ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 382
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 60
13 listopada 2017

Powiadomienie nr

Spis treśći

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2017/C 382/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

Sąd

2017/C 382/02

Przydział sędziów do izb

2

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2017/C 382/03

Sprawa C-591/14: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 września 2017 r. – Komisja Europejska/Królestwo Belgii [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Pomoc państwa — Decyzja 2011/678/UE — Pomoc przyznana na finansowanie badań przesiewowych na obecność pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE) u bydła — Pomoc niezgodna z rynkiem wewnętrznym — Obowiązek odzyskania pomocy — Niewykonanie]

5

2017/C 382/04

Sprawa C-320/15: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 14 września 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Grecka (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Dyrektywa 91/271/EWG — Oczyszczanie ścieków komunalnych — Artykuł 4 ust. 1 i 3 — Wtórne lub inne równie skuteczne oczyszczanie)

6

2017/C 382/05

Sprawa C-329/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – ENEA S.A./Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (O desłanie prejudycjalne — Pomoc państwa — Pojęcie pomocy przyznawanej przez państwa lub przy użyciu zasobów państwowych — Obowiązek zakupu przez spółkę kapitałową z sektora energetycznego, stanowiącą w całości własność państwa, energii elektrycznej wytworzonej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła)

6

2017/C 382/06

Sprawa C-552/15: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 września 2017 r. – Komisja Europejska/Irlandia (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Swobodne świadczenie usług — Pojazdy samochodowe — Najem lub leasing samochodu przez osobę zamieszkującą w jednym z państw członkowskich od dostawcy mającego siedzibę w innym państwie członkowskim — Opłata rejestracyjna — Uiszczenie całej opłaty w chwili rejestracji — Zasady zwrotu opłaty — Proporcjonalność)

7

2017/C 382/07

Sprawa C-569/15: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – X/Staatssecretaris van Financiën [Odesłanie prejudycjalne — Stosowanie systemów zabezpieczenia społecznego — Pracownicy migrujący — Ustalenie właściwego ustawodawstwa — Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 — Artykuł 14 ust. 2 lit. b) ppkt (i) — Osoba zwykle zatrudniona na terytorium dwóch lub większej liczby państw członkowskich — Osoba zatrudniona w państwie członkowskim i wykonująca pracę najemną na terytorium innego państwa członkowskiego w okresie trzymiesięcznego urlopu bezpłatnego]

8

2017/C 382/08

Sprawa C-570/15: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – X/Staatssecretaris van Financiën [Odesłanie prejudycjalne — Stosowanie systemów zabezpieczenia społecznego — Pracownicy migrujący — Ustalenie właściwego ustawodawstwa — Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 — Artykuł 14 ust. 2 lit. b) ppkt (i) — Osoba zwykle zatrudniona na terytorium dwóch lub większej liczby państw członkowskich — Osoba zatrudniona w państwie członkowskim i wykonująca część działalności w państwie członkowskim miejsca zamieszkania]

8

2017/C 382/09

Sprawy połączone C-588/15 P i C-622/15 P: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 14 września 2017 r. – LG Electronics, Inc./Komisja Europejska [Odwołanie — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Światowy rynek kineskopów do telewizorów i monitorów komputerowych — Porozumienia i uzgodnione praktyki w dziedzinie cen, podziału rynków i klientów oraz ograniczeń produkcji — Prawo do obrony — Wysłanie pisma w sprawie przedstawienia zarzutów jedynie do spółek dominujących wspólnego przedsiębiorstwa, nie zaś do tego przedsiębiorstwa — Grzywna — Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. — Punkt 13 — Ustalenie wartości sprzedaży mającej związek z naruszeniem — Sprzedaż wewnętrzna danego produktu poza Europejskim Obszarem Gospodarczym (EOG) — Uwzględnienie sprzedaży w EOG wyrobów gotowych, w których został zainstalowany dany produkt — Równość traktowania]

9

2017/C 382/10

Sprawa C-589/15 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 12 września 2017 r. – Alexios Anagnostakis/Komisja Europejska [Odwołanie — Prawo instytucjonalne — Inicjatywa obywatelska wzywająca Komisję Europejską do przedłożenia wniosku prawodawczego dotyczącego umorzenia długu publicznego państw członkowskich znajdujących się w stanie wyższej konieczności — Wniosek o rejestrację — Odmowa Komisji — Oczywisty brak uprawnień Komisji — Rozporządzenie (UE) nr 211/2011 — Artykuł 4 ust. 2 lit. b) — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 122 TFUE — Artykuł 136 TFUE — Naruszenie]

10

2017/C 382/11

Sprawa C-628/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) – Zjednoczone Królestwo – The Trustees of the BT Pension Scheme/Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs (Odesłanie prejudycjalne — Swobodny przepływ kapitału — Artykuł 63 TFUE — Zakres zastosowania — Przepisy podatkowe państwa członkowskiego — Podatek od osób prawnych — Ulga podatkowa — Fundusz emerytalny — Odmowa przyznania ulgi podatkowej na rzecz udziałowców niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od dochodów inwestycyjnych z tytułu dywidend będących pochodną dochodów zagranicznych — Interpretacja wyroku z dnia 12 grudnia 2006 r., Test Claimants in the FII Group Litigation (C-446/04, EU:C:2006:774) — Bezprawnie zatrzymana ulga podatkowa — Środki odwoławcze)

10

2017/C 382/12

Sprawa C-646/15: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) – Zjednoczone Królestwo) – Trustees of the P Panayi Accumulation & Maintenance Settlements/Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs (Odesłanie prejudycjalne — Podatki bezpośrednie — Swoboda przedsiębiorczości — Swobodne świadczenie usług — Swobodny przepływ kapitału — Trust — Powiernicy trustu — Inne osoby prawne — Pojęcie — Opodatkowanie zysków kapitałowych wynikających ze wzrostu wartości aktywów utrzymywanych w truście z tytułu przeniesienia rezydencji podatkowej powierników trustu do innego państwa członkowskiego — Określenie kwoty podatku w momencie tego przeniesienia — Obowiązek bezzwłocznego uiszczenia podatku — Uzasadnienie — Proporcjonalność)

11

2017/C 382/13

Sprawa C-648/15: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 12 września 2017 r. – Republika Austrii/Republika Federalna Niemiec (Artykuł 273 TFUE — Spór pomiędzy państwami członkowskimi przedłożony Trybunałowi na mocy kompromisu — Podatki — Dwustronna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania — Opodatkowanie odsetek z papierów wartościowych — Wyrażenie wierzytelności powiązane z udziałem w zysku)

12

2017/C 382/14

Sprawy połączone od C-673/15 P do C-676/15 P: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 września 2017 r. – The Tea Board/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Delta Lingerie [Odwołanie — Znak towarowy Unii Europejskiej — Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) — Znaki towarowe słowne oraz graficzne zawierający element słowny darjeeling lub darjeeling collection de lingerie — Sprzeciw właściciela unijnych znaków wspólnych — Znaki wspólne tworzone przez oznaczenie geograficzne Darjeeling — Artykuł 66 ust. 2 — Podstawowa funkcja — Kolizja ze zgłoszeniami indywidualnych znaków towarowych — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Pojęcie — Podobieństwo towarów lub usług — Kryteria oceny — Artykuł 8 ust. 5]

13

2017/C 382/15

Sprawa C-18/16: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag zittingsplaats Haarlem – Niderlandy) – K./Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie (Odesłanie prejudycjalne — Normy dotyczące przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową — Dyrektywa 2013/32/UE — Artykuł 9 — Prawo do pozostawania w państwie członkowskim do czasu rozpatrzenia wniosku — Dyrektywa 2013/33/UE — Artykuł 8 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) i b) — Zatrzymanie — Weryfikacja tożsamości lub obywatelstwa — Uzyskanie informacji, na których opiera się wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej — Ważność — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuły 6 i 52 — Ograniczenie — Proporcjonalność)

13

2017/C 382/16

Sprawa C-56/16 P: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 września 2017 r. – Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)/Instituto dos Vinhos do Douro e do Porto, IP, Bruichladdich Distillery Co.Ltd [Odwołanie — Znak towarowy Unii Europejskiej — Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 — Artykuł 8 ust. 4 oraz art. 53 ust. 1 lit. c) i art. 53 ust. 2 lit. d) — Słowny unijny znak towarowy PORT CHARLOTTE — Wniosek o unieważnienie prawa do tego znaku towarowego — Ochrona udzielona wcześniejszym nazwom pochodzenia Porto i Port na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i prawa krajowego — Wyczerpujący charakter ochrony udzielonej tym nazwom pochodzenia — Artykuł 118m rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 — Pojęcia wykorzystania i przywołania chronionej nazwy pochodzenia]

14

2017/C 382/17

Sprawa C-60/16: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammarrätten i Stockholm – Migrationsöverdomstolen – Szwecja) Mohammad Khir Amayry/Migrationsverket (Odesłanie prejudycjalne — Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 — Ustalenie państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego — Artykuł 28 — Zatrzymanie osoby ubiegającej się o udzielenie ochrony międzynarodowej dla celów przekazania jej do odpowiedzialnego państwa członkowskiego — Termin na przeprowadzenie przekazania — Maksymalny okres zatrzymania — Obliczanie — Zaakceptowanie wniosku o przejęcie przed zatrzymaniem — Zawieszenie wykonania decyzji o przekazaniu)

15

2017/C 382/18

Sprawa C-111/16: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Udine – Włochy) – postępowanie karne przeciwko Giorgiowi Fidenatowi, Leandrowi Tabodze, Lucianowi Tabodze [Odesłanie prejudycjalne — Rolnictwo — Genetycznie zmodyfikowana żywność i pasza — Środki nadzwyczajne — Krajowy środek zakazujący uprawy genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy MON 810 — Utrzymanie lub odnowienie środka — Rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 — Artykuł 34 — Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 — Artykuły 53 i 54 — Warunki stosowania — Zasada ostrożności]

16

2017/C 382/19

Sprawa C-132/16: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Varhoven administrativen sad – Bułgaria) – Direktor na Direktsia Obzhałvane i danachno-osiguritelna praktika – Sofia/Iberdrola Inmobiliaria Real Estate Investments” EOOD (Odesłanie prejudycjalne — Podatki — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuł 26 ust. 1 lit. b) i art. 168 i 176 — Odliczenie podatku naliczonego — Usługi budowlane lub remontowe dotyczące obiektu należącego do osoby trzeciej — Wykorzystanie usług przez osobę trzecią i przez podatnika — Nieodpłatne świadczenie usług na rzecz osób trzecich — Zaksięgowanie kosztów wyświadczonych usług jako kosztów ogólnych podatnika — Ustalenie istnienia bezpośredniego i ścisłego związku z działalnością gospodarczą osoby trzeciej lub z działalnością gospodarczą podatnika)

17

2017/C 382/20

Sprawy połączone C-168/16 i C-169/16: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour du travail de Mons – Belgia) – Sandra Nogueira i in./Crewlink Ireland Ltd (C-168/16), Miguel José Moreno Osacar/Ryanair Designated Activity Company, dawniej Ryanair Ltd (C-169/16). [Odesłanie prejudycjalne — Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Jurysdykcja — Jurysdykcja w sprawach dotyczących indywidualnych umów o pracę — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Artykuł 19 pkt 2 lit. a) — Pojęcie miejsca, w którym pracownik zazwyczaj świadczy pracę — Sektor lotniczy — Personel latający — Rozporządzenie (EWG) nr 3922/91 — Pojęcie portu macierzystego]

17

2017/C 382/21

Sprawa C-177/16: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa – Łotwa) – Autortiesību un komunicēšanās konsultāciju aģentūra – Latvijas Autoru apvienība/Konkurences padome (Oesłanie prejudycjalne — Konkurencja — Artykuł 102 TFUE — Nadużycie pozycji dominującej — Pojęcie niesłusznej ceny — Opłaty pobierane przez organizację zbiorowego zarządzania prawami autorskimi — Porównanie z opłatami stosowanymi w innych państwach członkowskich — Wybór państw odniesienia — Kryteria oceny cen — Ustalenie wysokości grzywny)

18

2017/C 382/22

Sprawa C-183/16 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 września 2017 r. – Tilly-Sabco SAS/Komisja Europejska, Doux SA [Odwołanie — Rolnictwo — Mięso drobiowe — Mrożone kurczaki — Refundacje wywozowe — Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 689/2013 ustalające refundację na poziomie 0 EUR — Zgodność z prawem — Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 — Artykuły 162 i 164 — Przedmiot i charakter refundacji — Kryteria ustalania ich kwot — Właściwość dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej (DG) ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich do podpisania spornego rozporządzenia — Nadużycie władzy — Komitologia — Rozporządzenie (UE) nr 182/2011 — Artykuł 3 ust. 3 — Zasięgnięcie opinii Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych — Przedłożenie projektu rozporządzenia wykonawczego podczas posiedzenia tego komitetu — Dochowanie terminów — Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych — Stwierdzenie nieważności z utrzymaniem skutków w mocy]

19

2017/C 382/23

Sprawa C-184/16: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Dioikitiko Protodikeio Thessalonikis – Grecja) – Ovidiu-Mihaita Petrea/Ypourgou Esoterikon kai Dioikitikis Anasygrotisis (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2004/38/WE — Dyrektywa 2008/115/WE — Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich — Pobyt obywatela państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego pomimo zakazu ponownego wjazdu na terytorium tego państwa — Zgodność z prawem decyzji o cofnięciu zaświadczenia o rejestracji oraz decyzji o wydaleniu z terytorium — Możliwość powołania się na zarzut niezgodności z prawem wcześniejszej decyzji — Obowiązek tłumaczenia)

20

2017/C 382/24

Sprawa C-186/16: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Oradea – Rumunia) – Ruxandra Paula Andriciuc i in./Banca Românească SA (Odesłanie prejudycjalne — Ochrona konsumentów — Dyrektywa 93/13/EWG — Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich — Artykuł 3 ust. 1 i art. 4 ust. 2 — Ocena nieuczciwego charakteru warunków umownych — Umowa kredytowa zawarta w walucie obcej — Ryzyko kursowe w całości obciążające konsumenta — Znacząca nierównowaga wynikających z umowy praw i obowiązków stron — Moment, w którym należy oceniać znaczącą nierównowagę — Warunki wyrażone prostym i zrozumiałym językiem — Poziom informacji, który musi zostać zapewniony przez bank)

21

2017/C 382/25

Sprawy połączone C-215/16, C-216/16, C-220/16 i C-221/16: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 września 2017 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha – Hiszpania) – Elecdey Carcelen SA (C-215/16), Energías Eólicas de Cuenca SA (C-216/16), Iberenova Promociones SAU (C-220/16), Iberdrola Renovables Castilla La Mancha SA (C-221/16)/Comunidad Autónoma de Castilla-La Mancha [Odesłanie prejudycjalne — Środowisko — Energia elektryczna pochodzenia wiatrowego — Dyrektywa 2009/28/WE — Promowanie stosowania energii ze źródeł odnawialnych — Artykuł 2 akapit drugi lit. k) — System pomocy — Artykuł 13 ust. 1 akapit drugi lit. e) — Opłaty administracyjne — Dyrektywa 2008/118/WE — Ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego — Artykuł 1 ust. 2 — Dodatkowe podatki pośrednie służące szczególnym celom — Dyrektywa 2003/96/WE — Opodatkowanie produktów energetycznych i energii elektrycznej — Artykuł 4 — Minimalne opodatkowanie energii — Opłata obciążająca turbiny wiatrowe przeznaczone do produkcji energii elektrycznej]

22

2017/C 382/26

Sprawa C-223/16: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Casertana Costruzioni Srl/Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti – Provveditorato Interregionale per le opere pubbliche della Campania e del Molise, Agenzia Regionale Campana per la Difesa del Suolo – A.R.CA.DI.S. (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2004/18/WE — Artykuł 47 ust. 2 i art. 48 ust. 3 — Oferent powołujący się na zdolności innych podmiotów w celu spełnienia wymogów organu zamawiającego — Utrata przez wspomniane podmioty wymaganych zdolności — Uregulowanie krajowe przewidujące wykluczenie oferenta z postępowania przetargowego i udzielenie zamówienia konkurentowi)

23

2017/C 382/27

Sprawa C-300/16 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 września 2017 r. – Komisja Europejska/Frucona Košice a.s. (Odwołanie — Pomoc państwa — Pojęcie pomocy — Pojęcie korzyści gospodarczej — Kryterium wierzyciela prywatnego — Przesłanki stosowania — Zastosowanie — Ciążące na Komisji Europejskiej obowiązki w dziedzinie dochodzenia)

24

2017/C 382/28

Sprawa C-350/16 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 września 2017 r. – Salvatore Aniello Pappalardo i in./Komisja Europejska [Odwołanie — Wspólna polityka rybołówstwa — Odpowiedzialność pozaumowna Unii Europejskiej — Żądanie naprawienia szkody — Rozporządzenie (WE) nr 530/2008 — Środki nadzwyczajne Komisji Europejskiej — Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej — Możliwość powołania się na to naruszenie — Zasada niedyskryminacji — Powaga rzeczy osądzonej]

24

2017/C 382/29

Sprawa C-503/16: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal da Relação de Évora – Portugalia) – Luís Isidro Delgado Mendes/Crédito Agrícola Seguros – Companhia de Seguros de Ramos Reais, SA (Odesłanie prejudycjalne — Obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w związku z ruchem pojazdów mechanicznych — Dyrektywy 72/166/EWG, 84/5/EWG, 90/232/EWG i 2009/103/WE — Kradzież pojazdu — Wypadek w ruchu drogowym — Uszkodzenie ciała i szkoda materialna poniesione przez ubezpieczonego właściciela pojazdu jako pieszego — Odpowiedzialność cywilna — Odszkodowanie — Pokrycie przez obowiązkowe ubezpieczenie — Klauzule wyłączające — Uregulowanie krajowe wyłączające możliwość otrzymania odszkodowania z ubezpieczenia przez ubezpieczonego właściciela pojazdu — Zgodność z wymienionymi dyrektywami — Pojęcie poszkodowanej osoby trzeciej)

25

2017/C 382/30

Sprawa C-158/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 25 stycznia 2017 r. w sprawie T-187/16, Anton Riemerschmid Weinbrennerei und Likörfabrik GmbH & Co. KG/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 29 marca 2017 r. przez Anton Riemerschmid Weinbrennerei und Likörfabrik GmbH & Co. KG

26

2017/C 382/31

Sprawa C-188/17 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 14 marca 2017 r. w sprawie T-839/16, Todorow/Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wniesione w dniu 12 kwietnia 2017 r. przez Sławczo Asenowa Todorowa

26

2017/C 382/32

Sprawa C-245/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha (Hiszpania) w dniu 11 maja 2017 r. – Pedro Viejobueno Ibáñez i Emilia de la Vara González/Consejería de Educación de Castilla-La Mancha

26

2017/C 382/33

Sprawa C-321/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal du travail de Nivelles (Belgia) w dniu 29 maja 2017 r. – /Partena, Assurances Sociales pour Travailleurs Indépendants ASBL, Institut national d’assurances sociales pour travailleurs indépendants (Inasti), Union Nationale des Mutualités Libres (Partenamut) (UNMLibres) OJ ( *1 )

27

2017/C 382/34

Sprawa C-437/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 19 lipca 2017 r. – Gemeinsamer Betriebsrat EurothermenResort Bad Schallerbach GmbH/EurothermenResort Bad

28

2017/C 382/35

Sprawa C-448/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský súd v Prešove (Republika Słowacka) w dniu 25 lipca 2017 r. – EOS KSI Slovensko s.r.o./Ján Danko, Margita Jalčová

28

2017/C 382/36

Sprawa C-469/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 4 sierpnia 2017 r. – Funke Medien NRW GmbH/Bundesrepublik Deutschland

30

2017/C 382/37

Sprawa C-473/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania) w dniu 2 sierpnia 2017 r. – Repsol Butano S.A./Administración del Estado

31

2017/C 382/38

Sprawa C-474/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy) w dniu 8 sierpnia 2017 r. – Bundesrepublik Deutschland/Sociedad de Transportes SA

31

2017/C 382/39

Sprawa C-480/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Köln (Niemcy) w dniu 9 sierpnia 2017 r. – Frank Montag/Finanzamt Köln-Mitte

32

2017/C 382/40

Sprawa C-513/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Köln (Niemcy) w dniu 22 sierpnia 2017 r. – postępowanie mandatowe przeciwko Josefowi Baumgartnerowi

33

2017/C 382/41

Sprawa C-521/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tallinna Ringkonnakohus (Estonia) w dniu 1 września 2017 r. – c.v. SNB-REACT i in./Deepak Mehta.

34

2017/C 382/42

Sprawa C-564/17: Skarga wniesiona w dniu 25 września 2017 r. – Komisja Europejska/Królestwo Belgii

34

2017/C 382/43

Sprawa C-574/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 19 lipca 2017 r. w sprawie T-752/14, Combaro SA/Komisja Europejska, wniesione w dniu 28 września 2017 r. przez Komisję Europejską

35

 

Sąd

2017/C 382/44

Sprawa T-138/15: Wyrok Sądu z dnia 28 września 2017 r. – Aanbestedingskalender i in./Komisja (Pomoc państwa — Środki finansowe przyznane przez władze niderlandzkie na stworzenie i wprowadzenie platformy TenderNed do udzielania zamówień publicznych drogą elektroniczną — Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa — Usługi o charakterze nieekonomicznym świadczone w interesie ogólnym)

37

2017/C 382/45

Sprawa T-411/15: Wyrok Sądu z dnia 4 października 2017 r. – Gappol Marzena Porczyńska/EUIPO – Gap (ITM) (GAPPOL) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego GAPPOL — Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy GAP — Skarga wzajemna — Względne podstawy odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] — Renoma — Czerpanie nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub renomy — Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001) — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 94 rozporządzenia 2017/1001)}

38

2017/C 382/46

Sprawa T-695/15: Wyrok Sądu z dnia 3 października 2017 r. – BMB/EUIPO – Ferrero (Pojemnik na słodycze) (Wzór wspólnotowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru — Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający pojemnik na słodycze — Wcześniejszy trójwymiarowy międzynarodowy znak towarowy — Kształt standardowego pojemnika, który może być wypełniony słodyczami — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Stosowanie prawa krajowego — Artykuł 25 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 — Artykuł 62 i art. 63 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002)

39

2017/C 382/47

Sprawa T-765/15: Wyrok Sądu z dnia 27 września 2017 r. – BelTechExport/Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające skierowane przeciwko Białorusi — Zamrożenie środków finansowych — Zawieszenie stosowania środków — Obowiązek uzasadnienia — Prawo do obrony — Prawo do bycia wysłuchanym — Błąd w ocenie)

39

2017/C 382/48

Sprawa T-206/16: Wyrok Sądu z dnia 28 września 2017 r. – Bodegas Verdúguez/EUIPO (TRES TOROS 3) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego TRES TOROS 3 — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Znak towarowy wina, który zawiera oznaczenia geograficzne — Artykuł 7 ust. 1 lit. j) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

40

2017/C 382/49

Sprawa T-453/16: Wyrok Sądu z dnia 3 października 2017 r. – Ellinikos Syndesmos Epicheiriseon gia ti Diacheirisi ton Diethnon Protypon GS1/EUIPO – 520 Barcode Hellas (520Barcode Hellas) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego 520Barcode Hellas — Względna podstawa odmowy rejestracji — Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001] — Określenie charakteru oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie — Inne wcześniejsze oznaczenie 520 — Określenie towarów i usług, na których opiera się sprzeciw}

41

2017/C 382/50

Sprawy połączone T-495/16 RENV I i T-495/16 RENV II: Wyrok Sądu z dnia 28 września 2017 r. – Hristov/Komisja i EMA (Służba publiczna — Powołanie — Stanowisko dyrektora zarządzającego agencji regulacyjnej — EMA — Postępowanie w sprawie naboru i mianowania — Skład komisji preselekcyjnej — Bezstronność — Kryteria oceny — Mianowanie innego kandydata — Powaga rzeczy osądzonej)

42

2017/C 382/51

Sprawa T-562/16: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2017 r. – Hanschmann/Europol (Służba publiczna — Europol — Nieprzedłużenie umowy — Odmowa zawarcia umowy na czas nieokreślony — Zadośćuczynienie — Stwierdzenie nieważności przez Sąd do spraw Służby Publicznej — Wykonanie wyroków w sprawach F-27/09 i F-104/12)

42

2017/C 382/52

Sprawa T-563/16: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2017 r. – Knöll/Europol (Służba publiczna — Europol — Nieprzedłużenie umowy — Odmowa zawarcia umowy na czas nieokreślony — Zadośćuczynienie — Stwierdzenie nieważności przez Sąd do spraw Służby Publicznej — Wykonanie wyroków w sprawach F-44/09 i F-105/12)

43

2017/C 382/53

Sprawa T-717/16: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2017 r. – Waldhausen/EUIPO (Przedstawienie zarysu głowy konia) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego zarys głowy konia — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

44

2017/C 382/54

Sprawa T-755/16: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2017 r. – La Rocca/EUIPO (Take your time Pay After) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Take your time Pay After — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 75 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 207/2009]

44

2017/C 382/55

Sprawa T-779/16: Wyrok Sądu z dnia 28 września 2017 r. – Rühland/EUIPO – 8 seasons design (Lampa w kształcie gwiazdy) [Wzór wspólnotowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru — Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający lampę w kształcie gwiazdy — Wcześniejszy wzór wspólnotowy — Podstawa unieważnienia — Indywidualny charakter — Inne całościowe wrażenie — Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002]

45

2017/C 382/56

Sprawa T-153/17: Skarga wniesiona w dniu 30 września 2017 r. – FV/Rada

45

2017/C 382/57

Sprawa T-521/17: Skarga wniesiona w dniu 6 sierpnia 2017 r. – Hernández Díaz/SRB

46

2017/C 382/58

Sprawa T-554/17: Skarga wniesiona w dniu 16 sierpnia 2017 r. – Gonzalez Calvet/SRB

47

2017/C 382/59

Sprawa T-575/17: Skarga wniesiona w dniu 17 sierpnia 2017 r. – Algebris (UK) i in./SRB

47

2017/C 382/60

Sprawa T-600/17: Skarga wniesiona w dniu 4 września 2017 r. – Remolcadores Nosa Terra i in./Komisja i SRB

48

2017/C 382/61

Sprawa T-609/17: Skarga wniesiona w dniu 6 września 2017 r. –Francja/Komisja

49

2017/C 382/62

Sprawa T-615/17: Skarga wniesiona w dniu 8 września 2017 r. – Ardigo i UO/Komisja

50

2017/C 382/63

Sprawa T-631/17: Skarga wniesiona w dniu 19 września 2017 r. – Hola/Komisja i SRB

50

2017/C 382/64

Sprawa T-632/17: Skarga wniesiona w dniu 15 września 2017 r. – Erdősi Galcsikné/Komisja

51

2017/C 382/65

Sprawa T-633/17: Skarga wniesiona w dniu 15 września 2017 r. – Sárossy/Komisja

52

2017/C 382/66

Sprawa T-634/17: Skarga wniesiona w dniu 15 września 2017 r. – Pint/Komisja

53

2017/C 382/67

Sprawa T-636/17: Skarga wniesiona w dniu 15 września 2017 r. – PlasticsEurope/ECHA

54

2017/C 382/68

Sprawa T-637/17: Skarga wniesiona w dniu 20 września 2017 r. – Policlínico Centro Médico de Seguros i Medicina Asturiana/Komisja i SRB

55

2017/C 382/69

Sprawa T-638/17: Skarga wniesiona w dniu 21 września 2017 r. – Helibética/Komisja i SRB

56

2017/C 382/70

Sprawa T-641/17: Skarga wniesiona w dniu 20 września 2017 r. –Ferri/BCE

57

2017/C 382/71

Sprawa T-652/17: Skarga wniesiona w dniu 26 września 2017 r. – Eddy’s Snack Company/EUIPO – Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli (Eddy’s Snackcompany)

57

2017/C 382/72

Sprawa T-668/17: Skarga wniesiona w dniu 27 września 2017 r. – Maico Holding/EUIPO – Eico (Eico)

58

2017/C 382/73

Sprawa T-673/17: Skarga wniesiona w dniu 26 września 2017 r. – Port Autonome du Centre et de l'Ouest i in./Komisja

59

2017/C 382/74

Sprawa T-674/17: Skarga wniesiona w dniu 26 września 2017 r. – Le Port de Bruxelles i Région de Bruxelles-Capitale/Komisja

60

2017/C 382/75

Sprawa T-393/16: Postanowienie Sądu z dnia 13 września 2017 r. – Omnicom International Holdings/EUIPO – eBay (dA/tA/bA/y)

61

2017/C 382/76

Sprawa T-394/16: Postanowienie Sądu z dnia 13 września 2017 r. – Omnicom International Holdings/EUIPO – eBay (DATABAY)

61

 

PL

 

Ze względu na ochronę danych osobowych, niektóre informacje zawarte w tym wydaniu nie mogą zostać ujawnione, stąd publikacja nowej oryginalnej wersji.

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2017/C 382/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 374 z 6.11.2017

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 369 z 30.10.2017

Dz.U. C 357 z 23.10.2017

Dz.U. C 347 z 16.10.2017

Dz.U. C 338 z 9.10.2017

Dz.U. C 330 z 2.10.2017

Dz.U. C 318 z 25.9.2017

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Sąd

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/2

Przydział sędziów do izb

(2017/C 382/02)

W dniu 4 października 2017 r. zgromadzenie plenarne Sądu, w następstwie objęcia urzędu przez sędziego G. De Baere, na wniosek Prezesa złożony na podstawie art. 13 § 2 regulaminu postępowania, podjęło decyzję o zmianie przydziału sędziów do izb z dnia 21 września 2016 r. (1), zmienionej decyzją z dnia 8 czerwca 2017 r. (2) na okres od 4 października 2017 r. do 31 sierpnia 2019 r. i o dokonaniu następującego przydziału sędziów do izb:

Pierwsza izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

I. Pelikánová, prezes izby, V. Valančius, P. Nihoul, J. Svenningsen i U. Öberg, sędziowie.

Pierwsza izba, w składzie trzech sędziów:

I. Pelikánová, prezes izby;

a)

P. Nihoul i J. Svenningsen, sędziowie;

b)

V. Valančius i M. Öberg, sędziowie.

Druga izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

M. Prek, prezes izby, E. Buttigieg, F. Schalin, B. Berke i M.J. Costeira, sędziowie.

Druga izba, w składzie trzech sędziów:

M. Prek, prezes izby;

a)

F. Schalin i M.J. Costeira, sędziowie;

b)

E. Buttigieg i B. Berke, sędziowie.

Trzecia izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

S. Frimodt Nielsen, prezes izby, V. Kreuschitz, I.S.. Forrester, N. Półtorak i M. Perillo, sędziowie.

Trzecia izba, w składzie trzech sędziów:

S. Frimodt Nielsen, prezes izby;

a)

I.S. Forrester i E. Perillo, sędziowie;

b)

V. Kreuschitz i N. Półtorak, sędziowie.

Czwarta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

H. Kanninen, prezes izby, J. Schwarcz, C. Iliopoulos, L. Calvo-Sotelo Ibáñez-Martín i I. Reine, sędziowie.

Czwarta izba, w składzie trzech sędziów:

H. Kanninen, prezes izby;

a)

J. Schwarcz i C. Iliopoulos, sędziowie;

b)

L. Calvo-Sotelo Ibáñez-Martín i I. Reine, sędziowie.

Piąta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

D. Gratsias, prezes izby, I. Labucka, A. Dittrich, I. Ulloa Rubio i P.G. Xuereb, sędziowie.

Piąta izba, w składzie trzech sędziów:

D. Gratsias, prezes izby;

a)

A. Dittrich i P.G. Xuereb, sędziowie;

b)

I. Labucka i I. Ulloa Rubio, sędziowie.

Szósta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

G. Berardis, prezes izby, S. Papasavvas, D. Spielmann, Z. Csehi i O. Spineanu-Matei, sędziowie.

Szósta izba, w składzie trzech sędziów:

G. Berardis, prezes izby;

a)

S. Papasavvas i O. Spineanu-Matei, sędziowie;

b)

D. Spielmann i Z. Csehi, sędziowie.

Siódma izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

V. Tomljenović, prezes izby, M. Kancheva, E. Bieliūnas, A. Marcoulli i A. Kornezov, sędziowie.

Siódma izba, w składzie trzech sędziów:

V. Tomljenović, prezes izby;

a)

E. Bieliūnas i A. Kornezov, sędziowie;

b)

E. Bieliūnas i A. Marcoulli, sędziowie;

c)

A. Marcoulli i A. Kornezov, sędziowie.

Ósma izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

A. Collins, prezes izby, M. Kancheva, R. Barents, J. Passer i G. De Baere, sędziowie.

Ósma izba, w składzie trzech sędziów

A. Collins, prezes izby;

a)

R. Barents i J. Passer, sędziowie;

b)

M. Kancheva i G. De Baere, sędziowie.

Dziewiąta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

S. Gervasoni, prezes izby, L. Madise, R. da Silva Passos, K. Kowalik-Bańczyk i C. Mac Eochaidh, sędziowie.

Dziewiąta izba, w składzie trzech sędziów:

S. Gervasoni, prezes izby;

a)

L. Madise i R. da Silva Passos, sędziowie;

b)

K. Kowalik-Bańczyk i C. Mac Eochaidh, sędziowie.

Skład siódmej izby złożonej z czterech sędziów zostanie powiększony poprzez włączenie do niej piątego sędziego pochodzącego z ósmej izby. Piąty sędzia, którym nie jest prezes izby, jest wyznaczony na rok zgodnie z kolejnością określoną w art. 8 regulaminu postępowania.

(1)  Dz.U. 2016 C 392, s. 2.

(2)  Dz.U. 2017 C 213, s. 2.

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/5

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 września 2017 r. – Komisja Europejska/Królestwo Belgii

(Sprawa C-591/14) (1)

([Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Pomoc państwa - Decyzja 2011/678/UE - Pomoc przyznana na finansowanie badań przesiewowych na obecność pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE) u bydła - Pomoc niezgodna z rynkiem wewnętrznym - Obowiązek odzyskania pomocy - Niewykonanie])

(2017/C 382/03)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-F. Brakeland i B. Stromsky, S. Noë i H. van Vliet, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii (przedstawiciele: C. Pochet, L. Van den Broeck i J.-C. Halleux, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów L. Van den Hende i J. Charlesa)

Sentencja

1)

Nie podejmując w wyznaczonym terminie wszelkich niezbędnych środków w celu odzyskania od beneficjentów pomocy państwa uznanej za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym na mocy art. 1 ust. 3 i 4 decyzji Komisji 2011/678/UE z dnia 27 lipca 2011 r. w sprawie pomocy państwa na finansowanie badań przesiewowych dotyczących pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE) u bydła wdrożonej przez Belgię [pomoc państwa C 44/08 (ex NN 45/04)] i nie informując Komisji Europejskiej w wyznaczonym terminie o środkach podjętych w celu zastosowania się do tej decyzji, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 288 akapit czwarty TFUE oraz art. 2–4 wspomnianej decyzji.

2)

Królestwo Belgii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 73 z 2.3.2015.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/6

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 14 września 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Grecka

(Sprawa C-320/15) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 91/271/EWG - Oczyszczanie ścieków komunalnych - Artykuł 4 ust. 1 i 3 - Wtórne lub inne równie skuteczne oczyszczanie))

(2017/C 382/04)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Zavvos i E. Manhaeve, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Grecka (przedstawiciel: E. Skandalou, pełnomocnik)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: C. Brodie i J. Kraehling, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Republika Grecka, poprzez brak zapewnienia wtórnego oczyszczania lub innego równie skutecznego oczyszczania ścieków komunalnych pochodzących z aglomeracji Prosotsani, Doxato, Eleftheroupoli, Vagia i Galatista, których równoważna liczba mieszkańców wynosi 2 000–10 000, uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych, zmienionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje odrzucona.

3)

Komisja Europejska i Republika Grecka pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 328 z 5.10.2015.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/6

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – ENEA S.A./Prezes Urzędu Regulacji Energetyki

(Sprawa C-329/15) (1)

((O desłanie prejudycjalne - Pomoc państwa - Pojęcie „pomocy przyznawanej przez państwa lub przy użyciu zasobów państwowych” - Obowiązek zakupu przez spółkę kapitałową z sektora energetycznego, stanowiącą w całości własność państwa, energii elektrycznej wytworzonej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła))

(2017/C 382/05)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ENEA S.A.

Strona pozwana: Prezes Urzędu Regulacji Energetyki

Sentencja

Artykuł 107 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że środek krajowy taki jak środek będący przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, nakładający zarówno na prywatne, jak i na publiczne przedsiębiorstwa obowiązek zakupu energii wytworzonej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, nie stanowi interwencji państwa lub przy użyciu zasobów państwowych.

(1)  Dz.U. C 320 z 28.9.2015.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/7

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 września 2017 r. – Komisja Europejska/Irlandia

(Sprawa C-552/15) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Swobodne świadczenie usług - Pojazdy samochodowe - Najem lub leasing samochodu przez osobę zamieszkującą w jednym z państw członkowskich od dostawcy mającego siedzibę w innym państwie członkowskim - Opłata rejestracyjna - Uiszczenie całej opłaty w chwili rejestracji - Zasady zwrotu opłaty - Proporcjonalność))

(2017/C 382/06)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Wasmeier i J. Tomkin, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Irlandia (przedstawiciele: E. Creedon, L. Williams i M. A. Joyce, pełnomocnicy wspierani przez M. Collinsa, SC, S. Kingston i C. Daly, BL)

Sentencja

1)

Ustanawiając obowiązek uiszczenia z góry całej opłaty z tytułu rejestracji pojazdów mającej zastosowanie w wypadku definitywnej rejestracji, niezależnie od ograniczonego rzeczywistego czasu planowanego użytkowania w Irlandii pojazdu przywiezionego do tego państwa członkowskiego i chociaż tymczasowy charakter leasingu lub najmu jest dokładnie określony i wcześniej znany, Irlandia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 56 TFUE.

2)

Nie przewidując wypłaty odsetek w wypadku zwrotu opłaty z tytułu rejestracji pojazdów i potrącając kwotę 500 EUR tytułem kosztów administracyjnych od kwoty opłaty rejestracyjnej podlegającej zwrotowi, Irlandia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 56 TFUE.

3)

Irlandia zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 414 z 14.12.2015.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/8

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – X/Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-569/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Stosowanie systemów zabezpieczenia społecznego - Pracownicy migrujący - Ustalenie właściwego ustawodawstwa - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Artykuł 14 ust. 2 lit. b) ppkt (i) - Osoba zwykle zatrudniona na terytorium dwóch lub większej liczby państw członkowskich - Osoba zatrudniona w państwie członkowskim i wykonująca pracę najemną na terytorium innego państwa członkowskiego w okresie trzymiesięcznego urlopu bezpłatnego])

(2017/C 382/07)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: X

Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën

Sentencja

Artykuł 14 ust. 2 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, zmienionego i uaktualnionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 592/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że osoba, która zamieszkuje i wykonuje pracę najemną na terytorium państwa członkowskiego i która przez okres trzech miesięcy korzysta z urlopu bezpłatnego oraz wykonuje pracę najemną na terytorium innego państwa członkowskiego, powinna być uznana za wykonującą zwykle pracę najemną na terytorium dwóch państw członkowskich w rozumieniu tego przepisu, w zakresie, w jakim, po pierwsze, w okresie tego urlopu jest ona uznawana za wykonującą pracę najemną przez ustawodawstwo w dziedzinie zabezpieczenia społecznego pierwszego państwa członkowskiego, oraz po drugie, działalność wykonywana na terytorium drugiego państwa członkowskiego wykazuje zwykły i istotny charakter, co powinien ustalić sąd odsyłający

(1)  Dz.U. C 38 z 1.2.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/8

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – X/Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-570/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Stosowanie systemów zabezpieczenia społecznego - Pracownicy migrujący - Ustalenie właściwego ustawodawstwa - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Artykuł 14 ust. 2 lit. b) ppkt (i) - Osoba zwykle zatrudniona na terytorium dwóch lub większej liczby państw członkowskich - Osoba zatrudniona w państwie członkowskim i wykonująca część działalności w państwie członkowskim miejsca zamieszkania])

(2017/C 382/08)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: X

Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën

Sentencja

Artykuł 14 ust. 2 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, zmienionego i uaktualnionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 592/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że osoba taka jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, która wykonuje pracę najemną na rachunek pracodawcy z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego i która zamieszkuje w innym państwie członkowskim, na którego terytorium wykonywała ona w ubiegłym roku część tej pracy najemnej, w wysokości 6,5 % jej godzin pracy, czego nie uzgodniono uprzednio w umowie zawartej z pracodawcą, nie powinna być uznawana za wykonującą zwykle pracę najemną na terytorium dwóch państw członkowskich w rozumieniu tego przepisu.

(1)  Dz.U. C 38 z 1.2.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/9

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 14 września 2017 r. – LG Electronics, Inc./Komisja Europejska

(Sprawy połączone C-588/15 P i C-622/15 P) (1)

([Odwołanie - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Światowy rynek kineskopów do telewizorów i monitorów komputerowych - Porozumienia i uzgodnione praktyki w dziedzinie cen, podziału rynków i klientów oraz ograniczeń produkcji - Prawo do obrony - Wysłanie pisma w sprawie przedstawienia zarzutów jedynie do spółek dominujących wspólnego przedsiębiorstwa, nie zaś do tego przedsiębiorstwa - Grzywna - Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. - Punkt 13 - Ustalenie wartości sprzedaży mającej związek z naruszeniem - Sprzedaż wewnętrzna danego produktu poza Europejskim Obszarem Gospodarczym (EOG) - Uwzględnienie sprzedaży w EOG wyrobów gotowych, w których został zainstalowany dany produkt - Równość traktowania])

(2017/C 382/09)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszące odwołanie: LG Electronics, Inc. (przedstawiciele: G. van Gerven i T. Franchoo, advocaten), Koninklijke Philips Electronics NV (przedstawiciele: E. Pijnacker Hordijk, J. K. de Pree i S. Molin, advocaten)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Biolan, V. Bottka i I. Zaloguin, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołania zostają oddalone.

2)

LG Electronics Inc. i Koninklijke Philips Electronics NV zostają obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 16 z 18.1.2016.

Dz.U. C 27 z 25.1.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/10

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 12 września 2017 r. – Alexios Anagnostakis/Komisja Europejska

(Sprawa C-589/15 P) (1)

([Odwołanie - Prawo instytucjonalne - Inicjatywa obywatelska wzywająca Komisję Europejską do przedłożenia wniosku prawodawczego dotyczącego umorzenia długu publicznego państw członkowskich znajdujących się w stanie wyższej konieczności - Wniosek o rejestrację - Odmowa Komisji - Oczywisty brak uprawnień Komisji - Rozporządzenie (UE) nr 211/2011 - Artykuł 4 ust. 2 lit. b) - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 122 TFUE - Artykuł 136 TFUE - Naruszenie])

(2017/C 382/10)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Alexios Anagnostakis (przedstawiciele: A. Anagnostakis, dikigoros, F. Moyse, avocat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Konstantinidis i H. Krämer, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje w części odrzucone, a w pozostałym zakresie oddalone.

2)

Alexios Anagnostakis zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 7 z 11.1.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/10

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) – Zjednoczone Królestwo – The Trustees of the BT Pension Scheme/Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

(Sprawa C-628/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Swobodny przepływ kapitału - Artykuł 63 TFUE - Zakres zastosowania - Przepisy podatkowe państwa członkowskiego - Podatek od osób prawnych - Ulga podatkowa - Fundusz emerytalny - Odmowa przyznania ulgi podatkowej na rzecz udziałowców niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od dochodów inwestycyjnych z tytułu dywidend będących pochodną dochodów zagranicznych - Interpretacja wyroku z dnia 12 grudnia 2006 r., Test Claimants in the FII Group Litigation (C-446/04, EU:C:2006:774) - Bezprawnie zatrzymana ulga podatkowa - Środki odwoławcze))

(2017/C 382/11)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: The Trustees of the BT Pension Scheme

Strona pozwana: Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

Sentencja

1)

Artykuł 63 TFUE należy interpretować w ten sposób, iż w okolicznościach takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym postanowienie to przyznaje prawa udziałowcy będącemu beneficjentem dywidend zakwalifikowanych jako „dywidendy od dochodów zagranicznych” (foreign income dividend).

2)

Prawo Unii wymaga, aby w prawie krajowym państwa członkowskiego przewidziane były środki odwoławcze dostępne udziałowcom, którzy w sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym otrzymali dywidendy zakwalifikowane jako „dywidendy od dochodów zagranicznych” bez jednakże uzyskania ulgi podatkowej dotyczącej tych dywidend, w celu umożliwienia tym udziałowcom dochodzenia praw przyznanych im przez art. 63 TFUE. W tym względzie właściwy sąd krajowy musi czuwać, aby udziałowcy niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od dywidend, którzy otrzymali dywidendy będące pochodną dywidend zagranicznych i zakwalifikowane jako „dywidendy od dochodów zagranicznych”, tacy jak The Trustees of the BT Pension Scheme, posiadali środek odwoławczy, po pierwsze, pozwalający zapewnić wypłatę takiej ulgi podatkowej, której niesłusznie pozbawiono uprawnione do niej osoby, na zasadach nie mniej korzystnych od zasad dotyczących odwołania mającego na celu wypłatę ulgi podatkowej lub porównywalnej korzyści podatkowej, w sytuacji gdy organ administracji podatkowej niesłusznie pozbawił uprawnione osoby owej ulgi podatkowej lub korzyści podatkowej przy wypłacie dywidend będących pochodną dywidend otrzymanych od spółki będącej rezydentem w Zjednoczonym Królestwie i, po drugie, umożliwiający skutecznie zagwarantowanie ochrony praw przyznanych tym udziałowcom przez art. 63 TFUE.

Odpowiedzi udzielone na pozostałe pytania zadane przez sąd odsyłający nie mogą ulec zmianie ze względu na: okoliczność, że The Trustees of the BT Pension Scheme nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od otrzymywanych dywidend; okoliczność, że rozpatrywane naruszenie prawa Unii nie ma zdaniem sądu odsyłającego wystarczająco poważnego charakteru, aby powodować powstanie odpowiedzialności pozaumownej państwa członkowskiego wobec spółki wypłacającej dywidendy zakwalifikowane jako „dywidendy od dochodów zagranicznych”, zgodnie z zasadami ustanowionymi w wyroku z dnia 5 marca 1996 r., Brasserie du pêcheur i Factortame (C-46/93 i C-48/93, EU:C:1996:79) oraz okoliczność, że spółka będąca rezydentem w Zjednoczonym Królestwie wypłaciła zwiększoną kwotę dywidend zakwalifikowanych jako „dywidendy od dochodów zagranicznych” w celu złagodzenia braku ulgi podatkowej na rzecz udziałowca będącego ich beneficjentem.

(1)  Dz.U. C 38 z 1.2.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/11

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) – Zjednoczone Królestwo) – Trustees of the P Panayi Accumulation & Maintenance Settlements/Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

(Sprawa C-646/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Podatki bezpośrednie - Swoboda przedsiębiorczości - Swobodne świadczenie usług - Swobodny przepływ kapitału - Trust - Powiernicy trustu - Inne osoby prawne - Pojęcie - Opodatkowanie zysków kapitałowych wynikających ze wzrostu wartości aktywów utrzymywanych w truście z tytułu przeniesienia rezydencji podatkowej powierników trustu do innego państwa członkowskiego - Określenie kwoty podatku w momencie tego przeniesienia - Obowiązek bezzwłocznego uiszczenia podatku - Uzasadnienie - Proporcjonalność))

(2017/C 382/12)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

First-tier Tribunal (Tax Chamber)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Trustees of the P Panayi Accumulation & Maintenance Settlements

Strona pozwana: Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs

Sentencja

W okolicznościach takich jak te rozpatrywane w postępowaniu głównym, w których zgodnie z prawem krajowym powiernicy trustu są traktowani jako jednolity podmiot o określonym składzie osobowym, który ma charakter ciągły, w odróżnieniu od osób, które mogą od czasu do czasu pełnić funkcje powierników, postanowienia traktatu FUE dotyczące swobody przedsiębiorczości stoją na przeszkodzie ustawodawstwu państwa członkowskiego, takiemu jak to mające zastosowanie w postępowaniu głównym, które przewiduje opodatkowanie niezrealizowanych zysków kapitałowych wynikających ze wzrostu wartości aktywów utrzymywanych w truście, w sytuacji gdy większość powierników przenosi swoje miejsce zamieszkania do innego państwa członkowskiego, bez możliwości odroczenia zapłaty należnego w tej sytuacji podatku.

(1)  Dz.U. C 48 z 8.2.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/12

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 12 września 2017 r. – Republika Austrii/Republika Federalna Niemiec

(Sprawa C-648/15) (1)

((Artykuł 273 TFUE - Spór pomiędzy państwami członkowskimi przedłożony Trybunałowi na mocy kompromisu - Podatki - Dwustronna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania - Opodatkowanie odsetek z papierów wartościowych - Wyrażenie „wierzytelności powiązane z udziałem w zysku”))

(2017/C 382/13)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Austrii (przedstawiciele: C. Pesendorfer, F. Koppensteiner i H. Jirousek, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze i J. Möller, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrażenie „wierzytelności powiązane z udziałem w zysku” użyte w art. 11 ust. 2 Abkommen zwischen der Republik Österreich und der Bundesrepublik Deutschland zur Vermeidung der Doppelbesteuerung auf dem Gebiet der Steuern vom Einkommen und vom Vermögen (umowy zawartej między Republiką Austrii i Republiką Federalną Niemiec o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków dochodowych i od kapitału) z dnia 24 sierpnia 2000 r. należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ono papierów wartościowych takich jak rozpatrywane w niniejszej sprawie.

2)

Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 38 z 1.2.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/13

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 września 2017 r. – The Tea Board/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Delta Lingerie

(Sprawy połączone od C-673/15 P do C-676/15 P) (1)

([Odwołanie - Znak towarowy Unii Europejskiej - Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) - Znaki towarowe słowne oraz graficzne zawierający element słowny „darjeeling” lub „darjeeling collection de lingerie” - Sprzeciw właściciela unijnych znaków wspólnych - Znaki wspólne tworzone przez oznaczenie geograficzne „Darjeeling” - Artykuł 66 ust. 2 - Podstawowa funkcja - Kolizja ze zgłoszeniami indywidualnych znaków towarowych - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Pojęcie - Podobieństwo towarów lub usług - Kryteria oceny - Artykuł 8 ust. 5])

(2017/C 382/14)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: The Tea Board (przedstawiciele: M. Maier i A. Nordemann, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik), Delta Lingerie (przedstawiciele: adwokaci G. Marchais i P. Martini-Berthon)

Sentencja

1)

Odwołania zostają oddalone.

2)

The Tea Board zostaje obciążona kosztami postępowania związanymi z odwołaniami głównymi.

3)

Delta Lingerie zostaje obciążona kosztami postępowania związanymi z odwołaniem wzajemnym.

(1)  Dz.U. C 106 z 21.3.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/13

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag zittingsplaats Haarlem – Niderlandy) – K./Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

(Sprawa C-18/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Normy dotyczące przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową - Dyrektywa 2013/32/UE - Artykuł 9 - Prawo do pozostawania w państwie członkowskim do czasu rozpatrzenia wniosku - Dyrektywa 2013/33/UE - Artykuł 8 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) i b) - Zatrzymanie - Weryfikacja tożsamości lub obywatelstwa - Uzyskanie informacji, na których opiera się wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej - Ważność - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuły 6 i 52 - Ograniczenie - Proporcjonalność))

(2017/C 382/15)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Den Haag zittingsplaats Haarlem

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: K.

Strona pozwana: Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

Sentencja

Badanie art. 8 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) i b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia norm dotyczących przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową nie wykazało istnienia żadnej okoliczności mogącej mieć wpływ na ważność tego przepisu w świetle art. 6 i art. 52 ust. 1 i 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. C 98 z 14.3.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/14

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 września 2017 r. – Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)/Instituto dos Vinhos do Douro e do Porto, IP, Bruichladdich Distillery Co.Ltd

(Sprawa C-56/16 P) (1)

([Odwołanie - Znak towarowy Unii Europejskiej - Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 - Artykuł 8 ust. 4 oraz art. 53 ust. 1 lit. c) i art. 53 ust. 2 lit. d) - Słowny unijny znak towarowy PORT CHARLOTTE - Wniosek o unieważnienie prawa do tego znaku towarowego - Ochrona udzielona wcześniejszym nazwom pochodzenia „Porto” i „Port” na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i prawa krajowego - Wyczerpujący charakter ochrony udzielonej tym nazwom pochodzenia - Artykuł 118m rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 - Pojęcia „wykorzystania” i „przywołania” chronionej nazwy pochodzenia])

(2017/C 382/16)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciele: E. Zaera Cuadrado i O. Mondéjar Ortuño, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę wnoszącą odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Eggers, I. Galindo Martín, J. Samnadda i T. Scharf, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Instituto dos Vinhos do Douro e do Porto, IP (przedstawiciel: P. Sousa e Silva, advogado), Bruichladdich Distillery Co.Ltd (przedstawiciel: adwokat S. Havard Duclose)

Interwenient popierający stronę Instituto dos Vinhos do Douro e do Porto, IP: Republika Portugalska (przedstawiciele: L. Inez Fernandes, M. Figueiredo i A. Alves, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 18 listopada 2015 r., Instituto dos Vinhos do Douro e do Porto/OHIM – Bruichladdich Distillery (PORT CHARLOTTE) (T-659/14, EU:T:2015:863) zostaje uchylony.

2)

Skarga w sprawie T-659/14, wniesiona przez Instituto dos Vinhos do Douro e do Porto, IP na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 8 lipca 2014 r. (sprawa R 946/2013-4), zostaje oddalona.

3)

Instituto dos Vinhos do Douro e do Porto, IP zostaje obciążone kosztami poniesionymi przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i przez Bruichladdich Distillery Co. Ltd w obydwu instancjach.

4)

Republika Portugalska i Komisja Europejska pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 175 z 17.5.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/15

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammarrätten i Stockholm – Migrationsöverdomstolen – Szwecja) Mohammad Khir Amayry/Migrationsverket

(Sprawa C-60/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 - Ustalenie państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego - Artykuł 28 - Zatrzymanie osoby ubiegającej się o udzielenie ochrony międzynarodowej dla celów przekazania jej do odpowiedzialnego państwa członkowskiego - Termin na przeprowadzenie przekazania - Maksymalny okres zatrzymania - Obliczanie - Zaakceptowanie wniosku o przejęcie przed zatrzymaniem - Zawieszenie wykonania decyzji o przekazaniu))

(2017/C 382/17)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Kammarrätten i Stockholm – Migrationsö

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Mohammad Khir Amayry

Strona pozwana: Migrationsverket

Sentencja

1)

Artykuł 28 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela kraju trzeciego lub bezpaństwowca należy interpretować w ten sposób, że:

—

artykuł ten nie stoi na przeszkodzie uregulowaniu prawa krajowego takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które przewiduje, że w sytuacji gdy okres zatrzymania wnioskodawcy ubiegającego się o ochronę międzynarodową rozpoczyna się dopiero po zaakceptowaniu wniosku o przejęcie przez państwo członkowskie, do którego ów wniosek skierowano, zatrzymanie tej osoby może trwać maksymalnie dwa miesiące, pod warunkiem, po pierwsze, że okres zatrzymania nie przekracza czasu potrzebnego na przeprowadzenie przekazania, ocenianego z uwzględnieniem szczególnych wymogów tego postępowania w każdym konkretnym przypadku, oraz po drugie, że w danym wypadku okres ten nie może być dłuższy niż sześć tygodni, licząc do chwili ustania skutku zawieszającego odwołania lub wniosku o ponowne rozpoznanie; oraz

—

stoi na przeszkodzie uregulowaniu prawa krajowego takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które pozwala w takiej sytuacji na przedłużenie okresu zatrzymania do trzech lub dwunastu miesięcy, w trakcie których przekazanie mogło być skutecznie przeprowadzone.

2)

Wykładni art. 28 ust. 3 rozporządzenia nr 604/2013 należy dokonywać w ten sposób, że sześciotygodniowy termin liczony od chwili ustania – na mocy tego przepisu – skutku zawieszającego odwołania lub wniosku o ponowne rozpoznanie, nie podlega skróceniu o liczbę dni, przez które zainteresowana osoba była już zatrzymana po zaakceptowaniu wniosku o przejęcie lub wtórne przejęcie przez państwo, do którego ów wniosek skierowano.

3)

Wykładni art. 28 ust. 3 rozporządzenia nr 604/2013 należy dokonywać w ten sposób, że sześciotygodniowy termin liczony od chwili ustania – na mocy tego przepisu – skutku zawieszającego odwołania lub wniosku o ponowne rozpoznanie, stosuje się również wówczas, gdy zainteresowana osoba nie złożyła wniosku o zawieszenie wykonania decyzji o przekazaniu.

(1)  Dz.U. C 111 z 29.3.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/16

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 13 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Udine – Włochy) – postępowanie karne przeciwko Giorgiowi Fidenatowi, Leandrowi Tabodze, Lucianowi Tabodze

(Sprawa C-111/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rolnictwo - Genetycznie zmodyfikowana żywność i pasza - Środki nadzwyczajne - Krajowy środek zakazujący uprawy genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy MON 810 - Utrzymanie lub odnowienie środka - Rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 - Artykuł 34 - Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 - Artykuły 53 i 54 - Warunki stosowania - Zasada ostrożności])

(2017/C 382/18)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Udine

Strony w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Giorgio Fidenato, Leandro Taboga, Luciano Taboga

Sentencja

1)

Artykuł 34 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy w związku z art. 53 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności, należy interpretować w ten sposób, że Komisja nie jest zobowiązana do podjęcia środków nadzwyczajnych w rozumieniu tego ostatniego artykułu, w sytuacji gdy państwo członkowskie poinformuje ją oficjalnie, zgodnie z art. 54 ust. 1 tego ostatniego rozporządzenia, o potrzebie podjęcia takich środków, jeżeli nie jest oczywiste, że produkt zatwierdzony przez rozporządzenie nr 1829/2003 lub zgodnie z nim najprawdopodobniej niesie ze sobą istotne ryzyko dla zdrowia ludzkiego, zdrowia zwierząt lub środowiska.

2)

Artykuł 34 rozporządzenia nr 1829/2003 w związku z art. 54 rozporządzenia nr 178/2002 należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie może, po oficjalnym poinformowaniu Komisji Europejskiej o potrzebie skorzystania ze środków nadzwyczajnych i jeżeli Komisja nie podjęła żadnego środka zgodnie z art. 53 rozporządzenia nr 178/2002, z jednej strony podjąć takie środki na poziomie krajowym, a z drugiej strony utrzymać je lub odnowić, dopóki Komisja nie przyjmie zgodnie z art. 54 ust. 2 tego ostatniego rozporządzenia decyzji o ich przedłużeniu, zmianie lub uchyleniu.

3)

Artykuł 34 rozporządzenia nr 1829/2003 w związku z zasadą ostrożności ustanowioną w art. 7 rozporządzenia nr 178/2002 należy interpretować w ten sposób, że nie przyznaje on państwom członkowskim możliwości podjęcia zgodnie z art. 54 rozporządzenia nr 178/2002 tymczasowych środków nadzwyczajnych tylko na podstawie tej zasady, bez spełnienia przesłanek materialnych przewidzianych w art. 34 rozporządzenia nr 1829/2003.

(1)  Dz.U. C 191 z 30.5.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/17

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Varhoven administrativen sad – Bułgaria) – Direktor na Direktsia „Obzhałvane i danachno-osiguritelna praktika” – Sofia/Iberdrola Inmobiliaria Real Estate Investments” EOOD

(Sprawa C-132/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Wspólny system podatku od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 26 ust. 1 lit. b) i art. 168 i 176 - Odliczenie podatku naliczonego - Usługi budowlane lub remontowe dotyczące obiektu należącego do osoby trzeciej - Wykorzystanie usług przez osobę trzecią i przez podatnika - Nieodpłatne świadczenie usług na rzecz osób trzecich - Zaksięgowanie kosztów wyświadczonych usług jako kosztów ogólnych podatnika - Ustalenie istnienia bezpośredniego i ścisłego związku z działalnością gospodarczą osoby trzeciej lub z działalnością gospodarczą podatnika))

(2017/C 382/19)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Varhoven administrativen sad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Direktor na Direktsia „Obzhałvane i danachno-osiguritelna praktika” – Sofia

Strona pozwana: Iberdrola Inmobiliaria Real Estate Investments” EOOD

Sentencja

Artykuł 168 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, iż podatnik ma prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego z tytułu usług polegających na wybudowaniu lub ulepszeniu obiektu, którego właścicielem jest osoba trzecia, w sytuacji gdy właściciel budynku korzysta nieodpłatnie z rezultatu takich usług, a same usługi są wykorzystywane zarówno przez tego podatnika, jak i przez właściciela budynku w ramach prowadzonej przez każdego z nich działalności gospodarczej, o ile zakres tych usług nie wykracza poza to, co jest konieczne dla umożliwienia podatnikowi dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu na kolejnym etapie obrotu, a ich koszt jest uwzględniony w cenie tych transakcji.

(1)  Dz.U. C 175 z 17.5.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/17

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour du travail de Mons – Belgia) – Sandra Nogueira i in./Crewlink Ireland Ltd (C-168/16), Miguel José Moreno Osacar/Ryanair Designated Activity Company, dawniej Ryanair Ltd (C-169/16).

(Sprawy połączone C-168/16 i C-169/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Jurysdykcja - Jurysdykcja w sprawach dotyczących indywidualnych umów o pracę - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 19 pkt 2 lit. a) - Pojęcie „miejsca, w którym pracownik zazwyczaj świadczy pracę” - Sektor lotniczy - Personel latający - Rozporządzenie (EWG) nr 3922/91 - Pojęcie „portu macierzystego”])

(2017/C 382/20)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour du travail de Mons

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sandra Nogueira, Victor Perez-Ortega, Virginie Mauguit, Maria Sanchez-Odogherty, José Sanchez-Navarro (C-168/16), Miguel José Moreno Osacar (C-169/16)

Strona pozwana: Crewlink Ireland Ltd (C-168/16), Ryanair Designated Activity Company, dawniej Ryanair Ltd (C-169/16)

Sentencja

Artykuł 19 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że w wypadku pozwu wniesionego przez członka personelu latającego przewoźnika lotniczego lub osobę oddelegowaną do tego przewoźnika, aby określić jurysdykcję sądu rozpatrującego sprawę, pojęcie „miejsca, w którym pracownik zazwyczaj świadczy pracę”, w rozumieniu tego przepisu nie jest równoważne z pojęciem „portu macierzystego” w rozumieniu załącznika III do rozporządzenia Rady (EWG) nr 3922/91 z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie harmonizacji wymagań technicznych i procedur administracyjnych w dziedzinie lotnictwa cywilnego, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1899/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. Pojęcie „portu macierzystego” stanowi jednak istotną wskazówkę dla celów określenia „miejsca, w którym pracownik zazwyczaj świadczy pracę”.

(1)  Dz.U. C 191 z 30.5.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/18

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa – Łotwa) – Autortiesību un komunicēšanās konsultāciju aģentūra – Latvijas Autoru apvienība/Konkurences padome

(Sprawa C-177/16) (1)

((Oesłanie prejudycjalne - Konkurencja - Artykuł 102 TFUE - Nadużycie pozycji dominującej - Pojęcie „niesłusznej ceny” - Opłaty pobierane przez organizację zbiorowego zarządzania prawami autorskimi - Porównanie z opłatami stosowanymi w innych państwach członkowskich - Wybór państw odniesienia - Kryteria oceny cen - Ustalenie wysokości grzywny))

(2017/C 382/21)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Autortiesību un komunicēšanās konsultāciju aģentūra – Latvijas Autoru apvienība

Strona pozwana: Konkurences padome

Sentencja

1)

Poziom opłat ustalanych przez organizację zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, która zajmuje pozycję monopolistyczną i która zarządza również prawami autorów zagranicznych, może wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi, wobec czego zastosowanie powinien mieć art. 102 TFUE.

2)

Dla potrzeb zbadania, czy organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi stosuje niesłuszne ceny w rozumieniu art. 102 akapit drugi lit. a) TFUE, właściwe jest dokonanie porównania stosowanych przez nią stawek ze stawkami stosowanymi w państwach sąsiednich, a także ze stawkami stosowanymi w innych państwach członkowskich, skorygowanymi za pomocą wskaźnika PPP, pod warunkiem że państwa odniesienia zostały wybrane na podstawie obiektywnych, adekwatnych i możliwych do zweryfikowania kryteriów i że podstawa przeprowadzonych porównań jest jednorodna. Dopuszczalne jest porównywanie stawek stosowanych dla jednego lub kilku konkretnych segmentów użytkowników, jeżeli istnieją przesłanki, by sądzić, że ewentualny nadmierny charakter opłat dotyczy owych segmentów.

3)

Różnicę między porównywanymi stawkami należy uznać za istotną, jeżeli jest ona znaczna i trwała. Różnica taka jest przesłanką świadczącą o nadużyciu pozycji dominującej, a zadaniem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi zajmującej pozycję dominującą jest wykazanie – w oparciu o obiektywne elementy mające wpływ na koszty zarządzania lub na wynagrodzenie posiadaczy praw – że stosowane przez nią ceny są słuszne.

4)

W wypadku udowodnienia naruszenia, o którym mowa w art. 102 akapit drugi lit. a) TFUE, wynagrodzenia przeznaczone dla posiadaczy praw należy przy ustalaniu kwoty grzywny zaliczyć do obrotu danej organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, pod warunkiem że wynagrodzenia te stanowią część wartości usług świadczonych przez tę organizację i że ich włączenie jest konieczne dla zapewnienia skutecznego, proporcjonalnego i odstraszającego charakteru nałożonej sankcji. Do sądu odsyłającego należy zweryfikowanie, na podstawie wszystkich okoliczności sprawy, czy warunki te są spełnione.

(1)  Dz.U. C 200 z 6.6.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/19

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 września 2017 r. – Tilly-Sabco SAS/Komisja Europejska, Doux SA

(Sprawa C-183/16 P) (1)

([Odwołanie - Rolnictwo - Mięso drobiowe - Mrożone kurczaki - Refundacje wywozowe - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 689/2013 ustalające refundację na poziomie 0 EUR - Zgodność z prawem - Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 - Artykuły 162 i 164 - Przedmiot i charakter refundacji - Kryteria ustalania ich kwot - Właściwość dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej (DG) ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich do podpisania spornego rozporządzenia - Nadużycie władzy - „Komitologia” - Rozporządzenie (UE) nr 182/2011 - Artykuł 3 ust. 3 - Zasięgnięcie opinii Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych - Przedłożenie projektu rozporządzenia wykonawczego podczas posiedzenia tego komitetu - Dochowanie terminów - Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych - Stwierdzenie nieważności z utrzymaniem skutków w mocy])

(2017/C 382/22)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Tilly-Sabco SAS (przedstawiciele: R. Milchior, F. Le Roquais i S. Charbonnel, avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Lewis i K. Skelly, pełnomocnicy), Doux SA

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 14 stycznia 2016 r., Tilly-Sabco/Komisja (T-397/13, EU:T:2016:8) zostaje uchylony.

2)

Stwierdza się nieważność rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 689/2013 z dnia 18 lipca 2013 r. ustalającego refundacje wywozowe dla mięsa drobiowego.

3)

Skutki rozporządzenia wykonawczego nr 689/2013 zostają utrzymane w mocy do dnia wejścia w życie nowego aktu, który ma zastąpić to rozporządzenie.

4)

Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 211 z 13.6.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/20

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Dioikitiko Protodikeio Thessalonikis – Grecja) – Ovidiu-Mihaita Petrea/Ypourgou Esoterikon kai Dioikitikis Anasygrotisis

(Sprawa C-184/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2004/38/WE - Dyrektywa 2008/115/WE - Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich - Pobyt obywatela państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego pomimo zakazu ponownego wjazdu na terytorium tego państwa - Zgodność z prawem decyzji o cofnięciu zaświadczenia o rejestracji oraz decyzji o wydaleniu z terytorium - Możliwość powołania się na zarzut niezgodności z prawem wcześniejszej decyzji - Obowiązek tłumaczenia))

(2017/C 382/23)

Język postępowania: grecki

Sąd odsyłający

Dioikitiko Protodikeio Thessalonikis

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ovidiu-Mihaita Petrea

Strona pozwana: Ypourgou Esoterikon kai Dioikitikis Anasygrotisis

Sentencja

1)

Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG, ani zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań nie stoją na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie, po pierwsze, uchyliło zaświadczenie błędnie wydane obywatelowi Unii, który nadal podlegał zakazowi ponownego wjazdu na terytorium, a po drugie, wydało w stosunku do niego decyzję o wydaleniu uzasadnioną samym tylko ustaleniem, że zakaz ponownego wjazdu na terytorium w dalszym ciągu obowiązuje.

2)

Dyrektywa 2004/38 oraz dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich, nie stoją na przeszkodzie temu, aby decyzja nakazująca powrót obywatela Unii Europejskiej – taka jak ta rozpatrywana w postępowaniu głównym – została wydana przez te same władze i zgodnie z tą samą procedurą co decyzja nakazująca powrót nielegalnie przebywającego obywatela państwa trzeciego, która przewidziana jest w art. 6 ust. 1 dyrektywy 2008/115, jeżeli stosowane są środki transpozycji dyrektywy 2004/38, które byłyby bardziej korzystne dla rzeczonego obywatela Unii.

3)

Zasada skuteczności nie stoi na przeszkodzie praktyce sądowej, zgodnie z którą obywatel państwa członkowskiego, którego dotyczy decyzja nakazująca powrót w takich okolicznościach jak te w postępowaniu głównym, nie może na poparcie skargi skierowanej przeciwko tej decyzji powoływać się na zarzut niezgodności z prawem decyzji o zakazie ponownego wjazdu na terytorium, która została wcześniej wydana względem tego obywatela, jeżeli zainteresowany dysponował rzeczywistą możliwością zakwestionowania w odpowiednim czasie tej wcześniejszej decyzji w świetle przepisów dyrektywy 2004/38.

4)

Artykuł 30 dyrektywy 2004/38 zobowiązuje państwa członkowskie do podjęcia wszelkich środków niezbędnych do tego, aby zainteresowany zrozumiał treść i skutki tej decyzji wydanej na podstawie art. 27 ust. 1 tej dyrektywy, ale nie wymaga on, aby zainteresowany był powiadamiany o tej decyzji w języku, który rozumie lub co do którego można w uzasadniony sposób przypuszczać, że jest dla niego zrozumiały, w sytuacji gdy nie złożył on stosownego wniosku.

(1)  Dz.U. C 211 z 13.6.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/21

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Oradea – Rumunia) – Ruxandra Paula Andriciuc i in./Banca Românească SA

(Sprawa C-186/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Artykuł 3 ust. 1 i art. 4 ust. 2 - Ocena nieuczciwego charakteru warunków umownych - Umowa kredytowa zawarta w walucie obcej - Ryzyko kursowe w całości obciążające konsumenta - Znacząca nierównowaga wynikających z umowy praw i obowiązków stron - Moment, w którym należy oceniać znaczącą nierównowagę - Warunki „wyrażone prostym i zrozumiałym językiem” - Poziom informacji, który musi zostać zapewniony przez bank))

(2017/C 382/24)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Oradea

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ruxandra Paula Andriciuc i in.

Strona pozwana: Banca Românească SA

Sentencja

1)

Artykuł 4 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „głównego przedmiotu umowy” w rozumieniu tego przepisu obejmuje warunek umowny, taki jak ten rozpatrywany w postępowaniu głównym, ujęty w umowie o kredyt w walucie obcej, który nie był indywidualnie negocjowany i na mocy którego kredyt należy spłacić w tej samej walucie obcej co waluta, w której został on zaciągnięty, w wypadku gdy warunek ten określa podstawowe świadczenie charakteryzujące tę umowę. W konsekwencji warunku tego nie można uznać za nieuczciwy, o ile jest on wyrażony prostym i zrozumiałym językiem.

2)

Artykuł 4 ust. 2 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że wymóg wyrażenia warunku umownego prostym i zrozumiałym językiem oznacza, że w wypadku umów kredytowych instytucje finansowe muszą zapewnić kredytobiorcom informacje wystarczające do podjęcia przez nich świadomych i rozważnych decyzji. W tym względzie wymóg ów oznacza, że warunek dotyczący spłaty kredytu w tej samej walucie obcej co waluta, w której kredyt został zaciągnięty, musi zostać zrozumiany przez konsumenta zarówno w aspekcie formalnym i gramatycznym, jak i w odniesieniu do jego konkretnego zakresu, tak aby właściwie poinformowany oraz dostatecznie uważny i rozsądny przeciętny konsument mógł nie tylko dowiedzieć się o możliwości wzrostu lub spadku wartości waluty obcej, w której kredyt został zaciągnięty, ale również oszacować – potencjalnie istotne – konsekwencje ekonomiczne takiego warunku dla swoich zobowiązań finansowych. Do sądu krajowego należy dokonanie niezbędnych ustaleń w tym zakresie.

3)

Artykuł 3 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że oceny nieuczciwego charakteru warunku umownego należy dokonywać w odniesieniu do momentu zawarcia danej umowy, z uwzględnieniem ogółu okoliczności, które mogły być znane przedsiębiorcy w owym momencie i mogły mieć wpływ na późniejsze jej wykonanie. Do sądu odsyłającego należy ocena istnienia ewentualnej nierównowagi w rozumieniu rzeczonego przepisu, której to oceny należy dokonać w świetle ogółu okoliczności faktycznych sprawy w postępowaniu głównym i z uwzględnieniem między innymi fachowej wiedzy przedsiębiorcy, w tym przypadku banku, w zakresie ewentualnych wahań kursów wymiany i ryzyka wiążących się z zaciągnięciem kredytu w walucie obcej.

(1)  Dz.U. C 243 z 4.7.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/22

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 września 2017 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha – Hiszpania) – Elecdey Carcelen SA (C-215/16), Energías Eólicas de Cuenca SA (C-216/16), Iberenova Promociones SAU (C-220/16), Iberdrola Renovables Castilla La Mancha SA (C-221/16)/Comunidad Autónoma de Castilla-La Mancha

(Sprawy połączone C-215/16, C-216/16, C-220/16 i C-221/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Środowisko - Energia elektryczna pochodzenia wiatrowego - Dyrektywa 2009/28/WE - Promowanie stosowania energii ze źródeł odnawialnych - Artykuł 2 akapit drugi lit. k) - System pomocy - Artykuł 13 ust. 1 akapit drugi lit. e) - Opłaty administracyjne - Dyrektywa 2008/118/WE - Ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego - Artykuł 1 ust. 2 - Dodatkowe podatki pośrednie służące szczególnym celom - Dyrektywa 2003/96/WE - Opodatkowanie produktów energetycznych i energii elektrycznej - Artykuł 4 - Minimalne opodatkowanie energii - Opłata obciążająca turbiny wiatrowe przeznaczone do produkcji energii elektrycznej])

(2017/C 382/25)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Elecdey Carcelen SA (C-215/16), Energías Eólicas de Cuenca SA (C-216/16), Iberenova Promociones SAU (C-220/16), Iberdrola Renovables Castilla La Mancha SA (C-221/16)

Strona pozwana: Comunidad Autónoma de Castilla-La Mancha

Sentencja

1)

Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającą i w następstwie uchylającą dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE, a w szczególności jej art. 2 akapit drugi lit. k) i art. 13 ust. 1 akapit drugi lit. e), należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia ona się uregulowaniu krajowemu takiemu jak będące przedmiotem postępowania głównego, które przewiduje pobór opłaty obciążającej turbiny wiatrowe przeznaczone do produkcji energii elektrycznej.

2)

Artykuł 4 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu takiemu jak będące przedmiotem postępowania głównego, które przewiduje pobór opłaty obciążającej turbiny wiatrowe przeznaczone do produkcji energii elektrycznej, ponieważ opłata ta nie opodatkowuje produktów energetycznych lub energii elektrycznej w rozumieniu art. 1 i art. 2 ust. 1 i 2 tej dyrektywy i w konsekwencji nie jest objęta zakresem zastosowania tej dyrektywy.

3)

Artykuł 1 ust. 2 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG, należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu takiemu jak będące przedmiotem postępowania głównego, które przewiduje pobór opłaty obciążającej turbiny wiatrowe przeznaczone do produkcji energii elektrycznej, ponieważ opłata ta nie stanowi podatku obciążającego konsumpcję produktów energetycznych lub energii elektrycznej i w konsekwencji nie jest objęta zakresem zastosowania tej dyrektywy.

(1)  Dz.U. C 243 z 4.7.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/23

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Casertana Costruzioni Srl/Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti – Provveditorato Interregionale per le opere pubbliche della Campania e del Molise, Agenzia Regionale Campana per la Difesa del Suolo – A.R.CA.DI.S.

(Sprawa C-223/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2004/18/WE - Artykuł 47 ust. 2 i art. 48 ust. 3 - Oferent powołujący się na zdolności innych podmiotów w celu spełnienia wymogów organu zamawiającego - Utrata przez wspomniane podmioty wymaganych zdolności - Uregulowanie krajowe przewidujące wykluczenie oferenta z postępowania przetargowego i udzielenie zamówienia konkurentowi))

(2017/C 382/26)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Casertana Costruzioni Srl

Strona pozwana: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti – Provveditorato Interregionale per le opere pubbliche della Campania e del Molise, Agenzia Regionale Campana per la Difesa del Suolo – A.R.CA.DI.S.

Przy udziale: Consorzio Stabile Infratech, W.E.E. Water Environment Energy SpA, Massimo Fontana, Studio Tecnico Associato Thinkd, Claudio Della Rocca, Nicola Maione, Vittorio Ciotola, Fin.Se.Co. SpA, Edilgen SpA, Site Srl

Sentencja

Artykuł 47 ust. 2 i art. 48 ust. 3 dyrektywy 2004/18 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one uregulowaniu krajowemu wykluczającemu możliwość zastąpienia przez podmiot gospodarczy uczestniczący w przetargu przedsiębiorstwa pomocniczego, które utraciło wymagane kwalifikacje po złożeniu jego oferty, czego konsekwencją jest automatyczne wykluczenie tego podmiotu.

(1)  Dz.U. C 251 z 11.7.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/24

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 września 2017 r. – Komisja Europejska/Frucona Košice a.s.

(Sprawa C-300/16 P) (1)

((Odwołanie - Pomoc państwa - Pojęcie „pomocy” - Pojęcie „korzyści gospodarczej” - Kryterium wierzyciela prywatnego - Przesłanki stosowania - Zastosowanie - Ciążące na Komisji Europejskiej obowiązki w dziedzinie dochodzenia))

(2017/C 382/27)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Walkerová, L. Armati, T. Maxian Rusche i B. Stromsky, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Frucona Košice a.s. (przedstawiciele: K. Lasok QC, B. Hartnett, Barrister, J. Holmes QC i O. Geiss, Rechtsanwalt)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 260 z 18.7.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/24

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 września 2017 r. – Salvatore Aniello Pappalardo i in./Komisja Europejska

(Sprawa C-350/16 P) (1)

([Odwołanie - Wspólna polityka rybołówstwa - Odpowiedzialność pozaumowna Unii Europejskiej - Żądanie naprawienia szkody - Rozporządzenie (WE) nr 530/2008 - Środki nadzwyczajne Komisji Europejskiej - Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej - Możliwość powołania się na to naruszenie - Zasada niedyskryminacji - Powaga rzeczy osądzonej])

(2017/C 382/28)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Salvatore Aniello Pappalardo, Pescatori La Tonnara Soc. coop., Fedemar Srl, Testa Giuseppe & C. Snc, Pescatori San Pietro Apostolo Srl, Camplone Arnaldo & C. Snc di Camplone Arnaldo & C., Valentino Pesca Sas di Camplone Arnaldo & C (przedstawiciele: V. Cannizzaro i L. Caroli, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouquet i D. Nardi, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Salvatore Aniello Pappalardo, Pescatori La Tonnara Soc. coop., Fedemar Srl, Testa Giuseppe & C. Snc, Pescatori San Pietro Apostolo Srl, Camplone Arnaldo & C. Snc di Camplone Arnaldo EC i Valentino Pesca Sas di Camplone Arnaldo & C. zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 343 z 19.9.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/25

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 14 września 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal da Relação de Évora – Portugalia) – Luís Isidro Delgado Mendes/Crédito Agrícola Seguros – Companhia de Seguros de Ramos Reais, SA

(Sprawa C-503/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w związku z ruchem pojazdów mechanicznych - Dyrektywy 72/166/EWG, 84/5/EWG, 90/232/EWG i 2009/103/WE - Kradzież pojazdu - Wypadek w ruchu drogowym - Uszkodzenie ciała i szkoda materialna poniesione przez ubezpieczonego właściciela pojazdu jako pieszego - Odpowiedzialność cywilna - Odszkodowanie - Pokrycie przez obowiązkowe ubezpieczenie - Klauzule wyłączające - Uregulowanie krajowe wyłączające możliwość otrzymania odszkodowania z ubezpieczenia przez ubezpieczonego właściciela pojazdu - Zgodność z wymienionymi dyrektywami - Pojęcie poszkodowanej osoby trzeciej))

(2017/C 382/29)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal da Relação de Évora

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Luís Isidro Delgado Mendes

Strona pozwana: Crédito Agrícola Seguros – Companhia de Seguros de Ramos Reais, SA

Sentencja

Artykuł 3 ust. 1 dyrektywy Rady 72/166/EWG z dnia 24 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności, art. 1 ust. 1 i art. 2 ust. 1 drugiej dyrektywy Rady 84/5/EWG z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów silnikowych, zmienionej dyrektywą 2005/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r., a także art. 1a trzeciej dyrektywy Rady 90/232/EWG z dnia 14 maja 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, zmienionej dyrektywą 2005/14, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one uregulowaniu krajowemu, takiemu jak sporne w postępowaniu głównym, które wyłącza z zakresu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikającej z ruchu pojazdów mechanicznych – a tym samym z uzyskania odszkodowania z tytułu tego ubezpieczenia – uszkodzenia ciała i szkody materialne poniesione przez pieszego poszkodowanego w wypadku w ruchu drogowym z tego tylko powodu, iż ów pieszy był ubezpieczającym i właścicielem pojazdu, który spowodował te szkody.

(1)  Dz.U. C 454 z 5.12.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/26

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 25 stycznia 2017 r. w sprawie T-187/16, Anton Riemerschmid Weinbrennerei und Likörfabrik GmbH & Co. KG/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 29 marca 2017 r. przez Anton Riemerschmid Weinbrennerei und Likörfabrik GmbH & Co. KG

(Sprawa C-158/17 P)

(2017/C 382/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Anton Riemerschmid Weinbrennerei und Likörfabrik GmbH & Co. KG (przedstawiciel: P. Koch, abogada)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 20 września 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości (szósta izba) stwierdził niedopuszczalność odwołania.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/26

Odwołanie od postanowienia Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 14 marca 2017 r. w sprawie T-839/16, Todorow/Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wniesione w dniu 12 kwietnia 2017 r. przez Sławczo Asenowa Todorowa

(Sprawa C-188/17 P)

(2017/C 382/31)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Wnoszący odwołanie: Sławczo Asenow Todorow (przedstawiciel: adwokat K. Mładenowa)

Druga strona postępowania: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Postanowieniem z dnia 7 września 2017 r. Trybunał (dziesiąta izba) oddalił niniejszą skargę jako oczywiście niedopuszczalną.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha (Hiszpania) w dniu 11 maja 2017 r. – Pedro Viejobueno Ibáñez i Emilia de la Vara González/Consejería de Educación de Castilla-La Mancha

(Sprawa C-245/17)

(2017/C 382/32)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Pedro Viejobueno Ibáñez i Emilia de la Vara González

Strona pozwana: Consejería de Educación de Castilla-La Mancha

Pytania prejudycjalne

1)

Czy zakończenie okresu zajęć dydaktycznych roku akademickiego można uznać za obiektywny powód uzasadniający odmienne traktowanie wyżej wspomnianych nauczycieli zatrudnionych w charakterze członków personelu tymczasowego w porównaniu z nauczycielami będącymi urzędnikami na stałe;

2)

Czy niemożność skorzystania z urlopu w rzeczywistych dniach odpoczynku zastąpionego wypłatą właściwego wynagrodzenia jest zgodna z zasadą niedyskryminacji tych nauczycieli zatrudnionych w charakterze członków personelu tymczasowego, w przypadku gdy stosunek pracy z nimi został zakończony na koniec okresu zajęć dydaktycznych;

3)

Czy stosowanie abstrakcyjnej normy takiej jak zawarta w dodatkowym trzynastym przepisie ustawy regionalnej, Ley 5/2012, de 12 de julio, de Presupuestos Generales de la Junta de Comunidades de Castilla-La Mancha para 2012 (ustawy budżetowej 5/2012 z dnia 12 lipca organu wykonawczego regionu Kastylii-La Manchy na rok 2012), która to norma ze względu na oszczędności budżetowe i realizację celów deficytu budżetowego, wśród innych środków, zawiesiła stosowanie porozumienia z dnia 10 marca 1994 r. zawartego między ministerstwem edukacji i nauki a związkiem zawodowym ANPE, opublikowanego w drodze uchwały z dnia 15 marca 1994 r. dyrekcji, de dyrekcji generalnej ds. personelu [BOMEC z dnia 28 marca 1994 r. (dziennik urzędowy ministerstwa edukacji i nauki)] w odniesieniu do wypłaty wynagrodzenia tytułem urlopu w lipcu i sierpniu odnośnie do zastępstw powyżej pięciu i pół miesiąca, oraz odnośnie do zajmowania wakujących stanowisk i nakłada obowiązek wypłaty urzędnikom tymczasowym zajmującym nieuniwersyteckie stanowiska nauczycielskie urlopu odpowiadającego 22 dniom roboczym, jeżeli powołanie w charakterze członka personelu tymczasowego nastąpiło na cały rok lub dniom odpowiadającym proporcjonalnie, jest zgodne z zasadą niedyskryminacji tych urzędników, którzy są objęci pojęciem pracowników zatrudnionych na czas określony?

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal du travail de Nivelles (Belgia) w dniu 29 maja 2017 r. –  OJ (*1)/Partena, Assurances Sociales pour Travailleurs Indépendants ASBL, Institut national d’assurances sociales pour travailleurs indépendants (Inasti), Union Nationale des Mutualités Libres (Partenamut) (UNMLibres)

(Sprawa C-321/17)

(2017/C 382/33)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal du travail de Nivelles

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:  OJ (*1)

Strona przeciwna: Partena, Assurances Sociales pour Travailleurs Indépendants ASBL, Institut national d’assurances sociales pour travailleurs indépendants (Inasti), Union Nationale des Mutualités Libres (Partenamut) (UNMLibres).

Postanowieniem z dnia 5 października 2017 r., Trybunał (ósma izba) stwierdził oczywistą niedopuszczalność wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym.

(*1)  Informacje usunięto w ramach ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 19 lipca 2017 r. – Gemeinsamer Betriebsrat EurothermenResort Bad Schallerbach GmbH/EurothermenResort Bad

(Sprawa C-437/17)

(2017/C 382/34)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Gemeinsamer Betriebsrat EurothermenResort Bad Schallerbach GmbH

Strona pozwana: EurothermenResort Bad Schallerbach GmbH

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 45 TFUE i art. 7 ust. 1 rozporządzenia 492/2011/UE w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii (1) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one krajowemu uregulowaniu takiemu jak to rozpatrywane w postępowaniu głównym [§ 3 ust. 2 pkt 1 w związku z § 3 ust. 3 i § 2 ust. 1 Urlaubsgesetz, (austriackiej) ustawy o urlopach], zgodnie z którym pracownik, który w sumie przepracował 25 lat, ale nie u tego samego austriackiego pracodawcy, ma prawo do urlopu wypoczynkowego tylko w wymiarze 5 tygodni, podczas gdy pracownik, który przepracował 25 lat u tego samego austriackiego pracodawcy, nabywa prawo do sześciu tygodniu urlopu wypoczynkowego w roku?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii, Dz.U. L 141, s. 1.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský súd v Prešove (Republika Słowacka) w dniu 25 lipca 2017 r. – EOS KSI Slovensko s.r.o./Ján Danko, Margita Jalčová

(Sprawa C-448/17)

(2017/C 382/35)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Krajský súd v Prešove

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: EOS KSI Slovensko s.r.o.

Strona pozwana: Ján Danko, Margita Jalčová

Pytania prejudycjalne

1)

Czy w świetle wyroku w sprawie C-470/12 Pohotovosť i uwag Trybunału Sprawiedliwości UE wyrażonych również w pkt 46 jego uzasadnienia, sprzeczne z wynikającą z prawa Unii zasadą równoważności są przepisy prawne, które w ramach równoważności interesów chronionych ustawowo i ochrony praw konsumenta przed nieuczciwymi warunkami umownymi nie pozwalają, bez zgody pozwanego konsumenta, osobie prawnej, której przedmiot działalności stanowi zbiorowa ochrona konsumentów przed nieuczciwymi warunkami umownymi i która realizuje cel przewidziany w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG (1) transponowanym przez § 53a ust. 1 i 3 kodeksu cywilnego, na uczestnictwo w charakterze interwenienta ubocznego w postępowaniu sądowym od momentu jego rozpoczęcia i skuteczne wykorzystywanie na rzecz konsumenta środków zaskarżenia i obrony przed sądem w celu zapewniania w ramach tego postępowania ochrony przed regularnym stosowaniem nieuczciwych warunków umownych, podczas gdy w innych wypadkach przystępujący do postępowania sądowego interwenient uboczny popierający żądania pozwanego i mający interes w ustaleniu prawa podmiotowego (majątkowego) przedmiotu postępowania, nie potrzebuje, w odróżnieniu od stowarzyszenia ochrony praw konsumentów, zgody pozwanego, na którego rzecz działa, aby uczestniczyć w postępowaniu sądowym od jego rozpoczęcia i skutecznie wykorzystywać na rzecz pozwanego środki zaskarżenia i obrony przed sądem?

2)

Czy zwrot „wyrażone prostym i zrozumiałym językiem” zawarty w art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13 również w świetle wniosków Trybunału Sprawiedliwości w wyrokach C-26/13 i C-96/14 należy interpretować w ten sposób, że nie można uznać, iż warunek umowny jest wyrażony prostym i zrozumiałym językiem – czego prawną konsekwencją jest objecie go badaniem przez sąd nieuczciwego charakteru z urzędu – także w wypadku gdy sama instytucja prawna (instrument), którą reguluje jest skomplikowana, jej następstwa prawne są trudne do przewidzenia przez przeciętnego konsumenta a dla jej zrozumienia jest zasadniczo potrzebne profesjonalne doradztwo prawne, którego koszty nie są proporcjonalne do wartości świadczenia uzyskiwanego przez konsumenta na podstawie umowy?

3)

Czy – w wypadku gdy o prawach wynikających z umowy konsumenckiej, dochodzonych względem konsumenta jako strony pozwanej, sąd orzeka jedynie na podstawie oświadczeń powoda, wydając nakaz zapłaty w ramach postępowania uproszczonego i nie stosuje w postepowaniu w żaden sposób § 172 ust. 9 kodeksu postępowania cywilnego, który wyklucza wydanie nakazu zapłaty w wypadku istnienia nieuczciwych warunków umownych w umowie konsumenckiej – nie są sprzeczne z prawem Unii przepisy państwa członkowskiego, które, biorąc pod uwagę krótki termin na wniesienie sprzeciwu lub ewentualny brak możliwości skontaktowania się z konsumentem albo jego bezczynność, nie umożliwiają stowarzyszeniu ochrony konsumentów, zdolnemu i upoważnionemu do realizacji celu wyrażonego w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG, transponowanym przez § 53a ust. 1 i 2 kodeksu cywilnego, skutecznego dochodzenia bez zgody konsumenta (bez wyraźnej odmowy konsumenta) jedynej możliwości ochrony konsumenta w formie sprzeciwu od nakazu zapłaty, w wypadku gdy sąd nie czyni zadość obowiązkowi o, którym mowa w § 172 ust. 9 kodeksu postępowania cywilnego?

4)

Czy dla udzielenia odpowiedzi na drugie i trzecie pytanie znaczenie może mieć okoliczność, że w słowackim porządku prawnym konsumentowi nie przysługuje prawo do obowiązkowej pomocy prawnej i że jego niewiedza w dziedzinie, wobec braku reprezentacji przez prawnika, niesie znaczne ryzyko, że nie uświadomi on sobie nieuczciwego charakteru warunków umownych i nie będzie działać w sposób umożliwiający interwencję na jego rzecz w postępowaniu sądowym stowarzyszenia ochrony konsumentów zdolnego i upoważnionego do realizacji celu wyrażonego w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG, transponowanym przez § 53a ust. 1 i 2 kodeksu cywilnego?

5)

Czy z prawem Unii i z wymogiem oceny wszelkich okoliczności sprawy przewidzianym w art. 4 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG nie jest sprzeczny przepis taki jak przepis dotyczący postepowania uproszczonego w przedmiocie wydania nakazu zapłaty (§ 172 ust. 9 kodeksu postępowania cywilnego i nast.), który pozwala: 1) przyznać przedsiębiorcy, ze skutkiem wyroku, prawo do świadczenia pieniężnego, 2) w postępowaniu uproszczonym, 3) przed urzędnikiem administrującym sądem, 4) jedynie na podstawie oświadczeń przedsiębiorcy, i 5) bez zbierania dowodów i w sytuacji 6), gdy konsument nie jest reprezentowany przez prawnika, 7) a jego obrony nie może podjąć się skutecznie, bez jego zgody, stowarzyszenie ochrony konsumentów zdolne i upoważnione do realizacji celu wyrażonego w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG, transponowanym przez § 53a ust. 1 i 2 kodeksu cywilnego?

(1)  Dz.U. 1993, L 95, s. 29

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 4 sierpnia 2017 r. – Funke Medien NRW GmbH/Bundesrepublik Deutschland

(Sprawa C-469/17)

(2017/C 382/36)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę rewizyjną: Funke Medien NRW GmbH

Druga strona postępowania: Bundesrepublik Deutschland

Pytania prejudycjalne

1)

Czy przepisy prawa Unii regulujące wyłączne prawo autorów do zwielokrotniania ich utworów (art. 2 lit. a) dyrektywy 2001/29/WE (1)) i do publicznego ich udostępniania wraz z podawaniem do publicznej wiadomości (art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE) oraz wyjątki bądź ograniczenia dotyczące tychże praw (art. 5 ust. 2 i 3 dyrektywy 2001/29/WE) pozostawiają ustawodawcy krajowemu pewien zakres swobody w kontekście transpozycji dyrektywy do prawa krajowego?

2)

W jaki sposób – przy określaniu zakresu przewidzianych w art. 5 ust. 2 i 3 dyrektywy 2001/29/WE wyjątków lub ograniczeń dotyczących wyłącznego prawa autorów do zwielokrotniania ich utworów [art. 2 lit. a) dyrektywy 2001/29/WE) i do publicznego ich udostępniania wraz z podawaniem do publicznej wiadomości (art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE) – należy uwzględnić prawa podstawowe wynikające z Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?

3)

Czy prawa podstawowe dotyczące wolności informacji (art. 11 ust. 1 zd. 2 Karty praw podstawowych UE) lub wolności prasy (art. 11 ust. 2 Karty praw podstawowych UE) mogą uzasadniać wyjątki bądź ograniczenia dotyczące wyłącznego prawa autorów do zwielokrotniania ich utworów [art. 2 lit. a) dyrektywy 2001/29/WE] i do publicznego ich udostępniania wraz z podawaniem do publicznej wiadomości (art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE) wykraczające poza wyjątki lub ograniczenia przewidziane w art. 5 ust. 2 i 3 dyrektywy 2001/29/WE?

(1)  Dyrektywa 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym, Dz.U. L 167, s. 10.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/31

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania) w dniu 2 sierpnia 2017 r. – Repsol Butano S.A./Administración del Estado

(Sprawa C-473/17)

(2017/C 382/37)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Repsol Butano, S.A.

Strona pozwana: Administración del Estado

Pytania prejudycjalne

1.

Czy, w świetle orzecznictwa wynikającego z wyroku w sprawie Federutility (1), środek ustalający cenę maksymalną dla butli gazu skroplonego, mający chronić odbiorców znajdujących się w trudnej społecznie sytuacji, jest zgodny z tym orzecznictwem oraz zasadą proporcjonalności w przypadku, gdy zachodzą, kumulatywnie lub rozłącznie, przedstawione poniżej okoliczności?

—

przyjęty środek ma charakter powszechnie obowiązujący w odniesieniu do wszystkich konsumentów i przez czas nieokreślony „dopóki warunki konkurencji na tym rynku nie zostaną uznane za wystarczające”,

—

środek ten obowiązuje od ponad [1]8 lat,

—

środek ten może przyczyniać się do stagnacji obecnej sytuacji ograniczonej konkurencji ze względu na utrudnienie wejścia na ten rynek nowych podmiotów gospodarczych.

2.

Czy, w świetle orzecznictwa wynikającego z wyroku w sprawie Federutility, środek przewidujący obowiązkową dostawę do domu gazu skroplonego w butlach, mający chronić odbiorców znajdujących się w trudnej społecznie sytuacji czy też zamieszkałych na trudno dostępnych obszarach, jest zgodny z tym orzecznictwem oraz zasadą proporcjonalności w przypadku, gdy zachodzą, kumulatywnie lub rozłącznie, przedstawione powyżej okoliczności?

(1)  Wyrok z dnia 20 kwietnia 2010 r., Federutility i in., C-265/08, EU:C:2010:205

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/31

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy) w dniu 8 sierpnia 2017 r. – Bundesrepublik Deutschland/Sociedad de Transportes SA

(Sprawa C-474/17)

(2017/C 382/38)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona pozwana i wnosząca kasację: Bundesrepublik Deutschland

Strona skarżąca i druga strona postępowania kasacyjnego: Sociedad de Transportes SA

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 67 ust. 2 TFUE oraz art. 22 i 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeksu granicznego Schengen) (1) sprzeciwia się uregulowaniu krajowemu państwa członkowskiego, w wyniku którego przedsiębiorstwa autobusowe prowadzące regularne przewozy przez wewnętrzną granicę Schengen zobowiązane są do kontrolowania dokumentów uprawniających do przekroczenia granicy swoich pasażerów przed przekroczeniem granicy wewnętrznej, aby przeciwdziałać przewozowi cudzoziemców bez paszportu i dokumentu pobytowego na obszar Republiki Federalnej Niemiec?

W szczególności:

a)

Czy generalny obowiązek ustawowy lub administracyjne zobowiązanie skierowane do indywidualnych przewoźników, by nie przewozili na obszar Republiki Federalnej Niemiec cudzoziemców bez wymaganego paszportu lub wymaganego dokumentu pobytowego, które można spełnić tylko poprzez prowadzoną przez przewoźnika kontrolę dokumentów uprawniających do przekroczenia granicy wszystkich pasażerów przed przekroczeniem granicy wewnętrznej, stanowią odprawę graniczną osób na granicach wewnętrznych w rozumieniu art. 22 kodeksu granicznego Schengen lub czy są one równoważne z taką odprawą?

b)

Czy nałożenie obowiązków, o których mowa w pytaniu pierwszym, należy oceniać w świetle art. 23 lit. a) kodeksu granicznego Schengen, chociaż przewoźnicy nie wykonują „uprawnień policyjnych” w rozumieniu tego przepisu i poprzez nałożenie przez państwo obowiązku prowadzenia kontroli nie zostają też formalnie upoważnieni do wykonywania prerogatyw władzy publicznej?

c)

W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: Czy uwzględniając kryteria określone w art. 23 lit. a) zdanie drugie kodeksu granicznego Schengen, wymagane od przewoźników kontrole stanowią niedopuszczalny środek o skutku równoważnym z odprawą graniczną?

d)

Czy nałożenie obowiązków, o których mowa w pytaniu pierwszym, w zakresie w jakim dotyczą przedsiębiorstw autobusowych prowadzących regularne przewozy, należy oceniać w świetle art. 23 lit. b) kodeksu granicznego Schengen, zgodnie z którym uprawnienie przewoźników do prowadzenia kontroli bezpieczeństwa osób w portach i na lotniskach nie wpływa na zakaz kontroli granicznej na granicach wewnętrznych? Czy wynika z tego niedopuszczalność kontroli w rozumieniu pytania pierwszego również poza portami i lotniskami, jeżeli nie stanowią one kontroli bezpieczeństwa i nie są przeprowadzane również w stosunku do osób podróżujących po terytorium danego państwa członkowskiego?

2)

Czy art. 22 i 23 kodeksu granicznego Schengen dopuszczają uregulowania krajowe, na podstawie których w celu spełnienia obowiązku można wydać zarządzenie nakładające zakaz pod karą grzywny na przedsiębiorstwo autobusowe, jeżeli w wyniku braku kontroli na obszar Republiki Federalnej Niemiec przewożeni są również cudzoziemcy bez paszportu i dokumentu pobytowego?

(1)  Dz.U. L 77, s. 1.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/32

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Köln (Niemcy) w dniu 9 sierpnia 2017 r. – Frank Montag/Finanzamt Köln-Mitte

(Sprawa C-480/17)

(2017/C 382/39)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Frank Montag

Strona pozwana: Finanzamt Köln-Mitte

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 49 w związku z art. 54 TFUE stoi na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, zgodnie z którym obowiązkowe składki podatnika niebędącego rezydentem na rzecz funduszu emerytalno-rentowego samorządu zawodowego (wynikające z jego członkostwa w izbie adwokackiej w państwie członkowskim, wymagane w aspekcie prawa zawodowego w związku z działalnością wykonywaną w kilku państwach członkowskich) nie są uwzględniane w aspekcie obniżenia dochodu w ramach ograniczonego obowiązku podatkowego, podczas gdy w przypadku podatników będących rezydentami w ramach nieograniczonego obowiązku podatkowego przewidziany jest zgodnie z prawem krajowym ograniczony co do wysokości odpis od dochodu?

2)

Czy art. 49 w związku z art. 54 TFUE stoi na przeszkodzie opisanemu w pkt 1 uregulowaniu, jeżeli podatnik oprócz obowiązkowych składek uiszcza – dobrowolnie – także składki dodatkowe na rzecz funduszu emerytalno-rentowego samorządu zawodowego, a państwo członkowskie nie uwzględnia ich w aspekcie obniżenia dochodu, mimo że późniejsze świadczenia emerytalno-rentowe w tym państwie członkowskim będą zgodnie z prawem krajowym ewentualnie podlegać opodatkowaniu także w ramach ograniczonego obowiązku podatkowego?

3)

Czy art. 49 w związku z art. 54 TFUE stoi na przeszkodzie uregulowaniu opisanemu w pkt 1, jeżeli podatnik niezależnie od swojego wpisu na listę adwokacką i składek na rzecz funduszu emerytalno-rentowego samorządu zawodowego uiszcza składki w ramach prywatnego systemu ubezpieczenia emerytalno-rentowego, do którego przystąpił dobrowolnie, a państwo członkowskie nie uwzględnia ich w aspekcie obniżenia dochodu, mimo że późniejsze świadczenia emerytalno-rentowe w tym państwie członkowskim będą zgodnie z prawem krajowym ewentualnie podlegać opodatkowaniu także w ramach ograniczonego obowiązku podatkowego?

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/33

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Köln (Niemcy) w dniu 22 sierpnia 2017 r. – postępowanie mandatowe przeciwko Josefowi Baumgartnerowi

(Sprawa C-513/17)

(2017/C 382/40)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Köln

Strony w postępowaniu głównym

Josef Baumgartner

Inny uczestnik postępowania: Bundesamt für Güterverkehr, Staatsanwaltschaft Köln

Pytanie prejudycjalne

Czy wykładni art. 19 ust. 2 zdanie pierwsze rozporządzenia (WE) nr 561/2006 (1) należy dokonywać w taki sposób, że nałożenia kary na przedsiębiorstwo lub osobę z kierownictwa przedsiębiorstwa zgodnie z § 30 Ordnungswidrigkeitengesetz (ustawy o wykroczeniach, zwanej dalej „OWiG”), § 9 OWiG, § 130 OWiG z powodu popełnienia wykroczenia w miejscu siedziby przedsiębiorstwa może dokonać tylko państwo członkowskie, na którego terytorium znajduje się siedziba przedsiębiorstwa? Czy uprawnienie do nałożenia kary z powodu wykroczenia mają jednak także inne państwa członkowskie, jeśli zostało ono stwierdzone na ich terytorium?

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85, Dz.U. L 102, s.1

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/34

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tallinna Ringkonnakohus (Estonia) w dniu 1 września 2017 r. – c.v. SNB-REACT i in./Deepak Mehta.

(Sprawa C-521/17)

(2017/C 382/41)

Język postępowania: estoński

Sąd odsyłający

Tallinna Ringkonnakohus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: c.v. SNB-REACT i in.

Strona pozwana: Deepak Mehta

Pytania prejudycjalne

1)

Czy wykładni art. 4 lit. c) dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej (1) należy dokonywać w taki sposób, że państwa członkowskie są zobowiązane do uznawania organizacji zbiorowego zarządzania prawami własności intelektualnej reprezentujących prawa właścicieli znaków towarowych za osoby, które w celu obrony interesów praw właścicieli znaków towarowych są uprawnione do składania we własnym imieniu środków odwoławczych i do wnoszenia we własnym imieniu do sądów skarg w celu egzekwowania praw właścicieli znaków towarowych?

2)

Czy wykładni art. 12, 13 i 14 dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywy o handlu elektronicznym) (2) należy dokonywać w taki sposób, że za usługodawcę w rozumieniu tych przepisów, do którego mają zastosowanie uregulowane w nich wyłączenia w dziedzinie odpowiedzialności, należy także uznawać usługodawcę, którego usługa polega tylko na tym, że rejestruje adresy IP, umożliwiając przez to ich anonimowe połączenie z domenami oraz wynajem tych adresów IP?

(1)  Dz.U. 2004 L 157, s.45

(2)  Dz.U. 2000 L 178, s.1

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/34

Skarga wniesiona w dniu 25 września 2017 r. – Komisja Europejska/Królestwo Belgii

(Sprawa C-564/17)

(2017/C 382/42)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Cattabriga, G. von Rintelen, R. Troosters, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie przyjmując, najpóźniej do dnia 25 grudnia 2013 r., wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/98/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli państw trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników z państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim (1), a w każdym razie nie przekazując tych przepisów Komisji, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 16 ust. 1 rzeczonej dyrektywy;

—

nałożenie na Królestwo Belgii, zgodnie z art. 260 ust. 3 TFUE, okresowej kary pieniężnej w wysokości 70 828,80 EUR dziennie, począwszy od dnia wydania w niniejszej sprawie wyroku, za uchybienie obowiązkowi przekazania środków transpozycji dyrektywy 2011/98/UE;

—

obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na podstawie art. 16 ust. 1 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2011/98/UE państwa członkowskie były zobowiązane do przyjęcia środków krajowych koniecznych do transpozycji wymogów przewidzianych w dyrektywie najpóźniej do dnia 25 grudnia 2013 r. Z uwagi na fakt, że Belgia nie powiadomiła o pełnej transpozycji dyrektywy, Komisja zdecydowała się wystąpić do Trybunału Sprawiedliwości.

W skardze Komisja proponuje nałożenie na Królestwo Belgii okresowej kary pieniężnej w wysokości 70 828,80 EUR dziennie. Wysokość okresowej kary pieniężnej została obliczona z uwzględnieniem wagi naruszenia, czasu jego trwania, jak również skutku odstraszającego w powiązaniu ze zdolnością płatniczą państwa członkowskiego.

(1)  Dz.U. L 343, s. 1.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/35

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 19 lipca 2017 r. w sprawie T-752/14, Combaro SA/Komisja Europejska, wniesione w dniu 28 września 2017 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-574/17 P)

(2017/C 382/43)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Caeiros i B.-R. Killmann, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Combaro SA

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi o:

—

uchylenie wyroku Sądu (druga izba) z dnia 19 lipca 2017 r. w sprawie T-752/14, Combaro SA/Komisja Europejska;

—

oddalenie skargi Combaro SA jako bezzasadnej;

—

obciążenie Combaro SA kosztami postępowania w obydwu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnosząca odwołanie podnosi co następuje:

1.

Sąd dokonał błędnej kwalifikacji prawnej okoliczności stanu faktycznego w odniesieniu do występowania szczególnych okoliczności w rozumieniu art. 239 kodeksu celnego (1).

Sąd zakłada po stronie Komisji naruszenie ciążących na niej obowiązków, przy czym z jednej strony Sąd przyznaje Komisji kompetencje, których ona nie posiada, a z drugiej strony wymaga by wykonywała ona kompetencje, które nie wnoszą już nic więcej do wyjaśnienia stanu faktycznego. Komisja nie naruszyła jednak ciążących na niej obowiązków, tak iż nie zachodzą szczególne okoliczności w rozumieniu art. 239 kodeksu celnego.

2.

Sąd przeinaczył materiał dowodowy mający wykazać wystąpienie szczególnych okoliczności w rozumieniu art. 239 kodeksu celnego.

Wbrew aktom sprawy Sąd stwierdził, że podpisy na miarodajnych dla oceny świadectwach przewozowych były podpisami pana R. i że Łotwa nie posłużyła się oryginalnymi stemplami urzędów celnych Jelgava i Bauska. Gdyby Sąd dokonał prawidłowej oceny przedstawionych dowodów, musiałby dojść do wniosku, że Komisja zbadała stan faktyczny w kwestii przywozu tkanin lnianych w dostatecznym stopniu i mógłby prawidłowo przyjąć, że nie zachodzą szczególne okoliczności w rozumieniu art. 239 kodeksu celnego.

3.

Sąd dokonał błędnej wykładni art. 239 kodeksu celnego w odniesieniu do wystąpienia szczególnych okoliczności.

Sąd zaniechał rzeczywistego przeciwstawienia rzeczonego naruszenia przez Komisję ciążących na niej obowiązków interesom importera, który posługiwał się niewłaściwymi świadectwami przewozowymi. W związku z tym Sąd zastosował art. 239 kodeksu celnego w sposób nieprawidłowy, ponieważ w rozważanym przypadku większe znaczenie przypada interesom Unii związanym z przestrzeganiem przepisów celnych aniżeli interesom importera.

4.

Sąd dokonał błędnej wykładni art. 239 kodeksu celnego w odniesieniu do oczywistego niedbalstwa Combaro SA.

Sąd niesłusznie wymagał by Komisji wykazała świadome naruszenie reguł pochodzenia obowiązujących importera. Prawidłowe zastosowanie zasad dotyczących ciężaru dowodu przez Sąd oznaczałoby, że Sąd musiałby uznać, iż już powzięcie wątpliwości, które rozsądek nakazywałby powziąć, jest wystarczające by spowodować postanie po stronie importera obowiązku pozyskania – przynajmniej od jego eksporterów – informacji użytecznych z punktu widzenia dokonywanych czynności celnych.

(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy kodeks celny, Dz.U. L 302, s. 1.

Sąd

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/37

Wyrok Sądu z dnia 28 września 2017 r. – Aanbestedingskalender i in./Komisja

(Sprawa T-138/15) (1)

((Pomoc państwa - Środki finansowe przyznane przez władze niderlandzkie na stworzenie i wprowadzenie platformy TenderNed do udzielania zamówień publicznych drogą elektroniczną - Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa - Usługi o charakterze nieekonomicznym świadczone w interesie ogólnym))

(2017/C 382/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Aanbestedingskalender BV (Ede, Niderlandy), Negometrix BV (Amsterdam, Niderlandy), CTM Solution BV (Breukelen, Niderlandy), Stillpoint Applications BV (Amsterdam), Huisinga Beheer BV (Amsterdam) (przedstawiciele: adwokaci C. Dekker i L. Fiorilli)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P.J. Loewenthal i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: M. Bulterman, B. Koopman et M. Noort, pełnomocnicy) i Republika Słowacka (przedstawiciel: B. Ricziová, pełnomocnik)

Przedmiot

Wniosek oparty na art. 263 TFUE zmierzający do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2014) 9548 final z dnia 18 grudnia 2014 r. w sprawie pomocy państwa SA.34646 (2014/NN) (ex 2012/CP) – Plate-forme E-procurement TenderNed w Niderlandach.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Aanbestedingskalender BV, Negometrix BV, CTM Solution BV, Stillpoint Applications BV i Huisinga Beheer BV zostają obciążone kosztami postępowania.

3)

Królestwo Niderlandów i Republika Słowacka ponoszą własne koszty.

(1)  Dz.U. C 198 z 15.6.2015

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/38

Wyrok Sądu z dnia 4 października 2017 r. – Gappol Marzena Porczyńska/EUIPO – Gap (ITM) (GAPPOL)

(Sprawa T-411/15) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego GAPPOL - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy GAP - Skarga wzajemna - Względne podstawy odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Renoma - Czerpanie nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub renomy - Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001) - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 94 rozporządzenia 2017/1001)})

(2017/C 382/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: PP Gappol Marzena Porczyńska (Łódź, Polska) (przedstawiciel: J. Gwiazdowska, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Gája, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Gap (ITM), Inc. (San Francisco, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: M. Siciarek i J. Mrozowski, adwokaci)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 maja 2015 r. (sprawa R 686/2013-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Gap (ITM) a PP Gappol Marzena Porczyńska

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 13 maja 2015 r. (sprawa R 686/2013-1) w zakresie dotyczącym odrzucenia przez Izbę Odwoławczą na podstawie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej [obecnie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej] zgłoszenia do rejestracji w odniesieniu do towarów należących do klasy 20 i odpowiadających opisowi „meble”.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Każda ze stron pokrywa własne koszty poniesione w toku postępowania przed Sądem.

(1)  Dz.U. C 328 z 5.10.2015.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/39

Wyrok Sądu z dnia 3 października 2017 r. – BMB/EUIPO – Ferrero (Pojemnik na słodycze)

(Sprawa T-695/15) (1)

((Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający pojemnik na słodycze - Wcześniejszy trójwymiarowy międzynarodowy znak towarowy - Kształt standardowego pojemnika, który może być wypełniony słodyczami - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Stosowanie prawa krajowego - Artykuł 25 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 - Artykuł 62 i art. 63 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002))

(2017/C 382/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: BMB sp. z o.o. (Grójec, Polska) (przedstawiciel): K. Czubkowski, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Hanne, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Ferrero SpA (Alba, Włochy) (przedstawiciel: adwokat M. Kefferpütz)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 8 września 2015 r. (sprawa R 1150/2013-3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między Ferrero a BMB.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

BMB sp. z o. o. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 38 z 1.2.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/39

Wyrok Sądu z dnia 27 września 2017 r. – BelTechExport/Rada

(Sprawa T-765/15) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające skierowane przeciwko Białorusi - Zamrożenie środków finansowych - Zawieszenie stosowania środków - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Prawo do bycia wysłuchanym - Błąd w ocenie))

(2017/C 382/47)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: BelTechExport ZAO (Mińsk, Białoruś) (przedstawiciele: adwokaci J. Jerņeva i E. Koškins)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: F. Naert i J.-P. Hix, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Paasivirta i L. Havas, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i mające na celu stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZIB) 2015/1957 z dnia 29 października 2015 r. zmieniającej decyzję 2012/642/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Białorusi (Dz.U. L 284, s. 149) oraz rozporządzenia Rady (UE) 2015/1948 z dnia 29 października 2015 r. w sprawie zmiany rozporządzenia (WE) nr 765/2006 dotyczącego środków ograniczających wobec Białorusi (Dz.U. L 284, s. 62), w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącej.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

BelTechExport ZAO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

3)

Komisja Europejska pokrywa koszty własne.

(1)  Dz.U. C 68 z 22.2.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/40

Wyrok Sądu z dnia 28 września 2017 r. – Bodegas Verdúguez/EUIPO (TRES TOROS 3)

(Sprawa T-206/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego TRES TOROS 3 - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Znak towarowy wina, który zawiera oznaczenia geograficzne - Artykuł 7 ust. 1 lit. j) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 382/48)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Bodegas Verdúguez, SL (Villanueva de Alcardete, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. García Domínguez)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i A. Muñiz Rodríguez, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 lutego 2016 r. (sprawa R 407/2015-5) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego TRES TOROS 3 jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Bodegas Verdúguez, SL, zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 251 z 11.7.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/41

Wyrok Sądu z dnia 3 października 2017 r. – Ellinikos Syndesmos Epicheiriseon gia ti Diacheirisi ton Diethnon Protypon GS1/EUIPO – 520 Barcode Hellas (520Barcode Hellas)

(Sprawa T-453/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego 520Barcode Hellas - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Określenie charakteru oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie - Inne wcześniejsze oznaczenie 520 - Określenie towarów i usług, na których opiera się sprzeciw})

(2017/C 382/49)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ellinikos Syndesmos Epicheiriseon gia ti Diacheirisi ton Diethnon Protypon GS1 (Argiroupoli Attikis, Grecja) (przedstawiciel: adwokat A. Mouzaki)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Gája, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: 520 Barcode Hellas – AE Diacheirisis Diethnon Protypon kai Parochis Symvouleutikon Ypiresion (Kifisia Attikis, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci A. Roussou, M.M. Theodoridou i F. Christodoulou-Kardiopoulis)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 czerwca 2016 r. (sprawa R 238/2015-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Ellinikos Syndesmos Epicheiriseon gia ti Diacheirisi ton Diethnon Protypon GS1 a 520 Barcode Hellas – AE Diacheirisis Diethnon Protypon kai Parochis Symvouleutikon Ypiresion.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 14 czerwca 2016 r. (sprawa R 238/2015-4).

2)

EUIPO pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Ellinikos Syndesmos Epicheiriseon gia ti Diacheirisi ton Diethnon Protypon GS1.

3)

520 Barcode Hellas – AE Diacheirisis Diethnon Protypon kai Parochis Symvouleutikon Ypiresion pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 371 z 10.10.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/42

Wyrok Sądu z dnia 28 września 2017 r. – Hristov/Komisja i EMA

(Sprawy połączone T-495/16 RENV I i T-495/16 RENV II) (1)

((Służba publiczna - Powołanie - Stanowisko dyrektora zarządzającego agencji regulacyjnej - EMA - Postępowanie w sprawie naboru i mianowania - Skład komisji preselekcyjnej - Bezstronność - Kryteria oceny - Mianowanie innego kandydata - Powaga rzeczy osądzonej))

(2017/C 382/50)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: Emil Hristov (Sofia, Bułgaria) (przedstawiciele: w sprawie T-495/16 RENV I adwokaci M. Ekimdzhiev, K. Boncheva i G. Chernicherska a w sprawie T-495/16 RENV II początkowo adwokaci M. Ekimdzhiev, K. Boncheva i G. Chernicherska, następnie adwokaci M. Ekimdzhiev i K. Boncheva)

Strona pozwana: Komisja Europejska i Europejska Agencja Leków (EMA) (przedstawiciele: G. Berscheid i N. Nikolova, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 270 TFUE mająca w szczególności na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 20 kwietnia 2011 r., mocą której zaproponowała ona Zarządowi EMA listę czterech kandydatów rekomendowanych przez komisję preselekcyjną i zatwierdzonych przez komitet doradczy ds. mianowań oraz decyzji Zarządu EMA z dnia 6 października 2011 r. w sprawie mianowania dyrektora zarządzającego EMA, jak również naprawienie szkody poniesionej jakoby przez skarżącego ze względu na te decyzje.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Emil Hristov zostaje obciążony kosztami poniesionymi w sprawach F-2/12, T-26/15 P, T-27/15 P, T-495/16 RENV I i T-495/16 RENV II.

(1)  Dz.U. C 184 z 23.6.2012 (sprawa początkowo zarejestrowana przed Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod sygnaturą F-2/12).

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/42

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2017 r. – Hanschmann/Europol

(Sprawa T-562/16) (1)

((Służba publiczna - Europol - Nieprzedłużenie umowy - Odmowa zawarcia umowy na czas nieokreślony - Zadośćuczynienie - Stwierdzenie nieważności przez Sąd do spraw Służby Publicznej - Wykonanie wyroków w sprawach F-27/09 i F-104/12))

(2017/C 382/51)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Ingo Hanschmann (Taucha, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci W. Dammingh i N. Dane)

Strona pozwana: Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (przedstawiciele: D. Neumann i C. Falmagne, pełnomocnicy, wspomagani przez adwokatów D. Waelbroecka, A. Duron i I. Antypas)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 270 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji Europolu z dnia 29 lipca 2014 r. o nieprzedłużeniu de skarżącym umowy na czas nieokreślony i o zasądzenie na jego rzecz kwoty 10 000 EUR tytułem przewlekłości postępowania i przedłużającego się utrzymywania go w stanie niepewności, a także o stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej jego zażalenie.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Ingo Hanschmann zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 354 z 26.10.2015 (sprawa zarejestrowana początkowo w sądzie do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod numerem F-119/15, przekazana do Sądu Unii Europejskiej w dniu 1.9.2016).

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/43

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2017 r. – Knöll/Europol

(Sprawa T-563/16) (1)

((Służba publiczna - Europol - Nieprzedłużenie umowy - Odmowa zawarcia umowy na czas nieokreślony - Zadośćuczynienie - Stwierdzenie nieważności przez Sąd do spraw Służby Publicznej - Wykonanie wyroków w sprawach F-44/09 i F-105/12))

(2017/C 382/52)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Brigitte Knöll (Hochheim am Main, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci W. Dammingh i N. Dane)

Strona pozwana: Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (przedstawiciele: D. Neumann i C. Falmagne, pełnomocnicy, wspomagani przez adwokatów D. Waelbroecka, A. Duron i I. Antypas)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 270 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji Europolu z dnia 29 lipca 2014 r. o nieprzedłużeniu de skarżącą umowy na czas nieokreślony i o zasądzenie na jej rzecz kwoty 10 000 EUR tytułem przewlekłości postępowania i przedłużającego się utrzymywania jej w stanie niepewności, a także o stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej jej zażalenie.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Brigitte Knöll zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 354 z 26.10.2015 (sprawa zarejestrowana początkowo w sądzie do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod numerem F-120/15, przekazana do Sądu Unii Europejskiej w dniu 1.9.2016).

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/44

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2017 r. – Waldhausen/EUIPO (Przedstawienie zarysu głowy konia)

(Sprawa T-717/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego zarys głowy konia - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 382/53)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Waldhausen GmbH & Co. KG (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat V. Ekey)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Hanne, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 31 sierpnia 2016 r. (sprawa R 1195/2016-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego zarys głowy konia jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zotaje oddalona.

2)

Waldhausen GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 441 z 28.11.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/44

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2017 r. – La Rocca/EUIPO (Take your time Pay After)

(Sprawa T-755/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Take your time Pay After - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 75 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 207/2009])

(2017/C 382/54)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Alessandro La Rocca (Anzio, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Perani i J. Graffer)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: L. Rampini, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 sierpnia 2016 r. (sprawa R 406/2016-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego Take your time Pay After jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Alessandro La Rocca zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 475 z 19.12.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/45

Wyrok Sądu z dnia 28 września 2017 r. – Rühland/EUIPO – 8 seasons design (Lampa w kształcie gwiazdy)

(Sprawa T-779/16) (1)

([Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający lampę w kształcie gwiazdy - Wcześniejszy wzór wspólnotowy - Podstawa unieważnienia - Indywidualny charakter - Inne całościowe wrażenie - Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002])

(2017/C 382/55)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Lothar Rühland (Wendeburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H.P. Schrammek, C. Drzymalla, S. Risthaus i J. Engberding)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: początkowo S. Hanne, następnie M. Fischer, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: 8 seasons design GmbH (Eschweiler, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat A. Haberl)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 8 lipca 2016 r. (sprawa R 878/2015-3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między 8 seasons design a L. Rühlandem.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Lothar Rühland zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 14 z 16.1.2017.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/45

Skarga wniesiona w dniu 30 września 2017 r. – FV/Rada

(Sprawa T-153/17)

(2017/C 382/56)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: FV (przedstawiciel: adwokat S. Pappas)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności sprawozdań z oceny za lata 2014 i 2015, przyjętych ostatecznie w dniu 5 grudnia 2016 r.;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty, utrzymując, że w niniejszym przypadku sprawozdania przyjęte w odniesieniu do niej przez Radę Unii Europejskiej za 2014 r. i 2015 r. są obarczone oczywistym błędem w ocenie, posiadają niewystarczające uzasadnienie i przy ich sporządzaniu naruszono obowiązek staranności.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/46

Skarga wniesiona w dniu 6 sierpnia 2017 r. – Hernández Díaz/SRB

(Sprawa T-521/17)

(2017/C 382/57)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca Alberto Hernández Díaz (San Martin del Rey Aurelio, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat L. Hernández Cabeza)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności decyzji dotyczącej programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Banco Popular z powodu poważnych i niemożliwych do usunięcia nieprawidłowości stanowiących przesłankę nieważności decyzji, ze względu na to, że opiera się ona na sporządzonym przez Deloitte sprawozdaniu, które nie było niezależne, ze względu na to, że akcjonariusze zostali narażeni na znacznie większe straty niż w wypadku gdyby przystąpili do postępowania upadłościowego, oraz ze względu na niezastosowanie instrumentu umorzenia lub konwersji długu.

—

Anulowanie zbycia Banco Popular bankowi nabywającemu za cenę 1 EUR z powodu nieprzejrzystości procedury zbycia, co stanowi rażące naruszenie zarówno zasady przejrzystości jak i zasady konkurencji.

—

Zasądzenie odszkodowania od SRB na rzecz akcjonariuszy z tytułu wywłaszczenia ich akcji, przy czym kwota żądanego odszkodowania nie może obecnie zostać dokładnie określona ze względu na nieprzejrzystość procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sánchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/47

Skarga wniesiona w dniu 16 sierpnia 2017 r. – Gonzalez Calvet/SRB

(Sprawa T-554/17)

(2017/C 382/58)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Ramón González Calvet (Barcelona, Hiszpania) i Joan González Calvet (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat P. Molina Bosch)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o uznanie skargi na decyzję Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji SRB/EES/2017/08 za wniesioną i po zakończeniu właściwych procedur prawnych wydanie wyroku uwzględniającego niniejszą skargę i stwierdzającego nieważność decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji SRB/EES/2017/08 oraz pozbawienie skuteczności wdrożenia tej decyzji i działań podjętych w następstwie wdrożenia wspomnianej decyzji. Na wypadek gdyby Sąd nie stwierdził owej nieważności, skarżące żądają zasądzenia na ich rzecz należytego odszkodowania z tytułu utraty swych akcji.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sánchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/47

Skarga wniesiona w dniu 17 sierpnia 2017 r. – Algebris (UK) i in./SRB

(Sprawa T-575/17)

(2017/C 382/59)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Algebris (UK) Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo), Anchorage Capital Group LLC (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone), Ronit Capital LLP (Londyn) (przedstawiciele: adwokaci T. Soames i J. Vandenbussche, R. East, solicitor i N. Chesaites, barrister)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji SRB/EES/2017/08 z dnia 7 czerwca 2017 r. dotyczącej przyjęcia programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español S.A (1). w całości lub, ewentualnie, art. 1 lub 6 tej decyzji;

—

obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym SRB popełniło istotne naruszenie zasad poufności i tajemnicy służbowej z naruszeniem art. 339 TFUE i art. 88 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 (2) oraz orzecznictwa Trybunału, a tym samym uchybiło prawu do dobrej administracji zagwarantowanemu w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie przy stosowaniu art. 14, 18, 20, 21, 22 i 24 rozporządzenia nr 806/2014.

—

Skarżący podnoszą w ramach tego zarzutu, że wycena Banco Popular, na której opierało się działanie w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podjęte w ramach programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, nie była, rzetelna, ostrożna i realistyczna i była sprzeczna z „zasadą niepogarszania sytuacji wierzycieli”; wycena ta nie stanowiła zatem dokładnego, rzetelnego i spójnego dowodu, na którym opiera się program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji i nie była w stanie uzasadnić zaskarżonej decyzji. Ponadto i z tych samych względów, program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (a zatem zaskarżona decyzja) był oczywiście nieproporcjonalny, ponieważ wykraczał poza środki konieczne dla realizacji celów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że SRB wywłaszczyło majątek skarżących z naruszeniem ich praw podstawowych chronionych na mocy zasad ogólnych prawa Unii i zagwarantowanych w art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że SRB nie zapewniło przez zgodnie z art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i orzecznictwem Trybunału, by skarżący skorzystali z prawa do bycia wysłuchanym w trakcie procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

5.

Zarzut piąty dotyczący tego, że Komisja nie zatwierdziła zgodnie z prawem programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, skutkiem czego zaskarżona decyzja nie weszła w życie zgodnie z prawem.

—

W tej kwestii skarżący podnoszą w szczególności, że przed przyjęciem (UE) 2017/1246 zatwierdzającej program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, Komisja Europejska nie dokonała oceny lub dokonała błędnej oceny aspektów uznaniowych programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Stanowi to naruszenie obowiązków Komisji wynikających z rozporządzenia (UE) nr 806/2014 i zasad wywiedzionych z orzecznictwa Trybunału opartego na wyroku Meroni. W konsekwencji SRB popełniło oczywisty błąd w ocenie i naruszyło prawo, stwierdzając, że jego decyzja dotycząca przyjęcia programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogła wejść w życie lub weszła w życie; ponadto lub tytułem ewentualnym, program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przyjęty w zaskarżonej decyzji w żadnym wypadku nie wszedł zgodnie z prawem w życie.

(1)  Decyzja Komisji (UE) 2017/1246 z dnia 7 czerwca 2017 r. zatwierdzająca program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español S.A. (notyfikowana jako dokument nr C(2017) 4038), Dz.U. 2017 L 178, s. 15.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/48

Skarga wniesiona w dniu 4 września 2017 r. – Remolcadores Nosa Terra i in./Komisja i SRB

(Sprawa T-600/17)

(2017/C 382/60)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Remolcadores Nosa Terra SA (Vigo, Hiszpania), Grupo Nosa Terra 2000 SLU (Vigo), Hospital Povisa SA (Vigo) i Industrias Lácteas Asturianas SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Otero Novas)

Strona pozwana: Komisja Europejska i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji [z dnia 7 czerwca 2017 r.] zatwierdzającej uprzednią decyzję Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji z tego samego dnia dotyczącą przyjęcia programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji Banco Popular Español, która to decyzja Komisji została wprowadzona w życie w Hiszpanii przez Fondo de Reestructuración Ordenada Bancaria (Fundusz na rzecz Uporządkowanej Restrukturyzacji Banków, FROB) w części, w jakiej przewiduje wypłatę tytułem praw skarżących w Banco Popular w wysokości zero EUR.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sánchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/49

Skarga wniesiona w dniu 6 września 2017 r. –Francja/Komisja

(Sprawa T-609/17)

(2017/C 382/61)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Republika Francuska) (przedstawiciele: F. Alabrune, D. Colas, B. Fodda i E. de Moustier, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie częściowej nieważności decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej (UE) 2017/1144 z dnia 26 czerwca wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) w zakresie, w jakim wyłącza ona niektóre refundacje wywozowe wypłacone przez Republikę Francuską za lata finansowe 2011-2014.

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jedyny zarzut oparty na naruszeniu zasady proporcjonalności poprzez to, że Komisja w dużej mierze oparła swoją decyzję na domniemanych poważnych uchybieniach przez Republikę Francuską jej zobowiązaniom w zakresie kontroli zawartości wody w mrożonych kurczakach przeznaczonych do wywozu z refundacją.

Zdaniem strony skarżącej niesłuszne jest jednak twierdzenie, że organy francuskie poważnie uchybiły swoim zobowiązaniom w odniesieniu do przepisów Unii i wzmocnionych środków wprowadzonych od 2010 r. Analizy zawartości wody wchodzą bowiem w zakres dokonywanych na podstawie art. 5 ust. 4 rozporządzenia nr 1276/2008 kontroli przyjętej w obrocie należytej i uczciwej jakości mrożonych kurczaków przeznaczonych do wywozu z refundacją. Według strony skarżącej przepisy te nie wymagają, aby każda bezpośrednia kontrola mrożonych kurczaków przeznaczonych do wywozu z refundacją obejmowała laboratoryjną analizę zawartości wody.

Uważa ona, że do organów francuskich należało określenie środków kontroli, które powinny zostać podjęte, z zastrzeżeniem, że będą one proporcjonalne w odniesieniu do ryzyka finansowego ciążącego na EFRG. W tym względzie strona skarżąca podnosi, że organy francuskie ustanowiły ambitny system dostosowany do tego ryzyka finansowego.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/50

Skarga wniesiona w dniu 8 września 2017 r. – Ardigo i UO/Komisja

(Sprawa T-615/17)

(2017/C 382/62)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Nicola Ardigo (Lissone, Włochy) i UO (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji zatwierdzającej przeniesienie uprawnień emerytalnych skarżących do systemu emerytalnego Unii Europejskiej;

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez organ powołujący art. 7 ust. 1 ogólnych przepisów wykonawczych (zwanych dalej „OPW”) z dnia 3 marca 2011 r. przy obliczaniu przez niego odliczenia kwoty stanowiącej rewaloryzację tego kapitału między datą złożenia wniosku o przesunięcie a datą faktycznego przeniesienia.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia istotnych wymogów formalnych, a mianowicie naruszenia przez organ powołujący obowiązku uzasadnienia oraz ustalenia w drodze OPW formuły matematycznej, w oparciu o którą obliczono współczynniki niezbędne do przeliczenia przeniesionego kapitału na dodatkowe lata uprawniające do emerytury.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/50

Skarga wniesiona w dniu 19 września 2017 r. – Hola/Komisja i SRB

(Sprawa T-631/17)

(2017/C 382/63)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Hola, S.L. (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci R. Vallina Hoset i C. Iglesias Megías)

Strona pozwana: Komisja Europejska i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji SRB/EES/2017/08 z dnia 7 czerwca 2017 r. w sprawie przyjęcia programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Banco Popular Español SA;

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/1246 z dnia 7 czerwca 2017 r. zatwierdzającej program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español SA;

—

W danym wypadku stwierdzenie, że art. 15, 18, 20, 21, 22 lub 24 rozporządzenia 806/2014 nie znajdują zastosowania zgodnie z art. 277 TFUE; oraz

—

Obciążenie Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji i Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sáchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/51

Skarga wniesiona w dniu 15 września 2017 r. – Erdősi Galcsikné/Komisja

(Sprawa T-632/17)

(2017/C 382/64)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Éva Erdősi Galcsikné (Budapeszt, Węgry) (przedstawiciel: D. Lazar, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 1 czerwca 2017 r. w sprawie o sygnaturze akt Ares(2017)2755900,

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 17 lipca 2017 r. w sprawie o sygnaturze akt C(2017)5146 final,

—

nakazanie Komisji, aby udzieliła skarżącej dostępu do wszystkich dokumentów unijnego postępowania pilotażowego 8572/15, CHAP (2015)00353, niezależnie od tego, czy owe dokumenty już istnieją czy powinny zostać przedłożone w przyszłości, oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy: Cel polegający na ochronie czynności dochodzeniowych nie zostałby naruszony wskutek udostępnienia spornych dokumentów.

Przedmiotem unijnego postępowania pilotażowego 8572/15 są masowe przypadki naruszenia przez węgierskie sądy prawa do bezstronnego sądu i sprawiedliwego postępowania w związku ze stosowaniem przepisów dotyczących konwersji tzw. kredytów walucie obcej na węgierską walutę. Ustawy te naruszają podział władzy, ponieważ stanowią ingerencję w prywatne stosunki prawne obywateli. W szczególności ustawy te zmuszają kredytobiorców do ponoszenia strat wskutek ryzyka kursowego i zakazują podważania na drodze sądowej ważności umów kredytowych.

Negocjacje prowadzone między Komisją Europejską i rządem węgierskim, których celem jest dostosowanie węgierskiego porządku prawnego do prawa Unii, są nieodpowiednie dla osiągnięcia tego celu, ponieważ sędziowie w państwie prawa są niezależni od instrukcji.

Ujawnienie spornych dokumentów nie stanowiłoby naruszenia celu w postaci ochrony czynności dochodzeniowych, lecz wspierałoby ten cel, ponieważ tylko dyskusja publiczna może zmienić orzecznictwo sądów węgierskich.

2.

Zarzut drugi: Za ujawnieniem spornych dokumentów przemawia przeważający interes publiczny.

W interesie publicznym jest publiczne udostępnienie tych dokumentów, ponieważ w ten sposób umożliwi się:

—

zmianę kultury prawnej węgierskich sędziów,

—

poddanie pod publiczną dyskusję w Europie rozumienia przez węgierski rząd wykładni praw podstawowych, oraz

—

Umożliwienie publicznej dyskusji w kwestii rozumienia Komisji odnośnie do wykładni art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 6 ust. 1 zd. 1 EKPC.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/52

Skarga wniesiona w dniu 15 września 2017 r. – Sárossy/Komisja

(Sprawa T-633/17)

(2017/C 382/65)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Róbert Sárossy (Budapeszt, Węgry) (przedstawiciel: D. Lazar, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 12 czerwca 2017 r. w sprawie o sygnaturze akt Ares(2017)2929030,

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 17 lipca 2017 r. w sprawie o sygnaturze akt C(2017)5147 final,

—

nakazanie Komisji, aby udzieliła skarżącej dostępu do wszystkich dokumentów unijnego postępowania pilotażowego 8572/15, CHAP (2015)00353, niezależnie od tego, czy owe dokumenty już istnieją czy powinny zostać przedłożone w przyszłości oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut.

Zdaniem skarżącego za ujawnieniem spornych dokumentów przemawia przeważający interes publiczny, ponieważ ich rozpowszechnienie umożliwi:

—

ochronę interesów gospodarczych konsumentów,

—

ochronę rynku wewnętrznego,

—

kontrolę czynności dochodzeniowych Komisji,

—

wzmocnienie demokracji na Węgrzech oraz

—

uwypuklenie korzyści dla obywateli wynikających z członkostwa Węgier w Unii Europejskiej.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/53

Skarga wniesiona w dniu 15 września 2017 r. – Pint/Komisja

(Sprawa T-634/17)

(2017/C 382/66)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Anikó Pint (Göd, Węgry) (przedstawiciel: D. Lazar, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 1 czerwca 2017 r. w sprawie o sygnaturze akt Ares(2017)2755260,

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 17 lipca 2017 r. w sprawie o sygnaturze akt C(2017)5145 final,

—

nakazanie Komisji, aby udzieliła skarżącej dostępu do wszystkich dokumentów unijnego postępowania pilotażowego 8572/15, CHAP (2015)00353, niezależnie od tego, czy owe dokumenty już istnieją czy powinny zostać przedłożone w przyszłości, oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy: Cel polegający na ochronie czynności dochodzeniowych nie zostałby naruszony wskutek udostępnienia spornych dokumentów.

Przedmiotem unijnego postępowania pilotażowego 8572/15 są masowe przypadki naruszenia przez węgierskie sądy prawa do bezstronnego sądu i sprawiedliwego postępowania w związku ze stosowaniem przepisów dotyczących konwersji tzw. kredytów walucie obcej na węgierską walutę. Ustawy te naruszają podział władzy, ponieważ stanowią ingerencję w prywatne stosunki prawne obywateli. W szczególności ustawy te zmuszają kredytobiorców do ponoszenia strat wskutek ryzyka kursowego i zakazują podważania na drodze sądowej ważności umów kredytowych.

Negocjacje prowadzone między Komisją Europejską i rządem węgierskim, których celem jest dostosowanie węgierskiego porządku prawnego do prawa Unii, są nieodpowiednie dla osiągnięcia tego celu, ponieważ sędziowie w państwie prawa są niezależni od instrukcji.

Ujawnienie spornych dokumentów nie stanowiłoby naruszenia celu w postaci ochrony czynności dochodzeniowych, lecz wspierałoby ten cel, ponieważ tylko dyskusja publiczna może zmienić orzecznictwo sądów węgierskich.

2.

Zarzut drugi: Za ujawnieniem spornych dokumentów przemawia przeważający interes publiczny.

W interesie publicznym jest publiczne udostępnienie tych dokumentów, ponieważ w ten sposób umożliwi się:

—

zmianę kultury prawnej węgierskich sędziów,

—

poddanie pod publiczną dyskusję w Europie rozumienia przez węgierski rząd wykładni praw podstawowych,

—

publiczną dyskusję w kwestii rozumienia Komisji odnośnie do wykładni art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 6 ust. 1 zd. 1 EKPC,

—

ochronę rynku wewnętrznego,

—

uwypuklenie korzyści dla obywateli wynikających z członkostwa Węgier w Unii Europejskiej.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/54

Skarga wniesiona w dniu 15 września 2017 r. – PlasticsEurope/ECHA

(Sprawa T-636/17)

(2017/C 382/67)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: PlasticsEurope (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci R. Cana, E. Mullier i F. Mattioli)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie, że skarga jest dopuszczalna i zasadna;

—

stwierdzenie nieważności opublikowanej w dniu 7 lipca 2017 r. decyzji o aktualizacji wpisu substancji Bisfenol A na listę kandydacką, jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy, na podstawie art. 57 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (Dz.U. 2006, L 396, s. 1, zwanego dalej „rozporządzeniem REACH”);

—

obciążenie ECHA kosztami postępowania, oraz

—

zastosowanie wszelkich innych środków, które Sąd uzna za sprawiedliwe.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.

W ramach zarzutu pierwszego skarżąca twierdzi, że pozwana naruszyła zasadę pewności prawa, stosując niespójne i nieprzewidywalne kryteria przy ocenie domniemanych właściwości BPA wywierających wpływ na zdrowie ludzi poprzez zaburzanie gospodarki hormonalnej.

2.

W zarzucie drugim skarżąca utrzymuje, że pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie i naruszyła ciążący na niej obowiązek staranności.

—

Pozwana nie wykazała, że BPA jest substancją zaburzającą gospodarkę hormonalną, w odniesieniu do której istnieją dowody naukowe dotyczące prawdopodobnych skutków dla zdrowia ludzi lub środowiska, które to skutki wzbudzałyby obawy równoważne do tych, jakie towarzyszą innym substancjom wymienionym w art. 57 lit. od a) do e) rozporządzenia REACH, zważywszy że: i) pozwana próbowała jedynie wykazać, iż BPA ma domniemane „właściwości zaburzające gospodarkę hormonalną”, ii) identyfikacja BPA nie spełnia kryteriów określonych w art. 57 lit. f) rozporządzenia REACH i nie jest zgodna z ogólnymi zasadami prawa Unii; iii) pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie, nie uwzględniając uzyskania poziomu bezpiecznego jako istotnego czynnika oceny BPA w świetle kryteriów art. 57 lit. f) rozporządzenia REACH; oraz

—

pozwana nie wzięła pod uwagę wszystkich istotnych informacji, a w szczególności analizy CLARITY-BPA.

3.

W zarzucie trzecim skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, gdyż nie wzięto w niej pod uwagę oczekiwanych analiz, które zostały uznane za istotne dla oceny domniemanych właściwości BPA zaburzających gospodarkę hormonalną, a w szczególności analizy CLARITY-BPA, oraz nie uwzględniono w niej uzyskania poziomu bezpiecznego jako czynnika mającego znaczenie dla określenia równoważnego poziomu obaw.

4.

W ramach zarzutu czwartego skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza art. 59 i art. 57 lit. f) rozporządzenia REACH poprzez zidentyfikowanie BPA jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy na podstawie kryteriów określonych w art. 57 lit. f), a art. 57 lit. f), gdyż art. 57 lit. f) obejmuje jedynie substancje, które nie zostały jeszcze zidentyfikowane na podstawie art. 57 lit. a)–e).

5.

W zarzucie piątym skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 2 ust. 8 lit. b) rozporządzenia REACH, gdyż półprodukty są wyłączone z całego tytułu VII, a tym samym pozostają poza zakresem zastosowania art. 57 i 58, a także poza zakresem zezwolenia.

6.

W ramach zarzut szóstego skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja narusza zasadę proporcjonalności, ponieważ umieszczenie BPA na liście kandydackiej w sytuacji gdy nie jest to półprodukt wykracza poza granice tego, co właściwe i konieczne do osiągnięcia zamierzonego celu i nie jest najmniej dotkliwym środkiem, jaki agencja mogła zastosować.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/55

Skarga wniesiona w dniu 20 września 2017 r. – Policlínico Centro Médico de Seguros i Medicina Asturiana/Komisja i SRB

(Sprawa T-637/17)

(2017/C 382/68)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Policlínico Centro Médico de Seguros SA (Oviedo, Hiszpania) i Medicina Asturiana SA (Oviedo) (przedstawiciele: adwokaci R. Vallina Hoset i A. Lois Perreau de Pinninck)

Strona pozwana: Komisja Europejska i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji SRB/EES/2017/08 z dnia 7 czerwca 2017 r. w sprawie przyjęcia programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español SA;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji UE/2017/1246 z dnia 7 czerwca 2017 r. zatwierdzającej program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español SA;

—

w danym wypadku stwierdzenie, że art. 15, 18, 20, 21, 22 lub 24 rozporządzenia 806/2014 nie znajdują zastosowania zgodnie z art. 277 TFUE; oraz

—

obciążenie Jednolitej Rady i Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sánchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/56

Skarga wniesiona w dniu 21 września 2017 r. – Helibética/Komisja i SRB

(Sprawa T-638/17)

(2017/C 382/69)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Helibética SL (Alicante, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci R. Vallina Hoset i A. Lois Perreau de Pinninck)

Strona pozwana: Komisja Europejska i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji SRB/EES/2017/08 z dnia 7 czerwca 2017 r. w sprawie przyjęcia programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español SA;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji UE/2017/1246 z dnia 7 czerwca 2017 r. zatwierdzającej program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español SA;

—

w danym wypadku stwierdzenie, że art. 15, 18, 20, 21, 22 lub 24 rozporządzenia 806/2014 nie znajdują zastosowania zgodnie z art. 277 TFUE; oraz

—

obciążenie Jednolitej Rady i Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawach T-478/17 Mutualidad de la Abogacía i Hermandad Nacional de Arquitectos Superiores y Químicos/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-481/17 Fundación Tatiana Pérez de Guzmán y Bueno i SFL/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-482/17 Comercial Vascongada Recalde/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-483/17 García Suárez i in./Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-484/17 Fidesban i in./Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, T-497/17 Sánchez del Valle i Calatrava Real State 2015/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz T-498/17 Pablo Álvarez de Linera Granda/Komisja i Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/57

Skarga wniesiona w dniu 20 września 2017 r. –Ferri/BCE

(Sprawa T-641/17)

(2017/C 382/70)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Claudio Ferri (Rzym, Włochy) (przedstawiciel: A. Campagnola, avvocato)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie niewykonania zadań z zakresu nadzoru zainicjowanego pismem z dnia 24 marca 2017 r., w odniesieniu do którego w następstwie wymiany korespondencji właściwe służby EBC uznały, że nie zachodzi potrzeba podjęcia stosownych działań, gdyż sprawa ta należy do zadań z zakresu samokontroli oraz nadzoru na podstawie zastosowania kryteriów kontroli funkcjonowania włoskich banków.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi, że Europejski Bank Centralny nie wykonał należących do niego zadań z zakresu nadzoru w odniesieniu do następujących kwestii:

—

niewydanie we właściwym czasie przepisów wykonawczych do dekretu ustawodawczego nr 72 z 2015 r. i w konsekwencji stosowanie dekretu ustawodawczego z 1993 r., który miał być nadal stosowany w odniesieniu do innej działalności ze względu na niewydanie przez Banca d’Italia przepisów wykonawczych;

—

brak wezwania Banca d’Italia do rozpoczęcia w systemie krajowym dostosowania przepisów regulujących postępowania sporne dotyczące stosowania sankcji;

—

brak nadzoru nad zgodnością kryteriów oceny sprawności systemu bankowego, które w oczywisty sposób są obecnie sformułowane w odniesieniu do bardzo złożonych i wysoce rozbudowanych instytucji bankowych, bez oznak elastyczności i rzeczywistej adekwatności;

—

nieprawidłowość kryteriów oceny adekwatności działalności Banca di Credito Cooperativo di Frascati, zważywszy, że owe kryteria w sposób oczywisty zostały pomyślane i zwymiarowane tak, aby zapewniać ocenę adekwatności złożonego i wysoce rozbudowanego systemu bankowego.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/57

Skarga wniesiona w dniu 26 września 2017 r. – Eddy’s Snack Company/EUIPO – Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli (Eddy’s Snackcompany)

(Sprawa T-652/17)

(2017/C 382/71)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Eddy’s Snack Company GmbH (Lügde, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Decker)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG (Kilchberg, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „Eddy’s Snackcompany” – zgłoszenie nr 14 363 931

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 lipca 2017 r. w sprawie R 1999/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

ostateczne oddalenie sprzeciwu Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG wobec rejestracji znaku towarowego nr 14363931 „Eddy’s Snackcompany” zgłoszonego przez Eddy’s Snack Company GmbH;

—

nakazanie EUIPO dopuszczenia do rejestracji znaku towarowego nr 14363931 „Eddy’s Snackcompany” dla wszystkich wskazanych towarów;

—

nakazanie EUIPO dopuszczenia do rejestracji znaku towarowego nr 14363931 „Eddy’s Snackcompany” przynajmniej dla wskazanych towarów z klas 29, 31 i 32;

—

obciążenie EUIPO i Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG łącznie lub oddzielnie kosztami, opłatami i honorariami zapłaconymi przez skarżącą w postępowaniu przed Sądem oraz w postępowaniu w sprawie sprzeciwu i w postępowaniu odwoławczym przed EUIPO.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 74 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/58

Skarga wniesiona w dniu 27 września 2017 r. – Maico Holding/EUIPO – Eico (Eico)

(Sprawa T-668/17)

(2017/C 382/72)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Maico Holding GmbH (Villingen-Schwenningen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci T. Krüger I D. Deckers)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Eico A/S (Brønderslev, Dania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie unijnego znaku towarowego nr 13 706 726

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie R 2089/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie R 2089/2016-4 Eico/Maico i uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów z dnia 26 października 2016 r. wydanej w postępowaniu nr B 002528654 oraz ich zmianę poprzez całkowite uwzględnienie odwołania i sprzeciwu;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami związanymi z postępowaniem odwoławczym.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 42 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/59

Skarga wniesiona w dniu 26 września 2017 r. – Port Autonome du Centre et de l'Ouest i in./Komisja

(Sprawa T-673/17)

(2017/C 382/73)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Port Autonome du Centre et de l'Ouest (La Louvière, Belgiae), Port autonome de Namur (Namur, Belgia), Port autonome de Charleroi (Charleroi, Belgia), Port autonome de Liège (Liège, Belgia) i Région wallonne (Jambes, Belgia) (przedstawiciel: J. Vanden Eynde, avocat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie skargi za dopuszczalną w przypadku każdego ze skarżących i w konsekwencji stwierdzenie nieważność decyzji Komisji o sygnaturze: SA.38393(2016/CP, ex 2015/E) – opodatkowanie portów w Belgii [C(2017)5174 final]

—

uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną;

—

w konsekwencji stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej uznającej brak opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodów z działalności gospodarczej portów belgijskich, a w szczególności portów walońskich, za pomoc państwa niezgodną z rynkiem wewnętrznym;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą w istocie jeden zarzut. Ich zdaniem Komisja od początku pominęła art. 93 TFUE, który ustanawia szczególne reguły dla sektora transportu, a zatem dla portów, i w ten sposób nie uwzględniła woli prawodawcy europejskiego.

Według skarżących ocena Komisji jest faktycznie i prawnie nieuzasadniona i jest sprzeczna z treścią art. 1 belgijskiego kodeksu podatkowego (CIR) i z prerogatywami organów publicznych w zakresie określania działań o charakterze nieekonomicznym prowadzonych w interesie ogólnym.

Stanowisko Komisji nie jest również spójne z wnioskiem z dnia 16 marca 2011 r. (COM/2011/0121 final) dotyczącym dyrektywy Rady w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych, który przewiduje, również w odniesieniu do spółek handlowych, zwolnienie z opodatkowania dotacji bezpośrednio związanych z nabyciem, wytworzeniem lub ulepszeniem aktywów trwałych.

Ponadto zdaniem skarżących Komisja, wzywając Belgię do zmiany jej przepisów podatkowych, próbuje obejść uprawnienia podatkowe państw członkowskich, narzucając harmonizację podatkową, która nie wchodzi w zakres jej uprawnień zgodnie z art. 113 TFUE. Nie uwzględnia ona tym samym prerogatyw państw członkowskich w dziedzinie określania działań w zakresie usług publicznych i zakresu stosowania podatków bezpośrednich, obowiązku zapewnienia prawidłowego funkcjonowania usług świadczonych w interesie ogólnym niezbędnego do osiągnięcia spójności społecznej i gospodarczej, a także samodzielnej organizacji usług świadczonych w interesie ogólnym. Prawodawca europejski przekazał bowiem państwom członkowskim uprawnienie do zwolnienia z opodatkowania działalności, którą określą one suwerennie jako wchodzącą w zakres usługi publicznej.

Według skarżących zasadniczą działalność portów walońskich stanowią usługi świadczone w interesie ogólnym, które zgodnie z prawem europejskim nie podlegają regułom konkurencji.

Wreszcie, ustanowione na gruncie prawa europejskiego kryteria definicji pomocy państwa nie są w niniejszym przypadku spełnione, w szczególności jeśli chodzi o kryterium selektywności.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/60

Skarga wniesiona w dniu 26 września 2017 r. – Le Port de Bruxelles i Région de Bruxelles-Capitale/Komisja

(Sprawa T-674/17)

(2017/C 382/74)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Le Port de Bruxelles (Bruksela, Belgia), Région de Bruxelles-Capitale (Bruksela) (przedstawiciel: J. Vanden Eynde, avocat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie skargi za dopuszczalną w przypadku każdego ze skarżących i w konsekwencji stwierdzenie nieważność decyzji Komisji o sygnaturze: SA.38393(2016/CP, ex 2015/E) – opodatkowanie portów w Belgii [C(2017)5174 final]

—

uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną;

—

w konsekwencji stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej uznającej brak opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodów z działalności gospodarczej portów belgijskich, a w szczególności portów walońskich, za pomoc państwa niezgodną z rynkiem wewnętrznym;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi w istocie jeden zarzut, który zasadniczo jest tożsamy z zarzutem podniesionym w sprawie T-637/17, Port autonome du Centre et de l’Ouest i in./Komisja, lub jest podobny do owego zarzutu.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/61

Postanowienie Sądu z dnia 13 września 2017 r. – Omnicom International Holdings/EUIPO – eBay (dA/tA/bA/y)

(Sprawa T-393/16) (1)

(2017/C 382/75)

Język postępowania: angielski

Prezes ósmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 364 z 3.10.2016.

13.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/61

Postanowienie Sądu z dnia 13 września 2017 r. – Omnicom International Holdings/EUIPO – eBay (DATABAY)

(Sprawa T-394/16) (1)

(2017/C 382/76)

Język postępowania: angielski

Prezes ósmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 364 z 3.10.2016.