24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/1

(1)

W dzisiejszym społeczeństwie każdy musi posiadać szeroki zestaw umiejętności, wiedzy i kompetencji, w tym wystarczający poziom umiejętności czytania i pisania, umiejętności rozumowania matematycznego i kompetencji cyfrowych, aby móc w pełni realizować swój potencjał, odgrywać aktywną rolę w społeczeństwie i realizować swoje obowiązki społeczne i obywatelskie. Takie umiejętności, wiedza i kompetencje są również kluczowe w przypadku dostępu do rynku pracy i rozwoju kariery zawodowej oraz w kontekście uczestniczenia w dalszym kształceniu i szkoleniu.

(2)

Oferty pracy w coraz większym stopniu wymagają zarówno umiejętności wyższego poziomu jak i o szerszych zakresach. W przyszłości coraz mniejsza liczba miejsc pracy będzie miała podstawowy charakter. Nawet prace, przy których tradycyjnie wymagano niskich kwalifikacji lub nie wymagano żadnych kwalifikacji, obecnie wiążą się z większymi wymaganiami. W zdecydowanej większości miejsc pracy wymagany będzie pewien poziom kompetencji cyfrowych, a w przypadku coraz większej liczby prostych prac wymaga się pewnych podstawowych lub ogólnych umiejętności (takich jak komunikacja, rozwiązywania problemów, praca zespołowa i inteligencja emocjonalna).

(3)

W 2015 r. liczba osób, które porzuciły kształcenie i szkolenie, uzyskując kwalifikacje odpowiadające najwyżej poziomowi wykształcenia średniego I stopnia, wyniosła 64 mln, co odpowiada ponad jednej czwartej populacji Unii w wieku 25–64 lat. Chociaż nie istnieją żadne sposoby pomiarów podstawowych poziomów umiejętności takich osób, badanie umiejętności osób dorosłych (PIAAC) Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), które objęło poziom umiejętności czytania i pisania, umiejętności rozumowania matematycznego, a także rozwiązywania problemów w środowiskach charakteryzujących się wysokim stopniem technologii, wykazuje, że odsetek osób dorosłych w wieku 16–65 lat posiadających najniższy poziom biegłości jest podobny w 20 państwach członkowskich.

(4)

Ponadto dane zebrane podczas badania Programu międzynarodowej oceny umiejętności OECD (PISA) w 2013 r. wskazują, że odsetek 15-latków, którzy osiągają gorsze wyniki w czytaniu (17,8 %), matematyce (22,1 %) i naukach przyrodniczych (16,6 %). Wyniki te przekraczają określony w dziedzinie kształcenia i szkolenia 2020 (ET 2020) poziom odniesienia wynoszący 15 %.

(5)

PIAAC wskazuje, że dorośli o wyższych umiejętnościach w zakresie czytania i pisania oraz rozumowania matematycznego i rozwiązywania problemów w środowiskach charakteryzujących się wysokim stopniem technologii osiągają zwykle więcej sukcesów na rynku pracy. Jednocześnie w przypadku 20–25 % dorosłych Europejczyków w wieku 16–65 lat o niskim poziomie biegłości w tych umiejętnościach jest mniejsze prawdopodobieństwo, że podejmą naukę lub że będą w pełni uczestniczyć w zinformatyzowanej gospodarce i zinformatyzowanym społeczeństwie. Osoby takie są w większym stopniu narażone na bezrobocie, częściej dotyka ich bieda i wykluczenie społeczne, bardziej zagrożone jest ich zdrowie, średnie trwanie ich życia jest niższe, podczas gdy ich dzieci są w wyższym stopniu zagrożone osiąganiem słabych wyników w nauce.

(6)

Nisko wykwalifikowane osoby z fundamentalnymi brakami w podstawowych umiejętnościach mogą stanowić wysoki odsetek bezrobotnych (w szczególności osób długotrwale bezrobotnych) i innych grup szczególnie wrażliwych, na przykład starszych pracowników, osób nieaktywnych gospodarczo i obywateli państw trzecich. Takie braki utrudniają im wejście lub powrót na rynek pracy.

(7)

Polityki państw członkowskich na rzecz ograniczania zjawiska przedwczesnego kończenia nauki i szkolenia zgodne z zaleceniem Rady z dnia 28 czerwca 2011 r. (1) i konkluzjami Rady z dnia 23 listopada 2015 r. na rzecz ograniczania zjawiska przedwczesnego kończenia nauki, oparte na środkach zapobiegawczych, interwencyjnych i kompensacyjnych, przynoszą pozytywne rezultaty. W 2015 r. średni wskaźnik przedwczesnego kończenia nauki w Unii w grupie wiekowej 18–24 był o około jeden punkt procentowy niższy od głównego celu strategii „Europa 2020” wynoszącego 10 %, istnieją jednak duże różnice między państwami członkowskimi. Nawet jeżeli główny cel miałby zostać osiągnięty, pozostałe 10 % osób wkroczyłoby w dorosłość, mierząc się z poważnymi problemami związanymi z dostępem do trwałego zatrudnienia. Ponadto wiele osób w wieku 25 lat i powyżej, które przedwcześnie opuściły szkołę – to obywatele państw trzecich i inne osoby ze środowisk migracyjnych lub grup będących w niekorzystnej sytuacji.

(8)

Uczestnictwo w uczeniu się przez całe życie wśród nisko wykwalifikowanych osób dorosłych jest cztery razy niższe niż wśród osób z wyższym wykształceniem. Dostęp do możliwości uczenia się przez całe życie jest nadal nierówny wśród poszczególnych grup społeczno-ekonomicznych, a niektóre grupy ludności w wieku produkcyjnym, w szczególności obywatele państw trzecich, mają do nich mniejszy dostęp. Zatem kluczem do sukcesu środków poprawy umiejętności jest zachęcanie do szerokiego i sprzyjającego włączeniu społecznemu udziału w nich. Konieczne są starania ukierunkowane na ludzi wymagających specjalnej motywacji, wsparcia i poradnictwa przez całe życie, w szczególności na ludzi najbardziej oddalonych od rynku pracy lub kształcenia i szkolenia.

(9)

Ścieżki poprawy umiejętności byłyby skierowane do osób dorosłych o niskich umiejętnościach, wiedzy i kompetencjach, które nie kwalifikują się do wsparcia w ramach programu gwarancji dla młodzieży (2), i oferowałyby im elastyczne możliwości poprawienia ich umiejętności czytania i pisania oraz rozumowania matematycznego, a także kompetencji cyfrowych i czynienia postępów w kierunku uzyskania wyższego poziomu Europejskich Ram Kwalifikacji (EQF) odpowiedniego w stosunku do rynku pracy i aktywnego uczestnictwa w społeczeństwie. Można by to osiągnąć poprzez organizowanie kształcenia i szkolenia w odpowiednich warunkach uczenia się, w których wykwalifikowani nauczyciele i szkoleniowcy stosują metody nauczania dostosowane do dorosłych i wykorzystują potencjał cyfrowego uczenia się.

(10)

Uwzględniając ustawodawstwo krajowe, krajowe uwarunkowania i dostępne zasoby, państwa członkowskie mogą koncentrować się w ramach ścieżek poprawy umiejętności na swoich określonych priorytetowych grupach docelowych. Ścieżki te mogłyby być realizowane zgodnie z rozwiązaniami dotyczącymi wdrażania wprowadzonymi przez państwa członkowskie i w oparciu o zaangażowanie i zainteresowanie uczestnictwem ze strony danej osoby.

(11)

Poprawa umiejętności i kompetencji osób dorosłych znacznie przyczynia się do realizacji celów strategii „Europa 2020”, znajdujących odzwierciedlenie w cyklu polityki europejskiego semestru.

(12)

Karta praw podstawowych Unii Europejskiej stanowi, że każdy ma prawo do nauki oraz dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego.

(13)

W przyjętych w 2015 r. przez Organizację Narodów Zjednoczonych celach zrównoważonego rozwoju wzywa się do zapewnienia, aby wszyscy młodzi ludzie i znaczny odsetek dorosłych – zarówno mężczyzn, jak i kobiet – zdobyli umiejętność czytania i pisania oraz umiejętność rozumowania matematycznego do 2030 r.

(14)

W zaleceniu 2006/962/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie (3) określono ramy odniesienia wspierające państwa członkowskie w zapewnianiu, aby młodzi ludzie przed ukończeniem kształcenia i szkolenia rozwinęli kompetencje kluczowe, które będą im służyć w dorosłym życiu oraz w dalszym uczeniu się i życiu zawodowym. Wspiera się w nich również państwa członkowskie w zapewnianiu, aby osoby dorosłe mogły rozwijać i aktualizować swoje kompetencje kluczowe przez całe życie.

(15)

Europejskie ramy kompetencji cyfrowych dla obywateli stanowią wspólny europejski punkt odniesienia, wyjaśniając, co to znaczy „być biegłym w technologiach cyfrowych” w dzisiejszym społeczeństwie, oraz określając kompetencje i ich poziomy w pięciu kluczowych dziedzinach.

(16)

W zaleceniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie (4) określono wspólne ramy odniesienia przewidujące osiem poziomów, wyrażonych w formie efektów uczenia się, które można osiągnąć podążając różnymi ścieżkami uczenia się formalnego, pozaformalnego i nieformalnego.

(17)

We wspólnym sprawozdaniu Rady i Komisji z wdrażania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) uznano za priorytetowe działania w dziedzinie uczenia się dorosłych, między innymi zwiększenie oferty nauki czytania i pisania, umiejętności rozumowania matematycznego i umiejętności cyfrowych oraz zapewnienie wystarczających możliwości drugiej szansy prowadzących do uzyskania kwalifikacji, uznanych w europejskich ramach kwalifikacji, przez osoby nieposiadające kwalifikacji na poziomie 4 EQF. W tym wspólnym sprawozdaniu ujęto również rezultaty średnioterminowe w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego, włączając poprawę dostępu do kwalifikacji dla wszystkich dzięki bardziej elastycznym i drożnym systemom kształcenia i szkolenia zawodowego, w szczególności dzięki ofercie skutecznych i zintegrowanych usług w zakresie poradnictwa oraz udostępnianiu walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego.

(18)

W zaleceniu Rady z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego (5) zachęca się państwa członkowskie, aby do 2018 r. ustanowiły krajowe rozwiązania w zakresie walidacji (identyfikacji, dokumentacji, oceny i certyfikacji) uczenia się pozaformalnego i nieformalnego. Obejmuje to możliwość poddania się osób bezrobotnych lub osób, którym zagraża bezrobocie, „audytowi umiejętności” w celu określenia ich wiedzy, umiejętności i kompetencji.

(19)

W zaleceniu Rady z dnia 22 kwietnia 2013 r. w sprawie ustanowienia gwarancji dla młodzieży zaleca się, aby młodzi ludzie w wieku do 25 lat, w ciągu czterech miesięcy od uzyskania statusu osoby bezrobotnej lub zakończenia kształcenia formalnego, otrzymali dobrej jakości ofertę zatrudnienia, kształcenia ustawicznego, przygotowania zawodowego lub praktyk zawodowych. Zachęca się w nim państwa członkowskie do zaoferowania młodzieży wcześnie kończącej naukę i młodzieży o niskich kwalifikacjach ścieżek powrotu do kształcenia i szkolenia lub programów edukacji drugiej szansy, które zapewniałyby środowisko edukacyjne dostosowane do ich specyficznych potrzeb i umożliwiały im uzyskanie niezdobytych wcześniej kwalifikacji.

(20)

W zaleceniu Rady z dnia 15 lutego 2016 r. w sprawie integracji osób długotrwale bezrobotnych na rynku pracy (6) zaleca się, aby najpóźniej po 18 miesiącach bezrobocia osobom długotrwale bezrobotnym zaproponowano dogłębną indywidualną ocenę i usługi doradcze oraz zawarcie umowy w sprawie integracji na rynku pracy obejmującej indywidualną ofertę, a także wskazano im punkt kompleksowej obsługi.

(21)

W zaleceniu Komisji 2008/867/WE z dnia 3 października 2008 r. w sprawie aktywnej integracji osób wykluczonych z rynku pracy (7) wzywa się państwa członkowskie do upowszechniania i udoskonalania inwestycji w kapitał ludzki poprzez integracyjną politykę kształcenia i szkoleń, w tym efektywne strategie uczenia się przez całe życie, oraz do dostosowywania systemów kształcenia i szkoleń w odpowiedzi na nowe wymagania w zakresie kompetencji oraz potrzeby w zakresie umiejętności cyfrowych.

(22)

W konkluzjach Rady z dnia 5 i 6 czerwca 2014 r. w sprawie integracji obywateli państw trzecich legalnie przebywających w Unii potwierdzono przyjęte w 2004 r. wspólne zasady podstawowe dotyczące polityki integracji imigrantów w UE, w tym również zasadę mówiącą, że „działania w dziedzinie kształcenia mają decydujące znaczenie dla przygotowania imigrantów, a zwłaszcza ich potomków, do udanego i bardziej aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym”.

(23)

W rezolucji Rady z dnia 21 listopada 2008 r. w sprawie lepszego uwzględniania poradnictwa przez całe życie w strategiach uczenia się przez całe życie (8) zachęca się państwa członkowskie do stosowania czterech zasad przewodnich, mając na celu wspieranie obywateli w sytuacjach przejściowych dotyczących życiowej kariery: sprzyjanie zdobywaniu przez całe życie umiejętności kierowania swoją karierą; ułatwianie wszystkim obywatelom dostępu do usług poradnictwa; stworzenie systemu zapewniania jakości usług poradnictwa; zachęcanie do koordynacji i współpracy różnych podmiotów na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym.

(24)

Pomimo tych starań dostęp osób dorosłych o niskich kwalifikacjach do możliwości kształcenia i szkolenia i uczestnictwo w nich w dalszym ciągu stanowią wyzwanie. Aktywna polityka rynku pracy ma na celu jak najszybsze wprowadzenie osób bezrobotnych na rynek pracy, jednak nie zawsze zapewnia elastyczne i spersonalizowane możliwości poprawy umiejętności. Niewiele polityk publicznych zajmuje się kwestią poprawy umiejętności osób mających już zatrudnienie, przez co są one narażone na zanikanie umiejętności i utratę pracy, natomiast osoby najbardziej oddalone od rynku pracy mają największe potrzeby w zakresie poprawy umiejętności, ale najtrudniej do nich dotrzeć.

(25)

Rada i przedstawiciele rządów państw członkowskich zebranych w Radzie zachęcili Komisję do przedstawienia wniosku dotyczącego nowego europejskiego programu na rzecz umiejętności, odnoszącego się m.in. do sposobów zintensyfikowania rozwoju umiejętności i zdobywania wiedzy oraz stwierdzającego, że zdobycie wykształcenia średniego II stopnia lub równoważnego mu jest zwykle uznawane za minimalny wymóg dla zapewnienia pomyślnego przejścia z etapu edukacji do etapu zatrudnienia oraz uzyskania dostępu do dalszego uczenia się.

(26)

Baza wiedzy niezbędna decydentom i podmiotom realizującym politykę poszerza się, ale wciąż jest niekompletna. Organy unijne, szczególnie Eurostat, Agencja Wykonawcza ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego (EACEA) i Europejskie Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (Cedefop) mogą dalej pogłębiać odpowiednie badania, wiedzę fachową i analizę. Rezultaty prac prowadzonych w ramach europejskiej współpracy w dziedzinach zatrudnienia, kształcenia i szkolenia mogą dalej przyczyniać się do rozwijania bazy wiedzy i wzajemnego uczenia się.

(27)

Organizacje pracodawców, pracodawcy, związki zawodowe, izby przemysłowe, handlowe, przemysł i rzemiosło, krajowe podmioty zaangażowane w planowanie, organizację lub promocję kształcenia i szkolenia i w polityki w zakresie integracji osób ze środowisk migracyjnych, służby zatrudnienia, organizatorzy kształcenia lub szkolenia, organizacje pośredniczące i sektorowe, organizacje społeczeństwa obywatelskiego, lokalne i regionalne podmioty gospodarcze, biblioteki, służby komunalne i sami uczący się dorośli są głównymi zainteresowanymi stronami we wspólnych staraniach potrzebnych do dotarcia do poszczególnych osób, zaangażowania ich, zaoferowania im usług z zakresu poradnictwa i wsparcia ich w miarę jak robią postępy na swoich ścieżkach poprawy umiejętności.

(28)

Ze względu na zróżnicowanie grupy docelowej oraz rozproszenie i złożoność polityki, środki w tej dziedzinie często charakteryzuje brak systematycznego podejścia do poprawy umiejętności siły roboczej, jak również brak wiedzy na temat korzyści społeczno-gospodarczych z takiego działania. W związku z tym niezbędne są spójne wysiłki w zakresie polityki oparte na skutecznej koordynacji i partnerstwach w różnych dziedzinach polityki.

(29)

Ponieważ systemy kształcenia i szkolenia oraz sytuacja na rynku pracy znacznie się różnią między poszczególnymi państwami członkowskimi i regionami, nie istnieje uniwersalne podejście do zatrudnialności. W związku z tym postęp w kierunku określonego poziomu kwalifikacji jest jednym ze sposobów zwiększenia szans na zatrudnienie i aktywnego udziału w życiu społecznym, a nie celem samym w sobie,

1.

Zaoferowały osobom dorosłym o niskich umiejętnościach, wiedzy i kompetencjach, na przykład osobom, które porzuciły kształcenie lub szkolenie nie uzyskawszy wykształcenia średniego II stopnia lub kwalifikacji na równoważnym poziomie, i które nie kwalifikują się do wsparcia w ramach programu gwarancji dla młodzieży, dostęp do ścieżek poprawy umiejętności umożliwiających im, w zależności od ich indywidualnych potrzeb:

2.

Biorąc pod uwagę uwarunkowania krajowe, dostępne zasoby i istniejące strategie krajowe, określiły priorytetowe grupy docelowe w ramach realizacji ścieżek poprawy umiejętności na szczeblu krajowym. Wzięły jednocześnie również pod uwagę aspekt płci, różnorodności i rozwarstwienia w docelowych grupach ludności.

3.

W odpowiednich przypadkach kształtowały ścieżki poprawy umiejętności w trzech etapach: ocena umiejętności, zapewnienie dostosowanej do potrzeb, elastycznej i wysokiej jakości oferty edukacyjnej oraz walidacji i uznawanie nabytych umiejętności. Pokonywanie tych etapów mogłyby ułatwiać środki doradcze i środki wsparcia, jak określono w ust. 12–14 i, w stosownych przypadkach, jak najlepsze wykorzystanie potencjału technologii cyfrowych.

4.

Zaoferowały osobom z priorytetowych grup docelowych zdefiniowanych zgodnie z ust. 2 możliwości przejścia oceny, np. audytu umiejętności, w celu określenia posiadanych umiejętności i potrzeb w zakresie ich poprawy.

5.

Zastosowały w odniesieniu do osób dorosłych o niskich kwalifikacjach rozwiązania dotyczące walidacji ustanowione zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego w celu określenia, udokumentowania, oceny i/lub certyfikacji posiadanych umiejętności.

6.

Zapewniły ofertę kształcenia i szkolenia, zgodnie z pkt 1, spełniając potrzeby określone poprzez ocenę umiejętności. W przypadku migrantów z państw trzecich uwzględniły w stosownych przypadkach możliwości uczenia się języka i przygotowania do odbycia szkolenia.

7.

Zgodnie z krajowymi systemami i uwarunkowaniami, zezwoliły na szersze stosowanie jednostek efektów uczenia się, które można dokumentować, oceniać i dokonywać ich walidacji w celu rejestrowania postępów osób uczących się na poszczególnych etapach.

8.

W jak największym stopniu uwzględniały potrzeby lokalnych, regionalnych i krajowych rynków pracy przy formułowaniu oferty zgodnie z ust. 1 i realizowały ją w ścisłej współpracy z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, szczególnie z partnerami społecznymi oraz lokalnymi, regionalnymi i krajowymi podmiotami gospodarczymi.

9.

Korzystały z istniejących rozwiązań dotyczących walidacji, zgodnie z rozporządzeniem Rady z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego w celu dokonywania oceny i certyfikacji nabytych umiejętności, wiedzy i kompetencji, w tym podczas uczenia się w pracy, oraz zachęcały do uznawania postępów w kierunku kwalifikacji, zgodnie z krajowymi ramami i systemami kwalifikacji.

10.

Zgodnie z ustawodawstwem krajowym, uwarunkowaniami i dostępnymi zasobami, oparły realizację ścieżek poprawy umiejętności na zasadach nakreślonych w ust. 11–18.

11.

Zapewniały skuteczną koordynację działań w celu wdrożenia niniejszego zalecenia, oraz, w stosownych przypadkach, wspierały zaangażowanie odpowiednich podmiotów publicznych i prywatnych w dziedzinie kształcenia i szkolenia, zatrudnienia, spraw społecznych, kultury i w innych odnośnych obszarach polityki, a także upowszechnianie partnerstw między tymi podmiotami, w tym współpracy transgranicznej i regionalnej.

12.

Wdrożyły środki dotyczące motywowania i informowania obejmujące poszerzanie wiedzy na temat korzyści wynikających z poprawy umiejętności, udostępnianie informacji dotyczących istniejących środków w zakresie poradnictwa i wsparcia, możliwości poprawy umiejętności i informacji o odpowiedzialnych organach oraz zapewnianie zachęt dla osób najmniej zmotywowanych do korzystania z nich.

13.

Zapewniły świadczenie usług z zakresu doradztwa lub mentoringu w celu wspierania postępów osób uczących się na wszystkich etapach procesu poprawy umiejętności.

14.

Rozważyły opracowanie i wdrożenie środków wsparcia eliminujących w sprawiedliwy sposób przeszkody w uczestnictwie w ścieżkach poprawy umiejętności. Mogłyby one mieć między innymi formę bezpośredniego wsparcia dla uczących się lub pośredniego wsparcia dla pracodawców służącego poprawie umiejętności ich pracowników.

15.

Wspierały kształcenie i ustawiczne doskonalenie zawodowe personelu zaangażowanego w realizację ścieżek poprawy umiejętności, w szczególności personelu pedagogicznego.

16.

Tam, gdzie to możliwe, w ciągu roku od przyjęcia niniejszego zalecenia, a najpóźniej do połowy 2018 r., nakreśliły właściwe środki wdrożenia niniejszego zalecenia na szczeblu krajowym, korzystając z odpowiednich istniejących uzgodnień krajowych i istniejących ram finansowych.

17.

Oceniły w ramach istniejących krajowych ram wszystkie środki, o których mowa w ust. 16, i ich wpływ na postępy grupy docelowej pod względem nabywania umiejętności czytania i pisania, umiejętności rozumowania matematycznego i kompetencji cyfrowych oraz postępy w kierunku kwalifikacji na poziomie 3 lub 4 EQF w zależności od uwarunkowań krajowych.

18.

Wykorzystywały rezultaty ocen do odpowiedniego planowania kształtu i sposobu wdrażania ścieżek poprawy umiejętności na szczeblu krajowym i dalszego planowania opartych na dowodach polityk i reform.

19.

Przy wsparciu Komitetu Doradczego ds. Szkolenia Zawodowego prowadziła działania następcze po wdrożeniu niniejszego zalecenia, w szczególności poprzez wymiany, takie jak wzajemne uczenie się, we współpracy ze stosownymi europejskimi organami koordynacyjnymi zajmującymi się politykami w zakresie zatrudnienia oraz kształcenia i szkolenia i procesami w tym zakresie.

20.

Promowała stosowanie istniejących ram kompetencji, takich jak ramy europejskich kompetencji cyfrowych dla obywateli, oraz narzędzi w zakresie oceny.

21.

Ułatwiała państwom członkowskim wzajemne uczenie się oraz udostępniała w ramach EPALE (elektronicznej platformy na potrzeby nauczania dorosłych w Europie) kluczowe zasoby i informacje.

22.

Wspierała i prowadziła we współpracy z organami unijnymi i organizacjami międzynarodowymi, takimi jak OECD lub UNESCO, stosowne badania i analizy dotyczące umiejętności osób dorosłych i oceny umiejętności (np. PIAAC).

23.

W stosownych przypadkach, bez uszczerbku dla negocjacji w sprawie następnych wieloletnich ram finansowych i zgodnie z priorytetami określonymi na lata 2014–2020, wspierała korzystanie na potrzeby wdrażania niniejszego zalecenia z bieżących i przyszłych europejskich programów finansowania w obszarze rozwoju umiejętności, szczególnie z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz programu Erasmus+, zgodnie z ich podstawą prawną.

24.

Do dnia 31 grudnia 2018 r., w oparciu o istniejące procedury sprawozdawczości, podsumowała środki wykonawcze nakreślone przez państwa członkowskie.

25.

We współpracy z państwami członkowskimi i po konsultacjach z zainteresowanymi stronami poddała ocenie działania podjęte w odpowiedzi na niniejsze zalecenie i w ciągu pięciu lat od dnia jego przyjęcia złożyła Radzie sprawozdanie z postępów w podnoszeniu poziomu umiejętności czytania i pisania, umiejętności rozumowania matematycznego oraz kompetencji cyfrowych wśród osób dorosłych o niskich kwalifikacjach, a także ze zdobytych doświadczeń i wniosków na przyszłość.

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/7

1.

pobudzenie zatrudnienia, wzrostu i inwestycji, zwłaszcza poprzez: dwukrotne zwiększenie i wzmocnienie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS 2.0), modernizację instrumentów ochrony handlu, poprawę gospodarowania odpadami w gospodarce o obiegu zamkniętym, zakończenie tworzenia unii bankowej w ramach starań o pogłębienie unii gospodarczej i walutowej, tak aby zrównoważyć podział ryzyka i ograniczanie ryzyka, oraz tworzenie bezpieczniejszych i bardziej przejrzystych rynków sekurytyzacji oraz lepszych prospektów emisyjnych, żeby doprowadzić do utworzenia unii rynków kapitałowych;

2.

zajęcie się społecznym wymiarem Unii Europejskiej, zwłaszcza poprzez wzmocnienie inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, poprawę koordynacji zabezpieczenia społecznego, europejski akt w sprawie dostępności oraz utworzenie Europejskiego Korpusu Solidarności;

3.

lepsza ochrona bezpieczeństwa obywateli, zwłaszcza poprzez wzmocnienie ochrony granic zewnętrznych dzięki systemowi wjazdu/wyjazdu, inteligentnym granicom i europejskiemu systemowi informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS), poprzez wzmocnienie kontroli nabywania i posiadania broni palnej, usprawnienie instrumentów służących penalizacji działalności terrorystycznej i zwalczaniu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz wymianę informacji o obywatelach państw trzecich w europejskim systemie przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS);

4.

reforma i rozwój polityki w dziedzinie migracji w duchu odpowiedzialności i solidarności, zwłaszcza poprzez reformę wspólnego europejskiego systemu azylowego (w tym mechanizmu dublińskiego), pakiet o legalnej migracji i plan inwestycji zewnętrznych, aby pomóc w wyeliminowaniu przyczyn migracji dzięki zwiększeniu inwestycji i tworzeniu miejsc pracy w krajach partnerskich;

5.

wypełnienie zobowiązania dotyczącego realizacji połączonego jednolitego rynku cyfrowego, zwłaszcza poprzez reformę sektora telekomunikacyjnego i prawa autorskiego w Unii, wykorzystywanie w Unii pasma 700 MHz, zapobieganie nieuzasadnionemu blokowaniu geograficznemu, przegląd dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych i dokończenie prac nad modernizacją wspólnych przepisów o ochronie danych;

6.

realizacja celu dotyczącego ambitnej unii energetycznej i przyszłościowej polityki w dziedzinie klimatu, zwłaszcza poprzez wdrożenie ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030, działania następcze w związku z porozumieniem paryskim oraz pakiet na rzecz inteligentnej i czystej energii dla wszystkich Europejczyków.

—

dalsze zaangażowanie na rzecz wspólnych wartości europejskich, praworządności i praw podstawowych, w tym wspólne przeciwstawianie się dyskryminacji i ksenofobii,

—

przeciwdziałanie zjawisku oszustw podatkowych, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania, a także zapewnienie solidnego i sprawiedliwego systemu podatkowego,

—

utrzymanie zasady swobodnego przepływu pracowników, zwłaszcza poprzez zapewnienie sprawiedliwości, odpowiedniego poziomu ochrony socjalnej i praw socjalnych,

—

wzmocnienie roli, jaką Europa odgrywa w ochronie i obronie naszych interesów poza jej granicami, oraz przyczynianie się do stabilności, bezpieczeństwa i pokoju.

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/9

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/17

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/18

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32016M7930. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/19

(1)

Zgodnie z art. 69 ust. 1 przepisów wykonawczych do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego (2) (zwanych dalej „przepisami wykonawczymi”) Prezydium może dokonać corocznie waloryzacji kwot dodatku z tytułu kosztów podróży, dodatku pobytowego i dodatku z tytułu kosztów ogólnych do maksymalnej wysokości rocznej stopy inflacji w Unii Europejskiej odnotowanej w październiku poprzedniego roku, opublikowanej przez Eurostat.

(2)

Zgodnie z informacją podaną przez Eurostat dnia 17 listopada 2016 r. stopa inflacji w okresie od dnia 1 listopada 2015 r. do dnia 31 października 2016 r. wyniosła 0,5 %. Nowe kwoty wynikające z dostosowania niezbędnego w celu uwzględnienia stopy inflacji powinny mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2017 r., w związku z czym należy odpowiednio zmienić przepisy wykonawcze.

(3)

Zgodnie z art. 69 ust. 2 przepisów wykonawczych maksymalna wysokość kosztów pomocy parlamentarnej pokrywanych z tytułu korzystania z usług osobistych współpracowników, o których mowa w art. 33 ust. 4 tychże przepisów, podlega w stosownych przypadkach rocznej waloryzacji w oparciu o dane zebrane zgodnie z art. 65 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej ustanowionego na mocy rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (3).

(4)

W związku z tym Komisja ustaliła, że na rok 2016 współczynnik waloryzacji wynosi 3,3 %. Zgodnie z powyższym maksymalną miesięczną kwotę przeznaczoną na pokrycie kosztów pomocy parlamentarnej należy podwyższyć do 24 164 EUR ze skutkiem od dnia 1 lipca 2016 r.,

1)

art. 15 lit. c) otrzymuje brzmienie:

2)

art. 20 ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

3)

w art. 22 wprowadza się następujące zmiany:

4)

art. 24 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Jeżeli działalność oficjalna ma miejsce na terytorium Unii, poseł pobiera zryczałtowaną kwotę w wysokości 307 EUR”;

5)

art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Wysokość diety przysługująca w ciągu miesiąca z tytułu art. 25 wynosi 4 342 EUR”;

6)

art. 33 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Maksymalna pokrywana kwota przysługująca w ciągu miesiąca z tytułu korzystania z usług wszystkich współpracowników wymienionych w art. 34 wynosi 24 164 EUR”.

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/21

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/22

1.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że na adresatów projektu decyzji należy nałożyć grzywnę.

2.

Komitet Doradczy podziela stanowisko Komisji w sprawie podstawowych kwot grzywny.

3.

Komitet Doradczy zgadza się z określeniem czasu trwania naruszenia na potrzeby obliczenia grzywien.

4.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją co do szczególnego zwiększenia kwot podstawowych grzywien w celu zapewnienia wystarczającego skutku odstraszającego.

5.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że w przedmiotowej sprawie nie występują okoliczności obciążające.

6.

Komitet Doradczy popiera stanowisko w odniesieniu do występowania okoliczności łagodzących w przedmiotowej sprawie.

Mniejszość członków nie podziela tego stanowiska.

7.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją co do kwot obniżenia grzywien na podstawie obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar z 2006 r.

8.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją w sprawie ostatecznej kwoty grzywien.

9.

Komitet Doradczy zaleca publikację swojej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/23

(1)

Projekt decyzji dotyczy kartelu obejmującego niektórych globalnych dostawców napędów optycznych („ODD”). Według projektu decyzji, dostawcy ci koordynowali swoje zachowanie w odniesieniu do przetargów organizowanych przez dwóch producentów komputerów osobistych, Dell Inc. („Dell”) i Hewlett Packard („HP”).

(2)

W projekcie decyzji stwierdzono, że następujące przedsiębiorstwa lub spółki typu joint venture uczestniczyły kartelu: Philips (2), Lite-On (3), Philips-Lite-On (4), Hitachi-LG (5), Toshiba-Samsung (6), Sony (7), Sony Optiarc (8) i Quanta Storage Inc.

(3)

Sprawa wynika z wniosku o zwolnienie z sankcji złożonego wspólnie przez Philips, Lite-On i Philips & Lite-On. Komisja otrzymała następnie wniosek o złagodzenie sankcji od Hitachi-LG. Żaden z pozostałych podmiotów, których dotyczy postępowanie, nie złożył wniosku o złagodzenie sankcji.

(4)

Komisja nie przeprowadziła kontroli. W czerwcu 2009 r. Komisja wystosowała wnioski o udzielenie informacji skierowane do kilku przedsiębiorstw zaangażowanych w sektor ODD.

(5)

Komisja przyjęła pisemne zgłoszenie zastrzeżeń („PZZ”) w dniu 18 lipca 2012 r. Zostało ono przesłane do pewnych jednostek przedsiębiorstw, których dotyczy projekt decyzji, jak również do jednego innego przedsiębiorstwa.

(6)

Dnia 18 lutego 2014 r. Komisja przyjęła dwa uzupełniające pisemne zgłoszenia zastrzeżeń („UPZZ z lutego 2014 r.”): jedno skierowane do Koninklijke Philips NV, Lite-On IT Corporation i Philips & Lite-On Digital Solutions Corporation, a drugie do innego przedsiębiorstwa. Celem UPZZ z lutego 2014 r. było wyjaśnienie, zmiana i uzupełnienie zawartych w PZZ zarzutów skierowanych do ich adresatów dotyczących ich odpowiedzialności za zarzucane im naruszenie.

(7)

Dnia 1 czerwca 2015 r. Komisja przyjęła kolejne uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń (9). Jedynym celem tego UPZZ z czerwca 2015 r. było uzupełnienie PZZ i UPZZ z lutego 2014 r. poprzez skierowanie tych samych zastrzeżeń do dodatkowych podmiotów prawnych, których spółki dominujące (lub ich poprzedniczki) były już adresatami PZZ. UPZZ z czerwca 2015 r. było również skierowane do spółek dominujących tych dodatkowych podmiotów prawnych. UPZZ z czerwca 2015 r. nie dotyczyło innych adresatów PZZ, ponieważ nie zmieniało ono ani nie rozszerzało zakresu zarzutów podniesionych przeciwko nim w PZZ.

(8)

W swoich pisemnych odpowiedziach na PZZ dwie strony, których dotyczyło postępowanie, odniosły się krytycznie do ogólnych odniesień do załącznika do PZZ, w którym szczególne przypadki podejrzeń o kontakty o znamionach zmowy zostały określone w tabeli. Przejrzałem przedmiotowe PZZ wraz z załącznikiem. Wbrew temu, co twierdziły te strony, załącznik umożliwił adresatom PZZ zapoznanie się z konkretnymi faktami i posiadanymi dowodami przeciwko nim i wyciągnięcie z nich wniosków co do konkluzji, jakie Komisja zamierza przyjąć w odniesieniu do wymienionych w załączniku kontaktów. Taką ocenę potwierdza fakt, że strony te mogły przedstawić argumenty na swoją obronę odnośnie do wszystkich zarzutów zawartych w PZZ. Jako że PZZ i UPZZ z czerwca 2015 r., z wyjątkiem listy adresatów, są praktycznie identyczne, a dotyczy to również przedmiotowego załącznika, podobna sugestia nasuwa się w odniesieniu do UPZZ z czerwca 2015 r.

(9)

Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji („DG ds. Konkurencji”) przyznała kilku adresatom PZZ przedłużenie o 8 tygodni terminu wyznaczonego pierwotnie na udzielenie odpowiedzi na PZZ. Otrzymałem w sprawie przedłużenia tego terminu uzasadnione wnioski od dwóch innych adresatów PZZ, które wcześniej DG ds. Konkurencji oddaliła. Przyznałem przedłużenie o jeden tydzień i jeden dzień roboczy.

(10)

Adresaci UPZZ z lutego 2014 r. udzielili odpowiedzi w terminie (czterech tygodni od otrzymania) przyznanym im na zgłoszenie pisemnych uwag.

(11)

DG ds. Konkurencji wyznaczyła na udzielenie odpowiedzi na UPZZ z czerwca 2015 r. termin prawie pięciu tygodni od jego otrzymania. Wszystkie strony udzieliły odpowiedzi w wyznaczonym terminie.

(12)

Po otrzymaniu PZZ jego adresaci skorzystali z możliwości wglądu do części akt Komisji, które dostępne były wyłącznie w lokalach Komisji. DG ds. Konkurencji udostępniła tym adresatom resztę dostępnych akt na elektronicznym nośniku danych.

(13)

DG ds. Konkurencji rozpatrzyła kilka wniosków o udzielenie dodatkowego dostępu.

(14)

W piśmie dołączonym do UPZZ z lutego 2014 r. DG ds. Konkurencji wyjaśniła, że dowody przeciwko poszczególnym adresatom, na których się oparto w tych UPZZ, dostarczone zostały przez tych adresatów lub były im udostępnione po przyjęciu PZZ w ramach przyznanego dostępu do akt. Dlatego DG ds. Konkurencji nie uznała za niezbędne przyznanie dodatkowego dostępu do akt po przyjęciu UPZZ z lutego 2014 r.

(15)

Adresaci UPZZ z czerwca 2015 r. skorzystali z prawa dostępu do akt Komisji.

(16)

W dniu 13 marca 2015 r. DG ds. Konkurencji przesłała stronom, których dotyczyło postępowanie, pismo, do którego dołączone były dodatkowe dokumenty otrzymane od Dell i HP. W piśmie z dnia 3 czerwca 2015 r. przedstawiającym stan faktyczny DG ds. Konkurencji przekazała tym stronom informacje dotyczące sposobu, w jaki Komisja zamierzała wykorzystać te dokumenty w przedmiotowej sprawie.

(17)

DG ds. Konkurencji wyznaczyła na przekazanie wszelkich pisemnych uwag w odpowiedzi na pismo zawierające opis stanu faktycznego termin dwóch tygodni od jego otrzymania drogą elektroniczną. Z jednym wyjątkiem wszystkie zainteresowane strony udzieliły odpowiedzi w tym terminie. Stronie, która nie odpowiedziała w wyznaczonym terminie, DG ds. Konkurencji przyznała na udzielenie odpowiedzi dodatkowy tydzień.

(18)

W dniu 31 października 2012 r. otrzymałem od Dell uzasadniony wniosek o bycie wysłuchanym jako zainteresowana strona trzecia, zgodnie z art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (10) i z art. 13 rozporządzenia (WE) nr 773/2004 (11). Zgodnie z art. 5 ust. 2 decyzji 2011/695/UE stwierdziłem, że Dell wykazało w rozumieniu tych przepisów „uzasadniony interes”. W związku z tym dopuściłem Dell w charakterze zainteresowanej strony trzeciej.

(19)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 773/2004, DG ds. Konkurencji poinformowała przedsiębiorstwo Dell na piśmie o charakterze i przedmiocie procedury, po czym Dell przedstawiło na piśmie swoje stanowisko.

(20)

Spotkanie wyjaśniające odbyło się w dniach 29 i 30 listopada 2012 r. i trwało półtora dnia. Z jednym wyjątkiem uczestniczyły w nim wszystkie przedsiębiorstwa, do których skierowano PZZ. Nie było posiedzeń niejawnych.

(21)

Odrzuciłem wniosek Dell o dopuszczenie do udziału w spotkaniu wyjaśniającym. Zgodnie z art. 6 decyzji 2011/695/UE nie uznałem tego za „stosowne” (12). Po pierwsze, obecność Dell prawdopodobnie mogłaby zniechęcić strony ubiegające się o zwolnienie z grzywny lub jej złagodzenie do pełnego i aktywnego udziału w rozprawie. Po drugie, ujmując to bardziej ogólnie, umożliwienie potencjalnemu skarżącemu udziału w spotkaniu wyjaśniającym mogłoby mieć odstraszający efekt w kontekście programu Komisji mającego na celu łagodzenie sankcji. Po trzecie, obecność Dell mogłaby ograniczyć otwartość dialogu między Komisją a adresatami PZZ, co groziłoby podważeniem zdolności stron do skutecznej obrony. Po czwarte, uznałem za mało prawdopodobne, że Dell, przed którym domniemana zmowa trzymana była w tajemnicy, byłoby w stanie znacząco przyczynić się do wyjaśnienia na spotkaniu wyjaśniającym okoliczności sprawy (13). Po piąte, Dell nie otrzymało dostępu do PZZ ani do akt dochodzenia, podczas gdy dyskusja na spotkaniu wyjaśniającym prawdopodobnie dotyczyłaby głównie wykładni PZZ oraz zawartych w dokumentacji dowodów. Ponadto należy pamiętać, że – nawet jeśli nie był to decydujący powód mojej decyzji – wnioski od stron trzecich, takich jak Dell, w zaawansowanym stadium przygotowań do spotkania wyjaśniającego mogłoby prawdopodobnie zakłócać organizację samego spotkania (14).

(22)

W trakcie spotkania wyjaśniającego DG ds. Konkurencji postawiło jednej spółce joint venture pytanie dotyczące oświadczenia zawartego w zgłoszeniu planowanego łączenia przedsiębiorstw (formularz CO) złożonego przez jej spółki dominujące zgodnie z unijnymi regułami kontroli łączenia przedsiębiorstw obowiązującymi w momencie utworzenia tej spółki joint venture. Poinformowałem zainteresowaną stronę, że pytanie to moim zdaniem stanowiło formalną nieprawidłowość, oraz że strona ta nie musiała udzielić na nie odpowiedzi. Zgodnie z unijnymi przepisami dotyczącymi kontroli łączenia przedsiębiorstw, Komisja nie może wykorzystywać informacji uzyskanych w ramach postępowania w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw w odrębnych postępowaniach dotyczących kartelu (15). Jako że zainteresowana strona postanowiła odpowiedzieć na to pytanie, stwierdziłem, że jej prawo do prowadzenia skutecznej obrony nie zostało naruszone.

(23)

W swoich pisemnych odpowiedziach na UPZZ z lutego 2014 r. i UPZZ z czerwca 2015 r. ich adresaci nie złożyli wniosku o rozpatrzenie ich argumentów na spotkaniu wyjaśniającym (16).

(24)

Po wysłuchaniu zainteresowanych stron Komisja wycofała sprawę w odniesieniu do jednego przedsiębiorstwa. W przypadku dwóch przedsiębiorstw i spółki joint venture w decyzji nie są podtrzymane zastrzeżenia przedstawione w PZZ, w UPZZ z lutego 2014 r. i w UPZZ z czerwca 2015 r. (zwanych dalej łącznie „pisemnymi zgłoszeniami zastrzeżeń”) w zakresie, w jakim zastrzeżenia te dotyczyły zachowań w stosunku do wspomnianych nabywców ODD.

(25)

W przeciwieństwie do pisemnych zgłoszeń zastrzeżeń projekt decyzji nie zawiera okoliczności obciążających podmioty, do których jest skierowany.

(26)

Według projektu decyzji podmioty, do których jest ona skierowana uczestniczyły w kartelu, który trwał od dnia 23 czerwca 2004 r. do dnia 25 listopada 2008 r. Ten całkowity okres trwania kartelu jest krótszy od domniemanego okresu, o którym mowa w pisemnych zgłoszeniach zastrzeżeń. Wszystkie okresy udziału w kartelu, za które poszczególni adresaci projektu decyzji są odpowiedzialni, są w projekcie decyzji krótsze niż te zawarte w pisemnych zgłoszeniach zastrzeżeń. Skrócenie czasu trwania odpowiedzialności dla podmiotów uznanych za biorące udział w zmowie waha się od około siedmiu miesięcy do niewiele ponad czterech lat i ośmiu miesięcy.

(27)

Pisemne zgłoszenia zastrzeżeń dały ponadto stronom, których dotyczyły, zgodnie z pkt 85 zawiadomienia Komisji w sprawie najlepszych praktyk w zakresie prowadzenia postępowań w związku z artykułami 101 i 102 TFUE (17), możliwość przedstawienia uwag odnośnie do metody ustalania grzywien. W świetle uwag otrzymanych w tej sprawie przez Komisję w projekcie decyzji zastosowano zmodyfikowane podejście do szacowania wartości sprzedaży dla celów obliczenia grzywny.

(28)

Zgodnie z art. 16 decyzji 2011/695/UE zbadałem, czy projekt decyzji dotyczy jedynie zastrzeżeń, co do których strony miały możliwość przedstawienia swoich stanowisk. Stwierdzam, że tak istotnie jest.

(29)

Ogólnie rzecz biorąc, uważam, że w niniejszej sprawie przestrzegano skutecznego wykonywania praw procesowych.

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/27

(1)

W dniu 21 października 2015 r., Komisja przyjęła decyzję dotyczącą naruszenia art. 101 Traktatu i art. 53 Porozumienia EOG w odniesieniu do sektora napędów optycznych. Adresaci decyzji koordynowali swoje zachowanie w przetargach dotyczących napędów optycznych („ODD”) do stacjonarnych i przenośnych komputerów osobistych wytwarzanych przez dwóch producentów komputerów Dell Inc. („Dell”) i Hewlett Packard „HP”.

(2)

W związku ze wspólnym wnioskiem o zwolnienie z sankcji złożonym przez Koninklijke Philips Electronics N.V., Lite-On IT Corporation i Philips & Lite-On Digital Solutions Corporation na podstawie obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar z 2006 r. Komisja wystosowała dnia 29 czerwca 2009 r. wnioski o udzielenie informacji skierowane do przedsiębiorstw działających w branży i otrzymała następnie wniosek o złagodzenie sankcji od Hitachi-LG Data Storage, Inc.

(3)

W dniu 18 lipca 2012 r. Komisja przyjęła pisemne zgłoszenie zastrzeżeń („PZZ”) w tej sprawie. Wszyscy adresaci pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń przedstawili w formie pisemnej swoje stanowiska na temat podniesionych przeciwko nim zarzutów i otrzymali możliwość skorzystania z prawa do bycia wysłuchanym na spotkaniu wyjaśniającym, które odbyło się w dniach 29 i 30 listopada 2012 r.

(4)

W dniu 18 lutego 2014 r. Komisja przyjęła dwa uzupełniające pisemne zgłoszenia zastrzeżeń („UPZZ z dnia 18 lutego 2014 r.”), aby uzupełnić, zmienić lub doprecyzować zastrzeżenia skierowane do niektórych adresatów pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń dotyczące ich odpowiedzialności za zarzucane naruszenie.

(5)

Dnia 1 czerwca 2015 r. Komisja przyjęła inne uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń („UPZZ z dnia 1 czerwca 2015 r.”). Jedynym celem UPZZ z dnia 1 czerwca 2015 r. było uzupełnienie PZZ i UPZZ z dnia 18 lutego 2014 r. poprzez skierowanie zarzutów do dodatkowych podmiotów prawnych, które były adresatami PZZ.

(6)

Adresaci UPZZ z dnia 18 lutego 2014 r. i 1 czerwca 2015 r. przedstawili Komisji swoje opinie na piśmie, ale nie przedstawili żadnego wniosku o złożenie ustnych wyjaśnień.

(7)

W dniu 3 czerwca 2015 r. Komisja wydała dla wszystkich stron opis stanu faktycznego. Adresaci opisu stanu faktycznego przedstawili Komisji swoje opinie na piśmie.

(8)

Na posiedzeniach w dniach 5 i 15 października 2015 r. Komitet Doradczy ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących wydał przychylną opinię.

(9)

Naruszenie dotyczyło zmowy w odniesieniu do przetargów organizowanych przez Dell i HP w okresie 2004 – 2008. Dochodzenie wykazało istnienie sieci dwustronnych kontaktów mających na celu manipulowanie ofertami, eliminujących poprzez zmowę będący naturalnym elementem konkurencji element niepewności. Strony informowały się nawzajem o swoich zamiarach dotyczących klasyfikacji lub wyceny w przetargach na zamówienia publiczne oraz wymieniały się innymi informacjami wrażliwymi dotyczącymi przetargów.

(10)

Niżej wymienione przedsiębiorstwa dopuściły się naruszenia art. 101 Traktatu oraz art. 53 Porozumienia EOG poprzez swoje uczestnictwo we wskazanych okresach w dotyczących prawa kartelowego naruszeniach w sektorze napędów optycznych:

(11)

W przypadku niniejszej decyzji mają zastosowanie wytyczne w sprawie grzywien z 2006 r. (2).

(12)

Aby lepiej odzwierciedlić rzeczywiste skutki zmowy kartelowej, jako podstawę do obliczenia podstawowej kwoty nakładanych grzywien zastosowano wskaźnik zastępczy dla wartości rocznej sprzedaży (w oparciu o rzeczywistą wartość sprzedaży ODD w EOG dokonanej przez te przedsiębiorstwa w okresie ich udziału w naruszeniach).

(13)

Biorąc pod uwagę charakter naruszenia i jego zakres geograficzny, stawkę procentową na potrzeby ustalenia kwoty zmiennej grzywny, jak również kwoty dodatkowej („opłata za przystąpienie do porozumienia”) ustalono na poziomie 16 % wartości sprzedaży, której dotyczyło naruszenie.

(14)

Kwota zmienna zostaje pomnożona przez liczbę lat lub ułamek roku, w ciągu których/którego dane przedsiębiorstwo uczestniczyło w naruszeniu, tak by w pełni uwzględnić indywidualny okres uczestnictwa każdego przedsiębiorstwa w naruszeniu. Komisja bierze pod uwagę rzeczywisty okres uczestniczenia stron w naruszeniach w ujęciu miesięcznym (w zaokrągleniu w dół) i na zasadzie proporcjonalności.

(15)

Biorąc pod uwagę, że kontakty dotyczące Dell nawiązane zostały przed kontaktami dotyczącymi HP i tym samym ich czas trwania nie pokrywa się, wartość sprzedaży jest obliczana oddzielnie w odniesieniu do każdego klienta i w związku z tym zastosowanie mają dwa różne mnożniki okresu udziału.

(16)

Wartość sprzedaży dla przedsiębiorstw Philips, Sony i Optiarc została obliczona jedynie na podstawie sprzedaży spółce Dell, ponieważ nie zostało wykazane, że te trzy przedsiębiorstwa uczestniczyły w antykonkurencyjnych działaniach dotyczących HP.

(17)

Nie istnieją okoliczności obciążające, które Komisja mogłaby uwzględnić w tej sprawie.

(18)

W stosunku do przedsiębiorstw Philips, Sony i Optiarc uwzględnia się czynnik łagodzący w celu odzwierciedlenia faktu, że nie były one świadome i nie ponoszą odpowiedzialności za jedyne i ciągłe naruszenie dotyczące HP.

(19)

W tym przypadku do Sony stosuje się mnożnik mający zapewnić skutek odstraszający wynoszący 1,2.

(20)

Ostateczne indywidualne kwoty grzywien wynoszą mniej niż 10 % światowych obrotów wszystkich przedsiębiorstw będących adresatami z wyjątkiem TSST.

(21)

Przedsiębiorstwa Philips, Lite-On i PLDS pierwsze przedłożyły informacje i dowody, spełniając tym samym warunki pkt 8 lit. a) obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar z 2006 r. W związku z tym przewidzianą grzywnę zmniejsza się o 100 % w odniesieniu do wszystkich trzech przedsiębiorstw.

(22)

Dla HLDS zmniejsza się o 50 % grzywnę za naruszenie oraz przyznaje dodatkową redukcję na podstawie ostatniego akapitu pkt 26 obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar w zakresie, w jakim informacje dostarczone przez HLDS pozwoliły Komisji ustalić fakty, dzięki którym wykazano dłuższy okres występowania naruszenia.

(23)

Za naruszenie w odniesieniu do ODD nakłada się następujące grzywny:

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/30

1)

Enontekiö

2)

Helsinki-Hernesaari (wyłącznie dla helikopterów)

3)

Helsinki-Malmi

4)

Helsinki-Vantaa

5)

Ivalo

6)

Joensuu

7)

Jyväskylä

8)

Kajaani

9)

Kemi-Tornio

10)

Kittilä

11)

Kokkola-Pietarsaari

12)

Kuopio

13)

Kuusamo

14)

Lappeenranta

15)

Mariehamn

16)

Mikkeli

17)

Oulu

18)

Pori

19)

Rovaniemi

20)

Savonlinna

21)

Seinäjoki

22)

Tampere-Pirkkala

23)

Turku

24)

Vaasa

1)

Eckerö

2)

Eurajoki

3)

Färjsundet

4)

Förby

5)

Hamina

6)

Hanko (również dla rekreacyjnych jednostek pływających)

7)

Haukipudas

8)

Helsinki

9)

Inkoo

10)

Kalajoki

11)

Kaskinen

12)

Kemi

13)

Kemiö

14)

Kirkkonummi

15)

Kokkola

16)

Kotka

17)

Kristiinankaupunki

18)

Lappeenranta

19)

Loviisa

20)

Långnäs

21)

Mariehamn (również dla rekreacyjnych jednostek pływających)

22)

Merikarvia

23)

Naantali

24)

Nuijamaa (również dla rekreacyjnych jednostek pływających)

25)

Oulu

26)

Parainen

27)

Pernaja

28)

Pietarsaari

29)

Pohja

30)

Pori

31)

Porvoo

32)

Raahe

33)

Rauma

34)

Salo

35)

Sipoo

36)

Taalintehdas

37)

Tammisaari

38)

Tornio

39)

Turku

40)

Uusikaupunki

41)

Vaasa

1)

Åland

2)

Haapasaari

3)

Hanko

4)

Helsinki

5)

Port of Nuijamaa

6)

Santio

1)

Åland

2)

Hanko

3)

Helsinki

Dz.U. C 316 z 28.12.2007, s. 1

Dz.U. C 134 z 31.5.2008, s. 16

Dz.U. C 177 z 12.7.2008, s. 9

Dz.U. C 200 z 6.8.2008, s. 10

Dz.U. C 331 z 31.12.2008, s. 13

Dz.U. C 3 z 8.1.2009, s. 10

Dz.U. C 37 z 14.2.2009, s. 10

Dz.U. C 64 z 19.3.2009, s. 20

Dz.U. C 99 z 30.4.2009, s. 7

Dz.U. C 229 z 23.9.2009, s. 28

Dz.U. C 263 z 5.11.2009, s. 22

Dz.U. C 298 z 8.12.2009, s. 17

Dz.U. C 74 z 24.3.2010, s. 13

Dz.U. C 326 z 3.12.2010, s. 17

Dz.U. C 355 z 29.12.2010, s. 34

Dz.U. C 22 z 22.1.2011, s. 22

Dz.U. C 37 z 5.2.2011, s. 12

Dz.U. C 149 z 20.5.2011, s. 8

Dz.U. C 190 z 30.6.2011, s. 17

Dz.U. C 203 z 9.7.2011, s. 14

Dz.U. C 210 z 16.7.2011, s. 30

Dz.U. C 271 z 14.9.2011, s. 18

Dz.U. C 356 z 6.12.2011, s. 12

Dz.U. C 111 z 18.4.2012, s. 3

Dz.U. C 183 z 23.6.2012, s. 7

Dz.U. C 313 z 17.10.2012, s. 11

Dz.U. C 394 z 20.12.2012, s. 22

Dz.U. C 51 z 22.2.2013, s. 9

Dz.U. C 167 z 13.6.2013, s. 9

Dz.U. C 242 z 23.8.2013, s. 2

Dz.U. C 275 z 24.9.2013, s. 7

Dz.U. C 314 z 29.10.2013, s. 5

Dz.U. C 324 z 9.11.2013, s. 6

Dz.U. C 57 z 28.2.2014, s. 4

Dz.U. C 167 z 4.6.2014, s. 9

Dz.U. C 244 z 26.7.2014, s. 22

Dz.U. C 332 z 24.9.2014, s. 12

Dz.U. C 420 z 22.11.2014, s. 9

Dz.U. C 72 z 28.2.2015, s. 17

Dz.U. C 126 z 18.4.2015, s. 10

Dz.U. C 229 z 14.7.2015, s. 5

Dz.U. C 341 z 16.10.2015, s. 19

Dz.U. C 84 z 4.3.2016, s. 2

Dz.U. C 236 z 30.6.2016, s. 6

Dz.U. C 278 z 30.7.2016, s. 47

Dz.U. C 331 z 9.9.2016, s. 2

Dz.U. C 401 z 29.10.2016, s. 4

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/34

—

w Austrii

Bundesministerium für Finanzen

—

w Belgii

Algemene Administratie van de Douane en Accijnzen

—

w Bułgarii

Агенция „Митници”

—

w Chorwacji

Ministarsvo financija, Carinska uprava, Sektor za trošarine i posebne poreze

—

na Cyprze

Τμήμα Τελωνείων

—

W Republice Czeskiej

Generální ředitelství cel

—

w Danii

SKAT

—

w Estonii

Maksu- ja Tolliamet

—

we Francji

Direction Générale des Douanes et Droits Indirects

—

w Finlandii

Tulli

—

w Niemczech

Generalzolldirektion

—

w Grecji

Γενική Διεύθυνση Τελωνείων & ΕΦΚ

—

na Węgrzech

Nemzeti Adó- és Vámhivatal, Központi Irányítás, Jövedéki Főosztály

—

w Irlandii

The Revenue Commissioners

—

we Włoszech

Ministero dell’Economia e delle Finanze – Dipartimento delle Finanze

—

na Łotwie

Valsts ieņēmumu dienests

—

na Litwie

Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos

—

w Luksemburgu

Administration des Douanes et Accises - Division Taxud

—

na Malcie

Customs Department

—

w Polsce

Ministerstwo Finansów, Departament Podatku Akcyzowego

—

w Portugalii

AT-Autoridade Tributária e Aduaneira

—

w Rumunii

Agenţia Naţională de Administrare Fiscală, Direcţia Generală a Vămilor

—

na Słowacji

Finančné riaditeľstvo Slovenskej Republiky, Odbor spotrebných daní

—

na Słowenii

Ministrstvo za finance

—

w Hiszpanii

El Secretario de Estado de Hacienda Ministerio de Hacienda y Función Pública

—

w Szwecji

Skatteverket

—

w Niderlandach

Douane Informatie Centrum

—

w Zjednoczonym Królestwie

HM Revenue & Customs.

24.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 484/36