6.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 327/1

6.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 327/2

(1)

Komitet Doradczy podziela wątpliwości Komisji wyrażone w projekcie decyzji przekazanym Komitetowi Doradczemu w dniu 27 czerwca 2016 r. na mocy art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”) i art. 53 Porozumienia EOG.

(2)

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że postępowanie dotyczące stron można zamknąć w drodze decyzji na podstawie art. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (1). Mniejszość członków wstrzymuje się od głosu.

(3)

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że zobowiązania zaproponowane przez strony są odpowiednie, niezbędne i proporcjonalne oraz że powinny być prawnie wiążące dla stron. Mniejszość członków wstrzymuje się od głosu.

(4)

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że – w świetle zobowiązań zaproponowanych przez strony i bez uszczerbku dla art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 – nie ma już podstaw do podejmowania przez Komisję działań względem stron. Mniejszość członków wstrzymuje się od głosu.

(5)

Komitet Doradczy zaleca publikację swojej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

6.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 327/3

(1)

Przedmiotowa sprawa dotyczy praktyki, w ramach której adresaci projektu decyzji („strony”) (2) publicznie ogłaszają – za pomocą różnych środków komunikacji – zamierzone przyszłe podwyżki cen usług w zakresie żeglugi kontenerowej.

(2)

W dniach 21 listopada 2013 r. i 13 listopada 2015 r. Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła postępowania przeciwko stronom w rozumieniu art. 11 ust. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (3) i art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 773/2004 (4).

(3)

Dnia 26 listopada 2015 r., na mocy art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, Komisja przyjęła wstępną ocenę, w której wyraziła zastrzeżenie, że stosowana przez strony praktyka publicznego ogłaszania zamierzonych podwyżek cen może im umożliwiać wymianę informacji na temat przyszłej polityki cenowej, a tym samym może służyć ograniczaniu konkurencji na rynku usług w zakresie żeglugi kontenerowej na szlakach prowadzących do i z Europejskiego Obszaru Gospodarczego („EOG”), co stanowi naruszenie art. 101 TFUE i art. 53 Porozumienia EOG.

(4)

W okresie od dnia 21 grudnia 2015 r. do dnia 12 lutego 2016 r., w odpowiedzi na wstępną ocenę z dnia 26 listopada 2015 r., strony przedstawiły Komisji swoje zobowiązania.

(5)

W dniu 16 lutego 2016 r., na mocy art. 27 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej komunikat zawierający streszczenie sprawy i zobowiązań zaproponowanych przez strony oraz wezwanie zainteresowanych osób trzecich do przedstawienia uwag na ich temat w terminie jednego miesiąca od daty publikacji komunikatu (5). Otrzymano łącznie 4 odpowiedzi merytoryczne. Komisja uznała, że żadna z odpowiedzi nie dawała podstaw do sformułowania nowych zastrzeżeń. W świetle wyników testu rynkowego Komisja podtrzymała swoje stanowisko, zgodnie z którym zobowiązania są wystarczające w świetle zastrzeżeń dotyczących konkurencji sformułowanych we wstępnej ocenie. Strony zostały o tym poinformowane.

(6)

W projekcie decyzji określono te zmienione zobowiązania jako wiążące dla stron i stwierdzono, że w świetle tych zobowiązań nie ma już podstaw do podejmowania przez Komisję dalszych działań i że postępowanie w tej sprawie powinno zostać zamknięte.

(7)

Nie otrzymałem od żadnej ze stron postępowania wniosków ani skarg dotyczących przedłożonych zobowiązań (6).

(8)

Zgodnie z art. 16 decyzji 2011/695/UE zbadałem, czy projekt decyzji dotyczy jedynie zastrzeżeń, co do których strony miały możliwość przedstawienia swoich stanowisk, i stwierdziłem, że tak właśnie było.

(9)

Podsumowując, uważam, że w niniejszej sprawie przestrzegano skutecznego wykonywania praw procesowych.

6.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 327/4

(1)

Decyzja nadaje prawnie wiążący charakter zobowiązaniom zaproponowanym przez 14 przedsiębiorstw żeglugi kontenerowej (zwanych dalej łącznie „stronami”): Maersk (Dania), MSC (Szwajcaria), CMA CGM (Francja), Hapag-Lloyd (Niemcy), Hamburg Süd (Niemcy), COSCO (Chiny), OOCL (Hongkong), Evergreen (Tajwan), Hanjin (Korea Południowa), Hyundai Merchant Marine (Korea Południowa), MOL (Japonia), NYK (Japonia), UASC (Zjednoczone Emiraty Arabskie) i ZIM (Izrael).

(2)

Decyzjami z dnia 21 listopada 2013 r. i dnia 13 listopada 2015 r. Komisja wszczęła postępowanie przeciwko stronom. W dniu 26 listopada 2015 r. Komisja przyjęła wstępną ocenę zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, w której przedstawiła swoje zastrzeżenia dotyczące konkurencji. Wstępna ocena została doręczona stronom w dniu 26 listopada 2015 r.

(3)

W okresie od dnia 21 grudnia 2015 r. do dnia 12 lutego 2016 r. – w odpowiedzi na wstępną ocenę – strony przedstawiły Komisji swoje zobowiązania („zobowiązania”).

(4)

W dniu 16 lutego 2016 r., na mocy art. 27 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowano zawiadomienie zawierające streszczenie sprawy i zobowiązań oraz wezwanie zainteresowanych osób trzecich do przedstawienia uwag na ich temat w terminie jednego miesiąca od daty publikacji zawiadomienia („zawiadomienie na mocy art. 27 ust. 4”).

(5)

W dniu 27 czerwca 2016 r. przeprowadzono konsultacje z Komitetem Doradczym ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących, który wydał pozytywną opinię. W dniu 28 czerwca 2016 r. urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające wydał sprawozdanie końcowe.

(6)

Strony regularnie ogłaszają zamierzone (przyszłe) podwyżki cen usług w zakresie dalekomorskiej żeglugi kontenerowej, co najmniej na trasach z Dalekiego Wschodu do Europy Północnej i basenu Morza Śródziemnego (w kierunku zachodnim), na swoich stronach internetowych, w prasie lub za pomocą innych środków. W tych ogłoszeniach przedstawiają one wysokość podwyżki wyrażoną w dolarach amerykańskich w odniesieniu do przewożonej jednostki kontenera (dwudziestostopowa jednostka ekwiwalentna, „TEU”), trasę objętą podwyżką oraz datę wprowadzenia podwyżki. Ogłoszenia takie zwane są w branży „ogłoszeniami dotyczącymi podwyżki stawek”. Dotyczą one zasadniczo znacznych podwyżek stawek w wysokości kilkuset dolarów amerykańskich na TEU.

(7)

Ogłoszenia dotyczące podwyżki stawek dokonywane są zazwyczaj na 3–5 tygodni przed planowaną datą wdrożenia. W tym czasie niektóre lub wszystkie strony ogłaszają podobne planowane podwyżki stawek na tych samych lub podobnych trasach i z takim samym lub podobnym terminem wprowadzenia. Niektóre strony czasem przekładają lub modyfikują ogłoszone podwyżki stawek, być może w celu ujednolicenia ich z podwyżkami ogłoszonymi przez inne strony.

(8)

W ocenie wstępnej z dnia 26 listopada 2015 r. Komisja wyraziła obawę, że ogłoszenia dotyczące podwyżki stawek mogą przynieść klientom bardzo niewielkie korzyści: ogłoszenia, w których podaje się wyłącznie kwotę zamierzonej podwyżki, mogą nie informować klientów o nowej pełnej cenie, którą będą musieli zapłacić w przyszłości. Ponadto ogłoszenia dotyczące podwyżki stawek mogą być ostatecznie wiążące jedynie w ograniczonym zakresie i w związku z tym klienci nie mogą na nich polegać, podejmując decyzje o zakupie.

(9)

Komisja wyraziła także zaniepokojenie faktem, że taka praktyka może umożliwiać stronom wzajemne poznawanie zamiarów dotyczących cen oraz koordynowanie swoich zachowań. Praktyka ta może umożliwiać stronom testowanie, czy – bez ryzyka utraty klientów – mogą w uzasadniony sposób wprowadzić podwyżkę cen, a tym samym praktyka ta może zmniejszać strategiczną niepewność dla stron i ich motywację do konkurowania. Komisja obawia się, że takie zachowanie można uznać za praktykę uzgodnioną, która stanowi naruszenie art. 101 TFUE i art. 53 Porozumienia EOG.

(10)

Zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 strony zaproponowały zobowiązania, które mogą podjąć, aby uwzględnić zastrzeżenia Komisji dotyczące konkurencji w odniesieniu do wspomnianej wyżej praktyki.

(11)

Strony zaproponowały zaprzestanie publikowania i przekazywania ogłoszeń dotyczących podwyżki stawek, tj. zmian cen podawanych wyłącznie jako kwota pieniężna lub zmiana procentowa.

(12)

Strony nie będą zobowiązane do publikowania ani przekazywania (dalej „ogłaszania”) swoich cen, ale w przypadku, gdy się na to zdecydują, ogłoszenia takie muszą być zrozumiałe dla nabywców i wiążące dla stron. W tym celu strony proponują, by ogłoszenia dotyczące cen zawierały co najmniej następujące informacje:

Ogłoszenia będą dokonywane najpóźniej 31 dni przed datą wdrożenia nowych cen.

(13)

Podwyżki cen opublikowane w ogłoszeniach w okresie ich ważności są wiążące dla stron jako ceny maksymalne; strony mogą jednak oferować niższe ceny.

(14)

W celu ułatwienia prowadzenia działalności strony włączyły dwa wyjątki od zobowiązań w sytuacjach, które najprawdopodobniej nie powinny wywoływać zastrzeżeń Komisji dotyczących konkurencji. Zobowiązania nie będą miały zastosowania do:

Strony są jednak nadal związane cenami maksymalnymi określonymi w odpowiednich ogłoszeniach dotyczących cen, które mają zastosowanie do tych samych usług i klientów, o których mowa w komunikatach, na warunkach określonych w zobowiązaniach.

(15)

Zobowiązania będą obowiązywać przez 3 lata w odniesieniu do wszystkich szlaków żeglugowych prowadzących do i z EOG, po upływie pięciu miesięcy od przyjęcia przez Komisję decyzji w sprawie zobowiązań.

(16)

Zobowiązania te nie zwalniają stron z obowiązku przestrzegania wymogów wynikających z przepisów ustawowych lub wykonawczych obowiązujących w innych jurysdykcjach.

(17)

Zgodnie z art. 27 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 w dniu 16 lutego 2016 r. Komisja opublikowała zawiadomienie w związku z testem rynkowym oraz projekt zobowiązań, wzywając zainteresowane strony do przedstawienia swoich uwag. Na podstawie otrzymanych uwag nie stwierdzono nowych zastrzeżeń dotyczących konkurencji ani nowych punktów, które wiązałyby się z koniecznością ponownego rozważenia merytorycznych aspektów projektu zobowiązań zaproponowanych przez przewoźników.

(18)

Zobowiązania w swym ostatecznym kształcie są wystarczające w odpowiedzi na zastrzeżenia sformułowane przez Komisję we wstępnej ocenie, a przy tym nie są nieproporcjonalne.

(19)

Terminowe, przejrzyste i wiążące cenniki umożliwią konsumentom podejmowanie świadomych decyzji o zakupie i utrudnią stronom uzgadnianie cen. Mimo że bardziej przejrzysty sposób ogłaszania cen jako taki oznacza większą przejrzystość zarówno dla stron, jak i dla klientów, to dobrze poinformowani klienci będą w stanie wywierać presję na strony, przez co uzgadnianie cen stanie się trudniejsze i bardziej ryzykowne.

(20)

Zobowiązania ograniczają się tylko do sposobu ogłaszania cen i nie wpływają na swobodę działania stron przy podejmowaniu decyzji o ogłoszeniu cenników i o sposobie ustalania cen. Ponieważ zobowiązania te spowodują poważną zmianę w całym sektorze, jeśli chodzi o ogłaszanie cen, uznano, że należy ograniczyć ich czas obowiązywania do trzech lat w celu zbadania ich wpływu na rynek. Zobowiązania są zatem proporcjonalne.

(21)

Na mocy decyzji zobowiązania zaproponowane przez przewoźników stają się dla nich prawnie wiążące.

(22)

W świetle ostatecznych zobowiązań zaproponowanych przez przewoźników Komisja uważa, że nie ma podstaw do podejmowania przez nią dalszych działań. Decyzja obowiązuje od dnia 7 grudnia 2016 r. do dnia 7 grudnia 2019 r.

6.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 327/7

1.

W dniu 30 sierpnia 2016 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo PAI Partners S.A.S. („PAI”, Francja) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, kontrolę nad całym przedsiębiorstwem RP Group B.V. („RP”, Niderlandy) w drodze zakupu udziałów/akcji.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

—   w przypadku przedsiębiorstwa PAI: przedsiębiorstwo dokonuje inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym i zajmuje się zarządzaniem i doradztwem w zakresie funduszy, które są właścicielem przedsiębiorstw działających w różnych sektorach biznesu takich jak sprzęt outdoorowy, moda, centra obsługi telefonicznej i tanie hotele,

—   w przypadku przedsiębiorstwa RP: działa w branży parków wypoczynkowych. RP jest zarządcą i operatorem parków wypoczynkowych w Niderlandach, Belgii i Niemczech pod marką „Roompot”. RP odpowiada również za rozwój i renowacje parków oraz prowadzi działalność w zakresie organizacji wycieczek.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomieniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.8182 – PAI Partners/RP Group, na poniższy adres: