16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/2

Kryteria przedzielania spraw do izb

(2016/C 296/04)

Podczas zgromadzenia plenarnego w dniu 11 maja 2016 r. Sąd ustalił zgodnie z art. 25 regulaminu postępowania następujące kryteria przydzielania spraw do izb:

Odwołania od orzeczeń Sądu do spraw Służby Publicznej przydziela się w możliwie najkrótszym czasie po złożeniu pisma, bez uszczerbku dla późniejszego stosowania art. 28 regulaminu postępowania, izbie odwoławczej złożonej z członków tej izby, którzy będą nadal pełnić obowiązki po dniu 19 września 2016 r., bez względu na ich status prezesa, wiceprezesa lub prezesa izby.

Sprawy inne niż te, o których mowa w ust. 1 przydziela się w możliwie najkrótszym czasie po wniesieniu skargi, bez uszczerbku dla późniejszego stosowania art. 28 regulaminu postępowania, izbom złożonym z trzech sędziów.

Sprawy, o których mowa w niniejszym ustępie rozdziela się między izby według czterech odrębnych porządków, ustalanych zgodnie z kolejnością rejestracji spraw w sekretariacie:

—	dla spraw dotyczących stosowania reguł konkurencji odnoszących się do przedsiębiorstw, przepisów dotyczących pomocy udzielanej przez państwa oraz przepisów dotyczących handlowych środków ochronnych,

—	dla spraw z dziedziny prawa własności intelektualnej, o których mowa w tytule czwartym regulaminu postępowania,

—	dla spraw z dziedziny służby publicznej,

—	dla pozostałych spraw. Prezes Sądu może odstąpić od tych porządków w celu uwzględnienia powiązania niektórych spraw lub w celu zapewnienia zrównoważonego podziału pracy.

W świetle decyzji Sądu podjętej podczas zgromadzenia plenarnego w dniu 15 czerwca 2016 r. w sprawie prowadzenia działalności przez Sąd w dniach 1–19 września 2016 r. (Dz.U. 2016, C 270, s. 2), która przewiduje, że decyzja w sprawie w kryteriów przydzielania spraw do izb (Dz.U. 2013, C 313, s. 4) z dnia 23 października 2013 r. będzie nadal mieć zastosowanie w dniach 1–19 września 2016 r., powyższe kryteria przydzielania spraw do izb przyjmuje się na okres od dnia 20 września 2016 r. do dnia 31 sierpnia 2019 r.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/4

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. – Compañía Española de Petróleos (CEPSA), SA/Komisja Europejska

(Sprawa C-608/13 P) (1)

((Odwołanie - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Artykuł 81 WE - Hiszpański rynek bitumu do nawierzchni drogowych - Podział rynku i uzgadnianie cen - Przewlekłość postępowania przed Sądem - Przewlekłość postępowania przed Komisją - Odwołanie w przedmiocie kosztów))

(2016/C 296/05)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnosząca odwołanie: Compañía Española de Petróleos (CEPSA), SA (przedstawiciele: O. Armengol i Gasull i J.M. Rodríguez Cárcamo, abogados)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Urraca Caviedes i F. Castillo de la Torre, wspierani przez de J. Rivasa Andrésa, avocat)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Compañía Española de Petróleos (CEPSA), SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 24 z 25.1.2014.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/4

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. – Productos Asfálticos (PROAS), SA/Komisja Europejska

(Sprawa C-616/13 P) (1)

((Odwołanie - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Artykuł 81 WE - Hiszpański rynek bitumu do nawierzchni drogowych - Podział rynku i uzgadnianie cen - Przewlekłość postępowania przed Sądem Unii Europejskiej - Przewlekłość postępowania przed Komisją Europejską - Odwołanie w przedmiocie kosztów))

(2016/C 296/06)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Productos Asfálticos (PROAS), SA (przedstawiciel: C. Fernández Vicién, abogada)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Urraca Caviedes i F. Castillo de la Torre, wspierani przez J. Rivasa Andrésa, avocat)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Productos Asfálticos (PROAS) SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 24 z 25.1.2014.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/5

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. – Repsol Lubricantes y Especialidades, SA, dawniej Repsol Lubricantes YPF y Especialidades, SA, Repsol Petróleo, SA, Repsol, SA/Komisja Europejska

(Sprawa C-617/13 P) (1)

([Odwołanie - Artykuł 81 WE - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Hiszpański rynek bitumu do nawierzchni drogowych - Podział rynku i uzgadnianie cen - Komunikat w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych (2002) - Punkt 23 lit. b) akapit ostatni - Częściowe zwolnienie z grzywny - Dowody odnoszące się do stanu faktycznego uprzednio nieznanego Komisji Europejskiej])

(2016/C 296/07)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Repsol Lubricantes y Especialidades, SA, dawniej Repsol Lubricantes YPF y Especialidades, SA, Repsol Petróleo, SA, Repsol, SA (przedstawiciele: L. Ortiz Blanco, J. Buendía Sierra, M. Muñoz de Juan, Á. Givaja Sanz, A. Lamadrid de Pablo, abogados)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Urraca Caviedes i F. Castillo de la Torre, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Repsol Lubricantes y Especialidades, SA, Repsol Petróleo SA i Repsol SA zostają obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 24 z 25.1.2014.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/5

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gyulai Törvényszék – Węgry) – Eurospeed Ltd/Szegedi Törvényszék

(Sprawa C-287/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Transport drogowy - Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 - Odpowiedzialność kierowcy za naruszanie obowiązku używania tachografu])

(2016/C 296/08)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Gyulai Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Eurospeed Ltd

Strona pozwana: Szegedi Törvényszék

Sentencja

Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ono na przeszkodzie uregulowaniom krajowym, które zamiast lub oprócz przedsiębiorstwa transportowego zatrudniającego kierowcę uznają tego kierowcę za odpowiedzialnego za naruszenia rzeczonego rozporządzenia, których on sam się dopuścił.

(1) Dz.U. C 303 z 8.9.2014.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/6

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Wolfgang und Dr. Wilfried Rey Grundstücksgemeinschaft GbR/Finanzamt Krefeld

(Sprawa C-332/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Opodatkowanie - Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 77/388/EWG - Artykuł 17 ust. 5 akapit trzeci - Zakres stosowania - Odliczenie podatku naliczonego - Towary i usługi wykorzystane równocześnie w ramach transakcji podlegających opodatkowaniu i transakcji zwolnionych z podatku (towary i usługi o użytku mieszanym) - Określenie przeznaczenia towarów i usług nabytych dla celów budowy, użycia, konserwacji i utrzymania budynku służącego do realizacji w części transakcji uprawniających do odliczenia i w części transakcji nieuprawniających do odliczenia - Zmiana przepisów krajowych przewidujących sposób obliczania części podlegającej odliczeniu - Artykuł 20 - Korekta odliczeń - Pewność prawna - Uzasadnione oczekiwania))

(2016/C 296/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Wolfgang und Dr. Wilfried Rey Grundstücksgemeinschaft GbR

Strona pozwana: Finanzamt Krefeld

Sentencja

Artykuł 17 ust. 5 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r. należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji, w której budynek jest używany na późniejszym etapie obrotu dla celów dokonywania transakcji uprawniających do odliczenia i transakcji nieuprawniających do odliczenia, państwa członkowskie nie są zobowiązane do ustanowienia, że towary i usługi używane na wcześniejszym etapie obrotu w celach wzniesienia, nabycia, używania, konserwacji lub utrzymania tego budynku są w pierwszej kolejności przyporządkowane tym różnym transakcjom, gdy tego rodzaju przyporządkowanie jest trudne do wykonania, by w dalszej kolejności jedynie prawo do odliczenia przysługujące w związku z tymi towarami i usługami, które są używane jednocześnie dla niektórych transakcji uprawniających do odliczenia i dla innych transakcji nieuprawniających do odliczenia było określane poprzez zastosowanie kryterium podziału wedle wielkości obrotu lub, pod warunkiem, że metoda ta zapewni dokładniejsze ustalenie części odliczenia, wedle powierzchni.

Artykuł 20 szóstej dyrektywy 77/388 zmienionej dyrektywą 95/7 należy interpretować w ten sposób, że wymaga on przeprowadzenia korekty odliczeń podatku od wartości dodanej dokonanych w związku z towarami lub usługami objętymi art. 17 ust. 5 tej dyrektywy wskutek przyjęcia podczas okresu rozpatrywanego okresu korekty kryterium podziału tego podatku, stosowanego dla celów obliczenia odliczeń, odbiegającego od metody określania prawa do odliczenia przewidzianej w owej dyrektywie.

Ogólne zasady prawa Unii pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one mającym zastosowanie przepisom krajowym, które nie ustanawiają w sposób wyraźny korekty podatku naliczonego w rozumieniu art. 20 szóstej dyrektywy zmienionej dyrektywą 95/7 po dokonaniu zmiany kryterium podziału podatku od wartości dodanej, używanego dla celów obliczenia niektórych odliczeń, ani nie przewidują przepisów przejściowych, jakkolwiek podział podatku naliczonego dokonany przez podatnika wedle klucza podziału mającego zastosowanie przed tą zmianą został uznany w sposób ogólny jako prawidłowy przez najwyższy organ sądowniczy.

(1) Dz.U. C 329 z 22.9.2014.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/7

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – Entidad de Gestión de Derechos de los Productores Audiovisuales (EGEDA), Derechos de Autor de Medios Audiovisuales (DAMA), Visual Entidad de Gestión de Artistas Plásticos (VEGAP)/Administración del Estado, Asociación Multisectorial de Empresas de la Electrónica, las Tecnologías de la Información y la Comunicación, de las Telecomunicaciones y de los contenidos Digitales (AMETIC)

(Sprawa C-470/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Własność intelektualna i przemysłowa - Prawo autorskie i prawa pokrewne - Dyrektywa 2001/29/WE - Artykuł 5 ust. 2 lit. b) - Prawo do zwielokrotniania - Wyjątki i ograniczenia - Kopia na użytek prywatny - Godziwa rekompensata - Finansowanie z budżetu państwa - Dopuszczalność - Przesłanki])

(2016/C 296/10)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Entidad de Gestión de Derechos de los Productores Audiovisuales (EGEDA), Derechos de Autor de Medios Audiovisuales (DAMA), Visual Entidad de Gestión de Artistas Plásticos (VEGAP)

Strona pozwana: Administración del Estado, Asociación Multisectorial de Empresas de la Electrónica, las Tecnologías de la Información y la Comunicación, de las Telecomunicaciones y de los contenidos Digitales (AMETIC)

Przy udziale: Sociedad de Gestión (AISGE), Centro Español de Derechos Reprográficos (CEDRO), Asociación de Gestión de Derechos Intelectuales (AGEDI), Entidad de Gestión, Artistas, Intérpretes o Ejecutantes, Sociedad de Gestión de España (AIE), Sociedad General de Autores y Editores (SGAE)

Sentencja

Artykuł 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie istnieniu systemu godziwej rekompensaty z tytułu kopii na użytek prywatny, który – podobnie jak system, którego dotyczy postępowanie główne – jest finansowany z budżetu państwa w sposób uniemożliwiający zagwarantowanie, że koszt tej godziwej rekompensaty będzie ponoszony przez użytkowników kopii sporządzonych na użytek prywatny.

(1) Dz.U. C 7 z 12.1.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/8

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 8 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Düsseldorf – Niemcy) – Sabine Hünnebeck/Finanzamt Krefeld

(Sprawa C-479/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Swobodny przepływ kapitału - Artykuły 63 TFUE i 65 TFUE - Podatek od darowizn - Darowizna nieruchomości położonej na terytorium krajowym - Krajowe przepisy przewidujące kwotę wolną od podatku wyższą w przypadku rezydentów niż w przypadku nierezydentów - Istnienie systemu prawa wyboru, który umożliwia każdej osobie mającej miejsce zamieszkania w państwie członkowskim Unii skorzystanie z wyższej kwoty wolnej od podatku))

(2016/C 296/11)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sabine Hünnebeck

Strona pozwana: Finanzamt Krefeld

Sentencja

Artykuły 63 TFUE i 65 TFUE należy interpretować w ten sposób, że postanowienia te stoją na przeszkodzie przepisom krajowym przewidującym w wypadku darowizn pomiędzy nierezydentami, przy braku szczególnego wniosku nabywcy, skorzystanie ze sposobu obliczania podatku z zastosowaniem obniżonej kwoty wolnej od podatku. Postanowienia te stoją również na przeszkodzie, w każdym razie, przepisom krajowym przewidującym, na wniosek tego nabywcy, skorzystanie ze sposobu obliczania podatku z zastosowaniem podwyższonej kwoty wolnej od podatku obowiązującej w wypadku darowizn, których stroną jest przynajmniej jeden rezydent, przy czym skorzystanie z tej możliwości przez niebędącego rezydentem nabywcę powoduje zsumowanie, dla celów obliczenia podatku należnego tytułem danej darowizny, wszystkich darowizn otrzymanych przez tego obdarowanego od tej samej osoby w okresie dziesięciu lat poprzedzających tę darowiznę i dziesięciu lat następujących po niej.

(1) Dz.U. C 34 z 2.2.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/9

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf – Niemcy) – Jørn Hansson/Jungpflanzen Grünewald GmbH

(Sprawa C-481/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Własność intelektualna i przemysłowa - Wspólnotowa ochrona odmian roślin - Rozporządzenie (WE) 2100/94 - Naruszenie - Słuszne wynagrodzenie - Naprawienie szkody - Koszty sądowe i wydatki pozasądowe])

(2016/C 296/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Jørn Hansson

Strona pozwana: Jungpflanzen Grünewald GmbH

Sentencja

Artykuł 94 rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/94 z dnia 27 lipca 1994 r. w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin należy interpretować w ten sposób, że przyznane w nim posiadaczowi prawa do chronionej odmiany roślin prawo do odszkodowania rozciąga się na całość poniesionej przez niego szkody, jednak artykuł ten nie może stanowić podstawy dla nałożenia zryczałtowanego dodatku za naruszenie ani dla zwrotu zysków i korzyści uzyskanych przez osobę naruszającą.

Pojęcie słusznego wynagrodzenia, przewidzianego w art. 94 ust. 1 rozporządzenia nr 2100/94, należy interpretować w ten sposób, że mieszczą się w nim, poza uiszczeniem zwyczajowej opłaty, która byłaby należna za licencjonowaną produkcję, wszystkie szkody ściśle związane z brakiem uregulowania tej opłaty, mogące obejmować w szczególności zapłatę odsetek za zwłokę. Do sądu odsyłającego należy określenie w rozpatrywanym przez niego sporze okoliczności, które wymagają podwyższenia wspomnianej opłaty, z zastrzeżeniem, że każda z tych okoliczności nie może podlegać uwzględnieniu więcej niż jeden raz przy ustaleniu wysokości słusznego wynagrodzenia.

Artykuł 94 ust. 2 rozporządzenia nr 2100/94 należy interpretować w ten sposób, że wysokość szkody, której dotyczy ten przepis, należy ustalać na podstawie konkretnych danych przedstawionych w tym zakresie przez posiadacza praw do odmiany będącej przedmiotem naruszenia, w razie potrzeby w drodze posłużenia się metodą ryczałtową, jeżeli wspomniane dane nie dają się wymiernie oszacować. Powyższy przepis nie stoi na przeszkodzie temu, by koszty poniesione w związku z postępowaniem w przedmiocie środka tymczasowego, które zakończyło się oddaleniem wniosku, nie zostały uwzględnione przy oszacowaniu tej szkody, podobnie jak wydatki pozasądowe poniesione w związku z postępowaniem co do istoty sprawy. Nieuwzględnienie tych wydatków jest jednak podporządkowane warunkowi, że koszty sądowe, którymi może zostać obciążony poszkodowany, nie będą na tyle wysokie, by odwieść go od dochodzenia swoich praw na drodze sądowej, zważywszy na pozostałe koszty, które musi pokryć tytułem poniesionych wydatków pozasądowych, oraz na ich użyteczność z punktu widzenia powództwa głównego o naprawienie szkody

(1) Dz.U. C 34 z 2.2.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/10

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Cluj – Rumunia) – Vasile Budișan/Administrația Județeană a Finanțelor Publice Cluj

(Sprawa C-586/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Podatki wewnętrzne - Artykuł 110 TFUE - Podatek pobierany przez państwo członkowskie od pojazdów samochodowych przy okazji ich pierwszej rejestracji lub pierwszego przepisania prawa własności - Neutralność podatkowa w stosunku do używanych pojazdów samochodowych pochodzących z innych państw członkowskich oraz podobnych pojazdów samochodowych dostępnych na rynku krajowym))

(2016/C 296/13)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Cluj

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Vasile Budișan

Strona pozwana: Administrația Județeană a Finanțelor Publice Cluj

Sentencja

Artykuł 110 TFUE należy interpretować w ten sposób, że:

—

postanowienie to nie stoi na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie ustanowiło podatek od pojazdów samochodowych obciążający używane przywożone pojazdy przy okazji ich pierwszej rejestracji w tym państwie członkowskim i pojazdy już zarejestrowane w rzeczonym państwie członkowskim przy okazji pierwszego przepisania prawa własności tych drugich pojazdów w tymże państwie,

—	postanowienie to stoi na przeszkodzie temu, aby to państwo członkowskie zwolniło z tego podatku pojazdy już zarejestrowane, za które uiszczony został obowiązujący wcześniej podatek, który nie został zwrócony, a co do którego orzeczono, że jest niezgodny z prawem Unii.

(1) Dz.U. C 107 z 30.3.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/10

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budapest Környéki Törvényszék – Węgry) – postępowanie przeciwko Istvánowi Baloghowi

(Sprawa C-25/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach karnych - Prawo do tłumaczenia ustnego i tłumaczenia pisemnego - Dyrektywa 2010/64/UE - Zakres stosowania - Pojęcie postępowania karnego - Postępowanie przewidziane w państwie członkowskim zmierzające do uznania orzeczenia w sprawie karnej wydanego przez sąd innego państwa członkowskiego i wpisania do rejestru karnego wyroku skazującego wydanego przez ten sąd - Koszty tłumaczenia tego orzeczenia - Decyzja ramowa 2009/315/WSiSW - Decyzja 2009/316/WSiSW))

(2016/C 296/14)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Budapest Környéki Törvényszék

Strona w postępowaniu głównym

István Balogh

Sentencja

Artykuł 1 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/64/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie prawa do tłumaczenia ustnego i tłumaczenia pisemnego w postępowaniu karnym należy interpretować w ten sposób, że dyrektywa ta nie ma zastosowania do krajowego postępowania szczególnego w sprawie uznania przez sąd jednego państwa członkowskiego prawomocnego orzeczenia wydanego przez sąd innego państwa członkowskiego, skazującego określoną osobę za popełnienie przestępstwa.

Decyzję ramową Rady 2009/315/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie organizacji wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego pomiędzy państwami członkowskimi oraz treści tych informacji oraz decyzję Rady 2009/316/WSiSW z dnia 6 kwietnia 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS), zgodnie z art. 11 decyzji ramowej 2009/315/WSiSW, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie wykonywaniu uregulowania krajowego wprowadzającego tego rodzaju postępowanie szczególne.

(1) Dz.U. C 127 z 20.4.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/11

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 7 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Sélina Affum/Préfet du Pas-de-Calais; Procureur général de la Cour d'appel de Douai

(Sprawa C-47/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Dyrektywa 2008/115 WE - Wspólne normy i procedury stosowane wobec powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich - Zatrzymanie - Uregulowanie krajowe przewidujące możliwość orzeczenia w przypadku nielegalnego wjazdu kary pozbawienia wolności - Sytuacja „tranzytu” - Wielostronna umowa o readmisji))

(2016/C 296/15)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sélina Affum

Strona pozwana: Préfet du Pas-de-Calais; Procureur général de la Cour d'appel de Douai

Sentencja

Wykładni art. 2 ust. 1 i art. 3 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich należy dokonywać w ten sposób, że obywatel państwa trzeciego przebywa na terytorium państwa członkowskiego nielegalnie i w związku z tym objęty jest zakresem stosowania tej dyrektywy, w przypadku gdy, nie spełniając warunków wjazdu do tego państwa członkowskiego, pobytu lub zamieszkania w nim, przejeżdża przez jego terytorium jako pasażer autobusu przyjeżdżającego z innego państwa członkowskiego, które należy do strefy Schengen, i jadącego do trzeciego państwa członkowskiego, które nie należy do tej strefy.

Wykładni dyrektywy 2008/115 należy dokonywać w ten sposób, iż sprzeciwia się ona uregulowaniu państwa członkowskiego, w myśl którego samo nielegalne przekroczenie przez obywatela państwa trzeciego granicy wewnętrznej, przez co jego pobyt w tym państwie członkowskim staje się nielegalny, zagrożone jest karą pozbawienia wolności, która może zostać orzeczona jeszcze przed zakończeniem procedury powrotu ustanowionej tą dyrektywą.

Powyższa wykładnia pozostaje aktualna w sytuacji gdy dany obywatel może zostać przyjęty przez inne państwo członkowskie na podstawie umowy lub porozumienia w rozumieniu art. 6 ust. 3 tej dyrektywy.

(1) Dz.U. C 118 z 13.4.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/12

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 7 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag, zittingsplaats 's-Hertogenbosch – Niderlandy) – Mehrdad Ghezelbash/Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

(Sprawa C-63/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 - Określanie państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego - Artykuł 12 - Wydanie dokumentów pobytu lub wiz - Artykuł 27 - Środek prawny - Zakres kontroli sądowej))

(2016/C 296/16)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Den Haag, zittingsplaats 's-Hertogenbosch

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Mehrdad Ghezelbash

Strona pozwana: Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

Sentencja

Artykuł 27 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela kraju trzeciego lub bezpaństwowca rozpatrywany w świetle motywu 19 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji tego rodzaju jak zaistniała w postępowaniu głównym osoba ubiegająca się o azyl może powołać, w ramach skargi na podjętą wobec niej decyzję o przekazaniu, błędne zastosowanie kryterium odpowiedzialności ustanowionego w rozdziale III owego rozporządzenia, w szczególności kryterium dotyczącego wydania wizy, ustanowionego w art. 12 owego rozporządzenia.

(1) Dz.U. C 138 z 27.4.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/13

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. – (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság – Węgry) – Nutrivet D.O.O.E.L./Országos Környezetvédelmi és Természetvédelmi Főfelügyelőség

(Sprawa C-69/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Środowisko - Odpady - Przemieszczanie - Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 - Artykuł 2 pkt 35 lit. g) ppkt (iii) - Nielegalne przemieszczanie - Błędne lub niespójne informacje wpisane do dokumentu zawartego w załączniku VII do tego rozporządzenia - Artykuł 50 ust. 1 - Sankcje znajdujące zastosowanie w przypadkach naruszenia przepisów tego rozporządzenia - Proporcjonalność])

(2016/C 296/17)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Nutrivet D.O.O.E.L.

Strona pozwana: Országos Környezetvédelmi és Természetvédelmi Főfelügyelőség

Sentencja

Wykładni art. 2 pkt 35 lit. g) ppkt (iii) rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów, zmienionego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 255/2013 z dnia 20 marca 2013 r., należy dokonywać w taki sposób, że przemieszczanie odpadów – takich jak wymienione w załączniku III do tego rozporządzenia, przeznaczonych do odzysku – należy uznać za nielegalne w rozumieniu tego przepisu, w przypadku gdy dokument towarzyszący dotyczący tego przemieszczania zawiera błędne lub niespójne informacje odnoszące się do importera/odbiorcy, instalacji odzysku i państw zainteresowanych niezależnie od prawidłowego oznaczenia tych informacji w innych dokumentach udostępnionych właściwym organom, zamiaru wprowadzenia tych organów w błąd oraz wszczęcia przez wspomniane organy postępowania przewidzianego w art. 24 tego rozporządzenia.

Wykładni art. 50 ust. 1 rozporządzenia nr 1013/2006, zmienionego rozporządzeniem nr 255/2013, na mocy którego sankcje stosowane przez państwa członkowskie w przypadku naruszenia przepisów tego rozporządzenia winny być proporcjonalne, należy dokonywać w taki sposób, że przemieszczanie odpadów, którego dokument towarzyszący zawiera informacje błędne lub niespójne, może co do zasady być ukarane grzywną, której kwota jest równa kwocie grzywny stosowanej w przypadku naruszenia obowiązku wypełnienia tego dokumentu. Sąd krajowy w ramach kontroli proporcjonalności takiej sankcji jest zobowiązany w szczególności wziąć pod uwagę ryzyko, jakie stwarza naruszenie przepisów w dziedzinie ochrony środowiska i zdrowia ludzi.

(1) Dz.U. C 138 z 27.4.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/14

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 7 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammarrätten i Stockholm – Migrationsöverdomstolen – Szwecja) – George Karim/Migrationsverket

(Sprawa C-155/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 - Ustalenie państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego - Artykuł 18 - Wtórne przejęcie ubiegającego się o azyl, którego wniosek jest rozpatrywany - Artykuł 19 - Wygaśnięcie odpowiedzialności - Nieobecność na terytorium państw członkowskich przez co najmniej trzy miesiące - Nowa procedura ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego - Artykuł 27 - Środki prawne - Zakres kontroli sądowej))

(2016/C 296/18)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Kammarrätten i Stockholm – Migrationsöverdomstolen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: George Karim

Strona pozwana: Migrationsverket

Sentencja

Wykładni art. 19 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca należy dokonywać w ten sposób, iż przepis ten, w szczególności jego ustęp drugi, znajduje zastosowanie wobec obywatela państwa trzeciego, który po złożeniu pierwszego wniosku o udzielenie azylu w państwie członkowskim przedstawia dowód na to, że opuścił terytorium państw członkowskich na co najmniej trzy miesiące przed złożeniem nowego wniosku o udzielenie azylu w innym państwie członkowskim.

Wykładni art. 27 ust. 1 rozporządzenia nr 604/2013 w związku z motywem 19 tego rozporządzenia należy dokonywać w ten sposób, że w sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym osoba ubiegająca się o azyl może powoływać się, w ramach skargi na wydaną wobec niej decyzję o przekazaniu do innego państwa, na naruszenie normy zawartej w art. 19 ust. 2 akapit drugi tego rozporządzenia.

(1) Dz.U. C 198 z 15.6.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/14

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State – Niderlandy) – Elektriciteits Produktiemaatschappij Zuid-Nederland EPZ NV/Bestuur van de Nederlandse Emissieautoriteit

(Sprawa C-158/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Zanieczyszczenie powietrza - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Dyrektywa 2003/87/WE - Pojęcie „instalacji” - Objęcie składu paliwa - Rozporządzenie (UE) nr 601/2012 - Pojęcie „paliwa wyprowadzonego z instalacji”])

(2016/C 296/19)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Raad van State

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Elektriciteits Produktiemaatschappij Zuid-Nederland EPZ NV

Strona pozwana: Bestuur van de Nederlandse Emissieautoriteit

Sentencja

Skład paliwa elektrowni węglowej taki jak ten, którego dotyczy postępowanie główne i który został opisany przez sąd odsyłający, stanowi część „instalacji” w rozumieniu art. 3 lit. e) dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE, zmienionej decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1359/2013/UE z dnia 17 grudnia 2013 r.

Artykuł 27 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE, zmienionego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 206/2014 z dnia 4 marca 2014 r., należy interpretować w ten sposób, że utrata węgla będąca wynikiem naturalnego procesu samozagrzewania się węgla w czasie jego składowania w miejscu stanowiącym część instalacji w rozumieniu art. 3 lit. e) dyrektywy 2003/87 nie może zostać uznana za węgiel wyprowadzony z tej instalacji.

(1) Dz.U. C 205 z 22.6.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/15

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht München – Niemcy) – Medical Imaging Systems GmbH (MIS)/Hauptzollamt München

(Sprawa C-288/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 - Wspólna taryfa celna - Klasyfikacja taryfowa - Podpozycja 6211 3310 00 0 - Fartuchy - Płaszcz chroniący przed promieniowaniem])

(2016/C 296/20)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht München

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Medical Imaging Systems GmbH (MIS)

Strona pozwana: Hauptzollamt München

Sentencja

Nomenklaturę scaloną zawartą w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, w brzmieniu wynikającym z rozporządzenia wykonawczego Komisji (WE) nr 927/2012 z dnia 9 października 2012 r. należy interpretować w ten sposób, że fartuch – płaszcz chroniący przed promieniowaniem, taki jak sporny w postępowaniu głównym, należy zaklasyfikować do podpozycji 6211 33 10 00 0 wspomnianej nomenklatury z uwagi na jego cechy charakterystyczne i obiektywne właściwości, w tym w szczególności jego wygląd zewnętrzny, bez konieczności odnoszenia się do substancji nadających omawianemu towarowi jego zasadniczy charakter.

(1) Dz.U. C 394 z 7.9.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/16

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – María del Pilar Planes Bresco/Comunidad Autónoma de Aragón

(Sprawy połączone C-333/15 i C-334/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Wspólna polityka rolna - Zintegrowany system zarządzania niektórymi systemami pomocy i ich kontroli - Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 - System płatności jednolitych - Artykuły 43 i 44 - Uprawnienia do płatności oparte na powierzchni - Hektary kwalifikujące się do objęcia pomocą obszarową - Trwałe użytki zielone - Uregulowanie krajowe uzależniające kwalifikowalność obszarów trwałych użytków zielonych przekraczających wielkość powierzchni upraw paszowych początkowo uwzględnionych przy ustaleniu uprawnień do płatności od ich wykorzystania na potrzeby hodowlane gospodarstwa rolnego])

(2016/C 296/21)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: María del Pilar Planes Bresco

Strona pozwana: Comunidad Autónoma de Aragón

Sentencja

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001, zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 2012/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ono uregulowaniu krajowemu, takiemu jak uregulowanie sporne w postępowaniu głównym, które stoi na przeszkodzie uwzględnieniu, na poczet hektarów kwalifikujących się do objęcia pomocą obszarową za rolniczy rok gospodarczy, zgłoszonych przez rolnika obszarów trwałych użytków zielonych, które przekraczają wielkość powierzchni trwałych użytków zielonych początkowo uwzględnionej w celu ustalenia przysługujących mu uprawnień do płatności na hektar, chyba że rolnik ten wykaże, iż wspomniane obszary są rzeczywiście wykorzystywane na potrzeby hodowlane jego gospodarstwa rolnego we wspomnianym rolniczym roku gospodarczym.

(1) Dz.U. C 302 z 14.9.2015.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/17

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio – Włochy) – Giovanni Pesce i in. (C-78/16), Cesare Serinelli i in. (C-79/16)/Presidenza del Consiglio dei Ministri (C-79/16) Presidenza del Consiglio dei Ministri – Dipartimento della Protezione Civile, Commissario Delegato Per Fronteggiare il Rischio Fitosanitario Connesso alla Diffusione della Xylella nel Territorio della Regione Puglia, Ministero delle Politiche Agricole Alimentari e Forestali, Regione Puglia

(Sprawy połączone C-78/16 i C-79/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Ochrona sanitarna roślin - Dyrektywa 2000/29/WE - Środki ochronne przed wprowadzaniem do Unii Europejskiej i rozprzestrzenianiem się w niej organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych - Decyzja wykonawcza (UE) 2015/789 - Środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmu Xylella fastidiosa (Wells i Raju) - Artykuł 6 ust. 2 lit. a) - Obowiązek natychmiastowego usunięcia roślin żywicielskich, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, w promieniu 100 m wokół roślin zakażonych - Ważność - Artykuł 16 ust. 3 dyrektywy 2000/29 - Zasada proporcjonalności - Zasada ostrożności - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do odszkodowania])

(2016/C 296/22)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Giovanni Pesce i in. (C-78/16), Cesare Serinelli i in. (C-79/16)

Strona pozwana: Presidenza del Consiglio dei Ministri (C-79/16) Presidenza del Consiglio dei Ministri – Dipartimento della Protezione Civile, Commissario Delegato Per Fronteggiare il Rischio Fitosanitario Connesso alla Diffusione della Xylella nel Territorio della Regione Puglia, Regione Puglia, Ministero delle Politiche Agricole Alimentari e Forestali, Regione Puglia

Sentencja

Analiza przedstawionych pytań nie ujawniła żadnego elementu, który mógłby mieć wpływ na ważność art. 6 ust. 2 lit. a) decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/789 z dnia 18 maja 2015 r. w sprawie środków zapobiegających wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmu Xylella fastidiosa (Wells et al.) w odniesieniu do dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie, zmienionej dyrektywą Rady 2002/89/WE z dnia 28 listopada 2002 r., rozpatrywanej w świetle zasad ostrożności i proporcjonalności, a także w odniesieniu do obowiązku uzasadnienia ustanowionego w art. 296 TFUE i w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

(1) Dz.U. C 156 z 2.5.2016.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/18

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 4 lutego 2016 r. w sprawie T-247/14, Meica Ammerländische Fleischwarenfabrik Fritz Meinen GmbH & Co. KG/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 29 marca 2016 r. przez Meica Ammerländische Fleischwarenfabrik Fritz Meinen GmbH & Co. KG

(Sprawa C-182/16 P)

(2016/C 296/23)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Meica Ammerländische Fleischwarenfabrik Fritz Meinen GmbH & Co. KG (przedstawiciel: S. Labesius, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej; Salumificio Fratelli Beretta SpA

Żądania wnoszącego odwołanie

—

częściowe uchylenie zaskarżonego wyroku i stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej w zakresie, w jakim Sąd częściowo oddalił skargę wnoszącego odwołanie albo, tytułem żądania ewentualnego, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd; oraz

—	obciążenie drugiej strony postępowania oraz interwenienta kosztami postępowania przez Sądem, zaś drugiej strony postępowania kosztami postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie opiera się na naruszeniu przez Sąd prawa Unii w zakresie, w jakim Sąd naruszył w wyroku z dnia 4 lutego 2016 r. art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009 (1) w sprawie wspólnotowego znaku towarowego oraz art. 296 ust. 2 TFEU.

Ogólnie rzecz ujmując, Sąd popełnił błąd przy przeprowadzaniu oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, opierając się na zdolności odróżniającej wcześniejszego znaku towarowego „MINI WINI” oraz podobieństwie oznaczeń i towarów do objętego zgłoszeniem znaku towarowego „Stick MiniMINI …”, również jeśli chodzi o niezależną zdolność odróżniającą elementu „MiniMINI” w ramach znaku objętego zgłoszeniem. Ponadto Sąd nie uwzględnił okoliczności, że na prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd wpływają również słabe z natury elementy znaku towarowego, jak również szczególne okoliczności związane z dystrybucją produktów, które wpływają na poziom uwagi właściwego kręgu odbiorców oraz jego skłonność do sprowadzania znaku towarowego do elementu, który mimo swojego słabo odróżniającego charakteru, dominuje wizualnie.

Dodatkowo Sąd naruszył prawo, ponieważ przyznanie, że dany element słowny ma charakter czysto opisowy, nie zmienia okoliczności, iż do celów oceny podobieństwa oznaczeń ów element można uznać za dominujący. Wyrok Sądu jest wynikiem przeinaczenia okoliczności faktycznych związanych z oceną dominujących elementów oznaczenia, jeśli chodzi o ich wielkość i umiejscowienie w ramach znaku towarowego objętego zgłoszeniem. Ponadto Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że oceny podobieństwa na płaszczyźnie wizualnej należy dokonywać w zależności od stopnia zdolności odróżniającej wizualnych elementów znaku towarowego objętego zgłoszeniem. Wreszcie zaskarżony wyrok nie został odpowiednio uzasadniony w zakresie, w jakim Sąd nie przedstawił uzasadnienia dotyczącego poziomu uwagi właściwego kręgu odbiorców rozpatrywanych towarów.

(1) Dz.U. 2009, L 78, s. 1

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 3 maja 2016 r. – Glencore Grain Hungary Kft./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatóság

(Sprawa C-254/16)

(2016/C 296/24)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Glencore Grain Hungary Kft.

Strona pozwana: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatóság

Pytania prejudycjalne

Czy art. 183 dyrektywy 2006/112 (1) należy interpretować w ten sposób, że stoi na przeszkodzie takiemu uregulowaniu krajowemu, które przewiduje przedłużenie ostatecznego terminu na zwrot nadwyżki podatku od wartości dodanej do dnia przekazania protokołu z kontroli w przypadku, gdy w ramach kontroli podatkowej wszczętej w ciągu trzydziestu dni od daty otrzymania wniosku o zwrot nadwyżki podatku na podatnika nałożona zostaje grzywna z tytułu niewykonania zobowiązania?

Czy mając na uwadze zasady neutralności podatkowej i proporcjonalności art. 183 dyrektywy VAT stoi na przeszkodzie takiemu uregulowaniu krajowemu, które w przypadku dokonania zapłaty z opóźnieniem, wyłącza obowiązek zapłaty odsetek za zwłokę w przypadku, gdy w wyniku kontroli związanej z tym zwrotem na podatnika została nałożona grzywna z uwagi na obowiązek współpracy, podczas gdy kontrola prowadzona przez kilka lat przedłużała się z uwagi na okoliczności, których nie można przypisać podatnikowi?

Czy art. 183 dyrektywy 2006/112 oraz zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że wniosek o wypłatę odsetek naliczonych w związku z podatkiem zatrzymanym lub niewypłaconym w sposób sprzeczny w prawem unijnym jest prawem podmiotowym wynikającym bezpośrednio z prawa Unii, tego rodzaju, że wykazanie naruszenia prawa Unii i braku zwrotu podatku jest wystarczające dla dochodzenia prawa do odsetek przed sądami i innymi organami państw członkowskich?

Gdyby, biorąc pod uwagę odpowiedzi udzielone na powyższe pytania, sąd odsyłający w postępowaniu przed sądem krajowym musiał uznać, że uregulowanie krajowe państwa członkowskiego jest sprzeczne z art. 183 dyrektywy VAT, czy działałby w sposób zgodny z prawem Unii gdyby uznał za sprzeczną z art. 183 dyrektywy VAT odmowę przyznania odsetek za zwłokę w decyzjach władz państw członkowskich?

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1).

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 23 maja 2016 r. – Republika Słowacka/Achmea BV

(Sprawa C-284/16)

(2016/C 296/25)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Republika Słowacka

Strona pozwana: Achmea BV

Pytania prejudycjalne

Czy art. 344 TFUE sprzeciwia się uregulowaniu w dwustronnej umowie dotyczącej ochrony inwestycji zawartej pomiędzy państwami członkowskimi (tzw. wewnątrzunijnym BIT), zgodnie z którym inwestor umawiającego się państwa w przypadku sporów dotyczących inwestycji w drugim umawiającym się państwie może wszcząć przeciwko ostatniemu wymienionemu państwu postępowanie przed sądem polubownym, jeżeli umowa o ochronie inwestycji została zawarta przed przystąpieniem jednego z umawiających się państw do Unii, ale postępowanie przed sądem polubownym zostało wszczęte dopiero po przystąpieniu?

W wypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze:

2)	Czy art. 267 TFUE sprzeciwia się stosowaniu takiego uregulowania? W wypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytania pierwsze i drugie:

3)	Czy art. 18 akapit pierwszy TFUE sprzeciwia się stosowaniu takiego uregulowania w okolicznościach opisanych w pytaniu pierwszym?

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Cluj (Rumunia) w dniu 23 maja 2016 r. – SC Exmitiani SRL/Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Cluj

(Sprawa C-286/16)

(2016/C 296/26)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Cluj

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SC Exmitiani SRL

Strona pozwana: Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Cluj

Pytania prejudycjalne

Czy w sytuacji takiej jak w postępowaniu głównym, w której zaskarżony akt administracyjny został wydany przed przystąpieniem Rumunii do Unii Europejskiej, natomiast organ podatkowy wydał rozstrzygnięcie w przedmiocie odwołania wniesionego od tego aktu po przystąpieniu, zasada lojalnej współpracy wymaga, aby przepisy krajowe interpretować w świetle dyrektyw Unii Europejskiej mających zastosowanie w dziedzinie podatku VAT (1)?

Czy w świetle okoliczności postępowania głównego, zasadę pewności prawa należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie dla praktyki organów podatkowych, która w oparciu o takie same okoliczności faktyczne, prowadzi do wniosków odmiennych niż wysnute przez organy odpowiedzialne za prowadzenie postępowań karnych w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług bezpośrednio związanych z międzynarodowym transportem pasażerskim?

Czy zasadę lojalnej współpracy należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie dla przepisów krajowych przewidujących, iż w wypadku niepodniesienia w ramach odwołania od aktu administracyjnego zarzutów opartych na przepisach prawa Unii Europejskiej, zarzutów tych nie można podnieść również w postępowaniu przed sądem?

(1) Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006 L 347, s. 1).

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia (Polska) w dniu 25 maja 2016 r.– postępowanie karne przeciwko J.Z.

(Sprawa C-294/16)

(2016/C 296/27)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia

Strona w postępowaniu głównym

J.Z.

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 26 ust.1 decyzji ramowej z dnia 13 czerwca 2002r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między Państwami Członkowskimi (2002/584/WSiSW) (1) w związku z art. 6 ust. 1 i ust. 3 Traktatu 6 Unii Europejskiej i art. 49 ust. 3 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że sformułowanie „zatrzymanie” obejmuje także środki stosowane przez państwo wykonujące nakaz, polegające na elektronicznej kontroli miejsca pobytu osoby, której nakaz dotyczy, połączonej z aresztem domowym?

(1) Dz.U. L 190 s.1; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 19 Tom 006 P. 34 – 51

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 2 czerwca 2016 r. – József Lingurár/Miniszterelnökséget vezető miniszter

(Sprawa C-315/16)

(2016/C 296/28)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Kúria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: József Lingurár

Strona pozwana: Miniszterelnökséget vezető miniszter

Pytania prejudycjalne

Czy art. 42 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 (1) (zwanego dalej rozporządzeniem) – mając również na uwadze art. 46 – należy interpretować w ten sposób, że nie wyklucza on całkowicie osób prywatnych z otrzymywania wsparcia ukierunkowanego na zrównoważone użytkowanie gruntów leśnych, jeżeli dany obszar stanowi w części własność państwa?

Jeżeli wsparcie nie jest całkowicie wyłączone, czy art. 46 rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że w przypadku danych gruntów – które stanowią w części własność państwa – prywatnemu posiadaczowi lasu lub prywatnemu właścicielowi wsparcie przysługuje w wysokości proporcjonalnej do posiadanego przezeń udziału we własności?

(1) Rozporządzenie z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. 2005, L 277, s. 1)

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal de grande instance de Lille (Francja) w dniu 6 czerwca 2016 r. – postępowanie karne/Uber France SAS

(Sprawa C-320/16)

(2016/C 296/29)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal de grande instance de Lille

Strona w postępowaniu głównym

Uber France SAS

Pytanie prejudycjalne

Czy art. L. 3124–13 code des transports [kodeksu przewozowego], wprowadzony ustawą nr 2014–1104 z dnia 1 października 2014 r. dotyczącą taksówek i przewozu z kierowcą, ustanawia nową zasadę techniczną odnoszącą się jednoznacznie do jednej lub kilku usług społeczeństwa informacyjnego w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE (1) z dnia 22 czerwca 1998 r., która wymagała uprzedniego przekazania tego tekstu Komisji Europejskiej w myśl art. 8 tej dyrektywy, czy też przepis ten wchodzi w zakres stosowania dyrektywy 2006/123/WE z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług (2), która w art. 2 ust. 2 lit. d) zawiera wyłączenie usług transportowych?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pierwszą część pytania, czy naruszenie obowiązku powiadomienia przewidzianego w art. 8 dyrektywy sprawia, że art. L. 3124–13 code des transports nie może być stosowany względem jednostek?

(1) Dyrektywa 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz.U. L 204, s. 37).

(2) Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 376, s. 36).

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 13 czerwca 2016 r. – Syndicat national de l'industrie des technologies médicales (SNITEM), Philips France/Premier ministre, Ministre des Affaires sociales et de la Santé

(Sprawa C-329/16)

(2016/C 296/30)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Syndicat national de l'industrie des technologies médicales (SNITEM), Philips France.

Strona pozwana: Premier ministre, Ministre des Affaires sociales et de la Santé

Pytania prejudycjalne

Czy dyrektywę Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. (1) należy interpretować w ten sposób, że oprogramowanie, które ma pomagać osobom wystawiającym recepty, praktykującym w prywatnym gabinecie, w zakładzie opieki zdrowotnej lub w zakładzie medyczno –społecznym, w ustaleniu przepisywanych produktów leczniczych, celem zwiększenia bezpieczeństwa przepisywania produktów leczniczych, ułatwienia pracy osobom wystawiającym recepty, wspierania zgodności recept z wymogami przepisów krajowych i obniżenia kosztów leczenia przy zachowaniu jego jednakowej jakości, jest wyrobem medycznym w rozumieniu tejże dyrektywy, jeżeli oprogramowanie to zawiera przynajmniej jedną funkcjonalność pozwalającą na wykorzystanie danych dotyczących pacjenta, mającą pomóc lekarzowi w doborze przepisywanych produktów leczniczych, w szczególności poprzez wykrycie przeciwskazań, interakcji z innymi lekami oraz nadmiernego dawkowania, mimo że samo w sobie nie ma oddziaływania na ciało człowieka?

(1) Dyrektywa Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotycząca wyrobów medycznych (Dz.U. L 169, s.1).

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Općinski sud u Velikoj Gorici (Chorwacja) w dniu 15 czerwca 2016 r. – VG Čistoća d.o.o./Đuro Vladika, Ljubica Vladika

(Sprawa C-335/16)

(2016/C 296/31)

Język postępowania: chorwacki

Sąd odsyłający

Općinski sud u Velikoj Gorici

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: VG Čistoća d.o.o.

Strona pozwana: Đuro Vladika, Ljubica Vladika

Pytania prejudycjalne

W jaki sposób zgodnie z prawem Unii jest obliczana opłata za zbieranie i odbiór odpadów z gospodarstw domowych? W jaki sposób obywatele [Unii Europejskiej] regulują rachunki za zbieranie i odbiór odpadów komunalnych, to jest, czy dokonują oni zapłaty za zbieranie i odbiór odpadów z gospodarstw domowych w zależności od objętości pojemników na odpady lub pustych zbiorników, czy też w zależności od objętości zebranych odpadów i czy opłata obejmuje ponadto inne elementy?

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/24

Skarga wniesiona w dniu 13 czerwca 2016 r. – Scheffler/EUIPO – Doc Generici (docfauna)

(Sprawa T-299/16)

(2016/C 296/32)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Manfred Scheffler (Leininingen, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Büttner)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Doc Generici Srl (Mediolan, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „docfauna” – zgłoszenie nr 12 660 056

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 kwietnia 2016 r. w sprawie R 885/2015-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Wydziału Sprzeciwów z dnia 6 marca 2015 r. uwzględniającej sprzeciw nr B 2 354 523

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/24

Skarga wniesiona w dniu 14 czerwca 2016 r. – Novartis Europharm/Komisja

(Sprawa T-303/16)

(2016/C 296/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Novartis Europharm Ltd (Camberley, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokat C. Schoonderbeek)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 4 kwietnia 2016 r. (C(2016) 2083(final)); oraz

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym decyzja Komisji Europejskiej z dnia 4 kwietnia 2016 r. jest niezgodna z prawem, gdyż stanowi naruszenie wyłącznych praw na rynku produktów leczniczych stosowanych w chorobach sierocych przysługujących Novartis Europharm Ltd. W stosunku do produktu TOBI Podhaler zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 141/2000 (1), ponieważ okres wyłączności rynkowej nie wygasł jeszcze, a przesłanki przyznania odstępstwa w związku z wyłącznością obrotu na rynku zgodnie z art. 8 ust. 3 tegoż rozporządzenia nie są spełnione.

Zarzut drugi, zgodnie z którym decyzja Komisji Europejskiej z dnia 4 kwietnia 2016 r. została sporządzona i przyjęta z naruszeniem zasady należytej staranności („Duty of Care”, zwanej również „Principle of Diligence”) w szczególności z uwagi na brak uwzględnienia wszystkich znaczących danych naukowych dotyczących danego produktu medycznego oraz z powodu braku konsultacji z Novartis jako stroną zainteresowaną w ramach naukowej oceny produktu.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 141/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie sierocych produktów leczniczych (Dz.U. L 18, s.1)

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/25

Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2016 r. – bet365 Group/EUIPO – Hansen (BET365)

(Sprawa T-304/16)

(2016/C 296/34)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: bet365 Group Limited (Stoke-on-Trent, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: S. Malynicz, Queen’s Counsel, R. Black i J. Bickle, solicitors)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Robert Hansen (Monachium, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „BET365”

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 marca 2016 r. w sprawie R 3243/2014-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i Roberta Hansena kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/26

Skarga wniesiona w dniu 13 czerwca 2016 r. – Gamet/EUIPO – „Metal-Bud” Robert Gubała (Klamka do drzwi)

(Sprawa T-306/16)

(2016/C 296/35)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Gamet S.A. (Toruń, Polska) (przedstawiciel: adwokat A. Rolbiecka)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Firma produkcyjno-handlowa „Metal-Bud” Robert Gubała (Świątniki Górne, Polska)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny wzór: Wzór wspólnotowy „Klamka do drzwi” – wzór wspólnotowy nr 2 208 066-0001

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 marca 2016 r. w sprawie R 2040/2014-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 marca 2016 r. w sprawie R 2040/2014-3 dotyczącej postępowania w sprawie unieważnienia zarejestrowanego wzoru wspólnotowego nr 002208066-0001;

—	obciążenie EUIPO oraz drugiej strony w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 63 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002 wskutek dopuszczenia dowodu przedstawionego po terminie, tj. oświadczenia przedstawiciela przedsiębiorstwa Klamex, mimo tego, że ów dowód zawierał całkowicie nowe dla postępowania informacje, niepotwierdzone przez dowody przedstawione przed Wydziałem ds. Unieważnień;

—

Naruszenie art. 63 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 wskutek błędnego i arbitralnego ustalenia, że z dowodów przedstawionych przez drugą stronę wynika, iż zarejestrowany wzór wspólnotowy i wzór „DORA” nie różniły się istotnie pod względem:

—	kształtu i rozmiarów trzonu,

—	rozmiarów trzonu i klamki,

—	głębokości uchwytu klamki,

—	stopnia skośności uchwytu klamki,

—	zaokrąglenia krawędzi klamki.

—

Naruszenie art. 4 oraz art. 6 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002 w związku z art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002 wskutek błędnej oceny swobody projektowania klamek poprzez stwierdzenie, że swoboda projektanta w zakresie projektowania klamek do drzwi jest prawie nieograniczona, które to stwierdzenie było konsekwencją nieuwzględniania przez Izbę Odwoławczą czynników, które projektant musi wziąć pod uwagę przy projektowaniu klamki do drzwi;

—	Naruszenie art. 4 i 6 rozporządzenia nr 6/2002 wskutek błędnego ustalenia, że zarejestrowany wzór wspólnotowy nie wywołuje u świadomego użytkownika całościowego wrażenia, które różniłoby się od wrażenia wywoływanego przez klamkę „DORA”.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/27

Skarga wniesiona w dniu 19 czerwca 2016 r. – Cafés Pont/EUIPO – Giordano Vini (Art's Café)

(Sprawa T-309/16)

(2016/C 296/36)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Cafés Pont, SL (Sabadell, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci E. Manresa Medina i J. M. Manresa Medina)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Giordano Vini SpA (Diano d’Alba, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „Art’s Café” – Unijny znak towarowy nr 5 622 345

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 kwietnia 2016 r. w sprawie R 1110/2015-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uwzględnienie skargi i stwierdzenie nieważności decyzji o wygaśnięciu prawa do unijnego znaku towarowego nr 5 622 345 ze względu na jego nieużywanie oraz potwierdzenie używania tego znaku;

—	obciążenie EUIPO oraz ewentualnych interwenientów kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 51 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/28

Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2016 r. – Make up for ever/EUIPO – L’Oréal (MAKE UP FOR EVER)

(Sprawa T-320/16)

(2016/C 296/37)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Make up for ever (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat C. Caron)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: L’Oréal SA (Paryż, Francja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „MAKE UP FOR EVER” –unijny znak towarowy nr 3 416 443

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 marca 2016 r. w sprawie R 985/2015-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie ważności słownego wspólnotowego znaku towarowego „MAKE UP FOR EVER” nr 003416443 w odniesieniu do wszystkich pozostałych towarów i usług wskazanych w zgłoszeniu;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	w razie potrzeby przekazanie sprawy EUIPO w celu jej dalszego prowadzenia;

—	obciążenie spółki L’Oréal kosztami wynikającymi z postępowania przed Wydziałem Unieważnień EUIPO, Izbą Odwoławczą EUIPO oraz niniejszej skargi do Sądu.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/29

Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2016 r. – Ansell Healthcare Europe/Komisja

(Sprawa T-321/16)

(2016/C 296/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ansell Healthcare Europe NV (Anderlecht, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci H. Gilliams i J. Bocken)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 11 stycznia 2016 r. w sprawie zastosowanego przez Królestwo Belgii systemu pomocy państwa dotyczącego zwolnienia z podatku nadwyżki zysków SA.37667 (2015/C) (ex 2015/NN);

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 2–4 tej decyzji;

—

w każdym razie stwierdzenie nieważności art. 2–4 tej decyzji w zakresie, w jakim przepisy te a) nakazują odzyskanie pomocy od podmiotów innych niż adresaci „decyzji o zwolnieniu z podatku nadwyżki zysków” określonej w zaskarżonej decyzji oraz b) nakazują odzyskanie kwoty równej zwolnieniu podatkowemu beneficjentów, nie pozostawiając Belgii możliwości uwzględnienia dokonanej przez inne organy podatkowe korekty finansowej w górę;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy oczywistego błędu w ocenie, przekroczenia uprawnień oraz braku odpowiedniego uzasadnienia w zakresie w jakim decyzja Komisji z dnia 11 stycznia 2016 r. w sprawie zastosowanego przez Królestwo Belgii systemu pomocy państwa dotyczącego zwolnienia z podatku nadwyżki zysków SA.37667 (2015/C) (ex 2015/NN) stwierdza istnienie pomocy państwa.

2.	Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 107 TFUE oraz obowiązku uzasadnienia, jak również oczywistego błędu w ocenie, ponieważ zaskarżona decyzja kwalifikuje rzekomy system pomocy jako środek selektywny.

3.	Zarzut trzeci dotyczy naruszenia art. 107 TFUE oraz oczywistego błędu w ocenie, ponieważ zaskarżona decyzja potwierdza, że ten rzekomy system pomocy stanowi źródło korzyści.

4.	Zarzut czwarty dotyczy naruszenia art. 107 TFUE, naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, oczywistego błędu w ocenie, przekroczenia uprawnień oraz naruszenia obowiązku uzasadnienia w zakresie w jakim zaskarżona decyzji nakazuje Belgii odzyskanie pomocy.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/30

Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2016 r. – Banco Cooperativo Español, SA/Junta Única de Resolución

(Sprawa T-323/16)

(2016/C 296/39)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Banco Cooperativo Español, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: D. Sarmiento Ramirez-Escudero, abogado)

Strona pozwana: Junta Única de Resolución

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie braku stosowania art. 5 ust. 1 rozporządzenia delegowanego 2015/63; i

—	stwierdzenie nieważności decyzji Junta Única de Resolución o nałożeniu składki ex ante za rok rozliczeniowy 2016 skierowanej do Banco Cooperativo Español.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżąca zaskarża decyzję o składce ex ante na rzecz Fondo Único de Resolución (jednolitego funduszu restrukturyzacji) i doręczonej za pośrednictwem Autoridad de Resolución Ejecutiva española (FROB) z dnia 26 kwietnia 2016 r. zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/81 z dnia 19 grudnia 2014 r. określającego jednolite warunki stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. L 13 2015, s. 1).

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy oparty na zarzucie bezprawności na podstawie art. 277 TFUE, zmierzający do tego, aby Sąd stwierdził brak zastosowania art. 5 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. L 11 2015, s. 44). W tym zakresie twierdzi się, że wspomniany artykuł rozporządzenia delegowanego:

—	Narusza art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59, ponieważ ustanawia system obliczenia, który obciąża podmiot o konserwatywnym profilu ryzyka składką ex ante właściwą dla jednostki o bardzo wysokim stopniu ryzyka.

—	Narusza art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ w nieuzasadniony sposób ogranicza prawo podstawowe do swobody przedsiębiorczości.

—	Narusza zasadę proporcjonalności, ponieważ nie uwzględnia podwójnego naliczania, które następuje w określonych pasywach skarżącej, co powoduje w ten sposób niekonieczne i nieproporcjonalne oraz oczywiście nieuzasadnione ograniczenie.

2.	Zarzut drugi oparty na naruszeniu art. 103 ust. 2 dyrektywy 2014/59 i art. 70 rozporządzenia 806/2014 interpretowanych w świetle art. 16 Karty oraz w świetle zasady proporcjonalności.

W tym zakresie twierdzi się, że słuszne powody braku zastosowania art. 5 ust. 1 rozporządzenia delegowanego 2015/64 wykazują w jasny sposób konieczność dostosowania profilu ryzyka skarżącej do specyfiki działania sieci współpracy, na której czele stoi, zgodnie z wyżej wymienionymi artykułami. W ten sposób, w zakresie w jakim zaskarżona decyzja, której treść odpowiada ścisłemu i literalnemu zastosowaniu przepisu, którego treść nie uwzględnia profilu ryzyka skarżącej, należy uznać ją za sprzeczną z art. 103 ust. 2 dyrektywy 2014/59, a w szczególności z rozporządzeniem 806/2014, którego art. 70 dotyczący składek ex ante odsyła do postanowień dyrektywy 2014/59 oraz do jej przepisów wykonawczych.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/31

Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2016 r. – Hello Media/EUIPO — Hola (#hello digitalmente diferentes)

(Sprawa T-330/16)

(2016/C 296/40)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Hello Media, SL (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat A. Alejos Cutuli)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Hola, SL (Madryt, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „#hello digitalmente diferentes” – zgłoszenie nr 12 440 574

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 kwietnia 2016 r. w sprawie R 1979/2015-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	oddalenie sprzeciwu B 2 336 348 wobec zgłoszenia unijnego znaku towarowego nr 12 440 574;

—	nakazanie rejestracji unijnego znaku towarowego nr 12 440 574 „#hello digitalmente diferentes” (z grafiką)

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/32

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2016 r. – Hello Media/EUIPO — Hola (#hello media group)

(Sprawa T-331/16)

(2016/C 296/41)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Hello Media, SL (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat A. Alejos Cutuli)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Hola, SL (Madryt, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „#hello media group”– zgłoszenie nr 12 441 317

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 kwietnia 2016 r. w sprawie R 2012/2015-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	oddalenie sprzeciwu B 2 336 371 wobec zgłoszenia unijnego znaku towarowego nr 12 441 317

—	nakazanie rejestracji unijnego znaku towarowego nr 12 441 317 #hello media group» (z grafiką)

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/32

Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2016 r. – Colgate-Palmolive/EUIPO (360o)

(Sprawa T-332/16)

(2016/C 296/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Colgate-Palmolive Co. (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci M. Zintler i A. Stolz)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „360o” – zgłoszenie nr 14 042 162

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie R 2288/2015-4

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009 i przepisów prawnych dotyczących jego stosowania określonych w art. 65 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/33

Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2016 r. – Colgate-Palmolive/EUIPO (360o)

(Sprawa T-333/16)

(2016/C 296/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Colgate-Palmolive Co. (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci M. Zintler i A. Stolz)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „360o” – zgłoszenie nr 14 042 188

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie R 2287/2015-4

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009 i przepisów prawnych dotyczących jego stosowania określonych w art. 65 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/34

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2016 r. – Esco-Graphics/Komisja

(Sprawa T-335/16)

(2016/C 296/44)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Esco-Graphics BVBA (Gandawa, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci H. Viaene, B. Hoorelbeke, D. Gillet i F. Verhaegen)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie dopuszczalności skargi;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 11 stycznia 2016 r. SA.37667 (2015/C) (ex 2015/NN) w sprawie wprowadzonego w życie przez Belgię systemu pomocy dotyczącego zwolnienia z opodatkowania nadmiernych zysków.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 1 lit. d) rozporządzenia 2015/1589 (1), art. 107 ust. 1 TFUE i art. 296 TFUE, gdyż Komisja niesłusznie zakwalifikowała kwestionowany środek jako system pomocy.

—

Komisja narusza art. 1 lit. d) rozporządzenia 2015/1589 i art. 107 ust. 1 TFUE, gdyż niesłusznie kwalifikuje kwestionowany środek jako system pomocy. Kwestionowana pomoc nie może zostać przyznana wyłącznie na podstawie art. 185 § 2 lit. b) Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 (ustawy o podatku dochodowym z 1992 r.), lecz wymaga dalszych środków wykonawczych do zastosowania tego przepisu.

—

Komisja narusza art. 296 TFUE, gdyż jej uzasadnienie jest wewnętrznie sprzeczne. Sprzeczność ta polega na tym, że Komisja nie wyjaśnia, dlaczego przy ocenie kryterium selektywności wychodzi z założenia, że indywidualne interpretacje podatkowe nie wynikają bezpośrednio z art. 185 § 2 lit. b) Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, podczas gdy badając istnienie systemu pomocy, przyjmuje założenie, że wspomniany przepis nie wymaga dalszych środków wykonawczych.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE i obowiązku uzasadnienia na podstawie art. 296 TFUE, gdyż Komisja nieprawidłowo oceniła istnienie korzyści.

—

Komisja nie zbadała, czy kwestionowany środek pomocy rzeczywiście prowadzi do przyznania korzyści w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE przedsiębiorstwom będących jej beneficjentami. Występowanie tej okoliczności jest jednak istotną przesłanką pomocy państwa, wobec czego Komisja musi ją zbadać, zanim będzie mogła stwierdzić istnienie pomocy państwa, gdyż w przeciwnym razie naruszy obowiązek uzasadnienia na podstawie art. 296 TFUE.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE obowiązku uzasadnienia na podstawie art. 296 TFUE, gdyż Komisja nie oceniła prawidłowo kwestii selektywnego charakteru kwestionowanego środka.

—

Artykuł 185 § 2 lit. b) Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 i wynikający z niego system zwolnienia z opodatkowania nadmiernych zysków jest dostępny wszystkim przedsiębiorstwom, które znajdują się w porównywalnej sytuacji faktycznej i prawnej i prowadzą działalność gospodarczą, której dotyczy kwestionowany środek. Kwestionowany środek nie jest tym samym ograniczony do konkretnych przedsiębiorstw, które dałoby się określić na podstawie specyficznych cech, i dlatego nie jest selektywny w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE

—

Tytułem zarzutu posiłkowego skarżąca podnosi, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie poprzez ustalenie, że zwolnienie z opodatkowania nadmiernych zysków nie jest częścią regulacji referencyjnej. Zwolnienie z opodatkowania nadmiernych zysków na podstawie efektów synergii i korzyści skali przy zastosowaniu zasady ceny rynkowej jest istotną częścią przepisów określających całkowitą wysokość podlegającego opodatkowaniu dochodu, wobec czego nie może być postrzegane jako prowadzące do selektywności odstępstwo od regulacji referencyjnej.

—

Tytułem dalszego zarzutu posiłkowego skarżąca podnosi, że Komisja nie może wykazać, iż belgijska komisja interpretacji podatkowych błędnie zastosowała zasadę ceny rynkowej przy zastosowaniu art. 185 § 2 lit. b) Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992. Argumentacja Komisji jest niespójna; uwzględnione są przy tym wprawdzie ważne aspekty, ale wzajemnie one sobie przeczą albo nie wykazują wymaganej spójności.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady pewności prawa poprzez nałożenie obowiązku odzyskania pomocy

—

Zgodnie ze stałą praktyką decyzyjną Komisji, w której zasada ceny rynkowej nie była poddana dyskusji, nakazanie odzyskania rzekomej pomocy w niniejszej sprawie oznaczać będzie naruszenie zasady pewności prawa. W każdym razie w świetle dotychczasowej praktyki decyzyjnej i orzecznictwa nie można było przewidzieć, by art. 185 § 2 lit. b) Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 naruszał art. 107 TFUE.

(1) Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/35

Skarga wniesiona w dniu 22 czerwca 2016 r. – Versace 19.69 Abbigliamento Sportivo/EUIPO – Gianni Versace (VERSACE 19.69 ABBIGLIAMENTO SPORTIVO)

(Sprawa T-336/16)

(2016/C 296/45)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Versace 19.69 Abbigliamento Sportivo Srl (Busto Arsizio, Włochy) (przedstawiciel: adwokat F. Caricato)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Gianni Versace SpA (Mediolan, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny znak towarowy Unii Europejskiej zawierający elementy słowne „VERSACE 19.69 ABBIGLIAMENTO SPORTIVO” – zgłoszenie nr 11 992 435

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 kwietnia 2016 r. w sprawie R 1005/2015-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uwzględnienie niniejszej skargi;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji a w rezultacie zarejestrowanie znaku towarowego nr 11 992 435 w odniesieniu do wszystkich żądanych towarów, bez uszczerbku dla już przyznanych;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

Strona skarżąca utrzymuje, że decyzja z dnia 6 kwietnia 2016 r. jest obarczona wadą z uwagi na niewystarczające badanie środków dowodowych, wykazujących niewystarczające korzystanie z podnoszonych znaków przez stronę przeciwną, a ponadto brak zawarcia uważnej oceny ryzyka wprowadzenia w błąd pomiędzy znakami towarowymi i towarami, w świetle wszystkich istotnych czynników.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/36

Skarga wniesiona w dniu 22 czerwca 2016 r. – Versace 19.69 Abbigliamento Sportivo/EUIPO – Gianni Versace (VERSACCINO)

(Sprawa T-337/16)

(2016/C 296/46)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Versace 19.69 Abbigliamento Sportivo Srl (Busto Arsizio, Włochy) (przedstawiciel: adwokat F. Caricato)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Gianni Versace SpA (Mediolan, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny znak towarowy Unii Europejskiej zawierający element słowny „VERSACCINO” – zgłoszenie nr 11 957 685

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 kwietnia 2016 r. w sprawie R 172/2015-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uwzględnienie niniejszej skargi;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji a w rezultacie zarejestrowanie znaku towarowego nr 11 957 685 w odniesieniu do wszystkich żądanych towarów, bez uszczerbku dla już przyznanych;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania

Podniesione zarzuty

Strona skarżąca utrzymuje, że decyzja z dnia 6 kwietnia 2016 r. była zagrożona od samego początku i wadliwa z uwagi na niewystarczające badanie środków dowodowych, ale przede wszystkim z uwagi na powierzchowną ocenę znaków w kontekście niejasności w języku włoskim, do którego EUIPO wydaje się odnosić.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/37

Skarga wniesiona w dniu 29 czerwca 2016 r. – Trane/Komisja

(Sprawa T-343/16)

(2016/C 296/47)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Trane (Zaventem, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci H. Gilliams i J. Bocken)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 11 stycznia 2016 r. w sprawie zastosowanego przez Królestwo Belgii systemu pomocy państwa dotyczącego zwolnienia z podatku nadwyżki zysków SA.37667 (2015/C) (ex 2015/NN);

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 2–4 tej decyzji;

—

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy oczywistego błędu w ocenie, przekroczenia uprawnień oraz braku odpowiedniego uzasadnienia, ponieważ decyzja Komisji z dnia 11 stycznia 2016 r. w sprawie zastosowanego przez Królestwo Belgii systemu pomocy państwa dotyczącego zwolnienia z podatku nadwyżki zysków SA.37667 (2015/C) (ex 2015/NN) stwierdza istnienie pomocy państwa.

2.	Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 107 TFUE oraz obowiązku uzasadnienia, jak również oczywistego błędu w ocenie, ponieważ zaskarżona decyzja kwalifikuje rzekomy system pomocy jako środek selektywny.

3.	Zarzut trzeci dotyczy naruszenia art. 107 TFUE oraz oczywistego błędu w ocenie, ponieważ zaskarżona decyzja potwierdza, że ten rzekomy system pomocy stanowi źródło korzyści.

4.	Zarzut czwarty dotyczy naruszenia art. 107 TFUE, naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, oczywistego błędu w ocenie, przekroczenia uprawnień oraz naruszenia obowiązku uzasadnienia, ponieważ zaskarżona decyzji nakazuje Belgii odzyskanie pomocy.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/38

Skarga wniesiona w dniu 29 czerwca 2016 r. – Inox Mare/Komisja

(Sprawa T-347/16)

(2016/C 296/48)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Inox Mare Srl (Rimini, Włochy) (przedstawiciel: adwokat R. Holzeisen)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 6 stycznia 2016 r. (REM 02/14) – C (2015) 9672 final) stwierdzającej, że zwrot należności przywozowych nie jest uzasadniony w danej sprawie, oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Decyzja zaskarżona w niniejszej sprawie stanowi kolejną decyzję względem tej, która jest przedmiotem sprawy T-289/16, Inox Mare/Komisja.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi niezgodność z prawem zaskarżonego aktu wynikającą z poważnych wad prawnych związanego z nim postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego przez OLAF i zakończonego raportem końcowym zaskarżonym we wspomnianej sprawie T-289/16.

Konkretnie zaskarżony akt obarczony jest następującymi wadami:

—	Naruszenie i błędne zastosowanie przepisów wspólnotowych dotyczących ceł antydumpingowych.

—	Naruszenie i błędne zastosowanie przepisów zarówno wspólnotowych, jak i filipińskich dotyczących spoczywającego na filipińskich organach celnych obowiązku kontroli pochodzenia poświadczonych przez nie towarów.

—	Naruszenie i błędne zastosowanie art. 220 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. 1992, L 302, s. 1).

W swoich żądaniach skarżąca wnosi zatem o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji z powodu naruszenia traktatów i norm prawnych dotyczących ich stosowania, jak też Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności jej art. 41.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/39

Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2016 r. – Aristoteleio Panepistimio Thessalonikis/Agencja Wykonawcza Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERCEA)

(Sprawa T-348/16)

(2016/C 296/49)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Aristoteleio Panepistimio Thessalonikis (Saloniki, Grecja) (przedstawiciel: adwokat V. Christianos)

Strona pozwana: Agencja Wykonawcza Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERCEA) (Bruksela, Belgia)

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie, że żądanie strony pozwanej zapłaty wierzytelności, na którą opiewa nota debetowa nr 3241606289 z dnia 26 maja 2016 r. wystawiona w celu odzyskania od Aristoteleio Panepistimio Thessalonikis części subwencji, którą ta uzyskała w ramach projektu MINATRAN, w wysokości 245 525,43 EUR – jest bezpodstawne oraz że kwota ta odpowiada wydatkom, które kwalifikują się do pomocy;

—	obciążenie Agencji Wykonawczej Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERCEA) kosztami poniesionymi przez stronę pozwaną.

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca wnosi do Sądu Unii Europejskiej, na podstawie art. 272 TFUE, o stwierdzenie, że kwota, której zwrotu domaga się ERCEA odpowiada wydatkom, które kwalifikują się do pomocy.

W uzasadnieniu skargi storna skarżąca twierdzi, że wydatki zakwestionowane przez ERCEA kwalifikują się do pomocy, w tym w szczególności koszty zatrudnienia, koszty podróży i wydatki pośrednie. Tezy te potwierdzają dowody przedstawione ERCEA przez stronę skarżącą w trakcie kontroli na miejscu oraz w następującej po niej wyminie korespondencji, a w szczególności łączna analiza wszystkich przedstawionych dowodów.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/39

Skarga wniesiona w dniu 1 lipca 2016 r. – Kinepolis Group/Komisja

(Sprawa T-350/16)

(2016/C 296/50)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Kinepolis Group (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: H. Gilliams i J. Bocken, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 11 stycznia 2016 r. w sprawie zastosowanego przez Królestwo Belgii systemu pomocy państwa dotyczącego zwolnienia z podatku nadwyżki zysków SA.37667 (2015/C) (ex 2015/NN);

—	tytułem ewentualnym, stwierdzenie nieważności art. 2–4 tej decyzji;

—

w każdym razie stwierdzenie nieważności art. 2–4 tej decyzji w zakresie, w jakim przepisy te a) nakazują odzyskanie pomocy od podmiotów innych, niż adresaci „decyzji o zwolnieniu z podatku nadwyżki zysków” określonej w zaskarżonej decyzji oraz b) nakazują odzyskanie kwoty równej zwolnieniu podatkowemu beneficjenta, nie pozostawiając Belgii możliwości uwzględnienia dokonanej przez inne organy podatkowe korekty finansowej w górę;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy oczywistego błędu w ocenie, przekroczenia uprawnień i braku odpowiedniego uzasadnienia, ponieważ decyzja Komisji z dnia 11 stycznia 2016 r. w sprawie zastosowanego przez Królestwo Belgii systemu pomocy państwa dotyczącego zwolnienia z podatku nadwyżki zysków SA.37667 (2015/C) (ex 2015/NN) stwierdza istnienie pomocy państwa.

2.	Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 107 TFUE i obowiązku uzasadnienia oraz oczywistego błędu w ocenie, ponieważ zaskarżona decyzja kwalifikuje rzekomy system pomocy jako środek selektywny.

3.	Zarzut trzeci dotyczy naruszenia art. 107 TFUE i oczywistego błędu w ocenie, ponieważ zaskarżona decyzja potwierdza, że ten rzekomy system pomocy stanowi źródło korzyści.

4.	Zarzut czwarty dotyczy naruszenia art. 107 TFUE, naruszenia zasady uzasadnionych oczekiwań, oczywistego błędu w ocenie, przekroczenia uprawnień i naruszenia obowiązku uzasadnienia, ponieważ zaskarżona decyzji nakazuje Belgii odzyskanie pomocy.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/40

Skarga wniesiona w dniu 1 lipca 2016 r. – adp Gauselmann/EUIPO (MULTI FRUITS)

(Sprawa T-355/16)

(2016/C 296/51)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: adp Gauselmann GmbH (Espelkamp, Niemcy) (przedstawiciel: Rechtsanwältin P. Koch Moreno)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny znak towarowy Unii Europejskiej „MULTI FRUITS” – zgłoszenie nr 13 646 542

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 kwietnia 2016 r. w sprawie R 1043/2015-5

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie podstaw zaskarżenia i stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie 7 ust. 1 lit. b) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie 7 ust. 1 lit. c) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/41

Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2016 r. – Punch Powertrain/Komisja

(Sprawa T-357/16)

(2016/C 296/52)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Punch Powertrain (przedstawiciele: adwokaci H. Viaene, B. Hoorelbeke, D. Gillet i F. Verhaegen)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie, że skarga o stwierdzenie nieważności jest dopuszczalna;

—	stwierdzenie nieważności opublikowanej na stronie internetowej Komisji Europejskiej w dniu 4 maja 2016 r. decyzji Komisji Europejskiej SA.37667 (2015/C) (ex 2015/NN) z dnia 11 stycznia 2016 r. w sprawie wdrożonego przez Belgię systemu pomocy państwa dotyczącego zwolnienia z podatku nadwyżek zysku;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 1 lit. d) rozporządzenia 2015/1589 (1), art. 107 ust. 1 TFUE i art. 296 TFUE, polegającego na tym, że Komisja błędnie zakwalifikowała sporny środek jako system pomocy.

—

Komisja narusza art. 1 lit. d) rozporządzenia 2015/1589 i art. 107 ust. 1 TFUE, gdyż błędnie kwalifikuje sporny środek jako system pomocy. Sporna pomoc nie może zostać przyznana wyłącznie na podstawie art. 185 § 2 lit. b) Wetboek van inkomstenbelastingen van 1992 (ustawy o podatku dochodowym z 1992 r.), lecz wymaga dalszych środków wykonawczych do zastosowania tego przepisu.

—

Komisja narusza art. 296 TFUE, ponieważ przedstawione przez nią uzasadnienie jest wewnętrznie sprzeczne. Sprzeczność ta polega na tym, że przy ocenie kryterium selektywności Komisja nie wyjaśniła, dlaczego stoi na stanowisku, że podstawą indywidualnych interpretacji podatkowych nie był bezpośrednio art. 185 § 2 lit. b) Wetboek van inkomstenbelastingen van 1992, mimo że przy ocenie istnienia systemu pomocy przyjmuje, że wskazany przepis nie wymaga dalszych środków wykonawczych.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE i wynikającego z art. 296 TFUE obowiązku uzasadnienia, polegającego na tym, że Komisja nie oceniła prawidłowo istnienia korzyści.

—

Komisja nie zbadała, czy sporny środek pomocy rzeczywiście prowadzi do przyznania korzyści w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE przedsiębiorstwom, wobec których został zastosowany. Przesłanka ta jest jednak istotnym elementem pomocy pastwa, wobec czego Komisja musi ją zbadać, aby mogła stwierdzić istnienie pomocy państwa, gdyż w przeciwnym wypadku narusza ciążący na niej na mocy art. 296 TFUE obowiązek uzasadnienia.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE i obowiązku uzasadnienia wynikającego z art. 296 TFUE, polegającego na tym, że Komisja nie oceniła prawidłowo selektywnego charakteru spornego środka.

—

Artykuł 185 § 2 lit. b) Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 i ustanowiony w nim system zwolnienia z podatku nadwyżek zysku jest dostępny dla wszystkich przedsiębiorstw, które znajdują się w sytuacji porównywalnej pod względem faktycznym i prawnym i które realizują transakcje gospodarcze objęte zakresem spornego środka. Sporny środek nie jest więc ograniczony do określonych przedsiębiorstw, które można wyselekcjonować na podstawie konkretnych cech, wobec czego nie jest on selektywny w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

—

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady pewności prawa poprzez nałożenie obowiązku odzyskania pomocy.

—

Zgodnie ze stałą praktyką decyzyjną Komisji, w której uznana w prawie międzynarodowym zasada ceny rynkowej nie była poddana dyskusji, nakazanie odzyskania rzekomej pomocy w niniejszej sprawie oznaczać będzie naruszenie zasady pewności prawa. W świetle dotychczasowej praktyki decyzyjnej i orzecznictwa nie można było bowiem przewidzieć, by art. 185 ust. 2 lit. b) Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 naruszał art. 107 TFUE.

(1) Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/42

Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2016 r. – Axel Springer/EUIPO – Stiftung Warentest (TestBild)

(Sprawa T-359/16)

(2016/C 296/53)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Axel Springer SE (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci K. Hamacher i G. Müllejans)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Stiftung Warentest (Berlin, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „TestBild” – zgłoszenie nr 4 555 579

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 maja 2016 r. w sprawie R 555/2015-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/44

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. – Kaufmann/Komisja

(Sprawa F-69/15)

((Służba publiczna - Zabezpieczenie społeczne - Wspólny system ubezpieczenia chorobowego - Świadczenia pielęgniarskie - Uprzednie zezwolenie - Przesłanki - Obowiązek korzystania z usług podmiotów upoważnionych na podstawie przepisów prawnych do zapewniania świadczeń pielęgniarskich lub opieki „nursing” - Zasada niedyskryminacji - Zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań - Obowiązek staranności - Granice - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej - Nakaz dla administracji - Oczywista niedopuszczalność - Artykuł 81 regulaminu postępowania))

(2016/C 296/54)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Sandra Kaufmann (Böhl-Iggelheim, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat F. Turk)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. S. Bohr i C. Ehrbar, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji w sprawie nieprzyznania byłemu urzędnikowi, którego następcą prawnym stała się skarżąca, uprzedniego zezwolenia na korzystanie ze świadczeń pielęgniarskich oraz żądanie przyznania skarżącej przejęcia usług pielęgniarskich świadczonych przez dane przedsiębiorstwo, z mocą od dnia 1 stycznia 2014 r.

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako w części oczywiście niedopuszczalna a w części oczywiście bezzasadna.

2)	Sandra Kaufmann pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/44

Skarga wniesiona w dniu 22 maja 2016 r. – ZZ/eu-LISA i Komisja

(Sprawa F-26/16)

(2016/C 296/55)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat M. Greinoman)

Strona pozwana: Europejska Agencja ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA)

Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności omownej decyzji w sprawie wniosku o wydanie uprzedniej zgody na leczenie dla jej męża we wspólnym systemie ubezpieczenia chorobowego UE.

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności omownej decyzji w sprawie wniosku o wydanie uprzedniej zgody na leczenie dla męża skarżącej objętego wspólnym systemem ubezpieczenia chorobowego;

—	stwierdzenie, że wirusowe zapalenie wątroby typu C, na które cierpi mąż skarżącej, jest poważną chorobą w rozumieniu art. 72 ust. 1 regulaminu pracowniczego;

—	obciążenie pozwanych kosztami postępowania.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/45

Skarga wniesiona w dniu 25 maja 2016 r. – ZZ/EASA

(Sprawa F-27/16)

(2016/C 296/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci S. Rodrigues i C. Bernard-Glanz)

Strona pozwana: Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenia nieważności decyzji o przeniesieniu skarżącego na inne stanowisko w interesie służby.

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji i w razie potrzeby decyzji oddalającej zażalenie;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/45

Skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2016 r. – ZZ/Komisja

(Sprawa F-28/16)

(2016/C 296/57)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci J.N. Louis i N. de Montigny)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej w przedmiocie nieprzyjęcia w rozsądnym terminie środków wykonawczych do wyroku F-96/13 oraz stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 22 grudnia 2015 r., która poprzez przeniesienie skarżącego z urzędu z przedstawicielstwa na Zachodnim Brzegu Jordanu i w Strefie Gazy we Wschodniej Jerozolimie do DG Mobilność i transport, dyrekcja ds. wspólnych zasobów MOVE/ENER w Brukseli, stanowiła decyzję potwierdzającą odmowę wykonania przytoczonego wyroku.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w przedmiocie nieprzyjęcia środków wykonawczych do wyroku w sprawie F-96/13 oraz decyzji z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie przeniesienia skarżącego z urzędu w interesie służby z przedstawicielstwa Unii Europejskiej na Zachodnim Brzegu Jordanu i w Strefie Gazy (Wschodnia Jerozolima) do dyrekcji generalnej ds. Mobilności i transportu (MOVE) w Brukseli z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2013 r., która stanowi decyzję wyłącznie potwierdzającą i została wykonana ponad 3 lata temu;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/46

Skarga wniesiona w dniu 17 czerwca 2016 r. – ZZ i in./EBI

(Sprawa F-30/16)

(2016/C 296/58)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ i in. (przedstawiciel: L.Y. Levi)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny (EBI)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji zawartych w rozliczeniach wynagrodzenia z kwietnia 2016 r., ustalających coroczną waloryzację wynagrodzeń ograniczoną do 0,6 % za rok 2016 i stwierdzenie nieważności kolejnych rozliczeń wynagrodzenia, a także, w razie potrzeby, pisma informującego skierowanego przez stronę pozwaną do skarżących w dniu 8 marca 2016 r. oraz zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania i zadośćuczynienia za poniesioną szkodę i doznaną krzywdę.

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji zawartej w rozliczeniach wynagrodzenia skarżących z kwietnia 2016 r., ustalającej coroczną waloryzację wynagrodzenia podstawowego ograniczoną do 0,6 % za rok 2016 i w konsekwencji stwierdzenie nieważności podobnych decyzji zawartych w kolejnych rozliczeniach wynagrodzenia, a w razie potrzeby, stwierdzenie nieważności pisma informującego skierowanego przez stronę pozwaną do skarżących w dniu 8 marca 2016 r.;

—

zasądzenie od strony pozwanej z tytułu naprawienia szkody materialnej: (i) pozostałej kwoty wynagrodzenia w wysokości wynikającej z zastosowania corocznej waloryzacji za 2016 r., czyli podwyżki o 2,3 %, za okres od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r.; (ii) pozostałej kwoty wynagrodzenia w wysokości wynikającej z zastosowania corocznej waloryzacji o 2,9 % za 2016 r. w odniesieniu do kwoty wynagrodzeń, które będą wypłacane od stycznia 2016 r.; (iii) odsetek za zwłokę od pozostałych należnych kwot wynagrodzenia do czasu pełnej spłaty należnych kwot, przy czym stopa odsetek powinna być obliczona na podstawie stopy ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji refinansowania, mającej zastosowanie w danym okresie, powiększonej o trzy punkty oraz (iv) odszkodowania za utratę siły nabywczej;

—	zasądzenie od strony pozwanej na rzecz każdego ze skarżących kwoty 1 000 EUR z tytułu zadośćuczynią za krzywdę;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/47

Skarga wniesiona w dniu 22 czerwca 2016 r. – ZZ przeciwko CEDEFOP

(Sprawa F-31/16)

(2016/C 296/59)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat S. Pappas)

Strona pozwana: Europejskie Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (CEDEFOP)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego o nieumieszczeniu nazwiska skarżącego na liście urzędników awansowanych w ramach postępowania w sprawie awansu (2015) przeprowadzanego przez Europejskie Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (CEDEFOP) oraz żądanie zadośćuczynienia i odszkodowania za krzywdę i szkodę materialną, jakich miał doznać skarżący.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 4 listopada 2015 w sprawie nieprzyznania awansu;

—	zasądzenie od CEDEFOP zadośćuczynienia i odszkodowania;

—	obciążenie CEDEFOP kosztami postępowania.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/47

Skarga wniesiona w dniu 23 czerwca 2016 r. – ZZ/ECDC

(Sprawa F-32/16)

(2016/C 296/60)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat V. Kolias)

Strona pozwana: Europejskie Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 21 września 2015 r. w sprawie zamknięcia sprawozdania z oceny skarżącego za 2011 r.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji oceniającego z odwołania z dnia 21 września 2015 r. w sprawie zamknięcia sprawozdania z oceny skarżącego za 2011 r. oraz, o ile zajdzie taka potrzeba, stwierdzenie nieważności organu upoważnionego do zawierania umów o pracę z dnia 20 kwietnia 2016 r. oddalającej zażalenie złożone w dniu 20 grudnia 2015 r. przez skarżącego;

—	obciążenie ECDC jego własnymi kosztami oraz kosztami postępowania skarżącego.

16.8.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/48

Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2016 r. – ZZ/Trybunał Sprawiedliwości

(Sprawa F-33/16)

(2016/C 296/61)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat A. Tymen)

Strona pozwana: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy ze skarżącym po zakończeniu okresu próbnego oraz żądanie odszkodowania i zadośćuczynienia.

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 lipca 2015 r. o rozwiązaniu stosunku pracy ze skarżącym;

—	stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 16 marca 2016 r. oddalającej zażalenie z dnia 16 października 2015 r.;

—	zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania za poniesioną przez skarżącego szkodę;

—	zasądzenie od strony pozwanej zadośćuczynienia za doznaną przez skarżącego krzywdę, oszacowanego aequo et bono na 60 000 EUR;

—	obciążenie strony pozwanej wszystkimi kosztami postępowania.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 296

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 59 16 sierpnia 2016

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2016/C 296/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1
	Sąd
2016/C 296/02	Sposób wyznaczania sędziego w celu zastąpienia sędziego, do którego odnosi się przeszkoda w wykonywaniu obowiązków	2
2016/C 296/03	Skład wielkiej izby	2
2016/C 296/04	Kryteria przedzielania spraw do izb	2

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2016/C 296/05	Sprawa C-608/13 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. – Compañía Española de Petróleos (CEPSA), SA/Komisja Europejska (Odwołanie — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Artykuł 81 WE — Hiszpański rynek bitumu do nawierzchni drogowych — Podział rynku i uzgadnianie cen — Przewlekłość postępowania przed Sądem — Przewlekłość postępowania przed Komisją — Odwołanie w przedmiocie kosztów)	4
2016/C 296/06	Sprawa C-616/13 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. – Productos Asfálticos (PROAS), SA/Komisja Europejska (Odwołanie — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Artykuł 81 WE — Hiszpański rynek bitumu do nawierzchni drogowych — Podział rynku i uzgadnianie cen — Przewlekłość postępowania przed Sądem Unii Europejskiej — Przewlekłość postępowania przed Komisją Europejską — Odwołanie w przedmiocie kosztów)	4
2016/C 296/07	Sprawa C-617/13 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. – Repsol Lubricantes y Especialidades, SA, dawniej Repsol Lubricantes YPF y Especialidades, SA, Repsol Petróleo, SA, Repsol, SA/Komisja Europejska [Odwołanie — Artykuł 81 WE — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Hiszpański rynek bitumu do nawierzchni drogowych — Podział rynku i uzgadnianie cen — Komunikat w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych (2002) — Punkt 23 lit. b) akapit ostatni — Częściowe zwolnienie z grzywny — Dowody odnoszące się do stanu faktycznego uprzednio nieznanego Komisji Europejskiej]	5
2016/C 296/08	Sprawa C-287/14: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gyulai Törvényszék – Węgry) – Eurospeed Ltd/Szegedi Törvényszék [Odesłanie prejudycjalne — Transport drogowy — Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 — Odpowiedzialność kierowcy za naruszanie obowiązku używania tachografu]	5
2016/C 296/09	Sprawa C-332/14: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Wolfgang und Dr. Wilfried Rey Grundstücksgemeinschaft GbR/Finanzamt Krefeld (Odesłanie prejudycjalne — Opodatkowanie — Podatek od wartości dodanej — Dyrektywa 77/388/EWG — Artykuł 17 ust. 5 akapit trzeci — Zakres stosowania — Odliczenie podatku naliczonego — Towary i usługi wykorzystane równocześnie w ramach transakcji podlegających opodatkowaniu i transakcji zwolnionych z podatku (towary i usługi o użytku mieszanym) — Określenie przeznaczenia towarów i usług nabytych dla celów budowy, użycia, konserwacji i utrzymania budynku służącego do realizacji w części transakcji uprawniających do odliczenia i w części transakcji nieuprawniających do odliczenia — Zmiana przepisów krajowych przewidujących sposób obliczania części podlegającej odliczeniu — Artykuł 20 — Korekta odliczeń — Pewność prawna — Uzasadnione oczekiwania)	6
2016/C 296/10	Sprawa C-470/14: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – Entidad de Gestión de Derechos de los Productores Audiovisuales (EGEDA), Derechos de Autor de Medios Audiovisuales (DAMA), Visual Entidad de Gestión de Artistas Plásticos (VEGAP)/Administración del Estado, Asociación Multisectorial de Empresas de la Electrónica, las Tecnologías de la Información y la Comunicación, de las Telecomunicaciones y de los contenidos Digitales (AMETIC) [Odesłanie prejudycjalne — Własność intelektualna i przemysłowa — Prawo autorskie i prawa pokrewne — Dyrektywa 2001/29/WE — Artykuł 5 ust. 2 lit. b) — Prawo do zwielokrotniania — Wyjątki i ograniczenia — Kopia na użytek prywatny — Godziwa rekompensata — Finansowanie z budżetu państwa — Dopuszczalność — Przesłanki]	7
2016/C 296/11	Sprawa C-479/14: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 8 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Düsseldorf – Niemcy) – Sabine Hünnebeck/Finanzamt Krefeld (Odesłanie prejudycjalne — Swobodny przepływ kapitału — Artykuły 63 TFUE i 65 TFUE — Podatek od darowizn — Darowizna nieruchomości położonej na terytorium krajowym — Krajowe przepisy przewidujące kwotę wolną od podatku wyższą w przypadku rezydentów niż w przypadku nierezydentów — Istnienie systemu prawa wyboru, który umożliwia każdej osobie mającej miejsce zamieszkania w państwie członkowskim Unii skorzystanie z wyższej kwoty wolnej od podatku)	8
2016/C 296/12	Sprawa C-481/14: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf – Niemcy) – Jørn Hansson/Jungpflanzen Grünewald GmbH [Odesłanie prejudycjalne — Własność intelektualna i przemysłowa — Wspólnotowa ochrona odmian roślin — Rozporządzenie (WE) 2100/94 — Naruszenie — Słuszne wynagrodzenie — Naprawienie szkody — Koszty sądowe i wydatki pozasądowe]	9
2016/C 296/13	Sprawa C-586/14: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Cluj – Rumunia) – Vasile Budișan/Administrația Județeană a Finanțelor Publice Cluj (Odesłanie prejudycjalne — Podatki wewnętrzne — Artykuł 110 TFUE — Podatek pobierany przez państwo członkowskie od pojazdów samochodowych przy okazji ich pierwszej rejestracji lub pierwszego przepisania prawa własności — Neutralność podatkowa w stosunku do używanych pojazdów samochodowych pochodzących z innych państw członkowskich oraz podobnych pojazdów samochodowych dostępnych na rynku krajowym)	10
2016/C 296/14	Sprawa C-25/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budapest Környéki Törvényszék – Węgry) – postępowanie przeciwko Istvánowi Baloghowi (Odesłanie prejudycjalne — Współpraca sądowa w sprawach karnych — Prawo do tłumaczenia ustnego i tłumaczenia pisemnego — Dyrektywa 2010/64/UE — Zakres stosowania — Pojęcie postępowania karnego — Postępowanie przewidziane w państwie członkowskim zmierzające do uznania orzeczenia w sprawie karnej wydanego przez sąd innego państwa członkowskiego i wpisania do rejestru karnego wyroku skazującego wydanego przez ten sąd — Koszty tłumaczenia tego orzeczenia — Decyzja ramowa 2009/315/WSiSW — Decyzja 2009/316/WSiSW)	10
2016/C 296/15	Sprawa C-47/15: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 7 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Sélina Affum/Préfet du Pas-de-Calais; Procureur général de la Cour d'appel de Douai (Odesłanie prejudycjalne — Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości — Dyrektywa 2008/115 WE — Wspólne normy i procedury stosowane wobec powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich — Zatrzymanie — Uregulowanie krajowe przewidujące możliwość orzeczenia w przypadku nielegalnego wjazdu kary pozbawienia wolności — Sytuacja tranzytu — Wielostronna umowa o readmisji)	11
2016/C 296/16	Sprawa C-63/15: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 7 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag, zittingsplaats 's-Hertogenbosch – Niderlandy) – Mehrdad Ghezelbash/Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie (Odesłanie prejudycjalne — Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 — Określanie państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego — Artykuł 12 — Wydanie dokumentów pobytu lub wiz — Artykuł 27 — Środek prawny — Zakres kontroli sądowej)	12
2016/C 296/17	Sprawa C-69/15: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. – (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság – Węgry) – Nutrivet D.O.O.E.L./Országos Környezetvédelmi és Természetvédelmi Főfelügyelőség [Odesłanie prejudycjalne — Środowisko — Odpady — Przemieszczanie — Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 — Artykuł 2 pkt 35 lit. g) ppkt (iii) — Nielegalne przemieszczanie — Błędne lub niespójne informacje wpisane do dokumentu zawartego w załączniku VII do tego rozporządzenia — Artykuł 50 ust. 1 — Sankcje znajdujące zastosowanie w przypadkach naruszenia przepisów tego rozporządzenia — Proporcjonalność]	13
2016/C 296/18	Sprawa C-155/15: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 7 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammarrätten i Stockholm – Migrationsöverdomstolen – Szwecja) – George Karim/Migrationsverket (Odesłanie prejudycjalne — Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 — Ustalenie państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego — Artykuł 18 — Wtórne przejęcie ubiegającego się o azyl, którego wniosek jest rozpatrywany — Artykuł 19 — Wygaśnięcie odpowiedzialności — Nieobecność na terytorium państw członkowskich przez co najmniej trzy miesiące — Nowa procedura ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego — Artykuł 27 — Środki prawne — Zakres kontroli sądowej)	14
2016/C 296/19	Sprawa C-158/15: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State – Niderlandy) – Elektriciteits Produktiemaatschappij Zuid-Nederland EPZ NV/Bestuur van de Nederlandse Emissieautoriteit [Odesłanie prejudycjalne — Zanieczyszczenie powietrza — System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych — Dyrektywa 2003/87/WE — Pojęcie instalacji — Objęcie składu paliwa — Rozporządzenie (UE) nr 601/2012 — Pojęcie paliwa wyprowadzonego z instalacji]	14
2016/C 296/20	Sprawa C-288/15: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht München – Niemcy) – Medical Imaging Systems GmbH (MIS)/Hauptzollamt München [Odesłanie prejudycjalne — Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 — Wspólna taryfa celna — Klasyfikacja taryfowa — Podpozycja 6211 3310 00 0 — Fartuchy — Płaszcz chroniący przed promieniowaniem]	15
2016/C 296/21	Sprawy połączone C-333/15 i C-334/15: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – María del Pilar Planes Bresco/Comunidad Autónoma de Aragón [Odesłanie prejudycjalne — Wspólna polityka rolna — Zintegrowany system zarządzania niektórymi systemami pomocy i ich kontroli — Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 — System płatności jednolitych — Artykuły 43 i 44 — Uprawnienia do płatności oparte na powierzchni — Hektary kwalifikujące się do objęcia pomocą obszarową — Trwałe użytki zielone — Uregulowanie krajowe uzależniające kwalifikowalność obszarów trwałych użytków zielonych przekraczających wielkość powierzchni upraw paszowych początkowo uwzględnionych przy ustaleniu uprawnień do płatności od ich wykorzystania na potrzeby hodowlane gospodarstwa rolnego]	16
2016/C 296/22	Sprawy połączone C-78/16 i C-79/16: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 9 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio – Włochy) – Giovanni Pesce i in. (C-78/16), Cesare Serinelli i in. (C-79/16)/Presidenza del Consiglio dei Ministri (C-79/16) Presidenza del Consiglio dei Ministri – Dipartimento della Protezione Civile, Commissario Delegato Per Fronteggiare il Rischio Fitosanitario Connesso alla Diffusione della Xylella nel Territorio della Regione Puglia, Ministero delle Politiche Agricole Alimentari e Forestali, Regione Puglia [Odesłanie prejudycjalne — Ochrona sanitarna roślin — Dyrektywa 2000/29/WE — Środki ochronne przed wprowadzaniem do Unii Europejskiej i rozprzestrzenianiem się w niej organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych — Decyzja wykonawcza (UE) 2015/789 — Środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmu Xylella fastidiosa (Wells i Raju) — Artykuł 6 ust. 2 lit. a) — Obowiązek natychmiastowego usunięcia roślin żywicielskich, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, w promieniu 100 m wokół roślin zakażonych — Ważność — Artykuł 16 ust. 3 dyrektywy 2000/29 — Zasada proporcjonalności — Zasada ostrożności — Obowiązek uzasadnienia — Prawo do odszkodowania]	17
2016/C 296/23	Sprawa C-182/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 4 lutego 2016 r. w sprawie T-247/14, Meica Ammerländische Fleischwarenfabrik Fritz Meinen GmbH & Co. KG/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 29 marca 2016 r. przez Meica Ammerländische Fleischwarenfabrik Fritz Meinen GmbH & Co. KG	18
2016/C 296/24	Sprawa C-254/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 3 maja 2016 r. – Glencore Grain Hungary Kft./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatóság	19
2016/C 296/25	Sprawa C-284/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 23 maja 2016 r. – Republika Słowacka/Achmea BV	19
2016/C 296/26	Sprawa C-286/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Cluj (Rumunia) w dniu 23 maja 2016 r. – SC Exmitiani SRL/Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Cluj	20
2016/C 296/27	Sprawa C-294/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia (Polska) w dniu 25 maja 2016 r.– postępowanie karne przeciwko J.Z.	21
2016/C 296/28	Sprawa C-315/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 2 czerwca 2016 r. – József Lingurár/Miniszterelnökséget vezető miniszter	21
2016/C 296/29	Sprawa C-320/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal de grande instance de Lille (Francja) w dniu 6 czerwca 2016 r. – postępowanie karne/Uber France SAS	22
2016/C 296/30	Sprawa C-329/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 13 czerwca 2016 r. – Syndicat national de l'industrie des technologies médicales (SNITEM), Philips France/Premier ministre, Ministre des Affaires sociales et de la Santé	22
2016/C 296/31	Sprawa C-335/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Općinski sud u Velikoj Gorici (Chorwacja) w dniu 15 czerwca 2016 r. – VG Čistoća d.o.o./Đuro Vladika, Ljubica Vladika	23
	Sąd
2016/C 296/32	Sprawa T-299/16: Skarga wniesiona w dniu 13 czerwca 2016 r. – Scheffler/EUIPO – Doc Generici (docfauna)	24
2016/C 296/33	Sprawa T-303/16: Skarga wniesiona w dniu 14 czerwca 2016 r. – Novartis Europharm/Komisja	24
2016/C 296/34	Sprawa T-304/16: Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2016 r. – bet365 Group/EUIPO – Hansen (BET365)	25
2016/C 296/35	Sprawa T-306/16: Skarga wniesiona w dniu 13 czerwca 2016 r. – Gamet/EUIPO – Metal-Bud Robert Gubała (Klamka do drzwi)	26
2016/C 296/36	Sprawa T-309/16: Skarga wniesiona w dniu 19 czerwca 2016 r. – Cafés Pont/EUIPO – Giordano Vini (Art's Café)	27
2016/C 296/37	Sprawa T-320/16: Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2016 r. – Make up for ever/EUIPO – L’Oréal (MAKE UP FOR EVER)	28
2016/C 296/38	Sprawa T-321/16: Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2016 r. – Ansell Healthcare Europe/Komisja	29
2016/C 296/39	Sprawa T-323/16: Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2016 r. – Banco Cooperativo Español, SA/Junta Única de Resolución	30
2016/C 296/40	Sprawa T-330/16: Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2016 r. – Hello Media/EUIPO — Hola (#hello digitalmente diferentes)	31
2016/C 296/41	Sprawa T-331/16: Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2016 r. – Hello Media/EUIPO — Hola (#hello media group)	32
2016/C 296/42	Sprawa T-332/16: Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2016 r. – Colgate-Palmolive/EUIPO (360o)	32
2016/C 296/43	Sprawa T-333/16: Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2016 r. – Colgate-Palmolive/EUIPO (360o)	33
2016/C 296/44	Sprawa T-335/16: Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2016 r. – Esco-Graphics/Komisja	34
2016/C 296/45	Sprawa T-336/16: Skarga wniesiona w dniu 22 czerwca 2016 r. – Versace 19.69 Abbigliamento Sportivo/EUIPO – Gianni Versace (VERSACE 19.69 ABBIGLIAMENTO SPORTIVO)	35
2016/C 296/46	Sprawa T-337/16: Skarga wniesiona w dniu 22 czerwca 2016 r. – Versace 19.69 Abbigliamento Sportivo/EUIPO – Gianni Versace (VERSACCINO)	36
2016/C 296/47	Sprawa T-343/16: Skarga wniesiona w dniu 29 czerwca 2016 r. – Trane/Komisja	37
2016/C 296/48	Sprawa T-347/16: Skarga wniesiona w dniu 29 czerwca 2016 r. – Inox Mare/Komisja	38
2016/C 296/49	Sprawa T-348/16: Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2016 r. – Aristoteleio Panepistimio Thessalonikis/Agencja Wykonawcza Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERCEA)	39
2016/C 296/50	Sprawa T-350/16: Skarga wniesiona w dniu 1 lipca 2016 r. – Kinepolis Group/Komisja	39
2016/C 296/51	Sprawa T-355/16: Skarga wniesiona w dniu 1 lipca 2016 r. – adp Gauselmann/EUIPO (MULTI FRUITS)	40
2016/C 296/52	Sprawa T-357/16: Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2016 r. – Punch Powertrain/Komisja	41
2016/C 296/53	Sprawa T-359/16: Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2016 r. – Axel Springer/EUIPO – Stiftung Warentest (TestBild)	42
	Sąd do spraw Służby Publicznej
2016/C 296/54	Sprawa F-69/15: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. – Kaufmann/Komisja (Służba publiczna — Zabezpieczenie społeczne — Wspólny system ubezpieczenia chorobowego — Świadczenia pielęgniarskie — Uprzednie zezwolenie — Przesłanki — Obowiązek korzystania z usług podmiotów upoważnionych na podstawie przepisów prawnych do zapewniania świadczeń pielęgniarskich lub opieki nursing — Zasada niedyskryminacji — Zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań — Obowiązek staranności — Granice — Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej — Nakaz dla administracji — Oczywista niedopuszczalność — Artykuł 81 regulaminu postępowania)	44
2016/C 296/55	Sprawa F-26/16: Skarga wniesiona w dniu 22 maja 2016 r. – ZZ/eu-LISA i Komisja	44
2016/C 296/56	Sprawa F-27/16: Skarga wniesiona w dniu 25 maja 2016 r. – ZZ/EASA	45
2016/C 296/57	Sprawa F-28/16: Skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2016 r. – ZZ/Komisja	45
2016/C 296/58	Sprawa F-30/16: Skarga wniesiona w dniu 17 czerwca 2016 r. – ZZ i in./EBI	46
2016/C 296/59	Sprawa F-31/16: Skarga wniesiona w dniu 22 czerwca 2016 r. – ZZ przeciwko CEDEFOP	47
2016/C 296/60	Sprawa F-32/16: Skarga wniesiona w dniu 23 czerwca 2016 r. – ZZ/ECDC	47
2016/C 296/61	Sprawa F-33/16: Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2016 r. – ZZ/Trybunał Sprawiedliwości	48