		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 381

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 58 16 listopada 2015

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2015/C 381/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2015/C 381/02	Sprawy połączone C-455/13 P, C-457/13 P i C-460/13 P: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 17 września 2015 r. – Confederazione Cooperative Italiane, Cooperativas Agro-alimentarias, Fédération française de la coopération fruitière, légumière et horticole (Felcoop) (C-455/13 P), Komisja Europejska (C-457/13 P), Republika Włoska (C-460/13 P)/Associazione Nazionale degli Industriali delle Conserve Alimentari Vegetali (Anicav) i inni (Odwołanie — Rolnictwo — Wspólna organizacja rynków — Sektor owoców i warzyw — Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 — Artykuł 52 ust. 2a — Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 — Artykuł 50 ust. 3 i art. 60 ust. 7 — Pomoc dla organizacji producentów — Przetworzone owoce i warzywa — Stawki ryczałtowe obejmujące pewne czynności przetwórcze — Kwalifikowalność inwestycji i działań związanych z przetwórstwem owoców i warzyw — Skarga o stwierdzenie nieważności — Dopuszczalność — Bezpośrednie oddziaływanie)	2
2015/C 381/03	Sprawa C-606/13: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammarrätten i Sundsvall – Szwecja) – OKG AB/Skatteverket (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2003/96/WE — Artykuły 4 i 21 — Dyrektywa 2008/118/WE — Dyrektywa 92/12/EWG — Artykuł 3 ust. 1 — Zakres stosowania — Uregulowanie państwa członkowskiego — Pobieranie podatku od mocy cieplnej reaktorów jądrowych)	4
2015/C 381/04	Sprawa C-32/14: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – ERSTE Bank Hungary Zrt/Attila Sugár (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 93/13/EWG — Nieuczciwe warunki w umowach zawieranych między przedsiębiorcą a konsumentem — Umowa pożyczki hipotecznej — Artykuł 7 ust. 1 — Zaprzestanie stosowania nieuczciwych warunków umownych — Stosowne i skuteczne środki — Uznanie długu — Akt notarialny — Nadanie klauzuli wykonalności przez notariusza — Tytuł wykonawczy — Obowiązki notariusza — Badanie z urzędu nieuczciwych warunków umownych — Kontrola sądowa — Zasady równoważności i skuteczności)	4
2015/C 381/05	Sprawa C-201/14: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 1 października 2014 r.(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Cluj – Rumunia) – Smaranda Bara i in./Casa Naţională de Asigurări de Sănătate, Președintele Casei Naționale de Asigurări de Sănătate, Agenţia Naţională de Administrare Fiscală (ANAF) (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 95/46/WE — Przetwarzanie danych osobowych — Artykuły 10 i 11 — Informowanie osób, których dane dotyczą — Artykuł 13 — Wyjątki i ograniczenia — Przekazanie przez organ administracji publicznej państwa członkowskiego podatkowych danych osobowych w celu przetwarzania ich przez inny organ administracji publicznej)	5
2015/C 381/06	Sprawa C-230/14: Wyrok Trybunału (trzecia izba izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria – Węgry) – Weltimmo s.r.o./Nemzeti Adatvédelmi és Információszabadság Hatóság (Odesłanie prejudycjalne — Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych — Dyrektywa 95/46/WE — Artykuł 4 ust. 1 i art. 28 ust. 1, 3 i 6 — Administrator danych formalnie mający siedzibę na terytorium określonego państwa członkowskiego — Naruszenie prawa do ochrony danych osobowych dotyczące osób fizycznych w innym państwie członkowskim — Ustalenie prawa właściwego oraz właściwego organu nadzorczego — Wykonywanie uprawnień organu nadzorczego — Uprawnienie do nakładania sankcji)	6
2015/C 381/07	Sprawa C-276/14: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – Gmina Wrocław/Minister Finansów (Odesłanie prejudycjalne — Podatek od wartości dodanej — Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuł 9 ust. 1 — Artykuł 13 ust. 1 — Podatnicy — Interpretacja określenia samodzielnie — Podmiot gminny — Działalność gospodarcza prowadzona przez gminną jednostkę organizacyjną w charakterze innym niż jako organ władzy publicznej — Możliwość uznania takiej jednostki za podatnika w rozumieniu przepisów dyrektywy 2006/112 — Artykuł 4 ust. 2 TUE i art. 5 ust. 3 TUE)	7
2015/C 381/08	Sprawa C-290/14: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Firenze – Włochy) – postępowanie karne przeciwko Skerdjanowi Celajowi (Odesłanie prejudycjalne — Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości — Dyrektywa 2008/115/WE — Powrót nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich — Decyzja nakazująca powrót zaopatrzona w zakaz wjazdu przez okres trzech lat — Naruszenie zakazu wjazdu — Obywatel państwa trzeciego uprzednio wydalony — Kara pozbawienia wolności w wypadku ponownego bezprawnego wjazdu na terytorium krajowe — Zgodność)	8
2015/C 381/09	Sprawy połączone C-340/14 i C-341/14: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 1 października 2015 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Raad van State – Niderlandy) – R.L. Trijber, działający pod firmą Amstelboats/College van burgemeester en wethouders van Amsterdam (C-340/14), J. Harmsen/Burgemeester van Amsterdam (C-341/14) [Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2006/123/WE — Usługi na rynku wewnętrznym — Żegluga rekreacyjna — Domy publiczne z witryną okienną — Artykuł 2 ust. 2 lit. d) — Zakres stosowania — Wyłączenie — Usługi w dziedzinie transportu — Swoboda przedsiębiorczości — System zezwoleń — Artykuł 10 ust. 2 lit. c) — Warunki udzielenia zezwolenia — Proporcjonalność — Warunek znajomości języka — Artykuł 11 ust. 1 lit. b) — Okres ważności zezwolenia — Ograniczenie liczby dostępnych zezwoleń — Nadrzędny interes publiczny]	8
2015/C 381/10	Sprawa C-357/14 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 1 października 2015 r. – Electrabel SA i Dunamenti Erőmű Zrt/Komisja Europejska (Odwołanie — Pomoc państwa — Pomoc przyznana przez władze węgierskie na rzecz niektórych producentów energii elektrycznej — Umowy zakupu energii elektrycznej zawierane między przedsiębiorstwem publicznym i niektórymi wytwórcami energii — Decyzja uznająca tę pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem i nakazująca jej odzyskanie — Pojęcie strony mogącej wnieść odwołanie do Trybunału — Przystąpienie Węgier do Unii Europejskiej — Data mająca znaczenie dla oceny istnienia pomocy — Pojęcie pomocy państwa — Korzyść — Kryterium inwestora prywatnego — Metodologia obliczania wysokości takiej pomocy)	9
2015/C 381/11	Sprawa C-432/14: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil de prud'hommes de Paris – Francja) – O/Bio Philippe Auguste SARL [Odesłanie prejudycjalne — Polityka społeczna — Zasady równego traktowania i niedyskryminacji ze względu na wiek — Dyrektywa 2000/78/WE — Równe traktowanie w zakresie zatrudnienia i pracy — Artykuł 2 ust. 1 i art. 2 ust. 2 lit. a) — Odmienne traktowanie ze względu na wiek — Porównywalność sytuacji — Wypłata świadczenia pieniężnego z tytułu rozwiązania umowy o pracę na czas określony mającego zrekompensować pracownikowi jego niepewną sytuację zawodową — Wyłączenie osób młodych pracujących podczas ferii szkolnych lub akademickich	10
2015/C 381/12	Sprawa C-452/14: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), Ministero della Salute/Doc Generici srl [Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 267 TFUE — Obowiązek wystąpienia do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym — Zbliżanie ustawodawstw — Leki gotowe — Produkty lecznicze stosowane u ludzi — Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu — Dostosowanie — Opłaty — Rozporządzenie (WE) nr 297/95 — Rozporządzenie (WE) nr 1234/2008 — Zakres stosowania]	11
2015/C 381/13	Sprawa C-250/15: Postanowienie Trybunału (trzecia izba) z dnia 3 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen – Belgia) – Vivium SA/Belgische Staat (Odesłanie prejudycjalne — Kontekst faktyczny i prawny sporu w postępowaniu głównym — Brak dostatecznych wyjaśnień — Oczywista niedopuszczalność)	11
2015/C 381/14	Sprawa C-181/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 3 lutego 2015 r. w sprawie T-708/14 Marpefa/OHIM, wniesione w dniu 22 kwietnia 2015 r. przez Marpefa, S.L.	12
2015/C 381/15	Sprawy połączone C-376/15 P i C-377/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 29 kwietnia 2015 r. w sprawach połączonych T-558/12 i T-559/12 Changshu City Standard Parts Factory i Ningbo Jinding Fastener Co. Ltd/Rada Unii Europejskiej wniesione w dniu 9 lipca 2015 r. przez Changshu City Standard Parts Factory i Ningbo Jinding Fastener Co. Ltd	12
2015/C 381/16	Sprawa C-438/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Taranto (Włochy) w dniu 10 sierpnia 2015 r. – postępowanie karne przeciwko Davide Durante	13
2015/C 381/17	Sprawa C-444/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Veneto (Włochy) w dniu 17 sierpnia 2015 r. – Associazione Italia Nostra Onlus/Comune di Venezia i in.	14
2015/C 381/18	Sprawa C-446/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 18 sierpnia 2015 r. – Signum Alfa Sped Kft./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Kiemelt Adó- és Vám Főigazgatóság	15
2015/C 381/19	Sprawa C-449/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 20 sierpnia 2015 r. – Regione autonoma della Sardegna/Comune di Portoscuso	16
2015/C 381/20	Sprawa C-450/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 24 sierpnia 2015 r. – Autorità Garante della Concorrenza e del mercato/Italsempione – Spedizioni Internazionali SpA	17
2015/C 381/21	Sprawa C-462/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Łotwa) w dniu 31 sierpnia 2015 r. – Verners Pudāns	18
2015/C 381/22	Sprawa C-466/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 3 września 2015 r. – Jean-Michel Adrien, Frédéric Baron, Catherine Blanchin, Marc Bouillaguet, Anne-Sophie Chalhoub, Denis D'Ersu, Laurent Gravière, Vincent Cador, Roland Moustache, Jean-Richard de la Tour, Anne Schneider, Bernard Stamm, Éléonore von Bardeleben/Premier ministre, Ministre des finances et des comptes publics, Ministre de la décentralisation et de la fonction publique	18
2015/C 381/23	Sprawa C-472/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 25 czerwca 2015 r. w sprawie T-305/13, SACE i Sace BT/Komisja, wniesione w dniu 4 września 2015 r. przez Servizi assicurativi del commercio estero SpA (SACE) i przez Sace BT SpA	19
2015/C 381/24	Sprawa C-483/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 11 września 2015 r. – Autorità Garante della Concorrenza e del mercato/Albini & Pitigliani SpA	22
2015/C 381/25	Sprawa C-486/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 2 lipca 2015 r. w sprawach T-425/04 REV i T-444/04 REV, Francja i Orange/Komisja, wniesione w dniu 14 września 2015 r. przez Komisję Europejską	22
2015/C 381/26	Sprawa C-506/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 15 lipca 2015 r. w sprawie T-561/13, Hiszpania/Komisja, wniesione w dniu 23 września 2015 r. przez Królestwo Hiszpanii	24
2015/C 381/27	Sprawa C-510/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 15 lipca 2015 r. w sprawie T-398/10, Fapricela/Komisja, wniesione w dniu 24 września 2015 r. przez Fapricela – Indústria de Trefilaria, SA	25
	Sąd
2015/C 381/28	Sprawa T-89/13: Postanowienie Sądu z dnia 16 października 2015 r. – Calestep/ECHA (REACH — Opłata należna za rejestrację substancji — Obniżka przyznana mikro-, małym i średnim przedsiębiorstwom — Błąd w oświadczeniu dotyczącym rozmiaru przedsiębiorstwa — Decyzja nakładająca opłatę administracyjną — Zalecenie 2003/361/WE — Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej)	27
2015/C 381/29	Sprawa T-520/13: Postanowienie Sądu z dnia 3 września 2015 r. – Philip Morris Benelux/Komisja [Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2011 — Projekt sprawozdania z oceny skutków sporządzony w ramach propozycji przeglądu dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych — Odmowa dostępu — Ujawnienie po wniesieniu skargi — Umorzenie postępowania]	27
2015/C 381/30	Sprawa T-453/14: Postanowienie Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Pannonhalmi Főapátság/Parlament [Skarga o stwierdzenie nieważności — Petycja skierowana do Parlamentu dotycząca własności zamku Lónyay w Rusovcach (Słowacja) — Petycja uznana za niedopuszczalną — Obowiązek uzasadnienia — Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej]	28
2015/C 381/31	Sprawa T-533/14 P: Wyrok Sądu z dnia 25 września 2015 r. – Kolarova/REA [Odwołanie — Służba publiczna — Członek personelu kontraktowego — REA — Uprawnienia delegowane organowi upoważnionemu do zawierania umów o pracę — Delegowanie uprawnień Urzędowi Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych (PMO) — Skarga skierowana przeciwko instytucji delegującej — Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne]	29
2015/C 381/32	Sprawa T-555/14: Postanowienie Sądu z dnia 23 września 2015 r. – Estonia/Komisja (Rybołówstwo — Inwestycje na rzecz statków rybackich dokonane przez Estonię — Decyzja o zawieszeniu płatności okresowych — Cofnięcie decyzji — Umorzenie postępowania)	29
2015/C 381/33	Sprawa T-565/14: Postanowienie Sądu z dnia 17 lipca 2015 r. – EEB/Komisja [Środowisko naturalne — Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 — Decyzja Komisji dotycząca zgłoszenia przez Polskę przejściowego planu krajowego, o którym mowa w art. 32 dyrektywy 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych — Odmowa ponownego wewnętrznego zbadania — Środek o charakterze indywidualnym — Konwencja z Aarhus — Termin do wniesienia skargi — Przekroczenie terminu — Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście pozbawiona podstawy prawnej]	30
2015/C 381/34	Sprawa T-578/14: Postanowienie Sądu z dnia 16 października 2015 r. – VSM Geneesmiddelen/Komisja [Skarga na bezczynność i o stwierdzenie nieważności — Ochrona konsumentów — Oświadczenia zdrowotne dotyczące żywności — Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 — Substancje botaniczne — Termin do wniesienia skargi — Brak interesu prawnego — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność]	31
2015/C 381/35	Sprawa T-585/14: Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2015 r. – Słowenia/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Środki własne Unii Europejskiej — Odpowiedzialność finansowa państw członkowskich — Obowiązek zapłaty na rzecz Komisji kwoty odpowiadającej kwocie utraconych środków własnych — Pismo Komisji — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność)	32
2015/C 381/36	Sprawa T-619/14: Postanowienie Sądu z dnia 16 września 2015 r. – Bionorica/Komisja [Skarga na bezczynność — Ochrona konsumentów — Oświadczenia zdrowotne dotyczące żywności — Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 — Substancje botaniczne — Termin do wniesienia skargi — Brak interesu prawnego — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność]	32
2015/C 381/37	Sprawa T-620/14: Postanowienie Sądu z dnia 16 września 2015 r. – Diapharm/Komisja [Skarga na bezczynność — Ochrona konsumentów — Oświadczenia zdrowotne dotyczące żywności — Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 — Substancje botaniczne — Termin do wniesienia skargi — Brak interesu prawnego — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność]	33
2015/C 381/38	Sprawa T-633/14: Postanowienie Sądu z dnia 9 września 2015 r. – Monster Energy/OHIM (Przedstawienie symbolu pokoju) (Wspólnotowy znak towarowy — Termin do wniesienia skargi — Rozpoczęcie biegu terminu — Doręczenie decyzji izby odwoławczej faksem — Otrzymanie faksu — Przekroczenie terminu — Brak siły wyższej lub nieprzewidywalnych okoliczności — Oczywista niedopuszczalność)	34
2015/C 381/39	Sprawa T-666/14: Postanowienie Sądu z dnia 9 września 2015 r. – Monster Energy/OHIM (GREEN BEANS) (Wspólnotowy znak towarowy — Termin do wniesienia skargi — Rozpoczęcie biegu terminu — Doręczenie decyzji izby odwoławczej faksem — Otrzymanie faksu — Przekroczenie terminu — Brak siły wyższej lub nieprzewidywalnych okoliczności — Oczywista niedopuszczalność)	34
2015/C 381/40	Sprawa T-676/14: Postanowienie Sądu z dnia 3 września 2015 r. –Hiszpania/Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności — Artykuł 8 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1173/2011 — Skuteczne egzekwowanie nadzoru budżetowego w strefie euro — Manipulowanie danymi statystycznymi — Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania wyjaśniającego — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Akt przygotowawczy — Niedopuszczalność]	35
2015/C 381/41	Sprawa T-678/14: Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2015 r. – Słowacja/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Środki własne Unii — Odpowiedzialność finansowa państw członkowskich — Obowiązek wypłacenia Komisji kwoty odpowiadającej utracie środków własnych — Pismo Komisji — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność)	36
2015/C 381/42	Sprawa T-685/14: Postanowienie Sądu z dnia 17 lipca 2015 r. – EEB/Komisja [Środowisko naturalne — Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 — Decyzja Komisji dotycząca zgłoszenia przez Bułgarię przejściowego planu krajowego, o którym mowa w art. 32 dyrektywy 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych — Odmowa ponownego wewnętrznego zbadania — Środek o charakterze indywidualnym — Konwencja z Aarhus — Termin do wniesienia skargi — Przekroczenie terminu — Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście pozbawiona podstawy prawnej]	36
2015/C 381/43	Sprawa T-779/14: Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2015 r. – Słowacja/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Środki własne Unii — Odpowiedzialność finansowa państw członkowskich — Obowiązek wypłacenia Komisji kwoty odpowiadającej utracie środków własnych — Pismo Komisji — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność)	37
2015/C 381/44	Sprawa T-784/14: Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2015 r. – Rumunia/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Środki własne Unii — Odpowiedzialność finansowa państw członkowskich — Obowiązek wypłacenia Komisji kwoty odpowiadającej utracie środków własnych — Pismo Komisji — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność)	38
2015/C 381/45	Sprawa T-841/14: Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2015 r. – Królestwo Hiszpanii/Komisja Europejska (Skarga o stwierdzenie nieważności — Środki własne Unii — Odpowiedzialność finansowa państw członkowskich — Obowiązek zapłaty na rzecz Komisji kwoty odpowiadającej utracie środków własnych — Kwota odsetek za zwłokę — Pismo Komisji — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność)	39
2015/C 381/46	Sprawa T-848/14 P: Postanowienie Sądu z dnia 21 września 2015 r. – De Nicola/EBI [Odwołanie — Służba publiczna — Personel EBI — Ocena — Awans — Postepowania w sprawie oceny i awansu (2006) — Mobbing — Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne]	39
2015/C 381/47	Sprawa T-849/14 P: Postanowienie Sądu z dnia 21 września 2015 r. – De Nicola/EBI (Odwołanie — Służba publiczna — Personel EBI — Ocena roczna — Przepisy wewnętrzne — Postepowanie odwoławcze — Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne)	40
2015/C 381/48	Sprawa T-10/15 P: Postanowienie Sądu z dnia 21 września 2015 r. – De Nicola/EBI (Odwołanie — Służba publiczna — Personel EBI — Mobbing — Dochodzenie — Sprawozdanie komisji dochodzeniowej — Błędna definicja mobbingu — Decyzja prezesa EBI o nienadawaniu dalszego biegu postępowaniu w sprawie skargi)	40
2015/C 381/49	Sprawa T-66/15: Postanowienie Sądu z dnia 9 września 2015 r. – Alsharghawi/Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające podjęte w związku z sytuacją w Libii — Skarga na bezczynność — Zajęcie stanowiska przez Radę — Następcza bezprzedmiotowość skargi — Umorzenie postępowania)	41
2015/C 381/50	Sprawa T-235/15 R: Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 1 września 2015 r. – Pari Pharma/EMA [Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Dokumenty EM-y dotyczące informacji przedłożonych przez przedsiębiorstwo w złożonym przez nie wniosku o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego — Decyzja o udzieleniu osobie trzeciej dostępu do dokumentów — Wniosek o zawieszenie wykonania — Pilny charakter — Fumus boni iuris — Wyważenie interesów]	42
2015/C 381/51	Sprawa T-368/15 R: Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 1 września 2015 r. – Alcimos Consulting/EBC (Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Polityka gospodarcza i monetarna — Decyzje wydane przez Radę Zarządzającą EBC — Nadzwyczajne wsparcie płynności przyznane greckim bankom — Wniosek o zawieszenie wykonania — Naruszenie wymogów proceduralnych — Niedopuszczalność)	43
2015/C 381/52	Sprawa T-436/15 R: Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 21 września 2015 r. – Consorzio Vivaisti viticoli pugliesi i Negro/Komisja (Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Rolnictwo — Ochrona przed organizmami szkodliwymi dla roślin — Środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii Europejskiej i rozprzestrzenianiu się w niej bakterii Xylella fastidiosa — Wniosek o zawieszenie wykonania — Uchybienie wymogom formalnym — Niedopuszczalność)	43
2015/C 381/53	Sprawa T-437/15 R: Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 21 września 2015 r. – Eden Green Vivai Piante di Verdesca Giuseppe i in./Komisja (Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Rolnictwo — Ochrona przed organizmami szkodliwymi dla roślin — Środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii Europejskiej i rozprzestrzenianiu się w niej bakterii Xylella fastidiosa — Wniosek o zawieszenie wykonania — Uchybienie wymogom formalnym — Niedopuszczalność)	44
2015/C 381/54	Sprawa T-387/15: Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2015 r. – J & Joy/OHIM – Joy-Sportswear (J AND JOY)	45
2015/C 381/55	Sprawa T-388/15: Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2015 r. – J & Joy/OHIM – Joy-Sportswear (JN-JOY)	45
2015/C 381/56	Sprawa T-389/15: Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2015 r. – J & Joy/OHIM – Joy-Sportswear (J&JOY)	46
2015/C 381/57	Sprawa T-505/15: Skarga wniesiona w dniu 2 września 2015 r. – Węgry/Komisja	47
2015/C 381/58	Sprawa T-521/15: Skarga wniesiona w dniu 7 września 2015 r. – Diesel/OHIM – Sprinter megacentros del deporte (zakrzywiona i skierowana pod kątem linia)	48
2015/C 381/59	Sprawa T-528/15: Skarga wniesiona w dniu 8 września 2015 r. – Bimbo/OHIM – Globo (Bimbo)	48
2015/C 381/60	Sprawa T-533/15: Skarga wniesiona w dniu 11 września 2015 r. – Korea National Insurance Corporation Zweigniederlassung Deutschland i in./Rada i Komisja	49
2015/C 381/61	Sprawa T-539/15: Skarga wniesiona w dniu 17 września 2015 r. – LLR-G5/OHIM – Glycan Finance (SILICIUM ORGANIQUE G5 LLR-G5)	50
2015/C 381/62	Sprawa T-541/15: Skarga wniesiona w dniu 17 września 2015 r. – Industrie Aeronautiche Reggiane/OHIM – Audi (NSU)	51
2015/C 381/63	Sprawa T-549/15: Skarga wniesiona w dniu 22 września 2015 r. – Ramon Guiral Broto/OHIM – Gastro & Soul (Cafe Del Sol)	52
2015/C 381/64	Sprawa T-562/15: Skarga wniesiona w dniu 25 września 2015 r. – Federcaccia Toskana i in./Komisja	53
2015/C 381/65	Sprawa T-567/15: Skarga wniesiona w dniu 25 września 2015 r. – Monster Energy/OHIM – Mad Catz Interactive (przedstawienie czarnego kwadratu z czterema białymi paskami)	55
2015/C 381/66	Sprawa T-570/15: Skarga wniesiona w dniu 29 września 2015 r. – Federcaccia della Regione Liguria i in./Komisja	55
2015/C 381/67	Sprawa T-568/13: Postanowienie Sądu z dnia 28 sierpnia 2015 r. – Bimbo/OHIM – Kimbo (KIMBO)	57
2015/C 381/68	Sprawa T-569/13: Postanowienie Sądu z dnia 28 sierpnia 2015 r. – Bimbo/OHIM – Kimbo (Caffè KIMBO Espresso Napoletano)	57
2015/C 381/69	Sprawa T-637/13: Postanowienie Sądu z dnia 28 sierpnia 2015 r. – Bimbo/OHIM – Kimbo (Caffè KIMBO)	57
2015/C 381/70	Sprawa T-638/13: Postanowienie Sądu z dnia 28 sierpnia 2015 r. – Bimbo/OHIM – Kimbo (Caffè KIMBO GOLD MEDAL)	58
2015/C 381/71	Sprawa T-196/14: Postanowienie Sądu z dnia 22 lipca 2015 r. – Swedish Match North Europe/OHIM – Skruf Snus (opakowania na tytoń doustny)	58
2015/C 381/72	Sprawa T-239/14: Postanowienie Sądu z dnia 26 sierpnia 2015 r. – Monard/Komisja	58
2015/C 381/73	Sprawa T-252/14: Postanowienie Sądu z dnia 8 września 2015 r. – Chemo Ibérica/OHIM – Novartis (EXELTIS)	58
2015/C 381/74	Sprawa T-253/14: Postanowienie Sądu z dnia 8 września 2015 r. – Chemo Ibérica/OHIM – Novartis (EXELTIS)	58
2015/C 381/75	Sprawa T-592/14: Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Makhlouf/Rada	59
2015/C 381/76	Sprawa T-594/14: Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Makhlouf/Rada	59
2015/C 381/77	Sprawa T-595/14: Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Othman/Rada	59
2015/C 381/78	Sprawa T-597/14: Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Cham i Bena Properties/Rada	59
2015/C 381/79	Sprawa T-598/14: Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Almashreq Investment Fund/Rada	60
2015/C 381/80	Sprawa T-599/14: Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Souruh/Rada	60
2015/C 381/81	Sprawa T-600/14: Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Syriatel Mobile Telecom/Rada	60
2015/C 381/82	Sprawa T-603/14: Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Drex Technologies/Rada	60
2015/C 381/83	Sprawa T-630/14: Postanowienie Sądu z dnia 24 września 2014 r. – Primo Valore/Komisja	60
2015/C 381/84	Sprawa T-674/14: Postanowienie Sądu z dnia 2 września 2015 r. – SEA/Komisja	61
2015/C 381/85	Sprawa T-688/14: Postanowienie Sądu z dnia 2 września 2015 r. – Airport Handling/Komisja	61
2015/C 381/86	Sprawa T-137/15: Postanowienie Sądu z dnia 5 sierpnia 2015 r. – Parker Hannifin Manufacturing i Parker-Hannifin/Komisja	61
	Sąd do spraw Służby Publicznej
2015/C 381/87	Sprawa sprawy połączone F-106/13 i F-25/14: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba izba) z dnia 8 października 2015 r. – DD przeciwko FRA [Służba publiczna — Personel FRA — Członek personelu tymczasowego — Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej — Wewnętrzne odwołanie — Oskarżenia o dyskryminację — Oskarżenia o represje w rozumieniu dyrektywy 2000/43 — Dochodzenie administracyjne — Postępowanie dyscyplinarne — Kara dyscyplinarna — Nagana — Artykuły 2, 3 i 11 załącznika IX do regulaminu pracowniczego — Rozwiązanie umowy na czas nieokreślony — Artykuł 47 lit. c) ppkt i) WZiP — Prawo do bycia wysłuchanym — Artykuł 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej]	62
2015/C 381/88	Sprawa F-39/14: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 8 października 2015 r. – FT/ESMA (Służba publiczna — Członek personelu tymczasowego — Księgowy — Nieprzedłużenie umowy na czas określony — Właściwy organ — Oczywisty błąd w ocenie — Ciężar dowodu — Zasada zgodności skargi z zażaleniem)	63
2015/C 381/89	Sprawa F-119/14: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 6 października 2015 r. – FE/Komisja (Służba publiczna — Zatrudnienie — Konkurs otwarty — Umieszczenie na liście rezerwy kadrowej — Decyzja organu powołującego o niezatrudnianiu laureata — Podział kompetencji między komisją konkursową a organem powołującym — Przesłanki dopuszczenia do konkursu — Minimalne doświadczenie zawodowe — Sposoby obliczania — Oczywisty błąd w ocenie popełniony przez komisję konkursową — Brak — Utrata szansy bycia zatrudnionym — Odszkodowanie)	63
2015/C 381/90	Sprawa F-132/14: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 6 października 2015 r. – CH/Parlament (Służba publiczna — Zatwierdzeni asystenci parlamentarni — Artykuł 266 TFUE — Działania zapewniające wykonanie wyroku Sądu stwierdzającego nieważność — Stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie zwolnienia z pracy — Stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej wniosek o udzielenie wsparcia przedstawiony na podstawie art. 24 regulaminu pracowniczego — Zakres obowiązku wspomagania w obliczu zaczątku dowodu na mobbing — Obowiązek prowadzenia dochodzenia administracyjnego przez OUZU — Możliwość wszczęcia krajowego postępowania sądowego przez urzędnika lub pracownika — Komitet doradczy ds. mobbingu i zapobiegania mu w miejscu pracy rozpatrujący skargi zatwierdzonych asystentów parlamentarnych wobec członków Parlamentu — Rola i uprawnienia — Szkoda i krzywda)	64
2015/C 381/91	Sprawa F-41/15: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 8 października 2015 r. – FK/CEPOL	65

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2015/C 381/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 371 z 9.11.2015

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 363 z 3.11.2015

Dz.U. C 354 z 26.10.2015

Dz.U. C 346 z 19.10.2015

Dz.U. C 337 z 12.10.2015

Dz.U. C 328 z 5.10.2015

Dz.U. C 320 z 28.9.2015

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/2

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 17 września 2015 r. – Confederazione Cooperative Italiane, Cooperativas Agro-alimentarias, Fédération française de la coopération fruitière, légumière et horticole (Felcoop) (C-455/13 P), Komisja Europejska (C-457/13 P), Republika Włoska (C-460/13 P)/Associazione Nazionale degli Industriali delle Conserve Alimentari Vegetali (Anicav) i inni

(Sprawy połączone C-455/13 P, C-457/13 P i C-460/13 P) (1)

((Odwołanie - Rolnictwo - Wspólna organizacja rynków - Sektor owoców i warzyw - Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 - Artykuł 52 ust. 2a - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 - Artykuł 50 ust. 3 i art. 60 ust. 7 - Pomoc dla organizacji producentów - Przetworzone owoce i warzywa - Stawki ryczałtowe obejmujące pewne czynności przetwórcze - Kwalifikowalność inwestycji i działań związanych z przetwórstwem owoców i warzyw - Skarga o stwierdzenie nieważności - Dopuszczalność - Bezpośrednie oddziaływanie))

(2015/C 381/02)

Język postępowania: angielski

Strony

(Sprawa C-455/13 P)

Wnoszący odwołanie: Confederazione Cooperative Italiane, Cooperativas Agro-Alimentarias, Fédération française de la coopération fruitière, légumière et horticole (Felcoop) (przedstawiciele: M. Merola i M. C. Santacroce, avvocati)

(Sprawa C-457/13 P)

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Skelly, A. Marcoulli i B. Schima, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający Komisję Europejską: Republika Francuska (przedstawiciele: D. Colas i C. Candat, pełnomocnicy), Sociedad Cooperativa de Exportación de Frutos Cítricos Anecoop (Anecoop) S. Coop., Cooperativa Agrícola Nuestra Señora del Oreto (CANSO) Coop. V., Cooperativa Agrícola „Sant Bernat” (Carlet) Coop. V., Cooperativa Agrícola SCJ (COPAL) Coop. V., Grupo AN S. Coop., Acopaex S. Coop., Las Marismas de Lebrija Sociedad Cooperativa Andaluza (Las Marismas), Associació de Cooperatives Agràries de les Terres de Lleida (ACTEL), Unió Corporació Alimentária (UNIO) SCCL, Union Coopérative Agricole France Prune (France Prune), Agrial SCA, Triskalia, Union Fermière Morbihannaise (UFM), VOG Products Soc. agr. coop., Consorzio Padano Ortofrutticolo (CO.PAD.OR.) Soc. agr. coop., Consorzio Casalasco del Pomodoro Soc. agr. coop., Agricoltori Riuniti Piacentini (ARP) Soc. agr. coop., Orogel Fresco Soc. agr. coop., Conserve Italia Soc. agr. coop., Fruttagel Soc. agr. coop. (przedstawiciele: M. Merola i C. Santacroce, avvocati), Unione Nazionale tra le Organizzazioni di Produttori Ortofrutticoli, Agrumari e di Frutta in Guscio (Unaproa) (przedstawiciele: początkowo S. Crisci, następnie G. Coppo, avvocati)

(Sprawa C-460/13 P)

Wnoszący odwołanie: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, wspierana przez S. Varonego, avvocato dello Stato)

Druga strona postępowania: Associazione Nazionale degli Industriali delle Conserve Alimentari Vegetali (Anicav), Agrupación Española de Fabricantes de Conservas Vegetales (Agrucon), Associazione Italiana Industrie Prodotti Alimentari (AIIPA), Associazione Nazionale degli Industriali delle Conserve Alimentari Vegetali (Anicav), Campil-Agro-Industrial do Campo do Tejo Lda, Evropaïka Trofima AE, FIT – Fomento da Indústria do Tomate SA, Konservopoiia Oporokipeftikon Filippos AE, Panellinia Enosi Konservopoion, Elliniki Etairia Konservon AE, Anonymos Viomichaniki Etaireia Konservon D. Nomikos, Italagro – Indústria de Transformação de Produtos Alimentares SA, Kopaïs AVEE Trofimon & Poton, Serraïki Konservopoiia Oporokipeftikon Serko AE, Sociedade de Industrialização de Produtos Agrícolas – Sopragol SA, Sugalidal – Indústrias de Alimentação SA, Sutol – Indústrias Alimentares Lda, ZANAE Zymai Artopoiias Nikoglou AE Viomichania Emporio Trofimon, AIT – Associação dos Industriais de Tomate (przedstawiciele: S. Estima Martins i R. Oliveira, advogados), Confederazione Cooperative Italiane, Cooperativas Agro-Alimentarias, Fédération française de la coopération fruitière, légumière et horticole (Felcoop), VOG Products Soc. agr. coop., Consorzio Padano Ortofrutticolo (CO.PAD.OR.) Soc. agr. coop., Consorzio Casalasco del Pomodoro Soc. agr. coop., ARP Agricoltori Riuniti Piacentini Soc. agr. coop., Orogel Fresco Soc. agr. coop., Conserve Italia Soc. agr. coop.

Sentencja

Wyrok Sądu Unii Europejskiej Anicav i in./Komisja (T-454/10 i T-482/11, EU:T:2013:282) zostaje uchylony w zakresie, w jakim uznaje za dopuszczalne skargi wniesione w sprawach T-454/10 i T-482/11, mające na celu uzyskanie stwierdzenia nieważności art. 52 ust. 2a akapit drugi rozporządzenia Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw, zmienionego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 687/2010 z dnia 30 lipca 2010 r., a także art. 50 ust. 3 i art. 60 ust. 7, rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw.

2)	Skargi o stwierdzenie nieważności wniesione w sprawach T-454/10 i T-482/11 zostają odrzucone jako niedopuszczalne.

Associazione Nazionale degli Industriali delle Conserve Alimentari Vegetali (Anicav), Agrupación Española de Fabricantes de Conservas Vegetales (Agrucon), Associazione Italiana Industrie Prodotti Alimentari (AIIPA), Campil-Agro-Industrial do Campo do Tejo Lda, Evropaïka Trofima AE, FIT – Fomento da Indústria do Tomate SA, Konservopoiia Oporokipeftikon Filippos AE, Panellinia Enosi Konservopoion, Elliniki Etairia Konservon AE, Anonymos Viomichaniki Etaireia Konservon D. Nomikos, Italagro – Indústria de Transformação de Produtos Alimentares SA, Kopaïs AVEE Trofimon & Poton, Serraïki Konservopoiia Oporokipeftikon Serko AE, Sociedade de Industrialização de Produtos Agrícolas – Sopragol SA, Sugalidal – Indústrias de Alimentação SA, Sutol – Indústrias Alimentares Lda i ZANAE Zymai Artopoiias Nikoglou AE Viomichania Emporio Trofimon zostaja obciążone kosztami postępowania poniesionymi w pierwszej instancji lub w postępowaniu odwoławczym przez Confederazione Cooperative Italiane, Cooperativas Agro-Alimentarias, Fédération française de la coopération fruitière, légumière et horticole (Felcoop) i Komisję Europejską w sprawie C-457/13 P, przez Republikę Włoską, Sociedad Cooperativa de Exportación de Frutos Cítricos Anecoop (Anecoop) S. Coop, Cooperativa Agrícola Nuestra Señora del Oreto (CANSO) Coop. V., Cooperativa Agrícola „Sant Bernat” (Carlet) Coop. V., Cooperativa Agrícola SCJ (COPAL) Coop. V., Grupo AN S. Coop., l’Acopaex S. Coop., Las Marismas de Lebrija Sociedad Cooperativa Andaluza (Las Marismas), Associació de Cooperatives Agràries de les Terres de Lleida (ACTEL), Unió Corporació Alimentária (UNIO) SCCL, Union Coopérative Agricole France Prune (France Prune), Agrial SCA, Triskalia, Union Fermière Morbihannaise (UFM), VOG Products Soc. agr. coop., Consorzio Padano Ortofrutticolo (CO.PAD.OR.) Soc. agr. coop., Consorzio Casalasco del Pomodoro Soc. agr. coop., Agricoltori Riuniti Piacentini (ARP) Soc. agr. coop., Orogel Fresco Soc. agr. coop., Conserve Italia Soc. agr. coop., Fruttagel Soc. agr. coop., a także przez Unione Nazionale tra le Organizzazioni di Produttori Ortofrutticoli, Agrumari e di Frutta in Guscio (Unaproa).

4)	AIT – Associação dos Industriais de Tomate i Republika Francuska ponoszą własne koszty.

(1) Dz.U. C 325 z 9.11.2013.

Dz.U. C 344 z 23.11.2013.

Dz.U. C 352 z 30.11.2013

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/4

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammarrätten i Sundsvall – Szwecja) – OKG AB/Skatteverket

(Sprawa C-606/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2003/96/WE - Artykuły 4 i 21 - Dyrektywa 2008/118/WE - Dyrektywa 92/12/EWG - Artykuł 3 ust. 1 - Zakres stosowania - Uregulowanie państwa członkowskiego - Pobieranie podatku od mocy cieplnej reaktorów jądrowych))

(2015/C 381/03)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Kammarrätten i Sundsvall

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: OKG AB

Strona pozwana: Skatteverket

Sentencja

Artykuł 4 ust. 2 i art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej należy interpretować w ten sposób, że przepisy te nie stoją na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które przewiduje nałożenie podatku od mocy cieplnej reaktorów jądrowych, ponieważ podatek taki nie jest objęty zakresem stosowania tej dyrektywy.

Dyrektywę Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania należy interpretować w ten sposób, że podatek pobierany od mocy cieplnej reaktora jądrowego nie stanowi podatku akcyzowego w rozumieniu tej dyrektywy.

(1) Dz.U. C 39 z 8.2.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/4

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – ERSTE Bank Hungary Zrt/Attila Sugár

(Sprawa C-32/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach zawieranych między przedsiębiorcą a konsumentem - Umowa pożyczki hipotecznej - Artykuł 7 ust. 1 - Zaprzestanie stosowania nieuczciwych warunków umownych - Stosowne i skuteczne środki - Uznanie długu - Akt notarialny - Nadanie klauzuli wykonalności przez notariusza - Tytuł wykonawczy - Obowiązki notariusza - Badanie z urzędu nieuczciwych warunków umownych - Kontrola sądowa - Zasady równoważności i skuteczności))

(2015/C 381/04)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ERSTE Bank Hungary Zrt

Strona pozwana: Attila Sugár

Sentencja

Wykładni art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy dokonywać w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one krajowym przepisom prawnym, takim jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które zezwalają notariuszowi sporządzającemu w formie aktu notarialnego z poszanowaniem wymogów formalnych umowę pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem na nadanie klauzuli wykonalności temu aktowi albo na odmowę jej uchylenia bez przeprowadzenia na jednym czy drugim etapie kontroli niedozwolonego charakteru postanowień tej umowy.

(1) Dz.U. C 102 z 7.4.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/5

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 1 października 2014 r.(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Cluj – Rumunia) – Smaranda Bara i in./Casa Naţională de Asigurări de Sănătate, Președintele Casei Naționale de Asigurări de Sănătate, Agenţia Naţională de Administrare Fiscală (ANAF)

(Sprawa C-201/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 95/46/WE - Przetwarzanie danych osobowych - Artykuły 10 i 11 - Informowanie osób, których dane dotyczą - Artykuł 13 - Wyjątki i ograniczenia - Przekazanie przez organ administracji publicznej państwa członkowskiego podatkowych danych osobowych w celu przetwarzania ich przez inny organ administracji publicznej))

(2015/C 381/05)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Cluj

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Smaranda Bara i in.

Strona pozwana: Casa Naţională de Asigurări de Sănătate, Președintele Casei Naționale de Asigurări de Sănătate, Agenţia Naţională de Administrare Fiscală (ANAF)

Sentencja

Artykuły 10, 11 i 13 dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych należy interpretować w ten sposób, że przepisy te stoją na przeszkodzie środkom krajowym, takim jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które pozwalają organowi administracji publicznej państwa członkowskiego na przekazywanie danych osobowych innemu organowi administracji publicznej i na ich dalsze przetwarzanie, bez informowania osób, których dane dotyczą o tymże przekazaniu lub przetwarzaniu.

(1) Dz.U. C 223 z 14.7.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/6

Wyrok Trybunału (trzecia izba izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria – Węgry) – Weltimmo s.r.o./Nemzeti Adatvédelmi és Információszabadság Hatóság

(Sprawa C-230/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych - Dyrektywa 95/46/WE - Artykuł 4 ust. 1 i art. 28 ust. 1, 3 i 6 - Administrator danych formalnie mający siedzibę na terytorium określonego państwa członkowskiego - Naruszenie prawa do ochrony danych osobowych dotyczące osób fizycznych w innym państwie członkowskim - Ustalenie prawa właściwego oraz właściwego organu nadzorczego - Wykonywanie uprawnień organu nadzorczego - Uprawnienie do nakładania sankcji))

(2015/C 381/06)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Kúria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Weltimmo s.r.o.

Strona pozwana: Nemzeti Adatvédelmi és Információszabadság Hatóság

Sentencja

Artykuł 4 ust. 1 lit. a) i art. 28 ust. 1, 3 i 6 dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych należy interpretować w ten sposób, że zezwala on na zastosowanie przepisów prawnych dotyczących ochrony danych osobowych państwa członkowskiego różnego od państwa, w którym zarejestrowany jest administrator tych danych, o ile prowadzi on poprzez stabilne rozwiązanie organizacyjne na terytorium tego państwa członkowskiego faktyczną i rzeczywistą działalność, choćby nawet drobną, w której kontekście dokonuje się rozpatrywanego przetwarzania.

W celu ustalenia, w okolicznościach takich jak te występujące w postępowaniu głównym, czy tak jest, sąd odsyłający może w szczególności wziąć pod uwagę fakt, że, po pierwsze, działalność administratora danych, w której kontekście ma miejsce to przetwarzanie, polega na prowadzeniu stron internetowych z ogłoszeniami o nieruchomościach dotyczących nieruchomości położonych na terytorium tego państwa członkowskiego i zredagowanych w jego języku, a w związku z tym ta działalność jest w głównej mierze, a nawet w całości nakierowana na to państwo członkowskie, i po drugie, że wspomniany administrator danych ma w tym państwie członkowskim przedstawiciela odpowiedzialnego za ściąganie należności powstałych w wyniku tej działalności oraz za reprezentowanie go w postępowaniu administracyjnym i sądowym dotyczącym omawianych danych.

Kwestia przynależności państwowej osób, których dotyczy to przetwarzanie danych, nie ma natomiast znaczenia.

W sytuacji gdyby organ nadzorczy państwa członkowskiego, do którego skierowano skargi na podstawie art. 28 ust. 4 dyrektywy 95/46, doszedł do wniosku, że do przetwarzania określonych danych osobowych nie jest właściwe prawo tego państwa członkowskiego, lecz prawo innego państwa członkowskiego, art. 28 ust. 1, 3 i 6 dyrektywy 95/46 należy interpretować w ten sposób, że ten organ nadzorczy może wykonywać skuteczne uprawnienia interwencyjne powierzone mu zgodnie z art. 28 ust. 3 tej dyrektywy wyłącznie na terytorium państwa członkowskiego, któremu podlega. Nie może on więc nałożyć sankcji na podstawie prawa tego państwa członkowskiego na administratora danych, który nie prowadzi działalności gospodarczej na jego terytorium, tylko powinien, na podstawie art. 28 ust. 6 tej dyrektywy, wystąpić o podjęcie działań do organu nadzorczego podległego państwu członkowskiemu, którego prawo jest właściwe.

Dyrektywę 95/46 należy interpretować w ten sposób, iż zakres pojęcia „adatfeldolgozás” (czynności techniczne w zakresie przetwarzania danych), użytego w węgierskiej wersji językowej tej dyrektywy, w szczególności w jej art. 4 ust. 1 lit. a) i art. 28 ust. 6, należy uznać za identyczny jak terminu „adatkezelés” (przetwarzanie danych).

(1) Dz.U. C 245 z 28.7.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/7

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – Gmina Wrocław/Minister Finansów

(Sprawa C-276/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 9 ust. 1 - Artykuł 13 ust. 1 - Podatnicy - Interpretacja określenia „samodzielnie” - Podmiot gminny - Działalność gospodarcza prowadzona przez gminną jednostkę organizacyjną w charakterze innym niż jako organ władzy publicznej - Możliwość uznania takiej jednostki za „podatnika” w rozumieniu przepisów dyrektywy 2006/112 - Artykuł 4 ust. 2 TUE i art. 5 ust. 3 TUE))

(2015/C 381/07)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Gmina Wrocław

Strona pozwana: Minister Finansów

Sentencja

Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie.

(1) Dz.U. C 303 z 8.9.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/8

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Firenze – Włochy) – postępowanie karne przeciwko Skerdjanowi Celajowi

(Sprawa C-290/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Dyrektywa 2008/115/WE - Powrót nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich - Decyzja nakazująca powrót zaopatrzona w zakaz wjazdu przez okres trzech lat - Naruszenie zakazu wjazdu - Obywatel państwa trzeciego uprzednio wydalony - Kara pozbawienia wolności w wypadku ponownego bezprawnego wjazdu na terytorium krajowe - Zgodność))

(2015/C 381/08)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Firenze

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

Skerdjan Celaj

Sentencja

Wykładni dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich należy dokonywać w ten sposób, że co do zasady nie stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które przewiduje wymierzenie kary pozbawienia wolności przebywającemu nielegalnie obywatelowi państwa trzeciego, który – po powrocie do państwa pochodzenia w ramach wcześniejszego postępowania w sprawie powrotu – ponownie nielegalnie wjeżdża na terytorium tego państwa z naruszeniem zakazu wjazdu.

(1) Dz.U. C 292 z 1.9.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/8

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 1 października 2015 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Raad van State – Niderlandy) – R.L. Trijber, działający pod firmą Amstelboats/College van burgemeester en wethouders van Amsterdam (C-340/14), J. Harmsen/Burgemeester van Amsterdam (C-341/14)

(Sprawy połączone C-340/14 i C-341/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2006/123/WE - Usługi na rynku wewnętrznym - Żegluga rekreacyjna - Domy publiczne z witryną okienną - Artykuł 2 ust. 2 lit. d) - Zakres stosowania - Wyłączenie - Usługi w dziedzinie transportu - Swoboda przedsiębiorczości - System zezwoleń - Artykuł 10 ust. 2 lit. c) - Warunki udzielenia zezwolenia - Proporcjonalność - Warunek znajomości języka - Artykuł 11 ust. 1 lit. b) - Okres ważności zezwolenia - Ograniczenie liczby dostępnych zezwoleń - Nadrzędny interes publiczny])

(2015/C 381/09)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Raad van State

Strony w postępowaniu głównym

Strony skarżące: R.L. Trijber, działający pod firmą Amstelboats (C-340/14), J. Harmsen (C-341/14)

Strony pozwane: College van burgemeester en wethouders van Amsterdam, Burgemeester van Amsterdam

Sentencja

Artykuł 2 ust. 2 lit. d) dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym należy interpretować w ten sposób, że – z zastrzeżeniem ustaleń, których dokona sąd odsyłający – działalność, taka jak stanowiąca przedmiot rozpatrywanego w postępowaniu głównym wniosku o udzielenie zezwolenia, polegająca na odpłatnym świadczeniu usługi przyjmowania pasażerów na statek w celu zwiedzania przez nich miasta drogą wodną i w celach rozrywkowych, nie stanowi usługi w „dziedzinie transportu” w rozumieniu tego przepisu, wyłączonej z zakresu zastosowania tej dyrektywy.

Artykuł 11 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2006/123 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie udzielaniu przez właściwe organy krajowe zezwoleń na czas nieokreślony na wykonywanie działalności, takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, gdy liczba zezwoleń udzielanych w tym celu przez te same organy jest ograniczona nadrzędnym interesem publicznym.

Artykuł 10 ust. 2 lit. c) dyrektywy 2006/123 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie środkowi, takiemu jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, który uzależnia udzielenie zezwolenia na wykonywanie działalności – takiej jak rozpatrywana w sprawie C 341/14, polegającej na prowadzeniu domów publicznych z witryną okienną poprzez wynajem pokoi na godziny – od warunku, że usługodawca świadczący te usługi może porozumieć się w języku zrozumiałym dla beneficjentów wspomnianych usług, w niniejszym wypadku prostytutek, jeżeli warunek ten jest właściwy, aby zapewnić realizację zamierzonego celu związanego z interesem publicznym, a mianowicie zapobiegania czynom zabronionym związanym z prostytucją, oraz jeżeli warunek ten nie wykracza poza to, co jest niezbędne, aby osiągnąć ten cel, co powinien ustalić sąd odsyłający.

(1) Dz.U. C 339 z 29.9.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/9

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 1 października 2015 r. – Electrabel SA i Dunamenti Erőmű Zrt/Komisja Europejska

(Sprawa C-357/14 P) (1)

((Odwołanie - Pomoc państwa - Pomoc przyznana przez władze węgierskie na rzecz niektórych producentów energii elektrycznej - Umowy zakupu energii elektrycznej zawierane między przedsiębiorstwem publicznym i niektórymi wytwórcami energii - Decyzja uznająca tę pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem i nakazująca jej odzyskanie - Pojęcie „strony” mogącej wnieść odwołanie do Trybunału - Przystąpienie Węgier do Unii Europejskiej - Data mająca znaczenie dla oceny istnienia pomocy - Pojęcie pomocy państwa - Korzyść - Kryterium inwestora prywatnego - Metodologia obliczania wysokości takiej pomocy))

(2015/C 381/10)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Electrabel SA i Dunamenti Erőmű Zrt (przedstawiciele: J. Philippe, F.-H. Boret i A.-C. Guyon, adwokaci, P. Turner, QC)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn i K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Dunamenti Erőmű Zrt. zostaje obciążona, poza własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

3)	Electrabel SA pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 329 z 22.9.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/10

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil de prud'hommes de Paris – Francja) – O/Bio Philippe Auguste SARL

(Sprawa C-432/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Zasady równego traktowania i niedyskryminacji ze względu na wiek - Dyrektywa 2000/78/WE - Równe traktowanie w zakresie zatrudnienia i pracy - Artykuł 2 ust. 1 i art. 2 ust. 2 lit. a) - Odmienne traktowanie ze względu na wiek - Porównywalność sytuacji - Wypłata świadczenia pieniężnego z tytułu rozwiązania umowy o pracę na czas określony mającego zrekompensować pracownikowi jego niepewną sytuację zawodową - Wyłączenie osób młodych pracujących podczas ferii szkolnych lub akademickich)

(2015/C 381/11)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil de prud'hommes de Paris

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: O

Strona pozwana: Bio Philippe Auguste SARL

Sentencja

Zasadę niedyskryminacji ze względu na wiek, zapisaną w art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i skonkretyzowaną w dyrektywie Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, należy interpretować w ten sposób, że zasada ta nie stoi na przeszkodzie istnieniu przepisu krajowego takiego jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, zgodnie z którym świadczenie pieniężne z tytułu rozwiązania umowy, którego kwota jest doliczana do kwoty wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi po rozwiązaniu jego umowy o pracę na czas określony, w sytuacji gdy stosunek pracy, w jakim ów pracownik pozostawał, nie jest kontynuowany poprzez zawarcie umowy na czas nieokreślony, nie jest należne w przypadku umowy zawartej z osobą młodą w okresie przypadającym na czas ferii szkolnych lub akademickich.

(1) Dz.U. C 431 z 1.2.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/11

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 1 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), Ministero della Salute/Doc Generici srl

(Sprawa C-452/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 267 TFUE - Obowiązek wystąpienia do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym - Zbliżanie ustawodawstw - Leki gotowe - Produkty lecznicze stosowane u ludzi - Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu - Dostosowanie - Opłaty - Rozporządzenie (WE) nr 297/95 - Rozporządzenie (WE) nr 1234/2008 - Zakres stosowania])

(2015/C 381/12)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA), Ministero della Salute

Strona pozwana: Doc Generici srl

Sentencja

Ani rozporządzenie Rady (WE) nr 297/95 z dnia 10 lutego 1995 r. w sprawie opłat wnoszonych na rzecz Europejskiej Agencji ds. Oceny Produktów Leczniczych, zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 273/2012 z dnia 27 marca 2012 r., ani rozporządzenie Komisji (WE) nr 1234/2008 z dnia 24 listopada 2008 r. dotyczące badania zmian w warunkach pozwoleń na dopuszczenie do obrotu dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i weterynaryjnych produktów leczniczych, zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 712/2012 z dnia 3 sierpnia 2012 r. nie zobowiązują właściwego organu krajowego do tego, by w odniesieniu do zmiany adresu posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wymagał uiszczenia tylu opłat, ile pozwoleń na dopuszczenie do obrotu podlega zmianie ani rozporządzenia te tego nie zakazują.

2)	Wykładni art. 267 TFUE należy dokonywać w ten sposób, że sąd, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, jest zobowiązany, w okolicznościach takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, zwrócić się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym.

(1) Dz.U. C 448 z 15.12.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/11

Postanowienie Trybunału (trzecia izba) z dnia 3 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen – Belgia) – Vivium SA/Belgische Staat

(Sprawa C-250/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Kontekst faktyczny i prawny sporu w postępowaniu głównym - Brak dostatecznych wyjaśnień - Oczywista niedopuszczalność))

(2015/C 381/13)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Vivium SA

Druga strona postępowania: Belgische Staat

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen (Belgia) postanowieniem z dnia 13 maja 2015 r. (sprawa C-250/15) jest oczywiście niedopuszczalny.

(1) Dz.U. C 262 z 10.8.2015.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/12

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 3 lutego 2015 r. w sprawie T-708/14 Marpefa/OHIM, wniesione w dniu 22 kwietnia 2015 r. przez Marpefa, S.L.

(Sprawa C-181/15 P)

(2015/C 381/14)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Marpefa, S.L. (przedstawiciel: adwokat I. Barroso Sánchez-Lafuente)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory); Kabushiki Kaisha Sony Computer Entertainment

Postanowieniem z dnia 6 października 2015 r. Trybunał (siódma izba) oddalił niniejsze odwołanie.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/12

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 29 kwietnia 2015 r. w sprawach połączonych T-558/12 i T-559/12 Changshu City Standard Parts Factory i Ningbo Jinding Fastener Co. Ltd/Rada Unii Europejskiej wniesione w dniu 9 lipca 2015 r. przez Changshu City Standard Parts Factory i Ningbo Jinding Fastener Co. Ltd

(Sprawy połączone C-376/15 P i C-377/15 P)

(2015/C 381/15)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Changshu City Standard Parts Factory, Ningbo Jinding Fastener Co. Ltd (przedstawiciele: R. Antonini i E. Monard, adwokaci)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, European Industrial Fasteners Institute AISBL (EIFI)

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszący odwołanie wnoszą do Trybunału o:

1)	uchylenie wyroku Sądu w sprawach połączonych T-558/12 i T-559/12 Changshu City Standard Parts Factory i Ningbo Jinding Fastener Co. Ltd/Rada Unii Europejskiej;

uwzględnienie żądań wnoszących odwołanie podniesionych w skardze wniesionej do Sądu i stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 924/2012 z dnia 4 października 2012 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 91/2009 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (1), w zakresie w jakim dotyczy wnoszących odwołanie;

3)	obciążenie Rady kosztami postępowania przed Sądem i Trybunałem oraz kosztami poniesionymi przez wnoszących odwołanie;

4)	obciążenie interwenientów kosztami własnymi.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie twierdzą, że Sąd w szczególności w zakresie pojęcia „wszystkich [porównywalnych] transakcji wywozowych” i związku między odnośnymi przepisami naruszył prawo, błędnie interpretując art. 2 ust. 10 i art. 2 ust. 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (2) oraz art. 2.4 i 2.4.2 porozumienia w sprawie stosowania art. VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. oraz nałożył na wnoszących odwołanie bezzasadny ciężar dowodu.

Wnoszący odwołanie twierdzą ponadto, że Sąd naruszył prawo błędnie interpretując art. 2 ust. 10 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej oraz art. 2.4 porozumienia w sprawie stosowania art. VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r., nie odniósł się do niektórych argumentów wnoszących odwołanie, a także naruszył prawo przy dokonywaniu oceny wymogu uzasadnienia zgodnie z art. 296 TFEU.

(1) Dz.U. L 275, s. 1.

(2) Dz.U. L 343, s. 51.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Taranto (Włochy) w dniu 10 sierpnia 2015 r. – postępowanie karne przeciwko Davide Durante

(Sprawa C-438/15)

(2015/C 381/16)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Taranto

Oskarżony

Davide Durante

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 43, 49 i 56 i nast. TWE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym w dziedzinie gier hazardowych, które w ramach nowego postępowania w sprawie udzielenia koncesji, zgodnie z art. [10 ust.] 9 g ustawy nr 44 z dnia 26 kwietnia 2012 r., zawierają postanowienia o wykluczeniu z przetargu ze względu na niespełnienie warunku w zakresie zdolności ekonomiczno-finansowej uczestnika, nie przewidując przy tym w celu wykazania tej zdolności odpowiednich, alternatywnych kryteriów względem ustanowionego wymogu przedłożenia dwóch różnych zaświadczeń wydanych przez dwie różne instytucje kredytowe, w sytuacji gdy zaświadczenia zostały wydane przez jeden podmiot?

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Veneto (Włochy) w dniu 17 sierpnia 2015 r. – Associazione Italia Nostra Onlus/Comune di Venezia i in.

(Sprawa C-444/15)

(2015/C 381/17)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per il Veneto

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Associazione Italia Nostra Onlus

Strony pozwane: Comune di Venezia, Ministero per i beni e le attività culturali, Regione del Veneto, Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero della Difesa Capitaneria di Porto di Venezia, Agenzia del Demanio

Pytania prejudycjalne

Czy art. 3 ust. 3 dyrektywy 2001/42/WE (1), w części, w jakiej odnosi się on także do sytuacji wskazanej w ust. 2 lit. b) tego artykułu, jest ważny w świetle postanowień dotyczących ochrony środowiska w TFUE i w Karcie praw podstawowych UE w zakresie, w jakim wyłącza on z systematycznego poddawania strategicznej ocenie środowiska plany i programy, które zostały uznane za wymagające oceny skutków na podstawie art. 6 i 7 dyrektywy 92/43/EWG (2);

w wypadku potwierdzenia ważności wskazanego przepisu, czy art. 3 ust. 2 i 3 dyrektywy 2001/42/WE w związku z motywem 10 tej dyrektywy, zgodnie z którym „wszystkie plany i programy uznane za wymagające oceny zgodnie z dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej flory i fauny mogą potencjalnie powodować znaczący wpływ na środowisko i powinny z reguły być poddawane systematycznej ocenie wpływu na środowisko” należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom takim jak uregulowanie krajowe, które w celu zdefiniowania pojęcia „małych obszarów na poziomie lokalnym” w art. 3 ust. 3 dyrektywy 2001/42/WE odnosi się do kryteriów o charakterze czysto ilościowym;

w wypadku odpowiedzi przeczącej na powyższe pytanie, czy art. 3 ust. 2 i 3 dyrektywy 2001/42/WE w związku z motywem 10 tej dyrektywy, zgodnie z którym „wszystkie plany i programy uznane za wymagające oceny zgodnie z dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej flory i fauny mogą potencjalnie powodować znaczący wpływ na środowisko i powinny z reguły być poddawane systematycznej ocenie wpływu na środowisko” należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom takim jak uregulowanie krajowe, które wyłącza z automatycznego i obligatoryjnego poddawania strategicznej ocenie środowiska wszystkie projekty rozwoju obszarów miejskich, nowe lub rozszerzone, o powierzchni do 40 ha, a także projekty zagospodarowania lub rozwoju terenów miejskich w ramach istniejących terenów miejskich o powierzchni do 10 ha, mimo że ze względu na potencjalny wpływ na tereny zostały uznane za wymagające oceny skutków na podstawie art. 6 i 7 dyrektywy 92/43/EWG.

(1) Dyrektywa 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (Dz.U. L 197, s. 30).

(2) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206, s. 7).

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 18 sierpnia 2015 r. – Signum Alfa Sped Kft./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Kiemelt Adó- és Vám Főigazgatóság

(Sprawa C-446/15)

(2015/C 381/18)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Signum Alfa Sped Kft.

Strona pozwana: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Kiemelt Adó- és Vám Főigazgatóság

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy dyrektywy 2006/112 (1) dotyczące odliczenia podatku VAT należy interpretować w ten sposób, że organ podatkowy może w sposób generalny wymagać od podatnika, który zamierza skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT, żeby – w celu uniknięcia zakwalifikowania transakcji przez organ podatkowy jako fikcyjnej – sprawdził, czy wystawca faktury dotyczącej usług, w odniesieniu do których zamierza skorzystać z prawa do odliczenia, posiada zasoby osobowe i rzeczowe niezbędne do świadczenia danej usługi, zarówno w chwili świadczenia, jak i w chwili sprawdzenia oraz czy dochował obowiązku w zakresie złożenia deklaracji i zapłaty podatku VAT lub żeby oprócz faktury posiadał inne dokumenty dotyczące transakcji, które nie zawierają uchybień formalnych? Czy można wymagać, żeby wystawca faktury wykonywał swoją działalność gospodarczą bez jakichkolwiek nieprawidłowości nie tylko w czasie czynności prawnej będącej podstawa odliczenia, ale także w czasie kontroli podatkowej?

W sytuacji gdy organ podatkowy, w oparciu o okoliczności opisane w pytaniu pierwszym, stwierdzi, że mimo iż transakcja miała miejsce, treść faktury jest nieprawdopodobna, ponieważ transakcja nie została przeprowadzona między stronami widniejącymi w fakturze, czy można wymagać, żeby organ podatkowy, na którym co do zasady spoczywa ciężar dowodu, ustalał również, kto w takim przypadku wykonał czynność prawną i kto wystawił fakturę, czy też organ podatkowy może odmówić prawa do odliczenia, z którego zamierza skorzystać podatnik bez rozstrzygającego dowodu w przedmiocie wymienionych faktów, bez danych lub okoliczności wskazujących nazwę osoby trzeciej lub jej rolę, a jedynie na podstawie tego, co stwierdził w tej kwestii sam organ podatkowy?

Czy przepisy dyrektywy 2006/112 dotyczące odliczenia podatku VAT należy interpretować w ten sposób, że organ podatkowy, nawet jeżeli nie kwestionuje wykonania transakcji wskazanej w fakturze, która formalnie spełnia wymogi ustawowe, może odmówić skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT bez zbadania należytej staranności – w praktyce opierając się na odpowiedzialności obiektywnej – z tego powodu, że skoro transakcja nie została zrealizowana między stronami widniejącymi w fakturze, nieprawdopodobny charakter treści faktury wyklucza z definicji badanie należytej staranności, czy też w takiej sytuacji organ podatkowy, który odmawia prawa do skorzystania z odliczenia, jest również zobowiązany do wykazania, że podatnik, który zamierza skorzystać z prawa do odliczenia, wiedział o bezprawnym zachowaniu – ewentualnie mającym na celu uniknięcie podatku – przedsiębiorstwa, z którym łączył go stosunek umowny, lub nawet uczestniczył w takim bezprawnym zachowaniu?

W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie poprzedzające, czy jest zgodna z przepisami dyrektywy 2006/112 dotyczącymi odliczenia podatku VAT oraz z zasadami neutralności podatkowej, pewności prawa i proporcjonalności, potwierdzonymi przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wykładnia, zgodnie z którą należyta staranność odbiorcy faktury może być przedmiotem badania jedynie wówczas, gdy można wykazać, że między stronami miało miejsce świadczenie usługi, to jest wówczas, gdy transakcja została przeprowadzona między stronami w sposób określony w fakturze, a istnieją jedynie innego rodzaju błędy, na przykład uchybienia formalne, w szczególności biorąc pod uwagę, że krajowe prawo podatkowe zawiera przepisy dotyczące faktur zawierających uchybienia formalne i faktur wystawionych mimo braku transakcji?

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1)

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 20 sierpnia 2015 r. – Regione autonoma della Sardegna/Comune di Portoscuso

(Sprawa C-449/15)

(2015/C 381/19)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Regione autonoma della Sardegna

Strona pozwana: Comune di Portoscuso

Pytanie prejudycjalne

Czy zasady swobody przedsiębiorczości, niedyskryminacji i ochrony konkurencji ustanowione w art. 49, 56 i 106 TFUE, jak też zawarta w nich zasada słuszności sprzeciwiają się uregulowaniu krajowemu, które w wyniku następujących po sobie działań legislacyjnych przewiduje powtarzające się przedłużenie terminu wygaśnięcia koncesji na państwowe mienie morskie, jeziorne i rzeczne o znaczeniu gospodarczym, których ważność została przedłużona ustawą o co najmniej jedenaście lat, przez co ten sam koncesjonariusz zachowuje wyłączne prawo gospodarczego wykorzystywania danego mienia, pomimo wygaśnięcia koncesji przyznanej uprzednio temu koncesjonariuszowi, a w konsekwencji dochodzi do wykluczenia innych podmiotów gospodarczych zainteresowanych możliwością przyznania mienia w drodze postępowania o udzielenie zamówienia publicznego?

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 24 sierpnia 2015 r. – Autorità Garante della Concorrenza e del mercato/Italsempione – Spedizioni Internazionali SpA

(Sprawa C-450/15)

(2015/C 381/20)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłając

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Autorità Garante della Concorrenza e del mercato

Strona pozwana: Italsempione – Spedizioni Internazionali SpA

Pytanie prejudycjalne

Czy zasada proporcjonalności, która zgodnie z art. 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej reguluje procedurę wymierzania sankcji, stoi na przeszkodzie interpretacji art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia 1/2003 (1) utrwalonej przez, Komisję Europejską w Wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien (2006/C 201/02), a także odpowiedniej praktyce krajowej, zgodnie z którą sankcja nakładana na przedsiębiorstwa, które naruszyły zakaz porozumień ograniczających konkurencję jest obliczana przy zastosowaniu okoliczności do kwoty podstawowej wynikającej z uwzględnienia różnych czynników, które należy wziąć pod uwagę na podstawie prawa Unii Europejskiej, a w każdym wypadku przed obniżeniem do 10 % obrotu, co wiąże się z ryzykiem, że zastosowanie okoliczności łagodzących do kwoty podstawowej może nie mieć wpływu na indywidualizację sankcji, której okoliczności są określane w wyniku dostosowania odpowiedniej kwoty z uwagi na cechy konkretnej sprawy?

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Łotwa) w dniu 31 sierpnia 2015 r. – Verners Pudāns

(Sprawa C-462/15)

(2015/C 381/21)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Verners Pudāns

Strona pozwana: Valsts ieņēmumu dienests

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 29 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 (1) z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 należy interpretować w ten sposób, że zezwala on co do zasady na objęcie przez państwo członkowskie podatkiem dochodowym płatności dokonywanych w ramach systemów wsparcia wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia?

(1) Dz.U. L 30, s. 16.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 3 września 2015 r. – Jean-Michel Adrien, Frédéric Baron, Catherine Blanchin, Marc Bouillaguet, Anne-Sophie Chalhoub, Denis D'Ersu, Laurent Gravière, Vincent Cador, Roland Moustache, Jean-Richard de la Tour, Anne Schneider, Bernard Stamm, Éléonore von Bardeleben/Premier ministre, Ministre des finances et des comptes publics, Ministre de la décentralisation et de la fonction publique

(Sprawa C-466/15)

(2015/C 381/22)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Jean-Michel Adrien, Frédéric Baron, Catherine Blanchin, Marc Bouillaguet, Anne-Sophie Chalhoub, Denis D'Ersu, Laurent Gravière, Vincent Cador, Roland Moustache, Jean-Richard de la Tour, Anne Schneider, Bernard Stamm, Éléonore von Bardeleben

Strona pozwana: Premier ministre, Ministre des finances et des comptes publics, Ministre de la décentralisation et de la fonction publique

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy krajowe, które zezwalają urzędnikowi oddelegowanemu do pracy w instytucji Unii Europejskiej na dokonanie, na okres tego oddelegowania, wyboru: albo na rzecz zawieszenia odprowadzania składek do systemu emerytalnego państwa swego pochodzenia, w którym to wypadku jego emerytura z tego systemu jest w pełni skumulowana z przywilejami emerytalnymi związanymi ze stanowiskiem sprawowanym w ramach oddelegowania, albo na rzecz dalszego odprowadzania tych składek, w którym to wypadku jego emerytura z tego systemu jest ograniczona do wysokości koniecznej do doprowadzenia sum emerytur, w tym emerytury nabytej w systemie znajdującym zastosowanie do stanowiska objętego oddelegowaniem, do wysokości emerytury, jaka zostałaby nabyta w braku oddelegowania, naruszają zobowiązania wynikające z art.45 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w związku z art.48 tego traktatu i zasady lojalnej współpracy, o której mowa w art. 4 Traktatu o Unii Europejskiej?

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/19

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 25 czerwca 2015 r. w sprawie T-305/13, SACE i Sace BT/Komisja, wniesione w dniu 4 września 2015 r. przez Servizi assicurativi del commercio estero SpA (SACE) i przez Sace BT SpA

(Sprawa C-472/15 P)

(2015/C 381/23)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Servizi assicurativi del commercio estero SpA (SACE), Sace BT SpA (przedstawiciele: M. Siragusa i G. Rizza, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Włoska

Żądania wnoszącego odwołanie

SACE zwraca się do Trybunału o uwzględnienie niniejszego odwołania i uchylenie rozstrzygnięcia Sądu zawartego w sentencji zaskarżonego wyroku oraz o uwzględnienie, bez przekazywania sprawy do Sądu, żądań przedstawionych przez wnoszące odwołanie w pierwszej instancji, a mianowicie o:

—	stwierdzenie nieważności in toto decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 marca 2013 r. C(2013) 1501 wersja ostateczna w sprawie środków SA.23425 wdrożonych przez Włochy w 2004 i 2009 r. na rzecz SACE BT S.p.A.;

—	tytułem ewentualnym stwierdzenie częściowej nieważności tej decyzji w zakresie ograniczonym do uwzględnionego zarzutu lub zarzutów;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania a w tym kosztami w postępowaniu w przedmiocie środka tymczasowego T-305/13 R.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy dotyczący możliwości przypisania państwu włoskiemu spornych środków: naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE świetle interpretacji tego postanowienia przez Trybunał w wyroku „Stardust Marine” (sprawa C-482/99); oczywiście błędna interpretacja motywu 177 lit. b) pkt i) uzasadnienia decyzji; ustalenie okoliczności faktycznych których faktyczna nieprawdziwość wynika z dokumentów zawartych w aktach sprawy i zniekształcenie treści decyzji; nielogiczne uzasadnienie; niesłuszne uzupełnienie uzasadnienia zaskarżonej decyzji; błędne zastosowanie zasady wedle której zgodność z prawem decyzji w dziedzinie pomocy państwa należy oceniać w świetle informacji jakie Komisja mogła posiadać w momencie jej wydania, w związku z dwoma pismami ministerstwa gospodarki i finansów (zwanego dalej „MGF”) skierowanymi do SACE S.p.A. przedstawionymi przez rząd włoski w załączniku do jego uwag interwenienta.

—

W zaskarżonym wyroku ustanowiona została następująca zasada: okoliczność, że sporna transakcja realizuje interesy przedsiębiorstwa publicznego pokrywające się z interesem ogólnym nie musi wcale oznaczać, iż przedsiębiorstwo to mogło wydać swą decyzję z pominięciem wymogów stawianych przez organy władzy publicznej. Według Sądu, nic nie stoi na przeszkodzie temu, aby państwo mogło nakazać przedsiębiorstwu publicznemu przeprowadzenie operacji o charakterze komercyjnym, którą, choć spełnia ona jednocześnie w danym przypadku kryterium prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej, można niewątpliwie przypisać państwu. W konsekwencji od Komisji nie wymaga się, aby dla spełnienia wymogu możliwości przypisania, wykazała że zachowanie publicznego przedsiębiorstwa byłoby inne gdyby działało ono w sposób autonomiczny. Rozumując w ten sposób Sąd odszedł od zasad ustanowionych w wyroku „Stardust Marine”. Z jego wyroku wynika, że sama okoliczność, iż państwo kontroluje przedsiębiorstwo publiczne, które to podlega szczególnym zasadom organizacyjnym, wystarcza, aby stwierdzić, że organy władzy publicznej zawsze i w każdym razie są z definicji zaangażowane w wydawanie decyzji w sprawie interwencji na rzecz spółek zależnych rzeczonego przedsiębiorstwa. W przypadku takim jak w niniejszej sprawie, możliwość przypisania środka państwu będzie mogła zostać wykluczona jedynie, jeżeli dowiedzione zostanie, iż zarząd spółki dominującej podjął decyzję o treści takiej, iż uniemożliwia ona równoległą realizację również interesów o znaczeniu ogólnym. W niniejszej sprawie, taką decyzją mogła być jedynie likwidacja SACE BT, której zresztą Komisja z definicji nie przeciwstawiłaby się. Jeżeli natomiast środek przyjęty przez publiczne przedsiębiorstwo może w teorii odpowiadać również celowi leżącemu w interesie ogólnym lub został przyjęty z uwzględnieniem również tego interesu, należy domniemywać, że zarząd postanowił tak, ponieważ decydując nie mógł nie uwzględnić wymogów organów władzy publicznej i nie jest dozwolone ani możliwe dowiedzenie czego innego;

—

Ogólne poszlaki wskazujące na możliwość przypisania środków państwu członkowskiemu wykorzystane przez Komisję i zaakceptowane przez Sąd nie mówi nic o stopniu autonomii, z jaką zarząd SACE S.p.A. kierował i kieruje przedsiębiorstwem: i to nie tylko w wypadku uwzględnienia każdej z nich oddzielnie, lecz także gdy rozważane są łącznie. Poszlaki te nie pozwalały na wykazanie niczego innego niż okoliczność, że w 2009 r. państwo włoskie sprawowało kontrolę nad spółką SACE S.p.A. ze względu na posiadanie jej wszystkich akcji. Wyrok „Stardust Marine” wymaga jednak, aby poszlaki wykorzystywane w celu wykazania zaangażowania państwa były ściśle związane z danymi środkami, uwzględniając ich zakres, treść i zawarte ustanowione w nich warunki. W zaskarżonym wyroku wyraźnie uznano, że poszlaki wskazujące na możliwość przypisania środka państwu członkowskiemu wykorzystane w decyzji – z których wszystkie (z wyjątkiem jednej) odnoszą się do działalności SACE w zakresie ubezpieczania ryzyk niezbywalnych, w którym to sektorze SACE BT nie jest obecna – dotyczą natomiast ogólnego kontekstu w jakim działa SACE S.p.A, nie zaś okoliczności przypadku i kontekstu w jakim przyjęto sporne środki. Pomimo tego Sąd nie stwierdził, że poszlaki te ze swej istoty są nieodpowiednie, aby bezpośrednio uzasadniać domniemanie rzeczywistego zaangażowania państwa w przyjmowanie omawianych środków. W ten sposób Sąd przesunął akcent, w ramach badania możliwości przypisania środka, na całość stosunków pomiędzy państwem i przedsiębiorstwami odpowiadającymi modelowi spółek z udziałem publicznym – określanymi wprost przez ustawę we włoskim porządku prawnym jako spółki akcyjne – co doprowadziło do pozbawienia wszelkiego znaczenia szczególnego przedmiotu, szczególnego charakteru i szczególnej treści rozważanych środków a także faktycznych przyczyn ich przyjęcia. W rzeczywistości poszlaki wykorzystane przez Komisje wskazują, że bardzo nieprawdopodobne jest, aby doszło do jakiegokolwiek zaangażowania państwa w przyjmowanie spornych środków

—

Natomiast w ramach analizy wymogu, aby możliwe było przypisanie środka państwu, Sąd nie uwzględnił bezspornego wniosku, iż na mocy ustawy MGF nie sprawuje zarządu spółek, w których ma udziały, i nie koordynuje ich działań, jak podniosła SACE w skardze, przytaczając właściwe przepisy. Ponadto Sąd nieprawidłowo zastosował zasadę, zgodnie z którą zgodność z prawem decyzji w dziedzinie pomocy państwa należy oceniać w świetle informacji jakie Komisja mogła posiadać w momencie jej wydania, w zawiązku z dwoma pismami MGF skierowanymi do SACE S.p.A przedstawionymi przez państwo włoskie w załączniku do jego uwag interwenienta. Rzeczone pisma potwierdzają bowiem jedynie zasadę autonomii zarządu w stosunkach pomiędzy MGF i SACE S.p.A., która była dobrze znana Komisji, chociażby ze względu na to, iż rząd włoski wielokrotnie przedstawiał ją tejże instytucji w toku procedury pogłębionego badania na postawie art. 108 ust. 2 TFUE. Na powyższe dwa dokumenty powołano się więc jedynie w celu potwierdzenia przedstawionych już uwag i nie wprowadzają one żadnych znaczących zmian w istotnych elementach badanych środków.

Zarzut drugi dotyczący braku korzyści rzekomo przyznanej SACE BT przez sporny środek: naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE i nieprawidłowego zastosowania kryterium prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej; stwierdzenia okoliczności faktycznych, których nieprawdziwy charakter wynika z dokumentów w aktach sprawy; przeinaczenia argumentu zgodnie, z którym SACE S.p.A. skorzystała z dorozumianego podwyższenia o 5/12 pobranej stawki prowizji w stosunku do stawki zapłaconej przez SACE BT prywatnym reasekuratorom; błędnej kwalifikacji tego argumentu jako niedopuszczalnego „nowego zarzutu”.

—

Wykazując oczywiście ograniczoną znajomość i zrozumienie dynamiki sektora ubezpieczeniowego, a zwłaszcza reasekuracji nadwyżki strat (Excess of Loss (zwanej dalej „XoL”)), Sąd podobnie jak wcześniej Komisja, popełnił poważne i oczywiste błędy stwierdzając okoliczności faktyczne, których nieprawdziwość wynika z dokumentów w aktach sprawy. Wystawienie na ryzyko reasekuratora nadwyżki szkodowości nie wzrasta, gdy udział reasekuratora w pokryciu reasekuracyjnym jest bardzo wysoki: jest tak bowiem wyższemu udziałowi w umowie XoL odpowiada pobrana opłata proporcjonalna. Ponadto nie występuje zwiększenie ryzyka, w wypadku gdy zbywający wpada w trudności finansowe, ponieważ w umowie XoL ryzyko głównej straty dla reasekuratora nie jest związane z trudnościami zbywającej spółki, pomimo ryzyka niewypłacalności nabywców ubezpieczonych. Należy dodać, że ryzyko upadłości zbywającej SACE BT, również w wypadku trudności finansowych w ogóle nie istniało zważywszy, że uiszczenie na rzecz spółki dominującej opłaty za podpisanie umowy reasekuracyjnej odbyło się w jednej racie i zawczasu, a gdyby do niego nie doszło pokrycie reasekuracyjne po prostu nie zostałoby aktywowane. Omawiana umowa XoL nie dotyczyła jedynie 25 % ryzyka reasekurowanego przez SACE BT, z uwagi na co nieprawdą jest że – jak stwierdzono w wyroku – druga umowa przewidująca inną opłatę mogła zostać wynegocjowana z SACE S.p.A. w odniesieniu do salda pokrycia reasekuracyjnego. Wreszcie Sąd zupełnie przeinaczył argument, wedle którego – jako że SACE S.p.A. przystąpiła do umowy, a więc i do pokrycia reasekuracyjnego ryzyka, dopiero w dniu 5 czerwca 2009 r., chociaż jako wynagrodzenie otrzymała opłatę obliczoną w wymiarze rocznym – rzeczona spółka skorzystała faktycznie z dorozumianego podwyższenia o 5/12 stawki opłaty pobranej w porównaniu do stawki zapłaconej przez SACE BT prywatnym reasekuratorom uwzględniając okres ryzyka, który już upłynął bez wystąpienia szkód. Zważywszy, że okoliczności te wynikają z zaskarżonej decyzji, Sąd naruszył prawo stwierdzając, że nie zostały one podane do wiadomości Komisji podczas postępowania administracyjnego. Jako że SACE poprzestała na sformułowaniu – w kontekście jej drugiego zarzutu i w drodze jego rozszerzenia – argumentu dalszego dowodu na brak istotnego ryzyka wystąpienia korzyści, Sąd błędnie zakwalifikował omawiany argument jako niedopuszczalny nowy zarzut.

Zarzut trzeci dotyczący braku korzyści rzekomo przyznanej SACE BT przez trzeci i czwarty sporny środek: naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE i nieprawidłowe zastosowanie kryterium prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej; niesłuszne uzupełnienie uzasadnienia zaskarżonej decyzji

—

Zarząd SACE S.p.A. działał w sposób zupełnie analogiczny do zarządów innych podmiotów prywatnych, które zważywszy na wysoki poziom niepewności i pilności jakim cechował się rynek w 2009 r. dokonały analogicznych zastrzyków kapitałowych w spółki zależne pomimo braku prognoz dotyczących przyszłych przepływów pieniężnych uzasadniających pod względem rachunkowym oczekiwania co do odpowiednich dochodów tychże spółek przynajmniej w długim okresie. Taki obiektywny rezultat, który wynikał ze zwykłej obserwacji dynamiki rynku w danym momencie historycznym, powinien był przeważyć w stosunku do jakiegokolwiek względu o charakterze teoretycznym lub spekulatywnym w ramach stosowania przez Komisję kryterium prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej. Co więcej w decyzji nie wymieniono żadnego konkretnego przypadku prywatnej spółki działającej w zwykłych warunkach rynkowych, która wobec poważnych trudności wynikających z kryzysu, została przez swych akcjonariuszy poddana likwidacji a nie rekapitalizacji. Niezrozumiałe jest, a w każdym razie Sąd nie wyjaśnił, dlaczego SACE miałaby być zobowiązana do oceny ex ante przyszłej dochodowości SACE BT i do przekazania Komisji odpowiednich elementów wstępnej oceny, mimo że z danych rynkowych wynikało, iż prywatni inwestorzy nie uczynili tego. Wreszcie, zważywszy że Komisja uznała w toku swego pogłębionego dochodzenia, iż nie musiała oceniać z należytą uwagą argumentów poniesionych przez SACE w celu zastosowania kryterium empirycznego w kontekście kryterium prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej, Sąd błędnie orzekł, że instytucja ta miała prawo odrzucić je, biorąc pod uwagę teoretyczną możliwość, iż transakcje kapitałowe dokonane przez podmioty prywatne były z kolei uznane za niezgodne z kryterium prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej albowiem obejmowały elementy pomocy.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 11 września 2015 r. – Autorità Garante della Concorrenza e del mercato/Albini & Pitigliani SpA

(Sprawa C-483/15)

(2015/C 381/24)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Autorità Garante della Concorrenza e del mercato

Strona pozwana: Albini & Pitigliani SpA

Pytanie prejudycjalne

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/22

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 2 lipca 2015 r. w sprawach T-425/04 REV i T-444/04 REV, Francja i Orange/Komisja, wniesione w dniu 14 września 2015 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-486/15 P)

(2015/C 381/25)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Giolito, B. Stromsky, D. Grespan, i T. Maxian Rusche, członkowie Służby Prawnej)

Druga strona postępowania: Republika Francuska, Orange, wcześniej France Télécom, Republika Federalna Niemiec

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (szósta izba w składzie powiększonym) z dnia 2 lipca 2015 r. w sprawach połączonych T-425/04, Republika Francuska przeciwko Komisji i T 444/04, France Télécom przeciwko Komisji, w zakresie, w jakim wyrok ten:

—	stwierdza nieważność art. 1 decyzji Komisji 2006/621/CE z dnia 2 sierpnia 2004 r. dotyczącej pomocy państwa wdrożonej przez Francję na rzecz France Télécom (1);

—	obciąża Komisję jej własnymi kosztami oraz ośmioma dziesiątymi kosztów poniesionych przez Republikę Francuską i przez Orange w sprawach T-425/04 i T-444/04.

—	wydanie ostatecznego orzeczenia w sprawie i oddalenie skarg skarżących oraz obciążenie ich kosztami postępowania we wszystkich instancjach;

—	tytułem ewentualnym, odesłanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd i orzeczenie, że rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania Komisja podnosi cztery zarzuty.

W pierwszej kolejności uważa, że wyrok Sądu jest niewystarczająco uzasadniony i wewnętrznie sprzeczny. Sąd nie uwzględnił bowiem zasad określonych w wyroku wydanym w postępowaniu odwoławczym (2) i nie odpowiedział w sposób wystarczający na argumenty przedstawione przez Komisję w tym postępowaniu.

W drugiej kolejności Komisja zarzuca Sądowi popełnienie licznych naruszeń art. 107 ust. 1 TFUE. Jej zdaniem naruszenia te doprowadziły do wykluczenia przez Sąd oświadczeń organów publicznych od lipca do grudnia 2002 r., a także części „reasekuracja rynków” ogłoszenia z dnia 4 grudnia 2000 r. z zakresu analizy kryterium prywatnego inwestora. Po pierwsze, dążąc do zastosowania kryterium świadomego inwestora prywatnego do konkretnej chwili, Sąd nie uwzględnił bowiem rozstrzygnięcia Trybunału, zgodnie z którym należy się przenieść w kontekst czasowy, w którym podjęto środki w zakresie wsparcia i uwzględnić wszystkie istotne elementy. Zdaniem Komisji Sąd wydaje się nie wiedzieć, że środek pomocy może wynikać z wielu interwencji, które są ze sobą związane i których nie można rozdzielić. Po drugie, według Komisji Sąd popełnił szereg naruszeń prawa, jeśli chodzi o związek istniejący pomiędzy pojęciem korzyści i stosowaniem kryterium świadomego inwestora prywatnego. W szczególności Komisja zarzuca Sądowi ograniczenie testu świadomego inwestora prywatnego do ograniczonego okresu, w którym korzyść przyniosła efekty. Po trzecie, Komisja zarzuca Sądowi wyłączenie elementów kontekstowych z zakresu swojego badania. Po czwarte, według niej Sąd niesłusznie ograniczył łączne badanie szeregu korzyści do korzyści mających ten sam charakter. Po piąte, Sąd nie zastosował kryterium określonego przez Trybunał w celu stwierdzenia, czy środki państwowe są nierozerwalnie związane i muszą być badane razem. Po szóste, Komisja podważa uznanie przez Sąd zdarzeń stanowiących „przerwanie” następstwa środków państwowych w okresie od września do grudnia 2002 r. Zdaniem Komisji takie „przerwy” nie mogą uzasadniać oddzielnego badania środków wcześniejszych i późniejszych od tej daty. Wreszcie Komisja kwestionuje uzasadnienie Sądu dotyczące narażenia reputacji.

W trzeciej kolejności Komisja zarzuca Sądowi przekroczenie granic kontroli legalności aktów administracyjnych.

Na koniec Komisja uważa, że Sąd dokonał błędnej wykładni, a nawet przeinaczył decyzję Komisji.

(1) Dz.U 2006, L 257, s.11.

(2) Wyrok i in./Komisja i in., C-399/10 P i C-401/10 P, EU:C:2013:175.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/24

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 15 lipca 2015 r. w sprawie T-561/13, Hiszpania/Komisja, wniesione w dniu 23 września 2015 r. przez Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-506/15 P)

(2015/C 381/26)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: M.A. Sampol Pucurull, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—	W każdym razie uwzględnienie odwołania i częściowe uchylenie wyroku Sądu z dnia 15 lipca 2015 r. w sprawie T-561/13.

—

stwierdzenie częściowej nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim wyłącza ona wydatki poniesione przez Królestwo Hiszpanii w ramach pomocy „Indemnizaciones Compensatorias de las Desventajas Naturales” (dodatki wyrównawcze z tytułu niekorzystnych warunków naturalnych, zwane dalej ICDN) przewidzianej w planie rozwoju obszarów wiejskich w Galicji w latach 2007–2013 na kwotę 7 57 968,97 EUR odpowiadającą pojęciu „niekorzystnych warunków naturalnych” (środki 211 i 212)”.

—	W każdym razie obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy: Naruszenie prawa przez Sąd ze względu na niepodniesienie z urzędu naruszenia istotnych wymogów proceduralnych w zakresie, w jakim Komisja Europejska wydała sporną decyzję po upływie rozsądnego terminu.

Zarzut drugi: Naruszenie prawa przez Sąd ze względu na naruszenie art. 10 i 14 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1975/2006 (1) z dnia 7 grudnia 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w zakresie wprowadzenia procedur kontroli, jak również wzajemnej zgodności w odniesieniu do środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz naruszenie art. 35 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 (2) z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników ze względu na stwierdzenie przez Sąd, że przepisy te zobowiązywały władze hiszpańskie do dokonania spisu zwierząt podczas kontroli na miejscu.

(1) Dz.U. L 368, s. 74.

(2) Dz.U. L 141, s. 18.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/25

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 15 lipca 2015 r. w sprawie T-398/10, Fapricela/Komisja, wniesione w dniu 24 września 2015 r. przez Fapricela – Indústria de Trefilaria, SA

(Sprawa C-510/15 P)

(2015/C 381/27)

Język postępowania: portugalski

Strony

Wnoszący odwołanie: Fapricela – Indústria de Trefilaria, SA (przedstawiciele: T. Caiado Guerreiro i R. Rodrigues Lopes, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Skarżąca wnosi do Trybunału o:

i)	Korektę wartości sprzedaży uwzględnionej przy obliczaniu grzywny;

ii)

Stwierdzenie nieważności części wyroku w zakresie:

—	uwzględnionej wartości sprzedaży;

—	ciężaru dowodu dotyczącego czasu trwania uczestnictwa w kartelu;

—	przypisania wyższego stopnia wagi naruszenia niż spółce Fundia;

—	przypisania nadmiernej wysokości kwoty dodatkowej.

iii)

W konsekwencji o korektę wysokości grzywny, w szczególności za pomocą:

—	korekty wartości sprzedaży

—	korekty czasu trwania naruszenia;

—	korekty roku uwzględnianego przy obliczaniu grzywny;

—	korekty stopnia wagi naruszenia, poprzez przypisanie stopnia wagi naruszenia 16 % (tj. takiego samego, jak przyznany spółce Fundia);

—	korekty wysokości kwoty dodatkowej.

iv)	Obciążenie Komisji kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

a)	Wartość sprzedaży uwzględniona przez Komisję przy obliczaniu grzywny i utrzymana przez Sąd jest dotknięta oczywistymi błędami, które wymagają korekty;

b)	Sąd niesłusznie rozłożył ciężar dowodu, dopuszczając się w ten sposób naruszenia zasady domniemania niewinności przy ocenie stanu faktycznego;

c)	Sąd naruszył ciążący na nim obowiązek uzasadnienia, podobnie jak i zasadę równego traktowania przy obliczaniu grzywny, co skutkowało ustaleniem zbyt wysokiego stopnia wagi naruszenia;

d)	Sąd naruszył zasadę proporcjonalności przy ustalaniu dodatkowej kwoty zastosowanej w celu osiągnięcia skutku odstraszającego, co znalazło odzwierciedlenie w szczególności w proporcjonalności grzywny.

Sąd

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/27

Postanowienie Sądu z dnia 16 października 2015 r. – Calestep/ECHA

(Sprawa T-89/13) (1)

((REACH - Opłata należna za rejestrację substancji - Obniżka przyznana mikro-, małym i średnim przedsiębiorstwom - Błąd w oświadczeniu dotyczącym rozmiaru przedsiębiorstwa - Decyzja nakładająca opłatę administracyjną - Zalecenie 2003/361/WE - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej))

(2015/C 381/28)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Calestep, SL (Estepa, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat E. Cabezas Mateos)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) (przedstawiciele: M. Heikkilä, A. Iber i C. Schultheiss, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata C. Garcię Molyneux)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji ECHA SME (2012) 4028 z dnia 21 grudnia 2012 r. stwierdzającej, że skarżąca nie spełnia przesłanek skorzystania z obniżki opłaty przewidzianej dla małych przedsiębiorstw, i nakładającej na nią opłatę administracyjną.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Calestep, SL pokrywa oprócz własnych kosztów koszty poniesione przez Europejską Agencję Chemikaliów (ECHA), w tym koszty postępowania w przedmiocie środka tymczasowego.

(1) Dz.U. C 108 z 13.4.2013.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/27

Postanowienie Sądu z dnia 3 września 2015 r. – Philip Morris Benelux/Komisja

(Sprawa T-520/13) (1)

([Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2011 - Projekt sprawozdania z oceny skutków sporządzony w ramach propozycji przeglądu dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych - Odmowa dostępu - Ujawnienie po wniesieniu skargi - Umorzenie postępowania])

(2015/C 381/29)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Philip Morris Benelux (Antwerpia, Belgia) (przedstawiciele: adwokat K. Nordlander i P. Harrison, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Baquero Cruz i F. Clotuche-Duvieusart, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 15 lipca 2013 r. oddalającej wniosek o udzielenie dostępu do wstępnych projektów sprawozdania z oceny skutków towarzyszących wnioskowi Komisji dotyczącemu zmiany dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych.

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)	Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Philip Morris Benelux.

(1) Dz.U. C 344 z 23.11.2013.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/28

Postanowienie Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Pannonhalmi Főapátság/Parlament

(Sprawa T-453/14) (1)

([Skarga o stwierdzenie nieważności - Petycja skierowana do Parlamentu dotycząca własności zamku Lónyay w Rusovcach (Słowacja) - Petycja uznana za niedopuszczalną - Obowiązek uzasadnienia - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej])

(2015/C 381/30)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Magyar Bencés Kongregáció Pannonhalmi Főapátság (Pannonhalma, Węgry) (przedstawiciel: adwokat D. Sobor)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: A. Pospíšilová Padowska i T. Lukácsi, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji komisji ds. petycji Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2014 r., w której komisja ta uznała za niedopuszczalną petycję przedstawioną przez skarżącą w dniu 26 czerwca 2013 r., ponieważ dotyczy ona dziedziny nienależącej do zakresu kompetencji Unii Europejskiej.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Magyar Bencés Kongregáció Pannonhalmi Főapátság zostaje obciążona kosztami postępowania

3)	Nie ma potrzeby orzekania w przedmiocie wniosków o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenientów Republiki Słowackiej i Węgier.

(1) Dz.U. C 303 z 8.9.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/29

Wyrok Sądu z dnia 25 września 2015 r. – Kolarova/REA

(Sprawa T-533/14 P) (1)

([Odwołanie - Służba publiczna - Członek personelu kontraktowego - REA - Uprawnienia delegowane organowi upoważnionemu do zawierania umów o pracę - Delegowanie uprawnień Urzędowi Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych (PMO) - Skarga skierowana przeciwko instytucji delegującej - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne])

(2015/C 381/31)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Desislava Kolarova (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat F. Frabetti)

Druga strona postępowania: Agencja Wykonawcza ds. Badań Naukowych (REA) (przedstawiciele: S. Payan-Lagrou, pełnomocnik, wspierany przez adwokata B. Wägenbaura)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 30 kwietnia 2014 r. Kolarova/REA (F-88/13, Zb.Orz.SP, EU:F:2014:58).

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Desislava Kolarova pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Agencję Wykonawczą ds. Badań Naukowych (REA) w niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 351 z 6.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/29

Postanowienie Sądu z dnia 23 września 2015 r. – Estonia/Komisja

(Sprawa T-555/14) (1)

((Rybołówstwo - Inwestycje na rzecz statków rybackich dokonane przez Estonię - Decyzja o zawieszeniu płatności okresowych - Cofnięcie decyzji - Umorzenie postępowania))

(2015/C 381/32)

Język postępowania: estoński

Strony

Strona skarżąca: Republika Estonii (przedstawicie: N. Grünberg i K. Kraavi-Käerdi, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Randvere i K. Walkerová, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2014) 3271 final z dnia 14 maja 2014 r. w sprawie zawieszenia płatności okresowych na rzecz Estonii na okres 2007–2013 w ramach operacyjnego programu wsparcia Europejskiego Funduszu Rybackiego.

Sentencja

1)	Postępowanie w sprawie zostaje umorzone.

2)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 372 z 20.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/30

Postanowienie Sądu z dnia 17 lipca 2015 r. – EEB/Komisja

(Sprawa T-565/14) (1)

([Środowisko naturalne - Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 - Decyzja Komisji dotycząca zgłoszenia przez Polskę przejściowego planu krajowego, o którym mowa w art. 32 dyrektywy 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych - Odmowa ponownego wewnętrznego zbadania - Środek o charakterze indywidualnym - Konwencja z Aarhus - Termin do wniesienia skargi - Przekroczenie terminu - Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście pozbawiona podstawy prawnej])

(2015/C 381/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: European Environmental Bureau (EEB) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat S. Podskalská)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Pignataro-Nolin, S. Petrova i G. Wilms, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2014) 804 final z dnia 17 lutego 2014 r. dotyczącej zgłoszenia przez Rzeczpospolitą Polską przejściowego planu krajowego, o którym mowa w art. 32 dyrektywy 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych oraz po drugie, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Ares (2014) 1915757 z dnia 12 czerwca 2014 r., którą odrzuciła ona jako niedopuszczalny wniosek skarżącej o ponowne zbadanie przez Komisję jej decyzji z dnia 17 lutego 2014 r.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Umarza się postępowanie w sprawie wniosków Rady Unii Europejskiej, Parlamentu Europejskiego i Rzeczypospolitej Polskiej o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenientów.

3)	European Environmental Bureau (EEB) pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

4)	EEB, Komisja, Rada, Parlament i Rzeczpospolita Polska pokrywają własne koszty związane z ich wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenientów.

(1) Dz.U. C 395 z 10.11.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/31

Postanowienie Sądu z dnia 16 października 2015 r. – VSM Geneesmiddelen/Komisja

(Sprawa T-578/14) (1)

([Skarga na bezczynność i o stwierdzenie nieważności - Ochrona konsumentów - Oświadczenia zdrowotne dotyczące żywności - Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 - Substancje botaniczne - Termin do wniesienia skargi - Brak interesu prawnego - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność])

(2015/C 381/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: VSM Geneesmiddelen BV (Alkmaar, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat U. Grundmann)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo J. Enegren, następnie M. Wilderspin i S. Grünheid, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia bezczynności Komisji, jako że niezgodnie z prawem nie nakazała ona Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) dokonania oceny oświadczeń zdrowotnych dotyczących substancji botanicznych jako wstępnego warunku przyjęcia ostatecznego wykazu dopuszczalnych oświadczeń zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności (Dz.U. L 404, s. 9) oraz, tytułem żądania ewentualnego, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji zawartej zdaniem skarżącej w piśmie Komisji z dnia 19 czerwca 2014 r., w której to decyzji instytucja ta odmówiła nakazania EFS-ie dokonania oceny wspomnianych oświadczeń.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	VSM Geneesmiddelen BV zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 339 z 29.9.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/32

Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2015 r. – Słowenia/Komisja

(Sprawa T-585/14) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Środki własne Unii Europejskiej - Odpowiedzialność finansowa państw członkowskich - Obowiązek zapłaty na rzecz Komisji kwoty odpowiadającej kwocie utraconych środków własnych - Pismo Komisji - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność))

(2015/C 381/35)

Język postępowania: słoweński

Strony

Strona skarżąca: Republika Słowenii (przedstawiciel: L. Bembič, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Ondrůšek, M. Wasmeier i M. Žebre, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji zawartej w piśmie nr BUDG/B/03MV D (2014) 1782918 z dnia 2 czerwca 2014 r., jaką miała wydać Dyrekcja Generalna ds. Budżetu Komisji Europejskiej, w której to decyzji Dyrekcja ta uznała, po pierwsze, że Republika Słowenii jest finansowo odpowiedzialna za utratę tradycyjnych środków własnych dla budżetu Unii Europejskiej przy wydawaniu pozwolenia na przywóz cukru w odniesieniu do roku 2011 i, po drugie, że to państwo członkowskie powinno udostępnić budżetowi Unii kwotę równą utraconym tradycyjnym środkom własnym.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Postępowanie w przedmiocie wniosków Republiki Portugalskiej i Królestwa Hiszpanii o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta zostaje umorzone.

3)	Republika Słowenii pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

4)	Republika Słowenii, Komisja, Republika Portugalska i Królestwo Hiszpanii pokrywają własne koszty związane z wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

(1) Dz.U. C 372 z 20.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/32

Postanowienie Sądu z dnia 16 września 2015 r. – Bionorica/Komisja

(Sprawa T-619/14) (1)

([Skarga na bezczynność - Ochrona konsumentów - Oświadczenia zdrowotne dotyczące żywności - Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 - Substancje botaniczne - Termin do wniesienia skargi - Brak interesu prawnego - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność])

(2015/C 381/36)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Bionorica Bionorica SE (Neumark, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Weidner, T. Guttau i N. Hußmann)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Wilderspin i S. Grünheid, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Bionorica SE zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 409 z 17.11.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/33

Postanowienie Sądu z dnia 16 września 2015 r. – Diapharm/Komisja

(Sprawa T-620/14) (1)

(2015/C 381/37)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Diapharm GmbH & Co. KG (Münster, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Weidner, N. Hußmann i T. Guttau)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Wilderspin i S. Grünheid, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Diapharm GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 409 z 17.11.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/34

Postanowienie Sądu z dnia 9 września 2015 r. – Monster Energy/OHIM (Przedstawienie symbolu pokoju)

(Sprawa T-633/14) (1)

((Wspólnotowy znak towarowy - Termin do wniesienia skargi - Rozpoczęcie biegu terminu - Doręczenie decyzji izby odwoławczej faksem - Otrzymanie faksu - Przekroczenie terminu - Brak siły wyższej lub nieprzewidywalnych okoliczności - Oczywista niedopuszczalność))

(2015/C 381/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Monster Energy Company (Corona, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: P. Brownlow, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: S. Palmero Cabezas, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 grudnia 2013 r. (sprawa R 1285/2013-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego symbol pokoju jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Monster Energy Company zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 127 z 20.4.2015.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/34

Postanowienie Sądu z dnia 9 września 2015 r. – Monster Energy/OHIM (GREEN BEANS)

(Sprawa T-666/14) (1)

(2015/C 381/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Monster Energy Company (Corona, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: P. Brownlow, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: S. Palmero Cabezas, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 2 grudnia 2013 r. (sprawa R 1530/2013-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego GREEN BEANS jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Monster Energy Company zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 127 z 20.4.2015.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/35

Postanowienie Sądu z dnia 3 września 2015 r. –Hiszpania/Komisja

(Sprawa T-676/14) (1)

([Skarga o stwierdzenie nieważności - Artykuł 8 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1173/2011 - Skuteczne egzekwowanie nadzoru budżetowego w strefie euro - Manipulowanie danymi statystycznymi - Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania wyjaśniającego - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Akt przygotowawczy - Niedopuszczalność])

(2015/C 381/40)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: A. Rubio González, abogado del Estado)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-P. Keppenne, J. Baquero Cruz i M. Clausen, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2014) 4856 wersja ostateczna z dnia 11 lipca 2014 r. w sprawie wszczęcia postępowania wyjaśniającego dotyczącego manipulowania danymi statystycznymi w Hiszpanii na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1173/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 388 z 3.11.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/36

Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2015 r. – Słowacja/Komisja

(Sprawa T-678/14) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Środki własne Unii - Odpowiedzialność finansowa państw członkowskich - Obowiązek wypłacenia Komisji kwoty odpowiadającej utracie środków własnych - Pismo Komisji - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność))

(2015/C 381/41)

Język postępowania: słowacki

Strony

Strona skarżąca: Republika Słowacka (przedstawiciel: B. Ricziová, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Grønfeldt, A. Tokár i M. Wasmeier, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji dyrekcji generalnej (DG) ds. Budżetu Komisji, która miałaby być zawarta w piśmie BUDG/B/03MV D (2014) 2351197 z dnia 15 lipca 2014 r., w którym instytucja ta zażądała od Republiki Słowackiej udostępnienia jej łącznej kwoty w wysokości 1 6 02 457,33 EUR (z której należy odliczyć 25 % tytułem kosztów poboru) odpowiadającej kwocie utraconych tradycyjnych środków własnych, najpóźniej pierwszego dnia roboczego po dziewiętnastym dniu drugiego miesiąca upływającego od dnia wysłania tegoż pisma.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Postępowanie w sprawie wniosków Republiki Federalnej Niemiec i Rumunii o dopuszczanie do udziału w sprawie w charakterze interwenientów zostaje umorzone.

3)	Republika Słowacka pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

4)	Republika Słowacka, Komisja, Republika Federalna Niemiec i Rumunia pokrywają własne koszty związane z wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

(1) Dz.U. C 448 z 15.12.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/36

Postanowienie Sądu z dnia 17 lipca 2015 r. – EEB/Komisja

(Sprawa T-685/14) (1)

([Środowisko naturalne - Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 - Decyzja Komisji dotycząca zgłoszenia przez Bułgarię przejściowego planu krajowego, o którym mowa w art. 32 dyrektywy 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych - Odmowa ponownego wewnętrznego zbadania - Środek o charakterze indywidualnym - Konwencja z Aarhus - Termin do wniesienia skargi - Przekroczenie terminu - Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście pozbawiona podstawy prawnej])

(2015/C 381/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: European Environmental Bureau (EEB) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat S. Podskalská)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Pignataro-Nolin, S. Petrova i G. Wilms, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2014) 2002 final z dnia 31 marca 2014 r. dotyczącej zgłoszenia przez Republikę Bułgarii przejściowego planu krajowego, o którym mowa w art. 32 dyrektywy 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych oraz po drugie, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Ares (2014) 2317513 z dnia 11 lipca 2014 r., którą odrzuciła ona jako niedopuszczalny wniosek skarżącej o ponowne zbadanie przez Komisję jej decyzji z dnia 31 marca 2014 r.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Umarza się postępowanie w sprawie wniosków Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenientów.

3)	European Environmental Bureau (EEB) pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

4)	EEB, Komisja, Parlament i Rada pokrywają własne koszty związane z ich wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenientów.

(1) Dz.U. C 431 z 1.12.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/37

Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2015 r. – Słowacja/Komisja

(Sprawa T-779/14) (1)

(2015/C 381/43)

Język postępowania: słowacki

Strony

Strona skarżąca: Republika Słowacka (przedstawiciel: B. Ricziová, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Grønfeldt, A. Tokár i M. Wasmeier, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji dyrekcji generalnej (DG) ds. Budżetu Komisji, która miałaby być zawarta w piśmie BUDG/B/03MV D (2014) 3139078 z dnia 24 września 2014 r., w którym instytucja ta zażądała od Republiki Słowackiej udostępnienia jej łącznej kwoty w wysokości 1 4 53 723,12 EUR (z której należy odliczyć 25 % tytułem kosztów poboru) odpowiadającej kwocie utraconych tradycyjnych środków własnych, najpóźniej pierwszego dnia roboczego po dziewiętnastym dniu drugiego miesiąca upływającego od dnia wysłania tegoż pisma.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Postępowanie w sprawie wniosków Republiki Federalnej Niemiec i Rumunii o dopuszczanie do udziału w sprawie w charakterze interwenientów zostaje umorzone.

3)	Republika Słowacka pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

4)	Republika Słowacka, Komisja, Republika Federalna Niemiec i Rumunia pokrywają własne koszty związane z wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

(1) Dz.U. C 89 z 16.3.2015.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/38

Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2015 r. – Rumunia/Komisja

(Sprawa T-784/14) (1)

(2015/C 381/44)

Język postępowania: rumuński

Strony

Strona skarżąca: Rumunia (przedstawiciel: R. Radu, I. Haţieganu i A. Buzoianu, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Caeiros i A. Stefanuc, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji dyrekcji generalnej (DG) ds. Budżetu Komisji, która miałaby być zawarta w piśmie BUDG/B/03MV D (2014) 3079038 z dnia 19 września 2014 r., w którym instytucja ta zażądała od Rumunii udostępnienia jej łącznej kwoty w wysokości 14 883,79 EUR (z której należy odliczyć 25 % tytułem kosztów poboru) odpowiadającej kwocie utraconych tradycyjnych środków własnych, najpóźniej pierwszego dnia roboczego po dziewiętnastym dniu drugiego miesiąca upływającego od dnia wysłania tegoż pisma.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Postępowanie w sprawie wniosków Republiki Słowackiej i Republiki Federalnej Niemiec o dopuszczanie do udziału w sprawie w charakterze interwenientów zostaje umorzone.

3)	Rumunia pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

4)	Rumunia, Komisja, Republika Słowacka i Republika Federalna Niemiec pokrywają własne koszty związane z wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

(1) Dz.U. C 65 z 23.2.2015.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/39

Postanowienie Sądu z dnia 14 września 2015 r. – Królestwo Hiszpanii/Komisja Europejska

(Sprawa T-841/14) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Środki własne Unii - Odpowiedzialność finansowa państw członkowskich - Obowiązek zapłaty na rzecz Komisji kwoty odpowiadającej utracie środków własnych - Kwota odsetek za zwłokę - Pismo Komisji - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność))

(2015/C 381/45)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: A. Gavela Llopis, abogado del Estado)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciel: A. Caeiros i L. Lozano Palacios, pełnomocnicy

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności rzekomej decyzji dyrekcji generalnej ds. budżetu Komisji zawartej w piśmie BUDG/B/03MV D(2014) 3486706 z dnia 21 października 2014 r., w drodze której owa dyrekcja zastosowała art. 11 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r. wykonującego decyzję 2007/436/WE, Euratom w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 130, s. 1), z późn. zmianami, i ustaliła na 3 1 72 388,46 EUR kwotę odsetek za zwłokę należną od Królestwa Hiszpanii, płatną najpóźniej ostatniego dnia roboczego drugiego miesiąca następującego po wysłaniu wspomnianego pisma. .

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 73 z 2.3.2015.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/39

Postanowienie Sądu z dnia 21 września 2015 r. – De Nicola/EBI

(Sprawa T-848/14 P) (1)

([Odwołanie - Służba publiczna - Personel EBI - Ocena - Awans - Postepowania w sprawie oceny i awansu (2006) - Mobbing - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne])

(2015/C 381/46)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Carlo De Nicola (Strassen, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat L. Isola)

Druga strona postępowania: Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) (przedstawiciele: G. Nuvoli i E. Raimond, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferra)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sadu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 11 listopada 2014 r., De Nicola/EBI (F-55/08 RENV, Zb.Orz.SP, EU:F:2014:244).

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Carlo De Nicola pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI)w niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 73 z 2.3.2015.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/40

Postanowienie Sądu z dnia 21 września 2015 r. – De Nicola/EBI

(Sprawa T-849/14 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Personel EBI - Ocena roczna - Przepisy wewnętrzne - Postepowanie odwoławcze - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne))

(2015/C 381/47)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Carlo De Nicola (Strassen, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat L. Isola)

Druga strona postępowania: Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) (przedstawiciele: G. Nuvoli i E. Raimond, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferra)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sadu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 18 listopada 2014 r., De Nicola/EBI (F-59/09 RENV, Zb.Orz.SP, EU:F:2014:248).

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Carlo De Nicola pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI)w niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 73 z 2.3.2015.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/40

Postanowienie Sądu z dnia 21 września 2015 r. – De Nicola/EBI

(Sprawa T-10/15 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Personel EBI - Mobbing - Dochodzenie - Sprawozdanie komisji dochodzeniowej - Błędna definicja mobbingu - Decyzja prezesa EBI o nienadawaniu dalszego biegu postępowaniu w sprawie skargi))

(2015/C 381/48)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Carlo De Nicola (Strassen, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat L. Isola)

Druga strona postępowania: Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) (przedstawiciele: G. Nuvoli i E. Raimond, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferra)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sadu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 11 listopada 2014 r., De Nicola/EBI (F-55/11, Zb.Orz.SP, EU:F:2014:243).

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Carlo De Nicola pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI)w niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 73 z 2.3.2015.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/41

Postanowienie Sądu z dnia 9 września 2015 r. – Alsharghawi/Rada

(Sprawa T-66/15) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające podjęte w związku z sytuacją w Libii - Skarga na bezczynność - Zajęcie stanowiska przez Radę - Następcza bezprzedmiotowość skargi - Umorzenie postępowania))

(2015/C 381/49)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Bashir Saleh Bashir Alsharghawi (Johannesburg, Afryka Południowa) (przedstawiciel: adwokat E. Moutet)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: V. Piessevaux i A. Vitro, pełnomocnicy)

Przedmiot

Stwierdzenie na podstawie art. 265 TFUE, że Rada niezgodnie z prawem zaniechała ponownego rozpatrzenia decyzji o umieszczeniu nazwiska skarżącego w wykazie osób i podmiotów, w odniesieniu do których mają zastosowanie środki ograniczające zastosowane w związku z sytuacją w Libii.

Sentencja

1)	Umarza się postępowanie.

2)	Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona kosztami postepowania.

(1) Dz.U. C 146 z 4.5.2015.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/42

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 1 września 2015 r. – Pari Pharma/EMA

(Sprawa T-235/15 R)

([Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Dokumenty EM-y dotyczące informacji przedłożonych przez przedsiębiorstwo w złożonym przez nie wniosku o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego - Decyzja o udzieleniu osobie trzeciej dostępu do dokumentów - Wniosek o zawieszenie wykonania - Pilny charakter - Fumus boni iuris - Wyważenie interesów])

(2015/C 381/50)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pari Pharma GmbH (Starnberg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Epping i W. Rehmann)

Strona pozwana: Europejska Agencja Leków (EMA) (przedstawiciele: T. Jabłoński, N. Rampal Olmedo, A. Rusanov i S. Marino, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Novartis Europharm Ltd (Camberley, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: adwokat C. Schoonderbeek)

Przedmiot

Wniosek mający na celu, co do zasady, uzyskanie zawieszenia wykonania decyzji EMA EMA/271043/2015 z dnia 24 kwietnia 2015 r., na mocy której udzielono osobie trzeciej na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43) dostępu do niektórych dokumentów zawierających informacje przedłożone we wniosku o pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Vantobra.

Sentencja

Zawiesza się wykonanie decyzji Europejskiej Agencji Leków (EMA) EMA/271043/2015 z dnia 24 kwietnia 2015 r. w zakresie, w jakim udzielono w niej osobie trzeciej na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji dostępu do sprawozdania z oceny (EMA/CHMP/702525/2014) dotyczącego podobieństwa Vantobry do Cayston i TOBI Podhaler, a także sprawozdania z oceny (EMA/CHMP/778270/2014) dotyczącego wyższości klinicznej Vantobry nad TOBI Podhaler.

2)	Zakazuje się EM-ie ujawniania dwóch sprawozdań wymienionych w pkt 1.

3)	Wniosek Novartis Europharm Ltd o uzyskanie dostępu do całości akt sprawy zostaje oddalony.

4)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/43

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 1 września 2015 r. – Alcimos Consulting/EBC

(Sprawa T-368/15 R)

((Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Polityka gospodarcza i monetarna - Decyzje wydane przez Radę Zarządzającą EBC - Nadzwyczajne wsparcie płynności przyznane greckim bankom - Wniosek o zawieszenie wykonania - Naruszenie wymogów proceduralnych - Niedopuszczalność))

(2015/C 381/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alcimos Consulting SMPC (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat F. Rodolaki)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny (EBC)

Przedmiot

Żądanie zawieszenia wykonania decyzji Rady Zarządzającej Europejskiego Banku Centralnego z dnia 28 czerwca 2015 r. i z dnia 6 lipca 2015 r. dotyczących poziomu nadzwyczajnego wsparcia płynności przyznanego greckim bankom.

Sentencja

1)	Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego zostaje odrzucony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/43

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 21 września 2015 r. – Consorzio Vivaisti viticoli pugliesi i Negro/Komisja

(Sprawa T-436/15 R)

((Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Rolnictwo - Ochrona przed organizmami szkodliwymi dla roślin - Środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii Europejskiej i rozprzestrzenianiu się w niej bakterii Xylella fastidiosa - Wniosek o zawieszenie wykonania - Uchybienie wymogom formalnym - Niedopuszczalność))

(2015/C 381/52)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Consorzio Vivaisti viticoli pugliesi (Otrante, Włochy) i Daniele Negro (Otrante) (przedstawiciele: adwokaci V. Pellegrino i A. Micolani)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Bianchi i I. Galindo Martín, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek o zawieszenie wykonania decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/789 z dnia 18 maja 2015 r. w sprawie środków zapobiegających wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmu Xylella fastidiosa (Wells et al.) (Dz.U. 125, s. 36) w zakresie, w jakim decyzja ta obejmuje winorośl uprawianą na terenie włoskiej prowincji Lecce.

Sentencja

1)	Wniosek w przedmiocie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/44

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 21 września 2015 r. – Eden Green Vivai Piante di Verdesca Giuseppe i in./Komisja

(Sprawa T-437/15 R)

(2015/C 381/53)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Eden Green Vivai Piante di Verdesca Giuseppe (Copertino, Włochy) i 37 innych skarżących, których nazwiska wymieniono w załączniku do postanowienia (przedstawiciel: adwokat G. Manelli)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Bianchi i I. Galindo Martín, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Wniosek w przedmiocie środka tymczasowego zostaje oddalony.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/45

Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2015 r. – J & Joy/OHIM – Joy-Sportswear (J AND JOY)

(Sprawa T-387/15)

(2015/C 381/54)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: J & Joy SA (Waremme, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci A. Maqua i C. Pirenne)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Joy-Sportswear GmbH (Ottensoos, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „J AND JOY” – zgłoszenie nr 11 409 935

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie R 1352/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Urzędu o:

—	przeprowadzenie kontroli decyzji Wydziału Sprzeciwów i uznanie sprzeciwu za niedopuszczalny;

—	obciążenie wnoszącego sprzeciw kosztami postępowania i kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu w sprawie sprzeciwu na postawie art. 81 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/45

Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2015 r. – J & Joy/OHIM – Joy-Sportswear (JN-JOY)

(Sprawa T-388/15)

(2015/C 381/55)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: J & Joy SA (Waremme, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci A. Maqua i C. Pirenne)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Joy-Sportswear GmbH (Ottensoos, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „JN-JOY” – zgłoszenie nr 11 410 041

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie R 1353/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Urzędu o:

—	przeprowadzenie kontroli decyzji Wydziału Sprzeciwów i uznanie sprzeciwu za niedopuszczalny;

—	obciążenie wnoszącego sprzeciw kosztami postępowania i kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu w sprawie sprzeciwu na postawie art. 81 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/46

Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2015 r. – J & Joy/OHIM – Joy-Sportswear (J&JOY)

(Sprawa T-389/15)

(2015/C 381/56)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: J & Joy SA (Waremme, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci A. Maqua i C. Pirenne)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Joy-Sportswear GmbH (Ottensoos, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający elementy słowne „J&JOY” – zgłoszenie nr 11 411 808

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie R 1355/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Urzędu o:

—	przeprowadzenie kontroli decyzji Wydziału Sprzeciwów i uznanie sprzeciwu za niedopuszczalny;

—	obciążenie wnoszącego sprzeciw kosztami postępowania i kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu w sprawie sprzeciwu na postawie art. 81 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/47

Skarga wniesiona w dniu 2 września 2015 r. – Węgry/Komisja

(Sprawa T-505/15)

(2015/C 381/57)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Węgry (przedstawiciele: M.Z. Fehér, G. Koós i A. Pálfy, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie częściowej nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/1119 z dnia 22 czerwca 2015 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) [notyfikowanej jako dokument nr C(2015) 4076] w zakresie, w jakim Komisja stanowi w niej w odniesieniu do Węgier, że należy wyłączyć z finansowania Unii Europejskiej kwotę 6 3 24 349,33 EUR w związku z audytem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności;

—	obciążenie Komisji kosztami związanymi z postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi zarzuty skierowane przeciwko stwierdzeniom poczynionym przez Komisję.

Strona ta twierdzi, że instytucja ta wskazała, iż, zgodnie z podstawowymi zasadami rządzącymi kontrolą kwalifikowalności, za podstawowe braki tej kontroli uznać należy zarówno te sankcje, które nie zostały nałożone ze względu na to, że kontrola na miejscu przestrzegania zasady wzajemnej zgodności (wymogów prawnych związanych z zarządzaniem albo korzystnych warunków rolniczych i ekologicznych) albo nie została przeprowadzona albo została przeprowadzona nieprawidłowo, jak i te sankcje, które zostały przewidziane w przepisach, ale zostały pozbawione mocy odstraszającej ze względu na to, że nie zostały one zastosowane albo zostały zastosowane nieprawidłowo. Komisja dodała, że w przypadku tak zwanych drobnych niezgodności z art. 24 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 władze węgierskie przyjęły marginesy tolerancji niewynikające z nałożenia sankcji oraz, wbrew przepisom Unii, nie wzięły pod uwagę względów związanych ze zdrowiem publicznym i ze zdrowiem zwierząt.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/48

Skarga wniesiona w dniu 7 września 2015 r. – Diesel/OHIM – Sprinter megacentros del deporte (zakrzywiona i skierowana pod kątem linia)

(Sprawa T-521/15)

(2015/C 381/58)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Diesel SpA (Breganze, Włochy) (przedstawiciel: adwokat A. Gaul)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Sprinter megacentros del deporte, SL (Elche, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Sprinter megacentros del deporte, SL

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny znak towarowy (Przedstawienie zakrzywionej lub skierowanej pod kątem linii) – zgłoszenie nr 11 404 019

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie R 3291/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/48

Skarga wniesiona w dniu 8 września 2015 r. – Bimbo/OHIM – Globo (Bimbo)

(Sprawa T-528/15)

(2015/C 381/59)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bimbo, SA (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Carbonell Callicó)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Globo SpA Servizi Commerciali (Illasi, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Globo SpA Servizi Commerciali

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający element słowny „Bimbo” – zgłoszenie nr 10 028 405

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 7 lipca 2015 r. w sprawach połączonych R 2512/2013-4 i R 2549/2013-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	zmianę zaskarżonej decyzji zgodnie z art. 65 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009 poprzez odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 10 028 405 dla klasy 28;

—	posiłkowo i wyłącznie na wypadek, gdyby powyższe żądanie zostało oddalone, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie OHIM i Globo SpA Servizi Commerciali kosztami postępowania zgodnie z art. 134 regulaminu postępowania przed Sądem (wcześniejszy art. 87 § 2).

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie zasady 19 ust. 1, 2 i 3 oraz zasady 20 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95;

—	Naruszenie art. 64 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 i związanego z nim orzecznictwa;

—	Naruszenie art. 43 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/49

Skarga wniesiona w dniu 11 września 2015 r. – Korea National Insurance Corporation Zweigniederlassung Deutschland i in./Rada i Komisja

(Sprawa T-533/15)

(2015/C 381/60)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Korea National Insurance Corporation Zweigniederlassung Deutschland (Hamburg, Niemcy), Kim Il Su (Pjongjang, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna), Kang Song Sam (Hamburg), Choe Chun Sik (Pjongjang), Sin Kyu Nam (Pjongjang), Pak Chun San (Pjongjang), So Tong Myong (Pjongjang) (przedstawiciele: M. Lester i S. Midwinter, barristers, T. Brentnall i A. Stevenson, solicitors)

Strona pozwana: Komisja Europejska i Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2015/1066 z dnia 2 lipca 2015 r. zmieniającej decyzję 2013/183/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (Dz.U. L 174, s. 25) oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/1062 z dnia 2 lipca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 329/2007 dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (Dz.U. L 174, s. 16) w zakresie, w jakim na mocy tych aktów dodano nazwiska i nazwę skarżących do załącznika V do rozporządzenia nr 329/2007;

—	obciążenie pozwanych kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący tego, że pozwane nie przedstawiły odpowiedniego lub wystarczającego uzasadnienia, aby umieścić nazwiska i nazwę skarżących w wykazach.

2.	Zarzut drugi dotyczący tego, że pozwane w sposób oczywisty błędnie stwierdziły, iż kryteria umieszczenia w wykazach spornych aktów były spełnione w wypadku skarżących; nie istnieje podstawa faktyczna, aby umieścić ich nazwiska i nazwę w wykazach.

3.	Zarzut trzeci dotyczący tego, że pozwane naruszyły zasady ochrony danych.

4.	Zarzut czwarty dotyczący tego, że pozwane naruszyły – bez uzasadnienia lub nieproporcjonalnie – prawa podstawowe skarżących, w tym ich prawo do ochrony ich własności, działalności gospodarczej i reputacji.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/50

Skarga wniesiona w dniu 17 września 2015 r. – LLR-G5/OHIM – Glycan Finance (SILICIUM ORGANIQUE G5 LLR-G5)

(Sprawa T-539/15)

(2015/C 381/61)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: LLR-G5 Ltd (Castlebar, Irlandia) (przedstawiciele: adwokaci A. von Mühlendahl i H. Hartwig)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Glycan Finance Corp. Ltd (Sheffield, Zjednoczone Królestwo)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający element słowny „SILICIUM ORGANIQUE G5 LLR-G5”– zgłoszenie nr 10 424 703

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11.06.2015 w sprawie R 291/2014-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim oddala ona odwołanie strony skarżącej od decyzji Wydziału Sprzeciwów z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie B 2 027 053 oraz w zakresie, w jakim uwzględnia ona odwołanie drugiej strony postępowania od tej samej decyzji Wydziału Sprzeciwów;

—	oddalenie sprzeciwu drugiej strony postępowania wobec rejestracji wspólnotowego znaku towarowego zgłoszonego przez stronę skarżącą po numerem 10 424 703;

—	obciążenie OHIM – oraz drugiej strony postępowania, jeśli przystąpiłaby do niniejszego postępowania – kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/51

Skarga wniesiona w dniu 17 września 2015 r. – Industrie Aeronautiche Reggiane/OHIM – Audi (NSU)

(Sprawa T-541/15)

(2015/C 381/62)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Industrie Aeronautiche Reggiane Srl (Reggio Emilia, Włochy) (przedstawiciel: adwokat M. Gurrado)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Audi AG (Ingolstadt, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „NSU” – zgłoszenie nr 9 593 492

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 lipca 2015 r. w sprawie R 2132/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, a w rezultacie nakazanie OHIM rejestracji zgłoszonego znaku towarowego jako wspólnotowego znaku towarowego;

—	obciążenie AUDI kosztami niniejszego postępowania oraz postępowania przed Wydziałem Sprzeciwów i Izbą Odwoławczą OHIM.

Podniesione zarzuty

—	Audi nie wykazało, że rzeczywiście używa wcześniejszego znaku towarowego;

—	Istnieje różnica między komponentami a gotowym produktem;

—	Istnieje różnica między rowerami a towarami wskazanymi we wniosku o ograniczenie wykazu towarów lub usług z dnia 16 października 2014 r.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/52

Skarga wniesiona w dniu 22 września 2015 r. – Ramon Guiral Broto/OHIM – Gastro & Soul (Cafe Del Sol)

(Sprawa T-549/15)

(2015/C 381/63)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Ramón Guiral Broto (Marbella, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. de Castro Hermida)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Gastro & Soul GmbH (Hildesheim, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający element słowne„CAFE DEL SOL” – zgłoszenie nr 6 104 608

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 16 lipca 2015 r. w sprawie R 1888/2014-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i uznanie za dopuszczalny sprzeciwu opartego na cieszącym się pierwszeństwem znaku towarowym, którego wnoszący sprzeciw, Ramón Guiral Broto, jest właścicielem, a mianowicie na hiszpańskim znaku towarowym nr 2348110 dla towarów należących do klasy 42 klasyfikacji nicejskiej;

—

po stwierdzeniu dopuszczalności sprzeciwu, potwierdzenie decyzji wydanej przez Wydział Sprzeciwów, na mocy której odrzucono zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 006104608 CAFE DEL SOL dla „usług zaopatrzenia w żywność i napoje; tymczasowego zakwaterowania” z klasy 43 klasyfikacji nicejskiej”, dokonanego przez niemiecką spółkę handlową Gastro & Soul GmbH lub, gdyby Sąd nie miał takiej właściwości, przekazanie sprawy do Izby Odwoławczej OHIM i nakazanie uznania dopuszczalności sprzeciwu;

—	dopuszczenie w zakresie dowodów, poza dowodami przedstawionymi w toku postępowania administracyjnymi, dowodów załączonych do skargi wniesionej w niniejszej sprawie, ponumerowanych od 1 do 14 i wymienionych w tabeli załączników załączonej do niniejszej skargi.

Podniesione zarzuty

Zarzuty i podstawowe argumenty są zasadniczo identyczne z tymi wysuwanymi w sprawie T-548/15.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/53

Skarga wniesiona w dniu 25 września 2015 r. – Federcaccia Toskana i in./Komisja

(Sprawa T-562/15)

(2015/C 381/64)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Federcaccia Toskana (Florencja, Włochy), Moreno Periccioli (Volterra, Italia), Arcicaccia Toscana (Florencja, Włochy), Fabio Lupi (Cascina, Włochy), Associazione dei Migratoristi Italiani per la conservazione dell'ambiente naturale (ANUU) – TOSCANA (Cerreto Guidi, Włochy), Franco Bindi (Cerreto Guidi, Włochy) (przedstawiciel: A. Bruni, avvocato)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie, że Komisja Europejska w sposób zawiniony zaniechała zbadania początkowych danych Key Concepts pozyskanych przez Włochy dotyczących wiosennych migracji słonki, drozda i kwiczoła i porównania ich z takimi samymi danymi pozyskanymi przez Francję, uchybiając w ten sposób spoczywającemu na niej obowiązkowi opracowania spójnych danych międzynarodowych dotyczących tych trzech gatunków wędrownych w geograficznie i klimatycznie jednorodnych środowiskach terytorialnych.

—

stwierdzenie, że Komisja Europejska w sposób zawiniony zaniechała uaktualnienia włoskich danych Key Concept dotyczących początku wiosennej migracji słonki, drozda i kwiczoła, poprzez ich ujednolicenie i zharmonizowanie z tymi samymi danymi francuskimi uznanymi za prawidłowe i zgodne z prawem, przyjmując za początek wiosennej migracji tych trzech gatunków drugą dekadę lutego również we Włoszech;

—

stwierdzenie, że Komisja Europejska ustanowiła, bez prawidłowych i poprawnych przesłanek, wymóg wprowadzenia we Włoszech, a w szczególności w Toskanii, nieuzasadnionych ograniczeń odstrzału słonek, drozdów i kwiczołów w stosunku do tego, co jest dozwolone we Francji, a w szczególności na Korsyce, przyśpieszając na dzień 20 stycznia zakończenie w Toskanii okresu polowań na wspomniane trzy gatunki wędrowne;

—

uznanie za niezgodne z prawem, ze względu na nierówne traktowanie państw członkowskich lub regionów państw członkowskich i na brak prawidłowych przesłanek, postępowania EU PILOT nr 6955/14/ENVI wszczętego przez Komisję tylko wobec państwa włoskiego, bez równoległego podjęcia takiej inicjatywy wobec Francji i bez przeprowadzenia jakiegokolwiek wstępnego badania pozwalającego zebrać spójne informacje uzasadniające opóźnienie o miesiąc szacunkowego rzeczywistego początku wiosennej migracji słonki, drozda i kwiczoła na Korsyce (20 lutego) w stosunku do początku wiosennej migracji w Toskanii (20 stycznia);

—

uznanie za niezgodne z prawem zaniechania Komisji w stosunku do wezwania do usunięcia uchybień notyfikowanego jej przez skarżące stowarzyszenia w dniu 29 maja 2015 r, i jednocześnie uznanie odpowiedzi Komisji z dnia 9 września 2015 r. przekazanej pismem ENV.D.2/MC-GM/vf/Ares(2015)3758354 za wymijającą;

—	nakazanie Komisji dostosowania włoskich danych Key concept dotyczących początku wiosennej migracji słonki, drozda i kwiczoła do danych Key Concepts z Francji, w celu przyjęcia za początek tej migracji drugiej dekady lutego;

—	w każdym wypadku nakazanie Komisji dostosowania włoskich danych Key Concepts dotyczących początku wiosennej migracji słonki, drozda i kwiczoła w Toskanii do odpowiednich francuskich danych Key Concepts odnoszących się do Korsyki, w celu przyjęcia za początek tej migracji drugiej dekady lutego;

—	nakazanie Komisji naprawienia szkód, które zostały i zostaną poniesione przez skarżące stowarzyszenia łowieckie z powodu jej uchybień i zaniechań, w sposób, jaki Sąd uzna za odpowiedni i słuszny.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga w niniejszej sprawie ma przede wszystkim na celu uzyskanie stwierdzenia zaniechania Komisji, polegającego na tym, że niezgodnie z prawem powstrzymała się od działania w odniesieniu do wniosku z dnia 29 maja 2015 r., w którym skarżące stowarzyszenia wezwały ją do uaktualnienia włoskich Key Concepts i w konsekwencji zmiany przyjętej daty początku wiosennej migracji słonki, drozda i kwiczoła, poprzez ustalenie jej na drugą dekadę lutego..

Na poparcie swojej skargi skarżący podnoszą nieprawidłowość, niewiarygodność i zawodność danych Key Concepts dotyczących Włoch w odniesieniu do początku wiosennej migracji słonki, drozda i kwiczoła, które to dane zawierają oczywiste niespójności w porównaniu z danymi dotyczącymi innych państw członkowskich lub regionów innych państw członkowskich mających takie same warunki geograficzne, środowiskowe i klimatyczne i należą do tego samego obszaru występowania i zimowania, jakim jest basen Morza Śródziemnego.

—	Skarżący podnoszą, że Komisja naruszyła obowiązek dokonania okresowej aktualizacji i dostosowania danych Key Concepts oraz powzięcia środków w celu zapewnienia jednakowego stosowania traktatów na całym terytorium Unii, bez dyskryminowania państw członkowskich.

—

Ponadto uważają oni, że zawinione zachowanie Komisji, uznane za uchybienie i zaniechanie, stanowi jednocześnie naruszenie art. 17 ust. 1 TUE, art. 192 i 291 TFUE, motywu 7 oraz art. 7, 10 i 16 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20, s. 7), pkt 2.5.13 wytycznych w sprawie polowania na podstawie dyrektywy Rady 79/409/EWG (i dyrektywy 2009/14[7/WE) w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r., art. 4 ust. 2 i art. 9 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a także art. 18 TFUE.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/55

Skarga wniesiona w dniu 25 września 2015 r. – Monster Energy/OHIM – Mad Catz Interactive (przedstawienie czarnego kwadratu z czterema białymi paskami)

(Sprawa T-567/15)

(2015/C 381/65)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Monster Energy Company (Corona, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: P. Brownlow, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Mad Catz Interactive, Inc. (San Diego, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy (Przedstawienie czarnego kwadratu z czterema białymi paskami) – zgłoszenie nr 11 390 853

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 01.07.2015 w sprawie R 2368/2014-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji izby odwoławczej z dnia 04.05.2015 r. w sprawie 2368/2014-5;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Wydziału Sprzeciwów z dnia 01.07.2015 r. w sprawie sprzeciwu B2182320;

—	odrzucenie zgłoszenia znaku towarowego, wobec którego podniesiono sprzeciw, w odniesieniu do klasy 25;

—	obciążenie OHIM własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez wnoszącego sprzeciw.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/55

Skarga wniesiona w dniu 29 września 2015 r. – Federcaccia della Regione Liguria i in./Komisja

(Sprawa T-570/15)

(2015/C 381/66)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Federcaccia della Regione Liguria i in. (Genua, Włochy) Matteo Anfossi (Taggia, Włochy), Associazione dei Migratoristi Italiani per la conservazione dell’ambiente naturale (ANUU) – LIGURIA (Genua, Włochy), Alessio Piana (Cremolino, Włochy), Giovanno Bordo (Bargagli, Włochy), Maria Teresa Esposito (Bargagli, Włochy), Ezio Giacomo Isola (Davagna, Włochy), Luca Fossardi (Recco, Włochy), Adriano Zanni (Valbrevenna, Włochy), Luigi Marco Tiscornia (Ne, Włochy), Andrea Campanile (Cassano Spinola, Włochy) (przedstawiciele: A. Bruni, A. Mozzati i P. Balletti, avvocati)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie, że Komisja Europejska ustanowiła, bez prawidłowych i poprawnych przesłanek, wymóg wprowadzenia we Włoszech, a w szczególności w Ligurii, nieuzasadnionych ograniczeń odstrzału słonek, drozdów i kwiczołów w stosunku do tego, co jest dozwolone we Francji, a w szczególności na Korsyce i na południu Francji, przyśpieszając na dzień 20 stycznia zakończenie w Toskanii okresu polowań na wspomniane trzy gatunki wędrowne;

—

uznanie za niezgodne z prawem, ze względu na nierówne traktowanie państw członkowskich lub regionów państw członkowskich i na brak prawidłowych przesłanek, postępowania EU PILOT nr 6955/14/ENVI wszczętego przez Komisję tylko wobec państwa włoskiego, bez równoległego podjęcia takiej inicjatywy wobec Francji i bez przeprowadzenia jakiegokolwiek wstępnego badania pozwalającego zebrać spójne informacje uzasadniające opóźnienie o miesiąc szacunkowego rzeczywistego początku wiosennej migracji słonki, drozda i kwiczoła na Korsyce i na południu Francji(20 lutego) w stosunku do początku wiosennej migracji w Toskanii (20 stycznia);

—

—	nakazanie Komisji dostosowania włoskich danych Key concept dotyczących początku wiosennej migracji słonki, drozda i kwiczoła do danych Key Concepts z Francji, w celu przyjęcia za początek tej migracji drugiej dekady lutego;

—

w każdym wypadku nakazanie Komisji dostosowania włoskich danych Key Concepts dotyczących początku wiosennej migracji słonki, drozda i kwiczoła w Ligurii do odpowiednich francuskich danych Key Concepts odnoszących się do Korsyki i do południa Francji, w celu przyjęcia za początek tej migracji drugiej dekady lutego;

—	nakazanie Komisji naprawienia szkód, które zostały i zostaną poniesione przez skarżące stowarzyszenia łowieckie z powodu jej uchybień i zaniechań, w sposób, jaki Sąd uzna za odpowiedni i słuszny.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są takie jak te podniesione w sprawie T-562/15.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/57

Postanowienie Sądu z dnia 28 sierpnia 2015 r. – Bimbo/OHIM – Kimbo (KIMBO)

(Sprawa T-568/13) (1)

(2015/C 381/67)

Język postępowania: angielski

Prezes szóstej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 24 z 25.1.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/57

Postanowienie Sądu z dnia 28 sierpnia 2015 r. – Bimbo/OHIM – Kimbo (Caffè KIMBO Espresso Napoletano)

(Sprawa T-569/13) (1)

(2015/C 381/68)

Język postępowania: angielski

Prezes szóstej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 24 z 25.1.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/57

Postanowienie Sądu z dnia 28 sierpnia 2015 r. – Bimbo/OHIM – Kimbo (Caffè KIMBO)

(Sprawa T-637/13) (1)

(2015/C 381/69)

Język postępowania: angielski

Prezes szóstej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 52 z 22.2.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/58

Postanowienie Sądu z dnia 28 sierpnia 2015 r. – Bimbo/OHIM – Kimbo (Caffè KIMBO GOLD MEDAL)

(Sprawa T-638/13) (1)

(2015/C 381/70)

Język postępowania: angielski

Prezes szóstej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 52 z 22.2.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/58

Postanowienie Sądu z dnia 22 lipca 2015 r. – Swedish Match North Europe/OHIM – Skruf Snus (opakowania na tytoń doustny)

(Sprawa T-196/14) (1)

(2015/C 381/71)

Język postępowania: angielski

Prezes pierwszej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 151 z 19.5.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/58

Postanowienie Sądu z dnia 26 sierpnia 2015 r. – Monard/Komisja

(Sprawa T-239/14) (1)

(2015/C 381/72)

Język postępowania: angielski

Prezes czwartej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 212 z 7.7.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/58

Postanowienie Sądu z dnia 8 września 2015 r. – Chemo Ibérica/OHIM – Novartis (EXELTIS)

(Sprawa T-252/14) (1)

(2015/C 381/73)

Język postępowania: hiszpański

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 253 z 4.8.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/58

Postanowienie Sądu z dnia 8 września 2015 r. – Chemo Ibérica/OHIM – Novartis (EXELTIS)

(Sprawa T-253/14) (1)

(2015/C 381/74)

Język postępowania: hiszpański

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 253 z 4.8.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/59

Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Makhlouf/Rada

(Sprawa T-592/14) (1)

(2015/C 381/75)

Język postępowania: francuski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/59

Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Makhlouf/Rada

(Sprawa T-594/14) (1)

(2015/C 381/76)

Język postępowania: francuski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/59

Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Othman/Rada

(Sprawa T-595/14) (1)

(2015/C 381/77)

Język postępowania: francuski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/59

Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Cham i Bena Properties/Rada

(Sprawa T-597/14) (1)

(2015/C 381/78)

Język postępowania: francuski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 372 z 20.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/60

Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Almashreq Investment Fund/Rada

(Sprawa T-598/14) (1)

(2015/C 381/79)

Język postępowania: francuski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/60

Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Souruh/Rada

(Sprawa T-599/14) (1)

(2015/C 381/80)

Język postępowania: francuski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/60

Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Syriatel Mobile Telecom/Rada

(Sprawa T-600/14) (1)

(2015/C 381/81)

Język postępowania: francuski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/60

Postanowienie Sądu z dnia 15 września 2015 r. – Drex Technologies/Rada

(Sprawa T-603/14) (1)

(2015/C 381/82)

Język postępowania: francuski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/60

Postanowienie Sądu z dnia 24 września 2014 r. – Primo Valore/Komisja

(Sprawa T-630/14) (1)

(2015/C 381/83)

Język postępowania: włoski

Prezes szóstej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/61

Postanowienie Sądu z dnia 2 września 2015 r. – SEA/Komisja

(Sprawa T-674/14) (1)

(2015/C 381/84)

Język postępowania: włoski

Prezes czwartej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 388 z 3.11.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/61

Postanowienie Sądu z dnia 2 września 2015 r. – Airport Handling/Komisja

(Sprawa T-688/14) (1)

(2015/C 381/85)

Język postępowania: włoski

Prezes czwartej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 388 z 3.11.2014.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/61

Postanowienie Sądu z dnia 5 sierpnia 2015 r. – Parker Hannifin Manufacturing i Parker-Hannifin/Komisja

(Sprawa T-137/15) (1)

(2015/C 381/86)

Język postępowania: angielski

Prezes szóstej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 190 z 8.6.2015.

Sąd do spraw Służby Publicznej

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/62

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba izba) z dnia 8 października 2015 r. – DD przeciwko FRA

(Sprawa sprawy połączone F-106/13 i F-25/14) (1)

([Służba publiczna - Personel FRA - Członek personelu tymczasowego - Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej - Wewnętrzne odwołanie - Oskarżenia o dyskryminację - Oskarżenia o represje w rozumieniu dyrektywy 2000/43 - Dochodzenie administracyjne - Postępowanie dyscyplinarne - Kara dyscyplinarna - Nagana - Artykuły 2, 3 i 11 załącznika IX do regulaminu pracowniczego - Rozwiązanie umowy na czas nieokreślony - Artykuł 47 lit. c) ppkt i) WZiP - Prawo do bycia wysłuchanym - Artykuł 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej])

(2015/C 381/87)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: DD (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i M. Vandenbussche)

Strona pozwana: Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA) (przedstawiciele: M. Kjaerum, pełnomocnik i adwokat P. Jenkinson)

Przedmiot sprawy

Sprawa F-106/13: Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora FRA w sprawie nałożenia na skarżącego dyscyplinarnej kary nagany.

Sprawa F-25/14: Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji, w której została rozwiązana zawarta ze skarżącym umowa i decyzji oddalającej jego zażalenie oraz żądanie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i odszkodowania za poniesioną szkodę majątkową.

Sentencja wyroku

1.	Stwierdza się nieważność decyzji dyrektora Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA) z dnia 20 lutego 2013 r. w sprawie nałożenia na DD kary nagany.

2.	Stwierdza się nieważność decyzji dyrektora Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA) z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie rozwiązania z DD umowy o pracę na czas nieokreślony w charakterze członka personelu tymczasowego.

3.	W pozostałym zakresie skargi w sprawach połączonych F-106/13 i F-25/14 zostają oddalone.

4.	Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez DD.

(1) Dz.U. C 45 z 15.2.2014, s. 46 i Dz.U.. 184 z 16.6.2014, s. 43.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/63

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 8 października 2015 r. – FT/ESMA

(Sprawa F-39/14) (1)

((Służba publiczna - Członek personelu tymczasowego - Księgowy - Nieprzedłużenie umowy na czas określony - Właściwy organ - Oczywisty błąd w ocenie - Ciężar dowodu - Zasada zgodności skargi z zażaleniem))

(2015/C 381/88)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: FT (przedstawiciel: adwokat S. Pappas)

Strona pozwana: Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (przedstawiciele: początkowo R. Vasileva Hoff, pełnomocnik, adwokaci D. Waelbroeck i A. Duron, następnie R. Vasileva Hoff i A. Lorenzet, pełnomocnicy, adwokaci D. Waelbroeck i A. Duron)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie nieprzedłużenia umowy o pracę ze stroną skarżącą i żądanie przyznania zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	FT pokrywa własne koszty postępowania i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(1) Dz.U. C 421 z 24.11.2014, s. 58.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/63

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 6 października 2015 r. – FE/Komisja

(Sprawa F-119/14) (1)

((Służba publiczna - Zatrudnienie - Konkurs otwarty - Umieszczenie na liście rezerwy kadrowej - Decyzja organu powołującego o niezatrudnianiu laureata - Podział kompetencji między komisją konkursową a organem powołującym - Przesłanki dopuszczenia do konkursu - Minimalne doświadczenie zawodowe - Sposoby obliczania - Oczywisty błąd w ocenie popełniony przez komisję konkursową - Brak - Utrata szansy bycia zatrudnionym - Odszkodowanie))

(2015/C 381/89)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: FE (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i A. Blot)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji w sprawie zakończenia postępowania wszczętego w celu powołania skarżącej na urzędnika – w sytuacji, gdy była ona wpisana na listę rezerwy kadrowej konkursu – po poinformowaniu jej, że zainteresowane DG zgodziło się ją zatrudnić i po stwierdzeniu ostatecznie, że jej doświadczenie zawodowe jest niewystarczające.

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji z dnia 17 grudnia 2013 r., na mocy której Komisja Europejska odmówiła zatrudnienia FE.

2)	Komisja Europejska wypłaci FE kwotę 10 000 EUR.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez FE.

(1) Dz.U. C 7 z 12.1.2015, s. 56.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/64

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 6 października 2015 r. – CH/Parlament

(Sprawa F-132/14) (1)

((Służba publiczna - Zatwierdzeni asystenci parlamentarni - Artykuł 266 TFUE - Działania zapewniające wykonanie wyroku Sądu stwierdzającego nieważność - Stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie zwolnienia z pracy - Stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej wniosek o udzielenie wsparcia przedstawiony na podstawie art. 24 regulaminu pracowniczego - Zakres obowiązku wspomagania w obliczu zaczątku dowodu na mobbing - Obowiązek prowadzenia dochodzenia administracyjnego przez OUZU - Możliwość wszczęcia krajowego postępowania sądowego przez urzędnika lub pracownika - Komitet doradczy ds. mobbingu i zapobiegania mu w miejscu pracy rozpatrujący skargi zatwierdzonych asystentów parlamentarnych wobec członków Parlamentu - Rola i uprawnienia - Szkoda i krzywda))

(2015/C 381/90)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: CH (przedstawiciele: adwokaci L. Levi, C. Bernard-Glanz i A. Tymen)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: E. Taneva i M. Dean, pelnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie przez skarżącą stwierdzenia nieważności odmownych decyzji Parlamentu Europejskiego wydanych w celu wykonania wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 12 grudnia 2013 r. w sprawie F-129/12 CH/Parlament, w sprawie wszczęcia dochodzenia administracyjnego dotyczącego skargi na mobbing skarżącej, wypłacenia skarżącej dodatkowej kwoty rekompensaty finansowej i przyznania jej wszystkich przysługujących jej świadczeń i dodatków związanych z istnieniem jej umowy akredytowanej asystentki parlamentarnej, której rozwiązanie zostało uznane za nieważne przez Sąd w ww. wyroku, oraz żądanie odszkodowania i zadośćuczynienia za wyrządzone jej szkodę i krzywdę.

Sentencja wyroku

Stwierdza się nieważność decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 2 kwietnia 2014 r., utrzymanej w mocy decyzją z dnia 4 sierpnia 2014 r. oddalającą zażalenie, ponieważ Parlament Europejski odmówił, z naruszeniem art. 266 TFUE, wypłacenia CH dodatkowej kwoty 5 686 EUR w wykonaniu wyroku z dnia 12 grudnia 2013 r. CH/Parlament (F-129/12, EU:F:2013:203).

Stwierdza się nieważność decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 3 marca 2014 r., utrzymanej w mocy decyzją z dnia 4 sierpnia 2014 r. oddalającą zażalenie, ponieważ w wyniku stwierdzenia nieważności mocą wyroku z dnia 12 grudnia 2013 r. CH/Parlament (F-129/12, EU:F:2013:203) odmownej decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 15 marca 2012 r. w sprawie wniosku CH o udzielenie wsparcia z dnia 22 grudnia 2011 r., Parlament Europejski nie zdecydował o wszczęciu dochodzenia administracyjnego w odniesieniu do podnoszonego mobbingu a tym samym naruszył art. 266 TFUE.

3)	W pozostałym zakresie żądania stwierdzenia nieważności zostają oddalone.

4)	Parlament Europejski wypłaci CH kwotę 5 686 EUR, powiększoną począwszy od dnia 1 lipca 2014 r., daty zakończenia zatrudnienia CH, o odsetki w wysokości ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych transakcji refinansowych, powiększonej o dwa punkty procentowe.

5)	Parlament Europejski wypłaci CH kwotę 25 000 EUR celem naprawienia doznanej krzywdy, powiększoną począwszy od dnia 4 sierpnia 2014 r. o odsetki w wysokości ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych transakcji refinansowych, powiększonej o dwa punkty procentowe.

6)	W pozostałym zakresie żądania odszkodowania zostają oddalone.

7)	Parlament Europejski pokrywa własne koszty postępowania i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez CH.

(1) Dz.U. C 34 z 2.2.2015, s. 52.

16.11.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 381/65

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 8 października 2015 r. – FK/CEPOL

(Sprawa F-41/15) (1)

(2015/C 381/91)

Język postępowania: angielski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 178 z 1.6.2015, s. 28.