13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/2

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 25 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – Stowarzyszenie „Oławska Telewizja Kablowa”/Stowarzyszenie Filmowców Polskich

(Sprawa C-367/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2004/48/WE - Artykuł 13 - Własność intelektualna i przemysłowa - Naruszenie - Obliczanie odszkodowania - Uregulowanie państwa członkowskiego - Dwukrotność normalnie należnych opłat licencyjnych))

(2017/C 078/02)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Stowarzyszenie „Oławska Telewizja Kablowa”

Strona pozwana: Stowarzyszenie Filmowców Polskich

Sentencja

Artykuł 13 dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, takiemu jak to będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, zgodnie z którym uprawniony, którego prawo własności intelektualnej zostało naruszone, może zażądać od osoby, która naruszyła to prawo, albo odszkodowania za poniesioną przez niego szkodę, przy uwzględnieniu wszystkich właściwych aspektów danej sprawy, albo, bez wykazywania przez tego uprawnionego rzeczywistej szkody, domagać się zapłaty sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności stosownego wynagrodzenia, które byłoby należne tytułem udzielenia zgody na korzystanie z danego utworu.

(1) Dz.U. C 7 z 11.1.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/3

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG/Verein für Konsumenteninformation

(Sprawa C-375/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2007/64/WE - Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego - Umowy ramowe - Wstępne informacje ogólne - Wymóg dostarczania tych informacji w formie papierowej lub na innym trwałym nośniku - Informacje przekazane przez skrzynkę poczty elektronicznej na stronie internetowej bankowości elektronicznej))

(2017/C 078/03)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG

Strona pozwana: Verein für Konsumenteninformation

Sentencja

Artykuł 41 ust. 1 i art. 44 ust. 1 dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniającej dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE i uchylającej dyrektywę 97/5/WE, zmienionej dyrektywą 2009/111/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r., w związku z art. 4 pkt 25 dyrektywy 2007/64 należy interpretować w ten sposób, że zmiany w informacjach i warunkach, o których mowa w art. 42 omawianej dyrektywy, oraz zmiany w umowie ramowej, które dostawca usług płatniczych przekazuje użytkownikowi tych usług przez skrzynkę poczty elektronicznej na stronie internetowej bankowości elektronicznej, można uznać za dostarczone na trwałym nośniku w rozumieniu tych przepisów tylko wtedy, gdy zostaną spełnione poniższe dwie przesłanki:

—

omawiana strona internetowa daje temu użytkownikowi możliwość przechowywania informacji adresowanych osobiście do niego w sposób umożliwiający dostęp do nich i odtworzenie ich w niezmienionej postaci we właściwym okresie, bez możliwości jednostronnego wprowadzenia przez tego dostawcę lub przez innego przedsiębiorcę zmian do ich treści, oraz

—

jeżeli użytkownik usług płatniczych jest zmuszony wejść na tę stronę internetową, aby zapoznać się z nowymi informacjami, przekazaniu tych informacji towarzyszy aktywne zachowanie dostawcy usług płatniczych zmierzające do podania do wiadomości użytkownika istnienia i dostępności tych informacji na wskazanej stronie internetowej.

Jeżeli użytkownik usług płatniczych jest zmuszony wejść na taką stronę internetową, aby zapoznać się z rozpatrywanymi informacjami, są one temu użytkownikowi jedynie udostępnione w rozumieniu art. 36 ust. 1 zdanie pierwsze dyrektywy 2007/64, zmienionej dyrektywą 2009/111, gdy przekazanie tych informacji nie idzie w parze z takim aktywnym zachowaniem dostawcy usług płatniczych.

(1) Dz.U. C 354 z 26.10.2015.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/4

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 25 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam – Niderlandy) – postępowanie karne przeciwko Gerritowi van Vemdemu

(Sprawa C-582/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach karnych - Wzajemne uznawanie wyroków - Decyzja ramowa 2008/909/WSiSW - Zakres stosowania - Artykuł 28 - Przepis przejściowy - Pojęcie „wydania prawomocnego wyroku”))

(2017/C 078/04)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Amsterdam.

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

Gerrit van Vemde

przy udziale: Openbaar Ministerie

Sentencja

Wykładni art. 28 ust. 2 zdanie pierwsze decyzji ramowej Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności – w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej należy dokonywać w ten sposób, że dotyczy on jedynie wyroków, które stały się prawomocne przed datą wskazaną przez zainteresowane państwo członkowskie.

(1) Dz.U. C 27 z 25.1.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/4

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal – Irlandia) – europejski nakaz aresztowania wydany przeciwko Tomasowi Vilkasowi

(Sprawa C-640/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Europejski nakaz aresztowania - Artykuł 23 - Termin przekazania osoby, której dotyczy wniosek - Możliwość kilkakrotnego ustalenia nowej daty przekazania - Opór osoby, której dotyczy wniosek, wobec jej przekazania - Siła wyższa))

(2017/C 078/05)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Court of Appeal

Strona w postępowaniu głównym

Tomas Vilkas

Sentencja

Artykuł 23 ust. 3 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym wykonujący nakaz organ sądowy i wydający nakaz organ sądowy ustalają nowy termin przekazania na mocy tego przepisu, gdy przekazanie osoby, której dotyczy wniosek, w terminie dziesięciu dni od uzgodnionej na podstawie wspomnianego przepisu pierwszej nowej daty przekazania zostaje udaremnione przez opór ponownie stawiony przez tę osobę, o ile ze względu na wyjątkowe okoliczności organy te nie mogły przewidzieć tego oporu, a następstw tego oporu w odniesieniu do przekazania nie można było uniknąć mimo zachowania przez wspomniane organy należytej staranności, czego sprawdzenie należy do sądu odsyłającego.

2)	Artykuł 15 ust. 1 i art. 23 decyzji ramowej 2002/584, zmienionej decyzją ramową 2009/299, należy interpretować w ten sposób, że wspomniane organy pozostają zobowiązane do ustalenia nowej daty przekazania w przypadku upływu terminów wyznaczonych w art. 23.

(1) Dz.U. C 59 z 15.2.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/5

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Baden-Württemberg, Niemcy) – Ultra-Brag AG/Hauptzollamt Lörrach

(Sprawa C-679/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Unia celna - Powstanie długu celnego w następstwie nielegalnego wprowadzenia towarów - Pojęcie dłużnika - Pracownik osoby prawnej odpowiedzialnej za nielegalne wprowadzenie towarów - Oszustwo lub rażące niedbalstwo))

(2017/C 078/06)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht Baden-Württemberg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ultra-Brag AG

Strona pozwana: Hauptzollamt Lörrach

Sentencja

Artykuł 202 ust. 3 tiret pierwsze rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r., powinien być interpretowany w ten sposób, że osoba prawna może być uznana za dłużnika długu celnego powstałego w wyniku nielegalnego wprowadzenia towaru na obszar celny Unii spowodowanego przez zachowanie jej pracownika, który nie jest jej ustawowym przedstawicielem, jeśli pracownik ten wprowadził dany towar, przestrzegając ram misji powierzonej mu przez pracodawcę i wykonując polecenia, które zostały mu w tym celu zlecone przez innego pracownika, uprawnionego w tym zakresie w ramach swych zadań, działając w związku z tym w ramach swoich obowiązków, w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy.

Artykuł 212a rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem nr 1791/2006, powinien być interpretowany w ten sposób, że aby stwierdzić w przypadku pracodawcy, osoby prawnej, znamiona oszustwa lub rażącego niedbalstwa w rozumieniu tego artykułu, należy nie tylko brać pod uwagę samego pracodawcę, ale również przypisać mu zachowanie zatrudnionych przez niego pracowników, którzy przestrzegając ram misji powierzonej przez ich pracodawcę w ten sposób, że działali w ramach swoich obowiązków, w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy, spowodowali nielegalne wprowadzenie towarów.

(1) Dz.U. C 111 z 29.3.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/7

Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 29 czerwca 2016 r. w sprawie T-567/14, GROUP/EUIPO – Iliev (GROUP COMPANY TOURISM & TRAVEL), wniesione w dniu 2 września 2016 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

(Sprawa C-478/16 P)

(2017/C 078/10)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Wnoszący odwołanie: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral, D. Stoyanova-Balchanova)

Druga strona postępowania: Group OOD, Kosta Iliev

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie zaskarżonego wyroku;

—	obciążenie Group OOD, skarżącej w postępowaniu przed Sądem, kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

EUIPO podnosi dwa zarzuty, a mianowicie: i) naruszenie art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 (1) w związku z zasadą 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95 (2); a także ii) naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 19 ust. 2 lit. d) rozporządzenia nr 2868/95.

Naruszenie art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95

—

W art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 określono wyraźnie cztery kumulatywne i niezależne od siebie przesłanki, z których dwie są regulowane prawem Unii, a dwie pozostałe szczególnym ustawodawstwem powoływanym przez wnoszącą sprzeciw. Trybunał stwierdził, że wnosząca sprzeciw powinna – poza spełnieniem przesłanek regulowanych szczególnym ustawodawstwem – przedstawić także dowód dotyczący treści wspomnianego ustawodawstwa. Chodzi o wstępną i niezależną przesłankę, której niespełnienie nie może zostać naprawione przed Izbą Odwoławczą, jeśli wnosząca sprzeciw nie przedstawiła we właściwym czasie przed Wydziałem Sprzeciwów żadnej informacji dotyczącej tego ustawodawstwa.

—	Aby były objęte art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868, fakty i dowody przedstawione po raz pierwszy przed Izbą Odwoławczą powinny być dodatkowe lub uzupełniające w stosunku do dowodów i dokumentów przedstawionych już w związku z tą przesłanką.

—	Sąd błędnie stwierdził, że co do zasady przedstawienie informacji dotyczących ustawodawstwa krajowego jest akcesoryjne w stosunku do dowodów przedstawionych uprzednio w odniesieniu do którejkolwiek z przesłanek określonych w art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009.

—

Sąd błędnie pominął dokonanie oceny, czy istnieje wystarczająco ścisły związek, a nawet jakikolwiek związek, między informacjami dotyczącymi prawa krajowego przedstawionymi przed Izbą Odwoławczą a dowodami, które zostały przedstawione we właściwym czasie przed Wydziałem Sprzeciwów. Jeżeli brak takiego związku, chodzi o „nowy” dowód, a nie „dodatkowy lub uzupełniający” dowód – jak wymaga tego art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009.

Naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 19 ust. 2 lit. d) rozporządzenia nr 2868/95

—

Stwierdzając, że nie są spełnione formalne przesłanki dotyczące powoływanego dowodu odnoszącego się do ustawodawstwa krajowego, Sąd naruszył zasadę 19 ust. 2 lit. d) rozporządzenia nr 2868/95. Aby zagwarantować prawo do obrony strony pozwanej w postępowaniu inter partes, niezbędne jest przestrzeganie określonego formalizmu.

—

Mając na względzie „paralelizm form”, wymogi związane z wykazaniem rejestracji znaku towarowego [zasada 19 ust. 2 lit. a) pkt (ii) rozporządzenia nr 2868/95] powinno się stosować w drodze analogii do dowodu dotyczącego przepisów ustawodawstwa krajowego, które zapewniają skuteczność prawną niezarejestrowanemu znakowi towarowemu.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (wersja ujednolicona) (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. 2009, L 78, s. 1).

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1995, L 303, s. 1).

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 17 listopada 2016 r. – Firma Hans Bühler KG

(Sprawa C-580/16)

(2017/C 078/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca rewizję: Firma Hans Bühler KG

Pytania prejudycjalne

Czy art. 141 lit. c) dyrektywy 2006/112 (1), od którego zgodnie z art. 42 (w związku z art. 197) dyrektywy 2006/112 zależy odstąpienie od stosowania art. 41 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112, należy interpretować w ten sposób, że wskazana tam przesłanka nie jest spełniona, gdy podatnik posiada siedzibę i jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w państwie członkowskim, z którego towary są wysyłane lub transportowane, także w wypadku, gdy podatnik ten w ramach konkretnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów używa numeru identyfikacji podatkowej dla celów podatku VAT nadanego w innym państwie członkowskim?

2)	Czy art. 42 i art. 265 w związku z art. 263 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że jedynie złożenie we właściwym terminie informacji podsumowującej powoduje odstąpienie od stosowania art. 41 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112?

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz.U. L 347, s. 1.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/9

Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2016 r. – Komisja Europejska/Republika Słowacka

(Sprawa C-626/16)

(2017/C 078/13)

Język postępowania: słowacki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Sanfrutos Cano i A. Tokár, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Słowacka

Żądania strony skarżącej

Komisja Europejska wnosi do Trybunału o:

stwierdzenie, że nie przyjmując środków niezbędnych do zastosowania się do wyroku Trybunału w sprawie C-331/11, Komisja/Słowacja, w którym Trybunał orzekł, iż Republika Słowacka nie wykonała zobowiązań ciążących na niej na podstawie art. 14 lit. a)-c) dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (1), Republika Słowacka uchybiła swoim zobowiązaniom z art. 260 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

zasądzenie od Republiki Słowackiej zapłaty na rzecz Komisji Europejskiej, na rachunek „Środki własne Unii Europejskiej”:

okresowej kary pieniężnej w wysokości 6 793,80 EUR za każdy dzień opóźnienia w przyjęciu środków niezbędnych do zastosowania się przez Republikę Słowacką do wyroku Trybunału w sprawie C-331/11, Komisja/Słowacja, począwszy od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie do dnia wykonania wyroku w sprawie C-331/11, Komisja/Słowacja;

ryczałtu w wysokości 743,60 EUR za każdy dzień opóźnienia (jednak w minimalnej łącznej kwocie 939 000 EUR) w przyjęciu środków niezbędnych do zastosowania się przez Republikę Słowacką do wyroku Trybunału w sprawie C-331/11, Komisja/Słowacja, począwszy od dnia 25 kwietnia 2013 r., dnia ogłoszenia tego wyroku,

—	do dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie, albo

—	do dnia, w którym zostaną przyjęte środki niezbędne do zastosowania się przez Republikę Słowacką do wyroku Trybunału w sprawie C-331/11, jeżeli dzień ten nastąpi przed dniem ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie, oraz

3.	obciążenie Republiki Słowackiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W wyroku z dnia 25 kwietnia 2013 r. w sprawie C-331/11, Komisja/Słowacja, Trybunał orzekł, że Republika Słowacka uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 14 lit. a)-c) dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów w ten sposób, iż zezwoliła na prowadzenie składowiska odpadów Žilina — Považský Chlmec bez sporządzenia planu uzdatniania terenu tego składowiska oraz bez wydania ostatecznej decyzji w przedmiocie tego, czy to składowisko to może nadal prowadzić swą działalność na podstawie przyjętego planu uzdatniania.

W ramach postępowania administracyjnego poprzedzającego wniesienie skargi Republika Słowacka oświadczyła, że zamierza zastosować się do wyroku Trybunału w sprawie C-331/11, Komisja/Słowacja, poprzez zamknięcie składowiska odpadów Žilina — Považský Chlmec, oraz że przyjęła już pewne środki w tym kierunku.

Komisja Europejska doszła jednak do wniosku, że wbrew twierdzeniom Republiki Słowackiej nie zostały jeszcze przyjęte środki w celu zastosowania się do wyroku Trybunału w sprawie C-331/11, Komisja/Słowacja. Komisja Europejska postanowiła zatem wnieść skargę na podstawie art. 260 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(1) Dz.U. 1999, L 182, s. 1.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van Koophandel te Antwerpen (Belgia) w dniu 7 grudnia 2016 r. – Dyson Ltd, Dyson BV/BSH Home Appliances NV

(Sprawa C-632/16)

(2017/C 078/14)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank van Koophandel te Antwerpen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Dyson Ltd, Dyson BV

Strona pozwana: BSH Home Appliances NV

Pytania prejudycjalne

Czy ścisłe przestrzeganie rozporządzenia w sprawie odkurzaczy (1) (bez uzupełnienia określonej w jego załączniku II etykiety o informacje dotyczące warunków przeprowadzania testu, które doprowadziły do zaklasyfikowania do klasy efektywności energetycznej zgodnie z załącznikiem I) może być uznane za wprowadzające w błąd zaniechanie w rozumieniu art. 7 dyrektywy w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych? (2)

2)	Czy rozporządzenie w sprawie odkurzaczy sprzeciwia się uzupełnianiu etykiety o inne, przekazujące te same informacje symbole?

(1) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 665/2013 z dnia 3 maja 2013 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE w odniesieniu do etykietowania energetycznego odkurzaczy (Dz.U. 2013 L 192, s. 1)

(2) Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („Dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”) (Dz.U. 2005 L 149, s. 22)

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 12 grudnia 2016 r. – American Express Co./The Lords Commissioners of Her Majesty’s Treasury

(Sprawa C-643/16)

(2017/C 078/15)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Administrative Court)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: American Express Co.

Strona pozwana: The Lords Commissioners of Her Majesty’s Treasury.

Pytania prejudycjalne

Czy system płatności, do którego, co do zasady, przewidziany w art. 35 ust. 1 dyrektywy (UE) 2015/2366 (1) obowiązek zapewnienia dostępu nie miałby zastosowania na mocy art. 35 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2015/2366, powoduje nałożenie na siebie tego obowiązku (i) w wyniku zawarcia co-brandingowych porozumień z partnerami co-brandingu, którzy sami nie świadczą usług płatniczych w tym systemie w stosunku do oferty produktów co-brandingu lub (ii) w wyniku korzystania z agenta działającego w jego imieniu przy świadczeniu usług płatniczych?

Jeżeli na pytanie pierwsze należy udzielić odpowiedzi twierdzącej, czy art. 35 ust. 1 dyrektywy 2015/2366 jest nieważny w zakresie, w jakim stanowi on, że systemy płatności z takimi porozumieniami podlegają obowiązkowi zapewnienia dostępu, ze względu na:

(a)	brak uzasadnienia zgodnie z art. 296 TFUE;

(b)	oczywisty błąd w ocenie; lub

(c)	naruszenie zasady proporcjonalności?

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniająca dyrektywy 2002/65/WE, 2009/110/WE, 2013/36/UE i rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 oraz uchylająca dyrektywę 2007/64/WE (Dz.U. 2015, L 337, s. 35).

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud České republiky (Republika Czeska) w dniu 19 grudnia 2016 r. – Jitka Svobodová/Česká republika – Okresní soud v Náchodě

(Sprawa C-653/16)

(2017/C 078/16)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Nejvyšší soud České republiky

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Jitka Svobodová

Strona pozwana: Česká republika – Okresní soud v Náchodě

Pytania prejudycjalne

Czy czeskie uregulowania, zgodnie z którymi sędziom nie należy się wynagrodzenie za dyżury, w sytuacji gdy inni pracownicy (sektora publicznego i sektora prywatnego) mają prawo do takiego wynagrodzenia na podstawie kodeksu pracy lub innych przepisów prawa, wprowadzają nierówne traktowanie w zakresie wynagrodzenia, które jest zakazane w dyrektywie Rady 2000/78/WE (1)?

Czy czeskie uregulowania, zgodnie z którymi wszyscy sędziowie (w zależności od zaliczonego okresu) otrzymują takie samo wynagrodzenie, w sytuacji gdy każdy z nich odbywa różną liczbę godzin dyżurów, wprowadzają nierówne traktowanie w zakresie wynagrodzenia, które jest zakazane w dyrektywie Rady 2000/78/WE?

(1) Dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiająca ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. 2000, L 303, s. 16).

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het Bedrijfsleven (Niderlandy) w dniu 23 grudnia 2016 r. – M.N.J.P.W. Nooren & J.M.F.D.C. Nooren, spadkobiercy M.N.F.M. Noorena/Staatssecretaris van Economische Zaken

(Sprawa C-667/16)

(2017/C 078/17)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

College van Beroep voor het Bedrijfsleven

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: M.N.J.P.W. Nooren & J.M.F.D.C. Nooren, spadkobiercy M.N.F.M. Noorena

Druga strona postępowania: Staatssecretaris van Economische Zaken

Pytania prejudycjalne

Czy w art. 70, 71 i 72 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (1) prawodawca Unii przewidział możliwość by – tak jak w postępowaniu głównym, w którym chodzi o więcej niż jedną niezgodność w ramach tego samego obszaru wzajemnej zgodności – obniżki pomocy z powodu powtarzających oraz niepowtarzających się niezgodności z zasadą wzajemnej zgodności wynikających, z jednej strony, z zaniedbania i, z drugiej strony, z zamierzonego działania, mogły być sumowane?

2)	Jeśli tak – który artykuł, względnie jego fragment stanowi podstawę prawną sumowania obniżek i w oparciu o jakie zasady dokonuje się tego sumowania?

3)	Jeśli nie – czy podstawa prawna takiego sumowania obniżek może zostać zidentyfikowana w pozostałych przepisach prawa Unii?

(1) Dz.U. 2009, L 316, s. 65.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Belgia) w dniu 29 grudnia 2016 r. – Inter-Environnement Bruxelles ASBL, Groupe d’Animation du Quartier Européen de la Ville de Bruxelles ASBL, Association du Quartier Léopold ASBL, Brusselse Raad voor het Leefmilieu ASBL, Pierre Picard, David Weytsman/Région de Bruxelles-Capitale

(Sprawa C-671/16)

(2017/C 078/18)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Inter-Environnement Bruxelles ASBL, Groupe d’Animation du Quartier Européen de la Ville de Bruxelles ASBL, Association du Quartier Léopold ASBL, Brusselse Raad voor het Leefmilieu ASBL, Pierre Picard, David Weytsman.

Druga strona postępowania: Région de Bruxelles-Capitale.

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 2 lit. a) dyrektywy 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (1) należy rozumieć w ten sposób, że włącza on do pojęcia „plany i programy” przyjęte przez organ regionalny rozporządzenie urbanistyczne:

—	które zawiera mapę określającą zasięg jego stosowania, ograniczony do jednej dzielnicy oraz wyznaczający na tym obszarze poszczególne pojedyncze miejsca, do których mają zastosowanie odrębne przepisy w odniesieniu do usytuowania i wysokości wznoszonych obiektów budowlanych; i

—

które przewiduje również szczegółowe przepisy w zakresie zagospodarowania stref znajdujących się w otoczeniu budynków, jak również szczegółowe wytyczne w sprawie przestrzennego stosowania niektórych zasad, ustalone z uwzględnieniem ulic, linii prostych wyznaczonych prostopadle do tych ulic oraz odległości w stosunku do linii zabudowy tych ulic; i

—	które realizuje cel polegający na przebudowie danej dzielnicy; i

—	które ustala zasady w zakresie wymaganej dokumentacji dotyczącej wniosków o wydanie zezwolenia budowlanego podlegających ocenie wpływu na środowisko w tej dzielnicy?

(1) Dz.U. L 197, s. 30.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/13

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 20 października 2016 r. w sprawie T-672/14, Dr. August Wolff GmbH & Co. KG Arzneimittel i Remedia d.o.o./Komisja Europejska, wniesione w dniu 23 grudnia 2016 r. przez Dr. August Wolff GmbH & Co. KG Arzneimittel i Remedia d.o.o.

(Sprawa C-680/16 P)

(2017/C 078/19)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszące odwołanie: Dr. August Wolff GmbH & Co. KG Arzneimittel i Remedia d.o.o. (przedstawiciele: P. Klappich i C. Schmidt, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Uchylenie wyroku Sądu z dnia 20 października 2016 r. w sprawie T-672/14 oraz stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej pozwanej C(2014) 6030 final z dnia 19 sierpnia 2014 r. dotyczącej pozwoleń na dopuszczenie do obrotu, na podstawie art. 31 dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów leczniczych do użytku miejscowego stosowanych u ludzi, o wysokim stężeniu estradiolu, w zakresie, w jakim decyzja ta zobowiązuje państwa członkowskie do przestrzegania przewidzianych w niej obowiązków w odniesieniu do produktów leczniczych do użytku miejscowego zawierających 0,01 % estradiolu w swej masie, wymienionych i niewymienionych w załączniku I, z wyjątkiem ograniczenia, w myśl którego wskazane produkty lecznicze do użytku miejscowego zawierające 0,10 % estradiolu w swej masie mogą jeszcze być stosowane tylko dopochwowo;

2.	Tytułem ewentualnym, uchylenie wyroku wskazanego w pkt 1 i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

3.	Obciążenie drugiej strony kosztami postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszące odwołanie podnoszą trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy: naruszenie art. 31 i 32 dyrektywy 2001/83/WE

W tym kontekście podnosi się, że zaskarżona decyzja wykonawcza została wydana w postępowaniu wszczętym i prowadzonym z naruszeniem przepisów formalnoprawnych. Wnoszące odwołanie podnoszą na wstępie, że wbrew temu, co stanowi art. 31 ust. 1 zdanie pierwsze dyrektywy 2001/83/WE (1), postępowanie nie zostało wszczęte przed wydaniem odmownej decyzji w przedmiocie ponownego dopuszczenia produktu leczniczego, ale po jej wydaniu. W obliczu braku aktualnych zgłoszeń wątpliwości co do bezpieczeństwa nie zachodził szczególny przypadek, w którym w grę wchodziłyby interesy Unii. Wyznaczenie członka CHMP jako głównego sprawozdawcy z państwa członkowskiego, które wszczęło postępowanie również uzasadnia naruszenie zasady starannego i bezstronnego wysłuchania na podstawie art. 41 ust. 1 karty praw podstawowych Unii Europejskiej. W każdym wypadku obiektywna i subiektywna stronniczość ma miejsce wtedy, gdy w chwili wszczęcia postępowania na szczeblu krajowym zawisły jest jeszcze spór prawny pomiędzy państwem członkowskim wyznaczającym głównego sprawozdawcę a posiadaczem zezwolenia z powodu odmowy ponownego dopuszczenia produktu leczniczego. Wnoszące odwołanie zarzucają wreszcie naruszenie prawa do bycia wysłuchanym, ponieważ wnosząca odwołanie ad. 1) nie została wysłuchana w postępowaniu przed CHMP w przedmiocie zamierzonej treści zmiany pozwolenia.

Zarzut drugi: naruszenie art. 116 zdanie pierwsze i art. 126 zdanie drugie dyrektywy 2001/83/WE

Wnoszące odwołanie na wstępie zarzucają w tym względzie naruszenie zasad podziału ciężaru twierdzenia i dowodu, ponieważ CHMP opiera zmienioną ocenę stosunku między korzyściami a ryzykami wyłącznie na braku analiz tylko hipotetycznie uzasadnionego ryzyka. Dokonana przez CHMP ocena ryzyka jest błędna także z tego względu, że dane nadzoru nad bezpieczeństwem farmakologii nie zostały uwzględnione w wystarczającym zakresie. W tym względzie nie wzięto pod uwagę okoliczności, że w trakcie wynoszącego ponad 45 lat okresu obecności na rynku nie nastąpiły żadne doniesienia o poważnych niepożądanych skutkach stosowania produktu leczniczego, które potwierdziłyby ryzyka uzasadnione hipotetycznie przez CHMP. Wnoszące odwołanie kwestionują poza tym, aby opinia CHMP zawierała zrozumiałe i naukowo wiarygodne uzasadnienie hipotetycznych ryzyk.

Zarzut trzeci: naruszenie zasad proporcjonalności i równego traktowania

Wnoszące odwołanie zarzucają na wstępie naruszenie zasad proporcjonalności i równego traktowania, ponieważ w każdym wypadku na płaszczyźnie skutków prawnych należy uwzględnić, że chodzi tylko o hipotetycznie uzasadnione ryzyka, których urzeczywistnienie jest wysoce nieprawdopodobne. Proporcjonalna byłoby jedynie aktualizacja ostrzeżeń lub zarządzenie przeprowadzenia badań bezpieczeństwa. Wyłączenie powtórnego zastosowania narusza ponadto zasadę równego traktowania, ponieważ w wypadku porównywalnych produktów leczniczych dokonano tylko aktualizacji ostrzeżeń. Wyłączenie powtórnego zastosowania zarządza się ponadto tylko dla produktów leczniczych, w wypadku których istnieje ryzyko domniemanych zagrożeń dla zdrowia.

(1) Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311, s. 67).

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 6 stycznia 2017 r. – Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs/DPAS Limited

(Sprawa C-5/17)

(2017/C 078/20)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

Strona pozwana: DPAS Limited

Pytania prejudycjalne

W świetle art. 135 ust. l lit. d) dyrektywy Rady 2006/112/WE (1) (dyrektywy VAT) oraz wykładni tego przepisu dokonanej przez Trybunał w wyrokach AXA, Bookit II oraz NEC, Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) przedkłada Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej następujące pytania w celu wydania orzeczenia w trybie prejudycjalnym:

(1)

Czy usługa taka, jak świadczona przez podatnika w niniejszej sprawie, polegająca na tym, że na podstawie upoważnienia do polecenia zapłaty środki pieniężne pobierane są z rachunku bankowego pacjenta poprzez polecenie zapłaty, a następnie przekazywane przez podatnika – po potrąceniu wynagrodzenia podatnika – dentyście pacjenta i ubezpieczycielowi – stanowi zwolnioną usługę związaną z przelewami lub płatnościami w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. d) dyrektywy VAT?

W szczególności, czy orzeczenia wydane w sprawach: Bookit II oraz NEC prowadzą do wniosku, że zwolnienie z podatku VAT przewidziane w art. 135 ust. 1 lit. d) nie ma zastosowania do usługi takiej, jak świadczona przez podatnika w niniejszej sprawie, która nie obejmuje dokonania przez podatnika obciążenia lub uznania rachunków, nad którymi sprawuje kontrolę, ale która w przypadku dokonania przelewu środków pieniężnych ma zasadnicze znaczenie, aby ów przelew został dokonany? Czy też orzeczenie w sprawie AXA prowadzi do odmiennego wniosku?

(2)

Jakie zasady należy zastosować dla określenia, czy usługa taka jak świadczona przez podatnika w niniejszej sprawie jest, czy też nie jest objęta zakresem „windykacji należności” w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. d) dyrektywy VAT? W szczególności, jeśli usługa taka (zgodnie z rozstrzygnięciem Trybunału w wyroku AXA odnośnie do identycznej lub bardzo podobnej usługi) stanowi „windykację należności” w przypadku, gdy jest ona świadczona na rzecz osoby, której płatność jest należna (tj. dentystów w niniejszej sprawie i w sprawie AXA), czy usługa ta stanowi również windykację należności w przypadku, gdy jest ona świadczona na rzecz osoby zobowiązanej do dokonania płatności (tj. pacjentów w niniejszej sprawie)?

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1).

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Zjednoczone Królestwo) w dniu 16 stycznia 2017 r. – Grenville Hampshire/Board of the Pension Protection Fund

(Sprawa C-17/17)

(2017/C 078/21)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Court of Appeal

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Grenville Hampshire

Strona pozwana: Board of the Pension Protection Fund

Pytania prejudycjalne

Czy art. 8 dyrektywy 80/987/EWG (1) (obecnie art. 8 dyrektywy 2008/94/WE (2)) wymaga, aby państwa członkowskie zapewniły, że w razie niewypłacalności pracodawcy każdy pracownik uprawniony jest do otrzymania przynajmniej 50 % wartości nabytych przez siebie uprawnień emerytalnych (z jedynym wyjątkiem, jakim są przypadki nadużyć, wobec których zastosowanie ma art. 10a dyrektywy)?

Ewentualnie, z zastrzeżeniem ustaleń faktycznych sądów krajowych w każdym konkretnym przypadku, czy na gruncie art. 8 dyrektywy 80/987/EWG wystarczające jest, aby państwo członkowskie posiadało system ochrony, w ramach którego pracownicy zazwyczaj otrzymują ponad 50 % wartości nabytych przez nich uprawnień emerytalnych, lecz część z nich otrzymuje mniej niż 50 % ze względu na:

i)	limit dotyczący wysokości rekompensaty należnej pracownikom (w szczególności pracownikom, którzy w momencie zaistnienia niewypłacalności pracodawcy nie osiągnęli wieku emerytalnego określonego w programie emerytalnym, którego są członkami); lub

ii)	przepisy ograniczające coroczną indeksację wysokości rekompensaty wypłacanej pracownikom lub coroczną indeksację wartości uprawnień emerytalnych przed osiągnięciem przez nich wieku emerytalnego?

3)	Czy w okolicznościach takich jak rozpatrywane w niniejszej sprawie art. 8 dyrektywy 80/987/EWG jest bezpośrednio skuteczny?

(1) Dyrektywa Rady 80/987/WWE z dnia 20 października 1980 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. 1980, L 283, s. 23).

(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. 2008, L 283, s. 36).

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/17

Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2017 r. – Rusal Armenal/Rada

(Sprawa T-512/09 RENV) (1)

([Dumping - Przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Armenii, Brazylii i Chin - Ostateczne cło antydumpingowe - Status przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej - Artykuł 2 ust. 7 lit. b) i art. 2 ust. 7 lit. c) tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 384/96 - Kumulatywna ocena przywozów będących przedmiotem dochodzeń antydumpingowych - Artykuł 3 ust. 4 lit. a) i b) rozporządzenia nr 384/96 - Oferta zobowiązania - Artykuł 8 ust. 3 rozporządzenia nr 384/96])

(2017/C 078/22)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Rusal Armenal ZAO (Erywań, Armenia) (przedstawiciele: B. Evtimov i E. Borovikov, adwokaci, oraz D. O’Keeffe, solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo S. Boelaert oraz J.P. Hix, pełnomocnicy, a następnie J.P. Hix, wspierany przez B. O’Connora, solicitor, oraz S. Gubela, adwokata)

Interwenientci popierający stronę pozwaną: Parlament Europejski (przedstawiciele: D. Warin i A. Auersperger Matić, pełnomocnicy) i Komisja Europejska (przedstawiciele: J.F. Brakeland, M. França i A. Demeneix, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 925/2009 z dnia 24 września 2009 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Armenii, Brazylii i Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. 2009, L 262, s. 1).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Rusal Armenal ZAO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej w postępowaniach przed Sądem i Trybunałem.

3)	Parlament Europejski i Komisja Europejska pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 80 z 27.3.2010.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/17

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – Komsja/Verile i Gjergji

(Sprawa T-104/14 P-INTP) (1)

((Postepowanie - Wykładnia wyroku))

(2017/C 078/23)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Martin i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Marco Verile (Cadrezzate, Włochy) i Anduela Gjergji (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci J.N. Louis i N. de Montigny)

Przedmiot

Wniosek o dokonanie wykładni wyroku z dnia 13 października 2015 r., Komisja/Verile i Gjergji (T-104/14 P, EU:T:2015:776).

Sentencja

1)	Punkt 3 sentencji wyroku z dnia 13 października 2015 r., Komisja/Verile i Gjergji (T-104/14 P) należy interpretować w ten sposób, że dotyczy on zarówno kosztów postępowania odwoławczego jak i kosztów postępowania w pierwszej instancji.

2)	Marco Verile i Anduela Gjergji oraz Komisja Europejska pokrywają własne koszty postępowania w sprawie wykładni.

3)	Oryginał niniejszego wyroku załącza się do oryginału interpretowanego wyroku, a wzmiankę o niniejszym wyroku zamieszcza się na marginesie oryginału wyroku interpretowanego.

(1) Dz.U. C 151 z 19.5.2014.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/18

Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2017 r. – Kendrion/Unia Europejska

(Sprawa T-479/14) (1)

((Odpowiedzialność pozaumowna - Precyzyjność skargi - Dopuszczalność - Artykuł 47 Karty praw podstawowych - Rozsądny termin na wydanie orzeczenia - Szkoda majątkowa - Odsetki od kwoty niezapłaconej grzywny - Koszty gwarancji bankowej - Szkoda niemajątkowa - Związek przyczynowy))

(2017/C 078/24)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Kendrion NV (Zeist, Niderlandy) (przedstawiciele: początkowo adwokaci P. Glazener i T. Ottervanger, następnie adwokat T. Ottervanger)

Strona pozwana: Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo A. Placco, a następnie J. Inghelram i E. Beysen, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Christoforou, S. Noë i P. van Nuffel, pełnomocnicy)

Przedmiot

Przedstawione na podstawie art. 268 TFUE żądanie naprawienia szkody, jaką skarżąca miała ponieść ze względu na czas trwania postępowania przed Sądem w sprawie, w której wydany został wyrok z dnia 16 listopada 2011 r., Kendrion/Komisja (T-54/06, niepublikowany, EU:T:2011:667).

Sentencja

Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jest zobowiązana do zapłaty odszkodowania w wysokości 588 769,18 EUR na rzecz spółki Kendrion NV z tytułu szkody majątkowej poniesionej przez ową spółkę w wyniku naruszenia rozsądnego terminu na wydanie orzeczenia w sprawie, w której wydano wyrok z dnia 16 listopada 2011 r., Kendrion/Komisja (T-54/06, niepublikowany, EU:T:2011:667).

Unia, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jest zobowiązana do zapłaty odszkodowania w wysokości 6 000 EUR na rzecz spółki Kendrion tytułem naprawienia szkody niemajątkowej poniesionej przez ową spółkę z powodu naruszenia rozsądnego terminu na wydanie orzeczenia w sprawie T-54/06.

Każde z odszkodowań, o których mowa w pkt 1) i 2) zostanie powiększone o odsetki za zwłokę naliczone od dnia ogłoszenia niniejszego wyroku do dnia całkowitej spłaty, zgodnie ze stopą procentową stosowaną przez Europejski Bank Centralny (EBC) do podstawowych operacji refinansujących, powiększoną o trzy i pół punkta procentowego.

4)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

Unia, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zostaje obciążona, poza własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez spółkę Kendrion w związku z zarzutem niedopuszczalności, który doprowadził do wydania postanowienia z dnia 6 stycznia 2015 r., Kendrion/Unia Europejska (T-479/14, niepublikowane, EU:T:2015:2).

6)	Spółka Kendrion, z jednej strony, i Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, z drugiej strony, pokrywają własne koszty postępowania w sprawie wszczętej skargą, która doprowadziła do wydania niniejszego wyroku.

7)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 253 z 4.8.2014.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/19

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – TV1/Komisja

(Sprawa T-700/14) (1)

((Zamówienia publiczne na usługi - Postępowanie przetargowe - Świadczenie zintegrowanych usług produkcji audiowizualnej, transmisji i archiwizacji - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Udzielenie zamówienia innemu oferentowi - Oferta rażąco niska - Obowiązek zażądania wyjaśnień - Obowiązek uzasadnienia - Przejrzystość - Równe traktowanie i niedyskryminacja - Oczywisty błąd w ocenie))

(2017/C 078/25)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: TV1 GmbH (Unterföhring, Niemcy) (przedstawiciele: C. Scherer-Leydecker, J. Mey i A. Rausch, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo F. Moro i M. Noll-Ehlers, następnie F. Moro i T. Maxian Rusche oraz w końcu T. Maxian Rusche i A. Katsimerou, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Europejskiej odrzucającej ofertę przedstawioną przez skarżącą w odniesieniu do części IV zatytułowanej „Transmisja strumieniowa, kompresja, hosting i dostawa treści” w ramach ogłoszenia o zamówieniu nr PO/2014-03/A4 i dotyczącej „[z]integrowanych usług produkcji audiowizualnej, upowszechniania [transmisji] i archiwizacji”, decyzji, mocą której Komisja udzieliła tę część zamówienia wybranemu oferentowi oraz umowy o świadczenie usług zawartej między Komisją i wybranym oferentem.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	TV1 GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 409 z 17.11.2014.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/20

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – Diktyo Amyntikon Viomichanion Net/Komisja

(Sprawa T-703/14) (1)

([Klauzula arbitrażowa - Umowa Firerob zawarta w ramach siódmego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (2007 – 2013) - Koszty kwalifikowalne - Żądanie zwrotu kwot wypłaconych skarżącej - Delegowanie uprawnień - Dopuszczalność - Stanowiące nadużycie wykonywanie praw wynikających z umowy - Uzasadnione oczekiwania - Proporcjonalność])

(2017/C 078/26)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Diktyo Amyntikon Viomichanion Net AEVE (Kaisariani, Grecja) (przedstawiciele: K. Damis i E. Chrysochoïdou, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, M. Konstantinidis i A. Kyratsou, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 272 TFUE żądanie zmierzające, po pierwsze, do stwierdzenia przez Sąd, że Komisja naruszyła ciążące na nie zobowiązania umowne, wydając notę debetową nr 3241409008 z dnia 25 lipca 2014 r., oraz że koszty zgłoszone przez skarżącą w ramach umowy FP7-SME-2007-222303 dotyczącej realizacji projektu „FIREROB – Autonomous Fire-Fighting Robotic Vehicle” są kwalifikowalne, a po drugie, do nakazania Komisji wydania noty kredytowej opiewającej na kwotę 64 574,73 EUR.

Sentencja

1)	Zarzut niedopuszczalności zostaje oddalony.

2)	Postępowanie w przedmiocie niniejszej skargi zostaje umorzone w zakresie, w jakim dotyczy ona żądania zwrotu kwoty przekraczającej 37 247,05 EUR wraz z odsetkami naliczonymi od dnia 9 września 2014 r.

Komisja Europejska naruszyła ciążące na niej zobowiązania wynikające z umowy FP7-SME-2007-222303 dotyczącej realizacji projektu „FIREROB – Autonomous Fire-Fighting Robotic Vehicle”, żądając od Diktyo Amyntikon Viomichanion Net AEVE zwrotu na jej rzecz kwoty przekraczającej 9 007 EUR wraz z odsetkami naliczonymi od dnia 9 września 2014 r.

4)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

5)	Komisja pokrywa trzy czwarte własnych kosztów oraz trzy czwarte kosztów poniesionych przez Diktyo Amyntikon Viomichanion Net, w tym kosztów związanych z postępowaniem w przedmiocie środka tymczasowego.

6)	Diktyo Amyntikon Viomichanion Net pokrywa jedną czwartą własnych kosztów i jedną czwartą kosztów poniesionych przez Komisję, w tym kosztów związanych z postępowaniem w przedmiocie środka tymczasowego.

(1) Dz.U. C 448 z 15.12.2014.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/21

Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2016 r. – Aalberts Industries/Unia Europejska

(Sprawa T-725/14) (1)

((Odpowiedzialność pozaumowna - Artykuł 47 karty praw podstawowych - Rozsądny termin wydania orzeczenia - Okoliczności właściwe dla sprawy - Znaczenie sporu - Złożoność sporu - Zachowanie stron i zaistnienie kwestii incydentalnych - Brak okresu nieuzasadnionej bezczynności))

(2017/C 078/27)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Aalberts Industries NV (Utrecht, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci R. Wesseling i M. Tuurenhout)

Strona pozwana: Unia Europejska reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo A. Placco, następnie J. Inghelram i E. Beysen, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Noë, P. van Nuffel i V. Bottka, pełnomocnicy)

Przedmiot

Przedstawione na podstawie art. 268 TFUE żądanie naprawienia szkody, jakiej miała doznać skarżąca wskutek czasu trwania postępowania przed Sądem w sprawie zakończonej wyrokiem z dnia 24 marca 2011 r., Aalberts Industries i in./Komisja (T-385/06, EU:T:2011:114).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zostaje obciążona, poza jej własnymi kosztami, również kosztami poniesionymi przez Aalberts Industries NV w odniesieniu do zarzutu niedopuszczalności podniesionego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej i rozstrzygniętego postanowieniem z dnia 13 lutego 2015 r., Aalberts Industries/Unia Europejska (T-725/14, niepublikowanym, EU:T:2015:107).

3)	Aalberts Industries zostaje obciążona, poza jej własnymi kosztami, również tymi kosztami poniesionymi przez Unię, reprezentowaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które są związane ze skargą rozstrzygniętą niniejszym wyrokiem.

4)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 431 z 1.12.2014.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/21

Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2017 r. – Gómez Echevarría/EUIPO – M and M Direct (wax by Yuli’s)

(Sprawa T-19/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia do znaku - Graficzny unijny znak towarowy wax by Yuli’s - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy MADWAX i wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy wax - Artykuł 53 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 - Zakres badania przeprowadzanego przez izbę odwoławczą - Artykuł 64 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 - Prawo do obrony - Artykuł 41 ust. 2 lit. a) karty praw podstawowych - Nadużycie prawa - Koszty reprezentacji przed EUIPO - Artykuł 85 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009])

(2017/C 078/28)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Yuleidy Caridad Gómez Echevarría (Benalmádena, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat E. López Chicheri y Selma)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Palmero Cabezas, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: M and M Direct Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 listopada 2014 r. (sprawa R 951/2014-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między M and M Direct a Y.C. Gómez Echevarríą.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Yuleidy Caridad Gómez Echevarría zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 89 z 16.3.2015.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/22

Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – International Management Group/Komisja

(Sprawa T-29/15) (1)

((Współpraca na rzecz rozwoju - Roczny program działania na rzecz Mjanmy/Birmy finansowany z budżetu ogólnego Unii - Decyzja dotycząca wykonania budżetu - Dostosowanie - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt zaskarżalny - Dopuszczalność - Obowiązek uzasadnienia - Zasada należytego zarządzania finansami - Zasada dobrej administracji - Przejrzystość - Środek prawny - Uzasadnione oczekiwania))

(2017/C 078/29)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: International Management Group (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: M. Burgstaller, C. Farrell, solicitors, oraz E. Wright, barrister)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Baquero Cruz i S. Bartelt, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie wniesione na podstawie art. 263 TFUE w celu uzyskania stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji C(2014) 9787 final z dnia 16 grudnia 2014 r. w sprawie zmiany decyzji wykonawczej C(2013) 7682 final dotyczącej finansowanego z budżetu ogólnego Unii Europejskiej rocznego program działań na rok 2013 na rzecz Mjanmy/Birmy.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	International Management Group zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 81 z 9.3.2015.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/23

Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – European Dynamics Luxembourg et Evropaïki Dynamiki/Komisja

(Sprawa T-74/15) (1)

([Skarga o stwierdzenie nieważności - Zamówienia publiczne na usługi - Procedura przetargowa Unii - Usługi w zakresie tworzenia, badania i wsparcia systemów informatycznych (ESP-DESIS III) - Zapytania na wykonanie zadania przedstawione w ramach tej samej części - Mechanizm ponownego poddania procedurze przetargowej - Odrzucenie ofert - Kryteria udzielenia zamówienia - Obowiązek uzasadnienia - Oferta rażąco niska - Żądanie odszkodowania])

(2017/C 078/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: European Dynamics Luxembourg SA (Luksemburg, Luksemburg) i Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: początkowo adwokaci I. Ampazis i M. Sfyri, następnie M. Sfyri, C.N. Dede i D. Papadopoulou)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo L. Cappelletti i F. Moro, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów P. Wytincka i B. Hoorelbekego, następnie F. Moro, pełnomocnik, wspierany przez adwokatów P. Wytincka i B. Hoorelbekego, na koniec F. Moro i S. Delaude, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów P. Wytincka i B. Hoorelbekego)

Przedmiot

Po pierwsze, wniosek na podstawie art. 263 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie odrzucenia ofert złożonych przez skarżące na zapytanie o wycenę o sygnaturze DESIS III-000455-6000494078-REQ-01 na stworzenie prototypu interaktywnego narzędzia profilowania i zapytanie o wycenę o sygnaturze DESIS III-000485-600049078-REQ-01 na stworzenie modułu dla rejestru EuroGroups w ramach części 4 przetargu DIGIT/R2/PO/2013/029 (Dz.U. 2013/S 219-380314), a po drugie, żądanie odszkodowania na podstawie art. 268 TFUE za utratę szansy na wykonawstwo drugiego spornego zamówienia.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Komisji zawartej w piśmie z dnia 8 grudnia 2014 r. w sprawie odrzucenia oferty skarżących na zapytanie o wycenę o sygnaturze DESIS III-000455-6000494078-REQ-01 na stworzenie prototypu interaktywnego narzędzia profilowania.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

(1) Dz.U. C 171 z 26.5.2015.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/23

Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2017 r. – Almaz Antey Air and Space Defence/Rada

(Sprawa T-255/15) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi - Zamrożenie środków finansowych - Osoba prawna wspierająca materialnie lub finansowo działania podważające integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażające - Proporcjonalność - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Prawa podstawowe - Oczywisty błąd w ocenie))

(2017/C 078/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Joint Stock Company „Almaz Antey” Air and Space Defence Corp., dawniej OAO Concern PVO Almaz Antey (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci A. Haak, C. Stumpf, M. Brüggemann i B. Thiemann)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo N. Rouam i J.P. Hix, następnie J.P. Hix i P. Mahnič Bruni, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2015/432 z dnia 13 marca 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi (Dz.U. 2015, L 70, s. 47), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/427 z dnia 13 marca 2015 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 269/2014 w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających (Dz.U. 2015, L 70, s. 1), decyzji Rady (WPZiB) 2015/1524 z dnia 14 września 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi (Dz.U. 2015, L 239, s. 157), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/1514 z dnia 14 września 2015 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 269/2014 w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających (Dz.U. 2015, L 239, s. 30), decyzji Rady (WPZiB) 2016/359 z dnia 10 marca 2016 r. zmieniającej decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi (Dz.U. 2016, L 67, s. 37), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2016/353 z dnia 10 marca 2016 r. dotyczące wykonania rozporządzenia (UE) nr 269/2014 w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających (Dz.U. 2016, L 67, s. 1), a także pisma Rady z dnia 31 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącą i utrzymują jej nazwę w wykazie podmiotów objętych środkami ograniczającymi.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Joint-Stock Company „Almaz-Antey” Air and Space Defence Corp. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 294 z 7.9.2015.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/24

Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – IMG/Komisja

(Sprawa T-381/15) (1)

([Ochrona interesów finansowych Unii - Wzmocnione środki w zakresie audytu i monitorowania oraz ostrzeżenie dotyczące weryfikacji w ramach systemu wczesnego ostrzegania (SWO) - Decyzja zawieszająca możliwość zawarcia przez skarżącą z Komisją umów dotyczących pośredniego zarządzania z uwagi na występujące wątpliwości co do jej statusu organizacji międzynarodowej - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Brak interesu prawnego - Częściowa niedopuszczalność - Prawo do obrony - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie - Proporcjonalność - Pewność prawa - Uzasadnione oczekiwania - Skarga o odszkodowanie i zadośćuczynienie])

(2017/C 078/32)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: International Management Group (IMG) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: L. Levi i A. Tymen, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Baquero Cruz i S. Bartelt, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie wniesione na podstawie art. 263 TFUE w celu uzyskania stwierdzenia nieważności pisma Komisji, w którym zdecydowała ona o podjęciu wzmocnionych środków w zakresie audytu i monitoringu oraz dokonaniu ostrzeżenia dotyczącego weryfikacji i odmówiła skarżącej możliwości zawarcia z Komisją umów dotyczących pośredniego zarządzania oraz, po drugie, żądanie wniesione na podstawie art. 268 TFUE w celu uzyskania zasądzenia na rzecz skarżącej odszkodowania za szkodę i zadośćuczynienia za krzywdę wynikłych po jej stronie wskutek przyjęcia środków przewidzianych we wskazanym piśmie.

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone w zakresie w jakim International Management Group (IMG) wnosi o stwierdzenie nieważności odnoszącego się do niej wpisu o ostrzeżeniu dotyczącym weryfikacji w systemie wczesnego ostrzegania.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna oraz oddalona jako bezzasadna.

3)	IMG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 337 z 12.10.2015.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/25

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – GGP Italy/Komisja

(Sprawa T-474/15) (1)

((Ochrona zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów oraz pracowników - Dyrektywa 2006/42/WE - Klauzula ochronna - Krajowy środek wprowadzający nakaz wycofania z obrotu i zakaz wprowadzania do obrotu kosiarki trawnikowej - Wymagania dotyczące urządzeń ochronnych - Kolejne wersje normy zharmonizowanej - Pewność prawa - Decyzja Komisji uznająca środek za uzasadniony - Naruszenie prawa))

(2017/C 078/33)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Global Garden Products Italy SpA (GGP Italy) (Castelfranco Veneto, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Villani, L. D’Amario i M. Caccialanza)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo G. Braga da Cruz i L. Cappelletti, następnie G. Braga da Cruz i C. Zadra, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Republika Łotewska (przedstawiciele: I. Kalniņš i D. Pelše, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 263 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/902 z dnia 10 czerwca 2015 r. w sprawie środka wprowadzonego przez Łotwę zgodnie z dyrektywą 2006/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu zakazania wprowadzenia do obrotu kosiarki produkowanej przez przedsiębiorstwo GGP Italy SpA (Dz.U. 2015, L 147, s. 22).

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/902 z dnia 10 czerwca 2015 r. w sprawie środka wprowadzonego przez Łotwę zgodnie z dyrektywą 2006/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu zakazania wprowadzenia do obrotu kosiarki produkowanej przez przedsiębiorstwo GGP Italy SpA.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Global Garden Products Italy SpA (GGP Italy) w niniejszej instancji i w postępowaniu w przedmiocie środków tymczasowych.

4)	Republika Łotewska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 328 z 5.10.2015.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/26

Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Mengozzi/EUIPO – Consorzio per la tutela dell’olio extravergine di oliva toscano (TOSCORO)

(Sprawa T-510/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy TOSCORO - Wcześniejsze chronione oznaczenie geograficzne „Toscano” - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 142 rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Artykuły 13 i 14 rozporządzenia (EWG) nr 2081/92 - Częściowe unieważnienie prawa do znaku])

(2017/C 078/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Roberto Mengozzi (Monako, Monako) (przedstawiciel: adwokat T. Schuffenecker)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Schifko i S. Crabbe, pełnocmocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Consorzio per la tutela dell’olio extravergine di oliva toscano IGP (Florencja, Włochy) (przedstawiciel: adwokat F. Albisinni)

Interwienient popierający stronę pozwaną: Republika Włoska (przedstawiciel: G. Palmieri, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 5 czerwca 2015 r. (sprawa R 322/2014-2) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Consorzio per la tutela dell’olio extravergine di oliva Toscano IGP a R. Mengozzim.

Sentencja

1)	Skarga zostaje w części odrzucona, a w pozostałym zakresie oddalona.

2)	Roberto Mengozzi pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i Consorzio per la tutela dell’olio extravergine di oliva Toscano IGP.

3)	Republika Włoska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 354 z 26.10.2015.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/26

Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Marcas Costa Brava/EUIPO – Excellent Brands JMI (Cremcaffé by Julius Meinl)

(Sprawa T-686/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Cremcaffé by Julius Meinl - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy café crem - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 078/35)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Marcas Costa Brava, SL (Sils, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci E. Manresa Medina i J. Manresa Medina)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Fischer, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Excellent Brands JMI Ltd (Baar, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat D. Majer)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 września 2015 r. (sprawa R 2517/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Marcas Costa Brava a Excellent Brands JMI.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Marcas Costa Brava, SL zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 48 z 8.2.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/27

Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Marcas Costa Brava/EUIPO – Excellent Brands JMI (Cremcaffé by Julius Meinl)

(Sprawa T-687/15) (1)

(2017/C 078/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Marcas Costa Brava, SL (Sils, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci E. Manresa Medina i J. Manresa Medina)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Fischer, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Excellent Brands JMI Ltd (Baar, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat D. Majer)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 września 2015 r. (sprawa R 2757/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Marcas Costa Brava a Excellent Brands JMI.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Marcas Costa Brava, SL zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 48 z 8.2.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/28

Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Marcas Costa Brava/EUIPO – Excellent Brands JMI (Cremcaffé by Julius Meinl)

(Sprawa T-689/15) (1)

(2017/C 078/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Marcas Costa Brava, SL (Sils, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci E. Manresa Medina i J. Manresa Medina)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Fischer, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Excellent Brands JMI Ltd (Baar, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat D. Majer)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 września 2015 r. (sprawa R 2491/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Marcas Costa Brava a Excellent Brands JMI.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Marcas Costa Brava, SL zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 48 z 8.2.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/28

Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Marcas Costa Brava/EUIPO – Excellent Brands JMI (Cremcaffé)

(Sprawa T-690/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Cremcaffé - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy café crem - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 078/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Marcas Costa Brava, SL (Sils, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci E. Manresa Medina i J. Manresa Medina)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Fischer, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Excellent Brands JMI Ltd (Baar, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat D. Majer)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 września 2015 r. (sprawa R 2586/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Marcas Costa Brava a Excellent Brands JMI.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Marcas Costa Brava, SL zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 48 z 8.2.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/29

Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Marcas Costa Brava/EUIPO – Excellent Brands JMI (Cremcaffé by Julius Meinl)

(Sprawa T-691/15) (1)

(2017/C 078/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Marcas Costa Brava, SL (Sils, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci E. Manresa Medina i J. Manresa Medina)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Fischer, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Excellent Brands JMI Ltd (Baar, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat D. Majer)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 września 2015 r. (sprawa R 2756/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Marcas Costa Brava a Excellent Brands JMI.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Marcas Costa Brava, SL, zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 48 z 8.2.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/29

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – Opko Ireland Global Holdings/EUIPO – Teva Pharmaceutical Industries (ALPHAREN)

(Sprawa T-88/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego ALPHAREN - Wcześniejsze słowne krajowe znaki towarowe ALPHA D3 - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Uwzględnienie przez izbę odwoławczą nowych dowodów w następstwie wyroku stwierdzającego nieważność - Artykuł 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009])

(2017/C 078/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Opko Ireland Global Holdings Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: S. Malynicz, QC, A. Smith i D. Meale, solicitors)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Teva Pharmaceutical Industries Ltd (Jerozolima, Izrael)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 grudnia 2015 r. (sprawa R 2387/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Teva Pharmaceutical Industries a Opko Ireland Global Holdings.

Sentencja

1)	Skraga zostaje oddalona.

2)	Teva Pharmaceutical Industries i Opko Ireland Global Holdings.

(1) Dz.U. C 136 z 18.4.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/30

Wyrok Sądu z dnia 31 stycznia 2017 r. – Coesia/EUIPO (Przedstawienie dwóch czerwonych ukośnych łukowatych linii)

(Sprawa T-130/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego dwie czerwone ukośne łukowate linie - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Obowiązek dokonania oceny charakteru odróżniającego znaku towarowego w stosunku do sposobu postrzegania go przez właściwy krąg odbiorców])

(2017/C 078/41)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Coesia SpA (Bolonia, Włochy) (przedstawiciel: adwokat S. Rizzo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: L. Rampini, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 stycznia 2016 r. (sprawa R 1933/2015-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego dwie czerwone ukośne łukowate linie.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 26 stycznia 2016 r. (sprawa R 1933/2015-2).

2)	EUIPO zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 165 z 10.5.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/31

Postanowienie Sądu z dnia 20 stycznia 2017 r. – Papapanagiotou/Parlament

(Sprawa T-351/15) (1)

((Zamówienia publiczne na dostawy - Postępowanie przetargowe - Meble biurowe - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Kryteria udzielania zamówienia - Decyzja o unieważnieniu postępowania przetargowego - Umorzenie postępowania))

(2017/C 078/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Papapanagiotou AVEEA (Serres, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci S. Pappas i I. Ioannidis)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: P. Biström i S. Toliušis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniesiona na podstawie art. 263 TFUE skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu D(2015)12887 z dnia 27 kwietnia 2015 r., wydanej w postępowaniu przetargowym INLO.AO-2012-017-LUX-UAGBI-02 dotyczącym dostawy mebli biurowych (JO 2013/S 138-239094), mocą której odrzucono ofertę przedłożoną przez Papapanagiotou.

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie niniejszej skargi zostaje umorzone.

2)	Parlament Europejski pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Papapanagiotou AVEEA.

(1) Dz.U. C 311 z 21.9.2015.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/31

Postanowienie Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – Topera/EUIPO (RHYTHMVIEW)

(Sprawa T-119/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego RHYTHMVIEW - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej])

(2017/C 078/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Topera, Inc. (Abbott Park, Illinois, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel H. Sheraton, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: H. O’Neill, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 stycznia 2016 r. (sprawa R 1368/2015-4), dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego RHYTHMVIEW jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Topera, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 200 z 6.6.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/32

Postanowienie Sądu z dnia 25 stycznia 2017 r. – Internacional de Productos Metálicos/Komisja

(Sprawa T-217/16) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Dumping - Przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej lub wysyłanych z Malezji - Rozporządzenie uchylającego ostateczne cło antydumpingowe - Brak indywidualnego oddziaływania - Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych - Oczywista niedopuszczalność))

(2017/C 078/44)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Internacional de Productos Metálicos, SA (Vitoria-Gasteiz, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci C. Cañizares Pacheco, E. Tejedor de la Fuente i A. Monreal Lasheras)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-F. Brakeland, M. França i G. Luengo, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniesiona na podstawie art. 263 TFUE skarga o stwierdzenie nieważności art. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/278 z dnia 26 lutego 2016 r. uchylającego ostateczne cło antydumpingowe nałożone na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzone na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji (Dz.U. 2016 L 52, s.24).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)	Internacional de Productos Metálicos, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 251 z 11.7.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/32

Postanowienie Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – European Social Enterprise Law Association/EUIPO (EUROPEAN SOCIAL ENTERPRISE LAW ASSOCIATION)

(Sprawa T-353/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Reprzezentowanie strony skarżącej przez adwokata niebędącego osobą trzecią - Niedopuszczalność])

(2017/C 078/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: European Social Enterprise Law Association (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: L. Fletcher, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: L. Rampini, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 kwietnia 2016 r. (sprawa R 2208/2015-4), dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego EUROPEAN SOCIAL ENTERPRISE LAW ASSOCIATION jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	European Social Enterprise Law Association zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 314 z 29.8.2016.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/33

Skarga wniesiona w dniu 31 października 2016 r. – Campailla/Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

(Sprawa T-759/16)

(2017/C 078/46)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Massimo Campailla (Holtz, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat, F. Rollinger)

Strona pozwana: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną;

—

zasądzenie od strony pozwanej zapłaty na rzecz strony skarżącej kwoty 112 202 476,69 EUR wraz z kumulatywnymi odsetkami w wysokości 1,83 % miesięcznie, naliczanymi od grudnia 1994 r. do chwili jej zapłaty, tytułem naprawienia szkód i krzywd określonych w skardze będącej przedmiotem wniesionej już do Sądu sprawy T-429/09, Campailla/Komisja;

—	uwzględnienie wniosku strony skarżącej o przeprowadzenie rozprawy w celu umożliwienia stronie skarżącej zaprezentowania jej stanowiska przed Sądem;

—	zasądzenie od strony pozwanej zwrotu wszystkich kosztów związanych z niniejszym postępowaniem, w tym kosztów wynagrodzenia adwokata, z którego pomocy strona skarżąca miała obowiązek skorzystać ze względu na przymus adwokacki, w wysokości ustalonej na koniec postępowania;

—	zastrzeżenie dla strony skarżącej wszelkich pozostałych praw, roszczeń, żądań i środków prawnych.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów dotyczących zdarzeń powodujących szkodę, za powstanie których odpowiada strona pozwana, powodując tym samym powstanie jej odpowiedzialności pozaumownej.

1.	Zarzut pierwszy, oparty na zarejestrowaniu przez sekretariat Trybunału, bez zastrzeżeń, skargi wniesionej bezpośrednio przez stronę skarżącą mimo, że nie była ona reprezentowana przez adwokata.

2.	Zarzut drugi, oparty na niepoinformowaniu strony skarżącej o ewentualnych konsekwencjach wiążących się z wniesieniem skargi bez reprezentacji adwokata, a także na odmiennym potraktowaniu strony skarżącej w stosunku do innych osób, które znalazły się w tej samej sytuacji.

3.	Zarzut trzeci, oparty na zastosowaniu wobec strony skarżącej, bez żadnej podstawy prawnej, sankcji polegającej na odrzuceniu jej odwołania jako niedopuszczalnego.

4.	Zarzut czwarty, oparty na naruszeniu przez stronę pozwaną podstawowych praw strony skarżącej, w szczególności naruszeniu jej prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości, a tym samym naruszeniu godności człowieka w rozumieniu art. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

5.	Zarzut piąty, oparty na naruszeniu przez stronę pozwaną praw do skutecznej ochrony sądowej i rzetelnego procesu poprzez nieuwzględnienie przez nią szczególnej sytuacji strony skarżącej i w rezultacie niezagwarantowanie przestrzegania jej praw.

6.	Zarzut szósty, oparty na naruszeniu przez stronę pozwaną prawa do dobrej administracji poprzez jednostronne wydanie postanowienia odrzucającego jej odwołanie w sprawie C-265/11 P.

Zarzut szósty, oparty na naruszeniu przez stronę pozwaną prawa własności strony skarżącej, w zakresie, w jakim spór, w kontekście którego strona skarżąca wniosła do Trybunału Sprawiedliwości skargę przeciwko Komisji Europejskiej, miał za przedmiot potwierdzenie jej prawa własności w celu wystąpienia z roszczeniem o naprawienie poniesionej przez nią szkody. W tym względzie strona skarżąca zarzuca Trybunałowi Sprawiedliwości, że poprzez odrzucenie jej odwołania, potwierdziła, a tym samym uprawomocniła błędne orzeczenie Sądu w sprawie T-429/09.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/34

Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2016 r. – Proof IT/EIGE

(Sprawa T-914/16)

(2017/C 078/47)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Proof IT SIA (Ryga, Łotwa) (przedstawiciele: J. Jerņeva i D. Pāvila, lawyers)

Strona pozwana: Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn (EIGE)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Instytutu ds. Równości Kobiet i Mężczyzn przyjętej w ramach procedury udzielania zamówień publicznych w sprawie zawarcia umowy ramowej „Utrzymanie i aktualizacja narzędzi statystycznych i zasobów Europejskiego Instytutu ds. Równości Kobiet i Mężczyzn dotyczących problematyki płci”, EIGE/2016/OPER/01-część 1 oraz EIGE/2016/OPER/01-część 2, dotyczącej odrzucenia oferty strony skarżącej i przyznania umowy ramowej spółce trzeciej, doręczonej stronie skarżącej pismem z dnia 14 października 2016 r.;

—	przyznanie stronie skarżącej odszkodowania za utratę szansy uzyskania zamówienia i/lub za utratę samego zamówienia o wartości 128 480 euro;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący tego, że strona pozwana naruszyła zasady równego traktowania i przejrzystości, nie dokonując wykładni kryteriów udzielania zamówienia w sposób jednolity w toku całej procedury udzielenia zamówienia.

2.	Zarzut drugi dotyczący tego, że strona pozwana naruszyła zasady równego traktowania i przejrzystości, dokonując ponownie całościowej oceny oferty przedstawionej przez stronę skarżącą, działając tym samym w sposób arbitralny, co budzi podejrzenie faworyzowania.

3.	Zarzut trzeci dotyczący tego, że strona pozwana naruszyła zasady równego traktowania i przejrzystości, ponieważ kryteria udzielania zamówienia są nieprecyzyjne i przyznają stronie skarżącej nieograniczoną swobodę wyboru w zakresie przyznania danej umowy.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że strona pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie oferty strony skarżącej, którego skorygowanie prowadziłoby do innego wyniku procedury udzielenia zamówienia, w której oferta strony skarżącej nie powinna była zostać odrzucona a umowa ramowa powinna była zostać jej przyznana.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/35

Skarga wniesiona w dniu 14 stycznia 2017 r. – Coedo Suárez/Rada

(Sprawa T-4/17)

(2017/C 078/48)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Coedo Suárez (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci S. Rodrigues i C. Bernard-Glanz)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie skargi za dopuszczalną;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Sekretarza Generalnego Rady z dnia 4 marca 2016 r. oraz w razie potrzeby decyzji Sekretarza Generalnego Rady z dnia 27 września 2016 r. oddalającej zażalenie;

—	zasądzenie od pozwanej kwoty ustalonej ex aequo et bono na 5 000 EUR lub innej kwoty, którą Sąd uzna za sprawiedliwą, tytułem zadośćuczynienia, powiększonej o ustawowe odsetki za zwłokę na dzień ogłoszenia wyroku;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 78 akapit 5 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej, ze względu na to, że Rada błędnie uznała pismo z dnia 20 listopada 2015 r. za zażalenie i uznała w konsekwencji, że jest ono niedopuszczalne. Ponadto wniosek o uznanie zawodowego podłoża niepełnosprawności z dnia 20 listopada 2015 r. również nie mógł zostać uznany za niedopuszczalny z powodu przekroczenia rozsądnego terminu.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji i obowiązku staranności, ze względu na to, że poprzez oddalenie wniosku o uznanie zawodowego podłoża niepełnosprawności strony skarżącej z błędnych i niezgodnych z wypracowanymi w orzecznictwie zasadami, Rada wydłużyła czas trwania postępowania i w ten s sposób uchybiła zasadzie dochowania rozsądnego terminu, a szerzej zasadzie dobrej administracji.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/35

Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2017 r. – Proof IT/EIGE

(Sprawa T-10/17)

(2017/C 078/49)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Proof IT SIA (Ryga, Łotwa) (przedstawicielki: J. Jerņeva i D. Pāvila, adwokaci)

Strona pozwana: Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn (EIGE)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Instytutu ds. Równości Kobiet i Mężczyzn podjętej w ramach procedury udzielania zamówienia publicznego dotyczącego „Umowy ramowej na usługi internetowe” EIGE/2016/OPER/03-Lot 1, doręczonej skarżącej pismem z dnia 28 października 2016 r., w przedmiocie umieszczenia oferty skarżącej na drugiej pozycji i zawarcia umowy ramowej na część 1 zamówienia ze spółką trzecią;

—	przyznanie skarżącej odszkodowania w kwocie 72 270 EUR za utraconą szansę lub za utratę tego zamówienia;

—	obciążenie pozwanego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady równego traktowania i zasady przejrzystości, jako że kryteria udzielenia zamówienia były nieprecyzyjne, a proces oceny nie był przejrzysty, w związku z czym pozwany miał nieograniczoną swobodę wyboru w zakresie udzielenia odnośnego zamówienia.

Zarzut drugi dotyczący popełnienia przez pozwanego oczywistego błędu w ocenie przy dokonywaniu oceny oferty skarżącej, co, gdyby zostało poprawione, doprowadziłoby do innego wyniku procedury udzielenia zamówienia, czyli do umieszczenia oferty skarżącej na pierwszej pozycji i zawarcia z nią umowy ramowej.

3.	Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady równego traktowania przez zinterpretowanie kryteriów udzielenia zamówienia w taki sposób, że zainteresowana trzecia spółka skorzystała z wiedzy nabytej podczas realizacji podobnej umowy z EIGE.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/36

Skarga wniesiona w dniu 16 stycznia 2017 r. – Węgry/Komisja

(Sprawa T-20/17)

(2017/C 078/50)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Węgry (przedstawiciele: M.Z. Fehér i E.Zs. Tóth)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji C(2016) 6929 wersja ostateczna Komisji z dnia 4 listopada 2016 r. dotyczącej środka SA.39235 (2015/C) (ex 2015/NN) zastosowanego przez Węgry w dziedzinie opodatkowania dochodów z reklamy.

—	tytułem pomocniczym stwierdzenie nieważności w części zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim kwalifikuje jako zabronioną pomoc państwa wersję regulacji ustanowioną po zmianie w 2015 r.

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący błędnej kwalifikacji podatku od reklamy jako pomocy państwa.

Zaskarżona decyzja jest niezgodna z prawem, ponieważ Komisja dokonała błędnej kwalifikacji rozpatrywanej węgierskiej regulacji jako pomocy państwa. Nie stanowi pomocy państwa ani system opodatkowania progresywnego na zasadzie progów, w ramach którego progi i opodatkowanie zostały określone na podstawie kryteriów obiektywnych, ani obniżenie podstawy opodatkowania na rzecz przedsiębiorstw deficytowych, ani możliwość zastosowania nowego systemu opodatkowania do poprzednich lat podatkowych.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia.

Komisja naruszyła obowiązek uzasadnienia dokonując kwalifikacji jako zabronionej pomocy państwa regulacji dotyczącej podatku od reklamy zarówno w wersji zmienionej z 2014 r, jak również w wersji zmienionej z 2015 r. bez zbadania co do istoty różnicy pomiędzy tymi dwoma regulacjami. W zaskarżonej decyzji nie wskazano na podstawie jakiego wyjątku w przepisach przedsiębiorstwo ponosi korzyść majątkową w porównaniu z innym przedsiębiorstwem w tej samej sytuacji. Nie wyjaśniono w niej również, z jakiego powodu system opodatkowania progresywnego nie stanowi elementu systemu odniesienia. Nie wskazano kategorii przedsiębiorstw uprzywilejowanych w sposób wyłączny przez system opodatkowania progresywnego na zasadzie progów. Nie uzasadniono, z jakiego powodu nie uwzględniono jako zadowalających obliczeń dokonanych przez władze węgierskie w zakresie kosztów ciążących na podatnikach i na władzach podatkowych.

Zarzut trzeci dotyczący nadużycia władzy

Komisja dopuściła się nadużycia władzy w zakresie badania pomocy państwa przyjmując zaskarżoną decyzję, a konkretnie zakazując poboru podatków na podstawie przepisów podatkowych – kwalifikując je jako pomoc państwa – co stanowi wyłączną kompetencję państw członkowskich, bez uwzględnienia, że brak jest do tej pory orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości, względnie Sądu Pierwszej Instancji w kwestii, czy rozpatrywane opodatkowanie może zostać zakwalifikowane jako pomoc państwa.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/37

Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2017 r. – Skyleader/EUIPO – Sky International (SKYLEADER)

(Sprawa T-34/17)

(2017/C 078/51)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Skyleader a.s. (Uście nad Łabą, Republika Czeska) (przedstawiciel: adwokat K. Malmstedt)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Sky International AG (Zug, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „SKYLEADER” – unijny znak towarowy nr 6 347 827

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 listopada 2016 r. w sprawie R 805/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Wydziału Unieważnień nr 11084 C oraz zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i Sky International kosztami postępowań przed Sądem i przed EUIPO.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie prawa Unii i istotnych reguł proceduralnych prawa Unii;

—	Naruszenie zasad dobrej i rozsądnej administracji;

—	Naruszenie zasady 45 ust. 5 rozporządzenia nr 2868/95.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/38

Skarga wniesiona w dniu 25 stycznia 2017 r. – VR-Bank Rhein-Sieg/SRB

(Sprawa T-42/17)

(2017/C 078/52)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: VR-Bank Rhein-Sieg eG (Siegburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H. Berger i K. Rübsamen)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)

Żądania

Strona skarżąca wnosi o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji z dnia 15 kwietnia 2016 r. w sprawie składek ex-ante za 2016 r. wnoszonych na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/06) oraz decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji z dnia 20 maja 2016 r. w sprawie korekty składek ex-ante za 2016 r. wnoszonych na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, uzupełniającej decyzję SRB z dnia 15 kwietnia 2016 r. w sprawie składek ex-ante za 2016 r. wnoszonych na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/13), w zakresie, w jakim zaskarżone decyzje dotyczą składek strony skarżącej;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty, które zasadniczo są takie same jak zarzuty w sprawie T-14/17, Landesbank Baden-Württemberg/SRB, lub do nich podobne.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/38

Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2017 r. – Kwang Yang Motor/EUIPO – Schmidt (CK1)

(Sprawa T-45/17)

(2017/C 078/53)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Kwang Yang Motor Co., Ltd (Kaohsiung, Tajwan) (przedstawiciele: adwokaci A. González Hähnlein i A. Kleinheyer)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Udo Schmidt (Reken, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „CK1” – zgłoszenie nr 12 514 956

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 listopada 2016 r. w sprawie R 2193/2015-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/39

Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2017 r. – TDH Group/EUIPO – Comercial de Servicios Agrigan (Pet Cuisine)

(Sprawa T-46/17)

(2017/C 078/54)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: TDH Group (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat D. Chen)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Comercial de Servicios Agrigan, SA (Huesca, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego zawierającego elementy słowne „Pet Cuisine” – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 203 373

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 listopada 2016 r. w sprawie R 685/2016-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/40

Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2017 r. – ADDE/Parlament

(Sprawa T-48/17)

(2017/C 078/55)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sojusz na rzecz Demokracji Bezpośredniej w Europie (ADDE) (przedstawiciel: adwokat L. Defalque)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 21 listopada 2016 r. dotyczącej finansowania partii ADDE za rok 2015, w której stwierdzono, że kwota 500 615,55 EUR ma charakter niekwalifikowalny, oraz zażądano zwrotu kwoty 172 654,92 EUR.

—

stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 15 grudnia 2016 r. w zakresie, w jakim ograniczono w niej zaliczkę na dotację za rok 2017 do 33 % maksymalnej kwoty dotacji oraz uzależniono jej wypłatę od przedstawienia dowodu udzielenia gwarancji na pierwsze żądanie, oraz w rezultacie art. I.4.1 decyzji o przyznaniu dotacji nr FINS-2017-13, stanowiącej załącznik do owej decyzji;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 21 listopada 2016 r. strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy, oparty na naruszeniu zasady dobrej administracji oraz prawa do obrony.

Zarzut drugi, oparty na szeregu oczywistych błędach w ocenie, w wyniku czego doszło do naruszenia art. 7, 8 i 9 rozporządzenia (WE) nr 2004/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie przepisów regulujących partie polityczne na poziomie europejskim oraz zasad dotyczących ich finansowania (Dz.U. 2003, L. 297, s. 1).

3.	Zarzut trzeci, oparty na naruszeniu zasad proporcjonalności i równego traktowania.

Na poparcie skargi o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 15 grudnia 2016 r. strona skarżąca podnosi trzy zarzuty

1.	Zarzut pierwszy, oparty na naruszeniu zasady dobrej administracji oraz prawa do obrony.

2.	Zarzut drugi, oparty na naruszeniu art. 134 rozporządzenia finansowego UE.

3.	Zarzut trzeci, oparty na naruszeniu zasad proporcjonalności i równego traktowania.

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/41

Skarga wniesiona w dniu 31 stycznia 2017 r. – CLF/Parlament

(Sprawa T-54/17)

(2017/C 078/56)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Coalition for Life and Family (CLF) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: P. Richter, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności art. I.4.1 decyzji pozwanej instytucji z dnia 12 grudnia 2016 r. (nr FINS 2017 16) w sprawie obniżenia kwoty płatności zaliczkowych do 33 % ustalonego limitu kwotowego oraz zarządzenia ustanowienia zabezpieczenia;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jedyny zarzut, w drodze którego zarzuca naruszenie traktatów jak również norm prawnych podlegających stosowaniu w ramach wykonania ich postanowień.

—	Skarżąca podnosi, że dokonane przez pozwaną rozróżnienie między partiami politycznymi na poziomie europejskim, które dopiero niedawno zostały założone i takimi, które już istnieją od dłuższego czasu stanowi naruszenie obowiązującej w prawie Unii ogólnej zasady równości.

—	Następnie, zgodnie z art. 134 ust. 2 rozporządzenia (UE, EURATOM) nr 966/2012 (1) oraz art. 206 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012 (2) w przypadku dotacji o niskiej wartości nie można w ogóle żądać zabezpieczenia.

—	Ponadto brak jest interesu pozwanej w zabezpieczeniu, ponieważ skarżąca w wystarczającej liczbie państw członkowskich jest reprezentowana posłami parlamentów krajowych i stąd brak jest obaw do utraty swojej pozycji jako partii na poziomie europejskim.

—	Dodatkowo brak jest nawet w minimalnym zakresie podstaw do przyjęcia, dlaczego pozwana ma wątpliwości do tego, że skarżąca przestrzega podstawowych wartości Unii.

—

Wreszcie, środki są nieproporcjonalne, ponieważ skarżąca nie jest w stanie ustanowić zabezpieczenia i wskutek cofnięcia jej dotacji finansowych partii tej zakończenie działalności ze względów ekonomicznych, co z kolei pociągnę za sobą zakłócenia politycznej konkurencji. Stanowi to poważny zamach na przysługujące skarżącej prawa podstawowe wolności wypowiedzi i stowarzyszania się (art. 11 i 12 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej).

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, EURATOM) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. 2012, L 298, s. 1).

(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. 2012, L 362, s. 1).

13.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 78/42

Skarga wniesiona w dniu 31 stycznia 2017 r. – Pegasus/Parlament

(Sprawa T-57/17)

(2017/C 078/57)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Pegasus (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: P. Richter, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności art. I.4.1 decyzji pozwanej instytucji z dnia 12 grudnia 2016 r. (nr FINS 2017 16) w sprawie obniżenia kwoty płatności zaliczkowych do 33 % ustalonego limitu kwotowego oraz zarządzenia ustanowienia zabezpieczenia;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jedyny zarzut, który w zasadniczym zakresie jest identyczny względnie podobny do zarzutu podniesionego w sprawie T-54/17, CLF/Parlament.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 78

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 60 13 marca 2017

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2017/C 78/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2017/C 78/02	Sprawa C-367/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 25 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – Stowarzyszenie Oławska Telewizja Kablowa/Stowarzyszenie Filmowców Polskich (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2004/48/WE — Artykuł 13 — Własność intelektualna i przemysłowa — Naruszenie — Obliczanie odszkodowania — Uregulowanie państwa członkowskiego — Dwukrotność normalnie należnych opłat licencyjnych)	2
2017/C 78/03	Sprawa C-375/15: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG/Verein für Konsumenteninformation (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2007/64/WE — Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego — Umowy ramowe — Wstępne informacje ogólne — Wymóg dostarczania tych informacji w formie papierowej lub na innym trwałym nośniku — Informacje przekazane przez skrzynkę poczty elektronicznej na stronie internetowej bankowości elektronicznej)	3
2017/C 78/04	Sprawa C-582/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 25 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam – Niderlandy) – postępowanie karne przeciwko Gerritowi van Vemdemu (Odesłanie prejudycjalne — Współpraca sądowa w sprawach karnych — Wzajemne uznawanie wyroków — Decyzja ramowa 2008/909/WSiSW — Zakres stosowania — Artykuł 28 — Przepis przejściowy — Pojęcie wydania prawomocnego wyroku)	4
2017/C 78/05	Sprawa C-640/15: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal – Irlandia) – europejski nakaz aresztowania wydany przeciwko Tomasowi Vilkasowi (Odesłanie prejudycjalne — Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych — Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW — Europejski nakaz aresztowania — Artykuł 23 — Termin przekazania osoby, której dotyczy wniosek — Możliwość kilkakrotnego ustalenia nowej daty przekazania — Opór osoby, której dotyczy wniosek, wobec jej przekazania — Siła wyższa)	4
2017/C 78/06	Sprawa C-679/15: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Baden-Württemberg, Niemcy) – Ultra-Brag AG/Hauptzollamt Lörrach (Odesłanie prejudycjalne — Unia celna — Powstanie długu celnego w następstwie nielegalnego wprowadzenia towarów — Pojęcie dłużnika — Pracownik osoby prawnej odpowiedzialnej za nielegalne wprowadzenie towarów — Oszustwo lub rażące niedbalstwo)	5
2017/C 78/07	Sprawa C-272/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 24 lutego 2016 r. w sprawie T-816/14, Tayto Group/EUIPO – MIP Metro (REAL HAND COOKED), wniesione w dniu 12 maja 2016 r. przez Tayto Group Ltd	6
2017/C 78/08	Sprawa C-361/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2016 r. w sprawie T-21/15, Franmax/EUIPO – Ehrmann (DINO), wniesione w dniu 29 czerwca 2016 r. przez Franmax UAB	6
2017/C 78/09	Sprawa C-389/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 12 maja 2016 r. w sprawie T-749/14, Chung-Yuan Chang/EUIPO – BSH Hausgeräte (AROMA), wniesione w dniu 12 lipca 2016 r. przez BSH Hausgeräte GmbH, dawniej BSH Bosch und Siemens Hausgeräte GmbH	6
2017/C 78/10	Sprawa C-478/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 29 czerwca 2016 r. w sprawie T-567/14, GROUP/EUIPO – Iliev (GROUP COMPANY TOURISM & TRAVEL), wniesione w dniu 2 września 2016 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej	7
2017/C 78/11	Sprawa C-495/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 20 lipca 2016 r. w sprawie T-745/14, TeamBank/EUIPO – Easy Asset Management (EASY CREDIT), wniesione w dniu 15 września 2016 r. przez TeamBank AG Nürnberg	8
2017/C 78/12	Sprawa C-580/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 17 listopada 2016 r. – Firma Hans Bühler KG	8
2017/C 78/13	Sprawa C-626/16: Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2016 r. – Komisja Europejska/Republika Słowacka	9
2017/C 78/14	Sprawa C-632/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van Koophandel te Antwerpen (Belgia) w dniu 7 grudnia 2016 r. – Dyson Ltd, Dyson BV/BSH Home Appliances NV	10
2017/C 78/15	Sprawa C-643/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 12 grudnia 2016 r. – American Express Co./The Lords Commissioners of Her Majesty’s Treasury	11
2017/C 78/16	Sprawa C-653/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud České republiky (Republika Czeska) w dniu 19 grudnia 2016 r. – Jitka Svobodová/Česká republika – Okresní soud v Náchodě	11
2017/C 78/17	Sprawa C-667/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het Bedrijfsleven (Niderlandy) w dniu 23 grudnia 2016 r. – M.N.J.P.W. Nooren & J.M.F.D.C. Nooren, spadkobiercy M.N.F.M. Noorena/Staatssecretaris van Economische Zaken	12
2017/C 78/18	Sprawa C-671/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Belgia) w dniu 29 grudnia 2016 r. – Inter-Environnement Bruxelles ASBL, Groupe d’Animation du Quartier Européen de la Ville de Bruxelles ASBL, Association du Quartier Léopold ASBL, Brusselse Raad voor het Leefmilieu ASBL, Pierre Picard, David Weytsman/Région de Bruxelles-Capitale	13
2017/C 78/19	Sprawa C-680/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 20 października 2016 r. w sprawie T-672/14, Dr. August Wolff GmbH & Co. KG Arzneimittel i Remedia d.o.o./Komisja Europejska, wniesione w dniu 23 grudnia 2016 r. przez Dr. August Wolff GmbH & Co. KG Arzneimittel i Remedia d.o.o.	13
2017/C 78/20	Sprawa C-5/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 6 stycznia 2017 r. – Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs/DPAS Limited	15
2017/C 78/21	Sprawa C-17/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Zjednoczone Królestwo) w dniu 16 stycznia 2017 r. – Grenville Hampshire/Board of the Pension Protection Fund	15
	Sąd
2017/C 78/22	Sprawa T-512/09 RENV: Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2017 r. – Rusal Armenal/Rada [Dumping — Przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Armenii, Brazylii i Chin — Ostateczne cło antydumpingowe — Status przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej — Artykuł 2 ust. 7 lit. b) i art. 2 ust. 7 lit. c) tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 384/96 — Kumulatywna ocena przywozów będących przedmiotem dochodzeń antydumpingowych — Artykuł 3 ust. 4 lit. a) i b) rozporządzenia nr 384/96 — Oferta zobowiązania — Artykuł 8 ust. 3 rozporządzenia nr 384/96]	17
2017/C 78/23	Sprawa T-104/14 P-INTP: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – Komsja/Verile i Gjergji (Postepowanie — Wykładnia wyroku)	17
2017/C 78/24	Sprawa T-479/14: Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2017 r. – Kendrion/Unia Europejska (Odpowiedzialność pozaumowna — Precyzyjność skargi — Dopuszczalność — Artykuł 47 Karty praw podstawowych — Rozsądny termin na wydanie orzeczenia — Szkoda majątkowa — Odsetki od kwoty niezapłaconej grzywny — Koszty gwarancji bankowej — Szkoda niemajątkowa — Związek przyczynowy)	18
2017/C 78/25	Sprawa T-700/14: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – TV1/Komisja (Zamówienia publiczne na usługi — Postępowanie przetargowe — Świadczenie zintegrowanych usług produkcji audiowizualnej, transmisji i archiwizacji — Odrzucenie oferty jednego z oferentów — Udzielenie zamówienia innemu oferentowi — Oferta rażąco niska — Obowiązek zażądania wyjaśnień — Obowiązek uzasadnienia — Przejrzystość — Równe traktowanie i niedyskryminacja — Oczywisty błąd w ocenie)	19
2017/C 78/26	Sprawa T-703/14: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – Diktyo Amyntikon Viomichanion Net/Komisja [Klauzula arbitrażowa — Umowa Firerob zawarta w ramach siódmego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (2007 – 2013) — Koszty kwalifikowalne — Żądanie zwrotu kwot wypłaconych skarżącej — Delegowanie uprawnień — Dopuszczalność — Stanowiące nadużycie wykonywanie praw wynikających z umowy — Uzasadnione oczekiwania — Proporcjonalność]	20
2017/C 78/27	Sprawa T-725/14: Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2016 r. – Aalberts Industries/Unia Europejska (Odpowiedzialność pozaumowna — Artykuł 47 karty praw podstawowych — Rozsądny termin wydania orzeczenia — Okoliczności właściwe dla sprawy — Znaczenie sporu — Złożoność sporu — Zachowanie stron i zaistnienie kwestii incydentalnych — Brak okresu nieuzasadnionej bezczynności)	21
2017/C 78/28	Sprawa T-19/15: Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2017 r. – Gómez Echevarría/EUIPO – M and M Direct (wax by Yuli’s) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia do znaku — Graficzny unijny znak towarowy wax by Yuli’s — Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy MADWAX i wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy wax — Artykuł 53 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 — Zakres badania przeprowadzanego przez izbę odwoławczą — Artykuł 64 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 — Prawo do obrony — Artykuł 41 ust. 2 lit. a) karty praw podstawowych — Nadużycie prawa — Koszty reprezentacji przed EUIPO — Artykuł 85 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009]	21
2017/C 78/29	Sprawa T-29/15: Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – International Management Group/Komisja (Współpraca na rzecz rozwoju — Roczny program działania na rzecz Mjanmy/Birmy finansowany z budżetu ogólnego Unii — Decyzja dotycząca wykonania budżetu — Dostosowanie — Skarga o stwierdzenie nieważności — Akt zaskarżalny — Dopuszczalność — Obowiązek uzasadnienia — Zasada należytego zarządzania finansami — Zasada dobrej administracji — Przejrzystość — Środek prawny — Uzasadnione oczekiwania)	22
2017/C 78/30	Sprawa T-74/15: Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – European Dynamics Luxembourg et Evropaïki Dynamiki/Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności — Zamówienia publiczne na usługi — Procedura przetargowa Unii — Usługi w zakresie tworzenia, badania i wsparcia systemów informatycznych (ESP-DESIS III) — Zapytania na wykonanie zadania przedstawione w ramach tej samej części — Mechanizm ponownego poddania procedurze przetargowej — Odrzucenie ofert — Kryteria udzielenia zamówienia — Obowiązek uzasadnienia — Oferta rażąco niska — Żądanie odszkodowania]	23
2017/C 78/31	Sprawa T-255/15: Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2017 r. – Almaz Antey Air and Space Defence/Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi — Zamrożenie środków finansowych — Osoba prawna wspierająca materialnie lub finansowo działania podważające integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażające — Proporcjonalność — Obowiązek uzasadnienia — Prawo do obrony — Prawo do skutecznej ochrony sądowej — Prawa podstawowe — Oczywisty błąd w ocenie)	23
2017/C 78/32	Sprawa T-381/15: Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – IMG/Komisja [Ochrona interesów finansowych Unii — Wzmocnione środki w zakresie audytu i monitorowania oraz ostrzeżenie dotyczące weryfikacji w ramach systemu wczesnego ostrzegania (SWO) — Decyzja zawieszająca możliwość zawarcia przez skarżącą z Komisją umów dotyczących pośredniego zarządzania z uwagi na występujące wątpliwości co do jej statusu organizacji międzynarodowej — Skarga o stwierdzenie nieważności — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Brak interesu prawnego — Częściowa niedopuszczalność — Prawo do obrony — Obowiązek uzasadnienia — Oczywisty błąd w ocenie — Proporcjonalność — Pewność prawa — Uzasadnione oczekiwania — Skarga o odszkodowanie i zadośćuczynienie]	24
2017/C 78/33	Sprawa T-474/15: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – GGP Italy/Komisja (Ochrona zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów oraz pracowników — Dyrektywa 2006/42/WE — Klauzula ochronna — Krajowy środek wprowadzający nakaz wycofania z obrotu i zakaz wprowadzania do obrotu kosiarki trawnikowej — Wymagania dotyczące urządzeń ochronnych — Kolejne wersje normy zharmonizowanej — Pewność prawa — Decyzja Komisji uznająca środek za uzasadniony — Naruszenie prawa)	25
2017/C 78/34	Sprawa T-510/15: Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Mengozzi/EUIPO – Consorzio per la tutela dell’olio extravergine di oliva toscano (TOSCORO) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Słowny unijny znak towarowy TOSCORO — Wcześniejsze chronione oznaczenie geograficzne Toscano — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Artykuł 142 rozporządzenia (WE) nr 40/94 — Artykuły 13 i 14 rozporządzenia (EWG) nr 2081/92 — Częściowe unieważnienie prawa do znaku]	26
2017/C 78/35	Sprawa T-686/15: Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Marcas Costa Brava/EUIPO – Excellent Brands JMI (Cremcaffé by Julius Meinl) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Cremcaffé by Julius Meinl — Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy café crem — Względna podstawa odmowy rejestracji — Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	26
2017/C 78/36	Sprawa T-687/15: Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Marcas Costa Brava/EUIPO – Excellent Brands JMI (Cremcaffé by Julius Meinl) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Cremcaffé by Julius Meinl — Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy café crem — Względna podstawa odmowy rejestracji — Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	27
2017/C 78/37	Sprawa T-689/15: Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Marcas Costa Brava/EUIPO – Excellent Brands JMI (Cremcaffé by Julius Meinl) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Cremcaffé by Julius Meinl — Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy café crem — Względna podstawa odmowy rejestracji — Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	28
2017/C 78/38	Sprawa T-690/15: Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Marcas Costa Brava/EUIPO – Excellent Brands JMI (Cremcaffé) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Cremcaffé — Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy café crem — Względna podstawa odmowy rejestracji — Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	28
2017/C 78/39	Sprawa T-691/15: Wyrok Sądu z dnia 2 lutego 2017 r. – Marcas Costa Brava/EUIPO – Excellent Brands JMI (Cremcaffé by Julius Meinl) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Cremcaffé by Julius Meinl — Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy café crem — Względna podstawa odmowy rejestracji — Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	29
2017/C 78/40	Sprawa T-88/16: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – Opko Ireland Global Holdings/EUIPO – Teva Pharmaceutical Industries (ALPHAREN) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego ALPHAREN — Wcześniejsze słowne krajowe znaki towarowe ALPHA D3 — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Uwzględnienie przez izbę odwoławczą nowych dowodów w następstwie wyroku stwierdzającego nieważność — Artykuł 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009]	29
2017/C 78/41	Sprawa T-130/16: Wyrok Sądu z dnia 31 stycznia 2017 r. – Coesia/EUIPO (Przedstawienie dwóch czerwonych ukośnych łukowatych linii) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego dwie czerwone ukośne łukowate linie — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Obowiązek dokonania oceny charakteru odróżniającego znaku towarowego w stosunku do sposobu postrzegania go przez właściwy krąg odbiorców]	30
2017/C 78/42	Sprawa T-351/15: Postanowienie Sądu z dnia 20 stycznia 2017 r. – Papapanagiotou/Parlament (Zamówienia publiczne na dostawy — Postępowanie przetargowe — Meble biurowe — Odrzucenie oferty jednego z oferentów — Kryteria udzielania zamówienia — Decyzja o unieważnieniu postępowania przetargowego — Umorzenie postępowania)	31
2017/C 78/43	Sprawa T-119/16: Postanowienie Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – Topera/EUIPO (RHYTHMVIEW) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego RHYTHMVIEW — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej]	31
2017/C 78/44	Sprawa T-217/16: Postanowienie Sądu z dnia 25 stycznia 2017 r. – Internacional de Productos Metálicos/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Dumping — Przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej lub wysyłanych z Malezji — Rozporządzenie uchylającego ostateczne cło antydumpingowe — Brak indywidualnego oddziaływania — Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych — Oczywista niedopuszczalność)	32
2017/C 78/45	Sprawa T-353/16: Postanowienie Sądu z dnia 26 stycznia 2017 r. – European Social Enterprise Law Association/EUIPO (EUROPEAN SOCIAL ENTERPRISE LAW ASSOCIATION) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Reprzezentowanie strony skarżącej przez adwokata niebędącego osobą trzecią — Niedopuszczalność]	32
2017/C 78/46	Sprawa T-759/16: Skarga wniesiona w dniu 31 października 2016 r. – Campailla/Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej	33
2017/C 78/47	Sprawa T-914/16: Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2016 r. – Proof IT/EIGE	34
2017/C 78/48	Sprawa T-4/17: Skarga wniesiona w dniu 14 stycznia 2017 r. – Coedo Suárez/Rada	35
2017/C 78/49	Sprawa T-10/17: Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2017 r. – Proof IT/EIGE	35
2017/C 78/50	Sprawa T-20/17: Skarga wniesiona w dniu 16 stycznia 2017 r. – Węgry/Komisja	36
2017/C 78/51	Sprawa T-34/17: Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2017 r. – Skyleader/EUIPO – Sky International (SKYLEADER)	37
2017/C 78/52	Sprawa T-42/17: Skarga wniesiona w dniu 25 stycznia 2017 r. – VR-Bank Rhein-Sieg/SRB	38
2017/C 78/53	Sprawa T-45/17: Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2017 r. – Kwang Yang Motor/EUIPO – Schmidt (CK1)	38
2017/C 78/54	Sprawa T-46/17: Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2017 r. – TDH Group/EUIPO – Comercial de Servicios Agrigan (Pet Cuisine)	39
2017/C 78/55	Sprawa T-48/17: Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2017 r. – ADDE/Parlament	40
2017/C 78/56	Sprawa T-54/17: Skarga wniesiona w dniu 31 stycznia 2017 r. – CLF/Parlament	41
2017/C 78/57	Sprawa T-57/17: Skarga wniesiona w dniu 31 stycznia 2017 r. – Pegasus/Parlament	42
2017/C 78/58	Sprawa T-794/14: Postanowienie Sądu z dnia 24 stycznia 2017 r. – AATC Trading/EUIPO – El Corte Inglés (ALAΪA PARIS)	42
2017/C 78/59	Sprawa T-59/15: Postanowienie Sądu z dnia 25 stycznia 2017 r. – Amitié/EACEA	42
2017/C 78/60	Sprawa T-756/15: Postanowienie Sądu z dnia 19 stycznia 2017 r. – Tengelmann Warenhandelsgesellschaft/EUIPO – Fédération Internationale des Logis (T)	43
2017/C 78/61	Sprawa T-313/16: Postanowienie Sądu z dnia 19 stycznia 2017 r. – Grupo Riberebro Integral i Riberebro Integral/Komisja	43