23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/2

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 1 lipca 2014 r. w sprawie T-239/12, Jyoti Ceramic Industries PVT. Ltd/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 10 września 2014 r. przez Jyoti Ceramic Industries PVT. Ltd

(Sprawa C-420/14 P)

(2015/C 096/02)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Jyoti Ceramic Industries PVT. Ltd (przedstawiciele: adwokaci D. Jochim i R. Egerer)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), DeguDent GmbH

Trybunał Unii Europejskiej (siódma izba) postanowieniem z dnia 5 lutego 2015 r. w części odrzucił, a w części oddalił odwołanie i postanowił, że wnosząca odwołanie ma pokryć własne koszty.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/2

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 16 grudnia 2014 r. – Adwokat Sandra Bitter jako syndyk masy upadłości Ziegelwerk Höxter GmbH/Republika Federalna Niemiec

(Sprawa C-580/14)

(2015/C 096/03)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Adwokat Sandra Bitter jako syndyk masy upadłości Ziegelwerk Höxter GmbH

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Pytanie prejudycjalne

Czy przepis art. 16 ust. 3 zdanie drugie dyrektywy 2003/87 (1), zgodnie z którym kara za przekroczenie emisji wynosi 100 EUR za każdą wyemitowaną tonę równoważnika ditlenku węgla, w odniesieniu do której operator lub operator statku powietrznego nie zwrócił uprawnień, narusza zasadę proporcjonalności?

(1) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, s. 32).

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/3

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szombathelyi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 18 grudnia 2014 r. – Benjámin Dávid Nagy/Vas Megyei Rendőr-főkapitányság

(Sprawa C-583/14)

(2015/C 096/04)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Szombathelyi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Benjámin Dávid Nagy

Strona pozwana: Vas Megyei Rendőr-főkapitányság

Pytania prejudycjalne

Czy art. 18 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie istnieniu przepisów państwa członkowskiego takich jak te będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, zgodnie z którymi co do zasady w tym państwie członkowskim po drogach mogą poruszać się wyłącznie pojazdy posiadające administracyjne zezwolenie i rejestrację wydane prze to państwo członkowskie, zaś osoba mająca miejsce zamieszkania w tym państwie członkowskim, która nie ma statusu pracownika zgodnie z prawem Unii, a która powołuje się na ustanowiony od wspomnianych przepisów wyjątek w oparciu o okoliczność, że korzysta z pojazdu udostępnionego jej przez podmiot gospodarczy mający siedzibę w innym państwie członkowskim, musi wykazać in situ, w trakcie kontroli policyjnej, że spełnione są ustanowione w omawianych przepisach państwa członkowskiego wymogi, pod rygorem natychmiastowego wymierzenia mandatu, od którego nie można uzyskać zwolnienia, a którego wymiar równy jest wymiarowi mandatu nakładanego w przypadku niedopełnienia obowiązku rejestracji pojazdu?

Czy art. 20 ust. 2 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie istnieniu przepisów państwa członkowskiego takich jak te będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, zgodnie z którymi co do zasady w tym państwie członkowskim po drogach mogą poruszać się wyłącznie pojazdy posiadające administracyjne zezwolenie i rejestrację wydane prze to państwo członkowskie, zaś osoba mająca miejsce zamieszkania w tym państwie członkowskim, która nie ma statusu pracownika zgodnie z prawem Unii, a która powołuje się na ustanowiony od wspomnianych przepisów wyjątek w oparciu o okoliczność, że korzysta z pojazdu udostępnionego jej przez podmiot gospodarczy mający siedzibę w innym państwie członkowskim, musi wykazać in situ, w trakcie kontroli policyjnej, że spełnione są ustanowione w omawianych przepisach państwa członkowskiego wymogi, pod rygorem natychmiastowego wymierzenia mandatu, od którego nie można uzyskać zwolnienia, a którego wymiar równy jest wymiarowi mandatu nakładanego w przypadku niedopełnienia obowiązku rejestracji pojazdu?

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/3

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Madrid (Hiszpania) w dniu 22 grudnia 2014 r. – Ana de Diego Porras/Ministerio de Defensa

(Sprawa C-596/14)

(2015/C 096/05)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia de Madrid, Sección 3 de lo Social

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca odwołanie: Ana de Diego Porras

Druga strona postępowania: Ministerio de Defensa

Pytania prejudycjalne

1)	Czy odszkodowanie z powodu rozwiązania umowy na czas określony należy rozumieć jako objęte warunkami zatrudnienia, których dotyczy postanowienie 4 ust. 1 Porozumienia ramowego zawartego pomiędzy UNICE, CEEP i ETUC (1)?

Jeżeli wspomniane odszkodowanie jest objęte warunkami zatrudnienia, czy pracownikowi, który zawarł umowę o pracę lub nawiązał stosunek pracy bezpośrednio między pracodawcą a pracownikiem, w przypadku gdy termin ustania umowy o pracę lub stosunku pracy jest określony przez obiektywne warunki, takie jak nadejście dokładnie określonej daty, wykonanie określonego zadania lub nastąpienie określonego wydarzenia, wypłacane jest po rozwiązaniu umowy takie samo odszkodowanie, do jakiego byłby uprawniony porównywalny pracownik zatrudniony na czas nieokreślony, w sytuacji gdy umowa zawarta z tym pracownikiem wygasa z przyczyn obiektywnych?

Jeżeli pracownik tymczasowy jest uprawniony do takiego samego odszkodowania, jak pracownik zatrudniony na czas nieokreślony w przypadku rozwiązania umowy z przyczyn obiektywnych, czy należy rozumieć, że art. 49 ust. 1 lit. c) statutu pracowników właściwie transponował dyrektywę Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącą Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), czy też przepis ten jest dyskryminujący i sprzeczny z tą dyrektywą, naruszając cel i skuteczność tej dyrektywy?

Jeżeli nie istnieją obiektywne powody, aby wyłączyć pracowników tymczasowych zatrudnionych w celu zastępstwa z uprawnienia do odszkodowania z powodu rozwiązania umowy na czas określony, czy jest dyskryminujące wprowadzone statutem pracowników rozróżnienie pomiędzy warunkami zatrudnienia tych pracowników nie tylko w porównaniu do warunków pracowników zatrudnionych na czas nieokreślony, lecz także do warunków innych pracowników tymczasowych?

(1) Dyrektywa Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotycząca Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz.U. L 175,s. 43).

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/4

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 21 października 2014 r. w sprawie T-453/11, Szajner/OHIM, wniesione w dniu 22 grudnia 2014 r. przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa C-598/14 P)

(2015/C 096/06)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Gilbert Szajner, Forge de Laguiole

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie zaskarżonego wyroku;

—	obciążenie strony skarżącej przed Sądem kosztami poniesionymi przez OHIM.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi dwa zarzuty na poparcie odwołania, a mianowicie naruszenie art. 65 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (1) oraz naruszenie art. 8 ust. 4 tego rozporządzenia w związku z art. L 711-4 francuskiego code de propriété intellectuelle (kodeksu własności intelektualnej).

Według wnoszącego odwołanie Sąd może stwierdzić nieważność decyzji lub zmienić decyzję wyłącznie, jeśli w chwili jej przyjęcia istniała jedna z podstaw do stwierdzenia jej nieważności lub do jej zmiany spośród wskazanych w art. 65 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009. Sąd naruszył art. 65 ust. 2 przywołanego rozporządzenia, jeśli chodzi o zakres dokonanej przezeń kontroli zgodności z prawem, która powinna być ograniczona do okoliczności prawnych (w tym do orzecznictwa istniejącego w dniu przyjęcia decyzji) oraz do okoliczności faktycznych przedstawionych Izbie Odwoławczej. Sąd nie wykazał, że Izba Odwoławcza popełniła błąd w dniu przyjęcia zaskarżonej decyzji. Sąd zastąpił ocenę dokonaną przez Izbę Odwoławczą swoją oceną, a także dokonał oceny wyroku francuskiego Cour de cassation (sądu kasacyjnego) z dnia 10 lipca 2012 r., w odniesieniu do której wspomniana Izba Odwoławcza nie mogła zająć stanowiska.

Ponadto Sąd przeinaczył wyrok francuskiego Cour de cassation z dnia 10 lipca 2012 r., stwierdzając, że jest on „pozbawiony dwuznaczności jeżeli chodzi o zakres ochrony przysługującej z tytułu firmy i podlega stosowaniu w sposób generalny” oraz nadając mu w kontekście art. L 711-4 francuskiego code de propriété intellectuelle zakres, którego w sposób oczywisty nie posiada on wobec innych dokumentów zawartych w aktach sprawy.

Wreszcie Sąd popełnił błąd, określając sektory działalności spółki Forge de Laguiole w świetle kryteriów właściwych prawu znaków towarowych. Sąd powinien był określić sektory działalności spółki Forge de Laguiole poprzez odniesienie się do przeznaczenia i używania towarów sprzedawanych przez tę spółkę, a nie wyłącznie w odniesieniu do kryterium charakteru towaru.

(1) Dz.U. L 78, s. 1.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/5

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court (Irlandia) w dniu 30 grudnia 2014 r. – James Elliott Construction Limited/Irish Asphalt Limited

(Sprawa C-613/14)

(2015/C 096/07)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Supreme Court, Irlandia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: James Elliott Construction Limited

Strona pozwana: Irish Asphalt Limited

Pytania prejudycjalne

Czy w sytuacji, gdy postanowienia umowy cywilnej zobowiązują stronę do dostarczenia wyrobu wyprodukowanego zgodnie z normą krajową, która została przyjęta poprzez wdrożenie normy europejskiej przyjętej na podstawie mandatu wydanego przez Komisję Europejską zgodnie z przepisami dyrektywy w sprawie wyrobów budowlanych (89/106/EWG) (1), wykładnia niniejszej normy stanowi zagadnienie, które może być przedmiotem wniosku o wydanie przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzeczenia w trybie prejudycjalnym na podstawie art. 267 TFUE?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1a): czy w przypadku normy europejskiej EN 13242:2002 udowodnienie zgodności z niniejszą normą lub jej naruszenia może nastąpić wyłącznie na podstawie badań przeprowadzonych zgodnie z (niewydanymi na podstawie mandatu) normami przyjętymi przez CEN (Le Comité Européen de Normalisation), do których odwołuje się norma europejska EN 13242:2002, gdy badania takie są przeprowadzane w czasie produkcji lub dostawy; czy też naruszenie wyżej wymienionej normy (oraz odpowiednio naruszenie umowy) może zostać udowodnione za pomocą badań przeprowadzonych później, jeśli na podstawie takich badań można wyprowadzić logiczny wniosek co do naruszenia tej normy?

Czy rozpoznając sprawę cywilną dotyczącą naruszenia umowy, której przedmiotem jest wyrób wyprodukowany zgodnie z normą europejską wydaną na podstawie mandatu udzielonego przez Komisję Europejską na podstawie dyrektywy w sprawie wyrobów budowlanych, sąd krajowy ma obowiązek powstrzymać się od stosowania przepisów prawa krajowego ustanawiających domniemanie jakości handlowej oraz przydatności do określonego celu lub jakości z uwagi na fakt, że przepisy ustawowe, lub ich stosowanie, tworzą normy albo wprowadzają techniczne specyfikacje lub wymagania, w których przypadku nie dokonano notyfikacji przewidzianej przepisami dyrektywy 98/34/WE (2) w sprawie norm technicznych?

Czy rozpoznając powództwo dotyczące naruszenia umowy cywilnej, które miało powstać wskutek naruszenia postanowienia dotyczącego jakości handlowej lub przydatności do użycia (wynikających z domniemań ustawowych, które kształtują treść umowy między stronami, jeśli strony domniemań tych nie zmodyfikowały lub wyłączyły) w odniesieniu do wyrobu wyprodukowanego zgodnie z normą europejską EN 13242:2002, sąd krajowy jest zobowiązany uznać, że wyrób posiada jakość handlową i nadaje się do swojego celu, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej na to pytanie: czy takie domniemanie może zostać obalone wyłącznie poprzez przeprowadzenie dowodu braku zgodności z normą europejską EN 13242:2002 za pomocą badań wykonanych zgodnie z wymaganiami dla badań i protokołów, do których odwołuje się norma europejska EN 13242:2002 wykonanych w czasie dostawy wyrobu?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytania 1a) i 3: czy w normie europejskiej EN 13242:2002, lub na jej mocy, został ustanowiony limit ogólnej zawartości siarki w kruszywach, przez co przestrzeganie tego limitu było wymagane m.in. po to, aby powstało domniemanie jakości handlowej lub przydatności do użytku?

5	W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na [pytania] 1a) i 3: czy udowodnienie, że wyrób opatrzony był oznakowaniem CE jest konieczne, aby powołać się na domniemanie wynikające z załącznika ZA do normy europejskiej EN 13242:2002 lub art. 4 dyrektywy w sprawie wyrobów budowlanych (89/106/EWG)?

(1) Dyrektywa Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (Dz.U. L 40, s. 12).

(2) Dyrektywa 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych (Dz.U. L 204, s. 37).

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofijski gradski syd (Bułgaria) w dniu 31 grudnia 2014 r. – postępowanie karne przeciwko Atanasowi Ognjanowowi

(Sprawa C-614/14)

(2015/C 096/08)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Sofijski gradski syd

Strony w postępowaniu głównym

Skazany: Atanas Ognjanow

Druga strona postępowania: Sofijska gradska prokuratura

Pytania prejudycjalne

Czy prawo Unii (art. 267 akapit drugi TFUE w związku z art. 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem, art. 47 i 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i w związku z innymi mającymi zastosowanie przepisami) zostanie naruszone, jeżeli sąd, który przedstawił wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, po otrzymaniu orzeczenia wydanego w trybie prejudycjalnym będzie nadal rozpoznawał sprawę – bez wyłączenia się przez sędziego ze sprawy – i wyda orzeczenie co do istoty; podstawę do tego wyłączenia sędziego stanowi wyrażenie przez sąd wstępnego stanowiska co do istoty sporu we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym (a mianowicie sąd przyjął, że miały miejsce określone okoliczności faktyczne oraz że w odniesieniu do tych okoliczności faktycznych stosuje się określoną normę prawną)[?]

Pytanie przedstawia się z założeniem, że przy ustalaniu okoliczności faktycznych oraz prawa właściwego – w celu przedstawienia wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym – zachowano wszystkie prawne wymogi proceduralne odnoszące się do ochrony prawa stron do wskazywania dowodów oraz ich prawa do występowania przed sądem.

Jeżeli na pytanie pierwsze zostanie udzielona odpowiedź, że dalsze rozpoznawanie sprawy jest zgodne z prawem, czy prawo Unii zostanie naruszone w wypadku, gdy:

sąd w swoim końcowym orzeczeniu odtworzy bez zmiany wszystko to, co ustalił we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, odmawiając przeprowadzania nowych dowodów i wysłuchania stron w odniesieniu do tych ustaleń faktycznych i prawnych; sąd faktycznie przeprowadza nowe dowody i wysłuchuje strony wyłącznie w odniesieniu do tych kwestii, których nie przyjęto za ustalone we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym;

sąd nadal przeprowadza nowe dowody i wysłuchuje strony w odniesieniu do wszystkich istotnych kwestii – w tym w odniesieniu do kwestii, co do których wyraził już swoje stanowisko we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym – odtwarzając w końcowym orzeczeniu swoje ostatnie stanowisko, oparte na wszystkich przeprowadzonych dowodach i na rozpatrzeniu wszystkich argumentów stron, a mianowicie zarówno na dowodach przeprowadzonych oraz na argumentach przedstawionych przed złożeniem wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, jak i na dowodach przeprowadzonych oraz na argumentach przedstawionych po wydaniu orzeczenia w trybie prejudycjalnym[?]

Jeżeli na pytanie pierwsze zostanie udzielona odpowiedź, że dalsze rozpoznawanie sprawy jest zgodne z prawem Unii, to czy wybór sądu, by zaprzestać dalszego rozpoznawania sprawy i wyłączyć się z niej – ponieważ dalsze rozpoznawanie sprawy będzie niezgodne z prawem krajowym, które zapewnia wyższy stopień ochrony interesów stron i wymiaru sprawiedliwości – będzie zgodny z prawem Unii[?] A mianowicie wyłączenie sędziego jest uwarunkowane tym, że:

A)	we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym sąd, przed wydaniem końcowego orzeczenia, wyraził wstępne stanowisko w sprawie, co wprawdzie jest dopuszczalne zgodnie z prawem Unii, jednak jest zabronione zgodnie z prawem krajowym;

sąd sformułuje swoje końcowe stanowisko w dwóch aktach prawnych, a nie w jednym akcie prawnym (jeżeli zostanie przyjęte, że wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym nie stanowi wstępnego stanowiska, lecz stanowi końcowe stanowisko), co wprawdzie jest dopuszczalne zgodnie z prawem Unii, jednak jest zabronione zgodnie z prawem krajowym.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/7

Skarga wniesiona w dniu 14 stycznia 2015 r. – Parlament Europejski/Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-14/15)

(2015/C 096/09)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: F. Drexler, A. Caiola, M. Pencheva, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2014/731/UE z dnia 9 października 2014 r. w sprawie uruchomienia na Malcie zautomatyzowanej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów (1), decyzji Rady 2014/743/UE z dnia 21 października 2014 r. w sprawie uruchomienia na Cyprze zautomatyzowanej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów (2) oraz decyzji Rady 2014/744/UE z dnia 21 października 2014 r. w sprawie uruchomienia w Estonii zautomatyzowanej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów (3);

—	obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi o stwierdzenie nieważności Parlament podnosi dwa zarzuty dotyczące naruszenia traktatów oraz naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.

Po pierwsze Parlament podnosi, że Rada zastosowała niewłaściwą podstawę prawną dla przyjęcia zaskarżonych decyzji.

Po drugie zarzuca on Radzie zastosowanie niewłaściwej z prawnego punktu widzenia procedury decyzyjnej.

(1) Dz.U. L 302, s; 56.

(2) Dz.U. 308, s. 100.

(3) Dz.U. 308, s. 102.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Contencioso-Administrativo de Madrid (Hiszpania) w dniu 19 stycznia 2015 r. – María Elena Pérez López/Servicio Madrileño de Salud (Comunidad de Madrid)

(Sprawa C-16/15)

(2015/C 096/10)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado Contencioso-Administrativo de Madrid.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: María Elena Pérez López.

Strona pozwana: Servicio Madrileño de Salud (Comunidad de Madrid).

Pytania prejudycjalne

Czy sprzeczny jest z porozumieniem ramowym w sprawie pracy na czas określony, zawartym przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), zawartym w załączniku do dyrektywy Rady 99/70 WE (1) z dnia 28 czerwca 1999 r., a przez to nie ma zastosowania, art. 9 ust. 3 Ley 55/2003, de 16 de diciembre, del Estatuto Marco del Personal Estatutario de los Servicios de Salud (ustawy 55/2003 z dnia 16 grudnia statut ramowy pracowników statutowych służby zdrowia, ponieważ sprzyja on nadużyciom wynikającym z wykorzystywania kolejnych powołań do zadań doraźnych w zakresie, w jakim:

—	Nie ustanawia on maksymalnego czasu trwania kolejnych powołań do zadań doraźnych, ani maksymalnej liczby ich odnowień.

—	Pozostawia uznaniu organu administracji decyzję o utworzeniu stanowisk strukturalnych, jeżeli dojdzie do więcej niż dwóch powołań w celu świadczenia tej samej pracy w łącznym okresie 12 lub więcej miesięcy w ciągu dwóch lat.

—	Pozwala na dokonanie powołań do zdań doraźnych bez wymagania zawarcia w tym powołaniach prawidłowej obiektywnej przyczyny o charakterze tymczasowym, koniunkturalnym lub wyjątkowym, która by je uzasadniała.

Czy sprzeczny jest z porozumieniem ramowym w sprawie pracy na czas określony, zawartym przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), zawartym w załączniku do dyrektywy Rady 99/70 WE z dnia 28 czerwca 1999 r., a przez to nie ma zastosowania, art. 11 ust. 7 Orden de la Consejería de Economía y Hacienda de la Comunidad de Madrid de 28 de enero de 2013 (zarządzenia regionalnej rady ds. gospodarczych i skarbowych Wspólnoty Madryt z dnia 28 stycznia 2013 r.), który stanowi, że „po upływie okresu powołania w każdym przypadku następuje odwołanie i wypłata należności przysługujących za okres świadczenia pracy również w przypadkach, w których nastąpi kolejne powołanie na rzecz tego samego uprawnionego”, niezależnie od tego, czy ustała konkretna obiektywna przyczyna, która uzasadniała powołanie, o czym mowa w klauzuli 3 ust. 1 porozumienia ramowego?

Czy zgodna z celem zamierzonym przez porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony, zawarte przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), zawarte w załączniku do dyrektywy Rady 99/70 WE z dnia 28 czerwca 1999 r., jest wykładnia akapitu trzeciego art. 9 ust. 3 Ley 55/2003, de 16 de diciembre, del Estatuto Marco del Personal Estatutario de los Servicios de Salud, w tym znaczeniu, że uznaje się, iż w sytuacji, w której dochodzi do ponad dwóch powołań w celu świadczenia tych samych usług w łącznym okresie ponad 12 miesięcy lub dłuższym przez dwa lata, należy utworzyć stanowisko strukturalne w strukturze pracowników ośrodka tak, że pracownik zatrudniony na podstawie powołania do zadań doraźnych stałby się pracownikiem powołanym na czas tymczasowy?

Czy zgodne z zasadą niedyskryminacji ujętą w porozumieniu ramowym w sprawie pracy na czas określony, zawartym przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) zawartym w załączniku do dyrektywy Rady 99/70 WE z dnia 28 czerwca 1999 r. jest zastosowanie do statutowych pracowników tymczasowych do prac doraźnych tego samego odszkodowania, co przewidziane dla pracowników z umową o pracę do zadań doraźnych, z uwagi na identyczność istoty dwóch sytuacji, ponieważ pozbawiona sensu byłaby sytuacja, w której pracownicy o identycznych kwalifikacjach dla świadczenia pracy na rzecz tego samego pracodawcy (Servicio Madrileño de Salud), wykonując te same zadania w celu odpowiedzi na identyczne potrzeby koniunkturalne, byli traktowani w odmienny sposób w chwili rozwiązania ich stosunku w braku istnienia oczywistego powodu, który zakazywałby porównania umów na czas określony w celu uniknięcia sytuacji stanowiących dyskryminację?

(1) Dz.U.L 175,s. 43.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/10

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Environmental Manufacturing/OHIM – Wolf (Przedstawienie głowy wilka)

(Sprawa T-570/10 RENV) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego głowę wilka - Wcześniejsze graficzne międzynarodowe i krajowe znaki towarowe WOLF Jardin i Outils WOLF - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 096/11)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Environmental Manufacturing LLP (Stowmarket, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: S. Malynicz, barrister, i M. Atkins, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Société Elmar Wolf (Wissembourg, Francja) (przedstawiciel: adwokat N. Boespflug)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 października 2010 r. (sprawa R 425/2010-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Société Elmar Wolf a Environmental Manufacturing LLP.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 6 października 2010 r. (sprawa R 425/2010-2).

2)	OHIM pokrywa własne koszty w postępowaniu przed Sądem i przed Trybunałem oraz połowę kosztów poniesionych przed Sądem i przed Trybunałem przez Environmental Manufacturing LLP.

3)	Société Elmar Wolf pokrywa własne koszty w postępowaniu przed Sądem i przed Trybunałem oraz połowę kosztów poniesionych przed Sądem i przed Trybunałem przez Environmental Manufacturing LLP.

(1) Dz.U. C 63 z 26.2.2011.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/11

Wyrok Sądu z dnia 11 lutego 2015 r. – Hiszpania/Komisja

(Sprawa T-204/11) (1)

([Ochrona konsumentów - Rozporządzenie (UE) nr 15/2011 - Metody wykrywania toksyn lipofilowych u małży - Zastąpienie metody prób biologicznych na myszach metodą chromatografii cieczowej sprzężonej z tandemową spektrometrią mas (LC-MS/MS) - Artykuł 168 TFUE - Proporcjonalność - Uzasadnione oczekiwania])

(2015/C 096/12)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciele: początkowo M. Muñoz Pérez, następnie S. Martínez-Lage Sobredo i wreszcie A. Rubio González, abogados del Estado)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Jimeno Fernández i A. Marcoulli, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (UE) nr 15/2011 z dnia 10 stycznia 2011 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2074/2005 w odniesieniu do uznanych metod badania na obecność morskich biotoksyn w żywych małżach (Dz.U. L 6, s. 3).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Królestwo Hiszpanii pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1) Dz.U. C 160 z 28.5.2011.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/11

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Włochy/Komisja

(Sprawa T-387/12) (1)

([EFOGR - Sekcja Gwarancji - EFRG i EFFROW - Wydatki wyłączone z finansowania - Owoce i warzywa - Sektor przetwórstwa pomidorów - Pomoc dla organizacji producentów - Wydatki poniesione przez Włochy - Artykuł 7 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 - Artykuł 31 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 - Korekta ryczałtowa])

(2015/C 096/13)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, wspierana przez S. Fiorentina, avvocato dello Stato)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Rossi i D. Bianchi, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia częściowej nieważności decyzji wykonawczej Komisji 2012/336/UE z dnia 22 czerwca 2012 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. L 165, s. 83).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 319 z 20.10.2012.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/12

Wyrok Sądu z dnia 11 lutego 2015 r. – Fetim/OHIM – Solid Floor (Solidfloor The professional's choice)

(Sprawa T-395/12) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego Solidfloor The professional’s choice - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy SOLID floor, wcześniejsze firma i nazwa domeny Solid Floor Ltd - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Podobieństwo towarów i usług - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 096/14)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Fetim BV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat L. Bakers)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: O. Mondéjar Ortuño, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Solid Floor Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: adwokat S. Malynicz)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 15 listopada 2012 r. (sprawa R 884/2011-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Solid Floor Ltd a Fetim BV.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Fetim BV zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 355 z 17.11.2012.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/12

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Aer Lingus/Komisja

(Sprawa T-473/12) (1)

([Pomoc państwa - Irlandzki podatek od pasażerskiego transportu lotniczego - Obniżona stawka mająca zastosowanie w przypadku celów podróży znajdujących się maksymalnie 300 km od portu lotniczego w Dublinie - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie - Korzyść - Selektywny charakter - Ustalenie beneficjentów pomocy - Artykuł 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 - Obowiązek uzasadnienia])

(2015/C 096/15)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Aer Lingus Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: K. Bacon, D. Scannell, D. Bailey, barristers, i A. Burnside, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn, D. Grespan i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Interwenient popierający żądania strony pozwanej: Irlandia (przedstawiciele: E. Creedon, A. Joyce i J. Quaney, pełnomocnicy, wspierani przez E. Regana, SC, i B. Doherty’ego, barrister)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2013/199/UE z dnia 25 lipca 2012 r. w sprawie pomocy państwa SA.29064 (11/C, ex 11/NN) – Zróżnicowane stawki podatku od transportu lotniczego wprowadzone przez Irlandię (Dz.U. 2013, L 119, s. 30).

Sentencja

Stwierdza się nieważność art. 4 decyzji Komisji 2013/199/UE z dnia 25 lipca 2012 r. w sprawie pomocy państwa SA.29064 (11/C, ex 11/NN) – Zróżnicowane stawki podatku od transportu lotniczego wprowadzone przez Irlandię w zakresie, w jakim Komisja nakazuje w nim odzyskanie od beneficjentów pomocy w kwocie określonej w motywie 70 tej decyzji na 8 EUR za pasażera.

2)	W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, również połowę kosztów poniesionych przez Aer Lingus Ltd.

4)	Aer Lingus ponosi połowę własnych kosztów.

5)	Irlandia ponosi własne koszty.

(1) Dz.U. C 26 z 26.1.2013.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/13

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Ryanair/Komisja

(Sprawa T-500/12) (1)

(2015/C 096/16)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ryanair Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: B. Kennelly, barrister, E. Vahida i I.-G. Metaxas-Maragkidis, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn, D. Grespan i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Interwenient popierający żądania strony skarżącej: Aer Lingus Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: K. Bacon, D. Scannell, D. Bailey, barristers, i A. Burnside, solicitor)

Interwenient popierający żądania strony pozwanej: Irlandia (przedstawiciele: E. Creedon, A. Joyce i J. Quaney, pełnomocnicy, wspierani przez E. Regana, SC, i B. Doherty’ego, barrister)

Przedmiot

Sentencja

2)	W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, również połowę kosztów poniesionych przez Ryanair Ltd.

4)	Ryanair ponosi połowę własnych kosztów.

5)	Aer Lingus i Irlandia ponoszą własne koszty.

(1) Dz.U. C 26 z 26.1.2013.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/14

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Türkiye Garanti Bankasi/OHIM – Card & Finance Consulting (bonus & more)

(Sprawa T-33/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego bonus & more - Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy bonus net - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 096/17)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Türkiye Garanti Bankasi AS (Istambuł, Turcja) (przedstawiciel: adwokat J. Güell Serra)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (przedstawiciele: początkowo. A. Pohlmann, następnie A. Schifko, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Card & Finance Consulting GmbH (Norymberga, Niemcy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 12 listopada 2012 r. (sprawa R 1890/2011-4) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu między Türkiye Garanti Bankasi AS a Card & Finance Consulting GmbH.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (OHIM) z dnia 12 listopada 2012 r. (sprawa R 1890/2011-4).

2)	OHIM pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Türkiye Garanti Bankasi AS.

(1) Dz.U. C 86 z 23.3.2013.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/15

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Red Bull/OHIM – Sun Mark (BULLDOG)

(Sprawa T-78/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego BULLDOG - Wcześniejsze słowne krajowe i międzynarodowe znaki towarowe BULL i RED BULL - Względne podstawy odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Identyczność towarów - Podobieństwo oznaczeń - Pojęcie podobieństwa konceptualnego - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009])

(2015/C 096/18)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Red Bull GmbH (Fuschl am See, Austria) (przedstawiciele: początkowo A. Renck, T. Heitmann, adwokaci i I. Fowler, solicitor, następnie A. Renck i I. Fowler)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo F. Mattina, następnie P. Bullock, A. Schifko, pełnomocnicy, następnie D. Walicka i na koniec M. Schifko)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Sun Mark Ltd (Middlesex, Zjednoczone Królestwo)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 16 listopada 2012 r. (sprawa R 107/2012-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Red Bull GmbH a Sun Mark Ltd.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (OHIM) z dnia 16 listopada 2012 r. (sprawa R 107/2012-2) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu między Red Bull GmbH a Sun Mark Ltd.

2)	Żądania Red Bull obciążenia Sun Mark kosztami postępowania zostają odrzucone jako niedopuszczalne

3)	OHIM zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 108 z 13.4.2013.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/16

Wyrok Sądu z dnia 10 lutego 2015. –.Boehringer Ingelheim International/OHIM– Lehning entreprise (ANGIPAX)

(Sprawa T-368/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego ANGIPAX - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy ANTISTAX - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 096/19)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Boehringer Ingelheim International GmbH (Ingelheim am Rhein, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci, początkowo V. von Bomhard i D. Slopek, następnie V. von Bomhard)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: S. Pétrequin i J. Crespo Carrillo, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Lehning entreprise SARL (Sainte-Barbe, Francja) (przedstawiciel: adwokat P. Demoly)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 29 kwietnia 2013 r. (sprawa R 571/2012-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Boehringer Ingelheim International GmbH a Lehning entreprise SARL.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Boehringer Ingelheim International GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania, w tym niezbędnymi wydatkami poczynionymi przez Lehning entreprise SARL w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)(OHIM).

(1) Dz.U. C 260 z 7.9.2013.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/16

Wyrok Sądu z dnia z dnia 10 lutego 2015. – Innovation First/OHIM (NANO)

(Sprawa T-379/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego NANO - Prawo do bycia wysłuchanym - Obowiązek uzasadnienia - Badanie stanu faktycznego z urzędu - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 096/20)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Innovation First, Inc. (Greenville, Karolina Południowa, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat J. Zecher)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (przedstawiciel: A.Poch, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 19 kwietnia 2013 r. (sprawa R 1271/2012-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego NANO jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Innovation First, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 260 z 7.9.2013.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/17

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – nMetric/OHIM (SMARTER SCHEDULING)

(Sprawa T-499/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Wspólnotę - Słowny znak towarowy SMARTER SCHEDULING - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 096/21)

Język postępowania: angielski.

Strony

Strona skarżąca: nMetric LLC (Costa Mesa, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci T. Fuchs i A. Münch)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel P. Geroulakos, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 czerwca 2013 r. (sprawa R 887/2012-2) dotyczącą rejestracji międzynarodowej wskazującej Wspólnotę Europejską słownego znaku towarowego SMARTER SCHEDULING.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	nMetric LLC zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 344 z 5.2.13.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/18

Wyrok Sądu z dnia 10 lutego 2015 r.– IOIP Holdings/OHIM (GLISTEN)

(Sprawa T-648/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego GLISTEN - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 096/22)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: IOIP Holdings LLC (Fort Wayne, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci H. Dhondt i S. Kinart)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (przedstawiciel: D.Walicka, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11września 2013 r. (sprawa R 1028/2013-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego GLISTEN jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	IOIP Holdings LLC zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 61 z 1.3.2014.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/18

Wyrok Sądu z dnia 6 lutego 2015 r. – BQ/Trybunał Obrachunkowy

(Sprawa T-7/14 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Sprawozdanie z oceny - Mobbing - Oddalenie w części skargi o odszkodowanie w pierwszej instancji - Przeinaczenie okoliczności faktycznych - Obowiązek uzasadnienia przez Sąd do spraw Służby Publicznej - Proporcjonalność - Podział kosztów))

(2015/C 096/23)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: BQ (Bereldange, Luksemburg) (przedstawiciele: adwokaci D. de Abreu Caldas, J.N. Louis i M. de Abreu Caldas)

Druga strona postępowania: Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo T. Kennedy, B. Schäfer i I. Ni Riagáin Düro, następnie B. Schäfer i I. Ni Riagáin Düro, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sadu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 23 października 2013 r. BQ/Trybunał Obrachunkowy, F-39/12, RecFP, EU:F:2013:158.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	BQ pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Trybunał Obrachunkowy.

(1) Dz.U. C 112 z 14.4.2014.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/19

Wyrok Sądu z dnia z dnia 10 lutego 2015 r. –. Infocit/OHIM – DIN (DINKOOL)

(Sprawa T-85/14) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego DINKOOL - Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy DIN - Wcześniejszy krajowy identyfikator firmy DIN - Względne podstawy odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 096/24)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Infocit – Prestação de Serviços, Comércio e Indústria, Lda (Luanda, Angola) (przedstawiciel: adwokat A. Oliveira)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: M. Fischer, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM był również, interwenient przed Sądem: DIN – Deutsches Institut für Normung eV (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Bagh)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 12 listopada 2013 r. (sprawa R 1106/2012-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między DIN – Deutsches Institut für Normung eV a Infocit – Prestação de Serviços, Comércio Geral e Indústria, Lda.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Infocit – Prestação de Serviços, Comércio Geral e Indústria, Lda pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)(OHIM).

3)	DIN – Deutsches Institut für Normung eV pokrywa własne koszty

(1) Dz.U. C 135 z 5.5.2014.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/20

Postanowienie Sądu z dnia 26 stycznia 2015 r. – Dosen/OHIM – Gramm (Nano-Pad)

(Sprawa T-396/13) (1)

((Wspólnotowy znak towarowy - Wniosek o unieważnienie prawa do znaku - Wycofanie wniosku o unieważnienie prawa do znaku - Umorzenie postępowania))

(2015/C 096/25)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Franko Dosen (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat H. Losert)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo A. Pohlmann, następnie M. Fischer, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM był również: Thomas Gramm (Wesel, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 13 maja 2013 r. (sprawa R 1981/2011-4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Thomasem Grammem a Frankiem Dosenem.

Sentencja

1)	Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)	Strona skarżąca pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez stronę pozwaną.

(1) Dz.U. C 274 z 21.9.2013.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/20

Postanowienie Sądu z dnia 27 stycznia 2015 r. – UNIC/Komisja

(Sprawa T-338/14) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Wspólne działania na rzecz wspomagania trwałego rozwoju na płaszczyźnie gospodarczej, społecznej i środowiska w państwach rozwijających się - Ogólne preferencje taryfowe przyznane na rzecz skóry przetworzonej i częściowo przetworzonej pochodzącej z Indii, Pakistanu i Etiopii - Oddalenie wniosku o tymczasowe wstrzymanie przyznawania ogólnych preferencji - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność))

(2015/C 096/26)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Unione nazionale industria conciaria (UNIC) (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Fratini i M. Bottino)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. De Meester i D. Recchia, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności pisma Komisji z dnia 19 marca 2014 r., skierowanego do skarżącej i oddalającego jej wniosek o wszczęcie postępowania w przedmiocie tymczasowego wstrzymania ogólnych preferencyjnych systemów taryfowych przyznanych na rzecz Republiki Indii, Islamskiej Republiki Pakistanu i Federalnej Demokratycznej Republiki Etiopii w odniesieniu do nieprzetworzonych i częściowo przetworzonych wyrobów skórzanych.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Postępowanie w przedmiocie złożonego przez Republikę Włoską wniosku o dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze interwenienta zostaje umorzone.

3)	Unione nazionale industria conciaria (UNIC) pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję.

(1) Dz.U. C 212 z 7.7.2014.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/21

Skarga wniesiona w dniu 24 grudnia 2014 r. – Deutsche Telekom/Komisja

(Sprawa T-827/14)

(2015/C 096/27)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Telekom AG (Bonn, Niemcy) (przedstawiciele: K. Apel i D. Schroeder, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2014) 7465 final z dnia 15 października 2014 r. w sprawie AT.39523 – Slovak Telekom, sprostowanej decyzją Komisji C(2014) 10119 final z dnia 16 grudnia 2014r., w całości lub w części dotyczącej skarżącej;

—	posiłkowo – uchylenie lub obniżenie grzywien nałożonych na skarżącą;

—	obciążenie Komisji kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi 5 zarzutów.

Zarzut pierwszy: oczywisty błąd w ocenie stanu faktycznego oraz błędy prawne i naruszenie prawa skarżącej do wysłuchania przy ustalaniu zachowania stanowiącego naruszenie.

—	Skarżąca podnosi, że Komisja nie ustaliła prawidłowo jednej odmowy dostawy, gdyż nie zbadała niezbędności rozpatrywanych usług na rynku hurtowym.

—	Skarżąca podnosi ponadto, że Komisja naruszyła jej prawo do wysłuchania w odniesieniu do stanu faktycznego i metod, za pomocą których ustaliła nożyce cenowe dla zainteresowanego przedsiębiorstwa.

—	Poza tym Komisja zastosowała błędną metodę przy ustalaniu nożyc cenowych oraz błędnie obliczyła długotrwałe średnie koszty krańcowe.

Zarzut drugi: oczywiste błędy w ocenie stanu faktycznego oraz naruszenie prawa przy ustalaniu czasu trwania naruszenia.

—	Skarżąca podnosi w tym miejscu, że Komisja nie powinna była przyjmować za początek naruszenia opublikowania oferty standardowej, a w każdym razie nie powinna była uwzględniać roku 2005 w okresie naruszenia.

Zarzut trzeci: oczywiste błędy w ocenie stanu faktycznego oraz naruszenie prawa przy przypisaniu naruszenia skarżącej, gdyż Komisja nie wykazała faktycznego wywierania wpływu przez skarżącą na zainteresowane przedsiębiorstwo

—	Skarżąca twierdzi, że Komisja nie mogła jej przypisać stanowiącego naruszenie konkurencji zachowania zainteresowanego przedsiębiorstwa, gdyż skarżąca i to przedsiębiorstwo nie tworzyły razem jednostki gospodarczej.

—	W szczególności Komisja nie wykazała, że skarżąca faktycznie wywierała decydujący wpływ na zainteresowane przedsiębiorstwo. Do tego skarżąca nie miała wiedzy o rzekomo stanowiącym naruszenie zachowaniu zainteresowanego przedsiębiorstwa.

—	Ponadto skarżąca utrzymuje, że usiłując wykazać faktyczne wywieranie decydującego wpływu, Komisja naruszyła przy interpretacji okoliczności faktycznych w szczególności zasadę domniemania niewinności.

—	W końcu Komisja nie wykazała, że rzekome wywieranie decydującego wpływu było istotne.

Zarzut czwarty: naruszenie prawa poprzez nałożenie odrębnej grzywny na skarżącą.

—

Zdaniem Komisji zainteresowane przedsiębiorstwo i skarżąca byli częścią jednego i tego samego przedsiębiorstwa i to przez cały okres naruszenia, jak też w chwili ustalenia wysokości grzywny, ale również już w chwili popełnienia przez skarżącą naruszenia, które zostało przyjęte za podstawę powrotu do naruszenia i ukarane przez Komisję w roku 2003. Komisja nie mogła zatem nakładać na skarżącą własnej, odrębnej grzywny, gdyż zasada indywidualizacji kar i sankcji dotyczy tylko przedsiębiorstwa jako takiego a nie należących do niego osób prawnych.

Zarzut piąty: oczywiste błędy w ocenie stanu faktycznego oraz naruszenie prawa przy ustalaniu wysokości grzywny.

—	W tym miejscu skarżąca podnosi, że Komisja nie mogła posługiwać się przy obliczaniu kwoty podstawowej obrotu danymi produktami odnotowanego przez zainteresowane przedsiębiorstwo w roku 2010, lecz powinna była uwzględnić średni obrót roczny w latach 2005–2010.

—	Poza tym Komisja nie powinna była w żadnym razie włączać roku 2005 przy uwzględnianiu czasu trwania naruszenia.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/22

Skarga wniesiona w dniu 29 grudnia 2014 r. – Farahat/Rada

(Sprawa T-830/14)

(2015/C 096/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Mohamed Farahat (Kair, Egipt) (przedstawiciele: P. Saini, QC, B. Kennelly, barrister, i N. Sheikh, solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady 2014/730/WPZiB z dnia 20 października 2014 r. (1). w sprawie wykonania decyzji 2013/255/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1105/2014 z dnia 20 października 2014 r. (2) dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii w zakresie, w jakim stosują się one do strony skarżącej; oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że warunki umieszczenia w załączniku do decyzji i rozporządzenia nie zostały spełnione. Skarżący podnosi, iż:

—	Rada twierdzi, że skarżący jest zastępcą szefa działu finansowego i administracyjnego w przedsiębiorstwie Tri-Ocean Energy i że w związku z jego stanowiskiem jest on odpowiedzialny za działalność podmiotu w zakresie dostarczania ropy reżimowi;

—	brak jest dowodów na poparcie tego twierdzenia i żaden taki dowód nie został przedstawiony przez Radę.

Zarzut drugi dotyczący tego, że Rada naruszyła przysługujące skarżącemu prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, jako że zaskarżone środki zostały przyjęte bez zastosowania gwarancji proceduralnych w celu zapewnienia, by skarżącemu przedstawiono pełne uzasadnienie i gwarancję, iż zostanie właściwie wysłuchany.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że Rada nie przedstawiła skarżącemu wystarczających powodów umieszczenia go w wykazach. Skarżący twierdzi, że podany powód jest niewystarczający do tego, by umożliwić mu skuteczne podważenie wysuwanych przeciwko niemu oskarżeń lub by umożliwić sądowi skontrolowanie zgodności z prawem zaskarżonej decyzji.

4.	Zarzut czwarty dotyczący tego, że Rada naruszyła przysługujące skarżącemu prawa podstawowe do własności i dobrego imienia. Skarżący uważa, że Rada nie wykazała, iż bardzo znacząca ingerencja w prawo własności skarżącego jest uzasadniona i proporcjonalna.

Zarzut piąty dotyczący tego, że Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie, umieszczając skarżącego w wykazach. Skarżący twierdzi, iż:

—	brak jest dostępnych informacji lub dowodów, że Tri Ocean Energy faktyczne wspierała reżim syryjski;

—	brak jest informacji lub dowodów sugerujących, że ze względu na samą rolę skarżącego był on odpowiedzialny za rzekome działania Tri Ocean Energy.

(1) Decyzja wykonawcza Rady 2014/730/WPZiB z dnia 20 października 2014 r. w sprawie wykonania decyzji 2013/255/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (Dz.U. L 301, s. 36).

(2) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 1105/2014 z dnia 20 października 2014 r. dotyczące wykonania rozporządzenia (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (Dz.U. L 301, s. 7).

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/23

Skarga wniesiona w dniu 2 lutego 2015 r. – Hydrex/Komisja

(Sprawa T-45/15)

(2015/C 096/29)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Hydrex NV (Antwerpia, Belgia) (przedstawiciel: adwokat P. Van Eysendeyk)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie niezgodności z prawem i, z tego powodu, stwierdzenie nieważności, decyzji Komisji Europejskiej C(2015) 103 wersja ostateczna z dnia 12 stycznia 2015 r., podanej do wiadomości strony skarżącej zgodnie z art. 297 TFUE pismem z dnia 13 stycznia 2015 r., dotyczącej wezwania do zapłaty nr 3241405101 w przedmiocie kwoty 5 40 721,10 EUR, z powodu oczywiście niedostatecznego uzasadnienia i, wynikającej z tego, absolutnie błędnej oceny;

—	zasądzenie od Komisji Europejskiej zwrotu wszystkich bezpodstawnie żądanych, względnie otrzymanych kwot;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Umowa o udzielenie dotacji LIFE06 ENV/B/000362, zatytułowana „Demonstration of a 100 % non-toxic durable hull protection and anti-fouling system contributing to zero emission to the aquatic environment and saving 3-8 % heavy fuels”, została zawarta w 2006 r. pomiędzy Komisją Europejską a strona skarżącą. Sporne wezwanie do zapłaty przez Komisję znajduje oparcie w audycie ex-post, który w przekonaniu Komisji wykazał, że brane pod uwagę koszty projektu muszą zostać obniżone.

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi naruszenie obowiązku uzasadnienia. Twierdzi ona, że Komisja nie uwzględniła audytu, który został jakoby przeprowadzony, gdy dostępne były jeszcze wszystkie dokumenty. Subsydiarnie strona skarżąca podnosi, że Komisja nie uwzględniła nawiązującej do audytu ex-post uwagi skarżącej dotyczącej uzasadnienia dodatkowej kwoty.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/25

Skarga wniesiona w dniu 8 stycznia 2015 r. – ZZ/Komisja

(Sprawa F-2/15)

(2015/C 096/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat A. Véghely)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji odmawiającej skarżącemu dodatku na zagospodarowanie oraz diety dziennej, a także wniosek o nakazanie Komisji zapłaty tych świadczeń wraz z odsetkami.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 4 marca 2014 r. w zakresie, w jakim odmówiono w niej przyznania skarżącemu dodatku na zagospodarowanie oraz diety dziennej określonych w art. 5 ust. 1 i art. 10 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego;

—	nakazanie Komisji zapłaty na jego rzecz dodatku na zagospodarowanie oraz diety dziennej wynikających z rozpoczęcia przez niego służby wraz z odsetkami liczonymi począwszy od dnia, w którym te kwoty stały się należne zgodnie z załącznikiem VII do regulaminu pracowniczego; oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/25

Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2015 r. – ZZ i ZZ/Komisja

(Sprawa F-3/15)

(2015/C 096/32)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ i ZZ (przedstawiciele: adwokaci J.N. Louis i N. de Montigny)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji oddalających wnioski skarżących mające na celu uzyskanie zwrotu części składek na system emerytalny Unii Europejskiej, które zostały pobrane od ich wynagrodzenia, a także wniosku o dokonanie ponownej oceny dodatkowych lat służby związanych z przeniesieniem uprawnień emerytalnych nabytych przed rozpoczęciem przez nich służby do systemu Unii Europejskiej.

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie braku obowiązywania art. 22 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 listopada 2014 r.;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/26

Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2015 r. – ZZ i in./Komisja

(Sprawa F-4/15)

(2015/C 096/33)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ i in. (przedstawiciele: adwokaci C. Bernard-Glanz, N. Flandin i S. Rodrigues)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie zastosowania do wynagrodzeń oraz emerytur skarżących wskaźników przewidzianych w rozporządzeniach nr 422/2014 i 423/2014, odpowiednio, w 2011 r. i w 2012 r. oraz żądanie odszkodowania.

Żądania skarżących

—	Stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji oraz, jeśli zaistnieje taka potrzeba, decyzji oddalających zażalenia;

—

zasądzenie od strony pozwanej na ich rzecz zaległego wynagrodzenia odpowiadającego waloryzacji ich wynagrodzeń i emerytur w wysokości 1,7 % w 2011 r. i w 2012 r. tytułem naprawienia poniesionej przez nich szkody majątkowej wraz z odsetkami za zwłokę w stopie stosowanej przez Europejski Bank Centralny, powiększonej o 2 punkty, od dnia ogłoszenia wyroku w sprawie;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/26

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2015 r. – ZZ/Komisja

(Sprawa F-5/15)

(2015/C 096/34)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie niezgodności z prawem art. 9 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego oraz stwierdzenie nieważności decyzji dotyczącej przeniesienia uprawnień emerytalnych skarżącego do systemu emerytalnego Unii, w której to zastosowano nowe ogólne przepisy wykonawcze dotyczące art. 11 i 12 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego.

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie, że art. 9 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego jest niezgodny z prawem;

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie przyznania dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury przysługujących w odniesieniu do uprawnień emerytalnych nabytych przez skarżącego przed rozpoczęciem przez niego służby w ramach ich przeniesienia do systemu emerytalnego instytucji Unii Europejskiej zgodnie z ogólnymi przepisami wykonawczymi do art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego z dnia 3 marca 2011 r.;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/27

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2015 r. – ZZ i in./Komisja

(Sprawa F-16/15)

(2015/C 096/35)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ i in. (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck i A. Guillerme)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji modyfikującej stypizowany opis stanowiska skarżących w ramach aplikacji Sysper 2 oraz decyzji o niewpisaniu ich na listę urzędników zgłoszonych do awansu do kategorii zaszeregowania AST10 w ramach postępowania w sprawie awansu za rok 2014.

Żądania strony skarżącej

Tytułem żądania głównego:

—	stwierdzenie niegodności z prawem art. 45 regulaminu pracowniczego i załącznika I oraz dotyczących ich przepisów przejściowych;

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 14 kwietnia 2014 r. o zmodyfikowaniu zawartych w systemie Sysper 2 istotnych z punktu widzenia awansu akt osobowych urzędników w celu całkowitego zablokowania możliwości ich awansu;

—

stwierdzenie nieważności kolejnej decyzji organu powołującego, podanej do wiadomości w dniu 24 czerwca 2014 r., o niewpisaniu skarżących na listę urzędników zgłoszonych do awansu do kategorii zaszeregowania AST10 w ramach przewidzianego w art. 45 regulaminu pracowniczego postępowania w sprawie awansu za rok 2014;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Tytułem żądania ewentualnego:

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 14 kwietnia 2014 r. o zmodyfikowaniu zawartych w systemie Sysper 2 istotnych z punktu widzenia awansu akt osobowych urzędników w celu całkowitego zablokowania możliwości ich awansu;

—

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

23.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 96/28

Skarga wniesiona w dniu 2 lutego 2015 r. – ZZ i in./Komisja

(Sprawa F-18/15)

(2015/C 096/36)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ i in. (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck i A. Guillerme)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji zmieniających opis rodzaju stanowiska skarżących w aplikacji sysper 2 lub o nieumieszczeniu ich nazwisk w wykazie urzędników przedstawionych do awansu do grupy zaszeregowania AD 13 i AD 14 w ramach postępowania w sprawie awansu w 2014 r.

Żądania strony skarżącej

Tytułem głównym:

—	stwierdzenie niezgodności z prawem art. 45 regulaminu pracowniczego oraz załącznika I, a także odnoszących się do nich przepisów przejściowych;

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 14 kwietnia 2014 r. o zmianie akt dotyczących awansu skarżących zawartych w systemie „Sysper 2” w celu zablokowania wszelkiej możliwości, która ich dotyczy;

—

stwierdzenie nieważności późniejszej decyzji organu powołującego, doręczonej w dniu 24 czerwca 2014 r., o nieumieszczeniu nazwisk skarżących w wykazie urzędników przedstawionych do awansu do grupy zaszeregowania AD 13 i AD 14 w ramach corocznego postępowania w sprawie awansu w 2014 r. określonego w art. 45 regulaminu;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Tytułem ewentualnym:

—	stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 14 kwietnia 2014 r. o zmianie akt dotyczących awansu skarżących zawartych w systemie „Sysper 2” w celu zablokowania wszelkiej możliwości, która ich dotyczy;

—

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 96

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 58 23 marca 2015

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2015/C 096/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2015/C 096/02	Sprawa C-420/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 1 lipca 2014 r. w sprawie T-239/12, Jyoti Ceramic Industries PVT. Ltd/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 10 września 2014 r. przez Jyoti Ceramic Industries PVT. Ltd	2
2015/C 096/03	Sprawa C-580/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 16 grudnia 2014 r. – Adwokat Sandra Bitter jako syndyk masy upadłości Ziegelwerk Höxter GmbH/Republika Federalna Niemiec	2
2015/C 096/04	Sprawa C-583/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szombathelyi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 18 grudnia 2014 r. – Benjámin Dávid Nagy/Vas Megyei Rendőr-főkapitányság	3
2015/C 096/05	Sprawa C-596/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Madrid (Hiszpania) w dniu 22 grudnia 2014 r. – Ana de Diego Porras/Ministerio de Defensa	3
2015/C 096/06	Sprawa C-598/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 21 października 2014 r. w sprawie T-453/11, Szajner/OHIM, wniesione w dniu 22 grudnia 2014 r. przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)	4
2015/C 096/07	Sprawa C-613/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court (Irlandia) w dniu 30 grudnia 2014 r. – James Elliott Construction Limited/Irish Asphalt Limited	5
2015/C 096/08	Sprawa C-614/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofijski gradski syd (Bułgaria) w dniu 31 grudnia 2014 r. – postępowanie karne przeciwko Atanasowi Ognjanowowi	6
2015/C 096/09	Sprawa C-14/15: Skarga wniesiona w dniu 14 stycznia 2015 r. – Parlament Europejski/Rada Unii Europejskiej	7
2015/C 096/10	Sprawa C-16/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Contencioso-Administrativo de Madrid (Hiszpania) w dniu 19 stycznia 2015 r. – María Elena Pérez López/Servicio Madrileño de Salud (Comunidad de Madrid)	8
	Sąd
2015/C 096/11	Sprawa T-570/10 RENV: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Environmental Manufacturing/OHIM – Wolf (Przedstawienie głowy wilka) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego głowę wilka — Wcześniejsze graficzne międzynarodowe i krajowe znaki towarowe WOLF Jardin i Outils WOLF — Względna podstawa odmowy rejestracji — Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	10
2015/C 096/12	Sprawa T-204/11: Wyrok Sądu z dnia 11 lutego 2015 r. – Hiszpania/Komisja [Ochrona konsumentów — Rozporządzenie (UE) nr 15/2011 — Metody wykrywania toksyn lipofilowych u małży — Zastąpienie metody prób biologicznych na myszach metodą chromatografii cieczowej sprzężonej z tandemową spektrometrią mas (LC-MS/MS) — Artykuł 168 TFUE — Proporcjonalność — Uzasadnione oczekiwania]	11
2015/C 096/13	Sprawa T-387/12: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Włochy/Komisja [EFOGR — Sekcja Gwarancji — EFRG i EFFROW — Wydatki wyłączone z finansowania — Owoce i warzywa — Sektor przetwórstwa pomidorów — Pomoc dla organizacji producentów — Wydatki poniesione przez Włochy — Artykuł 7 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 — Artykuł 31 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 — Korekta ryczałtowa]	11
2015/C 096/14	Sprawa T-395/12: Wyrok Sądu z dnia 11 lutego 2015 r. – Fetim/OHIM – Solid Floor (Solidfloor The professional's choice) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego Solidfloor The professional’s choice — Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy SOLID floor, wcześniejsze firma i nazwa domeny Solid Floor Ltd — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Podobieństwo oznaczeń — Podobieństwo towarów i usług — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	12
2015/C 096/15	Sprawa T-473/12: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Aer Lingus/Komisja [Pomoc państwa — Irlandzki podatek od pasażerskiego transportu lotniczego — Obniżona stawka mająca zastosowanie w przypadku celów podróży znajdujących się maksymalnie 300 km od portu lotniczego w Dublinie — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie — Korzyść — Selektywny charakter — Ustalenie beneficjentów pomocy — Artykuł 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 — Obowiązek uzasadnienia]	12
2015/C 096/16	Sprawa T-500/12: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Ryanair/Komisja [Pomoc państwa — Irlandzki podatek od pasażerskiego transportu lotniczego — Obniżona stawka mająca zastosowanie w przypadku celów podróży znajdujących się maksymalnie 300 km od portu lotniczego w Dublinie — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie — Korzyść — Selektywny charakter — Ustalenie beneficjentów pomocy — Artykuł 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 — Obowiązek uzasadnienia]	13
2015/C 096/17	Sprawa T-33/13: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Türkiye Garanti Bankasi/OHIM – Card & Finance Consulting (bonus & more) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego bonus & more — Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy bonus net — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	14
2015/C 096/18	Sprawa T-78/13: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – Red Bull/OHIM – Sun Mark (BULLDOG) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego BULLDOG — Wcześniejsze słowne krajowe i międzynarodowe znaki towarowe BULL i RED BULL — Względne podstawy odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Identyczność towarów — Podobieństwo oznaczeń — Pojęcie podobieństwa konceptualnego — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009]	15
2015/C 096/19	Sprawa T-368/13: Wyrok Sądu z dnia 10 lutego 2015. –.Boehringer Ingelheim International/OHIM– Lehning entreprise (ANGIPAX) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego ANGIPAX — Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy ANTISTAX — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	16
2015/C 096/20	Sprawa T-379/13: Wyrok Sądu z dnia z dnia 10 lutego 2015. – Innovation First/OHIM (NANO) [Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego NANO — Prawo do bycia wysłuchanym — Obowiązek uzasadnienia — Badanie stanu faktycznego z urzędu — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	16
2015/C 096/21	Sprawa T-499/13: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2015 r. – nMetric/OHIM (SMARTER SCHEDULING) [Wspólnotowy znak towarowy — Rejestracja międzynarodowa wskazująca Wspólnotę — Słowny znak towarowy SMARTER SCHEDULING — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	17
2015/C 096/22	Sprawa T-648/13: Wyrok Sądu z dnia 10 lutego 2015 r.– IOIP Holdings/OHIM (GLISTEN) [Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego GLISTEN — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	18
2015/C 096/23	Sprawa T-7/14 P: Wyrok Sądu z dnia 6 lutego 2015 r. – BQ/Trybunał Obrachunkowy (Odwołanie — Służba publiczna — Urzędnicy — Sprawozdanie z oceny — Mobbing — Oddalenie w części skargi o odszkodowanie w pierwszej instancji — Przeinaczenie okoliczności faktycznych — Obowiązek uzasadnienia przez Sąd do spraw Służby Publicznej — Proporcjonalność — Podział kosztów)	18
2015/C 096/24	Sprawa T-85/14: Wyrok Sądu z dnia z dnia 10 lutego 2015 r. –. Infocit/OHIM – DIN (DINKOOL) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego DINKOOL — Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy DIN — Wcześniejszy krajowy identyfikator firmy DIN — Względne podstawy odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	19
2015/C 096/25	Sprawa T-396/13: Postanowienie Sądu z dnia 26 stycznia 2015 r. – Dosen/OHIM – Gramm (Nano-Pad) (Wspólnotowy znak towarowy — Wniosek o unieważnienie prawa do znaku — Wycofanie wniosku o unieważnienie prawa do znaku — Umorzenie postępowania)	20
2015/C 096/26	Sprawa T-338/14: Postanowienie Sądu z dnia 27 stycznia 2015 r. – UNIC/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Wspólne działania na rzecz wspomagania trwałego rozwoju na płaszczyźnie gospodarczej, społecznej i środowiska w państwach rozwijających się — Ogólne preferencje taryfowe przyznane na rzecz skóry przetworzonej i częściowo przetworzonej pochodzącej z Indii, Pakistanu i Etiopii — Oddalenie wniosku o tymczasowe wstrzymanie przyznawania ogólnych preferencji — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność)	20
2015/C 096/27	Sprawa T-827/14: Skarga wniesiona w dniu 24 grudnia 2014 r. – Deutsche Telekom/Komisja	21
2015/C 096/28	Sprawa T-830/14: Skarga wniesiona w dniu 29 grudnia 2014 r. – Farahat/Rada	22
2015/C 096/29	Sprawa T-45/15: Skarga wniesiona w dniu 2 lutego 2015 r. – Hydrex/Komisja	23
2015/C 096/30	Sprawa T-248/12: Postanowienie Sądu z dnia 6 lutego 2015 r. – Fuhr/Komisja	24
	Sąd do spraw Służby Publicznej
2015/C 096/31	Sprawa F-2/15: Skarga wniesiona w dniu 8 stycznia 2015 r. – ZZ/Komisja	25
2015/C 096/32	Sprawa F-3/15: Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2015 r. – ZZ i ZZ/Komisja	25
2015/C 096/33	Sprawa F-4/15: Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2015 r. – ZZ i in./Komisja	26
2015/C 096/34	Sprawa F-5/15: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2015 r. – ZZ/Komisja	26
2015/C 096/35	Sprawa F-16/15: Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2015 r. – ZZ i in./Komisja	27
2015/C 096/36	Sprawa F-18/15: Skarga wniesiona w dniu 2 lutego 2015 r. – ZZ i in./Komisja	28