26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/2

Przydział sędziów do izb

(2015/C 354/02)

W związku z objęciem obowiązków przez sędziego I.S. Forrestera, na zgromadzeniu plenarnym w dniu 8 października 2015 r. Sąd postanowił wprowadzić następujące zmiany do decyzji Sądu z dnia 23 października 2013 r. (1). o przydziale sędziów do izb.

Na okres od dnia 8 października 2015 r. do dnia 31 sierpnia 2016 r. ustala się następujący przydział sędziów do izb:

Pierwsza izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

H. Kanninen, wiceprezes, I. Pelikánová, E. Buttigieg, S. Gervasoni i L. Madise, sędziowie.

Pierwsza izba, w składzie trzech sędziów:

H. Kanninen, wiceprezes;

I. Pelikánová, sędzia;

E. Buttigieg, sędzia.

Druga izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

M.E. Martins Ribeiro, prezes izby, E Bieliūnas, S. Gervasoni, L. Madise i I.S. Forrester, sędziowie

Druga izba, w składzie trzech sędziów:

M.E. Martins Ribeiro, prezes izby;

S. Gervasoni, sędzia;

L. Madise, sędzia.

Trzecia izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

S. Papasavvas, prezes izby, I. Labucka, E. Bieliūnas, V. Kreuschitz i I.S. Forrester, sędziowie.

Trzecia izba w składzie trzech sędziów:

S. Papasavvas, prezes izby;

E. Bieliūnas, sędzia;

I.S. Forrester, sędzia.

Czwarta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

M. Prek, prezes izby, I. Labucka, J. Schwarcz, V. Tomljenović i V. Kreuschitz, sędziowie.

Czwarta izba w składzie trzech sędziów:

M. Prek, prezes izby;

I. Labucka, sędzia;

V. Kreuschitz, sędzia.

Piąta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

A. Dittrich, prezes izby, F. Dehousse, J. Schwarcz, V. Tomljenović i A.M. Collins, sędziowie.

Piąta izba w składzie trzech sędziów:

A. Dittrich, prezes izby;

J. Schwarcz, sędzia;

V. Tomljenović, sędzia.

Szósta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

S. Frimodt Nielsen, prezes izby, F. Dehousse, I. Wiszniewska-Białecka, A.M. Collins i I. Ulloa Rubio, sędziowie.

Szósta izba w składzie trzech sędziów:

S. Frimodt Nielsen, prezes izby;

F. Dehousse, sędzia;

A.M. Collins, sędzia.

Siódma izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

M. van der Woude, prezes izby, I. Wiszniewska-Białecka, M. Kynczewa, C. Wetter i I. Ulloa Rubio, sędziowie.

Siódma izba w składzie trzech sędziów:

M. van der Woude, prezes izby;

I. Wiszniewska-Białecka, sędzia;

I. Ulloa Rubio, sędzia.

Ósma izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

D. Gratsias, prezes izby, O. Czúcz, A. Popescu, M. Kynczewa i C. Wetter, sędziowie.

Ósma izba w składzie trzech sędziów:

D. Gratsias, prezes izby;

M. Kynczewa, sędzia;

C. Wetter, sędzia.

Dziewiąta izba powiększona, w składzie pięciu sędziów:

G. Berardis, prezes izby, O. Czúcz, I. Pelikánová, A. Popescu i E. Buttigieg, sędziowie.

Dziewiąta izba w składzie trzech sędziów:

G. Berardis, prezes izby;

O. Czúcz, sędzia;

A. Popescu, sędzia.

(1) Dz.U. C 344 z 23.11.2013, s. 2.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/4

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 3 września 2015 r. – Inuit Tapiriit i in./Komisja Europejska, Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-398/13 P) (1)

((Odwołanie - Rozporządzenie (WE) nr 737/2010 - Rozporządzenie ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 1007/2009 - Handel produktami z fok - Ograniczenia w przywozie i wprowadzaniu tych produktów do obrotu - Ważność - Podstawa prawna - Artykuł 95 WE - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 17 - Deklaracja Narodów Zjednoczonych o prawach ludności rdzennej - Artykuł 19))

(2015/C 354/03)

Język postępowania: angielska

Strony

Wnoszący odwołanie: Inuit Tapiriit Kanatami, Nattivak Hunters and Trappers Association, Pangnirtung Hunters' and Trappers' Association, Jaypootie Moesesie, Allen Kooneeliusie, Toomasie Newkingnak, David Kuptana, Karliin Aariak, Canadian Seal Marketing Group, Ta Ma Su Seal Products, Inc., Fur Institute of Canada, NuTan Furs, Inc., GC Rieber Skinn AS, Inuit Circumpolar Council, Johannes Egede, Kalaallit Nunaanni Aalisartut Piniartullu Kattuffiat (KNAPK), William E. Scott & Son, Association des chasseurs de phoques des Îles-de-la-Madeleine, Hatem Yavuz Deri Sanayi iç Ve Diş Ticaret Ltd Şirketi, Northeast Coast Sealers' Co-Operative Society, Ltd (przedstawiciele: H. Viaene, J. Bouckaert i D. Gillet, advocaten)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Mifsud-Bonnici i C. Hermes, pełnomocnicy), Parlament Europejski (przedstawiciele: L. Visaggio i J. Rodrigues, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: K. Michoel i M. Moore, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

Inuit Tapiriit Kanatami, Nattivak Hunters’ and Trappers’ Association, Pangnirtung Hunters’ and Trappers’ Association, Jaypootie Moesesie, Allen Kooneeliusie, Toomasie Newkingnak, David Kuptana, Karliin Aariak, Canadian Seal Marketing Group, Ta Ma Su Seal Products, Inc., Fur Institute of Canada, NuTan Furs, Inc., GC Rieber Skinn AS, Inuit Circumpolar Council Greenland (ICC-Greenland), Johannes Egede, Kalaallit Nunaanni Aalisartut Piniartullu Kattuffiat (KNAPK), William E. Scott & Son, Association des chasseurs de phoques des Îles-de-la-Madeleine, Hatem Yavuz Deri Sanayi iç Ve Diș Ticaret Ltd Șirketi oraz Northeast Coast Sealers’ Co-Operative Society Ltd pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej ponoszą własne koszty.

(1) Dz.U. C 274 z 21. 9.2013.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/5

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 3 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos vyriausybės – Litwa) – UAB „Fast Bunkering Klaipėda”/Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos

(Sprawa C-526/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 148 lit. a) - Dostawa towarów - Pojęcie - Zwolnienie - Dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu - Dostawy realizowane na rzecz pośredników działających we własnym imieniu])

(2015/C 354/04)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos vyriausybės

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: UAB „Fast Bunkering Klaipėda”

Strona pozwana: Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos

Sentencja

Artykuł 148 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie przewidziane w tym przepisie co do zasady nie ma zastosowania do dostaw towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego dokonanych na rzecz pośredników działających we własnym imieniu, nawet jeśli w chwili dostawy ostateczne przeznaczenie towarów jest znane i zostało wykazane w należyty sposób, a potwierdzające to dowody zostaną przedłożone organom podatkowym zgodnie z przepisami krajowymi. Jednakże w okolicznościach takich jak te w postępowaniu głównym rzeczone zwolnienie może mieć zastosowanie, jeżeli przeniesienie własności danych towarów na tych pośredników w formach przewidzianych przez właściwe prawo krajowe nastąpiło najwcześniej z chwilą, gdy podmioty eksploatujące jednostki pływające przeznaczone do żeglugi na pełnym morzu uzyskały uprawnienie do faktycznego rozporządzania tymi towarami jak właściciele, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

(1) Dz.U. C 359 z 7.12.2013.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/5

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 3 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – A2A SpA/Agenzia delle Entrate

(Sprawa C-89/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Pomoc państwa - Obliczenie odsetek w związku z odzyskaniem pomocy niezgodnej ze wspólnym rynkiem - Odsetki proste lub odsetki składane - Przepisy krajowe odsyłające, dla celów obliczenia odsetek, do przepisów rozporządzenia (WE) nr 794/2004 - Decyzja o odzyskaniu doręczona przed wejściem w życie owego rozporządzenia))

(2015/C 354/05)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: A2A SpA

Strona pozwana: Agenzia delle Entrate

Sentencja

Artykuł 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE oraz art. 11 i art. 13 rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia nr 659/1999 nie stoją na przeszkodzie przepisom krajowym, tego rodzaju jak art. 24 ust. 4 dekretu z mocą ustawy nr 185 z dnia 29 listopada 2008 r. w sprawie pilnych środków w celu wsparcia rodzin, pracy, zatrudnienia i przedsiębiorstw oraz w celu przeobrażenia krajowych ram strategicznych w działania antykryzysowe przekształconego w ustawę, ze zmianami, na mocy ustawy nr 2 z dnia 28 stycznia 2009 r., przewidującym poprzez odesłanie do rozporządzenia nr 794/2004 stosowanie odsetek składanych przy odzyskaniu pomocy państwa, nawet jeśli decyzja, w której uznano ową pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem i nakazano jej odzyskanie została przyjęta i doręczona zainteresowanemu państwu członkowskiemu przed wejściem w życie owego rozporządzenia.

(1) Dz.U. C 142 z 12.5.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/6

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 3 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Judecătoria Oradea – Rumunia) – Horațiu Ovidiu Costea/SC Volksbank România SA

(Sprawa C-110/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 93/13/EWG - Artykuł 2 lit. b) - Pojęcie „konsumenta” - Umowa kredytu zawarta przez osobę fizyczną wykonującą zawód adwokata - Spłata kredytu zabezpieczona nieruchomością należącą do kancelarii prawnej kredytobiorcy - Kredytobiorca mający wiedzę niezbędną do oceny nieuczciwego charakteru warunku umowy przed jej podpisaniem])

(2015/C 354/06)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Judecătoria Oradea

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Horațiu Ovidiu Costea

Strona pozwana: SC Volksbank România SA

Sentencja

Artykuł 2 lit. b) dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy intepretować w ten sposób, że osobę fizyczną wykonującą zawód adwokata i zawierającą umowę kredytu z bankiem, w której to umowie nie zostało określone przeznaczenie kredytu, można uznać za „konsumenta” w rozumieniu przytoczonego przepisu, jeżeli wspomniana umowa nie jest związana z działalnością zawodową tego adwokata. Okoliczność, że powstała wskutek rozpatrywanej umowy wierzytelność jest zabezpieczona hipoteką ustanowioną przez wskazaną osobę działającą w charakterze przedstawiciela swojej kancelarii prawnej na składnikach majątkowych przeznaczonych do wykonywania działalności zawodowej tej osoby, takich jak należąca do wspomnianej kancelarii nieruchomość, jest w tym względzie bez znaczenia.

(1) Dz.U. C 175 z 10.6.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/7

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 3 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – Iron & Smith kft/Unilever NV

(Sprawa C-125/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Znaki towarowe - Rejestracja krajowego znaku towarowego, który jest identyczny z wcześniejszym wspólnotowym znakiem towarowym lub do niego podobny - Wspólnotowy znak towarowy cieszący się renomą w Unii Europejskiej - Geograficzny zasięg renomy))

(2015/C 354/07)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Iron & Smith kft

Strona pozwana: Unilever NV

Sentencja

Artykuł 4 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy interpretować w ten sposób, że gdy istnienie renomy wcześniejszego wspólnotowego znaku towarowego zostało stwierdzone na istotnej części obszaru Unii Europejskiej, która to część może w danym przypadku pokrywać się z obszarem jednego tylko państwa członkowskiego, niekoniecznie będącego tym państwem, w którym dokonano zgłoszenia do rejestracji późniejszego krajowego znaku towarowego, należy uznać, że znak ten cieszy się renomą w Unii Europejskiej. Kryteria, które zostały ustanowione przez orzecznictwo w zakresie rzeczywistego używania wspólnotowego znaku towarowego, nie są same w sobie właściwe dla ustalenia istnienia „renomy” w rozumieniu art. 4 ust. 3 tej dyrektywy.

W sytuacji gdy wcześniejszy wspólnotowy znak towarowy zdobył już renomę na istotnej części obszaru Unii Europejskiej, lecz nie wśród właściwego kręgu odbiorców państwa członkowskiego, w którym dokonano zgłoszenia do rejestracji objętego sprzeciwem późniejszego krajowego znaku towarowego, właściciel wspólnotowego znaku towarowego może skorzystać z ustanowionej w art. 4 ust. 3 dyrektywy 2008/95 ochrony, jeżeli okaże się, że niebagatelna z handlowego punktu widzenia część tego kręgu odbiorców zna ten znak i dostrzega związek między nim a późniejszym krajowym znakiem towarowym oraz że – przy uwzględnieniu wszystkich czynników mających znaczenie w okolicznościach danej sprawy – istnieje albo faktyczne i trwające naruszenie wspólnotowego znaku towarowego w rozumieniu tego przepisu, albo, gdy do niego nie doszło, duże prawdopodobieństwo zaistnienia takiego naruszenia w przyszłości.

(1) Dz.U. C 175 z 10.6.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/7

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 2 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa – Łotwa) – Andrejs Surmačs/Finanšu un kapitāla tirgus komisija

(Sprawa C-127/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 94/19/WE - Punkt 7 załącznika I - System gwarancji depozytów - Wykluczenie niektórych deponentów z systemu zabezpieczenia depozytów - Wykluczenie „kierownika”))

(2015/C 354/08)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Andrejs Surmačs

Strona pozwana: Finanšu un kapitāla tirgus komisija

Sentencja

Wyliczenie w pkt 7 załącznika I do dyrektywy 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów, zmienionej dyrektywą 2009/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2009 r., depozytów objętych wykluczeniem jest wyczerpujące, ze względu na co państwa członkowskie nie mogą przewidzieć w swym prawie krajowym innych kategorii deponentów, nieobjętych z punktu widzenia pełnionych funkcji pojęciami wyliczonymi w tym samym punkcie, po to, aby zastosować do nich wykluczenie z zabezpieczenia depozytów.

Punkt 7 załącznika I do dyrektywy 94/19, zmienionej dyrektywą 2009/14, należy interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie mogą wykluczyć z zabezpieczenia przewidzianego przez tę dyrektywę, jako kierownika, osoby, które ze względu na funkcję pełnioną w ramach instytucji kredytowej mają, niezależnie od nazwy tej funkcji, informacje i kompetencje umożliwiające im dokonanie oceny rzeczywistej sytuacji finansowej tej instytucji oraz ryzyka związanego z jej działalnością.

(1) Dz.U. C 159 z 26.5.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/8

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 2 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio – Włochy) – Confederazione Generale Italiana del Lavoro (CGIL), Istituto Nazionale Confederale Assistenza (INCA)/Presidenza del Consiglio dei Ministri, Ministero dell'Interno, Ministero dell'Economia e delle Finanze

(Sprawa C-309/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Status obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi - Dyrektywa 2003/109/WE - Przepisy krajowe - Wydanie i odnowienie zezwolenia na pobyt - Przesłanka - Obowiązkowy wkład finansowy - Kwota ośmiokrotnie wyższa niż wymagana do uzyskania krajowego dokumentu tożsamości - Naruszenie zasad dyrektywy 2003/109/WE))

(2015/C 354/09)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Confederazione Generale Italiana del Lavoro (CGIL), Istituto Nazionale Confederale Assistenza (INCA)

Strona pozwana: Presidenza del Consiglio dei Ministri, Ministero dell'Interno, Ministero dell'Economia e delle Finanze

Sentencja

Dyrektywa Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotyczącej statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi, zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2011 r. stoi na przeszkodzie obowiązywaniu przepisów krajowych takich jak będące przedmiotem postępowania głównego, które nakładają na obywateli państw trzecich wnoszących o wydanie lub odnowienie zezwolenia na pobyt w danym państwie członkowskim obowiązek uiszczenia opłaty, której wysokość waha się od 80 EUR do 200 EUR, ponieważ taka opłata jest nieproporcjonalna w stosunku do celu wyznaczonego tą dyrektywą i może stanowić przeszkodę dla korzystania z praw przyznanych w tym akcie.

(1) Dz.U. C 339 z 29.9.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/9

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 3 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Krefeld – Niemcy) – Colena AG/Karnevalservice Bastian GmbH

(Sprawa C-321/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Produkty kosmetyczne - Ochrona konsumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1223/2009 - Zakres stosowania - Kolorowe soczewki kontaktowe z wzorami i bez mocy optycznej - Informacja na opakowaniu określająca dany produkt mianem produktu kosmetycznego - Ochrona konsumentów])

(2015/C 354/10)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Krefeld

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Colena AG

Strona pozwana: Karnevalservice Bastian GmbH

Sentencja

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych należy interpretować w ten sposób, że kolorowe soczewki kontaktowe z wzorami i bez mocy optycznej nie są objęte zakresem zastosowania tego rozporządzenia, mimo że na ich opakowaniu widnieje napis: „akcesoria kosmetyczne do oczu podlegające dyrektywie kosmetycznej”.

(1) Dz.U. C 315 z 15.9.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/9

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 3 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État – Francja) – Etablissement national des produits de l’agriculture et de la mer (FranceAgriMer)/Société Sodiaal International

(Sprawa C-383/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Ochrona interesów finansowych Unii - Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 - Artykuł 3 - Odzyskanie pomocy wspólnotowej - Kara administracyjna - Środek administracyjny - Termin przedawnienia])

(2015/C 354/11)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Etablissement national des produits de l’agriculture et de la mer (FranceAgriMer)

Strona pozwana: Société Sodiaal International

Sentencja

Artykuł 3 ust. 1 akapit czwarty rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich należy interpretować w ten sposób, że przewidziane w nim przedawnienie ma zastosowanie nie tylko do postępowań w sprawie nieprawidłowości prowadzących do nałożenia kar administracyjnych w rozumieniu art. 5 tego rozporządzenia, lecz również do postępowań prowadzących do zastosowania środków administracyjnych w rozumieniu art. 4 wspomnianego rozporządzenia.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/10

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 2 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative d’appel de Versailles – Francja) – Groupe Steria SCA/Ministère des finances et des comptes publics

(Sprawa C-386/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Przepisy podatkowe - Swoboda przedsiębiorczości - Dyrektywa 90/435/EWG - Artykuł 4 ust. 2 - Wypłata dywidend o charakterze transgranicznym - Podatek dochodowy od osób prawnych - Opodatkowanie grup (francuskie „intégration fiscale”) - Zwolnienie dywidend wypłacanych przez spółki zależne należące do tej samej zintegrowanej grupy podatkowej - Warunek posiadania siedziby - Dywidendy wypłacane przez spółki zależne niebędące rezydentami - Niepodlegające odliczeniu koszty i opłaty związane z udziałem])

(2015/C 354/12)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour administrative d’appel de Versailles

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Groupe Steria SCA

Strona pozwana: Ministère des finances et des comptes publics

Sentencja

Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom państwa członkowskiego dotyczącym zintegrowanego systemu podatkowego, które przyznały spółce dominującej objętej integracją neutralizację skutków włączenia proporcjonalnej części kosztów i opłat ryczałtowo określonej na 5 % kwoty netto dywidend otrzymanych przez nią od spółek będących rezydentami objętych integracją, podczas gdy przepisy te odmawiają jej takiej neutralizacji dla dywidend wypłacanych przez jej spółki zależne z siedzibą w innym państwie członkowskim, które gdyby były rezydentami, obiektywnie mogłyby, według wyboru, należeć do systemu integracji.

(1) Dz.U. C 372 z 20.10.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/11

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 3 września 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd – Warna – Bułgaria) – Asparuchowo Lejk Inwestmynt Kympani OOD/Direktor na direkcija „Obżałwane i danyczno osiguritełna praktika” Warna pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite

(Sprawa C-463/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Wspólny system podatku od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 24 ust. 1, art. 25 lit. b), art. 62 ust. 2, art. 63 i art. 64 ust. 1 - Pojęcie „świadczenia usług” - Usługi doradztwa świadczone w ramach umowy abonamentu - Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego - Konieczność dowodu na faktyczne świadczenie usług - Wymagalność podatku))

(2015/C 354/13)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd – Warna

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Asparuchowo Lejk Inwestmynt Kympani OOD

Strona pozwana: Direktor na direkcija „Obżałwane i danyczno osiguritełna praktika” Warna pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite

Sentencja

Artykuł 24 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „świadczenia usługi” obejmuje umowy dotyczące wykonania na rzecz przedsiębiorstwa, usług doradztwa w szczególności prawnego, gospodarczego i finansowego w ramach abonamentu, w zakresie których usługodawca jest do dyspozycji zleceniodawcy w okresie trwania umowy.

Jeżeli chodzi o umowy dotyczące usług doradztwa w ramach abonamentu, takie jak w postępowaniu głównym, art. 62 ust. 2, art. 63 i 64 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego i wymagalność podatku następują z upływem okresu, za który ustalono zapłatę bez względu na to, czy i ile razy zleceniodawca skorzystał z usług usługodawcy.

(1) Dz.U. C 439 z 8.12.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 8 lipca 2015 r. – Leopoldine Gertraud Piringer

(Sprawa C-342/15)

(2015/C 354/14)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Wnioskodawca i strona wnosząca skargę rewizyjną: Leopoldine Gertraud Piringer

Pytania prejudycjalne

Czy art. 1 ust. 1 zdanie drugie dyrektywy 77/249/EWG (1) mającej na celu ułatwienie skutecznego korzystania przez prawników ze swobody świadczenia usług należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie może wyłączyć poświadczanie autentyczności podpisów na dokumentach, które są niezbędne dla ustanowienia lub przeniesienia praw do nieruchomości, ze swobody świadczenia usług przez adwokatów i radców prawnych oraz zastrzec wykonywanie tych czynności dla notariuszy?

Czy art. 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisowi krajowemu państwa rejestru (Austria), zgodnie z którym poświadczanie autentyczności podpisów na dokumentach, które są niezbędne dla ustanowienia lub przeniesienia praw do nieruchomości, jest zastrzeżone dla notariuszy, co powoduje, że oświadczenie o autentyczności podpisu dokonane przez adwokata prowadzącego działalność w Republice Czeskiej w jego państwie siedziby nie jest uznawane w państwie rejestru, mimo że zgodnie z prawem czeskim takie oświadczenie ma skutek prawny urzędowego poświadczenia,

w szczególności ponieważ

kwestia uznania w państwie rejestru oświadczenia w sprawie autentyczności podpisu na wniosku o wpis do księgi wieczystej dokonanego w Republice Czeskiej przez adwokata mającego tam siedzibę dotyczy merytorycznego świadczenia usługi przez adwokata, której nie mogą świadczyć adwokaci w państwie rejestru, i odmowa uznania takiego oświadczenia nie podlega zatem zakazowi ograniczeń

lub

b.	takie zastrzeżenie jest uzasadnione w celu zagwarantowania zgodności z prawem i pewności prawnej aktów (dokumentów dotyczących czynności prawnych) i dlatego służy nadrzędnym względom interesu ogólnego, a ponadto jest konieczne, aby osiągnąć ten cel w państwie rejestru?

(1) Dyrektywa Rady 77/249/EWG z dnia 22 marca 1977 r. mająca na celu ułatwienie skutecznego korzystania przez prawników ze swobody świadczenia usług, Dz.U. L 78, s. 17.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberste Gerichtshof (Austria) w dniu 15 lipca 2015 r. – BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG przeciwko Verein für Konsumenteninformation.

(Sprawa C-375/15)

(2015/C 354/15)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberste Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca w postępowaniu odwoławczym: BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG

Strona pozwana w postępowaniu odwoławczym: Verein für Konsumenteninformation

Pytania prejudycjalne

Czy art. 41 ust. 1 dyrektywy 2007/64/WE (1) dyrektywy [Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r.] w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywy o usługach płatniczych) w związku z art. 36 ust. 1 tej dyrektywy należy interpretować w taki sposób, że (mająca postać elektroniczną) informacja, przekazywana w ramach [świadczenia usługi] bankowości elektronicznej (e-banking) z banku do skrzynki mailowej klienta, w efekcie czego klient ten może uzyskać dostęp do tej informacji klikając na nią już po zalogowaniu na stronie internetowej oferującej usługę bankowości elektronicznej (e-banking), jest dostarczana temu klientowi na trwałym nośniku?

W przypadku udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi przeczącej:

Czy art. 41 ust. 1 dyrektywy o usługach płatniczych w związku z art. 36 ust. 1 tej dyrektywy należy interpretować w taki sposób, że w takim przypadku:

a)	wprawdzie informacja z banku została przekazana do dyspozycji klienta na trwałym nośniku, niemniej jednak nie została mu dostarczona, a tylko – udostępniona, czy

b)	mamy tu jedynie do czynienia z udostępnieniem informacji bez wykorzystania trwałego nośnika?

(1) Dyrektywa 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego zmieniająca dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE i uchylająca dyrektywę 97/5/WE (Dz.U. L 319, s. 1).

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Baleares (Hiszpania) w dniu 16 lipca 2015 r. – Francisca Garzón Ramos i José Javier Ramos Martín/Banco de Caja España de Inversiones, Salamanca y Soria, S.A. i Intercotrans S.L.

(Sprawa C-380/15)

(2015/C 354/16)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Audiencia Provincial de Les Illes Balears

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Francisca Garzón Ramos i José Javier Ramos Martín

Strona pozwana: Banco de Caja España de Inversiones, Salamanca y Soria, S.A. i Intercotrans S.L.

Pytania prejudycjalne

Czy art. 698 ust. 1 Ley de Enjuiciamiento Civil uniemożliwiający w jakimkolwiek przypadku sądowi prowadzącemu postępowanie rozpoznawcze w przedmiocie nieważności tytułu egzekucyjnego, dokonanie tymczasowego zawieszenia postępowania w przedmiocie egzekucji wierzytelności zabezpieczonej hipoteką opartego na tymże tytule uważanym za nieważny, jest zgodny z zasadą skutecznej ochrony sądowej ustanowioną w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (1)?

W wypadku udzielenia odpowiedzi, iż przepis prawa hiszpańskiego jest niezgodny z postanowieniem Karty i w konsekwencji takiego rozstrzygnięcia: czy w niniejszej sprawie można zastosować orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej a konkretnie wyrok z dnia 17 lipca 2014 r. w sprawie C-169/14 (2)?

(1) Dz.U. 2000, C 364, s. 1.

(2) EU:C:2014:2099.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/14

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 5 maja 2015 r. w sprawie T-183/13, Skype/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 15 lipca 2015 r. przez Skype

(Sprawa C-382/15 P)

(2015/C 354/17)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Skype (przedstawiciele: A. Carboni, M. Browne, solicitors)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Sky IP International Ltd, Sky plc

Żądania wnoszącej odwołanie

—	uchylenie orzeczenia Sądu z dnia 5 maja 2015 r. w sprawie T-183/13 w całości i przekazanie zgłoszenia OHIM do rozpatrzenia; oraz

—

obciążenie OHIM i wszelkich interwenientów w postępowaniu odwoławczym kosztami poniesionymi przez nich samych oraz kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie w ramach niniejszego postępowania oraz w ramach postępowania (i) przed Sądem w sprawie T-183/13; (ii) przed Czwartą Izbą Odwoławczą w sprawie R 2398/2010-4; oraz (iii) przed Wydziałem Sprzeciwów w sprawie sprzeciwu B 812 380.

Zarzuty i główne argumenty

Jedyną podstawą odwołania podniesioną przez wnoszącą odwołanie jest naruszenie przez Sąd art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (1) w związku z wydaniem orzeczenia w sprawie T-183/13 dotyczącej zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 3 660 065 („zakwestionowanego znaku towarowego”). W szczególności Sąd popełnił następujące błędy, wydając orzeczenie utrzymujące w mocy dokonane przez OHIM ustalenie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd:

1.	rozważając podobieństwo towarów i usług w odniesieniu do zakwestionowanego znaku towarowego i wcześniejszego znaku towarowego interwenientów, Sąd wskazał niewłaściwy wykaz usług objętych zakwestionowanym znakiem towarowym;

niepoprawnie ocenił cechy charakterystyczne właściwego kręgu odbiorców, nie biorąc pod uwagę okoliczności, że świadczona przez wnoszącą odwołanie usługa Skype opierała się na najnowszej i innowacyjnej formie technologii w dacie pierwszeństwa zakwestionowanego znaku towarowego („dacie odniesienia”), a tym samym, że właściwy krąg odbiorców cechował się ponadprzeciętnym poziomem wiedzy technicznej i wzmożoną zdolnością rozróżniania znaków towarowych;

wydaje się, że Sąd błędnie przyjął, iż uznanie przez wnoszącą odwołanie, że usługi objęte zakwestionowanym znakiem towarowym są identyczne z niektórymi z usług objętych wcześniejszym znakiem towarowym, jest równoznaczne z uznaniem, że wcześniejszy znak towarowy cieszył się w dacie odniesienia wzmocnionym charakterem odróżniającym lub renomą w stosunku do elementów, które nakładają się z elementami wyszczególnionymi dla zakwestionowanego znaku towarowego;

niewłaściwe zastosował prawo pod kilkoma względami, badając dokonaną przez OHIM ocenę podobieństwa wizualnego, fonetycznego i konceptualnego rozpatrywanych znaków towarowych, w szczególności opierając się na nieprawidłowej fikcji prawnej, zgodnie z którą przeciętny konsument czyta pojedynczy krótki wyraz od lewej do prawej, oraz przywiązując nienależytą wagę do współwystępowania liter S-K-Y na początku obu znaków, a także nie dokonując ustalenia, że różnica konceptualna między nimi neutralizuje jakiekolwiek podobieństwo wizualne i fonetyczne;

popełnił dwa znaczące błędy, potwierdzając dokonane przez OHIM ustalenie, że wcześniejszy znak towarowy cieszy się wzmocnionym charakterem odróżniającym w odniesieniu od towarów i usług spoza „podstawowych” usług rozpowszechniania telewizyjnego świadczonych przez interwenientów: po pierwsze, błędnie oparł się na używaniu wcześniejszego znaku towarowego w odniesieniu do „podstawowych” usług świadczonych przez interwenientów, aby wywieść na tej podstawie, że inne usługi także cechują się charakterem odróżniającym; a po drugie, wziął pod uwagę dowody używania z okresu następującego po dacie odniesienia;

niewłaściwe zastosował prawo pod kilkoma względami, przeprowadzając całościową ocenę prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, wskutek niewzięcia pod uwagę:

i.	istotnej renomy, którą cieszył się zakwestionowany znak towarowy w dacie odniesienia; oraz

ii.

dowodów praktycznych, że rozpatrywane znaki towarowe od ponad dziesięciu lat bezkolizyjnie współistnieją na rynku, przy czym interwenci nie wytoczyli w tym czasie żadnego powództwa o naruszenie, co wskazuje w przemożny sposób, że w dacie odniesienia nie występowało prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

Zgodnie z powyższym wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału: 1) o uchylenie orzeczenia Sądu w sprawie T-183/13 i przekazanie zgłoszenia OHIM do rozpatrzenia; oraz 2) o nakazanie zwrotu kosztów postępowania na rzecz wnoszącej odwołanie.

(1) Dz.U. L 78, s. 1.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/15

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 5 maja 2015 r. w sprawie T-423/12, Skype/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 15 lipca 2015 r. przez Skype

(Sprawa C-383/15 P)

(2015/C 354/18)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Skype (przedstawiciele: A. Carboni, M. Browne, solicitors)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Sky IP International Ltd, Sky plc

Żądania wnoszącej odwołanie

—	uchylenie orzeczenia Sądu z dnia 5 maja 2015 r. w sprawie T-423/12 w całości i przekazanie zgłoszenia OHIM do rozpatrzenia; oraz

—

obciążenie OHIM i wszelkich interwenientów w postępowaniu odwoławczym kosztami poniesionymi przez nich samych oraz kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie w ramach niniejszego postępowania oraz w ramach postępowania (i) przed Sądem w sprawie T-423/12; (ii) przed Czwartą Izbą Odwoławczą w sprawie R 1561/2010-4; oraz (iii) przed Wydziałem Sprzeciwów w sprawie sprzeciwu B 1 023 680.

Zarzuty i główne argumenty

Jedyną podstawą odwołania podniesioną przez wnoszącą odwołanie jest naruszenie przez Sąd art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (1) w związku z wydaniem orzeczenia w sprawie T-423/12 dotyczącej zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 4 546 248 („zakwestionowanego znaku towarowego”). W szczególności Sąd popełnił następujące błędy, wydając orzeczenie utrzymujące w mocy dokonane przez OHIM ustalenie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd:

wydaje się, że Sąd błędnie przyjął, iż uznanie przez wnoszącą odwołanie, że towary i usługi objęte zakwestionowanym znakiem towarowym są identyczne z niektórymi z towarów i usług objętych wcześniejszym znakiem towarowym, jest równoznaczne z uznaniem, że wcześniejszy znak towarowy cieszył się w dacie odniesienia wzmocnionym charakterem odróżniającym lub renomą w stosunku do elementów, które nakładają się z elementami wyszczególnionymi dla zakwestionowanego znaku towarowego;

niewłaściwe zastosował prawo pod kilkoma względami, badając dokonaną przez OHIM ocenę podobieństwa wizualnego, fonetycznego i konceptualnego rozpatrywanych znaków towarowych, w szczególności opierając się na nieprawidłowej fikcji prawnej, zgodnie z którą przeciętny konsument czyta pojedynczy krótki wyraz od lewej do prawej, przywiązując nienależytą wagę do współwystępowania liter S-K-Y na początku obu znaków, nie biorąc pod uwagę elementu graficznego zakwestionowanego znaku towarowego, a także nie dokonując ustalenia, że różnica konceptualna między znakami towarowymi neutralizuje jakiekolwiek podobieństwo wizualne i fonetyczne;

niewłaściwe zastosował prawo pod kilkoma względami, przeprowadzając całościową ocenę prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, wskutek niewzięcia pod uwagę:

i.	istotnej renomy, którą cieszył się zakwestionowany znak towarowy w dacie odniesienia; oraz

ii.

Zgodnie z powyższym wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału: 1) o uchylenie orzeczenia Sądu w sprawie T-423/12 i przekazanie zgłoszenia OHIM do rozpatrzenia; oraz 2) o nakazanie zwrotu kosztów postępowania na rzecz wnoszącej odwołanie.

(1) Dz.U. L 78, s. 1.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/16

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 5 maja 2015 r. w sprawie T-184/13, Skype/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 15 lipca 2015 r. przez Skype

(Sprawa C-384/15 P)

(2015/C 354/19)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Skype (przedstawiciele: A. Carboni, M. Browne, solicitors)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Sky IP International Ltd, Sky plc

Żądania wnoszącej odwołanie

—	uchylenie orzeczenia Sądu z dnia 5 maja 2015 r. w sprawie T-184/13 w całości i przekazanie zgłoszenia OHIM do rozpatrzenia; oraz

—

obciążenie OHIM i wszelkich interwenientów w postępowaniu odwoławczym kosztami poniesionymi przez nich samych oraz kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie w ramach niniejszego postępowania oraz w ramach postępowania (i) przed Sądem w sprawie T-184/13; (ii) przed Czwartą Izbą Odwoławczą w sprawie R 121/2011-4; oraz (iii) przed Wydziałem Sprzeciwów w sprawie sprzeciwu B 1 0 46 046.

Zarzuty i główne argumenty

Jedyną podstawą odwołania podniesioną przez wnoszącą odwołanie jest naruszenie przez Sąd art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (1) w związku z wydaniem orzeczenia w sprawie T-184/13 dotyczącej zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 4 5 21 084 („zakwestionowanego znaku towarowego”). W szczególności Sąd popełnił następujące błędy, wydając orzeczenie utrzymujące w mocy dokonane przez OHIM ustalenie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd:

niewłaściwe zastosował prawo pod kilkoma względami, przeprowadzając całościową ocenę prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, wskutek niewzięcia pod uwagę:

i.	istotnej renomy, którą cieszył się zakwestionowany znak towarowy w dacie odniesienia; oraz

ii.

Zgodnie z powyższym wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału: 1) o uchylenie orzeczenia Sądu w sprawie T-184/13 i przekazanie zgłoszenia OHIM do rozpatrzenia; oraz 2) o nakazanie zwrotu kosztów postępowania na rzecz wnoszącej odwołanie.

(1) Dz.U. L 78, s. 1.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Belgia) w dniu 17 lipca 2015 r. – Hilde Orleans i in./Vlaams Gewest, interwenient: Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen

(Sprawa C-387/15)

(2015/C 354/20)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Raad van State

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Hilde Orleans, Rudi Van Buel, Marina Apers

Strona pozwana: Vlaams Gewest

Interwenient: Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen

Pytanie prejudycjalne

Regionalny plan zabudowy zawiera przepisy urbanistyczne, w których wiążąco uregulowane jest, że rozwój obszarów (w szczególności dla zakładów związanych z portami morskimi i drogami wodnymi, parków logistycznych, infrastruktury dróg wodnych oraz infrastruktury drogowej i transportowej), na których występują walory przyrodnicze (obszar siedliska naturalnego lub siedlisko gatunku, dla którego wyznaczono dany specjalny obszar ochrony), które wnoszą wkład w cele ochronne rozpatrywanych specjalnych obszarów ochrony, jest możliwy dopiero po utworzeniu trwałego siedliska na obszarach występowania gatunków rzadkich lub zagrożonych (wyznaczonych na terenie Natura 2000) i po rozstrzygnięciu rządu flamandzkiego po uprzednim zajęciu stanowiska przez administrację flamandzką odpowiedzialną za ochronę przyrody – które musi być częścią wniosku o udzielenie zezwolenia urbanistycznego w celu wykonania wspomnianych przepisów – że nastąpiło trwałe utworzenie obszarów występowania gatunków rzadkich lub zagrożonych.

Czy te przepisy urbanistyczne wraz z założonym w nich pozytywnym rozwojem obszaru występowania gatunków rzadkich lub zagrożonych mogą zostać uwzględnione przy określaniu możliwych istotnych oddziaływań lub w ramach oceny oddziaływania w rozumieniu art. 6 ust. 3 dyrektywy siedliskowej (1), czy też te przepisy urbanistyczne można uznać tylko za „środki kompensujące” w rozumieniu art. 6 ust. 4 dyrektywy siedliskowej, o ile spełnione są przesłanki ustanowione w tym przepisie?

(1) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206, s. 7).

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Belgia) w dniu 17 lipca 2015 r. – Denis Malcorp i in./Vlaams Gewest, interwenient: Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen

(Sprawa C-388/15)

(2015/C 354/21)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Raad van State

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Denis Malcorp, Myriam Rijssens, Guido Van De Walle

Strona pozwana: Vlaams Gewest

Interwenient: Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen

Pytanie prejudycjalne

(1) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206, s. 7).

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona (Hiszpania) w dniu 22 lipca 2015 r. – Mohamed Daouidi/Bootes Plus S.L.

(Sprawa C-395/15)

(2015/C 354/22)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Mohamed Daouidi

Strona pozwana: Bootes Plus S.L., Fondo de Garantía Salarial y Ministerio Fiscal

Pytania prejudycjalne

Czy ogólny zakaz dyskryminacji zapisany w art. 21 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że może on obejmować swoim zakresem zakazu i ochrony decyzję pracodawcy o zwolnieniu pracownika, dotychczas postrzeganego pozytywnie pod względem zawodowym, przez sam fakt jego czasowej niepełnosprawności – o niepewnym czasie trwania – spowodowanej wypadkiem przy pracy, w czasie gdy pracownik ten korzysta ze świadczeń opieki zdrowotnej i świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego?

2)	Czy art. 30 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że ochrona, którą należy otoczyć pracownika, powinna być przewidziana w uregulowaniach krajowych we wszystkich przypadkach zwolnień naruszających prawo podstawowe?

Czy decyzja pracodawcy o zwolnieniu pracownika, dotychczas postrzeganego pozytywnie pod względem zawodowym, przez sam fakt jego czasowej niepełnosprawności – o niepewnym czasie trwania – spowodowanej wypadkiem przy pracy, w czasie gdy pracownik ten korzysta ze świadczeń opieki zdrowotnej i świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, mieści się w zakresie stosowania lub ochrony art. 3, 15, 31, 34 ust. 1 i art. 35 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (jednego, kilku lub każdego z nich)?

W razie odpowiedzi twierdzącej na trzy poprzednie pytania (lub na któreś z nich) oraz przyjęcia interpretacji, że decyzja pracodawcy o zwolnieniu pracownika, dotychczas postrzeganego pozytywnie pod względem zawodowym, przez sam fakt jego czasowej niepełnosprawności – o niepewnym czasie trwania – spowodowanej wypadkiem przy pracy, w czasie gdy pracownik ten korzysta ze świadczeń opieki zdrowotnej i świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, mieści się w zakresie stosowania lub ochrony któregoś artykułu lub któryś artykułów Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, czy mogą one być stosowane przez sąd krajowy w celu rozstrzygnięcia sporu między jednostkami, czy to z uwagi na to, że – w zależności od tego, czy mamy do czynienia z „prawem” czy z „zasadą” – mają one horyzontalna skuteczność, czy poprzez zastosowanie „zasady wykładni zgodnej”?

W razie odpowiedzi przeczącej na cztery poprzednie pytania, sąd przedkłada piąte pytanie:

Czy pojęcie „bezpośredniej dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność”, jako podstawa dyskryminacji, o której mowa w art. 1, 2 i 3 dyrektywy 2000/78, może obejmować decyzję pracodawcy o zwolnieniu pracownika, dotychczas postrzeganego pozytywnie pod względem zawodowym, przez sam fakt jego czasowej niepełnosprawności – o niepewnym czasie trwania – spowodowanej wypadkiem przy pracy?

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 23 lipca 2015 r. – Camera di Commercio, Industria, Artigianato e Agricoltura di Lecce/Salvatore Manni

(Sprawa C-398/15)

(2015/C 354/23)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę kasacyjną: Camera di Commercio, Industria, Artigianato e Agricoltura di Lecce

Druga strona postępowania: Salvatore Manni

Pytania prejudycjalne

Czy należy dać pierwszeństwo zasadzie przechowywania danych osobowych w formie umożliwiającej identyfikację osób, których dane dotyczą, przez czas nie dłuższy niż jest to konieczne do celów, dla których dane zostały zgromadzone lub dla których są dalej przetwarzane, przewidzianej w art. 6 lit. e) dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. (1) transponowanej dekretem ustawodawczym nr 196 z dnia 30 czerwca 2003 r., w konsekwencji czego zasada ta stoi na przeszkodzie systemowi jawności wdrożonemu poprzez rejestr spółek przewidziany w pierwszej dyrektywie 68/151/WE Rady z dnia 9 marca 1968 r. (2) oraz prawo krajowe w art. 2188 kodeksu cywilnego i w art. 8 ustawy nr 580 z dnia 29 grudnia 1993 r. w zakresie w jakim wymaga on aby każdy mógł poznać wynikające z niego dane dotyczące osób fizycznych, bez ograniczeń czasowych?

Czy art. 3 pierwszej dyrektywy 68/151/WE Rady z dnia 9 marca 1968 r. pozwala, aby w odstępstwie od nieograniczonego czasu i nieokreślonych adresatów danych jawnie dostępnych w rejestrze spółek, dane nie były objęte „jawnością” w takim podwójnym znaczeniu, lecz były dostępne jedynie przez ograniczony czas lub jedynie dla określonych adresatów, na podstawie oceny poszczególnych przypadków przez podmiot administrujący danymi?

(1) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281, s. 31).

(2) Pierwsza dyrektywa 68/151/WE Rady z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w państwach członkowskich od spółek w rozumieniu art. 58 akapit drugi Traktatu, w celu uzyskania ich równoważności w całej Wspólnocie, dla zapewnienia ochrony interesów zarówno wspólników jak i osób trzecich (Dz.U. L 65, s. 8).

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Cantabria (Hiszpania) w dniu 7 sierpnia 2015 r. – Liberbank, S.A./Rafael Piris del Campo

(Sprawa C-431/15)

(2015/C 354/24)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Audiencia Provincial de Cantabria – Sección 4

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Liberbank, S.A.

Strona pozwana: Rafael Piris del Campo

Pytania prejudycjalne

Czy jest zgodne z zasadą braku związania, zawartą w art. 6 i 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG (1) z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, ograniczenie skutków wstecznych stwierdzenia nieważności zawartej w umowie kredytu z konsumentem klauzuli dolnego progu z uwagi na jej nieuczciwy charakter?

Czy jest zgodne z zasadą braku związania, zawartą w art. 6 i 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, utrzymanie skutków wywieranych przez uznaną za nieważną z uwagi na jej nieuczciwy charakter klauzulę dolnego progu zawartą w umowie kredytu z konsumentem?

Czy jest zgodne z zasadą braku związania, zawartą w art. 6 i 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, ograniczenie w czasie skutków wstecznych stwierdzenia nieważności z uwagi na jej nieuczciwy charakter klauzuli dolnego progu zawartej w umowie podpisanej z konsumentem z uwagi na ocenę ryzyka poważnych zakłóceń mających przełożenie na gospodarczy porządek publiczny i dobrą wiarę?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na poprzedzające pytanie, czy w wypadku powództwa indywidualnego o stwierdzenie nieważności warunku zawartego w umowie z konsumentem z uwagi na jego nieuczciwy charakter jest zgodne z art. 6 i 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich domniemanie ryzyka poważnych zagrożeń przekładających się na gospodarczy porządek publiczny, czy też należy oceniać i ważyć je z uwzględnieniem konkretnych danych ekonomicznych, z których wynikać będą makroekonomiczne reperkusje przyznania skutków wstecznych stwierdzeniu nieważności nieuczciwego warunku?

Z kolei, czy w przypadku powództwa indywidualnego o stwierdzenie nieważności warunku zawartego w umowie z konsumentem z uwagi na jego nieuczciwy charakter jest zgodna z art. 6 i 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. [w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich], ocena ryzyka poważnych zagrożeń przekładających się na gospodarczy porządek publiczny w oparciu o skutki gospodarcze, jakie miałoby wystąpienie z indywidualnym powództwem przez dużą liczbę konsumentów? Czy też przeciwnie, należy ocenić to ryzyko w oparciu o skutki gospodarcze dla gospodarki konkretnego powództwa indywidualnego, z którym wystąpił konsument?

6)	W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie trzecie, czy zgodna z art. 6 i 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich jest abstrakcyjna ocena zachowania jakiegokolwiek podmiotu gospodarczego w celu oceny dobrej wiary?

Czy przeciwnie, konieczne jest, aby owa dobra wiara była badana i oceniana w każdym konkretnym przypadku z uwzględnieniem konkretnego zachowania danego podmiotu gospodarczego przy zawieraniu umowy i wprowadzaniu nieuczciwego warunku do umowy, zgodnie z wykładnią art. 6 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich?

(1) Dz.U. L 95, s. 29.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/22

Skarga wniesiona w dniu 6 sierpnia 2015 r. – Komisja Europejska/Republika Włoska

(Sprawa C-433/15)

(2015/C 354/25)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Rossi, D. Nardi, J. Guillem Carrau, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska

Żądania strony skarżącej

Komisja Europejska wnosi do Trybunału o:

—

stwierdzenie, że poprzez niezapewnienie, by dodatkowa należna opłata w związku z uzyskaną we Włoszech produkcją przekraczająca kwotę krajową począwszy od pierwszego roku rzeczywistego nałożenia dodatkowej opłaty we Włoszech (1995/1996) do ostatniego roku, w którym stwierdzono we Włoszech produkcję pozakwotową (2008/2009), została faktycznie pobrana od poszczególnych producentów przyczyniających się do nadwyżki produkcji, oraz zapłacona w odpowiednim terminie, po wcześniejszym powiadomieniu ich o kwocie należnej od nabywcy lub producenta w przypadku bezpośredniej sprzedaży, lub w razie nie zapłacenia opłaty w odpowiednim terminie, ustalona i ewentualnie wyegzekwowana od tychże nabywców lub producentów, rząd włoski uchybił zobowiązaniom, wynikającym z odpowiednich przepisów prawa Unii, obowiązujących w odnośnych latach, a w szczególności art. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 3950/92 (1); art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1788/2003 (2); art. 79, 80 i 83 rozporządzenia (WE) 1234/2007 (3); a także w zakresie przepisów wykonawczych, art. 7 rozporządzenia (WE) nr 536/1993 (4); art. 11 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1392/2001 (5) oraz wreszcie, art. 15 i 17 rozporządzenia (WE) nr 595/2004 (6);

—

b)	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postepowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie żądań Komisja podnosi, że zgodnie z danymi przekazanymi przez włoskie organy lub uzyskanymi w toku postępowania poprzedzającego wniesienie skargi, kwota dodatkowej należnej opłaty jaka pozostała do zapłaty wynosi 1 343 milionów EUR. Całkowita kwota dodatkowej opłaty rzeczywiście odzyskanej wynosi około 282 milionów EUR wobec całkowej kwoty z tytułu nałożonej opłaty wynoszącej 2 305 milionów EUR w okresie od pierwszego roku gospodarczego, w którym system dodatkowej opłaty został formalnie wprowadzony we Włoszech (rok 1995/1996) do ostatniego roku, w którym zanotowano produkcję pozakwotową (rok 2008/2009). Po odliczeniu kwot uwzględnionych w harmonogramach spłat (469 milionów EUR) i kwot uznanych za niemożliwe do odzyskania (211 milionów EUR), stosunek między rzeczywiście pobraną opłatą a opłatą pozostającą do odzyskania z wyłączeniem kwot uwzględnionych w harmonogramach i kwot uznanych za niemożliwe do odzyskania wynosi 21 %. W istocie, kwoty rzeczywiście odzyskane stanowią mniej niż 1/4 kwot pozostających do odzyskania w dniu wydania uzasadnionej opinii.

Komisja zauważa, że proporcja kwot rzeczywiście odzyskanych względem kwot należnych za każdy rok gospodarczy, po odliczeniu kwot uwzględnionych w harmonogramach spłat i kwot uznanych za niemożliwe do odzyskania wskazuje na brak skuteczności systemu nakładania dodatkowej opłaty, gdyż proporcja ta jest zasadniczo niższa niż 21 % w rozważanych okresach i to niezależnie od faktu, iż termin wyznaczony w uzasadnionej opinii upływał ponad pięć lat po zakończeniu ostatniego roku gospodarczego, w którym została odnotowana nadwyżka produkcji we Włoszech.

W związku z uzasadnieniem Włoch, zgodnie z którym skuteczne odzyskanie kwot należnych z tytułu opłaty zostało utrudnione z uwagi na liczne skargi, które są wciąż zawisłe, wniesione przez dłużników w związku z nakazami zapłaty, Komisja przedstawiła dane dotyczące kwot rzeczywiście odzyskanych względem kwot pozostałych do odzyskania, co do których odnośne należności nie zostały zakwestionowane w ramach danego roku gospodarczego. Dane te wskazują, że w stosunku do należnej kwoty w wysokości około 1 068 milionów EUR, odzyskanych zostało tylko 241 milionów EUR, co stanowi 23 % należnych kwot, przy czym brak jest w tym zakresie uzasadnienia.

Zważywszy, że celem dodatkowej opłaty jest przeciwdziałanie produkcji mleka przekraczającej krajowe ilości referencyjne, utrzymujące się uchybienie w zakresie odzyskania tak istotnych kwot, 20 lat po wprowadzeniu systemu kwot produkcji we Włoszech i 6 lat po odnotowaniu ostatniego przekroczenia włoskich krajowych ilości referencyjnych, prowadzi do pozbawienia zamierzonej przez prawodawcę skuteczności systemu dodatkowej opłaty, o czym świadczyć może również fakt systematycznego przekroczenia krajowych ilości referencyjnych w każdym roku gospodarczym w okresie od 1995/1996 do 2008/2009.

Komisja utrzymuje, że nieodzyskanie tak dużych kwot z tytułu opłaty dodatkowej jest związane ze szczególnymi zaniedbaniami ze strony Republiki Włoskiej, które to zaniedbania stanowią wyjaśnienie braku skuteczności systemu nałożenia dodatkowej opłaty we Włoszech w odnośnym okresie.

Po pierwsze, chaos legislacyjny, jaki charakteryzuje włoskie przepisy wykonawcze spowodował opóźnienia w skutecznym wprowadzaniu systemu opłat we Włoszech oraz doprowadził do nadzwyczajnej liczby postępowań sądowych, powodując wstrzymanie pobierania opłaty z uwagi na zawieszenie zapłaty orzeczone przez sądy krajowe w ramach środków tymczasowych.

Po drugie, Włochy nie wykorzystały skutecznie wszystkich dostępnych mechanizmów administracyjnych w celu skutecznego odzyskania należnych kwot z tytułu opłaty, takich jak rozliczenia. Możliwość rozliczenia należnej opłaty i pomocy przyznanej w ramach wspólnej polityki rolnej została wprowadzona w nieskuteczny i spóźniony sposób, przy czym nadal obowiązują włoskie przepisy, które uniemożliwiają dokonanie takiego rozliczenia.

Po trzecie, postępowania w sprawie ściągania opłat zostały w dużej części zablokowane od dnia wejścia w życie ustawy 33/2009 do chwili obecnej, z uwagi na brak przepisów wykonawczych lub ustaleń umownych między organami władzy a zainteresowanymi podmiotami koniecznych do zakończenia tych postępowań.

Po czwarte, zdaniem Komisji z uwagi na błędy metodologiczne ze strony administracji odpowiedzialnej za odzyskanie opłat, należne kwoty niesłusznie zostały uznane za niemożliwe do odzyskania, powodując w związku z tym dalsze uchybienia w zakresie skutecznego pobierania dodatkowej opłaty.

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3950/92 z dnia 28 grudnia 1992 r. ustanawiające dodatkową opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 405, s. 1).

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1788/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 270, s. 123).

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz.U. L 299, s. 1).

(4) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 536/93 z dnia 9 marca 1993 r. ustalające szczegółowe zasady stosowania opłaty dodatkowej w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 57, s. 12).

(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1392/2001 z dnia 9 lipca 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3950/92 ustanawiającego opłatę dodatkową w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 187, s. 19).

(6) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 595/2004 z dnia 30 marca 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003 ustanawiającego opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 94, s. 22).

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Labour Court (Irlandia) w dniu 13 sierpnia 2015 r. – Dr David L. Parris/Trinity College Dublin, Higher Education Authority, Department of Public Expenditure and Reform, Department of Education and Skills

(Sprawa C-443/15)

(2015/C 354/26)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Labour Court (Irlandia)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Dr David L. Parris

Strona pozwana: Trinity College Dublin, Higher Education Authority, Department of Public Expenditure and Reform, Department of Education and Skills

Pytania prejudycjalne

Czy dyskryminację ze względu na orientację seksualną, z naruszeniem art. 2 dyrektywy 2000/78/WE (1), stanowi zastosowanie w zakładowym programie emerytalnym zasady ograniczającej wypłatę świadczeń rodzinnych na rzecz żyjącego zarejestrowanego partnera osoby będącej członkiem programu po jego śmierci poprzez wprowadzenie wymogu zawarcia zarejestrowanego związku partnerskiego przez członka programu i jego żyjącego zarejestrowanego partnera przed ukończeniem przez członka programu 60. roku życia, w sytuacji gdy przed 60-tymi urodzinami członka programu prawo krajowe nie zezwalało na zawarcie zarejestrowanego związku partnerskiego, a członek programu i jego zarejestrowany partner żyli w stałym związku partnerskim przed tą datą?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze:

Czy dyskryminację ze względu na wiek, z naruszeniem art. 2 w związku z art. 6 ust. 2 dyrektywy 2000/78/WE, stanowi wprowadzenie przez świadczeniodawcę zakładowego programu emerytalnego ograniczenia w zakresie uprawnienia do otrzymywania renty rodzinnej przez żyjącego zarejestrowanego partnera członka programu po jego śmierci w postaci wymogu zawarcia zarejestrowanego związku partnerskiego przez członka programu i jego zarejestrowanego partnera przed 60-tymi urodzinami członka programu, w sytuacji gdy:

a)	określenie dotyczące wieku, w jakim członek programu musiałby zawrzeć zarejestrowany związek partnerski nie jest kryterium stosowanym w obliczeniach aktuarialnych, oraz

b)	prawo krajowe nie zezwalało członkowi programu i jego zarejestrowanemu partnerowi na zawarcie związku małżeńskiego przed 60-tymi urodzinami członka programu, a członek programu i jego zarejestrowany partner żyli w stałym związku partnerskim przed tą datą?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie:

Czy dyskryminację, z naruszeniem art. 2 w związku z art. 6 ust. 2 dyrektywy 2000/78/WE stanowi okoliczność, że ograniczenia w zakresie uprawnień w ramach zakładowego programu emerytalnego, opisane w pytaniu pierwszym lub pytaniu drugim są łącznym skutkiem wieku i orientacji seksualnej członka programu?

(1) Dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiająca ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 303, s. 16).

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice, Queen's Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 17 sierpnia 2015 r. – The Queen na wniosek Nutricia Limited/Secretary of State for Health

(Sprawa C-445/15)

(2015/C 354/27)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court of Justice, Queen's Bench Division (Administrative Court)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Nutricia Limited

Strona pozwana: Secretary of State for Health

Pytania prejudycjalne

Czy aby produkt mógł zostać uznany za dietetyczny środek spożywczy specjalnego przeznaczenia medycznego (FSMP) w rozumieniu definicji określonej w art. 1 ust. 2 lit. b) dyrektywy Komisji 1999/21/WE z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie dietetycznych środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego (1):

obiektywnie konieczne jest aby:

(i)	wszyscy pacjenci dotknięci chorobą, zaburzeniem lub stanem chorobowym, do dietetycznego odżywiania których dany produkt jest oferowany („wskazania”) albo

(ii)

pewna grupa takich pacjentów

muszą mieć ograniczoną, upośledzoną lub zaburzoną zdolność przyjmowania, trawienia, wchłaniania, przemiany materii lub wydalania zwykłych środków spożywczych lub niektórych składników odżywczych w nich zawartych albo metabolitów, lub inne ustalone medycznie wymagania odżywcze wynikające ze wskazań? Czy też

wystarczające jest, że producent określi przeznaczenie produktu jako „ustalone medycznie” w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. b) w takim znaczeniu, że: (i) producent przeznacza produkt do użytku tylko pod nadzorem lekarza klinicysty leczącego pacjenta ze wskazaniami, i (ii) odpowiedzialny nadzorujący lekarz klinicysta może dokonać oceny klinicznej indywidualnie dla każdego pacjenta, że stosowanie tego produktu będzie właściwym postępowaniem dietetycznym dla części pacjentów posiadających wskazania, gdyż lekarz klinicysta w sposób uzasadniony uważa, że pacjenci ci posiadają szczególne potrzeby pokarmowe wynikające ze wskazania?

jeżeli odpowiedź na pytanie 1(a)(ii) brzmi „tak”, to (i) jaka część pacjentów ze wskazaniami musi mieć wspomniane ograniczenie, upośledzenie lub zaburzenie lub inne ustalone medycznie wymagania odżywcze, czy też nie ma minimalnych wymagań w tej kwestii, oraz (ii) czy niezbędne jest, aby ta grupa pacjentów była możliwa do określenia zanim produkt zostanie wprowadzony na rynek?

d)	jeżeli odpowiedź na pytanie 1(b) brzmi „tak”, to jakie są „określone potrzeby pokarmowe”, dla zaspokajania których stosowanie produktu musi być bezpieczne, korzystne i skuteczne w rozumieniu art. 3 dyrektywy w sprawie dietetycznych środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego?

W odniesieniu do sformułowania „u których dietetyczne odżywianie nie może zostać osiągnięte jedynie przez zmianę normalnej diety, przez inne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, lub przez kombinację tych powyższych działań” w art. 1 ust. 2 lit. b), w jaki sposób należy oceniać możliwość zmiany normalnej diety? W szczególności:

a)	czy dla takiej oceny mają znaczenie względy bezpieczeństwa i wykonalności zmiany diety? Jeżeli tak, to w jaki sposób należy je uwzględnić?

czy taką możliwość zmiany normalnej diety (oraz, odpowiednio, względy bezpieczeństwa i wykonalności) należy oceniać:

(i)

ogólnie i z góry, poprzez odniesienie do: (i) typowej osoby z typową dietą i typowymi możliwościami takiej osoby w odniesieniu do zmiany jej diety, czy (ii) typowej osoby posiadającej wskazania, z dietą typową dla takiej osoby, i typową dla takiej osoby możliwością zmiany jej diety, czy (iii) innego zespołu cech pacjenta?

(ii)

indywidualnie i w toku leczenia pacjenta, na podstawie oceny klinicznej nadzorującego lekarza klinicysty, w taki sposób, że wystarczające jest, jeśli w sposób uzasadniony w zamierzeniu producenta produkt ma być klinicznie użyteczny ponieważ nadzorujący klinicysta może w sposób uzasadniony w oparciu o względy właściwe dla danego pacjenta (na przykład mając na uwadze względy bezpieczeństwa i wykonalności dotyczące danego pacjenta) podjąć decyzję, że stosowanie środka spożywczego specjalnego przeznaczenia medycznego jest bardziej korzystne klinicznie dla określonych pacjentów ze wskazaniami niż inne formy zmiany diety? czy

(iii)

inaczej, a jeśli tak, to w jaki sposób?

czy „zmiana normalnej diety” obejmuje stosowanie „suplementów żywnościowych” w rozumieniu dyrektywy 2002/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych albo „wzbogacanej żywności” objętej rozporządzeniem (WE) nr 1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie dodawania do żywności witamin i składników mineralnych oraz niektórych innych substancji?

w przypadku, gdy grupa pacjentów dotknięta określoną chorobą, zaburzeniem lub stanem chorobowym ma problemy z pamiętaniem o jedzeniu zgodnie z normalną dietą bez przypominania im o tym, czy produkt mający na celu ułatwienie spożywania przez takich pacjentów składników odżywczych, który stanowiłby część ich normalnej diety, może zostać uznany za dietetyczny środek spożywczy specjalnego przeznaczenia medycznego w rozumieniu dyrektywy 1999/21/WE w sprawie dietetycznych środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego”.

(1) Dz.U. L 91, s. 29.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Saarbrücken (Niemcy) w dniu 28 sierpnia 2015 r. – postępowanie karne przeciwko K.B.

(Sprawa C-458/15)

(2015/C 354/28)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Saarbrücken.

Strona w postępowaniu głównym

K.B.

Pytanie prejudycjalne

Czy wpis Liberation Tigers of Tamil Eelam (Tygrysów – Wyzwolicieli Tamilskiego Ilamu, zwanych dalej „LTTE”) na listę przewidzianą w art. 2 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 2580/2001 z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu (1) na okres od 11 sierpnia 2007 r. do 27 listopada 2009 r. włącznie, w szczególności na podstawie decyzji Rady: z dnia 28 czerwca 2007 r. (2007/445/WE) (2), z dnia 20 grudnia 2007 r. (2007/868/WE, w brzmieniu zmienionym sprostowaniem przyjętym tego samego dnia) (3), z dnia 15 lipca 2008 r. (2008/583/WE) (4), z dnia 26 stycznia 2009 r. (2009/62/WE) (5) i na podstawie rozporządzenia (WE) nr 501/2009 z dnia 15 czerwca 2009 r. (6) jest nieważny?

(1) Dz.U. L 344, s. 70.

(2) Dz.U. L 169, s. 58.

(3) Dz.U. L 340, s. 100.

(4) Dz.U. L 188, s. 21.

(5) Dz.U. L 23, s. 25.

(6) Dz.U. L 151, s. 14.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/27

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 25 czerwca 2015 r. w sprawie T-26/12: PT Perindustrian dan Perdagangan Musim Semi Mas (PT Musim Mas)/Rada Unii Europejskiej, wniesione w dniu 3 września 2015 r. przez PT Perindustrian dan Perdagangan Musim Semi Mas (PT Musim Mas)

(Sprawa C-468/15 P)

(2015/C 354/29)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: PT Perindustrian dan Perdagangan Musim Semi Mas (PT Musim Mas) (przedstawiciel: D. Luff, avocat)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Sasol Olefins & Surfactants GmbH, Sasol Germany GmbH

Żądania wnoszącego odwołanie

—	stwierdzenie dopuszczalności i zasadności niniejszego odwołania

—	uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie PT Perindustrian dan Perdagangan Musim Semi Mas (PT Musim Mas)/Rada Unii Europejskiej, T-26/12;

—

wydanie ostatecznego orzeczenia w sprawie, uwzględniającego żądania podniesione przez PT Musim Mas przed Sądem i odpowiednio stwierdzenie nieważności cła antydumpingowego nałożonego na wnoszącego odwołanie w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 1138/2011 (1) z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego i ostatecznego pobrania tymczasowego cła nałożonego na przywóz niektórych alkoholi tłuszczowych i ich mieszanek, pochodzących z Indii, Indonezji i Malezji oraz w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 1241/2012 (2) z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającym rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1138/2011;

—	obciążenie Rady i interwenientów, oprócz ich kosztów własnych, kosztami poniesionymi przez wnoszących odwołanie w niniejszym postepowaniu i w postępowaniu przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok należy uchylić w oparciu o cztery podstawy odwołania zwięźle przedstawione poniżej.

Po pierwsze Sąd naruszył art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia Rady (WE) nr1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. (zwanego dalej „rozporządzeniem podstawowym” poprzez błędne zastosowanie pojęcia jednego podmiotu gospodarczego i stwierdzenie, że wnosząca odwołanie i ICOFS nie stanowią jednego podmiotu gospodarczego.

Po drugie Sąd naruszył art. 2 ust. 10 lit i) rozporządzenia podstawowego błędnie orzekając, że Rada wystarczająco wykazała, że funkcje wykonywane przez ICOFS były podobne do funkcji przedstawiciela pracującego na zasadzie prowizji. Sąd przeprowadził niewystarczające i dyskryminujące rozumowanie na podstawie dostępnych dowodów.

Po trzecie Sąd naruszył art. 2 ust. 10 akapit pierwszy rozporządzenia podstawowego błędnie orzekając, że Rada nie dokonała niesłusznego naruszenia symetrii pomiędzy wartością normalną i ceną eksportową.

Po czwarte Sąd nieprawidłowo zastosował zasadę dobrej administracji błędnie uznając, że Rada wykorzystała jedynie dowody Rady pomijając istotne dowody i informacje przedstawione jej przez wnoszącego odwołanie w toku całego postępowania antydumpingowego.

(1) Dz.U. 2011 L 293, s. 1

(2) Dz.U. 2012 L 352, s. 1

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/30

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Laverana/OHIM (BIO INGRÉDIENTS VÉGÉTAUX PROPRE FABRICATION)

(Sprawa T-30/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego BIO INGRÉDIENTS VÉGÉTAUX PROPRE FABRICATION - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/32)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Laverana GmbH & Co. KG (Wennigsen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Wachinger i M. Zöbisch)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 listopada 2013 r. (sprawa R 1749/2013-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego BIO INGRÉDIENTS VÉGÉTAUX PROPRE FABRICATION jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Laverana GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 85 z 22.3.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/30

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – EE/OHIM (Przedstawienie białych punktów na szarym tle)

(Sprawa T-77/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego białe punkty na szarym tle - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: EE Ltd (Hatfield, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: P. Brownlow, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: P. Geroulakos, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 24 października 2013 r. (sprawa R 704/2013-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego białe punkty na szarym tle jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	EE Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 135 z 5.5.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/31

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Schniga/CPVO – Brookfield New Zealand (Gala Schnitzer)

(Sprawy połączone T-91/14 i T-92/14) (1)

((Odmiany roślin - Wniosek o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin dla odmiany jabłka Gala Schnitzer - Badanie techniczne - Rozróżnienie - Wytyczne w zakresie badania - Swobodna ocena przysługująca prezesowi CPVO))

(2015/C 354/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Schniga GmbH (Bolzano, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci G. Würtenberger i R. Kunze)

Strona pozwana: Urząd Ochrony Odmian Roślin (CPVO) (przedstawiciele: M. Ekvad i F. Mattina, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą CPVO byli również, interwenienci przed Sądem: Brookfield New Zealand Ltd (Havelock North, Nowa Zelandia); i Elaris SNC (Angers, Francja) (przedstawiciel: adwokat M. Eller)

Przedmiot

Dwie skargi wniesione na decyzje Izby Odwoławczej CPVO z dnia 20 września 2013 r. (sprawy A 004/2007 i A 003/2007) dotyczące przyznania wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin dla odmiany jabłka Gala Schnitzer.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Schniga Srl pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty Brookfield New Zealand Ltd i d’Elaris SNC. Urząd Ochrony Odmian Roślin (CPVO) pokrywa własne koszty

(1) Dz.U. C 151 z 19.5.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/32

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – EE/OHIM (Przedstawienie białych punktów na niebieskim tle)

(Sprawa T-94/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego białe punkty na niebieskim tle - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/35)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: EE Ltd (Hatfield, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: P. Brownlow, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: S. Bonne, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 listopada 2013 r. (sprawa R 495/2013-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego białe punkty na niebieskim tle jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	EE Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 135 z 5.5.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/32

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – EE/OHIM (Przedstawienie białych punktów na żółtym tle)

(Sprawa T-143/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego białe punkty na żółtym tle - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: EE Ltd (Hatfield, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: P. Brownlow, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: M. Rajh, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 listopada 2013 r. (sprawa R 703/2013-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego białe punkty na żółtym tle jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	EE Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 135 z 5.5.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/33

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – EE/OHIM (Przedstawienie białych punktów na tle koloru kości słoniowej)

(Sprawa T-144/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego białe punkty na tle koloru kości słoniowej - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: EE Ltd (Hatfield, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: P. Brownlow, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: S. Bonne, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 7 stycznia 2014 r. (sprawa R 705/2013-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego białe punkty na tle koloru kości słoniowej jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	EE Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 135 z 5.5.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/33

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Volkswagen/OHIM (STREET)

(Sprawa T-321/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego STREET - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/38)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Volkswagen AG (Wolfsburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat U. Sander)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Poch, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 13 marca 2014 r. (sprawa R 2025/2013-1) dotyczącą wniosku o rejestrację oznaczenia słownego STREET jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Volkswagen AG zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 212 z 7.7.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/34

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Laverana/OHIM (BIO FLUIDE DE PLANTE PROPRE FABRICATION)

(Sprawa T-568/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego BIO FLUIDE DE PLANTE PROPRE FABRICATION - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/39)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Laverana GmbH & Co. KG (Wennigsen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Wachinger, M. Zöbisch i D. Chatterjee)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 maja 2014 r. (sprawa R 120/2014-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego BIO FLUIDE DE PLANTE PROPRE FABRICATION jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Laverana GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/35

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Laverana/OHIM (BIO COMPLEXE DE PLANTES ENRICHI EN PROTÉINES PROPRE FABRICATION)

(Sprawa T-569/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego BIO COMPLEXE DE PLANTES ENRICHI EN PROTÉINES PROPRE FABRICATION - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/40)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Laverana GmbH & Co. KG (Wennigsen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Wachinger, M. Zöbisch i D. Chatterjee)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 maja 2014 r. (sprawa R 122/2014-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego BIO COMPLEXE DE PLANTES ENRICHI EN PROTÉINES PROPRE FABRICATION jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Laverana GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/35

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Laverana/OHIM (BIO MIT PFLANZENFLUID AUS EIGENER HERSTELLUNG)

(Sprawa T-570/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego BIO MIT PFLANZENFLUID AUS EIGENER HERSTELLUNG - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/41)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Laverana GmbH & Co. KG (Wennigsen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Wachinger, M. Zöbisch i D. Chatterjee)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 maja 2014 r. (sprawa R 124/2014-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego BIO MIT PFLANZENFLUID AUS EIGENER HERSTELLUNG jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Laverana GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/36

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Laverana/OHIM (BIO PROTEINREICHER PFLANZENKOMPLEX AUS EIGENER HERSTELLUNG)

(Sprawa T-571/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego BIO PROTEINREICHER PFLANZENKOMPLEX AUS EIGENER HERSTELLUNG - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/42)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Laverana GmbH & Co. KG (Wennigsen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Wachinger, M. Zöbisch i D. Chatterjee)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 maja 2014 r. (sprawa R 125/2014-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego BIO PROTEINREICHER PFLANZENKOMPLEX AUS EIGENER HERSTELLUNG jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Laverana GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/36

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Laverana/OHIM (BIO CON ESTRATTI VEGETALI DI PRODUZIONE PROPRIA)

(Sprawa T-572/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego BIO CON ESTRATTI VEGETALI DI PRODUZIONE PROPRIA - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/43)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Laverana GmbH & Co. KG (Wennigsen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Wachinger, M. Zöbisch i D. Chatterjee)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 maja 2014 r. (sprawa R 527/2014-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego BIO CON ESTRATTI VEGETALI DI PRODUZIONE PROPRIA jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Laverana GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/37

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Laverana/OHIM (ORGANIC WITH PLANT FLUID FROM OUR OWN PRODUCTION)

(Sprawa T-608/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego ORGANIC WITH PLANT FLUID FROM OUR OWN PRODUCTION - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/44)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Laverana GmbH & Co. KG (Wennigsen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Wachinger, M. Zöbisch i D. Chatterjee)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: D. Walicka i D. Botis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 2 czerwca 2014 r. (sprawa R 121/2014-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego ORGANIC WITH PLANT FLUID FROM OUR OWN PRODUCTION jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Laverana GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/38

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Laverana/OHIM (ORGANIC PROTEIN RICH PLANT COMPLEX FROM OUR OWN PRODUCTION)

(Sprawa T-609/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego ORGANIC PROTEIN RICH PLANT COMPLEX FROM OUR OWN PRODUCTION - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/45)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Laverana GmbH & Co. KG (Wennigsen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Wachinger, M. Zöbisch i D. Chatterjee)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: D. Walicka i D. Botis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 2 czerwca 2014 r. (sprawa R 123/2014-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego ORGANIC PROTEIN RICH PLANT COMPLEX FROM OUR OWN PRODUCTION jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Laverana GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/38

Wyrok Sądu z dnia 10 września 2015 r. – Laverana/OHIM (BIO organic)

(Sprawa T-610/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego BIO organic - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 354/46)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Laverana GmbH & Co. KG (Wennigsen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Wachinger, M. Zöbisch i D. Chatterjee)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: D. Walicka i D. Botis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 2 czerwca 2014 r. (sprawa R 301/2014-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego BIO organic jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Laverana GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/39

Postanowienie Sądu z dnia 1 września 2015 r. – Makhlouf/Rada

(Sprawa T-441/13) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte wobec Syrii - Zamrożenie środków finansowych - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Błąd w ocenie - Prawo własności - Prawo do poszanowania życia prywatnego - Proporcjonalność - Powaga rzeczy osądzonej - Termin do wniesienia skargi - Dopuszczalność - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej))

(2015/C 354/47)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Eyad Makhlouf (Damaszek, Syria) (przedstawiciele: adwokaci C. Rygaert i G. Karouni)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: G. Étienne i R. Liudvinaviciute-Cordeiro, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2013/255/WPZiB z dnia 31 maja 2013 r. dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (Dz.U. L 147, s. 14) w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy skarżącego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako całkowicie pozbawiona podstawy prawnej.

2)	Eyad Makhlouf zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 325 z 9.11.2013.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/40

Postanowienie Sądu z dnia 27 sierpnia 2015 r. – Squeeze Life/OHIM – Evolution Fresh (SQUEEZE LIFE)

(Sprawa T-523/14) (1)

((Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Wycofanie zgłoszenia do rejestracji - Sprostowanie decyzji zamykającej postępowanie przed izbą odwoławczą - Umorzenie postępowania))

(2015/C 354/48)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca Squeeze Life, SL (Alicante, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci J.B. Devaureix i L. Montoya Terán)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: V. Melgar, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Evolution Fresh, Inc. (San Bernardino, Kalifornia, Stany Zjednoczone)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 14 kwietnia 2014 r. (sprawa R 595/2014-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Squeeze Life, SL a Evolution Fresh, Inc.

Sentencja

1)	Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)	Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty Squeeze Life, SL.

(1) Dz.U. C 329 z 22.9.2014.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/40

Skarga wniesiona w dniu 27 sierpnia 2015 r. – Sociedad agraria de transformación no 9982 Montecitrus/OHIM – Spanish Oranges (MOUNTAIN CITRUS SPAIN)

(Sprawa T-495/15)

(2015/C 354/49)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sociedad agraria de transformación no 9982 Montecitrus (Pulpí, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat N. Fernández Fernández-Pacheco)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Spanish Oranges, SL (Castellón, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Spanish Oranges, SL

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający elementy słowne „MOUNTAIN CITRUS SPAIN” – zgłoszenie nr 11 290 293

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 26 czerwca 2015 r. w sprawie R 871/2014-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	odrzucenie zgłoszenia spornego znaku towarowego dla wszystkich towarów z klas 29 i 31;

—	obciążenie Spanish Oranges, SL kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/41

Skarga wniesiona w dniu 31 sierpnia 2015 r. – LG Electronics/OHIM – Cyrus Wellness Consulting (VIEWTY SMILE)

(Sprawa T-499/15)

(2015/C 354/50)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: (Seul, Republika Korei) (przedstawiciel: adwokat M. Graf)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Cyrus Wellness Consulting GmbH (Berlin, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „VIEWTY SMILE” – zgłoszenie nr 9 125 601

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 czerwca 2015 r. w sprawach połączonych R 1565/2014-2 i R 1939/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/42

Skarga wniesiona w dniu 31 sierpnia 2015 r. – LG Electronics/OHIM – Cyrus Wellness Consulting (VIEWTY PRO)

(Sprawa T-500/15)

(2015/C 354/51)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: LG Electronics, Inc. (Seul, Republika Korei) (przedstawiciel: adwokat M. Graf)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Cyrus Wellness Consulting GmbH (Berlin, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „VIEWTY PRO” – zgłoszenie nr 9 125 071

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 czerwca 2015 r. w sprawie R 1940/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/43

Skarga wniesiona w dniu 1 września 2015 r. – Aranynektár/OHIM – Naturval Apícola (Natür-bal)

(Sprawa T-503/15)

(2015/C 354/52)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Aranynektár Termékgyártó és Kereskedelmi Kft (Dunavarsány, Węgry) (przedstawiciel: adwokat I. Molnár)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Naturval Apícola, S.L. (Monserrat, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „Natür-bal” – zgłoszenie nr 11 374 841

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 czerwca 2015 r. w sprawie R 1158/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uwzględnienie niniejszej skargi;

—	zmianę zaskarżonej decyzji, oddalenie odwołania wniesionego przez wnoszącego sprzeciw od decyzji Wydziału Sprzeciwów (decyzja nr 2 156 383 z dnia 5 marca 2014 r.) i utrzymanie w mocy tej decyzji Wydziału Sprzeciwów;

—	obciążenie wnoszącego sprzeciw kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/43

Skarga wniesiona w dniu 2 września 2015 r. Rafhaelo Gutti/OHIM – Transformados del Sur (CAMISERIA LA ESPAÑOLA)

(Sprawa T-504/15)

(2015/C 354/53)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Rafhaelo Gutti, SL (Loja, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat I. L. Sempere Massa)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Transformados del Sur, SA (Sewilla, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający elementy słowne „CAMISERIA LA ESPAÑOLA” – zgłoszenie nr 11 641 818

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 02.07.2015 w sprawie R 2424/2014-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej dotyczącej odwołania R 2424/2014-4, oddalenie sprzeciwu B 2 226 655 i przyjęcie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego 11 641 818 CAMISERIA LA ESPAÑOLA dla towarów z klasy 25, dla których odmówiono rejestracji.

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/44

Skarga wniesiona w dniu 2 września 2015 – Polska przeciwko Komisji

(Sprawa T-507/15)

(2015/C 354/54)

Język postępowania: Polski

Strony

Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/1119 z dnia 22 czerwca 2015 r. (notyfikowanej jako dokument nr C(2015)4076) wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.Urz. UE L 182, s. 39), w części wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej kwoty 1 42 446,05 EUR oraz 5 5 3 75 053,74 EUR, wydatkowane przez agencję płatniczą akredytowaną przez Rzeczpospolitą Polską;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 52 ust. 1 rozporządzenia nr 1306/2013 (1) oraz naruszenia zasady pewności prawa i zasady uzasadnionych oczekiwań poprzez zastosowanie korekty finansowej w oparciu o błędne ustalenia faktyczne i błędną wykładnię prawa, pomimo że wydatki zostały dokonane przez władze polskie zgodnie z przepisami unijnymi.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 52 ust. 2 rozporządzenia nr 1306/2013 poprzez zastosowanie korekty ryczałtowej w wysokości rażąco nadmiernej w stosunku do ryzyka ewentualnej straty finansowej dla budżetu Unii.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 549).

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/45

Skarga wniesiona w dniu 3 września 2015 r. – Kessel madintim/OHIM – Janssen Cilag (Premeno)

(Sprawa T-509/15)

(2015/C 354/55)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Kessel madintim GmbH (Mörfelden-Walldorf, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Jacob i U. Staudenmaier)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Janssen-Cilag GmbH (Neuss, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „Premeno” – zgłoszenie nr 6 408 926

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 2.07.2015 w sprawie R 349/2015-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i oddalenie sprzeciwu;

—	ewentualnie: przekazanie sprzeciwu do ponownego rozpoznania przez OHIM;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania na podstawie art. 134 ust. 1 regulaminu postępowania przed Sądem.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/46

Skarga wniesiona w dniu 7 września 2015 r. – Mengozzi/OHIM – Consorzio per la Tutela dell’Olio Extravergine di Oliva Toscano (TOSCORO)

(Sprawa T-510/15)

(2015/C 354/56)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Roberto Mengozzi (Monako, Monako) (przedstawiciel: adwokat T. Schuffenecker)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Consorzio per la Tutela dell’Olio Extravergine di Oliva Toscano IGP (Florencja, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „TOSCORO” – wspólnotowy znak towarowy nr 2 752 509

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 5 czerwca 2015 r. w sprawie R 322/2014-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	częściowe utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji oraz częściowe stwierdzenie jej nieważności w zakresie, w jakim unieważniono nią prawo do wspólnotowego znaku towarowego w odniesieniu do „olejów i tłuszczy, olejów roślinnych, w tym oliwy z oliwek” oraz „past z zielonych i czarnych oliwek”;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą poniesionymi przez stronę skarżącą.

—	obciążenie drugiej strony w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. k) rozporządzenia nr 207/2009 oraz art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 1151/2012;

—	Naruszenie art. 13 ust. 1 lit b) rozporządzenia nr 1151/2012.

—	Naruszenie art. 15 porozumienia TRIPS.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/47

Skarga wniesiona w dniu 4 września 2015 r. – Sun Cali/OHIM – Abercrombie & Fitch Europe (SUN CALI)

(Sprawa T-512/15)

(2015/C 354/57)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sun Cali, Inc. (Denver, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat C. Thomas)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Abercrombie & Fitch Europe SA (Mendrisio, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy zawierający elementy słowne „SUN CALI” – wspólnotowy znak towarowy nr 5 482 369

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 czerwca 2015 r. w sprawach R 1260/2014-5 i R 1281/2014-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania przed Sądem i obciążenie (ewentualnego) interwenienta kosztami postępowania administracyjnego przed Izbą Odwoławczą;

—	wyznaczenie daty rozprawy w przypadku gdyby Sąd nie mógł orzec bez przeprowadzenia rozprawy.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 92 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie T-1260/2014/5;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie T-1281/2014-5.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/48

Skarga wniesiona w dniu 7 września 2015 r. – Gruppe Nymphenburg Consult/OHIM (Limbic® Map)

(Sprawa T-513/15)

(2015/C 354/58)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Gruppe Nymphenburg Consult AG (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci R. Kunze i G. Würtenberger)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „Limbic® Map” – zgłoszenie nr 12 316 411

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 23.06.2015 w sprawie R 1973/2014-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji dotyczącej zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 12 316 411 „Limbic® Map”;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009

—	Naruszenie art. 63, art. 75 zdanie pierwsze i art. 76 rozporządzenia nr 207/2009.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/48

Skarga wniesiona w dniu 7 września 2015 r. – Gruppe Nymphenburg Consult/OHIM (Limbic® Types)

(Sprawa T-516/15)

(2015/C 354/59)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Gruppe Nymphenburg Consult AG (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci R. Kunze i G. Würtenberger)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „Limbic® Types” – zgłoszenie nr 12 316 469

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 23.06.2015 w sprawie R 1974/2014-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji dotyczącej zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 12 316 469 „Limbic® Types”;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009

—	Naruszenie art. 63, art. 75 zdanie pierwsze i art. 76 rozporządzenia nr 207/2009.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/49

Skarga wniesiona w dniu 7 września 2015 r. – Gruppe Nymphenburg Consult/OHIM (Limbic® Sales)

(Sprawa T-517/15)

(2015/C 354/60)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Gruppe Nymphenburg Consult AG (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci R. Kunze i G. Würtenberger)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „Limbic® Sales” – zgłoszenie nr 12 316 493

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 23.06.2015 w sprawie R 1972/2014-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji dotyczącej zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 12 316 493 „Limbic® Sales”;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009

—	Naruszenie art. 63, art. 75 zdanie pierwsze i art. 76 rozporządzenia nr 207/2009.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/50

Skarga wniesiona w dniu 2 września 2015 r. – Francja/Komisja

(Sprawa T-518/15)

(2015/C 354/61)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca:Republika Francuska (przedstawiciele: G. De Bergues, D. Colas, R. Coesme i A. Daly, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2015) 4076 final z dnia 22 czerwca 2015 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) w części, w jakiej wyłącza ona z finansowania Unii Europejskiej wydatki poniesione przez Republikę Francuską w ramach pomocy w postaci rekompensat za niekorzystne warunki naturalne i w ramach dopłat na działania rolnośrodowiskowe na użytkach zielonych, dotyczących osi 2 programu rozwoju francuskich obszarów wiejskich w latach budżetowych 2011, 2012 i 2013 w stosunku do wypłat pomocy objętej wnioskami złożonymi w latach gospodarczych 2011, 2012 i 2013;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności tej decyzji w części, w jakiej włącza do podstawy korekty ryczałtowej wydatki na hodowlę owiec i kóz, które nie były przedmiotem wniosku o pomoc na rzecz hodowli zwierząt;

—	w dalszej kolejności, stwierdzenie nieważności tej decyzji w części, w jakiej stosuje ona korektę ryczałtową zwiększoną o 10 % ze względu na fakt, iż zarzucane władzom francuskim braki w zakresie liczenia zwierząt miały charakter powtarzający się;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia art. 4 ust. 1, art. 10 ust. 1 i art. 14 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 65/2011 (1) oraz art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 885/2006 (2), ponieważ Komisja uznała, że skarżąca uchybiła swoim zobowiązaniom w zakresie kontroli gęstości obsady, gdyż nie przystąpiła do liczenia zwierząt podczas kontroli na miejscu oraz z tego względu, iż zwierzęta nie były „przedmiotem wiarygodnych wyliczeń” w trakcie kontroli na miejscu.

2.	Zarzut drugi, podniesiony posiłkowo, dotyczy faktu, że w zaskarżonej decyzji Komisja, niezgodnie z prawem włączyła do podstawy korekty ryczałtowej wydatki poniesione na hodowlę owiec i kóz, które nie były przedmiotem wniosku o pomoc na rzecz hodowli zwierząt.

Zarzut trzeci, podniesiony w dalszej kolejności, dotyczy naruszenia przepisów ustanowionych w załączniku nr 2 do dokumentu VI/5330/97 (3) i w komunikacie nr AGRI/60637/2006 (4), ponieważ Komisja zastosowała korektę ryczałtową zwiększoną o 10 % z tego względu, że zarzucane władzom francuskim braki w zakresie liczenia zwierząt miały charakter powtarzający się.

(1) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 65/2011 z dnia 27 stycznia 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w odniesieniu do wprowadzenia procedur kontroli oraz do zasady wzajemnej zgodności w zakresie środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich (Dz.U. L 25, s. 8).

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 885/2006 z dnia 21 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w zakresie akredytacji agencji płatniczych i innych jednostek, jak również rozliczenia rachunków EFGR i EFRROW (Dz.U. L 171, s. 90).

(3) Dokument Komisji nr VI/5330/97 z dnia 23 grudnia 1997 r. odnoszący się do wytycznych dotyczących obliczania skutków finansowych podczas przygotowania decyzji o rozliczaniu rachunków Sekcji Gwarancji EFOGR.

(4) Komunikat Komisji nr AGRI/60637/2006, wersja ostateczna, dotyczący traktowania przez Komisję w ramach rozliczania rachunków Sekcji Gwarancji (EFOGR) przypadków powtarzających się braków w systemach kontroli.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/51

Odwołanie wniesione w dniu 7 września 2015 r. przez Filipa Mikulika od wyroku wydanego w dniu 25 czerwca 2015 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-67/14 Mikulik/Rada

(Sprawa T-520/15 P)

(2015/C 354/62)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Filip Mikulik (Praga, Republika Czeska) (przedstawiciel: adwokat M. Velardo)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

—	Uchylenie wyroku wydanego w dniu 25 czerwca 2015 r. w sprawie F-67/14 Filip Mikulik/Rada Unii Europejskiej i wydanie przez niniejszy Sąd rozstrzygnięcia w sprawie;

—	ewentualnie, przekazanie sprawy Sądowi do spraw Służby Publicznej celem jej ponownego rozpoznania;

—	obciążenie Rady kosztami postępowania w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi osiem zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa Unii i nadrzędnych zasad prawa, takich jak zasada dobrej administracji i zasada równego traktowania, ponieważ „Przewodnik w sprawie oceny urzędników dotyczący ogólnych przepisów wykonawczych odnośnie do oceny” nie znajdował analogicznego zastosowania do postępowania w sprawie oceny pracy urzędnika na okresie próbnym do celów powołania.

2.	Zarzut drugi dotyczący przeinaczenia faktów i środków dowodowych, ponieważ Sąd do spraw Służby Publicznej (zwany dalej „SSP”) uznał, że spółka zewnętrzna, której konsultant był zaangażowany w procedurę oceny urzędnika nie umocniła swojej pozycji w ramach Rady.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa Unii a w szczególności orzecznictwa w zakresie art. 34 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej regulaminem pracowniczym) i obowiązku staranności, ponieważ SSP uznał, że okres próbny i postępowanie w sprawie oceny przebiegały w normalnych warunkach, chociaż skarżący był włączany do pracy i oceniany przez konsultantów zewnętrznych i nie korzystał z mentoringu.

4.	Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady równego traktowania, ponieważ Rada nie zastosowała w jego wypadku reguł mentoringu przewidzianych w wewnętrznych wytycznych.

5.	Zarzut piąty dotyczący przeinaczenia faktów i środków dowodowych, ponieważ SSP uznał, że mentoring i mikrozarządzanie nie stanowiły dwóch odrębnych pojęć na podstawie wewnętrznych wytycznych.

6.	Zarzut szósty dotyczący naruszenia prawa Unii, a w szczególności art. 34 regulaminu pracowniczego, ponieważ SSP uznał, że nieprzekazanie pierwszej opinii przełożonym nie było sprzeczne z tym przepisem.

7.	Zarzut siódmy dotyczący przeinaczenia faktów i środków dowodowych, ponieważ SSP nie sprawdził, czy opinia komitetu ds. ocen została przekazana przełożonym w odpowiednim dniu i czasie.

8.	Zarzut ósmy dotyczący naruszenia art. 34 regulaminu pracowniczego, ponieważ SSP uznał, że nie mógł zastąpić instytucji w ocenie pracy skarżącego.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/52

Skarga wniesiona w dniu 10 września 2015 r. – CCPL i in./Komisja

(Sprawa T-522/15)

(2015/C 354/63)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: CCPL – Consorzio Cooperative di Produzione e Lavoro SC (Reggio Emilia, Włochy), Coopbox group SpA (Reggio Emilia, Włochy), Poliemme Srl (Reggio Emilia, Włochy), Coopbox Hispania, SL (Lorca, Hiszpania), Coopbox Eastern s.r.o. (Nowe Miasto nad Wagiem, Słowacja) (przedstawiciele: S. Bariatti, adwokat, E. Cucchiara, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uchylenie nałożonej na skarżące grzywny; lub

—	tytułem żądania ewentualnego zmniejszenie jej wysokości, a w każdym razie

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga została wniesiona w związku z decyzją Komisji Europejskiej z dnia 24 czerwca 2015 r. nr C(2015) 4336 final, w sprawie AT.39563 – Opakowania spożywcze do sprzedaży detalicznej, dotyczącej naruszenia art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Na poparcie skargi skarżące podnoszą pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy oparty na nadużyciu władzy z uwagi na brak dochodzenia i brak uzasadnienia co do skutków naruszenia.

—

W tym zakresie podniesione zostało, że zarzucane w zachowania nie zostały w praktyce zrealizowane, jak wynika z dokumentów dochodzenia i jak przyznała Komisja w zaskarżonej decyzji. Okoliczność ta powinna była zostać należycie uwzględniona w ogólnej ocenia wagi naruszenia, a zatem przy określaniu wysokości zastosowanych sankcji. Zaskarżona decyzja pomija ten aspekt, nie przedstawiając żadnego uzasadnienia w tym zakresie.

Zarzut drugi oparty na naruszeniu zasad proporcjonalności i adekwatności przy określaniu wysokości kwoty podstawowej sankcji.

—	W tym zakresie podniesione zostało, że do celów obliczenia kwoty podstawowej grzywny zaskarżona decyzja uwzględniła wartość sprzedaży dokonanej w ostatnim roku udziału w naruszeniu, jakkolwiek taka wartość nie odzwierciedlała rzeczywistej pozycji na rynku skarżących i innych stron postępowania.

Zarzut trzeci oparty na naruszeniu art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003.

—

W tym zakresie podniesione zostało, że wartość uwzględniona przez Komisję w celu obliczenia progu 10 %, przewidzianego w art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 jest bezsprzecznie błędna, w zakresie w jakim wartość ta:

—	obejmuje cały obrót grupy CCPL, pomimo iż Komisja nie wykazała tzw. parental liability spółki dominującej grupy;

—	obejmuje cały obrót podmiotu, który nie należał już do grupy CCPL w chwili przyjęcia decyzji;

—	nie uwzględnia w ogóle żadnych szczególnych okoliczności składających się na obrót przypisany grupie CCPL.

Zarzut czwarty oparty na naruszeniu zasady proporcjonalności i równego traktowania przy określaniu wymiaru sankcji.

—	W tym zakresie podniesione zostało, że zaskarżona decyzja nie uwzględniła w ogóle sytuacji poważnego kryzysu sektora opakowań, a grzywna nałożona na skarżące jest bezsprzecznie i w nieuzasadniony sposób nieproporcjonalna w stosunku do grzywny nałożonej na inne strony.

Zarzut piąty oparty na naruszeniu przez Komisję Europejską obowiązku uzasadnienia zgodnie z art. 296 TFUE z uwagi na uwzględnienie wyłącznie części okoliczności dotyczących braku zdolności płatniczej, przedstawionych przez grupę CCPL.

—	Zaskarżona decyzja przyznając, że skarżące znajdują się w poważnym kryzysie, nie uwzględniła tego w wystarczającym stopniu przy stopniowaniu sankcji.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/53

Skarga wniesiona w dniu 10 września 2015 r. – Italmobiliare i in./Komisja

(Sprawa T-523/15)

(2015/C 354/64)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Italmobiliare SpA (Mediolan, Włochy), Sirap-Gema SpA (Verolanuova, Włochy), Sirap France SAS (Noves, Francja), Petruzalek GmbH (Tattendorf, Austria), Petruzalek kft (Budapeszt, Węgry), Petruzalek s.r.o. (Bratysława, Słowacja), Petruzalek s.r.o. (Brzecław, Republika Czeska) (przedstawiciele: M. Siragusa, adwokat, F. Moretti, adwokat, A. Bardanzellu, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	tytułem żądania głównego, zarządzenie przeprowadzenia z urzędu ekspertyzy technicznej w związku z ekonomiczną analizą tego przypadku;

—	stwierdzenie nieważności decyzji w części, w której stwierdza zastosowanie wobec Linpac zwolnienia z sankcji, o którym mowa w Obwieszczeniu Komisji w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych (zwanym dalej „obwieszczeniem”);

—	stwierdzenie nieważności decyzji w części, w której przypisuje również Italmobiliare zarzucane zachowania, nakładając na nią solidarnie grzywnę;

—	obniżenie kwoty nałożonych grzywien;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga została wniesiona na tę samą decyzję, co decyzja zaskarżona w sprawie T-522/15, CCPL i in./Komisja.

Na poparcie skargi, skarżące podnoszą cztery zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy: naruszenie przez Komisję zasady równego traktowania z uwagi na przyznanie przez Komisję zwolnienia z grzywien w stosunku do Linpac, mimo iż nie zostały spełnione konieczne przesłanki przewidziane w obwieszczeniu.

Zarzut drugi: naruszenie art. 101 TFUE, zasad pewności prawa, indywidulanego charakteru kary i domniemania niewinności, zgodnie z art. 6 ust. 2 i art. 7 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (zwanej dalej „konwencją”), art. 48 i 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”), podstawowego prawa własności, o którym mowa w art. 1 protokołu dodatkowego do konwencji, art. 14 konwencji, a także art. 17 i 21 karty jak też naruszenie zasad niedyskryminacji i równego traktowania z uwagi na błędne przypisanie Italmobiliare przez Komisję solidarnej odpowiedzialności jako spółce dominującej za działania dokonane przez spółki zależne.

Zarzut trzeci: naruszenie art. 101 TFUE, art. 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, s.1), wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 1/2003 (zwanych dalej „wytycznymi”), a także zasad proporcjonalności i równego traktowania w związku z określeniem następujących okoliczności/parametrów obliczania sankcji: i) wartość sprzedaży; (ii) kwota z uwagi na wagę naruszenia; (iii) entry fee; (iv) dostosowanie kwoty podstawowej (w szczególności, brak uwzględnienia kryzysu występującego w odnośnym sektorze); (v) maksymalny próg, o którym mowa w art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003; oraz (vi) niedostateczne obniżenie sankcji z uwagi na przewlekłość postępowania; a także wreszcie, naruszenie art. 101 TFUE, wytycznych oraz obowiązku uzasadnienia w związku z nieuwzględnieniem wniosku o zastosowanie pkt 35 wskazanych wytycznych.

4.	Zarzut czwarty: skarżące żądają, aby na podstawie art. 31 rozporządzenia nr 1/2003, Sąd skorzystał z przysługującego mu niegraniczonego prawa orzekania i również w razie nieuwzględnienia poprzednich zarzutów, zastąpił własną oceną ocenę Komisji i obniżył grzywny nałożone łącznie zaskarżoną decyzją.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/55

Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2015 r. – ZZ/Komisja

(Sprawa F-103/15)

(2015/C 354/65)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat C. Falagiani)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie potrącenia z emerytury skarżącego kwoty 14 207,60 EUR jako zwrotu kosztów leczenia szpitalnego jego żony w konsekwencji wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej, na mocy którego stwierdzona została nieważność pierwotnej decyzji Komisji w sprawie obciążenia go wszystkimi uznanymi za nadmierne kosztami szpitalnymi.

Żądania strony skarżącej

—	Ustalenie i stwierdzenie, że Komisja Europejska, z naruszeniem tego, co orzeczono w wyroku z dnia 16 maja 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej i z powodów przedstawionych w uzasadnieniu niniejszej skargi, niezgodnie z prawem pobrała z emerytury skarżącego kwotę 14 207,60 EUR;

—	zasądzenie od pozwanej Komisji na jego rzecz 12 407,60 EUR, tytułem zwrotu niesłusznie pobranej kwoty wraz z odsetkami za zwłokę;

—	obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami związanymi z niniejszym postępowaniem.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/56

Skarga wniesiona w dniu 20 sierpnia 2015 r. – ZZ/Europol

(Sprawa F-119/15)

(2015/C 354/67)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci W.J. Dammingh i N.D. Dane)

Strona pozwana: Europejski Urząd Policji (Europol)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji Europolu, wydanej w wykonaniu wyroku Sądu, potwierdzającej odmowę zawarcia ze skarżącym umowy o pracę na czas nieokreślony i oferującej mu kwotę ryczałtową w wysokości, która zdaniem skarżącego nie wystarczy do wynagrodzenia szkody, jaką twierdzi, że poniósł ze względu na niewykonanie wyroków Sądu.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Europolu z dnia 29 lipca 2014 r. w zakresie, w jakim zawiera odmowę zawarcia ze skarżącym umowy o pracę na czas nieokreślony i oferuje mu kwotę odszkodowania w wysokości 10 000 EUR, jak również decyzji z dnia 22 maja 2015 r., w zakresie, w jakim oddalono nią zażalenie złożone przez skarżącego na decyzję z dnia 29 lipca 2014 r.;

—	obciążenie Europolu kosztami postępowania obejmującymi również koszty wynagrodzenia adwokata.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/56

Skarga wniesiona w dniu 20 sierpnia 2015 r. – ZZ/Europol

(Sprawa F-120/15)

(2015/C 354/68)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci W.J. Dammingh i N.D. Dane)

Strona pozwana: Europejski Urząd Policji (Europol)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji Europolu wydanej w wykonaniu wyroku Sądu, utrzymującej w mocy odmowę zawarcia ze skarżącą umowy na czas nieokreślony i przyznającej jej kwotę ryczałtową, niewystarczającą w opinii skarżącej do naprawienia szkody, której, jak twierdzi, doznała z racji niewykonania wyroków Sądu.

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Europolu z dnia 29 lipca 2014 r., w zakresie, w jakim nie przewiduje ona zawarcia ze skarżącą umowy na czas nieokreślony oraz przyznaje jej odszkodowanie w kwocie 10 000 EUR, a także decyzji z dnia 22 maja 2015 r., oddalającej zażalenie złożone przez skarżącą na decyzję z dnia 29 lipca 2014 r.;

—	obciążenie Europol kosztami postępowania, w tym wynagrodzenia adwokatów.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/57

Skarga wniesiona w dniu 21 sierpnia 2015 r. – ZZ/Komisja

(Sprawa F-121/15)

(2015/C 354/69)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat M. Casado García-Hirschfeld)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji o odrzuceniu kandydatury skarżącej na stanowisko, na które opublikowano ogłoszenie o naborze COM/2014/2036, ze względu na brak spełnienia warunku sześciomiesięcznej przerwy w umowie przed zatrudnieniem pracownika, który był wcześniej zatrudniony w stopniu zaszeregowania AT2c, na podstawie notatki DG HR D(2005)18064 z dnia 28 lipca 2005 r., a także naprawienie doznanej szkody i krzywdy.

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 22 maja 2014 r. w drodze której DG RRHH nie zgodziła się na zatrudnienie skarżącej;

—	Stwierdzenie nieważności, w razie potrzeby, decyzji z dnia 14 listopada 2014 r. oddalającej zażalenie;

—	Nakazanie naprawienia szkody majątkowej i krzywdy skarżącej wynikłych z tych decyzji, szacowanych, z zastrzeżeniem ponownej kalkulacji, na kwotę 3 26 275 EUR, wraz z odsetkami za zwłokę;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

26.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/57

Skarga wniesiona w dniu 22 sierpnia 2015 r. – ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-122/15)

(2015/C 354/70)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie przeniesienia nabytych przez skarżącego uprawnień emerytalnych do systemu emerytalnego instytucji Unii na podstawie nowych ogólnych przepisów wykonawczych (DGE) i art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego.

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie niezgodności z prawem art. 9 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego;

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 6 stycznia 2015 r. potwierdzającej przeniesienie do systemu emerytalnego instytucji Unii Europejskiej uprawnień emerytalnych skarżącego nabytych przed jego wstąpieniem do służby na podstawie ogólnych przepisów wykonawczych do art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego z dnia 3 marca 2011 r.;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 354

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 58 26 października 2015

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2015/C 354/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1
	Sąd
2015/C 354/02	Przydział sędziów do izb	2