		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 462

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 57 22 grudnia 2014

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2014/C 462/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2014/C 462/02	Sprawa C-417/12 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 15 października 2014 r. – Królestwo Danii przeciwko Komisji Europejskiej (Odwołanie — EFOGR — Odłogowanie powierzchni — Kontrole za pomocą teledetekcji — Roślinność na odłogowanych działkach — Korekty finansowe)	2

2014/C 462/03	Sprawa C-605/12: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – Welmory sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Gdańsku (Odesłanie prejudycjalne — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuł 44 — Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy — Miejsce, w którym usługi uważa się za świadczone na rzecz podatników — Transakcja wewnątrzwspólnotowa)	2

2014/C 462/04	Sprawa C-611/12 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 14 października 2014 r. – Jean-François Giordano przeciwko Komisji Europejskiej (Odwołanie — Wspólna polityka rybołówstwa — Kwoty połowowe — Środki nadzwyczajne Komisji — Odpowiedzialność pozaumowna Unii — Artykuł 340 akapit drugi TFUE — Warunki — Rzeczywista i pewna szkoda — Prawa podmiotowe do połowów)	3

2014/C 462/05	Opinia 1/13: Opinia Trybunału (wielka izba) z dnia 14 października 2014 r. – Komisja Europejska Opinia wydana na podstawie art. 218 ust. 11 TFUE — Konwencja dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę — Przystąpienie państw trzecich — Rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 — Wyłączna kompetencja zewnętrzna Unii Europejskiej — Ryzyko wpływu na jednolite i spójne stosowanie zasad Unii i na prawidłowe funkcjonowanie wprowadzonego przez nie systemu	4

2014/C 462/06	Sprawy połączone C-12/13 P i C-13/13 P: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 14 października 2014 r. – Gérard Buono i in. (C-12/13 P) oraz Syndicat des thoniers méditerranéens i in. (C-13/13 P) przeciwko Komisji Europejskiej (Odwołanie — Wspólna polityka rybołówstwa — Kwoty połowowe — Środki nadzwyczajne Komisji — Odpowiedzialność pozaumowna Unii — Artykuł 340 akapit drugi TFUE — Warunki — Rzeczywista i pewna szkoda)	4

2014/C 462/07	Sprawa C-65/13: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 15 października 2014 r. – Parlament Europejski przeciwko Komisji Europejskiej [Skarga o stwierdzenie nieważności — Rozporządzenie (UE) nr 492/2011 — Decyzja wykonawcza 2012/733/UE — Sieć EURES — Uprawnienia wykonawcze Komisji Europejskiej — Zakres — Artykuł 291 ust. 2 TFUE]	5

2014/C 462/08	Sprawa C-100/13: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 października 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Swobodny przepływ towarów — Przepisy państwa członkowskiego wymagające od określonych wyrobów budowlanych opatrzonych oznakowaniem zgodności CE, by były zgodne z dodatkowymi regułami krajowymi — Wykazy reguł budowlanych (Bauregellisten)]	5

2014/C 462/09	Sprawa C-221/13: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 15 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale ordinario di Trento – Włochy) – Teresa Mascellani przeciwko Ministero della Giustizia (Odesłanie prejudycjalne — Polityka społeczna — Dyrektywa 97/81/WE — Porozumienie ramowe dotyczące pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC — Przekształcenie umowy o pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy w umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy bez zgody pracownika)	6

2014/C 462/10	Sprawa C-273/13 P: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 października 2014 r. – Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej (Odwołanie — EFOGR, EFRG i EFRROW — Wydatki wyłączone z finansowania wspólnotowego — Wydatki poniesione przez Rzeczpospolitą Polską)	6

2014/C 462/11	Sprawa C-323/13: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 15 października 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Republice Włoskiej (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Środowisko naturalne — Dyrektywy 1999/31/WE i 2008/98/WE — Plan zagospodarowania — Wystarczająca i zintegrowana sieć instalacji do unieszkodliwiania odpadów — Obowiązek przetwarzania odpadów zapewniającego najlepszy rezultat dla zdrowia ludzi i ochrony środowiska)	7

2014/C 462/12	Sprawa C-331/13: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 15 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Sibiu – Rumunia) – Ilie Nicolae Nicula przeciwko Administraţia Finanţelor Publice a Municipiului Sibiu, Administraţia Fondului pentru Mediu (Odesłanie prejudycjalne — Zwrot podatków pobranych przez państwo członkowskie z naruszeniem prawa Unii)	7

2014/C 462/13	Sprawa C-334/13: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Nordex Food A/S przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Jonas [Odesłanie prejudycjalne — Rolnictwo — Rozporządzenie (WE) nr 800/1999 — Refundacje wywozowe — Rozporządzenie (WE) nr 1291/2000 — System pozwoleń na wywóz — Zgłoszenie wywozowe złożone bez pozwolenia na wywóz — Termin przyznany przez urząd celny wywozu — Dokumenty celne potwierdzające dotarcie wywożonych towarów do państwa przeznaczenia — Sfałszowane dokumenty — Skorygowanie uchybień — Stosowanie kary przewidzianej w art. 51 rozporządzenia (WE) nr 800/1999]	8

2014/C 462/14	Sprawa C-387/13: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het Bedrijfsleven – Niderlandy) – VAEX Varkens- en Veehandel BV przeciwko Productschap Vee en Vlees [Odesłanie prejudycjalne — Rolnictwo — Rozporządzenie (WE) nr 612/2009 — Refundacje wywozowe — Rozporządzenie (WE) nr 376/2008 — System pozwoleń na wywóz — Zgłoszenie wywozowe złożone przed wydaniem pozwolenia na wywóz — Wywóz dokonany w okresie ważności pozwolenia na wywóz — Skorygowanie uchybień]	9

2014/C 462/15	Sprawa C-453/13: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 października 2014 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Administrative Court) – Zjednoczone Królestwo] – The Queen, na wniosek: Newby Foods Ltd, przeciwko Food Standards Agency [Ochrona zdrowia — Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 — Szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego — Punkty 1.14 i 1.15 załącznika I — Pojęcia mięsa oddzielonego mechanicznie i surowych wyrobów mięsnych — Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 — Zapobieganie, kontrola i zwalczanie niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii — Ochrona konsumenta — Dyrektywa 2000/13/WE — Etykietowanie i prezentacja środków spożywczych]	9

2014/C 462/16	Sprawa C-561/13: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 15 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Obvodní soud pro Prahu 1 – Republika Czeska) – Hoštická a.s., Jaroslav Haškovec, Zemědělské družstvo Senice na Hané przeciwko Česká republika – Ministerstvo zemědělství (Odesłanie prejudycjalne — Wspólna polityka rolna — Systemy wsparcia — Wprowadzenie systemów wsparcia w nowych państwach członkowskich — Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 — Artykuł 143ba — Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 — Artykuł 126 — Oddzielna płatność z tytułu cukru — Oderwanie tej płatności od produkcji — Pojęcie kryteriów przyjętych przez dane państwa członkowskie w roku 2006 i 2007 — Okres reprezentatywny)	10

2014/C 462/17	Sprawa C-91/14 P: Odwołanie wniesione w dniu 21 lutego 2014 r. przez Przedsiębiorstwo Handlowe Medox Lepiarz Jarosław Lepiarz Alicja sp. j. od wyroku Sądu z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie T-591/11, Przedsiębiorstwo Handlowe Medox Lepiarz Jarosław Lepiarz przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Henkel	11

2014/C 462/18	Sprawa C-138/14 P: Odwołanie wniesione w dniu 21 marca 2014 r. przez Firmę Handlową Faktor B. i W. Gęsina, Gęsina Wojciech od postanowienia Sądu (drugiej izby) z dnia 22 stycznia 2014 r. w sprawie T-468/12, Faktor B. i W. Gęsina przeciwko Komisji	11

2014/C 462/19	Sprawa C-170/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 13 lutego 2014 r. w sprawie T-380/12 Demon International przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego, wniesione w dniu 7 kwietnia 2014 r. przez Big Line Sas di Graziani Lorenzo	11

2014/C 462/20	Sprawa C-418/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (Polska) w dniu 5 września 2014 r.– ROZ-ŚWIT Zakład Produkcyjno-Handlowo-Usługowy Henryk Ciurko, Adam Pawłowski spółka jawna przeciwko Dyrektorowi Izby Celnej we Wrocławiu	12

2014/C 462/21	Sprawa C-428/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 18 września 2014 r. – DHL Express (Italy) srl, DHL Global Forwarding (Italy) SpA przeciwko Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato	12

2014/C 462/22	Sprawa C-438/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Karlsruhe (Niemcy) w dniu 23 września 2014 r. – Nabiel Peter Bogendorff von Wolffersdorff	13

2014/C 462/23	Sprawa C-442/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het bedrijfsleven (Niderlandy) w dniu 24 września 2014 r. – Bayer CropScience SA-NV, Stichting De Bijenstichting przeciwko College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden	14

2014/C 462/24	Sprawa C-453/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 29 września 2014 r. – Vorarlberger Gebietskrankenkasse, Alfred Knauer	15

2014/C 462/25	Sprawa C-461/14: Skarga wniesiona w dniu 7 października 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii	16

2014/C 462/26	Sprawa C-471/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Wien (Austria) w dniu 15 października 2014 r. – Seattle Genetics Inc.	16

2014/C 462/27	Sprawa C-474/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Salerno (Włochy) w dniu 20 października 2014 r. – postępowanie karne przeciwko Cristiano Pontillo	17

2014/C 462/28	Sprawa C-476/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 27 października 2014 r. – Citroën Commerce GmbH przeciwko Zentralvereinigung des Kraffahrzeuggewerbes zur Aufrechterhaltung lauteren Wettbewerbs e.V. (ZLW)	18

	Sąd
2014/C 462/29	Sprawa T-219/10: Wyrok Sądu z dnia 7 listopada 2014 r. – Autogrill España przeciwko Komisji (Pomoc państwa — Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową za granicą — Decyzja kwalifikująca ten system jako pomoc państwa, uznająca tę pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie — Pojęcie pomocy państwa — Selektywny charakter — Określenie kategorii przedsiębiorstw uprzywilejowanych przez dany środek — Brak — Naruszenie art. 87 ust. 1 WE)	19

2014/C 462/30	Sprawa T-399/11: Wyrok Sądu z dnia 7 listopada 2014 r. – Banco Santander i Santusa przeciwko Komisji (Pomoc państwa — Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową za granicą — Decyzja kwalifikująca ten system jako pomoc państwa, uznająca tę pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie — Pojęcie pomocy państwa — Selektywny charakter — Określenie kategorii przedsiębiorstw uprzywilejowanych przez dany środek — Brak — Naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE)	20

2014/C 462/31	Sprawa T-524/11: Wyrok Sądu z dnia 12 listopada 2014 r. – Volvo Trademark przeciwko OHIM – Hebei Aulion Heavy Industries (LOVOL) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego LOVOL — Wcześniejsze wspólnotowe, słowny i graficzny, oraz graficzne krajowe znaki towarowe VOLVO — Względna podstawa odmowy rejestracji — Czerpanie nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub z renomy wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	20

2014/C 462/32	Sprawa T-525/11: Wyrok Sądu z dnia 12 listopada 2014 r. – Volvo Trademark przeciwko OHIM – Hebei Aulion Heavy Industries (LOVOL) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego LOVOL — Wcześniejsze wspólnotowe, słowny i graficzny, oraz graficzne krajowe znaki towarowe VOLVO — Względna podstawa odmowy rejestracji — Czerpanie nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub z renomy wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	21

2014/C 462/33	Sprawa T-504/12: Wyrok Sądu z dnia 12 listopada 2014 r. – Murnauer Markenvertrieb przeciwko OHIM (NOTFALL CREME) [Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego NOTFALL CREME — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Równość traktowania]	22

2014/C 462/34	Sprawa T-567/12: Wyrok Sądu z dnia 7 listopada 2014 r. – Kaatsu Japan przeciwko OHIM (KAATSU) [Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego KAATSU — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Prawo do obrony — Artykuł 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009]	22

2014/C 462/35	Sprawa T-53/13: Wyrok Sądu z dnia 6 listopada 2014 r. – Vans przeciwko OHIM (Przedstawienie linii falistej) (Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego linię falistą — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Brak charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania — Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009 — Artykuł 76 rozporządzenia nr 207/2009 — Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009)	23

2014/C 462/36	Sprawa T-188/13: Wyrok Sądu z dnia 12 listopada 2014 r. – Murnauer Markenvertrieb przeciwko OHIM – Healing Herbs (NOTFALL) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Słowny wspólnotowy znak towarowy NOTFALL — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 52 ust. 1 lit. a) oraz art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Równość traktowania]	23

2014/C 462/37	Sprawa T-506/13: Wyrok Sądu z dnia 7 listopada 2014 r. – Urb Rulmenti Suceava przeciwko OHIM – Adiguzel (URB) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Wcześniejszy słowny krajowy znak wspólny URB i wcześniejszy graficzny krajowy znak wspólny URB — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak złej wiary po stronie właściciela wspólnotowego znaku towarowego — Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Względna podstawa odmowy rejestracji — Brak uprawnienia przez właściciela wcześniejszych znaków towarowych — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 — Brak naruszenia art. 72 rozporządzenia nr 207/2009]	24

2014/C 462/38	Sprawa T-527/14: Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2014 r. – Rosenich przeciwko OHIM	25

2014/C 462/39	Sprawa T-691/14: Skarga wniesiona w dniu 21 września 2014 r. – Servier i in. przeciwko Komisji	25

2014/C 462/40	Sprawa T-722/14: Skarga wniesiona w dniu 13 października 2014 r. – PRIMA przeciwko Komisji	27

2014/C 462/41	Sprawa T-723/14: Skarga wniesiona w dniu 13 października 2014 r. – HX przeciwko Radzie	28

2014/C 462/42	Sprawa T-742/14: Skarga wniesiona w dniu 3 listopada 2014 r. – Alpha Calcit/OHIM – Materis Paints Italia (CALCILITE)	29

2014/C 462/43	Sprawa T-744/14: Skarga wniesiona w dniu 3 listopada 2014 r. – Meta Group przeciwko Komisji	30

2014/C 462/44	Sprawa T-747/14: Skarga wniesiona w dniu 5 listopada 2014 r. – Merck przeciwko OHIM – Nestlé (HEALTHPRESSO)	32

2014/C 462/45	Sprawa T-257/12: Postanowienie Sądu z dnia 10 listopada 2014 r. – Siegenia-Aubi i Noraa przeciwko Komisji	32

	Sąd do spraw Służby Publicznej
2014/C 462/46	Sprawa F-55/08 RENV: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 11 listopada 2014 r. – Carlo De Nicola przeciwko EBI (Służba publiczna — Przekazanie sprawy do Sądu po uchyleniu rozstrzygnięcia — Personel EBI — Ocena — Niezgodność z prawem decyzji komisji odwoławczej — Brak potrzeby orzekania w przedmiocie żądania odszkodowawczego)	33

2014/C 462/47	Sprawa F-52/11: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 11 listopada 2014 r. – Carlo de Nicola przeciwko EBI (Służba publiczna — Personel EBI — Mobbing — Dochodzenie — Sprawozdanie komisji śledczej — Błędna definicja mobbingu — Decyzja prezesa EBI o nienadawaniu skardze biegu — Stwierdzenie nieważności — Skarga o odszkodowanie lub zadośćuczynienie)	33

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2014/C 462/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 448 z 15.12.2014

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 439 z 8.12.2014

Dz.U. C 431 z 1.12.2014

Dz.U. C 421 z 24.11.2014

Dz.U. C 409 z 17.11.2014

Dz.U. C 395 z 10.11.2014

Dz.U. C 388 z 3.11.2014

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/2

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 15 października 2014 r. – Królestwo Danii przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-417/12 P) (1)

((Odwołanie - EFOGR - Odłogowanie powierzchni - Kontrole za pomocą teledetekcji - Roślinność na odłogowanych działkach - Korekty finansowe))

(2014/C 462/02)

Język postępowania: duński

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Danii (przedstawiciele: V. Pasternak Jørgensen, pełnomocnik, wspierana przez J. Pinborga oraz P. Bieringa, advokaterne)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Jimeno Fernández, pełnomocnik, wspierany przez T. Ryhla, advokat)

Interwenienci popierający wnoszącego odwołanie: Republika Francuska (przedstawiciele: D. Colas oraz C. Candat, pełnomocnicy), Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: M. de Ree oraz M. Bulterman, pełnomocnicy), Republika Finlandii (przedstawiciel: J. Leppo, pełnomocnik), Królestwo Szwecji (przedstawiciel: U. Persson, pełnomocnik)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Królestwo Danii zostaje obciążone kosztami postępowania.

3)	Republika Francuska, Królestwo Niderlandów, Republika Finlandii oraz Królestwo Szwecji pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 373 z 1.12.2012.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/2

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – Welmory sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Gdańsku

(Sprawa C-605/12) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Wspólny system podatku od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 44 - Pojęcie „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” usługobiorcy - Miejsce, w którym usługi uważa się za świadczone na rzecz podatników - Transakcja wewnątrzwspólnotowa))

(2014/C 462/03)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Welmory sp. z o.o.

Strona pozwana: Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku

Sentencja

Pierwszy podatnik mający siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, który korzysta z usług świadczonych przez drugiego podatnika mającego siedzibę w innym państwie członkowskim, powinien być uważany za posiadającego w tym innym państwie członkowskim „stałe miejsce prowadzenia działalności” w rozumieniu art. 44 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r., w celu określenia miejsca opodatkowania tych usług, jeżeli to stałe miejsce charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór usług i wykorzystywanie ich do celów jego działalności gospodarczej, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

(1) Dz.U. C 79 z 16.3.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/3

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 14 października 2014 r. – Jean-François Giordano przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-611/12 P) (1)

((Odwołanie - Wspólna polityka rybołówstwa - Kwoty połowowe - Środki nadzwyczajne Komisji - Odpowiedzialność pozaumowna Unii - Artykuł 340 akapit drugi TFUE - Warunki - Rzeczywista i pewna szkoda - Prawa podmiotowe do połowów))

(2014/C 462/04)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Jean-François Giordano (przedstawiciele: adwokaci D. Rigeade i A. Scheuer)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouquet i D. Nardi, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Wyrok Sądu Unii Europejskiej Giordano/Komisja (T-114/11, EU:T:2012:585) zostaje uchylony.

2)	Skarga o odszkodowanie wniesiona przez Jeana-Françoisa Giordana w sprawie T-114/11 zostaje oddalona.

3)	Jean-François Giordano i Komisja Europejska pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 71 z 9.3.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/4

Opinia Trybunału (wielka izba) z dnia 14 października 2014 r. – Komisja Europejska

(Opinia 1/13) (1)

(Opinia wydana na podstawie art. 218 ust. 11 TFUE - Konwencja dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę - Przystąpienie państw trzecich - Rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 - Wyłączna kompetencja zewnętrzna Unii Europejskiej - Ryzyko wpływu na jednolite i spójne stosowanie zasad Unii i na prawidłowe funkcjonowanie wprowadzonego przez nie systemu)

(2014/C 462/05)

Język postępowania: wszystkie języki urzędowe

Strona przedstawiająca wniosek

Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre i A.-M. Rouchaud-Joët, pełnomocnicy)

Sentencja

Wyrażenie zgody na przystąpienie państwa trzeciego do Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzonej w Hadze dnia 25 października 1980 r., należy do wyłącznej kompetencji Unii Europejskiej.

(1) Dz.U. 226 z 3.8.2013

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/4

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 14 października 2014 r. – Gérard Buono i in. (C-12/13 P) oraz Syndicat des thoniers méditerranéens i in. (C-13/13 P) przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawy połączone C-12/13 P i C-13/13 P) (1)

(2014/C 462/06)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Gérard Buono, Jean-Luc Buono, Roger Louis Paul Del Ponte, Serge Antoine Di Rocco, Jean Gérald Lubrano, Jean Lubrano, Jean Lucien Lubrano, Fabrice Marin, Robert Marin (przedstawiciele: adwokaci A. Arnaud i P.-O. Koubi-Flotte) (C-12/13 P), Syndicat des thoniers méditerranéens, Marc Carreno, Jean Louis Donnarel, Jean-François Flores, Gérald Jean Lubrano, Hervé Marin, Nicolas Marin, Sébastien Marin, Jean-Marc Penniello, Serge Antoine José Perez (przedstawiciel: adwokat C. Bonnefoi) (C-13/13 P)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouquet i D. Nardi, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołania wniesione w sprawach C-12/13 P i C-13/13 P zostają oddalone.

Gérard Buono, Jean-Luc Buono, Roger Del Ponte, Serge Antoine Di Rocco, Jean Gérald Lubrano, Jean Lubrano, Jean Lucien Lubrano, Fabrice Marin i Robert Marin zostają obciążeni kosztami postępowania w sprawie C-12/13 P, a Syndicat des thoniers méditerranéens, Marc Carreno, Jean-Louis Donnarel, Jean-François Flores, Gérald Jean Lubrano, Hervé Marin, Nicolas Marin, Sébastien Marin i Serge Antoine José Perez zostają obciążeni kosztami postępowania w sprawie C-13/13 P.

(1) Dz.U. C 71 z 9.3.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 15 października 2014 r. – Parlament Europejski przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-65/13) (1)

([Skarga o stwierdzenie nieważności - Rozporządzenie (UE) nr 492/2011 - Decyzja wykonawcza 2012/733/UE - Sieć EURES - Uprawnienia wykonawcze Komisji Europejskiej - Zakres - Artykuł 291 ust. 2 TFUE])

(2014/C 462/07)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: A. Tamás i J. Rodrigues, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Enegren i C. Zadra, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Parlament Europejski zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 108 z 13.4.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/5

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 października 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-100/13) (1)

([Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Swobodny przepływ towarów - Przepisy państwa członkowskiego wymagające od określonych wyrobów budowlanych opatrzonych oznakowaniem zgodności CE, by były zgodne z dodatkowymi regułami krajowymi - Wykazy reguł budowlanych (Bauregellisten)])

(2014/C 462/08)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Wilms i G. Zavvos, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze i K. Petersen, pełnomocnicy)

Sentencja

Nakładając, w drodze wykazów reguł budowlanych, o których mowa w kodeksach budowlanych ustanawianych przez Länder, na wyroby budowlane objęte normami zharmonizowanymi EN 681-2:2000 „Uszczelnienia z elastomerów – Wymagania materiałowe dotyczące uszczelek złączy rur wodociągowych i odwadniających – Część 2: Elastomery termoplastyczne”, EN 13162:2008 „Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie – Wyroby z wełny mineralnej (MW) produkowane fabrycznie – Specyfikacja” i EN 13241-1 „Bramy – Norma wyrobu – Część 1: Wyroby bez właściwości dotyczących odporności ogniowej lub dymoszczelności” i posiadające oznakowanie „CE” dodatkowe wymagania do celów faktycznego dostępu tych wyrobów do rynku oraz ich użytkowania na terytorium Niemiec, Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 4 ust 2 i art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych, zmienionej w drodze rozporządzenia (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 września 2003 r.

2)	Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 114 z 20.4.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/6

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 15 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale ordinario di Trento – Włochy) – Teresa Mascellani przeciwko Ministero della Giustizia

(Sprawa C-221/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Dyrektywa 97/81/WE - Porozumienie ramowe dotyczące pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC - Przekształcenie umowy o pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy w umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy bez zgody pracownika))

(2014/C 462/09)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale ordinario di Trento

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Teresa Mascellani

Strona pozwana: Ministero della Giustizia

Sentencja

Porozumienie ramowe w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin zawarte w dniu 6 czerwca 1997 r., stanowiące załącznik do dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), w szczególności jego klauzulę 5 pkt 2, należy interpretować w ten sposób, że porozumienie to, w okolicznościach takich jak w sprawie w postępowaniu głównym, nie stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, na mocy którego pracodawca może podjąć decyzję o przekształceniu stosunku pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy w stosunek pracy w pełnym wymiarze czasu pracy bez zgody zainteresowanego pracownika.

(1) Dz.U. C 207 z 20.7.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/6

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 października 2014 r. – Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-273/13 P) (1)

((Odwołanie - EFOGR, EFRG i EFRROW - Wydatki wyłączone z finansowania wspólnotowego - Wydatki poniesione przez Rzeczpospolitą Polską))

(2014/C 462/10)

Język postępowania: polski

Strony

Wnosząca odwołanie: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Rossi i A. Szmytkowska, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Rzeczpospolita Polska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 215 z 27.7.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/7

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 15 października 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-323/13) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Środowisko naturalne - Dyrektywy 1999/31/WE i 2008/98/WE - Plan zagospodarowania - Wystarczająca i zintegrowana sieć instalacji do unieszkodliwiania odpadów - Obowiązek przetwarzania odpadów zapewniającego najlepszy rezultat dla zdrowia ludzi i ochrony środowiska))

(2014/C 462/11)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Pignataro-Nolin, E. Sanfrutos Cano i A. Alcover San Pedro, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, wspierana przez G. Fiengę, avvocato dello Stato)

Sentencja

Republika Włoska

—

uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy przepisów art. 1 ust. 1 i art. 6 lit. a) dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów, jak też art. 4 i 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy, nie podejmując wszystkich środków niezbędnych dla uniknięcia tego, iż część odpadów komunalnych umieszczonych na składowiskach SubATO Rzym, z wyłączeniem składowiska Cecchina, i na składowiskach SubATO Latina, nie jest poddana przetwarzaniu obejmującemu odpowiednią selekcję różnych frakcji odpadów i stabilizację ich frakcji organicznej,

—	uchybiła zobowiązaniom, które spoczywają na niej na mocy art. 16 ust. 1 dyrektywy 2008/98, nie ustanawiając w regionie Lacjum zintegrowanej i wystarczającej sieci instalacji do unieszkodliwiania odpadów z uwzględnieniem najlepszych dostępnych technik.

2)	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 252 z 31.8.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/7

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 15 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Sibiu – Rumunia) – Ilie Nicolae Nicula przeciwko Administraţia Finanţelor Publice a Municipiului Sibiu, Administraţia Fondului pentru Mediu

(Sprawa C-331/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zwrot podatków pobranych przez państwo członkowskie z naruszeniem prawa Unii))

(2014/C 462/12)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul Sibiu

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ilie Nicolae Nicula

Strona pozwana: Administraţia Finanţelor Publice a Municipiului Sibiu, Administraţia Fondului pentru Mediu

Sentencja

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie systemowi zwrotu podatku pobranego z naruszeniem prawa Unii takiemu jak system rozpatrywany w postępowaniu głównym.

(1) Dz.U. C 260 z 7.9.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/8

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Nordex Food A/S przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Jonas

(Sprawa C-334/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rolnictwo - Rozporządzenie (WE) nr 800/1999 - Refundacje wywozowe - Rozporządzenie (WE) nr 1291/2000 - System pozwoleń na wywóz - Zgłoszenie wywozowe złożone bez pozwolenia na wywóz - Termin przyznany przez urząd celny wywozu - Dokumenty celne potwierdzające dotarcie wywożonych towarów do państwa przeznaczenia - Sfałszowane dokumenty - Skorygowanie uchybień - Stosowanie kary przewidzianej w art. 51 rozporządzenia (WE) nr 800/1999])

(2014/C 462/13)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Nordex Food A/S

Strona pozwana: Hauptzollamt Hamburg-Jonas

Sentencja

Artykuł 4 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2299/2001 z dnia 26 listopada 2001 r., w związku z art. 24 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych, należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przyznaniu refundacji wywozowej w szczególnych okolicznościach takich jak te w postępowaniu przed sądem krajowym, gdzie wywozu dokonano bez przedstawienia pozwolenia na wywóz, którego istnienie zostało jednak wykazane w chwili dokonania zgłoszenia wywozowego i które zostało przedstawione przez eksportera w wynoszącym tydzień dodatkowym terminie, przyznanym w tym celu przez właściwy urząd celny.

Artykuły 49 i 50 rozporządzenia nr 800/1999, zmienionego rozporządzeniem nr 2299/2001, należy interpretować w ten sposób, że z wyjątkiem przypadków siły wyższej eksporter, który w celu wykazania dotarcia wywożonych towarów do państwa przeznaczenia przedstawił dokumenty celne, które – jak się później okazało – zostały sfałszowane, nie może przedstawić – po upływie terminów przewidzianych w tych przepisach, w ramach toczącego się postępowania sądowego dotyczącego przyznania refundacji wywozowej – ważnych dokumentów celnych, nawet jeśli to przyznanie zostało opóźnione ze względów innych niż względy dotyczące dowodu dotarcia wspomnianych towarów.

Artykuły 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 800/1999, zmienionego rozporządzeniem nr 2299/2001, należy interpretować w ten sposób, że kara przewidziana w tym przepisie podlega nałożeniu, gdy eksporter złożył w przewidzianych terminach dokumenty potwierdzające dotarcie wywożonych towarów do państwa przeznaczenia, które to dokumenty – jak się okazało – zostały sfałszowane, nawet jeśli z ważnych dokumentów przedstawionych w toku postępowania wynika, że objęta wnioskiem refundacja wywozowa odpowiada refundacji, która miałaby zostać przyznana.

(1) Dz.U. C 260 z 7.9.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/9

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het Bedrijfsleven – Niderlandy) – VAEX Varkens- en Veehandel BV przeciwko Productschap Vee en Vlees

(Sprawa C-387/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rolnictwo - Rozporządzenie (WE) nr 612/2009 - Refundacje wywozowe - Rozporządzenie (WE) nr 376/2008 - System pozwoleń na wywóz - Zgłoszenie wywozowe złożone przed wydaniem pozwolenia na wywóz - Wywóz dokonany w okresie ważności pozwolenia na wywóz - Skorygowanie uchybień])

(2014/C 462/14)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

College van Beroep voor het Bedrijfsleven

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: VAEX Varkens- en Veehandel BV

Strona pozwana: Productschap Vee en Vlees

Sentencja

Przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych, jak również przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych i rozporządzenia Komisji (WE) nr 382/2008 z dnia 21 kwietnia 2008 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny należy interpretować w ten sposób, że stoją one zasadniczo na przeszkodzie wypłacie refundacji wywozowej oraz zwolnieniu zabezpieczenia złożonego w tym względzie, jeśli dany eksporter nie dysponował ważnym pozwoleniem na wywóz w dniu przyjęcia zgłoszenia wywozowego, nawet jeśli faktyczny wywóz odnośnych towarów miał miejsce w okresie ważności wydanego mu pozwolenia na wywóz.

Przepisy rozporządzenia nr 612/2009, jak również przepisy rozporządzenia nr 376/2008 i rozporządzenia nr 382/2008, w związku z art. 78 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one zasadniczo na przeszkodzie korekcie a posteriori zgłoszenia wywozowego pozwalającej zaliczyć dane działanie na poczet pozwolenia na wywóz, wypłacić refundację wywozową na jego podstawie oraz w razie potrzeby zwolnić złożone zabezpieczenie.

(1) Dz.U. C 274 z 21.9.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/9

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 października 2014 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Administrative Court) – Zjednoczone Królestwo] – The Queen, na wniosek: Newby Foods Ltd, przeciwko Food Standards Agency

(Sprawa C-453/13) (1)

([Ochrona zdrowia - Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 - Szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego - Punkty 1.14 i 1.15 załącznika I - Pojęcia „mięsa oddzielonego mechanicznie” i „surowych wyrobów mięsnych” - Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 - Zapobieganie, kontrola i zwalczanie niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii - Ochrona konsumenta - Dyrektywa 2000/13/WE - Etykietowanie i prezentacja środków spożywczych])

(2014/C 462/15)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Administrative Court)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: The Queen, na wniosek: Newby Foods Ltd,

Strona pozwana: Food Standards Agency

Sentencja

Punkty 1.14 i 1.15 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego należy interpretować w ten sposób, że produkt uzyskany przez mechaniczne usunięcie mięsa z tkanek przylegających do kości po ich oddzieleniu od tuszy lub z tusz drobiowych powinien być uznany za „mięso oddzielone mechanicznie” w rozumieniu wspomnianego pkt 1.14, w przypadku gdy zastosowana metoda prowadzi do utraty lub modyfikacji struktury włókien mięśniowych większej od utraty lub modyfikacji ściśle zlokalizowanej w miejscu przecięcia, niezależnie od okoliczności, że zastosowana technika nie narusza struktury wykorzystywanych kości. Taki produkt nie może być uznany za „surowe wyroby mięsne” w rozumieniu wspomnianego pkt 1.15.

(1) Dz.U. C 344 z 23.11.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/10

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 15 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Obvodní soud pro Prahu 1 – Republika Czeska) – Hoštická a.s., Jaroslav Haškovec, Zemědělské družstvo Senice na Hané przeciwko Česká republika – Ministerstvo zemědělství

(Sprawa C-561/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Wspólna polityka rolna - Systemy wsparcia - Wprowadzenie systemów wsparcia w nowych państwach członkowskich - Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 - Artykuł 143ba - Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 - Artykuł 126 - Oddzielna płatność z tytułu cukru - Oderwanie tej płatności od produkcji - Pojęcie „kryteriów przyjętych przez dane państwa członkowskie w roku 2006 i 2007” - Okres reprezentatywny))

(2014/C 462/16)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Obvodní soud pro Prahu 1

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Hoštická a.s., Jaroslav Haškovec, Zemědělské družstvo Senice na Hané

Strona pozwana: Česká republika – Ministerstvo zemědělství

Sentencja

Artykuł 126 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „kryteriów przyjętych przez dane państwa członkowskie w roku 2006 i 2007” obejmuje rok gospodarczy, jaki państwa członkowskie powinny wybrać do dnia 30 kwietnia 2006 r. jako okres reprezentatywny dla przyznawania oddzielnej płatności z tytułu cukru na podstawie art. 143ba ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 319/2006 z dnia 20 lutego 2006 r., rozporządzeniem Rady (WE) nr 2011/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. i rozporządzeniem Rady (WE) nr 2012/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r.

(1) Dz.U. C 45 z 15.2.2014.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/11

Odwołanie wniesione w dniu 21 lutego 2014 r. przez Przedsiębiorstwo Handlowe Medox Lepiarz Jarosław Lepiarz Alicja sp. j. od wyroku Sądu z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie T-591/11, Przedsiębiorstwo Handlowe Medox Lepiarz Jarosław Lepiarz przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Henkel

(Sprawa C-91/14 P)

(2014/C 462/17)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Przedsiębiorstwo Handlowe Medox Lepiarz Jarosław Lepiarz Alicja sp. j. (Przedstawiciele: M. Konieczyński i I. Kubiec, adwokaci)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Henkel Corp.

Postanowieniem z dnia 2 października 2014 r. Trybunał (szósta izba) odwołanie w części odrzucił, a w pozostałym zakresie oddalił i orzekł, że Przedsiębiorstwo Handlowe Medox Lepiarz Jarosław, Lepiarz Alicja Sp.j. zostaje obciążone kosztami postępowania.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/11

Odwołanie wniesione w dniu 21 marca 2014 r. przez Firmę Handlową Faktor B. i W. Gęsina, Gęsina Wojciech od postanowienia Sądu (drugiej izby) z dnia 22 stycznia 2014 r. w sprawie T-468/12, Faktor B. i W. Gęsina przeciwko Komisji

(Sprawa C-138/14 P)

(2014/C 462/18)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Firma Handlowa Faktor B. i W. Gęsina, Gęsina Wojciech (Przedstawiciel: H. Mackiewicz, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Postanowieniem z dnia 30 września 2014 r. Trybunał (ósma izba) oddalił odwołanie i orzekł, że Firma Handlowa Faktor B. i W. Gęsina i Gęsina Wojciech poniosą swoje własne koszty

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/11

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 13 lutego 2014 r. w sprawie T-380/12 Demon International przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego, wniesione w dniu 7 kwietnia 2014 r. przez Big Line Sas di Graziani Lorenzo

(Sprawa C-170/14 P)

(2014/C 462/19)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Big Line Sas di Graziani Lorenzo (przedstawiciel: B. Osti, avvocato)

Druga strona postępowania: Demon International, LC, Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Postanowieniem z dnia 6 listopada 2014 r. Trybunał Sprawiedliwości (szósta izba) odrzucił odwołanie jako w części oczywiście bezpodstawne a w części oczywiście niedopuszczalne.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (Polska) w dniu 5 września 2014 r.– ROZ-ŚWIT Zakład Produkcyjno-Handlowo-Usługowy Henryk Ciurko, Adam Pawłowski spółka jawna przeciwko Dyrektorowi Izby Celnej we Wrocławiu

(Sprawa C-418/14)

(2014/C 462/20)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ROZ-ŚWIT Zakład Produkcyjno-Handlowo-Usługowy Henryk Ciurko, Adam Pawłowski spółka jawna

Strona pozwana: Dyrektor Izby Celnej we Wrocławiu

Pytania prejudycjalne

Czy art. 5 w zw. z art. 2 ust. 3 i w zw. z art. 21 ust. 4 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (1) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on regulacji krajowej przewidzianej w treści art. 89 ust. 16 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. nr 3 poz. 11 ze zm.; dalej u.p.a.), która nakazuje zastosowanie stawki podatku akcyzowego przewidzianej dla paliw silnikowych do oleju opałowego na skutek braku spełnienia przez podatnika wymogu formalnego przewidzianego w art. 89 ust. 14-15 u.p.a.?

Czy zasada proporcjonalności nie sprzeciwia się wymogowi formalnemu przewidzianemu w art. 89 ust. 14-15 u.p.a. uzależniającemu zastosowanie obniżonej stawki akcyzy przewidzianej dla olejów opałowych od konieczności sporządzenia i złożenia zestawienia oświadczeń nabywców w ustawowym terminie, abstrahując od zaistnienia warunku materialnego w postaci sprzedaży paliwa na cele opałowe?

Czy zgodna z zasadą proporcjonalności jest sankcja przewidziana w treści art. 89 ust. 16 u.p.a. polegająca na obciążeniu sprzedawcy podatkiem akcyzowym, jak w okolicznościach przedmiotowej sprawy, wyliczonym według stawki przewidzianej dla paliw silnikowych (art. 89 ust. 4 pkt 1 u.p.a.) w odniesieniu do oleju opałowego na skutek niespełnienia warunku formalnego przewidzianego w treści art. 89 ust. 14-15 u.p.a.?

(1) Dz.U. L 283, s. 51; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 09 Tom 001 P. 405 – 424

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 18 września 2014 r. – DHL Express (Italy) srl, DHL Global Forwarding (Italy) SpA przeciwko Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato

(Sprawa C-428/14)

(2014/C 462/21)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: DHL Express (Italy) srl, DHL Global Forwarding (Italy) SpA

Strona pozwana: Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato

Pozostałe strony postępowania:

Schenker Italiana SpA

Agility Logistics srl

Pytania prejudycjalne

Czy wykładni art. 101 TFUE, art. 4 ust. 3 TUE i art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (1) należy dokonywać w ten sposób, że:

krajowe organy ochrony konkurencji nie mogą odejść w ramach swej praktyki od instrumentów ustalonych i przyjętych przez europejską sieć konkurencji, a zwłaszcza od modelowego programu łagodzenia kar w wypadku takim jak w postępowaniu głównym, bez popadania w sprzeczność z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 14 czerwca 2011 r. w sprawie C-360/09 Pfleiderer a konkretnie z jego pkt 21 i 22?

pomiędzy wnioskiem głównym o zwolnienie z kary złożonym przez przedsiębiorstwo do Komisji lub przygotowywanym do złożenia do niej oraz uproszczonym wnioskiem o zwolnienie z kary złożonym przez nie do krajowego organu ochrony konkurencji w odniesieniu do tego samego kartelu, istnieje związek prawny takiego rodzaju, że krajowy organ ochrony konkurencji – niezależnie od brzmienia ust. 38 Obwieszczenia Komisji w sprawie współpracy w ramach sieci organów ochrony konkurencji – ma obowiązek zgodnie z § 22 Modelowego programu łagodzenia kar europejskiej sieci konkurencji z 2006 r. (obecnie § 24 według numeracji Modelowego programu łagodzenia kar europejskiej sieci konkurencji z 2012 r.) oraz uwagą wyjaśniającą nr 45 Modelowego programu łagodzenia kar europejskiej sieci konkurencji z 2006 r. (obecnie uwagą wyjaśniającą § 49 Modelowego programu łagodzenia kar europejskiej sieci konkurencji z 2012 r.): a) dokonać oceny uproszczonego wniosku o zwolnienie z kary w świetle wniosku głównego o ile uproszczony wniosek wiernie odpowiada treści wniosku głównego; b) ewentualnie – jeżeli uzna, że uproszczony wniosek, który otrzymał ma węższy zakres przedmiotowy od wniosku głównego złożonego przez to samo przedsiębiorstwo, w odniesieniu, do którego Komisja przyznała warunkowe zwolnienie z kary rzeczonemu przedsiębiorstwu – skontaktować się z Komisją lub z samym przedsiębiorstwem w celu ustalenia czy po złożeniu uproszczonego wniosku w ramach dalszego dochodzenia wewnętrznego stwierdziła ona konkretne i szczególne przykłady zachowań w sektorze, który to jakoby miał być objęty wnioskiem głównym o zwolnienie z kary, lecz nie wnioskiem uproszczonym?

zgodnie z § § 3 i 22–24 Modelowego programu łagodzenia kar europejskiej sieci konkurencji z 2006 r. i odpowiadających im uwag wyjaśniających nr 8, 41, 45 i 46 oraz uwzględniając zmiany wprowadzone przez § § 24–26 Modelowego programu łagodzenia kar europejskiej sieci konkurencji z 2012 r. i uwagi wyjaśniające nr 44 i 49, krajowy organ ochrony konkurencji, który w okresie wystąpienia okoliczności faktycznych postępowania głównego stosował program łagodzenia kar taki jak w postępowaniu głównym, mógł zgodnie z prawem przyjąć w odniesieniu do danego kartelu objętego głównym wnioskiem o zwolnienie z kar złożonym lub przygotowywanym do złożenia przez pierwsze przedsiębiorstwo do Komisji: a) wyłącznie uproszczony wniosek o zwolnienie z kary złożony przez owo przedsiębiorstwo lub b) również późniejsze uproszczone wnioski o zwolnienie z kary złożone przez różne przedsiębiorstwa, które początkowo złożyły do Komisji niedopuszczalne wnioski o zwolnienie z kary lub wnioski o zmniejszenie grzywny, w szczególności w sytuacji gdy wnioski główne tych różnych przedsiębiorstw zostały złożone po przyznaniu warunkowego zwolnienia z kary pierwszemu przedsiębiorstwu?

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Karlsruhe (Niemcy) w dniu 23 września 2014 r. – Nabiel Peter Bogendorff von Wolffersdorff

(Sprawa C-438/14)

(2014/C 462/22)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Karlsruhe

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Nabiel Peter Bogendorff von Wolffersdorff

Uczestnik: Standesamt der Stadt Karlsruhe, Zentraler Juristischer Dienst der Stadt Karlsruhe

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 18 i 21 TFUE należy interpretować w ten sposób, że organy państwa członkowskiego są zobowiązane do uznania zmiany nazwiska obywatela tego państwa, jeżeli jest on jednocześnie obywatelem innego państwa członkowskiego i w tym państwie członkowskim podczas zwykłego pobytu na skutek zmiany nazwiska, która nie jest związana ze zmianą statusu na gruncie prawa rodzinnego, nabył swobodnie wybrane nazwisko zawierające kilka tytułów szlacheckich, o ile prawdopodobnie nie zaistnieje w przyszłości istotny związek z tym państwem, a w pierwszym państwie członkowskim instytucja szlachty została wprawdzie zniesiona na mocy prawa konstytucyjnego, jednak tytuły szlacheckie noszone w momencie zniesienia instytucji szlachty mogą nadal stanowić część nazwiska?

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het bedrijfsleven (Niderlandy) w dniu 24 września 2014 r. – Bayer CropScience SA-NV, Stichting De Bijenstichting przeciwko College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden

(Sprawa C-442/14)

(2014/C 462/23)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

College van Beroep voor het bedrijfsleven

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bayer CropScience SA-NV, Stichting De Bijenstichting

Strona pozwana: College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden

Pytania prejudycjalne

Czy postanowienia art. 14 dyrektywy 91/414 (1) lub art. 63 w związku z art. 59 rozporządzenia dotyczącego środków ochrony roślin (2) (rozporządzenia nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r.), lub art. 19 dyrektywy 98/8 (3) oznaczają, że w przypadku rozpatrywania złożonego przez wnioskodawcę wniosku o zachowanie poufności w rozumieniu ww. art. 14, 63 i 19 o każdym poszczególnym źródle informacji należy rozstrzygnąć przed wydaniem zezwolenia tudzież przed zmianą zezwolenia lub w jej trakcie w drodze decyzji, z którą mogą zapoznać się zainteresowane osoby trzecie?

W przypadku udzielenia na powyższe pytanie odpowiedzi twierdzącej: czy art. 4 ust. 2 dyrektywy dotyczącej informacji o środowisku (4) należy rozumieć w ten sposób, że w przypadku braku decyzji w rozumieniu pytania pierwszego pozwany jako organ krajowy musi ujawnić żądane informacje o środowisku, jeżeli taki wniosek zostanie złożony po wydaniu zezwolenia lub po zmianie tego zezwolenia?

3)	Jak należy dokonywać wykładni terminu „emisje do środowiska” zawartego w art. 4 ust 2 dyrektywy dotyczącej informacji o środowisku, jeżeli wziąć pod uwagę przytoczone w pkt 5.5 niniejszego wyroku częściowego stanowiska stron w kontekście przybliżonej w pkt 5.2 tego wyroku treści dokumentów?

a)	Czy dane zawierające ocenę uwalniania się do środowiska produktu, jego substancji czynnej (czynnych) i jego innych składników w następstwie zastosowania tego produktu należy uznać za „informacje dotyczące emisji do środowiska”?

b)	Gdyby tak było: czy w tym kontekście istotne jest, czy wspomniane dane zostały zgromadzone w drodze badań (semi-)polowych lub w drodze badań innego rodzaju (na przykład badań laboratoryjnych lub badań dotyczących translokacji)?

Czy informacje dotyczące badań laboratoryjnych mogą zostać uznane za „informacje dotyczące emisji do środowiska”, jeżeli dana próba ma celu zbadanie w znormalizowanych warunkach odrębnych aspektów i została przeprowadzona z wyłączeniem wielu czynników (takich jak na przykład wpływ oddziaływań klimatycznych) i często przy zastosowaniu wysokich – w stosunku do rzeczywistego użycia – dawek?

Czy w tym kontekście za „emisje do środowiska” należy uznać również pozostałości wykrywalne po zastosowaniu danego środka w środowisku badawczym, na przykład w powietrzu lub w glebie, w liściach w pyłkach lub w nektarze rośliny (wyrosłej z nasion poddanych działaniu tego środka), w miodzie lub w organizmach niebędących przedmiotem zwalczania?

7)	Czy powyższe odnosi się również do pomiaru znoszenia (rozpylanej substancji) przy stosowaniu środka w środowisku badawczym?

8)	Czy pojęcie informacji o środowisku w rozumieniu art. 4 ust. 2 ppkt 2 zdanie drugie dyrektywy dotyczącej informacji o środowisku wiąże się z tym, że gdy chodzi o emisje do środowiska, należy ujawnić źródło informacji w całości, a nie tylko dane pomiarowe, które mogą ewentualnie z niego wynikać?

Czy do celów zastosowania wyjątku dotyczącego poufności informacji handlowych i przemysłowych w rozumieniu ww. art. 4 ust. 2 lit. d) należy dokonać rozróżnienia między „emisjami” z jednej strony” a „zrzutami i innymi rodzajami zanieczyszczeń wprowadzanych do środowiska” w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy dotyczącej informacji o środowisku z drugiej strony?

(1) Dyrektywa Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 230, s. 1).

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. L 309, s. 1).

(3) Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123, s. 1).

(4) Dyrektywa 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylająca dyrektywę Rady 90/313/EWG (Dz.U. L 41, s. 26).

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 29 września 2014 r. – Vorarlberger Gebietskrankenkasse, Alfred Knauer

(Sprawa C-453/14)

(2014/C 462/24)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący rewizję: Vorarlberger Gebietskrankenkasse, Alfred Knauer

Pozwany organ: Landeshauptmann von Vorarlberg

Przy udziale: Rudolf Mathis

Pytanie prejudycjalne

Czy biorąc pod uwagę art. 45 TFUE art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji i systemów zabezpieczenia społecznego (1) należy interpretować w ten sposób, że emerytury z systemu emerytalnego ubezpieczeń zawodowych (inicjowanego i gwarantowanego przez państwo, który ma umożliwić w odpowiedni sposób utrzymanie dotychczasowego poziomu życia, funkcjonującego według zasady kapitalizacji, zasadniczo obowiązkowego, który jednak może przewidywać składki „dodatkowe” przekraczające ustawowy zakres minimalny i odpowiednio wyższe świadczenia i którego realizacja jest obowiązkiem instytucji zabezpieczenia stworzonej lub wykorzystanej do tego celu przez pracodawców – tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie w systemie emerytalnym „drugiego filara” w Liechtensteinie) oraz emerytury z ustawowego systemu emerytalnego (także inicjowanego i gwarantowanego przez państwo, który ma umożliwić w odpowiedni sposób utrzymanie dotychczasowego poziomu życia, jednakże funkcjonującego na zasadzie repartycji, obowiązkowego i którego realizacja jest obowiązkiem stworzonych na mocy ustawy zakładów emerytalnych – tak jak w niniejszej sprawie austriacki system emerytalny) są „równoważne” w rozumieniu wskazanego przepisu?

(1) Dz.U. L 166, s. 1.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/16

Skarga wniesiona w dniu 7 października 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-461/14)

(2014/C 462/25)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Wilms i D. Loma-Osorio Lerena, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że Królestwo Hiszpanii nie wykonało zobowiązań ciążących na nim na podstawie art. 3 dyrektywy 85/337/EWG (1), zmienionej przez dyrektywy 97/22/WE (2) i 203/35 (3) w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne, art. 4 ust. 4 dyrektywy 2009/147/WE (4) w sprawie ochrony dzikiego ptactwa do dnia 29 lipca 2008 r., daty wyznaczenia obszaru jako (SOOS), i art. 6 ust. 2 dyrektywy 92/43/WE (5) w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, od ww. daty wyznaczenia obszaru SOOS.

—	Obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Okoliczności faktyczne dotyczą projektu nowej linii kolei dużej prędkości pomiędzy Sewillą, a Almerią, sekcjami „Marchena-Osuna I”, „Marchena-Osuna II” i „Variante de Osuna”, oraz możliwości błędnego zastosowania przez hiszpańskie organy przepisów z dyrektywy w sprawie oceny skutków wywieranych na środowisko naturalne, dyrektywy w sprawie ochrony dzikiego ptactwa i dyrektywy siedliskowej. Do wniosku takiego dochodzi się w szczególności z uwagi na potencjalny wpływ robót i późniejsze działanie osi kolei przechodzącej przez Andaluzję przez Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk (SOOS) Campiñas de Sevilla, który zdaniem Komisji nie został właściwie zbadany.

(1) Dyrektywa Rady z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne 85/337/EWG, Dz.U. L 175, s. 40.

(2) Dz.U. L 73, s. 5.

(3) Dyrektywa 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. przewidująca udział społeczeństwa w odniesieniu do sporządzania niektórych planów i programów w zakresie środowiska oraz zmieniająca w odniesieniu do udziału społeczeństwa i dostępu do wymiaru sprawiedliwości dyrektywy Rady 85/337/EWG i 96/61/WE, Dz.U. L 156, s. 17.

(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, Dz.U. L 20, s. 7.

(5) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory Dz.U. L 206, s. 7.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Wien (Austria) w dniu 15 października 2014 r. – Seattle Genetics Inc.

(Sprawa C-471/14)

(2014/C 462/26)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Wien

Strony w postępowaniu głównym

Wnioskodawca: Seattle Genetics Inc.

Druga strona postępowania: Österreichisches Patentamt

Pytania prejudycjalne

Czy data pierwszego zezwolenia na obrót produktem we Wspólnocie jest określona zgodnie art. 13 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 469/2009 (1) z dnia 6 maja 2009 r. dotyczącego dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych na mocy prawa wspólnotowego, czy też przepis ten wskazuje na datę, w której zezwolenie staje się skuteczne zgodnie z prawem danego państwa członkowskiego?

2)	W wypadku gdy Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej potwierdzi, że datę, o której mowa w pytaniu pierwszym, określa prawo wspólnotowe: jaką datę należy brać w tym względzie pod uwagę – datę zezwolenia czy datę notyfikacji?

(1) Dz.U. L 152, s. 1.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Salerno (Włochy) w dniu 20 października 2014 r. – postępowanie karne przeciwko Cristiano Pontillo

(Sprawa C-474/14)

(2014/C 462/27)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Salerno

Strony w postępowaniu głównym

Cristiano Pontillo

Pytania prejudycjalne

Czy art. 49 i nast. oraz art. 56 i nast. TFUE analizowane w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 lutego 2012 r. [w sprawach połączonych C-72/10 i C-77/10] należy interpretować w ten sposób, że postanowienia te stoją na przeszkodzie ogłoszeniu przetargu na koncesje o czasie trwania krótszym od koncesji przyznanych w przeszłości, jeżeli wspomniany przetarg został ogłoszony rzekomo w celu usunięcia konsekwencji wynikających z bezprawnego wykluczenia pewnej liczby operatorów z wcześniejszych przetargów?

Czy art. 49 i nast. oraz art. 56 i nast. TFUE analizowane w świetle powyższego wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że postanowienia te stoją na przeszkodzie temu, aby wymóg dostosowania czasu wygaśnięcia koncesji stanowił odpowiednie uzasadnienie dla krótszego w porównaniu z koncesjami przyznanymi w przeszłości, czasu trwania koncesji objętych przetargiem?

Czy art. 49 i nast. oraz art. 56 i nast. TFUE analizowane w świetle powyższego wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że postanowienia te stoją na przeszkodzie dla wprowadzenia obowiązku nieodpłatnego zbycia użytkowania środków materialnych i niematerialnych majątku, które tworzą sieć zarządzania grami i ich przyjmowania w wypadku zakończenia działalności, z powodu upływu końcowego terminu ważności koncesji lub z powodu decyzji o jej wygaśnięciu lub odebraniu?

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 27 października 2014 r. – Citroën Commerce GmbH przeciwko Zentralvereinigung des Kraffahrzeuggewerbes zur Aufrechterhaltung lauteren Wettbewerbs e.V. (ZLW)

(Sprawa C-476/14)

(2014/C 462/28)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Citroën Commerce GmbH

Strona pozwana: Zentralvereinigung des Kraffahrzeuggewerbes zur Aufrechterhaltung lauteren Wettbewerbs e.V. (ZLW)

Pytania prejudycjalne

1)	Czy reklama produktu z podaniem ceny, jaką należy za niego zapłacić, stanowi oferowanie w rozumieniu art. 1 dyrektywy 98/6/WE (1)? Jeżeli na pytanie pierwsze zostanie udzielona odpowiedź twierdząca:

Czy przy oferowaniu w rozumieniu art. 1 dyrektywy 98/6/WE cena sprzedaży, jaką należy podać na podstawie art. 1 i art. 3 ust. 1 zdanie pierwsze, musi obejmować także obligatoryjnie przypadające koszty przemieszczenia pojazdu silnikowego od producenta do sprzedawcy?

Jeżeli na pytanie pierwsze lub drugie zostanie udzielona odpowiedź przecząca:

Czy przy zaproszeniu do dokonania zakupu w rozumieniu art. 2 lit. i) dyrektywy 2005/29/WE (2)„cena wraz z podatkami”, jaką należy podać na podstawie jej art. 7 ust. 4 lit. c) hipoteza pierwsza, w wypadku pojazdu silnikowego musi obejmować także obligatoryjnie przypadające koszty przemieszczenia pojazdu silnikowego od producenta do sprzedawcy?

(1) Dyrektywa 98/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. w sprawie ochrony konsumenta przez podawanie cen produktów oferowanych konsumentom, Dz.U. L 80, s. 27.

(2) Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („Dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”), Dz.U. L 149, s. 22.

Sąd

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/19

Wyrok Sądu z dnia 7 listopada 2014 r. – Autogrill España przeciwko Komisji

(Sprawa T-219/10) (1)

((Pomoc państwa - Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające przedsiębiorstwom mającym rezydencję podatkową w Hiszpanii amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach mających rezydencję podatkową za granicą - Decyzja kwalifikująca ten system jako pomoc państwa, uznająca tę pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie - Pojęcie pomocy państwa - Selektywny charakter - Określenie kategorii przedsiębiorstw uprzywilejowanych przez dany środek - Brak - Naruszenie art. 87 ust. 1 WE))

(2014/C 462/29)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Autogrill España, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: początkowo J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, M. Muñoz de Juan i R. Calvo Salinero, a następnie J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro i R. Calvo Salinero, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności art. 1 ust. 1 oraz art. 4 decyzji Komisji 2011/5/WE z dnia 28 października 2009 r. w sprawie amortyzacji podatkowej finansowej wartości firmy w związku z nabyciem udziałów w zagranicznych przedsiębiorstwach C 45/07 (ex NN 51/07, ex CP 9/07) wdrożonej przez Hiszpanię (Dz.U. 2011, L 7, s. 48).

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 1 oraz art. 4 decyzji Komisji 2011/5/WE z dnia 28 października 2009 r. w sprawie amortyzacji podatkowej finansowej wartości firmy w związku z nabyciem udziałów w zagranicznych przedsiębiorstwach C 45/07 (ex NN 51/07, ex CP 9/07) wdrożonej przez Hiszpanię.

2)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 179 z 3.7.2010.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/20

Wyrok Sądu z dnia 7 listopada 2014 r. – Banco Santander i Santusa przeciwko Komisji

(Sprawa T-399/11) (1)

(2014/C 462/30)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Banco Santander, SA (Santander, Hiszpania) i Santusa Holding, SL (Boadilla del Monte, Hiszpania) (przedstawiciele: początkowo J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, M. Muñoz de Juan i R. Calvo Salinero, a następnie J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro i R. Calvo Salinero, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, C. Urraca Caviedes i P. Němečková, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności art. 1 ust. 1 oraz art. 4 decyzji Komisji 2011/282/UE z dnia 12 stycznia 2011 r. w sprawie amortyzacji podatkowej finansowej wartości firmy w związku z nabyciem udziałów w zagranicznych przedsiębiorstwach C 45/07 (ex NN 51/07, ex CP 9/07) wdrożonej przez Hiszpanię (Dz.U. L 135, s. 1).

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 1 oraz art. 4 decyzji Komisji 2011/282/UE z dnia 12 stycznia 2011 r. w sprawie amortyzacji podatkowej finansowej wartości firmy w związku z nabyciem udziałów w zagranicznych przedsiębiorstwach C 45/07 (ex NN 51/07, ex CP 9/07) wdrożonej przez Hiszpanię.

2)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 282 z 24.9.2011.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/20

Wyrok Sądu z dnia 12 listopada 2014 r. – Volvo Trademark przeciwko OHIM – Hebei Aulion Heavy Industries (LOVOL)

(Sprawa T-524/11) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego LOVOL - Wcześniejsze wspólnotowe, słowny i graficzny, oraz graficzne krajowe znaki towarowe VOLVO - Względna podstawa odmowy rejestracji - Czerpanie nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub z renomy wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2014/C 462/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Volvo Trademark Holding AB (Göteborg, Szwecja) (przedstawiciel: adwokat M. Treis)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: P Geroulakos, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Hebei Aulion Heavy Industries Co., Ltd (Zhangjiakou, Chiny) (przedstawiciel: adwokat A. Alejos Cutuli)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 19 lipca 2011 r. (sprawa R 1870/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Volvo Trademark Holding AB a Hebei Aulion Heavy Industries Co., Ltd.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Volvo Trademark Holding AB zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 355 z 3.12.2011.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/21

Wyrok Sądu z dnia 12 listopada 2014 r. – Volvo Trademark przeciwko OHIM – Hebei Aulion Heavy Industries (LOVOL)

(Sprawa T-525/11) (1)

(2014/C 462/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Volvo Trademark Holding AB (Göteborg, Szwecja) (przedstawiciel: adwokat M. Treis)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: P Geroulakos, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Hebei Aulion Heavy Industries Co., Ltd (Zhangjiakou, Chiny) (przedstawiciel: adwokat A.I. Alejos Cutuli)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 23 czerwca 2011 r. (sprawa R 1868/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Volvo Trademark Holding AB a Hebei Aulion Heavy Industries Co., Ltd.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Volvo Trademark Holding AB zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 355 z 3.12.2011.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/22

Wyrok Sądu z dnia 12 listopada 2014 r. – Murnauer Markenvertrieb przeciwko OHIM (NOTFALL CREME)

(Sprawa T-504/12) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego NOTFALL CREME - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Równość traktowania])

(2014/C 462/33)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Murnauer Markenvertrieb GmbH (Egelsbach, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci F. Traub i H. Daniel)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Poch, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 września 2012 r. (sprawa R 271/2012-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego NOTFALL CREME jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Murnauer Markenvertrieb GmbH pokrywa własne koszty oraz koszty Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

(1) Dz.U. C 26 z 26.1.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/22

Wyrok Sądu z dnia 7 listopada 2014 r. – Kaatsu Japan przeciwko OHIM (KAATSU)

(Sprawa T-567/12) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego KAATSU - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Prawo do obrony - Artykuł 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009])

(2014/C 462/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Kaatsu Japan Co. Ltd (Tokio, Japonia) (przedstawiciel: M. Edenborough, QC)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: V. Melgar i I. Harrington, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 października 2012 r. (sprawa R 435/2012-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego KAATSU jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Kaatsu Japan Co. Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 63 z 2.3.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/23

Wyrok Sądu z dnia 6 listopada 2014 r. – Vans przeciwko OHIM (Przedstawienie linii falistej)

(Sprawa T-53/13) (1)

((Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego linię falistą - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Brak charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania - Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009 - Artykuł 76 rozporządzenia nr 207/2009 - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009))

(2014/C 462/35)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Vans, Inc. (Cypress, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat M. Hirsch)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: O. Mondéjar Ortuño, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej (OHIM) z dnia 14 listopada 2012 r. (sprawa R 860/2012-5), dotyczącą rejestracji graficznego znaku towarowego przedstawiającego linię falistą jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Vans, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 101 z 6.4.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/23

Wyrok Sądu z dnia 12 listopada 2014 r. – Murnauer Markenvertrieb przeciwko OHIM – Healing Herbs (NOTFALL)

(Sprawa T-188/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny wspólnotowy znak towarowy NOTFALL - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 52 ust. 1 lit. a) oraz art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Równość traktowania])

(2014/C 462/36)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Murnauer Markenvertrieb GmbH (Egelsbach, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci F. Traub i H. Daniel)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Poch, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Healing Herbs Ltd (Walterstone, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: adwokat R. Price)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 4 lutego 2013 r. (sprawa R 132/2012-4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Healing Herbs Ltd a Murnauer Markenvertrieb GmbH.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Murnauer Markenvertrieb GmbH pokrywa własne koszty oraz koszty Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) i koszty Healing Herbs Ltd.

(1) Dz.U. C 156 z 1.6.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/24

Wyrok Sądu z dnia 7 listopada 2014 r. – Urb Rulmenti Suceava przeciwko OHIM – Adiguzel (URB)

(Sprawa T-506/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Wcześniejszy słowny krajowy znak wspólny URB i wcześniejszy graficzny krajowy znak wspólny URB - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak złej wiary po stronie właściciela wspólnotowego znaku towarowego - Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak uprawnienia przez właściciela wcześniejszych znaków towarowych - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 - Brak naruszenia art. 72 rozporządzenia nr 207/2009])

(2014/C 462/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Urb Rulmenti Suceava SA (Suczawa, Rumunia) (przedstawiciel: adwokat I. Burdusel)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: P. Bullock i N. Bambara, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM był również, interwenient przed Sądem: Harun Adiguzel (Diosd, Węgry) (przedstawiciel: adwokat G. Bozocea)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 12 lipca 2013 r. (sprawa R 1309/2012-4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku pomiędzy Urb Rulmenti Suceava SA a Harunem Adiguzelem.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Urb Rulmenti Suceava SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

3)	Harun Adiguzel pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 352 z 30.11.2013.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/25

Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2014 r. – Rosenich przeciwko OHIM

(Sprawa T-527/14)

(2014/C 462/38)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Paul Rosenich (Triesenberg, Liechtenstein) (przedstawiciele: A. von Mühlendahl i C. Eckhartt, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 29 kwietnia 2014 r.;

—

stwierdzenie nieważności decyzji dyrektora wydziału „Wsparcie dla zasadniczej działalności” OHIM z dnia 7 września 2012 r., mocą której oddalony został wniosek skarżącego o wpis na listę zarejestrowanych pełnomocników przed pozwanym Urzędem i od której skarżący w dniu 7 listopada 2012 r. wniósł odwołanie;

—	obciążenie Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty i podstawowe argumenty

Na poparcie swojej skargi skarżący podnosi, że zaskarżona decyzja stanowi naruszenie art. 93 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z gwarantowaną na podstawie Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym swobodą świadczenia usług w ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego, ponieważ potwierdza odmowę jego wpisu na listę zarejestrowanych w OHIM zawodowych pełnomocników, mimo że posiada on swoją siedzibę wprawdzie nie na terytorium państwa członkowskiego Unii, ale na terytorium innego państwa członkowskiego EOG.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/25

Skarga wniesiona w dniu 21 września 2014 r. – Servier i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-691/14)

(2014/C 462/39)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Servier SAS (Suresnes, Francja); Servier Laboratories Ltd (Wexham, Zjednoczone Królestwo) i Les Laboratoires Servier SAS (Suresnes) (przedstawiciele: I.S. Forrester, QC, J. Killick, barrister, adwokat O. de Juvigny i M.I.F. Utges Manley, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

całkowite lub częściowe stwierdzenie nieważności art. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 i 8 decyzji Komisji nr C(2014) 4955 final z dnia 9 lipca 2014 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 i art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej [AT.39.612 – Peryndopryl (Servier)] w zakresie, w jakim dotyczą one spółek Servier S.A.S, Les Laboratoires Servier i Servier Laboratories Limited;

—	tytułem ewentualnym, skorzystanie z nieograniczonego prawa orzekania w celu bardzo istotnego obniżenia kwoty nałożonych na spółki Servier S.A.S, Les Laboratoires Servier i Servier Laboratories Limited w art. 7 wspomnianej decyzji grzywien;

—	przyznanie spółkom Servier S.A.S, Les Laboratoires Servier i Servier Laboratories Limited korzyści wynikających z ewentualnego stwierdzenia nieważności w całości lub w części decyzji w ramach skargi wniesionej przez spółkę Biogaran;

—	wydanie wszelkich postanowień, które Sąd uzna za odpowiednie;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżące podnoszą siedemnaście zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący uchybienia proceduralnego w zakresie, w jakim dochodzenie opiera się na naruszeniu prawa przez potwierdzenie założenia. Skarżące twierdzą, że Komisja po oficjalnym twierdzeniu po zakończeniu dochodzenia sektorowego, iż dany sektor był „skorumpowany”, za wszelką cenę starała się potwierdzić to twierdzenie decyzją, nawet ryzykując, że przeinaczy i przeredaguje stan faktyczny sprawy.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych w zakresie, w jakim Komitet Doradczy ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących, którego opinia jest wiążąca przed wydaniem każdej decyzji zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (1), nie został zwołany w stosownym czasie i w zakresie, w jakim tylko przedstawiciele trzech państw członkowskich uczestniczyli w spotkaniu wspomnianego komitetu.

3.	Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do skutecznego środka prawnego, ponieważ Komisja skierowała do skarżących 919-stronicową decyzję bez uwzględnienia ograniczeń czasowych i wymogów proceduralnych, jakich należy przestrzegać przy wnoszeniu skargi.

Zarzuty czwarty do dwunastego dotyczące oczywistych błędów w ocenie i naruszenia prawa, ponieważ Komisja błędnie uznała ugody zawarte przez skarżące ze spółkami Niche, Matrix, Teva, Krka i Lupin za naruszenie art. 101 TFUE.

—

Skarżące twierdzą w szczególności, że w celu uznania porozumień za ograniczenia ze względu „na cel” Komisja oparła się na trzech czynnikach określonych tak szeroko, iż są one bez znaczenia dla odróżnienia zgodnych z prawem ugód od porozumień antykonkurencyjnych (istnienie przeniesienia wartości mające na celu zachęcenie laboratorium farmaceutycznego produkującego generyczne produkty lecznicze do zawarcia ugody odpowiadającej wszelkim zyskom z jakiejkolwiek działalności gospodarczej, ograniczenie konkurencji odpowiadające wszelkim ograniczeniom swobody gospodarczej laboratorium farmaceutycznego produkującego generyczne produkty lecznicze oraz potencjalna konkurencja pomiędzy stronami odpowiadająca brakowi przeszkody całkowicie uniemożliwiającej wejście w przyszłości laboratorium farmaceutycznego produkującego generyczne produkty lecznicze na rynek).

—

Ponadto, przeinaczając uzasadniony cel i kontekst porozumień (w szczególności, nie uwzględniając pomimo stanu faktycznego istnienia poważnych trudności technicznych i regulacyjnych uniemożliwiających laboratoriom farmaceutycznym produkującym generyczne produkty lecznicze wejście na rynek oraz istnienie równoległych postępowań), Komisja popełniła szereg błędów w ocenie w wyciągniętym przez siebie wniosku polegającym na uznaniu, że porozumienia miały na celu ograniczenie konkurencji.

—

Wreszcie analiza „skutków” porozumień jest wadliwa ze względu na sprzeczność w uzasadnieniu i ze względu na to, że Komisja nie zastosowała realistycznego alternatywnego scenariusza. Zaskarżona decyzja opiera się bowiem w całości na analizie ex-ante hipotetycznych skutków, powtarzając niemal analizę ze względu na cel z naruszeniem orzecznictwa, efektem czego stwierdzono istnienie skutków antykonkurencyjnych pomimo braku jakiegokolwiek rzeczywistego wpływu na rynek

5.	Zarzut trzynasty, podniesiony tytułem ewentualnym, dotyczący błędu w ocenie i naruszenia prawa w zakresie, w jakim Komisja sztucznie uznała porozumienia pomiędzy skarżącymi a spółkami Niche, Matrix, Teva, Krka i Lupin za pięć odrębnych naruszeń.

6.	Zarzut czternasty dotyczący oczywistego błędu w ocenie i naruszenia prawa w zakresie, w jakim Komisja błędnie i w sposób sztuczny ograniczyła właściwy rynek wyrobów gotowych jedynie do cząsteczki peryndoprylu, wyłączając piętnaście pozostałych inhibitorów enzymu konwersji dostępnych na rynku.

7.	Zarzut piętnasty dotyczący oczywistego błędu w ocenie w zakresie, w jakim Komisja błędnie stwierdziła istnienie pozycji dominującej skarżących na właściwym rynku. Skarżące podnoszą, że ten wniosek wyciągnięty przez Komisję wynika ze sztucznego ograniczenia właściwego rynku jedynie do peryndoprylu.

Zarzut szesnasty dotyczący oczywistego błędu w ocenie i naruszenia prawa w zakresie, w jakim Komisja błędnie uznała skarżące za przedsiębiorstwa zajmujące pozycję dominującą na rynku „technologii”.

Skarżące podnoszą, że Komisja nie określiła w sposób wystarczająco jasny, a w każdym wypadku określiła w sposób błędny rynek wyższego szczebla „technologii”, który jedynie powielił rynek wyrobów gotowych i niesłusznie uznała, iż spółka Servier zajmowała pozycję dominującą na hipotetycznym rynku.

Zarzut siedemnasty dotyczący oczywistego błędu w ocenie i naruszenia prawa w zakresie, w jakim Komisja niesłusznie uznała, że skarżące nadużyły swej pozycji dominującej, zawierając ugody (w konsekwencji Komisja zastosowała jednocześnie art. 101 i 102 TFUE do tych samych okoliczności faktycznych niezgodnie z orzecznictwem) i nabywając zaczątkową technologię od europejskich małych i średnich przedsiębiorstw.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 1, s. 1).

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/27

Skarga wniesiona w dniu 13 października 2014 r. – PRIMA przeciwko Komisji

(Sprawa T-722/14)

(2014/C 462/40)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: PRIMA – Producentska, rekłamna, informacionna i medijna agencija AD (Sofia, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat Jawor Sergeew Ruskow)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 12 sierpnia 2014 r., w której odrzucono ofertę skarżącej złożoną w ramach postępowania o udzielenie zamówienia publicznego РО/2013-13/SOF dotyczącego wsparcia dla przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Bułgarii w organizacji wydarzeń publicznych;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 12 sierpnia 2014 r., w której wykonanie zamówienia zlecono innemu uczestnikowi postępowania, oraz wszystkich kolejnych decyzji dotyczących zawarcia umowy o wykonanie zamówienia, w tym decyzji Komisji Europejskiej z dnia 12 sierpnia 2014 r.; oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia obowiązku przedstawienia informacji:

—	instytucja zamawiająca przedstawiła żądane przez PRIMĘ informacje dotyczące właściwości oferty, która wygrała przetarg, lecz nie przedstawiła informacji dotyczących zalet oferty, która wygrała przetarg.

Zarzut drugi dotyczący nieprawidłowego stosowania kryteriów udzielania zamówienia:

—

ustanowione przez instytucję zamawiającą kryteria udzielania zamówienia nie były stosowane przez nią w sposób obiektywny i prawidłowy, z którego to względu ustalone na podstawie spełnienia tych kryteriów oceny nie są zasadne, w wyniku czego nie zapewniono równego dostępu i równego traktowania wszystkich oferentów.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasad regulujących udzielanie zamówień publicznych:

—	decyzję o udzieleniu zamówienia przyjęto po dniu wydania pierwotnej decyzji w sprawie odrzucenia oferty złożonej przez PRIMĘ;

—	instytucja zamawiająca nie powiadomiła PRIMY o tej decyzji, naruszając zasady przejrzystości i równości uczestników postępowania;

—	nieprzedstawienie informacji o tej decyzji istotnie ograniczyło prawo do obrony przysługujące PRIMIE.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/28

Skarga wniesiona w dniu 13 października 2014 r. – HX przeciwko Radzie

(Sprawa T-723/14)

(2014/C 462/41)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: HX (Damaszek, Syria) (przedstawiciel: adwokat Stanisław Koew)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną w całości, poprzez uznanie za zasadne wszystkich przedstawionych w niej zarzutów;

—	rozpoznanie skargi w trybie przyspieszonym;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2013/255/WPZiB z dnia 31 maja 2013 r. oraz decyzji wykonawczej Rady 2014/488/WPZiB z dnia 22 lipca 2014 r. w zakresie, w jakim nazwisko skarżącego umieszczono w wykazie zawartym w załączniku do wskazanej decyzji 2013/255/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 36/2012 z dnia 18 stycznia 2012 r. oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 793/2014 z dnia 22 lipca 2014 r. w zakresie, w jakim nazwisko skarżącego umieszczono w wykazie zawartym w załączniku II do wskazanego rozporządzenia (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii;

—	obciążenie Rady wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący istotnego naruszenia prawa do obrony i prawa do rzetelnego procesu:

—	skarżącego nie powiadomiono o zaskarżonych aktach i nie przedstawiono mu żadnych istotnych dowodów lub poszlak, które uzasadniają umieszczenie jego nazwiska w wykazie osób objętych sankcjami, pomimo tego, że ciężar dowodu obciąża Radę;

—	postawione skarżącemu zarzuty, dotyczące jego odpowiedzialności za „brutalne represje wobec ludności cywilnej w Syrii”, są niejasne, niepełne i opierają się na domysłach.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia:

—	w zaskarżonych aktach używa się wyłącznie twierdzących i nieuzasadnionych sformułowań.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do skutecznej ochrony sądowej:

—	niezgodnie z prawem odwrócono ciężar dowodu, dzięki czemu strona pozwana miała możliwość sanowania swoich nieprawidłowych i niezgodnych z prawem aktów.

4.	Zarzut czwarty dotyczący błędów popełnionych przez Radę przy ocenie wielu okoliczności faktycznych.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia prawa własności oraz zasad proporcjonalności i swobody prowadzenia działalności gospodarczej:

—	na podstawie zaskarżonych aktów pozbawiono skarżącego możliwości spokojnego korzystania z jego praw majątkowych.

6.	Zarzut szósty dotyczący naruszenia prawa do normalnych warunków życia, ponieważ nałożone środki są niezgodne z zakazem tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania określonym w art. 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

Zarzut siódmy dotyczący ciężkiego naruszenia prawa do dobrego imienia określonego w art. 8 i art. 10 ust. 2 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, ponieważ umieszczenie nazwiska skarżącego w zaskarżonych aktach niezgodnie z prawem narusza jego autorytet społeczny i jego autorytet w relacjach z jego partnerami.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/29

Skarga wniesiona w dniu 3 listopada 2014 r. – Alpha Calcit/OHIM – Materis Paints Italia (CALCILITE)

(Sprawa T-742/14)

(2014/C 462/42)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alpha Calcit Füllstoffgesellschaft mbH (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat F. Hauck)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Materis Paints Italia SpA (Novate Milanese, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Właściciel spornego znaku towarowego: Materis Paints Italia SpA

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny wspólnotowy znak towarowy „CALCILITE” – zgłoszenie nr 5 0 74 745

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 4 września 2014 r. w sprawie R 753/2013-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w odniesieniu do następujących towarów: farby, lakiery do malowania, lakiery, środki zabezpieczające przed rdzą i preparaty zabezpieczające przed psuciem się drewna, barwniki, bejce, żywice naturalne (klasa 2); tynki (klasa 19);

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 53 ust. 1 lit. a) oraz art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/30

Skarga wniesiona w dniu 3 listopada 2014 r. – Meta Group przeciwko Komisji

(Sprawa T-744/14)

(2014/C 462/43)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Meta Group Srl (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: A. Bartolini i A. Formica, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie niewykonania przez Komisję zobowiązań pieniężnych wynikających ze wskazanych umów o udzieleniu dotacji obejmujących kwotę w wysokości 5 66 377,63 EUR z tytułu należnych i nieuiszczonych wkładów oraz stwierdzenie, że potrącenie wierzytelności skarżącej było niezgodne z prawem;

—	zasądzenie w związku z tym od Komisji na rzecz skarżącej kwoty we wskazanej powyżej wysokości 5 66 377,63 EUR wraz z odsetkami za zwłokę i z uwzględnieniem rewaloryzacji;

—	a także zasądzenie od Komisji odszkodowania za wyrządzone skarżącej szkody w kwocie 8 15 000,00 EUR lub wyższej, określonej przez Sąd w wyniku niniejszego postępowania oraz z uwzględnieniem poważnej szkody wynikającej z niezgodności z prawem rzeczonych potrąceń.

Zarzuty i główne argumenty

Przedmiotem niniejszej skargi jest podnoszone niewykonanie przez pozwaną umów take-it-up (nr 245637), BCreative (nr 245599) oraz Ecolink+ (nr 256224), zawartych w ramach „piątego i szóstego programu ramowego Unii Europejskiej w zakresie badań i rozwoju technologicznego”.

Na poparcie skargi skarżąca podnosi dziesięć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący niewykonania przez Komisję postanowień umowy w zakresie ustalenia stawki za godzinę określonych w umowie usługodawców [naruszenie art. II.19 § 1 lit. d) załącznika II do umów o udzieleniu dotacji].

—

Komisja przy ustalaniu stawki za godzinę określonych w umowie usługodawców naruszyła postanowienia art. II.19 § 1 lit. d) załącznika II, w zakresie w jakim przewiduje on, że ustalenie kosztów określonych w umowie usługodawców, świadczących usługi w celu wykonania subwencjonowanego projektu, zgodnie z umowami zawartymi inter partes, powinno nastąpić zgodnie z przepisami prawa państwa członkowskiego, w którym beneficjent prowadzi swą działalność.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez Komisję postanowień umowy w zakresie określenia stawki za godzinę określonych w umowie usługodawców [naruszenie art. II.19 § 1 lit. b) załącznika II do umów o udzieleniu dotacji].

—

Komisja przy ustalaniu stawki za godzinę określonych w umowie usługodawców naruszyła także postanowienia art. II.19 § 1 lit. b) umów o udzieleniu dotacji, zgodnie z którym kwalifikowalne koszty powinny być określane na podstawie ogólnych zasad obowiązujących w chwili zawarcia umowy. W szczególności, odwołanie się przez Komisję do kryteriów przewidzianych w ramach programów „Marie Curie” było zupełnie niewłaściwe i arbitralne, gdyż odnoszą się one do zasad, które weszły w życie dopiero w 2011 r., dotyczących ponadto wyłącznie programu FP7 (siódmego programu ramowego) i które jako takie nie obowiązywały w chwili zajścia okoliczności faktycznych będących przedmiotem niniejszej sprawy.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez Komisję postanowień umownych zawartych w art. I.11 („Other Special conditions”) umowy o udzieleniu dotacji w ramach projektu Take it up.

—

W odniesieniu w szczególności do umów dotyczących programu CIP, a zwłaszcza umowy odnoszącej się do projektu Take it up Komisja naruszyła art.I.11, biorąc pod uwagę, że instytucja ta w utrzymujący się sposób nie przyjęła jakiejkolwiek formalnej lub dorozumianej decyzji o odrzuceniu metody zaproponowanej przez Meta przy wykonywaniu tych postanowień umowy.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez Komisję art. II.19 § 1 lit. b), załącznika II do umów o ustanowieniu dotacji w związku z uznaniem za „podwykonawstwo” stosunku pracy z ekspertami, którzy współpracowali ze skarżącą spółką.

—

Komisja naruszyła ponownie postanowienia zawarte w art. II.19 § 1 lit. b), gdyż nie zastosowała w odniesieniu do ekspertów, zatrudnionych przez Meta w ramach wykonania subwencjonowanych projektów, kryteriów i zasad sprawozdawczości finansowej dotyczących „intra muros consultants”, zgodnie z definicją przyjętą przez samą Komisję w wytycznych finansowych piątego i szóstego programu ramowego.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia przez Komisję art. II. 19 § 1 lit. b) załącznika II do umów o ustanowieniu dotacji w związku z uznaniem pośrednich kosztów dotyczących „in house consultants”.

—

Komisja naruszyła ponownie postanowienia zawarte w art. II.19 § 1 lit. b) załącznika II, w szczególności w odniesieniu do zastosowania wskazanych w nim ogólnych zasad sprawozdawczości finansowej, gdyż nie zachowała ogólnych zasad w dziedzinie kwalifikacji pośrednich kosztów dotyczących „in house consultants”.

Zarzut szósty dotyczący naruszenia przez Komisję przepisów i zasad prawa Unii Europejskiej i orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości, a w szczególności zasad dobrej wiary, ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz pewności prawa.

—

Brak działania ze strony Komisji mógł spowodować powstanie u skarżącej uzasadnione oczekiwania co do poprawności zaproponowanej przez nią metody, w wyniku czego późniejsze działania obejmujące zwrot lub obniżenie należnych wkładów powinny być uznane za podjęte z naruszeniem zasady dobrej wiary przy wykonywaniu umowy.

Zarzut siódmy dotyczący naruszenia przez Komisję zasad zawartych w kodeksie dobrego postępowania administracyjnego, a w szczególności zasady proporcjonalności, prawa do informacji, zasady kontradyktoryjności postępowania oraz obowiązku uzasadnienia.

—	Komisja nie przedstawiła Meta żądanych informacji, nie podała odpowiedniego uzasadnienia przyjętych decyzji, a w każdym razie podjęła nieproporcjonalne działania zaważywszy, że wszystkie cele projektu zostały zrealizowane przez skarżącą w wymaganym terminie.

Zarzut ósmy dotyczący naruszenia przez Komisję obowiązku wypłacenia Meta wkładów przewidzianych w umowach o ustanowieniu dotacji na realizację finansowanych projektów.

—	Komisja naruszyła wynikający z umowy obowiązek w zakresie wypłaty należnych wkładów zgodnie z umowami o ustanowieniu dotacji w związku z działalnością sprawozdawczą Meta w ramach realizacji celów założonych w projektach. Takie niewypłacone wkłady obejmują kwotę 5 66 377,63 EUR.

Zarzut dziewiąty dotyczący naruszenia przez Komisję art. 80 rozporządzenia nr 966/2012/UE w związku z potrąceniem wierzytelności Meta.

—

Komisja działała z naruszeniem art. 80 rozporządzenia nr 966/2012/UE, zgodnie z którym potrącenie wierzytelności instytucji europejskich z wierzytelnościami wobec instytucji europejskich jest możliwe wyłącznie w odniesieniu do roszczeń o określonej wartości, pewnych i wymagalnych, podczas gdy roszczenia Komisji zostały zakwestionowane i nie stanowią zatem „pewnych” roszczeń.

10.

Zarzut dziesiąty dotyczący odszkodowania za szkodę majątkową poniesioną przez skarżącą.

—

Niewykonanie umownych zobowiązań przez Komisję spowodowało ponadto w niesłuszny sposób powstanie wyjątkowo poważnej szkody po stronie Meta w postaci damnum emergens, szacowanej zgodnie z załączoną do skargi opinią na kwotę w wysokości 8 15 000,00 EUR, oprócz szkody wynikającej z potrącenia dokonanego niezgodnie z prawem przez Komisję.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/32

Skarga wniesiona w dniu 5 listopada 2014 r. – Merck przeciwko OHIM – Nestlé (HEALTHPRESSO)

(Sprawa T-747/14)

(2014/C 462/44)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Merck KGaA (Darmstadt, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Best, U. Pfleghar i S. Schäffner)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Société de Produits Nestlé SA (Vevey, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed OHIM

Zgłaszający: Société de Produits Nestlé SA

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny wspólnotowy znak towarowy „HEALTHPRESSO” – zgłoszenie nr 1 0 0 03 028

Postępowanie przed OHIM: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie R 1880/2013-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie częściowej nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza uwzględniła sprzeciw i odrzuciła zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego dla towarów należących do klasy 30;

—	oddalenie sprzeciwu nr B 1 1 91 607;

—	obciążenie OHIM i Société de Produits Nestlé SA kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 96 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 15 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/32

Postanowienie Sądu z dnia 10 listopada 2014 r. – Siegenia-Aubi i Noraa przeciwko Komisji

(Sprawa T-257/12) (1)

(2014/C 462/45)

Język postępowania: niemiecki

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 227 z 28.7.2012.

Sąd do spraw Służby Publicznej

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/33

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 11 listopada 2014 r. – Carlo De Nicola przeciwko EBI

(Sprawa F-55/08 RENV) (1)

((Służba publiczna - Przekazanie sprawy do Sądu po uchyleniu rozstrzygnięcia - Personel EBI - Ocena - Niezgodność z prawem decyzji komisji odwoławczej - Brak potrzeby orzekania w przedmiocie żądania odszkodowawczego))

(2014/C 462/46)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Carlo De Nicola (Strassen, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat L. Isola)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny (przedstawiciele: G. Nuvoli i F. Martin, pełnomocnicy, wspomagani przez adwokata A. Dal Ferra)

Przedmiot sprawy

Po pierwsze, częściowe stwierdzenie nieważności decyzji komisji odwoławczej w sprawie oceny skarżącego za 2006 r. a po drugie, ustalenie okoliczności, że skarżący jest ofiarą mobbingu, jak również nakazanie stronie pozwanej zaprzestania mobbingu oraz naprawienia krzywdy i szkody.

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji komisji odwoławczej Europejskiego Banku Inwestycyjnego z dnia 14 grudnia 2007 r.

2)	Nie ma potrzeby orzekania w przedmiocie żądania stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 13 lipca 2007 r. o nieawansowaniu skarżącego, żądania stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny za rok 2006 oraz żądania stwierdzenia naprawienia podnoszonej krzywdy z tytułu mobbingu.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Europejski Bank Inwestycyjny pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez C. De Nicole w sprawach F-55/08, T-37/10 P i F-55/08 RENV.

(1) Dz.U. C 209 z 15.8.2008, s. 73.

22.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 462/33

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 11 listopada 2014 r. – Carlo de Nicola przeciwko EBI

(Sprawa F-52/11) (1)

((Służba publiczna - Personel EBI - Mobbing - Dochodzenie - Sprawozdanie komisji śledczej - Błędna definicja mobbingu - Decyzja prezesa EBI o nienadawaniu skardze biegu - Stwierdzenie nieważności - Skarga o odszkodowanie lub zadośćuczynienie))

(2014/C 462/47)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Carlo de Nicola (Strassen, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat L. Isola)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny (przedstawiciele: T. Gilliams i F. Martin, pełnomocnicy, wspomagani przez adwokata A. Dal Ferra)

Przedmiot sprawy

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności pisma prezesa banku uznającego, że w następstwie decyzji panelu o oddaleniu wniesionego przez skarżącego doniesienia o mobbingu nie zachodzi potrzeba podjęcia jakichkolwiek działań, a także stwierdzenie nieważności pozostałych decyzji dotyczących dochodzenia w sprawie mobbingu. Po drugie, żądanie stwierdzenia, że skarżący był ofiarą mobbingu

Sentencja wyroku

1)	Stwierdza się nieważność decyzji prezesa Europejskiego Banku Inwestycyjnego z dnia 1 września 2010 r. oddalającej skargę C. de Nicoli na mobbing.

2)	Zasądza się od Europejskiego Banku Inwestycyjnego na rzecz C. De Nicoli kwotę 3 000 EUR.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Europejski Bank Inwestycyjny pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez C. De Nicolę.

(1) Dz.U. C 186 z 25.6.2011, s. 37.