ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 16
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Tom 59
18 stycznia 2016

Powiadomienie nr

Spis treśći

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2016/C 016/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2016/C 016/02

Sprawa C-439/13 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 12 listopada 2015 r. – Elitaliana SpA/Eulex Kosowo [Odwołanie — Zamówienia publiczne na usługi — Wspólne działanie 2008/124/WPZiB — Przetarg dotyczący wsparcia śmigłowca na potrzeby misji Eulex Kosowo — Odwołanie od decyzji o udzieleniu zamówienia — Artykuł 24 ust. 1 akapit drugi TUE — Artykuł 275 akapit pierwszy TFUE — Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB) — Właściwość Trybunału — Artykuł 263 akapit pierwszy TFUE — Pojęcie organu lub jednostki organizacyjnej Unii — Środki, które można przypisać Komisji Europejskiej — Usprawiedliwiony błąd]

2

2016/C 016/03

Sprawa C-572/13: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 12 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Bruxelles – Belgia) – Hewlett-Packard Belgium SPRL/Reprobel SCRL [Odesłanie prejudycjalne — Zbliżanie ustawodawstw — Własność intelektualna — Prawo autorskie i prawa pokrewne — Dyrektywa 2001/29/WE — Wyłączne prawo do zwielokrotniania — Wyjątki i ograniczenia — Artykuł 5 ust. 2 lit. a) i b) — Wyjątek reprograficzny — Wyjątek dotyczący kopii na użytek prywatny — Wymóg zachowania spójności przy stosowaniu wyjątków — Pojęcie godziwej rekompensaty — Pobór opłaty od drukarek wielofunkcyjnych tytułem godziwej rekompensaty — Wynagrodzenie proporcjonalne — Wynagrodzenie ryczałtowe — Zbieg wynagrodzeń zryczałtowanego i proporcjonalnego — Sposób obliczania — Beneficjenci godziwej rekompensaty — Twórcy i wydawcy — Partytury muzyczne]

3

2016/C 016/04

Sprawa C-632/13: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 19 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta förvaltningsdomstolen – Szwecja) – Skatteverket/Hilkka Hirvonen (Odesłanie prejudycjalne — Swobodny przepływ osób — Równe traktowanie — Podatek dochodowy — Dochody podatników niebędących rezydentami, od których pobiera się podatek u źródła — Wykluczenie wszelkich odliczeń podatkowych związanych z sytuacją osobistą podatnika — Uzasadnienie — Możliwość wyboru przez podatników niebędących rezydentami systemu mającego zastosowanie do podatników będących rezydentami i skorzystania z owych odliczeń)

4

2016/C 016/05

Sprawa C-103/14: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 12 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus apygardos administracinis teismas – Litwa) – Bronius Jakutis, Kretingalės kooperatinė ŽŪB/Nacionalinė mokėjimo agentūra prie Žemės ūkio ministerijos, Lietuvos valstybė [Odesłanie prejudycjalne — Rolnictwo — Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 — Artykuł 7 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 121 i art. 132 ust. 2 — Akty wykonawcze do tego rozporządzenia — Ważność, w świetle traktatu FUE, aktu o przystąpieniu z 2003 r. oraz zasad niedyskryminacji, pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań i dobrej administracji — Modulacja płatności bezpośrednich przyznawanych rolnikom — Zmniejszenie kwot — Poziom płatności bezpośrednich stosowany w państwach członkowskich Wspólnoty Europejskiej w jej kształcie na dzień 30 kwietnia 2004 r. oraz w państwach członkowskich, które przystąpiły do Wspólnoty Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. — Brak publikacji i uzasadnienia]

5

2016/C 016/06

Sprawa C-115/14: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 17 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Koblenz – Niemcy) – RegioPost GmbH & Co. KG/Stadt Landau in der Pfalz (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 56 TFUE — Swoboda świadczenia usług — Ograniczenia — Dyrektywa 96/71/WE — Artykuł 3 ust. 1 — Dyrektywa 2004/18/WE — Artykuł 26 — Zamówienia publiczne — Usługi pocztowe — Przepisy jednostki administracji regionalnej państwa członkowskiego wymagające od oferentów oraz ich podwykonawców zobowiązania się do zapłaty minimalnego wynagrodzenia pracownikom wykonującym usługi stanowiące przedmiot zamówienia)

6

2016/C 016/07

Sprawa C-121/14: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 12 listopada 2015 r. – Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej/Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej [Skarga o stwierdzenie nieważności — Rozporządzenie (UE) nr 1316/2013 ustanawiające instrument Łącząc Europę — Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania, które dotyczą terytorium jednego państwa członkowskiego — Zgoda tego państwa — Przedłużenie kolejowego korytarza towarowego — Podstawa prawna — Artykuł 171 TFUE i art. 172 akapit drugi TFUE]

7

2016/C 016/08

Sprawa C-198/14: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 12 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Helsingin hovioikeus – Finlandia) – Valev Visnapuu/Kihlakunnansyyttäjä (Helsinki), Suomen valtio – Tullihallitus (Odesłanie prejudycjalne — Artykuły 34 TFUE i 110 TFUE — Dyrektywa 94/62/WE — Artykuł 1 ust. 1, art. 7 i 15 — Sprzedaż wysyłkowa i transport napojów alkoholowych z innego państwa członkowskiego — Podatek akcyzowy od niektórych opakowań napojów — Zwolnienie w wypadku włączenia opakowań do systemu kaucji i zwrotu — Artykuły 34 TFUE, 36 TFUE i 37 TFUE — Wymóg zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych — Monopol na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych — Uzasadnienie — Ochrona zdrowia)

8

2016/C 016/09

Sprawa C-219/14: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 11 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Employment Tribunal Birmingham – Zjednoczone Królestwo) – Kathleen Greenfield/The Care Bureau Ltd (Odesłanie prejudycjalne — Polityka społeczna — Porozumienie ramowe w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin — Organizacja czasu pracy — Dyrektywa 2003/88/WE — Prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego — Obliczanie wymiaru urlopu w przypadku zwiększenia wymiaru czasu pracy — Wykładnia zasady pro rata temporis)

9

2016/C 016/10

Sprawa C-223/14: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 11 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 7 de Las Palmas de Gran Canaria – Hiszpania) – Tecom Mican SL, José Arias Domínguez (Odesłanie prejudycjalne — Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Doręczanie dokumentów sądowych i pozasądowych — Pojęcie dokumentu pozasądowego — Dokument prywatny — Skutki transgraniczne — Funkcjonowanie rynku wewnętrznego)

9

2016/C 016/11

Sprawa C-241/14: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Baden-Württemberg – Niemcy) – Roman Bukovansky/Finanzamt Lörrach (Odesłanie prejudycjalne — Podatki — Umowa między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony a Konfederacją Szwajcarską z drugiej strony w sprawie swobodnego przepływu osób — Związek między tą umowa i dwustronnymi konwencjami zapobiegającymi podwójnemu opodatkowaniu — Równość traktowania — Dyskryminacja ze względu na przynależność państwową — Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej — Pracownicy przygraniczni — Podatek dochodowy — Podział kompetencji podatkowej — Miejsce opodatkowania — Przynależność państwowa)

10

2016/C 016/12

Sprawa C-325/14: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 19 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel – Belgia) – SBS Belgium NV/Belgische Vereniging van Auteurs, Componisten en Uitgevers (SABAM) (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2001/29/WE — Artykuł 3 ust. 1 — Publiczne udostępnianie — Pojęcia udostępniania i publiczności — Rozpowszechnianie programów telewizyjnych — Proces bezpośredniego przekazu)

11

2016/C 016/13

Sprawa C-422/14: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 11 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona – Hiszpania) – Cristian Pujante Rivera/Gestora Clubs Dir SL, Fondo de Garantía Salarial (Odesłanie prejudycjalne — Polityka społeczna — Zwolnienia grupowe — Dyrektywa 98/59/WE — Artykuł 1 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) — Pojęcie pracowników zatrudnionych zwykle w danym przedsiębiorstwie — Artykuł 1 ust. 1 akapit drugi — Pojęcia zwolnień i przypadków rozwiązania umowy o pracę zrównanych ze zwolnieniem — Zasady obliczania liczby zwolnionych pracowników)

12

2016/C 016/14

Sprawa C-505/14: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 11 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Münster – Niemcy) – Klausner Holz Niedersachsen GmbH/Land Nordrhein-Westfalen (Odesłanie prejudycjalne — Artykuły 107 TFUE i 108 TFUE — Pomoc państwa — Pomoc przyznana z naruszeniem art. 108 ust. 3 TFUE — Orzeczenie sądu państwa członkowskiego stwierdzające ważność umowy przyznającej tę pomoc — Powaga rzeczy osądzonej — Wykładnia zgodna — Zasada skuteczności)

12

2016/C 016/15

Sprawa C-455/15 PPU: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Varbergs tingsrätt – Szwecja) – P/Q [Odesłanie prejudycjalne — Pilny tryb prejudycjalny — Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Jurysdykcja oraz uznawanie i wykonywanie orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej — Rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 — Artykuł 23 lit. a) — Podstawy nieuznania orzeczeń dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej — Porządek publiczny]

13

2016/C 016/16

Sprawa C-478/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Baden-Württemberg (Niemcy) w dniu 8 września 2015 r. – Peter Radgen, Lilian Radgen/Finanzamt Ettlingen

14

2016/C 016/17

Sprawa C-502/15: Skarga wniesiona w dniu 22 września 2015 r. – Komisja Europejska/Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

14

2016/C 016/18

Sprawa C-508/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 24 września 2015 r. – Sidika Ucar/Land Berlin

15

2016/C 016/19

Sprawa C-509/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 24 września 2015 r. – Recep Kilic/Land Berlin

16

2016/C 016/20

Sprawa C-528/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší správní soud (Republika Czeska) w dniu 7 października 2015 r. – Policie ČR/Salah Al Chodor i in.

16

2016/C 016/21

Sprawa C-534/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Judecătoria Satu Mare (Rumunia) w dniu 12 października 2015 r. – Pavel Dumitraș, Mioara Dumitraș/BRD Groupe Société Générale – Sucursala Satu Mare

17

2016/C 016/22

Sprawa C-542/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Santa Maria Capua Vetere (Włochy) w dniu 16 października 2015 r. – postępowanie karne przeciwko Angeli Manzo

18

2016/C 016/23

Sprawa C-543/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 19 października 2015 r. – Association nationale des opérateurs détaillants en énergie (ANODE)/Premier ministre, Ministre de l’Écologie, du Développement durable et de l'Énergie

18

2016/C 016/24

Sprawa C-545/15: Skarga wniesiona w dniu 16 października 2015 r. – Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

19

2016/C 016/25

Sprawa C-555/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Administrativo e Fiscal de Leiria (Portugalia) w dniu 28 października 2015 r. – Bernard Jean Marie Gabarel/Fazenda Pública

20

2016/C 016/26

Sprawa C-558/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal da Relação do Porto (Portugalia) w dniu 2 listopada 2015 r. – Alberto José Vieira Azevedo i in./CED Portugal Unipessoal, Lda, Instituto de Seguros de Portugal – Fundo de Garantia Automóvel

20

2016/C 016/27

Sprawa C-563/15: Skarga wniesiona w dniu 4 listopada 2015 r. – Komisja Europejska/Królestwo Hiszpanii

21

2016/C 016/28

Sprawa C-577/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 9 września 2015 r. w sprawie T-660/14, SV Capital OÜ/Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB), wniesione w dniu 9 listopada 2015 r. przez SV Capital OÜ

22

2016/C 016/29

Sprawa C-588/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 9 września 2015 r. w sprawie T-91/13 LG Electronics, Inc./Komisja Europejska, wniesione w dniu 12 listopada 2015 r. przez LG Electronics, Inc.

23

2016/C 016/30

Sprawa C-596/15 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 września 2015 r. w sprawie T-619/14, Bionorica SE/Komisja Europejska, wniesione w dniu 13 listopada 2015 r. przez Bionorica SE

24

2016/C 016/31

Sprawa C-597/15 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 września 2015 r. w sprawie T-620/14, Diapharm GmbH & Co. KG/Komisja Europejska, wniesione w dniu 13 listopada 2015 r. przez Diapharm GmbH & Co. KG

25

 

Sąd

2016/C 016/32

Sprawa T-1/08 INTP: Wyrok Sądu z dnia 18 września 2015 r. – Buczek Automotive/Komisja (Postępowanie — Wykładnia wyroku)

27

2016/C 016/33

Sprawa T-278/10 RENV: Wyrok Sądu z dnia 24 listopada 2015 r. – Wesergold Getränke/OHIM – Lidl Stiftung (WESTERN GOLD) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego WESTERN GOLD — Wcześniejsze słowne, krajowe, wspólnotowy i międzynarodowy, znaki towarowe WeserGold, Wesergold i WESERGOLD — Względna podstawa odmowy rejestracji — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Decyzja w przedmiocie odwołania — Artykuł 64 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 — Obowiązek uzasadnienia — Prawo do bycia wysłuchanym — Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009]

27

2016/C 016/34

Sprawa T-670/13 P: Wyrok Sądu z dnia 24 listopada 2015 r. – Komisja/D’Agostino (Odwołanie — Odwołanie wzajemne — Służba Publiczna — Członek personelu kontraktowego — Decyzja o nieprzedłużeniu — Obowiązek staranności — Naruszenie art. 12a ust. 2 regulaminu pracowniczego — Obowiązek uzasadnienia — Przeinaczenie akt sprawy)

28

2016/C 016/35

Sprawa T-107/14: Wyrok Sądu z dnia 19 listopada 2015 r. – Grecja/Komisja [EFOGR — Sekcja Gwarancji — EFRR i EFRROW — Wydatki wyłączone z finansowania — Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 — System uprawnień do płatności jednolitej — Rezerwa krajowa — Kryteria udzielania — Ryzyko dla funduszu — Wzajemna zgodność]

29

2016/C 016/36

Sprawa T-126/14: Wyrok Sądu z dnia 24 listopada 2015 r. – Niderlandy/Komisja [EFOGR — Sekcja Gwarancji — EFRG i EFRROW — Korekta finansowa stosowana z tytułu niezgłoszenia odsetek — Obowiązek uzasadnienia — Obowiązek naliczania odsetek — Artykuł 32 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 — Zasada równoważności — Obowiązek staranności]

30

2016/C 016/37

Sprawa T-223/14: Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Ewald Dörken/OHIM – Schürmann (VENT ROLL) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Słowny wspólnotowy znak towarowy VENT ROLL — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 52 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

31

2016/C 016/38

Sprawa T-248/14: Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Masafi/OHIM – Hd1 (JUICE masafi) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego JUICE masafi — Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy masafi — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)]

31

2016/C 016/39

Sprawa T-249/14: Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Masafi/OHIM – Hd1 (masafi) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego masafi — Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy masafi — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)]

32

2016/C 016/40

Sprawa T-320/14: Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Sephora/OHIM – Mayfield Trading (Przedstawienie dwóch falowanych pionowych linii) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego dwie falowane pionowe linie — Wcześniejsze graficzne, krajowy i międzynarodowy, znaki towarowe przedstawiające falowaną pionową linię — Względna podstawa odmowy rejestracji — Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

33

2016/C 016/41

Sprawa T-520/14: Wyrok Sądu z dnia25 listopada 2015 r. – bd breyton-design/OHIM (RACE GTP) [Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego RACE GTP — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

33

2016/C 016/42

Sprawa T-526/14: Wyrok Sądu z dnia 19 listopada 2015 r. – Matratzen Concord/OHIM – Barranco Rodriguez i Barranco Schnitzler (Matratzen Concord) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Matratzen Concord — Wcześniejsze słowne krajowe znaki towarowe MATRATZEN — Względna podstawa odmowy rejestracji — Dowód używania — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

34

2016/C 016/43

Sprawa T-539/14: Wyrok Sądu z dnia 19 listopada 2015 r. – North Drilling/Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej — Zamrożenie środków finansowych — Błąd w ocenie — Dostosowanie w czasie skutków stwierdzenia nieważności)

35

2016/C 016/44

Sprawa T-629/14: Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Jaguar Land Rover/OHIM (Kształt samochodu) [Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie trójwymiarowego wspólnotowego znaku towarowego — Kształt samochodu — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

36

2016/C 016/45

Sprawa T-763/14: Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Soprema/OHIM – Sopro Bauchemie (SOPRAPUR) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Rejestracja międzynarodowa wskazująca Wspólnotę Europejską — Słowny znak towarowy SOPRAPUR — Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy Sopro — Względna podstawa odmowy rejestracji — Podobieństwo towarów i oznaczeń — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

37

2016/C 016/46

Sprawa T-190/15: Wyrok Sądu z dnia 24 listopada 2015 r. – Intervog/OHIM (meet me) [Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego meet me — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

37

2016/C 016/47

Sprawa T-187/15: Postanowienie Sądu z dnia 10 listopada 2015 r. – Compagna Trasporti Pubblici i in./Komisja (Pomoc państwa — Przedsiębiorstwa obsługujące sieci połączeń autobusowych w regionie Kampania — Rekompensata za zobowiązania z zakresu usług publicznych wypłacona przez władze włoskie w następstwie wyroku Consiglio di Stato — Decyzja Komisji uznająca środek za niezgodny z rynkiem wewnętrznym — Skarga wniesiona przez przedsiębiorstwa znajdujące się w sytuacji analogicznej do sytuacji beneficjenta pomocy)

38

2016/C 016/48

Sprawa T-188/15: Postanowienie Sądu z dnia 10 listopada 2015 r. – Compagna Trasporti Pubblici i in./Komisja (Pomoc państwa — Przedsiębiorstwa obsługujące sieci połączeń autobusowych w regionie Kampania — Rekompensata za zobowiązania z zakresu usług publicznych wypłacona przez władze włoskie w następstwie wyroku Consiglio di Stato — Decyzja Komisji uznająca środek za niezgodny z rynkiem wewnętrznym — Skarga wniesiona przez przedsiębiorstwa znajdujące się w sytuacji analogicznej do sytuacji beneficjenta pomocy)

39

2016/C 016/49

Sprawa T-532/15 P: Odwołanie wniesione w dniu 11 września 2015 r. przez Z od wyroku wydanego w dniu 30 czerwca 2015 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-64/13, Z/Trybunał Sprawiedliwości

39

2016/C 016/50

Sprawa T-582/15: Skarga wniesiona w dniu 11 września 2015 r. – Silver Plastics und Johannes Reifenhäuser/Komisja

40

2016/C 016/51

Sprawa T-617/15: Skarga wniesiona w dniu 3 listopada 2015 – Chic Investments/OHIM (eSMOKINGWORLD)

43

2016/C 016/52

Sprawa T-621/15: Skarga wniesiona w dniu 9 listopada 2015 r. – Tractel Greifzug/OHIM – Jiangsu Shenxi Construction Machinery (Kształt wciągarki z napędem motorycznym)

44

2016/C 016/53

Sprawa T-623/15: Skarga wniesiona w dniu 10 listopada 2015 r. – Lidl Stiftung/OHIM (JEDE FLASCHE ZÄHLT!)

44

2016/C 016/54

Sprawa T-624/15: Skarga wniesiona w dniu 6 listopada 2015 r. – European Food i in./Komisja

45

2016/C 016/55

Sprawa T-625/15: Skarga wniesiona w dniu 10 listopada 2015 r. – Spa Monopole/OHIM – YTL Hotels & Properties (SPA VILLAGE)

46

2016/C 016/56

Sprawa T-629/15: Skarga wniesiona w dniu 12 listopada 2015 r. – Hako/OHIM (SCRUBMASTER)

47

2016/C 016/57

Sprawa T-634/15: Skarga wniesiona w dniu 12 listopada 2015 r. – Frinsa del Noroeste/OHIM – Frigoríficos Unidos (Frinsa LA CONSERVERA)

48

2016/C 016/58

Sprawa T-635/15: Skarga wniesiona w dniu 13 listopada 2015 r. – Tuum/OHIM – Thun (TUUM)

48

2016/C 016/59

Sprawa T-636/15: Skarga wniesiona w dniu 13 listopada 2015 r. – Infratel Italia i in./Komisja

49

2016/C 016/60

Sprawa T-638/15: Skarga wniesiona w dniu 12 listopada 2015 r. – Alcohol Countermeasure Systems (International)/OHIM – Lion Laboratories (ALCOLOCK)

50

 

Sąd do spraw Służby Publicznej

2016/C 016/61

Sprawa F-33/14: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 listopada 2015 r. – Marcuccio/Komisja (Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania — Brak wyznaczenia nowego przedstawiciela — Zaprzestanie przez skarżącego odpowiadania na wezwania Sądu — Umorzenie postępowania)

52

2016/C 016/62

Sprawa F-130/15: Skarga wniesiona w dniu 1 października 2015 r. – ZZ/EBC

52

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2016/C 016/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 7 z 11.1.2016

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 429 z 21.12.2015

Dz.U. C 414 z 14.12.2015

Dz.U. C 406 z 7.12.2015

Dz.U. C 398 z 30.11.2015

Dz.U. C 389 z 23.11.2015

Dz.U. C 381 z 16.11.2015

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/2

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 12 listopada 2015 r. – Elitaliana SpA/Eulex Kosowo

(Sprawa C-439/13 P) (1)

([Odwołanie - Zamówienia publiczne na usługi - Wspólne działanie 2008/124/WPZiB - Przetarg dotyczący wsparcia śmigłowca na potrzeby misji Eulex Kosowo - Odwołanie od decyzji o udzieleniu zamówienia - Artykuł 24 ust. 1 akapit drugi TUE - Artykuł 275 akapit pierwszy TFUE - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB) - Właściwość Trybunału - Artykuł 263 akapit pierwszy TFUE - Pojęcie „organu lub jednostki organizacyjnej Unii” - Środki, które można przypisać Komisji Europejskiej - Usprawiedliwiony błąd])

(2016/C 016/02)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Elitaliana SpA (przedstawiciel: R. Colagrande, avvocato)

Druga strona postępowania: Eulex Kosowo (przedstawiciel: G. Brosadola Pontotti, Solicitor)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Elitaliana SpA zostaje obciążona kosztami.

(1)  Dz.U. C 304 z 19.10.2013.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/3

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 12 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Bruxelles – Belgia) – Hewlett-Packard Belgium SPRL/Reprobel SCRL

(Sprawa C-572/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Własność intelektualna - Prawo autorskie i prawa pokrewne - Dyrektywa 2001/29/WE - Wyłączne prawo do zwielokrotniania - Wyjątki i ograniczenia - Artykuł 5 ust. 2 lit. a) i b) - Wyjątek reprograficzny - Wyjątek dotyczący kopii na użytek prywatny - Wymóg zachowania spójności przy stosowaniu wyjątków - Pojęcie „godziwej rekompensaty” - Pobór opłaty od drukarek wielofunkcyjnych tytułem godziwej rekompensaty - Wynagrodzenie proporcjonalne - Wynagrodzenie ryczałtowe - Zbieg wynagrodzeń zryczałtowanego i proporcjonalnego - Sposób obliczania - Beneficjenci godziwej rekompensaty - Twórcy i wydawcy - Partytury muzyczne])

(2016/C 016/03)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d'appel de Bruxelles

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Hewlett-Packard Belgium SPRL

Strona pozwana: Reprobel SCRL,

przy udziale: Epson Europe BV

Sentencja

1)

Wykładni art. 5 ust. 2 lit. a) i art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy dokonywać w ten sposób, że w odniesieniu do zawartych w nich sformułowań „godziwa rekompensata” należy wprowadzić rozróżnienie w zależności od tego, czy zwielokrotnianie na papierze lub podobnym nośniku przy użyciu dowolnej techniki fotograficznej lub innego procesu przynoszącego podobny skutek jest dokonywane przez jakiegokolwiek użytkownika czy też przez osobę fizyczną do użytku prywatnego oraz w celach bezpośrednio lub pośrednio gospodarczych.

2)

Artykuł 5 ust. 2 lit. a) i art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29 stoją na przeszkodzie istnieniu uregulowania krajowego takiego jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które zezwala państwom członkowskim na przyznanie części godziwej rekompensaty należnej podmiotom praw autorskich wydawcom utworów stworzonych przez twórców, bez zobowiązania ich do zapewnienia twórcom możliwości skorzystania, choćby pośrednio, z części rekompensaty, której zostali oni pozbawieni.

3)

Artykuł 5 ust. 2 lit. a) i art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29 co do zasady stoją na przeszkodzie istnieniu uregulowania krajowego takiego jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które ustanawia niezróżnicowany system poboru godziwej rekompensaty obejmujący też zwielokrotnianie partytur muzycznych, jak również istnieniu takiego uregulowania, które wprowadza niezróżnicowany system poboru godziwej rekompensaty obejmujący też zwielokrotnianie naruszające prawa autorskie sporządzane ze źródeł nielegalnych.

4)

Artykuł 5 ust. 2 lit. a) i art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29 stoją na przeszkodzie istnieniu uregulowania krajowego takiego jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które w celu sfinansowania godziwej rekompensaty przysługującej podmiotom praw autorskich, łączy dwie formy wynagrodzenia, a mianowicie z jednej strony wynagrodzenie ryczałtowe uiszczane z góry, czyli przed dokonaniem zwielokrotnienia, przez producenta, importera lub wewnątrzwspólnotowego nabywcę urządzeń pozwalających na sporządzanie kopii chronionych utworów w związku z wprowadzeniem tych urządzeń do obrotu na terytorium krajowym, z drugiej strony zaś wynagrodzenie proporcjonalne, uiszczane z dołu, czyli już po dokonaniu zwielokrotnienia, którego wysokość określana jest jedynie w oparciu o iloczyn ceny jednostkowej i liczby wykonanych kopii, pobieranej od osób fizycznych lub prawnych dokonujących zwielokrotnienia utworów, jeżeli:

—

wysokość wynagrodzenia zryczałtowanego uiszczanego z góry jest obliczana wyłącznie na podstawie prędkości, z jaką dane urządzenie może dokonywać zwielokrotnień;

—

wysokość wynagrodzenia proporcjonalnego pobieranego z dołu zależy od tego, czy dłużnik współpracował przy jego pobieraniu;

—

system łączony, rozpatrywany całościowo, nie zawiera mechanizmów, w szczególności mechanizmu zwrotu, pozwalających na uzupełniające posłużenie się wobec poszczególnych kategorii użytkowników kryteriami rzeczywistej szkody oraz szkody ustalanej ryczałtowo.

(1)  Dz.U. C 24 z 25.1.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/4

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 19 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta förvaltningsdomstolen – Szwecja) – Skatteverket/Hilkka Hirvonen

(Sprawa C-632/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Swobodny przepływ osób - Równe traktowanie - Podatek dochodowy - Dochody podatników niebędących rezydentami, od których pobiera się podatek u źródła - Wykluczenie wszelkich odliczeń podatkowych związanych z sytuacją osobistą podatnika - Uzasadnienie - Możliwość wyboru przez podatników niebędących rezydentami systemu mającego zastosowanie do podatników będących rezydentami i skorzystania z owych odliczeń))

(2016/C 016/04)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Högsta förvaltningsdomstolen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Skatteverket

Strona pozwana: Hilkka Hirvonen

Sentencja

Odmówienie, w ramach opodatkowania dochodu, podatnikom niebędącym rezydentami – którzy uzyskują większą część swych dochodów z państwa źródłowego i którzy wybrali system opodatkowania u źródła – możliwości skorzystania z tych samych odliczeń osobistych co te, które są dostępne dla podatników będących rezydentami w ramach zwykłego systemu opodatkowania, nie stanowi dyskryminacji sprzecznej z art. 21 TFUE, o ile owi podatnicy niebędący rezydentami nie są poddani ogólnie wyższemu ciężarowi podatkowemu niż ciężar spoczywający na podatnikach będących rezydentami i na osobach z nimi zrównanych, znajdujących się w podobnej sytuacji.

(1)  Dz.U. C 31 z 1.2.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/5

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 12 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus apygardos administracinis teismas – Litwa) – Bronius Jakutis, Kretingalės kooperatinė ŽŪB/Nacionalinė mokėjimo agentūra prie Žemės ūkio ministerijos, Lietuvos valstybė

(Sprawa C-103/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rolnictwo - Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 - Artykuł 7 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 121 i art. 132 ust. 2 - Akty wykonawcze do tego rozporządzenia - Ważność, w świetle traktatu FUE, aktu o przystąpieniu z 2003 r. oraz zasad niedyskryminacji, pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań i dobrej administracji - Modulacja płatności bezpośrednich przyznawanych rolnikom - Zmniejszenie kwot - Poziom płatności bezpośrednich stosowany w państwach członkowskich Wspólnoty Europejskiej w jej kształcie na dzień 30 kwietnia 2004 r. oraz w państwach członkowskich, które przystąpiły do Wspólnoty Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. - Brak publikacji i uzasadnienia])

(2016/C 016/05)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Vilniaus apygardos administracinis teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bronius Jakutis, Kretingalės kooperatinė ŽŪB

Strona pozwana: Nacionalinė mokėjimo agentūra prie Žemės ūkio ministerijos, Lietuvos valstybė

przy udziale: Lietuvos Respublikos Vyriausybė, Lietuvos Respublikos žemės ūkio ministerija

Sentencja

1)

Artykuł 7 ust. 1, art. 10 ust. 1 i art. 121 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „poziomu płatności bezpośrednich stosowanego w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie” należy rozumieć w ten sposób, że za rok 2012 wspomniany poziom wynosił 90 % poziomu całości płatności bezpośrednich i że pojęcie „poziomu płatności bezpośrednich w nowych państwach członkowskich” należy rozumieć w ten sposób, że za rok 2012 poziom ten był równy poziomowi państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej w jej kształcie na dzień 30 kwietnia 2004 r.

2)

Decyzja wykonawcza Komisji C(2012) 4391 final z dnia 2 lipca 2012 r. zezwalająca na przyznanie krajowych uzupełniających płatności bezpośrednich na Litwie za rok 2012 jest nieważna, natomiast badanie pytań prejudycjalnych nie wykazało niczego, co podważałoby ważność art. 10 ust. 1 in fine oraz art. 132 ust. 2 akapit ostatni in fine rozporządzenia nr 73/2009.

3)

Badanie wspomnianych pytań nie wykazało niczego, co podważałoby ważność art. 132 ust. 2 akapit ostatni rozporządzenia nr 73/2009, w brzmieniu wynikającym ze sprostowania opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 18 lutego 2010 r.

4)

Termin „dydis” użyty w litewskiej wersji językowej art. 1c ust. 2 akapit ostatni rozporządzenia Rady (WE) nr 1259/1999 z dnia 17 maja 1999 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej, który został dodany do rozporządzenia przez Akt dotyczący warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej, ma takie samo znaczenie jak termin „lygis” użyty w litewskiej wersji językowej art. 132 ust. 2 akapit ostatni rozporządzenia nr 73/2009.

(1)  Dz.U. C 142 z 12.5.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/6

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 17 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Koblenz – Niemcy) – RegioPost GmbH & Co. KG/Stadt Landau in der Pfalz

(Sprawa C-115/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 56 TFUE - Swoboda świadczenia usług - Ograniczenia - Dyrektywa 96/71/WE - Artykuł 3 ust. 1 - Dyrektywa 2004/18/WE - Artykuł 26 - Zamówienia publiczne - Usługi pocztowe - Przepisy jednostki administracji regionalnej państwa członkowskiego wymagające od oferentów oraz ich podwykonawców zobowiązania się do zapłaty minimalnego wynagrodzenia pracownikom wykonującym usługi stanowiące przedmiot zamówienia))

(2016/C 016/06)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Koblenz

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: RegioPost GmbH & Co. KG

Strona pozwana: Stadt Landau in der Pfalz

Przy udziale: PostCon Deutschland GmbH, Deutsche Post AG

Sentencja

1)

Artykuł 26 dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi, zmienionej rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1251/2011 z dnia 30 listopada 2011 r., należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu jednostki administracji regionalnej państwa członkowskiego, takiemu jak to będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, które nakazuje oferentom i ich podwykonawcom przedstawienie przy składaniu oferty pisemnego zobowiązania do zapłaty pracownikom zatrudnionym przy realizacji usług będących przedmiotem danego zamówienia publicznego minimalnego wynagrodzenia określonego przez wspomniane uregulowanie.

2)

Artykuł 26 dyrektywy 2004/18, zmienionej rozporządzeniem nr 1251/2011, należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu jednostki administracji regionalnej państwa członkowskiego, takiemu jak to będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, które wymaga wykluczenia z udziału w przetargu publicznym oferentów i ich podwykonawców, którzy odmówią przedstawienia przy składaniu oferty pisemnego zobowiązania do zapłaty pracownikom zatrudnionym przy realizacji usług będących przedmiotem danego zamówienia publicznego minimalnego wynagrodzenia określonego przez wspomniane uregulowanie.

(1)  Dz.U. C 175 z 10.6.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/7

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 12 listopada 2015 r. – Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej/Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-121/14) (1)

([Skarga o stwierdzenie nieważności - Rozporządzenie (UE) nr 1316/2013 ustanawiające instrument „Łącząc Europę” - Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania, które dotyczą terytorium jednego państwa członkowskiego - Zgoda tego państwa - Przedłużenie kolejowego korytarza towarowego - Podstawa prawna - Artykuł 171 TFUE i art. 172 akapit drugi TFUE])

(2016/C 016/07)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: M. Holt i L. Christie, pełnomocnicy, wspierani przez D.J. Rhee, barrister)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: A. Troupiotis i M. Sammut, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: Z. Kupčová i E. Chatziioakeimidou, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Samnadda i J. Hottiaux, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej pokrywa koszty własne oraz koszty poniesione przez Parlament Europejski i Radę Unii Europejskiej.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 135 z 5.5.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/8

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 12 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Helsingin hovioikeus – Finlandia) – Valev Visnapuu/Kihlakunnansyyttäjä (Helsinki), Suomen valtio – Tullihallitus

(Sprawa C-198/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuły 34 TFUE i 110 TFUE - Dyrektywa 94/62/WE - Artykuł 1 ust. 1, art. 7 i 15 - Sprzedaż wysyłkowa i transport napojów alkoholowych z innego państwa członkowskiego - Podatek akcyzowy od niektórych opakowań napojów - Zwolnienie w wypadku włączenia opakowań do systemu kaucji i zwrotu - Artykuły 34 TFUE, 36 TFUE i 37 TFUE - Wymóg zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych - Monopol na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych - Uzasadnienie - Ochrona zdrowia))

(2016/C 016/08)

Język postępowania: fiński

Sąd odsyłający

Helsingin hovioikeus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Valev Visnapuu

Strony pozwane: Kihlakunnansyyttäjä (Helsinki), Suomen valtio – Tullihallitus

Sentencja

1)

Artykuł 110 TFUE, jak również art. 1 ust. 1, art. 7 i 15 dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one przepisom państwa członkowskiego, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które ustanawiają podatek akcyzowy od niektórych opakowań napojów, ale przewidują zwolnienie w wypadku włączenia tych opakowań do operacyjnego systemu zwrotu.

2)

Artykuły 34 TFUE i 36 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one przepisom państwa członkowskiego, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, na których podstawie sprzedawca mający siedzibę w innym państwie członkowskim jest objęty wymogiem uzyskania zezwolenia na sprzedaż detaliczną przy przywozie napojów alkoholowych w celu ich sprzedaży detalicznej konsumentom zamieszkałym w pierwszym państwie członkowskim, jeżeli ten sprzedawca zapewnia transport owych napojów lub powierza go osobie trzeciej, o ile przepisy te są właściwe do zagwarantowania realizacji zamierzonego celu, w niniejszym wypadku ochrony zdrowia i porządku publicznego, cel ten nie może zostać skutecznie osiągnięty na przynajmniej równoważnym poziomie za pomocą mniej restrykcyjnych środków, a przepisy te nie stanowią środka arbitralnej dyskryminacji ani ukrytych ograniczeń w handlu między państwami członkowskimi, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

(1)  Dz.U. C 202 z 30.6.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/9

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 11 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Employment Tribunal Birmingham – Zjednoczone Królestwo) – Kathleen Greenfield/The Care Bureau Ltd

(Sprawa C-219/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Porozumienie ramowe w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin - Organizacja czasu pracy - Dyrektywa 2003/88/WE - Prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego - Obliczanie wymiaru urlopu w przypadku zwiększenia wymiaru czasu pracy - Wykładnia zasady pro rata temporis))

(2016/C 016/09)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Employment Tribunal Birmingham

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Kathleen Greenfield

Strona pozwana: The Care Bureau Ltd

Sentencja

1)

Klauzulę 4 pkt 2 Porozumienia ramowego w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin, zawartego w dniu 6 czerwca 1997 r., znajdującego się w załączniku do dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), zmienionej dyrektywą Rady 98/23/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r., oraz art. 7 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że w przypadku zwiększenia wymiaru czasu pracy pracownika państwa członkowskie nie są zobowiązane przewidzieć, iż wymiar już nabytego i ewentualnie już wykorzystanego prawa do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego zostaje ponownie obliczony z mocą wsteczną stosownie do nowego rytmu pracy owego pracownika. Należy jednakże dokonać nowego obliczenia dla okresu, w którym pracownik zwiększył swój wymiar czasu pracy.

2)

Klauzulę 4 pkt 2 rzeczonego porozumienia ramowego i art. 7 dyrektywy 2003/88 należy interpretować w ten sposób, że obliczenia wymiaru corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego należy dokonywać w oparciu o takie same zasady niezależnie od tego, czy chodzi o obliczenie wysokości ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany coroczny płatny urlop wypoczynkowy w przypadku zakończenia stosunku pracy, czy o obliczenie salda corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego w przypadku pozostania przez pracownika w stosunku pracy.

(1)  Dz.U. C 223 z 14.7.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/9

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 11 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 7 de Las Palmas de Gran Canaria – Hiszpania) – Tecom Mican SL, José Arias Domínguez

(Sprawa C-223/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Doręczanie dokumentów sądowych i pozasądowych - Pojęcie „dokumentu pozasądowego” - Dokument prywatny - Skutki transgraniczne - Funkcjonowanie rynku wewnętrznego))

(2016/C 016/10)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia no 7 de Las Palmas de Gran Canaria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Tecom Mican SL, José Arias Domínguez

Sentencja

1)

Artykuł 16 rozporządzenia (WE) nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych („doręczanie dokumentów”) oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „dokumentu pozasądowego”, o którym mowa w tym przepisie, obejmuje nie tylko dokumenty sporządzone lub poświadczone przez organy władzy publicznej lub urzędników państwowych, ale także dokumenty prywatne, których formalne przekazanie ich adresatowi mającemu miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą jest niezbędne do wykonywania, udowodnienia lub ochrony prawa, bądź roszczeń w sprawach cywilnych lub handlowych.

2)

Rozporządzenie nr 1393/2007 należy interpretować w ten sposób, że doręczenie dokumentu pozasądowego zgodnie z ustanowionymi przez to rozporządzenie zasadami jest dopuszczalne nawet wtedy, gdy pierwsze doręczenie tego dokumentu zostało już dokonane przez wnioskodawcę drogą przekazania nieprzewidzianą przez wspomniane rozporządzenie lub za pomocą innego, ustanowionego przez to rozporządzenie sposobu przekazywania.

3)

Artykuł 16 rozporządzenia nr 1393/2007 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy przesłanki zastosowania tego przepisu są spełnione, nie trzeba każdorazowo sprawdzać, czy doręczenie dokumentu pozasądowego wywołuje skutki transgraniczne i jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

(1)  Dz.U. C 223 z 14.7.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/10

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Baden-Württemberg – Niemcy) – Roman Bukovansky/Finanzamt Lörrach

(Sprawa C-241/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Umowa między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony a Konfederacją Szwajcarską z drugiej strony w sprawie swobodnego przepływu osób - Związek między tą umowa i dwustronnymi konwencjami zapobiegającymi podwójnemu opodatkowaniu - Równość traktowania - Dyskryminacja ze względu na przynależność państwową - Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej - Pracownicy przygraniczni - Podatek dochodowy - Podział kompetencji podatkowej - Miejsce opodatkowania - Przynależność państwowa))

(2016/C 016/11)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht Baden-Württemberg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Roman Bukovansky

Strona pozwana: Finanzamt Lörrach

Sentencja

Zasady niedyskryminacji i równego traktowania, o których mowa w art. 2 umowy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony a Konfederacją Szwajcarską z drugiej strony w sprawie swobodnego przepływu osób, podpisanej w Luksemburgu w dniu 21 czerwca 1999 r., oraz art. 9 załącznika I do niej należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie dwustronnej konwencji w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, takiej jak konwencja z dnia 11 sierpnia 1971 r. pomiędzy Konfederacją Szwajcarską a Republiką Federalną Niemiec, zmieniona protokołem zmian z dnia 12 marca 2002 r., na mocy której kompetencja w zakresie opodatkowania dochodów z tytułu zatrudnienia niemieckiego podatnika, który nie posiada obywatelstwa szwajcarskiego, mimo iż przeniósł on miejsce zamieszkania z Niemiec do Szwajcarii, zachowując przy tym miejsce zatrudnienia w tym pierwszym państwie, przysługuje państwu źródła tych dochodów, to znaczy Republice Federalnej Niemiec, w sytuacji gdy kompetencja w zakresie opodatkowania dochodów z tytułu zatrudnienia obywatela szwajcarskiego będącego w analogicznej sytuacji przysługuje państwu nowego miejsca zamieszkania, w tym przypadku Konfederacji Szwajcarii.

(1)  Dz.U. C 303 z 8.9.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/11

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 19 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel – Belgia) – SBS Belgium NV/Belgische Vereniging van Auteurs, Componisten en Uitgevers (SABAM)

(Sprawa C-325/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2001/29/WE - Artykuł 3 ust. 1 - Publiczne udostępnianie - Pojęcia „udostępniania” i „publiczności” - Rozpowszechnianie programów telewizyjnych - Proces bezpośredniego przekazu))

(2016/C 016/12)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hof van beroep te Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SBS Belgium NV

Strona pozwana: Belgische Vereniging van Auteurs, Componisten en Uitgevers (SABAM)

Sentencja

Artykuł 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że organizacja radiowa i telewizyjna nie dokonuje czynności publicznego udostępniania w rozumieniu tego przepisu, gdy przekazuje sygnały będące nośnikami programu wyłącznie dystrybutorom sygnałów, przy czym sygnały te nie są publicznie dostępne podczas tej transmisji albo w związku z nią, a dystrybutorzy ci następnie przekazują sygnały swoim abonentom, tak że mogą oni oglądać te programy, chyba że działanie danych dystrybutorów jest wyłącznie zabiegiem technicznym, co powinien ustalić sąd odsyłający.

(1)  Dz.U. C 315 z 15.9.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/12

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 11 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona – Hiszpania) – Cristian Pujante Rivera/Gestora Clubs Dir SL, Fondo de Garantía Salarial

(Sprawa C-422/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Zwolnienia grupowe - Dyrektywa 98/59/WE - Artykuł 1 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) - Pojęcie pracowników „zatrudnionych zwykle” w danym przedsiębiorstwie - Artykuł 1 ust. 1 akapit drugi - Pojęcia „zwolnień” i „przypadków rozwiązania umowy o pracę zrównanych ze zwolnieniem” - Zasady obliczania liczby zwolnionych pracowników))

(2016/C 016/13)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Cristian Pujante Rivera

Strona pozwana: Gestora Clubs Dir SL, Fondo de Garantía Salarial

Sentencja

1)

Artykuł 1 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) dyrektywy Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych należy interpretować w ten sposób, że pracowników zatrudnionych na umowę na czas określony lub na wykonanie zadania szczególnego należy uważać za pracowników „zwykle” zatrudnionych w danym przedsiębiorstwie w rozumieniu tego przepisu.

2)

W celu ustalenia, czy ma miejsce „zwolnienie zbiorowe” w rozumieniu art. 1 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) dyrektywy 98/59 pociągające za sobą stosowanie tej dyrektywy, znajdujący się w akapicie drugim tego przepisu warunek, „że zwolnień tych jest co najmniej pięć”, należy interpretować w ten sposób, iż nie dotyczy on przypadków rozwiązania umowy o pracę zrównanych ze zwolnieniem, lecz jedynie zwolnień w ścisłym tego słowa znaczeniu.

3)

Dyrektywę 98/59 należy interpretować w ten sposób, że dokonanie przez pracodawcę jednostronnej i niekorzystnej dla pracownika zasadniczej zmiany istotnych elementów jego umowy o pracę z powodów niezwiązanych z tym pracownikiem wchodzi w zakres pojęcia „zwolnienia”, o którym mowa w art. 1 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) tej dyrektywy.

(1)  Dz.U. C 421 z 24.11.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/12

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 11 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Münster – Niemcy) – Klausner Holz Niedersachsen GmbH/Land Nordrhein-Westfalen

(Sprawa C-505/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuły 107 TFUE i 108 TFUE - Pomoc państwa - Pomoc przyznana z naruszeniem art. 108 ust. 3 TFUE - Orzeczenie sądu państwa członkowskiego stwierdzające ważność umowy przyznającej tę pomoc - Powaga rzeczy osądzonej - Wykładnia zgodna - Zasada skuteczności))

(2016/C 016/14)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Münster

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Klausner Holz Niedersachsen GmbH

Strona pozwana: Land Nordrhein-Westfalen

Sentencja

Prawo Unii stoi na przeszkodzie – w takich okolicznościach jak te w postępowaniu głównym – temu, by stosowanie przepisu prawa krajowego ustanawiającego zasadę powagi rzeczy osądzonej uniemożliwiało sądowi krajowemu, który stwierdził, że umowy będące przedmiotem zawisłego przed nim sporu stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, wprowadzoną w życie z naruszeniem art. 108 ust. 3 zdanie trzecie TFUE, wyciągnięcie wszelkich konsekwencji z tego naruszenia z powodu krajowego orzeczenia sądowego, które stało się ostateczne i w którym bez zbadania kwestii, czy umowy te wiążą się z przyznaniem pomocy państwa, stwierdzono ich dalsze obowiązywanie.

(1)  Dz.U. C 65 z 23.2.2015.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/13

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Varbergs tingsrätt – Szwecja) – P/Q

(Sprawa C-455/15 PPU) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Pilny tryb prejudycjalny - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Jurysdykcja oraz uznawanie i wykonywanie orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej - Rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 - Artykuł 23 lit. a) - Podstawy nieuznania orzeczeń dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej - Porządek publiczny])

(2016/C 016/15)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Varbergs tingsrätt

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: P

Strona pozwana: Q

Sentencja

Wykładni art. 23 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 należy dokonywać w ten sposób, że o ile nie dochodzi do oczywistego naruszenia, biorąc pod uwagę dobro dziecka, normy prawnej uznawanej za zasadniczą dla porządku prawnego państwa członkowskiego lub prawa uznanego za podstawowe w tym porządku prawnym, przepis ten nie pozwala sądowi tego państwa członkowskiego, który w swojej ocenie ma jurysdykcję do orzekania w przedmiocie prawa do pieczy nad dzieckiem, odmówić uznania orzeczenia sądu innego państwa członkowskiego dotyczącego pieczy nad tym dzieckiem.

(1)  Dz.U. C 346 z 19.10.2015.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Baden-Württemberg (Niemcy) w dniu 8 września 2015 r. – Peter Radgen, Lilian Radgen/Finanzamt Ettlingen

(Sprawa C-478/15)

(2016/C 016/16)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht Baden-Württemberg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Peter Radgen, Lilian Radgen

Strona pozwana: Finanzamt Ettlingen

Pytanie prejudycjalne

Czy przepisy umowy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób z dnia 21 czerwca 1999 r. (Dz.U. L 114, s. 6), w szczególności jej preambułę, art. 1, 2, 4, 11, 16, 21 oraz załącznik I art. 7, 9 i 15 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie regulacji państwa członkowskiego, wedle której odmawia się obywatelowi podlegającemu w tym państwie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu odliczenia kwoty wolnej od podatku w związku z dodatkową działalnością zawodową w charakterze wykładowcy z tego względu, że nie jest ona wykonywana na rzecz lub na zlecenie osoby prawnej prawa publicznego z siedzibą w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w państwie, do którego zastosowanie ma Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lecz na rzecz lub na zlecenie osoby prawnej prawa publicznego z siedzibą w Konfederacji Szwajcarskiej?

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/14

Skarga wniesiona w dniu 22 września 2015 r. – Komisja Europejska/Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

(Sprawa C-502/15)

(2016/C 016/17)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Mifsud-Bonnici i E. Manhaeve, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że z powodu niewykonania w sposób prawidłowy dyrektywy 91/271/EWG (1) Rady z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych – w odniesieniu do Gowerton i Llanelli, Gibraltar oraz 11 aglomeracji, Zjednoczone Królestwo uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą zgodnie z art. 3, 4, 5 i 10 dyrektywy 91/271/EWG;

—

obciążenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W skardze Komisja wnosi do Trybunału o stwierdzenie, że Zjednoczone Królestwo nie wykonało w sposób prawidłowy w Gowerton i Llanelli, Gibraltar oraz w 11 aglomeracjach, dyrektywy Rady 91/271/EWG dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych.

Komisja uznaje w szczególności, że Zjednoczone Królestwo nie zapewniło, by w Gowerton i Llanelli ścieki zbierane w połączonym systemie zbierania ścieków komunalnych oraz wód opadowych były gromadzone i odprowadzane w celu oczyszczenia zgodnie z wymogami art. 3, 4, 10 dyrektywy Rady 91/271/EWG oraz załączników I(A) i I(B) do tej dyrektywy.

Ponadto Komisja stoi na stanowisku, że wskutek niewprowadzenia wtórnego oczyszczania lub innego równie skutecznego oczyszczania albo wskutek nieprzedstawienia wystarczających dowodów w celu wykazania zgodności w tym zakresie z dyrektywą 91/271/EWG w odniesieniu do trzech aglomeracji oraz wskutek niepoddania ścieków komunalnych na Gibraltarze żadnemu procesowi oczyszczania, Zjednoczone Królestwo uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 4 dyrektywy Rady 91/271/EWG oraz na mocy załączników I(B) i I(D) do tej dyrektywy.

Wreszcie kolejny zarzut dotyczy tego, że Zjednoczone Królestwo nie dostosowało się w sposób prawidłowy do ciążących na nim zobowiązań wynikających z art. 5 dyrektywy Rady 91/271/EWG oraz z załączników I(B) i I(D) do tej dyrektywy, gdyż nie zapewniło, by ścieki komunalne odprowadzane do systemów zbierania z ośmiu aglomeracji były poddawane bardziej rygorystycznemu oczyszczaniu przed ich odprowadzeniem do obszarów wrażliwych.

Termin transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 30 czerwca 1993 r.

(1)  Dz.U. L 135, s. 40.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 24 września 2015 r. – Sidika Ucar/Land Berlin

(Sprawa C-508/15)

(2016/C 016/18)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sidika Ucar

Strona pozwana: Land Berlin

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 7 ust. 1 tiret pierwsze decyzji nr 1/80należy interpretować w ten sposób, że przesłanki stanu faktycznego są spełnione również wówczas, gdy trzyletni okres prawnego zamieszkiwania członka rodziny u pracownika tureckiego należącego do legalnego rynku pracy najemnej był poprzedzony innym okresem, w którym pracownik pierwotnie uprawniony po połączeniu na podstawie tego przepisu z członkiem rodziny opuścił legalny rynek pracy najemnej?

2)

Czy art. 7 ust. 1 decyzji nr 1/80 należy interpretować w ten sposób, że przedłużenie zezwolenia na pobyt należy traktować jako przewidziane w tym przepisie zezwolenie na połączenie z pracownikiem tureckim należącym do legalnego rynku pracy najemnej, jeśli dany członek rodziny zamieszkuje wraz z pracownikiem tureckim nieprzerwanie od udzielonego na podstawie tego przepisu zezwolenia na połączenie, jednakże ów pracownik po tymczasowym opuszczeniu legalnego rynku pracy najemnej państwa członkowskiego należy do niego ponownie dopiero w chwili przedłużenia zezwolenia na pobyt?

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 24 września 2015 r. – Recep Kilic/Land Berlin

(Sprawa C-509/15)

(2016/C 016/19)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Recep Kilic

Strona pozwana: Land Berlin

Pytanie prejudycjalne

Czy można uznać za zezwolenie na połączenie w rozumieniu art. 7 decyzji Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja nr 1/80 z dnia 19 września 1980 r. sytuację, w której członkowi rodziny po zezwoleniu na połączenie z pierwotnie uprawnionymi członkami rodziny, którzy nie należeli do rynku pracy, przedłużone zostaje zezwolenie na pobyt w chwili, w której pierwotnie uprawniony, u którego członek rodziny ma swoje prawne miejsce zamieszkania, został pracownikiem?

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší správní soud (Republika Czeska) w dniu 7 października 2015 r. – Policie ČR/Salah Al Chodor i in.

(Sprawa C-528/15)

(2016/C 016/20)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Nejvyšší správní soud

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę kasacyjną: Policie ČR, Krajské ředitelství policie Ústeckého kraje, odbor cizinecké policie

Pozostali uczestnicy postępowania: Salah Al. Chodor, Ajlin Al. Chodor, Ajvar Al Chodor

Pytania prejudycjalne

Czy sam fakt, że w ustawie nie określono obiektywnych kryteriów oceny, czy istnieje znaczne ryzyko ucieczki obcokrajowca [art. 2 lit. n) rozporządzenia nr 604/2013 (1)], oznacza, że zatrzymanie go na podstawie art. 28 ust. 2 tego rozporządzenia nie może mieć miejsca?

(1)  Dz.U. L 180, s. 31.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Judecătoria Satu Mare (Rumunia) w dniu 12 października 2015 r. – Pavel Dumitraș, Mioara Dumitraș/BRD Groupe Société Générale – Sucursala Satu Mare

(Sprawa C-534/15)

(2016/C 016/21)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Judecătoria Satu Mare

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Pavel Dumitraș, Mioara Dumitraș

Strona pozwana: BRD Groupe Société Générale – Sucursala Satu Mare

Pytania prejudycjalne

1)

Czy wykładni art. 2 lit. b) dyrektywy 93/13/EWG (1), w odniesieniu do definicji pojęcia „konsumenta” należy dokonywać w ten sposób, że obejmuje ono osoby fizyczne, które podpisały jako poręczyciele aneksy do umów i umowy akcesoryjne (umowy poręczenia, umowy gwarancji na nieruchomości) względem umowy kredytu zawartej przez spółkę handlową w celu wykonywania jej działalności, w sytuacji gdy owe osoby fizyczne nie mają żadnych powiązań z działalnością spółki handlowej i działały w celach niemieszczących się w zakresie ich działalności zawodowej, biorąc pod uwagę że początkowo powodowie byli osobami fizycznymi występującymi jako poręczyciele dłużnika głównego – osoby prawnej, której członkiem zarządu był powód – w ramach umowy kredytu zawartej z pozwaną będącą wierzycielem, lecz następnie omawiana umowa uległa zmianie i że dłużnik pierwotny, którego członkiem zarządu był powód, dokonał za zgodą pozwanej będącej wierzycielem, nowacji kredytu względem innej osoby prawnej, w stosunku do której ani powód ani powódka nie mają statusu członków zarządu, lecz przyjęli jako poręczyciele, na rzecz nowego dłużnika będącego osobą prawną, obowiązek będący przedmiotem nowacji względem tegoż nowego dłużnika?

2)

Czy wykładni art. 1 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG należy dokonywać w ten sposób, że zakresem stosowania tej dyrektywy objęte są jedynie umowy zawarte pomiędzy przedsiębiorcami i konsumentami, których przedmiotem jest sprzedaż towarów lub świadczenie usług bądź, że w zakres jej stosowania wchodzą również umowy akcesoryjne (umowa gwarancji, poręczenia) względem umowy kredytu, której beneficjentem jest spółka handlowa, zawarte przez osoby fizyczne niemające żadnych powiązań z działalnością tej spółki handlowej i działające w celach niemieszczących się w zakresie ich działalności zawodowej biorąc pod uwagę, że początkowo powodowie byli osobami fizycznymi występującymi jako poręczyciele dłużnika głównego – osoby prawnej, której członkiem zarządu był powód – w ramach umowy kredytu zawartej z pozwaną będącą wierzycielem, lecz następnie omawiana umowa uległa zmianie i że dłużnik pierwotny, którego członkiem zarządu był powód, dokonał za zgodą pozwanej będącej wierzycielem, nowacji kredytu względem innej osoby prawnej, w stosunku do której ani powód ani powódka nie mają statusu członków zarządu, lecz przyjęli jako poręczyciele, na rzecz nowego dłużnika będącego osobą prawną, obowiązek będący przedmiotem nowacji względem tegoż nowego dłużnika?

(1)  Dyrektywa 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29).

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Santa Maria Capua Vetere (Włochy) w dniu 16 października 2015 r. – postępowanie karne przeciwko Angeli Manzo

(Sprawa C-542/15)

(2016/C 016/22)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Santa Maria Capua Vetere

Strony w postępowaniu głównym

Angela Manzo

Pytania prejudycjalne

1)

„Czy art. 49 i [56] TFUE oraz zasady równego traktowania i skuteczności należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym w dziedzinie gier hazardowych, które w celu udzielenia koncesji przewidują ogłoszenie nowego przetargu (na zasadach unormowanych w art. [10 ust. 9]g ustawy nr 44 z dnia 26.4.2012 r.) zawierającego postanowienia o wykluczeniu z przetargu ze względu na niespełnienie warunku zdolności ekonomiczno-finansowej, ponieważ nie przewidują kryteriów innych niż dwie referencje bankowe pochodzące od dwóch różnych instytucji finansowych?

2)

Czy art 47 dyrektywy 2004/18/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom krajowym dotyczącym gier hazardowych, które w celu udzielenia koncesji przewidują ogłoszenie nowego przetargu (na zasadach unormowanych w art. [10 ust. 9]g ustawy nr 44 z dnia 26.4.2012 r.) [zawierającego postanowienia o wykluczeniu z przetargu ze względu na niespełnienie warunku] zdolności ekonomiczno-finansowej, ponieważ nie przewidują alternatywnych dokumentów i możliwości, takich jak przewidziane w prawie [ponad]narodowym?

3)

Czy art. 49 i [56] TFUE sprzeciwiają się przepisom krajowym, które faktycznie uniemożliwiają wszelką działalność transgraniczną w sektorze gier, niezależnie od formy w jakiej działalność ta jest prowadzona w szczególności (zgonie z brzmieniem wyroku Biasci i in., C-660/11 i C-8/12, EU:C:2013:550) w przypadkach, gdy pośrednicy przedsiębiorstwa działający na terytorium kraju zostają poddani fizycznej kontroli służącej celom bezpieczeństwa publicznego?

(1)  Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, s. 114).

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 19 października 2015 r. – Association nationale des opérateurs détaillants en énergie (ANODE)/Premier ministre, Ministre de l’Écologie, du Développement durable et de l'Énergie

(Sprawa C-543/15)

(2016/C 016/23)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Association nationale des opérateurs détaillants en énergie (ANODE)

Strona pozwana: Premier ministre, Ministre de l’Écologie, du Développement durable et de l'Énergie

Pytania prejudycjalne

Czy art. 34 i 36 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one mechanizmowi zdolności w sektorze energii elektrycznej takiemu jak mechanizm sporny w postępowaniu głównym, w szczególności opisany w pkt 1, 15 i 17 do 19 niniejszego postanowienia?

W szczególności:

a)

Chociaż mechanizm wynagradza zdolności jedynie w zależności od ich dostępności, a nie ich rzeczywistej produkcji, oraz wobec uwzględnienia skutków wzajemnych połączeń przy określaniu obowiązków dostawców, osłabiającego związek przyczynowy pomiędzy wykluczeniem z mechanizmu zagranicznych zdolności, dokonanym przez dekret, a skutkiem ograniczającym dla transgranicznej wymiany handlowej energii elektrycznej, który może z niego wyniknąć dla wyboru w zakresie alokacji środków inwestorów i wyboru sposobów zaopatrzenia przez dostawców, to czy art. 34 traktatu należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on takiemu wykluczającemu środkowi?

b)

Przy uwzględnieniu rozwoju europejskich ram prawnych regulujących rynek wewnętrzny energii elektrycznej, czy cel bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej ludności państwa członkowskiego może być objęty pojęciem bezpieczeństwa publicznego przewidzianym w art. 36 traktatu?

c)

Przy uwzględnieniu w szczególności marginesu oceny pozostawionego państwom członkowskim co do definiowania własnych polityk zapewniających bezpieczeństwo dostaw energii elektrycznej, jakie kryteria pozwalają zweryfikować, czy rynkowy i zdecentralizowany mechanizm zdolności, z którego w obecnym stanie europejskiego rynku energii elektrycznej wynika środek wykluczenia zagranicznych zdolności zrekompensowany przez uwzględnienie wzajemnych połączeń przy ustalaniu obowiązków dostawców, może spełnić warunek proporcjonalności wymagany dla stosowania art. 36 traktatu?

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/19

Skarga wniesiona w dniu 16 października 2015 r. – Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

(Sprawa C-545/15)

(2016/C 016/24)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: M. Heller, K. Herrmann, i E. Sanfrutos Cano, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie przyjmując i nie wprowadzając w życie przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2012/19/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (1) a, w każdym razie, nie informując Komisji o takich przepisach, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art.24 ust.1 tejże dyrektywy.

—

o nałożenie na Rzeczpospolitą Polskę zgodnie z art. 260 ust. 3 TFUE okresowej kary pieniężnej za uchybienie obowiązkowi poinformowania o środkach transpozycji dyrektywy 2012/19/UE o dziennej stawce w wysokości 71 610 EUR naliczanej od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie;

—

obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2012/19/UE upłynął w dniu 14 lutego 2014 r.

(1)  Dz.U L 197, s. 38.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Administrativo e Fiscal de Leiria (Portugalia) w dniu 28 października 2015 r. – Bernard Jean Marie Gabarel/Fazenda Pública

(Sprawa C-555/15)

(2016/C 016/25)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Administrativo e Fiscal de Leiria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bernard Jean Marie Gabarel

Strona pozwana: Fazenda Pública

Pytania prejudycjalne

1)

Czy do celów wykładni art. 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112 (1) terapie z zakresu medycyny niekonwencjonalnej, w szczególności osteopatię, należy kwalifikować jako działalność paramedyczną?

2)

Czy podatnika posiadającego zgodnie z ustawodawstwem krajowym uprawnienia do wykonywania działalności paramedycznej – a mianowicie fizjoterapii – który w ramach swojej działalności zawodowej w zakresie ochrony zdrowia stosuje terapie właściwe albo fizjoterapii, albo osteopatii, bez rozróżnienia lub w sposób komplementarny, należy kwalifikować, do celów stosowania art. 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112 i w konsekwencji do celów stosowania art. 9 portugalskiej ustawy o podatku VAT, jako osobę wykonującą zawód związany ogólnie z działalnością paramedyczną i z tego powodu zwolnioną z płacenia podatku VAT?

(1)  Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1).

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal da Relação do Porto (Portugalia) w dniu 2 listopada 2015 r. – Alberto José Vieira Azevedo i in./CED Portugal Unipessoal, Lda, Instituto de Seguros de Portugal – Fundo de Garantia Automóvel

(Sprawa C-558/15)

(2016/C 016/26)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal da Relação do Porto

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Alberto José Vieira Azevedo, Maria da Conceição Ferreira da Silva, Carlos Manuel Ferreira Alves, Rui Dinis Ferreira Alves, Vítor José Ferreira Alves

Strona pozwana: CED Portugal Unipessoal, Lda, Instituto de Seguros de Portugal – Fundo de Garantia Automóvel

Pytania prejudycjalne

1)

Czy motyw 16a oraz art. 4 czwartej dyrektywy w sprawie ubezpieczeń komunikacyjnych (dyrektywy Parlamentu i Rady 2000/26/WE (1) z dnia 16 maja 2000 r. po zmianach wprowadzonych dyrektywą Parlamentu i Rady 2005/14/WE (2) z dnia 11 maja 2005 r.) w związku z art. 4 ust. 4, 5 i 8 tej dyrektywy, rozpatrywanymi łącznie (i transponowanymi do prawa portugalskiego w drodze art. 43 dekretu z mocą ustawy nr 522/85 z dnia 31 grudnia 1985 r. po zmianach wprowadzonych dekretem z mocą ustawy nr 72-A/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r.) umożliwiają pozwanie przedstawiciela towarzystwa ubezpieczeniowego, które nie prowadzi działalności w państwie, w którym wniesiony został pozew o odszkodowanie za straty poniesione w związku z wypadkiem drogowym na podstawie umowy obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego w zakresie odpowiedzialności cywilnej zawartej w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej, czy ta możliwość pozwania jest uzależniona od treści postanowień zawartej między tym przedstawicielem a towarzystwem ubezpieczeniowym umowy przedstawicielstwa?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/26/WE z dnia 16 maja 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, zmieniająca dyrektywy Rady 73/239/EWG i 88/357/EWG (czwarta dyrektywa w sprawie ubezpieczeń komunikacyjnych) (Dz.U. L 181, s. 65, Polskie wydanie specjalne: Rozdział 06 Tom 003 s. 331-340)

(2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/14/WE z dnia 11 maja 2005 r. zmieniająca dyrektywy Rady 72/166/EWG, 84/5/EWG, 88/357/EWG i 90/232/EWG oraz dyrektywę 2000/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (Dz.U. L 149, s. 14)

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/21

Skarga wniesiona w dniu 4 listopada 2015 r. – Komisja Europejska/Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-563/15)

(2016/C 016/27)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Pignataro-Nolin i E. Sanfrutos Cano, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie w odniesieniu do następujących składowisk odpadów: Torremolinos (Malaga); Torrent de S’Estret (Andratx, Majorka); Hoya de la Yegua de Arriba (Yaiza, Lanzarote); Barranco de Butihondo (Pájara, Fuerteventura); La Laguna-Tiscamanita (Tuineje, Fuerteventura); Lomo Blanco (Antigua, Fuerteventura); Montaña de Amagro (Galdar, Gran Canaria); Franja Costera de Botija (Galdar, Gran Canaria); Cueva Lapa (Galdar, Gran Canaria); La Colmena (Santiago del Teide, Teneryfa); Montaña Los Giles (La Laguna, Teneryfa); Las Rosas (Güimar, Teneryfa); Barranco de Tejina (Guía de Isora, Teneryfa); Llano de Ifara (Granadilla de Abona, Teneryfa); Barranco del Carmen (Sta. Cruz de la Palma, La Palma); Barranco Jurado (Tijarafe, La Palma); Montaña Negra (Puntagorda, La Palma); Lomo Alto (Fuencaliente, La Palma); Arure/Llano Grande (Valle Gran Rey, La Gomera); El Palmar – Taguluche (Hermigua, La Gomera); Paraje de Juan Barba (Alajeró, La Gomera); El Altito (Valle Gran Rey, La Gomera); Punta Sardina (Agulo, La Gomera); Los Llanillos (La Frontera, El Hierro); Faro de Orchilla (La Frontera, El Hierro); Montaña del Tesoro (Valverde, El Hierro); Arbancón; Galve de Sorbe; Hiendelaencina; Tamajón; El Casar; Cardeñosa (Àvila); Miranda de Ebro (Burgos); Poza de la Sal (Burgos); Acebedo (León); Bustillo del Páramo (León); Cármenes (León); Gradefes (León); Noceda del Bierzo (León); San Millán de los Caballeros (León); Santa María del Páramo (León); Villaornate y Castro (León); Cevico de la Torre (Palencia); Palencia (Palencia); Ahigal de los Aceiteros (Salamanka); Alaraz (Salamanka); Calvarrasa de Abajo (Salamanka); Hinojosa de Duero (Salamanka); Machacón (Salamanka); Palaciosrubios (Salamanka); Peñaranda de Bracamonte (Salamanka); Salmoral (Salamanka); Tordillos (Salamanka); Basardilla (Segovia); Cabezuela (Segovia); Almaraz del Duero (Zamora), Cañizal (Zamora); Casaseca de las Chanas (Zamora); La Serratilla (Abanilla); Las Rellanas (Santomera) i El Labradorcico (Águilas), że Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 13 i 15 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (1)

—

obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1.

Naruszenie art. 13 dyrektywy 2008/98:

Artykuł 13 dyrektywy 2008/98 stanowi, że państwa członkowskie powinny stosować niezbędne środki w celu zapewnienia, aby gospodarowanie odpadami było prowadzone bez narażania zdrowia ludzkiego oraz bez szkody dla środowiska. Posiadane przez Komisję informacje potwierdzają istnienie w dniu wydania uzupełniającej uzasadnionej opinii 61 nielegalnych składowisk odpadów dotychczas niezabezpieczonych i nierekultywowanych. Występowanie takiej sytuacji przez przedłużony okres musiało spowodować istotną degradację środowiska. Komisja uznaje zatem, że w stosunku do każdego z tych składowisk odpadów Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na podstawie art. 13 dyrektywy 2008/98.

2.

Naruszenie art. 15 dyrektywy 2008/98:

Artykuł 15 ust. 1 dyrektywy 2008/98 zobowiązuje państwa członkowskie do stosowania niezbędnych środków w celu zapewnienia, by każdy pierwotny wytwórca odpadów lub inny posiadacz odpadów dokonywał przetwarzania odpadów samodzielnie lub zlecał przetwarzanie dealerowi, zakładowi lub przedsiębiorstwu wykonującemu czynności przetwarzania odpadów lub zlecił zorganizowanie przetwarzania prywatnemu lub publicznemu podmiotowi zajmującemu się zbieraniem odpadów zgodnie z art. 4 i 13 tej dyrektywy. Istnienie do dnia dzisiejszego 61 nielegalnych składowisk odpadów, które nadal są niezabezpieczone i nieodbudowane, pozwala Komisji na uznanie, że władze hiszpańskie nie podjęły wszelkich środków wymaganych w tym przepisie w zakresie, w jakim przez przedłużony okres wspomniane władze nie uniemożliwiły nielegalnego składowania odpadów na wspomnianych składowiskach i nie zapewniły zatem, by wspomniane odpady były traktowane zgodnie z wyżej wymienionymi przepisami.

(1)  Dz.U. L 312, s. 3.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/22

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 9 września 2015 r. w sprawie T-660/14, SV Capital OÜ/Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB), wniesione w dniu 9 listopada 2015 r. przez SV Capital OÜ

(Sprawa C-577/15 P)

(2016/C 016/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: SV Capital OÜ (przedstawiciel: adwokat M. Greinoman)

Pozostali uczestnicy postępowania: Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB), Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—

uchylenie wyroku Sądu z dnia 9 września 2015 r. w sprawie T-660/14 w zakresie w jakim 1) uznano w nim za niedopuszczalną skargę na decyzję EUNB C 2013 002, 2) stwierdzono w nim, że odwołanie wnoszącej odwołanie od decyzji komisji odwoławczej europejskich urzędów nadzoru 2014-C1-02 z dnia 14 lipca 2014 r. jest częściowo niedopuszczalne, mimo że wyrok ten stwierdza nieważność decyzji 2014-C1-02 oraz 3) rozstrzygnięto w nim o kosztach;

—

przekazanie sprawy do Sądu do ponownego rozpoznania;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, a interwenienta własnymi kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi następujące zarzuty i argumenty prawne w uzasadnieniu odwołania od wyroku Sądu z dnia 9 września 2015 r. w sprawie T-660/14:

Sąd orzekł ultra petita;

Sąd naruszył art. 60 ust. 1 rozporządzenia 1093/2010/EU (1), ponieważ skarga na decyzję EUNB C 2013 002 została wniesiona w obowiązującym terminie w związku z tym, że została ona najpierw rozpatrzona przez komisję odwoławczą europejskich urzędów nadzoru;

Sąd naruszył art. 48 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem (obowiązującego do dnia 31 grudnia 2014 r.);

Sąd naruszył art. 263 TFUE, ponieważ skarga na decyzję EUNB C 2013 002 została wniesiona w obowiązującym terminie, w związku z tym, że postępowanie administracyjne toczyło się do dnia 14 lipca 2014 r.;

Sąd naruszył art. 45 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ponieważ skarga na decyzję EUNB C 2013 002 została wniesiona w obowiązującym terminie w związku z wystąpieniem nieprzewidywalnych okoliczności;

Sąd naruszył art. 263 TFUE, a także art. 60 ust. i art. 61 ust. 1 rozporządzenia nr 1093/2010/EU, ponieważ skarga na decyzję EUNB C 2013 002 była dopuszczalna zarówno z tego względu, że wnosząca odwołanie była adresatem tej decyzji, jak i z tego, że decyzja dotyczyła wnoszącej odwołanie bezpośrednio i indywidualnie;

decyzja EUNB C 2013 002 jest obarczona błędami dotyczącymi okoliczności faktycznych;

decyzja EUNB C 2013 002 jest obarczona błędem w ocenie;

decyzja EUNB C 2013 002 jest obarczona naruszeniem – przez samą tę decyzję – art. 39 ust. 1 rozporządzenia 1093/2010/UE i art. 16 kodeksu dobrej praktyki administracyjnej EUNB;

decyzja EUNB C 2013 002 jest obarczona naruszeniem – przez samą tą decyzję – pkt 3.3, 3.4 i 3.5 wewnętrznych zasad EUNB;

decyzja EUNB C 2013 002 jest obarczona nadużyciem władzy i nierozsądnym postępowaniem ze strony EUNB.

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru, (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE, Dz.U. L 331, s. 12.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/23

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 9 września 2015 r. w sprawie T-91/13 LG Electronics, Inc./Komisja Europejska, wniesione w dniu 12 listopada 2015 r. przez LG Electronics, Inc.

(Sprawa C-588/15 P)

(2016/C 016/29)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: LG Electronics, Inc. (przedstawiciele: G. van Gerven, T. Franchoo, advocaten)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—

uchylenie zaskarżonego wyroku;

—

stwierdzenie nieważności w całości lub w części art. 1 ust. 1 lit. d) i art. 1 ust. 2 lit. g), art. 2 ust. 1 lit. d) i art. 2 ust. 1 lit. e) oraz art. 2 ust. 2 lit. d) i art. 2 ust. 2 lit. e) decyzji Komisji C(2012) 8839 z dnia 5 grudnia 2012 r. w zakresie, w jakim dotyczą one wnoszącej odwołanie; lub

—

obniżenie grzywien nałożonych na wnoszącą odwołanie w art. 2 ust. 1 lit. d) i e) oraz art. 2 ust. 2 lit. d) i e);

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania w pierwszej instancji oraz kosztami postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy: Sąd naruszył prawo wnoszącej odwołanie do obrony, ponieważ potwierdził decyzję Komisji o wykluczeniu LPD jako pozwanej z postępowania administracyjnego, a w szczególności o niekierowaniu do LPD pisma w sprawie przedstawienia zarzutów. Oddalając zarzut LGE, Sąd naruszył też zasadę proporcjonalności w zakresie dotyczącym określenia obowiązku staranności LGE.

Zarzut drugi: Sąd naruszył art. 101 TFUE i art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 (1), ponieważ uznał, że Komisja mogła oprzeć grzywnę nałożoną na LGE na sprzedaży bezpośredniej w EOG w ramach produktów przetworzonych, prowadzonej przez LGE i Philipsa, które są przedsiębiorstwami różnymi od LPD.

Zarzut trzeci, podniesiony pomocniczo: Sąd naruszył art. 101 TFUE, art. 23 rozporządzenia nr 1/2003 oraz zasadę odpowiedzialności osobistej, ponieważ uznał, że Komisja mogła oprzeć grzywnę nałożoną na LGE na sprzedaży bezpośredniej w EOG w ramach produktów przetworzonych, prowadzonej przez Philipsa.

Zarzut czwarty: Sąd naruszył zasadę równego traktowania, ponieważ orzekł, że Komisja mogła stosować metodologię sprzedaży bezpośredniej w EOG w ramach produktów przetworzonych w stosunku do LGE, ale nie w stosunku do Samsunga SDI.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/24

Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 września 2015 r. w sprawie T-619/14, Bionorica SE/Komisja Europejska, wniesione w dniu 13 listopada 2015 r. przez Bionorica SE

(Sprawa C-596/15 P)

(2016/C 016/30)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Bionorica SE (przedstawiciele: M. Weidner, T. Guttau, N. Hußmann, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—

przeprowadzenie rozprawy;

—

uchylenie postanowienia Sądu (ósma izba) z dnia 16 września 2015 r. w sprawie T-619/14;

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie na poparcie odwołania przytacza dwa zarzuty:

—

uchybienia w postępowaniu: Sąd częściowo oparł się na błędnych elementach stanu faktycznego i w ten sposób doszedł do błędnego rozstrzygnięcia obciążającego wnoszącą odwołanie. Sąd niesłusznie przyjął, że wnosząca odwołanie była producentem środków spożywczych, których ponadto wyłącznie dotyczyły zawieszone oświadczenia zdrowotne w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 (1). Do tego dochodzi fakt, że Sąd w części niedostatecznie uzasadnił swoje rozstrzygnięcie. Sąd nie pochylił się dostatecznie szczegółowo nad treścią pisma Komisji kończącego rzekomo bezczynność i w ten sposób doszedł do błędnego rozstrzygnięcia.

—

naruszenie prawa Unii: Sąd niesłusznie odmówił stwierdzenie wystąpienia przesłanek z art. 265 TFUE, zważywszy że bezczynność komisji się nie zakończyła. Ponadto Sąd dokonał błędnej oceny rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, a zwłaszcza jego art. 17 i 28. Pod względem znaczenia nie można zrównać ze sobą dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych i tych, w odniesieniu do których zawieszono zezwolenie. Skutki prawne wynikające z przepisów przejściowych nie są w dostatecznym stopniu możliwe do przewidzenia.

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności (Dz.U. L 404, s.9)

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/25

Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 września 2015 r. w sprawie T-620/14, Diapharm GmbH & Co. KG/Komisja Europejska, wniesione w dniu 13 listopada 2015 r. przez Diapharm GmbH & Co. KG

(Sprawa C-597/15 P)

(2016/C 016/31)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Diapharm GmbH & Co. KG (przedstawiciele: M. Weidner, T. Guttau, N. Hußmann, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

przeprowadzenie rozprawy;

uchylenie postanowienia Sądu (ósma izba) z dnia 16 września 2015 r. w sprawie T-620/14;

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie na poparcie odwołania przytacza dwa zarzuty:

—

uchybienia w postępowaniu: Sąd w części niedostatecznie uzasadnił swoje rozstrzygnięcie. Sąd nie pochylił się dostatecznie szczegółowo nad treścią pisma Komisji kończącego rzekomo bezczynność i w ten sposób doszedł do błędnego rozstrzygnięcia.

—

naruszenie prawa Unii: Sąd niesłusznie odmówił stwierdzenie wystąpienia przesłanek z art. 265 TFUE, ponieważ bezczynność Komisji się nie zakończyła. Ponadto Sąd dokonał błędnej oceny rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 (1), a zwłaszcza jego art. 17 i 28. Pod względem znaczenia nie można zrównać ze sobą dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych i tych, w odniesieniu do których zawieszono zezwolenie. Skutki prawne wynikające z przepisów przejściowych nie są w dostatecznym stopniu możliwe do przewidzenia. Wreszcie długotrwała bezczynność Komisji wbrew ocenom Sądu ma bezpośrednie i niekorzystne skutki dla wnoszącej odwołanie.

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności (Dz.U. L 404, s.9)

Sąd

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/27

Wyrok Sądu z dnia 18 września 2015 r. – Buczek Automotive/Komisja

(Sprawa T-1/08 INTP) (1)

((Postępowanie - Wykładnia wyroku))

(2016/C 016/32)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Buczek Automotive sp. z o.o. (Sosnowiec, Polska) (przedstawiciel: J. Jurczyk, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Herrmann, A. Stobiecka-Kuik i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciel: A. Jasser, pełnomocnik)

Przedmiot

Wniosek o dokonanie wykładni wyroku z dnia 17 maja 2011 r., Buczek Automotive/Komisja (T-1/08, Zb. Orz., EU:T:2011:216).

Sentencja

1.

Punkt 1 sentencji wyroku z dnia 17 maja 2011 r., Buczek Automotive/Komisja (T-1/08, Zb.Orz., EU:T:2011:216) należy interpretować w ten sposób, że Sąd stwierdził w nim nieważność art. 1 decyzji Komisji 2008/344/WE z dnia 23 października 2007 r. w sprawie pomocy państwa C 23/2006 (ex NN 35/06), udzielonej przez Polskę na rzecz producenta stali, grupy Technologie Buczek, ze skutkiem erga omnes.

2.

Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

3.

Oryginał niniejszego wyroku załącza się do oryginału wyroku interpretowanego, na marginesie którego umieszcza się wzmiankę o niniejszym wyroku.

(1)  Dz.U. C 64 z 8.3.2008.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/27

Wyrok Sądu z dnia 24 listopada 2015 r. – Wesergold Getränke/OHIM – Lidl Stiftung (WESTERN GOLD)

(Sprawa T-278/10 RENV) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego WESTERN GOLD - Wcześniejsze słowne, krajowe, wspólnotowy i międzynarodowy, znaki towarowe WeserGold, Wesergold i WESERGOLD - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Decyzja w przedmiocie odwołania - Artykuł 64 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do bycia wysłuchanym - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009])

(2016/C 016/33)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: riha WeserGold Getränke GmbH & Co. KG, dawniej Wesergold Getränkeindustrie GmbH & Co. KG (Rinteln, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci T. Melchert, P. Goldenbaum i I. Rohr)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo A. Pohlmann, następnie S. Hanne, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Lidl Stiftung & Co. KG (Neckarsulm, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Marx i M. Wolter)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 24 marca 2010 r. (sprawa R 770/2009-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Wesergold Getränkeindustrie GmbH & Co. KG a Lidl Stiftung & Co. KG.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

riha WeserGold Getränke GmbH & Co. KG pokrywa własne koszty, a także koszty poniesione przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) oraz przez Lidl Stiftung & Co. KG w postępowaniach przed Sądem i Trybunałem.

(1)  Dz.U. C 221 z 14.8.2010.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/28

Wyrok Sądu z dnia 24 listopada 2015 r. – Komisja/D’Agostino

(Sprawa T-670/13 P) (1)

((Odwołanie - Odwołanie wzajemne - Służba Publiczna - Członek personelu kontraktowego - Decyzja o nieprzedłużeniu - Obowiązek staranności - Naruszenie art. 12a ust. 2 regulaminu pracowniczego - Obowiązek uzasadnienia - Przeinaczenie akt sprawy))

(2016/C 016/34)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo J. Currall i G. Gattinara, następnie G. Gattinara, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Luigi D’Agostino (Luksemburg, Luksemburg), (przedstawiciel: adwokat M.A. Lucas)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 23 października 2013 r., D’Agostino/Komisja (F-93/12, Zb.Orz.SP, EU:F:2013:155).

Sentencja

1)

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 23 października 2013 r., D’Agostino/Komisja (F-93/12) zostaje uchylony w zakresie, w jakim Sąd do spraw Służby Publicznej błędnie zastosował obowiązek staranności.

2)

W pozostałym zakresie odwołanie główne zostaje oddalone.

3)

Wyrok D’Agostino/Komisja zostaje uchylony w zakresie, w jakim Sąd do spraw Służby Publicznej nie orzekł w przedmiocie pierwszej części drugiego zarzutu i ja przeinaczył.

4)

W pozostałym zakresie odwołanie wzajemne zostaje oddalone.

5)

Sprawa zostaje przekazana do ponownego rozpoznania przez Sąd do spraw Służby Publicznej.

6)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postepowanie w sprawie.

(1)  Dz.U. C 78 z 15.3.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/29

Wyrok Sądu z dnia 19 listopada 2015 r. – Grecja/Komisja

(Sprawa T-107/14) (1)

([EFOGR - Sekcja Gwarancji - EFRR i EFRROW - Wydatki wyłączone z finansowania - Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 - System uprawnień do płatności jednolitej - Rezerwa krajowa - Kryteria udzielania - Ryzyko dla funduszu - Wzajemna zgodność])

(2016/C 016/35)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: początkowo I. Chalkias, E. Leftheriotou i A. Vasilopoulou, następnie M. Kanellopoulos, E. Leftheriotou i A. Vasilopoulou, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Rossi i D. Triantafyllou, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji 2013/763/UE z dnia 12 grudnia 2013 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. L 338, s. 81) w zakresie, w jakim dotyczy ona Republiki Greckiej.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji wykonawczej Komisji 2013/763/UE z dnia 12 grudnia 2013 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) w zakresie, w jakim nakłada ona na Republikę Grecką korektę ryczałtową dotyczącą przyznania uprawnień z rezerwy krajowej i w jakim Komisja Europejska zastosowała wobec Republiki Greckiej korektę ryczałtową za rok 2008 w zakresie wzajemnej zgodności.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 129 z 28.4.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/30

Wyrok Sądu z dnia 24 listopada 2015 r. – Niderlandy/Komisja

(Sprawa T-126/14) (1)

([EFOGR - Sekcja Gwarancji - EFRG i EFRROW - Korekta finansowa stosowana z tytułu niezgłoszenia odsetek - Obowiązek uzasadnienia - Obowiązek naliczania odsetek - Artykuł 32 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 - Zasada równoważności - Obowiązek staranności])

(2016/C 016/36)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: M.K. Bulterman, J. Langer i M. Noort, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: H. Kranenborg i P. Rossi, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności w części decyzji wykonawczej Komisji 2013/763/UE z dnia 12 grudnia 2013 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. L 338, s. 81).

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji wykonawczej Komisji 2013/763/UE z dnia 12 grudnia 2013 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) w zakresie, w jakim zastosowano w niej względem Królestwa Niderlandów korektę finansową w wysokości 4 703 231,78 EUR z tytułu niezgłoszonych odsetek odnoszących się do powstałych przed dniem 1 kwietnia 1993 r. wierzytelności związanych z dodatkowymi opłatami wyrównawczymi wniesionymi z opóźnieniem oraz do powstałych przed dniem 1 kwietnia 1995 r. wierzytelności związanych z nienależnie wypłaconymi refundacjami wywozowymi.

2)

Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Królestwo Niderlandów.

(1)  Dz.U. C 112 z 14.4.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/31

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Ewald Dörken/OHIM – Schürmann (VENT ROLL)

(Sprawa T-223/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny wspólnotowy znak towarowy VENT ROLL - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 52 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 016/37)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Ewald Dörken AG (Herdecke, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat N. Grüger)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (przedstawiciel: M. Fischer, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Wolfram Schürmann (Neuhausen, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat M. Wesle)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 30 stycznia 2014 r. (sprawa R 2156/2012-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Wolframem Schürmannem a Ewald Dörken AG.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Ewald Dörken AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 184 z 16.6.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/31

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Masafi/OHIM – Hd1 (JUICE masafi)

(Sprawa T-248/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego JUICE masafi - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy masafi - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)])

(2016/C 016/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Masafi Co. LLC (Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie) (przedstawiciel: adwokat: G. Hinarejos Mulliez)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Hd1 Ltd (Huddersfield, Zjednoczone Królestwo)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 10 lutego 2014 r. (sprawa R 119/2013-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Hd1 Ltd a Masafi Co. LLC.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Masafi Co. LLC pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(1)  Dz.U. C 235 z 21.7.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/32

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Masafi/OHIM – Hd1 (masafi)

(Sprawa T-249/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego masafi - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy masafi - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)])

(2016/C 016/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Masafi Co. LLC (Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie) (przedstawiciel: adwokat: G. Hinarejos Mulliez)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Hd1 Ltd (Huddersfield, Zjednoczone Królestwo)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 lutego 2014 r. (sprawa R 1131/2013-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Hd1 Limited a Masafi Co. LLC.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Masafi Co. LLC pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(1)  Dz.U. C 235 z 21.7.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/33

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Sephora/OHIM – Mayfield Trading (Przedstawienie dwóch falowanych pionowych linii)

(Sprawa T-320/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego dwie falowane pionowe linie - Wcześniejsze graficzne, krajowy i międzynarodowy, znaki towarowe przedstawiające falowaną pionową linię - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 016/40)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Sephora (Boulogne-Billancourt, Francja) (przedstawiciel: adwokat H. Delabarre)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: V. Melgar, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Mayfield Trading Ltd (Las Vegas, Nevada, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat A. Tarí Lázaro)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 24 lutego 2014 r. (sprawa R 1577/2013-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Sephora a Mayfield Trading Ltd.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Sephora zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 212 z 7.7.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/33

Wyrok Sądu z dnia25 listopada 2015 r. – bd breyton-design/OHIM (RACE GTP)

(Sprawa T-520/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego RACE GTP - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 016/41)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: bd breyton-design GmbH (Stockach, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci T. Raab i H. Lauf)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 marca 2014 r. (sprawa R 1230/2013-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego RACE GTP jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

bd breyton-design GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 303 z 8.9.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/34

Wyrok Sądu z dnia 19 listopada 2015 r. – Matratzen Concord/OHIM – Barranco Rodriguez i Barranco Schnitzler (Matratzen Concord)

(Sprawa T-526/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Matratzen Concord - Wcześniejsze słowne krajowe znaki towarowe MATRATZEN - Względna podstawa odmowy rejestracji - Dowód używania - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 016/42)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Matratzen Concord GmbH (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat I. Selting)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: G. Schneider i D. Botis, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM byli również, interwenienci przed Sądem: Mariano Barranco Rodriguez (Sant Just Desvern, Hiszpania) i Pablo Barranco Schnitzler (Sant Just Desvern) (przedstawiciel: adwokat J. Iglesias Monravá)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 kwietnia 2014 r. (sprawa R 1523/2013-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między z jednej strony Mariano Barranco Rodriguez i Pablo Barranco Schnitzler a z drugiej strony Matratzen Concord GmbH

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Matratzen Concord GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 303 z 8.9.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/35

Wyrok Sądu z dnia 19 listopada 2015 r. – North Drilling/Rada

(Sprawa T-539/14) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej - Zamrożenie środków finansowych - Błąd w ocenie - Dostosowanie w czasie skutków stwierdzenia nieważności))

(2016/C 016/43)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: North Drilling Co. (Teheran, Iran) (przedstawiciele: adwokaci J. Viñals Camallonga, L. Barriola Urruticoechea i J. Iriarte Ángel)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: A. de Elera-San Miguel Hurtado i M. Bishop, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2014/222/WPZiB z dnia 16 kwietnia 2014 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 119, s. 65) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 397/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 119, s. 1) w zakresie, w jakim te akty dotyczą skarżącej.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 1 decyzji Rady 2014/222/WPZiB z dnia 16 kwietnia 2014 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu oraz art. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 397/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iran w zakresie, w jakim dotyczą one North Drilling Co.

2)

Skutki art. 1 decyzji 2014/222 i art. 1 rozporządzenia wykonawczego nr 397/2014 zostają utrzymane w mocy wobec North Drilling do momentu upływu terminu na wniesienie odwołania, o którym mowa w art. 56 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, bądź – jeżeli w terminie tym zostanie wniesione odwołanie – do daty jego oddalenia.

3)

Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 303 z 8.9.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/36

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Jaguar Land Rover/OHIM (Kształt samochodu)

(Sprawa T-629/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie trójwymiarowego wspólnotowego znaku towarowego - Kształt samochodu - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 016/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Jaguar Land Rover Ltd (Coventry, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: F. Delord i R. Grewal, solicitors)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: I. Harrington, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 24 kwietnia 2014 r. (sprawa R 1622/2013-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia trójwymiarowego tworzonego przez kształt samochodu jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 24 kwietnia 2014 r. (sprawa R 1622/2013) w zakresie, w jakim odmówiono w niej rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla „pojazdów poruszających się w powietrzu lub w wodzie”, należących do klasy 12.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Jaguar Land Rover Ltd pokrywa własne koszty oraz dziewięć dziesiątych kosztów poniesionych przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

4)

OHIM pokrywa jedną dziesiątą własnych kosztów.

(1)  Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/37

Wyrok Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. – Soprema/OHIM – Sopro Bauchemie (SOPRAPUR)

(Sprawa T-763/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Wspólnotę Europejską - Słowny znak towarowy SOPRAPUR - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy Sopro - Względna podstawa odmowy rejestracji - Podobieństwo towarów i oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 016/45)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Holding Soprema (Strasburg, Francja) (przedstawiciel: adwokat M.R. Hirsch)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (przedstawiciele: E. Scheffer i A. Folliard-Monguiral, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Sopro Bauchemie GmbH (Wiesbaden, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 14 sierpnia 2014 r. (sprawa R 1370/2013-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Sopro Bauchemie GmbH a Holding Soprema.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Holding Soprema pokrywa koszty postępowania.

(1)  Dz.U. 73 z 2.3.2015.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/37

Wyrok Sądu z dnia 24 listopada 2015 r. – Intervog/OHIM (meet me)

(Sprawa T-190/15) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego meet me - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2016/C 016/46)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Intervog (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat M.R. Hirsch)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: S. Bonne, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 lutego 2015 r. (sprawa R 845/2014-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia meet me jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Intervog zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 198 z 15.6.2015.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/38

Postanowienie Sądu z dnia 10 listopada 2015 r. – Compagna Trasporti Pubblici i in./Komisja

(Sprawa T-187/15) (1)

((Pomoc państwa - Przedsiębiorstwa obsługujące sieci połączeń autobusowych w regionie Kampania - Rekompensata za zobowiązania z zakresu usług publicznych wypłacona przez władze włoskie w następstwie wyroku Consiglio di Stato - Decyzja Komisji uznająca środek za niezgodny z rynkiem wewnętrznym - Skarga wniesiona przez przedsiębiorstwa znajdujące się w sytuacji analogicznej do sytuacji beneficjenta pomocy))

(2016/C 016/47)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Compagna Trasporti Pubblici SpA (Neapol, Włochy), Atap – Azienda Trasporti Automobilistici Pubblici delle Province di Biella e Vercelli SpA (Biella, Włochy), Actv SpA (Wenecja, Włochy), Ferrovie Appulo Lucane Srl (Bari, Włochy), Asstra – Associazione Trasporti (Rzym, Włochy), Associazione Nazionale Autotrasporto Viaggiatori (ANAV) (Rzym) (przedstawiciel: adwokat M. Malena)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Armati, G. Conte i P.J. Loewenthal, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji (UE) 2015/1074 z dnia 19 stycznia 2015 r. w sprawie pomocy państwa SA.35842 (2014/C) (ex 2012/NN) zrealizowanej przez Włochy – dodatkowa rekompensata z tytułu świadczenia usługi publicznej dla CSTP (Dz.U. L 179, s. 112).

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)

Compagnia Trasporti Pubblici SpA, Atap – Azienda Trasporti Automobilistici Pubblici delle Province di Biella e Vercelli SpA, Actv SpA, Ferrovie Appulo Lucane Srl, Asstra Associazione Trasporti i Associazione Nazionale Autotrasporto Viaggiatori (ANAV) pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 190 z 8.6.2015.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/39

Postanowienie Sądu z dnia 10 listopada 2015 r. – Compagna Trasporti Pubblici i in./Komisja

(Sprawa T-188/15) (1)

((Pomoc państwa - Przedsiębiorstwa obsługujące sieci połączeń autobusowych w regionie Kampania - Rekompensata za zobowiązania z zakresu usług publicznych wypłacona przez władze włoskie w następstwie wyroku Consiglio di Stato - Decyzja Komisji uznająca środek za niezgodny z rynkiem wewnętrznym - Skarga wniesiona przez przedsiębiorstwa znajdujące się w sytuacji analogicznej do sytuacji beneficjenta pomocy))

(2016/C 016/48)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Compagna Trasporti Pubblici SpA (Neapol, Włochy), Atap – Azienda Trasporti Automobilistici Pubblici delle Province di Biella e Vercelli SpA (Biella, Włochy), Actv SpA (Wenecja, Włochy), Ferrovie Appulo Lucane Srl (Bari, Włochy), Asstra – Associazione Trasporti (Rzym, Włochy), Associazione Nazionale Autotrasporto Viaggiatori (ANAV) (Rzym) (przedstawiciel: adwokat M. Malena)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Armati, G. Conte i P.J. Loewenthal, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji (UE) 2015/1075 z dnia 19 stycznia 2015 r. w sprawie pomocy państwa SA.35843 (2014/C) (ex 2012/NN) zrealizowanej przez Włochy – dodatkowa rekompensata z tytułu świadczenia usługi publicznej na rzecz Buonotourist (Dz.U. L 179, s. 128).

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)

Compagnia Trasporti Pubblici SpA, Atap – Azienda Trasporti Automobilistici Pubblici delle Province di Biella e Vercelli SpA, Actv SpA, Ferrovie Appulo Lucane Srl, Asstra Associazione Trasporti i Associazione Nazionale Autotrasporto Viaggiatori (ANAV) pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 198 z 15.6.2015.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/39

Odwołanie wniesione w dniu 11 września 2015 r. przez Z od wyroku wydanego w dniu 30 czerwca 2015 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-64/13, Z/Trybunał Sprawiedliwości

(Sprawa T-532/15 P)

(2016/C 016/49)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Z (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat F. Rollinger)

Druga strona postępowania: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Żądania

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Sądu o:

—

orzeczenie, że odwołanie jest dopuszczalne i zasadne;

—

w związku z tym – uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 30 czerwca 2015 r. wydanego w sprawie F-64/13, Z/Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

—

wydanie orzeczenia uwzględniającego żądania zawarte w piśmie wszczynającym postępowanie w sprawie F-64/13;

—

obciążenie strony przeciwnej kosztami postępowania;

—

zastrzeżenie dla strony wnoszącej odwołanie wszelkich pozostałych praw, roszczeń, żądań i środków prawnych

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania strona je wnosząca podnosi sześć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia elementarnych praw do obrony.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia prawa w ten sposób, że zarzut braku kompetencji komitetu rozpoznającego zażalenia i niezgodności z prawem art. 4 decyzji Trybunału z dnia 4 maja 2004 r. (1) został oddalony z oczywistym naruszeniem zasady legalności, wykładni literalnej oraz hierarchii norm prawa Unii Europejskiej.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa do skutecznego środka prawnego, w szczególności w odniesieniu do ograniczonej kontroli przez Sąd do spraw Służby Publicznej (zwanego dalej SSP) treści sprawozdań z oceny.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia prawa w ten sposób, że w zaskarżonym wyroku SSP nie zajął stanowiska w przedmiocie wniosku o zastosowanie środków dowodowych i środków organizacji postępowania.

5.

Zarzut piaty, dotyczący nieuzasadnionej odmowy zweryfikowania zasadności krytycznych uwag wyrażonych przez stronę wnoszącą odwołanie oraz nieuwzględnienie opinii wyrażonych przez komitet do spraw oceny.

6.

Zarzut szósty, dotyczący naruszenia prawa w ten sposób, że w zaskarżonym wyroku SSP przyjął, że strona wnosząca odwołanie miała obowiązek złożenia wniosku w trybie art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej w celu uzyskania odszkodowania w związku z opóźnieniem w sporządzeniu sprawozdania z oceny.

(1)  Decyzja Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 maja 2004 r. o wykonywaniu uprawnień, które Regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej powierza organowi powołującemu oraz uprawnień, które Warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej powierzają organowi upoważnionemu do zawierania umów

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/40

Skarga wniesiona w dniu 11 września 2015 r. – Silver Plastics und Johannes Reifenhäuser/Komisja

(Sprawa T-582/15)

(2016/C 016/50)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Silver Plastics GmbH & Co. KG (Troisdorf, Niemcy) i Johannes Reifenhäuser Holding GmbH & Co. KG (Troisdorf) (przedstawiciele: M. Wirtz, S. Möller i W. Carstensen, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej AT.39563 z dnia 24 czerwca 2015 r. w zakresie dotyczącym skarżących;

—

tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące do kwoty, która przy uwzględnieniu okoliczności, że skarżące nie tworzą jednostki gospodarczej, nie przekracza 10 % obrotów skarżącej wymienionej w pkt 1 w ostatnim zakończonym roku obrotowym przed wydaniem decyzji w sprawie nałożenia grzywny;

—

tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące do kwoty, która przy uwzględnieniu dokonanego wyodrębnienia fabryki maszyn nie przekracza każdorazowo 10 % obrotów skarżącej wymienionej w pkt 1 wzgl. skarżącej wymienionej w pkt 2;

—

tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące w odniesieniu do obszaru „NWE” poprzez określenie kwoty podstawowej grzywny wyłącznie na podstawie obrotów uzyskanych w związku z tackami EPS;

—

tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące w odniesieniu do obszaru „NWE” poprzez określenie odrębnych kwot grzywny dla segmentów produkcji tacek EPS i tacek polipropylenowych z tworzywa sztucznego przy uwzględnieniu różnych okresów naruszenia;

—

tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące poprzez obniżenie przyjętego dla celów ustalenia podstawowej kwoty grzywny udziału w obrocie do czynnika, który w odpowiedni sposób odzwierciedla, że sposób postępowania skarżącej wymienionej w pkt 1 na obszarze „NWE” i we Francji, ewentualnie jedynie na obszarze „NWE” podlega zakwalifikowaniu jako zwykła wymiana informacji a nie jako twarde uzgadnianie cen oraz poprzez zrezygnowanie z dopłaty w związku z twardym uzgadnianiem cen w odniesieniu do obszaru „NWE” lub Francji;

—

tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące poprzez obliczenie grzywny w odniesieniu do obszaru „NWE” jedynie na podstawie obrotów uzyskanych w Niemczech;

—

tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące w odniesieniu do obszaru „NWE” poprzez zrezygnowanie z dopłaty w związku z twardym uzgadnianiem cen, ewentualnie poprzez obniżenie dopłaty w związku z twardym uzgadnianiem cen przy uwzględnieniu okoliczności, że działania niezgodne z prawem na obszarze „NWE” w porównaniu z działaniami niezgodnymi z prawem na innych obszarach geograficznych mają dużo mniejsze znaczenie z punktu widzenia szkodliwości dla konkurencji;

—

tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące w odniesieniu do obszaru „NWE” i Francji do odpowiedniej kwoty;

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżące występują z żądaniem częściowego stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C (2015) 4336 final z dnia 24 czerwca 2015 r. dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 101 TFUE oraz art. 53 Porozumienia EOG (Sprawa AT.39563 – Opakowania spożywcze do sprzedaży detalicznej).

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art.7 ust. 1 i art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (1) w zw. z art. 101 ust. 1 TFUE

Skarżące podnoszą, że Komisja niewłaściwie zakwalifikowała zachowanie skarżącej wymienionej w pkt 1 na obszarze geograficznym Europy północno-wschodniej (zwanym dalej „NWE”) jako twarde uzgadnianie cen w formie jednolitego ciągłego naruszenia w dziedzinie produkcji i dystrybucji tacek polistyrenowych z tworzywa sztucznego i tacek polipropylenowych z tworzywa sztucznego dla przemysłu spożywczego.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 296 ust. 2 TFUE i art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 w zw. z zasadą badania stanu faktycznego z urzędu.

W tym miejscu skarżące utrzymują, że Komisja w niedostatecznym zakresie wywiązała się z spoczywającego na niej ciężaru dowodu oraz obowiązku uzasadnienia.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia praw procesowych gwarantowanych na gruncie praw podstawowych zgodnie z art. 6 ust. 1, 2 i 3 lit. d) EKPC i art. 47 akapit drugi, art. 48 i art. 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

Skarżące w tym miejscu zarzucają naruszenie przysługującego im prawa do równości broni i do sprawiedliwego postępowania, w ten sposób, że na wielokrotne żądanie odmówiono wezwania i przesłuchania świadków powołanych przez skarżące na okoliczności zwalniające z winy oraz konfrontacyjne rozpytanie świadka obciążającego.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia pkt 24, 25 i 26 komunikatu w sprawie łagodzenia sankcji (2).

Następnie zarzuca się, że skarżącym nie przyznano obniżenia grzywny w związku z przedstawieniem dowodów odnośnie do zarzucanych działań na obszarze „NWE” pomimo spełnienia przesłanek.

5.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 23 ust. 2 zd. 1 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 w zw. z art. 101 ust. 1 TFUE.

Komisja niesłusznie wyszła z tego założenia, że skarżące tworzą jednostkę gospodarczą i tym samym przedsiębiorstwo w rozumieniu ww. przepisów.

6.

Zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 23 ust. 2 zd. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003

Skarżące podnoszą, że Komisję poprzez nieuwzględnienie okoliczności, iż w momencie wydania decyzji w sprawie nałożenia grzywny skarżąca wymieniona w pkt 2 nie posiadała udziałów w Reifenhäuser GmbH & Co. KG Maschinenfabrik i włączyła przy określaniu grzywny obroty tego wydzielonego przedsiębiorstwa, przekroczyła ustawową granicę 10 % obrotów przedsiębiorstwa, którego dotyczy postępowanie.

7.

Zarzut siódmy dotyczący naruszenia art. 23 ust. 2 zd. 1 lit. a) i ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 w zw. z pkt 19, 20 i 25 wytycznych w sprawie ustalania grzywny (3) i zasady równego traktowania.

W tym miejscu podnosi się, że w względem wszystkich karteli ujętych w decyzji w sprawie nałożenia grzywny i względem wszystkich zainteresowanych przedsiębiorstw za podstawę dla ustalenia kwoty grzywny przyjęto jednolitą część obrotów 16 % i jednolitą dopłatę w związku z twardym uzgadnianiem cen w wysokości 16 %, mimo że zarówno struktury pojedynczych karteli jak również indywidualna ocena przedsiębiorstw poważnie się od siebie różnią, co stawia skarżące w niekorzystnej sytuacji.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s.)

(2)  Obwieszczenie Komisji w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych (Dz.U. C 45, s. 3)

(3)  Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia 1/2003 (Dz.U. 2006, C 210, s. 2).

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/43

Skarga wniesiona w dniu 3 listopada 2015 – Chic Investments/OHIM (eSMOKINGWORLD)

(Sprawa T-617/15)

(2016/C 016/51)

Język postępowania: Polski

Strony

Strona skarżąca: Chic Investments sp. z o.o. (Poznań, Polska) (przedstawiciel: K. Jarosiński, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający elementy słowne „eSMOKINGWORLD” – zgłoszenie nr 12 581 741

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie R 3227/2014-5

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uchylenie w całości Decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego z dnia 25 czerwca 2015 r.;

—

obciążenie OHIM kosztami postępowania, w tym kosztami na etapie postępowania odwoławczego.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i lit. c) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 75 rozporządzenia nr 207/2009.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/44

Skarga wniesiona w dniu 9 listopada 2015 r. – Tractel Greifzug/OHIM – Jiangsu Shenxi Construction Machinery (Kształt wciągarki z napędem motorycznym)

(Sprawa T-621/15)

(2016/C 016/52)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Tractel Greifzug GmbH (Bergisch Gladbach, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci U. Lüken i C. Maierhöfer)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Jiangsu Shenxi Construction Machinery Co. Ltd (Wuxi, Chiny)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Trójwymiarowy wspólnotowy znak towarowy (Kształt wciągarki z napędem motorycznym) – zgłoszenie nr 7 033 061

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 września 2015 r. w sprawie R 1658/2014-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i oddalenie wniosku o unieważnienie prawa do znaku w całości;

—

obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia nr 207/2009.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/44

Skarga wniesiona w dniu 10 listopada 2015 r. – Lidl Stiftung/OHIM (JEDE FLASCHE ZÄHLT!)

(Sprawa T-623/15)

(2016/C 016/53)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Lidl Stiftung & Co. KG (Neckarsulm, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Wolter, A. Marx i A. Berger)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający elementy słowne „JEDE FLASCHE ZÄHLT!” – zgłoszenie nr 13 510 123

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 7 września 2015 r. w sprawie R 479/2015-4

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie OHIM kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania przed OHIM.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/45

Skarga wniesiona w dniu 6 listopada 2015 r. – European Food i in./Komisja

(Sprawa T-624/15)

(2016/C 016/54)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: European Food SA (Drăgăneşti, Rumunia), Starmill Srl (Drăgăneşti), Multipack Srl (Drăgăneşti), Scandic Distilleries SA (Bihor, Rumunia) (przedstawiciele: adwokat K. Struckmann, G. Forwood, barrister i A. Kadri, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2015/1470 z dnia 30 marca 2015 r. w sprawie pomocy państwa SA.38517 (2014/C) (ex 2014/NN) wdrożonej przez Rumunię – Orzeczenie arbitrażowe w sprawie Micula przeciwko Rumunii z dnia 11 grudnia 2013 r. (notyfikowana jako dokument nr C(2015) 2112) (Dz.U. 2015 L 232, s. 43);

—

posiłkowo, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim (a) dotyczy ona każdego ze skarżących, (b) uniemożliwia Rumunii dostosowanie się do orzeczenia arbitrażowego (c) nakazuje Rumunii odzyskanie wszelkiej pomocy niezgodnej z rynkiem wewnętrznym (d) nakazuje skarżącym spłacenie na zasadzie odpowiedzialności solidarnej pomocy otrzymanej przez podmioty wymienione w art. 2 ust. 2 zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji błędnie zastosowano do niniejszej sprawy art. 351 TFUE oraz ogólne zasady prawa.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji błędnie stwierdzono, iż rozpatrywany środek przyznaje korzyść skarżącym – konkretnie poprzez błędną ocenę czasu przyznania rzekomej korzyści, albo posiłkowo poprzez uznanie, że zapłata odszkodowania stanowi korzyść.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji błędnie uznano, iż rozpatrywany środek można przypisać państwu rumuńskiemu.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji dokonano błędnej oceny zgodności z rynkiem wewnętrznym rzekomego środka pomocy.

5.

Zarzut piąty dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji błędnie wskazano beneficjentów rzekomej pomocy oraz nie przedstawiono uzasadnienia zawartego w niej twierdzenia, konkretnie w zakresie wskazania osób fizycznych i prawnych będących tymi rzekomymi przedsiębiorstwami beneficjentami.

6.

Zarzut szósty dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji naruszono prawo i przekroczono uprawnienia poprzez nakazanie odzyskania rzekomej pomocy.

7.

Zarzut siódmy dotyczący tego, że w zaskarżonej decyzji naruszono zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań.

8.

Zarzut ósmy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest wadliwa ze względu na nieposzanowanie istotnych wymogów proceduralnych, konkretnie prawa do bycia wysłuchanym, art. 108 ust. 3 TFUE i art. 6 ust. 1 rozporządzenia 659/1999 (1)

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dz.U. L 83, s. 1 (po zmianach).

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/46

Skarga wniesiona w dniu 10 listopada 2015 r. – Spa Monopole/OHIM – YTL Hotels & Properties (SPA VILLAGE)

(Sprawa T-625/15)

(2016/C 016/55)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Spa Monopole, compagnie fermière de Spa SA/NV (Spa, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci E. Cornu i E. De Gryse)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: YTL Hotels & Properties Sdn Bhd (Kuala Lumpur, Malezja)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: YTL Hotels & Properties Sdn Bhd

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „SPA VILLAGE” – zgłoszenie nr 3 841 202

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 września 2015 r. w sprawie R 1954/2013-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/47

Skarga wniesiona w dniu 12 listopada 2015 r. – Hako/OHIM (SCRUBMASTER)

(Sprawa T-629/15)

(2016/C 016/56)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Hako GmbH (Bad Oldesloe, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat A. Marx)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „SCRUBMASTER” – zgłoszenie nr 12 492 617

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 1.09.2015 w sprawie R 2197/2014-4

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie OHIM kosztami postępowania, włącznie z kosztami postępowania odwoławczego.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 75 rozporządzenia nr 207/2009.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/48

Skarga wniesiona w dniu 12 listopada 2015 r. – Frinsa del Noroeste/OHIM – Frigoríficos Unidos (Frinsa LA CONSERVERA)

(Sprawa T-634/15)

(2016/C 016/57)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Frinsa del Noroeste, SA (Santa Eugenia de Ribeira, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Botella Reyna)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Frigoríficos Unidos, SA (Riudellots de la Selva, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający/Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający elementy słowne „FRINSA LA CONSERVERA” – zgłoszenie nr 11 495 728

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27.07.2015 r. w sprawie R R 2382/2014-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.

Podniesione zarzuty

—

Prawo pierwszeństwa do terminu „FRINSA” i zgodne współistnienie na rynku i w rejestrze znaków jakoby kolidujących ze sobą;

—

Notoryjność znaku towarowego „FRINSA”;

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 .

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/48

Skarga wniesiona w dniu 13 listopada 2015 r. – Tuum/OHIM – Thun (TUUM)

(Sprawa T-635/15)

(2016/C 016/58)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Tuum Srl (San Giustino, Włochy) (przedstawiciel: adwokat B. Saguatti)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Thun SpA (Bolzano, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający element słowny „TUUM” – zgłoszenie nr 11 939 774

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 września 2015 r. w sprawie R 2624/2014-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

ostateczne i całkowite odrzucenie sprzeciwu wobec rejestracji rozpatrywanego znaku towarowego dla towarów należących do klasy 14;

—

nakazanie OHIM zarejestrowania rozpatrywanego znaku towarowego;

—

obciążenie OHIM i interwenienta kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w postępowaniu przed Wydziałem Sprzeciwów oraz przed Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie i błędne zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/49

Skarga wniesiona w dniu 13 listopada 2015 r. – Infratel Italia i in./Komisja

(Sprawa T-636/15)

(2016/C 016/59)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Infrastrutture e telecomunicazioni per l’Italia SpA (Infratel Italia SpA) (Rzym, Włochy), Ericsson telecomunicazioni SpA (Rzym, Włochy), Italdata SpA (Avellino, Włochy), Linea Com Srl (Cremona, Włochy) (przedstawiciele: G.M. Roberti, I. Perego, M.S. Serpone i M. Serpone, avvocati)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji w całości lub w części;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Skarga dotyczy decyzji zawartej w piśmie Komisji Europejskiej (Ref. Ares[2015]3551496) z dnia 28 sierpnia 2015 r., „Termination of grant agreement 621078 project VIRGO”.

Na poparcie skargi skarżący podnoszą cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do obrony, zasady dobrej administracji, art. 41 i 48 Karty i art. 135 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. l 298, s. 1) oraz art. 208 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. L 362, s. 1), a także naruszenia obowiązku uzasadnienia.

—

Komisja nie wysłuchała skarżących przed wydaniem decyzji, w której rozwiązała umowę o dotację i nakazała zwrot kwot otrzymanych tytułem zaliczki. Komisja naruszyła prawo skarżących do obrony, a także art. 135 rozporządzenia nr 966/2012, art. 208 rozporządzenia nr 1268/2012 oraz art. 41 i 48 Karty. Ponadto Komisja wydała decyzję wyłącznie w oparciu o oceny sformułowane przez ekspertów zewnętrznych, powołując się na te oceny bez przedstawienia w decyzji autonomicznego uzasadnienia. W ten sposób Komisja naruszyła zasadę dobrej administracji i obowiązek przedstawienia odpowiedniego uzasadnienia.

2.

Zarzut drugi dotyczący błędów w ocenie, naruszenie obowiązku uzasadnienia i zasady niedyskryminacji oraz art. 135 rozporządzenia nr 966/2012 i art. 208 rozporządzenia nr 1268/2012.

—

Oceny dokonane przez Komisje i przez jej ekspertów zewnętrznych, które stanowią podstawę decyzji, są owocem błędnej oceny okoliczność faktycznych i prawnych i nie są poparte spójnym i odpowiednim uzasadnieniem. Komisja naruszyła również art. 135 ust. 3 i 4 rozporządzenia nr 966/2012.

3.

Zarzut trzeci dotyczący błędów w ocenie i naruszenia zasady proporcjonalności, dobrej administracji i obowiązku uzasadnienia, art. 135 rozporządzenia nr 966/2012 i art. 208rozporzadzenia nr 1268/2012, a także „Guide to Financial Issues relating to ICT PSP Grant Agreement”.

—

Komisja nie oceniła prawidłowo różnej wagi poszczególnych elementów realizowanych w ramach projektu, naruszając tym samym obowiązki dobrej administracji, a także reguły przewidziane w tym względzie w „Guide to Financial Issues relating to ICT PSP Grant Agreement”. W tym względzie Komisja nie przedstawiła również konkretnego i odpowiedniego uzasadnienia.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 135 rozporządzenia nr 966/2012 i art. 208 rozporządzenia nr 1268/2012 oraz zasady proporcjonalności, a także obowiązku uzasadnienia.

—

Komisja wydała nakaz odzyskania całej kwoty zaliczki i nie uwzględniła w sposób należyty znaczenia projektu dla polityk Unii ani okoliczności, że wykonana przez konsorcjum praca mogła zostać ponownie wykorzystana. W ten sposób Komisja naruszyła art. 135 rozporządzenia nr 966/2012 i zasadę proporcjonalności.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/50

Skarga wniesiona w dniu 12 listopada 2015 r. – Alcohol Countermeasure Systems (International)/OHIM – Lion Laboratories (ALCOLOCK)

(Sprawa T-638/15)

(2016/C 016/60)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alcohol Countermeasure Systems (International) Inc. (Toronto, Kanada) (przedstawiciele: adwokaci E. Baud i P. Marchiset)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Lion Laboratories Ltd (Barry, Zjednoczone Królestwo)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „ALCOLOCK” – wspólnotowy znak towarowy nr 8 443 301

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 sierpnia 2015 r. w sprawie R 1323/2014-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

stwierdzenie ważności wspólnotowego znaku towarowego będącego własnością i zarejestrowanego w imieniu Alcohol Countermeasure Systems (International), Inc.;

—

obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 2 i art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009, art. 10 ust. 2 dyrektywy nr 2008/95 i art. 19 ust. 2 porozumienia TRIPS, brak uzasadnienia i błędne przedstawienie okoliczności faktycznych;

—

Naruszenie art. 57 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009 i niewystarczające uzasadnienie;

—

Naruszenie art. 75 rozporządzenia nr 207/2009 i art. 296 TFUE oraz naruszenie definicji rzeczywistego używania określonej w rozporządzeniu nr 207/2009.

Sąd do spraw Służby Publicznej

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/52

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 listopada 2015 r. – Marcuccio/Komisja

(Sprawa F-33/14)

((Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania - Brak wyznaczenia nowego przedstawiciela - Zaprzestanie przez skarżącego odpowiadania na wezwania Sądu - Umorzenie postępowania))

(2016/C 016/61)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat Z)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności odmownej decyzji w sprawie wniosku z dnia 20 stycznia 2013 r. o wypłatę kwoty 700 000 EUR tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia za szkodę i krzywdę poniesione z racji decyzji o przeniesieniu z urzędu do Brukseli.

Sentencja postanowienia

1)

Umarza się postepowanie w sprawie F-33/14, Marcuccio/Komisja.

2)

L. Marcuccio pokrywa własne koszty.

18.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 16/52

Skarga wniesiona w dniu 1 października 2015 r. – ZZ/EBC

(Sprawa F-130/15)

(2016/C 016/62)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i A. Tymen)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji zarządu EBC w sprawie nieprzyznania skarżącemu dodatkowej podwyżki wynagrodzenia w 2015 r. w ramach corocznego przeglądu wynagrodzeń oraz żądanie odszkodowania i zadośćuczynienia za rzekomo poniesioną szkodę i rzekomo doznaną krzywdę.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji zarządu, wydanej w dniu 24 lutego 2015 r. i przekazanej personelowi w dniu 13 marca 2015 r. w sprawie nieprzyznania skarżącemu dodatkowej podwyżki wynagrodzenia w 2015 r.;

—

stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej odwołanie szczególne z dnia 10 lipca 2014 r., otrzymane w dniu 20 lipca 2014 r.;

—

w razie potrzeby, stwierdzenie nieważności decyzji dyrektora właściwego departamentu w sprawie nieuwzględnienia nazwiska skarżącego ani niewysunięcia jego kandydatury w kontekście ASA, przekazanej w sposób dorozumiany decyzją zarządu z dnia 24 lutego 2015 r. i decyzją oddalającą szczególne odwołanie z dnia 10 lipca 2015 r.;

—

zasądzenie na rzecz skarżącego odszkodowania za utratę szansy uzyskania ASA w 2015 r., oszacowaną na 49 102 EUR lub, alternatywnie, stwierdzenie nieważności postępowania, które doprowadziło do wydania decyzji z dnia 24 lutego 2015 r. i zorganizowanie przez EBC nowego postępowania w sprawie przyznania dodatkowych podwyżek wynagrodzenia w 2015 r.;

—

zasądzenie na rzecz skarżącego zadośćuczynienia, oszacowanego ex aequo et bono na 10 000 EUR;

—

obciążenie Europejskiego Banku Centralnego całością kosztów postępowania.