OPINIA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

z dnia 11 maja 2018 r.

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy służące wzmocnieniu odpowiedzialności budżetowej i średniookresowej orientacji polityki budżetowej w państwach członkowskich

(CON/2018/25)

(2018/C 261/01)

Wprowadzenie i podstawa prawna

W dniu 1 lutego 2018 r. Europejski Bank Centralny (EBC) otrzymał wniosek Rady Unii Europejskiej o wydanie opinii w sprawie projektu dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy służące wzmocnieniu odpowiedzialności budżetowej i średniookresowej orientacji polityki budżetowej w państwach członkowskich (1) (zwanego dalej „projektem dyrektywy”).

Właściwość EBC do wydania opinii wynika z art. 127 ust. 4 oraz art. 282 ust. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), jako że projekt dyrektywy ma znaczenie w kontekście głównego celu Europejskiego Systemu Banków Centralnych, jakim jest utrzymywanie stabilności cen zgodnie z treścią art. 127 ust. 1 i art. 282 ust. 2 TFUE oraz art. 2 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „Statutem ESBC”). Właściwość EBC do wydania opinii w sprawie projektu dyrektywy wynika także z art. 126 ust. 14 TFUE, który stanowi podstawę prawną projektu dyrektywy, zgodnie z którym Rada Unii Europejskiej, stanowiąc jednomyślnie zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Parlamentem Europejskim i EBC, uchwala właściwe przepisy, które zastąpią Protokół (nr 12) w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu, stanowiący załącznik do TFUE i Traktatu o Unii Europejskiej. Rada Prezesów wydała niniejszą opinię zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 17 ust. 5 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego.

1.   Uwagi ogólne

1.1.

Kryzys finansowy i ekonomiczny jednoznacznie wykazał, iż ambitna reforma zarządzania gospodarczego niewątpliwie leży w interesie Unii Europejskiej, państw członkowskich, a w szczególności strefy euro (2). Pakt stabilności i wzrostu, który jest wdrażany i egzekwowany poprzez akty prawa wtórnego w formie rozporządzenia Rady (WE) nr 1466/97 (3) oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/97 (4), stworzył solidniejsze unijne ramy prawne na potrzeby koordynacji polityki gospodarczej i polityki budżetowej oraz nadzoru nad nimi (5).

1.2.

Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w kontekście przyjęcia wspomnianych powyżej aktów prawnych EBC z zadowoleniem przyjmuje projekt dyrektywy, którego celem jest włączenie treści Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej (Treaty on Stability, Coordination and Governance, TSCG) do ram prawnych Unii. Projekt dyrektywy stanowi wdrożenie art. 16 TSCG, który przewidywał włączenie treści TSCG do ram prawnych Unii w ciągu pięciu lat od daty jego wejścia w życie, tj. do 1 stycznia 2018 r. (6) Treści TSCG odpowiada, według interpretacji Komisji, tak zwany „pakt fiskalny” (7). EBC uważa, że dalsze wzmocnienie odpowiedzialności budżetowej w państwach członkowskich, uproszczenie przepisów oraz skuteczniejsze i bardziej systematyczne monitorowanie wdrożenia i egzekwowania reguł fiskalnych na szczeblu unijnym i krajowym wymaga szeregu zmian w projekcie dyrektywy.

2.   Uwagi szczegółowe

2.1.   Uproszczenie aktualnie obowiązujących ram prawnych

2.1.1.

Projekt dyrektywy zmierza do uproszczenia przepisów oraz skuteczniejszego i bardziej systematycznego monitorowania wdrożenia i egzekwowania reguł fiskalnych na szczeblu unijnym i krajowym w ramach ogólnych ram zarządzania gospodarczego w UE. Projekt dyrektywy ma również na celu ograniczenie potencjalnego ryzyka związanego z powielaniem działań oraz podejmowaniem działań stojących ze sobą w sprzeczności, które towarzyszy współistnieniu rozwiązań wynikających z metody międzyrządowej i mechanizmów przewidzianych w prawie Unii. Jak wskazano w pkt 1.2, EBC z zadowoleniem przyjmuje cele projektu dyrektywy, ma jednak obawy co do tego, czy projekt dyrektywy może te cele osiągnąć.

2.1.2.

Jeżeli chodzi o TSCG, projekt dyrektywy zmierza do włączenia paktu fiskalnego do ram prawnych Unii. Jednakże postanowienia projektu dyrektywy znacznie odbiegają od postanowień paktu fiskalnego, co może prowadzić do osłabienia zasad paktu fiskalnego i zwiększenia niepewności wynikającej ze współistnienia kilku reżimów fiskalnych. W szczególności, zasady paktu fiskalnego osłabia fakt, że projekt dyrektywy nie zawiera odniesienia do wynikającego z paktu fiskalnego zobowiązania państw członkowskich do zapewnienia zrównoważonego lub wykazującego nadwyżkę salda sektora instytucji rządowych i samorządowych lub też do przestrzegania górnego pułapu deficytu strukturalnego na poziomie 0,5 % produktu krajowego brutto lub 1,0 % w sytuacji gdy poziom zadłużenia jest mniejszy niż wartość odniesienia w postaci 60 % produktu krajowego brutto oraz istnieje niskie ryzyko utraty stabilności finansów publicznych. Pakt fiskalny zawiera również zobowiązanie do zapewnienia zdecydowanego postępu na drodze do osiągnięcia celu średniookresowego określonego w pakcie stabilności i wzrostu. EBC jest zdania, że te zobowiązania powinny być w jasny sposób odzwierciedlone w projekcie dyrektywy.

2.1.3.

Ponadto projekt dyrektywy nie zastępuje TSCG, jako że TSCG zawiera postanowienia wykraczające poza zakres projektu dyrektywy. Jednakże z uwagi na fakt, że TSCG nadal będzie miał zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich z wyjątkiem Czech i Wielkiej Brytanii, wydaje się, że projekt dyrektywy nie zmniejszy ryzyka związanego z powielaniem działań oraz podejmowaniem działań stojących ze sobą w sprzeczności, które to ryzyko towarzyszy współistnieniu rozwiązań wynikających z metody międzyrządowej i mechanizmów przewidzianych w prawie Unii. Uzasadnienie projektu dyrektywy stwierdza, że projekt nie powinien mieć wpływu na zobowiązania podjęte przez Umawiające się Strony na podstawie art. 7 i art. 13 TSCG. Projekt dyrektywy będzie miał jednak wpływ na zobowiązania państw członkowskich będących Umawiającymi się Stronami TSCG podjęte na podstawie art. 3, który zawiera postanowienia paktu fiskalnego, bez ich uchylenia lub zastąpienia (8). Ujednolicenie postanowień projektu dyrektywy z art. 3 TSCG wyjaśniłoby kwestię współistnienia TSCG i projektu dyrektywy oraz przyczyniłoby się do osiągnięcia celów projektu dyrektywy.

2.1.4.

Ponadto EBC rozumie, że większość państw członkowskich, które są Umawiającymi się Stronami TSCG, już wdrożyło postanowienia paktu fiskalnego do krajowego porządku prawnego. W niektórych przypadkach wdrożenia tego dokonano na poziomie konstytucyjnym lub na poziomie będącym jego odpowiednikiem. Biorąc pod uwagę, że pakt fiskalny zawiera postanowienia, które są bardziej restrykcyjne niż postanowienia projektu dyrektywy, w szczególności w odniesieniu do górnego pułapu deficytu strukturalnego w wysokości 0,5 % produktu narodowego brutto, oczekuje się, że takie przepisy prawa krajowego także będą zawierały bardziej restrykcyjne zasady fiskalne. Dlatego też, jeżeli państwa członkowskie, które nie dokonały jeszcze pełnego wdrożenia postanowień paktu fiskalnego do prawa krajowego, zdecydują się na wdrożenie mniej restrykcyjnego wariantu z powodu przyjęcia projektu dyrektywy, lub też jeżeli niektóre państwa członkowskie zdecydują się na zmianę istniejących przepisów w tym kierunku, może to skutkować nierównymi i rozbieżnymi zasadami fiskalnymi w Unii. Taka sytuacja wzmacnia sugestię EBC zawartą w pkt 2.1.2, aby w jasny sposób odzwierciedlić w projekcie dyrektywy obowiązki zawarte w pakcie fiskalnym. Odzwierciedlenie postanowień paktu fiskalnego zapewni jasność prawa i równe traktowanie w całej Unii.

2.1.5.

I wreszcie, jeżeli chodzi ogólnie o ramy fiskalne Unii, wydaje się, że projekt dyrektywy zawiera postanowienia podobne do postanowień paktu stabilności i wzrostu, „sześciopaku” i „dwupaku”, lub postanowienia z nimi związane. Niektóre przykłady to postanowienia ustanawiające niezależne organy, zawarte w projekcie dyrektywy i rozporządzeniu (UE) nr 473/2013, a także postanowienia dotyczące numerycznych reguł fiskalnych i średniookresowych zasad polityki budżetowej zawartych w dyrektywie 2011/85/UE. EBC jest zdania, że w tych przypadkach projekt dyrektywy powinien precyzować, jaka w praktyce ma być relacja pomiędzy jego postanowieniami a już istniejącymi przepisami prawa Unii oraz – tam, gdzie to konieczne – wprowadzić zmiany do odpowiednich aktów prawnych zapewniające jasność prawa.

2.2.   Cel średniookresowy

2.2.1.

Projekt dyrektywy zobowiązuje państwa członkowskie do ustanowienia zbiorów specyficznych dla nich, wiążących i trwałych numerycznych reguł fiskalnych. Takie zbiory reguł powinny ustalać cel średniookresowy w odniesieniu do salda strukturalnego w celu zapewnienia, by stosunek zadłużenia publicznego do produktu krajowego brutto wyrażonego w cenach rynkowych nie przekraczał wartości odniesienia określonej w art. 1 Protokołu (nr 12) w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu (9) lub zbliżał się do tej wartości w zadowalającym tempie. EBC rozumie, że taki cel średniookresowy nie odnosi się do celu średniookresowego zdefiniowanego w pakcie stabilności i wzrostu, a w szczególności w rozporządzeniu (WE) nr 1466/97, oraz że intencją Komisji jest zobowiązanie państw członkowskich do zawarcia w swoich ramach fiskalnych celu średniookresowego, który może różnić się od celu średniookresowego określonego w pakcie stabilności i wzrostu. EBC uważa, że projekt dyrektywy powinien klarownie i kompleksowo określać sposób zdefiniowania takiego celu średniookresowego w odniesieniu do salda strukturalnego oraz – tak jak wskazano w pkt 2.1.2 – określać, w jaki sposób cel ten odzwierciedla górny pułap deficytu strukturalnego na poziomie 0,5 % produktu krajowego brutto, o który mówi pakt fiskalny. Zawarcie takiej definicji zapewniłoby państwom członkowskim jasność co do ich obowiązków oraz jednolite i zharmonizowane zasady fiskalne w całej Unii.

2.2.2.

Pakt fiskalny zawiera również obowiązek zapewnienia przez Umawiające się Strony zdecydowanego postępu na drodze do osiągnięcia celu średniookresowego określonego w pakcie stabilności i wzrostu, przy czym harmonogram osiągnięcia takiego postępu uwzględnia specyficzne dla danego kraju względy stabilności finansów publicznych. EBC zauważa, że obowiązek zapewnienia zdecydowanego postępu na drodze do osiągnięcia celu średniookresowego powinien zostać wprowadzony do postanowień projektu dyrektywy. EBC uważa także, że pojęcie postępu na drodze do osiągnięcia celu średniookresowego, o którym mowa w projekcie dyrektywy, powinno zostać doprecyzowane, przy czym zasady zawarte w pakcie stabilności i wzrostu powinny być traktowane jako minimalne tempo osiągania tego postępu.

2.2.3.

I wreszcie, EBC z zadowoleniem przyjmuje obowiązek uwzględnienia przez państwa członkowskie w swoich planach fiskalnych średniookresowej ścieżki wzrostu wydatków publicznych pomniejszonych o środki dyskrecjonalne po stronie dochodów, która miałaby wiążący i trwały charakter. W odróżnieniu od reguł wydatkowych, o których mowa w pakcie fiskalnym i które powielają pakt stabilności i wzrostu, reguła wydatkowa zawarta w projekcie dyrektywy mówi o stałych wieloletnich docelowych wartościach wydatków, które mają być stosowane przez całą kadencję parlamentu od momentu uformowania nowego rządu. Takie wartości docelowe muszą wówczas być respektowane w budżetach rocznych przez cały ten okres. Taka stała reguła może wspierać dyscyplinę budżetową i stwarzać dodatkową przestrzeń fiskalną w okresach ekspansji gospodarki, należałoby jednak precyzyjniej określić sposób egzekwowania tej zasady w średnim terminie. Ponadto projekt dyrektywy powinien doprecyzować, czy państwa członkowskie powinny korygować roczne docelowe wartości wydatków w przypadku odmiennego tempa wzrostu gospodarki od zakładanego w momencie ustalania takich wartości docelowych.

2.3.   Automatyczny mechanizm korygujący

2.3.1.

EBC z zadowoleniem przyjmuje fakt wprowadzenie automatycznego mechanizmu korygującego zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. e) TSCG, który wykracza poza procedurę korekty rozbieżności, o której mowa w art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1466/97. Narzędzie to umożliwi państwom członkowskim korygowanie odchyleń od celu średniookresowego i prowadzącej do niego ścieżki dostosowawczej, a także kompensowanie odchyleń od ścieżki wydatków publicznych, o której mowa w projekcie dyrektywy (10).

2.3.2.

Niemniej jednak EBC zidentyfikował szereg elementów tego mechanizmu, które powinny zostać zmienione w celu zapewnienia jego bardziej skutecznego stosowania przez państwa członkowskie. W szczególności, choć projekt dyrektywy stanowi, że mechanizm korygujący uruchamiany jest automatycznie w przypadku „odnotowania znacznego odchylenia”, nie definiuje on tego terminu ani nie zawiera żadnych wytycznych co do jego zakresu. EBC zaleca zdefiniowanie w projekcie dyrektywy terminu „odnotowanie znacznego odchylenia” w celu zapewnienia jasności prawa w stosowaniu mechanizmu korygującego.

2.4.   Niezależne organy

2.4.1.

EBC popiera postanowienia projektu dyrektywy, które zmierzają do wzmocnienia roli niezależnych organów poprzez przyznanie im mandatu wykraczającego poza ich istniejące zadania przewidziane w rozporządzeniu (UE) nr 473/2013. EBC szczególnie popiera wprowadzenie do prawa Unii zasady stosowania się do zaleceń niezależnych organów lub konieczności uzasadnienia niezastosowania się do tych zaleceń („comply-or-justify principle”), ponieważ wzmocni ona rolę niezależnych organów w procesie nadzoru fiskalnego. Jednakże rozporządzenie (UE) nr 473/2013 już teraz przewiduje utworzenie takich niezależnych organów i nakłada na nie szereg powiązanych zadań. Projekt dyrektywy nie powinien zatem powielać istniejących przepisów prawa Unii, a jedynie rozszerzyć zadania powierzone tym niezależnym organom, tak aby odpowiadały one zakresowi projektu dyrektywy.

W przypadku gdy EBC zaleca zmianę projektu dyrektywy, szczegółowe propozycje zmian wraz z ich uzasadnieniem zostały zawarte w odrębnym roboczym dokumencie o charakterze technicznym. Dokument roboczy o charakterze technicznym jest dostępny w języku angielskim na stronie internetowej EBC.

---

(1)  COM(2017) 824 final.

(2)  Opinie CON/2011/13 i CON/2012/18. Opinie EBC są publikowane na stronie internetowej EBC pod adresem www.ecb.europa.eu.

(3)  Rozporządzenie Rady nr 1466/97/WE z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych (Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 6).

(5)  Pakt stabilności i wzrostu obejmuje sześć pakietów legislacyjnych znanych jako „sześciopak” (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1173/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro (Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 1), rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1174/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie środków egzekwowania korekty nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej w strefie euro (Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 8), rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1175/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych (Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 12), rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania (Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25), rozporządzenie Rady (UE) nr 1177/2011 z dnia 8 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1467/97 w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 33) oraz dyrektywa Rady 2011/85/UE z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich (Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 41)), który wszedł w życie 13 grudnia 2011 r., oraz „dwupak” (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej (Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 1) i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 473/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wspólnych przepisów dotyczących monitorowania i oceny projektów planów budżetowych oraz zapewnienia korekty nadmiernego deficytu w państwach członkowskich należących do strefy euro (Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 11)), który wszedł w życie 30 maja 2013 r.

(6)  Art. 16 TSCG przewiduje powzięcie kroków niezbędnych do włączenia treści TSCG do ram prawnych Unii w ciągu pięciu lat od daty wejścia TSCG w życie, tj. do 1 stycznia 2018 r., na podstawie oceny doświadczeń z jego wdrażania. Jest to również zgodne ze sprawozdaniem pięciu przewodniczących pt. „Dokończenie budowy europejskiej unii gospodarczej i walutowej”, opracowanym przez Jeana-Claude’a Junckera w ścisłej współpracy z Donaldem Tuskiem, Jeroenem Dijsselbloemem, Mario Draghim i Martinem Schulzem, z 22 czerwca 2015 r., dostępnym na stronie internetowej Komisji pod adresem www.ec.europa.eu.

(7)  Pakt fiskalny jest zawarty w tytule III TSCG.

(8)  Jest to kwestia, co do której decyzję podejmują Umawiające się Strony TSCG.

(9)  Załączony do TFUE.

(10)  Zob. art. 3 ust. 2 lit. b) projektu dyrektywy.

Kursy walutowe euro (1)

24 lipca 2018 r.

(2018/C 261/02)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1706
JPY	Jen	130,06
DKK	Korona duńska	7,4504
GBP	Funt szterling	0,89178
SEK	Korona szwedzka	10,3278
CHF	Frank szwajcarski	1,1626
ISK	Korona islandzka	124,60
NOK	Korona norweska	9,5605
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,761
HUF	Forint węgierski	326,64
PLN	Złoty polski	4,3179
RON	Lej rumuński	4,6398
TRY	Lir turecki	5,7054
AUD	Dolar australijski	1,5797
CAD	Dolar kanadyjski	1,5393
HKD	Dolar Hongkongu	9,1846
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7192
SGD	Dolar singapurski	1,5967
KRW	Won	1 320,85
ZAR	Rand	15,6041
CNY	Yuan renminbi	7,9561
HRK	Kuna chorwacka	7,3975
IDR	Rupia indonezyjska	16 972,88
MYR	Ringgit malezyjski	4,7550
PHP	Peso filipińskie	62,366
RUB	Rubel rosyjski	73,4444
THB	Bat tajlandzki	39,051
BRL	Real	4,4184
MXN	Peso meksykańskie	22,0446
INR	Rupia indyjska	80,7100

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

Aktualizacja wykazu przejść granicznych, o których mowa w art. 2 ust. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (1)

(2018/C 261/03)

Publikacja wykazu przejść granicznych zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (2), opiera się na informacjach przekazanych Komisji przez państwa członkowskie zgodnie z art. 39 kodeksu granicznego Schengen (tekst jednolity).

Oprócz publikacji w Dzienniku Urzędowym, regularnie aktualizowane informacje dostępne są na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej do Spraw Wewnętrznych.

GRECJA

Zmiana informacji opublikowanych w Dz.U. C 72 z 28.2.2015

WYKAZ PRZEJŚĆ GRANICZNYCH

Εναέρια σύνορα		Porty lotnicze (granice powietrzne)
1.	Αθήνα	Αthina
2.	Ηράκλειο	Heraklion
3.	Θεσσαλονίκη	Thessaloniki
4.	Ρόδος	Rodos (Rhodes)
5.	Κέρκυρα	Kerkira (Corfou)
6.	Αντιμάχεια Κω	Antimachia (Kos)
7.	Χανιά	Chania
8.	Πυθαγόρειο Σάμου	Pithagorio, Samos
9.	Μυτιλήνη	Mitilini
10.	Ιωάννινα	Ioannina
11.	Άραξος	Araxos
12.	Σητεία	Sitia
13.	Χίος	Chios (*1)
14.	Αργοστόλι	Argostoli
15.	Καλαμάτα	Kalamata
16.	Καβάλα	Kavala
17.	Άκτιο Βόνιτσας	Aktio Vonitsas
18.	Ζάκυνθος	Zakinthos
19.	Θήρα	Thira
20.	Σκιάθος	Skiathos
21.	Κάρπαθος	Karpathos (*1)
22.	Μύκονος	Mikonos
23.	Αλεξανδρούπολη	Alexandroupoli
24.	Ελευσίνα	Elefsina
25.	Ανδραβίδα	Andravida
26.	Ατσική Λήμνου	Atsiki - Limnos
27.	Νέα Αγχίαλος	Νea Aghialos
28.	Αργος Ορεστικού (Καστοριά)	Argos

Θαλάσσια σύνορα		Porty (granice morskie)
1.	Γύθειο	Githio
2.	Σύρος	Siros
3.	Ηγουμενίτσα	Igoymenitsa
4.	Στυλίδα	Stilida
5.	Άγιος Νικόλαος	Agios Nikolaos
6.	Ρέθυμνο	Rethimno
7.	Λευκάδα	Lefkada
8.	Σάμος	Samos
9.	Βόλος	Volos
10.	Κως	Kos
11.	Δάφνη Αγίου Όρους	Dafni, Agiou Oros
12.	Ίβηρα Αγίου Όρους	Ivira, Agiou Oros
13.	Γλυφάδα	Glifada
14.	Πρέβεζα	Preveza
15.	Πάτρα	Patra
16.	Κέρκυρα	Kerkira
17.	Σητεία	Sitia
18.	Χίος	Chios
19.	Αργοστόλι	Argostoli
20.	Θεσσαλονίκη	Thessaloniki
21.	Κόρινθος	Korinthos
22.	Καλαμάτα	Kalamata
23.	Κάλυμνος	Kalymnos (*2)
24.	Καβάλα	Kavala
25.	Ιθάκη	Ithaki
26.	Πύλος	Pilos
27.	Πυθαγόρειο Σάμου	Pithagorio - Samos
28.	Λαύριο	Lavrio
29.	Ηράκλειο	Heraklio
30.	Σάμη Κεφαλληνίας	Sami, Kefalonia
31.	Πειραιάς	Pireas
32.	Μήλος	Milos
33.	Κατάκολο	Katakolo
34.	Σούδα Χανίων	Souda - Chania
35.	Ιτέα	Itea
36.	Ελευσίνα	Elefsina
37.	Μύκονος	Mikonos
38.	Ναύπλιο	Nafplio
39.	Χαλκίδα	Chalkida
40.	Ρόδος	Rodos
41.	Ζάκυνθος	Zakinthos
42.	Θήρα	Thira
43.	Καλοί Λιμένες Ηρακλείου	Kali - Limenes - Herakliou
44.	Μύρινα Λήμνου	Myrina - Limnos
45.	Παξοί	Paxi
46.	Σκιάθος	Skiathos
47.	Αλεξανδρούπολη	Alexandroupoli
48.	Αίγιο	Aighio
49.	Πάτμος	Patmos
50.	Σύμη	Simi
51.	Μυτιλήνη	Mitilini
52.	Χανιά	Chania
53.	Αστακός	Astakos
54.	Καρλόβασι Σάμου	Karlovasi Samos (*2)
55.	Πέτρα Λέσβου	Petra, Lesvos (*2)
56.	Αγία Μαρίνα Λέρου	Agia Marina Leros (*2)
57.	Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής	Nea Moudania
58.	Άγιοι Θεόδωροι	Agioi Theodoroi
59.	Καστελόριζο	Kastellorizo

Χερσαία σύνορα		Granice lądowe
Με την Αλβανία		Z Albanią
1.	Κακαβιά	Kakavia
2.	Κρυσταλλοπηγή	Kristalopigi
3.	Σαγιάδα	Sagiada
4.	Μερτζάνη	Mertzani
Με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας		Z byłą jugosłowiańską republiką Macedonii
1.	Νίκη	Niki
2.	Ειδομένη (σιδηροδρομικό)	Idomeni (kolejowe)
3.	Εύζωνοι	Evzoni
4.	Δοϊράνη	Doirani
Με τη Βουλγαρία		Z Bułgarią
1.	Προμαχώνας	Promachonas
2.	Προμαχώνας (σιδηροδρομικό)	Promachonas (kolejowe)
3.	Δίκαια (σιδηροδρομικό)	Dikea, Evros (kolejowe)
4.	Ορμένιο	Ormenio, Evros
5.	Εξοχή	Εχοηι
6.	Άγιος Κωνσταντίνος Ξάνθης	Agios Konstantinos (Xanthi)
7.	Κυπρίνος Έβρου	Kyprinos (Evros)
8.	Νυμφαία	Nymfaia
Με την Τουρκία		Z Turcją
1.	Καστανιές Έβρου	Kastanies
2.	Πύθιο (σιδηροδρομικό)	Pithio (kolejowe)
3.	Κήποι Έβρου	Kipi

FRANCJA

Zmiana informacji opublikowanych w Dz.U. C 411 z 2.12.2017

WYKAZ PRZEJŚĆ GRANICZNYCH

Lotnicze

(1)

Ajaccio-Napoléon-Bonaparte

(2)

Albert-Bray

(3)

Angers-Marcé

(4)

Angoulême-Brie-Champniers

(5)

Annecy-Methet

(6)

Auxerre-Branches

(7)

Avignon-Caumont

(8)

Bâle-Mulhouse

(9)

Bastia-Poretta

(10)

Beauvais-Tillé

(11)

Bergerac-Dordogne-Périgord

(12)

Béziers-Vias

(13)

Biarritz-Pays Basque

(14)

Bordeaux-Mérignac

(15)

Brest-Bretagne

(16)

Brive-Souillac

(17)

Caen-Carpiquet

(18)

Calais-Dunkerque

(19)

Calvi-Sainte-Catherine

(20)

Cannes-Mandelieu

(21)

Carcassonne-Salvaza

(22)

Châlons-Vatry

(23)

Chambéry-Aix-les-Bains

(24)

Châteauroux-Déols

(25)

Cherbourg-Mauperthus

(26)

Clermont-Ferrand-Auvergne

(27)

Colmar-Houssen

(28)

Deauville-Normandie

(29)

Dijon-Longvic

(30)

Dinard-Pleurtuit-Saint-Malo

(31)

Dôle-Tavaux

(32)

Epinal-Mirecourt

(33)

Figari-Sud Corse

(34)

Grenoble-Alpes-Isère

(35)

Hyères-le Palivestre

(36)

Paris-Issy-les-Moulineaux

(37)

La Môle – Saint-Tropez, (otwarte od dnia 15 czerwca do dnia 30 września)

(38)

La Rochelle-Ile de Ré

(39)

Laval-Entrammes

(40)

Le Castellet (od dnia 10 czerwca do dnia 1 lipca 2018 r.)

(41)

Le Havre-Octeville

(42)

Le Mans-Arnage

(43)

Le Touquet-Côte ďOpale

(44)

Lille-Lesquin

(45)

Limoges-Bellegarde

(46)

Lorient-Lann-Bihoué

(47)

Lyon-Bron

(48)

Lyon-Saint-Exupéry

(49)

Marseille-Provence

(50)

Metz-Nancy-Lorraine

(51)

Monaco-Héliport

(52)

Montpellier-Méditérranée

(53)

Nantes-Atlantique

(54)

Nice-Côte d’Azur

(55)

Nîmes-Garons

(56)

Orléans-Bricy

(57)

Orléans-Saint-Denis-de-l’Hôtel

(58)

Paris-Charles de Gaulle

(59)

Paris-le Bourget

(60)

Paris-Orly

(61)

Pau-Pyrénées

(62)

Perpignan-Rivesaltes

(63)

Poitiers-Biard

(64)

Quimper-Pluguffan (otwarte od początku maja do początku września)

(65)

Rennes Saint-Jacques

(66)

Rodez-Aveyron

(67)

Rouen-Vallée de Seine

(68)

Saint-Brieuc-Armor

(69)

Saint-Etienne Loire

(70)

Saint-Nazaire-Montoir

(71)

Strasbourg-Entzheim

(72)

Tarbes-Lourdes-Pyrénées

(73)

Toulouse-Blagnac

(74)

Tours-Val de Loire

(75)

Troyes-Barberey

Morskie

(1)

Ajaccio

(2)

Bastia

(3)

Bayonne

(4)

Bordeaux

(5)

Boulogne

(6)

Brest

(7)

Caen-Ouistreham

(8)

Calais

(9)

Cannes-Vieux Port

(10)

Carteret

(11)

Cherbourg

(12)

Dieppe

(13)

Douvres

(14)

Dunkerque

(15)

Granville

(16)

Honfleur

(17)

La Rochelle-La Pallice

(18)

Le Havre

(19)

Les Sables-d’Olonne-Port

(20)

Lorient

(21)

Marseille

(22)

Monaco-Port de la Condamine

(23)

Nantes-Saint-Nazaire

(24)

Nice

(25)

Port-de-Bouc-Fos/Port-Saint-Louis

(26)

Port-la-Nouvelle

(27)

Port-Vendres

(28)

Roscoff

(29)

Rouen

(30)

Saint-Brieuc

(31)

Saint-Malo

(32)

Sète

(33)

Toulon

Lądowe

(1)

Gare de Bourg Saint Maurice (otwarte od początku grudnia do połowy kwietnia)

(2)

Gare de Moutiers (otwarte od początku grudnia do połowy kwietnia)

(3)

Gare d’Ashford International

(4)

Gare d’Avignon-Centre

(5)

Cheriton/Coquelles

(6)

Gare de Chessy-Marne-la-Vallée

(7)

Gare de Fréthun

(8)

Gare de Lille-Europe

(9)

Gare de Paris-Nord

(10)

Gare de Saint-Pancras

(11)

Gare d’Ebsfleet

(12)

Pas de la Case-Porta

Lista wcześniejszych publikacji

Dz.U. C 316 z 28.12.2007, s. 1.

Dz.U. C 134 z 31.5.2008, s. 16.

Dz.U. C 177 z 12.7.2008, s. 9.

Dz.U. C 200 z 6.8.2008, s. 10.

Dz.U. C 331 z 31.12.2008, s. 13.

Dz.U. C 3 z 8.1.2009, s. 10.

Dz.U. C 37 z 14.2.2009, s. 10.

Dz.U. C 64 z 19.3.2009, s. 20.

Dz.U. C 99 z 30.4.2009, s. 7.

Dz.U. C 229 z 23.9.2009, s. 28.

Dz.U. C 263 z 5.11.2009, s. 22.

Dz.U. C 298 z 8.12.2009, s. 17.

Dz.U. C 74 z 24.3.2010, s. 13.

Dz.U. C 326 z 3.12.2010, s. 17.

Dz.U. C 355 z 29.12.2010, s. 34.

Dz.U. C 22 z 22.1.2011, s. 22.

Dz.U. C 37 z 5.2.2011, s. 12.

Dz.U. C 149 z 20.5.2011, s. 8.

Dz.U. C 190 z 30.6.2011, s. 17.

Dz.U. C 203 z 9.7.2011, s. 14.

Dz.U. C 210 z 16.7.2011, s. 30.

Dz.U. C 271 z 14.9.2011, s. 18.

Dz.U. C 356 z 6.12.2011, s. 12.

Dz.U. C 111 z 18.4.2012, s. 3.

Dz.U. C 183 z 23.6.2012, s. 7.

Dz.U. C 313 z 17.10.2012, s. 11.

Dz.U. C 394 z 20.12.2012, s. 22.

Dz.U. C 51 z 22.2.2013, s. 9.

Dz.U. C 167 z 13.6.2013, s. 9.

Dz.U. C 242 z 23.8.2013, s. 2.

Dz.U. C 275 z 24.9.2013, s. 7.

Dz.U. C 314 z 29.10.2013, s. 5.

Dz.U. C 324 z 9.11.2013, s. 6.

Dz.U. C 57 z 28.2.2014, s. 4.

Dz.U. C 167 z 4.6.2014, s. 9.

Dz.U. C 244 z 26.7.2014, s. 22.

Dz.U. C 332 z 24.9.2014, s. 12.

Dz.U. C 420 z 22.11.2014, s. 9.

Dz.U. C 72 z 28.2.2015, s. 17.

Dz.U. C 126 z 18.4.2015, s. 10.

Dz.U. C 229 z 14.7.2015, s. 5.

Dz.U. C 341 z 16.10.2015, s. 19.

Dz.U. C 84 z 4.3.2016, s. 2.

Dz.U. C 236 z 30.6.2016, s. 6.

Dz.U. C 278 z 30.7.2016, s. 47.

Dz.U. C 331 z 9.9.2016, s. 2.

Dz.U. C 401 z 29.10.2016, s. 4.

Dz.U. C 484 z 24.12.2016, s. 30.

Dz.U. C 32 z 1.2.2017, s. 4.

Dz.U. C 74 z 10.3.2017, s. 9.

Dz.U. C 120 z 13.4.2017, s. 17.

Dz.U. C 152 z 16.5.2017, s. 5.

Dz.U. C 411 z 2.12.2017, s. 10.

Dz.U. C 31 z 27.1.2018, s. 12.

---

(1)  Zob. wykaz wcześniejszych publikacji zamieszczony na końcu niniejszej aktualizacji.

(2)  Dz.U. L 77 z 23.3.2016, s. 1.

(*1)  Uwaga: Funkcjonują one wyłącznie w okresie letnim.

(*2)  Uwaga: Funkcjonują one wyłącznie w okresie letnim.

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.8984 – Hg/Vista/Allocate)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2018/C 261/04)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.