ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 5
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 61
8 stycznia 2018

Powiadomienie nr

Spis treśći

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2018/C 5/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2018/C 5/02

Sprawa C-98/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona – Hiszpania) – María Begoña Espadas Recio / Servicio Público de Empleo Estatal (SPEE) (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 97/81/WE — Porozumienie ramowe dotyczące pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC — Klauzula 4 — Pracownicy płci męskiej i pracownicy płci żeńskiej — Równość traktowania w zakresie zabezpieczenia społecznego — Dyrektywa 79/7/EWG — Artykuł 4 — Pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy o charakterze wertykalnym — Świadczenie z tytułu bezrobocia — Uregulowanie krajowe wyłączające okresy składkowe odnoszące się do nieprzepracowanych dni dla celów ustalenia okresu wypłaty świadczenia)

2

2018/C 5/03

Sprawa C-489/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Berlin – Niemcy) – CTL Logistics GmbH / DB Netz AG (Odesłanie prejudycjalne — Transport kolejowy — Dyrektywa 2001/14/WE — Opłaty za infrastrukturę — Pobieranie opłat — Krajowy organ kontrolny czuwający nad zgodnością opłat za infrastrukturę z tą dyrektywą — Umowa użytkowania infrastruktury zawarta między zarządcą infrastruktury kolejowej a przedsiębiorstwem kolejowym — Zasada niedyskryminacji — Zwrot opłat bez udziału tego organu i poza procedurami odwoławczymi wymagającymi jego udziału — Uregulowanie krajowe pozwalające sądowi cywilnemu na ustalenie właściwej kwoty w wypadku opłat niezgodnych z zasadą słuszności)

3

2018/C 5/04

Sprawa C-649/15 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – TV2/Danmark A/S / Komisja Europejska, Królestwo Danii, Viasat Broadcasting UK Ltd (Odwołanie — Pomoc państwa — Artykuł 107 ust. 1 TFUE — Publiczna usługa nadawcza — Środki przyjęte przez władze duńskie na rzecz duńskiego nadawcy TV2/Danmark — Pojęcie pomocy przyznawanej przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych — Wyrok Altmark)

3

2018/C 5/05

Sprawa C-656/15 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – Komisja Europejska / TV2/Danmark A/S, Królestwo Danii, Viasat Broadcasting UK Ltd (Odwołanie — Pomoc państwa — Artykuł 107 ust. 1 TFUE — Publiczna usługa nadawcza — Środki przyjęte przez władze duńskie na rzecz duńskiego nadawcy TV2/Danmark — Pojęcie pomocy przyznawanej przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych)

4

2018/C 5/06

Sprawa C-657/15 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – Viasat Broadcasting UK Ltd / TV2/Danmark A/S, Komisja Europejska, Królestwo Danii (Odwołanie — Pomoc państwa — Artykuł 107 ust. 1 TFUE — Publiczna usługa nadawcza — Środki przyjęte przez władze duńskie na rzecz duńskiego nadawcy TV2/Danmark — Pojęcie pomocy przyznawanej przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych — Wyrok Altmark)

5

2018/C 5/07

Sprawa C-46/16: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa – Łotwa) – Valsts ieņēmumu dienests / LS Customs Services SIA [Odesłanie prejudycjalne — Unia celna — Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 — Wspólnotowy kodeks celny — Towary niewspólnotowe — Procedura wspólnotowego tranzytu zewnętrznego — Usunięcie spod dozoru celnego towarów podlegających należnościom celnym przywozowym — Ustalanie wartości celnej — Artykuł 29 ust. 1 — Warunki stosowania metody opartej na wartości transakcyjnej — Artykuły 30 i 31 — Wybór metody ustalania wartości celnej — Obowiązek uzasadnienia przez organy celne wyboru przyjętej metody]

6

2018/C 5/08

Sprawa C-204/16 P: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – SolarWorld AG / Brandoni solare SpA, Solaria Energia y Medio Ambiente, SA, Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic Products (CCCME) [Odwołanie — Dumping — Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1238/2013 — Artykuł 3 — Przywóz modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (tj. ogniw) pochodzących lub wysyłanych z Chin — Ostateczne cło antydumpingowe — Zwolnienie przywozu stanowiącego przedmiot przyjętego zobowiązania — Rozdzielny charakter]

7

2018/C 5/09

Sprawa C-205/16 P: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – SolarWorld AG / Brandoni solare SpA, Solaria Energia y Medio Ambiente, SA, Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic Products (CCCME) [Odwołanie — Subsydia — Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1239/2013 — Artykuł 2 — Przywóz modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (tj. ogniw) pochodzących lub wysyłanych z Chin — Ostateczne cło wyrównawcze — Zwolnienie przywozu stanowiącego przedmiot przyjętego zobowiązania — Rozdzielny charakter]

7

2018/C 5/10

Sprawa C-217/16: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Efeteio Athinon – Grecja) – Komisja Europejska / Dimos Zagoriou (Odesłanie prejudycjalne — Decyzja Komisji Europejskiej dotycząca zwrotu przyznanych kwot stanowiąca tytuł egzekucyjny — Artykuł 299 TFUE — Postępowanie egzekucyjne — Środki egzekucji — Ustalenie sądu krajowego właściwego w przedmiocie sporu z zakresu postępowania egzekucyjnego — Ustalanie osoby, na której ciąży zobowiązanie pieniężne — Przesłanki stosowania krajowych przepisów proceduralnych — Autonomia proceduralna państw członkowskich — Zasady równoważności i skuteczności)

8

2018/C 5/11

Sprawa C-227/16: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden – Niderlandy) – Jan Theodorus Arts / Veevoederbedrijf Alpuro BV [Odesłanie prejudycjalne — Rolnictwo — Wspólna polityka rolna — Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 — System płatności jednolitych — Hodowca cieląt, który zawarł umowę integracyjną — Klauzula umowna, na podstawie której płatność jednolita zostaje przekazana przedsiębiorstwu integracyjnemu — Dopuszczalność]

9

2018/C 5/12

Sprawa C-298/16: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Cluj – Rumunia) – Teodor Ispas, Anduţa Ispas / Direcţia Generală a Finanţelor Publice Cluj (Odesłanie prejudycjalne — Ogólne zasady prawa Unii — Zasada dobrej administracji i prawa do obrony — Krajowe przepisy podatkowe przewidujące prawo do bycia wysłuchanym oraz prawo do bycia poinformowanym w toku podatkowego postępowania administracyjnego — Decyzja o opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej wydana przez krajowe organy podatkowe bez udzielenia podatnikowi dostępu do informacji i dokumentów stanowiących podstawę owej decyzji)

10

2018/C 5/13

Sprawa C-306/16: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal da Relação do Porto – Portugalia) – António Fernando Maio Marques da Rosa / Varzim Sol – Turismo, Jogo e Animação, SA (Odesłanie prejudycjalne — Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników — Dyrektywa 2003/88 WE — Artykuł 5 — Odpoczynek tygodniowy — Uregulowanie krajowe przewidujące co najmniej jeden dzień odpoczynku w każdym okresie siedmiodniowym — Okresy powyżej sześciu kolejnych dni pracy)

10

2018/C 5/14

Sprawa C-423/16 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – HX / Rada (Odwołanie — Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające przyjęte wobec Syryjskiej Republiki Arabskiej — Środki ograniczające przyjęte wobec osoby, której nazwisko figuruje w załączniku do decyzji — Przedłużenie okresu obowiązywania tej decyzji podczas trwania postępowania przed Sądem Unii Europejskiej — Wniosek o dostosowanie skargi złożony podczas rozprawy, a nie w odrębnym piśmie — Artykuł 86 regulaminu postępowania przed Sądem — Bułgarska wersja językowa — Stwierdzenie przez Sąd nieważności pierwotnej decyzji, na podstawie której osoba zainteresowana została umieszczona w wykazie osób objętych środkami ograniczającymi — Wygaśnięcie decyzji przedłużającej — Dalsze istnienie przedmiotu wniosku o dostosowanie skargi)

11

2018/C 5/15

Sprawa C-481/16: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – Komisja Europejska / Republika Grecka (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Pomoc państwa — Pomoc uznana za bezprawnie przyznaną i niezgodną ze wspólnym rynkiem — Obowiązek odzyskania — Obowiązek informowania — Niewykonanie — Środki obrony — Całkowita niemożność wykonania)

12

2018/C 5/16

Sprawa C-499/16: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – AZ / Minister Finansów [Odesłanie prejudycjalne — Podatki — Podatek od towarów i usług (VAT) — Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuł 98 — Uprawnienie państw członkowskich do zastosowania obniżonej stawki do niektórych dostaw towarów i świadczenia usług — Punkt 1 załącznika III — Środki spożywcze — Wyroby ciastkarskie i ciastka — Data minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia — Zasada neutralności podatkowej]

12

2018/C 5/17

Sprawa C-552/16: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad Sofia-grad – Bułgaria) – Wind Inovation 1 EOOD, w likwidacji / Direktor na Direktsia Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika – Sofia [Odesłanie prejudycjalne — Podatki — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Dyrektywa 2006/112/WE — Rozwiązanie spółki powodujące wykreślenie z rejestru podatku od wartości dodanej (VAT) — Obowiązek naliczenia VAT od istniejących aktywów i zapłaty naliczonego VAT państwu — Utrzymanie w mocy lub zmiana ustawy obowiązującej w dniu przystąpienia do Unii Europejskiej — Artykuł 176 akapit drugi — Wpływ na prawo do odliczenia — Artykuł 168]

13

2018/C 5/18

Sprawa C-641/16: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Tünkers France, Tünkers Maschinenbau GmbH / Expert France [Odesłanie prejudycjalne — Postępowanie upadłościowe — Rozporządzenie (WE) nr 1346/2000 — Sąd właściwy — Powództwo dotyczące czynu nieuczciwej konkurencji wytoczone w ramach postępowania upadłościowego — Powództwo wytoczone przez spółkę z siedzibą w innym państwie członkowskim przeciwko podmiotowi przejmującemu dziedzinę działalności spółki objętej postępowaniem upadłościowym — Powództwo niezwiązane z głównym postępowaniem upadłościowym, względnie powództwo wytoczone bezpośrednio na podstawie postępowania upadłościowego i ściśle z nim związane]

14

2018/C 5/19

Sprawa C-356/16: Postanowienie Trybunału (trzecia izba) z dnia 26 października 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel – Belgia) – postępowanie karne przeciwko Wamo BVBA, Lucowi Cecile Jozefowi Van Mol (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Dyrektywa 2005/29/WE — Nieuczciwe praktyki handlowe — Uregulowanie prawa krajowego zakazujące reklamowania zabiegów z zakresu chirurgii plastycznej lub medycyny estetycznej innej niż chirurgiczna)

14

2018/C 5/20

Sprawa C-474/16: Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 24 października 2017 r. – (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Colmar – Francja) – postępowanie karne przeciwko Belu Dienstleistung GmbH & Co KG, Stefan Nikless [Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Identyczne pytania prejudycjalne — Koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego — Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 — Ustawodawstwo mające zastosowanie — Zaświadczenie A1 — Moc dowodowa]

15

2018/C 5/21

Sprawy połączone C-655/16 i C-656/16: Postanowienie Trybunału ósma izba) z dnia 24 października 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio – Włochy) – Hitachi Rail Italy Investments Srl (C-655/16), Finmeccanica SpA (C-656/16) / Commissione Nazionale per le Societa e la Borsa (Consob) (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Prawo spółek — Dyrektywa 2004/25/WE — Publiczne oferty przejęcia — Artykuł 5 ust. 4 akapit drugi — Możliwość zmiany ceny oferty w jasno określonych okolicznościach i na podstawie jasno określonych kryteriów — Uregulowanie krajowe przewidujące możliwość podwyższenia przez organ nadzoru publicznej oferty nabycia w razie zmowy pomiędzy oferentem i sprzedawcą)

16

2018/C 5/22

Sprawa C-333/17: Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 26 października 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca de Braga – Portugalia), Caixa Económica Montepio Geral / Carlos Samuel Pimenta Marinho i in. (Odesłanie prejudycjalne — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuły 21 i 38 — Niedyskryminacja — Ochrona konsumentów — Umowa kredytu bankowego — Brak pytania dotyczącego przepisu prawa Unii innego niż postanowienie karty praw podstawowych — Oczywisty brak niewłaściwości Trybunału)

16

2018/C 5/23

Sprawa C-500/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Frankfurt am Main (Niemcy) w dniu 18 sierpnia 2017 r. – Thomas Krauss / TUIfly GmbH

17

2018/C 5/24

Sprawa C-515/17 P: Odwołanie wniesione w dniu 24 sierpnia 2017 r. przez Uniwersytet Wrocławski od postanowienia Sądu (Ósma izba) z dnia 13 czerwca 2017 r. w sprawie T-137/16, Uniwersytet Wrocławski / Agencja Wykonawcza ds. Badań Naukowych (REA)

17

2018/C 5/25

Sprawa C-556/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Pécsi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 22 września 2017 r. – Aleksij Torubarov / Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal

18

2018/C 5/26

Sprawa C-561/17 P: Odwołanie wniesione w dniu 22 września 2017 r. przez Rzeczpospolitą Polskę od postanowienia Sądu (Ósma izba) z dnia 13 czerwca 2017 r. w sprawie T-137/16, Uniwersytet Wrocławski / Agencja Wykonawcza ds. Badań Naukowych (REA)

18

2018/C 5/27

Sprawa C-584/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 20 lipca 2017 r. w sprawie T-644/14, ADR Center SpA / Komisja Europejska, wniesione w dniu 4 października 2017 r. przez ADR Center SpA

20

2018/C 5/28

Sprawa C-586/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 6 października 2017 r. – Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, I. / D.

21

2018/C 5/29

Sprawa C-588/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 20 lipca 2017 r. w sprawie T-143/15, Królestwo Hiszpanii / Komisja Europejska, wniesione w dniu 9 października 2017 r. przez Królestwo Hiszpanii

21

2018/C 5/30

Sprawa C-599/17: Skarga wniesiona w dniu 16 października 2017 r. – Komisja Europejska / Królestwo Hiszpanii

23

2018/C 5/31

Sprawa C-607/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta förvaltningsdomstolen (Szwecja) w dniu 24 października 2017 r. – Skatteverket / Memira Holding AB

23

2018/C 5/32

Sprawa C-608/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta förvaltningsdomstolen (Szwecja) w dniu 24 października 2017 r. – Skatteverket / Holmen AB

24

 

Sąd

2018/C 5/33

Sprawa T-75/14: Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – USFSPEI/Parlament i Rada [Skarga o stwierdzenie nieważności — Termin do wniesienia skargi — Niedopuszczalność — Odpowiedzialność pozaumowna — Nowelizacja regulaminu pracowniczego i WZIP — Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1023/2013 — Nieprawidłowości w toku procedury wydania aktów — Brak zasięgnięcia opinii komitetu ds. regulaminu pracowniczego i organizacji związkowych — Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom]

25

2018/C 5/34

Sprawa T-831/14: Wyrok Sądu z dnia 14 listopada 2017 r. – Alfamicro / Komisja (Klauzula arbitrażowa — Umowa o udzielenie dotacji zawarta w ramach Programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji (KIP) (2007-2013) — Sprawozdanie z audytu — Koszty kwalifikowalne — Zwrot wypłaconych kwot — Proporcjonalność — Uzasadnione oczekiwania — Pewność prawa — Zasada dobrej administracji — Obowiązek uzasadnienia — Dostosowanie wniosków w trakcie postępowania — Potrącenie wierzytelności — Żądanie wzajemne — Odsetki za zwłokę)

26

2018/C 5/35

Sprawa T-180/15: Wyrok Sądu z dnia 10 listopada 2017 r. – Icap i in. / Komisja [Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Sektor instrumentów pochodnych, których stopy procentowe są wyrażone w jenach — Decyzja stwierdzająca sześć naruszeń art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG — Manipulowanie międzybankowymi stopami referencyjnymi JPY LIBOR i Euroyen TIBOR — Ograniczenie konkurencji ze względu na cel — Uczestnictwo maklera w naruszeniach — Hybrydowe postępowanie ugodowe — Zasada domniemania niewinności — Zasada dobrej administracji — Grzywny — Kwota podstawowa — Wyjątkowe dostosowanie — Artykuł 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 — Obowiązek uzasadnienia]

26

2018/C 5/36

Sprawa T-229/15: Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – European Dynamics Luxembourg i in. / EUNB (Zamówienia publiczne na usługi — Postępowanie przetargowe — Udostępnienie pracowników tymczasowych do działu informatycznego — Odrzucenie oferty jednego z oferentów — Obowiązek uzasadnienia — Oczywisty błąd w ocenie)

27

2018/C 5/37

Sprawa T-245/15: Wyrok Sądu z dnia 8 listopada 2017 r. – Kłymenko / Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie — Zamrożenie środków finansowych — Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych — Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie — Obowiązek uzasadnienia — Podstawa prawna — Oczywisty błąd w ocenie — Prawo do obrony — Prawo własności — Prawo do dobrego imienia — Proporcjonalność — Ochrona praw podstawowych równorzędna z ochroną praw podstawowych zagwarantowaną w Unii — Zarzut niezgodności z prawem)

28

2018/C 5/38

Sprawa T-246/15: Wyrok Sądu z dnia 8 listopada 2017 r. – Ivanyushchenko / Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie — Zamrożenie środków finansowych — Wykaz osób, podmiotów i organów, do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych — Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie — Oczywisty błąd w ocenie)

29

2018/C 5/39

Sprawa T-263/15: Wyrok Sądu z dnia 17 listopada 2017 r. – Gmina Miasto Gdynia i Port Lotniczy Gdynia Kosakowo / Komisja (Pomoc państwa — Infrastruktura lotniskowa — Finansowanie publiczne przyznane przez gminy Gdynia i Kosakowo na rzecz portu lotniczego Gdynia-Kosakowo — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie — Cofnięcie decyzji — Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego — Zmiana przepisów prawnych — Uprawnienia procesowe zainteresowanych stron — Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych)

30

2018/C 5/40

Sprawa T-668/15: Wyrok Sądu z dnia 10 listopada 2017 r. – Jema Energy / Wspólne przedsięwzięcie Fusion for Energy (Publiczne zamówienia na dostawy — Postępowanie przetargowe — Dostawa systemu przekształcania zasilania w energię elektryczną za pomocą przyspieszonej sieci — Odrzucenie oferty jednego z oferentów — Przejrzystość — Pewność prawa — Równość traktowania — Proporcjonalność)

31

2018/C 5/41

Sprawa T-129/16: Wyrok Sądu z dnia 14 listopada 2017 r. – Claranet Europe / EUIPO – Claro (claranet) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego claranet — Wcześniejszy słowny znak towarowy Beneluksu CLARO — Względna podstawa odmowy rejestracji — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}

31

2018/C 5/42

Sprawa T-271/16: Wyrok Sądu z dnia 8 listopada 2017 r. – Pempe / EUIPO – Marshall Amplification (THOMAS MARSHALL GARMENTS OF LEGENDS) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego THOMAS MARSHALL GARMENTS OF LEGENDS — Wcześniejsze unijne, słowny i graficzny, znaki towarowe MARSHALL i Marshall AMPLIFICATION — Artykuł 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 47 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) 2017/1001] — Dopuszczalność żądania dowodu rzeczywistego używania wcześniejszych znaków towarowych — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]]

32

2018/C 5/43

Sprawa T-419/16: Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Carrera Brands / EUIPO – Autec (Carrera) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku — Słowny unijny znak towarowy Carrera — Artykuł 56 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 63 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001] — Dopuszczalność wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku — Klauzula o niekwestionowaniu ważności praw — Orzeczenia sądów krajowych — Nadużycie prawa — Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430] — Wniosek o zawieszenie postępowania przed EUIPO}

33

2018/C 5/44

Sprawa T-456/16: Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Galletas Gullón / EUIPO – Hug (GULLON DARVIDA) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego GULLON DARVIDA — Wcześniejsze słowne krajowe znaki towarowe DAR VIDA — Przedstawienie dokumentów po raz pierwszy przed izbą odwoławczą — Uprawnienia dyskrecjonalne przyznane na podstawie art. 76 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 95 ust. 2 rozporządzenia (UE) 017/1001] — Zasada 19 ust. 1 i zasada 20 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 i 7 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430] — Zasada 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95 — Względna podstawa odmowy rejestracji — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 017/1001] — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd}

33

2018/C 5/45

Sprawa T-458/16: Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Acquafarm / Komisja (Odpowiedzialność pozaumowna — Rybołówstwo — Program operacyjny finansowany przez Unię — Uregulowania Unii zakazujące przywozu skorupiaków z Australii — Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom — Zaniechanie podjęcia działań — Uzasadnione oczekiwania)

34

2018/C 5/46

Sprawa T-555/16: Wyrok Sądu z dnia 17 listopada 2017 r. – Teeäär / EBC (Służba Publiczna — Personel EBC — Wsparcie w procesie zmiany pracy — Brak kompetencji organy wydającego akt niekorzystny — Zasady dobrej administracji w zarządzaniu personelem — Szkoda majątkowa i krzywda)

35

2018/C 5/47

Sprawa T-586/16: Wyrok Sądu z dnia 14 listopada 2017 r. – Vincenti/EUIPO (Służba publiczna — Urzędnicy — Awans — Postępowanie w sprawie awansu w 2015 r. — Brak sprawozdań z oceny w związku z niezdolnością do pracy wskutek choroby — Ogólne przepisy wykonawcze do art. 45 regulaminu pracowniczego)

35

2018/C 5/48

Sprawa T-667/16 P: Wyrok Sądu z dnia 14 listopada 2017 r. – De Meyer i in./Komisja (Odwołanie — Służba publiczna — Urzędnicy — Awans — Postępowanie w sprawie awansu w 2014 r. — Lista urzędników przedstawionych do awansu przez dyrektorów generalnych i szefów służb — Pominięcie nazwisk skarżących — Obowiązek uzasadnienia — Brak naruszenia prawa — Brak przeinaczenia środków dowodowych — Wniosek o wyłączenie sędziego)

36

2018/C 5/49

Sprawa T-668/16 P: Wyrok Sądu z dnia 14 listopada 2017 r. – HL przeciwko Komisja (skopiować słowa kluczowe bez cudzysłowia)

37

2018/C 5/50

Sprawa T-684/16: Wyrok Sądu z dnia 17 listopada 2017 r. – Ciarko / EUIPO – Maan (Okap kuchenny) [Wzór wspólnotowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru — Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający okap kuchenny — Wcześniejszy wzór wspólnotowy — Podstawa unieważnienia — Brak indywidualnego charakteru — Poinformowany użytkownik — Stopień swobody twórcy — Brak innego całościowego wrażenia — Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002]

37

2018/C 5/51

Sprawa T-722/16: Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Mapei / EUIPO – Steenfabrieken Vandersanden (zerø) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego zero — Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy ZERO — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}

38

2018/C 5/52

Sprawa T-723/16: Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Mapei / EUIPO – Steenfabrieken Vandersanden (RE-CONzerø) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego RE-CONzerø — Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy ZERO — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 94 rozporządzenia 2017/1001)}

39

2018/C 5/53

Sprawa T-767/16: Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Nanogate / EUIPO (metals) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego metals — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}

39

2018/C 5/54

Sprawa T-802/16: Wyrok Sądu z dnia 17 listopada 2017 r. – Endoceutics / EUIPO – Merck (FEMIBION) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku — Słowny unijny znak towarowy FEMIBION — Stwierdzenie częściowego wygaśnięcia prawa do znaku — Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001] — Dowód rzeczywistego używania znaku towarowego — Kwalifikacja towarów, co do których wykazano rzeczywiste używanie]

40

2018/C 5/55

Sprawa T-194/13 OST: Postanowienie Sądu z dnia 18 października 2017 r. – United Parcel Service / Komisja (Artykuł 165 regulaminu postępowania — Brak rozstrzygnięcia — Interwencja popierająca stronę przegrywającą — Koszty związane z interwencją — Zmiana żądań w toku postępowania)

41

2018/C 5/56

Sprawa T-511/14: Postanowienie Sądu z dnia 25 października 2017 r. – Novartis Europharm / Komisja (Produkty lecznicze stosowane u ludzi — Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Zoledronic acid Teva Generics — kwas zoledronowy — Okres ochrony produktu leczniczego Aclasta zawierającego substancję czynną kwas zoledronowy — Cofnięcie zaskarżonego aktu — Umorzenie postępowania)

42

2018/C 5/57

Sprawa T-570/15: Postanowienie Sądu z dnia 26 października 2017 r. – Federcaccia della Regione Liguria i in. / Komisja (Środowisko naturalne — Ochrona dzikiego ptactwa — Gatunki łowne — Warunki, które muszą być spełnione przez krajowe przepisy łowieckie — Harmonizacja kryteriów stosowania art. 7 ust. 4 dyrektywy 2009/147 /WE — Okres zakazu polowań w Ligurii)

42

2018/C 5/58

Sprawa T-833/16: Postanowienie Sądu z dnia 23 października 2017 r. – Karp / Parlament (Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie — Służba publiczna — Personel kontraktowy — Zaszeregowanie — Artykuł 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Akt przygotowawczy — Przedwczesne zażalenie — Nieprawidłowość postępowania poprzedzającego wniesienie skargi — Niedopuszczalność)

43

2018/C 5/59

Sprawa T-619/17: Skarga wniesiona w dniu 9 września 2017 r. – de la Fuente Martín i in. / SRB

44

2018/C 5/60

Sprawa T-653/17: Skarga wniesiona w dniu 26 września 2017 r. – Relea Álvarez i in. / SRB

44

2018/C 5/61

Sprawa T-666/17: Skarga wniesiona w dniu 29 września 2017 r. – NeoCell / EUIPO (BIOACTIVE NEOCELL COLLAGEN)

45

2018/C 5/62

Sprawa T-687/17: Skarga wniesiona w dniu 5 października 2017 r. – Vendrell Marti / SRB

46

2018/C 5/63

Sprawa T-690/17: Skarga wniesiona w dniu 5 października 2017 r. – Uluru i in. / Komisja i SRB

46

2018/C 5/64

Sprawa T-697/17: Skarga wniesiona w dniu 4 października 2017 r. – De Longhi Benelux / EUIPO (COOKING CHEF GOURMET)

47

2018/C 5/65

Sprawa T-700/17: Skarga wniesiona w dniu 5 października 2017 r. – Traviacar i in. / SRB

48

2018/C 5/66

Sprawa T-701/17: Skarga wniesiona w dniu 5 października 2017 r. – OCU / SRB

48

2018/C 5/67

Sprawa T-706/17: Skarga wniesiona w dniu 11 października 2017 r. – UP / Komisja

49

2018/C 5/68

Sprawa T-739/17: Skarga wniesiona w dniu 7 listopada 2017 r. – Euracoal i in./Komisja

50

2018/C 5/69

Sprawa T-307/15: Postanowienie Sądu z dnia 23 października 2017 r. – 1&1 Telecom / Komisja

51

2018/C 5/70

Sprawa T-595/16: Postanowienie Sądu z dnia 7 listopada 2017 r. – HO / SEAE

52

 

Sprostowania

2018/C 5/71

Sprostowanie do komunikatu w Dzienniku Urzędowym w sprawie C-448/17 ( Dz.U. C 382 z 13.11.2017 )

53

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2018/C 005/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 437 z 18.12.2017

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 424 z 11.12.2017

Dz.U. C 412 z 4.12.2017

Dz.U. C 402 z 27.11.2017

Dz.U. C 392 z 20.11.2017

Dz.U. C 382 z 13.11.2017

Dz.U. C 374 z 6.11.2017

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/2

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona – Hiszpania) – María Begoña Espadas Recio / Servicio Público de Empleo Estatal (SPEE)

(Sprawa C-98/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 97/81/WE - Porozumienie ramowe dotyczące pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC - Klauzula 4 - Pracownicy płci męskiej i pracownicy płci żeńskiej - Równość traktowania w zakresie zabezpieczenia społecznego - Dyrektywa 79/7/EWG - Artykuł 4 - Pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy o charakterze wertykalnym - Świadczenie z tytułu bezrobocia - Uregulowanie krajowe wyłączające okresy składkowe odnoszące się do nieprzepracowanych dni dla celów ustalenia okresu wypłaty świadczenia))

(2018/C 005/02)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: María Begoña Espadas Recio

Strona pozwana: Servicio Público de Empleo Estatal (SPEE)

Sentencja

1)

Klauzula 4 pkt 1 Porozumienia ramowego w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin, znajdującego się w załączniku do dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), nie ma zastosowania do świadczenia składkowego z tytułu bezrobocia takiego jak świadczenie rozpatrywane w postępowaniu głównym.

2)

Artykuł 4 ust. 1 dyrektywy Rady 79/7/EWG z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie ustawodawstwu państwa członkowskiego przewidującemu, iż w przypadku pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy o charakterze wertykalnym przy obliczaniu dni, za które odprowadzono składki, następuje wyłączenie dni nieprzepracowanych, co powoduje tym samym skrócenie okresu wypłaty świadczenia z tytułu bezrobocia, w sytuacji gdy stwierdzono, że większość pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy o charakterze wertykalnym stanowią kobiety, dla których skutki takiego ustawodawstwa są niekorzystne.

(1)  Dz.U. C 171 z 26.5.2015.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/3

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Berlin – Niemcy) – CTL Logistics GmbH / DB Netz AG

(Sprawa C-489/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Transport kolejowy - Dyrektywa 2001/14/WE - Opłaty za infrastrukturę - Pobieranie opłat - Krajowy organ kontrolny czuwający nad zgodnością opłat za infrastrukturę z tą dyrektywą - Umowa użytkowania infrastruktury zawarta między zarządcą infrastruktury kolejowej a przedsiębiorstwem kolejowym - Zasada niedyskryminacji - Zwrot opłat bez udziału tego organu i poza procedurami odwoławczymi wymagającymi jego udziału - Uregulowanie krajowe pozwalające sądowi cywilnemu na ustalenie właściwej kwoty w wypadku opłat niezgodnych z zasadą słuszności))

(2018/C 005/03)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: CTL Logistics GmbH

Strona pozwana: DB Netz AG

Sentencja

Przepisy dyrektywy 2001/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawania świadectw bezpieczeństwa, zmienionej dyrektywą 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r., a w szczególności art. 4 ust. 5 i art. 30 ust. 1, 3, 5 i 6 wspomnianej dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one stosowaniu uregulowania krajowego takiego jak będące przedmiotem postępowania głównego, przewidującego kontrolę słusznego charakteru opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej w indywidualnych wypadkach przez sądy powszechne i możliwość zmiany w razie potrzeby kwoty tych opłat niezależnie od monitoringu prowadzonego przez organ kontrolny przewidziany w art. 30 dyrektywy 2001/14, zmienionej dyrektywą 2004/49.

(1)  Dz.U. C 406 z 7.12.2015.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/3

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – TV2/Danmark A/S / Komisja Europejska, Królestwo Danii, Viasat Broadcasting UK Ltd

(Sprawa C-649/15 P) (1)

((Odwołanie - Pomoc państwa - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - Publiczna usługa nadawcza - Środki przyjęte przez władze duńskie na rzecz duńskiego nadawcy TV2/Danmark - Pojęcie pomocy przyznawanej przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych - Wyrok Altmark))

(2018/C 005/04)

Język postępowania: duński

Strony

Wnoszący odwołanie: TV2/Danmark A/S (przedstawiciel: O. Koktvedgaard, advokat)

Pozostali uczestnicy postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Maxian Rusche, B. Stromsky i L. Grønfeldt, pełnomocnicy), Królestwo Danii (przedstawiciele: C. Thorning, pełnomocnik, wspierany przez R. Holdgaarda, advokat), Viasat Broadcasting UK Ltd (przedstawiciele: S. Kalsmose-Hjelmborg i M. Honoré, advokater)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

TV2/Danmark A/S pokrywa, poza własnymi kosztami, wszystkie koszty poniesione przez Komisję i przez Viasat Broadcasting UK Ltd zarówno w pierwszej instancji, jak i w ramach niniejszego odwołania.

3)

Królestwo Danii pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 48 z 8.2.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/4

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – Komisja Europejska / TV2/Danmark A/S, Królestwo Danii, Viasat Broadcasting UK Ltd

(Sprawa C-656/15 P) (1)

((Odwołanie - Pomoc państwa - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - Publiczna usługa nadawcza - Środki przyjęte przez władze duńskie na rzecz duńskiego nadawcy TV2/Danmark - Pojęcie pomocy przyznawanej przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych))

(2018/C 005/05)

Język postępowania: duński

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky, T. Maxian Rusche i L. Grønfeldt, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: TV2/Danmark A/S (przedstawiciele: O. Koktvedgaard, advokat), Królestwo Danii (przedstawiciele: C. Thorning, pełnomocnik, wspierany przez R. Holdgaarda, advokat), Viasat Broadcasting UK Ltd, (przedstawiciele: M. Honoré i S. Kalsmose-Hjelmborg, advokater)

Interwenient popierający żądania wnoszącego odwołanie: Urząd Nadzoru EFTA (przedstawiciele: C. Zatschler, M. Schneider, Í. Isberg i C. Perrin, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 24 września 2015 r., TV2/Danmark/Komisja (T-674/11, EU:T:2015:684), zostaje uchylony w zakresie, w jakim Sąd stwierdził w nim nieważność decyzji Komisji Europejskiej 2011/839/UE z dnia 20 kwietnia 2011 r. w sprawie środków podjętych przez Danię (C 2/03) na rzecz TV2/Danmark ze względu na uznanie przez Komisję Europejską, że wpływy z reklam za lata 1995 i 1996 przekazane TV2/Danmark za pośrednictwem Fonds TV2 stanowią pomoc państwa.

2)

Wniesiona przez TV2/Danmark A/S skarga o stwierdzenie nieważności decyzji 2011/839 zostaje oddalona.

3)

TV2/Danmark A/S pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską i Viasat Broadcasting UK Ltd zarówno w pierwszej instancji, jak i w ramach niniejszego odwołania.

4)

Królestwo Danii i Urząd Nadzoru EFTA pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 48 z 8.2.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/5

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – Viasat Broadcasting UK Ltd / TV2/Danmark A/S, Komisja Europejska, Królestwo Danii

(Sprawa C-657/15 P) (1)

((Odwołanie - Pomoc państwa - Artykuł 107 ust. 1 TFUE - Publiczna usługa nadawcza - Środki przyjęte przez władze duńskie na rzecz duńskiego nadawcy TV2/Danmark - Pojęcie pomocy przyznawanej przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych - Wyrok Altmark))

(2018/C 005/06)

Język postępowania: duński

Strony

Wnoszący odwołanie: Viasat Broadcasting UK Ltd (przedstawiciele: M. Honoré i S. Kalsmose-Hjelmborg, advokater)

Pozostali uczestnicy postępowania: TV2/Danmark A/S (przedstawiciele: O. Koktvedgaard, advokat), Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky, T. Maxian Rusche i L. Grønfeldt, pełnomocnicy), Królestwo Danii (przedstawiciele: C. Thorning, pełnomocnik, wspierany przez R. Holdgaarda, advokat)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 24 września 2015 r., TV2/Danmark/Komisja (T-674/11, EU:T:2015:684), zostaje uchylony w zakresie, w jakim Sąd stwierdził w nim nieważność decyzji Komisji 2011/839/UE z dnia 20 kwietnia 2011 r. w sprawie środków podjętych przez Danię (C 2/03) na rzecz TV2/Danmark ze względu na uznanie przez Komisję Europejską, że wpływy z reklam za lata 1995 i 1996 przekazane TV2/Danmark za pośrednictwem Fonds TV2 stanowią pomoc państwa.

2)

W pozostałym zakresie odwołanie zostaje oddalone.

3)

Wniesiona przez TV2/Danmark A/S skarga o stwierdzenie nieważności decyzji 2011/839 zostaje oddalona.

4)

TV2/Danmark A/S pokrywa, poza własnymi kosztami, połowę kosztów poniesionych przez Viasat Broadcasting UK Ltd w ramach niniejszego odwołania, a także całość kosztów poniesionych przez Viasat Broadcasting w pierwszej instancji.

5)

Viasat Broadcasting UK Ltd pokrywa połowę własnych kosztów poniesionych w związku z niniejszym postępowaniem odwoławczym.

6)

Komisja Europejska i Królestwo Danii pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 222 z 20.6.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/6

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa – Łotwa) – Valsts ieņēmumu dienests / „LS Customs Services” SIA

(Sprawa C-46/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Unia celna - Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 - Wspólnotowy kodeks celny - Towary niewspólnotowe - Procedura wspólnotowego tranzytu zewnętrznego - Usunięcie spod dozoru celnego towarów podlegających należnościom celnym przywozowym - Ustalanie wartości celnej - Artykuł 29 ust. 1 - Warunki stosowania metody opartej na wartości transakcyjnej - Artykuły 30 i 31 - Wybór metody ustalania wartości celnej - Obowiązek uzasadnienia przez organy celne wyboru przyjętej metody])

(2018/C 005/07)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Valsts ieņēmumu dienests

Strona pozwana:„LS Customs Services” SIA

Sentencja

1)

Artykuł 29 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 955/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 1999 r., należy interpretować w ten sposób, że metoda ustalania wartości celnej, o której mowa w tym przepisie, nie ma zastosowania do towarów, które nie zostały sprzedane w celu wywozu do Unii Europejskiej.

2)

Artykuł 31 rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem nr 955/1999, w związku z art. 6 ust. 3 tego rozporządzenia, ze zmianami, należy interpretować w ten sposób, że organy celne są obowiązane wskazać w decyzji ustalającej wysokość należności celnych przywozowych powody, dla których nie przyjęły żadnej z metod ustalania wartości celnej przewidzianych w art. 29 i 30 tegoż rozporządzenia, ze zmianami, zanim będą mogły zdecydować się na zastosowanie metody przewidzianej w art. 31 kodeksu, a także dane, na podstawie których obliczyły wartością celną rozpatrywanych towarów. Powinny to uczynić, aby umożliwić zainteresowanemu dokonanie oceny zasadności tej decyzji oraz podjęcie z pełną znajomością rzeczy decyzji, czy celowe jest zaskarżenie jej do sądu. Do państw członkowskich należy uregulowanie w ramach ich autonomii proceduralnej skutków naruszenia przez organy celne obowiązku uzasadnienia i określenie, czy i w jakim zakresie możliwe jest sanowanie takiego naruszenia w toku postępowania sądowego, z zastrzeżeniem poszanowania zasad równoważności i skuteczności.

3)

Artykuł 30 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem nr 955/1999, należy interpretować w ten sposób, że zanim właściwy organ będzie mógł zaniechać stosowania metody ustalania wartości celnej przewidzianej w tym przepisie, nie musi się zwracać do producenta o przedstawienie informacji niezbędnych w celu zastosowania tej metody. Organ ten jest jednak obowiązany sprawdzić wszelkie źródła informacji i bazy danych, którymi dysponuje. Powinien również umożliwić zainteresowanym podmiotom gospodarczym przekazanie mu wszelkich informacji, które mogą przyczynić się do ustalenia wartości celnej towarów z zastosowaniem tego przepisu.

4)

Artykuł 30 ust. 2 rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem nr 955/1999, należy interpretować w ten sposób, że organy celne nie mają obowiązku uzasadnienia faktu niezastosowania metod przewidzianych w tym przepisie w lit. c) i d), w przypadku gdy ustalają wartość celną towarów na podstawie wartości transakcyjnej towarów podobnych zgodnie z art. 151 ust. 3 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1762/95 z dnia 19 lipca 1995 r.

(1)  Dz.U. C 111 z 29.3.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/7

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – SolarWorld AG / Brandoni solare SpA, Solaria Energia y Medio Ambiente, SA, Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic Products (CCCME)

(Sprawa C-204/16 P) (1)

([Odwołanie - Dumping - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1238/2013 - Artykuł 3 - Przywóz modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (tj. ogniw) pochodzących lub wysyłanych z Chin - Ostateczne cło antydumpingowe - Zwolnienie przywozu stanowiącego przedmiot przyjętego zobowiązania - Rozdzielny charakter])

(2018/C 005/08)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: SolarWorld AG (przedstawiciele: L. Ruessmann, adwokat, J. Beck, Solicitor)

Pozostali uczestnicy postępowania: Brandoni solare SpA, Solaria Energia y Medio Ambiente, SA (przedstawiciele: L. Ruessmann, adwokat, J. Beck, solicitor), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: H. Marcos Fraile, pełnomocnik, wspierana przez N. Tuominen, Avocată), Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Demeneix, T. Maxian Rusche oraz J.-F. Brakeland, pełnomocnicy), China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic Products (CCCME) (przedstawiciele: J.F. Bellis i A. Scalini, adwokaci, F. Di Gianni, avvocato)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

SolarWorld AG zostaje obciążona kosztami postępowania poniesionymi przez Radę Unii Europejskiej.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 232 z 27.6.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/7

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – SolarWorld AG / Brandoni solare SpA, Solaria Energia y Medio Ambiente, SA, Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic Products (CCCME)

(Sprawa C-205/16 P) (1)

([Odwołanie - Subsydia - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1239/2013 - Artykuł 2 - Przywóz modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (tj. ogniw) pochodzących lub wysyłanych z Chin - Ostateczne cło wyrównawcze - Zwolnienie przywozu stanowiącego przedmiot przyjętego zobowiązania - Rozdzielny charakter])

(2018/C 005/09)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: SolarWorld AG (przedstawiciele: L. Ruessmann, adwokat, J. Beck, Solicitor)

Pozostali uczestnicy postępowania: Brandoni solare SpA, Solaria Energia y Medio Ambiente, SA (przedstawiciele: L. Ruessmann, adwokat, J. Beck, solicitor), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: H. Marcos Fraile, pełnomocnik, wspierana przez N. Tuominen, Avocată), Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Demeneix, J.-F. Brakeland oraz T. Maxian Rusche, pełnomocnicy), China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic Products (CCCME) (przedstawiciele: J.F. Bellis i A. Scalini, adwokaci, F. Di Gianni, avvocato)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

SolarWorld AG zostaje obciążona kosztami postępowania poniesionymi przez Radę Unii Europejskiej.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 232 z 27.6.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/8

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Efeteio Athinon – Grecja) – Komisja Europejska / Dimos Zagoriou

(Sprawa C-217/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Decyzja Komisji Europejskiej dotycząca zwrotu przyznanych kwot stanowiąca tytuł egzekucyjny - Artykuł 299 TFUE - Postępowanie egzekucyjne - Środki egzekucji - Ustalenie sądu krajowego właściwego w przedmiocie sporu z zakresu postępowania egzekucyjnego - Ustalanie osoby, na której ciąży zobowiązanie pieniężne - Przesłanki stosowania krajowych przepisów proceduralnych - Autonomia proceduralna państw członkowskich - Zasady równoważności i skuteczności))

(2018/C 005/10)

Język postępowania: grecki

Sąd odsyłający

Efeteio Athinon

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Komisja Europejska

Strona przeciwna: Dimos Zagoriou

Sentencja

1)

Artykuł 299 TFUE należy interpretować w ten sposób, że artykuł ten nie określa, który krajowy pion sądów jest właściwy dla rozpatrywania środków zaskarżenia wymierzonych przeciwko egzekucji aktów Komisji Europejskiej nakładających zgodnie z przywołanym przepisem zobowiązania pieniężne na podmioty inne niż państwa i stanowiących tytuł egzekucyjny. Ustalenie sądu właściwego następuje w oparciu o przepisy prawa krajowego, zgodnie z zasadą autonomii proceduralnej, z zastrzeżeniem, że określenie tego sądu nie wpływa negatywnie na stosowanie i skuteczność prawa Unii.

Do sądu krajowego należy ustalenie, czy stosowanie krajowych przepisów proceduralnych do środków zaskarżenia wymierzonych przeciwko egzekucji aktów, o których mowa w art. 299 TFUE, następuje w sposób niedyskryminujący w stosunku do postępowań zmierzających do rozstrzygnięcia sporów krajowych takiego samego rodzaju i zgodnie z zasadami, które nie utrudniają – w stosunku do porównywalnych przypadków dotyczących wdrażania odnośnych przepisów prawa krajowego – odzyskiwania kwot, na jakie opiewają owe akty.

2)

Artykuł 299 TFUE oraz rozporządzenie Rady (EWG) nr 2052/88 z dnia 24 czerwca 1988 r. w sprawie zadań funduszy strukturalnych i ich skuteczności oraz w sprawie koordynacji działań funduszy między sobą i z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi, rozporządzenie Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań różnych funduszy strukturalnych między nimi oraz z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi, a także rozporządzenie Rady (EWG) nr 4256/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze dla rozporządzenia nr 2052/88 w odniesieniu do Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Sekcja Orientacji należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach takich jak zaistniałe w postępowaniu głównym nie określają one kręgu osób, przeciwko którym można prowadzić egzekucję w oparciu o decyzję Komisji Europejskiej dotyczącą zwrotu uprzednio przyznanych kwot i stanowiącą tytuł egzekucyjny.

Określenie kręgu tych osób należy do prawa krajowego, z zastrzeżeniem poszanowania zasad równoważności i skuteczności.

(1)  Dz.U. C 222 z 20.6.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/9

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden – Niderlandy) – Jan Theodorus Arts / Veevoederbedrijf Alpuro BV

(Sprawa C-227/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rolnictwo - Wspólna polityka rolna - Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 - System płatności jednolitych - Hodowca cieląt, który zawarł umowę integracyjną - Klauzula umowna, na podstawie której płatność jednolita zostaje przekazana przedsiębiorstwu integracyjnemu - Dopuszczalność])

(2018/C 005/11)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: Jan Theodorus Arts

Druga strona postępowania: Veevoederbedrijf Alpuro BV

Sentencja

Rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 należy interpretować w ten sposób, iż nie sprzeciwia się ono klauzuli umownej stanowiącej, że kwota wsparcia, o którą hodowca cieląt ma prawo ubiegać się w ramach systemu płatności jednolitych, będzie przekazywana przedsiębiorstwu integracyjnemu, w sytuacji gdy przekazanie tego wsparcia wpisuje się w ramy wzajemnych korzyści i zobowiązań wynegocjowanych przez strony umowy.

(1)  Dz.U. C 279 z 1.8.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/10

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Cluj – Rumunia) – Teodor Ispas, Anduţa Ispas / Direcţia Generală a Finanţelor Publice Cluj

(Sprawa C-298/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Ogólne zasady prawa Unii - Zasada dobrej administracji i prawa do obrony - Krajowe przepisy podatkowe przewidujące prawo do bycia wysłuchanym oraz prawo do bycia poinformowanym w toku podatkowego postępowania administracyjnego - Decyzja o opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej wydana przez krajowe organy podatkowe bez udzielenia podatnikowi dostępu do informacji i dokumentów stanowiących podstawę owej decyzji))

(2018/C 005/12)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Cluj

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Teodor Ispas, Anduţa Ispas

Strona pozwana: Direcţia Generală a Finanţelor Publice Cluj

Sentencja

Przyjętą w prawie Unii ogólną zasadę poszanowania prawa do obrony należy interpretować w ten sposób, że w krajowym postępowaniu administracyjnym dotyczącym kontroli i określenia podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej jednostka powinna mieć umożliwiony, na swój wniosek, dostęp do informacji i dokumentów znajdujących się w aktach sprawy administracyjnej i podlegających uwzględnieniu przez organ publiczny w celu wydania decyzji, chyba że względy interesu ogólnego uzasadniają ograniczenie dostępu do tych informacji i dokumentów.

(1)  Dz.U. C 314 z 29.8.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/10

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal da Relação do Porto – Portugalia) – António Fernando Maio Marques da Rosa / Varzim Sol – Turismo, Jogo e Animação, SA

(Sprawa C-306/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Dyrektywa 2003/88 WE - Artykuł 5 - Odpoczynek tygodniowy - Uregulowanie krajowe przewidujące co najmniej jeden dzień odpoczynku w każdym okresie siedmiodniowym - Okresy powyżej sześciu kolejnych dni pracy))

(2018/C 005/13)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal da Relação do Porto

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: António Fernando Maio Marques da Rosa

Strona pozwana: Varzim Sol – Turismo, Jogo e Animação, SA

Sentencja

Artykuł 5 dyrektywy Rady 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy, zmienionej dyrektywą 2000/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 2000 r., oraz art. 5 akapit pierwszy dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że nie wymagają one, by minimalny nieprzerwany okres odpoczynku tygodniowego w wymiarze 24 godzin, do którego uprawniony jest pracownik, był udzielany najpóźniej w dniu następującym po okresie sześciu kolejnych dni pracy, lecz nakładają obowiązek udzielania go w ramach każdego siedmiodniowego okresu.

(1)  Dz.U. C 326 z 5.9.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/11

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – HX / Rada

(Sprawa C-423/16 P) (1)

((Odwołanie - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte wobec Syryjskiej Republiki Arabskiej - Środki ograniczające przyjęte wobec osoby, której nazwisko figuruje w załączniku do decyzji - Przedłużenie okresu obowiązywania tej decyzji podczas trwania postępowania przed Sądem Unii Europejskiej - Wniosek o dostosowanie skargi złożony podczas rozprawy, a nie w odrębnym piśmie - Artykuł 86 regulaminu postępowania przed Sądem - Bułgarska wersja językowa - Stwierdzenie przez Sąd nieważności pierwotnej decyzji, na podstawie której osoba zainteresowana została umieszczona w wykazie osób objętych środkami ograniczającymi - Wygaśnięcie decyzji przedłużającej - Dalsze istnienie przedmiotu wniosku o dostosowanie skargi))

(2018/C 005/14)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Wnoszący odwołanie: HX (przedstawiciel: S. Koev, advokat)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: I. Gurov i S. Kyriakopoulou, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Punkt 2 sentencji wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 2 czerwca 2016 r., HX/Rada (T-723/14, EU:T:2016:332) zostaje uchylony.

2)

Postępowanie w sprawie wniosku o dostosowanie skargi zgłoszonego przez HX w pierwszej instancji zostaje umorzone.

3)

Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona, poza własnymi kosztami, również kosztami poniesionymi przez HX zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji, jak i w postępowaniu odwoławczym.

(1)  Dz.U. C 350 z 26.9.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/12

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. – Komisja Europejska / Republika Grecka

(Sprawa C-481/16) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Pomoc państwa - Pomoc uznana za bezprawnie przyznaną i niezgodną ze wspólnym rynkiem - Obowiązek odzyskania - Obowiązek informowania - Niewykonanie - Środki obrony - Całkowita niemożność wykonania))

(2018/C 005/15)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar i B. Stromsky, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Grecka (przedstawiciele: K. Boskovits i V. Karra, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Republika Grecka, nie podjąwszy w przepisanych terminach wszelkich środków koniecznych do wykonania decyzji Komisji 2014/539/UE z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pomocy państwa SA.34572 (13/C ex 13/NN) przyznanej przez Grecję na rzecz Larco General Mining & Metallurgical Company S.A., oraz nie informując Komisji Europejskiej o środkach podjętych na podstawie tej decyzji, uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie art. 3–5 wspomnianej decyzji a także traktatu FUE.

2)

Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 383 z 17.10.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/12

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – AZ / Minister Finansów

(Sprawa C-499/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Podatek od towarów i usług (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 98 - Uprawnienie państw członkowskich do zastosowania obniżonej stawki do niektórych dostaw towarów i świadczenia usług - Punkt 1 załącznika III - Środki spożywcze - Wyroby ciastkarskie i ciastka - Data minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia - Zasada neutralności podatkowej])

(2018/C 005/16)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: AZ

Strona przeciwna: Minister Finansów

Sentencja

Artykuł 98 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on – pod warunkiem poszanowania zasady neutralności podatkowej, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego – przepisom krajowym, takim jak w postępowaniu głównym, które uzależniają stosowanie obniżonej stawki podatku od wartości dodanej do wyrobów ciastkarskich i ciastek świeżych jedynie od kryterium ich „daty minimalnej trwałości” lub „terminu przydatności do spożycia”.

(1)  Dz.U. C 22 z 23.1.2017.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/13

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad Sofia-grad – Bułgaria) – „Wind Inovation 1” EOOD, w likwidacji / Direktor na Direktsia „Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika” – Sofia

(Sprawa C-552/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Wspólny system podatku od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Rozwiązanie spółki powodujące wykreślenie z rejestru podatku od wartości dodanej (VAT) - Obowiązek naliczenia VAT od istniejących aktywów i zapłaty naliczonego VAT państwu - Utrzymanie w mocy lub zmiana ustawy obowiązującej w dniu przystąpienia do Unii Europejskiej - Artykuł 176 akapit drugi - Wpływ na prawo do odliczenia - Artykuł 168])

(2018/C 005/17)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administrativen sad Sofia-grad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„Wind Inovation 1” EOOD, w likwidacji

Strona pozwana: Direktor na Direktsia „Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika” – Sofia

Sentencja

1)

Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie obowiązywaniu przepisów krajowych, na mocy których obowiązkowe wykreślenie z rejestru podatku od wartości dodanej (VAT) spółki, co do której wydano orzeczenie sądu o rozwiązaniu, powoduje powstanie obowiązku naliczenia VAT podlegającego zapłacie lub zapłaconego od posiadanych aktywów w dniu rozwiązania tej spółki oraz zapłacenia tego podatku na rzecz państwa, pod warunkiem że nie przeprowadza ona już transakcji gospodarczych po jej rozwiązaniu.

2)

Dyrektywę 2006/112, a w szczególności jej art. 168, należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie obowiązywaniu przepisów krajowych, takich jak będące przedmiotem postępowania głównego, na mocy których obowiązkowe wykreślenie z rejestru VAT spółki, co do której wydano orzeczenie sądu o rozwiązaniu, mimo iż spółka ta postawiona w stan likwidacji przeprowadza nadal transakcje gospodarcze, powoduje powstanie obowiązku naliczenia VAT podlegającego zapłacie lub zapłaconego od posiadanych aktywów w dniu tego rozwiązania oraz zapłacenia tego podatku na rzecz państwa, a które to przepisy uzależniają tym samym prawo do odliczenia od zachowania tego obowiązku.

(1)  Dz.U. C 22 z 23.1.2017.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/14

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 listopada 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Tünkers France, Tünkers Maschinenbau GmbH / Expert France

(Sprawa C-641/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Postępowanie upadłościowe - Rozporządzenie (WE) nr 1346/2000 - Sąd właściwy - Powództwo dotyczące czynu nieuczciwej konkurencji wytoczone w ramach postępowania upadłościowego - Powództwo wytoczone przez spółkę z siedzibą w innym państwie członkowskim przeciwko podmiotowi przejmującemu dziedzinę działalności spółki objętej postępowaniem upadłościowym - Powództwo niezwiązane z głównym postępowaniem upadłościowym, względnie powództwo wytoczone bezpośrednio na podstawie postępowania upadłościowego i ściśle z nim związane])

(2018/C 005/18)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Tünkers France, Tünkers Maschinenbau GmbH

Strona przeciwna: Expert France

Sentencja

Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego należy interpretować w ten sposób, że do jurysdykcji sądu, który wszczął postępowanie upadłościowe, nie należy rozpoznanie powództwa odszkodowawczego dotyczącego czynu nieuczciwej konkurencji, w którym zarzuca się podmiotowi – przejmującemu w ramach postępowania upadłościowego dziedzinę działalności dłużnika – niezgodne z prawdą przedstawienie się jako wyłączny dystrybutor produktów wytworzonych przez dłużnika.

(1)  Dz.U. C 70 z 6.3.2017.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/14

Postanowienie Trybunału (trzecia izba) z dnia 26 października 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel – Belgia) – postępowanie karne przeciwko Wamo BVBA, Lucowi Cecile Jozefowi Van Mol

(Sprawa C-356/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Dyrektywa 2005/29/WE - Nieuczciwe praktyki handlowe - Uregulowanie prawa krajowego zakazujące reklamowania zabiegów z zakresu chirurgii plastycznej lub medycyny estetycznej innej niż chirurgiczna))

(2018/C 005/19)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel

Strony w postępowaniu głównym z zakresu prawa karnego

Wamo BVBA, Luc Cecile Jozef Van Mol

Sentencja

Dyrektywę 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącą nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającą dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („dyrektywę o nieuczciwych praktykach handlowych”) należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu prawa krajowego takiemu jak uregulowanie rozpatrywane w postępowaniu głównym, które chroni zdrowie publiczne oraz godność i nieskazitelność zawodów chirurga plastycznego i lekarza medycyny estetycznej poprzez zakazanie wszelkiej osobie fizycznej lub prawnej reklamowania zabiegów z zakresu chirurgii plastycznej lub medycyny estetycznej innej niż chirurgiczna.

(1)  Dz.U. C 335 z 12.9.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/15

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 24 października 2017 r. – (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Colmar – Francja) – postępowanie karne przeciwko Belu Dienstleistung GmbH & Co KG, Stefan Nikless

(Sprawa C-474/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Identyczne pytania prejudycjalne - Koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Ustawodawstwo mające zastosowanie - Zaświadczenie A1 - Moc dowodowa])

(2018/C 005/20)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d'appel de Colmar

Strony w postępowaniu głównym w sprawie karnej

Belu Dienstleistung GmbH & Co KG, Stefan Nikless

przy udziale: Syndicat Prism’emploi, Union départementale CGT du Bas-Rhin, Union de recouvrement des cotisations de sécurité sociale et d’allocations familiales d’Alsace (Urssaf), następca prawny Urssaf du Bas-Rhin

Sentencja

Artykuł 19 rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego należy interpretować w ten sposób, że zaświadczenie A1, wydane zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego przez instytucję wyznaczoną przez właściwą władzę państwa członkowskiego, jest wiążące zarówno dla instytucji zabezpieczenia społecznego państwa członkowskiego, w którym praca jest wykonywana, jak i dla sądów tego państwa członkowskiego, nawet jeżeli stwierdzą one, że warunki działalności danego pracownika najemnego w sposób oczywisty nie są objęte przedmiotowym zakresem zastosowania tego przepisu rozporządzenia (WE) nr 883/2004.

(1)  Dz.U. C 441 z 28.11.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/16

Postanowienie Trybunału ósma izba) z dnia 24 października 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio – Włochy) – Hitachi Rail Italy Investments Srl (C-655/16), Finmeccanica SpA (C-656/16) / Commissione Nazionale per le Societa e la Borsa (Consob)

(Sprawy połączone C-655/16 i C-656/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Prawo spółek - Dyrektywa 2004/25/WE - Publiczne oferty przejęcia - Artykuł 5 ust. 4 akapit drugi - Możliwość zmiany ceny oferty w jasno określonych okolicznościach i na podstawie jasno określonych kryteriów - Uregulowanie krajowe przewidujące możliwość podwyższenia przez organ nadzoru publicznej oferty nabycia w razie zmowy pomiędzy oferentem i sprzedawcą))

(2018/C 005/21)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Hitachi Rail Italy Investments Srl (C-655/16), Finmeccanica SpA (C-656/16)

Strona pozwana: Commissione Nazionale per le Societa e la Borsa (Consob)

przy udziale: Amber Capital Italia Sgr SpA, Amber Capital Uk Llp, Bluebell Partners Limited, Elliot International Lp, The Liverpool Limited Partnership, Elliot Associates L.P.

Sentencja

Artykuł 5 ust. 4 akapit drugi dyrektywy 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, umożliwiającemu krajowemu organowi nadzoru podwyższenie ceny publicznej oferty przejęcia w razie „zmowy” bez wyszczególnienia konkretnych zachowań chrakteryzujących to pojęcie, o ile wykładnię wspomnianego pojęcia można wywnioskować z owego uregulowania w sposób wystarczająco jasny, dokładny i przewidywalny, stosując metody wykładni uznane w prawie krajowym.

(1)  Dz.U. C 121 z 18.4.2017.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/16

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 26 października 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca de Braga – Portugalia), Caixa Económica Montepio Geral / Carlos Samuel Pimenta Marinho i in.

(Sprawa C-333/17) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuły 21 i 38 - Niedyskryminacja - Ochrona konsumentów - Umowa kredytu bankowego - Brak pytania dotyczącego przepisu prawa Unii innego niż postanowienie karty praw podstawowych - Oczywisty brak niewłaściwości Trybunału))

(2018/C 005/22)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Judicial da Comarca de Braga

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Caixa Económica Montepio Geral

Strona pozwana: Carlos Samuel Pimenta Marinho, Maria de Lurdes Coelho Pimenta Marinho, Daniel Pimenta Marinho, Vera da Conceição Pimenta Marinho

Sentencja

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest oczywiście niewłaściwy do udzielenia odpowiedzi na pytanie przedłożone przez Tribunal Judicial da Comarca de Braga (sąd rejonowy w Bradze, Portugalia) postanowieniem z dnia 29 marca 2017 r.

(1)  Dz.U. C 256 z 7.8.2017.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Frankfurt am Main (Niemcy) w dniu 18 sierpnia 2017 r. – Thomas Krauss / TUIfly GmbH

(Sprawa C-500/17)

(2018/C 005/23)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Frankfurt am Main

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Thomas Krauss

Strona pozwana: TUIfly GmbH

Postanowieniem Trybunału z dnia 28 września 2017 r. sprawa została wykreślona z rejestru Trybunału.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/17

Odwołanie wniesione w dniu 24 sierpnia 2017 r. przez Uniwersytet Wrocławski od postanowienia Sądu (Ósma izba) z dnia 13 czerwca 2017 r. w sprawie T-137/16, Uniwersytet Wrocławski / Agencja Wykonawcza ds. Badań Naukowych (REA)

(Sprawa C-515/17 P)

(2018/C 005/24)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Uniwersytet Wrocławski (Przedstawiciele: A. Krawczyk-Giehsmann, K. Szarek, adwokaci)

Druga strona postępowania: Agencja Wykonawcza ds. Badań Naukowych (REA)

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie zaskarżonego postanowienia;

—

stwierdzanie, że skarga została wniesiona prawidłowo;

—

obciążanie drugiej strony postępowania całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Pierwszy zarzut dotyczy naruszenia art.19 Statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zarzut ten wywiedziony został w związku z tym, że dokonana przy stosowaniu tego przepisu przez Sąd wykładnia jest wadliwa oraz sprzeczna z zasadami proporcjonalności oraz pomocniczości w związku z tym, iż nie uwzględnia ona tego, że wskazany stosunek prawny łączący radcę prawnego z uczelnią wyższą opiera się na niezależności i równości stron, a zawód radcy prawnego w polskim systemie prawnym ze swej istoty cechuje się niezależnością i brakiem podporządkowania w stosunku do podmiotów trzecich i jest zawodem zaufania publicznego.

Drugi zarzut dotyczy naruszenia art.119 Regulaminu postępowania przed Sądem z dnia 23 kwietnia 2015 r. Zarzut ten wywiedziony został w związku z tym, iż Sąd niewłaściwie przedstawił motywy rozstrzygnięcia, bowiem w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia sformułował wypowiedź abstrakcyjną i nie odniósł przedstawionego poglądu do okoliczności faktycznych niniejszej sprawy, co znacząco ograniczyło skarżącemu możliwość podjęcia realnej obrony.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Pécsi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 22 września 2017 r. – Aleksij Torubarov / Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal

(Sprawa C-556/17)

(2018/C 005/25)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Pécsi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Aleksij Torubaro.

Strona pozwana: Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal

Pytania prejudycjalne

Czy art. 46 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE (1) z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że sądy węgierskie są uprawnione do zmiany decyzji administracyjnych organu właściwego w sprawach azylu odmawiających udzielenia ochrony międzynarodowej, jak również do przyznania takiej ochrony?

(1)  Dz.U.2013, L 180, s.60

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/18

Odwołanie wniesione w dniu 22 września 2017 r. przez Rzeczpospolitą Polskę od postanowienia Sądu (Ósma izba) z dnia 13 czerwca 2017 r. w sprawie T-137/16, Uniwersytet Wrocławski / Agencja Wykonawcza ds. Badań Naukowych (REA)

(Sprawa C-561/17 P)

(2018/C 005/26)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (Przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Uniwersytet Wrocławski, Agencja Wykonawcza ds. Badań Naukowych (REA)

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie w całości postanowienia Sądu Unii Europejskiej (ósma izba) z dnia 13 czerwca 2017 r., Uniwersytet Wrocławski / Agencja Wykonawcza ds. Badań Naukowych (REA), T-137/16;

—

odesłanie sprawy do Sądu celem ponownego rozpoznania;

—

orzeczenie, że każda ze stron pokrywa własne koszty;

—

przydzielenie sprawy Wielkiej Izbie, zgodnie z art. 16 trzeci akapit Statutu.

Zarzuty i główne argumenty

Po pierwsze, Rzeczpospolita Polska zarzuca zaskarżonemu postanowieniu naruszenie art. 19 akapit trzeci i czwarty Statutu przez jego błędną wykładnię. Zaskarżone postanowienie opiera się na linii orzeczniczej sądów unijnych, wedle której wymóg niezależności prawnika, wywodzony z art. 19 Statutu, związany jest bezwzględnie z brakiem istnienia pomiędzy prawnikiem a jego klientem jakiegokolwiek stosunku pracy. Zdaniem Rzeczypospolitej Polskiej ta linia orzecznicza jest zasadniczo błędna i powinna zostać zrewidowana.

Ponadto, zaskarżone postanowienie, opierając się na dotychczasowej linii orzeczniczej sądów unijnych, równocześnie wykracza poza granice wyznaczone przez to orzecznictwo. W zaskarżonym postanowieniu wymóg niezależności został bowiem powiązany już nie tylko z brakiem stosunku pracy, ale również z brakiem stosunku cywilnoprawnego oraz brakiem ryzyka wywierania przez środowisko zawodowe prawnika jakiegokolwiek wpływu na wyrażaną przez niego opinię prawną.

Skutkiem takiego podejścia jest daleko idące ograniczenie prawa do ochrony przed sądami unijnymi. Jest to przy tym ograniczenie oparte na bardzo niejasnych i uznaniowych kryteriach, niemające żadnej wyraźnej podstawy w przepisach prawa unijnego oraz nie służące żadnym zrozumiałym celom

Po drugie, Rzeczpospolita zarzuca zaskarżonemu postanowieniu naruszenie zasady pewności prawa. Zaskarżone postanowienie wprowadza nową, niedookreśloną przesłankę niezależności pełnomocnika, dotyczącą braku ryzyka wpływu środowiska zawodowego, nie dając przy tym żadnych wskazówek co do sposobu jej oceny. W rezultacie strona nie jest w stanie stwierdzić, czy wybrany przez nią pełnomocnik spełnia warunek niezależności i czy jej skarga zostanie uznana za dopuszczalną.

Po trzecie, Rzeczpospolita zarzuca zaskarżonemu postanowieniu brak wystarczającego uzasadnienia pozwalającego na zrozumienie przyczyn, dla których Sąd uznał, że pełnomocnik nie spełnia wymogu niezależności i odrzucił podpisaną przez niego skargę.

W szczególności Sąd nie wyjaśnił, dlaczego relację taką jak ta łącząca pełnomocnika z Uniwersytetem Wrocławskim należy zrównać ze stosunkiem zatrudnienia mimo braku podporządkowania. Ponadto Sąd nie wyjaśnił, z jakich względów w ogóle uwzględnił okoliczności inne niż odnoszące się do świadczenia przez pełnomocnika pomocy prawnej. Sąd nie wyjaśnił też, jak w przypadku umowy cywilnoprawnej należy rozumieć pojęcie środowiska zawodowego i jakiego rodzaju wpływ wywiera ono na pełnomocnika. Ponadto z zaskarżonego postanowienia nie wynika, jakiego rodzaju ryzyko wiąże się z tego typu umową oraz na czym polega ograniczenie niezależności, ze względu na które konieczne było wykluczenie pełnomocnika.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/20

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 20 lipca 2017 r. w sprawie T-644/14, ADR Center SpA / Komisja Europejska, wniesione w dniu 4 października 2017 r. przez ADR Center SpA

(Sprawa C-584/17 P)

(2018/C 005/27)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: ADR Center SpA (przedstawiciele: A. Guillerme, avocate, T. Bontinck, avocat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu z dnia 20 lipca 2017 r., ADR/Komisja (T-644/14);

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2014) 4485 final z dnia 27 czerwca 2014 r. w sprawie odzyskania części wkładu finansowego przekazanego skarżącej;

—

wydanie ostatecznego orzeczenia w sprawie, uwzględniającego żądania podniesione przez stronę skarżącą w pierwszej instancji;

—

obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie przez Trybunałem i skarżącą przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

1)

Sąd naruszył prawo, dokonując wykładni zasady odnoszącej się do pomocy finansowej Unii Europejskiej, w myśl której Unia może dotować jedynie te koszty, które zostały rzeczywiście poniesione.

Wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd Unii przyjął zbyt ścisłą wykładnię tej zasady, która to wykładnia jest niespójna z wcześniejszym orzecznictwem Trybunału i z wolą europejskiego prawodawcy.

2)

Sąd naruszył prawo, dokonując wykładni art. 299 TFUE, art. 9 rozporządzenia finansowego Unii (1), art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości.

Wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd błędnie zinterpretował art. 299 TFUE i art. 79 § 2 rozporządzenia finansowego, jako normy uprawniające Komisję do wydawania wykonalnych nakazów odzyskania pomocy w sprawach z zakresu stosunków umownych. Ponadto zaskarżony wyrok jest niespójny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Lito Maieftiko Gynaikologiko kai Cheirourgiko Kentro AE/Komisja. Wreszcie skuteczność skargi opartej na art. 272 TFUE ulega drastycznemu zmniejszeniu w odniesieniu do beneficjenta dotacji, skoro Komisja Europejska może zdecydować się na podjęcie działań zmierzających do przymusowego odzyskania pomocy przed wydaniem ostatecznego wyroku przez właściwy sąd.

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. 2012, L 298, s. 1).

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 6 października 2017 r. – Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, I. / D.

(Sprawa C-586/17)

(2018/C 005/28)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Raad van State

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, I.

Druga strona postępowania: D.

Pytania prejudycjalne

1.

a)

Czy art. 46 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (ze zmianami) (1) w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej sprzeciwia się systemowi, zgodnie z którym sąd administracyjny pierwszej instancji do spraw azylu co do zasady nie może uwzględniać przy rozpatrywaniu skargi podanego mu przez cudzoziemca po raz pierwszy w postępowaniu skargowym powodu do udzielenia azylu?

b)

Czy w tym względzie ma znaczenie, czy faktycznie podano nowy powód do udzielenia azylu, tj. powód wystąpienia o ochronę międzynarodową opierający się na faktach i okolicznościach, które wystąpiły po decyzji organu rozstrzygającego w przedmiocie wniosku o udzielenie pomocy międzynarodowej, bądź przemilczany powód do udzielenia azylu, tj. powód wystąpienia o ochronę międzynarodową opierający się na faktach i okolicznościach, które występowały przed decyzją organu rozstrzygającego w przedmiocie wniosku o udzielenie azylu, a cudzoziemcowi można zarzucić, że mimo że je znał, nie ujawnił ich w postępowaniu administracyjnym?

c)

Czy w tym względzie ma znaczenie, czy powód do udzielenia azylu został podany przed sądem krajowym pierwszej instancji do spraw azylu w ramach skargi na decyzję organu rozstrzygającego pierwszy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej lub kolejny wniosek?

2.

W razie udzielenia na pytanie 1.a) odpowiedzi twierdzącej: czy prawo Unii Europejskiej stoi na przeszkodzie, aby sąd administracyjny pierwszej instancji do spraw azylu orzekł, że dla oceny podanego mu po raz pierwszy w postępowaniu skargowym powodu do udzielenia azylu konieczne jest odesłanie do nowego postępowania przed organem rozstrzygającym, aby zapewnić prawidłowy przebieg postępowania sądowego lub aby uniknąć niedopuszczalnego przedłużania się tego postępowania?

(1)  Dz. U. 2013, L 180, s. 60.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/21

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 20 lipca 2017 r. w sprawie T-143/15, Królestwo Hiszpanii / Komisja Europejska, wniesione w dniu 9 października 2017 r. przez Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-588/17 P)

(2018/C 005/29)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: M. J. García-Valdecasas Dorrego, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uwzględnienie niniejszego odwołania i uchylenie części wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 20 lipca 2017 r. w sprawie T-143/15, Królestwo Hiszpanii / Komisja Europejska (ECLI:EU:T:2017:534), w zakresie, w jakim dotyczy on ona korekty finansowej nałożonej na Królestwo Hiszpanii i wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. 23.1.2015, s. 62) z tytułu niekorzystnych warunków naturalnych i środków rolnośrodowiskowych przyjętych w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich we wspólnocie autonomicznej Kastylia i León, w odniesieniu do kwoty odpowiadającej części pomocy dla obszarów o niekorzystnych warunkach naturalnych, wynoszącej 1 793 798,22 €;

—

wydanie nowego rozstrzygnięcia stwierdzającego nieważność decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/103 z dnia 16 stycznia 2015 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. 23.1.2015, s. 62), z tytułu niekorzystnych warunków naturalnych i środków rolnośrodowiskowych przyjętych w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich we wspólnocie autonomicznej Kastylia i León, w odniesieniu do kwoty odpowiadającej części pomocy dla obszarów o niekorzystnych warunkach naturalnych, wynoszącej 1 793 798,22 €.

Zarzuty i główne argumenty

1.

Oczywiste przeinaczenie okoliczności faktycznych

Doszło do oczywistego przeinaczenia okoliczności faktycznych ze względu na to, że: i) jak zostało to wskazane i udowodnione we wniesionej przez Królestwo Hiszpanii skardze, w ramach organu pojednawczego osiągnięte zostało porozumienie co do podstawy zastosowania korekty finansowej, ii) Królestwo Hiszpanii wykazało, że obszary upraw paszowych, na których nie jest prowadzony wypas, mogą zostać objęte zakresem zastosowania zakwestionowanych środków i, z tego względu, zakresem zastosowania nałożonej przez Komisję korekty finansowej.

2.

Naruszenie prawa co do zakresu porozumienia osiągniętego przez organ pojednawczy, co wiąże się z oczywistym naruszeniem zasady dobrej administracji i lojalnej współpracy

Sąd Unii Europejskiej dopuścił się naruszenia prawa nie uwzględniając mocy i skuteczności częściowych porozumień wypracowanych przez Komisję i państwo członkowskie w ramach organu pojednawczego. Ponadto doszło do oczywistego naruszenia zasady dobrej administracji i lojalnej współpracy ze względu na uznanie, że administracja może jednostronnie i bez podania uzasadnienia nie zastosować się do porozumienia wypracowanego przez nią z jednym z państw w ramach postępowania pojednawczego, które zostało ustanowione właśnie po to, aby Komisja i państwa członkowskie mogły dojść do porozumienia.

3.

Naruszenie prawa ze względu na brak uzasadnienia zaskarżonej decyzji

Sąd Unii Europejskiej nie zajął stanowiska w kwestii wskazanej w III.2.3 odwołania i odnoszącej się do naruszenia art. 31 ust. 2 rozporządzenia 1290/2005 (1), a także zasady proporcjonalności ze względu na to, że podstawa uwzględniona przez Komisję przy stosowaniu korekty finansowej obejmowała beneficjentów pomocy dla obszarów upraw paszowych o niekorzystnych warunkach naturalnych.

4.

Naruszenie prawa odnośnie zakresu zastosowania art. 31 ust. 2 rozporządzenia nr 1290/2005 i kontroli sądowej [przestrzegania] zasady proporcjonalności, jak również naruszenia zasady dobrej administracji wymiaru sprawiedliwości

Sąd Unii Europejskiej nie przeprowadził kontroli sądowej, której winien był dokonać zgodnie z art. 31 ust. 2 rozporządzenia i zasadą proporcjonalności i która polega na ustaleniu, czy dane państwo wywiązało się z obowiązku ustalenia, że Komisja dopuściła się błędu odnośnie konsekwencji finansowych, jakie należy wyciągnąć z danego naruszenia. Sąd nie zweryfikował też przedstawionych przez Królestwo Hiszpanii danych świadczących o popełnieniu błędu przez Komisję.

Rozumowanie Sądu pociąga za sobą naruszenie zasady dobrej administracji wymiarem sprawiedliwości, ponieważ nie uwzględnia tego, że Królestwo Hiszpanii ustaliło liczbę gospodarstw objętych obowiązkiem policzenia bydła i przekracza wyznaczone przez strony granice sporu.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (już nieobowiązujące) ( Dz.U. 2005, L 209, s. 1).

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/23

Skarga wniesiona w dniu 16 października 2017 r. – Komisja Europejska / Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-599/17)

(2018/C 005/30)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Rius y T. Scharf, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że nie przyjmując do dnia 3 lipca 2016 r. przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania Dyrektywy wykonawczej Komisji (UE) 2015/2392 z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 (1) w odniesieniu do zgłaszania właściwym organom rzeczywistych lub potencjalnych naruszeń tego rozporządzenia (2), a w każdym razie, nie informując o tych przepisach Komisji, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 13 akapit pierwszy tej dyrektywy;

—

obciążenie Królestwo Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin do dostosowania prawa wewnętrznego do dyrektywy wykonawczej Komisji (UE) 2015/2392 upłynął w dniu 3 lipca 2016 r.

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE (Dz.U. 2014 L 173, s. 1).

(2)  Dz.U. 2015, L 332, s. 126.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta förvaltningsdomstolen (Szwecja) w dniu 24 października 2017 r. – Skatteverket / Memira Holding AB

(Sprawa C-607/17)

(2018/C 005/31)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Högsta förvaltningsdomstolen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Skatteverket

Strona pozwan: Memira Holding AB

Pytania prejudycjalne

1)

Czy – przy badaniu czy straty w spółce zależnej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim mają charakter ostateczny, w znaczeniu określonym między innymi w wyroku w sprawie A, w związku z czym spółka dominująca może odliczyć stratę na podstawie art. 49 TFUE – należy uwzględnić okoliczność, iż na gruncie przepisów państwa, w którym spółka zależna ma siedzibę, istnieją ograniczenia możliwości dokonywania odliczenia strat przez podmioty inne, niż podmiot, który sam poniósł stratę?

2)

W przypadku, jeżeli należy uwzględnić ograniczenie, o którym mowa w pytaniu pierwszym, czy uwzględnienia w przedmiotowej sprawie wymaga kwestia, czy w państwie będącym siedzibą spółki zależnej faktycznie istnieje inny podmiot, który mógłby odliczyć straty, jeżeli byłoby to dozwolone w tymże państwie?

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta förvaltningsdomstolen (Szwecja) w dniu 24 października 2017 r. – Skatteverket / Holmen AB

(Sprawa C-608/17)

(2018/C 005/32)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Högsta förvaltningsdomstolen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Skatteverket

Strona pozwana: Holmen AB

Pytania prejudycjalne

1)

Czy aby spółka dominująca w jednym państwie członkowskim miała – wynikające między innymi ze sprawy Marks & Spencer – wywodzone z art. 49 TFUE prawo do odliczenia ostatecznych strat odnotowanych przez spółkę zależną w innym państwie członkowskim, konieczne jest, by taka spółka zależna należała do spółki dominującej w sposób bezpośredni?

2)

Czy część straty, która wskutek przepisów obowiązujących w państwie spółki zależnej, nie może zostać wzajemnie potrącona z zyskami wypracowanymi tam w danym roku, za to może być przeniesiona w celu ewentualnego odliczenia w kolejnym roku, należy postrzegać jako ostateczną?

3)

Czy przy dokonywaniu oceny ostatecznego charakteru straty należy uwzględniać fakt, iż zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie spółki zależnej ograniczona jest możliwość odliczenia straty przez podmioty inne niż podmiot odnotowujący stratę?

4)

Jeżeli należy uwzględnić ograniczenie, o którym mowa w pytaniu 3, czy należy uwzględnić zakres, w jakim ograniczenie doprowadziło de facto do braku możliwości wzajemnego potrącenia części strat z zysków wypracowanych przez inny podmiot?

Sąd

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/25

Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – USFSPEI/Parlament i Rada

(Sprawa T-75/14) (1)

([Skarga o stwierdzenie nieważności - Termin do wniesienia skargi - Niedopuszczalność - Odpowiedzialność pozaumowna - Nowelizacja regulaminu pracowniczego i WZIP - Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1023/2013 - Nieprawidłowości w toku procedury wydania aktów - Brak zasięgnięcia opinii komitetu ds. regulaminu pracowniczego i organizacji związkowych - Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom])

(2018/C 005/33)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Union syndicale fédérale des services publics européens et internationaux (USFSPEI) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: początkowo adwokaci J.N. Louis i D. de Abreu Caldas, następnie adwokat J.N. Louis)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: A. Troupiotis i E. Taneva, pełnomocnicy) oraz Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo M. Bauer i A. Bisch, następnie M. Bauer i M. Veiga, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo G. Gattinara i J. Currall, następnie G. Gattinara et G. Berscheid, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, skarga na podstawie art. 263 TFUE mająca na celu stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 27, 32, 46, 61, 64 lit. b), ust. 65 lit. b) i ust. 67 lit. d) rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1023/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 października 2013 r. zmieniającego Regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej i Warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej (Dz.U. 2013, L 287, s. 15), a po drugie, skarga na podstawie art. 268 TFUE mająca na celu uzyskanie naprawienia szkody, jaką skarżąca miałaby rzekomo ponieść w następstwie przyjęcia rozporządzenia nr 1023/2013 z naruszeniem porozumienia w sprawie nowelizacji z 2004 r., art. 12 i 27 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 10 regulaminu pracowniczego oraz procedury konsultacji przewidzianej w decyzji Rady z dnia 23 czerwca 1981 r.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Union syndicale fédérale des services publics européens et internationaux (USFSPEI) zostaje obciążony, poza własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez Parlament Europejski i Radę Unii Europejskiej.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 194 z 24.6.2014.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/26

Wyrok Sądu z dnia 14 listopada 2017 r. – Alfamicro / Komisja

(Sprawa T-831/14) (1)

((Klauzula arbitrażowa - Umowa o udzielenie dotacji zawarta w ramach Programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji (KIP) (2007-2013) - Sprawozdanie z audytu - Koszty kwalifikowalne - Zwrot wypłaconych kwot - Proporcjonalność - Uzasadnione oczekiwania - Pewność prawa - Zasada dobrej administracji - Obowiązek uzasadnienia - Dostosowanie wniosków w trakcie postępowania - Potrącenie wierzytelności - Żądanie wzajemne - Odsetki za zwłokę))

(2018/C 005/34)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Alfamicro – Sistemas de computadores, Sociedade Unipessoal, Lda. (Cascais, Portugalia) (przedstawiciele: początkowo adwokaci G. Gentil Anastácio, D. Pirra Xarepe i L. Rodrigues Carvalho, następnie adwokaci G. Gentil Anastácio i D. Pirra Xarepe)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Estrada de Solà i P. Guerra e Andrade, pełnomocnicy)

Przedmiot

Z jednej strony, wniosek na podstawie art. 272 TFUE mający zasadniczo na celu stwierdzenie nieistnienia wierzytelności, która – jak twierdzi Komisja – przysługuje jej wobec skarżącej na podstawie umowy o udzielenie dotacji nr 238882 w sprawie finansowania przez Unię projektu „Save Energy”, zawartej w ramach Programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji (2007-2013) ustanowionego decyzją nr 1639/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 2006 r. (Dz.U. 2006, L 310, s. 15), oraz z drugiej strony, żądanie wzajemne mające zasadniczo na celu zasądzenie od skarżącej zwrotu dotacji wypłaconej nienależnie w ramach wspomnianej wyżej umowy.

Sentencja

1)

Skarga wniesiona przez Alfamicro – Sistemas de computadores, Sociedade Unipessoal, Lda zostaje oddalona.

2)

Od Alfamicro – Sistemas de computadores, Sociedade Unipessoal zasądza się na rzecz Komisji Europejskiej zapłatę kwoty 277 849,93 EUR wraz z odsetkami w wysokości 26,88 EUR za każdy dzień opóźnienia począwszy od dnia 20 czerwca 2015 r.

3)

Alfamicro – Sistemas de computadores, Sociedade Unipessoal zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 73 z 2.3.2015.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/26

Wyrok Sądu z dnia 10 listopada 2017 r. – Icap i in. / Komisja

(Sprawa T-180/15) (1)

([Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Sektor instrumentów pochodnych, których stopy procentowe są wyrażone w jenach - Decyzja stwierdzająca sześć naruszeń art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG - Manipulowanie międzybankowymi stopami referencyjnymi JPY LIBOR i Euroyen TIBOR - Ograniczenie konkurencji ze względu na cel - Uczestnictwo maklera w naruszeniach - „Hybrydowe” postępowanie ugodowe - Zasada domniemania niewinności - Zasada dobrej administracji - Grzywny - Kwota podstawowa - Wyjątkowe dostosowanie - Artykuł 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 - Obowiązek uzasadnienia])

(2018/C 005/35)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Icap plc (Londyn, Zjednoczone Królestwo), Icap Management Services Ltd (Londyn) i Icap New Zealand Ltd (Wellington, Nowa Zelandia) (przedstawiciele: adwokaci C. Riis-Madsen i S. Frank)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Bottka, B. Mongin i J. Norris-Usher, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające w pierwszej kolejności do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2015) 432 final z dnia 4 lutego 2015 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG (sprawa AT.39861 – Instrumenty pochodne, których stopa procentowa jest wyrażona w jenach), a także, posiłkowo, do obniżenia kwoty grzywien nałożonych na skarżące we wskazanej decyzji.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 1 lit. a) decyzji Komisji Europejskiej C(2015) 432 final z dnia 4 lutego 2015 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE oraz art. 53 porozumienia EOG (sprawa AT.39861 – Instrumenty pochodne, których stopy procentowe są wyrażone w jenach) w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy okresu po dniu 22 sierpnia 2007 r.

2)

Stwierdza się nieważność art. 1 lit. b) decyzji C(2015) 432 final.

3)

Stwierdza się nieważność art. 1 lit. d), decyzji C(2015) 432 final w zakresie, w jakim odnosi się on do okresu od 5 marca do 27 kwietnia 2010 r.

4)

Stwierdza się nieważność art. 1 lit. e) decyzji C(2015) 432 final w zakresie, w jakim odnosi się on do okresu sprzed dnia 18 maja 2010 r.

5)

Stwierdza się nieważność art. 1 lit. f) decyzji C(2015) 432 final w zakresie, w jakim odnosi się on do okresu sprzed dnia 18 maja 2010 r.

6)

Stwierdza się nieważność art. 2 decyzji C(2015) 432 final.

7)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

8)

Icap plc, Icap Management Services Ltd i Icap New Zealand Ltd pokrywają jedną czwartą własnych kosztów.

9)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty, a także trzy czwarte kosztów poniesionych przez Icap, Icap Management Services i Icap New Zealand.

(1)  Dz.U. C 245 z 27.7.2015.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/27

Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – European Dynamics Luxembourg i in. / EUNB

(Sprawa T-229/15) (1)

((Zamówienia publiczne na usługi - Postępowanie przetargowe - Udostępnienie pracowników tymczasowych do działu informatycznego - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie))

(2018/C 005/36)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: European Dynamics Luxembourg SA (Luksemburg, Luksemburg), Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Αteny, Grecja), European Dynamics Belgium SA (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci I. Ampazis, M. Sfyri, C.N. Dede i D. Papadopoulou, następnie M. Sfyri, C.N. Dede i D. Papadopoulou)

Strona pozwana: Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) (przedstawiciele: J. Overett Somnier, J. Mifsud i S. Giordano, pełnomocnicy, wspomagani przez H.-adwokatów G. Kamanna i A. Dritsę)

Przedmiot

Po pierwsze, wniosek na podstawie art. 263 TFUE zmierzający do stwierdzenia nieważności decyzji EUNB z dnia 2 marca 2015 r., w sprawie odrzucenia oferty skarżących złożonej w przetargu ograniczonym EBA/2014/06/OPS/SER/RT, dotyczącym części 1 zatytułowanej „Udostępnienie pracowników tymczasowych: Udostępnienie pracowników tymczasowych w dziale informatycznym”, a po drugie, wniosek na podstawie art. 268 TFUE o naprawienie szkody poniesionej przez skarżących w następstwie tej decyzji z racji utraty szansy na zaklasyfikowanie się na pierwszym miejscu w kaskadzie w omawianym postępowaniu o udzielenie zamówienia, w wysokości 300 000 EUR z odsetkami.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

European Dynamics Luxembourg SA, Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE i European Dynamics Belgium SA zostają obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 262 z 10.8.2015.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/28

Wyrok Sądu z dnia 8 listopada 2017 r. – Kłymenko / Rada

(Sprawa T-245/15) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie - Zamrożenie środków finansowych - Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie - Obowiązek uzasadnienia - Podstawa prawna - Oczywisty błąd w ocenie - Prawo do obrony - Prawo własności - Prawo do dobrego imienia - Proporcjonalność - Ochrona praw podstawowych równorzędna z ochroną praw podstawowych zagwarantowaną w Unii - Zarzut niezgodności z prawem))

(2018/C 005/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ołeksandr Wiktorowicz Kłymenko (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: początkowo B. Kennelly, QC, J. Pobjoy, barrister, oraz R. Gherson, solicitor, następnie B. Kennelly, J. Pobjoy, R. Gherson oraz T. Garner, solicitor, wreszcie adwokat M. Phelippeau

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: A. Vitro oraz J.P. Hix, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji Rady (WPZiB) 2015/364 z dnia 5 marca 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2015, L 62, s. 25) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/357 z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2015, L 62, s. 1); po drugie, decyzji Rady (WPZiB) 2016/318 z dnia 4 marca 2016 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2016, L 60, s. 76) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2016/311 z dnia 4 marca 2016 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2016, L 60, s. 1); oraz po trzecie, decyzji Rady (WPZiB) 2017/381 z dnia 3 marca 2017 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2017, L 58, s. 34) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2017/374 z dnia 3 marca 2017 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2017, L 58, s. 1), w zakresie, w jakim nazwisko skarżącego zostało umieszczone w wykazie osób, podmiotów i organów podlegających tym środkom ograniczającym.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Ołeksandr Wiktorowicz Kłymenko pokrywa koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 302 z 14.9.2015.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/29

Wyrok Sądu z dnia 8 listopada 2017 r. – Ivanyushchenko / Rada

(Sprawa T-246/15) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie - Zamrożenie środków finansowych - Wykaz osób, podmiotów i organów, do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie - Oczywisty błąd w ocenie))

(2018/C 005/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Yuriy Volodymyrovych Ivanyushchenko (Jenakijevo, Ukraina) (przedstawiciele: B. Kennelly, QC, J. Pobjoy, barrister, R. Gherson i T. Garner, solicitors)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.-P. Hix i N. Rouam, następnie J.-P. Hix i P. Mahnič Bruni, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i mające na celu stwierdzenie nieważności, po pierwsze, decyzji Rady (WPZiB) 2015/364 z dnia 5 marca 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 62, s. 25) i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/357 z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 62, s. 1), a po drugie, decyzji Rady (WPZiB) 2016/318 z dnia 4 marca 2016 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2016, L 60, s. 76), oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2016/311 z dnia 4 marca 2016 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2016, L 60, s. 1), w zakresie, w jakim nazwisko skarżącego zostało pozostawione w wykazie osób, podmiotów i organów, wobec których mają zastosowanie te środki ograniczające.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Rady (WPZiB) 2015/364 z dnia 5 marca 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/357 z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie, w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego.

2)

Stwierdza się nieważność decyzji Rady (WPZiB) 2016/318 z dnia 4 marca 2016 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie, oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2016/311 z dnia 4 marca 2016 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie, w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego.

3)

Rada Unii Europejskiej pokrywa koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 236 z 20.7.2015.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/30

Wyrok Sądu z dnia 17 listopada 2017 r. – Gmina Miasto Gdynia i Port Lotniczy Gdynia Kosakowo / Komisja

(Sprawa T-263/15) (1)

((Pomoc państwa - Infrastruktura lotniskowa - Finansowanie publiczne przyznane przez gminy Gdynia i Kosakowo na rzecz portu lotniczego Gdynia-Kosakowo - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie - Cofnięcie decyzji - Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego - Zmiana przepisów prawnych - Uprawnienia procesowe zainteresowanych stron - Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych))

(2018/C 005/39)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Gmina Miasto Gdynia (Gdynia, Polska) (przedstawiciele: T. Koncewicz, adwokat, K. Gruszecka-Spychała, radca prawny oraz adwokat M. Le Berre) i Port Lotniczy Gdynia Kosakowo sp. z o.o. (Gdynia) (przedstawiciel: P.K. Rosiak, radca prawny)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Herrmann i S. Noë, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: B. Majczyna, M. Rzotkiewicz i E. Gromnicka, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 263 TFUE o stwierdzenie nieważności art. 2–5 decyzji Komisji (UE) 2015/1586 z dnia 26 lutego 2015 r. w sprawie środka SA.35388 (13/C) (ex 13/NN i ex 12/N) – Polska – Utworzenie portu lotniczego Gdynia-Kosakowo (Dz.U. 2015, L 250, s. 165).

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 2–5 decyzji Komisji (UE) 2015/1586 z dnia 26 lutego 2015 r. w sprawie środka SA.35388 (13/C) (ex 13/NN i ex 12/N) – Polska – Utworzenie portu lotniczego Gdynia-Kosakowo.

2)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty, jak również koszty poniesione przez Gminę Miasto Gdynia i Port Lotniczy Gdynia-Kosakowo sp. z o.o.

3)

Rzeczpospolita Polska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 254 z 3.8.2015.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/31

Wyrok Sądu z dnia 10 listopada 2017 r. – Jema Energy / Wspólne przedsięwzięcie Fusion for Energy

(Sprawa T-668/15) (1)

((Publiczne zamówienia na dostawy - Postępowanie przetargowe - Dostawa systemu przekształcania zasilania w energię elektryczną za pomocą przyspieszonej sieci - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Przejrzystość - Pewność prawa - Równość traktowania - Proporcjonalność))

(2018/C 005/40)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Jema Energy, SA (Lasarte-Oria, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat N. Rey Rey)

Strona pozwana: Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej (przedstawiciele: R. Hanak, G. Poszler i S. Bernal Blanco, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów P. Wytincka i B. Hoorelbekego)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 263 TFUE mający między innymi na celu stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej z dnia 21 września 2015 r., podjętej w ramach postępowania przetargowego F4E-OPE-278, w sprawie odrzucenia oferty skarżącej na część nr 1 zamówienia dotyczącą systemu przekształcania zasilania w energię elektryczną za pomocą przyspieszonej sieci (AGPS-CS).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Jema Energy, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 27 z 25.1.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/31

Wyrok Sądu z dnia 14 listopada 2017 r. – Claranet Europe / EUIPO – Claro (claranet)

(Sprawa T-129/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego claranet - Wcześniejszy słowny znak towarowy Beneluksu CLARO - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 005/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Claranet Europe Ltd (St Helier, Jersey) (przedstawiciel: G. Crown, D. Farnsworth i O. Fairhurst, solicitors, oraz A. Bryson, barrister)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Bonne, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Claro SA (São Paulo, Brazylia)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 stycznia 2016 r. (sprawa R 803/2015-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Claro a Claranet Europe.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Claranet Europe Ltd pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

(1)  Dz.U. C 175 z 17.5.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/32

Wyrok Sądu z dnia 8 listopada 2017 r. – Pempe / EUIPO – Marshall Amplification (THOMAS MARSHALL GARMENTS OF LEGENDS)

(Sprawa T-271/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego THOMAS MARSHALL GARMENTS OF LEGENDS - Wcześniejsze unijne, słowny i graficzny, znaki towarowe MARSHALL i Marshall AMPLIFICATION - Artykuł 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 47 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Dopuszczalność żądania dowodu rzeczywistego używania wcześniejszych znaków towarowych - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]])

(2018/C 005/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Yusuf Pempe (Créteil, Francja) (przedstawiciel: adwokat A. Vivès-Albertini)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: L. Rampini, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Marshall Amplification plc (Milton Keynes, Zjednoczone Królestwo)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 marca 2016 r. (sprawa R 376/2015-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Marshall Amplification a M. Pempem.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Yusuf Pempe zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 251 z 11.7.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/33

Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Carrera Brands / EUIPO – Autec (Carrera)

(Sprawa T-419/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy Carrera - Artykuł 56 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 63 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Dopuszczalność wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku - Klauzula o niekwestionowaniu ważności praw - Orzeczenia sądów krajowych - Nadużycie prawa - Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 71 ust. 1 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430] - Wniosek o zawieszenie postępowania przed EUIPO})

(2018/C 005/43)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Carrera Brands Ltd (Hong Kong, Chiny) (przedstawiciel: adwokat C. Markowsky)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Autec AG (Norymberga, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat C. Früchtl)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 czerwca 2016 r. (sprawa R 278/2015-4) dotyczącą postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między Autec a Carrera Brands.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Carrera Brands Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 343 z 19.9.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/33

Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Galletas Gullón / EUIPO – Hug (GULLON DARVIDA)

(Sprawa T-456/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego GULLON DARVIDA - Wcześniejsze słowne krajowe znaki towarowe DAR VIDA - Przedstawienie dokumentów po raz pierwszy przed izbą odwoławczą - Uprawnienia dyskrecjonalne przyznane na podstawie art. 76 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 95 ust. 2 rozporządzenia (UE) 017/1001] - Zasada 19 ust. 1 i zasada 20 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 i 7 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430] - Zasada 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95 - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 017/1001] - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd})

(2018/C 005/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Galletas Gullón, SA (Aguilar de Campoo, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat I. Escudero Pérez)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: E. Zaera Cuadrado, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Hug AG (Malters, Szwajcaria) (przedstawiciele: adwokaci A. Renck i J. Schmitt)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 czerwca 2016 r. (sprawa R 773/2015-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Hug a Galletas Gullón.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Spółka Galletas Gullón, SA pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i Hug AG.

(1)  Dz.U. C 383 z 17.10.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/34

Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Acquafarm / Komisja

(Sprawa T-458/16) (1)

((Odpowiedzialność pozaumowna - Rybołówstwo - Program operacyjny finansowany przez Unię - Uregulowania Unii zakazujące przywozu skorupiaków z Australii - Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom - Zaniechanie podjęcia działań - Uzasadnione oczekiwania))

(2018/C 005/45)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Acquafarm, SL (Huelva, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat A. Pérez Moreno)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Arenas, I. Galindo Martín i F. Moro, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 268 TFUE żądanie naprawienia szkody, jaką skarżąca miała ponieść wskutek braku możliwości zakończenia przedsięwzięcia w zakresie akwakultury dotyczącego skorupiaków z Australii i korzystającego ze współfinansowania na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006 z dnia 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego (Dz.U. 2006, L 223, s. 1) ze względu na zakaz przywozu wspomnianych skorupiaków zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 1251/2008 z dnia 12 grudnia 2008 r. wdrażającego dyrektywę Rady 2006/88/WE w zakresie warunków oraz wymagań certyfikacji w odniesieniu do wprowadzania do obrotu i przywożenia do Wspólnoty zwierząt akwakultury i produktów akwakultury oraz ustanawiającego wykaz gatunków-wektorów (Dz.U. 2008, L 337, s. 41).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Acquafarm, SL pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 419 z 14.11.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/35

Wyrok Sądu z dnia 17 listopada 2017 r. – Teeäär / EBC

(Sprawa T-555/16) (1)

((Służba Publiczna - Personel EBC - Wsparcie w procesie zmiany pracy - Brak kompetencji organy wydającego akt niekorzystny - Zasady dobrej administracji w zarządzaniu personelem - Szkoda majątkowa i krzywda))

(2018/C 005/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Raivo Teeäär (Tallin, Estonia) (przedstawiciele: adwokaci, początkowo L. Levi i M. Vandenbussche, następnie L. Levi)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny (EBC) (przedstawiciele: F. Malfrère i K. Kaiser, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata B. Wägenbaura)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 270 TFUE zmierzający, po pierwsze, do stwierdzenia nieważności decyzji EBC z dnia 18 sierpnia 2014 r. oddalającej wniosek skarżącego o przyznanie wsparcia w procesie zmiany pracy, a po drugie, do uzyskania odszkodowania za szkodę majątkową i zadośćuczynienia za krzywdę, doznane przez skarżącego.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Europejskiego Banku Centralnego (EBC) z dnia 18 sierpnia 2014 r. oddalającej wniosek Raiva Teeäära o przyznanie wsparcia w procesie zmiany pracy, wprowadzonego przez tę instytucję.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

EBC zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 279 z 24.8.2015 (sprawa początkowo zarejestrowana w Sądzie do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod numerem F-86/15, przekazana do Sądu Unii Europejskiej w dniu 1.9.2016).

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/35

Wyrok Sądu z dnia 14 listopada 2017 r. – Vincenti/EUIPO

(Sprawa T-586/16) (1)

((Służba publiczna - Urzędnicy - Awans - Postępowanie w sprawie awansu w 2015 r. - Brak sprawozdań z oceny w związku z niezdolnością do pracy wskutek choroby - Ogólne przepisy wykonawcze do art. 45 regulaminu pracowniczego))

(2018/C 005/47)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Guillaume Vincenti (Alicante, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: K. Tóth i A. Lukošiūtė, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 270 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji EUIPO z dnia 24 lipca 2015 r., mocą której skarżący nie został awansowany do wyższej grupy zaszeregowania (AST 8) w ramach postępowania w sprawie awansu w 2015 r. poprzez nieumieszczenie jego nazwiska na liście urzędników awansowanych w postępowaniu w sprawie awansu w 2015 r.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 24 lipca 2015 r. ustanawiającej listę urzędników awansowanych w ramach postępowania w sprawie awansu w 2015 r. w zakresie, w jakim Guillaume Vincenti nie został uwzględniony w postępowaniu w sprawie awansu w 2015 r.

2)

EUIPO zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 191 z 30.5.2016 (sprawa początkowo zarejestrowana przed Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod sygnaturą F-16/16 i przekazana do Sądu Unii Europejskiej w dniu 1.9.2016 r.).

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/36

Wyrok Sądu z dnia 14 listopada 2017 r. – De Meyer i in./Komisja

(Sprawa T-667/16 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Awans - Postępowanie w sprawie awansu w 2014 r. - Lista urzędników przedstawionych do awansu przez dyrektorów generalnych i szefów służb - Pominięcie nazwisk skarżących - Obowiązek uzasadnienia - Brak naruszenia prawa - Brak przeinaczenia środków dowodowych - Wniosek o wyłączenie sędziego))

(2018/C 005/48)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Pieter De Meyer (Bruksela, Belgia) i 8 innych skarżących, których nazwiska zostały wymienione w załączniku do wyroku (przedstawiciel: adwokat R. Rata)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo G. Berscheid, C. Berardis-Kayser i A.A. Gilly, następnie G. Berscheid, G. Gattinara i C. Berardis-Kayser, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (w składzie jednego sędziego) z dnia 20 lipca 2016 r., Adriaen i in./Komisja (F-113/15, EU:F:2016:162).

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Pieter De Meyer i inni urzędnicy, których nazwiska zostały wymienione w załączniku pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w niniejszej instancji.

(1)  Dz.U. C 441 z 28.11.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/37

Wyrok Sądu z dnia 14 listopada 2017 r. – HL przeciwko Komisja

(Sprawa T-668/16 P) (1)

((skopiować słowa kluczowe bez cudzysłowia))

(2018/C 005/49)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: HL (przedstawiciel: adwokat R.Rata)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo G. Berscheid, C. Berardis-Kayser i A.A. Gilly, następnie G. Berscheid, G. Gattinara i C. Berardis-Kayser, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (w składzie jednego sędziego) z dnia 20 lipca 2016 r., HL/Komisja (F-112/15, EU:F:2016:161).

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

HL pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską w niniejszej instancji.

(1)  Dz.U. C 441 z 28.11.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/37

Wyrok Sądu z dnia 17 listopada 2017 r. – Ciarko / EUIPO – Maan (Okap kuchenny)

(Sprawa T-684/16) (1)

([Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający okap kuchenny - Wcześniejszy wzór wspólnotowy - Podstawa unieważnienia - Brak indywidualnego charakteru - Poinformowany użytkownik - Stopień swobody twórcy - Brak innego całościowego wrażenia - Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002])

(2018/C 005/50)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Ciarko spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (Sanok, Polska) (przedstawiciel: M. Żabińska, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Maan sp. z o.o. (Grójec, Polska) (przedstawiciel: M. Rumak, radca prawny)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 lipca 2016 r. (sprawa R 1212/2015-3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między Maan a Ciarko spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Ciarko spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

3)

Maan sp. z o.o. pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 410 z 7.11.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/38

Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Mapei / EUIPO – Steenfabrieken Vandersanden (zerø)

(Sprawa T-722/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego zero - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy ZERO - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 005/51)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Mapei SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: początkowo adwokat F. Caricato, następnie adwokat M. Fazzini)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Steenfabrieken Vandersanden NV (Bilzen, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci J. Muyldermans i P. Maeyaert)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 lipca 2016 r. (sprawa R 2371/2015-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Steenfabrieken Vandersanden a Mapei.

Sentencja

1)

Skarga zostaje w części odrzucona, a w pozostałym zakresie oddalona.

2)

Mapei SpA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 462 z 12.12.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/39

Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Mapei / EUIPO – Steenfabrieken Vandersanden (RE-CONzerø)

(Sprawa T-723/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego RE-CONzerø - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy ZERO - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 94 rozporządzenia 2017/1001)})

(2018/C 005/52)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Mapei SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: początkowo adwokat F. Caricato, następnie adwokat M. Fazzini)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Steenfabrieken Vandersanden NV (Bilzen, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci J. Muyldermans i P. Maeyaert)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 lipca 2016 r. (sprawa R 2374/2015-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Steenfabrieken Vandersanden a Mapei.

Sentencja

1)

Skarga zostaje w części odrzucona, a w pozostałym zakresie oddalona.

2)

Mapei SpA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 462 z 12.12.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/39

Wyrok Sądu z dnia 16 listopada 2017 r. – Nanogate / EUIPO (metals)

(Sprawa T-767/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego metals - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 005/53)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Nanogate AG (Quierschied, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat A. Theis)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. Fischer i D. Walicka, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 sierpnia 2016 r. (sprawa R 2361/2015-5) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego metals jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Nanogate AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 475 z 19.12.2016.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/40

Wyrok Sądu z dnia 17 listopada 2017 r. – Endoceutics / EUIPO – Merck (FEMIBION)

(Sprawa T-802/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy FEMIBION - Stwierdzenie częściowego wygaśnięcia prawa do znaku - Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Dowód rzeczywistego używania znaku towarowego - Kwalifikacja towarów, co do których wykazano rzeczywiste używanie])

(2018/C 005/54)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Endoceutics, Inc. (Quebec, Kanada) (przedstawiciel: adwokat M. Wahlin)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. Vuijst i A. Folliard-Monguiral, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Merck KGaA (Darmstadt, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Best, U. Pfleghar i S. Schäffner)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 lipca 2016 r. (sprawa R 1608/2015-1) dotyczącą postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między Endoceutics a Merck.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 14 lipca 2016 r. (sprawa R 1608/2015-1) w zakresie, w jakim utrzymano w niej w mocy rejestrację unijnego znaku towarowego dla „preparatów farmaceutycznych na wzmocnienie układu odpornościowego, menopauzę, menstruację, stosowanych w okresie ciąży, na przeciwdziałanie, leczenie i zarządzanie stresem, przeciwdziałanie, leczenie i zarządzanie źle zbilansowaną oraz nieprawidłową dietą z powodu stresu”.

2)

Skarga zostaje oddalona w pozostałej części.

3)

Merck KGaA pokrywa własne koszty, połowę kosztów poniesionych przez Endoceutics Inc. w postępowaniu przed Sądem oraz koszty poniesione przez Endoceutics w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.

4)

Endoceutics pokrywa połowę własnych kosztów.

5)

EUIPO pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 22 z 23.1.2017.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/41

Postanowienie Sądu z dnia 18 października 2017 r. – United Parcel Service / Komisja

(Sprawa T-194/13 OST) (1)

((Artykuł 165 regulaminu postępowania - Brak rozstrzygnięcia - Interwencja popierająca stronę przegrywającą - Koszty związane z interwencją - Zmiana żądań w toku postępowania))

(2018/C 005/55)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Parcel Service, Inc. (Atlanta, Georgia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: początkowo A. Ryan, B. Graham, solicitors, i adwokaci W. Knibbeler i P. Stamou, a następnie adwokaci A. Ryan, W. Knibbeler, P. Stamou, A. Pliego Selie, F. Hoseinian i P. van den Berg)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo T. Christoforou, N. Khan, A. Biolan, N. von Lingen i H. Leupold, a następnie T. Christoforou, N. Khan, A. Biolan, i H. Leupold, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: FedEx Corp. (Memphis, Tennessee, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: początkowo F. Carlin, barrister, G. Bushell, solicitor, i adwokat Q. Azau, następnie adwokaci F. Carlin, G. Bushell i N. Niejahr)

Przedmiot

Wniosek złożony na podstawie art. 165 regulaminu postępowania przed Sądem.

Sentencja

1)

Punkt 223 wyroku z dnia 7 marca 2017 r., United Parcel Service/Komisja, T-194/13, EU:T:2017:144, zostaje zmieniony następująco: „Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponadto zgodnie z art. 134 § 2 regulaminu postępowania, jeżeli więcej niż jedna strona przegrała sprawę, Sąd rozstrzyga o podziale kosztów. Ponieważ Komisja i interwenient przegrali sprawę, należy, po pierwsze, obciążyć Komisję własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącą, z wyjątkiem kosztów związanych z interwencją. Po drugie, obok kosztów własnych należy obciążyć interwenienta kosztami skarżącej związanymi z jego interwencją.

2)

Punkt 2 sentencji wyroku z dnia 7 marca 2017 r., United Parcel Service/Komisja, T-194/13, EU:T:2017:144, zostaje zmieniony następująco: „Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez United Parcel Service, Inc., z wyjątkiem kosztów związanych z interwencją”.

3)

Punkt 3 sentencji wyroku z dnia 7 marca 2017 r., United Parcel Service/Komisja, T-194/13, EU:T:2017:144, zostaje zmieniony następująco: „FedEx Corp. pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez United Parcel Service, Inc., związane z jej interwencją”.

4)

United Parcel Service, Inc., Komisja i FedEx pokrywają własne koszty związane z niniejszą sprawą.

(1)  Dz.U. C 147 z 25.5.2013.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/42

Postanowienie Sądu z dnia 25 października 2017 r. – Novartis Europharm / Komisja

(Sprawa T-511/14) (1)

((Produkty lecznicze stosowane u ludzi - Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Zoledronic acid Teva Generics - kwas zoledronowy - Okres ochrony produktu leczniczego Aclasta zawierającego substancję czynną kwas zoledronowy - Cofnięcie zaskarżonego aktu - Umorzenie postępowania))

(2018/C 005/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Novartis Europharm Ltd (Camberley, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: C. Schoonderbeek, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Sipos i M. Wilderspin, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie, wniesione na podstawie art. 263 TFUE w celu doprowadzenia do stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji C (2014) 2155 wersja ostateczna z dnia 27 marca 2014 r. przyznającej Teva Generics BV pozwolenie na dopuszczenie do obrotu dla produktu leczniczego stosowanego u ludzi Zoledronic acid Teva Generics – kwas zoledronowy na podstawie art. 3 rozporządzenia (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiającego wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków (Dz.U. 2004, L 136, s. 1).

Sentencja

1)

Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)

Nie ma potrzeby orzekania w przedmiocie wniosku złożonego przez Teva BV o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

3)

Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 388 z 3.11.2014.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/42

Postanowienie Sądu z dnia 26 października 2017 r. – Federcaccia della Regione Liguria i in. / Komisja

(Sprawa T-570/15) (1)

((Środowisko naturalne - Ochrona dzikiego ptactwa - Gatunki łowne - Warunki, które muszą być spełnione przez krajowe przepisy łowieckie - Harmonizacja kryteriów stosowania art. 7 ust. 4 dyrektywy 2009/147 /WE - Okres zakazu polowań w Ligurii))

(2018/C 005/57)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Federcaccia della Regione Liguria i in. (Genua, Włochy) i 10 innych skarżących, których nazwiska lub nazwy są zawarte w załączniku do postanowienia (przedstawiciele: adwokaci A. Bruni, P. Balletti i A. Mozzati)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Gattinara i C. Hermes, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 265 TFUE żądanie stwierdzenia, że Komisja bezprawnie zaniechała ujawnienia pewnych włoskich danych zawartych w dokumencie dotyczącym pojęć kluczowych, sporządzonym przez komitet ORNIS przewidziany w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. 2010, L 20, s. 7), oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności pisma Komisji z dnia 6 października 2014 r., wskazującego, że przedłużenie we Włoszech sezonu polowań na pewne gatunki ptaków nie jest zgodne z uregulowaniami europejskimi, oraz oparte na art. 268 żądanie zmierzające do uzyskania naprawienia szkody poniesionej rzekomo przez skarżących w wyniku braku zaktualizowania włoskich danych przez Komisję.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona.

2)

Federcaccia della Regione Liguria i pozostali skarżący, których nazwiska lub nazwy są zawarte w załączniku, zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 381 z 16.11.2015

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/43

Postanowienie Sądu z dnia 23 października 2017 r. – Karp / Parlament

(Sprawa T-833/16) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie - Służba publiczna - Personel kontraktowy - Zaszeregowanie - Artykuł 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Akt przygotowawczy - Przedwczesne zażalenie - Nieprawidłowość postępowania poprzedzającego wniesienie skargi - Niedopuszczalność))

(2018/C 005/58)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Kevin Karp (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci N. Lambers i R. Ben Ammar)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: Í. Ní Riagáin Düro i M. Windisch, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 270 TFUE zmierzający, po pierwsze, do stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu o zaszeregowaniu skarżącego do grupy funkcyjnej I grupa zaszeregowania 1 w ramach umowy akredytowanego asystenta parlamentarnego zwartej w dniu le 25 lutego 2015 r. i do grupy funkcyjnej II grupa zaszeregowania 4 stopień 1 w ramach umowy członka personelu kontraktowego zawartej w dniu 12 maja 2016 r., a po drugie, do uzyskania naprawienia szkody poniesionej przez skarżącego z tytułu tego zaszeregowania.

Sentencja

1)

Wniosek o zastosowanie postępowania przyspieszonego zostaje oddalony jako oczywiście niedopuszczalny.

2)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

3)

Kevin Karp zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 46 z 13.2.2017.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/44

Skarga wniesiona w dniu 9 września 2017 r. – de la Fuente Martín i in. / SRB

(Sprawa T-619/17)

(2018/C 005/59)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Juan Antonio de la Fuente Martín (Madryt, Hiszpania) i 525 innych skarżących (przedstawiciele: adwokaci M. Durán Muñoz i M. Duran Campos)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności podjętej na sesji wykonawczej w składzie powiększonym z dnia 7 czerwca 2017 r. decyzji SRB/EES/2017/08 Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji [SRB], opublikowanej w częściowy i niepełny sposób w dniu 12 lipca 2017 r., którą to decyzją przyjęto program dotyczący restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español S.A., a w konsekwencji pozbawienie tej decyzji skuteczności i jej uchylenie oraz dokonanie na rzecz akcjonariuszy i posiadaczy instrumentów kapitałowych zwrotu odpowiednio ich akcji i instrumentów kapitałowych, a zatem przywrócenie im całości praw.

—

Tytułem ewentualnym, stwierdzenie, że wydanie zaskarżonej decyzji SRB doprowadziło do wyrządzenia akcjonariuszom i posiadaczom obligacji Banco Popular Español S.A. szkód, za które SRB jest zobowiązana do wypłaty im odszkodowania, zgodnie z art. 87 rozporządzenia 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. i zasądzenie od SRB, a zatem od Unii Europejskiej na rzecz skarżących odszkodowania w kwocie równej wartości akcji i instrumentów kapitałowych, których skarżący byli posiadaczami w dniu poprzedzającym wydanie zaskarżonej decyzji lub, w danym przypadku, tytułem ewentualnym, zasądzenie na ich rzecz odszkodowania w kwocie równej wartości ekonomicznej, jaką zachowaliby, gdyby instytucja finansowa została objęta zwykłym postępowaniem upadłościowym w chwili wydania zaskarżonej decyzji SRB.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/ Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sánchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/44

Skarga wniesiona w dniu 26 września 2017 r. – Relea Álvarez i in. / SRB

(Sprawa T-653/17)

(2018/C 005/60)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: María Jesús Relea Álvarez (Madryt, Hiszpania) i 20 innych skarżących (przedstawiciele: adwokaci M. Gómez de Liaño Botella, V. Hernández-Talavera Martin, M. Gómez de Liaño Botella, F. Azpeitia Gamazo i L. Lopez Álvarez)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

Stwierdzenie odpowiedzialności majątkowej Unii Europejskiej za wyrządzone szkody i zasądzenie od pozwanej zapłaty z jednolitego mechanizmu restrukturyzacji kwoty odpowiadającej wartości instrumentów kapitałowych przed wdrożeniem mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, lub tytułem ewentualnym, wartości wspomnianych instrumentów według opinii niezależnej osoby, zgodnie z art. 340, na podstawie którego skarżący, oprócz skarg o stwierdzenie nieważności, wnoszą skargę o odszkodowanie;

—

Obciążenie pozwanej kosztami postępowania zgodnie z 132 i nast. regulaminu postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/ Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sánchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/45

Skarga wniesiona w dniu 29 września 2017 r. – NeoCell / EUIPO (BIOACTIVE NEOCELL COLLAGEN)

(Sprawa T-666/17)

(2018/C 005/61)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: NeoCell Holding Company LLC (Sunrise, Floryda, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: M. Edenborough, QC)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską w odniesieniu do słownego znaku towarowego „BIOACTIVE NEOCELL COLLAGEN” – Międzynarodowe zgłoszenie nr 1 298 829 wskazujące Unię Europejską

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 lipca 2017 r. w sprawie R 147/2017-2

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

tytułem ewentualnym, zmianę zaskarżonej decyzji i stwierdzenie, że zgłoszenie posiada wystarczająco odróżniający charakter, w związku z czym nie można podnieść względem jego rejestracji żadnego sprzeciwu na mocy art. 7 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia nr 207/2009.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/46

Skarga wniesiona w dniu 5 października 2017 r. – Vendrell Marti / SRB

(Sprawa T-687/17)

(2018/C 005/62)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Pedro Vendrell Marti (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci E. Martínez Martínez i C. López-Mélida de Ramón)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB/EES/2017/08) i anulowanie wyceny niezależnego biegłego, na której opiera się ta decyzja zgodnie z art. 20 ust. 15 rozporządzenia (UE) nr 806/2014;

—

uznanie art. 18 i 29 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 za niezgodne z prawem i za niemające zastosowania;

—

obciążenie JEDNOLITEJ RADY DS. RESTRUKTURYZACJI I UPORZĄDKOWANEJ LIKWIDACJI kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/ Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sánchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/46

Skarga wniesiona w dniu 5 października 2017 r. – Uluru i in. / Komisja i SRB

(Sprawa T-690/17)

(2018/C 005/63)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Uluru SL (Madryt, Hiszpania), Juan Adolfo Álvarez Lorenzana (Santo Domingo, Republika Dominikańska) i Raquel Fortet Rodríguez (Madryt) (przedstawiciele: adwokaci B. Cremades Roman, J. Orts Castro, J. López Useros, S. Cajal Martín, P. Marrodán Lázaro)

Strona pozwana: Komisja Europejska i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) nr SRB/EES/2017/08 i decyzji Komisji (UE) 2017/1246, obu z dnia 7 czerwca 2017 r., a w konsekwencji a) zasądzenie od SRB i od Komisji Europejskiej zwrotu na rzecz skarżących ich inwestycji w Banco Popular w sposób wskazany w skardze lub b) ewentualnie, zasądzenie od SRB i od Komisji Europejskiej zapłaty na rzecz skarżących odszkodowania z tytułu odpowiedzialności pozaumownej w sposób wskazany w skardze;

—

zasądzenie od SRB i od Komisji Europejskiej zapłaty na rzecz skarżących odszkodowania z tytułu odpowiedzialności pozaumownej w sposób wskazany w skardze;

—

Stwierdzenie nieważności wyceny dokonanej przez niezależnego biegłego SRB oraz, po obliczeniu wartości aktywów netto Banco Popular, zasądzenie od SRB i od Komisji Europejskiej zapłaty odszkodowania na rzecz skarżących w sposób wskazany w skardze.

—

obciążenie SRB i Komisji Europejskiej kosztami postępowania;

—

nakazanie, by od wszystkich kwot przyznanych skarżącym były naliczane od dnia 23 maja 2017 r. odsetki wyrównawcze (lub, ewentualnie, od dnia 7 czerwca 2017 r.) do dnia wydania wyroku Sądu, a także odsetki za opóźnienie od dnia wydania wyroku, z wyjątkiem kosztów niniejszego postępowania, od których odsetki za opóźnienie będą naliczane od dnia wydania wyroku; oraz

—

przyznanie skarżącym wszelkiego innego dodatkowego zadośćuczynienia, jakie Sąd uzna za właściwe pod względem prawnym.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/ Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sánchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/47

Skarga wniesiona w dniu 4 października 2017 r. – De Longhi Benelux / EUIPO (COOKING CHEF GOURMET)

(Sprawa T-697/17)

(2018/C 005/64)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: De Longhi Benelux SA (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciele: M. Arnott, A. Nicholls, solicitors, oraz G. Hollingworth, barrister)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „COOKING CHEF GOURMET” – zgłoszenie nr 15 549 637

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 lipca 2017 r. w sprawie R 231/2017-1

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania przed EUIPO oraz Sądem.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/48

Skarga wniesiona w dniu 5 października 2017 r. – Traviacar i in. / SRB

(Sprawa T-700/17)

(2018/C 005/65)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Traviacar S.L. (O Carballiño, Hiszpania) i 96 innych skarżących (przedstawiciel: adwokat P. Rúa Sobrino)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB/EES/2017/08) i anulowanie wyceny niezależnego biegłego, na której opiera się ta decyzja zgodnie z art. 20 ust. 15 rozporządzenia (UE) nr 806/2014;

—

uznanie art. 18 i 29 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 za niezgodne z prawem i za niemające zastosowania;

—

obciążenie JEDNOLITEJ RADY DS. RESTRUKTURYZACJI I UPORZĄDKOWANEJ LIKWIDACJI kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/ Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sánchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/48

Skarga wniesiona w dniu 5 października 2017 r. – OCU / SRB

(Sprawa T-701/17)

(2018/C 005/66)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Organización de Consumidores y Usuarios (OCU) (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci E. Martínez Martínez i C. López-Mélida de Ramón)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB/EES/2017/08) i anulowanie wyceny niezależnego biegłego, na której opiera się ta decyzja zgodnie z art. 20 ust. 15 rozporządzenia (UE) nr 806/2014;

—

uznanie art. 18 i 29 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 za niezgodne z prawem i za niemające zastosowania;

—

obciążenie JEDNOLITEJ RADY DS. RESTRUKTURYZACJI I UPORZĄDKOWANEJ LIKWIDACJI kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/ Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sánchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/49

Skarga wniesiona w dniu 11 października 2017 r. – UP / Komisja

(Sprawa T-706/17)

(2018/C 005/67)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: UP (przedstawiciel: adwokat M. Casado García-Hirschfeld)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie dopuszczalności i zasadności niniejszej skargi;

w konsekwencji:

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 26 kwietnia, w której DG RRHH oddaliła wniosek skarżącej o pracę w niepełnym wymiarze godzin ze względów medycznych;

—

w razie potrzeby, stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 12 lipca 2017 r., w której oddalono zażalenie;

—

nakazanie naprawienia szkody majątkowej i krzywdy wyrządzonych skarżącej w następstwie przyjęcia tych decyzji, w kwocie, z zastrzeżeniem ponownej wyceny, 8 800 EUR;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzut i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jedyny zarzut, podzielony na dwie części:

Część pierwsza dotyczy naruszenia zasady równego traktowania i niedyskryminacji, a także naruszenia prawa do bycia wysłuchanym w zakresie, w jakim organ powołujący oparł się na uregulowaniach dotyczących sytuacji odmiennych od sytuacji strony skarżącej, bez wysłuchania jej ani umożliwienia jej przedstawienia uwag mogących wywrzeć wpływ na treść decyzji, i w konsekwencji naruszenia przysługującego skarżącej prawa do obrony.

Część druga dotyczy naruszenia zasady dobrej administracji i obowiązku staranności, a także istnienia oczywistego błędu w ocenie okoliczności faktycznych, jakiego dopuścił się organ powołujący, w zakresie, w jakim mógł on rozpatrzyć świadczenie z tytułu niezdolności do pracy w świetle ogólnych reguł zwrotu określonych we wspólnych zasadach. Strona skarżąca jest zdania, że żaden z przepisów regulaminu nie stoi na przeszkodzie łączeniu wspomnianych świadczeń z dochodami z działalności zawodowej ze względu na to, że jej sytuacja medyczna i stopień niezdolności nie odpowiada kryteriom niezdolności ze względów medycznych określonej w regulaminie pracowniczym.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/50

Skarga wniesiona w dniu 7 listopada 2017 r. – Euracoal i in./Komisja

(Sprawa T-739/17)

(2018/C 005/68)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Association européenne du charbon et du lignite (Euracoal) (Woluwe-Saint-Pierre, Belgia), Deutscher Braunkohlen-Industrie – Verein e.V. (Kolonia, Niemcy), Lausitz Energie Kraftwerke AG (Cottbus, Niemcy), Mitteldeutsche Braunkohlengesellschaft mbH (Zeitz, Niemcy), eins energie in sachsen GmbH & Co. KG (Chemnitz, Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwälte W. Spieth i N. Hellermann)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (1) (Dz.U. 2017, L 212, s. 1) w zakresie, w jakim w ten sposób przyjmuje się i ustala się poziomy emisji powiązane z najlepszymi dostępnymi technikami (BAT-AELs) dla emisji NOX (art. 1, załącznik pkt 2.1.3, tabela 3) i emisje rtęci do powietrza (art. 1, załącznik pkt 2.1.6, tabela 7) ze spalania węgla kamiennego lub brunatnego,

—

pomocniczo, stwierdzenie nieważności w całości decyzji wykonawczej (UE) 2017/1442 oraz

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy: Naruszenie istotnych przepisów prawa procesowego, norm prawnych wyższego rzędu oraz granic uprawnień w związku z głosowaniem w ramach komitetu działającego na podstawie art. 75

Komisja poprzez wprowadzenie zmian w decyzji wykonawczej bez uprzedniego wyznaczenia terminu oraz przeprowadzenie natychmiastowego głosowania uchybiła wiążącym terminom na podstawie art. 3 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 (2) i w ten sposób naruszyła swój wynikający z art. 3 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 obowiązek do dążenia w sposób obiektywny do wsparcia w komitecie w możliwie największym zakresie. Równocześnie zamknęła przedstawicielom państw członkowskich możliwość stosowanego zajęcia stanowiska względem zmienionego projektu decyzji i w ten sposób naruszyła art. 291 ust. 3 TFUE, zgodnie z którym należy zagwarantować skuteczną kontrolę działań Komisji przez państwa członkowskie. Ponadto Komisja poprzez jawnie taktycznie umotywowane działanie wykonywała swoją pozycję przewodniczącej komitetu w sposób błędny oraz mający charakter nadużycia.

2.

Zarzut drugi: Naruszenie istotnych przepisów prawa procesowego, norm prawnych wyższego rzędu oraz granic uprawnień na podstawie przeprowadzonego z naruszeniem przepisów proceduralnych programu w ramach tzw. procesu sewilskiego

Zgodnie z wymogami dyrektywy 2010/75/UE oraz decyzji wykonawczej 2012/119/UE (3) Komisji (wytyczne BAT) konkluzje odnośnie do wytycznych BAT należy wydawać wyłącznie na podstawie fachowych kryteriów. Formułowanie konkluzji w ten sposób spełnia wymóg fachowości, że przy ich ustalaniu wykluczone są względy polityczne.

Zarzut trzeci: Naruszenie norm prawnych wyższego rzędu oraz granic uprawnień poprzez treść zaskarżonych konkluzji BAT

Ustalenia dotyczące treści, w szczególności poziomy emisji powiązane z najlepszymi dostępnymi technikami dla emisji NOX i emisji rtęci stanowiły w zasadniczy sposób naruszenie bezpośrednio wynikającego z dyrektywy 2010/75/UE nakazu gospodarczo-technicznej dostępności i w ten sposób obciążały w sposób nieproporcjonalny wskazanych w przepisach operatorów instalacji.

Nieuchronnie odnosi się wrażenie, że ustalenie zaskarżonych uregulowań opiera się na względach politycznych, które są niedopuszczalne w ramach wypracowywania konkluzji BAT. W ten sposób Komisja po raz kolejny przekroczyła swoje stanowisko i uprawnienia.

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz.U. 2010, L 334, s.17).

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. 2011, L 55, s. 13).

(3)  Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 10 lutego 2012 r. ustanawiająca zasady odnośnie do wskazówek dotyczących gromadzenia danych i opracowywania dokumentów referencyjnych BAT, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych, oraz zapewnienia ich jakości [ogłoszona pod sygnaturą C(2012) 613] (Dz.U. 2012, L 63, s. 1).

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/51

Postanowienie Sądu z dnia 23 października 2017 r. – 1&1 Telecom / Komisja

(Sprawa T-307/15) (1)

(2018/C 005/69)

Język postępowania: angielski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 270 z 17.8.2015.

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/52

Postanowienie Sądu z dnia 7 listopada 2017 r. – HO / SEAE

(Sprawa T-595/16) (1)

(2018/C 005/70)

Język postępowania: francuski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 251 z 11.7.2016 (sprawa początkowo zarejestrowana przed Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod sygnaturą F-25/16 i przekazana Sądowi Unii Europejskiej w dniu 1.9.2016).

Sprostowania

8.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 5/53

Sprostowanie do komunikatu w Dzienniku Urzędowym w sprawie C-448/17

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 382 z dnia 13 listopada 2017 r. )

(2018/C 005/71)

Tekst komunikatu w Dz.U. w sprawie C-448/17 EOS KSI Slovensko s.r.o. przeciwko Jánowi Danko i Margicie Jalčovej należy zastąpić następującym tekstem:

„Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský súd v Prešove (Republika Słowacka) w dniu 25 lipca 2017 r. – EOS KSI Slovensko s.r.o. / Ján Danko, Margita Danková

(Sprawa C-448/17)

(2017/C 382/35)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Krajský súd v Prešove

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: EOS KSI Slovensko s.r.o.

Strona pozwana: Ján Danko, Margita Danková

Pytania prejudycjalne

1)

Czy w świetle wyroku w sprawie C-470/12 Pohotovosť i uwag Trybunału Sprawiedliwości UE wyrażonych również w pkt 46 jego uzasadnienia, sprzeczne z wynikającą z prawa Unii zasadą równoważności są przepisy prawne, które w ramach równoważności interesów chronionych ustawowo i ochrony praw konsumenta przed nieuczciwymi warunkami umownymi nie pozwalają, bez zgody pozwanego konsumenta, osobie prawnej, której przedmiot działalności stanowi zbiorowa ochrona konsumentów przed nieuczciwymi warunkami umownymi i która realizuje cel przewidziany w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG (1) transponowanym przez § 53a ust. 1 i 3 kodeksu cywilnego, na uczestnictwo w charakterze interwenienta ubocznego w postępowaniu sądowym od momentu jego rozpoczęcia i skuteczne wykorzystywanie na rzecz konsumenta środków zaskarżenia i obrony przed sądem w celu zapewniania w ramach tego postępowania ochrony przed regularnym stosowaniem nieuczciwych warunków umownych, podczas gdy w innych wypadkach przystępujący do postępowania sądowego interwenient uboczny popierający żądania pozwanego i mający interes w ustaleniu prawa podmiotowego (majątkowego) przedmiotu postępowania, nie potrzebuje, w odróżnieniu od stowarzyszenia ochrony praw konsumentów, zgody pozwanego, na którego rzecz działa, aby uczestniczyć w postępowaniu sądowym od jego rozpoczęcia i skutecznie wykorzystywać na rzecz pozwanego środki zaskarżenia i obrony przed sądem?

2)

Czy zwrot »wyrażone prostym i zrozumiałym językiem« zawarty w art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13 również w świetle wniosków Trybunału Sprawiedliwości w wyrokach C-26/13 i C-96/14 należy interpretować w ten sposób, że nie można uznać, iż warunek umowny jest wyrażony prostym i zrozumiałym językiem – czego prawną konsekwencją jest objecie go badaniem przez sąd nieuczciwego charakteru z urzędu – także w wypadku gdy sama instytucja prawna (instrument), którą reguluje jest skomplikowana, jej następstwa prawne są trudne do przewidzenia przez przeciętnego konsumenta a dla jej zrozumienia jest zasadniczo potrzebne profesjonalne doradztwo prawne, którego koszty nie są proporcjonalne do wartości świadczenia uzyskiwanego przez konsumenta na podstawie umowy?

3)

Czy – w wypadku gdy o prawach wynikających z umowy konsumenckiej, dochodzonych względem konsumenta jako strony pozwanej, sąd orzeka jedynie na podstawie oświadczeń powoda, wydając nakaz zapłaty w ramach postępowania uproszczonego i nie stosuje w postepowaniu w żaden sposób § 172 ust. 9 kodeksu postępowania cywilnego, który wyklucza wydanie nakazu zapłaty w wypadku istnienia nieuczciwych warunków umownych w umowie konsumenckiej – nie są sprzeczne z prawem Unii przepisy państwa członkowskiego, które, biorąc pod uwagę krótki termin na wniesienie sprzeciwu lub ewentualny brak możliwości skontaktowania się z konsumentem albo jego bezczynność, nie umożliwiają stowarzyszeniu ochrony konsumentów, zdolnemu i upoważnionemu do realizacji celu wyrażonego w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG, transponowanym przez § 53a ust. 1 i 2 kodeksu cywilnego, skutecznego dochodzenia bez zgody konsumenta (bez wyraźnej odmowy konsumenta) jedynej możliwości ochrony konsumenta w formie sprzeciwu od nakazu zapłaty, w wypadku gdy sąd nie czyni zadość obowiązkowi o, którym mowa w § 172 ust. 9 kodeksu postępowania cywilnego?

4)

Czy dla udzielenia odpowiedzi na drugie i trzecie pytanie znaczenie może mieć okoliczność, że w słowackim porządku prawnym konsumentowi nie przysługuje prawo do obowiązkowej pomocy prawnej i że jego niewiedza w dziedzinie, wobec braku reprezentacji przez prawnika, niesie znaczne ryzyko, że nie uświadomi on sobie nieuczciwego charakteru warunków umownych i nie będzie działać w sposób umożliwiający interwencję na jego rzecz w postępowaniu sądowym stowarzyszenia ochrony konsumentów zdolnego i upoważnionego do realizacji celu wyrażonego w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG, transponowanym przez § 53a ust. 1 i 2 kodeksu cywilnego?

5)

Czy z prawem Unii i z wymogiem oceny wszelkich okoliczności sprawy przewidzianym w art. 4 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG nie jest sprzeczny przepis taki jak przepis dotyczący postepowania uproszczonego w przedmiocie wydania nakazu zapłaty (§ 172 ust. 9 kodeksu postępowania cywilnego i nast.), który pozwala: 1) przyznać przedsiębiorcy, ze skutkiem wyroku, prawo do świadczenia pieniężnego, 2) w postępowaniu uproszczonym, 3) przed urzędnikiem administrującym sądem, 4) jedynie na podstawie oświadczeń przedsiębiorcy, i 5) bez zbierania dowodów i w sytuacji 6), gdy konsument nie jest reprezentowany przez prawnika, 7) a jego obrony nie może podjąć się skutecznie, bez jego zgody, stowarzyszenie ochrony konsumentów zdolne i upoważnione do realizacji celu wyrażonego w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG, transponowanym przez § 53a ust. 1 i 2 kodeksu cywilnego?”

(1)  Dz.U. 1993, L 95, s. 29