17.6.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 219/2

OPINIA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

z dnia 11 marca 2016 r.

w sprawie a) wniosku dotyczącego ustanowienia wspólnych zasad dotyczących sekurytyzacji, utworzenia europejskich ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji oraz b) wniosku dotyczącego rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych

(CON/2016/11)

(2016/C 219/03)

Wprowadzenie i podstawa prawna

W dniu 9 grudnia 2015 r. Europejski Bank Centralny (EBC) otrzymał od Rady Unii Europejskiej wniosek o wydanie opinii w sprawie a) wniosku (1) dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia wspólnych zasad dotyczących sekurytyzacji, utworzenia europejskich ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji oraz zmiany dyrektyw 2009/65/WE, 2009/138/WE, 2011/61/UE i rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (zwanego dalej „projektem rozporządzenia sekurytyzacyjnego”) oraz b) wniosku (2) dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (zwanego dalej „projektem zmiany rozporządzenia CRR”) (projekty zwane dalej łącznie „projektami rozporządzeń”) (3).

Właściwość EBC do wydania opinii wynika z art. 127 ust. 4 oraz art. 282 ust. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej z uwagi na to, że projekty rozporządzeń zawierają postanowienia mające wpływ na: a) podstawowe zadanie Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) dotyczące urzeczywistniania polityki pieniężnej, o którym mowa w art. 127 ust. 2 Traktatu; b) zadanie ESBC dotyczące przyczyniania się do należytego wykonywania polityk prowadzonych przez właściwe władze w odniesieniu do stabilności systemu finansowego, o którym mowa w art. 127 ust. 5 Traktatu oraz c) zadania powierzone EBC na podstawie art. 127 ust. 6 Traktatu, dotyczące polityk w dziedzinie nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi. Rada Prezesów wydała niniejszą opinię zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 17 ust. 5 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego.

UWAGI OGÓLNE

1. Zakres projektów rozporządzeń

1.1

EBC przyjmuje z zadowoleniem cele projektów rozporządzeń, którymi są wsparcie dla dalszej integracji rynków finansowych w Unii, przyczynianiee się do zróżnicowania źródeł finansowania i uwolnienia kapitału na potrzeby zdrowego kredytowania realnej gospodarki. Rozwój wspólnego zestawu podstawowych zasad w ramach unijnych przepisów dotyczących sekurytyzacji jest znaczącym krokiem w kierunku harmonizacji regulacyjnej i zapewnienia spójności. EBC wspiera również utworzenie kryteriów identyfikacji podzastawów sekurytyzacji, które mogą być klasyfikowane jako proste, przejrzyste standardowe (sekurytyzacje STS) i z zadowoleniem przyjmuje przewidziane przez projekt zmiany rozporządzenia CRR dostosowanie narzutów kapitałowych, zapewniające traktowania sekurytyzacji STS w sposób w większym stopniu uwzględniający ryzyko.

1.2

EBC jest zdania, że projekty rozporządzeń zachowują równowagę powierzy potrzebą przeglądu europejskiego rynku sekurytyzacji poprzez zmianę ram sekurytyzacji tak, aby były bardziej atrakcyjne dla emitentów i inwestorów oraz potrzebą zachowania ostrożnościowego charakteru ram regulacyjnych. EBC zauważa, że europejskie sekurytyzacje o cechach ogólnie zbliżonych do proponowanych sekurytyzacji STS przyniosły niewielkie straty podczas kryzysu finansowego (4). W konsekwencji za słuszne uznać należy rozróżnienie w ramach regulacyjnych pomiędzy tymi sekurytyzacjami oraz bardzo skomplikowanymi, nieprzejrzystymi i niestandardowymi sekurytyzacjami. W opinii EBC, generalnie, projektowane kryteria sekurytyzacji STS są ogólnie właściwe a niższe regulacyjne narzuty kapitałowe, które się do nich stosuje, są proporcjonalne do ich porównywalnie niższego profilu ryzyka. EBC podkreśla jednak, że jego poracie dla proponowanego sposobu ujmowania w kapitale sekurytyzacji STS opiera się na istnieniu solidnych kryteriów sekurytyzacji STS, odpowiedniej procedury ich potwierdzania oraz rygorystycznego nadzoru. W konsekwencji projektowane rozporządzenia powinny w opinii EBC podlegać dalszym ulepszeniom i usprawnieniom, które przedstawione są poniżej oraz w dołączonym załączniku o charakterze technicznym.

2. Rola EBC na rynku sekurytyzacji – polityka pieniężna oraz kwestie makroostrożnościowe

2.1

Długotrwałe ożywienie europejskiego rynku sekurytyzacji leży w szczególnym interesie EBC. Jako forma finansowania oparta na aktywach z możliwością kierowania przepływów kredytów do realnej gospodarki oraz transferu ryzyka, sekurytyzacja ma szczególne znaczenie dla mechanizmów transmisji polityki pieniężnej. Zdrowy europejski rynek sekurytyzacji jest wskaźnikiem funkcjonowania rynku kapitałowego w Unii. W szczelności sekurytyzacja może działać jako świeże źródło finansowania i uwalniać kapitał na cele kredytowania w sytuacji, w której możliwości udzielania kredytów gospodarce realnej są ograniczone, a wzrost gospodarczy pozostaje na niskim poziomie. Należy zatem uniknąć niepewności dotyczącej terminu przyjęcia projektów rozporządzeń w celu zapewnienia koniecznej jasności regulacyjnej i stabilności uczestnikom rynku sekurytyzacji, celem wspierania długotrwałego wzrostu na rynku.

2.2

EBC ma duże doświadczenie w zakresie sekurytyzacji nabyte w zwązku z prowadzeniem operacji polityki pieniężnej Eurosystemu. EBC z jednej strony przyjmuje papiery wartościowe zabezpieczone aktywami, które spełniają kryteria kwalifikacji, jako zabezpieczenie dla zasilających w płynność transakcji odwracalnych Eurosystemu, a z drugiej strony dokonuje zakupów papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami w ramach prowadzonego przez Eurosystem rozszerzonego programu zakupu aktywów (5). Dostarcza to EBC informacji potrzebnych do zajęcia stanowiska w zakresie projektów rozporządzeń, w szczególności w odniesieniu do przejrzystości, należytej staranności, zapotrzebowania inwestorów oraz funkcjonowania rynku. EBC zauważa jednak, że projekty rozporządzeń są niezależne od od zasad Eurosystemu dotyczących zabezpieczeń oraz programu zakupu papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, ponieważ są to instrumenty polityki pieniężnej stanowiące wyłączną kompetencję Eurosystemu.

2.3

Wreszcie, uwzględniając zadania EBC w zakresie polityki pieniężnej oraz zadania o charakterze makroostrożnościowym, EBC brał również aktywny udział w debacie publicznej dotyczącej inicjatyw regulacyjnych w zakresie sekurytyzacji, podczas której podkreślał korzyści zdrowych rynków sekurytyzacji (6), rekomendował zróżnicowane sposoby ujmowania w kapitale sekurytyzacji oraz wspierał ostrożne ramy unijne dla sekurytyzacji STS (7). Szczegółowe zalecenia EBC w sprawie projektów rozporządzeń, które przedstawiono poniżej oraz w załączonym załączniku technicznym, odzwierciedlają te uwagi.

3. Wyjaśnienie kompetencji nadzorczych EBC w odniesieniu do sekurytyzacji

3.1

Niezależnie od działań EBC dotyczących polityki pieniężnej na rynku sekurytyzacji, jego rola w nowym reżimie sekurytyzacji jako nadzorcy musi podlegać odrębnej ocenie. W szczelności na podstawie art. 127 ust. 6 Traktatu możliwe jest wyłącznie powierzenie Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególnych zadań dotyczących polityk w dziedzinie nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi. Równocześnie, na podstawie art. 4 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 (8) powierza się EBC na potrzeby nadzoru ostrożnościowego zadanie zapewnienia przestrzegania przez istotne instytucje kredytowe odpowiednich przepisów prawa Unii, nakładających wymogi ostrożnościowe w dziedzinie sekurytyzacji. Art. 15 projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego wyznacza EBC jako organ właściwy do nadzoru przestrzegania przez istotne instytucje kredytowe obowiązków dochowania należytej staranności, wymogów w zakresie zatrzymania ryzyka, wymogów przejrzystości oraz kryteriów sekurytyzacji STS. W świetle powyższego, art. 15 projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego powierza również EBC zadania nadzorcze, które nie mają przede wszystkim charakteru ostrożnościowego, lecz odnoszą się raczej do rynków produktów oraz ochrony inwestorów.

3.2

EBC zgadza się, że powinien być instytucją właściwą do zapewnienia przestrzegania wymogów dochowania należytej staranności przez istotne instytucje kredytowe, w tym weryfikacji przez istotne instytucje kredytowe działające jako inwestorzy w transakcjach sekurytyzacyjnych, czy jednostka inicjująca, jednostka sponsorująca lub pierwotny kredytodawca spełnia wymogi dotyczące zatrzymania ryzyka (art. 3 projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego), jak również przestrzegania przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (9) (rozporządzenia w sprawie wymogów kapitałowych (CRR)) dotyczących przeniesienia istotnej części ryzyka oraz przypisania wag ryzyka do różnych klas produktów sekurytyzacyjnych, gdyż zadania te mają bez wątpienia charakter ostrożnościowy. W tym kontekście EBC zgadza się również, że nadzór nad przestrzeganiem kryteriów udzielania kredytów, o którym mowa w tekście kompromisowym Komisji (10), znajduje się również w ramach zadań nadzorczych powierzonych EBC na podstawie art. 4 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1024/2013.

3.3

Z drugiej strony, art. 6 do 14 projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego, które zawierają kryteria sekurytyzacji STS i określają procesy mające zapewnić przestrzeganie spełniania kryteriów sekurytyzacji STS, dotyczą nadzoru nad rynkami sekurytyzacji. EBC jest zdania, że zadanie to wyraźnie wykracza poza zakres zadań dotyczących nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi. EBC z zadowoleniem przyjmuje poprawki przedstawione w tekście kompromisowym Komisji (11), które umożliwiają państwom członkowskim wyznaczenie właściwych władz odpowiedzialnych za nadzór nad przestrzeganiem przez jednostki inicjujące, sponsorujące lub jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji kryteriów sekurytyzacji STS, w miejsce bezpośredniego przydzielenia tych zadań właściwym organom odpowiedzialnym za nadzór zgodnie z odpowiednim ustawodawstwem sektorowym Unii.

3.4

Pomimo istnienia argumentów za określeniem tych przepisów jako ostrożnościowe, bezpośrednio zapewniające przestrzeganie przez istotne instytucje kredytowe działające jako jednostki inicjujące, jednostki sponsorujące lub pierwotni kredytodawcy zasad dotyczących zatrzymania ryzyka (art. 4) oraz wymogów przejrzystości (art. 5), powinny być one widziane jako odnoszące się przede wszystkim do nadzoru nad rynkami produktów, ponieważ przepisy te zapewniają zgodność interesów pomiędzy jednostkami inicjującymi, jednostkami sponsorującymi lub pierwotnymi kredytodawcami i inwestorami oraz umożliwiają inwestorom zrozumienie, ocenę oraz porównanie transakcji sekurytyzacyjnych. EBC uważa zatem, że takie zadania nie mogą być mu powierzone. EBC zauważa, że w tekście kompromisowym Rady (12) zadania zapewnienia przestrzegania przez instytucje kredytowe działające jako instytucje sponsorujące, instytucje inicjujące, pierwotni kredytodawcy lub instytucje SSPE zasad dotyczących zatrzymania ryzyka oraz wymogów przejrzystości również powierzono organom wyznaczonym na podstawie art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (13). EBC z zadowoleniem przejmuje treść tekstu kompromisowego Rady, który odchodzi od bezpośredniego odniesienia do EBC i zauważa, że nie uznałby tych zadań za powierdzone EBC na podstawie art. 4 ust. 1 lit d) rozporządzenia (UE) nr 2014/2013.

3.5

W konsekwencji należy zmienić art. 15 projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego celem zapewnienia, aby zadania powierdzone EBC na podstawie projektu rozporządzenia w sprawie sekurytyzacji odpowiadały zadaniom powierzonym EBC na mocy rozporządzenia (UE) nr 1024/2013.

UWAGI SZCZEGÓŁOWE

CZĘŚĆ I: PROJEKT ROZPORZĄDZENIA SEKURYTYZACYJNEGO

4. Przepisy mające zastosowanie do wszystkich sekurytyzacji

4.1

EBC z zadowoleniem przyjmuje dokonaną przez projekt rozporządzenia sekurytyzacyjnego konsolidację i harmonizację istniejących wymogów regulacyjnych we wspólny zestaw zasad dla wszystkich sekurytyzacji, gdyż znacząco uprości to ramy regulacyjne oraz ograniczy niezgodności i powielenia. W zakresie, w jakim celem jest konsolidacja, powinna być ona jednak całościowa. Podobnie do tekstu kompromisowego Komisji (14), EBC zaleca zatem skreślenie art. 8b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 (15) oraz – po wygaśnięciu okresu przejściowego o którym mowa w art. 28 ust. 6 projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego – powiązanego rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/3 (16) celem uniknięcia niepotrzebnych powtórzeń dotyczących obowiązków w zakresie przejrzystości i obowiązków informacyjnych zawartych w art. 5 projektu rozporządzenia w sprawie sekurytyzacji.

4.2

EBC przyjmuje również z zadowoleniem zawarte w projekcie rozporządzenia sekurytyzacyjnego podejście do wymogów przejrzystości. Wymogi dotyczące przejrzystości powinny być jednak równoważone koniecznością zachowania poufności prywatnych oraz dwustronnych transakcji. Art. 5 wymaga ujawniania danych wyłącznie istniejącym inwestorom. Prospekty emisyjne lub odpowiadające im dokumenty ofertowe, dane o poszczególnych kredytach oraz inne dokumenty sekurytyzacyjne powinny być ujawnione również przyszłym inwestorom. Takie dane powinny być jednak ujawniane publicznie jedynie w przypadku transakcji publicznych a w innych przypadkach powinny być ujawniane przyszłym inwestorom, do których kierowana jest transakcja. EBC rekomenduje jednocześnie wyłączenie niektórych sekurytyzacji z niepotrzebnych obciążeń w zakresie ujawniania informacji, takich jak transakcje wewnątrzgrupowe lub transakcje w których występuje wyłącznie jeden inwestor (17).

4.3

EBC zaleca również, aby dane o poszczególnych kredytach były wprost wymagane w art. 5 ust. 1 lit. a), w tym dla tych programów emisji papierów dłużnych przedsiębiorstw zabezpieczonych aktywami, które nie są w pełni wspierane lub w przypadku których zapadalność aktywa bazowego przekracza jeden rok, skrócono do przypadków, w których jest to konieczne do ochrony poufności klientów przedsiębiorstwa lub jednostek sponsorujących (18).

5. Kryteria sekurytyzacji STS

5.1

Powodzenie wprowadzenia ram prawnych dotyczących sekurytyzacji STS zależeć będzie przede wszystkim od zakresu, w jakim zostaną one wykorzystane przez uczestników rynku. Jest zatem ważne, aby kryteria te oraz ich zastosowanie nie były zbyt skomplikowane, celem zapewnienia, m.in. aby inwestorzy nie napotykali barier w wypełnianiu ich rozległych obowiązków dochowania należytej staranności. Obowiązek zapewnienia przestrzegania kryteriów sekurytyzacji STS oraz zgłaszania ich przestrzegania spoczywa na stronach dokonujących sekurytyzacji. Przejrzystość kryteriów sekurytyzacji STS jest zatem kluczowa z perspektywy decyzji jednostek inicjujących i jednostek sponsorujących o stosowaniu ram STS oraz poddaniu się przez nie sankcjom za niespełnienie tych kryteriów. EBC uważa, że większość kryteriów jest wystarczająco przejrzysta. Niektóre z nich powinny być jednak dookreślone, celem zapewnienia pewności obrotu prawnego oraz efektywności dla podmiotów je interpretujących i stosujących (19). EBC zaleca zatem powierzenie Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego (EUNB) opracowania, w bliskiej współpracy z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) oraz Europejskim urzędem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) regulacyjnych standardów technicznych dotyczących kryteriów sekurytyzacji STS w przypadkach wymagających dalszego dookreślenia (20). Choć wydłuży to termin pełnego wdrożenia projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego, zostanie to jednak zrównoważone przez korzyści wynikające z mniejszych obciążeń i większej pewności prawnej dla wszystkich zaangażowanych stron.

5.2

Dobra jakość aktywów jest kluczem dla ram prawnych dotyczących sekurytyzacji STS oraz stanowi podstawę narzutów kapitałowych dla sekurytyzacji STS. Kredyty i pożyczki niezagrożone zrestrukturyzowane więcej niż trzy lata przed uwzględnieniem ich w sekurytyzacji STS powinny być zatem dozwolone. Jakiekolwiek rozluźnienie wymogów ponad ten poziom, takie jak zawarte w tekście kompromisowym Komisji (21), wymagałoby jednak zmiany narzutów kapitałowych przewidzianych w obecnym projekcie, celem utrzymania ostrożnościowego charakteru ram prawnych sekurytyzacji STS.

5.3

Programy ABCP maja potencjał wspierania finansowania gospodarki realnej. Preferencyjne sposoby ujmowania w kapitale regulacyjnym powinny być ograniczone do programów ABCP pozbawionych niedopasowań w terminach zapadalności aktywów bazowych i zobowiązań z tytułu papierów dłużnych przedsiębiorstw. EBC zaleca zatem jeden rok zamiast trzech lat, lub – jak to zaproponowano w tekście kompromisowym Komisji – do sześciu lat (22) ograniczenia pozostałego okresu zapadalności, dla aktywów bazowych programów ABCP sekurytyzacji STS, przy czym istniejące programy ABCP mogłyby spełnić te wymogi lub dostosować się do nich, zważywszy, że około połowa aktywów bazowych w istniejących europejskich programach ABCP posiada szacunkowy pozostały okres zapadalności poniżej roku i składa się w większości z należności z tytułu towarów i usług. Z perspektywy ostrożnościowej, niedopasowania terminów zapadalności narażają inwestorów, w przypadku niewykonania zobowiązania przez jednostkę sponsorującą, na ryzyko przedłużenia i potencjalne straty, a jednostki sponsorujące na problemu z płynnością lub nawet straty w przypadku, gdy inwestorzy nie rolują krótkoterminowego papieru w czasie zakłóceń na rynku. Wreszcie, swobodny pułap zapadalności może być przyczyną powstania niepożądanych możliwości arbitrażu regulacyjnego pomiędzy tradycyjnymi sekurytyzacjami STS a programami ABCP sekurytyzacji STS oraz, z punktu widzenia polityki, mógłby wpłynąć na rynki papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami z tytułu kredytów dla przedsiębiorstw oraz kredytów konsumenckich.

5.4

Sekurytyzacje STS powinny spełniać wyższe niż sekurytyzacje niebędące STS wymogi przejrzystości, ponieważ korzystają z preferencyjnych sposobów ujmowania w kapitale regulacyjnym, które są usprawiedliwione m.in. wysokim poziomem przejrzystości. Sprawozdania dla inwestorów są głównym źródłem wiedzy inwestorów po zakończeniu transakcji. Projekt rozporządzenia sekurytyzacyjnego powinien zatem precyzować, że wyższe standardy sprawozdawczości inwestorskiej są obowiązkowe dla sekurytyzacji STS (23).

5.5

Sekurytyzacje, których spłata zależy od upłynnienia zabezpieczenia, nie powinny kwalifikować się na potrzeby przepisów dotyczących sekurytyzacji STS (24). Wyniki takich sekurytyzacji zależą w dużym stopniu od założeń dotyczących właściwego ograniczenia zagrożeń rynkowych. Ryzyka mogą się zrealizować w sposób wychodzący poza przewidywane trudne sytuacje, podważając tym samym te założenia. Wyłącznie sekurytyzacje, których spłata zależy ściśle od gotowości dłużnika do spłaty i możliwości spełnienia zobowiązania powinny kwalifikować się na potrzeby ram STS.

6. Potwierdzenie sekurytyzacji STS i due diligence

6.1

EBC z zadowoleniem przyjmuje podejście przyjęte w proponowanym projekcie rozporządzenia sekurytyzacyjnego wymagające zarówno wspólnego samodzielnego potwierdzenia przez strony dokonujące sekurytyzacji spełnienia przez sekurytyzację kryteriów sekurytyzacji STS oraz przeprowadzenia przez inwestorów ich własnego badania due diligence w zakresie spełniania wymogów sekurytyzacji STS. Ten podstawowy mechanizm nakłada pierwotną odpowiedzialność za spełnianie kryteriów sekurytyzacji STS na strony dokonujące sekurytyzacji, które mogą to najlepiej ocenić. Pozwala to również na uniknięcie polegania na podmiotach trzecich lub certyfikacjach nadzorczych, a tym samym stanowi zachętę dla wszystkich stron sekurytyzacji do ostrożnego działania (25).

6.2

EBC zauważa potencjalne korzyści, które doświadczone podmioty trzecie mogą wnieść poprzez ich skumulowaną wiedzę, weryfikując przestrzeganie kryteriów sekurytyzacji STS, w szczególności dla jednostek inicjujących, które nie dokonywały wcześniej sekurytyzacji lub które dokonują tego nieregularnie. Nie należy jednak przyjmować przepisów nadających wprost podmiotom trzecim określone role w procesie potwierdzania spełniania kryteriów sekurytyzacji STS w projekcie rozporządzenia sekurytyzacyjnego, gdyż osłabiłoby to kluczowy filar ram sekurytyzacji STS (26). Po pierwsze, taki uregulowany udział podmiotów trzecich w procesie potwierdzania przestrzegania wymogów certyfikacji STS mógłby wprowadzić pokusę nadużyć dla inwestorów. Inwestorzy mieliby mniej zachęt do dokonywania niezależnych badań due diligence sekurytyzacji STS, ponieważ mogliby niesłusznie uznać poświadczenie przez podmiot trzeci za równe zatwierdzeniu o charakterze nadzorczym. Dodatkowo, zwiększyłoby to złożoność oraz obciążyłoby zasoby publiczne, mając na uwadze potrzebę nadzoru nad takimi podmiotami trzecimi. Co więcej, stworzyłoby to również ryzyko systemowe, ponieważ unieważnienie jednej lub większej liczby certyfikacji sekurytyzacji STS dokonanych przez taki podmiot trzeci mogłoby spowodować podejrzenia dotyczące wszystkich potwierdzeń spełniania kryteriów sekurytyzacji STS dokonywanych przez ten podmiot. Wreszcie, taka określona przepisami rola nie jest konieczna do osiągnięcia domniemanych potencjalnych korzyści oferowanych przez takie podmioty trzecie, ponieważ mogą one zwierać porozumienia z jednostkami inicjującymi i jednostkami sponsorującymi aby doradzać im w zakresie przestrzegania kryteriów sekurytyzacji STS. Zamiast tego, EBC uważa, że pewność prawna dla strony dokonujące sekurytyzacji powinna być przede wszystkim osiąknięta poprzez sprawienie, by kryteria sekurytyzacji STS były wystarczająco jasne (27).

6.3

Proces zgłaszania sekurytyzacji STS powinien zapewniać większą jasność dla inwestorów, poprzez wymóg udokumentowania wprost w podsumowaniu prospektu emisyjnego lub odpowiadającym mu dokumencie informacyjnym spełnienie kryteriów STS lub brak ich spełnienia, a jeśli kryteria te zostały spełnione, sposób w jaki tego dokonano. Wsparłoby to niezależne procedury due diligence prowadzone przez inwestorów (28).

7. Efektywna współpraca pomiędzy organami nadzorczymi

Spójne stosowanie i interpretacje projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego przez różnych nadzorców, szczególnie w kontekście sekurytyzacji STS, jest kluczowe dla spójności ram prawnych, ich przyjęcia przez uczestników rynku oraz – w konsekwencji – ich całościowej efektywności. EBC zaleca zatem ulepszenie procedur współpracy, o których mowa w art. 21, pomiędzy właściwymi organami a EUNB, ESMA i EIOPA celem bardziej efektywnego rozstrzygania różnic zdań z jednym lub z wieloma właściwymi organami, szczególnie w przypadkach, w których jeden lub więcej z nich podejmuje decyzję o tym, że dana sekurytyzacja powinna utracić status sekurytyzacji STS. Na potrzeby przejrzystości oraz spójności ESMA powinna prowadzić centralny rejestr wszystkich działań naprawczych przedsięwziętych w odniesieniu do sekurytyzacji regulowanych przez projekt rozporządzenia sekurytyzacyjnego.

8. Sankcje

Solidne ramy unijnego rynku sekurytyzacji wymagają wiarygodnych i odstraszających sankcji za nieprzestrzeganie projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego. Istnieje jednak kilka aspektów projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego, które nakładają nowe obowiązki na uczestników rynku lub wymagają dalszych definicji, wskazówek i interpretacji przez właściwe organy, Europejskie Urzędy Nadzoru lub uczestników rynku. Mając na uwadze te niejasności, trudno jest pogodzić nałożenie dotkliwych sankcji administracyjnych i karnych opartych ściśle na odpowiedzialności z ugruntowaną zasadą pewności prawnej w sprawach karnych lub z ogólnym celem zachęcania uczestników rynku to wykorzystania i stosowania projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego. Te niejasności i sankcje mogłyby w rzeczywistości zniechęcić uczestników rynku od udziału w proponowanych ramach sekurytyzacji. EBC zaleca zatem zdecydowanie zmniejszenie rodzajów dostępnych sankcji administracyjnych poprzez ograniczenie zakresu grzywien, usunięcie możliwości państw członkowskich nakładania sankcji za naruszenie projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego w art. 19 oraz nakładanie sankcji wyłącznie w przypadku zaniedbań, w tym zaniechań wynikających z zaniedbań, zamiast na podstawie ścisłej odpowiedzialności. Złagodziłoby to obawy o nieproporcjonalny charakter sankcji. Proponowane usunięcie artykułu 19 wyłączałoby jedynie ustanowienie nowego reżimu odpowiedzialności karnej odnoszącego się konkretnie do naruszeń projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego. Byłoby to jednak z zastrzeżeniem istniejących, bardziej ogólnych przepisów krajowego prawa karnego, którym działalność stron dokonujących sekurytyzacji już podlega. Może to obejmować przepisy ustanawiające odpowiedzialność karną za fałszywą, nieodpowiedzialną lub w inny sposób nieuczciwą działalność instytucji finansowych, ich pracowników lub kadrę zarządzająca na podstawie prawa krajowego, które pozostałoby oczywiście w mocy.

9. Zapewnienie rzetelnego nadzoru nad sekurytyzacjami STS w krajach trzecich

Ramy prawne sekurytyzacji STS powinny iść w parze z ostrożnym kreowaniem aktywów oraz strukturyzowaniem sekurytyzacji. Jest to z drugiej strony zależne od efektywnego nadzoru stosowanego celem zapewnienia, aby standardy sekurytyzacji STS nie zostały osłabione z upływem czasu. Kryzys finansowy pokazał, że ramy nadzorcze, które opierają się wyłącznie na samodzielnym potwierdzaniu przez strony dokonujące sekurytyzacji, bez stałego i rygorystycznego nadzoru, są podatne na nadużycia. Projekt rozporządzenia sekurytyzacyjnego dopuszcza obecnie, aby aktywa bazowe sekurytyzacji STS powstawały poza Unią, a jednostki inicjujące, jednostki sponsorujące lub jednostki SSPE mogą znajdować się poza Unią. Nie istnieje jednak obecnie żaden wymóg związany z nadzorem w krajach trzecich nad sekurytyzacjami STS (29). EBC wspiera ramy sekurytyzacji STS, które dopuszczają sekurytyzacje STS z emisją w krajach trzecich pod warunkiem że takie dopuszczenie jest uzupełnione wymogiem, aby jednostka inicjująca kraju trzeciego, jednostka sponsorująca lub jednostka SSPE biorące udział w takiej sekurytyzacji podlegały solidnym ramom nadzorczym w związku z ich działaniami dotyczącymi sekurytyzacji STS, które Komisja Europejska oceniła jako odpowiadające przepisom Unii (30).

CZĘŚĆ II: PROJEKT ZMIANY ROZPORZĄDZENIA CRR

10. Sposób ujmowania w kapitale sekurytyzacji STS

10.1

EBC zdecydowanie wspiera uwzględnienie kryteriów sekurytyzacji STS w przepisach dotyczących bankowego kapitału regulacyjnego za pośrednictwem projektu zmiany rozporządzenia CRR, jako wzmocnienie przeglądu bazylejskich ram sekurytyzacji z 2014 r. Kryteria sekurytyzacji STS ograniczają dwa główne źródła ryzyka sekurytyzacji STS: ryzyko strukturalne oraz ryzyko kredytowe związane z aktywami. Niższy profil ryzyka sekurytyzacji STS zapewnia relatywnie niższe narzuty kapitałowe.

10.2

Zarówno dostosowanie narzutów kapitałowych, jak i hierarchia metod obliczania narzutów kapitałowych dla sekurytyzacji STS mają znaczenie dla efektywności nowych przepisów w utrzymaniu właściwej równowagi pomiędzy przeglądem unijnego rynku sekurytyzacji i utrzymaniem ostrożnościowego charakteru przepisów sekurytyzacyjnych. EBC jest zdania, że zawarte w art. 260, art. 262 i art. 264 dostosowanie, które zmniejsza narzuty kapitałowe dla sekurytyzacji STS, jest właściwe z uwagi na ich niższy profil ryzyka.

10.3

W odniesieniu do hierarchii metod EBC jest zdania, że zmiany zawarte w art. 254 ust. 3 stanowią pozytywny pierwszy krok w kierunku bardziej zrównoważonego traktowania regulacyjnego sekurytyzacji STS z emisją w różnych jurysdykcjach Unii. W obecnym kształcie hierarchia ta umożliwia instytucjom kredytowym ograniczenie narzutów kapitałowych na podstawie sekurytyzacji opartej na zewnętrznych ratingach (SEC-ERBA) do poziomu mającego zastosowanie w standardową metodę sekurytyzacji (SEC-SA), pod pewnymi warunkami (31). Taka propozycja oznacza zwiększenie równych szans dla sekurytyzacji z emisją w jurysdykcjach unijnych pod warunkiem zastosowania ograniczenia wynikającego z ratingu państwa oraz innych restrykcyjnych metod ratingowych skutkujących narzutami kapitałowymi na podstawie metody SEC-ERBA znacząco wyższymi niż na podstawie metody SEC-SA, pomimo tego że wykorzystanie metody SEC-SA powinno normalnie skutkować wyższymi narzutami kapitałowymi. Projekt wprowadza jednak możliwości arbitrażu jeżeli banki wybiórczo zastosują ograniczenia metody SEC-SA do niektórych, a nie do wszystkich kwalifikujących się sekurytyzacji. Z drugiej strony, równe traktowanie nie będzie efektywne jeżeli ograniczenie jest możliwe w niektórych jurysdykcjach a zabronione w innych poprzez krajową swobodę nadzorczą do wydania lub odmowy wydania zgody.

10.4

EBC zaleca zakazanie wykorzystania metody SEC-ERBA (32) wyłącznie dla sekurytyzacji STS. Umożliwiłoby to równe traktowanie sekurytyzacji STS w Unii oraz pomiędzy unijnymi sekurytyzacjami STS i nieunijnymi sekurytyzacjami z emisją w jurysdykcjach, gdzie wykorzystanie zewnętrznych rantingów, a w konsekwencji zastosowanie metody SEC-ERBA, nie jest dozwolone. Jednocześnie, ostrożnościowy charakter przepisów dotyczących sekurytyzacji STS zostanie zachowany, ponieważ sekurytyzacje STS charakteryzują się niższym ryzykiem strukturalnym oraz niższym ryzykiem jakości aktywów, co może uzasadniać zastosowanie opartej na formule metody SEC-SA zamiast metody SEC-ERBA. Co więcej, uproszczenie hierarchii STS wyeliminowałoby potencjał do arbitrażu (33). Właściwe organy powinny niezależnie od tego zachować swobodę nakładania narzutów kapitałowych wyższych niż wynikające z zastosowania metody SEC-SA dla sekurytyzacji STS (od sekurytyzacji niebędących STS), o ile jest to uzasadnione na zasadach jednostkowych, np. z uwagi na pozostałe strukturalne złożoności lub brak ograniczenia innych przyczyn ryzyk na podstawie standaryzowanego podejścia (34). Co ważne, zalecenie EBC aby zabronić stosowania SEC-ERBA jest jednak zależne od utrzymania wysokich standardów jakości aktywów oraz samodzielnego potwierdzania (35).

11. Sposób ujmowania w kapitale kwalifikujących się sekurytyzacji syntetycznych

11.1

Projekt zmiany rozporządzenia CRR wprowadza zróżnicowane sposoby ujmowania w kapitale uprzywilejowanych transz sekurytyzacji syntetycznych spełniających określone kryteria (36). Sekurytyzacje syntetyczne mogą wspierać ogólny cel projektu rozporządzenia, w tym dostarczać finansowania gospodarce realnej. Jednak z perspektywy ostrożnościowej argumenty za obniżeniem narzutów kapitałowych dla określonych sekurytyzacji syntetycznych nie są tak mocne, jak w przypadku tradycyjnych sekurytyzacji STS. Przede wszystkim dane dotyczące zarówno wolumenu, jak i wyników sekurytyzacji syntetycznych są obecnie ograniczone z uwagi na ich prywatny charakter. EBC zauważa zatem ostrożne podejście przyjęte przez Komisję, gdzie preferencyjne traktowanie ograniczone jest ściśle do podzestawów sekurytyzacji syntetycznych.

11.2

Dodatkowo, ostrożnościowy charakter przepisów w odniesieniu do kwalifikujących się sekurytyzacji syntetycznych powinien być nadal wzmacniany poprzez rozwój kryteriów dopasowanych do sekurytyzacji syntetycznych. Proponowane zastosowanie wymogów dla tradycyjnych sekurytyzacji STS do sekurytyzacji syntetycznych, o którym mowa w art. 270 lit. a) projektu zmiany rozporządzenia CRR nie jest pod tym względem proporcjonalne z uwagi na znacząco różną strukturę cech charakterystycznych sekurytyzacji tradycyjnych i syntetycznych. Jednocześnie, wprowadzenie kryteriów właściwych dla transakcji sekurytyzacji syntetycznych nie powinno rozszerzać wąskiego zakresu proponowanego art. 270 (37).

12. Wzmocnienie oceny przeniesienia istotnej części ryzyka

EBC uważa, że projekt zmiany rozporządzenia CRR powinna być wykorzystana jako możliwość zarówno do wyjaśnienia, jak i wzmocnienia obecnych przepisów rozporządzenia CRR w odniesieniu do przeniesienia istotnej części ryzyka i ukrytego wsparcia. Po pierwsze, warunki uznania przeniesienia istotnej części ryzyka (38) zawarte w art. 244 i 245 powinny być powiązane z warunkami ukrytego wsparcia, o których mowa w art. 250, gdyż dotyczą one tych samych kwestii. Co więcej, testy ilościowe dotyczący przeniesienia istotnej części ryzyka, o którym mowa w art. 244 ust. 2 i 245. ust. 2 powinny podlegać weryfikacji przez EUNB (39), ponieważ są one niewystarczające i umożliwiają w niektórych przypadkach arbitraż regulacyjny.

Propozycje zmian w projektach rozporządzeń wraz z ich uzasadnieniem zostały zawarte w odrębnym, roboczym dokumencie o charakterze technicznym. Roboczy dokument o charakterze technicznym dostępny jest w języku angielskim na stronie internetowej EBC.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 11 marca 2016 r.

Mario DRAGHI

Prezes EBC

(1) COM(2015) 472 final

(2) COM(2015) 473 final

(3) Opinia EBC przyjęta została w oparciu o projekty rozporządzeń (przedstawione przez Komisję), które zostały przesłane z wnioskiem o wydanie opinii oraz uwzględniając – tam, gdzie miało to zastosowanie – sugerowane zmiany zawarte w tekstach kompromisowych Rady (2015/0226 (COD), 14537/15 w sprawie projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego oraz 2015/0225 (COD), 14536/15 w sprawie projektu zmiany rozporządzenia CRR).

(4) Dokument pt. „The impact of the CRR and CRD IV on bank financing, Eurosystem response to the DG FISMA consultation paper” z dnia10 grudnia 2015 r.

(5) Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2015/5 z dnia 19 listopada 2014 r. w sprawie realizacji programu zakupu papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami (EBC/2014/45) (Dz.U. L 1 z 6.1.2015, s. 4). Zakupy na podstawie programu zakupu papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami rozpoczęły się w październiku 2014 r.

(6) Dokumenty sporządzone przez EBC oraz Bank of England pt. „The impaired EU securitisation market: causes, roadblocks and how to deal with them” z11 kwietnia 2014 r. oraz „The case for a better functioning securitisation market in the European Union – A Discussion Paper” z 29 maja 2014 r.

(7) Dokument pt. „Joint response from the Bank of England and the European Central Bank to the consultation document of the European Commission: »An EU framework for simple, transparent and standardised securitisation«” z 27 marca 2015 r.

(8) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).

(9) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).

(10) Art. 5a tekstu kompromisowego Rady (2015/0226 (COD), 14537/15). Kolejne akapity zawierają odniesienia do tekstu kompromisowego Rady wyłącznie w przypadkach, w których znacząco rożni się on od projektów rozporządzeń (w wersji przedstawionej przez Komisję).

(11) Art. 15 tekstu kompromisowego Rady (2015/0226 (COD), 14537/15).

(12) Tamże.

(13) Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338.

(14) Art. 25 ust. 5 tekstu kompromisowego Rady (2015/0226 (COD), 14537/15).

(15) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1).

(16) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/3 z dnia 30 września 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących wymogów w zakresie ujawniania informacji na temat instrumentów finansowych będących wynikiem sekurytyzacji (Dz.U. L 2 z 6.1.2015, s. 57).

(17) Zob. zmianę nr 28 wprowadzona do nowego art. 5 ust. 2b.

(18) Zob. zmianę nr 18 w art. 5 ust. 1 lit. a).

(19) Przykładowo, wymogi w zakresie wiedzy fachowej ustanowione w przypadku tradycyjnej sekurytyzacji w art. 8 ust. 6 oraz art. 9 ust. 6 w odniesieniu do jednostki inicjującej lub jednostki obsługującej oraz w przypadku programów ABCP w art. 12 ust. 5 i art. 13 ust. 7 lit. c) w odniesieniu do sprzedawców i sponsorów.

(20) Zob. zmianę nr 61 dodającą nowy art. 14 s.

(21) W tekście kompromisowym Komisji (2015/0226 (COD), 14537/15) art. 8 ust. 7 lit. a) pkt i) zezwala na uwzględnienie w sekurytyzacji STS niezagrożonych pożyczek i kredytów zrestrukturyzowanych rok przed ich uwzględnieniem. Różni się to od trzyletniego poziomu, o którym mowa w art. 8 ust. 7 lit. a) projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego.

(22) Art. 12 ust. 2 projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego dopuszcza aktywa o rezydualnym terminie zapadalności do trzech lat oraz nakłada ograniczenie poziomu transakcji w postaci pozostałego średniego ważonego okres trwania nie dłuższego niż dwa lata. Tymczasem podpunkt drugi art. 12 ust. 2 oraz art. 13 ust. 1a tekstu kompromisowego Rady (2015/0226 (COD), 14537/15) zezwala na poziom średniego ważonego okres trwania programu nie dłuższy niż dwa lata oraz na poziom średniego ważonego okres trwania transakcji nie dłuższy niż trzy i pół roku oraz rezydualny termin zapadalności ekspozycji bazowej nie dłuższy niż sześć lat.

(23) Zob. zmianę nr 42 dodającą nowy art. 10 ust. 5.

(24) Na podstawie art. 8 ust. 9 sekurytyzacje zależą do pewnego stopnia od sprzedaży aktywów celem zapewnienia spłaty, takich jak rezydualny termin zapadalności komercyjnych papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami oraz niektóry komercyjne papiery wartościowe zabezpieczone kredytami hipotecznymi, mogłyby się kwalifikować.

(25) Zob. dokument pt. „Joint response from the Bank of England and the European Central Bank to the consultation document of the European Commission: »An EU framework for simple, transparent and standardised securitisation«” z 27 marca 2015 r.

(26) Zob. art. 14 ust. 1a oraz art. 14a tekstu kompromisowego Rady, który dopuszcza potwierdzanie przez podmioty trzecie oprócz samodzielnego potwierdzania przez strony dokonujące sekurytyzacji (2015/0226 (COD), 14537/15).

(27) Zob. zalecenie EBC zawarte w pkt 5.1.

(28) Zob. zmianę nr 56 dodającą nowy art. 13 ust. 9.

(29) Zob. również uzasadnienie do projektu rozporządzenia sekurytyzacyjnego w punkcie pt. „Kwestia państw trzecich”

(30) Zob. zmianę nr 30 i nr 75 dodające nowy art. 6 ust. 2 i art. 22a.

(31) Art. 254 w zaproponowanym kształcie zezwala bankom na wykorzystanie następczej zgody nadzorczej SEC-SA zamiast SEC-ERBA gdy zastosowanie SEC-ERBA prowadzi do ogólnie wysokich narzutów kapitałowych, które nie są współmierne do ryzyka kredytowego związanego z aktywami bazowymi.

(32) Zob. zmianę nr 103 dodająca nowy art. 254a.

(33) Art. 254 projektu zmiany rozporządzenia CRR oraz tekst kompromisowy Rady 2015/0225 (COD), 14536/15) dopuszczają, aby banki - o ile nie jest to zabronione przez nadzorców - wykorzystywały selektywnie metodę SEC-SA, tj. banki mogą wybrać ograniczenie wag ryzyka wynikające z zastosowania metody SEC-ERBA wyłącznie do takich ekspozycji, w przypadku których zastosowanie metody SEC-SA jest bardziej korzystne od metody SEC-ERBA. Arbitraż w zakresie hierarchii nie byłby dozwolony na podstawie propozycji EBC, ponieważ należałoby używać metody SEC-SA w każdym czasie, a interwencja nadzorcza, o ile miałaby miejsce, mogłaby wyłącznie zwiększyć stosowane narzuty kapitałowe.

(34) Zob. zmianę nr 105 dodająca nowy art. 258a.

(35) Zob. pkt 5.2 w zakresie jakości aktywów oraz pkt 6.2 w zakresie procedur potwierdzania.

(36) Zob. art. 270.

(37) Dokument pt. „The EBA Report on Synthetic Securitisation” z 18 grudnia 2015 r. zaleca m.in. wprowadzenie określonych wprost dla sekurytyzacji syntetycznych oraz rozszerzenie zakresu art. 270 celem umożliwienia inwestorom prywatnym działalności w charakterze uznanych dostawców ochrony kredytowej.

(38) Zob. zmiany nr 93 i 96 w art. 244 ust. 4 lit. f) oraz art. 245 ust. 4 lit. e).

(39) Zob. zmiany nr 94 i 97 w art. 244 ust. 6 i art. 245 ust. 6.

17.6.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 219/11

DECYZJA KOMISJI

z dnia 16 czerwca 2016 r.

w sprawie zmiany załącznika do Układu monetarnego pomiędzy Unią Europejską a Republiką San Marino

(2016/C 219/05)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając Układ monetarny pomiędzy Unią Europejską a Republiką San Marino z dnia 27 marca 2012 r., w szczególności jego art. 8 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 8 Układu monetarnego pomiędzy Unią Europejską a Republiką San Marino („układ monetarny”) zobowiązuje Republikę San Marino do wdrożenia aktów prawnych i przepisów UE dotyczących banknotów i monet euro, bankowości i finansów, zapobiegania praniu pieniędzy, zapobiegania oszustwom i fałszowaniu gotówkowych i bezgotówkowych środków płatniczych, medali i żetonów oraz wymogów sprawozdawczości statystycznej. Te akty prawne i przepisy wymieniono w załączniku do układu monetarnego.

(2)	Komisja dokonuje zmiany załącznika do układu monetarnego raz w roku lub w razie potrzeby częściej, w celu uwzględnienia odpowiednich nowych aktów prawnych i przepisów unijnych oraz zmian obowiązujących przepisów.

(3)	Przyjęto kilka istotnych nowych aktów prawnych i przepisów UE oraz zmian obowiązujących aktów prawnych, należy więc dodać je do załącznika.

(4)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik do układu monetarnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do układu monetarnego pomiędzy Unią Europejską a Republiką San Marino zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 czerwca 2016 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Przepisy wymagające wdrożenia

Termin wdrożenia

Zapobieganie praniu pieniędzy

Decyzja ramowa Rady 2005/212/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa (Dz.U. L 68 z 15.3.2005, s. 49)

1 października 2014 r. (1)

Dyrektywa 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu (Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 15)

1 września 2013 r.

zmieniona:

dyrektywą 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego zmieniająca dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE i uchylająca dyrektywę 97/5/WE (Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1)

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/20/WE z dnia 11 marca 2008 r. zmieniającą dyrektywę 2005/60/WE w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, w odniesieniu do uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 76 z 19.3.2008, s. 46)

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniającą dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylającą dyrektywę 2000/46/WE (Dz.U. L 267 z 10.10.2009, s. 7)

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie zmiany dyrektyw 98/26/WE, 2002/87/WE, 2003/6/WE, 2003/41/WE, 2003/71/WE, 2004/39/WE, 2004/109/WE, 2005/60/WE, 2006/48/WE, 2006/49/WE i 2009/65/WE w odniesieniu do uprawnień Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 120)

uzupełniona:

decyzją Rady 2000/642/WSiSW z dnia 17 października 2000 r. dotyczącą uzgodnień w sprawie współpracy pomiędzy jednostkami wywiadu finansowego państw członkowskich w odniesieniu do wymiany informacji (Dz.U. L 271 z 24.10.2000, s. 4)

1 września 2013 r.

decyzją ramową Rady 2001/500/WSiSW z dnia 26 czerwca 2001 r. w sprawie prania brudnych pieniędzy oraz identyfikacji, wykrywania, zamrożenia, zajęcia i konfiskaty narzędzi oraz zysków pochodzących z przestępstwa (Dz.U. L 182 z 5.7.2001, s. 1)

rozporządzeniem (WE) nr 1889/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty (Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 9)

dyrektywą Komisji 2006/70/WE z dnia 1 sierpnia 2006 r. ustanawiającą środki wykonawcze do dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do definicji osoby zajmującej eksponowane stanowisko polityczne, jak również w odniesieniu do technicznych kryteriów stosowania uproszczonych zasad należytej staranności wobec klienta oraz wyłączenia z uwagi na działalność finansową prowadzoną w sposób sporadyczny lub w bardzo ograniczonym zakresie (Dz.U. L 214 z 4.8.2006, s. 29)

rozporządzeniem (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym (Dz.U. L 345 z 8.12.2006, s. 1)

decyzją Rady 2007/845/WSiSW z dnia 6 grudnia 2007 r. dotyczącą współpracy pomiędzy biurami ds. odzyskiwania mienia w państwach członkowskich w dziedzinie wykrywania i identyfikacji korzyści pochodzących z przestępstwa lub innego mienia związanego z przestępstwem (Dz.U. L 332 z 18.12.2007, s. 103)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/42/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zabezpieczenia i konfiskaty narzędzi służących do popełnienia przestępstwa i korzyści pochodzących z przestępstwa w Unii Europejskiej (Dz.U. L 127 z 29.4.2014, s. 39)

1 listopada 2016 r. (2)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/847 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1781/2006 (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 1)

1 października 2017 r. (3)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniającą rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylającą dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywa Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73)

1 października 2017 r. (3)

Zapobieganie oszustwom i fałszowaniu pieniędzy

Decyzja ramowa Rady 2001/413/WSiSW z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie zwalczania fałszowania i oszustw związanych z bezgotówkowymi środkami płatniczymi (Dz.U. L 149 z 2.6.2001, s. 1)

1 września 2013 r.

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1338/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem (Dz.U. L 181 z 4.7.2001, s. 6)

1 września 2013 r.

zmienione:

rozporządzeniem Rady (WE) nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1338/2001 ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem (Dz.U. L 17 z 22.1.2009, s. 1)

Decyzja Rady 2001/887/WSiSW z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie ochrony euro przed fałszowaniem (Dz.U. L 329 z 14.12.2001, s. 1)

1 września 2013 r.

Decyzja Rady 2003/861/WE z dnia 8 grudnia 2003 r. dotycząca analizy technicznej i współpracy w odniesieniu do fałszywych monet euro (Dz.U. L 325 z 12.12.2003, s. 44)

1 września 2013 r.

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2182/2004 z dnia 6 grudnia 2004 r. dotyczące medali i żetonów podobnych do monet euro (Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 1)

1 września 2013 r.

zmienione:

rozporządzeniem Rady (WE) nr 46/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 2182/2004 dotyczące medali i żetonów podobnych do monet euro (Dz.U. L 17 z 22.1.2009, s. 5)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/62/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie prawnokarnych środków ochrony euro i innych walut przed fałszowaniem, zastępująca decyzję ramową Rady 2000/383/WSiSW (Dz.U. L 151 z 21.5.2014, s. 1)

1 lipca 2016 r. (2)

Przepisy dotyczące banknotów i monet euro

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2532/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczące uprawnień Europejskiego Banku Centralnego do nakładania sankcji (Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 4)

1 września 2013 r.

Konkluzje Rady z dnia 23 listopada 1998 r. oraz z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie monet kolekcjonerskich

1 września 2013 r.

Konkluzje Rady z dnia 10 maja 1999 r. w sprawie systemu zarządzania jakością w odniesieniu do monet euro

1 września 2013 r.

Komunikat Komisji 2001/C-318/03 z dnia 22 października 2001 r. w sprawie ochrony praw autorskich do projektów wspólnych stron monet euro (C(2001) 600 final) (Dz.U. C 318 z 13.11.2001, s. 3)

1 września 2013 r.

Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego EBC/2003/5 z dnia 20 marca 2003 r. w sprawie egzekwowania środków przeciwdziałających niedozwolonej reprodukcji banknotów euro oraz w sprawie wymiany i wycofywania z obiegu banknotów euro (Dz.U. L 78 z 25.3.2003, s. 20)

1 września 2013 r.

zmienione:

wytycznymi Europejskiego Banku Centralnego EBC/2013/11 z dnia 19 kwietnia 2013 r. zmieniającymi wytyczne EBC/2003/5 w sprawie egzekwowania środków przeciwdziałających niedozwolonej reprodukcji banknotów euro oraz w sprawie wymiany i wycofywania z obiegu banknotów euro (Dz.U. L 118 z 30.4.2013, s. 43)

1 października 2013 r. (1)

Zalecenie Komisji 2009/23/WE z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących stron narodowych i emisji monet euro przeznaczonych do obiegu (C(2008) 8625) (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 52)

1 września 2013 r.

Decyzja Europejskiego Banku Centralnego EBC/2010/14 z dnia 16 września 2010 r. w sprawie weryfikacji autentyczności i jakości obiegowej oraz powtórnego wprowadzania do obiegu banknotów euro (Dz.U. L 267 z 9.10.2010, s. 1)

1 września 2013 r.

zmieniona:

decyzją Europejskiego Banku Centralnego EBC/2012/19 z dnia 7 września 2012 r. zmieniającą decyzję EBC/2010/14 w sprawie weryfikacji autentyczności i jakości obiegowej oraz powtórnego wprowadzania do obiegu banknotów euro (2012/507/UE) (Dz.U. L 253 z 20.9.2012, s. 19)

1 października 2013 r. (1)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1210/2010 z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie weryfikacji autentyczności monet euro oraz postępowania z monetami euro nienadającymi się do obiegu (Dz.U. L 339 z 22.12.2010, s. 1).

1 września 2013 r.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1214/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zawodowego, transgranicznego transportu drogowego gotówki euro między państwami członkowskimi należącymi do strefy euro (Dz.U. L 316 z 29.11.2011, s. 1)

1 października 2014 r. (1)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 651/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie emisji monet euro (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 135)

1 października 2013 r. (1)

Decyzja Europejskiego Banku Centralnego 2013/211/UE z dnia 19 kwietnia 2013 r. w sprawie nominałów, parametrów, reprodukcji, wymiany i wycofania banknotów euro (EBC/2013/10) (Dz.U. L 118 z 30.4.2013, s. 37)

1 października 2013 r. (1)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 729/2014 z dnia 24 czerwca 2014 r. w sprawie nominałów i parametrów technicznych monet euro przeznaczonych do obiegu (wersja przekształcona), (Dz.U. L 194 z 2.7.2014, s. 1)

1 października 2013 r.

Prawodawstwo w dziedzinie bankowości i finansów

Dyrektywa Rady 86/635/EWG z dnia 8 grudnia 1986 r. w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych (Dz.U. L 372 z 31.12.1986, s. 1)

1 września 2016 r.

zmieniona:

dyrektywą 2001/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. zmieniającą dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG oraz 86/635/EWG w zakresie zasad oceny rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, a także banków oraz innych instytucji finansowych (Dz.U. L 283 z 27.10.2001, s. 28)

dyrektywą 2003/51/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającą dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG, 86/635/EWG i 91/674/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, banków i innych instytucji finansowych oraz zakładów ubezpieczeń (Dz.U. L 178 z 17.7.2003, s. 16)

dyrektywą 2006/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. zmieniającą dyrektywy Rady: 78/660/EWG w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, 83/349/EWG w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych, 86/635/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych oraz 91/674/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych zakładów ubezpieczeń (Dz.U. L 224 z 16.8.2006, s. 1)

Dyrektywa Rady 89/117/EWG z dnia 13 lutego 1989 r. w sprawie obowiązków w zakresie publikacji odnoszących się do rocznych sprawozdań finansowych oddziałów, utworzonych w państwie członkowskim, instytucji kredytowych i instytucji finansowych mających swoją siedzibę poza tym państwem członkowskim (Dz.U. L 44 z 16.2.1989, s. 40)

1 września 2018 r.

Dyrektywa 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów (Dz.U. L 84 z 26.3.1997, s. 22)

1 września 2018 r.

Zalecenie Komisji 97/489/WE z dnia 30 lipca 1997 r. dotyczące transakcji realizowanych przy użyciu elektronicznych instrumentów płatniczych, a w szczególności związku między emitentem a posiadaczem (Dz.U. L 208 z 2.8.1997, s. 52)

1 września 2018 r.

Dyrektywa 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych (Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 45)

1 września 2018 r.

zmieniona:

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/44/WE z dnia 6 maja 2009 r. zmieniającą dyrektywę 98/26/WE w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych oraz dyrektywę 2002/47/WE w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych w odniesieniu do systemów powiązanych i do wierzytelności kredytowych (Dz.U. L 146 z 10.6.2009, s. 37)

rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1)

rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniającym dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1)

1 września 2018 r.

Dyrektywa 2001/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych (Dz.U. L 125 z 5.5.2001, s. 15)

1 września 2018 r.

zmieniona:

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającą dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady: 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190)

Dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych (Dz.U. L 168 z 27.6.2002, s. 43)

1 września 2018 r.

zmieniona:

Dyrektywa 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego i zmieniająca dyrektywy Rady 73/239/EWG, 79/267/EWG, 92/49/EWG, 92/96/EWG, 93/6/EWG i 93/22/EWG oraz dyrektywy 98/78/WE i 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 35 z 11.2.2003, s. 1)

1 września 2018 r.

zmieniona:

dyrektywą 2005/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 2005 r. zmieniającą dyrektywy Rady 73/239/EWG, 85/611/EWG, 91/675/EWG, 92/49/EWG i 93/6/EWG oraz dyrektywy 94/19/WE, 98/78/WE, 2000/12/WE, 2001/34/WE, 2002/83/WE i 2002/87/WE w celu ustanowienia nowej struktury organizacyjnej komitetów w sektorze usług finansowych (Dz.U. L 79 z 24.3.2005, s. 9)

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/25/WE z dnia 11 marca 2008 r. zmieniającą dyrektywę 2002/87/WE w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego w odniesieniu do uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 81 z 20.3.2008, s. 40)

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/89/UE z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zmiany dyrektyw 98/78/WE, 2002/87/WE, 2006/48/WE i 2009/138/WE w odniesieniu do dodatkowego nadzoru nad podmiotami finansowymi konglomeratu finansowego (Dz.U. L 326 z 8.12.2011, s. 113)

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającą dyrektywę 2002/87/WE i uchylającą dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338)

Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniająca dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 93/22/EWG (Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1)

1 września 2018 r.

zmieniona:

dyrektywą 2006/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. zmieniającą dyrektywę 2004/39/WE w sprawie rynków instrumentów finansowych w odniesieniu do niektórych terminów (Dz.U. L 114 z 27.4.2006, s. 60)

dyrektywą 2007/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. zmieniającą dyrektywę Rady 92/49/EWG oraz dyrektywy 2002/83/WE, 2004/39/WE, 2005/68/WE i 2006/48/WE w zakresie zasad proceduralnych i kryteriów oceny stosowanych w ramach oceny ostrożnościowej przypadków nabycia lub zwiększenia udziałów w podmiotach sektora finansowego (Dz.U. L 247 z 21.9.2007, s. 1)

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/10/WE z dnia 11 marca 2008 r. zmieniającą dyrektywę 2004/39/WE w sprawie rynków instrumentów finansowych w odniesieniu do uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 76 z 19.3.2008, s. 33)

uzupełniona:

rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1287/2006 z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzającym środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zobowiązań przedsiębiorstw inwestycyjnych w zakresie prowadzenia rejestrów, sprawozdań z transakcji, przejrzystości rynkowej, dopuszczania instrumentów finansowych do obrotu oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy (Dz.U. L 241 z 2.9.2006, s. 1)

1 września 2018 r.

dyrektywą Komisji 2006/73/WE z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzającą środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów organizacyjnych i warunków prowadzenia działalności przez przedsiębiorstwa inwestycyjne oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy (Dz.U. L 241 z 2.9.2006, s. 26)

1 września 2018 r.

Dyrektywa 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego zmieniająca dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE i uchylająca dyrektywę 97/5/WE (Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1)

1 września 2016 r.

zmieniona:

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. zmieniającą dyrektywy 2006/48/WE, 2006/49/WE i 2007/64/WE w odniesieniu do banków powiązanych z centralnymi instytucjami, niektórych pozycji funduszy własnych, dużych ekspozycji, uzgodnień w zakresie nadzoru oraz zarządzania w sytuacji kryzysowej (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 97)

1 września 2017 r. (3)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2560/2001 (Dz.U. L 266 z 9.10.2009, s. 11)

1 września 2018 r.

zmienione:

rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiającym wymogi techniczne i handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 924/2009 (Dz.U. L 94 z 30.3.2012, s. 22)

1 września 2018 r. (1)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniająca dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylająca dyrektywę 2000/46/WE (Dz.U. L 267 z 10.10.2009, s. 7)

1 września 2016 r.

zmieniona:

1 września 2017 r. (3)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 1096/2010 z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie powierzenia Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególnych zadań w zakresie funkcjonowania Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 162)

1 września 2016 r.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 1)

1 września 2016 r.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12)

1 września 2016 r.

zmienione:

rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1022/2013 z dnia 22 października 2013 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego) w odniesieniu do powierzenia Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególnych zadań zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1024/2013 (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 5)

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/17/UE z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi i zmieniającą dyrektywy 2008/48/WE i 2013/36/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. L 60 z 28.2.2014, s. 34)

1 września 2018 r. (3)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84)

1 września 2016 r.

zmienione:

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1)

rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 258/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie ustanowienia unijnego programu wspierania określonych działań w dziedzinach sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych na lata 2014–2020 oraz uchylającym decyzję nr 716/2009/WE (Dz.U. L 105 z 8.4.2014, s. 1)

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/51/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. zmieniającą dyrektywy 2003/71/WE i 2009/138/WE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009, (UE) nr 1094/2010 i (UE) nr 1095/2010 w zakresie uprawnień Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (Dz.U. L 153 z 22.5.2014, s. 1)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie zmiany dyrektyw 98/26/WE, 2002/87/WE, 2003/6/WE, 2003/41/WE, 2003/71/WE, 2004/39/WE, 2004/109/WE, 2005/60/WE, 2006/48/WE, 2006/49/WE i 2009/65/WE w odniesieniu do uprawnień Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 120)

1 września 2016 r.

zmieniona:

1 września 2017 r. (3)

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniającą dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349)

31 grudnia 2020 r. (3)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiające wymogi techniczne i handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 924/2009 (Dz.U. L 94 z 30.3.2012, s. 22)

1 kwietnia 2018 r. (2)

zmienione:

rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 248/2014 z dnia 26 lutego 2014 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 260/2012 w odniesieniu do przejścia na ogólnounijne polecenia przelewu i polecenia zapłaty (Dz.U. L 84 z 20.3.2014, s. 1)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1)

30 września 2019 r. (3)

zmienione:

rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1)

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 1002/2013 z dnia 12 lipca 2013 r. zmieniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do wykazu podmiotów, do których rozporządzenie to nie ma zastosowania (Dz.U. L 279 z 19.10.2013, s. 2)

rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84)

dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniającą rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylającą dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73)

uzupełnione:

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1247/2012 z dnia 19 grudnia 2012 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do formatu i częstotliwości dokonywania zgłoszeń dotyczących transakcji do repozytoriów transakcji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 352 z 21.12.2012, s. 20)

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1248/2012 z dnia 19 grudnia 2012 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne dotyczące formatu wniosku o rejestrację jako repozytorium transakcji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 352 z 21.12.2012, s. 30)

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1249/2012 z dnia 19 grudnia 2012 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne dotyczące formatu dokumentacji, która ma być zachowywana przez kontrahentów centralnych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 352 z 21.12.2012, s. 32)

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 148/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny poziom szczegółowości informacji podlegających zgłoszeniu repozytoriom (Dz.U. L 52 z 23.2.2013, s. 1)

100

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 149/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących pośrednich uzgodnień rozliczeniowych, obowiązku rozliczania, rejestru publicznego, dostępu do systemu obrotu, kontrahentów niefinansowych, technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego (Dz.U. L 52 z 23.2.2013, s. 11)

101

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 150/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających szczegóły dotyczące wniosku o rejestrację jako repozytorium transakcji (Dz.U. L 52 z 23.2.2013, s. 25)

102

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 151/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających dane, które mają być publikowane i udostępniane przez repozytoria transakcji, a także standardy operacyjne dotyczące agregowania i porównywania danych oraz dostępu do tych danych (Dz.U. L 52 z 23.2.2013, s. 33)

103

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 152/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących wymogów kapitałowych obowiązujących partnerów centralnych (Dz.U. L 52 z 23.2.2013, s. 37)

104

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 153/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących wymogów obowiązujących kontrahentów centralnych (Dz.U. L 52 z 23.2.2013, s. 41)

105

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 876/2013 z dnia 28 maja 2013 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących kolegiów ds. kontrahentów centralnych (Dz.U. L 244 z 13.9.2013, s. 19)

106

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 1003/2013 z dnia 12 lipca 2013 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do opłat pobieranych przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych od repozytoriów transakcji (Dz.U. L 279 z 19.10.2013, s. 4)

107

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 285/2014 z dnia 13 lutego 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących bezpośredniego, znaczącego i przewidywalnego skutku kontraktów wewnątrz Unii oraz zapobiegania obchodzeniu przepisów i wymogów (Dz.U. L 85 z 21.3.2014, s. 1)

108

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 667/2014 z dnia 13 marca 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do przepisów proceduralnych dotyczących grzywien nakładanych na repozytoria transakcji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, w tym przepisów dotyczących prawa do obrony i przepisów tymczasowych (Dz.U. L 179 z 19.6.2014, s. 31)

109

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 484/2014 z dnia 12 maja 2014 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do hipotetycznego kapitału kontrahenta centralnego zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 138 z 13.5.2014, s. 57);

110

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/880 z dnia 4 czerwca 2015 r. w sprawie przedłużenia okresów przejściowych związanych z wymogami w zakresie funduszy własnych z tytułu ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, przewidzianych w rozporządzeniach Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 143 z 9.6.2015, s. 7)

111

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1)

1 września 2017 r. (1)

zmienione:

112

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/62 z dnia 10 października 2014 r. zmieniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wskaźnika dźwigni (Dz.U. L 11 z 17.1.2015, s. 37)

uzupełnione:

113

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1423/2013 z dnia 20 grudnia 2013 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne w zakresie wymogów dotyczących ujawniania informacji na temat funduszy własnych instytucji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. L 355 z 31.12.2013, s. 60)

1 września 2017 r. (2)

114

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 183/2014 z dnia 20 grudnia 2013 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących określenia sposobu obliczania korekt z tytułu szczególnego i ogólnego ryzyka kredytowego (Dz.U. L 57 z 27.2.2014, s. 3)

1 września 2017 r. (2)

115

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 241/2014 z dnia 7 stycznia 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących wymogów w zakresie funduszy własnych obowiązujących instytucje (Dz.U. L 74 z 14.3.2014, s. 8)

1 września 2017 r. (2)

zmienione:

116

1)	rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/488 z dnia 4 września 2014 r. zmieniającym rozporządzenie delegowane (UE) nr 241/2014 w odniesieniu do obowiązujących firmy wymogów w zakresie funduszy własnych opartych na stałych kosztach pośrednich (Dz.U. L 78 z 24.3.2015, s. 1)

1 września 2017 r. (3)

117

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/850 z dnia 30 stycznia 2015 r. w sprawie zmiany rozporządzenia delegowanego (UE) nr 241/2014 uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących wymogów w zakresie funduszy własnych obowiązujących instytucje (Dz.U. L 135 z 2.6.2015, s. 1)

1 września 2017 r. (3)

118

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/923 z 11.3.2015 r. zmieniającym rozporządzenie delegowane (UE) nr 241/2014 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących wymogów w zakresie funduszy własnych obowiązujących instytucje (Dz.U. L 150 z 17.6.2015, s. 1)

1 września 2017 r. (3)

119

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 342/2014 z dnia 21 stycznia 2014 r. uzupełniającym dyrektywę 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących stosowania metod obliczania wymogów adekwatności kapitałowej w odniesieniu do konglomeratów finansowych (Dz.U. L 100 z 3.4.2014, s. 1)

1 września 2017 r. (2)

120

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 523/2014 z dnia 12 marca 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych służących określeniu, czym jest bliska odpowiedniość między wartością obligacji zabezpieczonych instytucji a wartością aktywów instytucji (Dz.U. L 148 z 20.5.2014, s. 4)

1 września 2017 r. (2)

121

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 525/2014 z dnia 12 marca 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących definicji rynku (Dz.U. L 148 z 20.5.2014, s. 15)

1 września 2017 r. (2)

122

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 526/2014 z dnia 12 marca 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących ustalania wskaźnika zastępczego spreadu i ograniczonej liczby mniejszych portfeli w odniesieniu do ryzyka korekty wyceny kredytowej (Dz.U. L 148 z 20.5.2014, s. 17)

1 września 2017 r. (2)

123

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 528/2014 z dnia 12 marca 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących ryzyka związanego z opcjami innego niż ryzyko delta w ramach standardowego podejścia do ryzyka rynkowego (Dz.U. L 148 z 20.5.2014, s. 29)

1 września 2017 r. (2)

124

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 529/2014 z dnia 12 marca 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących oceny istotności rozszerzeń i zmian metody wewnętrznych ratingów oraz metody zaawansowanego pomiaru (Dz.U. L 148 z 20.5.2014, s. 36)

1 września 2017 r. (2)

125

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 625/2014 z dnia 13 marca 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w drodze regulacyjnych standardów technicznych określających wymogi dla instytucji inwestujących, instytucji sponsorujących, pierwotnych kredytodawców oraz instytucji inicjujących w odniesieniu do ekspozycji z tytułu przeniesionego ryzyka kredytowego (Dz.U. L 174 z 13.6.2014, s. 16)

1 września 2017 r. (2)

126

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 680/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne dotyczące sprawozdawczości nadzorczej instytucji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. L 191 z 28.6.2014, s. 1)

1 września 2017 r. (2)

127

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 602/2014 z dnia 4 czerwca 2014 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne w celu ułatwienia konwergencji praktyk nadzorczych w odniesieniu do stosowania dodatkowej wagi ryzyka zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. L 166 z 5.6.2014, s. 22)

1 września 2017 r. (2)

128

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 945/2014 z dnia 4 września 2014 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne dotyczące stosownych indeksów o odpowiednim poziomie dywersyfikacji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. L 265 z 5.9.2014, s. 3)

1 września 2017 r. (3)

129

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1030/2014 z dnia 29 września 2014 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do jednolitych formatów i dat do celów ujawniania wartości stosowanych do określania globalnych instytucji o znaczeniu systemowym zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. L 284 z 30.9.2014, s. 14)

1 września 2017 r. (3)

130

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 1187/2014 z dnia 2 października 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych mających na celu ustalenie ogólnej ekspozycji wobec danego klienta lub grupy powiązanych klientów w odniesieniu do transakcji dotyczących aktywów bazowych (Dz.U. L 324 z 7.11.2014, s. 1)

1 września 2017 r. (3)

131

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/61 z dnia 10 października 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wymogu pokrycia wypływów netto dla instytucji kredytowych (Dz.U. L 11 z 17.1.2015, s. 1)

1 września 2017 r. (3)

132

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/79 z dnia 18 grudnia 2014 r. zmieniającym rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 680/2014 ustanawiające wykonawcze standardy techniczne dotyczące sprawozdawczości nadzorczej instytucji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do obciążenia aktywów, jednolitego modelu punktów danych i zasad walidacji (Dz.U. L 14 z 21.1.2015, s. 1)

1 września 2017 r. (3)

133

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/585 z dnia 18 grudnia 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących określenia okresów ryzyka w związku z uzupełnieniem zabezpieczenia (Dz.U. L 98 z 15.4.2015, s. 1)

1 września 2017 r. (3)

134

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/227 z dnia 9 stycznia 2015 r. zmieniającym rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 680/2014 ustanawiające wykonawcze standardy techniczne dotyczące sprawozdawczości nadzorczej instytucji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. L 48 z 20.2.2015, s. 1)

1 września 2017 r. (3)

135

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/233 z dnia 13 lutego 2015 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do walut, w przypadku których definicja aktywów przyjmowanych przez bank centralny jako zabezpieczenie jest bardzo wąska zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. L 39 z 14.2.2015, s. 11)

1 września 2017 r. (3)

136

1 października 2017 r. (3)

137

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338)

1 września 2017 r. (1)

zmieniona:

138

1 września 2018 r. (3)

uzupełniona:

139

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 604/2014 z dnia 4 marca 2014 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych w odniesieniu do kryteriów jakościowych i właściwych kryteriów ilościowych ustalania kategorii pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka instytucji (Dz.U. L 167 z 6.6.2014, s. 30)

1 września 2017 r. (2)

140

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 524/2014 z dnia 12 marca 2014 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających informacje, które właściwe organy państw członkowskich pochodzenia i przyjmujących państw członkowskich przekazują sobie nawzajem (Dz.U. L 148 z 20.5.2014, s. 6)

1 września 2017 r. (2)

141

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 527/2014 z dnia 12 marca 2014 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających klasy instrumentów, które odpowiednio odzwierciedlają jakość kredytową instytucji kontynuującej działalność i są przeznaczone do wykorzystania do celów wynagrodzenia zmiennego (Dz.U. L 148 z 20.5.2014, s. 21)

1 września 2017 r. (2)

142

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 530/2014 z dnia 12 marca 2014 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE w zakresie regulacyjnych standardów technicznych precyzujących istotne ekspozycje i progi w odniesieniu do wewnętrznych metod dotyczących ryzyka szczególnego w portfelu handlowym (Dz.U. L 148 z 20.5.2014, s. 50)

1 września 2017 r. (2)

143

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 1152/2014 z dnia 4 czerwca 2014 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących ustalania lokalizacji geograficznej odnośnych ekspozycji kredytowych na potrzeby obliczania specyficznych dla instytucji wskaźników bufora antycyklicznego (Dz.U. L 309 z 30.10.2014, s. 5)

1 września 2017 r. (3)

144

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 620/2014 z dnia 4 czerwca 2014 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do wymiany informacji między właściwymi organami państwa członkowskiego pochodzenia a właściwymi organami przyjmującego państwa członkowskiego zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (Dz.U. L 172 z 12.6.2014, s. 1)

1 września 2017 r. (2)

145

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 650/2014 z dnia 4 czerwca 2014 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do formatu, struktury, spisu treści i daty corocznej publikacji informacji ujawnianych przez właściwe organy zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (Dz.U. L 185 z 25.6.2014, s. 1)

1 września 2017 r. (2)

146

rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 710/2014 z dnia 23 czerwca 2014 r. ustanawiającym wykonawcze standardy techniczne dotyczące warunków stosowania procedury wspólnej decyzji na temat wymogów ostrożnościowych dostosowanych do konkretnych instytucji zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (Dz.U. L 188 z 27.6.2014, s. 19)

1 września 2017 r. (2)

147

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 1222/2014 z dnia 8 października 2014 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących określenia metody identyfikacji globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz definiowania podkategorii globalnych instytucji o znaczeniu systemowym (Dz.U. L 330 z 15.11.2014, s. 27)

1 września 2017 r. (3)

148

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów (wersja przekształcona), Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 149

1 września 2016 r. (2)

149

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190)

1 września 2018 r. (2)

uzupełniona:

150

rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. L 11 z 17.1.2015, s. 44)

1 września 2018 r. (3)

151

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349)

31 grudnia 2020 r. (3)

152

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84)

31 grudnia 2020 r. (3)

Prawodawstwo w dziedzinie gromadzenia informacji statystycznych

153

Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego EBC/2013/24 z dnia 25 lipca 2013 r. w sprawie wymagań w zakresie sprawozdawczości statystycznej Europejskiego Banku Centralnego w dziedzinie kwartalnych sprawozdań finansowych (Dz.U. L 2 z 7.1.2014, s. 34)

1 września 2016 r. (2)

154

Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1071/2013 z dnia 24 września 2013 r. dotyczące bilansu sektora monetarnych instytucji finansowych (wersja przekształcona) (EBC/2013/33), (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 1)

1 września 2016 r. (2)

zmienione:

155

rozporządzeniem Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1375/2014 z dnia 10 grudnia 2014 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) dotyczące bilansu sektora monetarnych instytucji finansowych (EBC/2014/51) (Dz.U. L 366 z 20.12.2014, s. 77)

156

Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1072/2013 z dnia 24 września 2013 r. w sprawie statystyki stóp procentowych stosowanych przez monetarne instytucje finansowe (wersja przekształcona) (EBC/2013/34) (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 51)

1 września 2016 r. (2)

zmienione:

157

rozporządzeniem Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 756/2014 z dnia 8 lipca 2014 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 1072/2013 (EBC/2013/34) w sprawie statystyki stóp procentowych stosowanych przez monetarne instytucje finansowe (EBC/2014/30) (Dz.U. L 205 z 12.7.2014, s. 14)

158

Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego EBC/2014/15 w sprawie statystyki monetarnej i finansowej (wersja przekształcona) (Dz.U. L 340 z 26.11.2014, s. 1)

1 września 2016 r. (2)

zmienione:

159

wytycznymi Europejskiego Banku Centralnego EBC/2014/43 z dnia 6 listopada 2014 r. zmieniającymi wytyczne EBC/2014/15 w sprawie statystyki monetarnej i finansowej (Dz.U. L 93 z 9.4.2015, s. 82)

(1) W 2013 r. wspólny komitet uzgodnił te terminy zgodnie z art. 8 ust. 5 Układu monetarnego pomiędzy Unią Europejską a Republiką San Marino z dnia 27 marca 2012 r.

(2) W 2014 r. wspólny komitet uzgodnił te terminy zgodnie z art. 8 ust. 5 Układu monetarnego pomiędzy Unią Europejską a Republiką San Marino z dnia 27 marca 2012 r.

(3) W 2015 r. wspólny komitet uzgodnił te terminy zgodnie z art. 8 ust. 5 Układu monetarnego pomiędzy Unią Europejską a Republiką San Marino z dnia 27 marca 2012 r.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 219

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 59 17 czerwca 2016

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2016/C 219/01	Brak zastosowania rozporządzenia wobec zgłaszanej koncentracji (Sprawa M.7538 – Knorr Bremse/Vossloh) ( 1 )	1
2016/C 219/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.8047 – Inter IKEA Holding/Parts of INGKA Holding) ( 1 )	1

	III Akty przygotowawcze
	Europejski Bank Centralny
2016/C 219/03 CON/2016/11	Opinia Europejskiego Banku Centralnego z dnia 11 marca 2016 r. w sprawie a) wniosku dotyczącego ustanowienia wspólnych zasad dotyczących sekurytyzacji, utworzenia europejskich ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji oraz b) wniosku dotyczącego rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (CON/2016/11)	2

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2016/C 219/04	Kursy walutowe euro	10
2016/C 219/05	Decyzja Komisji z dnia 16 czerwca 2016 r. w sprawie zmiany załącznika do Układu monetarnego pomiędzy Unią Europejską a Republiką San Marino	11
2016/C 219/06	Zawiadomienie Komisji w sprawie bieżących stóp procentowych od zwracanej pomocy państwa oraz stóp referencyjnych/dyskontowych obowiązujących 28 państw członkowskich od dnia 1 lipca 2016 r.(Opublikowano zgodnie z art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ( Dz.U. L 140 z 30.4.2004, s. 1 ))	27

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2016/C 219/07	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.8079 – RPC Group/British Polythene Industries) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	28
2016/C 219/08	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.7946 – PAI/Nestlé/Froneri) ( 1 )	29

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1174
JPY	Jen	116,65
DKK	Korona duńska	7,4355
GBP	Funt szterling	0,79033
SEK	Korona szwedzka	9,3915
CHF	Frank szwajcarski	1,0812
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	9,3798
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,067
HUF	Forint węgierski	315,15
PLN	Złoty polski	4,4490
RON	Lej rumuński	4,5390
TRY	Lir turecki	3,2804
AUD	Dolar australijski	1,5212
CAD	Dolar kanadyjski	1,4530
HKD	Dolar Hongkongu	8,6715
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5899
SGD	Dolar singapurski	1,5116
KRW	Won	1 315,79
ZAR	Rand	17,2240
CNY	Yuan renminbi	7,3593
HRK	Kuna chorwacka	7,5240
IDR	Rupia indonezyjska	14 970,82
MYR	Ringgit malezyjski	4,5885
PHP	Peso filipińskie	51,899
RUB	Rubel rosyjski	73,5915
THB	Bat tajlandzki	39,455
BRL	Real	3,8943
MXN	Peso meksykańskie	21,1845
INR	Rupia indyjska	75,2010

Od	Do	AT	BE	BG	CY	CZ	DE	DK	EE	EL	ES	FI	FR	HR	HU	IE	IT	LT	LU	LV	MT	NL	PL	PT	RO	SE	SI	SK	UK
1.7.2016	…	-0,01	-0,01	0,79	-0,01	0,46	-0,01	0,30	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	1,18	1,08	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	1,83	-0,01	1,18	-0,31	-0,01	-0,01	1,04
1.6.2016	30.6.2016	-0,01	-0,01	1,00	-0,01	0,46	-0,01	0,30	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	1,18	1,37	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	-0,01	1,83	-0,01	1,40	-0,26	-0,01	-0,01	1,04
1.5.2016	31.5.2016	0,01	0,01	1,00	0,01	0,46	0,01	0,30	0,01	0,01	0,01	0,01	0,01	1,50	1,37	0,01	0,01	0,01	0,01	0,01	0,01	0,01	1,83	0,01	1,40	-0,26	0,01	0,01	1,04
1.4.2016	30.4.2016	0,03	0,03	1,19	0,03	0,46	0,03	0,30	0,03	0,03	0,03	0,03	0,03	1,50	1,37	0,03	0,03	0,03	0,03	0,03	0,03	0,03	1,83	0,03	1,40	-0,22	0,03	0,03	1,04
1.3.2016	31.3.2016	0,06	0,06	1,63	0,06	0,46	0,06	0,30	0,06	0,06	0,06	0,06	0,06	1,92	1,37	0,06	0,06	0,06	0,06	0,06	0,06	0,06	1,83	0,06	1,65	-0,22	0,06	0,06	1,04
1.2.2016	29.2.2016	0,09	0,09	1,63	0,09	0,46	0,09	0,36	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	1,92	1,37	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	1,83	0,09	1,65	-0,22	0,09	0,09	1,04
1.1.2016	31.1.2016	0,12	0,12	1,63	0,12	0,46	0,12	0,36	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	1,92	1,37	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	1,83	0,12	1,65	-0,22	0,12	0,12	1,04


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG