ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 211
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 59
13 czerwca 2016

Spis treści

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2016/C 211/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2016/C 211/02

Sprawa C-200/13 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 21 kwietnia 2016 r. – Rada Unii Europejskiej/Bank Saderat Iran, Komisja Europejska (Odwołanie – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Walka z rozprzestrzenianiem broni jądrowej – Środki ograniczające podjęte wobec Islamskiej Republiki Iranu – Zamrożenie środków finansowych banku irańskiego – Obowiązek uzasadnienia – Procedura wydawania aktu – Oczywisty błąd w ocenie)

2

2016/C 211/03

Sprawa C-366/13: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – Profit Investment SIM SpA, w likwidacji/Stefano Ossi i in. [Odesłanie prejudycjalne – Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Pojęcie sprzecznych ze sobą orzeczeń – Powództwa mające różny przedmiot wytoczone przeciwko kilku pozwanym zamieszkałym w różnych państwach członkowskich – Przesłanki prorogacji jurysdykcji – Klauzula prorogacyjna – Pojęcie umowy lub roszczenia wynikającego z umowy – Badanie braku prawnie wiążącej więzi umownej]

3

2016/C 211/04

Sprawa C-689/13: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Giustizia amministrativa per la Regione siciliana – Włochy) – Puligienica Facility Esco SpA (PFE)/Airgest SpA (Odesłanie prejudycjalne – Zamówienia publiczne na usługi – Dyrektywa Rady 89/665/EWG – Artykuł 1 ust. 1 i 3 – Procedury odwoławcze – Odwołanie mające na celu spowodowanie uchylenia decyzji o udzieleniu zamówienia publicznego wniesione przez oferenta, którego oferta nie została wybrana – Odwołanie wzajemne wybranego oferenta – Wynikająca z orzecznictwa krajowego zasada nakazująca wcześniejsze zbadanie odwołania wzajemnego i w przypadku, gdy jest ono uzasadnione, uznanie odwołania głównego za niedopuszczalne bez badania co do istoty sprawy – Zgodność z prawem Unii – Art. 267 TFUE – Zasada pierwszeństwa przepisów prawa Unii – Zasada prawna sformułowana orzeczeniem pełnego składu naczelnego sądu administracyjnego państwa członkowskiego – Uregulowanie prawa krajowego przewidujące, że takie orzeczenie wiąże izby owego sądu – Obowiązek izby rozpatrującej kwestię dotyczącą prawa Unii przekazania jej do rozpoznania pełnemu składowi sądu, w przypadku opinii odmiennej od opinii wyrażonej w rozstrzygnięciu pełnego składu sądu – Możliwość lub obowiązek wystąpienia przez izbę z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym do Trybunału)

4

2016/C 211/05

Sprawa C-131/14: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – Malvino Cervati, Società Malvi Sas di Cervati Malvino/Agenzia delle Dogane, Agenzia delle Dogane – Ufficio delle Dogane di Livorno [Odesłanie prejudycjalne – Rolnictwo – Wspólna organizacja rynków – Rozporządzenie (WE) 565/2002 – Artykuł 3 ust. 3 – Kontyngent taryfowy – Czosnek pochodzący z Argentyny – Pozwolenia na przywóz – Zakaz przenoszenia praw wynikających z pozwoleń na przywóz – Obchodzenie środków – Nadużycie prawa – Wymogi – Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 – Artykuł 4 ust. 3]

5

2016/C 211/06

Sprawy połączone C-186/14 P i C-193/14 P: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. – ArcelorMittal Tubular Products Ostrava a.s. i in./Hubei Xinyegang Steel Co. Ltd, Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska i Rada Unii Europejskiej/Republika Włoska i in. (Odwołanie – Dumping – Rozporządzenie (WE) 384/96 – Artykuł 3 ust. 5, 7 i 9 – Artykuł 6 ust. 1 – Rozporządzenie (WE) nr 926/2009 – Przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu z żelaza lub stali, pochodzących z Chin – Ostateczne cło antydumpingowe – Ustalenie zagrożenia wystąpienia szkody – Uwzględnienie informacji dotyczących okresu po przeprowadzeniu dochodzenia)

6

2016/C 211/07

Sprawa C-294/14: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Hamburg – Niemcy) – ADM Hamburg AG/Hauptzollamt Hamburg-Stadt (Odesłanie prejudycjalne – Unia celna i Wspólna taryfa celna – Wspólnotowy kodeks celny – Preferencje taryfowe – Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 – Artykuł 74 ust. 1 – Produkty pochodzące z kraju korzystającego – Transport – Przesyłka złożona z mieszaniny surowego oleju z nasion palmowych pochodzącego z kilku krajów korzystających z takich samych preferencji taryfowych)

7

2016/C 211/08

Sprawa C-315/14: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Marchon Germany GmbH/Yvonne Karaszkiewicz (Odesłanie prejudycjalne – Przedstawiciele handlowi działający na własny rachunek – Dyrektywa 86/653/EWG – Artykuł 17 ust. 2 – Świadczenie wyrównawcze z tytułu pozyskania klienteli – Przesłanki przyznania – Pozyskiwanie nowych klientów – Pojęcie nowi klienci – Klienci zleceniodawcy dokonujący po raz pierwszy zakupu towarów, których dystrybucja została powierzona przedstawicielowi handlowemu)

8

2016/C 211/09

Sprawa C-324/14: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajową Izbę Odwoławczą – Polska) – Partner Apelski Dariusz/Zarząd Oczyszczania Miasta (Odesłanie prejudycjalne – Zamówienia publiczne – Dyrektywa 2004/18/WE – Kwalifikacje techniczne i/lub zawodowe wykonawców – Artykuł 48 ust. 3 – Możliwość polegania na zdolności innych podmiotów – Warunki i zasady – Charakter powiązań między oferentem a innymi podmiotami – Zmiana oferty – Unieważnienie i powtórzenie aukcji elektronicznej – Dyrektywa 2014/24/UE)

8

2016/C 211/10

Sprawa C-377/14: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 21 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Praze – Republika Czeska) – Ernst Georg Radlinger, Helena Radlingerová/FINWAY a.s. (Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 93/13/EWG – Artykuł 7 – Przepisy krajowe regulujące postępowanie upadłościowe – Długi z tytułu umowy kredytu konsumenckiego – Skuteczny środek zaskarżenia w postępowaniu sądowym – Punkt 1 lit. e) załącznika – Nieproporcjonalny charakter kwoty odszkodowania – Dyrektywa 2008/48/WE – Artykuł 3 ust. 1 – Całkowita kwota kredytu – Punkt 1 załącznika I – Kwota wypłat – Obliczanie rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania – Artykuł 10 ust. 2 – Obowiązek informacyjny – Badanie z urzędu – Sankcja)

10

2016/C 211/11

Sprawy połączone C-381/14 i C-385/14: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 kwietnia 2016 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Juzgado de lo Mercantil no 9 de Barcelona – Hiszpania) – Jorge Sales Sinués/Caixabank SA (C-381/14) i Youssouf Drame Ba/Catalunya Caixa SA (Catalunya Banc SA) (C-385/14) (Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 93/13/EWG – Umowy zawierane przez przedsiębiorców z konsumentami – Umowy kredytu hipotecznego – Klauzula ustanawiająca minimalną stopę oprocentowania zmiennego – Badanie ważności warunku umowy – Postępowanie wszczęte pozwem zbiorowym – Powództwo o nakazanie zaprzestania szkodliwych praktyk – Zawieszenie postępowania wszczętego pozwem indywidualnym dotyczącego tego samego roszczenia)

11

2016/C 211/12

Sprawa C-397/14: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – Polkomtel sp. z o.o./Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (Odesłanie prejudycjalne – Sieci i usługi łączności elektronicznej – Dyrektywa 2002/22/WE – Artykuł 28 – Numery niegeograficzne – Dostęp użytkowników końcowych mieszkających w państwie członkowskim operatora do usług wykorzystujących numery niegeograficzne – Dyrektywa 2002/19/WE – Artykuły 5, 8 i 13 – Uprawnienia i zakres odpowiedzialności krajowych organów regulacyjnych w odniesieniu do dostępu i wzajemnych połączeń – Nakładanie, zmiana albo uchylenie obowiązków – Nakładanie obowiązków na przedsiębiorstwa, które kontrolują dostęp do użytkowników końcowych – Kontrola cen – Przedsiębiorstwo nieposiadające znaczącej pozycji rynkowej – Dyrektywa 2002/21/WE – Rozstrzyganie sporów między przedsiębiorstwami – Decyzja krajowego organu regulacyjnego określająca warunki współpracy oraz zasady rozliczeń w odniesieniu do usług świadczonych między przedsiębiorstwami)

11

2016/C 211/13

Sprawa C-441/14: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Højesteret – Dania) – Dansk Industri (DI), działający w imieniu Ajos A/S/Spadkobiercy Karstena Eigila Rasmussena (Odesłanie prejudycjalne – Polityka społeczna – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Dyrektywa 2000/78 WE – Zasada niedyskryminacji ze względu na wiek – Uregulowanie krajowe sprzeczne z dyrektywą – Możliwość dochodzenia przez jednostkę odszkodowania od państwa w związku z naruszeniem prawa Unii – Spór pomiędzy jednostkami – Wyważenie poszczególnych praw i zasad – Zasady pewności prawa oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań – Rola sądu krajowego)

12

2016/C 211/14

Sprawa C-460/14: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Johannes Evert Antonius Massar/DAS Nederlandse Rechtsbijstand Verzekeringsmaatschappij NV (Odesłanie prejudycjalne – Ubezpieczenie ochrony prawnej – Dyrektywa 87/344/EWG – Artykuł 4 ust. 1 – Swobodny wybór prawnika przez ubezpieczonego – Postępowanie sądowe lub administracyjne – Pojęcie – Udzielona pracodawcy przez instytucję publiczną zgoda na rozwiązanie umowy o pracę)

13

2016/C 211/15

Sprawa C-483/14: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Niemcy) – KA Finanz AG/Sparkassen Versicherung AG Vienna Insurance Group (Odesłanie prejudycjalne – Konwencja rzymska – Prawo właściwe – Transgraniczne połączenie spółek – Dyrektywa 78/855/EWG – Dyrektywa 2005/56/WE – Połączenie poprzez przejęcie – Ochrona wierzycieli – Przeniesienie wszystkich aktywów i wszystkich pasywów spółki przejmowanej na spółkę przejmującą)

14

2016/C 211/16

Sprawa C-522/14: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 14 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Sparkasse Allgäu/Finanzamt Kempten (Odesłanie prejudycjalne – Swoboda przedsiębiorczości – Artykuł 49 TFUE – Przepisy państwa członkowskiego nakładające na instytucje kredytowe obowiązek przekazania organom podatkowym informacji dotyczących aktywów zmarłych klientów do celów poboru podatku od spadków – Zastosowanie tych przepisów do oddziałów z siedzibą w innym państwie członkowskim, w którym tajemnica bankowa co do zasady zakazuje takiego przekazania)

14

2016/C 211/17

Sprawa C-546/14: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Udine – Włochy) – postępowanie wszczęte przez Degano Trasporti Sas di Ferrucio Degano & C., w likwidacji (Odesłanie prejudycjalne – Podatki – VAT – Artykuł 4 ust. 3 TUE – Dyrektywa 2006/112/WE – Niewypłacalność – Prewencyjne postępowanie układowe – Częściowa zapłata zaległości z tytułu VAT)

15

2016/C 211/18

Sprawa C-556/14 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. – Holcim (Romania) SA/Komisja Europejska (Odwołanie – Środowisko naturalne – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii Europejskiej – Dyrektywa 2003/87/WE – Artykuły 19 i 20 – Rozporządzenie (WE) nr 2216/2004 – Artykuł 10 – System rejestrów transakcji dotyczących uprawnień do emisji – Odpowiedzialność na zasadzie winy – Odmowa ujawnienia przez Komisję informacji i zakazania wszelkich transakcji dotyczących skradzionych uprawnień do emisji – Odpowiedzialność niezależna od winy)

16

2016/C 211/19

Sprawa C-558/14: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 21 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia del País Vasco – Hiszpania) – Mimoun Khachab/Subdelegación del Gobierno en Álava (Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 2003/86/WE – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) – Łączenie rodzin – Wymagania dotyczące wykonania prawa do łączenia rodzin – Stabilne, regularne i wystarczające środki – Uregulowanie krajowe pozwalające na perspektywiczną ocenę prawdopodobieństwa zachowania środków przez członka rodziny rozdzielonej – Zgodność)

16

2016/C 211/20

Sprawa C-561/14: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 12 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret – Dania) – Caner Genc/Integrationsministeriet (Odesłanie prejudycjalne – Układ stowarzyszeniowy EWG–Turcja – Decyzja nr 1/80 – Artykuł 13 – Klauzula standstill – Łączenie rodzin – Uregulowania krajowe przewidujące nowe, bardziej restrykcyjne warunki w dziedzinie łączenia rodzin dla członków rodzin, którzy nie są aktywni gospodarczo, i obywateli tureckich aktywnych gospodarczo przebywających i mających prawo pobytu w danym państwie członkowskim – Warunek więzi tego rodzaju, że dają one podstawy do udanej integracji)

17

2016/C 211/21

Sprawa C-572/14: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 21 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – Austro-Mechana Gesellschaft zur Wahrnehmung mechanisch-musikalischer Urheberrechte Gesellschaft mbH/Amazon EU Sàrl, Amazon Services Europe Sàrl, Amazon.de GmbH, Amazon Logistik GmbH, Amazon Media Sàrl [Odesłanie prejudycjalne – Rozporządzenie (WE) nr 44/2001. – Jurysdykcja w sprawach cywilnych i handlowych – Artykuł 5 pkt 3 – Pojęcie czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego albo roszczenia wynikającego z takiego czynu – Dyrektywa 2001/29/WE – Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym – Artykuł 5 ust. 2 lit. b) – Prawo do zwielokrotniania – Wyjątki i ograniczenia – Zwielokrotnianie na użytek prywatny – Godziwa rekompensata – Brak zapłaty – Ewentualne włączenie do zakresu stosowania art. 5 pkt 3 rozporządzenia (WE) nr 44/2001]

18

2016/C 211/22

Sprawa C-5/15: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam – Niderlandy) – AK (*1) /Achmea Schadeverzekeringen NV, Stichting Achmea Rechtsbijstand (Odesłanie prejudycjalne – Ubezpieczenie ochrony prawnej – Dyrektywa 87/344/EWG – Artykuł 4 ust. 1 – Swobodny wybór prawnika przez ubezpieczonego – Postępowanie sądowe lub administracyjne – Pojęcie – Zażalenie na odmowę wskazania do leczenia)

18

2016/C 211/23

Sprawa C-100/15 P: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 14 kwietnia 2016 r. – Netherlands Maritime Technology Association/Komisja Europejska, Królestwo Hiszpanii (Odwołanie – Pomoc państwa – System wcześniejszej amortyzacji określonych aktywów nabytych w drodze leasingu finansowego – Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa – Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego – Niewystarczający i niekompletny charakter badania – Obowiązek uzasadnienia – Selektywność)

19

2016/C 211/24

Sprawa C-193/15 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. – Tarif Akhras/Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska [Odwołanie – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB) – Środki ograniczające przyjęte wobec Syryjskiej Republiki Arabskiej – Środki skierowane przeciwko osobom i podmiotom czerpiącym korzyści z polityki prowadzonej przez reżim lub wspierającym reżim – Dowód zasadności umieszczenia w wykazach – Łańcuch poszlak – Przeinaczenie dowodów]

20

2016/C 211/25

Sprawa C-266/15 P: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. – Central Bank of Iran/Rada Unii Europejskiej (Odwołanie – Środki ograniczające podjęte wobec Islamskiej Republiki Iranu – Wykaz osób i podmiotów, do których zastosowanie ma zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych – Kryterium rzeczowego, logistycznego lub finansowego wsparcia dla rządu Iranu – Usługi finansowe banku centralnego)

20

2016/C 211/26

Sprawa C-284/15: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour du travail de Bruxelles – Belgia) – Office national de l'emploi (ONEm)/M, M/Office national de l'emploi (ONEm), Caisse auxiliaire de paiement des allocations de chômage (CAPAC) [Odesłanie prejudycjalne – Artykuły 45 TFUE i 48 TFUE – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 15 ust. 2 – Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 – Artykuł 67 ust. 3 – Zabezpieczenie społeczne – Zasiłek dla bezrobotnych mający na celu uzupełnienie dochodów z zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy – Przyznanie tego świadczenia – Ukończenie okresów zatrudnienia – Sumowanie okresów ubezpieczenia lub zatrudnienia – Uwzględnienie okresów ubezpieczenia lub zatrudnienia ukończonych zgodnie z ustawodawstwem innego państwa członkowskiego]

21

2016/C 211/27

Sprawy połączone C-404/15 i C-659/15 PPU: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 kwietnia 2016 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Hanseatisches Oberlandesgericht in Bremen – Niemcy) – Wykonanie europejskich nakazów aresztowania wydanych przeciwko Pálowi Aranyosiemu (C-404/15), Robertowi Căldăraru (C-659/15 PPU) (Odesłanie prejudycjalne – Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych – Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW – Europejski nakaz aresztowania – Podstawy odmowy wykonania – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 4 – Zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania – Warunki pozbawienia wolności w wydającym nakaz państwie członkowskim)

21

2016/C 211/28

Sprawa C-84/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 8 grudnia 2015 r. w sprawie T-525/14 Compagnie générale des établissements Michelin przeciwko Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 12 lutego 2016 r. przez Continental Reifen Deutschland GmbH

22

2016/C 211/29

Sprawa C-106/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 22 lutego 2016 r. – Polbud – Wykonawstwo sp. z o.o.

23

2016/C 211/30

Sprawa C-113/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szombathelyi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 26 lutego 2016 r. – Günther Horváth/Vas Megyei Kormányhivatal

24

2016/C 211/31

Sprawa C-114/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 26 lutego 2016 r. – Damien Zöldség, Gyümölcs Kereskedelmi és Tanácsadó Kft./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatóság

25

2016/C 211/32

Sprawa C-129/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szolnoki Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 1 marca 2016 r. – Túrkevei Tejtermelő Kft./Országos Környezetvédelmi és Természetvédelmi Főfelügyelőség

25

2016/C 211/33

Sprawa C-131/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajową Izbę Odwoławczą (Polska) w dniu 1 marca 2016 r. – Archus sp. z o.o., Gama Jacek Lipik przeciwko Polskiemu Górnictwu Naftowemu i Gazownictwu S.A.

26

2016/C 211/34

Sprawa C-135/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Frankfurt am Main (Niemcy) w dniu 7 marca 2016 r. – Georgsmarienhütte GmbH i in./Bundesrepublik Deutschland

27

2016/C 211/35

Sprawa C-144/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca de Setúbal (Portugalia) w dniu 14 marca 2016 r. – Município de Palmela/ASAE – Divisão de Gestão de Contraordenações

27

2016/C 211/36

Sprawa C-147/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vredegerecht te Antwerpen (Belgia) w dniu 14 marca 2016 r. – Karel de Grote – Hogeschool Katholieke Hogeschool Antwerpen VZW/Susan Romy Jozef Kuijpers.

28

2016/C 211/37

Sprawa C-156/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht München (Niemcy) w dniu 17 marca 2016 r. – Tigers GmbH/Hauptzollamt Landshut

29

2016/C 211/38

Sprawa C-158/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Contencioso-Administrativo no 1 de Oviedo (Hiszpania) w dniu 16 marca 2016 r. – Margarita Isabel Vega González/Consejería de Hacienda y Sector Público de la Administración del Principado de Asturias

30

2016/C 211/39

Sprawa C-163/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag (Niderlandy) w dniu 21 marca 2016 r. – Christian Louboutin, Christian Louboutin SAS/Van Haren Schoenen BV

30

2016/C 211/40

Sprawa C-172/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Düsseldorf (Niemcy) w dniu 25 marca 2016 r. – Ljiljana Kammerer, Frank Kammerer przeciwko Swiss International Air Lines AG

31

2016/C 211/41

Sprawa C-173/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Irlandia) w dniu 29 marca 2016 r. – M.H./M.H.

31

2016/C 211/42

Sprawa C-183/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 14 stycznia 2016 r. w sprawie T-397/13, Tilly-Sabco/Komisja, wniesione w dniu 31 marca 2016 r. przez Tilly-Sabco

32

2016/C 211/43

Sprawa C-184/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Dioikitiko Protodikeio Thessalonikis (Grecja) w dniu 1 kwietnia 2016 r. – Ovidiu-Mihaita Petrea/Ypourgos Esoterikon kai Dioikitikis Anasygrotisis

33

2016/C 211/44

Sprawa C-189/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta förvaltningsdomstolen (Szwecja) w dniu 4 kwietnia 2016 r. – Boguslawa Zaniewicz-Dybeck/Pensionsmyndigheten

34

2016/C 211/45

Sprawa C-194/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Riigikohus (Estonia) w dniu 7 kwietnia 2016 r. – Bolagsupplysningen OÜ i Ingrid Ilsjan/Svensk Handel AB

35

2016/C 211/46

Sprawa C-199/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Belgia) w dniu 11 kwietnia 2016 r. – Państwo belgijskie/Max-Manuel Nianga

36

2016/C 211/47

Sprawa C-200/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal de Justiça Securitas (Portugalia) w dniu 12 kwietnia 2016 r. – Securitas – Serviços e Tecnologia de Segurança SA/Consultadoria de Aviação Comercial SA i in.

36

2016/C 211/48

Sprawa C-203/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 4 lutego 2016 r. w sprawie T-287/11, Heitkamp BauHolding GmbH/Komisja Europejska, wniesione w dniu 12 kwietnia 2016 r. przez Dirka Andresa (syndyka masy upadłościowej spółki Heitkamp BauHolding GmbH), dawniej Heitkamp Bauholding GmbH

37

2016/C 211/49

Sprawa C-208/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 4 lutego 2016 r. w sprawie T-287/11, Heitkamp BauHolding GmbH/Komisja Europejska, wniesione w dniu 14 kwietnia 2016 r. przez Republikę Federalną Niemiec

38

2016/C 211/50

Sprawa C-228/16 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 9 lutego 2016 r. w sprawie T-639/14, Dimosia Epicheirisi Ilektrismou AE (DEI)/Komisja Europejska, wniesione w dniu 22 kwietnia 2016 r. przez Dimosia Epicheirisi Ilektrismou AE (DEI)

39

 

Sąd

2016/C 211/51

Sprawa T-221/08: Wyrok Sądu z dnia 26 kwietnia 2016 r. – Strack/Komisja [Dostęp do dokumentów – Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 – Dokumenty związane z aktami dochodzenia OLAF-u – Skarga o stwierdzenie nieważności – Wyraźna i dorozumiana odmowa dostępu – Wyjątek dotyczący ochrony życia prywatnego i integralności jednostki – Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych osoby trzeciej – Wyjątek dotyczący ochrony procesu podejmowania decyzji – Obowiązek uzasadnienia – Odpowiedzialność pozaumowna]

41

2016/C 211/52

Sprawa T-556/11: Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – European Dynamics Luxembourg i in./EUIPO (Zamówienia publiczne na usługi – Procedura przetargowa – Tworzenie i utrzymanie oprogramowania – Odrzucenie oferty jednego z oferentów – Klasyfikacja oferenta w procedurze kaskadowej – Podstawy wykluczenia – Konflikt interesów – Równość traktowania – Obowiązek staranności – Kryteria udzielania zamówienia – Oczywisty błąd w ocenie – Obowiązek uzasadnienia – Odpowiedzialność pozaumowna – Utrata szansy)

42

2016/C 211/53

Sprawa T-316/13: Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – Pappalardo i in./Komisja (Odpowiedzialność pozaumowna – Rybołówstwo – Ochrona zasobów rybołówstwa – Odbudowa zasobów tuńczyka błękitnopłetwego – Środki nadzwyczajne zakazujące połowów statkom rybackim do połowów okrężnicą – Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom)

43

2016/C 211/54

Sprawa T-154/14: Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – ANKO/Komisja [Klauzula arbitrażowa – Umowy w sprawie dotacji zawarte w ramach siódmego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) – Projekty Perform i Oasis – Koszty kwalifikowalne – Zwrot wypłaconych kwot – Żądanie wzajemne – Odsetki za zwłokę]

44

2016/C 211/55

Sprawa T-155/14: Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – ANKO/Komisja [Klauzula arbitrażowa – Umowy w sprawie dotacji zawarte w ramach szóstego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2002–2006) – Projekty Persona i Terregov – Koszty kwalifikowalne – Zwrot wypłaconych kwot – Żądanie wzajemne – Odsetki za zwłokę]

44

2016/C 211/56

Sprawa T-267/14: Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – Zehnder Group International/EUIPO – Stiebel Eltron (comfotherm) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy comfotherm – Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy KOMFOTHERM – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Podobieństwo towarów – Właściwy krąg odbiorców – Zależność kryteriów]

45

2016/C 211/57

Sprawa T-463/14: Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – Österreichische Post/Komisja (Dyrektywa 2004/17/WE – Procedury udzielania zamówień w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych – Decyzja wykonawcza wyłączająca niektóre usługi w sektorze pocztowym w Austrii z zakresu zastosowania dyrektywy 2004/17/WE – Artykuł 30 dyrektywy 2004/17 – Obowiązek uzasadnienia – Oczywisty błąd w ocenie)

46

2016/C 211/58

Sprawa T-777/14: Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – Fon Wireless/EUIPO – Henniger (Neofon) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Neofon – Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy FON – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

47

2016/C 211/59

Sprawa T-803/14: Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – Gervais Danone/EUIPO – Mahou (B’lue) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego B’lue – Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy BLU DE SAN MIGUEL – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

47

2016/C 211/60

Sprawa T-21/15: Wyrok Sądu z dnia 26 kwietnia 2016 r. – Franmax/EUIPO – Ehrmann (Dino) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Dino – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający dinozaura – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

48

2016/C 211/61

Sprawa T-52/15: Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – Sharif University of Technology/Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej – Zamrożenie środków finansowych – Udzielanie wsparcia rządowi Iranu – Działalność badawcza i rozwój technologiczny w dziedzinie wojskowej lub w dziedzinach powiązanych – Prawo do obrony – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Naruszenie prawa i błąd w ocenie – Prawo własności – Proporcjonalność – Nadużycie władzy – Żądanie odszkodowawcze)

49

2016/C 211/62

Sprawa T-54/15: Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – Jääkiekon SM-liiga/EUIPO (Liiga) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Liiga – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

49

2016/C 211/63

Sprawa T-89/15: Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – Niagara Bottling/EUIPO (NIAGARA) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską – Słowny znak towarowy NIAGARA – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

50

2016/C 211/64

Sprawa T-144/15: Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – L’Oréal/EUIPO – Theralab (VICHY LABORATOIRES V IDÉALIA) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego VICHY LABORATOIRES V IDÉALIA – Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy IDEALINA – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

51

2016/C 211/65

Sprawa T-539/13: Postanowienie Sądu z dnia 21 kwietnia 2016 r. – Inclusion Alliance for Europe/Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności – Siódmy program ramowy w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) – Projekty MARE, Senior i ECRN – Odzyskanie części wypłaconego wkładu finansowego – Decyzja stanowiąca tytuł egzekucyjny – Charakter podniesionych zarzutów – Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście pozbawiona podstawy prawnej]

51

2016/C 211/66

Sprawa T-83/16: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2016 r. – Banca Monte dei Paschi di Siena i Banca Widiba/EUIPO – ING-DIBa (WIDIBA)

52

2016/C 211/67

Sprawa T-84/16: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2016 r. – Banca Monte dei Paschi di Siena et Banca Widiba/EUIPO – ING-DIBa (widiba)

53

2016/C 211/68

Sprawa T-115/16: Skarga wniesiona w dniu 18 marca 2016 r. – Sandvik Intellectual Property/EUIPO – Unipapel (ADVEON)

54

2016/C 211/69

Sprawa T-142/16: Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2016 r. – Dröge i in./Komisja

55

2016/C 211/70

Sprawa T-149/16: Skarga wniesiona w dniu 11 kwietnia 2016 r. – Spliethoff’s Bevrachtingskantoor/Komisja

56

2016/C 211/71

Sprawa T-150/16: Skarga wniesiona w dniu 6 kwietnia 2016 r. – Ecolab USA/EUIPO (ECOLAB)

57

2016/C 211/72

Sprawa T-152/16: Skarga wniesiona w dniu 11 kwietnia 2016 r. – Megasol Energie/Komisja

58

2016/C 211/73

Sprawa T-155/16: Skarga wniesiona w dniu 6 kwietnia 2016 r. – CFA Institute/EUIPO – Bloss i in. (CERTIFIED FINANCIAL ENGINEER CFE)

59

2016/C 211/74

Sprawa T-156/16: Skarga wniesiona w dniu 7 kwietnia 2016 r. – CFA Institute/EUIPO – Ernst i Häcker (CERTIFIED FINANCIAL MODELER CFM)

60

2016/C 211/75

Sprawa T-159/16: Skarga wniesiona w dniu 15 kwietnia 2016 r. – Metronia/EUIPO – Zitro IP (TRIPLE O NADA)

61

2016/C 211/76

Sprawa T-172/16: Skarga wniesiona w dniu 15 kwietnia 2016 r. – Centro Clinico e Diagnostico G.B. Morgagni/Komisja Europejska

61

2016/C 211/77

Sprawa T-174/16: Skarga wniesiona w dniu 18 kwietnia 2016 r. – Wessel-Werk/EUIPO – Wolf PVG (Dysza ssąca do odkurzacza)

62

2016/C 211/78

Sprawa T-175/16: Skarga wniesiona w dniu 18 kwietnia 2016 r. – Wessel-Werk/EUIPO – Wolf PVG (Dysze ssące do odkurzacza)

63

2016/C 211/79

Sprawa T-177/16: Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2016 r. – Mema/CPVO (Braeburn 78 (11078))

64

2016/C 211/80

Sprawa T-178/16: Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2016 r. – Policolor/EUIPO – CWS-Lackfabrik Conrad W. Schmidt (Policolor)

65

 

Sąd do spraw Służby Publicznej

2016/C 211/81

Sprawa F-141/15: Skarga wniesiona w dniu 23 marca 2016 r. – ZZ/Komisja

66

2016/C 211/82

Sprawa F-101/12: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 26 kwietnia 2016 r. – Claus/Komisja

66

 

PL

 

Ze względu na ochronę danych osobowych i/lub poufności niektóre informacje zawarte w tym wydaniu nie mogą zostać ujawnione, stąd publikacja nowej oryginalnej wersji.

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2016/C 211/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 200 z 6.6.2016

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 191 z 30.5.2016

Dz.U. C 175 z 17.5.2016

Dz.U. C 165 z 10.5.2016

Dz.U. C 156 z 2.5.2016

Dz.U. C 145 z 25.4.2016

Dz.U. C 136 z 18.4.2016

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/2

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 21 kwietnia 2016 r. – Rada Unii Europejskiej/Bank Saderat Iran, Komisja Europejska

(Sprawa C-200/13 P) (1)

((Odwołanie - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Walka z rozprzestrzenianiem broni jądrowej - Środki ograniczające podjęte wobec Islamskiej Republiki Iranu - Zamrożenie środków finansowych banku irańskiego - Obowiązek uzasadnienia - Procedura wydawania aktu - Oczywisty błąd w ocenie))

(2016/C 211/02)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: S. Boelaert i M. Bishop, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Bank Saderat Iran (przedstawiciele: D. Wyatt, QC, R . Blakeley, barrister, S. Jeffrey, S. Ashley i A. Irvine, solicitors), Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Gauci i M. Konstantinidis, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę wnoszącą odwołanie: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: L. Christie, S. Behzadi-Spencer, pełnomocnicy, wspierani przez S. Lee, barrister)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Odwołanie wzajemne zostaje oddalone.

3)

Rada Unii Europejskiej pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Bank Saderat Iran w obydwu instancjach, z wyjątkiem kosztów związanych z odwołaniem wzajemnym.

4)

Bank Saderat Iran pokrywa, poza własnymi kosztami związanymi w odwołaniem wzajemnym, poniesione przez Radę koszty związane w odwołaniem wzajemnym.

5)

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Komisja Europejska pokrywają własne koszty poniesione w obydwu instancjach.

(1)  Dz.U. C 171 z 15.06.2013.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/3

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – Profit Investment SIM SpA, w likwidacji/Stefano Ossi i in.

(Sprawa C-366/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Pojęcie „sprzecznych ze sobą orzeczeń” - Powództwa mające różny przedmiot wytoczone przeciwko kilku pozwanym zamieszkałym w różnych państwach członkowskich - Przesłanki prorogacji jurysdykcji - Klauzula prorogacyjna - Pojęcie „umowy lub roszczenia wynikającego z umowy” - Badanie braku prawnie wiążącej więzi umownej])

(2016/C 211/03)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Profit Investment SIM SpA, w likwidacji

Strona pozwana: Stefano Ossi; Commerzbank Brand Dresdner Bank AG; Andrea Mirone; Eugenio Magli; Francesco Redi; Profit Holding SpA, w likwidacji; Redi & Partners Ltd; Enrico Fiore; E3 SA

Sentencja

1)

Artykuł 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że:

—

zamieszczenie klauzuli prorogacyjnej w prospekcie emisyjnym instrumentów dłużnych spełnia wymóg formy pisemnej przewidziany w art. 23 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 44/2001 tylko w sytuacji, gdy w umowie podpisanej przez strony w ramach emisji tych instrumentów na rynku pierwotnym wyrażono zgodę na tę klauzulę lub zawarto wyraźne odesłanie do tego prospektu;

—

na klauzulę prorogacyjną zamieszczoną w prospekcie emisyjnym instrumentów dłużnych sporządzoną przez ich emitenta można powoływać się wobec osoby trzeciej, która nabyła te instrumenty od pośrednika finansowego, o ile zostanie ustalone, co należy do sądu odsyłającego, najpierw, że owa klauzula jest prawnie wiążąca w stosunkach między tym emitentem a tym pośrednikiem finansowym; następnie, że owa osoba trzecia, nabywając sporne instrumenty na rynku wtórnym, wstąpiła w prawa i obowiązki owego pośrednika związane z tymi instrumentami dłużnymi zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego; i wreszcie, że owa osoba trzecia miała możliwość zapoznania się z prospektem zawierającym tę klauzulę;

—

zamieszczenie klauzuli prorogacyjnej w prospekcie emisyjnym instrumentów dłużnych może być uważane za formę zwyczajowo przyjętą w handlu międzynarodowym w rozumieniu art. 23 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 44/2001, pozwalającą na domniemanie zgody osoby, której się ją przeciwstawia, o ile w szczególności zostanie ustalone, co należy do sądu odsyłającego, po pierwsze, że taka praktyka jest powszechnie i regularnie stosowana przed podmioty gospodarcze działające w rozpatrywanej branży przy zawieraniu tego typu umów, a po drugie, że strony pozostawały już wcześniej w stosunkach handlowych między sobą lub z innymi podmiotami działającymi w danym sektorze, albo że dane zachowanie jest na tyle znane, że można je uznać za utrwaloną praktykę.

2)

Artykuł 5 pkt 1 lit. a) rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że powództwa zmierzające do unieważnienia umowy oraz do zwrotu kwot nienależnie zapłaconych na jej podstawie mieszczą się w pojęciu „umowy lub roszczenia wynikającego z umowy” w rozumieniu tego przepisu.

3)

Artykuł 6 pkt 1 rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku dwóch powództw wytoczonych przeciwko kilku pozwanym – które mają różny przedmiot i podstawę, oraz między którymi brak jest zależności i wzajemnej sprzeczności – dla zaistnienia ryzyka wydania sprzecznych ze sobą orzeczeń w rozumieniu tego przepisu nie wystarczy, aby ewentualne uwzględnienie zasadności jednego z nich mogło potencjalnie wpłynąć na zakres uprawnienia, do którego ochrony zmierza drugie z nich.

(1)  Dz.U. C 260 z 7.9.2013.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/4

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Giustizia amministrativa per la Regione siciliana – Włochy) – Puligienica Facility Esco SpA (PFE)/Airgest SpA

(Sprawa C-689/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zamówienia publiczne na usługi - Dyrektywa Rady 89/665/EWG - Artykuł 1 ust. 1 i 3 - Procedury odwoławcze - Odwołanie mające na celu spowodowanie uchylenia decyzji o udzieleniu zamówienia publicznego wniesione przez oferenta, którego oferta nie została wybrana - Odwołanie wzajemne wybranego oferenta - Wynikająca z orzecznictwa krajowego zasada nakazująca wcześniejsze zbadanie odwołania wzajemnego i w przypadku, gdy jest ono uzasadnione, uznanie odwołania głównego za niedopuszczalne bez badania co do istoty sprawy - Zgodność z prawem Unii - Art. 267 TFUE - Zasada pierwszeństwa przepisów prawa Unii - Zasada prawna sformułowana orzeczeniem pełnego składu naczelnego sądu administracyjnego państwa członkowskiego - Uregulowanie prawa krajowego przewidujące, że takie orzeczenie wiąże izby owego sądu - Obowiązek izby rozpatrującej kwestię dotyczącą prawa Unii przekazania jej do rozpoznania pełnemu składowi sądu, w przypadku opinii odmiennej od opinii wyrażonej w rozstrzygnięciu pełnego składu sądu - Możliwość lub obowiązek wystąpienia przez izbę z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym do Trybunału))

(2016/C 211/04)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Giustizia amministrativa per la Regione siciliana

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: – Puligienica Facility Esco SpA (PFE).

Strona pozwana: Airgest SpA.

przy udziale: Gestione Servizi Ambientali Srl (GSA), Zenith Services Group Srl (ZS)

Sentencja

1)

Artykuł 1 ust. 1 akapit trzeci i art. 1 ust. 3 dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane, zmienionej dyrektywą 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu by odwołanie główne – wniesione przez oferenta zainteresowanego uzyskaniem określonego zamówienia, który poniósł szkodę, względnie jest narażony na jej poniesienie w następstwie podnoszonego naruszenia prawa Unii w dziedzinie zamówień publicznych lub przepisów dokonujących jego transpozycji – mające na celu wykluczenie innego oferenta, zostało uznane za niedopuszczalne na podstawie krajowych przepisów proceduralnych, przewidujących pierwszeństwo badania odwołania wzajemnego wniesionego przez tego drugiego oferenta.

2)

Artykuł 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie stosowaniu przepisu prawa krajowego w zakresie, w jakim przepis ten jest interpretowany w ten sposób, że jeśli chodzi o wątpliwość dotyczącą wykładni lub ważności prawa Unii izba sądu orzekającego w ostatniej instancji, która nie podziela podejścia przyjętego w orzeczeniu pełnego składu tegoż sądu, musi przekazać temu ostatniemu ową kwestię do rozstrzygnięcia i tym samym zostaje pozbawiona możliwości wystąpienia z odesłaniem prejudycjalnym do Trybunału.

3)

Artykuł 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że po uzyskaniu od Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedzi na zadane przez sąd i dotyczące wykładni prawa Unii pytanie lub gdy orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej udziela już jasnej odpowiedzi na takie pytanie, izba sądu orzekającego w ostatniej instancji musi sama uczynić wszystko co niezbędne do tego, aby ta wykładnia prawa Unii została wprowadzona w życie.

(1)  Dz.U. C 112 z 14.4.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – Malvino Cervati, Società Malvi Sas di Cervati Malvino/Agenzia delle Dogane, Agenzia delle Dogane – Ufficio delle Dogane di Livorno

(Sprawa C-131/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rolnictwo - Wspólna organizacja rynków - Rozporządzenie (WE) 565/2002 - Artykuł 3 ust. 3 - Kontyngent taryfowy - Czosnek pochodzący z Argentyny - Pozwolenia na przywóz - Zakaz przenoszenia praw wynikających z pozwoleń na przywóz - Obchodzenie środków - Nadużycie prawa - Wymogi - Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 - Artykuł 4 ust. 3])

(2016/C 211/05)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Malvino Cervati, Società Malvi Sas di Cervati Malvino

Strona pozwana: Agenzia delle Dogane, Agenzia delle Dogane – Ufficio delle Dogane di Livorno

Przy udziale: Roberto Cervati

Sentencja

Artykuł 3 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 565/2002 z dnia 2 kwietnia 2002 r. ustanawiającego metodę zarządzania kontyngentami taryfowymi i wprowadzającego system świadectw pochodzenia czosnku przywożonego z państw trzecich oraz art. 4 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, zasadniczo, mechanizmowi takiemu jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, poprzez który w następstwie zamówienia złożonego przez podmiot gospodarczy będący tradycyjnym importerem w rozumieniu tego pierwszego rozporządzenia, po wyczerpaniu jego własnych pozwoleń umożliwiających przywóz po stawce preferencyjnej, drugiemu podmiotowi gospodarczemu, również będącemu tradycyjnym importerem niemającym takich pozwoleń,

—

towar jest najpierw sprzedawany, poza Unią, przez spółkę powiązaną z tym drugim podmiotem gospodarczym, trzeciemu podmiotowi gospodarczemu będącemu nowym importerem w rozumieniu wspomnianego rozporządzenia, mającemu takie pozwolenia,

—

następnie towar ten zostaje wprowadzony do swobodnego obrotu w Unii przez trzeci podmiot gospodarczy przy zastosowaniu preferencyjnej stawki celnej, a potem odsprzedany przez ów trzeci podmiot gospodarczy drugiemu,

—

i wreszcie wspomniany towar zostaje zbyty przez ów drugi podmiot gospodarczy na rzecz pierwszego, który nabywa towar przywieziony w ramach kontyngentu taryfowego przewidzianego przez owo pierwsze rozporządzenie, pomimo że nie ma niezbędnego w tym celu pozwolenia.

(1)  Dz.U. C 194 z 24.6.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/6

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. – ArcelorMittal Tubular Products Ostrava a.s. i in./Hubei Xinyegang Steel Co. Ltd, Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska i Rada Unii Europejskiej/Republika Włoska i in.

(Sprawy połączone C-186/14 P i C-193/14 P) (1)

((Odwołanie - Dumping - Rozporządzenie (WE) 384/96 - Artykuł 3 ust. 5, 7 i 9 - Artykuł 6 ust. 1 - Rozporządzenie (WE) nr 926/2009 - Przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu z żelaza lub stali, pochodzących z Chin - Ostateczne cło antydumpingowe - Ustalenie zagrożenia wystąpienia szkody - Uwzględnienie informacji dotyczących okresu po przeprowadzeniu dochodzenia))

(2016/C 211/06)

Język postępowania: angielski

Strony

(Sprawa C-186/14 P)

Wnoszący odwołanie: ArcelorMittal Tubular Products Ostrava a.s., ArcelorMittal Tubular Products Roman SA, Benteler Deutschland GmbH, dawniej Benteler Stahl//Rohr GmbH, Ovako Tube & Ring AB, Rohrwerk Maxhütte GmbH, Dalmine SpA, Silcotub SA, TMK-Artrom SA, Tubos Reunidos, SA, Vallourec Oil and Gas France, dawniej Vallourec Mannesmann Oil & Gas France, Vallourec Tubes France, dawniej V & M France, Vallourec Deutschland GmbH, dawniej V & M Deutschland GmbH, Voestalpine Tubulars GmbH, Železiarne Podbrezová a.s. (przedstawiciele: G. Berrisch, Rechtsanwalt, B. Byrne, Solicitor)

Druga strona postępowania: Hubei Xinyegang Steel Co. Ltd (przedstawiciele: N. Niejahr, Rechtsanwältin, Q. Azau i H. Wiame, adwokaci i F. Carlin, Barrister), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.-P. Hix, pełnomocnik, wspierany przez B. O'Connora, Solicitor, S. Gubela, adwokata), Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-F. Brakeland i M. França, pełnomocnicy)

(Sprawa C-193/14 P)

Wnoszący odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.-P. Hix, pełnomocnik, wspierany przez B. O’Connora, solicitor, i S. Gubela, adwokata), Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, wspierana przez A. Collabollettę, avvocato dello Stato)

Druga strona postępowania: Hubei Xinyegang Steel Co. Ltd, (przedstawiciele: F. Carlin, barrister, M. Healy, solicitor, N. Niejahr, Rechtsanwältin, Q. Azau i H. Wiame, adwokaci), Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-F. Brakeland i M. França, pełnomocnicy), ArcelorMittal Tubular Products Ostrava a.s., ArcelorMittal Tubular Products Roman SA, Benteler Deutschland GmbH, dawniej Benteler Stahl/Rohr GmbH, Ovako Tube & Ring AB, Rohrwerk Maxhütte GmbH, Dalmine SpA, Silcotub SA, TMK-Artrom SA, Tubos Reunidos SA, Vallourec Oil and Gas France SAS, dawniej Vallourec Mannesmann Oil & Gas France SAS, Vallourec Tubes France SAS, dawniej V & M France SAS, Vallourec Deutschland GmbH, dawniej V & M Deutschland GmbH, Voestalpine Tubulars GmbH & Co. KG, Železiarne Podbrezová a.s. (przedstawiciele: G. Berrisch, Rechtsanwalt i B. Byrne, solicitor)

Sentencja

1)

Odwołania wniesione w sprawach C-186/14 P i C-193/14 P zostają oddalone.

2)

ArcelorMittal Tubular Products Ostrava a.s., ArcelorMittal Tubular Products Roman SA, Benteler Deutschland GmbH, Ovako Tube & Ring AB, Rohrwerk Maxhütte GmbH, Dalmine SpA, Silcotub SA, TMK-Artrom SA, Tubos Reunidos SA, Vallourec Mannesmann Oil and Gas France SAS, Vallourec Tubes France SAS, Vallourec Deutschland GmbH, Voestalpine Tubulars GmbH & Co. KG i Železiarne Podbrezová a.s. oraz Rada Unii Europejskiej zostają obciążone kosztami postępowania.

3)

Komisja Europejska i Republika Włoska pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 212 z 7.7.2014..

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/7

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Hamburg – Niemcy) – ADM Hamburg AG/Hauptzollamt Hamburg-Stadt

(Sprawa C-294/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Unia celna i Wspólna taryfa celna - Wspólnotowy kodeks celny - Preferencje taryfowe - Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 - Artykuł 74 ust. 1 - Produkty pochodzące z kraju korzystającego - Transport - Przesyłka złożona z mieszaniny surowego oleju z nasion palmowych pochodzącego z kilku krajów korzystających z takich samych preferencji taryfowych))

(2016/C 211/07)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht Hamburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ADM Hamburg AG

Strona pozwana: Hauptzollamt Hamburg-Stadt

Sentencja

Artykuł 74 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1063/2010 z dnia 18 listopada 2010 r. należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji tego rodzaju, jaka zaistniała w postępowaniu głównym, w której zostały przedstawione ważne świadectwa pochodzenia, preferencyjne pochodzenie partii surowego oleju z nasion palmowych – w rozumieniu ogólnego systemu preferencji taryfowych ustanowionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 732/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. oraz zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 552/97, (WE) nr 1933/2006 oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 1100/2006 i (WE) nr 964/2007 – może zostać uznane nawet wówczas, gdy owe towary zostały zmieszane w zbiorniku na statku podczas ich przewozu do Unii Europejskiej, gdy można wykluczyć, że do tego zbiornika zostały dodane inne produkty, w szczególności produkty nieobjęte żadnymi preferencjami.

(1)  Dz.U. C 315 z 15.9.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/8

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Marchon Germany GmbH/Yvonne Karaszkiewicz

(Sprawa C-315/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Przedstawiciele handlowi działający na własny rachunek - Dyrektywa 86/653/EWG - Artykuł 17 ust. 2 - Świadczenie wyrównawcze z tytułu pozyskania klienteli - Przesłanki przyznania - Pozyskiwanie nowych klientów - Pojęcie „nowi klienci” - Klienci zleceniodawcy dokonujący po raz pierwszy zakupu towarów, których dystrybucja została powierzona przedstawicielowi handlowemu))

(2016/C 211/08)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Marchon Germany GmbH

Strona pozwana: Yvonne Karaszkiewicz

Sentencja

Artykuł 17 ust. 2 lit. a) tiret pierwsze dyrektywy Rady 86/653/EWG z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie koordynacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do przedstawicieli handlowych działających na własny rachunek należy interpretować w ten sposób, iż klienci pozyskani przez przedstawiciela handlowego dla produktów, których sprzedaż została jemu powierzona przez zleceniodawcę, muszą być uznani za nowych klientów w rozumieniu tego przepisu i to nawet w wówczas, gdy ci klienci pozostawali już w stosunkach handlowych z tym zleceniodawcą w zakresie innych produktów, w wypadku gdy sprzedaż przez tego przedstawiciela handlowego pierwszych produktów wymagała ustanowienia szczególnej relacji handlowej, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

(1)  Dz.U. C 329 z 22.9.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/8

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajową Izbę Odwoławczą – Polska) – Partner Apelski Dariusz/Zarząd Oczyszczania Miasta

(Sprawa C-324/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zamówienia publiczne - Dyrektywa 2004/18/WE - Kwalifikacje techniczne i/lub zawodowe wykonawców - Artykuł 48 ust. 3 - Możliwość polegania na zdolności innych podmiotów - Warunki i zasady - Charakter powiązań między oferentem a innymi podmiotami - Zmiana oferty - Unieważnienie i powtórzenie aukcji elektronicznej - Dyrektywa 2014/24/UE))

(2016/C 211/09)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Krajowa Izba Odwoławcza

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: PARTNER Apelski Dariusz

Strona pozwana: Zarząd Oczyszczania Miasta

Przy udziale: Remondis sp. z o.o., MR Road Service sp. z o.o.

Sentencja

1)

Artykuł 47 ust. 2 i art. 48 ust. 3 dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi w związku z art. 44 ust. 2 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że:

—

przyznają one każdemu wykonawcy prawo do polegania, w przypadku konkretnego zamówienia, na zdolnościach innych podmiotów, niezależnie od charakteru łączących go z tymi podmiotami powiązań, o ile zostanie wykazane instytucji zamawiającej, że kandydat lub oferent będzie w rzeczywistości dysponował zasobami tych podmiotów, które to zasoby są niezbędne do wykonania tego zamówienia oraz

—

nie można wykluczyć, że korzystanie z tego prawa może być ograniczone w szczególnych okolicznościach z uwagi na przedmiot danego zamówienia, a także jego cele. Jest tak w szczególności w przypadku, gdy kandydat lub oferent nie może polegać na zdolnościach podmiotu trzeciego niezbędnych do wykonania tego zamówienia, co oznacza, że może on powołać się na wskazane zdolności wyłącznie wtedy, gdy podmiot trzeci osobiście i bezpośrednio uczestniczy w wykonaniu odnośnego zamówienia.

2)

Artykuł 48 ust. 2 i 3 dyrektywy 2004/18 należy interpretować w ten sposób, że uwzględniając przedmiot danego zamówienia i jego cele, instytucja zamawiająca może w szczególnych okolicznościach do celów prawidłowego wykonania tego zamówienia wskazać wyraźnie w ogłoszeniu o zamówieniu lub w specyfikacji istotnych warunków zamówienia szczegółowe zasady, zgodnie z którymi wykonawca może polegać na zdolnościach innych podmiotów, pod warunkiem że te zasady są związane z przedmiotem i celami tego zamówienia oraz względem nich proporcjonalne.

3)

Wyrażone w art. 2 dyrektywy 2004/18 zasady równego i niedyskryminacyjnego traktowania wykonawców należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym sprzeciwiają się one, aby instytucja zamawiająca po otwarciu ofert złożonych w ramach postępowania w przedmiocie udzielenia zamówienia publicznego, uwzględniła wniosek wykonawcy, który złożył ofertę dotyczącą całego zamówienia o wzięcie pod uwagę jego oferty wyłącznie do celów udzielenia niektórych części tego zamówienia.

4)

Wyrażone w art. 2 dyrektywy 2004/18 zasady równego i niedyskryminacyjnego traktowania wykonawców należy interpretować w ten sposób, że wymagają one unieważnienia i powtórzenia aukcji elektronicznej, do udziału w której nie został zaproszony wykonawca, który złożył dopuszczalną ofertę, także w przypadku gdy nie można stwierdzić, czy udział pominiętego wykonawcy zmieniłby wynik tej aukcji.

5)

W okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym art. 48 ust. 3 dyrektywy 2004/18 nie może być interpretowany w świetle art. 63 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18.

(1)  Dz.U. C 339 z 29.9.2014

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/10

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 21 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Praze – Republika Czeska) – Ernst Georg Radlinger, Helena Radlingerová/FINWAY a.s.

(Sprawa C-377/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 93/13/EWG - Artykuł 7 - Przepisy krajowe regulujące postępowanie upadłościowe - Długi z tytułu umowy kredytu konsumenckiego - Skuteczny środek zaskarżenia w postępowaniu sądowym - Punkt 1 lit. e) załącznika - Nieproporcjonalny charakter kwoty odszkodowania - Dyrektywa 2008/48/WE - Artykuł 3 ust. 1 - Całkowita kwota kredytu - Punkt 1 załącznika I - Kwota wypłat - Obliczanie rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania - Artykuł 10 ust. 2 - Obowiązek informacyjny - Badanie z urzędu - Sankcja))

(2016/C 211/10)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Krajský soud v Praze

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ernst Georg Radlinger, Helena Radlingerová

Strona pozwana: FINWAY a.s.

Sentencja

1)

Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie stosowaniu uregulowania krajowego, takiego jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które w kontekście postępowania upadłościowego, po pierwsze, nie zezwala sądowi, przed którym toczy się owo postępowanie, na badanie z urzędu ewentualnie nieuczciwego charakteru warunków umowy, z której wywodzone są wierzytelności zgłoszone w odnośnym postępowaniu upadłościowym, nawet jeśli sąd ten dysponuje niezbędnymi ku temu informacjami na temat stanu prawnego i faktycznego, a po drugie, zezwala temu sądowi na zbadanie jedynie niezabezpieczonych wierzytelności, i to jedynie w oparciu o ograniczoną liczbę zarzutów dotyczących ich przedawnienia lub wygaśnięcia.

2)

Artykuł 10 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG należy interpretować w ten sposób, że nakłada on na sąd krajowy rozpoznający spór dotyczący wierzytelności wywodzonych z umowy o kredyt w rozumieniu rzeczonej dyrektywy obowiązek zbadania z urzędu poszanowania wymogu informacyjnego przewidzianego w przywołanym przepisie oraz wyciągnięcia wszystkich wynikających z prawa krajowego konsekwencji naruszenia takiego obowiązku, pod warunkiem że sankcje spełniają wymogi ustanowione w art. 23 tej samej dyrektywy.

3)

Artykuł 3 lit. l) i art. 10 ust. 2 dyrektywy 2008/48, a także pkt I załącznika I do rzeczonej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że całkowita kwota kredytu i kwota wypłat określają całość kwot udostępnianych konsumentowi, co wyklucza kwoty powiązane przez kredytodawcę z pokryciem kosztów związanych przez kredytodawcę z udzieleniem odnośnego kredytu, które to kwoty nie są w rzeczywistości wypłacane konsumentowi.

4)

Przepisy dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że dla potrzeb oceny rażąco wysokiego – w rozumieniu art. 1 lit. e) załącznika do rzeczonej dyrektywy – odszkodowania przewidzianego na wypadek niewykonania przez konsumenta zobowiązań konieczne jest rozpatrzenie łącznego skutku wszystkich relewantnych postanowień umowy, bez względu na to, czy wierzyciel domaga się pełnego wykonania każdego z nich, i że w takim przypadku na sądach krajowych spoczywa, na podstawie art. 6 ust. 1 rzeczonej dyrektywy, obowiązek wyciągnięcia wszystkich konsekwencji wynikających ze stwierdzenia nieuczciwego charakteru niektórych warunków umowy poprzez odstąpienie od stosowania każdego z warunków uznanych za nieuczciwy w celu zapewnienia, że konsument nie jest nimi związany.

(1)  Dz.U. C 395 z 10.11.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/11

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 kwietnia 2016 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Juzgado de lo Mercantil no 9 de Barcelona – Hiszpania) – Jorge Sales Sinués/Caixabank SA (C-381/14) i Youssouf Drame Ba/Catalunya Caixa SA (Catalunya Banc SA) (C-385/14)

(Sprawy połączone C-381/14 i C-385/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 93/13/EWG - Umowy zawierane przez przedsiębiorców z konsumentami - Umowy kredytu hipotecznego - Klauzula ustanawiająca minimalną stopę oprocentowania zmiennego - Badanie ważności warunku umowy - Postępowanie wszczęte pozwem zbiorowym - Powództwo o nakazanie zaprzestania szkodliwych praktyk - Zawieszenie postępowania wszczętego pozwem indywidualnym dotyczącego tego samego roszczenia))

(2016/C 211/11)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Mercantil no 9 de Barcelona

Strony w postępowaniach głównych

Strony skarżące: Jorge Sales Sinués (C-381/14), Youssouf Drame Ba (C-385/14)

Strony pozwane: Caixabank SA (C-381/14), Catalunya Caixa SA (Catalunya Banc SA) (C-385/14)

Sentencja

Artykuł 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie stosowaniu uregulowania krajowego takiego jak to rozpatrywane w postępowaniach głównych, które to uregulowanie nakłada na sąd krajowy, przed którym toczy się postępowanie wszczęte wniesionym przez konsumenta pozwem indywidualnym mającym na celu stwierdzenie nieuczciwego charakteru warunku umowy zawartej przez tego konsumenta z przedsiębiorcą, obowiązek automatycznego zawieszenia takiego postępowania w oczekiwaniu na prawomocne orzeczenie, które miałoby zostać wydane w toczącym się postępowaniu wszczętym pozwem zbiorowym wniesionym przez stowarzyszenie konsumentów na podstawie art. 7 ust. 2 tej dyrektywy w celu doprowadzenia do zaniechania stosowania w umowach tego samego typu warunków analogicznych do tych, których dotyczy wspomniany pozew indywidualny, bez możliwości uwzględnienia znaczenia takiego zawieszenia z punktu widzenia ochrony konsumenta, który wystąpił do sądu z powództwem indywidualnym oraz bez umożliwienia konsumentowi odstąpienia od postępowania wszczętego pozwem zbiorowym.

(1)  Dz.U. C 388 z 3.11.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/11

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – Polkomtel sp. z o.o./Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej

(Sprawa C-397/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Sieci i usługi łączności elektronicznej - Dyrektywa 2002/22/WE - Artykuł 28 - Numery niegeograficzne - Dostęp użytkowników końcowych mieszkających w państwie członkowskim operatora do usług wykorzystujących numery niegeograficzne - Dyrektywa 2002/19/WE - Artykuły 5, 8 i 13 - Uprawnienia i zakres odpowiedzialności krajowych organów regulacyjnych w odniesieniu do dostępu i wzajemnych połączeń - Nakładanie, zmiana albo uchylenie obowiązków - Nakładanie obowiązków na przedsiębiorstwa, które kontrolują dostęp do użytkowników końcowych - Kontrola cen - Przedsiębiorstwo nieposiadające znaczącej pozycji rynkowej - Dyrektywa 2002/21/WE - Rozstrzyganie sporów między przedsiębiorstwami - Decyzja krajowego organu regulacyjnego określająca warunki współpracy oraz zasady rozliczeń w odniesieniu do usług świadczonych między przedsiębiorstwami))

(2016/C 211/12)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Polkomtel sp. z o.o.

Strona pozwana: Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej

przy udziale: Orange Polska S.A., dawniej Telekomunikacja Polska S.A.

Sentencja

1)

Artykuł 28 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywy o usłudze powszechnej) należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie może postanowić, iż operator publicznej sieci łączności elektronicznej powinien zapewnić dostęp do numerów niegeograficznych wszystkim użytkownikom końcowym swojej sieci w tym państwie, a nie jedynie użytkownikom końcowym z innych państw członkowskich.

2)

Artykuł 5 ust. 1 oraz art. 8 ust. 3 dyrektywy 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywy o dostępie) w związku z art. 28 dyrektywy o usłudze powszechnej należy interpretować w ten sposób, że umożliwiają one krajowym organom regulacyjnym, w ramach rozstrzygania sporu między dwoma operatorami, nałożenie na jednego z tych operatorów obowiązku zapewnienia użytkownikom końcowym dostępu do usług wykorzystujących numery niegeograficzne realizowanych w sieci drugiego operatora oraz określenie, na podstawie art. 13 dyrektywy 2002/19, zasad rozliczeń między wspomnianymi operatorami z tytułu tego dostępu, takich jak zasady sporne w postępowaniu głównym, pod warunkiem że owe obowiązki są obiektywne, przejrzyste, proporcjonalne, niedyskryminujące, oparte na naturze stwierdzonego problemu i uzasadnione w świetle celów określonych w art. 8 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej) oraz że w stosownym wypadku zostały zachowane procedury przewidziane w art. 6 i 7 tej dyrektywy, co winien ustalić sąd krajowy.

(1)  Dz.U. C 431 z 1.12.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/12

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Højesteret – Dania) – Dansk Industri (DI), działający w imieniu Ajos A/S/Spadkobiercy Karstena Eigila Rasmussena

(Sprawa C-441/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Dyrektywa 2000/78 WE - Zasada niedyskryminacji ze względu na wiek - Uregulowanie krajowe sprzeczne z dyrektywą - Możliwość dochodzenia przez jednostkę odszkodowania od państwa w związku z naruszeniem prawa Unii - Spór pomiędzy jednostkami - Wyważenie poszczególnych praw i zasad - Zasady pewności prawa oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań - Rola sądu krajowego))

(2016/C 211/13)

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Højesteret

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Dansk Industri (DI), działający w imieniu Ajos A/S

Strona pozwana: Spadkobiercy Karstena Eigila Rasmussena

Sentencja

1)

Ogólną zasadę niedyskryminacji ze względu na wiek, skonkretyzowaną w dyrektywie Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona – również w sporze pomiędzy jednostkami – przepisowi prawa krajowego takiemu jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, który pozbawia pracownika prawa do odprawy z tytułu rozwiązania stosunku pracy, w sytuacji gdy ów pracownik ma prawo do świadczeń emerytalnych w ramach pracowniczego systemu emerytalnego finansowanego przez pracodawcę, do którego przystąpił przed ukończeniem 50. roku życia, niezależnie od tego, czy zamierza on pozostać na rynku pracy, czy też przejść na emeryturę.

2)

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, iż nakłada na sąd krajowy, rozpatrujący spór pomiędzy jednostkami objęty zakresem zastosowania dyrektywy 2000/78, przy stosowaniu przepisów jego prawa krajowego, obowiązek dokonywania ich wykładni w sposób zgodny z tą dyrektywą, a gdyby dokonanie takiej wykładni zgodnej okazało się niemożliwe, odstąpienia w razie potrzeby od stosowania przepisów prawa krajowego, naruszających ogólną zasadę niedyskryminacji ze względu na wiek. Obowiązku tego nie podważają ani zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, ani możliwość dochodzenia przez jednostkę, która czuje się poszkodowania zastosowaniem przepisu krajowego sprzecznego z prawem Unii, odszkodowania od państwa w związku z naruszeniem prawa Unii.

(1)  Dz.U. C 441 z 24.11.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/13

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Johannes Evert Antonius Massar/DAS Nederlandse Rechtsbijstand Verzekeringsmaatschappij NV

(Sprawa C-460/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Ubezpieczenie ochrony prawnej - Dyrektywa 87/344/EWG - Artykuł 4 ust. 1 - Swobodny wybór prawnika przez ubezpieczonego - Postępowanie sądowe lub administracyjne - Pojęcie - Udzielona pracodawcy przez instytucję publiczną zgoda na rozwiązanie umowy o pracę))

(2016/C 211/14)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Johannes Evert Antonius Massar

Strona pozwana: DAS Nederlandse Rechtsbijstand Verzekeringsmaatschappij NV

Sentencja

Artykuł 4 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 87/344/EWG z dnia 22 czerwca 1987 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczenia ochrony prawnej należy interpretować w ten sposób, że zawarte w tym przepisie pojęcie „postępowania administracyjnego” obejmuje postępowanie, w wyniku którego instytucja publiczna udziela pracodawcy zgody na rozwiązanie za wypowiedzeniem umowy o pracę zawartej z pracownikiem ubezpieczonym od kosztów ochrony prawnej.

(1)  Dz.U. C 448 z 15.12.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/14

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Niemcy) – KA Finanz AG/Sparkassen Versicherung AG Vienna Insurance Group

(Sprawa C-483/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Konwencja rzymska - Prawo właściwe - Transgraniczne połączenie spółek - Dyrektywa 78/855/EWG - Dyrektywa 2005/56/WE - Połączenie poprzez przejęcie - Ochrona wierzycieli - Przeniesienie wszystkich aktywów i wszystkich pasywów spółki przejmowanej na spółkę przejmującą))

(2016/C 211/15)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: KA Finanz AG

Strona pozwana: Sparkassen Versicherung AG Vienna Insurance Group

Sentencja

1)

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że:

—

prawem właściwym znajdującym zastosowanie po transgranicznym połączeniu spółek do interpretacji, wykonania zobowiązań, a także sposobów wygaśnięcia umów subskrypcji obligacji, takich jak umowy subskrypcyjne sporne w postępowaniu głównym, zawarte przez spółkę przejmowaną, jest prawo właściwe dla tych umów przed rzeczonym połączeniem;

—

przepisami regulującymi ochronę wierzycieli spółki przejmowanej w takim przypadku jak omawiany w postępowaniu głównym, są przepisy prawa krajowego, któremu podlegała ta spółka.

2)

Artykuł 15 trzeciej dyrektywy Rady 78/855/EWG z dnia 9 października 1978 r., wydanej na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) traktatu, dotyczącej łączenia się spółek akcyjnych, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/109/WE z dnia 16 września 2009 r. należy interpretować w ten sposób, że przepis ten przyznaje prawa posiadaczom papierów wartościowych innych niż akcje, z którymi związane są szczególne uprawnienia, ale nie emitentowi tychże papierów wartościowych.

(1)  Dz.U. C 46 z 9.2.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/14

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 14 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Sparkasse Allgäu/Finanzamt Kempten

(Sprawa C-522/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Swoboda przedsiębiorczości - Artykuł 49 TFUE - Przepisy państwa członkowskiego nakładające na instytucje kredytowe obowiązek przekazania organom podatkowym informacji dotyczących aktywów zmarłych klientów do celów poboru podatku od spadków - Zastosowanie tych przepisów do oddziałów z siedzibą w innym państwie członkowskim, w którym tajemnica bankowa co do zasady zakazuje takiego przekazania))

(2016/C 211/16)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sparkasse Allgäu

Strona pozwana: Finanzamt Kempten

Sentencja

Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu państwa członkowskiego, które zobowiązuje instytucje kredytowe z siedzibą w tym państwie członkowskim do zgłoszenia organom krajowym składników majątkowych przechowywanych lub zarządzanych w ich niesamodzielnych oddziałach w innym państwie członkowskim w wypadku śmierci właściciela tych składników majątkowych będącego rezydentem tego pierwszego państwa członkowskiego, podczas gdy drugie państwo członkowskie nie przewiduje porównywalnego obowiązku zawiadomienia, a instytucje kredytowe są tam objęte tajemnicą bankową, której naruszenie jest zagrożone sankcjami karnymi.

(1)  Dz.U. C 65 z 23.2.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/15

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Udine – Włochy) – postępowanie wszczęte przez Degano Trasporti Sas di Ferrucio Degano & C., w likwidacji

(Sprawa C-546/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Podatki - VAT - Artykuł 4 ust. 3 TUE - Dyrektywa 2006/112/WE - Niewypłacalność - Prewencyjne postępowanie układowe - Częściowa zapłata zaległości z tytułu VAT))

(2016/C 211/17)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Udine

Strona w postępowaniu głównym

Degano Trasporti Sas di Ferrucio Degano & C., w likwidacji

Przy udziale: Pubblico Ministero presso il Tribunale di Udine,

Sentencja

Artykuł 4 ust. 3 TUE oraz art. 2, art. 250 ust. 1 i art. 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej nie sprzeciwiają się przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, interpretowanym w ten sposób, że przedsiębiorca w stanie niewypłacalności może zwrócić się do sądu o wszczęcie prewencyjnego postępowania układowego w celu uregulowania swych długów w drodze likwidacji jego majątku, w ramach którego to postępowania proponuje on jedynie częściową zapłatę długu z tytułu podatku od wartości dodanej wykazując w oparciu o opinię niezależnego biegłego, że tenże dług nie zostałby spłacony w większym zakresie w przypadku ogłoszenia upadłości tego przedsiębiorcy.

(1)  Dz.U. C 81 z 9.3.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/16

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. – Holcim (Romania) SA/Komisja Europejska

(Sprawa C-556/14 P) (1)

((Odwołanie - Środowisko naturalne - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii Europejskiej - Dyrektywa 2003/87/WE - Artykuły 19 i 20 - Rozporządzenie (WE) nr 2216/2004 - Artykuł 10 - System rejestrów transakcji dotyczących uprawnień do emisji - Odpowiedzialność na zasadzie winy - Odmowa ujawnienia przez Komisję informacji i zakazania wszelkich transakcji dotyczących skradzionych uprawnień do emisji - Odpowiedzialność niezależna od winy))

(2016/C 211/18)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Holcim (Romania) SA (przedstawiciel: L. Arnauts, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. White i K. Mifsud-Bonnici, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Holcim (Romania) SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 65 z 23.2.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/16

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 21 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia del País Vasco – Hiszpania) – Mimoun Khachab/Subdelegación del Gobierno en Álava

(Sprawa C-558/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2003/86/WE - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) - Łączenie rodzin - Wymagania dotyczące wykonania prawa do łączenia rodzin - Stabilne, regularne i wystarczające środki - Uregulowanie krajowe pozwalające na perspektywiczną ocenę prawdopodobieństwa zachowania środków przez członka rodziny rozdzielonej - Zgodność))

(2016/C 211/19)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia del País Vasco

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Mimoun Khachab

Strona pozwana: Subdelegación del Gobierno en Álava

Sentencja

Artykuł 7 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 2003/86 z dnia 22 września 2003 r. w sprawie prawa do łączenia rodzin należy interpretować w ten sposób, iż pozwala on właściwym organom państwa członkowskiego na uzasadnienie oddalenia wniosku w sprawie łączenia rodzin perspektywiczną oceną prawdopodobieństwa zachowania stabilnych, regularnych i wystarczających środków, jakie powinien posiadać członek rodziny rozdzielonej, by zapewnić utrzymanie sobie oraz członkom rodziny bez korzystania z systemu pomocy społecznej tego państwa członkowskiego przez okres roku następującego po dniu złożenia wniosku, przy czym ocena ta opiera się na analizie zmian przychodów członka rodziny rozdzielonej w okresie sześciu miesięcy poprzedzających złożenie wniosku.

(1)  Dz.U. C 46 z 9.2.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/17

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 12 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret – Dania) – Caner Genc/Integrationsministeriet

(Sprawa C-561/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Układ stowarzyszeniowy EWG–Turcja - Decyzja nr 1/80 - Artykuł 13 - Klauzula „standstill” - Łączenie rodzin - Uregulowania krajowe przewidujące nowe, bardziej restrykcyjne warunki w dziedzinie łączenia rodzin dla członków rodzin, którzy nie są aktywni gospodarczo, i obywateli tureckich aktywnych gospodarczo przebywających i mających prawo pobytu w danym państwie członkowskim - Warunek więzi tego rodzaju, że dają one podstawy do udanej integracji))

(2016/C 211/20)

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Østre Landsret

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Caner Genc

Strona pozwana: Integrationsministeriet

Sentencja

Środek krajowy, taki rozpatrywany w postępowaniu głównym, zgodnie z którym to środkiem warunkiem łączenia rodziny w przypadku pracownika tureckiego legalnie zamieszkałego w danym państwie członkowskim i jego małoletniego dziecka jest wytworzenie lub możliwość wytworzenia przez dziecko więzi z tym państwem członkowskim wystarczających dla umożliwienia mu udanej integracji, jeżeli dane dziecko i jego drugi rodzic zamieszkują w państwie pochodzenia lub w innym państwie oraz jeżeli wniosek o łączenie rodziny został złożony po upływie terminu dwóch lat od dnia, w którym rodzic zamieszkały w danym państwie członkowskim otrzymał zezwolenie na pobyt na czas nieokreślony lub zezwolenie na pobyt z możliwością stałego pobytu, stanowi „nowe ograniczenie” w rozumieniu art. 13 decyzji Rady Stowarzyszenia 1/80 z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia, załączonej do Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w dniu 12 września 1963 r. w Ankarze przez Republikę Turcji z jednej strony i przez państwa członkowskie EWG oraz Wspólnotę z drugiej strony zawartego, zatwierdzonego i ratyfikowanego w imieniu tej ostatniej decyzją Rady 64/732/EWG z dnia 23 grudnia 1963 r.

Takie ograniczenie nie jest uzasadnione.

(1)  Dz.U. C 65 z 23.2.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/18

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 21 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – Austro-Mechana Gesellschaft zur Wahrnehmung mechanisch-musikalischer Urheberrechte Gesellschaft mbH/Amazon EU Sàrl, Amazon Services Europe Sàrl, Amazon.de GmbH, Amazon Logistik GmbH, Amazon Media Sàrl

(Sprawa C-572/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001. - Jurysdykcja w sprawach cywilnych i handlowych - Artykuł 5 pkt 3 - Pojęcie czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego albo roszczenia wynikającego z takiego czynu - Dyrektywa 2001/29/WE - Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym - Artykuł 5 ust. 2 lit. b) - Prawo do zwielokrotniania - Wyjątki i ograniczenia - Zwielokrotnianie na użytek prywatny - Godziwa rekompensata - Brak zapłaty - Ewentualne włączenie do zakresu stosowania art. 5 pkt 3 rozporządzenia (WE) nr 44/2001])

(2016/C 211/21)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Amazon EU Sàrl, Amazon Services Europe Sàrl, Amazon.de GmbH, Amazon Logistik GmbH, Amazon Media Sàrl

Strona pozwana: Amazon EU Sàrl, Amazon Services Europe Sàrl, Amazon.de GmbH, Amazon Logistik GmbH, Amazon Media Sàrl

Sentencja

Artykuł 5 pkt 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że żądanie zapłaty wynagrodzenia należnego na podstawie krajowego uregulowania, takiego jak uregulowanie rozpatrywane w postępowaniu głównym, które ma na celu wdrożenie systemu „godziwej rekompensaty” przewidzianego w art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym, wchodzi w zakres postępowań, których przedmiotem jest „czyn niedozwolony lub czyn podobny do czynu niedozwolonego albo roszczenie wynikające z takiego czynu” w rozumieniu art. 5 pkt 3 tego rozporządzenia.

(1)  Dz.U. C 81 z 9.3.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/18

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam – Niderlandy) –  AK (*1)/Achmea Schadeverzekeringen NV, Stichting Achmea Rechtsbijstand

(Sprawa C-5/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Ubezpieczenie ochrony prawnej - Dyrektywa 87/344/EWG - Artykuł 4 ust. 1 - Swobodny wybór prawnika przez ubezpieczonego - Postępowanie sądowe lub administracyjne - Pojęcie - Zażalenie na odmowę wskazania do leczenia))

(2016/C 211/22)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Gerechtshof Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: AK (*1)

Strona pozwana: Achmea Schadeverzekeringen NV, Stichting Achmea Rechtsbijstand

Sentencja

Artykuł 4 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 87/344/EWG z dnia 22 czerwca 1987 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczenia ochrony prawnej należy interpretować w ten sposób, że zawarte w tym przepisie pojęcie „postępowania administracyjnego” obejmuje etap zażalenia przed instytucją publiczną, w trakcie którego instytucja ta wydaje decyzję, od której przysługują środki zaskarżenia w postępowaniu sądowym.

(*1)  Informacje usunięto lub zastąpiono w ramach ochrony danych osobowych i/lub poufności.

(1)  Dz.U. C 107 z 30.3.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/19

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 14 kwietnia 2016 r. – Netherlands Maritime Technology Association/Komisja Europejska, Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-100/15 P) (1)

((Odwołanie - Pomoc państwa - System wcześniejszej amortyzacji określonych aktywów nabytych w drodze leasingu finansowego - Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa - Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego - Niewystarczający i niekompletny charakter badania - Obowiązek uzasadnienia - Selektywność))

(2016/C 211/23)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Netherlands Maritime Technology Association (przedstawiciele: K. Struckmann, Rechtsanwalt, G. Forwood, barrister)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn i P. Němečková, pełnomocnicy), Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: M. A. Sampol Pucurull, pełnomocnik)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Netherlands Maritime Technology Association poza własnymi kosztami, również połowę kosztów poniesionych przez Komisję Europejską.

3)

Królestwo Hiszpanii ponosi własne koszty.

(1)  Dz.U. C 127 z 20.4.2015

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/20

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. – Tarif Akhras/Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska

(Sprawa C-193/15 P) (1)

([Odwołanie - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB) - Środki ograniczające przyjęte wobec Syryjskiej Republiki Arabskiej - Środki skierowane przeciwko osobom i podmiotom czerpiącym korzyści z polityki prowadzonej przez reżim lub wspierającym reżim - Dowód zasadności umieszczenia w wykazach - Łańcuch poszlak - Przeinaczenie dowodów])

(2016/C 211/24)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Tarif Akhras (przedstawiciele: S. Millar i S. Ashley, solicitors, D. Wyatt QC, R. Blakeley, Barrister)

Pozostali uczestnicy postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M.-M. Joséphidès i M. Bishop, pełnomocnicy); Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Gauci i L. Havas, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Tarif Akhras zostaje obciążony, poza własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez Radę Unii Europejskiej.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty

(1)  Dz.U. C 205 z 22.06.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/20

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. – Central Bank of Iran/Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-266/15 P) (1)

((Odwołanie - Środki ograniczające podjęte wobec Islamskiej Republiki Iranu - Wykaz osób i podmiotów, do których zastosowanie ma zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Kryterium rzeczowego, logistycznego lub finansowego wsparcia dla rządu Iranu - Usługi finansowe banku centralnego))

(2016/C 211/25)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Central Bank of Iran (przedstawiciele: M. Lester i Z. Al-Rikabi, Barristers)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele V. Piessevaux i M. Bishop, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Central Bank of Iran zostaje obciążony jego własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Radę Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. C 294 z 7.9.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/21

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour du travail de Bruxelles – Belgia) – Office national de l'emploi (ONEm)/M, M/Office national de l'emploi (ONEm), Caisse auxiliaire de paiement des allocations de chômage (CAPAC)

(Sprawa C-284/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Artykuły 45 TFUE i 48 TFUE - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 15 ust. 2 - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Artykuł 67 ust. 3 - Zabezpieczenie społeczne - Zasiłek dla bezrobotnych mający na celu uzupełnienie dochodów z zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy - Przyznanie tego świadczenia - Ukończenie okresów zatrudnienia - Sumowanie okresów ubezpieczenia lub zatrudnienia - Uwzględnienie okresów ubezpieczenia lub zatrudnienia ukończonych zgodnie z ustawodawstwem innego państwa członkowskiego])

(2016/C 211/26)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour du travail de Bruxelles

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Office national de l'emploi (ONEm), M

Strona pozwana: M, Office national de l'emploi (ONEm), Caisse auxiliaire de paiement des allocations de chômage (CAPAC)

Sentencja

1)

Artykuł 67 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 592/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie odmówiło sumowania okresów zatrudnienia niezbędnych, aby umożliwić ubieganie się o zasiłek dla bezrobotnych mający na celu uzupełnienie dochodów z zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, gdy świadczenie pracy w ramach tego zatrudnienia nie było poprzedzone żadnym okresem ubezpieczenia ani zatrudnienia w tym państwie członkowskim.

2)

Rozpatrzenie przedstawionego pytania drugiego nie wykazało żadnej okoliczności mogącej wywrzeć wpływ na ważność art. 67 ust. 3 rozporządzenia nr 1408/71, w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym rozporządzeniem nr 118/97, zmienionego rozporządzeniem nr 592/2008.

(1)  Dz.U. C 279 z 24.8.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/21

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 kwietnia 2016 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Hanseatisches Oberlandesgericht in Bremen – Niemcy) – Wykonanie europejskich nakazów aresztowania wydanych przeciwko Pálowi Aranyosiemu (C-404/15), Robertowi Căldăraru (C-659/15 PPU)

(Sprawy połączone C-404/15 i C-659/15 PPU) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Europejski nakaz aresztowania - Podstawy odmowy wykonania - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 4 - Zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania - Warunki pozbawienia wolności w wydającym nakaz państwie członkowskim))

(2016/C 211/27)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Hanseatisches Oberlandesgericht in Bremen

Strony w postępowaniu głównym

Pál Aranyosi (C-404/15), Robert Căldăraru (C-659/15 PPU)

Sentencja

Artykuł 1 ust. 3, art. 5 i art. 6 ust. 1 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że w obliczu obiektywnych, wiarygodnych, dokładnych i należycie zaktualizowanych danych świadczących o istnieniu nieprawidłowości, czy to systemowych lub ogólnych, czy dotyczących niektórych grup osób, czy też niektórych ośrodków penitencjarnych, w odniesieniu do warunków pozbawienia wolności w wydającym nakaz państwie członkowskim wykonujący nakaz organ sądowy powinien sprawdzić w sposób konkretny i dokładny, czy istnieją poważne i sprawdzone podstawy, aby uznać, że osoba objęta europejskim nakazem aresztowania wydanym w celu przeprowadzenia postępowania karnego lub wykonania kary pozbawienia wolności będzie ze względu na warunki jej pozbawienia wolności we wskazanym państwie narażona na rzeczywiste niebezpieczeństwo nieludzkiego lub poniżającego traktowania w rozumieniu art. 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w razie przekazania do wspomnianego państwa członkowskiego. W tym celu powinien on wystąpić o przekazanie informacji uzupełniających do wydającego nakaz organu sądowego, który po zwróceniu się w razie potrzeby o pomoc do organu centralnego lub jednego z organów centralnych wydającego nakaz państwa członkowskiego w rozumieniu art. 7 wspomnianej decyzji ramowej powinien udzielić rzeczonych informacji w terminie wyznaczonym w takim wniosku. Wykonujący nakaz organ sądowy powinien odroczyć podjęcie decyzji o przekazaniu zainteresowanej osoby do czasu uzyskania informacji uzupełniających umożliwiających mu wykluczenie istnienia takiego niebezpieczeństwa. Jeśli nie można wykluczyć istnienia wskazanego niebezpieczeństwa w rozsądnym terminie, wspomniany organ powinien zdecydować, czy należy umorzyć procedurę przekazywania.

(1)  Dz.U. C 320 z 28.9.2015;

Dz.U. C 59 z 15.2.2016.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/22

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 8 grudnia 2015 r. w sprawie T-525/14 Compagnie générale des établissements Michelin przeciwko Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 12 lutego 2016 r. przez Continental Reifen Deutschland GmbH

(Sprawa C-84/16 P)

(2016/C 211/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Continental Reifen Deutschland GmbH (przedstawiciel: adwokaci S.O. Gillert, K. Vanden Bossche, B. Köhn-Gerdes, J. Schumacher)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Compagnie générale des établissements Michelin

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu z dnia 8 grudnia 2015 r. w sprawie R-525/14 w całości;

—

przekazanie sprawy Sądowi celem ponownego rozpatrzenia stopnia samoistnego charakteru odróżniającego kolidujących ze sobą oznaczeń, w tym elementów, które tworzą te oznaczenia, oraz stopnia podobieństwa między owymi oznaczeniami;

—

nakazanie pozwanemu pokrycia kosztów, w tym kosztów poniesionych przez wnoszącą odwołanie.

Zarzuty i główne argumenty

W odwołaniu powołano się na naruszenie przez Sąd prawa Unii, ponieważ w wyroku z dnia 8 grudnia 2015 r. Sąd naruszył art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009 (1) w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

W skrócie Sąd pomylił się w dokonanej przez siebie ocenie charakteru odróżniającego zgłoszonego do rejestracji znaku towarowego „Image 1”, w tym elementów „Image 2” i „Image 3”, z których znak ten się składa, jak również wcześniejszego znaku towarowego „Image 4”. Dodatkowo ta nieprawidłowa ocena Sądu była oparta na przeinaczeniu okoliczności faktycznych dotyczących znajomości języków przez właściwy krąg odbiorców i rozumienia przez nich znaczenia poszczególnych elementów kolidujących ze sobą oznaczeń, a także przeinaczenia dowodu przedstawionego przez pozwanego jako załącznik C.1 i załącznik C.4, obecnie przedstawionych jako załącznik 6.

Ponadto Sąd nie wskazał przyczyn, dla których niektóre aspekty kolidujących ze sobą oznaczeń, na przykład ich elementy graficzne, nie zostały uwzględnione przy dokonywaniu oceny podobieństwa oznaczeń.

Na podstawie tych nieprawidłowych ocen Sad błędnie uznał, że wobec dużego podobieństwa tudzież identyczności oznaczonych towarów, przeciętnego stopnia podobieństwa między zgłoszonym znakiem a wcześniejszym francuskim znakiem towarowym, a także samoistnego przeciętnie odróżniającego charakteru tego wcześniejszego znaku towarowego w niniejszym przypadku istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

(1)  Rozporządzenie (WE) z dnia 26 lutego 2009 r. (Dz.U. L 78, s. 1)

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 22 lutego 2016 r. – Polbud – Wykonawstwo sp. z o.o.

(Sprawa C-106/16)

(2016/C 211/29)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Wnioskodawca: Polbud – Wykonawstwo sp. z o.o.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 49 i art. 54 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stoi na przeszkodzie stosowaniu przez państwo członkowskie, w którym utworzona została spółka handlowa (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), przepisów prawa krajowego uzależniających wykreślenie z rejestru od rozwiązania spółki po przeprowadzeniu likwidacji, jeżeli spółka reinkorporowała się w innym państwie członkowskim na podstawie uchwały wspólników o kontynuowaniu osobowości prawnej nabytej w państwie utworzenia?

2)

W razie odpowiedzi negatywnej: czy art. 49 i art. 54 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej można wykładać w ten sposób, że wynikający z przepisów prawa krajowego obowiązek przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego spółki – obejmującego zakończenie interesów bieżących, ściągnięcie wierzytelności, wypełnienie zobowiązań i upłynnienie majątku spółki, zaspokojenie lub zabezpieczenie wierzycieli, złożenie sprawozdania finansowego z dokonania tych czynności oraz wskazanie przechowawcy ksiąg i dokumentów – które poprzedza jej rozwiązanie, następujące z chwilą wykreślenia z rejestru, stanowi środek adekwatny, konieczny i proporcjonalny do godnego ochrony interesu publicznego w postaci ochrony wierzycieli, wspólników mniejszościowych, pracowników spółki migrującej?

3)

Czy art. 49 i art. 54 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy wykładać w ten sposób, że ograniczenia swobody przedsiębiorczości obejmują sytuację, w której spółka w celu przekształcenia w spółkę innego państwa członkowskiego przenosi do niego siedzibę statutową nie zmieniając siedziby głównego przedsiębiorstwa, które pozostaje w państwie utworzenia?

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szombathelyi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 26 lutego 2016 r. – Günther Horváth/Vas Megyei Kormányhivatal

(Sprawa C-113/16)

(2016/C 211/30)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Szombathelyi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Günther Horváth

Strona pozwana: Vas Megyei Kormányhivatal

Pytania prejudycjalne

1)

Czy przepisy państwa członkowskiego takie jak przepisy będące przedmiotem sporu w postepowaniu głównym, uzależniające utrzymanie praw użytkowania i używania ustanowionych w odniesieniu do terenów rolnych od wykazania więzi bliskiego pokrewieństwa z osobą, która ustanowiła te prawa i przewidujące, że w sytuacji gdy uprawniony z tytułu prawa użytkowania lub używania nie może dowieść więzi bliskiego pokrewieństwa, jego prawo wygasa z mocy ustawy bez jakiegokolwiek odszkodowania, stanowią ograniczenie niezgodne z art. 49 i 63 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej?

2)

Czy w świetle art. 49 i 63 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, przepisy państwa członkowskiego takie jak przepisy będące przedmiotem sporu w postepowaniu głównym, uzależniające utrzymanie praw użytkowania i używania ustanowionych w odniesieniu do terenów rolnych od wykazania więzi bliskiego pokrewieństwa z osobą, która ustanowiła te prawa i przewidujące, że w sytuacji gdy uprawniony z tytułu prawa użytkowania lub użytkowania nie może dowieść więzi bliskiego pokrewieństwa, jego prawo wygasa z mocy ustawy bez jakiegokolwiek odszkodowania, rzeczywiście mają wpływ w takim samym stopniu na obywateli danego państwa członkowskiego i obywateli pozostałych państw członkowskich?

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 26 lutego 2016 r. – Damien Zöldség, Gyümölcs Kereskedelmi és Tanácsadó Kft./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatóság

(Sprawa C-114/16)

(2016/C 211/31)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Kúria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Damien Zöldség, Gyümölcs Kereskedelmi és Tanácsadó Kft.

Strona przeciwna: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatóság

Pytanie prejudycjalne

Czy przepisy art. 167, 168, 178 i 179 dyrektywy VAT (1) należy interpretować w ten sposób, że organ podatkowy jest zobowiązany uznać w ramach kontroli podatkowej przysługujące podatnikowi prawo do odliczenia, w przypadku gdy, mimo że w deklaracji podatnika nie wymieniono podatku naliczonego, podatnik ten posiada faktury zgodne ze wspomnianą dyrektywą i żąda w trakcie kontroli, aby uznano jego prawo do odliczenia?

(1)  Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1).

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szolnoki Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 1 marca 2016 r. – Túrkevei Tejtermelő Kft./Országos Környezetvédelmi és Természetvédelmi Főfelügyelőség

(Sprawa C-129/16)

(2016/C 211/32)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Szolnoki Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Túrkevei Tejtermelő Kft.

Strona pozwana: Országos Környezetvédelmi és Természetvédelmi Főfelügyelőség.

Pytania prejudycjalne

1.

Czy art. 191 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej i przepisy dyrektywy 2004/35/CE (1) w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu sprzeciwiają się uregulowaniu krajowemu, które wychodząc poza zasadę zanieczyszczający płaci, zezwala organowi administracyjnemu ds. ochrony środowiska na przypisanie odpowiedzialności z tytułu naprawy szkody wyrządzonej środowisku w szczególny sposób właścicielowi bez konieczności uprzedniego wykazania co do istoty istnienia związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem tej osoby (spółki handlowej) a zdarzeniem powodującym zanieczyszczenie?

2.

W przypadku odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze oraz w przypadku, gdy z uwagi na zanieczyszczenie powietrza nie będzie istniała konieczność naprawy szkody wyrządzonej środowisku, czy można uzasadnić nałożenie grzywny w dziedzinie ochrony jakości powietrza poprzez powołanie się na bardziej rygorystyczne uregulowanie państw członkowskich, o którym mowa w art. 16 dyrektywy 2004/35/WE i art. 193 TFUE, czy też owo bardziej rygorystyczne uregulowanie nie może również powodować nałożenia grzywny, która ma jedynie na celu ukaranie właściciela nie odpowiedzialnego za zanieczyszczenie?

(1)  Dyrektywa 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu (Dz.U. 2004, L 143, s. 56).

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajową Izbę Odwoławczą (Polska) w dniu 1 marca 2016 r. – Archus sp. z o.o., Gama Jacek Lipik przeciwko Polskiemu Górnictwu Naftowemu i Gazownictwu S.A.

(Sprawa C-131/16)

(2016/C 211/33)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Krajowa Izba Odwoławcza

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Archus sp. z o.o.,

Gama Jacek Lipik

Strona pozwana: Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 10 dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (1) można interpretować w ten sposób, że zamawiający może być zobowiązany do wezwania wykonawców, którzy w określonym terminie (tj. terminie wyznaczonym na złożenie ofert) nie złożyli wymaganych przez zamawiającego „oświadczeń lub dokumentów” potwierdzających spełnianie przez oferowane dostawy, usługi lub roboty budowlane wymagań określonych przez zamawiającego (które to pojęcie obejmuje także próbki przedmiotu zamówienia) albo którzy złożyli wymagane przez zamawiającego „oświadczenia lub dokumenty” zawierające błędy do złożenia brakujących lub korygujących błędy „oświadczeń lub dokumentów” (próbek) w wyznaczonym dodatkowym terminie bez ustanowienia zakazu, zgodnie z którym uzupełnione „oświadczenia lub dokumenty” (próbki) nie mogą zmieniać treści oferty?

2)

Czy art. 10 dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych można interpretować w ten sposób, że zamawiający może zatrzymać wadium wykonawcy, jeżeli wykonawca w odpowiedzi na wezwanie go przez zamawiającego do uzupełnienia nie złożył „dokumentów lub oświadczeń” (próbek) potwierdzających spełnianie przez oferowane dostawy, usługi lub roboty budowlane wymagań określonych przez zamawiającego w sytuacji, gdy takie uzupełnienia prowadziłoby do zmiany treści oferty lub nie wyraził zgody na poprawienie oferty przez zamawiającego, co spowodowało brak możliwości wybrania oferty złożonej przez wykonawcę jako najkorzystniejszej?

3)

Czy art. 1 ust. 3 dyrektywy Rady 92/13/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. koordynującej przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji, zmienionej dyrektywą 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. zmieniającą dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień należy interpretować w ten sposób, że „dane zamówienie”, o którym mowa w tym przepisie w części „interes w uzyskaniu danego zamówienia” oznacza „dane, prowadzone postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego” (tu: ogłoszone ogłoszeniem z 3 czerwca 2015 r.), czy też „dany przedmiot zamówienia” (tu: usługa cyfryzacji dokumentacji archiwum zamawiającego), niezależnie od tego, czy w konsekwencji uwzględnienia odwołania zamawiający zobowiązany będzie unieważnić prowadzone postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego i ewentualnie rozpocząć kolejne postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego?

(1)  Dz.U. L 134, s.1; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 06 Tom 007 P. 19 – 131.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Frankfurt am Main (Niemcy) w dniu 7 marca 2016 r. – Georgsmarienhütte GmbH i in./Bundesrepublik Deutschland

(Sprawa C-135/16)

(2016/C 211/34)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Frankfurt am Main

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Georgsmarienhütte GmbH, Stahlwerk Bous GmbH, Schmiedag GmbH, Harz Guss Zorge GmbH

Strona pozwana: Bundesrepublik Deutschland

Pytanie prejudycjalne

Czy decyzja Komisji (UE) 2015/1585 z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie programu pomocy SA.33995 (2013/C) (ex 2013/NN) [wdrożonego przez Niemcy w celu wsparcia energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz odbiorców energochłonnych] C(2014) 8786 final) (1), na mocy której Komisja uznaje, że ograniczenie dopłaty EEG (dopłaty przeznaczonej na finansowanie źródeł energii odnawialnej w Niemczech) stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 107 TFUE jest sprzeczna z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej?

(1)  Dz.U. 2015 L 250, s. 122.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca de Setúbal (Portugalia) w dniu 14 marca 2016 r. – Município de Palmela/ASAE – Divisão de Gestão de Contraordenações

(Sprawa C-144/16)

(2016/C 211/35)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Judicial da Comarca de Setúbal.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Município de Palmela.

Strona pozwana: ASAE – Divisão de Gestão de Contraordenações.

Pytania prejudycjalne

a)

Biorąc pod uwagę, że Decreto Lei n.o 379/97, de 27 de dezembro (dekret z mocą ustawy nr 379/97 z dnia 27 grudnia), przyjął rozporządzenie ustanawiające warunki bezpieczeństwa, jakie mają być przestrzegane przy lokalizacji, zakładaniu, powstawaniu i funkcjonalnej organizacji obszarów do zabaw i rekreacji w odniesieniu do wyposażenia i powierzani oddziaływania;

b)

Biorąc pod uwagę, że Decreto Lei n.o 119/2009, de 19 de maio (dekret z mocą ustawy nr 119/2009 z dnia 19 maja), zmienił Decreto-Lei n.o 379/97, de 27 de dezembro, zmieniając brzmienie niektórych przepisów technicznych i dodając niektóre przepisy oraz postanowienia, ogłasza wraz z dokonanymi zmianami wspomniane rozporządzenie, którego stanowi część;

c)

Biorąc pod uwagę, że żaden ze wspomnianych krajowych aktów prawnych został podany do wiadomości Komisji Europejskiej w kontekście procedury udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych ustanowionej przez dyrektywę 98/34/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. zmienioną przez dyrektywę 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r. i transponowaną do krajowego porządku prawnego przez Decreto-Lei n.o 58/2000,de 18 de abril (dekret z mocą ustawy nr 58/2000 z dnia 18 kwietnia):

1.

Czy sąd krajowy powinien orzec o całkowitym braku stosowania krajowego aktu prawnego ustanawiającego normy techniczne, który to akt z naruszeniem postanowień dyrektywy 98/34/WE nie został notyfikowany Komisji Europejskiej, czy też powinien ograniczyć decyzję o braku stosowania do nowych norm technicznych wprowadzonych przez krajowy akt prawny?, czy też

2.

Należy stwierdzić całkowity brak stosowania krajowego aktu prawnego ustanawiającego normy techniczne, który to akt z naruszeniem postanowień dyrektywy 98/34/WE nie został notyfikowany Komisji Europejskiej lub czy należy ograniczyć decyzję o braku stosowania jedynie do nowych norm technicznych wprowadzonych przez krajowy akt prawny?

3.

Czy odstępuje się od stosowania wszystkich norm technicznych znajdujących się we wspomnianym rozporządzeniu, czy też jedynie odstępuje się od stosowania norm technicznych zmienionych lub wprowadzonych przez Decreto-Lei n.o 119/2009, de 19 de maio?

(1)  Dyrektywa 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz.U. 1998, L 204, s. 37).

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vredegerecht te Antwerpen (Belgia) w dniu 14 marca 2016 r. – Karel de Grote – Hogeschool Katholieke Hogeschool Antwerpen VZW/Susan Romy Jozef Kuijpers.

(Sprawa C-147/16)

(2016/C 211/36)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Vredegerecht te Antwerpen

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Karel de Grote – Hogeschool Katholieke Hogeschool Antwerpen VZW

Strona pozwana: Susan Romy Jozef Kuijpers

Pytania prejudycjalne

1)

Czy sąd krajowy rozpoznający powództwo przeciwko konsumentowi w związku z wykonaniem umowy, jeżeli zgodnie z procesowym prawem krajowym jest wyłącznie uprawniony do badania z urzędu, czy żądanie stanowi naruszenie przepisu krajowego o charakterze bezwzględnie obowiązującym, jest w taki sam sposób uprawniony z urzędu – nawet w razie niestawiennictwa strony – do zbadania czy i do stwierdzenia, że umowa będąca przedmiotem postępowania jest objęta zakresem stosowania dyrektywy [Rady 93/13/EWG (1) z dnia 5 kwietnia 1993 r.] w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich tak, jak została ona przetransponowana do prawa belgijskiego?

2)

Czy niezależną instytucję szkolnictwa wyższego, która oferuje konsumentowi subwencjonowane kształcenie, należy postrzegać w związku z umową w sprawie tego kształcenia za zapłatą opłaty za studia, w danym wypadku powiększonej o kwotę tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez tę instytucję, jako przedsiębiorstwo w rozumieniu prawa europejskiego?

3)

Czy umowa zawarta między konsumentem i niezależną subwencjonowaną instytucją szkolnictwa wyższego, dotycząca umożliwienia subwencjonowanego kształcenia przez tę instytucję jest objęta zakresem stosowania dyrektywy [Rady] 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r.] w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich i czy niezależną instytucję szkolnictwa wyższego oferującą konsumentowi subwencjonowane kształcenie należy postrzegać w związku z umową w sprawie tego kształcenia jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu dyrektywy?

(1)  Dz.U. L 95, s.29.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht München (Niemcy) w dniu 17 marca 2016 r. – Tigers GmbH/Hauptzollamt Landshut

(Sprawa C-156/16)

(2016/C 211/37)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht München

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Tigers GmbH

Strona pozwana: Hauptzollamt Landshut

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 1 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 412/2013 (1) z dnia 13 maja 2013 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej zezwala na przedstawienie w późniejszym terminie ważnej faktury handlowej w celu pierwszego ustalenia ostatecznego cła antydumpingowego, jeżeli są spełnione wszystkie inne konieczne przesłanki pozwalające na uzyskanie indywidualnej stawki cła antydumpingowego?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze:

Czy art. 78 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (2) z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 2700/2000 (3) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2000 r. sprzeciwia się odmowie przez organy celne w ramach procedury weryfikacji zwrotu cła antydumpingowego ze względu na to, że zgłaszający przedstawił ważną fakturę handlową dopiero po dokonaniu zgłoszenia celnego?

(1)  Dz.U. L 131, s.1.

(2)  Dz.U. L 303, s. 1.

(3)  Rozporządzenie (WE) NR 2700/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2000 r. zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny, Dz.U. L 311, s.17.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Contencioso-Administrativo no 1 de Oviedo (Hiszpania) w dniu 16 marca 2016 r. – Margarita Isabel Vega González/Consejería de Hacienda y Sector Público de la Administración del Principado de Asturias

(Sprawa C-158/16)

(2016/C 211/38)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado Contencioso-Administrativo n.o 1 de Oviedo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Margarita Isabel Vega González

Strona pozwana: Consejería de Hacienda y Sector Público de la Administración del Principado de Asturias

Pytania prejudycjalne

1)

Czy pojęcie „warunków pracy”, o którym mowa w klauzuli 4 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej pracy na czas określony (1), należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono sytuację prawną, która, podobnie jak personelowi stałemu, pozwala pracownikowi zatrudnionemu na czas określony, który to pracownik został wybrany na polityczne stanowisko przedstawicielskie, żądać zawieszenia stosunku pracy z pracodawcą i uzyskać to zawieszenie, aby powrócić w ten sposób na swe stanowisko pracy po wygaśnięciu danego mandatu parlamentarnego?

2)

Czy zasadę niedyskryminacji, o której mowa w klauzuli 4 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej pracy na czas określony, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona przepisom regionalnym takim jak ustawa księstwa Asturii 3/1985 o systemie służby publicznej administracji księstwa Asturii, której art. 59 ust. 2 uniemożliwia całkowicie i bezwzględnie w odniesieniu do członków personelu tymczasowego uznanie ich sytuacji za przewidzianą ustawą administracyjną sytuację związaną z pełnieniem specjalnych funkcji, gdy zostali wybrani na posłów do parlamentu, podczas gdy wspomniane prawo jest przyznawane urzędnikom.

(1)  Dz.U. 1999 L 175, s. 43.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag (Niderlandy) w dniu 21 marca 2016 r. – Christian Louboutin, Christian Louboutin SAS/Van Haren Schoenen BV

(Sprawa C-163/16)

(2016/C 211/39)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Den Haag

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Christian Louboutin, Christian Louboutin SAS

Druga strona postępowania: Van Haren Schoenen BV

Pytanie prejudycjalne

Czy pojęcie „kształtu” w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. e) pkt iii) dyrektywy 2008/95 (1) (w niemieckiej, angielskiej i francuskiej wersji językowej rzeczonej dyrektywy – odpowiednio – Form, shape i forme) jest ograniczone do trójwymiarowych cech towaru, takich jak (przedstawione trójwymiarowo) kontury, rozmiar i objętość towaru, czy też przepis ten obejmuje swoim zakresem również inne (niż trójwymiarowe) cechy towaru, takie jak kolor?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mająca na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Wersja skodyfikowana) (Dz.U. L 299, s. 25).

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/31

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Düsseldorf (Niemcy) w dniu 25 marca 2016 r. – Ljiljana Kammerer, Frank Kammerer przeciwko Swiss International Air Lines AG

(Sprawa C-172/16)

(2016/C 211/40)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Ljiljana Kammerer, Frank Kammerer

Strona pozwana: Swiss International Air Lines AG

Pytania prejudycjalne

Czy umowę między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego z dnia 21 czerwca 1999 r. w brzmieniu ustalonym decyzją nr 2/2010 Wspólnego Komitetu ds. Transportu Lotniczego Wspólnota/Szwajcaria z dnia 26 listopada 2010 r. należy interpretować w ten sposób, że rozporządzenie (WE) nr 261/2004 (1) ma zgodnie z jego art. 3 ust. 1 lit. a) zastosowanie również do pasażerów zamierzających odlecieć z państwa trzeciego do portu lotniczego położonego w Szwajcarii?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. L 46, s. 1).

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/31

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Irlandia) w dniu 29 marca 2016 r. – M.H./M.H.

(Sprawa C-173/16)

(2016/C 211/41)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Court of Appeal

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: M.H.

Druga strona postępowania: M.H.

Pytanie prejudycjalne

Czy słowa „w czasie, w którym zostało wniesione do sądu pismo wszczynające postępowanie” w rozumieniu art. 16 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 2201/2003 (1) należy interpretować w ten sposób, że oznaczają one:

i)

czas, w którym pismo wszczynające postępowanie zostaje otrzymane przez sąd, nawet jeśli zgodnie z prawem krajowym postępowanie nie zostaje wszczęte natychmiast po takim otrzymaniu; albo

ii)

czas, w którym po otrzymaniu pisma wszczynającego postępowanie przez sąd postępowanie zostaje wszczęte zgodnie z prawem krajowym.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz.U. L 338, s. 1).

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/32

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 14 stycznia 2016 r. w sprawie T-397/13, Tilly-Sabco/Komisja, wniesione w dniu 31 marca 2016 r. przez Tilly-Sabco

(Sprawa C-183/16 P)

(2016/C 211/42)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnosząca odwołanie: Tilly-Sabco (przedstawiciele: R. Milchior, F. Le Roquais, S. Charbonnel, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu z dnia 14 stycznia 2016 r. w sprawie T-397/13 z wyjątkiem dopuszczalności skargi;

—

postanowienie, zgodnie z art. 61 statutu, o wydaniu orzeczenia w sprawie i stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 689/2013 z dnia 18 lipca 2013 r. ustalającego refundacje wywozowe dla mięsa drobiowego (1) na poziomie zero;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania w pierwszej instancji i kosztami niniejszego postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy opiera się na dokonanej przez Sąd błędnej wykładni art. 3 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (2). Komisja nie pozwoliła komitetowi na zbadanie w wyznaczonym terminie wszystkich niezbędnych elementów, w tym stawki refundacji, aby mógł on wydać swoją opinię w przedmiocie projektu rozporządzenia.

Zarzut drugi opiera się na błędnej wykładni art. 164 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (3). Skarżąca podnosi w szczególności, że Sąd niesłusznie uznał rozporządzenie wykonawcze nr 689/2013 za „okresowy instrument rolny”.

Zarzut trzeci opiera się na braku uzasadnienia lub niewystarczającym uzasadnieniu rozporządzenia wykonawczego nr 689/2013 i dotyczy w szczególności uznania go za „rozporządzenie standardowe” oraz uzasadnienia ustalenia na poziomie zero stawki refundacji. Sposób ustalenia stawki refundacji nie podlega ponadto kontroli sądowej. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku dotyczące stopniowego obniżania stawek refundacji jest wewnętrznie sprzeczne.

Zarzut czwarty opiera się na naruszeniu prawa lub na oczywistym błędzie w ocenie, ponieważ Sąd nie dokonał poprawnej wykładni kryteriów z art. 164 ust. 3 rozporządzenia nr 1234/2007. Sąd potwierdził bowiem w przypadku niektórych kryteriów fakt, że Komisja uwzględniła w sposób dyskrecjonalny i bez przedstawienia uzasadnienia okres referencyjny 2009–2013, czyli okres wyjątkowo długi i miniony, zamiast roku 2013, czego wymagają stosowne przepisy, a w szczególności art. 164 ust 3 lit. a) rozporządzenia nr 1234/2007. Sąd dopuścił się też oczywistego błędu w ocenie, gdy uznał w szczególności, że różnica w cenie drobiu brazylijskiego nie wymagała wprowadzenia refundacji wywozowych celem zapewnienia równowagi na unijnym rynku mięsa drobiowego, jak również naturalnego rozwoju w zakresie cen i wymiany handlowej. Sąd uznał wreszcie, że Komisja dopuściła się błędu, podnosząc przed nim argumenty różne od argumentów przedstawionych przed komitetem zarządzającym.

(1)  Dz.U. L 196, s. 13.

(2)  Dz.U. L 55, s. 13.

(3)  Dz.U. L 299, s. 1.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/33

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Dioikitiko Protodikeio Thessalonikis (Grecja) w dniu 1 kwietnia 2016 r. – Ovidiu-Mihaita Petrea/Ypourgos Esoterikon kai Dioikitikis Anasygrotisis

(Sprawa C-184/16)

(2016/C 211/43)

Język postępowania: grecki

Sąd odsyłający

Dioikitiko Protodikeio Thessalonikis.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ovidiu-Mihaita Petrea.

Druga strona postępowania: Ypourgos Esoterikon kai Dioikitikis Anasygrotisis.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 27 i 32 dyrektywy 2004/38/WE (1) w związku z art. 45 TFUE i art. 49 TFUE oraz w świetle autonomii proceduralnej państw członkowskich, a także zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań i dobrej administracji powinny być interpretowane w ten sposób, że nakazują – lub że dopuszczają – uchylenie zaświadczenia o rejestracji jako obywatela Unii Europejskiej, już wydanego zgodnie z art. 8 ust. 1 dekretu prezydenta nr 106/2007 obywatelowi innego państwa członkowskiego, i zastosowanie wobec niego środka nakazującego powrót z terytorium państwa przyjmującego, jeżeli ów obywatel Unii, pomimo że został już umieszczony na krajowej liście cudzoziemców niepożądanych objętych zakazem wjazdu ze względów porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego, ponownie przybył do danego państwa członkowskiego i rozpoczął tam działalność gospodarczą bez wystąpienia o uchylenie zakazu wjazdu zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 32 dyrektywy 2004/38, ze względu na uznanie tego ostatniego (zakazu wjazdu) za samodzielny wzgląd porządku publicznego uzasadniający uchylenie zaświadczenia o rejestracji obywatela państwa członkowskiego?

2)

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej, czy wspomniany stan faktyczny można porównać do nielegalnego pobytu obywatela Unii Europejskiej na terytorium państwa przyjmującego, tak iż ów stan faktyczny umożliwia wydanie, zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 2008/115/WE (2), decyzji nakazującej powrót przez właściwy organ i uchylenie zaświadczenia o rejestracji jako obywatela Unii, chociaż, po pierwsze, zaświadczenie o rejestracji nie stanowi, jak powszechnie przyjęto, podstawy legalnego pobytu, a po drugie, dyrektywa 2008/115/WE ma zastosowanie ratione personae wyłącznie do obywateli państw trzecich?

3)

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi przeczącej, czy uchylenie ze względów porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego zaświadczenia o rejestracji obywatela innego państwa członkowskiego, które to zaświadczenie nie stanowi podstawy legalnego pobytu w danym państwie, i zastosowanie wobec takiego obywatela środka nakazującego powrót – dokonane jednocześnie przez właściwe organy krajowe w ramach wykonywania autonomii proceduralnej przyjmującego państwa członkowskiego – mogą być uznane, zgodnie z prawidłową wykładną prawa, za jeden akt administracyjny wydalenia administracyjnego w rozumieniu art. 27 i 28 dyrektywy 2004/38, podlegający kontroli sądowej, zgodnie z warunkami określonymi we wspomnianych przepisach, które ustanawiają jedyny sposób, w razie potrzeby, wydalenia administracyjnego obywateli UE z terytorium przyjmującego państwa członkowskiego?

4)

Zarówno w razie udzielenia na pytanie pierwsze i drugie odpowiedzi twierdzącej jak i odpowiedzi przeczącej, czy z zasadą skuteczności sprzeczna jest krajowa praktyka sądowa polegająca na zakazywaniu organom administracyjnym i w konsekwencji zainteresowanym właściwym sądom dokonywania kontroli – w kontekście uchylenia zaświadczenia o rejestracji jako obywatela Unii Europejskiej lub zastosowania środka polegającego na wydaleniu z terytorium państwa przyjmującego ze względu na obowiązywanie wobec obywatela innego państwa członkowskiego środka polegającego na zakazie wjazdu do wspomnianego (pierwszego) państwa członkowskiego – czy w ramach wydania wspomnianej decyzji o zakazie wjazdu były respektowane zabezpieczenia proceduralne przewidziane w art. 30 i 31 dyrektywy 2004/38?

5)

W razie udzielenia na pytanie czwarte odpowiedzi twierdzącej, czy z art. 32 dyrektywy 2004/38 wynika spoczywający na właściwych organach administracyjnych państwa członkowskiego obowiązek notyfikowania zainteresowanemu obywatelowi innego państwa członkowskiego decyzji o wydaleniu w zrozumiałym dla niego języku, tak aby mógł on skutecznie skorzystać z uprawnień proceduralnych przysługujących mu na podstawie wyżej wspomnianych przepisów dyrektywy, również jeżeli obywatel ów nie wystąpił z takim żądaniem?

(1)  Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich (Dz.U. L 158 z dnia 30 kwietnia 2004 r., s. 77, wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 5. t. 5, s. 46).

(2)  Dyrektywa 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r., w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U L 348 z dnia 24 grudnia 2008 r., s. 98).

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/34

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta förvaltningsdomstolen (Szwecja) w dniu 4 kwietnia 2016 r. – Boguslawa Zaniewicz-Dybeck/Pensionsmyndigheten

(Sprawa C-189/16)

(2016/C 211/44)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Högsta förvaltningsdomstolen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Boguslawa Zaniewicz-Dybeck

Strona pozwana: Pensionsmyndigheten

Pytania prejudycjalne

1)

Czy przepis art. 47 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 1408/71 (1) oznacza, że przy obliczaniu szwedzkiej emerytury gwarantowanej okresom ubezpieczenia ukończonym w innym państwie członkowskim można przypisywać wartość uprawniającą do emerytury, odpowiadającą średniej wartości przypisywanej szwedzkim okresom w sytuacji, gdy właściwy organ dokonuje obliczenia w sposób proporcjonalny na mocy art. 46 ust. 2 tego rozporządzenia?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze, czy właściwa instytucja, dokonując obliczeń dotyczących uprawnienia do uzyskania emerytury gwarantowanej, może uwzględnić dochód emerytalny, który osoba ubezpieczona otrzymuje w innym państwie członkowskim bez naruszania przepisów rozporządzenia nr 1408/71?

(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) NR 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. 1971, L 149, s. 2).

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/35

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Riigikohus (Estonia) w dniu 7 kwietnia 2016 r. – Bolagsupplysningen OÜ i Ingrid Ilsjan/Svensk Handel AB

(Sprawa C-194/16)

(2016/C 211/45)

Język postępowania: estoński

Sąd odsyłający

Riigikohus (Estonia)

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Bolagsupplysningen OÜ i Ingrid Ilsjan

Strona pozwana: Svensk Handel AB

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 7 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (1) należy interpretować w ten sposób, że podmiot, którego prawa miały zostać naruszone w następstwie opublikowania w Internecie nieprawdziwej informacji o nim oraz nieusunięcia dotyczących go komentarzy, może – ze względu na szkodę wyrządzoną w państwie członkowskim, na terytorium którego opublikowana w Internecie informacja była lub jest dostępna – wnieść powództwo o skorygowanie nieprawdziwej informacji i usunięcie naruszających jego prawa komentarzy do sądu każdego z państw członkowskich, na terytorium którego ta opublikowana w Internecie informacja była lub jest dostępna?

2)

Czy art. 7 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że osoba prawna, której prawa miały zostać naruszone w następstwie opublikowania w Internecie nieprawdziwej informacji o niej oraz nieusunięcia dotyczących jej komentarzy, może – odnośnie całokształtu wyrządzonej jej szkody – wnieść powództwo o skorygowanie nieprawdziwej informacji, usunięcie komentarzy i zasądzenie odszkodowania za szkody majątkowe poniesione w efekcie opublikowania w Internecie nieprawdziwych informacji do sądu państwa członkowskiego, w którym znajduje się jej ośrodek interesów?

3)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie: czy art. 7 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że:

—

ośrodek interesów osoby prawnej, i, co za tym idzie, miejsce zdarzenia wywołującego szkodę, znajduje się w państwie członkowskim, w którym ma ona siedzibę, czy też

—

aby ustalić to, gdzie znajduje się ośrodek interesów osoby prawnej, i, co za tym idzie, miejsce zdarzenia wywołującego szkodę, należy uwzględnić całokształt okoliczności danego przypadku, takich jak przykładowo jej siedziba, stałe zakłady, lokalizacja jej klientów czy też sposób zawierania transakcji?

(1)  Dz.U. L 351, s. 1.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/36

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Belgia) w dniu 11 kwietnia 2016 r. – Państwo belgijskie/Max-Manuel Nianga

(Sprawa C-199/16)

(2016/C 211/46)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Państwo belgijskie

Strona przeciwna: Max-Manuel Nianga

Pytania prejudycjalne

Czy art. 5 dyrektywy 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich, w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i biorąc pod uwagę prawo do przedstawienia stanowiska w każdym postępowaniu, które stanowi integralną część prawa do obrony, będącego podstawową zasadą prawa Unii, w kształcie mającym zastosowanie w ramach wyżej wymienionej dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że nakłada on na organy krajowe obowiązek uwzględnienia dobra dziecka, życia rodzinnego i stanu zdrowia obywatela państwa trzeciego już w chwili wydawania decyzji nakazującej powrót, o której mowa w art. 3 pkt 4 i art. 6 ust. 1 dyrektywy, czy też dopiero w chwili wydalenia w rozumieniu art. 3 pkt 5 i art. 8 tej dyrektywy?

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/36

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal de Justiça Securitas (Portugalia) w dniu 12 kwietnia 2016 r. – Securitas – Serviços e Tecnologia de Segurança SA/Consultadoria de Aviação Comercial SA i in.

(Sprawa C-200/16)

(2016/C 211/47)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Supremo Tribunal de Justiça Securitas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Securitas – Serviços e Tecnologia de Segurança SA.

Strona pozwana: Consultadoria de Aviação Comercial SA, Arthur George Resendes, Jorge Alberto Rodrigues Pereira, José Manuel Duque Medeiros, José Octávio Pimentel do Couto Macedo, Márcio Aurélio Mendes, Marco Paulo Viveiros Câmara, Milton César Pimentel Freitas, Milton Miguel Miranda Santos, Nelson Manuel Rego Sousa, Osvaldo Manuel Rego Arruda, Pedro Miguel Amaral Pacheco, Pedro Miguel Costa Tavares, Rui Miguel Costa Tavares, Rui Sérgio Gouveia Terra, Jaime Amorim Amaral Melo, Marcos Daniel Varandas Carvalho, Valter Eurico Rocha da Silva e Sousa

Pytania prejudycjalne

1.

Czy sytuacja opisana w postanowieniu stanowi przejęcie przedsiębiorstwa lub zakładu w taki sposób, że doszło do przeniesienia przedsiębiorstwa „ICTS” na skarżące przedsiębiorstwo „SECURITAS” w wyniku przeprowadzenia przetargu publicznego, w którym zamówienie zostało udzielone skarżącemu „SECURITAS”, który wygrał ów przetarg na świadczenie usług ochrony mienia i osób w porcie Ponta Delgada na wyspie Świętego Michała (Azory) i stanowi ona przejęcie jednostki gospodarczej w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady nr 2001/23/WE (1) z dnia 12 marca 2001 r.?

2.

Czy sytuacja opisana w postanowieniu stanowi zwykłe następstwo prawne konkurujących ze sobą przedsiębiorstw w wyniku udzielenia zamówienia na świadczenie usług przedsiębiorstwu wybranemu we wspomnianym przetargu publicznym w taki sposób, że wyłączona ona zostaje z pojęcia przejęcia przedsiębiorstwa lub zakładu w rozumieniu wspomnianej dyrektywy?

3.

Czy sprzeczny z prawem wspólnotowym dotyczącym definicji przejęcia przedsiębiorstwa lub zakładu wynikającej z dyrektywy Rady nr 2001/23/WE z dnia 12 marca jest pkt 2 klauzuli 13 wyżej wymienionej Zbiorowej Umowy o Pracę zawartej pomiędzy AES [Associação de Empresas de Segurança Privada (stowarzyszeniem przedsiębiorstw prywatnych ochrony mienia] AESIRF [Associação Nacional das Empresas de Segurança krajowym stowarzyszeniem przedsiębiorstw ochrony mienia] i STAD [Sindicato dos Trabalhadores dos Serviços de Portaria, Vigilância, Limpeza Domésticas e Atividades Diversas (związkiem zawodowym pracowników sektora usług dozorczych, nadzoru, sprzątania domu i innych] a także innymi związkami zawodowymi, w zakresie, w jakim stanowi on, że: „pojęciem przeniesienia przedsiębiorstwa lub zakładu nie jest objęta utrata klienta przez podmiot gospodarczy w wyniku udzielenia zamówienia na usługę innemu podmiotowi”?

(1)  Dyrektywa Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów (Dz.U. 2001, L 82, s. 16).

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/37

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 4 lutego 2016 r. w sprawie T-287/11, Heitkamp BauHolding GmbH/Komisja Europejska, wniesione w dniu 12 kwietnia 2016 r. przez Dirka Andresa (syndyka masy upadłościowej spółki Heitkamp BauHolding GmbH), dawniej Heitkamp Bauholding GmbH

(Sprawa C-203/16 P)

(2016/C 211/48)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Dirk Andres (syndyk masy upadłościowej spółki Heitkamp BauHolding GmbH) (przedstawiciele: W. Niemann, S. Geringhoff, P. Dodos, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie części sentencji wyroku Sądu z dnia 4 lutego 2016 r. w sprawie T-287/11 w zakresie, w jakim oddalono w niej skargę (pkt 2 i 3 sentencji), oraz stwierdzenie nieważności, z uwzględnieniem żądań przedstawionych w pierwszej instancji, decyzji Komisji 2011/527/UE z dnia 26 stycznia 2011 r. w sprawie pomocy państwa C 7/10 (ex CP 250/09 i NN 5/10) przyznanej przez Niemcy („KStG, Sanierungsklausel”) (1);

—

posiłkowo, uchylenie części sentencji wskazanego wyżej wyroku Sądu w zakresie, w jakim oddalono w niej skargę (pkt 2 i 3 sentencji), oraz przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

—

obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnoszący odwołanie podnosi następujące zarzuty:

W pierwszym rzędzie wnoszący odwołanie twierdzi, że dopuszczono się uchybień proceduralnych. Sąd nie uzasadnił swych ustaleń dotyczących zdefiniowania układu odniesienia, selektywnego charakteru środka i jego uzasadnienia, względnie uzasadnił te ustalenia w sposób wewnętrznie sprzeczny, a jednocześnie, poprzez nieuwzględnienie argumentów wnoszącego odwołanie, naruszył przy tym jego prawo do bycia wysłuchanym.

Ponadto wnoszący odwołanie utrzymuje, że dopuszczono się naruszenia art. 107 TFUE, a na poparcie tego twierdzenia podnosi następujące zarzuty:

Po pierwsze, Sąd nieprawidłowo zdefiniował układ odniesienia, gdyż, myląc ze sobą pierwszy i drugi stopień kontroli selektywności, niesłusznie uznał za obowiązującą zasadę ogólną uregulowanie przewidujące wyłączenie wykorzystania strat na podstawie § 8c ust. 1 KStG, zaś zachowanie strat na podstawie klauzuli restrukturyzacji zawartej w § 8c ust. 1a KStG uznał za wyjątek od tej zasady. Sąd nie uwzględnił przy tym okoliczności, że klauzula restrukturyzacji jest elementem powszechnego, opartego na niemieckim prawie konstytucyjnym normalnego podatkowego trybu przenoszenia strat na podstawie § 10d EStG.

Po drugie, Sąd niesłusznie uznał klauzulę restrukturyzacji za selektywną. Sąd nie wziął pod uwagę tego, że klauzula restrukturyzacji nie określa swego podmiotowego zakresu zastosowania, ale przeciwnie – jest dostępna dla wszystkich przedsiębiorstw, bez względu na ich rodzaj czy przedmiot działalności. Klauzula restrukturyzacji ma zastosowanie w jednakowym zakresie do wszystkich przedsiębiorstw, które znalazły się w trudnej sytuacji gospodarczej. W tym kontekście Sąd nie wziął również pod uwagę tego, że – z punktu widzenia właściwego celu uregulowań dotyczących przenoszenia strat, a mianowicie wyeliminowania ryzyka nadużyć przy wykorzystywaniu strat – przedsiębiorstwa będące w trudnej sytuacji i przedsiębiorstwa zdrowe nie znajdują się w sytuacjach porównywalnych pod względem faktycznym i prawnym. W typowych przewidzianych przez ustawodawcę przypadkach stosowania klauzuli restrukturyzacji wykluczone są nadużycia związane z wykorzystywaniem strat.

Po trzecie, Sąd w każdym razie niesłusznie uznał klauzulę restrukturyzacji za nieuzasadnioną. Wnoszący odwołanie utrzymuje, że klauzula restrukturyzacji nie ma na celu wspierania przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, ale zmierza do zapewnienia, aby przedsiębiorstwa te były opodatkowane zgodnie z zasadą zdolności płatniczej, co stanowi cel nierozerwalnie związany z niemieckim systemem podatkowym. W szczególności w efekcie zatrzymania strat tzw. zyski pozorne, wynikające z rezygnacji z wierzytelności z tytułu pożyczek, zostają ostatecznie zwolnione z podatku w wyniku potrącenia ich ze stratami.

(1)  Dz.U. L 235, s. 26.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/38

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 4 lutego 2016 r. w sprawie T-287/11, Heitkamp BauHolding GmbH/Komisja Europejska, wniesione w dniu 14 kwietnia 2016 r. przez Republikę Federalną Niemiec

(Sprawa C-208/16 P)

(2016/C 211/49)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze i R. Kanitz, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Heitkamp BauHolding GmbH, Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 4 lutego 2016 r. w sprawie T-287/11 w zakresie, w jakim oddala on skargę jako bezzasadną;

—

stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 61 akapit pierwszy statutu Trybunału, decyzji Komisji C(2011) 275 wersja ostateczna z dnia 26 stycznia 2011 r. w sprawie pomocy państwa C 7/2010 („KStG, Sanierungsklausel”);

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania przed Sądem i Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnosząca odwołanie podnosi eden zarzut.

Twierdzi, że doszło do naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE. Sąd nie wziął pod uwagę okoliczności, że przepis § 8c ust. 1a KStG (tzw. klauzula restrukturyzacji) nie jest selektywny, a mianowicie:

—

tzw. klauzula restrukturyzacji nie jest selektywna prima facie, ponieważ nie wprowadza ona odstępstwa od obowiązującego systemu odniesienia i jest ona środkiem ogólnym, z którego może skorzystać każde przedsiębiorstwo na terytorium tego państwa członkowskiego;

—

tzw. klauzula restrukturyzacji jest także uzasadniona charakterem i wewnętrzną strukturą systemu podatkowego. Klauzula ta jest uzasadniona, po pierwsze, zasadą opodatkowania z uwzględnieniem zdolności płatniczej, po drugie, zwalczaniem nadużyć, a mianowicie przeciwdziałaniem sytuacjom, w których dochodzi do nadużyć, a po trzecie, obiektywnymi różnicami między szkodliwym nabyciem udziałów a nabyciem udziałów w celu restrukturyzacji.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/39

Odwołanie od postanowienia Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 9 lutego 2016 r. w sprawie T-639/14, Dimosia Epicheirisi Ilektrismou AE (DEI)/Komisja Europejska, wniesione w dniu 22 kwietnia 2016 r. przez Dimosia Epicheirisi Ilektrismou AE (DEI)

(Sprawa C-228/16 P)

(2016/C 211/50)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Dimosia Epicheirisi Ilektrismou AE (DEI) (przedstawiciele: adwokaci Efthymios Bourtzalas, Anargiros Oikonomou, Efstathia Salaka, Charalampos Synodinos, Charisios Tagaras, Denis Waelbroeck)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie zaskarżonego postanowienia,

—

odesłanie przez Trybunał sprawy do Sądu, aby orzekł w przedmiocie żądań wnoszącej odwołanie dotyczących stwierdzenia nieważności zaskarżonego aktu z dnia 12 czerwca 2014 r.,

—

obciążenie pozwanej całością kosztów postępowania poniesionymi, czyli kosztami poniesionymi zarówno w pierwszej instancji jak i dotyczącymi niniejszego odwołania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi, że zaskarżony akt jest obciążony istotnymi naruszeniami prawa i należy stwierdzić jego nieważność z następujących powodów:

1)

oczywiste naruszenie prawa i brak uzasadnienia, co się tyczy oceny, że sprawa T-639/14 stała się bezprzedmiotowa, w zakresie, w jakim ocena ta jest oparta na domniemanym „zastąpieniu” zaskarżonego aktu przez akt Komisji z dnia 25 marca 2015 r.;

2)

naruszenie zasad dobrej administracji, pewności prawa i skutecznej ochrony sądowej poprzez przyjęcie, że zaskarżony akt został zastąpiony przez akt z dnia 25 marca 2015 r.;

3)

oczywiste naruszenie prawa, co się tyczy wykładni i zastosowania zasady legalności aktów organów Unii europejskiej;

4)

zniekształcenie okoliczności faktycznych i naruszenie prawa do bycia wysłuchanym poprzez stwierdzenie, że uzasadnienie zaskarżonego aktu „nie odnosi się wcale do państwowego charakteru ewentualnej pomocy w formie wyroku arbitrażowego”, i oczywisty błąd w ocenie przy uznaniu, że naruszenia prawa w zaskarżonym akcie, na które powołuje się DEI, „niewątpliwie będą przedmiotem oceny w […] sprawie T-352/15”;

5)

przeinaczenie argumentacji DEI w odniesieniu do kryteriów, na podstawie których powinna zostać podjęta decyzja o umorzeniu bądź o nieumorzeniu postępowania w niniejszej sprawie, co się tyczy skargi do Komisji z 2012 r., oraz oczywistego naruszenia prawa, co się tyczy oceny, że skarga do Komisji z 2012 r. została oddalona „w sposób dorozumiany” aktem Komisja z dnia 25 marca 2015 r.; a także

6)

naruszenie prawa i oczywisty błąd w ocenie przy orzeczeniu, że każda ze stron pokrywa własne koszty.

Sąd

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/41

Wyrok Sądu z dnia 26 kwietnia 2016 r. – Strack/Komisja

(Sprawa T-221/08) (1)

([Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Dokumenty związane z aktami dochodzenia OLAF-u - Skarga o stwierdzenie nieważności - Wyraźna i dorozumiana odmowa dostępu - Wyjątek dotyczący ochrony życia prywatnego i integralności jednostki - Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych osoby trzeciej - Wyjątek dotyczący ochrony procesu podejmowania decyzji - Obowiązek uzasadnienia - Odpowiedzialność pozaumowna])

(2016/C 211/51)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Guido Strack (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H. Tettenborn i N. Lödler)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo P. Costa de Oliveira i B. Eggers, następnie B. Eggers i J. Baquero Cruz, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności wszystkich dorozumianych i wyraźnych decyzji Komisji wydanych w następstwie pierwotnych wniosków o udzielenie dostępu do dokumentów złożonych przez G. Stracka w dniach 18 i 19 stycznia 2008 r. oraz, po drugie, żądanie odszkodowania.

Sentencja

1)

Postępowanie w sprawie zgodności z prawem dorozumianych decyzji o odmowie udostępnienia dokumentów wydanych przy rozpatrywaniu wniosków Guida Stracka o udostępnienie dokumentów zostaje umorzone.

2)

Postępowanie w sprawie zgodności z prawem wyraźnych decyzji Komisji Wspólnot Europejskich oraz Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF-u) o całkowitej lub częściowej odmowie udostępnienia dokumentów wydanych przy rozpatrywaniu ponownych wniosków G. Stracka z dnia 22 lutego i 21 kwietnia 2008 r. o udzielenie dostępu do dokumentów zostaje umorzone w zakresie, w jakim dokumenty te nie istniały bądź były niedostępne, w jakim owe dokumenty lub ich części były publicznie dostępne lub w jakim G. Strack przyznaje, że odmowa dostępu była zgodna z prawem.

3)

Stwierdza się nieważność decyzji OLAF-u z dnia 30 kwietnia 2010 r. w zakresie, w jakim:

—

mocą tej decyzji odmówiono dostępu do dokumentów z adnotacją „PD”;

—

nazwisko G. Stracka zostało zasłonięte na dokumentach z adnotacją „PA”;

—

niektóre dokumenty zostały pominięte w wykazie OLAF-u z dnia 30 kwietnia 2010 r. lub nie zostały udostępnione G. Strackowi wyłącznie z tego powodu, że był on ich autorem, że był on w ich posiadaniu zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych lub na innej podstawie, mimo że owe dokumenty nie były publicznie dostępne lub że nie były objęte wnioskiem o udostępnienie, w zakresie, w jakim dotyczyły korespondencji między OLAF-em a Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich lub OLAF-em a G. Strackiem, oraz w zakresie, w jakim dotyczą G. Stracka, niezależnie od okoliczności, że owe dokumenty nie wchodzą w skład akt dochodzenia.

4)

Stwierdza się nieważność decyzji OLAF-u z dnia 7 lipca 2010 r. w zakresie, w jakim:

—

mocą tej decyzji odmówiono dostępu do dokumentu nr 266 na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

—

mocą tej decyzji odmówiono dostępu do dokumentu nr 268, z wyjątkiem informacji, z którymi G. Strack mógł się zapoznać na podstawie przepisów rozporządzenia nr 1049/2001 w ramach innych przekazanych mu dokumentów;

—

nazwisko G. Stracka zostało zasłonięte na dołączonych do tej decyzji kartach obiegu.

5)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

6)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty, a także trzy czwarte kosztów poniesionych przez G. Stracka.

7)

Guido Strack pokrywa jedną czwartą własnych kosztów.

(1)  Dz.U. C 223 z 30.8.2008.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/42

Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – European Dynamics Luxembourg i in./EUIPO

(Sprawa T-556/11) (1)

((Zamówienia publiczne na usługi - Procedura przetargowa - Tworzenie i utrzymanie oprogramowania - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Klasyfikacja oferenta w procedurze kaskadowej - Podstawy wykluczenia - Konflikt interesów - Równość traktowania - Obowiązek staranności - Kryteria udzielania zamówienia - Oczywisty błąd w ocenie - Obowiązek uzasadnienia - Odpowiedzialność pozaumowna - Utrata szansy))

(2016/C 211/52)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: European Dynamics Luxembourg SA (Ettelbrück, Luksemburg), European Dynamics Belgium SA (Bruksela, Belgia), Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: początkowo adwokaci N. Korogiannakis, M. Dermitzakis i N. Theologou, następnie adwokat I. Ampazis, a wreszcie adwokat M. Sfyri)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciele: początkowo N. Bambara i M. Paolacci, następnie N. Bambara, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów P. Wytincka i B. Hoorelbekego)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji EUIPO, przekazanej w piśmie z dnia 11 sierpnia 2011 r. i przyjętej w ramach postępowania przetargowego AO/029/10 zatytułowanego „Usługi tworzenia i utrzymania oprogramowania”, odrzucającej ofertę złożoną przez European Dynamics Luksemburg i innych powiązanych z nią decyzji EUIPO przyjętych w ramach tego postępowania, w tym decyzji o udzieleniu zamówienia innym oferentom, oraz, po drugie, żądanie zasądzenia odszkodowania.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), doręczonej pismem z dnia 11 sierpnia 2011 r., przyjętej w ramach postępowania przetargowego AO/029/10, zatytułowanego „Usługi tworzenia i utrzymania oprogramowania”, na mocy której odrzucona została oferta złożona przez European Dynamics Luxembourg SA oraz innych powiązanych decyzji EUIPO, przyjętych w ramach tego postępowania, w tym decyzji o udzieleniu zamówienia trzem innym oferentom, skalsyfikowanym jako wybrani oferenci na trzech pierwszych miejscach w procedurze kaskadowej.

2)

EUIPO jest zobowiązany do naprawienia szkody poniesionej przez European Dynamics Luxembourg z tytułu utraty szansy zawarcia z nią umowy ramowej w charakterze co najmniej trzeciego wykonawcy w procedurze kaskadowej.

3)

Strony przedstawią Sądowi w terminie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku wysokość kwoty odszkodowania ustaloną w ugodzie.

4)

W braku ugody strony przedłożą Sądowi w tym samym terminie żądania dotyczące proponowanych kwot.

5)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

(1)  Dz.U. C 6 z 7.1.2012.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/43

Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – Pappalardo i in./Komisja

(Sprawa T-316/13) (1)

((Odpowiedzialność pozaumowna - Rybołówstwo - Ochrona zasobów rybołówstwa - Odbudowa zasobów tuńczyka błękitnopłetwego - Środki nadzwyczajne zakazujące połowów statkom rybackim do połowów okrężnicą - Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom))

(2016/C 211/53)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Salvatore Aniello Pappalardo (Cetara, Włochy), Pescatori La Tonnara Soc. coop. (Cetara), Fedemar Srl (Cetara), Testa Giuseppe E C. Snc (Katania, Włochy), Pescatori San Pietro Apostolo Srl (Cetara), Camplone Arnaldo & C. Snc di Camplone Arnaldo EC (Pescara, Włochy) i Valentino Pesca Sas di Camplone Arnaldo & C. (Pescara) (przedstawiciele: adwokaci V. Cannizzaro i L. Caroli)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouquet i D. Nardi, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o odszkodowanie mająca na celu naprawienie szkody, jaką mieli ponieść skarżący wskutek wydania rozporządzenia Komisji (WE) nr 530/2008 z dnia 12 czerwca 2008 r. ustanawiającego środki nadzwyczajne w odniesieniu do statków rybackich do połowów okrężnicą prowadzących połowy tuńczyka błękitnopłetwego w Oceanie Atlantyckim, na wschód od 45o długości geograficznej zachodniej, oraz w Morzu Śródziemnym (Dz.U. L 155, s. 9).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Salvatore Aniello Pappalardo, Pescatori La Tonnara Soc. coop., Fedemar Srl, Testa Giuseppe E C. Snc, Pescatori San Pietro Apostolo Srl, Camplone Arnaldo & C. Snc di Camplone Arnaldo EC i Valentino Pesca Sas di Camplone Arnaldo & C. zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 226 z 3.8.2013.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/44

Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – ANKO/Komisja

(Sprawa T-154/14) (1)

([Klauzula arbitrażowa - Umowy w sprawie dotacji zawarte w ramach siódmego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) - Projekty Perform i Oasis - Koszty kwalifikowalne - Zwrot wypłaconych kwot - Żądanie wzajemne - Odsetki za zwłokę])

(2016/C 211/54)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: ANKO AE Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci V. Christianos, S. Paliou i A. Skoulikis)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal i P. Arenas, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata O. Lytrę)

Przedmiot

Wnioski, na podstawie art. 272 TFUE, zmierzające z jednej strony, po pierwsze, do uznania za bezzasadne żądania Komisji mającego na celu zwrot dotacji wypłaconych skarżącej w wykonaniu umów nr 215754, „Architektura otwarta na dostępne usługi, integrację i normalizację” i nr 215952, „Kompleksowy system wieloparametrowy do skutecznej i stałej oceny oraz kontroli zdolności motorycznych w przypadku choroby Parkinsona i innych chorób neurodegeneracyjnych”, zawartych w ramach siódmego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013), i po drugie, do nakazania Komisji zapłaty salda dopłat niewypłaconego na podstawie wspomnianych umów, oraz z drugiej strony, do nakazania skarżącej, tytułem żądania wzajemnego, zwrotu dotacji nienależnie wypłaconych w ramach tych umów.

Sentencja

1)

Skarga wniesiona przez ANKO AE Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias zostaje oddalona.

2)

Od ANKO AE Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias zasądza się zapłatę na rzecz Komisji Europejskiej kwoty 650 625,37 EUR, odpowiadającej zwrotowi wkładów finansowych, z których skorzystała ona na podstawie umów nr 215754, „Architektura otwarta na dostępne usługi, integrację i normalizację” i nr 215952, „Kompleksowy system wieloparametrowy do skutecznej i stałej oceny oraz kontroli zdolności motorycznych w przypadku choroby Parkinsona i innych chorób neurodegeneracyjnych”, zawartych w ramach siódmego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013), powiększonej o odsetki za zwłokę począwszy od dnia 3 maja 2014 r. według stopy 3,75 %.

3)

ANKO AE Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 175 z 10.6.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/44

Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – ANKO/Komisja

(Sprawa T-155/14) (1)

([Klauzula arbitrażowa - Umowy w sprawie dotacji zawarte w ramach szóstego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2002–2006) - Projekty Persona i Terregov - Koszty kwalifikowalne - Zwrot wypłaconych kwot - Żądanie wzajemne - Odsetki za zwłokę])

(2016/C 211/55)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: ANKO AE Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci V. Christianos, S. Paliou i A. Skoulikis)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal i P. Arenas, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata O. Lytrę)

Przedmiot

Wnioski, na podstawie art. 272 TFUE, zmierzające z jednej strony, po pierwsze, do uznania za bezzasadne żądania Komisji mającego na celu zwrot dotacji wypłaconych skarżącej w wykonaniu umów nr 045459, „Przestrzenie percepcyjne promujące niezależne starzenie się” i nro507749, „Wpływ e-rządzenia na usługi administracji terytorialnej”, zawartych w ramach szóstego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2002-2006), i po drugie, do nakazania Komisji zapłaty salda dopłat niewypłaconego na podstawie pierwszej z tych umów, oraz z drugiej strony, do nakazania skarżącej, tytułem żądania wzajemnego, zwrotu dotacji nienależnie wypłaconych w ramach wspomnianych umów.

Sentencja

1)

Skarga wniesiona przez ANKO AE Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias zostaje oddalona.

2)

Od ANKO AE Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias zasądza się zapłatę na rzecz Komisji Europejskiej kwoty 606 570,61 EUR, odpowiadającej zwrotowi wkładów finansowych, z których skorzystała ona na podstawie umów nr 045459, „Przestrzenie percepcyjne promujące niezależne starzenie się” i nro507749, „Wpływ e-rządzenia na usługi administracji terytorialnej”, zawartych w ramach szóstego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2002-2006), zawartych w ramach szóstego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2002-2006), powiększonej o odsetki za zwłokę począwszy od dnia 3 maja 2014 r. według stopy 3,75 %.

3)

ANKO AE Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 175 z 10.6.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/45

Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – Zehnder Group International/EUIPO – Stiebel Eltron (comfotherm)

(Sprawa T-267/14) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy comfotherm - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy KOMFOTHERM - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo towarów - Właściwy krąg odbiorców - Zależność kryteriów])

(2016/C 211/56)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Zehnder Group International AG (Gränichen, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat J. Krenzel)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciele: początkowo A. Pohlmann, następnie S. Hanne, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Stiebel Eltron GmbH & Co. KG (Holzminden, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Eberhardt, H. Förster i Y. Holderied)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 lutego 2014 r. (sprawa R 1318/2013-4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Stiebel Eltron GmbH & Co. KG a Zehnder Group International AG.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Zehnder Group International AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 194 z 24.6.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/46

Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – Österreichische Post/Komisja

(Sprawa T-463/14) (1)

((Dyrektywa 2004/17/WE - Procedury udzielania zamówień w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych - Decyzja wykonawcza wyłączająca niektóre usługi w sektorze pocztowym w Austrii z zakresu zastosowania dyrektywy 2004/17/WE - Artykuł 30 dyrektywy 2004/17 - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie))

(2016/C 211/57)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Österreichische Post AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciele: adwokaci H. Schatzmann, J. Bleckmann i M. Oder)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Tokár i C. Vollrath, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek o częściowe stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji 2014/184/UE z dnia 2 kwietnia 2014 r. wyłączającej niektóre usługi w sektorze pocztowym w Austrii z zakresu zastosowania dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (Dz.U. L 101, s. 4), w zakresie, w jakim dyrektywa ta nadal może znajdować zastosowanie do udzielania zamówień dotyczących niektórych usług pocztowych w Austrii.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji wykonawczej Komisji 2014/184/UE z dnia 2 kwietnia 2014 r. wyłączającej niektóre usługi w sektorze pocztowym w Austrii z zakresu zastosowania dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, w zakresie, w jakim wskazano w niej, że ta dyrektywa nadal może znajdować zastosowanie do rynku usług pocztowych doręczania listów adresowanych między klientami biznesowymi oraz między klientami biznesowymi a klientami indywidualnymi na poziomie międzynarodowym w Austrii.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Österreichische Post AG pokrywa własne koszty oraz osiem dziesiątych kosztów poniesionych przez Komisję Europejską.

4)

Komisja pokrywa dwie dziesiąte własnych kosztów.

(1)  Dz.U. C 303 z 8.9.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/47

Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – Fon Wireless/EUIPO – Henniger (Neofon)

(Sprawa T-777/14) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Neofon - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy FON - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 211/58)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Fon Wireless Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci J.B. Devaureix i L. Montoya Terán)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM był również, interwenient przed Sądem: Andreas Henniger (Starnberg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. von Groll-Schacht)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 września 2014 r. (sprawa R 2519/2013-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Fon Wireless Ltd a Andreasem Hennigerem.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 15 września 2014 r.

2)

EUIPO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Fon Wireless Ltd.

3)

Andreas Henniger pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 26 z 26.1.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/47

Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – Gervais Danone/EUIPO – Mahou (B’lue)

(Sprawa T-803/14) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego B’lue - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy BLU DE SAN MIGUEL - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 211/59)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Compagnie Gervais Danone (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat A. Lakits-Josse)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciel: M. Rajh, pełnomocnik)

Interwenient przed Sądem, który wstąpił w prawa San Miguel, Fabricas de Cerveza y Malta, SA, drugiej strony postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO: Mahou, SA (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat A. Gómez-López)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 30 września 2014 r. (sprawa R 1382/2013-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy San Miguel, Fabricas de Cerveza y Malta, SA a Compagnie Gervais Danone.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Compagnie Gervais Danone zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 34 z 2.2.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/48

Wyrok Sądu z dnia 26 kwietnia 2016 r. – Franmax/EUIPO – Ehrmann (Dino)

(Sprawa T-21/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Dino - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający dinozaura - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 211/60)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Franmax UAB (Wilno, Litwa) (przedstawiciel: adwokat E. Saukalas)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciele: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik, wspierany przez adwokat B. Uriarte Valiente)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Ehrmann AG Oberschönegg im Allgäu (Oberschönegg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat A. Gaul)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 października 2014 r. (sprawa R 2012/2013-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Ehrmann AG Oberschönegg im Allgäu a Franmax UAB.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Franmax UAB zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 107 z 30.3.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/49

Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – Sharif University of Technology/Rada

(Sprawa T-52/15) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej - Zamrożenie środków finansowych - Udzielanie wsparcia rządowi Iranu - Działalność badawcza i rozwój technologiczny w dziedzinie wojskowej lub w dziedzinach powiązanych - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Naruszenie prawa i błąd w ocenie - Prawo własności - Proporcjonalność - Nadużycie władzy - Żądanie odszkodowawcze))

(2016/C 211/61)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sharif University of Technology (Teheran, Iran) (przedstawiciel: M. Happold, barrister)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: V. Piessevaux i M. Bishop, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2014/776/WPZiB z dnia 7 listopada 2014 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 325, s. 19) w zakresie, w jakim na jej podstawie umieszczono nazwę skarżącego w wykazie zawartym w załączniku II do decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (Dz.U. L 195, s. 39), a także rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1202/2014 z dnia 7 listopada 2014 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 325, s. 3) w zakresie, w jakim na jego podstawie umieszczono nazwę skarżącego w wykazie zawartym w załączniku IX do rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1), oraz po drugie, żądanie zasądzenia zadośćuczynienia.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Sharif University of Technology pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. C 138 z 27.4.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/49

Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – Jääkiekon SM-liiga/EUIPO (Liiga)

(Sprawa T-54/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Liiga - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 211/62)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Jääkiekon SM-liiga Oy (Helsinki, Finlandia) (przedstawiciel: adwokat L. Laaksonen)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciele: A. Schifko i E. Śliwińska, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 grudnia 2014 r. (sprawa R 576/2014-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego Liiga jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Jääkiekon SM-liiga Oy zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 107 z 30.3.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/50

Wyrok Sądu z dnia 27 kwietnia 2016 r. – Niagara Bottling/EUIPO (NIAGARA)

(Sprawa T-89/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Słowny znak towarowy NIAGARA - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 211/63)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Niagara Bottling LLC (Ontario, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: M. Edenborough, QC)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciele: A. Jakab, A. Schifko i D. Walicka, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 grudnia 2014 r. (sprawa R 784/2014-5) dotyczącą rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską słownego znaku towarowego NIAGARA.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Niagara Bottling LLC zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 118 z 13.4.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/51

Wyrok Sądu z dnia 28 kwietnia 2016 r. – L’Oréal/EUIPO – Theralab (VICHY LABORATOIRES V IDÉALIA)

(Sprawa T-144/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego VICHY LABORATOIRES V IDÉALIA - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy IDEALINA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 211/64)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: L’Oréal (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat J. Sena Mioludo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciel: A. Lukošiūtė, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Theralab – Produtos Farmacêuticos e Nutracêuticos, Lda (Viseu, Portugalia)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 22 stycznia 2015 r. (sprawa R 1097/2014-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Theralab – Produtos Farmacêuticos e Nutracêuticos a L’Oréal.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

L’Oréal, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 171 z 26.5.2015.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/51

Postanowienie Sądu z dnia 21 kwietnia 2016 r. – Inclusion Alliance for Europe/Komisja

(Sprawa T-539/13) (1)

([Skarga o stwierdzenie nieważności - Siódmy program ramowy w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) - Projekty MARE, Senior i ECRN - Odzyskanie części wypłaconego wkładu finansowego - Decyzja stanowiąca tytuł egzekucyjny - Charakter podniesionych zarzutów - Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście pozbawiona podstawy prawnej])

(2016/C 211/65)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Inclusion Alliance for Europe GEIE (Bukareszt, Rumunia) (przedstawiciel: adwokat S. Famiani)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Di Paolo i F. Moro, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata D. Gulla)

Przedmiot

Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2013) 4693 final z dnia 17 lipca 2013 r. dotyczącej odzyskania kwoty 212 411,89 EUR, powiększonej o odsetki, należnej od skarżącej w ramach projektów MARE, Senior i ECRN.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Inclusion Alliance for Europe GEIE zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 15 z 18.1.2014.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/52

Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2016 r. – Banca Monte dei Paschi di Siena i Banca Widiba/EUIPO – ING-DIBa (WIDIBA)

(Sprawa T-83/16)

(2016/C 211/66)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Banca Monte dei Paschi di Siena SpA (Siena, Włochy), Wise Dialog Bank SpA (Banca Widiba SpA) (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci L. Trevisan i D. Contini)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: ING-DIBa AG (Frankfurt nad Menem, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „WIDIBA” – zgłoszenie nr 12 192 308

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 listopada 2015 r. w sprawach połączonych R 112/2015-2 i R 190/2015-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim oddalono w niej wniosek o przywrócenie stanu poprzedniego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Izbę Odwoławczą;

na wypadek gdyby Sąd oddalił żądanie wskazane w pkt 1 powyżej,

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza utrzymała w mocy decyzję, w której Wydział Sprzeciwów odrzucił zgłoszenie do rejestracji znaku towarowego nr 12 192 308 w odniesieniu do niektórych towarów i usług, oraz stwierdzenie, że zgłoszenie unijnego znaku towarowego nr 12 192 308 może być zarejestrowane dla tych towarów i usług, lub, posiłkowo, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez EUIPO, aby przyjął on rozstrzygnięcia, które wynikają z tego zgłoszenia;

w każdym wypadku,

—

stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim uwzględniono w niej odwołanie ING-DIBa dotyczące kart kredytowych, i stwierdzenie, że zgłoszony unijny znak towarowy nr 12 192 308 może być zarejestrowany dla tych towarów, lub, posiłkowo, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez EUIPO, aby przyjął on rozstrzygnięcia, które wynikają z tego zgłoszenia;

w każdym wypadku,

—

obciążenie EUIPO własnymi kosztami oraz kosztami postępowania i honorariami opłaconymi przez Banca Monte dei Paschi di Siena SpA i Wise Dialog Bank SpA w niniejszym postępowaniu i w postępowaniu przed EUIPO.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 81 ust. 1 i art. 60 rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/53

Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2016 r. – Banca Monte dei Paschi di Siena et Banca Widiba/EUIPO – ING-DIBa (widiba)

(Sprawa T-84/16)

(2016/C 211/67)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Banca Monte dei Paschi di Siena SpA (Siena, Włochy), Wise Dialog Bank SpA (Banca Widiba SpA) (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci L. Trevisan i D. Contini)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: ING-DIBa AG (Frankfurt nad Menem, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „widiba” – zgłoszenie nr 12 192 415

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 listopada 2015 r. w sprawach połączonych R 113/2015-2 i R 174/2015-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim oddalono w niej wniosek o przywrócenie stanu poprzedniego, i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Izbę Odwoławczą;

na wypadek gdyby Sąd oddalił żądanie wskazane w pkt 1 powyżej,

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza utrzymała w mocy decyzję, w której Wydział Sprzeciwów odrzucił zgłoszenie do rejestracji znaku towarowego nr 12 192 415 w odniesieniu do niektórych towarów i usług, oraz stwierdzenie, że zgłoszenie unijnego znaku towarowego nr 12 192 415 może być zarejestrowane dla tych towarów i usług, lub, posiłkowo, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez EUIPO, aby przyjął on rozstrzygnięcia, które wynikają z tego zgłoszenia;

w każdym wypadku,

—

stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim uwzględniono w niej odwołanie ING-DIBa dotyczące kart kredytowych, i stwierdzenie, że zgłoszony unijny znak towarowy nr 12 192 415 może być zarejestrowany dla tych towarów, lub, posiłkowo, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez EUIPO, aby przyjął on rozstrzygnięcia, które wynikają z tego zgłoszenia;

w każdym wypadku,

—

obciążenie EUIPO własnymi kosztami oraz kosztami postępowania i honorariami opłaconymi przez Banca Monte dei Paschi di Siena SpA i Wise Dialog Bank SpA w niniejszym postępowaniu i w postępowaniu przed EUIPO.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 81 ust. 1 i art. 60 rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/54

Skarga wniesiona w dniu 18 marca 2016 r. – Sandvik Intellectual Property/EUIPO – Unipapel (ADVEON)

(Sprawa T-115/16)

(2016/C 211/68)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sandvik Intellectual Property AB (Sandviken, Szwecja) (przedstawiciel: adwokat S. Maaßen)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Unipapel Industria, Comercio y Servicios, SL (Madryt, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską w odniesieniu do zapisanego zwykłymi literami wyrazu „ADVEON” – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 164 374

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 stycznia 2016 r. w sprawie R 738/2015-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

zmianę zaskarżonej decyzji w ten sposób, aby sprzeciw został oddalony oraz została dokonana rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 164 374;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania; lub

—

obciążenie Unipapel Industria, Comercio y Servicios, SL kosztami postępowania;

—

zawieszenie postępowania do chwili wydania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzeczenia w postępowaniu dotyczącym wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym skierowanego przez Högsta domstolen (Szwecja) w dniu 7 grudnia 2015 r. w sprawie Länsförsäkringar AB/A/S Matek (sprawa C-654/15).

Podniesiony zarzut

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/55

Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2016 r. – Dröge i in./Komisja

(Sprawa T-142/16)

(2016/C 211/69)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Katharina Dröge (Berlin, Niemcy), Britta Haßelmann (Berlin) i Anton Hofreiter (Berlin) (przedstawiciel: profesor W. Cremer)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności – ewentualnie stwierdzenie niezgodności z prawem Unii Europejskiej – oświadczenia woli pozwanej – nieopublikowanego i wrażonego w formie ustnej – w związku z zawarciem wiążącej strony umowy międzynarodowej – Unię Europejską i Stany Zjednoczone Ameryki, odnośnie do sposobów dostępu do dokumentów dotyczących negocjacji w sprawie transatlantyckiego partnerstwa w dziedzinie handlu i inwestycji (tzw. „dokumenty TTIP”) w zakresie, w jakim posłom parlamentów państw członkowskich bez wyjątku zakazuje się przebywania w asyście (legitymujących się odpowiednim certyfikatem bezpieczeństwa) współpracowników włącznie ze współpracownikami frakcji parlamentarnych podczas wglądu w dokumenty TTIP w specjalnie przygotowanych w tym celu czytelniach w związku z TTIP (zob. w przedmiocie systemu dostępu załącznik III do dokumentu Rady nr 14029/15);

—

Stwierdzenie nieważności mającej związek z ww. oświadczeniem woli uprzedniej i nieopublikowanej (wyrażonej w ustnej formie) decyzji pozwanej w przedmiocie zgody na umowę (zwanej dalej „decyzją zezwalającą”) w zakresie, w jakim posłom parlamentów państw członkowskich bez wyjątku zakazuje się przebywania w asyście (legitymujących się odpowiednim certyfikatem bezpieczeństwa) współpracowników włącznie ze współpracownikami frakcji parlamentarnych podczas wglądu w dokumenty TTIP w specjalnie przygotowanych w tym celu czytelniach w związku z TTIP;

—

Stwierdzenie nieważności (ustnej) decyzji pozwanej w następstwie zawarcia umowy lub niewiążącego uzgodnienia politycznego ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie systemu dostępu do TTIP i zarządzającej ten system jako wiążący w świetle prawa Unii (tzw. „decyzja zarządzająca”) w zakresie, w jakim posłom parlamentów państw członkowskich bez wyjątku zakazuje się przebywania w asyście (legitymujących się odpowiednim certyfikatem bezpieczeństwa) współpracowników włącznie ze współpracownikami frakcji parlamentarnych podczas wglądu w dokumenty TTIP w specjalnie przygotowanych w tym celu czytelniach w związku z TTIP;

—

Obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia art. 10 ust. 3 zd. 2 TUE w zw. z art. 1 akapit drugi TUE

Skarżący podnoszą, że art. 10 ust. 3 zd. 2 TUE uzasadnia dla Unii i jej instytucji obiektywny z prawnego punktu widzenia nakaz podejmowania decyzji w sposób jak najbardziej otwarty. Owy ustanowiony w art. 1 akapit drugi TUE i zorientowany na możliwie największą przejrzystość w działaniu Unii nakaz optymalizacji daje się jednak pokonać w ten sposób, że w danym wypadku można jemu przeciwstawić prawny wzgląd pod postacią uzasadnionego celu prawa Unii i wówczas ograniczenie dla jego osiągnięcia jest odpowiednie, konieczne i proporcjonalne. W odniesieniu do posłów krajowych przy wyłączonej możliwości asysty przez legitymujących się certyfikatem bezpieczeństwa współpracowników frakcji parlamentarnej przy dostępie do dokumentów TTIP takie podstawy nie istnieją.

Ponadto nie jest możliwe uzasadnienie dla sytuacji, gdy obywatele Unii nie mają dostępu do dokumentów TTIP w taki sposób, w jaki są wystawione w czytelniach w związku TTIP.

Dodatkowo naruszenie art. 10 ust. 3 zd. 2 TUE istnieje już dlatego, że udzielony pozwanej mandat negocjacyjny TTIP rozciąga się na obszary, wchodzące w kompetencje państw członkowskich.

2.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 15 ust. 1 TFUE w zw. z art. 1 ust. 2 TUE z powodów skazanych w ramach zarzutu pierwszego.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/56

Skarga wniesiona w dniu 11 kwietnia 2016 r. – Spliethoff’s Bevrachtingskantoor/Komisja

(Sprawa T-149/16)

(2016/C 211/70)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Spliethoff’s Bevrachtingskantoor BV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat P. Glazener)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji C(2015) 5274 z dnia 31 lipca 2015 r., w której – w wyniku zaproszenia do składania wniosków ogłoszonego w dniu 11 września 2014 r. w oparciu o wieloletni program prac –ustalony został wykaz wniosków wybranych do uzyskania pomocy finansowej UE dotyczącej instrumentu „Łącząc Europę” (CEF) – sektor transportu;

—

zobowiązanie Komisji do wydania, w ciągu 3 miesięcy od daty ogłoszenia wyroku Sądu, nowej decyzji w przedmiocie wniosku skarżącej, która będzie uwzględniać ten wyrok;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie

—

Ocena wniosku skarżącej jest niewłaściwa w zakresie następujących kryteriów udzielania zamówienia: odpowiedniości, wpływu i jakości. Gdyby dokonana została właściwa ocena w oparciu o wspomniane kryteria, wniosek ten powinien był zostać wybrany do współfinansowania ze środków UE.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady równego traktowania

—

Komisja w zaskarżonej decyzji naruszyła zasadę równego traktowania, gdyż instytucja ta nie wybrała wniosku skarżącej, natomiast wybrała inne, podobne wnioski odnoszące się do technologii ograniczających emisje.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/57

Skarga wniesiona w dniu 6 kwietnia 2016 r. – Ecolab USA/EUIPO (ECOLAB)

(Sprawa T-150/16)

(2016/C 211/71)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ecolab USA, Inc. (Wilmington, Delaware, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci V. Töbelmann i C. Menebröcker)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską znaku towarowego „ECOLAB” – zgłoszenie nr 1 180 255

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 stycznia 2016 r. w sprawie R 644/2015-4

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie zasad równego traktowania i pewności prawa;

—

Naruszenia art. 75 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 207/2009.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/58

Skarga wniesiona w dniu 11 kwietnia 2016 r. – Megasol Energie/Komisja

(Sprawa T-152/16)

(2016/C 211/72)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca Megasol Energie AG (Deitingen, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat T. Wegner)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności rozporządzeń wykonawczych Komisji (EU) 2016/185 i 2016/184 z dnia 11 lutego 2016 r.;

—

pomocniczo stwierdzenie nieważności rozporządzeń wykonawczych Komisji (EU) 2016/185 i 2016/184 z dnia 11 lutego 2016 r. w zakresie, w jakim nałożono w nich cło antydumpingowe i wyrównawcze na wywożone przez skarżącą do Unii moduły słoneczne, o ile moduły słoneczne zawierają pierwotnie wysłane z Tajwanu ogniwa słoneczne pochodzące od przedsiębiorstw zwolnionych z nałożonych środków;

—

pomocniczo stwierdzenie nieważności rozporządzeń wykonawczych Komisji (EU) 2016/185 i 2016/184 z dnia 11 lutego 2016 r. w zakresie, w jakim nałożono w nich cło antydumpingowe i wyrównawcze na wywożone przez skarżącą do Unii moduły słoneczne, o ile moduły słoneczne zawierają pierwotnie wysłane z Tajwanu ogniwa słoneczne pochodzące od różnych przedsiębiorstw;

—

ostatecznie pomocniczo stwierdzenie nieważności rozporządzeń wykonawczych Komisji (EU) 2016/185 i 2016/184 z dnia 11 lutego 2016 r., w zakresie w jakim dotyczą one skarżącej;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący braku badania wywozów ze Szwajcarii

Skarżąca podniosła, że cła antydumpingowe mogą zostać rozszerzone jedynie wówczas, gdy spełnione są przesłanki na podstawie art. 13 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego. Oznacza to w szczególności, że powinno było zostać wszczęte i skutecznie przeprowadzone badanie obejścia prawa w odniesieniu do omawianych wywozów.

Ponieważ skarżąca dokonywała wywozów modułów słonecznych ze Szwajcarii do Unii, jednak wbrew art. 13 ust. 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego w przypadku Szwajcarii nie wszczęto badania, na moduły słoneczne skarżącej nie powinny były zostać nałożone środki.

2.

Zarzut drugi dotyczący błędnego ustalenia stanu faktycznego w odniesieniu do Tajwanu

Wbrew art. 13 ust. 1 zdanie trzecie podstawowego rozporządzenia antydumpingowego Komisja błędnie ustaliła stan faktyczny w zakresie zmiany struktury handlu pomiędzy Chinami a Tajwanem. W szczególności ustalone wartości statystyk handlowych zawierają nieprawidłowości. Wartości te nie pozwoliły na wniosek, że miał miejsce przeładunek na Tajwanie. Brak jest również znacznej zmiany struktury handlu w odniesieniu do Tajwanu, ponieważ wzrost wywozów z Tajwanu był jedynie nieznaczny.

3.

Zarzut trzeci dotyczący błędnego ustalenia stanu faktycznego w odniesieniu do Szwajcarii

Rozszerzone cła nie mogły zostać nałożone na moduły słoneczne wywożone przez skarżącą już z tego względu, że w zakresie stosunków handlowych pomiędzy Chinami a Szwajcarią w ogóle nie stwierdzono zmian struktury handlu w rozumieniu art. 13 ust. 3 akapit 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego.

4.

Zarzut czwarty dotyczący braku nieuzasadnionych zmian struktury handlu

Nawet gdyby wystąpiła zmiana struktury handlu w odniesieniu do Tajwanu i Szwajcarii, co nie miało miejsca, to jednak Komisja nie stwierdziła, że brak jest uzasadnienia dla tej okoliczności.

5.

Zarzut piąty dotyczący błędu w uznaniu Komisji przy wydawaniu zaskarżonych rozporządzeń ze względu na brak możliwości zwolnienia skarżącej poprzez fakturę w ramach zobowiązania

Podczas gdy przedsiębiorstwa unijne mogły dokonywać przywozu towaru zwolnionego z nałożonych środków poprzez faktury w ramach zobowiązania, brak było takiej możliwości dla skarżącej. Brzmienie oświadczenia zobowiązującego nie było sformułowane w sposób dostosowany do przedsiębiorstw z krajów trzecich, wykorzystujących ogniwa z Malezji lub Tajwanu.

6.

Zarzut szósty dotyczący błędu w uznaniu Komisji przy wydawaniu zaskarżonych rozporządzeń ze względu na naruszenie prawa Unii i umowę pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską (zwaną dalej: umową EWG/Szwajcaria)

Skarżąca podniosła wreszcie naruszenie wolności wyboru zawodu i prowadzenia działalności gospodarczej (art. 15, 16 karty praw podstawowych Unii Europejskiej, zwanej dalej kartą), gwarancji własności (art. 17 karty) i zasady równości (art. 20 karty), ponieważ została ona potraktowana gorzej, niż przedsiębiorcy unijni. Umowa EWG/Szwajcaria zakazuje jakiejkolwiek dyskryminacji przedsiębiorstw z umawiających się państw.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/59

Skarga wniesiona w dniu 6 kwietnia 2016 r. – CFA Institute/EUIPO – Bloss i in. (CERTIFIED FINANCIAL ENGINEER CFE)

(Sprawa T-155/16)

(2016/C 211/73)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: CFA Institute (Charlottesville, Wirginia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci S. Rohlfing i G. Engels)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Michael Bloss (Nürtingen, Niemcy), Dietmar Ernst (Nürtingen), Joachim Häcker (Nürtingen)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Michael Bloss, Dietmar Ernst, Joachim Häcker

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „CERTIFIED FINANCIAL ENGINEER CFE” – zgłoszenie nr 9 569 765

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 stycznia 2016 r. w sprawie R 454/2015-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

uwzględnienie sprzeciwu wniesionego przez stronę skarżącą wobec rejestracji znaku towarowego nr 9 569 765 zgłoszonego przez pozostałych uczestników postępowania przed izbą odwoławczą;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania; lub

—

w razie wstąpienia pozostałych uczestników postępowania przed izbą odwoławczą do niniejszego postępowania w charakterze interwenientów obciążenie ich kosztami poniesionymi przez stronę pozwaną zarówno w postępowaniu odwoławczym przed EUIPO, jak i w postępowaniu przed Sądem.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/60

Skarga wniesiona w dniu 7 kwietnia 2016 r. – CFA Institute/EUIPO – Ernst i Häcker (CERTIFIED FINANCIAL MODELER CFM)

(Sprawa T-156/16)

(2016/C 211/74)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: CFA Institute (Charlottesville, Virginia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci S. Rohlfing i G. Engels)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Dietmar Ernst (Nürtingen, Niemcy), Joachim Häcker (Nürtingen)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Dietmar Ernst, Joachim Häcker

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „CERTIFIED FINANCIAL MODELER CFM” – zgłoszenie nr 9 569 658

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 stycznia 2016 r. w sprawie R 9/2015-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

uwzględnienie wniesionego przez stronę skarżącą sprzeciwu wobec zgłoszenia znaku towarowego nr 9 569 658 przez Dietmara Ernsta i Joachima Häckera;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania; lub

—

na wypadek gdyby Dietmar Ernst i Joachim Häcker przystąpili do postępowania w charakterze interwenientów, obciążenie ich kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą zarówno w postępowaniu odwoławczym przed EUIPO, jak i w postępowaniu przed Sądem.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/61

Skarga wniesiona w dniu 15 kwietnia 2016 r. – Metronia/EUIPO – Zitro IP (TRIPLE O NADA)

(Sprawa T-159/16)

(2016/C 211/75)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Metronia, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat A. Vela Ballesteros)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Zitro IP Sàrl (Luksemburg, Luksemburg)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Metronia, SA

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „TRIPLE O NADA” – zgłoszenie nr 11 603 529

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 lutego 2016 r. w sprawie 2605/2014-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie skargi na decyzję izby odwoławczej z dnia 15 lutego 2016 r. za zasadną i dopuszczenie do rejestracji zgłoszonego znaku towarowego;

—

obciążenie strony przeciwnej kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009;

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/61

Skarga wniesiona w dniu 15 kwietnia 2016 r. – Centro Clinico e Diagnostico G.B. Morgagni/Komisja Europejska

(Sprawa T-172/16)

(2016/C 211/76)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Centro Clinico e Diagnostico G.B. Morgagni (Katania, Włochy) (przedstawiciel: adwokat E. Castorina)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2016/195, C(2015) 5549 final z dnia 14 sierpnia 2015 r., opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 18 lutego 2016 r., w części w której (art. 4 ust. 5) stanowi, że „[p]onadto Włochy anulują wszystkie dotychczas niezrealizowane wypłaty pomocy, o której mowa w art. 1, ze skutkiem od daty przyjęcia niniejszej decyzji”, a w każdym razie w każdej części, od której może zależeć wykluczenie prawa skarżącej spółki do otrzymania zwrotu kwoty wpłaconej na rzecz Agenzia delle Entrate dello Stato italiano (agencja przychodów państwa włoskiego) powyżej 10 % kwoty ryczałtowej własnego zobowiązania podatkowego (za lata 1990–1992) w rozumieniu art. 9 ust. 17 ustawy nr 289/2002, na którym to prawie oparte jest orzeczenie wydane we włoskim porządku prawnym.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut.

—

Podnosi w tym względzie, że podczas gdy w zaskarżonej decyzji Komisja Europejska stwierdziła obiektywną niemożność odzyskania (od innych przedsiębiorstw, które ograniczyły się do wpłaty 10 % należnej kwoty) pomocy państwa uznanej za bezprawną, zarówno pod względem faktycznym, jak i prawnym, z pewnością nie można negować – w świetle wyżej wymienionych zasad – prawa skarżącej do zwrotu kwot wpłaconych powyżej tego, co przewidziano w ustawie nr 289/2002: inne stanowisko prowadziłoby do niedopuszczalnej i rażącej nierówności w traktowaniu między skarżącą a przedsiębiorstwami prowincji Katania, które na mocy decyzji zostały zwolnione z obowiązku zapłaty aż do pokrycia 90 % kwoty niezapłaconego podatku.

—

Zaskarżona decyzja Komisji Europejskiej prowadzi wręcz do nieuzasadnionej korzyści konkurencyjnej dla wszystkich innych przedsiębiorstw ze szkodą dla Centro Morgagni, co się tyczy szkód poniesionych w wyniku katastrofy naturalnej, która miała miejsce ponad 10 lat przed przyjęciem decyzji z dnia 14 sierpnia 2015 r. Zgodnie z przepisami włoskimi przedsiębiorstwa nie są zobowiązane do przechowywania dokumentów administracyjnych i rachunkowych przez okres przekraczający 10 lat. Tym samym Centro Morgagni nie jest już w stanie wykazać poniesienia szkody w sposób zgodny z art. 107 TFUE, z czym wiąże się rażące naruszenie zasad równości, prawa do obrony, ochrony uzasadnionych oczekiwań (art. 20 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 2, 6, 9, 21 TUE) i zakłócenie konkurencji w warunkach równości podmiotów gospodarczych.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/62

Skarga wniesiona w dniu 18 kwietnia 2016 r. – Wessel-Werk/EUIPO – Wolf PVG (Dysza ssąca do odkurzacza)

(Sprawa T-174/16)

(2016/C 211/77)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Wessel-Werk GmbH (Reichshof, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat C. Becker)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Wolf PVG GmbH & Co. KG (Vlotho, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 725932-0004 (Dysza ssąca do odkurzacza)

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 lutego 2016 r. w sprawie R 1652/2014-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie kosztami pozostałych stron postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002;

—

Naruszenie art. 63 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002;

—

Naruszenie art. 62 rozporządzenia nr 6/2002.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/63

Skarga wniesiona w dniu 18 kwietnia 2016 r. – Wessel-Werk/EUIPO – Wolf PVG (Dysze ssące do odkurzacza)

(Sprawa T-175/16)

(2016/C 211/78)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Wessel-Werk GmbH (Reichshof, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat C. Becker)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Wolf PVG GmbH & Co. KG (Vlotho, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 725932-0008 (Dysze ssące do odkurzacza)

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 lutego 2016 r. w sprawie R 1725/2014-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie kosztami pozostałych stron postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002;

—

Naruszenie art. 63 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002;

—

Naruszenie art. 62 rozporządzenia nr 6/2002.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/64

Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2016 r. – Mema/CPVO (Braeburn 78 (11078))

(Sprawa T-177/16)

(2016/C 211/79)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Mema GmbH l.G. (Terlan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci B. Breitinger i S. Kirschstein-Freund)

Strona pozwana: Wspólnotowy Urząd Odmian Roślin (CPVO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporna wspólnotowa odmiana roślin: Braeburn 78 (11078) – zgłoszenie wspólnotowej odmiany roślin nr 2009/0954

Zaskarżona decyzja: Decyzja Izby Odwoławczej CPVO z dnia 12 lutego 2016 r. w sprawie A001/2015

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Izbę Odwoławczą ze wskazaniem uchylenia zaskarżonej decyzji oraz nakazanie CPVO przeprowadzenie uzupełniającego badania zgodnie z art. 57 ust. 3 rozporządzenia nr 2100/94;

—

posiłkowo stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Izby Odwoławczej CPVO z dnia 12 lutego 2016 r. (sprawa A001/2015);

—

posiłkowo, w przypadku nieuwzględnienia żądań pierwszego i drugiego, zawieszenie postępowania w sprawie skargi na podstawie art. 69 lit. d) regulaminu postępowania przed Sądem z obowiązującego od dnia 1 lipca 2015 r. (zwanego dalej „regulaminem postępowania”) do czasu wydania ostatecznej decyzji w prowadzonym na podstawie art. 21 ust. 1 rozporządzenia nr 2100/94 postępowaniu w sprawie uchylenia wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin dla odmiany „Royal Braeburn” (zgłoszenie nr 1998/1082; odmiana nr 11960). Ten ostatni wniosek stanowi warunek powodzenia w niniejszym postępowaniu, ponieważ w zależności od jego rozstrzygnięcia odmiana stanowiąca odniesienie przestanie istnieć lub okaże się, że obszar Angers-Beaucouzé nie był i nie jest właściwy do przeprowadzenia badania, a w związku z tym badanie uzupełniające było, lub nie, konieczne.

—

obciążenie CPVO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Nadużycie władzy – naruszenie art. 57 ust. 3 rozporządzenia nr 2100/94;

—

Naruszenie normy prawnej znajdującej zastosowanie przy wykonywaniu rozporządzenia nr 2100/94

—

Naruszenie pkt 57 protokołu CPVO obowiązującego dla odmian jabłek:

—

Naruszenie rozdziału IV protokołu CPVO obowiązującego dla odmian jabłek;

—

Naruszenie art. 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 2100/94 – prawo do bycia wysłuchanym;

—

Naruszenie art. 75 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 2100/94 – niewystarczające uzasadnienie.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/65

Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2016 r. – Policolor/EUIPO – CWS-Lackfabrik Conrad W. Schmidt (Policolor)

(Sprawa T-178/16)

(2016/C 211/80)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Policolor SA (Bukareszt, Rumunia) (przedstawiciel: adwokat M. Comanescu)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: CWS-Lackfabrik Conrad W. Schmidt GmbH & Co. KG (Düren-Merken, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „Policolor” – zgłoszenie nr 10 277 176

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 stycznia 2016 r. w sprawie R 346/2015-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

zmianę zaskarżonej decyzji w całości;

—

w konsekwencji stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Wydziału Sprzeciwów EUIPO z dnia 16 grudnia 2014 r. w sprawie sprzeciwu nr B 1 991 457;

—

oddalenie sprzeciwu interwenienta wobec rejestracji unijnego znaku towarowego nr 10 277 176;

—

obciążenie EUIPO i drugiej strony w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w postępowaniu przed izbą odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 75 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009.

Sąd do spraw Służby Publicznej

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/66

Skarga wniesiona w dniu 23 marca 2016 r. – ZZ/Komisja

(Sprawa F-141/15)

(2016/C 211/81)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci J.N. Louis i N. de Montigny)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji odmownej Komisji w sprawie zwrotu kwot potrąconych z wynagrodzenia skarżącego na podstawie art. 24 ust. 4 załącznika IX do regulaminu pracowniczego.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 13 marca 2015 r. oddalającej wniosek skarżącego o zwrot potrąconych z jego wynagrodzenia kwot na podstawie decyzji z dnia 14 grudnia 2006 r.;

—

zobowiązanie Komisji do zwrotu skarżącemu wspomnianych potrąconych kwot powiększonych o odsetki w wysokości określonej w art. 12 załącznika XII do regulaminu pracowniczego;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/66

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 26 kwietnia 2016 r. – Claus/Komisja

(Sprawa F-101/12) (1)

(2016/C 211/82)

Język postępowania: francuski

Prezes pierwszej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 147 z 25.5.2013, s. 36.