26.1.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 26/2

Komunikat Komisji opublikowany na podstawie art. 27 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 w sprawie AT.40153 E-book MFNs i kwestiach powiązanych

(2017/C 26/02)

1. WPROWADZENIE

Zgodnie z art. 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (1) Komisja może zdecydować – w przypadkach, w których zamierza przyjąć decyzję nakazującą zaprzestanie naruszania prawa i gdy zainteresowane strony zaproponują zobowiązania, aby uwzględnić zastrzeżenia wyrażone przez Komisję we wstępnej ocenie – o nadaniu tym zobowiązaniom mocy wiążącej dla przedsiębiorstw. Decyzja taka może zostać przyjęta na czas określony i oznacza, że nie ma już dalszych podstaw do podejmowania działań przez Komisję.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia Komisja publikuje zwięzłe streszczenie sprawy i zasadniczą treść zobowiązań. Zainteresowane strony mogą przedłożyć swoje uwagi w terminie wyznaczonym przez Komisję.

2. STRESZCZENIE SPRAWY

W dniu 9 grudnia 2016 r. Komisja przyjęła wstępną ocenę w rozumieniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 dotyczącą naruszeń, których rzekomo dopuściło się przedsiębiorstwo Amazon.com, Inc. i powiązane z nim przedsiębiorstwa, w tym Amazon EU S.à.r.l., Amazon Media EU S.à.r.l. i Amazon Digital Services Inc. (dalej łącznie „Amazon”), w odniesieniu do dystrybucji detalicznej e-książek do konsumentów w EOG.

Według wstępnej oceny Amazon może posiadać dominującą pozycję na rynkach właściwych dystrybucji detalicznej e-książek w językach angielskim i niemieckim do konsumentów w EOG. We wstępnej ocenie Komisja wyraziła swoje obawy, że Amazon mógł ewentualnie nadużyć swojej pozycji dominującej, łamiąc tym samym art. 102 Traktatu i art. 54 Porozumienia EOG, poprzez nałożenie na dostawców (2) e-książek wymogów (i) powiadamiania go o korzystniejszych lub alternatywnych warunkach, jakie oferują oni innym sprzedawcom lub (ii) udostępniania mu warunków, które bezpośrednio lub pośrednio zależą od warunków oferowanych innym sprzedawcom detalicznym e-książek (3) (zwanych dalej łącznie „klauzulami równości”). Wstępne zastrzeżenia Komisji dotyczą następujących klauzul równości:

Klauzule zobowiązujące dostawcę e-książek do zgłaszania i oferowania Amazonowi warunków dystrybucji e-książek w ramach danego modelu biznesowego w wyniku dystrybucji e-książek przez dostawcę e-książek w ramach tego modelu biznesowego za pośrednictwem jakiegokolwiek sprzedawcy detalicznego e-książek innego niż Amazon („równość modelu biznesowego”).

Klauzule zobowiązujące dostawcę e-książek do udostępniania Amazonowi (i) danej e-książki na danym terytorium lub w określonym dniu i o określonej godzinie w wyniku dystrybucji tej e-książki przez dostawcę e-książek do jakiegokolwiek sprzedawcy detalicznego e-książek innego niż Amazon („równość wyboru”) lub (ii) dowolnej cechy, funkcjonalności, zasad korzystania, elementu lub treści w odniesieniu do jednej lub większej liczby e-książek w wyniku udostępnienia przez dostawcę e-książek tej cechy, funkcjonalności, zasady korzystania, elementu lub treści dla tej e-książki za pośrednictwem sprzedawcy detalicznego e-książek innego niż Amazon („równość cech”).

Klauzule (i) zobowiązujące dostawcę e-książek do ustalania ceny agencyjnej dla Amazona, w każdym wypadku zależnej od ceny agencyjnej ustalanej przez dostawcę e-książek (lub pobieranej przez sprzedawcę detalicznego e-książek) dla jakiegokolwiek sprzedawcy detalicznego e-książek innego niż Amazon lub cen odsprzedaży pobieranych od konsumentów przez sprzedawców detalicznych innych niż Amazon („równość cen agencyjnych”) lub (ii) zobowiązujące dostawcę e-książek do oferowania Amazonowi każdej ceny agencyjnej, promocyjnej ceny hurtowej lub treści promocyjnych w wyniku oferowania przez dostawcę e-książek ceny agencyjnej, promocyjnej ceny hurtowej lub treści promocyjnych za pośrednictwem sprzedawcy detalicznego e-książek innego niż Amazon („równość promocji”) lub (iii) przewidujące „pulę” rabatów, które Amazon może wykorzystać według własnego uznania w celu obniżki cen agencyjnych dla dowolnej e-książki dostarczanej Amazonowi przez tego dostawcę e-książek. Wspomniana pula jest obliczana na podstawie różnic między cenami agencyjnymi ustalonymi przez dostawcę e-książek na dostawy e-książek dla Amazona a cenami agencyjnymi lub cenami odsprzedaży na te e-książki dostępne za pośrednictwem innych sprzedawców detalicznych e-książek. Przychody dostawcy e-książek i prowizje Amazona są obliczane na podstawie zdyskontowanej ceny agencyjnej („postanowienia dotyczące puli rabatowej”).

Klauzule zobowiązujące dostawcę e-książek do oferowania Amazonowi ceny hurtowej, w każdym wypadku zależnej od ceny hurtowej / ceny agencyjnej, jaką dostawca e-książek oferuje jakiemukolwiek sprzedawcy detalicznemu e-książek innemu niż Amazon, lub ceny odsprzedaży pobieranej od konsumentów przez jakiegokolwiek sprzedawcę detalicznego e-książek innego niż Amazon („równość cen hurtowych”).

Klauzule zobowiązujące dostawcę e-książek do powiadamiania Amazona o udostępnieniu innych alternatywnych modeli biznesowych, e-książek, danych o dostępności, cech, promocji lub niższych cen hurtowych i agencyjnych sprzedawcom detalicznym e-książek innym niż Amazon („postanowienia dotyczące powiadamiania”).

10)

We wstępnej ocenie Komisja przyjęła wstępne stanowisko, że klauzula równości modelu biznesowego i odnośne postanowienia dotyczące powiadamiania mogą (i) ograniczać motywację dostawców e-książek do wspierania alternatywnych nowych i innowacyjnych modeli biznesowych i inwestowania w nie, (ii) zmniejszać zdolność i motywację konkurentów Amazona do rozwoju i różnicowania swoich ofert przez takie modele biznesowe, (iii) odstraszać sprzedawców detalicznych e-książek od wchodzenia na rynek i ekspansji na nim, a co za tym idzie – może osłabiać konkurencję na poziomie dystrybucji e-książek i wzmacniać już ewentualnie dominującą pozycję Amazona.

11)

Ponadto klauzule równości wyboru i równości cech mogą (i) mogą zmniejszać motywację dostawców e-książek i sprzedawców detalicznych e-książek do tworzenia e-książek, które nie są pierwotnie w formie tekstowej, oraz uniemożliwiać zróżnicowanie sprzedawców detalicznych e-książek, a co za tym idzie ewentualnie osłabiać konkurencję na poziomie dystrybucji e-książek, (ii) osłabiać konkurencję między sprzedawcami detalicznymi e-książek i odstraszać ich od wchodzenia na rynek i ekspansji na nim poprzez ograniczenie zakresu zróżnicowania ofert sprzedawców detalicznych e-książek, czego skutkiem mogą być wyższe ceny i mniejszy wybór dla konsumentów.

12)

Ponadto klauzule równości cen agencyjnych, równości promocji, postanowień dotyczących puli rabatowej i odpowiednich postanowień dotyczących powiadamiania (w połączeniu z postępowaniem Amazona mającym na celu uzyskanie równości cen detalicznych) mogą (i) odstraszać sprzedawców detalicznych e-książek od wchodzenia na rynek i ekspansji na nim, wzmacniając w ten sposób ewentualną pozycję dominującą Amazona, (ii) pozwolić Amazonowi na ograniczanie konkurencji między sprzedawcami detalicznymi e-książek, a tym samym na uzyskanie wyższych prowizji od dostawców e-książek, co może ostatecznie prowadzić do wzrostu cen detalicznych e-książek.

13)

I wreszcie, klauzula równości cen hurtowych może (i) utrudniać sprzedawcom detalicznym e-książek wchodzenie na rynki właściwe i ekspansję na nich przez oferowanie konsumentom niższych cen detalicznych na e-książki niż Amazon oraz (ii) potęgować ewentualne skutki klauzuli równości wyboru przez zapewnienie Amazonowi dostępu do e-książek na najlepszych warunkach hurtowych, w przypadku gdy dostawcy e-książek zdecydują się na nieoferowanie Amazonowi danej e-książki.

14)

We wstępnej ocenie Komisja wyraziła obawy co do tego, że wszystkie opisane powyżej klauzule równości stanowią same w sobie nadużycie ewentualnej pozycji dominującej Amazona na rynkach właściwych w EOG. Ponadto Komisja wstępnie uważa, że połączenie różnych klauzul równości dotyczących cen (tj. równości cen agencyjnych, postanowień dotyczących puli rabatowej, równości promocji, równości cen hurtowych i równości prowizji agencyjnej (4)), klauzul równości niezwiązanych z ceną (tj. równości modelu biznesowego, równości wyboru i równości cech) i postanowień dotyczących powiadamiania prawdopodobnie nasili potencjalne skutki antykonkurencyjne poszczególnych klauzul.

3. ZASADNICZA TREŚĆ ZAPROPONOWANYCH ZOBOWIĄZAŃ

15)

Amazon nie zgadza się ze wstępną oceną Komisji. Niemniej jednak zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 zaproponował on zobowiązania, których może się podjąć, by uwzględnić zastrzeżenia Komisji w zakresie konkurencji. Główne elementy tych zobowiązań są następujące:

Amazon nie będzie wymagał ani w inny sposób uzależniał zawierania umów od jakichkolwiek klauzul równości modelu biznesowego, równości prowizji agencyjnej, równości cen agencyjnych, równości cech, równości promocji, równości wyboru, równości cen hurtowych ani postanowień dotyczących powiadamiania zawartych w umowach między Amazonem a dostawcami e-książek dotyczących sprzedaży e-książek konsumentom w EOG. Amazon powiadomi każdego z tych dostawców e-książek, że nie będzie już wymagał uwzględniania takich postanowień.

b)	Amazon zaoferuje każdemu dostawcy e-książek, którego umowa dotycząca sprzedaży e-książek konsumentom w EOG zawiera aktualnie ważne postanowienie dotyczące puli rabatowej, możliwość wypowiedzenia takiej umowy na piśmie z dowolnego powodu z zachowaniem 120-dniowego okresu wypowiedzenia.

c)	Amazon nie będzie ujmował w nowych umowach dotyczących e-książek z dostawcami e-książek żadnych klauzul równości dotyczących cen, klauzul równości niezwiązanych z ceną ani postanowień dotyczących powiadamiania.

d)	Czas trwania tych zobowiązań będzie wynosił pięć lat od dnia otrzymania przez Amazona formalnej notyfikacji decyzji Komisji wydanej na podstawie art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1/2003. Amazon wyznaczy pełnomocnika ds. monitorowania, który będzie kontrolował wywiązywanie się Amazona z zobowiązań.

16)

Pełna wersja wszystkich zobowiązań została opublikowana w języku angielskim na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji:

http://ec.europa.eu/competition/index_en.html

4. ZAPROSZENIE DO ZGŁASZANIA UWAG

17)

Po zbadaniu rynku Komisja zamierza przyjąć na podstawie art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 decyzję uznającą za wiążące zobowiązania streszczone powyżej i opublikowane na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji.

18)

Zgodnie z art. 27 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 Komisja wzywa zainteresowane strony trzecie do zgłaszania uwag na temat zaproponowanych zobowiązań. Komisja musi otrzymać wspomniane uwagi nie później niż w terminie jednego miesiąca od daty niniejszej publikacji. Zainteresowane strony trzecie są również proszone o przedłożenie nieopatrzonej klauzulą poufności wersji swoich uwag, z której usunięto tajemnice handlowe oraz pozostałe informacje poufne oraz zastąpiono je nieopatrzonym klauzulą poufności streszczeniem lub słowami „tajemnica handlowa” lub „poufne”.

19)

Prosimy o przesyłanie uzasadnionych odpowiedzi i uwag, przedstawiających istotne fakty. Jeśli stwierdzą Państwo istnienie problemu dotyczącego dowolnej części proponowanych zobowiązań, prosimy o zasugerowanie możliwego rozwiązania.

20)

Uwagi z dopiskiem zawierającym numer referencyjny AT.40153 E-book MFNs and related matters można przesyłać do Komisji pocztą elektroniczną (na adres: COMP-GREFFE-ANTITRUST@ec.europa.eu), faksem (+322 2950128) lub listownie na poniższy adres:

European Commission

Directorate-General for Competition

Antitrust Registry

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

(1) Dz.U. L 1 z 4.1.2003, s. 1. Ze skutkiem od dnia 1 grudnia 2009 r. art. 81 i 82 Traktatu WE stały się odpowiednio art. 101 i 102 TFUE. Treść tych dwóch grup postanowień jest zasadniczo identyczna. Dla celów niniejszego zawiadomienia odniesienia do art. 101 i 102 TFUE należy rozumieć, tam gdzie to stosowne, jako odniesienia do art. 81 i 82 Traktatu WE.

(2) Termin „dostawca e-książek” jest stosowany w celu objęcia wszystkich podmiotów, które posiadają niezbędne prawa do udzielania licencji na e-książki sprzedawcom detalicznym e-książek lub do sprzedawania e-książek bezpośrednio konsumentom. Termin „dostawca e-książek” jako taki obejmuje wydawnictwa e-książek i niektórych pośredników (na przykład hurtowników lub agregatorów).

(3) Termin „sprzedawca detaliczny e-książek” dla celów niniejszego dokumentu obejmuje każdą osobę fizyczną lub prawną, która zgodnie z prawem sprzedaje (lub zgodnie z prawem dąży do sprzedaży) e-książek konsumentom w jednym lub więcej państw EOG lub za pośrednictwem której dostawca e-książek sprzedaje na podstawie umowy agencyjnej e-książki konsumentom w jednym lub więcej państw EOG. Dostawca e-książek jest sprzedawcą detalicznym e-książek w zakresie, w jakim sprzedaje e-książki bezpośrednio konsumentom lub sprzedaje e-książki za pośrednictwem przedstawiciela na podstawie umowy agencyjnej.

(4) Równość prowizji agencyjnej jest klauzulą zobowiązującą dostawcę e-książek do zapewnienia Amazonowi prowizji agencyjnej zależnej w każdym wypadku od prowizji agencyjnej, jaką dostawca e-książek oferuje jakiemukolwiek sprzedawcy detalicznemu e-książek innemu niż Amazon na podstawie umowy agencyjnej.

26.1.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 26/8

ZAPROSZENIE DO SKŁADANIA WNIOSKÓW – EACEA 04/2017

w ramach programu Erasmus+

Działanie podstawowe 2 – Współpraca na rzecz innowacji i wymiany dobrych praktyk

Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych

(2017/C 26/06)

1. Cele i opis

Celem sojuszy na rzecz umiejętności sektorowych jest eliminowanie niedoborów kwalifikacji w ramach jednego lub większej liczby profili zawodowych w określonym sektorze. Sojusze realizują ten cel, identyfikując specyficzne potrzeby istniejące lub pojawiające się na rynku pracy (strona popytowa) i zwiększając zdolność reagowania na potrzeby rynku pracy w ramach systemów wstępnego i ustawicznego kształcenia i szkolenia zawodowego na wszystkich szczeblach (strona podażowa). Opierając się na dowodach dotyczących zapotrzebowania na umiejętności, sojusze na rzecz umiejętności sektorowych wspierają proces opracowywania i dostarczania transnarodowych treści w obszarze szkolenia zawodowego, a także rozpowszechniają metody nauczania i szkolenia związane z kluczowymi europejskimi profilami zawodowymi.

Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone z myślą o prowadzeniu strategicznej współpracy sektorowej w dziedzinie umiejętności zapewniają możliwość identyfikowania i opracowywania konkretnych działań umożliwiających dostosowanie poziomu popytu i podaży na umiejętności w celu zapewnienia ogólnego wsparcia na rzecz realizacji strategii wzrostu dla określonego sektora.

Projekty dotyczące jednej z wymienionych poniżej „Części” mogą zapewnić możliwość zrealizowania tych celów:

Część 1 – Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone do celów identyfikacji potrzeb w obszarze umiejętności

Celem tych sojuszy jest identyfikowanie potrzeb w dziedzinie umiejętności i niedoborów kwalifikacji w określonym sektorze gospodarki i przedstawianie szczegółowych dowodów w tym zakresie. Zapewniłoby to możliwość wyeliminowania takich niedoborów poprzez organizowanie szkoleń, niezależnie od tego, czy byłyby to szkolenia bazujące na programach kształcenia i szkolenia zawodowego, czy też szkolenia organizowane w jakimkolwiek innym sektorze kształcenia i szkolenia.

Działaniom na rzecz zidentyfikowania przyszłych potrzeb w zakresie umiejętności i opracowania definicji tych potrzeb powinny towarzyszyć badania potrzeb rynku pracy w danym sektorze. Potrzebne umiejętności powinny zostać zidentyfikowane w ramach odpowiednich profili zawodowych w danym sektorze, w miarę możliwości w oparciu o europejską klasyfikację umiejętności, kompetencji, kwalifikacji i zawodów (ESCO). W stosownych przypadkach należy wykorzystywać informacje na temat umiejętności zgromadzone przez „europejskie rady ds. umiejętności sektorowych” oraz informacje zawarte w już istniejących badaniach dotyczących umiejętności sektorowych, uwzględniając wyniki prac wcześniejszych sojuszy na rzecz umiejętności sektorowych. Unijna panorama umiejętności zawiera wiele informacji na temat umiejętności oraz analiz i badań poświęconych poszczególnym profesjom (zawodom) i sektorom: http://skillspanorama.cedefop.europa.eu/en.

Współpraca między podmiotami publicznymi i prywatnymi (takimi jak ministerstwa pracy, partnerzy społeczni, organizatorzy kształcenia i szkolenia, podmioty zajmujące się gromadzeniem informacji o rynku pracy, przedsiębiorstwa, w tym MŚP, izby handlowe, publiczne i prywatne służby zatrudnienia oraz krajowe urzędy statystyczne) w kwestiach związanych z rynkiem pracy powinna zostać zorganizowania w taki sposób, aby zapewnić możliwość identyfikowania i przewidywania utrzymujących się niedoborów kwalifikacji i przypadków niedopasowania umiejętności na szczeblu sektorowym w odniesieniu do określonego zbioru profili zawodowych. W tym kontekście istotne znaczenie ma maksymalizacja synergii z innymi inicjatywami sektorowymi.

Część 2 – Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone do celów opracowywania i realizacji programów kształcenia i szkolenia zawodowego

Celem tych sojuszy jest reagowanie na niedobory kwalifikacji zidentyfikowane w danym sektorze gospodarki i potrzeby tego sektora, opracowywanie programów nauczania, a także opracowywanie metod nauczania i prowadzenia szkoleń. Programy nauczania i metody szkoleniowe powinny uwzględniać element wyraźnie zorientowany na uczenie się oparte na pracy i powinny wspierać transnarodową mobilność osób uczących się.

Przy wdrażaniu programów kształcenia i szkolenia zawodowego lub przy opracowywaniu standardów kwalifikacji w oparciu o profile zawodowe bazujące – w miarę możliwości – na ESCO partnerzy będą musieli interpretować istniejące dowody naukowe dotyczące zapotrzebowania na umiejętności specyficzne dla określonych grup zawodowych. W stosownych przypadkach należy opierać się na informacjach na temat umiejętności zgromadzonych przez „europejskie rady ds. umiejętności sektorowych” oraz informacjach zawarte w już istniejących badaniach dotyczących umiejętności sektorowych, uwzględniając wyniki prac wcześniejszych sojuszy na rzecz umiejętności sektorowych. Unijna panorama umiejętności zawiera wiele informacji na temat umiejętności oraz analiz i badań poświęconych poszczególnym profesjom (zawodom) i sektorom: http://skillspanorama.cedefop.europa.eu/en.

Proces opracowywania i wdrażania programów nauczania zawodowego powinien przebiegać zgodnie z następującymi kluczowymi zasadami: (i) zapewnienie jakości, w tym skuteczne systemy śledzenia osób uczących się oraz przekazywania informacji zwrotnych; (ii) programy nauczania i kwalifikacji zorientowane na efekty uczenia się; (iii) realizowanie programów nauczania w modularny sposób na wszystkich etapach; (iv) uwzględnianie odpowiednio długich okresów uczenia się opartego na pracy; (v) uwzględnienie doświadczeń międzynarodowych (w zakresie mobilności osób uczących się, nauczycieli i osób prowadzących szkolenia).

Partnerzy w ramach sojuszy powinni przedstawić we wniosku środki na rzecz formalnego uznania nowych lub dostosowanych programów nauczania zawodowego i kwalifikacji zawodowych, które zamierzają podjąć w odpowiednich państwach i sektorach, oraz określić sposób, w jaki będą kontynuowały wdrażanie rezultatów projektu po zakończeniu finansowania ze strony UE. Oczekuje się, że sojusze na rzecz umiejętności sektorowych przeprowadzą proponowane działania w sposób zapewniający możliwość maksymalizacji ich wpływu na jeden profil zawodowy w danym sektorze lub na większą liczbę tych profili.

Część 3 – Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone do celów opracowania nowego podejścia strategicznego („plan działania”) do kwestii współpracy sektorowej w dziedzinie umiejętności

Plan działania na rzecz współpracy sektorowej w dziedzinie umiejętności to jedno z dziesięciu działań przewidzianych w Nowym europejskim programie na rzecz umiejętności (1). Jego celem jest poprawa gromadzenia informacji na temat umiejętności oraz opracowanie przejrzystej strategii i instrumentów zapewniających możliwość wyeliminowania niedoborów umiejętności w określonych sektorach gospodarki. Plan działania będzie realizowany jako projekt pilotażowy w sześciu sektorach: sektorze motoryzacyjnym, sektorze obrony, sektorze technologii morskiej, sektorze kosmicznych usług geoinformacyjnych, sektorze tekstylnym/odzieżowym/skórzanym/obuwniczym i sektorze turystyki.

Sojusze tworzone w ramach części 3 będą wspierały realizację planu działania poprzez opracowywanie strategii w dziedzinie umiejętności sektorowych. Strategia sektorowa musi wywrzeć systemowy i strukturalny wpływ przejawiający się ograniczeniem niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej oraz zapewnieniem jakości i poziomu umiejętności odpowiedniego do tego, by wspierać wzrost, innowacje i konkurencyjność w sektorze. W strategii należy zawrzeć precyzyjnie określony zestaw działań, kluczowych etapów i dobrze określonych rezultatów, aby dostosować poziom popytu i podaży na umiejętności w celu zapewnienia ogólnego wsparcia na rzecz realizacji strategii wzrostu dla określonego sektora.

Strategia na rzecz umiejętności sektorowych wniesie wkład w zwiększenie puli talentów i zapewni wsparcie na rzecz dostosowania siły roboczej do wymogów związanych ze zmianami przemysłowymi i rynkowymi zachodzącymi w danym sektorze, przyczyniając się tym samym do zagwarantowania jej długoterminowej konkurencyjności. Strategia będzie koncentrowała się w szczególności na nowych zmianach technologicznych (np. na technologiach cyfrowych i kluczowych technologiach prorozwojowych).

Cele części 1 (prognozowanie popytu na umiejętności) i części 2 (reagowanie na zidentyfikowane zapotrzebowanie na umiejętności poprzez opracowywanie i wdrażanie programów kształcenia i szkolenia zawodowego) muszą zostać uwzględnione w strategii na rzecz umiejętności sektorowych.

Partnerzy są zobowiązani to stworzenia sojuszu sektorowego na rzecz współpracy w dziedzinie umiejętności na szczeblu UE oraz do wdrażania konkretnych działań napędzanych popytem. Sojuszem zarządzać będą przedstawiciele danego sektora, przy czym w jego skład wchodzić będą również inne istotne zainteresowane strony, takie jak organizatorzy kształcenia i szkolenia, partnerzy społeczni, klastry i sieci, instytucje badawcze, urzędy statystyczne, służby zatrudnienia i organy ds. kwalifikacji (w przypadkach, w których będzie to możliwe).

2. Kryteria kwalifikowalności

Część 1:

Sojusz na rzecz umiejętności sektorowych musi obejmować co najmniej 12 krajów objętych programem, a w jego realizacji muszą brać udział co najmniej dwie organizacje, z których przynajmniej jedna musi reprezentować daną branżę, a jedna – organizatorów kształcenia i szkolenia.

Za kwalifikujące się organizacje uczestniczące uznaje się:

—	europejskich lub krajowych partnerów społecznych,

—	ministerstwa pracy lub powiązane organy (agencje lub rady),

—	publiczne lub prywatne służby zatrudnienia,

—	instytuty badawcze zajmujące się rynkiem pracy, krajowe urzędy statystyczne,

—	publiczne lub prywatne małe, średnie lub duże przedsiębiorstwa (uwzględniając przedsiębiorstwa społeczne),

—	agencje rozwoju gospodarczego,

—	izby handlowe, przemysłowe lub izby pracy,

—	sektorowe lub branżowe stowarzyszenia pracodawców lub pracowników; izby rzemieślnicze,

—	europejskie lub krajowe sektorowe organizacje parasolowe,

—	organizatorzy szkoleń lub kształcenia na szczeblu lokalnym, regionalnym lub krajowym,

—	sektorowe instytuty badawcze,

—	organy świadczące usługi w zakresie rozwoju kariery i poradnictwa zawodowego oraz służby informacyjne,

—	organy publiczne odpowiedzialne za kwestie związane z kształceniem i szkoleniem na szczeblu regionalnym lub krajowym.

Część 2:

Sojusz na rzecz umiejętności sektorowych musi obejmować co najmniej cztery kraje objęte programem, a w jego realizacji musi brać udział co najmniej osiem organizacji, z których przynajmniej trzy muszą reprezentować daną branżę lub sektor (np. izby lub stowarzyszenia branżowe), a przynajmniej trzy – organizatorów kształcenia i szkolenia.

Za kwalifikujące się organizacje uczestniczące uznaje się:

—	przedsiębiorstwa publiczne lub prywatne (uwzględniając przedsiębiorstwa społeczne), w szczególności posiadające własny dział szkoleń, organizujące kursy przygotowania zawodowego i organizujące programy wspólnych szkoleń (szkolenia oparte na współpracy),

—	organizacje unijne lub krajowe reprezentujące branżę, małe i średnie przedsiębiorstwa, odpowiednie organizacje sektorowe,

—	publiczni lub prywatni organizatorzy kształcenia i szkolenia zawodowego, w tym międzyzakładowe ośrodki szkoleniowe i instytucje szkolnictwa wyższego świadczące usługi w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego,

—	sieci organizatorów kształcenia i szkolenia zawodowego oraz europejskie lub krajowe organizacje reprezentujące takich organizatorów,

—	organy zajmujące się kształceniem i szkoleniem na szczeblu regionalnym lub krajowym i ministerstwa,

—	organizacje lub sieci – na szczeblu unijnym lub krajowym – reprezentujące partnerów społecznych, branżę, organizacje sektorowe, przedstawicieli określonych grup zawodowych i zainteresowane strony w obszarze kształcenia i szkolenia, uwzględniając organizacje młodzieżowe,

—	izby handlowe, przemysłowe, rzemieślnicze lub izby pracy i inne podmioty pośredniczące,

—	rady ds. umiejętności sektorowych,

—	agencje rozwoju gospodarczego, urzędy statystyczne i instytucje badawcze,

—	podmioty prowadzące działalność w sektorze kultury lub w sektorze kreatywnym,

—	organy świadczące usługi w zakresie rozwoju kariery i poradnictwa zawodowego, służby informacyjne oraz służby zatrudnienia,

—	organy ds. akredytacji, certyfikacji, uznawania lub kwalifikacji (organy pełniące „funkcję regulacyjną”).

Część 3:

Sojusz na rzecz umiejętności sektorowych musi obejmować co najmniej sześć krajów objętych programem, a w jego realizacji musi brać udział co najmniej 12 organizacji, z których przynajmniej pięć musi reprezentować daną branżę lub sektor (np. izby lub stowarzyszenia branżowe), a przynajmniej pięć musi być organizatorami kształcenia i szkolenia.

Za kwalifikujące się organizacje uczestniczące uznaje się:

—	przedsiębiorstwa publiczne lub prywatne prowadzące działalność w wybranych sektorach pilotażowych, w szczególności posiadające własny dział szkoleń, organizujące kursy przygotowania zawodowego i organizujące programy wspólnych szkoleń (szkolenia oparte na współpracy),

—	organizacje unijne lub krajowe reprezentujące branżę, małe i średnie przedsiębiorstwa, odpowiednie organizacje sektorowe,

—	publiczni lub prywatni organizatorzy kształcenia lub szkolenia, w tym ośrodki szkoleniowe i instytucje szkolnictwa wyższego (a także akademie wojskowe w sektorze obrony),

—	sieci organizatorów kształcenia lub szkolenia oraz europejskie lub krajowe organizacje reprezentujące takich organizatorów,

—	organy odpowiedzialne za kwestie związane z kształceniem i szkoleniem lub zatrudnieniem na szczeblu regionalnym lub krajowym i powiązane ministerstwa,

—	organizacje lub sieci – na szczeblu unijnym lub krajowym – reprezentujące partnerów społecznych, branżę, organizacje sektorowe, przedstawicieli określonych grup zawodowych i zainteresowane strony w obszarze kształcenia i szkolenia, uwzględniając organizacje młodzieżowe,

—	izby handlowe, przemysłowe i izby pracy oraz inne stosowne sektorowe podmioty pośredniczące,

—	rady ds. umiejętności sektorowych,

—	agencje rozwoju gospodarczego, urzędy statystyczne i instytucje badawcze,

—	organy świadczące usługi w zakresie rozwoju kariery i poradnictwa zawodowego, służby informacyjne oraz służby zatrudnienia,

—	organy ds. akredytacji, certyfikacji, uznawania lub kwalifikacji (organy pełniące „funkcję regulacyjną”),

—	organy reprezentujące odpowiednie organy na szczeblu regionalnym i krajowym.

Za kwalifikujące się kraje uznaje się:

Kraje objęte programem Erasmus+:

—	28 państw członkowskich Unii Europejskiej,

—	kraje objęte programem niebędące państwami członkowskimi UE: była jugosłowiańska republika Macedonii, Islandia, Liechtenstein, Norwegia, Turcja.

3. Kwalifikujące się działania

We wniosku należy przedstawić spójny i kompleksowy zestaw wymienionych poniżej działań i rezultatów dla każdej części oraz – w stosownych przypadkach – dla danego sektora.

W przypadku wszystkich trzech części należy położyć szczególny nacisk na kwestie związane z umiejętnościami cyfrowymi, ponieważ ich znaczenie dla wszystkich profili zatrudnienia w ramach całego rynku pracy stale się zwiększa. Działania w tym obszarze należy podejmować, zachowując synergię z nową koalicją na rzecz umiejętności cyfrowych i zatrudnienia i podejmując wysiłki na rzecz promowania umiejętności istotnych z punktu widzenia kluczowych technologii prorozwojowych. Ponadto należy wspierać wysiłki w obszarze przechodzenia na gospodarkę o obiegu zamkniętym, wprowadzając zmiany w systemach kwalifikacji i krajowych programach nauczania w taki sposób, aby zapewnić możliwość pokrycia pojawiającego się zapotrzebowania zawodowego na „zielone umiejętności”.

Część 1 – Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone do celów identyfikacji potrzeb w obszarze umiejętności

Definiowanie potrzeb w zakresie umiejętności i organizowania szkoleń w określonym sektorze gospodarki:

—

gromadzenie i interpretowanie dowodów świadczących o zapotrzebowaniu na usługi na rynku pracy w ramach danego sektora gospodarki, w tym w oparciu o unijną panoramę umiejętności (np. prognozy dotyczące umiejętności opracowywane przez Cedefop, różnego rodzaju dane gromadzone w ramach badań, najistotniejsze ustalenia z analiz), a także – w stosownych przypadkach – w oparciu o wyniki prac europejskich rad ds. umiejętności sektorowych lub wcześniejszych sojuszy na rzecz umiejętności sektorowych,

—	analizowanie tendencji i wyzwań kształtujących sektor i powiązany z nim rynek pracy oraz koncentrowanie się na czynnikach napędzających zmiany, które mogą wywrzeć wpływ na popyt i podaż na umiejętności w tym sektorze (np. automatyzacja, demografia),

—

w oparciu o powyższe działania, przekazywanie wyników szczegółowej oceny aktualnego i oczekiwanego niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej, niedoboru kwalifikacji i niedopasowania umiejętności w sektorze (zarówno jeżeli chodzi o umiejętności specyficzne dla danego zawodu, jak i o umiejętności miękkie), a także oceny zapotrzebowania na dokonanie przeglądu profili zawodowych, ustalając kolejność, w jakiej należy odnieść się do poszczególnych kwestii, m.in. na podstawie ich wpływu na potencjał w zakresie wzrostu i konkurencyjności w sektorze i na zatrudnienie (np. prawdopodobieństwo utraty pracy, trudne do uzupełnienia wakaty),

—	analizowanie potencjalnego wpływu takich potrzeb w zakresie umiejętności na wzrost i zatrudnienie w sektorze,

—	analizowanie najistotniejszych tendencji wywierających wpływ na ściśle powiązane ze sobą sektory, aby uwzględnić potencjalne skutki uboczne na innych rynkach,

—	identyfikowanie potrzeb w zakresie organizowania szkoleń, w miarę możliwości w oparciu o profile zawodowe zgodne z klasyfikacją ESCO,

—

przekazywanie wszystkich istotnych dowodów jakościowych na szczeblu UE lub krajowym oraz danych ilościowych dotyczących umiejętności, zatrudnienia i wyników gospodarczych w sektorze w formie elektronicznej w formacie połączonych otwartych danych, aby zapewnić możliwość wprowadzenia tych danych do unijnej panoramy umiejętności (http://skillspanorama.cedefop.europa.eu/en).

Część 2 – Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone do celów opracowywania i realizacji programów kształcenia i szkolenia zawodowego

Opracowywanie transnarodowych programów nauczania zawodowego o zasięgu sektorowym:

—

identyfikowanie i opracowywanie programów nauczania w dziedzinie kształcenia i szkolenia zawodowego lub standardów kwalifikacji (zgodnie z ERK i na podstawie informacji zawartych w ESCO) w oparciu o zidentyfikowane zapotrzebowanie na umiejętności w ramach określonych profili zawodowych w danym sektorze gospodarki, aby zapewnić możliwość reagowania na te potrzeby,

—

przekształcanie zapotrzebowania na umiejętności w innowacyjne, zorientowane na efekty uczenia się modularne programy kształcenia i szkolenia zawodowego lub programy kwalifikacji (wykorzystujące ECVET do opracowywania kwalifikacji składających się z jednostek efektów uczenia się), a by zapewnić przejrzystość i porównywalność, biorąc również pod uwagę konieczność zatwierdzenia doświadczeń nabytych (np. nieformalnych lub formalnych),

—	zarządzania jakością nowych treści szkoleniowych poprzez stosowanie zasad zapewniania jakości EQAVET albo poprzez korzystanie z już istniejących systemów zapewniania jakości, które powinny być jednak zgodne z EQAVET,

—	włączanie okresów uczenia się opartego na pracy do nowych treści szkoleniowych, uwzględniając możliwość wykorzystywania wiedzy w praktycznych, „życiowych” sytuacjach w miejscu pracy, oraz – w miarę możliwości – wkomponowywanie transnarodowych doświadczeń w zakresie uczenia się do tych treści,

—

opracowywanie metod kształcenia i szkolenia zawodowego koncentrujących się zarówno na umiejętnościach specyficznych dla określonego zawodu, jak i na kompetencjach kluczowych, umiejętnościach miękkich i umiejętnościach STEM (nauki ścisłe, technologia, inżynieria i matematyka), przy jednoczesnym zapewnieniu możliwości skutecznego nabywania lub rozwijania tych kompetencji, w szczególności w ramach szkoleń związanych z pracą,

—

promowanie istotnych sektorowych kwalifikacji w dziedzinie kształcenia i szkolenia zawodowego (uwzględniając transnarodowe wspólne programy realizowane przez więcej niż jednego organizatora kształcenia i szkolenia zawodowego) oraz zapewnianie wsparcia w ramach procesu uzgadniania kwestii związanych z ich uznawaniem poprzez wdrażanie zasad ECVET, a także poprzez przekazywanie kwalifikacji do zatwierdzenia w ramach krajowych ram kwalifikacji i ERK, a także stosowanie wszelkich innych istotnych europejskich narzędzi i instrumentów w danym sektorze,

—

zwiększanie stopnia uznawania kwalifikacji na szczeblu europejskim i krajowym w ramach sektora poprzez promowanie i uzgadnianie kwestii związanych z kwalifikacjami sektorowymi, usprawnianie procesu certyfikacji transgranicznej i budowanie wzajemnego zaufania, przyczyniając się do poprawy mobilności osób uczących się i specjalistów w danym sektorze,

—

identyfikowanie, dokumentowanie i promowanie skutecznych projektów i dobrych praktyk związanych z umiejętnościami i kwalifikacjami, a także projektów i dobrych praktyk sprzyjających tworzeniu partnerstw zrzeszających wiele zainteresowanych stron, uwzględniając zainteresowane strony z innych sektorów lub spoza Europy, i opracowywanie szczegółowych propozycji w celu ich powielenia lub – w stosownych przypadkach – w celu ich zastosowania na szerszą skalę,

—	w stosownych przypadkach zapewnianie dostępności rezultatów projektów w formacie otwartych danych, tak aby można było wprowadzić je do unijnej panoramy umiejętności i ESCO.

Realizacja programów nauczania zawodowego:

—

identyfikowanie najodpowiedniejszych metod realizacji programów nauczania poprzez wykorzystywanie innowacyjnych podejść do nauczania i uczenia się, a także poprzez strategiczne i zintegrowane korzystanie z rozwiązań w dziedzinie ICT (np. mieszane uczenie się, symulatory itp.) oraz z otwartych zasobów edukacyjnych (np. MOOC i VOOC),

—

identyfikowanie sposobów wdrażania innowacyjnych metod nauczania i uczenia się w kontekście kształcenia i szkolenia zawodowego zapewniających możliwość odpowiedniego reagowania na potrzeby określonych docelowych grup osób uczących się, w tym również poprzez organizowanie programów uczenia się opartego na pracy,

—	opracowywanie działań służących usprawnieniu międzypokoleniowego transferu wiedzy w kontekście kształcenia i szkolenia zawodowego,

—	opisywanie sposobów udoskonalania metod i procedur oceny w taki sposób, by obejmowały one wszystkie formy uczenia się, uwzględniając uczenie się oparte na pracy, oraz aby usprawniały proces zatwierdzania umiejętności i kompetencji nabytych przed przeprowadzeniem szkolenia,

—

identyfikowanie środków zapewniających możliwość śledzenia osób uczących się po zakończeniu szkolenia, aby zagwarantować przekazywanie „informacji zwrotnych”. Takie systemy śledzenia i przekazywania informacji zwrotnych mogą wykorzystywać informacje uzyskane od przedsiębiorstw i osób uczących się / pracowników, a także publiczne zasoby informacyjne i informacje przekazywane przez zainteresowane strony na rynku pracy,

—	proponowanie odpowiednich środków na rzecz formalnego uznawania nowych lub dostosowanych programów nauczania zawodowego i kwalifikacji w krajach uczestniczących i w odpowiednich sektorach,

—	planowanie stopniowego wprowadzania wyników projektu w celu wywarcia wpływu o charakterze systemowym.

Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone w ramach tej części muszą zapewniać prowadzenie zrównoważonej współpracy w obszarze rozwijania umiejętności między kluczowymi branżowymi zainteresowanymi stronami w danym sektorze, organizatorami kształcenia i szkolenia oraz organami publicznymi.

Sojusze muszą opracować strategię dotyczącą umiejętności sektorowych, aby wesprzeć realizację celów wyznaczonych w strategii rozwoju opracowanej dla danego sektora. Wspomniana strategia powinna stanowić pierwszy, kluczowy wynik projektu – należy wskazać w niej konkretne działania i przedstawić precyzyjnie określony zestaw działań, kluczowych etapów i dobrze określonych rezultatów, aby zapewnić możliwość ustalenia najlepszego sposobu dostosowania popytu na umiejętności do podaży umiejętności.

W strategii należy szczegółowo określić, w jaki sposób istotne tendencje, takie jak zachodzące w danym sektorze zmiany o charakterze globalnym, społecznym i technologiczny, mogą wpłynąć na kwestie związane z miejscami pracy oraz na zapotrzebowanie na umiejętności. W strategii powinno się przedstawić orientacyjny harmonogram jej realizacji i zwrócić szczególną uwagę na wpływ technologii cyfrowych i kluczowych technologii prorozwojowych.

Sojusze tworzone w ramach tej części obejmują działania przedstawione w części 1 (właściwe dla danego sektora) i działania przedstawione w części 2. Muszą one obejmować w szczególności następujące działania:

—

przekazywanie wyników szczegółowej oceny aktualnego i oczekiwanego niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej, niedoboru kwalifikacji i niedopasowania umiejętności w sektorze, a także oceny zapotrzebowania na dokonanie przeglądu profili zawodowych, ustalając kolejność, w jakiej należy odnieść się do poszczególnych kwestii, m.in. na podstawie ich wpływu na potencjał w zakresie wzrostu i konkurencyjności w sektorze i na zatrudnienie (np. prawdopodobieństwo utraty pracy, trudne do uzupełnienia wakaty),

—	opracowywanie wspólnej metodyki oceny aktualnej sytuacji i przewidywania przyszłych potrzeb, a także przewidywanie przyszłych potrzeb oraz monitorowanie (w odstępach rocznych) zmian w obszarze popytu na umiejętności i podaży umiejętności w oparciu o wiarygodne scenariusze prognostyczne,

—

identyfikowanie profili zawodowych, które należy poddać przeglądowi lub które muszą zostać utworzone, a także powiązanych z nimi potrzeb w zakresie umiejętności i wymaganego poziomu biegłości, w miarę możliwości w oparciu o profile zawodowe przedstawione w ESCO i w istniejących ramach kompetencji; w stosownych przypadkach można rozważyć możliwość opracowania sektorowych ram kompetencji,

—	identyfikowanie, opisywanie i wskazywanie priorytetów w obszarze przeglądu lub opracowywania nowych kwalifikacji w oparciu o stosowne profile zawodowe,

—

wspieranie procesu opracowywania konkretnych rozwiązań w dziedzinie organizowania programów kształcenia i szkolenia zawodowego (uwzględniając kształcenie i szkolenie zawodowe na poziomie wyższym), a także procesu tworzenia partnerstw między podmiotami prowadzącymi działalność w sektorze biznesu, kształcenia i badań,

—

opracowywanie konkretnych rozwiązań zwiększających mobilność osób uczących się w ramach programów kształcenia i szkolenia zawodowego, osób poszukujących pracy i stażystów z całej Europy w danym sektorze, bazując na wykorzystywaniu istniejących narzędzi unijnych (np. Erasmus+, EURES, Drop'Pin, europejski sojusz na rzecz przygotowania zawodowego),

—	opracowywanie działań służących promowaniu podjęcia pracy w danym sektorze jako atrakcyjnej ścieżki rozwoju kariery, w szczególności wśród osób młodych, dążąc jednocześnie do zapewnienia równowagi płci w sektorze,

—

opracowywanie branżowego, długoterminowego planu działania na rzecz stopniowego wdrażania wyników projektu po zakończeniu jego realizacji. Wspomniany plan musi opierać się na zrównoważonych partnerstwach między organizatorami kształcenia i szkolenia i kluczowymi zainteresowanymi stronami z danej branży prowadzącymi działalność na odpowiednim szczeblu. Należy w nim wskazać odpowiednie struktury zarządzania i przedstawić plany w zakresie skalowalności i stabilności finansowania. Plany powinny również zapewniać odpowiednią widoczność i szerokie rozpowszechnienie prac sojuszu, w tym również na szczeblu UE i na krajowym szczeblu politycznym; należy w nich także zawrzeć szczegółowe informacje na temat sposobu wdrażania stosownych środków na szczeblu krajowym lub regionalnym przy wsparciu odpowiednich organów rządowych i sektorowych;

W planie działania należy również wskazać, w jaki sposób możliwości w zakresie otrzymania finansowania ze środków UE (np. w ramach europejskich funduszy strukturalnych, Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, programu Erasmus+, programu COSME, programów sektorowych), a także finansowania ze środków krajowych i regionalnych, może przyczynić się do realizacji strategii na rzecz wspierania rozwoju umiejętności. W planie działania należy wziąć pod uwagę krajowe i regionalne strategie inteligentnej specjalizacji. W tym kontekście można rozważyć możliwość opracowania modeli w oparciu o dobre przykłady działań wspierających odpowiednie korzystanie z takiego finansowania, a także działań na rzecz podnoszenia poziomu umiejętności pracowników,

—	przekazywanie wszystkich istotnych dowodów jakościowych na szczeblu UE lub krajowym oraz danych ilościowych w formacie połączonych otwartych danych.

4. Kryteria przyznania finansowania

Kwalifikujące się wnioski zostaną ocenione w oparciu o następujące kryteria:

1.	Istotność projektu (maksymalnie 25 punktów – minimalna wartość progowa 13 punktów)

2.	Jakość projektu i jego realizacji (maksimum 30 punktów – minimalny próg 16 punktów)

3.	Jakość konsorcjum projektu i ustaleń dotyczących współpracy (maksimum 25 punktów – minimalny próg 13 punktów)

4.	Skutki i rozpowszechnianie (maksymalnie 20 punktów – minimalna wartość progowa 11 punktów)

Próg dla wniosków, które zostaną przedłożone komisji oceniającej, wynosi co najmniej 70 punktów (na 100 punktów ogółem).

5. Budżet

Szacuje się, że całkowity budżet przeznaczony na współfinansowanie projektów wynosi maksymalnie 28 mln EUR (1 mln EUR na część 1, 3 mln EUR na część 2 i 24 mln EUR na część 3).

Jeżeli chodzi o część 1, kwota poszczególnych dotacji będzie wynosiła od 330 000 EUR do 500 000 EUR. Agencja przewiduje, że sfinansowane zostaną około trzy projekty.

Jeżeli chodzi o część 2, kwota poszczególnych dotacji będzie wynosiła od 700 000 EUR do 1 000 000 EUR. Agencja przewiduje, że sfinansowane zostaną około cztery projekty.

Jeżeli chodzi o część 3, kwota poszczególnych dotacji będzie wynosiła maksymalnie 4 000 000 EUR. Agencja przewiduje, że sfinansowanych zostanie około sześć projektów. Można wybrać tylko jeden wniosek dla danego sektora pilotażowego.

Agencja zastrzega sobie prawo do nieprzyznania wszystkich dostępnych funduszy.

6. Termin składania wniosków

Wnioski należy złożyć do dnia 2 maja 2017 r., do godz. 12.00 (południe czasu brukselskiego).

7. Szczegółowe informacje

Wytyczne wraz z elektronicznym formularzem zgłoszeniowym znajdują się na stronie internetowej:

https://eacea.ec.europa.eu/erasmus-plus/funding/sector-skills-alliances-2017_en

Wnioski muszą spełniać wszystkie wymogi określone w wytycznych.

(1) http://ec.europa.eu/growth/tools-databases/newsroom/cf/itemdetail.cfm?item_id=8848&lang=pl

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 26

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 60 26 stycznia 2017

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2017/C 26/01	Kursy walutowe euro	1
2017/C 26/02	Komunikat Komisji opublikowany na podstawie art. 27 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 w sprawie AT.40153 E-book MFNs i kwestiach powiązanych	2
2017/C 26/03	Komunikat Komisji w sprawie wykonania art. 4 rozporządzenia (WE) nr 552/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie interoperacyjności Europejskiej Sieci Zarządzania Ruchem Lotniczym (Publikacja tytułów i odniesień do specyfikacji wspólnotowych na mocy rozporządzenia) ( 1 )	5
	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2017/C 26/04	Ogłoszenie Komisji zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty – Zaproszenie do składania ofert w zakresie wykonywania regularnych przewozów lotniczych ładunków i poczty zgodnie z obowiązkiem użyteczności publicznej ( 1 )	6
	INFORMACJE DOTYCZĄCE EUROPEJSKIEGO OBSZARU GOSPODARCZEGO
	Urząd Nadzoru EFTA
2017/C 26/05	Stwierdzenie braku pomocy państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG	7

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
	Komisja Europejska
2017/C 26/06	Zaproszenie do składania wniosków – EACEA 04/2017 w ramach programu Erasmus+ – Działanie podstawowe 2 – Współpraca na rzecz innowacji i wymiany dobrych praktyk – Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych	8
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał EFTA
2017/C 26/07	Wniosek dotyczący wydania przez Trybunał EFTA opinii doradczej, złożony przez Norges Høyesterett w dniu 19 lutego 2016 r. w sprawie Ski Taxi SA, Follo Taxi SA i Ski Follo Taxidrift AS przeciwko państwu norweskiemu reprezentowanemu przez Konkurransetilsynet (Urząd Ochrony Konkurencji) (Sprawa E-3/16)	16
2017/C 26/08	Wniosek do Trybunału EFTA z dnia 22 marca 2016 r. o wydanie opinii doradczej wniesiony przez norweską izbę odwoławczą ds. praw własności przemysłowej w sprawie odwołania wniesionego przez gminę Oslo (Sprawa E-5/16)	17
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2017/C 26/09	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.8347 – EQT Fund Management/Getec Energie Holding/Getec Target Companies) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	18

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0743
JPY	Jen	121,79
DKK	Korona duńska	7,4366
GBP	Funt szterling	0,85323
SEK	Korona szwedzka	9,4833
CHF	Frank szwajcarski	1,0732
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,9453
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,022
HUF	Forint węgierski	309,72
PLN	Złoty polski	4,3641
RON	Lej rumuński	4,4986
TRY	Lir turecki	4,1082
AUD	Dolar australijski	1,4213
CAD	Dolar kanadyjski	1,4070
HKD	Dolar Hongkongu	8,3343
NZD	Dolar nowozelandzki	1,4789
SGD	Dolar singapurski	1,5238
KRW	Won	1 251,45
ZAR	Rand	14,2587
CNY	Yuan renminbi	7,3935
HRK	Kuna chorwacka	7,4978
IDR	Rupia indonezyjska	14 319,89
MYR	Ringgit malezyjski	4,7608
PHP	Peso filipińskie	53,326
RUB	Rubel rosyjski	63,6282
THB	Bat tajlandzki	37,848
BRL	Real	3,4057
MXN	Peso meksykańskie	23,0674
INR	Rupia indyjska	73,1385

Data przyjęcia decyzji	:	24 października 2016 r.
Nr sprawy	:	79525
Decyzja nr	:	193/16/COL
Państwo EFTA	:	Islandia
Nazwa środka pomocy (lub nazwa beneficjenta)	:	Sprzedaż energii elektrycznej przedsiębiorstwu Norðurál
Podstawa prawna	:	Trzeci aneks do umowy na dostawy energii elektrycznej zawartej w 1997 r. pomiędzy Landsvirkjun a przedsiębiorstwem Norðurál Grundartangi ehf.
Rodzaj środka pomocy	:	Brak pomocy państwa