17.4.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/1

UMOWA POMIĘDZY EUROPEJSKIM URZĘDEM POLICJI (EUROPOL) A EUROPEJSKIM BANKIEM CENTRALNYM (EBC)

(2015/C 123/01)

NINIEJSZA UMOWA zostaje zawarta

POMIĘDZY

Europejskim Urzędem Policji (Europol), z siedzibą pod adresem: Eisenhowerlaan 73, 2517 KK Haga, Niderlandy, reprezentowanym przez dyrektora Roba Wainwrighta,

Europejskim Bankiem Centralnym (EBC), z siedzibą pod adresem: Kaiserstraße 29, 60311 Frankfurt nad Menem, Niemcy, reprezentowanym przez prezesa Mario Draghiego,

(zwanymi dalej również łącznie „Stronami” i osobno „Stroną”).

Mając na uwadze, co następuje:

1.	W dniu 13 grudnia 2001 r. Strony zawarły umowę w celu współpracy w zakresie zwalczania fałszowania euro (zwaną dalej „umową z 13 grudnia 2001 r.)” (1).

Przedmiotowa współpraca jest elementem zdecydowanego dążenia obu Stron, aby zwalczać zagrożenia wynikające z fałszowania euro i odgrywać w tej walce ważną rolę; w tym kontekście współpracują one, w zakresie ich odpowiednich kompetencji, z krajowymi bankami centralnymi Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC), krajowymi jednostkami Europolu, krajowymi centrami analiz, krajowymi centrami analiz monet, Europejskim Centrum Technicznym i Naukowym, Komisją Europejską oraz innymi władzami krajowymi i europejskimi i organizacjami międzynarodowymi.

W art. 3 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1338/2001 ustanawia się środki niezbędne dla ochrony euro przed podrabianiem (2). Artykuł ten stanowi, że Europol i EBC zawrą umowę, na mocy której Europol uzyska dostęp do posiadanych przez EBC danych technicznych i statystycznych odnoszących się do podrobionych banknotów i monet wykrytych zarówno w państwach członkowskich, jak i państwach trzecich. Ponadto w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1339/2001 rozszerza się zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1338/2001 na te państwa członkowskie, których walutą nie jest euro (3).

W dniu 8 listopada 2001 r. EBC przyjął decyzję EBC/2001/11 w sprawie niektórych warunków dotyczących przystąpienia do Systemu Monitorowania Fałszerstw (SMF) (4), który jest zarządzanym przez EBC systemem obejmującym techniczne i statystyczne informacje dotyczące fałszowania banknotów i monet euro, pochodzące zarówno z państw członkowskich, jak i z państw trzecich; decyzja ta dotyczy zawarcia umowy przez Strony w związku z dostępem Europolu do SMF.

Zadaniem Europolu, jako agencji Unii Europejskiej, jest działanie w charakterze centralnego biura ds. zwalczania fałszowania euro zgodnie z decyzją Rady 2005/511/WSiSW z dnia 12 lipca 2005 r. w sprawie ochrony euro przed fałszowaniem poprzez wyznaczenie Europolu jako biura centralnego ds. zwalczania fałszowania euro (5). Ponadto, zgodnie z decyzją Rady 2009/371/WSiSW z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiającą Europejski Urząd Policji (6), Europol może również zachęcać do koordynacji działań podejmowanych przez właściwe organy państw członkowskich w celu zwalczania fałszowania euro lub działań prowadzonych w ramach wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych oraz, w stosownych przypadkach w porozumieniu z innymi podmiotami unijnymi.

6.	Zgodnie z art. 22 decyzji 2009/371/WSiSW Europol może ustanawiać i utrzymywać współpracę z instytucjami, organami, biurami i agencjami ustanowionymi Traktatem o Unii Europejskiej oraz traktatami ustanawiającymi Wspólnoty Europejskie lub na ich podstawie.

Ponieważ umowa z 13 grudnia 2001 r. nie obejmuje współpracy w zakresie zwalczania przestępstw związanych z systemami płatniczymi i bezgotówkowymi środkami płatniczymi, Strony pragną rozszerzyć współpracę na: a) zwalczanie oszustw w systemach płatniczych ogółem; oraz b) zapobieganie podrabianiu bezgotówkowych środków płatniczych w ramach odpowiednich kompetencji i uprawnień Stron. Ponadto Strony pragną zacieśniać współpracę w obszarze zwalczania fałszowania euro.

8.	Zarząd Europolu przyjął treść niniejszej zmienionej umowy w dniu 2 października 2014 r.

9.	Rada Prezesów EBC przyjęła treść niniejszej zmienionej umowy w dniu 30 maja 2014 r. i tego samego dnia udzieliła Prezesowi EBC upoważnienia do podpisania umowy w imieniu EBC,

Strony postanawiają, co następuje:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Cel umowy

Celem niniejszej umowy jest ustanowienie ram skutecznej współpracy między Stronami prowadzonej w zakresie ich odpowiednich kompetencji oraz przy uwzględnieniu odpowiednich zasad i regulacji. Przedmiotowa współpraca obejmuje:

a)	działania na rzecz zapobiegania zagrożeniom oraz identyfikowania i zwalczania zagrożeń wynikających z nielegalnych działań związanych z banknotami i monetami euro, bezgotówkowymi środkami płatniczymi oraz bezpieczeństwem płatności;

b)	wsparcie w tych obszarach zapewniane przez obie Stron na rzecz organów krajowych, europejskich i międzynarodowych.

Artykuł 2

Konsultacje i wymiana informacji

1. Strony, działając w zakresie swoich odpowiednich kompetencji, regularnie konsultują ze sobą polityki, które mają zostać przyjęte i mają być wdrażane w sprawach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, jak wskazano w art. 1, w celu osiągnięcia swoich celów, koordynowania swoich działań i zapobiegania dublowaniu wysiłków. Prezes EBC i Dyrektor Europolu lub osoby przez nich wyznaczone spotykają się, co najmniej raz w roku, aby dokonać przeglądu wykonania niniejszej umowy.

2. Wymiana informacji między Stronami odbywa się w celu realizacji postanowień niniejszej umowy i zgodnie z nimi oraz nie obejmuje danych dotyczących osób o ustalonej tożsamości oraz osób, których tożsamość można ustalić.

3. Strony mogą uzgodnić wymianę personelu na zasadzie oddelegowania. Szczegóły zostaną określone w oddzielnym protokole ustaleń.

Artykuł 3

Osoby wyznaczone do kontaktów

1. Do celów wykonania niniejszej Umowy:

—

osobami wyznaczonymi do kontaktów po stronie EBC są Dyrektor Dyrekcji EBC ds. Banknotów (w zakresie współpracy w obszarze zwalczania fałszowania banknotów i monet euro) oraz Dyrektor Generalny Dyrekcji Generalnej EBC ds. Infrastruktury Rynku i Płatności (w zakresie współpracy w obszarze zwalczania oszustw w systemach płatniczych oraz podrabiania bezgotówkowych środków płatniczych),

—	osobą wyznaczoną do kontaktów po stronie Europolu jest Zastępca Dyrektora ds. Operacji.

Zmiany dotyczące osób wyznaczonych do kontaktów na mocy niniejszego ustępu mogą zostać uzgodnione w późniejszym terminie w drodze wymiany korespondencji pomiędzy Dyrektorem Europolu a Prezesem EBC.

2. Do celów art. 5 ust. 1 Europol wyznacza dodatkowe osoby do kontaktów i przekazuje imiona i nazwiska tych osób na piśmie osobom wyznaczonym do kontaktów po stronie EBC, jak również powiadamia o ewentualnych zmianach w tym zakresie.

ROZDZIAŁ II

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE FAŁSZOWANIA EURO

Artykuł 4

Wymiana informacji, koordynacja polityk i działań oraz wzajemna pomoc

1. Strony bezzwłocznie i systematycznie przekazują sobie wzajemnie informacje dotyczące fałszowania euro i innych walut. Informacje takie obejmują, w przypadku informacji, które mają być przekazywane EBC przez Europol, informacje pochodzące od krajowych, europejskich i międzynarodowych organów ścigania, a w przypadku informacji, które mają być przekazywane przez EBC Europolowi, informacje uzyskane od organów krajowych, europejskich i międzynarodowych.

2. Strony zobowiązują się koordynować swoje polityki, działalność szkoleniową, publiczne kampanie informacyjne i publikacje wchodzące w zakres niniejszej Umowy. Strony konsultują się również wzajemnie w sprawie publicznych oświadczeń i zewnętrznej polityki komunikowania w związku z fałszowaniem euro, z wyjątkiem przekazywania informacji operacyjnych.

3. Europol wspomaga EBC we wszelkich kontaktach z krajowymi, europejskimi i międzynarodowymi organizacjami ścigania w sprawach związanych z fałszowaniem euro.

4. Strony zapewniają koordynację swoich systemów wczesnego ostrzegania.

Artykuł 5

Dostęp do bazy danych SMF i związane z tym postanowienia

1. EBC przyznaje dostęp on-line tylko do odczytu do bazy danych SMF urzędnikom Europolu wyznaczonym do tego celu jako osoby do kontaktów na podstawie art. 3 ust. 2. Dostęp taki nie umożliwia urzędnikom Europolu bezpośredniego wprowadzania danych do bazy danych SMF. Zmiany w zakresie dostępu, w tym konieczne uzgodnienia związane z systemami, muszą zostać doprecyzowane w drodze wymiany korespondencji pomiędzy Prezesem EBC a Dyrektorem Europolu.

2. Ponadto EBC bezzwłocznie powiadamia Europol o utworzeniu każdej nowej powszechnej klasy fałszerskiej w ramach SMF i o każdym wykryciu dużej ilości sfałszowanych banknotów euro.

3. EBC dostarcza Europolowi wzory prawdziwych banknotów euro i związane z nimi opisy techniczne, jak również jedną próbkę każdego sfałszowanego banknotu euro, któremu przydzielono nową klasę w SMF. Niniejsze postanowienie musi być wykonywane w sposób, który nie stoi na przeszkodzie użyciu lub zachowaniu sfałszowanych banknotów jako dowodów w postępowaniach karnych.

Artykuł 6

Wnioski o pomoc

1. Strony przekazują sobie nawzajem wszelkie wnioski o dostarczenie ekspertyzy technicznej lub dowodów w postępowaniu sądowym w odniesieniu do fałszowania euro oraz ustanawiają właściwe procedury koordynowania swoich odpowiedzi na każdy taki wniosek.

2. Strony współpracują w celu stworzenia przejrzystego kanału komunikacji w odniesieniu do wniosków o pomoc w ściganiu udzielaną przez Europol.

Artykuł 7

Analiza techniczna

1. EBC bezpośrednio udostępnia Europolowi wyniki każdej analizy technicznej.

2. Europol udostępnia EBC analizy techniczne sfałszowanych pieniędzy przeprowadzone przez Europol lub przez strony trzecie w imieniu Europolu.

ROZDZIAŁ III

POSTANOWIENIE SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE ZAPOBIEGANIA FAŁSZERSTWOM I PODRABIANIU BEZGOTÓWKOWYCH ŚRODKÓW PŁATNICZYCH

Artykuł 8

Wymiana informacji

Działając w zakresie swoich odpowiednich kompetencji oraz w celu wspierania zapobiegania fałszerstwom i zwalczania podrabiania bezgotówkowych środków płatniczych, Strony mogą, w zależności od potrzeb, wymieniać: a) sprawozdania i zagregowane dane statystyczne; b) informacje na temat poważnych zdarzeń naruszających ochronę, oceny dotyczące ryzyka i technologii; oraz c) ustalenia wynikające z odnośnych działań EBC i Europolu, z zastrzeżeniem mających zastosowanie zasad dotyczących poufności.

EBC może przekazywać odpowiednie informacje otrzymane od Europolu pozostałym członkom ESBC na zasadzie ograniczonego dostępu, chyba że Europol wyraźnie wskaże, że informacji takich nie należy przekazywać. EBC może przekazywać odpowiednie informacje otrzymane od pozostałych członków ESBC Europolowi, z zastrzeżeniem zgody danego krajowego banku centralnego.

ROZDZIAŁ IV

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 9

Poufność

1. Każda ze Stron zapewnia, aby informacje uzyskane na podstawie niniejszej Umowy od drugiej Strony podlegały jej standardom poufności i bezpieczeństwa w zakresie przetwarzania informacji oraz aby informacje te uzyskały poziom ochrony co najmniej równoważny poziomowi ochrony zapewnianemu przez środki stosowane do tych informacji przez drugą Stronę.

2. Strony ustanawiają równoważność między stosowanymi przez siebie standardami poufności i bezpieczeństwa w drodze wymiany korespondencji.

3. Strona przekazująca informacje odpowiada za wybór właściwego poziomu poufności w odniesieniu do przekazywanych informacji oraz zapewnia, aby poziom był wyraźnie wskazany. Zgodnie z zasadą proporcjonalności każda ze Stron przypisuje poziomy poufności na jak najniższym poziomie i w miarę możliwości wprowadza odpowiednie zmiany.

4. Obie Strony mogą w każdej chwili wnioskować o zmianę wybranego poziomu poufności przekazanych informacji, włącznie z możliwym całkowitym uchyleniem poufności. Strona otrzymująca informacje ma obowiązek zmienić odpowiednio poziom poufności.

5. Każda ze Stron może, ze względu na poufność, określić ograniczenia w wykorzystywaniu danych dostarczonych drugiej Stronie. Strona otrzymująca dane przestrzega wszelkich takich ograniczeń.

6. Każda ze Stron przetwarza dane osobowe otrzymane w związku z administracyjnym wdrażaniem niniejszej umowy zgodnie z mającymi do nich zastosowanie zasadami ochrony danych. Każda ze Stron wykorzystuje takie dane osobowe wyłącznie do celu zarządzania Umową.

Artykuł 10

Odpowiedzialność

Jeżeli wskutek nieuprawnionego lub niewłaściwego przetwarzania informacji na mocy niniejszej umowy przez jedną ze Stron, działającą umyślnie lub w wyniku zaniedbania, druga Strona lub osoba poniesie szkodę, wówczas Strona dopuszczająca się takiego przetwarzania ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę. Wysokość szkody i odszkodowania między Stronami na podstawie niniejszego artykułu ustala się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 11.

Artykuł 11

Rozstrzyganie sporów

1. Wszelkie spory związane z interpretacją lub stosowaniem niniejszej umowy są rozstrzygane w drodze konsultacji i negocjacji pomiędzy przedstawicielami Stron.

2. Jeżeli jedna ze Stron w znacznym stopniu nie zastosuje się do postanowień niniejszej umowy lub jeżeli Strona jest zdania, że może dojść do takiej sytuacji w niedalekiej przyszłości, każda ze Stron może tymczasowo zawiesić wykonywanie niniejszej umowy w oczekiwaniu na wykonanie postanowień ust. 1. Niemniej obowiązki spoczywające na Stronach na podstawie niniejszej umowy pozostają w mocy.

Artykuł 12

Pozostałe postanowienia

1. Strony ponoszą odpowiedzialność za własne wydatki wynikające z wdrażania niniejszej umowy, chyba że wskazano inaczej.

2. Niniejsza umowa może zostać zmieniona za obopólną zgodą Stron.

3. Każda ze Stron może rozwiązać niniejszą umowę z dwunastomiesięcznym wypowiedzeniem na piśmie. W razie dokonania wypowiedzenia Strony dokonują uzgodnień dotyczących dalszego wykorzystywania i przechowywania przekazanych już sobie informacji. W razie braku porozumienia każda ze Stron ma prawo żądać zniszczenia przekazanych informacji lub ich zwrotu Stronie przekazującej.

4. Niniejszym uchyla się umowę z 13 grudnia 2001 r. a wszelkie odesłania do tej umowy należy rozumieć jako odesłania do niniejszej umowy.

5. Niniejsza Umowa wchodzi w życie z dniem jej podpisania.

6. Niniejsza Umowa zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w serii C.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w języku angielskim.

Sporządzono w Hadze dnia 7 listopada 2014 r.

W imieniu Europolu

Rob WAINWRIGHT

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 2 grudnia 2014 r.

W imieniu EBC

Mario DRAGHI

(1) Dz.U. C 23 z 25.1.2002, s. 9.

(2) Dz.U. L 181 z 4.7.2001, s. 6.

(3) Dz.U. L 181 z 4.7.2001, s. 11.

(4) Dz.U. L 337 z 20.12.2001, s. 49.

(5) Dz.U. L 185 z 16.7.2005, s. 35.

(6) Dz.U. L 121 z 15.5.2009, s. 37.

17.4.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/9

Wykaz urzędów ds. pozwoleń w państwach członkowskich przewidziany w art. 10 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 498/2012 (1)

(2015/C 123/06)

1. Belgia

FOD Economie, KMO, Middenstand en Energie (Federalne Służby Publiczne ds. Gospodarki, MŚP, Pracujących na Własny Rachunek i Energii)

Algemene Directie Economische Analyses en Internationale Economie

Dienst Vergunningen

Vooruitgangstraat 50

1210 Brussel

BELGIË

Tel. +32 22776713

Faks +32 22775063

SPF Economie, PME, Classes moyennes et Energie (Federalne Służby Publiczne ds. Gospodarki, MŚP, Pracujących na Własny Rachunek i Energii)

Direction générale des Analyses économiques et de l’Economie internationale

Service Licences

Rue du Progrès 50

1210 Bruxelles

BELGIQUE

Tel. +32 22776713

Faks +32 22775063

2. Bułgaria

Министерство на икономиката

ул. „Славянска” № 8

1052 София

БЪЛГАРИЯ/BULGARIA

Тел. +359 29407008 / 29407673 / 29407800

Факс +359 29815041 / 29804710 / 29883654

Ministerstwo Gospodarki

ul. Slawianska 8

1052 Sofia

BUŁGARIA

Tel. +359 29407008 / 29407673 / 29407800

Faks +359 29815041 / 29804710 / 29883654

3. Republika Czeska

Ministerstvo průmyslu a obchodu (Ministerstwo Przemysłu i Handlu)

Licenční správa

Na Františku 32

110 15 Praha 1

ČESKÁ REPUBLIKA

Tel. +420 224907111

Faks +420 224212133

4. Dania

Erhvervs- og Vækstministeriet (Ministerstwo Biznesu i Wzrostu)

Erhvervsstyrelsen

Langelinie Allé 17

2100 København

DANMARK

Tel. +45 35291000

Faks +45 35291001

5. Niemcy

Bundesamt für Wirtschaft und Ausfuhrkontrolle (BAFA) (Federalny Urząd ds. Gospodarki i Kontroli Eksportu)

Frankfurter Str. 29-35

65760 Eschborn

DEUTSCHLAND

Tel. +49 6196908-0

Faks +49 6196908800

6. Estonia

Majandus- ja Kommunikatsiooniministeerium (Federalny Urząd ds. Gospodarki i Komunikacji)

Harju 11

15072 Tallinn

EESTI/ESTONIA

Tel. +372 6256400

Faks +372 6313660

7. Irlandia

Department of Jobs, Enterprise and Innovation (Departament ds. Zatrudnienia, Przedsiębiorczości i Innowacji)

Licensing Unit

Kildare Street

Dublin 2

IRELAND

Tel. +353 16312545

Faks +353 16312562

8. Grecja

Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας

Γενική Διεύθυνση Διεθνούς Οικονομικής Πολιτικής

Διεύθυνση Καθεστώτων Εισαγωγών-Εξαγωγών, Εμπορικής Άμυνας

Κορνάρου 1

105 63 Αθήνα/Athens

ΕΛΛΑΔΑ/GREECE

Τel. +30 2103286041-43 / 2103286021

Faks +30 2103286094

Ministerstwo ds. Rozwoju i Konkurencyjności

Dyrekcja Generalna ds. Międzynarodowej Polityki Gospodarczej

Dyrekcja ds. Systemów Importu-Eksportu, Instrumenty Ochrony Handlu

Kornarou 1

10563 Ateny

GRECJA

Tel. +30 2103286041-43 / 2103286021

Faks +30 2103286094

9. Hiszpania

Ministerio de Economía y Competitividad (Ministerstwo gospodarki i konkurencyjności)

Dirección General de Comercio e Inversiones

Paseo de la Castellana, 162

28971 Madrid

ESPAÑA

Tel. +34 913493671

Faks +34 913493748

E-mail: sgpolcoue.sscc@comercio.mineco.es

10. Francja

Ministère de l’Economie, de l’Industrie et du Numérique

Direction Générale des Entreprises (DGE)

Service de l’Industrie (SI)

Sous-direction de la Chimie, des Matériaux et des Eco-Industries (SDCME)

Bureau des Matériaux

67 Rue Barbès – BP 80001

94201 Ivry sur Seine Cedex

FRANCE

Tel. +33 179843452

11. Chorwacja

Ministarstvo vanjskih i europskih poslova

Samostalni sektor za trgovinsku politiku i gospodarsku multilateralu

Trg N. Š. Zrinskog 7-8

HR-10000 Zagreb

HRVATSKA

Tel. +385 16444626

Faks +385 16444601

Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Europejskich

Dyrekcja ds. Polityki Handlowej i Wielostronnych Spraw Gospodarczych

Trg N. Š. Zrinskog 7-8

HR-10000 Zagreb

CHORWACJA

Tel. +385 16444626

Faks +385 16444601

12. Włochy

Ministero dello Sviluppo economico (Ministerstwo Rozwoju Gospodarczego)

Direzione Generale per la Politica Commerciale Internazionale

Divisione III – Accesso dei beni italiani nei mercati esteri e difesa commerciale delle imprese

Viale Boston 25

00144 Roma RM

ITALIA

Tel. +39 0659932450 / 59932406 / 59932404

Faks +39 0659932263 / 59932636 / 59932681

E-mail: polcom3@mise.gov.it

13. Cypr

Κλάδος Έκδοσης Αδειών Εισαγωγής/Εξαγωγής

Υπηρεσία Εμπορίου

Υπουργείο Ενέργειας, Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού

Ανδρέα Αραούζου 6

1421 Λευκωσία/Nicosia

ΚΥΠΡΟΣ/CYPRUS

Τel. +357 22867100

Φαξ +357 22375443

Imports/Exports Licensing Section (Sekcja Import/Eksport/Pozwolenia)

Trade Service

Ministry of Energy, Commerce, Industry and Tourism (Ministerstwo Energii, Handlu, Przemysłu i Turystyki)

6, Andrea Araouzou

1421 Nicosia

CYPR

Tel. +357 22867100

Faks +357 22375443

14. Łotwa

Latvijas Republikas Ārlietu ministrija (Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Łotewskiej)

Kr.Valdemāra iela 3

Rīga, LV-1395

LATVIJA

Tel.+371 67016201

Faks +371 67828121

15. Litwa

Lietuvos Respublikos ūkio ministerija (Ministerstwo Gospodarki Republiki Litewskiej)

Gedimino pr. 38/Vasario 16-osios g. 2

LT-01104 Vilnius

LIETUVA/LITHUANIA

Tel. +370 70664658 / 70664808

Faks +370 70664762

E-mail: vienaslangelis@ukmin.lt

16. Luksemburg

Ministère de l’Economie (Ministerstwo Gospodarki)

Office des licences

19-21, boulevard Royal

2449 Luxembourg

LUXEMBOURG

Tel. +352 226162

Faks +352 466138

E-mail: office.licences@eco.etat.lu

17. Węgry

Magyar Kereskedelmi Engedélyezési Hivatal

(Węgierski urząd wydający licencje handlowe)

Budapeszt

Németvölgyi út 37-39.

1124

MAGYARORSZÁG/HUNGARY

Tel. +36 14585503

Faks +36 14585814

E-mail: keo@mkeh.gov.hu

18. Malta

Ministry for the Economy, Investment and Small Business (Ministerstwo Gospodarki, Inwestycji i Małych Przedsiębiorstw)

Commerce Department, Trade Services Directorate (Departament handlu, Dyrekcja Generalna ds. Handlu)

Lascaris

Valletta LTV2000

MALTA

Tel. +356 25690202

Faks +356 21237112

19. Niderlandy

Belastingdienst/Douane (Administracja celna)

centrale dienst voor in- en uitvoer

Kempkensberg 12

Postbus 30003

9700 RD Groningen

NEDERLAND

Tel. +31 881512122

Faks +31 881513182

20. Austria

Bundesministerium für Wissenschaft, Forschung und Wirtschaft (Federalne Ministerstwo Nauki, Badań i Gospodarki)

Abteilung C2/9 - Außenwirtschaftskontrolle

Stubenring 1

1010 Wien

ÖSTERREICH

Tel. +43 1711008353

Faks +43 1711008366

21. Polska

Ministerstwo Gospodarki

Pl. Trzech Krzyży 3/5

00-507 Warszawa

POLSKA/POLAND

Tel. +48 226935553

Faks +48 226934021

22. Portugalia

Ministério das Finanças (Ministerstwo Finansów)

AT-autoridade tributária e aduaneira

DSL Direcção de Serviços de Licenciamento

Rua da Alfândega no 5 R/C

1149-006 LISBOA

PORTUGAL

Tel. +351 218813842

Faks +351 218813986

E-mail: dsl@at.gov.pt

23. Rumunia

Ministerul Economiei (Ministerstwo Gospodarki)

Comerţului şi Mediului de Afaceri

Direcţia Politici Comerciale

Calea Victoriei nr.152, sector 1

010096 Bucureşti

ROMÂNIA

Tel. +40 213150081

Faks +40 213150454

E-mail: clc@dce.gov.ro

24. Słowenia

Ministrstvo za finance (Ministerstwo Finansów)

Finančna uprava Republike Slovenije

Spodnji Plavž 6c

SI-4270 Jesenice

SLOVENIJA

Tel. +386 042027583

Faks +386 042024969

E-mail: taric.fu@gov.si

25. Słowacja

Ministerstvo hospodárstva SR (Ministerstwo Gospodarki Republiki Słowackiej)

Odbor výkonu obchodných opatrení

Mierová 19

827 15 Bratislava

SLOVENSKO/SLOVAKIA

Tel. +421 248547019

Faks +421 243423915

E-mail: jan.krocka@mhsr.sk

26. Finlandia

Tulli (Fiński Urząd Celny)

PL 512

FI-00101 Helsinki

SUOMI/FINLAND

tel. +358 2955200

E-mail: kirmo@tulli.fi

Tullen (Fiński Urząd Celny)

PB 512

FIN-00101 Helsingfors

SUOMI/FINLAND

27. Szwecja

Kommerskollegium (Krajowa Izba Handlu)

Box 6803

SE-113 86 Stockholm

SVERIGE

Tel. +46 86904800

Faks +46 8306759

E-mail: registrator@kommers.se

28. Zjednoczone Królestwo

Import Licensing Branch (ILB) (Wydział Pozwoleń Importowych)

Department for Business Innovation and Skills (Departament Biznesu, Innowacji i Umiejętności)

E-mail: enquiries.ilb@bis.gsi.gov.uk

(1) Dz.U. L 152 z 13.6.2012, s. 28.

17.4.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/13

Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2015/C 123/07)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1).

WNIOSEK O ZATWIERDZENIE ZMIANY

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (2)

WNIOSEK O ZATWIERDZENIE ZMIANY SKŁADANY NA PODSTAWIE ART. 9

„OLIVES NOIRES DE NYONS”

Nr WE: FR-PDO-0317-01200-20.2.2014

ChOG ( ) ChNP ( X )

1. Nagłówek w specyfikacji produktu, którego dotyczy zmiana

—

☐ Nazwa produktu

—

☒ Opis produktu

—

☒ Obszar geograficzny

—

☒ Dowód pochodzenia

—

☒ Metoda produkcji

—

☐ Związek z obszarem geograficznym

—

☒ Etykietowanie

—

☒ Wymogi krajowe

—

☒ Inne (struktury kontroli)

2. Rodzaj zmiany(zmian)

—

☒ Zmiana jednolitego dokumentu lub arkusza streszczenia

—

☐ Zmiana specyfikacji zarejestrowanej ChNP lub zarejestrowanego ChOG, w odniesieniu do których nie opublikowano ani jednolitego dokumentu, ani arkusza streszczenia

—

☐ Zmiana specyfikacji niewymagająca zmian w opublikowanym jednolitym dokumencie (art. 9 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

—

☐ Tymczasowa zmiana specyfikacji wynikająca z wprowadzenia obowiązkowych środków sanitarnych lub fitosanitarnych przez organy publiczne (art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

3. Zmiana (zmiany):

Nagłówek „Opis produktu”

Na podstawie kontroli przeprowadzonych od uznania przedmiotowej nazwy opis określeń organoleptycznych uzupełniono o pewne określenia w celu lepszej identyfikacji produktu: „Ich pestki są owalne, duże do bardzo dużych, mają rozszerzoną podstawę i spiczasty czubek. Ich miąższ jest delikatny, aksamitny, pachnący i łatwo odchodzi od pestki. Wydzielają aromat owoców, dojrzałych oliwek, czekolady, wanilii, podszycia leśnego lub czerwonych owoców (te aromaty rozwijają się rozmaicie w zależności od sposobu przygotowania).”.

Wielkość pestki oliwek określa się teraz jako „dużą do bardzo dużej” (zamiast „dość dużej”) z uwagi na lepszą znajomość odmian oliwek i ich cech charakterystycznych.

Ponadto w celu scharakteryzowania produktu:

—

wprowadzono klasy kalibru produktu objętego chronioną nazwą pochodzenia: „prezentowane w partiach jednorodnych pod względem kalibru, tzn. zawierających najwyżej dwie kolejne klasy kalibru: klasę drugą lub 2 (14 do 16 mm średnicy), klasę pierwszą lub 1 (16 do 18 mm średnicy), klasę ekstra (średnica 18 mm i więcej).” Kalibrowanie oliwek pod względem średnicy jest bardziej precyzyjne niż określanie kalibru za pomocą liczby owoców w hektogramie, które jest najczęściej stosowane w przypadku oliwek. Ponadto określone tu klasy kalibru są od lat wykorzystywane w regionie. Są tradycyjne i znane lokalnym konsumentom,

—	dodano, że oliwki mogą być prezentowane z ogonkiem lub bez niego, co jest rozpowszechnioną miejscową praktyką.

Co do barwy oliwek uściślono, że może ona być brązowa z jaśniejszym lub ciemniejszym odcieniem („sutanna mnicha”) do czarnej. Sposób przygotowania lub prezentacji oliwek wpływa na odcienie oliwek, przy czym nie stanowi to wady ani nie świadczy o niewłaściwym przygotowaniu lub braku dojrzałości.

Wymieniono trzy sposoby przygotowania dopuszczone pierwotnym dekretem uznającym ChNP i tradycyjnie stosowane w odniesieniu do produktu objętego ChNP „Olives noires de Nyons”, ponieważ są to jedyne trzy sposoby przygotowania, jakie konsument może spotkać na rynku, i mają one wpływ na prezentację oliwek: oliwki w sosie własnym, oliwki w solance i nakłuwane oliwki w soli drobnoziarnistej.

Nagłówek „Obszar geograficzny”

W tej części sprecyzowano sposób identyfikacji działek zgodnie z nowymi procedurami krajowymi.

Usunięto następujący przepis: „Na zasadzie odstępstwa zakład przetwórczy Marquion frères, znajdujący się w gminie Thor w departamencie Vaucluse może przygotowywać »Olives noires de Nyons« objęte ChNP”. Przedmiotowe przedsiębiorstwo zaprzestało prowadzenia działalności w 1999 r. i w żadnym wypadku nie mogłoby wykorzystywać tej nazwy dłużej niż przez 5 lat od zarejestrowania przedmiotowej ChNP, czyli do dnia 21 czerwca 2001 r.

Nagłówek „Dowód pochodzenia”

W świetle zmian w przepisach prawa krajowego nagłówek „Elementy świadczące o pochodzeniu produktu z obszaru geograficznego” zostaje ujednolicony i zawiera między innymi wymogi dotyczące sprawozdawczości i prowadzenia rejestrów zapewniających identyfikowalność produktu i monitorowanie warunków produkcji.

W tym kontekście przewidziano w szczególności zatwierdzanie podmiotów przez organ kontrolny, potwierdzające ich zdolność do spełnienia wymogów specyfikacji nazwy, którą chcą wykorzystywać.

W części tej dodano i uzupełniono ponadto szereg przepisów dotyczących rejestrów i deklaracji umożliwiających identyfikowalność produktu oraz kontrolę jego zgodności z wymogami specyfikacji.

Nagłówek „Metoda produkcji”

Produkcja oliwek:

Aby ułatwić kontrole produkcji wprowadzono przepis dotyczący wieku drzew włączanych do produkcji produktu objętego nazwą pochodzenia, ustalonego na 5 lat: drzewa wykorzystuje się do produkcji od wieku 5 lat, sady podlegają kontroli, a ich produkcja jest brana pod uwagę w maksymalnych dopuszczalnych plonach.

W odniesieniu do maksymalnego dozwolonego odsetka odmian zapylających w sadach wynoszącego 5 %, biorąc pod uwagę, że w bardzo małych sadach (mniej niż 20 drzew) trudno jest stosować ten odsetek, dopuszcza się obecność jednego drzewa odmiany zapylającej. Uściśla się, że zbiory pochodzące z tych drzew nie mogą ubiegać się o objęcie ChNP.

Wprowadzono przepisy dotyczące przycinania drzew i zabiegów pielęgnacyjnych w sadach, tak aby umocnić właściwe utrzymanie sadów okolic Nyons; przepisy te umożliwiają uniknięcie pozostawiania sadów bez pielęgnacji (obowiązek corocznego wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych, kontrola okrywy roślinnej i obowiązkowa przycinka co najmniej raz na dwa lata) oraz ograniczenie zagrożeń sanitarnych (usuwanie drewna pochodzącego z przycinania).

Na podstawie przepisów pierwotnego dekretu uznającego ChNP z dnia 10 stycznia 1994 r. wprowadzono przepisy dotyczące gęstości obsadzenia (minimum 24 m2 na pień, minimalna odległość między drzewami 4 m) i zakaz stosowania upraw wieloletnich w charakterze międzyplonu, aby poprawić jakość i poszanowanie tradycyjnych metod uprawy.

Nawadnianie: nawadnianie drzew oliwnych umożliwia stabilizację zbiorów i nie powoduje pogorszenia jakości oliwek. Należy unikać późnego nawadniania, aby zapewnić dobre warunki dojrzewania owoców. Przewiduje się zróżnicowanie terminów dopuszczenia nawadniania drzew oliwnych w zależności od stosowanych technik nawadniania (do dnia 31 sierpnia w przypadku nawadniania przy użyciu deszczowni i do dnia 30 września w przypadku nawadniania kropelkowego i nawadniania mikrozraszaczami).

Plony: w pierwotnym dekrecie uznającym ChNP z dnia 10 stycznia 1994 r. przewidziano ograniczenie plonów z sadów do 6 t/ha, z możliwością zwiększenia ich do 8 ton/ha w wyjątkowych latach. Tymczasem od uznania nazwy pochodzenia producenci oliwy z oliwek odnotowali wzrost plonów. Wynika to z systematyzacji pielęgnacji plantacji oraz poprawy monitorowania technicznego związanych z powodzeniem produktu objętego nazwą pochodzenia. Stan wielu plantacji poprawiono. Ponadto brak dotkliwych mrozów od 1985 r. doprowadził do bujnego rozwoju drzew i uzyskiwania znacznych plonów. Maksymalny plon średnio na gospodarstwo został zatem zwiększony i wynosi 10 ton oliwek z hektara, która to wartość jest bliższa miejscowemu potencjałowi agronomicznemu. Na potrzeby obliczenia tego plonu uwzględnia się wszystkie wyprodukowane oliwki łącznie, niezależnie od ich przeznaczenia.

Pozyskanie/data zbiorów: w pierwotnym dekrecie uznającym ChNP z dnia 10 stycznia 1994 r. przewidziano doroczne ustalanie daty rozpoczęcia zbiorów. Określono w nim, że termin ten ustalany jest przez właściwy organ, po przeprowadzeniu przez zrzeszenie producentów przed zezwoleniem na rozpoczęcie zbiorów badania stopnia dojrzałości, pozwalającego stwierdzić, czy ogólny poziom dojrzałości jest odpowiedni.

Stopień dojrzałości: sprecyzowano poziom dojrzałości oliwek w momencie zbiorów: co najmniej 70 % oliwek czarnych lub zmieniających kolor i co najmniej 50 % oliwek czarnych i 40 % oliwek pomarszczonych, aby wyjaśnić wcześniej stosowane określenie dotyczące „zbierania dojrzałych owoców”.

W odniesieniu do technik zbierania sprecyzowano metody zbiorów oliwek, tak by uwzględnić zmiany technik: oprócz całkowicie ręcznego zbioru bezpośrednio z gałęzi dopuszczono korzystanie z otrząsarek gałęzi lub drzew, z wyłączeniem grzebieni wibracyjnych lub obrotowych, których używanie jest zabronione. Zabrania się stosowania produktów przyspieszających odpadanie liści. Zabrania się zbierania oliwek, które spadły na ziemię, gdyż powodują one wady (wygląd, smak) produktu końcowego. Przepisy precyzują także, jakie praktyki należy stosować w przypadku korzystania z sieci, aby utrzymać jakość oliwek.

Przechowywanie: producenci oliwek podkreślili, że oliwki są przewożone po zbiorze w skrzyniach maksymalnie 20-kilogramowych w celu zachowania ich cech charakterystycznych aż do zakonserwowania.

Konserwowanie oliwek:

W odniesieniu do odstępów czasu między zbiorem i przetworzeniem oliwek: w pierwotnym dekrecie uznającym ChNP z dnia 10 stycznia 1994 r. przewidziano odstępy czasu między zbiorem, dostawą i wykorzystaniem surowca. Celem zmiany jest ograniczenie do maksymalnie 3 dni terminu dostawy, podczas gdy termin przetworzenia ustala się na maksymalnie 4 dni; ten rozkład terminów umożliwia lepszą organizację sezonu zbiorów/przetwarzania. Maksymalny odstęp czasu wynoszący 6 dni między zbiorem a przetworzeniem, określony w dekrecie z 1994 r., nie ulega zmianie.

Odsetek oliwek robaczywych, przemrożonych lub zbitych gradem w partiach ograniczono do 10 % w chwili wejścia do zakładu, przy czym dokonuje się selekcji (przed przygotowaniem lub po nim) w celu zmniejszenia tego odsetka do maksymalnie 2 % w partiach końcowych.

Uściślono trzy dozwolone metody konserwowania: oliwki w sosie własnym, oliwki w solance i oliwki nakłuwane. Sprecyzowano, że nie zawierają one żadnych produktów chemicznych ani substancji konserwujących. W szczególności określono stężenie wykorzystywanej solanki: stężenie chlorku sodu wynosi 10 % + lub - 2 %.

Ustanowiono tradycyjną praktykę polegającą na wykorzystaniu liści laurowych do przygotowania oliwek w solance lub w suchej soli (liście te usuwa się podczas wprowadzania do obrotu). Praktykę tę przewidziano pierwotnie w orzeczeniu z 1968 r. zawierającym prawną definicję ChNP „Olives noires de Nyons”.

W trosce o przygotowanie do wprowadzenia do obrotu partii o wysokiej jakości uściślono, że muszą one zawierać:

—	co najmniej 60 % oliwek pomarszczonych i jedynie oliwki o barwie „sutanny mnicha” do czarnej,

—	nie więcej niż 10 % oliwek z widocznymi wadami skórki lub miąższu (z czego maksymalnie 2 % oliwek robaczywych, przemrożonych lub zbitych gradem).

Nagłówek „Etykietowanie”

Szczególne wymogi dotyczące etykietowania produktu objętego chronioną nazwą pochodzenia dostosowano do przepisów rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 pod względem użycia symbolu ChNP Unii Europejskiej. Ponadto w ramach elementów obowiązkowego etykietowania produktów objętych nazwą pochodzenia uwzględniono określenie „Appellation d’origine protégée”.

Wymogi krajowe

W świetle zmian w ustawodawstwie krajowym i przepisach wykonawczych w nagłówku „Wymogi krajowe” przedstawiono w formie tabeli najważniejsze elementy, które należy kontrolować, ich wartości referencyjne i metody oceny, jakie należy stosować.

Inne: aktualizacja nagłówka „Informacje dotyczące struktury kontroli”

Dane adresowe właściwych organów zaktualizowano, w szczególności w celu uwzględnienia zmian, jakie zaszły w zasadach kontroli.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (3)

„OLIVES NOIRES DE NYONS”

Nr WE: FR-PDO-0317-01200-20.2.2014

ChOG ( ) ChNP ( X )

1. Nazwa

„Olives noires de Nyons”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Francja

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Rodzaj produktu

Klasa 1.6. Owoce, warzywa i zboża świeże lub przetworzone

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1

„Olives noires de Nyons” to oliwki zbierane w stanie dojrzałym, o charakterystycznej barwie „sutanny mnicha” (czyli brązowej z jaśniejszym lub ciemniejszym odcieniem), która może dochodzić do czarnej. Są delikatnie pomarszczone. Są to owoce średniej do dużej wielkości, o szerokiej podstawie, z głębokim zagłębieniem na ogonek i zaokrąglonym szczytem.

Ich pestki są owalne, duże do bardzo dużych, mają rozszerzoną podstawę i spiczasty czubek. Ich miąższ jest delikatny, aksamitny, pachnący i łatwo odchodzi od pestki. Wydzielają aromat owoców, dojrzałych oliwek, czekolady, wanilii, podszycia leśnego lub czerwonych owoców (te aromaty rozwijają się rozmaicie w zależności od sposobu przygotowania).

Minimalny kaliber oliwek wynosi 14 mm.

Oliwki przygotowuje się według jednej z następujących metod:

—	w sosie własnym: oliwki przechowuje się bez żadnych dodatków, z wyjątkiem ewentualnie chlorku sodu, w hermetycznie zamkniętym pojemniku,

—	w solance: oliwki konserwuje się w solance przez co najmniej trzy miesiące,

—	nakłuwane oliwki w soli drobnoziarnistej: świeżo zerwane oliwki są nakłuwane i posypywane solą morską.

Są prezentowane z ogonkiem lub bez niego.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Wykorzystuje się wyłącznie dojrzałe owoce odmiany Tanche.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego)

—

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Wszelkie działania, od produkcji surowca do przygotowania oliwek, muszą odbywać się na określonym obszarze geograficznym.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.

„Olives noires de Nyons” są kalibrowane w zależności od średnicy: klasa kalibru „druga” lub „2” odpowiada oliwkom o średnicy 14–16 mm, klasa kalibru „pierwsza” lub „1” odpowiada oliwkom o średnicy 16–18 mm, klasa kalibru „ekstra” odpowiada oliwkom o średnicy 18 mm lub więcej.

Partie oliwek klasy drugiej mogą zawierać maksymalnie do 5 % oliwek kalibru 13–14 mm.

Wprowadzane do obrotu partie mogą zawierać dwie kolejne klasy kalibru.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania

Oprócz obowiązkowych zapisów przewidzianych w przepisach dotyczących etykietowania oliwek etykiety „Olives noires de Nyons” zawierają:

—	chronioną nazwę pochodzenia „Olives noires de Nyons”, określenie „Appellation d’origine protégée” lub „A.O.P.”. Oznaczenia te znajdują się w jednym polu widzenia na tej samej etykiecie,

—	symbol ChNP Unii Europejskiej.

Napisane są widoczną, czytelną, nieusuwalną i dostatecznie dużą czcionką, by odróżniały się na etykiecie, na której są wydrukowane i w taki sposób, by informacje te wyraźnie różniły się od innych informacji lub znaków graficznych.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar geograficzny produkcji położony jest:

—	na północ od Mont Ventoux, w regionie określonym jako suche przedgórze Alp,

—	na południowych stokach wzgórz pasma przedalpejskiego położonych na wysokości 1 000–1 300 m n.p.m., gdzie dominującym wiatrem jest mistral,

—	na wschód od doliny Rodanu.

Składa się z następujących 53 gmin w departamentach Drôme i Vaucluse:

—

w departamencie Drôme:

gminy kantonu Nyons z wyjątkiem gmin Chaudebonne, Sainte-Jalle, Valouse,

gminy: Beauvoisin, Bénivay-Ollon, Buis-les-Baronnies, Eygaliers, Mérindol-les-Oliviers, Mollans-sur-Ouvèze, Montréal-les-Sources, Le Pègue, La Penne-sur-l’Ouvèze, Pierrelongue, Plaisians, Propiac, La Roche-sur-le-Buis, Rousset-les-Vignes, Sahune, Saint-May, Saint-Pantaléon-les-Vignes, Tulette, Vercoiran, Villeperdrix,

—	w departamencie Vaucluse: cały kanton Vaison la Romaine, gminy: Brantes, Entrechaux, Malaucène (sekcja AI) Valréas, Visan.

5. Związek z obszarem geograficznym

5.1. Specyfika obszaru geograficznego

Czynniki naturalne:

Plantacje okolic miast Nyons i Baronnies, gdzie produkuje się „Olives noires de Nyons”, są wysuniętymi najdalej na północ sadami oliwnymi we Francji, położone są bowiem na 44. równoleżniku N. Bardziej na północ jesienne i zimowe temperatury uniemożliwiają właściwe dojrzewanie owoców.

To położenie geograficzne, na pograniczu kultur śródziemnomorskich, powoduje narażenie gajów oliwnych na ryzyko wystąpienia przymrozków. Jednak jego lokalizacja w naturalnej niecce chroni drzewa od gwałtownych wiatrów (mistral) i mrozu. Miasto Nyons nazywane jest „małą Niceą” ze względu na czas nasłonecznienia (2 500 godzin rocznie), jakość powietrza (suche i zdrowe) oraz łagodne temperatury.

Obecność „Giganta Prowansji”, tj. Mont Ventoux, między morzem a obszarem produkcji ogranicza występowanie ulewnych deszczów pochodzących z południa, powodując, że region ten określa się mianem suchego przedgórza Alp. Ponadto łańcuchy wzgórz, wynoszące się na wys. 1 000–1 300 m n.p.m., tworzą barierę dla dominującego wiatru, jakim jest mistral, ograniczając jego siłę.

Klimat kwalifikowany jest jako śródziemnomorski przy niewielkich opadach deszczu; 773 mm średnio rocznie w latach 1961–1990, skoncentrowanych głównie jesienią; jesienne burze odpowiadają za jedną trzecią opadów atmosferycznych. Lata są gorące i suche, natomiast zimą temperatury są stosunkowo niskie z przewagą wiatrów północnych. Średnia minimalnych temperatur wynosi 6,4 °C, przy czym zazwyczaj oziębienie w okresie zimowym następuje stopniowo.

Czynnik ludzki:

Produkcja oliwek w okolicach Nyons ma bardzo długą tradycję; tajniki uprawy winorośli oraz drzew oliwnych przekazali mieszkańcom dorzecza rzeki Eygues początkowo Fenicjanie, a potem starożytni Grecy.

Wzmianki o handlu oliwą i oliwkami są bardzo liczne na przestrzeni wieków i produkcja ta stanowi integralną część krajobrazu oraz życia gospodarczego regionu.

W XX wieku problemy z produkcją oliwek (w tym mrozy w 1956 r.) zachęciły producentów do zrzeszania się i ochrony dziedzictwa, w tym w ramach „Bractwa Kawalerów Drzewka Oliwnego”, powołanego w 1964 r., poprzez organizację tradycyjnych świąt (Olivades, Alicoque, Fête de l’Olive piquée itd.).

Ich wysiłki i zdecydowanie doprowadziły do uznania nazwy pochodzenia na podstawie orzeczenia sądu w Walencji z dnia 24 kwietnia 1968 r., a następnie uznania chronionej nazwy pochodzenia na mocy dekretu z dnia 10 stycznia 1994 r.

Miejscowi producenci stosują metody dostosowane do warunków naturalnych. W szczególności wybrali lokalną odmianę, szczególnie dobrze dostosowaną do warunków panujących w regionie, a mianowicie odmianę Tanche.

Jest to odmiana o dwojakim przeznaczeniu, tj. zarówno do wykorzystania w postaci oliwek stołowych, jak i do ekstrakcji oliwy. Zgodnie z tradycją producenci zachowują oliwki największego kalibru do wykorzystania w postaci oliwek stołowych.

Oliwki zbierane są w stanie pełnej dojrzałości. Następnie są one przetwarzane bez substancji konserwujących czy dodatków, oprócz soli, według jednego z tradycyjnych sposobów przygotowania: oliwki w sosie własnym, oliwki w solance i oliwki nakłuwane w soli drobnoziarnistej.

Przygotowanie w solance polega na zanurzeniu w solance o 10-procentowym roztworze soli drobnoziarnistej przez ponad 3 miesiące, tak aby – poprzez osmozę – sól przeniknęła do oliwek, a gorycz rozpuściła się w słonej wodzie.

W okresie zbioru odbywa się także przygotowanie oliwek nakłuwanych. W miąższu świeżo zerwanych oliwek robi się dziurki i posypuje solą drobnoziarnistą. Sól wnika przez otworki do oliwki. Oliwka „płacze”, tj. traci wodę i gorycz zawartą w komórkach. Po kilku dniach oliwka znakomicie nadaje się do spożycia.

Przygotowanie w sosie własnym polega na zamknięciu owoców w hermetycznie zamykanym pojemniku, bez żadnych dodatków, z wyjątkiem ewentualnie chlorku sodu. Następuje wówczas powolne i delikatne naturalne usunięcie goryczy.

Zgodnie z lokalną tradycją w przypadku dwóch pierwszych metod do oliwek można dodać w trakcie przygotowania liście laurowe, lecz należy je usunąć przed wprowadzeniem do obrotu.

5.2. Specyfika produktu

Oliwki „Olives noires de Nyons” pochodzą z jedynej starej odmiany lokalnej, dostosowanej do warunków panujących w regionie, a mianowicie odmianę Tanche.

Oliwki te produkuje się bez substancji konserwujących, z wykorzystaniem oliwek zerwanych w stanie dojrzałym. Charakteryzują się one barwą brązową („sutanna mnicha”) do czarnej oraz pomarszczonym wyglądem (co najmniej 60 % owoców).

Ich miąższ jest delikatny, aksamitny, pachnący i łatwo odchodzi od pestki. W zależności od sposobu przygotowania oliwki wydzielają aromat owoców, dojrzałych oliwek, czekolady, wanilii, podszycia leśnego lub czerwonych owoców.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG)

Z dawien dawna producenci okolic Nyons i Baronnies musieli dostosować swoją produkcję oliwek do warunków pogodowych, sadząc odmianę stosunkowo odporną na mrozy i selekcjonując w ramach tej odmiany najbardziej odporne rośliny. Ich wybór padł na odmianę Tanche uważaną za endemiczną dla zlewni Nyons i Baronnies.

Warunki środowiskowe doskonale odpowiadają potrzebom odmiany Tanche, które jest jedyną odmianą uprawianą w tym regionie, oprócz nielicznych drzew zapylających. Odmiana ta wymaga zimowego ochłodzenia, aby ograniczyć nieregularność produkcji, i jest czuła na wiatr.

Dowodem jej odwiecznego stosowania i umiejętności dostosowania się do miejscowych warunków jest przeżywalność bardzo starych drzew (niektóre okazy mają około 1 000 lat). Ponadto wymogi tej odmiany ograniczyły jej ekspansję poza przedmiotowym obszarem geograficznym.

Oliwki tej odmiany mogą być zbierane w stanie dojrzałym na obszarze geograficznym dzięki szczególnym warunkom klimatycznym (suche powietrze, nasłonecznienie, ograniczenie wiatru i stopniowe obniżanie się temperatur zimą).

Na tym etapie dojrzałości oliwka jest częściowo odwodniona, ulegając pierwszym chłodom, co powoduje pojawienie się delikatnych zmarszczek na skórce i stosunkowo dużą zawartość oliwy. Ponadto naturalna gorycz oliwki znacznie się zmniejsza, można zatem się jej pozbyć naturalnymi sposobami przekazywanymi z pokolenia na pokolenie, bez stosowania produktów chemicznych lub substancji konserwujących innych niż chlorek sodu (sól kuchenna). Te sposoby przekładają się w Nyons na trzy tradycyjne sposoby przygotowania, które nadają „Olives noires de Nyons” ich organoleptyczne cechy charakterystyczne.

Produkt „Olives noires de Nyons” zawdzięcza zatem swój charakter i specyfikę szczególnym warunkom naturalnym oraz wykorzystaniu lokalnej odmiany i umiejętności producentów.

Ta oliwka stołowa, która jako pierwsza we Francji uzyskała chronioną nazwą pochodzenia, jest szeroko wykorzystywana w gastronomii – można ją znaleźć w najlepszych restauracjach. Została ona uwzględniona jako część krajowego dziedzictwa kulinarnego w spisie dziedzictwa kulinarnego Francji w regionie Rhône-Alpes, opublikowanym przez krajową radę sztuki kulinarnej w 1995 r.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 (4))

https://www.inao.gouv.fr/fichier/CDCOlivesNoiresDeNyons2014.pdf

(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12. Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.

(3) Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.

(4) Zob. przypis 3.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 123

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 58 17 kwietnia 2015

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	POROZUMIENIA MIĘDZYINSTYTUCJONALNE
	Europejski Bank Centralny
2015/C 123/01	Umowa pomiędzy Europejskim Urzędem Policji (Europol) a Europejskim Bankiem Centralnym (EBC)	1
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2015/C 123/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.7480 – Actavis/Allergan) ( 1 )	6
2015/C 123/03	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.7507 – Wärtsilä/L-3 MSI) ( 1 )	6

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2015/C 123/04	Kursy walutowe euro	7
	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2015/C 123/05	Ogłoszenie Komisji na podstawie art. 17 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty – Zaproszenie do składania ofert w zakresie wykonywania regularnych przewozów lotniczych ładunków i poczty zgodnie z obowiązkiem użyteczności publicznej ( 1 )	8
2015/C 123/06	Wykaz urzędów ds. pozwoleń w państwach członkowskich przewidziany w art. 10 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 498/2012	9

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0711
JPY	Jen	127,64
DKK	Korona duńska	7,4637
GBP	Funt szterling	0,71890
SEK	Korona szwedzka	9,2606
CHF	Frank szwajcarski	1,0327
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,3725
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,503
HUF	Forint węgierski	300,95
PLN	Złoty polski	4,0310
RON	Lej rumuński	4,4158
TRY	Lir turecki	2,8899
AUD	Dolar australijski	1,3790
CAD	Dolar kanadyjski	1,3180
HKD	Dolar Hongkongu	8,3031
NZD	Dolar nowozelandzki	1,4038
SGD	Dolar singapurski	1,4502
KRW	Won	1 164,56
ZAR	Rand	12,9081
CNY	Yuan renminbi	6,6377
HRK	Kuna chorwacka	7,5748
IDR	Rupia indonezyjska	13 758,43
MYR	Ringgit malezyjski	3,9046
PHP	Peso filipińskie	47,562
RUB	Rubel rosyjski	53,4111
THB	Bat tajlandzki	34,709
BRL	Real	3,2312
MXN	Peso meksykańskie	16,3075
INR	Rupia indyjska	66,6873

	V Ogłoszenia
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2015/C 123/07	Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych	13


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG