ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 156
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 59
2 maja 2016

Spis treści

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2016/C 156/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2016/C 156/02

Sprawa C-12/14: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 3 marca 2016 r.– Komisja Europejska/Republika Malty (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Zabezpieczenie społeczne — Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 — Artykuł 46b — Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 — Artykuł 54 — Emerytura — Zasady zapobiegania zbiegowi praw — Osoby uprawnione do emerytury z systemu krajowego i do emerytury urzędniczej z systemu innego państwa członkowskiego — Obniżenie wysokości emerytury)

2

2016/C 156/03

Sprawa C-94/14: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria – Węgry) – Flight Refund Ltd/Deutsche Lufthansa AG [Odesłanie prejudycjalne — Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości — Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty — Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 — Artykuły 17 i 20 — Obowiązki sądu, przed którym toczy się postępowanie dla potrzeb wyznaczenia sądu właściwego miejscowo do rozpoznania sprawy w postępowaniu spornym w następstwie wniesienia przez pozwanego sprzeciwu od europejskiego nakazu zapłaty — Właściwość sądów państwa członkowskiego wydania europejskiego nakazu zapłaty — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Roszczenie o odszkodowanie przysługujące na podstawie rozporządzenia (WE) nr 261/2004 w związku z opóźnieniem lotu]

3

2016/C 156/04

Sprawa C-232/14: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 17 marca 2016 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) – Zjednoczone Królestwo] – Portmeirion Group UK Ltd/Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs [Odesłanie prejudycjalne — Dumping — Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 412/2013 — Ważność — Przywóz ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z Chin — Produkt objęty postępowaniem — Rozpatrywany produkt — Obowiązek uzasadnienia]

4

2016/C 156/05

Sprawa C-235/14: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 10 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Barcelona – Hiszpania) – Safe Interenvios, SA/Liberbank, SA, Banco de Sabadell, SA, Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA (Odesłanie prejudycjalne — Przeciwdziałanie korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu — Dyrektywa 2005/60/WE — Środki nadzoru wobec klienta — Dyrektywa 2007/64/WE — Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego)

4

2016/C 156/06

Sprawa C-247/14 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 10 marca 2016 r. – HeidelbergCement AG/Komisja Europejska [Odwołanie — Konkurencja — Rynek cementu i produktów pokrewnych — Postępowanie administracyjne — Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 — Artykuł 18 ust. 1 i 3 — Decyzja w sprawie żądania informacji — Uzasadnienie — Precyzyjność żądania]

6

2016/C 156/07

Sprawa C-248/14 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 10 marca 2016 r. – Schwenk Zement KG/Komisja Europejska [Odwołanie — Konkurencja — Rynek cementu i produktów pokrewnych — Postępowanie administracyjne — Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 — Artykuł 18 ust. 1 i 3 — Decyzja w sprawie żądania informacji — Uzasadnienie — Precyzyjność żądania]

6

2016/C 156/08

Sprawa C-267/14 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 10 marca 2016 r. – Buzzi Unicem SpA/Komisja Europejska (Odwołanie — Konkurencja — Rynek cementu i produktów pokrewnych — Postępowanie administracyjne — Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 — Artykuł 18 ust. 1 i 3 — Decyzja w sprawie żądania informacji — Uzasadnienie — Precyzyjność żądania)

7

2016/C 156/09

Sprawa C-268/14 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 10 marca 2016 r. – Italmobiliare SpA/Komisja Europejska [Odwołanie — Konkurencja — Rynek cementu i produktów pokrewnych — Postępowanie administracyjne — Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 — Artykuł 18 ust. 1 i 3 — Decyzja w sprawie żądania informacji — Uzasadnienie — Sprecyzowanie żądania]

7

2016/C 156/10

Sprawa C-286/14: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 17 marca 2016 r. – Parlament Europejski/Komisja Europejska [Skarga o stwierdzenie nieważności — Artykuł 290 TFUE — Pojęcia zmieniać i uzupełniać — Rozporządzenie (UE) nr 1316/2013 — Artykuł 21 ust. 3 — Zakres uprawnień przyznanych Komisji Europejskiej — Konieczność przyjęcia odrębnego aktu normatywnego — Rozporządzenie delegowane (UE) nr 275/2014]

8

2016/C 156/11

Sprawa C-431/14 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 marca 2016 r. – Republika Grecka/Komisja Europejska [Odwołanie — Pomoc państwa — Pomoc w formie rekompensat wypłacanych przez grecki zakład ubezpieczeń rolniczych (ELGA) w latach 2008 i 2009 — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie — Pojęcie pomocy państwa — Artykuł 107 ust. 3 lit. b) TFUE — Wytyczne dotyczące pomocy państwa w sektorze rolnym — Obowiązek uzasadnienia — Przeinaczenie dowodów]

9

2016/C 156/12

Sprawa C-440/14 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 1 marca 2016 r. – National Iranian Oil Company/Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska [Odwołanie — Środki ograniczające podjęte wobec Islamskiej Republiki Iranu — Wykaz osób i podmiotów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych — Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 945/2012 — Podstawa prawna — Kryterium dotyczące wsparcia materialnego, logistycznego lub finansowego na rzecz rządu Iranu]

9

2016/C 156/13

Sprawy połączone C-443/14 i C-444/14: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 1 marca 2016 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Kreis Warendorf/Ibrahim Alo (C-443/14) i Amira Osso/Region Hannover (C-444/14) (Odesłanie prejudycjalne — Konwencja dotycząca statutu uchodźców, podpisana w Genewie w dniu 28 lipca 1951 r. — Artykuły 23 i 26 — Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości — Dyrektywa 2011/95/UE — Normy dotyczące zakresu ochrony międzynarodowej — Status ochrony uzupełniającej — Artykuł 29 — Ochrona socjalna — Kryteria kwalifikujące — Artykuł 33 — Swoboda przemieszczania się w przyjmującym państwie członkowskim — Pojęcie — Ograniczenie — Obowiązek zamieszkiwania w określonym miejscu — Odmienne traktowanie — Porównywalność sytuacji — Zrównoważony podział obciążeń budżetowych pomiędzy jednostkami administracyjnymi — Względy polityki migracyjnej i integracyjnej)

10

2016/C 156/14

Sprawa C-472/14: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen – Szwecja) – Canadian Oil Company Sweden AB, Anders Rantén/Riksåklagaren [Odesłanie prejudycjalne — Rejestracja, ocena i udzielanie zezwoleń w zakresie chemikaliów — Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (rozporządzenie REACH) — Zakres zharmonizowanej dziedziny — Rejestracja substancji w Europejskiej Agencji Chemikaliów przed wprowadzeniem ich do obrotu — Artykuł 5 — Krajowy rejestr produktów chemicznych — Obowiązek zgłoszenia do celów rejestracji — Zgodność z rozporządzeniem REACH — Artykuły 34 TFUE i 36 TFUE — Ograniczenie ilościowe w przywozie]

11

2016/C 156/15

Sprawa C-499/14: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z 10 marca 2016 r.(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie – Belgia) – VAD BVBA, Johannes Josephus Maria van Aert/Belgische Staat (Odesłanie prejudycjalne — Unia celna i wspólna taryfa celna — Klasyfikacja taryfowa — Nomenklatura scalona — Interpretacja — Reguły ogólne — Reguła 3 lit. b) — Pojęcie towarów pakowanych w zestawy do sprzedaży detalicznej — Oddzielne opakowania)

12

2016/C 156/16

Sprawa C-26/15 P: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 3 marca 2016 r. – Królestwo Hiszpanii/Komisja Europejska (Odwołanie — Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 — Wspólna organizacja rynków rolnych — Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 — Część B część 2 pkt VI lit. D tiret piąte załącznika I — Sektory owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw — Owoce cytrusowe — Normy handlowe — Przepisy dotyczące znakowania — Informacje o zastosowanych środkach konserwujących lub innych substancjach chemicznych zastosowanych po zbiorze)

12

2016/C 156/17

Sprawa C-38/15: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 10 marca 2016 r. – Komisja Europejska/Królestwo Hiszpanii (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Dyrektywa 91/271/EWG — Oczyszczanie ścieków komunalnych — Systemy zbierania i oczyszczania — Odprowadzanie do obszarów wrażliwych — Metoda monitorowania — Pobieranie próbek)

13

2016/C 156/18

Sprawa C-40/15: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – Minister Finansów/Aspiro SA, dawniej BRE Ubezpieczenia sp. z o.o. [Odesłanie prejudycjalne — Opodatkowanie — Podatek od wartości dodanej — Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuł 135 ust. 1 lit. a) — Zwolnienie w sprawach dotyczących ubezpieczeń — Pojęcia transakcji ubezpieczeniowych oraz usług pokrewnych świadczonych przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych — Usługi likwidacji szkód świadczone w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela]

13

2016/C 156/19

Sprawa C-84/15: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Sonos Europe BV/Staatssecretaris van Financiën [Odesłanie prejudycjalne — Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 — Unia celna i Wspólna taryfa celna — Klasyfikacja taryfowa — Nomenklatura scalona — Pozycje 8517, 8518, 8519, 8527 i 8543 — Autonomiczny aparat przeznaczony do odczytywania, odbierania i odtwarzania w streamingu cyfrowych plików audio w formie wzmocnionego dźwięku]

14

2016/C 156/20

Sprawa C-99/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – Christian Liffers/Producciones Mandarina SL, Mediaset España Comunicación SA, dawniej Gestevisión Telecinco SA (Odesłanie prejudycjalne — Własność intelektualna — Dyrektywa 2004/48/WE — Artykuł 13 ust. 1 — Utwór audiowizualny — Działalność stanowiącą naruszenie — Odszkodowanie — Sposoby obliczania — Kwota zryczałtowana — Krzywda — Włączenie)

15

2016/C 156/21

Sprawa C-112/15: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret – Dania) – Kødbranchens Fællesråd, działający w imieniu Århus Slagtehus A/S, Danish Crown A.m.b.A. Oksekødsdivisionen, Hadsund Kreaturslagteri A/S, Hjalmar Nielsens Eksportslagteri A/S, Kjellerup Eksportslagteri A/S, Mogens Nielsen Kreaturslagteri A/S, Vejle Eksportslagteri A/S/Ministeriet for Fødevarer, Landbrug og Fiskeri, Fødevarestyrelsen [Odesłanie prejudycjalne — Zbliżanie ustawodawstw — Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 — Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 — Urzędowe kontrole paszy i żywności — Opłaty, które mogą być pobierane przez państwa członkowskie na pokrycie kosztów spowodowanych kontrolami urzędowymi — Koszty związane ze szkoleniem pracowników pomocniczych]

15

2016/C 156/22

Sprawa C-138/15 P P: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 3 marca 2016 r. – Teva Pharma BV, Teva Pharmaceuticals Europe BV/Europejska Agencja Leków (EMA), Komisja Europejska (Odwołanie — Sieroce produkty lecznicze — Rozporządzenie (WE) nr 141/2000 — Rozporządzenie (WE) nr 847/2000 — Odmowa zezwolenia na dopuszczenie do obrotu wersji generycznej sierocego produktu leczniczego imatinib melysate)

16

2016/C 156/23

Sprawa C-144/15: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 3 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Staatssecretaris van Financiën/Customs Support Holland BV (Odesłanie prejudycjalne — Wspólna taryfa celna — Nomenklatura scalona — Pozycje taryfowe 2304, 2308 i 2309 — Klasyfikacja koncentratu białka sojowego)

17

2016/C 156/24

Sprawy połączone C-145/15 i C-146/15: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State – Niderlandy) – K. Ruijssenaars, A. Jansen (C-145/15), J. H. Dees-Erf (C-146/15)/Staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu [Transport lotniczy — Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 — Artykuł 7 — Odszkodowanie przysługujące pasażerom w przypadku odwołania lotu lub przekraczającego trzy godziny opóźnienia lotu — Artykuł 16 — Krajowe organy odpowiedzialne za wykonanie postanowień rozporządzenia — Kompetencja — Przyjęcie środków przymusu wobec przewoźnika lotniczego w celu spowodowania wypłaty odszkodowania należnego pasażerowi]

17

2016/C 156/25

Sprawa C-161/15: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État – Belgia) – Abdelhafid Bensada Benallal/État belge (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2004/38/WE — Decyzja o cofnięciu zezwolenia na pobyt — Zasada poszanowania prawa do obrony — Prawo do bycia wysłuchanym — Autonomia proceduralna państw członkowskich — Dopuszczalność zarzutów kasacyjnych — Bezwzględna przeszkoda procesowa)

18

2016/C 156/26

Sprawa C-175/15: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie – Rumunia) – Taser International Inc./SC Gate 4 Business SRL, Cristian Mircea Anastasiu [Odesłanie prejudycjalne — Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości — Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Umowy przewidujące zobowiązanie przedsiębiorstwa rumuńskiego do scedowania praw do znaków towarowych na przedsiębiorstwo mające siedzibę w państwie trzecim — Odmowa — Klauzula prorogacyjna przyznająca jurysdykcję państwu trzeciemu — Wdanie się w spór przed sądami rumuńskimi przez stronę pozwaną bez podnoszenia sprzeciwu — Obowiązujące zasady jurysdykcyjne]

19

2016/C 156/27

Sprawa C-179/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 3 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – Daimler AG/Együd Garage Gépjárműjavító és Értékesítő Kft. (Odesłanie prejudycjalne — Znaki towarowe — Dyrektywa 2008/95/WE — Artykuł 5 ust. 1 — Ogłoszenia dotyczące osoby trzeciej dostępne w Internecie — Nieuprawnione używanie znaku towarowego — Ogłoszenia zamieszczane online bez wiedzy i bez zgody tej osoby trzeciej lub utrzymywane online pomimo sprzeciwu tej osoby — Powództwo właściciela znaku towarowego przeciwko wspomnianej osobie trzeciej)

19

2016/C 156/28

Sprawa C-252/15 P: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 17 marca 2016 r. – Naazneen Investments Ltd/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Energy Brands, Inc. [Odwołanie — Wspólnotowy znak towarowy — Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 — Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku — Artykuł 51 ust. 1 lit. a) — Słowny znak towarowy SMART WATER — Rzeczywiste używanie — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 75]

20

2016/C 156/29

Sprawa C-695/15: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Debreceni Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság – Węgry) – Shiraz Baig Mirza/Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal [Odesłanie prejudycjalne — Pilny tryb prejudycjalny — Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 — Kryteria i mechanizmy ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej — Artykuł 3 ust. 3 — Prawo państw członkowskich do wysłania wnioskodawcy do bezpiecznego kraju trzeciego — Artykuł 18 — Obowiązki państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku w wypadku wtórnego przejęcia wnioskodawcy — Dyrektywa 2013/32/UE — Wspólne procedury udzielania i cofania ochrony międzynarodowej — Rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej]

21

2016/C 156/30

Sprawa C-28/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 18 stycznia 2016 r. – Magyar Villamos Művek Zrt. (MVM)/Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebviteli Igazgatósága

21

2016/C 156/31

Sprawa C-54/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Ordinario di Venezia (Włochy) w dniu 29 stycznia 2016 r. – Vinyls Italia SpA w likwidacji/Mediterranea di Navigazione SpA

22

2016/C 156/32

Sprawa C-64/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia) w dniu 5 lutego 2016 r. – Associação Sindical dos Juízes Portugueses/Tribunal de Contas

23

2016/C 156/33

Sprawa C-75/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Ordinario di Verona (Włochy) w dniu 10 lutego 2016 r. – Livio Menini i Maria Antonia Rampanelli/Banco Popolare – Società Cooperativa

24

2016/C 156/34

Sprawa C-78/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo per il Lazio (Włochy) w dniu 10 lutego 2016 r. – Giovanni Pesce i in./Presidenza del Consiglio dei ministri – Dipartimento della Protezione Civile i in.

25

2016/C 156/35

Sprawa C-79/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 10 lutego 2016 r. – Cesare Serinelli i in./Presidenza del Consiglio dei Ministri i in.

26

2016/C 156/36

Sprawa C-92/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 1 de Fuenlabrada (Hiszpania) w dniu 15 lutego 2016 r. – Bankia S.A./Rodolfo Rengifo Jiménez i Sheyla-Jeanneth Felix Caiza

27

2016/C 156/37

Sprawa C-93/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Alicante, Sección octava (Hiszpania) w dniu 15 lutego 2016 r. – The Irish Dairy Board Co-operative Limited/Tindale & Stanton Ltd España, S.L.

28

2016/C 156/38

Sprawa C-97/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social no 3 de Barcelona (Hiszpania) w dniu 17 lutego 2016 r. – José María Pérez Retamero/TNT Express Worldwide S.L., Transportes Saripod S.L. y Fondo de Garantía Salarial (Fogasa)

29

2016/C 156/39

Sprawa C-108/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 24 lutego 2016 r. – Openbaar Ministerie/Paweł Dworzecki

29

2016/C 156/40

Sprawa C-109/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Litwa) w dniu 25 lutego 2016 r. – Indėlių ir investicijų draudimas

30

2016/C 156/41

Sprawa C-128/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 17 grudnia 2015 r. w sprawach połączonych T-515/13 i T-719/13, Hiszpania i in./Komisja, wniesione w dniu 29 lutego 2016 r. przez Komisję Europejską

31

 

Sąd

2016/C 156/42

Sprawa T-501/13: Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2016 r. – Karl-May-Verlag/OHIM – Constantin Film Produktion (WINNETOU) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Słowny wspólnotowy znak towarowy WINNETOU — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Artykuł 52 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 207/2009 — Zasady autonomii i niezależności wspólnotowego znaku towarowego — Obowiązek uzasadnienia]

33

2016/C 156/43

Sprawa T-645/13: Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2016 r. – Nezi/OHIM – Etam (E) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego E — Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy E — Względne podstawy odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Renoma — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

33

2016/C 156/44

Sprawa T-103/14: Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Frucona Košice/Komisja (Pomoc państwa — Podatek akcyzowy — Częściowe zwolnienie z zobowiązania podatkowego w ramach układu — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie — Prawo do obrony — Uprawnienia procesowe zainteresowanych stron — Kryterium prywatnego wierzyciela — Ciężar dowodu)

34

2016/C 156/45

Sprawa T-201/14: Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – The Body Shop International/OHIM – Spa Monopole (SPA WISDOM) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego SPA WISDOM — Wcześniejszy słowny znak towarowy Beneluksu SPA — Względna podstawa odmowy rejestracji — Czerpanie nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub renomy wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

35

2016/C 156/46

Sprawa T-586/14: Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Xinyi PV Products (Anhui) Holdings/Komisja [Dumping — Przywóz szkła solarnego pochodzącego z Chin — Ostateczne cło antydumpingowe — Status przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej — Artykuł 2 ust. 7 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 — Znaczące wahania wynikające z przejścia od byłego nierynkowego systemu gospodarki — Korzyści podatkowe]

36

2016/C 156/47

Sprawa T-785/14: Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2016 r. – El Corte Inglés/OHIM – STD Tekstil (MOTORTOWN) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego MOTORTOWN — Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy M MOTOR — Względne podstawy odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

36

2016/C 156/48

Sprawa T-792/14 P: Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2016 r. – Vanhalewyn/ESDZ (Odwołanie — Służba publiczna — Urzędnicy — Wynagrodzenie — Personel ESDZ zatrudniony w państwie trzecim — Uchylenie dodatku ze względu na warunki życia wobec personelu zatrudnionego na Mauritiusie — Brak wydania OPW do art. 10 załącznika X do regulaminu pracowniczego)

37

2016/C 156/49

Sprawa T-817/14: Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2016 r. – Zoofachhandel Züpke i in./Komisja [Odpowiedzialność pozaumowna — Zdrowie zwierząt — Zwalczanie ptasiej grypy — Zakaz przywozu do Unii złowionych dzikich ptaków — Rozporządzenie (WE) nr 318/2007 oraz rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 139/2013 — Wystarczająco istotne naruszenie norm prawnych przyznających uprawnienia jednostkom — Oczywiste i poważne przekroczenie granic swobodnego uznania — Proporcjonalność — Obowiązek staranności — Artykuły 15 – 17 karty praw podstawowych]

38

2016/C 156/50

Sprawa T-33/15: Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2016 r. – Grupo Bimbo/OHIM (BIMBO) [Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego BIMBO — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

38

2016/C 156/51

Sprawa T-45/15: Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Hydrex/Komisja (Umowa o udzielenie dotacji na projekt dotyczący instrumentu finansowego na rzecz środowiska — Wezwanie do zapłaty — Decyzja stanowiąca tytuł egzekucyjny w rozumieniu art. 299 TFUE — Obowiązek uzasadnienia — Błędy w ocenie — Siła wyższa)

39

2016/C 156/52

Sprawa T-78/15: Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2016 r. – Mudhook Marketing/OHIM (IPVanish) [Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego IPVanish — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

40

2016/C 156/53

Sprawa T-90/15: Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Schoeller Corporation/OHIM – Sqope (SCOPE) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Słowny wspólnotowy znak towarowy SCOPE — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Charakter odróżniający — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Artykuł 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009]

40

2016/C 156/54

Sprawa T-100/15: Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Dextro Energy/Komisja [Ochrona konsumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 — Oświadczenia zdrowotne dotyczące żywności, inne niż odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia dzieci — Odmowa udzielenia zezwolenia na stosowanie pewnych oświadczeń pomimo pozytywnej opinii EFS-y — Proporcjonalność — Równość traktowania — Obowiązek uzasadnienia]

41

2016/C 156/55

Sprawa T-363/15: Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Työhönvalmennus Valma/OHIM (Kształt pudełka od gry zawierającego drewniane klocki) [Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie trójwymiarowego znaku towarowego — Kształt pudełka od gry zawierającego drewniane klocki — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Brak charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania — Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009]

42

2016/C 156/56

Sprawa T-575/14: Postanowienie Sądu z dnia 15 marca 2016 r. – Larymnis Larko/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Pomoc państwa — Prywatyzacja — Środki wsparcia na rzecz dłużniczki skarżącej — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym — Brak interesu prawnego — Niedopuszczalność)

42

2016/C 156/57

Sprawa T-576/14: Postanowienie Sądu z dnia 15 marca 2016 r. – Larymnis Larko/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Pomoc państwa — Prywatyzacja — Środki wsparcia na rzecz dłużniczki skarżącej — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym — Brak interesu prawnego — Niedopuszczalność)

43

2016/C 156/58

Sprawa T-840/14: Postanowienie Sądu z dnia 11 marca 2016 r. – International Gaming Projects/OHIM – Sky (Sky BONUS) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego Sky BONUS — Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy SKY — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Ograniczenie towarów wskazanych w zgłoszeniu znaku towarowego — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Niedopuszczalność]

43

2016/C 156/59

Sprawa T-94/15: Postanowienie Sądu z dnia 11 marca 2016 r. – Binca Seafoods/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1358/2014 — Nieprzedłużenie obowiązywania środków przejściowych dotyczących zwierząt akwakultury, przewidzianych w art. 95 ust. 11 rozporządzenia (WE) nr 889/2008 — Brak interesu prawnego — Niedopuszczalność)

44

2016/C 156/60

Sprawa T-436/15: Postanowienie Sądu z dnia 11 marca 2016 r. – Consorzio Vivaisti viticoli pugliesi i Negro Daniele/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Rolnictwo — Ochrona przed organizmami szkodliwymi dla roślin — Środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej bakterii Xylella fastidiosa — Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych — Brak indywidualnego oddziaływania — Wniosek o zezwolenie na dostosowanie żądań — Niedopuszczalność)

45

2016/C 156/61

Sprawa T-437/15: Postanowienie Sądu z dnia 11 marca 2016 r. – Eden Green Vivai Piante di Verdesca Giuseppe i in./Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Rolnictwo — Ochrona przed organizmami szkodliwymi dla roślin — Środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej bakterii Xylella fastidiosa — Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych — Brak indywidualnego oddziaływania — Niedopuszczalność)

45

2016/C 156/62

Sprawa T-438/15: Postanowienie Sądu z dnia 9 marca 2016 r. – Port autonome du Centre et de l’Ouest i in./Komisja (Pomoc państwa — Podatek dochodowy od osób prawnych — Pomoc na rzecz belgijskich portów przyznana przez Belgię — Pismo Komisji informujące państwo członkowskie o wstępnym badaniu tej pomocy jako niezgodnej z rynkiem wewnętrznym i o prawdopodobnym przyjęciu stosownych środków — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność)

46

2016/C 156/63

Sprawa T-439/15: Postanowienie Sądu z dnia 11 marca 2016 r. – Amrita i in./Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Rolnictwo — Ochrona przed organizmami szkodliwymi dla roślin — Środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej bakterii Xylella fastidiosa — Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych — Brak indywidualnego oddziaływania — Niedopuszczalność)

47

2016/C 156/64

Sprawa T-490/15: Postanowienie Sądu z dnia 9 marca 2016 r. – SGP Rechtsanwälte/OHIM – StoryDOCKS (tolino) (Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Uchylenie zaskarżonej decyzji — Następcza bezprzedmiotowość sporu — Umorzenie postępowania)

47

2016/C 156/65

Sprawa T-87/16 R: Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 18 marca 2016 r. – Eurofast/Komisja [Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Dotacje — Siódmy program ramowy Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013) — Pisma zawierające żądanie zwrotu części przyznanych dotacji — Nota debetowa — Decyzja o potrąceniu — Wniosek o zawieszenie wykonania — Brak pilnego charakteru]

48

2016/C 156/66

Sprawa T-4/16: Skarga wniesiona w dniu 5 stycznia 2016 r. – Rabbit/EUIPO – DMG Media (rabbit)

49

2016/C 156/67

Sprawa T-63/16: Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2016 r. – E–Control/ACER

49

2016/C 156/68

Sprawa T-81/16: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2016 r. – Pirelli Tyre/EUIPO (Dwa zakrzywione paski na ścianie bocznej opony)

51

2016/C 156/69

Sprawa T-90/16: Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2016 r. – Murphy/EUIPO – Nike Innovate (Instrumenty, aparatura i urządzenia do mierzenia)

51

2016/C 156/70

Sprawa T-95/16: Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2016 r. – Aydin/EUIPO – Kaporal France (ROYAL & CAPORAL)

52

2016/C 156/71

Sprawa T-96/16: Skarga wniesiona w dniu 29 lutego 2016 r. – Solenis Technologies/EUIPO (STRONG BONDS. TRUSTED SOLUTIONS.)

53

2016/C 156/72

Sprawa T-103/16: Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2016 r. – Aldi Einkauf/EUIPO – Weetabix (Alpenschmaus)

53

2016/C 156/73

Sprawa T-692/13: Postanowienie Sądu z dnia 2 marca 2016 r. – SACBO/INEA

54

2016/C 156/74

Sprawa T-275/15: Postanowienie Sądu z dnia 8 marca 2016 r. – NW/Rada ( *1 )

54

2016/C 156/75

Sprawa T-569/15: Postanowienie Sądu z dnia 14 marca 2016 r. – Fondazione Casamica/Komisja

54

 

Sąd do spraw Służby Publicznej

2016/C 156/76

Sprawa F-2/15: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 17 marca 2016 r. – Pasqualetti/Komisja (Służba publiczna — Członek personelu tymczasowego zatrudniony przez ESDZ — Dodatek na zagospodarowanie — Dieta dzienna — Miejsce zatrudnienia — Zmiana miejsca zamieszkania — Skarga o stwierdzenie nieważności — Skarga odszkodowawcza — Nieograniczone prawo orzekania)

55

2016/C 156/77

Sprawa F-23/15: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 18 marca 2016 r. – Kerstens/Komisja (Służba publiczna — Urzędnicy — Obowiązki — Akty sprzeczne z godnością służby publicznej — Rozpowszechnianie obraźliwych komentarzy pod adresem innego urzędnika — Artykuł 12 regulaminu pracowniczego — Postępowanie dyscyplinarne — Dochodzenie w formie analizy faktów — Nagana — Artykuł 9 ust. 1 lit. b) załącznika IX do regulaminu pracowniczego — Ogólne przepisy wykonawcze — Nieprawidłowość proceduralna — Konsekwencje nieprawidłowości)

55

2016/C 156/78

Sprawa F-109/15: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 17 marca 2016 r. – GZ/Parlament

56

 

 

(*1)   Ze względu na ochronę danych osobowych i/lub poufności niektóre informacje zawarte w tym wydaniu nie mogą zostać ujawnione, stąd publikacja nowej oryginalnej wersji.

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2016/C 156/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 145 z 25.4.2016

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 136 z 18.4.2016

Dz.U. C 118 z 4.4.2016

Dz.U. C 111 z 29.3.2016

Dz.U. C 106 z 21.3.2016

Dz.U. C 98 z 14.3.2016

Dz.U. C 90 z 7.3.2016

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/2

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 3 marca 2016 r.– Komisja Europejska/Republika Malty

(Sprawa C-12/14) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Zabezpieczenie społeczne - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Artykuł 46b - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Artykuł 54 - Emerytura - Zasady zapobiegania zbiegowi praw - Osoby uprawnione do emerytury z systemu krajowego i do emerytury urzędniczej z systemu innego państwa członkowskiego - Obniżenie wysokości emerytury))

(2016/C 156/02)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele): K. Mifsud-Bonnici i D. Martin, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Malty (przedstawiciele: A. Buhagiar i P. Grech, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Austrii (przedstawiciele: C. Pesendorfer i G. Hesse, pełnomocnicy), Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: J. Beeko, S. Behzadi-Spencer i V. Kaye, pełnomocnicy, wspierani przez T. de la Mare’ego, QC)

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

3)

Republika Austrii oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej pokrywają własne koszty.

(1)   Dz.U. C 159 z 26.5.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/3

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria – Węgry) – Flight Refund Ltd/Deutsche Lufthansa AG

(Sprawa C-94/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty - Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 - Artykuły 17 i 20 - Obowiązki sądu, przed którym toczy się postępowanie dla potrzeb wyznaczenia sądu właściwego miejscowo do rozpoznania sprawy w postępowaniu spornym w następstwie wniesienia przez pozwanego sprzeciwu od europejskiego nakazu zapłaty - Właściwość sądów państwa członkowskiego wydania europejskiego nakazu zapłaty - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Roszczenie o odszkodowanie przysługujące na podstawie rozporządzenia (WE) nr 261/2004 w związku z opóźnieniem lotu])

(2016/C 156/03)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Kúria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Flight Refund Ltd

Strona pozwana: Deutsche Lufthansa AG

Sentencja

Prawo Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, iż w okolicznościach, w których, tak jak w postępowaniu głównym, przed sądem toczy się postępowanie w sprawie wyznaczenia sądu państwa członkowskiego wydania europejskiego nakazu zapłaty właściwego miejscowo, w ramach którego ów sąd bada, czy sądy tego państwa członkowskiego mają jurysdykcję krajową do rozpoznania w postępowaniu spornym roszczenia dochodzonego przy wykorzystaniu postępowania w sprawie europejskiego nakazu zapłaty, wobec którego to nakazu pozwany wniósł sprzeciw w przepisanym terminie:

—

rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiające postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty nie zawiera wskazówek co do uprawnień i obowiązków tego sądu, gdyż zgodnie z art. 26 tego rozporządzenia kwestie te podlegają prawu krajowemu tego państwa członkowskiego;

—

rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych wymaga, aby kwestia jurysdykcji krajowej sądów państwa członkowskiego wydania europejskiego nakazu zapłaty została rozstrzygnięta zgodnie z przepisami procesowymi pozwalającymi na zagwarantowanie skuteczności (effet utile) przepisów tego rozporządzenia oraz prawa do obrony, niezależnie od tego, czy kwestię tę rozstrzyga sąd odsyłający, czy też sąd wyznaczony przez niego jako sąd miejscowo i rzeczowo właściwy do rozpoznania sprawy dotyczącej roszczenia takiego jak roszczenie rozpatrywane w postępowaniu głównym na podstawie przepisów regulujących zwykłe postępowanie cywilne;

—

w przypadku gdy sąd taki jak sąd odsyłający orzeka w przedmiocie jurysdykcji krajowej sądów państwa członkowskiego wydania europejskiego nakazu zapłaty i stwierdzi istnienie takiej jurysdykcji zgodnie z kryteriami określonymi w rozporządzeniu nr 44/2001, to ostatnie rozporządzenie oraz rozporządzenie nr 1896/2006 zobowiązują ów sąd do interpretowania prawa krajowego w taki sposób, aby mógł on ustalić lub wyznaczyć sąd miejscowo i rzeczowo właściwy do przeprowadzenia tego postępowania; oraz

—

w przypadku gdy sąd taki jak sąd odsyłający stwierdzi brak jurysdykcji krajowej, sąd ten nie ma obowiązku ponownego badania z urzędu nakazu zapłaty na podstawie art. 20 rozporządzenia nr 1896/2006 stosowanego w drodze analogii.

(1)   Dz.U. C 142 z 12.5.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/4

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 17 marca 2016 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) – Zjednoczone Królestwo] – Portmeirion Group UK Ltd/Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

(Sprawa C-232/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Dumping - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 412/2013 - Ważność - Przywóz ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z Chin - Produkt objęty postępowaniem - Rozpatrywany produkt - Obowiązek uzasadnienia])

(2016/C 156/04)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

First-tier Tribunal (Tax Chamber)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Portmeirion Group UK Ltd

Strona pozwana: Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

Sentencja

Analiza pytania prejudycjalnego nie ujawniła żadnej okoliczności, która mogłaby mieć wpływ na ważność rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 412/2013 z dnia 13 maja 2013 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

(1)   Dz.U. C 235 z 21.7.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/4

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 10 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Barcelona – Hiszpania) – Safe Interenvios, SA/Liberbank, SA, Banco de Sabadell, SA, Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA

(Sprawa C-235/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Przeciwdziałanie korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu - Dyrektywa 2005/60/WE - Środki nadzoru wobec klienta - Dyrektywa 2007/64/WE - Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego))

(2016/C 156/05)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Audiencia Provincial de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Safe Interenvios, SA

Strona pozwana: Liberbank, SA, Banco de Sabadell, SA, Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA

Sentencja

1)

Artykuły 5, 7, art. 11 ust. 1 i art. 13 dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, zmienionej dyrektywą 2010/78/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 listopada 2010 r., należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one uregulowaniu krajowemu takiemu jak omawiane w postępowaniu głównym, które, po pierwsze, zezwala na stosowanie standardowych środków nadzoru wobec klientów, którzy są instytucjami finansowymi, w odniesieniu do których przestrzeganie środków nadzoru stanowi przedmiot kontroli, jeżeli istnieje podejrzenie prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu w rozumieniu art. 7 lit. c) tej dyrektywy, oraz po drugie, nakłada na instytucje i osoby podlegające wspomnianej dyrektywie obowiązek stosowania, w zależności od dokonanej przez nie oceny ryzyka, środków wzmożonego nadzoru wobec klientów w sytuacjach, które z uwagi na ich charakter mogą wiązać się z dużym ryzykiem prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w rozumieniu art. 13 ust. 1 tej dyrektywy, takich jak transfer środków pieniężnych.

Ponadto nawet w braku takiego podejrzenia lub ryzyka art. 5 dyrektywy 2005/60, zmienionej dyrektywą 2010/78, zezwala państwom członkowskim na przyjęcie lub utrzymanie w mocy bardziej rygorystycznych przepisów, jeżeli przepisy te mają na celu wzmocnienie walki z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu.

2)

Dyrektywa 2005/60, zmieniona przez dyrektywę 2010/78, powinna być interpretowana w ten sposób, że instytucje i osoby objęte tą dyrektywą nie mogą stanowić zagrożenia dla zadania nadzoru nad instytucjami płatniczymi, które zgodnie z art. 21 dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniającej dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE i uchylającej dyrektywę 97/5/WE, zmienionej dyrektywą 2009/111/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r., należą do właściwych organów, i nie mogą zastępować tych organów. Dyrektywę 2005/60, zmienioną przez dyrektywę 2010/78, należy interpretować w ten sposób, że o ile instytucja finansowa może w ramach obowiązku nadzoru ciążącego na niej wobec klientów uwzględnić środki nadzoru stosowane przez instytucję płatniczą wobec jej klientów, to jednak wszystkie przyjmowane przez nią środki nadzoru powinny być dostosowane do poziomu ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.

3)

Artykuły 5 i 13 dyrektywy 2005/60, zmienionej przez dyrektywę 2010/78, należy interpretować w ten sposób, że uregulowanie krajowe takie jak w postępowaniu głównym, ustanowione na podstawie bądź to zakresu uznania pozostawionego państwom członkowskim przez art. 13 tej dyrektywy, bądź to kompetencji przyznanej państwom członkowskim w art. 5 tej dyrektywy, powinno być zgodne z prawem Unii, w szczególności z podstawowymi swobodami zagwarantowanymi przez traktaty. O ile jednak takie uregulowanie krajowe zmierzające do zwalczania prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu jest właściwe dla zagwarantowania realizacji wspomnianego celu, mogącego uzasadniać ograniczenie podstawowych wolności, oraz pomimo istnienia domniemania, że transfery środków pieniężnych przez instytucje podlegające wspomnianej dyrektywie do innych państw niż państwo ich siedziby wiążą się zawsze z dużym ryzykiem prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, o tyle wykracza ono poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia zamierzonego przez nie celu, ponieważ ustanowione przez nie domniemanie ma zastosowanie do wszystkich transferów środków, bez przewidzenia możliwości jego obalenia dla transferów funduszy niewiążących się obiektywnie z takim ryzykiem.

(1)   Dz.U. C 235 z 21.7.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/6

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 10 marca 2016 r. – HeidelbergCement AG/Komisja Europejska

(Sprawa C-247/14 P) (1)

([Odwołanie - Konkurencja - Rynek cementu i produktów pokrewnych - Postępowanie administracyjne - Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 - Artykuł 18 ust. 1 i 3 - Decyzja w sprawie żądania informacji - Uzasadnienie - Precyzyjność żądania])

(2016/C 156/06)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: HeidelbergCement AG (przedstawiciele: U. Denzel, C. von Köckritz oraz P. Pichler, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Kellerbauer, L Malferrari oraz R. Sauer, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 14 marca 2014 r. HeidelbergCement/Komisja (T-302/11, EU:T:2014:128) zostaje uchylony.

2)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C(2011) 2361 wersja ostateczna z dnia 30 marca 2011 r. w postępowaniu na podstawie art. 18 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (sprawa COMP/39520 – Cement i produkty pokrewne).

3)

Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez HeidelbergCement AG zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji w sprawie T-302/11, jak i te w ramach odwołania.

(1)   Dz.U. C 223 z 14.7.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/6

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 10 marca 2016 r. – Schwenk Zement KG/Komisja Europejska

(Sprawa C-248/14 P) (1)

([Odwołanie - Konkurencja - „Rynek cementu i produktów pokrewnych” - Postępowanie administracyjne - Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 - Artykuł 18 ust. 1 i 3 - Decyzja w sprawie żądania informacji - Uzasadnienie - Precyzyjność żądania])

(2016/C 156/07)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Schwenk Zement KG (przedstawiciele: M. Raible i S. Merz, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Kellerbauer, L Malferrari i R. Sauer, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 14 marca 2014 r., Schwenk Zement/Komisja (T-306/11, EU:T:2014:123), zostaje uchylony.

2)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C(2011) 2367 wersja ostateczna z dnia 30 marca 2011 r. w postępowaniu na podstawie art. 18 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (sprawa COMP/39520 – Cement i produkty pokrewne).

3)

Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Schwenk Zement KG zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji w sprawie T-306/11, jak i te w ramach odwołania.

(1)   Dz.U. C 223 z 14.7.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/7

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 10 marca 2016 r. – Buzzi Unicem SpA/Komisja Europejska

(Sprawa C-267/14 P) (1)

((Odwołanie - Konkurencja - Rynek „cementu i produktów pokrewnych” - Postępowanie administracyjne - Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 - Artykuł 18 ust. 1 i 3 - Decyzja w sprawie żądania informacji - Uzasadnienie - Precyzyjność żądania))

(2016/C 156/08)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Buzzi Unicem SpA (przedstawiciele: C. Osti, A. Prastaro i A. Sodano, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Cappelletti i L. Malferrari, pełnomocnicy, M. Merola, avvocato).)

Sentencja

1)

Uchyla się wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 14 marca 2014 r., Buzzi Unicem/Komisja (T-297/11, EU:T:2014:122).

2)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C (2011) 2356 wersja ostateczna z dnia 30 marca 2011 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 18 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (sprawa 39520 – Cement i produkty pokrewne).

3)

Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Buzzi Unicem SpA zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji w sprawie T-297/11, jak i w ramach odwołania.

(1)   Dz.U. C 282 z 25.8.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/7

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 10 marca 2016 r. – Italmobiliare SpA/Komisja Europejska

(Sprawa C-268/14 P) (1)

([Odwołanie - Konkurencja - Rynek „cementu i produktów pokrewnych” - Postępowanie administracyjne - Rozporządzenie (WE) nr 1/2003 - Artykuł 18 ust. 1 i 3 - Decyzja w sprawie żądania informacji - Uzasadnienie - Sprecyzowanie żądania])

(2016/C 156/09)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Italmobiliare SpA (przedstawiciele: M. Siragusa, F. Moretti i L. Nascimbene, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: É. Gippini Fournier i L Malferrari, pełnomocnicy, M. Malaguti, avvocatessa)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 14 marca 2014 r. Italmobiliare/Komisja (T-305/11, EU:T:2014:126) zostaje uchylony.

2)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C(2011) 2364 wersja ostateczna dotyczącej postępowania na podstawie art. 18 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (sprawa COMP/39520 – Cement i produkty pokrewne).

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty, a ponadto zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Italmobiliare SpA zarówno w postępowaniu pierwszej instancji w sprawie T-305/11, jak i w niniejszym postepowaniu odwoławczym.

(1)   Dz.U. C 282 z 25.8.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/8

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 17 marca 2016 r. – Parlament Europejski/Komisja Europejska

(Sprawa C-286/14) (1)

([Skarga o stwierdzenie nieważności - Artykuł 290 TFUE - Pojęcia „zmieniać” i „uzupełniać” - Rozporządzenie (UE) nr 1316/2013 - Artykuł 21 ust. 3 - Zakres uprawnień przyznanych Komisji Europejskiej - Konieczność przyjęcia odrębnego aktu normatywnego - Rozporządzenie delegowane (UE) nr 275/2014])

(2016/C 156/10)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: L.G. Knudsen, A. Troupiotis i M. Menegatti, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Martenczuk, M. Konstantinidis i J. Hottiaux, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: K. Michoel i Z. Kupčová, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 275/2014 z dnia 7 stycznia 2014 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 ustanawiającego instrument „Łącząc Europę”.

2)

Skutki rozporządzenia delegowanego nr 275/2014 zostają utrzymane do dnia wejścia w życie – w rozsądnym terminie, który nie może przekroczyć sześciu miesięcy od daty ogłoszenia niniejszego wyroku – nowego aktu, który ma zastąpić to rozporządzenie.

3)

Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

4)

Rada Unii Europejskiej pokrywa własne koszty.

(1)   Dz.U. C 253 z 4.8.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/9

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 marca 2016 r. – Republika Grecka/Komisja Europejska

(Sprawa C-431/14 P) (1)

([Odwołanie - Pomoc państwa - Pomoc w formie rekompensat wypłacanych przez grecki zakład ubezpieczeń rolniczych (ELGA) w latach 2008 i 2009 - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie - Pojęcie pomocy państwa - Artykuł 107 ust. 3 lit. b) TFUE - Wytyczne dotyczące pomocy państwa w sektorze rolnym - Obowiązek uzasadnienia - Przeinaczenie dowodów])

(2016/C 156/11)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Republika Grecka (przedstawiciele: I. Chalkias i A. Vasilopoulou, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar, R. Sauer i D. Triantafyllou, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postepowania.

(1)   Dz.U. C 395 z 10.11.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/9

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 1 marca 2016 r. – National Iranian Oil Company/Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska

(Sprawa C-440/14 P) (1)

([Odwołanie - Środki ograniczające podjęte wobec Islamskiej Republiki Iranu - Wykaz osób i podmiotów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 945/2012 - Podstawa prawna - Kryterium dotyczące wsparcia materialnego, logistycznego lub finansowego na rzecz rządu Iranu])

(2016/C 156/12)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: National Iranian Oil Company (przedstawiciel: J.-M. Thouvenin, adwokat)

Pozostali uczestnicy postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop i V. Piessevaux, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Aresu, D. Gauci i L. Gussetti, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

National Iranian Oil Company pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1)   Dz.U. C 421 z 24.11.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/10

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 1 marca 2016 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Kreis Warendorf/Ibrahim Alo (C-443/14) i Amira Osso/Region Hannover (C-444/14)

(Sprawy połączone C-443/14 i C-444/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Konwencja dotycząca statutu uchodźców, podpisana w Genewie w dniu 28 lipca 1951 r. - Artykuły 23 i 26 - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Dyrektywa 2011/95/UE - Normy dotyczące zakresu ochrony międzynarodowej - Status ochrony uzupełniającej - Artykuł 29 - Ochrona socjalna - Kryteria kwalifikujące - Artykuł 33 - Swoboda przemieszczania się w przyjmującym państwie członkowskim - Pojęcie - Ograniczenie - Obowiązek zamieszkiwania w określonym miejscu - Odmienne traktowanie - Porównywalność sytuacji - Zrównoważony podział obciążeń budżetowych pomiędzy jednostkami administracyjnymi - Względy polityki migracyjnej i integracyjnej))

(2016/C 156/13)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Kreis Warendorf (C-443/14), Amira Osso (C-444/14)

Strona pozwana: Ibrahim Alo (C-443/14), Region Hannover (C-444/14)

przy udziale: Vertreter des Bundesinteresses beim Bundesverwaltungsgericht (C-443/14 i C-444/14)

Sentencja

1)

Artykuł 33 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony należy interpretować w ten sposób, że nałożony na beneficjenta statusu ochrony uzupełniającej wymóg w zakresie miejsca zamieszkania, taki jak te rozpatrywane w postępowaniach głównych, stanowi ograniczenie swobody przemieszczania się zagwarantowanej w tym artykule, nawet jeśli środek ów nie zabrania temu beneficjentowi swobodnie poruszać się po terytorium państwa członkowskiego, które udzieliło tej ochrony, i przejściowo przebywać w obrębie tego terytorium poza miejscem wynikającym z wymogu w zakresie miejsca zamieszkania.

2)

Artykuły 29 i 33 dyrektywy 2011/95 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie nałożeniu na beneficjenta statusu ochrony uzupełniającej pobierającego pewne szczególne świadczenia społeczne wymogu w zakresie miejsca zamieszkania, takiego jak te rozpatrywane w postępowaniach głównych, w celu osiągnięcia odpowiedniego podziału obciążeń wynikających z wypłacania tych świadczeń pomiędzy poszczególne instytucje właściwe w tej dziedzinie, gdy mające zastosowanie uregulowanie krajowe nie przewiduje nałożenia takiego środka na pobierających wspomniane świadczenia uchodźców, obywateli państwa trzeciego legalnie przebywających na terytorium zainteresowanego państwa członkowskiego ze względów innych niż humanitarne, polityczne lub uzasadnione prawem międzynarodowym i obywateli tego państwa członkowskiego.

3)

Artykuł 33 dyrektywy 2011/95 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie nałożeniu na beneficjenta statusu ochrony uzupełniającej pobierającego pewne szczególne świadczenia społeczne wymogu w zakresie miejsca zamieszkania, takiego jak te rozpatrywane w postępowaniach głównych, w celu ułatwienia integracji obywateli państw trzecich w państwie członkowskim, które udzieliło tej ochrony, gdy mające zastosowanie uregulowanie krajowe nie przewiduje nałożenia takiego środka na pobierających wspomniane świadczenia obywateli państwa trzeciego legalnie przebywających na terytorium zainteresowanego państwa członkowskiego ze względów innych niż humanitarne, polityczne lub uzasadnione prawem międzynarodowym, jeśli beneficjenci statusu ochrony uzupełniającej nie znajdują się w sytuacji obiektywnie porównywalnej, w świetle tego celu, do sytuacji obywateli państwa trzeciego legalnie przebywających na terytorium zainteresowanego państwa członkowskiego ze względów innych niż humanitarne, polityczne i uzasadnione prawem międzynarodowym, czego sprawdzenie należy do sądu odsyłającego.

(1)   Dz.U. C 439 z 8.12.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/11

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen – Szwecja) – Canadian Oil Company Sweden AB, Anders Rantén/Riksåklagaren

(Sprawa C-472/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rejestracja, ocena i udzielanie zezwoleń w zakresie chemikaliów - Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (rozporządzenie REACH) - Zakres zharmonizowanej dziedziny - Rejestracja substancji w Europejskiej Agencji Chemikaliów przed wprowadzeniem ich do obrotu - Artykuł 5 - Krajowy rejestr produktów chemicznych - Obowiązek zgłoszenia do celów rejestracji - Zgodność z rozporządzeniem REACH - Artykuły 34 TFUE i 36 TFUE - Ograniczenie ilościowe w przywozie])

(2016/C 156/14)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Högsta domstolen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Canadian Oil Company Sweden AB, Anders Rantén

Strona pozwana: Riksåklagaren

Sentencja

1)

Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE, zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 552/2009 z dnia 22 czerwca 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ono na przeszkodzie temu, by unormowanie krajowe zobowiązywało importera produktów chemicznych do zarejestrowania tych produktów we właściwym organie krajowym, chociaż w myśl owego rozporządzenia ów importer jest już zobowiązany do rejestracji tych samych produktów w Europejskiej Agencji Chemikaliów, pod warunkiem że wspomniana rejestracja we właściwym organie krajowym nie stanowi warunku wstępnego dla wprowadzenia do obrotu wspomnianych produktów, że dotyczy innych informacji aniżeli informacje wymagane tym rozporządzeniem i że przyczynia się do osiągnięcia jego celów, w szczególności w zakresie zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska, a także swobodnego przepływu takich substancji na rynku wewnętrznym, między innymi poprzez wdrożenie systemu kontroli bezpiecznego zarządzania takimi produktami w danym państwie członkowskim oraz poprzez ocenę tego zarządzania, co powinien ustalić sąd odsyłający.

2)

Przepisy art. 34 TFUE w związku z art. 36 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie obowiązkowi zgłoszenia i rejestracji produktów chemicznych, takiemu jak obowiązek przewidziany przez unormowanie krajowe sporne w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym.

(1)   Dz.U. C 448 z 15.12.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/12

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z 10 marca 2016 r.(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie – Belgia) – VAD BVBA, Johannes Josephus Maria van Aert/Belgische Staat

(Sprawa C-499/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Unia celna i wspólna taryfa celna - Klasyfikacja taryfowa - Nomenklatura scalona - Interpretacja - Reguły ogólne - Reguła 3 lit. b) - Pojęcie „towarów pakowanych w zestawy do sprzedaży detalicznej” - Oddzielne opakowania))

(2016/C 156/15)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hof van Cassatie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: VAD BVBA, Johannes Josephus Maria van Aert

Strona pozwana: Belgische Staat

Sentencja

Regułę 3 lit. b) ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej, zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, w brzmieniu wynikającym z rozporządzenia Komisji (WE) nr 1214/2007 z dnia 20 września 2007 r., należy interpretować w ten sposób, że towary takie jak będące przedmiotem postępowania głównego, przedstawiane do odprawy celnej w oddzielnych opakowaniach i pakowane razem dopiero po tej czynności, mogą mimo wszystko być uważane za „towary pakowane w zestawy do sprzedaży detalicznej” w rozumieniu tej reguły i w konsekwencji być objęte tą samą pozycją taryfową, gdy zostanie wykazane, w świetle innych obiektywnych czynników – czego ocena należy do sądu krajowego – że towary te przynależą do siebie i mają być przedstawiane jako jedna całość w handlu detalicznym.

(1)   Dz.U. C 26 z 26.1.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/12

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 3 marca 2016 r. – Królestwo Hiszpanii/Komisja Europejska

(Sprawa C-26/15 P) (1)

((Odwołanie - Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 - Wspólna organizacja rynków rolnych - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 - Część B część 2 pkt VI lit. D tiret piąte załącznika I - Sektory owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw - Owoce cytrusowe - Normy handlowe - Przepisy dotyczące znakowania - Informacje o zastosowanych środkach konserwujących lub innych substancjach chemicznych zastosowanych po zbiorze))

(2016/C 156/16)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: A. Rubio González, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Schima, I. Galindo Martín i K. Skelly, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 89 z 16.3.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/13

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 10 marca 2016 r. – Komisja Europejska/Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-38/15) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 91/271/EWG - Oczyszczanie ścieków komunalnych - Systemy zbierania i oczyszczania - Odprowadzanie do obszarów wrażliwych - Metoda monitorowania - Pobieranie próbek))

(2016/C 156/17)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Sanfrutos Cano, E. Manhaeve i D. Loma-Osorio Lerena, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: A. Gavela Llopis, pełnomocnik)

Sentencja

1)

Nie zapewniając odpowiedniego oczyszczania wszystkich ścieków komunalnych odprowadzanych do obszarów wrażliwych z niektórych aglomeracji, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które ciążą na nim z jednej strony na podstawie art. 4 dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych, zmienionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r., jeżeli chodzi o aglomerację Pontevedra-Marín-Poio-Bueu, a z drugiej strony na podstawie art. 5 ust. 2 i 3 wspomnianej dyrektywy, jeżeli chodzi o aglomeracje Berga, Figueres, El Terri (Banyoles) i Pontevedra-Marín-Poio-Bueu.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Komisja Europejska i Królestwo Hiszpanii pokrywają własne koszty.

(1)   Dz.U. C 127 z 20.4.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/13

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – Minister Finansów/Aspiro SA, dawniej BRE Ubezpieczenia sp. z o.o.

(Sprawa C-40/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Opodatkowanie - Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 135 ust. 1 lit. a) - Zwolnienie w sprawach dotyczących ubezpieczeń - Pojęcia transakcji „ubezpieczeniowych” oraz „usług pokrewnych świadczonych przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych” - Usługi likwidacji szkód świadczone w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela])

(2016/C 156/18)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Minister Finansów

Strona pozwana: Aspiro SA, dawniej BRE Ubezpieczenia sp. z o.o.

Sentencja

Artykuł 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że usługi likwidacji szkód, takie jak będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, świadczone przez podmiot trzeci w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, nie wchodzą w zakres zwolnienia przewidzianego w tym przepisie.

(1)   Dz.U. C 155 z 11.5.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/14

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Sonos Europe BV/Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-84/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 - Unia celna i Wspólna taryfa celna - Klasyfikacja taryfowa - Nomenklatura scalona - Pozycje 8517, 8518, 8519, 8527 i 8543 - Autonomiczny aparat przeznaczony do odczytywania, odbierania i odtwarzania w streamingu cyfrowych plików audio w formie wzmocnionego dźwięku])

(2016/C 156/19)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sonos Europe BV

Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën

Sentencja

Nomenklaturę scaloną zamieszczoną w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, zmienioną kolejno rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r. oraz rozporządzeniem Komisji nr 948/2009 z dnia 30 września 2009 r. należy interpretować w ten sposób, że autonomiczny aparat przeznaczony do odczytywania, odbierania i odtwarzania w streamingu cyfrowych plików audio w formie wzmocnionego dźwięku tego rodzaju, jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, należy, z zastrzeżeniem należącej do sądu odsyłającego oceny całości okoliczności faktycznych, sklasyfikować w ramach pozycji 8519 tej nomenklatury.

(1)   Dz.U. C 146 z 4.5.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/15

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – Christian Liffers/Producciones Mandarina SL, Mediaset España Comunicación SA, dawniej Gestevisión Telecinco SA

(Sprawa C-99/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Własność intelektualna - Dyrektywa 2004/48/WE - Artykuł 13 ust. 1 - Utwór audiowizualny - Działalność stanowiącą naruszenie - Odszkodowanie - Sposoby obliczania - Kwota zryczałtowana - Krzywda - Włączenie))

(2016/C 156/20)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Christian Liffers

Strona pozwana: Producciones Mandarina SL, Mediaset España Comunicación SA, dawniej Gestevisión Telecinco SA.

Sentencja

Artykuł 13 ust. 1 dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej należy interpretować w ten sposób, że osoba poszkodowana w wyniku naruszenia przysługujących jej praw własności intelektualnej, która dochodzi odszkodowania z tytułu szkody majątkowej ustalonego zgodnie z ust. 1 akapit drugi lit. b) tego artykułu na podstawie sumy opłat licencyjnych, honorariów autorskich lub opłat, które byłyby jej należne w razie wystąpienia przez naruszającego o zgodę na wykorzystanie danych praw własności intelektualnej, może dodatkowo żądać zadośćuczynienia za wyrządzoną jej krzywdę, tak jak przewidziano w ust. 1 akapit drugi lit. a) tego artykułu.

(1)   Dz.U. C 171 z 26.5.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/15

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret – Dania) – Kødbranchens Fællesråd, działający w imieniu Århus Slagtehus A/S, Danish Crown A.m.b.A. Oksekødsdivisionen, Hadsund Kreaturslagteri A/S, Hjalmar Nielsens Eksportslagteri A/S, Kjellerup Eksportslagteri A/S, Mogens Nielsen Kreaturslagteri A/S, Vejle Eksportslagteri A/S/Ministeriet for Fødevarer, Landbrug og Fiskeri, Fødevarestyrelsen

(Sprawa C-112/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 - Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 - Urzędowe kontrole paszy i żywności - Opłaty, które mogą być pobierane przez państwa członkowskie na pokrycie kosztów spowodowanych kontrolami urzędowymi - Koszty związane ze szkoleniem pracowników pomocniczych])

(2016/C 156/21)

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Østre Landsret

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Kødbranchens Fællesråd, działający w imieniu Århus Slagtehus A/S, Danish Crown A.m.b.A. Oksekødsdivisionen, Hadsund Kreaturslagteri A/S, Hjalmar Nielsens Eksportslagteri A/S, Kjellerup Eksportslagteri A/S, Mogens Nielsen Kreaturslagteri A/S, Vejle Eksportslagteri A/S

Strona pozwana: Ministeriet for Fødevarer, Landbrug og Fiskeri, Fødevarestyrelsen

Sentencja

Artykuł 27 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt oraz pkt 1 i 2 załącznika VI do tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, iż sprzeciwiają się temu, by państwa członkowskie, ustalając kwotę opłat pobieranych od przedsiębiorstw sektora spożywczego, włączały do niej wydatki związane z obowiązkowym szkoleniem podstawowym pracowników pomocniczych.

(1)   Dz.U. C 146 z 4.5.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/16

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 3 marca 2016 r. – Teva Pharma BV, Teva Pharmaceuticals Europe BV/Europejska Agencja Leków (EMA), Komisja Europejska

(Sprawa C-138/15 P P) (1)

((Odwołanie - Sieroce produkty lecznicze - Rozporządzenie (WE) nr 141/2000 - Rozporządzenie (WE) nr 847/2000 - Odmowa zezwolenia na dopuszczenie do obrotu wersji generycznej sierocego produktu leczniczego imatinib melysate))

(2016/C 156/22)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Teva Pharma BV, Teva Pharmaceuticals Europe BV (przedstawiciele: K. Bacon, QC, E. Mackenzie, barristers, G. Morgan, solicitor)

Druga strona postępowania: Europejska Agencja Leków (EMA) (przedstawiciele: N. Rampal Olmedo, M. Tovar Gomis, S. Marino i T. Jabłoński, pełnomocnicy) Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Sipos et M. Šimerdová, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Teva Pharma BV i Teva Pharmaceuticals Europe BV pokrywają koszty własne oraz koszty poniesione przez Europejską Agencję Leków (EMA).

3)

Komisja Europejska ponosi koszty własne.

(1)   Dz.U. C 190 z 8.6.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/17

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 3 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Staatssecretaris van Financiën/Customs Support Holland BV

(Sprawa C-144/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Wspólna taryfa celna - Nomenklatura scalona - Pozycje taryfowe 2304, 2308 i 2309 - Klasyfikacja koncentratu białka sojowego))

(2016/C 156/23)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Staatssecretaris van Financiën

Strona pozwana: Customs Support Holland BV

Sentencja

Nomenklaturę scaloną zamieszczoną w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej zmienionym rozporządzeniem Komisji nr 948/2009 z dnia 30 września 2009 r. należy interpretować w ten sposób, że koncentrat białka sojowego tego rodzaju, jak omawiany w postępowaniu głównym, jest objęty pozycją 2309 tej nomenklatury.

(1)   Dz.U. C 198 z 15.06.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/17

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State – Niderlandy) – K. Ruijssenaars, A. Jansen (C-145/15), J. H. Dees-Erf (C-146/15)/Staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu

(Sprawy połączone C-145/15 i C-146/15) (1)

([Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Artykuł 7 - Odszkodowanie przysługujące pasażerom w przypadku odwołania lotu lub przekraczającego trzy godziny opóźnienia lotu - Artykuł 16 - Krajowe organy odpowiedzialne za wykonanie postanowień rozporządzenia - Kompetencja - Przyjęcie środków przymusu wobec przewoźnika lotniczego w celu spowodowania wypłaty odszkodowania należnego pasażerowi])

(2016/C 156/24)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Raad van State

Strony w postępowaniu głównym

Strony skarżące: K. Ruijssenaars, A. Jansen (C-145/15), J. H. Dees-Erf (C-146/15)

Strona pozwana: Staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu

Przy udziale: Royal Air Maroc SA (C-145/15), Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV (C-146/15)

Sentencja

Artykuł 16 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, należy interpretować w ten sposób, że wyznaczony przez każde państwo członkowskie w oparciu o art. 16 ust. 1 rozporządzenia nr 261/2004 organ, do którego wpłynęła indywidualna skarga pasażera, po tym, jak przewoźnik lotniczy odmówił wypłacenia mu odszkodowania przewidzianego w art. 7 ust. 2 rzeczonego rozporządzenia, nie ma obowiązku stosowania środków przymusu wobec danego przewoźnika lotniczego w celu przymuszenia go do wypłaty wspomnianego odszkodowania.

(1)   Dz.U. C 198 z 15.6.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/18

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État – Belgia) – Abdelhafid Bensada Benallal/État belge

(Sprawa C-161/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2004/38/WE - Decyzja o cofnięciu zezwolenia na pobyt - Zasada poszanowania prawa do obrony - Prawo do bycia wysłuchanym - Autonomia proceduralna państw członkowskich - Dopuszczalność zarzutów kasacyjnych - Bezwzględna przeszkoda procesowa))

(2016/C 156/25)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Abdelhafid Bensada Benallal

Strona pozwana: État belge

Sentencja

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że gdy zgodnie z obowiązującym prawem krajowym zarzut dotyczący naruszenia prawa wewnętrznego podniesiony po raz pierwszy przed sądem krajowym orzekającym w postępowaniu kasacyjnym jest dopuszczalny tylko, jeśli ów zarzut dotyczy bezwzględnej przeszkody procesowej, to podniesiony po raz pierwszy przed tym samym sądem zarzut dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym, które jest gwarantowane w prawie Unii, należy uznać za dopuszczalny, jeżeli owo prawo do bycia wysłuchanym, gwarantowane przez prawo wewnętrzne, spełnia przesłanki wymagane w tym prawie, by mogło zostać uznane za bezwzględną przeszkodę procesową, co powinien ustalić sąd odsyłający.

(1)   Dz.U. C 190 z 8.6.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/19

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie – Rumunia) – Taser International Inc./SC Gate 4 Business SRL, Cristian Mircea Anastasiu

(Sprawa C-175/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Umowy przewidujące zobowiązanie przedsiębiorstwa rumuńskiego do scedowania praw do znaków towarowych na przedsiębiorstwo mające siedzibę w państwie trzecim - Odmowa - Klauzula prorogacyjna przyznająca jurysdykcję państwu trzeciemu - Wdanie się w spór przed sądami rumuńskimi przez stronę pozwaną bez podnoszenia sprzeciwu - Obowiązujące zasady jurysdykcyjne])

(2016/C 156/26)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Taser International Inc.

Strona pozwana: SC Gate 4 Business SRL, Cristian Mircea Anastasiu

Sentencja

1)

Artykuł 23 ust. 5 i art. 24 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że w ramach sporu dotyczącego niewykonania zobowiązania umownego, w którym strona powodowa zwróciła się do sądów państwa członkowskiego, na którego terytorium strona pozwana ma swą siedzibę, jurysdykcja tych sądów może wynikać z art. 24 wskazanego rozporządzenia, w sytuacji gdy strona pozwana nie kwestionuje ich jurysdykcji, mimo że zawarta między tymi dwiema stronami umowa zawiera klauzulę prorogacyjną przyznającą jurysdykcję sądom państwa trzeciego.

2)

Artykuł 24 rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że w kontekście sporu między stronami umowy zawierającej klauzulę prorogacyjną przyznającą jurysdykcję sądom państwa trzeciego przepis ten sprzeciwia się temu, aby sąd państwa członkowskiego, na którego terytorium strona pozwana ma swą siedzibę, a przed którym to sądem zawisł ów spór, orzekł z urzędu, że nie jest sądem właściwym, jeśli strona pozwana nie kwestionuje jego jurysdykcji.

(1)   Dz.U. C 236 z 20.7.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/19

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 3 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – Daimler AG/Együd Garage Gépjárműjavító és Értékesítő Kft.

(Sprawa C-179/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Znaki towarowe - Dyrektywa 2008/95/WE - Artykuł 5 ust. 1 - Ogłoszenia dotyczące osoby trzeciej dostępne w Internecie - Nieuprawnione używanie znaku towarowego - Ogłoszenia zamieszczane online bez wiedzy i bez zgody tej osoby trzeciej lub utrzymywane online pomimo sprzeciwu tej osoby - Powództwo właściciela znaku towarowego przeciwko wspomnianej osobie trzeciej))

(2016/C 156/27)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Daimler AG

Strona pozwana: Együd Garage Gépjárműjavító és Értékesítő Kft.

Sentencja

Artykuł 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy interpretować w ten sposób, że osoba trzecia wskazana w ogłoszeniu opublikowanym w serwisie internetowym – które to ogłoszenie zawiera oznaczenie identyczne ze znakiem towarowym lub podobne do tego znaku, w ten sposób, że wywołuje wrażenie istnienia relacji handlowej między tą osobą trzecią a właścicielem znaku towarowego – nie używa tego oznaczenia, którego to używania zgodnie z tym przepisem właściciel może zakazać, gdy dane ogłoszenie nie zostało zamieszczone przez tę osobę trzecią ani w jej imieniu ani też, w sytuacji gdyby dane ogłoszenie zostało zamieszczone przez tę osobę trzecią lub w jej imieniu za zgodą właściciela – gdy ta osoba trzecia wyraźnie zażądała od podmiotu prowadzącego serwis internetowy, u którego zamówiła ogłoszenie, usunięcia tego ogłoszenia lub zawartego w nim wskazania znaku towarowego.

(1)   Dz.U. C 228 z 13.7.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/20

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 17 marca 2016 r. – Naazneen Investments Ltd/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Energy Brands, Inc.

(Sprawa C-252/15 P) (1)

([Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Artykuł 51 ust. 1 lit. a) - Słowny znak towarowy SMART WATER - Rzeczywiste używanie - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 75])

(2016/C 156/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Naazneen Investments Ltd (przedstawiciele: P. Goldenbaum i I. Rohr, Rechtsanwältinnen)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: D. Gája i A. Folliard-Monguiral, pełnomocnicy); Energy Brands, Inc (przedstawiciele: S. Malynicz, barrister, D. Stone i A. Dykes, solicitors)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Naazneen Investments Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 294 z 7.9.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/21

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Debreceni Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság – Węgry) – Shiraz Baig Mirza/Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal

(Sprawa C-695/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Pilny tryb prejudycjalny - Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 - Kryteria i mechanizmy ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej - Artykuł 3 ust. 3 - Prawo państw członkowskich do wysłania wnioskodawcy do bezpiecznego kraju trzeciego - Artykuł 18 - Obowiązki państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku w wypadku wtórnego przejęcia wnioskodawcy - Dyrektywa 2013/32/UE - Wspólne procedury udzielania i cofania ochrony międzynarodowej - Rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej])

(2016/C 156/29)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Debreceni Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Shiraz Baig Mirza

Strona pozwana: Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal

Sentencja

1)

Artykuł 3 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela kraju trzeciego lub bezpaństwowca należy interpretować w ten sposób, że z prawa do wysłania osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową do bezpiecznego kraju trzeciego może również skorzystać państwo członkowskie po przyznaniu przez to państwo, że jest ono odpowiedzialne, na podstawie tego rozporządzenia i w ramach procedury wtórnego przejęcia, za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego przez wnioskodawcę, który opuścił to państwo członkowskie, zanim została wydana decyzja co do istoty w sprawie jego pierwszego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej.

2)

Artykuł 3 ust. 3 rozporządzenia nr 604/2013 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie wysłaniu osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową do bezpiecznego kraju trzeciego, w sytuacji gdy państwo członkowskie przekazujące wspomnianego wnioskodawcę do odpowiedzialnego państwa członkowskiego nie zostało w trakcie procedury wtórnego przejęcia powiadomione ani o uregulowaniach odpowiedzialnego państwa członkowskiego dotyczących wysłania wnioskodawców do bezpiecznych krajów trzecich, ani o praktyce właściwych w tym zakresie organów.

3)

Artykuł 18 ust. 2 rozporządzenia nr 604/2013 należy interpretować w ten sposób, że w wypadku wtórnego przejęcia osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową przepis ten nie nakłada obowiązku, iż postępowanie w przedmiocie rozpatrywania wniosku tej osoby należy podjąć na etapie, na którym zostało ono umorzone.

(1)   Dz.U. C 90 z 7.3.2016.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 18 stycznia 2016 r. – Magyar Villamos Művek Zrt. (MVM)/Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebviteli Igazgatósága

(Sprawa C-28/16)

(2016/C 156/30)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Kúria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Magyar Villamos Művek Zrt. (MVM)

Strona pozwana: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebviteli Igazgatósága

Pytania prejudycjalne

1)

Czy należy uznać, że spółka holdingowa, która spełnia aktywną rolę w zarządzaniu określonymi sprawami spółek zależnych lub całej grupy spółek, ale nie przenosi na spółki zależne ceny usług świadczonych w ramach swej działalności aktywnego holdingu ani podatku VAT z tytułu tych usług, jest podatnikiem VAT w odniesieniu do tych usług?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy aktywna spółka holdingowa może, a jeśli tak, to w jaki sposób skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT związanego z wykorzystywanymi przez nią usługami, które są bezpośrednio powiązane z opodatkowaną działalnością gospodarczą niektórych spółek zależnych?

3)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy aktywna spółka holdingowa może, a jeśli tak, to w jaki sposób skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT związanego z wykorzystywanymi usługami leżącymi w interesie całej grupy spółek?

4)

Czy odpowiedzi na powyższe pytania będą odmienne, a jeśli tak, to w jakim zakresie, w sytuacji gdy aktywna spółka holdingowa fakturuje na spółki zależne wspomniane wykorzystane usługi jako usługi pośrednie?

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Ordinario di Venezia (Włochy) w dniu 29 stycznia 2016 r. – Vinyls Italia SpA w likwidacji/Mediterranea di Navigazione SpA

(Sprawa C-54/16)

(2016/C 156/31)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Ordinario di Venezia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Vinyls Italia SpA w likwidacji

Druga strona postępowania: Mediterranea di Navigazione SpA

Pytania prejudycjalne

1)

Czy „wymóg wykazania” nałożony przez art 13 rozporządzenia 1346/2000 (1) na podmiot, który skorzystał z czynności prawnej dokonanej z pokrzywdzeniem ogółu wierzycieli, celem przeciwstawienia się zaskarżeniu tej czynności zgodnie z przepisami lex fori concursus, obejmuje obowiązek podniesienia zarzutu procesowego, który może zgłosić jedynie strona, w terminach przewidzianych przez prawo procesowe sądu mającego jurysdykcję, w wypadku wnoszenia o skorzystanie z klauzuli egzoneracyjnej ustanowionej przez rozporządzenie i wykazywania, że istnieją dwie przesłanki wymagane przez ten przepis?

lub

czy art. 13 rozporządzenia 1346/2000 znajduje zastosowanie w wypadku gdy zainteresowana strona wniosła o jego zastosowanie w toku postępowania, także z przekroczeniem terminów przewidzianych przez prawo procesowe sądu mającego jurysdykcję dla zarzutów procesowych lub także z urzędu, pod warunkiem, że zainteresowana strona wykazała, że czynność dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli podlega lex causae innego państwa członkowskiego, którego prawo nie zezwala na zaskarżanie czynności prawnych za pośrednictwem żadnego środka w danej sprawie?

2)

Czy odesłanie do uregulowania lex causae przewidzianego przez art. 13 rozporządzenia 1346/2000 celem określenia czy „to prawo nie zezwala, w danej sprawie, na zaskarżenie takiej czynności żadnym środkiem” należy interpretować w ten sposób, że strona zobowiązana do przedstawienia dowodu musi wykazać, że w konkretnej sprawie lex causae nie przewiduje, w sposób ogólny i abstrakcyjny, żadnego środka zaskarżenia czynności prawnej, takiej jak ta uznana w niniejszej sprawie za krzywdzącą – a mianowicie płatności zobowiązania umownego – lub w ten sposób, że strona zobowiązana do przedstawienia dowodu musi wykazać, że, w sytuacji w której lex causae dopuszcza zaskarżanie czynności tego typu, w rzeczywistości nie występują przesłanki – inne od przesłanek przewidzianych w lex fori concursus – wymagane, aby zaskarżenie mogło zostać uwzględnione w sprawie poddanej rozwadze sądu?

3)

Czy uregulowanie derogacyjne przewidziane przez art. 13 rozporządzenia 1346/2000 – biorąc pod uwagę jego ratio legis polegające na ochronie uzasadnionego zaufania stron co do trwałości czynności prawnej zgodnie z lex causae – może znaleźć zastosowane także w przypadku, w którym strony umowy mają siedzibę w tym samym państwie umawiającym się, którego prawo zatem przewidywalnie stanie się lex fori concursus w przypadku niewypłacalności jednej z nich, i strony za pośrednictwem klauzuli umownej wyboru prawa innego państwa umawiającego się wyłączają pozbawienie skuteczności czynności wykonawczych tej umowy spod stosowania imperatywnych zasad lex fori concursus, których celem jest ochrona zasady [Or.8] par condicio creditorum, z pokrzywdzeniem dla ogółu wierzycieli w przypadku wystąpienia upadłości?

4)

Czy art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 593/2008 (2) należy interpretować w ten sposób, że „okoliczności, które powiązane są z prawem różnych państw” w celach możliwości zastosowania samego rozporządzenia obejmują także przypadek umowy czarteru morskiego zawartej w danym państwie członkowskim pomiędzy spółkami mającymi siedzibę w tym samym państwie członkowskim i zawierającej klauzulę wyboru prawa innego państwa członkowskiego?

5)

Czy, w przypadku odpowiedzi twierdzącej na czwarte pytanie, art. 3 ust. 3 rozporządzenia nr 593/2008, w związku z art. 13 rozporządzenia nr 1346/2000, należy interpretować w ten sposób, że decyzja stron, aby poddać umowę prawu państwa członkowskiego innego niż to, w którym ulokowane są „wszystkie inne elementy stanu faktycznego” , nie narusza stosowania imperatywnych przepisów prawa tego drugiego państwa członkowskiego mających zastosowanie jako lex fori concursus przy zaskarżeniu czynności mających miejsce przed niewypłacalnością z pokrzywdzeniem ogółu wierzycieli, przeważając w ten sposób nad klauzulą egzoneracyjną przewidzianą w art. 13 rozporządzenia 1346/2000?

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz.U. L 160, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) (Dz.U. L 177, s. 6).

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia) w dniu 5 lutego 2016 r. – Associação Sindical dos Juízes Portugueses/Tribunal de Contas

(Sprawa C-64/16)

(2016/C 156/32)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Supremo Tribunal Administrativo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Associação Sindical dos Juízes Portugueses.

Strona pozwana: Tribunal de Contas

Pytania prejudycjalne

Czy wobec wymogów zlikwidowania nadmiernego deficytu budżetowego i wobec pomocy finansowej regulowanej przez przepisy europejskie należy interpretować zasadę niezawisłości sądów ustaloną w art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE i w art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (1) oraz w orzecznictwie TSUE w ten sposób, że sprzeciwia się ona przepisom obniżającym wynagrodzenie stosowanym do urzędników w Portugalii, z tego powodu, iż zostały one ustanowione jednostronnie i w sposób ciągły przez pozostałe organy władzy, co wynika z art. 2 ustawy nr 75/2014 z 12 września?

(1)  Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej (Dz.U. 2000, C 364, s. 1).

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Ordinario di Verona (Włochy) w dniu 10 lutego 2016 r. – Livio Menini i Maria Antonia Rampanelli/Banco Popolare – Società Cooperativa

(Sprawa C-75/16)

(2016/C 156/33)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Ordinario di Verona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Livio Menini i Maria Antonia Rampanelli

Strona pozwana: Banco Popolare – Società Cooperativa

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 3 ust. 2 dyrektywy 2013/11 (1), w części, w której przewiduje, że dyrektywa ta pozostaje „bez uszczerbku dla dyrektywy 2008/52 (2)”, należy rozumieć w ten sposób, że nie narusza on przysługującej poszczególnym państwom członkowskim możliwości przewidzenia obligatoryjnego postępowania mediacyjnego jedynie w odniesieniu do przypadków, które nie wchodzą w zakres zastosowania dyrektywy 2013/11, to znaczy przypadków, o których mowa w art. 2 ust. 2 dyrektywy 2013/11, sporów umownych wynikających z umów innych niż umowy sprzedaży lub umowy o świadczenie usług, oraz tych, które nie odnoszą się do konsumentów?

2)

Czy art. 1 […] dyrektywy 2013/11, w części, w której zapewnia konsumentom możliwość składania skarg przeciwko przedsiębiorcom do odpowiednich podmiotów oferujących alternatywne metody rozstrzygania sporów, należy interpretować w ten sposób, że przepis ten stoi na przeszkodzie przepisowi krajowemu, który przewiduje skorzystanie z mediacji w jednym ze sporów, o którym mowa w art. 2 ust. 1 dyrektywy 2013/11, jako przesłanki dopuszczalności powództwa sądowego wniesionego przez stronę mogącą zostać uznaną za konsumenta, i w każdym razie przepisowi krajowemu, który przewiduje obowiązkową pomoc prawną przy obronie i związane z nią koszty po stronie konsumenta, który bierze udział w mediacji odnoszącej się do jednego z ww. sporów, jak również możliwość nieuczestniczenia w mediacji wyłącznie w przypadku wystąpienia uzasadnionego powodu?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE (dyrektywa w sprawie ADR w sporach konsumenckich) (Dz.U. L 165, s. 63).

(2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/52/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 136, s. 3).

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo per il Lazio (Włochy) w dniu 10 lutego 2016 r. – Giovanni Pesce i in./Presidenza del Consiglio dei ministri – Dipartimento della Protezione Civile i in.

(Sprawa C-78/16)

(2016/C 156/34)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo per il Lazio

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Giovanni Pesce, Cosima Tomaselli, Angela Tomaselli

Druga strona postępowania: Presidenza del Consiglio dei Ministri – Dipartimento della Protezione Civile, Commissario delegato OCDPC n. 225/2015, Ministero delle Politiche Agricole e Forestali, Regione Puglia

Pytania prejudycjalne

1)

Czy dyrektywa 2000/29/WE (1), z późniejszymi uzupełnieniami i zmianami, a w szczególności postanowienia przewidziane w jej art. 11 ust. 3, art. 13c ust. 7, art. 16 ust. 1, 2, 3 i 5, a także zasady proporcjonalności, zasadności i racjonalności stoją na przeszkodzie stosowaniu art. 6 ust. 2 i 4 decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2015/789/UE (2), tak jak został on transponowany do włoskiego porządku prawnego przez art. 8 ust. 2 i 4 dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej, w zakresie, w jakim nakazuje on niezwłoczne usunięcie, w promieniu 100 metrów wokół roślin, które zostały przebadane i uznane za zakażone określonym organizmem, roślin żywicielskich, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, i równocześnie przewiduje, że przed usunięciem roślin, o których mowa w ust. 2, dane państwo członkowskie stosuje odpowiednie zabiegi fitosanitarne przeciwko wektorom określonego organizmu i roślinom, które mogą być żywicielami tych wektorów, które to zabiegi mogą obejmować, w stosownych przypadkach, usuwanie roślin?

2)

Czy dyrektywa 2000/29/CE, z późniejszymi uzupełnieniami i zmianami, a w szczególności postanowienia przewidziane w jej art. 16 ust. 1, poprzez wyrażenie „niezbędne środki w celu zwalczenia lub, jeżeli nie jest to możliwe, powstrzymania rozprzestrzeniania się danych organizmów szkodliwych”, stoją na przeszkodzie stosowaniu art. 6 ust. 2 decyzji Komisji Europejskiej 2015/789/UE, tak jak został on transponowany do włoskiego porządku prawnego przez art. 8 ust. 2 i 4 dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej, w zakresie, w jakim przewiduje on niezwłoczne usunięcie roślin żywicielskich, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, w promieniu 100 metrów wokół roślin, które zostały przebadane i uznane za zakażone?

3)

Czy art. 16 ust. 1, 2, 3 i 5 dyrektywy 2000/29/WE i zasady proporcjonalności, zasadności oraz sprawiedliwego procesu stoją na przeszkodzie wykładni art. 6 ust. 2 i 4 decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2015/789/UE – tak jak została ona transponowana do włoskiego porządku prawnego przez art. 8 ust. 2 i 4 dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej – zgodnie z którą środek zwalczający wspomniany w ust. 2 może być nakazany przed prewencyjnym zastosowaniem przewidzianym w tymże art. 6?

4)

Czy zasady ostrożności, stosowności i proporcjonalności stoją na przeszkodzie stosowaniu art. 6 ust. 2, 3 i 4 decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2015/789/UE, tak jak została ona transponowana do włoskiego porządku prawnego przez art. 8 ust. 2 i 4 dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej, w zakresie, w jakim nakazuje środki zwalczania roślin żywicielskich, w promieniu 100 metrów wokół roślin uznanych za zakażone organizmem „Xylella fastidiosa (Wells et al.)”, bez odpowiedniego wsparcia naukowego stwierdzającego z pewnością związek przyczynowy między organizmem a usychaniem roślin uznanych za zakażone?

5)

Czy art. 296 akapit drugi TFUE i art. 41 karty z Nicei stoją na przeszkodzie stosowaniu art. 6 ust. 2 decyzji Komisji Europejskiej 2015/789/UE, tak jak został on transponowany do włoskiego porządku prawnego przez art. 8 ust. 2 i 4 dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej, w zakresie, w jakim przewiduje on niezwłoczne usunięcie roślin żywicielskich, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, w promieniu 100 metrów wokół roślin, które zostały przebadane i uznane za zakażone, jeżeli nie został on odpowiednio uzasadniony?

6)

Czy zasady stosowności i proporcjonalności stoją na przeszkodzie stosowaniu decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2015/789/UE – tak jak została ona transponowana do włoskiego porządku prawnego przez dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej – która przewiduje środki zwalczania roślin żywicielskich, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, roślin uznanych za zakażone określonym organizmem i roślin wykazujących oznaki możliwego zakażenia organizmem „Xylella fastidiosa (Wells et al.)” lub podejrzanych, że są zakażone takim organizmem, bez przewidzenia jakiejkolwiek formy odszkodowania na rzecz właścicieli, którzy nie są winni rozprzestrzenianiu się omawianego organizmu?

(1)  Dyrektywa Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz.U L 169, s. 1).

(2)  Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/789 z dnia 18 maja 2015 r., w sprawie środków zapobiegających wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmu Xylella fastidiosa (Wells et al.) (Dz.U. L 125, s. 36).

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 10 lutego 2016 r. – Cesare Serinelli i in./Presidenza del Consiglio dei Ministri i in.

(Sprawa C-79/16)

(2016/C 156/35)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Cesare Serinelli, Cosimo Antonio Palma, Maria Monico, Cosimo Miglietta, Mariano Luigi Mariano, Elena Russo, Galeana Miglietta, Pasqualina Cretì, Francesco D'Arpe, Antonietta Spalluto, Francesca Leo, Giovanna Malatesta, Vincenzo Conte, Luigi Ampolo, Raffaele Fasiello, Maria Miccoli, Anna Leone, Oronzo Maiorano, Antonio Rampino, Raffaele Tommasi, Fernando Elia

Druga strona postępowania: Presidenza del Consiglio dei Ministri, Presidenza del Consiglio dei Ministri – Dipartimento della Protezione Civile, Commissario delegato OCDPC n. 225/2015, Ministero delle Politiche Agricole e Forestali, Regione Puglia

Pytania prejudycjalne

1)

Czy dyrektywa 2000/29/WE (1), z późniejszymi uzupełnieniami i zmianami, a w szczególności postanowienia przewidziane w jej art. 11 ust. 3, art. 13c ust. 7, art. 16 ust. 1, 2, 3 i 5, a także zasady proporcjonalności, zasadności i racjonalności stoją na przeszkodzie stosowaniu art. 6 ust. 2 i 4 decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2015/789/UE (2), tak jak został on transponowany do włoskiego porządku prawnego przez art. 8 ust. 2 i 4 dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej, w zakresie, w jakim nakazuje on niezwłoczne usunięcie, w promieniu 100 metrów wokół roślin, które zostały przebadane i uznane za zakażone określonym organizmem, roślin żywicielskich, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, i równocześnie przewiduje, że przed usunięciem roślin, o których mowa w ust. 2, dane państwo członkowskie stosuje odpowiednie zabiegi fitosanitarne przeciwko wektorom określonego organizmu i roślinom, które mogą być żywicielami tych wektorów, które to zabiegi mogą obejmować, w stosownych przypadkach, usuwanie roślin?

2)

Czy dyrektywa 2000/29/CE, z późniejszymi uzupełnieniami i zmianami, a w szczególności postanowienia przewidziane w jej art. 16 ust. 1, poprzez wyrażenie „niezbędne środki w celu zwalczenia lub, jeżeli nie jest to możliwe, powstrzymania rozprzestrzeniania się danych organizmów szkodliwych”, stoją na przeszkodzie stosowaniu art. 6 ust. 2 decyzji Komisji Europejskiej 2015/789/UE, tak jak został on transponowany do włoskiego porządku prawnego przez art. 8 ust. 2 i 4 dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej, w zakresie, w jakim przewiduje on niezwłoczne usunięcie roślin żywicielskich, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, w promieniu 100 metrów wokół roślin, które zostały przebadane i uznane za zakażone?

3)

Czy art. 16 ust. 1, 2, 3 i 5 dyrektywy 2000/29/WE i zasady proporcjonalności, zasadności oraz sprawiedliwego procesu stoją na przeszkodzie wykładni art. 6 ust. 2 i 4 decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2015/789/UE – tak jak została ona transponowana do włoskiego porządku prawnego przez art. 8 ust. 2 i 4 dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej – zgodnie z którą środek zwalczający wspomniany w ust. 2 może być nakazany przed prewencyjnym zastosowaniem przewidzianym w tymże art. 6?

4)

Czy zasady ostrożności, stosowności i proporcjonalności stoją na przeszkodzie stosowaniu art. 6 ust. 2, 3 i 4 decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2015/789/UE, tak jak została ona transponowana do włoskiego porządku prawnego przez art. 8 ust. 2 i 4 dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej, w zakresie, w jakim nakazuje środki zwalczania roślin żywicielskich, w promieniu 100 metrów wokół roślin uznanych za zakażone organizmem „Xylella fastidiosa (Wells et al.)”, bez odpowiedniego wsparcia naukowego stwierdzającego z pewnością związek przyczynowy między organizmem a usychaniem roślin uznanych za zakażone?

5)

Czy art. 296 akapit drugi TFUE i art. 41 karty z Nicei stoją na przeszkodzie stosowaniu art. 6 ust. 2 decyzji Komisji Europejskiej 2015/789/UE, tak jak został on transponowany do włoskiego porządku prawnego przez art. 8 ust. 2 i 4 dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej, w zakresie, w jakim przewiduje on niezwłoczne usunięcie roślin żywicielskich, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, w promieniu 100 metrów wokół roślin, które zostały przebadane i uznane za zakażone, jeżeli nie został on odpowiednio uzasadniony?

6)

Czy zasady stosowności i proporcjonalności stoją na przeszkodzie stosowaniu decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2015/789/UE – tak jak została ona transponowana do włoskiego porządku prawnego przez dekretu ministerstwa ds. polityki rolnej, żywnościowej i leśnej – która przewiduje środki zwalczania roślin żywicielskich, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, roślin uznanych za zakażone określonym organizmem i roślin wykazujących oznaki możliwego zakażenia organizmem „Xylella fastidiosa (Wells et al.)” lub podejrzanych, że są zakażone takim organizmem, bez przewidzenia jakiejkolwiek formy odszkodowania na rzecz właścicieli, którzy nie są winni rozprzestrzenianiu się omawianego organizmu?

(1)  Dyrektywa Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz.U L 169, s. 1).

(2)  Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/789 z dnia 18 maja 2015 r., w sprawie środków zapobiegających wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmu Xylella fastidiosa (Wells et al.) (Dz.U. L 125, s. 36).

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 1 de Fuenlabrada (Hiszpania) w dniu 15 lutego 2016 r. – Bankia S.A./Rodolfo Rengifo Jiménez i Sheyla-Jeanneth Felix Caiza

(Sprawa C-92/16)

(2016/C 156/36)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia no 1 de Fuenlabrada

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bankia S.A.

Druga strona postępowania: Henry-Rodolfo Rengifo Jiménez i Sheyla-Jeanneth Felix Caiza

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG (1) z 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, iż umowa nie może obowiązywać w dalszym ciągu bez klauzuli uznanej za nieuczciwą, jeżeli pozostała część tej umowy byłaby nadmiernie uciążliwa dla przedsiębiorcy?

2)

W przypadku, kiedy nie może obowiązywać umowa nadmiernie uciążliwa dla przedsiębiorcy, czy sąd krajowy jest uprawniony do zmiany tej umowy w celu ochrony konsumenta poprzez zastosowanie przepisu prawa o charakterze dyspozytywnym, bądź poprzez włączenie do umowy postanowienia w minimalnym stopniu akceptowalnego dla przedsiębiorcy?

3)

Czy bezskuteczność klauzuli natychmiastowej wymagalności z powodu uznania jej za nieuczciwą pozwala na dalsze obowiązywanie pozostałej części tej umowy w rozumieniu art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13?

4)

Czy konsument może przed sądem, przed którym toczy się postępowanie zrzec się reżimu ochrony, jaką zapewnia mu dyrektywa 93/13?

5)

Czy jest zgodny z zasadą skuteczności dyrektywy 93/13 i Karty praw podstawowych Unii Europejskie (2) j krajowy kodeks postępowania cywilnego, który uzależnia materialne uprawnienia i korzyści konsumenta od tego, czy bierze on udział w szczególnym, przyspieszonym postępowaniu egzekucyjnym, a nie przyznaje takich praw i korzyści w innych postępowaniach?

(1)   Dz.U. 1993, L 95, s. 29.

(2)   Dz.U. 2000, C 364, s. 1.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Alicante, Sección octava (Hiszpania) w dniu 15 lutego 2016 r. – The Irish Dairy Board Co-operative Limited/Tindale & Stanton Ltd España, S.L.

(Sprawa C-93/16)

(2016/C 156/37)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Audiencia Provincial de Alicante, Sección octava

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca odwołanie: The Irish Dairy Board Co-operative Limited

Druga strona postępowania: Tindale & Stanton Ltd España, SL

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art 9 ust. 1 lit. b) WZT (1) w zakresie, w jakim jest wymagane na jego podstawie istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, aby właściciel wspólnotowego znaku towarowego mógł zakazać osobie trzeciej, która nie posiada jego zgody, używania w obrocie handlowym oznaczenia w przewidzianych w tym artykule przypadkach, można interpretować w ten sposób, że pozwala na wykluczenie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, w sytuacji gdy wcześniejszy wspólnotowy znak towarowy zgodnie współistniał z uwagi na tolerowanie przez właściciela przez wiele lat w dwóch państwach członkowskich Unii z podobnymi krajowymi znakami towarowymi, skutkiem czego brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w tych państwach ekstrapoluje się na inne państwa członkowskie lub na całą Unię ze względu na jednolite traktowanie wynikające ze wspólnotowego znaku towarowego?

2)

W sytuacji przewidzianej w poprzednim punkcie czy można uwzględnić warunki geograficzne, okoliczności demograficzne, gospodarcze lub inne państw, w których miało miejsce współistnienie, aby dokonać oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, skutkiem czego można ekstrapolować na państwo trzecie lub na całą Unię brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd we wspomnianych państwach?

3)

W odniesieniu do sytuacji przewidzianej w art. 9 ust. 1 lit. c), czy wspomniany przepis należy interpretować w ten sposób, że w odniesieniu do sytuacji, w której wcześniejszy znak towarowy współistniał ze spornym oznaczeniem przez określoną liczbę lat w dwóch państwach członkowskich Unii bez sprzeciwu właściciela wcześniejszego znaku towarowego, wspomniane tolerowanie przez właściciela używania późniejszego oznaczenia w tych dwóch państwach w szczególności można ekstrapolować na pozostałe terytorium Unii dla celów ustalenia, czy osoba trzecia opiera używanie późniejszego oznaczenia na uzasadnionym powodzie ze względu na jednolite traktowanie wynikające ze wspólnotowego znaku towarowego?

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz.U. L 78, s. 1.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social no 3 de Barcelona (Hiszpania) w dniu 17 lutego 2016 r. – José María Pérez Retamero/TNT Express Worldwide S.L., Transportes Saripod S.L. y Fondo de Garantía Salarial (Fogasa)

(Sprawa C-97/16)

(2016/C 156/38)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Social no 3 de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: José María Pérez Retamero

Strona pozwana: TNT Express Worldwide S.L., Transportes Saripod S.L. i Fondo de Garantía Salarial (Fogasa)

Pytania prejudycjalne

1)

Czy definicję „pracownika wykonującego czynności związane z przewozem” zawartą w art. 3 lit. d) dyrektywy 2002/15/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona krajowemu przepisowi prawnemu takiemu, jak art. 1.3.g) statutu pracowników, wedle którego za „pracowników wykonujących czynności związane z przewozem” nie mogą zostać uznane „osoby świadczące usługi przewozu w ramach posiadanych przez nich pozwoleń administracyjnych wykonywane […] pojazdami […] stanowiącymi ich własność lub pozostającymi w ich bezpośrednim władztwie […]”?

2)

Czy art. 3 lit. e) akapit drugi dyrektywy („do celów niniejszej dyrektywy kierowcy, którzy nie spełniają tych kryteriów, podlegają tym samym obowiązkom i korzystają z tych samych przywilejów, które niniejsza dyrektywa przewiduje dla pracowników wykonujących czynności związane z przewozem”) należy interpretować w ten sposób, że wówczas, gdy nie zostanie spełnione żadne lub tylko jedno z kryteriów ustanowionych dla uznania danej osoby za „kierowcę pracującego na własny rachunek”, to należy uznać, że jest ona „pracownikiem wykonującym czynności związane z przewozem”?

(1)  Dyrektywa 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego, Dz.U. L 80, s. 35.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 24 lutego 2016 r. – Openbaar Ministerie/Paweł Dworzecki

(Sprawa C-108/16)

(2016/C 156/39)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Openbaar Ministerie

Strona pozwana: Paweł Dworzecki

Pytania prejudycjalne

1)

Czy pojęcia

—

„w odpowiednim terminie […] została wezwana osobiście i tym samym została poinformowana o wyznaczonym terminie i miejscu rozprawy, w wyniku której wydano to orzeczenie”

i

—

„w odpowiednim terminie […] inną drogą rzeczywiście otrzymała urzędową informację o wyznaczonym terminie i miejscu rozprawy w sposób jednoznacznie pozwalający stwierdzić, że wiedziała o wyznaczonej rozprawie”,

użyte w art. 4a ust. 1 lit. a) decyzji ramowej 2002/584/WSiSW (1), są pojęciami autonomicznymi prawa Unii?

2)

Jeżeli tak:

a)

jak należy interpretować te pojęcia ogółem i

b)

czy sprawa taka jak niniejsza, charakteryzująca się tym, że:

—

zgodnie z ENA wezwanie doręczono na adres poszukiwanego dorosłemu domownikowi, który podjął się oddać wezwanie do rąk poszukiwanego,

—

przy czym ENA nie pozwala na ustalenie, czy i kiedy domownik faktycznie oddał wezwanie poszukiwanemu,

—

natomiast oświadczenia złożone na posiedzeniu przez poszukiwanego nie pozwalają ustalić, czy wiedział on w odpowiednim czasie o terminie i miejscu wyznaczonej rozprawy,

objęta jest jednym z dwóch pojęć autonomicznych, o których mowa w pytaniu pierwszym?

(1)  Decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. L 190, s. 1).

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Litwa) w dniu 25 lutego 2016 r. – Indėlių ir investicijų draudimas

(Sprawa C-109/16)

(2016/C 156/40)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: VĮ Indėlių ir investicijų draudi

Druga strona postępowania: Alvydas Raiš

Pytania prejudycjalne

1)

W przypadkach, w których instytucja kredytowa prowadzi przedsiębiorstwo inwestycyjne na czyj rachunek zostały przeniesione środki finansowe w celu nabycia dłużnych papierów wartościowych emitowanych przez tę samą instytucję kredytową, a emisja papierów wartościowych nie dochodzi do skutku i własność papierów wartościowych nie przechodzi na osobę, która dokonała wpłaty środków finansowych, w sytuacji gdy rachunek bankowy tej osoby został już obciążony a środki zostały przekazane na rachunek bankowy otwarty w imieniu instytucji kredytowej i nie podlegają zwrotowi, przy czym zamiar ustawodawcy krajowego, jeśli chodzi o zastosowanie szczególnego sytemu ochrony jest w takim przypadku niejasny – czy art. 1 ust. 1 dyrektywy w sprawie depozytów (1) i art. 1 ust. 4 dyrektywy w sprawie inwestorów (2) mogą zostać bezpośrednio zastosowane w celu ustalania znajdującego zastosowanie systemu gwarancji oraz czy decydującym kryterium w tym zakresie jest przeznaczenie środków finansowych? Czy wymienione przepisy dyrektyw są dostatecznie jasne, szczegółowe i bezwzględnie obowiązujące oraz czy są źródłem uprawnień jednostek, które mogą być skutecznie dochodzone przed sądami krajowymi, będąc podstawą roszczeń odszkodowawczych wnoszonych przeciwko organowi państwa gwarantującemu ubezpieczenie depozytów?

2)

Czy art. 2 ust. 2 dyrektywy w sprawie inwestorów określający szczegółowo rodzaje roszczeń znajdujących pokrycie w ramach systemu rekompensat dla inwestorów, należy rozumieć i interpretować w ten sposób, że odnosi się on również do roszczeń o zwrot środków finansowych będących wierzytelnością inwestorów wobec przedsiębiorstwa inwestycyjnego, a które nie są przetrzymywane na rachunkach bankowych inwestorów?

3)

W przypadku udzielenia na pytanie drugie odpowiedzi twierdzącej, czy art. 2 ust. 2 dyrektywy w sprawie inwestorów określający szczegółowo rodzaje roszczeń znajdujących pokrycie w ramach systemu rekompensat dla inwestorów jest dostatecznie jasny, szczegółowy i bezwzględnie obowiązujący oraz czy jest źródłem uprawnień jednostek, które mogą być skutecznie dochodzone przed sądami krajowymi, będąc podstawą roszczeń odszkodowawczych wnoszonych przeciwko organowi państwa gwarantującemu ubezpieczenie depozytów?

4)

Czy art. 1 ust. 1 dyrektywy w sprawie depozytów należy rozumieć i interpretować w ten sposób, że definicja pojęcia „depozyt” zgodnie z tą dyrektywą obejmuje również środki finansowe przekazane z rachunku osobistego za zgodą jego właściciela na rachunek bankowy otwarty w imieniu instytucji kredytowej w tej samej instytucji kredytowej z zamiarem nabycia przyszłych dłużnych papierów wartościowych emitowanych przez tę instytucję?

5)

Czy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 3 dyrektywy w sprawie depozytów, rozpatrywane łącznie należy rozumieć w ten sposób, że wypłaty z tytułu ubezpieczenia depozytu do wysokości kwoty określonej w art. 7 ust. 1, należy dokonać na rzecz każdej osoby, której roszczenie może zostać wykazane przed dniem, w którym dokonano ustalenia lub wydano orzeczenie, o których mowa w art. 1 ust. 3 lit. ppkt (i), (ii) dyrektywy w sprawie?

(1)  Dyrektywa 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów (Dz.U. 1994 L 135, s. 5).

(2)  Dyrektywa 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów (Dz.U 1997 L 84, s. 22).

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/31

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 17 grudnia 2015 r. w sprawach połączonych T-515/13 i T-719/13, Hiszpania i in./Komisja, wniesione w dniu 29 lutego 2016 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-128/16 P)

(2016/C 156/41)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, É. Gippini Fournier i P. Němečková, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Królestwo Hiszpanii, Lico Leasing, S.A.U. i Pequeños y Medianos Astilleros Sociedad de Reconversión, S.A.

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawach połączonych T-515/13 i T-719/13;

—

przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd;

—

obciążenie strony skarżącej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1.

Sąd naruszył prawo przy wykładni i stosowaniu art. 107 ust. 1 traktatu, jeśli chodzi o pojęcia przedsiębiorstwa i selektywnej korzyści, a także przy wykładni i stosowaniu obowiązku uzasadnienia oraz przeinaczył sporną decyzję w odniesieniu do selektywności.

—

Sąd naruszył prawo i przeinaczył decyzję ze względu na nieprawidłową wykładnię selektywnego charakteru ulgi podatkowej zastrzeżonej dla przedsiębiorstw prowadzących określoną działalność gospodarczą utworzonych przez bank ugrupowania interesów gospodarczych i jego członków oraz dokonał błędnej kwalifikacji uzasadnienia.

—

Sąd naruszył prawo w zakresie oceny selektywnej korzyści wynikającej z posiadania uprawnień dyskrecjonalnych przez krajowy organ podatkowy.

—

Sąd naruszył prawo przy wykładni pojęcia selektywności ze względu na wykluczenie selektywności w odniesieniu do środka zastrzeżonego dla podmiotów, które dokonują określonych inwestycji.

2.

Sąd naruszył prawo i przeinaczył sporną decyzję ze względu na wykładnię i stosowanie obowiązku uzasadnienia, jeśli chodzi o zakłócenie konkurencji i wpływ na wymianę handlową zgodnie z art. 107 ust. 1 traktatu.

Sąd

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/33

Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2016 r. – Karl-May-Verlag/OHIM – Constantin Film Produktion (WINNETOU)

(Sprawa T-501/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny wspólnotowy znak towarowy WINNETOU - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Artykuł 52 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 207/2009 - Zasady autonomii i niezależności wspólnotowego znaku towarowego - Obowiązek uzasadnienia])

(2016/C 156/42)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Karl-May-Verlag GmbH, dawniej Karl May Verwaltungs- und Vertriebs- GmbH (Bamberg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Pejman i M. Brenner)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo A. Pohlmann, następnie M. Fischer, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Constantin Film Produktion GmbH (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci P. Baronikians i S. Schmidt)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 lipca 2013 r. (sprawa R 125/2012-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Constantin Film Produktion GmbH a Karl-May Verwaltungs- und Vertriebs- GmbH.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 9 lipca 2013 r. (sprawa R 125/2012-1) w zakresie, w jakim uwzględniono w niej wniosek o unieważnienie prawa do znaku.

2)

OHIM pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Karl-May-Verlag GmbH.

3)

Constantin Film Produktion GmbH pokrywa własne koszty.

(1)   Dz.U. C 336 z 16.11.2013.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/33

Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2016 r. – Nezi/OHIM – Etam (E)

(Sprawa T-645/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego E - Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy E - Względne podstawy odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Renoma - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 156/43)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Evcharis Nezi (Mykonos, Grecja) (przedstawiciel: adwokat A. Salkitzoglou)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: P. Geroulakos i D. Botis, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Etam SAS (Clichy, Francja) (przedstawiciele: adwokaci G. Barbaut i A. Champanhet)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 października 2013 r. (sprawa R 329/2013-4) dotycząca postępowania w sprawie sprzeciw między Etam SAS a Mme Evcharis Nezi.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Skarga wzajemna zostaje oddalona.

3)

Evcharis Nezi i Etam SAS pokrywają własne koszty oraz po połowie kosztów poniesionych przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

(1)   Dz.U. C 61 z 1.3.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/34

Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Frucona Košice/Komisja

(Sprawa T-103/14) (1)

((Pomoc państwa - Podatek akcyzowy - Częściowe zwolnienie z zobowiązania podatkowego w ramach układu - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie - Prawo do obrony - Uprawnienia procesowe zainteresowanych stron - Kryterium prywatnego wierzyciela - Ciężar dowodu))

(2016/C 156/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Frucona Košice a.s. (Koszyce, Słowacja) (przedstawiciele: K. Lasok, QC, B. Hartnett, barrister, O. Geiss, adwokat, i J. Holmes, barrister)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Armati, P.J. Loewenthal i K. Walkerová, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2014/342/UE z dnia 16 października 2013 r. w sprawie pomocy państwa SA.18211 (C 25/05) (ex NN 21/05) udzielonej przez Republikę Słowacką na rzecz Frucona Košice a.s. (Dz.U. L 176, s. 38).

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji 2014/342/WE z dnia 16 października 2013 r. w sprawie pomocy państwa SA.18211 (C 25/05) (ex NN 21/2005) udzielonej przez Republikę Słowacką na rzecz Frucona Košice, a.s.

2)

Komisja pokrywa – poza własnymi kosztami – koszty poniesione przez Frucona Košice, w tym koszty postępowań w przedmiocie środków tymczasowych.

(1)   Dz.U. C 112 z 14.4.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/35

Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – The Body Shop International/OHIM – Spa Monopole (SPA WISDOM)

(Sprawa T-201/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego SPA WISDOM - Wcześniejszy słowny znak towarowy Beneluksu SPA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Czerpanie nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub renomy wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 156/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: The Body Shop International plc (Littlehampton, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci I. Vernimme, H. Viaene, S. Vandewynckel i D. Gillet)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Spa Monopole, compagnie fermière de Spa SA/NV (Spa, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci E. Cornu i E. De Gryse)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 16 stycznia 2014 r. (sprawa R 1516/2012-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między The Body Shop International plc a Spa Monopole, compagnie fermière de Spa SA/NV.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

The Body Shop International plc zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 235 z 21.7.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/36

Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Xinyi PV Products (Anhui) Holdings/Komisja

(Sprawa T-586/14) (1)

([Dumping - Przywóz szkła solarnego pochodzącego z Chin - Ostateczne cło antydumpingowe - Status przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej - Artykuł 2 ust. 7 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 - Znaczące wahania wynikające z przejścia od byłego nierynkowego systemu gospodarki - Korzyści podatkowe])

(2016/C 156/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Xinyi PV Products (Anhui) Holdings Ltd (Anhui, Chiny) (przedstawiciele: adwokaci Y. Melin i V. Akritidis)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek o stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 470/2014 z dnia 13 maja 2014 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz szkła solarnego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 142, s. 1)

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 470/2014 z dnia 13 maja 2014 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz szkła solarnego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej w zakresie, w jakim dotyczy ono Xinyi PV Products (Anhui) Holdings Ltd.

2)

Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 372 z 20.10.2014

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/36

Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2016 r. – El Corte Inglés/OHIM – STD Tekstil (MOTORTOWN)

(Sprawa T-785/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego MOTORTOWN - Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy M MOTOR - Względne podstawy odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 156/47)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: El Corte Inglés, SA (Madryd, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci J.L. Rivas Zurdo i M. Toro Gordillo)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: V. Melgar, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: STD Tekstil Limited Sirketi (Stambuł, Turcja)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 listopada 2014 r. (sprawa R 1960/2013-2), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między STD Tekstil Limited Sirketi a El Corte Inglés, SA.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

El Corte Inglés, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 34 z 2.2.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/37

Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2016 r. – Vanhalewyn/ESDZ

(Sprawa T-792/14 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Wynagrodzenie - Personel ESDZ zatrudniony w państwie trzecim - Uchylenie dodatku ze względu na warunki życia wobec personelu zatrudnionego na Mauritiusie - Brak wydania OPW do art. 10 załącznika X do regulaminu pracowniczego))

(2016/C 156/48)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Eric Vanhalewyn (Grand Baie, Mauritius) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) (przedstawiciele: S. Marquardt i M. Silva, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 25 września 2014 r., Osorio i in./ESDZ (F-101/13, Zb.Orz.SP, EU:F:2014:223)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 25 września 2014 r., Osorio i in./ESDZ (F-101/13) zostaje uchylony w zakresie, w jakim oddala skargę wniesioną przez Erica Vanhalewyna.

2)

Stwierdza się nieważność decyzji dyrektora generalnego ds. administracyjnych Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) z dnia 19 grudnia 2012 r., w sprawie poddaniu rewizji wysokości dodatku ze względu na warunki życia (ICV) wypłacanego pracownikom zatrudnionym w państwach trzecich w zakresie, w jakim uchyla ICV przewidziany w art. 10 załącznika X do Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej wobec urzędników i pracowników zatrudnionych na Mauritiusie.

3)

ESDZ zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 46 z 9.2.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/38

Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2016 r. – Zoofachhandel Züpke i in./Komisja

(Sprawa T-817/14) (1)

([Odpowiedzialność pozaumowna - Zdrowie zwierząt - Zwalczanie ptasiej grypy - Zakaz przywozu do Unii złowionych dzikich ptaków - Rozporządzenie (WE) nr 318/2007 oraz rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 139/2013 - Wystarczająco istotne naruszenie norm prawnych przyznających uprawnienia jednostkom - Oczywiste i poważne przekroczenie granic swobodnego uznania - Proporcjonalność - Obowiązek staranności - Artykuły 15 – 17 karty praw podstawowych])

(2016/C 156/49)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Zoofachhandel Züpke GmbH (Wesel, Niemcy), Zoohaus Bürstadt, Helmut Ofenloch GmbH & Co. KG (Bürstadt, Niemcy), Zoofachgeschäft – Vogelgroßhandel Import-Export Heinz Marche (Heinsberg, Niemcy), Rita Bürgel (Uthleben, Niemcy) i Norbert Kass (Altenbeken, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat C. Correll)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Eggers i H. Kranenborg, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o odszkodowanie zmierzającą do naprawienia szkody, jaką skarżący mieli ponieść, począwszy od dnia 1 stycznia 2010 r., wskutek wydania zakazu przywozu do Unii Europejskiej złowionych dzikich ptaków, który był przewidziany wpierw w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 318/2007 z dnia 23 marca 2007 r. ustanawiającym warunki dotyczące zdrowia zwierząt dla przywozu niektórych rodzajów ptaków do Wspólnoty i warunki kwarantanny dotyczące takiego przywozu (Dz.U. L 84, s. 7), a następnie w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 139/2013 z dnia 7 stycznia 2013 r. ustanawiającym warunki dotyczące zdrowia zwierząt dla przywozu niektórych rodzajów ptaków do Unii i warunki kwarantanny dotyczące takiego przywozu (Dz.U. L 47, s. 1).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Zoofachhandel Züpke GmbH, Zoohaus Bürstadt, Helmut Ofenloch GmbH & Co. KG, Zoofachgeschäft – Vogelgroßhandel Import-Export Heinz Marche, Rita Bürgel i Norbert Kass pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1)   Dz.U. C 89 z 16.3.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/38

Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2016 r. – Grupo Bimbo/OHIM (BIMBO)

(Sprawa T-33/15) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego BIMBO - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 156/50)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Grupo Bimbo, SAB de CV (Meksyk, Meksyk) (przedstawiciel: adwokat N. Fernández Fernández-Pacheco)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: E. Zaera Cuadrado, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 19 listopada 2014 r. (sprawa R 251/2014-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego BIMBO jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje w części odrzucona i w pozostałym zakresie oddalona.

2)

Grupo Bimbo, SAB de CV zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 89 z 16.3.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/39

Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Hydrex/Komisja

(Sprawa T-45/15) (1)

((Umowa o udzielenie dotacji na projekt dotyczący instrumentu finansowego na rzecz środowiska - Wezwanie do zapłaty - Decyzja stanowiąca tytuł egzekucyjny w rozumieniu art. 299 TFUE - Obowiązek uzasadnienia - Błędy w ocenie - Siła wyższa))

(2016/C 156/51)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Hydrex NV (Antwerpia, Belgia) (przedstawiciel: adwokat P. Van Eysendeyk)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Lejeune i G. Wils, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2015) 103 final z dnia 12 stycznia 2015 r. dotyczącej skierowanego do skarżącej wezwania do zapłaty nr 3241405101 w przedmiocie kwoty 540 721,10 EUR.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Hydrex NV pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską, w tym koszty postępowania w przedmiocie zastosowania środka tymczasowego.

(1)   Dz.U. C 96 z 23.3.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/40

Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2016 r. – Mudhook Marketing/OHIM (IPVanish)

(Sprawa T-78/15) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego IPVanish - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 156/52)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Mudhook Marketing, Inc. (Winter Park, Floryda, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci H. Eckermann i A. Dellmeier)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: L. Rampini, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 4 grudnia 2014 r. (sprawa R 1417/2014-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego IPVanish jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Mudhook Marketing, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 127 z 20.4.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/40

Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Schoeller Corporation/OHIM – Sqope (SCOPE)

(Sprawa T-90/15) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny wspólnotowy znak towarowy SCOPE - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Charakter odróżniający - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Artykuł 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009])

(2016/C 156/53)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Schoeller Corporation GmbH (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat D. van Ackeren)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: S. Hanne, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Sqope SA (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat M.C. Simon)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 21 listopada 2014 r. (sprawa R 2381/2013-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku pomiędzy Sqope SA a Schoeller Corporation GmbH.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 21 listopada 2014 r. (sprawa R 2381/2013-1).

2)

OHIM i Sqope SA pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Schoeller Corporation GmbH.

(1)   Dz.U. C 118 z 13.4.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/41

Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Dextro Energy/Komisja

(Sprawa T-100/15) (1)

([Ochrona konsumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 - Oświadczenia zdrowotne dotyczące żywności, inne niż odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia dzieci - Odmowa udzielenia zezwolenia na stosowanie pewnych oświadczeń pomimo pozytywnej opinii EFS-y - Proporcjonalność - Równość traktowania - Obowiązek uzasadnienia])

(2016/C 156/54)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Dextro Energy GmbH & Co. KG (Krefeld, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Hagenmeyer i T. Teufer)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciel: S. Grünheid, pełnomocnik)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia Komisji (UE) 2015/8 z dnia 6 stycznia 2015 r. w sprawie odmowy udzielenia zezwolenia na niektóre oświadczenia zdrowotne dotyczące żywności inne niż odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia dzieci (Dz.U. L 3, s. 6).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Spółka Dextro Energy GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 155 z 11.5.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/42

Wyrok Sądu z dnia 16 marca 2016 r. – Työhönvalmennus Valma/OHIM (Kształt pudełka od gry zawierającego drewniane klocki)

(Sprawa T-363/15) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie trójwymiarowego znaku towarowego - Kształt pudełka od gry zawierającego drewniane klocki - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Brak charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania - Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009])

(2016/C 156/55)

Język postępowania: fiński

Strony

Strona skarżąca: Työhönvalmennus Valma Oy (Lahti, Finlandia) (przedstawiciele: adwokaci S. Salonen i K. Parviainen)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: M. Rajh, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 4 maja 2015 r. (sprawa R 1690/2014-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia trójwymiarowego tworzonego przez kształt pudełka od gry zawierającego drewniane klocki jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Työhönvalmennus Valma Oy zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 337 z 12.10.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/42

Postanowienie Sądu z dnia 15 marca 2016 r. – Larymnis Larko/Komisja

(Sprawa T-575/14) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Prywatyzacja - Środki wsparcia na rzecz dłużniczki skarżącej - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Brak interesu prawnego - Niedopuszczalność))

(2016/C 156/56)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Elliniki Metalleftiki kai Metallourgiki Larymnis Larko AE (Kallithea, Grecja) (przedstawiciel: V. Koulouris, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar, pełnomocnik, wspierany przez V. Chatzopoulosa, adwokat)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2014/539/UE z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pomocy państwa SA.34572 (13/C) (ex 13/NN) wdrożonej przez Grecję na rzecz Larco General Mining & Metallurgical Company S.A. (Dz.U. L 254, s. 24)

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

Elliniki Metalleftiki kai Metallourgiki Larymnis Larko AE pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1)   Dz.U. C 395 z 10.11.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/43

Postanowienie Sądu z dnia 15 marca 2016 r. – Larymnis Larko/Komisja

(Sprawa T-576/14) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Prywatyzacja - Środki wsparcia na rzecz dłużniczki skarżącej - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Brak interesu prawnego - Niedopuszczalność))

(2016/C 156/57)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Elliniki Metalleftiki kai Metallourgiki Larymnis Larko AE (Kallithea, Grecja) (przedstawiciel: V. Koulouris, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar, pełnomocnik, wspierany przez V. Chatzopoulosa, adwokat)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2014) 1805 z dnia 27 marca 2014 r. uznającej, że sprzedaż niektórych aktywów wykorzystywanych przez Larco General Mining & Metallurgical Company S.A. nie stanowi pomocy państwa [SA.37954 (2013/N)].

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

Elliniki Metalleftiki kai Metallourgiki Larymnis Larko AE pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1)   Dz.U. C 395 z 10.11.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/43

Postanowienie Sądu z dnia 11 marca 2016 r. – International Gaming Projects/OHIM – Sky (Sky BONUS)

(Sprawa T-840/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego Sky BONUS - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy SKY - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Ograniczenie towarów wskazanych w zgłoszeniu znaku towarowego - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Niedopuszczalność])

(2016/C 156/58)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: International Gaming Projects Ltd (Valletta, Malta) (przedstawiciel: M. Garayalde Niño, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM był również, interwenient przed Sądem: Sky plc, dawniej British Sky Broadcasting Group plc (Isleworth, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: J. Barry, solicitor)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 23 października 2014 r. (sprawa R 2040/2013-4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy British Sky Broadcasting Group plc a International Gaming Projects Ltd.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

International Gaming Projects Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 65 z 23.2.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/44

Postanowienie Sądu z dnia 11 marca 2016 r. – Binca Seafoods/Komisja

(Sprawa T-94/15) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1358/2014 - Nieprzedłużenie obowiązywania środków przejściowych dotyczących zwierząt akwakultury, przewidzianych w art. 95 ust. 11 rozporządzenia (WE) nr 889/2008 - Brak interesu prawnego - Niedopuszczalność))

(2016/C 156/59)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Binca Seafoods GmbH (Monachium, Niemcy) (przedstawiciel: H. Schmidt, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Walkerová, H. Kranenborg i G. von Rintelen, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1358/2014 z dnia 18 grudnia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 889/2008 ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w odniesieniu do pochodzenia zwierząt akwakultury ekologicznej, praktyk gospodarskich w sektorze akwakultury, paszy dla zwierząt i produktów akwakultury ekologicznej oraz substancji dopuszczonych do stosowania w akwakulturze ekologicznej (Dz.U. L 365 s. 97).

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona.

2)

Binca Seafoods GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 155 z 11.5.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/45

Postanowienie Sądu z dnia 11 marca 2016 r. – Consorzio Vivaisti viticoli pugliesi i Negro Daniele/Komisja

(Sprawa T-436/15) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Rolnictwo - Ochrona przed organizmami szkodliwymi dla roślin - Środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej bakterii Xylella fastidiosa - Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych - Brak indywidualnego oddziaływania - Wniosek o zezwolenie na dostosowanie żądań - Niedopuszczalność))

(2016/C 156/60)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Consorzio Vivaisti viticoli pugliesi (Otranto, Włochy) i Negro Daniele (Otranto) (przedstawiciele: adwokaci V. Pellegrino i A. Micolani)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Bianchi i I. Galindo Martín, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/789 z dnia 18 maja 2015 r. w sprawie środków zapobiegających wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmu Xylella fastidiosa (Wells et al.) (Dz.U. L 125, s. 36) w zakresie, w jakim winorośl (Vitis) wymieniono w załączniku I do tej decyzji i w jakim Komisja zakazała w art. 9 tej decyzji przemieszczania winorośli w Unii Europejskiej w obrębie wyznaczonych obszarów lub poza nie.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona.

2)

Consorzio Vivaisti viticoli pugliesi i Negro Daniele zostają obciążeni kosztami postępowania, w tym kosztami związanymi z postępowaniem w przedmiocie środków tymczasowych.

(1)   Dz.U. C 328 z 5.10.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/45

Postanowienie Sądu z dnia 11 marca 2016 r. – Eden Green Vivai Piante di Verdesca Giuseppe i in./Komisja

(Sprawa T-437/15) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Rolnictwo - Ochrona przed organizmami szkodliwymi dla roślin - Środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej bakterii Xylella fastidiosa - Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych - Brak indywidualnego oddziaływania - Niedopuszczalność))

(2016/C 156/61)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Eden Green Vivai Piante di Verdesca Giuseppe (Copertino, Włochy) i pozostałych 38 skarżących, których nazwiska wymieniono w załączniku do postanowienia (przedstawiciel: G. Manelli, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Bianchi i I. Galindo Martín, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/789 z dnia 18 maja 2015 r. w sprawie środków zapobiegających wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmu Xylella fastidiosa (Wells et al.) (Dz.U. L 125, s. 36), a w szczególności jej art. 6 i 9 w związku z załącznikiem I do tej decyzji.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona.

2)

Eden Green Vivai Piante di Verdesca Giuseppe i pozostałych 38 skarżących, których nazwiska wymieniono w załączniku, zostają obciążeni kosztami postępowania, w tym kosztami związanymi z postępowaniem w przedmiocie środków tymczasowych.

(1)   Dz.U. C 328 z 5.10.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/46

Postanowienie Sądu z dnia 9 marca 2016 r. – Port autonome du Centre et de l’Ouest i in./Komisja

(Sprawa T-438/15) (1)

((Pomoc państwa - Podatek dochodowy od osób prawnych - Pomoc na rzecz belgijskich portów przyznana przez Belgię - Pismo Komisji informujące państwo członkowskie o wstępnym badaniu tej pomocy jako niezgodnej z rynkiem wewnętrznym i o prawdopodobnym przyjęciu stosownych środków - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność))

(2016/C 156/62)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Port autonome du Centre et de l’Ouest SCRL (La Louvière, Belgia), Port autonome de Namur (Namur, Belgia), Port autonome de Charleroi (Charleroi, Belgia) i Région wallonne (Belgia) (przedstawiciel: J. Vanden Eynde, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Noë i B. Stromsky, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji rzekomo zawartej w piśmie Komisji z dnia 1 czerwca 2015 r. uznającej, że zwolnienie belgijskich portów z podatku dochodowego od osób prawnych stanowi istniejącą pomoc niezgodną z rynkiem wewnętrznym [pomoc państwa SA.38393 (2014/CP)].

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

Port autonome du Centre et de l’Ouest SCRL, Port autonome de Namur, Port autonome de Charleroi i Région wallonne pokrywają ich własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)

Port autonome de Liège i Société régionale du port de Bruxelles pokrywają ich własne koszty.

(1)   Dz.U. C 337 z 12.10.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/47

Postanowienie Sądu z dnia 11 marca 2016 r. – Amrita i in./Komisja

(Sprawa T-439/15) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Rolnictwo - Ochrona przed organizmami szkodliwymi dla roślin - Środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej bakterii Xylella fastidiosa - Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych - Brak indywidualnego oddziaływania - Niedopuszczalność))

(2016/C 156/63)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Soc. coop. Amrita arl (Scorrano, Włochy) i 28 pozostałych skarżących, których nazwiska wymieniono w załączniku do postanowienia (przedstawiciele: adwokaci L. Paccione i V. Stamerra)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Bianchi i I. Galindo Martín, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/789 z dnia 18 maja 2015 r. w sprawie środków zapobiegających wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmu Xylella fastidiosa (Wells et al.) (Dz.U. L 125, s. 36) w razie potrzeby po wykluczeniu stosowania dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz.U. L 169, s. 1).

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona.

2)

Soc. coop. Amrita arl i 28 pozostałych skarżących, których nazwiska wymieniono w załączniku zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1)   Dz.U. C 328 z 5.10.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/47

Postanowienie Sądu z dnia 9 marca 2016 r. – SGP Rechtsanwälte/OHIM – StoryDOCKS (tolino)

(Sprawa T-490/15) (1)

((Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Uchylenie zaskarżonej decyzji - Następcza bezprzedmiotowość sporu - Umorzenie postępowania))

(2016/C 156/64)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: SGP Rechtsanwälte Hero, Langbein, Zwecker PartGmbB (Monachium, Niemcy) (przedstawiciel: Rechtsanwältin K. Köklü).

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą, Interwenient przed Sądem: StoryDOCKS GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwälte R. Graef i C. Rauda)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 czerwca 2015 r. (sprawa R 2042/2014-1) dotycząca postępowania w sprawie sprzeciwu między Verlag Friedrich Oetinger GmbH, obecnie StoryDOCKS GmbH i PF&P Rechtsanwälte, obecnie SGP Rechtsanwälte Hero, Langbein, Zwecker PartGmbB.

Sentencja

1)

Postępowanie zostaje umorzone.

2)

Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez SGP Rechtsanwälte Hero, Langbein, Zwecker PartGmbB i StoryDOCKS GmbH.

(1)   Dz.U. C 337 z 12.10.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/48

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 18 marca 2016 r. – Eurofast/Komisja

(Sprawa T-87/16 R)

([Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Dotacje - Siódmy program ramowy Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013) - Pisma zawierające żądanie zwrotu części przyznanych dotacji - Nota debetowa - Decyzja o potrąceniu - Wniosek o zawieszenie wykonania - Brak pilnego charakteru])

(2016/C 156/65)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Eurofast SARL (Paryż, Francja) (przedstawiciel: S. Pappas, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Delaude, J. Estrada de Solà i L. Cappelletti, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie dotyczące zasadniczo zawieszenia wykonania decyzji o potrąceniu zawartej w piśmie Komisji z dnia 17 grudnia 2015 r., skierowanym do strony skarżącej i mającym na celu odzyskanie kwoty 69 923,68 EUR należnej na podstawie umowy o udzielenie dotacji.

Sentencja

1)

Wniosek w przedmiocie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/49

Skarga wniesiona w dniu 5 stycznia 2016 r. – Rabbit/EUIPO – DMG Media (rabbit)

(Sprawa T-4/16)

(2016/C 156/66)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Rabbit, Inc. (Redwood City, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: M. Engelman, barrister, J. Stephenson, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: DMG Media Ltd (Londyn, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „rabbit” – zgłoszenie nr 11 701 869

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 października 2015 r. w sprawie R 2133/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Izba Odwoławcza naruszyła prawo, stwierdzając, że przy porównywaniu danych towarów lub usług objętych zgłoszeniem unijnego znaku towarowego z towarami lub usługami objętymi zarejestrowanym unijnym znakiem towarowym należącym do strony przeciwnej, porównanie może obejmować tylko te towary i usługi, które zostały wymienione na liście, niezależnie od tego czy są one rzeczywiście używane;

—

Izba Odwoławcza nie wskazała powodów, dla których nie uwzględniła dowodów rzeczywistego używania;

—

Izba Odwoławcza niewłaściwie oceniła opisowy charakter znaku towarowego „rabbit”.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/49

Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2016 r. – E–Control/ACER

(Sprawa T-63/16)

(2016/C 156/67)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Energie–Control Austria für die Regulierung der Elektrizitäts– und Erdgaswirtschaft (E–Control) (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: adwokat F. Schuhmacher)

Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji komisji odwoławczej ACER z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie A–001–2015; oraz

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.

W postępowaniu zakończonym wydaniem zaskarżonej decyzji zostały naruszone istotne wymogi proceduralne, a mianowicie podstawowe prawo procesowe E-Control do zaskarżenia zgodności z prawem opinii ACER nr 09/2015 z dnia 23 września 2015 r. w sprawie zgodności decyzji krajowych organów regulacyjnych zatwierdzających metody alokacji transgranicznej zdolności przesyłowej w Europie Środkowej i Wschodniej z rozporządzeniem (WE) nr 714/2009 (1) i z wytycznymi w sprawie zarządzania i alokacji dostępnej zdolności przesyłowej połączeń wzajemnych między systemami krajowymi, zawartymi w załączniku I do tego rozporządzenia (zwanej dalej „opinią”) oraz prawo E-Control do przedstawienia swego punktu widzenia pod względem prawnym.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia prawa ze względu na uznanie, że opinia nie stanowi decyzji w rozumieniu art. 19 rozporządzenia (WE) nr 713/2009 (2).

Komisja odwoławcza ACER naruszyła prawo ze względu na uznanie, że wniesione przez E-Control odwołanie od opinii było niedopuszczalne, ponieważ opinia wydana przez ACER nie jest decyzją w rozumieniu art. 19 rozporządzenia (WE) nr 713/2009 i pozbawiła E–Control prawa do odwołania. Opinia będąca przedmiotem odwołania jest decyzją w rozumieniu art. 19 rozporządzenia (WE) nr 713/2009, jako że wywołuje ona bezpośrednie skutki prawne wobec E–Control. W związku z tym prawo do odwołania istnieje i komisja odwoławcza powinna była rozpatrzyć wniesione przez E–Control odwołanie co do istoty.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący braku należytego uzasadnienia.

Komisja odwoławcza ACER nie uzasadniła w należyty sposób zaskarżonej decyzji, jako że jej ocena prawna jest zasadniczo ograniczona do stwierdzenia, że opinia stanowi akt pośredni i etap przygotowawczy dla ewentualnych dalszych działań Komisji. Zaskarżona decyzja nie jest oparta na analizie argumentów prawnych E-Control i nie zawiera należytego uzasadnienia (ewentualnie sprzecznych) stanowisk zajętych przez komisję odwoławczą ACER.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący błędnego zastosowania właściwych zasad prawnych.

Komisja odwoławcza ACER ograniczyła swą ocenę prawną wniesionego przez E–Control odwołania do stwierdzenia, że opinia wydana przez ACER stanowi tymczasowy i pośredni akt, służąc jedynie jako etap przygotowawczy dla ewentualnych przyszłych działań Komisji. Zdaniem komisji odwoławczej ACER opinia ta nie może zatem jako pośredni akt być przedmiotem odwołania. To stanowisko prawne jest błędne. Opinia stanowi autonomiczny, ostateczny i odrębny akt jednostki organizacyjnej Unii Europejskiej, a zatem jako taki może być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności i w konsekwencji także odwołania zgodnie z art. 19 rozporządzenia (WE) nr 713/2009. Gdyby komisja odwoławcza zastosowała prawidłowo właściwe zasady prawne, stwierdziłaby ona nieważność opinii.

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 (Dz.U. L 211, s. 15).

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. L 211, s. 1).

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/51

Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2016 r. – Pirelli Tyre/EUIPO (Dwa zakrzywione paski na ścianie bocznej opony)

(Sprawa T-81/16)

(2016/C 156/68)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pirelli Tyre SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci T. Müller, F. Togo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Pozycyjny unijny znak towarowy przedstawiający dwa zakrzywione paski umieszczone na ścianie bocznej opony – zgłoszenie nr 13 388 293

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 grudnia 2015 r. w sprawie R 1019/2015-1

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie kilku zasad formalnych i proceduralnych przy ocenie bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji;

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/51

Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2016 r. – Murphy/EUIPO – Nike Innovate

(Instrumenty, aparatura i urządzenia do mierzenia)

(Sprawa T-90/16)

(2016/C 156/69)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Thomas Murphy (Blackrock, Irlandia) (przedstawiciele: N. Travers, SC, J. Gormley, barrister, M. O’Connor, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Nike Innovate CV (Beaverton, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Nike Innovate CV

Przedmiotowy sporny wzór: Wzór wspólnotowy „Instrumenty, aparatura i urządzenia do mierzenia” – wzór wspólnotowy nr 2 159 640-0002

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 listopada 2015 r. w sprawie R 736/2014-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Izba Odwoławcza nie zapewniła skarżącemu możliwości rzetelnego i odpowiedniego wypowiedzenia się;

—

Izba Odwoławcza nie określiła rzeczywistego poziomu swobody projektowania oraz poziomu ograniczeń projektowych, co sprawia, że zaskarżona decyzja nie została uzasadniona, bądź została uzasadniona niewłaściwie;

—

Izba Odwoławcza nie dokonała właściwej, dokładnej, zgodnej ze stanem faktycznym i realistycznej analizy całościowego wrażenia przeciwstawianych sobie wzorów oraz nie zastosowała tej analizy, oceniając indywidualny charakter tych wzorów.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/52

Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2016 r. – Aydin/EUIPO – Kaporal France (ROYAL & CAPORAL)

(Sprawa T-95/16)

(2016/C 156/70)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Savas Aydin (Pantin, Francja) (przedstawiciel: adwokat F. Watrin)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Kaporal France (Marsylia, Francja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „ROYAL & CAPORAL” – zgłoszenie nr 12 587 663

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie R 867/2015-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

nakazanie EUIPO rejestracji znaku towarowego ROYAL & CAPORAL (zgłoszenie nr 12 587 663)

—

obciążenie przegranych stron kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/53

Skarga wniesiona w dniu 29 lutego 2016 r. – Solenis Technologies/EUIPO (STRONG BONDS. TRUSTED SOLUTIONS.)

(Sprawa T-96/16)

(2016/C 156/71)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Solenis Technologies LP (Wilmington, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat A. Sanz Cerralbo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „STRONG BONDS. TRUSTED SOLUTIONS.” – zgłoszenie nr 13 355 508

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 3 grudnia 2015 r. w sprawie R 613/2015-2

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim odmówiono w niej rejestracji zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 13 355 508 „STRONG BONDS. TRUSTED SOLUTIONS.”;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/53

Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2016 r. – Aldi Einkauf/EUIPO – Weetabix (Alpenschmaus)

(Sprawa T-103/16)

(2016/C 156/72)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Aldi Einkauf GmbH & Co. OHG (Essen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci N. Lützenrath, U. Rademacher, C. Fürsen i N. Bertram)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Weetabix Ltd (Kettering, Zjednoczone Królestwo)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „Alpenschmaus” – zgłoszenie nr 10 198 992

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 stycznia 2016 r. w sprawie R 2725/2014-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/54

Postanowienie Sądu z dnia 2 marca 2016 r. – SACBO/INEA

(Sprawa T-692/13) (1)

(2016/C 156/73)

Język postępowania: włoski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)   Dz.U. C 45 z 15.2.2014.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/54

Postanowienie Sądu z dnia 8 marca 2016 r. – NW (*1)/Rada

(Sprawa T-275/15) (1)

(2016/C 156/74)

Język postępowania: angielski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(*1)  Informacje usunięto lub zastąpiono w ramach ochrony danych osobowych i/lub poufności.

(1)   Dz.U. C 294 z 7.9.2015.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/54

Postanowienie Sądu z dnia 14 marca 2016 r. – Fondazione Casamica/Komisja

(Sprawa T-569/15) (1)

(2016/C 156/75)

Język postępowania: włoski

Prezes drugiej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)   Dz.U. C 398 z 30.11.2015.

Sąd do spraw Służby Publicznej

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/55

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 17 marca 2016 r. – Pasqualetti/Komisja

(Sprawa F-2/15) (1)

((Służba publiczna - Członek personelu tymczasowego zatrudniony przez ESDZ - Dodatek na zagospodarowanie - Dieta dzienna - Miejsce zatrudnienia - Zmiana miejsca zamieszkania - Skarga o stwierdzenie nieważności - Skarga odszkodowawcza - Nieograniczone prawo orzekania))

(2016/C 156/76)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Gergö Pasqualetti (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat A. Véghely)

Strona pozwana: Komsja Europejska (przedstawiciele: początkowo J. Currall i T.S. Bohr, pełnomocnicy, następnie T.S. Bohr, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności odmownej decyzji w sprawie przyznania skarżącemu dodatku na zagospodarowanie i diety dziennej i żądanie zasądzenia od Komisji na jego rzecz zapłaty tych świadczeń z odsetkami.

Sentencja wyroku

1.

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji Europejskiej z dnia 4 marca 2014 r. o nieprzyznaniu G. Pasqualettiemu dodatku na zagospodarowanie i diety dziennej, o których mowa w art. 5 ust. 1 oraz w art. 10 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej.

2.

Komisja Europejska wypłaci G. Pasqualettiemu, zgodnie z obowiązującymi przepisami regulaminu pracowniczego, kwoty świadczeń, o których mowa w pkt 1) sentencji, powiększone o odsetki za zwłokę naliczane od dni, w których świadczenia stały się należne, do czasu faktycznej ich zapłaty, według stopy procentowej ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla podstawowych operacji refinansujących, mającej zastosowanie w danym okresie, powiększonej o dwa punkty.

3.

Komisja Europejska pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez G. Pasqualettiego.

(1)   Dz.U. C 96 z 23.3.2015, s. 25.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/55

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 18 marca 2016 r. – Kerstens/Komisja

(Sprawa F-23/15) (1)

((Służba publiczna - Urzędnicy - Obowiązki - Akty sprzeczne z godnością służby publicznej - Rozpowszechnianie obraźliwych komentarzy pod adresem innego urzędnika - Artykuł 12 regulaminu pracowniczego - Postępowanie dyscyplinarne - Dochodzenie w formie analizy faktów - Nagana - Artykuł 9 ust. 1 lit. b) załącznika IX do regulaminu pracowniczego - Ogólne przepisy wykonawcze - Nieprawidłowość proceduralna - Konsekwencje nieprawidłowości))

(2016/C 156/77)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Petrus Kerstens (Overijse, Belgia) (przedstawiciel: adwokat C. Mourato)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. S. Bohr i C. Ehrbar, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wymierzenia skarżącemu kary dyscyplinarnej w postaci nagany.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Petrus Kerstens pokrywa własne koszty postępowania i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1)   Dz.U. C 127 z 20.4.2015, s. 42.

2.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 156/56

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 17 marca 2016 r. – GZ/Parlament

(Sprawa F-109/15) (1)

(2016/C 156/78)

Język postępowania: niemiecki

Prezes pierwszej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)   Dz.U. C 328 z 5.10.2015, s. 36.