16.1.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 15/1

---

Kursy walutowe euro (1)

15 stycznia 2016 r.

(2016/C 15/01)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0914
JPY	Jen	127,80
DKK	Korona duńska	7,4631
GBP	Funt szterling	0,76150
SEK	Korona szwedzka	9,3474
CHF	Frank szwajcarski	1,0951
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	9,6085
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,021
HUF	Forint węgierski	314,35
PLN	Złoty polski	4,4129
RON	Lej rumuński	4,5375
TRY	Lir turecki	3,3208
AUD	Dolar australijski	1,5895
CAD	Dolar kanadyjski	1,5849
HKD	Dolar Hongkongu	8,5057
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7103
SGD	Dolar singapurski	1,5735
KRW	Won	1 328,97
ZAR	Rand	18,2254
CNY	Yuan renminbi	7,1888
HRK	Kuna chorwacka	7,6655
IDR	Rupia indonezyjska	15 268,11
MYR	Ringgit malezyjski	4,8281
PHP	Peso filipińskie	52,281
RUB	Rubel rosyjski	84,6924
THB	Bat tajlandzki	39,705
BRL	Real	4,4139
MXN	Peso meksykańskie	19,7876
INR	Rupia indyjska	73,9860

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

---

16.1.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 15/2

---

ZAWIADOMIENIE KOMISJI

Wytyczne: Wywóz, powrotny wywóz, przywóz rogów nosorożca i wewnątrzunijny handel nimi

(2016/C 15/02)

1.   Podstawowe informacje na temat ochrony nosorożców oraz zagrożeń na skutek odnotowanego ostatnio wzrostu kłusownictwa i nielegalnego handlu

Gatunki nosorożca są ujęte w załączniku I do konwencji CITES, z wyjątkiem wymienionych w załączniku II populacji nosorożca białego (Ceratotherium simum simum) z Republiki Południowej Afryki i Suazi.

Nielegalny handel produktami z nosorożca (zwłaszcza rogami) jest jednym z głównych zagrożeń dla przetrwania tego gatunku. W 2007 r. w Afryce Południowej zabito nielegalnie zaledwie 13 nosorożców, jednak w ciągu ostatnich ośmiu lat nielegalne polowania na nosorożca drastycznie się nasiliły i w 2013 r. zabito 1 004 nosorożce, a w 2014 r. zabito ich 1 215 (1).

W związku z 16. posiedzeniem stron konwencji CITES w marcu 2013 r. Sekretariat CITES stwierdził:

Równolegle do tego gwałtownego wzrostu kłusownictwa odnotowano w całej UE działania podmiotów przestępczości zorganizowanej mające na celu zdobycie rogów nosorożców i handel nimi. W odpowiedzi Europol podjął konkretne działanie ukierunkowane na nielegalny handel rogami nosorożców na terenie Unii (3).

Przed przyjęciem pierwszej wersji wytycznych w lutym 2011 r. wiele państw członkowskich odnotowało wzrost liczby wniosków o świadectwa do celów handlu wewnątrzunijnego i powrotnego wywozu rogów nosorożca prezentowanych jako „antyki” lub „przetworzone okazy”. W wielu przypadkach dochodzenie wykazało, że motywacja nabywcy miała niewiele wspólnego z artystycznym charakterem przedmiotów. Wskazywał na to fakt, że ceny oferowane za takie produkty w domach aukcyjnych były głównie powiązane z ich masą, a nie z jakimkolwiek innym elementem. Ceny te osiągały bardzo wysoki poziom i nie miały związku z artystycznymi walorami produktów.

Po tym, jak Wielka Brytania i Niemcy we wrześniu i październiku 2010 r. przyjęły ścisłą interpretację przepisów unijnych dotyczących handlu takimi produktami z krajami spoza Unii, inne państwa członkowskie odnotowały, że otrzymują wnioski o wydanie świadectw powrotnego wywozu lub wnioski o udzielenie informacji na temat tego, jak takie wnioski zostałyby przez nie rozpatrzone, co sugeruje, że niektórzy przedsiębiorcy próbują ominąć system brytyjski i niemiecki i dowiedzieć się, jak w najłatwiejszy sposób dokonać powrotnego wywozu tych produktów z UE.

Ponadto w zeszłym roku miały miejsce na niespotykaną skalę kradzieże rogu nosorożca z muzeów, domów aukcyjnych, sklepów z antykami i z pracowni preparacji zwierząt. W trzynastu państwach członkowskich UE Europol odnotował pięćdziesiąt przypadków kradzieży (w tym 10 prób), w wyniku których skradziono 60 okazów. Jest prawdopodobne, że jeszcze więcej przypadków kradzieży nie zostało zgłoszonych Europolowi z różnych względów.

Istnieją podstawy, by sądzić, że za większość tych przestępstw może być odpowiedzialna jedna z zorganizowanych grup przestępczych (ZGP). Jedna trzecia skradzionych rogów została bezpośrednio przypisana tej ZGP i jak dotąd żadna z innych ZGP nie została wskazana jako działająca w tym obszarze przestępczości.

Ta ZGP zazwyczaj sprzedaje produkty pośrednikom, którzy wydają się odpowiedzialni za zwiększenie liczby wniosków o wydanie świadectw i zezwoleń na handel rogami nosorożców.

Członkowie ZGP regularnie uczestniczą w aukcjach i odwiedzają antykwariuszy z zamiarem nabycia, jeśli nie skradzenia, oprawionych lub przetworzonych rogów nosorożca. Podejrzewa się ich o przekazywanie produktów pośrednikom, którzy zasilają rynek chiński i wietnamski.

Stwierdzono, że od momentu wprowadzenia ograniczenia handlu rogami nosorożców na aukcjach w Zjednoczonym Królestwie ZGP skoncentrowała się na domach aukcyjnych w innych państwach członkowskich.

Istnieje silne domniemanie, że rogi nosorożca, w szczególności te prezentowane jako antyki lub przetworzone okazy, mogą być ponownie wywożone z UE w celu zaspokajania popytu na rogi nosorożców w medycynie azjatyckiej. Handel ten mógłby dalej stymulować popyt na takie produkty w tym regionie i utrzymywać ceny na wysokim poziomie lub przyczyniać się do ich wzrostu. Z kolei tak duży popyt na cenne produkty tworzy lukratywny rynek, bardzo atrakcyjny dla kłusowników i nielegalnych handlarzy. Sytuacja ta może zachęcać ich do kontynuowania działalności przestępczej, co może jeszcze bardziej zagrozić ochronie pozostałej populacji nosorożca.

Jest zatem konieczne, aby państwa członkowskie nadal stosowały przepisy UE dotyczące handlu dzikimi zwierzętami w sposób, który chroni gatunki i gwarantuje ich zachowanie. Oczekuje się, że ścisłe przestrzeganie przepisów może zmusić tę ZGP do podjęcia rozpaczliwych działań w celu zdobycia rogu nosorożca, czyniąc ją bardziej podatną na czynności organów ścigania.

Na konferencji CITES CoP16 przyjęto decyzję 16.84, zgodnie z którą strony powinny:

„f)

wprowadzić środki krajowe, w stosownych przypadkach w celu wsparcia wdrażania konwencji CITES, aby uregulować wewnętrzny handel okazami nosorożca, w tym wszelkimi okazami, co do których można stwierdzić na podstawie załączonego dokumentu, opakowania, oznaczenia, etykiety lub na podstawie innych okoliczności, że są częścią nosorożca lub produktem od niego pochodnym;

g)	rozważyć wprowadzenie surowszych środków krajowych regulujących powrotny wywóz produktów z rogu nosorożca z jakiegokolwiek źródła”.

Sekretariat Konwencji CITES zwołał posiedzenie grupy zadaniowej ds. wdrożenia przepisów dotyczących nosorożca w Nairobi (Kenia) w dniach 28 – 29 października 2013 r. (4). W spotkaniu uczestniczyli różni eksperci oraz przedstawiciele z 21 krajów, w których ma miejsce kłusownictwo nosorożca i nielegalny handel rogami nosorożców. Według strategii i proponowanych działań:

Unijne ramy regulacyjne w zakresie handlu dziką fauną i florą należy interpretować w świetle ich celów i zasady ostrożności oraz z należytym uwzględnieniem wiedzy na temat ostatnich wydarzeń. Ponadto, ponieważ wydaje się, że w wielu państwach członkowskich niektóre przedsiębiorstwa handlowe podejmują skoordynowane próby nabycia rogów nosorożców w UE w celu (powrotnego) wywozu do Azji Wschodniej, konieczne są wytyczne, aby zapewnić istnienie wspólnego podejścia we wszystkich państwach członkowskich w odniesieniu do wywozu i powrotnego wywozu produktów tego rodzaju (zob. sekcja 3 poniżej).

Wzywa się państwa członkowskie do zwrócenia szczególnej uwagi na wnioski dotyczące wewnątrzunijnego handlu rogami nosorożców z uwagi na to, że mogą one być również wykorzystywane przez podmioty w celu nabywania tych produktów i dalszego nielegalnego handlu nimi na terenie Azji, lub w celu otrzymania świadectw, które mogłyby następnie zostać wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem. Zalecenia dotyczące obsługi tych wniosków przedstawiono w sekcji 4 poniżej.

Ponadto konieczne są wytyczne w odniesieniu do wniosków o przywóz do UE produktów z nosorożca prezentowanych jako „trofea myśliwskie” (sekcja 5).

2.   Status niniejszego dokumentu

Jest to dokument zawierający wytyczne przygotowane przez służby Komisji i jednomyślnie zatwierdzony przez unijny Komitet ds. Handlu Dziką Fauną i Florą ustanowiony na podstawie art. 18 rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 (5), a zatem przez właściwe organy państw członkowskich Unii.

Choć stanowi on wyraz tego, jak służby Komisji i państwa członkowskie interpretują i zamierzają stosować rozporządzenie (WE) nr 338/97 oraz środki, które ich zdaniem stanowią najlepszą praktykę, to nie ma on mocy prawnej. Podlega on prawu Unii, w szczególności przepisom rozporządzenia (WE) nr 338/97.

Dokument ten zostanie opublikowany przez służby Komisji i może zostać opublikowany przez państwa członkowskie.

Przeglądu dokumentu dokona unijny Komitet ds. Handlu Dziką Fauną i Florą w drugim półroczu 2016 r.

3.   Wytyczne dotyczące interpretacji przepisów UE dotyczących wywozu i powrotnego wywozu rogu nosorożca: wnioski o zezwolenia na podstawie art. 5 rozporządzenia (WE) nr 338/97

Akty prawa Unii należy interpretować zgodnie z ich celami. Art. 1 rozporządzenia (WE) nr 338/97 stanowi, że celem tego rozporządzenia jest „ochrona gatunków dzikiej flory i fauny oraz zagwarantowanie ich zachowania poprzez regulację handlu nimi”. Przepisy tego rozporządzenia należy zatem interpretować w sposób spójny ze wspomnianym celem.

Zgodnie z art. 191 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) unijna polityka ochrony środowiska musi być oparta na zasadzie ostrożności. Zgodnie z tą zasadą, gdy zachodzi podejrzenie ryzyka spowodowania szkody dla społeczeństwa lub środowiska przez dane działanie lub politykę, przy braku dowodów naukowych, że to działanie lub polityka są szkodliwe, ciężar dowodu, że są one nieszkodliwe, spoczywa na podmiotach podejmujących te działania lub prowadzących tę politykę. Zasada ma na celu zapewnienie wyższego poziomu ochrony środowiska dzięki podejmowaniu decyzji o charakterze zapobiegawczym w przypadku ryzyka. W praktyce zakres tej zasady jest szeroki i obejmuje także politykę ochrony konsumentów, unijne przepisy dotyczące żywności, zdrowia ludzi, zwierząt i roślin.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zasada ostrożności ma zastosowanie między innymi do interpretacji i stosowania unijnego dorobku prawnego dotyczącego środowiska, a zatem również do interpretacji i stosowania rozporządzenia (WE) nr 338/97.

Państwa członkowskie powinny stosować zasadę ostrożnościową w ramach przysługującego im zakresu swobodnego uznania zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 338/97. W tym względzie powinny one odnieść się do komunikatu Komisji z dnia 2 lutego 2000 r. w sprawie zasady ostrożności (6), w którym wymieniono okoliczności konieczne dla jej prawidłowego stosowania.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 338/97 przy ocenie wniosków dotyczących wywozu i powrotnego wywozu rogu nosorożca, instytucje zarządzające muszą mieć pewność „po konsultacjach z właściwym organem naukowym, że z ochroną gatunku nie wiążą się żadne inne czynniki, które przemawiają przeciwko wydaniu zezwolenia na wywóz”. Przepisy te mają zastosowanie do wniosków o wydanie zezwoleń na wywóz oraz powrotny wywóz okazów gatunków z załącznika A i załącznika B.

Ten warunek dotyczy wszystkich okazów rogu nosorożca, niezależnie od tego, czy są one uważane za „okazy przetworzone” czy też nie.

Służby Komisji oraz unijny Komitet ds. Handlu Dziką Fauną i Florą uważają, że w obecnych okolicznościach, w świetle zasady ostrożności, oraz o ile nie pojawią się rozstrzygające dowody naukowe o wymowie przeciwnej, państwa członkowskie powinny wziąć pod uwagę, że istnieją poważne czynniki związane z ochroną nosorożca przemawiające przeciwko wydawaniu zezwoleń na wywóz i powrotny wywóz.

W związku z powyższym służby Komisji oraz unijny Komitet ds. Handlu Dziką Fauną i Florą uważają za słuszne, aby państwa członkowskie wprowadziły środek tymczasowy, zgodnie z którym nie będą wydawane zezwolenia na wywóz lub powrotny wywóz rogów nosorożca, z wyjątkiem przypadków, gdy jest oczywiste, że zezwolenia będą stosowane do legalnych celów, w przypadkach takich jak:

1.	przedmiot jest częścią rzeczywistej kulturalnej lub artystycznej wymiany towarów między renomowanymi instytucjami (np. muzeami);

2.	instytucja zarządzająca danego państwa członkowskiego jest przekonana, że dany przedmiot jest uznanym dziełem sztuki i jest pewna, że ze względu na swoją wartość nie zostanie on wykorzystany do innych celów;

3.	przedmiot ten nie został sprzedany i stanowi część dziedzictwa transportowanego w ramach przenosin rodziny lub jako część zapisu; lub

4.	przedmiot jest częścią projektu badawczego prowadzonego w dobrej wierze.

Stosuje się dodatkowe wymogi w odniesieniu do (powrotnego) wywozu do Chin: wnioski o zezwolenia na wywóz lub powrotny wywóz rogów nosorożca do Chin należy odrzucać z uwagi na fakt, że ustawodawstwo krajowe w Chinach zakazuje przywozu i handlu wewnętrznego rogami nosorożca (7). Obejmuje to przedmioty przedkonwencyjne i artystyczne. Jedyny wyjątek od tego zakazu stanowią rogi oprawione i przywożone jako trofeum myśliwskie (8).

System ten stosuje się w odniesieniu do Chin kontynentalnych, ale nie do Hongkongu, Makao i Tajwanu, których ustawodawstwo zezwala na handel rogami nosorożców zgodny z przepisami CITES.

Przed wydaniem zezwolenia na wywóz na warunkach określonych w niniejszej sekcji dane państwo członkowskie powinno poinformować o tym organy CITES kraju przeznaczenia oraz sprawdzić, czy zgadzają się one na przywóz tego okazu. Należy sprawdzić i zarejestrować tożsamość eksportera i importera (np. przechowując kopie ich dokumentów tożsamości).

4.   Handel wewnątrzunijny: wytyczne dotyczące wdrożenia art. 8 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 338/97 w odniesieniu do rogów nosorożca

Przed przyjęciem pierwszej wersji niniejszych wytycznych państwa członkowskie otrzymywały coraz więcej wniosków o przyznanie świadectw dla wewnątrzunijnego handlu rogami nosorożców zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 338/97. Wytyczne na szczeblu UE są konieczne, aby zagwarantować, że wnioski te będą rozpatrywane w sposób spójny w całej UE.

1.

Ważne jest, po pierwsze, by podkreślić zasadę ogólną, że handel wewnątrzunijny okazami z załącznika A jest zakazany na podstawie art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 338/97. Art. 8 ust. 3 upoważnia państwa członkowskie do odstąpienia od tego zakazu, jeżeli spełnione są pewne warunki (wymienione w lit. a)–h)) (9). Jednak ze słowa „może” użytego w art. 8 ust. 3 wynika jasno, że państwa członkowskie nie są zobowiązane do przyznawania świadectw dla wewnątrzunijnego handlu, w momencie gdy te warunki są spełnione (chyba że wymaga tego prawo Unii, jak na przykład przy wymogu stosowania zasady proporcjonalności). Przy podejmowaniu decyzji o przyznaniu lub odmowie przyznania świadectwa organ musi wykorzystać swoją swobodę decyzyjną w odpowiedni sposób. W rezultacie nie można uznać, że art. 8 ust. 3 przyznaje prawo do otrzymania świadectwa dla wewnątrzunijnego handlu każdemu wnioskodawcy, nawet jeśli jeden z warunków określonych w lit. a) – h) jest spełniony. Ponadto, art. 8 ust. 3 jest objęty zasadą ostrożnościową i, jak to zostało omówione powyżej, ciężar dowodu wykazującego legalność i spójność transakcji z celami rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 spoczywa na wnioskodawcy. Po otrzymaniu wniosku o handlowe wykorzystanie rogu nosorożca w UE na podstawie art. 8 ust. 3 państwo członkowskie ma prawo na podstawie przepisów Unii odmówić wydania świadectwa, nawet jeżeli jeden z warunków określonych w lit. a) – h) jest spełniony, jeżeli odmowa ta była zgodna z zasadą proporcjonalności (tzn. odmowa jest właściwa w świetle celów ochrony gatunków dzikiej flory i fauny oraz by zapewnić ich zachowanie, oraz odmowa ta nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu). Służby Komisji oraz unijny Komitet ds. Handlu Dziką Fauną i Florą są zdania, że ma to miejsce, jeżeli legalność i zgodność transakcji z celami rozporządzenia (WE) nr 338/97 nie zostały jednoznacznie wykazane przez wnioskodawcę. Bez uszczerbku dla poprzedniego ustępu oraz ze względu na sytuację opisaną w pierwszej części niniejszego dokumentu, państwa członkowskie powinny, jako środek tymczasowy, zgodnie z art. 8 ust. 3 zasadniczo nie wydawać świadectw w odniesieniu do rogów nosorożca.

2.

Jeżeli, pomimo zaleceń przedstawionych powyżej, przepisy w prawie krajowym danego państwa członkowskiego nie zezwalają jego organom na odrzucanie wniosków o świadectwa dla handlu wewnątrzunijnego w odniesieniu do rogów nosorożca, jak określono powyżej, należy zastosować poniższe zalecenia. Biorąc pod uwagę wzrost nielegalnej działalności związanej z handlem rogami nosorożca w UE i udział przestępczości zorganizowanej dążącej do pozyskania i komercjalizacji takich produktów, zaleca się państwom członkowskim stosowanie podejścia opartego na ryzyku i zapewnianie jak największego stopnia kontroli przy rozpatrywaniu wniosków o wewnątrzunijne świadectwa. W tym kontekście szczególnie istotne jest, że grupy zaangażowane w działania przestępcze dotyczące rogów nosorożca posługiwały się nieuczciwie unijnymi świadectwami dla wewnątrzunijnego handlu wydanymi zgodnie z art. 8 ust. 3, jako dokumentami mającymi na celu potwierdzenie legalności skradzionych okazów. Ponadto skradzione okazy zostały niedawno wystawione na sprzedaż, w szczególności przez domy aukcyjne na terenie Unii. Istnieje zatem ryzyko, że unijne świadectwa dla wewnątrzunijnego handlu są wykorzystywane przez te grupy w ramach ich ogólnej strategii nabywania rogów nosorożców i nielegalnego handlu nimi. Państwa członkowskie mają obowiązek unikania wydawania świadectw, które mogłyby ułatwiać takie działania, należy zatem rozpatrywać wnioski w odniesieniu do wewnątrzunijnego handlu w taki sposób, aby ograniczyć to ryzyko do minimum.

3.

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 338/97 wywóz lub powrotny wywóz z Unii okazów gatunków wymienionych w załączniku A jest dozwolony tylko w wyjątkowych przypadkach. W tym względzie, jeśli po przeprowadzeniu odpowiedniej oceny ryzyka, jak przedstawiono powyżej, organy państwa członkowskiego uznają, że nie istnieje ryzyko, iż z wydania zezwolenia mogą skorzystać osoby uczestniczące w nielegalnym pozyskiwaniu lub handlu rogami nosorożców, warunki uprawniające do wydania zezwolenia na podstawie art. 8 ust. 3 muszą w dalszym ciągu być przedmiotem ścisłej wykładni (10). System mający zastosowanie do wewnątrzunijnego handlu rogami nosorożców będzie się różnić w zależności od warunków określonych w art. 8 ust. 3 lit. a), b) i c). Na mocy art. 8 ust. 3 lit. a) (tzn. okazy „pozyskane lub wprowadzone na terytorium Wspólnoty, zanim zaczęły w stosunku do nich mieć zastosowanie przepisy odnoszące się do gatunków wymienionych w dodatku I do Konwencji lub w załączniku C1 do rozporządzenia Rady (EWG) nr 3626/82 (11), lub też w załączniku A)” kluczowym elementem jest to, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wykazania, iż okazy zostały nabyte lub sprowadzone na terytorium UE przed dniem 4 lutego 1977 r. w odniesieniu do wszystkich gatunków nosorożca z wyjątkiem nosorożca białego (w przypadku którego obowiązuje data 1 lipca 1975 r.). Jeśli wnioskodawca nie może przedstawić takich dowodów, wówczas świadectwo nie powinno zostać wydane. Wydaje się, że wiele przedmiotów jest prezentowanych jako „okazy przetworzone”, których handlowe wykorzystanie jest regulowane na podstawie art. 8 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 338/97 i art. 62 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 865/2006 (12). Jeżeli przedmiot spełnia warunki określone w art. 2 lit. w) rozporządzenia Rady i może być uznany za okaz przetworzony, wówczas nie jest potrzebne żadne świadectwo do celów handlowych w Unii. Jednakże definicja „przetworzonego okazu” musi być również interpretowana zawężająco: — wnioskodawca musi najpierw wykazać, że okaz został pozyskany „50 lat przed wejściem w życie rozporządzenia (WE) nr 338/97”, tj. przed dniem 3 marca 1947 r., — ponadto fakt, że róg nosorożca jest zamontowany na płycie, tarczy albo innego rodzaju podstawie, ale bez jakichkolwiek innych zmian w stanie naturalnym, nie powinien być wystarczający, by uznać produkt za „okaz przetworzony” zgodnie z art. 2 lit. w) rozporządzenia (WE) nr 338/97. Wytyczne opracowane przez Komisję Europejską w odniesieniu do przetworzonych okazów zostaną odpowiednio zmienione. Ponadto wymóg zawarty w art. 2 lit. w), aby zmiana została przeprowadzona dla „wytworzenia biżuterii, ozdoby, dzieła sztuki, przedmiotu użytkowego lub instrumentu muzycznego” również powinien zostać poddany ścisłej i dogłębnej analizie, ponieważ wydaje się, że w niektórych przypadkach, które miały niedawno miejsce, zmiana (na przykład znaczące rzeźbienia, grawerowania, dodanie lub doczepienie przedmiotu artystycznego lub użytkowego itp.) nie miała wyraźnie artystycznego charakteru, a zatem warunki określone w art. 2 lit. w) nie były spełnione. W przypadku składania wniosków dla wewnątrzunijnego handlu rogami nosorożców na podstawie art. 8 ust. 3 lit. c) przypomina się państwom członkowskim, że ponieważ przywóz rogów nosorożca (w charakterze dóbr osobistych, zwłaszcza trofeów myśliwskich) jest możliwy jedynie z powodów niehandlowych, nie ma możliwości wydania ich właścicielom świadectwa do celów handlowych na terenie Unii na podstawie art. 8 ust. 3 lit. c).

4.

Jeżeli zostaje wydane, świadectwo powinno opisywać odnośny produkt wystarczająco szczegółowo, aby było jasne, że może ono być wykorzystane wyłącznie dla danego okazu i nie może być nielegalnie wykorzystane w odniesieniu do innych okazów. Dodatkowo oraz o ile pozwala na to prawo, państwa członkowskie mogą rozważyć możliwość zestawiania, sprawdzania i rejestrowania tożsamości wnioskodawcy oraz nabywcy (np. dzięki przechowywaniu kopii ich dokumentów tożsamości). Można również ustanowić warunek, który zobowiąże sprzedającego do poinformowania organów o tożsamości nabywcy. Ponadto unijne świadectwa dla handlu wewnątrzunijnego powinny być wystawiane na podstawie transakcji – do celów wyłącznie jednej transakcji – co oznacza też, że świadectwo jest ważne wyłącznie dla posiadacza określonego w polu 1 tego świadectwa. Jest to oparte na art. 11 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 865/2006, który zezwala państwom członkowskim na wydanie „świadectw dotyczących określonej transakcji, gdy istnieją inne czynniki związane z ochroną gatunków uniemożliwiające wydanie świadectwa dotyczącego określonego okazu”.

5.   Przywóz do UE trofeów myśliwskich z nosorożca

Wprowadzanie nosorożców oraz produktów pochodnych do UE nie jest dozwolone do celów handlowych, natomiast zezwala się pod pewnymi warunkami na wprowadzanie do UE trofeów myśliwskich (13), o ile uznaje się je za dobra osobiste lub majątek gospodarstwa domowego na podstawie art. 57 rozporządzenia (WE) nr 865/2006.

Na podstawie rozporządzenia Komisji (UE) nr 2015/870 (14) zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 865/2006, pierwsze wprowadzenie na terytorium UE trofeów myśliwskich okazów wszelkich gatunków nosorożca uzależnione jest od przedstawienia zezwolenia na przywóz przez przywożące państwo członkowskie UE. Zgodnie z prawodawstwem Unii Europejskiej takie trofea myśliwskie są dobrami osobistymi i majątkiem gospodarstwa domowego i powinny pozostać własnością właścicieli po przywozie. Nie mogą być one sprzedawane lub wykorzystane w inny sposób do celów handlowych.

W ciągu ostatnich lat przepisy dotyczące handlu trofeami myśliwskimi okazów nosorożca były nadużywane przez organizacje, które zatrudniały osoby w państwach przywozu, opłacały ich podróż do Republiki Południowej Afryki oraz ich polowania na nosorożca, po czym wchodziły w posiadanie rogów i sprzedawały je nielegalnie do krajów azjatyckich. Oprócz rozpowszechnionego nadużywania trofeów myśliwskich pochodzących od nosorożców do nielegalnych celów handlowych w Republice Czeskiej, dochodzenia przeprowadzone na Słowacji, ale także w państwach trzecich (Stany Zjednoczone), wskazują, że podobny sposób działania, w ramach którego zatrudniano pseudo-myśliwych, a nawet myśliwych polujących „w dobrej wierze”, był szeroko wykorzystywany przez organizacje przestępcze, aby transportować rogi nosorożców z Republiki Południowej Afryki do Azji.

Aby zaradzić temu problemowi, zgodnie z zaleceniem grupy zadaniowej CITES ds. wdrożenia przepisów dotyczących nosorożca (zob. przypis 4), należy „wdrożyć przepisy i egzekwować kontrole, aby zapobiec wykorzystywaniu rogów stanowiących część legalnie nabytych trofeów do celów innych niż jako trofea myśliwskie oraz aby zagwarantować, że trofea te pozostają w posiadaniu właściciela do celów wyszczególnionych w zezwoleniu na wywóz wydanym przez CITES”.

W tym kontekście zaleca się, aby państwa członkowskie UE:

1)

przy podejmowaniu decyzji odnośnie do wniosków o wydanie zezwoleń na przywóz trofeów myśliwskich w przypadku okazów nosorożca: — zwracały szczególną uwagę, czy kandydat posiada doświadczenie myśliwskie i informowały go, że przywóz do UE może być dopuszczony jedynie na użytek własny, — kontaktowały się z krajem wywozu, jeśli jest to konieczne, aby mieć pewność, że organy zarządzające CITES są poinformowane o planowanym polowaniu i wywozie i nie mają informacji przemawiających przeciwko wydaniu wnioskodawcy zezwolenia na przywóz;

2)

przy wydawaniu (po należytym upewnieniu się, że zostały spełnione wymogi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 338/97 i powiązanymi rozporządzeniami) zezwolenia na przywóz umieszczały w tym zezwoleniu następujący tekst: „Zezwala się na przywóz tego trofeum myśliwskiego jedynie na użytek własny. Przedmiot pozostaje własnością posiadacza tego zezwolenia. Zezwolenie to przedstawia się właściwym organom na ich żądanie.”;

3)

jeżeli to możliwe zgodnie z prawem krajowym, przeprowadzają kontrole oparte na ocenie ryzyka wśród osób, które przywoziły trofea myśliwskie nosorożców od 2009 roku (15), aby sprawdzić, czy są one nadal w posiadaniu tych trofeów, a także udostępniają wyniki tych kontroli innym państwom członkowskim UE, Komisji Europejskiej i Sekretariatowi CITES.

---

(1)  https://www.environment.gov.za/mediarelease/molewa_waragainstpoaching2015

(2)  http://www.cites.org/eng/cop/16/doc/E-CoP16-54-02.pdf

(3)  https://www.europol.europa.eu/content/press/europol-and-ireland-identify-organised-crime-group-active-illegal-trading-rhino-horn-9

(4)  Zob. http://cites.org/sites/default/files/notif/E-Notif-2014-006A.pdf

(5)  Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1.

(6)  COM(2000) 1 final (dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym).

(7)  Zakaz ten został ustanowiony zgodnie z okólnikiem Rady Państwa w sprawie zakazu handlu rogami nosorożca i kośćmi tygrysa, nr 39/1993 z dnia 29 maja 1993 r.

(8)  Fragment ostrzeżenia nr 41 opublikowanego przez CITES (luty 2012 r.): „Chiny wprowadziły zakaz przywozu rogów nieoprawionych i niebędących częścią trofeum myśliwskiego. Oznacza to, że sam róg nie może być przywożony do Chin. Środek ten został wprowadzony przez władze chińskie jako wsparcie dla inicjatyw podjętych przez inne państwa w celu ograniczenia nielegalnego handlu. Zakaz ten nie ma jednak zastosowania w odniesieniu do trofeów myśliwskich, których częścią są rogi nosorożców. Oprawione głowa, bark lub całe ciało wraz z rogami jako trofeum myśliwskie mogą być przywożone do Chin z dowolnego kraju pochodzenia. Zakaz ten oczywiście nie ma też zastosowania do rogów żywych nosorożców, w odniesieniu do których wydano zezwolenie na przywóz”.

(9)  Zob. pkt 32 – 34 wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C510/99 (http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:61999CJ0510:EN:HTML)

(10)  Na mocy prawa Unii, zgodnie z wykładnią Trybunału Sprawiedliwości, wyjątki od przepisów prawa Unii muszą być interpretowane zawężająco.

(11)  Dz.U. L 384 z 31.12.1982, s. 1

(12)  Dz.U. L 166 z 19.6.2006, s. 1.

(13)  Definicja trofeum myśliwskiego jest określona w art. 1 ust. 4b rozporządzenia (WE) nr 865/2006.

(14)  Dz.U. L 142 z 6.6.2015, s. 3.

(15)  W odniesieniu do przywozu trofeów myśliwskich nosorożca, który miał miejsce przed wejściem w życie wymogu uzyskania zezwolenia na przywóz, można na żądanie uzyskać od krajów wywozu informacje dotyczące osób wnioskujących o trofea myśliwskie pochodzące od nosorożców.

---

16.1.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 15/8

---

Zawiadomienie Komisji w sprawie bieżących stóp procentowych od zwracanej pomocy państwa oraz stóp referencyjnych/dyskontowych obowiązujących 28 państw członkowskich od dnia 1 lutego 2016 r.

(Opublikowano zgodnie z art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. (Dz.U. L 140 z 30.4.2004, s. 1))

(2016/C 15/03)

Stopy bazowe obliczone zgodnie z Komunikatem Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (Dz.U. C 14 z 19.1.2008, s. 6). W zależności od zastosowania stopy referencyjnej, nadal należy dodawać odpowiednie marże, tak jak określono w komunikacie. W przypadku stosowania stopy referencyjnej jako stopy dyskontowej oznacza to, że do stopy bazowej należy dodać marżę 100 punktów bazowych. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 271/2008 z dnia 30 stycznia 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 794/2004 przewiduje, że, o ile nie przewidziano inaczej w odrębnej decyzji, także stopę od zwracanej pomocy oblicza się, dodając 100 punktów bazowych do stopy bazowej.

Zmienione stopy zaznaczono pogrubioną czcionką.

Poprzednia tabela została opublikowana w Dz.U. C 418 z 16.12.2015, s 14.

Od	Do	AT	BE	BG	CY	CZ	DE	DK	EE	EL	ES	FI	FR	HR	HU	IE	IT	LT	LU	LV	MT	NL	PL	PT	RO	SE	SI	SK	UK
1.2.2016	…	0,09	0,09	1,63	0,09	0,46	0,09	0,36	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	1,92	1,37	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	0,09	1,83	0,09	1,65	- 0,22	0,09	0,09	1,04
1.1.2016	31.1.2016	0,12	0,12	1,63	0,12	0,46	0,12	0,36	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	1,92	1,37	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	0,12	1,83	0,12	1,65	- 0,22	0,12	0,12	1,04

---

16.1.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 15/9

---

KOMISJA ADMINISTRACYJNA DS. KOORDYNACJI SYSTEMÓW ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO

ŚREDNIE KOSZTY ŚWIADCZEŃ RZECZOWYCH

(2016/C 15/04)

ŚREDNIE KOSZTY ŚWIADCZEŃ RZECZOWYCH – 2012 r.

(Do stosowania w odniesieniu do Szwajcarii w okresie od dnia 1.1.2012 do dnia 31.3.2012)

(Do stosowania w odniesieniu do Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w okresie od dnia 1.1.2012 do dnia 31.5.2012)

I.   Stosowanie art. 94 rozporządzenia (EWG) nr 574/72  (1)

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2012 r. (2) członkom rodziny, o których mowa w art. 19 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 (3), zostaną określone na podstawie następujących średnich kosztów:

Artykuł 94	Roczne	Miesięczne netto X = 0,20
Irlandia	3 279,32 EUR	218,62 EUR

II.   Stosowanie art. 95 rozporządzenia (EWG) nr 574/72

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2012 r. (4) na podstawie art. 28 i 28a rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 zostaną określone na podstawie następujących średnich kosztów (od 2002 r. wyłącznie w przeliczeniu na osobę):

Artykuł 95	Roczne	Miesięczne netto X = 0,20
Irlandia	7 734,83 EUR	515,66 EUR

ŚREDNIE KOSZTY ŚWIADCZEŃ RZECZOWYCH – 2012 r.

(Do stosowania w odniesieniu do państw członkowskich UE za 2012 r.)

(Do stosowania w odniesieniu do Szwajcarii w okresie od dnia 1.4.2012 do dnia 31.12.2012)

(Do stosowania w odniesieniu do Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w okresie od dnia 1.6.2012 do dnia 31.12.2012)

I.   Stosowanie art. 94 rozporządzenia (EWG) nr 574/72  (5)

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2012 r. (6) członkom rodziny niemieszkającym w tym samym państwie członkowskim, co osoba ubezpieczona, jak określono w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 (7), będą naliczane na podstawie następujących średnich kosztów:

Artykuł 94	Roczne	Miesięczne netto X = 0,20
Irlandia	3 279,32 EUR	218,62 EUR

II.   Stosowanie art. 95 rozporządzenia (EWG) nr 574/72  (8)

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2012 r. (9) na podstawie art. 24 ust. 1 i art. 25 i 26 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 zostaną określone na podstawie następujących średnich kosztów (od 2002 r. wyłącznie w przeliczeniu na osobę):

Artykuł 95	Roczne	Miesięczne netto X = 0,20	Miesięczne netto X = 0,15 (10)
Irlandia	7 734,83 EUR	515,66 EUR	547,88 EUR

ŚREDNIE KOSZTY ŚWIADCZEŃ RZECZOWYCH – 2013 r.

I.   Stosowanie art. 94 rozporządzenia (EWG) nr 574/72  (11)

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2013 r. członkom rodziny niemieszkającym w tym samym państwie członkowskim, co osoba ubezpieczona, jak określono w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 883/2004, będą naliczane na podstawie następujących średnich kosztów:

Artykuł 94	Roczne	Miesięczne netto X = 0,20
Finlandia — Członkowie rodzin pracowników, bez względu na wiek	1 620,08 EUR	108,01 EUR

II.   Stosowanie art. 95 rozporządzenia (EWG) nr 574/72  (12)

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2013 r. na podstawie art. 24 ust. 1 i art. 25 i 26 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 zostaną określone na podstawie następujących średnich kosztów (od 2002 r. wyłącznie w przeliczeniu na osobę):

Artykuł 95	Roczne	Miesięczne netto X = 0,20	Miesięczne netto X = 0,15 (13)
Finlandia — Emeryci lub renciści w wieku poniżej 65 lat — Członkowie rodzin emerytów lub rencistów będący w wieku poniżej 65 lat	1 620,08 EUR	108,01 EUR	114,76 EUR
Finlandia — Emeryci lub renciści w wieku co najmniej 65 lat — Członkowie rodzin emerytów lub rencistów będący w wieku co najmniej 65 lat	4 920,54 EUR	328,04 EUR	348,54 EUR

ŚREDNIE KOSZTY ŚWIADCZEŃ RZECZOWYCH – 2013 r.

Stosowanie art. 64 rozporządzenia (WE) nr 987/2009  (14)

I.

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2013 r. członkom rodziny niemieszkającym w tym samym państwie członkowskim, co osoba ubezpieczona, jak określono w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 883/2004, będą naliczane na podstawie następujących średnich kosztów:   Grupa wiekowa Roczne Miesięczne netto X = 0,20 Cypr poniżej 20 lat 367,46 EUR 24,50 EUR 20–64 lata 367,90 EUR 24,53 EUR co najmniej 65 lat 1 567,30 EUR 104,49 EUR Norwegia poniżej 20 lat 16 384,75 NOK 1 092,32 NOK 20–64 lata 32 184,40 NOK 2 145,63 NOK co najmniej 65 lat 113 713,50 NOK 7 580,90 NOK Szwecja poniżej 20 lat 13 912,42 SEK 927,49 SEK 20–64 lata 18 863,65 SEK 1 257,58 SEK co najmniej 65 lat 97 747,57 SEK 6 516,50 SEK

II.

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2013 r. emerytom lub rencistom i członkom ich rodzin, o których mowa w art. 24 ust. 1 i art. 25 i 26 rozporządzenia Rady (WE) nr 883/2004, zostaną określone na podstawie następujących średnich kosztów:   Grupa wiekowa Roczne Miesięczne netto X = 0,20 Miesięczne netto X = 0,15 (15) Cypr poniżej 20 lat 367,46 EUR 24,50 EUR 26,03 EUR 20–64 lat 367,90 EUR 24,53 EUR 26,06 EUR co najmniej 65 lat 1 567,30 EUR 104,49 EUR 111,02 EUR Norwegia poniżej 20 lat 16 384,75 NOK 1 092,32 NOK 1 160,59 NOK 20–64 lat 32 184,40 NOK 2 145,63 NOK 2 279,73 NOK co najmniej 65 lat 113 713,50 NOK 7 580,90 NOK 8 054,71 NOK Szwecja poniżej 20 lat 13 912,42 SEK 927,49 SEK 985,46 SEK 20–64 lat 18 863,65 SEK 1 257,58 SEK 1 336,18 SEK co najmniej 65 lat 97 747,57 SEK 6 516,50 SEK 6 923,79 SEK

ŚREDNIE KOSZTY ŚWIADCZEŃ RZECZOWYCH – 2014 r.

I.   Stosowanie art. 94 rozporządzenia (EWG) nr 574/72  (16)

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2014 r. członkom rodziny niemieszkającym w tym samym państwie członkowskim, co osoba ubezpieczona, jak określono w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 883/2004, będą naliczane na podstawie następujących średnich kosztów:

Artykuł 94	Roczne	Miesięczne netto X = 0,20
Hiszpania	1 067,09 EUR	71,14 EUR

II.   Stosowanie art. 95 rozporządzenia (EWG) nr 574/72  (17)

Kwoty do zwrotu w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielonych w 2014 r. na podstawie art. 24 ust. 1 i art. 25 i 26 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 zostaną określone na podstawie następujących średnich kosztów (od 2002 r. wyłącznie w przeliczeniu na osobę):

Artykuł 95	Roczne	Miesięczne netto X = 0,20	Miesięczne netto X = 0,15 (18)
Hiszpania	3 489,74 EUR	232,65 EUR	247,19 EUR

---

(1)  Dz.U. L 74 z 27.3.1972, s. 1.

(2)  W odniesieniu do Szwajcarii kwota ta dotyczy okresu od dnia 1.1.2012 do dnia 31.3.2012. W odniesieniu do Islandii, Liechtensteinu i Norwegii kwota ta dotyczy okresu od dnia 1.1.2012 do dnia 31.5.2012.

(3)  Dz.U. L 149 z 5.7.1971, s. 2.

(4)  Zob. przypis 2.

(5)  Zgodnie z art. 64 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 państwa członkowskie mogą do dnia 1 maja 2015 r. w dalszym ciągu stosować art. 94 i 95 rozporządzenia (EWG) nr 574/72 do obliczania kwoty zryczałtowanej.

(6)  W odniesieniu do Szwajcarii kwota ta dotyczy okresu od dnia 1.4.2012 do dnia 31.12.2012. W odniesieniu do Islandii, Liechtensteinu i Norwegii kwota ta dotyczy okresu od dnia 1.6.2012 do dnia 31.12.2012.

(7)  Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1.

(8)  Zob. przypis 5.

(9)  Zob. przypis 6.

(10)  Zgodnie z art. 64 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 wartość redukcji stosowanej do zryczałtowanej kwoty miesięcznej wynosi 15 % (X = 0,15) dla emerytów lub rencistów oraz członków ich rodzin, w przypadku gdy właściwe państwo członkowskie nie jest wymienione w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 883/2004.

(11)  Zgodnie z art. 64 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 państwa członkowskie mogą do dnia 1 maja 2015 r. w dalszym ciągu stosować art. 94 i 95 rozporządzenia (EWG) nr 574/72 do obliczania kwoty zryczałtowanej.

(12)  Zob. przypis 10.

(13)  Zgodnie z art. 64 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 wartość redukcji stosowanej do zryczałtowanej kwoty miesięcznej wynosi 15 % (X = 0,15) dla emerytów lub rencistów oraz członków ich rodzin, w przypadku gdy właściwe państwo członkowskie nie jest wymienione w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 883/2004.

(14)  Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1.

(15)  Wartość redukcji stosowanej do zryczałtowanej kwoty miesięcznej wynosi 15 % (X = 0,15) dla emerytów lub rencistów oraz członków ich rodzin, w przypadku gdy właściwe państwo członkowskie nie jest wymienione w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 883/2004 (zgodnie z art. 64 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 987/2009).

(16)  Zgodnie z art. 64 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 państwa członkowskie mogą do dnia 1 maja 2015 r. w dalszym ciągu stosować art. 94 i 95 rozporządzenia (EWG) nr 574/72 do obliczania kwoty zryczałtowanej.

(17)  Zob. przypis 13.

(18)  Zgodnie z art. 64 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 wartość redukcji stosowanej do zryczałtowanej kwoty miesięcznej wynosi 15 % (X = 0,15) dla emerytów lub rencistów oraz członków ich rodzin, w przypadku gdy właściwe państwo członkowskie nie jest wymienione w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 883/2004.

---

16.1.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 15/13

---

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.7905 – Hammerson/Allianz Group/Dundrum Town Centre)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2016/C 15/05)

1.

W dniu 8 stycznia 2016 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Hammerson plc („Hammerson”, Zjednoczone Królestwo) i przedsiębiorstwo Allianz SE („Allianz”, Niemcy) przejmują, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad Dundrum Town Centre i należącymi do niego nieruchomościami („Dundrum Assets”), w drodze zakupu udziałów w nowo utworzonej spółce stanowiącej spółkę joint venture.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: —   w przypadku przedsiębiorstwa Hammerson: budowa nieruchomości, posiadanie centrów handlowych i galerii handlowych oraz zarządzanie nimi, głównie w Zjednoczonym Królestwie i Francji, —   w przypadku przedsiębiorstwa Allianz: kompleksowy asortyment produktów i usług z zakresu ubezpieczeń i zarządzania aktywami, oferowanych klientom indywidualnym i korporacyjnym w ponad 70 krajach, przy czym największa część działalności prowadzona jest w Europie, —   w przypadku Dundrum Assets: Dundrum Town Centre oraz projekty Dundrum Phase II i Dundrum Village, w Dublinie, Irlandia.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomienie Komisji w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.7905 – Hammerson/Allianz Group/Dundrum Town Centre, na poniższy adres: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 (rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

---

16.1.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 15/14

---

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.7926 – Goldman Sachs/Northgate)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2016/C 15/06)

1.

W dniu 11 stycznia 2016 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo The Goldman Sachs Group, Inc. („Goldman Sachs”, Stany Zjednoczone Ameryki) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, pośrednio poprzez powiązane spółki holdingowe, wyłączną kontrolę nad całym przedsiębiorstwem Northgate Information Solutions Limited („Northgate”, Zjednoczone Królestwo) w drodze zamiany długu na udziały w kapitale własnym.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: —   w przypadku przedsiębiorstwa Goldman Sachs: działalność w zakresie bankowości inwestycyjnej, papierów wartościowych i zarządzania inwestycjami, —   w przypadku przedsiębiorstwa Northgate: opracowywanie i zapewnianie zintegrowanych rozwiązań i usług w zakresie oprogramowania, outsourcingu oraz technologii IT służących zarządzaniu wynagrodzeniami pracowników płac i zarządzaniu zasobami ludzkimi.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomienie Komisji w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.7926 – Goldman Sachs/Northgate, na poniższy adres: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 (rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

---

16.1.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 15/15

---

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.7894 – Cinven/ERGO Italia)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2016/C 15/07)

1.

W dniu 11 stycznia 2016 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Cinven Capital Management (V) General Partner Limited, należące do grupy Cinven („Cinven”, Zjednoczone Królestwo) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wyłączną kontrolę nad przedsiębiorstwem ERGO Italia S.p.A. i jego jednostkami zależnymi („ERGO Italia”, Włochy) w drodze zakupu akcji.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: — Cinven to firma dokonująca inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym, działająca za pośrednictwem swoich przedsiębiorstw portfelowych w sektorze usług dla przedsiębiorstw, usług dla konsumentów, usług finansowych, opieki zdrowotnej, przemysłu, technologii, mediów i telekomunikacji, — ERGO Italia prowadzi działalność w sektorze ubezpieczeń, oferując wyłącznie we Włoszech ubezpieczenia na życie, jak i ubezpieczeń inne niż na życie, a także działalność w zakresie dystrybucji produktów ubezpieczeniowych.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomieniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie 10 dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.7894 – Cinven/ERGO Italia, na poniższy adres: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 (rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

---

16.1.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 15/16

---

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.7892 – The Carlyle Group/Hunkemöller)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2016/C 15/08)

1.

W dniu 8 stycznia 2016 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo HKM Bidco B.V., spółka utworzona na potrzeby transakcji przejęcia kontrolowana przez fundusze zarządzane przez jednostki powiązane podmiotów prowadzących działalność jako „The Carlyle Group” („Carlyle”, Niderlandy), przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw wyłączną kontrolę nad przedsiębiorstwem Lisa Capital Coöperatief U.A. („Coop”, Niderlandy) w drodze przejęcia wszystkich wyemitowanych i znajdujących się w obrocie udziałów w Coop oraz instrumentów z nimi związanych.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: — w przypadku Carlyle – zarządzanie funduszami inwestującymi na rynku światowym w czterech branżach inwestycyjnych: (i) inwestycje typu private equity dla firm (wykup i kapitał wzrostu), (ii) aktywa rzeczowe (nieruchomości, infrastruktura i energia, zasoby odnawialne), (iii) strategie globalnego rynku (kredyty strukturyzowane, instrumenty typu mezzanine, zagrożone papiery wartościowe, fundusze hedgingowe i dług średniego segmentu rynkowego), oraz (iv) rozwiązania globalnego rynku (fundusz private equity programu funduszy, a także związane z nim współinwestowanie i działalność drugorzędna), — Coop jest jedynym właścicielem spółki EVA Capital B.V., która z kolei jest jedynym właścicielem spółki Hunkemöller International B.V. („HKM”). HKM prowadzi działalność w zakresie projektowania i sprzedaży detalicznej bielizny damskiej, m.in. biustonoszy i pozostałej bielizny, odzieży nocnej i strojów kąpielowych oraz posiada sklepy, w tym także działające w systemie franczyzowym, głównie w UE i na Bliskim Wschodzie. Coop i EVA Capital B.V. nie prowadzą żadnej innej działalności gospodarczej i są tylko spółkami holdingowymi HKM.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomieniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie 10 dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.7892 – The Carlyle Group/Hunkemöller, na poniższy adres: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 (rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

---