganiem ich we własnym rozwoju i we współpracy międzynarodowej;

B.

mając na uwadze, że od czasu objęcia władzy przez prezydenta Xi Jinpinga sytuacja w zakresie praw człowieka w Chinach uległa dalszemu pogorszeniu, a wrogość rządu wobec pokojowych protestów, wolności wypowiedzi i wolności wyznania oraz zasad praworządności się nasila; mając na uwadze, że władze chińskie zatrzymały i skazały setki obrońców praw człowieka, prawników i dziennikarzy;

C.

mając na uwadze, że w dniu 26 grudnia 2017 r. sąd w Tiencinie skazał działacza Wu Gana na osiem lat pozbawienia wolności pod zarzutem dążenia do obalenia władzy państwowej; mając na uwadze, że Wu Gan prowadził stałą kampanię, w internecie i poza nim, dotyczącą drażliwych kwestii związanych z nadużywaniem władzy przez rząd; mając na uwadze, że Wu Gan – według jego adwokata – odrzucił ugodę z władzami, w wyniku której dostałby wyrok w zawieszeniu, gdyby przyznał się do winy;

D.

mając na uwadze, że tego samego dnia w Hunanie prawnik specjalizujący się w prawach człowieka Xie Yang został również uznany winnym, ale zwolniono go z sankcji karnych, gdyż wcześniej przyznał się do prowadzenia działalności wywrotowej; mając na uwadze, że Wu Gan został aresztowany kilka miesięcy przed bezprecedensowymi represjami wobec prawników specjalizujących się w prawach człowieka i obrońców praw człowieka w 2015 r., w wyniku których w ciągu kilku tygodni na terenie całego kraju przesłuchano lub zatrzymano setki osób, w tym Xie Yanga; mając na uwadze, że śledczy przypuszczalnie dopuścili się wobec Xie Yanga tortur, bicia i gróźb;

E.

mając na uwadze, że w dniu 28 listopada 2017 r. sąd średniego szczebla w Yueyang skazał działacza demokratycznego Lee Ming-cheha na pięć lat pozbawienia wolności, uznawszy go winnym zarzutu „dążenia do obalenia władzy państwowej”, oraz pozbawił go wszystkich praw politycznych w Chinach na dwa lata; mając na uwadze, że Lee Ming-che przyznał się publiczne do winy prawdopodobnie pod naciskiem ze strony władz chińskich; mając na uwadze, że przedostawszy się z Makao do Zhuhai w chińskiej prowincji Guangdong, w dniu 19 marca 2017 r. Lee Ming-che zaginął;

F.

mając na uwadze, że tybetański sklepikarz i orędownik prawa do używania własnego języka Tashi Wangchuk został w dniu 27 stycznia 2016 r. zatrzymany, po tym gdy wystąpił w nagranym przez New York Times wideo, popierając prawo Tybetańczyków do uczenia się języka ojczystego i nauki w języku ojczystym; mając na uwadze, że w marcu 2016 r. Tashi Wangchuk został oskarżony o „wzniecanie nastrojów separatystycznych” i grozi mu do 15 lat pozbawienia wolności, chociaż wyraźnie powiedział gazecie, że nie postuluje niezależności Tybetu;

G.

mając na uwadze, że w 2015 r. tybetański mnich Choekyi z klasztoru Phurbu w okręgu Seda w Syczuanie został uwięziony, ponieważ obchodził urodziny przebywającego na uchodźstwie przywódcy duchowego Dalajlamy; mając na uwadze, że po usłyszeniu zarzutów Choekyi był krótko przetrzymywany w więzieniu w okręgu Kangding w prefekturze Ganzi, a ostatecznie został wysłany do więzienia w Mianyang w Syczuanie, aby odbyć czteroletni wyrok; mając na uwadze, że według źródeł medialnych Choekyi ma problemy z nerkami, cierpi na żółtaczkę i inne dolegliwości zdrowotne, które nasiliły się z powodu zatrzymania;

H.

mając na uwadze, że prawnicy specjalizujący się w prawach człowieka nadal narażeni są na zastraszanie i pozbawienie wolności, jak w przypadku znanych prawników Li Yuhana, który jest przetrzymywany bez prawa kontaktu od listopada 2017 r., oraz Wanga Quanzhanga, który został aresztowany w lipcu 2015 r., był przetrzymywany bez prawa kontaktu przez 800 dni i, według doniesień, poddawany torturom; mając na uwadze, że obrońcy praw człowieka będący wnioskodawcami petycji, którzy podróżują do dużych miast, aby poruszać kwestie lokalne, narażeni są na zatrzymanie i pozbawienie wolności, jak Li Xiaoling, który przebywa w areszcie od czerwca 2017 r., choć cierpi z powodu poważnego przypadku jaskry; mając na uwadze, że obrońcy praw człowieka, którzy zapewniają platformę dla składających petycje i innych obrońców praw człowieka, tacy jak Ding Lingjie, Liu Feiyue i Zhen Jianghua, także zostali zatrzymani;

I.

mając na uwadze, że rząd chiński przyjął nowe przepisy, w szczególności ustawę o bezpieczeństwie państwa, ustawę o zwalczaniu terroryzmu, ustawę o cyberbezpieczeństwie i ustawę o zarządzaniu zagranicznymi organizacjami pozarządowymi, które uznają aktywność publiczną i pokojową krytykę rządu za zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa, nasilają cenzurę, nadzór i kontrolę nad poszczególnymi osobami i grupami społecznymi oraz zniechęcają obywateli do prowadzenia kampanii na rzecz praw człowieka;

J.

mając na uwadze, że w unijnych strategicznych ramach i planie działania dotyczących praw człowieka i demokracji Rada deklaruje, że UE będzie propagować demokrację, praworządność i „prawa człowieka we wszystkich bez wyjątku dziedzinach swoich działań zewnętrznych” oraz że „prawa człowieka są dla UE centralnym elementem stosunków ze wszystkimi państwami trzecimi, również z jej partnerami strategicznymi”;

1.

pozostaje głęboko zaniepokojony podejściem rządu chińskiego do obrońców praw człowieka, działaczy na rzecz praw człowieka i prawników specjalizujących się w tej dziedzinie; przypomina Chinom o ich obowiązkach wynikających z posiadania pozycji mocarstwa światowego oraz wzywa władze w Pekinie, aby w każdych okolicznościach zapewniały poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności zgodnie z Powszechną deklaracją praw człowieka i innymi międzynarodowymi instrumentami dotyczącymi praw człowieka podpisanymi lub ratyfikowanymi przez Chiny; wzywa ponadto władze w Pekinie, by położyły kres wszelkim aktom nękania wszystkich obrońców praw człowieka w kraju tak, aby mogli oni bez przeszkód prowadzić swoją działalność;

2.

wzywa władze chińskie, aby natychmiast i bezwarunkowo uwolniły wszystkich obrońców praw człowieka, działaczy, prawników, dziennikarzy oraz wnioskodawców petycji, którzy zostali zatrzymani za działalność na rzecz praw człowieka, oraz aby zaprzestały stosowanych wobec nich represji w postaci zatrzymywania, nękania sądowego i zastraszania;

3.

wzywa rząd Chińskiej Republiki Ludowej do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia Wu Gana, uwięzionego wyłącznie dlatego, że pokojowo korzystał z przysługującego mu prawa do wolności słowa i zgromadzeń, a także – w oczekiwaniu na jego zwolnienie – do upewnienia się, że ma on regularne, nieograniczone kontakty z rodziną i wybranymi przez siebie prawnikami oraz że nie jest poddawany torturom ani innemu rodzajowi brutalnego traktowania; apeluje o niezwłoczne przeprowadzenie skutecznego i bezstronnego dochodzenia w sprawie tortur w Chinach i o pociągnięcie winnych do odpowiedzialności;

4.

podkreśla konieczność zbadania doniesień o torturowaniu Xie Yanga;

5.

wzywa władze Chin do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia Lee Ming-cheha oraz – w oczekiwaniu na jego zwolnienie – do upewnienia się, że nie jest on poddawany torturom i innemu brutalnemu traktowaniu, że ma zapewniony kontakt z rodziną i wybranymi przez siebie prawnikami, a także odpowiednią opiekę medyczną;

6.

wyraża poważne zaniepokojenie aresztowaniem i dalszym przetrzymywaniem Tashiego Wangchuka, a także jego ograniczonym prawem do adwokata, brakiem dowodów przeciwko niemu, a także nieprawidłowościami w postępowaniu karnym; wzywa do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia Tashiego Wangchuka;

7.

wzywa władze Chin do niezwłocznego i bezwarunkowego uwolnienia mnicha tybetańskiego Choekyiego; nalega, by rząd chiński zezwolił jego rodzinie i wybranym przez niego prawnikom na odwiedzenie go, a w szczególności na zapewnienie mu odpowiedniej opieki medycznej;

8.

wzywa rząd Chin do przestrzegania własnej konstytucji, w szczególności w odniesieniu do art. 4, który chroni mniejszości narodowe; do art. 35, który chroni wolność słowa i prasy, wolność zrzeszania się, wolność zgromadzeń oraz wolność pochodów i demonstracji; do art. 36, który uznaje prawo do wolności wyznania; oraz do art. 41, który gwarantuje prawo do wyrażania krytyki w stosunku do wszelkich organów i urzędników państwowych oraz sugestii dotyczących ich działania;

9.

ponownie wzywa rząd chiński do podjęcia rozmów z Jego Świątobliwością Dalajlamą i jego przedstawicielami i wyraża poparcie dla pokojowego rozwiązania kwestii Tybetu w drodze dialogu i negocjacji zmierzających do przyznania Tybetowi rzeczywistej autonomii w ramach chińskiej konstytucji;

10.

potępia ponadto wymierzone w buddystów kampanie prowadzone w ramach podejścia opartego na „wychowaniu patriotycznym”, dające państwu prawo do zarządzania tybetańskimi klasztorami buddyjskimi; wyraża zaniepokojenie faktem, że chińskie prawo karne jest nadużywane do prześladowania Tybetańczyków i buddystów, których praktyki religijne traktowane są jako „działalność separatystyczna”; wyraża ubolewanie, że warunki do praktykowania buddyzmu w Tybecie znacząco się pogorszyły po tybetańskich protestach, które miały miejsce w marcu 2008 r., ponieważ chiński rząd przyjął bardziej kompleksowe podejście do „wychowania patriotycznego”;

11.

jest zaniepokojony przyjęciem pakietu ustaw o bezpieczeństwie i ich wpływem na mniejszości w Chinach, zwłaszcza ustawą o zwalczaniu terroryzmu, która może skutkować kryminalizacją pokojowych przejawów tybetańskiej kultury i religii, a także ustawą o zarządzaniu zagranicznymi organizacjami pozarządowymi, która poddaje grupy obrońców praw człowieka ścisłej kontroli rządu, co stanowi absolutnie odgórne podejście zamiast zachęcania do partnerstwa między samorządami i rządem centralnym a społeczeństwem obywatelskim;

12.

podkreśla, że władze chińskie muszą zapewnić, aby wszystkie osoby przetrzymywane bez prawa kontaktu mogły niezwłocznie nawiązać kontakt z rodziną i prawnikami, oraz że warunki, w jakich przebywają wszystkie osoby zatrzymane, muszą spełniać normy określone w „Zbiorze zasad mających na celu ochronę wszystkich osób poddanych jakiejkolwiek formie aresztowania bądź uwięzienia”, przyjętym przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w rezolucji nr 43/173 z dnia 9 grudnia 1988 r., w tym normy w zakresie dostępu do opieki medycznej;

13.

jest głęboko zaniepokojony otrzymanymi doniesieniami o torturowaniu obrońców praw człowieka; wzywa zatem rząd chiński, aby w pełni przestrzegał bezwzględnego i nieodwołalnego zakazu tortur i innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, zgodnie z art. 2 i 16 Konwencji ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania (UNCAT), ratyfikowanej przez Chiny w dniu 4 października 1988 r.;

14.

zachęca rząd Chin, aby w związku ze zbliżającą się 20. rocznicą podpisania Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych ratyfikował ten pakt i zapewnił jego pełne wdrożenie, w tym przez położenie kresu nieuczciwym praktykom i dostosowanie, tam gdzie jest to niezbędne, swojego ustawodawstwa;

15.

przypomina jak ważne jest poruszanie przez UE kwestii łamania praw człowieka w Chinach, zwłaszcza w przypadku mniejszości w Tybecie i w regionie Sinciang, podczas każdego dialogu politycznego i w zakresie praw człowieka prowadzonego z władzami chińskimi, w tym podczas corocznego dialogu dotyczącego praw człowieka, zgodnie z zobowiązaniem UE do zajmowania zdecydowanego, jednoznacznego i wspólnego stanowiska w stosunkach z Chinami; wyraża jednak ubolewanie z powodu tego, że coroczny dialog dotyczący praw człowieka prowadzony między UE a Chinami nie przyniósł konkretnych rezultatów; przypomina również, że w ramach toczącego się procesu reform i z powodu rosnącego globalnego zaangażowania Chiny włączyły się w międzynarodowe ramy praw człowieka poprzez podpisanie szeregu międzynarodowych umów w zakresie praw człowieka; apeluje zatem o dalsze prowadzenie dialogu z Chinami na rzecz przestrzegania tych zobowiązań;

16.

wzywa wszystkie państwa członkowskie do przyjęcia zdecydowanego i opartego na wartościach podejścia wobec Chin i oczekuje od nich, że nie będą podejmować jednostronnych inicjatyw lub działań, które mogłyby podważyć spójność i skuteczność działań UE; przypomina z ubolewaniem, że UE nie złożyła oświadczenia w sprawie praw człowieka w Chinach podczas posiedzenia Rady Praw Człowieka ONZ, które odbyło się w Genewie w czerwcu 2017 r.; z zadowoleniem przyjmuje przyjęcie oświadczenia na kolejnej sesji i oczekuje, że Chiny będą nadal traktowane przez UE jako kraj, na który Rada Praw Człowieka musi zwracać baczną uwagę tak długo, jak kraj ten będzie odmawiał podjęcia znaczących reform w zakresie praw; wzywa ponadto UE i jej państwa członkowskie do zgłoszenia zdecydowanych zastrzeżeń podczas zbliżającego się powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka w Chinach, a w szczególności do zapewnienia, aby chińskie społeczeństwo obywatelskie mogło swobodnie brać udział w tym procesie;

17.

wzywa wiceprzewodniczącą / wysoką przedstawiciel i państwa członkowskie do przyjęcia konkluzji Rady do Spraw Zagranicznych w sprawie Chin, w których podkreśla ona kluczowe znaczenie praw człowieka w stosunkach UE-Chiny i wyraża zaniepokojenie negatywnymi tendencjami w Chinach w tym zakresie, jak również oczekiwanie, że władze chińskie zareagują poprzez podjęcie konkretnych działań w związku z tą sytuacją; podkreśla, że takie wnioski byłyby wiążące dla 28 państw członkowskich UE i instytucji UE w zakresie wspólnego przesłania i podejścia do praw człowieka w Chinach;

18.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Chińskiej Republiki Ludowej.

(1)  Dz.U. C 378 z 9.11.2017, s. 239.

(2)  Dz.U. C 399 z 24.11.2017, s. 92.

(3)  Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0444.

(4)  Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0505.

(5)  Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0308.


19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/52


P8_TA(2018)0015

Demokratyczna Republika Konga

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie Demokratycznej Republiki Konga (2018/2515(RSP))

(2018/C 458/06)

Parlament Europejski,

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Demokratycznej Republiki Konga (DR Konga), zwłaszcza rezolucje z dnia 14 czerwca 2017 r. (1), z dnia 2 lutego 2017 r. (2) i z dnia 1 grudnia 2016 r. (3),

uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini i jej rzeczniczki w sprawie sytuacji w DR Konga,

uwzględniając oświadczenie rzeczniczki ESDZ z dnia 9 listopada 2017 r. w sprawie publikacji kalendarza wyborczego w DR Konga,

uwzględniając rezolucję przyjętą przez Radę Praw Człowieka ONZ w dniu 29 września 2017 r. w sprawie pomocy technicznej i budowania potencjału w dziedzinie praw człowieka w DR Konga oraz sprawozdanie Sekretarza Generalnego w sprawie misji stabilizacyjnej Organizacji Narodów Zjednoczonych w Demokratycznej Republice Konga (MONUSCO) z października 2017 r.,

uwzględniając uwagi końcowe zawarte w czwartym przeglądzie okresowym wdrażania Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych przez DR Konga z dnia 9 listopada 2017 r.,

uwzględniając rezolucję 2348 (2017) Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie przedłużenia mandatu MONUSCO,

uwzględniając decyzję Rady (WPZIB) 2017/2282 z dnia 11 grudnia 2017 r., w której do 12 grudnia 2018 r. przedłużono środki ograniczające wobec osób odpowiedzialnych za przemoc i poważne naruszenia praw człowieka w DR Konga,

uwzględniając konkluzje Rady w sprawie DR Konga z dni 6 marca i 11 grudnia 2017 r.,

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 19 czerwca 2017 r. w sprawie współpracy UE ze społeczeństwem obywatelskim w dziedzinie działań zewnętrznych UE,

uwzględniając rezolucję Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP–UE z dnia 15 czerwca 2016 r. w sprawie sytuacji przedwyborczej i stanu bezpieczeństwa w DR Konga,

uwzględniając przyznanie w 2014 r. Nagrody PE im. Sacharowa za wolność myśli dr. Denisowi Mukwege,

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka,

uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,

uwzględniając umowę z Kotonu,

uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z 1981 r.,

uwzględniając wytyczne w sprawie wolności zrzeszania się i zgromadzeń Afrykańskiej Komisji Praw Człowieka i Ludów z maja 2017 r.,

uwzględniając konstytucję Demokratycznej Republiki Konga przyjętą w dniu 18 lutego 2006 r.,

uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że rok po podpisaniu porozumienia sylwestrowego 31 grudnia 2016 r. ogólna sytuacja w DR Konga nadal się pogarsza w całym kraju, czego objawem są brutalne represje, zabójstwa i powszechne łamanie praw człowieka; mając na uwadze, że 2017 r. był jednym z najkrwawszych lat w najnowszej historii DR Konga;

B.

mając na uwadze, że ONZ sklasyfikowała sytuację w DR Konga na poziomie 3, jeśli chodzi o nadzwyczajną sytuację humanitarną, a jest to poziom najwyższy; mając na uwadze, że w dniu 8 marca 2017 r. Wysoki Komisarz ONZ ds. Praw Człowieka Zeid Ra’ad Al Hussein wezwał do powołania komisji śledczej w celu zbadania aktów przemocy w prowincji Kasai;

C.

mając na uwadze, że po tym jak prezydent J. Kabila odmówił ustąpienia ze stanowiska w 2016 r. po upływie przewidzianej w konstytucji kadencji, kryzys polityczny tylko się pogłębił; mając na uwadze, że zgodnie z osiągniętym pod auspicjami Krajowej Konferencji Episkopatu Konga (CENCO) porozumieniem sylwestrowym wybory miały się odbyć w grudniu 2017 r.; mając na uwadze, że termin nie został dotrzymany oraz że Niezależna Państwowa Komisja Wyborcza (CENI) ogłosiła, że wybory odbędą się 23 grudnia 2018 r.;

D.

mając na uwadze, że CENI kontynuuje logistyczne przygotowania do wyborów, w tym przygotowuje ustalenia budżetowe i spis wyborców;

E.

mając na uwadze, że popierane przez rząd siły zareagowały z niesłychaną brutalnością na protesty przeciwko sytuacji politycznej;

F.

mając na uwadze, że Biuro Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka stwierdziło „celowe ograniczanie praw obywatelskich i politycznych” przez siły bezpieczeństwa, które używają ostrej i gumowej amunicji oraz gazu łzawiącego przeciw ludności cywilnej, w tym ministrantom, blokują dostęp ONZ do szpitali, kostnic i aresztów i uniemożliwiają ONZ obserwację protestów;

G.

mając na uwadze, że DR Konga nie ratyfikowała Afrykańskiej karty na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów;

H.

mając na uwadze zbrojne starcia między wojskiem kongijskim i lokalnymi bojówkami, zwłaszcza w Kasai; mając na uwadze, że doprowadziły one do poważnego kryzysu humanitarnego, zabójstw, tortur i gwałtów, niszczenia domostw, placówek medycznych i szkół, oraz do odkrycia 40 masowych grobów w Kasai; mając na uwadze, że sprawcy nadal nie stanęli przed sądem;

I.

mając na uwadze, że w DR Konga odnotowano najwyższą na świecie liczbę nowych wewnętrznie przesiedlonych z powodu konfliktu osób; mając na uwadze, że od stycznia 2017 r. ponad 1,9 mln osób zostało przesiedlonych w obrębie DR Konga, co daje razem 4,25 mln przesiedlonych, przede wszystkim w prowincjach Kasai, Tanganika i Kiwu; mając na uwadze, że w DR Konga przebywają także uchodźcy z Burundi, Republiki Środkowoafrykańskiej i Sudanu Południowego; mając na uwadze, że UE przeznaczyła 5 mln EUR na pilną pomoc humanitarną dla ofiar przemocy w Kasai;

J.

mając na uwadze, że w marcu 2017 r. zmniejszono liczbę żołnierzy misji MONUSCO, a w czerwcu jej budżet zredukowano o 8 %;

K.

mając na uwadze, że władze DR Konga systematycznie nękają organizacje społeczeństwa obywatelskiego i obrońców praw człowieka, w tym Lutte pour le Changement (Lucha), Filimbi, Kościół katolicki i Comité Laic de Coordination (CLC); mając na uwadze, że według obrońców praw człowieka w DR Konga przebywa co najmniej 358 więźniów politycznych;

L.

mając na uwadze, że 29 i 30 grudnia 2017 r. siedmiu obrońców praw człowieka – Carbone Beni, Mino Bompomi, Roger Katanga Mwenyemali, Bony Dickson Mputu, Grâce Tshiunza, Cedrick Kalonji i Arciel Beni, wszyscy należący do ruchu obywatelskiego Flimbi – zostało aresztowanych i zatrzymanych bez nakazu aresztowania, oraz mając na uwadze, że nieznane jest miejsce pobytu kolejnego obrońcy praw człowieka Palmera Kabeyi;

M.

mając na uwadze, że rośnie liczba porwań pracowników humanitarnych i sił pokojowych oraz ataków na nich, co zmusza organizacje humanitarne do opóźniania dostaw pomocy i zawieszania działalności;

N.

mając na uwadze, że trzy projekty ustaw złożone w Zgromadzeniu Narodowym Konga – w sprawie organizacji pozarządowych, obrońców praw człowieka i zwalczania terroryzmu – stoją, w ich obecnej formie, w sprzeczności z regionalnymi i międzynarodowymi standardami praw człowieka i stanowią bezprecedensowe zagrożenie dla niezależnego funkcjonowania społeczeństwa obywatelskiego w Kongu;

O.

mając na uwadze, że UE przedłużyła do grudnia 2018 r. środki ograniczające wobec osób indywidualnych przyjęte w odpowiedzi na utrudnianie procesu wyborczego i przypadki naruszania praw człowieka;

1.

ponownie wyraża głębokie zaniepokojenie pogarszającą się sytuacją humanitarną i polityczną oraz stanem bezpieczeństwa w DR Konga; zdecydowanie potępia wszelkie przypadki naruszania praw człowieka i akty przemocy, zwłaszcza wobec pokojowych demonstrantów, w tym zakaz pokojowych demonstracji publicznych oraz politykę zastraszania, aresztowania i przetrzymywania dysydentów; wzywa władze kongijskie do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia wszystkich więźniów sumienia oraz do przeprowadzenia niezależnego dochodzenia w sprawie brutalnych represji wobec demonstrantów w grudniu 2017 r. i odkrytych masowych grobów;

2.

przypomina, że rząd DR Konga ponosi główną odpowiedzialność za ochronę ludności cywilnej przebywającej na jego terytorium i podlegającej jego jurysdykcji, w tym za ochronę przed zbrodniami przeciwko ludzkości i zbrodniami wojennymi;

3.

wyraża skrajne zaniepokojenie dowodami na masakry w Kasai, przedstawionymi przez organizacje praw człowieka – w szczególności w sprawozdaniu z dochodzenia Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka z grudnia 2017 r. – według których kongijskie siły bezpieczeństwa i bojówki wspierane przez rząd prowadzą w prowincji Kasai „celową politykę terroru i zniszczenia, która doprowadziła do zbrodni przeciwko ludzkości”; wzywa Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) i ONZ do zbadania tych zarzutów;

4.

wyraża zaniepokojenie sytuacją kobiet i dzieci w DR Konga; zdecydowanie potępia gwałty, przemoc seksualną i tortury; wyraża głębokie zaniepokojenie doniesieniami o nielegalnym rekrutowaniu i zatrudnianiu dzieci-żołnierzy przez bojówki kongijskie i uważa, że położenie kresu wykorzystywaniu dzieci-żołnierzy musi być jednym z priorytetów władz kongijskich i wspólnoty międzynarodowej;

5.

wyraża głębokie ubolewanie, że w 2017 r. nie przeprowadzono wyborów; przypomina o odpowiedzialności władz i instytucji kongijskich za skuteczne wdrożenie nowego kalendarza wyborczego zgodnie z konstytucją Konga i porozumieniem sylwestrowym; nalega, by dnia 23 grudnia 2018 r. odbyły się przejrzyste, wolne i uczciwe wybory prezydenckie i parlamentarne; przypomina, że CENI musi być niezależną, bezstronną i pluralistyczną instytucją, oraz wzywa rząd DR Konga do zapewnienia jej wystarczających zasobów; ponadto wzywa CENI i rząd do wprowadzenia kwartalnych terminów w kalendarzu wyborczym w celu monitorowania postępów, co będzie stanowić wyraźną oznakę zaangażowania rządu w przeprowadzenie wyborów; przypomina, że jedynie wiarygodne wybory stanowią sposób na wyjście z kryzysu;

6.

podkreśla, że przebywający na emigracji opozycjoniści muszą mieć możliwość bezpiecznego i bezwarunkowego powrotu oraz że każdy obywatel musi mieć prawo do kandydowania w wyborach; z zadowoleniem przyjmuje utworzenie – z udziałem Unii Afrykańskiej (UA), Międzynarodowej Organizacji Frankofonii (OIF), Południowoafrykańskiej Wspólnoty Rozwoju (SADC) oraz ONZ – skoordynowanego zespołu ekspertów odpowiedzialnych za wspieranie realizacji procesu wyborczego oraz ułatwianie pozyskiwania wsparcia finansowego, logistycznego i technicznego dla DR Konga; popiera wkład UE w proces wyborczy w DR Konga oraz wzywa UE, by uzależniła wszelkie finansowanie kampanii wyborczych od realizacji przez rząd kongijski konkretnych środków wskazujących na wyraźną wolę polityczną do przeprowadzenia wyborów w dniu 23 grudnia 2018 r., w tym – w szczególności – opublikowania realistycznego budżetu wyborczego, a także gwarancji dotyczących wszystkich podstawowych praw i wolności dla wszystkich partii politycznych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego;

7.

stanowczo potępia wszelkie formy prześladowania i zastraszania społeczeństwa obywatelskiego i organizacji pozarządowych; jest szczególnie zaniepokojony niedawnymi groźbami śmierci pod adresem przedstawicieli Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka i organizacji stowarzyszonych; wzywa władze i siły bezpieczeństwa DR Konga, by w pełni przestrzegały wymogów określonych w umowie z Kotonu, jak i w porozumieniu sylwestrowym, zwłaszcza prawa obywateli do korzystania z wolności słowa oraz wolności zgromadzeń i demonstracji; apeluje do władz kongijskich o jak najszybszą ratyfikację Afrykańskiej karty na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów;

8.

potępia projekty ustaw złożonych w Zgromadzeniu Narodowym Konga w sprawie organizacji pozarządowych, obrońców praw człowieka i walki z terroryzmem; wzywa władze kongijskie, by w pełni szanowały rzetelny proces legislacyjny oraz zadbały o zgodność projektów ustaw z międzynarodowymi i regionalnymi standardami ochrony i propagowania praw człowieka;

9.

wzywa UE, jej państwa członkowskie oraz społeczność międzynarodową do zwiększenia wsparcia i ochrony obrońców praw człowieka; wzywa władze DR Konga, by przeprowadziły dochodzenie w sprawie ataków na obrońców praw człowieka i represjonowania demokratycznych protestów oraz postawiły ich sprawców przed wymiarem sprawiedliwości;

10.

z zadowoleniem przyjmuje ogłoszenie przez Sekretarza Generalnego ONZ wszczęcia dochodzenia w sprawie ataku na oddziały misji MONUSCO, przeprowadzonego przez bojówki Sojuszu Sił Demokratycznych w prowincji Kiwu Północne w dniu 7 grudnia 2017 r., w którym zginęło 15 żołnierzy sił pokojowych;

11.

wyraża zaniepokojenie niedawną redukcją oddziałów ONZ i cięciami budżetowymi; wzywa Radę Bezpieczeństwa ONZ i państwa członkowskie ONZ do zapewnienia misji MONUSCO odpowiedniego finansowania, tak aby mogła wykonywać powierzone jej zadania; przypomina, że mandat misji MONUSCO obejmuje przyczynianie się do ochrony ludności cywilnej i wspieranie realizacji porozumienia politycznego;

12.

wzywa UE i jej państwa członkowskie do nadania priorytetowego znaczenia wartościom związanym z prawami człowieka; przypomina, że ważne jest, by osoby odpowiedzialne za łamanie praw człowieka oraz inne działania zagrażające pokojowemu rozwiązaniu konfliktu w DR Konga zostały pociągnięte do odpowiedzialności; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie ukierunkowanych sankcji unijnych i wzywa UE, by rozważyła zastosowanie dodatkowych środków, przewidzianych w umowie z Kotonu, jeżeli sytuacja będzie się nadal pogarszać i nie nastąpią istotne postępy w poszukiwaniu pokojowego rozwiązania;

13.

przypomina, że zastępca dyrektora wykonawczego Programu Środowiskowego Organizacji Narodów Zjednoczonych Ibrahim Thiaw oświadczył w kwietniu 2015 r., iż rocznie wydobywa się surowce naturalne o wartości ponad 1 mld USD oraz że większość zysków – do 98 % – trafia do międzynarodowych koncernów, a pozostałe 2 % zasila lokalne grupy zbrojne; wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia koniecznych środków wobec europejskich przedsiębiorstw, które nie przestrzegają norm międzynarodowych lub nie zapewniają wystarczających odszkodowań ofiarom naruszeń praw człowieka, za które są pośrednio lub bezpośrednio odpowiedzialne; domaga się szybkiego wprowadzenia w życie porozumienia osiągniętego przez państwa członkowskie w dniu 15 czerwca 2016 r. dotyczącego rozporządzenia UE w sprawie minerałów z regionów ogarniętych konfliktami (rozporządzenie (UE) 2017/821 (4))oraz do kontynuowania prac na szczeblu UE i ONZ, aby opracować międzynarodowe przepisy w tej kwestii;

14.

ponownie wyraża poparcie dla UA, OIF i SADC, a zwłaszcza dla Angoli, ułatwiających dialog polityczny w DR Konga i w całym regionie;

15.

wyraża zaniepokojenie nasilającą się epidemią cholery oraz wzywa do zwiększenia pomocy humanitarnej w celu jej opanowania; wzywa UE i jej państwa członkowskie do zwiększenia pomocy finansowej i humanitarnej za pośrednictwem wiarygodnych organizacji w celu zaspokojenia pilnych potrzeb ludności;

16.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Specjalnemu Przedstawicielowi UE ds. Praw Człowieka, Radzie Ministrów i Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE, Unii Afrykańskiej, Parlamentowi Panafrykańskiemu oraz prezydentowi, premierowi i parlamentowi Demokratycznej Republiki Konga.

(1)  Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0264.

(2)  Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0017.

(3)  Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0479.

(4)  Dz.U. L 130 z 19.5.2017, s. 1.


19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/57


P8_TA(2018)0018

Wdrażanie Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w państwach członkowskich

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie wdrażania w państwach członkowskich Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych (2017/2039(INI))

(2018/C 458/07)

Parlament Europejski,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1304/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1081/2006 (1),

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/779 z dnia 20 maja 2015 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1304/2013 w zakresie dodatkowej kwoty początkowych płatności zaliczkowych wypłacanych na rzecz programów operacyjnych wspieranych w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych (2),

uwzględniając zalecenie Rady z dnia 22 kwietnia 2013 r. w sprawie ustanowienia gwarancji dla młodzieży (3),

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 4 października 2016 r. zatytułowany „Gwarancja dla młodzieży i inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych trzy lata później” (COM(2016)0646),

uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 3/2015 z marca 2015 r. zatytułowane „Europejska gwarancja dla młodzieży: rozpoczęto wdrażanie, lecz wciąż istnieją zagrożenia”,

uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 5/2017 z marca 2017 r. zatytułowane „Bezrobocie wśród młodzieży – czy polityka UE wpłynęła na zmianę sytuacji? Ocena gwarancji dla młodzieży i Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych”,

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 października 2017 r. w sprawie kontroli wydatkowania i monitorowania gospodarności w realizacji unijnych programów gwarancji dla młodzieży (4),

uwzględniając analizę swojego Departamentu Tematycznego ds. Budżetu z dnia 3 lutego 2016 r. zatytułowaną „Assessment of Youth Employment Initiative” [Ocena Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych],

uwzględniając wniosek Komisji z dnia 10 czerwca 2016 r. w sprawie zalecenia Rady w sprawie ustanowienia gwarancji umiejętności (COM(2016)0382),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 maja 2012 r. w sprawie inicjatywy „Szanse dla młodzieży” (5),

uwzględniając zalecenie Rady z dnia 10 marca 2014 r. w sprawie ram jakości staży,

uwzględniając Europejską kartę społeczną, jej protokół dodatkowy oraz jej zmienioną wersję, która weszła w życie w dniu 1 lipca 1999 r.,

uwzględniając cele zrównoważonego rozwoju do 2030 r., w szczególności cel nr 8 „Propagowanie trwałego, zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego, pełnego i produktywnego zatrudnienia oraz godnej pracy dla wszystkich”, przyjęte przez ONZ w 2015 r., które mają zastosowanie do całego świata, w tym UE,

uwzględniając sprawozdanie Jeana-Claude’a Junckera, opracowane w ścisłej współpracy z Donaldem Tuskiem, Jeroenem Dijsselbloemem, Mario Draghim i Martinem Schulzem, w sprawie dokończenia budowy europejskiej unii gospodarczej i walutowej („sprawozdanie pięciu przewodniczących”) z dnia 22 czerwca 2015 r., dokumenty Komisji otwierające debatę z dnia 26 kwietnia 2017 r. w sprawie społecznego wymiaru Europy i z dnia 31 maja 2017 r. w sprawie pogłębienia unii gospodarczej i walutowej oraz białą księgę Komisji z dnia 1 marca 2017 r. w sprawie przyszłości Europy,

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 26 kwietnia 2017 r. ustanawiający Europejski filar praw socjalnych (COM(2017)0250) oraz zalecenie Komisji (UE) 2017/761 z dnia 26 kwietnia 2017 r. w sprawie Europejskiego filaru praw socjalnych (6),

uwzględniając prace i badania Eurofoundu, Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego, Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych (EKZZ), Europejskiego Instytutu Związków Zawodowych (ETUI), Konfederacji Europejskiego Biznesu (BusinessEurope), Europejskiego Stowarzyszenia Rzemiosła oraz Małych i Średnich Przedsiębiorstw (UEAPME), Europejskiego Centrum Przedsiębiorstw z Udziałem Publicznym i Przedsiębiorstw Ogólnego Znaczenia Gospodarczego (CEEP), Eurocities oraz Europejskiego Forum Młodzieży,

uwzględniając orędzie o stanie Unii wygłoszone przez przewodniczącego Junckera dnia 13 września 2017 r., Plan działania na rzecz bardziej zjednoczonej, silniejszej i demokratyczniejszej Unii (Projekt programu prac Komisji do końca 2018 r.) oraz list intencyjny z dnia 13 września 2017 r. skierowany przez Komisję do przewodniczącego Antonio Tajaniego i premiera Estonii Jüriego Ratasa,

uwzględniając art. 52 Regulaminu,

uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz opinie przedstawione przez Komisję Budżetową, Komisję Kontroli Budżetowej, Komisję Kultury i Edukacji, a także opinię przedstawioną przez Komisję Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0406/2017),

A.

mając na uwadze, że kryzys finansowy i gospodarczy doprowadziły do wzrostu stopy bezrobocia młodzieży z 15 % w 2008 r. do szczytowej wartości 24 % na początku 2013 r., przy czym ta uśredniona wartość skrywa olbrzymie różnice między państwami członkowskimi i regionami; mając na uwadze, że w 2013 r. stopa bezrobocia młodzieży wynosiła niemal 10 % w Niemczech, Austrii i Holandii, natomiast we Włoszech, a także w Hiszpanii, Chorwacji i Grecji, osiągała rekordowy poziom 40 % lub nawet znacznie go przekraczała;

B.

mając na uwadze, że środki ukierunkowane na zmniejszenie wydatków publicznych okazały się mieć bezpośredni negatywny wpływ w szczególności na młodych ludzi w związku z cięciem wydatków na kształcenie i szkolenia oraz usługi w zakresie tworzenia miejsc pracy i wspierania zatrudnienia;

C.

mając na uwadze, że strategie polityczne dotyczące młodych ludzi opracowywano bez angażowania w ten proces zainteresowanych młodych ludzi i ich przedstawicieli;

D.

mając na uwadze, że długie okresy bezrobocia młodzieży grożą marginalizacją i wykluczeniem ludzi młodych ze społeczeństwa, wytwarzają u nich poczucie izolacji i mogą wywołać „efekt naznaczenia” w tym sensie, że istnieje wyższe prawdopodobieństwo, iż osoby te znowu staną się bezrobotne, a w życiu zawodowym będą zarabiać mniej i mieć mniejsze możliwości rozwoju kariery; mając na uwadze, że spychanie młodzieży na margines oznacza utratę inwestycji publicznych i prywatnych, powodując powszechną niepewność zatrudnienia i utratę umiejętności ze względu na to, że pociąga ono za sobą niewykorzystywanie i osłabianie potencjału ludzkiego;

E.

mając na uwadze, że w 2012 r. jeden na trzech europejskich pracowników nie posiadał kwalifikacji wymaganych do wykonywania pracy albo wykonywał pracę wymagającą mniejszych kwalifikacji niż te, które posiada (7), oraz mając na uwadze, że zwykle młodzi pracownicy posiadają formalnie wyższe kwalifikacje niż te wymagane do wykonywania pracy, a równocześnie częściej niż starsi pracownicy wykonują pracę w mniejszym stopniu dostosowaną do swych umiejętności;

F.

mając na uwadze, że młodzi pracownicy są bardziej narażeni na niepewne zatrudnienie; mając na uwadze, że pracownicy poniżej 25. roku życia są dwukrotnie bardziej narażeni na wykonywanie zajęcia niekorzystnego z wielu przyczyn jednocześnie w porównaniu z pracownikami w wieku co najmniej 50 lat (8);

G.

mając na uwadze, że udane przejście od kształcenia i od braku aktywności do zatrudnienia oraz podjęcie pierwszej prawdziwej pracy wzmacnia i motywuje młodych ludzi, pomagając im rozwinąć umiejętności osobiste i zawodowe, tak aby mogli stać się niezależnymi i pewnymi siebie obywatelami, a ich kariera zawodowa dobrze się rozpoczęła;

H.

mając na uwadze, że stopa bezrobocia młodzieży, która w 2013 r. znajdowała się w 28 krajach UE na szczytowym poziomie 24 %, systematycznie spada, a w 2017 r. znajdowała się na poziomie poniżej 17 %; mając na uwadze, że poziom bezrobocia wśród młodzieży utrzymuje się na wysokim poziomie, ponieważ zaledwie w kilku państwach członkowskich (Austria, Czechy, Holandia, Malta, Węgry i Niemcy) stopa bezrobocia wśród młodzieży jest niższa niż 11 %, a pomiędzy państwami członkowskimi istnieją poważne rozbieżności;

I.

mając na uwadze, że analiza zatrudnienia w pełnym i niepełnym wymiarze w całej Europie z podziałem ze względu na płeć pokazuje, iż w latach 2007–2017 utrzymywało się zróżnicowanie w traktowaniu kobiet i mężczyzn, ponieważ mężczyźni niezmiennie stanowili około 60 % wszystkich osób między 15. a 24. rokiem życia zatrudnionych w pełnym wymiarze, podczas gdy ich odsetek w tej samej grupie wiekowej osób zatrudnionych w niepełnym wymiarze utrzymywał się konsekwentnie na poziomie około 40 %;

J.

mając na uwadze, że statystycznie stopa bezrobocia młodzieży niestety jest w ogólnym ujęciu około dwóch razy wyższa niż średnia ogólna stopa bezrobocia, i to zarówno w okresie wzrostu gospodarczego, jak i w warunkach recesji;

Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i gwarancja dla młodzieży

K.

mając na uwadze, że w dniu 22 kwietnia 2013 r. Rada, w drodze zalecenia Rady, ustanowiła gwarancję dla młodzieży, na podstawie której państwa członkowskie zobowiązują się do zapewnienia młodym ludziom dobrej jakości oferty zatrudnienia, dalszego kształcenia, przygotowania zawodowego lub stażu w ciągu czterech miesięcy od uzyskania statusu osoby bezrobotnej lub zakończenia kształcenia formalnego;

L.

mając na uwadze, że ponieważ do tej pory wiele państw członkowskich nie osiągnęło przełomowego sukcesu w walce z bezrobociem młodzieży przy dotychczasowych regulacjach i możliwościach, w tych państwach członkowskich należy położyć większy nacisk na skuteczniejsze wykorzystanie środków i instrumentów Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS);

M.

mając na uwadze, że w lutym 2013 r. Rada wyraziła zgodę na utworzenie Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, która została uruchomiona jako główny instrument budżetowy UE powiązany z EFS i mający na celu udzielanie pomocy tym regionom państw członkowskich, w których występuje szczególnie wysoka stopa bezrobocia młodzieży, zwłaszcza przez wprowadzanie systemów gwarancji dla młodzieży;

N.

mając na uwadze, że gwarancja dla młodzieży stanowi zobowiązanie całej UE, natomiast Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych jest ukierunkowana na te państwa członkowskie i regiony, w których stopa bezrobocia młodzieży jest na poziomie powyżej 25 %, przy czym do wsparcia w jej zakresie kwalifikuje się – częściowo lub całkowicie – łącznie 20 państw członkowskich;

O.

mając na uwadze, że szybkie uruchomienie finansowania uzyskano przez przedpłatę budżetu Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w latach 2014 i 2015, aby zmaksymalizować wpływ środków finansowanych w jej ramach; mając na uwadze, że z powodu opóźnień we wdrażaniu na szczeblu krajowym i regionalnym środek w postaci przedpłaty budżetu nie spełnił oczekiwań; mając na uwadze, że w 2015 r. wskaźnik prefinansowania został warunkowo podwyższony z 1 % do 30 %, a większość kwalifikujących się państw członkowskich zastosowała ten środek z powodzeniem;

P.

mając na uwadze, że jednym z głównych celów Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i gwarancji dla młodzieży jest dotarcie do młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się (młodzieży NEET), która jest najbardziej zagrożona wykluczeniem, przy jednoczesnym uwzględnieniu, że termin „młodzież NEET” obejmuje różne podgrupy młodzieży o zróżnicowanych potrzebach;

Q.

mając na uwadze, że gwarancja dla młodzieży ma na celu zapewnienie trwałej integracji na rynku pracy młodzieży NEET w drodze zindywidualizowanego podejścia skutkującego otrzymaniem oferty dobrej jakości i poprawieniem zdolności do zatrudnienia młodzieży, a w szerszym kontekście wspierającego młodych ludzi w przejściu od kształcenia do zatrudnienia i wspierającego zaradzenie zjawisku niedopasowania umiejętności na rynku pracy; mając na uwadze, że w tym zakresie niezbędne są odpowiednie strategie informacyjne ze strony państw członkowskich;

R.

mając na uwadze, że w 2015 r. MOP oszacowała koszty wdrożenia gwarancji dla młodzieży w UE-28 na 45 mld EUR; mając na uwadze, że na okres programowania 2014–2020 Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych dysponuje skromnym budżetem w wysokości 6,4 mld EUR, który ma w zamyśle uzupełniać finansowanie krajowe, nie zaś zastępować je;

S.

mając na uwadze, że Komisja zaproponowała zwiększenie budżetu Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych o 1 mld EUR, czemu miała towarzyszyć kwota 1 mld EUR w zobowiązaniach z tytułu EFS, podczas przeglądu wieloletnich ram finansowych na okres 2017–2020; mając na uwadze, że w następstwie porozumienia między Parlamentem a Radą kwota ta wzrosła do 1,2 mld; mając na uwadze, że dnia 5 września 2017 r. Parlament przyjął projekt budżetu korygującego nr 3/2017, aby zapewnić dodatkowe 500 mln EUR dla Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w 2017 r., pochodzących z łącznego marginesu na zobowiązania, a jednocześnie wyraził ubolewanie nad opóźnieniem procedury budżetowej na 2017 r. wskutek blokady i późnego zatwierdzenia przez Komisję śródokresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych;

T.

mając na uwadze, że w swoim pierwszym sprawozdaniu specjalnym w sprawie gwarancji dla młodzieży Europejski Trybunał Obrachunkowy zasygnalizował obawy dotyczące adekwatności finansowania inicjatywy (zarówno przez UE, jak i przez państwa członkowskie), definicji „oferty dobrej jakości”, braku strategii obejmującej jasno określone etapy i założenia oraz prowadzenia monitorowania osiągniętych rezultatów i sprawozdawczości w tym zakresie; mając na uwadze, że wyraził on również zaniepokojenie niepowodzeniem w stosowaniu podejścia partnerskiego w rozwoju gwarancji dla młodzieży, które zapisano w zaleceniu Rady z dnia 22 kwietnia 2013 r.;

U.

mając na uwadze, że wymagane są naprawdę skuteczne mechanizmy omawiania i rozwiązywania trudności napotykanych podczas wdrażania gwarancji dla młodzieży wraz ze zdecydowanym zobowiązaniem się państw członkowskich do pełnego wdrażania gwarancji dla młodzieży, ze szczególnym uwzględnieniem lokalnych uwarunkowań, umożliwiania doskonalenia umiejętności oraz ustanawiania właściwych i elastycznych struktur oceny;

V.

mając na uwadze, że sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w sprawie gwarancji dla młodzieży wyróżniło pewne wspólne kryteria określające „ofertę dobrej jakości” – przy czym Słowacja uczyniła swoją definicję prawnie wiążącą – obejmujące przepisy dotyczące minimalnego czasu pracy, stabilności zatrudnienia po zakończeniu wsparcia Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, jak również uwzględniające stan zdrowia beneficjentów;

W.

mając na uwadze, że w opublikowanym niedawno drugim sprawozdaniu specjalnym w sprawie Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i gwarancji dla młodzieży, opartym na próbie siedmiu państw członkowskich, Europejski Trybunał Obrachunkowy wyraził zaniepokojenie trudnością w pełnym dostępie do danych oraz ograniczonymi postępami we wdrażaniu gwarancji dla młodzieży, jako że rezultaty pozostają poniżej pierwotnych oczekiwań; mając na uwadze, że Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i gwarancja dla młodzieży stanowią nadal jedną z najbardziej innowacyjnych i ambitnych odpowiedzi politycznych na bezrobocie młodzieży w wyniku kryzysu gospodarczego, a zatem ich realizacja w kolejnych latach powinna korzystać ze stałego wsparcia finansowego i politycznego ze strony instytucji UE, krajowych i regionalnych;

X.

mając na uwadze, że opłacalność Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i osiągnięcie ostatecznego celu gwarancji dla młodzieży, jakim jest trwałe wejście przez młodzież na rynek pracy, można zapewnić jedynie wówczas, gdy działania są należycie monitorowane na podstawie wiarygodnych i porównywalnych danych, programy są ukierunkowane na wyniki, a w przypadkach wykrycia nieskutecznych i kosztownych środków dokonuje się dostosowań;

Y.

mając na uwadze, że konieczne jest podjęcie przez państwa członkowskie większych wysiłków na rzecz wsparcia młodzieży najbardziej oddalonej od rynku pracy lub zupełnie pozbawionej kontaktu z nim, takiej jak młodzież niepełnosprawna, oraz na rzecz dotarcia do niej;

Z.

mając na uwadze, że Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i gwarancja dla młodzieży mają odgrywać główną rolę w realizacji kluczowych zasad Europejskiego filaru praw socjalnych;

AA.

mając na uwadze, że w orędziu o stanie Unii z 2017 r. przewodniczący Komisji Jean-Claude Juncker nie wspomniał o wciąż alarmującej sytuacji w zakresie bezrobocia młodzieży w Europie; mając na uwadze, że w liście intencyjnym towarzyszącym orędziu o stanie Unii z 2017 r. uznano rolę gwarancji dla młodzieży we wspieraniu tworzenia miejsc pracy w UE; mając na uwadze, ze walka z bezrobociem, a w szczególności z bezrobociem młodzieży, powinna pozostać priorytetem działań UE;

AB.

mając na uwadze doniesienia, iż młodzi ludzie odczuli opóźnienia w wypłatach środków finansowanych w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, często spowodowane późnym ustanowieniem organów zarządzających lub niewystarczającymi zdolnościami administracyjnymi organów krajowych lub regionalnych;

AC.

mając na uwadze, że środki w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i gwarancji dla młodzieży, takie jak praktyki i staże, powinny pomagać w ułatwieniu przejścia na rynek pracy i nigdy nie powinny zastępować zwykłych umów o pracę;

AD.

mając na uwadze, że nieuregulowane prawnie formy zatrudnienia bądź nierejestrowanie w rejestrze bezrobotnych młodych kobiet zamieszkałych na obszarach wiejskich sprawia, iż dane statystyczne są nieprecyzyjne i tworzą się różnice w wysokości ich świadczeń emerytalnych; mając na uwadze, że praktyka ta negatywnie wpływa na całe społeczeństwo, a zwłaszcza na dobrostan kobiet, a także na inne formy ubezpieczenia społecznego i zmianę ścieżki kariery lub przyszłe możliwości zatrudnienia;

AE.

mając na uwadze, że z programów gwarancji dla młodzieży skorzystało 16 mln młodzieży NEET, a Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych zapewniła bezpośrednie wsparcie ponad 1,6 mln młodych osób w UE;

AF.

mając na uwadze, że w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych państwa członkowskie przyjęły ponad 132 instrumenty rynku pracy skierowane do młodych osób;

AG.

mając na uwadze, że podjęto zobowiązania na poziomie 75 % całkowitego budżetu Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, a państwa członkowskie zainwestowały już 19 % tych środków, dzięki czemu wskaźnik wykonania jej budżetu jest najwyższy spośród europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych;

AH.

mając na uwadze, że z szeregu sprawozdań dotyczących wdrażania Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych wynika, iż pomimo obaw co do adekwatności finansowania i szacunków wymaganych łącznych inwestycji dostępne środki są z powodzeniem kierowane na pokrywanie zapotrzebowania regionalnego przez kierowanie ich do konkretnych regionów i grup beneficjentów;

AI.

mając na uwadze, że od czasu wprowadzenia europejskiej strategii zatrudnienia w 1997 r. Komisja wspierała szereg działań mających na celu poprawę perspektyw zatrudnienia i kształcenia młodzieży (9); mając na uwadze, że od czasu kryzysu starania UE były skoncentrowane szczególnie na gwarancji dla młodzieży i Inicjatywie na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;

AJ.

mając na uwadze, że gwarancja dla młodzieży jest finansowana ze środków EFS, budżetów krajowych i Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, podczas gdy Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych pozwala na finansowanie bezpośredniego tworzenia miejsc pracy, odbywania staży i praktyk lub dalszego kształcenia dla grupy docelowej inicjatywy w kwalifikujących się regionach; mając na uwadze, że działanie Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych nie ma z góry określonego czasu trwania, podczas gdy gwarancja dla młodzieży wymaga przedłożenia oferty w ciągu czterech miesięcy;

AK.

mając na uwadze, że gwarancja dla młodzieży doprowadziła do reform strukturalnych w niektórych państwach członkowskich, szczególnie w celu wsparcia dostosowania ich modeli kształcenia i szkolenia do rynku pracy, aby można było osiągnąć cele tego instrumentu;

AL.

mając na uwadze, że na osiągnięcie celów wyznaczonych w ramach gwarancji dla młodzieży mają wpływ czynniki zewnętrzne, takie jak szczególna sytuacja gospodarcza czy właściwy dla danego regionu model produkcji;

Wprowadzenie

1.

uważa, że gwarancja dla młodzieży musi być pierwszym krokiem w kierunku potrzeb ludzi młodych w zakresie zatrudnienia; przypomina, że na pracodawcach spoczywa obowiązek udziału w procesie zapewnienia młodzieży dostępnych programów szkoleń zawodowych, stanowisk najniższego szczebla oraz dobrej jakości staży;

2.

podkreśla, że aspekt jakościowy godnej pracy dla młodzieży nie może zostać narażony na szwank; podkreśla, że podejmowane wysiłki powinny koncentrować się na podstawowych normach pracy i innych normach związanych z jakością pracy, takich jak czas pracy, minimalne wynagrodzenie, zabezpieczenie społeczne oraz bezpieczeństwo i higiena pracy;

3.

dostrzega znaczące różnice między 28 państwami członkowskimi UE w zakresie sytuacji gospodarczej pod względem zarówno wzrostu gospodarczego, jak i wzrostu zatrudnienia, co wymaga zdecydowanej odpowiedzi politycznej; uznaje, że niektóre państwa członkowskie pozostają w tyle we wdrażaniu niezbędnych reform strukturalnych; zauważa, że na tworzenie miejsc pracy pozwala rozważna polityka gospodarcza, a także polityka w dziedzinie zatrudnienia i inwestycji, która w ostatecznym rozrachunku leży w kompetencji państw członkowskich; wyraża zaniepokojenie długoterminowym wpływem na rozwój gospodarczy regionów, które mierzą się z problemem drenażu mózgów wśród osób o wyższym wykształceniu;

4.

przypomina, że według wytycznych dotyczących wdrażania Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych państwa członkowskie muszą wybrać spośród różnych sposobów wdrażania programu (odrębny program, osie priorytetowe w ramach istniejącego programu operacyjnego bądź element kilku różnych osi priorytetowych); zwraca uwagę, że zważywszy na różne możliwości wdrażania oraz zależnie od osiągniętych wyników konieczna jest wymiana dobrych praktyk w celu wykorzystania ich na przyszłych etapach programu;

5.

zauważa z zaniepokojeniem, że w sprawozdaniu specjalnym Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 5/2017 stwierdzono, iż istnieje ryzyko, że finansowanie UE po prostu zastąpi finansowanie krajowe, zamiast stanowić wartość dodaną; przypomina, że zgodnie z zasadą dodatkowości Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych ma na celu uzupełnienie finansowania krajowego, nie zaś zastąpienie własnych strategii politycznych i finansowania państw członkowskich na rzecz walki z bezrobociem młodzieży; podkreśla, że budżet Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych nie jest w stanie i nigdy nie miał udźwignąć samodzielnie ambicji zapewnienia wszystkim młodym osobom dobrej jakości oferty zatrudnienia, dalszego kształcenia, przygotowania zawodowego lub stażu w ciągu czterech miesięcy od uzyskania przez nich statusu osoby bezrobotnej lub zakończenia formalnego kształcenia;

6.

podkreśla potrzebę zapewnienia, aby Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych była bodźcem zwłaszcza do przeprowadzenia reform politycznych oraz do umożliwienia lepszej koordynacji w obszarze zatrudnienia i kształcenia, przede wszystkim w państwach członkowskich, w których występuje wysoka stopa bezrobocia młodzieży, w celu zapewnienia, aby te państwa członkowskie zastosowały zintegrowane, kompleksowe i długofalowe podejście do walki z bezrobociem młodzieży, które poprawi szanse zatrudnienia młodzieży, da jej lepsze perspektywy i doprowadzi do trwałego zatrudnienia, a nie posługiwały się wieloma rozdrobnionymi (istniejącymi) strategiami politycznymi; uważa, że Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i gwarancja dla młodzieży to potężne narzędzia walki z wykluczeniem społecznym najbardziej zmarginalizowanych grup młodych ludzi; uważa, że ważne jest działanie na rzecz osiągnięcia celów strategii „Europa 2020” w obszarze zatrudnienia, przedwczesnego kończenia nauki i wykluczenia społecznego;

7.

przypomina, że zgodnie z zaleceniem Rady w sprawie ustanowienia gwarancji dla młodzieży określono sześć wytycznych, na których mają opierać się systemy gwarancji dla młodzieży: budowanie podejścia partnerskiego, wczesne interwencje i aktywizacja, środki wsparcia umożliwiające integrację na rynku pracy, korzystanie z funduszy Unii, ocena i stałe doskonalenie systemu, a także szybkie wdrażanie go; podkreśla, że według sprawozdań z oceny bardzo niewiele państw członkowskich przedstawiło dane na temat tych aspektów i ich pełne oceny;

8.

podkreśla, że w celu obniżenia stopy bezrobocia młodzieży i zaradzenia niedopasowaniu umiejętności należy zwiększyć nakłady na mobilność krajową i transgraniczną; wzywa do lepszego dostosowania podaży pracy i umiejętności do popytu poprzez umożliwienie mobilności między regionami (w tym regionami transgranicznymi); uznaje, że państwa członkowskie muszą zwrócić szczególną uwagę na lepsze powiązanie systemów kształcenia z rynkami pracy w regionach transgranicznych, np. poprzez promowanie kształcenia w językach państw sąsiednich;

9.

przypomina, że wysoka stopa bezrobocia młodzieży jest spowodowana przez: konsekwencje globalnego kryzysu gospodarczego na rynkach pracy, przedwczesne kończenie nauki bez kwalifikacji, brak odpowiednich umiejętności i doświadczenia zawodowego, rosnącą przewagę krótkotrwałych i niepewnych form zatrudnienia, po których występują okresy bezrobocia, ograniczone możliwości szkoleń oraz niewystarczające lub niewłaściwe programy rynku pracy sprzyjające aktywności;

10.

jest zdania, że monitorowanie Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych powinno opierać się na wiarygodnych danych; uważa, że aktualnie dostępne dane z monitorowania oraz rezultaty są niewystarczające do przeprowadzenia ogólnej oceny wdrażania i wyników Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych jako głównego unijnego narzędzia finansowania systemów gwarancji dla młodzieży, głównie z powodu początkowych opóźnień w opracowywaniu programów operacyjnych przez państwa członkowskie oraz faktu, że programy te są nadal na dość wczesnym etapie wdrażania; podkreśla potrzebę utrzymania zatrudnienia młodzieży jako jednego z priorytetów działań UE; jest jednak zaniepokojony sformułowanymi w ostatnim sprawozdaniu Europejskiego Trybunału Obrachunkowego wnioskami dotyczącymi wpływu Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i gwarancji dla młodzieży jako strategii politycznych Unii ukierunkowanych na walkę z bezrobociem młodzieży, mając na uwadze jego ograniczony pod względem terytorialnym i czasowym zakres;

11.

uważa, że aby strategia mająca na celu pobudzenie zatrudnienia młodzieży była naprawdę skuteczna, musi ona przewidywać otwarcie debaty angażującej zainteresowane strony, uwzględniać kontekst terytorialny, w którym ma być realizowana, oraz zapewniać ukierunkowane szkolenia, które spełniają potrzeby przedsiębiorstw, godząc je z aspiracjami i umiejętnościami młodzieży; podkreśla, że strategia ta musi zapewniać wysoką jakość szkolenia i pełną przejrzystość w zakresie przyznawania środków finansowych firmom szkoleniowym, w tym przez dokładne monitorowanie wykorzystania tych środków;

12.

ubolewa nad faktem, że państwa członkowskie zdecydowały się podjąć zobowiązania wyłącznie przez niewiążący instrument, jakim jest zalecenie Rady; zauważa, że w wielu państwach członkowskich cel gwarancji dla młodzieży jest daleki od realizacji;

Docieranie do najbardziej wykluczonej młodzieży

13.

dostrzega ryzyko, że niepełnosprawni młodzi ludzie nie zostaną objęci ani Inicjatywą na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, ani gwarancją dla młodzieży; wzywa Komisję i państwa członkowskie do dostosowania swoich programów operacyjnych, aby zapewnić rzeczywistą dostępność środków Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i gwarancji dla młodzieży wszystkim osobom niepełnosprawnym, wraz z zapewnieniem równości dostępu dla młodzieży niepełnosprawnej i dostosowaniem do indywidualnych potrzeb;

14.

podkreśla, że dotarcie do młodzieży NEET wymaga znacznych i nieustannych wysiłków podejmowanych przez władze krajowe, a także współpracy międzysektorowej, ponieważ młodzież NEET jest niejednorodną grupą o zróżnicowanych potrzebach i umiejętnościach; podkreśla zatem, że potrzebne są dokładne i kompleksowe dane dotyczące całej populacji młodzieży NEET, aby rejestracja tych osób była skuteczniejsza, a docieranie do nich bardziej efektywne, ponieważ bardziej zdezagregowane dane, w tym według regionu, mogłyby pomóc w zidentyfikowaniu grup docelowych oraz sposobów lepszego dostosowania inicjatyw w zakresie zatrudnienia do odbiorców;

15.

uważa, ze gwarancja dla młodzieży i Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych nie mogą zastąpić wykorzystania instrumentów makroekonomicznych i innych działań politycznych służących promowaniu zatrudnienia młodzieży; zauważa, że przy ocenie zarówno wdrażania, jak i skutków gwarancji dla młodzieży należy zawsze pamiętać o różnych uwarunkowaniach budżetowych i makroekonomicznych poszczególnych państw członkowskich; uważa, że ważne jest opracowanie programu długofalowej reformy strukturalnej gwarancji dla młodzieży, jeżeli program ma zostać przedłużony; wskazuje na wyraźną potrzebę skuteczniejszej koordynacji między różnymi państwami członkowskimi;

16.

wspiera rozwój punktów kompleksowej obsługi, które mogą zapewnić, aby wszystkie usługi i poradnictwo były świadczone w jednym miejscu, a dostęp do nich był łatwy i bezpłatny dla młodzieży;

17.

jest zaniepokojony pierwszymi uwagami, z których wynika, że należy dokonać usprawnień w obszarze rejestracji całej młodzieży NEET, w szczególności młodzieży nieaktywnej i mającej trudności z ponowną integracją, a także w obszarze docierania do niej; wzywa państwa członkowskie, aby ustanowiły odpowiednie i dostosowane strategie informacyjne w celu dotarcia do całej młodzieży NEET oraz aby przyjęły zintegrowane podejście w celu udostępnienia bardziej zindywidualizowanej pomocy i usług w celu wsparcia młodych ludzi borykających się z wieloma barierami; wzywa państwa członkowskie do zwrócenia szczególnej uwagi na potrzeby podatnej na zagrożenia młodzieży NEET oraz do wyeliminowania uprzedzeń i negatywnych postaw wobec niej;

18.

podkreśla potrzebę dostosowania działań do lokalnych potrzeb w celu wzmocnienia ich oddziaływania; wzywa państwa członkowskie do wdrożenia specjalnych środków na rzecz zatrudnienia młodzieży na obszarach wiejskich;

19.

wzywa państwa członkowskie do szybkiej poprawy sposobu informowania o istniejących programach wsparcia dostępnych dla młodzieży, szczególnie grup najbardziej oddalonych od rynku pracy, poprzez kampanie informacyjne, z wykorzystaniem zarówno tradycyjnych, jak i nowoczesnych kanałów komunikacji, takich jak sieci społecznościowe;

Zapewnianie jakości ofert w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych

20.

uznaje wezwanie do zdefiniowania, czym powinna być „oferta dobrej jakości” w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych; podkreśla potrzebę opracowania wyczerpującej, wspólnie uzgodnionej definicji, która mogłaby uwzględniać prace Komitetu ds. Zatrudnienia we współpracy z Komisją, MOP i stosownymi zainteresowanymi stronami; podkreśla, że oferta dobrej jakości to wielowymiarowy środek prowadzący do trwałej, odpowiednio dopasowanej integracji z rynkiem pracy, którą uczestnicy osiągają na drodze rozwijania umiejętności, oraz że powinna ona być dostosowana do poziomu kwalifikacji i profilu uczestników oraz uwzględniać popyt na rynku pracy; wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, aby wobec uczestników była stosowana odpowiednia ochrona socjalna oraz przepisy dotyczące warunków pracy i wysokości wynagrodzeń; zwraca uwagę na standardy jakości wspomniane w „Wytycznych dotyczących oceny Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych” opublikowanych przez Komisję w 2015 r., które określają cechy charakterystyczne ofert pracy, ich dostosowanie do potrzeb uczestników, wyniki osiągane przez nie na rynku pracy oraz proporcję ofert, które nie zostały przyjęte lub od których odstąpiono przedwcześnie, jako ważne wskaźniki służące ocenie jakości zatrudnienia;

21.

przypomina, że MOP definiuje „godną pracę” jako pracę, która jest „produktywna i przynosi godziwy dochód, jest wykonywana w bezpiecznym miejscu z zapewnieniem ochrony socjalnej dla rodzin, stwarza lepsze perspektywy rozwoju osobistego i integracji społecznej, gwarantuje ludziom swobodę wyrażania opinii, zrzeszania się i uczestniczenia w podejmowaniu decyzji wpływających na ich życie oraz zapewnia równość szans i równe traktowanie wszystkich kobiet i mężczyzn” oraz że te minimalne standardy nadal nie są przestrzegane w odniesieniu do pracującej młodzieży;

22.

jest zdania, że młodzi ludzie powinni również uczestniczyć w monitorowaniu jakości ofert;

23.

podkreśla, że dobrej jakości oferta umowy w sprawie praktyk musi przestrzegać ram jakościowych oferujących następujące gwarancje: praktyki muszą być uregulowane umową pisemną zawierającą przejrzyste informacje na temat praw i obowiązków stron umowy, z ustanowieniem konkretnych celów i opracowaniem treści nauczania wysokiej jakości; należy wyznaczyć opiekuna lub osobę odpowiedzialną za nadzór, która oceni osiągnięcia praktykanta pod koniec okresu praktyk; praktyki muszą mieć określony czas trwania, należy ustanowić limit praktyk u jednego pracodawcy, umowa powinna także zawierać jasne postanowienia dotyczące zakresu systemów zabezpieczenia społecznego i wynagrodzenia;

24.

zachęca państwa członkowskie do stopniowej aktualizacji i przeglądu swoich programów operacyjnych Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych przy udziale partnerów społecznych i organizacji młodzieżowych, aby dostroić działania do rzeczywistych potrzeb młodzieży i rynku pracy;

25.

podkreśla, że stwierdzenie, czy środki z budżetu Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych są należycie wydatkowane oraz czy ostateczny cel Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, jakim jest pomoc bezrobotnej młodzieży w trwałym wejściu na rynek pracy, jest możliwe jedynie wówczas, gdy działania są dokładnie i przejrzyście monitorowane na podstawie wiarygodnych i porównywalnych danych i gdy państwa członkowskie, które nie poczyniły postępów, zostaną potraktowane w bardziej ambitny sposób; wzywa państwa członkowskie do pilnej poprawy monitorowania, sprawozdawczości i jakości danych oraz do zagwarantowania, że wiarygodne i porównywalne dane i dane liczbowe dotyczące obecnego wdrażania Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych będą gromadzone i udostępniane terminowo i częściej, niż przewidują to wymogi w zakresie rocznych sprawozdań z wdrażania określone w art. 19 ust. 2 rozporządzenia w sprawie EFS; wzywa Komisję do przeglądu wytycznych dotyczących gromadzenia danych zgodnie z zaleceniem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, aby zmniejszyć ryzyko przeszacowania wyników;

26.

zwraca uwagę na propozycje i różne rodzaje programów opracowywanych przez państwa członkowskie w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia osób młodych; uważa, że w niektórych państwach członkowskich cele i założenia uregulowań krajowych są niejasne, sformułowane w sposób mało precyzyjny i nie uwzględniają szerokiego wachlarza możliwości promowania zatrudnienia; uważa, że szeroki margines swobody i brak jasnych mechanizmów nadzoru wywołały w niektórych przypadkach zastąpienie zatrudnienia ofertami wspieranymi w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia osób młodych;

27.

wyraża zaniepokojenie doniesieniami o niewłaściwym wykorzystywaniu środków finansowanych w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, w tym opóźnieniami w wypłatach środków dla młodzieży czy nadużywaniem praktyk, np. ich nadmiernym wykorzystywaniem; wyraża wolę zwalczania tego typu praktyk; stwierdza, że wielokrotne korzystanie z gwarancji dla młodzieży nie powinno stanowić przeszkody dla idei aktywizacji rynkowej i celu polegającego na bardziej długotrwałej integracji na rynku pracy;

28.

apeluje do Komisji i państw członkowskich o zidentyfikowanie, wymianę i rozpowszechnianie najlepszych praktyk ukierunkowanych na wzajemne poszerzanie wiedzy na temat polityki oraz przyczyniających się do opracowywania i wdrażania strategii politycznych opartych na dowodach; podkreśla, że zmiany, do których doszło na rynku pracy, oraz cyfryzacja gospodarki wymaga nowego podejścia do polityki zatrudnienia ludzi młodych; zaznacza, że Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych powinna przyczyniać się do zmniejszenia bezrobocia młodzieży przez wykorzystywanie skutecznych narzędzi i nie powinna polegać na „recyklingu” nieskutecznej polityki zatrudnienia;

29.

przypomina, że w zaleceniu Rady w sprawie ustanowienia gwarancji dla młodzieży podejście partnerskie uważa się za kluczowe dla wdrażania systemów gwarancji dla młodzieży i dotarcia do młodzieży NEET; apeluje do państw członkowskich o przyjęcie partnerskiego podejścia poprzez aktywne identyfikowanie i angażowanie stosownych zainteresowanych podmiotów oraz o lepsze promowanie programu gwarancji dla młodzieży wśród przedsiębiorstw, zwłaszcza MŚP oraz mniejszych, rodzinnych przedsiębiorstw; podkreśla, że doświadczenia państw członkowskich, które stosowały podejścia w rodzaju gwarancji dla młodzieży przed wprowadzeniem tego programu, pokazują, że skuteczne podejście obejmujące zainteresowane podmioty jest istotne dla pomyślnego wdrażania;

30.

podkreśla ważną rolę organizacji młodzieżowych jako pośredników między młodymi ludźmi a publicznymi służbami zatrudnienia; w tym kontekście zachęca państwa członkowskie, aby prowadziły ścisłą współpracę z organizacjami młodzieżowymi na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym przy informowaniu o Inicjatywie na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, jej planowaniu, wdrażaniu i ocenie;

31.

podkreśla znaczenie wykwalifikowanych i zmodernizowanych publicznych służb zatrudnienia dla świadczenia ukierunkowanych usług na rzecz młodzieży NEET; wzywa państwa członkowskie, aby podczas wdrażania Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych lepiej koordynowały swoje publiczne służby zatrudnienia na szczeblu UE w ramach sieci publicznych służb zatrudnienia; zachęca do rozwoju dalszej synergii między pracodawcami publicznymi i prywatnymi, przedsiębiorstwami i systemami kształcenia; zachęca do powszechnego korzystania z administracji elektronicznej, aby ograniczyć obciążenia biurokratyczne;

32.

wzywa Komisję do oszacowania dla poszczególnych państw członkowskich rocznych kosztów skutecznego wdrażania przez nie gwarancji dla młodzieży, z uwzględnieniem szacunkowych ocen MOP;

33.

podkreśla, że należy zwiększyć liczbę oferowanych praktyk w ramach gwarancji dla młodzieży, ponieważ stanowią one tylko 4,1 % wszystkich ofert, które zostały przyjęte do tej pory;

Uwagi końcowe

34.

podkreśla potrzebę strategii na rzecz przekształcenia Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych z instrumentu antykryzysowego w bardziej trwały instrument finansowania UE ukierunkowany na walkę z bezrobociem młodzieży w okresie po 2020 r., wraz z zapewnieniem szybkiego i nieskomplikowanego wykorzystania funduszy, i w wyniku której wprowadzony zostanie wymóg współfinansowania w celu podkreślenia głównej odpowiedzialności państw członkowskich; zauważa, że przy przedłużeniu Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych należy uwzględnić uwagi Europejskiego Trybunału Obrachunkowego; podkreśla, że nadrzędnym celem programu jest trwała integracja młodych ludzi na rynku pracy; kładzie nacisk na potrzebę określenia jasnych i wymiernych celów; podkreśla, że elementy te należy omówić w kontekście kolejnych wieloletnich ram finansowych, aby zapewnić ciągłość, opłacalność i wartość dodaną;

35.

ponawia swoje poparcie dla Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych; podkreśla, że absolutnie konieczne są dalsze wysiłki i stałe zaangażowanie finansowe i polityczne, aby zająć się problemem bezrobocia młodzieży; przypomina w szczególności o znaczeniu zapewnienia finansowania na poziomie co najmniej 700 mln EUR dla Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych na okres 2018–2020, jak uzgodniono w śródokresowym przeglądzie wieloletnich ram finansowych; wzywa również do przydzielenia wystarczających środków na płatności, aby zapewnić właściwe i terminowe wdrożenie Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;

36.

podkreśla potrzebę poprawy jakości ofert w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych oraz gwarancji dla młodzieży, a także apeluje o podjęcie w przyszłości dyskusji na temat granicy wieku dla kwalifikujących się osób;

37.

uważa, że aby ramy jakości zatrudnienia młodzieży zaczęły funkcjonować, należy poczynić postępy na drodze do przyjęcia zalecenia, którego podstawą prawną będą art. 292 i 153 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), a także podjąć szereg działań informacyjnych, takich jak utworzenie łatwo dostępnej i na bieżąco aktualizowanej strony internetowej zawierającej istotne informacje na temat uregulowań dotyczących praktyk we wszystkich państwach członkowskich;

38.

zauważa, że Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych stanowi instrument finansowy, którego celem jest uzupełnienie inicjatyw państw członkowskich dotyczących walki z wysokim poziomem bezrobocia młodzieży, oraz że państwa członkowskie powinny wzmóc wysiłki podejmowane w celu zapewnienia lepszego powiązania między systemami kształcenia a rynkami pracy z myślą o trwałej integracji młodych osób na rynkach pracy; przyjmuje z zadowoleniem istniejące środki i politykę mające na celu zaradzenie istniejącemu niedopasowaniu umiejętności; uznaje, że wykorzystanie umiejętności nadal stanowi wyzwanie dla całej Europy, i dlatego uważa za konieczne zapewnienie lepszego dopasowania poszukiwanych i oferowanych umiejętności;

39.

uważa, że Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i gwarancja dla młodzieży mają zasadnicze znaczenie dla skutecznej realizacji kluczowych zasad Europejskiego filara praw socjalnych, w szczególności zasady nr 1 dotyczącej kształcenia, szkolenia i uczenia się przez całe życie; nr 4 dotyczącej aktywnego wsparcia na rzecz zatrudnienia; nr 5 dotyczącej bezpiecznego i elastycznego zatrudnienia; nr 6 dotyczącej wynagrodzenia; nr 8 dotyczącej dialogu społecznego i społecznego zaangażowania pracowników; nr 10 dotyczącej zdrowia, bezpiecznego i dobrze dostosowanego środowiska pracy oraz ochrony danych; nr 12 dotyczącej ochrony socjalnej; nr 13 dotyczącej świadczeń dla bezrobotnych i nr 14 dotyczącej minimalnego dochodu;

40.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do ponownego podjęcia wysiłków wspólnie z MOP mających na celu dostarczanie dopasowanych informacji oraz poprawę zdolności krajowych w zakresie realizacji i oceny systemów gwarancji dla młodzieży pod kątem następujących aspektów: zapewnienie całkowitego i zrównoważonego wdrożenia inicjatywy, zacieśnienie kontaktów z niezarejestrowaną młodzieżą NEET oraz młodzieżą o niskich kwalifikacjach, wzmocnienie zdolności oraz poprawa jakości ofert;

41.

zauważa, że – oczekując na ostateczne dane liczbowe ze strony Komisji i państw członkowskich – liczbę osób, które ukończyły programy w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych do końca 2015 r., oszacowano na 203 tys., co stanowi 4 % uczestników; wyraża zaniepokojenie wysoką liczbą uczestników Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, którzy nie zdołali ukończyć programu w niektórych państwach członkowskich; uważa, że ważne jest wzmożenie działań zachęcających, aby zapewnić, że młodzież uznaje Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych za przydatną;

42.

przypomina, że Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych powinna zapewniać finansowe wsparcie środków wzmacniających integrację młodzieży NEET na rynku pracy, w tym płatnych praktyk, staży i przygotowania zawodowego, jednak nie powinna stać się substytutem prawdziwej pracy zarobkowej;

43.

sugeruje ustanowienie numeru interwencyjnego UE w sprawie łamania praw młodzieży, aby młodzi ludzie mogli zgłaszać bezpośrednio do Komisji wszelkie możliwe negatywne doświadczenia związane z uczestnictwem w środkach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i gwarancji dla młodzieży, co pozwoli gromadzić informacje oraz badać doniesienia o nieuczciwych praktykach we wdrażaniu polityki finansowanej przez UE;

44.

z zadowoleniem przyjmuje odniesienie w liście intencyjnym, towarzyszącym orędziu o stanie Unii z 2017 r. wygłoszonemu przez przewodniczącego Junckera, do propozycji ustanowienia Europejskiego Urzędu ds. Pracy, którego celem jest wzmocnienie współpracy pomiędzy organami odpowiedzialnymi za rynek pracy na wszystkich szczeblach oraz poprawa zarządzania sytuacjami transgranicznymi, jak również przyszłymi inicjatywami na rzecz wsparcia sprawiedliwej mobilności;

45.

dostrzega, że sukces Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych przyczynił się do zmniejszenia bezrobocia wśród młodzieży, a zwłaszcza zapewnienia równowagi płci, ponieważ z inicjatywy tej skorzystało 48 % mężczyzn i 52 % kobiet;

46.

w kontekście Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych apeluje o pełne wdrożenie zarówno dyrektywy 2000/78/WE w sprawie równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, jak i dyrektywy 2010/41/UE w sprawie stosowania zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn prowadzących działalność na własny rachunek;

47.

uważa, że konieczne jest, aby Komisja i państwa członkowskie zaproponowały pozytywne działania mające na celu zapewnienie, by młode kobiety i dziewczęta otrzymywały wysokiej jakości oferty pracy i nie były zatrudniane lub „uwięzione” w pracach o niepewnym charakterze, gorzej opłacanych lub tymczasowych, w których przysługują im ograniczone prawa pracownicze lub nie przysługują im żadne z takich praw;

48.

wzywa państwa członkowskie do gromadzenia danych statystycznych segregowanych według kryterium płci, tak aby Komisja mogła rozpocząć ocenę skutków Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych oraz jej wpływu na równowagę płci, ażeby umożliwić przeprowadzenie dogłębnej oceny i analizy jej wdrożenia;

49.

wzywa państwa członkowskie do znalezienia sposobów wspierania młodych kobiet w powrocie na rynek pracy lub ich kształcenia bądź szkolenia poprzez zapewnienie równości kobiet i mężczyzn w dostępie do zatrudnienia, rozwoju kariery, godzenia pracy i życia prywatnego, opieki nad dziećmi i dorosłymi oraz promowanie równego wynagrodzenia kobiet i mężczyzn za tę samą pracę lub pracę o równej wartości;

50.

wzywa państwa członkowskie, by zwiększyły wysiłki na rzecz usprawnienia środków stosowanych w systemach oświaty w celu zachowania ochrony zagrożonych młodych ludzi;

51.

zauważa z zaniepokojeniem, że w najnowszych sprawozdaniach z oceny (10) podkreślono, iż w pierwszej fazie wdrażania inicjatywy koncentrowano się głównie na dobrze wykształconej młodzieży NEET, a nie na osobach o niskich kwalifikacjach, nieaktywnych zawodowo i niezarejestrowanych przez publiczne służby zatrudnienia;

52.

wzywa państwa członkowskie do zajęcia się tym poważnym niedociągnięciem we wdrażaniu Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w drodze opracowania m.in. konkretnych działań następczych w celu realizowania trwalszej i skuteczniejszej polityki młodzieżowej, która będzie w większym stopniu oparta na dowodach;

53.

wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, by ich przepisy umożliwiały młodym ludziom w określonej grupie wiekowej rejestrację oraz aktywny udział w Inicjatywie na rzecz zatrudnienia ludzi młodych (11);

54.

zwraca uwagę na brak uregulowań dotyczących ofert staży na wolnym rynku, jeżeli chodzi o przejrzystość zatrudniania, czas trwania stażu i uznawania go, a ponadto zwraca uwagę, że tylko nieliczne państwa członkowskie ustanowiły minimalne kryteria jakości, w tym do celów monitorowania gwarancji dla młodzieży i Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;

55.

uznaje, że inwestycje z budżetu UE w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych odniosły skutek i przyspieszyły rozwój rynku pracy dla młodzieży; uważa, że Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych stanowi wyraźną unijną wartość dodaną, ponieważ bez zaangażowania UE nie udałoby się zrealizować wielu programów wspierających zatrudnienie ludzi młodych;

56.

zauważa, że pierwotny przydział finansowy na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w wieloletnich ramach finansowych na okres 2014–2020 opiewał na kwotę 6,4 mld EUR, z czego 3,2 mld EUR pochodziło ze specjalnej linii budżetowej, a kolejne 3,2 mld EUR z EFS;

57.

podkreśla, że w kontekście śródokresowej rewizji WRF na potrzeby Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych podjęto polityczną decyzję zatwierdzającą dodatkową kwotę w wysokości 1,2 mld EUR na lata 2017–2020, a kolejne 1,2 mld EUR będzie pochodzić z EFS; podkreśla jednak, że ostateczna wysokość środków na ten program zostanie ustalona w ramach najbliższej rocznej procedury budżetowej;

58.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że na wezwanie Parlamentu w wyniku postępowania pojednawczego w sprawie budżetu UE na 2018 r. zwiększono pierwotnie proponowany przydział dla Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych o 116,7 mln EUR nowych środków, dzięki czemu całkowita kwota wyniesie 350 mln EUR w 2018 r.; odnotowuje, że Komisja zobowiązała się jednostronnie, iż zaproponuje dalsze zwiększenie finansowania Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych z budżetu korygującego, jeżeli pozwoli na to zdolność absorpcyjna inicjatywy;

59.

uważa, że ogólny budżet Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych nie jest wystarczający, by pokryć rzeczywiste potrzeby i zasoby konieczne do zapewnienia realizacji jej celów; przypomina, że średnio z inicjatywy skorzystało jedynie 42 % młodzieży NEET, a w niektórych państwach członkowskich odsetek ten wyniósł poniżej 20 %; w związku z tym apeluje, by znacząco zwiększyć przydział środków dla Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w następnych WRF oraz by państwa członkowskie uwzględniły programy wspierające zatrudnienie ludzi młodych w budżetach krajowych;

60.

wzywa Komisję do zapewnienia spójności pomiędzy inwestycjami na rzecz zatrudnienia młodzieży przez wspieranie synergii między dostępnymi źródłami i opracowanie jednolitych zasad ujętych w całościowych wytycznych w celu zapewnienia większego oddziaływania, efektu synergii, skuteczności i uproszczenia w praktyce; przypomina, że priorytetem jest zmniejszenie obciążeń administracyjnych dla instytucji zarządzających; podkreśla znaczenie sprawozdań dla poszczególnych krajów dotyczących finansowania systemów gwarancji dla młodzieży, które monitorują również synergie pomiędzy budżetami krajowymi i budżetem UE, a także na potrzebę lepszej koordynacji i ściślejszej współpracy między głównymi podmiotami zaangażowanymi w ten proces;

61.

wzywa Komisję do poprawy planowania inwestycji na rzecz zatrudnienia młodzieży w okresie po 2020 r. dzięki pełnemu przyjęciu podejścia stosowanego w programowaniu europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, gdy finansowanie podlega kompleksowemu planowaniu wstępnemu i wstępnej ocenie poprzedzającej zawarcie umów partnerstwa; uznaje, że takie podejście zwiększa oddziaływanie budżetu unijnego; odnotowuje skuteczne wdrażanie Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w państwach członkowskich, w których istnieją specjalne programy operacyjne oraz system znacznego finansowania z budżetów krajowych i regionalnych;

62.

ponadto wzywa Komisję do modyfikacji obecnego mechanizmu oceny przez skoncentrowanie się na jednolitych kryteriach wyników i kontroli wykonania zadań w procesie sporządzania sprawozdań rocznych i końcowych w celu lepszego monitorowania oddziaływania budżetu UE; wzywa do ogólnounijnego stosowania takich wskaźników jak odsetek uczestników Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, którzy wkraczają na pierwotny rynek pracy w rezultacie interwencji finansowanych ze środków UE;

63.

podkreśla jednak, że po reformie planowanie i sprawozdawczość nie powinny opóźniać wdrażania budżetu ani powodować nadmiernych obciążeń administracyjnych dla instytucji zarządzających, a zwłaszcza dla beneficjentów końcowych;

64.

zdaje sobie sprawę z tego, że istniejące obciążenia administracyjne ograniczają możliwości inwestycyjne budżetu UE, zwłaszcza w przypadku instrumentów z krótszymi okresami wdrażania, takich jak Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych; apeluje zatem o usprawnienie procedur udzielania zamówień, z naciskiem na szybsze przygotowywanie ofert oraz krótsze okresy na złożenie odwołania od decyzji; odnotowuje pozytywne efekty stosowania uproszczonych opcji kosztów w wydatkowaniu w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych; wzywa do ogólnounijnego wprowadzenia uproszczonych opcji kosztów w projektach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w celu znaczącego ograniczenia biurokracji oraz przyśpieszenia wdrażania budżetu;

65.

podkreśla, że w chwili obecnej Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych radzi sobie najlepiej pod względem realizacji finansowej pośród wszystkich europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych;

66.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że dzięki działaniom w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych zapewniono wsparcie ponad 1,6 mln młodych ludzi, a państwa członkowskie skonsolidowały operacje na kwotę ponad 4 mld EUR;

67.

zwraca uwagę, że brak informacji na temat potencjalnych kosztów wdrożenia programu w danym państwie członkowskim może skutkować nieodpowiednim finansowaniem jego wdrażania i realizacji jego celów; wzywa państwa członkowskie do przeprowadzenia analizy ex ante oraz dokonania przeglądu kosztów wdrażania gwarancji dla młodzieży;

68.

apeluje do Komisji i państw członkowskich o podjęcie niezbędnych działań w celu ustanowienia bardziej nowoczesnych systemów monitorowania pozostałych środków finansowych Inicjatywy, które wiązałyby się z mniejszymi obciążeniami administracyjnymi;

69.

apeluje o skupienie się na wynikach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych przez określenie konkretnych wskaźników dotyczących nowych usług i środków wsparcia na rynku pracy, ustanowionych w ramach programu w państwach członkowskich, oraz liczby ofert stałej pracy;

70.

uważa, że aby ocenić skuteczność programu, konieczna jest ocena wszystkich aspektów, w tym wykorzystania środków finansowych programu; odnotowuje wcześniejsze szacunki MOP i Eurofoundu oraz zwraca się do Komisji o potwierdzenie lub aktualizację tych prognoz;

71.

apeluje do Komisji i państw członkowskich o ustanowienie realistycznych i osiągalnych celów, ocenę dysproporcji, analizę rynku przed wdrożeniem programów oraz o poprawę systemów nadzoru i powiadamiania;

o

o o

72.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 470.

(2)  Dz.U. L 126 z 21.5.2015, s. 1.

(3)  Dz.U. C 120 z 26.4.2013, s. 1.

(4)  Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0390.

(5)  Dz.U. C 264 E z 13.9.2013, s. 69.

(6)  Dz.U. L 113 z 29.4.2017, s. 56.

(7)  Sprawozdanie Komisji z grudnia 2013 r. zatytułowane „Zatrudnienie i rozwój sytuacji społecznej w Europie 2013”.

(8)  Sprawozdanie Eurofoundu z sierpnia 2014 r. zatytułowane „Occupational profiles in working conditions: Identification of groups with multiple disadvantages” [Profile zawodowe warunków pracy: identyfikacja grup znajdujących się w trudnym położeniu z wielu przyczyn jednocześnie].

(9)  Inne działania obejmują inicjatywę „Mobilna młodzież” zapoczątkowaną we wrześniu 2010 r., inicjatywę „Szanse dla młodzieży” zainicjowaną w grudniu 2011 r. oraz inicjatywę zespołów zadaniowych do spraw zatrudnienia ludzi młodych zainicjowaną w styczniu 2012 r.

(10)  Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 5/2017 w sprawie wdrażania gwarancji dla młodzieży i inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych; sprawozdanie końcowe dla DG ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego Komisji Europejskiej z czerwca 2016 r. w sprawie pierwszych wyników Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych; komunikat Komisji z dnia 4 października 2016 r. zatytułowany „Gwarancja dla młodzieży i inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych trzy lata później” (COM(2016)0646); analiza EPRS z czerwca 2016 r. zatytułowana „Youth Employment Initiative: European Implementation Assessment” [Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych: ocena wdrożenia w Europie].

(11)  Ramy prawne niektórych krajów określają niektórych młodych ludzi, w szczególności ludzi o wysokim stopniu niepełnosprawności, jako niezdolnych do pracy. Dlatego też osoby te nie mogą zarejestrować się w publicznych służbach zatrudnienia, a co za tym idzie – nie mogą uczestniczyć w Inicjatywie na rzecz zatrudnienia ludzi młodych.


19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/70


P8_TA(2018)0019

Wdrożenie dyrektywy w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych i potrzeba reformy zawodów regulowanych

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie wdrożenia dyrektywy 2005/36/WE w odniesieniu do regulacji i potrzeby reformy zawodów regulowanych (2017/2073(INI))

(2018/C 458/08)

Parlament Europejski,

uwzględniając art. 45, 49 i 56 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 15 i 16,

uwzględniając dyrektywę 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (1),

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 stycznia 2017 r. w sprawie zaleceń dotyczących reformy zawodów regulowanych (COM(2016)0820),

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 2 października 2013 r. dotyczący oceny krajowych regulacji w zakresie dostępu do zawodów (COM(2013)0676),

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 28 października 2015 r. zatytułowany „Usprawnianie jednolitego rynku: więcej możliwości dla obywateli i przedsiębiorstw” (COM(2015)0550),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 maja 2016 r. w sprawie strategii jednolitego rynku (2),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 czerwca 2017 r. w sprawie europejskiego programu na rzecz gospodarki dzielenia się (3),

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie rocznego sprawozdania w sprawie zarządzania jednolitym rynkiem w ramach europejskiego semestru 2017 (4),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 31 maja 2017 r. (5),

uwzględniając sprawozdanie końcowe grupy roboczej ds. wspierania działalności wolnych zawodów,

uwzględniając art. 52 Regulaminu oraz art. 1 ust. 1 lit. e) decyzji Konferencji Przewodniczących z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie procedury udzielania zgody na sporządzenie sprawozdań z własnej inicjatywy, a także załącznik 3 do tej decyzji,

uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A8-0401/2017),

A.

mając na uwadze, że swobodny przepływ pracowników, swoboda przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług w UE stanowią podstawowe elementy jednolitego rynku oraz niosą wiele korzyści obywatelom i przedsiębiorstwom;

B.

mając na uwadze, że mimo iż na usługi przypada 71 % PKB i 68 % zatrudnienia ogółem, możliwości w zakresie jednolitego rynku usług nadal nie są w pełni wykorzystywane;

C.

mając na uwadze, że w przypadku braku harmonizacji państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o regulowaniu zawodów, pod warunkiem, że środki krajowe są przejrzyste, niedyskryminacyjne, uzasadnione i proporcjonalne;

D.

mając na uwadze, że inteligentne regulacje, należycie uzasadnione względami ochrony uzasadnionych celów leżących z interesie publicznym, mogą mieć pozytywny wpływ na rynek wewnętrzny, zapewniając wysoki poziom ochrony konsumenta i poprawę jakości świadczonych usług; mając w związku z tym na uwadze, że deregulacja nie powinna być celem samym w sobie;

E.

mając na uwadze, że w wielu przypadkach regulacja zawodów jest uzasadniona, ale nieuzasadnione przeszkody w dostępie do zawodów regulowanych mają szkodliwy wpływ na podstawowe prawa obywateli oraz gospodarki państw członkowskich; mając na uwadze, że w związku z tym regulacja zawodów musi być regularnie dostosowywana do postępu technologicznego, przemian społecznych lub rozwoju sytuacji rynkowej;

F.

mając na uwadze, że dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/36/WE z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych przewiduje automatyczne uznawanie pewnych zawodów w oparciu o zharmonizowane minimalne wymogi w zakresie kształcenia, ogólny system uznawania kwalifikacji zawodowych, system automatycznego uznawania doświadczenia zawodowego oraz nowy system transgranicznego świadczenia usług w kontekście zawodów regulowanych;

G.

mając na uwadze, że dyrektywa 2005/36/WE została zmieniona w 2013 r. w celu ustanowienia proporcjonalnych ram regulacyjnych, uzasadnionych celami leżącymi w interesie ogólnym, przez wprowadzenie w art. 59 przepisów w sprawie przejrzystości i wzajemnej oceny dla wszystkich zawodów regulowanych w państwach członkowskich, niezależnie od tego, czy są one regulowane na podstawie przepisów krajowych czy na podstawie zasad zharmonizowanych na szczeblu UE;

H.

mając na uwadze, że nie wszystkie przepisy dyrektywy 2005/36/WE, w szczególności jej art. 59, zostały do tej pory w pełni wdrożone przez państwa członkowskie nawet pomimo upływu terminu wdrożenia;

I.

mając na uwadze, że do dnia 18 stycznia 2016 r. państwa członkowskie miały przedłożyć Komisji krajowe plany działania zawierające informacje dotyczące decyzji w sprawie utrzymania lub modyfikacji uregulowań dotyczących zawodów; mając na uwadze, że sześć państw członkowskich nadal nie przedłożyło krajowych planów działania;

J.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 59 dyrektywy 2005/36/WE Komisja miała przedstawić do 18 stycznia 2017 r. swoje ustalenia w sprawie wzajemnych ocen wraz z wnioskami dotyczącymi przyszłych inicjatyw w stosownych przypadkach;

K.

mając na uwadze, że w dniu 10 stycznia 2017 r. Komisja zaprezentowała komunikat w sprawie potrzeby reformy zawodów regulowanych analizujący regulacje dotyczące zawodów w siedmiu sektorach działalności i przedstawiający zalecenia dla państw członkowskich w tym względzie;

L.

mając na uwadze, że po przeprowadzeniu wzajemnej oceny stwierdzono, że poziom uregulowania zawodów jest wyraźnie różny w poszczególnych państwach członkowskich; mając na uwadze, że potrzebne jest bardziej szczegółowe wyjaśnienie, w szczególności w tych przypadkach, w których państwa członkowskie poinformowały o wprowadzeniu nowych form regulacji zawodów po zakończeniu procesu wzajemnej oceny;

Zawody regulowane w Unii Europejskiej oraz stan wdrożenia art. 59 dyrektywy 2005/36/WE

1.

podkreśla, że zawody regulowane odgrywają podstawową rolę w gospodarce UE: stanowią istotny wkład w poziom zatrudnienia oraz w mobilność pracowników i wartość dodaną w Unii; uważa ponadto, że wysoka jakość usług świadczonych w ramach zawodów regulowanych oraz skuteczne środowisko regulacyjne mają nadrzędne znaczenie dla zachowania europejskiego modelu gospodarczego, społecznego i kulturowego oraz zwiększenia konkurencyjności UE pod względem wzrostu, innowacyjności i tworzenia miejsc pracy;

2.

przypomina, że w UE istnieje ponad 5 500 regulowanych zawodów, przy czym między państwami członkowskimi widać wyraźne różnice; zawody te odpowiadają za 22 % siły roboczej we wszystkich gałęziach gospodarki, takich jak usługi zdrowotne i socjalne, usługi handlowe, budowlane, usługi sieciowe, transport, turystyka, nieruchomości, usługi publiczne i edukacja;

3.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji dotyczącą zapewniania wytycznych dla państw członkowskich w kontekście wzajemnej oceny, w tym organizację dogłębnych dyskusji z organami krajowymi, zwracając uwagę na to, aby organy krajowe angażowały wszystkie zainteresowane strony w celu zebrania istotnych informacji na temat skutków regulacji;

4.

uważa, że komunikat Komisji z dnia 10 stycznia 2017 r. mógłby pomóc państwom członkowskim w poprawie regulacji usług świadczonych w ramach zawodów regulowanych oraz w wymianie najlepszych praktyk w celu lepszego zrozumienia wyborów w zakresie regulacji podejmowanych przez inne państwa członkowskie, z uwzględnieniem faktu, że w niektórych państwach członkowskich przewidziany jest wyższy poziom interwencji państwa w sprawie zawodów regulowanych niż w innych; podkreśla jednak potrzebę oceny jakości regulacji, ponieważ niezbędne są elementy wykraczające poza zwykłą analizę ekonomiczną w celu przeprowadzenia całościowej oceny efektywności otoczenia regulacyjnego w każdym państwie członkowskim;

5.

ubolewa, że niektóre państwa członkowskie nie przekazały informacji na temat zawodów regulowanych i wymogów dotyczących dostępu do tych zawodów; wzywa państwa członkowskie do zdecydowanej poprawy procedur notyfikowania w kontekście dyrektywy w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych;

6.

podkreśla, że poprawa przejrzystości i porównywalności krajowych wymogów dotyczących dostępu do zawodów regulowanych lub wykonywania działalności zawodowej mogłaby zapewnić większą mobilność zawodową oraz że w rezultacie, zgodnie z dyrektywą 2005/36/WE, wszystkie krajowe wymogi powinny być zgłaszane i podawane do publicznej wiadomości w bazie danych zawodów regulowanych w jasny i zrozumiały sposób;

7.

przyjmuje do wiadomości środki wprowadzone przez Komisję w celu ulepszenia bazy zawodów regulowanych, w tym stworzenie interaktywnej mapy, która umożliwia obywatelom sprawdzenie wymogów w zakresie dostępu do zawodów w całej UE oraz przedstawienie w przystępniejszej formie graficznej, jakie zawody są regulowane w danym państwie członkowskim; wzywa Komisję do dalszego ulepszania bazy zawodów regulowanych w celu ułatwienia terminowego i dokładnego przekazywania informacji przez właściwe organy, a tym samym zwiększenia przejrzystości dla obywateli UE;

8.

zauważa rozbieżności między państwami członkowskimi pod względem liczby zawodów regulowanych i zakresu działalności w ramach podobnych zawodów, co wyjaśnia, dlaczego poszczególne państwa członkowskie regulują zawody na różne sposoby; wzywa Komisję do ulepszenia porównywalności różnych zawodów i określenia wspólnego zbioru rodzajów działalności w ramach poszczególnych zawodów zgłaszanych do bazy danych w celu ułatwienia dobrowolnej harmonizacji w całej Unii;

9.

ubolewa, że szereg państw członkowskich nie przedstawiło krajowego planu działania wymaganego na mocy dyrektywy 2005/36/WE oraz wzywa te państwa członkowskie do bezzwłocznego przedstawienia planów; zauważa, że poziomy ambicji, dogłębności i szczegółowości złożonych krajowych planów działania różnią się między sobą;

10.

wzywa państwa członkowskie do pełnego wdrożenia art. 59 dyrektywy 2005/36/WE oraz do zintensyfikowania wysiłków w celu zagwarantowania większej przejrzystości swoich regulacji dotyczących zawodów, co ma kluczowe znaczenie dla mobilności zawodowej w całej UE, ponieważ jedynie kompletne informacje ze wszystkich państw członkowskich dadzą pełen obraz zawodów regulowanych na szczeblu krajowym i unijnym;

11.

ubolewa, że niektóre państwa członkowskie nie konsultowały się w odpowiedni sposób z właściwymi zainteresowanymi stronami podczas opracowywania krajowych planów działania; uważa, że przejrzysty przepływ informacji między instytucjami publicznymi i zainteresowanymi stronami jest niezbędny w celu skutecznego rozwiązania problemów związanych z zawodami oraz sprostania wyzwaniom w tym zakresie; domaga się większego zaangażowania zainteresowanych stron w przyszłości, nie tylko w zakresie przygotowania krajowych planów działania, ale także przed przystąpieniem do reformy regulacji zawodów, aby umożliwić wszystkim zainteresowanym stronom wyrażenie poglądów;

12.

podkreśla, że skuteczne regulacje zawodów powinny przynieść korzyści zarówno konsumentom, jak i przedstawicielom zawodów; przypomina, że państwa członkowskie mają możliwość wprowadzania nowych regulacji lub zmiany istniejących przepisów ograniczających dostęp do zawodów regulowanych lub wykonywanie działalności zawodowej, zgodnie z ich wizją społeczną oraz okolicznościami społeczno-gospodarczymi, jeśli jest to uzasadnione interesem publicznym; uważa, że regulacja zawodów, która jest proporcjonalna i dostosowana do realiów rynku, może przyczynić się do poprawy dynamiki rynku, obniżenia cen dla konsumentów oraz poprawy wyników w poszczególnych sektorach i ich wydajności;

13.

jednocześnie uważa, że dyskryminacyjne, nieuzasadnione i nieproporcjonalne wymogi mogą być szczególnie niesprawiedliwe, w szczególności dla młodych przedstawicieli zawodów, i mogą ograniczać konkurencję oraz negatywnie wpływać na odbiorców usług, w tym konsumentów;

14.

dostrzega rolę regulacji dotyczących zawodów w osiąganiu wysokiego poziomu ochrony celów leżących w interesie publicznym, czy to tych wyraźnie wymienionych w Traktacie, takich jak porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne lub zdrowie publiczne, czy tych stanowiących nadrzędne względy interesu publicznego, w tym celów uznanych w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości, takich jak: utrzymanie równowagi finansowej systemu zabezpieczenia społecznego, ochrona konsumentów, odbiorców usług i pracowników, zabezpieczenie prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości, rzetelność transakcji handlowych, zwalczanie nadużyć finansowych i zapobieganie unikaniu i uchylaniu się od opodatkowania, skuteczność kontroli podatkowej, bezpieczeństwo ruchu drogowego, zagwarantowanie jakości rzemiosła, promowanie badań i rozwoju, ochrona środowiska i terenów miejskich, zdrowie zwierząt, własność intelektualna, ochrona i konserwacja historycznego i artystycznego dziedzictwa narodowego, cele polityki społecznej i kulturalnej; uznaje margines swobody państw członkowskich w określaniu sposobów osiągnięcia powyższych celów, zgodnie z zasadami niedyskryminacji i proporcjonalności;

15.

odnotowuje, że w świetle zagrożeń dla konsumentów, osób wykonujących zawody regulowane i osób trzecich, państwa członkowskie mogą zastrzec dla wykwalifikowanych specjalistów jedynie niektóre rodzaje działalności, w szczególności w przypadku gdy nie istnieją mniej restrykcyjne środki do osiągnięcia tego samego rezultatu; zwraca uwagę, że w takich przypadkach regulacje dotyczące poszczególnych zawodów muszą zapewniać skuteczny nadzór nad zgodnym z prawem wykonywaniem zawodów regulowanych oraz – w stosownych przypadkach – nad przestrzeganiem obowiązujących w danych zawodach zasad etyki;

16.

odnotowuje w tym względzie związek między wnioskiem dotyczącym analizy proporcjonalności, ustanawiającym wspólne ramy prawne do przeprowadzania ocen proporcjonalności przed wprowadzeniem nowych lub zmianą istniejących środków dotyczących zawodów regulowanych, a zaleceniami dotyczącymi reformy, które opierają się na ocenie krajowych regulacji w siedmiu sektorach działalności; wzywa państwa członkowskie do dokonania oceny oraz, w stosownych przypadkach, dostosowania regulacji zawodów do szczegółowych zaleceń dotyczących reformy;

17.

podkreśla, że zalecenia dotyczące reformy nie mogą zastąpić działań w zakresie egzekwowania przepisów, i wzywa Komisję jako strażniczkę traktatów do podjęcia działań i wszczęcia postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w przypadku stwierdzenia dyskryminacyjnych, nieuzasadnionych lub nieproporcjonalnych regulacji;

Użyteczność wskaźnika restrykcyjności oraz potrzeba promowania wysokiej jakości usług w Europie

18.

odnotowuje, że Komisja opracowała nowy wskaźnik restrykcyjności, i z zadowoleniem przyjmuje ten postęp w porównaniu z dotychczasowym wskaźnikiem restrykcyjności regulacji rynku produktów OECD dzięki szczegółowej analizie odnośnych sektorów;

19.

podkreśla, że wskaźnik ten, pokazujący ogólny stopień zaostrzenia regulacji w państwach członkowskich jedynie w oparciu o dane liczbowe dotyczące istniejących przeszkód dla swobodnego przepływu, należy postrzegać wyłącznie jako narzędzie szacunkowe, a nie jako narzędzie pozwalające określić, czy bardziej rygorystyczne regulacje w niektórych państwach członkowskich są nieproporcjonalne;

20.

przypomina, że całościowa analiza wpływu regulacji w państwach członkowskich powinna podlegać nie tylko ilościowej, ale także jakościowej ocenie obejmującej cele leżące w interesie ogólnym i jakość świadczonych usług, w tym ewentualne pośrednie korzyści dla obywateli i rynku pracy; zauważa, że wskaźnikowi restrykcyjności towarzyszy dalsza analiza, która zapewnia dodatkowe informacje dotyczące praktyki w terenie, i zachęca państwa członkowskie do rozważenia tego wskaźnika wraz z danymi jakościowymi w celu porównania ich skuteczności w wybranych sektorach działalności;

Przyszłość zawodów regulowanych

21.

podkreśla potrzebę nie tylko skutecznych ram regulacyjnych w UE i państwach członkowskich, ale również efektywnych i skoordynowanych strategii politycznych mających na celu wspieranie przedstawicieli zawodów w UE oraz zwiększenie konkurencyjności, zdolności innowacyjnych i jakości usług świadczonych w ramach zawodów regulowanych w UE;

22.

podkreśla, że osoby wykonujące zawody regulowane mogą wykonywać zawody regulowane albo jako osoby fizyczne albo osoby prawne w formie firm specjalistycznych oraz że ważne jest uwzględnienie obu perspektyw podczas wdrażania nowej polityki; w tym kontekście wyraża przekonanie, że narzędzia gospodarcze powinny być łączone ze strategiami politycznymi mającymi na celu wzmacnianie przedsiębiorczości i kapitału ludzkiego w dziedzinie usług świadczonych w ramach zawodów regulowanych;

23.

wzywa Komisję i państwa członkowskie, wraz z organizacjami zawodowymi w swoich odpowiednich obszarach kompetencji, do odpowiedniego stosowania się do zaleceń grupy roboczej ds. wspierania działalności wolnych zawodów,

24.

podkreśla znaczenie kształcenia, rozwoju umiejętności oraz szkoleń w dziedzinie przedsiębiorczości w celu zapewnienia, aby przedstawiciele zawodów w UE nadal byli konkurencyjni i potrafili sprostać przemianom mającym wpływ na wolne zawody w następstwie innowacji, cyfryzacji i globalizacji; podkreśla ścisły związek między wiedzą przedstawiciela danego zawodu a jakością świadczonej usługi; zauważa istotną rolę, jaką w tym kontekście powinny odgrywać placówki szkolnictwa wyższego i instytucje badawcze, w tym za pośrednictwem projektów w zakresie rozwoju umiejętności cyfrowych;

25.

wskazuje, że wymagana jest większa porównywalność poziomu kwalifikacji zawodowych w celu zwiększenia jednorodności dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w całej UE oraz zapewnienia w większym zakresie równych szans dla młodych absolwentów rozpoczynających pracę w zawodach, tak aby sprzyjać ich mobilności w całej UE;

26.

wzywa państwa członkowskie do przeprowadzenia gruntownej analizy rynku pozwalającej usługodawcom na szybkie dostosowanie się do potrzeb rynku oraz do opracowania strategii politycznych, dzięki którym unijne usługi świadczone w ramach zawodów regulowanych staną się w nadchodzących dziesięcioleciach konkurencyjne w skali światowej;

Innowacje i cyfryzacja w zawodach regulowanych

27.

zauważa, że postęp naukowy, innowacje technologiczne i cyfryzacja mają istotny wpływ na zawody regulowane, stwarzając nowe możliwości dla przedstawicieli zawodów, ale stanowiąc również wyzwania dla rynku pracy i jakości usług;

28.

z zadowoleniem przyjmuje dostrzeżenie przez Komisję potrzeby rozważenia wpływu nowych technologii na zawody regulowane, w szczególności w sektorach prawa i księgowości, w których procedury mogłyby ulec poprawie; zauważa zwłaszcza, że należy zwrócić szczególną uwagę na zagrożenia dla odbiorców usług, w tym konsumentów, wynikające z takiej transformacji, aby nie byli oni wykluczeni z nowych technologii;

29.

podkreśla, że jest to mało prawdopodobne, by nowe technologie zastąpiły ludzi w podejmowaniu decyzji natury etycznej i moralnej; wskazuje w tym kontekście, że przepisy dotyczące organizacji zawodów, w tym przepisy dotyczące nadzoru ze strony organów publicznych lub stowarzyszeń zawodowych, mogą odegrać istotną rolę i przyczynić się do bardziej sprawiedliwego podziału korzyści płynących z cyfryzacji; zauważa, że w określonych dziedzinach takie mechanizmy rynkowe jak informacje zwrotne od konsumentów mogą się również przyczynić do poprawy jakości danych usług;

30.

podkreśla, że regulacje zawodów regulowanych muszą służyć wyznaczonym celom i powinny być poddawane regularnym przeglądom w celu uwzględnienia innowacji technicznych oraz cyfryzacji;

31.

wzywa Komisję do dalszego informowania Parlamentu o aktualnym poziomie zgodności państw członkowskich z dyrektywą 2005/36/WE;

o

o o

32.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz parlamentom i rządom państw członkowskich.

(1)  Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 22.

(2)  Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0237.

(3)  Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0271.

(4)  Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0040.

(5)  Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.


OPINIE

Parlament Europejski

Czwartek, 18 stycznia 2018 r.

19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/76


P8_TA(2018)0012

Brak sprzeciwu wobec aktu delegowanego: ustanowienie rejestru Unii

Decyzja Parlamentu Europejskiego w sprawie niewyrażania sprzeciwu wobec projektu rozporządzenia Komisji zmieniającego rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 ustanawiające rejestr Unii (D054274-02 – 2017/3013(RPS))

(2018/C 458/09)

Parlament Europejski,

uwzględniając projekt rozporządzenia Komisji zmieniającego rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 ustanawiające rejestr Unii (D054274-02),

uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE, w szczególności jej art. 12 i 19 (1),

uwzględniając opinię wydaną dnia 30 listopada 2017 r. przez komitet, o którym mowa w art. 23 ust. 1 wspomnianej dyrektywy,

uwzględniając pismo Komisji z dnia 5 grudnia 2017 r., w którym Komisja zwraca się do Parlamentu o oświadczenie, że nie wyraża on sprzeciwu wobec projektu rozporządzenia,

uwzględniając pismo Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności z dnia 11 stycznia 2018 r. skierowane do przewodniczącej Konferencji Przewodniczących Komisji,

uwzględniając art. 5a decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (2),

uwzględniając zalecenie w sprawie decyzji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

uwzględniając art. 106 ust. 4 lit. d) i art. 105 ust. 6 Regulaminu,

uwzględniając brak sprzeciwów zgłoszonych w terminie określonym w art. 105 ust. 6 tiret trzecie i czwarte Regulaminu, który upłynął w dniu 17 stycznia 2018 r.,

A.

mając na uwadze, że w celu zachowania integralności środowiskowej unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) operatorom statków powietrznych i inni operatorom biorącym udział w EU ETS nie wolno wykorzystywać uprawnień wydanych przez państwo członkowskie, w stosunku do którego zobowiązania dla operatorów statków powietrznych i innych operatorów upływają, i w związku z tym należy wprowadzić niezbędne środki ochronne;

B.

mając na uwadze, że art. 19 dyrektywy 2003/87/WE upoważnia Komisję do przyjęcia środków odnoszących się do standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą;

C.

mając na uwadze, że w dniu 8 grudnia 2017 r. Komisja formalnie przedłożyła Parlamentowi projekt rozporządzenia Komisji zmieniającego rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 ustanawiające rejestr Unii (projekt środków dotyczących procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą), co rozpoczęło trzymiesięczny okres kontroli, podczas którego Parlament może wnieść sprzeciw wobec projektu aktu;

D.

mając na uwadze, że środki ochronne ujęte w projekcie środków dotyczących procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą powinny wejść w życie w trybie pilnym, aby mogły stać się skuteczne, dzięki czemu uprawnienia do emisji będą mogły być przyznawane nieodpłatnie, w zamian za międzynarodowe jednostki emisji, lub sprzedawane na aukcjach w roku 2018; mając również na uwadze, że pełne wykorzystanie przez Parlament trzymiesięcznego okresu kontroli zostawiłoby zbyt mało czasu, by środki ochronne ujęte w projekcie środków dotyczących procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą mogły wejść w życie przed przyznaniem uprawnień na rok 2018;

1.

oświadcza, że nie wyraża sprzeciwu wobec projektu rozporządzenia Komisji;

2.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Komisji i tytułem informacji Radzie.

(1)  Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.

(2)  Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.


III Akty przygotowawcze

PARLAMENT EUROPEJSKI

Wtorek, 16 stycznia 2018 r.

19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/78


P8_TA(2018)0001

Środki zarządzania, ochrony i kontroli obowiązujące na obszarze konwencji Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku ***I

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 16 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego środki zarządzania, ochrony i kontroli obowiązujące na obszarze konwencji Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) (COM(2017)0128 – C8-0121/2017 – 2017/0056(COD)) (1)

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

(2018/C 458/10)

Poprawka 1

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 7 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(7a)

Przy wdrażaniu środków ochrony i zarządzania przyjętych przez SPRFMO Unia i państwa członkowskie powinny dążyć do promowania działań w ramach rybołówstwa przybrzeżnego oraz stosowania narzędzi i technik połowowych, które są selektywne i mają ograniczone skutki dla środowiska, w tym narzędzi i technik stosowanych w tradycyjnym łodziowym rybołówstwie przybrzeżnym, tym samym przyczyniając się do zapewnienia odpowiedniego poziomu życia lokalnych społeczności.

Poprawka 2

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 1 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Niniejsze rozporządzenie ustanawia środki zarządzania, ochrony i kontroli dotyczące połowów daleko międzystrefowych gatunków ryb , obowiązujące na obszarze konwencji Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO).

Niniejsze rozporządzenie ustanawia środki zarządzania, ochrony i kontroli dotyczące połowów międzystrefowych zasobów rybnych , obowiązujące na obszarze konwencji Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO).

Poprawka 3

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

statków rybackich państw trzecich, które zażądały dostępu do portów Unii lub są przedmiotem inspekcji w tych portach Unii i statków, które przewożą produkty rybołówstwa pozyskane w obszarze objętym konwencją SPRFMO.

(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

Poprawka 4

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1)

„obszar objęty konwencją SPRFMO” oznacza pełnomorski obszar geograficzny na południe od 10o N, na północ od obszaru konwencji CCAMLR, jak określono Konwencji o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki, na wschód od obszaru konwencji SIOFA zgodnie z definicją w Porozumieniu w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego oraz na zachód od obszarów połowowych znajdujących się pod jurysdykcją państw Ameryki Południowej;

1)

„obszar objęty konwencją SPRFMO” oznacza obszar geograficzny wyznaczony w art. 5 Konwencji w  sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi.

Poprawka 5

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2)

„statek rybacki” oznacza każdy statek o dowolnych rozmiarach, wykorzystywany lub przeznaczony do wykorzystania w celach zarobkowej eksploatacji zasobów połowowych , w tym statki pomocnicze , statki przetwórnie , statki biorące udział w przeładunkach oraz transportowce wyposażone w sprzęt służący do transportowania produktów rybołówstwa, poza kontenerowcami ;

2)

„statek rybacki” oznacza dowolny statek wykorzystywany lub przeznaczony do połowów , w tym statki przetwórnie , jednostki wspierające , statki transportowe i wszelkie inne statki uczestniczące bezpośrednio w operacjach połowowych ;

Poprawka 6

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

7)

„ślad połowowy związany z połowami dennymi” oznacza zasięg przestrzenny połowów dennych w określonym czasie na obszarze objętym konwencją SPRFMO;

7)

„ślad połowowy związany z połowami dennymi” oznacza zasięg przestrzenny połowów dennych na obszarze objętym konwencją SPRFMO w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. ;

Poprawka 7

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 10

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

10)

„ustanowione rybołówstwo” oznacza działalność połowową, która nie została zamknięta i w trakcie której prowadzone są połowy lub były prowadzone połowy z użyciem konkretnego rodzaju narzędzi lub technik w ciągu ostatnich dziesięciu lat;

skreśla się

Poprawka 8

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 10 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

10a)

„wielkie zestawy pławnicowe” (pławnice) oznaczają sieci skrzelowe lub inne sieci bądź zestawy sieci o długości przekraczającej 2,5  km, dryfujące na powierzchni lub w głębi wody, w które ryby zaczepiają się, zaplątują lub utykają w ich oczkach.

Poprawka 9

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 10 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

10b)

„sieci skrzelowe głębinowe” (drygawice, sieci stawne, sieci zakotwiczone, sieci denne) oznaczają sieci złożone z pojedynczych, podwójnych lub potrójnych ścian siatki, ustawione pionowo na dnie lub blisko dna, w które ryby zaczepiają się skrzelami, zaplątują lub utykają w ich oczkach. Sieci skrzelowe głębinowe składają się z pojedynczej lub, rzadziej, podwójnej lub potrójnej siatki złączonej na tych samych linach obramowania. Niektóre rodzaje sieci mogą zostać połączone w jedno narzędzie połowowe. Sieci te mogą być używane oddzielnie albo – częściej – zestawia się kolejno dużą ich liczbę („zestawy” sieci). Narzędzie może być zarzucone, zakotwiczone na dnie lub dryfujące, unosić się swobodnie lub być połączone ze statkiem.

Poprawka 10

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 11

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

11)

„połowy NNN” oznaczają nielegalne, nieraportowane lub nieuregulowane połowy zdefiniowane w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008;

11)

„połowy NNN” oznaczają działalność połowową w rozumieniu art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008;

Poprawka 11

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 16

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

16)

„wrażliwy ekosystem morski” oznacza dowolny ekosystem morski, którego integralność może  – zgodnie z najlepszymi dostępnymi informacjami naukowymi oraz zasadą ostrożności – zostać zagrożona w wyniku istotnego niekorzystnego wpływu spowodowanego fizycznym kontaktem z narzędziami przydennymi w trakcie typowego wykonywania operacji połowowych, obejmujący między innymi rafy, góry podwodne, kominy hydrotermalne, żyjące w wodach zimnych koralowce lub kolonie gąbek.

16)

„wrażliwy ekosystem morski” oznacza dowolny ekosystem morski, którego integralność (tj. struktura lub funkcjonowanie ekosystemu) jest  – zgodnie z najlepszymi dostępnymi informacjami naukowymi oraz z zasadą ostrożności – zagrożona w wyniku istotnego niekorzystnego wpływu spowodowanego fizycznym kontaktem z narzędziami przydennymi w trakcie normalnego wykonywania operacji połowowych, obejmujący między innymi rafy, góry podwodne, kominy hydrotermalne, żyjące w wodach zimnych koralowce lub kolonie gąbek.

Poprawka 12

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Artykuł 6a

Przydział uprawnień do połowów ostroboka

Zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przy przydzielaniu uprawnień do połowów dostępnych państwom członkowskim stad ostroboka państwa te stosują przejrzyste i obiektywne kryteria, między innymi o charakterze środowiskowym, społecznym i ekonomicznym, oraz dążą do sprawiedliwego podziału krajowych kwot pomiędzy poszczególne segmenty floty, poświęcając szczególną uwagę rybołówstwu tradycyjnemu i łodziowemu rybołówstwu przybrzeżnemu, a także do stworzenia zachęt dla unijnych statków rybackich stosujących selektywne narzędzia połowowe lub techniki połowowe o ograniczonym wpływie na środowisko.

Poprawka 13

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 7 – ustęp 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

6.   Unijnym statkom rybackim zabrania się dokonywania zrzutów odpadów z ryb podczas zarzucania i wybierania sieci. Jeżeli nie jest to wykonalne, statki grupują odpady w partie przez dwie godziny lub dłużej.

6.   Unijnym statkom rybackim zabrania się dokonywania zrzutów odpadów z ryb podczas zarzucania i wybierania sieci. Jeżeli nie jest to wykonalne oraz gdy zrzut odpadów biologicznych jest konieczny ze względów bezpieczeństwa operacyjnego , statki grupują odpady w partie przez dwie godziny lub dłużej.

Poprawka 14

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 8 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.    Unijnym statkom rybackim zabrania się dokonywania zrzutów odpadów z ryb podczas zarzucania i wybierania sieci.

4.    W miarę możliwości unijnym statkom rybackim zabrania się dokonywania zrzutów odpadów z ryb podczas zarzucania i wybierania sieci.

Poprawka 15

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 8 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.    Unijne statki rybackie przerabiają odpady z ryb na mączkę rybną i zatrzymują wszystkie odpady, a ich usuwanie ogranicza się do zrzutów płynnych/wody ściekowej. Jeżeli nie jest to wykonalne, statki rybackie grupują odpady w partie przez dwie godziny lub dłużej.

5.    W miarę możliwości i w stosownych przypadkach unijne statki rybackie przerabiają odpady z ryb na mączkę rybną i zatrzymują wszystkie odpady, a ich usuwanie ogranicza się do zrzutów płynnych/wody ściekowej. Jeżeli nie jest to wykonalne, statki rybackie grupują odpady w partie przez dwie godziny lub dłużej.

Poprawka 16

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 8 – ustęp 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

6.    Sieci są czyszczone po każdej operacji połowowej, aby usunąć zaplątane ryby i materiał bentosowy w celu uniknięcia interakcji z ptakami podczas rozmieszczenia narzędzi.

6.    W miarę możliwości sieci są czyszczone po każdej operacji połowowej, aby usunąć zaplątane ryby i materiał bentosowy w celu uniknięcia interakcji z ptakami podczas rozmieszczenia narzędzi.

Poprawka 17

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 9 – akapit 1 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ba)

wszelkie dane dotyczące zaobserwowanych interakcji z ptakami morskimi.

Poprawka 18

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 2 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

średni poziom połowów w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.;

b)

średni roczny poziom połowów w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.;

Poprawka 19

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Tytuł 3 – rozdział 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Rozdział IIa

 

Sieci skrzelowe

Poprawka 20

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 17 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Artykuł 17a

 

Sieci skrzelowe

 

1.     Stosowanie wielkich zestawów pławnicowych i wszelkich rodzajów sieci skrzelowych głębinowych jest zakazane na całym obszarze obowiązywania konwencji SPRFMO.

 

2.     Państwa członkowskie bandery, których statki zamierzają przepłynąć obszar objęty konwencją SPRFMO z sieciami skrzelowymi na pokładzie:

 

a)

informują sekretariat SPRFMO z co najmniej 36-godzinnym wyprzedzeniem przed wpłynięciem na obszar objęty konwencją SPRFMO, w tym podają spodziewane daty wpłynięcia na obszar i jego opuszczenia oraz długość sieci skrzelowych przewożonych na pokładzie;

 

b)

dopilnowują, by statki przepływające przez obszar objęty konwencją SPRFMO stosowały satelitarny system monitorowania statków (VMS) gromadzący dane co dwie godziny;

 

c)

przedstawiają sekretariatowi SPRFMO sprawozdania dotyczące pozycji VMS w okresie 30 dni od opuszczenia przez statek obszaru objętego konwencją SPRFMO oraz

 

d)

jeżeli sieci skrzelowe zostały przypadkowo zgubione lub wypadły za burtę statku, przekazują sekretariatowi SPRFMO informacje o dacie, godzinie, pozycji i długości (w metrach) sieci skrzelowych tak szybko, jak to możliwe, a w każdym razie w ciągu 48 godzin od utraty narzędzi połowowych.

Poprawka 21

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   Na zasadzie odstępstwa od art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 unijne statki rybackie niewpisane do rejestru statków SPRFMO nie mogą prowadzić połowów gatunków złowionych na obszarze objętym konwencją SPRFMO.

5.   Na zasadzie odstępstwa od art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 unijne statki rybackie niewpisane do rejestru statków SPRFMO nie mogą prowadzić połowów gatunków występujących na obszarze objętym konwencją , za które odpowiedzialność ponosi SPRFMO.

Poprawka 22

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 19 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Niniejszy artykuł nie narusza przepisów art. 21 i 22 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 ani art. 4 ust. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

Poprawka 23

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

wyznaczyć punkt kontaktowy do celów przekazania sprawozdań z kontroli na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008.

c)

wyznaczyć punkt kontaktowy do celów otrzymywania sprawozdań z kontroli na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008.

Poprawka 24

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 30 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Państwa członkowskie przedkładają Komisji wszelkie udokumentowane informacje świadczące o możliwych przypadkach nieprzestrzegania przez jakikolwiek statek rybacki środków ochrony i zarządzania SPRFMO w obszarze objętym konwencją SPRFMO w ciągu ostatnich dwóch lat co najmniej 120 dni przed terminem dorocznego posiedzenia. Komisja analizuje te informacje i w stosownych przypadkach przekazuje je do sekretariatu SPRFMO co najmniej 90 dni przed jego dorocznym posiedzeniem.

Państwa członkowskie przedkładają Komisji wszelkie udokumentowane informacje świadczące o możliwych przypadkach nieprzestrzegania przez jakikolwiek statek rybacki środków ochrony i zarządzania SPRFMO w obszarze objętym konwencją SPRFMO w ciągu ostatnich dwóch lat co najmniej 150 dni przed terminem dorocznego posiedzenia. Komisja analizuje te informacje i w stosownych przypadkach przekazuje je do sekretariatu SPRFMO co najmniej 120 dni przed jego dorocznym posiedzeniem.

Poprawka 25

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 30 a – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.    Władze statku rybackiego pływającego pod banderą państwa członkowskiego , które zostało poinformowane przez Komisję włączeniu tego statku do wstępnego wykazu statków NNN, informują właściciela tego statku o jego umieszczeniu we wstępnym wykazie statków NNN SPRMFO oraz o konsekwencjach, jakie mogą wynikać z potwierdzenia tego włączenia do wykazu statków NNN przyjętego przez SPRFMO.

2.    Gdy Komisja otrzymuje informacje o tym, że statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego figuruje we wstępnym wykazie statków NNN SPRFMO, informuje tym władze zainteresowanego państwa członkowskiego, które z kolei informują właściciela tego statku o jego umieszczeniu we wstępnym wykazie statków NNN SPRMFO oraz o konsekwencjach, jakie mogą wynikać z potwierdzenia tego włączenia do wykazu statków NNN przyjętego przez SPRFMO.

Poprawka 26

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 32 – ustęp 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

e)

pozycję, datę i godzinę (UTC);

e)

pozycję (szerokość i długość geograficzną) , datę i godzinę (UTC);


(1)  Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych na podstawie art. 59 ust. 4 akapit czwarty Regulaminu (A8-0377/2017).


19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/87


P8_TA(2018)0003

Zachowanie zasobów rybnych i ochrona ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych ***I

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 16 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1224/2009 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 i (UE) nr 1380/2013 oraz uchylającego rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005 (COM(2016)0134 – C8-0117/2016 – 2016/0074(COD)) (1)

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

(2018/C 458/11)

Poprawka 1

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1224/2009 i  rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 i (UE) nr 1380/2013 oraz uchylającego rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1224/2009 i  rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 oraz uchylającego rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005 , a także rozporządzenie Komisji (WE) nr 494/2002

Poprawka 2

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(2a)

Uproszczenie obowiązujących przepisów jest niezbędne do ich lepszego zrozumienia i przestrzegania przez operatorów, organy krajowe i zainteresowane strony. Należy przestrzegać procesu konsultacji z komitetami doradczymi zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013 oraz należy zwrócić uwagę na zapewnienie pełnego przestrzegania wszystkich celów ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju.

Poprawka 3

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 2 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(2b)

Uproszczenie obowiązujących przepisów dotyczących środków technicznych nie powinno prowadzić do osłabienia norm ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju.

Poprawka 4

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(3)

Istnieje potrzeba stworzenia ram w celu uregulowania środków technicznych. Ramy te powinny zawierać przepisy ogólne obowiązujące na wszystkich wodach Unii oraz obejmować opracowanie środków technicznych uwzględniających regionalną specyfikę poszczególnych połowów za pośrednictwem procesu regionalizacji wprowadzonego przez WPRyb.

(3)

Istnieje potrzeba stworzenia ram w celu uregulowania środków technicznych. Ramy te powinny zawierać przepisy ogólne obowiązujące na wszystkich wodach Unii oraz obejmować opracowanie środków technicznych uwzględniających regionalną specyfikę poszczególnych połowów za pośrednictwem procesu regionalizacji wprowadzonego przez WPRyb. Proces ten powinien umożliwić skuteczne połączenie powszechnych zasad z uwarunkowaniami lokalnymi i występującymi na poszczególnych obszarach. Proces ten nie powinien jednak prowadzić do pewnej formy renacjonalizacji WPRyb oraz ważne jest, by komitety doradcze pozostały gwarantem regionalizacji w ramach podejścia unijnego, zgodnie z motywem 14 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

Poprawka 5

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(4)

Ramy te powinny regulować połowy i wyładunki zasobów ryb, a także użytkowanie narzędzi połowowych i wzajemne relacje między działalnością połowową i ekosystemami morskimi.

(4)

Ramy te powinny regulować połowy i wyładunki zasobów ryb, a także użytkowanie narzędzi połowowych i wzajemne relacje między działalnością połowową i ekosystemami morskimi, oraz powinny uwzględniać dynamikę społeczno-gospodarczą .

Poprawka 6

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(6)

W stosownych przypadkach środki techniczne powinny mieć zastosowanie do połowów rekreacyjnych, które mogą mieć istotny wpływ na stada ryb i gatunki skorupiaków .

(6)

Połowy rekreacyjne mogą mieć istotny wpływ na środowisko morskie, stada ryb oraz inne gatunki, w związku z czym powinny podlegać środkom technicznym .

Poprawka 7

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6a)

Uznaje się, że wskaźnik przeżywalności uwolnionych ryb złowionych przez wędkarzy rekreacyjnych (połowy z haczykiem i wędką) jest wysoki, o ile dowody naukowe nie wykażą inaczej.

Poprawka 8

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6b)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013 obowiązek wyładunku stosuje się do wszystkich połowów gatunków podlegających limitom połowowym. Jednakże jeżeli okazy tych gatunków są poławiane i natychmiast uwalniane w ramach rybołówstwa rekreacyjnego oraz jeżeli dowody naukowe wykazują wysokie wskaźniki przeżywalności w odniesieniu do tych gatunków, co może mieć miejsce w przypadku ryb złowionych przez wędkarzy z wykorzystaniem sprzętu wędkarskiego, powinna istnieć możliwość wyłączenia takich połowów z obowiązku wyładunku dzięki zastosowaniu procedur określonych we wspomnianym rozporządzeniu, w szczególności dzięki przyjęciu środków w tym celu w ramach planów wieloletnich lub planów w zakresie odrzutów.

Poprawka 9

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(7)

Środki techniczne powinny przyczyniać się do osiągnięcia celów WPRyb polegających na dokonywaniu połowów na poziomie maksymalnego podtrzymywalnego połowu, ograniczaniu niezamierzonych połowów i eliminacji odrzutów oraz przyczynianiu się do osiągnięcia dobrego stanu środowiska, jak określono w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE  (18).

(7)

Środki techniczne powinny przyczyniać się do osiągnięcia celów WPRyb.

Poprawka 10

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 7 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(7a)

Środki techniczne powinny być proporcjonalne do wyznaczonych celów. Przed ich przyjęciem należy wziąć pod uwagę ich możliwe skutki gospodarcze i społeczne.

Poprawka 11

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 7 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(7b)

Egzekwowanie i wdrażanie środków technicznych, programów operacyjnych oraz, w razie potrzeby, udzielanie licencji, ustanawianie ograniczeń w zakresie budowy i użytkowania statków oraz określonego rodzaju narzędzi połowowych nie powinny wpływać negatywnie na dążenie do poprawy norm w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa na statkach prowadzących operacje połowowe i działalność połowową.

Poprawka 12

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 7 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(7c)

Środki techniczne przyjęte na mocy niniejszego rozporządzenia powinny być spójne ze strategicznym planem na rzecz różnorodności biologicznej na lata 2011–2020 przyjętym w ramach Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej oraz powinny wspierać wdrażanie unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej do roku 2020, a zwłaszcza realizację celu dotyczącego zrównoważonego wykorzystywania zasobów rybołówstwa i powiązanych działań.

Poprawka 13

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 8

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(8)

Środki techniczne powinny w szczególności zapewniać ochronę osobników młodocianych i skupisk tarłowych ryb poprzez wykorzystywanie selektywnych narzędzi i stosowanie środków zapobiegawczych. Środki techniczne powinny także ograniczyć do minimum i w miarę możliwości wyeliminować wpływ narzędzi połowowych na ekosystem morski, w szczególności na wrażliwe gatunki i siedliska. Powinny one również przyczyniać się do istnienia środków zarządzania do celów wywiązywania się ze zobowiązań na podstawie dyrektywy Rady 92/43/EWG (19), dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (20) oraz dyrektywy 2008/56/WE.

(8)

Środki techniczne powinny w szczególności przyczyniać się do zapewnienia ochrony osobników młodocianych i skupisk tarłowych ryb poprzez wykorzystywanie selektywnych narzędzi i stosowanie środków zapobiegawczych. Środki techniczne powinny także przyczyniać się do ograniczenia do minimum , a w miarę możliwości do wyeliminowania negatywnego wpływu stosowania narzędzi połowowych na ekosystem morski, w szczególności na wrażliwe gatunki i siedliska. Należy przyznawać zachęty, aby motywować do korzystania z narzędzi i praktyk o niewielkim oddziaływaniu na środowisko. Środki techniczne powinny również przyczyniać się do istnienia środków zarządzania do celów wywiązywania się ze zobowiązań na podstawie dyrektywy Rady 92/43/EWG (19), dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (20) oraz dyrektywy 2008/56/WE.

Poprawka 14

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 8 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(8a)

Należy kompleksowo zająć się kwestią przypadkowych połowów wrażliwych gatunków w odniesieniu do wszystkich rodzajów połowów i narzędzi, zważywszy na ścisły poziom ochrony przyznany im na mocy dyrektyw 92/43/EWG, 2009/147/WE oraz 2008/56/WE, na ich wysoki poziom narażenia oraz na zobowiązanie do osiągnięcia dobrego stanu środowiska do 2020 r.

Poprawka 15

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 9

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(9)

Aby dokonać oceny skuteczności środków technicznych, należy ustalić wartości docelowe dotyczące poziomów niezamierzonych połowów, poziomów przyłowów wrażliwych gatunków i zakresu negatywnego wpływu połowów na siedliska dna morskiego , które odpowiadają celom WPRyb, przepisom prawa unijnego w dziedzinie ochrony środowiska ( zwłaszcza dyrektywie Rady 92/43 i dyrektywie 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (21)) oraz najlepszym praktykom międzynarodowym .

(9)

Aby dokonać oceny skuteczności środków technicznych, należy ustalić wskaźniki skuteczności dotyczące ograniczenia połowów ryb poniżej minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony oraz ograniczenia przypadkowych połowów wrażliwych gatunków , a także ograniczenia zakresu negatywnego wpływu połowów na siedliska morskie , które to wskaźniki odpowiadałyby celom WPRyb oraz przepisom prawa unijnego w dziedzinie ochrony środowiska ( w szczególności dyrektywie Rady 92/43/ EWG, dyrektywie 2009/147/WE i dyrektywie 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (21)).

Poprawka 16

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 9 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(9a)

Państwa członkowskie powinny w najszerszym możliwym zakresie wykorzystywać środki dostępne na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014  (1a) , aby wspierać rybaków we wdrażaniu środków technicznych i zapewniać uwzględnianie celów społeczno-gospodarczych WPRyb.

Poprawka 17

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 11

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(11)

Należy zakazać stosowania niektórych destrukcyjnych narzędzi lub metod połowów, które wykorzystują materiały wybuchowe, trucizny, substancje oszałamiające, prąd elektryczny, młoty pneumatyczne lub inne urządzenia uderzające, narzędzi ciągnionych i chwytaków do zbierania korala czerwonego lub innego rodzaju korala i gatunków koralowatych oraz niektórych kusz z wyjątkiem szczególnego przypadku włoka wytwarzającego impulsy elektryczne, który może być używany pod pewnymi ścisłymi warunkami .

(11)

Należy zakazać stosowania niektórych destrukcyjnych narzędzi lub metod połowów, które wykorzystują materiały wybuchowe, trucizny, substancje oszałamiające, prąd elektryczny, młoty pneumatyczne lub inne urządzenia uderzające, narzędzi ciągnionych i chwytaków do zbierania korala czerwonego lub innego rodzaju korala i gatunków koralowatych oraz niektórych kusz. W związku z powyższym konieczne jest zapewnienie odpowiedniej wiedzy na temat oddziaływania innowacyjnych narzędzi połowowych, w tym skumulowanych skutków ich stosowania, zanim nastąpi szerokie upowszechnienie takich narzędzi. Dodatkowo należy wprowadzić system monitorowania, kontroli i oceny w celach egzekwowania prawa, prowadzenia badań i oceny. Ponadto obecnie obowiązujące licencje należy poddać ponownej ocenie naukowej, zanim uzyskają na stałe status „niepodlegające zakazowi”.

Poprawka 18

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 11 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(11a)

Potrzebna jest szczegółowa i określona ilościowo wiedza na temat oddziaływania innowacyjnych narzędzi połowowych, obejmująca skumulowane skutki ich stosowania dla środowiska i gatunków morskich, zanim nastąpi upowszechnienie się tych narzędzi na skalę komercyjną. Należy wprowadzić skuteczny program ich monitorowania i oceny.

Poprawka 20

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 15

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(15)

W przypadku rzadkich gatunków ryb, takich jak pewne gatunki rekinów i płaszczek , nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. W celu ochrony takich gatunków należy wprowadzić ogólny zakaz ich połowów.

(15)

W przypadku gatunków ryb, które są rzadkie lub których charakterystyka biologiczna szczególnie naraża je na nadmierną eksploatację , nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. W celu ochrony takich gatunków należy wprowadzić ogólny zakaz ich połowów.

Poprawka 21

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 21

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(21)

W celu wsparcia sektora połowów we wdrażaniu obowiązku wyładunku państwa członkowskie powinny wprowadzić środki mające na celu ułatwienie składowania i zbytu gatunków morskich o rozmiarach mniejszych niż minimalny rozmiar odniesienia do celów ochrony. Środki te powinny obejmować wsparcie inwestycji w zakresie budowy i przystosowania miejsc wyładunku i przystani lub wsparcie inwestycji w zakresie dodawania wartości produktom rybołówstwa.

(21)

W celu wsparcia sektora połowów we wdrażaniu obowiązku wyładunku i zapewnienia równych warunków działania przez jego pełne przestrzeganie państwa członkowskie powinny wprowadzić środki mające na celu ułatwienie przechowywania i zbytu gatunków morskich o rozmiarach mniejszych niż minimalny rozmiar odniesienia do celów ochrony. Środki te powinny obejmować wsparcie inwestycji w zakresie budowy i przystosowania miejsc wyładunku i przystani lub wsparcie inwestycji w zakresie dodawania wartości produktom rybołówstwa.

Poprawka 22

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 23

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(23)

W przypadkach gdy opinia naukowa wskazuje, że dochodzi do znacznych niezamierzonych połowów gatunków, które nie podlegają limitom połowowym, a zatem nie są objęte obowiązkiem wyładunku, państwa członkowskie powinny realizować projekty pilotażowe mające na celu przeanalizowanie sposobów ograniczenia tego rodzaju połowów oraz wprowadzenie odpowiednich środków technicznych, aby osiągnąć ten cel.

(23)

W przypadkach gdy opinia naukowa wskazuje, że dochodzi do znacznych niezamierzonych połowów gatunków, państwa członkowskie powinny realizować projekty pilotażowe mające na celu przeanalizowanie sposobów ograniczenia tego rodzaju połowów oraz wprowadzenie odpowiednich środków technicznych, aby osiągnąć ten cel.

Poprawka 23

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 24

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(24)

Jeżeli na poziomie regionalnym nie obowiązują środki techniczne, należy stosować określone normy podstawowe. Te normy podstawowe powinny wynikać z istniejących środków technicznych, przy uwzględnieniu opinii STECF i zdania zainteresowanych stron. Powinny one obejmować podstawowe rozmiary oczek sieci ciągnionych i stawnych, minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony, obszary zamknięte lub objęte ograniczeniami dostępu, środki ochrony przyrody służące zmniejszeniu przyłowów ssaków morskich i ptaków morskich na niektórych obszarach oraz wszelkie inne obowiązujące obecnie środki specyficzne dla danego regionu, które są nadal konieczne do zapewnienia, że cele ochrony są osiągane, do czasu gdy odpowiednie środki zostaną wprowadzone w ramach regionalizacji.

(24)

Jeżeli na poziomie regionalnym nie obowiązują środki techniczne, należy stosować określone normy podstawowe. Te normy podstawowe powinny wynikać z istniejących środków technicznych, przy uwzględnieniu opinii STECF i zdania zainteresowanych stron. Powinny one obejmować podstawowe rozmiary oczek sieci ciągnionych i stawnych, minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony, obszary zamknięte lub objęte ograniczeniami dostępu, środki ochrony przyrody służące zminimalizowaniu oraz, w miarę możliwości, wyeliminowaniu przypadkowych połowów ssaków morskich i ptaków morskich na niektórych obszarach oraz wszelkie inne obowiązujące obecnie środki specyficzne dla danego regionu, które są nadal konieczne do zapewnienia, że cele ochrony są osiągane, do czasu gdy odpowiednie środki zostaną wprowadzone w ramach regionalizacji.

Poprawka 24

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 25

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(25)

Państwa członkowskie mogą we współpracy z  zainteresowanymi stronami opracowywać wspólne zalecenia dotyczące właściwych środków technicznych, które odbiegają od norm podstawowych, zgodnie z procesem regionalizacji określonym w WPRyb.

(25)

Państwa członkowskie powinny, w ścisłej współpracy z  odpowiednimi komitetami doradczymi, opracowywać w oparciu o dostępne opinie naukowe wspólne zalecenia dotyczące właściwych środków technicznych, które odbiegają od norm podstawowych, aby dostosować te środki techniczne do regionalnej specyfiki rybołówstwa, zgodnie z procesem regionalizacji określonym w WPRyb , nawet w przypadku braku planu wieloletniego .

Poprawka 25

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 26

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(26)

Takie środki techniczne ustanowione na poziomie regionalnym powinny być co najmniej równoważne normom podstawowym pod względem modeli eksploatacji i ochrony wrażliwych gatunków i siedlisk.

(26)

Należy stosować regionalizację, aby stworzyć środki dostosowane do określonych potrzeb, które uwzględniają specyfikę każdego obszaru połowowego, w tym chronią występujące na nim wrażliwe gatunki i siedliska. Takie środki techniczne ustanowione na poziomie regionalnym powinny być zrównoważone i zapewniać co najmniej takie same modele eksploatacji i  poziom ochrony wrażliwych gatunków i siedlisk , jakie przewidziano w normach podstawowych. Wszelkie regionalne środki techniczne należy przyjmować na podstawie najlepszych dostępnych opinii naukowych.

Poprawka 26

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 26 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(26a)

Decyzje podejmowane przez regionalne grupy państw członkowskich w ramach regionalizacji powinny spełniać te same normy nadzoru demokratycznego co decyzje podejmowane w danych państwach członkowskich.

Poprawka 27

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 26 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(26b)

Regionalizacja powinna być wykorzystywana jako narzędzie służące zachęcaniu do uczestnictwa wszystkich odpowiednich zainteresowanych stron, w tym organizacji pozarządowych, oraz nadawaniu uprawnień rybakom i wspieraniu ich uczestnictwa, aby mogli ściśle współpracować z państwami członkowskimi, komitetami doradczymi i naukowcami w celu tworzenia dostosowanych do potrzeb środków, które uwzględniają specyfikę każdego obszaru połowowego i chronią ich warunki środowiskowe.

Poprawka 28

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 27 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(27a)

W przypadku gdy tylko jedno państwo członkowskie ma bezpośredni interes w zarządzaniu, wnioski dotyczące indywidualnych środków technicznych zmieniających istniejące środki ochronne mogą zostać przedstawione z zastrzeżeniem uprzedniej konsultacji z właściwymi komitetami doradczymi.

Poprawka 29

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 28

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(28)

Przy opracowaniu wspólnych zaleceń służących wprowadzaniu w planach wieloletnich alternatywnych wielkości oczek sieci lub narzędzi dokonujących selekcji gatunkowej, regionalne grupy państw członkowskich powinny gwarantować uzyskiwanie dzięki takim narzędziom przynajmniej podobnej lub większej selektywności jak w przypadku narzędzi określonych w normach podstawowych.

(28)

Przy opracowaniu wspólnych zaleceń służących wprowadzaniu wielkości oczek sieci i narzędzi dokonujących selekcji gatunkowej alternatywnych w stosunku do rozmiarów podstawowych , regionalne grupy państw członkowskich powinny gwarantować uzyskiwanie dzięki takim narzędziom przynajmniej podobnej lub większej selektywności jak w przypadku narzędzi określonych w normach podstawowych.

Poprawka 30

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 29

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(29)

Przy opracowywaniu wspólnych zaleceń w celu zmiany lub ustanowienia w planach wieloletnich nowych obszarów zamkniętych lub objętych ograniczeniami dostępu, służących ochronie młodocianych osobników i skupisk tarłowych, regionalne grupy państw członkowskich powinny określić specyfikacje, zakres, czas trwania, ograniczenia dotyczące narzędzi połowowych oraz mechanizmy monitorowania i kontroli.

(29)

Przy opracowywaniu wspólnych zaleceń w celu zmiany lub ustanowienia nowych obszarów zamkniętych lub objętych ograniczeniami dostępu, służących ochronie młodocianych osobników i skupisk tarłowych, regionalne grupy państw członkowskich powinny określić specyfikacje, zakres, czas trwania, ograniczenia dotyczące narzędzi połowowych oraz mechanizmy monitorowania i kontroli.

Poprawka 31

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 30

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(30)

Przy opracowywaniu wspólnych zaleceń w celu zmiany lub ustanowienia w planach wieloletnich minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony regionalne grupy państw członkowskich powinny zapewnić, że osiągnięcie celów WPRyb nie zostanie zagrożone oraz zagwarantować przestrzeganie ochrony młodocianych osobników gatunków morskich, przy jednoczesnym zapewnieniu , że na rynku nie dochodzi do zakłóceń i  że nie istnieje rynek dla ryb o rozmiarach mniejszych od minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony.

(30)

Przy opracowywaniu wspólnych zaleceń w celu zmiany lub ustanowienia minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony regionalne grupy państw członkowskich powinny przyczynić się do osiągnięcia celów WPRyb oraz zagwarantować pełne przestrzeganie ochrony młodocianych osobników gatunków morskich, przy jednoczesnym zadbaniu o to , by na rynku nie dochodziło do zakłóceń i  aby nie istniał rynek dla ryb o rozmiarach mniejszych od minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony.

Poprawka 32

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 31

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(31)

Wprowadzenie doraźnych zamknięć w połączeniu z przepisami o przenoszeniu się jako dodatkowego środka służącego ochronie osobników młodocianych lub skupisk tarłowych powinno być dozwolone w ramach wspólnych zaleceń jako jedna z możliwości. Warunki ustanawiania i znoszenia tych obszarów oraz mechanizmy kontroli i monitorowania należy określić w odpowiednich wspólnych zaleceniach.

(31)

Wprowadzenie doraźnych zamknięć w połączeniu z przepisami o przenoszeniu się jako dodatkowego środka służącego ochronie osobników młodocianych lub skupisk tarłowych lub gatunków wrażliwych powinno być dozwolone w ramach wspólnych zaleceń jako jedna z możliwości. Warunki ustanawiania i znoszenia tych obszarów , w tym ustanawiania wyjątków, w stosownych przypadkach, oraz mechanizmy kontroli i monitorowania należy określić w odpowiednich wspólnych zaleceniach.

Poprawka 33

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 32

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(32)

Na podstawie naukowej oceny wpływu narzędzi innowacyjnych, należycie ocenionego przez STECF, stosowanie lub rozszerzone stosowanie nowatorskich narzędzi , takich jak włok wytwarzający impulsy elektryczne, mogłoby zostać uwzględnione jako jedna z możliwości we wspólnych zaleceniach regionalnych grup państw członkowskich. Stosowanie innowacyjnych narzędzi połowowych nie powinno być dozwolone, jeżeli ocena naukowa wskazuje, że ich stosowanie będzie prowadzić do negatywnego wpływu na wrażliwe siedliska i gatunki niebędące gatunkami docelowymi.

(32)

Na podstawie naukowej oceny wpływu narzędzi innowacyjnych, należycie ocenionego przez STECF, w tym potencjalnego negatywnego wpływu niektórych narzędzi, stosowanie lub rozszerzone stosowanie nowatorskich narzędzi mogłoby zostać uwzględnione jako jedna z możliwości we wspólnych zaleceniach regionalnych grup państw członkowskich. Stosowanie innowacyjnych narzędzi połowowych nie powinno być dozwolone, jeżeli ocena naukowa wskazuje, że ich stosowanie będzie prowadzić do bezpośredniego lub kumulacyjnego negatywnego wpływu na siedliska morskie, w szczególności na wrażliwe siedliska lub gatunki niebędące gatunkami docelowymi , lub jeżeli zagraża osiągnięciu dobrego stanu środowiska wód morskich .

Poprawka 268

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 32 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(32a)

Grupy regionalne powinny opracować dodatkowe środki zmniejszające ryzyko oparte na rodzaju narzędzi, zasięgając rady naukowców oraz stosując najlepsze praktyki, aby ograniczyć, a jeśli to możliwe wyeliminować przyłowy ptaków i ssaków morskich, zgodnie z dyrektywą Rady 92/43/EWG oraz dyrektywą Rady 79/409/EWG  (1a) , a także z Porozumieniem o ochronie małych waleni Bałtyku i Morza Północnego z dnia 17 marca 1992 r. poprawkami (ASCOBANS).

Poprawka 34

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 33

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(33)

W celu zminimalizowania przyłowów wrażliwych gatunków i wpływu narzędzi połowowych na wrażliwe siedliska regionalne grupy państw członkowskich powinny opracować dodatkowe środki łagodzące, aby ograniczyć wpływ połowów na wrażliwe gatunki i siedliska. Jeżeli dowody naukowe wykazują, że istnieje poważne zagrożenie dla stanu ochrony takich gatunków i siedlisk, wówczas państwa członkowskie powinny wprowadzić dodatkowe ograniczenia dotyczące budowy i użytkowania określonych narzędzi połowowych lub nawet całkowity zakaz ich stosowania w danym regionie. Takie przepisy mogłyby w szczególności być stosowane w odniesieniu do sieci dryfujących, które w niektórych obszarach doprowadziły do znacznych odłowów waleni i ptaków morskich.

(33)

W celu zminimalizowania oraz, w miarę możliwości, wyeliminowania przypadkowych połowów gatunków wrażliwych i wpływu narzędzi połowowych na wrażliwe siedliska regionalne grupy państw członkowskich powinny opracować dodatkowe środki łagodzące, aby ograniczyć wpływ połowów na wrażliwe gatunki i siedliska. Jeżeli dowody naukowe wykazują, że istnieje poważne zagrożenie dla stanu ochrony takich gatunków i siedlisk, wówczas państwa członkowskie powinny wprowadzić dodatkowe ograniczenia dotyczące budowy i użytkowania określonych narzędzi połowowych lub nawet całkowity zakaz ich stosowania w danym regionie , aby chronić środowisko morskie, lokalne stada ryb i lokalne społeczności rybackie . Takie przepisy mogłyby w szczególności być stosowane w odniesieniu do sieci dryfujących, które w niektórych obszarach doprowadziły do znacznych odłowów waleni i ptaków morskich.

Poprawka 35

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 35

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(35)

Aby utrzymać istniejące szczegółowe zalecenia uzgodnione przez Komisję ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC), należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów prawnych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do wykazów wrażliwych ekosystemów morskich, a także konkretnych środków technicznych dotyczących określonych środków służących ochronie molwy niebieskiej i karmazyna. Komisja powinna być również uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych w odniesieniu do włączenia do prawa unijnego przyszłych zmian środków przyjętych przez NEAFC, które stanowią przedmiot niektórych wyraźnie zdefiniowanych elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, a które stają się wiążące dla Unii zgodnie z postanowieniami konwencji NEAFC. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów,

skreśla się

Poprawka 36

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 36

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(36)

Aby nie utrudniać badań naukowych, sztucznego zarybiania bądź przesiedlania, niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do czynności, które mogą być konieczne do prowadzenia wyżej wymienionych działań.

(36)

Aby nie utrudniać badań naukowych, bezpośredniego zarybiania bądź przesiedlania, niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do czynności, które mogą być konieczne do prowadzenia wyżej wymienionych działań.

Poprawka 37

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 37

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(37)

Jeżeli najlepsze dostępne opinie naukowe wykazują, że konieczne jest natychmiastowe działanie w celu ochrony gatunków morskich, Komisja powinna móc, w należycie uzasadnionych przypadkach, przyjąć akty delegowane mające natychmiastowe zastosowanie, ustanawiające środki techniczne w celu zmniejszenia takich zagrożeń, w uzupełnieniu lub na zasadzie odstępstwa od niniejszego rozporządzenia lub środków technicznych ustalonych w inny sposób zgodnie z prawem Unii. Środki te powinny być w szczególności tak skonstruowane, aby móc sprostać nieoczekiwanym zmianom w modelu stada wskutek wysokiego lub niskiego poziomu rekrutacji młodocianych osobników do danego stada i zapewnić ochronę ryb w okresie tarła bądź skorupiaków, gdy stada są na bardzo niskim poziomie lub gdy stan stada jest zagrożony z powodu innych zmian w stanie ochrony stad ryb. Mogłyby one obejmować ograniczenia dotyczące stosowania narzędzi połowowych ciągnionych lub statycznych bądź działalności połowowej na określonych obszarach lub w określonych okresach.

(37)

Jeżeli najlepsze dostępne opinie naukowe wykazują, że konieczne jest natychmiastowe działanie w celu ochrony gatunków i siedlisk morskich, Komisja powinna móc, w należycie uzasadnionych przypadkach, przyjąć akty delegowane mające natychmiastowe zastosowanie, ustanawiające środki techniczne w celu zmniejszenia takich zagrożeń, w uzupełnieniu lub na zasadzie odstępstwa od niniejszego rozporządzenia lub środków technicznych ustalonych w inny sposób zgodnie z prawem Unii. Środki te powinny być w szczególności tak skonstruowane, aby móc sprostać nieoczekiwanym zmianom w modelu stada wskutek wysokiego lub niskiego poziomu rekrutacji młodocianych osobników do danego stada bądź przypadkowych połowów wrażliwych gatunków aby zapewnić ochronę ryb w okresie tarła bądź skorupiaków, gdy stada są na bardzo niskim poziomie lub gdy stan stada jest zagrożony z powodu innych zmian w stanie ochrony stad ryb lub wrażliwych gatunków, a także aby zaradzić pogarszaniu się stanu populacji i siedlisk gatunków wskutek połowów i by zapewnić wszelkie inne niezbędne środki ochrony środowiska . Takie środki mogłyby obejmować ograniczenia dotyczące stosowania narzędzi połowowych ciągnionych lub statycznych bądź działalności połowowej na określonych obszarach lub w określonych okresach.

Poprawka 38

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 38

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(38)

Uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu należy przekazać Komisji w celu aktualizacji wykazu ryb i skorupiaków, których ukierunkowane połowy są zakazane, aktualizacji wykazu wrażliwych obszarów, na których należy ograniczyć połowy, przyjęcia środków technicznych jako część planów wieloletnich oraz przyjęcia środków technicznych jako część tymczasowych planów dotyczących odrzutów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(38)

Uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu należy przekazać Komisji w celu zdefiniowania, z myślą o ustanowieniu wskaźników skuteczności środków technicznych w odniesieniu do połowów ryb poniżej minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony, najważniejszych łowisk oraz poziomów takich połowów, które mają zastosowanie do tych najważniejszych łowisk, w celu aktualizacji wykazu ryb i skorupiaków, których ukierunkowane połowy są zakazane, w celu aktualizacji wykazu wrażliwych obszarów, na których należy ograniczyć połowy, w celu przyjęcia środków technicznych w ramach planów wieloletnich oraz , w razie konieczności, poza ramami planów wieloletnich, jak również w celu przyjęcia środków technicznych jako części tymczasowych planów dotyczących odrzutów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów i w oparciu o ocenę STECF. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Poprawka 39

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 40

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(40)

Do końca 2020 r. , a następnie co trzy lata, Komisja powinna składać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania na temat wykonania niniejszego rozporządzenia, na podstawie informacji dostarczonych przez państwa członkowskie oraz zainteresowane komitety doradcze oraz po dokonaniu oceny przez STECF. W tym sprawozdaniu należy ocenić, w jakim stopniu środki techniczne, zarówno na szczeblu regionalnym, jak i unijnym, przyczyniły się do osiągnięcia celów i  wartości docelowych niniejszego rozporządzenia. Jeżeli w tym sprawozdaniu zostanie stwierdzone, że na poziomie regionalnym cele i wartości docelowe nie zostały osiągnięte , państwa członkowskie w tym regionie powinny przedłożyć plan działań naprawczych, które zapewnią osiągniecie tych celów i  wartości docelowych . Komisja powinna również zaproponować Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na podstawie tego sprawozdania wszelkie niezbędne zmiany niniejszego rozporządzenia.

(40)

Do dnia … [trzy lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] , a następnie co trzy lata, Komisja powinna składać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania na temat wykonania niniejszego rozporządzenia, na podstawie informacji dostarczonych przez państwa członkowskie oraz zainteresowane komitety doradcze oraz po dokonaniu oceny przez STECF. W tym sprawozdaniu należy ocenić, w jakim stopniu środki techniczne, zarówno na szczeblu regionalnym, jak i unijnym, przyczyniły się do osiągnięcia celów i  poziomów wskaźników skuteczności przewidzianych na mocy niniejszego rozporządzenia. Jeżeli w tym sprawozdaniu zostanie stwierdzone, że na poziomie regionalnym cele nie zostały osiągnięte lub że wskaźniki skuteczności utrzymują się na niedostatecznym poziomie , państwa członkowskie w tym regionie powinny przedłożyć plan działań naprawczych, które zapewnią osiągnięcie tych celów i  poprawę poziomów wskaźników skuteczności . Na podstawie tego sprawozdania Komisja powinna również zaproponować Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wszelkie niezbędne zmiany niniejszego rozporządzenia.

Poprawka 40

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 42

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(42)

Należy odpowiednio zmienić rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006 (29), (WE) nr 1098/2007 (30), (WE) nr 1224/2009 (31) oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011  (32) i (UE) nr 1380/2013 (33).

(42)

Należy odpowiednio zmienić rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006 (29), (WE) nr 1098/2007 (30), (WE) nr 1224/2009 (31) oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (33).

Poprawka 41

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 43

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(43)

W celu uzupełnienia lub zmiany istniejących szczegółowych przepisów transponujących zalecenia uzgodnione przez Generalną Komisję Rybołówstwa Morza Śródziemnego (GFCM) należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do środków technicznych w rozporządzeniu (UE) nr 1343/2011. Należy również przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych w odniesieniu do włączenia do prawa unijnego przyszłych zmian środków przyjętych przez GFCM, które stanowią przedmiot niektórych wyraźnie zdefiniowanych elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, a które stają się wiążące dla Unii zgodnie z postanowieniami porozumienia GFCM. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1343/2011. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów,

skreśla się

Poprawka 42

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 1 – akapit 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

wykorzystania narzędzi połowowych i wzajemnych relacji między działalnością połowową a ekosystemami morskimi .

b)

wykorzystania narzędzi połowowych.

Poprawka 43

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 1 – akapit 1 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ba)

interakcji między wspomnianymi narzędziami połowowymi a ekosystemami morskimi.

Poprawka 44

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.    Niniejsze rozporządzenie stosuje się do działalności prowadzonej przez unijne statki rybackie i obywateli państw członkowskich, bez uszczerbku dla głównej odpowiedzialności państwa bandery, na obszarach połowowych określonych w art. 5, jak również przez statki rybackie pływające pod banderą państw trzecich i zarejestrowane w nich podczas połowów na wodach Unii.

1.    Z zastrzeżeniem art. 29, niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszelkiej działalności połowowej (zarówno rekreacyjnej, jak i komercyjnej) prowadzonej przez unijne statki rybackie i obywateli państw członkowskich, bez uszczerbku dla głównej odpowiedzialności państwa bandery, na obszarach połowowych określonych w art. 5, jak również przez statki rybackie pływające pod banderą państw trzecich i zarejestrowane w nich podczas połowów na wodach Unii.

Poprawka 45

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 — ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.    Artykuły 7 i 14 oraz część A załączników V–X mają zastosowanie także do połowów rekreacyjnych.

2.    Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie także do połowów rekreacyjnych.

Poprawka 46

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.    Jako narzędzia wspierające realizację wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) środki techniczne przyczyniają się do osiągania celów WPRyb określonych w art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 , w szczególności w ust. 2, 3 i 5 lit. a) oraz j) tego artykułu .

1.    Środki techniczne przyczyniają się do osiągania celów WPRyb określonych w art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

Poprawka 47

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – ustęp 2 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.    Ponadto środki techniczne powinny w szczególności:

2.    Środki techniczne przyczyniają się w szczególności do osiągnięcia następujących celów :

Poprawka 48

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – ustęp 2 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

zoptymalizować modele eksploatacji w celu ochrony młodocianych osobników i skupisk tarłowych gatunków morskich,

a)

zapewnić zrównoważone modele eksploatacji w celu ochrony młodocianych osobników i skupisk tarłowych gatunków morskich, a także zapewnić właściwe środki bezpieczeństwa;

Poprawka 49

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – ustęp 2 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

zagwarantować, aby przyłowy gatunków morskich wymienionych w dyrektywach 92/43/EWG i 2009/147/WE oraz innych wrażliwych gatunków , były ograniczone do minimum i w miarę możliwości eliminowane, tak by nie stanowiły zagrożenia dla stanu ochrony tych gatunków,

b)

zagwarantować, aby przypadkowe połowy wrażliwych gatunków morskich , w szczególności gatunków wymienionych w dyrektywach 92/43/EWG i 2009/147/WE , w wyniku prowadzonych połowów , były ograniczone do minimum i w miarę możliwości eliminowane,

Poprawka 50

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – ustęp 2 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

zapewnić, aby wpływ rybołówstwa na środowisko na siedliska morskie był ograniczony do minimum i w miarę możliwości eliminowany, tak by nie stanowił zagrożenia dla stanu ochrony tych siedlisk,

c)

zapewnić, w tym przy wykorzystaniu odpowiednich zachęt, aby negatywny wpływ rybołówstwa na środowisko na siedliska morskie był ograniczony do minimum i w miarę możliwości eliminowany,

Poprawka 51

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – ustęp 2 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

przyczyniać się do istnienia środków zarządzania rybołówstwem do celów wypełnienia zobowiązań wynikających z dyrektyw 92/43/EWG, 2009/147/WE, 2008/56/WE i 2000/60/WE.

d)

ustanowić środki zarządzania rybołówstwem do celów wypełnienia zobowiązań wynikających z dyrektyw 92/43/EWG, 2009/147/WE, 2008/56/WE i 2000/60/WE.

Poprawki 294 i 300

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3 – ustęp 2 – litera d a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

da)

zapewnić spełnienie warunków określonych we wskaźnikach 1, 3, 4 i 6 określonych w decyzji Komisji 2010/477/UE.

Poprawka 52

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Poprawka 53

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.    Celem środków technicznych jest :

1.    Dla ustalenia, czy środki techniczne przyczyniają się do osiągania celów, o których mowa w art. 3, stosuje się następujące wskaźniki skuteczności :

Poprawka 54

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

zapewnienie , by połowy gatunków morskich o rozmiarach mniejszych niż minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony nie przekraczały 5 % wielkości połowów zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013,

a)

zakres , w jakim połowy gatunków morskich o rozmiarach mniejszych niż minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony są stopniowo obniżane do poziomów określonych dla najważniejszych łowisk;

Poprawka 55

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

zapewnienie , by przyłowy ssaków morskich, gadów morskich, ptaków morskich i innych gatunków wykorzystywanych do celów innych niż handlowe nie przekraczały poziomów określonych przepisach prawa unijnego i porozumieniach międzynarodowych ,

b)

zakres , w jakim przypadkowe połowy ssaków morskich, gadów morskich, ptaków morskich i innych gatunków niewykorzystywanych do celów handlowych są stopniowo ograniczane i miarę możliwości eliminowane ,

Poprawka 56

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

zapewnienie , by wpływ działalności połowowej na siedliska dna morskiego nie przekraczał poziomu niezbędnego do osiągnięcia dobrego stanu środowiska dla każdego typu siedlisk ocenionych w ramach dyrektywy 2008/56/WE w każdym regionie lub podregionie morskim, zarówno w odniesieniu do jakości siedlisk naturalnych jak i zasięgu obszarowego, w ramach którego należy osiągnąć wymagane poziomy.

c)

zakres , w jakim negatywny wpływ działalności połowowej na siedliska morskie, w tym wrażliwe siedliska dna morskiego , został zmniejszony i utrzymuje się poniżej poziomu niezbędnego do osiągnięcia dobrego stanu środowiska , w szczególności dla każdego typu siedlisk ocenionych w ramach dyrektywy 2008/56/WE w każdym regionie lub podregionie morskim, zarówno w odniesieniu do jakości siedlisk naturalnych, jak i zasięgu obszarowego, w ramach którego należy osiągnąć wymagane poziomy.

Poprawka 57

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 32 niniejszego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez określenie, do celów ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu:

 

a)

najważniejszych łowisk, o których mowa w tej literze;

 

b)

poziomów obecnych połowów gatunków morskich o rozmiarach mniejszych niż minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony dla każdego z tych najważniejszych łowisk, w oparciu o dostarczone przez państwa członkowskie dane dotyczące lat referencyjnych 2013–2015;

 

c)

konkretnych poziomów, do których należy ograniczyć połowy gatunków morskich o rozmiarach mniejszych niż minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony dla każdego z najważniejszych łowisk, aby osiągnąć cel polegający na zapewnieniu zrównoważonych modeli eksploatacji oraz ochrony młodocianych osobników.

 

Ustalając konkretne poziomy, o których mowa w lit. c) akapit pierwszy, uwzględnia się najlepsze dostępne opinie naukowe, w tym opinie STECF, a także istniejące i przyszłe możliwości techniczne w zakresie unikania połowów gatunków morskich o rozmiarach mniejszych niż minimalny rozmiar odniesienia do celów ochrony.

Poprawka 58

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 1 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1b.     W celu przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w ust. 1a, państwa członkowskie mogą przedłożyć wspólne zalecenie na podstawie art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 do dnia … [12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Poprawka 59

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 1 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1c.     W przypadku nieprzedstawienia wspólnego zalecenia w terminie określonym w ust. 1b niniejszego artykułu, lub jeżeli wspólne zalecenie przedstawione przez państwa członkowskie uznano za niezgodne z celami niniejszego rozporządzenia, do dnia…[18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia], w drodze odstępstwa od art. 18 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, Komisja przyjmuje akty delegowane uzupełniające niniejsze rozporządzenie poprzez określenie elementów wskazanych w ust. 1a akapit pierwszy niniejszego artykułu, zgodnie z art. 32 niniejszego rozporządzenia.

Poprawka 60

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 1 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1d.     Aby doprowadzić do stopniowego ograniczenia połowów gatunków morskich o rozmiarach mniejszych niż minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony do poziomów pozwalających zapewnić zrównoważone modele eksploatacji, konkretne poziomy, o których mowa w ust. 1a lit. c) akapit pierwszy, podlegają przeglądowi co trzy lata, z zastosowaniem procedury określonej w ust. 1a, 1b i 1c, oraz powinny one zostać dodatkowo ograniczone, w miarę potrzeby, zgodnie z najlepszymi dostępnymi opiniami naukowymi oraz obecnymi i przyszłymi możliwościami technicznymi w zakresie unikania takich połowów.

Poprawka 61

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.    Zakres , w jakim powyższe cele zostały zrealizowane , jest poddawany przeglądowi w ramach procesu sprawozdawczości określonego w art. 34.

2.    Ocenę , o której mowa w ust. 1 , przeprowadza się w ramach procesu sprawozdawczości określonego w art. 34.

Poprawka 346

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Artykuł 4a

 

Cele społeczno-gospodarcze

 

Aby przy przyjmowaniu i wdrażaniu środków technicznych i ochronnych uwzględniać cele społeczno-gospodarcze art. 2 ust. 5 lit c), f) i i) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, państwo członkowskie będzie szeroko stosować środki przewidziane w art. 38, 39 i 40 rozporządzenia (UE) nr 508/2014.

Poprawka 62

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 5 – akapit 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

„Morze Północne” oznacza rejony ICES (34) IIa, IIIa i IV;

a)

„Morze Północne” oznacza wody Unii w rejonach ICES (34) IIa, IIIa i IV;

Poprawka 63

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 5 – akapit 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

„wody północno-zachodnie” oznaczają podobszary ICES V (z wyjątkiem Va i nienależących do Unii wód podobszaru Vb) , VI oraz VII;

c)

„wody północno-zachodnie” oznaczają wody UE na podobszarach ICES V , VI oraz VII;

Poprawka 64

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 5 – akapit 1 – litera g

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

g)

„regiony najbardziej oddalone” oznaczają wody wokół regionów najbardziej oddalonych, o których mowa w art. 349 akapit pierwszy Traktatu , podzielone na trzy baseny morskie: zachodni Atlantyk, wschodni Atlantyk i Ocean Indyjski ;

g)

„wody Unii Europejskiej na Oceanie Indyjskim i zachodnim Atlantyku” oznaczają wody wokół Gwadelupy, Gujany Francuskiej , Martyniki, Majotty, Reunionu i Saint-Martin podlegające zwierzchnictwu lub jurysdykcji danego państwa członkowskiego ;

Poprawka 65

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1)

„model eksploatacji” oznacza sposób rozłożenia presji połowowej stosunku do struktury wiekowej stada;

1)

„model eksploatacji” oznacza zakres, w jakim śmiertelność połowowa występuje poszczególnych elementach struktury wiekowej i wielkościowej stada;

Poprawka 66

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2)

„selektywność” oznacza określenie ilościowe, za pomocą którego określa się prawdopodobieństwo złowienia ryb pewnej wielkości w sieć o pewnym rozmiarze oczek (lub na haki pewnej wielkości) ;

2)

„selektywność” oznacza prawdopodobieństwo złowienia niektórych gatunków ryb lub ryb o określonych rozmiarach przy użyciu narzędzi o określonych cechach ;

Poprawka 67

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3)

„połowy selektywne” oznaczają zdolność metod połowowych do zlokalizowania i chwytania ryb i skorupiaków w zależności od rozmiaru i rodzaju gatunku, co w trakcie połowów umożliwia uniknięcie połowu organizmów niedocelowych lub wypuszczenie ich w nieuszkodzonym stanie;

skreśla się

Poprawka 68

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)

„ukierunkowane połowy” oznaczają połowy określonego gatunku lub kombinacji gatunków, gdy całkowite połowy tego gatunku/tych gatunków stanowią ponad 50 % wartości ekonomicznej połowów ;

4)

„ukierunkowane połowy” oznaczają nakład połowowy ukierunkowany na konkretne gatunki lub grupy gatunków, których dokładny skład różni się w zależności od łowisk i w odniesieniu do których ustalono na szczeblu regionalnym szczegółowe przepisy przewidujące minimalne specyfikacje techniczne dotyczące rozmiarów oczek i urządzeń selektywnych dla poszczególnych łowisk ;

Poprawka 69

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a)

„stan ochrony gatunków” oznacza stan ochrony gatunków, jak określono w art. 1 lit. i) dyrektywy 92/43/EWG;

Poprawka 70

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 5 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5b)

„stan ochrony siedlisk” oznacza stan ochrony naturalnych siedlisk, jak określono w art. 1 lit. e) dyrektywy 92/43/EWG;

Poprawka 71

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

7)

„wrażliwy gatunek” oznacza gatunek, na którego stan ochrony, w tym jego siedlisko, rozmieszczenie, liczebność i stan populacji, jest wywierany niekorzystny wpływ z powodu presji wynikającej z działalności człowieka, w tym działalności połowowej. Wrażliwe gatunki obejmują w szczególności gatunki wymienione w załącznikach II i IV do dyrektywy 92/43/EWG i gatunki objęte dyrektywą 2009/147/WE oraz gatunki, których ochrona jest niezbędna do osiągnięcia dobrego stanu środowiska zgodnie z dyrektywą 2008/56/WE;

7)

„wrażliwy gatunek” oznacza gatunek, na którego stan ochrony, w tym jego siedlisko, rozmieszczenie, liczebność lub stan populacji, jest wywierany niekorzystny wpływ z powodu presji wynikającej z działalności człowieka, w tym działalności połowowej. Wrażliwe gatunki obejmują w szczególności gatunki wymienione w załącznikach II i IV do dyrektywy 92/43/EWG i gatunki objęte dyrektywą 2009/147/WE oraz gatunki, których ochrona jest niezbędna do osiągnięcia dobrego stanu środowiska zgodnie z dyrektywą 2008/56/WE;

Poprawka 72

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 8

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

8)

„małe gatunki pelagiczne” oznaczają makrelę, śledzia atlantyckiego, ostroboka, sardelę europejską, sardynkę, błękitka, srebrzyka smukłego, szprota i kaprosza;

8)

„małe gatunki pelagiczne” oznaczają między innymi makrelę, śledzia atlantyckiego, ostroboka, sardelę europejską, sardynkę, błękitka, srebrzyka smukłego, szprota, kaprosza , bopsa, sardynelę hiszpańską sardynelę eba ;

Poprawka 73

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 9 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

9a)

„połowy tradycyjne (na własne potrzeby) za pomocą biernych narzędzi połowowych” oznaczają niekomercyjną działalność połowową, w której żywe zasoby morskie są eksploatowane na ograniczoną skalę na szczeblu lokalnym, wyłącznie na własne potrzeby oraz przy wykorzystaniu wyłącznie tradycyjnych narzędzi i technik połowowych;

Poprawka 74

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 10

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

10)

„komitety doradcze” oznaczają grupy zainteresowanych stron ustanowione w ramach WPRyb, aby wspierać wyważoną reprezentację wszystkich zainteresowanych stron przyczynić się do osiągnięcia celów WPRyb ;

10)

„komitety doradcze” oznaczają grupy zainteresowanych stron ustanowione w ramach art. 43 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, prowadzące działalność zgodnie z art. 44 45 wspomnianego rozporządzenia oraz załącznikiem III do niego ;

Poprawka 75

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 11

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

11)

„włok” oznacza narzędzie połowowe czynnie ciągnięte przez jeden statek rybacki lub większą liczbę takich statków i składające się z sieci w kształcie stożka lub ostrosłupa (część główna) zamkniętej z tyłu workiem włoka; „ciągnione narzędzie połowowe” oznacza wszelkie włoki , niewody duńskie oraz podobne narzędzia połowowe, których część główna ma kształt stożka lub ostrosłupa i jest zamknięta z tyłu workiem lub składa się z dwóch długich skrzydeł, części głównej oraz worka włoka , które są czynnie przemieszczane w wodzie ;

11)

„włok” oznacza narzędzie połowowe wyposażone w sieć czynnie ciągniętą przez jeden statek rybacki lub większą liczbę takich statków, zamkniętą z tyłu workiem włoka;

Poprawka 76

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 11 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

11a)

„ciągnione narzędzie połowowe” oznacza wszelkie dragi, włoki, niewody duńskie i podobne narzędzia, które są czynnie przemieszczane w wodzie przez co najmniej jeden statek lub przy użyciu jakiegokolwiek innego systemu mechanicznego;

Poprawka 77

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 12

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

12)

„włok denny” oznacza włok zaprojektowany i uzbrojony do prowadzenia działalności na dnie morskim lub w jego pobliżu;

(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

Poprawka 78

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 13

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

13)

„włok denny rozprzowy” oznacza włok denny ciągnięty jednocześnie przez dwie jednostki, po jednej z każdej strony włoka. Poziome otwarcie włoka jest utrzymywane dzięki odległości pomiędzy dwoma statkami, które ciągną narzędzie;

(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

Poprawka 79

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 15

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

15)

„włok rozprzowy” oznacza narzędzie z włokiem otwartym poziomo przy użyciu stalowej lub drewnianej rury, wyposażone w belkę oraz tkaninę sieciową z łańcuchami dennymi , matami łańcuchowymi lub łańcuchami płoszącymi, czynnie ciągnięte po dnie ;

15)

„włok rozprzowy” oznacza narzędzie z włokiem otwartym poziomo przy użyciu rozprza , skrzydeł lub podobnych urządzeń ;

Poprawka 80

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 16

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

16)

„włok wytwarzający impulsy elektryczne” oznacza technikę połowową , która wykorzystuje pole elektryczne do połowu ryb. Włok wytwarzający impulsy elektryczne posiada szereg elektrod przymocowanych do narzędzia w kierunku ciągnienia, które emitują krótkie impulsy elektryczne ;

16)

„włok rozprzowy zelektryfikowany” oznacza włok , który wykorzystuje impulsy elektryczne do połowu żywych zasobów morza; ;

Poprawka 81

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 17 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

17a)

„niewody dobrzeżne” oznaczają sieci okrążające i niewody ciągnione wydawane z łodzi, które są ciągnione z brzegu lub z łodzi zacumowanej lub zakotwiczonej do brzegu;

Poprawka 82

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 20

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

20)

„sieci stawne” oznaczają wszelkie rodzaje sieci skrzelowych, oplątujących lub drygawic, które są zakotwiczone do dna morskiego (sieci skrzelowe lub sieci denne) lub mogą dryfować z pływami (sieć dryfująca) , tak aby ryby do nich wpływały i zaplątywały się w sieć lub były chwytane w jej oczka;

20)

„sieci stawne” oznaczają wszelkie rodzaje sieci skrzelowych, oplątujących lub drygawic, które są zakotwiczone do dna morskiego (sieci skrzelowe lub sieci denne), tak aby ryby do nich wpływały i zaplątywały się w sieć lub były chwytane w jej oczka;

Poprawka 83

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 21

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

21)

„sieć dryfująca” oznacza sieć składającą się z jednej lub więcej ścian siatki zawieszonych wspólnie i równolegle na nadborze lub nadborach, utrzymywaną na powierzchni wody lub na pewnej głębokości za pomocą urządzeń pływających, dryfującą z prądem osobno lub wraz z łodzią, z którą sieć może być połączona. Sieć może być wyposażona w urządzenia, które mają ją stabilizować lub ograniczać jej dryfowanie , takie jak zakotwiczenie lub oparcie na dnie zamocowane z jednego końca sieci ;

21)

„sieć dryfująca” oznacza sieć utrzymywaną na powierzchni wody lub na pewnej głębokości za pomocą urządzeń pływających, dryfującą z prądem osobno lub wraz z łodzią, z którą sieć może być połączona. Sieć może być wyposażona w urządzenia, które mają ją stabilizować lub ograniczać jej dryfowanie;

Poprawka 84

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 22

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

22)

„sieć skrzelowa denna ” oznacza sieć składającą się z pojedynczego kawałka tkaniny sieciowej i utrzymywaną w wodzie w pozycji pionowej za pomocą pływaków i ciężarów . Żywe zasoby morskie są przy jej użyciu łowione poprzez chwytanie w oczka sieci; jest mocowana albo może być mocowana w dowolny sposób na dnie morskim ;

22)

„sieć skrzelowa” oznacza sieć stawną składającą się z pojedynczego kawałka tkaniny sieciowej i utrzymywaną w wodzie w pozycji pionowej za pomocą pływaków i ciężarów;

Poprawka 85

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 23

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

23)

„sieć oplątująca denna ” oznacza pojedynczy płat tkaniny sieciowej zamocowany w taki sposób, że tkanina ta jest podwieszona na linach, aby stworzyć większą powierzchnię luźnej sieci niż w przypadku sieci skrzelowej. Sieci oplątujące zwykle mają mniej luzu na nadborze i nie stoją przy połowach tak wysoko jak przeciętna sieć skrzelowa denna; są mocowane lub mogą być mocowane w dowolny sposób na dnie morskim ;

23)

„sieć oplątująca” oznacza sieć stawną złożoną z pojedynczego płata tkaniny sieciowej zamocowanego w taki sposób, że tkanina ta jest podwieszona na linach, aby stworzyć większą powierzchnię luźnej sieci niż w przypadku sieci skrzelowej;

Poprawka 86

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 24

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

24)

„drygawica denna ” oznacza sieć składającą się z dwóch lub więcej warstw materiału sieciowego z dwiema zewnętrznymi warstwami o dużym rozmiarze oczek i z warstwą o drobnych , małych oczkach umieszczoną między nimi; sieć jest przymocowana lub może być przymocowana do dna morskiego w dowolny sposób;

24)

„drygawica” oznacza sieć stawną składającą się z dwóch lub więcej warstw tkaniny sieciowej z dwiema zewnętrznymi warstwami o dużym rozmiarze oczek i z warstwą o drobnych oczkach umieszczoną między nimi;

Poprawka 87

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 26

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

26)

„takla” oznacza narzędzie połowowe składające się z głównej liny , czasami znacznej długości, do której w regularnych odstępach przymocowane są przepony z haczykami z przynętą lub bez niej . Lina główna jest umocowana poziomo na dnie lub blisko dna, pionowo lub może unosić się na powierzchni;

26)

„takla” oznacza narzędzie połowowe składające się z głównej liny o  zróżnicowanej długości, do której przymocowane są sznury dodatkowe (stągiewki) z haczykami rozmieszczone w odpowiednich odstępach w zależności od gatunku docelowego . Lina główna jest umocowana poziomo na dnie lub blisko dna, pionowo lub może unosić się na powierzchni;

Poprawka 88

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 27

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(27)

„więcierze i kosze” oznaczają pułapki w postaci klatek lub koszy wykonanych z różnych materiałów, zaprojektowane do połowu skorupiaków lub ryb, umieszczane na dnie morskim pojedynczo lub w rzędach połączonych linkami (bojrepami) z bojami na powierzchni, które wskazują ich położenie, i posiadające jeden otwór lub wejście bądź większą ich liczbę;

(27)

„więcierze i kosze” oznaczają pułapki w postaci klatek lub koszy zaprojektowane do połowu skorupiaków , mięczaków lub ryb, umieszczane na dnie morskim lub nad nim zawieszane pojedynczo lub w rzędach połączonych linkami (bojrepami) z bojami na powierzchni, które wskazują ich położenie, i posiadające jeden otwór lub wejście bądź większą ich liczbę;

Poprawka 89

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 28

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(28)

„węda ręczna” oznacza technikę połowową, w której pojedyncza lina połowowa jest trzymana w rękach. Do liny przymocowany jest jeden wabik lub haczyk z przynętą bądź większa liczba wabików lub haczyków;

(28)

„węda ręczna” oznacza pojedynczą linę połowową trzymaną w rękach, do której przymocowany jest jeden wabik lub haczyk z przynętą bądź większa liczba wabików lub haczyków;

Poprawka 90

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 29

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(29)

„krzyż św. Andrzeja” oznacza chwytak, który dzięki działaniu podobnemu do pracy nożyczek umożliwia zbieranie małży lub korala czerwonego z dna morskiego;

(29)

„krzyż św. Andrzeja” oznacza chwytak, który dzięki możliwości działania podobnego do pracy nożyczek umożliwia zbieranie małży lub korala czerwonego z dna morskiego;

Poprawka 91

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 30

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(30)

„worek włoka” oznacza najbardziej do tyłu wysuniętą część włoka, w kształcie walca, czyli o takim samym obwodzie na całej swojej długości, albo w kształcie zwężającym się; Składa się z jednej lub wielu ścian (części tkaniny sieciowej) o jednakowym rozmiarze oczka sieci, połączonych bocznie jedna drugą w osi włoka sznurem, do którego może być przyłączona lina wzmacniająca brzegi . Do celów regulacyjnych ostatnie 50 oczek sieci tworzy worek włoka;

(30)

„worek włoka” oznacza najbardziej do tyłu wysuniętą część włoka, w kształcie walca, czyli o takim samym obwodzie na całej swojej długości, albo w kształcie zwężającym się; składa się z jednej lub wielu płatów (części tkaniny sieciowej) połączonych bocznie jeden drugim . Do celów regulacyjnych ostatnie 50 oczek sieci tworzy worek włoka;

Poprawka 92

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 31

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(31)

„rozmiar oczka sieci” oznacza rozmiar oczka każdego worka włoka narzędzia ciągnionego, mierzony zgodnie z procedurą określoną w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 517/2008  (40) ;

(31)

„rozmiar oczka sieci” oznacza:

 

a)

w przypadku tkaniny węzłowej: najdłuższą odległość między dwoma przeciwległymi węzłami w tym samym oczku przy całkowitym rozciągnięciu;

 

b)

w przypadku tkaniny bezwęzłowej: odległość między dwoma przeciwległymi złączami wzdłuż najszerszej osi w tym samym oczku przy całkowitym rozciągnięciu;

 

Poprawka 93

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 32

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(32)

„oczko kwadratowe” oznacza kształt oczka uzyskanego mocowania tkaniny sieciowej 45o odchyleniu od kierunku N w taki sposób, aby boki biegły równolegle i pod kątem 90o w stosunku do osi włoka ;

(32)

„oczko kwadratowe” oznacza czworoboczne oczko składające się dwóch serii równoległych boków tej samej nominalnej długości, przy czym jedna seria jest równoległa do osi podłużnej sieci, a druga jest do niej prostopadła ;

Poprawka 94

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 33

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(33)

„oczko romboidalne” oznacza zwykły romboidalny kształt oczek sieci w płacie tkaniny sieciowej ;

(33)

„oczko rombowe” oznacza cztery boki tej samej długości, przy czym przekątne oczka są do siebie prostopadłe i jedna przekątna jest równoległa do osi podłużnej sieci ;

Poprawka 95

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 36

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(36)

„sieć przesiewająca” oznacza urządzenie zamocowane do całego obwodu włoka krewetkowego w pobliżu rozprza i zwężające się ku końcowi, gdzie jest przymocowane do dolnej powierzchni włoka krewetkowego. W miejscu, w którym sieć przesiewająca styka się z workiem włoka, znajduje się otwór wyjściowy, przez który mogą wydostać się gatunki lub osobniki zbyt duże, aby przejść przez sito, podczas gdy krewetki mogą przejść przez sito i dostać się do worka włoka;

skreśla się

Poprawka 96

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 38

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(38)

„czas zanurzenia” oznacza okres od momentu pierwszego umieszczenia sieci w wodzie do momentu pełnego wybrania sieci na pokład statku rybackiego;

(38)

„czas zanurzenia” oznacza okres od momentu pierwszego umieszczenia narzędzia w wodzie do momentu pełnego wyciągnięcia go na pokład statku rybackiego;

Poprawka 97

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 39

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(39)

„czujniki do monitorowania narzędzi” oznaczają zdalne czujniki elektroniczne, które można umieścić na włoku lub okrężnicy w celu monitorowania najważniejszych parametrów użytkowych, takich jak odległość między rozpornicami lub wielkość połowu;

(39)

„czujniki do monitorowania narzędzi” oznaczają zdalne czujniki elektroniczne, które przymocowano w celu monitorowania najważniejszych parametrów użytkowych, takich jak odległość między rozpornicami lub wielkość połowu;

Poprawka 98

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 39 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(39a)

„lina dociążona” oznacza linę z przymocowanymi haczykami z przynętą z dodatkowym obciążeniem, które ma na celu zwiększenie prędkości jej zatapiania i ogranicza czas narażenia ptactwa morskiego na kontakt z nią;

Poprawka 99

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 40

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(40)

„dźwiękowe urządzenie odstraszające” oznacza zdalnie sterowane urządzenia zwracające uwagę gatunków takich jak ssaki morskie i ostrzegające je o obecności narzędzi połowowych za pomocą wydawania sygnałów dźwiękowych ;

(40)

„dźwiękowe urządzenie odstraszające” oznacza urządzenie wydające sygnały dźwiękowe po to, by zniechęcić gatunki takie jak ssaki morskie do zbliżania się do narzędzi połowowych;

Poprawka 100

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 42

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(42)

„selekcja jakościowa” oznacza praktykę odrzutów tanich ryb objętych limitami połowowymi, mimo że mogły one zostać legalnie wyładowane, stosowaną w celu maksymalizacji całkowitej wartości ekonomicznej lub pieniężnej ryb przywiezionych do portu.

(42)

„selekcja jakościowa” oznacza praktykę odrzutów tanich ryb objętych limitami połowowymi, mimo że powinny one zostać legalnie wyładowane, stosowaną w celu maksymalizacji całkowitej wartości ekonomicznej lub pieniężnej ryb przywiezionych do portu;

Poprawka 101

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 43 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(43a)

„istotny niekorzystny wpływ” oznacza istotny niekorzystny wpływ zdefiniowany w art. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 734/2008;

Poprawka 102

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – punkt 45 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(45a)

„wskaźniki skuteczności” oznaczają zestaw parametrów, które pozwalają oszacować wydajność środków technicznych.

Poprawki 303 i 349

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 7 – ustęp 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

prądu elektrycznego z wyjątkiem użycia włoka wytwarzającego impulsy elektryczne określonego w art. 24 część E załącznika V;

b)

prądu elektrycznego;

Poprawka 103

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 7 – ustęp 1 – litera g

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

g)

wszelkiego typu pocisków;

g)

wszelkiego typu pocisków , z wyjątkiem tych używanych do uboju tuńczyka umieszczonego w klatkach lub schwytanego w sieć pułapkową lub za pomocą harpunów ręcznych i kusz używanych do połowów rekreacyjnych bez wykorzystania akwalungu, od świtu do zmierzchu ;

Poprawka 296

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 7– akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Niezależnie od przepisów art. 2 niniejszy artykuł ma zastosowanie do wód międzynarodowych i wód państw trzecich.

Poprawka 104

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 9 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Żadna część narzędzi ciągnionych nie jest wykonana z tkaniny sieciowej o rozmiarze oczka sieci mniejszym niż rozmiar oczka sieci worka włoka. Przepis ten nie ma zastosowania do narzędzi połowowych używanych w celu mocowania czujników do monitorowania narzędzi.

1.   Żadna część narzędzi ciągnionych nie jest z tkaniny sieciowej o rozmiarze oczka sieci mniejszym niż rozmiar oczka sieci worka włoka. Przepis ten nie ma zastosowania do narzędzi połowowych używanych w celu mocowania czujników do monitorowania narzędzi lub urządzeń zapewniających selektywność pod względem rozmiarów lub gatunków .

Poprawka 105

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 9 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Zabrania się konstruowania jakiegokolwiek worka włoka bądź mocowania jakiegokolwiek urządzenia, które blokuje lub w inny sposób skutecznie zmniejsza wielkość oczek sieci worka włoka lub dowolnej części narzędzia ciągnionego. Przepis ten nie wyklucza używania określonych urządzeń ograniczających zużycie i rozrywanie się, zwiększających lub ograniczających uciekanie połowów w przedniej części narzędzi ciągnionych.

3.   Zabrania się stosowania i przewożenia na pokładzie statków rybackich jakiegokolwiek urządzenia, które blokuje lub w inny sposób skutecznie zmniejsza wielkość oczek sieci worka włoka lub dowolnej części narzędzia ciągnionego. Przepis ten nie wyklucza używania określonych urządzeń ograniczających zużycie i rozrywanie się, zwiększających lub ograniczających uciekanie połowów w przedniej części narzędzi ciągnionych bądź montowania urządzeń przeznaczonych do kontroli połowów .

Poprawka 106

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Poprawka 107

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 4 – tiret 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

tuńczyk biały (Thunnus alalunga),

(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

Poprawka 108

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   Zabrania się rozmieszczania wszelkich sieci skrzelowych dennych, sieci oplątujących i drygawic w każdym miejscu, gdzie wskazana na mapach głębokość wynosi powyżej 600 metrów.

5.   Zabrania się rozmieszczania wszelkich sieci skrzelowych dennych, sieci oplątujących i drygawic w każdym miejscu, gdzie wskazana na mapach głębokość wynosi powyżej 200 metrów.

Poprawka 109

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a.     Niezależnie od ust. 5:

 

a)

szczegółowe odstępstwa określone w załączniku V część C pkt 6, załączniku VI część C pkt 6 i 9 oraz załączniku VII część C pkt 4 stosuje się, jeżeli głębokość wskazana na mapie wynosi między 200 a 600 m;

 

b)

rozmieszczanie sieci skrzelowych dennych, sieci oplątujących i drygawic w każdym miejscu, gdzie głębokość wskazana na mapie wynosi powyżej 200 metrów, jest dozwolone na obszarze połowowym zdefiniowanym w art. 5 lit. e).

Poprawka 272

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 5 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5b.     Zabrania się rozmieszczania sieci skrzelowych dennych, sieci oplątujących lub drygawic na obszarach wyznaczonych zgodnie z dyrektywami 92/43/EWG, 2009/147/WE i 2008/56/WE, jeśli wywierałyby one niekorzystny wpływ na status ochrony wrażliwych gatunków i łowisk.

Poprawka 111

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 11 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Złowionych jako przyłów osobników gatunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nie wolno okaleczać i należy je niezwłocznie uwolnić z powrotem do morza.

3.   Złowionych jako przypadkowy połów osobników gatunków, o których mowa w ust. 2, nie wolno okaleczać i należy je niezwłocznie uwolnić z powrotem do morza.

Poprawka 112

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 11 – ustęp 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a.     Ustęp 3 nie ma zastosowania, jeżeli państwo członkowskie bandery posiada oficjalny program dotyczący gromadzenia danych i badań naukowych okazów gatunków wymienionych w załączniku I.

Poprawka 113

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 11 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Jeżeli z najlepszych dostępnych opinii naukowych wynika, że w wykazie w załączniku I konieczne jest wprowadzenie zmiany polegającej na dodaniu nowych gatunków wymagających ochrony, Komisja jest uprawniona do przyjmowania takich zmian w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 32.

4.   Jeżeli z najlepszych dostępnych opinii naukowych wynika, że w wykazie w załączniku I konieczne jest wprowadzenie zmiany polegającej na dodaniu nowych gatunków wymagających ochrony lub usunięciu gatunków, które nie muszą pozostawać w wykazie , Komisja jest uprawniona do przyjmowania takich zmian w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 32.

Poprawka 114

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 11 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.    Celem środków przyjętych na podstawie ust. 4 niniejszego artykułu jest osiągnięcie wartości docelowych określonych w art. 4 ust. 1 lit. b).

5.    Przyjęcie środków na podstawie ust. 4 niniejszego artykułu powinna poprzedzać ocena wskaźników skuteczności określonych w art. 4 ust. 1 lit. b).

Poprawka 115

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Poprawka 116

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Złowionych jako przyłów osobników gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać i należy je niezwłocznie uwolnić.

2.   Złowionych przypadkowo osobników gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać i należy je niezwłocznie uwolnić. Operatorzy statków rybackich rejestrują i przekazują właściwym organom informacje dotyczące osobników złowionych przypadkowo, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1004  (1a) .

Poprawka 117

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Niezależnie od ust. 1 i 2 dopuszcza się zatrzymywanie na statku, przeładunek lub wyładunek złowionych jako przyłów osobników gatunków morskich, o których mowa w ust. 1, w stopniu, w jakim działanie takie jest konieczne do zapewnienia wsparcia przy odzyskiwaniu pojedynczych zwierząt, i pod warunkiem że właściwe organy krajowe zostały z wyprzedzeniem w pełni o tym poinformowane .

3.   Niezależnie od ust. 1 i 2 dopuszczalne jest zatrzymywanie na statku, przeładunek lub wyładunek złowionych przypadkowo osobników gatunków morskich, o których mowa w ust. 1, w stopniu, w jakim działanie takie jest konieczne do zapewnienia wsparcia przy odzyskiwaniu pojedynczych zwierząt . Dopuszczalne jest zatrzymanie na statku, przeładunek lub wyładunek osobników gatunków morskich, jeżeli dany osobnik gatunku morskiego jest martwy , i pod warunkiem że może zostać wykorzystany w celach naukowych. Właściwe organy krajowe są o tym z wyprzedzeniem w pełni informowane za pomocą szczegółowej i dokładnej dokumentacji .

Poprawka 118

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – ustęp 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a.     Ustępy 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli państwo członkowskie bandery posiada oficjalny program dotyczący gromadzenia danych i badań naukowych okazów ptaków morskich, gadów morskich lub ssaków morskich.

Poprawka 119

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   Celem środków przyjętych na podstawie ust. 4 niniejszego artykułu jest osiągnięcie wartości docelowych określonych w art. 4 ust. 1 lit. b).

5.   Celem środków przyjętych na podstawie ust. 4 niniejszego artykułu jest osiągnięcie celów rozporządzenia w odniesieniu do wskaźników skuteczności określonych w art. 4 ust. 1 lit. b).

Poprawka 120

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – ustęp 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a.     Państwa członkowskie monitorują skuteczność środków przyjętych na mocy niniejszego artykułu dotyczących minimalizacji połowów przypadkowych i co roku do dnia [dwa lata po wejściu w życie rozporządzenia] r., a następnie co trzy lata, przedstawiają Komisji sprawozdanie dotyczące postępów w tym zakresie.

Poprawka 121

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 13 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Zabrania się rozmieszczania narzędzi połowowych wymienionych w załączniku II w odnośnych obszarach określonych w tym załączniku.

1.   Zabrania się rozmieszczania narzędzi połowowych wymienionych w załączniku II w odnośnych obszarach określonych w tym załączniku. Jeżeli narzędzia połowowe są rozmieszczane na specjalnych obszarach ochrony określonych w dyrektywie 92/43/EWG i obszarach specjalnej ochrony określonych w dyrektywie 2009/147/WE, państwa członkowskie dokonują odpowiedniej oceny.

Poprawka 122

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 13 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Zabrania się umyślnego zakłócania, pogarszania stanu lub niszczenia wrażliwych siedlisk, terenów reprodukcji i odpoczynku wrażliwych gatunków.

Poprawka 123

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 13 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Jeżeli w najlepszych dostępnych opiniach naukowych zaleca się zmianę wykazu obszarów wymienionych w załączniku II , w tym dodanie nowych obszarów , Komisja jest uprawniona do przyjmowania takich zmian w drodze aktów delegowanych, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 11 ust. 2 i  art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Przyjmując takie zmiany, Komisja zwraca szczególną uwagę na łagodzenie niekorzystnych skutków przemieszczania działalności połowowej na inne wrażliwe obszary.

2.   Jeżeli w najlepszych dostępnych opiniach naukowych zaleca się pilną zmianę wykazu obszarów wymienionych w załączniku II, Komisja jest uprawniona do przyjmowania takich zmian w drodze aktów delegowanych, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 11 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Przedstawiając wniosek zawierający takie zmiany, Komisja przedstawia jednocześnie kompletną mapę obszaru wrażliwego i zwraca szczególną uwagę na łagodzenie niekorzystnego wpływu na środowisko oraz niekorzystnych skutków społecznych, gospodarczych i środowiskowych przenoszenia działalności połowowej na inne obszary.

Poprawka 124

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 13 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   W przypadku gdy takie siedliska występują na wodach podlegających zwierzchnictwu lub jurysdykcji państwa członkowskiego, to państwo członkowskie jest uprawnione do ustanowienia obszarów zamkniętych lub innych środków ochrony w celu ochrony takich siedlisk, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Takie środki są zgodne z celami określonymi w art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 oraz są co najmniej tak samo rygorystyczne jak środki przewidziane na mocy prawa Unii.

3.   W przypadku gdy obszary wymienione w załączniku II znajdują się na wodach podlegających zwierzchnictwu lub jurysdykcji państwa członkowskiego, to państwo członkowskie jest uprawnione do ustanowienia obszarów zamkniętych lub innych środków ochrony w celu ochrony takich siedlisk, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Takie środki są zgodne z celami określonymi w art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 oraz są co najmniej tak samo rygorystyczne jak środki przewidziane na mocy prawa Unii.

Poprawka 125

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 13 – ustęp 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

4a.     Państwa członkowskie przyjmują środki ochrony obszarów, gdzie występują lub mogą występować wrażliwe ekosystemy morskie zdefiniowane w art. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 734/2008 na wodach podlegających ich zwierzchnictwu lub jurysdykcji i w ich pobliżu w odniesieniu do połowów przydennych, chyba że najlepsze dostępne opinie naukowe wykażą, że działalność ta nie ma znacznego wpływu na te ekosystemy. Środki te są spójne z rezolucjami Zgromadzenia Ogólnego ONZ, a zwłaszcza rezolucjami nr 61/105 i 64/72, oraz są co najmniej równoważne pod względem poziomu ochrony wrażliwych ekosystemów morskich środkom ustanowionym w rozporządzeniu (WE) nr 734/2008.

Poprawka 126

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

zapewnienia ochrony młodocianych osobników gatunków morskich na podstawie art. 15 ust. 11 i 12 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

a)

zapewnienia ochrony młodocianych osobników gatunków morskich w taki sposób, by większość łowionych ryb osiągała wiek rozrodczy przed złowieniem, oraz na podstawie art. 15 ust. 11 i 12 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

Poprawka 127

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 1 – litera a a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

aa)

zakazu sprzedaży młodocianych osobników gatunków morskich w celu spożycia przez ludzi, zgodnie z art. 2 ust. 5 lit. b) i art. 15 ust. 11 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

Poprawka 128

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Artykuł 14a

 

Produkty rybołówstwa będące przedmiotem przywozu przeznaczone do spożycia przez ludzi

 

Produkty rybołówstwa będące przedmiotem przywozu i przeznaczone do spożycia przez ludzi, pozyskane poza wodami Unii w obszarach, podobszarach i rejonach wskazanych w art. 5, spełniają wymóg minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony określonych w załącznikach do rozporządzenia.

Poprawka 129

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 15 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Państwa członkowskie dysponują środkami służącymi ułatwianiu przechowywania lub znalezienia zbytu dla połowów o rozmiarach mniejszych niż minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony, wyładowanych zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Środki te mogą obejmować wsparcie inwestycji w zakresie budowy i przystosowania miejsc wyładunku i przystani lub wsparcie inwestycji w zakresie dodawania wartości produktom rybołówstwa.

Państwa członkowskie dysponują adekwatnymi środkami służącymi ułatwianiu przechowywania lub znalezienia zbytu dla połowów o rozmiarach mniejszych niż minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony, wyładowanych zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Środki te obejmują wsparcie inwestycji w zakresie budowy i przystosowania miejsc wyładunku i przystani , jak również wsparcie inwestycji w zakresie dodawania wartości produktom rybołówstwa.

Poprawka 130

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 16 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.    Praktyki selekcji jakościowej i powodowania wyślizgiwania się są zabronione .

1.    Praktyka selekcji jakościowej jest zabroniona .

Poprawka 131

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 16 — ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Ustępy 1 i 2 nie mają zastosowania do połowów gatunków objętych wyłączeniem z zastosowania obowiązku wyładunku zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

2.   Ustępy 1 i 2 nie mają zastosowania do działalności połowowej prowadzonej na Morzu Śródziemnym ani do połowów gatunków objętych wyłączeniem z zastosowania obowiązku wyładunku zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

Poprawka 132

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 17 – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Poprawka 133

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 17 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Państwa członkowskie mogą realizować projekty pilotażowe w celu zbadania metod służących unikaniu, minimalizowaniu i eliminowaniu niezamierzonych połowów gatunków nieobjętych limitami połowowymi . Te projekty pilotażowe uwzględniają opinie odpowiednich komitetów doradczych i opierają się na najlepszych dostępnych opiniach naukowych.

1.   Państwa członkowskie mogą realizować projekty pilotażowe w celu zbadania metod służących unikaniu, minimalizowaniu i eliminowaniu niezamierzonych połowów. Te projekty pilotażowe uwzględniają opinie odpowiednich komitetów doradczych i opierają się na najlepszych dostępnych opiniach naukowych.

Poprawka 134

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 17 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Jeżeli wyniki tych badań pilotażowych lub inne opinie naukowe wskazują, że niezamierzone połowy gatunków nieobjętych limitami połowowymi są znaczące, państwa członkowskie mogą ustanowić środki techniczne w celu ograniczenia niezamierzonych połowów zgodnie z procedurą określoną w art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 . Te techniczne środki mają zastosowanie wyłącznie do statków rybackich pływających pod banderą tego państwa członkowskiego.

2.   Jeżeli wyniki tych badań pilotażowych lub inne opinie naukowe wskazują, że niezamierzone połowy gatunków nieobjętych limitami połowowymi są znaczące, państwa członkowskie ustanawiają środki techniczne w celu unikania lub ograniczenia w możliwie największym stopniu niezamierzonych połowów zgodnie z procedurą określoną w art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 lub w art. 18 rozporządzenia .

Poprawka 135

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 17 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     Jeżeli inne państwa członkowskie pragną wprowadzić podobne środki techniczne, można przedstawić wspólne zalecenie zgodnie z art. 18.

Poprawka 137

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 17 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Artykuł 17a

 

Dokumentacja

 

Państwa członkowskie mogą, na podstawie art. 49 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, wprowadzić monitoring elektroniczny w celu dokumentacji połowów, odrzutów i działalności połowowej.

Poprawka 138

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Rozdział 2 – sekcja 5 a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

SEKCJA 5a

 

DOSTOSOWANIE STATKÓW RYBACKICH

 

Artykuł 17b

 

Dostosowanie pojemności

 

W przypadku nowych lub istniejących statków rybackich zezwala się na zwiększenie pojemności statku w celu poprawy bezpieczeństwa na pokładzie, warunków pracy, higieny i jakości produktów, a także na zwiększenie pojemności statku w celu przechowywania niezamierzonych połowów podlegających obowiązkowi wyładunku zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, pod warunkiem że nie zwiększy to zdolności połowowej danego statku. Przestrzeni uzyskanej w wyniku zwiększenia pojemności nie uwzględnia się w ocenie zdolności połowowej na podstawie pułapów określonych w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 ani w bilansach wprowadzania statków do floty i wycofywania statków z floty, o których mowa w art. 23 tegoż rozporządzenia.

Poprawka 139

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Poprawka 140

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – ustęp 1 – litera g

g)

w załączniku XI w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych .

g)

w załączniku XI w odniesieniu do wód Unii na Oceanie Indyjskim i zachodnim Atlantyku .

Poprawka 141

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – ustęp 1 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Jednakże przepisy dotyczące rozmiaru oczek sieci określone w części B załączników V–XI stosuje się wyłącznie o tyle, o ile do dnia … [18 miesięcy po wejściu w życie rozporządzenia] r. nie przyjęty zostanie akt delegowany na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu dotyczący tej samej kwestii w odniesieniu do odpowiednich połowów. Jeżeli część B załącznika do rozporządzenia stanie się obowiązująca, Komisja, niezależnie od art. 6 ust. 1 pkt 4, przyjmuje na podstawie art. 32 w tym samym terminie akt delegowany uzupełniający niniejsze rozporządzenie o definicję „ukierunkowanych połowów” do celów stosowania części B w odnośnym obszarze połowowym i do dokonywanych w nim połowów.

 

Do dnia, w którym upłynie termin określony w akapicie drugim niniejszego ustępu lub do dnia przyjęcia aktu delegowanego, o którym w nim mowa, i wybierając ten z nich, który jest wcześniejszy, przepisy dotyczące rozmiaru oczek sieci z dnia … [dzień poprzedzający dzień wejścia w życie rozporządzenia  (*1) ] nadal mają zastosowanie w odniesieniu do odpowiednich łowisk.

Poprawka 142

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Środki techniczne odbiegające od środków, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu – tam gdzie jest to stosowne dla osiągnięcia celów WPRyb oraz aby uwzględnić specyfikę regionu – mogą zostać przyjęte w kontekście wieloletniego planu, o którym mowa w art. 9 i 10 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

Poprawka 143

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.    Zgodnie procedurą określoną w art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 państwa członkowskie mogą przedstawiać wspólne zalecenia określające odpowiednie środki techniczne na szczeblu regionalnym, które odbiegają od środków określonych w ust. 1.

2.    Jeżeli istnieje już wieloletni plan dla danych połowów lub jeżeli odnośny wieloletni plan nie przewiduje środków technicznych lub procedury przyjmowania takich środków technicznych Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie art. 32 niniejszego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uzupełniających niniejsze rozporządzenie i określających odpowiednie środki techniczne na szczeblu regionalnym, które odbiegają od środków określonych w ust. 1 , zwłaszcza określających rozmiar oczek sieci, który ma być stosowany na szczeblu regionalnym. Państwa członkowskie mogą przedłożyć – w celu przyjęcia takich aktów delegowanych – wspólne zalecenie na podstawie art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 do dnia … [12 miesięcy po wejściu w życie rozporządzenia] r. Komisja upublicznia takie wspólne zalecenia niezwłocznie po ich przedłożeniu przez państwa członkowskie, podobnie jak wszelkie oceny naukowe przeprowadzone, aby zapewnić ich zgodność z art. 18 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

Poprawka 144

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     Środki przyjęte na podstawie ust. 1 i 2:

 

a)

służą osiągnięciu celów określonych w art. 3 rozporządzenia, szczególnie uwzględniając wskaźniki skuteczności określone w art. 4;

 

b)

odpowiadają zasadom dobrych rządów określonym w art. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

 

c)

stwarzają zachęty dla statków rybackich rozmieszczających selektywne narzędzia połowowe lub stosujących techniki połowowe, które wywierają ograniczony wpływ na środowisko, w tym poprzez przydział uprawnień do połowów oraz

 

d)

są co najmniej równoważne środkom, o których mowa w ust. 1 lub, w przypadku przepisów dotyczących rozmiarów oczek sieci, mającym zastosowanie przepisom z dnia … [dzień przed dniem wejścia w życie rozporządzenia] r. pod względem modeli eksploatacji i poziomu ochrony zapewnianego wrażliwym gatunkom i siedliskom.

Poprawka 145

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.    Środki techniczne zalecone zgodnie z ust. 2 muszą być co najmniej równoważne pod względem modeli eksploatacji oraz poziomu ochrony wrażliwych gatunków siedlisk środkom , o których mowa w ust. 1 .

3.    Zgodnie z art. 18 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 państwa członkowskie obierają za podstawę wspólnych zaleceń, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, najlepsze dostępne opinie naukowe. Opinia naukowa uwzględnia wpływ środków na docelowe gatunki oraz wrażliwe gatunki siedliska , wykazując korzyści dla ochrony ekosystemu morskiego .

Poprawka 146

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – ustęp 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a.     Niezależnie od art. 18 ust. 1, 3 i 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Komisja może przyjmować takie akty delegowane również w przypadku braku wspólnego zalecenia, o którym mowa w tych ustępach.

Poprawka 147

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 19

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 19

skreśla się

Środki regionalne w ramach wieloletnich planów działania

 

1.     Komisja jest uprawniona do ustanawiania środków technicznych na poziomie regionalnym w celu osiągnięcia celów planów wieloletnich, o których mowa w art. 9 i 10 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Środki te ustanawiane są przez Komisję w drodze aktów delegowanych przyjmowanych zgodnie z art. 32 niniejszego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

 

2.     Środki ustanowione zgodnie z ust. 1 mogą:

 

a)

zmieniać lub uzupełniać środki określone w załącznikach V–XI;

 

b)

stanowić odstępstwo od środków ustanowionych w załącznikach V–XI w odniesieniu do określonego obszaru lub okresu, jeżeli można wykazać, że środki te nie przynoszą korzyści w zakresie ochrony na tym obszarze lub w tym okresie bądź że alternatywnymi środkami można osiągnąć te same cele.

 

3.     W planie wieloletnim można określić rodzaj środków technicznych, które mogą zostać przyjęte w odniesieniu do danego regionu na podstawie ust. 1 i 2.

 

4.     Środki przyjęte na podstawie ust. 1 i 2

 

a)

służą osiągnięciu celów i wartości docelowych określonych w art. 3 i 4 niniejszego rozporządzenia;

 

b)

odpowiadają zasadom dobrych rządów określonym w art. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013; oraz

 

c)

stwarzają zachęty dla statków rybackich rozmieszczających selektywne narzędzia połowowe lub stosujących techniki połowowe, które wywierają ograniczony wpływ na środowisko poprzez przydział uprawnień do połowów.

 

5.     Przedkładając wspólne zalecenia dotyczące ustanowienia środków technicznych, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie dostarczają dowody naukowe uzasadniające przyjęcie tych środków.

 

6.     Komisja może zwrócić się do STECF o ocenę wspólnych rekomendacji, o których mowa w ust. 5.

 

Poprawka 148

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 20 – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Przedkładając wspólne zalecenia zgodnie z art. 19 w celu określenia narzędzi połowowych zapewniających selektywność pod względem wymiarów i gatunków, państwa członkowskie dostarczają dowody wykazujące, że narzędzia te spełniają co najmniej jedno z następujących kryteriów:

1.   Przedkładając wspólne zalecenia zgodnie z art. 18 w celu określenia narzędzi połowowych zapewniających selektywność pod względem wymiarów i gatunków, państwa członkowskie dostarczają dowody wykazujące, że narzędzia te spełniają co najmniej jedno z następujących kryteriów:

Poprawka 149

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Przedkładając wspólne zalecenia zgodnie z art. 19 w celu zmiany obszarów zamkniętych lub objętych ograniczeniami wymienionych w części C załączników V–VIII i X oraz w części B załącznika XI lub ustanowienia nowych obszarów zamkniętych lub objętych ograniczeniami, państwa członkowskie uwzględniają we wspólnych zaleceniach następujące elementy w odniesieniu do takich obszarów zamkniętych lub objętych ograniczeniami:

Przedkładając wspólne zalecenia zgodnie z art. 18 w celu zmiany obszarów zamkniętych lub objętych ograniczeniami wymienionych w części C załączników V–VIII i X oraz w części B załącznika XI lub ustanowienia nowych obszarów zamkniętych lub objętych ograniczeniami , bądź w celu ich zniesienia , państwa członkowskie uwzględniają we wspólnych zaleceniach następujące elementy w odniesieniu do takich obszarów zamkniętych lub objętych ograniczeniami:

Poprawka 150

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Jeżeli państwa członkowskie nie przyjmą wspólnych zaleceń, Komisja może przyjąć akty delegowane na podstawie art. 32, aby ustanowić obszary zamknięte lub objęte ograniczeniami dostępu na podstawie najlepszych dostępnych opinii naukowych.

Poprawka 151

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 22 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.

Przedkładając wspólne zalecenia zgodnie z art. 19 w celu zmiany lub ustanowienia minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony określonych w części A załączników V–X, państwa członkowskie przestrzegają celu zapewnienia ochrony młodocianych osobników gatunków morskich.

1.

Przedkładając wspólne zalecenia zgodnie z art. 18 w celu zmiany lub ustanowienia minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony określonych w części A załączników V–X, państwa członkowskie przestrzegają celu zapewnienia ochrony młodocianych osobników gatunków morskich. Wspólne zalecenia opierają się na najlepszych dostępnych dowodach naukowych i uwzględniają dane biologiczne, w szczególności rozmiar dojrzałych osobników danego gatunku. Wspólne zalecenia nie utrudniają kontroli i egzekwowania przepisów dotyczących wyładunku produktów rybołówstwa oraz ich wprowadzania do obrotu.

Poprawka 152

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 23 – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Przedkładając wspólne zalecenia zgodnie z art. 19 w celu umożliwienia stworzenia przepisów dotyczących doraźnych zamknięć i przenoszenia się służących zapewnieniu ochrony skupisk młodocianych osobników lub ryb odbywających tarło bądź skorupiaków, państwa członkowskie uwzględniają następujące elementy:

Przedkładając wspólne zalecenia zgodnie z art. 18 w celu umożliwienia stworzenia przepisów dotyczących doraźnych zamknięć i przenoszenia się służących zapewnieniu ochrony skupisk młodocianych osobników lub ryb odbywających tarło bądź skorupiaków lub wrażliwych gatunków , państwa członkowskie uwzględniają następujące elementy:

Poprawka 153

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 23 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.

W razie gdyby doraźne zamknięcia lub przenoszenia dotyczyły statków tylko jednego państwa członkowskiego, przyjmuje się środki redukujące ich wpływ na te statki w oparciu o najlepsze dostępne opinie naukowe.

Poprawki 304 i 154

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 24 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Przedkładając wspólne zalecenia zgodnie z art. 19 w celu zezwolenia na stosowanie lub rozszerzenie stosowania w określonym basenie morskim innowacyjnych narzędzi połowowych , w tym wytwarzającego impulsy elektryczne włoka opisanego w części E załącznika V , państwa członkowskie przedstawiają ocenę prawdopodobnego wpływu użycia takich narzędzi połowowych na gatunki docelowe i na wrażliwe gatunki i siedliska.

1.   Przedkładając wspólne zalecenia zgodnie z art. 18 w celu zezwolenia na stosowanie lub rozszerzenie stosowania w określonym basenie morskim innowacyjnych narzędzi połowowych, państwa członkowskie przedstawiają ocenę prawdopodobnego wpływu użycia takich narzędzi połowowych na gatunki docelowe i na wrażliwe gatunki i siedliska.

 

Taka ocena oparta jest na stosowaniu innowacyjnych narzędzi w okresie próbnym ograniczonym do nie więcej niż 5 % statków obecnych w tym metier przez co najmniej cztery lata.

Poprawka 155

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 24 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Stosowanie innowacyjnych narzędzi połowowych nie jest dozwolone, jeżeli oceny te wykazują , że stosowanie ich ma negatywny wpływ na wrażliwe siedliska i gatunki niebędące gatunkami docelowymi.

3.   Stosowanie innowacyjnych narzędzi połowowych jest dozwolone na skalę handlową , tylko jeżeli ocena, o której mowa w ust. 1 wykaże , że w porównaniu do obowiązujących i regulowanych narzędzi i technik połowowych stosowanie ich nie ma bezpośredniego lub skumulowanego negatywnego wpływu na siedliska morskie, w tym siedliska wrażliwe, lub gatunki niebędące gatunkami docelowymi.

Poprawka 156

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 1 – tiret 2 a (nowe)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

przedstawiać informacje na temat efektywności istniejących środków ochrony i stosowanego monitoringu;

Poprawka 158

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Państwa członkowskie zapewniają, aby rybacy, których środki te bezpośrednio dotyczą, byli odpowiednio konsultowani.

Poprawka 159

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 26 – ustęp 1 – litera d a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

da)

odstępstwa zatwierdzone na podstawie art. 15 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

Poprawka 160

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 26 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Środki, o których mowa w ust. 1, służą osiągnięciu celów określonych w art. 3, a w szczególności ochrony skupisk młodocianych osobników lub ryb odbywających tarło bądź skorupiaków.

2.   Środki, o których mowa w ust. 1, służą osiągnięciu celów określonych w art. 3, a w szczególności ochrony skupisk młodocianych osobników lub ryb odbywających tarło bądź skorupiaków. Są one co najmniej tak samo rygorystyczne jak środki techniczne przewidziane w prawie Unii.

Poprawka 161

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 26 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Artykuł 26a

 

Projekty pilotażowe dotyczące systemu pełnej dokumentacji połowów i odrzutów

 

1.     Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych na podstawie art. 32 niniejszego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uzupełniających niniejsze rozporządzenie i określających projekty pilotażowe dotyczące opracowania systemu pełnej dokumentacji połowów i odrzutów na podstawie wymiernych wartości docelowych i celów, aby osiągnąć zarządzanie połowami oparte na wynikach.

 

2.     Projekty pilotażowe, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, mogą wprowadzać odstępstwa od środków określonych w części B załączników V–XI dla danego obszaru na okres maksymalnie jednego roku, jeżeli można wykazać, że te projekty pilotażowe służą osiągnięciu celów określonych w art. 3 i przestrzegają wskaźników skuteczności określonych w art. 4, a zwłaszcza mają na celu poprawę selektywności narzędzi połowowych lub odnośnych praktyk bądź w inny sposób zmniejszają wpływ na środowisko. Ten okres jednego roku może zostać wydłużony o dodatkowy okres jednego roku na takich samych warunkach. Należy go ograniczyć do nie więcej niż 5 % statków w danym metier z każdego państwa członkowskiego.

 

3.     Przedkładając wspólne zalecenia dotyczące ustanowienia projektów pilotażowych, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie dostarczają dowody naukowe uzasadniające ich przyjęcie. STEFC dokonuje oceny wspólnych zaleceń i podaje ją do wiadomości publicznej. W ciągu sześciu miesięcy od zakończenia projektu państwa członkowskie przedkładają Komisji sprawozdanie przedstawiające wyniki, w tym szczegółową ocenę zmian w selektywności i innych skutków dla środowiska.

 

4.     STEFC ocenia sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3. Jeżeli STEFC stwierdzi, że nowe narzędzie lub praktyka z powodzeniem realizuje cele określone w ust. 2 Komisja może przedłożyć wniosek na podstawie TFUE, aby umożliwić upowszechnienie danego narzędzia lub praktyki. Ocenę STEFC podaje się do wiadomości publicznej.

 

5.     Komisja przyjmuje akty delegowane na podstawie art. 32 uzupełniające niniejsze rozporządzenie i definiujące szczegóły techniczne systemu pełnej dokumentacji połowów i odrzutów, o którym mowa w ust. 1.

Poprawka 162

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Rozdział IV

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

ROZDZIAŁ IV

skreśla się

REGIONALNE ORGANIZACJE DS. ZARZĄDZANIA RYBOŁÓWSTWEM

 

Artykuł 28

 

Komisja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC)

 

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 32 w celu

 

a)

transponowania do prawa Unii środków technicznych uzgodnionych przez Komisję ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC), w tym wykazów wrażliwych ekosystemów morskich i szczególnych środków technicznych dotyczących połowów molwy niebieskiej i karmazyna określonych w zaleceniach NEAFC 05:2013, 19:2014, 01:2015, 02:2015 oraz

 

b)

przyjęcia innych środków technicznych uzupełniających lub zmieniających niektóre inne niż istotne elementy aktów ustawodawczych, za pomocą których dokonuje się transpozycji zaleceń NEAFC.

 

Poprawka 163

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 29 – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Środki techniczne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie mają zastosowania do operacji połowowych prowadzonych wyłącznie do celów badań naukowych, o ile spełnione są następujące warunki:

1.   Środki techniczne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie mają zastosowania do operacji połowowych prowadzonych w ramach badań naukowych, o ile spełnione są następujące warunki:

Poprawka 164

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 29 – ustęp 2 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

sprzedawane w celach innych niż spożycie przez ludzi.

b)

w odniesieniu do osobników o rozmiarach mniejszych niż minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony są sprzedawane w celach innych niż spożycie przez ludzi.

Poprawka 165

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 30 – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Poprawka 166

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 30 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Środki techniczne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie mają zastosowania do operacji połowowych prowadzonych wyłącznie w celu sztucznego zarybiania lub przesiedlania gatunków morskich, pod warunkiem że operacje te są prowadzone za zgodą i z upoważnienia państwa członkowskiego lub państw członkowskich, które mają bezpośredni interes w zarządzaniu.

1.   Środki techniczne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie mają zastosowania do operacji połowowych prowadzonych wyłącznie w celu bezpośredniego zarybiania lub przesiedlania gatunków morskich, pod warunkiem że operacje te są prowadzone za zgodą i z upoważnienia państwa członkowskiego lub państw członkowskich, które mają bezpośredni interes w zarządzaniu.

Poprawka 167

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 30 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Jeżeli sztuczne zarybianie lub przesiedlanie prowadzone jest na wodach innego państwa członkowskiego lub państw członkowskich, Komisja i wszystkie te państwa członkowskie są informowane z co najmniej miesięcznym wyprzedzeniem o zamiarze prowadzenia takich operacji połowowych.

2.   Jeżeli bezpośrednie zarybianie lub przesiedlanie prowadzone jest na wodach innego państwa członkowskiego lub państw członkowskich, Komisja i wszystkie te państwa członkowskie są informowane z co najmniej miesięcznym wyprzedzeniem o zamiarze prowadzenia takich operacji połowowych.

Poprawka 168

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 31 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Jeżeli najlepsze dostępne opinie naukowe wskazują, że niezbędne jest natychmiastowe działanie w celu ochrony gatunków morskich, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 32 w celu zmniejszenia takich zagrożeń. Te akty prawne mogą w szczególności dotyczyć ograniczeń w zakresie stosowania narzędzi połowowych lub działalności połowowej na określonych obszarach lub w określonych okresach.

1.   Jeżeli najlepsze dostępne opinie naukowe wskazują, że niezbędne jest natychmiastowe działanie w celu ochrony gatunków lub siedlisk morskich, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 32 w celu zmniejszenia takich zagrożeń. Te akty prawne mogą w szczególności dotyczyć ograniczeń w zakresie stosowania narzędzi połowowych lub działalności połowowej na określonych obszarach lub w określonych okresach bądź innych koniecznych środków ochronnych .

Poprawka 273

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 31 – ustęp 2 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ba)

zapewnienie ochrony wrażliwych gatunków i siedlisk, jeśli istnieją dowody na poważne zagrożenia dla ich zachowania.

Poprawka 169

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 31 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Akty delegowane, o których mowa w ust. 1, stosuje się przez okres nie dłuższy niż trzy lata, nie naruszając przepisów art. 32 ust. 6.

3.   Akty delegowane, o których mowa w ust. 1, stosuje się przez okres nie dłuższy niż dwa lata, nie naruszając przepisów art. 32 ust. 6.

Poprawka 170

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 34 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Do końca 2020 r., a następnie co trzy lata, na podstawie informacji dostarczonych przez państwa członkowskie oraz zainteresowane komitety doradcze i na podstawie oceny STECF, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia. W tym sprawozdaniu ocenia się, w jakim stopniu środki techniczne, zarówno na szczeblu regionalnym, jak i unijnym, przyczyniły się do osiągnięcia celów określonych w art. 3 i wartości docelowych określonych w art. 4.

1.   Do dnia … [trzy lata po wejściu w życie rozporządzenia] r., a następnie co trzy lata, na podstawie informacji dostarczonych przez państwa członkowskie oraz zainteresowane komitety doradcze i na podstawie oceny STECF, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia. W tym sprawozdaniu ocenia się, w jakim stopniu środki techniczne, zarówno na szczeblu regionalnym, jak i unijnym, przyczyniły się do osiągnięcia celów , o których mowa w art. 3 , na podstawie wskaźników efektywności określonych w art. 4.

Poprawka 171

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 34 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Jeżeli w tym sprawozdaniu stwierdza się, że na szczeblu regionalnym cele i wartości docelowe nie zostały osiągnięte, w ciągu sześciu miesięcy od przedłożenia sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, państwa członkowskie w tym regionie przedstawiają plan określający działania naprawcze, które należy podjąć w celu osiągnięcia tych celów i wartości docelowych .

2.   Jeżeli w tym sprawozdaniu stwierdza się, że na szczeblu regionalnym cele nie zostały osiągnięte lub przekroczono konkretne poziomy połowów gatunków o rozmiarach mniejszych niż minimalne rozmiary odniesienia dla kluczowych połowów , o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a), w ciągu dwunastu miesięcy od przedłożenia sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, państwa członkowskie w tym regionie przedstawiają plan określający działania naprawcze, które należy podjąć dla osiągnięcia celów określonych w art. 3 i w celu ograniczenia połowów gatunków morskich o rozmiarach mniejszych niż minimalne rozmiary odniesienia do poziomu, o którym mowa w art . 4 ust. 1 lit. a).

Poprawka 172

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 34 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     Komisja pomaga państwom członkowskim w opracowaniu krajowego planu działania, aby zaradzić stwierdzonym problemom z wdrażaniem nowych środków technicznych w celu zrealizowania wymogów określonych w art. 4. Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu realizacji tego planu działania.

Poprawka 173

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 34 – ustęp 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a.     Jeżeli sprawozdanie to wykaże, że państwo członkowskie nie wywiązało się z obowiązku kontroli i gromadzenia danych, Komisja może przerwać lub zawiesić finansowanie z EFMR dla tego państwa, zgodnie z art. 100 i 101 rozporządzenia (UE) nr 508/2014.

Poprawka 174

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 35 – ustęp 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

uchyla się art. 3, 8, 9, 10, 11, 12, 14, 15, 16 oraz 25;

a)

uchyla się art. 3, 8, 9, 10, 11 i 12, art. 13 ust. 3 akapit drugi oraz art. 14, 15, 16 i 25;

Poprawka 175

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 36

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 36

skreśla się

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1098/2007

 

W rozporządzeniu (WE) nr 1098/2007 uchyla się art. 8 i 9.

 

Poprawka 176

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 37 – akapit 1 – litera b

Rozporządzenie (WE) nr 1224/2009

Artykuł 54 c – ustęp 2 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

statek równocześnie nie posiada bądź nie używa ciągnionych narzędzi połowowych o rozmiarze oczka sieci mniejszym niż 80  mm bądź jednej lub większej liczby okrężnic lub podobnych narzędzi połowowych lub

a)

statek równocześnie nie posiada bądź nie używa ciągnionych narzędzi połowowych o rozmiarze oczka sieci mniejszym niż 70  mm bądź jednej lub większej liczby okrężnic lub podobnych narzędzi połowowych lub

Poprawka 177

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 37 – akapit 1 – litera b

Rozporządzenie (WE) nr 1224/2009

Artykuł 54 c – ustęp 2 – litera b – tiret 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

sortowane ryby są mrożone niezwłocznie po posortowaniu i żadne posortowane ryby nie są wrzucane do morza oraz

sortowane ryby są mrożone po posortowaniu i żadne posortowane ryby nie są wrzucane do morza oraz

Poprawka 178

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 37 – akapit 1 – litera b

Rozporządzenie (WE) nr 1224/2009

Artykuł 54 c – ustęp 2 – litera b – tiret 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

urządzenia są zainstalowane i zlokalizowane na statku w sposób umożliwiający niezwłoczne zamrażanie i niepozwalający na wrzucenie gatunków morskich do morza.

urządzenia są zainstalowane i zlokalizowane na statku w sposób umożliwiający zamrażanie i niepozwalający na wrzucenie gatunków morskich do morza.

Poprawka 179

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 37 – akapit 1 – litera b

Rozporządzenie (WE) nr 1224/2009

Artykuł 54 – ustęp 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a.     Właściwy organ państwa bandery wydaje certyfikaty planom trawlerów zamrażalni, aby zagwarantować ich zgodność z mającymi zastosowanie przepisami.

Poprawka 180

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 38

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 38

skreśla się

Zmiana w rozporządzeniu (UE) nr 1343/2011

 

W art. 26 rozporządzenia (WE) nr 1343/2011 wprowadza się następujące zmiany:

 

1)

dodaje się następującą literę:

„h)

„środków technicznych w art. 4, 10, 12, 15, 15a, 16, 16b, 16c, 16d, 16f, 16 g, 16h, 16i, 16j oraz 16k.”;

 

(2)

dodaje się następujący ustęp:

„Komisja jest również uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 27, w celu dokonania transpozycji do prawa unijnego innych środków technicznych ustanowionych w ramach GFCM, które stają się obowiązujące dla Unii, oraz w celu uzupełnienia lub zmiany niektórych innych niż istotne elementów aktów legislacyjnych dokonujących transpozycji zaleceń GFCM dotyczących środkach technicznych.”.

 

Poprawka 181

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 40 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Rozporządzenia (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005 tracą moc.

Rozporządzenia (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004, (WE) nr 2187/2005 , a także rozporządzenie Komisji (WE) nr 494/2002  (1a) tracą moc.

Poprawka 182

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – litera n a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

na)

sieja ostropyska (Coregonus oxyrinchus) w podobszarze ICES IVb (w wodach Unii);

Poprawka 183

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – litera n b (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

nb)

jesiotr adriatycki (Acipenser naccarii) i jesiotr zachodni (Acipenser sturio) w wodach Unii;

Poprawka 184

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – litera o

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

o)

ikrzyce langusty (Palinuridae spp.) oraz ikrzyce homara (Homarus gammarus) we wszystkich wodach Unii, z wyjątkiem sytuacji, gdy używa się ich do celów bezpośredniego zarybiania lub przesiedlenia;

(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

Poprawka 185

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – litera p

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

p)

daktyl morski (Lithophaga lithophaga) oraz skałotocz (Pholas dactylus) w wodach Unii w rejonie Morza Śródziemnego.

p)

daktyl morski (Lithophaga lithophaga) , przyszynka szlachetna (Pinna nobilis) oraz skałotocz (Pholas dactylus) w wodach Unii w rejonie Morza Śródziemnego;

Poprawka 186

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – litera p a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

pa)

igielnik (Centrostephanus longispinus).

Poprawka 187

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IV – punkt 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a.

Rozmiar kraba pająkowatego kolczastego określa się jak na rysunku 5a, na podstawie długości karapaksu mierzonej wzdłuż osi środkowej od krawędzi karapaksu między rostrami do tylnej krawędzi karapaksu.

Poprawka 188

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IV – punkt 5 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5b.

Rozmiar kraba kieszeńca określa się jak na rysunku 5b, na podstawie maksymalnej szerokości karapaksu mierzonej prostopadle do przednio-tylnej linii środkowej karapaksu.

Poprawka 189

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IV – punkt 5 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5c.

Rozmiar trąbika zwyczajnego określa się jak na rysunku 5c, na podstawie długości muszli.

Poprawka 190

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IV – punkt 5 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5d.

Rozmiar włócznika się określa się jak na rysunku 5d, na podstawie długości mierzonej od rozwidlenia płetwy ogonowej do końca dolnej szczęki.

Poprawka 191

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IV – rysunek 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Rysunek 5a Krab pająkowaty kolczasty (Maia squinada)

 

Image

Poprawka 192

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IV – rysunek 5 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Rysunek 5b Krab kieszeniec (Cancer pagurus)

 

Image

Poprawka 193

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IV – rysunek 5 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Rysunek 5c Trąbik zwyczajny (Buccinum spp.)

 

Image

Poprawka 194

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IV – rysunek 5 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Rysunek 5d Włócznik (Xiphias gladius)

 

Image

Poprawka 195

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część A – tabela 1 – wiersz 14

Tekst proponowany przez Komisję

Makrela (Scomber spp.)

20  cm


Poprawka

Makrela (Scomber spp.)

30  cm (1a)

Poprawka 196

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część A – tabela 1 – wiersz 15

Tekst proponowany przez Komisję

Śledź atlantycki (Clupea harengus)

20 cm


Poprawka

Śledź atlantycki (Clupea harengus)

20 cm (1a)

Poprawka 197

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część A – tabela 1 – wiersz 16

Tekst proponowany przez Komisję

Ostrobok (Trachurus spp.)

15 cm


Poprawka

Ostrobok (Trachurus spp.)

15 cm (1a)

Poprawka 198

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część A – tabela 1 – wiersz 17

Tekst proponowany przez Komisję

Sardela europejska (Engraulis encrasicolus)

12 cm lub 90 osobników na kilogram


Poprawka

Sardela europejska (Engraulis encrasicolus)

12 cm lub 90 osobników na kilogram (1a)

Poprawka 199

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część A – tabela 1 – wiersz 19

Tekst proponowany przez Komisję

Sardynka (Sardina pilchardus)

11 cm


Poprawka

Sardynka (Sardina pilchardus)

11 cm (1a)

Poprawka 200

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część A – tabela 1 – wiersz 20

Tekst proponowany przez Komisję

Homar europejski (Homarus gammarus)

87 mm

Poprawka

Homar europejski (Homarus gammarus)

87 mm (długość karapaksu)

Poprawka 201

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część A – tabela 1 – wiersz 34

Tekst proponowany przez Komisję

Langusty (Palinurus spp.)

95 mm

Poprawka

Langusty (Palinurus spp.)

95 mm (długość karapaksu)

Poprawka 202

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część A – tabela 2 – wiersz 13

Tekst proponowany przez Komisję

Homarzec (Nephrops norvegicus)

Długość całkowita 105 mm,

 

długość karapaksu 32mm .

Poprawka

Homarzec (Nephrops norvegicus)

Długość całkowita 105 mm,

 

długość karapaksu 32mm .

 

Ogony homarca 59 mm.

Poprawka 203

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część A – tabela 2 – wiersz 14

Tekst proponowany przez Komisję

Makrela (Scomber spp.)

20 cm


Poprawka

Makrela (Scomber spp.)

20 cm (1a)

Poprawka 204

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część A – tabela 2 – wiersz 15

Tekst proponowany przez Komisję

Śledź atlantycki (Clupea harengus)

18 cm


Poprawka

Śledź atlantycki (Clupea harengus)

18 cm (1a)

Poprawka 205

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część A – tabela 2 – wiersz 16

Tekst proponowany przez Komisję

Ostrobok (Trachurus spp.)

15 cm

Poprawka

Ostrobok (Trachurus spp.)

15 cm (1a)

Poprawka 206

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część B – ustęp 1 – tabela –wiersz 2 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

 

 

 

Poprawka

Co najmniej 90 mm

Skagerrak i Kattegat

Zamontowany płat sieci o rozmiarze oczek wynoszącym co najmniej 270 mm (oczko rombowe) lub 140 mm  (1a) (oczko kwadratowe).

Poprawki 305 i 355

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część B – ustęp 1 – tabela – wiersz 4

Tekst proponowany przez Komisję

Co najmniej 80 mm

Rejon ICES IVb na południe od 54o30′ N oraz w rejonie ICES IVc

Ukierunkowane połowy soli za pomocą włoków rozprzowych lub [z wykorzystaniem włoków wytwarzających impulsy elektryczne] . W górnej połowie poprzedzającej części sieci zamontowany panel o rozmiarze oczka wynoszącym co najmniej 180 mm

Poprawka

Co najmniej 80 mm

Rejon ICES IVb na południe od 54o30′ N oraz w rejonie ICES IVc

Ukierunkowane połowy soli za pomocą włoków rozprzowych. W górnej połowie poprzedzającej części sieci zamontowany panel o rozmiarze oczka wynoszącym co najmniej 180 mm

Poprawka 208

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część B – ustęp 1 – tabela – wiersz 4 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

 

Poprawka

Co najmniej 40 mm

Cały obszar

Ukierunkowane połowy kałamarnic (85 % połowu) (Lolignidae, Ommastrephidae).

Poprawka 209

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część B – ustęp 1 – tabela –wiersz 6

Tekst proponowany przez Komisję

Co najmniej 16mm

Cały obszar

Ukierunkowane połowy małych gatunków pelagicznych

 

 

Ukierunkowane połowy okowiela. Przy połowach okowiela należy zamocować kratownicę sortującą o maksymalnym rozstawie prętów wynoszącym 22  mm.

 

 

Przy ukierunkowanych połowach krewetki Crangon crangon należy zamontować kratownicę sortującą, sieć przesiewającą lub równoważne urządzenie zapewniające selektywność

Poprawka

Co najmniej 16mm

Cały obszar

Ukierunkowane połowy małych gatunków pelagicznych (80 % połowu) .

 

 

Ukierunkowane połowy okowiela (50 % połowu) . Przy połowach okowiela należy zamocować kratownicę sortującą o maksymalnym rozstawie prętów wynoszącym 35  mm.

 

 

Ukierunkowane połowy krewetki pospolitej i krewetki Ezopa (90 % połowu) . Sieć selektywna lub kratownica sortująca zgodnie z przepisami krajowymi .

Poprawka 210

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część B – ustęp 2 – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.

Podstawowe rozmiary oczek dla sieci stawnych

2.

Podstawowe rozmiary oczek sieci stawnych i pławnic

Poprawka 211

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część B – ustęp 2 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Na Morzu Północnym oraz w cieśninach Skagerrak i Kattegat stosuje się następujące wielkości oczek sieci w sieciach stawnych:

Na Morzu Północnym oraz w cieśninach Skagerrak i Kattegat stosuje się następujące wielkości oczek sieci w sieciach stawnych i pławnicach :

Poprawka 212

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część C – ustęp 1 – punkt 1.1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.1

Połowy dobijaków przy użyciu wszelkiego rodzaju narzędzi ciągnionych o rozmiarze oczka worka włoka mniejszym niż 80 mm lub za pomocą jakichkolwiek sieci stawnych o rozmiarze oczek sieci wynoszącym mniej niż 100 mm są zabronione na obszarze geograficznym ograniczonym wschodnim wybrzeżem Anglii oraz Szkocji oraz zamkniętym w wyniku połączenia kolejnymi odcinkami loksodromy punktów o następujących współrzędnych geograficznych, mierzonych zgodnie z układem współrzędnych WGS 84:

1.1

Połowy dobijaków przy użyciu wszelkiego rodzaju narzędzi ciągnionych o rozmiarze oczka worka włoka mniejszym niż 32 mm są zabronione na obszarze geograficznym ograniczonym wschodnim wybrzeżem Anglii i Szkocji oraz zamkniętym w wyniku połączenia kolejnymi odcinkami loksodromy punktów o następujących współrzędnych geograficznych, mierzonych zgodnie z układem współrzędnych WGS 84:

Poprawka 213

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część C – ustęp 2 – punkt 2.2 – tiret 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

statki, których moc silnika nigdy nie przekracza 221 kW, używające włoków dennych lub niewodów duńskich;

(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

Poprawka 214

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część C – ustęp 2 – punkt 2.2 – tiret 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

dwa statki w parze, których łączna moc silnika nigdy nie przekracza 221 kW, używające tuk dennych;

(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

Poprawka 215

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część C – ustęp 2 – punkt 2.2 – tiret 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

statki, których moc silnika przekracza 221 kW, są uprawnione do stosowania włoków dennych lub niewodów duńskich, a dwa statki w parze, których łączna moc silników przekracza 221 kW, są uprawnione do stosowania tuk dennych, pod warunkiem że statki te nie prowadzą ukierunkowanych połowów gładzicy i soli oraz używają sprzętu połowowego zgodnego z przepisami dotyczącymi odpowiednich rozmiarów oczek sieci zawartych w części B niniejszego załącznika.

(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

Poprawka 216

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część C – ustęp 6 – punkt 6.2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

6.2

Zabrania się ukierunkowanych połowów rekinów głębinowych, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2347 / 2002  (1) w miejscach, w których wskazana na mapach głębokość jest mniejsza niż 600 metrów. W razie przypadkowego złowienia osobniki rekinów głębinowych należy zatrzymać na statku. Takie połowy należy wyładowywać i odliczać od kwot. Jeżeli przypadkowe połowy rekinów głębinowych przez statki któregokolwiek państwa członkowskiego przekraczają 10 ton, statki te nie mogą korzystać z odstępstw wymienionych w pkt. 6.1.

6.2

Zabrania się ukierunkowanych połowów rekinów głębinowych wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2336  (1) w miejscach, w których wskazana na mapach głębokość jest mniejsza niż 600 metrów. W razie przypadkowego złowienia osobniki rekinów głębinowych , których połowu jednoznacznie zakazuje prawo Unii, należy jak najszybciej uwolnić z powrotem do morza. Złowione osobniki rekinów głębinowych objętych limitami połowowymi należy zatrzymać na statku. Takie połowy należy wyładowywać i odliczać od kwot . Jeżeli dane państwo członkowskie nie posiada wystarczającej kwoty, Komisja może zastosować przepisy art. 105 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 . Jeżeli przypadkowe połowy rekinów głębinowych przez statki któregokolwiek państwa członkowskiego przekraczają 10 ton, statki te nie mogą korzystać z odstępstw wymienionych w pkt. 6.1.

Poprawka 274

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część D – podtytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Środki mające na celu ograniczenie przypadkowych odłowów waleni w rejonie ICES IIIa i w podobszarze ICES IV

Środki mające na celu ograniczenie przypadkowych odłowów ssaków morskich w rejonie ICES IIIa i w podobszarze ICES IV

Poprawka 275

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część D – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.

Środki mające na celu zminimalizowanie przypadkowych odłowów ptaków morskich

1.

Ustanawia się programy naukowe dla Morza Północnego, mające na celu zidentyfikowanie sytuacji kolizyjnych między wrażliwymi gatunkami a narzędziami i nakładami połowowymi oraz znalezienie rozwiązań technicznych w celu dostosowania narzędzi połowowych.

2.

Na Morzu Północnym stosuje się obszarowe środki ochrony na obszarach, na których w wyniku badań naukowych stwierdzone zostaną przypadkowe odłowy wrażliwych gatunków ptaków morskich, do czasu aż zostaną one zastąpione innymi środkami technicznymi.

3.

Na statkach poławiających taklami w Morzu Północnym stosuje się łącznie zbadane naukowo rozwiązania techniczne, takie jak podbory straszące, zmiany w dociążeniach lin, osłony haków i zakładanie takli w porach ciemności przy minimalnym oświetleniu pokładu, niezbędnym do zapewnienia bezpieczeństwa. Łączliwość rozwiązań ustala się na podstawie konfiguracji narzędzi połowowych oraz wrażliwych gatunków, jakie mogą zostać złowione przez flotę rybacką. Specyfikacje powinny być zgodne z normami określonymi w uzgodnionych międzynarodowych wytycznych.

4.

Państwa członkowskie monitorują i oceniają skuteczność ustalonych środków łagodzących, w tym w odniesieniu do połowu oraz nakładów połowowych.

Poprawki 306, 314, 315 i 356

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik V – część E

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

skreśla się

Nie naruszając przepisów art. 13, połowy za pomocą włoka wytwarzającego impulsy elektryczne są dozwolone w rejonach ICES IVb i IVc na warunkach określonych zgodnie z art. 27 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia, dotyczących cech wykorzystywanego impulsu oraz kontrolnych środków monitorowania stosowanych na południe od loksodromy łączącej następujące punkty, mierzone zgodnie z układem współrzędnych WGS 84:

 

punkt na wschodnim wybrzeżu Zjednoczonego Królestwa na 55oszerokości geograficznej północnej

 

na wschód do punktu o współrzędnych 55o szerokości geograficznej północnej i 5o długości geograficznej wschodniej

 

na północ do 56o długości geograficznej północnej

 

na wschód do punktu na zachodnim wybrzeżu Danii na 56o szerokości geograficznej północnej.

 

Poprawka 324

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik XI – część A – tabela – wiersz 14

Tekst proponowany przez Komisję

Makrela (Scomber spp.)

20 cm


Poprawka

Makrela (Scomber spp.)

20 cm (1a)

Poprawka 218

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część A – tabela – wiersz 15

Tekst proponowany przez Komisję

Śledź atlantycki (Clupea harengus)

20 cm


Poprawka

Śledź atlantycki (Clupea harengus)

20 cm (1a)

Poprawka 219

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część A – tabela – wiersz 16

Tekst proponowany przez Komisję

Ostrobok (Trachurus spp.)

15 cm (3)


Poprawka

Ostrobok (Trachurus spp.)

15 cm (3), (3a)

Poprawka 220

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część A – tabela – wiersz 17

Tekst proponowany przez Komisję

Sardela europejska (Engraulis encrasicolus)

12 cm lub 90 osobników na kilogram


Poprawka

Sardela europejska (Engraulis encrasicolus)

12 cm lub 90 osobników na kilogram (1a)

Poprawka 221

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część B – ustęp 1 – tabela – wiersz 2

Tekst proponowany przez Komisję

Co najmniej 120  mm

Cały obszar

Brak

Poprawka

Co najmniej 100  mm (1a)

Cały obszar

Brak

Poprawka 223

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część B – ustęp 2 – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.

Podstawowe rozmiary oczek dla sieci stawnych

2.

Podstawowe rozmiary oczek dla sieci stawnych i pławnic

Poprawka 224

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część B – ustęp 2 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

W wodach północno-zachodnich stosuje się następujące wielkości oczek sieci w sieciach stawnych:

W wodach północno-zachodnich stosuje się następujące wielkości oczek sieci w sieciach stawnych i pławnicach :

Poprawka 225

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część B – ustęp 2 – tabela –wiersz 2

Tekst proponowany przez Komisję

Co najmniej 120 mm (1)

Cały obszar

Brak

Poprawka

Co najmniej 120 mm (1)

Cały obszar

Brak

Poprawka 226

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część B – tabela – wiersz 4

Tekst proponowany przez Komisję

Co najmniej 50mm

Cały obszar

Ukierunkowane połowy małych gatunków pelagicznych

Poprawka

Co najmniej 50mm

Cały obszar

Ukierunkowane połowy małych gatunków pelagicznych (80 % połowu)

 

 

Ukierunkowane połowy barweny (50 % połowu)

Poprawka 227

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część C – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca i od dnia 1 października do dnia 31 grudnia każdego roku zabrania się prowadzenia wszelkiej działalności połowowej przy użyciu narzędzi ciągnionych lub sieci stawnych na obszarze ograniczonym w wyniku połączenia kolejnymi odcinkami loksodromy punktów o następujących współrzędnych geograficznych, mierzonych zgodnie z układem współrzędnych WGS 84:

Od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca i od dnia 1 października do dnia 31 grudnia każdego roku zabrania się prowadzenia wszelkiej działalności połowowej przy użyciu dennych narzędzi ciągnionych lub dennych sieci stawnych na obszarze ograniczonym w wyniku połączenia kolejnymi odcinkami loksodromy punktów o następujących współrzędnych geograficznych, mierzonych zgodnie z układem współrzędnych WGS 84:

Poprawka 228

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część C – ustęp 3 – punkt 3.2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.2

W drodze odstępstwa od pkt 1 na określonym powyżej obszarze i w określonym powyżej okresie stosowanie włoków dennych jest dozwolone, pod warunkiem że takie włoki są wyposażone w urządzenia sortujące, które zostały ocenione przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). Jeżeli przyłów dorsza złowionego przez statki któregokolwiek państwa członkowskiego działające na obszarach, o których mowa w pkt 3.1, przekracza 10 ton, wówczas te statki nie mogą już poławiać na tym obszarze.

3.2

W drodze odstępstwa od pkt 1 na określonym powyżej obszarze i w określonym powyżej okresie stosowanie włoków dennych jest dozwolone, pod warunkiem że takie włoki są wyposażone w urządzenia sortujące, które zostały ocenione przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF).

Poprawka 229

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część C – ustęp 9 – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

9.

Wykorzystanie sieci stawnych w rejonach ICES Vb, VIa, VII b , c , j , k

9.

Wykorzystanie sieci stawnych w rejonach ICES Vb, VIa, VIb, VIIb , VIIc , VIIh, VIIj , VIIk

Poprawka 230

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część C – ustęp 9 – punkt 9.2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

9.2.

Zabrania się ukierunkowanych połowów rekinów głębinowych, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2347 / 2002 w miejscach, w których wskazana na mapach głębokość jest mniejsza niż 600 metrów. W razie przypadkowego złowienia osobniki rekinów głębinowych należy zatrzymać na statku. Takie połowy należy wyładowywać i odliczać od kwot. Jeżeli przypadkowe połowy rekinów głębinowych przez statki któregokolwiek państwa członkowskiego przekraczają 10 ton, statki te nie mogą korzystać z odstępstw wymienionych w pkt. 9.1.

9.2.

Zabrania się ukierunkowanych połowów rekinów głębinowych wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2016 / 2336 w miejscach, w których wskazana na mapach głębokość jest mniejsza niż 600 metrów. W razie przypadkowego złowienia osobniki rekinów głębinowych , których połowu jednoznacznie zakazuje prawo Unii, należy jak najszybciej uwolnić z powrotem do morza. Złowione osobniki rekinów głębinowych objętych limitami połowowymi należy zatrzymać na statku. Takie połowy należy wyładowywać i odliczać od kwot . Jeżeli dane państwo członkowskie nie posiada wystarczającej kwoty, Komisja może zastosować przepisy art. 105 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 . Jeżeli przypadkowe połowy rekinów głębinowych przez statki któregokolwiek państwa członkowskiego przekraczają 10 ton, statki te nie mogą korzystać z odstępstw wymienionych w pkt. 9.1.

Poprawka 276

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część C – ustęp 1 – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.

Środki mające na celu ograniczenie przypadkowych odłowów waleni rejonach ICES VIa i VII d, e, f, g, h oraz j

1.

Środki mające na celu ograniczenie przypadkowych odłowów ssaków morskich rejonie ICES VI i VII

Poprawka 277

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część II – ustęp 2 – punkt 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2.1.

Dla wód północno-zachodnich opracowane zostaną programy badań naukowych w celu określenia, w jakim zakresie wrażliwe gatunki trafiają do narzędzi połowowych i jaki ma to wpływ na nakłady połowowe, a także w celu znalezienia rozwiązań technicznych w zakresie narzędzi połowowych.

Poprawka 278

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VI – część D – ustęp 2 – punkt 2.2 (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2.2.

Na wodach południowo-zachodnich stosuje się obszarowe środki ochrony na obszarach, na których w wyniku badań naukowych stwierdzone zostaną przypadkowe odłowy wrażliwych gatunków ptaków morskich, do czasu aż zostaną one zastąpione innymi środkami technicznymi.

Poprawka 279

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – część D – ustęp 2 – punkt 2.3 (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2.3.

Państwa członkowskie monitorują i oceniają skuteczność ustalonych środków łagodzących, w tym w odniesieniu do połowu oraz nakładów połowowych.

Poprawka 231

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część A – tabela – wiersz 15

Tekst proponowany przez Komisję

Śledź atlantycki (Clupea harengus)

20 cm


Poprawka

Śledź atlantycki (Clupea harengus)

20 cm (1a)

Poprawka 232

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część A – tabela – wiersz 18

Tekst proponowany przez Komisję

Labraks (Dicentrarchus labrax)

42  cm

Poprawka

Labraks (Dicentrarchus labrax)

36  cm

Poprawka 233

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część A – tabela – wiersz 23

Tekst proponowany przez Komisję

Przegrzebki (Chlamys spp.)

40 mm

Poprawka

Przegrzebki (Chlamys spp. , Mimachlamys spp. )

40 mm

Poprawka 234

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część A – tabela – wiersz 26

Tekst proponowany przez Komisję

Małż japoński ( Venerupis philippinarum)

35 mm

Poprawka

Małż japoński ( Ruditapes philippinarum)

35 mm

Poprawka 235

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część A – tabela – wiersz 34

Tekst proponowany przez Komisję

Ośmiornica zwyczajna (Octopus vulgaris)

750 gramów (3)

Poprawka

Ośmiornica zwyczajna (Octopus vulgaris)

1 000 gramów (3)

Poprawka 242

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część C – ustęp 4 – punkt 4.2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.2.

Zabrania się ukierunkowanych połowów rekinów głębinowych, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2347 / 2002 w miejscach, w których wskazana na mapach głębokość jest mniejsza niż 600 metrów. W razie przypadkowego złowienia osobniki rekinów głębinowych należy zatrzymać na statku. Takie połowy należy wyładowywać i odliczać od kwot. Jeżeli przypadkowe połowy rekinów głębinowych przez statki któregokolwiek państwa członkowskiego przekraczają 10 ton, statki te nie mogą korzystać z odstępstw wymienionych w pkt. 1.

4.2.

Zabrania się ukierunkowanych połowów rekinów głębinowych wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2016 / 2336 w miejscach, w których wskazana na mapach głębokość jest mniejsza niż 600 metrów. W razie przypadkowego złowienia osobniki rekinów głębinowych , których połowu jednoznacznie zakazuje prawo Unii, należy jak najszybciej uwolnić z powrotem do morza. Złowione osobniki rekinów głębinowych objętych limitami połowowymi należy zatrzymać na statku. Takie połowy należy wyładowywać i odliczać od kwot. Jeżeli dane państwo członkowskie nie posiada wystarczającej kwoty, Komisja może zastosować przepisy art. 105 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Jeżeli przypadkowe połowy rekinów głębinowych przez statki któregokolwiek państwa członkowskiego przekraczają 10 ton, statki te nie mogą korzystać z odstępstw określonych w pkt 1.

Poprawka 243

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część C – ustęp 4 – punkt 4.2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

4.2a.

Po zasięgnięciu opinii STECF Komisja może postanowić, że określone połowy w rejonach ICES VIII, IX i X wyłącza się z zakresu zastosowania pkt 4.1, jeżeli informacje przedstawione przez państwa członkowskie lub stosowanie szczególnych środków zarządzania z wykorzystaniem regionalizacji (mogących polegać na zmniejszeniu rozmiarów statków, które prowadzą połowy na tym obszarze, na zmniejszeniu liczby miesięcy pracy itp.) lub stosowanie planów wieloletnich pozwala wykazać, że w połowach tych występuje bardzo niski poziom przyłowu rekinów lub odrzutów.

Poprawka 280

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część D – ustęp 1 – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.

Środki mające na celu ograniczenie przypadkowych odłowów waleni w podobszarach ICES VIII i  IXa

1.

Środki mające na celu ograniczenie przypadkowych odłowów ssaków morskich w podobszarach ICES VIII i  IX

Poprawka 281

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część D – ustęp 2 – punkt 2.1 (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2.1.

Dla wód południowo-zachodnich opracowane zostaną programy badań naukowych w celu określenia, w jakim zakresie wrażliwe gatunki trafiają do narzędzi połowowych i jaki ma to wpływ na nakłady połowowe, a także w celu znalezienia rozwiązań technicznych w zakresie narzędzi połowowych.

Poprawka 282

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część D – ustęp 2 – punkt 2.2 (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2.2.

Na wodach południowo-zachodnich stosuje się obszarowe środki ochrony na obszarach, na których w wyniku badań naukowych stwierdzone zostaną przypadkowe odłowy wrażliwych gatunków ptaków morskich, do czasu aż zostaną one zastąpione innymi środkami technicznymi.

Poprawka 283

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część D – ustęp 2 – punkt 2.3 (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2.3.

Państwa członkowskie monitorują i oceniają skuteczność ustalonych środków łagodzących, w tym w odniesieniu do połowu oraz nakładów połowowych.

Poprawka 247

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VIII – część B – ustęp 2 – tabela – wiersz 2

Tekst proponowany przez Komisję

Co najmniej 157 mm

Cały obszar

Ukierunkowane połowy łososia

Poprawka

skreśla się

 

 

Poprawka 284

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VIII – część D – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.

Środki mające na celu ograniczenie przypadkowych odłowów waleni

1.

Środki mające na celu ograniczenie przypadkowych odłowów ssaków morskich

Poprawka 285

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VIII – część D – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.

Środki mające na celu zminimalizowanie przypadkowych odłowów ptaków morskich

 

1.1.

Dla Morza Bałtyckiego opracowane zostaną programy badań naukowych w celu określenia, w jakim zakresie wrażliwe gatunki trafiają do narzędzi połowowych i jaki ma to wpływ na nakłady połowowe, a także w celu znalezienia rozwiązań technicznych w zakresie narzędzi połowowych.

 

1.2.

Na Morzu Bałtyckim stosuje się obszarowe środki ochrony na obszarach, na których w wyniku badań naukowych stwierdzone zostaną przypadkowe odłowy wrażliwych gatunków ptaków morskich, do czasu aż zostaną one zastąpione innymi środkami technicznymi.

 

1.3

Państwa członkowskie monitorują i oceniają skuteczność ustalonych środków łagodzących, w tym w odniesieniu do połowu oraz nakładów połowowych.

Poprawka 251

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IX – część B – ustęp 1 – tabela – wiersz 2

Tekst proponowany przez Komisję

Worek włoka o oczkach kwadratowych o rozmiarze co najmniej 40 mm2)

Cały obszar

Alternatywnie do worka włoka o oczkach kwadratowych o rozmiarze 44  mm na uzasadniony wniosek właściciela statku można stosować worek włoka o oczkach rombowych o rozmiarze 50 mm (2).

Poprawka

Worek włoka o oczkach kwadratowych o rozmiarze co najmniej 40 mm2)

Cały obszar

Alternatywnie do worka włoka o oczkach kwadratowych o rozmiarze 40  mm na uzasadniony wniosek właściciela statku można stosować worek włoka o oczkach rombowych o rozmiarze 50 mm (2).

Poprawka 254

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IX – część B – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.

Obowiązujące odstępstwa od przepisów ust. 1, 1a i 2 niniejszej części w odniesieniu do sieci okrążających objętych planem zarządzania, o którym mowa w art. 19 rozporządzenia (WE) nr 1967/2006, i przyjętych zgodnie z art. 9 tego rozporządzenia, pozostają w mocy, chyba że art. 18 niniejszego rozporządzenia stanowi inaczej.

Poprawka 255

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IX – część C – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Zabrania się posiadania na statku lub wydawania więcej niż 250 więcierzy lub koszy na statek do połowu skorupiaków głębokowodnych (w tym Plesionika spp., Pasiphaea spp. lub podobnych gatunków) .

Zabrania się posiadania na statku lub wydawania więcej niż 250 więcierzy lub koszy na statek do głębinowych połowów skorupiaków.

Poprawka 256

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IX – część C – punkt 5 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Zezwala się na połowy skorupiaków głębokowodnych (w tym Plesionika spp., Pasiphaea spp. lub podobnych gatunków) flotom typowo lokalnym, które stosują narzędzia tradycyjne.

Poprawka 257

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IX – część C – ustęp 6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

6a.

Ograniczenia połowów podwodnych przy użyciu kusz

Zakazuje się połowów podwodnych przy użyciu kusz z wykorzystaniem akwalungu lub w godzinach nocnych od zmierzchu do świtu.

Poprawka 286

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IX – część D – ustęp 1 – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.

Środki mające na celu ograniczenie przypadkowych odłowów waleni

1.

Środki mające na celu ograniczenie przypadkowych odłowów ssaków morskich

Poprawka 287

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IX – część D – ustęp 2 – punkt 2.1 (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2.1.

Dla Morza Śródziemnego opracowane zostaną programy badań naukowych w celu określenia, w jakim zakresie wrażliwe gatunki trafiają do narzędzi połowowych i jaki ma to wpływ na nakłady połowowe, a także w celu znalezienia rozwiązań technicznych w zakresie narzędzi połowowych.

Poprawka 288

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IX – część D – ustęp 2 – punkt 2.2 (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2.2.

Na Morzu Śródziemnym stosuje się obszarowe środki ochrony na obszarach, na których w wyniku badań naukowych stwierdzone zostaną przypadkowe odłowy wrażliwych gatunków ptaków morskich, do czasu aż zostaną one zastąpione innymi środkami technicznymi.

Poprawka 289

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik IX – część D – ustęp 2 – punkt 2.3 (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2.3.

Państwa członkowskie monitorują i oceniają skuteczność ustalonych środków łagodzących, w tym w odniesieniu do połowu oraz nakładów połowowych.

Poprawka 259

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik X – część B – ustęp 1 – tabela – wiersz 2

Tekst proponowany przez Komisję

Co najmniej 50  mm

Cały obszar

Jako alternatywa mogą być stosowane worki włoka o oczkach kwadratowych o rozmiarze 40 mm .

Poprawka

Co najmniej 40  mm

Cały obszar

Na należycie uzasadniony wniosek właściciela statku można stosować worki włoka o oczkach rombowych o rozmiarze 50  mm (1a) jako alternatywę dla worków włoka o oczkach kwadratowych o rozmiarze 40 mm .

Poprawka 260

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik X – część B – ustęp 2 – tabela – wiersz 2

Tekst proponowany przez Komisję

Co najmniej 400 mm

Cały obszar

Ukierunkowane połowy turbota

Poprawka

Co najmniej 400 mm

Cały obszar

Połowy turbota sieciami skrzelowymi dennymi

Poprawka 261

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik X – część C

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Część C

skreśla się

Obszary zamknięte lub objęte ograniczeniami połowów

 

Zamknięcie sezonowe do celów ochrony turbota

 

Ukierunkowane połowy, przeładunek, wyładunek i pierwsza sprzedaż turbota są dozwolone od dnia 15 kwietnia do dnia 15 czerwca każdego roku w wodach Unii na Morzu Czarnym.

 

Poprawka 290

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik XI – część D – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.

Środki mające na celu zminimalizowanie przypadkowych odłowów ptaków morskich

 

1a.1.

Dla Morza Czarnego opracowane zostaną programy badań naukowych w celu określenia, w jakim zakresie wrażliwe gatunki trafiają do narzędzi połowowych i jaki ma to wpływ na nakłady połowowe, a także w celu znalezienia rozwiązań technicznych w zakresie narzędzi połowowych.

 

1a.2.

Na Morzu Czarnym stosuje się obszarowe środki ochrony na obszarach, na których w wyniku badań naukowych stwierdzone zostaną przypadkowe odłowy wrażliwych gatunków ptaków morskich, do czasu aż zostaną one zastąpione innymi środkami technicznymi.

 

1a.3.

Państwa członkowskie monitorują i oceniają skuteczność ustalonych środków łagodzących, w tym w odniesieniu do połowu oraz nakładów połowowych.

Poprawka 262

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik XI – część A – nagłówek

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Podstawowe rozmiary oczek dla ciągnionych narzędzi połowowych

1.

Podstawowe rozmiary oczek ciągnionych narzędzi połowowych

Poprawka 263

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik XI – część A – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

W regionach najbardziej oddalonych stosuje się następujące wielkości oczek worka włoka:

Na wodach Unii na Oceanie Indyjskim i zachodnim Atlantyku stosuje się następujące wielkości oczek worka włoka:

Poprawka 264

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik XI – część A – tabela – wiersz 3

Tekst proponowany przez Komisję

Co najmniej 45 mm

Wszystkie wody u wybrzeża francuskiego departamentu Gujany objęte zwierzchnictwem lub jurysdykcją Francji.

Ukierunkowane połowy krewetek (Penaeus subtilis, Penaeus brasiliensis, Xyphopenaeus kroyeri).

Poprawka

Co najmniej 45 mm

Wszystkie wody u wybrzeża francuskiego departamentu Gujany objęte zwierzchnictwem lub jurysdykcją Francji.

Ukierunkowane połowy krewetek (Penaeus subtilis, Penaeus brasiliensis, Xyphopenaeus kroyeri) (15 % połowu) .

Poprawka 265

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik XI – część A – tabela – wiersz 4

Tekst proponowany przez Komisję

Co najmniej 14 mm

Cały obszar

Ukierunkowane połowy małych gatunków pelagicznych przy użyciu sieci okrążających

Poprawka

skreśla się

 

 

Poprawka 266

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik XI – część B – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.

Podstawowe rozmiary oczek okrężnic

 

Na wodach Unii na Oceanie Indyjskim i zachodnim Atlantyku stosuje się następujące rozmiary oczek okrężnic:

Poprawka 267

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik XI – część A – ustęp 1 a (nowy) – tabela (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

 

Poprawka

Rozmiar oczka sieci

Obszar geograficzny

Warunki

Co najmniej 14 mm

Cały obszar

Ukierunkowane połowy małych gatunków pelagicznych przy użyciu okrężnic

Poprawka 291

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik XI – część B a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Część Ba.

 

Środki łagodzące odnoszące się do wrażliwych gatunków

 

1.

Środki mające na celu ograniczenie przypadkowych odłowów ssaków morskich

 

1.1.

Statkom zabrania się rozmieszczania sieci stawnych, pławnic, włoków pelagicznych lub włoków z dużym rozwarciem pionowym, lub praktykowania innych rodzajów połowów, w przypadku których dowiedziono występowanie przyłowu, w regionach najbardziej oddalonych bez jednoczesnego używania sprawdzonych technologii łagodzących. Zwolnione z tego wymogu powinny być wyłącznie rodzaje połowów, w przypadku których wykazano nieznaczny przyłów łączny.

 

1.2.

Punkt 1 nie ma zastosowania do operacji połowowych prowadzonych wyłącznie do celów badań naukowych, które są prowadzone za pozwoleniem i z upoważnienia państw członkowskich lub zainteresowanych państw członkowskich i które mają na celu opracowanie nowych środków technicznych służących ograniczeniu przypadkowych odłowów lub zabijania waleni.

 

1.3.

W ramach specjalnych corocznych programów monitorowania państwa członkowskie monitorują i oceniają, w drodze badań naukowych lub projektów pilotażowych, skuteczność urządzeń łagodzących opisanych w pkt 1.1, stosowanych w połowach i na obszarach, których to dotyczy.

 

2.

Środki mające na celu zminimalizowanie przypadkowych odłowów ptaków morskich

 

2.1.

Dla regionów najbardziej oddalonych opracowane zostaną programy badań naukowych w celu określenia, w jakim zakresie wrażliwe gatunki trafiają do narzędzi połowowych i jaki ma to wpływ na nakłady połowowe, a także w celu znalezienia rozwiązań technicznych w zakresie narzędzi połowowych.

 

2.2.

W regionach najbardziej oddalonych stosuje się obszarowe środki ochrony na obszarach, na których w wyniku badań naukowych stwierdzone zostaną przypadkowe odłowy wrażliwych gatunków ptaków morskich, do czasu aż zostaną one zastąpione innymi środkami technicznymi.

(1)  Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych na podstawie art. 59 ust. 4 akapit czwarty Regulaminu (A8-0381/2017).

(18)   Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiająca ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19).

(19)  Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).

(20)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).

(19)  Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).

(20)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).

(21)  Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).

(21)  Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).

(1a)   Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2328/2003, (WE) nr 861/2006, (WE) nr 1198/2006 i (WE) nr 791/2007 oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1255/2011 (Dz.U. L 149 z 20.5.2014, s. 1).

(1a)   Dyrektywa Rady z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (79/409/EWG) (Dz.U. L 103 z 25.4.1979, s. 1).

(29)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1967/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie środków zarządzania zrównoważoną eksploatacją zasobów rybołówstwa Morza Śródziemnego, zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2847/93 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1626/94 (Dz.U. L 409 z 30.12.2006, s. 11).

(30)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1098/2007 z dnia 18 września 2007 r. ustanawiające wieloletni plan w zakresie zasobów dorsza w Morzu Bałtyckim oraz połowów tych zasobów, zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2847/93 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 779/97 (Dz.U. L 248 z 22.9.2007, s. 1).

(31)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).

(32)   Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących połowów na obszarze objętym porozumieniem GFCM (Generalnej Komisji Rybołówstwa Morza Śródziemnego) oraz zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006 w sprawie środków zarządzania zrównoważoną eksploatacją zasobów rybołówstwa Morza Śródziemnego (Dz.U. L 347 z 30.12.2001, s. 44).

(33)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).

(29)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1967/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie środków zarządzania zrównoważoną eksploatacją zasobów rybołówstwa Morza Śródziemnego, zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2847/93 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1626/94 (Dz.U. L 409 z 30.12.2006, s. 11).

(30)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1098/2007 z dnia 18 września 2007 r. ustanawiające wieloletni plan w zakresie zasobów dorsza w Morzu Bałtyckim oraz połowów tych zasobów, zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2847/93 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 779/97 (Dz.U. L 248 z 22.9.2007, s. 1).

(31)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).

(33)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).

(34)  Rejony ICES (Międzynarodowej Rady Badań Morza) określone są w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 218/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 70).

(34)  Rejony ICES (Międzynarodowej Rady Badań Morza) określone są w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 218/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 70).

(40)   Rozporządzenie Komisji (WE) nr 517/2008 z dnia 10 czerwca 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 850/98 w odniesieniu do ustalania rozmiaru oczek oraz oceny grubości przędzy sieci rybackich (Dz.U. L 151 z 11.6.2008, s. 5).

(1a)   Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1004 z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie ustanowienia unijnych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 199/2008 (Dz.U. L 157 z 20.6.2017, s. 1).

(*1)   Jeżeli takie podejście zostanie przyjęte, art. 35–41 należy dostosować w drodze negocjacji z Radą, po zidentyfikowaniu środków, które będą nadal stosowane po wyznaczonej tutaj dacie.

(1a)   Rozporządzenie Komisji (WE) nr 494/2002 z dnia 19 marca 2002 r. ustanawiające dodatkowe środki techniczne w celu odnowienia zasobów morszczuka w podobszarach ICES III, IV, V, VI i VII oraz rejonach ICES VIII a, b, d, e (Dz.U. L 77 z 20.3.2002, s. 8).

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(1a)   W podrejonie Kattegat – płat sieci o oczkach kwadratowych o rozmiarze wynoszącym 120 mm (połów narzędziami ciągnionymi od 1 października do 31 grudnia i okrężnicą od 1 sierpnia do 31 października).

(1)  Rozporządzenie Rady ( WE ) nr 2347 / 2002 z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiające szczególne wymagania dostępu oraz warunki z tym związane mające zastosowanie do połowów zasobów głębokowodnych (Dz.U. L  351 28 .12. 2002 , s.  6 ).

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ( UE ) 2016 / 2336 z dnia 14 grudnia 2016 r. ustanawiające szczegółowe warunki dotyczące połowów stad głębokowodnych w północno-wschodnim Atlantyku i przepisy dotyczące połowów w wodach międzynarodowych północno-wschodniego Atlantyku oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 2347/2002 (Dz.U. L  354 23 .12. 2016 , s.  1 ).

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Nie można przekroczyć limitu 10 % podczas przeładunku, wyładunku, transportu, składowania, wystawiania i sprzedaży.

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(3)  W wodach Unii w podobszarach ICES V, VI na południe od 56o N, oraz VII z wyjątkiem rejonów ICES VIId, e , f ma zastosowanie minimalny rozmiar odniesienia do celów ochrony wynoszący 130 mm.

(3)  W wodach Unii w podobszarach ICES V, VI na południe od 56o N, oraz VII z wyjątkiem rejonów ICES VIId, VIIe , VIIf ma zastosowanie minimalny rozmiar odniesienia do celów ochrony wynoszący 130 mm.

(3a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(1a)   Do wprowadzania stopniowo przez okres dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. W rejonach ICES VIId i VIIe zastosowanie ma rozmiar oczka co najmniej 100 mm.

(1)   W ukierunkowanych połowach żabnicy (30 % połowu) należy stosować oczka o rozmiarach co najmniej 220 mm. W ukierunkowanych połowach rdzawca i morszczuka europejskiego (50 % połowu) w rejonach ICES VIId i VIIe należy stosować oczka o rozmiarach co najmniej 110 mm.

(1)   W ukierunkowanych połowach żabnicy (30 % połowu) należy stosować oczka o rozmiarach co najmniej 220 mm. W ukierunkowanych połowach rdzawca i morszczuka europejskiego (50 % połowu) w rejonach ICES VIId i VIIe należy stosować oczka o rozmiarach co najmniej 110 mm.

(1a)   Minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka i makreli nie mają zastosowania w granicach 10 % masy w relacji pełnej zatrzymanego na statku całkowitego połowu każdego z tych gatunków.

Udział procentowy niewymiarowych sardynek, sardeli europejskich, śledzia atlantyckiego, ostroboka lub makreli oblicza się jako stosunek masy w relacji pełnej do masy wszystkich organizmów morskich na pokładzie po posortowaniu lub przy wyładunku.

Udział procentowy oblicza się na podstawie co najmniej jednej reprezentatywnej próbki. Progu 10 % nie można przekroczyć podczas przeładunku, wyładunku, transportu, przechowywania, wystawiania ani sprzedaży.

(3)  Na wszystkich wodach w tej części środkowo-wschodniego Atlantyku, na które składają się rejony 34.1.1, 34.1.2. i 34.1.3 oraz podobszar 34.2.0 strefy połowowej 34 rejonu CECAF, ma zastosowanie masa po wypatroszeniu wynosząca 450 gramów.

(3)  Na wszystkich wodach w tej części środkowo-wschodniego Atlantyku, na które składają się rejony 34.1.1, 34.1.2. i 34.1.3 oraz podobszar 34.2.0 strefy połowowej 34 rejonu CECAF, ma zastosowanie masa po wypatroszeniu wynosząca 450 gramów.

(2)  Przechowywane na statku lub rozmieszczanee mogą być sieci tylko jednego rodzaju (o kwadratowych oczkach 40 mm lub oczkach romboidalnych 50 mm).

(2)  Przechowywane na statku lub rozmieszczane mogą być sieci tylko jednego rodzaju (o kwadratowych oczkach 40 mm lub oczkach romboidalnych 50 mm).

(1a)   Zezwala się na posiadanie na pokładzie lub rozmieszczanie tylko jednego rodzaju sieci (o oczkach kwadratowych o rozmiarze 40 mm, albo o oczkach rombowych o rozmiarze 50 mm).


Środa, 17 stycznia 2018 r.

19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/187


P8_TA(2018)0006

Kontrola wywozu, transferu, pośrednictwa, pomocy technicznej i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania ***I

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 17 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego unijny system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa, pomocy technicznej i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (wersja przekształcona) (COM(2016)0616 – C8-0393/2016 – 2016/0295(COD)) (1)

(Zwykła procedura ustawodawcza – przekształcenie)

(2018/C 458/12)

Poprawka 1

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(3)

Niezbędny jest zatem efektywny, wspólny system kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania, aby zapewnić wypełnianie międzynarodowych ustaleń i zobowiązań państw członkowskich i Unii, w szczególności odnośnie do nieproliferacji.

(3)

Niezbędny jest zatem efektywny, wspólny system kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania, aby zapewnić wypełnianie międzynarodowych ustaleń i zobowiązań państw członkowskich i Unii, w szczególności odnośnie do nieproliferacji i praw człowieka .

Poprawka 2

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(5)

Biorąc pod uwagę pojawienie się nowych kategorii produktów podwójnego zastosowania oraz w odpowiedzi na apele Parlamentu Europejskiego i  wskazania , że niektóre technologie inwigilacji informatycznej wywożone z Unii są wykorzystywane przez osoby zamieszane w nadzorowanie lub popełnianie poważnych przypadków naruszania praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego w  sytuacjach konfliktów zbrojnych lub represji wewnętrznych lub osoby za to odpowiedzialne, należy kontrolować wywóz tych technologii w celu ochrony bezpieczeństwa publicznego oraz moralności publicznej . Należy zapewnić proporcjonalność tych środków . Nie powinny one w szczególności uniemożliwiać wywozu technologii informacyjno-komunikacyjnej używanej do celów zgodnych z prawem, w tym do egzekwowania prawa i  badania bezpieczeństwa internetu. Komisja, w ścisłej konsultacji z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami, opracuje wytyczne dla wspierania praktycznego stosowania tych kontroli.

(5)

Niektóre produkty służące do inwigilacji informatycznej pojawiły się jako nowa kategoria produktów podwójnego zastosowania , których wykorzystywanie bezpośrednio kolidowało z prawami człowieka, w tym prawem do prywatności, prawem do ochrony danych osobowych, wolności wypowiedzi, wolności zrzeszania się i wolności zgromadzeń, przez monitorowanie lub eksfiltrację danych bez otrzymania specjalnej, świadomej i jednoznacznej zgody właściciela danych lub przez uczynienie danego systemu niesprawnym bądź uszkodzenie go.  W odpowiedzi na apele Parlamentu Europejskiego i  dowody , że niektóre produkty służące do inwigilacji informatycznej są wykorzystywane przez osoby zamieszane w nadzorowanie lub popełnianie naruszeń międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka lub międzynarodowego prawa humanitarnego w  krajach, w których stwierdzono takie naruszenia, lub osoby za to odpowiedzialne, należy kontrolować wywóz tych produktów. Kontrole powinny opierać się na jasno określonych kryteriach . Środki te nie powinny wykraczać poza to, co konieczne i proporcjonalne . Nie powinny one w szczególności uniemożliwiać wywozu technologii informacyjno-komunikacyjnej używanej do celów zgodnych z prawem, w tym do egzekwowania prawa i  do badań nad bezpieczeństwem sieci i internetu do celów dozwolonych testów lub ochrony systemów bezpieczeństwa informacji . Komisja, w ścisłej konsultacji z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami, powinna udostępnić wytyczne dla wspierania praktycznego stosowania tych kontroli po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia. Przez poważne naruszenia praw człowieka rozumie się sytuacje opisane w rozdziale 2 sekcja 2 pkt 2.6 przewodnika do wspólnego stanowiska Rady 2008/944/WPZiB  (1a) zatwierdzonego przez Radę do Spraw Zagranicznych z dnia 20 lipca 2015 r.

Poprawka 3

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(6)

W związku z tym należy również zmienić definicję produktów podwójnego zastosowania oraz wprowadzić definicję technologii inwigilacji informatycznej. Należy także wyjaśnić, że kryteria oceny kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania zawierają aspekty dotyczące ich ewentualnego nieprawidłowego wykorzystania do celów związanych z aktami terroryzmu lub naruszania praw człowieka.

(6)

W związku z tym należy również wprowadzić definicję produktów służących do inwigilacji informatycznej. Należy także wyjaśnić, że kryteria oceny kontroli wywozu produktów służących do inwigilacji elektronicznej uwzględniają bezpośredni i pośredni wpływ tych produktów na prawa człowieka, jak wynika z przewodnika do wspólnego stanowiska Rady 2008/944/WPZiB. Należy powołać techniczną grupę roboczą w celu opracowania kryteriów oceny, we współpracy z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych (ESDZ) i grupą roboczą ds. praw człowieka działającą w Radzie . Ponadto w ramach tej technicznej grupy roboczej należy utworzyć niezależną grupę ekspertów. Kryteria oceny powinny być publicznie i łatwo dostępne.

Poprawka 4

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6a)

Do celów definicji technologii inwigilacji informatycznej produkty podlegające niniejszemu rozporządzeniu powinny obejmować urządzenia przechwytujące telekomunikację, złośliwe oprogramowanie, centra monitoringu, systemy legalnego przechwytywania i systemy retencji danych połączone z takimi systemami przechwytywania, urządzenia do dekodowania szyfrów, odzyskiwania dysków twardych, omijania haseł i analizy danych biometrycznych, a także systemy inwigilacji sieci IP.

Poprawka 5

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6b)

Co do kryteriów oceny przestrzegania praw człowieka – należy wprowadzić odniesienie do dokumentów takich jak Powszechna deklaracja praw człowieka, Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, europejska Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, rezolucja Rady Praw Człowieka ONZ z dnia 23 marca 2017 r. w sprawie prawa do prywatności, Wytyczne dotyczące biznesu i praw człowieka: wdrażanie ram ONZ „Ochrona, poszanowanie i naprawa”, sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy ds. prawa do prywatności z dnia 24 marca 2017 r., sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy ds. promocji oraz ochrony praw człowieka i podstawowych wolności podczas zwalczania terroryzmu z dnia 21 lutego 2017 r. oraz wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 4 grudnia 2015 r. w sprawie Zakharov przeciwko Rosji.

Poprawka 6

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 7 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(7a)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679  (1a) (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) zobowiązuje administratorów danych i podmioty przetwarzające dane do wprowadzania środków technicznych zapewniających poziom bezpieczeństwa odpowiedni w stosunku do ryzyka związanego z przetwarzaniem, w tym za pomocą szyfrowania danych osobowych. Ponieważ rozporządzenie to stanowi, że obowiązuje w stosunku do przetwarzania danych osobowych niezależnie od tego, czy przetwarzanie odbywa się w Unii, są istotne powody, aby Unia usunęła produkty służące do kryptografii z wykazu kontrolnego, by ułatwić wdrożenie ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, co zwiększyłoby konkurencyjność europejskich przedsiębiorstw. Ponadto obecny poziom kontroli szyfrowania stoi w sprzeczności z faktem, że szyfrowanie jest podstawowym środkiem dającym obywatelom, przedsiębiorstwom i rządom możliwość ochrony ich danych przed przestępcami i innymi podmiotami działającymi w złych intencjach, z myślą o zapewnieniu dostępu do usług kluczowych dla funkcjonowania jednolitego rynku cyfrowego oraz o umożliwieniu bezpiecznej komunikacji, co konieczne, aby chronić prawo do prywatności, ochrony danych osobowych i wolności wypowiedzi, w szczególności przypadku obrońców praw człowieka.

Poprawka 7

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 9

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(9)

Należy uściślić i zharmonizować zakres „kontroli typu catch-all”, które mają zastosowanie do produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w wykazie w okolicznościach szczególnych , tak by objąć nim zwalczanie ryzyka terroryzmu i naruszania praw człowieka . Odpowiednia wymiana informacji i prowadzenie konsultacji dotyczących „kontroli typu catch-all” powinny zapewnić skuteczne i spójne stosowanie kontroli w całej Unii. Ukierunkowane kontrole typu catch-all powinny także mieć zastosowanie, pod pewnymi warunkami, do wywozu technologii inwigilacji informatycznej.

(9)

Należy uściślić i zharmonizować zakres „kontroli typu catch-all”, które mają zastosowanie do produktów służących do inwigilacji informatycznej niewymienionych w wykazie w okolicznościach szczególnych. Odpowiednia wymiana informacji i prowadzenie konsultacji dotyczących „kontroli typu catch-all” powinny zapewnić skuteczne i spójne stosowanie kontroli w całej Unii. Wymiana informacji powinna obejmować pomoc w rozwijaniu platformy publicznej i gromadzeniu informacji z sektora prywatnego, instytucji publicznych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego.

Poprawka 8

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 10

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(10)

Należy poddać przeglądowi definicję pośrednika, by uniknąć obchodzenia kontroli świadczenia usług pośrednictwa przez osoby podlegające jurysdykcji Unii. Kontrole świadczenia usług pośrednictwa powinny być zharmonizowane, aby zapewnić ich skuteczne i spójne stosowanie w całej Unii, i powinny być stosowane także w celu zapobiegania aktom terroryzmu i naruszaniu praw człowieka.

(10)

Należy poddać przeglądowi definicję pośrednika, by uniknąć obchodzenia kontroli świadczenia usług pośrednictwa przez osoby podlegające jurysdykcji Unii. Kontrole świadczenia usług pośrednictwa powinny być zharmonizowane, aby zapewnić ich skuteczne i spójne stosowanie w całej Unii, i powinny być stosowane także w celu zapobiegania naruszaniu praw człowieka.

Poprawka 9

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 11

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(11)

Wraz z wejściem w życie traktatu lizbońskiego uściślono, że świadczenie usług pomocy technicznej obejmujące przemieszczanie transgraniczne wchodzi w zakres kompetencji Unii. Należy zatem sprecyzować kontrole mające zastosowanie do usług pomocy technicznej oraz wprowadzić definicję tych usług. W trosce o skuteczność i spójność kontrole dostarczania usług pomocy technicznej powinny zostać zharmonizowane i być stosowane również w celu zapobiegania aktom terroryzmu i naruszaniu praw człowieka.

(11)

Wraz z wejściem w życie traktatu lizbońskiego uściślono, że świadczenie usług pomocy technicznej obejmujące przemieszczanie transgraniczne wchodzi w zakres kompetencji Unii. Należy zatem sprecyzować kontrole mające zastosowanie do usług pomocy technicznej oraz wprowadzić definicję tych usług. W trosce o skuteczność i spójność kontrole przed dostarczeniem usług pomocy technicznej powinny zostać zharmonizowane i być stosowane również w celu zapobiegania naruszaniu praw człowieka.

Poprawka 10

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 12

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(12)

Rozporządzenie (WE) nr 428/2009 daje organom państw członkowskich w  indywidulanych przypadkach możliwość wydania zakazu tranzytu nieunijnych produktów podwójnego zastosowania, jeżeli organy te mają zasadne powody, by podejrzewać, na podstawie źródeł wywiadowczych lub innych, że produkty te są lub mogą być w całości lub części przeznaczone do rozprzestrzeniania broni masowego rażenia lub środków jej przenoszenia. W trosce o skuteczność i spójność kontrole tranzytu powinny zostać zharmonizowane i być stosowane również w celu zapobiegania aktom terroryzmu i naruszaniu praw człowieka.

(12)

Rozporządzenie (WE) nr 428/2009 daje organom państw członkowskich w  indywidualnych przypadkach możliwość wydania zakazu tranzytu nieunijnych produktów podwójnego zastosowania, jeżeli organy te mają zasadne powody, by podejrzewać, na podstawie źródeł wywiadowczych lub innych, że produkty te są lub mogą być w całości lub części przeznaczone do rozprzestrzeniania broni masowego rażenia lub środków jej przenoszenia. W trosce o skuteczność i spójność kontrole tranzytu powinny zostać zharmonizowane i być stosowane również w celu zapobiegania naruszaniu praw człowieka.

Poprawka 11

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 13 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(13a)

Wprawdzie odpowiedzialność za podejmowanie decyzji w sprawie indywidualnych, globalnych i krajowych zezwoleń na wywóz spoczywa na organach krajowych, jednak unijny system kontroli wywozu zakłada, że podmioty gospodarcze, które zamierzają eksportować produkty podlegające niniejszemu rozporządzeniu, dochowują należytej staranności określonej m.in. w Wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, Wytycznych OECD dotyczących należytej staranności w celu odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej oraz Wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka.

Poprawka 12

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 14

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(14)

Należy wprowadzić standardowy wymóg dotyczący zgodności w postaci „wewnętrznych programów przestrzegania przepisów”, co przyczyni się do stworzenia równych warunków konkurencji pomiędzy eksporterami i zwiększenia skuteczności kontroli. Dla celów proporcjonalności wymóg ten powinien mieć zastosowanie do określonych sposobów kontroli w formie zezwoleń globalnych i niektórych generalnych zezwoleń na wywóz.

(14)

Należy wprowadzić standardowy wymóg , definicję i opis w odniesieniu do zgodności w postaci „wewnętrznych programów przestrzegania przepisów” , a także możliwość otrzymania certyfikatu w celu uzyskania środków zachęty w ramach procesu wydawania zezwoleń przez właściwe ograny krajowe , co przyczyni się do stworzenia równych warunków konkurencji pomiędzy eksporterami i zwiększenia skuteczności kontroli. Dla celów proporcjonalności wymóg ten powinien mieć zastosowanie do określonych sposobów kontroli w formie zezwoleń globalnych i niektórych generalnych zezwoleń na wywóz.

Poprawka 13

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 15

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(15)

Należy wprowadzić dodatkowe generalne unijne zezwolenia na wywóz, by zmniejszyć obciążenia administracyjne dla przedsiębiorstw i organów, zapewniając jednocześnie odpowiedni poziom kontroli właściwych produktów wywożonych do właściwych miejsc przeznaczenia. Należy również wprowadzić zezwolenie globalne dla dużych projektów, by dostosować warunki udzielania zezwoleń do szczególnych potrzeb przedsiębiorstw.

(15)

Należy wprowadzić dodatkowe generalne unijne zezwolenia na wywóz, by zmniejszyć obciążenia administracyjne dla przedsiębiorstw , w szczególności MŚP, i organów, zapewniając jednocześnie odpowiedni poziom kontroli właściwych produktów wywożonych do właściwych miejsc przeznaczenia. Należy również wprowadzić zezwolenie globalne dla dużych projektów, by dostosować warunki udzielania zezwoleń do szczególnych potrzeb przedsiębiorstw.

Poprawka 14

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 16 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16a)

Z uwagi na szybkie postępy w rozwoju technologii Unia powinna wprowadzić kontrole określonych rodzajów technologii inwigilacji informatycznej na podstawie jednostronnie utworzonego wykazu zawartego w sekcji B załącznika I. Ze względu na znaczenie wielostronnego systemu kontroli wywozu zakres sekcji B załącznika I powinien ograniczać się wyłącznie do technologii inwigilacji informatycznej i nie powinien powielać żadnych elementów zawartych w sekcji A załącznika I.

Poprawka 15

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 17

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(17)

Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu w sekcji A załącznika I powinny być zgodne z zobowiązaniami i ustaleniami, jakie państwa członkowskie i Unia przyjęły jako członkowie odpowiednich międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywozu, lub przez ratyfikowanie stosownych traktatów międzynarodowych. Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu w sekcji B załącznika I , takie jak technologia inwigilacji informatycznej, powinny być podejmowane przy uwzględnieniu zagrożeń, jakie wywóz takich produktów może wywoływać, jeśli chodzi o  popełnianie poważnych przypadków naruszania praw człowieka lub międzynarodowego prawa humanitarnego lub naruszenia podstawowych interesów bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich. Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu w sekcji B załącznika IV powinny być podejmowane przy uwzględnieniu interesów porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego państw członkowskich na mocy art. 36 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Decyzje o aktualizacji wspólnych wykazów produktów i miejsc przeznaczenia określonych w sekcjach od A do J załącznika II powinny być podejmowane przy uwzględnieniu kryteriów oceny określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(17)

Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu w sekcji A załącznika I powinny być zgodne z zobowiązaniami i ustaleniami, jakie państwa członkowskie i Unia przyjęły jako członkowie odpowiednich międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywozu, lub przez ratyfikowanie stosownych traktatów międzynarodowych. Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów służących do inwigilacji informatycznej podlegających kontroli wywozu w sekcji B załącznika I powinny być podejmowane przy uwzględnieniu zagrożeń, jakie wywóz takich produktów może wywoływać, jeśli chodzi o  ich wykorzystywanie w celu naruszania międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka lub międzynarodowego prawa humanitarnego w krajach, w których stwierdzono takie naruszenia , zwłaszcza w odniesieniu do wolności wypowiedzi do wolności zrzeszania się i do prawa do prywatności, lub też w celu naruszania podstawowych interesów bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich. Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu w sekcji B załącznika IV powinny być podejmowane przy uwzględnieniu interesów porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego państw członkowskich na mocy art. 36 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Decyzje o aktualizacji wspólnych wykazów produktów i miejsc przeznaczenia określonych w sekcjach od A do J załącznika II powinny być podejmowane przy uwzględnieniu kryteriów oceny określonych w niniejszym rozporządzeniu. Decyzje o skreśleniu całych podkategorii dotyczących kryptografii i szyfrowania, np. w kategorii 5 sekcji A załącznika I lub w sekcji I załącznika II, powinny być podejmowane z uwzględnieniem zalecenia Rady OECD z dnia 27 marca 1997 r. w sprawie wytycznych dotyczących polityki w dziedzinie kryptografii.

Poprawka 16

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 18

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(18)

W celu umożliwienia Unii szybkiego reagowania na zmianę okoliczności w odniesieniu do oceny wrażliwości wywozów na podstawie generalnych unijnych zezwoleń na wywóz oraz na zmiany w dziedzinie technologii i handlu należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w  zakresie zmian sekcji A załącznika I, załącznika II oraz sekcji B załącznika IV do niniejszego rozporządzenia. Szczególnie ważne jest, by Komisja przeprowadziła odpowiednie konsultacje podczas swoich prac przygotowawczych , w tym konsultacje na poziomie ekspertów, oraz by konsultacje te były prowadzone zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić równy udział w przygotowywaniu aktów delegowanych, Parlament Europejski i Rada powinny otrzymywać wszystkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji powinni mieć regularny wstęp na spotkania grup ekspertów Komisji zajmujących się przygotowywaniem aktów delegowanych.

(18)

W celu umożliwienia Unii szybkiego reagowania na zmianę okoliczności w odniesieniu do oceny wrażliwości wywozów na podstawie generalnych unijnych zezwoleń na wywóz oraz na zmiany w dziedzinie technologii i handlu należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w  odniesieniu do zmian sekcji A  i B załącznika I, załącznika II oraz sekcji B załącznika IV do niniejszego rozporządzenia. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje , w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w  sprawie lepszego stanowienia prawa.  W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te powinny otrzymywać wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji powinni mieć możliwość systematycznego udziału w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

Poprawka 17

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 19 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(19a)

Ryzyko cyberkradzieży i ponownego wywozu do państw trzecich, o czym mowa we wspólnym stanowisku 2008/944/WPZiB, wymaga wzmocnienia przepisów w sprawie produktów podwójnego zastosowania.

Poprawka 18

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 21

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(21)

Na podstawie i w ramach art. 36 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i do czasu osiągnięcia większego stopnia harmonizacji państwa członkowskie utrzymają prawo przeprowadzania kontroli transferów niektórych produktów podwójnego zastosowania w Unii w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego. Dla celów proporcjonalności kontrole transferu produktów podwójnego zastosowania w Unii należy poddać przeglądowi, by ograniczyć obciążenie dla przedsiębiorstw i organów. Ponadto wykaz produktów podlegających kontroli transferów wewnątrzunijnych w sekcji B załącznika IV powinien podlegać okresowemu przeglądowi w świetle zmian w dziedzinie technologii i handlu oraz pod kątem oceny wrażliwości transferów.

(21)

Na podstawie i w ramach art. 36 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i do czasu osiągnięcia większego stopnia harmonizacji państwa członkowskie utrzymają prawo przeprowadzania kontroli transferów niektórych produktów podwójnego zastosowania w Unii w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego. Dla celów proporcjonalności kontrole transferu produktów podwójnego zastosowania w Unii należy poddać przeglądowi, by ograniczyć obciążenie dla przedsiębiorstw , w szczególności MŚP, i organów. Ponadto wykaz produktów podlegających kontroli transferów wewnątrzunijnych w sekcji B załącznika IV powinien podlegać okresowemu przeglądowi w świetle zmian w dziedzinie technologii i handlu oraz pod kątem oceny wrażliwości transferów.

Poprawka 19

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 22 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(22a)

Z uwagi na znaczenie rozliczalności i kontroli publicznej działań związanych z kontrolą wywozu państwa członkowskie powinny publikować wszystkie istotne dane dotyczące udzielania zezwoleń.

Poprawka 20

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 25

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(25)

Podstawowymi elementami skutecznego systemu kontroli wywozu są docieranie z informacjami do sektora prywatnego i przejrzystość. Należy zatem uwzględnić dalsze opracowywanie wskazówek wspierających stosowanie niniejszego rozporządzenia oraz opublikowanie rocznego sprawozdania na temat wykonywania kontroli, zgodnie z obecną praktyką.

(25)

Podstawowymi elementami skutecznego systemu kontroli wywozu są docieranie z informacjami do sektora prywatnego, zwłaszcza do MŚP, i przejrzystość. Należy zatem uwzględnić dalsze opracowywanie wytycznych wspierających stosowanie niniejszego rozporządzenia oraz opublikowanie rocznego sprawozdania na temat wykonywania kontroli, zgodnie z obecną praktyką. Z uwagi na znaczenie wytycznych dla interpretacji niektórych elementów niniejszego rozporządzenia wytyczne te powinny być publicznie dostępne w momencie jego wejścia w życie.

Poprawka 21

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 25 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(25a)

Należy zapewnić, by definicje zawarte w niniejszym rozporządzeniu były zgodne z definicjami zawartymi w unijnym kodeksie celnym.

Poprawka 22

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 27

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(27)

Każde państwo członkowskie powinno określić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, jakie będą nakładane w przypadkach naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Należy również wprowadzić przepisy umożliwiające zwalczanie w szczególności przypadków nielegalnego handlu produktami podwójnego zastosowania, by wesprzeć skuteczne egzekwowanie kontroli.

(27)

Każde państwo członkowskie powinno określić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, jakie będą nakładane w przypadkach naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Należy wzmocnić tworzenie równych warunków działania dla eksporterów unijnych. Dlatego kary za naruszanie niniejszego rozporządzenia powinny być we wszystkich państwach członkowskich podobne pod względem charakteru i skutków. Należy również wprowadzić przepisy umożliwiające zwalczanie w szczególności przypadków nielegalnego handlu produktami podwójnego zastosowania, by wesprzeć skuteczne egzekwowanie kontroli.

Poprawka 23

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 29

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(29)

Kontrola wywozu ma wpływ na bezpieczeństwo międzynarodowe i handel z państwami trzecimi; należy zatem rozwijać dialog i współpracę z państwami trzecimi w celu wspierania równych warunków konkurencji na świecie i zwiększenia bezpieczeństwa międzynarodowego.

(29)

Kontrola wywozu ma wpływ na bezpieczeństwo międzynarodowe i handel z państwami trzecimi; należy zatem rozwijać dialog i współpracę z państwami trzecimi w celu wspierania równych warunków konkurencji na świecie , promowania pozytywnej konwergencji i zwiększenia bezpieczeństwa międzynarodowego. Z myślą o wspieraniu realizacji tych celów Rada, Komisja i państwa członkowskie powinny, w ścisłej współpracy z ESDZ, proaktywnie angażować się na odpowiednich forach międzynarodowych, w tym w ramach porozumienia z Wassenaar, aby ustanowić wykaz produktów służących do inwigilacji informatycznej wymienionych w sekcji B załącznika I jako standard międzynarodowy. Ponadto pomoc dla krajów trzecich w rozwijaniu systemu kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania oraz rozwijaniu właściwego potencjału administracyjnego powinna zostać wzmocniona i poszerzona, w szczególności w odniesieniu do ceł.

Poprawka 24

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 31

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(31)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej , zwłaszcza w zakresie wolności prowadzenia działalności gospodarczej,

(31)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

Poprawka 25

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

produkty, które mogą być wykorzystane do projektowania, rozwijania, produkcji lub stosowania broni jądrowej, chemicznej i biologicznej oraz środków jej przenoszenia, w tym wszystkie towary, które mogą być użyte zarówno w zastosowaniach niewybuchowych, jak i w jakikolwiek sposób do wspomagania wytwarzania broni jądrowej lub innych urządzeń do wybuchu jądrowego;

a)

tradycyjne produkty podwójnego zastosowania, czyli produkty , w tym oprogramowanie i sprzęt , które mogą być wykorzystane do projektowania, rozwijania, produkcji lub stosowania broni jądrowej, chemicznej i biologicznej oraz środków jej przenoszenia, w tym wszystkie towary, które mogą być użyte zarówno w zastosowaniach niewybuchowych, jak i w jakikolwiek sposób do wspomagania wytwarzania broni jądrowej lub innych urządzeń do wybuchu jądrowego;

Poprawka 26

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

technologię inwigilacji informatycznej, która może być wykorzystana do popełniania poważnych przypadków naruszania praw człowieka lub międzynarodowego prawa humanitarnego lub może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa międzynarodowego lub podstawowych interesów bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich;

b)

produkty służące do inwigilacji informatycznej, w tym sprzęt, oprogramowanie i technologię, które zostały zaprojektowane specjalnie po to, aby umożliwić niezauważone wejście do systemów informacyjno-telekomunikacyjnych lub monitorowanie, pobieranie, eksfiltrację i analizę danych lub uczynienie tego systemu niesprawnym bądź uszkodzenie go, bez konkretnego, świadomego i jednoznacznego zezwolenia wydanego przez właściciela danych, i które mogą być wykorzystywane do celów związanych z naruszaniem praw człowieka, w tym prawa do prywatności, wolności słowa, zgromadzeń i zrzeszania się, lub też które mogą być wykorzystywane do popełniania poważnych naruszeń praw człowieka lub międzynarodowego prawa humanitarnego lub mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa międzynarodowego lub podstawowego bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich; nie obejmuje to badań nad siecią i bezpieczeństwem ICT w celu dozwolonego testowania lub ochrony systemów bezpieczeństwa informacji;

Poprawka 27

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a.     „użytkownik końcowy” oznacza wszelkie osoby fizyczne lub osoby prawne lub podmioty będące ostatecznymi odbiorcami produktu podwójnego zastosowania;

Poprawka 28

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 13

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

13.

„zezwolenie dla dużych projektów” oznacza globalne zezwolenie na wywóz udzielone jednemu określonemu eksporterowi w odniesieniu do typu lub kategorii produktu podwójnego zastosowania, które może być ważne na wywóz do jednego lub więcej określonych użytkowników końcowych w jednym lub więcej określonych państwach trzecich na czas trwania konkretnego projektu, którego realizacja przekracza jeden rok ;

13.

„zezwolenie dla dużych projektów” oznacza globalne zezwolenie na wywóz udzielone jednemu określonemu eksporterowi w odniesieniu do typu lub kategorii produktu podwójnego zastosowania, które może być ważne na wywóz do co najmniej jednego użytkownika końcowego w co najmniej jednym określonym państwie trzecim w związku z konkretnym projektem; jest ono ważne przez okres od jednego roku do czterech lat, z wyjątkiem przypadków należycie uzasadnionych czasem trwania projektu, i może zostać przedłużone przez właściwy organ ;

Poprawka 29

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 22

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

22.

„wewnętrzny program przestrzegania przepisów” oznacza skuteczne, odpowiednie i proporcjonalne środki i procedury, w tym opracowywanie, wdrażanie i przestrzeganie ustandaryzowanych operacyjnych strategii i procedur przestrzegania przepisów, norm postępowania i środków ochronnych, opracowane przez eksporterów dla zapewnienia zgodności z przepisami i z warunkami zezwoleń określonymi w niniejszym rozporządzeniu;

22.

„wewnętrzny program przestrzegania przepisów” (ICP) oznacza skuteczne, odpowiednie i proporcjonalne środki i procedury (podejście oparte na analizie ryzyka), w tym opracowywanie, wdrażanie i przestrzeganie ustandaryzowanych operacyjnych strategii i procedur przestrzegania przepisów, norm postępowania i środków ochronnych, opracowane przez eksporterów dla zapewnienia zgodności z przepisami i z warunkami zezwoleń określonymi w niniejszym rozporządzeniu; eksporterowi umożliwia się dobrowolne uzyskanie bezpłatnego certyfikatu ICP wydawanego przez właściwe organy na podstawie wzorcowego certyfikatu ICP opracowanego przez Komisję, aby mógł on otrzymać środki zachęty oferowane w ramach procesu wydawania zezwoleń przez właściwe organy krajowe;

Poprawka 30

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 23

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

23.

„akt terrorystyczny” oznacza akt terrorystyczny w rozumieniu art. 1 ust. 3 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB.

skreśla się

Poprawka 31

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 23 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

23a.

„należyta staranność” oznacza proces, za pomocą którego przedsiębiorstwa mogą wskazywać rzeczywiste i potencjalne negatywne skutki, zapobiegać im, łagodzić je i określać sposób działania w przypadku ich wystąpienia, realizowany jako integralny element systemów podejmowania decyzji i zarządzania ryzykiem w przedsiębiorstwie;

Poprawka 32

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 1 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

do wykorzystania przez osoby zamieszane nadzorowanie lub popełnianie poważnych przypadków naruszania praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego w  sytuacjach konfliktów zbrojnych lub represji wewnętrznych lub osoby za to odpowiedzialne w kraju końcowego przeznaczenia , stwierdzonych przez odpowiednie publiczne instytucje międzynarodowe lub właściwe organy europejskie lub krajowe, i istnieją dowody na wykorzystywanie tych lub podobnych produktów do nadzorowania lub realizacji takich poważnych naruszeń przez proponowanego użytkownika końcowego;

d)

w przypadku produktów służących do inwigilacji informatycznej – do wykorzystania przez osoby fizyczne lub prawne związku z naruszeniem międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka lub międzynarodowego prawa humanitarnego w  krajach, w których poważne naruszenia praw człowieka zostały stwierdzone przez właściwe organy ONZ , Radę Europy, Unię lub właściwe organy krajowe, oraz istnieje uzasadnione podejrzenie, że te lub podobne produkty mogą zostać wykorzystane do nadzorowania lub realizacji takich naruszeń przez proponowanego użytkownika końcowego;

Poprawka 33

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 1 – litera e

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

e)

do wykorzystania w związku z aktami terrorystycznymi.

skreśla się

Poprawka 34

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Jeżeli eksporter , uwzględniając spoczywający na nim obowiązek zachowania należytej staranności, jest świadomy tego , że produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I, które proponuje na wywóz, przeznaczone w całości lub w części do jakichkolwiek zastosowań określonych w ust. 1, musi on powiadomić właściwy organ , który podejmie decyzję, czy wskazane jest wymaganie zezwolenia dla danego wywozu.

2.   Jeżeli eksporter dochowujący należytej staranności zdobędzie wiedzę , z której wynika , że produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I, które proponuje na wywóz, mogą być przeznaczone w całości lub w części do jakichkolwiek zastosowań określonych w ust. 1, musi powiadomić właściwy organ państwa członkowskiego , w którym ma siedzibę lub którego jest rezydentem. Powiadomiony organ podejmie decyzję, czy wskazane jest wymaganie zezwolenia dla danego wywozu.

Poprawka 35

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Zezwoleń na wywóz produktów niewymienionych w wykazie udziela się na konkretne produkty i konkretnym użytkownikom końcowym. Zezwolenia są udzielane przez właściwy organ państwa członkowskiego, w którym eksporter ma miejsce pobytu lub siedzibę, lub – w przypadku gdy eksporter jest osobą mającą miejsce pobytu lub siedzibę poza Unią – przez właściwy organ państwa członkowskiego, w którym znajduje się dany produkt. Zezwolenia są ważne na terytorium całej Unii. Zezwolenia są ważne przez okres jednego roku i mogą zostać przez właściwy organ przedłużone.

3.   Zezwoleń na wywóz produktów niewymienionych w wykazie udziela się na konkretne produkty i konkretnym użytkownikom końcowym. Zezwolenia są udzielane przez właściwy organ państwa członkowskiego, w którym eksporter ma miejsce pobytu lub siedzibę, lub – w przypadku gdy eksporter jest osobą mającą miejsce pobytu lub siedzibę poza Unią – przez właściwy organ państwa członkowskiego, w którym znajduje się dany produkt. Zezwolenia są ważne na terytorium całej Unii. Zezwolenia są ważne przez okres dwóch lat i mogą zostać przez właściwy organ przedłużone.

Poprawka 36

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 4 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Jeżeli nie otrzymano zastrzeżeń, uznaje się, że państwa członkowskie, u których zasięgano opinii, nie mają zastrzeżeń, i  państwa te nakładają wymogi uzyskiwania zezwoleń w odniesieniu do wszystkich „zasadniczo podobnych transakcji”. Informują one swoje administracje celne i inne właściwe organy krajowe o wymogach uzyskiwania zezwoleń .

Jeżeli nie otrzymano zastrzeżeń, uznaje się, że państwa członkowskie, u których zasięgano opinii, nie mają zastrzeżeń i nakładają wymogi uzyskiwania zezwoleń w odniesieniu do wszystkich „zasadniczo podobnych transakcji” , co oznacza produkt o zasadniczo identycznych parametrach lub identycznej specyfikacji technicznej, przeznaczony dla tego samego użytkownika końcowego lub dla tego samego odbiorcy . Informują one swoje administracje celne i inne właściwe organy krajowe o wymogach uzyskiwania zezwoleń. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej krótki opis sprawy i uzasadnienie decyzji oraz w stosownych przypadkach wskazuje nowy wymóg uzyskania zezwolenia w nowej sekcji E załącznika II.

Poprawka 37

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 4 – akapit 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Jeżeli wpłyną zastrzeżenia od któregoś z państw członkowskich , u których zasięgano opinii , wymóg uzyskania zezwolenia zostaje cofnięty, chyba że państwo członkowskie, które nakłada wymóg uzyskania zezwolenia, uważa, że wywóz mógłby naruszać podstawowe interesy bezpieczeństwa. W takim przypadku to państwo członkowskie może podjąć decyzję o utrzymaniu wymogu uzyskania zezwolenia. Należy niezwłocznie zgłaszać to Komisji i innym państwom członkowskim.

Jeżeli wpłyną zastrzeżenia od co najmniej czterech państw członkowskich reprezentujących co najmniej 35 % ludności Unii , wymóg uzyskania zezwolenia zostaje cofnięty, chyba że państwo członkowskie, które nakłada wymóg uzyskania zezwolenia, uważa, że wywóz mógłby naruszać jego podstawowe interesy w zakresie bezpieczeństwa lub zobowiązania dotyczące praw człowieka . W takim przypadku to państwo członkowskie może podjąć decyzję o utrzymaniu wymogu uzyskania zezwolenia. Należy niezwłocznie zgłaszać to Komisji i innym państwom członkowskim.

Poprawka 38

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – ustęp 4 – akapit 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Komisja i państwa członkowskie prowadzą aktualizowany rejestr wymogów uzyskiwania zezwoleń.

Komisja i państwa członkowskie prowadzą aktualizowany rejestr wymogów uzyskiwania zezwoleń. Dane dostępne w tym rejestrze uwzględnia się w sprawozdaniu przedkładanym Parlamentowi Europejskiego, o którym to sprawozdaniu mowa w art. 24 ust. 2, oraz przekazuje do wiadomości publicznej.

Poprawka 39

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 5 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Jeżeli pośrednik jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania, w odniesieniu do których proponuje usługi pośrednictwa, są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1, musi powiadomić właściwy organ; organ ten podejmie decyzję, czy celowe jest wymaganie zezwolenia na takie usługi pośrednictwa.

2.   Jeżeli pośrednik jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania, w odniesieniu do których proponuje usługi pośrednictwa, są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1, musi powiadomić właściwy organ; organ ten wymaga zezwolenia na takie usługi pośrednictwa.

Poprawka 40

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 7 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Wymagane jest zezwolenie na świadczenie, bezpośrednio lub pośrednio, pomocy technicznej związanej z produktami podwójnego zastosowania lub związanej z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użytkowaniem towarów podwójnego zastosowania, jeśli dostawca pomocy technicznej został poinformowany przez właściwy organ, że przedmiotowe produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do jakichkolwiek zastosowań, o których mowa w art. 4.

1.   Wymagane jest zezwolenie na świadczenie, bezpośrednio lub pośrednio, pomocy technicznej związanej z produktami podwójnego zastosowania lub związanej z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użytkowaniem towarów podwójnego zastosowania, jeśli dostawca pomocy technicznej został poinformowany przez właściwy organ, że przedmiotowe produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do jakichkolwiek zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1 .

Poprawka 41

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 7 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Jeżeli dostawca pomocy technicznej jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania, w odniesieniu do których proponuje dostawę pomocy technicznej, są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4, musi powiadomić właściwy organ; organ ten podejmie decyzję, czy celowe jest wymaganie zezwolenia na taką pomoc techniczną.

Jeżeli dostawca pomocy technicznej jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania, w odniesieniu do których proponuje dostawę pomocy technicznej, są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1 , musi powiadomić właściwy organ; organ ten wymaga zezwolenia na taką pomoc techniczną.

Poprawka 42

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 8 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Państwo członkowskie może, ze względów bezpieczeństwa publicznego lub ze względu na prawa człowieka, zabronić wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I lub wymagać zezwolenia na ich wywóz.

1.   Państwo członkowskie może, ze względów bezpieczeństwa publicznego, ze względu na prawa człowieka lub w związku z zapobieganiem aktom terrorystycznym , zabronić wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I lub wymagać zezwolenia na ich wywóz.

Poprawka 43

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 9 – ustęp 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

7.   Stosowne dokumenty handlowe dotyczące transferów wewnątrzunijnych produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I zawierają wyraźną informację, iż produkty podlegają kontroli w przypadku wywozu z Unii . Stosowne dokumenty handlowe obejmują w szczególności: umowy sprzedaży, potwierdzenia zamówień, faktury lub zawiadomienia o wysyłce.

7.   Stosowne dokumenty handlowe dotyczące wywozu do państw trzecich i transferów wewnątrzunijnych produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I zawierają wyraźną informację, iż produkty podlegają kontroli w przypadku wywozu z Unii. Stosowne dokumenty handlowe obejmują w szczególności: umowy sprzedaży, potwierdzenia zamówień, faktury lub zawiadomienia o wysyłce.

Poprawka 44

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Indywidualne zezwolenia na wywóz i globalne zezwolenia na wywóz są ważne przez okres jednego roku i mogą zostać przez właściwy organ przedłużone. Globalne zezwolenia na wywóz dla dużych projektów są ważne przez okres ustalany przez właściwy organ .

3.   Indywidualne zezwolenia na wywóz i globalne zezwolenia na wywóz są ważne przez okres dwóch lat i mogą zostać przez właściwy organ przedłużone. Globalne zezwolenia na wywóz dla dużych projektów są ważne przez okres nie dłuższy niż cztery lata, z wyjątkiem należycie uzasadnionych okoliczności wynikających z czasu trwania projektu. Właściwe organy mogą jednak w dowolnym momencie anulować, zawiesić, zmodyfikować lub cofnąć zarówno zezwolenie indywidualne, jak i globalne .

Poprawka 45

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 4 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Eksporterzy dostarczają właściwemu organowi wszystkich odnośnych informacji wymaganych przy składaniu wniosków o wydanie indywidualnych i globalnych zezwoleń na wywóz, aby zapewnić pełne informacje, w szczególności dotyczące użytkownika końcowego, kraju przeznaczenia i końcowych zastosowań wywożonego produktu.

Eksporterzy dostarczają właściwemu organowi wszystkich odnośnych informacji wymaganych przy składaniu wniosków o wydanie indywidualnych i globalnych zezwoleń na wywóz, aby zapewnić pełne informacje, w szczególności dotyczące użytkownika końcowego, kraju przeznaczenia i końcowych zastosowań wywożonego produktu. W przypadku zawierania transakcji z rządowym użytkownikiem końcowym dostarczone informacje wyraźnie wskazują, który departament bądź która agencja, jednostka lub podjednostka będzie ostatecznym użytkownikiem końcowym wywożonego produktu.

Poprawka 46

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 4 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Zezwolenia mogą podlegać , w stosownych przypadkach, obowiązkowi dostarczenia oświadczenia końcowego użytkownika.

Wszelkie zezwolenia dotyczące produktów służących do inwigilacji informatycznej oraz indywidualne zezwolenia na wywóz produktów, w przypadku których istnieje duże ryzyko przekierowania lub ponownego wywozu na niepożądanych warunkach , podlegają obowiązkowi dostarczenia oświadczenia końcowego użytkownika. Uzyskanie zezwolenia na inne produkty w stosownych przypadkach również podlega obowiązkowi dostarczenia oświadczenia końcowego użytkownika.

Poprawka 47

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 4 – akapit 3 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Dla uzyskania globalnego zezwolenia na wywóz wymagane jest wdrożenie przez eksportera skutecznego wewnętrznego programu przestrzegania przepisów. Eksporter musi również przedstawiać właściwemu organowi przynajmniej raz w roku sprawozdanie dotyczące wykorzystania tego zezwolenia; sprawozdanie to zawiera co najmniej następujące informacje:

Dla uzyskania globalnego zezwolenia na wywóz wymagane jest wdrożenie przez eksportera skutecznego wewnętrznego programu przestrzegania przepisów. Eksporter ma możliwość dobrowolnego uzyskania bezpłatnej certyfikacji jego wewnętrznego programu przestrzegania przepisów (program ICP), której dokonują właściwe organy na podstawie wzorcowego programu ICP ustanowionego przez Komisję. Eksporter stara się o certyfikację, aby móc otrzymać środki zachęty oferowane w ramach procesu wydawania zezwoleń przez właściwe organy krajowe. Eksporter musi również przedstawiać właściwemu organowi przynajmniej raz w roku lub na żądanie właściwego organu sprawozdanie dotyczące wykorzystania tego zezwolenia; sprawozdanie to zawiera co najmniej następujące informacje:

Poprawka 48

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 4 – akapit 3 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania, jeżeli dane te są znane.

d)

końcowe zastosowanie i końcowego użytkownika produktów podwójnego zastosowania.

Poprawka 49

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 4 – akapit 3 – litera d a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

da)

nazwa i adres użytkownika końcowego, jeżeli jest on znany;

Poprawka 50

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 4 – akapit 3 – litera d b (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

db)

data dokonania wywozu.

Poprawka 51

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   Właściwe organy państw członkowskich rozpatrują wnioski o indywidualne lub globalne zezwolenia na wywóz w terminie określonym zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi. Właściwe organy dostarczają Komisji wszelkich informacji dotyczących średniego czasu rozpatrywania wniosków o zezwolenia, istotnych dla przygotowania rocznego sprawozdania, o którym mowa w art . 24 ust. 2.

5.   Właściwe organy państw członkowskich rozpatrują wnioski o indywidualne lub globalne zezwolenia na wywóz w terminie trzydziestu dni od prawidłowego złożenia wniosku . Jeżeli właściwy organ z należycie uzasadnionych powodów potrzebuje więcej czasu na rozpatrzenie wniosku, informuje o tym wnioskodawcę w ciągu trzydziestu dni. Właściwy organ w każdym przypadku rozstrzyga wnioski o indywidualne lub globalne zezwolenia na wywóz najpóźniej w ciągu sześćdziesięciu dni od prawidłowego złożenia wniosku.

Poprawka 52

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 11 – ustęp 1 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

W przypadku gdy pośrednik lub dostawca pomocy technicznej nie ma miejsca pobytu lub siedziby na terytorium Unii, zezwoleń na usługi pośrednictwa i pomoc techniczną na podstawie niniejszego rozporządzenia udziela właściwy organ państwa członkowskiego, w którym spółka dominująca pośrednika lub dostawcy pomocy technicznej ma swoją siedzibę lub z którego świadczone są usługi pośrednictwa lub pomoc techniczna.

W przypadku gdy pośrednik lub dostawca pomocy technicznej nie ma miejsca pobytu lub siedziby na terytorium Unii, zezwoleń na usługi pośrednictwa i pomoc techniczną na podstawie niniejszego rozporządzenia udziela właściwy organ państwa członkowskiego, z którego świadczone są usługi pośrednictwa lub pomoc techniczna. Obejmuje to również usługi pośrednictwa świadczone przez jednostki zależne lub spółki joint venture oraz udzielanie przez nie pomocy technicznej, jeżeli podmioty te mają swoje siedziby w krajach trzecich, ale są własnością lub podlegają kontroli przedsiębiorstw z siedzibą na terytorium Unii.

Poprawka 53

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Przy podejmowaniu decyzji o ewentualnym udzieleniu indywidualnego lub globalnego zezwolenia na wywóz lub udzieleniu zezwolenia na usługi pośrednictwa lub pomoc techniczną na mocy niniejszego rozporządzenia lub o zakazie tranzytu właściwe organy państw członkowskich biorą pod uwagę następujące kryteria :

1.   Przy podejmowaniu decyzji o ewentualnym udzieleniu indywidualnego lub globalnego zezwolenia na wywóz lub udzieleniu zezwolenia na usługi pośrednictwa lub pomoc techniczną na mocy niniejszego rozporządzenia lub o zakazie tranzytu właściwe organy państw członkowskich biorą pod uwagę wszystkie istotne kwestie, w tym :

Poprawka 54

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

międzynarodowe zobowiązania i obowiązki Unii i państw członkowskich, w szczególności zobowiązania i obowiązki, które przyjęły one jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywozu lub w drodze ratyfikacji stosownych traktatów międzynarodowych oraz ich zobowiązania w ramach sankcji 2 nałożone na mocy decyzji lub wspólnego stanowiska, przyjęte przez Radę lub decyzję OBWE lub przez wiążącą rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych ;

a)

międzynarodowe zobowiązania i obowiązki Unii i państw członkowskich, w szczególności zobowiązania i obowiązki, które przyjęły one jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywozu lub w drodze ratyfikacji stosownych traktatów międzynarodowych;

Poprawka 55

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 1 – litera a a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

aa)

własne zobowiązania w ramach sankcji nałożonych na mocy decyzji lub wspólnego stanowiska przyjętego przez Radę, decyzji OBWE, lub na mocy wiążącej rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych;

Poprawka 56

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 1 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ba)

występowanie naruszeń prawa dotyczącego praw człowieka, podstawowych wolności i międzynarodowego prawa humanitarnego w państwie końcowego przeznaczenia, stwierdzone przez właściwe organy ONZ, Rady Europy lub Unii;

Poprawka 57

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

wewnętrzna sytuacja w państwie końcowego przeznaczenia – właściwe organy nie zezwolą na wywóz, który mógłby wywołać lub przedłużyć konflikty zbrojne lub pogorszyć istniejące napięcia lub konflikty w państwie końcowego przeznaczenia;

c)

wewnętrzna sytuacja w państwie końcowego przeznaczenia – właściwe organy nie zezwalają na wywóz, który mógłby wywołać lub przedłużyć konflikty zbrojne lub pogorszyć istniejące napięcia lub konflikty w państwie końcowego przeznaczenia;

Poprawka 58

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 1 – litera d a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

da)

postawa kraju docelowego wobec społeczności międzynarodowej, a w szczególności jego nastawienie do terroryzmu, charakter jego sojuszy i poszanowanie przezeń prawa międzynarodowego;

Poprawka 59

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 1 – litera d b (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

db)

zgodność wywożonych produktów z technicznymi i ekonomicznymi możliwościami kraju będącego odbiorcą;

Poprawka 60

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 1 – litera f

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

f)

zamierzone końcowe zastosowanie i ryzyko jego zmiany, w tym istnienie ryzyka, że produkty podwójnego zastosowania zostaną przekierowane lub ponownie wywiezione na niepożądanych warunkach .

f)

zamierzone końcowe zastosowanie i ryzyko jego zmiany, w tym istnienie ryzyka, że produkty podwójnego zastosowania , a zwłaszcza produkty służące do inwigilacji informatycznej zostaną przekierowane lub ponownie wywiezione na niepożądanych warunkach bądź też nastąpi zmiana ich zastosowania na niezamierzone uprzednio wojskowe zastosowanie końcowe lub zastosowanie w celach terrorystycznych .

Poprawka 61

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Podejmując decyzję o udzieleniu indywidualnego lub globalnego zezwolenia na wywóz bądź o udzieleniu zezwolenia na usługi pośrednictwa lub pomoc techniczną w zakresie produktów służących do inwigilacji informatycznej, właściwe organy państw członkowskich w szczególności biorą pod uwagę ryzyko naruszenia prawa do prywatności, prawa do ochrony danych, wolności słowa oraz wolności zgromadzeń i zrzeszania się, a także zagrożenia dla praworządności, ramy prawne dotyczące korzystania z wywożonych produktów oraz potencjalne zagrożenia dla bezpieczeństwa Unii i państw członkowskich.

 

Jeżeli właściwe organy państwa członkowskiego dojdą do wniosku, że istnienie tego rodzaju zagrożeń może doprowadzić do poważnych naruszeń praw człowieka, państwa członkowskie nie udzielają zezwoleń na wywóz bądź też anulują, zawieszają, modyfikują lub cofają już wydane zezwolenia.

Poprawka 62

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.    Dla stosowania tych kryteriów Komisja i Rada udostępniają wytyczne lub zalecenia w celu zapewnienia wspólnych ocen ryzyka przez właściwe organy państw członkowskich.

2.    Z myślą o wdrożeniu tych kryteriów oraz na potrzeby jednolitych kryteriów podejmowania decyzji o udzieleniu zezwolenia Komisja i Rada wraz z wejściem w życie niniejszego rozporządzenia udostępniają wytyczne w celu zapewnienia wspólnych ocen ryzyka, dokonywanych przez właściwe organy państw członkowskich. Komisja opracowuje wytyczne w formie podręcznika zawierającego szczegółowy opis działań, jakie muszą wykonać właściwe organy państw członkowskich udzielające zezwoleń i eksporterzy, aby dochować należytej staranności, jak i praktyczne zalecenia dotyczące wdrażania i przestrzegania kontroli zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. d) i kryteriami wymienionymi w art. 14 ust. 1, w tym również przykłady najlepszych praktyk. Podręcznik zostanie opracowany w ścisłej współpracy z ESDZ i Grupą Koordynacyjną ds. Produktów Podwójnego Zastosowania oraz przy uwzględnieniu wiedzy ekspertów zewnętrznych, takich jak pracownicy naukowi, eksporterzy, pośrednicy i organizacje społeczeństwa obywatelskiego, zgodnie z procedurami określonymi w art. 21 ust. 3, a także będzie aktualizowany w stosownych przypadkach oraz w razie konieczności.

 

Komisja ustanawia program budowania zdolności przez opracowanie wspólnych programów szkoleniowych dla funkcjonariuszy organów udzielających zezwoleń i organów celnych.

Poprawka 63

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 16 – ustęp 2 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

wykaz produktów podwójnego zastosowania określony w sekcji B załącznika I  może być zmieniany, jeżeli jest to konieczne z uwagi na ryzyka, jakie wywóz takich produktów może wywoływać, jeśli chodzi o popełnianie poważnych przypadków naruszania praw człowieka lub międzynarodowego prawa humanitarnego lub naruszenia podstawowych interesów bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich;

b)

wykaz produktów służących do inwigilacji informatycznej określony w sekcji B załącznika I  jest zmieniany, jeżeli jest to konieczne z uwagi na ryzyka, jakie wywóz takich produktów może wywoływać, jeśli chodzi o popełnianie poważnych przypadków naruszania praw człowieka lub międzynarodowego prawa humanitarnego lub naruszenia podstawowych interesów bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich bądź jeśli wszczęto kontrole znacznej ilości niewymienionych produktów na mocy art. 4 ust. 1 lit. d) niniejszego rozporządzenia. Zmiany mogą również dotyczyć decyzji o wykreśleniu z wykazu produktów, które już się w nim znajdują.

W przypadkach, gdy szczególnie pilny charakter sprawy wymaga usunięcia lub dodania określonych produktów w sekcji B załącznika I, do aktów delegowanych przyjmowanych na podstawie niniejszego punktu stosuje się procedurę przewidzianą w art. 17.

Poprawka 64

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 16 – ustęp 2 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ba)

Komisja może usunąć produkty z wykazu, zwłaszcza jeżeli w wyniku szybko zmieniającego się otoczenia technologicznego produkty stają się produktami mniej powiązanymi lub produktami masowymi, które są łatwo dostępne lub łatwo modyfikowalne z technicznego punktu widzenia.

Poprawka 65

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 16 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     Zakres sekcji B załącznika I jest ograniczony do produktów służących do inwigilacji informatycznej i nie obejmuje produktów wymienionych w sekcji A załącznika I.

Poprawka 66

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   Komisja we współpracy z państwami członkowskimi opracowuje wytyczne dla wspierania współpracy między organami udzielającymi zezwoleń i organami celnymi.

(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

Poprawka 67

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 20 – ustęp 2 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

informacje dotyczące stosowania kontroli , w tym danych dotyczących zezwoleń (liczba, wartość i rodzaj zezwoleń i powiązanych miejsc przeznaczenia, liczba użytkowników zezwoleń generalnych i globalnych, liczba podmiotów posiadających ICP, czas rozpatrywania wniosków, wielkość i wartość handlu obejmującego transfery wewnątrzunijne itd.) oraz danych dotyczących wywozów produktów podwójnego zastosowania dokonywanych w innych państwach członkowskich, jeżeli są one dostępne ;

a)

wszystkie informacje dotyczące stosowania kontroli;

Poprawka 68

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 20 – ustęp 2 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

informacje dotyczące egzekwowania kontroli, w tym szczegółowe informacje dotyczące eksporterów, których pozbawiono prawa do korzystania z krajowych lub unijnych generalnych zezwoleń na wywóz, informacje o naruszeniach, zajęciach i zastosowaniu innych kar;

b)

wszystkie informacje dotyczące egzekwowania kontroli, w tym szczegółowe informacje dotyczące eksporterów, których pozbawiono prawa do korzystania z krajowych lub unijnych generalnych zezwoleń na wywóz, wszelkie informacje o naruszeniach, zajęciach i zastosowaniu innych kar;

Poprawka 69

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 20 – ustęp 2 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

dane dotyczące wrażliwych użytkowników końcowych i podmiotów uczestniczących w budzących podejrzenia transakcjach oraz odbytych tras , jeśli dostępne .

c)

wszystkie dane dotyczące wrażliwych użytkowników końcowych i podmiotów uczestniczących w budzących podejrzenia transakcjach oraz odbytych tras.

Poprawka 70

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.    Przewodniczący Grupy Koordynacyjnej ds. Produktów Podwójnego Zastosowania zasięga, jeżeli uzna to za konieczne, opinii eksporterów, pośredników oraz innych właściwych zainteresowanych stron, których dotyczy niniejsze rozporządzenie.

2.    Grupa Koordynacyjna ds. Produktów Podwójnego Zastosowania zasięga, jeżeli uzna to za konieczne, opinii eksporterów, pośredników oraz innych właściwych zainteresowanych stron, których dotyczy niniejsze rozporządzenie.

Poprawka 71

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Grupa Koordynacyjna ds. Produktów Podwójnego Zastosowania tworzy, w stosownych przypadkach, grupy ekspertów technicznych składające się z ekspertów z państw członkowskich w celu zbadania konkretnych kwestii związanych z wykonywaniem kontroli, w tym kwestii dotyczących aktualizacji unijnych wykazów dotyczących kontroli w  załączniku I. Grupy ekspertów technicznych zasięgają w stosownych przypadkach opinii eksporterów, pośredników i innych właściwych zainteresowanych stron, których dotyczy niniejsze rozporządzenie.

3.   Grupa Koordynacyjna ds. Produktów Podwójnego Zastosowania tworzy, w stosownych przypadkach, grupy ekspertów technicznych składające się z ekspertów z państw członkowskich w celu zbadania konkretnych kwestii związanych z wykonywaniem kontroli, w tym kwestii dotyczących aktualizacji unijnych wykazów dotyczących kontroli w  sekcji B załącznika I. Grupy ekspertów technicznych zasięgają opinii eksporterów, pośredników , organizacji społeczeństwa obywatelskiego i innych właściwych zainteresowanych stron, których dotyczy niniejsze rozporządzenie. Grupa Koordynacyjna ds. Produktów Podwójnego Zastosowania powołuje w szczególności techniczną grupę roboczą ds. kryteriów oceny, o której mowa w art. 4 ust. 1 lit. d) oraz art. 14 ust. 1 lit. b), oraz ds. opracowania wytycznych dotyczących należytej staranności w porozumieniu z niezależną grupą ekspertów, środowiskiem akademickim i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego.

Poprawka 72

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 22 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Każde państwo członkowskie podejmuje odpowiednie środki, aby zapewnić właściwe egzekwowanie wszystkich przepisów niniejszego rozporządzenia. W szczególności ustanawia sankcje stosowne do naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia lub przepisów przyjętych w celu jego wykonania. Sankcje takie muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

1.   Każde państwo członkowskie podejmuje odpowiednie środki, aby zapewnić właściwe egzekwowanie wszystkich przepisów niniejszego rozporządzenia. W szczególności ustanawia sankcje stosowne do naruszeń , ułatwiania naruszeń lub omijania przepisów niniejszego rozporządzenia lub przepisów przyjętych w celu jego wykonania. Sankcje takie muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Środki te obejmują regularne kontrole eksporterów oparte na analizie ryzyka.

Poprawka 73

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 22 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Grupa Koordynacyjna ds. Produktów Podwójnego Zastosowania opracowuje mechanizm koordynacji egzekwowania prawa w celu ustanowienia bezpośredniej współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami a organami ścigania.

2.   Grupa Koordynacyjna ds. Produktów Podwójnego Zastosowania opracowuje mechanizm koordynacji egzekwowania prawa w celu ustanowienia bezpośredniej współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami a organami ścigania oraz zapewnienia jednolitych kryteriów wydawania decyzji w sprawie zezwoleń. Po dokonaniu przez Komisję oceny przepisów dotyczących sankcji, ustanowionych przez państwa członkowskie, mechanizm ten sprawi, że sankcje za naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia będą miały podobny charakter i skutki.

Poprawka 74

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 24 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Komisja i Rada udostępniają również, w stosownych przypadkach, wytyczne lub opracowują zalecenia w sprawie najlepszych praktyk w kwestiach, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, aby zapewnić efektywność unijnego systemu kontroli wywozu i spójności jego wdrażania . Również właściwe organy państw członkowskich służą, w stosownych przypadkach, uzupełniającymi wytycznymi eksporterom, pośrednikom i podmiotom prowadzącym tranzyt mającym miejsce pobytu lub siedzibę w danym państwie członkowskim.

1.   Komisja i Rada udostępniają również, w stosownych przypadkach, wytyczne w sprawie najlepszych praktyk w kwestiach, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, aby zapewnić efektywność unijnego systemu kontroli wywozu i spójności jego wdrażania. Również właściwe organy państw członkowskich służą, w stosownych przypadkach, uzupełniającymi wytycznymi eksporterom, zwłaszcza MŚP, pośrednikom i podmiotom prowadzącym tranzyt mającym miejsce pobytu lub siedzibę w danym państwie członkowskim.

Poprawka 75

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 24 – ustęp 2 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Państwa członkowskie dostarczają Komisji wszystkich stosownych informacji dla przygotowania tego sprawozdania. To sprawozdanie roczne jest publikowane.

Państwa członkowskie dostarczają Komisji wszystkich stosownych informacji dla przygotowania tego sprawozdania. To sprawozdanie roczne jest publikowane. Państwa członkowskie podają również do wiadomości publicznej, co najmniej raz na kwartał i w łatwo dostępny sposób, istotne informacje na temat zezwoleń dotyczące rodzaju zezwolenia, wartości, ilości, rodzaju wyposażenia, opisu produktu, użytkownika końcowego i zastosowania końcowego, kraju przeznaczenia, jak również informacje na temat zatwierdzenia lub odmowy zatwierdzenia wniosku o udzielenie zezwolenia. Komisja i państwa członkowskie uwzględniają uzasadnione interesy zainteresowanych osób fizycznych i prawnych w zachowaniu ich tajemnic handlowych.

Poprawka 76

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 24 – ustęp 3 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

W terminie od pięciu do siedmiu lat od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia Komisja dokonuje oceny niniejszego rozporządzenia i przedstawia sprawozdanie na temat najważniejszych ustaleń Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu.

W terminie od pięciu do siedmiu lat od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia Komisja dokonuje oceny niniejszego rozporządzenia i przedstawia sprawozdanie na temat najważniejszych ustaleń Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu. Ocena ta obejmuje wniosek w sprawie wykreślenia kryptografii z części 2 kategorii 5 sekcji A załącznika I.

Poprawka 77

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 1 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania , jeżeli dane te są znane .

d)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania.

Poprawka 78

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Zapisy lub rejestry oraz dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, są przechowywane co najmniej przez trzy lata od końca roku kalendarzowego, w którym miał miejsce wywóz lub świadczono usługi pośrednictwa lub pomocy technicznej . Są one okazywane na żądanie właściwemu organowi .

3.   Zapisy lub rejestry oraz dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, są przechowywane co najmniej przez pięć lat od końca roku kalendarzowego, w którym miał miejsce wywóz lub świadczono usługi pośrednictwa lub pomocy technicznej. Są one okazywane na żądanie właściwemu organowi .

Poprawka 79

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Komisja i właściwe organy państw członkowskich utrzymują, w stosownych przypadkach, regularną i wzajemną wymianę informacji z państwami trzecimi.

1.   Komisja i właściwe organy państw członkowskich współpracują w stosownych przypadkach z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi, takimi jak OECD, oraz w ramach tych wielostronnych systemów kontroli wywozu, w których uczestniczą, aby wspierać stosowanie na szczeblu międzynarodowym wykazu produktów służących do inwigilacji informatycznej i podlegających kontroli wywozu, zawartego w sekcji B załącznika I, oraz utrzymują, w stosownych przypadkach, regularną i wzajemną wymianę informacji z państwami trzecimi , również w kontekście dialogu na temat produktów podwójnego zastosowania, przewidzianego w unijnych umowach o partnerstwie i współpracy oraz w umowach o partnerstwie strategicznym, uczestniczą w budowaniu zdolności i wspierają pozytywną konwergencję . Komisja co roku przedstawia Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie na temat tego rodzaju działań informacyjnych.

Poprawka 80

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – sekcja A – DEFINICJE TERMINÓW UŻYWANYCH W NINIEJSZYM ZAŁĄCZNIKU

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

„Złośliwe oprogramowanie” (4) oznacza „oprogramowanie” specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane w celu uniknięcia wykrycia przez „narzędzia monitorujące” lub złamania „środków zabezpieczających” komputera lub urządzenia zdolnego do pracy w sieci, wykonujące następujące działania:

„Złośliwe oprogramowanie” (4) oznacza „oprogramowanie” specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane w celu umożliwienia działania lub zainstalowania bez „zezwolenia” ze strony właścicieli lub „administratorów” komputerów lub urządzeń zdolnych do pracy w sieci, wykonujące następujące działania:

a.

pobieranie danych i informacji z komputera lub urządzenia zdolnego do pracy w sieci lub modyfikacja systemu lub danych użytkownika; lub

a.

nieuprawnione pobieranie danych i informacji z komputera lub urządzenia zdolnego do pracy w sieci lub modyfikacja systemu lub danych użytkownika; lub

b.

modyfikacja standardowych ścieżek wykonywania programu lub procesu celu umożliwienia wykonania instrukcji pochodzących z zewnątrz .

b.

modyfikacja systemu lub danych użytkownika w celu ułatwienia dostępu do danych przechowywanych na komputerze lub urządzeniu zdolnym do pracy sieci przez osoby inne niż osoby upoważnione przez właściciela komputera lub urządzenia zdolnego do pracy w sieci .

Uwagi:

Uwagi:

1.

„Złośliwe oprogramowanie” nie obejmuje żadnego z poniższych pojęć:

1.

„Złośliwe oprogramowanie” nie obejmuje żadnego z poniższych pojęć:

 

a.

hiperwizorów, programów do usuwania błędów oraz narzędzi inżynierii wstecznej oprogramowania (Software Reverse Engineering – SRE);

 

a.

hiperwizorów, programów do usuwania błędów oraz narzędzi inżynierii wstecznej oprogramowania (Software Reverse Engineering – SRE);

 

b.

„oprogramowania” dotyczącego zarządzania prawami cyfrowymi; lub

 

b.

„oprogramowania” dotyczącego zarządzania prawami cyfrowymi; lub

 

c.

„oprogramowania” przeznaczonego do zainstalowania przez producentów, administratorów lub użytkowników do celów śledzenia lub znajdowania towarów.

 

c.

„oprogramowania” przeznaczonego do zainstalowania przez administratorów lub użytkowników do celów śledzenia towarów, znajdowania towarów lub „testowania bezpieczeństwa ICT”;

 

 

ca.

„oprogramowania”, które jest rozprowadzane wyraźnie w celu wspierania wykrywania jego uruchomienia na komputerach lub urządzeniach zdolnych do pracy w sieci nieupoważnionych stron, usuwania go lub zapobiegania mu.

2.

Urządzenia zdolne do pracy w sieci obejmują urządzenia przenośne i inteligentne liczniki.

2.

Urządzenia zdolne do pracy w sieci obejmują urządzenia przenośne i inteligentne liczniki.

Uwagi techniczne:

Uwagi techniczne:

1.

„Narzędzia monitorujące” : „oprogramowanie” lub sprzęt monitorujące zachowanie systemu lub procesów wykonywanych na urządzeniu. Obejmuje to programy antywirusowe, produkty zapewniające bezpieczeństwo punktów końcowych, produkty bezpieczeństwa osobistego (Personal Security Products – PSP), systemy wykrywania wtargnięcia (Intrusion Detection Systems – IDS), systemy ochrony przed wtargnięciem (Intrusion Detection Systems – IPS) oraz zapory sieciowe.

1.

„Upoważnienie”: świadoma zgoda użytkownika (tzn. potwierdzenie zrozumienia charakteru, skutków i przyszłych konsekwencji działania oraz zgoda na wykonanie tego działania).

2.

„Środki zabezpieczające”: techniki opracowane w celu zapewnienia bezpiecznego wykonania kodu, takie jak Data Execution Prevention (DEP), Address Space Layout Randomisation (ASLR) lub sandboxing.

2.

„Testowanie bezpieczeństwa ICT”: wykrywanie i ocena statycznych lub dynamicznych zagrożeń, podatności, błędów i słabych punktów mających wpływ na oprogramowanie, sieci, komputery, urządzenia zdolne do pracy w sieci oraz komponenty lub urządzenia zależne w celu eliminowania czynników utrudniających bezpieczne działanie, korzystanie lub wdrażanie.

Poprawka 81

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – sekcja B – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

B.

WYKAZ INNYCH PRODUKTÓW PODWÓJNEGO ZASTOSOWANIA

B.

WYKAZ PRODUKTÓW SŁUŻĄCYCH DO INWIGILACJI INFORMATYCZNEJ

Poprawka 82

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – sekcja B – kategoria 10 – punkt 10A001 – uwaga techniczna – litera e a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ea)

badania nad siecią i bezpieczeństwem do celów dozwolonego testowania lub ochrony systemów bezpieczeństwa informacji;

Poprawka 83

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja A – część 3 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.

Każdy eksporter pragnący wykorzystać niniejsze zezwolenie rejestruje się przed pierwszym użyciem niniejszego zezwolenia we właściwym organie państwa członkowskiego , w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę . Rejestracja jest automatyczna, a  właściwy organ przesyła eksporterowi jej potwierdzenie nie później niż w terminie dziesięciu dni roboczych od otrzymania wniosku o rejestrację.

3.

Państwo członkowskie może wymagać od eksporterów mających siedzibę na jego terytorium , aby zarejestrowali się przed pierwszym użyciem niniejszego zezwolenia . Rejestracja jest automatyczna, a  właściwe organy przesyłają eksporterowi jej potwierdzenie niezwłocznie, a w każdym razie nie później niż w terminie 10 dni roboczych od otrzymania wniosku o rejestrację.

Poprawka 84

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja A – część 3 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.

Zarejestrowany eksporter zgłasza pierwsze użycie niniejszego zezwolenia właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę, najpóźniej 10 dni przed datą pierwszego wywozu.

4.

Zarejestrowany eksporter zgłasza pierwsze użycie niniejszego zezwolenia właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę, najpóźniej 30 dni po dacie pierwszego wywozu.

Poprawka 85

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja A – część 3 – ustęp 5 – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania , jeżeli dane te są znane .

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania.

Poprawka 86

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja B – część 3 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.

Każdy eksporter pragnący wykorzystać niniejsze zezwolenie rejestruje się przed pierwszym użyciem niniejszego zezwolenia we właściwym organie państwa członkowskiego , w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę . Rejestracja jest automatyczna, a  właściwy organ przesyła eksporterowi jej potwierdzenie nie później niż w terminie 10 dni roboczych od otrzymania wniosku o rejestrację.

3.

Państwo członkowskie może wymagać od eksporterów mających siedzibę na jego terytorium , aby zarejestrowali się przed pierwszym użyciem niniejszego zezwolenia . Rejestracja jest automatyczna, a  właściwe organy przesyłają eksporterowi jej potwierdzenie niezwłocznie, a w każdym razie nie później niż w terminie 10 dni roboczych od otrzymania wniosku o rejestrację.

Poprawka 87

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja B – część 3 – ustęp 5 – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania , jeżeli dane te są znane .

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania.

Poprawka 88

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja C – część 3 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.

Zarejestrowany eksporter zgłasza pierwsze użycie niniejszego zezwolenia właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę, najpóźniej 10 dni przed datą pierwszego wywozu.

5.

Zarejestrowany eksporter zgłasza pierwsze użycie niniejszego zezwolenia właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę, najpóźniej 30 dni po dacie pierwszego wywozu lub, ewentualnie, zgodnie z wymogami właściwego organu państwa członkowskiego, w którym eksporter ma siedzibę, przed pierwszym użyciem tego zezwolenia. Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje o trybie powiadamiania przyjętym w odniesieniu do tego zezwolenia. Komisja publikuje przekazane jej informacje w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej .

Poprawka 89

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja C – część 3 – ustęp 6 – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania , jeżeli dane te są znane .

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania.

Poprawka 90

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja D – część 3 – ustęp 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

6.

Zarejestrowany eksporter zgłasza pierwsze użycie niniejszego zezwolenia właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę, najpóźniej 10 dni przed datą pierwszego wywozu.

6.

Zarejestrowany eksporter zgłasza pierwsze użycie niniejszego zezwolenia właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę, najpóźniej 30 dni po dacie pierwszego wywozu lub, ewentualnie, zgodnie z wymogami właściwego organu państwa członkowskiego, w którym eksporter ma siedzibę, przed pierwszym użyciem tego zezwolenia. Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje o trybie powiadamiania przyjętym w odniesieniu do niniejszego zezwolenia. Komisja publikuje przekazane jej informacje w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej .

Poprawka 91

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja D – część 3 – ustęp 7 – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania , jeżeli dane te są znane .

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania.

Poprawka 92

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja F – część 3 – ustęp 5 – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania , jeżeli dane te są znane .

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania.

Poprawka 93

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja G – część 3 – ustęp 8 – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania , jeżeli dane te są znane .

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania.

Poprawka 94

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja H – część 3 – ustęp 1 – wprowadzenie i punkt 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.

Niniejsze zezwolenie pozwala na przekazywanie oprogramowania i technologii wyszczególnionych w części 1 przez dowolnego eksportera , który posiada miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim Unii , pod warunkiem że przedmiotowy produkt jest przeznaczony do użytku wyłącznie:

1.

Zezwolenie to pozwala na przekazywanie oprogramowania i technologii wyszczególnionych w części 1 przez dowolną spółkę będącą eksporterem , który posiada miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim na rzecz spółki siostrzanej, zależnej lub dominującej , pod warunkiem że podmioty te są posiadane lub kontrolowane przez tę samą spółkę dominującą lub mają siedzibę w państwie członkowskim, a dany produkt jest przeznaczony do użytku do celów projektów współpracy spółki, w tym rozwoju, obsługi technicznej, produkcji i użytkowania produktów komercyjnych oraz badań nad nimi, a także, w przypadku pracowników i podmiotów przetwarzających zamówienia, zgodnie z umową ustanawiającą stosunek pracy.

 

1)

przez eksportera lub przez jakikolwiek podmiot będący własnością eksportera lub przez niego kontrolowany;

 

Poprawka 95

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja H – część 3 – ustęp 1 – punkt 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2)

przez pracowników eksportera lub jakiegokolwiek podmiotu będącego własnością eksportera lub przez niego kontrolowanego;

skreśla się

Poprawka 96

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja H – część 3 – ustęp 1 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

w jego lub ich własnej działalności związanej z rozwojem produktu komercyjnego i, w przypadku pracowników, zgodnie z umową ustanawiającą stosunek pracy.

skreśla się

Poprawka 97

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja I – część 3 – ustęp 3 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Każdy eksporter pragnący wykorzystać niniejsze zezwolenie rejestruje się przed pierwszym użyciem niniejszego zezwolenia we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę . Rejestracja jest automatyczna, a  właściwy organ przesyła eksporterowi jej potwierdzenie nie później niż w terminie 10 dni roboczych od otrzymania wniosku o rejestrację.

Państwo członkowskie może wymagać od eksporterów mających siedzibę na jego terytorium, aby zarejestrowali się przed pierwszym użyciem niniejszego zezwolenia. Rejestracja jest automatyczna, a  właściwe organy przesyłają eksporterowi jej potwierdzenie niezwłocznie, a w każdym razie nie później niż w terminie 10 dni roboczych od otrzymania wniosku o rejestrację.

Poprawka 98

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – sekcja J – część 3 – ustęp 5 – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania , jeżeli dane te są znane .

4)

końcowe zastosowanie i końcowy użytkownik produktów podwójnego zastosowania.


(1)  Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych na podstawie art. 59 ust. 4 akapit czwarty Regulaminu (A8-0390/2017).

(1a)   Wspólne stanowisko Rady 2008/944/WPZiB z dnia 8 grudnia 2008 r. określające wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego (Dz.U. L 335 z 13.12.2008, s. 99).

(1a)   Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).


19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/224


P8_TA(2018)0007

Powołanie członka Trybunału Obrachunkowego – Eva Lindström

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 stycznia 2018 r. w sprawie powołania Evy Lindström na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0401/2017 – 2017/0819(NLE))

(Konsultacja)

(2018/C 458/13)

Parlament Europejski,

uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0401/2017),

uwzględniając art. 121 Regulaminu,

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0003/2018),

A.

mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego dokonała oceny kwalifikacji kandydatki, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

B.

mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 11 stycznia 2018 r. Komisja Kontroli Budżetowej przesłuchała kandydatkę zgłoszoną przez Radę na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego;

1.

wydaje pozytywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Evy Lindström na członka Trybunału Obrachunkowego;

2.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również pozostałym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/225


P8_TA(2018)0008

Powołanie członka Trybunału Obrachunkowego – Tony James Murphy

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 stycznia 2018 r. w sprawie powołania Tony’ego Jamesa Murphy’ego na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0402/2017 – 2017/0820(NLE))

(Konsultacja)

(2018/C 458/14)

Parlament Europejski,

uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0402/2017),

uwzględniając art. 121 Regulaminu,

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0002/2018),

A.

mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

B.

mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 11 stycznia 2018 r. Komisja Kontroli Budżetowej przystąpiła do przesłuchania kandydata zgłoszonego przez Radę na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego;

1.

wydaje pozytywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Tony’ego Jamesa Murphy’ego na członka Trybunału Obrachunkowego;

2.

wzywa państwa członkowskie do zwrócenia uwagi, a w miarę możliwości korzystania z modelu otwartego konkursu stosowanego przez Irlandię przy selekcjonowaniu ich kandydatów;

3.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również pozostałym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/226


P8_TA(2018)0009

Promowanie stosowania energii ze źródeł odnawialnych ***I

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 17 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (wersja przekształcona) (COM(2016)0767 – C8-0500/2016 – 2016/0382(COD)) (1)

(Zwykła procedura ustawodawcza: przekształcenie)

(2018/C 458/15)

Poprawka 2

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(2)

Promowanie odnawialnych form energii jest jednym z celów unijnej polityki energetycznej. Zwiększone stosowanie energii ze źródeł odnawialnych wraz z oszczędnością energii i zwiększoną efektywnością energetyczną stanowi istotny element pakietu środków koniecznych do redukcji emisji gazów cieplarnianych i spełnienia postanowień  porozumienia paryskiego z 2015 r. w sprawie zmian klimatu, a także  realizacji unijnych ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030, w tym wiążącego celu, jakim jest zmniejszenie do 2030 r . emisji w Unii o co najmniej 40 % w stosunku do poziomów z 1990 r. . Ma to również duże znaczenie dla zwiększenia bezpieczeństwa dostaw energii, rozwoju technologicznego i innowacji, a także dla tworzenia możliwości zatrudnienia i możliwości rozwoju regionalnego, zwłaszcza na obszarach wiejskich i odizolowanych  lub w regionach o niskiej gęstości zaludnienia .

(2)

Promowanie odnawialnych form energii jest jednym z celów unijnej polityki energetycznej zgodnie z art. 194 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) . Zwiększone stosowanie energii ze źródeł odnawialnych wraz z oszczędnością energii i zwiększoną efektywnością energetyczną stanowi zasadniczy element pakietu środków koniecznych do redukcji emisji gazów cieplarnianych i spełnienia zobowiązania Unii w ramach porozumienia paryskiego z 2015 r. w sprawie zmian klimatu zawartego w następstwie 21. Konferencji Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu (COP 21) (zwanego dalej „porozumieniem paryskim”) , a także dostosowania się do konieczności osiągnięcia zerowej emisji netto na szczeblu krajowym najpóźniej do roku 2050 . Ma to również fundamentalne znaczenie dla zwiększenia bezpieczeństwa dostaw energii, zapewnienia zrównoważonej energii po przystępnych cenach, wspierania rozwoju technologicznego i innowacji, a także przywództwa technologicznego i przemysłowego, przy jednoczesnym zapewnieniu korzyści środowiskowych, społecznych i zdrowotnych, jak również dla tworzenia znaczących możliwości zatrudnienia i możliwości rozwoju regionalnego, zwłaszcza na obszarach wiejskich i odizolowanych, w regionach o niskiej gęstości zaludnienia i na terenach objętych częściową deindustrializacją .

Poprawka 3

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(2a)

Porozumienie paryskie, którego sygnatariusze zobowiązali się do utrzymania wzrostu średniej temperatury na świecie do wartości znacznie niższej niż 2 oC powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej i do kontynuacji wysiłków w celu ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5  oC powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej, znacznie podniosło poziom ambicji na świecie, jeśli chodzi o łagodzenie zmiany klimatu. Unia musi przygotować się do znacznie głębszych i szybszych cięć emisji, niż wcześniej przewidywano, aby najpóźniej do 2050 r. przejść na wysoce energooszczędny system energetyczny oparty na odnawialnych źródłach energii. Jednocześnie takie obniżenie emisji jest wykonalne po kosztach niższych, niż wcześniej szacowano, z uwagi na tempo rozwoju i wprowadzania technologii w dziedzinie odnawialnych źródeł energii, takich jak energia wiatrowa i słoneczna.

Poprawka 4

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(3)

W szczególności zwiększające się udoskonalenia technologiczne, zachęty do korzystania z transportu publicznego i jego rozwoju , stosowanie technologii energooszczędnych oraz promowanie stosowania energii ze źródeł odnawialnych w sektorach energii elektrycznej, ogrzewania i chłodzenia, a także w sektorze transportu są bardzo skutecznymi narzędziami, , które, wraz ze środkami w zakresie efektywności energetycznej, służą zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych w Unii i  uzależnieniu Unii od importu gazu i ropy .

(3)

W szczególności zmniejszanie zużycia energii, zwiększające się udoskonalenia technologiczne, rozwijanie transportu publicznego, stosowanie technologii energooszczędnych oraz promowanie stosowania energii ze źródeł odnawialnych w sektorach energii elektrycznej, ogrzewania i chłodzenia, a także w sektorze transportu są bardzo skutecznymi narzędziami, które wraz ze środkami w zakresie efektywności energetycznej służą zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych w Unii i  uzależnienia energetycznego Unii .

Poprawka 5

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(4)

Dyrektywą 2009/28/WE ustanowiono ramy regulacyjne co celów propagowania wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych; w regulacjach tych wyznaczono krajowe cele, jakie należy osiągnąć do 2020 r., w zakresie udziału energii ze źródeł odnawialnych w ogólnym zużyciu energii i transporcie. W komunikacie Komisji z dnia 22 stycznia 2014 r.  (12) ustanowiono ramy przyszłej unijnej polityki klimatyczno-energetycznej i propagowano wspólne podejście do tworzenia tej polityki po roku 2020. Komisja zaproponowała, aby wyznaczony na 2030 r. cel dotyczący udziału energii odnawialnej w zużyciu energii w Unii wynosił co najmniej 27 %.

(4)

Dyrektywą 2009/28/WE ustanowiono ramy regulacyjne co celów propagowania wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych; w regulacjach tych wyznaczono krajowe cele, jakie należy osiągnąć do 2020 r., w zakresie udziału energii ze źródeł odnawialnych w ogólnym zużyciu energii i transporcie.

Poprawka 6

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(5)

W październiku 2014 r Rada Europejska przyjęła ten cel, podkreślając, że państwa członkowskie mogą wyznaczyć własne, ambitniejsze cele krajowe.

skreśla się

Poprawka 7

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(6)

Parlament Europejski w  swoich rezolucjach w sprawie ram polityki w zakresie klimatu i energii na lata 2020– 2030 oraz w sprawie sprawozdania z postępów w dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych opowiedział się za wiążącym unijnym celem na 2030 r. przewidującym co najmniej 30 % udziału energii ze źródeł odnawialnych w całkowitym zużyciu energii końcowej, podkreślając, że cel ten powinien być realizowany w drodze ustalania indywidualnych celów krajowych z uwzględnieniem indywidualnej sytuacji i potencjału poszczególnych państw członkowskich.

(6)

Parlament Europejski w  swojej rezolucji z dnia 5 lutego 2014 r. w sprawie ram polityki w zakresie klimatu i energii do roku 2030 opowiedział się za wiążącym unijnym celem na 2030 r. przewidującym co najmniej 30 % udziału energii ze źródeł odnawialnych w całkowitym zużyciu energii końcowej, podkreślając, że cel ten powinien być realizowany w drodze ustalania indywidualnych celów krajowych z uwzględnieniem indywidualnej sytuacji i potencjału poszczególnych państw członkowskich. W swojej rezolucji z dnia 23 czerwca 2016 r. w sprawie sprawozdania z postępów w dziedzinie energii odnawialnej Parlament Europejski poszedł jeszcze dalej i przypomniał swoje wcześniejsze stanowisko w sprawie unijnego celu wynoszącego co najmniej 30 % oraz podkreślił, że w świetle porozumienia paryskiego i niedawnego spadku kosztów technologii związanej z energią odnawialną należałoby się wykazać znacznie większą ambicją.

Poprawka 8

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6a)

W związku z tym należy wziąć pod uwagę ambicję określoną w porozumieniu paryskim oraz rozwój technologiczny, w tym obniżenie kosztów inwestycji w energię ze źródeł odnawialnych.

Poprawka 324

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(7)

Należy zatem ustanowić wiążący unijny cel osiągnięcia co najmniej 27 -procentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych . Państwa członkowskie powinny określić swój wkład osiągnięcie tego celu w swoich zintegrowanych krajowych planach zakresie energii i klimatu z wykorzystaniem procesu zarządzania określonego w rozporządzeniu [w sprawie zarządzania] .

(7)

Należy zatem ustanowić wiążący unijny cel osiągnięcia co najmniej 35 -procentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych , któremu powinny towarzyszyć cele krajowe. Jedynie wyjątkowych przypadkach zezwala się państwom członkowskim na odejście od poziomu przewidzianego ramach ich celów o nie więcej niż 10 %, jeżeli okoliczności należycie to uzasadniają, a skalę odejścia można zmierzyć i zweryfikować na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów .

Poprawka 10

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 7 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(7a)

Cele państw członkowskich dotyczące energii ze źródeł odnawialnych należy ustalać z uwzględnieniem zobowiązań określonych w porozumieniu paryskim, wysokiego potencjału, który wciąż istnieje w odniesieniu do energii ze źródeł odnawialnych, oraz inwestycji niezbędnych do realizacji transformacji energetyki.

Poprawka 11

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 7 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(7b)

Przełożenia całkowitego celu unijnego na poziomie 35 % na indywidualne cele dla poszczególnych państw członkowskich należy dokonać z należytym uwzględnieniem sprawiedliwego i odpowiedniego rozdziału zobowiązań, dostosowanego do PNB oraz zróżnicowanych punktów wyjściowych i potencjałów państw członkowskich, w tym poziomu wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych, który należy osiągnąć do 2020 r.

Poprawka 12

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 8

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(8)

Ustanowienie wiążącego unijnego celu dotyczącego energii ze źródeł odnawialnych na rok 2030 będzie nadal zachętą do rozwijania technologii pozwalających wytwarzać energię odnawialną i gwarantujących pewność inwestycji. Cel wyznaczony na poziomie Unii dałby państwom członkowskim większą elastyczność w realizacji ich celów w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych w sposób najbardziej opłacalny i z uwzględnieniem specyficznej sytuacji państw, ich koszyków energetycznych i możliwości wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych.

(8)

Ustanowienie wiążącego unijnego celu dotyczącego energii ze źródeł odnawialnych na rok 2030 będzie nadal zachętą do rozwijania technologii pozwalających wytwarzać energię odnawialną i gwarantujących pewność inwestycji.

Poprawka 13

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 8 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(8a)

Państwa członkowskie powinny rozważyć, w jakim zakresie wykorzystywanie różnych źródeł energii jest zgodne z celem ograniczenia ocieplenia klimatu do 1,5  oC powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej oraz zgodne z celem gospodarki wolnej od paliw kopalnych, a jednocześnie gospodarki niskoemisyjnej. Komisja powinna ocenić, jaki wkład w osiąganie tych celów mają różne rodzaje odnawialnych źródeł energii, w oparciu o okres zwrotu nakładów i wyniki w porównaniu z paliwami kopalnymi, oraz rozważyć zaproponowanie maksymalnego dopuszczalnego okresu zwrotu nakładów jako kryterium zrównoważonego rozwoju, w szczególności w odniesieniu do biomasy lignocelulozowej.

Poprawka 14

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 10

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(10)

Państwa członkowskie powinny zastosować dodatkowe środki, w razie gdyby udział energii ze źródeł odnawialnych na poziomie Unii nie był zgodny z unijnym dążeniem do osiągnięcia co najmniej 27-procentowego udziału energii odnawialnej. Jak określono w rozporządzeniu [w sprawie zarządzania], jeżeli Komisja podczas oceny zintegrowanych krajowych planów w zakresie energii i klimatu stwierdzi istnienie rozbieżności między planowanym a pożądanym zwiększeniem udziału energii ze źródeł odnawialnych, może zastosować środki na poziomie UE umożliwiające osiągnięcie wyznaczonego celu. Jeżeli podczas oceny zintegrowanych krajowych planów w zakresie energii i klimatu Komisja stwierdzi istnienie rozbieżności w poziomie realizacji celu, państwa członkowskie powinny zastosować środki określone w rozporządzeniu [w sprawie zarządzania], które dają im wystarczającą swobodę wyboru stosownych działań.

skreśla się

Poprawka 15

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 15

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(15)

Systemy wsparcia dla energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych okazały się skutecznym sposobem propagowania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Jeżeli państwa członkowskie zdecydują się na wdrożenie programów wsparcia, wsparcie to powinno być udzielane w formie, która spowodowałaby jak najmniej zakłóceń w funkcjonowaniu rynku energii elektrycznej. W tym celu coraz więcej państw członkowskich przyznaje wsparcie w formie pomocy udzielanej jako dodatek do przychodów generowanych na rynku.

(15)

Systemy wsparcia dla energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych okazały się skutecznym sposobem propagowania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Jeżeli państwa członkowskie zdecydują się na wdrożenie programów wsparcia, wsparcie to powinno być udzielane w formie, która spowodowałaby jak najmniej zakłóceń w funkcjonowaniu rynku energii elektrycznej. W tym celu coraz więcej państw członkowskich przyznaje wsparcie w formie pomocy udzielanej jako dodatek do przychodów generowanych na rynku , przy uwzględnieniu specyfiki różnych technologii i różnych zdolności małych i dużych producentów do reagowania na sygnały rynkowe .

Poprawka 16

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(16)

Systemy wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł powinny być wdrażane przy najniższych możliwych kosztach dla konsumentów i podatników. Przy opracowywaniu systemów wsparcia i przy przyznawaniu wsparcia państwa członkowskie powinny dążyć do zminimalizowania ogólnych kosztów wdrażania systemów i w pełni uwzględniać potrzeby w zakresie rozwoju sieci i systemów, wynikły koszyk energetyczny oraz długoterminowy potencjał technologii.

(16)

Systemy wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł , włącznie z magazynowaniem energii, powinny być wdrażane w taki sposób, aby zminimalizować długoterminowy koszt transformacji energetycznej dla konsumentów i podatników. Przy opracowywaniu systemów wsparcia i przy przyznawaniu wsparcia państwa członkowskie powinny dążyć do zminimalizowania ogólnych kosztów wdrażania systemów i w pełni uwzględniać potrzeby w zakresie rozwoju sieci i systemów, wynikły koszyk energetyczny oraz długoterminowy potencjał technologii. Państwa członkowskie powinny również przyznawać wsparcie dla instalacji przy wykorzystaniu przetargów, które zarówno mogą dotyczyć konkretnej technologii, jak i być technologicznie neutralne.

Poprawka 17

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16a)

W swoich konkluzjach z dnia 24 października 2014 r. w sprawie ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030 Rada Europejska podkreśliła znaczenie większej ilości połączeń międzysystemowych na wewnętrznym rynku energii oraz potrzebę dostatecznego wsparcia, które umożliwiłoby integrację zmiennych odnawialnych źródeł energii, osiągających coraz wyższy poziom, a tym samym pozwoliło Unii zrealizować jej ambicje dotyczące przodującej roli w transformacji energetyki. Dlatego należy jak najszybciej zwiększyć ilość połączeń międzysystemowych i poczynić postępy na drodze do realizacji celów ustalonych przez Radę Europejską, tak aby maksymalnie wykorzystać cały potencjał Unii Europejskiej w dziedzinie energii.

Poprawka 18

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16b)

Przy opracowywaniu systemów wsparcia dla odnawialnych źródeł energii państwa członkowskie powinny wziąć pod uwagę zasady gospodarki o obiegu zamkniętym i hierarchii postępowania z odpadami ustanowione na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE  (1a) . Zapobieganie powstawaniu odpadów i recykling odpadów powinny być priorytetowe. Państwa członkowskie powinny unikać tworzenia takich systemów wsparcia, które byłyby sprzeczne z celami w zakresie postępowania z odpadami i prowadziłyby do nieefektywnego wykorzystania odpadów podlegających recyklingowi. Państwa członkowskie powinny również zapewnić, aby środki wprowadzone na mocy niniejszej dyrektywy nie były sprzeczne z celami dyrektywy 2008/98/WE.

Poprawka 19

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16c)

Jeżeli chodzi o wykorzystanie biotycznych źródeł energii, państwa członkowskie powinny wprowadzić zabezpieczenia w celu ochrony różnorodności biologicznej oraz zapobiegania uszczupleniu lub utracie ekosystemów oraz odchyleniom od obecnych zastosowań, które miałyby negatywny, bezpośredni lub pośredni, wpływ na różnorodność biologiczną, glebę lub całkowity bilans gazów cieplarnianych.

Poprawka 20

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16d)

Państwa członkowskie powinny promować i w miarę możliwości wykorzystywać lokalne zasoby odnawialne oraz unikać sytuacji zakłóceń powodujących przywóz na szeroką skalę zasobów z państw trzecich. W tym zakresie należy rozważyć i promować podejście uwzględniające cykl życia.

Poprawka 21

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 e (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16e)

Społeczności energetyczne działające w zakresie energii ze źródeł odnawialnych, miasta i władze lokalne powinny mieć prawo do uczestnictwa w dostępnych systemach wsparcia na równych prawach z innymi dużymi uczestnikami. W tym celu państwa członkowskie powinny mieć możliwość podejmowania środków, w tym udzielania informacji, wsparcia technicznego i finansowego za pośrednictwem pojedynczych administracyjnych punktów kontaktowych, zmniejszenia wymogów administracyjnych, włączenia do przetargów kryteriów zorientowanych na społeczności, utworzenia specjalnie dostosowanych okresów składania ofert dla społeczności energetycznych działających w zakresie energii ze źródeł odnawialnych lub umożliwienia wynagrodzenia dla nich poprzez wsparcie bezpośrednie.

Poprawka 22

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 f (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16f)

Podczas planowania infrastruktury potrzebnej do wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych należy uwzględniać strategie polityczne związane z udziałem podmiotów, których te projekty dotyczą, w tym rdzennej ludności, z należytym poszanowaniem ich praw do gruntów.

Poprawka 23

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 g (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16 g)

Konsumenci powinni otrzymywać wyczerpujące informacje, w tym na temat korzyści wynikających z efektywności energetycznej systemów ogrzewania i chłodzenia oraz niższych kosztów eksploatacji pojazdów elektrycznych, aby umożliwić im dokonanie indywidualnych wyborów konsumenckich w odniesieniu do energii ze źródeł odnawialnych i uniknąć blokady technologicznej.

Poprawka 24

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 h (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16h)

Wspierając rozwój rynku energii ze źródeł odnawialnych, powinno się brać pod uwagę negatywny wpływ na innych uczestników rynku. Programy wsparcia powinny zatem ograniczać do minimum ryzyko zakłóceń na rynku i zakłóceń konkurencji.

Poprawka 25

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 17 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(17a)

O ile państwa członkowskie powinny być zobowiązane do stopniowego i częściowego otwierania wsparcia dla projektów zlokalizowanych w innych państwach członkowskich na poziomie odzwierciedlającym fizyczne przepływy między państwami członkowskimi, otwarcie systemów wsparcia powinno pozostać dobrowolne poza tym obowiązkowym udziałem. Państwa członkowskie mają różny potencjał w zakresie energii odnawialnej i na szczeblu krajowym posługują się różnymi systemami wspierania energii ze źródeł odnawialnych. Większość państw członkowskich stosuje systemy wsparcia, w których korzyści wiążą się wyłącznie ze stosowaniem energii ze źródeł odnawialnych wyprodukowanej na ich terytorium. Aby krajowe systemy wsparcia funkcjonowały właściwie, niezbędna jest możliwość kontrolowania przez państwa członkowskie skutków i kosztów krajowych systemów wsparcia w zależności od ich zróżnicowanego potencjału. Jednym z ważnych środków do osiągnięcia celu niniejszej dyrektywy jest zagwarantowanie właściwego funkcjonowania krajowych systemów wsparcia przewidzianych w dyrektywach 2001/77/WE i 2009/28/WE, po to, by zachować zaufanie inwestorów oraz pozwolić państwom członkowskim na opracowanie skutecznych środków krajowych pozwalających osiągnąć wyznaczone cele. Celem niniejszej dyrektywy jest ułatwienie transgranicznego wspierania energii ze źródeł odnawialnych bez wpływania w nieproporcjonalny sposób na krajowe systemy wsparcia. Tym samym wprowadza ona – obok obowiązkowego częściowego otwarcia systemów wsparcia – opcjonalne mechanizmy współpracy między państwami członkowskimi, pozwalające im ustalić zakres, w jakim jedno państwo członkowskie będzie wspierało wytwarzanie energii w innym państwie członkowskim, oraz zakres, w jakim wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych powinno być zaliczane na poczet krajowych celów ogólnych wyznaczonych dla któregokolwiek z nich. W celu zagwarantowania skuteczności obu środków służących osiągnięciu celów, tj. krajowych systemów wsparcia oraz mechanizmów współpracy, niezbędne jest, aby państwa członkowskie mogły określać, poza minimalnym obowiązkowym udziałem początkowym, czy i w jakim zakresie ich krajowe systemy wsparcia mają zastosowanie do energii ze źródeł odnawialnych wyprodukowanej w innych państwach członkowskich, i aby miały możliwość wyrażenia zgody na to przez zastosowanie mechanizmów współpracy przewidzianych w niniejszej dyrektywie.

Poprawka 26

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 18

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(18)

Z zastrzeżeniem modyfikacji systemów wsparcia mających na celu zapewnienie ich zgodności z zasadami pomocy państwa , polityka wspierania energii ze źródeł odnawialnych powinna być stabilna i nie podlegać częstym zmianom. Zmiany mają bezpośredni wpływ na koszty finansowania kapitału, koszty opracowywania projektów, a zatem na ogólne koszty wprowadzania energii odnawialnych w Unii. Państwa członkowskie powinny zapobiegać sytuacjom, w których weryfikacja wsparcia udzielonego projektom w zakresie energii odnawialnej miałaby negatywny wpływ na rentowność tych projektów. W związku z tym państwa członkowskie powinny wspierać racjonalne pod względem kosztów polityki wsparcia i zapewniać ich finansową stabilność.

(18)

Z zastrzeżeniem art. 107 i 108 TFUE , polityka wspierania energii ze źródeł odnawialnych powinna być przewidywalna, stabilna i nie podlegać częstym zmianom ze skutkiem wstecznym . Nieprzewidywalność i niestabilność polityki ma bezpośredni wpływ na koszty finansowania kapitału, koszty opracowywania projektów, a zatem na ogólne koszty wprowadzania energii odnawialnych w Unii. Państwa członkowskie powinny ogłosić wszelkie zmiany w zakresie polityki wspierania w odpowiednim czasie przed zamierzoną zmianą i przeprowadzić w odpowiedni sposób konsultacje z zainteresowanymi stronami. W każdym przypadku państwa członkowskie powinny zapobiegać sytuacjom, w których weryfikacja wsparcia udzielonego projektom w zakresie energii odnawialnej miałaby negatywny wpływ na rentowność tych projektów. W związku z tym państwa członkowskie powinny wspierać racjonalną pod względem kosztów politykę wsparcia i zapewniać jej finansową stabilność.

Poprawka 27

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 19

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(19)

Obowiązki państw członkowskich w zakresie sporządzania planów działania w dziedzinie energii odnawialnej i sprawozdań okresowych oraz obowiązek Komisji dotyczący składania sprawozdań z postępów państw członkowskich mają zasadnicze znaczenie, ponieważ pozwalają zwiększyć przejrzystość, zapewnić jasne informacje dla inwestorów i konsumentów oraz prowadzić skuteczne monitorowanie. W rozporządzeniu [w sprawie zarządzania] obowiązki te zostały włączone do systemu zarządzania unią energetyczną, w którym usprawniono planowanie, sprawozdawczość i monitorowanie w dziedzinie energii i klimatu. Platforma przejrzystości w dziedzinie energii odnawialnej została również włączona do szerszej platformy internetowej wprowadzonej w rozporządzeniu [w sprawie zarządzania].

(19)

Obowiązki państw członkowskich w zakresie sporządzania planów działania w dziedzinie energii odnawialnej i sprawozdań okresowych oraz obowiązek Komisji dotyczący składania sprawozdań z postępów państw członkowskich mają zasadnicze znaczenie, ponieważ pozwalają zwiększyć przejrzystość, zapewnić jasne informacje dla inwestorów i konsumentów oraz prowadzić skuteczne monitorowanie. W celu zapewnienia, aby obywatele znajdowali się w centrum transformacji energetycznej, państwa członkowskie powinny opracować długoterminowe strategie ułatwiające wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych przez miasta, społeczności energetyczne działające w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i prosumentów, w ramach planów działania w dziedzinie energii odnawialnej.  W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD) ] obowiązki te zostały włączone do systemu zarządzania unią energetyczną, w którym usprawniono tworzenie strategii długoterminowych, planowanie, sprawozdawczość i monitorowanie w dziedzinie energii i klimatu. Platforma przejrzystości w dziedzinie energii odnawialnej została również włączona do szerszej platformy internetowej wprowadzonej w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD) ].

Poprawka 28

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 20 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(20a)

Energia z morskich źródeł odnawialnych stanowi dla Unii wyjątkową możliwość ograniczenia jej zależności od energii z paliw kopalnych, przyczynienia się do osiągnięcia unijnych celów redukcji emisji CO2 oraz stworzenia nowej branży przemysłowej generującej miejsca pracy na znacznej części terytorium, w tym w regionach najbardziej oddalonych. W związku z tym Unia powinna dążyć do stworzenia warunków regulacyjnych i gospodarczych korzystnych dla rozwoju wykorzystania tych źródeł energii.

Poprawka 29

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 24 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(24a)

W komunikacie Komisji z dnia 20 lipca 2016 r. zatytułowanym „Europejska strategia na rzecz mobilności niskoemisyjnej” podkreślono szczególne znaczenie – w perspektywie średnioterminowej – zaawansowanych biopaliw dla lotnictwa. Lotnictwo komercyjne jest całkowicie uzależnione od paliw płynnych, ponieważ nie istnieje bezpieczna i zatwierdzona alternatywa dla cywilnego przemysłu lotniczego.

Poprawka 30

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 25

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(25)

Aby w załączniku IX uwzględnić zasady hierarchii postępowania z odpadami określone w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (17), unijne kryteria zrównoważonego rozwoju oraz potrzebę zagwarantowania, że przepisy załącznika nie powodują dodatkowego zapotrzebowania na grunty w związku z propagowaniem wykorzystywania odpadów i pozostałości, Komisja przy regularnej ocenie załącznika powinna rozważyć uwzględnienie dodatkowych surowców, które nie powodują istotnych zakłóceń na rynkach produktów (ubocznych), odpadów ani pozostałości.

(25)

Aby w załączniku IX uwzględnić zasady gospodarki o obiegu zamkniętym, zasady hierarchii postępowania z odpadami określone w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (17), unijne kryteria zrównoważonego rozwoju , analizę emisji w oparciu o cykl życia oraz potrzebę zagwarantowania, że przepisy załącznika nie powodują dodatkowego zapotrzebowania na grunty w związku z propagowaniem wykorzystywania odpadów i pozostałości, Komisja powinna poddawać załącznik regularnej ocenie i powinna rozważyć wpływ na rynki produktów (ubocznych), odpadów lub pozostałości we wszystkich zmianach, które proponuje .

Poprawka 31

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 25 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(25a)

W rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie oleju palmowego i wylesiania lasów deszczowych wezwano Komisję do podjęcia działań w celu stopniowego wycofania – najlepiej do 2020 r. – wchodzących w skład biopaliw olejów roślinnych, w tym oleju palmowego, których produkcja powoduje wylesianie.

Poprawka 32

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 28

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(28)

Powinna istnieć możliwość zaliczania importowanej energii elektrycznej, wyprodukowanej poza terytorium Unii z odnawialnych źródeł energii, na poczet udziałów energii odnawialnej w państwach członkowskich. Aby zagwarantować odpowiednie skutki zastępowania energii konwencjonalnej energią ze źródeł odnawialnych w Unii, a także w państwach trzecich, należy zagwarantować, że taki import może być w miarodajny sposób prześledzony i rozliczony. Uwzględnione zostaną takie umowy z państwami trzecimi dotyczące organizacji takiego handlu energią elektryczną pochodzącą z odnawialnych źródeł energii. Jeżeli na mocy odpowiedniej decyzji podjętej w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej (18) umawiające się strony tego traktatu są związane przepisami niniejszej dyrektywy, zastosowanie powinny mieć środki współpracy między państwami członkowskimi przewidziane w niniejszej dyrektywie.

(28)

Powinna istnieć możliwość zaliczania importowanej energii elektrycznej, wyprodukowanej poza terytorium Unii z odnawialnych źródeł energii, na poczet udziałów energii odnawialnej w państwach członkowskich. Aby zagwarantować odpowiednie skutki zastępowania energii konwencjonalnej energią ze źródeł odnawialnych w Unii, a także w państwach trzecich, należy zagwarantować, że taki import może być w miarodajny sposób prześledzony i rozliczony oraz jest w pełni zgody z prawem międzynarodowym . Uwzględnione zostaną takie umowy z państwami trzecimi dotyczące organizacji takiego handlu energią elektryczną pochodzącą z odnawialnych źródeł energii. Jeżeli na mocy odpowiedniej decyzji podjętej w ramach Traktatu o Wspólnocie Energetycznej (18) umawiające się strony tego traktatu są związane przepisami niniejszej dyrektywy, zastosowanie powinny mieć środki współpracy między państwami członkowskimi przewidziane w niniejszej dyrektywie.

Poprawka 33

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 28 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(28a)

W przypadku gdy państwa członkowskie podejmują z państwem trzecim lub państwami trzecimi wspólne projekty dotyczące wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, te wspólne projekty powinny dotyczyć wyłącznie nowo powstających instalacji lub instalacji rozbudowanych o nową moc. Pomoże to zagwarantować, że udział energii ze źródeł odnawialnych w całkowitym krajowym zużyciu energii w państwach trzecich nie zostanie ograniczony w związku z przywozem energii ze źródeł odnawialnych do Unii. Ponadto zainteresowane państwa członkowskie powinny ułatwiać danemu państwu trzeciemu wykorzystanie na rynku krajowym części wytwarzanej energii pochodzącej z instalacji objętych wspólnym projektem. Zainteresowane państwa trzecie powinny być również zachęcane przez Komisję i państwa członkowskie do opracowywania polityki w zakresie energii ze źródeł odnawialnych obejmującej ambitne cele.

Poprawka 34

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 28 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(28b)

Choć niniejsza dyrektywa ustanawia unijne ramy promowania energii ze źródeł odnawialnych, przyczynia się ona również do potencjalnego pozytywnego wpływu, jaki Unia i państwa członkowskie mogą wywierać na pobudzanie rozwoju sektora energii odnawialnej w państwach trzecich. Unia i państwa członkowskie powinny wspierać badania, rozwój i inwestycje w produkcję energii ze źródeł odnawialnych w krajach rozwijających się i innych krajach partnerskich, umacniając tym samym ich zrównoważenie środowiskowe i gospodarcze oraz ich zdolność wywozu energii ze źródeł odnawialnych. Ponadto przywóz energii ze źródeł odnawialnych z krajów partnerskich może pomóc UE i państwom członkowskim w realizacji ambitnych celów w zakresie zmniejszenia emisji dwutlenku węgla.

Poprawka 35

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 28 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(28c)

Coraz częściej kraje rozwijające się przyjmują na szczeblu krajowym politykę w zakresie energii ze źródeł odnawialnych, gdyż dążą do produkcji energii ze źródeł odnawialnych w celu zaspokojenia rosnącego zapotrzebowania na energię. Pod koniec 2015 r. ponad 173 kraje, w tym 117 gospodarek rozwijających się lub wschodzących, miały ustalone cele w zakresie energii ze źródeł odnawialnych.

Poprawka 36

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 28 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(28d)

Korzystanie z energii w krajach rozwijających się jest ściśle związane z szeregiem kwestii społecznych: ograniczaniem ubóstwa, edukacją, zdrowiem, wzrostem liczby ludności, zatrudnieniem, przedsiębiorczością, komunikacją, urbanizacją i brakiem szans dla kobiet. Energia ze źródeł odnawialnych może w znaczącym stopniu umożliwić wspólne podejście do wyzwań związanych z rozwojem i środowiskiem. W ostatnich latach nastąpił wyraźny rozwój alternatywnych technologii energetycznych, zarówno w kategoriach efektywności, jak i ograniczenia kosztów. Ponadto wiele krajów rozwijających się jest w szczególnie dobrej sytuacji, jeżeli chodzi o rozwój nowej generacji technologii energetycznych. Oprócz korzyści dla rozwoju i środowiska energia ze źródeł odnawialnych mogłaby przyczynić się do zapewnienia większego bezpieczeństwa i stabilności gospodarczej. Szersze wykorzystywanie odnawialnych źródeł energii zmniejszyłoby zależność od przywozu drogich paliw kopalnych i pomogłoby wielu krajom w poprawie ich bilansu płatniczego.

Poprawka 37

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 31 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(31a)

W zależności od charakterystyki geologicznej danego obszaru, produkcja energii geotermalnej może uwalniać gazy cieplarniane i inne substancje z podziemnych płynów i innych podziemnych formacji geologicznych. Inwestycje powinny być ukierunkowane wyłącznie na produkcję energii geotermalnej o niskim wpływie na środowisko i prowadzącą do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w porównaniu z konwencjonalnymi źródłami energii. W związku z tym Komisja powinna ocenić do grudnia 2018 r. czy istnieje potrzeba przedstawienia wniosku ustawodawczego mającego na celu uregulowanie kwestii emisji z elektrowni geotermalnych wszystkich substancji, w tym CO2, które są szkodliwe dla zdrowia i środowiska, zarówno na etapie poszukiwań, jak i w fazie operacyjnej.

Poprawka 38

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 33

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(33)

Na poziomie krajowym i  regionalnym zasady i obowiązki dotyczące minimalnych wymogów dotyczących stosowania energii ze źródeł odnawialnych w nowych i wyremontowanych budynkach doprowadziły do znacznego wzrostu użytkowania energii ze źródeł odnawialnych. Działania te powinny być wspierane w szerszym kontekście unijnym, podobnie jak bardziej wydajne zastosowania wykorzystujące energię ze źródeł odnawialnych w przepisach i kodeksach budowlanych.

(33)

Na poziomie krajowym , regionalnym lokalnym zasady i obowiązki dotyczące minimalnych wymogów dotyczących stosowania energii ze źródeł odnawialnych w nowych i wyremontowanych budynkach doprowadziły do znacznego wzrostu użytkowania energii ze źródeł odnawialnych. Działania te powinny być wspierane w szerszym kontekście unijnym, podobnie jak bardziej wydajne zastosowania wykorzystujące energię ze źródeł odnawialnych w połączeniu z oszczędnością energii i środkami w zakresie efektywności energetycznej w przepisach i kodeksach budowlanych.

Poprawka 39

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 35

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(35)

Ponieważ środki krajowe służące rozwojowi energii cieplnej i chłodniczej ze źródeł odnawialnych powinny opierać się na kompleksowym rozpoznawaniu i analizie krajowego potencjału w zakresie energii odnawialnej i odpadowej oraz zapewniać większy udział odnawialnych źródeł energii oraz ciepła i chłodu odpadowego w zużyciu energii, należy zobowiązać państwa członkowskie do przeprowadzenia oceny ich krajowego potencjału w zakresie odnawialnych źródeł energii oraz wykorzystania ciepła i chłodu odpadowego do ogrzewania i chłodzenia, w szczególności w celu upowszechnienia wykorzystania energii odnawialnej w instalacjach grzewczych i chłodniczych oraz propagowania efektywnego i konkurencyjnego systemu ciepłowniczego i chłodniczego według definicji w art. 2 pkt 41 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE (21). Warunkiem zapewnienia spójności z wymogami w zakresie efektywności energetycznej dotyczącymi ogrzewania i chłodzenia oraz zmniejszenia obciążeń administracyjnych jest włączenie wspomnianej oceny do kompleksowych ocen przeprowadzanych i zgłaszanych na podstawie art. 14 tej dyrektywy.

(35)

Ponieważ środki krajowe służące rozwojowi energii cieplnej i chłodniczej ze źródeł odnawialnych powinny opierać się na kompleksowym rozpoznawaniu i analizie krajowego potencjału w zakresie energii odnawialnej i odpadowej oraz zapewniać większy udział odnawialnych źródeł energii – w szczególności dzięki wspieraniu innowacyjnych technologii, takich jak pompy cieplne i technologie w zakresie energii geotermalnej i słoneczn6ej – oraz ciepła i chłodu odpadowego w zużyciu energii, należy zobowiązać państwa członkowskie do przeprowadzenia oceny ich krajowego potencjału w zakresie odnawialnych źródeł energii oraz wykorzystania ciepła i chłodu odpadowego do ogrzewania i chłodzenia, w szczególności w celu upowszechnienia wykorzystania energii odnawialnej w instalacjach grzewczych i chłodniczych oraz propagowania efektywnego i konkurencyjnego systemu ciepłowniczego i chłodniczego według definicji w art. 2 pkt 41 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE (21). Warunkiem zapewnienia spójności z wymogami w zakresie efektywności energetycznej dotyczącymi ogrzewania i chłodzenia oraz zmniejszenia obciążeń administracyjnych jest włączenie wspomnianej oceny do kompleksowych ocen przeprowadzanych i zgłaszanych na podstawie art. 14 tej dyrektywy.

Poprawka 40

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 36

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(36)

Zostało wykazane, że brak przejrzystych przepisów i koordynacji między poszczególnymi organami wydającymi zezwolenia utrudnia wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych. Utworzenie punktu kompleksowej obsługi administracyjnej prowadzącego lub koordynującego wszystkie procedury wydawania zezwoleń powinno zmniejszyć ich złożoność oraz podnieść wydajność i przejrzystość. Administracyjne procedury wydawania zezwolenia powinny zostać usprawnione i powinny w przejrzysty sposób określać terminy dla instalacji wykorzystujących energię ze źródeł odnawialnych. Zasady i wytyczne dotyczące planowania powinny zostać dostosowane w celu uwzględnienia oszczędnych i przyjaznych dla środowiska urządzeń grzewczych, chłodzących i elektrycznych, wykorzystujących odnawialne źródła energii. Niniejsza dyrektywa, a w szczególności jej przepisy dotyczące organizacji i czasu trwania procedury wydawania zezwoleń, powinny mieć zastosowanie z zastrzeżeniem prawa międzynarodowego i unijnego, w tym przepisów dotyczących ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego.

(36)

Zostało wykazane, że brak przejrzystych przepisów i koordynacji między poszczególnymi organami wydającymi zezwolenia utrudnia wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych. Utworzenie punktu kompleksowej obsługi administracyjnej prowadzącego lub koordynującego wszystkie procedury wydawania zezwoleń powinno zmniejszyć ich złożoność oraz podnieść wydajność i przejrzystość , w tym dla prosumentów energii ze źródeł odnawialnych i społeczności energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej . Administracyjne procedury wydawania zezwolenia powinny zostać usprawnione i powinny w przejrzysty sposób określać terminy dla instalacji wykorzystujących energię ze źródeł odnawialnych. Zasady i wytyczne dotyczące planowania powinny zostać dostosowane w celu uwzględnienia oszczędnych i przyjaznych dla środowiska urządzeń grzewczych, chłodzących i elektrycznych, wykorzystujących odnawialne źródła energii. Niniejsza dyrektywa, a w szczególności jej przepisy dotyczące organizacji i czasu trwania procedury wydawania zezwoleń, powinny mieć zastosowanie z zastrzeżeniem prawa międzynarodowego i unijnego, w tym przepisów dotyczących ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego.

Poprawka 41

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 43

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(43)

Gwarancje pochodzenia, wydane do celów niniejszej dyrektywy, służą wyłącznie do wykazania odbiorcy końcowemu, że określona część lub ilość energii została wyprodukowana ze źródeł odnawialnych. Gwarancja pochodzenia może być przenoszona przez jednego posiadacza na innego niezależnie od energii, do której się odnosi. Jednak aby zagwarantować, że jednostka energii odnawialnej jest okazywana odbiorcy tylko raz, należy unikać podwójnego liczenia i podwójnego okazywania gwarancji pochodzenia. Energia ze źródeł odnawialnych, której gwarancja pochodzenia została sprzedana osobno przez producenta, nie powinna być okazywana lub sprzedawana odbiorcy końcowemu jako energia ze źródeł odnawialnych.

(43)

Gwarancje pochodzenia, wydane do celów niniejszej dyrektywy, służą wyłącznie do wykazania odbiorcy końcowemu, że określona część lub ilość energii została wyprodukowana ze źródeł odnawialnych. Gwarancja pochodzenia może być przenoszona przez jednego posiadacza na innego niezależnie od energii, do której się odnosi. Jednak aby zagwarantować, że jednostka energii odnawialnej jest okazywana odbiorcy tylko raz, należy unikać podwójnego liczenia i podwójnego okazywania gwarancji pochodzenia. Energia ze źródeł odnawialnych, której gwarancja pochodzenia została sprzedana osobno przez producenta, nie powinna być okazywana lub sprzedawana odbiorcy końcowemu jako energia ze źródeł odnawialnych. Istotne jest, aby odróżniać zielone certyfikaty stosowane w systemach wsparcia od gwarancji pochodzenia.

Poprawka 42

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 45

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(45)

Ważne jest, aby udzielać informacji, w jaki sposób energia elektryczna jest rozdzielana odbiorcom końcowym. Aby poprawić jakość tych przekazywanych konsumentom informacji, państwa członkowskie powinny zadbać o to, aby gwarancje pochodzenia były wydawane dla wszystkich produkowanych jednostek energii odnawialnej. Ponadto w celu uniknięcia podwójnej rekompensaty producenci energii odnawialnej już otrzymujący wsparcie finansowe nie powinni otrzymywać gwarancji pochodzenia. Gwarancje pochodzenia powinny być jednak wykorzystywane w związku z ujawnianiem informacji, aby konsumenci końcowi mogli otrzymywać przejrzyste, wiarygodne i wystarczające dowody na to, że odpowiednie jednostki energii pochodzą ze źródeł odnawialnych. Ponadto, w przypadku energii elektrycznej objętej wsparciem gwarancje pochodzenia powinny być sprzedawane na aukcji, a przychody ze sprzedaży należy wykorzystywać w celu obniżenia dotacji publicznych na rzecz energii odnawialnej.

(45)

Ważne jest, aby udzielać informacji, w jaki sposób energia elektryczna jest rozdzielana odbiorcom końcowym. Aby poprawić jakość tych przekazywanych konsumentom informacji, państwa członkowskie powinny zadbać o to, aby gwarancje pochodzenia były wydawane dla wszystkich produkowanych jednostek energii odnawialnej.

Poprawka 43

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 49

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(49)

Szanse osiągnięcia wzrostu gospodarczego dzięki innowacjom i zrównoważonej konkurencyjnej polityce energetycznej zostały uznane. Wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych zależy często od lokalnych lub regionalnych MŚP. Ważne są możliwości rozwoju i zatrudnienia, jakie stwarzają w państwach członkowskich regionalne i lokalne inwestycje w dziedzinie wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych. W związku z tym Komisja i państwa członkowskie powinny wspierać krajowe i regionalne środki na rzecz rozwoju w tych dziedzinach, promować wymianę najlepszych wzorców w zakresie wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych pomiędzy lokalnymi i regionalnymi inicjatywami rozwojowymi, a także propagować korzystanie z finansowania z polityki spójności w tym obszarze.

(49)

Szanse osiągnięcia wzrostu gospodarczego dzięki innowacjom i zrównoważonej konkurencyjnej polityce energetycznej zostały uznane. Wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych zależy często od lokalnych lub regionalnych MŚP. Ważne są możliwości rozwoju lokalnego biznesu, zrównoważonego rozwoju gospodarczego wysokiej jakości zatrudnienia, jakie stwarzają w państwach członkowskich regionalne i lokalne inwestycje w dziedzinie wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych. W związku z tym Komisja i państwa członkowskie powinny pobudzać i wspierać krajowe i regionalne środki na rzecz rozwoju w tych dziedzinach, promować wymianę najlepszych wzorców w zakresie wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych pomiędzy lokalnymi i regionalnymi inicjatywami rozwojowymi, a także rozszerzać świadczenie pomocy technicznej i programów szkoleń, aby wzmocnić wiedzę fachową w dziedzinie regulacyjnej, technicznej i finansowej w terenie oraz popularyzować wiedzę na temat dostępnych możliwości finansowania, w tym bardziej ukierunkowanego wykorzystania funduszy unijnych, takiego jak korzystanie z finansowania z polityki spójności w tym obszarze.

Poprawka 44

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 49 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(49a)

Władze lokalne i regionalne często wyznaczają bardziej ambitne cele w zakresie odnawialnych źródeł energii, przekraczające cele krajowe. Regionalne i lokalne zobowiązania do stymulowania rozwoju odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej są obecnie wspierane za pośrednictwem sieci, takich jak inicjatywy Porozumienia Burmistrzów, inteligentnych miast lub inteligentnych społeczności, oraz opracowywania planów działania na rzecz zrównoważonej energii. Takie sieci są niezbędne i powinny być rozszerzane, ponieważ podnoszą świadomość oraz ułatwiają wymianę najlepszych praktyk i dostępne wsparcie finansowe. W tym kontekście Komisja powinna również wspierać zainteresowane pionierskie regiony i samorządy terytorialne, aby mogły pracować ponad granicami, pomagając w ustanawianiu mechanizmów współpracy, takich jak europejskie ugrupowanie współpracy terytorialnej, które umożliwia władzom publicznym różnych państw członkowskich połączenie sił i realizację wspólnych usług i projektów bez konieczności wcześniejszego podpisania i ratyfikacji porozumienia międzynarodowego przez parlamenty narodowe.

Poprawka 45

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 49 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(49b)

Władze lokalne i miasta zajmują pozycję lidera napędzającego transformację energetyczną i zwiększającego wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych. Jako szczebel rządu najbliższy obywatelowi, samorządy lokalne odgrywają kluczową rolę w budowaniu poparcia publicznego dla unijnych celów w zakresie energii i klimatu, przy jednoczesnym wdrażaniu bardziej zdecentralizowanych i zintegrowanych systemów energetycznych. Ważne jest zapewnienie dużym i małym miastom oraz regionom lepszego dostępu do finansowania w celu pobudzenia inwestycji w lokalną energię odnawialną.

Poprawka 46

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 49 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(49c)

Należy również zastanowić się nad innymi innowacyjnymi środkami, które przyciągną większe inwestycje w nowe technologie, takimi jak umowy o poprawę efektywności energetycznej i procedury normalizacyjne w finansowaniu publicznym.

Poprawka 47

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 50

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(50)

Przy podejmowaniu decyzji o sprzyjaniu rozwojowi rynku odnawialnych źródeł energii należy wziąć pod uwagę jego pozytywny wpływ na szanse rozwoju regionalnego i lokalnego, na poszerzenie perspektyw wywozu, spójność społeczną i możliwości zatrudnienia, szczególnie w przypadku MŚP, jak również niezależnych producentów energii.

(50)

Przy podejmowaniu decyzji o sprzyjaniu rozwojowi rynku odnawialnych źródeł energii należy wziąć pod uwagę jego pozytywny wpływ na szanse rozwoju regionalnego i lokalnego, na poszerzenie perspektyw wywozu, spójność społeczną i możliwości zatrudnienia, szczególnie w przypadku MŚP, jak również niezależnych producentów energii , w tym prosumentów energii ze źródeł odnawialnych i społeczności energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej .

Poprawka 48

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 51

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(51)

Specyficzną sytuację regionów najbardziej oddalonych uznano w art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej . Sektor energetyczny w regionach najbardziej oddalonych często charakteryzuje się izolacją, ograniczoną podażą i uzależnieniem od paliw kopalnych, chociaż w regionach tych występują duże zasoby lokalnych odnawialnych źródeł energii. Regiony najbardziej oddalone mogłyby zatem służyć jako przykłady stosowania innowacyjnych technologii energetycznych w Unii. Należy więc propagować wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych, aby osiągnąć wyższy stopień autonomii energetycznej dla tych regionów i uznać ich szczególną sytuację pod względem potencjału energii odnawialnych oraz potrzeb w zakresie wsparcia publicznego.

(51)

Specyficzną sytuację regionów najbardziej oddalonych uznano w art. 349 TFUE . Sektor energetyczny w regionach najbardziej oddalonych często charakteryzuje się izolacją, ograniczoną podażą , droższymi dostawami i uzależnieniem od paliw kopalnych, chociaż w regionach tych występują duże zasoby lokalnych odnawialnych źródeł energii , w szczególności biomasy, oraz energii ze źródeł morskich . Regiony najbardziej oddalone mogłyby zatem służyć jako przykłady stosowania innowacyjnych technologii energetycznych w Unii i stać się obszarami w 100 % korzystającymi z energii odnawialnej . Należy więc przyjąć strategię w zakresie energii ze źródeł odnawialnych, aby osiągnąć wyższy stopień autonomii energetycznej dla tych regionów , zwiększyć bezpieczeństwo dostaw i uznać ich szczególną sytuację pod względem potencjału energii odnawialnych oraz potrzeb w zakresie wsparcia publicznego. Ponadto regiony najbardziej oddalone powinny móc w pełni wykorzystywać potencjał swoich zasobów, zgodnie z rygorystycznymi kryteriami zrównoważonego rozwoju i zależnie od lokalnych warunków i potrzeb, w celu zwiększenia produkcji energii ze źródeł odnawialnych i wzmocnienia niezależności energetycznej.

Poprawka 49

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 52

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(52)

Należy umożliwić rozwój zdecentralizowanych technologii w zakresie energii odnawialnej na warunkach niedyskryminacyjnych i bez utrudnień dla finansowania inwestycji w infrastrukturę. Dążenie do zdecentralizowanego wytwarzania energii niesie ze sobą wiele korzyści, w tym wykorzystanie lokalnych źródeł energii, większe bezpieczeństwo dostaw energii w skali lokalnej, krótsze odległości transportu oraz mniejsze straty przesyłowe. Taka decentralizacja wspiera również rozwój i spójność społeczności poprzez zapewnienie źródeł dochodu oraz tworzenie miejsc pracy na szczeblu lokalnym.

(52)

Należy umożliwić rozwój zdecentralizowanych technologii w zakresie energii odnawialnej i jej magazynowania na warunkach niedyskryminacyjnych i bez utrudnień dla finansowania inwestycji w infrastrukturę. Dążenie do zdecentralizowanego wytwarzania energii niesie ze sobą wiele korzyści, w tym wykorzystanie lokalnych źródeł energii, większe bezpieczeństwo dostaw energii w skali lokalnej, krótsze odległości transportu oraz mniejsze straty przesyłowe. Taka decentralizacja wspiera również rozwój i spójność społeczności poprzez zapewnienie źródeł dochodu oraz tworzenie miejsc pracy na szczeblu lokalnym.

Poprawka 50

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 53

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(53)

W związku z rosnącym znaczeniem wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych na użytek własny istnieje potrzeba zdefiniowania prosumentów energii ze źródeł odnawialnych oraz wprowadzenia ram regulacyjnych, które dałyby takim konsumentom uprawnienia do wytwarzania, przechowywania, użytkowania i sprzedaży energii elektrycznej bez nadmiernych obciążeń. W niektórych przypadkach należy dopuścić spółdzielnie energetyczne wytwarzające energię odnawialną na użytek własny , aby na przykład obywatele mieszkający mieszkaniach mogli korzystać mocnej pozycji konsumenta tym samym stopniu jak gospodarstwa domowe w domach jednorodzinnych .

(53)

W związku z rosnącym znaczeniem wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych na użytek własny istnieje potrzeba zdefiniowania prosumentów energii ze źródeł odnawialnych oraz wprowadzenia ram regulacyjnych, które dałyby takim konsumentom uprawnienia do wytwarzania, przechowywania, użytkowania i sprzedaży energii elektrycznej bez nadmiernych obciążeń. Taryfy i wynagrodzenie za wytwarzanie energii odnawialnej na użytek własny powinny stanowić zachętę do rozwijania bardziej inteligentnych technologii integracji energii ze źródeł odnawialnych i motywować prosumentów energii ze źródeł odnawialnych do podejmowania decyzji inwestycyjnych , które będą wzajemnie korzystne dla konsumentów i sieci. Aby umożliwić taką równowagę, konieczne jest zagwarantowanie, by prosumenci energii ze źródeł odnawialnych i społeczności energetyczne działające w zakresie energii odnawialnej byli uprawnieni do otrzymania wynagrodzenia za wytwarzaną przez siebie energię elektryczną wprowadzaną do sieci, które odzwierciedla wartość rynkową wprowadzonej energii elektrycznej oraz długoterminową wartość dla sieci, środowiska i społeczeństwa. Musi to obejmować zarówno długoterminowe koszty, jak i korzyści płynące z prosumpcji w sensie kosztów dla sieci, społeczeństwa i środowiska naturalnego, których uniknięto, zwłaszcza w połączeniu z innymi rozproszonymi zasobami energetycznymi, takimi jak efektywność energetyczna, magazynowanie energii, odpowiedź na zapotrzebowanie i sieci społeczności. Wynagrodzenie takie powinno być ustalone na podstawie analizy kosztów i korzyści rozproszonych zasobów energetycznych na mocy art. 59 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (wersja przekształcona), 2016/0380(COD)] .

Poprawka 51

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 53 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(53a)

W niektórych przypadkach należy dopuścić spółdzielnie energetyczne wytwarzające energię odnawialną na użytek własny, aby na przykład obywatele mieszkający w mieszkaniach mogli korzystać z mocnej pozycji konsumenta w tym samym stopniu co gospodarstwa domowe w domach jednorodzinnych. Umożliwienie wytwarzania energii odnawialnej na użytek własny stwarza społecznościom energetycznym działającym w zakresie energii odnawialnej szansę poprawy efektywności energetycznej na poziomie gospodarstw domowych i pomaga walczyć z ubóstwem energetycznym poprzez ograniczenie zużycia i niższe taryfy dostaw. Państwa członkowskie powinny wykorzystać tę szansę między innymi przez ocenę możliwości uczestnictwa gospodarstw domowych, które w przeciwnym razie mogłyby nie być w stanie uczestniczyć, w tym podatnych na zagrożenia konsumentom i najemcom.

Poprawka 52

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 53 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(53b)

Państwa członkowskie muszą czuwać nad przestrzeganiem zasad dotyczących zużycia oraz nad wdrażaniem lub wzmocnieniem środków mających na celu zwalczanie wymuszonej sprzedaży, niewłaściwego marketingu bezpośredniego, wprowadzającej w błąd argumentacji w dziedzinie instalacji systemów wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych, które dotykają przede wszystkim najbardziej wrażliwych grup odbiorców (takich jak osoby starsze oraz osoby zamieszkałe na obszarach wiejskich).

Poprawka 53

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 54

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(54)

Lokalne uczestnictwo obywatelskie w projektach energii odnawialnej za pośrednictwem społeczności energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej przynosi znaczną wartość dodaną w postaci lokalnej akceptacji dla energii ze źródeł odnawialnych oraz dostępu do dodatkowego kapitału prywatnego. Zaangażowanie lokalne będzie jeszcze bardziej istotne w kontekście wzrostu mocy wytwórczych energii odnawialnej w przyszłości.

(54)

Udział społeczności lokalnych i udział władz lokalnych w projektach energii odnawialnej za pośrednictwem społeczności energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej przynosi znaczną wartość dodaną w postaci lokalnej akceptacji dla energii ze źródeł odnawialnych oraz dostępu do dodatkowego kapitału prywatnego , co skutkuje inwestycjami lokalnymi, większym wyborem dla konsumentów i większym udziałem obywateli w transformacji energetyki, zwłaszcza poprzez zachęcanie do uczestnictwa gospodarstw domowych, które w przeciwnym razie nie mogłyby tego uczynić, zwiększeniem efektywności energetycznej na poziomie gospodarstwa domowego i pomocą w zwalczaniu ubóstwa energetycznego poprzez ograniczenie zużycia i niższe taryfy dostaw . Zaangażowanie lokalne będzie jeszcze bardziej istotne w kontekście wzrostu mocy wytwórczych energii odnawialnej w przyszłości.

Poprawka 54

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 55 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(55a)

Ważne jest, aby państwa członkowskie zapewniły sprawiedliwy i niepowodujący zakłóceń podział kosztów i opłat zawiązanych z siecią między wszystkich użytkowników systemu energii elektrycznej. Wszystkie taryfy sieciowe powinny odzwierciedlać koszty.

Poprawka 55

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 57

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(57)

Kilka państw członkowskich wprowadziło środki w sektorze ogrzewania i chłodzenia w celu osiągnięcia swoich celów w zakresie energii ze źródeł odnawialnych do 2020 r.  W związku z brakiem wiążących celów krajowych na okres po roku 2020 pozostałe krajowe zachęty mogą być jednak niewystarczające do realizacji długoterminowych celów w dziedzinie dekarbonizacji na lata 2030 i 2050.  W celu zapewnienia zgodności z tymi celami, wzmocnienia pewności inwestorów i wspierania rozwoju ogólnounijnego rynku energii odnawialnej do ogrzewania i chłodzenia przy jednoczesnym poszanowaniu zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim”, należy wspierać starania państw członkowskich pod względem zaopatrzenia w energię odnawialną do ogrzewania i chłodzenia w celu stopniowego podnoszenia udziału energii ze źródeł odnawialnych w ogólnym zużyciu. Ze względu na rozdrobnienie niektórych rynków grzewczych i chłodniczych kwestią najwyższej wagi jest elastyczność przy opracowywaniu tego rodzaju działań. Ważne jest również, aby potencjalne rozpowszechnienie ogrzewania i chłodzenia z wykorzystaniem energii odnawialnej nie miało szkodliwych skutków ubocznych dla środowiska.

(57)

Kilka państw członkowskich wprowadziło środki w sektorze ogrzewania i chłodzenia w celu osiągnięcia swoich celów w zakresie energii ze źródeł odnawialnych do 2020 r. W celu zapewnienia zgodności z tymi celami, wzmocnienia pewności inwestorów i wspierania rozwoju ogólnounijnego rynku energii odnawialnej do ogrzewania i chłodzenia przy jednoczesnym poszanowaniu zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim”, należy wspierać starania państw członkowskich pod względem zaopatrzenia w energię odnawialną do ogrzewania i chłodzenia w celu stopniowego podnoszenia udziału energii ze źródeł odnawialnych w ogólnym zużyciu. Ze względu na rozdrobnienie niektórych rynków grzewczych i chłodniczych kwestią najwyższej wagi jest elastyczność przy opracowywaniu tego rodzaju działań. Ważne jest również, aby potencjalne rozpowszechnienie ogrzewania i chłodzenia z wykorzystaniem energii odnawialnej nie miało szkodliwych skutków ubocznych dla środowiska i zdrowia publicznego .

Poprawka 56

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 59 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(59a)

Konsumenci w gospodarstwach domowych i społeczności zajmujące się handlem swoją elastycznością, konsumpcją na własny użytek lub sprzedażą wytwarzanej przez siebie energii elektrycznej zachowują swoje prawa jako konsumenci, w tym prawo do zawierania umów z wybranym dostawcą i zmiany dostawcy.

Poprawka 57

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 60

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(60)

Należy położyć nacisk na potencjalną synergię między działaniami na rzecz rozpowszechnienia ogrzewania i chłodzenia z wykorzystaniem energii ze źródeł odnawialnych a dotychczasowymi programami na podstawie dyrektyw 2010/31/UE i 2012/27/UE. W miarę możliwości państwa członkowskie powinny móc wykorzystać istniejące struktury administracyjne do wykonywania takich działań w celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych.

(60)

Korzystanie z efektywnych systemów ogrzewania lub chłodzenia opartych na energii odnawialnej powinno iść w parze z gruntowną renowacją budynków, zmniejszając tym samym zapotrzebowanie na energię i koszty dla konsumentów oraz przyczyniając się do złagodzenia ubóstwa energetycznego, a także do tworzenia lokalnych miejsc pracy wymagających kwalifikacji. W tym celu należy położyć nacisk na potencjalną synergię między potrzebą większego rozpowszechnienia ogrzewania i chłodzenia z wykorzystaniem energii ze źródeł odnawialnych a dotychczasowymi programami na podstawie dyrektyw 2010/31/UE i 2012/27/UE. W miarę możliwości państwa członkowskie powinny móc wykorzystać istniejące struktury administracyjne do wykonywania takich działań w celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych.

Poprawka 58

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 61 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(61a)

W dziedzinie inteligentnego transportu ważne jest, aby zintensyfikować rozwój i upowszechnić elektromobilność na drogach, a także przyspieszyć wprowadzanie zaawansowanych technologii w innowacyjnym transporcie kolejowym dzięki konsolidacji inicjatywy Shift2Rail przyczyniającej się do czystego transportu publicznego.

Poprawka 59

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 62

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(62)

W europejskiej strategii na rzecz niskoemisyjnej mobilności z lipca 2016 r. stwierdzono, że biopaliwa produkowane z roślin spożywczych odgrywają niewielką rolę w obniżaniu emisyjności w sektorze transportu, a zatem powinny być stopniowo wycofywane i zastępowane zaawansowanymi biopaliwami. Aby przygotować proces przestawiania się na zaawansowane biopaliwa i zminimalizować ogólne skutki pośredniej zmiany użytkowania gruntów, należy ograniczyć ilość biopaliw i biopłynów produkowanych z roślin spożywczych i pastewnych, którą można zaliczać na poczet realizacji unijnych celów określonych w niniejszej dyrektywie.

(62)

W sytuacji, gdy użytki zielone lub użytki rolne przeznaczone wcześniej pod produkcję żywności i paszy są przeznaczane pod produkcję biopaliw, zapotrzebowanie na produkty inne niż paliwa będzie nadal musiało być zaspokajane albo przez intensyfikację bieżącej produkcji, albo w drodze przeznaczenia pod tę produkcję innych gruntów, niebędących użytkami rolnymi. W tym drugim przypadku dochodzi do pośredniej zmiany użytkowania gruntów i jeżeli wiąże się ona z przekształceniem obszarów o dużych zasobach węgla, może prowadzić do znacznych emisji gazów cieplarnianych.  W europejskiej strategii na rzecz niskoemisyjnej mobilności z lipca 2016 r. stwierdzono, że biopaliwa produkowane z roślin spożywczych odgrywają niewielką rolę w obniżaniu emisyjności w sektorze transportu, a zatem powinny być stopniowo wycofywane i zastępowane zaawansowanymi biopaliwami. Aby przygotować proces przestawiania się na zaawansowane biopaliwa i zminimalizować ogólne skutki pośredniej zmiany użytkowania gruntów, należy ograniczyć ilość biopaliw i biopłynów produkowanych z roślin spożywczych i pastewnych, którą można zaliczać na poczet realizacji unijnych celów określonych w niniejszej dyrektywie , przy czym należ wyróżnić biopaliwa z roślin spożywczych o wysokiej efektywności w zakresie ograniczania emisji gazów cieplarnianych i niskim ryzyku pośredniej zmiany sposobu użytkowania gruntów . Należy przyspieszyć rozwój zaawansowanych biopaliw i elektromobilności.

Poprawka 60

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 63 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(63a)

Unia i państwa członkowskie powinny dążyć do zwiększenia koszyka energetycznego w zakresie energii ze źródeł odnawialnych, zmniejszenia całkowitego zużycia energii w transporcie oraz zwiększenia efektywności energetycznej we wszystkich sektorach transportu. Środki w tym zakresie mogłyby obejmować środki w planowaniu transportu i w produkcji samochodów o wyższej efektywności energetycznej.

Poprawka 61

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 63 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(63b)

Normy efektywności paliwowej transportu drogowego byłyby skutecznym sposobem na wsparcie przechodzenia na alternatywne odnawialne źródła energii w sektorze transportu, a także na dalsze ograniczenie emisji gazów cieplarnianych oraz dalszą dekarbonizację sektora transportu w perspektywie długoterminowej. Normy efektywności paliwowej powinny zostać przygotowane zgodnie z postępami w rozwoju technologii i celami w zakresie klimatu i energii.

Poprawka 286

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 63 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(63c)

Oczekuje się, że zaawansowane biopaliwa odegrają istotną rolę w obniżaniu emisji gazów cieplarnianych pochodzących z lotnictwa, a zatem należy też spełnić obowiązek włączenia składników pochodzących ze źródeł odnawialnych do paliw, szczególnie do paliw dla lotnictwa. Należy opracować strategie polityczne na szczeblu Unii i państw członkowskich, aby zachęcić do przedsięwzięcia środków operacyjnych służących oszczędności paliw w żegludze, a także podjąć działania badawczo-rozwojowe z myślą o zwiększeniu udziału energii wiatrowej i słonecznej w transporcie morskim.

Poprawka 63

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 65 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(65a)

Aby lepiej uwzględniać udział energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych w sektorze transportu, należy opracować odpowiednią metodykę i zbadać w tym celu różne rozwiązania techniczne i technologiczne.

Poprawka 64

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 66

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(66)

Surowce, które mają niewielki wpływ na pośrednią zmianę użytkowania gruntów, jeżeli są wykorzystywane do produkcji biopaliw, powinny być propagowane ze względu na ich wkład w dekarbonizację gospodarki. W szczególności surowce do zaawansowanych biopaliw, w przypadku których technologia jest bardziej innowacyjna i mniej dojrzała, a zatem potrzebuje większego wsparcia, należy uwzględnić w załączniku do niniejszej dyrektywy. Ponieważ załącznik ten powinien być dostosowany do najnowszych osiągnięć technologicznych, a jednocześnie należy zapobiec ich niezamierzonym negatywnym skutkom, ocena powinna nastąpić po przyjęciu dyrektywy w celu zbadania możliwości rozszerzenia załącznika na nowe surowce .

(66)

Surowce, które mają niewielki wpływ na pośrednią zmianę użytkowania gruntów, jeżeli są wykorzystywane do produkcji biopaliw, powinny być propagowane ze względu na ich wkład w dekarbonizację gospodarki. W szczególności surowce do zaawansowanych biopaliw, w przypadku których technologia jest bardziej innowacyjna i mniej dojrzała, a zatem potrzebuje większego wsparcia, należy uwzględnić w załączniku do niniejszej dyrektywy. Ponieważ załącznik ten powinien być dostosowany do najnowszych osiągnięć technologicznych, a jednocześnie należy zapobiec ich niezamierzonym negatywnym skutkom, należy go regularnie poddawać ocenie .

Poprawka 65

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 68

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(68)

Aby w pełni wykorzystać potencjał biomasy pod względem dekarbonizacji gospodarki dzięki jej wykorzystaniu na potrzeby materiałów i energii, Unia i państwa członkowskie powinny wspierać większą zgodną z zasadami zrównoważonego rozwoju mobilizację istniejących zasobów drewna i zasobów rolnictwa oraz opracowanie nowych systemów gospodarki leśnej i produkcji rolnej .

(68)

Aby w pełni wykorzystać potencjał biomasy pod względem dekarbonizacji gospodarki dzięki jej wykorzystaniu na potrzeby materiałów i energii, Unia i państwa członkowskie powinny wspierać wyłącznie wykorzystanie energii pochodzącej z większej , zgodnej z zasadami zrównoważonego rozwoju mobilizacji istniejących zasobów drewna i zasobów rolnictwa oraz opracowanie nowych systemów gospodarki leśnej i produkcji rolnej , pod warunkiem że spełniono kryteria zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych .

Poprawka287

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 68 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(68a)

Należy nadal pogłębiać efekty synergii między gospodarką o obiegu zamkniętym, biogospodarką i promowaniem energii odnawialnej w celu zapewnienia jak najefektywniejszego wykorzystania surowców i osiągnięcia jak najlepszych wyników dla środowiska. Środki z zakresu polityki, przyjmowane przez Unię i państwa członkowskie w ramach wspierania produkcji energii odnawialnej, powinny zawsze uwzględniać zasadę oszczędnego gospodarowania zasobami i optymalnego wykorzystania biomasy.

Poprawka 66

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 69

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(69)

Biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy powinny być zawsze produkowane w sposób zrównoważony. Biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy stosowane do realizacji unijnych celów określonych w niniejszej dyrektywie oraz biopaliwa , które korzystają z systemów wsparcia, powinny zatem spełniać kryteria zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych.

(69)

Energia ze źródeł odnawialnych powinna być zawsze produkowana w sposób zrównoważony. Biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy stosowane do realizacji celów określonych w niniejszej dyrektywie oraz te rodzaje energii ze źródeł odnawialnych , które korzystają z systemów wsparcia, powinny zatem spełniać kryteria zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych.

Poprawka 67

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 71

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(71)

Produkcja surowców rolnych na potrzeby biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy oraz zachęty do ich stosowania przewidziane w niniejszej dyrektywie nie powinny sprzyjać niszczeniu terenów o dużej bioróżnorodności . Takie wyczerpywalne zasoby, których znaczenie dla ludzkości zostało uznane przez różnorodne instrumenty międzynarodowe, powinny być chronione. Konieczne jest zatem określenie kryteriów zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych, gwarantujących, że biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy będą kwalifikować się do objęcia zachętami jedynie wtedy, kiedy istnieje gwarancja, że surowce rolne nie pochodzą z terenów o dużej bioróżnorodności lub, w przypadku obszarów wyznaczonych do celów ochrony przyrody lub ochrony rzadkich lub zagrożonych ekosystemów lub gatunków, właściwy organ wykaże, że produkcja surowców rolnych nie przeszkadza w realizacji takich celów. Lasy powinny być uznawane za różnorodne biologicznie, jeżeli są to lasy pierwotne zgodnie z definicją stosowaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) w jej ocenie światowych zasobów leśnych lub jeżeli są chronione przepisami krajowymi dotyczącymi ochrony przyrody. Za lasy bioróżnorodne powinny być uznane obszary, na których zbierane są niedrzewne produkty leśne, pod warunkiem że skutki działalności człowieka są tam niewielkie. Innych rodzajów lasów określonych przez FAO, takich jak lasy naturalne zmodyfikowane, lasy półnaturalne i plantacje, nie należy uważać za lasy pierwotne. Ponadto, mając na uwadze dużą bioróżnorodność niektórych obszarów trawiastych, zarówno w klimacie umiarkowanym, jak i zwrotnikowym, w tym sawann, stepów, formacji krzewiastych i prerii o wysokiej bioróżnorodności , należy uniemożliwić objęcie zachętami przewidzianymi w niniejszej dyrektywie biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy wyprodukowanych z surowców rolnych pochodzących z takich terenów. Komisja powinna ustanowić odpowiednie kryteria w celu określenia takich obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności zgodnie z najlepszymi dostępnymi dowodami naukowymi i odnośnymi standardami międzynarodowymi.

(71)

Produkcja surowców rolnych na potrzeby biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy oraz zachęty do ich stosowania przewidziane w niniejszej dyrektywie nie mogą mieć szkodliwego wpływu na różnorodność biologiczną w Unii lub poza nią ani sprzyjać takiemu szkodliwemu oddziaływaniu . Takie wyczerpywalne zasoby, których znaczenie dla ludzkości zostało uznane przez różnorodne instrumenty międzynarodowe, powinny być chronione. Konieczne jest zatem określenie kryteriów zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych, gwarantujących, że biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy będą kwalifikować się do objęcia zachętami jedynie wtedy, kiedy istnieje gwarancja, że surowce rolne nie pochodzą z terenów o dużej różnorodności biologicznej lub, w przypadku obszarów wyznaczonych do celów ochrony przyrody lub ochrony rzadkich lub zagrożonych ekosystemów lub gatunków, właściwy organ wykaże, że produkcja surowców rolnych nie przeszkadza w realizacji takich celów. Lasy powinny być uznawane za różnorodne biologicznie, jeżeli są to lasy pierwotne zgodnie z definicją stosowaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) w jej ocenie światowych zasobów leśnych lub jeżeli są chronione przepisami krajowymi dotyczącymi ochrony przyrody. Za lasy różnorodne biologicznie powinny być uznane obszary, na których zbierane są niedrzewne produkty leśne, pod warunkiem że skutki działalności człowieka są tam niewielkie. Innych rodzajów lasów określonych przez FAO, takich jak lasy naturalne zmodyfikowane, lasy półnaturalne i plantacje, nie należy uważać za lasy pierwotne. Należy jednak zagwarantować różnorodność biologiczną, jak również jakość, zdrowie, rentowność i zdrowotność takich lasów. Ponadto, mając na uwadze dużą różnorodność biologiczną niektórych obszarów trawiastych, zarówno w klimacie umiarkowanym, jak i zwrotnikowym, w tym sawann, stepów, formacji krzewiastych i prerii o wysokiej różnorodności biologicznej , należy uniemożliwić objęcie zachętami przewidzianymi w niniejszej dyrektywie biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy wyprodukowanych z surowców rolnych pochodzących z takich terenów. Komisja powinna ustanowić odpowiednie kryteria w celu określenia takich obszarów trawiastych o wysokiej różnorodności biologicznej zgodnie z najlepszymi dostępnymi dowodami naukowymi i odnośnymi standardami międzynarodowymi.

Poprawka 68

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 72 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(72a)

Unijne kryteria zrównoważonego rozwoju odnoszące się do biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy powinny zapewnić, aby przechodzenie na gospodarkę niskoemisyjną służyło realizacji celów określonych w komunikacie Komisji z dnia 2 grudnia 2015 r. zatytułowanym „Zamknięcie obiegu – plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym” i wyraźnie kierowało się hierarchią postępowania z odpadami określoną w dyrektywie 2008/98/WE.

Poprawka 69

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 73

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(73)

Surowce rolnicze do produkcji biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy nie powinny być wytwarzane na torfowiskach, ponieważ uprawa surowców na torfowiskach spowodowałaby znaczną utratę zasobów węgla, gdyby do tego celu zastosowano dalsze odwadnianie gleby , przy czym braku takiego odwadniania nie można w łatwy sposób zweryfikować .

(73)

Surowce rolnicze do produkcji biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy nie powinny być wytwarzane na torfowiskach ani terenach podmokłych, jeżeli wiązałoby się to z odwadnianiem gleby , ponieważ uprawa surowców na torfowiskach lub terenach podmokłych spowodowałaby znaczną utratę zasobów węgla, gdyby do tego celu zastosowano dalsze odwadnianie gleby.

Poprawka 70

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 74 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(74a)

Surowce rolnicze do produkcji biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy powinny być wytwarzane z zastosowaniem praktyk, które są spójne z zasadami ochrony jakości gleby i węgla organicznego w glebie.

Poprawka 71

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 75

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(75)

Należy wprowadzić ogólnounijne kryteria zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych dotyczące paliw z biomasy stosowanych do wytwarzania energii elektrycznej oraz do ogrzewania i chłodzenia, co pozwoli nadal w znacznym stopniu obniżać emisję gazów cieplarnianych w przeciwieństwie do rozwiązań opartych na paliwach kopalnych, w celu zapobiegania niezamierzonym skutkom dla zrównoważonego rozwoju i wspierania rynku wewnętrznego.

(75)

Należy wprowadzić ogólnounijne kryteria zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych dotyczące paliw z biomasy stosowanych do wytwarzania energii elektrycznej oraz do ogrzewania i chłodzenia, co pozwoli nadal w znacznym stopniu obniżać emisję gazów cieplarnianych w przeciwieństwie do rozwiązań opartych na paliwach kopalnych, w celu zapobiegania niezamierzonym skutkom dla zrównoważonego rozwoju i wspierania rynku wewnętrznego. Bez uszczerbku dla pełnego poszanowania surowców pierwotnych o wysokiej wartości dla środowiska regiony najbardziej oddalone powinny móc wykorzystywać potencjał swoich zasobów do podniesienia produkcji energii ze źródeł odnawialnych i do zwiększenia niezależności energetycznej.

Poprawka 73

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 76

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(76)

W celu zapewnienia – pomimo rosnącego zapotrzebowania na biomasę leśną – by zbiory przeprowadzono w sposób zrównoważony w lasach, gdzie zapewniona jest regeneracja, a szczególną uwagę poświęcano obszarom wyraźnie wyznaczonym do ochrony różnorodności biologicznej, krajobrazu i określonych elementów przyrodniczych, by zasoby różnorodności biologicznej były chronione, a zasoby węgla monitorowane, surowce drzewne powinny pochodzić wyłącznie z lasów, gdzie zbiory przeprowadza się według zasad zrównoważonej gospodarki leśnej opracowanych w ramach międzynarodowych programów dotyczących gospodarki leśnej, takich jak Forest Europe, i wdrażanych za pomocą krajowych przepisów lub najlepszych praktyk zarządczych na poziomie gospodarstw leśnych . Operatorzy powinni podjąć odpowiednie działania, aby zminimalizować ryzyko stosowania biomasy leśnej niezgodnej z zasadami zrównoważonego rozwoju do wytwarzania bioenergii . W tym celu operatorzy powinni wprowadzić podejście oparte na ryzyku. W związku z tym Komisja powinna opracować wytyczne operacyjne dotyczące weryfikacji zgodności z podejściem opartym na ryzyku po przeprowadzeniu konsultacji z komitetem zarządzającym unii energetycznej i Stałym Komitetem ds. Leśnictwa ustanowionym decyzją Rady 89/367/EWG24.

(76)

W celu zapewnienia – pomimo rosnącego zapotrzebowania na biomasę leśną – by zbiory przeprowadzono w sposób zrównoważony w lasach, gdzie zapewniona jest regeneracja, a szczególną uwagę poświęcano obszarom wyraźnie wyznaczonym do ochrony różnorodności biologicznej, krajobrazu i określonych elementów przyrodniczych, by zasoby różnorodności biologicznej były chronione, a zasoby węgla monitorowane, surowce drzewne powinny pochodzić wyłącznie z lasów, gdzie zbiory przeprowadza się według zasad zrównoważonej gospodarki leśnej opracowanych w ramach międzynarodowych programów dotyczących gospodarki leśnej, takich jak Forest Europe, i wdrażanych za pomocą krajowych przepisów lub najlepszych praktyk zarządczych na poziomie bazy dostaw . Operatorzy powinni zapewnić podjęcie środków pozwalających unikać negatywnych skutków zbiorów na środowisko lub ograniczać te skutki . W tym celu operatorzy powinni wprowadzić podejście oparte na ryzyku. W związku z tym Komisja powinna opracować zasady stosowania wymogów oparte na najlepszych praktykach w państwach członkowskich, a także wytyczne operacyjne dotyczące weryfikacji zgodności z podejściem opartym na ryzyku po przeprowadzeniu konsultacji z komitetem zarządzającym unii energetycznej i Stałym Komitetem ds. Leśnictwa ustanowionym decyzją Rady 89/367/EWG24.

Poprawka 74

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 76 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(76a)

Jeżeli przepisy krajowe lub praktyka krajowa nie przewidują jednego kryterium dotyczącego zrównoważoności biomasy leśnej, należy dostarczyć dodatkowych informacji odnośnie do tego kryterium na poziomie bazy dostaw bez konieczności dodatkowego informowania o kryteriach, które zostały już spełnione na szczeblu państwa członkowskiego.

Poprawka 75

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 76 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(76b)

Podejście oparte na ryzyku powinno być stosowane począwszy od szczebla krajowego. Jeżeli wymogi dotyczące jednego kryterium nie są przewidziane przez przepisy krajowe lub system monitorowania, informacje dotyczące tej części powinny być dostarczane na poziomie bazy dostaw, aby ograniczyć ryzyko produkcji biomasy leśnej niezgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju.

Poprawka 76

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 76 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(76c)

Pozyskiwanie w celach energetycznych zwiększyło się i według oczekiwań nadal będzie rosło, co powoduje wzrost przywozu surowców z państw trzecich oraz wzrost produkcji tych surowców na terytorium Unii. Operatorzy powinni zapewnić odzyskiwanie energii zgodne z kryteriami zrównoważonego rozwoju.

Poprawka 77

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 78

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(78)

Paliwa z biomasy powinny być przekształcane w energię elektryczną i ciepło w efektywny sposób, aby maksymalnie zwiększyć bezpieczeństwo energetyczne i obniżyć emisje gazów cieplarnianych, a także ograniczyć emisje zanieczyszczeń powietrza i zminimalizować presję na ograniczone zasoby biomasy. Z tego powodu publiczne wsparcie dla instalacji o mocy w paliwie wynoszącej co najmniej 20 MW w razie potrzeby należy przyznawać tylko wysokosprawnym układom kogeneracyjnym, o których mowa w art. 2 pkt 34 dyrektywy 2012/27/UE. Istniejące już programy wsparcia dla energii elektrycznej z biomasy powinny jednak móc działać do wyznaczonej daty ich zamknięcia w przypadku wszystkich instalacji wykorzystujących biomasę. Ponadto energia elektryczna wytworzona z biomasy w nowych instalacjach o mocy w paliwie równej lub przekraczającej 20 MW powinna być zaliczana na poczet realizacji celów i zobowiązań dotyczących energii odnawialnej wyłącznie w przypadku wysokosprawnych układów kogeneracyjnych. Według zasad dotyczących pomocy państwa państwa członkowskie powinny jednak mieć możliwość udzielania instalacjom wsparcia publicznego na produkcję energii ze źródeł odnawialnych i zaliczania produkowanej przez nie energii na poczet realizacji celów i zobowiązań w zakresie energii odnawialnej w celu zmniejszenia uzależnienia od paliw kopalnych mających większy wpływ na klimat i środowisko – może to mieć miejsce w przypadku gdy, po wyczerpaniu wszystkich technicznych i ekonomicznych możliwości zainstalowania wysokosprawnych układów kogeneracyjnych wykorzystujących biomasę, państwa członkowskie stanęłyby przed zagrożeniem dla bezpieczeństwa dostaw energii.

(78)

Paliwa z biomasy powinny być przekształcane w energię elektryczną i ciepło w efektywny sposób, aby maksymalnie zwiększyć bezpieczeństwo energetyczne i obniżyć emisje gazów cieplarnianych, a także ograniczyć emisje zanieczyszczeń powietrza i zminimalizować presję na ograniczone zasoby biomasy. Z tego powodu publiczne wsparcie dla instalacji o mocy w paliwie wynoszącej co najmniej 20 MW w razie potrzeby należy przyznawać tylko wysokosprawnym układom kogeneracyjnym, o których mowa w art. 2 pkt 34 dyrektywy 2012/27/UE. Istniejące już programy wsparcia dla energii elektrycznej z biomasy powinny jednak móc działać do wyznaczonej daty ich zamknięcia w przypadku wszystkich instalacji wykorzystujących biomasę. Ponadto energia elektryczna wytworzona z biomasy w nowych instalacjach o mocy w paliwie równej lub przekraczającej 20 MW powinna być zaliczana na poczet realizacji celów i zobowiązań dotyczących energii odnawialnej wyłącznie w przypadku wysokosprawnych układów kogeneracyjnych. Według zasad dotyczących pomocy państwa państwa członkowskie powinny jednak mieć możliwość udzielania instalacjom wsparcia publicznego na produkcję energii ze źródeł odnawialnych i zaliczania produkowanej przez nie energii na poczet realizacji celów i zobowiązań w zakresie energii odnawialnej w celu zmniejszenia uzależnienia od paliw kopalnych mających większy wpływ na klimat i środowisko – może to mieć miejsce w przypadku gdy, po wyczerpaniu wszystkich technicznych i ekonomicznych możliwości zainstalowania wysokosprawnych układów kogeneracyjnych wykorzystujących biomasę, państwa członkowskie stanęłyby przed zagrożeniem dla bezpieczeństwa dostaw energii. W szczególności należy zwiększyć wsparcie dla instalacji produkujących energię odnawialną z biomasy w regionach najbardziej oddalonych, które są w dużym stopniu uzależnione od importu energii, pod warunkiem przestrzegania przy produkcji tego rodzaju energii ze źródeł odnawialnych kryteriów zrównoważonego rozwoju dostosowanych do specyfiki tych regionów.

Poprawka 78

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 80

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(80)

Na podstawie doświadczeń w praktycznym wdrażaniu unijnych kryteriów zrównoważonego rozwoju należy rozszerzyć rolę dobrowolnych międzynarodowych i krajowych systemów certyfikacji, aby weryfikacja zgodności z kryteriami zrównoważonego rozwoju odbywała się w sposób zharmonizowany.

(80)

Na podstawie doświadczeń w praktycznym wdrażaniu unijnych kryteriów zrównoważonego rozwoju należy wziąć pod uwagę rolę dobrowolnych międzynarodowych i krajowych systemów certyfikacji, aby weryfikacja zgodności z kryteriami zrównoważonego rozwoju odbywała się w sposób zharmonizowany.

Poprawka 79

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 82

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(82)

Systemy dobrowolne odgrywają coraz ważniejszą rolę w dostarczaniu dowodów zgodności z kryteriami zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w przypadku biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy. Komisja powinna zatem zobowiązać dobrowolne systemy, w tym te już uznane przez Komisję, do regularnego składania sprawozdań z działalności. Sprawozdania te należy udostępniać publicznie, aby zwiększyć przejrzystość i poprawić nadzór sprawowany przez Komisję. Ponadto tego rodzaju sprawozdawczość byłaby dla Komisji źródłem niezbędnych informacji do wykorzystania w sprawozdaniach dotyczących działania dobrowolnych systemów z myślą o określeniu najlepszych praktyk i przedłożeniu, w stosownych przypadkach, wniosku dotyczącego dalszego propagowania takich najlepszych praktyk.

(82)

Systemy dobrowolne mogą odgrywać ważną rolę w dostarczaniu dowodów zgodności z  minimalnymi kryteriami zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w przypadku biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy. Komisja powinna zatem zobowiązać dobrowolne systemy, w tym te już uznane przez Komisję, do regularnego składania sprawozdań z działalności. Sprawozdania te należy udostępniać publicznie, aby zwiększyć przejrzystość i poprawić nadzór sprawowany przez Komisję. Ponadto tego rodzaju sprawozdawczość byłaby dla Komisji źródłem niezbędnych informacji do wykorzystania w sprawozdaniach dotyczących działania dobrowolnych systemów z myślą o określeniu najlepszych praktyk i przedłożeniu, w stosownych przypadkach, wniosku dotyczącego dalszego propagowania takich najlepszych praktyk.

Poprawka 80

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 84

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(84)

W celu uniknięcia niewspółmiernych obciążeń administracyjnych należy ustanowić wykaz wartości standardowych dla powszechnych ścieżek produkcji biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy wykaz ten należy aktualizować i rozszerzać, gdy będą udostępniane nowe wiarygodne dane. W odniesieniu do biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy podmioty gospodarcze powinny zawsze mieć możliwość powołania się na poziom ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określony w tym wykazie. W przypadku gdy wartość standardowa dla oszczędności emisji gazów cieplarnianych dla danej ścieżki produkcji jest niższa niż wymagany minimalny poziom ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, producenci pragnący wykazać zgodność z tym poziomem minimalnym powinni mieć obowiązek wykazania, że rzeczywiste emisje ze stosowanego przez nich procesu produkcji są niższe niż emisje, które zostały przyjęte przy obliczeniach wartości standardowych.

(84)

W celu uniknięcia niewspółmiernych obciążeń administracyjnych należy ustanowić wykaz wartości standardowych dla powszechnych ścieżek produkcji biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy wykaz ten należy aktualizować i rozszerzać, gdy będą udostępniane nowe wiarygodne dane. W odniesieniu do biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy podmioty gospodarcze powinny zawsze mieć możliwość powołania się na poziom ograniczenia bezpośrednich emisji gazów cieplarnianych określony w tym wykazie. W przypadku gdy wartość standardowa dla oszczędności bezpośrednich emisji gazów cieplarnianych dla danej ścieżki produkcji jest niższa niż wymagany minimalny poziom ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, producenci pragnący wykazać zgodność z tym poziomem minimalnym powinni mieć obowiązek wykazania, że rzeczywiste emisje ze stosowanego przez nich procesu produkcji są niższe niż emisje, które zostały przyjęte przy obliczeniach wartości standardowych.

Poprawka 81

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 85

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(85)

Konieczne jest ustanowienie jasnych zasad dotyczących obliczania ograniczenia emisji gazów cieplarnianych z biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy oraz ich odpowiedników kopalnych.

(85)

Konieczne jest ustanowienie jasnych zasad , opartych na obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriach, dotyczących obliczania ograniczenia emisji gazów cieplarnianych z biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy oraz ich odpowiedników kopalnych.

Poprawka 72

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 99

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(99)

Komisja, aby zmieniać lub uzupełniać inne niż istotne elementy przepisów niniejszej dyrektywy, powinna zostać uprawniona do przyjmowania aktów na podstawie art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do: wykazu surowców do produkcji zaawansowanych biopaliw, których wkład w realizację zobowiązań dostawcy paliw w sektorze transportu jest ograniczony; dostosowywania wartości energetycznej paliw transportowych do postępu naukowego i technicznego; metodyki ustalania udziału biopaliwa wynikającego z przetwarzania biomasy we wspólnym procesie z paliwami kopalnymi; wdrażania umów o wzajemnym uznawaniu gwarancji pochodzenia; ustalania zasad monitorowania funkcjonowania systemu gwarancji pochodzenia; oraz zasad obliczania wpływu biopaliw, biopłynów i ich odpowiedników kopalnych na emisję gazów cieplarnianych. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(99)

Komisja, aby zmieniać lub uzupełniać inne niż istotne elementy przepisów niniejszej dyrektywy, powinna zostać uprawniona do przyjmowania aktów na podstawie art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do: wykazu surowców do produkcji zaawansowanych biopaliw, których wkład w realizację zobowiązań dostawcy paliw w sektorze transportu jest ograniczony; dostosowywania wartości energetycznej paliw transportowych do postępu naukowego i technicznego; metodyki ustalania udziału biopaliwa wynikającego z przetwarzania biomasy we wspólnym procesie z paliwami kopalnymi; wdrażania umów o wzajemnym uznawaniu gwarancji pochodzenia; ustalania zasad monitorowania funkcjonowania systemu gwarancji pochodzenia; zasad obliczania wpływu biopaliw, biopłynów i ich odpowiedników kopalnych na emisję gazów cieplarnianych; ustalania maksymalnego dopuszczalnego okresu zwrotu nakładów jako kryterium zrównoważonego rozwoju, w szczególności w odniesieniu do biomasy lignocelulozowej; oraz, w celu zapewnienia pełnej przejrzystości we wszystkich sektorach produkcji energii, ustanowienia, do dnia 31 grudnia 2018 r., kryteriów produkcji paliw kopalnych i energii pochodzącej ze źródeł kopalnych . Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

Poprawka 288

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

„energia ze źródeł odnawialnych” oznacza energię z odnawialnych źródeł niekopalnych, a mianowicie energię wiatru, energię promieniowania słonecznego (energię słoneczną termiczną i energię fotowoltaiczną) oraz, energię geotermalną , ciepło otoczenia, energię pływów, fal i inną energię oceanów, hydroenergię, energię pozyskiwaną z biomasy, gazu pochodzącego z wysypisk śmieci, oczyszczalni ścieków i ze źródeł biologicznych (biogaz);

a)

„energia ze źródeł odnawialnych” oznacza energię z odnawialnych źródeł niekopalnych, a mianowicie energię wiatru, energię promieniowania słonecznego (energię słoneczną termiczną i energię fotowoltaiczną) oraz energię geotermalną, energię otoczenia, energię pływów, fal i inną energię oceanów, hydroenergię, energię pozyskiwaną z biomasy i biometanu , gazu pochodzącego z wysypisk śmieci, oczyszczalni ścieków i ze źródeł biologicznych (biogaz);

Poprawka 85

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

„ciepło otoczenia”oznacza energię cieplną na użytecznym poziomie temperatury, która jest pobierana lub pozyskana za pomocą pomp ciepła, które potrzebują do działania energii elektrycznej lub innej energii pomocniczej, i która może znajdować się w powietrzu otoczenia, pod powierzchnią ziemi lub w wodzie powierzchniowej. Przy ustalaniu zgłaszanych ilości energii stosuje się tę samą metodykę, jaką stosuje się do określania ilości energii cieplnej pobieranej lub pozyskanej prze pompy ciepła;

b)

„energia otoczenia” oznacza energię termalną na użytecznym poziomie temperatury, która może znajdować się w powietrzu otoczenia, z wyłączeniem powietrza wylotowego, w wodzie powierzchniowej lub ściekach; Przy ustalaniu zgłaszanych ilości energii stosuje się tę samą metodykę, jaką stosuje się do określania ilości energii cieplnej pobieranej lub pozyskanej prze pompy ciepła;

Poprawka 86

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ba)

„energia geotermalna” oznacza energię składowaną w postaci ciepła pod powierzchnią ziemi;

Poprawka 289

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

„biomasa” oznacza ulegającą biodegradacji frakcję produktów, odpadów lub pozostałości pochodzenia biologicznego z rolnictwa, łącznie z substancjami roślinnymi i zwierzęcymi, leśnictwa i powiązanych działów przemysłu, w tym rybołówstwa i akwakultury, a także ulegającą biodegradacji frakcję odpadów, w tym odpadów przemysłowych i miejskich pochodzenia biologicznego;

c)

„biomasa” oznacza ulegającą biodegradacji frakcję produktów, odpadów lub pozostałości pochodzenia biologicznego z rolnictwa, łącznie z substancjami roślinnymi i zwierzęcymi, leśnictwa i powiązanych działów przemysłu, w tym rybołówstwa i akwakultury, lecz z wyłączeniem torfu i materiałów zawartych w formacjach geologicznych lub przekształconych na skamieliny, a także ulegającą biodegradacji frakcję odpadów, w tym odpadów przemysłowych , handlowych i miejskich pochodzenia biologicznego , a także bakterie ;

Poprawka 88

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

„końcowe zużycie energii brutto” oznacza towary energetyczne dostarczane do celów energetycznych przemysłowi, sektorowi transportowemu, gospodarstwom domowym, sektorowi usługowemu, w tym świadczącemu usługi publiczne, rolnictwu, leśnictwu i rybołówstwu, łącznie z zużyciem energii elektrycznej i ciepła przez przemysł energetyczny na wytwarzanie energii elektrycznej i ciepła oraz łącznie ze stratami energii elektrycznej i ciepła podczas dystrybucji i przesyłu;

d)

„końcowe zużycie energii brutto” oznacza towary energetyczne dostarczane do celów energetycznych przemysłowi, sektorowi transportowemu, gospodarstwom domowym, sektorowi usługowemu, w tym świadczącemu usługi publiczne, rolnictwu, leśnictwu i rybołówstwu, łącznie z zużyciem energii elektrycznej i ciepła przez przemysł energetyczny na wytwarzanie energii elektrycznej, ciepła i paliw transportowych oraz łącznie ze stratami energii elektrycznej i ciepła podczas dystrybucji i przesyłu;

Poprawka 89

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera e

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

e)

„system lokalnego ogrzewania” lub „system lokalnego chłodzenia” oznacza dystrybucję energii termicznej w postaci pary, gorącej wody lub schłodzonych płynów z  centralnego źródła produkcji przez sieć do wielu budynków lub punktów w celu wykorzystania jej do ogrzewania lub chłodzenia pomieszczeń lub procesów;

e)

„system lokalnego ogrzewania” lub „system lokalnego chłodzenia” oznacza dystrybucję energii termicznej w postaci pary, gorącej wody lub schłodzonych płynów z  centralnych lub zdecentralizowanych źródeł produkcji przez sieć do wielu budynków lub punktów w celu wykorzystania jej do ogrzewania lub chłodzenia pomieszczeń lub procesów;

Poprawka 90

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera f

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

f)

„biopłyny” oznaczają ciekłe paliwa dla celów energetycznych, innych niż w transporcie, w tym do wytwarzania energii elektrycznej oraz energii cieplnej i chłodniczej, produkowane z biomasy;

f)

„biopłyny” oznaczają ciekłe paliwa dla celów energetycznych, innych niż w transporcie, w tym do wytwarzania energii elektrycznej oraz energii cieplnej i chłodniczej, produkowane z biomasy lub przez biomasę ;

Poprawka 290

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera g

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

g)

„biopaliwa” oznaczają ciekłe paliwa dla transportu, produkowane z biomasy;

g)

„biopaliwa” oznaczają ciekłe lub gazowe paliwa dla transportu, produkowane z biomasy lub przez biomasę ;

Poprawka 91

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

i)

„system wsparcia” oznacza każdy instrument, system lub mechanizm stosowany przez państwo członkowskie lub grupę państw członkowskich, który promuje wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych dzięki zmniejszeniu kosztów tej energii, zwiększeniu ceny, za którą można ją sprzedać, lub zwiększeniu — poprzez nałożenie obowiązku stosowania energii odnawialnej lub w inny sposób — jej nabywanej ilości. Obejmuje to m.in.: pomoc inwestycyjną, zwolnienia z podatków lub ulgi podatkowe, zwrot podatków, systemy wsparcia polegające na nałożeniu obowiązku wykorzystywania energii ze źródeł odnawialnych, w tym również systemy posługujące się zielonymi certyfikatami, oraz systemy bezpośredniego wsparcia cen, w tym taryfy gwarantowane oraz wypłaty premii;

i)

„system wsparcia” oznacza każdy instrument, system lub mechanizm stosowany przez państwo członkowskie lub grupę państw członkowskich, który promuje wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych dzięki zmniejszeniu kosztów tej energii, zwiększeniu ceny, za którą można ją sprzedać, lub zwiększeniu — poprzez nałożenie obowiązku stosowania energii odnawialnej lub w inny sposób — jej nabywanej ilości. Obejmuje to m.in.: wsparcie badań i pomoc inwestycyjną, zwolnienia z podatków lub ulgi podatkowe, zwrot podatków, systemy wsparcia polegające na nałożeniu obowiązku wykorzystywania energii ze źródeł odnawialnych, w tym również systemy posługujące się zielonymi certyfikatami, oraz systemy bezpośredniego wsparcia cen, w tym taryfy gwarantowane oraz wypłaty premii;

Poprawka 93

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera q

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

q)

„niespożywczy materiał celulozowy” oznacza surowce składające się głównie z celulozy i hemicelulozy i mające niższą zawartość ligniny niż materiał lignocelulozowy. Materiał ten obejmuje resztki pożniwne roślin spożywczych i paszowych (takie jak słoma, łodygi roślin zbożowych, łuski nasion i łupiny), trawiastych roślin energetycznych o niskiej zawartości skrobi (takie jak życica, proso rózgowate, Miskanthus, arundo trzcinowate oraz uprawy okrywowe przed uprawami głównymi i po nich), pozostałości przemysłowe (w tym rośliny spożywcze i paszowe – po wyekstrahowaniu olejów roślinnych, cukrów, skrobi i białek), a także materiał z bioodpadów;

q)

„niespożywczy materiał celulozowy” oznacza surowce składające się głównie z celulozy i hemicelulozy i mające niższą zawartość ligniny niż materiał lignocelulozowy. Materiał ten obejmuje resztki pożniwne roślin spożywczych i paszowych (takie jak słoma, łodygi roślin zbożowych, łuski nasion i łupiny), trawiaste rośliny energetyczne o niskiej zawartości skrobi (takie jak życica, proso rózgowate, Miskanthus, arundo trzcinowate oraz uprawy okrywowe przed uprawami głównymi i po nich , a także uprawy płodozmianowe takie jak trawa, koniczyna i lucerna ), pozostałości przemysłowe (w tym rośliny spożywcze i paszowe – po wyekstrahowaniu olejów roślinnych, cukrów, skrobi i białek), a także materiał z bioodpadów;

Poprawka 291

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera s

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

s)

„odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego” oznaczają paliwa ciekłe lub gazowe inne niż biopaliwa, których wartość energetyczna pochodzi z odnawialnych źródeł energii innych niż biomasa i które są stosowane w transporcie ;

s)

„odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego” oznaczają stosowane w transporcie paliwa ciekłe lub gazowe inne niż biopaliwa, których wartość energetyczna pochodzi z odnawialnych źródeł energii innych niż biomasa , w przypadku gdy surowiec węglowy jest wychwytywany z powietrza ;

Poprawka 95

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera z

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

z)

„rozbudowa źródła energii” (repowering) oznacza modernizację elektrowni produkujących energię odnawialną, w tym pełną lub częściową wymianę instalacji lub systemów i urządzeń w celu wymiany mocy lub zwiększenia wydajności;

z)

„rozbudowa źródła energii” (repowering) oznacza modernizację elektrowni produkujących energię odnawialną, w tym pełną lub częściową wymianę instalacji lub systemów i urządzeń w celu zwiększenia lub wymiany mocy lub zwiększenia wydajności;

Poprawka 96

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera y

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

y)

„ciepło odpadowe lub chłód odpadowy” oznacza ciepło lub chłód, które są wytwarzane jako produkt uboczny w instalacjach przemysłowych lub wytwórczych energii i które – bez dostępu do lokalnego systemu ciepłowniczego lub chłodniczego – pozostałyby niewykorzystane, rozpraszając się w powietrzu lub w wodzie;

y)

„ciepło odpadowe lub chłód odpadowy” oznacza niemożliwe do uniknięcia ciepło lub niemożliwy do uniknięcia chłód, które są wytwarzane jako produkt uboczny w instalacjach przemysłowych lub instalacjach wytwarzających energię (po zastosowaniu wysokosprawnej kogeneracji lub w przypadku, gdy nie jest możliwe zastosowanie kogeneracji) lub w sektorze usług i które – bez dostępu do lokalnego systemu ciepłowniczego lub chłodniczego – pozostałyby niewykorzystane, rozpraszając się w powietrzu lub w wodzie;

Poprawka 97

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera aa

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

aa)

„prosument energii ze źródeł odnawialnych” oznacza aktywnego odbiorcę według definicji z dyrektywy [w sprawie rynku wewnętrznego], który zużywa , a także może magazynować i sprzedawać energię elektryczną wytwarzaną w  jego obiektach, w tym w budownictwie wielorodzinnym, w lokalach handlowych lub dzielonych lokalach usługowych lub w zamkniętym systemie dystrybucyjnym, pod warunkiem że w przypadku prosumentów energii ze źródeł odnawialnych, niebędących gospodarstwami domowymi działania te nie stanowią ich podstawowej działalności handlowej lub zawodowej;

aa)

„prosument energii ze źródeł odnawialnych” oznacza aktywnego odbiorcę lub grupę działających razem odbiorców według definicji z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (wersja przekształcona), 2016/0380(COD) ], którzy zużywają , a także mogą magazynować i sprzedawać energię elektryczną wytwarzaną w  ich obiektach, w tym w budownictwie wielorodzinnym , na terenie mieszkalnym , w lokalach handlowych , przemysłowych lub dzielonych lokalach usługowych lub w  tym samym zamkniętym systemie dystrybucyjnym, pod warunkiem że w przypadku prosumentów energii ze źródeł odnawialnych niebędących gospodarstwami domowymi działania te nie stanowią ich podstawowej działalności handlowej lub zawodowej;

Poprawka 98

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera aa a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

aaa)

„społeczność energetyczna działająca w zakresie energii odnawialnej” oznacza lokalną społeczność energetyczną w rozumieniu art. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (wersja przekształcona), 2016/0380(COD)], który jest zgodny z wymogami określonymi w art. 22 ust. 1 niniejszej dyrektywy;

Poprawka 99

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera b b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

bb)

„prosumpcja energii ze źródeł odnawialnych” oznacza wytwarzanie i zużywanie oraz, w stosownych przypadkach, magazynowanie energii odnawialnej przez prosumentów energii ze źródeł odnawialnych;

bb)

„prosumpcja energii ze źródeł odnawialnych” oznacza wytwarzanie i zużywanie oraz, w stosownych przypadkach, magazynowanie energii ze źródeł odnawialnych przez prosumentów energii ze źródeł odnawialnych;

Poprawka 100

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera c c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

cc)

„umowa zakupu energii elektrycznej” oznacza umowę, na podstawie której osoba prawna zgadza się na zakup energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych bezpośrednio od wytwórcy energii;

cc)

„umowa zakupu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych” oznacza umowę, na podstawie której osoba prawna lub fizyczna zgadza się na zakup energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych bezpośrednio od wytwórcy energii;

Poprawka305

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera e e

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

ee)

„zaawansowane biopaliwa” oznaczają biopaliwa produkowane z surowców wymienionych w załączniku IX część A;

ee)

„zaawansowane biopaliwa” oznaczają biopaliwa produkowane z surowców wymienionych załączniku IX część A  oraz z odpadów i pozostałości biomasy niepochodzącej z upraw roślin spożywczych/pastewnych, jeżeli taka biomasa spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 26 ;

Poprawka 103

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera f f

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

ff)

„paliwa kopalne na bazie odpadów” oznaczają paliwa ciekłe lub gazowe produkowane ze strumieni odpadów pochodzących ze źródeł nieodnawialnych, w tym z gazów odpadowych z procesów technologicznych i gazów spalinowych;

skreśla się

Poprawka 104

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera ff a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ffa)

„pochodzące z recyklingu paliwa węglowe” oznaczają paliwa ciekłe lub gazowe produkowane z niemożliwych do uniknięcia strumieni odpadów pochodzących ze źródeł nieodnawialnych, w tym z gazów odpadowych z procesów technologicznych i gazów spalinowych, zapewniające znaczące ograniczenie emisji gazów cieplarnianych w ich całym cyklu życia; jeśli takie paliwa są produkowane ze strumieni odpadów stałych, wykorzystywane są wyłącznie odpady, które nie nadają się do ponownego użycia i nie mogą być poddane recyklingowi mechanicznemu, przy zapewnieniu pełnej zgodności z hierarchią postępowania z odpadami ustanowioną na mocy dyrektywy 2008/98/WE; jeśli są produkowane z gazów pochodzących z procesów technologicznych, gazy te muszą być emitowane jako niemożliwa do uniknięcia i niezamierzona konsekwencja procesu produkcyjnego; udział odpadów gazowych wykorzystywanych do produkcji tych pochodzących z recyklingu paliw węglowych nie może być objęty innymi systemami redukcji emisji, takimi jak system handlu emisjami UE;

Poprawka 105

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera j j

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

jj)

„zezwolenie na pozyskiwanie” oznacza urzędowy dokument dający prawo do pozyskiwania biomasy leśnej;

jj)

„zezwolenie na pozyskiwanie” oznacza zezwolenie prawne lub podobne prawo na mocy ustawodawstwa krajowego lub regionalnego do pozyskiwania biomasy leśnej;

Poprawka 106

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera m m

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

mm)

„gospodarstwo leśne” oznacza jedną lub większą liczbę działek leśnych i inne obszary zalesione , które stanowią osobną jednostkę punktu widzenia zagospodarowania lub wykorzystania ;

mm)

„baza dostaw” oznacza region geograficzny , z  którego pochodzi surowiec do produkcji biomasy ;

Poprawka 107

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – akapit 2 – litera n n

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

nn)

„bioodpady” oznaczają ulegające biodegradacji odpady ogrodowe i parkowe, odpady spożywcze i kuchenne z gospodarstw domowych, restauracji, placówek zbiorowego żywienia i handlu detalicznego oraz porównywalne odpady z zakładów przetwórstwa spożywczego ;

nn)

„bioodpady” oznaczają bioodpady zdefiniowane w art. 3 pkt 4 dyrektywy 2008/98/WE ;

Poprawka 108

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 3 – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Wiążący ogólny cel unijny na 2030 r.

Wiążący ogólny cel unijny i cele krajowe na 2030 r.

Poprawka 109

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 3 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Państwa członkowskie wspólnie dążą do tego, aby udział energii ze źródeł odnawialnych w Unii w końcowym zużyciu energii brutto w 2030 r. wynosił co najmniej 27  %.

1.   Państwa członkowskie wspólnie dążą do tego, aby udział energii ze źródeł odnawialnych w Unii w końcowym zużyciu energii brutto w 2030 r. wynosił co najmniej 35  %.

Poprawka 306

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 3 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Każde państwo członkowskie zapewnia, aby jego udział energii ze źródeł odnawialnych we wszystkich rodzajach transportu w 2030 r. wynosił co najmniej 12 % końcowego zużycia energii w transporcie w tym państwie członkowskim. W celu osiągnięcia celu 12 % końcowego zużycia energii ze źródeł odnawialnych państwa członkowskie wymagają, aby, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2021 r., dostawcy paliw uwzględniali minimalny udział energii ze źródeł odnawialnych, o którym mowa w art. 25.

 

Aby zostało zaliczone na poczet tego celu, ograniczenie emisji gazów cieplarnianych wynikające z zastosowania biopaliw i biogazu musi być zgodne z kryteriami określonymi w art. 26 ust. 7 w porównaniu z paliwami kopalnymi zgodnie z metodologią, o której mowa w art. 28 ust. 1.

 

W przypadku gdy wkład biopaliw produkowanych z roślin spożywczych i pastewnych w danym państwie członkowskim jest niższy niż 2 % i w związku z tym nie wystarcza na pokrycie różnicy między obowiązkiem spoczywającym na dostawcy paliwa a wartością docelową dla transportu wynoszącą 12 %, to państwo członkowskie może odpowiednio dostosować pułap określony w art. 7 ust. 1 do maksymalnej wysokości 2 %.

Poprawka 111

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 3 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.    Wkład poszczególnych państw członkowskich realizację tego ogólnego celu na 2030 r.  jest ustalany i zgłaszany Komisji w zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu na podstawie art. 3–5 i art. 9– 11 rozporządzenia [w sprawie zarządzania].

2.    Państwa członkowskie określają cele perspektywie realizacji tego ogólnego celu na 2030 r.  w ramach swoich zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu na podstawie art. 3–5 i art. 9– 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD) ]. Jeżeli na podstawie oceny ostatecznych zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu, przedłożonych zgodnie z art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD)], Komisja stwierdzi, że cele państw członkowskich są niewystarczające do wspólnego osiągnięcia ogólnego wiążącego celu Unii, państwa członkowskie, których cel jest niższy od celu wynikającego ze wzoru określonego w załączniku Ia, odpowiednio zwiększają swój cel.

 

Jeżeli państwo członkowskie nie może osiągnąć swojego celu ze względu na wyjątkowe i należycie uzasadnione okoliczności, może ono odstąpić od swojego celu maksymalnie o 10 %, informując o tym Komisję do 2025 r. Jeżeli miałoby to zagrażać osiągnięciu wiążącego ogólnego celu unijnego, Komisja i państwa członkowskie podejmują środki naprawcze, takie jak środki określone w art. 27 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD)], aby skutecznie wypełnić tę lukę.

Poprawka321

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 3 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     Państwa członkowskie zapewniają planowanie polityki krajowej, w tym systemów wsparcia, w taki sposób, aby było ono zgodne z hierarchią postępowania z odpadami określoną w art. 4 dyrektywy 2008/98/WE i aby uniknąć znaczących zakłóceń na rynkach w odniesieniu do produktów (ubocznych), odpadów lub pozostałości. W tym celu państwa członkowskie regularnie dokonują przeglądu polityki krajowej i uzasadniają każde odstępstwo w sprawozdaniach wymaganych na mocy art. 18 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD)].

Poprawka 113

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 3 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Komisja wspiera ambicje państw członkowskich, wprowadzając ramy umożliwiające zwiększone wykorzystanie funduszy unijnych, w szczególności instrumentów finansowych, zwłaszcza w celu zmniejszenia kosztów kapitału w przypadku projektów dotyczących energii ze źródeł odnawialnych.

4.   Komisja wspiera ambicje państw członkowskich, wprowadzając ramy umożliwiające zwiększone wykorzystanie funduszy unijnych, w szczególności instrumentów finansowych, zwłaszcza w celu zmniejszenia kosztów kapitału w przypadku projektów dotyczących energii ze źródeł odnawialnych oraz wspierania projektów dotyczących wytwarzania energii odnawialnej o wymiarze transgranicznym .

Poprawka 114

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Wsparcie finansowe dla produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych

Wsparcie dla produkcji energii ze źródeł odnawialnych

Poprawka 322/rev

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.    Z zastrzeżeniem zasad pomocy państwa, w celu osiągnięcia unijnego celu określonego w art. 3 ust. 1, państwa członkowskie mogą stosować systemy wsparcia. Systemy wsparcia na rzecz energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych są projektowane w taki sposób , aby uniknąć niepotrzebnych zakłóceń rynków energii i  sprawić , aby producenci uwzględniali podaż i popyt na energię elektryczną, a także ewentualne ograniczenia sieciowe.

1.    Zgodnie z art. 195 TFUE i z zastrzeżeniem jego art. 107 i 108 w celu osiągnięcia lub przekroczenia celu unijnego i celów krajowych określonych w art. 3 państwa członkowskie mogą stosować systemy wsparcia. Aby uniknąć niepotrzebnych zakłóceń na rynkach surowców, systemy wsparcia dla energii odnawialnej z biomasy są projektowane tak, by uniknąć zachęcania do niewłaściwego wykorzystywania biomasy przede wszystkim do produkcji energii, gdy istnieją zastosowania przemysłowe lub materiałowe o wyższej wartości dodanej, co może obejmować priorytetowe traktowanie wykorzystania odpadów i pozostałości. Państwa członkowskie powinny uwzględniać dostępną zrównoważoną podaż biomasy. Systemy wsparcia na rzecz energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych mają charakter rynkowy , aby uniknąć zakłócenia rynków energii, i  zapewniają , aby producenci uwzględniali podaż i popyt na energię elektryczną, a także ewentualne koszty integracji systemów lub ograniczenia sieciowe.

Poprawka 116

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Państwa członkowskie mogą stosować systemy wsparcia neutralne pod względem technologicznym lub właściwe dla danej technologii. Systemy wsparcia właściwe dla danej technologii mogą być stosowane w szczególności na podstawie jednego lub kilku z następujących powodów:

 

a)

długoterminowego potencjału konkretnej technologii;

 

b)

konieczności osiągnięcia technologicznego lub regionalnego zróżnicowania koszyka energetycznego;

 

c)

efektywnego planowania systemu i integracji sieci;

 

d)

ograniczeń sieciowych i stabilności sieci;

 

e)

ograniczeń środowiskowych.

Poprawka 117

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Wsparcie na rzecz energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych jest projektowane w taki sposób, aby energia elektryczna ze źródeł odnawialnych była wprowadzana na rynek energii elektrycznej i aby producenci energii odnawialnej reagowali na sygnały cenowe z rynku i maksymalizowali swoje przychody z rynku.

2.   Wsparcie na rzecz energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych jest projektowane w taki sposób, aby energia elektryczna ze źródeł odnawialnych była jak najlepiej wprowadzana na rynek energii elektrycznej i aby producenci energii odnawialnej reagowali na sygnały cenowe z rynku i maksymalizowali swoje przychody z  rynku, oferując jednocześnie odnawialnym źródłom energii rekompensatę za zakłócenia rynku.

 

Państwa członkowskie mogą przewidzieć zwolnienia na rzecz instalacji działających na małą skalę o mocy mniejszej niż 500 kW i projektów demonstracyjnych. Jednakże energia elektryczna wytwarzana z energii wiatrowej podlega progowi 3 MW zainstalowanej mocy elektrycznej lub 3 jednostek wytwórczych.

 

Bez uszczerbku dla progów wymienionych w akapicie drugim państwa członkowskie mogą wspierać społeczności energetyczne działające w zakresie energii odnawialnej poprzez inne mechanizmy i procedury.

Poprawka 118

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 3 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

W przypadku gdy wsparcie na rzecz energii ze źródeł odnawialnych jest przyznawane w drodze procedury przetargowej, stosuje się ust. 3a, chyba że wsparcie przeznaczone jest w odniesieniu do instalacji działających na małą skalę o mocy mniejszej niż 1 MW, do projektów dotyczących energii wiatrowej obejmujących do 6 jednostek wytwórczych lub 6 MW ani do projektów demonstracyjnych.

Poprawka 119

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a.     W przypadku gdy wsparcie dla energii ze źródeł odnawialnych jest przyznawane w drodze procedury przetargowej, aby zapewnić wysoki wskaźnik realizacji projektów, państwa członkowskie:

 

a)

ustalają i publikują niedyskryminacyjne i przejrzyste kryteria kwalifikacji wstępnej i zasady okresu dostarczenia projektu;

 

b)

konsultują się z zainteresowanymi stronami w ramach przeglądu projektu specyfikacji istotnych warunków zamówienia;

 

c)

publikują informacje o poprzednich procedurach przetargowych, w tym o wskaźnikach realizacji projektów.

Poprawka 120

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 3 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3b.     Państwa członkowskie publikują długoterminowy harmonogram dotyczący planowanego podziału wsparcia obejmujący co najmniej pięć kolejnych lat i zawierający orientacyjne terminy (w tym w stosownych przypadkach częstotliwość przetargów), ilość mocy, budżet, a także maksymalne jednolite wsparcie, które ma zostać przydzielone, oraz kwalifikujące się technologie.

Poprawka 121

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 3 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3c.     Opracowując systemy wsparcia, państwa członkowskie biorą pod uwagę specyfikę społeczności energetycznych działających w zakresie energii ze źródeł odnawialnych oraz prosumentów, w celu umożliwienia im konkurowania na równych prawach.

Poprawka 122

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 3 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3d.     W celu zwiększenia wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych w regionach najbardziej oddalonych i na małych wyspach państwa członkowskie mogą dostosować wsparcie finansowe projektów zlokalizowanych w tych regionach, aby uwzględnić koszty produkcji związane ze szczególnymi warunkami izolacji i uzależnienia od źródeł zewnętrznych.

Poprawka 123

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Państwa członkowskie oceniają efektywność swojego wsparcia na rzecz energii ze źródeł odnawialnych co najmniej raz na cztery lata. Decyzje sprawie kontynuacji lub przedłużenia wsparcia i zaprojektowania nowego wsparcia podejmuje się na podstawie wyników tych ocen .

4.   Państwa członkowskie oceniają efektywność swojego wsparcia na rzecz energii ze źródeł odnawialnych oraz efekty dystrybucyjne dla różnych grup konsumentów, tym dla konkurencyjności przemysłu, co najmniej raz na cztery lata .

 

Ocena ta uwzględnia wpływ ewentualnych zmian w systemach wsparcia na inwestycje. Państwa członkowskie włączają tę ocenę do swoich planów krajowych w dziedzinie energii i klimatu oraz do aktualizacji tych planów zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD)].

 

Długoterminowe planowanie ukierunkowujące decyzje dotyczące wsparcia i zaprojektowania nowego wsparcia podejmuje się na podstawie wyników tych ocen, uwzględniając jego ogólną skuteczność w zakresie osiągnięcia celów dotyczących energii ze źródeł odnawialnych i innych celów, takich jak przystępność cenowa i rozwój społeczności energetycznych, oraz uwzględniając efekty dystrybucyjne dla różnych grup konsumentów, w tym dla konkurencyjności przemysłu.

Poprawka 124

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

4a.     Do … [2021 r.], a następnie raz na trzy lata Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie realizacji wsparcia przyznanego w drodze procedur przetargowych w Unii, zawierające w szczególności analizę zdolności przetargów do:

 

a)

osiągnięcia redukcji kosztów;

 

b)

osiągnięcia poprawy technologicznej;

 

c)

osiągnięcia wysokich wskaźników realizacji;

 

d)

zapewnienia niedyskryminującego uczestnictwa małych podmiotów i organów lokalnych.

Poprawka 125

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 4 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

4b.     Do dnia … [sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy] Komisja dokona przeglądu Wytycznych w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią na lata 2014–2020 (2014/C 200/01), aby w pełni włączyć ogólne zasady określone w art. 4 niniejszej dyrektywy.

Poprawka 126

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – ustęp 4 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

4c.     W drodze odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu państwa członkowskie dopilnowują, aby nie był przewidziany żaden system wsparcia energii ze źródeł odnawialnych dla odpadów komunalnych, jeżeli nie są przestrzegane obowiązki w zakresie selektywnego zbierania odpadów, o których mowa w dyrektywie 2008/98/WE.

Poprawka 127

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 5 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Państwa członkowskie otwierają systemy wsparcia dla energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych dla wytwórców w innych państwach członkowskich na warunkach określonych w niniejszym artykule.

1.   Państwa członkowskie otwierają systemy wsparcia dla energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych dla wytwórców w innych państwach członkowskich na warunkach określonych w niniejszym artykule. Państwa członkowskie mogą ograniczyć wsparcie do instalacji zlokalizowanych w państwach członkowskich, z którymi są bezpośrednio połączone wzajemnymi połączeniami.

Poprawka 128

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 5 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Państwa członkowskie gwarantują, że wsparcie dla co najmniej 10  % mocy nieobjętych dotychczas wsparciem w każdym roku w latach 2021–2025 i dla co najmniej 15  % mocy nieobjętych dotychczas wsparciem w każdym roku w latach 2026–2030 będzie otwarte dla instalacji zlokalizowanych w innych państwach członkowskich.

2.   Państwa członkowskie gwarantują, że wsparcie dla co najmniej 8  % mocy nieobjętych dotychczas wsparciem w każdym roku w latach 2021–2025 i dla co najmniej 13  % mocy nieobjętych dotychczas wsparciem w każdym roku w latach 2026–2030 będzie otwarte dla instalacji zlokalizowanych w innych państwach członkowskich. Poza tymi minimalnymi poziomami państwa członkowskie mają prawo decydować zgodnie z art. 7–13 niniejszej dyrektywy, w jakim zakresie będą wspierały energię ze źródeł odnawialnych wytwarzaną w innym państwie członkowskim.

Poprawka 129

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 5 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     Państwa członkowskie mogą zwrócić się do Komisji o zwolnienie ich z obowiązków określonych w niniejszym artykule, w tym decyzji niedopuszczającej instalacji znajdujących się na ich terytorium do udziału w systemach wsparcia organizowanych w innych państwach członkowskich, z co najmniej jednej z następujących przyczyn:

 

a)

niewystarczająca zdolność połączeń wzajemnych;

 

b)

niewystarczające zasoby naturalne;

 

c)

szkodliwy wpływ na bezpieczeństwo energetyczne lub sprawne funkcjonowanie rynku energii państwa członkowskiego wnoszącego o zwolnienie.

 

Wszelkie takie zwolnienia są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i podlegają przeglądowi do dnia 31 grudnia 2025 r.

Poprawka 130

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 5 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Otwarcie systemów wsparcia dla uczestników transgranicznych można zagwarantować m.in. dzięki przetargom otwartym, przetargom wspólnym, otwartym systemom certyfikacji lub wspólnym systemom wsparcia. Zaliczenie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych korzystającej ze wsparcia w ramach przetargów otwartych, przetargów wspólnych lub otwartych systemów certyfikacji na poczet wkładów poszczególnych państw członkowskich podlega umowie o współpracy, w której określono zasady transgranicznego przekazywania środków według zasady mówiącej, że energię należy zaliczać na konto państwa członkowskiego finansującego instalację.

3.   Otwarcie systemów wsparcia dla uczestników transgranicznych można zagwarantować m.in. dzięki przetargom otwartym, przetargom wspólnym, otwartym systemom certyfikacji lub wspólnym systemom wsparcia. Zaliczenie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych korzystającej ze wsparcia w ramach przetargów otwartych, przetargów wspólnych lub otwartych systemów certyfikacji na poczet wkładów poszczególnych państw członkowskich podlega umowie o współpracy, w której określono zasady transgranicznego programu, w tym warunki uczestnictwa i przekazywania środków , z uwzględnieniem poszczególnych podatków i opłat, według zasady mówiącej, że energię należy zaliczać na konto państwa członkowskiego finansującego instalację. Celem umowy o współpracy jest harmonizacja ram administracyjnych we współpracujących krajach, tak aby zapewnić równe warunki działania.

Poprawka 131

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 5 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Do 2025 r. Komisja oceni korzyści, jakie przyniosą przepisy niniejszego artykułu dla racjonalnego pod względem kosztów wdrażania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych w Unii. Na podstawie tej oceny Komisja może zaproponować podniesienie wartości procentowych określonych w ust. 2.

4.    Komisja wspiera państwa członkowskie w procesie negocjacji i wypracowywania ustaleń dotyczących współpracy poprzez przekazywanie informacji i analiz, w tym danych ilościowych i jakościowych dotyczących bezpośrednich i pośrednich kosztów współpracy i korzyści ze współpracy, a także wskazówek i wiedzy eksperckiej przez cały czas trwania tego procesu. W tym celu Komisja zachęca do wymiany najlepszych praktyk i opracowywania wzorców umów o współpracę w celu usprawnienia tego procesu.

 

Do 2025 r. Komisja oceni korzyści, jakie przyniosą przepisy niniejszego artykułu dla racjonalnego pod względem kosztów wdrażania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych w Unii. Na podstawie tej oceny Komisja może zaproponować modyfikację wartości procentowych określonych w ust. 2.

Poprawka 132

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 6 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Z zastrzeżeniem niezbędnych modyfikacji pozwalających na zachowanie zgodności z zasadami pomocy państwa państwa członkowskie gwarantują, że poziom wsparcia i warunki obwarowujące wsparcie przyznane projektom dotyczącym energii odnawialnej nie będą zmienione w sposób, który niekorzystnie wpłynąłby na prawa przyznane na jego podstawie i na finansowe aspekty wspieranych projektów .

Państwa członkowskie gwarantują, że poziom wsparcia i warunki obwarowujące wsparcie przyznane nowym lub istniejącym projektom dotyczącym energii odnawialnej nie będą zmienione w sposób, który niekorzystnie wpłynąłby na prawa przyznane na jego podstawie i na ich aspekty finansowe .

 

W przypadku zmiany innych instrumentów regulacyjnych ze skutkiem dla wspieranych projektów w zakresie energii ze źródeł odnawialnych państwa członkowskie zapewniają, by zmiany regulacyjne nie wpłynęły negatywnie na aspekty finansowe wspieranych projektów.

Poprawka 133

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 6 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie zmiany systemów wsparcia były wprowadzane na podstawie długoterminowego planowania zgodnie z art. 4 ust. 4, aby zostały ogłoszone publicznie co najmniej dziewięć miesięcy przed ich wejściem w życie i aby były przedmiotem przejrzystego i pluralistycznego procesu konsultacji publicznych. Wszelkie istotne zmiany w istniejącym systemie wsparcia obejmują stosowny okres przejściowy przed wejściem w życie nowego systemu wsparcia.

 

W przypadku gdy zmiany regulacyjne lub zmiany w działaniu sieci w znaczący lub dyskryminujący sposób wpływają negatywnie na aspekty finansowe wspieranych projektów, państwa członkowskie dopilnowują, aby wspierane projekty otrzymały odszkodowanie.

Poprawka 307

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – ustęp 1 – akapit 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Do celów wyliczenia końcowego zużycia brutto energii ze źródeł odnawialnych w danym państwie członkowskim wkład z biopaliw i biopłynów, a także paliw z biomasy zużywanych w transporcie, o ile produkowane są one z roślin spożywczych lub pastewnych, wynosi nie więcej niż 7 % końcowego zużycia energii w transporcie drogowym i kolejowym w danym państwie członkowskim. W  2030 r. limit ten ulega obniżeniu do 3,8  % w związku kursem wyznaczonym w części A załącznika X . Państwa członkowskie mogą ustanowić niższy limit i wprowadzić rozróżnienie między różnymi rodzajami biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy produkowanych z roślin spożywczych i pastewnych, np. ustalając niższy limit wkładu z paliw na bazie roślin spożywczych i pastewnych wyprodukowanych z roślin oleistych z uwzględnieniem pośredniej zmiany użytkowania gruntów.

Do celów wyliczenia końcowego zużycia brutto energii ze źródeł odnawialnych w danym państwie członkowskim wkład z biopaliw i biopłynów, a także paliw z biomasy zużywanych w transporcie, o ile produkowane są one z roślin spożywczych lub pastewnych, wynosi nie więcej niż ich wkład w końcowe zużycie energii brutto ze źródeł odnawialnych w 2017 r. w danym państwie członkowskim , przy maksymalnym końcowym zużyciu energii brutto transporcie drogowym i kolejowym w wysokości 7 %. Udział biopaliw i biopłynów produkowanych oleju palmowego wynosi 0 % począwszy od 2021 r . Państwa członkowskie mogą ustanowić niższy limit i wprowadzić rozróżnienie między różnymi rodzajami biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy produkowanych z roślin spożywczych i pastewnych, np. ustalając niższy limit wkładu z paliw na bazie roślin spożywczych i pastewnych wyprodukowanych z roślin oleistych z uwzględnieniem pośredniej zmiany użytkowania gruntów oraz innych niezamierzonych skutków dla zrównoważonego rozwoju .

Poprawka 136

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – ustęp 2 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Dla celów ust. 1 lit. a) końcowe zużycie energii elektrycznej brutto z odnawialnych źródeł energii oblicza się jako ilość energii elektrycznej wytworzonej w państwie członkowskim z odnawialnych źródeł energii, łącznie z energią elektryczną wytworzoną przez prosumentów energii ze źródeł odnawialnych i społeczności energetyczne, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach szczytowo-pompowych z wody, która została wcześniej wpompowana pod górę.

Dla celów ust. 1 lit. a) końcowe zużycie energii elektrycznej brutto z odnawialnych źródeł energii oblicza się jako ilość energii elektrycznej wytworzonej w państwie członkowskim z odnawialnych źródeł energii, łącznie z energią elektryczną wytworzoną przez prosumentów energii ze źródeł odnawialnych i społeczności energetyczne działające w zakresie energii ze źródeł odnawialnych , z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach szczytowo-pompowych z wody, która została wcześniej wpompowana pod górę.

Poprawka 137

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – ustęp 3 – akapit 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Dla celów ust. 1 lit. b) uwzględnia się energię  cieplną pochodzącą z pomp ciepła wykorzystujących ciepło otoczenia , jeżeli końcowy wynik energetyczny przekracza znacząco wyjściowy wynik energetyczny wymagany do ogrzania pomp. Ilość ciepła, którą traktuje się jako energię ze źródeł odnawialnych dla celów niniejszej dyrektywy, oblicza się zgodnie z metodologią określoną w załączniku VII.

Dla celów ust. 1 lit. b) uwzględnia się energię otoczenia i energię geotermalną przekazywaną przez pompy ciepła do wytwarzania ciepła lub chłodu , jeżeli końcowy wynik energetyczny przekracza znacząco wyjściowy wynik energetyczny wymagany do ogrzania pomp. Ilość ciepła, którą traktuje się jako energię ze źródeł odnawialnych dla celów niniejszej dyrektywy, oblicza się zgodnie z metodologią określoną w załączniku VII.

Poprawka 138

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – ustęp 3 – akapit 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 32 w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez ustanowienie metodologii obliczania ilości energii odnawialnej wykorzystywanej do ogrzewania, chłodzenia oraz lokalnego ogrzewania i chłodzenia oraz zmiany załącznika VII dotyczącego obliczania energii z pomp ciepła.

Poprawka 139

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – ustęp 4 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ba)

do celów zgodności z celem określonym w art. 3 ust. 1 lit. a) za wkład paliw dostarczanych w sektorach lotniczym i morskim uznaje się ich wartość energetyczną pomnożoną odpowiednio przez 2 i przez 1,2 , natomiast za wkład odnawialnej energii elektrycznej dostarczanej do pojazdów drogowych uznaje się jej wartość energetyczną pomnożoną przez 2,5 .

Poprawki 140 i 308

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – ustęp 5 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 32 w celu zmiany wykazu surowców w części A i B załącznika IX polegającej na dodaniu surowców, lecz nie na usunięciu ich z wykazu . Każdy akt delegowany opiera się na analizie najnowszego postępu naukowo-technicznego z odpowiednim uwzględnieniem zasad hierarchii postępowania z odpadami ustanowionych w dyrektywie 2008/98/WE – zgodnie z unijnymi kryteriami zrównoważonego rozwoju – pozwalającej uznać, że dany surowiec nie generuje dodatkowego zapotrzebowania na grunty i sprzyja stosowaniu odpadów i pozostałości, nie powodując przy tym znaczących zakłóceń na rynkach w odniesieniu do produktów (ubocznych), odpadów ani pozostałości, a także zapewnia znaczne ograniczenie emisji gazów cieplarnianych w porównaniu z paliwami kopalnymi i nie grozi negatywnym wpływem na środowisko i  bioróżnorodność .

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 32 w celu zmiany wykazu surowców w części A i B załącznika IX. Każdy akt delegowany opiera się na analizie najnowszego postępu naukowo-technicznego – z odpowiednim uwzględnieniem zasad gospodarki o obiegu zamkniętym i hierarchii postępowania z odpadami ustanowionych w dyrektywie 2008/98/WE, zgodnie z unijnymi kryteriami zrównoważonego rozwoju – pozwalającej uznać, że dany surowiec nie generuje dodatkowego zapotrzebowania na grunty i sprzyja stosowaniu odpadów i pozostałości, nie powodując przy tym znaczących zakłóceń na rynkach w odniesieniu do produktów (ubocznych), odpadów ani pozostałości, a także zapewnia znaczne ograniczenie emisji gazów cieplarnianych w porównaniu z paliwami kopalnymi , w oparciu o ocenę cyklu życia emisji, i nie grozi negatywnym wpływem na środowisko i  różnorodność biologiczną .

Poprawka 309

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – ustęp 5 – akapit 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Co dwa lata Komisja przeprowadza analizę wykazu surowców w części A i B załącznika IX w celu dodania surowców według zasad określonych w niniejszym ustępie. Pierwsza analiza zostanie przeprowadzona nie później niż 6 miesięcy po [date of entry into force of this Directive] r. W stosownych przypadkach Komisja przyjmuje akty delegowane w celu zmiany wykazu surowców w części A i B załącznika IX polegającej na dodaniu surowców , lecz nie na usunięciu ich wykazu .

Co dwa lata Komisja przeprowadza analizę wykazu surowców w części A i B załącznika IX w celu dodania surowców według zasad określonych w niniejszym ustępie. Pierwsza analiza zostanie przeprowadzona nie później niż sześć miesięcy po [date of entry into force of this Directive] r. W stosownych przypadkach Komisja przyjmuje akty delegowane w celu zmiany wykazu surowców w części A i B załącznika IX polegającej na dodaniu surowców . W 2025 r. Komisja przeprowadzi specjalną ocenę w celu skreślenia surowców załącznika IX, a ewentualne związane z tym akty delegowane zostaną przyjęte w ciągu jednego roku od daty tej oceny .

Poprawka 310

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – ustęp 5 – akapit 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Surowce wymienione w załączniku IX skreśla się jedynie w następstwie konsultacji publicznych i zgodnie z zasadą stabilności wsparcia finansowego określoną w art. 6. Bez uszczerbku dla art. 26, w przypadku skreślenia surowców zezwala się, aby istniejące zakłady produkujące biopaliwa z tych surowców traktowały tę energię jako energię odnawialną i zaliczały ją na poczet obowiązku spoczywającego na dostawcy paliwa zgodnie z art. 25, maksymalnie do poziomów produkcji zanotowanych w przeszłości.

Poprawka 143

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – ustęp 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a.     Przy określaniu strategii promowania produkcji paliw z surowców wymienionych w załączniku IX do dyrektywy państwa członkowskie zapewniają przestrzeganie hierarchii postępowania z odpadami ustanowionej w dyrektywie 2008/98/WE, w tym jej przepisów dotyczących uwzględniania całego cyklu życia w kontekście ogólnych skutków wytwarzania różnych strumieni odpadów i gospodarowania nimi.

Poprawka 144

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 9 – ustęp 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a.     Komisja ułatwia tworzenie wspólnych projektów pomiędzy państwami członkowskimi, w szczególności poprzez ukierunkowaną pomoc techniczną i pomoc w zakresie rozwoju projektu.

Poprawka 145

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 11 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Państwo członkowskie lub większa ich liczba może współpracować z jednym lub większą liczbą państw trzecich w zakresie wszystkich rodzajów wspólnych projektów odnoszących się do wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Współpraca ta może obejmować prywatnych operatorów.

1.   Państwo członkowskie lub większa ich liczba może współpracować z jednym lub większą liczbą państw trzecich w zakresie wszystkich rodzajów wspólnych projektów odnoszących się do wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Współpraca ta może obejmować prywatnych operatorów i musi przebiegać z pełnym poszanowaniem prawa międzynarodowego .

Poprawka 146

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 11 – ustęp 2 – litera c a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ca)

energia elektryczna została wyprodukowana zgodnie z prawem międzynarodowym, ze szczególnym uwzględnieniem prawa dotyczącego praw człowieka.

Poprawka 147

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 11 – ustęp 3 – litera e

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

e)

zastosowanie odnosi się do wspólnego projektu, który spełnia kryteria wymienione w ust. 2 lit. b) i c) i będzie realizowany przy wykorzystaniu połączenia wzajemnego po oddaniu do eksploatacji, oraz do ilości energii elektrycznej nie większej od ilości, którą eksportować się będzie do Unii po oddaniu połączenia wzajemnego do eksploatacji.

e)

zastosowanie odnosi się do wspólnego projektu, który spełnia kryteria wymienione w ust. 2 lit. b), c) i  ca ) i będzie realizowany przy wykorzystaniu połączenia wzajemnego po oddaniu do eksploatacji, oraz do ilości energii elektrycznej nie większej od ilości, którą eksportować się będzie do Unii po oddaniu połączenia wzajemnego do eksploatacji.

Poprawka 148

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 11 – ustęp 5 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

zawiera pisemne uznanie lit. b) i c) przez państwo trzecie, na którego terytorium ma zostać oddana do eksploatacji dana instalacja, oraz udział lub ilość energii elektrycznej wyprodukowanej przez daną instalację, która zostanie wykorzystana na rynku krajowym przez to państwo trzecie.

d)

zawiera pisemne uznanie ust. 2 lit. b), c) i  ca ) przez państwo trzecie, na którego terytorium ma zostać oddana do eksploatacji dana instalacja, oraz udział lub ilość energii elektrycznej wyprodukowanej przez daną instalację, która zostanie wykorzystana na rynku krajowym przez to państwo trzecie.

Poprawka 149

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 13 – ustęp 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a.     Komisja ułatwia tworzenie wspólnych systemów wsparcia między państwami członkowskimi, w szczególności poprzez upowszechnianie wytycznych i najlepszych praktyk.

Poprawka 150

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 1 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie krajowe przepisy dotyczące procedur autoryzacji, certyfikacji i licencjonowania, które są stosowane w elektrowniach wytwarzających energię elektryczną, ciepło lub chłód z odnawialnych źródeł energii oraz związanej z nimi infrastruktury sieci przesyłowych i dystrybucyjnych oraz w procesie przekształcania biomasy w biopaliwa lub inne produkty energetyczne, były proporcjonalne i niezbędne.

Państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie krajowe przepisy dotyczące procedur autoryzacji, certyfikacji i licencjonowania, które są stosowane w elektrowniach wytwarzających energię elektryczną, ciepło lub chłód z odnawialnych źródeł energii, związanych z nimi sieci przesyłowych i dystrybucyjnych, procesu przekształcania biomasy w biopaliwa , biopłyny i paliwa z biomasy lub inne produkty energetyczne oraz odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego , były proporcjonalne i niezbędne oraz przestrzegały zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim” .

Poprawka 151

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 1 – akapit 2 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

usprawnienie i przyspieszenie procedur administracyjnych na odpowiednim poziomie administracyjnym;

a)

usprawnienie i przyspieszenie procedur administracyjnych na odpowiednim poziomie administracyjnym oraz ustanowienie przewidywalnych terminów wydawania koniecznych zezwoleń i koncesji ;

Poprawka 152

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 1 – akapit 2 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

ustanowienie uproszczonych i mniej kłopotliwych procedur autoryzacji, w tym procedury prostego powiadamiania, jeśli pozwalają na to obowiązujące ramy regulacyjne , dla zdecentralizowanych urządzeń wytwarzających energię ze źródeł odnawialnych.

d)

ustanowienie uproszczonych i mniej kłopotliwych procedur autoryzacji, w tym procedury prostego powiadamiania, dla małych projektów i zdecentralizowanych urządzeń wytwarzających i magazynujących energię ze źródeł odnawialnych , w tym na potrzeby prosumentów energii odnawialnej i społeczności energetycznych działających w zakresie energii ze źródeł odnawialnych.

Poprawka 153

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.     Państwa członkowskie zapewniają inwestorom odpowiednią przewidywalność planowanego wsparcia na rzecz energii ze źródeł odnawialnych. W tym celu państwa członkowskie ustalają i publikują długoterminowy harmonogram dotyczący planowanego podziału wsparcia obejmujący co najmniej trzy kolejne lata i w odniesieniu do każdego systemu zawierający orientacyjne terminy, ilość mocy, która zostanie objęta wsparciem, przewidywany budżet do podziału, a także wyniki konsultacji z zainteresowanymi stronami na temat konstrukcji programu wsparcia.

skreśla się

Poprawka 154

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Państwa członkowskie dopilnowują, aby ich właściwe organy na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym stosowały warunki dotyczące włączania i rozwoju energii odnawialnej oraz wykorzystywania niemożliwego do uniknięcia ciepła lub chłodu odpadowego podczas planowania, projektowania, budowy i remontów infrastruktury miejskiej, obszarów przemysłowych lub mieszkalnych oraz infrastruktury energetycznej, w tym sieci elektroenergetycznej, systemów lokalnego ogrzewania chłodzenia , sieci przesyłowych gazu ziemnego i paliw alternatywnych .

4.   Państwa członkowskie dopilnowują, aby ich właściwe organy na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym uwzględniały podczas planowania, projektowania, budowy i remontów infrastruktury miejskiej, obszarów przemysłowych , komercyjnych lub mieszkalnych oraz infrastruktury energetycznej, w tym sieci elektroenergetycznej, miejskich systemów ciepłowniczych chłodniczych , sieci przesyłowych gazu ziemnego i paliw alternatywnych , przepisy dotyczące włączania i rozwoju energii odnawialnej, w tym wczesnego planowania przestrzennego, oceny potrzeb i stosowności z uwzględnieniem efektywności energetycznej i reagowania na zapotrzebowanie, oraz szczegółowe przepisy dotyczące prosumentów energii ze źródeł odnawialnych i społeczności energetycznych działających w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i wykorzystywania niemożliwego do uniknięcia ciepła lub chłodu odpadowego. Państwa członkowskie zachęcają w szczególności lokalne i regionalne organy administracyjne do uwzględniania w stosownych przypadkach systemów grzewczych i chłodzących wykorzystujących energię ze źródeł odnawialnych w planowaniu infrastruktury miejskiej.

Poprawka 155

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 5 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Przy ustanawianiu tych środków lub systemów wsparcia państwa członkowskie mogą uwzględniać środki krajowe związane ze znacznym wzrostem wydajności energetycznej i kogeneracją oraz pasywnymi budynkami o niskim lub zerowym zużyciu energii.

Przy ustanawianiu tych środków lub systemów wsparcia państwa członkowskie mogą uwzględniać środki krajowe związane ze znacznym wzrostem prosumpcji energii ze źródeł odnawialnych, lokalnego magazynowania energii wydajności energetycznej, kogeneracją oraz pasywnymi budynkami o niskim lub zerowym zużyciu energii.

Poprawka 156

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 5 – akapit 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Państwa członkowskie wprowadzają w  swoich przepisach i kodeksach prawa budowlanego lub w inny sposób mający równoważny skutek wymóg wykorzystania w nowych budynkach i budynkach już istniejących poddawanych generalnemu remontowi, z uwzględnieniem wyników optymalnego pod względem kosztów wyliczenia przeprowadzonego na podstawie art. 5 ust. 2 dyreltywy 2010/31/UE, minimalnego poziomu energii ze źródeł odnawialnych. Państwa członkowskie umożliwiają osiągnięcie tego minimalnego poziomu między innymi przez wykorzystywanie znacznego odsetka energii z odnawialnych źródeł .

Państwa członkowskie wprowadzają w przepisach i kodeksach prawa budowlanego lub w inny sposób mający równoważny skutek wymóg wykorzystania w nowych budynkach i budynkach już istniejących poddawanych generalnemu remontowi, z uwzględnieniem wyników optymalnego pod względem kosztów wyliczenia przeprowadzonego na podstawie art. 5 ust. 2 dyrektywy 2010/31/UE, minimalnego poziomu energii ze źródeł odnawialnych lub instalacji wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych . Państwa członkowskie umożliwiają osiągnięcie tego minimalnego poziomu między innymi przez wykorzystywanie w miejskich systemach ciepłowniczych i chłodniczych znacznego odsetka energii z odnawialnych źródeł , w tym jeśli jest ona wytwarzana w drodze prosumpcji indywidualnej lub zbiorowej zgodnie z art. 21 lub za pomocą kogeneracji i z ciepła lub chłodu odpadowego ze źródeł odnawialnych .

Poprawka 157

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

6.   Państwa członkowskie zapewniają, by od dnia 1 stycznia 2012 r. nowe budynki publiczne i istniejące budynki publiczne poddawane generalnemu remontowi na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym odgrywały rolę przykładów do naśladowania w kontekście niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie mogą między innymi wypełnić ten wymóg, zezwalając na wykorzystanie dachów budynków publicznych lub publiczno-prywatnych przez strony trzecie do instalacji urządzeń produkujących energię z odnawialnych źródeł.

6.   Państwa członkowskie zapewniają, by od dnia 1 stycznia 2012 r. nowe budynki publiczne i istniejące budynki publiczne poddawane generalnemu remontowi na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym odgrywały rolę przykładów do naśladowania w kontekście niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie mogą między innymi wypełnić ten wymóg, przestrzegając norm dotyczących budynków o niemal zerowym zużyciu energii zgodnie z wymogami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, 2016/0381(COD)] lub zezwalając na wykorzystanie dachów budynków publicznych lub publiczno-prywatnych przez strony trzecie do instalacji urządzeń produkujących energię z odnawialnych źródeł.

Poprawka 158

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

7.   W odniesieniu do przepisów i kodeksów budowlanych państwa członkowskie promują stosowanie systemów i urządzeń grzewczych i chłodniczych wykorzystujących odnawialne źródła energii, pozwalających na znaczącą redukcję zużycia energii. Państwa członkowskie stosują, tam gdzie one istnieją, etykiety energetyczne, oznakowanie ekologiczne lub inne dostępne odpowiednie certyfikaty lub normy ustanowione na poziomie krajowym lub unijnym jako zachętę do stosowania takich systemów lub urządzeń .

7.   W odniesieniu do przepisów i kodeksów budowlanych państwa członkowskie promują stosowanie systemów i urządzeń grzewczych i chłodniczych wykorzystujących odnawialne źródła energii, pozwalających na znaczącą redukcję zużycia energii. W tym celu państwa członkowskie stosują, tam gdzie one istnieją, etykiety energetyczne, oznakowanie ekologiczne lub inne dostępne odpowiednie certyfikaty lub normy ustanowione na poziomie krajowym lub unijnym oraz zapewniają przekazywanie odpowiednich informacji i porad w zakresie cechujących się wysoką efektywnością energetyczną rozwiązań opartych na energii odnawialnej, jak również potencjalnie dostępne instrumenty finansowe i środki zachęty w przypadku wymiany systemów , mając na celu zwiększenie tempa wymiany starych systemów grzewczych oraz upowszechnienie przechodzenia na rozwiązania oparte na energii ze źródeł odnawialnych zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, 2016/0381(COD)] .

Poprawka 159

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 8

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

8.   Państwa członkowskie przeprowadzają ocenę swojego potencjału pod względem odnawialnych źródeł energii i wykorzystania ciepła i chłodu odpadowego do ogrzewania i chłodzenia. Ocenę tę uwzględnia się w drugiej kompleksowej ocenie wymaganej na podstawie art. 14 ust. 1 dyrektywy 2012/27/UE po raz pierwszy do dnia 31 grudnia 2020 r., a następnie w aktualizacjach kompleksowych ocen.

8.   Państwa członkowskie przeprowadzają ocenę swojego potencjału pod względem odnawialnych źródeł energii i wykorzystania ciepła i chłodu odpadowego do ogrzewania i chłodzenia. Ocena ta uwzględnia w szczególności analizę przestrzenną nadających się do wykorzystania obszarów o niskim ryzyku ekologicznym i potencjału projektów realizowanych na małą skalę przez gospodarstwa domowe. Ocenę tę uwzględnia się w drugiej kompleksowej ocenie wymaganej na podstawie art. 14 ust. 1 dyrektywy 2012/27/UE po raz pierwszy do dnia 31 grudnia 2020 r., a następnie w aktualizacjach kompleksowych ocen.

Poprawka 160

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 8 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

8a.     Państwa członkowskie zapewniają, by ich właściwe organy krajowe, regionalne i lokalne uwzględniały w planach mobilności i transportu przepisy w zakresie integracji i wdrażania rodzajów transportu wykorzystujących odnawialne źródła energii.

Poprawka 161

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 9

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

9.   Państwa członkowskie usuwają bariery administracyjne dla długoterminowych umów zakupu energii elektrycznej dla przedsiębiorstw w celu większego ich upowszechnienia.

9.   Państwa członkowskie dokonują oceny barier administracyjnych i regulacyjnych oraz potencjału w zakresie zakupu energii ze źródeł odnawialnych przez przedsiębiorstwa prowadzące działalność na ich terytorium oraz tworzą ramy regulacyjne i administracyjne sprzyjające zawieraniu przez przedsiębiorstwa długoterminowych umów zakupu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych celem finansowania odnawialnych źródeł energii i zwiększenia stopnia ich upowszechnienia , dopilnowując, by umowy te nie podlegały nadmiernie skomplikowanym procedurom i opłatom, które nie odzwierciedlają kosztów. Z chwilą zawarcia takich umów odpowiednia liczba gwarancji pochodzenia wystawionych zgodnie z art. 19 jest anulowana w imieniu przedsiębiorstwa. Ramy ułatwiające stanowią element zintegrowanych krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD)].

Poprawka 162

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Punkt kompleksowej obsługi administracyjnej ma za zadanie przeprowadzić wnioskodawcę przez procedurę rozpatrywania wniosku w przejrzysty sposób, udzielać mu wszelkich niezbędnych informacji, zapewniać koordynację i, w razie potrzeby, udział innych organów oraz wydać wiążącą prawnie decyzję na koniec procedury.

2.   Punkt kompleksowej obsługi administracyjnej ma za zadanie przeprowadzić wnioskodawcę przez procedurę rozpatrywania wniosku w przejrzysty sposób, udzielać mu wszelkich niezbędnych informacji, zapewniać koordynację i, w razie potrzeby, udział innych organów oraz wydać wiążącą prawnie decyzję na koniec procedury. Wnioskodawca może złożyć wszelkie wymagane dokumenty w formie cyfrowej.

Poprawka 163

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Punkt kompleksowej obsługi administracyjnej, we współpracy z operatorami systemów przesyłowych i dystrybucyjnych, publikuje podręcznik procedur dla podmiotów realizujących projekty w zakresie energii odnawialnych , w tym projekty na małą skalę i projekty w zakresie prosumpcji energii odnawialnej.

3.   Punkt kompleksowej obsługi administracyjnej lub państwo członkowskie , we współpracy z operatorami systemów przesyłowych i dystrybucyjnych, tworzy kompleksową internetową platformę informacyjną, która ułatwia dostęp do potrzebnych informacji i wyjaśnia procedury dla podmiotów realizujących projekty w zakresie energii odnawialnej , w tym projekty na małą skalę, projekty w zakresie prosumpcji energii odnawialnej oraz projekty dotyczące społeczności energetycznych działających w zakresie energii ze źródeł odnawialnych. Jeżeli państwo członkowskie podjęło decyzję o utworzeniu więcej niż jednego punktu kompleksowej obsługi administracyjnej, platforma informacyjna kieruje wnioskodawcę do punktu właściwego dla jego wniosku.

Poprawka 164

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Czas trwania procedury udzielania zezwoleń, o której mowa w ust. 1, nie przekracza trzech lat, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 16 ust. 5 i art. 17.

4.   Czas trwania procedury udzielania zezwoleń, o której mowa w ust. 1, nie przekracza trzech lat, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 16 ust. 4a 5 oraz art. 17.

Poprawka 165

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

4a.     W przypadku instalacji o mocy elektrycznej od 50 kW do 1 MW czas trwania procedury udzielania zezwoleń nie przekracza jednego roku. W szczególnych przypadkach, które należy odpowiednio uzasadnić, termin ten może zostać przedłużony o dodatkowe trzy miesiące.

 

Okresy, o których mowa w ust. 4 i 4a, pozostają bez wpływu na odwołania i środki sądowe oraz można je przedłużać o czas trwania postępowań sądowych i środków odwoławczych.

 

Państwa członkowskie dopilnowują, by wnioskodawcy mieli dostęp do mechanizmu pozasądowego rozwiązywania sporów lub prostych i przystępnych postępowań sądowych umożliwiających rozstrzyganie sporów dotyczących procedur udzielania i wydawania zezwoleń na budowę i eksploatację zakładów zajmujących się wytwarzaniem energii ze źródeł odnawialnych.

Poprawka 166

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   Państwa członkowskie ułatwiają rozbudowę źródła energii w istniejących elektrowniach wykorzystujących odnawialne źródła energii, zapewniając m.in. uproszczoną i szybką procedurę udzielania zezwoleń, która trwa nie dłużej niż jeden rok od dnia złożenia wniosku o rozbudowę źródła energii w punkcie kompleksowej obsługi administracyjnej.

5.   Państwa członkowskie ułatwiają rozbudowę źródła energii w istniejących elektrowniach wykorzystujących odnawialne źródła energii, zapewniając m.in. uproszczoną i szybką procedurę udzielania zezwoleń, która trwa nie dłużej niż jeden rok od dnia złożenia wniosku o rozbudowę źródła energii w punkcie kompleksowej obsługi administracyjnej. Z zastrzeżeniem art. 11 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie wewnętrznego rynku energii elektrycznej (wersja przekształcona), 2016/0379(COD) państwa członkowskie dbają, by prawa w zakresie dostępu i przyłączania do sieci zostały utrzymane w odniesieniu do projektów, w ramach których nastąpiła rozbudowa źródła energii, co najmniej w sytuacji, gdy nie nastąpiła zmiana mocy.

Poprawka 354

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a.     Państwa członkowskie zapewniają za pomocą procedury udzielania zezwoleń lub koncesji, by do dnia 31 grudnia 2022 r. 90 % stacji paliw zlokalizowanych przy drogach należących do sieci bazowej utworzonej na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1315/2013 (zwanej dalej „siecią bazową”) zostało wyposażonych w ogólnie dostępne punkty szybkiego ładowania pojazdów elektrycznych. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 32 w celu rozszerzenia zakresu postanowień tego ustępu o paliwa wchodzące w zakres art. 25.

Poprawka 167

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 17 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Demonstracyjne projekty i instalacje o mocy elektrycznej poniżej 50 kW mogą uzyskać podłączenie do sieci po powiadomieniu operatora systemu dystrybucyjnego.

1.   Demonstracyjne projekty i instalacje o mocy elektrycznej poniżej 50 kW mogą uzyskać podłączenie do sieci po powiadomieniu operatora systemu dystrybucyjnego.

 

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego w odniesieniu do demonstracyjnych projektów i instalacji o mocy elektrycznej od 10,8  kW do 50 kW operator systemu dystrybucyjnego może odmówić uznania zwykłego powiadomienia, podając uzasadnienie odmowy, lub zaproponować rozwiązanie alternatywne. W takim przypadku dokonuje tego w ciągu dwóch tygodni od wysłania powiadomienia, a wnioskodawca może następnie zażądać podłączenia w ramach procedur standardowych. W razie braku decyzji odmownej ze strony operatora systemu dystrybucyjnego w określonym wyżej terminie instalacja może zostać podłączona.

Poprawka 168

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 18 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Państwa członkowskie zapewniają dostęp do informacji o środkach wsparcia wszystkim zaangażowanym stronom, takim jak odbiorcy, wykonawcy budowlani, instalatorzy, architekci i dostawcy urządzeń i systemów grzewczych, chłodzących i elektrycznych oraz pojazdów wykorzystujących energię ze źródeł odnawialnych.

1.   Państwa członkowskie zapewniają dostęp do informacji o środkach wsparcia wszystkim zaangażowanym stronom, takim jak odbiorcy, w szczególności znajdujący się w trudnej sytuacji odbiorcy o niskich dochodach, prosumenci energii odnawialnej i społeczności energetyczne działające w zakresie energii ze źródeł odnawialnych, wykonawcy budowlani, instalatorzy, architekci i dostawcy urządzeń i systemów grzewczych, chłodzących i elektrycznych oraz pojazdów wykorzystujących energię ze źródeł odnawialnych.

Poprawka 169

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 18 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     Państwa członkowskie zapewniają informacje dotyczące inteligentnych systemów transportowych i pojazdów podłączonych do sieci, związane z ich korzystnym wpływem pod względem bezpieczeństwa drogowego, ograniczaniem zatorów i efektywnością paliwową.

Poprawka 170

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 18 – ustęp 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

6.   Państwa członkowskie przy udziale władz lokalnych i regionalnych opracowują odpowiednie programy informacyjne, programy zwiększania świadomości, programy doradcze lub szkoleniowe, aby informować obywateli o korzyściach i rozwiązaniach praktycznych związanych z rozwojem i wykorzystaniem energii ze źródeł odnawialnych.

6.   Państwa członkowskie przy udziale władz lokalnych i regionalnych opracowują odpowiednie programy informacyjne, programy zwiększania świadomości, programy doradcze lub szkoleniowe, aby informować obywateli, jak korzystać z prawa do bycia aktywnym konsumentem, oraz o korzyściach i rozwiązaniach praktycznych , w tym aspektach technicznych i finansowych, związanych z rozwojem i wykorzystaniem energii ze źródeł odnawialnych , także na użytek własny lub w ramach społeczności energetycznych działających w zakresie energii ze źródeł odnawialnych, a także o korzyściach wynikających z mechanizmów współpracy między państwami członkowskimi oraz różnych rodzajów współpracy transgranicznej .

Poprawka 171

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 19 – ustęp 2 – akapit 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Państwo członkowskie  zapewnia , aby nie wydawano gwarancji pochodzenia producentowi, który otrzymuje wsparcie finansowe z systemu wsparcia na tę samą produkcję energii ze źródeł odnawialnych . Państwa członkowskie wydają takie gwarancje pochodzenia i wprowadzają je na rynek, wystawiając je na aukcji . Przychody uzyskane w wyniku aukcji wykorzystuje się w celu pokrycia kosztów wsparcia dla energii odnawialnych.

Państwo członkowskie zapewnia , aby w przypadku nowych instalacji energetycznych zamówionych po dniu … r. [data wejścia w życie niniejszej dyrektywy] nie wydawano gwarancji pochodzenia producentowi, który otrzymuje wsparcie finansowe z systemu wsparcia na tę samą produkcję energii ze źródeł odnawialnych , chyba że brak jest podwójnej rekompensaty .

 

Domniemywa się, że podwójna rekompensata nie występuje w przypadku, gdy:

 

a)

wsparcie finansowe jest udzielane w drodze przetargu lub w ramach systemu zbywalnych zielonych certyfikatów;

 

b)

wartość rynkowa gwarancji pochodzenia jest uwzględniana administracyjnie w wysokości wsparcia finansowego lub

 

c)

gwarancje pochodzenia nie są wydawane bezpośrednio producentowi, ale dostawcy lub konsumentowi, który kupuje energię odnawialną w konkurencyjnym środowisku lub z tytułu długoterminowej umowy zakupu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych dla przedsiębiorstw.

 

W przypadkach innych niż wymienione w akapicie czwartym państwa członkowskie wydają gwarancję pochodzenia do celów statystycznych i niezwłocznie je anulują.

Poprawka 172

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 19 – ustęp 7 – akapit 1 – litera a a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

aa)

czy źródło, z którego została wytworzona energia, spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w art. 26.

Poprawka 173

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 19 – ustęp 7 – akapit 1 – litera b – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

gazu, czy

(ii)

gazu, w tym wodoru, czy

Poprawka 174

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 19 – ustęp 8

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

8.   W przypadku gdy dostawca energii elektrycznej ma obowiązek udowodnić udział lub ilość energii ze źródeł odnawialnych w jego koszyku energetycznym do celów art. 3 dyrektywy 2009/72/WE robi to, posługując się gwarancjami pochodzenia. Podobnie gwarancje pochodzenia utworzone na podstawie art. 14 ust. 10 dyrektywy 2012/27/UE wykorzystuje się jako dowód ilości energii wytworzonej przez wysokosprawne układy kogeneracyjne, w przypadku gdy taki dowód jest wymagany. Państwa członkowskie zapewniają pełne uwzględnienie strat przesyłowych, gdy gwarancje pochodzenia wykorzystuje się do wykazania zużycia energii ze źródeł odnawialnych lub energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji.

8.   W przypadku gdy dostawca energii elektrycznej ma obowiązek udowodnić udział lub ilość energii ze źródeł odnawialnych w jego koszyku energetycznym do celów art. 3 dyrektywy 2009/72/WE, robi to, posługując się gwarancjami pochodzenia. Podobnie gwarancje pochodzenia utworzone na podstawie art. 14 ust. 10 dyrektywy 2012/27/UE wykorzystuje się jako dowód ilości energii wytworzonej przez wysokosprawne układy kogeneracyjne, w przypadku gdy taki dowód jest wymagany. W odniesieniu do ust. 2, jeżeli energia elektryczna wytwarzana jest w procesie wysokosprawnej kogeneracji wykorzystującym odnawialne źródła energii, może zostać wystawiona tylko jedna gwarancja pochodzenia wymieniająca obie charakterystyki. Państwa członkowskie zapewniają pełne uwzględnienie strat przesyłowych, gdy gwarancje pochodzenia wykorzystuje się do wykazania zużycia energii ze źródeł odnawialnych lub energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji.

Poprawka 175

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 20 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   W odpowiednich przypadkach państwa członkowskie oceniają konieczność rozszerzenia istniejącej infrastruktury sieci gazowniczej, aby ułatwić integrację gazu z odnawialnych źródeł energii.

1.   W odpowiednich przypadkach państwa członkowskie oceniają konieczność rozszerzenia istniejącej infrastruktury sieci gazowniczej, aby ułatwić integrację gazu z odnawialnych źródeł energii. Operatorzy systemów przesyłowych i operatorzy systemów dystrybucyjnych są odpowiedzialni za zapewnienie sprawnego funkcjonowania infrastruktury sieci gazowych, w tym za jej konserwację i regularne czyszczenie.

Poprawka 176

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 20 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   W zależności od swojej oceny, włączonej do zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu na podstawie załącznika I do rozporządzenia [w sprawie zarządzania] i dotyczącej konieczności budowy nowej infrastruktury na potrzeby systemów lokalnego ogrzewania chłodzenia wykorzystującego odnawialne źródła energii w celu osiągnięcia celu unijnego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 niniejszej dyrektywy, państwa członkowskie podejmują, w stosownych przypadkach , kroki na rzecz rozbudowy lokalnej infrastruktury ogrzewania w celu dostosowania się do rozwoju produkcji energii do ogrzewania i chłodzenia z wielkich instalacji wykorzystujących biomasę, energię słoneczną i geotermalną.

3.   W zależności od swojej oceny, włączonej do zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu na podstawie załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD) ] i dotyczącej konieczności budowy nowej infrastruktury na potrzeby miejskich systemów ciepłowniczych chłodniczych wykorzystującego odnawialne źródła energii w celu osiągnięcia celu unijnego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 dyrektywy, państwa członkowskie podejmują w stosownych przypadkach działania na rzecz rozbudowy lokalnej infrastruktury ogrzewania w celu dostosowania się do rozwoju produkcji energii do ogrzewania i chłodzenia z wielkich instalacji wykorzystujących zrównoważoną biomasę, ciepło otoczenia z dużych pomp cieplnych, energię słoneczną i geotermalną , a także nadwyżkę ciepła z przemysłu i z innych źródeł .

Poprawka 177

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 21 – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Państwa członkowskie gwarantują, że prosumenci energii ze źródeł odnawialnych, działający samodzielnie lub za pośrednictwem koncentratorów:

Państwa członkowskie gwarantują, że odbiorcy mają prawo stać się prosumentami energii ze źródeł odnawialnych. W tym celu państwa członkowskie gwarantują, że prosumenci energii ze źródeł odnawialnych, działający samodzielnie lub za pośrednictwem koncentratorów:

Poprawka 178

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 21 – ustęp 1 – akapit 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

mają prawo zużywać energię odnawialną na własne potrzeby i sprzedawać, w tym także w drodze umów zakupu energii elektrycznej, nadwyżki produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych bez obciążenia nieproporcjonalnymi procedurami i opłatami nieodzwierciedlającymi kosztów.

a)

mają prawo zużywać energię odnawialną na własne potrzeby i sprzedawać, w tym także w drodze umów zakupu energii elektrycznej i partnerskich umów handlowych , nadwyżki produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych bez obciążenia dyskryminującymi lub nieproporcjonalnymi procedurami i opłatami nieodzwierciedlającymi kosztów.

Poprawka 179

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 21 – ustęp 1 – akapit 1 – litera a a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

aa)

mają prawo do zużywania wytworzonej przez siebie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, która nie opuszcza ich obiektu, bez jakichkolwiek opłat, obciążeń lub podatków;

Poprawka 180

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 21 – ustęp 1 – akapit 1 – litera a b (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ab)

mają prawo instalować systemy magazynowania energii elektrycznej połączone z instalacjami wytwarzającymi energię elektryczną ze źródeł odnawialnych i korzystać z nich na własny użytek bez obowiązku wnoszenia opłat, w tym podatków i podwójnych opłat sieciowych, za magazynowaną energię elektryczną, która nie opuszcza ich obiektu;

Poprawka 181

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 21 – ustęp 1 – akapit 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

nie są uznawani za dostawców energii w rozumieniu prawa unijnego lub krajowego w odniesieniu do energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych wprowadzanej przez nich do sieci w ilości nieprzekraczającej rocznie 10 MWh w przypadku gospodarstw domowych i 500 MWh w przypadku osób prawnych oraz

c)

nie są uznawani za dostawców energii w rozumieniu prawa unijnego lub krajowego w odniesieniu do energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych wprowadzanej przez nich do sieci w ilości nieprzekraczającej rocznie 10 MWh w przypadku gospodarstw domowych i 500 MWh w przypadku osób prawnych , nie naruszając procedur ustanowionych dla celów nadzoru i zatwierdzania przyłączenia punktów wytwarzania energii do sieci przez operatorów systemów dystrybucyjnych na podstawie art. 15–18;

Poprawka 182

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 21 – ustęp 1 – akapit 1 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

za wytworzoną przez siebie energię elektryczną ze źródeł odnawialnych, którą wprowadzają do sieci, otrzymują wynagrodzenie odpowiadające rynkowej wartości wprowadzanej do sieci energii elektrycznej .

d)

za wytworzoną przez siebie energię elektryczną ze źródeł odnawialnych, którą wprowadzają do sieci, otrzymują wynagrodzenie równe co najmniej cenie rynkowej , które może uwzględniać długoterminową wartość dla sieci , środowiska i społeczeństwa, zgodnie z analizą kosztów i korzyści dotyczącą rozproszonych zasobów energetycznych określoną w [art. 59] dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (wersja przekształcona, 2016/0380(COD)] .

Poprawka 183

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 21 – ustęp 1 – akapit 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Państwa członkowskie dopilnowują, aby dystrybucja kosztów zarządzania siecią i rozwoju była sprawiedliwa i proporcjonalna oraz odzwierciedlała korzyści systemowe własnej produkcji, w tym długoterminową wartość dla sieci, środowiska i społeczeństwa.

Poprawka 184

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 21 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Państwa członkowskie gwarantują, że prosumenci energii ze źródeł odnawialnych zamieszkujący ten sam budynek wielorodzinny lub zajmujący ten sam lokal handlowy lub dzielony lokal usługowy bądź zamknięty system dystrybucyjny mają prawo wspólnie prowadzić prosumpcję energii odnawialnej w taki sam sposób jak indywidualny prosument energii ze źródeł odnawialnych. W takim przypadku próg ustalony w ust. 1 lit. c) ma zastosowanie do każdego zainteresowanego prosumenta energii ze źródeł odnawialnych.

2.   Państwa członkowskie gwarantują, że prosumenci energii ze źródeł odnawialnych zamieszkujący ten sam budynek wielorodzinny lub osiedle lub zajmujący ten sam lokal handlowy , przemysłowy lub dzielony lokal usługowy bądź ten sam zamknięty system dystrybucyjny mają prawo wspólnie prowadzić prosumpcję energii odnawialnej w taki sam sposób jak indywidualny prosument energii ze źródeł odnawialnych. W takim przypadku próg ustalony w ust. 1 lit. c) ma zastosowanie do każdego zainteresowanego prosumenta energii ze źródeł odnawialnych.

Poprawka 185

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 21 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     Państwa członkowskie oceniają istniejące przeszkody i potencjał rozwoju prosumpcji na swoich terytoriach, aby stworzyć ramy ułatwiające w celu propagowania i ułatwiania rozwoju prosumpcji energii ze źródeł odnawialnych.

 

Te ramy ułatwiające zawierają między innymi:

 

a)

konkretne środki zapewniające, że prosumpcja jest dostępna wszystkim odbiorcom, w tym gospodarstwom domowym o niskich dochodach lub w trudnej sytuacji bądź mieszkającym w budownictwie socjalnym albo wynajmowanym;

 

b)

narzędzia ułatwiające dostęp do finansowania;

 

c)

zachęty dla właścicieli budynków do tworzenia możliwości prosumpcji dla najemców;

 

d)

usunięcie wszystkich nieuzasadnionych barier regulacyjnych dla prosumpcji energii ze źródeł odnawialnych, w tym dla najemców.

 

Ramy ułatwiające stanowią element planów krajowych w zakresie energii i klimatu zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD)].

Poprawka 186

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 21 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.    Instalacją prosumenta energii ze źródeł odnawialnych może zarządzać strona trzecia, jeżeli chodzi o instalację, eksploatację, w tym pomiary, oraz konserwację.

3.    Instalację prosumenta energii ze źródeł odnawialnych może posiadać lub może nią zarządzać strona trzecia, za zgodą prosumenta, jeżeli chodzi o instalację, eksploatację, w tym pomiary, oraz konserwację. Strona trzecia nie może być traktowana jako prosument energii ze źródeł odnawialnych.

Poprawka 187

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 22 – ustęp 1 – akapit - 1 (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Państwa członkowskie dopilnowują, aby odbiorcy końcowi, zwłaszcza gospodarstwa domowe, byli uprawnieni do uczestniczenia w społeczności energetycznej działającej w zakresie energii ze źródeł odnawialnych bez utraty praw odbiorców końcowych i bez konieczności podlegania nieuzasadnionym warunkom lub procedurom, które uniemożliwiałyby ich udział w społeczności energetycznej działającej w zakresie energii ze źródeł odnawialnych lub do niego zniechęcały, pod warunkiem że w przypadku przedsięwzięć prywatnych ich udział nie stanowi ich głównej działalności gospodarczej ani zawodowej.

Poprawka 188

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 22 – ustęp 1 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Państwa członkowskie zapewniają społecznościom energetycznym prawo do wytwarzania, zużywania, magazynowania i sprzedaży energii ze źródeł odnawialnych, w tym w drodze umów zakupu energii elektrycznej, bez obciążenia ich nieproporcjonalnymi procedurami i opłatami nieodzwierciedlającymi kosztów.

Państwa członkowskie zapewniają społecznościom energetycznym prawo do wytwarzania, zużywania, magazynowania i sprzedaży energii ze źródeł odnawialnych, w tym w drodze umów zakupu energii elektrycznej, bez obciążenia ich dyskryminującymi lub nieproporcjonalnymi procedurami i opłatami nieodzwierciedlającymi kosztów.

Poprawka 189

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 22 – ustęp 1 – akapit 2 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Do celów niniejszej dyrektywy społecznością energetyczną działającą w zakresie energii odnawialnej jest MŚP lub organizacja non-profit, których udziałowcy lub członkowie współpracują w zakresie wytwarzania, dystrybucji, magazynowania lub dostaw energii ze źródeł odnawialnych i która spełnia co najmniej cztery z następujących kryteriów:

Do celów dyrektywy społecznością energetyczną działającą w zakresie energii odnawialnej jest MŚP lub organizacja non-profit, której udziałowcy lub członkowie współpracują w zakresie wytwarzania, dystrybucji, magazynowania lub dostaw energii ze źródeł odnawialnych.

 

Społeczność energetyczna działająca w zakresie energii odnawialnych, która chce być traktowana jako taka, musi zarezerwować co najmniej 51 % miejsc w zarządzie lub organach zarządzających jednostki dla członków lokalnych, tj. przedstawicieli lokalnych interesów publicznych lub prywatnych lokalnych interesów społeczno-gospodarczych bądź indywidualnych obywateli.

 

Ponadto społeczność energetyczna działająca w zakresie energii odnawialnych spełnia co najmniej trzy z następujących kryteriów:

Poprawka 190

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 22 – ustęp 1 – akapit 2 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

udziałowcy lub członkowie są osobami fizycznymi, organami lokalnymi, w tym gminnymi, lub MŚP działającymi w dziedzinie energii odnawialnej ;

a)

udziałowcy lub członkowie są osobami fizycznymi, organami lokalnymi, w tym gminnymi, lub MŚP;

Poprawka 191

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 22 – ustęp 1 – akapit 2 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

co najmniej 51 % udziałowców lub członków posiadających prawa głosu w danej jednostce jest osobami fizycznymi;

b)

co najmniej 51 % udziałowców lub członków posiadających prawa głosu w danej jednostce jest osobami fizycznymi lub organami publicznymi ;

Poprawka 192

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 22 – ustęp 1 – akapit 2 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

co najmniej 51 % udziałów i praw uczestnictwa w jednostce jest własnością członków lokalnych, tj. przedstawicieli lokalnych interesów publicznych lub prywatnych lokalnych interesów społeczno-gospodarczych bądź obywateli bezpośrednio zainteresowanych działalnością społeczności i jej skutkami ;

c)

co najmniej 51 % udziałów i praw uczestnictwa w jednostce jest własnością członków lokalnych, tj. przedstawicieli lokalnych interesów publicznych lub prywatnych lokalnych interesów społeczno-gospodarczych bądź indywidualnych obywateli ;

Poprawka 193

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 22 – ustęp 1 – akapit 2 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

co najmniej 51 % miejsc w zarządzie lub organach zarządzających jednostki jest zarezerwowane dla członków lokalnych, tj. przedstawicieli lokalnych interesów publicznych lub prywatnych lokalnych interesów społeczno-gospodarczych bądź obywateli bezpośrednio zainteresowanych działalnością społeczności i jej skutkami;

skreśla się

Poprawka 194

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 22 – ustęp 1 – akapit 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Państwa członkowskie monitorują stosowanie tych kryteriów i podejmują działania zapobiegające nadużyciom lub negatywnym skutkom dla konkurencji.

Poprawka 195

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 22 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.    Nie naruszając zasad pomocy państwa , przy projektowaniu systemów wsparcia państwa członkowskie uwzględniają specyfikę społeczności energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej.

2.   Przy projektowaniu systemów wsparcia państwa członkowskie uwzględniają specyfikę społeczności energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej przy jednoczesnym zapewnieniu równych warunków działania producentom energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii .

Poprawka 196

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 22 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     Państwa członkowskie oceniają istniejące przeszkody i potencjał rozwoju na swoich terytoriach społeczności energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej, aby stworzyć ramy ułatwiające w celu propagowania i ułatwiania uczestnictwa społeczności energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej w wytwarzaniu, zużyciu, magazynowaniu i sprzedaży energii ze źródeł odnawialnych.

 

Te ramy ułatwiające obejmują:

 

a)

cele i konkretne środki mające pomóc organom publicznym w umożliwieniu rozwoju społeczności energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej oraz w bezpośrednim uczestnictwie;

 

b)

konkretne środki zapewniające, że udział w społecznościach energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej jest otwarty dla wszystkich konsumentów, w tym gospodarstw domowych o niskich dochodach lub w trudnej sytuacji bądź mieszkających w budownictwie socjalnym albo będących najemcami;

 

c)

narzędzia ułatwiające dostęp do finansowania i informacji;

 

d)

wsparcie regulacyjne i wsparcie na rzecz budowania potencjału dla organów publicznych w tworzeniu społeczności energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej;

 

e)

usunięcie nieuzasadnionych barier regulacyjnych i administracyjnych utrudniających funkcjonowanie społeczności energetycznych działających w zakresie energii odnawialnej;

 

f)

przepisy gwarantujące równe i niedyskryminujące traktowanie odbiorców, którzy uczestniczą w społeczności energetycznej, zapewniające ochronę odbiorcy równoważną ochronie odbiorców podłączonych do sieci dystrybucji.

 

Te ramy ułatwiające stanowią element zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD)].

Poprawka 197

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 23 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   W celu ułatwienia upowszechnienia energii ze źródeł odnawialnych w sektorze ciepłowniczym i chłodniczym każde państwo członkowskie dąży do podnoszenia o co najmniej 1 punkt procentowy (pp) rocznie udziału dostaw energii odnawialnej do instalacji grzewczych i chłodniczych, wyrażonego jako krajowy udział w zużyciu energii końcowej i obliczonego według metodyki opisanej w art. 7.

1.   W celu ułatwienia upowszechnienia energii ze źródeł odnawialnych w sektorze ciepłowniczym i chłodniczym każde państwo członkowskie dąży do podnoszenia o co najmniej 2 punkty procentowe (pp) rocznie udziału dostaw energii odnawialnej do instalacji grzewczych i chłodniczych, wyrażonego jako krajowy udział w zużyciu energii końcowej i obliczonego według metodyki opisanej w art. 7. Jeżeli państwo członkowskie nie może osiągnąć tej wartości, podaje ten fakt do wiadomości publicznej i dostarcza Komisji uzasadnienie. Państwa członkowskie nadają priorytet najlepszym dostępnym technologiom.

Poprawka 198

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 23 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Podczas obliczania udziału dostaw energii ze źródeł odnawialnych do instalacji grzewczych i chłodzących oraz ich wymaganego corocznego wzrostu do celów ust. 1 państwa członkowskie:

 

a)

mogą doliczać każdy wzrost osiągnięty w danym roku, tak jakby został on osiągnięty w części lub w całości przez dwa poprzednie lub kolejne lata, w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2030 r.;

 

b)

mogą doliczać ciepło i chłód odpadowy do rocznego wzrostu, o którym mowa w ust. 1, do wysokości 50 % tego rocznego wzrostu;

 

c)

jeżeli ich udział odnawialnych źródeł energii oraz ciepła i chłodu odpadowego w sektorze ogrzewania i chłodzenia wynosi między 50 % a 80 %, ograniczają wzrost do 1 punktu procentowego rocznie;

 

d)

mogą wyznaczyć własny poziom rocznego wzrostu, w tym decydować, czy stosować pułap dla ciepła i chłodu odpadowego określony w lit. b), od roku, w którym osiągną udział energii ze źródeł odnawialnych oraz ciepła i chłodu odpadowego w sektorze ciepłowniczym i chłodzenia powyżej 80 %.

Poprawka 199

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 23 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Państwa członkowskie mogą opracować ogłosić , na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, wykaz środków i podmiotów wykonawczych, takich jak dostawcy paliw, które przyczynią się do wzrostu, o którym mowa w ust. 1.

2.   Państwa członkowskie opracowują ogłaszają , na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, wykaz środków i podmiotów wykonawczych, takich jak dostawcy paliw, które przyczynią się do wzrostu, o którym mowa w ust. 1.

Poprawka 200

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 23 – ustęp 3 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Wzrost, o którym mowa w ust. 1, można osiągnąć, stosując jeden lub więcej następujących wariantów:

3.   Wzrost, o którym mowa w ust. 1, można między innymi osiągnąć, stosując jeden lub więcej następujących wariantów:

Poprawka 201

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 23 – ustęp 3 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

fizyczne wprowadzanie energii odnawialnej do energii i paliw energetycznych dostarczanych na potrzeby ogrzewania i chłodzenia;

a)

fizyczne wprowadzanie energii odnawialnej lub ciepła i chłodu odpadowego do energii i paliw energetycznych dostarczanych na potrzeby ogrzewania i chłodzenia;

Poprawka 202

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 23 – ustęp 3 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

bezpośrednie środki ograniczające zużycie paliw kopalnych, takie jak instalacja wysokosprawnych systemów ogrzewania i chłodzenia w budynkach lub wykorzystywanie energii ze źródeł odnawialnych w przemysłowych procesach grzewczych i chłodniczych;

b)

bezpośrednie środki ograniczające zużycie paliw kopalnych, takie jak instalacja wysokosprawnych systemów ogrzewania i chłodzenia w budynkach lub wykorzystywanie energii ze źródeł odnawialnych lub ciepła i chłodu odpadowego w przemysłowych procesach grzewczych i chłodniczych;

Poprawka 203

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 23 – ustęp 3 – litera c a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ca)

inne środki z zakresu polityki o skutku równoważnym w celu osiągnięcia rocznego wzrostu określonego w ust. 1 lub 1a.

Poprawka 204

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 23 – ustęp 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a.     Podczas wdrażania środków, o których mowa w lit. a) do d) powyżej, państwa członkowskie wymagają, aby były one zaprojektowane w sposób umożliwiający dostęp wszystkim odbiorcom, zwłaszcza tym z gospodarstw domowych o niskich dochodach lub w trudnej sytuacji, którzy mogą nie dysponować wystarczającym kapitałem początkowym umożliwiającym korzystanie z nich.

Poprawka 205

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 23 – ustęp 5 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ba)

ilości ciepła lub chłodu odpadowego dostarczonego do celów ogrzewania i chłodzenia;

Poprawka 206

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 23 – ustęp 5 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

udziału energii odnawialnej w całkowitej ilości energii dostarczonej do celów ogrzewania i chłodzenia; oraz

c)

udziału energii odnawialnej oraz ciepła i chłodu odpadowego w całkowitej ilości energii dostarczonej do celów ogrzewania i chłodzenia; oraz

Poprawka 207

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 24 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Państwa członkowskie wymagają aby operatorzy systemów lokalnego ogrzewania chłodzenia podawali konsumentom końcowym informacje na temat efektywności energetycznej i udziału energii odnawialnej w ich systemach. Takie informacje muszą być zgodne z normami stosowanymi na podstawie dyrektywy 2010/31/UE.

1.   Państwa członkowskie wymagają, aby operatorzy miejskich systemów ciepłowniczych chłodniczych podawali konsumentom końcowym informacje na temat efektywności energetycznej i udziału energii odnawialnej w ich systemach. Takie informacje muszą być podawane co roku lub na żądanie zgodnie z normami stosowanymi na podstawie dyrektywy 2010/31/UE.

Poprawka 208

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 24 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Państwa członkowskie ustanawiają niezbędne środki umożliwiające odbiorcom tych systemów lokalnego ogrzewania lub chłodzenia , które nie są „efektywnymi systemami ciepłowniczymi i chłodniczymi” w rozumieniu art. 2 pkt 41 dyrektywy 2012/27/UE, odłączenie się od systemu celu samodzielnego wytwarzania ciepła lub chłodu odnawialnych źródeł energii lub do zmiany dostawcy energii cieplnej lub chłodniczej, który ma dostęp do systemu, o którym mowa w ust. 4 .

2.   Państwa członkowskie ustanawiają niezbędne środki umożliwiające odbiorcom tych miejskich systemów ciepłowniczych lub chłodniczych , które nie są „efektywnymi systemami ciepłowniczymi i chłodniczymi” w rozumieniu art. 2 ust. 41 dyrektywy 2012/27/UE, lub które nie staną się takimi systemami ciągu najbliższych pięciu lat zgodnie ich planami inwestycyjnymi, odłączenie się od systemu w celu samodzielnego wytwarzania ciepła lub chłodu z odnawialnych źródeł energii .

Poprawka 209

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 24 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Państwa członkowskie mogą ograniczyć prawo do odłączenia się lub zmiany dostawcy do odbiorców, którzy mogą udowodnić, że planowane alternatywne rozwiązanie w zakresie ogrzewania lub chłodzenia przyniesie znaczącą poprawę efektywności energetycznej. Ocena efektywności energetycznej alternatywnego rozwiązania może opierać się na świadectwie charakterystyki energetycznej według definicji zawartej w dyrektywie 2010/31/UE.

3.   Państwa członkowskie mogą ograniczyć prawo do odłączenia się do odbiorców, którzy mogą udowodnić, że planowane alternatywne rozwiązanie w zakresie ogrzewania lub chłodzenia przyniesie znaczącą poprawę efektywności energetycznej. Ocena efektywności energetycznej alternatywnego rozwiązania może opierać się na świadectwie charakterystyki energetycznej według definicji zawartej w dyrektywie 2010/31/UE.

Poprawka 210

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 24 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Państwa członkowskie ustanawiają niezbędne środki zapewniające niedyskryminacyjny dostęp do systemów lokalnego ogrzewania lub chłodzenia w przypadku ciepła lub chłodu wytwarzanego z odnawialnych źródeł energii oraz w przypadku ciepła lub chłodu odpadowego . Niedyskryminacyjny dostęp umożliwia bezpośrednie dostarczanie energii cieplnej lub chłodniczej z takich źródeł do odbiorców podłączonych do systemu lokalnego ogrzewania lub chłodzenia przez dostawców innych niż operator systemu lokalnego ogrzewania lub chłodzenia .

4.   Państwa członkowskie ustanawiają niezbędne środki zapewniające niedyskryminujący dostęp do miejskich systemów ciepłowniczych lub chłodniczych w przypadku ciepła lub chłodu wytwarzanego z odnawialnych źródeł energii oraz w przypadku ciepła lub chłodu odpadowego , na podstawie niedyskryminujących kryteriów określonych przez właściwy organ w państwie członkowskim. Takie kryteria uwzględniają techniczną wykonalność i ekonomiczną opłacalność dla operatorów miejskiego systemu ciepłowniczego lub chłodniczego oraz dla podłączonych odbiorców .

Poprawka 211

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 24 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   Operator systemu lokalnego ogrzewania lub chłodzenia może odmówić dostępu do dostawców w przypadku gdy system nie ma wystarczającej przepustowości ze względu na inne dostawy ciepła lub chłodu, ciepła lub chłodu odnawialnych źródeł energii bądź ciepła lub chłodu produkowanego przez wysokosprawne układy kogeneracyjne. Państwa członkowskie wymagają, aby w przypadku takiej odmowy operator systemu lokalnego ogrzewania lub chłodzenia przedstawił właściwemu organowi, o którym mowa w ust. 9, stosowne informacje o środkach, jakie byłyby konieczne do usprawnienia systemu.

5.   Operator miejskiego systemu ciepłowniczego lub chłodniczego może odmówić dostępu do dostawców, w przypadku gdy spełniony jest co najmniej jeden poniższych warunków:

 

a)

system nie ma wystarczającej przepustowości ze względu na inne dostawy ciepła lub chłodu, ciepła lub chłodu z odnawialnych źródeł energii bądź ciepła lub chłodu produkowanego przez wysokosprawne układy kogeneracyjne lub taki dostęp zagroziłby bezpiecznemu funkcjonowaniu miejskiego systemu ciepłowniczego;

 

b)

system jest „efektywnym systemem ciepłowniczym i chłodniczym” w rozumieniu art. 2 ust. 41 dyrektywy 2012/27/UE;

 

c)

zapewnienie dostępu prowadziłoby do nadmiernego wzrostu ceny ogrzewania lub chłodzenia dla odbiorców końcowych w porównaniu do ceny za korzystanie z ciepła od głównego lokalnego dostawcy, z którym odnawialne źródło energii lub ciepła i chłodu odpadowego musiałoby konkurować.

 

Państwa członkowskie wymagają, aby w przypadku takiej odmowy operator miejskiego systemu ciepłowniczego lub chłodniczego przedstawił właściwemu organowi, o którym mowa w ust. 9, stosowne informacje o środkach, jakie byłyby konieczne do usprawnienia systemu, obejmujące skutki gospodarcze tych środków.

Poprawka 212

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 24 – ustęp 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

6.   Nowe systemy lokalnego ogrzewania lub chłodzenia mogą, na wniosek, zostać zwolnione ze stosowania ust. 4 na określony czas. Właściwy organ podejmuje decyzję w sprawie takiego zwolnienia w każdym przypadku z osobna. Zwolnienie jest przyznawane wyłącznie w sytuacji, gdy nowy system lokalnego ogrzewania lub chłodzenia jest „efektywnym systemem ciepłowniczym i chłodniczym” w rozumieniu art. 2 pkt 41 dyrektywy 2012/27/UE i wykorzystuje swój potencjał pod względem odnawialnych źródeł energii oraz ciepła i chłodu odpadowego, określony w ramach kompleksowej analizy przeprowadzonej na podstawie art. 14 dyrektywy 2012/27/UE.

6.   Nowe miejskie systemy ciepłownicze lub chłodnicze mogą, na wniosek, zostać zwolnione ze stosowania ust. 4 na określony czas. Właściwy organ podejmuje decyzję w sprawie takiego zwolnienia w każdym przypadku z osobna. Zwolnienie jest przyznawane wyłącznie w sytuacji, gdy nowy miejski system ciepłowniczy lub chłodniczy jest „efektywnym systemem ciepłowniczym i chłodniczym” w rozumieniu art. 2 pkt 41 dyrektywy 2012/27/UE i wykorzystuje swój potencjał pod względem odnawialnych źródeł energii , „wysokosprawnej kogeneracji” w rozumieniu art. 2 pkt 34 dyrektywy 2012/27/UE oraz ciepła i chłodu odpadowego, określony w ramach kompleksowej analizy przeprowadzonej na podstawie art. 14 dyrektywy 2012/27/UE.

Poprawka 213

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 24 – ustęp 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

7.   Prawo do odłączenia się lub zmiany dostawcy mogą stosować odbiorcy indywidualni, wspólne przedsiębiorstwa utworzone przez odbiorców lub strony działające w imieniu odbiorców. W przypadku budynków wielorodzinnych takie odłączenie można przeprowadzić wyłącznie na poziomie całego budynku.

7.   Prawo do odłączenia się mogą stosować odbiorcy indywidualni, wspólne przedsiębiorstwa utworzone przez odbiorców lub strony działające w imieniu odbiorców. W przypadku budynków wielorodzinnych takie odłączenie można przeprowadzić wyłącznie na poziomie całego budynku.

Poprawka 214

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 24 – ustęp 8

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

8.   Państwa członkowskie wymagają od operatorów systemu dystrybucji energii elektrycznej, aby co najmniej co dwa lata oceniali, we współpracy z operatorami systemów lokalnego ogrzewania lub chłodzenia na odpowiednim obszarze, potencjał systemów lokalnego ogrzewania lub chłodzenia pod względem zapewnienia usługi bilansującej i innych usług systemowych, w tym odpowiedzi odbioru i magazynowania nadwyżek energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych oraz aby oceniali, czy wykorzystanie zidentyfikowanego potencjału byłoby bardziej efektywne pod względem zasobów i kosztów niż rozwiązania alternatywne.

8.   Państwa członkowskie wymagają od operatorów systemu dystrybucji energii elektrycznej, aby co najmniej co cztery lata oceniali, we współpracy z operatorami miejskich systemów ciepłowniczych lub chłodniczych na odpowiednim obszarze, potencjał miejskich systemów ciepłowniczych lub chłodniczych pod względem zapewnienia usługi bilansującej i innych usług systemowych, w tym odpowiedzi odbioru i magazynowania nadwyżek energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych, oraz aby oceniali, czy wykorzystanie zidentyfikowanego potencjału byłoby bardziej efektywne pod względem zasobów i kosztów niż rozwiązania alternatywne.

Poprawka 215

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 24 – ustęp 9

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

9.   Państwa członkowskie wyznaczają jeden lub kilka niezależnych organów, które mają zapewnić jasne określenie i egzekwowanie praw konsumentów oraz zasad eksploatacji systemów lokalnego ogrzewania chłodzenia na podstawie niniejszego artykułu.

9.   Państwa członkowskie wyznaczają jeden lub kilka właściwych organów, które mają zapewnić jasne określenie i egzekwowanie praw konsumentów oraz zasad eksploatacji miejskich systemów ciepłowniczych chłodniczych na podstawie niniejszego artykułu.

Poprawka 216

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 1 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2021 r. państwa członkowskie wymagają od dostawców paliw włączania minimalnego udziału energii z zaawansowanych biopaliw i innych biopaliw oraz biogazu produkowanych z surowców wymienionych w załączniku IX, z odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego, z  paliw kopalnych na bazie odpadów i z energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych do ogólnej ilości paliw transportowych, które dostarczają do zużycia lub wykorzystania na rynku w ciągu roku kalendarzowego.

Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2021 r. i aby osiągnąć cel 12 % zużycia energii końcowej ze źródeł odnawialnych, o którym mowa w art. 3, państwa członkowskie wymagają od dostawców paliw włączania minimalnego udziału energii z zaawansowanych biopaliw i innych biopaliw oraz biogazu produkowanych z surowców wymienionych w załączniku IX, z odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego, z  pochodzących z recyklingu paliw węglowych i z energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych do ogólnej ilości paliw transportowych, które dostarczają do zużycia lub wykorzystania na rynku w ciągu roku kalendarzowego.

Poprawka 217

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 1 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Ten minimalny udział wynosi co najmniej 1,5  % w 2021 r. i wzrośnie do co najmniej 6,8  % w 2030 r. zgodnie z kursem wyznaczonym w części B załącznika X. W ramach tego całkowitego udziału udział zaawansowanych biopaliw i biogazu produkowanych z surowców wymienionych w części A załącznika IX wynosi co najmniej 0,5  % w odniesieniu do paliw transportowych dostarczanych w celu zużycia lub wykorzystania na rynku od dnia 1 stycznia 2021 r., a do 2030 r. wzrośnie do co najmniej 3,6  % zgodnie z kursem wyznaczonym w części C załącznika X.

Ten minimalny udział wynosi co najmniej 1,5  % w 2021 r. i wzrośnie do co najmniej 10  % w 2030 r. zgodnie z kursem wyznaczonym w części B załącznika X. W ramach tego całkowitego udziału udział zaawansowanych biopaliw i biogazu produkowanych z surowców wymienionych w części A załącznika IX wynosi co najmniej 0,5  % w odniesieniu do paliw transportowych dostarczanych w celu zużycia lub wykorzystania na rynku od dnia 1 stycznia 2021 r., a do 2030 r. wzrośnie do co najmniej 3,6  % zgodnie z kursem wyznaczonym w części C załącznika X.

 

Dostawcy paliw dostarczający wyłącznie paliwa w postaci energii elektrycznej i odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego nie muszą przestrzegać minimalnego udziału zaawansowanych biopaliw, innych biopaliw i biogazu, produkowanych z surowców wymienionych w załączniku IX.

Poprawka 218

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 1 – akapit 4 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

do obliczenia mianownika, tj. wartości energetycznej paliw w transporcie drogowym i kolejowym dostarczanych do celów zużycia lub wykorzystania na rynku, uwzględnia się: benzynę, olej napędowy, gaz ziemny, biopaliwa, biogaz, odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego, paliwa kopalne na bazie odpadów oraz energię elektryczną;

a)

do obliczenia mianownika, tj. wartości energetycznej paliw w transporcie drogowym i kolejowym dostarczanych do celów zużycia lub wykorzystania na rynku, uwzględnia się: benzynę, olej napędowy, gaz ziemny, biopaliwa, biogaz, odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego, pochodzące z recyklingu paliwa węglowe oraz energię elektryczną;

Poprawka 219

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 1 – akapit 4 – litera b – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

do obliczenia licznika, tj. wartości energetycznej zaawansowanych biopaliw i innych biopaliw oraz biogazu produkowanych z surowców wymienionych w załączniku IX, uwzględnia się: odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego, paliwa kopalne na bazie odpadów dostarczane do wszystkich sektorów transportu, oraz energię elektryczną ze źródeł odnawialnych dostarczaną do pojazdów drogowych.

b)

do obliczenia licznika, tj. wartości energetycznej zaawansowanych biopaliw i innych biopaliw oraz biogazu produkowanych z surowców wymienionych w załączniku IX, uwzględnia się: odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego, pochodzące z recyklingu paliwa węglowe dostarczane do wszystkich sektorów transportu oraz energię elektryczną ze źródeł odnawialnych dostarczaną do pojazdów drogowych.

Poprawka 220

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 1 – akapit 4 – litera b – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Do celów obliczenia licznika wkład biopaliw i biogazu produkowanych z surowców wymienionych w części B załącznika IX zostaje ograniczony do 1,7  % wartości energetycznej paliw transportowych dostarczanych do celów zużycia lub wykorzystania na rynku , a za wkład paliw dostarczanych w sektorach lotniczym i morskim uznaje się ich wartość energetyczną pomnożoną przez 1,2 .

Do celów obliczenia licznika wkład biopaliw i biogazu produkowanych z surowców wymienionych w części B załącznika IX zostaje ograniczony do 1,7  % wartości energetycznej paliw transportowych dostarczanych do celów zużycia lub wykorzystania na rynku.

 

Państwa członkowskie mogą zmieniać próg wyznaczony dla surowców zawarty w części B załącznika IX, jeżeli jest to uzasadnione dostępnością surowca. Program podlega zatwierdzeniu przez Komisję.

 

Za wkład paliw dostarczanych w sektorach lotniczym i morskim uznaje się ich wartość energetyczną pomnożoną przez, odpowiednio, 2 i 1,2 , natomiast za wkład odnawialnej energii elektrycznej dostarczanej do pojazdów drogowych uznaje się jej wartość energetyczną pomnożoną przez 2,5 .

Poprawka 221

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Państwa członkowskie mogą zaprojektować politykę krajową w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z niniejszego artykułu jako obowiązek ograniczenia emisji gazów cieplarnianych i mogą stosować tę politykę także do paliw kopalnych na bazie odpadów, pod warunkiem że nie jest to sprzeczne z celami gospodarki o obiegu zamkniętym i że osiągnięto udział energii ze źródeł odnawialnych zgodnie z ust. 1.

Poprawka 223

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 3 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   W celu ustalenia udziału energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych na potrzeby ust. 1 można zastosować średni udział energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych w Unii albo udział energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych w państwie członkowskim, w którym dostarczana jest energia elektryczna, według pomiarów z dwóch lat poprzedzających rok, którego dotyczy obliczenie. W  obu przypadkach anuluje się równoważną ilość gwarancji pochodzenia wydanych na podstawie art. 19 .

3.   W celu ustalenia udziału energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych na potrzeby ust. 1 wykorzystuje się udział energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych w państwie członkowskim, w którym dostarczana jest energia elektryczna, według pomiarów z dwóch lat poprzedzających rok, którego dotyczy obliczenie , pod warunkiem że sposób dostateczny udowodniono, że energia elektryczna pochodzi ze źródeł odnawialnych. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 32 w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez opracowanie metodyki, w tym metodyki, zgodnie z którą państwo członkowskie określa poziom bazowy do wykazania dodatkowości .

Poprawka 224

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 3 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego w celu określenia udziału energii elektrycznej do celów ust. 1 w przypadku energii elektrycznej uzyskiwanej z bezpośredniego podłączenia do instalacji produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych i dostarczanej do pojazdów drogowych, ta energia elektryczna jest w całości liczona jako odnawialna. Analogicznie energia elektryczna uzyskiwana za pośrednictwem długoterminowych umów zakupu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych jest w całości liczona jako energia elektryczna ze źródeł odnawialnych. W każdym przypadku anuluje się równoważną ilość gwarancji pochodzenia wydanych na podstawie art. 19.

Poprawka 225

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 3 – akapit 3 – litera a – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

jeżeli energia elektryczna jest wykorzystywana do produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego bezpośrednio albo do wytwarzania produktów pośrednich, w celu ustalenia udziału energii odnawialnej można wykorzystać średni udział energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w  Unii albo udział energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w państwie produkcji, według pomiarów z dwóch lat poprzedzających rok, którego dotyczy obliczenie. W obu przypadkach anuluje się równoważną ilość gwarancji pochodzenia wydanych na podstawie art. 19.

jeżeli energia elektryczna jest wykorzystywana do produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego bezpośrednio albo do wytwarzania produktów pośrednich, w celu ustalenia udziału energii odnawialnej można wykorzystać średni udział energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w państwie produkcji, według pomiarów z dwóch lat poprzedzających rok, którego dotyczy obliczenie. Anuluje się równoważną ilość gwarancji pochodzenia wydanych na podstawie art. 19.

Poprawka 226

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 4 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Państwa członkowskie tworzą bazy danych umożliwiające śledzenie paliw transportowych, które kwalifikują się, by zaliczyć je do licznika określonego w ust. 1 lit. b) , i wymagają, aby odpowiednie podmioty gospodarcze wprowadzały do nich informacje o przeprowadzonych transakcjach oraz o właściwościach tych paliw pod względem zrównoważonego rozwoju, w tym o emisjach gazów cieplarnianych w całym cyklu życia tych paliw, począwszy od miejsca produkcji do dostawcy wprowadzającego paliwa do obrotu.

Komisja tworzy unijną bazę danych umożliwiającą śledzenie paliw transportowych, w tym energii elektrycznej, które kwalifikują się, by zaliczyć je do licznika określonego w ust. 1 lit. b) . Państwa członkowskie wymagają, aby odpowiednie podmioty gospodarcze wprowadzały do tej bazy danych informacje o przeprowadzonych transakcjach oraz o właściwościach tych paliw pod względem zrównoważonego rozwoju, w tym o emisjach gazów cieplarnianych w całym cyklu życia tych paliw, począwszy od miejsca produkcji do dostawcy wprowadzającego paliwa do obrotu.

Poprawka 227

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 4 – akapit 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Krajowe bazy danych są wzajemnie powiązane, aby można było śledzić transakcje paliwowe między państwami członkowskimi. Komisja , aby zapewnić kompatybilność krajowych baz danych, ustala specyfikacje techniczne dotyczące ich treści i zastosowania za pomocą aktów wykonawczych przyjmowanych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 31.

Komisja ustala specyfikacje techniczne dotyczące ich treści i zastosowania za pomocą aktów wykonawczych przyjmowanych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 31.

Poprawka 228

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   Państwa członkowskie składają sprawozdania dotyczące zagregowanych informacji pochodzących z krajowych baz danych , w tym dotyczące emisji gazów cieplarnianych w całym cyklu życia paliw, na podstawie załącznika VII do rozporządzenia [w sprawie zarządzania].

5.   Państwa członkowskie składają sprawozdania dotyczące zagregowanych informacji, w tym dotyczące emisji gazów cieplarnianych w całym cyklu życia paliw, na podstawie załącznika VII do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD) ]. Co roku Komisja publikuje zagregowane informacje pochodzące z bazy danych.

Poprawka 229

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

6.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 32 w celu doprecyzowania metodyki, o której mowa w ust. 3 lit. b) niniejszego artykułu, służącej ustaleniu udziału biopaliwa będącego produktem przetwarzania biomasy i paliw kopalnych we wspólnym procesie, oraz w celu doprecyzowania metodyki oceny ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, uzyskanego dzięki odnawialnym ciekłym i gazowym paliwom transportowym pochodzenia niebiologicznego oraz paliwom kopalnym na bazie odpadów , a także w celu ustalenia minimalnego obniżenia emisji gazów cieplarnianych wymaganego w przypadku tych paliw na potrzeby ust. 1 niniejszego artykułu.

6.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 32 w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez doprecyzowanie metodyki, o której mowa w ust. 3 lit. b) niniejszego artykułu, służącej ustaleniu udziału biopaliwa będącego produktem przetwarzania biomasy i paliw kopalnych we wspólnym procesie, oraz w celu doprecyzowania metodyki oceny ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, uzyskanego dzięki odnawialnym ciekłym i gazowym paliwom transportowym pochodzenia niebiologicznego oraz paliwom kopalnym o niskiej zawartości węgla pochodzącym ze strumieni gazów powstających jako nieunikniona i niezamierzona konsekwencja wytwarzania lub produkcji produktów przeznaczonych do celów komercyjnych lub handlowych , a także w celu ustalenia minimalnego obniżenia emisji gazów cieplarnianych wymaganego w przypadku tych paliw na potrzeby ust. 1 niniejszego artykułu.

Poprawka 230

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 25 – ustęp 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

7.   Do dnia 31 grudnia 2025 r., w kontekście odbywającej się co dwa lata oceny postępów dokonanych na podstawie rozporządzenia [w sprawie zarządzania], Komisja ocenia, czy obowiązek określony w ust. 1 służy skutecznemu pobudzeniu innowacji i  sprzyja obniżaniu emisji gazów cieplarnianych oraz czy mające zastosowanie wymogi w zakresie obniżania emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do biopaliw i biogazu są odpowiednie. W stosownych przypadkach Komisja przedstawia propozycję modyfikacji obowiązku określonego w ust. 1.

7.   Do dnia 31 grudnia 2025 r., w kontekście odbywającej się co dwa lata oceny postępów dokonanych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD) ], Komisja ocenia, czy obowiązek określony w ust. 1 służy skutecznemu pobudzeniu innowacji i  zapewnia obniżanie emisji gazów cieplarnianych oraz czy mające zastosowanie wymogi w zakresie obniżania emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do biopaliw i biogazu są odpowiednie. Ocena zawiera również analizę, czy przepisy niniejszego artykułu pozwalają skutecznie uniknąć podwójnego rozliczania energii ze źródeł odnawialnych.  W stosownych przypadkach Komisja przedstawia propozycję modyfikacji obowiązku określonego w ust. 1. W zmodyfikowanych zobowiązaniach zachowane są co najmniej poziomy dotyczące mocy zainstalowanej zaawansowanych biopaliw oraz ich mocy będącej w fazie realizacji w 2025 r.

Poprawka 231

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.    Energię z biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy uwzględnia się do celów, o których mowa w lit. a), b) i c)  niniejszego ustępu , tylko wtedy, gdy spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w ust. 2–6 oraz kryteria ograniczania emisji gazów cieplarnianych określone w ust. 7 niniejszego artykułu :

1.    Niezależnie od tego, czy surowce były uprawiane na terenie Unii, czy poza jej terytorium, energię z biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy uwzględnia się do celów, o których mowa w lit. a), b) i c), tylko wtedy, gdy spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w ust. 2–6 oraz kryteria ograniczania emisji gazów cieplarnianych określone w ust. 7:

Poprawka 232

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 1 – akapit 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

kwalifikowalność do wsparcia finansowego wykorzystania biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy .

c)

kwalifikowalność do wsparcia finansowego , w tym zachęt podatkowych, wykorzystania biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy.

Poprawka 323

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 1 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Aby jednak biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy wyprodukowane z odpadów lub pozostałości innych niż odpady lub pozostałości rolnicze, akwakultury i leśne były uwzględniane do celów, o których mowa w lit. a), b) i c) niniejszego ustępu, muszą spełniać jedynie kryteria ograniczania emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w ust. 7 niniejszego artykułu. Przepis ten stosuje się również do odpadów i pozostałości, które, zanim zostaną przetworzone w biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy, najpierw są przetwarzane w produkt.

Aby biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy wyprodukowane z odpadów lub pozostałości innych niż odpady lub pozostałości rolnicze, akwakultury i leśne były uwzględniane do celów, o których mowa w lit. a), b) i c) niniejszego ustępu, muszą spełniać jedynie kryteria ograniczania emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w ust. 7 niniejszego artykułu . Jednak ich wytwarzanie z odpadów i pozostałości objęte zakresem dyrektywy 2008/98/WE powinno się odbywać zgodnie z zasadą hierarchii postępowania z odpadami ustanowioną w dyrektywie 2008/98/WE. Przepis ten stosuje się również do odpadów i pozostałości, które, zanim zostaną przetworzone w biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy, najpierw są przetwarzane w produkt.

Poprawka 234

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 1 – akapit 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy produkowane z odpadów i resztek z terenów rolniczych są brane pod uwagę do celów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c) niniejszego ustępu, tylko jeżeli podmioty gospodarcze podjęły działania mające na celu minimalizację negatywnego wpływu na jakość gleby i zasoby węgla w glebie. Informacje o tych działaniach należy zgłaszać zgodnie z art. 27 ust. 3.

Poprawka 235

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 1 – akapit 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Paliwa z biomasy muszą spełniać kryteria dotyczące zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określone w ust. 2–7 wyłącznie w przypadku, gdy są stosowane w instalacjach wytwarzających energię elektryczną, energię cieplną lub chłodniczą bądź paliwa, o mocy w paliwie co najmniej 20 MW w przypadku stałych paliw z biomasy lub o mocy elektrycznej co najmniej 0,5 MW w przypadku gazowych paliw z biomasy. Państwa członkowskie mogą stosować kryteria dotyczące zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych do instalacji o niższej mocy w paliwie.

Paliwa z biomasy muszą spełniać kryteria dotyczące zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określone w ust. 2–7 wyłącznie w przypadku, gdy są stosowane w instalacjach wytwarzających energię elektryczną, energię cieplną lub chłodniczą bądź paliwa, o  całkowitej nominalnej mocy cieplnej wynoszącej co najmniej 20 MW w przypadku stałych paliw z biomasy lub o  całkowitej nominalnej mocy cieplnej wynoszącej co najmniej 2 MW w przypadku gazowych paliw z biomasy. Państwa członkowskie mogą stosować kryteria dotyczące zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych do instalacji o niższej mocy w paliwie.

Poprawka 236

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 2 – litera a a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

aa)

lasy i inne grunty zalesione o wysokiej różnorodności biologicznej, które są bogate gatunkowo i nie są zdegradowane lub które zostały uznane za posiadające wysoką różnorodność biologiczną przez odpowiedni właściwy organ, chyba że przedstawiono dowody, iż produkcja tego surowca nie narusza tych celów ochrony przyrody;

Poprawka 237

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 2 – litera c – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności  o powierzchni powyżej jednego hektara , czyli:

c)

obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności , w tym zadrzewione łąki i pastwiska , czyli:

Poprawka 238

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 2 – litera c – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

nienaturalne, czyli obszary trawiaste, które przestaną być obszarami trawiastymi w braku interwencji człowieka i które są bogate gatunkowo i nie są zdegradowane  oraz zostały zidentyfikowane przez odpowiedni właściwy organ jako obszary o wysokiej bioróżnorodności, chyba że udowodnione zostanie, iż zbiory surowców są konieczne, aby zachować ich status obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności .

(ii)

nienaturalne, czyli obszary trawiaste, które przestaną być obszarami trawiastymi w braku interwencji człowieka i które są bogate gatunkowo i nie są zdegradowane  lub zostały zidentyfikowane przez odpowiedni właściwy organ jako obszary o wysokiej bioróżnorodności, chyba że udowodnione zostanie, iż zbiory surowców są konieczne, aby zachować ich status obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności.

Poprawka 239

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy wyprodukowanych z biomasy rolniczej uwzględnianych dla celów, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), nie wytwarza się z surowców pozyskanych z terenów, które były torfowiskami w styczniu 2008 r.

4.   Biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy wyprodukowanych z biomasy rolniczej uwzględnianych dla celów, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), nie wytwarza się z surowców pozyskanych z terenów, które były torfowiskami w styczniu 2008 r., chyba że przedstawiono weryfikowalne dowody, że przy uprawie i pozyskiwaniu surowców nie stosowano melioracji uprzednio niemeliorowanych gleb.

Poprawka 240

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   Biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy produkowane z biomasy leśnej uwzględnione do celów, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), spełniają następujące wymogi dotyczące zminimalizowania ryzyka użycia paliwa produkowanego z biomasy niespełniającej kryteriów zrównoważonego rozwoju:

5.   Biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy produkowane z biomasy leśnej uwzględnione do celów, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), spełniają następujące wymogi dotyczące zminimalizowania ryzyka użycia paliwa produkowanego z biomasy niespełniającej kryteriów zrównoważonego rozwoju:

a)

państwo, w którym biomasa leśna została pozyskana, posiada krajowe lub regionalne przepisy obowiązujące w dziedzinie pozyskiwania biomasy, a także systemy monitorowania i egzekwowania przepisów, dzięki którym:

a)

państwo, w którym biomasa leśna została pozyskana, posiada krajowe lub regionalne przepisy obowiązujące w dziedzinie pozyskiwania biomasy, a także systemy monitorowania i egzekwowania przepisów, dzięki którym:

 

(i)

pozyskiwanie odbywa się zgodnie z warunkami zezwolenia na pozyskiwanie, w prawnie wytyczonych granicach;

 

(i)

pozyskiwanie odbywa się zgodnie z warunkami zezwolenia na pozyskiwanie lub z równoważnym dowodem na prawo do pozyskiwania , w prawnie wytyczonych na poziomie regionalnym lub krajowym granicach;

 

(ii)

następuje regeneracja lasu na obszarach, z których pozyskiwano biomasę;

 

(ii)

następuje regeneracja lasu na obszarach, z których pozyskiwano biomasę;

 

(iii)

zapewniona jest ochrona obszarów o wysokiej wartości przyrodniczej , w tym terenów podmokłych i torfowisk;

 

(iii)

zapewniona jest ochrona obszarów wyznaczonych z mocy prawa międzynarodowego lub krajowego lub przez odnośny właściwy organ w celu promowania podtrzymania różnorodności biologicznej lub ochrony przyrody , w tym terenów podmokłych i torfowisk;

 

(iv)

wpływ pozyskiwania biomasy leśnej na jakość gleby i  różnorodność biologiczną jest zminimalizowany ; oraz

 

(iv)

pozyskiwanie odbywa się w sposób uwzględniający podtrzymanie jakości gleby i  różnorodności biologicznej w celu minimalizacji negatywnych skutków ; oraz

 

(v)

pozyskiwanie nie przekracza długoterminowej zdolności produkcyjnej lasu;

 

(v)

pozyskiwanie podtrzymuje lub poprawia długoterminową zdolność produkcyjną lasu na poziomie krajowym lub regionalnym ;

b)

jeżeli dowody, o których mowa w akapicie pierwszym, nie są dostępne, biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy produkowane z biomasy leśnej są uwzględniane do celów, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), o ile na poziomie gospodarstwa leśnego istnieją systemy zarządzania, dzięki którym:

b)

jeżeli dowody, o których mowa w akapicie pierwszym, nie są dostępne, biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy produkowane z biomasy leśnej są uwzględniane do celów, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), o ile na poziomie dostaw przedstawione zostaną dodatkowe informacje dotyczące legalności i praktyk zarządzania lasem , dzięki którym:

 

(i)

biomasa leśna została pozyskana na warunkach określonych w zezwoleniu na pozyskiwanie ;

 

(i)

pozyskiwanie odbywa się zgodnie z warunkami procedury zezwolenia na pozyskiwanie lub równoważnego krajowego lub regionalnego dowodu na prawo do pozyskiwania ;

 

(ii)

następuje regeneracja lasu na obszarach, z których pozyskiwano biomasę;

 

(ii)

następuje regeneracja lasu na obszarach, z których pozyskiwano biomasę;

 

(iii)

zapewniona jest identyfikacja i ochrona obszarów o wysokiej wartości przyrodniczej , w tym terenów podmokłych i torfowisk;

 

(iii)

zapewniona jest ochrona obszarów wyznaczonych z mocy prawa międzynarodowego lub krajowego lub przez odnośny właściwy organ w celu promowania podtrzymania różnorodności biologicznej lub ochrony przyrody , w tym terenów podmokłych i torfowisk;

 

(iv)

wpływ pozyskiwania biomasy leśnej na jakość gleby i  różnorodność biologiczną jest zminimalizowany ;

 

(iv)

pozyskiwanie odbywa się z uwzględnieniem podtrzymania jakości gleby i  różnorodności biologicznej, w tym na obszarach okolicznych, jeżeli pozyskiwanie wywiera na nie wpływ ;

 

(v)

pozyskiwanie nie przekracza długoterminowej zdolności produkcyjnej lasu.

 

(v)

pozyskiwanie podtrzymuje lub poprawia długoterminową zdolność produkcyjną lasu na poziomie krajowym lub regionalnym; oraz

 

 

(vi)

wprowadzono regulacje lub środki dotyczące środowiska i przyrody zgodne z odpowiednimi unijnymi standardami ochrony środowiska i przyrody.

Poprawka 241

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 6 – akapit 1 – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

wniosły ustalony na szczeblu krajowym wkład (NDC) do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), obejmujący emisje i pochłanianie z rolnictwa, leśnictwa i użytkowania gruntów, dzięki czemu albo zmiany w zasobach węgla powiązane z pozyskiwaniem biomasy są zaliczane na poczet zobowiązania danego państwa do redukcji lub ograniczenia emisji gazów cieplarnianych zgodnego z NDC, albo istnieją krajowe lub regionalne przepisy, zgodne z art. 5 porozumienia paryskiego, mające zastosowanie w obszarze pozyskiwania w celu ochrony i zwiększenia zasobów węgla i pochłaniaczy dwutlenku węgla;

(ii)

wniosły ustalony na szczeblu krajowym wkład (NDC) do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), obejmujący emisje i pochłanianie z rolnictwa, leśnictwa i użytkowania gruntów, dzięki czemu albo zmiany w zasobach węgla powiązane z pozyskiwaniem biomasy są zaliczane na poczet zobowiązania danego państwa do redukcji lub ograniczenia emisji gazów cieplarnianych zgodnego z NDC, albo istnieją krajowe lub regionalne przepisy, zgodne z art. 5 porozumienia paryskiego, a emisje pochodzące z sektora użytkowania gruntu nie przewyższają pochłaniania, mające zastosowanie w obszarze pozyskiwania w celu ochrony i zwiększenia zasobów węgla i pochłaniaczy dwutlenku węgla;

Poprawka 242

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 6 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Jeżeli dowody, o których mowa w akapicie pierwszym, nie są dostępne, biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy produkowane z biomasy leśnej są uwzględniane do celów, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), o ile na poziomie gospodarstwa leśnego istnieją systemy zarządzania, dzięki którym utrzymany jest poziom zasobów węgla i pochłaniaczy dwutlenku w ekosystemach leśnych.

Jeżeli dowody, o których mowa w akapicie pierwszym, nie są dostępne, biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy produkowane z biomasy leśnej są uwzględniane do celów, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), o ile na poziomie bazy dostaw istnieją systemy zarządzania, dzięki którym utrzymany jest lub wzrósł poziom zasobów węgla i pochłaniaczy dwutlenku w ekosystemach leśnych.

Poprawka 243

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 6 – akapit 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Komisja może ustalić dowody operacyjne do celów wykazania zgodności z wymogami określonymi w ust. 5 i 6 za pomocą aktów wykonawczych przyjmowanych w drodze procedury sprawdzającej, o której mowa w art. 31 ust. 2.

Do dnia 1 stycznia 2021 r. Komisja ustala dowody operacyjne do celów wykazania zgodności z wymogami określonymi w ust. 5 i 6 za pomocą aktów wykonawczych przyjmowanych w drodze procedury sprawdzającej, o której mowa w art. 31 ust. 2.

Poprawka 244

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 6 – akapit 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Do dnia 31 grudnia 2023 r. Komisja oceni na podstawie dostępnych danych, czy kryteria określone w ust. 5 i 6 skutecznie minimalizują ryzyko wykorzystania biomasy leśnej niespełniającej kryteriów zrównoważonego rozwoju i spełniają wymogi LULUCF. W stosownych przypadkach Komisja przedstawi propozycję modyfikacji wymogów określonych w ust. 5 i 6.

Do dnia 31 grudnia 2023 r. i w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi Komisja oceni na podstawie dostępnych danych, czy kryteria określone w ust. 5 i 6 skutecznie minimalizują ryzyko wykorzystania biomasy leśnej niespełniającej kryteriów zrównoważonego rozwoju i spełniają wymogi LULUCF. W stosownych przypadkach Komisja przedstawi propozycję modyfikacji wymogów określonych w ust. 5 i 6 na okres po roku 2030 .

Poprawka 245

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 7 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

co najmniej 50 % w przypadku biopaliw i biopłynów produkowanych w instalacjach działających w dniu 5 października 2015 r. lub wcześniej;

a)

co najmniej 50 % w przypadku biopaliw , paliw z biometanu wykorzystywanych w transporcie i biopłynów produkowanych w instalacjach działających w dniu 5 października 2015 r. lub wcześniej;

Poprawka 246

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 7 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

co najmniej 60 % w przypadku biopaliw i biopłynów produkowanych w instalacjach uruchomionych po dniu 5 października 2015 r.;

b)

co najmniej 60 % w przypadku biopaliw , paliw z biometanu wykorzystywanych w transporcie i biopłynów produkowanych w instalacjach uruchomionych po dniu 5 października 2015 r.;

Poprawka 247

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 7 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

co najmniej 70  % w przypadku biopaliw i biopłynów produkowanych w instalacjach uruchomionych po dniu 1 stycznia 2021 r.;

c)

co najmniej 65 % w przypadku biopaliw , paliw z biometanu wykorzystywanych w transporcie i biopłynów produkowanych w instalacjach uruchomionych po dniu 1 stycznia 2021 r.;

Poprawka 248

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 7 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

co najmniej 80  % w przypadku energii elektrycznej, cieplnej i chłodniczej produkowanej z paliw z biomasy paliw wykorzystywanych w instalacjach uruchomionych po dniu 1 stycznia 2021 r. oraz 85  % w przypadku instalacji uruchomionych po dniu 1 stycznia 2026 r.

d)

co najmniej 70  % w przypadku energii elektrycznej, cieplnej i chłodniczej produkowanej z paliw z biomasy paliw wykorzystywanych w instalacjach uruchomionych po dniu 1 stycznia 2021 r. oraz 80  % w przypadku instalacji uruchomionych po dniu 1 stycznia 2026 r.

Poprawka 249

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 7 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Państwa członkowskie mogą ustanowić bardziej ambitne cele w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych niż te przewidziane w niniejszym ustępie.

Poprawki 297 i 356

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 8 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Energia elektryczna z paliw z biomasy produkowana w instalacjach o mocy w paliwie równej lub przekraczającej 20 MW jest uwzględniana do celów, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), wyłącznie w sytuacji, gdy jest ona produkowana przy zastosowaniu technologii wysokosprawnej kogeneracji według definicji zawartej w art. 2 pkt 34 dyrektywy 2012/27/UE. Do celów ust. 1 lit. a) i b) niniejszy przepis ma zastosowanie tylko do instalacji uruchomionych po dniu [3 years from date of adoption of this Directive] r . Do celów ust. 1 lit. c) niniejszy przepis pozostaje bez uszczerbku dla wsparcia publicznego udzielanego w ramach programów zatwierdzonych do dnia [ 3 years after date of adoption of this Directive] r .

Energia elektryczna z paliw z biomasy produkowana w instalacjach o mocy w paliwie równej lub przekraczającej 20 MW jest uwzględniana do celów, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c) niniejszego artykułu, wyłącznie w sytuacji, gdy jest ona produkowana przy zastosowaniu technologii wysokosprawnej kogeneracji według definicji zawartej w art. 2 pkt 34 dyrektywy 2012/27/UE lub jeżeli jest produkowana w instalacjach stricte elektrycznych, których sprawność elektryczna netto wynosi co najmniej 40 % i które nie stosują paliw kopalnych . Do celów ust. 1 lit. a) i b) niniejszego artykułu niniejszy przepis ma zastosowanie tylko do instalacji uruchomionych po dniu [3 lata po dacie przyjęcia niniejszej dyrektywy] . Do celów ust. 1 lit. c) niniejszego artykułu niniejszy przepis pozostaje bez uszczerbku dla wsparcia publicznego udzielanego w ramach programów zatwierdzonych do dnia [ rok po dacie przyjęcia niniejszej dyrektywy] .

Poprawka 251

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 8 – akapit 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Pierwszy akapit nie ma zastosowania do energii elektrycznej z instalacji, które nie muszą stosować technologii wysokosprawnej kogeneracji na podstawie art. 14 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE  (1a) , o ile w instalacjach tych stosuje się w normalnych warunkach działania wyłącznie paliwa z biomasy wytworzone z pozostałości .

Poprawka 252

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 8 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

8a.     Do dnia … [dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy], a następnie co dwa lata, Komisja składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie dotyczące negatywnego i pozytywnego wpływu biopaliw zużywanych w Unii, w tym na produkcję żywności, paszy i innych materiałów, na gospodarkę, środowisko i zrównoważony rozwój społeczny w Unii i w państwach trzecich.

Poprawka 253

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 26 – ustęp 8 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

8b.     W drodze odstępstwa od ust. 1–8a niniejszego artykułu, biorąc pod uwagę specyfikę regionów najbardziej oddalonych, zgodnie z art. 349 TFUE, art. 26 dyrektywy nie ma do nich zastosowania. Do dnia … [6 miesięcy od wejścia niniejszej dyrektywy w życie] r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy dotyczący określenia kryteriów zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do gazów cieplarnianych i redukcji ich zużycia dla regionów najbardziej oddalonych. Kryteria te uwzględniają specyfikę lokalną. W szczególności regiony najbardziej oddalone powinny być w stanie korzystać z pełnego potencjału swoich zasobów, z poszanowaniem kryteriów zrównoważonego rozwoju, w celu zwiększenia produkcji energii ze źródeł odnawialnych i zwiększenia swojej niezależności energetycznej.

Poprawka 255

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 27 – ustęp 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

umożliwia mieszanie – np. w kontenerze, w zakładzie przetwórczym lub logistycznym, w infrastrukturze lub obiekcie do przesyłu lub dystrybucji – partii surowców lub biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy o różnych właściwościach pod względem zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych;

a)

umożliwia mieszanie – np. w kontenerze, w zakładzie przetwórczym lub logistycznym, w infrastrukturze lub obiekcie do przesyłu lub dystrybucji – partii surowców lub biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy o różnych właściwościach pod względem zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych , pod warunkiem że każda partia sama w sobie spełnia wymogi określone w art. 26 oraz że istnieją odpowiednie systemy monitorowania i pomiaru zgodności w przypadku poszczególnych partii ;

Poprawka 256

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 27 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     W celu ułatwienia handlu transgranicznego i udostępniania informacji konsumentom gwarancje pochodzenia energii odnawialnej wprowadzanej do sieci zawierają informacje na temat kryteriów zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w art. 26 ust. 2–7, i mogą być przenoszone oddzielnie.

Poprawka 257

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 27 – ustęp 2 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

jeżeli w procesie przetwarzania partii surowca powstaje tylko jeden produkt, który jest przeznaczony do produkcji biopaliw, biopłynów lub paliw z biomasy, wielkość partii i powiązane wartości zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych koryguje się z zastosowaniem współczynników przeliczeniowych odzwierciedlających stosunek masy produktu przeznaczonego do produkcji biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy do masy surowca wprowadzonego do procesu;

a)

jeżeli w procesie przetwarzania partii surowca powstaje tylko jeden produkt, który jest przeznaczony do produkcji biopaliw, biopłynów lub paliw z biomasy, wielkość partii i powiązane wartości zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych koryguje się z zastosowaniem współczynników przeliczeniowych odzwierciedlających stosunek masy produktu przeznaczonego do produkcji biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy do masy surowca wprowadzonego do procesu , pod warunkiem że każda partia wchodząca w skład mieszanki spełnia wymogi określone w art. 26 ;

Poprawka 258

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 27 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Państwa członkowskie podejmują środki, aby zagwarantować, że podmioty gospodarcze przedkładają wiarygodne informacje dotyczące zgodności z kryteriami zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych określonymi w art. 26 ust. 2–7 i udostępniają państwom członkowskim, na ich wniosek, dane wykorzystane do opracowania tych informacji. Państwa członkowskie wymagają od podmiotów gospodarczych zapewnienia odpowiedniego standardu niezależnego audytu przedłożonych informacji oraz dostarczenia dowodów dokonania tej czynności. W ramach audytu kontroluje się, czy systemy stosowane przez podmioty gospodarcze są dokładne, wiarygodne i zabezpieczone przed nadużyciami. Ocenia się również częstotliwość i metodykę pobierania próbek i solidność danych.

3.   Państwa członkowskie podejmują środki, aby zagwarantować, że podmioty gospodarcze przedkładają wiarygodne informacje dotyczące zgodności z kryteriami zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych określonymi w art. 26 ust. 2–7 i udostępniają państwom członkowskim, na ich wniosek, dane wykorzystane do opracowania tych informacji. Państwa członkowskie wymagają od podmiotów gospodarczych zapewnienia odpowiedniego standardu niezależnego audytu przedłożonych informacji oraz dostarczenia dowodów dokonania tej czynności. W ramach audytu kontroluje się, czy systemy stosowane przez podmioty gospodarcze są dokładne, wiarygodne i zabezpieczone przed nadużyciami , a weryfikacja ma również gwarantować, że materiałów nie modyfikuje ani nie usuwa się w sposób zamierzony, aby partia lub jej część mogła stać się odpadem lub pozostałością na podstawie art. 26 ust. 2–7 . Ocenia się również częstotliwość i metodykę pobierania próbek i solidność danych.

Poprawka 259

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 27 – ustęp 3 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Obowiązki ustanowione w tym ustępie mają zastosowanie bez względu na to, czy biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy są produkowane w obrębie Unii czy importowane.

Obowiązki ustanowione w tym ustępie mają zastosowanie bez względu na to, czy biopaliwa, biopłyny i paliwa z biomasy są produkowane w obrębie Unii czy importowane. Informacje o pochodzeniu geograficznym biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy są udostępniane odbiorcom.

Poprawka 260

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 27 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Komisja może zdecydować, że dobrowolne krajowe lub międzynarodowe systemy ustanawiające normy dla wytwarzania produktów biomasy zawierają dokładne dane wymagane do celów art. 26 ust. 7 lub wykazują, że partie biopaliw, biopłynów lub paliw z biomasy spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 26 ust. 2, 3, 4, 5 i 6 lub że nie zmodyfikowano ani nie usunięto żadnych materiałów w sposób zamierzony, tak by partia lub jej część mogły zostać objęte załącznikiem IX. W celu wykazania, że wymogi określone w art. 26 ust. 5 i 6 w odniesieniu do biomasy są spełnione, operatorzy mogą zdecydować o bezpośrednim dostarczeniu wymaganych dowodów na poziomie gospodarstwa leśnego . Komisja może również uznać obszary przeznaczone do ochrony rzadkich, zagrożonych lub silnie zagrożonych ekosystemów lub gatunków uznanych za takie na mocy umów międzynarodowych lub zawartych w wykazach sporządzanych przez organizacje międzyrządowe lub Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody do celów art. 26 ust. 2 lit. b) ppkt (ii).

4.   Komisja może zdecydować, że dobrowolne krajowe lub międzynarodowe systemy ustanawiające normy dla wytwarzania produktów biomasy zawierają dokładne dane wymagane do celów art. 26 ust. 7 lub wykazują, że partie biopaliw, biopłynów lub paliw z biomasy spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 26 ust. 2, 3, 4, 5 i 6 lub że nie zmodyfikowano ani nie usunięto żadnych materiałów w sposób zamierzony, tak by partia lub jej część mogły zostać objęte załącznikiem IX. W celu wykazania, że wymogi określone w art. 26 ust. 5 i 6 w odniesieniu do biomasy są spełnione, operatorzy mogą zdecydować o bezpośrednim dostarczeniu wymaganych dowodów na poziomie bazy dostaw . Komisja może również uznać obszary przeznaczone do ochrony rzadkich, zagrożonych lub silnie zagrożonych ekosystemów lub gatunków uznanych za takie na mocy umów międzynarodowych lub zawartych w wykazach sporządzanych przez organizacje międzyrządowe lub Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody do celów art. 26 ust. 2 lit. b) ppkt (ii).

Poprawka 261

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 27 – ustęp 5 – akapit 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

W celu zapewnienia efektywnej i zharmonizowanej weryfikacji zgodności z kryteriami zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych, a w szczególności w celu zapobiegania nadużyciom Komisja może określić szczegółowe przepisy wykonawcze, w tym odpowiednie standardy wiarygodności, przejrzystości i niezależnych audytów i wymagać, aby wszystkie dobrowolne systemy przestrzegały tych standardów. Określając te standardy, Komisja zwraca szczególną uwagę na konieczność zminimalizowania obciążeń administracyjnych. Dokonuje się tego w drodze aktów wykonawczych przyjmowanych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 31 ust. 3. W aktach tych ustala się harmonogram wdrażania tych standardów przez dobrowolne systemy. Komisja może uchylać decyzje uznające dobrowolne systemy, w przypadku gdy systemy te nie wdrożą takich standardów w przewidzianym terminie.

W celu zapewnienia efektywnej i zharmonizowanej weryfikacji zgodności z kryteriami zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych, a w szczególności w celu zapobiegania nadużyciom Komisja może określić szczegółowe przepisy wykonawcze, w tym odpowiednie standardy wiarygodności, przejrzystości i niezależnych audytów i wymagać, aby wszystkie dobrowolne systemy przestrzegały tych standardów. Określając te standardy, Komisja zwraca szczególną uwagę na konieczność zminimalizowania obciążeń administracyjnych. Dokonuje się tego w drodze aktów wykonawczych przyjmowanych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 31 ust. 3. W aktach tych ustala się harmonogram wdrażania tych standardów przez dobrowolne systemy. Komisja może uchylać decyzje uznające dobrowolne systemy, w przypadku gdy systemy te nie wdrożą takich standardów w przewidzianym terminie. Jeżeli państwo członkowskie zgłasza zastrzeżenia co do funkcjonowania dobrowolnego systemu, Komisja bada sprawę i podejmuje stosowne działania.

Poprawka 262

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 27 – ustęp 7 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

7a.     Komisja może w każdym momencie sprawdzić wiarygodność informacji dotyczących spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju lub ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, przedstawionych przez podmioty gospodarcze prowadzące działalność na rynku Unii lub na wniosek państwa członkowskiego.

Poprawka 263

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 28 – ustęp 1 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Surowce, których produkcja prowadzi do bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów, np. zmiany jednej z następujących klas pokrycia terenu stosowanych przez Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC): grunty leśne, użytki zielone, tereny podmokłe, grunty zabudowane lub inne grunty, na klasę gruntów uprawnych lub upraw wieloletnich, w przypadku których wartość emisji wynikającej z bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów (el) oblicza się zgodnie z załącznikiem V część C pkt 7, uznaje się za surowce o szacowanych emisjach wynikających z pośredniej zmiany użytkowania gruntów wynoszących zero.

Poprawka 264

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 28 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Państwa członkowskie mogą przedkładać Komisji sprawozdania zawierające informacje o typowym poziomie emisji gazów cieplarnianych pochodzących z uprawy surowców rolnych z obszarów na ich terytorium zaklasyfikowanych na poziomie 2 w nomenklaturze jednostek terytorialnych do celów statystycznych (NUTS) lub na bardziej szczegółowym poziomie NUTS zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, Sprawozdaniom tym towarzyszy opis metody i źródeł danych wykorzystywanych do obliczania poziomu emisji. Metoda ta uwzględnia charakterystykę gleby, klimat i spodziewany poziom zbioru surowców.

2.   Państwa członkowskie mogą przedkładać Komisji sprawozdania zawierające informacje o typowym poziomie emisji gazów cieplarnianych pochodzących z uprawy surowców rolnych i leśnych z obszarów na ich terytorium zaklasyfikowanych na poziomie 2 w nomenklaturze jednostek terytorialnych do celów statystycznych (NUTS) lub na bardziej szczegółowym poziomie NUTS zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady. Sprawozdaniom tym towarzyszy opis metody i źródeł danych wykorzystywanych do obliczania poziomu emisji. Metoda ta uwzględnia charakterystykę gleby, klimat i spodziewany poziom zbioru surowców.

Poprawka 265

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 28 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Komisja może zdecydować, w drodze aktu wykonawczego przyjętego zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 31 ust. 2 niniejszego artykułu, że sprawozdania określone w ust. 2 i 3 zawierają dokładne dane służące do pomiaru emisji gazów cieplarnianych związanych z uprawą surowców do biomasy rolniczej, które są produkowane na obszarach objętych tymi sprawozdaniami do celów art. 26 ust. 7. Dane te mogą być zatem wykorzystywane zamiast szczegółowych wartości standardowych dla upraw, określonych w załączniku V część D lub E w odniesieniu do biopaliw i biopłynów oraz w załączniku VI część C w odniesieniu do paliw z biomasy.

4.   Komisja może zdecydować, w drodze aktu wykonawczego przyjętego zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 31 ust. 2 niniejszego artykułu, że sprawozdania określone w ust. 2 i 3 zawierają dokładne dane służące do pomiaru emisji gazów cieplarnianych związanych z uprawą surowców do biomasy rolniczej i leśnej , które są produkowane na obszarach objętych tymi sprawozdaniami do celów art. 26 ust. 7. Dane te mogą być zatem wykorzystywane zamiast szczegółowych wartości standardowych dla upraw, określonych w załączniku V część D lub E w odniesieniu do biopaliw i biopłynów oraz w załączniku VI część C w odniesieniu do paliw z biomasy.

Poprawka 266

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 28 – ustęp 5 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Komisja dokonuje przeglądu załącznika V i załącznika VI, aby w uzasadnionych przypadkach dodać lub zrewidować wartości dotyczące ścieżek produkcji biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy . Przegląd ten uwzględnia także modyfikację metodologii określonej w załączniku V część C i w załączniku VI część B.

Komisja dokonuje przeglądu załącznika V i załącznika VI, aby w uzasadnionych przypadkach dodać lub zrewidować wartości dotyczące ścieżek produkcji biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy w oparciu o najnowszy postęp technologiczny i najnowsze dowody naukowe . Przegląd ten uwzględnia także modyfikację metodologii określonej w załączniku V część C i w załączniku VI część B.

Poprawka 267

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 30 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Komisja monitoruje pochodzenie biopaliw, biopłynów  i paliw z biomasy wykorzystywanych w Unii oraz wpływ ich produkcji , w tym wpływ wynikający z przeniesienia, na użytkowanie gruntów w Unii oraz głównych państwach trzecich, z których pochodzą dostawy. Takie monitorowanie opiera się na sporządzanych przez państwa członkowskie zintegrowanych krajowych planach w zakresie energii i klimatu i związanych z nimi sprawozdaniach z postępów, wymaganych na podstawie art. 3, 15 i 18 rozporządzenia [w sprawie zarządzania] oraz sprawozdaniach odpowiednich państw trzecich, organizacji międzyrządowych, badaniach naukowych i innych istotnych informacjach. Komisja monitoruje również zmiany cen surowców związane z wykorzystaniem biomasy dla celów wytworzenia energii oraz wszelkie pozytywne i negatywne skutki dla bezpieczeństwa żywnościowego.

1.   Komisja monitoruje pochodzenie biopaliw i biopłynów  oraz paliw z biomasy wykorzystywanych w Unii , jak również wpływ produkcji energii odnawialnej z tych i innych źródeł , w tym wpływ wynikający z przeniesienia, na użytkowanie gruntów w Unii oraz państwach trzecich, z których pochodzą dostawy. Takie monitorowanie opiera się na sporządzanych przez państwa członkowskie zintegrowanych krajowych planach w zakresie energii i klimatu i związanych z nimi sprawozdaniach z postępów, wymaganych na podstawie art. 3, 15 i 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady … [w sprawie zarządzania unią energetyczną, 2016/0375(COD) ] oraz sprawozdaniach odpowiednich państw trzecich, organizacji międzyrządowych, badaniach naukowych , danych satelitarnych i innych istotnych informacjach. Komisja monitoruje również zmiany cen surowców związane z wykorzystaniem biomasy dla celów wytworzenia energii oraz wszelkie pozytywne i negatywne skutki dla bezpieczeństwa żywnościowego i konkurencyjnych zastosowań surowców.

Poprawka 268

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 32 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 7 ust. 5 , art. 7 ust. 6; art. 19 ust. 11, art. 19 ust. 14, art. 25 ust. 6 i art. 28 ust. 5 powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 1 stycznia 2021 r.

2.   Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 7 ust. 3, art. 7 ust. 5, art. 7. ust. 6, art. 19 ust. 11, art. 19 ust. 14, art. 25 ust. 6 i art. 28 ust. 5 powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 1 stycznia 2021 r.

Poprawka 269

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 32 – ustęp 3 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7 ust. 5  , art. 7 ust. 6; art. 19 ust. 11, art. 19 ust. 14, art. 25 ust. 6 i art. 28 ust. 5 może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7 ust. 3  , art. 7 ust. 5, art. 7 ust. 6; art. 19 ust. 11, art. 19 ust. 14, art. 25 ust. 6 i art. 28 ust. 5 może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

Poprawka 270

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik I a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

 

1.

Cele państw członkowskich na 2030 r. to suma następujących składników, z których każdy wyrażono w procentach:

 

a)

wiążący dla danego państwa członkowskiego cel krajowy na 2020 r. zgodnie z załącznikiem I;

 

b)

zryczałtowany wkład („CFlat”);

 

c)

wkład wyliczony na podstawie PKB na mieszkańca („CGDP”);

 

d)

wkład wyliczony na podstawie potencjału („CPotential”);

 

e)

wkład wyliczony na podstawie poziomu połączeń wzajemnych danego państwa członkowskiego („CInterco”).

 

2.

CFlat jest jednakowe dla wszystkich państw członkowskich. Suma CFlat wszystkich państw członkowskich razem daje 30 % różnicy między celami Unii na 2030 r. i 2020 r.

 

3.

CGDP jest przydzielane państwom członkowskim na podstawie wskaźnika PKB na mieszkańca w stosunku do średniej unijnej, gdzie dla każdego poszczególnego państwa członkowskiego pułap wskaźnika wynosi 150 % średniej unijnej. Suma CGDP wszystkich państw członkowskich razem daje 30 % różnicy między celami Unii na 2030 r. i 2020 r.

 

4.

CPotential jest przydzielane państwom członkowskim na podstawie różnicy między udziałem energii ze źródeł odnawialnych w danym państwie członkowskim w 2030 r. zgodnie ze scenariuszem PRIMES EUCO3535 a wiążącym celem krajowym na 2020 r. Suma CPotential wszystkich państw członkowskich razem daje 30 % różnicy między celami Unii na 2030 r. i 2020 r.

 

5.

CInterco jest przydzielane państwom członkowskim na podstawie wskaźnika udziału elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych w stosunku do średniej UE, przy czym dla poszczególnych państw członkowskich pułap tego wskaźnika wynosi 150 % średniej UE. Suma CInterco wszystkich państw członkowskich razem daje 10 % różnicy między celami UE na 2030 r. i na 2020 r.

Poprawka 271

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik V – część C – ustęp 3 – litera a – wzór

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

SAVING = (E F(t) – E B /E F(t))

SAVING = (E F(t) – E B) /E F(t)

Poprawka 272

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik V – część C – ustęp 15

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

15.

Ograniczenie emisji dzięki wychwytywaniu dwutlenku węgla i jego zastępowaniu, eccr, wiąże się bezpośrednio z produkcją biopaliwa lub biopłynu, której jest przypisywane, i odnosi się wyłącznie do emisji, której uniknięto poprzez wychwytywanie CO2, w którym pierwiastek węgla pochodzi z biomasy i jest stosowany w  sektorze energii i transportu .

15.

Ograniczenie emisji dzięki wychwytywaniu dwutlenku węgla i jego zastępowaniu, eccr, odnosi się wyłącznie do emisji, której uniknięto poprzez wychwytywanie CO2, w którym pierwiastek węgla pochodzi z biomasy i jest stosowany w  celu zastąpienia CO2 pochodzenia kopalnego, stosowanego w produktach handlowych i w usługach .

Poprawka 319

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik VI – część B – litera a – ustęp 3 – litera a – wzór 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

SAVING = (EF(t) – EB(t)/ EF(t))

SAVING = (EF(t) – EB(t)/ EF(t))

Poprawka 273

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik VII – ustęp 1 – akapit 2 – tiret 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Qusable = szacunkowe całkowite użyteczne ciepło pochodzące z pomp ciepła, spełniające kryteria, o których mowa w art. 7 ust. 4, wdrożone w następujący sposób: bierze się pod uwagę jedynie pompy ciepła, dla których SPF > 1,15 * 1/η,

Qusable = szacunkowe całkowite użyteczne ciepło pochodzące z pomp ciepła do wytwarzania energii cieplnej lub chłodu , spełniające kryteria, o których mowa w art. 7 ust. 4, wdrożone w następujący sposób: bierze się pod uwagę jedynie pompy ciepła, dla których SPF > 1,15 * 1/η,

Poprawka 274

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik IX – część A – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

Frakcja biomasy zmieszanych odpadów komunalnych, ale nie segregowanych odpadów z gospodarstw domowych, z zastrzeżeniem celów recyklingu na mocy art. 11 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2008/98/WE.

skreśla się

Poprawki 284 i 311

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik IX – część B – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

Melasa, która jest wytwarzana jako produkt uboczny rafinowania trzciny cukrowej lub buraków cukrowych, pod warunkiem że przy ekstrakcji cukru przestrzegane są najwyższe standardy branżowe.

skreśla się

Poprawka 312

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik X – część 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Część A: […]

skreśla się


(1)  Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych na podstawie art. 59 ust. 4 akapit czwarty Regulaminu (A8-0392/2017).

(12)   Ramy polityczne na okres 2020–2030 dotyczące klimatu i energii (COM/2014/015 final).

(1a)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3).

(17)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3).

(17)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3).

(18)  Dz.U. L 198 z 20.7.2006, s. 18.

(18)  Dz.U. L 198 z 20.7.2006, s. 18.

(21)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE (Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 1).

(21)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE (Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 1).

(1a)   Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE (Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 1).


19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/341


P8_TA(2018)0010

Efektywność energetyczna ***I

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 17 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej (COM(2016)0761 – C8-0498/2016 – 2016/0376(COD)) (1)

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

(2018/C 458/16)

Poprawka 1

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(1)

Ograniczenie zapotrzebowania na energię jest jednym z pięciu wymiarów strategii dotyczącej unii energetycznej przyjętej w dniu 25 lutego 2015 r. Poprawa efektywności energetycznej będzie korzystna dla środowiska, spowoduje ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, poprawę bezpieczeństwa energetycznego poprzez zmniejszenie zależności od importu energii spoza Unii, obniży koszty energii dla gospodarstw domowych i przedsiębiorstw, wspomoże łagodzenie ubóstwa energetycznego i doprowadzi do wzrostu zatrudnienia i ożywienia całej gospodarki. Jest to zgodne z unijnymi zobowiązaniami podjętymi w ramach unii energetycznej i globalnych działań związanych z klimatem ustanowionych na mocy porozumienia paryskiego z grudnia 2015 r. zawartego przez strony Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych sprawie zmian klimatu .

(1)

Ograniczenie zapotrzebowania na energię jest jednym z pięciu wymiarów strategii dotyczącej unii energetycznej przyjętej w dniu 25 lutego 2015 r. Poprawa efektywności energetycznej w całym łańcuchu energetycznym, w tym podczas wytwarzania, przesyłu, dystrybucji i zużycia, będzie korzystna dla środowiska, spowoduje poprawę jakości powietrza i stanu zdrowia w społeczeństwie, ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i poprawę bezpieczeństwa energetycznego przez zmniejszenie zależności od importu energii spoza Unii, obniży koszty energii dla gospodarstw domowych i przedsiębiorstw, wspomoże łagodzenie ubóstwa energetycznego i doprowadzi do większej konkurencyjności, wzrostu zatrudnienia i ożywienia całej gospodarki , co podniesie jakość życia obywateli . Jest to zgodne z unijnymi zobowiązaniami podjętymi w ramach unii energetycznej i globalnych działań związanych z klimatem ustanowionych na Konferencji Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu (COP 21), która odbyła się w Paryżu w grudniu 2015 r. (porozumienie paryskie), gdzie zobowiązano się do utrzymania wzrostu średniej temperatury globalnej znacznie poniżej 2 oC w stosunku do poziomu sprzed epoki przemysłowej i do kontynuowania wysiłków w celu ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5  oC w stosunku do poziomu sprzed epoki przemysłowej .

Poprawka 2

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(2)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE (9) jest elementem realizacji unii energetycznej, zgodnie z którym efektywność energetyczna powinna być traktowana jako pełnoprawne źródło energii. Zasada „efektywność energetyczna przede wszystkim” powinna być uwzględniana przy określaniu nowych przepisów po stronie podaży i innych obszarów polityki. Komisja powinna zapewnić, aby efektywność energetyczna działania po stronie odpowiedzi na zapotrzebowanie mogły konkurować na równych warunkach ze zdolnościami wytwarzania energii. Efektywność energetyczną należy brać pod uwagę za każdym razem, gdy podejmowane są odpowiednie decyzje dotyczące planowania lub finansowania. Usprawnienia w zakresie efektywności energetycznej należy realizować za każdym razem, gdy są one bardziej opłacalne niż równoważne rozwiązania po stronie podaży. Powinno to pomóc w wykorzystaniu różnorodnych korzyści w zakresie efektywności energetycznej dla społeczeństwa europejskiego, w  szczególności dla obywateli przedsiębiorstw .

(2)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE (9) jest elementem realizacji unii energetycznej, zgodnie z którym efektywność energetyczna powinna być traktowana jako pełnoprawne źródło energii. Zasada „efektywność energetyczna przede wszystkim” powinna być uwzględniana przy określaniu nowych przepisów po stronie podaży i innych obszarów polityki. Komisja powinna nadać priorytet efektywności energetycznej i odpowiedzi odbioru w miejsce zwiększania zdolności wytwarzania energii. Efektywność energetyczną należy brać pod uwagę za każdym razem, gdy podejmowane są decyzje dotyczące planowania i finansowania. Inwestycje podnoszące końcową efektywność energetyczną należy realizować za każdym razem, gdy są one bardziej opłacalne niż równoważne rozwiązania po stronie podaży. Powinno to pomóc w wykorzystaniu różnorodnych korzyści płynących ze wzrostu efektywności energetycznej na wszystkich etapach łańcucha energetycznego, a tym samym zwiększyć dobrobyt społeczeństwa europejskiego . Komisja i państwa członkowskie powinny współpracować z organami lokalnymi i regionalnymi , miastami, przedsiębiorstwami i obywatelami w całej Unii w celu uwolnienia pełnego potencjału tych korzyści i pomyślnego wdrożenia zamierzonych środków politycznych i aby wzrost efektywności energetycznej będący rezultatem zmian technologicznych, gospodarczych zmian w zachowaniach szedł w parze ze wzrostem gospodarczym .

Poprawka 3

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(2a)

Wszystkie formy energii pierwotnej (nieodnawialnej i odnawialnej) winny uwzględniać dodatkowy nakład energetyczny niezbędny do jej pozyskania, do wytworzenia i eksploatacji instalacji energetycznych, a także do ich likwidacji, wraz z usunięciem towarzyszących tym procesom zagrożeń ekologicznych.

Poprawka 4

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 2 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(2b)

Działania podejmowane przez państwa członkowskie powinny być wspierane przez dobrze zaprojektowane i efektywne instrumenty finansowe Unii, takie jak europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych i Europejski Bank Inwestycyjny, który powinien wspierać inwestycje w zwiększanie efektywności energetycznej na wszystkich etapach łańcucha energetycznego i dokonywać kompleksowej analizy kosztów i korzyści, stosując model zróżnicowanych stóp dyskontowych. Wsparcie finansowe powinno koncentrować się na opłacalnych metodach poprawy efektywności energetycznej, które doprowadzą do zmniejszenia zużycia energii. Osiągnięcie ambitnego celu w zakresie efektywności energetycznej wymaga usunięcia barier, czemu służą np. niedawne wyjaśnienia Eurostatu dotyczące sposobu rejestrowania umów o poprawę efektywności energetycznej w rachunkach narodowych w celu ułatwienia inwestowania w działania na rzecz efektywności energetycznej.

Poprawka 5

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(3)

W październiku 2014 r. Rada Europejska ustanowiła cel w zakresie efektywności energetycznej wynoszący 27 % do 2030 r., który zostanie poddany przeglądowi do 2020 r. „z myślą o poziomie unijnym wynoszącym 30 %”. W grudniu 2015 r. Parlament Europejski wezwał również Komisję do oceny możliwości osiągnięcia celu w zakresie efektywności energetycznej wynoszącego 40 % w tej samej perspektywie czasowej. Należy zatem dokonać przeglądu i zmiany dyrektywy w celu jej dostosowania do perspektywy czasowej sięgającej roku 2030.

(3)

W październiku 2014 r. Rada Europejska poparła cel w zakresie efektywności energetycznej wynoszący 27 % do 2030 r., który zostanie poddany przeglądowi do 2020 r. „z myślą o poziomie unijnym wynoszącym 30 %”. W grudniu 2015 r. Parlament Europejski wezwał również Komisję do oceny możliwości osiągnięcia celu w zakresie efektywności energetycznej wynoszącego 40 % w tej samej perspektywie czasowej. Należy zatem dokonać przeglądu i zmiany dyrektywy w celu jej dostosowania do perspektywy czasowej sięgającej roku 2030.

Poprawka 102

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(4)

W perspektywie czasowej do 2030 r. wiążące cele nie występują na poziomie krajowym. Konieczność osiągnięcia przez Unię jej celów w zakresie efektywności energetycznej na poziomie unijnym, wyrażonych w postaci zużycia energii pierwotnej i końcowej do roku 2020 i 2030, powinna zostać jasno określona w postaci wiążącego celu wynoszącego 30 %. Takie doprecyzowanie na szczeblu UE nie powinno nakładać ograniczeń na państwa członkowskie, ponieważ zachowują one swobodę określania swoich wkładów krajowych w oparciu o zużycie energii pierwotnej lub końcowej, oszczędności energii pierwotnej lub końcowej bądź energochłonność. Państwa członkowskie powinny wyznaczyć sobie orientacyjne krajowe wkłady w zakresie efektywności energetycznej, biorąc pod uwagę fakt, że unijne zużycie energii pierwotnej do 2030 r. nie może być większe niż 1 321 Mtoe energii pierwotnej i 987 Mtoe energii końcowej. Oznacza to że zużycie energii pierwotnej należy zmniejszyć w Unii o 23 %, a zużycie energii końcowej o 17 % w porównaniu z poziomami z 2005 r. Regularna ocena postępów państw członkowskich w zakresie realizacji celu Unii na rok 2030 jest niezbędna i została przewidziana we wniosku ustawodawczym dotyczącym zarządzania unią energetyczną.

(4)

W perspektywie czasowej do 2030 r. wiążące cele nie występują na poziomie krajowym. Konieczność osiągnięcia przez Unię jej celów w zakresie efektywności energetycznej na poziomie unijnym, wyrażonych w postaci zużycia energii pierwotnej i końcowej do roku 2020 i 2030, powinna zostać jasno określona w postaci orientacyjnego celu wynoszącego 30 %. Takie doprecyzowanie na szczeblu UE nie powinno nakładać ograniczeń na państwa członkowskie, ponieważ zachowują one swobodę określania swoich wkładów krajowych w oparciu o zużycie energii pierwotnej lub końcowej, oszczędności energii pierwotnej lub końcowej bądź energochłonność. Państwa członkowskie powinny wyznaczyć sobie orientacyjne krajowe wkłady w zakresie efektywności energetycznej, biorąc pod uwagę fakt, że unijne zużycie energii pierwotnej do 2030 r. nie może być większe niż 1 321 Mtoe energii pierwotnej i 987 Mtoe energii końcowej. Oznacza to, że zużycie energii pierwotnej należy zmniejszyć w Unii o 23 %, a zużycie energii końcowej o 17 % w porównaniu z poziomami z 2005 r. Regularna ocena postępów państw członkowskich w zakresie realizacji celu Unii na rok 2030 jest niezbędna i została przewidziana we wniosku ustawodawczym dotyczącym zarządzania unią energetyczną.

Poprawka 7

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(4a)

Przy określaniu celów krajowych w dziedzinie efektywności energetycznej należy stosować zasadę równości państw członkowskich. Energia jest dobrem podstawowym, w związku z czym minimalne poziomy zużycia energii są nieuniknione i przy ustalaniu celów krajowych należy w odpowiedni sposób uwzględnić tę okoliczność. Ogólnie rzecz biorąc, państwom członkowskim o niższym zużyciu energii na osobę niż średnia w Unii należy umożliwić większą elastyczność przy ustalaniu celów.

Poprawka 8

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 4 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(4b)

Na chwilową efektywność funkcjonowania systemów energetycznych wpływają możliwości płynnego i elastycznego włączania do sieci mocy generowanych w oparciu o współpracujące ze sobą różne źródła energii, które charakteryzują się zróżnicowaną bezwładnością i różnymi czasami rozruchu; poprawa tej efektywności umożliwi lepsze wykorzystanie energii odnawialnych, np. energii wiatrowej w powiązaniu z turbinami gazowymi, by uniknąć przeciążania sieci obsługiwanych przez tradycyjne, duże bloki energetyczne o znacznej bezwładności cieplnej.

Poprawka 9

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 4 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(4c)

Komisja i państwa członkowskie muszą zapewnić, że ograniczenie zużycia energii wynika z większej efektywności energetycznej, a nie z okoliczności makroekonomicznych.

Poprawka 10

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 4 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(4d)

Państwa członkowskie powinny określić możliwości opłacalnej ekonomicznie poprawy efektywności energetycznej na podstawie oddolnych obliczeń dla każdego sektora oddzielnie, ponieważ zależą one od koszyka energetycznego, struktury gospodarki i tempa rozwoju gospodarczego.

Poprawka 11

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(5)

Obowiązek dotyczący ustanowienia przez państwa członkowskie długoterminowej strategii stymulowania inwestycji w renowację krajowych zasobów budynków i zgłaszania ich Komisji należy usunąć z dyrektywy 2012/27/UE i dodać do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE (10), gdzie pasuje on do długoterminowych planów dotyczących budynków o niemal zerowym zużyciu energii i dekarbonizacji budynków.

(5)

Obowiązek dotyczący ustanowienia przez państwa członkowskie długoterminowej strategii ułatwiania renowacji krajowych zasobów budynków i zgłaszania ich Komisji należy usunąć z dyrektywy 2012/27/UE i dodać do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE (10), gdzie pasuje on do długoterminowych planów dotyczących budynków o niemal zerowym zużyciu energii i dekarbonizacji budynków.

Poprawka 12

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(6)

W kontekście ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030 obowiązek oszczędności energii powinien zostać przedłużony poza rok 2020. Wydłużenie okresu obowiązku poza rok 2020 zapewniłoby większą stabilność dla inwestorów, a tym samym będzie wspierać długoterminowe inwestycje i długoterminowe środki w zakresie efektywności energetycznej, takie jak renowacje budynków.

(6)

W kontekście ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030 obowiązek oszczędności energii powinien zostać przedłużony poza rok 2020. Wydłużenie okresu obowiązku poza rok 2020 zapewniłoby większą stabilność dla inwestorów, a tym samym będzie wspierać długoterminowe inwestycje i długoterminowe środki w zakresie efektywności energetycznej, takie jak gruntowne renowacje budynków i długofalowy cel w postaci stworzenia zasobów budynków o niemal zerowym zużyciu energii. Obowiązek oszczędzania energii był kluczowym aspektem działań przewodnich w tworzeniu lokalnego wzrostu i miejsc pracy, a zatem powinien być utrzymany, aby zapewnić Unii możliwość osiągnięcia celów w zakresie energii i klimatu przez tworzenie dalszych możliwości i zmniejszenie uzależnienia wzrostu gospodarczego od zużycia energii. Współpraca z sektorem prywatnym jest istotna dla oceny, w jakich warunkach można aktywować prywatne inwestycje w projekty dotyczące efektywności energetycznej, oraz dla opracowania nowych modeli dochodów na potrzeby innowacji w dziedzinie efektywności energetycznej.

Poprawka 13

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6a)

Poprawa efektywności energetycznej pozytywnie wpływa też na jakość powietrza, ponieważ bardziej efektywne energetycznie budynki mają mniejsze zapotrzebowanie na paliwa grzewcze, a zwłaszcza na stałe paliwa grzewcze. Zatem środki efektywności energetycznej przyczyniają się do poprawy jakości powietrza w pomieszczeniach i na zewnątrz oraz pomagają w opłacalny sposób osiągnąć cele unijnej polityki jakości powietrza ustanowione w szczególności w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2284 („dyrektywa w sprawie jakości powietrza”)  (1a) . Ograniczenie zapotrzebowania na energię w budynkach powinno być uważane za element polityki dotyczącej jakości powietrza w ujęciu ogólnym, a w szczególności w państwach członkowskich, w których osiąganie celów Unii dotyczących emisji zanieczyszczeń powietrza jest problematyczne, a efektywność energetyczna mogłaby pomóc w osiągnięciu tych celów.

Poprawka 14

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(7)

Państwa członkowskie są zobowiązane do spełnienia wymogu w zakresie łącznych oszczędności energii końcowej dla całego okresu objętego obowiązkiem, równoważnego z „nowymi” oszczędnościami wynoszącymi 1,5  % rocznej wartości sprzedaży energii . Wymóg ten można spełnić za pomocą nowych środków z zakresu polityki , które zostaną przyjęte podczas nowego okresu objętego obowiązkiem (od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2030 r.) lub za pomocą nowych indywidualnych działań podjętych w wyniku przyjęcia środków z zakresu polityki w trakcie lub przed rozpoczęciem poprzedniego okresu, lecz w odniesieniu do których indywidualne działania , które generują oszczędności energii zostały faktycznie wprowadzone nowym okresie.

(7)

Państwa członkowskie są zobowiązane do spełnienia wymogu w zakresie łącznych oszczędności energii końcowej dla całego okresu objętego obowiązkiem, równoważnego z „nowymi” oszczędnościami wynoszącymi co najmniej 1,5  %. Wymóg ten można spełnić dzięki oszczędnościom energii wynikającym z nowych środków z zakresu polityki, pod warunkiem że można wykazać, że prowadzą one do indywidualnych działań , które przynoszą możliwe do zweryfikowania oszczędności energii po 2020 r. Oszczędności w każdym okresie powinny być obliczane łącznie na podstawie wielkości oszczędności , które miały zostać osiągnięte poprzednich okresach.

Poprawka 15

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 9

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(9)

Nowe oszczędności powinny mieć charakter dodatkowy w stosunku do normalnych działań, tak aby nie można było zgłaszać oszczędności, które i tak miałyby miejsce. W celu obliczenia wpływu wprowadzonych środków można zaliczać jedynie oszczędności netto, zmierzone jako zmiana zużycia energii bezpośrednio związana z przedmiotowym środkiem dotyczącym efektywności energetycznej. W celu obliczenia oszczędności netto państwa członkowskie powinny ustanowić scenariusz odniesienia przedstawiający rozwój sytuacji w przypadku braku przedmiotowej polityki. Działanie w ramach polityki należy oceniać w stosunku do tego określonego scenariusza odniesienia. Państwa członkowskie powinny uwzględnić, że inne działania w ramach polityki mogą być podejmowane w tym samym okresie, co może mieć również wpływ na oszczędności energii, zatem nie wszystkie ze zmian obserwowanych od czasu wprowadzenia działania objętego polityką będącego przedmiotem oceny można przypisać wyłącznie tej polityce. Działania strony zobowiązanej, strony uczestniczącej lub strony uprawnionej powinny się faktycznie przyczyniać do osiągnięcia zgłaszanych oszczędności w celu spełnienia wymogu istotności.

(9)

Nowe oszczędności energii powinny mieć charakter dodatkowy w stosunku do normalnych działań, tak aby nie można było zgłaszać oszczędności, które i tak miałyby miejsce. W celu obliczenia wpływu wprowadzonych środków można zaliczać jedynie oszczędności netto, zmierzone jako zmiana zużycia energii bezpośrednio związana z przedmiotowym środkiem dotyczącym efektywności energetycznej. W celu obliczenia oszczędności netto państwa członkowskie powinny ustanowić scenariusz odniesienia przedstawiający rozwój sytuacji w przypadku braku przedmiotowej polityki. Działanie w ramach polityki należy oceniać w stosunku do tego określonego scenariusza odniesienia. Państwa członkowskie powinny uwzględnić, że inne działania w ramach polityki mogą być podejmowane w tym samym okresie, co może mieć również wpływ na oszczędności energii, zatem nie wszystkie ze zmian obserwowanych od czasu wprowadzenia działania objętego polityką będącego przedmiotem oceny można przypisać wyłącznie tej polityce. Działania strony zobowiązanej, strony uczestniczącej lub strony uprawnionej powinny się faktycznie przyczyniać do osiągnięcia zgłaszanych oszczędności w celu spełnienia wymogu istotności.

Poprawka 16

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 9 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(9a)

Istotne jest, aby włączyć wszystkie etapy w łańcuchu energetycznym w obliczanie oszczędności w celu zwiększenia potencjału oszczędności w przesyle i dystrybucji energii elektrycznej.

Poprawka 17

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 10

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(10)

Oszczędności energii wynikające z wdrożenia unijnych przepisów nie mogą być zgłaszane, o ile przedmiotowy środek nie wykracza poza minimum wymagane przez przedmiotowe przepisy, wyznaczając bardziej ambitne wymogi w zakresie efektywności energetycznej na poziomie krajowym czy też zwiększając upowszechnienie się danego środka. Uznając , że renowacja budynków stanowi istotny i długoterminowy wkład w zwiększenie oszczędności energii, konieczne jest wyjaśnienie, że wszystkie oszczędności energii związane ze wspieraniem renowacji istniejących budynków mogą być zgłaszane, jeżeli mają one charakter dodatkowy w stosunku do postępów, które miałyby miejsce w przypadku braku środka z zakresu polityki oraz jeżeli państwo członkowskie wykaże, że strona zobowiązana, strona uczestnicząca lub strona uprawniona rzeczywiście przyczyniła się do zgłaszanych oszczędności wynikających z przedmiotowego środka.

(10)

Oszczędności energii wynikające z wdrożenia unijnych przepisów nie mogą być zgłaszane, o ile przedmiotowy środek nie wykracza poza minimum wymagane przez przedmiotowe przepisy, wyznaczając bardziej ambitne wymogi w zakresie efektywności energetycznej na poziomie krajowym czy też zwiększając upowszechnienie się danego środka. Budownictwo posiada duży potencjał dalszego zwiększania efektywności energetycznej , a renowacja budynków stanowi istotny i długoterminowy wkład w zwiększenie oszczędności energii, przynoszący korzyści skali. Konieczne jest zatem wyjaśnienie, że wszystkie oszczędności energii związane ze wspieraniem renowacji istniejących budynków mogą być zgłaszane, jeżeli mają charakter dodatkowy w stosunku do postępów, które miałyby miejsce w przypadku braku środka z zakresu polityki oraz jeżeli państwo członkowskie wykaże, że strona zobowiązana, strona uczestnicząca lub strona uprawniona rzeczywiście przyczyniła się do zgłaszanych oszczędności wynikających z przedmiotowego środka.

Poprawka 18

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 10 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(10a)

Skuteczna gospodarka wodna może w znaczący sposób przyczynić się do oszczędności energii. Sektor wodno-ściekowy odpowiada za 3,5  % zużycia energii elektrycznej w Unii  (1a) . Ponadto oczekuje się, że zapotrzebowanie na wodę wzrośnie o 25 % do 2040 r., głównie na obszarach miejskich. Równocześnie nieszczelności odpowiadają za 24 % całkowitego zużycia wody w Unii, co prowadzi do strat energii i wody. Wszystkie środki mające na celu osiągnięcie bardziej efektywnego gospodarowania wodą i ograniczenia zużycia mogą mieć zatem znaczny wkład w osiągnięcie celu efektywności energetycznej w Unii  (1a) .

Poprawka 19

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 10 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(10b)

Niniejszy przegląd obejmuje przepisy dotyczące uznawania efektywności energetycznej za priorytet infrastrukturalny, gdyż uznano, że pojęcie to odpowiada definicji infrastruktury przyjętej przez MFW oraz inne instytucje ekonomiczne, oraz czyni z niej kluczowy czynnik przy podejmowaniu decyzji dotyczących przyszłych inwestycji w europejską infrastrukturę energetyczną  (1a) .

Poprawka 20

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 10 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(10c)

Sektor energetyczny odpowiada za największe zużycie wody w Unii, wynoszące 44 % całkowitego zużycia wody  (1a) . Stosowanie inteligentnych technologii i procesów na rzecz efektywnego gospodarowania wodą może przełożyć się na znaczne oszczędności energii, a jednocześnie zwiększyć konkurencyjność przedsiębiorstw.

Poprawka 21

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 10 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(10d)

Sektor wodno-ściekowy może również przyczyniać się do wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych i ograniczenia dostaw energii z paliw kopalnych. Na przykład odzyskiwanie energii z osadu powstałego w wyniku oczyszczania ścieków umożliwia wytwarzanie energii na miejscu.

Poprawka 22

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 12

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(12)

Poprawa efektywności energetycznej budynków powinna zapewnić korzyści szczególnie odbiorcom dotkniętym ubóstwem energetycznym. Państwa członkowskie mogą nałożyć na strony zobowiązane wymóg włączenia celów społecznych do środków służących oszczędności energii, w odniesieniu do ubóstwa energetycznego , a możliwość ta powinna obecnie zostać rozszerzona na środki alternatywne i przekształcona w obowiązek, przy jednoczesnym pozostawieniu państwom członkowskim pełnej elastyczności co do wielkości, zakresu i treści tych środków. Zgodnie z art. 9 Traktatu polityki Unii w zakresie efektywności energetycznej powinny sprzyjać włączeniu społecznemu, a więc również zapewniać dostępność środków w zakresie efektywności energetycznej dla odbiorców dotkniętych ubóstwem energetycznym.

(12)

Poprawa efektywności energetycznej budynków powinna zapewnić korzyści wszystkim konsumentom, a szczególnie gospodarstwom domowym o niskich dochodach, w tym dotkniętym ubóstwem energetycznym. Każde państwo członkowskie może zdefiniować ubóstwo energetyczne i gospodarstwa domowe o niskich dochodach na podstawie własnej sytuacji krajowej. Państwa członkowskie mogą nałożyć na strony zobowiązane wymóg włączenia celów społecznych do środków służących oszczędności energii, w odniesieniu do ubóstwa energetycznego. Możliwość ta powinna obecnie zostać rozszerzona na środki alternatywne i przekształcona w obowiązek, przy jednoczesnym pozostawieniu państwom członkowskim pełnej elastyczności co do wielkości, zakresu i treści tych środków. Zgodnie z art. 9 Traktatu polityki Unii w zakresie efektywności energetycznej powinny sprzyjać włączeniu społecznemu, a więc również zapewniać dostępność środków w zakresie efektywności energetycznej odbiorcom dotkniętym ubóstwem energetycznym i o niskich dochodach.

Poprawka 23

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 12 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(12a)

Reagowanie na dzienne i nocne zapotrzebowanie na energię elektryczną jest ważnym instrumentem poprawy efektywności energetycznej, gdyż znacznie poprawia możliwości oszczędzania energii przez odbiorców przez podejmowanie decyzji w oparciu o informacje wskazujące na możliwość optymalizacji jej zużycia w godzinach wysokiego poboru energii, w tym w godzinach jej szczytowego poboru, tak by umożliwić lepsze wykorzystanie sieci przesyłowych i zasobów wytwórczych.

Poprawka 24

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 12 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(12b)

Niskie rachunki za energię powinno się uzyskiwać w drodze wspierania odbiorców w ograniczaniu zużycia energii przez ograniczenie zapotrzebowania na energię w budynkach, podniesienie efektywności urządzeń, dostępność środków transportu o niskim zapotrzebowaniu na energię zintegrowanych z transportem publicznym i rowerowym. Ulepszenie przegród zewnętrznych budynków oraz ograniczenie zapotrzebowania na energię i jej wykorzystania to podstawowe aspekty poprawy warunków zdrowotnych w grupach społecznych o niskich dochodach.

Poprawka 25

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 12 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(12c)

Kluczowe znaczenie ma zwiększenie świadomości i zapewnianie dokładnych informacji na temat korzyści z większej efektywności energetycznej oraz możliwości zastosowania tych rozwiązań wobec wszystkich obywateli Unii. Większa efektywność energetyczna ma również zasadnicze znaczenie dla pozycji geopolitycznej i bezpieczeństwa Unii przez zmniejszenie uzależnienia od przywozu paliw z państw trzecich.

Poprawka 26

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 12 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(12d)

Około 50 mln gospodarstw domowych w Unii jest dotkniętych ubóstwem energetycznym. W związku z tym środki w zakresie efektywności energetycznej muszą znajdować się w centrum zainteresowania każdej racjonalnej pod względem kosztów strategii mającej na celu zmniejszenie ubóstwa energetycznego i poprawę pozycji odbiorców w najtrudniejszej sytuacji oraz uzupełniać politykę zabezpieczenia społecznego na szczeblu państw członkowskich. By środki w zakresie efektywności energetycznej w trwały sposób ograniczały ubóstwo energetyczne najemców, należy wziąć pod uwagę ich opłacalność, a także przystępność cenową dla właścicieli i najemców, oraz zagwarantować odpowiednie wsparcie finansowe dla takich środków na szczeblu państw członkowskich. W dłuższej perspektywie zasoby budynków w Unii będą musiały stać się budynkami o niemal zerowym zużyciu energii zgodnie z celami porozumienia paryskiego. Aktualne tempo renowacji budynków jest niewystarczające, a najtrudniej jest przeprowadzić je w budynkach zajmowanych przez osoby o niskich dochodach dotknięte ubóstwem energetycznym. Środki określone w rozporządzeniu dotyczące obowiązku oszczędności energii, systemów zobowiązujących do efektywności energetycznej i alternatywnych środków z dziedziny polityki nabierają zatem szczególnego znaczenia.

Poprawka 27

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 12 e (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(12e)

Koszty i korzyści związane ze wszystkimi środkami podjętymi w obszarze efektywności energetycznej, w tym okresy zwrotu, powinny być prezentowane w sposób w pełni przejrzysty dla odbiorców.

Poprawka 28

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 13

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(13)

Energia wytworzona na budynkach lub w budynkach za pomocą technologii energii odnawialnej zmniejsza ilość dostarczanej energii ze źródeł kopalnych. Ograniczenie zużycia energii oraz wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych w sektorze budowlanym to istotne działania zmierzające do ograniczenia uzależnienia energetycznego Unii i emisji gazów cieplarnianych, zwłaszcza w kontekście ambitnych celów w zakresie klimatu i energii wyznaczonych na 2030 r., jak również w kontekście globalnego zobowiązania podjętego w  ramach Konferencji Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu (COP 21), która odbyła się w Paryżu w grudniu 2015 r. Państwa członkowskie powinny zatem mieć możliwość uwzględnienia pewnej ilości energii ze źródeł odnawialnych wytworzonej na budynkach lub w budynkach na własny użytek w celu spełnienia wymogów w zakresie oszczędności energii. W tym celu państwa członkowskie powinny mieć możliwość korzystania z metod obliczeniowych ustanowionych zgodnie z dyrektywą 2010/31/UE.

(13)

Energia wytworzona na budynkach lub w budynkach za pomocą technologii energii odnawialnej zmniejsza ilość dostarczanej energii ze źródeł kopalnych. Ograniczenie zużycia energii oraz wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych w sektorze budowlanym to istotne działania zmierzające do ograniczenia uzależnienia energetycznego Unii i emisji gazów cieplarnianych, zwłaszcza w kontekście ambitnych celów w zakresie klimatu i energii wyznaczonych na 2030 r., jak również w kontekście globalnego zobowiązania podjętego w  porozumieniu paryskim .

Poprawka 29

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 13 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(13a)

Bilans energetyczny przedsiębiorstw i sektorów gospodarczych państw członkowskich można poprawić, wykorzystując zasady gospodarki o obiegu zamkniętym, przez właściwe wykorzystanie odpadów przemysłowych jako surowców wtórnych, pod warunkiem że ich potencjał energetyczny będzie wyższy od potencjału alternatywnych surowców pierwotnych.

Poprawka 30

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 13 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(13b)

Wykorzystując przewagę nowych modeli biznesowych i technologii, państwa członkowskie powinny dążyć do promowania i ułatwiania upowszechnienia środków w zakresie efektywności energetycznej, również za pomocą innowacyjnych usług energetycznych dla dużych i małych odbiorców.

Poprawka 31

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 13 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(13c)

Państwa członkowskie winny wykazać się dużą elastycznością w projektowaniu i stosowaniu środków alternatywnych przy określaniu krajowych priorytetów dotyczących efektywności energetycznej, włączając w nie zarówno efektywne energetycznie produkty, jak i efektywne energetycznie procesy technologiczne wytwarzania. Wsparcia wymagają działania nakierowane na cele związane z efektywnym użytkowaniem bogactw naturalnych oraz z koniecznością wprowadzania gospodarki o obiegu zamkniętym.

Poprawka 32

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 14

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(14)

W ramach działań określonych w komunikacie Komisji w sprawie nowego ładu dla odbiorców energii w kontekście unii energetycznej i strategii ogrzewczej i chłodniczej należy wzmocnić minimalne prawa klientów do jasnych i aktualnych informacji o ich zużyciu energii. W art. 9–11 i załączniku VII do dyrektywy 2012/27/UE należy wprowadzić zmiany mające na celu zapewnienie częstych i obszerniejszych informacji zwrotnych dotyczących zużycia energii. Należy również wyjaśnić, że prawa dotyczące rozliczeń i informacji o rozliczeniach mają zastosowanie do odbiorców energii do celów ogrzewania, chłodzenia lub ciepłej wody użytkowej z centralnego źródła, nawet gdy nie mają oni bezpośredniego, indywidualnego stosunku umownego z dostawcą energii. W związku z tym do celów niniejszych przepisów, termin „użytkownik końcowy” powinien obejmować odbiorców końcowych nabywających energię do celów ogrzewania/chłodzenia/ciepłej wody użytkowej na własny użytek, jak również użytkowników indywidualnych modułów w budynkach wielomieszkaniowych lub wielofunkcyjnych, w przypadku gdy takie moduły są zaopatrywane z centralnego źródła. Pojęcie „indywidualne rozliczanie użytkownika lokalu niebędącego odbiorcą końcowym” powinno się odnosić do pomiaru zużycia w poszczególnych modułach takich budynków. Do dnia 1 stycznia 2020 r. nowo instalowane liczniki ciepła i podzielniki kosztów ciepła powinny umożliwiać zdalny odczyt, aby zapewnić efektywne kosztowo i częste udzielanie informacji na temat zużycia. Nowy art. 9a ma zastosowanie jedynie do ogrzewania, chłodzenia i ciepłej wody użytkowej z centralnego źródła.

(14)

W ramach działań określonych w komunikacie Komisji w sprawie nowego ładu dla odbiorców energii w kontekście unii energetycznej i strategii ogrzewczej i chłodniczej należy wzmocnić minimalne prawa odbiorców do dokładnych, wiarygodnych, jasnych i aktualnych informacji o ich zużyciu energii. Indywidualne liczniki powinny być nadal wymagane, jeżeli jest to technicznie wykonalne i efektywne kosztowo, tzn. proporcjonalne do potencjalnych oszczędności energii, a w art. 9–11 i załączniku VII do dyrektywy 2012/27/UE należy wprowadzić zmiany mające na celu zapewnienie częstych i obszerniejszych informacji zwrotnych dotyczących zużycia energii , uwzględniając dostępność i możliwości urządzeń pomiarowych, z myślą o optymalizacji zużycia energii. Państwa członkowskie powinny również wziąć pod uwagę, że pomyślne wdrożenie nowych technologii pomiaru zużycia energii wymaga większych inwestycji w edukację i umiejętności zarówno odbiorców, jak i dostawców energii . Należy również wyjaśnić, że prawa dotyczące rozliczeń i informacji o rozliczeniach lub zużyciu mają zastosowanie do odbiorców energii do celów ogrzewania, chłodzenia lub ciepłej wody użytkowej z centralnego źródła, nawet gdy nie mają oni bezpośredniego, indywidualnego stosunku umownego z dostawcą energii. Dlatego do celów niniejszych przepisów termin „użytkownik końcowy” powinien obejmować , oprócz odbiorców końcowych nabywających energię do celów ogrzewania, chłodzenia lub ciepłej wody użytkowej na własny użytek, również użytkowników indywidualnych modułów w budynkach wielomieszkaniowych lub wielofunkcyjnych, w przypadku gdy takie moduły są zaopatrywane z centralnego źródła , a użytkownicy nie mają bezpośredniej lub indywidualnej umowy z dostawcą energii . Pojęcie „indywidualne rozliczanie użytkownika lokalu niebędącego odbiorcą końcowym” powinno się odnosić do pomiaru zużycia w poszczególnych modułach takich budynków. Do dnia 1 stycznia 2020 r. nowo instalowane liczniki ciepła i podzielniki kosztów ciepła powinny umożliwiać zdalny odczyt, aby zapewnić efektywne kosztowo i częste udzielanie informacji na temat zużycia. Nowy art. 9a ma zastosowanie jedynie do ogrzewania, chłodzenia i ciepłej wody użytkowej z centralnego źródła.

Poprawka 33

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 14 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(14a)

Informacje na rachunkach i rozliczenia roczne są istotnymi środkami informowania odbiorców. Dane dotyczące zużycia i kosztów mogą również obejmować inne informacje, które są pomocne odbiorcom w porównywaniu aktualnych cen z innymi ofertami oraz w składaniu skarg i rozstrzyganiu sporów. Jednak mając na uwadze, że spory dotyczące rachunków są bardzo powszechną przyczyną skarg odbiorców, co stale przyczynia się do niskiego poziomu zadowolenia odbiorców i ich zaangażowania w sektorze energii, rachunki powinny być prostsze, jaśniejsze i łatwiejsze do zrozumienia, a jednocześnie należy dopilnować, aby oddzielne instrumenty, takie jak informacje na rachunkach, narzędzia informacyjne i rozliczenia roczne zawierały wszystkie niezbędne informacje umożliwiające odbiorcom regulowanie zużycia energii, porównywanie ofert i zmianę dostawców.

Poprawka 34

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 14 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Poprawka 36

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 15 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(15b)

Wzrost efektywności energetycznej jest bezpośrednim rezultatem następujących etapów procesów uwalniania i konwersji energii: efektywnej konwersji energii pierwotnej w energię końcową, efektywnego jej przesyłu do odbiorców w formie energii elektrycznej, ciepła lub paliw, a także oszczędnego jej użytkowania przez użytkowników końcowych; efekt oszczędnościowy na rynku konsumenckim nie powinien być traktowany jako jedyny cel tej efektywności, gdyż efekt ten może być skutkiem niekorzystnego kształtowania się cen energii.

Poprawka 37

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(16)

Uwzględniając postęp techniczny i rosnący udział odnawialnych źródeł energii w sektorze wytwarzania energii elektrycznej, należy poddać przeglądowi domyślny współczynnik oszczędności wyrażony w kWh energii elektrycznej w celu odzwierciedlenia zmian współczynnika energii pierwotnej (PEF) dla energii elektrycznej . Obliczenia PEF dla energii elektrycznej są oparte na wartościach średniorocznych. Metoda rozliczania fizycznej zawartości energii została zastosowana do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła z energii jądrowej, a metoda technicznej sprawności przemiany została zastosowana do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła z paliw kopalnych i biomasy. W przypadku niepalnych odnawialnych źródeł energii metodą jest bezpośredni ekwiwalent oparty na podejściu dotyczącym energii pierwotnej ogółem. Do obliczenia udziału energii pierwotnej w przypadku energii elektrycznej z kogeneracji zastosowano metodę określoną w załączniku II do dyrektywy 2012/27/UE. Zastosowano średnią pozycję rynkową zamiast pozycji krańcowej. Przyjęto założenie, że wartość sprawności przemiany wynosi 100 % dla niepalnych odnawialnych źródeł energii, 10 % dla elektrowni geotermalnych i 33 % dla elektrowni jądrowych. Całkowitą sprawność kogeneracji oblicza się na podstawie najnowszych danych Eurostatu. Odnośnie do granic systemu współczynnik PEF wynosi 1 dla wszystkich źródeł energii. Obliczenia opierają się na najnowszej wersji scenariusza odniesienia PRIMES. Wartość współczynnika PEF opiera się na prognozie na 2020 r. Analiza obejmuje państwa członkowskie UE oraz Norwegię. Zestaw danych dla Norwegii opiera się na danych ENTSO-E .

(16)

Ściśle ograniczając się do celów dyrektywy i uwzględniając postęp techniczny i rosnący udział odnawialnych źródeł energii w sektorze wytwarzania energii elektrycznej, należy poddać dokładnej analizie i ewentualnemu przeglądowi domyślny współczynnik oszczędności, wyrażony w kWh energii elektrycznej, w celu odzwierciedlenia zmian współczynnika energii pierwotnej (PEF) dla energii elektrycznej, przy uwzględnieniu koszyka energetycznego danego państwa członkowskiego na podstawie porównywalnej przejrzystej metody .

Poprawka 38

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16a)

Mając na względzie, iż w konkluzjach Rady z dnia 10 czerwca 2011 r. w sprawie Planu na rzecz efektywności energetycznej podkreślono, że 40 % energii pierwotnej w Unii zużywa się w budynkach, co stanowi 50 % zużycia energii końcowej, oraz aby umożliwić wzrost gospodarczy i zwiększenie zatrudnienia w sektorach wymagających specjalnych kwalifikacji, to znaczy. w sektorach budownictwa i produkcji wyrobów budowlanych, w działalności zawodowej takiej jak architektura i urbanistyka oraz doradztwo w zakresie technik ogrzewania i chłodzenia, państwa członkowskie powinny ustanowić długoterminową strategię w tych dziedzinach na okres po 2020 r.

Poprawka 39

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16b)

Współczynnik energii pierwotnej (PEF) należy stosować jako narzędzie do ograniczania zużycia i zależności od paliw kopalnych oraz zwiększania efektywności energetycznej, a także do dalszego rozwoju odnawialnych źródeł energii. W tym względzie domyślny współczynnik oszczędności wyrażony w kWh energii elektrycznej powinien zostać dostosowany, jeżeli rozwój technologiczny bądź sytuacja gospodarcza lub społeczna wymagają zastosowania niższego domyślnego współczynnika. Komisja powinna dokonać analizy, a w stosownym przypadku przedstawić wniosek ustawodawczy w celu zmiany domyślnego współczynnika PEF do 2024 r.

Poprawka 40

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 17

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(17)

W celu zapewnienia, aby załączniki do dyrektywy oraz zharmonizowane wartości referencyjne efektywności, o których mowa w art. 14 ust. 10, mogły być aktualizowane, konieczne jest przedłużenie przekazania uprawnień przyznanego Komisji.

skreśla się

Poprawka 41

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 18

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(18)

W celu oceny efektywności dyrektywy 2012/27/UE należy wprowadzić wymóg dotyczący ogólnego przeglądu dyrektywy i sprawozdania dla Parlamentu Europejskiego i Rady do dnia 28 lutego 2024 r.

(18)

W celu oceny efektywności dyrektywy 2012/27/UE należy wprowadzić wymóg dotyczący ogólnego przeglądu tej dyrektywy i  przedstawienia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania do dnia 28 lutego 2024 r. Ta data powinna przypadać po globalnym przeglądzie UNFCCC w 2023 r. w celu umożliwienia wprowadzenia niezbędnych dostosowań do jego wyników, z uwzględnieniem rozwoju gospodarczego i innowacji.

Poprawka 42

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 19 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(19a)

Państwa członkowskie, w których PKB na mieszkańca jest niższy od średniego PKB unijnego, winny mieć możliwość zwiększenia zużycia energii pierwotnej pod warunkiem, że jej konwersja w energię końcową, jej dalszy przesył i dystrybucja oraz użytkowe oszczędności na rynku konsumenckim będą uwzględniały wyraźny wzrost efektywności energetycznej na każdym etapie procesu technologicznego przepływu strumienia uwolnionej energii pierwotnej.

Poprawka 43

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 19 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(19b)

Główną rolę w projektowaniu, realizacji i ocenie środków zawartych w dyrektywie powinny odgrywać władze lokalne i regionalne, aby mogły w odpowiedni sposób dostosować je do swej specyfiki klimatycznej, kulturowej i społecznej.

Poprawka 100rev i 100

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 1

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 1 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Niniejsza dyrektywa ustanawia wspólne ramy środków na rzecz wspierania efektywności energetycznej w Unii, aby zapewnić osiągnięcie przez Unię głównego unijnego celu zakładającego zwiększenie efektywności energetycznej o 20 % do 2020 r. oraz jej wiążącego głównego celu zakładającego zwiększenie efektywności energetycznej o 30 % do 2030 r., a także tworzy warunki dla dalszej poprawy efektywności energetycznej po tych terminach. Niniejsza dyrektywa ustanawia przepisy, których celem jest usunięcie barier na rynku energii oraz przezwyciężenie nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku, które ograniczają efektywność dostaw i wykorzystywania energii, a także przewiduje ustalenie orientacyjnych krajowych celów i wkładów w zakresie efektywności energetycznej na rok 2020 i rok 2030.

1.   Niniejsza dyrektywa ustanawia wspólne ramy środków na rzecz wspierania efektywności energetycznej w Unii, wprowadzając zasadę „efektywność energetyczna przede wszystkim” w całym łańcuchu energetycznym, w tym podczas wytwarzania, przesyłu, dystrybucji i zużycia energii przez użytkowników końcowych, aby zapewnić osiągnięcie przez Unię głównego unijnego celu zakładającego zwiększenie efektywności energetycznej o 20 % do 2020 r. oraz jej wiążącego głównego celu zakładającego zwiększenie efektywności energetycznej co najmniej35 % do 2030 r., a także tworzy warunki dla dalszej poprawy efektywności energetycznej po 2030 r., zgodnie z długoterminowymi celami Unii w zakresie energii i klimatu na 2050 r. i z porozumieniem paryskim. Niniejsza dyrektywa ustanawia przepisy, których celem jest usunięcie barier na rynku energii oraz przezwyciężenie nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku, które ograniczają efektywność dostaw i wykorzystywania energii, a także przewiduje ustalenie orientacyjnych krajowych celów w zakresie efektywności energetycznej na rok 2020 i  krajowych celów w zakresie efektywności energetycznej na rok 2030.

Poprawka 46

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 1 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Dyrektywa przyczynia się do wdrożenia zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim” oraz zapewnia, że efektywność energetyczna i odpowiedź odbioru mogą konkurować na równych warunkach ze zdolnościami wytwarzania energii. Efektywność energetyczną bierze się pod uwagę za każdym razem, gdy podejmowane są odpowiednie decyzje dotyczące planowania lub finansowania.

Poprawka 47

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 1

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 1 – ustęp 1 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1b.     Komisja nawiązuje dialog zarówno z publicznymi, jak i prywatnymi instytucjami finansowymi w celu wyznaczenia potencjalnych mechanizmów polityki, aby zmobilizować fundusze prywatne na potrzeby finansowania środków w zakresie efektywności energetycznej i termomodernizacji. Z uwagi na duży potencjał poprawy efektywności energetycznej w sektorze budowlanym inwestycje w tym sektorze wymagają szczególnej uwagi, z naciskiem na budynki mieszkalne zajmowane przez gospodarstwa domowe o niskich dochodach zagrożone ubóstwem energetycznym. Ponadto aby uczynić inwestycje w projekty efektywności energetycznej bardziej interesującymi pod względem finansowym i wykonalnymi dla inwestorów, Komisja rozważa opcje łączenia małych projektów w większe. Komisja dostarczy państwom członkowskim wskazówek, jak uruchomić prywatne inwestycje, do dnia 1 stycznia 2019 r.

Poprawka 51

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 2

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 3 – ustępy 1–3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 3

Artykuł 3

Cele w zakresie efektywności energetycznej

Cele w zakresie efektywności energetycznej

1)   Każde państwo członkowskie ustala orientacyjny krajowy cel w zakresie efektywności energetycznej na rok 2020 w oparciu o zużycie energii pierwotnej lub końcowej, oszczędność energii pierwotnej lub końcowej bądź energochłonność. Państwa członkowskie powiadamiają o tych celach Komisję zgodnie z art. 24 ust. 1 i częścią 1 załącznika XIV. Wyrażają one te cele również w kategoriach bezwzględnego poziomu zużycia energii pierwotnej i końcowej w roku 2020 i wyjaśniają, w jaki sposób i na podstawie jakich danych zostało to obliczone.

1.   Każde państwo członkowskie ustala orientacyjny krajowy cel w zakresie efektywności energetycznej na rok 2020 w oparciu o zużycie energii pierwotnej lub końcowej, oszczędność energii pierwotnej lub końcowej bądź energochłonność. Państwa członkowskie powiadamiają o tych celach Komisję zgodnie z art. 24 ust. 1 i częścią 1 załącznika XIV. Wyrażają one te cele również w kategoriach bezwzględnego poziomu zużycia energii pierwotnej i końcowej w roku 2020 i wyjaśniają, w jaki sposób i na podstawie jakich danych zostało to obliczone.

Ustalając te cele, państwa członkowskie uwzględniają:

Ustalając te cele, państwa członkowskie uwzględniają:

a)

fakt, iż unijne zużycie energii pierwotnej do 2020 r. nie może być większe niż 1 483 Mtoe energii pierwotnej i nie większe niż 1 086 Mtoe energii końcowej;

a)

fakt, iż unijne zużycie energii pierwotnej do 2020 r. nie może być większe niż 1 483 Mtoe energii pierwotnej lub nie większe niż 1 086 Mtoe energii końcowej;

b)

środki przewidziane w niniejszej dyrektywie;

b)

środki przewidziane w niniejszej dyrektywie;

c)

środki przyjęte, aby osiągnąć krajowe cele w zakresie oszczędności energii przyjęte na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy 2006/32/WE; oraz

c)

środki przyjęte, aby osiągnąć krajowe cele w zakresie oszczędności energii przyjęte na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy 2006/32/WE; oraz

d)

inne środki wspierania efektywności energetycznej w państwach członkowskich i na szczeblu Unii.

d)

inne środki wspierania efektywności energetycznej w państwach członkowskich i na szczeblu Unii.

Ustalając te cele, państwa członkowskie mogą również uwzględnić warunki krajowe, które mają wpływ na zużycie energii pierwotnej i końcowej, takie jak:

Ustalając te cele, państwa członkowskie mogą również uwzględnić warunki krajowe, które mają wpływ na zużycie energii pierwotnej i końcowej, takie jak:

a)

pozostały potencjał w zakresie oszczędności energii w sposób opłacalny;

a)

pozostały potencjał w zakresie oszczędności energii w sposób opłacalny;

b)

zmiany i prognozy dotyczące PKB;

b)

zmiany i prognozy dotyczące PKB;

c)

zmiany w zakresie importu i eksportu energii;

c)

zmiany w zakresie importu i eksportu energii;

d)

rozwój wszystkich odnawialnych źródeł energii, energii jądrowej, technologii wychwytywania i składowania dwutlenku węgla; oraz

d)

rozwój wszystkich odnawialnych źródeł energii, energii jądrowej, technologii wychwytywania i składowania dwutlenku węgla; oraz

e)

wczesne działania.

e)

wczesne działania.

2.   Do dnia 30 czerwca 2014 r. Komisja musi ocenić poczynione postępy oraz to, czy Unia ma szanse osiągnąć poziom zużycia energii w 2020 r. nie wyższy niż 1 483 Mtoe dla energii pierwotnej oraz nie wyższy niż 1 086 Mtoe dla energii końcowej.

2.   Do dnia 30 czerwca 2014 r. Komisja musi ocenić poczynione postępy oraz to, czy Unia ma szanse osiągnąć poziom zużycia energii w 2020 r. nie wyższy niż 1 483 Mtoe dla energii pierwotnej lub nie wyższy niż 1 086 Mtoe dla energii końcowej.

3.   Przeprowadzając przegląd, o którym mowa w ust. 2, Komisja:

3.   Przeprowadzając przegląd, o którym mowa w ust. 2, Komisja:

a)

sumuje orientacyjne krajowe cele w zakresie efektywności zgłaszane przez państwa członkowskie;

a)

sumuje orientacyjne krajowe cele w zakresie efektywności zgłaszane przez państwa członkowskie;

b)

ocenia, czy suma powyższych celów może zostać uznana za wiarygodną wytyczną wskazującą, czy Unia jako całość jest na właściwej drodze, z uwzględnieniem oceny pierwszego rocznego sprawozdania zgodnie z art. 24 ust. 1 i oceny krajowych planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii zgodnie z art. 24 ust. 2;

b)

ocenia, czy suma powyższych celów może zostać uznana za wiarygodną wytyczną wskazującą, czy Unia jako całość jest na właściwej drodze, z uwzględnieniem oceny pierwszego rocznego sprawozdania zgodnie z art. 24 ust. 1 i oceny krajowych planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii zgodnie z art. 24 ust. 2;

c)

uwzględnia uzupełniającą analizę wynikającą z:

c)

uwzględnia uzupełniającą analizę wynikającą z:

 

(i)

oceny postępów w kontekście zużycia energii oraz zużycia energii w powiązaniu z aktywnością gospodarczą na szczeblu Unii, z uwzględnieniem postępów w zakresie efektywności dostaw energii w państwach członkowskich, które oparły swoje orientacyjne krajowe cele na zużyciu energii końcowej lub na oszczędności energii końcowej, w tym postępów związanych z osiąganiem przez te państwa członkowskie zgodności z rozdziałem III niniejszej dyrektywy;

 

(i)

oceny postępów w kontekście zużycia energii oraz zużycia energii w powiązaniu z aktywnością gospodarczą na szczeblu Unii, z uwzględnieniem postępów w zakresie efektywności dostaw energii w państwach członkowskich, które oparły swoje orientacyjne krajowe cele na zużyciu energii końcowej lub na oszczędności energii końcowej, w tym postępów związanych z osiąganiem przez te państwa członkowskie zgodności z rozdziałem III niniejszej dyrektywy;

 

(ii)

wyników badań modelowych dotyczących przyszłych tendencji w zakresie zużycia energii na szczeblu Unii;

 

(ii)

wyników badań modelowych dotyczących przyszłych tendencji w zakresie zużycia energii na szczeblu Unii;

d)

porównuje wyniki w lit. a)–c) z wielkością zużycia energii potrzebnej do osiągnięcia poziomu zużycia energii w 2020 r. nie wyższego niż 1 483 Mtoe dla energii pierwotnej oraz nie wyższego niż 1 086 Mtoe dla energii końcowej.

d)

porównuje wyniki w lit. a)–c) z wielkością zużycia energii potrzebnej do osiągnięcia poziomu zużycia energii w 2020 r. nie wyższego niż 1 483 Mtoe dla energii pierwotnej lub nie wyższego niż 1 086 Mtoe dla energii końcowej.

Poprawka 101

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 2

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 3 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Każde państwo członkowskie wyznacza orientacyjne krajowe wkłady w unijny cel w zakresie efektywności energetycznej na 2030 r., o którym mowa w art. 1 ust. 1, zgodnie z art. [4] i [6] rozporządzenia (UE) XX/20XX [w sprawie zarządzania unią energetyczną]. Wyznaczając przedmiotowe wkłady, państwa członkowskie biorą pod uwagę fakt, że Unijne zużycie energii w 2030 r. nie może być większe niż 1 321 Mtoe dla energii pierwotnej i 987 Mtoe dla energii końcowej. Państwa członkowskie przekazują Komisji przedmiotowe wkłady w ramach swoich zintegrowanych krajowych planów w zakresie energii i klimatu zgodnie z procedurą określoną w art. [3] i [7]–[11] rozporządzenia (UE) XX/20XX [w sprawie zarządzania unią energetyczną].

4.   Każde państwo członkowskie wyznacza orientacyjne krajowe cele w zakresie efektywności energetycznej służące osiągnięciu unijnego celu na 2030 r., o którym mowa w art. 1 ust. 1, oraz zgodnie z art. [4] i [6] rozporządzenia (UE) XX/20XX [w sprawie zarządzania unią energetyczną]. Wyznaczając przedmiotowe wkłady, państwa członkowskie biorą pod uwagę fakt, że Unijne zużycie energii w 2030 r. nie może być większe niż 1 321 Mtoe dla energii pierwotnej i 987 Mtoe dla energii końcowej. Państwa członkowskie przekazują Komisji przedmiotowe wkłady w ramach swoich zintegrowanych krajowych planów w zakresie energii i klimatu zgodnie z procedurą określoną w art. [3] i [7]–[11] rozporządzenia (UE) XX/20XX [w sprawie zarządzania unią energetyczną].

Poprawki 54, 105 i 107

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 3

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 7

Artykuł 7

Obowiązek oszczędności energii

Obowiązek oszczędności energii

1.   Państwa członkowskie muszą osiągnąć łączne oszczędności energii końcowej co najmniej równoważne:

1.   Państwa członkowskie muszą osiągnąć łączne oszczędności energii końcowej co najmniej równoważne:

a)

nowym oszczędnościom każdego roku od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. w wysokości 1,5  % rocznej wartości wolumenu sprzedaży energii odbiorcom końcowym, uśrednionej dla ostatnich trzech lat przed dniem 1 stycznia 2013 r.;

a)

nowym oszczędnościom każdego roku od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. w wysokości 1,5  % rocznej wartości wolumenu sprzedaży energii odbiorcom końcowym, uśrednionej dla ostatnich trzech lat przed dniem 1 stycznia 2013 r.;

b)

nowym oszczędnościom każdego roku od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2030 r. w wysokości 1,5  % rocznej wartości wolumenu sprzedaży energii odbiorcom końcowym, uśrednionej dla ostatnich trzech lat przed dniem 1 stycznia 2019 r.

b)

nowym oszczędnościom każdego roku od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2030 r. w wysokości co najmniej 1,5  % rocznej wartości wolumenu sprzedaży energii odbiorcom końcowym, uśrednionej dla ostatnich trzech lat przed dniem 1 stycznia 2019 r.

Państwa członkowskie muszą nadal osiągać roczne oszczędności w wysokości 1,5  % dla dziesięcioletnich okresów po 2030 r., chyba że z przeglądu Komisji do 2027 r., a następnie co 10 lat wynika, że nie jest to konieczne do realizacji długofalowych unijnych celów w zakresie energii i klimatu na rok 2050.

Państwa członkowskie muszą nadal osiągać roczne oszczędności w wysokości 1,5  % dla dziesięcioletnich okresów po 2030 r., chyba że z przeglądu Komisji do 2027 r., a następnie co 10 lat wynika, że nie jest to konieczne do realizacji długofalowych unijnych celów w zakresie energii i klimatu na rok 2050.

 

Oszczędności w każdym okresie powinny być obliczane łącznie na podstawie wielkości oszczędności, które miały zostać osiągnięte w poprzednich okresach. Jeżeli wcześniejsze środki z zakresu polityki, programy lub poszczególne działania nie przynoszą już oszczędności, ich utrata jest rozliczana w obliczeniach ogólnej wielkości oszczędności, które mają zostać osiągnięte na koniec każdego okresu, i zastępowana nowymi oszczędnościami.

Do celów lit. b ) i nie naruszając ust. 2 i 3, państwa członkowskie mogą zaliczać wyłącznie te oszczędności energii, które wynikają z nowych środków z zakresu polityki wprowadzonych po dniu 31 grudnia 2020 r. lub ze środków z zakresu polityki wprowadzonych w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r., jeżeli można wykazać, że środki te spowodowały poszczególne działania podjęte po dniu 31 grudnia 2020 r. i przynoszą oszczędności.

Oszczędności wymagane w okresie, o którym mowa w lit. b), są kumulowane i dodawane do oszczędności wymaganych w okresie, o którym mowa w lit. a ) . W tym celu i nie naruszając ust. 2 i 3, państwa członkowskie mogą zaliczać wyłącznie te oszczędności energii, które wynikają ze środków z zakresu polityki , niezależnie od tego, czy zostały wprowadzone po dniu 31 grudnia 2020 r. czy wcześniej, jeżeli można wykazać, że środki te spowodowały nowe działania indywidualne podjęte po dniu 31 grudnia 2020 r. i przynoszą nowe oszczędności. Państwa członkowskie mogą również zaliczać oszczędności, które przyniosły działania indywidualne podejmowane w okresie od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2020 r., pod warunkiem że nadal przynoszą możliwe do zweryfikowania oszczędności energii po roku 2020.

Wolumen sprzedaży energii zużytej w transporcie może być częściowo lub w pełni wyłączony z tego obliczenia.

Wyłącznie do celów okresu, o którym mowa w lit. a), wolumen sprzedaży energii zużytej w transporcie może być częściowo lub w pełni wyłączony z tego obliczenia. Sprzedaż energii zużytej w transporcie jest w pełni uwzględniana w obliczeniach dla okresu, o którym mowa w lit. b).

Państwa członkowskie decydują, w jaki sposób obliczona wielkość nowych oszczędności ma być rozłożona w okresie, o którym mowa w lit. a) i b), o ile wymagane łączne oszczędności ogółem zostają osiągnięte na koniec każdego okresu.

Państwa członkowskie decydują, w jaki sposób obliczona wielkość nowych oszczędności ma być rozłożona w okresie, o którym mowa w lit. a) i b), o ile wymagane łączne oszczędności ogółem zostają osiągnięte na koniec każdego okresu.

2.   Z zastrzeżeniem ust. 3 każde państwo członkowskie może:

2.   Z zastrzeżeniem ust. 3 każde państwo członkowskie może:

a)

przeprowadzać obliczenia wymagane na mocy ust. 1 lit. a), stosując wartości 1 % w roku 2014 i 2015; 1,25  % w roku 2016 i 2017; oraz 1,5  % w roku 2018, 2019 i 2020;

a)

przeprowadzać obliczenia wymagane na mocy ust. 1 lit. a), stosując wartości 1 % w roku 2014 i 2015; 1,25  % w roku 2016 i 2017; oraz 1,5  % w roku 2018, 2019 i 2020;

b)

wyłączyć z obliczeń całość lub część wolumenu sprzedaży energii wykorzystanej w rodzajach działalności przemysłowej wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE;

b)

wyłączyć z obliczeń całość lub część wolumenu sprzedaży energii wykorzystanej w rodzajach działalności przemysłowej wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE;

c)

pozwolić, by oszczędność energii w sektorach przetwarzania, dystrybucji i przesyłu energii, w tym w sprawnej infrastrukturze ciepłowniczej i chłodniczej, uzyskana w wyniku wdrożenia wymogów określonych w art. 14 ust. 4, art. 14 ust. 5 lit. b) oraz art. 15 ust. 1–6 i 9, została zaliczona na poczet wielkości oszczędności energii wymaganej na mocy ust. 1;

c)

pozwolić, by oszczędność energii w sektorach przetwarzania, dystrybucji i przesyłu energii, w tym w sprawnej infrastrukturze ciepłowniczej i chłodniczej, uzyskana w wyniku wdrożenia wymogów określonych w art. 14 ust. 4, art. 14 ust. 5 lit. b) oraz art. 15 ust. 1–6 i 9, została zaliczona na poczet wielkości oszczędności energii wymaganej na mocy ust. 1 lit. a) i b) ; oraz

d)

zaliczać oszczędność energii wynikającą z działań indywidualnych nowo wdrożonych od dnia 31 grudnia 2008 r., która nadal przynosi skutki w 2020 r. i  w dalszym okresie oraz może być mierzona i weryfikowana, na poczet wielkości oszczędności energii, o której mowa w ust. 1. oraz

d)

odliczać oszczędność energii wynikającą z działań indywidualnych nowo wdrożonych od dnia 31 grudnia 2008 r., która nadal przynosi skutki w 2020 r. i może być mierzona i weryfikowana, od wielkości oszczędności energii, o której mowa w ust. 1 lit . a);

e)

wyłączyć z obliczeń wymaganej oszczędności energii, o których mowa w ust. 1, weryfikowalne ilości energii wytworzonej na własne potrzeby na budynkach lub w budynkach w wyniku środków z zakresu polityki wspierających nowe instalacje technologii energii odnawialnej.

 

3.   Wszystkie opcje wybrane na podstawie ust. 2 nie mogą razem przekraczać 25 % ilości oszczędności energii, o których mowa w ust. 1. Państwa członkowskie stosują wybrane opcje i obliczają ich efekty oddzielnie dla okresów, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b):

3.   Wszystkie opcje wybrane na podstawie ust. 2 nie mogą razem przekraczać 25 % ilości oszczędności energii, o których mowa w ust. 1. Państwa członkowskie stosują wybrane opcje i obliczają ich efekty oddzielnie dla okresów, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b):

a)

do obliczania wielkości oszczędności energii wymaganych w okresie, o którym mowa w ust. 1 lit. a), państwa członkowskie mogą korzystać z przepisów ust. 2 lit. a), b), c) i d);

a)

do obliczania wielkości oszczędności energii wymaganych w okresie, o którym mowa w ust. 1 lit. a), państwa członkowskie mogą korzystać z przepisów ust. 2 lit. a), b), c) i d);

b)

do obliczania wielkości oszczędności energii wymaganych w okresie, o którym mowa w ust. 1 lit. b), państwa członkowskie mogą korzystać z ust. 2 lit. b), c), d) i e), o ile poszczególne działania w rozumieniu lit. d) nadal przynoszą weryfikowalne i wymierne skutki po dniu 31 grudnia 2020 r.

b)

do obliczania wielkości oszczędności energii wymaganych w okresie, o którym mowa w ust. 1 lit. b), państwa członkowskie mogą korzystać z ust. 2 lit. b), c), d) i e), o ile poszczególne działania w rozumieniu lit. d) nadal przynoszą weryfikowalne i wymierne skutki po dniu 31 grudnia 2020 r.

4.   Oszczędności energii uzyskane po dniu 31 grudnia 2020 r. nie mogą być zaliczane na poczet łącznych oszczędności wymaganych dla okresu od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

4.   Oszczędności energii uzyskane po dniu 31 grudnia 2020 r. nie mogą być zaliczane na poczet łącznych oszczędności wymaganych dla okresu od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

5.   Państwa członkowskie zapewniają, aby oszczędności wynikające ze środków z zakresu polityki, o których mowa w art. 7a i 7b oraz w art. 20 ust. 6, obliczano zgodnie z załącznikiem V.

5.   Państwa członkowskie zapewniają, aby oszczędności wynikające ze środków z zakresu polityki, o których mowa w art. 7a i 7b oraz w art. 20 ust. 6, obliczano zgodnie z załącznikiem V.

6.   Państwa członkowskie muszą osiągnąć wymaganą wielkość oszczędności wynikającą z ust. 1 poprzez ustanowienie krajowego systemu zobowiązującego do efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 7a, albo poprzez przyjęcie alternatywnych środków, o których mowa w art. 7b. Państwa członkowskie mogą łączyć system zobowiązujący do efektywności energetycznej z alternatywnymi środkami z zakresu polityki.

6.   Państwa członkowskie muszą osiągnąć wymaganą wielkość oszczędności wynikającą z ust. 1 poprzez ustanowienie krajowego systemu zobowiązującego do efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 7a, albo poprzez przyjęcie alternatywnych środków, o których mowa w art. 7b. Państwa członkowskie mogą łączyć system zobowiązujący do efektywności energetycznej z alternatywnymi środkami z zakresu polityki.

7.   Państwa członkowskie wykazują, że w przypadkach gdy ma miejsce nakładanie się oddziaływania różnych środków z zakresu polityki lub działań indywidualnych, oszczędność energii nie jest zaliczana podwójnie.”;

7.   Państwa członkowskie wykazują, że w przypadkach gdy ma miejsce nakładanie się oddziaływania różnych środków z zakresu polityki lub działań indywidualnych, oszczędność energii nie jest zaliczana podwójnie.”;

Poprawka 55

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 a – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   W przypadku gdy państwa członkowskie zdecydują się wypełnić swoje obowiązki w zakresie osiągnięcia wielkości oszczędności wymaganej na mocy art. 7 ust. 1 za pomocą systemu zobowiązującego do efektywności energetycznej, dopilnowują, aby strony zobowiązane, o których mowa w ust. 2, prowadzące działalność na terytorium danego państwa członkowskiego spełniły – bez uszczerbku dla art. 7 ust. 2 – wymóg w zakresie łącznych oszczędności energii końcowej określony w art. 7 ust. 1.

1.   W przypadku gdy państwa członkowskie zdecydują się wypełnić swoje obowiązki w zakresie osiągnięcia wielkości oszczędności wymaganej na mocy art. 7 ust. 1 za pomocą systemu zobowiązującego do efektywności energetycznej, dopilnowują, aby strony zobowiązane, o których mowa w ust. 2, prowadzące działalność na terytorium danego państwa członkowskiego spełniły – nie naruszając art. 7 ust. 2 – wymóg w zakresie łącznych oszczędności energii końcowej określony w art. 7 ust. 1, lub umożliwiają zobowiązanym stronom wpłacanie corocznych składek na rzecz funduszu efektywności energetycznej na podstawie art. 20 ust. 6 .

Poprawka 56

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 a – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Państwa członkowskie wyznaczają, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, strony zobowiązane spośród dystrybutorów energii lub przedsiębiorstw prowadzących detaliczną sprzedaż energii działających na ich terytorium i mogą przy tym uwzględnić przedsiębiorstwa prowadzące dystrybucję lub sprzedaż detaliczną paliw transportowych działające na ich terytorium. Wielkość oszczędności energii, jaka jest wymagana do wypełnienia obowiązku, jest osiągana przez strony zobowiązane spośród odbiorców końcowych, wyznaczone przez państwa członkowskie, niezależnie od obliczeń dokonanych zgodnie z art. 7 ust. 1 lub, jeśli zdecydują tak państwa członkowskie, przez udokumentowane oszczędności osiągnięte przez inne strony, jak określono w ust. 5 lit. b).

2.   Państwa członkowskie wyznaczają, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, strony zobowiązane spośród dystrybutorów energii lub przedsiębiorstw prowadzących detaliczną sprzedaż energii oraz przedsiębiorstw prowadzących dystrybucję i sprzedaż detaliczną paliw transportowych i działających na ich terytorium. Wielkość oszczędności energii, jaka jest wymagana do wypełnienia obowiązku, jest osiągana przez strony zobowiązane spośród odbiorców końcowych, wyznaczone przez państwa członkowskie, niezależnie od obliczeń dokonanych zgodnie z art. 7 ust. 1 lub, jeśli zdecydują tak państwa członkowskie, przez udokumentowane oszczędności osiągnięte przez inne strony, jak określono w ust. 5 lit. b).

Poprawka 57

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 a – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     W przypadku wyznaczenia przedsiębiorstw prowadzących detaliczną sprzedaż energii jako stron zobowiązanych zgodnie z ust. 2 państwa członkowskie zapewniają, aby w realizacji zobowiązania przedsiębiorstwa prowadzące detaliczną sprzedaż energii nie stwarzały przeszkód dla odbiorców zamierzających zmienić dostawcę.

Poprawka 59

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 a – ustęp 5 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

mogą zezwolić stronom zobowiązanym na zaliczanie na poczet ich obowiązku poświadczonej oszczędności energii osiągniętej przez dostawców usług energetycznych lub inne strony trzecie, w tym w przypadkach, gdy strony zobowiązane promują środki za pośrednictwem innych akredytowanych przez państwo podmiotów lub za pośrednictwem organów publicznych, które mogą obejmować formalne partnerstwa i mogą się łączyć z innymi źródłami finansowania. Jeżeli państwa członkowskie na to zezwalają, muszą zapewnić wprowadzenie procesu akredytacji, który jest jasno określony, przejrzysty i otwarty dla wszystkich podmiotów działających na rynku, a także jest ukierunkowany na minimalizację kosztów certyfikacji;

b)

mogą zezwolić stronom zobowiązanym na zaliczanie na poczet ich obowiązku poświadczonej oszczędności energii osiągniętej przez dostawców usług energetycznych lub inne strony trzecie, w tym w przypadkach, gdy strony zobowiązane promują środki za pośrednictwem innych akredytowanych przez państwo podmiotów lub za pośrednictwem organów publicznych, które mogą obejmować formalne partnerstwa i mogą się łączyć z innymi źródłami finansowania. Jeżeli państwa członkowskie na to zezwalają, muszą zapewnić wprowadzenie zatwierdzonego procesu akredytacji, który jest jasno określony, przejrzysty , integracyjny i otwarty dla wszystkich podmiotów działających na rynku, a także jest ukierunkowany na minimalizację kosztów certyfikacji;

Poprawka 60

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 a – ustęp 5 – litera c a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ca)

umożliwiają zaliczenie dodatkowych oszczędności osiąganych dzięki zastosowaniu bardziej zrównoważonych technologii w miejskich sieciach ciepłowniczych i chłodniczych (co również prowadzi do ograniczenia substancji zanieczyszczających i cząstek stałych) na poczet wielkości oszczędności energii wymaganej w ust. 1;

Poprawka 61

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 a – ustęp 5 – litera c b (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

cb)

wspierają przyjmowanie środków wykorzystujących potencjał systemu ciepłowniczego i chłodniczego w zakresie oszczędności energii, w miarę możliwości zapewniając dodatkowe wynagradzanie działań skutkujących ograniczeniem zanieczyszczenia;

Poprawka 62

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 a – ustęp 5 – litera c c (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

cc)

ustanawiają instrumenty poświadczające oszczędność energii w wyniku audytów energetycznych lub równoważnych systemów zarządzania energią, o których mowa w art. 8, w celu zaliczenia tych oszczędności na poczet wielkości oszczędności energii wymaganych w ust. 1;

Poprawka 63

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 a – ustęp 5 – litera c d (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

cd)

mogą zezwolić stronom zobowiązanym na zaliczenie oszczędności energii końcowej osiągniętych w ramach efektywnej infrastruktury ciepłowniczej i chłodniczej na poczet wypełnienia spoczywającego na nich zobowiązania;

Poprawka 65

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 a – ustęp 5 – litera c f (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

cf)

dokonują oceny i podejmują działania na rzecz ograniczenia wpływu kosztów bezpośrednich i pośrednich związanych z tymi systemami na konkurencyjność energochłonnych sektorów przemysłu podlegających konkurencji międzynarodowej.

Poprawka 66

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 a – ustęp 6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

6a.     W ramach zintegrowanych krajowych planów w zakresie energii i klimatu państwa członkowskie informują Komisję o środkach z zakresu polityki, jakie zamierzają podjąć na podstawie art. 7 ust. 2 lit. c). Wpływ tych środków jest obliczany i ujmowany w tych planach. Państwa członkowskie dokonują obliczeń na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, które zostaną opracowane w drodze konsultacji z Komisją do dnia 1 stycznia 2019 r.

Poprawka 67

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 b – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   W przypadku gdy państwa członkowskie postanawiają wypełnić swoje obowiązki w zakresie realizacji oszczędności wymaganych na podstawie art. 7 ust. 1 za pomocą alternatywnych środków z zakresu polityki, zapewniają one osiągnięcie oszczędności energii wymaganych na mocy art. 7 ust. 1 u odbiorców końcowych.

1.   W przypadku gdy państwa członkowskie postanawiają wypełnić swoje obowiązki w zakresie realizacji oszczędności wymaganych na podstawie art. 7 ust. 1 za pomocą alternatywnych środków z zakresu polityki, zapewniają one pełne osiągnięcie oszczędności energii wymaganych na mocy art. 7 ust. 1 u odbiorców końcowych.

Poprawka 68

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 b – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Ponadto wszelkie możliwości zwiększenia efektywności energetycznej, w tym dzięki stosowaniu bardziej wydajnego paliwa w transporcie, kwalifikują się do zaliczenia na poczet spełnienia wymogu w zakresie łącznych oszczędności energii końcowej określonego w art. 7 ust. 1.

Poprawka 69

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 b – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Opracowując alternatywne środki z zakresu polityki w celu uzyskania oszczędności energii, państwa członkowskie uwzględniają wpływ na gospodarstwa domowe dotknięte ubóstwem energetycznym.

2.   Opracowując alternatywne środki z zakresu polityki w celu uzyskania oszczędności energii, państwa członkowskie uwzględniają wpływ na gospodarstwa domowe o niskich dochodach, w tym dotknięte ubóstwem energetycznym, i dopilnowują, aby środki te wdrażano priorytetowo w tych gospodarstwach domowych i w mieszkaniach socjalnych .

 

Państwa członkowskie obliczają wielkość oszczędności uzyskanych w tych gospodarstwach w porównaniu z całkowitą wielkością oszczędności osiągniętych we wszystkich gospodarstwach domowych zgodnie z niniejszym artykułem.

 

Oszczędności te są publikowane i zostają włączone do zintegrowanych krajowych sprawozdań z postępów w zakresie energii i klimatu na podstawie art. 21 rozporządzenia (UE) XX/20XX [w sprawie zarządzania unią energetyczną].

Poprawka 70

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4 a (nowy)

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 7 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(4a)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 7c

Świadczenie usług w zakresie efektywności energetycznej

Komisja w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi zapewnia, aby usługi w zakresie efektywności energetycznej były świadczone w warunkach konkurencyjności i przejrzystości zapewniających odbiorcom końcowym czerpanie korzyści z działań na rzecz poprawy efektywności energetycznej w postaci niższych kosztów i wyższej jakości usług. W tym celu państwa członkowskie zapewniają różnym podmiotom gospodarczym, w szczególności MŚP, niedyskryminujący dostęp do rynku efektywności energetycznej, wspierając równe warunki ich udziału w tym rynku względem podmiotów zintegrowanych pionowo i niwelując przewagę konkurencyjną podmiotów działających zarówno w sektorze dystrybucji, jak i sprzedaży energii. W tym celu państwa członkowskie podejmują wszelkie czynności niezbędne do zapewnienia, aby podmioty zintegrowane udostępniały stronom trzecim jednakowe warunki i narzędzia, jakie wykorzystują do świadczenia usług w zakresie efektywności energetycznej.”;

Poprawka 71

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 5 – litera b

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 9 – ustęp 1 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Państwa członkowskie zapewniają, by na tyle, na ile jest to technicznie wykonalne, uzasadnione finansowo i proporcjonalne do potencjalnych oszczędności energii, odbiorcy końcowi gazu ziemnego mieli możliwość nabycia po konkurencyjnych cenach indywidualnych liczników, które dokładnie oddają rzeczywiste zużycie energii przez odbiorcę końcowego i podają informacje o rzeczywistym czasie korzystania z energii.;

Państwa członkowskie zapewniają, by na tyle, na ile jest to technicznie wykonalne, uzasadnione finansowo i proporcjonalne do potencjalnych oszczędności energii, odbiorcy końcowi gazu ziemnego – w odniesieniu do wybranej technologii i funkcjonalności – mieli możliwość nabycia po konkurencyjnych cenach indywidualnych liczników i systemów sterowania ogrzewaniem , które dokładnie oddają rzeczywiste zużycie energii przez odbiorcę końcowego i podają informacje o rzeczywistym czasie korzystania z energii oraz innych aspektach, zgodnie z przepisami dotyczącymi pomiaru energii elektrycznej zawartymi w art . 19–22 dyrektywy dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (wersja przekształcona).

Poprawka 72

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 5 – podpunkt ii a (nowy)

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 9 – ustęp 2 – podpunkt 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Inteligentny system pomiarowy zapewnia odbiorcom końcowym dostęp do danych dotyczących zużycia energii oraz szeregów czasowych ustalonych w ramach rynkowych okresów rozliczeniowych.

Poprawka 73

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 5 – litera d

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 9 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

skreśla się ust . 3;

d)

ust . 3 otrzymuje brzmienie:

„3.     W odniesieniu do formatu danych oraz zapewnionych funkcji przepisy dostosowane są do art. 18–21 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE  (1a) w stosownym zakresie. Dane odbiorcy przetwarzane są zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679  (1b) . Odbiorcom końcowym nie są naliczane żadne koszty za dostęp do dotyczących ich danych w formacie dla nich użytecznym.

Poprawka 74

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 6

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 9 a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 9a

Artykuł 9a

Opomiarowanie, opomiarowanie podlicznikami i podział kosztów ogrzewania, chłodzenia i ciepłej wody użytkowej

Opomiarowanie, opomiarowanie podlicznikami i podział kosztów ogrzewania, chłodzenia i ciepłej wody użytkowej

1.   Państwa członkowskie dopilnowują, aby końcowi odbiorcy ciepła sieciowego, chłodu sieciowego i ciepłej wody użytkowej mieli możliwość nabycia po konkurencyjnych cenach liczników, które dokładnie oddają rzeczywiste zużycie energii przez odbiorcę końcowego.

1.   Państwa członkowskie dopilnowują, aby końcowi odbiorcy ciepła sieciowego, chłodu sieciowego i ciepłej wody użytkowej mieli możliwość nabycia po konkurencyjnych cenach liczników, które dokładnie oddają rzeczywiste zużycie energii przez odbiorcę końcowego.

W przypadku gdy energia cieplna i chłodnicza lub ciepła woda użytkowa są dostarczane do budynku z centralnego źródła obsługującego większą liczbę budynków bądź z sieci ciepłowniczej lub chłodniczej, licznik ciepła lub ciepłej wody użytkowej musi być zawsze zamontowany na wymienniku ciepła lub na granicy dostawy.

W przypadku gdy energia cieplna, chłodnicza lub ciepła woda użytkowa są dostarczane do budynku z centralnego źródła obsługującego większą liczbę budynków bądź z sieci ciepłowniczej lub chłodniczej, licznik musi być zamontowany na wymienniku ciepła lub na granicy dostawy.

2.   W budynkach wielomieszkaniowych i wielofunkcyjnych z własnym źródłem centralnego ogrzewania lub chłodzenia lub zaopatrywanych z sieci ciepłowniczej lub chłodniczej instaluje się indywidualne liczniki do pomiaru zużycia energii cieplnej lub chłodniczej lub ciepłej wody użytkowej dla każdego modułu budynku.

2.   W budynkach wielomieszkaniowych i wielofunkcyjnych z własnym źródłem centralnego ogrzewania lub chłodzenia lub zaopatrywanych z sieci ciepłowniczej lub chłodniczej instaluje się indywidualne liczniki do pomiaru zużycia energii cieplnej lub chłodniczej lub ciepłej wody użytkowej dla każdego modułu budynku , jeżeli jest to technicznie wykonalne i efektywne kosztowo, tzn. proporcjonalne do potencjalnych oszczędności energii .

W przypadku gdy zastosowanie indywidualnych liczników nie jest technicznie wykonalne lub nie jest opłacalne, do pomiarów zużycia energii cieplnej lub chłodniczej w każdym module budynku, w celu pomiaru zużycia ciepła na każdym grzejniku stosowane są indywidualne podzielniki kosztów ciepła, chyba że dane państwo członkowskie wykaże, że montaż takich podzielników kosztów ciepła nie byłby opłacalny. W takich przypadkach można rozważyć alternatywne opłacalne sposoby pomiaru zużycia energii cieplnej. Każde państwo członkowskie jasno określa i publikuje przedmiotowe warunki braku wykonalności technicznej i braku opłacalności.

W przypadku gdy zastosowanie indywidualnych liczników nie jest technicznie wykonalne lub nie jest opłacalne do pomiarów zużycia energii cieplnej lub chłodniczej w każdym module budynku, w celu pomiaru zużycia ciepła na każdym grzejniku stosowane są indywidualne podzielniki kosztów ciepła, chyba że dane państwo członkowskie wykaże, że montaż takich podzielników kosztów ciepła nie byłby opłacalny. W takich przypadkach można rozważyć alternatywne opłacalne sposoby pomiaru zużycia energii cieplnej. Każde państwo członkowskie po konsultacji z Komisją jasno określa i publikuje ogólne kryteria, metodykę lub procedury określania braku wykonalności technicznej i braku opłacalności.

W budynkach nowego typu, o których mowa w akapicie pierwszym , lub gdy dany budynek jest poddawany gruntownej renowacji zgodnie dyrektywą 2010/31/UE , zapewnia się zawsze indywidualne liczniki.

nowych budynkach wielomieszkaniowych i w częściach mieszkalnych nowych budynków wielofunkcyjnych , o ile mają one centralne źródło ogrzewania ciepłej wody użytkowej lub są zaopatrywane systemu ciepłowniczego , niezależnie od akapitów pierwszego i drugiego instaluje się indywidualne liczniki ciepłej wody użytkowej .

3.   W przypadku gdy przeważającym rodzajem zabudowy są budynki wielomieszkaniowe i wielofunkcyjne, które zaopatrywane są z systemu ciepłowniczego lub chłodniczego lub które posiadają własne wspólne systemy ogrzewania lub chłodzenia obsługujące takie budynki, państwa członkowskie muszą wprowadzić przejrzyste zasady podziału kosztów zużycia energii cieplnej, chłodniczej i ciepłej wody użytkowej w takich budynkach, aby zapewnić przejrzystość i dokładność rozliczania indywidualnego zużycia, z uwzględnieniem:

3.   W przypadku gdy przeważającym rodzajem zabudowy są budynki wielomieszkaniowe i wielofunkcyjne, które zaopatrywane są z systemu ciepłowniczego lub chłodniczego lub które posiadają własne wspólne systemy ogrzewania lub chłodzenia obsługujące takie budynki, państwa członkowskie muszą wprowadzić przejrzyste zasady podziału kosztów zużycia energii cieplnej, chłodniczej i ciepłej wody użytkowej w takich budynkach, aby zapewnić przejrzystość i dokładność rozliczania indywidualnego zużycia, z uwzględnieniem:

a)

ciepłej wody na potrzeby bytowe;

a)

ciepłej wody na potrzeby bytowe;

b)

strat energii cieplnej w instalacji w budynku oraz energii cieplnej do celów ogrzewania powierzchni wspólnych (jeżeli klatki schodowe i korytarze są wyposażone w grzejniki);

b)

strat energii cieplnej w instalacji w budynku oraz energii cieplnej do celów ogrzewania powierzchni wspólnych (jeżeli klatki schodowe i korytarze są wyposażone w grzejniki);

c)

energii cieplnej do celów ogrzewania mieszkań.

c)

energii cieplnej do celów ogrzewania mieszkań.

4.   Do celów niniejszego artykułu od dnia 1 stycznia 2020 r. zainstalowane liczniki i podzielniki kosztów muszą umożliwiać zdalny odczyt.

4.   Do celów niniejszego artykułu od dnia 1 stycznia 2020 r. nowo zainstalowane liczniki i podzielniki kosztów ciepła muszą umożliwiać zdalny odczyt. Warunki wykonalności technicznej i opłacalności określone w ust. 2 akapit pierwszy i drugi nadal mają zastosowanie.

Liczniki lub podzielniki kosztów, które już zostały zainstalowane, ale nie posiadają funkcji zdalnego odczytu zostają w nią wyposażone lub zostają zastąpione urządzeniami posiadającymi taką funkcję w terminie do dnia 1 stycznia 2027 r., chyba że dane państwo członkowskie wykaże, że nie jest to opłacalne.”;

Liczniki lub podzielniki kosztów ciepła , które już zostały zainstalowane, ale nie posiadają funkcji zdalnego odczytu, zostają w nią wyposażone lub zostają zastąpione urządzeniami posiadającymi taką funkcję w terminie do dnia 1 stycznia 2027 r., chyba że dane państwo członkowskie wykaże, że nie jest to opłacalne.”;

Poprawka 75

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 7 – litera b

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 10 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   W przypadku gdy odbiorcy końcowi nie mają inteligentnych liczników, o których mowa w dyrektywie 2009/73/WE, państwa członkowskie zapewniają, w terminie do dnia 31 grudnia 2014 r., aby informacje o rozliczeniach były dokładne oraz oparte na rzeczywistym zużyciu, zgodnie z pkt 1.1 załącznika VII, w odniesieniu do gazu, w przypadku gdy jest to technicznie możliwe i ekonomicznie uzasadnione.”;

1.   W przypadku gdy odbiorcy końcowi nie mają inteligentnych liczników, o których mowa w dyrektywie 2009/73/WE, państwa członkowskie zapewniają, w terminie do dnia 31 grudnia 2014 r., aby informacje o rozliczeniach były rzetelne, dokładne oraz oparte na rzeczywistym zużyciu, zgodnie z pkt 1.1 załącznika VII, w odniesieniu do gazu, w przypadku gdy jest to technicznie możliwe i ekonomicznie uzasadnione.

Poprawka 76

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 7 – litera c

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 10 – ustęp 2 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Liczniki zamontowane zgodnie z dyrektywą 2009/73/WE muszą podawać dokładne informacje o rozliczeniach oparte na rzeczywistym zużyciu. Państwa członkowskie zapewniają, aby odbiorcy końcowi mieli możliwość łatwego dostępu do uzupełniających informacji dotyczących zużycia w przeszłości pozwalających na szczegółową samokontrolę.;

Liczniki zamontowane zgodnie z dyrektywą 2009/73/WE podają dokładne informacje o rozliczeniach oparte na rzeczywistym zużyciu. Państwa członkowskie zapewniają, aby odbiorcy końcowi mieli możliwość łatwego dostępu do uzupełniających informacji dotyczących zużycia w przeszłości pozwalających na szczegółową samokontrolę.;

Poprawka 77

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 8

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 10 a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 10a

Artykuł 10a

Rozliczenia i informacje o zużyciu w zakresie ogrzewania, chłodzenia i ciepłej wody użytkowej

Rozliczenia i informacje o zużyciu w zakresie ogrzewania, chłodzenia i ciepłej wody użytkowej

1.   Państwa członkowskie dopilnowują , aby rozliczenia i informacje o zużyciu były dokładne oraz oparte na rzeczywistym zużyciu, zgodnie z pkt 1 i 2 załącznika VIIa, w  odniesieniu do wszystkich użytkowników końcowych , którym zainstalowano liczniki lub podzielniki kosztów .

1.   Państwa członkowskie zapewniają , by w przypadku zainstalowania liczników lub podzielników kosztów ciepła informacje o  rozliczeniach i zużyciu były rzetelne, dokładne oraz oparte na rzeczywistym zużyciu lub odczytach podzielników kosztów ciepła , zgodnie z pkt 1 i 2 załącznika VIIa dla wszystkich użytkowników końcowych , to znaczy dla osób fizycznych lub prawnych nabywających energię cieplną, energię chłodniczą lub ciepłą wodę użytkową na własny użytek, lub osób fizycznych lub prawnych zajmujących budynek lub indywidualny moduł budynku wielomieszkaniowym lub wielofunkcyjnym zaopatrywany w energię cieplną , energię chłodniczą lub ciepłą wodę użytkową z centralnego źródła, które nie mają bezpośredniej lub indywidualnej umowy z dostawcą energii .

Obowiązek ten, z wyjątkiem przypadków zużycia opomiarowanego podlicznikami zgodnie z art. 9a ust. 2, można wypełnić przez wprowadzenie systemu samodzielnego dokonywania odczytów przez odbiorcę końcowego, który przekazuje odczyty swojego licznika dostawcy energii . Jedynie w przypadkach gdy odbiorca końcowy nie poda odczytu licznika za dany okres rozliczeniowy, rozliczanie jest oparte na zużyciu szacunkowym lub na stawce ryczałtowej.

Obowiązek ten może , jeżeli tak zostało przewidziane w państwie członkowskim oraz z wyjątkiem przypadku zużycia opomiarowanego podlicznikami w oparciu o podzielniki kosztów ciepła zgodnie z art. 9a ust. 2, być spełniony przez wprowadzenie systemu regularnego dokonywania odczytów przez samych odbiorców końcowych lub użytkowników końcowych i przekazywania przez nich odczytów licznika . Jedynie w przypadkach gdy odbiorca końcowy lub użytkownik końcowy nie poda odczytu licznika za dany okres rozliczeniowy, rozliczanie jest oparte na zużyciu szacunkowym lub na stawce ryczałtowej.

2.   Państwa członkowskie:

2.   Państwa członkowskie:

a)

wprowadzają wymóg, aby – w przypadku gdy dostępne są informacje na temat rozliczeń za energię i zużycia przez użytkowników końcowych w przeszłości – były one udostępniane dostawcy usług energetycznych wskazanemu przez użytkownika końcowego;

a)

wprowadzają wymóg, aby – w przypadku gdy dostępne są informacje na temat rozliczeń za energię i zużycia lub odczytów podzielników kosztów ciepła u użytkowników końcowych w przeszłości – były one na życzenie użytkownika końcowego udostępniane dostawcy usług energetycznych wskazanemu przez użytkownika końcowego;

b)

zapewniają , aby odbiorcom końcowym zaoferowano opcję elektronicznej formy informacji o rozliczeniach i rachunków oraz aby odbiorcy końcowi otrzymywali, na żądanie, jasne i zrozumiałe wyjaśnienie, w jaki sposób sporządzono ich rachunek, szczególnie w przypadkach, gdy rachunki nie są oparte na rzeczywistym zużyciu;

b)

dopilnowują , aby odbiorcom końcowym zaoferowano opcję elektronicznej formy informacji o rozliczeniach i rachunków;

c)

zapewniają udzielanie odpowiednich informacji wraz z rachunkiem na podstawie rzeczywistego zużycia dla wszystkich użytkowników końcowych zgodnie z pkt 3 załącznika VII ;

c)

zapewniają udzielanie jasnych i zrozumiałych informacji wraz z rachunkiem na podstawie rzeczywistego zużycia wszystkim użytkownikom końcowym zgodnie z pkt 3 załącznika VIIa ;

d)

mogą postanowić, że na życzenie odbiorcy końcowego przekazywanie informacji o rozliczeniach nie jest uznawane za wezwanie do zapłaty. W takich przypadkach państwa członkowskie zapewniają elastyczne formy dokonywania płatności.”;

d)

mogą postanowić, że na życzenie odbiorcy końcowego przekazywanie informacji o rozliczeniach nie jest uznawane za wezwanie do zapłaty. W takich przypadkach państwa członkowskie zapewniają elastyczne formy dokonywania płatności.;

 

da)

wspierają cyberbezpieczeństwo i zapewniają ochronę prywatności i danych użytkowników końcowych zgodnie ze stosownymi przepisami unijnymi.

 

2a.     Państwa członkowskie decydują, kto powinien być odpowiedzialny za dostarczanie informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, użytkownikom końcowym, którzy nie mają bezpośredniej lub indywidualnej umowy z dostawcą energii.

Poprawka 78

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 11 – litera -a (nowa)

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 15 – ustęp 4 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

-a)

w ust. 4 dodaje się akapit w brzmieniu:

Po konsultacji z odpowiednimi zainteresowanymi stronami Komisja ustanawia wspólną metodykę w celu zachęcenia operatorów sieci do ograniczenia strat i realizacji programu inwestycji infrastrukturalnych efektywnych pod względem kosztów i energii, a także do właściwego rozliczania efektywności energetycznej i elastyczności sieci. Komisja przyjmuje do dnia … [12 miesięcy po wejściu w życie dyrektywy] r. akt delegowany na podstawie art. 23 uzupełniający dyrektywę i określający wspomnianą metodykę.

Poprawka 79

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 11 – litera a – podpunkt ii

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 15 – ustęp 5 – akapit 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Operatorzy systemów przesyłowych i operatorzy systemów dystrybucyjnych muszą spełnić wymogi ustanowione w załączniku XII;

Operatorzy systemów przesyłowych i operatorzy systemów dystrybucyjnych uwzględniają potrzebę zapewnienia ciągłości dostaw ciepła podczas czynności podłączania, zapewniania dostępu do sieci oraz przesyłu i dystrybucji energii z wysokosprawnej kogeneracji, a także spełniają wymogi ustanowione w załączniku XII.

Poprawka 80

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 11 a (nowy)

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 19 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(11a)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 19a

Finansowanie efektywności energetycznej przez europejskie banki

Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) i Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR) dostosowują cele prowadzonej polityki z myślą o uznaniu efektywności energetycznej jako źródła energii samego w sobie oraz inwestycji z zakresu efektywności energetycznej jako części portfela inwestycji dokonywanych w dziedzinie infrastruktury.

EBI i EBOR, wraz z krajowymi bankami prorozwojowymi, opracowują, generują i finansują programy i projekty stworzone specjalnie z myślą o sektorze efektywności energetycznej, w tym dla gospodarstw domowych dotkniętych ubóstwem energetycznym.

Państwa członkowskie w pełni wykorzystują możliwości i narzędzia, które oferuje inicjatywa »inteligentne finansowanie na rzecz inteligentnych budynków.«;

Poprawka 82

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 12 a (nowy)

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 23 – ustęp 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

12a)

w art. 23 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„3a.     Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa”

Poprawka 83

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 12 b (nowy)

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 24 – ustęp 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

12b)

w art. 24 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„4a.     W sprawozdaniu na temat stanu unii energetycznej Komisja informuje, jak funkcjonuje rynek emisji na podstawie art. 29 ust. 1 i art. 29 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) XX/20XX [w sprawie zarządzania unią energetyczną], uwzględniając skutki wdrożenia niniejszej dyrektywy.”

Poprawka 84

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 13

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 24 – ustęp 12

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

12.   Komisja przeprowadza ocenę niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 28 lutego 2024 r. i przedstawia sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. W  stosownych przypadkach sprawozdaniu temu towarzyszą wnioski dotyczące dodatkowych środków .;

12.   Komisja przeprowadza ocenę niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 28 lutego 2024 r. i przedstawia sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie , oceniając ogólną skuteczność dyrektywy oraz konieczność dostosowania unijnej polityki zakresie efektywności energetycznej zgodnie z celami porozumienia paryskiego i rozwojem gospodarczym i innowacji . W stosownych przypadkach sprawozdaniu temu towarzyszą wnioski dotyczące dodatkowych środków.

Poprawka 85

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 13 a (nowy)

Dyrektywa 2012/27/UE

Artykuł 24 – ustęp 12 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

13a)

w art. 24 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„12a.     Do dnia 31 grudnia 2019 r. Komisja przeprowadza oddzielną, dogłębną analizę potencjału w zakresie efektywności energetycznej w odniesieniu do:

a)

konwersji energii i przemiany energetycznej;

b)

przesyłu i dystrybucji energii;

c)

produkcji, a następnie transportu materiałów energetycznych, w szczególności w odniesieniu do energii wykorzystywanej w procesie wydobywania paliw kopalnych oraz ich transportu do miejsca wykorzystania;

d)

magazynowania energii.

Na podstawie swoich ustaleń Komisja w razie potrzeby przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek w tym zakresie do dnia 31 stycznia 2021 r.”

Poprawka 114

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik I – punkt 1 – litera a

Dyrektywa 2012/27/UE

Załącznik IV – przypis 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

w załączniku IV przypis 3 otrzymuje brzmienie: „(3) Ma zastosowanie w przypadku obliczania oszczędności energii w odniesieniu do energii pierwotnej przy wykorzystaniu podejścia oddolnego opartego na zużyciu energii końcowej. Dla oszczędności wyrażonej w kWh państwa członkowskie mogą zastosować współczynnik domyślny wynoszący 2 , 0 . Państwa członkowskie mogą zastosować inny współczynnik, o ile jest to uzasadnione.”;

a)

w załączniku IV przypis 3 otrzymuje brzmienie: „(3) Ma zastosowanie wyłącznie na potrzeby niniejszej dyrektywy oraz w przypadku obliczania oszczędności energii w odniesieniu do energii pierwotnej przy wykorzystaniu podejścia oddolnego opartego na zużyciu energii końcowej. Dla oszczędności wyrażonej w kWh państwa członkowskie stosują współczynnik ustalony przy wykorzystaniu transparentnej metody porównywalnej między państwami członkowskimi , uwzględniającej uwarunkowania danego kraju wpływające na zużycie energii pierwotnej . Wspomniane uwarunkowania są należycie umotywowane, mierzalne i weryfikowalne, a także powinny być oparte na obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriach. Dla oszczędności wyrażonej w kWh państwa członkowskie mogą zastosować współczynnik domyślny wynoszący 2,3 lub inny współczynnik, o ile jest to uzasadnione.” .W takim przypadku państwa członkowskie uwzględniają skład przyszłego koszyka energetycznego, zawarty w zintegrowanych krajowych planach w zakresie energii i klimatu, zgłoszonych Komisji zgodnie z art. [3] rozporządzenia (UE) XX/20XX [zarządzanie unią energetyczną]. Współczynnik domyślny podlega przeglądowi co 5 lat na podstawie rzeczywiście odnotowanych danych.

Poprawka 87

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik I – punkt 1 – litera b

Dyrektywa 2012/27/UE

Załącznik V – punkt 2 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

należy wykazać, że oszczędności są dodatkowe w stosunku do tych, które uzyskano by tak czy inaczej bez działania stron zobowiązanych, uczestniczących lub uprawnionych bądź wykonujących organów. W celu określenia, jakie oszczędności można zgłosić jako dodatkowe, państwa członkowskie ustanawiają wariant bazowy, który opisuje, jak zmieniałoby się zużycie energii w przypadku braku danego środka z dziedziny polityki. Wariant bazowy musi odzwierciedlać przynajmniej następujące czynniki: tendencje dotyczące zużycia energii, zmiany zachowań odbiorców, postęp techniczny i zmiany spowodowane innymi środkami wdrażanymi na szczeblu krajowym i unijnym;

a)

należy wykazać, że oszczędności są dodatkowe w stosunku do tych, które uzyskano by tak czy inaczej bez działania stron zobowiązanych, uczestniczących lub uprawnionych bądź wykonujących organów. W celu określenia, jakie oszczędności można zgłosić jako dodatkowe, państwa członkowskie ustanawiają wariant bazowy, który opisuje, jak zmieniałoby się zużycie energii w przypadku braku danego środka z dziedziny polityki oraz wynikającego z tego nowego działania indywidualnego . Wariant bazowy musi odzwierciedlać przynajmniej następujące czynniki: tendencje dotyczące zużycia energii, zmiany zachowań odbiorców, postęp techniczny i zmiany spowodowane innymi środkami wdrażanymi na szczeblu krajowym i unijnym;

Poprawka 88

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik I – punkt 1 – litera b

Dyrektywa 2012/27/UE

Załącznik V – punkt 2 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

oszczędności wynikające z wdrożenia obowiązkowych przepisów Unii uznaje się za oszczędności, które miałyby miejsce tak czy inaczej bez działania stron zobowiązanych, uczestniczących lub uprawnionych bądź wykonujących organów, a tym samym nie mogą być zaliczane na podstawie art. 7 ust. 1, z wyjątkiem oszczędności związanych z renowacjami istniejących budynków pod warunkiem spełnienia kryterium istotności, o którym mowa w części 3 lit. h);

b)

oszczędności wynikające z wdrożenia obowiązkowych przepisów Unii uznaje się za oszczędności, które miałyby miejsce tak czy inaczej bez działania stron zobowiązanych, uczestniczących lub uprawnionych bądź wykonujących organów, a tym samym nie mogą być zaliczane na podstawie art. 7 ust. 1, z wyjątkiem oszczędności związanych ze środkami wspierającymi renowację istniejących budynków pod warunkiem spełnienia kryterium istotności, o którym mowa w części 3 lit. h);

Poprawka 89

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik I – punkt 1 – litera b

Dyrektywa 2012/27/UE

Załącznik V – ustęp 2 – litera h

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

h)

przy obliczaniu oszczędności energii bierze się pod uwagę cały czas obowiązywania środków. Można tego dokonać, obliczając oszczędności, jakie zostaną osiągnięte w związku z każdym indywidualnym działaniem w okresie między datą jego wdrożenia a, odpowiednio, dniem 31 grudnia 2020 r. lub dniem 31 grudnia 2030 r. Państwa członkowskie mogą także przyjąć inną metodę, która – według szacunków – pozwoli na osiągnięcie co najmniej takiej samej wielkości oszczędności ogółem. Jeżeli państwa członkowskie stosują inne metody, zapewniają, by wielkość oszczędności energii ogółem obliczona za pomocą tych innych metod nie przekraczała wielkości oszczędności energii, która byłaby wynikiem obliczeń przy zaliczaniu oszczędności, jakie zostaną osiągnięte w związku z każdym działaniem indywidualnym w okresie między datą jego wdrożenia a, odpowiednio, dniem 31 grudnia 2020 r. lub dniem 31 grudnia 2030 r. Państwa członkowskie szczegółowo opisują w  swoich zintegrowanych krajowych planach w zakresie energii i klimatu, w  ramach zarządzania unią energetyczną, inne metody, których używały, oraz określają działania podjęte w celu zapewnienia spełnienia wiążącego wymogu dotyczącego obliczania.

h)

przy obliczaniu oszczędności energii bierze się pod uwagę cały czas obowiązywania środków oraz tempo zmniejszania się oszczędności z upływem czasu . W obliczeniach uwzględnia się oszczędności, jakie zostaną osiągnięte w związku z każdym indywidualnym działaniem w okresie między datą jego wdrożenia a, odpowiednio, dniem 31 grudnia 2020 r. lub dniem 31 grudnia 2030 r. Państwa członkowskie mogą także przyjąć inną metodę, która – według szacunków – pozwoli na osiągnięcie co najmniej takiej samej wielkości oszczędności ogółem. Jeżeli państwa członkowskie stosują inne metody, zapewniają, by wielkość oszczędności energii ogółem obliczona za pomocą tych innych metod nie przekraczała wielkości oszczędności energii, która byłaby wynikiem obliczeń przy zaliczaniu oszczędności, jakie zostaną osiągnięte w związku z każdym działaniem indywidualnym w okresie między datą jego wdrożenia a, odpowiednio, dniem 31 grudnia 2020 r. lub dniem 31 grudnia 2030 r. Państwa członkowskie szczegółowo opisują w zintegrowanych krajowych planach w zakresie energii i klimatu, na mocy rozporządzenia sprawie zarządzania unią energetyczną, inne metody, których używały, oraz określają działania podjęte w celu zapewnienia spełnienia wiążącego wymogu dotyczącego obliczania.

Poprawka 90

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik I – punkt 1 – litera b

Dyrektywa 2012/27/UE

Załącznik V – ustęp 3 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

wielkość oszczędności energii, która jest wymagana lub która ma zostać osiągnięta za pomocą danego środka z dziedziny polityki, jest wyrażana w postaci zużycia energii pierwotnej lub końcowej z zastosowaniem współczynników konwersji określonych w załączniku IV;

d)

wielkość oszczędności energii, która jest wymagana lub która ma zostać osiągnięta za pomocą danego środka z dziedziny polityki, jest wyrażana w postaci zużycia energii pierwotnej i końcowej z zastosowaniem współczynników konwersji określonych w załączniku IV;

Poprawka 91

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik I – punkt 1 – litera b

Dyrektywa 2012/27/UE

Załącznik V – ustęp 3 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

W przypadku środków z dziedziny polityki przedsięwziętych na podstawie art. 7 ust. 2 lit. e) państwa członkowskie mogą stosować metodę obliczeniową ustanowioną na mocy dyrektywy 2010/31/UE w zakresie zgodnym z wymogami art. 7 niniejszej dyrektywy i niniejszego załącznika.

skreśla się

Poprawka 92

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik I – punkt 2 – litera b

Dyrektywa 2012/27/UE

Załącznik VII a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.

Rozliczenia na podstawie rzeczywistego zużycia

1.

Rozliczenia na podstawie rzeczywistego zużycia lub odczytów podzielników kosztów ciepła

Aby umożliwić użytkownikom końcowym regulowanie ich własnego zużycia energii, rozliczenia muszą się odbywać na podstawie rzeczywistego zużycia, co najmniej raz w roku.

Rozliczenia muszą się odbywać na podstawie rzeczywistego zużycia lub odczytów podzielników kosztów ciepła co najmniej raz w roku , aby umożliwić użytkownikom końcowym regulowanie ich własnego zużycia energii .

2.

Minimalna częstotliwość rozliczeń lub podawania informacji o zużyciu

2.

Minimalna częstotliwość rozliczeń lub podawania informacji o zużyciu

Z dniem [Please insert here … . the entry into force] , w przypadku gdy zostały zainstalowane liczniki umożliwiające zdalny odczyt lub podzielniki kosztów, rozliczenia lub informacje o zużyciu w oparciu o rzeczywiste zużycie muszą być udostępniane co najmniej raz na kwartał na żądanie lub jeśli odbiorcy końcowi wybrali opcję otrzymywania elektronicznych rozliczeń, a w innych przypadkach dwa razy do roku.

Począwszy od dnia [proszę wstawić . . .datę transpozycji] , w przypadku gdy zostały zainstalowane liczniki umożliwiające zdalny odczyt lub podzielniki kosztów ciepła , informacje o rozliczeniach lub o zużyciu w oparciu o rzeczywiste zużycie lub odczyty podzielników kosztów ciepła muszą być udostępniane użytkownikom końcowym nie rzadziej niż raz na kwartał na żądanie lub jeśli odbiorcy końcowi wybrali opcję otrzymywania elektronicznych rozliczeń, a w innych przypadkach dwa razy w roku.

Począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r., w przypadku gdy zostały zainstalowane liczniki umożliwiające zdalny odczyt lub podzielniki kosztów, rozliczenia lub informacje zużyciu muszą być udostępniane co najmniej raz na miesiąc. Z powyższego wymogu można zwolnić ogrzewanie i chłodzenie poza sezonem grzewczym/chłodniczym.

Począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r., w przypadku gdy zostały zainstalowane liczniki umożliwiające zdalny odczyt lub podzielniki kosztów ciepła , informacje o rozliczeniach lub o zużyciu w oparciu rzeczywiste zużycie lub odczyty podzielników kosztów ciepła muszą być udostępniane użytkownikom końcowym co najmniej raz na miesiąc . Będą one również stale dostępne w internecie i aktualizowane tak często, jak na to pozwalają stosowane urządzenia i systemy . Z powyższego wymogu można zwolnić ogrzewanie i chłodzenie poza sezonem grzewczym/chłodniczym.

3.

Minimum informacji, jakie należy ująć w  rozliczeniu na podstawie rzeczywistego zużycia

3.

Minimum informacji, jakie należy ująć w  rachunku

Państwa członkowskie zapewniają udostępnienie użytkownikom końcowym razem z ich rachunkami następujących informacji sformułowanych w jasny i zrozumiały sposób:

Państwa członkowskie zapewniają udostępnienie użytkownikom końcowym razem z ich rachunkami następujących dokładnych informacji sformułowanych w jasny i zrozumiały sposób w oparciu o rzeczywiste zużycie lub o odczyty podzielnika kosztów ciepła :

a)

rzeczywiste ceny bieżące i rzeczywiste zużycie energii;

a)

rzeczywiste ceny bieżące i rzeczywiste zużycie energii lub całkowity koszt ciepła i odczyty podzielników kosztów ciepła ;

b)

informacje na temat używanego koszyka paliw, z uwzględnieniem użytkowników końcowych zaopatrywanych przez lokalne źródła ogrzewania lub chłodzenia;

b)

informacje na temat używanego koszyka paliw oraz powiązanych ilości emisji dwutlenku węgla , z uwzględnieniem użytkowników końcowych zaopatrywanych przez lokalne źródła ogrzewania lub chłodzenia , a także objaśnienie poszczególnych zastosowanych podatków, opłat i taryf ;

c)

porównanie bieżącego zużycia energii przez użytkowników końcowych ze zużyciem w tym samym okresie poprzedniego roku w formie graficznej, z korektą na warunki klimatyczne odnośnie do ogrzewania i chłodzenia;

c)

porównanie bieżącego zużycia energii przez użytkowników końcowych ze zużyciem w tym samym okresie poprzedniego roku w formie graficznej, z korektą na warunki klimatyczne odnośnie do ogrzewania i chłodzenia;

d)

informacje kontaktowe dotyczące organizacji konsumentów zrzeszających odbiorców końcowych, agencji energetycznych lub podobnych podmiotów, łącznie ze stronami internetowymi, gdzie możliwe jest uzyskanie informacji o dostępnych środkach poprawy efektywności energetycznej, porównaniach profilów odbiorców końcowych lub obiektywnych technicznych specyfikacjach urządzeń pobierających energię.

d)

informacje kontaktowe dotyczące organizacji konsumentów zrzeszających odbiorców końcowych, agencji energetycznych lub podobnych podmiotów, łącznie ze stronami internetowymi, gdzie możliwe jest uzyskanie informacji o dostępnych środkach poprawy efektywności energetycznej, porównaniach profilów odbiorców końcowych lub obiektywnych technicznych specyfikacjach urządzeń pobierających energię;

 

da)

informacje na temat procedur składania skarg, usług rzecznika praw obywatelskich lub alternatywnych mechanizmów rozstrzygania sporów;

Ponadto państwa członkowskie zapewniają udostępnienie użytkownikowi końcowemu sformułowanego w jasny i zrozumiały sposób porównania z przeciętnym znormalizowanym lub referencyjnym użytkownikiem końcowym z tej samej kategorii użytkowników w ich rachunkach lub udostępnienie odesłania do tych informacji .

db)

porównanie z przeciętnym znormalizowanym lub referencyjnym użytkownikiem końcowym z tej samej kategorii użytkowników.

 

Rachunki, których podstawą nie jest rzeczywiste zużycie lub odczyty podzielników kosztów ciepła, zawierają jasne i zrozumiałe wyjaśnienie tego, jak obliczono kwotę podaną na rachunku, oraz co najmniej informacje, o których mowa w lit. d) i da).

Poprawka 93

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik I – punkt 2 a (nowy)

Dyrektywa 2012/27/UE

Załącznik IX – część 1 – akapit 4 – litera g

Tekst obowiązujący

Poprawka

 

2a)

W załączniku IX część 1 akapit czwarty lit. g) otrzymuje brzmienie:

g)

Analiza ekonomiczna: zestawienie skutków

„g)

Analiza ekonomiczna: zestawienie skutków

Analizy ekonomiczne uwzględniają wszystkie istotne skutki ekonomiczne.

Analizy ekonomiczne uwzględniają wszystkie istotne skutki ekonomiczne.

W analizowanych scenariuszach państwa członkowskie mogą ocenić uwzględnić w podejmowanych decyzjach koszty i oszczędność energii wynikające ze zwiększonej elastyczności dostaw energii i ze sprawniejszego funkcjonowania sieci elektroenergetycznych, w tym koszty, których udało się uniknąć, a także oszczędności związane z obniżonymi inwestycjami w infrastrukturę.

W analizowanych scenariuszach państwa członkowskie oceniają uwzględniają w podejmowanych decyzjach koszty i oszczędność energii wynikające ze zwiększonej elastyczności dostaw energii i ze sprawniejszego funkcjonowania sieci elektroenergetycznych, w tym koszty, których udało się uniknąć, a także oszczędności związane z obniżonymi inwestycjami w infrastrukturę.

Uwzględnione koszty i korzyści obejmują co najmniej:

Uwzględnione koszty i korzyści obejmują co najmniej:

(i)

Korzyści

(i)

Korzyści

 

Wartość wytworzonego dobra dla odbiorcy (energia cieplna i elektryczna)

 

Wartość wytworzonego dobra dla odbiorcy (energia cieplna i elektryczna)

 

Korzyści zewnętrzne, takie jak korzyści środowiskowe i zdrowotne, w możliwie szerokim zakresie

 

Korzyści zewnętrzne, takie jak korzyści środowiskowe , emisje gazów cieplarnianych oraz korzyści w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa

 

 

Skutki na rynku pracy, bezpieczeństwo energetyczne i konkurencyjność

(ii)

Koszty

(ii)

Koszty

 

Koszty kapitałowe rzeczowych aktywów trwałych

 

Koszty kapitałowe rzeczowych aktywów trwałych

 

Koszty kapitałowe powiązanych sieci energetycznych

 

Koszty kapitałowe powiązanych sieci energetycznych

 

Zmienne i stałe koszty operacyjne

 

Zmienne i stałe koszty operacyjne

 

Koszty energii

 

Koszty energii

 

Koszty środowiskowe i zdrowotne , w możliwie szerokim zakresie

 

Koszty środowiskowe, zdrowotne oraz w zakresie bezpieczeństwa

 

 

Koszty dla rynku pracy, bezpieczeństwo energetyczne i konkurencyjność”;

Poprawka 94

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik – punkt 2 b (nowy)

Dyrektywa 2012/27/UE

Załącznik XII – akapit 1 – litera a

Tekst obowiązujący

Poprawka

 

2b)

W załączniku XII akapit pierwszy lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

ustanawiają i podają do publicznej wiadomości regulamin dotyczący ponoszenia i podziału kosztów dostosowań technicznych, takich jak przyłączenia do sieci czy wzmocnienia sieci, poprawa funkcjonowania sieci oraz zasady niedyskryminacyjnego wprowadzania w życie kodeksów sieciowych, koniecznych w celu włączenia do połączonych sieci nowych producentów wprowadzających do systemu energię elektryczną wytwarzaną w procesie wysokosprawnej kogeneracji;

„a)

ustanawiają i podają do publicznej wiadomości regulamin dotyczący ponoszenia i podziału kosztów dostosowań technicznych, takich jak przyłączenia do sieci , wzmocnienie istniejących sieci, czy też uruchomienie nowych sieci, poprawa funkcjonowania sieci oraz zasady niedyskryminacyjnego wprowadzania w życie kodeksów sieciowych, koniecznych w celu włączenia do sieci nowych producentów dostarczających do systemu energię elektryczną uzyskiwaną w procesie wysokosprawnej kogeneracji oraz z innych rozproszonych źródeł ;”.


(1)  Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych zgodnie z art. 59 ust. 4 akapit czwarty (A8-0391/2017).

(9)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE (Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 1).

(9)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE (Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 1).

(10)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (Dz.U. L 153 z 18.6.2010, s. 13).

(10)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (Dz.U. L 153 z 18.6.2010, s. 13).

(1a)   Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2284 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie redukcji krajowych emisji niektórych rodzajów zanieczyszczeń atmosferycznych, zmiany dyrektywy 2003/35/WE oraz uchylenia dyrektywy 2001/81/WE (Dz.U. L 344 z 17.12.2016, s. 1).

(1a)   „World Energy Outlook 2016” [Globalne perspektywy energetyczne], Międzynarodowa Agencja Energetyczna, 2016.

(1a)   „World Energy Outlook 2016” [Globalne perspektywy energetyczne], Międzynarodowa Agencja Energetyczna, 2016.

(1a)   Brzmienie przejęte ze sprawozdania Parlamentu Europejskiego z dnia 2 czerwca 2016 r. z wdrożenia dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej (2012/27/UE) (2015/2232(INI)).

(1a)   Dokument roboczy służb Komisji, „Agriculture and sustainable water management in the EU” [Rolnictwo i zrównoważona gospodarka wodna w UE], 28 kwietnia 2017 r.

(1a)   Zalecenie Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczące definicji mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).


19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/391


P8_TA(2018)0011

Zarządzanie unią energetyczną ***I

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 17 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zarządzania unią energetyczną, zmieniającego dyrektywę 94/22/WE, dyrektywę 98/70/WE, dyrektywę 2009/31/WE, rozporządzenie (WE) nr 663/2009, rozporządzenie (WE) nr 715/2009, dyrektywę 2009/73/WE, dyrektywę Rady 2009/119/WE, dyrektywę 2010/31/UE, dyrektywę 2012/27/UE, dyrektywę 2013/30/UE i dyrektywę Rady (UE) 2015/652 oraz uchylającego rozporządzenie (UE) nr 525/2013 (COM(2016)0759 – C8-0497/2016 – 2016/0375(COD)) (1)

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

(2018/C 458/17)

Poprawka 1

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(1)

Niniejsze rozporządzenie określa niezbędne podstawy prawne rzetelnego i  przejrzystego zarządzania, zapewniającego osiągnięcie założeń i celów unii energetycznej poprzez komplementarne, spójne i ambitne działania Unii i jej państw członkowskich, przy jednoczesnym poszanowaniu unijnych zasad lepszych uregulowań prawnych .

(1)

Niniejsze rozporządzenie określa niezbędne podstawy prawne rzetelnego , wszechstronnego, racjonalnego pod względem kosztów, przejrzystego przewidywalnego zarządzania, zapewniającego osiągnięcie założeń i celów na rok 2030 oraz długofalowych założeń i celów unii energetycznej , zgodnie z porozumieniem paryskim z 2015 r. w sprawie zmian klimatu przyjętym w następstwie 21. Konferencji Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu („porozumienie paryskie”), poprzez komplementarne, spójne i ambitne działania Unii i jej państw członkowskich, przy jednoczesnym ograniczeniu złożoności procedur administracyjnych .

Poprawka 3

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(3)

Celem stabilnej unii energetycznej realizującej ambitną politykę w zakresie klimatu jest zapewnienie unijnym konsumentom – gospodarstwom domowym i przedsiębiorstwom – bezpiecznych, zrównoważonych, konkurencyjnych i niedrogich dostaw energii, co wymaga gruntownej transformacji europejskiego systemu energetycznego. Cel taki można osiągnąć jedynie poprzez skoordynowane działanie, obejmujące akty o charakterze ustawodawczym i nieustawodawczym na poziomie unijnym i krajowym.

(3)

Celem stabilnej unii energetycznej realizującej ambitną politykę w zakresie klimatu jest zapewnienie unijnym konsumentom – gospodarstwom domowym i przedsiębiorstwom – bezpiecznych, zrównoważonych, konkurencyjnych i niedrogich dostaw energii oraz wspieranie badań naukowych i innowacji poprzez zachęcanie do inwestycji , co wymaga gruntownej transformacji europejskiego systemu energetycznego. Cel taki można osiągnąć jedynie poprzez skoordynowane działanie, obejmujące akty o charakterze ustawodawczym i nieustawodawczym na poziomie unijnym , makroregionalnym regionalnym, krajowym i lokalnym .

Poprawka 4

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(3a)

Dzięki w pełni funkcjonalnej i stabilnej unii energetycznej Unia przekształciłaby się w region przodujący w dziedzinie innowacji, inwestycji, wzrostu oraz rozwoju społecznego i gospodarczego, stanowiący zarazem dobry przykład tego, jak dążenie do spełnienia dużych ambicji w zakresie łagodzenia zmiany klimatu jest powiązane z działaniami na rzecz wspierania innowacji, inwestycji i wzrostu.

Poprawka 5

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(4)

Wniosek Komisji został opracowany i przyjęty równolegle z szeregiem inicjatyw sektorowych w zakresie polityki energetycznej, zwłaszcza dotyczących energii ze źródeł odnawialnych, efektywności energetycznej i struktury rynku. Inicjatywy te tworzą pakiet pod hasłami: „efektywność energetyczna przede wszystkim”, „Unia światowym liderem w odnawialnych źródłach energii” oraz „uczciwe traktowanie konsumentów energii”.

(4)

Wniosek Komisji został opracowany i przyjęty równolegle z szeregiem inicjatyw sektorowych w zakresie polityki energetycznej, zwłaszcza dotyczących energii ze źródeł odnawialnych, efektywności energetycznej (w tym charakterystyki energetycznej budynków) i struktury rynku. Inicjatywy te tworzą pakiet pod hasłami: „efektywność energetyczna przede wszystkim”, „Unia światowym liderem w odnawialnych źródłach energii” oraz „uczciwe traktowanie konsumentów energii” , między innymi przez podjęcie zagadnienia ubóstwa energetycznego i wspieranie uczciwej konkurencji na rynku wewnętrznym .

Poprawka 6

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(5)

W dniu 24 października 2014 r. Rada Europejska uzgodniła ramy polityki energetyczno-klimatycznej Unii do 2030 r. oparte na czterech najważniejszych celach: co najmniej 40 % redukcji emisji gazów cieplarnianych w całej gospodarce, co najmniej 27 % poprawy w zakresie efektywności energetycznej z myślą o osiągnięciu poziomu 30 %, co najmniej 27 % udziału energii ze źródeł odnawialnych w energii zużywanej w Unii i co najmniej 15 % elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych. Stwierdzono, że cel w zakresie energii ze źródeł odnawialnych jest wiążący na poziomie Unii, a jego realizacja będzie polegać na wkładzie poszczególnych państw członkowskich, które będą wspólnie dążyć do osiągnięcia zbiorczego unijnego poziomu docelowego.

(5)

W dniu 24 października 2014 r. Rada Europejska zaproponowała ramy polityki energetyczno-klimatycznej Unii do 2030 r. oparte na czterech najważniejszych celach: co najmniej 40 % redukcji emisji gazów cieplarnianych w całej gospodarce, co najmniej 27 % poprawy w zakresie efektywności energetycznej z myślą o osiągnięciu poziomu 30 %, co najmniej 27 % udziału energii ze źródeł odnawialnych w energii zużywanej w Unii i co najmniej 15 % elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych. Stwierdzono, że cel w zakresie energii ze źródeł odnawialnych jest wiążący na poziomie Unii, a jego realizacja będzie polegać na wkładzie poszczególnych państw członkowskich, które będą wspólnie dążyć do osiągnięcia zbiorczego unijnego poziomu docelowego. Jednak niniejsze rozporządzenie odzwierciedla cele uzgodnione w prawodawstwie sektorowym.

Poprawka 7

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(5a)

W dniu 24 października 2014 r. Rada Europejska uzgodniła, że Komisja, wspierana przez państwa członkowskie, podejmie pilne działania, aby zapewnić osiągnięcie minimalnego celu wynoszącego 10 % dotyczącego istniejących elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych, w trybie pilnym i nie później niż do 2020 roku, przynajmniej w odniesieniu do tych państw członkowskich, które nie osiągnęły jeszcze minimalnego poziomu integracji w ramach wewnętrznego rynku energii.

Poprawka 8

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6a)

Porozumienie paryskie, którego sygnatariusze zobowiązali się do „ograniczenia wzrostu średniej temperatury globalnej do poziomu znacznie niższego niż 2 oC powyżej poziomu przedindustrialnego oraz podejmowania wysiłków mających na celu ograniczenie wzrostu temperatury do 1,5  oC powyżej poziomu przedindustrialnego”, znacznie podniosło poziom ambicji na świecie, jeśli chodzi o łagodzenie zmiany klimatu. Unia musi przygotować się na o wiele głębszą i szybszą redukcję emisji niż pierwotnie przewidywano. Jednocześnie takie obniżenie emisji jest wykonalne po kosztach niższych niż wcześniej szacowano z uwagi na tempo rozwoju i wprowadzania technologii w dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych.

Poprawka 9

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6b)

Zgodnie z celem porozumienia paryskiego polegającym na osiągnięciu w drugiej połowie XXI wieku równowagi pomiędzy emisjami antropogenicznymi według źródeł a usuwaniem gazów cieplarnianych przez pochłaniacze, Unia powinna dążyć na zasadzie równości do osiągnięcia zerowych emisji netto w skali krajowej do 2050 r., po którym nastąpi okres ujemnych emisji.

Poprawka 10

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6c)

Jeśli chodzi o system klimatyczny, dla całkowitego stężenia gazów cieplarnianych w atmosferze istotna jest łączna suma emisji antropogenicznych w czasie. W celu zapewnienia zgodności z zobowiązaniami porozumienia paryskiego konieczne jest przeanalizowanie globalnego budżetu emisji dwutlenku węgla, co jest spójne z dążeniem do ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5  oC powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej, oraz ustalenie sprawiedliwego udziału Unii w pozostałym globalnym budżecie emisji dwutlenku węgla. Długoterminowe strategie w dziedzinie klimatu i energii powinny być spójne z powyższym budżetem emisji dwutlenku węgla.

Poprawka 11

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6d)

Unia i państwa członkowskie powinny poddawać cele klimatyczno-energetyczne regularnemu przeglądowi i w razie konieczności podwyższyć wartości docelowe, aby uwzględnić kolejne przeglądy prowadzone w ramach UNFCCC oraz najnowsze dowody naukowe dotyczące tempa i skutków zmiany klimatu.

Poprawka 12

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6 e (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6e)

Chociaż Unia zobowiązała się osiągnąć do 2030 r. zdecydowanie najbardziej ambitną redukcję emisji gazów cieplarnianych, nie jest w stanie samodzielnie przeciwdziałać zagrożeniom związanym ze zmianą klimatu. Komisja i państwa członkowskie powinny wykorzystywać każdą okazję, aby przekonywać w szczególności państwa czerpiące korzyści z handlu międzynarodowego z Unią, żeby wzięły na siebie proporcjonalną część światowej odpowiedzialności i podniosły poziom własnych ambicji do poziomu Unii.

Poprawka 13

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(7)

W dniu 24 października 2014 r. (14) Rada Europejska postanowiła również, że należy opracować rzetelny i przejrzysty system zarządzania, bez zbędnych obciążeń administracyjnych, który miałby pomóc Unii w osiągnięciu zakładanych celów polityki energetycznej, przy zapewnieniu państwom członkowskim niezbędnej elastyczności i w pełnym poszanowaniu ich swobody w określaniu własnego koszyka energetycznego. Podkreślono, że taki system zarządzania powinien opierać się na istniejących elementach, takich jak krajowe programy w zakresie klimatu czy krajowe plany dotyczące energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej, jak również powinien uwzględniać potrzebę uproszczenia i połączenia oddzielnych aspektów dotyczących planowania i sprawozdawczości. Uzgodniono również, że należy poprawić pozycję i prawa konsumentów, przejrzystość i przewidywalność dla inwestorów, m.in. dzięki systematycznemu monitorowaniu głównych wskaźników przystępnego cenowo, bezpiecznego, konkurencyjnego, pewnego i zrównoważonego systemu energetycznego, jak również usprawnić koordynację krajowych polityk energetycznych i zacieśnić współpracę regionalną między państwami członkowskimi.

(7)

W dniu 24 października 2014 r. (14) Rada Europejska postanowiła również, że należy opracować rzetelny i przejrzysty system zarządzania, bez zbędnych obciążeń administracyjnych i zapewniający państwom członkowskim dostateczną elastyczność , który miałby pomóc Unii w osiągnięciu zakładanych celów polityki energetycznej, przy pełnym poszanowaniu swobody państw członkowskich w określaniu własnego koszyka energetycznego. Podkreślono, że taki system zarządzania powinien opierać się na istniejących elementach, takich jak krajowe programy w zakresie klimatu czy krajowe plany dotyczące energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej, jak również powinien uwzględniać potrzebę uproszczenia i połączenia oddzielnych aspektów dotyczących planowania i sprawozdawczości. Uzgodniono również, że należy poprawić pozycję i prawa konsumentów, przejrzystość i przewidywalność dla inwestorów, m.in. dzięki systematycznemu monitorowaniu głównych wskaźników przystępnego cenowo, bezpiecznego, konkurencyjnego, pewnego i zrównoważonego systemu energetycznego, jak również usprawnić koordynację krajowych polityk klimatyczno-energetycznych i zacieśnić współpracę regionalną między państwami członkowskimi.

Poprawka 14

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 10

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(10)

W konkluzjach Rady z dnia 26 listopada 2015 r. (16) uznano, że system zarządzania unią energetyczną będzie podstawowym narzędziem efektywnej i skutecznej budowy unii energetycznej oraz realizacji jej celów. Podkreślono, że system zarządzania powinien opierać się na zasadach integracji strategicznego planowania i sprawozdawczości w zakresie realizacji polityki klimatyczno-energetycznej oraz na koordynacji pomiędzy podmiotami odpowiedzialnymi za politykę energetyczno-klimatyczną na poziomie unijnym, regionalnym i krajowym. Podkreślono również, że system zarządzania powinien gwarantować realizację celów dotyczących energii i klimatu na 2030 r. oraz że w jego ramach należy monitorować zbiorcze postępy Unii w realizacji politycznych dla pięciu wymiarów unii energetycznej.

(10)

W konkluzjach Rady z dnia 26 listopada 2015 r. (16) uznano, że system zarządzania unią energetyczną będzie podstawowym narzędziem efektywnej i skutecznej budowy unii energetycznej oraz realizacji jej celów. Podkreślono, że system zarządzania powinien opierać się na zasadach integracji strategicznego planowania i sprawozdawczości w zakresie realizacji polityki klimatyczno-energetycznej oraz na koordynacji pomiędzy podmiotami odpowiedzialnymi za politykę energetyczno-klimatyczną na poziomie unijnym, regionalnym i krajowym. Podkreślono również, że system zarządzania powinien gwarantować realizację celów dotyczących energii i klimatu na 2030 r. oraz że w jego ramach należy monitorować postępy każdego z państw członkowskich oraz zbiorcze postępy Unii w realizacji celów i założeń pięciu wymiarów unii energetycznej.

Poprawka 15

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 12

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(12)

Głównym celem zarządzania unią energetyczną powinno być zatem umożliwienie osiągnięcia celów unii energetycznej, a w szczególności celów ram polityki energetyczno-klimatycznej do 2030 r. Niniejsze rozporządzenie jest zatem powiązane z sektorowymi przepisami wdrażającymi cele w zakresie energii i klimatu na rok 2030. O ile państwa członkowskie muszą mieć swobodę wyboru co do sposobu działania najlepiej odpowiadającego ich indywidualnym koszykom energetycznym i preferencjom, o tyle swoboda ta powinna pozostawać w zgodzie z dalszą integracją rynku, zwiększoną konkurencją, osiągnięciem celów w zakresie klimatu i energii oraz stopniowym przechodzeniem na gospodarkę niskoemisyjną.

(12)

Głównym celem zarządzania unią energetyczną powinno być zatem umożliwienie osiągnięcia celów unii energetycznej, a w szczególności celów ram polityki energetyczno-klimatycznej do 2030 r. , w dziedzinie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej. Niniejsze rozporządzenie jest zatem powiązane z sektorowymi przepisami wdrażającymi cele w zakresie energii i klimatu na rok 2030. O ile państwa członkowskie muszą mieć swobodę wyboru co do sposobu działania najlepiej odpowiadającego ich indywidualnym koszykom energetycznym i preferencjom, o tyle swoboda ta powinna pozostawać w zgodzie z dalszą integracją rynku, zwiększoną konkurencją, osiągnięciem celów w zakresie klimatu i energii oraz stopniowym przechodzeniem na zrównoważoną gospodarkę niskoemisyjną , której podstawą jest bardzo energooszczędny system energetyczny oparty na odnawialnych źródłach energii. Należy wprowadzić obowiązkowy wzór długoterminowych strategii w zakresie klimatu i energii, aby zapewnić ich jakość i porównywalność.

Poprawka 16

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 13

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(13)

Przejście na gospodarkę niskoemisyjną wymaga zmian w zachowaniach inwestycyjnych oraz wprowadzenia zachęt we wszystkich obszarach polityki. Osiągnięcie redukcji emisji gazów cieplarnianych wymaga poprawy efektywności i większej innowacyjności w gospodarce europejskiej, a w szczególności powinno również przyczynić się do poprawy jakości powietrza.

(13)

Społecznie akceptowalne przejście na zrównoważoną gospodarkę niskoemisyjną wymaga znacznych zmian w zachowaniach inwestycyjnych , szczególnie jeśli chodzi o inwestycje publiczne i prywatne, oraz wprowadzenia zachęt we wszystkich obszarach polityki , a także reformy rynku na szczeblu regionalnym . Osiągnięcie redukcji emisji gazów cieplarnianych wymaga poprawy efektywności i większej innowacyjności w gospodarce europejskiej, a w szczególności powinno również doprowadzić do tworzenia trwałych miejsc pracy i przyczynić się do poprawy jakości powietrza.

Poprawka 17

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 13 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(13a)

Unia i państwa członkowskie powinny podjąć konkretne działania, aby zakazać dotacji w dziedzinie energetyki, przynajmniej dopłat do paliw kopalnych, a tym samym wypełnić zobowiązania międzynarodowe podjęte w ramach grupy G-7 i grupy G-20 oraz porozumienia paryskiego.

Poprawka 18

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 14

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(14)

Gazy cieplarniane i zanieczyszczenia powietrza pochodzą w dużej mierze z tych samych źródeł, polityka ograniczenia emisji gazów cieplarnianych może mieć zatem dodatkowe korzyści dla jakości powietrza, które mogą zrekompensować część lub całość krótkoterminowych kosztów zmniejszania emisji gazów cieplarnianych. Jako że dane zbierane na mocy dyrektywy 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (18) stanowią ważny wkład w sporządzanie wykazu gazów cieplarnianych oraz planów krajowych, należy podkreślić znaczenie gromadzenia i przekazywania spójnych danych między dyrektywą 2001/81/WE a wykazem gazów cieplarnianych.

(14)

Gazy cieplarniane i zanieczyszczenia powietrza pochodzą w dużej mierze z tych samych źródeł, polityka ograniczenia emisji gazów cieplarnianych może mieć zatem – szczególnie na obszarach miejskich – dodatkowe korzyści dla zdrowia publicznego i jakości powietrza, które mogą zrekompensować krótkoterminowe koszty zmniejszania emisji gazów cieplarnianych. Jako że dane zbierane na mocy dyrektywy 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (18) stanowią ważny wkład w sporządzanie wykazu gazów cieplarnianych oraz planów krajowych, należy podkreślić znaczenie gromadzenia i przekazywania spójnych danych między dyrektywą 2001/81/WE a wykazem gazów cieplarnianych.

Poprawka 19

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 16

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(16)

Komisja jest silnie zaangażowana w lepsze stanowienie prawa, zarządzanie unią energetyczną powinno zatem prowadzić do znacznego zmniejszenia obciążeń administracyjnych dla państw członkowskich, Komisji i innych instytucji unijnych oraz powinno przyczynić się do zapewnienia spójności i adekwatności polityk i środków na poziomie unijnym i  krajowym w zakresie przekształcenia systemu energetycznego zgodnie z celami gospodarki niskoemisyjnej.

(16)

Komisja jest silnie zaangażowana w lepsze stanowienie prawa, a jej działania pozostają w zgodzie z polityką na rzecz badań, innowacji i inwestycji, zarządzanie unią energetyczną powinno zatem prowadzić do znacznego zmniejszenia złożoności procedur administracyjnych dla państw członkowskich i odpowiednich zainteresowanych stron , Komisji i innych instytucji unijnych oraz powinno przyczynić się do zapewnienia spójności i adekwatności polityk i środków na poziomie unijnym , makroregionalnym, regionalnym, krajowym lokalnym w zakresie przekształcenia systemu energetycznego zgodnie z celami zrównoważonej gospodarki niskoemisyjnej.

Poprawka 20

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 17

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(17)

Osiągnięcie celów unii energetycznej powinno nastąpić dzięki połączeniu inicjatyw Unii i spójnych strategii krajowych określonych w zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu. W sektorowych przepisach Unii w dziedzinach energii i klimatu określono wymogi dotyczące planowania, które są przydatnymi narzędziami wprowadzania zmian na poziomie krajowym. Wprowadzenie ich w różnych momentach w czasie doprowadziło jednak do powielania działań i niewystarczającego uwzględnienia synergii i interakcji między różnymi obszarami polityki. Należy zatem miarę możliwości usprawnić i zintegrować obecne oddzielne systemy planowania, sprawozdawczości i monitorowania w dziedzinach energii i klimatu.

(17)

Osiągnięcie założeń i celów unii energetycznej powinno nastąpić dzięki połączeniu inicjatyw Unii i spójnych strategii krajowych określonych w zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu. W sektorowych przepisach Unii w dziedzinach energii i klimatu określono wymogi dotyczące planowania, które są przydatnymi narzędziami wprowadzania zmian na poziomie krajowym. Wprowadzenie ich w różnych momentach w czasie doprowadziło jednak do powielania działań i niewystarczającego uwzględnienia synergii i interakcji między różnymi obszarami polityki ze szkodą dla opłacalności . Należy, w  stosownych przypadkach, usprawnić i zintegrować obecne oddzielne systemy planowania, sprawozdawczości i monitorowania w dziedzinach energii i klimatu.

Poprawka 21

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 17 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(17a)

Niezbędna jest ocena interakcji między istniejącymi i planowanymi politykami i środkami w celu osiągnięcia obniżenia emisyjności, państwa członkowskie powinny zatem przedstawić oceny ilościowe lub jakościowe.

Poprawka 22

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 17 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(17b)

Państwa członkowskie powinny zadbać o spójność polityki przedstawionej w krajowych planach w dziedzinie energii i klimatu i długoterminowych strategiach niskoemisyjności z agendą ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030.

Poprawka 23

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 18

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(18)

Zintegrowane plany krajowe w zakresie energii i klimatu powinny obejmować okresy dziesięcioletnie i zawierać przegląd obecnego systemu energetycznego i sytuacji politycznej. Należy w nich określić krajowe cele dla każdego z pięciu głównych wymiarów unii energetycznej oraz odpowiednie polityki i środki, które mają służyć realizacji tych celów, w oparciu o analizy. W planach krajowych obejmujących pierwszy okres 2021–2030 należy zwrócić szczególną uwagę na obowiązujące do 2030 r. cele dotyczące redukcji emisji gazów cieplarnianych, energii ze źródeł odnawialnych, efektywności energetycznej i elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych. Państwa członkowskie powinny dążyć do tego, aby krajowe plany były zgodne z celami zrównoważonego rozwoju i przyczyniały się do ich osiągnięcia.

(18)

Zintegrowane plany krajowe w zakresie energii i klimatu powinny obejmować okresy dziesięcioletnie i zawierać przegląd obecnego systemu energetycznego i sytuacji politycznej. Należy w nich określić krajowe założenia lub cele dla każdego z pięciu głównych wymiarów unii energetycznej oraz odpowiednie polityki i środki, które mają służyć realizacji tych celów, w oparciu o analizy. W planach krajowych obejmujących pierwszy okres 2021–2030 należy zwrócić szczególną uwagę na obowiązujące do 2030 r. cele dotyczące redukcji emisji gazów cieplarnianych, energii ze źródeł odnawialnych, efektywności energetycznej i elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych. Państwa członkowskie powinny dążyć do tego, aby krajowe plany były zgodne z celami zrównoważonego rozwoju i przyczyniały się do ich osiągnięcia.

Poprawka 24

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 18 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(18a)

Przygotowując zintegrowane plany krajowe w zakresie energii i klimatu, państwa członkowskie powinny oszacować liczbę gospodarstw domowych dotkniętych ubóstwem energetycznym, z uwzględnieniem niezbędnych usług energetycznych dla gospodarstw domowych, koniecznych do zagwarantowania podstawowego poziomu życia w danych warunkach krajowych, na które to usługi gospodarstwa te mogą nie być w stanie sobie pozwolić z powodu zbiegu takich czynników jak niskie dochody, wysokie wydatki na energię i niska efektywność energetyczna tych gospodarstw domowych. Państwa członkowskie powinny określić istniejące i planowane polityki i środki zwalczania ubóstwa energetycznego i w razie potrzeby uwzględnić krajowy cel zakładający zmniejszenie liczby gospodarstw domowych dotkniętych ubóstwem energetycznym. Komisja powinna przyjąć na potrzeby państw członkowskich wspólną metodykę definiowania ubóstwa energetycznego, a każde państwo członkowskie powinno określić gospodarstwa domowe dotknięte ubóstwem energetycznym w zależności od specyficznych warunków krajowych.

Poprawka 25

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 18 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(18b)

Państwa członkowskie powinny zapewnić, by unijne środki pochodzące z wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 zostały uwzględnione w zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu. Krajowe przydziały z wieloletnich ram finansowych po 2020 r. powinny aktywnie przyczyniać się do osiągnięcia celów i założeń unii energetycznej, w szczególności w sektorach redukcji emisji gazów cieplarnianych, w tym usuwania przez pochłaniacze, energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej. W związku z tym, aby odzwierciedlić wysoki poziom ambicji, proces programowania na szczeblu krajowym i lokalnym w odniesieniu do wieloletnich ram finansowych po roku 2020 powinien odbywać się w połączeniu z prowadzoną przez Komisję oceną zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu, w szczególności w świetle długoterminowych celów porozumienia paryskiego i celów zrównoważonego rozwoju.

Poprawka 26

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 19 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(19a)

Państwa członkowskie powinny ustanowić stałą wielopoziomową platformę dialogu na temat energii, skupiającą władze lokalne, organizacje społeczeństwa obywatelskiego, społeczność przedsiębiorców, inwestorów i inne odpowiednie zainteresowane strony w celu omawiania różnych rozwiązań planowanych w polityce w zakresie energii i klimatu. W ramach tej platformy powinny być omawiane zintegrowane plany krajowe w zakresie energii i klimatu, a także długoterminowe strategie w zakresie klimatu i energii.

Poprawka 27

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 20

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(20)

Wdrożenie polityk i środków w dziedzinie energii i klimatu ma wpływ na środowisko. Państwa członkowskie powinny zatem zapewnić, aby społeczeństwo miało możliwość wczesnego i skutecznego udziału oraz konsultacji w przygotowaniach zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu, w stosownych przypadkach zgodnie z przepisami dyrektywy 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (24) oraz konwencji Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ („UNECE”) o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z dnia 25 czerwca 1998 r. („konwencja z Aarhus”). Państwa członkowskie powinny również zapewnić udział partnerów społecznych w przygotowaniu zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu.

(20)

Wdrożenie polityk i środków w dziedzinie energii i klimatu ma wpływ na środowisko. Państwa członkowskie powinny zatem zapewnić, aby społeczeństwo miało możliwość wczesnego i skutecznego , aktywnego udziału oraz konsultacji w przygotowaniach zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu oraz długoterminowych strategii w zakresie klimatu i energii , w stosownych przypadkach zgodnie z przepisami dyrektywy 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (24) oraz konwencji Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ („UNECE”) o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z dnia 25 czerwca 1998 r. („konwencja z Aarhus”). Państwa członkowskie powinny również zapewnić udział partnerów społecznych , władz lokalnych i wszystkich zainteresowanych stron już od wczesnych etapów planowania i procesów sprawozdawczych oraz w przygotowaniu zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu i długoterminowych strategii w zakresie klimatu i energii .

Poprawka 28

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 21

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(21)

Współpraca regionalna jest kluczem do zapewnienia skutecznej realizacji celów unii energetycznej . Państwa członkowskie powinny mieć możliwość przedstawienia uwag do planów innych państw członkowskich przed ich sfinalizowaniem, aby uniknąć niespójności i potencjalnych negatywnych skutków dla innych państw członkowskich oraz aby zagwarantować zbiorczą realizację założonych celów. Współpraca regionalna w zakresie opracowywania i finalizacji planów krajowych oraz w późniejszym wdrożeniu planów krajowych powinna mieć zasadnicze znaczenie dla poprawy skuteczności i wydajności środków oraz dla wspierania integracji rynkowej i bezpieczeństwa energetycznego.

(21)

Współpraca makroregionalna i regionalna jest niezbędna państwom członkowskim do wspólnego wdrażania niektórych polityk i środków przyczyniających się do osiągnięcia wspólnych celów i założeń w sposób optymalny pod względem kosztów. Komisja powinna ułatwiać taką współpracę między państwami członkowskimi. Państwa członkowskie powinny również mieć możliwość przedstawienia uwag do planów innych państw członkowskich przed ich sfinalizowaniem, aby uniknąć niespójności i potencjalnych negatywnych skutków dla innych państw członkowskich oraz aby zagwarantować zbiorczą realizację założonych celów. Współpraca makroregionalna i regionalna w zakresie opracowywania i finalizacji planów krajowych oraz w późniejszym wdrożeniu planów krajowych powinna mieć zasadnicze znaczenie dla poprawy skuteczności i wydajności środków oraz dla wspierania integracji rynkowej i bezpieczeństwa energetycznego.

Poprawka 30

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 22

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(22)

Plany krajowe powinny być stabilne, aby zapewnić przejrzystość i przewidywalność polityk i środków krajowych w celu zagwarantowania pewności inwestorom . Należy jednak przewidzieć aktualizacje planów krajowych jeden raz każdym okresie dziesięcioletnim, tak aby państwa członkowskie mogły dostosowywać się do istotnych zmian okoliczności. W przypadku planów obejmujących lata 2021–2030 państwa członkowskie powinny mieć możliwość zaktualizowania planów do 1 stycznia 2024 r. Cele , założenia wkłady powinny być modyfikowane tylko w celu odzwierciedlenia większych ambicji, zwłaszcza w odniesieniu do celów w zakresie energii i klimatu na 2030 r . W ramach aktualizacji państwa członkowskie powinny dołożyć starań w celu złagodzenia wszelkich negatywnych oddziaływań na środowisko, które będą wynikać ze zintegrowanej sprawozdawczości.

(22)

Plany krajowe powinny być stabilne, aby zapewnić przejrzystość i przewidywalność polityk i środków krajowych w celu zagwarantowania pewności inwestycji . Regularne przekazywanie planów krajowych w  okresach dziesięcioletnich umożliwia państwom członkowskim dostosowanie się do istotnych zmian okoliczności. Cele i  założenia powinny być modyfikowane tylko w celu odzwierciedlenia większych ambicji, zwłaszcza w odniesieniu do celów w zakresie energii i klimatu. W ramach tych planów państwa członkowskie powinny dołożyć starań w celu złagodzenia wszelkich negatywnych oddziaływań na środowisko, które będą wynikać ze zintegrowanej sprawozdawczości.

Poprawka 31

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 23

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(23)

Stabilne, długoterminowe strategie niskoemisyjności są kluczowym czynnikiem transformacji gospodarczej, zatrudnienia, wzrostu i osiągnięcia szerszych celów w zakresie zrównoważonego rozwoju, a także sposobem na sprawiedliwą i  efektywną kosztowo realizację długoterminowego celu określonego w porozumieniu paryskim. Ponadto strony porozumienia paryskiego zachęca się do przedstawienia do 2020 r. długoterminowych strategii rozwoju niskoemisyjnego, sięgających połowy bieżącego stulecia.

(23)

Stabilne, długoterminowe strategie w zakresie klimatu i energii są kluczowym czynnikiem transformacji gospodarczej, zatrudnienia, wzrostu i osiągnięcia szerszych celów w zakresie zrównoważonego rozwoju, a także sposobem na sprawiedliwą i  racjonalną pod względem kosztów realizację długoterminowego celu określonego w porozumieniu paryskim. Ponadto strony porozumienia paryskiego zachęca się do przedstawienia do 2020 r. długoterminowych strategii rozwoju niskoemisyjnego, sięgających połowy bieżącego stulecia.

Poprawka 32

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 23 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(23a)

Państwa członkowskie powinny opracować długoterminowe strategie w zakresie klimatu i energii na rok 2050 i lata późniejsze, określające niezbędne przekształcenia w różnych sektorach, które są konieczne do przejścia na system energii ze źródeł odnawialnych oraz do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego. Strategie powinny odpowiadać stosownemu udziałowi Unii w pozostałym globalnym budżecie emisji dwutlenku węgla i powinny zostać opracowane w sposób otwarty i przejrzysty, przy pełnym zaangażowaniu odpowiednich zainteresowanych stron. Zintegrowane plany krajowe w zakresie energii i klimatu powinny być oparte na długoterminowych strategiach w zakresie klimatu i energii i powinny być z nimi spójne.

Poprawka 33

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 23 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(23b)

Sektor użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF) jest w znacznym stopniu narażony i bardzo podatny na skutki zmiany klimatu. Jednocześnie sektor ten posiada ogromny potencjał pozwalający zapewnić długotrwałe korzyści dla klimatu i znacząco przyczynić się do osiągnięcia unijnych i międzynarodowych długoterminowych celów w dziedzinie klimatu. Może przyczynić się do łagodzenia zmiany klimatu na kilka sposobów, w szczególności przez redukcję emisji, a także utrzymanie i powiększanie pochłaniaczy oraz zasobów węgla, jak również przez dostarczanie biomateriałów, które mogą zastąpić materiały kopalne lub wysokoemisyjne. Aby zapewnić skuteczność działań mających na celu zwłaszcza zwiększenie pochłaniania dwutlenku węgla, niezbędne jest zrównoważone zarządzanie zasobami oraz osiągnięcie długoterminowej stabilności i zdolności adaptacyjnej rezerwuarów węgla. Długoterminowe strategie są niezbędne w celu umożliwienia zrównoważonych inwestycji w dłuższej perspektywie.

Poprawka 34

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 23 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(23c)

Przy opracowywaniu dalszych połączeń międzysystemowych ważne jest, aby dokonać kompleksowej oceny kosztów i korzyści obejmującej wszystkie skutki techniczne, społeczno-gospodarcze i środowiskowe zgodnie z wymogami rozporządzenia TEN-E oraz uwzględnić pozytywne efekty zewnętrzne połączeń międzysystemowych, takie jak integracja odnawialnych źródeł energii, bezpieczeństwo dostaw oraz zwiększona konkurencja na rynku wewnętrznym.

Poprawka 35

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 24

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(24)

Podobnie jak w przypadku planowania, sektorowe przepisy unijne w dziedzinie energii i klimatu określają również wymogi w zakresie sprawozdawczości, które często były użytecznymi narzędziami we wprowadzaniu zmian na poziomie krajowym; wymogi te jednak zostały wprowadzone w różnych momentach w czasie, co doprowadziło do powielania działań i niewystarczającego uwzględnienia synergii i interakcji między różnymi obszarami polityki, takimi jak ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, energia ze źródeł odnawialnych, efektywność energetyczna i integracja rynku. Aby znaleźć odpowiednią równowagę między potrzebą zapewnienia odpowiedniego monitorowania realizacji planów krajowych a potrzebą ograniczenia obciążeń administracyjnych, państwa członkowskie powinny przygotowywać co dwa lata sprawozdania z postępów w realizacji planów oraz na temat innych zmian w systemie energetycznym. Niektóre sprawozdania, w szczególności w odniesieniu do wymogów sprawozdawczych wynikających z Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu („UNFCCC”) oraz z rozporządzeń unijnych, będą nadal konieczne co roku.

(24)

Podobnie jak w przypadku planowania, sektorowe przepisy unijne w dziedzinie energii i klimatu określają również wymogi w zakresie sprawozdawczości, które często były użytecznymi narzędziami we wprowadzaniu zmian na poziomie krajowym uzupełniających reformy rynku ; wymogi te jednak zostały wprowadzone w różnych momentach w czasie, co doprowadziło do powielania działań i  braku opłacalności, a także niewystarczającego uwzględnienia synergii i interakcji między różnymi obszarami polityki, takimi jak ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, energia ze źródeł odnawialnych, efektywność energetyczna i integracja rynku. Aby znaleźć odpowiednią równowagę między potrzebą zapewnienia odpowiedniego monitorowania realizacji planów krajowych a potrzebą ograniczenia złożoności procedur administracyjnych, państwa członkowskie powinny przygotowywać co dwa lata sprawozdania z postępów w realizacji planów oraz na temat innych zmian w systemie energetycznym. Niektóre sprawozdania, w szczególności w odniesieniu do wymogów sprawozdawczych wynikających z Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu („UNFCCC”) oraz z rozporządzeń unijnych, będą nadal konieczne co roku.

Poprawka 36

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 25

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(25)

Zintegrowane sprawozdania okresowe państw członkowskich powinny zawierać elementy określone we wzorze planów krajowych. Wzór zintegrowanych sprawozdań okresowych powinien być określony szczegółowo w późniejszym akcie wykonawczym lub w aktach wykonawczych z uwagi na jego specjalistyczny charakter oraz fakt, iż pierwsze sprawozdania okresowe przewidziane są na rok 2021. Sprawozdania okresowe powinny być sporządzane w celu zapewnienia przejrzystości z punktu widzenia Unii, innych państw członkowskich i  innych podmiotów działających na rynku, w tym konsumentów. Powinny one być wyczerpujące w odniesieniu do pięciu wymiarów unii energetycznej oraz w pierwszym okresie powinny równocześnie kłaść nacisk na obszary objęte celami ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030.

(25)

Zintegrowane sprawozdania okresowe państw członkowskich powinny zawierać elementy określone we wzorze planów krajowych. Wzór zintegrowanych sprawozdań okresowych powinien być określony szczegółowo w późniejszym akcie wykonawczym lub w aktach wykonawczych z uwagi na jego specjalistyczny charakter oraz fakt, iż pierwsze sprawozdania okresowe przewidziane są na rok 2021. Sprawozdania okresowe powinny być sporządzane w celu zapewnienia przejrzystości z punktu widzenia Unii, innych państw członkowskich , władz regionalnych lokalnych, podmiotów działających na rynku, w tym konsumentów , wszelkich innych odpowiednich zainteresowanych stron i ogółu społeczeństwa . Powinny one być wyczerpujące w odniesieniu do pięciu wymiarów unii energetycznej oraz w pierwszym okresie powinny równocześnie kłaść nacisk na obszary objęte celami ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030.

Poprawka 37

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 28

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(28)

Doświadczenie zdobyte przy wdrażaniu rozporządzenia (UE) nr 525/2013 dowiodło znaczenia przejrzystości, dokładności, spójności, kompletności i porównywalności informacji. Korzystając z tego doświadczenia, w niniejszym rozporządzeniu należy zapewnić, aby państwa członkowskie informowały o swoich politykach i środkach oraz prognozach, co powinno być głównym elementem sprawozdań okresowych. Informacje zawarte w tych sprawozdaniach powinny mieć zasadnicze znaczenie dla wykazania terminowej realizacji zobowiązań wynikających z rozporządzenia [] [ESR]. Utrzymanie i ciągła poprawa systemów na poziomie Unii i państw członkowskich w połączeniu z bardziej precyzyjnymi wytycznymi w zakresie sprawozdawczości powinny znacząco przyczynić się do ciągłego konsolidowania informacji niezbędnych do śledzenia postępów w realizacji wymiaru niskoemisyjności.

(28)

Doświadczenie zdobyte przy wdrażaniu rozporządzenia (UE) nr 525/2013 dowiodło znaczenia przejrzystości, dokładności, spójności, kompletności i porównywalności informacji. Korzystając z tego doświadczenia, w niniejszym rozporządzeniu należy zapewnić, aby państwa członkowskie stosowały wiarygodne i spójne dane i założenia w odniesieniu do pięciu wymiarów oraz udostępniały publicznie dane wykorzystane do tworzenia scenariuszy i modelowania, a także aby informowały o swoich politykach i środkach oraz prognozach, co powinno być głównym elementem sprawozdań okresowych.. Informacje zawarte w tych sprawozdaniach powinny mieć zasadnicze znaczenie dla wykazania terminowej realizacji zobowiązań wynikających z rozporządzenia [] [ESR]. Utrzymanie i ciągła poprawa systemów na poziomie Unii i państw członkowskich w połączeniu z bardziej precyzyjnymi wytycznymi w zakresie sprawozdawczości powinny znacząco przyczynić się do ciągłego konsolidowania informacji niezbędnych do śledzenia postępów w realizacji wymiaru niskoemisyjności.

Poprawka 38

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 30

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(30)

W celu ograniczenia obciążeń administracyjnych dla państw członkowskich i Komisji, Komisja powinna utworzyć platformę sprawozdawczości online, aby ułatwić komunikację i wspierać współpracę. Powinno to zapewnić terminowe składanie sprawozdań oraz poprawić przejrzystość krajowych sprawozdań. Platforma e-sprawozdawczości powinna uzupełniać istniejące procedury, bazy danych i e-narzędzia sprawozdawczości, powinna opierać się na tych procedurach, bazach i narzędziach oraz korzystać z tych procedur, baz i narzędzi, takich jak te udostępniane przez Europejską Agencję Środowiska, Eurostat i Wspólne Centrum Badawcze; powinna również korzystać z doświadczeń nabytych w ramach unijnego systemu ekozarządzania i audytu.

(30)

W celu zwiększenia przejrzystości kształtowania polityki energetyczno-klimatycznej oraz ograniczenia złożoności procedur administracyjnych dla państw członkowskich i Komisji, Komisja powinna utworzyć publiczną platformę online, aby ułatwić publiczny dostęp do informacji, komunikację między Komisją a państwami członkowskimi oraz współpracę państw członkowskich . Powinno to zapewnić terminowe składanie sprawozdań oraz poprawić przejrzystość krajowych sprawozdań. Platforma elektroniczna powinna uzupełniać istniejące procedury, bazy danych i e-narzędzia sprawozdawczości, powinna opierać się na tych procedurach, bazach i narzędziach oraz korzystać z tych procedur, baz i narzędzi, takich jak te udostępniane przez Europejską Agencję Środowiska, Eurostat i Wspólne Centrum Badawcze; powinna również korzystać z doświadczeń nabytych w ramach unijnego systemu ekozarządzania i audytu.

Poprawka 39

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 31

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(31)

Jeżeli chodzi o dane, które mają być przekazywane Komisji za pośrednictwem krajowych planów i sprawozdań, informacje od państw członkowskich nie powinny powielać danych i statystyk, które zostały już udostępnione przez Eurostat w kontekście rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 w sprawie statystyki europejskiej (27) w takiej samej formie, jak przewidziano w ramach obowiązków w zakresie planowania i sprawozdawczości określonych w niniejszym rozporządzeniu i które są nadal dostępne w Eurostacie z tymi samymi wartościami. Jeżeli jest to możliwe i odpowiednie ze względu na terminy, dane i prognozy zawarte w planach krajowych w zakresie energii i klimatu powinny opierać się na danych Eurostatu i metodyce stosowanej do zgłaszania statystyk europejskich zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 223/2009 oraz powinny być spójne z tymi danymi i tą metodyką.

(31)

Aby uniknąć opóźnienia działań na szczeblu Unii, Komisja powinna korzystać z przedstawianych przez Europejską Agencję Środowiska rocznych szacunkowych danych dotyczących emisji gazów cieplarnianych, odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej do oceny postępów na drodze do osiągnięcia celów wyznaczonych na 2030 r. Jeżeli chodzi o dane, które mają być przekazywane Komisji za pośrednictwem krajowych planów i sprawozdań, informacje od państw członkowskich nie powinny powielać danych i statystyk, które zostały już udostępnione przez Eurostat w kontekście rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 w sprawie statystyki europejskiej (27) w takiej samej formie, jak przewidziano w ramach obowiązków w zakresie planowania i sprawozdawczości określonych w niniejszym rozporządzeniu i które są nadal dostępne w Eurostacie z tymi samymi wartościami. Jeżeli jest to możliwe i odpowiednie ze względu na terminy, dane i prognozy zawarte w planach krajowych w zakresie energii i klimatu powinny opierać się na danych Eurostatu i metodyce stosowanej do zgłaszania statystyk europejskich zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 223/2009 oraz powinny być spójne z tymi danymi i tą metodyką.

Poprawka 40

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 32

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(32)

W perspektywie zbiorowej realizacji celów strategii unii energetycznej, Komisja będzie musiała oceniać plany krajowe oraz ich realizację na podstawie sprawozdań z postępów. W pierwszym okresie dziesięcioletnim dotyczy to w szczególności realizacji unijnych celów na rok 2030 w zakresie energii i klimatu oraz krajowych wkładów osiągnięcie tych celów Ocena taka powinna być przeprowadzana co dwa lata, oraz raz do roku tylko w razie potrzeby, i powinna zostać włączona do sprawozdań Komisji na temat stanu unii energetycznej.

(32)

W perspektywie zbiorowej realizacji celów pięciu wymiarów strategii unii energetycznej, w szczególności stworzenia w pełni funkcjonalnej i stabilnej unii energetycznej, Komisja będzie musiała oceniać projekty planów krajowych oraz realizację zgłoszonych planów krajowych na podstawie sprawozdań z postępów. Odnosi się to szczególnie do unijnych celów na rok 2030 w zakresie energii i klimatu w  pierwszym okresie dziesięcioletnim. Ocena taka powinna być przeprowadzana co dwa lata, oraz raz do roku w razie potrzeby, i powinna zostać włączona do sprawozdań Komisji na temat stanu unii energetycznej.

Poprawka 41

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 33

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(33)

Lotnictwo ma wpływ na klimat na świecie wskutek uwalniania CO2 (a także innych emisji, w tym emisji tlenków azotu) oraz mechanizmów, takich jak wspomaganie tworzenia się chmur pierzastych. W świetle szybko rozwijającej się wiedzy naukowej na temat tych skutków, w rozporządzeniu (UE) nr 525/2013 przewidziano już uaktualnioną ocenę skutków lotnictwa dla klimatu na świecie wynikających z emisji gazów innych niż CO2. Modele stosowane w tym względzie powinny być dostosowywane do postępu naukowego. W oparciu o swoją ocenę tego wpływu Komisja mogłaby rozważyć odpowiednie warianty polityki w celu rozwiązania problemu.

(33)

Lotnictwo ma wpływ na klimat na świecie wskutek uwalniania CO2 (a także innych emisji, w tym emisji tlenków azotu) oraz mechanizmów, takich jak wspomaganie tworzenia się chmur pierzastych. W świetle szybko rozwijającej się wiedzy naukowej na temat tych skutków, w rozporządzeniu (UE) nr 525/2013 przewidziano już uaktualnioną ocenę skutków lotnictwa dla klimatu na świecie wynikających z emisji gazów innych niż CO2. Modele stosowane w tym względzie powinny być dostosowywane do postępu naukowego. W oparciu o swoją ocenę tego wpływu Komisja powinna do dnia 1 marca 2020 r. rozważyć odpowiednie warianty polityki w celu rozwiązania problemu oraz w stosownym przypadku przedłożyć wniosek ustawodawczy w tym zakresie .

Poprawka 42

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 33 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(33a)

Zgodnie z obecnymi wytycznymi UNFCCC dotyczącymi składania sprawozdań w sprawie gazów cieplarnianych obliczenia oraz sprawozdawczość odnoszące się do emisji metanu opierają się na współczynnikach ocieplenia globalnego w stuletnim horyzoncie czasowym. W związku tym, że metan ma wysoki współczynnik ocieplenia globalnego, a jego czas utrzymywania się w atmosferze jest względnie krótki, co wywiera znaczny wpływ na klimat w perspektywie krótko- i średnioterminowej, Komisja powinna przeanalizować skutki polityk i środków polegających na przyjęciu dwudziestoletniego horyzontu czasowego w odniesieniu do metanu. W celu szybkiego zajęcia się problemem emisji metanu Komisja powinna w oparciu o tę analizę rozważyć odpowiednie warianty polityki w unijnej strategii dotyczącej metanu, w pierwszej kolejności rozpatrując kwestie emisji metanu związane z energią i odpadami.

Poprawka 43

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 34

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(34)

W celu zapewnienia spójności między krajowymi a unijnymi politykami i celami unii energetycznej, Komisja i państwa członkowskie powinny prowadzić regularny dialog. W stosownych przypadkach Komisja powinna kierować do państw członkowskich zalecenia dotyczące ambitności projektów planów krajowych, późniejszego wdrożenia polityk i środków zgłoszonych w planach krajowych oraz innych krajowych polityk i środków istotnych dla realizacji unii energetycznej. Państwa członkowskie powinny w najwyższym stopniu uwzględniać takie zalecenia oraz omówić ich wdrożenie w kolejnych sprawozdaniach okresowych.

(34)

W celu zapewnienia spójności między krajowymi a unijnymi politykami i celami unii energetycznej, Komisja i państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, poszczególne państwa członkowskie powinny prowadzić regularny dialog. Komisja powinna kierować do państw członkowskich zalecenia dotyczące ambitności projektów planów krajowych, późniejszego wdrożenia polityk i środków zgłoszonych w planach krajowych oraz innych krajowych polityk i środków istotnych dla realizacji unii energetycznej. Państwa członkowskie powinny uwzględniać takie zalecenia oraz omówić ich wdrożenie w kolejnych sprawozdaniach okresowych.

Poprawka 44

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 35

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(35)

Gdyby ambitność zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu lub ich aktualizacji okazała się niewystarczająca do osiągnięcia celów unii energetycznej, a zwłaszcza w pierwszym okresie celów na 2030 r. w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej, Komisja powinna wprowadzić środki na poziomie Unii w celu zagwarantowania zbiorowego osiągnięcia tych założeń i celów (uzupełniając w ten sposób mniej ambitne podejście). Gdyby postępy poczynione przez Unię w osiąganiu tych założeń i celów były niewystarczające do ich realizacji, Komisja powinna, oprócz wydawania zaleceń, wprowadzić środki na poziomie Unii lub państwa członkowskie powinny wprowadzić dodatkowe środki w celu zapewnienia ich realizacji (przeciwdziałając w ten sposób opóźnieniom w realizacji). W środkach takich należy uwzględnić wcześniejsze ambitne wkłady państw członkowskich w cele na 2030 r. w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej, zadeklarowane w czasie podziału zaangażowania w zbiorową realizację celów. W dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych środki takie mogą również obejmować wkłady finansowe państw członkowskich w finansowanie zarządzanej przez Komisję platformy, która służyłaby projektom dotyczącym energii ze źródeł odnawialnych w całej Unii. Krajowe cele państw członkowskich w zakresie energii ze źródeł odnawialnych na 2020 r. powinny służyć za punkty odniesienia, jeśli chodzi o udział źródeł odnawialnych począwszy od 2021 r. W dziedzinie efektywności energetycznej celem dodatkowych środków może w szczególności być poprawa efektywności energetycznej produktów, budynków i transportu.

(35)

Gdyby ambitność zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu oraz opisane w nich cele, polityki i środki okazały się niewystarczające do osiągnięcia celów unii energetycznej, a zwłaszcza w pierwszym okresie celów na 2030 r. w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej, Komisja powinna wprowadzić środki na poziomie Unii w celu zagwarantowania zbiorowego osiągnięcia tych założeń i celów , a państwa członkowskie powinny do dnia 31 grudnia 2020 r. podwyższyć cele krajowe w zakresie odnawialnych źródeł energii (uzupełniając w ten sposób mniej ambitne podejście). Gdyby postępy poczynione przez Unię w osiąganiu tych założeń i celów były niewystarczające do ich realizacji, Komisja powinna, oprócz wydawania zaleceń, wprowadzić środki na poziomie Unii lub państwa członkowskie powinny wprowadzić dodatkowe środki w celu zapewnienia ich realizacji (przeciwdziałając w ten sposób opóźnieniom w realizacji). W środkach takich należy uwzględnić wcześniejsze ambitne działania państw członkowskich na rzecz celów na 2030 r. w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej, zadeklarowane w czasie podziału zaangażowania w zbiorową realizację celów. W dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych środki takie mogą również obejmować dobrowolne wkłady finansowe państw członkowskich w finansowanie zarządzanej przez Komisję platformy, która służyłaby projektom dotyczącym energii ze źródeł odnawialnych w całej Unii , w tym projektom leżącym w interesie unii energetycznej . Krajowe cele państw członkowskich w zakresie energii ze źródeł odnawialnych na 2020 r. powinny służyć za punkty odniesienia, jeśli chodzi o udział źródeł odnawialnych począwszy od 2021 r ., i powinny zostać utrzymane przez cały ten okres . W dziedzinie efektywności energetycznej celem dodatkowych środków może w szczególności być poprawa efektywności energetycznej produktów, budynków i transportu.

Poprawka 45

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 38

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(38)

Państwa członkowskie wraz z Komisją powinny zapewnić ścisłą współpracę we wszystkich sprawach dotyczących wdrożenia unii energetycznej oraz niniejszego rozporządzenia, również w ścisłej współpracy z Parlamentem Europejskim. Komisja powinna odpowiednio wspierać państwa członkowskie we wdrażaniu niniejszego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do opracowania planów krajowych i związanego z tym budowania potencjału.

(38)

Państwa członkowskie wraz z Komisją powinny zapewnić ścisłą współpracę we wszystkich sprawach dotyczących wdrożenia unii energetycznej oraz niniejszego rozporządzenia, również w ścisłej współpracy z Parlamentem Europejskim. Komisja powinna wspierać państwa członkowskie we wdrażaniu niniejszego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do opracowania , wdrażania i monitorowania zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu długoterminowej strategii w dziedzinie klimatu i energii oraz związanego z tym budowania potencjału , w drodze mobilizacji zasobów wewnętrznych Europejskiej Agencji Środowiska, Wspólnego Centrum Badawczego, wewnętrznej zdolności modelowania oraz, w stosownych przypadkach, pomocy ekspertów zewnętrznych .

Poprawka 46

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 41 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(41a)

Niniejsze rozporządzenie obejmuje przepisy dotyczące uznawania efektywności energetycznej za priorytet infrastrukturalny, przyjmując, że pojęcie to odpowiada definicji infrastruktury stosowanej przez MFW i inne instytucje ekonomiczne, oraz czyniąc ją kluczowym elementem i priorytetowym czynnikiem przy podejmowaniu decyzji dotyczących przyszłych inwestycji w europejską infrastrukturę energetyczną  (1a) .

Poprawka 47

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 43

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(43)

Komisja powinna być wspierana przez Komitet ds. Unii Energetycznej w wykonywaniu zadań na mocy niniejszego rozporządzenia polegających na przygotowaniu aktów wykonawczych. Powinien on zastąpić Komitet ds. Zmian Klimatu i inne odpowiednie komitety oraz przejąć ich zadania.

(43)

Komisja powinna być wspierana przez Komitet ds. Energi i Klimatu w wykonywaniu zadań na mocy niniejszego rozporządzenia polegających na przygotowaniu aktów wykonawczych. W odniesieniu do kwestii związanych z wdrażaniem przepisów szczególnych w dziedzinie klimatu Komisja powinna być wspierana przez Komitet ds. Zmian Klimatu ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

Poprawka 48

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 44 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(44a)

Podczas przygotowywania przyszłego przeglądu niniejszego rozporządzenia oraz w kontekście unijnej strategii w dziedzinie cyberbezpieczeństwa Komisja w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi powinna ocenić ewentualną konieczność wprowadzenia dodatkowych, jednolitych wymogów w zakresie planowania i sprawozdawczości w odniesieniu do wysiłków państw członkowskich służących lepszej ochronie krytycznej infrastruktury systemu energetycznego Unii przed wszelkiego rodzaju zagrożeniami cybernetycznymi, w szczególności w związku ze zwiększoną liczbą potencjalnie krytycznych cyberataków dokonanych w ostatnim dziesięcioleciu, mając na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa energetycznego w każdych okolicznościach. Taka poprawa koordynacji w Unii nie powinna jednak wpływać niekorzystnie na interesy bezpieczeństwa narodowego państw członkowskich w wyniku ujawnienia informacji wrażliwych.

Poprawka 49

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 1

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

Przedmiot i zakres stosowania

1.   W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się mechanizm zarządzania, którego celem jest:

1.   W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się mechanizm zarządzania, którego celem jest:

 

-a)

wdrożenie długoterminowych strategii w zakresie klimatu i energii oraz środków służących wypełnieniu zobowiązań Unii dotyczących emisji gazów cieplarnianych zgodnie z porozumieniem paryskim;

a)

wdrożenie strategii i środków służących realizacji założeń i celów unii energetycznej, a w pierwszym okresie dziesięcioletnim od 2021 r. do 2030 r. – celów UE na 2030 r. dotyczących energii i klimatu;

a)

wdrożenie strategii i środków służących realizacji założeń i celów unii energetycznej, a w pierwszym okresie dziesięcioletnim od 2021 r. do 2030 r. – celów Unii na 2030 r. dotyczących energii i klimatu;

 

aa)

strukturalne partnerstwo i współpraca państw członkowskich na szczeblu makroregionalnym i regionalnym, mające na celu realizację celów, założeń i zobowiązań unii energetycznej;

b)

zapewnienie terminowości, przejrzystości, dokładności, spójności, porównywalności i kompletności składania przez Unię i jej państwa członkowskie sprawozdań do Sekretariatu UNFCCC i porozumienia paryskiego;

b)

zapewnienie terminowości, przejrzystości, dokładności, spójności, porównywalności i kompletności składania przez Unię i jej państwa członkowskie sprawozdań do Sekretariatu UNFCCC i porozumienia paryskiego;

 

ba)

przyczynianie się do większej pewności regulacyjnej, a także przyczynianie się do większej pewności inwestorów oraz pomoc w pełnym wykorzystaniu możliwości rozwoju gospodarczego, stymulowania inwestycji, tworzenia miejsc pracy i spójności społecznej;

 

bc)

wspieranie transformacji sprawiedliwej dla obywateli i regionów, którym przejście na gospodarkę niskoemisyjną mogłoby przynieść negatywne skutki.

Mechanizm zarządzania opiera się na zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu obejmujących okresy dziesięcioletnie, począwszy od 2021 r. do 2030 r., na odpowiadających im zintegrowanych krajowych sprawozdaniach okresowych w zakresie energii i klimatu przygotowywanych przez państwa członkowskie oraz na zintegrowanym systemie monitorowania przez Komisję Europejską. Określa on ustrukturyzowaną, iteracyjną procedurę między Komisją a państwami członkowskimi, której celem jest finalizacja planów krajowych i ich wdrażanie, w tym w zakresie współpracy regionalnej, jak również odpowiednie działania Komisji.

Mechanizm zarządzania opiera się na zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu obejmujących okresy dziesięcioletnie, począwszy od 2021 r. do 2030 r., na odpowiadających im zintegrowanych krajowych sprawozdaniach okresowych w zakresie energii i klimatu przygotowywanych przez państwa członkowskie oraz na zintegrowanym systemie monitorowania przez Komisję Europejską. Określa on ustrukturyzowaną, przejrzystą, iteracyjną procedurę między Komisją a państwami członkowskimi, która zapewnia pełny udział ogółu społeczeństwa i władz lokalnych i której celem jest finalizacja planów krajowych i ich wdrażanie, w tym w zakresie współpracy makroregionalnej i regionalnej, jak również odpowiednie działania Komisji.

2.   Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do następujących pięciu wymiarów unii energetycznej:

2.   Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do następujących pięciu wymiarów unii energetycznej:

a)

bezpieczeństwo energetyczne,

a)

bezpieczeństwo energetyczne,

b)

rynek energii,

b)

wewnętrzny rynek energii;

c)

efektywność energetyczna,

c)

efektywność energetyczna,

d)

obniżenie emisyjności oraz

d)

obniżenie emisyjności oraz

e)

badania naukowe, innowacje i konkurencyjność.

e)

badania naukowe, innowacje i konkurencyjność.

Poprawka 50

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje zawarte w [przekształconej dyrektywie 2009/28/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0767], dyrektywie 2010/31/UE i dyrektywie 2012/27/UE.

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje zawarte w [przekształconej dyrektywie 2009/28/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0767], [przekształconej dyrektywie 2009/72/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0XXX], dyrektywie 2010/31/UE i dyrektywie 2012/27/UE.

Poprawka 51

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 2 – punkt 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3)

„przyjęte polityki i środki” oznaczają polityki i środki, w odniesieniu do których przyjęto oficjalną decyzję rządu przed datą przedłożenia planu krajowego lub sprawozdania okresowego i istnieje wyraźne zobowiązanie do ich wdrożenia;

3)

„przyjęte polityki i środki” oznaczają polityki i środki, w odniesieniu do których przyjęto oficjalną decyzję rządu centralnego lub rządu niższego szczebla przed datą przedłożenia planu krajowego lub sprawozdania okresowego i istnieje wyraźne zobowiązanie do ich wdrożenia;

Poprawka 52

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 2 – punkt 9

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

9)

„cele Unii na rok 2030 w zakresie energii i klimatu” oznaczają ogólnounijny wiążący cel wewnętrznej redukcji o co najmniej 40 % emisji gazów cieplarnianych w całej gospodarce w porównaniu z 1990 r., który należy osiągnąć do 2030 r., ogólnounijny wiążący cel osiągnięcia co najmniej 27 % udziału energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii w UE w roku 2030, ogólnounijny cel co najmniej 27 % poprawy efektywności energetycznej na poziomie Unii do 2030 r., który zostanie poddany przeglądowi do 2020 r. z myślą o poziomie 30 % dla UE, oraz cel 15 % elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych na rok 2030 lub dowolne kolejne cele w tym zakresie uzgodnione przez Radę Europejską lub Radę i Parlament na rok 2030.

skreśla się

Poprawka 53

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 2 – punkt 11 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

11a)

„wczesne wysiłki” oznaczają wczesne postępy państwa członkowskiego począwszy od 2021 r. w realizacji celu dotyczącego energii ze źródeł odnawialnych, o którym mowa w art. 3 [przekształconej dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii], oraz celu dotyczącego poprawy efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 4 dyrektywy 2012/27/UE;

Poprawka 54

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 2 – punkt 17 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

17a)

„efektywność energetyczna przede wszystkim” oznacza nadawanie priorytetu w całym planowaniu, polityce i wszystkich decyzjach inwestycyjnych w zakresie energii środkom służącym zwiększeniu efektywności zapotrzebowania na energię i dostaw energii za pomocą optymalnych pod względem kosztów oszczędności końcowego zużycia energii, działań w zakresie reagowania na zapotrzebowanie i wydajniejszej konwersji i dystrybucji oraz wydajniejszego przesyłu energii;

Poprawka 59

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 3

Artykuł 3

Zintegrowane plany krajowe w zakresie energii i klimatu

Zintegrowane plany krajowe w zakresie energii i klimatu

1.   Do dnia 1 stycznia 2019 r., a następnie co dziesięć lat, każde państwo członkowskie zgłasza Komisji zintegrowany plan krajowy w zakresie energii i klimatu. Plany te obejmują elementy określone w ust. 2 i w załączniku I. Pierwszy plan obejmuje okres od 2021 r. do 2030 r. Kolejne plany obejmują okres dziesięcioletni następujący bezpośrednio po zakończeniu okresu objętego poprzednim planem.

1.   Do dnia 1 stycznia 2019 r., a następnie co dziesięć lat, każde państwo członkowskie zgłasza Komisji zintegrowany plan krajowy w zakresie energii i klimatu. Plany te obejmują elementy określone w ust. 2 i w załączniku I. Pierwszy plan obejmuje okres od 2021 r. do 2030 r. Kolejne plany obejmują okres dziesięcioletni następujący bezpośrednio po zakończeniu okresu objętego poprzednim planem.

2.   Zintegrowane plany krajowe w zakresie energii i klimatu składają się z następujących głównych części:

2.   Zintegrowane plany krajowe w zakresie energii i klimatu składają się z następujących głównych części:

a)

opis procedury stosowanej w celu utworzenia zintegrowanego planu krajowego w zakresie energii i klimatu, składający się ze streszczenia, opisu konsultacji z  zainteresowanymi stronami, ich udziału oraz wyników , oraz opisu współpracy regionalnej z innymi państwami członkowskimi w przygotowaniu planu;

a)

opis procedury stosowanej w celu utworzenia zintegrowanego planu krajowego w zakresie energii i klimatu, składający się ze:

 

 

1)

streszczenia,

 

 

2)

opisu konsultacji i współpracy władzami lokalnymi, społeczeństwem obywatelskim, przedsiębiorcami, partnerami społecznymi i obywatelami oraz ich wyników;

 

 

3)

opisu współpracy makroregionalnej i regionalnej z innymi państwami członkowskimi w przygotowaniu planu;

b)

opis krajowych założeń , celów wkładów dla każdego z pięciu wymiarów unii energetycznej;

b)

opis krajowych założeń i  celów dla każdego z pięciu wymiarów unii energetycznej;

c)

opis polityk i  środków przewidzianych na potrzeby realizacji odpowiednich założeń , celów wkładów przedstawionych w lit. b);

c)

opis planowanych polityk , środków strategii inwestycyjnych przewidzianych na potrzeby realizacji odpowiednich założeń i  celów przedstawionych w lit. b);

d)

opis aktualnej sytuacji pięciu wymiarów unii energetycznej, w tym w odniesieniu do systemu energetycznego, emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych oraz prognoz dotyczących założeń, o których mowa w lit. b), wraz z istniejącymi (wdrożonymi i przyjętymi) politykami i środkami;

d)

opis aktualnej sytuacji pięciu wymiarów unii energetycznej, w tym w odniesieniu do systemu energetycznego, emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych oraz prognoz dotyczących założeń i celów , o których mowa w lit. b), wraz z istniejącymi (wdrożonymi i przyjętymi) politykami i środkami oraz opis regulacyjnych i pozaregulacyjnych barier i przeszkód na drodze do osiągania celów i założeń ;

e)

ocena wpływu planowanych polityk i środków na realizację założeń, o których mowa w  lit . b) ;

e)

ocena wpływu poszczególnych i zbiorczych planowanych polityk i środków na realizację celów i założeń, o których mowa w  art . 1, 4, 13a i 14, oraz wpływu na środowisko, w tym jakość powietrza i ochronę środowiska, oraz zdrowie, a także skutków makroekonomicznych i społecznych ;

 

ea)

ocena wpływu planowanych polityk i środków na konkurencyjność związaną z pięcioma wymiarami unii energetycznej;

 

eb)

ocena potencjalnych skutków zmiany klimatu w danym państwie członkowskim, w tym skutków bezpośrednich i pośrednich, oraz strategii w zakresie odporności mających pomóc w radzeniu sobie ze skutkami zmiany klimatu, takich jak krajowe plany adaptacji;

 

ec)

po opracowaniu strategii inwestycyjnej – oszacowanie inwestycji publicznych i prywatnych niezbędnych do wdrożenia planowanych polityk i środków;

f)

załącznik sporządzony zgodnie z wymogami i strukturą określonymi w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, określający metody i środki polityczne danego państwa członkowskiego służące osiągnięciu oszczędności energii, zgodnie z art. 7 dyrektywy 2012/27/UE [w wersji zmienionej zgodnie z wnioskiem COM(2016)0Poprawka294761] oraz z załącznikiem V do tej dyrektywy.

f)

załącznik sporządzony zgodnie z wymogami i strukturą określonymi w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, określający metody i środki polityczne danego państwa członkowskiego służące osiągnięciu oszczędności energii, zgodnie z art. 7 dyrektywy 2012/27/UE [w wersji zmienionej zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761] oraz z załącznikiem V do tej dyrektywy.

3.   Przygotowując plany krajowe, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie biorą pod uwagę wzajemne powiązania pomiędzy pięcioma wymiarami unii energetycznej oraz w razie potrzeby stosują jednolite dane i założenia w odniesieniu do pięciu wymiarów.

3.   Przygotowując plany krajowe, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie:

 

a)

ograniczają złożoność procedur administracyjnych i kosztów dla wszystkich zainteresowanych stron;

 

b)

biorą pod uwagę wzajemne powiązania pomiędzy pięcioma wymiarami unii energetycznej , zwłaszcza zasadę „efektywność energetyczna przede wszystkim”;

 

c)

stosują wiarygodne i jednolite dane i założenia w odniesieniu do pięciu wymiarów oraz w stosownych przypadkach udostępniają publicznie dane wykorzystywane do badań modelowych;

 

d)

zapewniają spójność z celami określonymi w art. 1 oraz z krajowymi długoterminowymi strategiami w zakresie klimatu i energii, jak przewidziano w art. 14;

 

e)

oszacowują liczbę gospodarstw domowych dotkniętych ubóstwem energetycznym, z uwzględnieniem niezbędnych usług energetycznych dla gospodarstw domowych koniecznych do zagwarantowania podstawowego poziomu życia w danych warunkach krajowych, oraz określają istniejące i planowane polityki i środki zwalczania ubóstwa energetycznego obejmujące środki polityki społecznej i inne odpowiednie programy krajowe.

W przypadku gdy w państwie członkowskim istnieje znaczna liczba gospodarstw domowych dotkniętych ubóstwem energetycznym, potwierdzona oceną opartą na weryfikowalnych danych, z wykorzystaniem wskaźników rozproszenia geograficznego, to państwo członkowskie powinno zawrzeć w swoim planie orientacyjny cel krajowy przewidujący ograniczenie ubóstwa energetycznego;

 

f)

uwzględniają przepisy pozwalające uniknąć wszelkich niekorzystnych skutków środowiskowych, które ujawniają się w ramach zintegrowanej sprawozdawczości zgodnie z art. 15–22, złagodzić je lub skompensować, jeśli projekt leży w interesie publicznym, a inne rozwiązania są niedostępne;

 

g)

uwzględniają najbardziej aktualne zalecenia dla poszczególnych krajów wydawane w ramach europejskiego semestru.

 

3a.     Państwo członkowskie dopilnowuje, aby w każdym kolejnym zintegrowanym planie krajowym w zakresie energii i klimatu zgłaszanym Komisji zgodnie z ust. 1, następującym po pierwszym planie, wprowadzić zmiany krajowych celów i założeń, o których mowa w art. 4, w celu odzwierciedlenia wyższego poziomu ambicji w porównaniu z poprzednim zintegrowanym krajowym planem w zakresie energii i klimatu.

 

3b.     Państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej plany przedłożone Komisji zgodnie z niniejszym artykułem.

4.   Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 36 w celu zmiany załącznika I, aby dostosować go do zmian w ramach polityki energetyczno-klimatycznej Unii, zmian na rynku energii oraz nowych wymogów w ramach UNFCCC i porozumienia paryskiego.

4.   Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 36 w celu zmiany załącznika I, aby dostosować go do zmian w ramach polityki energetyczno-klimatycznej Unii, zmian na rynku energii oraz nowych wymogów w ramach UNFCCC i porozumienia paryskiego.

Poprawka 60

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Krajowe założenia, cele i  wkłady dla każdego z pięciu wymiarów unii energetycznej

Cele i  założenia dla każdego z pięciu wymiarów unii energetycznej

Poprawka 61

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Państwa członkowskie określają w swoich zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu następujące główne założenia , cele wkłady , jak określono w części A.2 załącznika I:

Państwa członkowskie określają w swoich zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu następujące główne założenia i  cele , jak określono w części A.2 załącznika I:

Poprawka 62

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera a –punkt 1 – podpunkt ii a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(iia)

trajektorie planowane przez państwo członkowskie, aby utrzymać i zwiększyć usuwanie dwutlenku węgla przez pochłaniacze, zgodnie z długoterminowymi strategiami w zakresie klimatu i energii, o których mowa w art. 14;

Poprawka 63

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera a –punkt 1 – podpunkt iii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iii)

w stosownych przypadkach inne krajowe założenia i cele zgodne z  istniejącymi długoterminowymi strategiami niskoemisyjności;

(iii)

inne krajowe założenia i cele zgodne z  porozumieniem paryskim i długoterminowymi strategiami w dziedzinie klimatu i energii.

Poprawka 64

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera a –punkt 2 – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

z myślą o osiągnięciu wiążącego dla Unii celu co najmniej 27 % udziału energii ze źródeł odnawialnych w 2030 r., o czym mowa w art. 3 [przekształconej dyrektywy 2009/28/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0767] , wkład w realizację tego celu jako udział energii ze źródeł odnawialnych w danym państwie członkowskim w końcowym zużyciu energii brutto w 2030 r., wraz z liniową trajektorią tego wkładu począwszy od 2021 r. ;

(i)

z myślą o osiągnięciu wiążącego dla Unii celu co najmniej 35  % udziału energii ze źródeł odnawialnych w 2030 r., o czym mowa w art. 3 [przekształconej dyrektywy 2009/28/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0767];

Poprawka 291

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera a – punkt 2 – podpunkt i a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ia.

cel krajowy danego państwa członkowskiego dotyczący energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto w 2030 r. określony zgodnie z art. 3 i załącznikiem Ia do dyrektywy (UE)…/… [wersja przekształcona dyrektywy 2009/28/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0767], wraz z progresywną trajektorią zapewniającą regularne wykorzystywanie energii odnawialnej począwszy od 2021 r., jak określono w załączniku Ia do niniejszego rozporządzenia;

Poprawka 292

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera a –punkt 2 – podpunkt i b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(ib)

trajektoria, o której mowa w ppkt (ia):

 

(i)

rozpoczyna się od udziału energii ze źródeł odnawialnych w 2020 r., jak określono w trzeciej kolumnie tabeli w części A załącznika I do dyrektywy (UE) …/… [przekształconej dyrektywy 2009/28/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0767]. Jeżeli państwo członkowskie przekracza swój wiążący cel krajowy wyznaczony na rok 2020, trajektoria może rozpocząć się na poziomie osiągniętym w 2020 r.;

 

(ii)

składa się z co najmniej trzech punktów odniesienia liczonych jako średnia z dwóch poprzednich lat, jak określono w załączniku Ia;

 

(iii)

osiąga co najmniej cel krajowy wyznaczony na 2030 r.;

Poprawka 67

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera a –punkt 2 – podpunkt i c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(ic)

trajektoria państwa członkowskiego, o której mowa w ppkt (ia) i (ib) rozpatrywanych łącznie, składa się na unijną wiążącą trajektorię liniową i musi osiągnąć wiążący cel unijny zakładający co najmniej 35 % udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto w 2030 r.;

Poprawka 68

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera a –punkt 2 – podpunkt i d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(id)

trajektorie państwa członkowskiego dotyczące ogólnego udziału energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii końcowej począwszy od 2031 r. są zgodne z długoterminowymi strategiami w dziedzinie energii i klimatu.

Poprawki 69 i 287

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera a –punkt 2 – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

trajektorie sektorowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii końcowej w latach 2021–2030 w sektorach ciepłowniczo-chłodniczym, elektroenergetycznym oraz transportowym;

(ii)

orientacyjne trajektorie państwa członkowskiego dotyczące sektorowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii końcowej w latach 2021–2030 w sektorach ciepłowniczo-chłodniczym, elektroenergetycznym oraz transportowym;

Poprawka 70

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera a –punkt 2 – podpunkt iii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iii)

trajektorie według technologii energii ze źródeł odnawialnych, które dane państwo członkowskie zamierza wykorzystać do osiągnięcia ogólnych i sektorowych trajektorii w zakresie energii ze źródeł odnawialnych w latach 2021–2030, w tym łączne oczekiwane końcowe zużycie energii brutto według technologii i sektora, wyrażone w Mtoe oraz łączna planowana moc zainstalowana brutto według technologii i sektora, wyrażona w MW;

(iii)

orientacyjne trajektorie według technologii energii ze źródeł odnawialnych, które dane państwo członkowskie zamierza wykorzystać do osiągnięcia ogólnych i sektorowych trajektorii w zakresie energii ze źródeł odnawialnych w latach 2021–2030, w tym łączne oczekiwane końcowe zużycie energii brutto według technologii i sektora, wyrażone w Mtoe, łączna planowana moc zainstalowana brutto według technologii i sektora , w tym rozbudowa źródła energii , wyrażona w MW;

Poprawka 71

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera a –punkt 2 – podpunkt iii a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(iiia)

udział energii ze źródeł odnawialnych w danym państwie członkowskim, a także jego cele i trajektorie dotyczące energii ze źródeł odnawialnych wyprodukowanej przez miasta, społeczności wytwarzające energię ze źródeł odnawialnych i prosumentów od 2021 do 2030 r., w tym oczekiwane końcowe zużycie energii brutto wyrażone w Mtoe.

Poprawka 73

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera b – punkt 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1)    orientacyjny krajowy wkład w zakresie efektywności energetycznej na drodze do realizacji unijnego wiążącego celu poprawy efektywności energetycznej o  30 % w 2030 r., o czym mowa w art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 4 dyrektywy 2012/27/UE [wersja zmieniona wnioskiem COM(2016)0761], w oparciu o zużycie energii pierwotnej lub końcowej, oszczędności energii pierwotnej lub końcowej, bądź też energochłonność;

1)    wiążący krajowy cel w zakresie efektywności energetycznej na drodze do realizacji unijnego wiążącego celu poprawy efektywności energetycznej o  40 % w 2030 r., o czym mowa w art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 4 dyrektywy 2012/27/UE [wersja zmieniona wnioskiem COM(2016)0761], w oparciu o zużycie energii pierwotnej lub końcowej, oszczędności energii pierwotnej lub końcowej, bądź też energochłonność , przy czym punktem początkowym trajektorii liniowej dotyczącej tego celu jest rok 2021.

Państwa członkowskie wyrażają swój wkład w formie bezwzględnego poziomu zużycia energii pierwotnej i zużycia energii końcowej w latach 2020 i 2030 , wraz z trajektorią liniową tego wkładu począwszy od 2021 r. Wyjaśniają one podstawową metodologię oraz stosowane współczynniki przeliczeniowe;

Państwa członkowskie wyrażają swoje cele w zakresie efektywności energetycznej w formie bezwzględnego poziomu zużycia energii pierwotnej i zużycia energii końcowej w latach 2020 i 2030. Wyjaśniają one podstawową metodykę oraz stosowane współczynniki przeliczeniowe zgodnie z załącznikami IV i V do … [w wersji zmienionej zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761].

 

Trajektoria, o której mowa w akapicie pierwszym, składa się z dwuletnich celów pośrednich, począwszy od 2022 r., a następnie co dwa lata.

Poprawka 74

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera b – punkt 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2)   łączna wartość oszczędności energii, które mają zostać osiągnięte w latach 2021–2030 zgodnie z art. 7 dotyczącym zobowiązania do oszczędności energii w dyrektywie 2012/27/UE [w wersji zmienionej zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761];

2)   łączna wartość dodatkowych oszczędności energii, które mają zostać osiągnięte w latach 2021–2030 i w kolejnych okresach zgodnie z art. 7 dotyczącym zobowiązania do oszczędności energii w dyrektywie 2012/27/UE [w wersji zmienionej zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761];

Poprawka 75

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera b – punkt 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3)    cele w zakresie długoterminowej renowacji krajowych zasobów budynków mieszkaniowych użytkowych ( zarówno publicznych, jak i prywatnych);

3)    na podstawie analizy istniejących zasobów budowlanych, wartości referencyjne na 2030 r. i 2040 r. na potrzeby długoterminowych strategii renowacji krajowych zasobów budynków mieszkalnych niemieszkalnych, zarówno publicznych, jak i prywatnych , służące do pomiaru postępów na drodze do osiągnięcia celu na rok 2050 zgodnie z art. 2a dyrektywy 2010/31/UE [zmienionej wnioskiem [COM(2016)0765] ;

Poprawka 76

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera b – punkt 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a)     planowane polityki i działania, a także postępy na drodze do przekształcenia krajowych zasobów budynków w niskoemisyjne zasoby budynków o wysokiej efektywności energetycznej, w tym oparte na dowodach szacunki oczekiwanej oszczędności energii i szerszych korzyści, które mają być osiągnięte w latach 2020–2030;

Poprawka 77

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera b – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)   całkowita powierzchnia budynków do renowacji lub równoważne roczne oszczędności energii, które mają zostać osiągnięte w latach 2020–2030 zgodnie z art. 5 dyrektywy 2012/27/UE dotyczącym wzorowej roli budynków organów publicznych ;

4)   całkowita powierzchnia budynków do renowacji i odpowiednie oszczędności energii osiągnięte dzięki renowacji lub równoważne roczne oszczędności energii uzyskane dzięki zastosowaniu podejścia alternatywnego , które mają zostać osiągnięte w latach 2020–2030 zgodnie z art. 5 dyrektywy 2012/27/UE [zmienionej wnioskiem [COM(2016)0761] ;

Poprawka 78

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera b – punkt 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

4a)     stwierdzone potencjalne oszczędności energii w sektorze ciepłowniczo-chłodniczym, w tym wyniki kompleksowej oceny potencjału zastosowania wysokosprawnej kogeneracji oraz efektywnych i innowacyjnych systemów lokalnego ogrzewania i chłodzenia;

Poprawka 79

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera b – punkt 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5)   inne krajowe cele w zakresie efektywności energetycznej, w tym długoterminowe cele lub strategie oraz cele sektorowe w obszarach takich jak transport i  sektor ciepłowniczo-chłodniczy ;

5)   inne krajowe cele w zakresie efektywności energetycznej, w tym długoterminowe cele lub strategie oraz cele sektorowe w obszarach takich jak transport , przemysł wytwórczy oraz woda ścieki, lub wynikające z polityki integracji sektorów; a także wydajność w innych sektorach o dużym potencjale efektywności energetycznej w całym łańcuchu przepływu od energii pierwotnej do odbiorców końcowych lub na przykład centrach danych ;

Poprawka 80

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera c – punkt 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1)   krajowe cele w zakresie większej dywersyfikacji źródeł energii i dostaw z państw trzecich;

1)   krajowe cele w zakresie większej dywersyfikacji źródeł energii i dostaw z państw trzecich , ukierunkowane na zwiększenie odporności makroregionalnych, regionalnych i krajowych systemów energetycznych ;

Poprawka 81

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera c – punkt 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2)   krajowe cele dotyczące zmniejszenia uzależnienia od importu energii z państw trzecich;

2)   krajowe cele dotyczące zmniejszenia uzależnienia od importu energii z państw trzecich , ukierunkowane na zwiększenie odporności makroregionalnych, regionalnych i krajowych systemów energetycznych ;

Poprawka 82

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera c – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)   krajowe cele dotyczące wykorzystania rodzimych źródeł energii (zwłaszcza odnawialnych źródeł energii) ;

4)   krajowe cele dotyczące zwiększenia elastyczności krajowego systemu energetycznego, w szczególności przez zastosowanie środków w zakresie efektywności energetycznej, rodzimych i regionalnych odnawialnych źródeł energii , regulacji zapotrzebowania i magazynowania ;

Poprawka 83

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera d – punkt 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1)   poziom wzajemnych połączeń elektroenergetycznych, które dane państwo członkowskie planuje osiągnąć w 2030 r. z uwzględnieniem celu dla elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych na rok 2030 wynoszącego co najmniej 15 %; Państwa członkowskie wyjaśniają zastosowaną metodologię podstawową;

1)   poziom wzajemnych połączeń elektroenergetycznych, które dane państwo członkowskie planuje osiągnąć w 2030 r. z uwzględnieniem orientacyjnego celu dla elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych na rok 2030 wynoszącego co najmniej 15 % i z uwzględnieniem celu dla połączeń międzysystemowych na rok 2020 wynoszącego 10 % , krajowych i regionalnych warunków rynkowych i potencjału, wszystkich aspektów analiz kosztów i korzyści, faktycznego poziomu wdrożenia projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, a także środków mających na celu zwiększenie możliwości handlu uprawnieniami w ramach istniejących połączeń międzysystemowych ; Państwa członkowskie wyjaśniają zastosowaną metodologię podstawową , z uwzględnieniem metodyki zaproponowanej przez Komisję ;

Poprawka 84

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera d – punkt 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2)   kluczowe cele krajowe w zakresie infrastruktury przesyłu energii elektrycznej i gazu, które są niezbędne do realizacji założeń i celów w ramach każdego z pięciu wymiarów strategii unii energetycznej;

2)   kluczowe cele krajowe w zakresie infrastruktury przesyłu i dystrybucji energii elektrycznej i gazu, a także jej modernizacji, które są niezbędne do realizacji założeń i celów w ramach każdego z pięciu wymiarów strategii unii energetycznej; dla każdego planowanego dużego projektu infrastrukturalnego – wstępną ocenę jego zgodności z pięcioma wymiarami unii energetycznej i jego wkładu w tym zakresie, zwłaszcza w odniesieniu do bezpieczeństwa dostaw i konkurencji;

Poprawka 85

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera d – punkt 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3)   krajowe cele dotyczące innych aspektów wewnętrznego rynku energii, takie jak integracja i łączenie rynków, wraz z ramami czasowymi realizacji celów;

3)   krajowe cele dotyczące innych aspektów wewnętrznego rynku energii, takich jak zwiększenie elastyczności systemu, w szczególności dzięki usunięciu przeszkód dla swobodnego kształtowania cen, integracja i łączenie rynków , inteligentne sieci, kumulowanie, regulacja zapotrzebowania, magazynowanie, wytwarzanie rozproszone, mechanizmy sterowania ruchem sieciowym, redysponowania i ograniczania, sygnały cenowe w czasie rzeczywistym , wraz z ramami czasowymi realizacji celów;

Poprawka 86

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera d – punkt 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a)     krajowe cele dotyczące niedyskryminacyjnego udziału energii ze źródeł odnawialnych, regulacji zapotrzebowania oraz magazynowania, w tym z wykorzystaniem kumulowania na wszystkich rynkach energii, wraz z ramami czasowymi realizacji celów;

Poprawka 87

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera d – punkt 3 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3b)     krajowe cele dotyczące zapewnienia konsumentom udziału w systemie energetycznym oraz czerpania korzyści z prosumpcji i nowych technologii, w tym inteligentnych liczników;

Poprawka 88

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera d – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)   krajowe cele w odniesieniu do zapewnienia odpowiedniości systemu elektroenergetycznego, jak również elastyczności systemu energetycznego odniesieniu do produkcji energii ze źródeł odnawialnych , wraz z ramami czasowymi realizacji celów;

4)   krajowe cele w odniesieniu do zapewnienia odpowiedniości systemu elektroenergetycznego, gwarantujące, że nie zostaną wprowadzone żadne mechanizmy mocy wytwórczych, a przypadku wprowadzenia ich w celu zapewnienia bezpieczeństwa dostaw – że będą one w najwyższym możliwym stopniu ograniczone , wraz z ramami czasowymi realizacji celów;

Poprawka 89

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera e – punkt 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1)   krajowe założenia i cele w zakresie finansowania w odniesieniu do publicznych i prywatnych badań naukowych i innowacji odnoszących się do unii energetycznej; w stosownych przypadkach wraz z ramami czasowymi realizacji celów. Takie założenia i cele powinny być spójne z tymi określonymi w strategii unii energetycznej i w planie EPSTE;

1)   krajowe założenia i cele w zakresie finansowania w odniesieniu do publicznego wspierania badań naukowych i innowacji odnoszących się do unii energetycznej i ich oczekiwany efekt mnożnikowy w odniesieniu do prywatnych badań naukowych ; w stosownych przypadkach wraz z ramami czasowymi realizacji celów. Takie założenia i cele powinny być spójne z tymi określonymi w strategii unii energetycznej i w planie EPSTE;

Poprawka 90

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera e – punkt 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2)   cele krajowe na 2050 r.  w zakresie wdrażania technologii niskoemisyjnych ;

2)   cele krajowe na 2050 r.  związane ze wspieraniem zrównoważonych technologii ;

Poprawka 91

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 4 – akapit 1 – litera e – punkt 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3)     cele krajowe w zakresie konkurencyjności.

skreśla się

Poprawka 92

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 5 – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Procedura określania wkładu państw członkowskich w dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych

Procedura określania celu państw członkowskich w dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych

Poprawka 93

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 5 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Przy określaniu swojego wkładu udział energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto w 2030 r. oraz w ostatnim roku okresu objętego kolejnymi planami krajowymi, zgodnie z art. 4 lit. a) pkt 2 ppkt (i), państwa członkowskie biorą pod uwagę:

1.   Przy określaniu swojego celu zakresie udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto w 2030 r. oraz w ostatnim roku okresu objętego kolejnymi planami krajowymi, zgodnie z art. 4 lit. a) pkt 2 ppkt (i), państwa członkowskie biorą pod uwagę:

Poprawka 94

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 5 – ustęp 1 – litera d – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

sprawiedliwy rozkład wdrożenia w całej Unii Europejskiej;

(i)

sprawiedliwy i opłacalny rozkład wdrożenia w całej Unii Europejskiej;

Poprawka 95

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 5 – ustęp 1 – litera d a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

da)

wyjściowy poziom udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto określonym w art. 3 ust. 3 dyrektywy (UE) …/… [przekształcona dyrektywa 2009/28/WE];

Poprawka 96

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 5 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Państwa członkowskie zapewniają wspólnie, aby suma ich wkładów stanowiła co najmniej 27  % energii wytwarzanej ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto do 2030 r. na poziomie Unii.

2.   Państwa członkowskie zapewniają wspólnie, aby suma ich celów odpowiadała liniowej trajektorii na poziomie co najmniej 35  % energii wytwarzanej ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto do 2030 r. na poziomie Unii.

Poprawka 97

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Procedura określania wkładu państw członkowskich w dziedzinie efektywności energetycznej

Procedura określania wiążącego celu państw członkowskich w dziedzinie efektywności energetycznej

Poprawka 98

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Przy określaniu swojego orientacyjnego wkładu krajowego w  efektywność energetyczną na 2030 r. i na ostatni rok okresu objętego kolejnymi planami krajowymi zgodnie z art. 4 lit. b) ppkt (1), państwa członkowskie zapewniają, aby:

1.   Przy określaniu swojego wiążącego celu krajowego w  zakresie efektywności energetycznej na 2030 r. i na ostatni rok okresu objętego kolejnymi planami krajowymi zgodnie z art. 4 lit. b) ppkt (1) państwa członkowskie zapewniają, aby:

Poprawka 99

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

zużycie energii w Unii w 2020 r. nie było większe niż 1 483 Mtoe energii pierwotnej i nie większe niż 1 086 Mtoe energii końcowej, zużycie energii w Unii w 2030 r. nie było większe niż 1 321 Mtoe energii pierwotnej i nie większe niż 987 Mtoe energii końcowej dla pierwszego okresu dziesięcioletniego;

a)

zużycie energii w Unii w 2020 r. nie było większe niż 1 483 Mtoe energii pierwotnej i nie większe niż 1 086 Mtoe energii końcowej, zużycie energii w Unii w 2030 r. nie było większe niż 1 132 Mtoe energii pierwotnej i nie większe niż 849 Mtoe energii końcowej dla pierwszego okresu dziesięcioletniego;

Poprawka 100

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 6 – ustęp 2 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Przy określaniu swojego wkładu , o którym mowa w ust. 1, państwa członkowskie mogą uwzględnić uwarunkowania wpływające na zużycie energii pierwotnej i końcowej, takie jak:

2.   Przy określaniu swojego celu , o którym mowa w ust. 1, państwa członkowskie mogą uwzględnić uwarunkowania wpływające na zużycie energii pierwotnej i końcowej, takie jak:

Poprawka 101

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 7

Artykuł 7

Krajowe polityki i  środki dla każdego z pięciu wymiarów unii energetycznej

Krajowe polityki , środki strategie inwestycyjne dla każdego z pięciu wymiarów unii energetycznej

W swoim zintegrowanym planie krajowym w zakresie energii i klimatu państwa członkowskie opisują, zgodnie z załącznikiem I, najważniejsze istniejące (wdrożone i przyjęte) oraz planowane polityki i środki służące osiągnięciu w szczególności celów określonych w planie krajowym, w tym środki mające na celu zapewnienie współpracy regionalnej i odpowiedniego finansowania na poziomie krajowym i  regionalnym .

W swoim zintegrowanym planie krajowym w zakresie energii i klimatu państwa członkowskie opisują, zgodnie z załącznikiem I, najważniejsze istniejące (wdrożone i przyjęte) oraz planowane polityki i środki służące osiągnięciu w szczególności celów określonych w planie krajowym, w tym środki mające na celu zapewnienie współpracy regionalnej i odpowiedniego finansowania na poziomie krajowym , regionalnym lokalnym, w tym przez wykorzystanie programów i instrumentów unijnych .

 

Opisowi najważniejszych istniejących oraz planowanych strategii politycznych i środków służących osiągnięciu celów określonych w planie krajowym towarzyszy ogólne zestawienie inwestycji wymaganych do osiągnięcia tych celów.

 

Państwa członkowskie traktują efektywność energetyczną jako jeden z priorytetów infrastrukturalnych. Uwzględniają programy efektywności energetycznej w planowaniu infrastruktury i nadają priorytetowe znaczenie inwestycjom w renowację budynków.

Poprawka 102

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 8 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Państwa członkowskie określają, zgodnie ze strukturą i formatem określonymi w załączniku I, aktualną sytuację dla każdego z pięciu wymiarów unii energetycznej, w tym systemu energetycznego i emisji gazów cieplarnianych i ich pochłaniania, w momencie przedłożenia planu krajowego lub na podstawie najbardziej aktualnych dostępnych informacji. Państwa członkowskie przedstawiają również i opisują prognozy dla każdego z pięciu wymiarów unii energetycznej na pierwszy okres dziesięcioletni, co najmniej do 2040 r. (w tym na rok 2030), jakich można oczekiwać w związku z istniejącymi (wdrożonymi i przyjętymi) politykami i środkami.

1.   Państwa członkowskie określają, zgodnie ze strukturą i formatem określonymi w załączniku I, aktualną sytuację dla każdego z pięciu wymiarów unii energetycznej, w tym systemu energetycznego i emisji gazów cieplarnianych i ich pochłaniania, w momencie przedłożenia planu krajowego lub na podstawie najbardziej aktualnych dostępnych informacji. Państwa członkowskie przedstawiają również i opisują prognozy dla każdego z pięciu wymiarów unii energetycznej na pierwszy okres dziesięcioletni, co najmniej do 2030 r. (w tym na rok 2030), jakich można oczekiwać w związku z istniejącymi (wdrożonymi i przyjętymi) politykami i środkami. Państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej założenia, parametry i metody wykorzystywane przy opracowywaniu prognoz i scenariuszy.

Poprawka 103

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 8 – ustęp 2 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

wpływu na rozwój systemu energetycznego i emisji gazów cieplarnianych i ich pochłaniania w pierwszym okresie dziesięcioletnim, co najmniej do 2040 r., (w tym dla roku 2030) w ramach planowanych polityk i środków, wraz z porównaniem z prognozami opartymi na istniejących (wdrożonych i przyjętych) politykach i środkach, o których mowa w ust. 1;

a)

wpływu na rozwój systemu energetycznego i emisji gazów cieplarnianych i ich pochłaniania w pierwszym okresie dziesięcioletnim, co najmniej do 2040 r., (w tym dla roku 2030) w ramach planowanych polityk i środków, wraz z porównaniem z prognozami opartymi na istniejących (wdrożonych i przyjętych) politykach i środkach, o których mowa w ust. 1; należy uwzględnić ocenę synergii wynikających z powiązań sektorowych, cyfryzacji i ulepszonej struktury rynku, a także korzyści w zakresie jakości powietrza i bezpieczeństwa dostaw;

Poprawka 104

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 8 – ustęp 2 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

wpływu makroekonomicznego, środowiskowego, związanego z umiejętnościami oraz społecznego planowanych polityk i środków, o których mowa w art. 7 oraz szczegółowo określonych w załączniku I, w pierwszym okresie dziesięcioletnim co najmniej do roku 2030, wraz z porównaniem z prognozami opartymi na istniejących (wdrożonych i przyjętych) politykach środkach , o których mowa w ust. 1;

b)

wpływu makroekonomicznego, zdrowotnego, środowiskowego, związanego z umiejętnościami oraz społecznego indywidualnie i wspólnie planowanych polityk i środków, o których mowa w art. 7 oraz szczegółowo określonych w załączniku I, w pierwszym okresie dziesięcioletnim co najmniej do roku 2030, wraz z porównaniem z prognozami dotyczącymi istniejących (wdrożonych i przyjętych) polityk środków , o których mowa w ust. 1; metoda wykorzystywana przy ocenie tego wpływu jest podawana do publicznej wiadomości; zachęca się także do przeprowadzenia oceny kosztów i korzyści;

Poprawka 105

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 8 – ustęp 2 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

interakcji między obecnymi (wdrożonymi i przyjętymi) a planowanymi politykami i środkami w ramach jednego wymiaru polityki oraz między istniejącymi (wdrożonymi i przyjętymi) a planowanymi politykami i środkami z różnych wymiarów dla pierwszego okresu dziesięcioletniego co najmniej do roku 2030. Prognozy dotyczące bezpieczeństwa dostaw, infrastruktury i integracji rynku muszą być powiązane z solidnymi scenariuszami efektywności energetycznej.

c)

interakcji między obecnymi (wdrożonymi i przyjętymi) a planowanymi politykami i środkami w ramach jednego wymiaru polityki oraz między istniejącymi (wdrożonymi i przyjętymi) a planowanymi politykami i środkami z różnych wymiarów dla pierwszego okresu dziesięcioletniego co najmniej do roku 2030. Ocena obejmuje ilościową lub jakościową ewaluację wszelkich udokumentowanych interakcji między strategiami politycznymi i środkami krajowymi a unijnymi środkami w zakresie polityki klimatyczno-energetycznej. Prognozy dotyczące bezpieczeństwa dostaw, infrastruktury i integracji rynku muszą być powiązane z solidnymi scenariuszami efektywności energetycznej.

Poprawka 106

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 8 – ustęp 2 – litera c a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ca)

sposobu, w jaki indywidualne i wspólne obowiązujące i planowane strategie polityczne i środki przyciągną prywatne inwestycje, które obok finansowania publicznego są niezbędne do ich realizacji.

Poprawka 107

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 9

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 9

Artykuł 9

Projekty zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu

Projekty zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu

1.   Do dnia 1 stycznia 2018 r. , a następnie co dziesięć lat, państwa członkowskie przygotowują oraz przedkładają Komisji projekt zintegrowanego planu krajowego w zakresie energii i klimatu, o którym mowa w art. 3 ust. 1.

1.   Do dnia 1 czerwca 2018 r.  każde państwo członkowskie przygotowuje oraz przedkłada Komisji projekt swojego pierwszego zintegrowanego planu krajowego w zakresie energii i klimatu, o którym mowa w art. 3 ust. 1. Do dnia 1 stycznia 2023 r. każde państwo członkowskie przygotowuje oraz przedkłada Komisji projekt swojego drugiego planu; kolejne projekty planów opracowuje się i przedkłada co pięć lat.

2.   Komisja może wydawać państwom członkowskim zalecenia w sprawie projektów planów zgodnie z art. 28. W zaleceniach tych określa się szczególności :

2.   Komisja ocenia projekty planów i wydaje zalecenia dla poszczególnych państw członkowskich zgodnie z art.  28 nie później niż trzy miesiące przed terminem przedłożenia planu, o którym mowa art. 3 ust. 1, w celu :

a)

ambitność założeń, celów i wkładów zmierzających do zbiorczego osiągnięcia celów unii energetycznej, a zwłaszcza celów Unii na rok 2030 w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej;

a)

zapewnienia zbiorczego osiągnięcia przez państwa członkowskie założeń i celów wszystkich wymiarów unii energetycznej;

 

aa)

zapewnienia osiągnięcia przez państwa członkowskie krajowych założeń i celów;

b)

polityki środki odnoszące się do celów na poziomie państw członkowskich Unii oraz inne polityki środki o potencjalnym znaczeniu transgranicznym;

b)

udoskonalenia indywidualnych obowiązujących planowanych strategii politycznych i środków zawartych w krajowych planach w zakresie energii klimatu, wraz ze strategiami politycznymi środkami o potencjalnym znaczeniu transgranicznym;

 

ba)

zasugerowania przyjęcia dodatkowych strategii politycznych i środków w krajowych planach w zakresie energii i klimatu;

c)

interakcje pomiędzy istniejącymi (wdrożonymi i przyjętymi) a planowanymi politykami i środkami oraz spójność tych polityk i środków uwzględnionych w zintegrowanym planie krajowym w zakresie energii i klimatu, w ramach jednego wymiaru i wielu wymiarów unii energetycznej.

c)

zapewnienia spójności pomiędzy istniejącymi (wdrożonymi i przyjętymi) a planowanymi politykami i środkami uwzględnionymi w zintegrowanym planie krajowym w zakresie energii i klimatu, w ramach jednego wymiaru i wielu wymiarów unii energetycznej;

 

ca)

zapewnienia spójności pomiędzy strategiami i instrumentami inwestycyjnymi a strategiami politycznymi i środkami państw członkowskich przewidzianymi do osiągnięcia odpowiednich celów i założeń.

3.   Przy finalizacji swoich zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu państwa członkowskie uwzględniają w najwyższym stopniu wszystkie zalecenia Komisji.

3.   Przy finalizacji swoich zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu państwa członkowskie uwzględniają w najwyższym stopniu wszystkie zalecenia Komisji. W przypadku gdy stanowisko odnośnego państwa członkowskiego nie jest zbieżne z zaleceniem Komisji, odnośne państwo członkowskie przedkłada i podaje do wiadomości publicznej uzasadnienie swojego stanowiska.

 

3a.     Państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej projekty planów, o których mowa w ust. 1.

Poprawka 108

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Bez uszczerbku dla wszelkich innych wymogów prawa Unii państwa członkowskie zapewniają, aby opinia publiczna miała możliwość wczesnego i skutecznego udziału w przygotowaniu projektów planów, o których mowa w art. 9, oraz dołączają podsumowanie opinii społeczeństwa do przedkładanych Komisji projektów zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii klimatu. W zakresie , w jakim zastosowanie mają przepisy dyrektywy 2001/42/WE , konsultacje przeprowadzane zgodnie z tą dyrektywą uznaje się za dopełnienie obowiązku konsultacji społecznych wynikającego z niniejszego rozporządzenia .

Bez uszczerbku dla wszelkich innych wymogów prawa Unii państwa członkowskie zapewniają, aby opinia publiczna miała możliwość wczesnego i skutecznego udziału w przygotowaniu projektów planów, o których mowa w art. 9, i  długoterminowych strategii , o których mowa w art. 14 , gdy wszystkie warianty są jeszcze możliwe do uwzględnienia i mogą zostać przeprowadzone rzeczywiste konsultacje publiczne .

Poprawka 109

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Państwa członkowskie określają rozsądne ramy czasowe zapewniające obywatelom wystarczającą ilość czasu na zapoznanie się z propozycjami oraz na przygotowanie się i skuteczne zaangażowanie w poszczególne etapy procesu planowania. Państwa członkowskie należycie uwzględniają równe warunki uczestnictwa i zapewniają, aby obywatele otrzymywali informacje na temat wszystkich praktycznych ustaleń związanych z ich uczestnictwem, w postaci komunikatów publicznych lub innych stosownych środków, takich jak – w razie dostępności – media elektroniczne, a także aby mogli oni mieć dostęp do wszystkich odnośnych dokumentów.

Poprawka 110

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 1 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1b.     W swoim projekcie i ostatecznej wersji zintegrowanego krajowego planu w zakresie energii i klimatu oraz w swoich strategiach długoterminowych przedkładanych Komisji państwa członkowskie umieszczają podsumowanie opinii obywateli oraz informują, w jaki sposób opinie te zostały wzięte pod uwagę.

Poprawka 111

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 1 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1c.     W zakresie, w jakim zastosowanie mają przepisy dyrektywy 2001/42/WE, konsultacje przeprowadzane zgodnie z tą dyrektywą uznaje się za dopełnienie obowiązku konsultacji społecznych wynikającego z niniejszego rozporządzenia.

Poprawka 112

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 1 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1d.     Państwa członkowskie ograniczają złożoność procedur administracyjnych przy wdrażaniu niniejszego artykułu.

Poprawka 113

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Artykuł 10a

 

Wielopoziomowa platforma dialogu na temat klimatu i energii

 

1.     W duchu partnerstwa państwo członkowskie ustanawia stałą wielopoziomową platformę dialogu na temat klimatu i energii, aby wspierać aktywne zaangażowanie władz lokalnych, organizacji społeczeństwa obywatelskiego, społeczności przedsiębiorców, inwestorów i innych stosownych zainteresowanych stron, a także opinii publicznej w zarządzaniu transformacją sektora energii.

 

2.     W ramach krajowych platform dialogu na temat klimatu i energii państwa członkowskie prezentują różne opcje i scenariusze przewidziane dla ich krótko-, średnio- i długoterminowych strategii politycznych w dziedzinie energii i klimatu, wraz z analizą kosztów i korzyści dla każdej opcji. Platformy dialogu na temat klimatu i energii to fora umożliwiające opracowywanie planów, strategii i sprawozdań zgodnie z art. 10, a także prowadzenie dyskusji na ten temat.

 

3.     Państwa członkowskie zapewniają, aby platformy dialogu na temat klimatu i energii dysponowały odpowiednimi zasobami ludzkimi i finansowymi oraz by działały w przejrzysty sposób.

Poprawka 114

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 11

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 11

Artykuł 11

Współpraca regionalna

Współpraca makroregionalna i regionalna

1.   Państwa członkowskie współpracują ze sobą na poziomie regionalnym, aby skutecznie osiągać cele , założenia wkłady określone w ich zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu.

1.   Państwa członkowskie współpracują ze sobą na poziomie makroregionalnym i regionalnym, w najwyższym stopniu uwzględniając wszystkie dostępne i potencjalne formy współpracy, aby skutecznie osiągać cele i  założenia określone w ich zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu.

2.   Państwa członkowskie, na długo przed przedłożeniem Komisji projektu zintegrowanego planu krajowego w zakresie energii i klimatu zgodnie z art. 9 ust. 1, określają możliwości współpracy regionalnej i zasięgają opinii sąsiadujących państw członkowskich oraz innych państw członkowskich, które wyraziły zainteresowanie. Państwa członkowskie określają w swoich projektach zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu wyniki takich konsultacji regionalnych, w tym, w stosownych przypadkach, w jaki sposób uwzględnione zostały zgłoszone uwagi.

2.   Państwa członkowskie, na długo przed przedłożeniem Komisji projektu zintegrowanego planu krajowego w zakresie energii i klimatu zgodnie z art. 9 ust. 1, określają możliwości współpracy makroregionalnej i regionalnej , z uwzględnieniem dostępnych możliwości współpracy makroregionalnej, w szczególności planu działań w zakresie połączeń międzysystemowych na rynku energii państw bałtyckich (BEMIP), gazowych połączeń międzysystemowych w Europie Środkowej Południowo-Wschodniej (CESEC), Środkowo-Zachodniego Regionalnego Rynku Energii (CWREM), inicjatywy państw mórz północnych w sprawie sieci przesyłowej morskiej energii wiatrowej (NSCOGI) i partnerstwa eurośródziemnomorskiego, a także zasięgają opinii sąsiadujących państw członkowskich oraz innych państw członkowskich, które wyraziły zainteresowanie , zgodnie z dyrektywą 2011/92/UE i konwencją z Espoo . Państwa członkowskie określają w swoich projektach zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu wyniki takich konsultacji regionalnych, w tym, w stosownych przypadkach, w jaki sposób uwzględnione zostały zgłoszone uwagi. Angażując się we współpracę makroregionalną, państwa członkowskie uzgadniają strukturę zarządzania pozwalającą na organizowanie spotkań na szczeblu ministerialnym przynajmniej raz w roku.

 

2a.     Komisja, na wniosek co najmniej dwóch państw członkowskich, ułatwia wspólne opracowywanie części ich zintegrowanych krajowych planów w zakresie energii i klimatu, między innymi przez ustanowienie usprawniających ram prawnych. W przypadku gdy państwa członkowskie kontynuują współpracę makroregionalną lub regionalną, zamieszczają w swoich projektach zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu jej wyniki i przedkładają je Komisji. Wynik takiej współpracy makroregionalnej lub regionalnej może zastąpić równoważne części odpowiednich zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu.

 

2b.     W celu promowania integracji rynku i opłacalnych strategii politycznych Komisja określa możliwości współpracy makroregionalnej lub regionalnej obejmującej jeden lub kilka z pięciu wymiarów unii energetycznej zgodnie z niniejszym artykułem, w perspektywie długoterminowej i na podstawie aktualnych warunków rynkowych. Na podstawie tych możliwości Komisja może wydawać zalecenia państwom członkowskim zgodnie z art. 28 w celu ułatwienia skutecznej współpracy, tworzenia partnerstw i prowadzenia konsultacji.

3.   Komisja ułatwia współpracę i konsultacje między państwami członkowskimi w zakresie projektów planów przedkładanych jej zgodnie z art. 9 w celu ich finalizacji.

3.   Komisja ułatwia współpracę i konsultacje między państwami członkowskimi w zakresie projektów planów przedkładanych jej zgodnie z art. 9 w celu ich finalizacji.

4.   Państwa członkowskie uwzględniają komentarze otrzymane od państw członkowskich zgodnie z ust. 2 i 3 w swoich ostatecznych zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu oraz wyjaśniają sposób uwzględnienia tych komentarzy.

4.   Państwa członkowskie uwzględniają komentarze otrzymane od państw członkowskich zgodnie z ust. 2 i 3 w swoich ostatecznych zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu oraz wyjaśniają sposób uwzględnienia tych komentarzy.

5.   Do celów określonych w ust. 1 państwa członkowskie kontynuują współpracę na poziomie regionalnym przy wdrażaniu polityk i środków zawartych w ich planach.

5.   Do celów określonych w ust. 1 państwa członkowskie kontynuują współpracę na poziomie makroregionalnym przy wdrażaniu polityk i środków zawartych w ich planach.

 

5a.     Państwa członkowskie przewidują również współpracę z sygnatariuszami Traktatu o Wspólnocie Energetycznej i państwami trzecimi będącymi członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Poprawka 116

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – akapit 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Komisja dokonuje oceny zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu oraz ich aktualizacji zgłaszanych zgodnie z art. 3 i 13 . Komisja ocenia w szczególności, czy:

Komisja dokonuje oceny zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu zgłaszanych zgodnie z art. 3. Komisja ocenia w szczególności, czy:

Poprawka 117

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – akapit 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

cele , założenia wkłady są wystarczające do zbiorczego osiągnięcia celów unii energetycznej, a w pierwszym okresie dziesięcioletnim w szczególności celów unijnych ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030;

a)

cele i  założenia są wystarczające do zbiorczego osiągnięcia celów unii energetycznej, a w pierwszym okresie dziesięcioletnim w szczególności celów unijnych ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030;

Poprawka 118

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – akapit 1 – litera a a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

aa)

obowiązujące i przewidziane strategie polityczne oraz środki i powiązane strategie inwestycyjne są wystarczające do osiągnięcia celów krajowych, o których mowa w art. 4;

Poprawka 120

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 13

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 13

skreśla się

Aktualizacja zintegrowanego planu krajowego w zakresie energii i klimatu

 

1.     Do dnia 1 stycznia 2023 r., a następnie co 10 lat, państwa członkowskie przedkładają Komisji projekt aktualizacji ostatnio zgłoszonego zintegrowanego planu krajowego w zakresie energii i klimatu, o którym mowa w art. 3, lub przekazują Komisji potwierdzenie, że wcześniejszy plan pozostaje aktualny.

 

2.     Do dnia 1 stycznia 2024 r., a następnie co 10 lat, państwa członkowskie zgłaszają Komisji aktualizację ostatnio zgłoszonego zintegrowanego planu krajowego w zakresie energii i klimatu, o którym mowa w art. 3, chyba że potwierdziły, że wcześniejszy plan pozostaje aktualny zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.

 

3.     Państwa członkowskie zmieniają cele, założenia i wkłady określone w aktualizacji, o której mowa w ust. 2, wyłącznie aby odzwierciedlić większą ambicję w porównaniu z wartościami określonymi w ostatnio zgłoszonym zintegrowanym planie krajowym w zakresie energii i klimatu.

 

4.     Państwa członkowskie dokładają starań, aby w zaktualizowanym planie złagodzić wszystkie niekorzystne skutki środowiskowe, które wyszły na jaw w ramach zintegrowanej sprawozdawczości zgodnie z art. 15–22.

 

5.     Przy przygotowywaniu aktualizacji, o których mowa w ust. 2, państwa członkowskie uwzględniają najnowsze zalecenia dla poszczególnych państw wydawane w ramach europejskiego semestru.

 

6.     Do przygotowania i oceny zaktualizowanych zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu stosuje się procedury określone w art. 9 ust. 2 i art. 11.

 

Poprawka 121

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Rozdział 3 – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Poprawka 122

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 13 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Artykuł 13a

Spójność z ogólnym celem klimatycznym

Do dnia 1 lipca 2018 r. Komisja przedkłada sprawozdanie w sprawie pozostałego globalnego budżetu emisji spójnego z dążeniem do ograniczenia wzrostu temperatury do poziomu znacznie poniżej 2 oC, w szczególności do 1,5  oC, powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej, a także publikuje analizę dotyczącą sprawiedliwego udziału Unii w perspektywie czasowej do 2050 r. i do 2100 r.

Poprawka 123

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 14

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 14

Artykuł 14

Długoterminowe strategie niskoemisyjności

Długoterminowe strategie w zakresie klimatu i energii

1.   Państwa członkowskie opracowują i przekazują Komisji do dnia 1 stycznia 2020 r., a następnie co 10 lat, długoterminowe strategie niskoemisyjności w perspektywie 50 lat, aby przyczynić się do:

1.   Państwa członkowskie oraz Komisja w imieniu Unii przyjmują do 1 stycznia 2019 r., a następnie co pięć lat, długoterminowe strategie w zakresie energii i klimatu w perspektywie 30 lat, aby przyczynić się do:

a)

wypełnienia zobowiązań Unii i państw członkowskich w ramach UNFCCC i porozumienia paryskiego w celu zmniejszenia antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych lub poprawy usuwania ich przez pochłaniacze;

a)

wypełnienia zobowiązań Unii i państw członkowskich w ramach UNFCCC i porozumienia paryskiego w celu zmniejszenia antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych lub poprawy usuwania ich przez pochłaniacze etapami co 10 lat ;

b)

realizacji celu polegającego na utrzymaniu wzrostu średniej temperatury na świecie do wartości znacznie niższej niż 2 oC powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej i kontynuacji wysiłków w celu ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5  oC powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej;

b)

realizacji celu polegającego na utrzymaniu wzrostu średniej temperatury na świecie do wartości znacznie niższej niż 2 oC powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej i kontynuacji wysiłków w celu ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5  oC powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej przez ograniczenie emisji gazów cieplarnianych w UE poniżej sprawiedliwego udziału Unii w pozostałym globalnym budżecie emisji ;

c)

osiągania długoterminowej redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz poprawy usuwania przez pochłaniacze we wszystkich sektorach zgodnie z celem Unii , jakim jest kosztowo efektywne zmniejszenie emisji do 2050 r. o 80–95 % porównaniu z poziomem 1990 r. , w kontekście sugerowanych przez IPCC niezbędnych redukcji ze strony krajów rozwiniętych jako grupy .

c)

osiągania długoterminowej redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz poprawy usuwania przez pochłaniacze we wszystkich sektorach zgodnie z celem Unii w kontekście niezbędnych redukcji zgodnie z IPCC mających na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych w UE w efektywny pod względem kosztów sposób i zwiększenie poziomu ich pochłaniania przez pochłaniacze ramach realizacji celów dotyczących temperatury określonych porozumieniu paryskim , tak aby osiągnąć zerowe emisje gazów cieplarnianych netto w Unii do 2050 r . , a wkrótce potem osiągnąć poziom emisji ujemnych;

 

ca)

osiągnięcia najpóźniej do 2050 r. wysokiej efektywności energetycznej i systemu energetycznego opartego na odnawialnych źródłach energii w Unii.

2.   Długoterminowe strategie niskoemisyjności obejmują:

2.   Długoterminowe strategie dotyczące klimatu i energii zawierają elementy określone w załączniku IIa i obejmują:

a)

łączną redukcję emisji gazów cieplarnianych i poprawę usuwania przez pochłaniacze;

a)

łączną redukcję emisji gazów cieplarnianych i poprawę usuwania przez pochłaniacze , wraz z odrębnym celem poprawy usuwania przez pochłaniacze, który jest spójny z dążeniem do osiągnięcia celów dotyczących ograniczenia wzrostu temperatury określonych w porozumieniu paryskim ;

b)

redukcję emisji i poprawę pochłaniania w poszczególnych sektorach, w tym w sektorach energii elektrycznej, przemysłu, transportu, sektorze budynków (mieszkalnych i usługowych), rolnictwa i użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF);

b)

w celu obniżenia emisyjności – redukcję emisji gazów cieplarnianych i poprawę pochłaniania w poszczególnych sektorach, w tym między innymi w sektorach energii elektrycznej, przemysłu, transportu, sektorze ciepłowniczo-chłodniczym oraz sektorze budynków (mieszkalnych i usługowych), rolnictwa i użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF);

c)

oczekiwane postępy w przechodzeniu na gospodarkę o niskich poziomach emisji gazów cieplarnianych, w tym intensywność emisji gazów cieplarnianych, intensywność emisji CO2 w przełożeniu na produkt krajowy brutto oraz strategie badań, rozwoju i innowacji w tej dziedzinie;

c)

oczekiwane postępy w przechodzeniu na gospodarkę o niskich poziomach emisji gazów cieplarnianych, w tym intensywność emisji gazów cieplarnianych, intensywność emisji CO2 w przełożeniu na produkt krajowy brutto oraz strategie długoterminowych inwestycji, badań, rozwoju i innowacji w tej dziedzinie;

 

ca)

oczekiwane postępy w transformacji energetycznej, w tym oszczędność energii, łączny udział odnawialnych źródeł energii i planowaną moc zainstalowaną w odnawialnych źródłach energii;

 

cb)

oczekiwany wkład głębokiej dekarbonizacji gospodarki w rozwój makroekonomiczny i społeczny, zagrożenia i korzyści dla zdrowia oraz ochronę środowiska;

d)

powiązania z innymi krajowymi planami długoterminowymi.

d)

powiązania z innymi krajowymi celami i planami długoterminowymi oraz z innymi strategiami politycznymi i środkami, a także inwestycjami;

 

2a.     Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36 w celu zmiany załącznika IIa, aby dostosować go do zmian polityki energetyczno-klimatycznej Unii, zmian na rynku energii oraz nowych wymogów w ramach UNFCCC i porozumienia paryskiego.

3.    Długoterminowe strategie niskoemisyjności oraz zintegrowane plany krajowe w zakresie energii i klimatu, o których mowa w art. 3, powinny być ze sobą spójne .

3.    Zintegrowane plany krajowe w zakresie energii i klimatu, o których mowa w art. 3, są spójne z długoterminowymi strategiami w zakresie klimatu i energii .

4.   Państwa członkowskie niezwłocznie podają do wiadomości publicznej swoje długoterminowe strategie niskoemisyjności oraz wszelkie ich aktualizacje .

4.   Państwa członkowskie i Komisja opracowują swoje strategie w sposób otwarty i przejrzysty oraz z wyprzedzeniem zapewniają społeczeństwu, partnerom społecznym, przedsiębiorstwom, inwestorom, społeczeństwu obywatelskiemu i innym zainteresowanym stronom realną możliwość udziału w opracowywaniu długoterminowych strategii w zakresie klimatu i energii oraz podają do wiadomości publicznej wszelkie analizy i dane, w tym za pośrednictwem platformy internetowej, o której mowa w art. 24 .

 

4a.     Komisja wspiera państwa członkowskie w opracowywaniu długoterminowych strategii, udzielając informacji o aktualnym stanie wiedzy naukowej i rozwoju technologicznym istotnych dla osiągnięcia celów, o których mowa w art. 1. Komisja umożliwia również państwom członkowskim i innym zainteresowanym stronom przedstawienie dodatkowych informacji i omówienie ich punktów widzenia, oraz przedstawia państwom członkowskim najlepsze praktyki i wytyczne do wykorzystania na etapie opracowywania i realizacji ich strategii.

 

4b.     Komisja ocenia, czy długofalowe strategie krajowe są wystarczające, by wspólnie osiągnąć cele Unii określone w art. 1. Komisja może wydać zalecenia dla państw członkowskich, by ułatwić spełnienie tego warunku oraz wesprzeć państwa członkowskie w opracowywaniu i realizacji strategii długoterminowych.

Poprawka 124

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 15 – ustęp 2 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

informacje na temat postępów na drodze do osiągnięcia celów , założeń wkładów określonych w zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu oraz w realizacji polityk i środków niezbędnych do ich osiągnięcia;

a)

informacje na temat postępów na drodze do osiągnięcia celów i  założeń określonych w zintegrowanych planach krajowych w zakresie energii i klimatu oraz finansowania i realizacji polityk i środków niezbędnych do ich osiągnięcia;

Poprawka 125

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 15 – ustęp 2 – litera a a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

aa)

wyniki konsultacji społecznych przeprowadzonych zgodnie z art. 10;

Poprawka 126

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 15 – ustęp 2 – litera a b (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ab)

informacje na temat osiągniętych postępów w zakresie wspierania aktywnego zaangażowania zgodnie z art. 10a;

Poprawka 127

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 15 – ustęp 2 – litera a c (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ac)

informacje o poczynionych postępach w osiąganiu celów, założeń i zobowiązań określonych w długoterminowych strategiach w dziedzinie energii i klimatu, o których mowa w art. 14;

Poprawka 128

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 15 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   W przypadku gdy Komisja wydała zalecenia zgodnie z art. 27 ust. 2 lub 3, dane państwo członkowskie włącza do swojego sprawozdania, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, informacje na temat polityk i środków przyjętych, lub które mają zostać przyjęte i wdrożone, w celu uwzględnienia tych zaleceń. Informacje takie obejmują szczegółowy harmonogram wdrożenia.

5.   W przypadku gdy Komisja wydała zalecenia zgodnie z art. 27 ust. 2 lub 3, dane państwo członkowskie włącza do swojego sprawozdania, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, informacje na temat polityk i środków przyjętych, lub które mają zostać przyjęte i wdrożone, w celu uwzględnienia tych zaleceń. Informacje takie obejmują szczegółowy harmonogram wdrożenia. W przypadku gdy zainteresowane państwo członkowskie odstąpi od wydanego zalecenia, przedstawia ono i podaje do wiadomości publicznej należyte uzasadnienie oparte na wiarygodnych danych i obiektywnych kryteriach.

Poprawka 129

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 15 – ustęp 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a.     Państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej sprawozdania przedłożone Komisji zgodnie z niniejszym artykułem.

Poprawka 130

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – akapit 1 – litera a – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)

trajektorie dla popytu na bioenergię z podziałem na sektor ciepłowniczy, elektroenergetyczny i transportowy oraz dla podaży biomasy z podziałem na surowce i pochodzenie (z rozróżnieniem na produkcję krajową i import). W przypadku biomasy leśnej – ocena jej źródła i wpływ na pochłanianie węgla przez sektor LULUCF;

4)

trajektorie dla popytu na bioenergię z podziałem na sektor ciepłowniczy, elektroenergetyczny i transportowy , w tym udział biopaliw, zaawansowanych biopaliw i biopaliw wyprodukowanych z upraw na gruntach rolnych, oraz dla podaży biomasy z podziałem na surowce i pochodzenie (z rozróżnieniem na produkcję krajową i import). W przypadku biomasy leśnej – ocena jej źródła i wpływ na pochłanianie węgla przez sektor LULUCF;

Poprawka 131

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – akapit 1 – litera a – punkt 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

4a)

cele i trajektorie dla odnawialnych źródeł energii wytwarzanej przez regiony, miasta, wspólnoty energetyczne i osoby wytwarzające energię na własny użytek;

Poprawka 132

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – akapit 1 – litera a – punkt 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5)

w stosownych przypadkach inne krajowe trajektorie i założenia, w tym trajektorie i założenia długoterminowe i sektorowe (takie jak udział biopaliw, udział zaawansowanych biopaliw, udział biopaliw wyprodukowanych z głównych upraw na gruntach rolnych, udział energii elektrycznej produkowanej z biomasy bez wykorzystania ciepła, udział energii ze źródeł odnawialnych w  systemach lokalnego ogrzewania, wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych w budynkach, energia ze źródeł odnawialnych wytwarzana przez miasta, wspólnoty energetyczne i osoby wytwarzające energię na własny użytek );

5)

w stosownych przypadkach inne krajowe trajektorie i założenia, w tym trajektorie i założenia długoterminowe i sektorowe (takie jak udział energii elektrycznej produkowanej z biomasy bez wykorzystania ciepła, udział energii ze źródeł odnawialnych w  lokalnych systemach ogrzewania, wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych w budynkach, energia odzyskiwana w procesie utylizacji osadów pochodzących z oczyszczania ścieków );

Poprawka 133

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – akapit 1 – litera b – punkt 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1)

wdrożone, przyjęte i planowane polityki i środki w celu osiągnięcia krajowego wkładu w osiągnięcie wiążącego na poziomie Unii celu na 2030 r. w zakresie energii ze źródeł odnawialnych zgodnie z art. 4 lit. a) pkt 2 ppkt (i), w tym środki specyficzne dla sektora i technologii, wraz ze szczegółowym przeglądem wdrożenia środków określonych w art. 23, 24 i 25 [przekształconej dyrektywy 2009/28/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0767];

1)

wdrożone, przyjęte i planowane polityki i środki służące osiągnięciu krajowych celów dotyczących osiągnięcia wiążącego na poziomie Unii celu na 2030 r. w zakresie energii ze źródeł odnawialnych zgodnie z art. 4 lit. a) pkt 2 ppkt (i), w tym środki specyficzne dla sektora i technologii, wraz ze szczegółowym przeglądem wdrożenia środków określonych w art. 23, 24 i 25 [przekształconej dyrektywy 2009/28/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0767];

Poprawka 134

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 18 – akapit 1 – litera b – punkt 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

4a)

specjalne środki służące ocenie, zapewnieniu przejrzystości oraz ograniczeniu zapotrzebowania na generację wymuszoną, która może doprowadzić do ograniczenia produkcji energii ze źródeł odnawialnych;

Poprawka 135

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 19 – akapit 1 – litera a – punkt 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1)

trajektoria zużycia energii pierwotnej i końcowej w latach 2020–2030 jako krajowy wkład w oszczędność energii w celu osiągnięcia celu na poziomie Unii na 2030 r., wraz z podstawową metodologią;

1)

trajektoria zużycia energii pierwotnej i końcowej w latach 2020–2030 jako krajowe wiążące cele oszczędności energii służące osiągnięciu celu na poziomie Unii na 2030 r., wraz z podstawową metodologią;

Poprawka 136

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 19 – akapit 1 – litera a – punkt 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2)

cele w zakresie długoterminowej renowacji krajowych zasobów budynków mieszkaniowych i użytkowych , zarówno publicznych , jak i prywatnych;

2)

cele w zakresie długoterminowej renowacji krajowych zasobów budynków mieszkaniowych, a także publicznych i prywatnych budynków niemieszkalnych ;

Poprawka 137

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 19 – akapit 1 – litera b – punkt 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1)

wdrożone, przyjęte i planowane polityki, środki oraz programy na rzecz realizacji orientacyjnego krajowego wkładu w zakresie efektywności energetycznej na 2030 r., a także inne założenia przedstawione w art. 6, z uwzględnieniem planowanych środków i instrumentów (również finansowych) mających na celu wspieranie charakterystyki energetycznej budynków, środków w zakresie wykorzystania potencjału efektywności energetycznej infrastruktury gazowej i elektroenergetycznej oraz innych środków wspierania efektywności energetycznej;

1)

wdrożone, przyjęte i planowane polityki, środki oraz programy na rzecz realizacji wiążącego krajowego celu w zakresie efektywności energetycznej na 2030 r., a także inne założenia przedstawione w art. 6, z uwzględnieniem planowanych środków i instrumentów (również finansowych) mających na celu wspieranie charakterystyki energetycznej budynków, środków w zakresie wykorzystania potencjału efektywności energetycznej infrastruktury gazowej i elektroenergetycznej oraz innych środków wspierania efektywności energetycznej;

Poprawka 138

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 19 – akapit 1 – litera b – punkt 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3)

krajowy system zobowiązujący do efektywności energetycznej i środki alternatywne na podstawie art. 7a i 7b dyrektywy 2012/27/UE [w wersji zmienionej zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761], zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia;

3)

krajowy system zobowiązujący do efektywności energetycznej i środki alternatywne na podstawie art. 7a i 7b dyrektywy 2012/27/UE [w wersji zmienionej zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761], zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia , w tym oszczędności energii uzyskane dzięki krajowym zobowiązaniom do poprawy efektywności energetycznej lub alternatywnym środkom przyjętym zgodnie z art. 7a i 7b oraz art. 20 ust. 6 dyrektywy 2012/27/UE [w wersji zmienionej zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761], a także ich wpływ na rachunki płacone przez konsumentów, wraz z wymogami uwzględniającymi aspekt społeczny ;

Poprawka 139

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 19 – akapit 1 – litera b – punkt 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4)

długoterminowa strategia na rzecz renowacji krajowych zasobów budynków mieszkaniowych i  użytkowych , zarówno publicznych, jak i prywatnych, w tym polityki i środki mające stymulować racjonalne pod względem kosztów gruntowne renowacje i stopniowe gruntowne renowacje;

4)

długoterminowa strategia na rzecz renowacji krajowych zasobów budynków mieszkaniowych i  niemieszkalnych , zarówno publicznych, jak i prywatnych, w tym polityki i środki w celu ukierunkowania inwestycji mających stymulować racjonalne pod względem kosztów gruntowne renowacje i stopniowe gruntowne renowacje , w szczególności z uwzględnieniem opartych na faktach szacunków spodziewanych oszczędności energii i szerszych korzyści zgodnie z art. 2a dyrektywy (UE) …/… [dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, COD 0381/16] ;

Poprawka 140

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 19 – akapit 1 – litera b – punkt 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a)

strategie polityczne i środki służące tworzeniu gospodarczego potencjału wysokosprawnej kogeneracji oraz systemów efektywnego ogrzewania i chłodzenia zgodnie z art. 14 ust. 2 dyrektywy (UE) …/… [dyrektywa 2012/27/UE zmieniona wnioskiem COM(2016)0761];

Poprawka 141

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 19 – akapit 1 – litera b – punkt 5 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5b)

w stosownych przypadkach postępy w zakresie innych wdrożonych, przyjętych i planowanych strategii politycznych, środków i działań wynikających z długoterminowych strategii renowacji zgodnie z art. 2a dyrektywy (UE)…/… [dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, COD 0381/16], w tym strategie polityczne, środki i działania wymierzone w przynoszące najgorsze wyniki segmenty krajowych zasobów budynków, oraz w zakresie dostępu do informacji i finansowania.

Poprawka 142

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 20 – akapit 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

krajowych celów w zakresie dywersyfikacji źródeł energii i krajów dostaw, magazynowania i regulacji zapotrzebowania;

a)

krajowych celów w zakresie większej efektywności energetycznej i odnawialnych źródeł energii oraz dywersyfikacji dostaw, dróg i krajów dostaw, magazynowania i regulacji zapotrzebowania;

Poprawka 143

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 20 – akapit 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

krajowych celów dotyczących zmniejszenia uzależnienia od importu energii z państw trzecich;

b)

krajowych celów i środków, które dotyczą zmniejszenia uzależnienia od importu energii z państw trzecich i które nie stwarzają przeszkód dla skutecznej realizacji unii energetycznej ;

Poprawka 144

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 20 – akapit 1 – litera c a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ca)

krajowe cele dotyczące zwiększenia elastyczności krajowego systemu energetycznego, w szczególności przez wykorzystanie środków w zakresie efektywności energetycznej, rodzimych źródeł energii odnawialnej, regulacji zapotrzebowania i magazynowania;

Poprawka 145

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

poziom wzajemnych połączeń elektroenergetycznych, który dane państwo członkowskie planuje osiągnąć w 2030 r. w odniesieniu do celu 15 % elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych;

a)

poziom wzajemnych połączeń elektroenergetycznych, który dane państwo członkowskie planuje osiągnąć w 2030 r. w odniesieniu do orientacyjnego celu wynoszącego co najmniej 15 % elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych;

Poprawka 146

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

kluczowe cele krajowe w zakresie infrastruktury przesyłu energii elektrycznej i gazu, które są niezbędne do realizacji założeń i celów w ramach każdego z pięciu najważniejszych wymiarów unii energetycznej;

b)

kluczowe cele krajowe w zakresie infrastruktury przesyłu i dystrybucji energii elektrycznej i gazu , a także jej modernizacji , które są niezbędne do realizacji założeń i celów w ramach każdego z pięciu najważniejszych wymiarów unii energetycznej;

Poprawka 147

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 1 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

krajowe cele dotyczące innych aspektów wewnętrznego rynku energii, takie jak integracja łączenie rynków, w  stosownych przypadkach ;

d)

krajowe cele i środki dotyczące elastyczności systemu, w szczególności w drodze wyeliminowania przeszkód dla swobodnego kształtowania cen, integracji łączenia rynków, inteligentnych sieci, kumulowania, regulacji zapotrzebowania, magazynowania, wytwarzania rozproszonego, mechanizmów sterowania, przekierowywania i ograniczania, sygnałów cenowych czasie rzeczywistym ;

Poprawka 148

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 1 – litera e

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

e)

krajowe cele w odniesieniu do ubóstwa energetycznego, w tym liczba gospodarstw domowych dotkniętych ubóstwem energetycznym;

skreśla się

Poprawka 149

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 1 – litera e a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ea)

krajowe cele i środki dotyczące niedyskryminacyjnego udziału energii ze źródeł odnawialnych, regulacji zapotrzebowania i magazynowania, w tym za pośrednictwem kumulowania, na wszystkich rynkach energii;

Poprawka 150

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 1 – litera e b (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

eb)

krajowe cele i środki dotyczące zapewniania uczestnictwa konsumentów w systemie energetycznym oraz korzyści będące wynikiem własnej produkcji energii i nowych technologii, w tym inteligentnych liczników.

Poprawka 151

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 1 – litera f

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

f)

krajowe cele w odniesieniu do zapewnienia odpowiedniości systemu elektroenergetycznego, w  stosownych przypadkach ;

f)

krajowe cele w odniesieniu do zapewnienia odpowiedniości systemu elektroenergetycznego z zagwarantowaniem , że nie wprowadza się żadnych mechanizmów zdolności wytwórczych, a przypadku wprowadzenia ich w celu zapewnienia bezpieczeństwa dostaw są one w najwyższym możliwym stopniu ograniczone ;

Poprawka 152

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 1 – litera f a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

fa)

środki krajowe w celu ustalenia lub przeglądu obszarów rynkowych, aby rozwiązać problem ograniczeń strukturalnych, zmaksymalizować wydajność gospodarczą i handel transgraniczny i zapewnić bezpieczeństwo dostaw;

Poprawka 153

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 – ustęp 1 – litera g

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

g)

wdrożone, przyjęte i planowane polityki i środki służące realizacji założeń, o których mowa w lit. a) –f );

g)

wdrożone, przyjęte i planowane polityki i środki służące realizacji założeń, o których mowa w lit. a) –fa );

Poprawka 154

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 21 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Artykuł 21a

 

Zintegrowane sprawozdania w sprawie ubóstwa energetycznego

 

W stosownych przypadkach państwa członkowskie uwzględniają w zintegrowanych krajowych sprawozdaniach okresowych w zakresie energii i klimatu informacje ilościowe dotyczące liczby gospodarstw domowych dotkniętych ubóstwem energetycznym, a także informacje na temat strategii politycznych i środków na rzecz przeciwdziałania ubóstwu energetycznemu, zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. v).

 

Jeżeli zastosowanie ma art. 3 ust. 3 akapit drugi lit. v), zainteresowane państwa członkowskie uwzględniają w zintegrowanych krajowych sprawozdaniach okresowych w zakresie energii i klimatu informacje dotyczące realizacji ich krajowego orientacyjnego celu polegającego na zmniejszeniu liczby gospodarstw domowych dotkniętych ubóstwem energetycznym.

 

Komisja udostępnia dane przekazane przez państwa członkowskie na mocy niniejszego artykułu Europejskiemu Obserwatorium Ubóstwa Energetycznego.

Poprawka 155

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 22 – akapit 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

krajowe cele dla łącznych (publicznych i prywatnych) wydatków na badania i innowacje w zakresie czystych technologii energetycznych, jak również w zakresie rozwoju technologii pod względem kosztów i wydajności;

b)

krajowe cele dla łącznych publicznych i , jeśli takie dane są dostępne, prywatnych wydatków na badania i innowacje w zakresie czystych technologii energetycznych, jak również w zakresie rozwoju technologii pod względem kosztów i wydajności;

Poprawka 156

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 22 – akapit 1 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

krajowe cele dotyczące stopniowego wycofywania dotacji w dziedzinie energetyki;

d)

krajowe cele dotyczące stopniowego wycofywania dotacji w dziedzinie energetyki, w szczególności na paliwa kopalne;

Poprawka 157

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 22 – akapit 1 – litera g

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

g)

środki finansowania, wraz ze wsparciem Unii i wykorzystaniem funduszy Unii, w tym obszarze na poziomie krajowym, w stosownych przypadkach.

g)

środki finansowania, wraz ze wsparciem Unii i wykorzystaniem funduszy Unii, w tym obszarze na poziomie krajowym, w stosownych przypadkach. Do wiadomości publicznej podaje się informacje o wykorzystaniu wszelkich wkładów finansowych Komisji do finansowania instrumentów, do których państwa członkowskie wspólnie wnoszą zasoby krajowe.

Poprawka 158

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 23 – ustęp 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

swoje przybliżone wykazy gazów cieplarnianych za rok X-1;

skreśla się

Poprawka 159

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 23 – ustęp 1 – litera c a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ca)

przybliżoną wartość końcowego zużycia energii brutto ze źródeł odnawialnych oraz ich przybliżoną wartość brutto zużycia energii za rok X-1, a także przybliżoną wartość zużycia energii pierwotnej i końcowej za rok X-1.

Poprawka 160

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 23 – ustęp 1 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Do celów lit. a) Komisja na podstawie przybliżonych wykazów gazów cieplarnianych przedłożonych przez państwa członkowskie lub – jeżeli dane państwo członkowskie nie przekazało do tego dnia swojego przybliżonego wykazu gazów cieplarnianych – w oparciu o własne oszacowania zestawia co roku przybliżony unijny wykaz gazów cieplarnianych. Komisja podaje te informacje do wiadomości publicznej każdego roku do dnia 30 września.

Do tych celów Komisja na podstawie przybliżonych wykazów gazów cieplarnianych przedłożonych przez państwa członkowskie lub – jeżeli dane państwo członkowskie nie przekazało do tego dnia swojego przybliżonego wykazu gazów cieplarnianych – w oparciu o własne oszacowania zestawia co roku przybliżony unijny wykaz gazów cieplarnianych. Komisja podaje te informacje do wiadomości publicznej każdego roku do dnia 30 września.

Poprawka 161

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 23 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Do dnia 31 lipca 2021 r., a następnie co roku (rok X), państwa członkowskie przedkładają Komisji przybliżone wykazy gazów cieplarnianych za rok X-1;

Poprawka 162

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 24

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 24

Artykuł 24

Platforma e-sprawozdawczości

Platforma internetowa

1.    Komisja tworzy platformę sprawozdawczości online ułatwiającą komunikację między Komisją a państwami członkowskimi oraz wspierającą współpracę między państwami członkowskimi.

1.    W celu zapewnienia oszczędności kosztowej Komisja tworzy publiczną platformę online ułatwiającą komunikację między Komisją a państwami członkowskimi, wspierającą współpracę między państwami członkowskimi oraz ułatwiającą publiczny dostęp do informacji .

2.   Państwa członkowskie korzystają z platformy online do przekazywania Komisji sprawozdań, o których mowa w niniejszym rozdziale, od czasu gdy platforma zacznie funkcjonować.

2.   Państwa członkowskie korzystają z platformy online do przekazywania Komisji sprawozdań, o których mowa w niniejszym rozdziale, od czasu gdy platforma zacznie funkcjonować. Państwa członkowskie podają te sprawozdania do publicznej wiadomości.

 

2a.     Komisja korzysta z platformy online w celu zapewnienia społeczeństwu łatwiejszego dostępu do projektów i ostatecznych zintegrowanych krajowych planów w zakresie energii i klimatu oraz krajowych długoterminowych strategii w zakresie klimatu i energii, o których mowa w artykułach 3, 9 i 14.

Poprawka 163

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Do dnia 31 października 2021 r., a następnie co dwa lata, Komisja ocenia, w szczególności na podstawie zintegrowanych krajowych sprawozdań okresowych w zakresie energii i klimatu, innych informacji przekazanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, wskaźników oraz statystyk europejskich, jeżeli są dostępne:

1.   Do dnia 31 października 2021 r., a następnie co dwa lata Komisja ocenia, w szczególności na podstawie zintegrowanych krajowych sprawozdań okresowych w zakresie energii i klimatu, innych informacji przekazanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, danych od Europejskiej Agencji Środowiska, a także wskaźników oraz statystyk europejskich, jeżeli są dostępne:

Poprawka 164

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

postęp na poziomie unijnym w realizacji założeń unii energetycznej, w tym, dla pierwszego okresu dziesięcioletniego, celów Unii na rok 2030 w zakresie energii i klimatu, zwłaszcza w świetle dążenia do pełnej realizacji celów Unii na rok 2030 w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej;

a)

postęp na poziomie unijnym w realizacji założeń unii energetycznej, w tym, dla pierwszego okresu dziesięcioletniego, celów Unii na rok 2030 w zakresie energii i klimatu, zwłaszcza w świetle dążenia do pełnej realizacji celów Unii na rok 2030 w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej oraz z uwzględnieniem w razie potrzeby zmienionego działania UE w zakresie klimatu i energii, zgodnie z art. 38 ;

Poprawka 165

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 1 – litera a a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

aa)

postępy poczynione na poziomie Unii w kierunku dywersyfikacji unijnych źródeł energii i dostawców, przyczyniającej się do w pełni funkcjonującej i odpornej unii energetycznej opartej na bezpieczeństwie dostaw, solidarności i zaufaniu;

Poprawka 166

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

postępy każdego z państw członkowskich w realizacji jego celów , założeń wkładów oraz we wdrażaniu polityk i środków określonych w jego zintegrowanym planie krajowym w zakresie energii i klimatu;

b)

postępy każdego z państw członkowskich w realizacji jego celów i  założeń oraz we wdrażaniu polityk i środków określonych w jego zintegrowanym planie krajowym w zakresie energii i klimatu;

Poprawka 167

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 1 – litera c a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ca)

ogólny wpływ strategii politycznych i środków w ramach krajowych zintegrowanych planów działania Unii w zakresie klimatu i polityki energetycznej, z myślą o zmianie ustalonego na szczeblu krajowym wkładu Unii i zwiększenia poziomu ambicji zgodnie z zobowiązaniami wynikającymi z porozumienia paryskiego;

Poprawka 168

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 1 – litera c b (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

cb)

ogólny wpływ strategii politycznych i środków przewidzianych w zintegrowanych planach krajowych dotyczących funkcjonowania EU ETS;

Poprawka 169

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 1 – litera c c (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

cc)

dokładność oszacowania przez państwa członkowskie wpływu nakładających się na siebie strategii politycznych i środków na poziomie krajowym na równowagę popytu i podaży w ramach EU ETS lub, w razie braku takich szacunków, przeprowadza własną ocenę takiego wpływu;

Poprawka 170

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Komisja z wyprzedzeniem podaje do wiadomości wskaźniki, jakie zamierza wykorzystać w takich ocenach.

Poprawka 171

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   W obszarze energii ze źródeł odnawialnych, w ramach oceny, o której mowa w ust. 1, Komisja ocenia postępy w zakresie udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto w Unii na podstawie trajektorii liniowej z poziomu 20 % w 2020 r. do poziomu co najmniej 27  % w 2030 r., o czym mowa w art. 4 lit. a) pkt 2 ppkt (i).

2.   W obszarze energii ze źródeł odnawialnych, w ramach oceny, o której mowa w ust. 1, Komisja ocenia postępy w zakresie udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto w Unii na podstawie wiążącej trajektorii liniowej z poziomu 20 % w 2020 r. do poziomu co najmniej 35 % w 2030 r., o czym mowa w art. 4 lit. a) pkt 2 ppkt (i).

Poprawka 172

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 3 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

W obszarze efektywności energetycznej, w ramach oceny, o której mowa w ust. 1, Komisja ocenia postępy na drodze do zbiorczego osiągnięcia maksymalnego zużycia energii w Unii na poziomie 1 321 Mtoe zużycia energii pierwotnej oraz 987 Mtoe zużycia energii końcowej w roku 2030, o czym mowa w art. 6 ust. 1 lit. a).

W obszarze efektywności energetycznej, w ramach oceny, o której mowa w ust. 1, Komisja ocenia postępy na drodze do zbiorczego osiągnięcia maksymalnego zużycia energii w Unii na poziomie 1 132 Mtoe zużycia energii pierwotnej oraz 849 Mtoe zużycia energii końcowej w roku 2030, o czym mowa w art. 6 ust. 1 lit. a).

Poprawka 173

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 3 – akapit 2 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

bierze pod uwagę, czy w 2020 r.  osiągnięte zostały wartości referencyjne dla Unii na poziomie nie więcej niż 1 483 Mtoe energii pierwotnej i nie więcej niż 1 086 Mtoe energii końcowej;

a)

ocenia, czy poszczególne państwa członkowskie są na właściwej drodze do osiągnięcia wiążącego celu krajowego i czy w 2020 r.  osiągnięty został cel Unii na poziomie nie więcej niż 1 483 Mtoe energii pierwotnej i nie więcej niż 1 086 Mtoe energii końcowej;

Poprawka 174

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.     Do dnia 31 października 2019 r., a następnie co cztery lata, Komisja przeprowadza ocenę wdrożenia dyrektywy 2009/31/WE.

skreśla się

Poprawka 175 i 307

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 26

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 26

Artykuł 26

Działania następcze w przypadku niezgodności z nadrzędnymi założeniami i celami unii energetycznej w ramach rozporządzenia w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego

Działania następcze w przypadku niezgodności z nadrzędnymi założeniami i celami unii energetycznej w ramach rozporządzenia w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego

1.   W oparciu o ocenę przeprowadzoną zgodnie z art. 25 Komisja wystosowuje zalecenia do państwa członkowskiego zgodnie z art. 28, jeżeli rozwój polityki w danym państwie członkowskim jest niezgodny z nadrzędnymi założeniami unii energetycznej.

1.   W oparciu o ocenę przeprowadzoną zgodnie z art. 25 Komisja wystosowuje zalecenia do państwa członkowskiego zgodnie z art. 28, jeżeli rozwój polityki w danym państwie członkowskim jest niezgodny z nadrzędnymi założeniami unii energetycznej oraz z długofalowymi celami Unii w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych .

 

1a.     Państwo członkowskie, które zamierza skorzystać z mechanizmu elastyczności na mocy art. 7 rozporządzenia (UE) …/… [wspólny wysiłek redukcyjny], podaje w planie opracowanym zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia, w jakim stopniu zamierza wykorzystać ten mechanizm, oraz planowane strategie polityczne i środki mające na celu przekroczenie wymogów, o których mowa w art. 4 rozporządzenia (UE) …/… [LULUCF], w latach 2021–2030, tak aby osiągnąć wymagany poziom.

2.   Komisja może wydawać opinie na temat planów działania przedkładanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia [] [ESR].

2.   Komisja może wydawać opinie na temat planów działania przedkładanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 7 i art. 8 ust. 1 rozporządzenia [] [ESR].

 

2a.     Komisja może tymczasowo zawiesić możliwość przekazania przez państwo członkowskie rocznych uprawnień do emisji innym państwom członkowskim.

 

2b.     Ponieważ metan ma wysoki współczynnik ocieplenia globalnego i względnie krótki czas utrzymywania się w atmosferze, Komisja analizuje wpływ przyjęcia 20-letniego horyzontu czasowego dla metanu na politykę i środki. Komisja bierze pod uwagę warianty polityczne w celu szybkiego rozwiązania kwestii emisji metanu i opracowuje unijną strategię dotyczącą metanu, z uwzględnieniem w stosownych przypadkach celów związanych z gospodarką o obiegu zamkniętym, ze szczególnym naciskiem na emisje metanu związane z energią i odpadami.

 

2c.     Komisja przedłoży w roku 2027 – za okres 2021–2025, i w roku 2032 – za okres 2026–2030 sprawozdanie dotyczące łącznych unijnych emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych dla każdej z kategorii rozliczania gruntów, o których mowa w art. 2 rozporządzenia UE …/… [LULUCF], obliczonych jako łączne zgłoszone emisje i pochłanianie dla danego okresu zmniejszone o pięciokrotność średnich unijnych rocznych emisji i pochłaniania zgłoszonych dla okresu 2000–2009. Na podstawie ustaleń sprawozdania Komisja, w stosownych przypadkach, przedstawi wnioski, które pozwolą zapewnić integralność ogólnego unijnego celu redukcji emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. oraz realizację celów porozumienia paryskiego.

Poprawka 309

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp - 1 (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

-1.     Jeżeli na podstawie oceny projektów zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu zgodnie z art. 9 Komisja stwierdzi, że cele państw członkowskich są niewystarczające do zbiorczego osiągnięcia wiążących ogólnych celów Unii na 2030 r. w zakresie odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej, może zwrócić się do państw członkowskich, których cele uznaje za niewystarczające, o zwiększenie ich poziomu ambicji, tak aby zapewnić odpowiedni poziom zbiorowych ambicji.

Poprawka 310

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp - 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

-1a.     W dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych Komisja traktuje okoliczności wymienione w art. 5 ust. 1 jako obiektywne kryteria oceny, o której mowa w art. 12. Państwa członkowskie, których cel jest niższy od celu wynikającego ze wzoru określonego w załączniku Ia, odpowiednio zwiększają swój cel.

Poprawka 176

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Jeżeli na podstawie oceny zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu i ich aktualizacji zgodnie z art. 12 Komisja stwierdzi, że cele , założenia wkłady w planach krajowych i ich aktualizacjach są niewystarczające do zbiorczego osiągnięcia założeń unii energetycznej, a w szczególności w pierwszym okresie dziesięcioletnim do osiągnięcia celów Unii na 2030 r. w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej , wprowadza środki na poziomie Unii w celu zapewnienia zbiorczej realizacji tych założeń i celów. W odniesieniu do energii ze źródeł odnawialnych, w środkach takich należy uwzględniać poziom ambitności wkładów państw członkowskich w cele Unii na 2030 r. określone w ich planach krajowych i ich aktualizacjach.

1.   Jeżeli na podstawie oceny zintegrowanych planów krajowych w zakresie energii i klimatu zgodnie z art. 12 Komisja stwierdzi, że cele i  założenia w planach są niewystarczające, wprowadza środki na poziomie Unii służące zapewnieniu realizacji tych założeń i celów.

 

W odniesieniu do energii ze źródeł odnawialnych i nie naruszając innych środków, do dnia 31 grudnia 2020 r. przeprowadza się przegląd krajowego celu państw członkowskich na rok 2030 na podstawie art. 3 ust. 2 i załącznika Ia do dyrektywy (UE)…/… [wersja przekształcona dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii].

Poprawka 177

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Jeżeli na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. b), Komisja stwierdza, że państwo członkowskie dokonało niewystarczających postępów w realizacji celów , założeń wkładów lub we wdrożeniu polityk i środków określonych w jego zintegrowanym planie krajowym w zakresie klimatu i energii, wydaje zalecenia dla danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 28. Przy wydawaniu takich zaleceń Komisja bierze pod uwagę ambitne wcześniejsze działania deklarowane przez państwa członkowskie w realizacji celów Unii na rok 2030 w zakresie energii ze źródeł odnawialnych.

2.   Jeżeli na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. b) Komisja stwierdza, że państwo członkowskie dokonało niewystarczających postępów w realizacji swoich trajektorii , celów założeń lub we wdrożeniu polityk i środków określonych w jego zintegrowanym planie krajowym w zakresie klimatu i energii, wydaje zalecenia dla danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 28.

Poprawka 178

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Jeżeli na podstawie zbiorczej oceny zintegrowanych krajowych sprawozdań okresowych w zakresie energii i klimatu poszczególnych państw członkowskich zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. a) i z wykorzystaniem odpowiednio innych źródeł informacji, Komisja stwierdza, że Unia może nie zrealizować założeń unii energetycznej, w szczególności w pierwszym okresie dziesięcioletnim celów unijnych ram polityki energetyczno-klimatycznej do 2030 r., Komisja może wydać wszystkim państwom członkowskim zalecenia zgodnie z art. 28 w celu złagodzenia tego ryzyka. Oprócz zaleceń Komisja wprowadza w stosownych przypadkach środki na poziomie Unii w celu zapewnienia w szczególności realizacji celów Unii na rok 2030 w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej. W  odniesieniu do energii ze źródeł odnawialnych w środkach takich bierze się pod uwagę ambitne wcześniejsze działania deklarowane przez państwa członkowskie w zakresie realizacji celów Unii na rok 2030.

3.   Jeżeli na podstawie oceny zintegrowanych krajowych sprawozdań okresowych w zakresie energii i klimatu poszczególnych państw członkowskich lub z wykorzystaniem odpowiednio innych źródeł informacji zgodnie z art. 25 , Komisja stwierdza, że Unia może nie zrealizować założeń unii energetycznej, w szczególności w pierwszym okresie dziesięcioletnim celów unijnych ram polityki energetyczno-klimatycznej do 2030 r., Komisja wydaje wszystkim państwom członkowskim zalecenia zgodnie z art. 28 w celu złagodzenia tego ryzyka. Wydając takie zalecenia Komisja bierze pod uwagę poziom ambicji państw członkowskich w realizacji unijnych celów na 2030 r. Oprócz zaleceń Komisja wprowadza w stosownych przypadkach środki na poziomie Unii w celu zapewnienia w szczególności realizacji celów Unii na rok 2030 w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej. W środkach takich bierze się pod uwagę ambitne wcześniejsze działania państw członkowskich w zakresie realizacji celów Unii na rok 2030 , zwłaszcza działania począwszy od 2021 r . , stopień, w jakim państwa członkowskie osiągnęły swoje krajowe cele i trajektorie, oraz każdy wkład w platformę finansową zgodnie z ust. 4 lit. c).

Poprawka 179

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 3 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

W dziedzinie efektywności energetycznej takie dodatkowe środki mogą w szczególności służyć poprawie efektywności energetycznej:

 

a)

produktów, zgodnie z dyrektywą 2009/125/WE i dyrektywą 2010/30/UE;

 

b)

budynków, zgodnie z dyrektywą 2010/31/UE i dyrektywą 2012/27/UE; oraz

 

c)

transportu.

Poprawka 180

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a.     Jeżeli na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. a) Komisja stwierdzi, że dany projekt infrastruktury potencjalnie utrudnia rozwój odpornej unii energetycznej, Komisja wydaje wstępną ocenę zgodności danego projektu z długoterminowymi założeniami wewnętrznego rynku energii, zwracając szczególną uwagę na cel długoterminowy, oraz załącza zalecenia dla danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 28. Przed wydaniem takiej oceny Komisja może konsultować się z innymi państwami członkowskimi.

Poprawka 293

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 4 – akapit 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Jeżeli w obszarze energii ze źródeł odnawialnych, bez uszczerbku dla środków na poziomie Unii określonych w ust. 3, Komisja stwierdza, na podstawie swojej oceny przeprowadzonej w 2023 r. zgodnie z art. 25 ust. 1 i 2, że liniowa trajektoria dla Unii , o której mowa art. 25 ust . 2 , nie jest zbiorczo spełniona , państwa członkowskie zapewniają do 2024 r. , aby powstałe niedobory zostały uzupełnione z wykorzystaniem dodatkowych środków, takich jak:

Jeżeli w obszarze energii ze źródeł odnawialnych, z zastrzeżeniem środków na poziomie Unii określonych w ust. 3, Komisja stwierdza, na podstawie swojej oceny zgodnie z art. 25 ust. 1 i 2, że postępy danego państwa członkowskiego w osiąganiu celu krajowego do 2030 r. są niewystarczające , zwłaszcza z uwagi na nieprzestrzeganie punktów odniesienia 2022, 2025 i 2027 r ., jak określono w załączniku Ia , odnośne państwa członkowskie zapewniają, aby powstałe niedobory w ich trajektorii zostały uzupełnione w ciągu jednego roku z wykorzystaniem dodatkowych środków, takich jak:

Poprawka 182

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 4 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ba)

działanie mające na celu wsparcie większego udziału energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii w oparciu o kryteria wymienione w art. 4 dyrektywy (UE) …/… [wersja przekształcona dyrektywy 2009/28/WE];

Poprawka 183

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 4 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

wniesienie wkładu finansowego w finansowanie platformy utworzonej na poziomie Unii, przyczyniającej się do realizacji projektów dotyczących energii ze źródeł odnawialnych i zarządzanej bezpośrednio lub pośrednio przez Komisję;

c)

wniesienie dobrowolnego wkładu finansowego w finansowanie platformy utworzonej na poziomie Unii, przyczyniającej się do realizacji projektów dotyczących energii ze źródeł odnawialnych , zwłaszcza projektów leżących w interesie unii energetycznej, i zarządzanej bezpośrednio lub pośrednio przez Komisję;

Poprawka 184

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 4 – litera c a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ca)

wykorzystanie mechanizmów współpracy określonych w dyrektywie (UE)…/… [wersja przekształcona dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii];

Poprawka 185

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 4 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

W środkach takich uwzględnia się poziom ambitności wcześniejszych wkładów danego państwa członkowskiego w realizację celu Unii na 2030 r. w zakresie energii ze źródeł odnawialnych.

W środkach takich uwzględnia się stopień, w jakim dane państwo członkowskie osiągnęło swój cel krajowy i trajektorię w zakresie energii ze źródeł odnawialnych.

 

W stosownych przypadkach Komisja podejmuje środki na poziomie Unii stanowiące uzupełnienie działań na szczeblu krajowym, aby zapewnić realizację celów Unii w zakresie wiążącej trajektorii liniowej i wiążącego celu Unii dotyczącego energii ze źródeł odnawialnych do 2030 r.

Poprawka 186

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   Jeżeli w obszarze efektywności energetycznej, bez uszczerbku dla innych środków na poziomie Unii zgodnie z ust. 3, Komisja stwierdza, na podstawie swojej oceny przeprowadzonej w 2023 r. zgodnie z art. 25 ust. 1 i 3, że postępy na drodze do zbiorczego osiągnięcia celu Unii w zakresie efektywności energetycznej wymienionego w art . 25 ust. 3 akapit pierwszy są niewystarczające , wprowadza do 2024 r.  środki , oprócz środków określonych w dyrektywie 2010/31/UE [w wersji zmienionej zgodnie wnioskiem COM(2016)0765] i dyrektywie 2012/27/UE [w wersji zmienionej zgodnie wnioskiem COM(2016)0761], w celu zapewnienia, aby wiążące cele Unii na 2030 r. zakresie efektywności energetycznej zostały spełnione . Takie dodatkowe środki mogą w szczególności służyć poprawie efektywności energetycznej:

5.   Jeżeli w obszarze efektywności energetycznej, bez uszczerbku dla innych środków na poziomie Unii zgodnie z ust. 3, Komisja stwierdza, na podstawie swojej oceny przeprowadzonej w 2023 r. , a następnie co dwa lata, zgodnie z art. 25 ust. 1 i 3, że postępy danego państwa członkowskiego w osiąganiu wiążącego celu krajowego i trajektorii na 2030 r . są niewystarczające, dane państwo członkowskie zapewnia , aby do 2024 r., a następnie odpowiednio co dwa lata, powstałe niedobory związane ich trajektoriami zostały uzupełnione wykorzystaniem dodatkowych środków ciągu jednego roku .

a)

produktów, zgodnie z dyrektywą 2010/30/UE i dyrektywą 2009/125/WE;

 

b)

budynków, zgodnie z dyrektywą 2010/31/UE [w wersji zmienionej zgodnie wnioskiem COM(2016)0765] i dyrektywą 2012/27/UE [w wersji zmienionej zgodnie z wnioskiem COM (2016)0761];

 

c)

transportu.

 

Poprawka 187

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 27 – ustęp 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a.     W ramach swoich kolejnych sprawozdań z postępów, o których mowa w art. 15, każde zainteresowane państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 4 lub 5, określa dodatkowe wdrożone, przyjęte i planowane środki na rzecz wyeliminowania luki, tak aby osiągnąć cele krajowe i trajektorie na 2030 r.

Poprawka 188

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 28 – ustęp 2 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

dane państwo członkowskie określa w swoim zintegrowanym krajowym sprawozdaniu okresowym w zakresie energii i klimatu sporządzonym w roku następującym po roku wydania zalecenia, w jaki sposób wzięło w najwyższym stopniu pod uwagę zalecenie oraz w jaki sposób wdrożyło lub zamierza je wdrożyć . Przedstawia ono uzasadnienie w razie odstąpienia od zalecenia;

b)

dane państwo członkowskie określa w swoim zintegrowanym krajowym sprawozdaniu okresowym w zakresie energii i klimatu sporządzonym w roku następującym po roku wydania zalecenia, w jaki sposób wzięło pod uwagę zalecenie oraz w jaki sposób wdrożyło lub zamierza je wdrożyć ; przedstawia ono powody odstąpienia od zalecenia;

Poprawka 189

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 28 – ustęp 2 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

zalecenia powinny uzupełniać się z najbardziej aktualnymi zaleceniami dla poszczególnych państw wydawanymi w ramach europejskiego semestru.

c)

zalecenia powinny uzupełniać się z najbardziej aktualnymi zaleceniami dla poszczególnych państw wydawanymi zgodnie z art. 9 ust. 2 oraz w ramach europejskiego semestru.

Poprawka 190

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 28 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     Komisja niezwłocznie podaje do publicznej wiadomości zalecenia dla wszystkich państw członkowskich.

Poprawka 191

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 29 – ustęp 2 – litera j a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ja)

ogólną ocenę postępów w pełnym stosowaniu zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim” i zasady sprawiedliwego traktowania konsumentów energii;

Poprawka 192

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 29 – ustęp 2 – litera j b (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

jb)

sprawozdanie z postępów w dziedzinie konkurencyjności;

Poprawka 193

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 29 – ustęp 2 – litera j c (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

jc)

postępy państw członkowskich w stopniowym znoszeniu bezpośrednich i pośrednich dopłat do paliw kopalnych do 2020 r.;

Poprawka 194

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 29 – ustęp 2 – litera k a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ka)

finansową ocenę kosztów ponoszonych przez końcowego odbiorcę energii elektrycznej, opracowaną na podstawie wskaźników monitorujących rzeczywiste wydatki w pięciu wymiarach unii energetycznej.

Poprawka 195

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 30 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Do dnia 1 stycznia 2021 r. państwa członkowskie ustanawiają i prowadzą krajowe systemy wykazów oraz dążą do ich ciągłego ulepszania w celu szacowania antropogenicznych emisji według źródeł i usuwania przez pochłaniacze gazów cieplarnianych wymienionych w części 2 załącznika III do niniejszego rozporządzenia, oraz dążą do zapewnienia terminowości, przejrzystości, dokładności, spójności, porównywalności i kompletności swoich wykazów gazów cieplarnianych.

1.   Do dnia 1 stycznia 2021 r. państwa członkowskie ustanawiają i prowadzą krajowe systemy wykazów oraz dążą do ich ciągłego ulepszania zgodnie z wymogami UNFCCC w celu szacowania antropogenicznych emisji według źródeł i usuwania przez pochłaniacze gazów cieplarnianych wymienionych w części 2 załącznika III do niniejszego rozporządzenia oraz dążą do zapewnienia terminowości, przejrzystości, dokładności, spójności, porównywalności i kompletności swoich wykazów gazów cieplarnianych.

Poprawka 196

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 31 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.    W 2027 i 2032 r. Komisja przeprowadzi kompleksowy przegląd danych wykazów krajowych przedłożonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 23 ust. 3 niniejszego rozporządzenia w celu monitorowania redukcji lub ograniczeń emisji gazów cieplarnianych wprowadzanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 4, 9 i 10 rozporządzenia [] [ESR] oraz redukcji emisji i poprawy usuwania przez pochłaniacze zgodnie z art. 4 i 12 rozporządzenia [] [LULUCF] oraz wszelkich innych celów redukcji lub ograniczeń emisji gazów cieplarnianych określonych w prawodawstwie Unii. Państwa członkowskie w pełni uczestniczą w tym procesie.

1.   Komisja prowadzi kompleksowy przegląd danych wykazów krajowych przedłożonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 23 ust. 3 niniejszego rozporządzenia w celu monitorowania redukcji lub ograniczeń emisji gazów cieplarnianych wprowadzanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 4, 9 i 10 rozporządzenia [] [ESR] oraz redukcji emisji i poprawy usuwania przez pochłaniacze zgodnie z art. 4 i 12 rozporządzenia [] [LULUCF] oraz wszelkich innych celów redukcji lub ograniczeń emisji gazów cieplarnianych określonych w prawodawstwie Unii. Państwa członkowskie w pełni uczestniczą w tym procesie.

Poprawka 197

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 31 – ustęp 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

6.   Dane w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego zapisane w rejestrach utworzonych zgodnie z art. 11 rozporządzenia [] [ESR] jeden miesiąc po dacie kontroli zgodności z rozporządzeniem [] [LULUCF], o której mowa w ust. 5 niniejszego artykułu, są wykorzystywane na potrzeby kontroli zgodności zgodnie z art. 9 rozporządzenia [] [ESR] na lata 2021 i 2026 . Kontrolę zgodności zgodnie z art. 9 rozporządzenia [] [ESR] dla każdego roku w latach 2022–2025 i 2027–2030 przeprowadza się w terminie przypadającym jeden miesiąc po dacie kontroli zgodności w roku poprzedzającym. Kontrola obejmuje również zmiany tych danych wynikające z korzystania przez dane państwo członkowskie z mechanizmów elastyczności zgodnie z art. 5, 6 i 7 rozporządzenia [] [ESR].

6.   Dane w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego zapisane w rejestrach utworzonych zgodnie z art. 11 rozporządzenia [] [ESR] jeden miesiąc po dacie kontroli zgodności z rozporządzeniem [] [LULUCF], o której mowa w ust. 5 niniejszego artykułu, są wykorzystywane na potrzeby kontroli zgodności zgodnie z art. 9 rozporządzenia [] [ESR]. Kontrolę zgodności zgodnie z art. 9 rozporządzenia [] [ESR] dla każdego roku w [latach odpowiadających cyklowi kontroli zgodności określonemu w art. 9 rozporządzenia (UE) …/… ESR] przeprowadza się w terminie przypadającym jeden miesiąc po dacie kontroli zgodności w roku poprzedzającym. Kontrola obejmuje również zmiany tych danych wynikające z korzystania przez dane państwo członkowskie z mechanizmów elastyczności zgodnie z art. 5, 6 i 7 rozporządzenia [] [ESR].

Poprawka 198

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 31 – ustęp 6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

6a.     Ostatnią kontrolę zgodności, o której mowa w ust. 6, czyli sprawdzenie wymogów [art. 9a – rezerwa na wczesne działania] [ESR], przeprowadza Komisja po otrzymaniu wniosku państwa członkowskiego o wykorzystanie rezerwy. Po tym sprawdzeniu można zmienić dane dotyczące poszczególnych kwalifikujących się państw członkowskich, jeżeli spełnione są wymogi [art. 9a – rezerwa na wczesne działania] [ESR].

Poprawka 199

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 35 – akapit 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Europejska Agencja Środowiska pomaga Komisji w jej pracach w odniesieniu do wymiarów niskoemisyjności i efektywności energetycznej w celu zapewnienia zgodności z art. 14, 15, 16, 17, 18, 19, 23, 24, 25, 29, 30, 31, 32 i 34, zgodnie ze swoim rocznym programem pracy. W razie potrzeby obejmuje to pomoc w:

Europejska Agencja Środowiska pomaga Komisji w jej pracach w odniesieniu do wymiarów niskoemisyjności i efektywności energetycznej w celu zapewnienia zgodności z art. 13a, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 23, 24, 25, 29, 30, 31, 32 i 34, zgodnie ze swoim rocznym programem pracy. W razie potrzeby obejmuje to pomoc w:

Poprawka 200

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 35 – akapit 1 – litera j a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ja)

sporządzaniu zestawienia przybliżonego udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii w Unii oraz przybliżonego zużycia energii pierwotnej i końcowej.

Poprawka 201

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 37 – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Poprawka 202

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 37 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Komisję wspomaga Komitet ds. Unii Energetycznej . Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011 i działa w składach sektorowych odpowiednich dla niniejszego rozporządzenia .

1.    We wdrażaniu niniejszego rozporządzenia Komisję wspomaga Komitet ds. Energii i Klimatu . Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Poprawka 203

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 37 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.    Komitet ten zastępuje komitet powołany w art. 8 decyzji 93/389/EWG, w art. 9 decyzji 280/2004/WE oraz w art. 26 rozporządzenia (UE) nr 525/2013. Odesłania do Komitetu utworzonego na podstawie tych aktów prawnych odczytuje się jako odesłania do komitetu utworzonego na mocy niniejszego rozporządzenia.

2.    Niezależnie od przepisów ust. 1 niniejszego artykułu w stosowaniu art. 15, 17, 23, 31 i 32 niniejszego rozporządzenia Komisję wspomaga Komitet ds. Zmian Klimatu utworzony na mocy art. 26 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

Poprawka 204

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 38 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Komisja składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 28 lutego 2026 r., a następnie co pięć lat, na temat funkcjonowania niniejszego rozporządzenia, jego wkładu w zarządzanie unią energetyczną oraz zgodności przepisów w zakresie planowania, sprawozdawczości i monitorowania w niniejszym rozporządzeniu z innymi przepisami Unii lub z przyszłymi decyzjami odnoszącymi się do UNFCCC i porozumienia paryskiego. Komisja może w stosownych przypadkach przedstawić wnioski ustawodawcze .

W ciągu sześciu miesięcy od dialogu ułatwiającego, który ma zostać zwołany w ramach UNFCCC w 2018 r., aby podsumować wspólne dążenia stron do osiągnięcia globalnego celu długoterminowego, oraz w ciągu sześciu miesięcy od globalnego przeglądu w 2023 r. i od kolejnych globalnych przeglądów Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat funkcjonowania i wykonywania niniejszego rozporządzenia, jego wkładu w zarządzanie unią energetyczną oraz zgodności przepisów w zakresie planowania, sprawozdawczości i monitorowania w niniejszym rozporządzeniu z innymi przepisami Unii lub z przyszłymi decyzjami odnoszącymi się do UNFCCC , a także na temat adekwatności wkładu niniejszego rozporządzenia w osiąganie celów porozumienia paryskiego. W stosownych przypadkach sprawozdaniom towarzyszą wnioski służące intensyfikacji działań Unii w dziedzinie klimatu i energii .

Poprawka 205

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 38 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

W ciągu sześciu miesięcy po przedstawieniu przez Unię nowego lub zmienionego ustalonego na poziomie krajowym wkładu na mocy porozumienia paryskiego Komisja w stosownych przypadkach przedstawi wnioski ustawodawcze konieczne do zmiany wszystkich stosownych aktów prawnych Unii.

Poprawka 206

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 40 – akapit 1 – punkt 2

Dyrektywa 98/70/WE

Artykuł 1 – ustęp 1 – akapit 3 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2)

art. 7a ust. 1 akapit trzeci lit. a) otrzymuje brzmienie:

„całkowitą ilość każdego dostarczanego rodzaju paliwa i energii; oraz”;

skreśla się

Poprawka 207

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 47 – akapit 1 – punkt 2

Dyrektywa2012/27/UE

Artykuł 18 – ustęp 1 – litera e

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2)

w art. 18 ust. 1 skreśla się lit. e);

skreśla się

Poprawka 208

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 49 – akapit 1 – punkt 1

Dyrektywa Rady (UE) 2015/652

Załącznik I- część 2 – punkty 2, 3, 4 i 7

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1)

w załączniku I część 2 skreśla się pkt 2, 3, 4 i 7;

1)

w załączniku I część 2 skreśla się pkt 4 i 7;

Poprawka 209

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 49 – akapit 1 – punkt 2 – litera a

Dyrektywa (UE) 2015/652

Załącznik III – punkt 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

„1.

Państwa członkowskie składają sprawozdanie zawierające dane wymienione w pkt 3. W sprawozdaniu muszą zostać ujęte dane dotyczące wszystkich paliw i całej energii wprowadzonych do obrotu w każdym z państw członkowskich. W przypadku mieszania wielu biopaliw z paliwami kopalnymi muszą zostać dostarczone dane w odniesieniu do każdego biopaliwa.”;

„1.

Państwa członkowskie co roku składają sprawozdanie zawierające dane wymienione w pkt 3. W sprawozdaniu muszą zostać ujęte dane dotyczące wszystkich paliw i całej energii wprowadzonych do obrotu w każdym z państw członkowskich. W przypadku mieszania wielu biopaliw z paliwami kopalnymi muszą zostać dostarczone dane w odniesieniu do każdego biopaliwa.”;

Poprawka 210

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 49 – akapit 1 – punkt 2 – litera b

Dyrektywa (UE) 2015/652

Załącznik III – punkt 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

w pkt 3 skreśla się lit. e) i f);

skreśla się

Poprawka 211

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 49 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Artykuł 49a

 

EOG

 

1.     Do dnia … [sześć miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] Komisja przedstawi Wspólnemu Komitetowi EOG projekt decyzji Wspólnego Komitetu związanej z niniejszym rozporządzeniem, by umożliwić państwom EOG–EFTA pełne wdrożenie przepisów niniejszego rozporządzenia, a tym samym wniesienie wkładu w osiąganie celów unii energetycznej.

 

2.     Po uwzględnieniu w EOG–EFTA w drodze decyzji Wspólnego Komitetu obowiązki państw członkowskich wobec pozostałych państw członkowskich na mocy niniejszego rozporządzenia rozszerza się na te państwa EOG–EFTA, które wdrożą rozporządzenie na swoim terytorium.

Poprawka 212

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 50 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Artykuł 50a

Wspólnota Energetyczna

Do dnia … [sześć miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] Komisja przedstawi wniosek o włączenie niniejszego rozporządzenia do przepisów Wspólnoty Energetycznej zgodnie z art. 79 Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. Po włączeniu w drodze decyzji Rady Ministerialnej Wspólnoty Energetycznej oraz z zastrzeżeniem zmian wprowadzonych na podstawie art. 24 Traktatu o Wspólnocie Energetycznej obowiązki państw członkowskich wobec pozostałych państw członkowskich na mocy niniejszego rozporządzenia rozszerza się również na te umawiające się strony Wspólnoty Energetycznej, które wdrożą rozporządzenie na swoim terytorium.

Poprawka 213

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 51

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 51

Artykuł 51

Przepisy przejściowe

Przepisy przejściowe

Na zasadzie odstępstwa od art. 50 niniejszego rozporządzenia, art. 7 i art. 17 ust. 1 lit. a) i d) rozporządzenia (UE) nr 525/2013 stosuje się nadal do sprawozdań zawierających dane wymagane na mocy tych artykułów w odniesieniu do lat 2018, 2019 i 2020.

Na zasadzie odstępstwa od art. 50 niniejszego rozporządzenia art. 7 i art. 17 ust. 1 lit. a) i d) rozporządzenia (UE) nr 525/2013 stosuje się nadal do sprawozdań zawierających dane wymagane na mocy tych artykułów w odniesieniu do lat 2018, 2019 i 2020.

 

Art. 11. ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 stosuje się nadal do drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto.

Art. 19 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 stosuje się nadal do przeglądów danych wykazów gazów cieplarnianych w odniesieniu do lat 2018, 2019 i 2020.

Art. 19 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 stosuje się nadal do przeglądów danych wykazów gazów cieplarnianych w odniesieniu do lat 2018, 2019 i 2020.

Art. 22 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 stosuje się nadal w odniesieniu do składania sprawozdania wymaganego na mocy tego artykułu.

Art. 22 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 stosuje się nadal w odniesieniu do składania sprawozdania wymaganego na mocy tego artykułu.

 

Art. 26 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 stosuje się nadal do celów wykonania artykułów 15, 17, 23, 31 i 32 niniejszego rozporządzenia oraz gdy w innych aktach prawnych Unii znajduje się odniesienie do tego artykułu.

Poprawka 214

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 1 – punkt 1.3 – podpunkt iii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iii)

Konsultacje z zainteresowanymi stronami, w tym z partnerami społecznymi oraz zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego

(iii)

Konsultacje z zainteresowanymi stronami, w tym z partnerami społecznymi, oraz zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego i obywateli

Poprawka 215

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 1 – punkt 1.4 – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.4.

Współpraca regionalna w zakresie przygotowania planu

1.4.

Współpraca makroregionalna i regionalna w zakresie przygotowania planu

Poprawka 216

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 1 – punkt 1.4 – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

Wyjaśnienie dotyczące sposobu uwzględnienia współpracy regionalnej w planie

(ii)

Wyjaśnienie dotyczące sposobu uwzględnienia współpracy makroregionalnej i regionalnej w planie

Poprawka 217

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.1 – punkt 2.1.1 – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.1.1.

Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych (na potrzeby planu obejmującego lata 2021–2030 ramowy cel na rok 2030 polegający na co najmniej 40 % zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych w całej gospodarce w porównaniu z 1990 r.)  (1)

2.1.1.

Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych (1)

Poprawka 218

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.1 – punkt 2.1.1 – podpunkt i a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(ia)

Krajowe trajektorie państwa członkowskiego dotyczące utrzymania i zwiększenia usuwania przez pochłaniacze dwutlenku węgla zgodnie z porozumieniem paryskim, począwszy od 2021 r.

Poprawka 219

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.1 – punkt 2.1.1 – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

W stosownych przypadkach inne krajowe założenia i cele zgodne z  istniejącymi długoterminowymi strategiami niskoemisyjności . W stosownych przypadkach, inne założenia i cele, w tym cele sektorowe i cele związane z przystosowaniem się do zmiany klimatu

(ii)

Inne krajowe założenia i cele zgodne z  porozumieniem paryskim i długoterminowymi strategiami w dziedzinie klimatu i energii . W stosownych przypadkach, inne założenia i cele, w tym cele sektorowe i cele związane z przystosowaniem się do zmiany klimatu

Poprawka 220

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.1 – punkt 2.1.2 – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

Planowany udział energii ze źródeł odnawialnych w danym państwie członkowskim w końcowym zużyciu energii brutto w 2030 r.  jako wkład do wiążącego celu unijnego wynoszącego co najmniej 27 % w 2030 r.

(i)

Krajowy cel danego państwa członkowskiego dotyczący udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto w 2030 r.

Poprawka 221

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.1 – punkt 2.1.2 – podpunkt iii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iii)

Trajektorie sektorowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii końcowej w latach 2021–2030 w sektorach elektroenergetycznym, ciepłowniczo-chłodniczym , elektroenergetycznym oraz transportowym

(iii)

Trajektorie państwa członkowskiego dotyczące sektorowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii końcowej w latach 2021–2030 w sektorach elektroenergetycznym, ciepłowniczo-chłodniczym oraz transportowym (z podziałem na transport drogowy, kolejowy i lotniczy)

Poprawka 222

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.1 – punkt 2.1.2 – podpunkt iv

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iv)

Trajektorie według technologii energii ze źródeł odnawialnych, których wykorzystanie przewiduje dane państwo członkowskie w celu osiągnięcia ogólnych i sektorowych trajektorii w zakresie energii ze źródeł odnawialnych w latach 2021–2030, w tym łączne oczekiwane zużycie energii końcowej brutto według technologii i sektora, wyrażone w Mtoe i łączna planowana moc zainstalowana brutto (z podziałem na nową moc i modernizacje) według technologii i sektora, w MW

(iv)

Trajektorie według technologii energii ze źródeł odnawialnych, których wykorzystanie przewiduje dane państwo członkowskie w celu osiągnięcia ogólnych i sektorowych trajektorii w zakresie energii ze źródeł odnawialnych w latach 2021–2030, w tym łączne oczekiwane zużycie energii końcowej brutto według technologii i sektora, wyrażone w Mtoe, i łączna planowana moc zainstalowana netto (z podziałem na nową moc i modernizacje) według technologii i sektora, wyrażona w MW

Poprawka 223

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.1 – punkt 2.1.2 – podpunkt v

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(v)

Trajektorie dla popytu na bioenergię z podziałem na sektor ciepłowniczy, elektroenergetyczny i transportowy oraz dla podaży biomasy z podziałem na surowce i pochodzenie (rozróżnienie produkcji krajowej i importu). W przypadku biomasy leśnej – ocena jej źródła i  wpływ na pochłanianie gazów cieplarnianych przez sektor LULUCF

(v)

Trajektorie państwa członkowskiego dotyczące popytu na bioenergię z podziałem na sektor ciepłowniczy, elektroenergetyczny i transportowy oraz podaży biomasy z podziałem na surowce (rozróżnienie produkcji krajowej i importu). W przypadku biomasy leśnej – ocena jej źródła i  wpływ na pochłanianie gazów cieplarnianych przez sektor LULUCF

Poprawka 224

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.1 – punkt 2.1.2 – podpunkt v a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(va)

Udział państwa członkowskiego w produkcji energii ze źródeł odnawialnych wytwarzanej przez miasta, kooperatywy energetyczne i prosumentów w 2030 r. oraz trajektorie i założenia państwa członkowskiego w tym zakresie, a także trajektorie dotyczące energii ze źródeł odnawialnych w latach 2021–2030, w tym oczekiwane łączne zużycie energii końcowej brutto

Poprawka 225

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.1 – punkt 2.1.2 – podpunkt vi

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(vi)

W stosownych przypadkach inne trajektorie i założenia, w tym trajektorie i założenia długoterminowe i sektorowe (np. udział zaawansowanych biopaliw, udział energii ze źródeł odnawialnych w systemach ciepłowniczych, wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych w budynkach, energia ze źródeł odnawialnych wytwarzana przez miasta, kooperatywy energetyczne i prosumentów energii odnawialnej )

(vi)

W stosownych przypadkach inne trajektorie i założenia, w tym trajektorie i założenia długoterminowe i sektorowe (np. udział energii ze źródeł odnawialnych w systemach ciepłowniczych, wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych w budynkach, energia odzyskiwana w procesie utylizacji osadów pochodzących z oczyszczania ścieków )

Poprawka 226

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.2 – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

Orientacyjny krajowy wkład w zakresie efektywności energetycznej na drodze do realizacji unijnego wiążącego celu poprawy efektywności energetycznej o 30 % w 2030 r., o czym mowa w art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 4 dyrektywy 2012/27/UE [wersja zmieniona wnioskiem COM(2016)0761] , w oparciu o zużycie energii pierwotnej lub końcowej, oszczędności energii pierwotnej lub końcowej, bądź też energochłonność; wyrażony w formie bezwzględnego poziomu zużycia energii pierwotnej i zużycia energii końcowej w latach 2020 i 2030, wraz z trajektorią liniową tego wkładu , począwszy od 2021 r.; z uwzględnieniem podstawowej metodologii oraz stosowanych współczynników przeliczeniowych

(i)

Wiążący cel państwa członkowskiego dotyczący efektywności energetycznej w roku 2030, o czym mowa w art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 4 dyrektywy 2012/27/UE [wersja zmieniona wnioskiem COM(2016)0761], wyrażony jako bezwzględny poziom zużycia energii pierwotnej i zużycia energii końcowej w latach 2020 i 2030, wraz z trajektorią liniową tego celu , począwszy od 2021 r., z uwzględnieniem podstawowej metodologii oraz stosowanych współczynników przeliczeniowych

Poprawka 227

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.2 – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

Łączna wartość oszczędności energii, które mają zostać osiągnięte w latach 2021–2030 zgodnie z art. 7 dyrektywy 2012/27/UE [wersja zmieniona zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761], dotyczącym zobowiązania do oszczędności energii

(ii)

Łączna wartość dodatkowych oszczędności energii, które mają zostać osiągnięte w latach 2021–2030 i w kolejnych okresach zgodnie z art. 7 dyrektywy 2012/27/UE [wersja zmieniona zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761] dotyczącym zobowiązania do oszczędności energii

Poprawka 228

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.2 – podpunkt iii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iii)

Cele w zakresie długoterminowej renowacji krajowych zasobów budynków mieszkaniowych i  użytkowych (zarówno publicznych, jak i prywatnych)

(iii)

Cele na rok 2030 i 2040 w zakresie długoterminowej renowacji krajowych zasobów budynków mieszkaniowych i  niemieszkaniowych (zarówno publicznych, jak i prywatnych) , zgodnie z celem na rok 2050 dotyczącym zasobów budynków o niemal zerowym zużyciu energii i zdekarbonizowanych zasobów budynków

Poprawka 229

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.2 – podpunkt iv

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iv)

Całkowita powierzchnia budynków do renowacji lub równoważne roczne oszczędności energii, które mają zostać osiągnięte w latach 2021–2030 zgodnie z art. 5 dyrektywy 2012/27/UE dotyczącym wzorcowej roli budynków instytucji publicznych

(iv)

Całkowita powierzchnia budynków do renowacji i wynikające stąd oszczędności energii lub równoważne roczne oszczędności energii, które mają zostać osiągnięte w latach 2021–2030 zgodnie z art. 5 dyrektywy 2012/27/UE dotyczącym wzorcowej roli budynków instytucji publicznych

Poprawka 230

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.3 – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

Krajowe cele w zakresie większej dywersyfikacji źródeł energii i dostaw z państw trzecich; magazynowania i regulacji zapotrzebowania

(i)

Krajowe cele w zakresie większej dywersyfikacji źródeł energii i dostaw z państw trzecich , wprowadzania środków dotyczących oszczędności energii, magazynowania i regulacji zapotrzebowania

Poprawka 231

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.3 – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

Krajowe cele dotyczące zmniejszenia uzależnienia od importu energii z państw trzecich

(ii)

Krajowe cele dotyczące zmniejszenia uzależnienia od importu z państw trzecich , jeśli chodzi o energię z paliw kopalnych (ropy, węgla i gazu), a w stosownych przypadkach także z innych paliw

Poprawka 232

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.3 – podpunkt iv

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iv)

Krajowe cele dotyczące wykorzystania rodzimych źródeł energii (zwłaszcza odnawialnych źródeł energii);

(iv)

Krajowe cele dotyczące zwiększenia elastyczności krajowego systemu energetycznego

Poprawka 233

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.4 – punkt 2.4.1 – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

Poziom wzajemnych połączeń elektroenergetycznych, który dane państwo członkowskie planuje osiągnąć w 2030 r.  w nawiązaniu do celu przyjętego na szczycie Rady Europejskiej w październiku 2014 r.

(i)

Wynoszący przynajmniej 15 % poziom wzajemnych połączeń elektroenergetycznych, który dane państwo członkowskie planuje osiągnąć w 2030 r. , z uwzględnieniem wyznaczonego na rok 2020 celu połączeń międzysystemowych na poziomie 10 %

Poprawka 234

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.4 – punkt 2.4.2 – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

Kluczowe cele krajowe w zakresie infrastruktury przesyłu energii elektrycznej i gazu, które są niezbędne do realizacji założeń i celów w ramach dowolnego z wymiarów strategii na rzecz unii energetycznej

(i)

Kluczowe cele krajowe w zakresie infrastruktury przesyłu i dystrybucji energii elektrycznej i gazu oraz modernizacji tej infrastruktury , niezbędne do realizacji założeń i celów w ramach dowolnego z wymiarów unii energetycznej wymienionych w pkt. 2

Poprawka 235

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.4 – punkt 2.4.3 – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

Krajowe cele dotyczące innych aspektów wewnętrznego rynku energii, takich jak integracja i łączenie rynków, wraz z  ramami czasowymi, w których cele muszą zostać zrealizowane

(i)

Krajowe cele dotyczące innych aspektów wewnętrznego rynku energii, takich jak zwiększenie elastyczności systemu, integracja i łączenie rynków, inteligentne sieci, kumulowanie, regulacja zapotrzebowania, magazynowanie, wytwarzanie rozproszone, mechanizmy sterowania ruchem sieciowym, redysponowania i ograniczania, sygnały cenowe w czasie rzeczywistym, wraz z  terminami osiągnięcia celów

Poprawka 236

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.4 – punkt 2.4.3 – podpunkt i a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(ia)

Krajowe cele dotyczące niedyskryminacyjnego udziału energii ze źródeł odnawialnych, regulacji zapotrzebowania, a także magazynowania, w tym z wykorzystaniem kumulowania, na wszystkich rynkach energii, wraz z terminami osiągnięcia celów

Poprawka 237

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.4 – punkt 2.4.3 – podpunkt i b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(ib)

Krajowe cele dotyczące zapewnienia konsumentom udziału w systemie energetycznym oraz korzystania z prosumpcji i nowych technologii, w tym z inteligentnych liczników

Poprawka 238

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.4 – punkt 2.4.3 – podpunkt iii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iii)

Krajowe cele dotyczące ochrony konsumentów energii i poprawy konkurencyjności sektora detalicznego obrotu energią

(iii)

Krajowe cele dotyczące ochrony konsumentów energii , zwiększenia przejrzystości, zachęcania do zmiany dostawcy i poprawy konkurencyjności sektora detalicznego obrotu energią

Poprawka 240

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.5 – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

Krajowe założenia i cele w zakresie finansowania publicznych i prywatnych badań naukowych oraz innowacji dotyczących unii energetycznej obejmujące, w stosownych przypadkach , ramy czasowe, w których cele muszą zostać zrealizowane; odzwierciedlające priorytety strategii unii energetycznej i planu EPSTE

(i)

Krajowe założenia i cele w zakresie finansowania publicznego wsparcia badań naukowych oraz innowacji dotyczących unii energetycznej , a także w zakresie ich oczekiwanego efektu mnożnikowego w obszarze prywatnych badań naukowych, obejmujące w stosownych przypadkach terminy osiągnięcia celów, odzwierciedlające priorytety strategii unii energetycznej i planu EPSTE

Poprawka 241

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 2 – punkt 2.5 – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

W stosownych przypadkach krajowe założenia , w tym cele długoterminowe (2050 r.), dotyczące wdrażania technologii niskoemisyjnych, z uwzględnieniem obniżania emisyjności i wysokoemisyjnych gałęzi przemysłu oraz, w stosownych przypadkach, odpowiedniej infrastruktury na potrzeby transportu i magazynowania dwutlenku węgla

(ii)

Krajowe założenia dotyczące wspierania zrównoważonych technologii do roku 2050

Poprawka 242

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.1 – punkt 3.1.1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.1.1

Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych (na potrzeby planu obejmującego lata 2021–2030, ramowy cel na rok 2030)

3.1.1

Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych

(i)

Polityki i środki służące do realizacji celu określonego zgodnie z rozporządzeniem [] [ESR], o którym mowa w pkt 2.1.1, oraz polityki i środki mające na celu spełnienie wymogów określonych w rozporządzeniu [] [LULUCF], obejmujące wszystkie najważniejsze sektory wysokoemisyjne oraz sektory związane ze zwiększaniem pochłaniania z długoterminową wizją i celem zakładającym przejście na gospodarkę niskoemisyjną w perspektywie 50 lat i osiągnięcie równowagi między emisjami a pochłanianiem zgodnie z porozumieniem paryskim

(i)

Polityki i środki służące do realizacji celu określonego zgodnie z rozporządzeniem [] [ESR], o którym mowa w pkt 2.1.1, oraz polityki i środki mające na celu spełnienie wymogów określonych w rozporządzeniu [] [LULUCF], a także trajektorie utrzymania i zwiększania usuwania przez pochłaniacze dwutlenku węgla, zgodnie z pkt 2.1.1, obejmujące wszystkie najważniejsze sektory wysokoemisyjne oraz sektory związane ze zwiększaniem pochłaniania, z długoterminową wizją i celem zakładającym uzyskanie w Unii zerowego poziomu emisji gazów cieplarnianych netto do roku 2050, a wkrótce potem – ujemnego poziomu emisji, zgodnie z porozumieniem paryskim

(ii)

Współpraca regionalna w tym obszarze

(ii)

Współpraca regionalna w tym obszarze

(iii)

W stosownych przypadkach, bez uszczerbku dla możliwości stosowania przepisów dotyczących pomocy państwa środki finansowe, z uwzględnieniem wsparcia UE i wykorzystania funduszy UE, w tym obszarze na szczeblu krajowym

(iii)

W stosownych przypadkach, bez uszczerbku dla możliwości stosowania przepisów dotyczących pomocy państwa, środki finansowe, z uwzględnieniem wsparcia UE i wykorzystania funduszy UE, w tym obszarze na szczeblu krajowym

Poprawka 243

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.1 – punkt 3.1.2 – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

Polityki i środki w celu realizacji krajowych wkładów do wiążącego ogólnounijnego celu w zakresie energii ze źródeł odnawialnych na rok 2030 i trajektorii przedstawionych w pkt 2.1.2, z uwzględnieniem środków odnoszących się do konkretnych sektorów i technologii (6).

(i)

Polityki i środki służące osiągnięciu krajowego celu na rok 2030 i wiążącego ogólnounijnego celu na rok 2030 w zakresie energii ze źródeł odnawialnych oraz trajektorii przedstawionych w pkt 2.1.2, z uwzględnieniem środków odnoszących się do konkretnych sektorów i technologii (6).

Poprawka 244

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.1 – punkt 3.1.2 – podpunkt iii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iii)

Specjalne środki w zakresie wsparcia finansowego, w tym wsparcia UE i  wykorzystania funduszy UE, w celu propagowania wytwarzania i wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych w sektorach elektroenergetycznym, ciepłowniczo-chłodniczym oraz transportowym

(iii)

Specjalne środki krajowe w zakresie wsparcia finansowego i środki fiskalne , a także wsparcie UE i  wykorzystanie funduszy UE, w celu propagowania wytwarzania i wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych w sektorach elektroenergetycznym, ciepłowniczo-chłodniczym oraz transportowym

Poprawka 245

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.1 – punkt 3.1.2 – podpunkt iv

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iv)

Specjalne środki w celu wprowadzenia punktu kompleksowej obsługi, usprawnienia procedur administracyjnych, zapewnienia informacji i szkoleń oraz nadania uprawnień prosumentom energii odnawialnej i kooperatywom energetycznym

(iv)

Specjalne środki służące usunięciu nadmiernie obciążających kosztów i przeszkód we wdrażaniu odnawialnych źródeł energii, a także wprowadzeniu punktu kompleksowej obsługi, usprawnieniu procedur administracyjnych, zapewnieniu informacji i szkoleń . Oczekiwany wpływ w postaci powstania nowych zdolności do wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych

Poprawka 246

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.1 – punkt 3.1.2 – podpunkt iv a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(iva)

Specjalne środki służące uprawnieniu wszystkich konsumentów do prosumpcji energii ze źródeł odnawialnych oraz zachęcania ich, by samodzielnie lub zbiorowo stali się takimi prosumentami, którzy wytwarzają, magazynują, zużywają na własne potrzeby i sprzedają energię ze źródeł odnawialnych, oraz oczekiwany wpływ w postaci powstania nowych zdolności do wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych

Poprawka 247

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.1 – punkt 3.1.2 – podpunkt vi a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(via)

Inne planowane lub przyjęte środki służące wspieraniu energii ze źródeł odnawialnych, w szczególności, ale nie wyłącznie:

a)

środki mające zagwarantować, że wszystkie organy administracji publicznej (krajowe, regionalne lub lokalne) uwzględniają w swoich działaniach zużycie energii ze źródeł odnawialnych;

b)

przepisy w dziedzinie zamówień publicznych, mające zagwarantować, że organy administracji publicznej (krajowe, regionalne i lokalne) stosują kryteria ekologiczne, przyznając zamówienia publiczne, by zachęcać osoby prawne chcące zawrzeć z nimi umowę do korzystania z odnawialnych źródeł energii, niezależnie od tego, jakiego produktu lub jakiej usługi dotyczy zamówienie;

c)

w stosownych przypadkach, przepisy dotyczące korzystania z energii ze źródeł odnawialnych jako warunku przyznania publicznych dotacji lub wsparcia.

Poprawka 248

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.1 – punkt 3.1.3 – podpunkt iv a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(iva)

Krajowe polityki, harmonogramy i środki zaplanowane w celu wycofania do 2020 r. dopłat pośrednich i bezpośrednich do paliw kopalnych

Poprawka 249

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.2 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Planowane polityki, środki oraz programy na rzecz realizacji orientacyjnego krajowego celu w zakresie efektywności energetycznej na 2030 r, a także inne założenia przedstawione w pkt 2.2, z uwzględnieniem planowanych środków i instrumentów (również finansowych) mających na celu wspieranie charakterystyki energetycznej budynków, szczególności w odniesieniu do następujących aspektów:

Planowane polityki, środki oraz programy na rzecz realizacji wiążącego krajowego celu w zakresie efektywności energetycznej na 2030 r, a także inne założenia przedstawione w pkt 2.2, z uwzględnieniem planowanych środków i instrumentów (również finansowych) mających na celu wspieranie charakterystyki energetycznej budynków, szczególności w odniesieniu do następujących aspektów:

Poprawka 250

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.2 – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

długoterminowa strategia na rzecz renowacji krajowych zasobów budynków mieszkaniowych i  użytkowych (publicznych i prywatnych) (7), w tym polityki i środki mające stymulować gruntowne renowacje i stopniowe gruntowne renowacje

(ii)

długoterminowa strategia na rzecz renowacji krajowych zasobów budynków mieszkaniowych i  niemieszkaniowych (publicznych i prywatnych) (7), w tym polityki, środki i działania na rzecz efektywności energetycznej i oszczędności energii, mające stymulować rentowne gruntowne renowacje i stopniowe gruntowne renowacje oraz ukierunkowane na zasoby budynków o najgorszej charakterystyce i gospodarstwa domowe dotknięte ubóstwem energetycznym

Poprawka 251

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.2 – podpunkt iv

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iv)

Inne planowane polityki, środki oraz programy na rzecz realizacji orientacyjnego krajowego celu w zakresie efektywności energetycznej na 2030 r, a także inne założenia przedstawione w pkt 2.2 (np. środki mające propagować wzorcową rolę budynków publicznych i zamówień publicznych uwzględniających kwestie efektywności energetycznej, środki mające na celu propagowanie audytów energetycznych i systemów zarządzania energią (9), środki w zakresie informacji i szkoleń dla odbiorców (10), a także pozostałe środki na rzecz efektywności energetycznej) (11)

(iv)

Inne planowane polityki, środki oraz programy na rzecz realizacji wiążącego krajowego celu w zakresie efektywności energetycznej na 2030 r, a także inne założenia przedstawione w pkt 2.2 (np. środki mające propagować wzorcową rolę budynków publicznych i zamówień publicznych uwzględniających kwestie efektywności energetycznej, środki mające na celu propagowanie audytów energetycznych i systemów zarządzania energią (9), środki w zakresie informacji i szkoleń dla odbiorców (10), a także pozostałe środki na rzecz efektywności energetycznej) (11)

Poprawka 252

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.2 – podpunkt iv a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(iva)

Opis polityk i środków służących wspieraniu wkładu lokalnych kooperatyw energetycznych we wdrażanie polityk i środków, o których mowa w ppkt (i), (ii), (iii) i (iv)

Poprawka 253

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.4 – punkt 3.4.3 – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

Środki zwiększające elastyczność systemu energetycznego w odniesieniu do wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych, w tym wprowadzenie łączenia rynków dnia bieżącego i transgranicznych rynków bilansujących

(ii)

Środki zwiększające elastyczność systemu energetycznego w odniesieniu do wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych, w tym wprowadzenie łączenia rynków dnia bieżącego i transgranicznych rynków bilansujących, inteligentnych sieci i magazynowania, zwiększenie regulacji zapotrzebowania i rozwój wytwarzania rozproszonego, jak również korygowanie kształtowania cen, w tym przez sygnały cenowe w czasie rzeczywistym

Poprawka 254

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.4 – punkt 3.4.3 – podpunkt ii a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(iia)

Środki służące zapewnieniu niedyskryminacyjnego udziału energii ze źródeł odnawialnych, regulacji zapotrzebowania i magazynowania, w tym z wykorzystaniem kumulowania, na wszystkich rynkach energii

Poprawka 255

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.4 – punkt 3.4.3 – podpunkt iii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iii)

Środki zapewniające priorytetowy dostęp i przesył energii ze źródeł odnawialnych lub z wysokosprawnej kogeneracji i zapobiegające ograniczeniu lub redysponowaniu takiej energii elektrycznej  (18).

(iii)

Środki dotyczące dostosowania zasad i praktyk w zakresie funkcjonowania systemu w celu zwiększenia elastyczności systemu; środki dotyczące stosowania zasad sterowania ruchem sieciowym, służące osiągnięciu krajowych celów z zakresu energii ze źródeł odnawialnych i redukcji emisji gazów cieplarnianych; środki dotyczące stosowania zasad, które minimalizują i kompensują redysponowanie i ograniczanie energii ze źródeł odnawialnych; środki służące rozwojowi kumulowania  (18).

Poprawka 256

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja A – ustęp 3 – punkt 3.5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3.5a.

Zasada „efektywność energetyczna przede wszystkim”

Opis uwzględniania zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim” w danych wymiarach, politykach i środkach

Poprawka 257

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja B – ustęp 4 – punkt 4.4 – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

Obecny koszyk energetyczny, krajowe zasoby energetyczne, uzależnienie od importu, w tym odpowiednie ryzyko

(i)

Obecny koszyk energetyczny, krajowe zasoby energetyczne, w tym regulacja zapotrzebowania, uzależnienie od importu, w tym odpowiednie ryzyko

Poprawka 258

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja B – ustęp 4 – punkt 4.6 – podpunkt iii a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(iiia)

Aktualny poziom krajowych dotacji do paliw kopalnych

Poprawka 259

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja B – ustęp 4 – punkt 4.6 – podpunkt iv

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iv)

Prognozy dotyczące rozwoju w ppkt i.– iii. przy istniejących politykach i środkach przynajmniej do roku 2040 (z uwzględnieniem perspektywy do roku 2030)

(iv)

Prognozy dotyczące rozwoju w ppkt (i)– (iiia) przy istniejących politykach i środkach przynajmniej do roku 2040 (z uwzględnieniem perspektywy do roku 2030)

Poprawka 260

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja B – ustęp 4 – punkt 4.6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

4.6a.

Zasada „efektywność energetyczna przede wszystkim”

Opis uwzględniania zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim” w danych wymiarach, politykach i środkach

Poprawka 261

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja B – ustęp 5 – tytuł

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.

OCENA SKUTKÓW PLANOWANYCH POLITYK I ŚRODKÓW (29)

5.

OCENA SKUTKÓW PLANOWANYCH POLITYK, ŚRODKÓW I STRATEGII INWESTYCYJNYCH  (29)

Poprawka 262

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja B – ustęp 5 – punkt 5.1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.1.

Skutki planowanych polityk i środków, opisanych w pkt 3, odnośnie do systemu energetycznego i emisji gazów cieplarnianych oraz ich pochłaniania, z uwzględnieniem porównania prognoz z istniejącymi politykami i środkami (opisanymi w pkt 4).

5.1.

Skutki planowanych polityk, środków i strategii inwestycyjnych , opisanych w pkt 3, odnośnie do systemu energetycznego i emisji gazów cieplarnianych oraz ich pochłaniania, z uwzględnieniem porównania prognoz z istniejącymi politykami i środkami (opisanymi w pkt 4).

Poprawka 263

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja B – ustęp 5 – punkt 5.1 – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

Ocena interakcji politycznych (między istniejącymi i planowanymi politykami i środkami w ramach jednego wymiaru polityki oraz między obecnymi i planowanymi politykami i środkami dotyczącymi innych wymiarów) przynajmniej do ostatniego roku okresu objętego planem

(ii)

Ocena interakcji politycznych (między istniejącymi i planowanymi politykami i środkami w ramach jednego wymiaru polityki oraz między obecnymi i planowanymi politykami i środkami dotyczącymi innych wymiarów) przynajmniej do ostatniego roku okresu objętego planem , pozwalająca w szczególności dogłębnie zrozumieć wpływ polityki w dziedzinie efektywności energetycznej i oszczędności energii na wymiarowanie systemu energetycznego oraz zmniejszyć ryzyko inwestycji osieroconych w obszarze dostaw energii.

Poprawka 264

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja B – ustęp 5 – punkt 5.1 – podpunkt ii a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

iia.

Ocena wzajemnego wpływu istniejących i planowanych polityk i środków krajowych oraz środków polityki Unii w dziedzinie klimatu i energii

Poprawka 265

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja B – ustęp 5 – punkt 5.2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5.2a.

Zdrowie i dobrostan

(i)

Wpływ na jakość powietrza i powiązane skutki zdrowotne

(ii)

Inne skutki dla zdrowia i dobrostanu (np. zanieczyszczenie wody, hałas lub inne rodzaje zanieczyszczenia, rozwój komunikacji pieszej i rowerowej, zmiany w dojazdach do pracy lub inne zmiany w transporcie itd.)

Poprawka 266

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja B – ustęp 5 – punkt 5.2 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5.2b.

Wpływ na środowisko naturalne

(i)

Szczegółowe informacje o wszelkich strategicznych ocenach środowiskowych lub ocenach oddziaływania na środowisko związanych ze strategią lub planami krajowymi

(ii)

Kwestie dotyczące wody, np. zapotrzebowanie na wodę lub jej pozyskiwanie (z uwzględnieniem ewentualnej zmiany klimatu w przyszłości), wpływ hydroenergetyki lub wykorzystania energii pływów na siedliska wodne lub morskie itd.

(iii)

Skutki środowiskowe (i klimatyczne) większego wykorzystania bioenergii (biopaliwa z roślin uprawnych, biomasa leśna itd.) oraz powiązania ze strategią pochłaniania w sektorze użytkowania gruntów

Poprawka 267

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I – część 1 – sekcja B – ustęp 5 – punkt 5.2 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5.2c.

Skutki inwestycyjne

(i)

Istniejące przepływy inwestycyjne

(ii)

Zakładane przyszłe inwestycje w związku z poszczególnymi planowanymi politykami i środkami, w tym profil ryzyka planowanych polityk i środków

(iii)

Sektorowe lub rynkowe czynniki ryzyka lub bariery w kontekście krajowym (lub makroregionalnym)

(iv)

Analiza dodatkowego publicznego wsparcia finansowego lub zasobów mających wypełnić luki wskazane zgodnie z ppkt (iii)

(v)

Jakościowa ocena zaufania inwestorów, w tym znajomości portfolio projektów oraz rentowności lub atrakcyjności możliwości inwestycyjnych

(vi)

Przegląd roku poprzedniego w stosunku do założeń, prognoza uwzględniająca czynniki istotne dla inwestorów

Poprawka 294/rev

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik I a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

 

Trajektoria, o której mowa w art. 4 lit. a) pkt (2) akapit drugi, obejmuje następujące punkty odniesienia:

 

S2020 +0,20 (S2030 – S2020), jako średnia dla dwuletniego okresu 2021–2022;

 

S2020 +0,45 (S2030 – S2020), jako średnia dla okresu 2023–2025; oraz

 

S2020 +0,70 (S2030 – S2020), jako średnia dla trzyletniego okresu 2025–2027;

 

Gdzie:

 

S2020 = cel danego państwa członkowskiego na 2020 r. zgodnie z art. 3 i załącznikiem I część A dyrektywy …/… [przekształconej dyrektywy 2009/28/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0767]

 

oraz

 

S2030 = cel danego państwa członkowskiego na 2030 r.

Poprawka 270

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – punkt 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

wielkość sprzedaży energii zużytej w transporcie wyłączona z obliczenia [ktoe]

b)

ewentualna wielkość sprzedaży energii zużytej w transporcie wyłączona z obliczenia [ktoe]

Poprawka 271

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – punkt 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

c)

ilość energii wytworzonej na potrzeby własne wyłączona z obliczenia [ktoe];

c)

ewentualna ilość energii wytworzonej na potrzeby własne wyłączona z obliczenia [ktoe];

Poprawka 272

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II – punkt 1 – litera f – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

f)

zastosowanie wyłączeń z lit. b), c), d) i e), o których mowa w art. 7 ust. 2 i 3 dyrektywy 2012/27/UE:

f)

wielkość sprzedaży energii lub wartość oszczędności energii [ktoe] wyłączona zgodnie z art. 7 ust. 2 dyrektywy 2012/27/UE;

Poprawka 274

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II –punkt 1 – litera f – podpunkt ii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii)

wartość oszczędności energii [ktoe] osiągniętych w sektorach przemian energetycznych, dystrybucji i przesyłu zgodnie z lit. c),

skreśla się

Poprawka 275

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II –punkt 1 – litera f – podpunkt iii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iii)

wartość oszczędności energii [ktoe] uzyskanych w wyniku nowych indywidualnych działań wdrożonych po dniu 31 grudnia 2008 r., które będą nadal przynosić skutki w roku 2020 i w latach następnych, zgodnie z lit. d);

skreśla się

Poprawka 276

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II –punkt 1 – litera f – podpunkt iv

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iv)

ilość wytworzonej energii na lub w budynkach na potrzeby własne w wyniku środków z dziedziny polityki wspierających nowe instalacje w zakresie technologii energii ze źródeł odnawialnych zgodnie z lit. e) [ktoe];

skreśla się

Poprawka 277

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik II a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

 

1.

ZARYS I PROCES OPRACOWYWANIA STRATEGII

 

1.1.

Streszczenie

 

1.2.

Kontekst

 

1.2.1.

Krajowy, unijny i międzynarodowy polityczny kontekst strategii długoterminowych

 

1.2.2.

Sytuacja prawna

 

1.3.

Konsultacje

 

1.3.1.

Konsultacje społeczne i konsultacje z zainteresowanymi stronami (parlament krajowy, organy lokalne i regionalne, publiczne i inne odpowiednie zainteresowane strony)

 

1.3.2.

Konsultacje z innymi państwami członkowskimi, państwami trzecimi i instytucjami UE

 

2.

KRAJOWE DŁUGOTERMINOWE STRATEGIE W DZIEDZINIE KLIMATU I ENERGII

 

2.1.

ŁĄCZNA REDUKCJA EMISJI GAZÓW CIEPLARNIANYCH I ROZWÓJ USUWANIA PRZEZ POCHŁANIACZE

 

2.1.1.

Budżet emisji dwutlenku węgla do roku 2100 zgodnie z porozumieniem paryskim

 

2.1.2.

Trajektoria opłacalnej ścieżki dojścia do zerowego poziomu emisji gazów cieplarnianych netto do roku 2050, a wkrótce potem – do ujemnego poziomu emisji

 

2.1.3.

Cel krajowy na 2030 r. i cele pośrednie przynajmniej na rok 2040 i 2050, odpowiednio do trajektorii, o której mowa w pkt 2.1.2

 

2.1.4.

Wymiar międzynarodowy

 

2.1.5.

Długoterminowe cele dotyczące przystosowania

 

2.2.

ENERGIA ZE ŹRÓDEŁ ODNAWIALNYCH

 

2.2.1.

Trajektoria dochodzenia do systemu energetycznego bazującego na źródłach odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto do roku 2050

 

2.2.2.

Krajowy cel na rok 2030 dotyczący udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto oraz cele pośrednie przynajmniej na lata 2035, 2040, 2045, odpowiednio do trajektorii, o której mowa w pkt 2.2.2

 

2.3.

EFEKTYWNOŚĆ ENERGETYCZNA

 

2.3.1.

Trajektoria dochodzenia do najefektywniejszej energetycznie gospodarki do roku 2050 zgodnie z celami, o których mowa w pkt 2.1.2 i 2.2.1

 

2.3.2.

Krajowy cel dotyczący efektywności energetycznej wyrażony jako bezwzględny poziom zużycia energii pierwotnej i zużycia energii końcowej w roku 2030 oraz cele pośrednie przynajmniej na lata 2035, 2040, 2045

 

3.

STRATEGIE SEKTOROWE

 

3.1.

System energetyczny

 

3.1.1.

Prawdopodobne zapotrzebowanie w przyszłości, z podziałem na nośniki energii

 

3.1.2.

Prawdopodobne zdolności wytwórcze w przyszłości, w tym scentralizowane i rozproszone magazynowanie, z podziałem na technologie

 

3.1.3.

Zamierzona lub prawdopodobna trajektoria emisji bądź zamierzony lub prawdopodobny zakres emisji w przyszłości

 

3.1.4.

Opis głównych czynników poprawy efektywności energetycznej, elastyczności popytu i zużycia energii oraz ich kształtowanie się po roku 2021

 

3.1.5.

Zarys polityk i środków planowanych w celu stworzenia systemu energetycznego bazującego na odnawialnych źródłach energii w końcowym zużyciu energii brutto, wspomnianego w pkt 2.2.1, oraz dojścia do najbardziej energooszczędnej i elastycznej gospodarki do roku 2050, w tym trajektorie w podziale na technologie

 

3.2.

Przemysł

 

3.2.1.

Oczekiwane trajektorie emisji w podziale na sektory i źródła dostaw energii

 

3.2.2.

Warianty lub podejścia polityczne w dziedzinie dekarbonizacji oraz wszelkie istniejące cele, plany lub strategie, w tym dotyczące elektryfikacji, paliw alternatywnych, środków na rzecz efektywności energetycznej itd.

 

3.3.

Budynki

 

3.3.1.

Przewidywane zapotrzebowanie na energię w budynkach, w podziale na kategorie budynków, w tym budynki użytkowe, mieszkaniowe i publiczne

 

3.3.2.

Przyszłe źródła dostaw energii

 

3.3.3.

Potencjał redukcji zapotrzebowania na energię przez renowację istniejących budynków i płynące stąd korzyści społeczne, gospodarcze i środowiskowe

 

3.3.4.

Środki polityczne na rzecz renowacji istniejących zasobów budynków

 

3.4.

Transport

 

3.4.1.

Przewidywane emisje i źródła energii w podziale na środki transportu (np. samochody osobowe i pojazdy dostawcze, drogowy transport ciężarowy, transport morski, lotnictwo, kolej)

 

3.4.2.

Warianty lub podejścia polityczne w dziedzinie dekarbonizacji

 

3.5.

Rolnictwo i użytkowanie gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwo (LULUCF)

 

3.5.1.

Aktualne emisje w podziale na źródła i poszczególne gazy cieplarniane

 

3.5.2.

Warianty redukcji emisji oraz środki polityczne służące zwiększeniu pochłaniania, w tym krajowe cele lub założenia

 

3.5.3.

Powiązania z polityką rolną i z polityką rozwoju obszarów wiejskich

 

3.6.

Elementy strategii międzysektorowej i inne istotne sektory

 

4.

FINANSOWANIE

 

4.1.

Szacowane potrzeby inwestycyjne

 

4.2.

Polityki i środki dotyczące wykorzystania finansów publicznych i zachęcania do inwestycji prywatnych

 

4.3.

Strategie na rzecz powiązanych badań, rozwoju i innowacji

 

5.

PODSTAWY ANALITYCZNE I WPŁYW SPOŁECZNO-GOSPODARCZY

 

5.1.

Modele, scenariusze lub analizy sporządzone podczas opracowywania strategii

 

5.2.

Konkurencyjność i wpływ na gospodarkę

 

5.3.

Skutki zdrowotne, środowiskowe i społeczne

 

5.4.

Strategia zapewniania długoterminowej odporności sektorów wymienionych w sekcji 3

 

6.

Załączniki (w stosownych przypadkach)

 

6.1.

Podstawy analityczne

 

6.1.1.

Szczegółowe informacje o modelach na rok 2050 (w tym założenia) lub inne analizy ilościowe, wskaźniki itd.

 

6.1.2.

Tabele z danymi lub inne załączniki techniczne

 

6.2.

Inne źródła

Poprawka 278

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik III – część 1 – litera n

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

n)

informacje o  zamiarach państw członkowskich wykorzystania mechanizmu elastyczności, o którym mowa w art. 5 ust. 4 i 5 rozporządzenia [] [ESR].

n)

informacje o  tym, czy państwa członkowskie zamierzają wykorzystać mechanizm elastyczności, o którym mowa w art. 5 ust. 4 i 5 oraz w art. 7 a także skorzystać z przychodów na mocy art. 5 ust. 5a rozporządzenia [] [ESR], .

Poprawka 279

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część 1 – litera m – punkt 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

Biomasa pierwotna pozyskiwana z lasu wykorzystywana bezpośrednio do wytwarzania energii

a)

Biomasa pierwotna pozyskiwana z lasu wykorzystywana bezpośrednio do wytwarzania energii lub do produkcji przetworzonego paliwa drzewnego

Poprawka 280

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część 1 – litera m – punkt 1 – litera a – podpunkt iii

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(iii)

Drewno okrągłe (z podziałem na przemysłowe drewno okrągłe i drewno opałowe)

(iii)

Drewno okrągłe (z podziałem na przemysłowe drewno okrągłe , niskowartościowe drewno z trzebieży i drewno opałowe)

Poprawka 281

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część 1 – litera m – punkt 2 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ba)

Obornik

Poprawka 282

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VII – część 2 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

oszczędności energii uzyskane w ramach art. 7 dyrektywy 2012/27/UE [wersja zmieniona zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761] w latach X-3 i X-2;

b)

skumulowana wielkość oszczędności energii uzyskanych w ramach art. 7 dyrektywy 2012/27/UE [wersja zmieniona zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761] w latach X-3 i X-2 , a także:

 

 

(i)

wielkość oszczędności uzyskanych dzięki poszczególnym politykom, środkom i pojedynczym działaniom;

 

 

(ii)

wyjaśnienie, jakie metody i dane posłużyły do oszacowania tych oszczędności;

 

 

(iii)

wyjaśnienie, czy państwo członkowskie jest na dobrej drodze do osiągnięcia łącznej wielkości oszczędności wymaganej do końca okresu określonego w art. 7 dyrektywy 2012/27/UE [zmienionej zgodnie z wnioskiem COM(2016)0761]; jeżeli państwo członkowskie nie jest na dobrej drodze do osiągnięcia tego celu, udziela ono dalszych wyjaśnień dotyczących działań naprawczych, które zamierza podjąć w celu uzyskania oszczędności;

 

 

(iv)

jeżeli środki zapisane w sprawozdaniu z postępów różnią się od środków ujętych w powiadomieniu od danego państwa członkowskiego – podanie powodów;

Poprawka 283

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VIII – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

wpływ produkcji i wykorzystania biomasy na zrównoważony rozwój w Unii i w państwach trzecich, z uwzględnieniem wpływu na bioróżnorodność;

b)

wpływ produkcji i wykorzystania biomasy na zrównoważony rozwój w Unii i w państwach trzecich, z uwzględnieniem wpływu na bioróżnorodność , jakość wody i powietrza oraz prawa do użytkowania gruntów, z należytym uwzględnieniem zasad hierarchii postępowania z odpadami ustalonych w dyrektywie 2008/98/WE ;

Poprawka 284

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VIII – litera f

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

f)

odnośnie do państw trzecich i państw członkowskich, które są istotnym źródłem biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy zużywanych w Unii, środki krajowe przedsiębrane w celu spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych określonych w art. 26 ust. 2-7 [przekształconej dyrektywy 2009/28/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0767] na potrzeby ochrony gleby, wody i powietrza.

f)

odnośnie do państw trzecich i państw członkowskich, które są źródłem surowców do produkcji biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy oraz samych biopaliw, biopłynów i paliw z biomasy zużywanych w Unii, środki krajowe przedsiębrane w celu spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych określonych w art. 26 ust. 2-7 [przekształconej dyrektywy 2009/28/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0767] na potrzeby ochrony gleby, wody i powietrza.

Poprawka 285

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Załącznik VIII – litera f a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

fa)

ocena skuteczności kryteriów dotyczących zrównoważonego charakteru bioenergii przedstawionych w dyrektywie (UE) …/… [dyrektywa w sprawie odnawialnych źródeł energii] w zapewnianiu redukcji emisji gazów cieplarnianych, ochronie pochłaniaczy dwutlenku węgla, różnorodności biologicznej, bezpieczeństwa żywnościowego i praw do użytkowania gruntów.


(1)  Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych na podstawie art. 59 ust. 4 akapit czwarty Regulaminu (A8-0402/2017).

(14)  Konkluzje Rady Europejskiej, 23–24 października 2014 r. (EUCO 169/14).

(14)  Konkluzje Rady Europejskiej, 23–24 października 2014 r. (EUCO 169/14).

(16)  Konkluzje Rady z dnia 26 listopada 2015 r. (14632/15).

(16)  Konkluzje Rady z dnia 26 listopada 2015 r. (14632/15).

(18)  Dyrektywa 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza (Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 22).

(18)  Dyrektywa 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza (Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 22).

(24)  Dyrektywa 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (Dz.U. L 197 z 21.7.2001, s. 30).

(24)  Dyrektywa 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (Dz.U. L 197 z 21.7.2001, s. 30).

(27)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE, Euratom) nr 1101/2008 w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności, rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyk Wspólnoty oraz decyzję Rady 89/382/EWG, Euratom w sprawie ustanowienia Komitetu ds. Programów Statystycznych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164).

(27)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE, Euratom) nr 1101/2008 w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności, rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyk Wspólnoty oraz decyzję Rady 89/382/EWG, Euratom w sprawie ustanowienia Komitetu ds. Programów Statystycznych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164).

(1a)   Sprawozdanie Parlamentu Europejskiego z dnia 2 czerwca 2016 r. z wdrożenia dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej (2012/27/UE)-(2015/2232(INI)).

(1)  Należy zapewnić spójność z długoterminowymi strategiami niskoemisyjności zgodnie z art. 14.

(1)  Należy zapewnić spójność z długoterminowymi strategiami niskoemisyjności zgodnie z art. 14.

(6)  Planując powyższe środki, państwa członkowskie uwzględniają koniec cyklu eksploatacji istniejących instalacji i potencjał w zakresie modernizacji.

(6)  Planując powyższe środki, państwa członkowskie uwzględniają koniec cyklu eksploatacji istniejących instalacji i potencjał w zakresie modernizacji.

(7)  Zgodnie z art. 2a dyrektywy 2010/31/UE [wersja zmieniona zgodnie z wnioskiem COM(2016)0765].

(7)  Zgodnie z art. 2a dyrektywy 2010/31/UE [wersja zmieniona zgodnie z wnioskiem COM(2016)0765].

(9)  Zgodnie z art. 8 dyrektywy 2012/27/UE.

(10)  Zgodnie z art. 12 i 17 dyrektywy 2012/27/UE.

(11)  Zgodnie z art. 19 dyrektywy 2012/27/UE.

(9)  Zgodnie z art. 8 dyrektywy 2012/27/UE.

(10)  Zgodnie z art. 12 i 17 dyrektywy 2012/27/UE.

(11)  Zgodnie z art. 19 dyrektywy 2012/27/UE.

(18)  Zgodnie z [przekształconą dyrektywą 2009/72/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0864 i przekształconym rozporządzeniem (WE) nr 714/2009 zaproponowanym w dokumencie COM(2016)0861].

(18)  Zgodnie z [przekształconą dyrektywą 2009/72/WE zgodnie z wnioskiem COM(2016)0864 i przekształconym rozporządzeniem (WE) nr 714/2009 zaproponowanym w dokumencie COM(2016)0861].

(29)  Planowane polityki i środki są omawianymi możliwościami, co do których istnieją realistyczne szanse przyjęcia i wdrożenia po dacie przedłożenia planu krajowego. Prognozy zgodne z pkt 5.1 ppkt i. obejmują zatem nie tylko wdrożone i przyjęte polityki i środki (prognozy dla istniejących polityk i środków), ale również planowane polityki i środki.

(29)  Planowane polityki i środki są omawianymi możliwościami, co do których istnieją realistyczne szanse przyjęcia i wdrożenia po dacie przedłożenia planu krajowego. Prognozy zgodne z pkt 5.1 ppkt i. obejmują zatem nie tylko wdrożone i przyjęte polityki i środki (prognozy dla istniejących polityk i środków), ale również planowane polityki i środki.


Czwartek, 18 stycznia 2018 r.

19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/498


P8_TA(2018)0016

Traktat z Marrakeszu: ułatwienie dostępu do opublikowanych utworów osobom niewidomym, osobom niedowidzącym i osobom z innymi niepełnosprawnościami uniemożliwiającymi zapoznawanie się z drukiem ***

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, Traktatu z Marrakeszu o ułatwieniu dostępu do opublikowanych utworów osobom niewidomym, słabowidzącym i osobom z niepełnosprawnościami uniemożliwiającymi zapoznawanie się z drukiem (12629/2017 – C8-0375/2017 – 2014/0297(NLE))

(Zgoda)

(2018/C 458/18)

Parlament Europejski,

uwzględniając projekt decyzji Rady (12629/2017),

uwzględniając Traktat z Marrakeszu o ułatwieniu dostępu do opublikowanych utworów osobom niewidomym, słabowidzącym i osobom z niepełnosprawnościami uniemożliwiającymi zapoznawanie się z drukiem (5905/2015),

uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 114 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0375/2017),

uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 lutego 2017 r. (1),

uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

uwzględniając zalecenie Komisji Prawnej (A8-0400/2017),

1.

wyraża zgodę na zawarcie Traktatu z Marrakeszu;

2.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO).

(1)  Opinia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 lutego 2017 r., 3/15, ECLI:EU:C:2017:114.


19.12.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 458/499


P8_TA(2018)0017

Jurysdykcja, uznawanie i wykonywanie orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz w sprawie uprowadzenia dziecka za granicę *

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 18 stycznia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz w sprawie uprowadzenia dziecka za granicę (wersja przekształcona) (COM(2016)0411 – C8-0322/2016 – 2016/0190(CNS))

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja – przekształcenie)

(2018/C 458/19)

Parlament Europejski,

uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2016)0411),

uwzględniając art. 81 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0322/2016),

uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 28 listopada 2001 r. w sprawie bardziej uporządkowanego wykorzystania techniki przekształcania aktów prawnych (1),

uwzględniając art. 104 i 78c Regulaminu,

uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej oraz opinię przedstawioną przez Komisję Petycji (A8-0388/2017),

A.

mając na uwadze, że konsultacyjna grupa robocza służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji stwierdziła, że wniosek Komisji nie zawiera żadnych zmian merytorycznych innych niż te określone jako takie we wniosku, oraz mając na uwadze, że w odniesieniu do ujednolicenia niezmienionych przepisów wcześniejszych aktów z tymi zmianami wniosek ogranicza się do zwykłego ujednolicenia istniejących tekstów, bez zmiany co do istoty;

1.

zatwierdza wniosek Komisji w brzmieniu uwzględniającym zalecenia konsultacyjnej grupy roboczej służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, z uwzględnieniem poniższych poprawek;

2.

zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.

zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.

zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Poprawka 1

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 (34) zostało znacząco zmienione (35). Ze względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, rozporządzenie to powinno zostać przekształcone.

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 (34) zostało znacząco zmienione (35). Ze względu na niezbędność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, rozporządzenie to powinno zostać przekształcone. Zmiany rozporządzenia przyczynią się do zwiększenia pewności prawnej i elastyczności, pomogą zapewnić lepszy dostęp do postępowania sądowego oraz nadadzą takiemu postępowaniu większą skuteczność. Jednocześnie zmiany niniejszego rozporządzenia przyczynią się do zagwarantowania, że państwa członkowskie zachowają pełną suwerenność w odniesieniu do prawa materialnego regulującego odpowiedzialność rodzicielską.

Poprawka 2

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(3)

Sprawne i prawidłowe funkcjonowanie unijnego obszaru sprawiedliwości z poszanowaniem różnych systemów i tradycji prawnych państw członkowskich ma zasadnicze znaczenie dla Unii. W tym względzie państwa członkowskie powinny dalej budować wzajemne zaufanie do swoich systemów wymiaru sprawiedliwości. Unia ustanowiła sobie cel, jakim jest utworzenie, utrzymanie i rozwijanie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w ramach której zapewniony jest swobodny przepływ osób oraz dostęp do wymiaru sprawiedliwości. Z myślą o realizacji tych celów należy wzmocnić prawa osób, a zwłaszcza dzieci, w postępowaniach, aby ułatwić współpracę organów sądowych i administracyjnych oraz wykonywanie orzeczeń w sprawach z zakresu prawa rodzinnego, które mają transgraniczne konsekwencje. Należy zwiększyć poziom wzajemnego uznawania orzeczeń w sprawach cywilnych, uprościć dostęp do wymiaru sprawiedliwości oraz usprawnić wymianę informacji między organami państw członkowskich.

(3)

Sprawne i prawidłowe funkcjonowanie unijnego obszaru sprawiedliwości z poszanowaniem różnych systemów i tradycji prawnych państw członkowskich ma zasadnicze znaczenie dla Unii. W tym względzie państwa członkowskie powinny dalej budować wzajemne zaufanie do swoich systemów wymiaru sprawiedliwości. Unia ustanowiła sobie cel, jakim jest utworzenie, utrzymanie i rozwijanie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w ramach której zapewniony jest swobodny przepływ osób oraz dostęp do wymiaru sprawiedliwości. Z myślą o realizacji tych celów podstawowe znaczenie ma wzmocnienie praw osób, a zwłaszcza dzieci, w postępowaniach, aby ułatwić współpracę organów sądowych i administracyjnych oraz wykonywanie orzeczeń w sprawach z zakresu prawa rodzinnego, które mają transgraniczne konsekwencje. Należy zwiększyć poziom wzajemnego uznawania orzeczeń w sprawach cywilnych, uprościć dostęp do wymiaru sprawiedliwości oraz usprawnić wymianę informacji między organami państw członkowskich , zapewniając dokładne sprawdzanie niedyskryminacyjnego charakteru procedur i praktyk stosowanych przez właściwe organy państw członkowskich do ochrony dobra dziecka i powiązanych z nim praw podstawowych .

Poprawka 3

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(4)

W tym celu Unia przyjmuje między innymi środki w zakresie współpracy sądowej w sprawach cywilnych mających transgraniczne konsekwencje, zwłaszcza wówczas, gdy jest to niezbędne dla właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

(4)

W tym celu Unia przyjmuje między innymi środki w zakresie współpracy sądowej w sprawach cywilnych mających transgraniczne konsekwencje, zwłaszcza wówczas, gdy jest to niezbędne dla swobodnego przepływu osób i właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

Poprawka 4

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 4 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(4a)

Dla zacieśnienia współpracy sądowej w sprawach cywilnych mających skutki transgraniczne potrzebne są szkolenia dla pracowników wymiaru sprawiedliwości, zwłaszcza w zakresie prawa rodzinnego w sprawach transgranicznych. Działania szkoleniowe, takie jak seminaria i wymiany, są konieczne zarówno na szczeblu unijnym, jak i na szczeblu krajowym, w celu upowszechnienia wiedzy na temat niniejszego rozporządzenia, jego treści i skutków, a także budowania wzajemnego zaufania między państwami członkowskimi w odniesieniu do ich krajowych systemów sądownictwa.

Poprawka 5

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(6)

W celu zapewnienia równego traktowania wszystkich dzieci niniejsze rozporządzenie powinno obejmować wszystkie orzeczenia w sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej, łącznie ze środkami mającymi na celu ochronę dzieci, niezależnie od jakiegokolwiek związku z postępowaniem w sprawach małżeńskich  lub innymi postępowaniami .

(6)

W celu zapewnienia równego traktowania wszystkich dzieci niniejsze rozporządzenie powinno obejmować wszystkie orzeczenia w sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej, łącznie ze środkami mającymi na celu ochronę dzieci, niezależnie od jakiegokolwiek związku z postępowaniem w sprawach małżeńskich.

Poprawka 6

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(6a)

Na mocy niniejszego rozporządzenia przepisy o jurysdykcji powinny również mieć zastosowanie do wszystkich dzieci przebywających na terytorium Unii, których miejsca zwykłego pobytu nie można ustalić w sposób pewny. Zakres takich przepisów należy poszerzyć, żeby objąć nimi w szczególności dzieci będące uchodźcami oraz dzieci, które zostały wysiedlone za granicę, czy to ze względów społeczno-ekonomicznych, czy w następstwie niepokojów w ich kraju.

Poprawka 7

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 12 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(12a)

Niniejsze rozporządzenie powinno w pełni uwzględniać prawa ustanowione w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „Kartą”), zwłaszcza prawo do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu z art. 47 Karty, jak również prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego z art. 7 Karty oraz prawa dziecka z art. 24 Karty.

Poprawka 8

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 13

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(13)

Podstawy jurysdykcji w sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej ukształtowane są zgodnie z zasadą dobra dziecka i należy je stosować w myśl tej zasady . Każde odwołanie do dobra dziecka należy interpretować w świetle art. 24 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r.

(13)

Podstawy jurysdykcji w sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej powinny zawsze być ukształtowane zgodnie z zasadą dobra dziecka i należy je stosować z uwzględnieniem dobra dziecka . Każde odwołanie do dobra dziecka należy interpretować w świetle art. 7, 14, 22 i 24 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r. Konieczne jest, by państwo członkowskie, którego organy są właściwe na mocy niniejszego rozporządzenia do rozpoznania co do istoty sprawy odpowiedzialności rodzicielskiej, po podjęciu ostatecznej decyzji nakazującej powrót dziecka dopilnowało, by dobro dziecka i jego podstawowe prawa były chronione po jego powrocie, zwłaszcza w przypadku gdy dziecko ma kontakt z obojgiem rodziców.

Poprawka 9

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 14 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(14a)

Znaczenie pojęcia „zwykły pobyt” powinno w każdym przypadku podlegać wykładni organów w oparciu o definicje i w świetle konkretnych okoliczności sprawy.

Poprawka 10

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 15

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(15)

Jeżeli miejsce zwykłego pobytu dziecka ulegnie zmianie w wyniku legalnej przeprowadzki, jurysdykcja powinna ulec zmianie stosownie do miejsca pobytu dziecka, aby spełnić kryterium bliskości. Zasada ta powinna obowiązywać w przypadku, gdy nie toczy się jeszcze żadne postępowanie, a także wtedy, gdy postępowanie jest już w toku.  W przypadku toczącego się postępowania strony mogą jednak uzgodnić przez wzgląd na skuteczność wymiaru sprawiedliwości, że do czasu wydania prawomocnego orzeczenia jurysdykcję zachowują sądy państwa członkowskiego, w którym toczy się postępowanie, pod warunkiem że jest to zgodne z dobrem dziecka. Możliwość ta ma szczególne znaczenie przypadku, gdy postępowanie zmierza ku końcowi, a jeden rodziców pragnie przenieść się wraz z dzieckiem do innego państwa członkowskiego .

(15)

Jeżeli miejsce zwykłego pobytu dziecka ulegnie zmianie w wyniku legalnej przeprowadzki, jurysdykcja powinna ulec zmianie stosownie do miejsca pobytu dziecka, aby spełnić kryterium bliskości. W przypadku toczącego się postępowania strony mogą jednak uzgodnić przez wzgląd na skuteczność wymiaru sprawiedliwości, że do czasu wydania prawomocnego orzeczenia jurysdykcję zachowują sądy państwa członkowskiego, w którym toczy się postępowanie, pod warunkiem że jest to zgodne z dobrem dziecka. Z drugiej strony toczące się postępowanie sprawie pieczy nad dzieckiem i prawa do osobistej styczności dzieckiem powinno zostać zakończone w drodze prawomocnego orzeczenia, żeby osoby uprawnione do opieki nie zabierały dziecka do innego państwa w celu uniknięcia w ten sposób niekorzystnej decyzji danego organu, chyba że strony uzgodniły, że toczące się postępowanie ma zostać zakończone .

Poprawka 11

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 17

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(17)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno wyłączać zarządzania środków tymczasowych przez organy państwa członkowskiego niemającego jurysdykcji do rozpoznania sprawy co do istoty – w przypadkach niecierpiących zwłoki – w tym środków zabezpieczających, w stosunku do osoby lub przedmiotów majątkowych dziecka znajdujących się w tym państwie członkowskim. Środki te powinny podlegać uznawaniu i wykonywaniu we wszystkich pozostałych państwach członkowskich, w tym w państwie członkowskim mającym jurysdykcję na podstawie niniejszego rozporządzenia, do czasu zastosowania przez właściwy organ tego państwa członkowskiego środków, które uzna za stosowne. Środki zarządzone przez sąd w jednym państwie członkowskim powinny jednak być zmieniane lub zastępowane wyłącznie środkami zarządzonymi również przez sąd w państwie członkowskim mającym jurysdykcję dla rozpoznania sprawy co do istoty. Organ, który ma jurysdykcję wyłącznie do zarządzenia tymczasowych środków, w tym środków zabezpieczających, powinien – w przypadku wniesienia do niego wniosku dotyczącego istoty sprawy – stwierdzić z urzędu brak swojej jurysdykcji. O ile wymaga tego ochrona dobra dziecka, organ ten powinien informować o zarządzonych środkach, bezpośrednio lub za pośrednictwem organu centralnego, organ państwa członkowskiego mającego na podstawie niniejszego rozporządzenia jurysdykcję do rozpoznania sprawy co do istoty. Niepoinformowanie organu innego państwa członkowskiego nie powinno jednak samo w sobie stanowić podstawy nieuznania danego środka.

(17)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno wyłączać zarządzania środków tymczasowych przez organy państwa członkowskiego niemającego jurysdykcji do rozpoznania sprawy co do istoty – w przypadkach niecierpiących zwłoki , np. w przypadkach przemocy domowej lub przemocy uwarunkowanej płcią  – w tym środków zabezpieczających, w stosunku do osoby lub przedmiotów majątkowych dziecka znajdujących się w tym państwie członkowskim. Środki te powinny podlegać uznawaniu i wykonywaniu we wszystkich pozostałych państwach członkowskich, w tym w państwie członkowskim mającym jurysdykcję na podstawie niniejszego rozporządzenia, do czasu zastosowania przez właściwy organ tego państwa członkowskiego środków, które uzna za stosowne. Środki zarządzone przez sąd w jednym państwie członkowskim powinny jednak być zmieniane lub zastępowane wyłącznie środkami zarządzonymi również przez sąd w państwie członkowskim mającym jurysdykcję dla rozpoznania sprawy co do istoty. Organ, który ma jurysdykcję tylko do zarządzenia tymczasowych środków, w tym środków zabezpieczających, powinien – w przypadku wniesienia do niego wniosku dotyczącego istoty sprawy – stwierdzić z urzędu brak swojej jurysdykcji. O ile wymaga tego ochrona dobra dziecka, organ ten powinien informować o zarządzonych środkach, bezpośrednio lub za pośrednictwem organu centralnego i bez zbędnej zwłoki , organ państwa członkowskiego mającego na podstawie niniejszego rozporządzenia jurysdykcję do rozpoznania sprawy co do istoty. Niepoinformowanie organu innego państwa członkowskiego nie powinno jednak samo w sobie stanowić podstawy nieuznania danego środka.

Poprawka 12

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 18

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(18)

W wyjątkowych przypadkach organy państwa członkowskiego zwykłego pobytu dziecka mogą nie być najodpowiedniejszymi organami do rozpoznania sprawy. Dla dobra dziecka, wyjątkowo i w określonych okolicznościach, organ mający jurysdykcję może przekazać swoją jurysdykcję w konkretnej sprawie organowi innego państwa członkowskiego, jeżeli ten może lepiej osądzić sprawę. Jednakże drugi organ nie powinien być uprawniony do przekazania  jurysdykcji trzeciemu organowi.

(18)

Szczególną uwagę należy zwrócić na fakt, że w wyjątkowych przypadkach , takich jak przypadki przemocy domowej lub przemocy uwarunkowanej płcią, organy państwa członkowskiego zwykłego pobytu dziecka mogą nie być najodpowiedniejszymi organami do rozpoznania sprawy. Wyjątkowo i w określonych okolicznościach, organ mający jurysdykcję może przekazać swoją jurysdykcję w konkretnej sprawie organowi innego państwa członkowskiego, jeżeli ten może lepiej osądzić sprawę. Jednakże w takiej sytuacji powinno się w pierwszej kolejności uzyskać zgodę tego drugiego organu, ponieważ organ ten – po wyrażeniu zgody na zajęcie się sprawą – nie może przekazać swojej jurysdykcji trzeciemu organowi. Jest kwestią zasadniczą, że wszelkie przekazanie jurysdykcji trzeba poprzedzić należytą oceną i pełnym uwzględnieniem dobra dziecka.

Poprawka 13

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 23

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(23)

Postępowania w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej na podstawie niniejszego rozporządzenia, jak również postępowania w sprawie powrotu dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r. powinny przebiegać z poszanowaniem prawa dziecka do swobodnego wyrażania swoich poglądów, a przy ocenie dobra dziecka poglądom tym należy nadawać należytą wagę. Wysłuchanie dziecka zgodnie z art. 24 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 12 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka odgrywa ważną rolę w stosowaniu niniejszego rozporządzenia. Niniejsze rozporządzenie nie ma jednak na celu określenia trybu wysłuchania dziecka, na przykład kwestii tego, czy wysłuchanie dziecka przeprowadza sędzia osobiście czy też odpowiednio przeszkolony specjalista, który składa następnie sądowi sprawozdanie, lub czy wysłuchanie dziecka ma miejsce w sądzie czy też w innym miejscu .

(23)

Postępowania w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej na podstawie niniejszego rozporządzenia, jak również postępowania w sprawie powrotu dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r. powinny przebiegać z poszanowaniem prawa dziecka do swobodnego wyrażania swoich poglądów, a przy ocenie dobra dziecka poglądom tym należy nadawać należytą wagę. Wysłuchanie dziecka zgodnie z art. 24 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 12 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka i zaleceniem Rady Europy sprawie udziału dzieci i osób młodych w wieku poniżej 18 lat  (1a) odgrywa ważną rolę w stosowaniu niniejszego rozporządzenia. Niniejsze rozporządzenie nie ma jednak na celu określenia wspólnych minimalnych norm dotyczących procedury wysłuchania dziecka , którą nadal regulują krajowe przepisy państw członkowskich .

Poprawka 14

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 26

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(26)

Aby postępowania w sprawie powrotu dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r. mogły kończyć się jak najszybciej, państwa członkowskie powinny skoncentrować jurysdykcję w odniesieniu do tych postępowań w  jednym sądzie lub większej ich liczbie, z należytym uwzględnieniem wewnętrznej struktury wymiaru sprawiedliwości. Koncentracja jurysdykcji w ograniczonej liczbie sądów w państwie członkowskim jest istotnym i skutecznym narzędziem pozwalającym przyśpieszyć postępowanie w sprawach związanych z uprowadzeniem dziecka w kilku państwach członkowskich, gdyż sędziowie prowadzący większą liczbę tego rodzaju spraw nabywają szczególnej specjalistycznej wiedzy. W zależności od struktury systemu prawnego jurysdykcja w sprawach związanych z uprowadzeniem dziecka mogłaby koncentrować się w  jednym sądzie dla całego kraju lub w ograniczonej liczbie sądów, wykorzystując na przykład sądy apelacyjne jako punkt wyjścia i koncentrując jurysdykcję do rozpoznawania spraw dotyczących uprowadzenia dziecka za granicę w jednym sądzie pierwszej instancji na każdym obszarze podlegającym właściwości sądu apelacyjnego. Każda instancja powinna wydawać swoje orzeczenia w terminie nie dłuższym niż sześć tygodni od daty wniesienia do niej wniosku lub środka zaskarżenia. Państwa członkowskie powinny ograniczyć do jednego liczbę przysługujących środków zaskarżenia orzeczenia zarządzającego powrót dziecka lub odmawiającego zarządzenia powrotu dziecka na podstawie konwencji haskiej dotyczącej uprowadzenia dziecka z 1980 r.

(26)

Aby postępowania w sprawie powrotu dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r. mogły kończyć się jak najszybciej, państwa członkowskie powinny skoncentrować jurysdykcję w odniesieniu do tych postępowań w  ograniczonej liczbie sądów , z należytym uwzględnieniem wewnętrznej struktury wymiaru sprawiedliwości. Koncentracja jurysdykcji w ograniczonej liczbie sądów w państwie członkowskim jest istotnym i skutecznym narzędziem pozwalającym przyśpieszyć postępowanie w sprawach związanych z uprowadzeniem dziecka w kilku państwach członkowskich, gdyż sędziowie prowadzący większą liczbę tego rodzaju spraw nabywają szczególnej specjalistycznej wiedzy. W zależności od struktury systemu prawnego jurysdykcja w sprawach związanych z uprowadzeniem dziecka mogłaby koncentrować się w ograniczonej liczbie sądów, wykorzystując na przykład sądy apelacyjne jako punkt wyjścia i koncentrując jurysdykcję do rozpoznawania spraw dotyczących uprowadzenia dziecka za granicę w jednym sądzie pierwszej instancji na każdym obszarze podlegającym właściwości sądu apelacyjnego , jednak z zastrzeżeniem przysługującego stronom prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości oraz terminowości postępowania w sprawie powrotu dziecka . Każda instancja powinna wydawać swoje orzeczenia w terminie nie dłuższym niż sześć tygodni od daty wniesienia do niej wniosku lub środka zaskarżenia. Państwa członkowskie powinny ograniczyć do jednego liczbę przysługujących środków zaskarżenia orzeczenia zarządzającego powrót dziecka lub odmawiającego zarządzenia powrotu dziecka na podstawie konwencji haskiej dotyczącej uprowadzenia dziecka z 1980 r.  Ponadto należy przyjąć również środki w celu zagwarantowania, że orzeczenia wydane w jednym państwie członkowskim będą uznawane w innym państwie członkowskim. Jest kwestią zasadniczą, by w przypadku rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rozstrzygnięcie takie uznawano także w całej Unii Europejskiej, zwłaszcza dla dobra dziecka.

Poprawka 15

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 28

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(28)

We wszystkich sprawach dotyczących dzieci, a zwłaszcza w sprawach dotyczących uprowadzenia dziecka za granicę, organy sądowe i administracyjne powinny brać pod uwagę możliwość osiągnięcia polubownego rozstrzygnięcia drodze mediacji i przy użyciu innych stosownych środków, przy wsparciu, w stosownych przypadkach, istniejących sieci i struktur wsparcia na potrzeby mediacji w transgranicznych sporach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej. Tego rodzaju starania nie powinny jednak prowadzić do nadmiernego wydłużenia postępowań w sprawie powrotu dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r.

(28)

Przeprowadzenie mediacji może mieć duże znaczenie dla zakończenia sporu we wszystkich sprawach dotyczących dzieci, a zwłaszcza w  transgranicznych sporach rodzicielskich o prawo pieczy nad dzieckiem i prawo do osobistej styczności z dzieckiem, a także w sprawach dotyczących uprowadzenia dziecka za granicę . Ponadto z uwagi na występujący w całej Unii Europejskiej wzrost liczby transgranicznych sporów dotyczących pieczy nad dzieckiem spowodowany niedawnymi przypływami migracyjnymi oraz brak ram międzynarodowych, mediacja okazuje się często jedynym sposobem prawnym, aby pomóc rodzinom w osiągnięciu trwałego rozwiązania sporu rodzinnego.  W  celu propagowania mediacji w takich przypadkach organy sądowe i administracyjne przy wsparciu, w stosownych przypadkach, ze strony istniejących sieci i struktur wsparcia na potrzeby mediacji w transgranicznych sporach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej powinny pomagać stronom w wyborze odpowiednich mediatorów oraz w organizacji mediacji przed postępowaniem sądowym lub w jego trakcie. Stronom należy zapewnić pomoc finansową na prowadzenie mediacji przynajmniej w takim wymiarze, w jakim zapewniły lub zapewniłyby sobie pomoc prawną . Tego rodzaju starania nie powinny jednak prowadzić do nadmiernego wydłużenia postępowań w sprawie powrotu dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r.  i nie powinny skutkować obowiązkowym udziałem w postępowaniu mediacyjnym ofiar wszelkich form przemocy, w tym przemocy domowej.

Poprawka 16

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 28 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(28a)

Aby zapewnić skuteczną alternatywę dla postępowania sądowego w krajowych i międzynarodowych sprawach dotyczących sporów rodzinnych kluczowe jest, by zaangażowani mediatorzy przeszli odpowiednie specjalistyczne szkolenie. Szkolenie to powinno obejmować w szczególności ramy prawne transgranicznych sporów rodzinnych, kompetencje międzykulturowe oraz narzędzia zarządzania sytuacjami nasilonego sporu, we wszelkich przypadkach z uwzględnieniem dobra dziecka. Szkolenia dla sędziów jako potencjalnego głównego organu kierującego sprawę do mediacji powinny również obejmować sposoby zachęcenia stron do podjęcia mediacji na jak najwcześniejszym etapie oraz sposoby jak najszybszego włączenia mediacji do postępowania sądowego i do ustalonego harmonogramu przewidzianego dla postępowania na podstawie Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę.

Poprawka 17

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 30

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(30)

W przypadku gdy sąd państwa członkowskiego, do którego dziecko zostało bezprawnie uprowadzone lub w którym zostało bezprawnie zatrzymane, postanowi o odmowie wydania dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r., w swoim orzeczeniu powinien wyraźnie wskazać odpowiednie artykuły konwencji haskiej z 1980 r. stanowiące podstawę odmowy. Powinno być jednak możliwe zastąpienie takiego orzeczenia przez późniejsze orzeczenie, wydane w postępowaniu dotyczącym pieczy na dzieckiem, po dokładnym rozważeniu dobra dziecka przez sąd państwa członkowskiego, w którym dziecko miało zwykły pobyt przed bezprawnym uprowadzeniem lub zatrzymaniem. Jeżeli takie orzeczenie wymaga powrotu dziecka, powrót powinien nastąpić bez potrzeby przeprowadzenia szczególnego postępowania w sprawie uznania i wykonania tego orzeczenia w państwie członkowskim, do którego dziecko zostało bezprawnie uprowadzone.

(30)

W przypadku gdy sąd państwa członkowskiego, do którego dziecko zostało bezprawnie uprowadzone lub w którym zostało bezprawnie zatrzymane, postanowi o odmowie wydania dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r., w swoim orzeczeniu powinien wyraźnie wskazać odpowiednie artykuły konwencji haskiej z 1980 r. stanowiące podstawę odmowy , a także podać jej powód . Powinno być jednak możliwe zastąpienie takiego orzeczenia przez późniejsze orzeczenie, wydane w postępowaniu dotyczącym pieczy na dzieckiem, po dokładnym rozważeniu dobra dziecka przez sąd państwa członkowskiego, w którym dziecko miało zwykły pobyt przed bezprawnym uprowadzeniem lub zatrzymaniem. Jeżeli takie orzeczenie wymaga powrotu dziecka, powrót powinien nastąpić bez potrzeby przeprowadzenia szczególnego postępowania w sprawie uznania i wykonania tego orzeczenia w państwie członkowskim, do którego dziecko zostało bezprawnie uprowadzone.

Poprawka 18

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 33

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(33)

Ponadto cel, jakim jest skrócenie czasu trwania transgranicznych sporów sądowych dotyczących dzieci i ograniczenie ich kosztów , uzasadnia zniesienie w stosunku do wszystkich orzeczeń w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej wymogu stwierdzenia wykonalności przed ich wykonaniem w państwie członkowskim wykonania. Podczas gdy rozporządzeniem (WE) nr 2201/2003 wymóg ten zniesiono wyłącznie w odniesieniu do orzeczeń przyznających prawo do osobistej styczności z dzieckiem i niektórych orzeczeń zarządzających powrót dziecka, w niniejszym rozporządzeniu przewidziano jedną procedurę regulującą transgraniczne wykonywanie wszystkich orzeczeń w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej. Orzeczenie wydane przez organy państwa członkowskiego należy zatem traktować, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozporządzenia, tak, jakby wydano je w państwie członkowskim wykonania.

(33)

Ponadto cel, jakim jest ułatwienie swobodnego przepływu obywateli Unii , uzasadnia zniesienie w stosunku do wszystkich orzeczeń w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej , które wchodzą w zakres niniejszego rozporządzenia, wymogu stwierdzenia wykonalności przed ich wykonaniem w państwie członkowskim wykonania. Skutkiem tego będzie w szczególności skrócenie czasu trwania transgranicznych sporów sądowych dotyczących dzieci i obniżenie ich kosztów. Podczas gdy rozporządzeniem (WE) nr 2201/2003 wymóg ten zniesiono wyłącznie w odniesieniu do orzeczeń przyznających prawo do osobistej styczności z dzieckiem i niektórych orzeczeń zarządzających powrót dziecka, w niniejszym rozporządzeniu przewidziano jedną procedurę regulującą transgraniczne wykonywanie wszystkich orzeczeń w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej objętych zakresem niniejszego rozporządzenia . Orzeczenie wydane przez organy państwa członkowskiego należy zatem traktować, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozporządzenia, tak, jakby wydano je w państwie członkowskim wykonania.

Poprawka 19

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 37 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(37a)

Wszelka odmowa uznania orzeczenia w rozumieniu niniejszego rozporządzenia oparta na oczywistej sprzeczności z porządkiem publicznym państwa członkowskiego powinna być zgodna z art. 21 Karty.

Poprawka 20

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 42

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(42)

W szczególnych przypadkach w sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej, które wchodzą w zakres niniejszego rozporządzenia, organy centralne powinny ze sobą współpracować przy udzielaniu pomocy organom krajowym oraz podmiotom odpowiedzialności rodzicielskiej. Taka pomoc powinna w szczególności obejmować ustalanie miejsca pobytu dziecka, samodzielnie lub za pośrednictwem innych właściwych organów, gdy jest to konieczne, aby zrealizować wniosek na podstawie niniejszego rozporządzenia, a także udostępnianie informacji na temat dziecka wymaganych na potrzeby postępowania.

(42)

W szczególnych przypadkach w sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej, które wchodzą w zakres niniejszego rozporządzenia, organy centralne powinny ze sobą współpracować przy udzielaniu pomocy organom krajowym oraz podmiotom odpowiedzialności rodzicielskiej. Taka pomoc powinna w szczególności obejmować ustalanie miejsca pobytu dziecka, samodzielnie lub za pośrednictwem innych właściwych organów, gdy jest to konieczne, aby zrealizować wniosek na podstawie niniejszego rozporządzenia, a także udostępnianie informacji na temat dziecka wymaganych na potrzeby postępowania. W przypadku gdy jurysdykcję ma państwo członkowskie niebędące państwem członkowskim obywatelstwa dziecka, organy centralne państwa członkowskiego mającego jurysdykcję bezzwłocznie informują organy centralne państwa członkowskiego obywatelstwa dziecka.

Poprawka 21

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 44

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(44)

Wnioskujący organ, bez uszczerbku dla wszelkich wymogów krajowego prawa procesowego, powinien mieć swobodę wyboru różnych dostępnych mu kanałów pozyskiwania niezbędnych informacji, na przykład w przypadku sądów – w drodze zastosowania przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1206/2001, skorzystania z pomocy europejskiej sieci sądowej w sprawach cywilnych i handlowych, zwłaszcza organów centralnych ustanowionych niniejszym rozporządzeniem, sędziów i punktów kontaktowych należących do tej sieci, lub w przypadku organów sądowych i administracyjnych – poprzez występowanie z wnioskami o udzielenie informacji za pośrednictwem wyspecjalizowanych organizacji pozarządowych działających w tym obszarze.

(44)

Wnioskujący organ, bez uszczerbku dla wszelkich wymogów krajowego prawa procesowego, powinien mieć swobodę wyboru różnych dostępnych mu kanałów pozyskiwania niezbędnych informacji, na przykład w przypadku sądów – w drodze zastosowania przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1206/2001, skorzystania z pomocy europejskiej sieci sądowej w sprawach cywilnych i handlowych, zwłaszcza organów centralnych ustanowionych niniejszym rozporządzeniem, sędziów i punktów kontaktowych należących do tej sieci, lub w przypadku organów sądowych i administracyjnych – poprzez występowanie z wnioskami o udzielenie informacji za pośrednictwem wyspecjalizowanych organizacji pozarządowych działających w tym obszarze. Współpracę i komunikację międzynarodową w zakresie wymiaru sprawiedliwości powinni inicjować lub ułatwiać specjalnie do tego wyznaczeni sędziowie-korespondenci sieci lub sędziowie łącznikowi w każdym państwie członkowskim. Należy odróżnić rolę Europejskiej Sieci Sądowej od roli organów centralnych.

Poprawka 22

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 46

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(46)

Organ państwa członkowskiego rozważający wydanie orzeczenia w sprawie odpowiedzialności rodzicielskiej powinien mieć prawo wystąpienia do organów innego państwa członkowskiego z wnioskiem o przekazanie informacji istotnych dla ochrony dziecka, jeżeli wymaga tego dobro dziecka. W zależności od okoliczności informacje te mogą obejmować informacje na temat postępowań i orzeczeń dotyczących rodzica lub rodzeństwa dziecka lub zdolności rodzica do opieki nad dzieckiem lub utrzymywania osobistej styczności z dzieckiem.

(46)

Organ państwa członkowskiego rozważający wydanie orzeczenia w sprawie odpowiedzialności rodzicielskiej powinien mieć obowiązek wystąpienia do organów innego państwa członkowskiego z wnioskiem o przekazanie informacji istotnych dla ochrony dziecka, jeżeli wymaga tego dobro dziecka. W zależności od okoliczności informacje te mogą obejmować informacje na temat postępowań i orzeczeń dotyczących rodzica lub rodzeństwa dziecka lub zdolności rodzica czy rodziny do opieki nad dzieckiem lub utrzymywania osobistej styczności z dzieckiem. Obywatelstwo, sytuacja ekonomiczna lub społeczna oraz pochodzenie kulturowe i wyznanie rodzica nie powinny być czynnikami decydującymi przy orzekaniu o zdolności do sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Poprawka 23

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 46 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(46a)

Należy wszelkimi środkami wspierać komunikację między sędziami, organami administracji publicznej, organami centralnymi, specjalistami zapewniającymi pomoc rodzicom oraz między samymi rodzicami, biorąc m.in. pod uwagę, że orzeczenie o odmowie powrotu może naruszać prawa podstawowe dziecka w takim samym stopniu jak orzeczenie nakazujące jego powrót.

Poprawka 24

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 48 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(48a)

Jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sędziowie powinni kontaktować się bezpośrednio z organami centralnymi lub właściwymi sądami w innych państwach członkowskich.

Poprawka 25

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 49

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(49)

Jeżeli organ państwa członkowskiego wydał już orzeczenie w sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej lub rozważa wydanie takiego orzeczenia, a jego wykonanie ma nastąpić w innym państwie członkowskim, organ ten może zwrócić się z wnioskiem do organów tego drugiego państwa członkowskiego o udzielenie pomocy w wykonaniu tego orzeczenia. Powinno to dotyczyć, na przykład, orzeczeń przyznających prawo do nadzorowanej osobistej styczności z dzieckiem, które mają być wykonane w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym mieści się organ zarządzający osobistą styczność, lub przewidujących zastosowanie jakichkolwiek innych środków dodatkowych przez właściwe organy w państwie członkowskim, w którym orzeczenie ma podlegać wykonaniu.

(49)

Jeżeli organ państwa członkowskiego wydał już orzeczenie w sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej lub rozważa wydanie takiego orzeczenia, a jego wykonanie ma nastąpić w innym państwie członkowskim, organ ten powinien zwrócić się z wnioskiem do organów tego drugiego państwa członkowskiego o udzielenie pomocy w wykonaniu tego orzeczenia. Powinno to dotyczyć, na przykład, orzeczeń przyznających prawo do nadzorowanej osobistej styczności z dzieckiem, które mają być wykonane w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym mieści się organ zarządzający osobistą styczność, lub przewidujących zastosowanie jakichkolwiek innych środków dodatkowych przez właściwe organy w państwie członkowskim, w którym orzeczenie ma podlegać wykonaniu.

Poprawka 26

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 50

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(50)

Jeżeli organ państwa członkowskiego rozważa umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej lub w placówce w innym państwie członkowskim, przed umieszczeniem dziecka w  tej rodzinie lub placówce należy przeprowadzić procedurę konsultacji za pośrednictwem organów centralnych obu zainteresowanych państw członkowskich. Organ rozważający umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej lub placówce powinien – przed zarządzeniem umieszczenia – uzyskać zgodę właściwego organu państwa członkowskiego, w którym dziecko powinno zostać umieszczone. Ponieważ umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej lub placówce stanowi najczęściej środek stosowany w trybie pilnym, który jest niezbędny, aby wyrwać dziecko z sytuacji, która zagraża jego dobru, w przypadku orzeczeń tego rodzaju czas odgrywa istotną rolę. Aby przyśpieszyć przebieg procedury konsultacji, w niniejszym rozporządzeniu wyczerpująco określono zatem wymogi dotyczące wniosku i terminu udzielenia odpowiedzi przez państwo członkowski, w którym dziecko powinno zostać umieszczone. Warunki udzielania lub odmawiania zgody powinny jednak nadal być regulowane przez prawo krajowe państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosek.

(50)

Jeżeli organ państwa członkowskiego rozważa umieszczenie dziecka u członków rodziny, w rodzinie zastępczej lub w placówce w innym państwie członkowskim, przed umieszczeniem dziecka u członków rodziny, rodzinie zastępczej lub placówce należy przeprowadzić procedurę konsultacji za pośrednictwem organów centralnych obu zainteresowanych państw członkowskich. Organ rozważający umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej lub placówce powinien – przed zarządzeniem umieszczenia – uzyskać zgodę właściwego organu państwa członkowskiego, w którym dziecko powinno zostać umieszczone. Ponieważ umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej lub placówce stanowi najczęściej środek stosowany w trybie pilnym, który jest niezbędny, aby wyrwać dziecko z sytuacji, która zagraża jego dobru, w przypadku orzeczeń tego rodzaju czas odgrywa istotną rolę. Aby przyśpieszyć przebieg procedury konsultacji, w niniejszym rozporządzeniu wyczerpująco określono zatem wymogi dotyczące wniosku i terminu udzielenia odpowiedzi przez państwo członkowski, w którym dziecko powinno zostać umieszczone. Warunki udzielania lub odmawiania zgody powinny jednak nadal być regulowane przez prawo krajowe państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosek.

Poprawka 27

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Motyw 51

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(51)

Każde długoterminowe umieszczenie dziecka za granicą powinno przebiegać zgodnie z art. 24 ust. 3 Karty praw podstawowych UE (prawo do utrzymywania osobistego kontaktu z rodzicami) oraz postanowieniami Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka, a zwłaszcza art. 8, 9 i 20. Rozważając możliwe rozwiązania, należytą uwagę należy w szczególności zwrócić na pożądaną ciągłość w wychowaniu dziecka oraz na pochodzenie etniczne dziecka, jego wyznanie oraz uwarunkowania kulturowe i językowe.

(51)

Organy państwowe, które rozpatrują kwestię umieszczenia dziecka, powinny działać zgodnie z art. 24 ust. 3 Karty praw podstawowych UE (prawo do utrzymywania osobistego kontaktu z rodzicami) oraz postanowieniami Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka, a zwłaszcza art. 8, 9 i 20. Rozważając możliwe rozwiązania, należytą uwagę należy w szczególności zwrócić na możliwość umieszczenia rodzeństwa w tej samej rodzinie zastępczej lub placówce opiekuńczej, oraz na pożądaną ciągłość w wychowaniu dziecka i pochodzenie etniczne dziecka, jego wyznanie oraz uwarunkowania kulturowe i językowe. W szczególności w razie długoterminowego umieszczenia dziecka za granicą odpowiednie organy powinny zawsze rozważyć możliwość umieszczenia dziecka u krewnych mieszkających w innym kraju, jeżeli dziecko stworzyło więź z tymi członkami rodziny, w następstwie indywidualnej oceny dobra dziecka. Takie długoterminowe umieszczenie powinno podlegać okresowemu przeglądowi pod kątem potrzeb i dobra dziecka.

Poprawka 28

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 1 – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.    Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie, bez względu na rodzaj organu sądowego lub administracyjnego, w sprawach cywilnych dotyczących:

1.    Bez względu na rodzaj organu sądowego lub administracyjnego bądź innego organu , który jest właściwy w sprawach wchodzących w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia, niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie w sprawach cywilnych dotyczących:

Poprawka 29

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 1 – ustęp 1 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ba)

uprowadzenia dziecka za granicę

Poprawka 30

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 1 – ustęp 2 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej lub w placówce opiekuńczej;

d)

umieszczenie dziecka za granicą u członków rodziny, w rodzinie zastępczej lub w  bezpiecznej placówce opiekuńczej za granicą ;

Poprawka 31

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.

„organ” oznacza dowolny organ sądowy lub administracyjny państw członkowskich, które są właściwe w sprawach , które wchodzą w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia;

1.

„organ” oznacza dowolny organ sądowy lub administracyjny oraz dowolny inny organ państw członkowskich, który jest właściwy w sprawach wchodzących w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia;

Poprawka 32

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.

„państwo członkowskie” oznacza każde państwo członkowskie z wyjątkiem Danii;

3.

„państwo członkowskie” oznacza każde państwo członkowskie Unii Europejskiej z wyjątkiem Danii;

Poprawka 33

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.

„orzeczenie” oznacza postanowienie, zarządzenie lub wyrok organu państwa członkowskiego orzekające rozwód, separację, unieważnienie małżeństwa lub dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej;

4.

„orzeczenie” oznacza postanowienie, zarządzenie lub wyrok organu państwa członkowskiego lub też dokument urzędowy, który jest wykonalny w państwie członkowskim, bądź porozumienie między stronami, które jest wykonalne w państwie członkowskim jego zawarcia, orzekające rozwód, separację, unieważnienie małżeństwa lub dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej;

Poprawka 34

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 12 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

12.

„bezprawne uprowadzenie albo zatrzymanie dziecka” oznacza uprowadzenie lub zatrzymanie dziecka, jeżeli:

12.

„uprowadzenie dziecka za granicę” oznacza uprowadzenie lub zatrzymanie dziecka, jeżeli:

Poprawka 35

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 7 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   W sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej jurysdykcję mają organy państwa członkowskiego, w którym dziecko ma zwykły pobyt. W przypadku zgodnego z prawem przeprowadzenia się dziecka z jednego państwa członkowskiego do innego i uzyskania przez nie w tym państwie nowego zwykłego pobytu jurysdykcję mają organy państwa członkowskiego nowego zwykłego pobytu.

1.   W sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej jurysdykcję mają organy państwa członkowskiego, w którym dziecko ma zwykły pobyt. W przypadku zgodnego z prawem przeprowadzenia się dziecka z jednego państwa członkowskiego do innego i uzyskania przez nie w tym państwie nowego zwykłego pobytu jurysdykcję mają organy państwa członkowskiego nowego zwykłego pobytu , chyba że przed przeprowadzką dziecka strony zgodzą się, że jurysdykcja w dalszym ciągu będzie należała do organu państwa członkowskiego, w którym dziecko miało swój dotychczasowy zwykły pobyt .

Poprawka 36

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 7 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

1a.     Jeżeli toczy się postępowanie w sprawie pieczy nad dzieckiem i prawa do osobistej styczności, organ państwa członkowskiego pochodzenia zachowuje właściwość do zakończenia postępowania, chyba że strony uzgodnią, że postępowanie ma zostać zakończone.

Poprawka 37

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 8 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do osobistej styczności w rozumieniu ust. 1 uznała jurysdykcję organów państwa członkowskiego nowego zwykłego pobytu dziecka poprzez udział w postępowaniu przed tymi organami, nie kwestionując ich jurysdykcji.

2.   Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do osobistej styczności w rozumieniu ust. 1 została powiadomiona przez organy poprzedniego miejsca zwykłego pobytu o skutkach prawnych i niezależnie od tych informacji uznała jurysdykcję organów państwa członkowskiego nowego zwykłego pobytu dziecka poprzez udział w postępowaniu przed tymi organami, nie kwestionując ich jurysdykcji.

Poprawka 38

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 9 – akapit 1 – litera b – podpunkt i

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i)

w ciągu roku od chwili, w której sprawujący pieczę nad dzieckiem dowiedział się lub powinien był się dowiedzieć o miejscu pobytu dziecka, nie został złożony żaden pozew lub wniosek o powrót dziecka do właściwych organów państwa członkowskiego, do którego dziecko zostało uprowadzone lub w którym jest zatrzymane;

(i)

w ciągu roku od chwili, w której sprawujący pieczę nad dzieckiem dowiedział się lub powinien był się dowiedzieć o miejscu pobytu dziecka, pomimo że został powiadomiony przez organy o prawnym wymogu dotyczącym pozwu lub wniosku o powrót dziecka, do właściwych organów państwa członkowskiego, do którego dziecko zostało uprowadzone lub w którym jest zatrzymane , nie wpłynął żaden taki pozew lub wniosek ;

Poprawka 39

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 10 – ustęp 5 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Wyznaczeni sędziowie są czynni i mają doświadczenie jako sędziowie rodzinni, w szczególności doświadczenie w sprawach o transgranicznym wymiarze jurysdykcji.

Poprawka 40

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – ustęp 1 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

W przypadkach niecierpiących zwłoki organy państwa członkowskiego, w którym znajduje się dziecko lub należący do dziecka majątek, mają jurysdykcję do zastosowania środków tymczasowych, włącznie ze środkami zabezpieczającymi, w odniesieniu do tego dziecka lub majątku.

W przypadkach niecierpiących zwłoki organy państwa członkowskiego, w którym znajduje się dziecko lub należący do dziecka majątek, mają jurysdykcję do zastosowania środków tymczasowych, włącznie ze środkami zabezpieczającymi, w odniesieniu do tego dziecka lub majątku. Takie środki nie mogą w sposób nieuzasadniony opóźniać postępowania oraz wydania ostatecznej decyzji o pieczy nad dzieckiem i prawie do osobistej styczności z dzieckiem.

Poprawka 41

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – ustęp 1 – akapit 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Jeżeli wymaga tego ochrona dobra dziecka, organ, który zastosował środki zabezpieczające, informuje o tym organ państwa członkowskiego, który ma jurysdykcję na podstawie niniejszego rozporządzenia do rozpoznania sprawy co do istoty, bezpośrednio lub za pośrednictwem organu centralnego wyznaczonego zgodnie z art. 60.

Jeżeli wymaga tego ochrona dobra dziecka, organ, który zastosował środki zabezpieczające, informuje o tym organ państwa członkowskiego, który ma jurysdykcję na podstawie niniejszego rozporządzenia do rozpoznania sprawy co do istoty, bezpośrednio lub za pośrednictwem organu centralnego wyznaczonego zgodnie z art. 60. Organ ten dopilnowuje, by rodzice biorący udział w postępowaniu byli równo traktowani i zostali bezzwłocznie i wyczerpująco powiadomieni o wszystkich tych środkach w języku, którym się posługują.

Poprawka 42

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 12 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Środki zastosowane na podstawie ust. 1 tracą moc, gdy tylko organ państwa członkowskiego, do którego jurysdykcji należy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem rozpoznanie sprawy co do istoty, zastosował środki, które uważa za właściwe.

2.   Środki zastosowane na podstawie ust. 1 tracą moc, gdy tylko organ państwa członkowskiego, do którego jurysdykcji należy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem rozpoznanie sprawy co do istoty, zastosował środki, które uważa za właściwe , oraz od chwili kiedy organ ten powiadomi o tych środkach organ państwa członkowskiego, w którym zastosowano środki tymczasowe .

Poprawka 43

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 19 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2a.     W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, na wniosek organu, do którego wniesiono o rozstrzygnięcie sporu, wszelki inny organ, do którego wniesiono spór, niezwłocznie powiadamia wnioskujący organ o terminie, w jakim wniesiono doń spór zgodnie z art. 15.

Poprawka 44

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 20

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Artykuł 20

Artykuł 20

Prawo dziecka do wyrażenia swoich poglądów

Prawo dziecka do wyrażenia swoich poglądów

Sprawując jurysdykcję na podstawie sekcji 2 niniejszego rozdziału, organy państw członkowskich zapewniają, aby dziecku, które jest w stanie formułować swoje własne poglądy, zapewniono rzeczywistą i skuteczną możliwość swobodnego wyrażenia tych poglądów w trakcie postępowania.

Sprawując jurysdykcję na podstawie sekcji 2 niniejszego rozdziału, organy państw członkowskich zapewniają, aby dziecku, które jest w stanie formułować swoje własne poglądy, zapewniono rzeczywistą i skuteczną możliwość swobodnego wyrażenia tych poglądów w trakcie postępowania zgodnie z właściwym krajowym prawem procesowym, art. 24 ust. 1 Karty, art. 12 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka i zaleceniem Rady Europy dla państw członkowskich w sprawie udziału dzieci i osób młodych w wieku poniżej 18 lat  (1a). Organy dokumentują w orzeczeniu fakt ich uwzględnienia.

 

Wysłuchania dziecka korzystającego z przysługującego mu prawa do wyrażenia poglądów dokonuje sędzia lub specjalnie wyszkolony ekspert zgodnie z krajowymi przepisami, bez żadnej presji, w szczególności bez presji ze strony rodziców, w przyjaznym dla dziecka otoczeniu odpowiednim dla jego wieku pod względem językowym i treściowym, przy zapewnieniu wszelkich gwarancji, które umożliwiają ochronę integralności emocjonalnej oraz dobra dziecka.

 

Wysłuchania dziecka nie dokonuje się w obecności stron postępowania ani ich przedstawicieli, lecz zapisuje się je i dodaje do dokumentacji, aby strony i ich przedstawiciele mogli zapoznać się z zapisem wysłuchania.

Organ nadaje poglądom dziecka należytą wagę stosownie do wieku i dojrzałości dziecka oraz dokumentuje w orzeczeniu fakt ich uwzględnienia.

Organ nadaje poglądom dziecka należytą wagę stosownie do wieku i dojrzałości dziecka , z uwzględnieniem dobra dziecka, oraz dokumentuje w orzeczeniu fakt ich uwzględnienia.

Poprawka 45

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 23 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Sąd bada na jak najwcześniejszym etapie postępowania, czy strony są gotowe podjąć mediację w celu znalezienia, ze względu na dobro dziecka, zgodnego rozwiązania, pod warunkiem że nie opóźni to nadmiernie postępowania.

2.   Sąd bada na jak najwcześniejszym etapie postępowania, czy strony są gotowe podjąć mediację w celu znalezienia, ze względu na dobro dziecka, zgodnego rozwiązania, pod warunkiem że nie opóźni to nadmiernie postępowania. W tym przypadku sąd zwraca się do stron o skorzystanie z mediacji.

Poprawka 46

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Sąd może nadać orzeczeniu zarządzającemu powrót dziecka klauzulę tymczasowej wykonalności, bez względu na możliwość wniesienia środka zaskarżenia, nawet jeśli prawo krajowe nie przewiduje takiej tymczasowej wykonalności.

3.   Sąd może nadać orzeczeniu zarządzającemu powrót dziecka klauzulę tymczasowej wykonalności, bez względu na możliwość wniesienia środka zaskarżenia, nawet jeśli prawo krajowe nie przewiduje takiej tymczasowej wykonalności , biorąc pod uwagę dobro dziecka .

Poprawka 47

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 25 – ustęp 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a.     Jeżeli organ sądowy nakazał powrót dziecka, powiadamia on o takim orzeczeniu organ centralny państwa członkowskiego zwykłego pobytu dziecka przed jego bezprawnym uprowadzeniem i o terminie, w jakim orzeczenie to staje się skuteczne.

Poprawka 48

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 32 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.   Jeżeli orzeczenia nie wykonano w terminie sześciu tygodni od chwili wszczęcia postępowania w sprawie wykonania orzeczenia, sąd państwa członkowskiego wykonania informuje o tym fakcie i o powodach niewykonania wnioskujący organ centralny w państwie członkowskim pochodzenia lub wnioskodawcę, jeżeli postępowanie wszczęto bez pomocy organu centralnego.

4.   Jeżeli orzeczenia nie wykonano w terminie sześciu tygodni od chwili wszczęcia postępowania w sprawie wykonania orzeczenia, sąd państwa członkowskiego wykonania informuje należycie o tym fakcie i o powodach niewykonania wnioskujący organ centralny w państwie członkowskim pochodzenia lub wnioskodawcę, jeżeli postępowanie wszczęto bez pomocy organu centralnego , oraz podaje przewidywany termin wykonania .

Poprawka 49

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 37 – akapit 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

jeżeli takie uznanie jest oczywiście sprzeczne z porządkiem publicznym państwa członkowskiego, w którym wystąpiono o uznanie; lub

a)

jeżeli takie uznanie jest oczywiście sprzeczne z porządkiem publicznym państwa członkowskiego, w którym wystąpiono o uznanie , przy czym odmowa ta nie może skutkować żadną formą dyskryminacji zakazanej na mocy art. 21 Karty ; lub

Poprawka 50

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 38 – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Na wniosek zainteresowanej strony odmawia się uznania orzeczenia dotyczącego odpowiedzialności rodzicielskiej:

1.   Na wniosek zainteresowanej strony nie uznaje się orzeczenia dotyczącego odpowiedzialności rodzicielskiej:

Poprawka 51

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 38 – ustęp 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b)

jeżeli zostało wydane zaocznie, jeśli osobie nieobecnej nie doręczono pisma wszczynającego postępowanie lub pisma równorzędnego w czasie i w sposób umożliwiający jej przygotowanie obrony, chyba że zostanie ustalone, że taka osoba jednoznacznie zgadza się z orzeczeniem; lub

b)

jeżeli orzeczenie zostało wydane zaocznie, jeśli osobie nieobecnej nie doręczono pisma wszczynającego postępowanie lub pisma równorzędnego w czasie i w sposób umożliwiający jej przygotowanie obrony, chyba że zostanie ustalone, że taka osoba jednoznacznie zgadza się z orzeczeniem; lub

Poprawka 52

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 58 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Powód lub wnioskodawca, który korzystał w państwie członkowskim pochodzenia z całkowitej lub częściowej pomocy prawnej lub ze zwolnienia od kosztów i opłat, ma prawo do korzystania w postępowaniach przewidzianych w art. 27 ust. 3, art. 32, 39 i 42 z najkorzystniejszej pomocy prawnej lub ze zwolnienia od kosztów i opłat w najszerszym zakresie przewidzianym w prawie państwa członkowskiego wykonania.

Powód lub wnioskodawca, który korzystał w państwie członkowskim pochodzenia z całkowitej lub częściowej pomocy prawnej , pomocy finansowej na pokrycie kosztów mediacji lub ze zwolnienia od kosztów i opłat, ma prawo do korzystania w postępowaniach przewidzianych w art. 27 ust. 3, art. 32, 39 i 42 z najkorzystniejszej pomocy prawnej lub ze zwolnienia od kosztów i opłat w najszerszym zakresie przewidzianym w prawie państwa członkowskiego wykonania.

Poprawka 53

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 63 – ustęp 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

a)

zapewnić, na wniosek organu centralnego innego państwa członkowskiego, pomoc w ustaleniu miejsca pobytu dziecka, jeżeli istnieją przesłanki sugerujące, że dziecko może przebywać na terytorium państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosek, a ustalenie miejsca pobytu dziecka jest konieczne, aby zrealizować wniosek na podstawie niniejszego rozporządzenia ;

a)

zapewnić, na wniosek organu centralnego innego państwa członkowskiego, pomoc w ustaleniu miejsca pobytu dziecka, jeżeli istnieją przesłanki sugerujące, że dziecko może przebywać na terytorium państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosek, a ustalenie miejsca pobytu dziecka jest konieczne, aby zastosować niniejsze rozporządzenie ;

Poprawka 54

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 63 – ustęp 1 – litera d

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

d)

ułatwiać kontaktowanie się między organami, w szczególności w celu zastosowania art. 14, art. 25 ust. 1 lit. a), art. 26 ust. 2 i art. 26 ust. 4 akapit drugi;

d)

ułatwiać kontaktowanie się między organami sądowymi , w szczególności w celu zastosowania art. 14 i 19 , art. 25 ust. 1 lit. a), art. 26 ust. 2 i art. 26 ust. 4 akapit drugi;

Poprawka 55

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 63 – ustęp 1 – litera e a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ea)

informować podmioty odpowiedzialności rodzicielskiej o pomocy prawnej i wsparciu, takich jak pomoc świadczona przez wyspecjalizowanych prawników dwujęzycznych, aby nie dopuścić do sytuacji, w której podmioty odpowiedzialności rodzicielskiej wyrażają zgodę, nie rozumiejąc zakresu wyrażanej zgody.

Poprawka 56

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 63 – ustęp 1 – litera g

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

g)

zapewnić, by, w przypadku gdy organy te wszczynają lub mają udział we wszczęciu postępowania sądowego w sprawie powrotu dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r., dokumentację opracowaną na potrzeby tego postępowania skompletowano w terminie sześciu tygodni, chyba że jest to niemożliwe ze względu na wyjątkowe okoliczności.

g)

zapewnić, by, w przypadku gdy organy te wszczynają lub mają udział we wszczęciu postępowania sądowego w sprawie powrotu dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r., dokumentację opracowaną na potrzeby tego postępowania skompletowano i przekazano sądowi lub innemu właściwemu organowi w terminie sześciu tygodni, chyba że jest to niemożliwe ze względu na wyjątkowe okoliczności.

Poprawka 57

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 64 – ustęp 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Na uzasadniony wniosek organu centralnego lub organu państwa członkowskiego, z którym dziecko ma ścisły związek, organ centralny państwa członkowskiego, w którym dziecko ma zwykły pobyt i w którym jest obecne, może bądź bezpośrednio bądź przez organy publiczne lub inne jednostki:

1.   Na uzasadniony wniosek organu centralnego lub organu państwa członkowskiego, z którym dziecko ma ścisły związek, organ centralny państwa członkowskiego, w którym dziecko ma zwykły pobyt i w którym jest obecne, ma obowiązek bądź bezpośrednio bądź przez organy publiczne lub inne jednostki:

Poprawka 58

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 64 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

2.   Jeżeli rozważane jest orzeczenie w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, gdy wymaga tego sytuacja dziecka organ państwa członkowskiego może wystąpić do dowolnego organu innego państwa członkowskiego, który posiada informacje istotne z punktu widzenia ochrony dziecka, o ich przekazanie.

2.   Jeżeli rozważane jest orzeczenie w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, gdy wymaga tego sytuacja dziecka organ państwa członkowskiego występuje do dowolnego organu innego państwa członkowskiego, który posiada informacje istotne z punktu widzenia ochrony dziecka, o ich przekazanie.

Poprawka 59

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 64 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

2а.     Przy sprawdzaniu kwestii związanych z odpowiedzialnością rodzicielską organ centralny państwa członkowskiego, w którym dziecko ma miejsce zwykłego pobytu, bezzwłocznie informuje organ centralny państwa członkowskiego obywatelstwa dziecka lub rodzica o toczącym się postępowaniu.

Poprawka 60

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 64 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3.   Organ państwa członkowskiego może wystąpić do organów innego państwa członkowskiego o udzielenie pomocy we wprowadzeniu w życie orzeczeń w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej wydanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, w szczególności w zapewnieniu skutecznego wykonania prawa do osobistej styczności z dzieckiem, jak również prawa do regularnego utrzymywania bezpośrednich kontaktów.

3.   Organ państwa członkowskiego występuje do organów innego państwa członkowskiego o udzielenie pomocy we wprowadzeniu w życie orzeczeń w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej wydanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, w szczególności w zapewnieniu skutecznego wykonania prawa do osobistej styczności z dzieckiem, jak również prawa do regularnego utrzymywania bezpośrednich kontaktów.

Poprawka 61

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 64 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5.   Organy państwa członkowskiego, w którym dziecko nie ma zwykłego pobytu, na wniosek osoby przebywającej w tym państwie członkowskim, która ubiega się o uzyskanie lub zachowanie prawa do osobistej styczności z dzieckiem, lub na wniosek organu centralnego innego państwa członkowskiego, gromadzą informacje lub dowody oraz mogą wypowiedzieć się o zdolności tej osoby do wykonywania prawa do osobistej styczności i o warunkach, na jakich prawo to powinno być wykonywane.

5.   Organy państwa członkowskiego, w którym dziecko nie ma zwykłego pobytu, na wniosek rodzica lub członka rodziny przebywającego w tym państwie członkowskim, który ubiega się o uzyskanie lub zachowanie prawa do osobistej styczności z dzieckiem, lub na wniosek organu centralnego innego państwa członkowskiego, gromadzą informacje lub dowody oraz mogą wypowiedzieć się o zdolności tych osób do wykonywania prawa do osobistej styczności i o warunkach, na jakich prawo to powinno być wykonywane.

Poprawka 62

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 64 – ustęp 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

5a.     Organ państwa członkowskiego może zwrócić się do centralnego organu innego państwa członkowskiego o udzielenie informacji na temat prawa krajowego tego państwa członkowskiego w sprawach objętych zakresem niniejszego rozporządzenia, które to informacje są istotne dla rozpatrzenia sprawy na podstawie niniejszego rozporządzenia. Organ państwa członkowskiego, do którego zwrócono się o udzielenie informacji, musi odpowiedzieć w możliwie najkrótszym terminie.

Poprawka 63

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 65 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1.   Jeżeli organ mający jurysdykcję na podstawie niniejszego rozporządzenia rozważa umieszczenie dziecka w  placówce opiekuńczej lub w  rodzinie zastępczej w innym państwie członkowskim, organ ten najpierw uzyskuje zgodę właściwego organu w tym innym państwie członkowskim. W tym celu organ ten, za pośrednictwem organu centralnego swojego państwa członkowskiego, kieruje do organu centralnego państwa członkowskiego, w którym dziecko ma zostać umieszczone, wniosek o wyrażenie zgody, obejmujący sprawozdanie na temat dziecka wraz z podaniem powodów, dla których wnioskuje się o umieszczenie dziecka poza rodziną lub objęcie go opieką.

1.   Jeżeli organ mający jurysdykcję na podstawie niniejszego rozporządzenia rozważa umieszczenie dziecka u członków rodziny, rodzinie zastępczej lub w  bezpiecznej placówce opiekuńczej w innym państwie członkowskim, organ ten najpierw uzyskuje zgodę właściwego organu w tym innym państwie członkowskim. W tym celu organ ten, za pośrednictwem organu centralnego swojego państwa członkowskiego, kieruje do organu centralnego państwa członkowskiego, w którym dziecko ma zostać umieszczone, wniosek o wyrażenie zgody, obejmujący sprawozdanie na temat dziecka wraz z podaniem powodów, dla których wnioskuje się o umieszczenie dziecka poza rodziną lub objęcie go opieką. Państwa członkowskie zapewniają rodzicom i krewnym dziecka możliwość regularnej styczności osobistej niezależnie od miejsca zamieszkania, chyba że zagraża to dobru dziecka.

Poprawka 64

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 65 – ustęp 4 – akapit 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Jeżeli właściwy organ zamierza wysłać pracowników socjalnych do innego państwa członkowskiego w celu ustalenia, czy umieszczenie w tym państwie służy dobru dziecka, powiadamia on o tym zainteresowane państwo członkowskie.

Poprawka 65

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 66 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4.    Każdy organ centralny ponosi swoje własne koszty.

4.    Jeżeli wnioskujące państwo członkowskie i państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek, nie uzgodnią inaczej, każdy organ centralny ponosi swoje własne koszty.

Poprawka 66

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 79 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Do dnia [ 10 lat po dacie rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia] r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie z oceny ex post niniejszego rozporządzenia, sporządzone z wykorzystaniem informacji dostarczonych przez państwa członkowskie. Do sprawozdania dołącza się, w razie potrzeby, wniosek ustawodawczy.

Do dnia [ pięć lat po dacie rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia] r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie z oceny ex post niniejszego rozporządzenia, sporządzone z wykorzystaniem informacji dostarczonych przez państwa członkowskie. Do sprawozdania dołącza się, w razie potrzeby, wniosek ustawodawczy.

Poprawka 67

Wniosek dotyczący rozporządzenia

Artykuł 79 – ustęp 2 – litera a a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

aa)

liczby przypadków i orzeczeń w postępowaniu mediacyjnym dotyczącym odpowiedzialności rodzicielskiej;


(1)  Dz.U. C 77 z 28.3.2002, s. 1.

(34)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz.U. L 338 z 23.12.2003, s. 1).

(35)  Zob. załącznik V.

(34)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz.U. L 338 z 23.12.2003, s. 1).

(35)  Zob. załącznik V.

(1a)   CM/Rec(2012)2 z 28 marca 2012 r.

(1a)   CM/Rec(2012)2 z 28 marca 2012 r.