2.2.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 33/1

Stopa procentowa stosowana przez Europejski Bank Centralny do podstawowych operacji refinansujących (1):

0,00 % na dzień 1 lutego 2017 r.

Kursy walutowe euro (2)

1 lutego 2017 r.

(2017/C 33/01)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0790
JPY	Jen	122,25
DKK	Korona duńska	7,4370
GBP	Funt szterling	0,85418
SEK	Korona szwedzka	9,4253
CHF	Frank szwajcarski	1,0680
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,8830
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,021
HUF	Forint węgierski	309,78
PLN	Złoty polski	4,3186
RON	Lej rumuński	4,5478
TRY	Lir turecki	4,0581
AUD	Dolar australijski	1,4225
CAD	Dolar kanadyjski	1,4097
HKD	Dolar Hongkongu	8,3720
NZD	Dolar nowozelandzki	1,4817
SGD	Dolar singapurski	1,5240
KRW	Won	1 247,86
ZAR	Rand	14,4837
CNY	Yuan renminbi	7,4270
HRK	Kuna chorwacka	7,4645
IDR	Rupia indonezyjska	14 424,00
MYR	Ringgit malezyjski	4,7782
PHP	Peso filipińskie	53,713
RUB	Rubel rosyjski	64,8674
THB	Bat tajlandzki	37,894
BRL	Real	3,3918
MXN	Peso meksykańskie	22,3405
INR	Rupia indyjska	72,7540

(1) Stopa obowiązująca w ostatnich operacjach, których dokonywano przed wskazaną datą. W przypadku przetargu procentowego, stopa procentowa odpowiada marginalnej stopie procentowej.

(2) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

2.2.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 33/4

SZCZEGÓŁOWE ZAPROSZENIE DO SKŁADANIA WNIOSKÓW – EACEA/03/2017

Karta Szkolnictwa Wyższego Erasmus 2014–2020

(2017/C 33/04)

1. Wprowadzenie

Niniejsze zaproszenie do składania wniosków opiera się na rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1288/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiającym „Erasmus+”: unijny program na rzecz kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylającym decyzje nr 1719/2006/WE, 1720/2006/WE i 1298/2008/WE ( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 347/50 z 20.12.2013).

2. Cele i opis

Karta Szkolnictwa Wyższego Erasmus (KSWE) określa ogólne ramy jakości działań w zakresie współpracy na szczeblu europejskim i międzynarodowym, które instytucja szkolnictwa wyższego może przeprowadzić w ramach programu Erasmus+. Przyznanie Karty Szkolnictwa Wyższego Erasmus jest warunkiem wstępnym dla wszystkich instytucji szkolnictwa wyższego z państw wymienionych poniżej, które pragną ubiegać się o udział i uczestniczyć w mobilności edukacyjnej osób lub we współpracy na rzecz innowacji i wymiany dobrych praktyk w ramach programu. W przypadku instytucji szkolnictwa wyższego z innych państw, Karta nie jest wymagana, a ramy jakości zostaną ustanowione za pomocą porozumień międzyinstytucjonalnych między instytucjami szkolnictwa wyższego. Karta przyznawana jest na cały okres trwania programu Erasmus+. Wdrożenie Karty będzie monitorowane, a złamanie którejkolwiek z zapisanych w niej zasad i zobowiązań może prowadzić do jej odebrania przez Komisję Europejską.

3. Kwalifikujący się wnioskodawcy

Do ubiegania się o Kartę Szkolnictwa Wyższego Erasmus kwalifikują się instytucje szkolnictwa wyższego mające siedzibę w:

—	państwach członkowskich Unii Europejskiej,

—	państwach EFTA–EOG (Islandia, Liechtenstein, Norwegia), byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii i Turcji.

Organy krajowe określą, na terenie swojego kraju, które spośród instytucji szkolnictwa wyższego (1), które złożyły wnioski, mogą kwalifikować się do uczestnictwa w mobilności edukacyjnej osób lub we współpracy na rzecz innowacji i wymiany dobrych praktyk w ramach programu Erasmus+.

4. Ostateczny termin składania wniosków oraz przybliżony termin publikacji wyników wyboru

Należycie wypełniony formularz elektroniczny należy złożyć do godziny 12.00 (południe, czas brukselski, środkowoeuropejski) dnia 31 marca 2017 r.

Przybliżony termin publikacji wyników wyboru to 1 października 2017 r.

5. Szczegółowe informacje

Informacje o programie Erasmus+ znajdują się na poniższej stronie internetowej: http://ec.europa.eu/erasmus-plus

Wnioski należy przedłożyć zgodnie z wytycznymi Agencji Wykonawczej ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego dostępnymi na stronie internetowej:

https://eacea.ec.europa.eu/erasmus-plus/funding/erasmus-charter-for-higher-education-2014-2020-selection-2018_en

(1) „Instytucja szkolnictwa wyższego” zgodnie z treścią art. 2 podstawy prawnej programu Erasmus+ oznacza:

a)	każdy rodzaj instytucji szkolnictwa wyższego, która zgodnie z prawem krajowym lub praktyką krajową przyznaje uznawane tytuły naukowe lub inne uznawane kwalifikacje na poziomie szkolnictwa wyższego, bez względu na brzmienie nazwy takiej instytucji;

b)	każdą instytucję, która zgodnie z prawem krajowym lub praktyką krajową prowadzi kształcenie lub szkolenie zawodowe na poziomie szkolnictwa wyższego.

2.2.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 33/8

Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2017/C 33/07)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1).

JEDNOLITY DOKUMENT

„CHAROLAIS DE BOURGOGNE”

Nr UE: PGI-FR-02099 – 8.12.2015

ChNP ( ) ChOG ( X )

1. Nazwa lub nazwy

„Charolais de Bourgogne”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Francja

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Typ produktu

Klasa 1.1. Mięso świeże (i podroby)

3.2. Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

„Charolais de Bourgogne” jest to mięso wołowe lub cielęce pozyskiwane ze zwierząt rasy charolaise (urodzonych z ojców i matek rasy charolaise), posiadających następujące cechy:

KATEGORIA oraz minimalny i maksymalny wiek	Minimalna masa tuszy	Uformowanie	Stopień otłuszczenia
Cielę 14–24 m-ce	320 kg	E, U, R	2-3-4
Jałówka co najmniej 24 m-ce	280 kg	E, U, R	2-3-4
Krowa maksymalnie 10 lat	330 kg	U, R	2-3-4

Mięso „Charolais de Bourgogne” jest to mięso charakteryzujące się naturalną czerwoną barwą, nieznaczną marmurkowatością, niewielką zawartością tłuszczu, słabym unerwieniem, delikatnością i soczystością.

Występuje ono jako produkt świeży lub głęboko mrożony. Mięso nie może być wprowadzane do obrotu w postaci schłodzonej po rozmrożeniu.

3.3. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Chów zwierząt odbywa się przy zachowaniu tradycyjnych cyklów naprzemiennego chowu pastwiskowego (co najmniej 6 miesięcy w roku) i oborowego przez cały okres trwania ich chowu, który obejmuje jeden taki cykl w przypadku cieląt w wieku 14–24 miesięcy oraz co najmniej dwa cykle w przypadku jałówek i krów.

Powierzchnia użytków zielonych w gospodarstwie obejmuje co najmniej 70 % głównej powierzchni paszowej (GPP).

Żywienie wszystkich zwierząt opiera się na zielonce i na paszach objętościowych. Pasze objętościowe, z wyjątkiem słomy, pochodzą wyłącznie z obszaru geograficznego. W ten sposób tradycyjnie wykorzystuje się bowiem znaczne występowanie na obszarze geograficznym użytków zielonych, które charakteryzują się różnorodnością i jakością roślinności.

Ilość kompletnych lub uzupełniających pasz treściwych ogranicza się średnio w ujęciu rocznym do 2 kg paszy surowej na jedno zwierzę dziennie, z wyjątkiem etapu tuczu końcowego.

Stosowanie mocznika jest zabronione w ciągu całego czasu trwania chowu.

Podczas etapu tuczu końcowego zwierzęta żywią się na pastwisku lub paszą zadawaną w korycie.

3.4. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Narodziny oraz chów i tucz zwierząt odbywa się na obszarze geograficznym.

3.5. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

—

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się nazwa

Etykieta produktu „Charolais de Bourgogne” zawiera w szczególności:

—	nazwę chronionego oznaczenia geograficznego,

—	krajowy numer identyfikacyjny zwierzęcia lub numer partii,

—	kategorię zwierzęcia, od którego pochodzi mięso,

—	datę uboju,

—	w stosownych przypadkach: napis „minimalny okres dojrzewania wynosi 7 dni w przypadku kawałków mięsa przeznaczonych do grillowania lub pieczenia, z wyjątkiem przepony grubej, przepony cienkiej i polędwicy” lub „minimalny okres dojrzewania wynosi 7 dni w przypadku mięsa pakowanego próżniowo”.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar geograficzny ChOG „Charolais de Bourgogne” obejmuje następujące gminy:

w departamencie Ain:

Arbigny, Asnières-sur-Saône, Bagé-le-Châtel, Beaupont, Beny, Bey, Boz, Chavannes-sur-Reyssouze, Chevroux, Coligny, Cormoranche-sur-Saône, Cormoz, Courtes, Crottet, Curciat-Dongalon, Domsure, Feillens, Garnerans, Genouilleux, Gorrevod, Grièges, Guereins, Lescheroux, Mantenay-Montlin, Manziat, Marboz, Mogneneins, Montmerle-sur-Saône, Ozan, Peyzieux-sur-Saône, Pirajoux, Pont-de-Vaux, Pont-de-Veyle, Replonges, Reyssouze, Saint-André-de-Bagé, Saint-Bénigne, Saint-Didier-sur-Chalaronne, Saint-Etienne-sur-Reyssouze, Saint-Jean-sur-Reyssouze, Saint-Julien-sur-Reyssouze, Saint-Laurent-sur-Saône, Saint-Nizier-le-Bouchoux, Saint-Trivier-de-Courtes, Salavre, Sermoyer, Servignat, Thoissey, Valeins, Verjon, Vernoux, Vescours, Vesines, Villemotier;

w departamencie Cher:

Apremont-sur-Allier, Argenvières, Bannay, Beffes, Belleville-sur-Loire, Boulleret, Bué, La Chapelle-Hugon, La Chapelle-Montlinard, Charentonnay, Le Chautay, Couargues, Cours-les-Barres, Couy, Crézancy-en-Sancerre, Cuffy, Feux, Gardefort, Garigny, Germigny-l’Exempt, Groises, La Guerche-sur-l’Aubois, Herry, Jalognes, Jouet-sur-l’Aubois, Jussy-le-Chaudrier, Lère, Lugny-Champagne, Marseilles-les-Aubigny, Ménetou-Ratel, Ménétréol-sous-Sancerre, Précy, Saint-Bouize, Sainte-Gemme-en-Sancerrois, Saint-Léger-le-Petit, Saint-Martin-des-Champs, Saint-Satur, Sancergues, Sancerre, Savigny-en-Sancerre, Sens-Beaujeu, Sevry, Sury-près-Lère, Sury-en-Vaux, Thauvenay, Torteron, Veaugues, Verdigny, Vinon;

w departamencie Côte d’Or:

kantony d’Arnay-le-Duc, Beaune, Ladoix-Serrigny, Semur-en-Auxois

oraz gminy:

Agencourt, Agey, Alise-Sainte-Reine, Ancey, Argilly, Athié, Aubigny-en-Plaine, Aubigny-les-Sombernon, Auvillars-sur-Saône, Bagnot, Barbirey-sur-Ouche, Baulme-la-Roche, Benoisey, Bessey-les-Cîteaux, Blaisy-Bas, Blaisy-Haut, Bligny-le-sec, Bonnencontre, Boux-sous-Salmaise, Brazey-en-Plaine, Broin, Buffon, Bure-les-Templiers, Bussy-la-Pesle, Bussy-le-Grand, Chamblanc, Champagny, Champ-d’Oiseau, Chanceaux, Charencey, Charrey-sur-Saône, Chaugey, Chaume-les-Baigneux, Chivres, Comblanchien, Corcelles-lès-Cîteaux, Corgoloin, Corpoyer-la-Chapelle, Courcelles-les-Montbard, Crépand, Darcey, Detain-et-Bruant, Drée, Echalot, Echannay, Epernay-sous-Gevrey, Eringes, Esbarres, Etormay, Fain-les-Montbard, Fain-les-Moutiers, Flavigny-sur-Ozerain, Fresnes, Frôlois, Fussey, Gerland, Gissey-sous-Flavigny, Glanon, Grenant-lès-Sombernon, Grésigny-Sainte-Reine, Grignon, Grosbois-en-Montagne, Hauteroche, Izeure, Jailly-les-Moulins, Jallanges, Jours-les-Baigneux, Labergement-les-Seurre, Labruyère, Lanthes, Lechâtelet, Magny-les-Aubigny, Magny-les-Villers, Mâlain, Marigny-le-Cahoüet, Menesble, Ménetreux-le-Pitois, Mesmont, Minot, Moitron, Montigny-Montfort, Montmain, Montoillot, Montot, Moutiers-Saint-Jean, Mussy-la-Fosse, Nogent-les-Montbard, Pagny-la-Ville, Panges, Pellerey, Poiseul-la-Grange, Poncey-sur-l’Ignon, Pouillenay, Pouilly-sur-Saône, Prâlon, Quincerot, Quincey, Quincy-le-Vicomte, Recey-sur-Ource, Remilly-en-Montagne, La Roche-Vanneau, Saint-Anthot, Saint-Bernard, Saint-Broing-les-Moines, Saint-Germain-les-Senailly, Saint-Jean-de-Bœuf, Saint-Nicolas-les-Cîteaux, Saint-Rémy, Saint-Seine-l’Abbaye, Saint-Victor-sur-Ouche, Salmaise, Savigny-sous-Mâlain, Savouges, Seigny, Senailly, Seurre, Sombernon, Source-Seine, Terrefondrée, Thénissey, Trouhaut, Trugny, Turcey, Vaux-Saules, Venarey-les-Laumes, Verrey-sous-Drée, Verrey-sous-Salmaise, Vieilmoulin, Villaines-les-Prévôtes, Villebichot, La Villeneuve-les-Convers, Villotte-Saint-Seine, Villy-le-Moutier, Viserny;

w departamencie Loire:

Ambierle, Arcinges, Arçon, Belleroche, Belmont-de-la-Loire, La Bénisson-Dieu, Boyer, Briennon, Le Cergne, Chandon, Changy, Charlieu, Le Crozet, Cuinzier, Ecoche, La Gresle, Jarnosse, Mably, Maizilly, Mars, Nandax, Noailly, Les Nöés, La Pacaudière, Pouilly-sous-Charlieu, Renaison, Sail-les-Bains, Saint-Alban-les-Eaux, Saint-André-d’Apchon, Saint-Bonnet-des-Quarts, Saint-Denis-de-Cabanne, Saint-Forgeux-Lespinasse, Saint-Germain-la-Montagne, Saint-Germain-Lespinasse, Saint-Haon-le-Châtel, Saint-Haon-le-Vieux, Saint-Hilaire-sous-Charlieu, Saint-Martin-d’Estreaux, Saint-Nizier-sous-Charlieu, Saint-Pierre-la-Noaille, Saint-Rirand, Saint-Romain-la-Motte, Sevelinges, Urbise, Villers, Vivans;

w departamencie Nièvre:

wszystkie gminy z wyjątkiem Annay, Dornecy i Neuvy-sur-Loire;

w departamencie Rhône:

kanton Belleville

oraz gminy:

Aigueperse, Azolette, Monsols, Ouroux, Propières, Saint-Bonnet-des-Bruyères, Saint-Christophe, Saint-Clément-de-Vers, Saint-Etienne-des-Oullières, Saint-Igny-de-Vers, Saint-Jacques-des-Arrêts, Saint-Mamert, Trades;

w departamencie Saône-et-Loire:

wszystkie gminy z wyjątkiem Beauvernois, Bosjean, Champagnat i Cuiseaux;

w departamencie Yonne:

kanton Avallon

oraz gminy:

Andryes, Angely, Asquins, Bierry-les-Belles-Fontaines, Blacy, Chamoux, Cisery, Coutarnoux, Diges, Dissangis, Domecy-sur-Cure, Dracy, Foissy-les-Vézelay, Fontaines, Fontenay-près-Vézelay, Fontenoy, Givry, Guillon, L’Isle-sur-Serein, Joux-la-Ville, Lalande, Lavau, Leugny, Levis, Marmeaux, Merry-la-Vallée, Mézilles, Montréal, Moulins-sur-Ouanne, Moutiers-en-Puisaye, Parly, Pierre-Perthuis, Pisy, Sainpuits, Saint-André-en-Terre-Plaine, Sainte-Colombe-sur-Loing, Saint-Fargeau, Saint-Martin-des-Champs, Saint-Martin-sur-Ocre, Saint-Père, Saints-en-Puisaye, Saint-Sauveur-en-Puisaye, Santigny, Sauvigny-le-Beuréal, Savigny-en-Terre-Plaine, Sceaux, Talcy, Tannerre-en-Puisaye, Tharoiseau, Thizy, Toucy, Treigny, Trévilly, Vassy-sous-Pisy, Vézelay, Vignes.

5. Związek z obszarem geograficznym

Obszar geograficzny objęty ChOG „Charolais de Bourgogne” składa się z niewielkich rejonów rolniczych, które należą do najżyźniejszych obszarów w Europie i na których rozwinął się system chowu ekstensywnego. Blisko cztery piąte użytków rolnych stanowią powierzchnie paszowe. Na obszarze tym naturalne użytki zielone, które charakteryzują się różnorodnością i jakością roślinności, stanowią przeważającą większość powierzchni paszowych (średnio 73 %).

Klimat typu oceanicznego, z wpływami kontynentalnymi lub południowymi w zależności od części obszaru, zapewnia równomierne rozłożenie opadów deszczu przez cały rok. Wzrosty temperatur w okresie wiosennym umożliwiają szybkie ocieplenie i sprzyjają jednolitemu wzrostowi zielonki na użytkach zielonych, praktyce sianokosów oraz, w niektórych częściach obszaru, zbiorom otawy.

Rozdzielone żywopłotami pastwiska burgundzkie (fr. bocage) powstały w XIX w., kiedy region ten wyspecjalizował się w chowie bydła, a w szczególności w produkcji mięsa „Charolais de Bourgogne”. Obszary bocage mają geometryczne kształty z żywopłotami składającymi się z różnych roślin kolczastych (dzikich róż, tarnin itd.), bzu, wierzb itd. Żywopłoty utworzone są wzdłuż ogrodzeń z palików z akacji i z drutu kolczastego, przy czym podłoże obsypuje się odchodami ptaków. Utrzymywanie wspomnianych żywopłotów przez hodowców (poprzez regularne przycinanie) łączy się z działaniem dzikiej flory i fauny (która tworzy żywopłot oraz z niego korzysta) oraz wpływa na komfort bydła (często przebywającego na pastwisku) i na cechy charakterystyczne krajobrazu.

Na obszarze geograficznym, stanowiącym obszar przejściowy między glebami wapiennymi Basenu Paryskiego oraz krystalicznymi glebami Masywu Centralnego, udało się wykorzystać tę różnorodność glebową umożliwiającą komplementarność praktyk rolniczych: rozród i chów zwierząt odbywa się na ubogich glebach krystalicznych, a opas i tucz końcowy na żyznych terenach gliniasto-wapiennych.

System produkcji „Charolais de Bourgogne” charakteryzuje się ekstensywnym wykorzystaniem gruntów i ekstensywnym prowadzeniem stada z uwzględnieniem przemienności cyklów wypasu i zimowania. Potencjał zwierząt rasy charolaise, tak jak potencjał użytków zielonych, wykorzystuje się w regionie zgodnie z tradycyjnymi zasadami utrwalonymi od wielu wieków.

Proces selekcji zwierząt przeprowadzany jest przez hodowców. Kontynuują oni udoskonalanie stad przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Umiejętności przekazywane są między hodowcami (ocena wzrokowa właściwości zwierząt, konkursy itd.) oraz z pokolenia na pokolenie (stado hodowlane).

W okresie zimowym stado otrzymuje pożywienie na bazie siana pochodzącego w większości z gospodarstwa i w całości z obszaru geograficznego oraz na bazie słomy, które uzupełnia się zbożami i makuchami w ograniczonej ilości, co pozwala na zrównoważenie dawki pokarmowej. Głównym celem hodowcy jest skrócenie w jak największym stopniu czasu zimowania. Powrót do obory ma często miejsce po całkowitym wykorzystaniu możliwości użytku zielonego, a rozpoczęcie wypasu następuje już w momencie wzejścia pierwszych wiosennych pędów. Matkę wraz z cielęciem wyprowadza się na łąkę już w momencie wzejścia pierwszych pędów w trosce o optymalne wykorzystanie zielonki.

Hodowca rygorystycznie zarządza powierzchnią pokrytą zielonką, aby zoptymalizować jej wzrost, z uwzględnieniem wyprowadzania zwierząt na użytki zielone i ich zganiania oraz gromadzenia zapasów paszowych. Praktyki te pozwalają na zachowanie potencjału ilościowego i jakościowego użytków zielonych oraz na zapewnienie zwierzętom dostępu do działek przez większą część roku. Stado składające się z krów i ich cieląt spędza w ten sposób długi czas na wypasie, który kończy się segregacją cieląt.

W regionie tym obszary bocage sprzyjające produkcji pasz oraz chów w systemie wypasowym rozwinęły się jednocześnie. Rasa charolaise szczególnie dobrze przystosowała się do tych warunków. Utrzymywanie na tym obszarze systemu chowu charakteryzującego się ekstensywnym wykorzystaniem gruntów i stada pozwala na zarządzanie dużymi powierzchniami i utrzymywanie rozległych terenów.

Zwierzęta „Charolais de Bourgogne” charakteryzują tuszą, która odzwierciedla solidność szkieletu i posiada znaczną wartość rzeźną.

Wydajność mięsna tuszy „Charolais de Bourgogne” – wynosząca powyżej 70 % – jest doskonała ze względu na wysoki odsetek mięśni i niską zawartość tłuszczu powierzchniowego. Wydajność ta znacznie przekracza wydajność porównywalnych zwierząt i umożliwia uzyskanie około 50 % mięsa nadającego się do pieczenia. W klasyfikacji mięsa pod względem wartości rzeźnej mięso to znajduje się wśród najlepszych w swojej kategorii, biorąc pod uwagę, że prawie 95 % zwierząt jest sklasyfikowanych jako dobre (R) do doskonałe (E).

Mięso „Charolais de Bourgogne” ma piękny, intensywny i błyszczący czerwony kolor. Delikatny i lekki tłuszcz jest rozmieszczony w mięsie, tworząc delikatną sieć, dlatego mięso to określa się jako marmurkowate, co jest wyznacznikiem jego właściwości smakowo-zapachowych. Mięso to jest cenione za swoje wartości odżywcze, posiada bowiem wysoką zawartość białek, żelaza i witamin, tj. składników odżywczych wysokiej jakości. Podczas obróbki termicznej mięso ma tę szczególną właściwość, że w dużym stopniu zatrzymuje wodę i w nieznacznym stopniu traci soki. Jeżeli chodzi o właściwości organoleptyczne, główną cechą mięsa jest delikatność i średnia zawartość tłuszczu przy jednoczesnym zachowaniu właściwości smakowo-zapachowych i soczystości.

Mięso „Charolais de Bourgogne” jest wynikiem umiejętności hodowców. Przekazywane z biegiem czasu praktyki w zakresie chowu przyczyniły się do ukształtowania burgundzkich obszarów bocage, na których odbywa się chów bydła aż do osiągnięcia dojrzałości i które nadają mięsu jego szczególne właściwości.

Produkcja „Charolais de Bourgogne” rozwinęła się więc dzięki właściwościom gleb, obfitości użytków zielonych, sprzyjającemu klimatowi i sprzyjającym warunkom hydrograficznym oraz różnorodności glebowo-geologicznej.

Karmienie mlekiem matki sprzyja produkcji zdrowych cieląt. Wczesne rozpoczęcie wypasu i jego maksymalne przedłużanie, w połączeniu z okresami wysychania traw, sprawiają, że w niektórych okresach dostępność żywności dla zwierząt jest obniżona. Dzięki temu zwierzęta korzystają ze swoich rezerw tłuszczu. Te zasady produkcji sprawiają, że mięso jest „marmurkowate”, a jego właściwości smakowo-zapachowe są wyraźniejsze dzięki rozmieszczeniu tłuszczu wewnątrz kawałków mięsa.

Sposób żywienia (w szczególności duży udział wypasu) oraz przemieszczanie się zwierząt po łąkach sprzyjają delikatności i miękkości mięsa. Znaczny udział zielonki w żywieniu zwierząt nadaje mięsu czerwony kolor, a także sprawia, że jest ono bogate w naturalne przeciwutleniacze (witaminę E), dzięki którym kolor ten utrzymuje się stabilnie do wprowadzania do obrotu. Podczas tuczu końcowego międzymięśniowa (marmurkowata) tkanka tłuszczowa zostaje uzupełniona warstwą tłuszczu na tuszy, która sprzyja dojrzewaniu oraz uzyskaniu przez mięso smaku i delikatności.

Związek mięsa „Charolais de Bourgogne” z obszarem geograficznym opiera się na jego renomie.

Mięso „Charolais de Bourgogne” zajmuje od dawna ważne miejsce w gastronomii oraz podczas lokalnych świąt. We wszystkich przewodnikach turystycznych określa się je jako charakterystyczne dla Burgundii. Renoma ta znajduje odzwierciedlenie w gastronomii dzięki przepisom i komentarzom znanych szefów kuchni. Wśród nich znajdują się Thierry i Damien BROIN, których specjalność stanowi burgundzka wołowina rasy charolaise (fr. „Bœuf Charolais de Bourgogne”) pochodząca z krótkiego łańcucha produkcji. Szef kuchni Yannick VAILLANT, którego restaurację poleca się w wielu przewodnikach i wymienia się w wielu czasopismach, przyznaje, że „wołowina »Charolais de Bourgogne« cieszy się renomą ze względu na swoje walory smakowe”.

Wysokiej jakości potrawy przygotowywane na bazie mięsa „Charolais de Bourgogne” podaje się podczas prestiżowych kolacji, o czym świadczy obecność dania „Carpaccio de Charolais de Bourgogne” w menu degustacyjnym uroczystej kolacji zorganizowanej przez francuskie izby rolnicze w zamku Château de Savigny-les-Beaune dnia 8 lipca 1997 r.

„Charolais de Bourgogne” zawsze zdobywa uznanie podczas oficjalnych konkursów rasy charolaise. W krajowym konkursie w ramach światowego kongresu poświęconemu rasie charolaise w sierpniu 2014 r., wśród 750 zaprezentowanych zwierząt, ponad 50 % zwierząt, które zdobyły nagrody, pochodziło z Burgundii.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

https://www.inao.gouv.fr/fichier/4-CDCCharolaisdeBourgogne-Novembre2016-Propre.pdf

(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 33

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 60 2 lutego 2017

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2017/C 33/01	Stopa procentowa stosowana przez Europejski Bank Centralny do podstawowych operacji refinansujących: 0,00 % na dzień 1 lutego 2017 r. – Kursy walutowe euro	1
2017/C 33/02	Noty wyjaśniające do Nomenklatury scalonej Unii Europejskiej	2
	Trybunał Obrachunkowy
2017/C 33/03	Sprawozdanie specjalne nr 36/2016 – Ocena mechanizmów zamknięcia programów rozwoju obszarów wiejskich i programów w obszarze spójności na lata 2007–2013	3

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
	Komisja Europejska
2017/C 33/04	Szczegółowe zaproszenie do składania wniosków – EACEA/03/2017 – Karta Szkolnictwa Wyższego Erasmus 2014–2020	4
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał EFTA
2017/C 33/05	Wyrok Trybunału z dnia 31 marca 2016 r. w sprawie E-4/15 – Islandzkie Towarzystwo Usług Finansowych przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA (Skarga o unieważnienie decyzji Urzędu Nadzoru EFTA – pomoc państwa – dopuszczalność – Locus standi – status stowarzyszenia)	6
2017/C 33/06	Wyrok Trybunału z dnia 19 kwietnia 2016 r. w sprawie E-14/15 – Holship Norge AS przeciwko Norsk Transportarbeiderforbund (Artykuły 31, 53 i 54 Porozumienia EOG – Prawo konkurencji – Układy zbiorowe – Działania zbiorowe – Swoboda przedsiębiorczości)	7
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2017/C 33/07	Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych	8