20.2.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 67/1

---

ZALECENIE RADY (UE)

z dnia 15 lutego 2016 r.

w sprawie integracji osób długotrwale bezrobotnych na rynku pracy

(2016/C 67/01)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 292 w związku z art. 148 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W związku z kryzysem finansowym i gospodarczym w latach 2008–2009 stopa bezrobocia w Unii wzrosła do nienotowanego wcześniej poziomu. Obecnie zmniejsza się, ale długotrwałe bezrobocie jest w dalszym ciągu bardzo wysokie. Długotrwałe bezrobocie dotyka poszczególne państwa członkowskie w różnym stopniu, w szczególności dlatego, że skutki kryzysu rozłożyły się nierównomierne, a sytuacja makroekonomiczna, struktura gospodarki i funkcjonowanie rynku pracy różnią się pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi.

(2)

Po latach ograniczonego wzrostu gospodarczego i niskich wskaźników tworzenia nowych miejsc pracy, długotrwałe bezrobocie, zdefiniowane przez Eurostat jako liczba osób pozostających bez pracy i aktywnie poszukujących zatrudnienia przez co najmniej rok, dotknęło w 2014 r. ponad 12 mln pracowników, czyli 5 % aktywnej zawodowo ludności Unii, z których 62 % pozostawało bez pracy przez co najmniej dwa lata.

(3)

Długotrwałe bezrobocie niesie ze sobą niekorzystne skutki dla dotkniętych nim osób, spowalnia potencjalny wzrost gospodarek Unii, podnosi ryzyko wykluczenia społecznego, ubóstwa i nierówności społecznej, zwiększa koszty usług socjalnych oraz obciąża finanse publiczne. Długotrwałe bezrobocie prowadzi do utraty dochodów, obniżenia umiejętności, częstszych problemów zdrowotnych oraz wzrostu ubóstwa gospodarstw domowych.

(4)

Wśród osób najbardziej narażonych na długotrwałe bezrobocie są osoby o niskich umiejętnościach lub kwalifikacjach, obywatele państw trzecich, osoby niepełnosprawne oraz defaworyzowane mniejszości, takie jak Romowie. Ważną rolę odgrywa także poprzednio wykonywany zawód, ponieważ w niektórych krajach przyczyny utrzymującego się długotrwałego bezrobocia można przypisać kwestiom sektorowym i koniunkturalnym.

(5)

Co roku w rezultacie bezskutecznego poszukiwania pracy blisko jedna piąta osób długotrwale bezrobotnych w Unii ulega zniechęceniu i przestaje jej aktywnie poszukiwać. Jako że bariery utrudniające integrację na rynku pracy są zróżnicowane i często się kumulują, integracja ta wymaga dopasowanego, indywidualnego podejścia i skoordynowanego świadczenia usług.

(6)	Długotrwale bezrobotni stanowią połowę całkowitej liczby osób bezrobotnych w Unii, ale mniej niż jedną piątą osób korzystających z aktywnych instrumentów rynku pracy. Równocześnie niewielki odsetek osób długotrwale bezrobotnych (średnio 24 %) objęty jest świadczeniami dla bezrobotnych.

(7)

Należy poprawić i usprawnić inwestycje w kapitał ludzki, tak by wyposażyć więcej osób w dobre i przydatne umiejętności i kompetencje, zaradzić niedoborom umiejętności oraz stworzyć podstawę dla płynnego przechodzenia z etapu nauki do etapu pracy oraz dla trwałych szans na zatrudnienie. Poprawa efektywności i adekwatności systemów kształcenia i szkolenia pomoże zmniejszyć liczbę nowych bezrobotnych. W tym celu należy kontynuować modernizację systemów kształcenia i szkolenia zgodnie z europejskim semestrem, konkluzjami Rady z dnia 12 maja 2009 r. w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) (1) oraz zaleceniem 2006/962/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie (2).

(8)

Aby stworzyć skoordynowaną strategię zatrudnienia, w wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia państw członkowskich na rok 2015 (3) wzywa się do znacznego zmniejszenia bezrobocia długotrwałego i strukturalnego za pomocą kompleksowych, wzajemnie się wzmacniających strategii obejmujących zindywidualizowane aktywne wspieranie powrotu na rynek pracy.

(9)

Państwa członkowskie pozostają odpowiedzialne za dobór najodpowiedniejszych dla siebie instrumentów rynku pracy, jednak we wspomnianych wytycznych wzywa się je do działań zwiększających szanse na zatrudnienie poprzez inwestowanie w kapitał ludzki za pomocą skutecznych i efektywnych systemów kształcenia i szkolenia, które podwyższają poziom umiejętności pracowników. W wytycznych wyraźnie wzywa się państwa członkowskie także do wspierania systemów uczenia się opartego na pracy, takich jak kształcenie dwutorowe, oraz do modernizacji szkolenia zawodowego. W wytycznych tych ogólnie zwrócono się do państw członkowskich, by uwzględniły zasady modelu flexicurity i usprawniły aktywne instrumenty rynku pracy poprzez zwiększanie ich skuteczności, ukierunkowania na cele, stopnia docierania do potrzebujących i zasięgu oraz ich związku ze świadczeniem wsparcia dochodu i usług socjalnych.

(10)	Działania proponowane w niniejszym zaleceniu powinny być w pełni zgodne z zaleceniami dla poszczególnych krajów, wydanymi w ramach europejskiego semestru, a ich wdrażanie powinno przebiegać w pełnej zgodzie z zasadami paktu stabilności i wzrostu.

(11)

Zalecenie Komisji 2008/867/WE z dnia 3 października 2008 r. w sprawie aktywnej integracji osób wykluczonych z rynku pracy (4) określa spójną, kompleksową strategię aktywnej integracji osób wykluczonych z rynku pracy, łączącą odpowiednie wsparcie dochodu, integracyjny charakter rynków pracy oraz dostęp do usług wysokiej jakości. Ma ona ułatwić podejmowanie osobom zdolnym do pracy trwałego zatrudnienia o wysokiej jakości oraz zapewnić tym osobom środki pozwalające na godne życie.

(12)

Najważniejszym unijnym instrumentem finansowym do walki z długotrwałym bezrobociem jest Europejski Fundusz Społeczny. Państwa członkowskie przeznaczyły znaczne środki na wspieranie integracji osób długotrwale bezrobotnych na rynku pracy w latach 2014–2020. Działaniom finansowanym z Europejskiego Funduszu Społecznego mogą towarzyszyć działania finansowane z innych funduszy, takich jak Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego i Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich – zgodnie z przydziałem środków na odpowiednie priorytety inwestycyjne na lata 2014–2020 – zwłaszcza poprzez wspieranie tworzenia miejsc pracy, modernizację publicznych służb zatrudnienia i kształcenia zawodowego, szkoleń służących nabyciu umiejętności oraz uczenia się przez całe życie. W tym kontekście podczas stosownych przyszłych dyskusji należy rozważyć, w jaki sposób zwiększać w większym stopniu integrację na rynku pracy osób długotrwale bezrobotnych.

(13)	W zaleceniu Rady z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego (5) wzywa się do działań pozwalających wykazać, czego dana osoba nauczyła się poza systemem formalnego kształcenia i szkolenia.

(14)	W konkluzjach Rady Europejskiej z 14–15 marca 2013 r. podkreślono, że przeciwdziałanie bezrobociu jest najważniejszym wyzwaniem społecznym i że zasadniczą sprawą jest ograniczanie długotrwałego bezrobocia oraz zapewnianie pełnego zatrudnienia pracowników w starszym wieku.

(15)	Długotrwałe bezrobocie zostało uznane przez Parlament Europejski za istotną przeszkodę we wzroście gospodarczym.

(16)

Należy wypracować – z uwzględnieniem krajowych praktyk – intensywne działania na rzecz integracji na rynku pracy osób poważnie dotkniętych długotrwałym bezrobociem. Powinno to iść w parze z lepszym rejestrowaniem bezrobotnych przez służby zatrudnienia i inne właściwe agencje, dzięki czemu można by zaradzić niezadowalającemu zasięgowi środków wsparcia. Państwa o dużej liczbie zarejestrowanych osób długotrwale bezrobotnych mogą w swoich działaniach traktować priorytetowo osoby już zarejestrowane.

(17)

Przydatne pod względem skuteczności i wydajności byłoby podejście zapobiegawcze. Należy wzmocnić, a w razie potrzeby uzupełnić, środki zapobiegawcze i aktywizacyjne skupiające się głównie na początkowym okresie bezrobocia. Konkretne działania skierowane do zarejestrowanych osób długotrwale bezrobotnych należy podejmować najpóźniej w 18 miesiącu bezrobocia, ponieważ to wtedy w dużej liczbie państw członkowskich zmieniają się mechanizmy wsparcia i usługi dla tej konkretnej grupy.

(18)

Zindywidualizowane podejście do wspierania osób długotrwale bezrobotnych powinno przewidywać przeciwdziałanie barierom utrwalającym bezrobocie oraz aktualizację i uzupełnianie wstępnej oceny przeprowadzonej podczas rejestracji. Dzięki temu osoby długotrwale bezrobotne będą mogły korzystać z usług wsparcia dostosowanych do ich indywidualnych potrzeb, np. z doradztwa zadłużeniowego, rehabilitacji, usług socjalnych, usług opiekuńczych, integracji migrantów, pomocy w zakresie zakwaterowania i transportu, które to usługi miałyby zaradzić przeszkodom w podjęciu pracy i umożliwić takim osobom osiągnięcie konkretnych celów wiodących do zatrudnienia.

(19)

Zaangażowanie pracodawców w integrację osób długotrwale bezrobotnych jest niezbędne i powinno być wspierane poprzez specjalistyczne usługi ze strony służb zatrudnienia oraz towarzyszące im odpowiednio ukierunkowane zachęty finansowe i zaangażowanie partnerów społecznych. Większe zaangażowanie pracodawców, uzupełnione środkami zwiększającymi tworzenie miejsc pracy w gospodarce, może dodatkowo podnieść skuteczność środków integracyjnych.

(20)

W ramach podjętych ostatnio inicjatyw politycznych, takich jak zalecenie Rady z dnia 22 kwietnia 2013 r. w sprawie ustanowienia gwarancji dla młodzieży (6), apeluje się o partnerstwo jako nową metodę realizacji polityki społecznej i polityki zatrudnienia. Zasadniczą sprawą jest skoordynowane świadczenie usług, zwłaszcza w tych państwach członkowskich, w których odpowiedzialność za wspieranie osób długotrwale bezrobotnych jest podzielona między publiczne służby zatrudnienia, agencje pomocy społecznej i samorząd lokalny.

(21)

Umowy w sprawie integracji na rynku pracy, zredagowane w sposób uwzględniający indywidualną sytuację osoby długotrwale bezrobotnej, powinny wyszczególniać pakiet zindywidualizowanych środków dostępnych na szczeblu krajowym (takich jak te dotyczące usług rynku pracy, kształcenia, szkolenia, wsparcia socjalnego), mających na celu wsparcie osób długotrwale bezrobotnych i umożliwienie im przezwyciężenia konkretnych przeszkód na drodze do zatrudnienia. Umowy takie powinny wskazywać cele, terminy i obowiązki osoby długotrwale bezrobotnej oraz ofertę usługodawcy lub usługodawców, a także dostępne środki integracji.

(22)

Działania proponowane w niniejszym zaleceniu powinny uwzględniać różnorodność państw członkowskich oraz ich odmienny punkt wyjścia pod względem sytuacji makroekonomicznej, stopy długotrwałego bezrobocia i jej wahań, struktury instytucjonalnej, różnic regionalnych oraz potencjału podmiotów rynku pracy. Działania te powinny uzupełniać i wzmacniać założenia polityczne realizowane obecnie przez wiele państw członkowskich, w szczególności poprzez wprowadzenie elastycznych elementów, takich jak zindywidualizowane podejście i skoordynowane świadczenie usług oraz poprzez zaangażowanie pracodawców.

(23)	Niniejsze zalecenie należycie respektuje, umacnia i utrwala prawa podstawowe ustanowione w szczególności w art. 29 i 34 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

NINIEJSZYM ZALECA, ABY PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE:

Wspierały rejestrowanie osób poszukujących pracy oraz bardziej dokładne ukierunkowywanie działań integracyjnych na potrzeby rynku pracy, m.in. poprzez ściślejsze kontakty z pracodawcami.

Zapewniały zarejestrowanym osobom długotrwale bezrobotnym indywidualną ocenę.

Najpóźniej w momencie, kiedy osoba długotrwale bezrobotna pozostaje bezrobotna przez 18 miesięcy, proponowały jej zawarcie konkretnej umowy w sprawie integracji na rynku pracy. Na potrzeby niniejszego zalecenia przez „umowę w sprawie integracji na rynku pracy” należy rozumieć pisemną umowę między zarejestrowaną osobą długotrwale bezrobotną a punktem kompleksowej obsługi, która ma na celu pomóc w podjęciu zatrudnienia przez tę osobę.

W tym celu:

Rejestracja

1)

Zachęcały osoby poszukujące pracy do rejestrowania się w służbach zatrudnienia, w szczególności poprzez lepsze informowanie o dostępnym wsparciu.

Indywidualna ocena i indywidualne podejście

Służby zatrudnienia wraz z pozostałymi partnerami wspierającymi integrację na rynku pracy zapewniają osobom zainteresowanym zindywidualizowane doradztwo.

2)

Zapewniały, aby zarejestrowanym osobom długotrwale bezrobotnym oferowane były – najpóźniej w momencie, kiedy bezrobocie trwa 18 miesięcy – dogłębna indywidualna ocena i doradztwo. Ocena powinna uwzględniać szanse na zatrudnienie, bariery utrudniające zatrudnienie oraz dotychczasowe działania związane z poszukiwaniem pracy.

3)

Informowały zarejestrowane osoby długotrwale bezrobotne o ofertach pracy i o dostępnym wsparciu w różnych sektorach gospodarki, a w stosownym przypadku w innych regionach i innych państwach członkowskich, w szczególności za pośrednictwem Europejskich Służb Zatrudnienia (EURES).

Umowy w sprawie integracji na rynku pracy

Zarejestrowanym osobom długotrwale bezrobotnym, nieobjętym gwarancją dla młodzieży, oferuje się – najpóźniej w momencie, kiedy bezrobocie trwa 18 miesięcy – zawarcie umowy w sprawie integracji na rynku pracy. Umowa ta powinna przewidywać co najmniej indywidualną ofertę usług mających pomóc w znalezieniu pracy i powinna wskazywać punkt kompleksowej obsługi.

4)

Zajmowały się konkretnymi potrzebami zarejestrowanej osoby długotrwale bezrobotnej za pomocą umowy w sprawie integracji na rynku pracy, która łączy odpowiednie usługi i środki oferowane przez różne organizacje. a) Umowa w sprawie integracji na rynku pracy powinna wyszczególniać konkretne cele, terminy i obowiązki, które obowiązują zarejestrowane osoby długotrwale bezrobotne, np. aktywne poszukiwanie pracy, przyjmowanie odpowiednich ofert pracy oraz uczestnictwo w działaniach z zakresu kształcenia, szkolenia, przekwalifikowywania się czy zatrudnienia. b) Umowa w sprawie integracji na rynku pracy powinna także wyszczególniać ofertę usługodawcy lub usługodawców dla osoby długotrwale bezrobotnej. W zależności od dostępności w państwach członkowskich i od indywidualnej sytuacji zarejestrowanej osoby długotrwale bezrobotnej umowa w sprawie integracji na rynku pracy może zawierać: pomoc w poszukiwaniu pracy oraz pomoc związaną z pracą; walidację uczenia się pozaformalnego i nieformalnego; rehabilitację, poradnictwo i doradztwo; kształcenie; szkolenie zawodowe; praktykę zawodową; wsparcie socjalne; wczesną edukację i opiekę nad dziećmi; opiekę zdrowotną i opiekę długoterminową; doradztwo zadłużeniowe; oraz pomoc w zakresie zakwaterowania i transportu. c) Umowa w sprawie integracji na rynku pracy powinna być regularnie monitorowana w świetle zmian sytuacji danej osoby długotrwale bezrobotnej i w razie potrzeby modyfikowana, aby ułatwić podjęcie zatrudnienia przez tę osobę.

5)

Ustanowiły niezbędne rozwiązania zapewniające ciągłość usług i wskazały punkt kompleksowej obsługi odpowiedzialny za wspieranie zarejestrowanej osoby długotrwale bezrobotnej w poruszaniu się po skoordynowanej ofercie usług, w tym dostępnych usługach wsparcia zatrudnienia i usługach socjalnych. Punkt obsługi może się opierać na ramowej koordynacji międzyinstytucjonalnej lub zostać wskazany w obrębie istniejących struktur. Ułatwiały sprawne i bezpieczne przekazywanie między stosownymi usługodawcami istotnych informacji o historii wsparcia zarejestrowanych osób długotrwale bezrobotnych oraz indywidualnych ocen, zgodne z przepisami o ochronie danych, dla zapewnienia ciągłości usług. Umożliwiały lepsze rozpowszechnianie wśród właściwych usługodawców istotnych informacji o ofertach pracy i możliwościach szkoleń oraz zapewniały, aby informacje te docierały do osób długotrwale bezrobotnych.

Bliższe kontakty z pracodawcami

6)

Stymulowały i rozwijały partnerstwa między pracodawcami, partnerami społecznymi, służbami zatrudnienia, organami publicznymi, służbami socjalnymi oraz organizatorami kształcenia i szkolenia, aby zapewnić usługi lepiej dostosowane do potrzeb przedsiębiorstw i zarejestrowanych osób długotrwale bezrobotnych.

7)

Rozwijały usługi dla pracodawców, takie jak przegląd ofert pracy, wsparcie na rzecz zatrudnienia, doradztwo i szkolenia w miejscu pracy oraz pomoc po znalezieniu pracy, w celu ułatwienia reintegracji zawodowej zarejestrowanych osób długotrwale bezrobotnych.

8)

Ukierunkowywały wszelkie zachęty finansowe na systemy wspierania integracji na rynku pracy, takie jak dofinansowanie zatrudnienia i obniżenie składek na ubezpieczenie społeczne, aby zwiększyć możliwości zatrudnienia dla zarejestrowanych osób długotrwale bezrobotnych.

NINIEJSZYM ZALECA, ABY PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE I KOMISJA:

Ocena i monitorowanie

9)

Monitorowały na forum Komitetu Zatrudnienia – w ścisłej współpracy z Komitetem Ochrony Socjalnej w zakresie świadczenia usług socjalnych i dochodu – realizację niniejszego zalecenia poprzez nadzór wielostronny w ramach europejskiego semestru oraz za pomocą wskaźników ze wspólnych ram oceny. Monitorowanie powinno pokazać, w jakim zakresie zarejestrowane osoby długotrwale bezrobotne odzyskały zatrudnienie, czy ich integracja na rynku pracy ma charakter trwały oraz czy stosowane są umowy w sprawie integracji na rynku pracy. W monitorowaniu powinna pomagać europejska sieć publicznych służb zatrudnienia.

10)

Zachęcały do oceniania efektów działań publicznych służb zatrudnienia w odniesieniu do integracji zarejestrowanych osób długotrwale bezrobotnych na rynku pracy, do dzielenia się doświadczeniami i wymiany sprawdzonych rozwiązań w ramach uczenia się opartego na analizie porównawczej, prowadzonego przez europejską sieć publicznych służb zatrudnienia, które zostało ustanowione w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 573/2014/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie wzmocnionej współpracy między publicznymi służbami zatrudnienia (7).

11)

Współpracowały w celu optymalnego wykorzystania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, w szczególności Europejskiego Funduszu Społecznego, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, zgodnie z odpowiednimi priorytetami inwestycyjnymi programów na lata 2014–2020.

NINIEJSZYM ZALECA, ABY KOMISJA:

12)

Wspierała i koordynowała dobrowolne inicjatywy i sojusze przedsiębiorstw zaangażowanych w trwałą integrację osób długotrwale bezrobotnych na rynku pracy.

13)

Wspierała projekty innowacji społecznych w dziedzinie integracji osób długotrwale bezrobotnych na rynku pracy, zwłaszcza poprzez sekcję „Progress” programu Unii na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych (EaSI).

14)

Oceniła – we współpracy z państwami członkowskimi i po konsultacjach z zainteresowanymi stronami – działania podjęte w odpowiedzi na niniejsze zalecenie i do dnia 15 lutego 2019 r. przedstawiła Radzie sprawozdanie z tej oceny.

---

(1)  Dz.U. C 119 z 28.5.2009, s. 2.

(2)  Dz.U. L 394 z 30.12.2006, s. 10.

(3)  Decyzja Rady (UE) 2015/1848 z dnia 5 października 2015 r. w sprawie wytycznych dotyczących polityk zatrudnienia państw członkowskich na rok 2015 (Dz.U. L 268 z 15.10.2015, s. 28).

(4)  Dz.U. L 307 z 18.11.2008, s. 11.

(5)  Dz.U. C 398 z 22.12.2012, s. 1.

(6)  Dz.U. C 120 z 26.4.2013, s. 1.

(7)  Dz.U. L 159 z 28.5.2014, s. 32.

---

20.2.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 67/6

---

Kursy walutowe euro (1)

19 lutego 2016 r.

(2016/C 67/02)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1096
JPY	Jen	125,40
DKK	Korona duńska	7,4625
GBP	Funt szterling	0,77715
SEK	Korona szwedzka	9,3838
CHF	Frank szwajcarski	1,1017
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	9,5358
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,023
HUF	Forint węgierski	309,11
PLN	Złoty polski	4,3777
RON	Lej rumuński	4,4670
TRY	Lir turecki	3,2903
AUD	Dolar australijski	1,5605
CAD	Dolar kanadyjski	1,5274
HKD	Dolar Hongkongu	8,6268
NZD	Dolar nowozelandzki	1,6761
SGD	Dolar singapurski	1,5617
KRW	Won	1 368,69
ZAR	Rand	17,1380
CNY	Yuan renminbi	7,2378
HRK	Kuna chorwacka	7,6180
IDR	Rupia indonezyjska	14 988,04
MYR	Ringgit malezyjski	4,6836
PHP	Peso filipińskie	52,843
RUB	Rubel rosyjski	85,1924
THB	Bat tajlandzki	39,668
BRL	Real	4,4854
MXN	Peso meksykańskie	20,2927
INR	Rupia indyjska	75,9715

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

---

20.2.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 67/7

---

Zawiadomienie Komisji w sprawie bieżących stóp procentowych od zwracanej pomocy państwa oraz stóp referencyjnych/dyskontowych obowiązujących 28 państw członkowskich od dnia 1 marca 2016 r.

(Opublikowano zgodnie z art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. (Dz.U. L 140 z 30.4.2004, s. 1))

(2016/C 67/03)

Stopy bazowe obliczone zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (Dz.U. C 14 z 19.1.2008, s. 6). W zależności od zastosowania stopy referencyjnej nadal należy dodawać odpowiednie marże, tak jak określono w komunikacie. W przypadku stosowania stopy referencyjnej jako stopy dyskontowej oznacza to, że do stopy bazowej należy dodać marżę 100 punktów bazowych. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 271/2008 z dnia 30 stycznia 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 794/2004 przewiduje, że, o ile nie przewidziano inaczej w odrębnej decyzji, także stopę od zwracanej pomocy oblicza się, dodając 100 punktów bazowych do stopy bazowej.

Zmienione stopy zaznaczono pogrubioną czcionką.

Poprzednia tabela została opublikowana w Dz.U. C 15 z 16.1.2016, s 8.

Od	Do	AT	BE	BG	CY	CZ	DE	DK	EE	EL	ES	FI	FR	HR	HU	IE	IT	LT	LU	LV	MT	NL	PL	PT	RO	SE	SI	SK	UK
1.3.2016	…	0,06	0,06	1,63	0,06	0,46	0,06	0,30	0,06	0,06	0,06	0,06	0,06	1,92	1,37	0,06	0,06	0,06	0,06	0,06	0,06	0,06	1,83	0,06	1,65	– 0,22	0,06	0,06	1,04
1.2.2016	29.2.2016	0,09	0,09	1,63	0,09	0,46	0,09	0,36	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	1,92	1,37	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	1,83	0,09	1,65	– 0,22	0,09	0,09	1,04
1.1.2016	31.1.2016	0,12	0,12	1,63	0,12	0,46	0,12	0,36	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	1,92	1,37	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	1,83	0,12	1,65	– 0,22	0,12	0,12	1,04

---

20.2.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 67/8

---

Zawiadomienie Komisji dotyczące daty, od której stosuje się Regionalną konwencję w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia lub protokoły w sprawie reguł pochodzenia przewidujące kumulację diagonalną pomiędzy Umawiającymi się Stronami tej konwencji

(2016/C 67/04)

W celu zastosowania diagonalnej kumulacji pochodzenia pomiędzy Umawiającymi się Stronami (1) Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (2) (zwanej dalej „konwencją”), zainteresowane Strony informują się wzajemnie, poprzez Komisję Europejską, o stosowanych regułach pochodzenia obowiązujących w stosunkach z innymi Stronami.

Na podstawie tych informacji w załączonych tabelach określono datę, od której kumulacja diagonalna ma zastosowanie.

Podane w tabeli 1 daty odnoszą się do:

—	daty rozpoczęcia stosowania kumulacji diagonalnej na podstawie art. 3 dodatku I do konwencji, jeżeli dana umowa o wolnym handlu odnosi się do konwencji. W tym przypadku data poprzedzona jest oznaczeniem „(C)”,

—	daty rozpoczęcia stosowania protokołów w sprawie reguł pochodzenia przewidujących kumulację diagonalną, załączonych do danej umowy o wolnym handlu, w pozostałych przypadkach.

Należy przypomnieć, że kumulacja diagonalna może być stosowana wyłącznie wtedy, gdy Strony końcowej produkcji i końcowego miejsca przeznaczenia zawarły umowy o wolnym handlu przewidujące identyczne reguły pochodzenia, ze wszystkimi Stronami uczestniczącymi w nabyciu statusu pochodzenia, tj. ze wszystkimi Stronami, z których pochodzą użyte materiały. Materiał pochodzący ze Strony, która nie zawarła umowy ze Stronami końcowej produkcji i końcowego przeznaczenia, jest traktowany jako materiał niepochodzący. Szczególne przykłady podano w Wyjaśnieniach dotyczących paneurośródziemnomorskich protokołów w sprawie reguł pochodzenia (3).

Podane w tabeli 2 daty odnoszą się do daty rozpoczęcia stosowania protokołów w sprawie reguł pochodzenia przewidujących diagonalną kumulację, załączonych do umów o wolnym handlu między UE, Turcją oraz uczestnikami procesu stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej. Za każdym razem gdy w danej umowie o wolnym handlu pomiędzy Stronami wymienionymi w tej tabeli, zamieszczone zostaje odniesienie do konwencji, data poprzedzona symbolem „(C)” została dodana w tabeli 1.

Należy również przypomnieć, że materiały pochodzące z Turcji objęte unią celną UE-Turcja mogą być stosowane jako materiały pochodzące do celu diagonalnej kumulacji pomiędzy Unią Europejską i krajami uczestniczącymi w procesie stabilizacji i stowarzyszenia, wobec których obowiązuje protokół w sprawie reguł pochodzenia.

Kody dla Umawiających się Stron wymienionych w tabelach są następujące:

—	Unia Europejska	UE
—	państwa EFTA:	— Islandia IS — Szwajcaria (w tym również Liechtenstein) (4) CH (+LI) — Norwegia NO
—	Wyspy Owcze	FO
—	Uczestnicy procesu barcelońskiego:	— Algieria DZ — Egipt EG — Izrael IL — Jordania JO — Liban LB — Maroko MA — Zachodni Brzeg i Strefa Gazy PS — Syria SY — Tunezja TN
—	Turcja	TR
—	Uczestnicy procesu stabilizacji i stowarzyszenia UE	— Albania AL — Bośnia i Hercegowina BA — była jugosłowiańska republika Macedonii MK (5) — Czarnogóra ME — Serbia RS — Kosowo (6) KO
—	Republika Mołdawii	MD

Niniejsze zawiadomienie zastępuje zawiadomienie 2015/C 214/05 (Dz.U. C 214 z 30.6.2015, s. 5).

Tabela 1

Data, od której stosuje się reguły pochodzenia przewidujące kumulację diagonalną w strefie paneurośródziemnomorskiej

		Państwa EFTA				Uczestnicy procesu barcelońskiego										Uczestnicy procesu stabilizacji i stowarzyszenia UE
	UE	CH (+LI)	IS	NO	FO	DZ	EG	IL	JO	LB	MA	PS	SY	TN	TR	AL	BA	KO	ME	MK	RS	MD
UE		1.1.2006 (C) 1.2.2016	1.1.2006 (C) 1.5.2015	1.1.2006 (C) 1.5.2015	1.12.2005 (C) 12.5.2015	1.11.2007	1.3.2006 (C) 1.2.2016	1.1.2006	1.7.2006		1.12.2005	1.7.2009		1.8.2006	(7)	(C) 1.5.2015			(C) 1.2.2015	(C) 1.5.2015	(C) 1.2.2015
CH (+LI)	1.1.2006 (C) 1.2.2016		1.8.2005 (C) 1.7.2013	1.8.2005 (C) 1.7.2013	1.1.2006		1.8.2007	1.7.2005	17.7.2007	1.1.2007	1.3.2005			1.6.2005	1.9.2007	(C) 1.5.2015	(C) 1.1.2015		(C) 1.9.2012	1.2.2016	(C) 1.5.2015
IS	1.1.2006 (C) 1.5.2015	1.8.2005 (C) 1.7.2013		1.8.2005 (C) 1.7.2013	1.11.2005		1.8.2007	1.7.2005	17.7.2007	1.1.2007	1.3.2005			1.3.2006	1.9.2007	(C) 1.5.2015	(C) 1.1.2015		(C) 1.10.2012	1.5.2015	(C) 1.5.2015
NO	1.1.2006 (C) 1.5.2015	1.8.2005 (C) 1.7.2013	1.8.2005 (C) 1.7.2013		1.12.2005		1.8.2007	1.7.2005	17.7.2007	1.1.2007	1.3.2005			1.8.2005	1.9.2007	(C) 1.5.2015	(C) 1.1.2015		(C) 1.11.2012	1.5.2015	(C) 1.5.2015
FO	1.12.2005 (C) 12.5.2015	1.1.2006	1.11.2005	1.12.2005
DZ	1.11.2007
EG	1.3.2006 (C) 1.2.2016	1.8.2007	1.8.2007	1.8.2007					6.7.2006		6.7.2006			6.7.2006	1.3.2007
IL	1.1.2006	1.7.2005	1.7.2005	1.7.2005					9.2.2006						1.3.2006
JO	1.7.2006	17.7.2007	17.7.2007	17.7.2007			6.7.2006	9.2.2006			6.7.2006			6.7.2006	1.3.2011
LB		1.1.2007	1.1.2007	1.1.2007
MA	1.12.2005	1.3.2005	1.3.2005	1.3.2005			6.7.2006		6.7.2006					6.7.2006	1.1.2006
PS	1.7.2009
SY															1.1.2007
TN	1.8.2006	1.6.2005	1.3.2006	1.8.2005			6.7.2006		6.7.2006		6.7.2006				1.7.2005
TR	(7)	1.9.2007	1.9.2007	1.9.2007			1.3.2007	1.3.2006	1.3.2011		1.1.2006		1.1.2007	1.7.2005
AL	(C) 1.5.2015	(C) 1.5.2015	(C) 1.5.2015	(C) 1.5.2015													(C) 1.2.2015	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014
BA		(C) 1.1.2015	(C) 1.1.2015	(C) 1.1.2015												(C) 1.2.2015		(C) 1.4.2014	(C) 1.2.2015	(C) 1.2.2015	(C) 1.2.2015	(C) 1.4.2014
KO																(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014		(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014
ME	(C) 1.2.2015	(C) 1.9.2012	(C) 1.10.2012	(C) 1.11.2012												(C) 1.4.2014	(C) 1.2.2015	(C) 1.4.2014		(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014
MK	(C) 1.5.2015	1.2.2016	1.5.2015	1.5.2015												(C) 1.4.2014	(C) 1.2.2015	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014		(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014
RS	(C) 1.2.2015	(C) 1.5.2015	(C) 1.5.2015	(C) 1.5.2015												(C) 1.4.2014	(C) 1.2.2015	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014		C) 1.4.2014
MD																(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014	(C) 1.4.2014

Tabela 2

Data, od której stosuje się protokoły w sprawie reguł pochodzenia przewidujące diagonalną kumulację pomiędzy Unią Europejską, Albanią, Bośnią i Hercegowiną, byłą jugosłowiańską republiką Macedonii, Czarnogórą, Serbią i Turcją

	UE	AL	BA	MK	ME	RS	TR
UE		1.1.2007	1.7.2008	1.1.2007	1.1.2008	8.12.2009	(8)
AL	1.1.2007		22.11.2007	26.7.2007	26.7.2007	24.10.2007	1.8.2011
BA	1.7.2008	22.11.2007		22.11.2007	22.11.2007	22.11.2007	14.12.2011
MK	1.1.2007	26.7.2007	22.11.2007		26.7.2007	24.10.2007	1.7.2009
ME	1.1.2008	26.7.2007	22.11.2007	26.7.2007		24.10.2007	1.3.2010
RS	8.12.2009	24.10.2007	22.11.2007	24.10.2007	24.10.2007		1.9.2010
TR	(8)	1.8.2011	14.12.2011	1.7.2009	1.3.2010	1.9.2010

---

(1)  Umawiające się Strony to: Unia Europejska, Albania, Algieria, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Egipt, Wyspy Owcze, Islandia, Izrael, Jordania, Kosowo (na mocy rezolucji nr 1244 (1999) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych), Liban, Maroko, Norwegia, była jugosłowiańska republika Macedonii, Serbia, Szwajcaria (w tym Liechtenstein), Syria, Tunezja, Turcja, Zachodni Brzeg Jordanu i Strefa Gazy.

(2)  Dz.U. L 54 z 26.2.2013, s. 4.

(3)  Dz.U. C 83 z 17.4.2007, s. 1.

(4)  Szwajcaria i Księstwo Liechtensteinu tworzą unię celną.

(5)  Kod ISO 3166. Tymczasowy kod, który nie przesądza o ostatecznej nazwie tego kraju; nazwa ta zostanie ustalona w wyniku prowadzonych obecnie negocjacji pod auspicjami ONZ.

(6)  Użycie tej nazwy nie ma wpływu na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 oraz opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości na temat ogłoszenia przez Kosowo niepodległości.

(7)  Dla towarów objętych unią celną UE-Turcja datę rozpoczęcia stosowania ustala się na dzień 27 lipca 2006 r.

Dla produktów rolnych datę rozpoczęcia stosowania ustala się na dzień 1 stycznia 2007 r.

Dla węgla i wyrobów ze stali datę rozpoczęcia stosowania ustala się na dzień 1 marca 2009 r.

(8)  Dla towarów objętych unią celną UE-Turcja datę rozpoczęcia stosowania ustala się na dzień 27 lipca 2006 r.

---

20.2.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 67/13

---

Streszczenie opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych pt. „Sprostanie wyzwaniom związanym z dużymi zbiorami danych: wezwanie do zapewnienia przejrzystości, kontroli użytkownika i ochrony danych już w fazie projektowania, a także rozliczalności”

(Pełny tekst niniejszej opinii jest dostępny w wersji angielskiej, francuskiej i niemieckiej na stronie internetowej EIOD: www.edps.europa.eu)

(2016/C 67/05)

Duże zbiory danych, pod warunkiem że sporządzane w sposób odpowiedzialny, mogą być źródłem znacznych korzyści oraz poprawy efektywności dla społeczeństw i jednostek, nie tylko w dziedzinie zdrowia, badań naukowych, środowiska i innych szczególnych obszarach. Istnieją jednak poważne obawy co do rzeczywistego lub potencjalnego wpływu, jaki przetwarzanie ogromnych ilości danych może wywierać na prawa i wolności jednostek, w tym prawo do prywatności. Wyzwania i ryzyko związane z dużymi zbiorami danych wymagają zatem skuteczniejszej ochrony danych.

Technologia nie powinna narzucać nam wartości i praw, ale też propagowania innowacyjności i zachowywania praw podstawowych nie należy postrzegać jako obszarów niemożliwych do pogodzenia. Nowe modele biznesowe wykorzystujące nowe możliwości w zakresie masowego zbierania danych, natychmiastowego przesyłu danych, łączenia i ponownego wykorzystywania danych osobowych do nieprzewidzianych celów tworzą nowy kontekst dla stosowania zasad ochrony danych, który wymaga dokładnego zbadania.

Europejskie przepisy o ochronie danych ustanowiono w celu ochrony naszych podstawowych praw i wartości, w tym prawa do prywatności. Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia nie jest to, czy należy stosować przepisy o ochronie danych do dużych zbiorów danych, lecz raczej to, w jaki sposób stosować je w sposób innowacyjny w nowych kontekstach. Obowiązujące zasady ochrony danych, w tym zasada przejrzystości, proporcjonalności i celowości, stanowią punkt odniesienia potrzebny w celu zapewnienia bardziej dynamicznej ochrony naszych praw podstawowych w świecie dużych zbiorów danych. Zasady te należy jednak uzupełnić o „nowe” zasady, które opracowywane były przez lata, na przykład o zasadę rozliczalności i uwzględniania ochrony prywatności już w fazie projektowania, a także domyślnej ochrony prywatności. Oczekuje się, że unijny pakiet reform dotyczących ochrony danych posłuży wzmocnieniu i modernizacji ram regulacyjnych (2).

Unia Europejska zmierza do maksymalnego zwiększenia wzrostu i konkurencyjności poprzez wykorzystywanie dużych zbiorów danych. Niemniej jednak jednolity rynek cyfrowy nie może bezkrytycznie importować technologii opartych na danych oraz modeli biznesowych, które przeniknęły do głównego nurtu praktyk gospodarczych w innych częściach świata. Konieczne jest natomiast objęcie roli przewodniej w dziedzinie rozwijania systemów odpowiedzialnego przetwarzania danych osobowych. Rozwój internetu spowodował, że nadzór – śledzenie zachowań obywateli – uznawany jest za nieodzowny model dochodów dla części najlepiej prosperujących przedsiębiorstw. Zmiana ta wymaga krytycznej oceny i poszukania rozwiązań alternatywnych.

W każdym razie, niezależnie od wybranych modeli biznesowych, organizacje przetwarzające duże ilości danych osobowych muszą zachować zgodność z obowiązującymi przepisami prawa w zakresie ochrony danych. Europejski Inspektor Ochrony Danych (EIOD) uważa, że odpowiedzialny i zrównoważony rozwój dużych zbiorów danych musi być realizowany w oparciu o cztery istotne elementy:

—	organizacje muszą cechować się większą przejrzystością w zakresie sposobu przetwarzania danych osobowych,

—	muszą przyznawać użytkownikom większy stopień kontroli odnośnie do sposobu, w jaki wykorzystywane są ich dane,

—	muszą zaprojektować przyjazne dla użytkownika rozwiązania w zakresie ochrony danych zastosowane w produktach i usługach, oraz

—	muszą stać się bardziej odpowiedzialne za to, co robią.

Co się tyczy przejrzystości, jednostki muszą otrzymywać jasne informacje odnośnie do tego, jakiego rodzaju dane są przetwarzane, w tym dane zaobserwowane lub domniemane w odniesieniu do tych jednostek; powinny być lepiej poinformowane w kwestii sposobu i celu wykorzystywania ich danych, w tym w kwestii logiki stosowanej w algorytmach służących dokonywaniu założeń i przewidywań na ich temat.

Kontrola użytkownika pomoże zapewnić, by jednostki dysponowały większymi uprawnieniami w zakresie skuteczniejszego wykrywania nieuczciwych odchyleń i eliminowania błędów. Pomoże to w zapobieganiu wtórnemu wykorzystywaniu danych dla celów, które nie są zgodne z ich uzasadnionymi oczekiwaniami. Dzięki kontroli użytkownika nowej generacji jednostki uzyskają, w stosownych przypadkach, możliwość dokonania bardziej rzeczywistego i świadomego wyboru oraz więcej możliwości lepszego wykorzystania swoich danych osobowych.

Wzmocnione prawo dostępu i prawo do przenoszenia danych oraz skuteczne mechanizmy opt-out mogą służyć za warunek wstępny dla przyznania użytkownikom większej kontroli nad swoimi danymi, a także mogą przyczynić się do rozwoju nowych modeli biznesowych oraz skuteczniejszego i bardziej przejrzystego wykorzystywania danych osobowych.

Poprzez włączanie ochrony danych do systemów i procesów, a także dostosowanie ochrony danych w celu umożliwienia bardziej rzeczywistej przejrzystości i kontroli użytkownika, odpowiedzialni administratorzy danych będą także mogli czerpać z korzyści związanych z dużymi zbiorami danych, zapewniając jednocześnie poszanowanie godności i wolności jednostek.

Ochrona danych to jednak tylko częściowa odpowiedź na wyzwania. Unia Europejska musi przyjąć bardziej spójną metodę wdrożenia nowoczesnych narzędzi, jakie dostępne są w dziedzinie ochrony konsumentów, przeciwdziałania praktykom antykonkurencyjnym, a także w dziedzinie badań i rozwoju, aby zapewnić gwarancje i możliwości wyboru na rynku, na którym mogą rozwijać się usługi sprzyjające ochronie prywatności.

Aby odpowiedzieć na wyzwania, jakie stawiają duże zbiory danych, należy umożliwić innowacyjność, przy jednoczesnej ochronie praw podstawowych. Rolą przedsiębiorstw i innych organizacji, które wkładają znaczny wysiłek w znalezienie innowacyjnych sposobów wykorzystywania danych osobowych, jest teraz zastosowanie tego samego innowacyjnego podejścia przy wdrażaniu przepisów prawa w zakresie ochrony danych.

W oparciu o uwagi zgłaszane wcześniej przez przedstawicieli środowisk naukowych, a także wiele organów regulacyjnych i zainteresowanych stron Europejski Inspektor Ochrony Danych pragnie wywołać nową, otwartą i świadomą dyskusję w ramach UE i poza nią, poprzez skuteczniejsze angażowanie społeczeństwa obywatelskiego, projektantów, przedsiębiorstw, przedstawicieli środowisk naukowych, organów publicznych i regulacyjnych odnośnie do sposobów na jak najlepsze wykorzystanie potencjału twórczego tej branży w celu wdrożenia przepisów prawa i zagwarantowania poszanowania naszej prywatności i innych praw podstawowych w najlepszy możliwy sposób.

6.   Kolejne kroki: wprowadzenie zasad w życie

Aby odpowiedzieć na wyzwania, jakie stawiają duże zbiory danych, należy umożliwić innowacyjność, przy jednoczesnej ochronie praw podstawowych. Realizacja tego założenia wymaga zachowania utrwalonych zasad europejskich przepisów prawa w zakresie ochrony danych i zastosowania ich w nowy sposób.

6.1.   Rozporządzenie zorientowane na przyszłość

Negocjacje w sprawie wniosku dotyczącego ogólnego rozporządzenia o ochronie danych wkroczyły w końcowy etap. Wezwaliśmy prawodawców UE do przyjęcia pakietu dotyczącego reform przepisów prawnych w zakresie ochrony danych, który wzmocni i zmodernizuje ramy regulacyjne, tak aby zapewnić ich skuteczność w dobie dużych zbiorów danych dzięki wzmocnieniu zaufania i pewności jednostek korzystających z internetu i uczestniczących w jednolitym rynku cyfrowym (3).

W opinii nr 3/2015, do której załączono zalecenia w sprawie pełnego tekstu wniosku dotyczącego rozporządzenia, jasno stwierdzono, że nasze obecne zasady ochrony danych, w tym zasada konieczności, proporcjonalności, minimalizacji danych, celowości i przejrzystości, muszą być nadal traktowane jako zasady kluczowe. Stanowią one punkt odniesienia potrzebny w celu zapewnienia ochrony naszych praw podstawowych w świeciedużych zbiorów danych (4).

Jednocześnie zasady te muszą zostać wzmocnione i zastosowane z większą skutecznością i w sposób bardziej nowoczesny, elastyczny, twórczy i innowacyjny. Należy także uzupełnić je o nowe zasady, takie jak zasada rozliczalności i ochrony danych, jak również o zasadę uwzględnienia ochrony prywatności już w fazie projektowania i zasadę domyślnej ochrony prywatności.

Większa przejrzystość, wzmocnione prawo dostępu i prawo do przenoszenia danych oraz skuteczne mechanizmy opt-out mogą służyć za warunek wstępny dla przyznania użytkownikom większej kontroli nad swoimi danymi, a także mogą przyczynić się do rozwoju bardziej efektywnych rynków danych osobowych, z korzyścią zarówno dla konsumentów, jak i przedsiębiorstw.

Wreszcie rozszerzenie zakresu unijnych przepisów prawa dotyczących ochrony danych poprzez uwzględnienie organizacji, których grupą docelową są osoby fizyczne w UE, i wyposażenie organów ochrony danych w odpowiednie środki prawne, w tym, jak przewiduje wniosek dotyczący rozporządzenia, w możliwość nałożenia skutecznych kar, także będzie kluczowym wymogiem dla skutecznego egzekwowania naszych przepisów na arenie międzynarodowej. Najważniejszą rolę odgrywa w tym względzie proces reform.

Aby zapewnić skuteczne egzekwowanie przepisów, niezależne organy ochrony danych muszą posiadać nie tylko prawnie umocowane kompetencje i silne instrumenty, lecz także zasoby wymagane w celu dostosowania ich zdolności do rozwoju opartych na danych obszarów działalności gospodarczej.

6.2.   Jaki będzie wkład Europejskiego Inspektora Ochrony Danych w tę debatę?

Dobre przepisy, choć konieczne, już nie wystarczają. Przedsiębiorstwa i inne organizacje inwestujące w poszukiwanie innowacyjnych sposobów wykorzystania danych osobowych powinny zastosować to samo nowoczesne podejście do wdrażania zasad dotyczących ochrony danych. Z kolei organy ochrony danych powinny egzekwować i nagradzać zachowanie rzeczywistej zgodności z przepisami oraz unikać niepotrzebnej biurokracji i papierkowej roboty.

Zgodnie z założeniami strategii EIOD na lata 2015–2019 celem Europejskiego Inspektora Ochrony Danych jest wniesienie wkładu w działania sprzyjające realizacji tych wysiłków.

Planujemy utworzenie zewnętrznej grupy doradczej ds. etyki, złożonej z uznanych i niezależnych ekspertów, łączącej doświadczenie tych osób zdobyte w wielu dziedzinach, której zadaniem będzie „badanie relacji pomiędzy prawami człowieka, technologią, rynkami i modelami biznesowymi w XXI w.”, pogłębiona analiza wpływu dużych zbiorów danych, ocena zmian zachodzących w związku z tym w naszych społeczeństwach oraz pomoc we wskazaniu kwestii, które należy rozpatrzyć w ramach procesu politycznego (5).

Opracujemy także model na rzecz rzetelnej polityki informacyjnej dla organów UE, zapewniający usługi online służące rozwijaniu dobrych praktyk dla wszystkich administratorów.

Wreszcie będziemy także ułatwiać debatę, na przykład w celu wskazania, zachęcenia do stosowania i propagowania dobrych praktyk, aby zwiększyć przejrzystość i kontrolę użytkownika, jak również w celu odkrywania możliwości lub przeglądania zasobów danych osobowych, a także możliwości przenoszenia danych. Europejski Inspektor Ochrony Danych planuje zorganizowanie warsztatu z zakresu ochrony dużych zbiorów danych adresowanego do osób odpowiedzialnych za wyznaczanie kierunków polityki i przetwarzających duże ilości danych osobowych w instytucjach UE oraz zewnętrznych ekspertów, a także wskazanie obszarów wymagających przedstawienia dalszych wytycznych, jak również wspieranie prac sieci Internet Privacy Engineering Network („IPEN”) jako interdyscyplinarnego ośrodka wiedzy dla inżynierów i ekspertów w dziedzinie prywatności danych.

---

(1)  Public Utilities Commission przeciwko Pollak, 343 U.S. 451, 467 (1952) (Sędzia William O. Douglas, zdanie odrębne).

(2)  W dniu 25 stycznia 2012 r. Komisja Europejska przyjęła pakiet dotyczący reform europejskich ram prawnych w zakresie ochrony danych. Pakiet ten obejmuje (i) „komunikat” (COM(2012) 9 final), (ii) wniosek dotyczący ogólnego „rozporządzenia o ochronie danych” („wniosek dotyczący rozporządzenia”) (COM(2012) 11 final), oraz (iii) wniosek dotyczący „dyrektywy” w sprawie ochrony danych w dziedzinie egzekwowania prawa karnego (COM(2012) 10 final).

(3)  Opinia Europejskiego Inspektora Ochrony Danych nr 3/2015.

(4)  Chcąc dostosować się do postrzeganej potrzeby luźniejszego podejścia regulacyjnego w kontekście dużych zbiorów danych, musimy oprzeć się pokusie złagodzenia obecnego poziomu ochrony. Ochrona danych musi nadal znajdować zastosowanie do przetwarzania w ujęciu całościowym, obejmującego nie tylko wykorzystywanie danych, ale także ich gromadzenie. Ponadto nie ma uzasadnienia dla ogólnych wyjątków stosowanych do przetwarzania danych pseudonimicznych lub do przetwarzania danych dostępnych publicznie. Definicja danych osobowych powinna pozostać w niezmienionym brzmieniu, jednak dodatkowe wyjaśnienia można by uwzględnić w tekście samego rozporządzenia. Musi ona bowiem obejmować wszelkie dane dotyczące jakiejkolwiek osoby, która jest zidentyfikowana, wyodrębniona lub może być zidentyfikowana lub wyodrębniona – przez administratora danych lub jakikolwiek inny podmiot.

(5)  Opinia Europejskiego Inspektora Ochrony Danych nr 4/2015.

---

20.2.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 67/16

---

Środki służące reorganizacji

Decyzja o wprowadzeniu środków służących reorganizacji przedsiębiorstwa „INTERNATIONAL LIFE General Insurance S.A.”

(2016/C 67/06)

Publikacja zgodnie z art. 6 dyrektywy 2001/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji zakładów ubezpieczeń.

Zakład ubezpieczeń	„INTERNATIONAL LIFE General Insurance S.A.” z siedzibą w Kifisias 7 & Neapoleos 2, 15123 Marousi, Ogólny Rejestr Handlowy (GEMI) nr 000314501000, numer identyfikacji podatkowej (TIN) 094130304, identyfikator podmiotu prawnego (LEI) 213800NED3OUL1K2V349
Data, charakter decyzji i data wejścia w życie	Decyzja nr 171/2/14.12.2015 komisji ds. kredytu i ubezpieczeń Narodowego Banku Grecji dotycząca: 1) wyznaczenia komisarza do współpracy z zarządem przedmiotowego zakładu ubezpieczeń zgodnie z art. 17c ust. 9 dekretu ustawodawczego 400/1970. Komisarz zapewnia właściwe funkcjonowanie i zarządzanie portfelem ubezpieczeń, kontynuację pracy zakładu ubezpieczeń, zbadanie wszystkich właściwych środków oraz ocenę adekwatności kapitałowej, z dniem 31 grudnia 2015 r. jako datą referencyjną. Do dnia 1 lutego 2016 r. komisarz przedłoży Bankowi Grecji sprawozdanie w sprawie adekwatności kapitałowej oraz sytuacji finansowej, administracyjnej i organizacyjnej zakładu ubezpieczeń; 2) przedkładania cotygodniowych sprawozdań w Rejestrze Ubezpieczeń (zaangażowane i wolne aktywa). Wejście w życie: 14 grudnia 2015 r. Koniec ważności: nieokreślony
Właściwe organy	Bank Grecji Adres: E. Venizelou 21 102 50 Αθήνα/Ateny ΕΛΛΑΔΑ/GRECJA
Organy nadzoru	Bank Grecji Adres: E. Venizelou 21 102 50 Αθήνα/Ateny ΕΛΛΑΔΑ/GRECJA
Wyznaczony zarządca
Obowiązujące prawo	Prawo greckie zgodnie z przepisami art. 9 i 17a–17c dekretu ustawodawczego 400/1970.

---

20.2.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 67/17

---

Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2016/C 67/07)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1).

JEDNOLITY DOKUMENT

„KRUPNIOKI ŚLĄSKIE”

Nr UE: PL-PGI-0005-01315 – 23.2.2015

ChNP ( ) ChOG ( X )

1.   Nazwa lub nazwy

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Polska

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1.   Typ produktu

Klasa 1.2 Produkty wytworzone na bazie mięsa (podgotowanego, solonego, wędzonego itd.)

3.2.   Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

„Krupnioki śląskie” zaliczają się do wędlin podrobowych, nietrwałych, parzonych, z przyprawami, w osłonce naturalnej. Średnica batonów wynosi 30–40 mm, długość 15–25 cm, zaś masa jednostkowa batonu wynosi 200–300 g.

Właściwości fizyczne i chemiczne

„Krupnioki śląskie” to wyrób w osłonce naturalnej. Charakteryzują się czystą powierzchnią, lekko wilgotną. Osłonka ściśle przylega do farszu, którego stopień rozdrobnienia nie przekracza 5 mm. Surowce na przekroju muszą być równomiernie rozłożone, konsystencja ścisła, plastry o grubości 10 mm nie mogą się rozpadać, niedopuszczalne są skupiska niewymieszanych składników.

Zawartość tłuszczu wynosi nie więcej niż 35 %, zawartość soli nie więcej niż 2,5 %, zawartość azotanów i azotynów (w przeliczeniu na NaNO2 mg/kg) nie więcej niż 50.

Cechy organoleptyczne

Barwa na powierzchni: szara do brunatnej lub ciemnobrązowej.

Barwa na przekroju: właściwa dla parzonego mięsa wieprzowego, zastosowanej kaszy, tłuszczu i skórek, barwa brunatna z odcieniem fioletu lub brązu – typowa dla użytych składników.

Konsystencja i struktura: konsystencja ścisła, struktura krucha, drobne kawałki mięsa chudego i kaszy połączone w jedną masę.

Smak i zapach: właściwy dla mięsa i podrobów, kaszy jęczmiennej lub gryczanej, tłuszczu i skórek parzonych, lekko słony, przyprawy wyraźnie wyczuwalne. Niedopuszczalny jest smak i zapach nieświeżych lub spleśniałych składników, kwaśny, gorzki lub obcy.

3.3.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Surowiec do produkcji „krupnioków śląskich” powinien być niepeklowany i niesolony. Dopuszcza się surowiec solony według decyzji producenta, co należy uwzględnić podczas określania ilości dodawanej soli do wsadu.

3.4.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Na wyznaczonym obszarze geograficznym odbywać się muszą następujące etapy produkcji:

mycie i/lub moczenie,

obróbka termiczna,

rozdrabnianie,

mieszanie i przyprawianie,

napełnianie i wiązanie jelit,

parzenie,

studzenie.

3.5.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

—

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

—

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar geograficzny wytwarzania „krupnioków śląskich” obejmuje teren województw śląskiego i opolskiego oraz gminę Dziadowa Kłoda (powiat oleśnicki, województwo dolnośląskie).

5.   Związek z obszarem geograficznym

Specyfika „krupnioków śląskich” opiera się na szczególnych cechach jakościowych oraz renomie produktu.

„Krupnioki śląskie” były obecne na stołach od początku badań etnograficznych poświęconych potrawom spożywanym na obszarze Śląska. Najstarsze wzmianki pochodzą z końca XVIII w. ze wsi w pobliżu Gliwic. Liczne zapisy pojawiają się w źródłach XIX-wiecznych. „Krupnioki śląskie” występowały m.in. w jadłospisach weselnych, zaś ich upowszechnienie na stołach śląskich nastąpiło w latach 30. XIX w. Miało to niewątpliwy związek z dynamicznym wzrostem w XIX w. pogłowia zwierząt domowych, w tym świń, na Śląsku. Wówczas powszechne stało wykorzystywanie głowizny ubijanych zwierząt gospodarskich, jako jednego ze składników surowcowych do produkcji krupnioków. Popularność „krupnioków śląskich” w XIX w. rosła również za sprawą rozwoju górnictwa na Śląsku. Wiąże się to z faktem, że osoby ciężko pracujące w kopalniach węgla kamiennego musiały jeść kaloryczne i pożywne posiłki, aby mieć siłę do ciężkiej pracy.

Wyrób „krupnioków śląskich” nierozerwalnie związany był ze świniobiciem, które było specyficznym i ważnym rytuałem na Śląsku. Od XIX w. wielu Ślązaków mieszkających w centrach przemysłowych nie miało takich możliwości jak ludzie mieszkający na wsi posiadający swoje pole czy sad. Mieszkańcy miast mieli do dyspozycji mały ogródek i chlewik, gdzie utrzymywali świnie, króliki i gołębie. Do świniobicia angażowani byli wszyscy członkowie rodziny, zaś mistrzem ceremonii był zamówiony na ten dzień masarz. Po uboju krew wykorzystywano przy produkcji salcesonów i „krupnioków śląskich”, a tradycją było robienie dużej ilości tych ostatnich, aby obdzielić rodzinę i sąsiadów, którzy przynosili resztki i obierki, aby pomóc rodzinie wykarmić trzodę. Zwyczajowo gospodarze dzielili się wyrobami ze świniobicia, w tym „krupniokami śląskimi” z nieobecnymi przy tym bliskimi. Surowce wykorzystywane do wyrobu tego produktu pozwalały w optymalny sposób zagospodarować podroby wieprzowe po świniobiciu. Było to bardzo ważne również z ekonomicznego punktu widzenia dla rodzin górniczych, które zwłaszcza w XIX w. nie dysponowały dużymi budżetami domowymi. Obecnie, ze względu na techniczne możliwości bezpiecznego transportu surowców do produkcji „krupnioków śląskich” na obszar wskazany w punkcie 4, dopuszcza się użycie surowców spoza wymienionego obszaru.

Cechy specyficzne „krupnioków śląskich” wynikają głównie z procesem produkcji na wskazanym obszarze geograficznym, bazującym na umiejętnościach wytwórców potrafiących zarówno odpowiednio dobrać surowice, jak i przeprowadzić proces produkcyjny według optymalnych parametrów technologicznych. Umiejętności producentów „krupnioków śląskich”, kształtowane dzięki doświadczeniu i wiedzy przekazywanej z pokolenia na pokolenie, przekładają się na specyficzną jakość produktu końcowego, określoną w pkt 3.2.

„Krupnioki śląskie” wyróżniają się wśród innych produktów należących do tej samej kategorii dużą kalorycznością, wyrazistym smakiem i zapachem oraz kruchą strukturą. Wynika to nie tylko z innych proporcji składu surowcowego w porównaniu do innych produktów podrobowych tego typu, ale również z umiejętności i doświadczenia wytwórców potrafiących uzyskać produkt o charakterystycznych cechach organoleptycznych. „Krupnioki śląskie” zawdzięczają wyżej wymienione cechy głównie zharmonizowanemu połączeniu wszystkich surowców i przypraw, w szczególności wybranej kaszy, wątroby, cebuli i pieprzu, które nadają specyficznych walorów smakowo-zapachowych gotowemu produktowi.

Podstawową różnicą w składzie surowcowym „krupnioków śląskich”, w porównaniu do podobnych produktów, jest niższy w nich udział kaszy wynoszący 15 %, podczas gdy w innych wyrobach udział ten kształtuje się na poziomie 20–25 %. Surowce „krupnioków śląskich” aż w 85 % są pochodzenia zwierzęcego i jest to najwyższy udział spośród tradycyjnych produktów tej kategorii (75–80 % surowców pochodzenia zwierzęcego dla pozostałych wyrobów), co udokumentowane jest w przepisach wewnętrznych nr 21 Centrali Przemysłu Mięsnego z 1964 r.

„Krupnioki śląskie” od dziesięcioleci cieszą się niesłabnącą renomą nie tylko na terenie Śląska, ale również w całym kraju oraz poza jego granicami. Potwierdzają to liczne skojarzenia tego produktu ze Śląskiem, m.in.: „Śląsk niektórym kojarzy się z węglem, rolnictwem, innym jeszcze z krupniokiem i roladą”, co utwierdza tylko znaczenie „krupnioków śląskich”. Wielu producentów „krupnioków śląskich” bierze również udział w licznych wydarzeniach kulinarnych, takich jak targi czy festyny (m.in. targi „Polagra” w Poznaniu, konkurs „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów”, Meat Meeting w Sosnowcu, „Święto krupnioka śląskiego” w Nikiszowcu (Katowice), „Świętomięs Polski” i inne cykliczne targi regionalne krajowe i zagraniczne). Pomimo ugruntowanej renomy „krupnioków śląskich” powstają wciąż nowe święta kulinarne, które na terenie Śląska Opolskiego i Górnego ugruntowują jego pozycję jako potrawy ściśle związanej z regionem.

Dowodem na renomę „krupnioków śląskich” jest również fakt, że nazwa ta weszła do gwary śląskiej jako element powiedzeń i przysłów. Renomę „krupnioków śląskich” potwierdzają również liczne artykuły prasowe oraz współczesne wydawnictwa turystyczne opisujące omawiane obszary geograficzne również w aspekcie kuchni regionalnej. Przykładem tego może być przewodnik po województwach śląskim i opolskim z serii „Polska niezwykła”, gdzie wymienia się i krótko charakteryzuje krupnioki śląskie, również w najnowszym wydaniu przewodnika gastronomicznego o Polsce wydawnictwa Michelin „krupnioki śląskie” zostały wymienione jako jedna z 15 nazw polskich produktów regionalnych.

W pracy pt. „O śląskich obyczajach, śląskich potrawach i niektórych śląskich słowach” autor podaje: „Największą jednak karierę zrobiły pewne dania śląskie wraz ze swoimi nazwami, które weszły do polszczyzny ogólnej, w różny zresztą sposób. Najbardziej chyba popularny w całej Polsce krupniok (od nazwy: krupy/kasza), nazywany zresztą często »śląskim krupniokiem«. Ta nazwa rozpowszechniła się razem ze swym desygnatem. Za słowem kryje się bowiem ów wybitnie śląski specjał […]”.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

http://www.minrol.gov.pl/Jakosc-zywnosci/Produkty-regionalne-i-tradycyjne/Zlozone-wnioski-o-rejestracje-Produkty-regionalne-i-tradycyjne

---

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

---

20.2.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 67/20

---

Sprostowanie do zawiadomienia o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych spawanych doczołowo łączników rur i przewodów rurowych, ze stali nierdzewnej, nawet obrobionych, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Tajwanu

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 357 z dnia 29 października 2015 r. )

(2016/C 67/08)

Strona 5, pkt 2 „Produkt objęty dochodzeniem”:

zamiast:

powinno być:

---