17.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 421/2

Konkluzje Rady w sprawie medycyny spersonalizowanej dla pacjentów

(2015/C 421/03)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

PRZYPOMINA, że na mocy artykułu 168 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przy określaniu i urzeczywistnianiu wszystkich polityk i działań Unii zapewnia się wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego oraz że działanie Unii, które uzupełnia polityki krajowe, nakierowane jest na poprawę zdrowia publicznego. Unia zachęca do współpracy między państwami członkowskimi w dziedzinie zdrowia publicznego oraz, jeśli to konieczne, wspiera ich działania. Działania Unii są prowadzone w pełnym poszanowaniu obowiązków państw członkowskich w zakresie organizacji i świadczenia usług zdrowotnych i opieki medycznej, w tym podziału przyznanych im zasobów;

PRZYWOŁUJE Konkluzje Rady w sprawie wspólnych wartości i zasad systemów opieki zdrowotnej Unii Europejskiej przyjęte w dniu 2 lipca 2006 r. (1), w których zdefiniowano pakiet wspólnych dla całej Unii Europejskiej zasad operacyjnych dotyczących zwłaszcza zaangażowania pacjentów oraz jakości i bezpieczeństwa opieki oraz w których podkreślono w szczególności, że celem wszystkich systemów opieki zdrowotnej Unii Europejskiej jest postawienie pacjenta w centrum zainteresowania;

PRZYWOŁUJE konkluzje Rady w sprawie innowacji w sektorze wyrobów medycznych przyjęte w dniu 6 czerwca 2011 r. (2), w których uznaje się, że innowacyjne wyroby medyczne mogą poprawiać zdrowie i jakość życia pacjentów oraz mogą przyczyniać się do rozwiązania kwestii stabilności systemów opieki zdrowotnej, a także że innowacje w coraz większym stopniu powinny stawiać pacjenta w centrum zainteresowania;

PRZYWOŁUJE zalecenie Rady z dnia 8 czerwca 2009 r. w sprawie działań w dziedzinie rzadkich chorób (2009/C 151/02) oraz zachęty proponowane w rozporządzeniu (WE) nr 141/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) w sprawie sierocych produktów leczniczych, które to zachęty są stosowane również po to, by pobudzać opracowywanie i dopuszczanie produktów leczniczych dla małych populacji;

PRZYWOŁUJE konkluzje Rady w sprawie refleksji nad nowoczesnymi, elastycznymi i stabilnymi systemami opieki zdrowotnej przyjęte w dniu 10 grudnia 2013 r. (4); konkluzje Rady w sprawie kryzysu gospodarczego i ochrony zdrowia przyjęte w dniu 20 czerwca 2014 r. (5); a także konkluzje Rady w sprawie innowacji dla dobra pacjentów przyjęte w dniu 1 grudnia 2014 r. (6), w których – podkreślając konieczność pełnego poszanowania obszarów kompetencji państw członkowskich – uzasadnia się potrzebę współpracy przy strategiach efektywnego zarządzania wydatkami na produkty lecznicze i wyroby medyczne, przy jednoczesnym zapewnieniu równego dostępu do skutecznych leków w ramach zrównoważonych krajowych systemów opieki zdrowotnej; dalszymi działaniami w następstwie konkluzji Rady w sprawie innowacji dla dobra pacjentów były prace Grupy Roboczej Wysokiego Szczebla ds. Zdrowia Publicznego, w tym ewentualne zagadnienia, które mogą posłużyć za podstawę przyszłych dyskusji (7);

ODNOTOWUJE dokument roboczy służb Komisji „Wykorzystanie technologii »-omicznych« do rozwoju spersonalizowanej medycyny” (8), który podkreśla potencjał medycyny spersonalizowanej i kwestie związane z jej rozwojem oraz zawiera wniosek, że rozwój medycyny spersonalizowanej stwarza poprzez technologie „-omiczne” nowe możliwości leczenia pacjentów w Unii Europejskiej. Sugeruje się w nim, że dzięki temu podejściu świadczeniodawcy będą mogli oferować lepiej dostosowane leczenie, unikać błędów lekarskich oraz ograniczać niepożądane działania produktów leczniczych. Zidentyfikowano w nim również kilka wyzwań związanych z realizacją założeń medycyny spersonalizowanej oraz jej przyjęciem przez systemy opieki zdrowotnej;

ODNOTOWUJE raport Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z 2013 r. dotyczący leków priorytetowych (9), który omawia rolę i bieżące ograniczenia medycyny spersonalizowanej, zwanej w kontekście tego raportu „medycyną stratyfikowaną”, oraz zaleca inwestycje na rzecz dalszego wzmocnienia badań nad medycyną stratyfikowaną i farmakogenomiką oraz wiedzy na ich temat;

ZAUWAŻA, że nie ma wspólnie uzgodnionej definicji terminu „medycyna spersonalizowana”. Jednak powszechnie rozumie się, że medycyna spersonalizowana odnosi się do modelu medycznego wykorzystującego charakterystykę fenotypów i genotypów poszczególnych osób (np. profilowanie molekularne, obrazowanie medyczne, dane dotyczące trybu życia) przy dopasowywaniu odpowiedniej strategii terapeutycznej do odpowiedniej osoby w odpowiednim czasie oraz przy określaniu skłonności do danej choroby, a także w celu zastosowania na czas ukierunkowanej profilaktyki. Medycyna spersonalizowana wiąże się z szerszym pojęciem opieki stawiającej pacjenta w centrum zainteresowania, które uwzględnia, że ogólnie systemy opieki zdrowotnej muszą lepiej odpowiadać potrzebom pacjentów;

ODNOTOWUJE, że z racji szybkiego rozwoju technik sekwencjonowania DNA oraz innych zaawansowanych technologii „-omicznych” do celów identyfikacji wielu biomarkerów można oczekiwać, że rozwój ten mógłby umożliwić wykorzystanie szczegółowego profilowania ryzyka jako dodatkowego narzędzia ukierunkowanych działań zorientowanych na wyniki zdrowotne i potencjalnie je polepszających, a z czasem pozwalających na bardziej racjonalne pod względem kosztów wykorzystanie opieki zdrowotnej;

10.

ODNOTOWUJE, że wraz z rozwojem medycyny spersonalizowanej, poszczególne osoby i całe systemy opieki zdrowotnej stają w obliczu nowych wyzwań, wśród których są tym wyważenie ryzyka i korzyści z niej płynących, przy jednoczesnym uwzględnieniu jej implikacji etycznych, finansowych, społecznych i prawnych, zwłaszcza w zakresie ustalania cen i zwrotu kosztów, ochrony danych i przetwarzania danych osobowych w zgodzie z interesem publicznym;

11.

ODNOTOWUJE, że rozwój i wdrożenie medycyny spersonalizowanej idzie w parze z rozwojem odpowiednich metod diagnostycznych;

12.

Z NIEPOKOJEM ZAUWAŻA, że nie wszyscy pacjenci mają dostęp do innowacyjnych, lepiej ukierunkowanych metod profilaktyki, diagnostyki i terapii oraz że poważnym wyzwaniem dla państw członkowskich jest promowanie ich odpowiedniego upowszechniania w systemach opieki zdrowotnej, aby zapewnić ich włączenie do praktyki klinicznej zgodnie z zasadami solidarności i powszechnego i równego dostępu do wysokiej jakości opieki zdrowotnej, przy pełnym poszanowaniu kompetencji państw członkowskich, a także z zachowaniem stabilności krajowych systemów opieki zdrowotnej;

13.

ODNOTOWUJE, że w badaniach naukowych medycyna spersonalizowana staje się rzeczywistością, zwłaszcza w następstwie wsparcia pochodzącego z siódmego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji, w ramach którego w latach 2007-2013 na rozwój medycyny spersonalizowanej przeznaczono ponad 1 mld EUR (10). Finansowanie badań nad medycyną spersonalizowaną będzie kontynuowane w ramach programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji „Horyzont 2020” (11), w tym poprzez działania prowadzone w ramach inicjatywy w zakresie leków innowacyjnych (IMI) (12);

14.

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE konferencję wysokiego szczebla z dnia 8 lipca 2015 r.„Urzeczywistnianie dostępu do medycyny zindywidualizowanej dla pacjentów”, podczas której podniesiono kwestie przeszkód we włączeniu medycyny spersonalizowanej w systemy opieki zdrowotnej Unii Europejskiej, zidentyfikowano najlepsze praktyki i ich wartość dodaną oraz przedstawiono potencjalne korzyści medycyny spersonalizowanej dla zdrowia publicznego i jej wpływ na kształtowanie polityki w Unii Europejskiej. Podczas konferencji – z uwagi na to, że gromadziła ona podmioty kształtujące politykę w dziedzinie zdrowia publicznego, organy regulacyjne, płatników i pacjentów – podkreślono również konieczność zdefiniowania na poziomie Unii Europejskiej, na czym polega podejście do medycyny spersonalizowanej stawiające pacjenta w centrum zainteresowania, a także kompleksowe podejście integrujące poszczególne fazy w całym cyklu życia produktów medycyny spersonalizowanej w taki sposób, by ułatwić ich włączenie do praktyki klinicznej.

ZWRACA SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY:

15.

WSPIERAŁY dostęp – w stosownych przypadkach – zgodnie z przepisami krajowymi do skutecznej klinicznie i stabilnej finansowo medycyny spersonalizowanej poprzez opracowywanie polityk stawiających pacjenta w centrum zainteresowania, w tym – w stosownych przypadkach – wzmocnienie pozycji pacjenta i uwzględnienie jego perspektywy w rozwoju procesów regulacyjnych, we współpracy z organizacjami pacjentów i innymi zainteresowanymi podmiotami;

16.

WYKORZYSTYWAŁY informacje dostarczane przez genomikę z myślą o włączeniu – zgodnie z obowiązującymi krajowymi przepisami dotyczącymi danych osobowych i genomiki – postępów w zakresie genomiki ludzkiej do badań, polityki i programów w dziedzinie zdrowia publicznego;

17.

OPRACOWAŁY LUB WZMOCNIŁY, w razie konieczności, strategie komunikacyjne w dziedzinie zdrowia publicznego – w oparciu o dostępne, obiektywne, wyważone i niemające charakteru promocyjnego dane – służące zwiększaniu świadomości społecznej w odniesieniu do zarówno do korzyści płynących z medycyny spersonalizowanej, jak i związanego z nią ryzyka, a także roli i praw obywateli, wspierając tym samym odpowiedni dostęp do innowacyjnych metod diagnostycznych i lepiej ukierunkowanego leczenia;

18.

WPROWADZIŁY strategie informacyjne i edukacyjne dla pacjentów, w oparciu o dostępne, obiektywne, wyważone i niemające charakteru promocyjnego dane w celu poprawy kompetencji zdrowotnych i dostępu do wiarygodnych, istotnych i zrozumiałych informacji o istniejących możliwościach leczenia, w tym o spodziewanych korzyściach i ryzyku, co pozwoli pacjentom aktywnie współpracować z pracownikami służby zdrowia w wyborze najodpowiedniejszych strategii leczenia;

19.

ZAPEWNIAŁY kształcenie, szkolenie i ustawiczny rozwój zawodowy pracowników służby zdrowia, aby wyposażyć ich w niezbędną wiedzę, umiejętności i kompetencje do maksymalnego wykorzystania korzyści, jakie medycyna spersonalizowana daje pacjentom i systemom opieki zdrowotnej;

20.

WSPIERAŁY współpracę w zakresie danych niezbędnych do skutecznego prowadzenia badań nad medycyną spersonalizowaną, jej rozwoju i stosowania, odnoszącą się do gromadzenia i wymiany takich danych, zarządzania nimi i ich odpowiedniego ustandaryzowania, zgodnie z przepisami o ochronie danych;

21.

PROMOWAŁY wymianę międzydyscyplinarną, zwłaszcza między specjalistami w dziedzinie genetyki, w odniesieniu do metod statystycznych, bioinformatyki i informatyki w ochronie zdrowia oraz epidemiologii, a także wśród pracowników służby zdrowia, aby zapewnić lepsze zrozumienie dostępnych danych, wydajniejszą integrację i interpretację informacji pochodzących z wielu źródeł i odpowiedni proces decyzyjny w zakresie możliwości leczenia;

22.

OPRACOWAŁY LUB DOSTOSOWAŁY – w razie konieczności – procedury mające na celu ocenę skutków medycyny spersonalizowanej, w szczególności procedury oceny technologii medycznych (HTA), biorąc pod uwagę szczególny charakter medycyny spersonalizowanej, z uwzględnieniem, między innymi, wartości dodanej z punktu widzenia pacjentów, jak również pogłębionej współpracy i wymiany najlepszych praktyk, przy pełnym poszanowaniu kompetencji państw członkowskich;

23.

UZNAŁY potencjał biobanków klinicznych i biobanków populacyjnych w przyspieszaniu odkrywania i rozwoju nowych produktów leczniczych; wspierały standaryzację i sieciową współpracę biobanków w celu łączenia zasobów i dzielenia się nimi, zgodnie z prawem o ochronie danych;

24.

ROZWAŻYŁY wymianę informacji i najlepszych praktyk na istniejących forach, dzięki czemu byłoby możliwe wspieranie zarówno odpowiedniego dostępu pacjentów do leków spersonalizowanych, jak i stabilności systemów opieki zdrowotnej;

25.

ROZWAŻYŁY opracowanie długoterminowych, stawiających pacjenta w centrum zainteresowania, strategicznych koncepcji dotyczących sposobów realizacji – z punktu widzenia zdrowia publicznego – wyzwań powiązanych z dostępem do medycyny spersonalizowanej, przy jednoczesnym zapewnieniu stabilności krajowych systemów opieki zdrowotnej i przy pełnym poszanowaniu kompetencji państw członkowskich;

26.

WYMIENIAŁY najlepsze praktyki w dziedzinie medycyny spersonalizowanej i ułatwiały jej właściwe stosowanie w opiece zdrowotnej.

ZWRACA SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH I KOMISJI, BY:

27.

KONTYNUOWAŁY dobrowolne wspólne prace, w tym opracowanie wytycznych oraz określenie kryteriów, w celu wspierania HTA w zakresie medycyny spersonalizowanej zgodnie ze strategią w zakresie HTA (13), przy pełnym poszanowaniu kompetencji państw członkowskich;

28.

ZACIEŚNIAŁY współpracę między państwami członkowskimi w ramach sieci ds. oceny technologii medycznych ustanowionej zgodnie z dyrektywą w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej oraz podmiotami odpowiedzialnymi za ocenę technologii medycznych w ramach przyszłego wspólnego działania;

29.

PROMOWAŁY interoperacyjność elektronicznych rejestrów medycznych, aby ułatwić ich wykorzystywanie do celów zdrowia publicznego i badań naukowych poprzez sieć e-Zdrowie ustanowioną zgodnie z dyrektywą w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej, przy wykorzystaniu wsparcia z instrumentu „Łącząc Europę” (14);

30.

OPRACOWAŁY wspólne zasady dotyczące gromadzenia danych oparte o normy i solidne ramy prawne oraz pozwalające na przetwarzanie danych pacjentów i zapewniające dostępność porównywalnych danych na poziomie Unii Europejskiej, umożliwiające wtórne wykorzystanie i analizę danych na szerszą skalę, zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony danych, przy pełnym poszanowaniu kompetencji państw członkowskich;

31.

ZACHĘCAŁY do wczesnego dialogu oraz zapewniania równoległego doradztwa naukowego innowatorom, organom regulacyjnym i podmiotom odpowiedzialnym za HTA, z uwzględnieniem – w stosownych przypadkach – wkładu ze strony pacjentów, pracowników służby zdrowia i płatników, aby wspierać tworzenie dowodów i wydawania zezwoleń, przy pełnym poszanowaniu kompetencji państw członkowskich;

32.

ZACHĘCAŁY do dialogu z władzami państw członkowskich i zainteresowanymi stronami w celu ułatwienia stopniowego wdrożenia podejścia uwzględniającego genomikę w dziedzinie zdrowia publicznego, zarówno na poziomie Unii Europejskiej, jak i na poziomie krajowym, na podstawie wcześniejszych inicjatyw Unii Europejskiej, takich jak „Europejskie najlepsze praktyki w dziedzinie informacji i technologii genomowych, dostarczanie i wykorzystanie informacji i technologii z dziedziny genomiki” w ramach europejskiej sieci ds. genomiki w zdrowiu publicznym (PHGEN) (15) oraz ułatwień dla bieżących inicjatyw Unii Europejskiej, takich jak opracowanie stanowiska w sprawie znaczenia genomiki dla zdrowia publicznego w przypadku chorób nowotworowych, planowane w ramach wspólnego działania na rzecz kompleksowego zwalczania chorób nowotworowych, przy wsparciu grup ekspertów Komisji w dziedzinie zwalczania chorób nowotworowych oraz chorób rzadkich;

33.

UWZGLĘDNIAŁY medycynę spersonalizowaną w szerszym kontekście przyszłych ram stałej współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa pacjentów i jakości opieki w Unii Europejskiej, o które Rada zwróciła się w konkluzjach w sprawie bezpieczeństwa pacjentów i jakości opieki z dnia 1 grudnia 2014 r.;

34.

KONTYNUOWAŁY prace grupy ekspertów ds. bezpiecznego i terminowego dostępu pacjentów do leków (STAMP), która analizuje kwestie związane z wdrażaniem prawa farmaceutycznego Unii Europejskiej, mając na celu znalezienie sposobów maksymalizacji skutecznego stosowania dostępnych unijnych narzędzi regulacyjnych i dalszej poprawy bezpiecznego i terminowego dostępu pacjentów do leków, w tym do innowacyjnych produktów leczniczych; kontynuowały w ramach grupy ekspertów STAMP monitorowanie postępów pilotażowego projektu dotyczącego ścieżek adaptacyjnych podjętego przez Europejską Agencję Leków oraz sprawdzenie jego potencjału w zakresie umożliwiania szybszego wydawania zezwolenia na zastosowanie leku w ściśle określonej populacji pacjentów o dużych potrzebach medycznych.

ZWRACA SIĘ DO KOMISJI, BY:

35.

PRZEANALIZOWAŁA w oparciu o badanie w ramach trzeciego programu w dziedzinie zdrowia (2014–2020), w jaki sposób wykorzystać potencjał stosowanych w medycynie spersonalizowanej dużych zbiorów danych, aby wspomagać innowacyjne, wydajne i stabilne systemy opieki zdrowotnej, przestrzegając prawa do ochrony danych osobowych. Badanie to powinno także uwzględniać aspekty etyczne, prawne i społeczne;

36.

UŁATWIAŁA współpracę i PROPAGOWAŁA wymianę najlepszych praktyk w dziedzinie kształcenia, szkolenia i ustawicznego rozwoju zawodowego pracowników służby zdrowia w dziedzinie medycyny spersonalizowanej;

37.

PROPAGOWAŁA możliwości oferowane przez europejskie sieci referencyjne w ramach dyrektywy w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej, w celu ułatwienia realizacji międzynarodowych badań międzysektorowych, w tym – w stosownych przypadkach – badań nad medycyną spersonalizowaną dla pacjentów cierpiących na choroby rzadkie lub mało rozpowszechnione lub na choroby złożone;

38.

NADAL propagowała istotny wkład na rzecz medycyny spersonalizowanej pochodzący z badań prowadzonych w ramach programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji „Horyzont 2020”, w tym poprzez działania prowadzone w ramach inicjatywy w zakresie leków innowacyjnych (IMI), aby przyspieszyć opracowywanie skuteczniejszych narzędzi profilaktycznych i diagnostycznych, a także lepszych i bezpieczniejszych leków dla pacjentów.

(1) http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2006:146:0001:0003:EN:PDF.

(2) Dz.U. C 202 z 8.7.2011, s. 7.

(3) Dz.U. L 18 z 22.1.2000, s. 1.

(4) Dz.U. C 376 z 21.12.2013, s. 3.

(5) Dz.U. C 217 z 10.7.2014, s. 2.

(6) Dz.U. C 438 z 6.12.2014, s. 12.

(7) 9869/15 (Innowacje dla dobra pacjentów: dalsze działania w następstwie konkluzji Rady).

11039/1/15 REV 1 (Wyniki prac Grupy Roboczej Wysokiego Szczebla ds. Zdrowia Publicznego z dnia 15 lipca 2015 r.).

(8) Dokument roboczy służb Komisji Europejskiej, październik 2013.

(9) http://www.who.int/medicines/areas/priority_medicines/MasterDocJune28_FINAL_Web.pdf

(10) http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=uriserv:i23022

Na przykład projekt PerMed (www.permed2020.eu).

(11) http://ec.europa.eu/research/participants/data/ref/h2020/legal_basis/fp/h2020-eu-establact_en.pdf

(12) http://www.imi.europa.eu/

(13) http://ec.europa.eu/health/technology_assessment/docs/2014_strategy_eucooperation_hta_en.pdf

(14) http://ec.europa.eu/digital-agenda/en/connecting-europe-facility

(15) http://www.phgen.eu/typo3/fileadmin/downloads/QA_Report.pdf

17.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 421/6

Konkluzje Rady w sprawie wniosków na przyszłość w dziedzinie zdrowia publicznego po epidemii eboli w Afryce Zachodniej – Bezpieczeństwo zdrowia w Unii Europejskiej

(2015/C 421/04)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ

PRZYPOMINA, że zgodnie z art. 168 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przy określaniu i urzeczywistnianiu wszystkich polityk i działań Unii zapewnia się wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego; że działanie Unii, które uzupełnia polityki krajowe, nakierowane jest na poprawę zdrowia publicznego, zapobieganie chorobom i dolegliwościom ludzkim oraz usuwanie źródeł zagrożeń dla zdrowia fizycznego i psychicznego. Działanie to obejmuje zwalczanie epidemii, poprzez wspieranie badań nad ich przyczynami, sposobami ich rozprzestrzeniania się oraz zapobiegania im, jak również informacji i edukacji zdrowotnej, a także monitorowanie poważnych transgranicznych zagrożeń dla zdrowia, wczesne ostrzeganie w przypadku takich zagrożeń oraz ich zwalczanie. Państwa członkowskie, w powiązaniu z Komisją, koordynują między sobą własne polityki i programy w tych dziedzinach;

Z niepokojem ODNOTOWUJE, że epidemia gorączki krwotocznej Ebola w Afryce Zachodniej okazała się największą odnotowaną epidemią tej choroby: od marca 2014 r. zgłoszono ponad 28 000 potwierdzonych, prawdopodobnych i podejrzewanych przypadków zakażenia oraz ponad 11 000 przypadków śmiertelnych (1), z czego ok. 500 przypadków dotyczyło pracowników opieki zdrowotnej; a także, że od momentu wybuchu tej epidemii w grudniu 2013 r. przekształciła się ona w kryzys w dziedzinie zdrowia publicznego, kryzys humanitarny i społeczno-gospodarczy o bezprecedensowym wpływie na rodziny i społeczności w krajach nim dotkniętych;

PRZYWOŁUJE Międzynarodowe przepisy zdrowotne (2005) (2) (IHR) przyjęte na 58. sesji Światowego Zgromadzenia Zdrowia w dniu 23 maja 2005 r., które wzmocniły koordynację wśród Państw Stron IHR, jeśli chodzi o gotowość i reagowanie na sytuacje nadzwyczajne w dziedzinie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym;

ODNOTOWUJE reakcje na epidemię eboli ze strony państw członkowskich, Komisji Europejskiej, Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zdrowia, Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) oraz Światowej Organizacji Zdrowia (WHO);

Z ZADOWOLENIEM ODNOTOWUJE szeroki odzew państw dotkniętych epidemią eboli oraz godnej podziwu pracy organizacji społeczeństwa obywatelskiego i organizacji pozarządowych;

PRZYPOMINA, że poprawa bezpieczeństwa zdrowia obywateli była jednym z głównych celów drugiego unijnego programu działań w dziedzinie zdrowia na lata 2008–2013 (3) i odnotowuje, że w trzecim programie działań Unii w dziedzinie zdrowia na lata 2014–2020 (4) jako nadrzędny cel zapisano „ochronę obywateli Unii przed poważnymi transgranicznymi zagrożeniami zdrowotnymi”;

PRZYPOMINA, że w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE (5) ustanowiono zasady dotyczące nadzoru epidemiologicznego, monitorowania poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia, wczesnego ostrzegania o nich i ich zwalczania, w tym planowania gotowości i reagowania związanego z tymi działaniami, aby skoordynować i uzupełnić polityki krajowe; oraz UZNAJE, że na podstawie tej decyzji Unia może zająć się epidemią eboli pod kątem zdrowia publicznego, a jednocześnie zwiększać interoperacyjność swoich zdolności w zakresie gotowości i reagowania; jak również, że decyzja ta zapewnia solidne ramy służące przezwyciężaniu przyszłych kryzysów w dziedzinie zdrowia publicznego podobnych do epidemii eboli;

Z APROBATĄ ODNOTOWUJE, że dzięki współpracy między WHO, służbami Komisji, państwami członkowskimi i Komitetem ds. Bezpieczeństwa Zdrowia wdrożono ewakuację medyczną pacjentów zarażonych ebolą do Europy;

PODKREŚLA, jak ważne jest zapewnienie koordynacji badań w zakresie gotowości na szczeblu europejskim i ogólnoświatowym oraz jak duże znaczenie mają działania podejmowane przez stosowne sieci;

10.

PODKREŚLA ważną rolę, jaką ustanowiony decyzją nr 1082/2013/UE Komitet ds. Bezpieczeństwa Zdrowia pełni we wspieraniu wymiany informacji między państwami członkowskimi i Komisją, a także w ułatwianiu koordynacji działań dotyczących planowania gotowości i reagowania na epidemię oraz dotyczących komunikacji w zakresie ryzyka i sytuacji kryzysowych;

11.

Z APROBATĄ ODNOTOWUJE, że UE i jej państwa członkowskie zainwestowały 2 mld EUR, by uporać się z kryzysem związanym z ebolą (6) oraz by zapewnić lepsze przygotowanie do przezwyciężenia ewentualnych epidemii w przyszłości;

12.

PRZYPOMINA, że w ramach programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020) – „Horyzont 2020” (7) UE przeznaczyła 140 mln EUR na badania nad chorobami zakaźnymi, takimi jak ebola;

13.

PRZYWOŁUJE konkluzje Rady z dnia 30 kwietnia 2009 r. w sprawie zakażenia wirusem grypy typu A/H1N1 (8), a także konkluzje Rady z dnia 12 października 2009 r. w sprawie pandemii (H1N1) 2009 – podejście strategiczne (9) oraz konkluzje Rady z dnia 13 września 2010 r. w sprawie wniosków na przyszłość po pandemii grypy A/H1N1 – bezpieczeństwo zdrowia w Unii Europejskiej (10), w których wzywa się państwa członkowskie do dalszego prowadzenia i rozszerzania współpracy w zakresie przygotowywania, monitorowania, wczesnego ostrzegania i skoordynowanego reagowania na wszystkie kwestie dotyczące sytuacji nadzwyczajnych w zakresie zdrowia publicznego;

14.

POPIERA stałe wysiłki na rzecz zreformowania zdolności WHO w zakresie gotowości i reagowania, zgodnie z zaleceniami zawartymi w rezolucji EBSS3.R1 pt. „Ebola: zakończenie obecnej epidemii, wzmocnienie gotowości na całym świecie oraz zapewnienie zdolności WHO w zakresie gotowości i reagowania na przyszłe epidemie i sytuacje kryzysowe na wielką skalę mające konsekwencje dla zdrowia publicznego”, przyjętej w dniu 25 stycznia 2015 r. (11); popiera też działania realizowane w następstwie sprawozdania końcowego panelu ds. oceny śródokresowej w kontekście eboli opublikowanego w dniu 7 lipca 2015 r. (12);

15.

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 18 września 2014 r. w sprawie reakcji UE na wybuch epidemii gorączki krwotocznej Ebola (13), a także opracowane z inicjatywy PE sprawozdanie z dnia 27 października 2015 r. w sprawie kryzysu spowodowanego wirusem Ebola: wniosków na przyszłość oraz sposobów wzmocnienia systemów opieki zdrowotnej w krajach rozwijających się w celu zapobieżenia przyszłym sytuacjom kryzysowym (14);

16.

PRZYPOMINA o posiedzeniu wysokiego szczebla w sprawie eboli, które miało miejsce w dniu 16 października 2014 r. w Brukseli, współorganizowanym przez Komisję i włoską prezydencję w Radzie Unii Europejskiej; podczas tego posiedzenia ministrowie zdrowia państw członkowskich UE i państw należących do EOG potwierdzili wspólne wysiłki na rzecz wzmocnienia gotowości i działań w zakresie reagowania w celu zwalczania eboli;

17.

PRZYPOMINA o zorganizowanej przez Unię Europejską w dniu 3 marca 2015 r. w Brukseli konferencji wysokiego szczebla w sprawie eboli – „Od sytuacji nadzwyczajnej do odbudowy” (15), która miała na celu podtrzymanie mobilizacji na szczeblu międzynarodowym i zaplanowanie kolejnych działań w walce z obecną epidemią i ogólnie z wirusem Ebola;

18.

ODNOTOWUJE dyskusje na temat wniosków na przyszłość po epidemii eboli prowadzone na różnych forach międzynarodowych od jej pojawienia się, a w szczególności dokument ministrów zdrowia państw Grupy G-7 „Wnioski na przyszłość po epidemii eboli” przyjęty w dniach 8–9 października 2015 r. (16), w którym podkreślono potrzebę lepszego zarządzania na szczeblu globalnym kryzysami w zakresie zdrowia publicznego i zaapelowano o pogłębienie współpracy z myślą o rozwijaniu i utrzymywaniu kluczowych zdolności do celów wdrażania Międzynarodowych przepisów zdrowotnych;

19.

Z ZADOWOLENIEM ODNOTOWUJE konferencję pt. „Wnioski na przyszłość w zakresie zdrowia publicznego po epidemii eboli w Afryce Zachodniej”, współorganizowaną przez Komisję i luksemburską prezydencję w Radzie Unii Europejskiej w Luksemburgu w dniach 12 i 14 października 2015 r. (17), podczas której podkreślono potrzebę poprawy współpracy międzysektorowej i zwiększenia bezpieczeństwa zdrowia w Unii Europejskiej, tak by zwiększyć i utrzymać zdolności państw członkowskich w dziedzinie reagowania i gotowości w przypadku wybuchu epidemii w przyszłości;

20.

PRZYZNAJE, że chociaż planowanie gotowości i reagowania, a także wdrażanie odnośnych działań leżą głównie w kompetencjach krajowych, o których decydują państwa członkowskie, konieczna jest lepsza współpraca mająca na celu koordynowanie, w stosownych przypadkach, środków krajowych na szczeblu UE, zapewniając spójność z działaniami w zakresie zarządzania kryzysami dotyczącymi zdrowia publicznego na szczeblu międzynarodowym, w szczególności z WHO, oraz zgodnie z decyzją nr 1082/2013/UE w sprawie poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia.

WZYWA PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE DO:

21.

UTRZYMYWANIA stosownych zdolności podczas sytuacji nadzwyczajnych i pomiędzy nimi, aby zwiększyć gotowość poszczególnych państw i wzmocnić ich działania w zakresie reagowania, poprawić koordynację działań na szczeblu międzynarodowym oraz zapewnić lepsze wdrażanie wniosków z poprzednich zdarzeń.

ZWRACA SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH I KOMISJI, BY:

22.

OKREŚLIŁY, OCENIŁY i w stosownych przypadkach KONTYNUOWAŁY, z pełnym poszanowaniem kompetencji państw członkowskich, dyskusje dotyczące następujących kwestii na szczeblu UE, w szczególności w ramach Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zdrowia na podstawie stosownych przepisów decyzji nr 1082/2013/UE i z uwzględnieniem odnośnych prac na szczeblu międzynarodowym:

a)	poprawy koordynacji i współpracy międzysektorowej wewnątrz UE w stanie zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym;

b)	wzmocnienia oceny ryzyka w sytuacji poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia oraz poprawy zarządzania tym ryzykiem;

c)	wymiany dobrych praktyk w dziedzinie profilaktyki i leczenia, w tym ochrony i szkolenia personelu medycznego;

d)	promowania większego uwzględniania odnośnych działań i doświadczeń innych zainteresowanych stron, takich jak organizacje społeczeństwa obywatelskiego i organizacje pozarządowe;

e)	określania zdolności UE w zakresie ewakuacji medycznej w ramach przygotowań do ewentualnych sytuacji nadzwyczajnych w przyszłości;

f)	wzmocnienia badań w zakresie gotowości, zwłaszcza w odniesieniu do metod diagnostycznych, szczepionek i opracowywania produktów terapeutycznych, oraz poprawy koordynacji działań między środowiskiem naukowym w Europie i na świecie;

środków i narzędzi służących dostarczaniu pomocy medycznej i w zakresie zdrowia publicznego (ratunkowych zespołów medycznych i lekarzy specjalistów) jako części europejskiej zdolności reagowania kryzysowego w ramach unijnego mechanizmu ochrony ludności, zgodnie z decyzją nr 1313/2013/UE w sprawie unijnego mechanizmu ochrony ludności (18);

wzmocnienia wiedzy specjalistycznej w dziedzinie zdrowia publicznego i opieki zdrowotnej, jeśli chodzi o zapobieganie rozprzestrzenianiu się poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia oraz kontrolowanie ich, zarządzanie nimi i leczenie związanych z nimi chorób, np. poprzez sieci ekspertów ds. badań przesiewowych i postępowanie z przypadkami klinicznymi, a także ogólnoeuropejskie ćwiczenia symulacyjne służące sprawdzeniu koordynacji działań międzysektorowych;

i)	poprawy spójności przekazywanych przez państwa członkowskie informacji na temat ryzyka i sytuacji kryzysowych, poprzez wzajemne konsultacje służące koordynacji działań, za pośrednictwem Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zdrowia i jego sieci pełnomocników ds. komunikacji;

spójnego wdrażania kluczowych zdolności – pod kierunkiem WHO, na szczeblu UE i ogólnoświatowym, zgodnie z wymogami przewidzianymi w IHR – z myślą o budowie i wzmocnieniu odporności systemów zdrowotnych oraz propagowaniu konieczności zapewnienia wysokiej jakości nadzoru i infrastruktury oraz wymiany informacji;

k)	zwiększenia zdolności UE w zakresie planowania gotowości i reagowania jako w ramach zwiększonego globalnego bezpieczeństwa zdrowia.

ZWRACA SIĘ DO KOMISJI, BY:

23.

OKREŚLIŁA możliwości usprawnienia mechanizmów koordynacji w odniesieniu do przyszłych zdarzeń, tak by rozszerzyć ich zakres na różne obszary polityki.

(1) http://apps.who.int/ebola/ebola-situation-reports

(2) http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/43883/1/9789241580410_eng.pdf

(3) Decyzja nr 1350/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. ustanawiająca drugi wspólnotowy program działań w dziedzinie zdrowia na lata 2008–2013 (Dz.U. L 301 z 20.11.2007, s. 3).

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 282/2014 z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie ustanowienia Trzeciego Programu działań Unii w dziedzinie zdrowia (2014–2020) (Dz.U. L 86 z 21.3.2014, s. 1).

(5) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE z dnia 22 października 2013 r. w sprawie poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia oraz uchylająca decyzję nr 2119/98/WE (Dz.U. L 293 z 5.11.2013, s. 1).

(6) http://europa.eu/rapid/press-release_MEMO-15-5339_en.htm

(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1291/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające „Horyzont 2020” – program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020) oraz uchylające decyzję nr 1982/2006/WE (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 104).

(8) 9392/09.

(9) 13635/09.

(10) 12665/10.

(11) http://apps.who.int/gb/ebwha/pdf_files/EBSS3/EBSS3_R1-en.pdf?ua=1&ua=1

(12) http://who.int/csr/resources/publications/ebola/report-by-panel.pdf?ua=1

(13) 2014/2842(RSP), http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2014-0026+0+DOC+XML+V0//PL

(14) 2014/2204(INI), http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+REPORT+A8-2015-0281+0+DOC+XML+V0//PL

(15) http://europa.eu/rapid/press-release_IP-15-4521_en.htm

(16) http://www.bmg.bund.de/fileadmin/dateien/Downloads/G/G7-Ges.Minister_2015/G7_Health_Ministers_Declaration_AMR_and_EBOLA.pdf

(17) Sprawozdanie z konferencji, http://ec.europa.eu/health/preparedness_response/events/ev_20151012_en.htm#c.

(18) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 924.

17.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 421/11

Dni ustawowo wolne od pracy w 2016 r.: państwa EOG/EFTA oraz instytucje EOG

(2015/C 421/07)

	Islandia	Liechtenstein	Norwegia	Urząd Nadzoru EFTA	Trybunał EFTA
1 stycznia	X	X	X	X	X
6 stycznia		X
2 lutego		X
8 lutego					X
9 lutego		X
24 marca	X		X	X	X
25 marca	X	X	X	X	X
28 marca	X	X	X	X	X
21 kwietnia	X
5 maja	X	X	X	X	X
6 maja				X	X
16 maja	X	X	X	X	X
17 maja			X
26 maja		X
17 czerwca	X
23 czerwca					X
24 czerwca					X
1 sierpnia	X
15 sierpnia		X		X	X
29 sierpnia					X
8 września		X
1 listopada		X		X	X
2 listopada					X
8 grudnia		X
23 grudnia				X
26 grudnia	X	X	X	X	X
27 grudnia				X	X
28 grudnia				X	X
29 grudnia				X	X
30 grudnia				X	X

Dni ustawowo wolne od pracy wypadające w sobotę lub w niedzielę nie zostały wymienione.

17.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 421/13

Zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych tlenków manganu pochodzących z Brazylii, Gruzji, Indii i Meksyku

(2015/C 421/08)

Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała skargę złożoną zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), zawierającą zarzut istnienia dumpingu w przywozie niektórych tlenków manganu pochodzących z Brazylii, Gruzji, Indii i Meksyku, który powoduje istotną szkodę dla przemysłu unijnego.

1. Skarga

Skarga została złożona w dniu 20 listopada 2015 r. przez Erachem Comilog SPRL („skarżący”), jedynego producenta niektórych tlenków manganu w Unii, reprezentującego tym samym 100 % ogólnej unijnej produkcji niektórych tlenków manganu.

2. Produkt objęty dochodzeniem

Niniejsze dochodzenie dotyczy tlenków manganu (wzór chemiczny: MnO) o czystości 50 % masy netto manganu lub większej, ale mniejszej niż 77 % („produkt objęty dochodzeniem”).

3. Zarzut dumpingu

Produktem, którego dotyczy zarzut dumpingu, jest produkt objęty dochodzeniem, pochodzący z Brazylii, Gruzji, Indii i Meksyku („państwa, których dotyczy postępowanie”), obecnie objęty kodami CN ex 2820 90 90 i ex 2602 00 00. Powyższe kody CN podane są jedynie w celach informacyjnych.

Z uwagi na brak wiarygodnych danych na temat cen krajowych w Brazylii i w Indiach zarzut dumpingu jest oparty na porównaniu wartości normalnej skonstruowanej (koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne – SG&A – oraz zysk) z ceną eksportową (na poziomie ex-works) produktu objętego dochodzeniem sprzedawanego na wywóz do Unii.

Zarzut dumpingu z Meksyku jest oparty na porównaniu ceny krajowej z ceną eksportową (na poziomie ex-works) produktu objętego dochodzeniem sprzedawanego na wywóz do Unii.

Zarzut dumpingu z Gruzji jest oparty na porównaniu ceny w Stanach Zjednoczonych Ameryki i konstruowanej wartości normalnej (koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne – SG&A – oraz zysk) w Gruzji. Zarzut dumpingu jest oparty na porównaniu ustalonej w ten sposób wartości normalnej z ceną eksportową (na poziomie ex-works) produktu objętego dochodzeniem sprzedawanego na wywóz do Unii.

Obliczone na tej podstawie marginesy dumpingu są znaczne w odniesieniu do wszystkich państw, których dotyczy postępowanie.

4. Zarzut spowodowania szkody i związek przyczynowy

Skarżący przedstawił dowody na to, że przywóz produktu objętego dochodzeniem z państw, których dotyczy postępowanie, wzrósł w ujęciu bezwzględnym lub wzrósł jego udział w rynku.

Dowody prima facie przedstawione przez skarżącego wskazują, że ilość oraz ceny przywożonego produktu objętego dochodzeniem mają, oprócz innych skutków, negatywny wpływ na ilości sprzedawane przez przemysł unijny, jego poziom cen oraz jego udział w rynku, co wywiera znaczący niekorzystny wpływ na ogólne wyniki i sytuację finansową przemysłu unijnego.

5. Procedura

Po poinformowaniu państw członkowskich i ustaleniu, że skarga została złożona przez przemysł unijny lub w jego imieniu oraz że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie postępowania, Komisja niniejszym wszczyna dochodzenie zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego.

W dochodzeniu zostanie ustalone, czy produkt objęty dochodzeniem pochodzący z państw, których dotyczy postępowanie, jest sprzedawany po cenach dumpingowych i czy dumping ten spowodował szkodę dla przemysłu unijnego. W przypadku ustalenia wspomnianych faktów w dochodzeniu zostanie zbadane, czy wprowadzenie środków leży w interesie Unii.

5.1. Okres objęty dochodzeniem i okres badany

Dochodzenie dotyczące dumpingu i szkody obejmie okres od dnia 1 października 2014 r. do dnia 30 września 2015 r. („okres objęty dochodzeniem”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody obejmie okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

5.2. Procedura dotycząca stwierdzenia dumpingu

Wzywa się producentów eksportujących (2) produktu objętego dochodzeniem z państw, których dotyczy postępowanie, do udziału w dochodzeniu Komisji.

5.2.1. Dochodzenie dotyczące producentów eksportujących

5.2.1.1. Procedura wyboru producentów eksportujących, którzy zostaną objęci dochodzeniem w Indiach

a) Kontrola wyrywkowa

Ze względu na potencjalnie dużą liczbę producentów eksportujących z Indii uczestniczących w postępowaniu oraz w celu zakończenia dochodzenia w terminie określonym prawem Komisja może objąć dochodzeniem tylko rozsądnie ograniczoną liczbę producentów eksportujących, wybierając próbę (proces ten zwany jest także „kontrolą wyrywkową”). Kontrola wyrywkowa zostanie przeprowadzona zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszyscy producenci eksportujący lub przedstawiciele działający w ich imieniu są niniejszym proszeni o zgłoszenie się do Komisji. Strony mają 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej, aby zgłosić się i dostarczyć Komisji informacje na temat ich przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstw określone w załączniku I do niniejszego zawiadomienia.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla doboru próby producentów eksportujących Komisja skontaktuje się też z władzami Indii, a ponadto może skontaktować się z wszelkimi znanymi jej zrzeszeniami producentów eksportujących.

Inne istotne informacje dotyczące doboru próby, poza informacjami, do których przedłożenia wzywa się powyżej, muszą zostać zgłoszone przez zainteresowane strony w terminie 21 dni od dnia opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

W przypadku konieczności kontroli wyrywkowej dobór próby producentów eksportujących może opierać się na kryterium największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą można właściwie zbadać w dostępnym czasie. Komisja powiadomi o przedsiębiorstwach wybranych do próby wszystkich znanych producentów eksportujących, władze Indii oraz zrzeszenia producentów eksportujących, w stosownych przypadkach za pośrednictwem władz Indii.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących Komisja prześle kwestionariusze do producentów eksportujących wybranych do próby, do wszystkich znanych zrzeszeń producentów eksportujących oraz do władz Indii.

Wszyscy producenci eksportujący wybrani do próby będą musieli przedłożyć uzupełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty powiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej.

Bez uszczerbku dla możliwego zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego, przedsiębiorstwa, które zgodziły się na ewentualne włączenie ich do próby, lecz nie zostały do niej wybrane, zostaną uznane za współpracujące („nieobjęci próbą współpracujący producenci eksportujący”). Bez uszczerbku dla poniższej sekcji b), cła antydumpingowe, które mogą być zastosowane do przywozu pochodzącego od nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących, nie przekroczą średniego ważonego marginesu dumpingu ustalonego dla producentów eksportujących objętych próbą (3).

b) Indywidualny margines dumpingu dla przedsiębiorstw niewłączonych do próby

Nieobjęci próbą współpracujący producenci eksportujący mogą wystąpić z wnioskiem, zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, o ustalenie przez Komisję ich indywidualnych marginesów dumpingu („indywidualny margines dumpingu”). Producenci eksportujący, którzy chcą wystąpić z wnioskiem o indywidualny margines dumpingu, muszą zwrócić się z prośbą o przesłanie kwestionariusza i zwrócić należycie wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty zawiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej. Komisja zbada, czy można im przyznać indywidualną stawkę cła zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

Producenci eksportujący wnioskujący o indywidualny margines dumpingu powinni mieć jednak świadomość, że Komisja może mimo wszystko podjąć decyzję o nieustalaniu dla nich indywidualnego marginesu dumpingu, jeżeli, na przykład, liczba producentów eksportujących będzie tak duża, że ustalenie takie byłoby nadmiernie uciążliwe i uniemożliwiałoby zakończenie dochodzenia na czas.

5.2.1.2. Procedura dotycząca producentów eksportujących, którzy zostaną objęci dochodzeniem w Brazylii, Gruzji i Meksyku

Wszystkich producentów eksportujących oraz zrzeszenia producentów eksportujących w Brazylii, Gruzji i Meksyku wzywa się do nawiązania kontaktu z Komisją, najlepiej za pośrednictwem poczty elektronicznej, w celu zgłoszenia się oraz zwrócenia się z prośbą o przesłanie kwestionariusza, w jak najkrótszym terminie, lecz nie później niż 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej. W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących Komisja prześle kwestionariusze do znanych producentów eksportujących w Brazylii, Gruzji i Meksyku, do wszelkich znanych zrzeszeń producentów eksportujących oraz do władz tych państw.

Producenci eksportujący oraz w stosownych przypadkach zrzeszenia producentów eksportujących muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

5.2.2. Dodatkowa procedura dotycząca producentów eksportujących w Gruzji

5.2.2.1. Wybór państwa trzeciego o gospodarce rynkowej

Z zastrzeżeniem przepisów poniższej sekcji 5.2.2.2, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego i bez uszczerbku dla odpowiednich postanowień układu o stowarzyszeniu podpisanego przez UE i Gruzję w dniu 27 czerwca 2014 r., tymczasowo stosowanego od dnia 1 września 2014 r. (zwanego dalej „pogłębioną i kompleksową umową o wolnym handlu”), wartość normalna zostanie ustalona na podstawie ceny lub wartości konstruowanej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej. Komisja wybiera w tym celu odpowiednie państwo trzecie o gospodarce rynkowej. Skarżący zaproponował wybór Stanów Zjednoczonych Ameryki jako państwa analogicznego, jednak na podstawie art. 2 ust. 7 lit. a) można rozważyć wybór Brazylii, Indii lub Meksyku. Według informacji, którymi dysponuje Komisja, nie ma innych dostawców do Unii z państw trzecich o gospodarce rynkowej. W celu dokonania ostatecznego wyboru państwa trzeciego o gospodarce rynkowej Komisja zbada, czy w innych państwach trzecich o gospodarce rynkowej istotnie odbywa się produkcja i sprzedaż produktu objętego dochodzeniem. Zainteresowane strony są niniejszym proszone o wypowiedzenie się na temat wyboru państwa analogicznego w terminie 10 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

5.2.2.2. Traktowanie producentów eksportujących w Gruzji

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i bez uszczerbku odpowiednich postanowień pogłębionej i kompleksowej umowy o wolnym handlu indywidualni producenci eksportujący w państwie objętym postępowaniem, którzy uważają, że w odniesieniu do prowadzonej przez nich produkcji i sprzedaży produktu objętego dochodzeniem przeważają warunki gospodarki rynkowej, mogą przedstawić właściwie uzasadniony wniosek o traktowanie na zasadach rynkowych („wniosek o MET”). MET zostanie przyznane, jeżeli z oceny wniosku o MET wynika, że spełnione są kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego (4). Margines dumpingu producentów eksportujących, którym zostanie przyznane traktowanie na zasadach rynkowych, zostanie obliczony, w możliwym zakresie i bez uszczerbku dla wykorzystania dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, przy użyciu wartości normalnej tych producentów oraz ich cen eksportowych zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego.

Komisja prześle formularze wniosku o MET wszystkim znanym producentom eksportującym w Gruzji, wszystkim znanym zrzeszeniom producentów eksportujących oraz władzom Gruzji. Producenci eksportujący, którzy mają zamiar wystąpić o MET, muszą zgłosić się do Komisji po formularz wniosku o MET nie później niż 10 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Wszyscy producenci eksportujący występujący o MET muszą złożyć wypełniony wniosek o MET w terminie 21 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

5.2.3. Dochodzenie dotyczące importerów niepowiązanych (5) (6)

Importerów niepowiązanych, przywożących produkt objęty dochodzeniem z państw, których dotyczy postępowanie, do Unii, wzywa się do udziału w niniejszym dochodzeniu.

Ze względu na potencjalnie dużą liczbę importerów niepowiązanych uczestniczących w postępowaniu oraz w celu zakończenia dochodzenia w terminie określonym prawem Komisja może objąć dochodzeniem tylko rozsądnie ograniczoną liczbę importerów niepowiązanych, wybierając próbę (proces ten zwany jest także „kontrolą wyrywkową”). Kontrola wyrywkowa zostanie przeprowadzona zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszyscy importerzy niepowiązani lub przedstawiciele działający w ich imieniu są niniejszym proszeni o zgłoszenie się do Komisji. Strony mają 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej, aby zgłosić się i dostarczyć Komisji informacje na temat ich przedsiębiorstw określone w załączniku II do niniejszego zawiadomienia.

W celu otrzymania informacji uznanych za niezbędne dla doboru próby importerów niepowiązanych Komisja może ponadto skontaktować się z wszystkimi znanymi zrzeszeniami importerów.

W przypadku konieczności kontroli wyrywkowej dobór próby importerów może opierać się na kryterium największej reprezentatywnej wielkości sprzedaży w Unii produktu objętego dochodzeniem, którą to sprzedaż można właściwie zbadać w dostępnym czasie. Komisja powiadomi o przedsiębiorstwach wybranych do próby wszystkich znanych importerów niepowiązanych i zrzeszenia importerów.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do importerów niepowiązanych włączonych do próby oraz do wszelkich znanych zrzeszeń importerów. Strony muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty zawiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej.

5.3. Procedura dotycząca ustalenia szkody i dochodzenie dotyczące producentów unijnych

Ustalenie szkody odbywa się na podstawie zebranych dowodów, po dokonaniu obiektywnej oceny wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych i jego wpływu na ceny na rynku Unii oraz wpływu tego przywozu na przemysł unijny. W celu ustalenia, czy przemysł unijny doznał istotnej szkody, wzywa się producentów unijnych produktu objętego dochodzeniem do udziału w dochodzeniu Komisji

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia w odniesieniu do producentów unijnych Komisja prześle kwestionariusze do znanych producentów unijnych, a mianowicie do przedsiębiorstwa Erachem Comilog S.P.R.L, oraz w odpowiednim przypadku do wszelkich znanych zrzeszeń producentów unijnych.

Wspomniany producent unijny oraz zrzeszenia producentów unijnych muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

Producentów unijnych oraz zrzeszenia producentów unijnych, których nie wymieniono powyżej, wzywa się do nawiązania kontaktu z Komisją, najlepiej za pośrednictwem poczty elektronicznej, w celu zgłoszenia się oraz zwrócenia się z prośbą o przesłanie kwestionariusza, w jak najkrótszym terminie, lecz nie później niż 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

5.4. Procedura oceny interesu Unii

W przypadku stwierdzenia dumpingu i ustalenia, że spowodował on szkodę, na podstawie art. 21 rozporządzenia podstawowego zostanie podjęta decyzja o tym, czy wprowadzenie środków antydumpingowych nie byłoby sprzeczne z interesem Unii. Komisja uwzględni w szczególności aspekty niniejszego dochodzenia dotyczące konkurencji. Zainteresowane strony wzywa się do przedstawienia odpowiednich uwag w tej sprawie.

Producenci unijni, importerzy i reprezentujące ich zrzeszenia, użytkownicy i reprezentujące ich zrzeszenia oraz reprezentatywne organizacje konsumenckie są proszeni o zgłoszenie się do Komisji w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej. Aby wziąć udział w dochodzeniu, reprezentatywne organizacje konsumenckie muszą udowodnić, w tym samym terminie, istnienie obiektywnego związku pomiędzy swoją działalnością a produktem objętym dochodzeniem.

Strony, które zgłosiły się w powyższym terminie, mogą przekazać Komisji informacje dotyczące interesu Unii w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej. Informacje mogą być dostarczane w dowolnym formacie lub poprzez wypełnienie opracowanego przez Komisję kwestionariusza. W każdym przypadku informacje przedstawione zgodnie z art. 21 zostaną uwzględnione wyłącznie wtedy, gdy będą poparte udokumentowanymi informacjami w momencie ich przedstawienia.

5.5. Inne oświadczenia pisemne

Z zastrzeżeniem uregulowań zawartych w niniejszym zawiadomieniu wszystkie zainteresowane strony wzywa się niniejszym do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. O ile nie wskazano inaczej, informacje te i dowody je potwierdzające muszą wpłynąć do Komisji w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

5.6. Możliwość przesłuchania przez służby Komisji prowadzące dochodzenie

Wszystkie zainteresowane strony mogą wystąpić o przesłuchanie przez służby Komisji prowadzące dochodzenie. Wszelkie wnioski o przesłuchanie należy sporządzać na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie należy składać w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

5.7. Instrukcje dotyczące składania oświadczeń pisemnych i przesyłania wypełnionych kwestionariuszy oraz korespondencji

Informacje przekazywane Komisji dla celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu muszą być wolne od praw autorskich. Przed przekazaniem Komisji informacji lub danych, które są objęte prawami autorskimi osób trzecich, zainteresowane strony muszą zwrócić się do właściciela praw autorskich o udzielenie specjalnego zezwolenia wyraźnie umożliwiającego: a) wykorzystanie przez Komisję tych informacji i danych dla celów niniejszego postępowania dotyczącego ochrony handlu; oraz b) udostępnienie tych informacji i danych zainteresowanym stronom niniejszego dochodzenia w formie umożliwiającej im wykonywanie ich prawa do obrony.

Wszystkie pisemne zgłoszenia, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym zawiadomieniu, wypełnione kwestionariusze i korespondencję dostarczone przez zainteresowane strony, w odniesieniu do których wnioskuje się o ich traktowanie na zasadzie poufności, należy oznakować „Limited” (7).

Zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zainteresowane strony przedstawiające informacje oznakowane „Limited” powinny przedłożyć ich streszczenia bez klauzuli poufności, oznakowane „For inspection by interested parties”. Streszczenia powinny być wystarczająco szczegółowe, żeby pozwolić na prawidłowe zrozumienie istoty informacji przekazanych z klauzulą poufności. Jeżeli zainteresowana strona przekazująca poufne informacje nie dostarczy ich niepoufnego streszczenia w wymaganym formacie i o wymaganej jakości, takie poufne informacje mogą zostać pominięte.

Zainteresowane strony proszone są o przesłanie wszystkich oświadczeń i wniosków, w tym zeskanowanych pełnomocnictw i poświadczeń, pocztą elektroniczną, z wyjątkiem obszernych odpowiedzi, które należy przekazać na płycie CD-ROM lub DVD osobiście lub listem poleconym. Komunikując się za pośrednictwem poczty elektronicznej, zainteresowane strony wyrażają akceptację zasad dotyczących oświadczeń w formie elektronicznej, które zostały zawarte w dokumencie zatytułowanym „CORRESPONDENCE WITH THE EUROPEAN COMMISSION IN TRADE DEFENCE CASES” („Korespondencja z Komisją Europejską w sprawach dotyczących ochrony handlu”), opublikowanym na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Handlu pod adresem: http://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2011/june/tradoc_148003.pdf. Zainteresowane strony muszą podać swoją nazwę, adres, numer telefonu i aktualny adres poczty elektronicznej, a także upewnić się, że podany adres poczty elektronicznej funkcjonuje jako oficjalny adres przedsiębiorstwa, a pocztę elektroniczną sprawdza się codziennie. Po otrzymaniu danych kontaktowych Komisja będzie kontaktowała się z zainteresowanymi stronami wyłącznie za pomocą poczty elektronicznej, chyba że strony te wyraźne zwrócą się o przesyłanie im przez Komisję wszystkich dokumentów za pomocą innego środka komunikacji, a także z wyjątkiem sytuacji, w której charakter przesyłanego dokumentu wymagać będzie zastosowania listu poleconego. Dodatkowe zasady i informacje dotyczące korespondencji z Komisją, w tym zasady składania oświadczeń za pomocą poczty elektronicznej, zawarto w wyżej wspomnianych instrukcjach dotyczących komunikacji z zainteresowanymi stronami.

Adres Komisji do celów korespondencji:

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: CHAR 04/039

1040 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

E-mail

TRADE-MNO-DUMPING@ec.europa.eu

TRADE-MNO-INJURY@ec.europa.eu

6. Brak współpracy

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania potwierdzających lub zaprzeczających ustaleń tymczasowych lub końcowych, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te mogą zostać pominięte, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów.

Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

Niedostarczenie informacji w formie skomputeryzowanej nie jest traktowane jako odmowa współpracy, pod warunkiem że zainteresowana strona wykaże, że przedstawienie informacji w wymaganej formie wiązałoby się dla niej z nieuzasadnionymi wysokimi kosztami lub byłoby dla niej zbyt dużym obciążeniem. Strona ta powinna niezwłocznie poinformować o tym Komisję.

7. Rzecznik praw stron

Zainteresowane strony mogą wystąpić o interwencję rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Rzecznik praw stron pośredniczy w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji prowadzącymi dochodzenie. Rzecznik praw stron rozpatruje wnioski o dostęp do akt, spory dotyczące poufności dokumentów, wnioski o przedłużenie terminów i wnioski stron trzecich o przesłuchanie. Rzecznik praw stron może zorganizować przesłuchanie indywidualnej zainteresowanej strony i podjąć się mediacji, aby zapewnić pełne wykonanie prawa zainteresowanych stron do obrony.

Wniosek o przesłuchanie z udziałem rzecznika praw stron należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie należy składać w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

Rzecznik praw stron umożliwi także zorganizowanie przesłuchania z udziałem stron, pozwalającego na przedstawienie różnych stanowisk i odpierających je argumentów w kwestiach dotyczących między innymi dumpingu, szkody, związku przyczynowego oraz interesu Unii. Przesłuchanie takie może odbyć się, co do zasady, najpóźniej w końcu czwartego tygodnia następującego po ujawnieniu tymczasowych ustaleń.

Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych DG ds. Handlu dotyczących rzecznika praw stron: http://ec.europa.eu/trade/trade-policy-and-you/contacts/hearing-officer/.

8. Harmonogram dochodzenia

Dochodzenie zostanie zamknięte, zgodnie z art. 6 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, w terminie 15 miesięcy od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia podstawowego środki tymczasowe mogą zostać wprowadzone nie później niż dziewięć miesięcy od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

9. Przetwarzanie danych osobowych

Wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (8).

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

(2) Producentem eksportującym jest każde przedsiębiorstwo w państwach, których dotyczy postępowanie, które to przedsiębiorstwo produkuje i wywozi produkt objęty dochodzeniem na rynek Unii, bezpośrednio lub za pośrednictwem strony trzeciej, w tym każde z powiązanych z nim przedsiębiorstw uczestniczących w produkcji, sprzedaży krajowej lub wywozie produktu objętego dochodzeniem.

(3) Na podstawie art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego pomija się marginesy zerowe i de minimis oraz marginesy ustalone zgodnie z warunkami określonymi w art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(4) Producenci eksportujący muszą w szczególności wykazać, że: (i) decyzje gospodarcze i koszty są odpowiedzią na warunki panujące na rynku i brak jest znacznej ingerencji ze strony państwa; (ii) przedsiębiorstwa posiadają jeden pełny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, która jest niezależnie kontrolowana zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości oraz jest stosowana do wszystkich celów; (iii) nie występują znaczne zniekształcenia przeniesione z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej; (iv) prawo upadłościowe i prawo rzeczowe gwarantują stabilność i pewność prawa, oraz (v) przeliczanie walut odbywa się po kursie rynkowym.

(5) Do próby mogą zostać włączeni tylko importerzy niepowiązani z producentami eksportującymi. Importerzy powiązani z producentami eksportującymi muszą wypełnić załącznik I do kwestionariusza dla tych producentów eksportujących. Zgodnie z art. 143 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 dotyczącego wykonania Wspólnotowego kodeksu celnego osoby uważa się za powiązane tylko wtedy, gdy: a) jedna jest urzędnikiem lub dyrektorem w firmie drugiej osoby; b) są one prawnie uznanymi wspólnikami w działalności gospodarczej; c) jedna jest pracodawcą, a druga pracownikiem; d) dowolna osoba, bezpośrednio lub pośrednio, jest właścicielem co najmniej 5 % akcji lub udziałów z prawem głosu obu osób lub co najmniej tyle takich akcji lub udziałów kontroluje bądź posiada; e) jedna z osób bezpośrednio lub pośrednio kontroluje drugą; f) obie znajdują się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą trzeciej osoby; g) wspólnie kontrolują, bezpośrednio lub pośrednio, trzecią osobę; lub h) są członkami tej samej rodziny. Za członków tej samej rodziny uważa się wyłącznie osoby pozostające ze sobą w którymkolwiek z wymienionych poniżej stosunków: (i) mąż i żona; (ii) rodzice i dzieci; (iii) bracia i siostry (rodzeni lub przyrodni); (iv) dziadkowie i wnuki; (v) wuj lub ciotka i bratanek lub siostrzeniec oraz bratanica lub siostrzenica; (vi) teściowie i zięć lub synowa; (vii) szwagier i szwagierka (Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1). W tym kontekście „osoba” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną.

(6) Dane przekazane przez niepowiązanych importerów mogą być wykorzystane także w związku z innymi aspektami niniejszego dochodzenia niż stwierdzenie dumpingu.

(7) Dokument oznakowany „Limited” jest uważany za dokument poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51) i art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (porozumienie antydumpingowe). Jest on także dokumentem chronionym zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).

(8) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

ZAŁĄCZNIK II

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 421

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 58 17 grudnia 2015

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2015/C 421/01	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.7678 – Equinix/Telecity) ( 1 )	1
2015/C 421/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.7848 – ATP/AXA/Club Quarters/Cleavon) ( 1 )	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ WSPÓLNEJ POLITYKI HANDLOWEJ
	Komisja Europejska
2015/C 421/08	Zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych tlenków manganu pochodzących z Brazylii, Gruzji, Indii i Meksyku	13
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2015/C 421/09	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.7823 – Acciona/Nordex) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	24
2015/C 421/10	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.7880 – Mitsubishi Heavy Industries/UniCarriers Holdings) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	25
2015/C 421/11	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.7887 – Goldman Sachs/Astorg Asset Management/HRA Pharma) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	26

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0933
JPY	Jen	133,18
DKK	Korona duńska	7,4617
GBP	Funt szterling	0,72830
SEK	Korona szwedzka	9,2991
CHF	Frank szwajcarski	1,0824
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	9,5555
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,030
HUF	Forint węgierski	316,41
PLN	Złoty polski	4,3186
RON	Lej rumuński	4,5035
TRY	Lir turecki	3,2416
AUD	Dolar australijski	1,5186
CAD	Dolar kanadyjski	1,5050
HKD	Dolar Hongkongu	8,4732
NZD	Dolar nowozelandzki	1,6196
SGD	Dolar singapurski	1,5407
KRW	Won	1 285,09
ZAR	Rand	16,4708
CNY	Yuan renminbi	7,0726
HRK	Kuna chorwacka	7,6425
IDR	Rupia indonezyjska	15 293,02
MYR	Ringgit malezyjski	4,7045
PHP	Peso filipińskie	51,754
RUB	Rubel rosyjski	76,8689
THB	Bat tajlandzki	39,431
BRL	Real	4,3042
MXN	Peso meksykańskie	18,7228
INR	Rupia indyjska	72,9350

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2015/C 421/03	Konkluzje Rady w sprawie medycyny spersonalizowanej dla pacjentów	2
2015/C 421/04	Konkluzje Rady w sprawie wniosków na przyszłość w dziedzinie zdrowia publicznego po epidemii eboli w Afryce Zachodniej – Bezpieczeństwo zdrowia w Unii Europejskiej	6
	Komisja Europejska
2015/C 421/05	Kursy walutowe euro	9
	Trybunał Obrachunkowy
2015/C 421/06	Sprawozdanie specjalne nr 16/2015 – Zwiększenie bezpieczeństwa dostaw energii poprzez rozwój wewnętrznego rynku energii – konieczność podjęcia dalszych działań	10
	INFORMACJE DOTYCZĄCE EUROPEJSKIEGO OBSZARU GOSPODARCZEGO
	Komisja Europejska
2015/C 421/07	Dni ustawowo wolne od pracy w 2016 r.: państwa EOG/EFTA oraz instytucje EOG	11