ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 136
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Tom 59
18 kwietnia 2016

Powiadomienie nr

Spis treśći

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2016/C 136/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2016/C 136/02

Sprawa C-604/14 PP: Postanowienie Trybunału (czwarta izba) z dnia 21 stycznia 2016 r. – Alcoa Trasformazioni Srl/Komisja Europejska, Republika Włoska (Odwołanie — Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Pomoc państwa — Pomoc przyznana przez Republikę Włoską na rzecz d’Alcoa Trasformazioni Srl — Zwrot przez Fundusz Wyrównawczy części kosztów energii elektrycznej zafakturowanej na tę spółkę przez jej dostawcę — Niezgodność ze wspólnym rynkiem — Korzyść — Obowiązek Komisji Europejskiej przeprowadzenia oceny gospodarczej)

2

2016/C 136/03

Sprawa C-103/15P: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 21 stycznia 2016 r. – Internationaler Hilfsfonds eV/Komisja Europejska (Odwołanie — Dostęp do dokumentów instytucji Unii Europejskiej — Działania podejmowane w dziedzinach interesujących kraje rozwijające się — Odmowa dostępu do niektórych dokumentów należących do akt sprawy dotyczących umowy LIEN 97-2011 — Wykonanie wyroku Sądu)

2

2016/C 136/04

Sprawa C-194/15: Postanowienie Trybunału (szósta izba) z 4 lutego 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione Tributaria Provinciale di Torino – Włochy) – Véronique Baudinet i in./Agenzia delle Entrate – Direzione Provinciale I di Torino (Odesłanie prejudycjalne — Artykuły 63 TFUE i 65 TFUE — Swobodny przepływ kapitału — Artykuł 49 TFUE — Swoboda przedsiębiorczości — Podatki bezpośrednie — Opodatkowanie dywidend — Dwustronna umowa o zapobieganiu podwójnego opodatkowania — Podwójne opodatkowanie w wymiarze prawnym)

3

2016/C 136/05

Sprawa C-251/15 P: Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 4 lutego 2016 r. – Emsibeth SpA/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) [Odwołanie — Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie do rejestracji graficznego znaku towarowego Nael — Sprzeciw właściciela wcześniejszego słownego wspólnotowego znaku towarowego Mc Neal — Odmowa rejestracji — Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) — Ustalenie właściwego kręgu odbiorców — Ocena poziomu uwagi właściwego kręgu odbiorców — Ocena porównania towarów, podobieństwa oznaczeń i prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd]

4

2016/C 136/06

Sprawa C-382/15 P: Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 20 stycznia 2016 r. – Skype Ultd/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Sky plc, dawniej British Sky Broadcasting Group plc, Sky IP International Ltd (Odwołanie — Wspólnotowy znak towarowy — Umorzenie postępowania)

4

2016/C 136/07

Sprawa C-383/15 P: Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 20 stycznia 2016 r. – Skype Ultd/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Sky plc, dawniej British Sky Broadcasting Group plc, Sky IP International Ltd (Odwołanie — Wspólnotowy znak towarowy — Umorzenie postępowania)

5

2016/C 136/08

Sprawa C-384/15 P: Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 20 stycznia 2016 r. – Skype Ultd/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Sky plc, dawniej British Sky Broadcasting Group plc, Sky IP International Ltd (Odwołanie — Wspólnotowy znak towarowy — Umorzenie postępowania)

5

2016/C 136/09

Sprawa C-397/15: Postanowienie Trybunału siódma izba) z dnia 13 stycznia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Itzehoe – Niemcy) – Raiffeisen Privatbank Liechtenstein AG/Gerhild Lukath (Odesłanie prejudycjalne — Konwencja rzymska o prawie właściwym dla zobowiązań umownych — Pierwszy protokół w sprawie wykładni konwencji rzymskiej przez Trybunał Sprawiedliwości — Artykuł 1 i art. 2 lit. a) i b) — Sądy krajowe mające możliwość wystąpienia do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym — Oczywisty brak właściwości Trybunału)

6

2016/C 136/10

Sprawa C-170/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 28 stycznia 2015 r. w sprawie T-655/13, Enercon GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 14 kwietnia 2015 r. przez Enercon GmbH

6

2016/C 136/11

Sprawa C-701/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia (Włochy) w dniu 31 grudnia 2015 r. – Malpensa Logistica Europa SpA/SEA – Società Esercizi Aeroportuali SpA

7

2016/C 136/12

Sprawa C-3/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel (Belgia) w dniu 4 stycznia 2016 r. – Lucio Cesare Aquino/Belgische Staat

7

2016/C 136/13

Sprawa C-9/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgerichts Kehl (Niemcy) w dniu 7 stycznia 2016 r. – Postępowanie karne przeciwko A

8

2016/C 136/14

Sprawa C-26/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa – CAAD) (Portugalia) w dniu 18 stycznia 2016 r. – Santogal M-Comércio e Reparação de Automóveis Lda/Autoridade Tributária e Aduaneira

9

2016/C 136/15

Sprawa C-29/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Stralsund (Niemcy) w dniu 18 stycznia 2016 r. – HanseYachts AG/Port D’Hiver Yachting SARL, Société Maritime Côte D’Azur, Compagnie Generali IARD SA

10

2016/C 136/16

Sprawa C-31/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 18 stycznia 2016 r. – Visser Vastgoed Beleggingen BV/Raad van de gemeente Appingedam

11

2016/C 136/17

Sprawa C-34/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 6 de Alicante (Hiszpania) w dniu 21 stycznia 2016 r. – Manuel González Poyato y Ana Belén Tovar García/Banco Popular Español S.A.

12

2016/C 136/18

Sprawa C-39/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg Antwerpen (Belgia) w dniu 25 stycznia 2016 r. – Argenta Spaarbank NV/Belgische Staat

13

2016/C 136/19

Sprawa C-48/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresný súd Dunajská Streda (Słowacja) w dniu 27 stycznia 2016 r. – ERGO Poist’ovňa, a. s./Alžbeta Barlíková

14

2016/C 136/20

Sprawa C-49/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 27 stycznia 2016 r. – Unibet International Limited/Nemzeti Adó- és Vámhivatal Központi Hivatal

15

2016/C 136/21

Sprawa C-51/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Noord-Holland (Niderlandy) w dniu 28 stycznia 2016 r. – Stryker EMEA Supply Chain Services BV/Inspecteur van de Belastingdienst/Douane, kantoor Rotterdam Rijnmond

15

2016/C 136/22

Sprawa C-52/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szombathelyi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 29 stycznia 2016 r. – SEGRO Kft./Vas Megyei Kormányhivatal Sárvári Járási Földhivatala

16

2016/C 136/23

Sprawa C-72/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice Queen’s Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 10 lutego 2016 r. – Prospector Offshore Drilling SA, Prospector Rig 1 Contracting Company SARL, Prospector Rig 5 Contracting Company SARL, Ensco plc, Ensco Offshore UK Limited, Rowan Companies plc, Rowan Cayman Limited/Her Majesty’s Treasury, Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

17

2016/C 136/24

Sprawa C-80/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal administratif de Montreuil (Francja) w dniu 12 lutego 2016 r. – ArcelorMittal Atlantique et Lorraine/Ministre de l’Écologie, du Développement durable et de l'Énergie

18

2016/C 136/25

Sprawa C-83/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd Sofija-grad (Bułgaria) w dniu 12 lutego 2016 r. – Cheta Aset Rezoljuszyn Byłgarija OOD/Naczałnik na Mitnica Stoliczna

19

2016/C 136/26

Sprawa C-105/16 P: Odwołanie wniesione w dniu 19 lutego 2016 r. przez Rzeczpospolitą Polskę od wyroku Sądu dnia 3 grudnia 2015 r. w sprawie T-367/13, Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej

20

2016/C 136/27

Sprawa C-60/14: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 28 stycznia 2016 r. Komisja Europejska/Republika Grecka

22

2016/C 136/28

Sprawa C-610/14: Postanowienie prezesa dziewiątej izby Trybunału z dnia 18 stycznia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresný súd Prešov – Słowacja) – Helena Kolcunová/Provident Financial s. r. o.

22

2016/C 136/29

Sprawa C-204/15: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 15 stycznia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa – Łotwa) – postępowanie wszczęte przez Valsts ieņēmumu dienests, przy udziale: SIA Latspas

23

2016/C 136/30

Sprawa C-306/15: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 15 stycznia 2016 r. – Komisja Europejska/Rumunia

23

2016/C 136/31

Sprawa C-445/15: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 5 lutego 2016 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice Queen’s Bench Division (Administrative Court) – Zjednoczone Królestwo] – The Queen, na wniosek Nutricia Limited/Secretary of State for Health

23

2016/C 136/32

Sprawa C-522/15 P: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 18 grudnia 2015 r. – Komisja Europejska/Siderurgica Latina Martin SpA (SLM), Ori Martin SA

23

 

Sąd

2016/C 136/33

Sprawa T-40/09: Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2016 r. – Advance Magazine Publishers/OHIM – Selecciones Americanas (VOGUE CAFÉ) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Słowny wspólnotowy znak towarowy VOGUE CAFÉ — Wcześniejsze graficzne krajowe znaki towarowe Vogue i VOGUE studio oraz zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego VOGUE — Rzeczywiste używanie wcześniejszych znaków towarowych — Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

24

2016/C 136/34

Sprawa T-251/12: Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – EGL i in./Komisja (Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Międzynarodowe usługi spedycyjne drogą lotniczą — Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE — Ustalanie cen — Dodatkowe opłaty i mechanizmy ustalania cen mające wpływ na cenę końcową — Określenie rynku — Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi — Współpraca — Częściowe zwolnienie z grzywny)

24

2016/C 136/35

Sprawa T-254/12: Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – Kühne + Nagel International i in./Komisja (Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Międzynarodowe usługi spedycyjne drogą lotniczą — Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE — Dodatkowe opłaty i mechanizmy ustalania cen mające wpływ na cenę końcową — Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi — Błędy w ocenie — Czas trwania naruszenia — Kwota grzywny — Punkt 13 wytycznych z 2006 r. w sprawie metody ustalania grzywien — Wartość sprzedaży — Okoliczności łagodzące — Proporcjonalność — Prawo do obrony)

25

2016/C 136/36

Sprawa T-264/12: Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – UTi Worldwide i in./Komisja (Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Międzynarodowe usługi spedycyjne drogą lotniczą — Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE — Dodatkowe opłaty i mechanizmy ustalania cen mające wpływ na końcową cenę usług — Błędy w ocenie — Dowód — Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi — Odczuwalny wpływ na konkurencję — Kwota grzywny — Waga naruszenia — Proporcjonalność — Odpowiedzialność solidarna — Pełne prawo orzekania)

26

2016/C 136/37

Sprawa T-265/12: Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – Schenker/Komisja (Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Usługi międzynarodowej spedycji lotniczej — Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE — Ustalanie cen — Opłaty dodatkowe i mechanizmy ustalania opłat mające wpływ na cenę końcową — Dowody zawarte we wniosku o zwolnienie z grzywny — Ochrona poufności informacji wymienianych między adwokatem i klientem — Zasady deontologiczne dotyczące obowiązku lojalności oraz zakazu podwójnej reprezentacji — Obowiązki powiernicze — Wpływ na handel między państwami członkowskimi — Możliwość przypisania zachowania noszącego znamiona naruszenia — Wybór spółek — Grzywny — Proporcjonalność — Waga naruszenia — Okoliczności łagodzące — Równość traktowania — Współpraca — Ugoda — Wytyczne z 2006 r. w sprawie metody ustalania grzywien)

27

2016/C 136/38

Sprawa T-267/12: Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – Deutsche Bahn i in./Komisja (Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Międzynarodowe usługi spedycyjne drogą lotniczą — Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE — Ustalanie cen — Dodatkowe opłaty i mechanizmy ustalania cen mające wpływ na cenę końcową — Dowody zawarte we wniosku o zwolnienie z grzywny — Ochrona poufności korespondencji między adwokatami i klientami — Reguły deontologiczne dotyczące obowiązku lojalności i zakazu podwójnej reprezentacji — Zobowiązania powiernicze — Możliwość przypisania zachowania noszącego znamiona naruszenia — Wybór spółek — Grzywny — Proporcjonalność — Waga naruszenia — Okoliczności łagodzące — Równość traktowania — Współpraca — Częściowe zwolnienie z grzywny — Pełne prawo orzekania — Ugoda — Wytyczne z 2006 r. w sprawie metody ustalania grzywien)

27

2016/C 136/39

Sprawa T-270/12: Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – Panalpina World Transport (Holding) i in./Komisja (Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Międzynarodowe usługi spedycyjne drogą lotniczą — Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE — Ustalanie cen — Dodatkowe opłaty i mechanizmy ustalania cen mające wpływ na cenę końcową — Grzywny — Proporcjonalność — Waga naruszenia — Równość traktowania — Obowiązek uzasadnienia — Ugoda — Wytyczne z 2006 r. w sprawie metody ustalania grzywien)

28

2016/C 136/40

Sprawa T-15/14: Wyrok Sądu z dnia 3 marca 2016 r. – Simet/Komisja [Pomoc państwa — Rekompensata za świadczenie usług publicznych przyznana ze skutkiem wstecznym przez władze włoskie — Usługi w zakresie międzyregionalnych przewozów autobusowych świadczone w latach 1987 – 2003 — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym — Utrzymanie zobowiązań z zakresu usług publicznych — Przyznanie rekompensaty — Rozporządzenie (EWG) nr 1191/69]

29

2016/C 136/41

Sprawa T-79/14: Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2016 r. – Secop/Komisja (Pomoc państwa — Ratowanie zagrożonych przedsiębiorstw — Pomoc w formie gwarancji państwa — Decyzja uznająca pomoc za zgodną z rynkiem wewnętrznym — Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego — Poważne trudności — Uprawnienia procesowe zainteresowanych stron)

29

2016/C 136/42

Sprawa T-538/14: Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2016 r. – Peri/OHIM (Multiprop) [Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie wspólnotowego słownego znaku towarowego Multiprop — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 — Obowiązek uzasadnienia]

30

2016/C 136/43

Sprawa T-557/14: Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2016 r. – BrandGroup/OHIM – Brauerei S. Riegele, Inh. Riegele (SPEZOOMIX) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego SPEZOOMIX — Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy Spezi — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

30

2016/C 136/44

Sprawa T-675/14: Wyrok Sądu z dnia 3 marca 2016 r. – Hiszpania/Komisja (EFOGR — Sekcja Gwarancji — EFRG i EFRROW — Wydatki wyłączone z finansowania — Wydatki poniesione przez Hiszpanię — Ryczałtowe korekty finansowe — Jednorazowe korekty finansowe — Objęcie korektą finansową okresu po powiadomieniu przewidzianym w art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 885/2006)

31

2016/C 136/45

Sprawa T-778/14: Wyrok Sądu z dnia 3 marca 2016 r. – Ugly/OHIM – Group Lottuss (COYOTE UGLY) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego COYOTE UGLY — Względne podstawy odmowy rejestracji — Wygaśnięcie prawa do wcześniejszego słownego wspólnotowego znaku towarowego — Artykuł 8 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Brak niezarejestrowanego znaku towarowego — Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 — Brak powszechnie znanego znaku towarowego w rozumieniu art. 6 bis konwencji paryskiej i znaku towarowego — Artykuł 8 ust. 2 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009]

32

2016/C 136/46

Sprawa T-846/14: Wyrok Sądu z dnia 21 stycznia 2016 r. – Spokey/OHIM – Leder Jaeger (SPOKeY) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Graficzny wspólnotowy znak towarowy SPOKeY — Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy SPOOKY — Częściowe unieważnienie prawa do znaku — Artykuł 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 — Badanie materiału dowodowego — Artykuł 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009]

32

2016/C 136/47

Sprawa T-61/15: Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2016 r. – 1&1 Internet/OHIM – Unoe Bank (1e1) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego 1e1 — Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy UNO E i wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy unoe — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

33

2016/C 136/48

Sprawy połączone od T-279/15 do T-282/15: Wyrok Sądu z dnia 23 lutego 2016 r. – Pirelli Tyre/OHIM (Bieżniki opon i in.) (Wzór wspólnotowy — Wzory wspólnotowe przedstawiające bieżniki opon i opony pneumatyczne do kół pojazdów — Brak wniosku o przedłużenie rejestracji i wykreślenie wzoru wspólnotowego po upływie okresu rejestracji — Żądanie przywrócenia stanu poprzedniego i wniosek o przedłużenie rejestracji wzoru wspólnotowego)

34

2016/C 136/49

Sprawa T-82/15: Postanowienie Sądu z dnia 15 lutego 2016 – InAccess Networks Integrated Systems/Komisja [Siódmy program ramowy Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013) — Umowa o udzielenie dotacji na projekt ATRACO — Noty debetowe i decyzje zawarte w pismach — Umorzenie postępowania w części — Umowny charakter sporu — Częściowa niedopuszczalność]

34

2016/C 136/50

Sprawa T-296/15: Postanowienie Sądu z dnia 16 lutego 2016 r. – Industrias Químicas del Vallés/Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności — Środki ochrony roślin — Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/408 — Ustanowienie wykazu substancji kwalifikujących się do zastąpienia — Wpisanie metaxylu do tego wykazu — Brak indywidualnego oddziaływania — Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych — Niedopuszczalność]

35

2016/C 136/51

Sprawa T-33/16: Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2016 r. – TestBioTech/Komisja

36

2016/C 136/52

Sprawa T-80/16: Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2016 r. – Shire Pharmaceuticals Ireland/EMA

37

2016/C 136/53

Sprawa T-82/16: Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2016 r. – International Gaming Projects/EUIPO – adp Gauselmann (TRIPLE EVOLUTION)

38

2016/C 136/54

Sprawa T-85/16: Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2016 r. – Shoe Branding Europe/EUIPO – adidas (Położenie dwóch równoległych pasków na bucie)

39

2016/C 136/55

Sprawa T-86/16: Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2016 r. – Codorníu/EUIPO – Bodegas Altun (ANA DE ALTUN)

40

2016/C 136/56

Sprawa T-87/16: Skarga wniesiona w dniu 26 lutego 2016 r. – Eurofast/Komisja

40

2016/C 136/57

Sprawa T-88/16: Skarga wniesiona w dniu 26 lutego 2016 r. – Opko Ireland Global Holdings/EUIPO – Teva Pharmaceutical Industries (ALPHAREN)

41

2016/C 136/58

Sprawa T-91/16: Skarga wniesiona w dniu 29 lutego 2016 r. – Włochy/Komisja

42

2016/C 136/59

Sprawa T-93/16: Skarga wniesiona w dniu 26 lutego 2016 r. – Rheinmetall Waffe Munition/EUIPO (VANGUARD)

43

2016/C 136/60

Sprawa T-98/14: Postanowienie Sądu z dnia 2 marca 2016 r. – Société générale/Komisja

44

2016/C 136/61

Sprawa T-646/14: Postanowienie Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – Micula i in./Komisja

44

2016/C 136/62

Sprawa T-843/14: Postanowienie Sądu z dnia 15 lutego 2016 r. – Gascogne Sack Deutschland i Gascogne/Unia Europejska

44

2016/C 136/63

Sprawa T-58/15: Postanowienie Sądu z dnia 16 lutego 2016 r. – Ludwig Bertram/OHIM – Seni Vita (Sanivita)

45

2016/C 136/64

Sprawa T-177/15: Postanowienie Sądu z dnia 15 lutego 2016 r. – Grandel/OHIM – Beautyge Beauty Group (Beautygen)

45

 

Sąd do spraw Służby Publicznej

2016/C 136/65

Sprawa F-3/15: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 2 marca 2016 r. – Frieberger i Vallin/Komisja (Służba publiczna — Urzędnicy — Emerytury i renty — Reforma regulaminu pracowniczego — Rozporządzenie nr 1023/2013 — Artykuł 22 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego — Podwyższenie wieku emerytalnego — Zwrot składek na system emerytalny Unii — Artykuł 26 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego — Ponowne ustalenie liczby dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury)

46

2016/C 136/66

Sprawa F-59/15: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 2 marca 2016 r. – FY/Komisja (Służba publiczna — Członek personelu tymczasowego — Odprawa — Artykuł 12 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego — Zakończenie służby)

47

2016/C 136/67

Sprawa F-60/15: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 2 marca 2016 r. – Molina/OHIM (Służba publiczna — Członek personelu tymczasowego — Personel OHIM — Umowa na czas określony zawierająca klauzulę o swym rozwiązaniu — Klauzula przewidująca zakończenie umowy w przypadku, gdy pracownik nie zostanie wpisany na listę rezerwy kadrowej konkursu — Rozwiązanie umowy na podstawie klauzuli rozwiązującej — Data wejścia w życie klauzuli rozwiązującej — Konkursy otwarte OHIM/AD/01/13 i OHIM/AST/02/13)

47

2016/C 136/68

Sprawa F-83/15: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 1 marca 2016 r. – Pujante Cuadrupani/GSA (Służba publiczna — Zatrudnienie — Członek personelu tymczasowego — Zwolnienie po okresie próbnym — Skarga o stwierdzenie nieważności skierowana jednocześnie przeciwko decyzji o zwolnieniu i potwierdzającej decyzji o zwolnieniu — Dopuszczalność — Artykuł 14 ust. 3 WZIP — Nadużycie władzy i procedury — Oczywisty błąd w ocenie — Prawo do obrony — Zasięgnięcie opinii wspólnego komitetu ds. ocen — Opinia wydana w oparciu o badanie dokumentów na piśmie, bez wysłuchania skarżącego — Brak naruszenia prawa do obrony)

48

2016/C 136/69

Sprawa F-84/15: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 2 marca 2016 r. – Loescher/Rada (Służba publiczna — Urzędnicy — Przedstawiciel związkowy — Oddanie do dyspozycji organizacji związkowej lub zawodowej — Postępowanie w sprawie awansu w 2014 r. — Decyzja o nieawansowaniu skarżącego — Artykuł 45 regulaminu pracowniczego — Porównanie osiągnięć — Brak mającego podstawę w regulaminie pracowniczym obowiązku ustanowienia szczególnej metody porównywania osiągnięć personelu oddanego do dyspozycji organizacji związkowej lub zawodowej — Uwzględnienie sprawozdań z oceny — Ocena poziomu sprawowanej odpowiedzialności — Środki dowodowe — Kontrola oczywistego błędu w sprawie oceny)

49

2016/C 136/70

Sprawa F-25/13: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 26 lutego 2016 r. – McArdle/Komisja

49

2016/C 136/71

Sprawa F-56/13: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 26 lutego 2016 r. – McArdle/Komisja

49

2016/C 136/72

Sprawa F-29/14: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 26 lutego 2016 r. – Wiśniewski/Komisja

50

2016/C 136/73

Sprawa F-38/15: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 7 marca 2016 r. – FJ/Parlament

50

 

Sprostowania

2016/C 136/74

Sprostowanie do skargi wniesionej w dniu 22 grudnia 2015 r. – EDF/Komisja (Sprawa T-747/15) ( Dz.U. C 78 z 29.2.2016 )

51

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2016/C 136/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 118 z 4.4.2016

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 111 z 29.3.2016

Dz.U. C 106 z 21.3.2016

Dz.U. C 98 z 14.3.2016

Dz.U. C 90 z 7.3.2016

Dz.U. C 78 z 29.2.2016

Dz.U. C 68 z 22.2.2016

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/2

Postanowienie Trybunału (czwarta izba) z dnia 21 stycznia 2016 r. – Alcoa Trasformazioni Srl/Komisja Europejska, Republika Włoska

(Sprawa C-604/14 PP) (1)

((Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Pomoc państwa - Pomoc przyznana przez Republikę Włoską na rzecz d’Alcoa Trasformazioni Srl - Zwrot przez Fundusz Wyrównawczy części kosztów energii elektrycznej zafakturowanej na tę spółkę przez jej dostawcę - Niezgodność ze wspólnym rynkiem - Korzyść - Obowiązek Komisji Europejskiej przeprowadzenia oceny gospodarczej))

(2016/C 136/02)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Alcoa Trasformazioni Srl (przedstawiciele: O. W. Brouwer, advocaat, T. Salonico i M. Siragusa, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci i É. Gippini Fournie, pełnomocnicy), Republika Włoska

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Alcoa Trasformazioni Srl zostaje obciążona kosztami.

(1)  Dz.U. C 89 z 16.03.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/2

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 21 stycznia 2016 r. – Internationaler Hilfsfonds eV/Komisja Europejska

(Sprawa C-103/15P) (1)

((Odwołanie - Dostęp do dokumentów instytucji Unii Europejskiej - Działania podejmowane w dziedzinach interesujących kraje rozwijające się - Odmowa dostępu do niektórych dokumentów należących do akt sprawy dotyczących umowy „LIEN 97-2011” - Wykonanie wyroku Sądu))

(2016/C 136/03)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Internationaler Hilfsfonds eV (przedstawiciel: H.-H. Heyland, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Costa de Oliveira i T. Scharf, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Internationaler Hilfsfonds eV pokrywa koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 302 z 14.9.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/3

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z 4 lutego 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione Tributaria Provinciale di Torino – Włochy) – Véronique Baudinet i in./Agenzia delle Entrate – Direzione Provinciale I di Torino

(Sprawa C-194/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuły 63 TFUE i 65 TFUE - Swobodny przepływ kapitału - Artykuł 49 TFUE - Swoboda przedsiębiorczości - Podatki bezpośrednie - Opodatkowanie dywidend - Dwustronna umowa o zapobieganiu podwójnego opodatkowania - Podwójne opodatkowanie w wymiarze prawnym))

(2016/C 136/04)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Commissione Tributaria Provinciale di Torino

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Véronique Baudinet, Adrien Boyer, Pauline Boyer, Edouard Boyer

Druga strona postępowania: Agenzia delle Entrate – Direzione Provinciale I di Torino

Sentencja

Artykuły 49 TFUE, 63 TFUE i 65 TFUE należy interpretować w ten sposób, że postanowienia te nie stoją na przeszkodzie dla przepisów państwa członkowskiego takich jak uregulowanie rozpatrywane w postępowaniu głównym, zgodnie z którym, w sytuacji gdy rezydent tego państwa członkowskiego będący akcjonariuszem spółki z siedzibą w innym państwie członkowskim otrzymuje od tej spółki dywidendy opodatkowane w tych dwóch państwach członkowskich, nie dochodzi do uniknięcia podwójnego opodatkowania w państwie członkowskim zamieszkania akcjonariusza poprzez przyznanie kredytu podatkowego w wysokości równej co najmniej kwocie podatku pobranej w państwie członkowskim źródła tych dywidend.

(1)  Dz.U. C 245 z 27.7.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/4

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 4 lutego 2016 r. – Emsibeth SpA/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa C-251/15 P) (1)

([Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie do rejestracji graficznego znaku towarowego Nael - Sprzeciw właściciela wcześniejszego słownego wspólnotowego znaku towarowego Mc Neal - Odmowa rejestracji - Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) - Ustalenie właściwego kręgu odbiorców - Ocena poziomu uwagi właściwego kręgu odbiorców - Ocena porównania towarów, podobieństwa oznaczeń i prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd])

(2016/C 136/05)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Emsibeth SpA (przedstawiciel: A. Arpaia, avvocato)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje w części odrzucone i w pozostałym zakresie oddalone.

2)

Emsibeth SpA pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 311 z 21.09.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/4

Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 20 stycznia 2016 r. – Skype Ultd/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Sky plc, dawniej British Sky Broadcasting Group plc, Sky IP International Ltd

(Sprawa C-382/15 P) (1)

((Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Umorzenie postępowania))

(2016/C 136/06)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Skype Ultd (przedstawiciele: A. Carboni, M. Browne, solicitors)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: P. Bullock, pełnomocnik), Sky plc, dawniej British Sky Broadcasting Group plc, Sky IP International Ltd (przedstawiciele: D. Rose i J. Curry, solicitors)

Sentencja

1)

Postępowanie w sprawie odwołania zostaje umorzone.

2)

Skype Ultd zostaje obciążona kosztami niniejszego postępowania.

(1)  Dz.U. C 354 z 26.10.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/5

Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 20 stycznia 2016 r. – Skype Ultd/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Sky plc, dawniej British Sky Broadcasting Group plc, Sky IP International Ltd

(Sprawa C-383/15 P) (1)

((Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Umorzenie postępowania))

(2016/C 136/07)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Skype Ultd (przedstawiciele: A. Carboni, M. Browne, solicitors)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: P. Bullock, pełnomocnik), Sky plc, dawniej British Sky Broadcasting Group plc, Sky IP International Ltd (przedstawiciele: D. Rose i J. Curry, solicitors)

Sentencja

1)

Postępowanie w sprawie odwołania zostaje umorzone.

2)

Skype Ultd zostaje obciążona kosztami niniejszego postępowania.

(1)  Dz.U. C 354 z 26.10.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/5

Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 20 stycznia 2016 r. – Skype Ultd/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Sky plc, dawniej British Sky Broadcasting Group plc, Sky IP International Ltd

(Sprawa C-384/15 P) (1)

((Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Umorzenie postępowania))

(2016/C 136/08)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Skype Ultd (przedstawiciele: A. Carboni, M. Browne, solicitors)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: P. Bullock, pełnomocnik), Sky plc, dawniej British Sky Broadcasting Group plc, Sky IP International Ltd (przedstawiciele: D. Rose i J. Curry, solicitors)

Sentencja

1)

Postępowanie w sprawie odwołania zostaje umorzone.

2)

Skype Ultd zostaje obciążona kosztami niniejszego postępowania.

(1)  Dz.U. C 354 z 26.10.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/6

Postanowienie Trybunału siódma izba) z dnia 13 stycznia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Itzehoe – Niemcy) – Raiffeisen Privatbank Liechtenstein AG/Gerhild Lukath

(Sprawa C-397/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Konwencja rzymska o prawie właściwym dla zobowiązań umownych - Pierwszy protokół w sprawie wykładni konwencji rzymskiej przez Trybunał Sprawiedliwości - Artykuł 1 i art. 2 lit. a) i b) - Sądy krajowe mające możliwość wystąpienia do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym - Oczywisty brak właściwości Trybunału))

(2016/C 136/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Itzehoe

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Raiffeisen Privatbank Liechtenstein AG

Strona pozwana: Gerhild Lukath

Przy udziale: Rüdigera Boya, Boy Finanzberatung GmbH, Christiana Maibauma, Vienna-Life Lebensversicherung AG, Franka Webera

Sentencja

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest oczywiście niewłaściwy dla udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne przedstawione przez Landgericht Itzehoe (sąd okręgowy w Itzehoe, Niemcy) postanowieniem z dnia 15 czerwca 2015 r. w sprawie C-397/15.

(1)  Dz.U. C 320 z 28.9.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/6

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 28 stycznia 2015 r. w sprawie T-655/13, Enercon GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 14 kwietnia 2015 r. przez Enercon GmbH

(Sprawa C-170/15 P)

(2016/C 136/10)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Enercon GmbH (przedstawiciel: R. Böhm, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Postanowieniem z dnia 21 stycznia 2016 r. Trybunał (szósta izba) w części odrzucił odwołanie i w pozostałym zakresie je oddalił, a także nakazał wnoszącej odwołanie pokrycie własnych kosztów.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia (Włochy) w dniu 31 grudnia 2015 r. – Malpensa Logistica Europa SpA/SEA – Società Esercizi Aeroportuali SpA

(Sprawa C-701/15)

(2016/C 136/11)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Malpensa Logistica Europa SpA

Strona pozwana: SEA – Società Esercizi Aeroportuali SpA

Pytania prejudycjalne

Czy art. 7 dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (1) – poddający przepisom o wspólnotowych zamówieniach publicznych działalność związaną z eksploatacją obszaru geograficznego w celu udostępniania przewoźnikom powietrznym, określoną w orzecznictwie krajowym przypomnianym w pkt 6.4 i 6.5, stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, takim jak art. 4 i 11 rozporządzenia ustawodawczego nr 18/1999, które nie przewidują uprzedniego przeprowadzenia otwartego przetargu w wypadku każdego przyznania powierzchni przeznaczonej na te cele, chociażby chodziło o przyznanie tymczasowe?

(1)  Dyrektywa 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynująca procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (Dz.U.L 134, s. 1).

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel (Belgia) w dniu 4 stycznia 2016 r. – Lucio Cesare Aquino/Belgische Staat

(Sprawa C-3/16)

(2016/C 136/12)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hof van beroep te Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Lucio Cesare Aquino

Strona pozwana: Belgische Staat

Pytania prejudycjalne

1)

Czy w związku ze stosowaniem orzecznictwa Trybunału w sprawie Köbler (wyrok z 30 września 2003 r., C-224/01) (1) i Traghetti del Mediterraneo (wyrok z 13 czerwca 2006 r., C-173/03) (2) odnoszącego się do odpowiedzialności państwa za nieprawidłowe działanie sądów związane z naruszaniem prawa Unii, sądem orzekającym w ostatniej instancji jest sąd, którego orzeczenia w ramach skargi kasacyjnej nie podlegają weryfikacji, ponieważ stosując krajowe zasady prawa procesowego powstaje niewzruszalne domniemanie, iż skarżący, który w postępowaniu kasacyjnym złożył pismo, wycofał skargę kasacyjną?

2)

Czy – również w świetle art. 47 akapit 2 i 52 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (3) – zgodne jest z art. 267 akapit 3 TFUE jest to, że sąd krajowy, który zgodnie z tym postanowieniem traktatu zobowiązany jest skierować do Trybunału pytanie prejudycjalne, odrzuca złożony w tym celu wniosek jedynie z tego względu, że został on złożony w piśmie, które wedle stosowanego prawa procesowego nie może zostać uwzględnione w związku ze zbyt późnym złożeniem?

3)

Czy w przypadku, w którym sąd powszechny najwyższej instancji pozostawia bez dalszego biegu wniosek o przedłożenie pytania prejudycjalnego, należy przyjąć, że – również w świetle art. 47 akapit 2 i 52 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – ma miejsce naruszenie art. 267 akapit 3 TFUE, jeżeli sąd ten odrzuca wniosek uzasadniając to jedynie w ten sposób, że pytanie nie zostało przedstawione, „ponieważ wniesienie sprawy z powodu dotyczącego postępowania przed Hof jest niedopuszczalne”?

(1)  EU:C:2003:513

(2)  EU:C:2006:391

(3)  Dz.U. 2000, C 364, s. 1.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgerichts Kehl (Niemcy) w dniu 7 stycznia 2016 r. – Postępowanie karne przeciwko A

(Sprawa C-9/16)

(2016/C 136/13)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgerichts Kehl

Strona w postępowaniu głównym

A

Druga strona postępowania: Staatsanwaltschaft Offenburg

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 67 ust. 2 TFUE, a także art. 20 i 21 rozporządzenia nr 562/2006 ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeksu granicznego Schengen) (1) czy też inne przepisy unijne należy interpretować w taki sposób, że sprzeczny jest z nimi taki przepis krajowy, który, w sytuacji, gdy nie doszło do przewidzianego w art. 23 i nast. kodeksu granicznego Schengen tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, przyznaje organom policyjnym danego kraju uprawnienie do ustalania – w strefie 30 kilometrów w głąb kraju, licząc od granicy lądowej tego państwa z innymi państwami, które są stronami Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (2), w celu zapobiegania nielegalnemu wjazdowi na terytorium tego państwa i udaremniania go, a także zapobiegania pewnym zagrożonym karą czynom stanowiącym zagrożenie dla bezpieczeństwa granic czy też sprawowania ich ochrony lub też takim czynom popełnianym w związku z przekraczaniem granicy – tożsamości każdej osoby, niezależnie od jej zachowania i tego, czy zachodzą szczególne okoliczności?

2)

Czy art. 67 ust. 2 TFUE, a także art. 20 i 21 rozporządzenia nr 562/2006 ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeksu granicznego Schengen) czy też inne przepisy unijne należy interpretować w taki sposób, że sprzeczny jest z nimi taki przepis krajowy, który, w sytuacji, gdy nie doszło do przewidzianego w art. 23 i nast. kodeksu granicznego Schengen tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, przyznaje organom policyjnym danego kraju – w celu zapobiegania nielegalnemu wjazdowi na terytorium tego państwa i udaremniania go – uprawnienie do dokonywania w pociągach i na urządzeniach kolei tego kraju krótkoterminowych zatrzymań i przesłuchań, domagania się przedstawienia dokumentów poświadczających tożsamość czy też upoważniających do przekroczenia granicy, którymi legitymuje się dana osoba, a także – dokonywania kontroli wzrokowej przewożonych przez nią przedmiotów, jeśli istotne informacje o okolicznościach faktycznych czy też doświadczenia straży granicznej pozwalają domniemywać, że te pociągi czy też urządzenia kolejowe są wykorzystywane do nielegalnego wjazdu dokonywanego z terytorium państwa, które jest stroną Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r.?

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz.U. L 105, s. 1)

(2)  Konwencja Wykonawcza do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 roku między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach z dnia 19 czerwca 1990 r. (Dz.U. 2000 L 239, s. 19, Polskie wydanie specjalne: Rozdział 19 Tom 002 s. 9–52)

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa – CAAD) (Portugalia) w dniu 18 stycznia 2016 r. – Santogal M-Comércio e Reparação de Automóveis Lda/Autoridade Tributária e Aduaneira

(Sprawa C-26/16)

(2016/C 136/14)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa – CAAD)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Santogal M-Comércio e Reparação de Automóveis Lda

Strona pozwana: Autoridade Tributária e Aduaneira

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE (1) z dnia 28 listopada 2006 r. stoi na przeszkodzie temu, by przepisy krajowe [art. 1 lit. e) i art. 14 lit. b) systemu podatkowego VAT w transakcjach wewnątrzwspólnotowych] wymagały dla uznania zwolnienia z podatku VAT dotyczącego dokonywanej odpłatnie dostawy nowych środków transportu, transportowanych przez nabywcę z terytorium krajowego do innego państwa członkowskiego, by nabywca miał siedzibę lub miejsce zamieszkania w tamtym państwie członkowskim?

2)

Czy art. 138 ust. 2 lit a) dyrektywy Rady 2006/112/WE stoi na przeszkodzie odmowie przyznania zwolnienia w państwie członkowskim, z którego wyjechał transport, w sytuacji gdy nabyty środek transportu został przetransportowany do Hiszpanii, gdzie otrzymał rejestrację turystyczną o charakterze tymczasowym, objętą zasadami opodatkowania określonymi w art. 8–11, 13 i 15 hiszpańskiego Real Decreto nr 1571/1993 z dnia 10 września?

3)

Czy art. 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE stoi na przeszkodzie wymaganiu zapłaty podatku VAT od dostawcy nowego środka transportu, w sytuacji gdy nie zostało wykazane, czy rejestracja turystyczna dobiegła końca na jeden ze sposobów określonych w art. 11 i 15 hiszpańskiego Real Decreto nr 1571/1993 z dnia 10 września, ani czy podatek VAT został lub będzie zapłacony w następstwie końca ważności tej rejestracji?

4)

Czy art. 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE oraz zasady pewności prawa, proporcjonalności i ochrony uzasadnionych oczekiwań stoją na przeszkodzie wymaganiu zapłaty podatku VAT od dostawcy nowego środka transportu wysłanego do innego państwa członkowskiego, w sytuacji gdy:

—

nabywca przed wysyłką poinformował dostawcę, że ma miejsce zamieszkania w państwie członkowskim przeznaczenia i okazał mu dokument poświadczający, że został mu przyznany w tym państwie członkowskim numer identyfikacyjny cudzoziemca, w którym wskazano miejsce zamieszkania w tym państwie członkowskim, inne niż to, które on sam twierdził, że ma;

—

nabywca przedstawił w późniejszym czasie dostawcy dokumenty poświadczające, że nabyty środek transportu został poddany przeglądowi technicznemu w państwie członkowskim przeznaczenia i otrzymał tam rejestrację turystyczną;

—

nie wykazano, że dostawca współdziałał z nabywcą w celu uniknięcia zapłaty podatku VAT;

—

organy celne nie zgłaszały żadnych zastrzeżeń wobec anulowania deklaracji celnej pojazdu na podstawie dokumentów znajdujących się w posiadaniu dostawcy?

(1)  Dz.U. L 347, s. 1.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Stralsund (Niemcy) w dniu 18 stycznia 2016 r. – HanseYachts AG/Port D’Hiver Yachting SARL, Société Maritime Côte D’Azur, Compagnie Generali IARD SA

(Sprawa C-29/16)

(2016/C 136/15)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Stralsund

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: HanseYachts AG

Strona pozwana: Port D’Hiver Yachting SARL, Société Maritime Côte D’Azur, Compagnie Generali IARD SA

Pytania prejudycjalne

Jeżeli prawo procesowe państwa członkowskiego przewiduje samodzielne postępowanie dowodowe, w którym na zarządzenie sądu zasięgana jest opinia biegłego (tutaj: expertise judiciaire prawa francuskiego), i jeżeli w tym państwa prowadzone jest takie postępowanie, i następnie w tym samym państwie członkowskim wszczynane jest postępowanie sporne między tymi samymi stronami opierające się na wynikach samodzielnego postępowania dowodowego:

Czy w tym przypadku już samo pismo, za pośrednictwem którego wszczęte zostało odrębne postępowanie dowodowe stanowi „dokument wszczynający postępowanie albo dokument równorzędny” w rozumieniu art. 30 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 44/2001 (1), za pośrednictwem którego wszczęte zostało postępowanie sporne? Czy też pismo, za pośrednictwem którego zostało wszczęte postępowanie sporne należy zaklasyfikować jako „dokument wszczynający postępowanie albo dokument równorzędny”?

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, Dz.U. 2001 L 12, s.1.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 18 stycznia 2016 r. – Visser Vastgoed Beleggingen BV/Raad van de gemeente Appingedam

(Sprawa C-31/16)

(2016/C 136/16)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Raad van State

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Visser Vastgoed Beleggingen BV.

Strona pozwana: Raad van de gemeente Appingedam.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy pojęcie „usługa” w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2006/123/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że handel detaliczny w postaci sprzedaży towarów takich jak obuwie i odzież na rzecz konsumentów stanowi usługę, w stosunku do której na podstawie art. 2 ust. 1 dyrektywy 2006/123 zastosowanie znajdują przepisy tejże dyrektywy?

2)

Celem uregulowania wskazanego w pkt 8 [streszczenia wniosku prejudycjalnego] jest utrzymanie jakości życia w centrum miasta i zapobieganie pustostanom w śródmieściu poprzez niedopuszczanie określonych rodzajów handlu detalicznego, obejmujących między innymi sprzedaż obuwia i odzieży, na obszarze położonym poza centrum miasta. Czy z uwagi na treść motywu 9 dyrektywy 2006/123 przepis zawierający takie uregulowanie nie znajduje się poza zakresem stosowania tej dyrektywy, gdyż takie przepisy należy uznać za „przepisy dotyczące […] planowania przestrzennego […], które szczegółowo nie dotyczą działalności usługowej lub nie mają na nią szczególnego wpływu, ale które powinny być przestrzegane przez usługodawców w trakcie prowadzenia ich działalności gospodarczej w ten sam sposób jak przez osoby fizyczne działające prywatnie”?

3)

Czy dla stwierdzenia występowania transgranicznego stanu faktycznego wystarcza, że nie można wykluczyć, iż przedsiębiorstwo handlu detalicznego z innego państwa członkowskiego może w tym miejscu utworzyć placówkę sprzedaży lub też usługobiorca przedsiębiorstwa handlu detalicznego może pochodzić z innego państwa członkowskiego, czy też dla potrzeb tegoż stwierdzenia muszą występować faktyczne oznaki wskazujące na taką możliwość?

4)

Czy rozdział III dyrektywy 2006/123 (Swoboda przedsiębiorczości dla usługodawców) znajduje zastosowanie do sytuacji o charakterze wyłącznie wewnętrznym, czy też przy ocenie kwestii, czy rozdział ten znajduje zastosowanie, stosuje się orzecznictwo Trybunału dotyczące postanowień traktatów w zakresie swobody przedsiębiorczości i swobodnego przepływu usług w sytuacjach o charakterze wyłącznie wewnętrznym?

5

a)

Czy uregulowanie ujęte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, takie jak wskazane w pkt 8, jest objęte zakresem stosowania pojęcia „wymóg” w rozumieniu art. 4 pkt 7 oraz art. 14 pkt 5 dyrektywy 2006/123 a nie zakresem stosowania pojęcia „system zezwoleń” w rozumieniu art. 4 pkt 6 oraz art. 9 i 10 dyrektywy 2006/123?

b)

Czy – w wypadku gdy uregulowanie, takie jak wskazane w pkt 8, jest objęte zakresem pojęcia „wymóg” – na przeszkodzie jego przyjęciu przez administrację gminy stoi art. 14 pkt 5 dyrektywy 2006/123, czy też – w wypadku gdy uregulowanie to jest objęte zakresem pojęcia „system zezwoleń” – na przeszkodzie przyjęciu takiego uregulowania przez administrację gminy stoją art. 9 i 10 dyrektywy 2006/123?

6)

Czy uregulowanie, takie jak wskazane w pkt 8, jest objęte zakresem stosowania art. 34–36 TFUE lub art. 49–55 TFUE, a jeśli tak, to czy znajdują zastosowanie wyjątki dopuszczone przez Trybunał, o ile przesłanki ich stosowania są spełnione w sposób zgodny z zasadą proporcjonalności?

(1)  Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 376, s. 36).

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 6 de Alicante (Hiszpania) w dniu 21 stycznia 2016 r. – Manuel González Poyato y Ana Belén Tovar García/Banco Popular Español S.A.

(Sprawa C-34/16)

(2016/C 136/17)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia no 6 de Alicante

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Manuel González Poyato y Ana Belén Tovar García

Strona pozwana: Banco Popular Español S.A.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy, w odniesieniu do umowy kredytu zawartej pomiędzy przedsiębiorcą i konsumentem zawierającej wcześniej ustaloną klauzulę, która nie była przedmiotem indywidualnych negocjacji dotyczącą ograniczenia spadku zwykłej, umownej stawki odsetek (klauzula dolnego progu), która została włączona do umowy w sposób nie do końca jasny i zrozumiały dla konsumenta tak, iż sąd uznaje ją za nieuczciwą, jest zgodna z art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG (1) w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich taka wykładnia pojęcia „nie będą wiążące”, zgodnie z którą stwierdzenie nieuczciwego charakteru takiej klauzuli przez sąd może wiązać się z tym, że świadczenia spełnione w przeszłości przez konsumenta na rzecz przedsiębiorcy w wyniku zastosowania tej klauzuli nie zostaną mu zwrócone?

2)

Czy w przypadku uznania wykładni opisanej powyżej za zgodną z art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 jest zgodna z zawartym w art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 pojęciem „stosowne i skuteczne środki mające na celu zapobieganie stałemu stosowaniu nieuczciwych warunków” taka wykładnia, jak opisana powyżej, w zakresie skutków wynikających ze stwierdzenia nieuczciwego charakteru klauzuli takiej, jak opisana?

3)

Czy w przypadku uznania powyższych wykładni za niezgodne z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 zawsze jest sprzeczne z „wymogami dobrej wiary” włączenie do umowy zawartej pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem klauzul określających główny przedmiot umowy, które zredagowane są w sposób niewystarczająco jasny i zrozumiały, czy też należy oceniać takie naruszenie zasady dobrej wiary biorąc pod uwagę inne okoliczności? Jakie, w tym ostatnim przypadku, okoliczności powinien wziąć pod uwagę sąd krajowy, aby uznać, iż zasada dobrej wiary nie została naruszona, gdy stwierdzi istnienie klauzuli określającej główny przedmiot umowy, która została zredagowana w sposób niezbyt jasny i mało zrozumiały? Czy, w szczególności, można do tych okoliczności zaliczyć istnienie uregulowania krajowego o randze ustawy albo rozporządzenia, które uznaje, w sposób abstrakcyjny, ten rodzaj „klauzul dolnego progu” za zgodny z prawem?

4)

Czy w ramach postępowania takiego, jak niniejsze, które zostało wszczęte wskutek indywidualnego powództwa w celu stwierdzenia nieważności nieprzejrzystej „klauzuli dolnego progu” jest zgodna z pojęciem „nie będą wiążące dla konsumenta” zawartym w art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 taka wykładnia, która ogranicza zwrot kwot uiszczonych przedsiębiorcy przez konsumenta na podstawie przywołanej klauzuli, która została uznana przez sąd za nieuczciwą, gdzie podstawą tej wykładni jest ryzyko poważnych konsekwencji dla ekonomicznego porządku publicznego, jeżeli wyrok wydany przez sąd nie wywołuje skutków powagi rzeczy osądzonej dla innych konsumentów znajdujących się w takiej samej sytuacji?

(1)  Dz.U. L 95, s. 29.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg Antwerpen (Belgia) w dniu 25 stycznia 2016 r. – Argenta Spaarbank NV/Belgische Staat

(Sprawa C-39/16)

(2016/C 136/18)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank van eerste aanleg Antwerpen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Argenta Spaarbank NV

Strona pozwana: Belgische Staat

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 198 pkt 10 WIB92 w brzmieniu obowiązującym dla lat podatkowych 2000 i 2001 narusza art. 4 ust. 2 dyrektywy Rady 90/435/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (1), w zakresie w jakim stanowi on, że odsetki nie są uważane za koszty uzyskania przychodu do wysokości równej kwocie dywidend podlegających zwolnieniu na podstawie art. 202–204 WIB92, otrzymanych przez spółkę z udziałów, których w chwili zbycia nie posiadała nieprzerwanie przez okres co najmniej jednego roku, bez rozróżnienia, czy wskazany ciężar odsetek ma związek z udziałem (lub jego finansowaniem), z którego zostały pobrane dywidendy podlegające zwolnieniu?

2)

Czy art. 198 pkt 10 WIB92 w brzmieniu obowiązującym dla lat podatkowych 2000 i 2001 stanowi przepis mający na celu zapobieganie oszustwom i nadużyciom w rozumieniu art. 1 ust. 2 dyrektywy Rady 90/435/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich, a jeśli tak, to czy w tym wypadku art. 198 pkt 10 WIB92 wykracza poza miarę konieczną do zapobiegania oszustwom i nadużyciom, w zakresie w jakim stanowi on, że odsetki nie są uważane za koszty uzyskania przychodu do wysokości równej kwocie dywidend podlegających odliczeniu na podstawie art. 202–204, otrzymanych przez spółkę z udziałów, których w chwili zbycia nie posiadała nieprzerwanie przez okres co najmniej jednego roku, bez rozróżnienia, czy wskazany ciężar odsetek ma związek z udziałem (lub jego finansowaniem), z którego zostały pobrane dywidendy podlegające odliczeniu?

(1)  Dyrektywa Rady 90/435/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich, Dz.U. L 225, s. 6.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresný súd Dunajská Streda (Słowacja) w dniu 27 stycznia 2016 r. – ERGO Poist’ovňa, a. s./Alžbeta Barlíková

(Sprawa C-48/16)

(2016/C 136/19)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Okresný súd Dunajská Streda

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: ERGO Poist’ovňa, a. s.

Strona pozwana: Alžbeta Barlíková

Pytania prejudycjalne

1)

Czy wyrażenie „umowa między osobą trzecią a zleceniodawcą nie będzie wykonana” w art. 11 dyrektywy Rady z dnia 18 grudnia 1986 r. (1) w sprawie koordynacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do przedstawicieli handlowych działających na własny rachunek (86/653/EWG, zwanej dalej „dyrektywą 86/653”) należy interpretować w ten sposób, iż oznacza ono:

a)

całkowite niewykonanie umowy, czyli że ani zleceniodawca, ani osoba trzecia nie wykonali świadczenia przewidzianego w umowie, lub

b)

również częściowe niewykonanie umowy, czyli że na przykład nie zostanie osiągnięta ustalona wielkość sprzedaży lub ewentualnie umowa nie zostanie utrzymana w mocy do końca przewidzianego okresu?

2)

Jeżeli prawidłowa jest wykładnia, o której mowa w pytaniu pierwszym lit. b), to czy art. 11 ust. 2 dyrektywy 86/653 należy interpretować w ten sposób, że nie stanowi odstępstwa ze szkodą dla przedstawiciela handlowego takie postanowienie umowy agencyjnej, zgodnie z którym przedstawiciel handlowy musi zwrócić odpowiednią część swojej prowizji, jeżeli umowa pomiędzy zleceniodawcą a osobą trzecią nie jest wykonywana w przewidzianym zakresie lub w zakresie określonym umową agencyjną?

3)

Czy w przypadkach takich jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, przy ocenie „okoliczności, za które odpowiedzialność ponosi zleceniodawca” w rozumieniu art. 11 ust. 1 tiret drugi dyrektywy 86/653, należy:

a)

zbadać wyłącznie okoliczności prawne bezpośrednio prowadzące do rozwiązania umowy (np. że umowa wygasła w następstwie niespełnienia wynikających z niej obowiązków przez osobę trzecią), czy też

b)

należy zbadać również to, czy owe okoliczności prawne nie były wynikiem zachowań zleceniodawcy w stosunkach prawnych ze wspomniana osobą trzecią, które spowodowały utratę zaufania tej osoby trzeciej do zleceniodawcy i w konsekwencji naruszenie przez nią zobowiązań wynikających z umowy ze zleceniodawcą?

(1)  Dz.U. L 382, s. 17; wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 6. t. 1, s. 177.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 27 stycznia 2016 r. – Unibet International Limited/Nemzeti Adó- és Vámhivatal Központi Hivatal

(Sprawa C-49/16)

(2016/C 136/20)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Unibet International Limited

Strona pozwana: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Központi Hivatal

Pytania prejudycjalne

1.

Czy art. 56 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „TFUE”) należy rozumieć w ten sposób, że jest z nim sprzeczny środek krajowy, zgodnie z którym przepisy krajowe państwa członkowskiego, które przewidują ogłoszenie w razie konieczności licytacji w celu przyznania koncesji lub przyjęcie oferty złożonej w celu uzyskania koncesji, zapewniają teoretyczną możliwość, aby jakikolwiek operator spełniający przesłanki przewidziane prawem – w tym operator z siedzibą w innym państwie członkowskim – uzyskał koncesję na świadczenie usług w zakresie gier losowych online, które nie zostały poddane liberalizacji, bądź to w ramach licytacji publicznej, bądź poprzez złożenie oferty, podczas gdy w rzeczywistości państwo członkowskie, o którym mowa nie ogłasza licytacji w celu przyznania koncesji, świadczący usługę nie ma też w praktyce możliwości złożenia oferty, a mimo to władze państwa członkowskiego stwierdzają, że świadczący usługę dopuścił się naruszenia przepisów prawa z uwagi na świadczenie usług bez zezwolenia wynikającego z koncesji i nakładają na niego karę administracyjną przewidzianą prawem (czasowe zablokowanie dostępu oraz grzywnę w przypadku ponownego naruszenia)?

2.

Czy art. 56 TFUE sprzeciwia się temu, aby państwo członkowskie wprowadziło przepisy hierarchicznie wyższe z punktu widzenia prawa krajowego, przyznające operatorom gier losowych online teoretyczną możliwość świadczenia w sposób transgraniczny usług w zakresie gier losowych online, podczas gdy z uwagi na brak w państwie członkowskim przepisów wykonawczych, niższych hierarchicznie operatorzy nie są w stanie w rzeczywistości uzyskać od władz zezwoleń koniecznych do świadczenia usług?

3.

W zakresie w jakim sąd rozpoznający sprawę główną stwierdzi, wobec odpowiedzi udzielonych na wcześniejsze pytania, że środek krajowy jest sprzeczny z art. 56 TFUE, czy sąd ten będzie działać zgodnie z prawem Unii, jeżeli uzna za sprzeczne z art. 56 TFUE zarówno naruszenie przepisów stwierdzone w decyzjach władz państwa członkowskiego z uwagi na świadczenie usług bez zezwolenia, jak też karę administracyjną nałożoną z tytułu tego naruszenia (czasowe zablokowanie dostępu oraz grzywnę)?

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Noord-Holland (Niderlandy) w dniu 28 stycznia 2016 r. – Stryker EMEA Supply Chain Services BV/Inspecteur van de Belastingdienst/Douane, kantoor Rotterdam Rijnmond

(Sprawa C-51/16)

(2016/C 136/21)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Rechtbank Noord-Holland

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Stryker EMEA Supply Chain Services BV

Strona pozwana: Inspecteur van de Belastingdienst/Douane, kantoor Rotterdam Rijnmond

Pytania prejudycjalne

1)

Czy pozycję 9021 CN [Nomenklatury scalonej] należy interpretować w ten sposób, że śruby implantów, takie jak opisane wyżej w pkt 4, które przeznaczone są wyłącznie do implantacji w ciele człowieka w celu leczenia złamań lub mocowania protez, mogą być klasyfikowane do tej pozycji?

2)

Czy rozporządzenie nr 1212/2014 (1) jest ważne?

(1)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1212/2014 z dnia 11 listopada 2014 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej (Dz.U. L 329, s. 3).

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szombathelyi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 29 stycznia 2016 r. – „SEGRO” Kft./Vas Megyei Kormányhivatal Sárvári Járási Földhivatala

(Sprawa C-52/16)

(2016/C 136/22)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Szombathelyi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„SEGRO” Kft.

Druga strona postępowania: Vas Megyei Kormányhivatal Sárvári Járási Földhivatala

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 49 i 63 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 17 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że postanowienia te stoją na przeszkodzie przepisom krajowym analogicznym do przepisów będących przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, które – bez rozważenia innych kryteriów – ustanawiają obowiązek wykreślenia wpisu praw użytkowania i używania obciążających nieruchomości rolne i które zostały wpisane w imieniu spółek handlowych lub osób fizycznych niebędących bliskimi krewnymi właściciela, nie przewidując jednocześnie obowiązku wypłaty na rzecz uprawnionych z tytułu wygasłych praw użytkowania i używania, odszkodowania za szkody majątkowe, które chociaż nie jest należne w ramach rozliczenia pomiędzy kontrahentami, ma podstawę w ważnych umowach?

2)

Czy art. 49 i 63 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 17 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że postanowienia te stoją na przeszkodzie przepisom krajowym które – bez rozważenia innych kryteriów – ustanawiają obowiązek wykreślenia wpisu praw użytkowania i używania obciążających nieruchomości rolne i które zostały wpisane, na podstawie umów zawartych przed dniem 30 kwietnia 2014 r., w imieniu spółek handlowych lub osób fizycznych niebędących bliskimi krewnymi właściciela, jednocześnie przewidując obowiązek wypłaty na rzecz uprawnionych z tytułu wygasłych praw użytkowania i używania, odszkodowania za szkody majątkowe, które chociaż nie jest należne w ramach rozliczenia pomiędzy kontrahentami, ma podstawę w ważnych umowach?

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice Queen’s Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 10 lutego 2016 r. – Prospector Offshore Drilling SA, Prospector Rig 1 Contracting Company SARL, Prospector Rig 5 Contracting Company SARL, Ensco plc, Ensco Offshore UK Limited, Rowan Companies plc, Rowan Cayman Limited/Her Majesty’s Treasury, Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

(Sprawa C-72/16)

(2016/C 136/23)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court of Justice Queen’s Bench Division (Administrative Court)

Strony w postępowaniu głównym

Strony skarżące: Prospector Offshore Drilling SA, Prospector Rig 1 Contracting Company SARL, Prospector Rig 5 Contracting Company SARL, Ensco plc, Ensco Offshore UK Limited, Rowan Companies plc, Rowan Cayman Limited

Strony pozwane: Her Majesty’s Treasury, Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

Pytania prejudycjalne

1.

Czy art. 49 TFUE, 56 TFUE lub 63 TFUE stoją na przeszkodzie uregulowaniom prawnym, takim jak część 8ZA Corporation Tax Act 2010, regulująca kwestię ulg podatkowych na wydatki, dostępnych w odniesieniu do zysków podlegających opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie osiągniętych przez spółkę świadczącą usługi w zakresie odwiertów w branży naftowej („wykonawcę z branży naftowej”) w wyniku prowadzenia działalności („rozpatrywanej działalności”) związanej z wykorzystywaniem określonego rodzaju aktywów („istotnych aktywów”) nabytych w drodze leasingu od podmiotu „powiązanego” z wykonawcą z branży naftowej, które:

1.1.

dla celów obliczenia wysokości zysków osiągniętych w związku z rozpatrywaną działalnością nakładają ustalony z góry limit dotyczący możliwości odliczenia płatności z tytułu nabycia istotnych aktywów w drodze leasingu od podmiotu powiązanego, ustalany w oparciu o koszt zakupu składnika aktywów nabytego w drodze leasingu;

1.2.

wskazują, że kwota płatności objęta wspomnianym zakazem korzystania z ulgi ze względu na limit może podlegać odliczeniu w odniesieniu do zysków podlegających opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie (jeżeli występują) osiągniętych przez wykonawcę z branży naftowej lub inne spółki w ramach tej samej grupy, które nie zostały osiągnięte z tytułu rozpatrywanej działalności; oraz

1.3.

stosują środek zabezpieczający względem zysków z rozpatrywanej działalności, poprzez zakaz kompensowania kosztów poniesionych w Zjednoczonym Królestwie lub strat poniesionych zarówno w Zjednoczonym Królestwie, jak i poza jego granicami, przez kogokolwiek w ramach grupy wykonawcy z branży naftowej z zyskami osiągniętych z tytułu rozpatrywanej działalności, ale z możliwością kompensowania ich z pozostałymi zyskami (jeżeli występują)?

2.

W szczególności, czy art. 49 TFUE, 56 TFUE lub 63 TFUE stoją na przeszkodzie stosowaniu tego rodzaju uregulowania w okolicznościach, gdy:

2.1.

wykonawca z branży naftowej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Zjednoczonym Królestwie nabywa w drodze leasingu składnik aktywów od spółki powiązanej, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Zjednoczonym Królestwie, która została zawiązana i posiada siedzibę w innym państwie członkowskim; lub

2.2

okoliczności odpowiadają tym opisanym w pkt 2.1 powyżej, a w szczególności wykonawca z branży naftowej to także podmiot zawiązany i posiadający siedzibę we wspomnianym innym państwie członkowskim; lub

2.3

wykonawca z branży naftowej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Zjednoczonym Królestwie jest podmiotem zależnym spółki dominującej ze Zjednoczonego Królestwa, która posiada jeszcze inną spółkę zależną, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, została zawiązana i posiada siedzibę w państwie trzecim, a wykonawca z branży naftowej nabywa składnik aktywów w drodze leasingu od rzeczonej spółki zależnej z państwa trzeciego; lub

2.4.

zachodzi jakakolwiek inna kombinacja siedziby lub mającego zastosowanie systemu podatkowego w odniesieniu do wykonawcy z branży naftowej lub podmiotu finansującego będącego właścicielem aktywów?

3.

Czy odpowiedź na którekolwiek z pytań przedstawionych powyżej byłaby inna, gdyby ogólnie, lub w konkretnym przypadku skarżących, grupy będące właścicielami platform wiertniczych i świadczące usługi w zakresie odwiertów w Zjednoczonym Królestwie nie osiągały żadnych znaczących zysków netto w Zjednoczonym Królestwie poza zyskami z tytułu usług w zakresie odwiertów?

4.

Czy odpowiedź na którekolwiek z pytań przedstawionych powyżej byłaby inna, gdyby celem zaskarżonych przepisów było zapobieganie unikaniu opodatkowania poprzez wdrażanie sztucznie rozdrobnionej struktury korporacyjnej, która nie funkcjonuje niezależnie w żadnych innych realiach gospodarczych poza grupą?

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal administratif de Montreuil (Francja) w dniu 12 lutego 2016 r. – ArcelorMittal Atlantique et Lorraine/Ministre de l’Écologie, du Développement durable et de l'Énergie

(Sprawa C-80/16)

(2016/C 136/24)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal administratif de Montreuil

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ArcelorMittal Atlantique et Lorraine

Strona pozwana: Ministre de l’Écologie, du Développement durable et de l'Énergie

Pytania prejudycjalne

1)

Czy Komisja Europejska, wyłączając w swej decyzji 2011/278/UE (1) z wartości wskaźnika emisyjności dla ciekłego metalu emisje związane z gazami odlotowymi poddanymi recyklingowi w ramach produkcji energii elektrycznej, naruszyła art. 10a ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE (2) dotyczący zasad ustalania wskaźników ex ante, a w szczególności cel w postaci skutecznego odzyskiwania energii z gazów odlotowych oraz możliwość przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w przypadku produkcji energii elektrycznej w oparciu o gazy odlotowe?

2)

Czy opierając się w powyższej decyzji na danych pochodzących z BREF żelazo i stal oraz z LDSD 2007 celem określenia wskaźnika emisyjności dla ciekłego metalu, Komisja naruszyła ciążący na niej obowiązek uwzględnienia najbardziej dokładnych i aktualnych dostępnych dowodów naukowych lub zasadę dobrej administracji?

3)

Czy uwzględnienie przez Komisję Europejską w decyzji 2011/278/UE, jeśli miało ono miejsce, zakładu produkującego jednocześnie rudę spiekaną oraz granulat rudy żelaza wśród instalacji referencyjnych celem określenia wskaźnika emisyjności dla rudy spiekanej może mieć ten skutek, że wartość tego wskaźnika będzie niezgodna z prawem?

4)

Czy Komisja naruszyła obowiązek uzasadnienia wynikający z art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, gdy nie wyjaśniła w sposób szczegółowy w tej decyzji powodów swojego wyboru?

(1)  Decyzja Komisji z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 130, s. 1).

(2)  Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, s. 32).

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd Sofija-grad (Bułgaria) w dniu 12 lutego 2016 r. – „Cheta Aset Rezoljuszyn Byłgarija” OOD/Naczałnik na Mitnica Stoliczna

(Sprawa C-83/16)

(2016/C 136/25)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd Sofija-grad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„Cheta Aset Rezoljuszyn Byłgarija” OOD

Strona przeciwna: Naczałnik na Mitnica Stoliczna

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 161 ust. 5 i art. 210 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (1) z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny należy interpretować w ten sposób, że eksporterem towarów z obszaru celnego Unii jest podmiot mający siedzibę na tym obszarze będący stroną umowy sprzedaży towarów podmiotowi mającemu siedzibę w państwie trzecim, gdy ta umowa stanowi podstawę objęcia towarów procedurą celną wywozu, zgodnie z tym rozporządzeniem?

2)

Czy art. 161 ust. 1 i art. 210 ust. 1 rozporządzenia nr 2913/92 należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym w odniesieniu do środka transportu wodnego (jachtu) z państwem członkowskim jako państwem bandery ma miejsce wywóz i powstaje dług celny w wywozie jedynie na mocy umowy sprzedaży podmiotowi mającemu siedzibę w państwie trzecim i wyrejestrowania tegoż środka transportu wodnego z rejestrów statków tego państwa członkowskiego?

3)

Czy art. 795 ust. 1 akapit trzeci lit. b) rozporządzenia [Komisji] (EWG) nr [2454/93] (2) z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym przy wywozie środka transportu wodnego (jachtu) z państwem członkowskim jako państwem bandery stanowi wystarczający dowód w rozumieniu tego przepisu umowa sprzedaży środka transportu wodnego podmiotowi mającemu siedzibę w państwie trzecim i wyrejestrowanie tegoż środka transportu wodnego z rejestrów statków tego państwa członkowskiego?

4)

Czy z art. 795 ust. 1 akapit trzeci lit. b) i art. 795 ust. 1 akapit czwarty [w związku z] art. 796e ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 2454/93 wynika, że w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym dokonana przez odpowiedni właściwy organ celny ocena [istnienia] wystarczających dowodów zgodnie z art. 796da ust. 4 tego rozporządzenia jest wiążąca i nie podlega ponownemu rozpatrzeniu przez organ celny właściwy do przyjęcia zgłoszenia celnego z mocą wsteczną w rozumieniu pierwszego przepisu?

(1)  Dz.U. L 302, s. 1.

(2)  Dz.U. L 253, s. 1.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/20

Odwołanie wniesione w dniu 19 lutego 2016 r. przez Rzeczpospolitą Polskę od wyroku Sądu dnia 3 grudnia 2015 r. w sprawie T-367/13, Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-105/16 P)

(2016/C 136/26)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (Przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 3 grudnia 2015 r. w sprawie T-367/13 Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej w części, w jakiej wyrok ten oddala pierwsze zastrzeżenie w ramach pierwszego zarzutu skargi o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej 2013/214/UE z dnia 2 maja 2013 r. (notyfikowanej jako dokument nr C(2013) 2436) wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (1), dotyczące wymogu przeznaczenia co najmniej 50 % pomocy finansowej na działania restrukturyzacyjne,

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej 2013/214/UE z dnia 2 maja 2013 r. (notyfikowanej jako dokument nr C(2013) 2436) wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), w części w jakiej nakłada ona korektę ekstrapolowaną w wysokości 11 % wydatków zgłoszonych przez Rzeczpospolitą Polską z tytułu wspierania gospodarstw niskotowarowych w kwotach 4 583 950,92 EUR oraz 39 583 726,30 EUR,

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Rzeczpospolita Polska wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 3 grudnia 2015 r. w sprawie T-367/13 Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej w części, w jakiej wyrok ten oddala pierwsze zastrzeżenie w ramach pierwszego zarzutu skargi o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej 2013/214/UE z dnia 2 maja 2013 r. (notyfikowanej jako dokument nr C(2013) 2436) wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz. Urz. UE L 123 z 4.5.2013, str. 11), dotyczące wymogu przeznaczenia co najmniej 50 % pomocy finansowej na działania restrukturyzacyjne, a także o stwierdzenie nieważności tej decyzji w części, w jakiej nakłada ona korektę ekstrapolowaną w wysokości 11 % wydatków zgłoszonych przez Rzeczpospolitą Polską z tytułu wspierania gospodarstw niskotowarowych w kwotach 4 583 950,92 EUR oraz 39 583 726,30 EUR, a ponadto o obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania w obu instancjach.

W zaskarżonym wyroku Sąd oddalił skargę Rzeczypospolitej Polskiej o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej, która przewiduje dokonanie korekty finansowej w kwotach 8 292 783,94 EUR oraz 71 610 559,39 EUR, zgłoszonych przez Rzeczpospolitą Polską z tytułu wspierania gospodarstw niskotowarowych.

Komisja zarzuciła Rzeczpospolitej Polskiej pięć uchybień w wydatkowaniu środków na wsparcie dla gospodarstw niskotowarowych, w tym naruszenie wymogu przeznaczenia przez rolnika co najmniej 50 % wsparcia na działania restrukturyzacyjne, zgodnie z art. 33b rozporządzenia nr 1257/1999 (2). Uchybienie to stanowiło podstawę nałożenia przez Komisję korekty ekstrapolowanej w wysokości 11 % wydatków przeznaczonych na wsparcie dla gospodarstw niskotowarowych, odpowiadającej odsetkowi wniosków, które nie spełniły wymogu przeznaczenia połowy pomocy finansowej na restrukturyzację, spośród próby 100 dokumentacji wniosków skontrolowanych przez Komisję.

W tym zakresie Rzeczpospolita Polska podnosi przeciwko zaskarżonemu wyrokowi zarzut błędnej wykładni art. 33b rozporządzenia nr 1257/1999 polegającej na uznaniu, że warunkiem przyznania wsparcia dla gospodarstw niskotowarowych jest przeznaczenie co najmniej 50 % pomocy na działania restrukturyzacyjne, podczas gdy wymóg taki nie znajduje oparcia w przepisach prawa unijnego.

Skutkiem przyjęcia błędnej wykładni powyższego przepisu było uznanie przez Sąd, że w zaskarżonej decyzji Komisja słusznie przyjęła, iż Rzeczpospolita Polska mogła zatwierdzać jedynie te wstępne wnioski o przyznanie pomocy, w których rolnicy chcący skorzystać ze wsparcia zobowiązali się w szczególności do przeznaczenia co najmniej 50 % owej pomocy na działania restrukturyzacyjne.

Uchybienie polegające na naruszeniu wymogu przeznaczenia przez rolnika co najmniej 50 % wsparcia na działania restrukturyzacyjne stanowiło podstawę zastosowania korekty ekstrapolowanej w wysokości 11 % wydatków przeznaczonych na wsparcie dla gospodarstw niskotowarowych.

W ocenie Rzeczpospolitej Polskiej wymóg przeznaczenia przez rolnika co najmniej 50 % wsparcia na działania restrukturyzacyjne nie wynika z prawa Unii. Żaden z przepisów prawa unijnego, określających szczegółowo warunki przyznania wsparcia dla gospodarstw niskotowarowych, nie przewiduje warunku przeznaczenia co najmniej 50 % pomocy na działania restrukturyzacyjne. Warunku takiego nie przewiduje art. 33b rozporządzenia nr 1257/1999. Wymóg taki nie został również ustanowiony przez Komisję w rozporządzeniu nr 141/2004 (3) określającym przepisy wykonawcze dotyczące szczególnych środków wspierających rozwój obszarów wiejskich, przewidzianych w rozdziale IXa rozporządzenia nr 1257/1999.

Polskie władze nie uchybiły zatem obowiązkom kontroli w odniesieniu do opisanych powyżej warunków uzyskania wsparcia w ramach działania „Wspieranie gospodarstw niskotowarowych”. Tym samym bezpodstawne było nałożenie korekty finansowej w oparciu o takie uchybienie. W konsekwencji niezasadne było oddalenie przez Sąd skargi o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej 2013/214/UE w części, w jakiej decyzja ta nakłada korektę ekstrapolowaną w wysokości 11 % wydatków zgłoszonych przez Rzeczpospolitą Polską z tytułu wspierania gospodarstw niskotowarowych.

(1)  Dz. Urz. L 123, s. 11.

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) oraz zmieniające i uchylające niektóre rozporządzenia (Dz. Urz. L 160, s 80; Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 25, str. 391).

(3)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 141/2004 z dnia 28 stycznia 2004 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 w odniesieniu do przejściowych środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich mających zastosowanie do Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (Dz. Urz. L 24, s. 25; Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 42, str. 243).

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/22

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 28 stycznia 2016 r. Komisja Europejska/Republika Grecka

(Sprawa C-60/14) (1)

(2016/C 136/27)

Język postępowania: grecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 93 z 29.3.2014.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/22

Postanowienie prezesa dziewiątej izby Trybunału z dnia 18 stycznia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresný súd Prešov – Słowacja) – Helena Kolcunová/Provident Financial s. r. o.

(Sprawa C-610/14) (1)

(2016/C 136/28)

Język postępowania: słowacki

Prezes dziewiątej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 118 z 13.4.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/23

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 15 stycznia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa – Łotwa) – postępowanie wszczęte przez Valsts ieņēmumu dienests, przy udziale: SIA „Latspas”

(Sprawa C-204/15) (1)

(2016/C 136/29)

Język postępowania: łotewski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 228 z 13.7.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/23

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 15 stycznia 2016 r. – Komisja Europejska/Rumunia

(Sprawa C-306/15) (1)

(2016/C 136/30)

Język postępowania: rumuński

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 311 z 21.9.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/23

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 5 lutego 2016 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice Queen’s Bench Division (Administrative Court) – Zjednoczone Królestwo] – The Queen, na wniosek Nutricia Limited/Secretary of State for Health

(Sprawa C-445/15) (1)

(2016/C 136/31)

Język postępowania: angielski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 354 z 26.10.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/23

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 18 grudnia 2015 r. – Komisja Europejska/Siderurgica Latina Martin SpA (SLM), Ori Martin SA

(Sprawa C-522/15 P) (1)

(2016/C 136/32)

Język postępowania: włoski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 406 z 7.12.2015.

Sąd

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/24

Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2016 r. – Advance Magazine Publishers/OHIM – Selecciones Americanas (VOGUE CAFÉ)

(Sprawa T-40/09) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Słowny wspólnotowy znak towarowy VOGUE CAFÉ - Wcześniejsze graficzne krajowe znaki towarowe Vogue i VOGUE studio oraz zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego VOGUE - Rzeczywiste używanie wcześniejszych znaków towarowych - Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 136/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Advance Magazine Publishers, Inc. (Nowy York, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: T. Alkin, barrister)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo R. Pethke i D. Botis, następnie I. Harrington, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Selecciones Americanas, SA (Sitges, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 19 listopada 2008 r. (sprawa R 0280/2008-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Selecciones Americanas, SA a Advance Magazine Publishers, Inc.

Sentencja

1)

Umarza się postępowanie w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 19 listopada 2008 r. (sprawa R 0280/2008-4) w zakresie, w jakim stwierdzono w niej istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w wypadku zgłoszonego wspólnotowego znaku towarowego VOGUE CAFÉ oraz hiszpańskiego graficznego znaku towarowego VOGUE studio zarejestrowanego pod nr 2529728.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Advance Magazine Publishers, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 82 z 4.4.2009.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/24

Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – EGL i in./Komisja

(Sprawa T-251/12) (1)

((Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Międzynarodowe usługi spedycyjne drogą lotniczą - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE - Ustalanie cen - Dodatkowe opłaty i mechanizmy ustalania cen mające wpływ na cenę końcową - Określenie rynku - Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi - Współpraca - Częściowe zwolnienie z grzywny))

(2016/C 136/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: EGL, Inc. (Houston, Stany Zjednoczone), Ceva Freight (UK) Ltd (Ashby de la Zouch, Zjednoczone Królestwo) i Ceva Freight Shanghai Ltd (Szanghaj, Chiny) (przedstawiciele: początkowo M. Brealey, QC, S. Love, barrister, M. Pullen, D. Gillespie i R. Fawcett-Feuillette, solicitors, następnie M. Brealey, S. Love, M. Pullen, R. Fawcett Feuillette i M. Boles, solicitors, a w końcu M. Brealy i M. Pullen)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Bottka i P. Van Nuffel, pełnomocnicy, wspierani przez S. Kingston, barrister)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 28 marca 2012 r. C(2012) 1959 final dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 [TFUE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/39462 – Usługi spedycyjne) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżących, a posiłkowo żądanie zmiany wysokości grzywien, jakie zostały nałożone na skarżące we wskazanej decyzji.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

EGL, Inc., Ceva Freight (UK) Ltd i Ceva Freight Shanghai Ltd zostają obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 227 z 28.7.2012.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/25

Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – Kühne + Nagel International i in./Komisja

(Sprawa T-254/12) (1)

((Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Międzynarodowe usługi spedycyjne drogą lotniczą - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE - Dodatkowe opłaty i mechanizmy ustalania cen mające wpływ na cenę końcową - Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi - Błędy w ocenie - Czas trwania naruszenia - Kwota grzywny - Punkt 13 wytycznych z 2006 r. w sprawie metody ustalania grzywien - Wartość sprzedaży - Okoliczności łagodzące - Proporcjonalność - Prawo do obrony))

(2016/C 136/35)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Kühne + Nagel International AG (Feusisberg, Szwajcaria), Kühne + Nagel Management AG (Feusisberg), Kühne + Nagel Ltd (Uxbridge, Zjednoczone Królestwo), Kühne + Nagel Ltd (Shanghaj, Chiny) i Kühne + Nagel Ltd (Hongkong, Chiny) (przedstawiciele: U. Denzel, C. Klöppner i C. von Köckritz, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo C. Hödlmayr, N. von Lingen i G. Meessen, następnie C. Hödlmayr, G. Meessen i A. Dawes, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 28 marca 2012 r. C(2012) 1959 final dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 [TFUE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/39462 – Usługi spedycyjne) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżących, a posiłkowo żądanie zmiany wysokości grzywien, jakie zostały nałożone na skarżące we wskazanej decyzji.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Kühne + Nagel International AG, Kühne + Nagel Management AG, Kühne + Nagel Ltd (z siedzibą w Uxbridge), Kühne + Nagel Ltd (z siedzibą w Szanghaju) i Kühne + Nagel Ltd (z siedzibą w Hongkongu) zostają obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 227 z 28.7.2012.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/26

Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – UTi Worldwide i in./Komisja

(Sprawa T-264/12) (1)

((Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Międzynarodowe usługi spedycyjne drogą lotniczą - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE - Dodatkowe opłaty i mechanizmy ustalania cen mające wpływ na końcową cenę usług - Błędy w ocenie - Dowód - Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi - Odczuwalny wpływ na konkurencję - Kwota grzywny - Waga naruszenia - Proporcjonalność - Odpowiedzialność solidarna - Pełne prawo orzekania))

(2016/C 136/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: UTi Worldwide, Inc. (Tortola, Zjednoczone Królestwo), UTi Nederland BV (Schiphol, Niderlandy) i UTI Worldwide (UK) Ltd (Reading, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: P. Kirch, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Biolan, V. Bottka i G. Meessen, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 28 marca 2012 r. C(2012) 1959 final dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 [TFUE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/39462 – Usługi spedycyjne) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżących, a posiłkowo żądanie zmiany wysokości grzywien, jakie zostały nałożone na skarżące we wskazanej decyzji.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji z dnia 28 marca 2012 r. C(2012) 1959 final dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 [TFUE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/39462 – Usługi spedycyjne) w zakresie, w jakim kwota grzywny nałożonej na UTi Worldwide, Inc. przewyższa kwotę grzywien nałożonych na UTi Nederland BV i UTI Worldwide (UK) Ltd.

2)

Łączna kwota grzywny nałożonej na UTi Worldwide w art. 2 ust. 2 decyzji C(2012) 1959 final zostaje ustalona na 2 965 000 EUR, przy czym kwota grzywny przypadająca na tę spółkę na podstawie pierwszej linii art. 2 ust. 2 lit. j) tej decyzji zostaje ustalona na 1 692 000 EUR.

3)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)

UTi Worldwide, UTi Nederland i UTI Worldwide (UK) pokrywają dziewięć dziesiątych kosztów poniesionych przez Komisję Europejską oraz własnych kosztów.

5)

Komisja pokrywa jedną dziesiątą własnych kosztów oraz kosztów poniesionych przez UTi Worldwide, UTi Nederland i UTI Worldwide (UK).

(1)  Dz.U. C 235 z 4.8.2012.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/27

Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – Schenker/Komisja

(Sprawa T-265/12) (1)

((Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Usługi międzynarodowej spedycji lotniczej - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE - Ustalanie cen - Opłaty dodatkowe i mechanizmy ustalania opłat mające wpływ na cenę końcową - Dowody zawarte we wniosku o zwolnienie z grzywny - Ochrona poufności informacji wymienianych między adwokatem i klientem - Zasady deontologiczne dotyczące obowiązku lojalności oraz zakazu podwójnej reprezentacji - Obowiązki powiernicze - Wpływ na handel między państwami członkowskimi - Możliwość przypisania zachowania noszącego znamiona naruszenia - Wybór spółek - Grzywny - Proporcjonalność - Waga naruszenia - Okoliczności łagodzące - Równość traktowania - Współpraca - Ugoda - Wytyczne z 2006 r. w sprawie metody ustalania grzywien))

(2016/C 136/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Schenker Ltd (Feltham, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: F. Montag, B. Kacholdt, F. Hoseinian, adwokaci, D. Colgan i T. Morgan, solicitors)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo A. Dawes i N. von Lingen, następnie A. Dawes i G. Meessen, pełnomocnicy, wspierani przez B. Kennelly’ego i H. Mussę, barristers)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2012) 1959 final z dnia 28 marca 2012 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 [TFUE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/39462 – Usługi spedycyjne) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz żądanie zmiany grzywny, jaka została na nią nałożona w tej decyzji.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Schenker Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 243 z 11.8.2012.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/27

Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – Deutsche Bahn i in./Komisja

(Sprawa T-267/12) (1)

((Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Międzynarodowe usługi spedycyjne drogą lotniczą - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE - Ustalanie cen - Dodatkowe opłaty i mechanizmy ustalania cen mające wpływ na cenę końcową - Dowody zawarte we wniosku o zwolnienie z grzywny - Ochrona poufności korespondencji między adwokatami i klientami - Reguły deontologiczne dotyczące obowiązku lojalności i zakazu podwójnej reprezentacji - Zobowiązania powiernicze - Możliwość przypisania zachowania noszącego znamiona naruszenia - Wybór spółek - Grzywny - Proporcjonalność - Waga naruszenia - Okoliczności łagodzące - Równość traktowania - Współpraca - Częściowe zwolnienie z grzywny - Pełne prawo orzekania - Ugoda - Wytyczne z 2006 r. w sprawie metody ustalania grzywien))

(2016/C 136/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Bahn AG (Berlin, Niemcy), Schenker AG (Essen, Niemcy), Schenker China Ltd (Szanghaj, Chiny) i Schenker International (HK) Ltd (Hongkong, Chiny) (przedstawiciele: F. Montag, B. Kacholdt, F. Hoseinian, adwokaci, D. Colgan i T. Morgan, solicitors)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo A. Dawes i N. von Lingen, następnie A. Dawes i G. Meessen, pełnomocnicy, wspierani przez B. Kennelly’ego i H. Mussę, barristers)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 28 marca 2012 r. C(2012) 1959 final dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 [TFUE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/39462 – Usługi spedycyjne) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżących, a posiłkowo żądanie zmiany wysokości grzywien, jakie zostały nałożone na skarżące we wskazanej decyzji.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Deutsche Bahn AG, Schenker AG, Schenker China Ltd i Schenker International (HK) Ltd zostają obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 243 z 11.8.2012.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/28

Wyrok Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – Panalpina World Transport (Holding) i in./Komisja

(Sprawa T-270/12) (1)

((Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Międzynarodowe usługi spedycyjne drogą lotniczą - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE - Ustalanie cen - Dodatkowe opłaty i mechanizmy ustalania cen mające wpływ na cenę końcową - Grzywny - Proporcjonalność - Waga naruszenia - Równość traktowania - Obowiązek uzasadnienia - Ugoda - Wytyczne z 2006 r. w sprawie metody ustalania grzywien))

(2016/C 136/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Panalpina World Transport (Holding) Ltd (Bazylea, Szwajcaria), Panalpina Management AG (Bazylea), Panalpina China Ltd (Hongkong, Chiny) (przedstawiciele: S. Mobley, A. Stratakis, T. Grimmer i B. Smith, solicitors)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Bottka, G. Meessen i P. Van Nuffel, pełnomocnicy, wspierani przez C. Thomasa, solicitor)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 28 marca 2012 r. C(2012) 1959 final dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 [TFUE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/39462 – Usługi spedycyjne) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżących, a posiłkowo żądanie zmiany wysokości grzywien, jakie zostały nałożone na skarżące we wskazanej decyzji.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Panalpina World Transport (Holding) Ltd, Panalpina Management AG i Panalpina China Ltd zostają obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 243 z 11.8.2012.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/29

Wyrok Sądu z dnia 3 marca 2016 r. – Simet/Komisja

(Sprawa T-15/14) (1)

([Pomoc państwa - Rekompensata za świadczenie usług publicznych przyznana ze skutkiem wstecznym przez władze włoskie - Usługi w zakresie międzyregionalnych przewozów autobusowych świadczone w latach 1987 – 2003 - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Utrzymanie zobowiązań z zakresu usług publicznych - Przyznanie rekompensaty - Rozporządzenie (EWG) nr 1191/69])

(2016/C 136/40)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Simet SpA (Rossano Calabro, Włochy) (przedstawiciele: A. Clarizia, C. Varrone i P. Clarizia, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Conte, D. Grespan i P.-J. Loewenthal, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2014/201/UE z dnia 2 października 2013 r. w sprawie rekompensaty należnej Simet SpA z tytułu świadczenia usług transportu publicznego w latach 1987–2003 [pomoc państwa SA.33037 (2012/C) – Włochy] (Dz.U. 2014, L 114, s. 67).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Simet SpA pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 52 z 22.2.2014.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/29

Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2016 r. – Secop/Komisja

(Sprawa T-79/14) (1)

((Pomoc państwa - Ratowanie zagrożonych przedsiębiorstw - Pomoc w formie gwarancji państwa - Decyzja uznająca pomoc za zgodną z rynkiem wewnętrznym - Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego - Poważne trudności - Uprawnienia procesowe zainteresowanych stron))

(2016/C 136/41)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Secop GmbH (Flensburg, Niemcy) (przedstawiciele: U. Schnelle i C. Aufdermauer, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Armati, T. Maxian Rusche i R. Sauer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2013) 9119 final z dnia 18 grudnia 2013 r. dotyczącej pomocy państwa SA.37640 – Pomoc w celu ratowania ACC Compressors SpA – Włochy

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Secop GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 85 z 22.3.2014.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/30

Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2016 r. – Peri/OHIM (Multiprop)

(Sprawa T-538/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie wspólnotowego słownego znaku towarowego Multiprop - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 - Obowiązek uzasadnienia])

(2016/C 136/42)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Peri GmbH (Weißenhorn, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Eck i A. Bognár)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo A. Pohlmann, a następnie S. Hanne pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 29 kwietnia 2014 r. (sprawa R 1661/2013-1) dotyczącej zgłoszenia do rejestracji oznaczenia słownego Multiprop jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Peri GmbH pokrywa koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 329 z 22.9.2014.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/30

Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2016 r. – BrandGroup/OHIM – Brauerei S. Riegele, Inh. Riegele (SPEZOOMIX)

(Sprawa T-557/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego SPEZOOMIX - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy Spezi - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 136/43)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: BrandGroup GmbH (Bechtsrieth, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Raible)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo G. Schneider i A. Schifko, następnie A. Schifko, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Brauerei S. Riegele, Inh. Riegele KG (Augsburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat R. Schlecht)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 15 maja 2014 r. (sprawa R 941/2013-1), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Brauerei S. Riegele, Inh. Riegele KG a BrandGroup GmbH

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

BrandGroup GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 339 z 29.9.2014.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/31

Wyrok Sądu z dnia 3 marca 2016 r. – Hiszpania/Komisja

(Sprawa T-675/14) (1)

((EFOGR - Sekcja Gwarancji - EFRG i EFRROW - Wydatki wyłączone z finansowania - Wydatki poniesione przez Hiszpanię - Ryczałtowe korekty finansowe - Jednorazowe korekty finansowe - Objęcie korektą finansową okresu po powiadomieniu przewidzianym w art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 885/2006))

(2016/C 136/44)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: M.J. García-Valdecasas Dorrego, abogado del Estado)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: I. Galindo Martín i D. Triantafyllou, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę skarżącą: Republika Łotewska (przedstawiciele: I. Kalniņš i D. Pelše, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji 2014/458/UE z dnia 9 lipca 2014 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. L 205, s. 62) w zakresie, w jakim dotyczy ona wydatków poniesionych przez Królestwo Hiszpanii w kwocie 2 713 208,07 EUR.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Królestwo Hiszpanii pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)

Republika Łotewska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 388 z 3.11.2014.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/32

Wyrok Sądu z dnia 3 marca 2016 r. – Ugly/OHIM – Group Lottuss (COYOTE UGLY)

(Sprawa T-778/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego COYOTE UGLY - Względne podstawy odmowy rejestracji - Wygaśnięcie prawa do wcześniejszego słownego wspólnotowego znaku towarowego - Artykuł 8 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Brak niezarejestrowanego znaku towarowego - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 - Brak powszechnie znanego znaku towarowego w rozumieniu art. 6 bis konwencji paryskiej i znaku towarowego - Artykuł 8 ust. 2 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009])

(2016/C 136/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ugly, Inc. (Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: T. St Quintin, barrister, K. Gilbert i C. Mackey, solicitors)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: A. Lukošiūtė, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Group Lottuss Corp., SL (Barcelona, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 16 września 2014 r. (sprawa R 1369/2013-5), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Ugly, Inc. a Group Lottuss Corp.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Ugly, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 26 z 26.1.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/32

Wyrok Sądu z dnia 21 stycznia 2016 r. – Spokey/OHIM – Leder Jaeger (SPOKeY)

(Sprawa T-846/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny wspólnotowy znak towarowy SPOKeY - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy SPOOKY - Częściowe unieważnienie prawa do znaku - Artykuł 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 - Badanie materiału dowodowego - Artykuł 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009])

(2016/C 136/46)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Spokey sp. z o.o. (Katowice, Polska) (przedstawiciel: B. Matusiewicz-Kulig, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: K. Zajfert i A. Folliard-Monguiral, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Leder Jaeger GmbH (Siegen, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 29 października 2014 r. (sprawa R 525/2014-4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku pomiędzy Leder Jeager GmbH a Spokey sp. z o.o.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Spokey sp. z o.o. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 65 z 23.3.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/33

Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2016 r. – 1&1 Internet/OHIM – Unoe Bank (1e1)

(Sprawa T-61/15) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego 1e1 - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy UNO E i wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy unoe - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 136/47)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: 1&1 Internet AG (przedstawiciel: adwokat G. Klopp)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: L. Rampini, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM był również, interwenient przed Sądem: Unoe Bank, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat N. González-Alberto Rodríguez)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 4 grudnia 2014 r. (sprawa R 101/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Unoe Bank, SA i 1&1 Internet AG.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Piątej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 4 grudnia 2014 r. (sprawa R 101/2014-5) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Unoe Bank, SA i 1&1 Internet AG.

2)

OHIM pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez 1&1 Internet AG.

3)

Unoe Bank, SA pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 107 z 30.3.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/34

Wyrok Sądu z dnia 23 lutego 2016 r. – Pirelli Tyre/OHIM (Bieżniki opon i in.)

(Sprawy połączone od T-279/15 do T-282/15) (1)

((Wzór wspólnotowy - Wzory wspólnotowe przedstawiające bieżniki opon i opony pneumatyczne do kół pojazdów - Brak wniosku o przedłużenie rejestracji i wykreślenie wzoru wspólnotowego po upływie okresu rejestracji - Żądanie przywrócenia stanu poprzedniego i wniosek o przedłużenie rejestracji wzoru wspólnotowego))

(2016/C 136/48)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Pirelli Tyre SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci D. Caneva i G. Fucci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: P. Bullock, pełnomocnik)

Przedmiot

Cztery skargi na decyzje wydane przez Trzecią Izbę Odwoławczą OHIM w dniu 8 stycznia 2015 r. (sprawy R 1285/2014-3 i R 1286/2014-3) i w dniu 11 lutego 2015 r. (sprawy R 1287/2014-3 i R 1288/2014-3) dotyczące żądań przywrócenia stanu poprzedniego.

Sentencja

1)

Skargi zostają oddalone.

2)

Pirelli Tyre SpA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 270 z 17.8.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/34

Postanowienie Sądu z dnia 15 lutego 2016 – InAccess Networks Integrated Systems/Komisja

(Sprawa T-82/15) (1)

([Siódmy program ramowy Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013) - Umowa o udzielenie dotacji na projekt ATRACO - Noty debetowe i decyzje zawarte w pismach - Umorzenie postępowania w części - Umowny charakter sporu - Częściowa niedopuszczalność])

(2016/C 136/49)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: InAccess Networks Integrated Systems – Applications Services for Telecommunication and Related Equipment Commercial and Industrial Co. SA (Maroussi, Grecja) (przedstawiciele: J. Grayston, solicitor, adwokaci P. Gjørtler i G. Pandey)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Di Paolo i J. Estrada de Solà, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji zawartej w piśmie z dnia 11 grudnia 2014 r., w której Komisja potwierdza odmowę finansowania kosztów wskazywanych przez skarżącą, decyzji Komisji zawartej w nocie debetowej nr 3241211514 z dnia 23 października 2012 r. i decyzji Komisji zawartej w piśmie z dnia 7 grudnia 2012 r. nakazującej skarżącej zwrot uzyskanych środków i zapłatę ryczałtu w kwocie 12 814,10 EUR

Sentencja

1)

Umarza się postępowanie w zakresie żądań skierowanych przeciwko decyzji Komisji zawartej w piśmie z dnia 7 października 2012 r. i w nocie debetowej z dnia 23 października 2012 r.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

3)

InAccess Networks Integrated Systems – Applications Services for Telecommunication and Related Equipment Commercial and Industrial Co. SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 155 z 11.5.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/35

Postanowienie Sądu z dnia 16 lutego 2016 r. – Industrias Químicas del Vallés/Komisja

(Sprawa T-296/15) (1)

([Skarga o stwierdzenie nieważności - Środki ochrony roślin - Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/408 - Ustanowienie wykazu substancji kwalifikujących się do zastąpienia - Wpisanie metaxylu do tego wykazu - Brak indywidualnego oddziaływania - Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych - Niedopuszczalność])

(2016/C 136/50)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Industrias Químicas del Vallés, SA (Mollet del Vallès, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci C. Fernández Vicién, I. Moreno-Tapia Rivas i C. Vila Gisbert)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: I. Galindo Martín, P. Ondrůšek i G. von Rintelen, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności części rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/408 z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie wykonania art. 80 ust. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin oraz w sprawie ustalenia wykazu substancji kwalifikujących się do zastąpienia (Dz.U. L 67, s. 18).

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

Industrias Químicas del Vallés, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 254 z 3.8.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/36

Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2016 r. – TestBioTech/Komisja

(Sprawa T-33/16)

(2016/C 136/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: TestBioTech eV (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: K. Smith, QC, J. Stevenson, Barrister, R. Stein, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie, iż skarga jest dopuszczalna i zasadna;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 16 listopada 2015 r., w której oddalono wniosek strony skarżącej o wszczęcia wewnętrznej procedury odwoławczej w odniesieniu do decyzji wykonawczych Komisji (UE) 2015/686 (1), (UE) 2015/696 (2) i (UE) 2015/698 (3) z dnia 24 kwietnia 2015 r. udzielających Monsanto lub Pioneer zezwolenia na wprowadzenie na rynek, na podstawie rozporządzenia nr 1829/2003 (4) (rozporządzenie w sprawie genetycznie modyfikowanej żywności i pasz) genetycznie modyfikowanej soi MON 87769, MON 87705 i/lub 305423;

—

obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przesz stronę skarżącą; oraz

—

zarządzenie jakichkolwiek innych środków, które Sąd uzna za stosowne.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

W ramach zarzutu pierwszego strona skarżąca twierdzi, że wniosek Komisji, iż przeważająca część wniosku o przeprowadzenie wewnętrznej kontroli dotyczyła kwestii, które nie wchodzą w zakres zastosowanie rozporządzenia Aarhus (5) narusza art. 10 ust. 1 w związku z art. 2 lit. f) i lit. g) oraz motywy (11) i (18)–(21) tego rozporządzenia.

—

Organizacja pozarządowa, która spełnia określone kryteria jest uprawniona do złożenia wniosku o wszczęcia wewnętrznej procedury odwoławczej w odniesieniu do aktu wykonawczego wydanego w zakresie prawa ochrony środowiska. Rozporządzenie w sprawie genetycznie modyfikowanej żywności i pasz jest aktem prawa ochrony środowiska. W konsekwencji organizacja ta może żądać przeprowadzenie wewnętrznej kontroli każdego aktu wykonawczego wydanego na podstawie tego aktu, w tym zezwolenia wprowadzenia na rynek.

—

Mając na uwadze treść, przedmiot i cel Konwencji Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (EKG ONZ) o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do [wymiaru] sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z dnia 25 czerwca 1998 r. („konwencja z Aarhus”) oraz rozporządzenia Aarhus a także Aarhus Convention’s implementation guide (wytyczne dotyczące stosowania Konwencji z Aarhus) wniosek Komisji, iż może ona wydawać decyzje na podstawie rozporządzenia w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy, częściowo wchodzące w zakres rozporządzenia Aarhus a częściowo znajdujące się poza jego zakresem jest bezpodstawny.

—

Organizmy zmodyfikowane genetycznie są częścią środowiska. Argument Komisji, że oddziaływanie takich organizmów na zdrowie ludzi nie jest kwestią z zakresu prawa ochrony środowiska i z tego względu nie wchodzi w zakres rozporządzenia Aarhus jest fundamentalnie błędny.

2.

Zarzut drugi, zgodnie z którym brak udzielnie przez Komisję odpowiedzi na wniosek o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej dotyczącej aktu administracyjnego, złożony w dniu 29 maja 2015 r. przed dniem 16 listopada 2015 r. narusza art. 10 ust. 3 rozporządzenia Aarhus.

—

Komisja wydała zaskarżoną decyzję w dniu 16 listopada 2015 r., dwadzieścia cztery tygodnie po złożeniu wniosku o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej. Komisja nie przedstawiła stosownego uzasadnienia naruszenia wymogu udzielenia odpowiedzi w terminie dwunastu tygodni, a w każdym razie, przekroczyła również bezwzględny, osiemnastotygodniowy termin na udzielenie odpowiedzi.

(1)  Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/686 z dnia 24 kwietnia 2015 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87769 (MON-87769-7), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. 2015 L 112, s. 16).

(2)  Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/696 z dnia 24 kwietnia 2015 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON87705 (MON-877Ø5-6), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. 2015 L 112, s. 60).

(3)  Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/698 z dnia 24 kwietnia 2015 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję 305423 (DP-3Ø5423-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. 2015 L 112, p. 71).

(4)  Rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Dz.U. 2003 L 268, s. 1).

(5)  Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U. 2006 L 264, s.13).

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/37

Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2016 r. – Shire Pharmaceuticals Ireland/EMA

(Sprawa T-80/16)

(2016/C 136/52)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Shire Pharmaceuticals Ireland Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: D. Anderson, QC, M. Birdling, Barrister, G. Castle i S. Cowlishaw, Solicitors)

Strona pozwana: Europejska Agencja Leków

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiej Agencji Leków z dnia 15 grudnia 2015 r. i doręczonej skarżącej w dniu 18 grudnia 2015 r. odmawiającej uznania wniosku na podstawie rozporządzenia (WE) nr 141/2000 (1) o oznaczenie produktu leczniczego jako sierocego produktu leczniczego; i

—

obciążenie strony pozwanej kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut podnosząc, iż w zaskarżonej decyzji popełniono błąd co do wykładni i stosowania rozporządzenia (WE) nr 141/2000. Skarżąca twierdzi, iż strona pozwana:

—

błędnie zastosowała art. 5 rozporządzenia (WE) nr 141/2000 poprzez brak uwzględnienia proceduralnego charakteru uznania wniosku;

—

nie powinna była dojść do wniosku, iż nie ustalono (lub nie można było ustalić) spełnienia przesłanek oznaczenia;

—

błędnie zastosowała pojęcie „produkt leczniczy” i „substancja czynna”, sprzecznie z art. 3 i 5 rozporządzenia (WE) nr 141/2000;

—

błędnie zastosowała i błędnie oparła się na komunikacie Komisji Europejskiej w sprawie rozporządzenia (WE) nr 141/2000 (2);

—

błędnie oparła się na okoliczności, iż skarżący uprzednio otrzymał pomoc na podstawie art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1141/2000; i

—

naruszyła cel rozporządzenia 9WE) nr 141/2000 określony przez art. 1 rozporządzenia (WE) nr 141/2000.

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 141/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie sierocych produktów leczniczych (Dz.U. 2000 L 18, s. 1).

(2)  Komunikat (2003/C 178/02) Komisji w sprawie rozporządzenia (WE) nr 141/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie sierocych produktów leczniczych (Dz.U. 2003 C 178, s. 2).

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/38

Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2016 r. – International Gaming Projects/EUIPO – adp Gauselmann (TRIPLE EVOLUTION)

(Sprawa T-82/16)

(2016/C 136/53)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: International Gaming Projects Ltd (Valletta, Malta) (przedstawiciele: adwokaci M. Garayalde Niño, A. Alpera Plazas)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: adp Gauselmann GmbH (Espelkamp, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „TRIPLE EVOLUTION” – zgłoszenie nr 11 968 138

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 grudnia 2016 r. w sprawie R 725/2015-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uwzględnienie skargi;

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości;

—

nakazanie rejestracji unijnego znaku towarowego TRIPLE EVOLUTION dla wszystkich zgłoszonych towarów i usług;

—

obciążenie EUIPO oraz adp Gauselmann kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Izba Odwoławcza błędnie uznała, że między spornymi oznaczeniami zachodzi prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/39

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2016 r. – Shoe Branding Europe/EUIPO – adidas (Położenie dwóch równoległych pasków na bucie)

(Sprawa T-85/16)

(2016/C 136/54)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Shoe Branding Europe BVBA (Oudenaarde, Belgia) (przedstawiciel: adwokat J. Løje)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: adidas AG (Herzogenaurach, Germany)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Unijny pozycyjny znak towarowy przedstawiający dwie równoległe linie umieszczone na zewnętrznej powierzchni górnej części buta – zgłoszenie nr 10 477 701

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 listopada 2015 r. w sprawie R 3106/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

tytułem żądania głównego:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania;

tytułem pierwszego żądania ewentualnego:

—

przekazanie sprawy EUIPO w celu ponownego rozpoznania z pominięciem wyroku Sądu w sprawie T-145/14;

tytułem drugiego żądania ewentualnego:

—

przekazanie sprawy EUIPO i nakazanie mu zawieszenia postępowania do chwili rozstrzygnięcia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odwołania skarżącej od wyroku Sądu w sprawie T-145/14 (sprawa C-396/15 P), w ramach którego to postępowania Trybunał Sprawiedliwości przeprowadzi własną analizę podobieństw i różnic zachodzących pomiędzy porównywanymi znakami towarowymi.

Podniesione zarzuty

—

EUIPO popełnił błąd, nie przeprowadzając własnej analizy podobieństw i różnic zachodzących pomiędzy zakwestionowanym znakiem towarowym skarżącej a wcześniejszym znakiem towarowym strony przeciwnej zarejestrowanym jako unijny znak towarowy nr 3 517 646

—

EUIPO popełnił błąd, stwierdzając, że przesłanki określone w art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 zostały spełnione.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/40

Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2016 r. – Codorníu/EUIPO – Bodegas Altun (ANA DE ALTUN)

(Sprawa T-86/16)

(2016/C 136/55)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Codorníu SA (Esplugues de Llobregat, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci M. Ceballos Rodríguez i J. Güell Serra)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Bodegas Altun, SL (Baños de Ebro, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Bodegas Altun, SL

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „ANA DE ALTUN” – zgłoszenie nr 11 860 913

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 grudnia 2015 r. w sprawie R 199/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO i strony popierającej jego żądania kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust 5, a także art. 75 i 76 rozporządzenia nr 207/2009.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/40

Skarga wniesiona w dniu 26 lutego 2016 r. – Eurofast/Komisja

(Sprawa T-87/16)

(2016/C 136/56)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Eurofast SARL (Paryż, Francja) (przedstawiciel: S. A. Pappas, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu:

—

stwierdzenie nieważności wydanej przez Komisję decyzji o potrąceniu z dnia 17 grudnia 2015 r.;

—

stwierdzenie, że wierzytelność, jaka zdaniem Komisji przysługuje jej względem Eurofast na podstawie umowy ASSET, jest bezpodstawna;

—

stwierdzenie, że koszty poniesione w związku z projektem ASSET, w wysokości 507 574 EUR są kosztami kwalifikowalnymi, a Komisja potwierdza zasadność finansowania zgodnie z Grant Agreement w kwocie 365 639 EUR;

—

zasądzenie od Komisji kwoty w wysokości 69 923,68 EUR z tytułu umowy EKSISTENZ wraz z odsetkami za zwłokę;

—

zasądzenie od Komisji odszkodowania umownego;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty, podniesione odpowiednio na poparcie jej żądania o stwierdzenie nieważności decyzji o potrąceniu zawartej w piśmie Komisji z dnia 17 grudnia 2015 r. oraz jej żądania o uznanie spornej wierzytelności wynikającej z umowy za nieistniejącą.

1.

Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu art. 78 i 80 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002, art. II.21 FP7 Grant agreement, Annex II – General conditions, zasady dobrej wiary z art. 1134 belgijskiego kodeksu cywilnego, a także zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa.

2.

Zarzut drugi oparty na naruszeniu reguł umownych ogólnych warunków umowy o dotacji ASSET oraz oczywistym błędzie w ocenie w odniesieniu do zasad dotyczących kwalifikowalnych kosztów.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/41

Skarga wniesiona w dniu 26 lutego 2016 r. – Opko Ireland Global Holdings/EUIPO – Teva Pharmaceutical Industries (ALPHAREN)

(Sprawa T-88/16)

(2016/C 136/57)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Opko Ireland Global Holdings Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: S. Malynicz, barrister, A. Smith i D. Meale, solicitors)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Teva Pharmaceutical Industries Ltd (Jerozolima, Izrael)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „ALPHAREN” – zgłoszenie nr 4 320 297

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie R 2387/2014-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 1d ust. 2 rozporządzenia nr 216/96, ponieważ dwaj członkowie izby, która przyjęła decyzję w 2014 r., a także decyzję w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku, przyjętą przez Izbę Odwoławczą w czerwcu 2015 r., byli także członkami izby, która przyjęła zaskarżoną decyzję;

—

Naruszenie art. 50 rozporządzenia wykonawczego nr 2868/95 w zakresie, w jakim uwzględniono dowody, które nie zostały przedstawione przed EUIPO w ramach pierwszego postępowania w sprawie sprzeciwu;

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ na stronę wnoszącą sprzeciw nie nałożono ciężaru dowodu istnienia podobieństwa między rozpatrywanymi towarami;

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ Izba Odwoławcza dopuściła się błędu w ramach określania właściwego kręgu odbiorców, a przede wszystkim przy ocenie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/42

Skarga wniesiona w dniu 29 lutego 2016 r. – Włochy/Komisja

(Sprawa T-91/16)

(2016/C 136/58)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, P. Gentili, avvocato dello Stato)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności na podstawie art. 264 TFUE decyzji Komisji C(2015)9413 z dnia 17 grudnia 2015 r., notyfikowanej w dniu 18 grudnia 2015 r., dotyczącej zmniejszenia wkładu Europejskiego Funduszu Społecznego na Program Operacyjny Sycylia (Programma Operativo Sicilia), który wpisuje się we wspólnotowe ramy wsparcia na wspólnotowe interwencje strukturalne w regionach objętych celem nr 1 we Włoszech (POR Sicilia 2000–2006);

—

orzeczenie w konsekwencji, by Komisja uwzględniła w całości wniosek o płatność końcową władz włoskich;

—

obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.

Decyzja została przyjęta po przeprowadzeniu niezgodnych z prawem dwóch weryfikacji na podstawie art. 30 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (Dz.U. L 161, s. 1), które zostały wznowione i powtórzone w audycie z 2008 r., po tym jak przynajmniej w odniesieniu do wszystkich wydatków poświadczonych do dnia 31 grudnia 2006 r. weryfikacje zostały przeprowadzone i zamknięte audytami z 2005 r. i 2006 r.

2.

Zaskarżona decyzja narusza zasadę dobrej administracji, ponieważ Komisja powiadomiła o wynikach audytu z 2008 r. z opóźnieniem 18 miesięcy od chwili przeprowadzenia kontroli.

3.

Zaskarżona decyzja wypacza okoliczności faktyczne, ponieważ nie uwzględnia okoliczności, że w okresie po audytach z 2005 r i. 2006 r. odsetek nieprawidłowości spadł z 53,13 % do 3,05 % w 2007 r. i do 1,45 % w latach 2008 i 2009.

4.

Zaskarżona decyzja narusza zasadę proporcjonalności, gdyż nie uwzględnia, że wydatki poświadczone za trzy lata od 2007 r. do 2009 r., w których odsetki nieprawidłowości były minimalne, odpowiadały około połowie kwoty ogółem programu przypadającej na EFS.

5.

Zaskarżona decyzja jest pozbawiona podstaw faktycznych i prawnych, ponieważ rozszerza stwierdzenie nieprawidłowości systemowych, które wystąpiły i zostały usunięte do dnia 31 grudnia 2006 r., również na kolejne trzy lata, nie przeprowadziwszy w tym zakresie żadnej konkretnej weryfikacji.

6.

Zaskarżona decyzja obciążona jest też brakiem uzasadnienia. Zdaniem skarżącej decyzja ta stosuje metodę ekstrapolacji, polegającą na rozszerzeniu na wydatki nieskontrolowane odsetka nieprawidłowości stwierdzonego w odniesieniu do wydatków skontrolowanych, chociaż taka metoda jest dopuszczalna tylko na podstawie uregulowań dotyczących programowania na lata 2007–2013; niemniej dla lat 2007–2009 przyjmuje się odsetek nieprawidłowości wynoszący 8,39 %, chociaż władze włoskie wyjaśniły, że próbka na podstawie art. 10 rozporządzenia Komisji WE) nr 438/2001 z dnia 2 marca 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 dotyczącego zarządzania i systemów kontroli pomocy udzielanej w ramach funduszy strukturalnych (Dz.U. L 63, s. 21) nie była zrównoważona, ponieważ nie została utworzona losowo jak prawdziwa próbka statystyczna, lecz świadomie skoncentrowano ją na projektach, które zawierały czynniki ryzyka.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/43

Skarga wniesiona w dniu 26 lutego 2016 r. – Rheinmetall Waffe Munition/EUIPO (VANGUARD)

(Sprawa T-93/16)

(2016/C 136/59)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Rheinmetall Waffe Munition GmbH (Südheide, Niemcy) (przedstawiciel: Rechtsanwalt J. Schmidt)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską znaku towarowego „VANGUARD” – zgłoszenie nr 11 166 003

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 listopada 2015 r. w sprawie R 69/2015-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/44

Postanowienie Sądu z dnia 2 marca 2016 r. – Société générale/Komisja

(Sprawa T-98/14) (1)

(2016/C 136/60)

Język postępowania: francuski

Prezes czwartej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 142 z 12.5.2014.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/44

Postanowienie Sądu z dnia 29 lutego 2016 r. – Micula i in./Komisja

(Sprawa T-646/14) (1)

(2016/C 136/61)

Język postępowania: angielski

Prezes czwartej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 439 z 8.12.2014.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/44

Postanowienie Sądu z dnia 15 lutego 2016 r. – Gascogne Sack Deutschland i Gascogne/Unia Europejska

(Sprawa T-843/14) (1)

(2016/C 136/62)

Język postępowania: francuski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 56 z 16.2.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/45

Postanowienie Sądu z dnia 16 lutego 2016 r. – Ludwig Bertram/OHIM – Seni Vita (Sanivita)

(Sprawa T-58/15) (1)

(2016/C 136/63)

Język postępowania: niemiecki

Prezes piątej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 118 z 13.4.2015.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/45

Postanowienie Sądu z dnia 15 lutego 2016 r. – Grandel/OHIM – Beautyge Beauty Group (Beautygen)

(Sprawa T-177/15) (1)

(2016/C 136/64)

Język postępowania: niemiecki

Prezes dziewiątej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 198 z 15.6.2015.

Sąd do spraw Służby Publicznej

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/46

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 2 marca 2016 r. – Frieberger i Vallin/Komisja

(Sprawa F-3/15) (1)

((Służba publiczna - Urzędnicy - Emerytury i renty - Reforma regulaminu pracowniczego - Rozporządzenie nr 1023/2013 - Artykuł 22 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego - Podwyższenie wieku emerytalnego - Zwrot składek na system emerytalny Unii - Artykuł 26 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego - Ponowne ustalenie liczby dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury))

(2016/C 136/65)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Jürgen Frieberger (Woluwe-Satint-Lambert, Belgia); Benjamin Vallin (Saint-Gilles, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci J.N. Louis i N. de Montigny)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo J. Currall i G. Gattinara, pełnomocnicy, następnie G. Gattinara, pełnomocnik)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i M. Veiga, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Parlament Europejski (przedstawiciele: M. Ecker i E. Taneva, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji oddalających wnioski skarżących mające na celu uzyskanie zwrotu części składek na system emerytalny Unii Europejskiej, które zostały pobrane z ich wynagrodzenia, a także żądanie ponownego ustalenia dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury w związku z przeniesieniem do systemu emerytalnego Unii Europejskiej uprawnień emerytalnych nabytych przez skarżących przed rozpoczęciem służby.

Sentencja wyroku

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji Europejskiej z dnia 26 marca 2014 r. oddalającej wniosek J. Friebergera z dnia 17 grudnia 2013 r. o ponowne ustalenie liczby dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury w związku z przeniesieniem uprawnień emerytalnych do systemu emerytalnego Unii Europejskiej.

2)

Postępowanie w sprawie skargi B. Vallina na decyzję Komisji Europejskiej z dnia 13 marca 2014 r., którą Komisja miała oddalić jego wniosek o ponowne ustalenie liczby dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury w związku z przeniesieniem uprawnień emerytalnych do systemu emerytalnego Unii Europejskiej zostaje umorzone.

3)

W pozostały zakresie skarga zostaje oddalona.

4)

Każda ze stron pokrywa własne koszy.

(1)  Dz.U. C 96 z 23.3.2015, s. 25.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/47

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 2 marca 2016 r. – FY/Komisja

(Sprawa F-59/15) (1)

((Służba publiczna - Członek personelu tymczasowego - Odprawa - Artykuł 12 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego - Zakończenie służby))

(2016/C 136/66)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: FX (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck i A. Guillerme)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Gattinara i F. Simonetti, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji odmownej w sprawie wypłacenia dochodzonej przez skarżącego odprawy w związku z zakończeniem pełnienia przez niego funkcji oraz o nieprzyznaniu odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu podnoszonych szkody i krzywdy.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

FX pokrywa dwie trzecie własnych kosztów.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty i zostaje obciążona jedna trzecią kosztów poniesionych przez FX.

(1)  Dz.U. C 213 z 29.6.2015, s. 48.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/47

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 2 marca 2016 r. – Molina/OHIM

(Sprawa F-60/15) (1)

((Służba publiczna - Członek personelu tymczasowego - Personel OHIM - Umowa na czas określony zawierająca klauzulę o swym rozwiązaniu - Klauzula przewidująca zakończenie umowy w przypadku, gdy pracownik nie zostanie wpisany na listę rezerwy kadrowej konkursu - Rozwiązanie umowy na podstawie klauzuli rozwiązującej - Data wejścia w życie klauzuli rozwiązującej - Konkursy otwarte OHIM/AD/01/13 i OHIM/AST/02/13))

(2016/C 136/67)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: José Luis Ruiz Molina (San Juan de Alicante, Hiszpania) (przedstawiciele: początkowo adwokat N. Lhoëst, następnie adwokaci N. Lhoëst i S. Michiels)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo adwokat B. Wägenbaur, następnie A. Lukošiūtė, pełnomocnik, adwokat B. Wägenbaur)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji prezesa OHIM z dnia 4 czerwca 2014 r. o rozwiązaniu ze skarżącym umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego oraz żądanie przywrócenia do pracy w OHIM, jeśli to możliwe, a jeśli nie, to godziwej rekompensaty finansowej za niezgodne z prawem rozwiązanie z nim umowy, a także żądanie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

José Luis Ruiz Molina pokrywa własne koszty i zostaje obciążony połową kosztów poniesionych przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).

3)

Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) pokrywa połowę swoich kosztów postępowania.

(1)  Dz.U. C 213 z 29.6.2015, s. 48.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/48

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 1 marca 2016 r. – Pujante Cuadrupani/GSA

(Sprawa F-83/15) (1)

((Służba publiczna - Zatrudnienie - Członek personelu tymczasowego - Zwolnienie po okresie próbnym - Skarga o stwierdzenie nieważności skierowana jednocześnie przeciwko decyzji o zwolnieniu i potwierdzającej decyzji o zwolnieniu - Dopuszczalność - Artykuł 14 ust. 3 WZIP - Nadużycie władzy i procedury - Oczywisty błąd w ocenie - Prawo do obrony - Zasięgnięcie opinii wspólnego komitetu ds. ocen - Opinia wydana w oparciu o badanie dokumentów na piśmie, bez wysłuchania skarżącego - Brak naruszenia prawa do obrony))

(2016/C 136/68)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Antonio Pujante Cuadrupani (Murcja, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck i A. Guillerme)

Strona pozwana: Agencja Europejskiego GNSS (przedstawiciele: O. Lambinet i D. Petrlík, pełnomocnicy, adwokaci D. Waelbroeck i A. Duron)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny okresu próbnego skarżącego oraz późniejszej decyzji dyrektora wykonawczego pozwanej o zwolnieniu skarżącego po okresie próbnym.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Antonio Pujante Cuadrupani pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Agencję Europejskiego GNSS.

(1)  Dz.U. C 279 z 24.8.2015, s. 60.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/49

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 2 marca 2016 r. – Loescher/Rada

(Sprawa F-84/15) (1)

((Służba publiczna - Urzędnicy - Przedstawiciel związkowy - Oddanie do dyspozycji organizacji związkowej lub zawodowej - Postępowanie w sprawie awansu w 2014 r. - Decyzja o nieawansowaniu skarżącego - Artykuł 45 regulaminu pracowniczego - Porównanie osiągnięć - Brak mającego podstawę w regulaminie pracowniczym obowiązku ustanowienia szczególnej metody porównywania osiągnięć personelu oddanego do dyspozycji organizacji związkowej lub zawodowej - Uwzględnienie sprawozdań z oceny - Ocena poziomu sprawowanej odpowiedzialności - Środki dowodowe - Kontrola oczywistego błędu w sprawie oceny))

(2016/C 136/69)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Bernd Loescher (Rhode-Saint-Genèse, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci J.N. Louis i N. de Montigny)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i M. Veiga, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o nieawansowaniu skarżącego do kolejnej grupy zaszeregowania (AD 12) w postępowaniu w sprawie awansu w 2014 r. w Radzie Unii Europejskiej.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Bernd Loescher pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Radę Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. C 279 z 24.8.2015, s. 60.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/49

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 26 lutego 2016 r. – McArdle/Komisja

(Sprawa F-25/13) (1)

(2016/C 136/70)

Język postępowania: francuski

Prezes drugiej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 156 z 1.6.2013, s. 55.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/49

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 26 lutego 2016 r. – McArdle/Komisja

(Sprawa F-56/13) (1)

(2016/C 136/71)

Język postępowania: francuski

Prezes drugiej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 274 z 21.9.2013, s. 29.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/50

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 26 lutego 2016 r. – Wiśniewski/Komisja

(Sprawa F-29/14) (1)

(2016/C 136/72)

Język postępowania: francuski

Prezes drugiej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 184 z 16.6.2014, s. 44.

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/50

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 7 marca 2016 r. – FJ/Parlament

(Sprawa F-38/15) (1)

(2016/C 136/73)

Język postępowania: francuski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 178 z 1.6.2015, s. 26.

Sprostowania

18.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 136/51

Sprostowanie do skargi wniesionej w dniu 22 grudnia 2015 r. – EDF/Komisja

(Sprawa T-747/15)

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 78 z dnia 29 lutego 2016 r. )

(2016/C 136/74)

Komunikat na s. 24 w Dzienniku Urzędowym w sprawie T-747/15 EDF/Komisja otrzymuje brzmienie:

„Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2015 r. – EDF/Komisja

(Sprawa T-747/15)

(2016/C 078/35)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Électricité de France (EDF) (Paryż, Francja) (przedstawiciel: M. Debroux, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

tytułem żądania głównego, stwierdzenie nieważności art. 1, 2, 3, 4 i 5 decyzji Komisji z dnia 22 lipca 2015 r. w sprawie pomocy państwa SA.13869 (C 68/2002) (ex NN 80/2002) – Przekwalifikowanie na kapitał zwolnionych z podatku rezerw księgowych na odnowienie sieci zaopatrzenia w energię elektryczną (»RAG«), wdrożonej przez Francję na rzecz EDF (zwanej dalej »zaskarżoną decyzją«) ze względu na naruszenie istotnych wymogów proceduralnych, naruszenia prawa i błędy w ustaleniach faktycznych;

—

tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 1, 2 i 3 zaskarżonej decyzji, ponieważ kwota, do zwrotu której EDF została zobowiązana, jest bardzo poważnie zawyżona;

—

w każdym razie obciążenie Komisji wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi w ramach żądania głównego trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, oparty na naruszeniu art. 266 TFUE.

2.

Zarzut drugi, oparty na naruszeniu art. 107 TFUE. Zarzut ten dzieli się na dwie części.

—

Część pierwsza, dotycząca możliwości zastosowania testu inwestora prywatnego, obejmuje pięć zastrzeżeń:

—

Zastrzeżenie pierwsze, zgodnie z którym Komisja nie uwzględniła, nie przedstawiając żadnego uzasadnienia, szeregu dokumentów i dowodów, które zostały jej należycie przekazane przez Francję i EDF.

—

Zastrzeżenie drugie, zgodnie z którym Komisja systematycznie mieszała elementy objęte odpowiednio możliwością zastosowania testu inwestora prywatnego i stosowaniem tego testu;

—

Zastrzeżenie trzecie, zgodnie z którym Komisja niesłusznie wykluczyła możliwość zastosowania kryterium rozważnego inwestora prywatnego z tego tylko względu, że w ramach badania środka Francja w szczególności uwzględniła względy związane z jej statusem władzy publicznej obok względów związanych z jej statusem akcjonariusza;

—

Zastrzeżenie czwarte, zgodnie z którym Komisja niesłusznie stwierdziła, że EDF powinna dysponować formalnym biznesplanem, aby uzasadnić możliwość zastosowania kryterium rozważnego inwestora prywatnego;

—

Zastrzeżenie piąte, zgodnie z którym Komisja naruszyła charakter oraz przedmiot tego środka, kontekst, w jaki ów środek się wpisuje, oraz zamierzony przez niego cel i zasady, jakim podlega;

—

Część druga, dotycząca stosowania testu inwestora prywatnego, obejmuje trzy zastrzeżenia:

—

Zastrzeżenie pierwsze, zgodnie z którym Komisja niesłusznie uznała, że raport Oxera nie był dopuszczalny jako dowód;

—

Zastrzeżenie drugie, zgodnie z którym metoda Komisji była dotknięta oczywistymi błędami. Po pierwsze, Komisja nie uwzględniła ani kontekstu istniejącego w tamtym okresie, ani kryteriów stosowanych przez ówczesnych inwestorów. Po drugie, teza »prezentu podatkowego«, którą forsowała Komisja, nie tylko jest błędna z punktu widzenia prawa, ale również jest źródłem błędów w ocenie dotyczącej stosowności inwestycji. Po trzecie, Komisja dopuściła się licznych błędów w zakresie metody, a każdy z nich wystarczy, by wykazać, że Komisja nie udowodniła w oczywisty sposób, iż kryterium inwestora prywatnego nie zostało zastosowane;

—

Zastrzeżenie trzecie, dotyczące konsekwencji błędów w zakresie metody popełnionych przez Komisję.

3.

Zarzut trzeci, oparty na braku uzasadnienia zaskrzonej decyzji.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi w ramach żądania ewentualnego dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, podniesiony posiłkowo, dotyczy tego, że większa część domniemanej pomocy uległa przedawnieniu. Zarzut ten dzieli się na dwie części:

—

Część pierwsza, zgodnie z którą chodzi tu głównie o istniejącą pomoc wynikającą ze środka wdrożonego przed otwarciem dla konkurencji europejskiego rynku energii elektrycznej;

—

Część druga, zgodnie z którą znaczna część zarzucanej pomocy wynika ze środka wdrożonego ponad dziesięć lat przed pierwszą czynnością dochodzeniową;

2.

Zarzut drugi, podniesiony posiłkowo, dotyczy błędów w obliczeniach, których Komisja dopuściła się przy określeniu domniemanej pomocy. Ów zarzut dzieli się na trzy części:

—

Część pierwsza, zgodnie z którą Komisja popełniła błędy dotyczące całkowitej kwoty rezerw na odtworzenie;

—

Część druga, zgodnie z którą Komisja popełniła błędy dotyczące mającej zastosowanie stawki podatkowej;

—

Część trzecia, zgodnie z którą kwota zarzucanej pomocy powinna zostać skorygowana w oparciu o te poprawione dane”.