15.10.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/1

Komunikat Komisji – Zatwierdzenie treści projektu rozporządzenia Komisji zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 651/2014 uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu i zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 702/2014 uznające niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

(2016/C 382/01)

W dniu 13 października 2016 r. Komisja zatwierdziła treść projektu rozporządzenia Komisji zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 651/2014 uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu i zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 702/2014 uznające niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Projekt rozporządzenia Komisji stanowi załącznik do niniejszego komunikatu. Projekt rozporządzenia Komisji jest otwarty do konsultacji publicznej pod następującym adresem: http://ec.europa.eu/competition/consultations/open.html.

ZAŁĄCZNIK

PROJEKT ROZPORZĄDZENIA KOMISJI (UE) …/…

z dnia … r.

zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 651/2014 uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu i rozporządzenie (UE) nr 702/2014 uznające niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) 2015/1588 z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy państwa (1), w szczególności jego art. 1 ust. 1 lit. a) i b),

po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Pomocy Państwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 651/2014 (2) określono niektóre rodzaje pomocy, które zostały uznane za zgodne z rynkiem wewnętrznym i są zwolnione z wymogu zgłaszania do Komisji przed ich przyznaniem. Rozporządzeniem (UE) nr 651/2014 Komisja zapowiedziała, że po zdobyciu odpowiedniego doświadczenia, dokonany zostanie przegląd zakresu stosowania tego rozporządzenia w celu objęcia nim innych rodzajów pomocy, w szczególności pomocy przeznaczonej na infrastrukturę portów i portów lotniczych.

(2)

W świetle doświadczeń zdobytych przez Komisję i aby uprościć i wyjaśnić zasady pomocy państwa, ograniczyć obciążenia administracyjne i umożliwić Komisji skupienie się na przypadkach potencjalnie najbardziej zakłócających konkurencję, pomoc na infrastrukturę portów i portów lotniczych powinna zostać objęta zakresem rozporządzenia (UE) nr 651/2014.

(3)

Pomoc inwestycyjna dla regionalnych portów lotniczych o średnim rocznym wolumenie przepływu pasażerów nieprzekraczającym 3 mln osób może zwiększyć dostępność niektórych regionów oraz pobudzić rozwój lokalny, w zależności od specyfiki każdego portu lotniczego. Jest to zgodne z priorytetami strategii „Europa 2020” i przyczynia się do dalszego wzrostu gospodarczego i realizacji celów leżących we wspólnym interesie UE. Doświadczenia zdobyte dzięki stosowaniu Wytycznych dotyczących pomocy państwa na rzecz portów lotniczych i przedsiębiorstw lotniczych (3) wskazują, że pomoc inwestycyjna dla regionalnych portów lotniczych nie powoduje nadmiernych zakłóceń handlu i konkurencji, o ile spełnione są pewne warunki. Powinna ona być zatem objęta wyłączeniem grupowym w rozporządzeniu (UE) nr 651/2014, pod warunkiem że spełnione są niektóre kryteria. Nie jest właściwe ustanawianie progów powodujących obowiązek zgłoszenia pomocy ze względu na kwotę pomocy, jako że skutki dla konkurencji wywołane środkiem pomocy zależą głównie od wielkości portu lotniczego, a nie od wielkości inwestycji.

(4)

Warunki wyłączenia pomocy z obowiązku zgłoszenia powinny mieć na celu ograniczenie zakłóceń konkurencji — które naruszają równe warunki działania na rynku wewnętrznym — w szczególności przez zapewnienie proporcjonalności kwoty pomocy. Aby zachować proporcjonalność, pomoc powinna spełniać dwa warunki. Intensywność pomocy nie powinna przekraczać maksymalnego dopuszczalnego poziomu pomocy, który różni się w zależności od wielkości portu lotniczego. Ponadto kwota pomocy nie powinna wykraczać poza wartość niedopasowania poziomu płynności inwestycji. W przypadku bardzo małych portów lotniczych o przepływie pasażerów nieprzekraczającym 150 000 pasażerów rocznie, należy wymagać, by pomoc spełniała tylko jeden z tych warunków. Warunki dotyczące zgodności z rynkiem wewnętrznym powinny zapewnić otwarty i niedyskryminujący dostęp do infrastruktury. Wyłączenie nie powinno się stosować do pomocy przyznanej portom lotniczym położonym w sąsiedztwie istniejącego portu lotniczego, na którym obsługiwane są regularne przewozy lotnicze, ponieważ pomoc dla takich portów lotniczych jest obarczona wyższym ryzykiem zakłócenia konkurencji i dlatego powinna być zgłaszana Komisji, z wyjątkiem pomocy przyznanej bardzo małym portom lotniczym (do 150 000 pasażerów rocznie), w przypadku których jest mało prawdopodobne, by skutkowało to znacznym zakłóceniem konkurencji.

(5)

Porty morskie mają strategiczne znaczenie dla osiągnięcia sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz wzmocnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej, jak określono między innymi w strategii „Europa 2020” i białej księdze Komisji „Plan utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu – dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego i zasobooszczędnego systemu transportu” (4). Jak podkreślono w komunikacie „Porty: motor wzrostu” (5), skuteczne działanie portów we wszystkich morskich regionach Unii wymaga wydajnych inwestycji publicznych i prywatnych. Inwestycje są konieczne w szczególności, aby dostosować infrastrukturę zapewniającą dostęp do portów oraz infrastrukturę portową do zwiększonej i bardziej złożonej floty, do wykorzystania infrastruktury paliw alternatywnych oraz do bardziej surowych wymogów dotyczących wpływu na środowisko. Brak wysokiej jakości infrastruktury portowej prowadzi do przeciążeń i dodatkowych kosztów dla wysyłających, przewoźników towarów i użytkowników.

(6)

Rozwój portów śródlądowych i ich włączenie do struktury transportu multimodalnego jest głównym celem unijnej polityki transportowej. Przepisy Unii wyraźnie dążą do wzmocnienia intermodalności transportu oraz do przejścia na bardziej przyjazne środowisku rodzaje transportu, takie jak transport koleją, transport morski oraz śródlądowy transport wodny.

(7)

Warunki wyłączenia pomocy dla portów z obowiązku zgłoszenia powinny mieć na celu ograniczenie zakłóceń konkurencji — które podważyłyby równe warunki działania na rynku wewnętrznym — w szczególności przez zapewnienie proporcjonalności kwoty pomocy. Aby zachować proporcjonalność, intensywność pomocy nie powinna przekraczać maksymalnego dopuszczalnego poziomu pomocy, który w przypadku portów morskich różni się w zależności od wielkości projektu inwestycyjnego. Kwota pomocy nie powinna przekraczać różnicy między kosztami kwalifikowalnymi a zyskiem operacyjnym z inwestycji, z wyjątkiem bardzo niewielkich kwot pomocy, dla których właściwe jest uproszczone podejście w celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego. Należy również zapewnić otwarty i niedyskryminacyjny dostęp do infrastruktury.

(8)

Inwestycje objęte planami prac dotyczących korytarzy sieci bazowej ustanowionych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 (6) stanowią projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania posiadające szczególne strategiczne znaczenie dla Unii. Porty morskie będące częścią tych sieci stanowią punkty wprowadzenia towarów transportowanych do Unii i wyprowadzenia ich z niej. Porty śródlądowe będące częścią tych sieci są kluczowymi elementami umożliwiającymi multimodalność sieci. Wobec inwestycji mających na celu poprawę efektywności tych portów powinny obowiązywać wyższe progi powodujące obowiązek zgłoszenia.

(9)	W świetle doświadczeń zdobytych w trakcie stosowania rozporządzenia (UE) nr 651/2014 i rozporządzenia (UE) nr 702/2014 należy również dostosować niektóre przepisy tych rozporządzeń.

(10)

W szczególności jeśli chodzi o programy regionalnej pomocy operacyjnej skierowane do regionów najbardziej oddalonych, stosowanie różnych przepisów w odniesieniu do pokrywania dodatkowych kosztów transportu i innych kosztów dodatkowych okazało się trudne w praktyce i nieodpowiednie do uwzględnienia utrudnień strukturalnych, o których mowa w art. 349 Traktatu, wynikających z oddalenia, charakteru wyspiarskiego, niewielkich rozmiarów, trudnej topografii i klimatu, ich zależności gospodarczej od niewielkiej liczby produktów, gdzie trwałość i łączne występowanie tych czynników poważnie szkodzą ich rozwojowi, należy więc zastąpić wspomniane wyżej przepisy metodą mającą zastosowanie do wszystkich rodzajów kosztów dodatkowych.

(11)	Jako że negatywne skutki pomocy dla konkurencji w przypadku kultury i zachowania dziedzictwa kulturowego są ograniczone, należy podwyższyć progi powodujące obowiązek zgłoszenia pomocy w tych obszarach.

(12)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 651/2014 oraz rozporządzenie (UE) nr 702/2014,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (UE) nr 651/2014 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

lit. k) i l) otrzymują brzmienie:

„k)	pomoc na infrastrukturę sportową i wielofunkcyjną infrastrukturę rekreacyjną;

l)	pomoc na infrastrukturę lokalną;”

(ii)

dodaje się lit. m) i n) w brzmieniu:

„m)	pomoc na regionalne porty lotnicze; oraz

n)	pomoc na porty.”;

ust. 3 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

pomocy przyznawanej w sektorze rybołówstwa i akwakultury, objętej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 (*), z wyjątkiem pomocy szkoleniowej, pomocy na dostęp do finansowania dla MŚP, pomocy w obszarze działalności badawczo-rozwojowej, pomocy dla MŚP na wspieranie innowacyjności, pomocy przeznaczonej na pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i pracowników niepełnosprawnych oraz programów regionalnej pomocy operacyjnej w regionach najbardziej oddalonych i na obszarach słabo zaludnionych;

pomocy przyznawanej w sektorze produkcji podstawowej produktów rolnych, z wyjątkiem regionalnej pomocy operacyjnej, pomocy na usługi doradcze na rzecz MŚP, pomocy na finansowanie ryzyka, pomocy na działalność badawczo-rozwojową, pomocy dla MŚP na wspieranie innowacyjności, pomocy na ochronę środowiska, pomocy szkoleniowej oraz pomocy przeznaczonej na pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i pracowników niepełnosprawnych;

pomocy, innej niż regionalna pomoc operacyjna, przyznawanej w sektorze przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych w następujących przypadkach:

(i)	kiedy wysokość pomocy ustalana jest na podstawie ceny lub ilości takich produktów nabytych od producentów surowców lub wprowadzonych na rynek przez przedsiębiorstwa objęte pomocą; lub

(ii)	kiedy przyznanie pomocy zależy od faktu przekazania jej w części lub w całości producentom surowców;

d)	pomocy państwa ułatwiającej zamykanie niekonkurencyjnych kopalń węgla, objętej decyzją Rady 2010/787/UE (**);

e)	kategorii pomocy regionalnej wyłączonych w art. 13.

(*) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1184/2006 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 1)."

(**) Decyzja Rady 2010/787/UE z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie pomocy państwa ułatwiającej zamykanie niekonkurencyjnych kopalń węgla (Dz.U. L 336 z 21.12.2010, s. 24).”;"

w ust. 4 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

programów pomocy, które nie wykluczają wyraźnie możliwości wypłacenia pomocy indywidualnej na rzecz przedsiębiorstwa, na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji uznającej pomoc przyznaną przez to samo państwo członkowskie za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym, z wyjątkiem programów pomocy mających na celu naprawienie szkód spowodowanych niektórymi klęskami żywiołowymi;”

(ii)

lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c)

pomocy dla przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, z wyjątkiem programów pomocy mających na celu naprawienie szkód spowodowanych niektórymi klęskami żywiołowymi oraz programów regionalnej pomocy operacyjnej, o ile te programy nie traktują przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji w sposób uprzywilejowany w porównaniu do innych przedsiębiorstw.”;

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

pkt 39 otrzymuje brzmienie:

„39)

»zysk operacyjny« oznacza różnicę między zdyskontowanymi dochodami a zdyskontowanymi kosztami operacyjnymi w ekonomicznym cyklu życia inwestycji, gdy różnica ta jest wartością dodatnią. Koszty operacyjne obejmują koszty, takie jak koszty personelu, materiałów, zakontraktowanych usług, komunikacji, energii, konserwacji, czynszu, administracji, lecz nie uwzględniają, do celów niniejszego rozporządzenia, kosztów amortyzacji i kosztów finansowania, jeśli zostały one objęte zakresem pomocy inwestycyjnej. Dyskontowanie dochodów i kosztów operacyjnych przy zastosowaniu odpowiedniej stopy dyskontowej pozwala na osiągnięcie rozsądnego zysku.”;

pkt 42 otrzymuje brzmienie:

„42)

»regionalna pomoc operacyjna« oznacza pomoc na ograniczenie bieżących wydatków przedsiębiorstwa. Obejmuje to takie kategorie kosztów, jak koszty personelu, materiałów, zamówionych usług, komunikacji, energii, konserwacji, czynszu, administracji itp., ale z wyłączeniem kosztów amortyzacji i kosztów finansowania, jeśli były one uwzględnione w ramach kosztów kwalifikowanych przy przyznawaniu pomocy inwestycyjnej;”;

pkt 48 otrzymuje brzmienie:

„48)	»obszary słabo zaludnione« oznaczają regiony NUTS 2 zamieszkane przez mniej niż 8 osób na km2 lub regiony NUTS 3 zamieszkane przez mniej niż 12,5 osoby na km2;”;

dodaje się pkt 48a) w brzmieniu:

„48a)

»obszary bardzo słabo zaludnione« oznaczają regiony NUTS 2 zamieszkane przez mniej niż 8 osób na km2;”;

pkt 55 otrzymuje brzmienie:

„55)	»obszary kwalifikujące się do pomocy operacyjnej« oznaczają region najbardziej oddalony, o którym mowa w art. 349 Traktatu, lub obszar słabo zaludniony lub obszar bardzo słabo zaludniony.”;

dodaje się pkt 61a) w brzmieniu:

„61a)

»zamknięcie takiej samej lub podobnej działalności« oznacza pełne zamknięcie, lecz również częściowe zamknięcie, które prowadzi do znacznej utraty miejsc pracy. Do celów niniejszego przepisu znaczną utratę miejsc pracy definiuje się jako utratę co najmniej [100] miejsc pracy w tej działalności w jednym zakładzie lub jako redukcję zatrudnienia w tej działalności dotyczącą co najmniej 50 % siły roboczej w jednym zakładzie;”;

po pkt 143 dodaje się punkty w brzmieniu:

„Definicje dotyczące pomocy na regionalne porty lotnicze

144)

»infrastruktura portu lotniczego« oznacza infrastrukturę i wyposażenie służące do świadczenia usług portu lotniczego przez port lotniczy na rzecz przedsiębiorstw lotniczych i różnych usługodawców, wliczając w to drogi startowe, terminale, płyty postojowe, drogi kołowania, scentralizowaną infrastrukturę obsługi naziemnej i wszystkie pozostałe obiekty i urządzenia, które bezpośrednio służą do świadczenia usług portu lotniczego, z wyłączeniem infrastruktury i wyposażenia, które w pierwszej kolejności są konieczne do prowadzenia działalności pozalotniczej;

145)

»przedsiębiorstwo lotnicze« oznacza każde przedsiębiorstwo lotnicze posiadające ważną koncesję wydaną przez państwo członkowskie lub członka wspólnego europejskiego obszaru lotniczego zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 (*);

146)

»port lotniczy« oznacza podmiot lub grupę podmiotów prowadzących działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług portu lotniczego na rzecz przedsiębiorstw lotniczych;

147)

»usługi portu lotniczego« oznaczają usługi świadczone na rzecz przedsiębiorstw lotniczych przez port lotniczy lub jego dowolną jednostkę zależną w celu zapewnienia obsługi statku powietrznego od lądowania do startu oraz obsługi pasażerów i ładunków w celu umożliwienia przedsiębiorstwom lotniczym świadczenia usług transportu lotniczego, w tym świadczenie usług obsługi naziemnej oraz zapewnienie scentralizowanej infrastruktury obsługi naziemnej;

148)

»średni roczny przepływ pasażerów« oznacza wartość liczbową określaną na podstawie przepływu pasażerów przylatujących i wylatujących w okresie dwóch lat budżetowych poprzedzających rok, w którym pomoc została przyznana;

149)

»scentralizowana infrastruktura obsługi naziemnej« oznacza infrastrukturę, która jest zazwyczaj obsługiwana przez operatora portu lotniczego i udostępniana różnym dostawcom usług obsługi naziemnej działającym w porcie lotniczym za wynagrodzeniem, z wyłączeniem wyposażenia należącego do dostawców usług obsługi naziemnej lub przez nich obsługiwanego;

150)

»pociąg dużych prędkości« oznacza pociąg, który może osiągnąć prędkość ponad 200 km/h;

151)

»obsługa naziemna« oznacza usługi świadczone na rzecz użytkowników portu lotniczego w portach lotniczych określonych w załączniku do dyrektywy Rady 96/67/WE (**);

152)

»działalność pozalotnicza« oznacza usługi komercyjne świadczone na rzecz przedsiębiorstw lotniczych lub innych użytkowników portu lotniczego, w tym usługi pomocnicze dla pasażerów, spedytorów lub innych usługodawców, wynajem biur i sklepów, parkingi samochodowe i hotele;

153)

»regionalny port lotniczy« oznacza port lotniczy, w którym średni roczny przepływ pasażerów nie przekracza 3 mln osób;

Definicje dotyczące pomocy dla portów

154)

»port« oznacza obszar lądu i wody, na którym znajduje się taka infrastruktura i urządzenia, które pozwalają na przyjmowanie statków, ich załadunku i rozładunku, składowania towarów, odbioru i dostawy tych towarów oraz zaokrętowania i wyokrętowania pasażerów, załogi i innych osób oraz wszelka inna infrastruktura niezbędna dla przedsiębiorstw transportowych na terenie portu;

155)

»port morski« oznacza zasadniczo port przyjmujący statki przypływające morzem;

156)

»port śródlądowy« oznacza port inny niż port morski, przyjmujący statki żeglugi śródlądowej;

157)

»infrastruktura portowa« oznacza infrastrukturę oraz urządzenia służące do świadczenia usług portowych związanych z transportem, w tym keje wykorzystywane do cumowania statków, ściany nadbrzeża, mola, dryfujące pontonowe rampy na obszarach pływowych, baseny wewnętrzne, zasypki oraz osuszony grunt, infrastrukturę paliw alternatywnych, infrastrukturę do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku, jak również urządzenia transportowe na terenie portu;

158)

»suprastruktura portowa« oznacza zagospodarowanie powierzchni, budynki, jak również sprzęt ruchomy, w tym dźwigi, oraz sprzęt stały na terenie portu, który jest bezpośrednio związany z funkcją transportową portu;

159)

»infrastruktura zapewniająca dostęp« oznacza wszelkiego rodzaju infrastrukturę niezbędną do zapewnienia dostępu i wejścia do portu morskiego lub śródlądowego od strony lądu, morza lub rzeki dla użytkowników, w szczególności drogi dostępowe, tory kolejowe umożliwiające dostęp oraz kanały dostępu i śluzy;

160)

»pogłębianie« oznacza usuwanie piasku, osadów lub innych substancji z dna wodnej drogi dostępowej do portu lub na terenie portu w celu umożliwienia statkom uzyskania dostępu do portu;

161)

»utrzymaniowe prace pogłębiarskie« oznaczają rutynowe pogłębianie prowadzone w celu utrzymania dostępności dróg dostępowych i obszaru portu;

162)

»infrastruktura paliw alternatywnych« oznacza infrastrukturę portową umożliwiającą przyjmowanie przez port statków wykorzystujących paliwa takie jak energia elektryczna, paliwa wodorowe, biopaliwa (ciekłe), paliwa syntetyczne, metan, w tym gaz ziemny (CNG i LNG) i biometan oraz gaz płynny (LPG), które służą, przynajmniej częściowo, jako substytut dla pochodzących z surowej ropy naftowej źródeł dostaw energii dla transportu, przyczyniają się do dekarbonizacji transportu i poprawiają ekologiczność sektora transportu;

163)

»statek« oznacza morską konstrukcję pływająca, z własnym napędem lub bez, z co najmniej jednym kadłubem o wyporności powierzchniowej;

164)

»statek morski« oznacza statek inny niż te, które pływają wyłącznie na wodach śródlądowych lub na wodach osłoniętych bądź wodach ściśle do nich przylegających;

165)

»statek żeglugi śródlądowej« oznacza statek przeznaczony wyłącznie lub głównie do żeglugi na śródlądowych drogach wodnych;

166)

»infrastruktura do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku« oznacza odbieranie do dowolnego urządzenia, czy to trwałego, pływającego czy ruchomego, zdolnego do odbioru odpadów wytwarzanych na statkach oraz pozostałości ładunku, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2000/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (***).

(*) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz.U. L 293 z 31.10.2008, s. 3)."

(**) Dyrektywa Rady 96/67/WE z dnia 15 października 1996 r. w sprawie dostępu do rynku usług obsługi naziemnej w portach lotniczych Wspólnoty (Dz.U. L 272 z 25.10.1996, s. 36)."

(***) Dyrektywa 2000/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku (Dz.U. L 332 z 28.12.2000, s. 81).”"

w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

lit. z) otrzymuje brzmienie:

„z)	pomoc inwestycyjna na kulturę i zachowanie dziedzictwa kulturowego: 150 mln EUR na projekt; pomoc operacyjna na kulturę i zachowanie dziedzictwa kulturowego: 75 mln EUR dla jednego przedsiębiorstwa rocznie;”

(ii)

dodaje się lit. dd), ee) i ff) w brzmieniu:

„dd)	pomoc inwestycyjna na regionalne porty lotnicze: poziomy intensywności pomocy określone w art. 56a ust. 10 i 11;

ee)

pomoc inwestycyjna na porty morskie: 100 mln EUR na jednostkowy projekt inwestycyjny (lub 120 mln EUR na jednostkowy projekt inwestycyjny w porcie morskim uwzględnionym w planie prac dotyczącym korytarza sieci bazowej, o którym mowa w art. 47 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 (*));

ff)	pomoc inwestycyjna na porty śródlądowe: 20 mln EUR na jednostkowy projekt inwestycyjny.

(*) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej i uchylające decyzję nr 661/2010/UE (Dz.U. L 348 z 20.12.2013, s. 1).”;"

w art. 5 ust. 2 dodaje się lit. k) w brzmieniu:

„k)

pomoc w formie sprzedaży lub dzierżawy lub najmu rzeczowych aktywów trwałych poniżej stawek rynkowych, jeśli ich wartość została ustalona przez niezależnego eksperta w drodze wyceny przeprowadzonej przed transakcją lub przez odniesienie do dostępnej publicznie, regularnie aktualizowanej i ogólnie przyjętej wartości referencyjnej.”;

w art. 6 ust. 5 wprowadza się następujące zmiany:

lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)	regionalna pomoc operacyjna i regionalna pomoc na rozwój obszarów miejskich, tam gdzie spełnione są odpowiednie warunki ustanowione w art. 15 i 16;”

lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d)	pomoc na pokrycie dodatkowych kosztów zatrudnienia pracowników niepełnosprawnych oraz pomoc na pokrycie kosztów wsparcia udzielanego pracownikom znajdującym się w szczególnie niekorzystnej sytuacji, tam gdzie spełnione są odpowiednie warunki określone w art. 34 i 35;”;

w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 dodaje się zdanie w brzmieniu:

„Wysokość kosztów kwalifikowalnych można obliczyć zgodnie z opcjami kosztów uproszczonych określonymi w art. 67 i 68 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (*), pod warunkiem że działanie jest co najmniej częściowo finansowane z funduszu unijnego, który pozwala na wykorzystanie takich opcji kosztów uproszczonych oraz że dany rodzaj kosztów jest kwalifikowalny na podstawie odpowiedniego przepisu dotyczącego wyłączenia.

(*) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320).”;"

b)	w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: „Pomoc wypłacana w przyszłości, w tym pomoc wypłacana w kilku ratach, jest dyskontowana do wartości w momencie jej przyznania.”;

c)	skreśla się ust. 4;

art. 12 i 13 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 12

Monitorowanie

1. Aby umożliwić Komisji monitorowanie pomocy wyłączonej z obowiązku zgłoszenia na mocy niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie lub ewentualnie — w przypadku pomocy przyznawanej na projekty w ramach Europejskiej współpracy terytorialnej — państwo członkowskie, w którym instytucja zarządzająca ma siedzibę, prowadzą szczegółową dokumentację obejmującą informacje i dokumenty uzupełniające niezbędne do ustalenia, że wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu zostały spełnione. Dokumentacja ta jest przechowywana przez okres 10 lat od dnia przyznania pomocy ad hoc lub dnia przyznania ostatniej pomocy w ramach programu.

2. W przypadku programów, w ramach których pomoc podatkowa jest przyznawana automatycznie na podstawie deklaracji podatkowych beneficjentów, oraz jeżeli nie przeprowadza się kontroli ex ante w celu ustalenia, czy wszystkie warunki dotyczące zgodności zostały spełnione w przypadku każdego beneficjenta, państwa członkowskie regularnie sprawdzają raz w roku obrotowym, przynajmniej na zasadzie ex post na podstawie próby, czy wszystkie warunki dotyczące zgodności zostały spełnione, oraz wyciągają konieczne wnioski. Państwa członkowskie przechowują szczegółową dokumentację kontroli przez okres co najmniej 10 lat od dnia przeprowadzenia kontroli.

3. W terminie 20 dni roboczych lub w dłuższym terminie oznaczonym w wezwaniu zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji wszelkie informacje i dokumenty uzupełniające, które Komisja uzna za niezbędne do monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia, w tym informacje wymienione w ust. 1 i 2.

Artykuł 13

Zakres pomocy regionalnej

Niniejsza sekcja nie ma zastosowania do:

a)	pomocy wspierającej działalność w sektorze hutnictwa żelaza i stali, sektorze węglowym, sektorze budownictwa okrętowego oraz sektorze włókien syntetycznych;

b)	pomocy przeznaczonej dla sektora transportu i na związaną z nim infrastrukturę oraz dla sektora wytwarzania i dystrybucji energii oraz na związaną z nim infrastrukturę, z wyjątkiem programów regionalnej pomocy operacyjnej;

pomocy regionalnej w formie programów, które są ukierunkowane na ograniczoną liczbę konkretnych sektorów działalności gospodarczej; programów dotyczących działalności związanej z turystyką, infrastruktury szerokopasmowej lub przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych nie uznaje się za skierowane do konkretnych sektorów działalności gospodarczej;

indywidualnej regionalnej pomocy inwestycyjnej na rzecz beneficjenta, który w momencie składania wniosku o pomoc:

(i)	zamknął taką samą lub podobną działalność w zakładzie na terytorium innej umawiającej się strony porozumienia EOG w ciągu dwóch poprzednich lat, lub

(ii)	ma [konkretne plany] zamknięcia takiej działalności w okresie rozpoczynającym się w dniu złożenia wniosku o pomoc i wynoszącym do dwóch lat od zakończenia inwestycji początkowej.

regionalnej pomocy operacyjnej przyznawanej przedsiębiorstwom, których główna działalność wchodzi w zakres sekcji K »Działalność finansowa i ubezpieczeniowa« NACE Rev. 2, lub przedsiębiorstwom, które prowadzą działalność w ramach grupy przedsiębiorstw i których główna działalność wchodzi w zakres klas 70.10 »Działalność firm centralnych (head office)« lub 70.22 »Doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, pozostałe« NACE Rev. 2.”;

w art. 14 wprowadza się następujące zmiany:

a)	ust. 6 akapit drugi zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: „W przypadku przejęcia aktywów zakładu w rozumieniu art. 2 pkt 49 lub 51 uwzględniane są wyłącznie koszty zakupu aktywów od osób trzecich niemających powiązań z nabywcą.”;

w ust. 7 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„W przypadku pomocy przyznanej dużym przedsiębiorstwom na zasadniczą zmianę procesu produkcji koszty kwalifikowalne muszą przekraczać koszty amortyzacji aktywów związanych z działalnością podlegającą modernizacji w ciągu trzech poprzednich lat obrotowych.”;

art. 15 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 15

Regionalna pomoc operacyjna

1. Programy regionalnej pomocy operacyjnej w regionach najbardziej oddalonych lub na obszarach słabo zaludnionych są zgodne z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 Traktatu i wyłączone z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że spełnione są warunki ustanowione w niniejszym artykule i w rozdziale I.

2. Na obszarach słabo zaludnionych programy regionalnej pomocy operacyjnej pokrywają dodatkowe koszty transportu towarów, które zostały wyprodukowane na obszarach kwalifikujących się do otrzymania pomocy operacyjnej, a także dodatkowe koszty transportu towarów, które są dalej przetwarzane na tych obszarach, na następujących warunkach:

a)	pomoc z góry obiektywnie obliczono na podstawie ustalonej kwoty lub wskaźnika na tonokilometr lub innej odpowiedniej jednostki;

b)	dodatkowe koszty transportu oblicza się na podstawie przejazdu towarów w obrębie granic danego państwa członkowskiego za pomocą środka transportu, którego koszt jest dla beneficjenta najniższy.

Intensywność pomocy nie przekracza 100 % dodatkowych kosztów transportu określonych w niniejszym ustępie.

3. Na obszarach bardzo słabo zaludnionych programy regionalnej pomocy operacyjnej zapobiegają wyludnianiu lub ograniczają je na następujących warunkach:

a)	beneficjenci prowadzą działalność gospodarczą w danym obszarze;

b)	roczna kwota pomocy przypadająca na beneficjenta w ramach wszystkich programów pomocy operacyjnej nie przekracza 20 % rocznych kosztów pracy poniesionych przez beneficjenta w danym obszarze.

4. W regionach najbardziej oddalonych programy pomocy operacyjnej pokrywają dodatkowe koszty operacyjne poniesione w regionach najbardziej oddalonych i będące bezpośrednim skutkiem trwałych utrudnień, o których mowa w art. 349 Traktatu, jeśli beneficjenci prowadzą działalność gospodarczą w najbardziej oddalonych regionach, pod warunkiem że roczna kwota pomocy na jednego beneficjenta w ramach wszystkich programów pomocy operacyjnej realizowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia nie przekracza jednego z poniższych odsetków:

a)	[25 %] wartości dodanej brutto wytworzonej w ciągu roku przez beneficjenta w danym regionie najbardziej oddalonym,

b)	[30 %] rocznych kosztów pracy poniesionych przez beneficjenta w danym regionie najbardziej oddalonym;

c)	[20 %] rocznych obrotów beneficjenta uzyskanych w danym regionie najbardziej oddalonym.

Powyższe odsetki mogą być zwiększone o [10 punktów procentowych] w przypadku przedsiębiorstw osiągających roczne obroty nieprzekraczające [300 000 EUR].”;

10)	w art. 21 ust. 16 zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „Środek finansowania ryzyka, w ramach którego przedsiębiorstwom kwalifikowalnym udzielane są gwarancje lub pożyczki lub zapewniane są inwestycje quasi-kapitałowe o takiej strukturze jak dług, musi spełniać następujące warunki:”;

11)

art. 22 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„Za przedsiębiorstwa kwalifikowalne uznaje się małe przedsiębiorstwa nienotowane na giełdzie w okresie do pięciu lat po ich rejestracji, pod warunkiem że przedsiębiorstwo spełnia następujące warunki:

a)	nie przejęło po prostu działalności innego przedsiębiorstwa;

b)	nie dokonało jeszcze podziału zysku;

c)	nie zostało utworzone w drodze połączenia.

W przypadku przedsiębiorstw kwalifikowalnych, które nie podlegają rejestracji, można uznać, że pięcioletni okres kwalifikowalności zaczyna się od momentu, kiedy przedsiębiorstwo albo rozpoczyna swoją działalność gospodarczą, albo podlega opodatkowaniu z tytułu swojej działalności gospodarczej.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego lit. c), przedsiębiorstwa utworzone w wyniku połączenia między przedsiębiorstwami kwalifikującymi się do pomocy na mocy niniejszego artykułu uznaje się również za kwalifikujące się przedsiębiorstwa w okresie do pięciu lat od daty rejestracji najstarszego przedsiębiorstwa uczestniczącego w łączeniu.”;

12)

art. 31 ust. 3 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

koszty operacyjne wykładowców i uczestników szkolenia bezpośrednio związane z projektem szkoleniowym, takie jak koszty podróży, koszty zakwaterowania, materiały bezpośrednio związane z projektem, amortyzacja narzędzi i wyposażenia w zakresie, w jakim są wykorzystywane wyłącznie na potrzeby projektu szkoleniowego.”;

13)

w art. 52 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a.	Alternatywnie do określenia kosztów kwalifikowalnych zgodnie z ust. 2 maksymalną kwotę pomocy na projekt można ustalić na podstawie konkurencyjnej procedury wyboru, zgodnie z wymogami ust. 4.”;

14)

w art. 53 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 2 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

muzea, archiwa, biblioteki, ośrodki lub przestrzenie kulturalne i artystyczne, teatry, kina, opery, sale koncertowe, inne organizacje wystawiające widowiska sceniczne, instytucje odpowiedzialne za dziedzictwo filmowe oraz inne podobne infrastruktury, organizacje i instytucje kulturalne i artystyczne;”;

b)	w ust. 6 skreśla się zdanie trzecie;

ust. 8 otrzymuje brzmienie:

„8.	W przypadku pomocy nieprzekraczającej 2 mln EUR, maksymalną kwotę pomocy można ustalić, alternatywnie wobec metody, o której mowa w ust. 6 i 7, na poziomie 80 % kosztów kwalifikowalnych.”;

d)	w ust. 9 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: „W przypadku działalności zgodnie z definicją w ust. 2 lit. f), maksymalna kwota pomocy nie przekracza ani różnicy między kosztami kwalifikowalnymi a zdyskontowanymi przychodami projektu ani 70 % kosztów kwalifikowalnych.”;

15)

w art. 54 ust. 4 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„W obu przypadkach maksymalne wydatki objęte obowiązkiem terytorialnego wykorzystania środków w żadnym wypadku nie przekraczają 80 % łącznego budżetu produkcji.

W przypadku projektów kwalifikujących się do pomocy państwa członkowskie mogą także wymagać minimalnego poziomu działalności produkcyjnej na danym terytorium, ale poziom ten nie może przekraczać 50 % łącznego budżetu produkcji.”;

16)

po art. 56 dodaje się następujące sekcje:

„SEKCJA 14

Pomoc na regionalne porty lotnicze

Artykuł 56a

Pomoc inwestycyjna na regionalne porty lotnicze

1. Pomoc na inwestycje w port lotniczy jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 Traktatu i wyłączona z obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki ustanowione w niniejszym artykule i w rozdziale I.

2. Dana inwestycja nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla średnioterminowego spodziewanego natężenia ruchu na podstawie rozsądnych prognoz dotyczących ruchu.

3. Port lotniczy jest otwarty dla wszystkich potencjalnych użytkowników. W przypadku fizycznego ograniczenia przepustowości przydział odbędzie się na podstawie istotnych, obiektywnych, przejrzystych i niedyskryminujących kryteriów.

4. Pomoc nie przysługuje portom lotniczym usytuowanym w odległości 100 km lub odległości wymagającej 60-minutowej podróży samochodem, autobusem, pociągiem lub pociągiem dużych prędkości od istniejącego portu lotniczego obsługującego regularne przewozy lotnicze w rozumieniu art. 2 pkt 16 rozporządzenia (WE) nr 1008/2008.

5. Pomoc nie przysługuje portom lotniczym o średnim rocznym przepływie pasażerów przekraczającym trzy miliony osób w ciągu przez dwóch lat obrotowych poprzedzających rok, w którym rzeczywiście przyznaje się pomoc. Nie należy oczekiwać, że pomoc doprowadzi do zwiększenia średniego rocznego przepływu powyżej trzech milionów pasażerów w porcie lotniczym w ciągu dwóch lat obrotowych następujących po przyznaniu pomocy.

6. Pomoc nie zostaje przyznana portom lotniczym o średnim rocznym przepływie towarów przekraczającym 200 000 ton w ciągu dwóch lat obrotowych poprzedzających rok, w którym rzeczywiście przyznaje się pomoc. Artykuł nie ma również zastosowania, jeśli oczekuje się, że pomoc doprowadzi do zwiększenia średniego rocznego przepływu towarów powyżej 200 000 ton w porcie lotniczym w ciągu dwóch lat obrotowych następujących po przyznaniu pomocy.

7. Pomoc nie przysługuje na przeniesienie istniejących portów lotniczych ani na stworzenie nowego pasażerskiego portu lotniczego, w tym przekształcenie istniejącego lądowiska w pasażerski port lotniczy.

8. Kwota pomocy nie przekracza różnicy między kosztami kwalifikowalnymi a zyskiem operacyjnym z inwestycji. Zysk operacyjny odlicza się od kosztów kwalifikowalnych ex ante, na podstawie rozsądnych prognoz, albo przy użyciu mechanizmu wycofania.

9. Za koszty kwalifikowalne uznaje się koszty związane z inwestycjami w infrastrukturę portu lotniczego, w tym koszty planowania.

10. Kwota pomocy nie przekracza:

a)	50 % kosztów kwalifikowalnych w przypadku portów lotniczych o średnim rocznym przepływie pasażerów wynoszącym od jednego do trzech milionów osób w ciągu dwóch lat obrotowych poprzedzających rok, w którym faktycznie przyznano pomoc;

b)	75 % kosztów kwalifikowalnych w przypadku portów lotniczych o średnim rocznym przepływie pasażerów wynoszącym do jednego miliona osób w ciągu dwóch lat obrotowych poprzedzających rok, w którym faktycznie przyznano pomoc.

11. W przypadku portów lotniczych usytuowanych w oddalonych regionach maksymalne poziomy intensywności pomocy mogą być zwiększone o 20 punktów procentowych.

12. Ustępy 2 i 4 nie mają zastosowania do portów lotniczych o średnim rocznym przepływie pasażerów wynoszącym do 150 000 osób w ciągu dwóch lat obrotowych poprzedzających rok, w którym rzeczywiście przyznaje się pomoc, jeżeli nie oczekuje się, iż pomoc doprowadzi do zwiększenia średniego rocznego przepływu pasażerów w tym porcie lotniczym powyżej 150 000 osób. Pomoc przyznana takim portom lotniczym jest zgodna z ust. 8 lub z ust. 10 i 11.

SEKCJA 15

Pomoc na porty

Artykuł 56b

Pomoc inwestycyjna na porty morskie

1. Pomoc na inwestycje w porty morskie jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 Traktatu i wyłączona z obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki ustanowione w niniejszym artykule i w rozdziale I.

2. Kosztami kwalifikowalnymi są koszty — w tym koszty planowania — inwestycji mających na celu:

a)	budowę, wymianę lub modernizację infrastruktury portu morskiego; oraz

b)	budowę, wymianę lub modernizację infrastruktury zapewniającej dostęp na obszarze portu. Dotyczy to pogłębiania na terenie portu, z wyjątkiem utrzymaniowych prac pogłębiarskich.

3. Koszty inwestycji dotyczące działań niezwiązanych z transportem, w tym koszty zakładu produkcji przemysłowej działającego w granicach portu, biur lub sklepów, a także przeznaczone na suprastrukturę, nie są kosztami kwalifikowalnymi.

4. Intensywność pomocy nie przekracza różnicy między kosztami kwalifikowalnymi a zyskiem operacyjnym z inwestycji. Zysk operacyjny odlicza się od kosztów kwalifikowalnych ex ante, na podstawie rozsądnych prognoz, albo przy użyciu mechanizmu wycofania.

5. Maksymalny poziom kwoty pomocy dla inwestycji określonych w ust. 2 lit. a) nie przekracza:

a)	100 % kosztów kwalifikowalnych, jeśli koszty kwalifikowalne wynoszą nie więcej niż 20 mln EUR;

b)	80 % kosztów kwalifikowalnych, jeśli koszty kwalifikowalne wynoszą powyżej 20 mln EUR i nie więcej niż 50 mln EUR;

c)	50 % kosztów kwalifikowalnych, jeśli koszty kwalifikowalne wynoszą powyżej 50 mln EUR i nie więcej niż 100 mln EUR;

d)	50 % kosztów kwalifikowalnych, jeśli koszty kwalifikowalne wynoszą nie więcej niż 120 mln EUR w przypadku portów morskich uwzględnionych w planie prac dotyczących korytarza sieci bazowej, o którym mowa w art. 47 rozporządzenia (UE) nr 1315/2013.

Maksymalny poziom intensywności pomocy dla inwestycji określonych w ust. 2 lit. b) nie przekracza 100 % kosztów kwalifikowalnych;

6. Poziomy intensywności pomocy określone w ust. 5 akapit pierwszy lit. b), c) i d) można zwiększyć o 10 punktów procentowych w przypadku inwestycji prowadzonych na obszarach objętych pomocą, które spełniają warunki określone w art. 107 ust. 3 lit. a) Traktatu, oraz o 5 punktów procentowych w przypadku inwestycji prowadzonych na obszarach objętych pomocą, które spełniają warunki określone w art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu.

7. Każdą inwestycję objętą pomocą rozpoczętą przez tego samego beneficjenta w okresie trzech lat od daty rozpoczęcia prac nad inną inwestycją objętą pomocą w tym samym porcie morskim uznaje się za część jednostkowego projektu inwestycyjnego.

8. Wszelkie koncesje lub inne formy powierzenia osobie trzeciej budowy, modernizacji, obsługi lub najmu infrastruktury portowej, na którą udzielono pomocy, są udzielane na zasadach konkurencji, przejrzystości, niedyskryminacji i bezwarunkowo. Okres obowiązywania wszelkich koncesji lub innych form powierzenia najmu lub obsługi infrastruktury portowej, na którą udzielono pomocy, osobie trzeciej nie przekracza okresu, w którym ta osoba trzecia może w uzasadniony sposób oczekiwać odzyskania nakładów inwestycyjnych na przeprowadzenie robót budowlanych lub świadczenie usług wraz ze zwrotem z zainwestowanego kapitału, z uwzględnieniem inwestycji wymaganych do realizacji konkretnych celów umownych.

9. Infrastruktura portowa, na którą udzielono pomocy, jest udostępniana zainteresowanym użytkownikom na równych i niedyskryminacyjnych zasadach na zasadach rynkowych.

10. W przypadku pomocy nieprzekraczającej 5 mln EUR, maksymalną kwotę pomocy można ustalić na poziomie 80 % kosztów kwalifikowalnych, alternatywnie wobec metody, o której mowa w ust. 4, 5 i 6.

Artykuł 56c

Pomoc inwestycyjna na porty śródlądowe

1. Pomoc na inwestycje w porty śródlądowe jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 Traktatu i wyłączona z obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki ustanowione w niniejszym artykule i w rozdziale I.

2. Kosztami kwalifikowalnymi są koszty — w tym koszty planowania — inwestycji mających na celu:

a)	budowę, wymianę lub modernizację infrastruktury portu śródlądowego; oraz

b)	budowę, wymianę lub modernizację infrastruktury zapewniającej dostęp na obszarze portu. Dotyczy to pogłębiania na terenie portu, z wyjątkiem utrzymaniowych prac pogłębiarskich.

4. Kwota pomocy nie przekracza różnicy między kosztami kwalifikowalnymi a zyskiem operacyjnym z inwestycji. Zysk operacyjny odlicza się od kosztów kwalifikowalnych ex ante, na podstawie rozsądnych prognoz, albo przy użyciu mechanizmu wycofania.

5. Maksymalna intensywność pomocy nie przekracza 100 % kosztów kwalifikowalnych.

6. Każdą inwestycję objętą pomocą rozpoczętą przez tego samego beneficjenta w okresie trzech lat od daty rozpoczęcia prac nad inną inwestycją objętą pomocą w tym samym porcie śródlądowym uznaje się za część jednostkowego projektu inwestycyjnego.

7. Wszelkie koncesje lub inne formy powierzenia osobie trzeciej budowy, modernizacji, obsługi lub najmu infrastruktury portowej, na którą udzielono pomocy, są udzielane na zasadach konkurencji, przejrzystości, niedyskryminacji i bezwarunkowo. Okres obowiązywania wszelkich koncesji lub innych form powierzenia najmu lub obsługi infrastruktury portowej, na którą udzielono pomocy, osobie trzeciej nie przekracza okresu, w którym ta osoba trzecia może w uzasadniony sposób oczekiwać odzyskania nakładów inwestycyjnych na przeprowadzenie robót budowlanych lub świadczenie usług wraz ze zwrotem z zainwestowanego kapitału, z uwzględnieniem inwestycji wymaganych do realizacji konkretnych celów umownych.

8. Infrastruktura portowa, na którą udzielono pomocy, jest udostępniana zainteresowanym użytkownikom na równych i niedyskryminacyjnych zasadach na zasadach rynkowych.

9. W przypadku pomocy nieprzekraczającej 2 mln EUR, maksymalną kwotę pomocy można ustalić na poziomie 80 % kosztów kwalifikowalnych, alternatywnie wobec metody, o której mowa w ust. 4 i 5.”;

17)

art. 58 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.	Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy indywidualnej przyznanej przed wejściem w życie odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia, jeżeli pomoc ta spełnia wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu z wyjątkiem art. 9.”.

Artykuł 2

W załącznikach do rozporządzenia (UE) nr 651/2014 wprowadza się następujące zmiany:

załącznik II zastępuje się tekstem zawartym w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

[W załączniku II (arkusz informacyjny zostanie przesłany państwom członkowskim) w części II utworzone zostaną nowe wpisy dla nowych rodzajów pomocy (pomoc inwestycyjna dla portów lotniczych, portów morskich i portów śródlądowych), a wpis dotyczący pomocy dla MŚP (art. 17–20) zostanie podzielony na różne wpisy (zgodnie ze strukturą artykułów).];

w załączniku III przypis 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Rozporządzenie (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 i zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (Dz.U. L 393 z 30.12.2006, s. 1).”;

3)	Załącznik III, przypis 3, zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: „Ekwiwalent dotacji brutto lub – w przypadku środków na mocy art. 16, 21, 22 i 39 niniejszego rozporządzenia, wysokość inwestycji.”.

Artykuł 3

W art. 7 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 702/2014 dodaje się zdanie w brzmieniu:

„Wysokość kosztów kwalifikowalnych można obliczyć zgodnie z opcjami kosztów uproszczonych określonymi w art. 67 i 68 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (*), pod warunkiem że działanie jest co najmniej częściowo finansowane z EFRROW oraz że dany rodzaj kosztów jest kwalifikowalny na podstawie odpowiedniego przepisu dotyczącego wyłączenia.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia … r.

W imieniu Komisji

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 248 z 24.9.2015, s. 1.

(2) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U. L 187 z 26.6.2014, s. 1).

(3) Dz.U. C 99 z 4.4.2014, s. 3.

(4) COM(2011) 144.

(5) COM(2013) 295.

(6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej i uchylające decyzję nr 661/2010/UE (Dz.U. L 348 z 20.12.2013, s. 1).

15.10.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 382/19

Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2016/C 382/06)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1).

SPECYFIKACJA PRODUKTU BĘDĄCEGO GWARANTOWANĄ TRADYCYJNĄ SPECJALNOŚCIĄ

„TRADITIONALLY REARED PEDIGREE WELSH PORK”

Nr UE: UK-TSG-0007-01396 – 27.10.2015

„ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO”

1. Nazwy, które mają być zarejestrowane

„Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork”

2. Typ produktu

Klasa 1.1. Mięso świeże (i podroby)

3. Podstawy do rejestracji

3.1. Czy produkt:

—	☒	jest wynikiem sposobu produkcji lub przetwarzania odpowiadającego tradycyjnej praktyce w odniesieniu do tego produktu lub środka spożywczego, lub jego skład odpowiada takiej praktyce;
—	☐	jest wytwarzany z tradycyjnie stosowanych surowców lub składników.

Produkt „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” pochodzi ze świń chowanych według metody produkcji opartej na stosowanym w praktyce chowie tradycyjnym. Dzięki stosowaniu metody produkcji opartej na chowie tradycyjnym tempo wzrostu zwierząt jest wolniejsze i bardziej naturalne, przy czym w ramach tej metody kładzie się szczególny nacisk na ograniczanie poziomu stresu zwierząt do minimum i spełnienie wysokich standardów dotyczących ich dobrostanu.

3.2. Czy nazwa:

—	☐	jest tradycyjnie stosowana w odniesieniu do konkretnego produktu;
—	☒	określa tradycyjny lub specyficzny charakter produktu.

Unikalne właściwości produktu „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” wymienione poniżej nadają produktowi jego specyficzny charakter.

Tusza:

—	odpowiednia wielkość oka polędwicy i długi schab,

—	dobrze rozwinięte szynki,

—	co najmniej 10 mm słoniny grzbietowej w przypadku świń, które osiągnęły minimalną masę ubojową i których masa poubojowa wynosi > 50 kg, oraz co najmniej 14 mm słoniny grzbietowej w przypadku świń, które w chwili uboju należały do wyższych kategorii wagowych i których masa poubojowa wynosi > 75 kg,

—	kolor jasny, ciemniejący w miarę osiągania przez świnię cięższych mas ubojowych.

Po ugotowaniu:

—	delikatny smak i aromatyczny zapach rozwijające się w miarę dojrzewania,

—	miękkie z uwagi na zasadniczo wyższą zawartość tłuszczu w mięsie.

Opisane właściwości stanowią połączenie dwóch elementów: metody produkcji opartej na chowie tradycyjnym; oraz faktu, że świnie muszą być rodowodowymi świniami rasy walijskiej. Rodowodowe świnie rasy walijskiej były od dawna poddawane selektywnej hodowli w celu uzyskania szczególnych cech tusz i określonych walorów smakowych mięsa.

4. Opis

4.1. Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1, w tym jego najważniejszych cech fizycznych, chemicznych, mikrobiologicznych lub organoleptycznych, świadczących o jego szczególnym charakterze (art. 7 ust. 2 niniejszego rozporządzenia)

Produkt „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” to wieprzowina pochodząca z rodowodowych świń rasy walijskiej chowanych według metody produkcji opartej na chowie tradycyjnym. Tusze typu „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” są znane z delikatnej równowagi procesu rozbioru, który przyczynia się do zapewnienia, aby kawałki tusz cechowały się odpowiednią wielkością oka polędwicy, długim schabem i dobrze rozwiniętymi szynkami. Wydajność rzeźna tej rasy utrzymuje się na wysokim poziomie wynoszącym co najmniej 65 %, przy czym wysokie klasy jakości są przypisywane tuszom wszystkich kategorii masowych. Produkt „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” wykazuje tendencję do odkładania tłuszczu, ale zjawisko to nie ma nadmiernego charakteru – minimalna grubość warstwy słoniny grzbietowej wynosi 10 mm w przypadku świń, które osiągnęły minimalną masę ubojową, i 14 mm w przypadku świń, które w chwili uboju należały do wyższych kategorii wagowych (75 kg masy poubojowej). Mięso ma jasną barwę określoną w ramach niezależnego badania z użyciem kolorymetru – w wynikach tego badania barwę tę opisano jako cechującą się niewielkim udziałem wartości czerwonych i żółtych, przez co mięso ma mniej intensywną barwę. Barwa mięsa ciemnieje w miarę osiągania przez świnię kolejnych mas ubojowych, przy czym przy wyższych masach ubojowych zaobserwować można wysokie użyłkowanie tłuszczu śródmięśniowego (marmurkowatość) bez nadmiernej warstwy słoniny grzbietowej.

Po ugotowaniu mięso charakteryzuje się soczystym smakiem wieprzowiny i aromatycznym zapachem, które rozwijają się w miarę dojrzewania. Wieprzowina jest bardzo miękka ze względu na zasadniczo wyższą zawartość tłuszczu w mięsie. Z uwagi na naturalnie wyższą zawartość tłuszczu w tego rodzaju wieprzowinie, w zależności od sposobu rozbioru mięsa przy jego obróbce kulinarnej może dochodzić do większego ubytku masy.

Dane dotyczące składu

Wartość kaloryczna

> 300 kcal/100 g

Słonina grzbietowa

co najmniej 10 mm (w przypadku świń, które osiągnęły minimalną masę ubojową i których masa poubojowa wynosi > 50 kg);

co najmniej 14 mm (w przypadku świń, które w chwili uboju należały do wyższych kategorii wagowych i których masa poubojowa wynosi > 75 kg).

Te szczególne i niepowtarzalne właściwości smakowe wynikają z połączenia następujących elementów:

—	długiej tradycji chowu rodowodowych świń rasy walijskiej oraz faktu, że rasa ta była od dawna poddawana selektywnej hodowli w celu uzyskania szczególnych cech tusz i określonych walorów smakowych mięsa,

—	metod produkcji opartych na chowie tradycyjnym, w ramach których kładzie się szczególny nacisk na ograniczanie poziomu stresu zwierząt do minimum i na spełnienie wysokich standardów dotyczących ich dobrostanu, dzięki czemu świnie mogą rozwijać się w wolniejszym, naturalnym tempie.

Choć w tytule niniejszego wniosku pojawia się termin „wieprzowina”, wniosek ma zastosowanie do wszystkich kawałków tusz wieprzowych oraz do wszelkich podrobów wieprzowych.

4.2. Opis metody wytwarzania produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1, obowiązkowo stosowanej przez producenta, w tym, w stosownych przypadkach, charakteru i właściwości używanych surowców lub składników oraz metody przygotowywania produktu (art. 7 ust. 2 niniejszego rozporządzenia)

Świnie, z których pochodzi produkt „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork”, są chowane zgodnie ze specyficznymi tradycyjnymi praktykami, które w istotny sposób różnią się od konwencjonalnych komercyjnych metod produkcji.

Produkt „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” to wieprzowina pochodząca wyłącznie z rodowodowych świń rasy walijskiej posiadających certyfikat urodzenia. Wszystkie świnie muszą posiadać certyfikat urodzenia wydany przez British Pig Association (Stowarzyszenie Hodowców Trzody Chlewnej Zjednoczonego Królestwa) lub przez stowarzyszenie hodowców trzody chlewnej prowadzące księgę hodowlaną poświęconą rodowodowym świniom rasy walijskiej. Każde zwierzę musi być możliwe do zidentyfikowania na podstawie indywidualnego tatuażu umieszczanego na uchu, co zapewnia autentyczność i wysoki poziom identyfikowalności produktu.

Pasza

Świnie, z których wytwarza się produkt „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork”, są karmione zgodnie z tradycyjną metodą. Świnie przyjmują pokarm ubogi w białko – zawartość białka w nabywanej paszy nie przekracza 20 % po odsadzeniu. Niski poziom białka w paszy stosowanej w ramach tradycyjnej praktyki karmienia w połączeniu z wolniejszym naturalnym tempem wzrostu świń należących do tej rasy skutkuje niższym średnim dziennym przyrostem masy ciała niż przyrost masy ciała obserwowany w przypadku stosowania współczesnych metod produkcji. Występująca u świń należących do tej rasy tendencja do odkładania większej ilości tłuszczu również przyczynia się do obniżenia skuteczności przekształcania paszy w chude mięso.

Stosowana pasza stanowi zazwyczaj połączenie pasz prostych uzupełnionych paszami złożonymi. W stosownych przypadkach pasze proste są wytwarzane w danym gospodarstwie lub – o ile to możliwe – pozyskiwane od lokalnych producentów. Jeżeli świnie są hodowane w tzw. „tyddyn” (małe gospodarstwo hodowlane), do spożywanej przez nie paszy często dodaje się produkty uboczne przemysłu spożywczego. Takie produkty uboczne obejmują serwatkę i odpady mleczne pochodzące z sektora mleczarskiego, drożdże i odpady browarnicze z sektora piwowarskiego oraz odpady piekarnicze i śrutę zbożowo-chlebową. Dietę świń uzupełnia się również sianem i roślinami pastewnymi; niekiedy zgodnie ze średniowieczną tradycją określaną jako „pannage” świnie wypasa się na terenach zalesionych, gdzie spożywają one żołędzie i inne orzechy oraz owoce sezonowe. W miarę możliwości potencjalne zamienniki soi, takie jak śruta rzepakowa, bób, śruta słonecznikowa lub groch, powinny pochodzić z UE. Nie dopuszcza się możliwości stosowania syntetycznych dodatków do paszy ani stymulatorów wzrostu.

Środowisko

Produkt „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” pochodzi z rodowodowych świń rasy walijskiej chowanych zgodnie z tradycyjną praktyką chowu ekstensywnego w naturalnym środowisku hodowlanym zapewniającym naturalne tempo wzrostu i minimalny stopień narażenia na stres.

Produkt „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” pochodzi z wytrzymałych świń chowanych ekstensywnie zarówno w pomieszczeniach, jak i na wolnym powietrzu. Wszystkie systemy chowu muszą być zgodne z rygorystycznym standardem dotyczącym dobrostanu zwierząt (standard „Freedom Food” opracowany przez RSPCA lub równoważne systemy). Ponadto każde gospodarstwo musi spełniać wymogi ustanowione w kodeksie zaleceń w zakresie dobrostanu zwierząt gospodarskich: systemy stosowane w odniesieniu do świń lub równoważne systemy.

Ekstensywny chów na wolnym powietrzu: – w przypadku chowu na wolnym powietrzu świnie muszą być hodowane przy maksymalnej obsadzie wynoszącej 30 loch/ha oraz przy powierzchni wybiegu wynoszącej co najmniej 40 metrów kwadratowych na tuczoną świnię (od odsadzenia do okresu tuczu końcowego).

Ekstensywny chów w pomieszczeniach: – w przypadku chowu ekstensywnego w pomieszczeniach lochy muszą przebywać w wyłożonych słomą okólnikach o powierzchni podłogi wynoszącej co najmniej 3,5 metra kwadratowego na lochę i 1,54 metra kwadratowego na świnię poddawaną tuczowi końcowemu. Nie dopuszcza się możliwości chowania świń w zagrodach wyłożonych w całości listwami.

Hodowla zwierząt

Wszystkie świnie, z których wytwarza się produkt „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork”, muszą być chowane zgodnie z tradycyjnymi praktykami hodowlanymi, takimi jak:

—	minimalny wiek odsadzenia: 6–8 tygodni;

—	stosowanie współczesnych intensywnych praktyk hodowlanych, takich jak przycinanie zębów, kolczykowanie nosa i obcinanie ogonów, dozwolone wyłącznie na podstawie porady weterynaryjnej i nigdy jako część rutynowych działań;

—	kastracja dozwolona wyłącznie na podstawie porady weterynaryjnej lub w przypadku świń ciężkich wykorzystywanych do wyrobu produktów tradycyjnych;

—	stosowanie klatek porodowych i klatek dla loch z prosiętami jest zakazane.

Transport

Systemy transportu zwierząt stosowane w odniesieniu do tradycyjnie chowanych rodowodowych świń rasy walijskiej są opracowywane w taki sposób, aby zagwarantować, że świnie nie zostaną narażone na niepotrzebny stres lub dyskomfort. Zwierzęta należy przewozić z gospodarstwa bezpośrednio do rzeźni, przy czym nie można przewozić ich razem ze świniami pochodzącymi z innych gospodarstw. Czynności związane z transportem i przeładunkiem należy ograniczyć do minimum, a świnie muszą zostać poddane ubojowi w najbliższej odpowiedniej rzeźni, aby w możliwie największym stopniu zmniejszyć ich narażenie na stres.

Minimalna przestrzeń, jaką należy zapewnić świniom w trakcie transportu, musi wynosić:

Masa w relacji pełnej (kg)	Obsada (kg/m2)	Przydzielona przestrzeń (m2/świnię)

10	137	0,05
30	200	0,15
35	218	0,16
40	222	0,18
100	235	0,43
110	245	0,45
lochy	316	0,79

Ubój/rozbiór

Rodowodowe świnie rasy walijskiej, z których wytwarzany jest produkt „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork”, ubija się możliwie jak najbliżej miejsca ich chowu, najlepiej w małych rzeźniach, przy czym zwierząt nie można narazić na jakikolwiek zbędny stres lub dyskomfort przed ubojem. Urządzenia oszałamiające/urządzenia do przeprowadzania uboju muszą być zaprojektowane w sposób zapewniający możliwość szybkiego i skutecznego ogłuszenia lub uśmiercenia zwierzęcia i muszą być utrzymywane w stanie zapewniającym taką możliwość.

Zanim zaczną być cięte, tusze „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” muszą wisieć w chłodni, w której temperatura wynosi poniżej 4 stopni Celsjusza, przez co najmniej 2 dni od dnia dokonania uboju (a najlepiej dłużej).

Naturalne różnice między świniami należącymi do tej rasy wynikające z różnych linii i różnych systemów tuczu końcowego stosowanych przez hodowców mogą doprowadzić do wystąpienia różnic w składzie tuszy i w grubości warstwy słoniny grzbietowej. Te naturalne różnice wiążą się z koniecznością wykorzystania tradycyjnych metod rzeźnickich i powierzenia obowiązku cięcia tusz doświadczonemu rzeźnikowi. Rozbioru tusz „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” dokonuje się, stosując tradycyjne metody rozbioru, m.in. rozbiór „na haku” i tradycyjny rozbiór blokowy.

Ograniczenie narażenia świń na stres dzięki stosowaniu wysokich standardów dotyczących dobrostanu zwierząt w okresie ich ekstensywnego chowu, w czasie transportu i w okresie poprzedzającym ubój w połączeniu z łagodnym charakterem tej rasy świń i brakiem znanych predyspozycji genetycznych do nadmiernego stresu (np. zespół napięcia u świń – PSS) przyczynia się do tego, że odnotowuje się niewielką liczbę przypadków bladego, miękkiego, cieknącego mięsa (PSE) lub ciemnego, twardego, suchego mięsa (DFD). Znajduje to odzwierciedlenie w delikatnych walorach smakowych produktu „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork”.

4.3. Opis najważniejszych elementów decydujących o tradycyjnym charakterze produktu (art. 7 ust. 2 niniejszego rozporządzenia)

Specyficzny charakter produktu „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” jest widoczny w walorach smakowych i wynika z dwóch głównych elementów:

—	długiej tradycji chowu rodowodowych świń rasy walijskiej oraz faktu, że rasa ta jest poddawana selektywnej hodowli w celu uzyskania szczególnych cech tusz i mięsa oraz określonych walorów smakowych mięsa,

—	metody produkcji opartej na chowie tradycyjnym.

Rodowodowa świnia rasy walijskiej zajmuje wyjątkowe miejsce wśród gatunków świń pochodzących ze Zjednoczonego Królestwa, ponieważ jest ona jedną z trzech głównych ras stanowiących podstawę nowoczesnego sektora wieprzowiny. Konformacja tuszy ma cechy wspólne z bardziej nowoczesnymi rodowodowymi rasami, takimi jak Large White lub Landrace, przy czym mięso zachowuje smak tradycyjnych, mniej uszlachetnionych rodowodowych ras rodzimych, takich jak Berkshire, Tamworth i Gloucester Old Spot. Wspomniane szczególne cechy tej rasy uzyskano drogą starannej i selektywnej hodowli prowadzonej w ciągu ostatnich stu lat. Pomimo udoskonalenia cech tuszy takich jak dobrze rozwinięte szynki rasa zachowała swoje tradycyjne cechy fenotypowe i genotypu, takie jak naturalne wolne tempo wzrostu i skłonność do odkładania tłuszczu. W połączeniu z tradycyjnym ekstensywnym systemem chowu tych świń powoduje to, że barwa mięsa jest jaśniejsza, znana ze swojej delikatności przy większej wartości kalorycznej i soczystości przy gotowaniu.

W porównaniu ze skrzyżowanymi lub hybrydowymi świniami chowanymi w sposób nowoczesny i konwencjonalny w celach komercyjnych produkt „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” charakteryzuje się:

—	mniej intensywną (jaśniejszą) barwą mięśni,

—	zwiększoną miękkością,

—	delikatniejszym smakiem wieprzowiny,

—	grubszą warstwą słoniny grzbietowej,

—	wyższą ogólną zawartością procentową tłuszczu,

—	większą wartością kaloryczną,

—	soczystością przy gotowaniu.

Porównując tempo wzrostu, ubój rodowodowej świni rasy walijskiej następuje po co najmniej 154 dniach, podczas gdy wieprzowinę ze świń chowanych w sposób intensywny w celach komercyjnych otrzymuje się zaledwie po 126 dniach. Ten wolniejszy wzrost jest wynikiem połączenia wolniejszego naturalnego tempa wzrostu omawianej rasy oraz stosowania paszy o niższej zawartości białka, a także ekstensywnej metody produkcji tradycyjnej. Wolniejszemu wzrostowi można przypisać wszystkie następujące cechy: jasną barwę mięsa spowodowaną mniej intensywną barwą mięśni oraz zwiększoną miękkość i delikatny smak wieprzowiny.

Naturalna skłonność tej rasy do odkładania tłuszczu oraz ograniczona zdolność do przekształcania paszy w nieotłuszczone mięśnie pozwala uzyskać tuszę o wyższej zawartości tłuszczu w porównaniu z świniami chowanymi w sposób nowoczesny i konwencjonalny w celach komercyjnych. W przypadku produktu „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” grubość słoniny grzbietowej mierzonej u świń o najniższej masie ubojowej przekracza 10 mm w porównaniu z wieprzowiną do celów komercyjnych, w przypadku której docelowa grubość słoniny grzbietowej wynosi 8 mm. Przy dużej masie średnia grubość słoniny grzbietowej w przypadku produktu „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” często przekracza 14 mm. Oprócz grubszej słoniny grzbietowej również tusza charakteryzuje się większą ogólną zawartością tłuszczu, co sprawia, że średnia wartość kaloryczna wynosi powyżej 300 kcal/100 g w odróżnieniu od średniej wartości kalorycznej wynoszącej 200 kcal/100 g, jaka występuje zwykle w przypadku świń chowanych w sposób bardziej komercyjny. Wspominana wyższa zawartość tłuszczu skutkuje większą soczystością przy gotowaniu.

W porównaniu z wieprzowiną pochodzącą z innych mniej uszlachetnionych ras rodzimych „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” wyróżnia się następującymi cechami:

—	mniejszą grubością słoniny grzbietowej,

—	osiąganiem wyższych klas jakości we wszystkich kategoriach masowych,

—	dobrze rozwiniętymi szynkami,

—	większym okiem polędwicy,

—	dłuższym schabem,

—	dużą wartością rzeźną.

U tradycyjnych świń o najniższej masie ubojowej należących do mniej uszlachetnionych rodowodowych ras grubość słoniny grzbietowej wynosi ponad 14 mm w porównaniu z produktem „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork”, w przypadku którego grubość ta wynosi co najmniej 10 mm u świń o najniższej masie ubojowej. Przy większej masie u mniej uszlachetnionych ras rodzimych grubość słoniny grzbietowej wynosi ponad 20 mm, a często nawet 30 mm, podczas gdy produktowi „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” przypisywane są wysokie klasy jakości przy słoninie grzbietowej, której minimalna grubość wynosi 14 mm w cięższych kategoriach masowych.

Selektywna hodowla rodowodowych świń rasy walijskiej w ostatnich stu latach przyczyniła się do tego, że tusza charakteryzuje się większym okiem polędwicy, dłuższym schabem, bardziej rozwiniętymi szynkami, dużą wartością rzeźną i lepszą klasyfikacją w większych kategoriach wagowych w porównaniu z mniej uszlachetnionymi rasami rodzimymi. Połączenie tych cech przyczynia się do historycznego uznania „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” jako idealnej tuszy dla rzeźnika.

Specyficzny charakter „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” znajduje poparcie w licznych danych historycznych i został przeanalizowany poprzez program badań składu i testów organoleptycznych. W badaniu obiektywnie udowodniono, że „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” wyróżnia się zarówno pod względem dziedzictwa, jak i jakości oraz smaku.

Długa tradycja rodowodowych świń rasy walijskiej

Świnie są od dawna związane z Walią, a wzmianki o nich można znaleźć w walijskiej literaturze średniowiecznej. W zbiorze Mabinogion z XI wieku jest mowa o „niewielkich zwierzętach, których mięso jest lepsze od wołowiny. Zwierzęta te są niewielkie i różnie nazywane. Mówi się na nie »moch«”. Mówi się, że stworzenia te (świnie) zostały wprowadzone do nowoczesnego świata przez Arawna, króla Annwn (Króla Zaświatów). W walijskiej legendzie arturiańskiej również pojawiają się zaczarowany dzik Twrch Trwyth i „przywódca dzików o białych kłach” Ysgithrwyn Benbaedd, a także prorocza biała locha – Hen Wen.

Niewiele wiadomo o intensywnej skomercjalizowanej hodowli świń w Walii – przez większość czasu świnie hodowano w pomieszczeniach i nie mogły sezonowo paść się na wolnym powietrzu. Dziedzictwo i tradycja związane z rodowodowymi świniami rasy walijskiej są w dużym stopniu częścią „tyddyn” (małych gospodarstw hodowlanych) lub walijskiej tradycji rolniczej. Istnieje również tradycja chowu miejskiego na niewielką skalę w miastach uprzemysłowionych, w których „twlc mochyn” (chlewnie) były powszechnie spotykane w ogrodach wielu domów szeregowych. Kroksztynowe chlewnie zbudowane z kamienia bez zaprawy stanowiły również uznaną formę miejscowej architektury walijskiej, szczególnie na południu kraju.

Ponieważ naród ten uprawia trawy, produkcja jagniąt i nabiału odgrywa wiodącą rolę w Walii. Zwykle mali hodowcy sprzedawali swoje jagnięta i krowy na rynku, ponieważ uzyskiwali za nie dużo wyższe ceny, co umożliwiało im zatrzymanie świń dla siebie; sprawiło to, że wieprzowina stała się głównym mięsem do konsumpcji domowej na obszarach wiejskich. Świnie zwykle chowano latem i jesienią i sezonowo eliminowano zimą w gospodarstwie rolnym. Każdy obszar wiejski miał swojego wędrownego rzeźnika, który świadczył usługę uboju i podziału, często w miejscach wybieranych doraźnie – w stodole, w przybudówkach lub nawet na wolnym powietrzu. Coroczny ubój był wydarzeniem towarzyskim, w którym uczestniczyli wszyscy członkowie rodziny w danym dniu. Świeże produkty takie jak ffagots (pulpety) składały się z plwc (serca, wątroby i płuc), głowa była zanurzana w słonej wodzie celem wytworzenia salcesonu, jelita były czyszczone do wykorzystania jako osłonki dla świeżych kiełbas, świeże mięso rozdzielano wśród społeczności lokalnej, a boczki i szynki były peklowane i konserwowane jako zapas mięsa na nadchodzący rok.

Rodowodowa świnia rasy walijskiej pochodzi od rodzimej białej rasy świń o opadających uszach, hodowanych w Walii, o których wzmianki pojawiają się już na samym początku istnienia zapisków. Rasa ta miała duży wpływ na obecne rolnictwo, będąc jedną z trzech ras, na których opierała się nowoczesna produkcja świń hybrydycznych. Przy stałym dążeniu do intensyfikacji produkcji wymagano jednak chudszych tusz o niższej („pork”) i wyższej („bacon”) kategorii wagowej, bez uwzględniania znaczenia smaku. Większe przedsiębiorstwa hodowlane, które zdominowały rynek, nie były zainteresowane hodowlą rodowodowych świń rasy walijskiej, co spowodowało gwałtowny spadek liczby hodowanych świń. W 2002 r. w księdze hodowlanej zarejestrowano jedynie 82 świnie walijskie, w 2005 r. rasę tę uznano za gatunek zagrożony i od tego czasu jest klasyfikowana jako rasa rzadka przez Rare Breeds Survival Trust (Fundusz na Rzecz Ochrony Ras Rzadkich).

Metoda produkcji oparta na chowie tradycyjnym

Długa tradycja rasy i naturalne cechy w połączeniu z metodą produkcji opartą na chowie tradycyjnym zapewniają wyjątkowy i niepowtarzalny specyficzny charakter „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork”. Do najważniejszych elementów w systemie chowu tradycyjnego należą

Naturalne tempo wzrostu

Podstawowym priorytetem w odniesieniu do produktu „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” jest to, by naturalne tempo wzrostu świń przed ubojem wynosiło minimum 154 dni. Cel ten osiąga się poprzez stosowanie diety o niskiej zawartości białka, nieprzekraczającej 20 % po odsadzeniu, która w miarę możliwości powinna być pochodzenia lokalnego. Pasza może pochodzić z pasz prostych lub pasz złożonych i można ją uzupełnić o alternatywne paszowe i żywnościowe produkty uboczne pochodzące z produkcji żywności i zielonki. Nie dopuszcza się możliwości stosowania syntetycznych dodatków do paszy ani stymulatorów wzrostu.

Chów ekstensywny

Chów „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” może odbywać się zarówno w systemie zewnętrznym, jak i wewnętrznym, lecz musi odbywać się w środowisku naturalnym, charakteryzującym się wysokim standardem dobrobytu (standardem „freedom food” określonym przez RSPCA lub podobnym). Bez względu na to, czy hodowla odbywa się wewnątrz, czy na zewnątrz, obsady muszą umożliwiać świniom zachowywanie się w naturalny sposób, a jeżeli chów świń odbywa się wewnątrz, świnie należy trzymać w wyłożonych słomą okólnikach, a nie w zagrodach wyłożonych w całości listwami. Intensywne, komercyjne praktyki hodowli zwierząt, takie jak odsadzenie w wieku 4 tygodni, stosowanie klatek porodowych, klatek dla loch z prosiętami, przycinanie zębów, kolczykowanie nosa, obcinanie ogonów i kastracja chirurgiczna, nie powinny stanowić rutynowego postępowania i są dozwolone wyłącznie po zaleceniu przez lekarza weterynarii. Kastracja świń wykorzystywanych do wyrobu produktów tradycyjnych, do których niezbędne są świnie ciężkie, jest dozwolona po zaleceniu przez lekarza weterynarii.

Minimalny stres

System chowu tradycyjnego ma na celu minimalizację stresu zwierzęcia w trakcie jego życia. Świnie, z których otrzymuje się „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork”, ubija się możliwie jak najbliżej miejsca ich chowu i najlepiej w małych rzeźniach. Transport i przeładunek ogranicza się do minimum w celu zapewnienia, by świnie nie były narażone na żaden niepotrzebny stres lub dyskomfort przed ubojem. Zwierzęta przewozi się z gospodarstwa bezpośrednio do rzeźni, przy czym nie można przewozić ich razem ze świniami pochodzącymi z innych gospodarstw.

Tradycyjne praktyki w zakresie przetwarzania

Tusze „Traditionally Reared Pedigree Welsh Pork” muszą wisieć przez co najmniej 2 dni, aby dojrzeć; proces ten wydobywa smak i powoduje, że mięso staje się delikatne. Do podziału tuszy stosuje się tradycyjne metody podziału, korzystając z usług przetwórców, którzy mają doświadczenie w zakresie produktów tradycyjnych.

(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 382

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 59 15 października 2016

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2016/C 382/01	Komunikat Komisji – Zatwierdzenie treści projektu rozporządzenia Komisji zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 651/2014 uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu i zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 702/2014 uznające niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej	1

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2016/C 382/02	Kursy walutowe euro	14
	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2016/C 382/03	Informacje, które należy przekazać zgodnie z art. 5 ust. 2 – Utworzenie Europejskiego Ugrupowania Współpracy Terytorialnej (EUWT) (Rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r.) ( Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 19 )	15

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2016/C 382/04	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.8083 – Merck/Sanofi Pasteur MSD) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	17
2016/C 382/05	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.8102 – Valeo/FTE Group) ( 1 )	18
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2016/C 382/06	Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych	19

	Sprostowania
2016/C 382/07	Sprostowanie do komunikatu Komisji w ramach wdrażania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/142/WE odnoszącej się do urządzeń spalających paliwa gazowe (wersja ujednolicona) (Publikacja tytułów i odniesień do europejskich norm zharmonizowanych na mocy dyrektywy) ( Dz.U. C 349 z 22.12.2010 )	25

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1002
JPY	Jen	114,76
DKK	Korona duńska	7,4398
GBP	Funt szterling	0,89910
SEK	Korona szwedzka	9,7068
CHF	Frank szwajcarski	1,0889
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	9,0248
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,029
HUF	Forint węgierski	305,31
PLN	Złoty polski	4,3020
RON	Lej rumuński	4,5040
TRY	Lir turecki	3,3969
AUD	Dolar australijski	1,4421
CAD	Dolar kanadyjski	1,4485
HKD	Dolar Hongkongu	8,5363
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5508
SGD	Dolar singapurski	1,5263
KRW	Won	1 246,06
ZAR	Rand	15,6303
CNY	Yuan renminbi	7,4000
HRK	Kuna chorwacka	7,5073
IDR	Rupia indonezyjska	14 358,56
MYR	Ringgit malezyjski	4,6128
PHP	Peso filipińskie	53,227
RUB	Rubel rosyjski	69,2807
THB	Bat tajlandzki	38,804
BRL	Real	3,4994
MXN	Peso meksykańskie	20,8448
INR	Rupia indyjska	73,4380