ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 395
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 57
10 listopada 2014

Spis treści

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2014/C 395/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2014/C 395/02

Sprawa C-114/12: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 4 września 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej Skarga o stwierdzenie nieważności – Działanie zewnętrzne Unii Europejskiej – Umowy międzynarodowe – Ochrona praw pokrewnych organizacji nadawczych – Negocjacje dotyczące konwencji Rady Europy – Decyzja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich upoważniająca do wspólnego udziału w negocjacjach Unii i jej państw członkowskich – Artykuł 3 ust. 2 TFUE – Wyłączna kompetencja zewnętrzna Unii

2

2014/C 395/03

Sprawa C-127/12: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 3 września 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Swobodny przepływ kapitału – Artykuły 21 TFUE i 63 TFUE – Porozumienie EOG – Artykuły 28 i 40 – Podatki od spadków i darowizn – Podział kompetencji podatkowych – Dyskryminacja między rezydentami i nierezydentami – Dyskryminacja ze względu na miejsce położenia nieruchomości – Ciężar dowodu)

3

2014/C 395/04

Sprawa C-237/12: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 4 września 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Dyrektywa 91/676/EWG – Artykuł 5 ust. 4 – Punkty 1 – 3 i 5 części A załącznika II – Ustęp 1 pkt 1 – 3 oraz ust. 2 załącznika III – Ochrona wód przed zanieczyszczeniami azotanami pochodzenia rolniczego – Okresy rolniczego wykorzystania – Pojemność pojemników do składowania odchodów zwierzęcych – Ograniczenie rolniczego wykorzystania – Zakaz rolniczego wykorzystania w terenie o dużym nachyleniu lub na gruntach przemarzniętych lub pokrytych śniegiem – Niezgodność uregulowań krajowych)

3

2014/C 395/05

Sprawa C-408/12 P: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 4 września 2014 r. – YKK Corp., YKK Holding Europe BV, YKK Stocko Fasteners GmbH przeciwko Komisji Europejskiej (Odwołanie – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynki zapięć na suwak i innych typów zapięć oraz urządzeń do mocowania – Przejście odpowiedzialności – Wskazana w przepisach górna granica grzywny – Artykuł 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 – Pojęcie przedsiębiorstwa – Odpowiedzialność osobista – Zasada proporcjonalności – Mnożnik służący zapewnieniu skutku odstraszającego)

5

2014/C 395/06

Sprawa C-474/12: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof -Austria) – Schiebel Aircraft GmbH przeciwko Bundesminister für Wirtschaft, Familie und Jugend [Odesłanie prejudycjalne – Swoboda przedsiębiorczości – Swobodny przepływ pracowników – Niedyskryminacja – Artykuł 346 ust. 1 lit. b) TFUE – Ochrona podstawowych interesów bezpieczeństwa państwa członkowskiego – Uregulowanie państwa członkowskiego przewidujące, że przedstawiciele ustawowi spółki prowadzącej w tym państwie działalność w zakresie handlu bronią, amunicją oraz materiałami wojskowymi muszą posiadać obywatelstwo tego państwa członkowskiego]

5

2014/C 395/07

Sprawy połączone C-533/12 P i C-536/12 P: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 września 2014 r. – Société nationale maritime Corse-Méditerranée (SNCM) SA przeciwko Corsica Ferries France SAS, przy udziale Komisji Europejskiej i Republiki Francuskiej (C-533/12 P), Republika Francuska przeciwko Corsica Ferries France SAS, przy udziale Komisji Europejskiej i Société nationale maritime Corse-Méditerranée (SNCM) SA (C-536/12 P) (Odwołanie – Pomoc restrukturyzacyjna – Swobodne uznanie przysługujące Komisji Europejskiej – Zakres sprawowanej przez Sąd Unii Europejskiej kontroli sądowej – Test prywatnego inwestora w gospodarce rynkowej – Wymóg przeprowadzenia analizy sektorowej i geograficznej – Wystarczająco utrwalona praktyka – Długoterminowa racjonalność ekonomiczna – Wypłata dodatkowych odpraw)

6

2014/C 395/08

Sprawa C-543/12: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky – Słowacja) – Michal Zeman przeciwko Krajské riaditeľstvo Policajného zboru v Žiline (Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 91/477/EWG – Wydawanie europejskiej karty broni palnej – Krajowe przepisy zastrzegające wydawanie tej karty wyłącznie posiadaczom broni palnej dla celów uprawniania myślistwa lub strzelectwa sportowego)

7

2014/C 395/09

Sprawa C-575/12: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratīvā apgabaltiesa – Łotwa) – Air Baltic Corporation przeciwko Valsts robežsardze (Odesłanie prejudycjalne – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Rozporządzenie (WE) nr 810/2009 – Artykuł 24 ust.1 i art. 34 – Wiza jednolita – Unieważnienie i cofnięcie wizy jednolitej – Ważność wizy jednolitej umieszczonej w unieważnionym dokumencie podróży – Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 – Artykuł 5 ust. 1 i art. 13 ust. 1 – Odprawa graniczna – Warunki wjazdu – Przepisy krajowe wymagające ważnej wizy umieszczonej w ważnym dokumencie podróży)

8

2014/C 395/10

Sprawa C-589/12: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 3 września 2014 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) – Zjednoczone Królestwo] – Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs przeciwko GMAC UK PLC (Odesłanie prejudycjalne – VAT – Szósta dyrektywa 77/388/EWG – Artykuł 11 część C ust. 1 akapit pierwszy – Bezpośrednia skuteczność – Obniżenie podstawy opodatkowania – Dokonanie dwóch transakcji dotyczących tych samych towarów – Dostawy towarów – Samochody sprzedawane w ramach umowy leasingu finansowego, ponownie obejmowane w posiadanie i odsprzedawane na aukcjach – Nadużycie prawa)

9

2014/C 395/11

Sprawa C-21/13: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Hamburg – Niemcy) – Simon, Evers & Co GmbH przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Hafen [Odesłanie prejudycjalne – Polityka handlowa – Cło antydumpingowe – Rozporządzenie (WE) nr 499/2009 – Ważność – Przywóz produktów pochodzących z Chin – Przywóz tych samych produktów wysyłanych z Tajlandii – Obejście – Dowód – Odmowa współpracy]

9

2014/C 395/12

Sprawy połączone C-119/13 i C-120/13: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Wedding – Niemcy) – eco cosmetics GmbH & Co. KG przeciwko Virginie Laetitia Barbara Dupuy (C-119/13), Raiffeisenbank St. Georgen reg. Gen. mbH przeciwko Tetyana Bonchyk (C-120/13) (Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 – Postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty – Brak doręczenia lub skutecznego doręczenia – Skutki – Europejski nakaz zapłaty, którego wykonalność została stwierdzona – Sprzeciw – Ponowne badanie w wyjątkowych przypadkach – Terminy)

10

2014/C 395/13

Sprawa C-157/13: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas – Litwa) – Nickel & Goeldner Spedition GmbH przeciwko Kintra UAB [Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Rozporządzenie (WE) nr 1346/2000 – Artykuł 3 ust. 1 – Pojęcie powództwa wytaczanego na podstawie postępowania upadłościowego i ściśle związanego z takim postępowaniem – Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 – Artykuł 1 ust. 2 lit. b) – Pojęcie upadłości – Wytoczone przez syndyka powództwo o zapłatę należności – Wierzytelność z tytułu międzynarodowego przewozu towarów – Relacje między rozporządzeniami nr 1346/2000 i 44/2001 a Konwencją o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR)]

11

2014/C 395/14

Sprawa C-162/13: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije – Słowenia) – Damijan Vnuk przeciwko Zavarovalnica Triglav d.d. (Odesłanie prejudycjalne – Obowiązkowe ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych – Dyrektywa 72/166/EWG – Artykuł 3 ust. 1 – Pojęcie ruchu pojazdów – Wypadek spowodowany w podwórzu gospodarstwa rolnego przez traktor z przyczepą)

11

2014/C 395/15

Sprawy połączone od C-184/13 do C-187/13, C-194/13, C-195/13 i C-208/13: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 września 2014 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunale amministrativo regionale per il Lazio – Włochy) – API -Anonima Petroli Italiana SpA przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico (C-184/13), ANCC-Coop – Associazione Nazionale Cooperative di Consumatori i in. przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti i in. (C-185/13), Air Liquide Italia SpA i in. przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico (C-186/13), Confetra – Confederazione Generale Italiana dei Trasporti e della Logistica i in. przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti – Osservatorio sulle Attività di Trasporto, Ministero dello Sviluppo economico (C-187/13), Esso Italiana Srl przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico (C-194/13), Confindustria – Confederazione generale dell’industria italiana i in. przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo económico (C-195/13), Autorità garante della concorrenza e del mercato przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo económico (C-208/13) (Odesłanie prejudycjalne – Transport drogowy – Wysokość minimalnych kosztów prowadzenia działalności określana przez organ reprezentujący zainteresowane podmioty – Związek przedsiębiorstw – Ograniczenie konkurencji – Cel leżący w interesie ogólnym – Bezpieczeństwo drogowe – Proporcjonalność)

12

2014/C 395/16

Sprawa C-192/13 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2014 r. – Królestwo Hiszpanii przeciwko Komisji Europejskiej (Odwołanie – Fundusz Spójności – Zmniejszenie pomocy finansowej – Przyjęcie decyzji przez Komisję Europejską – Istnienie terminu – Brak dochowania wyznaczonego terminu – Konsekwencje)

14

2014/C 395/17

Sprawa C-197/13 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2014 r. – Królestwo Hiszpanii przeciwko Komisji Europejskiej (Odwołanie – Fundusz Spójności – Zmniejszenie pomocy finansowej – Przyjęcie decyzji przez Komisję Europejską – Istnienie terminu – Brak dochowania wyznaczonego terminu – Konsekwencje)

15

2014/C 395/18

Sprawa C-211/13: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 4 września 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Artykuł 63 TFUE – Swobodny przepływ kapitału – Podatek od spadków i darowizn – Przepisy krajowe przewidujące przyznanie wyższej kwoty wolnej od podatku, gdy spadkodawca w chwili śmierci, darczyńca lub nabywca zamieszkiwali na terytorium państwa członkowskiego – Przedmiot skargi o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom – Ograniczenie – Uzasadnienie)

15

2014/C 395/19

Sprawy połączone C-256/13 i C-264/13: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 4 września 2014 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Hof van beroep te Antwerpen – Belgia) – Provincie Antwerpen przeciwko Belgacom NV van publiek recht (C-256/13), Mobistar NV (C-264/13) (Odesłanie prejudycjalne – Sieci i usługi łączności elektronicznej – Dyrektywa 2002/20/WE – Artykuł 6 – Wymogi związane z ogólnym zezwoleniem i prawami użytkowania radiowych częstotliwości i numerów oraz szczegółowe obowiązki – Artykuł 13 – Opłaty za prawa użytkowania i prawa instalowania urządzeń – Przepisy lokalne zobowiązujące przedsiębiorstwa do zapłaty podatku od gruntów przeznaczonych pod działalność gospodarczą)

16

2014/C 395/20

Sprawa C-318/13: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 3 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus – Finlandia) – Postępowanie wszczęte przez X (Odesłanie prejudycjalne – Dyrektywa 79/7/EWG – Równość traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego – Ubezpieczenie pracowników z tytułu wypadku – Wysokość jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu – Obliczenia aktuarialne oparte na średniej oczekiwanej długości życia według płci beneficjenta tego odszkodowania – Wystarczająco istotne naruszenia prawa Unii)

17

2014/C 395/21

Sprawa C-327/13: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Bruxelles – Belgia) – Burgo Group SpA przeciwko Illchromie SA w stanie likwidacji i Jérôme’owi Theettenowi, działającemu w charakterze syndyka masy upadłości Illochromy SA (Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Postępowanie upadłościowe – Pojęcie oddziału – Grupa spółek – Oddział – Prawo wszczęcia wtórnego postępowania upadłościowego – Kryteria – Osoba uprawniona do wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie wtórnego postępowania upadłościowego)

17

2014/C 395/22

Sprawa C-351/13: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 4 września 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Republice Greckiej (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Dyrektywa 1999/74/WE – Artykuł 3 i art. 5 ust. 2 – Hodowla kur niosek – Nieulepszone systemy klatek – Zakaz – Hodowla kur niosek w klatkach niezgodnych z wymogami wynikającymi z tej dyrektywy)

18

2014/C 395/23

Sprawa C-410/13: Wyrok Trybunału (druga izba izba) z dnia 3 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus apygardos administracinis teismas – Litwa) – Baltlanta UAB przeciwko Lietuvos valstybė [Odesłanie prejudycjalne – Fundusze strukturalne – Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna – Rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 – Artykuł 38 – Rozporządzenie (WE) nr 2792/1999 – Artykuł 19 – Rybołówstwo – Spór sądowy na szczeblu krajowym – Ciążący na państwie członkowskim obowiązek podjęcia środków niezbędnych w celu zapewnienia właściwego wykonania decyzji dotyczącej przyznania pomocy po zakończeniu postępowania sądowego]

19

2014/C 395/24

Sprawa C-452/13: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Salzburg – Austria) – Germanwings GmbH przeciwko Ronny’emu Henningowi [Odesłanie prejudycjalne – Transport lotniczy – Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 – Artykuły 2, 5 i 7 – Prawo do odszkodowania w przypadku dużego opóźnienia lotu – Wielkość opóźnienia – Pojęcie czasu przylotu]

20

2014/C 395/25

Sprawa C-532/13: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság – Węgry) – Sofia Zoo przeciwko Országos Környezetvédelmi, Természetvédelmi és Vízügyi Főfelügyelőség [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona gatunków dzikiej fauny i flory – Rozporządzenie (WE) nr 338/97 – Artykuł 11 – Nieważność zezwolenia na przywóz ograniczona do okazów zwierząt, których rzeczywiście dotyczy podstawa nieważności]

20

2014/C 395/26

Sprawa C-417/14 RX: Decyzja Trybunału (izba właściwa w zakresie szczególnej procedury kontroli) z dnia 9 września 2014 r. o poddaniu szczególnej procedurze kontroli wyroku Sądu (izba odwołań) z dnia 10 lipca 2014 r. w sprawie T-401/11 P, Livio Missir Mamachi di Lusignano przeciwko Komisji Europejskiej

21

2014/C 395/27

Sprawa C-367/14: Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2014 r. Komisja Europejska przeciwko Republice Włoskiej

21

2014/C 395/28

Sprawa C-377/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Praze (Republika Czeska) w dniu 7 sierpnia 2014 r. – Ernst Georg Radlinger i Helena Radlingerová przeciwko FINWAY a.s.

22

2014/C 395/29

Sprawa C-378/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 7 sierpnia 2014 r. – Bundesagentur für Arbeit – Familienkasse Sachsen przeciwko Tomislawowi Trapkowskiemu

24

2014/C 395/30

Sprawa C-403/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd – Warna (Bułgaria) w dniu 25 sierpnia 2014 r. – Wekos Trejd AD przeciwko Direktor na direkcija Obżałwane i danyczno-osiguritełna praktika Warna pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite

24

2014/C 395/31

Sprawa C-413/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 12 czerwca 2014 r. w sprawie T-286/09 Intel Corporation przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 28 sierpnia 2014 r. przez Intel Corporation

25

2014/C 395/32

Sprawa C-431/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 16 lipca 2014 r. w sprawie T-52/12 Grecja przeciwko Komisji, wniesione w dniu 19 września 2014 r. przez Republikę Grecką

27

2014/C 395/33

Sprawa C-449/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 11 lipca 2014 r. w sprawie T-533/10, DTS Distribuidora de Televisión Digital przeciwko Komisji, wniesione w dniu 25 września 2014 r. przez DTS Distribuidora de Televisión Digital, S.A.

27

2014/C 395/34

Sprawa C-450/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 16 lipca 2014 r. w sprawie T-59/11 Isotis przeciwko Komisji, wniesione w dniu 26 września 2014 r. przez Koinonia tis Pliroforias Anoichti stis Eidikes Anagkes – Isotis

29

 

Sąd

2014/C 395/35

Sprawa T-340/07 RENV: Wyrok Sądu z dnia 2 października 2014 r. – Evropaïki Dynamiki przeciwko Komisji (Klauzula arbitrażowa – Umowa w sprawie finansowego wsparcia Wspólnoty dla projektu w ramach programu eContent – Rozwiązanie umowy przez Komisję – Zwrot kwalifikowalnych kosztów)

31

2014/C 395/36

Sprawa T-498/11: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Evropaïki Dynamiki przeciwko Komisji (Zamówienia publiczne na usługi – Procedura przetargowa – Odnowienie strony internetowej – Odrzucenie oferty jednego z oferentów – Udzielenie zamówienia innemu oferentowi – Skarga o stwierdzenie nieważności – Obowiązek uzasadnienia – Kryteria udzielania zamówienia – Oczywiste błędy w ocenie – Wniosek o odszkodowanie)

31

2014/C 395/37

Sprawa T-601/11: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Dansk Automat Brancheforening przeciwko Komisji (Skarga o stwierdzenie nieważności – Pomoc państwa – Gry online – Ustanowienie w Danii w przypadku gier online opłat niższych niż te mające zastosowanie w przypadku kasyn i salonów gier – Decyzja uznająca pomoc za zgodną z rynkiem wewnętrznym – Pomoc przeznaczona na rozwój pewnych rodzajów działalności – Brak indywidualnego oddziaływania – Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych – Niedopuszczalność)

32

2014/C 395/38

Sprawa T-615/11: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Royal Scandinavian Casino Århus przeciwko Komisji (Skarga o stwierdzenie nieważności – Pomoc państwa – Gry online – Ustanowienie w Danii w przypadku gier online opłat niższych niż te mające zastosowanie w przypadku kasyn i salonów gier – Decyzja uznająca pomoc za zgodną z rynkiem wewnętrznym – Pomoc przeznaczona na rozwój pewnych rodzajów działalności – Brak indywidualnego oddziaływania – Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych – Niedopuszczalność)

33

2014/C 395/39

Sprawa T-669/11: Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Spirlea przeciwko Komisji [Dostęp do dokumentów – Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 – Pochodzący od Niemiec dokument sporządzony w ramach postępowania EU Pilot – Artykuł 4 ust. 4 i 5 – Artykuł 4 ust. 2 tiret trzecie – Odmowa dostępu – Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych – Obowiązek przeprowadzenia konkretnego i indywidualnego badania – Dostęp częściowy – Nadrzędny interes publiczny]

34

2014/C 395/40

Sprawa T-51/12: Wyrok Sądu z dnia 30 września 2014 r. – Scooters India przeciwko OHIM – Brandconcern (LAMBRETTA) [Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku – Słowny wspólnotowy znak towarowy LAMBRETTA – Rzeczywiste używanie znaku towarowego – Częściowe wygaśnięcie prawa do znaku – Artykuł 51 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

34

2014/C 395/41

Sprawy połączone T-91/12 i T-280/12: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Flying Holding i in. przeciwko Komisji [Zamówienia publiczne na usługi – Procedura przetargowa – Świadczenie usług nieregularnego transportu lotniczego osób i czarteru taksówek powietrznych – Odrzucenie kandydatury – Artykuł 94 lit. b) rozporządzenia finansowego – Prawo do obrony – Artykuł 134 ust. 5 zasad wykonania rozporządzenia finansowego – Skarga o stwierdzenie nieważności – Pismo odpowiadające na żądanie skarżących – Akt niepodlegający zaskarżeniu – Decyzja w sprawie udzielenia zamówienia – Brak bezpośredniego oddziaływania – Niedopuszczalność – Odpowiedzialność pozaumowna]

35

2014/C 395/42

Sprawa T-132/12: Wyrok Sądu z dnia 30 września 2014 r. – Scooters India przeciwko OHIM – Brandconcern (LAMBRETTA) [Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku – Słowny wspólnotowy znak towarowy LAMBRETTA – Rzeczywiste używanie znaku towarowego – Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

36

2014/C 395/43

Sprawa T-171/12: Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Peri przeciwko OHIM (Kształt napinacza) [Wspólnotowy znak towarowy – Zgłoszenie trójwymiarowego wspólnotowego znaku towarowego – Kształt napinacza – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

36

2014/C 395/44

Sprawa T-177/12: Wyrok Sądu z dnia 2 października 2014 r. – Spraylat przeciwko ECHA (REACH – Opłata należna za rejestrację substancji – Obniżka przyznana mikro-, małym i średnim przedsiębiorstwom – Błąd w oświadczeniu dotyczącym rozmiaru przedsiębiorstwa – Decyzja nakładająca opłatę administracyjną – Proporcjonalność)

37

2014/C 395/45

Sprawa T-199/12: Wyrok Sądu z dnia 2 października 2014 r. – Euro-Link Consultants i European Profiles przeciwko Komisji (Zamówienia publiczne na usługi – Procedura przetargowa – Projekt wspierania i dywersyfikacji turystyki na Krymie – Odrzucenie oferty jednego z oferentów – Skarga o stwierdzenie nieważności – Akt niepodlegający zaskarżeniu – Akt potwierdzający – Częściowa niedopuszczalność – Obowiązek uzasadnienia – Kryteria udzielenia zamówienia – Oczywisty błąd w ocenie – Nadużycie władzy – Równość traktowania)

38

2014/C 395/46

Sprawa T-306/12: Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Spirlea przeciwko Komisji [Dostęp do dokumentów – Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 – Artykuł 4 ust. 2 tiret trzecie – Żądania udzielenia informacji skierowane przez Komisję do Niemiec w ramach postępowania EU Pilot – Odmowa dostępu – Obowiązek przeprowadzenia konkretnego i indywidualnego badania – Nadrzędny interes publiczny – Dostęp częściowy – Obowiązek uzasadnienia]

38

2014/C 395/47

Sprawa T-445/12: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Koscher + Würtz przeciwko OHIM – Kirchner & Wilhelm (KW SURGICAL INSTRUMENTS) [Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Wspólnotę Europejską – Graficzny znak towarowy KW SURGICAL INSTRUMENTS – Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy Ka We – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Postępowanie odwoławcze – Zakres badania przeprowadzanego przez izbę odwoławczą – Dowód rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego – Wniosek przedłożony do Wydziału Sprzeciwów – Odmowa rejestracji zgłoszonego znaku towarowego bez uprzedniego badania przesłanki rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego – Naruszenie prawa – Kompetencje o charakterze reformatoryjnym]

39

2014/C 395/48

Sprawa T-474/12: Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Giorgis przeciwko OHIM – Comigel (Kształt dwóch opakowanych pucharków) [Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Trójwymiarowy wspólnotowy znak towarowy – Kształt dwóch opakowanych pucharków – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Brak charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

40

2014/C 395/49

Sprawa T-484/12: Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – CEWE Stiftung przeciwko OHIM (SMILECARD) [Wspólnotowy znak towarowy – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego SMILECARD – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

41

2014/C 395/50

Sprawa T-490/12: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Arnoldo Mondadori Editore przeciwko OHIM – Grazia Equity (GRAZIA) [Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego GRAZIA – Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy GRAZIA – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Brak podobieństwa towarów – Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 – Renoma – Brak związku między rozpatrywanymi znakami towarowymi]

41

2014/C 395/51

Sprawa T-516/12: Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Ted-Inwest przeciwko OHIM – Scandia Down (sensi scandia) [Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Graficzny wspólnotowy znak towarowy sensi scandia – Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy SCANDIA HOME – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

42

2014/C 395/52

Sprawa T-86/13: Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Grazyte przeciwko Komisji (Odwołanie – Służba publiczna – Personel tymczasowy – Wynagrodzenie – Dodatek zagraniczny – Warunek przewidziany w art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego – Dziesięcioletni okres odniesienia – Praca w organizacji międzynarodowej)

43

2014/C 395/53

Sprawa T-222/13: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – B&S Europe przeciwko Komisji (Zamówienia publiczne na usługi – Procedura przetargowa – Krótkoterminowe usługi w wyłącznym interesie krajów trzecich korzystających z pomocy zewnętrznej Unii Europejskiej – Odrzucenie kandydatury – Kryteria wyboru – Podział umowy na części – Projekt referencyjny – Obowiązek uzasadnienia – Zasada dobrej administracji – Uzasadnione oczekiwania – Zasada bezstronności – Zasada kontradyktoryjności)

43

2014/C 395/54

Sprawa T-256/13: Wyrok Sądu z dnia 1 października 2014 r. – Włochy przeciwko Komisji (Polityka społeczna – Programy działań Wspólnoty na rzecz młodzieży – Częściowy zwrot wypłaconego finansowania – Niekwalifikowanie się niektórych kwot – Przekroczenie progu przewidzianego dla określonej kategorii działań – Wdrożenie przez agencje krajowe procedur odzyskiwania nienależnie wypłaconych kwot od beneficjentów końcowych)

44

2014/C 395/55

Sprawa T-263/13: Wyrok Sądu z dnia 1 października 2014 r. – Lausitzer Früchteverarbeitung przeciwko OHIM – Rivella International (holzmichel) [Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego holzmichel – Wcześniejsze graficzne międzynarodowe znaki towarowe Michel i Michel POWER – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

45

2014/C 395/56

Sprawa T-266/13: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Brainlab przeciwko OHIM (Curve) [Wspólnotowy znak towarowy – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Curve – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Znak towarowy sprzeczny z porządkiem publicznym lub z dobrymi obyczajami – Artykuł 7 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

45

2014/C 395/57

Sprawa T-605/13: Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Alma-The Soul of Italian Wine przeciwko OHIM – Miguel Torres (SOTTO IL SOLE ITALIANO SOTTO il SOLE) [Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego SOTTO IL SOLE ITALIANO SOTTO il SOLE – Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy VIÑA SOL – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 75 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Obowiązek uzasadnienia]

46

2014/C 395/58

Sprawa T-614/13: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Romonta przeciwko Komisji (Środowisko naturalne – Dyrektywa 2003/87/WE – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Przejściowe zasady dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji od roku 2013 – Decyzja 2011/278/UE – Krajowe środki wykonawcze przedłożone przez Niemcy – Klauzula dotycząca przypadków przedstawiających nadmierne trudności – Wolność wyboru zawodu oraz wolność prowadzenia działalności gospodarczej – Prawo własności – Proporcjonalność)

47

2014/C 395/59

Sprawa T-629/13: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Molda przeciwko Komisji (Środowisko naturalne – Dyrektywa 2003/87/WE – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Zasady przejściowe dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji od 2013 r. – Decyzja 2011/278/UE – Krajowe środki wykonawcze przedłożone przez Niemcy – Klauzula dotycząca przypadków przedstawiających nadmierne utrudnienia – Wolność wykonywania zawodu i prowadzenia działalności gospodarczej – Prawo własności – Proporcjonalność)

47

2014/C 395/60

Sprawa T-630/13: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – DK Recycling und Roheisen przeciwko Komisji (Środowisko naturalne – Dyrektywa 2003/87/WE – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Zasady przejściowe dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji od 2013 r. – Decyzja 2011/278/UE – Krajowe środki wykonawcze przedłożone przez Niemcy – Klauzula dotycząca przypadków przedstawiających nadmierne utrudnienia – Wolność prowadzenia działalności gospodarczej – Prawo własności – Proporcjonalność)

48

2014/C 395/61

Sprawa T-631/13: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Raffinerie Heide przeciwko Komisji (Środowisko naturalne – Dyrektywa 2003/87/WE – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Zasady przejściowe dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji od 2013 r. – Decyzja 2011/278/UE – Krajowe środki wykonawcze przedłożone przez Niemcy – Klauzula dotycząca przypadków przedstawiających nadmierne utrudnienia – Wolność prowadzenia działalności gospodarczej – Prawo własności – Proporcjonalność)

49

2014/C 395/62

Sprawa T-634/13: Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Arctic Paper Mochenwangen przeciwko Komisji (Środowisko naturalne – Dyrektywa 2003/87/WE – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Zasady przejściowe dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji od 2013 r. – Decyzja 2011/278/UE – Krajowe środki wykonawcze przedłożone przez Niemcy – Klauzula dotycząca przypadków przedstawiających nadmierne utrudnienia – Wolność prowadzenia działalności gospodarczej – Prawo własności – Proporcjonalność)

49

2014/C 395/63

Sprawa T-512/14: Skarga wniesiona w dniu 26 czerwca 2014 r. – Green Source Poland przeciwko Komisji

50

2014/C 395/64

Sprawa T-565/14: Skarga wniesiona w dniu 30 lipca 2014 r. – EEB przeciwko Komisji

51

2014/C 395/65

Sprawa T-575/14: Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2014 r. – Larymnis Larko przeciwko Komisji

52

2014/C 395/66

Sprawa T-576/14: Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2014 r. – Larymnis LARKO przeciwko Komisji

53

2014/C 395/67

Sprawa T-639/14: Skarga wniesiona w dniu 22 sierpnia 2014 r. – DEI przeciwko Komisji

54

2014/C 395/68

Sprawa T-649/14: Skarga wniesiona w dniu 29 sierpnia 2014 r. – NTS Energie- und Transportsysteme przeciwko OHIM – Schütz (X-Windwerk)

55

2014/C 395/69

Sprawa T-661/14: Skarga wniesiona w dniu 11 września 2014 r. – Republika Łotewska przeciwko Komisji Europejskiej

56

2014/C 395/70

Sprawa T-663/14: Skarga wniesiona w dniu 10 września 2014 r. – International gaming projects przeciwko OHIM (BIG BINGO)

57

2014/C 395/71

Sprawa T-667/14: Skarga wniesiona w dniu 12 września 2014 r. – Słowenia przeciwko Komisji

58

2014/C 395/72

Sprawa T-677/14: Skarga wniesiona w dniu 19 września 2014 r. – Biogaran przeciwko Komisji

59

2014/C 395/73

Sprawa T-686/14: Skarga wniesiona w dniu 22 września 2014 r. – Włochy przeciwko Komisji

60

2014/C 395/74

Sprawa T-702/14: Skarga wniesiona w dniu 21 września 2014 – Hamas przeciwko Radzie

61

 

Sąd do spraw Służby Publicznej

2014/C 395/75

Sprawa F-12/13: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 17 września 2014 r. – CQ przeciwko Parlamentowi (Służba publiczna – Personel tymczasowy – Pracownicy tłumacze konferencyjni (AIC) – Artykuł 90 WZIP – Mobbing – Artykuł 12 a regulaminu pracowniczego – Regulamin komitetu doradczego w sprawach mobbingu i jego przeciwdziałaniu w miejscu pracy – Poufność prac tego komitetu – Oczywiste błędy w ocenie)

63

2014/C 395/76

Sprawa F-91/13: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 1 października 2014 r. – DF przeciwko Komisji (Służba publiczna – Wynagrodzenie – Dodatek zagraniczny – Koszty podróży – Oddelegowanie skarżącego do państwa, którego jest obywatelem – Warunek przewidziany w art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego)

63

2014/C 395/77

Sprawa F-100/13: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 25 września 2014 r. – Malvy i in. przeciwko ESDZ (Służba publiczna – Wynagrodzenie – Personel ESDZ zatrudniony w państwie trzecim – Decyzja organu powołującego zmieniająca wykaz państw trzecich, w których warunki życia są równorzędne ze zwykłymi warunkami w Unii – Akt o charakterze generalnym – Dopuszczalność skargi – Coroczna ocena dodatku ze względu na warunki życia – Zniesienie)

64

2014/C 395/78

Sprawa F-101/13: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 25 września 2014 r. – Osorio i in. przeciwko EEAS (Służba publiczna – Wynagrodzenie – Personel EEAS zatrudniony w państwach trzecich – Decyzja organu powołującego zmieniająca wykaz państw trzecich, w których warunki życia są równorzędne ze zwykłymi warunkami w Unii – Akt o charakterze generalnym – Dopuszczalność skargi – Coroczna ocena dodatku ze względu na warunki życia – Zniesienie)

65

2014/C 395/79

Sprawa F-117/13: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 17 września 2014 r. – Wahlström przeciwko Frontex (Służba publiczna – Personel Fronteksu – Członek personelu tymczasowego – Nieprzedłużenie umowy zawartej na czas określony – Procedura przedłużenia umowy – Artykuł 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Prawo do bycia wysłuchanym – Naruszenie – Wpływ na przyjęte w decyzji rozstrzygnięcie)

65

2014/C 395/80

Sprawa F-120/13: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 10 września 2014 r. – KE (*1) przeciwko ERA (Służba publiczna – Członek personelu tymczasowego – Nieprzedłużenie umowy zawartej na czas określony – Personel agencji – Redukcja zatrudnienia – Wieloletnie ramy finansowe ERA – Likwidacja dwóch stanowisk z wykazu stanowisk – Zachowanie istotnych formalności – Prawo do bycia wysłuchanym – Wewnętrzne wytyczne – Interes służby)

66

2014/C 395/81

Sprawa F-149/12: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 18 września 2014 r. – Marcuccio przeciwko Komisji (Służba publiczna – Niepełnosprawność – Renta inwalidzka – Potrącenie z renty inwalidzkiej)

66

2014/C 395/82

Sprawa F-111/13: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 4 września 2014 r. – Prigent przeciwko Komisji (Służba publiczna – Konkurs otwarty – Ogłoszenie o konkursach otwartych EPSO/AD/230/12 (AD 5) i EPSO/AD/231/12 (AD 7) – Niespełnienie warunku kwalifikacji dotyczącego doświadczenia zawodowego w konkursie EPSO/AD/231/12 (AD 7) – Przeniesienie z urzędu do konkursu EPSO/AD/230/12 (AD 5) – Umieszczenie na liście rezerwy kadrowej konkursu EPSO/AD/230/12 (AD 5) – Interes prawny – Złożenie zażalenia po terminie – Kolejne wnioski o ponowne rozpatrzenie)

67

2014/C 395/83

Sprawa F-37/14: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 30 września 2014 r. – Ojamaa przeciwko Parlamentowi (Służba publiczna – Urzędnicy – Organ powołujący – Akt niekorzystny – oczywista niedopuszczalność)

68

2014/C 395/84

Sprawa F-77/14: Skarga wniesiona w dniu 7 sierpnia 2014 r. – ZZ przeciwko Radzie

68

2014/C 395/85

Sprawa F-108/13: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 22 września 2014 r. – Loescher przeciwko Radzie

69

 

PL

 

Ze względu na ochronę danych osobowych i/lub poufności niektóre informacje zawarte w tym wydaniu nie mogą zostać ujawnione, stąd publikacja nowej oryginalnej wersji.

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2014/C 395/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 388 z 3.11.2014

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 380 z 27.10.2014

Dz.U. C 372 z 20.10.2014

Dz.U. C 361 z 13.10.2014

Dz.U. C 351 z 6.10.2014

Dz.U. C 339 z 29.9.2014

Dz.U. C 329 z 22.9.2014

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/2

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 4 września 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-114/12) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Działanie zewnętrzne Unii Europejskiej - Umowy międzynarodowe - Ochrona praw pokrewnych organizacji nadawczych - Negocjacje dotyczące konwencji Rady Europy - Decyzja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich upoważniająca do wspólnego udziału w negocjacjach Unii i jej państw członkowskich - Artykuł 3 ust. 2 TFUE - Wyłączna kompetencja zewnętrzna Unii)

(2014/C 395/02)

Język postępowania: angielskii

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre, P. Hetsch, L. Gussetti i J. Samnadda pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwan: Parlament Europejski (przedstawiciele: R. Passos i D. Warin, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: H. Legal, J.-P. Hix, F. Florindo Gijón i M. Balta, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek, E. Ruffer, D. Hadroušek i J. Králová, pełnomocnicy), Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze, B. Beutler i N. Graf Vitzthum, pełnomocnicy), Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: C. Wissels i J. Langer, pełnomocnicy), Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: początkowo M. Szpunar, B. Majczyna, M. Drwięcki i E. Gromnicka, następnie troje ostatnich, pełnomocnicy), Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: C. Murrell, pełnomocnik, wspierana przez R. Palmera, barrister)

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 19 grudnia 2011 r. w sprawie uczestnictwa Unii Europejskiej i jej państw członkowskich w negocjacjach dotyczących Konwencji Rady Europy o ochronie praw organizacji nadawczych.

2)

Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona kosztami postępowania.

3)

Republika Czeska, Republika Federalna Niemiec, Królestwo Niderlandów, Rzeczpospolita Polska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Parlament Europejski pokrywają własne koszty

(1)  Dz.U. C 138 z 12.5.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/3

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 3 września 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-127/12) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Swobodny przepływ kapitału - Artykuły 21 TFUE i 63 TFUE - Porozumienie EOG - Artykuły 28 i 40 - Podatki od spadków i darowizn - Podział kompetencji podatkowych - Dyskryminacja między rezydentami i nierezydentami - Dyskryminacja ze względu na miejsce położenia nieruchomości - Ciężar dowodu))

(2014/C 395/03)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: W. Roels, R. Lyal i F. Jimeno Fernández, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: A. Rubio González, pełnomocnik)

Sentencja

1)

Zezwalając na wprowadzenie zróżnicowania w traktowaniu pod względem podatkowym darowizn i spadków między uprawnionymi i darczyńcami będącymi i niebędącymi hiszpańskimi rezydentami, między spadkodawcami będącymi i niebędącymi rezydentami hiszpańskimi oraz między darowiznami i podobnymi rodzajami zbycia nieruchomości położonych na hiszpańskim terytorium i za granicą, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 63 TFUE i 40 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 126 z 28.4.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/3

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 4 września 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-237/12) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 91/676/EWG - Artykuł 5 ust. 4 - Punkty 1 – 3 i 5 części A załącznika II - Ustęp 1 pkt 1 – 3 oraz ust. 2 załącznika III - Ochrona wód przed zanieczyszczeniami azotanami pochodzenia rolniczego - Okresy rolniczego wykorzystania - Pojemność pojemników do składowania odchodów zwierzęcych - Ograniczenie rolniczego wykorzystania - Zakaz rolniczego wykorzystania w terenie o dużym nachyleniu lub na gruntach przemarzniętych lub pokrytych śniegiem - Niezgodność uregulowań krajowych))

(2014/C 395/04)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Manhaeve, B. Simon i J. Hottiaux, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska (przedstawiciele: G. de Bergues, S. Menez i D. Colas, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Nie przyjmując środków niezbędnych do zapewnienia pełnego i prawidłowego wdrożenia wszystkich wymogów nałożonych na nią przez art. 5 ust. 4 dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego w związku z pkt 1–3 i 5 części A załącznika II oraz ust. 1 pkt 1–3 i ust. 2 załącznika III do tej dyrektywy, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy tej dyrektywy w zakresie, w jakim zgodnie z uregulowaniami krajowymi przyjętymi w celu wykonania tej dyrektywy:

—

nie ustanowiono okresów obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu I w przypadku dużych upraw zasiewanych jesienią, a także w przypadku łąk i pastwisk zasianych ponad sześć miesięcy wcześniej;

—

okres obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu I w przypadku dużych upraw zasiewanych wiosną ogranicza się do lipca i sierpnia;

—

obowiązywanie zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu II w przypadku dużych upraw zasiewanych jesienią jest ograniczone do okresu od dnia 1 listopada do dnia 15 stycznia, a obowiązywanie zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu III w przypadku takich upraw nie zostało przedłużone poza dzień 15 stycznia;

—

okres obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu II w przypadku dużych upraw zasiewanych wiosną łąk nie został przedłużony poza dzień 15 stycznia;

—

okres obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu II w przypadku łąk i pastwisk zasianych ponad sześć miesięcy wcześniej został ustanowiony tylko od dnia 15 listopada, a okres obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu III w przypadku wspomnianych łąk i pastwisk i w regionach górskich nie został przedłużony do końca lutego;

—

do dnia 1 lipca 2016 r. obliczanie pojemności składowania w dalszym ciągu będzie mogło uwzględniać kalendarz obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania niezgodny z wymogami wspomnianej dyrektywy;

—

składowanie na polu gęstego obornika słomiastego jest dozwolone przez okres dziesięciu miesięcy;

—

uregulowania te nie zapewniają, że rolnicy i organy kontrolne są w stanie prawidłowo obliczyć ilość azotu, jaka może zostać rolniczo wykorzystana w celu zapewnienia zrównoważonego nawożenia;

—

w odniesieniu do krów mlecznych wielkości uwalniania azotu zostały ustalone na podstawie ilości wydalanego azotu, która nie uwzględnia różnych poziomów produkcji mleka, i w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 30 %;

—

w odniesieniu do pozostałego bydła wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 30 %;

—

w odniesieniu do trzody chlewnej wielkości uwalniania azotu dla odchodów stałych nie zostały ustalone;

—

w odniesieniu do drobiu wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o błędny współczynnik ulatniania wynoszący 60 %;

—

w odniesieniu do owiec wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 30 %;

—

w odniesieniu do kóz wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 30 %;

—

w odniesieniu do koni wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 30 %;

—

w odniesieniu do królików wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 60 %;

—

wspomniane uregulowania nie zawierają jasnych, precyzyjnych i obiektywnych kryteriów, zgodnie z wymogami zasady pewności prawa, dotyczących warunków rolniczego wykorzystania w terenie o dużym nachyleniu;

—

dozwolone jest rolnicze wykorzystanie nawozów typu I i III na gruntach przemarzniętych, rolnicze wykorzystanie nawozów typu I na gruntach pokrytych śniegiem, rolnicze wykorzystanie nawozów na gruntach, które są zamarznięte tylko powierzchniowo na skutek cyklicznego zamarzania i rozmarzania w okresie 24 godzin, a także rolnicze wykorzystanie na gruntach przemarzniętych gęstego obornika słomiastego i kompostów z odchodów zwierzęcych.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Republika Francuska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 217 z 21.7.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 4 września 2014 r. – YKK Corp., YKK Holding Europe BV, YKK Stocko Fasteners GmbH przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-408/12 P) (1)

((Odwołanie - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynki zapięć na suwak i innych typów zapięć oraz urządzeń do mocowania - Przejście odpowiedzialności - Wskazana w przepisach górna granica grzywny - Artykuł 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 - Pojęcie przedsiębiorstwa - Odpowiedzialność osobista - Zasada proporcjonalności - Mnożnik służący zapewnieniu skutku odstraszającego))

(2014/C 395/05)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: YKK Corp., YKK Holding Europe BV, YKK Stocko Fasteners GmbH (przedstawiciele: D. Arts, W. Devroe, E. Winter i F. Miotto, avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouquet i R. Sauer, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 27 czerwca 2012 r. w sprawie YKK i in./Komisja (EU:T:2012:322) zostaje uchylony w części dotyczącej zastosowania – w celu obliczenia maksymalnej kwoty grzywny, w zakresie współpracy w ramach kół roboczych Bazylea Wuppertal i Amsterdam na rynku zapięć metalowych i plastikowych oraz maszyn do mocowania – górnej granicy wynoszącej 10 % obliczonej na podstawie obrotu grupy YKK osiągniętego w roku poprzedzającym przyjęcie decyzji Komisji C(2007) 4257 wersja ostateczna z dnia 19 września 2007 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 [WE] (sprawa COMP/39.168 – PO/Galanteria z metali i tworzyw sztucznych: zapięcia) w odniesieniu do okresu naruszenia, w którym YKK Stocko Fasteners GmbH została uznana za wyłącznie odpowiedzialną.

2)

W pozostałym zakresie odwołanie zostaje oddalone.

3)

Artykuł 2 ust. 2 rzeczonej decyzji C(2007) 4257 wersja ostateczna jest nieważny w części dotyczącej obliczenia grzywny, w stosunku do której YKK Stocko Fasteners GmbH została uznana za wyłącznie odpowiedzialną w zakresie współpracy w ramach kół roboczych Bazylea Wuppertal i Amsterdam.

4)

Grzywna nałożona na YKK Stocko Fasteners GmbH za naruszenie, z tytułu którego spółka ta została uznana za wyłącznie odpowiedzialną w zakresie współpracy w ramach kół roboczych Bazylea Wuppertal i Amsterdam, zostaje ustalona na kwotę 2 792 800 EUR.

5)

YKK Corporation, YKK Holding Europe BV i YKK Stocko Fasteners GmbH pokrywają koszty własne oraz trzy czwarte kosztów Komisji Europejskiej przypadających zarówno na postępowanie w pierwszej instancji, jak i na postępowanie w przedmiocie odwołania.

6)

Komisja Europejska pokrywa jedną czwartą kosztów własnych przypadających zarówno na postępowanie w pierwszej instancji, jak i na postępowanie w przedmiocie odwołania.

(1)  Dz.U. C 343 z 10.11.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/5

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof -Austria) – Schiebel Aircraft GmbH przeciwko Bundesminister für Wirtschaft, Familie und Jugend

(Sprawa C-474/12) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Swoboda przedsiębiorczości - Swobodny przepływ pracowników - Niedyskryminacja - Artykuł 346 ust. 1 lit. b) TFUE - Ochrona podstawowych interesów bezpieczeństwa państwa członkowskiego - Uregulowanie państwa członkowskiego przewidujące, że przedstawiciele ustawowi spółki prowadzącej w tym państwie działalność w zakresie handlu bronią, amunicją oraz materiałami wojskowymi muszą posiadać obywatelstwo tego państwa członkowskiego])

(2014/C 395/06)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Schiebel Aircraft GmbH

Strona pozwana: Bundesminister für Wirtschaft, Familie und Jugend

Sentencja

Artykuły 45 TFUE i 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one uregulowaniu państwa członkowskiego takiemu jak sporne w postępowaniu głównym, które nakłada na spółki zamierzające prowadzić działalność w zakresie handlu bronią i amunicją wojskową oraz w zakresie pośrednictwa w nabywaniu i sprzedaży takiej broni i amunicji obowiązek, aby członkowie ich ustawowych organów reprezentujących lub wspólnik zarządzający posiadali obywatelstwo tego państwa członkowskiego. Niemniej jednak to do sądu odsyłającego należy zbadanie, czy państwo członkowskie, które powołuje się na wyjątek z art. 346 ust. 1 lit. b) TFUE w celu uzasadnienia takiego uregulowania, może wykazać konieczność stosowania wyjątku przewidzianego w tym przepisie w celu ochrony podstawowych interesów swojego bezpieczeństwa.

(1)  Dz.U. C 26 z 26.1.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/6

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 września 2014 r. – Société nationale maritime Corse-Méditerranée (SNCM) SA przeciwko Corsica Ferries France SAS, przy udziale Komisji Europejskiej i Republiki Francuskiej (C-533/12 P), Republika Francuska przeciwko Corsica Ferries France SAS, przy udziale Komisji Europejskiej i Société nationale maritime Corse-Méditerranée (SNCM) SA (C-536/12 P)

(Sprawy połączone C-533/12 P i C-536/12 P) (1)

((Odwołanie - Pomoc restrukturyzacyjna - Swobodne uznanie przysługujące Komisji Europejskiej - Zakres sprawowanej przez Sąd Unii Europejskiej kontroli sądowej - Test prywatnego inwestora w gospodarce rynkowej - Wymóg przeprowadzenia analizy sektorowej i geograficznej - Wystarczająco utrwalona praktyka - Długoterminowa racjonalność ekonomiczna - Wypłata dodatkowych odpraw))

(2014/C 395/07)

Język postępowania: francuski

Strony

(Sprawa C-533/12 P)

Wnosząca odwołanie: Société nationale maritime Corse-Méditerranée (SNCM) SA (przedstawiciele: adwokaci A. Winckler i F.-C. Laprévote)

Pozostali uczestnicy postępowania: Corsica Ferries France SAS (przedstawiciele: adwokaci S. Rodrigues i C. Bernard-Glanz), Komisja Europejska i Republika Francuska (przedstawiciele: G. de Bergues, N. Rouam i J. Rossi, pełnomocnicy)

(Sprawa C-536/12 P)

Wnosząca odwołanie: Republika Francuska (przedstawiciele: G. de Bergues, D. Colas, N. Rouam i J. Rossi, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Corsica Ferries France SAS (przedstawiciele: adwokaci S. Rodrigues i C. Bernard-Glanz), Komisja Europejska i Société nationale maritime Corse-Méditerranée (SNCM) SA (przedstawiciele: adwokaci A. Winckler i F.-C. Laprévote)

Sentencja

1.

Odwołania zostają oddalone.

2.

Société nationale maritime Corse-Méditérrannée (SNCM) SA i Republika Francuska ponoszą swe koszty, a także pokrywają w równych częściach koszty poniesione przez Corsica Ferries France SAS.

(1)  Dz.U. C 32 z 2.2.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/7

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky – Słowacja) – Michal Zeman przeciwko Krajské riaditeľstvo Policajného zboru v Žiline

(Sprawa C-543/12) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 91/477/EWG - Wydawanie europejskiej karty broni palnej - Krajowe przepisy zastrzegające wydawanie tej karty wyłącznie posiadaczom broni palnej dla celów uprawniania myślistwa lub strzelectwa sportowego))

(2014/C 395/08)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Najvyšší súd Slovenskej republiky

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Michal Zeman

Strona pozwana: Krajské riaditeľstvo Policajného zboru v Žiline

Sentencja

Dyrektywę 91/477/EWG Rady z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/51/WE z dnia 21 maja 2008 r. należy interpretować w ten sposób, iż nie stoi ona na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak w postępowaniu głównym, które pozwalają wydawać europejską kartę broni palnej jedynie posiadaczom broni dla celów uprawiania myślistwa lub strzelectwa sportowego.

(1)  Dz.U. C 63 z 2.3.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/8

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratīvā apgabaltiesa – Łotwa) – Air Baltic Corporation przeciwko Valsts robežsardze

(Sprawa C-575/12) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Rozporządzenie (WE) nr 810/2009 - Artykuł 24 ust.1 i art. 34 - Wiza jednolita - Unieważnienie i cofnięcie wizy jednolitej - Ważność wizy jednolitej umieszczonej w unieważnionym dokumencie podróży - Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 - Artykuł 5 ust. 1 i art. 13 ust. 1 - Odprawa graniczna - Warunki wjazdu - Przepisy krajowe wymagające ważnej wizy umieszczonej w ważnym dokumencie podróży))

(2014/C 395/09)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Administratīvā apgabaltiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Air Baltic Corporation AS

Strona pozwana: Valsts robežsardze

Sentencja

1)

Artykuł 24 ust. 1 i art. 34 rozporządzenia (WE) nr 810/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks wizowy (kodeks wizowy) należy interpretować w ten sposób, że unieważnienie przez organ państwa trzeciego dokumentu podróży nie skutkuje z mocy prawa unieważnieniem wizy jednolitej umieszczonej w tym dokumencie.

2)

Artykuł 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz.U. L 105, s. 1), zmienionego rozporządzeniem (UE) nr 265/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 marca 2010 r., w związku z art. 13 ust. 1 tegoż rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że wjazd obywateli państw trzecich na terytorium państw członkowskich nie jest uzależniony od warunku, że ważna wiza przedstawiona podczas odprawy granicznej musi być koniecznie umieszczona w ważnym dokumencie podróży.

3)

Artykuł 5 ust. 1 rozporządzenia nr 562/2006, zmienionego rozporządzeniem nr 265/2010, w związku z art. 13 ust. 1 tegoż rozporządzenia należy rozumieć w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak w postępowaniu głównym, uzależniającemu wjazd obywateli państw trzecich na terytorium danego państwa członkowskiego od warunku, że ważna wiza przedstawiona podczas odprawy granicznej musi być koniecznie umieszczona w ważnym dokumencie podróży.

(1)  Dz.U. C 38 z 9.2.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/9

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 3 września 2014 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) – Zjednoczone Królestwo] – Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs przeciwko GMAC UK PLC

(Sprawa C-589/12) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - VAT - Szósta dyrektywa 77/388/EWG - Artykuł 11 część C ust. 1 akapit pierwszy - Bezpośrednia skuteczność - Obniżenie podstawy opodatkowania - Dokonanie dwóch transakcji dotyczących tych samych towarów - Dostawy towarów - Samochody sprzedawane w ramach umowy leasingu finansowego, ponownie obejmowane w posiadanie i odsprzedawane na aukcjach - Nadużycie prawa))

(2014/C 395/10)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

Strona pozwana: GMAC UK PLC

Sentencja

Artykuł 11 część C ust. 1 akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach takich jak te w postępowaniu głównym państwo członkowskie nie może nie zezwolić podatnikowi na powołanie się na skutek bezpośredni tego przepisu w odniesieniu do danej czynności na tej podstawie, że podatnik ten może powołać się na przepisy prawa krajowego w odniesieniu do innej czynności dotyczącej tych samych towarów i że łączne zastosowanie tych przepisów prowadziłoby do ogólnego rezultatu podatkowego, którego ani przepisy krajowe, ani szósta dyrektywa 77/388, stosowane odrębnie do tych czynności, nie wywoływałyby ani nie zakładały.

(1)  Dz.U. C 71 z 9.3.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/9

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Hamburg – Niemcy) – Simon, Evers & Co GmbH przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Hafen

(Sprawa C-21/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Polityka handlowa - Cło antydumpingowe - Rozporządzenie (WE) nr 499/2009 - Ważność - Przywóz produktów pochodzących z Chin - Przywóz tych samych produktów wysyłanych z Tajlandii - Obejście - Dowód - Odmowa współpracy])

(2014/C 395/11)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht Hamburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Simon, Evers & Co GmbH

Strona pozwana: Hauptzollamt Hamburg-Hafen

Sentencja

Ocena pytania przedłożonego przez sąd odsyłający Trybunałowi nie dostarczyła żadnego elementu, który mógłby wpłynąć na ważność rozporządzenia Rady (WE) nr 499/2009 z dnia 11 czerwca 2009 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1174/2005 na przywóz ręcznych wózków paletowych i ich zasadniczych części pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz tego samego produktu wysyłanego z Tajlandii, niezależnie od tego, czy zgłaszanego jako pochodzący z Tajlandii, czy też nie.

(1)  Dz.U. C 114 z 20.4.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/10

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Wedding – Niemcy) – eco cosmetics GmbH & Co. KG przeciwko Virginie Laetitia Barbara Dupuy (C-119/13), Raiffeisenbank St. Georgen reg. Gen. mbH przeciwko Tetyana Bonchyk (C-120/13)

(Sprawy połączone C-119/13 i C-120/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 - Postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty - Brak doręczenia lub skutecznego doręczenia - Skutki - Europejski nakaz zapłaty, którego wykonalność została stwierdzona - Sprzeciw - Ponowne badanie w wyjątkowych przypadkach - Terminy))

(2014/C 395/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Wedding

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: eco cosmetics GmbH & Co. KG (C-119/13), Raiffeisenbank St. Georgen reg. Gen. mbH (C-120/13)

Strona pozwana: Virginie Laetitia Barbara Dupuy (C-119/13), Tetyana Bonchyk (C-120/13)

Sentencja

Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiające postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty należy interpretować w ten sposób, że procedury, o których mowa w art. 16–20 tego rozporządzenia, nie mają zastosowania w przypadku, gdy okazuje się, że europejski nakaz zapłaty nie został doręczony w sposób zgodny z minimalnymi standardami określonymi w art. 13–15 wspomnianego rozporządzenia.

W sytuacji gdy uchybienie takie zostanie ujawnione dopiero po stwierdzeniu wykonalności europejskiego nakazu zapłaty, pozwany powinien mieć możliwość powołania się na to uchybienie; jeżeli uchybienie to zostanie należycie dowiedzione, powinno ono skutkować nieważnością tego stwierdzenia wykonalności.

(1)  Dz.U. C 164 z 8.6.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/11

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas – Litwa) – Nickel & Goeldner Spedition GmbH przeciwko „Kintra” UAB

(Sprawa C-157/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 1346/2000 - Artykuł 3 ust. 1 - Pojęcie „powództwa wytaczanego na podstawie postępowania upadłościowego i ściśle związanego z takim postępowaniem” - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 1 ust. 2 lit. b) - Pojęcie „upadłości” - Wytoczone przez syndyka powództwo o zapłatę należności - Wierzytelność z tytułu międzynarodowego przewozu towarów - Relacje między rozporządzeniami nr 1346/2000 i 44/2001 a Konwencją o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR)])

(2014/C 395/13)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Nickel & Goeldner Spedition GmbH

Strona pozwana:„Kintra” UAB

Sentencja

1)

Artykuł 1 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że do zakresu pojęcia „spraw cywilnych i handlowych” w rozumieniu tego przepisu należy powództwo o zapłatę należności z tytułu świadczenia usług przewozu wytoczone przez syndyka przedsiębiorstwa w upadłości wyznaczonego w ramach postępowania upadłościowego wszczętego w państwie członkowskim i skierowane przeciwko podmiotowi, na rzecz którego usługi te zostały wykonane, mającemu siedzibę w innym państwie członkowskim.

2)

Artykuł 71 rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że jeżeli spór należy do zakresu zastosowania zarówno tego rozporządzenia, jak i Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR), sporządzonej w Genewie w dniu 19 maja 1956 r., zmienionej protokołem sporządzonym w Genewie w dniu 5 lipca 1978 r., państwo członkowskie może zgodnie z art. 71 ust. 1 tego rozporządzenia stosować reguły ustalania jurysdykcji przewidziane w art. 31 ust. 1 tej konwencji.

(1)  Dz.U. C 156 z 1.6.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/11

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije – Słowenia) – Damijan Vnuk przeciwko Zavarovalnica Triglav d.d.

(Sprawa C-162/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Obowiązkowe ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych - Dyrektywa 72/166/EWG - Artykuł 3 ust. 1 - Pojęcie „ruchu pojazdów” - Wypadek spowodowany w podwórzu gospodarstwa rolnego przez traktor z przyczepą))

(2014/C 395/14)

Język postępowania: słoweński

Sąd odsyłający

Vrhovno sodišče Republike Slovenije

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Damijan Vnuk

Strona pozwana: Zavarovalnica Triglav d.d.

Sentencja

Artykuł 3 ust. 1 dyrektywy Rady 72/166/EWG z dnia 24 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności należy interpretować w ten sposób, że zawarte w nim pojęcie „ruchu pojazdów” obejmuje każde użytkowanie pojazdu, które jest zgodne z normalną funkcją tego pojazdu. Rzeczone pojęcie mogłoby zatem obejmować manewr traktora w podwórzu gospodarstwa rolnego w celu wprowadzenia przyczepy, w którą ów traktor jest wyposażony, jak w postępowaniu głównym, do pomieszczenia gospodarczego, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

(1)  Dz.U. C 156 z 1.6.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/12

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 września 2014 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunale amministrativo regionale per il Lazio – Włochy) – API -Anonima Petroli Italiana SpA przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico (C-184/13), ANCC-Coop – Associazione Nazionale Cooperative di Consumatori i in. przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti i in. (C-185/13), Air Liquide Italia SpA i in. przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico (C-186/13), Confetra – Confederazione Generale Italiana dei Trasporti e della Logistica i in. przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti – Osservatorio sulle Attività di Trasporto, Ministero dello Sviluppo economico (C-187/13), Esso Italiana Srl przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico (C-194/13), Confindustria – Confederazione generale dell’industria italiana i in. przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo económico (C-195/13), Autorità garante della concorrenza e del mercato przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo económico (C-208/13)

(Sprawy połączone od C-184/13 do C-187/13, C-194/13, C-195/13 i C-208/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Transport drogowy - Wysokość minimalnych kosztów prowadzenia działalności określana przez organ reprezentujący zainteresowane podmioty - Związek przedsiębiorstw - Ograniczenie konkurencji - Cel leżący w interesie ogólnym - Bezpieczeństwo drogowe - Proporcjonalność))

(2014/C 395/15)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu głównym

(Sprawa C-184/13)

Strona skarżąca: API – Anonima Petroli Italiana SpA

Strona pozwana: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico

przy udziale: FEDIT – Federazione Italiana Trasportatori, Bertani Remo di Silvio Bertani e C. Srl, Transfrigoroute Italia Assotir, Confartigianato Trasporti

(Sprawa C-185/13)

Strona skarżąca: ANCC-Coop – Associazione Nazionale Cooperative di Consumatori, ANCD – Associazione Nazionale Cooperative Dettaglianti, Sviluppo Discount SpA, Centrale Adriatica Soc. coop., Coop Consorzio Nord Ovest Soc. cons. arl, Coop Italia Consorzio Nazionale non Alimentari Soc. coop., Coop Centro Italia Soc. coop., Tirreno Logistica Srl, Unicoop Firenze Soc. coop., Conad – Consorzio Nazionale Dettaglianti Soc. coop., Conad Centro Nord Soc. coop., Commercianti Indipendenti Associati Soc. coop., Conad del Tirreno Soc. coop., Pac2000A Soc. coop., Conad Adriatico Soc. coop., Conad Sicilia Soc. coop., Sicilconad Mercurio Soc. coop.

Strona pozwana: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico, Consulta generale per l’autotrasporto e la logistica, Osservatorio sulle attività di autotrasporto, Autorità garante della concorrenza e del mercato

przy udziale: Unatras – Unione Nazionale Associazioni Autostrasporto Merci, Brt SpA, Coordinamento Interprovinciale FAI, FIAP – Federazione Italiana Autotrasporti Professionali

(Sprawa C-186/13)

Strona skarżąca: Air Liquide Italia SpA i in., Omniatransit Srl, Rivoira SpA, SIAD – Società Italiana Acetilene e Derivati SpA

Strona pozwana: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico

przy udziale: TSE Group Srl

(Sprawa C-187/13)

Strona skarżąca: Confetra – Confederazione Generale Italiana dei Trasporti e della Logistica, Fedespedi – Federazione Nazionale delle Imprese di Spedizioni Internazionali, Assologistica – Associazione Italiana Imprese di Logistica Magazzini Generali Frigoriferi Terminal Operators Portuali, FISI – Federazione Italiana Spedizionieri Industriali, Federagenti – Federazione Nazionale Agenti Raccomandatari Marittimi e Mediatori Marittimi, Assofer – Associazione Operatori Ferroviari e Intermodali, Anama – Associazione Nazionale Agenti Merci Aeree, ACA Trasporti Srl, Automerci Srl, Eurospedi Srl, Safe Watcher Srl, Sogemar SpA, Number 1 Logistic Group SpA

Strona pozwana: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti – Osservatorio sulle Attività di Trasporto, Ministero dello Sviluppo economico

przy udziale: Legacoop Servizi, Mancinelli Due Srl, Intertrasporti Srl, Confartigianato Trasporti

(Sprawa C-194/13)

Strona skarżąca: Esso Italiana Srl

Strona pozwana: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico

przy udziale: Autosped G SpA, Transfrigoroute Italia Assotir, Confartigianato Trasporti

(Sprawa C-195/13)

Strona skarżąca: Confindustria – Confederazione generale dell’industria italiana, Unione Petrolifera, AITEC – Associazione Italiana Tecnico Economica del Cemento, ANCE – Associazione Nazionale Costruttori Edili, ANFIA – Associazione Nazionale Filiera Industria Automobilistica, Assocarta – Associazione Italiana Fra Industriali della Carta Cartoni e Paste per Carta, Assografici – Associazione Nazionale Italiana Industrie Grafiche Cartotecniche e Trasformatrici, Assovetro – Associazione Nazionale degli Industriali del Vetro, Confederazione Italiana Armatori, Confindustria Ceramica, Federacciai – Federazione imprese siderurgiche italiane, Federalimentare – Federazione Italiana Industria Alimentare, Federchimica – Federazione Nazionale Industria Chimica, Italmopa – Associazione Industriale Mugnai d’Italia, Burgo Group SpA, Cartesar SpA, Carteria Lucchese SpA, Cartiera del Garda SpA, Cartiera Modesto Cardella SpA, Eni SpA, Polimeri Europa SpA, Reno De Medici SpA, Sca Packaging Italia SpA, Shell Italia SpA, Sicem Saga SpA, Tamoil Italia SpA, Totalerg SpA

Strona pozwana: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico

przy udziale: FEDIT – Federazione Italiana Trasporti, Autosped G SpA, Consorzio Trasporti Europei Genova, Transfrigoroute Italia Assotir, Coordinamento Interprovinciale FAI, FIAP – Federazione Italiana Autotrasporti Professionali, Semenzin Fabio Autotrasporti, Conftrasporto, Confederazione generale italiana dell’artigianato

(Sprawa C-208/13)

Strona skarżąca: Autorità garante della concorrenza e del mercato

Strona pozwana: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dello Sviluppo economico

przy udziale: Legacoop Servizi, Mancinelli Due Srl, Intertrasporti Srl, Roquette Italia SpA, Coordinamento Interprovinciale FAI, Conftrasporto, Confartigianato Trasporti, Transfrigoroute Italia Assotir, FIAP – Federazione Italiana Autotrasporti Professionali

Sentencja

Artykuł 101 TFUE w związku z art. 4 ust. 3 TUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak przepisy rozpatrywane w postępowaniach głównych, zgodnie z którymi cena usługi zarobkowego drogowego przewozu rzeczy nie może być niższa od minimalnych kosztów prowadzenia działalności, które są ustalane przez organ składający się głównie z przedstawicieli zainteresowanych podmiotów gospodarczych.

(1)  Dz.U. C 207 z 20.7.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/14

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2014 r. – Królestwo Hiszpanii przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-192/13 P) (1)

((Odwołanie - Fundusz Spójności - Zmniejszenie pomocy finansowej - Przyjęcie decyzji przez Komisję Europejską - Istnienie terminu - Brak dochowania wyznaczonego terminu - Konsekwencje))

(2014/C 395/16)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: A. Rubio González, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Pardo Quintillán i D. Recchia, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej Hiszpania/Komisja (T-235/11, EU:T:2013:49) zostaje uchylony.

2)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C(2011) 1023 wersja ostateczna z dnia 18 lutego 2011 r. obniżającej wymiar pomocy przyznanej z Funduszu Spójności na etapy projektu zatytułowane „Dostawa i instalacja infrastruktury kolejowej na linii kolei dużych prędkości Madryt-Saragossa-Barcelona-granica francuska. Odcinek Madryt-Lérida”. (CCI 1999.ES.16.C.PT.001), „Linia kolei dużych prędkości Madryt-Barcelona. Odcinek Lérida-Martorell (platforma, etap 1)” (CCI 2000.ES.16.C.PT.001), „Linia kolei dużych prędkości Madryt-Saragossa-Barcelona-granica francuska. Dostęp kolejowy do nowego dworca w Saragossie” (CCI 2000.ES.16.C.PT.003), „Linia kolei dużych prędkości Madryt-Barcelona-granica francuska. Odcinek Lérida-Martorell. Pododcinek X-A (Olérdola-Avinyonet del Penedés)” (CCI 2001.ES.16.C.PT.007) oraz „Nowy dostęp kolejowy do linii kolei dużych prędkości w Lewancie. Pododcinek La Gineta-Albacete (platforma)” (CCI 2004.ES.16.C.PT.014).

3)

Komisja Europejska pokrywa koszty Królestwa Hiszpanii oraz własne koszty, poniesione zarówno w pierwszej instancji, jak również w niniejszym postępowaniu odwoławczym.

(1)  Dz.U. C 178 z 22.6.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/15

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2014 r. – Królestwo Hiszpanii przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-197/13 P) (1)

((Odwołanie - Fundusz Spójności - Zmniejszenie pomocy finansowej - Przyjęcie decyzji przez Komisję Europejską - Istnienie terminu - Brak dochowania wyznaczonego terminu - Konsekwencje))

(2014/C 395/17)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: A. Rubio González, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Pardo Quintillán i D. Recchia, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Wyrok Sądu Unii Europejskiej Hiszpania/Komisja (T-540/10, EU:T:2013:47) zostaje uchylony.

2)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C(2010) 6154 z dnia 13 września 2010 r. obniżającej wymiar pomocy przyznanej z Funduszu Spójności na etapy projektu zatytułowane „Linia kolei dużych prędkości Madryt-Saragossa-Barcelona-granica francuska. Odcinek Lérida-Martorell (platforma). Pododcinek IX-A” (CCI 2001.ES.16.C.PT.005); „Linia kolei dużych prędkości Madryt-Saragossa-Barcelona-granica francuska. Odcinek Lérida-Martorell (platforma). Pododcinek X-B (Avinyonet del Penedés-Sant Sadurní d’Anoia)” (CCI 2001.ES.16.C.PT.008); „Linia kolei dużych prędkości Madryt-Saragossa-Barcelona-granica francuska. Odcinek Lérida-Martorell (platforma). Pododcinki XI-A i XI-B (Sant Sadurní d’Anoia-Gelida)” (CCI 2001.ES.16.C.PT.009) oraz „Linia kolei dużych prędkości Madryt-Saragossa-Barcelona-granica francuska. Odcinek Lérida-Martorell (platforma). Pododcinek IX-C” (CCI 2001.ES.16.C.PT.010).

3)

Komisja Europejska pokrywa koszty Królestwa Hiszpanii oraz własne koszty, poniesione zarówno w pierwszej instancji, jak również w niniejszym postępowaniu odwoławczym.

(1)  Dz.U. C 178 z 22.6.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/15

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 4 września 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-211/13) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuł 63 TFUE - Swobodny przepływ kapitału - Podatek od spadków i darowizn - Przepisy krajowe przewidujące przyznanie wyższej kwoty wolnej od podatku, gdy spadkodawca w chwili śmierci, darczyńca lub nabywca zamieszkiwali na terytorium państwa członkowskiego - Przedmiot skargi o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom - Ograniczenie - Uzasadnienie))

(2014/C 395/18)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: W. Mölls i W. Roels, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze i A. Wiedmann, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: A. Rubio González, pełnomocnik)

Sentencja

1)

Poprzez przyjęcie i utrzymanie w mocy przepisów, które przewidują w dziedzinie podatków od spadków i darowizn w odniesieniu do nieruchomości położonej w Niemczech przyznanie tylko ograniczonej kwoty wolnej od podatku, gdy spadkodawca w chwili śmierci lub darczyńca w chwili wykonania darowizny oraz nabywca, w dacie zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego, zamieszkiwali w innym państwie członkowskim, podczas gdy znacznie wyższa kwota wolna od podatku jest przyznawana, gdy co najmniej jedna z dwóch stron zamieszkiwała w Niemczech we wskazanych datach, Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 63 TFUE.

2)

Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami postępowania.

3)

Królestwo Hiszpanii pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 171 z 15.6.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/16

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 4 września 2014 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Hof van beroep te Antwerpen – Belgia) – Provincie Antwerpen przeciwko Belgacom NV van publiek recht (C-256/13), Mobistar NV (C-264/13)

(Sprawy połączone C-256/13 i C-264/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Sieci i usługi łączności elektronicznej - Dyrektywa 2002/20/WE - Artykuł 6 - Wymogi związane z ogólnym zezwoleniem i prawami użytkowania radiowych częstotliwości i numerów oraz szczegółowe obowiązki - Artykuł 13 - Opłaty za prawa użytkowania i prawa instalowania urządzeń - Przepisy lokalne zobowiązujące przedsiębiorstwa do zapłaty podatku od gruntów przeznaczonych pod działalność gospodarczą))

(2014/C 395/19)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hof van beroep te Antwerpen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Provincie Antwerpen

Strony pozwane: Belgacom NV van publiek recht (C-256/13), Mobistar NV (C-264/13)

Sentencja

Artykuły 6 i 13 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy o zezwoleniach) należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one temu, aby operatorzy udostępniający sieci lub świadczący usługi w zakresie łączności elektronicznej byli opodatkowani, ze względu na istnienie na nieruchomości publicznej lub prywatnej masztów, słupów lub anten radiotelefonii komórkowej koniecznych do ich działalności, ogólnym podatkiem od gruntów przeznaczonych pod działalność gospodarczą.

(1)  Dz.U. C 207 z 20.7.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/17

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 3 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus – Finlandia) – Postępowanie wszczęte przez X

(Sprawa C-318/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 79/7/EWG - Równość traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego - Ubezpieczenie pracowników z tytułu wypadku - Wysokość jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu - Obliczenia aktuarialne oparte na średniej oczekiwanej długości życia według płci beneficjenta tego odszkodowania - Wystarczająco istotne naruszenia prawa Unii))

(2014/C 395/20)

Język postępowania: fiński

Sąd odsyłający

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu głównym

X

Sentencja

1)

Wykładni art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady 79/7/EWG z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, na podstawie którego uwzględnia się różnicę w średniej oczekiwanej długości życia mężczyzn i kobiet jako kryterium aktuarialne dla obliczenia ustawowych świadczeń społecznych wypłacanych w wyniku wypadku przy pracy w sytuacji, gdy zastosowanie tego kryterium prowadzi do tego, że jednorazowe odszkodowanie wypłacane w ramach tego świadczenia mężczyźnie jest niższe od odszkodowania, które otrzymałaby kobieta w tym samym wieku, znajdująca się w porównywalnej sytuacji.

2)

Do sądu odsyłającego należy ocena, czy spełnione został przesłanki powstania odpowiedzialności państwa członkowskiego. Podobnie w odniesieniu do kwestii, czy rozpatrywany w postępowaniu głównym przepis krajowy stanowi „wystarczająco istotne” naruszenie prawa unijnego, sąd ten będzie musiał uwzględnić między innymi okoliczność, że Trybunał nie wypowiedział się do tej pory w przedmiocie tego, czy dozwolone jest stosowanie czynnika opartego na średniej oczekiwanej długości życia według płci przy określaniu wysokości wypłacanego w ramach ustawowego systemu zabezpieczenia społecznego świadczenia, które jest objęte zakresem stosowania dyrektywy 79/7. Sąd odsyłający będzie również musiał uwzględnić przyznaną państwom członkowskim przez prawodawcę unijnego możliwość wprowadzenia odstępstw, która została wyrażona w art. 5 ust. 2 dyrektywy Rady 2004/113/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług, jak też w art. 9 lit. h) dyrektywy 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy. Wspomniany sąd w swej analizie będzie musiał ponadto wziąć pod uwagę to, że Trybunał orzekł w dniu 1 marca 2011 r., iż pierwszy ze wspomnianych przepisów jest nieważny, ponieważ narusza on zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet.

(1)  Dz.U. C 233 z 10.8.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/17

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Bruxelles – Belgia) – Burgo Group SpA przeciwko Illchromie SA w stanie likwidacji i Jérôme’owi Theettenowi, działającemu w charakterze syndyka masy upadłości Illochromy SA

(Sprawa C-327/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Postępowanie upadłościowe - Pojęcie „oddziału” - Grupa spółek - Oddział - Prawo wszczęcia wtórnego postępowania upadłościowego - Kryteria - Osoba uprawniona do wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie wtórnego postępowania upadłościowego))

(2014/C 395/21)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d'appel de Bruxelles

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Burgo Group SpA

Strona pozwana: Illchroma SA w stanie likwidacji i Jérôme Theetten, działający w charakterze syndyka masy upadłości Illochromy SA

Sentencja

1)

Artykuł 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego należy interpretować w ten sposób, że w ramach postawienia spółki w stan likwidacji w innym państwie członkowskim aniżeli państwo, w którym ma ona swoją siedzibę, spółka ta może być również przedmiotem wtórnego postępowania upadłościowego w innym państwie członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę i w którym ma osobowość prawną.

2)

Artykuł 29 lit. b) rozporządzenia nr 1346/2000 należy interpretować w ten sposób, że kwestię kręgu osób lub organów uprawnionych do złożenia wniosku o wszczęcie wtórnego postępowania upadłościowego należy oceniać w oparciu o prawo państwa członkowskiego, na którego terytorium wnosi się o wszczęcie tego postępowania. Prawo do złożenia wniosku o wszczęcie wtórnego postępowania upadłościowego nie może jednak być ograniczone do samych tylko wierzycieli mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim, na terytorium którego znajduje się odpowiedni oddział dłużnika lub których wierzytelność powstała w związku z działalnością tego oddziału.

3)

Rozporządzenie nr 1346/2000 należy interpretować w ten sposób, że gdy główne postępowanie upadłościowe jest postępowaniem likwidacyjnym, uwzględnienie kryteriów celowości przez sąd, do którego wniesiono o wszczęcie postępowania wtórnego, należy do zakresu prawa krajowego państwa członkowskiego, na którego terytorium wnosi się o wszczęcie tego postępowania. Określając warunki wszczęcia tego postępowania, państwa członkowskie mają jednakże obowiązek poszanowania prawa Unii, a w szczególności jego ogólnych zasad oraz przepisów rozporządzenia nr 1346/2000.

(1)  Dz.U. C 226 z 3.8.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/18

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 4 września 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-351/13) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 1999/74/WE - Artykuł 3 i art. 5 ust. 2 - Hodowla kur niosek - Nieulepszone systemy klatek - Zakaz - Hodowla kur niosek w klatkach niezgodnych z wymogami wynikającymi z tej dyrektywy))

(2014/C 395/22)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Marcoulli i B. Schima, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Grecka (przedstawiciele: I.K. Chalkias, E. Leftheriotou i M. Tassopoulou, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Nie zapewniwszy, by począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r. kury nioski nie były już hodowane w nieulepszonych systemach klatek, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie art. 3 i art. 5 ust. 2 dyrektywy Rady 1999/74/WE z dnia 19 lipca 1999 r. ustanawiającej minimalne normy ochrony kur niosek.

2)

Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 260 z 7.9.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/19

Wyrok Trybunału (druga izba izba) z dnia 3 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus apygardos administracinis teismas – Litwa) – „Baltlanta” UAB przeciwko Lietuvos valstybė

(Sprawa C-410/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Fundusze strukturalne - Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna - Rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 - Artykuł 38 - Rozporządzenie (WE) nr 2792/1999 - Artykuł 19 - Rybołówstwo - Spór sądowy na szczeblu krajowym - Ciążący na państwie członkowskim obowiązek podjęcia środków niezbędnych w celu zapewnienia właściwego wykonania decyzji dotyczącej przyznania pomocy po zakończeniu postępowania sądowego])

(2014/C 395/23)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Vilniaus apygardos administracinis teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„Baltlanta” UAB

Strona pozwana: Lietuvos valstybė

przy udziale: Nacionalinė mokėjimo agentūra prie Žemės ūkio ministerijos, Lietuvos Respublikos žemės ūkio ministerija, Lietuvos Respublikos finansų ministerija

Sentencja

Artykuł 38 ust. 1 lit. e) rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych, art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 2792/99 z dnia 17 grudnia 1999 roku ustanawiającego szczegółowe zasady i uzgodnienia dotyczące pomocy strukturalnej Wspólnoty w sektorze rybołówstwa oraz sekcje 6 i 7 decyzji Komisji COM(2006)3424 wersja ostateczna z dnia 1 sierpnia 2006 r. ustanawiającej wytyczne dotyczące zamknięcia pomocy (2000–2006) finansowanej z funduszy strukturalnych należy interpretować w ten sposób, że nie zobowiązują one danych organów władzy publicznej ani do informowania Komisji Europejskiej o istnieniu sporu sądowego dotyczącego takiej jak będąca przedmiotem postępowania głównego decyzji administracyjnej odnoszącej się do kwalifikacji wniosku o pomoc finansową, ani do podjęcia środków niezbędnych w celu zarezerwowania funduszy na wspomnianą pomoc, której przyznania dotyczy to postępowanie, do chwili ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy tego przyznania pomocy.

(1)  Dz.U. C 284 z 28.9.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/20

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Salzburg – Austria) – Germanwings GmbH przeciwko Ronny’emu Henningowi

(Sprawa C-452/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Artykuły 2, 5 i 7 - Prawo do odszkodowania w przypadku dużego opóźnienia lotu - Wielkość opóźnienia - Pojęcie „czasu przylotu”])

(2014/C 395/24)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landesgericht Salzburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Germanwings GmbH

Strona pozwana: Ronny Henning

Sentencja

Artykuły 2, 5 i 7 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „czasu przylotu” używane do celów określenia wielkości opóźnienia, którego doświadczyli pasażerowie danego lotu, oznacza moment, w którym co najmniej jedne z drzwi samolotu otwierają się, przy założeniu, że w owym momencie pasażerowie mają prawo opuścić maszynę.

(1)  Dz.U. C 325 z 9.11.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/20

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 4 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság – Węgry) – Sofia Zoo przeciwko Országos Környezetvédelmi, Természetvédelmi és Vízügyi Főfelügyelőség

(Sprawa C-532/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Ochrona gatunków dzikiej fauny i flory - Rozporządzenie (WE) nr 338/97 - Artykuł 11 - Nieważność zezwolenia na przywóz ograniczona do okazów zwierząt, których rzeczywiście dotyczy podstawa nieważności])

(2014/C 395/25)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sofia Zoo

Strona pozwana: Országos Környezetvédelmi, Természetvédelmi és Vízügyi Főfelügyelőség

Sentencja

Artykuł 11 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi powinien być interpretowany w ten sposób, że zezwolenie na przywóz, które nie spełnia warunków określonych we wspomnianym rozporządzeniu, należy uznać za nieważne wyłącznie w zakresie, w jakim zezwolenie to odnosi się do okazów zwierząt, których rzeczywiście dotyczy podstawa nieważności danego zezwolenia na przywóz, w związku z czym okazy te stanowią jedyne okazy, które mogą być przedmiotem zajęcia i ewentualnie konfiskaty przez właściwy organ państwa członkowskiego, w którym się one znajdują.

(1)  Dz.U. C 15 z 18.1.2014.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/21

Decyzja Trybunału (izba właściwa w zakresie szczególnej procedury kontroli) z dnia 9 września 2014 r. o poddaniu szczególnej procedurze kontroli wyroku Sądu (izba odwołań) z dnia 10 lipca 2014 r. w sprawie T-401/11 P, Livio Missir Mamachi di Lusignano przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-417/14 RX)

(2014/C 395/26)

Język postępowania: włoski

Strony w postępowaniu przed Sądem

Wnoszący odwołanie: Livio Missir Mamachi di Lusignano (przedstawiciele: Fabrizio di Gianni, Renato Antonini, Gabriele Coppo i Aldo Scalini, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Kwestia będące przedmiotem szczególnej procedury kontroli

Szczególna procedura kontroli dotyczyć będzie zagadnienia, czy wyrok Sądu Missir Mamachi di Lusignano/Komisja (T-401/11 P, EU:T:2014:625) narusza jedność lub spójność prawa Unii, w zakresie w jakim Sąd ten jako instancja odwoławcza uznał, że przysługuje mu jurysdykcja jako sądowi pierwszej instancji w zakresie rozpatrzenia skargi dotyczącej pozaumownej odpowiedzialności Unii

—

opartej na uchybieniu przez instytucję obowiązkowi zapewnienia ochrony jej własnym urzędnikom,

—

wniesionej przez osoby trzecie będące spadkobiercami zmarłego urzędnika oraz członkami rodziny tegoż urzędnika, która to skarga,

—

ma na celu przyznanie zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przez zmarłego urzędnika oraz odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu poniesionej szkody i doznanej krzywdy przez te osoby trzecie.

Zainteresowanych, o których mowa w art. 23 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, oraz strony w postępowaniu przed Sądem wzywa się do przedstawienia Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej uwag na piśmie w przedmiocie powyższej kwestii w terminie miesiąca od chwili doręczenia niniejszej decyzji.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/21

Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2014 r. Komisja Europejska przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-367/14)

(2014/C 395/27)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Conte, D. Grespan i B. Stromsky, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie przyjmując wszystkich środków koniecznych w celu zastosowania się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 października 2011 r. w sprawie C-302/09 dotyczącego odzyskania od beneficjentów pomocy przyznanej w ramach systemu pomocy uznanego za niezgodny z prawem oraz ze wspólnym rynkiem decyzją Komisji 2000/394/WE z dnia 25 listopada 1999 r. w sprawie pomocy na rzecz przedsiębiorstw z terenu miast Wenecji i Chioggii (1), Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy tej decyzji i art. 260 TFUE;

—

zasądzenie zapłaty przez Republikę Włoską na rzecz Komisji ryczałtu, którego wysokość wynika z pomnożenia kwoty dziennej w wysokości 24 578,4 EUR przez liczbę dni trwania naruszenia od dnia ogłoszenia wyroku w sprawie C-302/09 do dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie;

—

zasądzenie zapłaty przez Republikę Włoską na rzecz Komisji kary za każde półrocze, wyznaczonej przez Komisję poczynając on półrocza następującego po wydaniu wyroku w niniejszej sprawie, poprzez pomnożenie kary dziennej w wysokości 187 264 EUR za dzień przez 182,5 i przez odsetek pomocy pozostającej jeszcze do odzyskania na koniec półrocza w stosunku do kwoty pomocy pozostającej jeszcze do odzyskania w dniu wydania przez Trybunał wyroku w niniejszej sprawie;

—

obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Republika Włoska nie podjęła wszelkich środków niezbędnych do odzyskania pomocy uznanej na mocy decyzji Komisji za niezgodną z prawem i ze wspólnym rynkiem, stosownie do wyroku w sprawie C-302/09 albowiem po upływie niemalże 3 lat od wydania wyroku stwierdzającego niezgodność, do odzyskania od beneficjentów pozostaje (co najmniej) 33 032 000, co odpowiada niemalże 70 % kwoty podlegającej odzyskaniu.

Pomimo wprowadzenia po wydaniu wyroku stwierdzającego niezgodność dalszych środków prawnych, do odzyskania pozostaje bowiem wciąż duża część pomocy i nie odnotowano w tym zakresie znacznego postępu.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Republika Włoska nie wykonała wyroku stwierdzającego naruszenie.

(1)  Decyzja Komisji 2000/394/WE z dnia 25 listopada 1999 r. w sprawie systemów pomocy na rzecz przedsiębiorstw z terenu miast Wenecji i Chioggii, określonych w ustawach nr 30/1997 i 206/1995, przewidujących zwolnienia z płatności składek na ubezpieczenie społeczne [notyfikowana jako dokument nr C (1999) 4268] (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 150,s. 50 ).

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Praze (Republika Czeska) w dniu 7 sierpnia 2014 r. – Ernst Georg Radlinger i Helena Radlingerová przeciwko FINWAY a.s.

(Sprawa C-377/14)

(2014/C 395/28)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Krajský soud v Praze.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ernst Georg Radlinger i Helena Radlingerová.

Strona pozwana: FINWAY a.s.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG (1) z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (zwanej dalej „dyr ektywą o nieuczciwych warunkach”) i art. 22 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE (2) z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG (zwanej dalej „dyrektywą o umowach o kredyt konsumencki”), względnie inne przepisy prawa UE o ochronie konsumentów stoją na przeszkodzie:

—

koncepcji zákon č. 182/2006 Sb., o úpadku a způsobech jeho řešení (ustawy nr 182/2006 o upadłości i sposobach jej przeprowadzania), zmienionej zákon č. 185/2013 Sb. (ustawą nr 185/2013, zwaną dalej „prawem upadłościowym”), która zezwala sądowi na badanie prawdziwości, wysokości lub kolejności wierzytelności wynikających ze stosunków konsumenckich tylko na podstawie powództwa incydentalnego wniesionego przez syndyka masy upadłościowej, wierzyciela lub (w świetle ww. ograniczeń) dłużnika (konsumenta)?

—

krajowym przepisom postępowania upadłościowego ograniczającym prawo dłużnika (konsumenta) do wystąpienia do sądu z wnioskiem o badanie zgłoszonych wierzytelności wierzycieli (dostawców dóbr i usług) jedynie do wypadków, w których zezwolono na przeprowadzenie upadłości konsumenta w formie oddłużenia, a w tym zakresie tylko w stosunku do niezabezpieczonych wierzytelności wierzycieli, przy czym w przypadku wykonalnych wierzytelności uznanych postanowieniem właściwego organu zarzuty dłużnika są dalej ograniczone jedynie do możliwości twierdzenia, że wierzytelność wygasła albo jest przedawniona zgodnie z § 192 ust. 3 i § 410 ust. 2 i 3 prawa upadłościowego?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: czy sąd w postępowaniu w przedmiocie badania wierzytelności na podstawie umowy o kredyt konsumencki powinien uwzględnić z urzędu, nawet w braku podniesienia zarzutu przez konsumenta, naruszenie przez kredytodawcę obowiązku informowania na podstawie art. 10 ust. 2 dyrektywy o umowach o kredyt konsumencki oraz wyciągnąć określone w prawie krajowym konsekwencje w postaci nieważności postanowień umownych?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytania pierwsze i drugie:

3)

Czy wyżej przywołane przepisy dyrektyw wywołują skutek bezpośredni i czy na przeszkodzie ich bezpośredniego stosowania stoi okoliczność, że wszczęcie postępowania incydentalnego przez sąd z urzędu (lub z punktu widzenia prawa krajowego niedopuszczalność badania wierzytelności ze względu na nieskuteczne podważenie przez dłużnika-konsumenta) wkracza w stosunki horyzontalne między konsumentem a dostawcą dóbr i usług?

4)

Jaka kwota stanowi „całkowitą kwotę kredytu” zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. d) dyrektywy o umowach o kredyt konsumencki, a jakie kwoty występują jako „kwoty wypłaty” (Ck) przy obliczaniu rocznej stopy oprocentowania (zwanej dalej „APR”) według formuły przedstawionej w załączniku I do dyrektywy o umowach o kredyt konsumencki, jeśli umowa kredytowa formalnie obiecuje wypłatę określonej kwoty pieniężnej, lecz równocześnie stanowi, że gdy tylko kredyt zostanie wypłacony wierzytelności kredytodawcy z tytułu opłaty za udzielenie kredytu i z tytułu pierwszej raty kredytowej (lub kolejnych) będą w pewnym zakresie potrącone z tej kwoty, a tym samym te potrącone kwoty w rzeczywistości nigdy nie zostaną wypłacone konsumentowi lub na jego rzecz, i pozostają cały czas w dyspozycji kredytodawcy? Czy zaliczenie tych kwot, które w rzeczywistości nie są wypłacane wpływa na wysokość obliczanego APR?

Bez względu na odpowiedzi udzielone na poprzednie pytania:

5)

Czy przy ocenie, czy ww. uzgodnione odszkodowanie jest rażąco wysokie w rozumieniu pkt 1 lit. e) załącznika do dyrektywy o nieuczciwych warunkach konieczne jest dokonanie oceny łącznego skutku wszystkich klauzul dotyczących kar, tak jak zostały uzgodnione, bez względu na to, czy wierzyciel faktycznie domaga się ich pełnej realizacji i bez względu na to, czy niektóre z nich mogą z punktu widzenia norm prawa krajowego zostać uznane za nieważnie zawarte, czy też konieczne jest uwzględnienie jedynie całkowitej kwoty kar faktycznie żądanych lub możliwych do zażądania?

6)

W razie, gdyby uznano, że kary umowne stanowią nadużycie, czy konieczne jest niestosowanie wszystkich tych kar cząstkowych, które tylko rozpatrywane łącznie doprowadziły sąd do wniosku, że kwota odszkodowania była rażąco wysoka w rozumieniu pkt 1 lit. e) załącznika do dyrektywy o nieuczciwych warunkach lub tylko niektórych z nich (a w tym wypadku, w świetle jakich kryteriów należy to oceniać)?

(1)  Dz.U. L 95, s. 29.

(2)  Dz.U. L 133, s. 66.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 7 sierpnia 2014 r. – Bundesagentur für Arbeit – Familienkasse Sachsen przeciwko Tomislawowi Trapkowskiemu

(Sprawa C-378/14)

(2014/C 395/29)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca rewizję: Bundesagentur für Arbeit – Familienkasse Sachsen

Druga strona postępowania: Tomislaw Trapkowski

Pytania prejudycjalne

1.

Czy w przypadku, w którym osoba mieszkająca w jednym państwie członkowskim (w kraju) jest uprawniona do zasiłku na dzieci, które zamieszkują w innym państwie członkowskim (za granicą) wraz z drugim, żyjącym z tą osobą w separacji małżonkiem, należy stosować art. 60 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia nr 987/2009 (1) z tym skutkiem, że fikcja, zgodnie z którą do celów stosowania art. 67 i 68 rozporządzenia nr 883/2004 (2) uwzględnia się – w szczególności w odniesieniu do prawa danej osoby do ubiegania się o takie świadczenia – sytuację całej rodziny, tak jak gdyby wszystkie osoby zainteresowane podlegały ustawodawstwu danego państwa członkowskiego i miały miejsce zamieszkania w tym państwie, sprawia, iż prawo do zasiłku na dzieci przysługuje wyłącznie małżonkowi zamieszkującemu w innym państwie członkowskim (za granicą) z uwagi na to, że prawo krajowe pierwszego państwa członkowskiego (w kraju) stanowi, iż w przypadku kilku osób uprawnionych do zasiłku na dzieci prawo do ubiegania się o ten zasiłek ma ten rodzic, który przyjął dziecko do swojego gospodarstwa domowego?

2.

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

Czy w okolicznościach faktycznych przedstawionych w pytaniu pierwszym art. 60 ust. 1 zdanie trzecie rozporządzenia nr 987/2009 należy interpretować w ten sposób, że rodzicowi mieszkającemu w jednym państwie członkowskim (w kraju) przysługuje prawo do zasiłku na dzieci na podstawie prawa krajowego z uwagi na to, że zamieszkujący w innym państwie członkowskim (za granicą) drugi rodzic nie złożył wniosku o przyznanie zasiłku na dzieci?

3.

W przypadku udzielenia odpowiedzi na pytanie drugie w okolicznościach przedstawionych w pytaniu pierwszym w ten sposób, że niezłożenie przez rodzica zamieszkującego w innym państwie członkowskim UE wniosku o przyznanie zasiłku na dzieci prowadzi do przejścia prawa do tego zasiłku na rodzica mieszkającego w kraju:

Po jakim czasie należy przyjąć, że zamieszkujący w innym państwie członkowskim UE rodzic nie „wykonuje” prawa do ubiegania się o zasiłek na dzieci w rozumieniu art. 60 ust. 1 zdanie trzecie rozporządzenia nr 987/2009 z tym skutkiem, że przysługuje ono rodzicowi mieszkającemu w kraju?

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 987/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Dz.U. L 284, s. 1.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Dz.U. L 166, s. 1.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd – Warna (Bułgaria) w dniu 25 sierpnia 2014 r. – Wekos Trejd AD przeciwko Direktor na direkcija „Obżałwane i danyczno-osiguritełna praktika” Warna pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite

(Sprawa C-403/14)

(2014/C 395/30)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd – Warna

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Wekos Trejd AD

Strona przeciwna: Direktor na direkcija „Obżałwane i danyczno-osiguritełna praktika” Warna pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite

Pytania prejudycjalne

1)

Czy praktyka administracyjna i orzecznictwo, zgodnie z którymi na sprzedawcy (wysyłającym na podstawie umowy przewozu) spoczywa obowiązek stwierdzenia prawdziwości podpisu nabywcy i wyjaśnienia, czy jest to podpis osoby reprezentującej spółkę – nabywcę, jej pracownika zajmującego odpowiednie stanowisko lub osoby upoważnionej, naruszają zasady neutralności podatkowej, proporcjonalności i ochrony uzasadnionych oczekiwań?

2)

Czy w wypadku takim jak niniejszy przepis art. 138 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE (1) z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ma bezpośrednią skuteczność i sąd krajowy może go stosować bezpośrednio?

(1)  Dz.U. L 347, s.1.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/25

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 12 czerwca 2014 r. w sprawie T-286/09 Intel Corporation przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 28 sierpnia 2014 r. przez Intel Corporation

(Sprawa C-413/14 P)

(2014/C 395/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Intel Corporation (przedstawiciele: D. M. Beard QC, A. N. Parr i R. W. Mackenzie, Solicitors)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Association for Competitive Technology, Inc.,

Union fédérale des consommateurs – Que choisir (UFC – Que choisir)

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—

uchylenie w całości lub w części zaskarżonego wyroku;

—

stwierdzenie nieważności w całości lub w części spornej decyzji;

—

uchylenie lub znaczne obniżenie nałożonej grzywny;

—

ewentualnie – przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości;

—

obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

W ramach pierwszego zarzutu odwołania, który dzieli się na trzy części, wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd zastosował błędne kryteria prawne przy ocenie zgodności jej zachowania z art. 82 WE i art. 54 porozumienia EOG:

 

Sąd popełnił błąd, uznając, że omawiane zachowanie bezwzględnie mogło ograniczyć konkurencję, w związku z czym można było uznać je za sprzeczne z art. 82 WE i art. 54 porozumienia EOG bez potrzeby zbadania wszystkich stosownych faktów i towarzyszących okoliczności.

 

Sąd popełnił błąd, uznając, że w celu wykazania naruszenia art. 82 WE i art. 54 porozumienia EOG możliwość ograniczenia konkurencji może być oceniania raczej na podstawie abstrakcyjnych rozważań niż prawdopodobnych lub faktycznych skutków.

 

Sąd popełnił błąd, twierdząc dodatkowo, że omawiane zachowanie mogło ograniczyć konkurencję, ponieważ nieprawidłowo uwzględnił okoliczności, które nie pozwalają na wykazanie tej możliwości, i pominął szereg ważnych czynników, które powinien wziąć pod uwagę, takich jak zakres praktyki na rynku, czas trwania zarzucanych praktyk, faktyczny dowód rynkowy na szybki spadek cen oraz brak wykluczenia, a także pominął wnioski, które należało odpowiednio wyprowadzić z kryterium równie skutecznego konkurenta (AEC), które Komisja zastosowała w toku postępowania administracyjnego.

W ramach drugiego zarzutu odwołania wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd popełnił błąd, uznając, że naruszenie trwało przez dwa ostatnie lata zarzucanego okresu naruszenia, ponieważ, co najwyżej, zakres zachowania na rynku w ciągu tych lat dotyczył jedynie 3,5 % rynku właściwego.

W ramach trzeciego zarzutu odwołania wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd popełnił błąd, uznając, iż jej zachowanie względem HP i Lenovo polegało na udzielaniu „rabatów za wyłączność”, podczas gdy owo zachowanie dotyczyło jedynie odpowiednio 28 % i 42 % (lub mniej) całkowitej wartości kupna odnośnego produktu przez każdego z klientów, co stanowi znacznie mniej niż „całość lub znaczną część” zapotrzebowania tych klientów.

W ramach czwartego zarzutu odwołania wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył zasadę skutecznej ochrony sądowej oraz zasadę sprawiedliwego postępowania w odniesieniu do przeprowadzanego przez Komisję pięciogodzinnego przesłuchania członka wyższego szczebla kierowniczego Della w przedmiocie kwestii dotyczących obiektywnego związku z istotą dochodzenia, w trakcie którego to przesłuchania ów członek udzielił bardzo szczegółowych wyjaśnień. Sąd popełnił błąd, uznając, że wystarczyło, iż Komisja ujawniła jedynie listę tematów, które zostały omówione w trakcie przesłuchania, zamiast zapisu lub streszczenia wypowiedzi przesłuchiwanego na powyższe tematy. Sąd popełnił też błąd, uznając, że wnosząca odwołanie powinna przedstawić dowody prima facie, że Komisja nie zarejestrowała dowodów odciążających; prawidłowo rozumując, wnosząca odwołanie winna była jedynie wykazać, że nie można było wykluczyć, iż materiał mógł być przydatny do jej obrony, co wnosząca odwołanie ewidentnie uczyniła w niniejszej sprawie.

W ramach piątego zarzutu odwołania, który dzieli się na trzy części, wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd stwierdził w nieprawidłowy sposób właściwość Wspólnoty w zakresie porozumień zawartych między Intel i Lenovo w 2006 r. i 2007 r.;

 

Sąd popełnił błąd, uznając, że owo zachowanie zostało „wprowadzone” w EOG, ponieważ Intel nie sprzedawała Lenovo żadnych produktów w EOG na podstawie tych porozumień.

 

Sąd popełnił błąd, uznając, że kryterium „kwalifikowanych skutków” stanowi odpowiednią podstawę dla właściwości Wspólnoty w zakresie omawianego zachowania.

 

Sąd popełnił błąd, stosując kryterium „kwalifikowanych skutków”, ponieważ nie można było przewidzieć, że porozumienia między Intel i Lenovo dotyczące CPUx86 przeznaczonych do Chin będą miały bezpośrednie i istotne skutki w EOG.

W ramach szóstego zarzutu odwołania, który dzieli się na dwie części, wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd popełnił szereg błędów przy obliczaniu nałożonej grzywny:

 

Grzywna jest w oczywisty sposób nieproporcjonalna.

 

Sąd naruszył podstawowe zasady prawa Unii, stosując wytyczne Komisji z 2006 r. w sprawie metody ustalania grzywien w odniesieniu do zachowań, które miały miejsce przed przyjęciem tych wytycznych.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/27

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 16 lipca 2014 r. w sprawie T-52/12 Grecja przeciwko Komisji, wniesione w dniu 19 września 2014 r. przez Republikę Grecką

(Sprawa C-431/14 P)

(2014/C 395/32)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Republika Grecka (przedstawiciele: I. Chalkias i A. Vasilopoulou)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

—

Uwzględnienie niniejszego odwołania;

—

uchylenie w całości zaskarżonego wyroku Sądu Unii Europejskiej;

—

uwzględnienie skargi Republiki Greckiej zgodnie z tym, co zostało bardziej szczegółowo przedstawione;

—

stwierdzenie nieważności spornej decyzji Komisji Europejskiej;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Pierwszy zarzut odwołania jest oparty na naruszeniu prawa Unii bądź na naruszeniu istotnych wymogów proceduralnych. Mówiąc dokładniej, w pierwszej części zarzutu wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd błędnie zinterpretował i zastosował pojęcie zasobów państwowych, o których mowa w art. 107 ust. 1 TFUE, bądź że Sąd popełnił błąd w ustaleniach faktycznych, uznając za takie kwotę składek obowiązkowych uiszczonych przez rolników będących beneficjentami pomocy i ubezpieczonych w Organismos Ellinikon Georgikon Asfaliseon (ELGA; greckim zakładzie ubezpieczeń rolniczych), podczas gdy w drugiej części tego samego zarzutu wnosząca odwołanie podnosi, iż wyrok Sądu został wydany z naruszeniem istotnych wymogów proceduralnych, jako że Sąd nie zbadał ani nie uzasadnił w konkretny sposób, w jakim stopniu kwoty uiszczone tytułem składek przez rolników będących beneficjentami pomocy państwa uznanej za niezgodną z rynkiem wewnętrznym przysporzyły im nienależnej korzyści w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, to jest korzyści mogącej zakłócić konkurencję, lub że Sąd błędnie zinterpretował i zastosował to postanowienie, odrzucając w milczący sposób argument, o którym mowa.

W drugim zarzucie odwołania wnosząca odwołanie utrzymuje, że zaskarżony wyrok został wydany z naruszeniem prawa Unii, a w szczególności że art. 107 ust. 1 TFUE został błędnie zastosowany i zinterpretowany przez Sąd, który uznał, że płatności wyrównawcze za rok 2009 stanowią dla beneficjentów selektywną korzyść gospodarczą mogącą zagrozić zakłóceniem konkurencji i handlu między państwami członkowskimi, nie uwzględniając przy tym nadzwyczajnych okolicznościach, w jakich znajdowała się wówczas i nadal znajduje gospodarka grecka.

W trzecim zarzucie odwołania wnosząca odwołanie twierdzi, że z jednej strony Sąd dokonał błędnej wykładni i błędnie zastosował art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE, ograniczając w odniesieniu do spornych płatności za rok 2009 zakres stosowania tego postanowienia do warunków komunikatu w sprawie tymczasowych wspólnotowych ram prawnych w zakresie pomocy państwa mimo nadzwyczajnych okoliczności, w jakich znajdowała się gospodarka grecka w okresie istotnym dla niniejszej sprawy (pierwsza część zarzutu trzeciego), a z drugiej strony, że zaskarżony wyrok zawiera niewystarczające uzasadnienie, gdyż w żaden sposób nie został zbadany zarzut Republiki Greckiej, zgodnie z którym decyzja Komisji Europejskiej jest nieproporcjonalna w zakresie, w jakim instytucja ta nakazuje w niej odzyskanie pomocy w grudniu 2011 r. (druga część zarzutu trzeciego).

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/27

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 11 lipca 2014 r. w sprawie T-533/10, DTS Distribuidora de Televisión Digital przeciwko Komisji, wniesione w dniu 25 września 2014 r. przez DTS Distribuidora de Televisión Digital, S.A.

(Sprawa C-449/14 P)

(2014/C 395/33)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: DTS Distribuidora de Televisión Digital, S.A. (przedstawiciele: adwokaci H. Brokelmann i M. Ganino)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Telefónica de España, S.A., Telefónica Móviles España, S.A., Królestwo Hiszpanii i Corporación de Radio y Televisión Española, S.A. (RTVE)

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

—

uchylenie wyroku wydanego przed Sąd w dniu 11 lipca 2014 r. w sprawie T-533/10, DTS Distribuidora de Televisión Digital, S.A. przeciwko Komisji, a co za tym idzie zgodnie z art. 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej:

—

na podstawie informacji, którymi dysponuje, uwzględnienie żądań sformułowanych w skardze wniesionej w pierwszej instancji i stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2011/1/UE z dnia 20 lipca 2010 r. w sprawie programu pomocy państwa C 38/09 (ex NN 58/09), który Hiszpania zamierza wdrożyć na rzecz Corporación de Radio y Televisión Española (RTVE) (1) lub

—

tytułem ewentualnym, skierowanie sprawy do Sądu, aby orzekł on, uwzględniając wyrok, jaki zostanie wydany przez Trybunał. Sprawiedliwości;

—

obciążenie Komisji i popierających ją interwenientów zarówno kosztami postępowania odwoławczego, jak i postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

1.

Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu art. 107 ust. 1 TFUE ze względu na błędną wykładnię pojęcia pomocy

Zaskarżony wyrok narusza art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ Sąd dokonał błędnej wykładni pojęcia pomocy a dokładnie przesłanek, jakie zgodnie z wyrokiem w sprawie Laboratoires Boiron (2), powinny być spełnione, aby podatek można było uznać za integralny składnik pomocy.

2.

Zarzut drugi oparty na naruszeniu art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ Sąd w zaskarżonym wyroku nie dokonał pełnej kontroli w przedmiocie istnienia pomocy i przeinaczył prawo hiszpańskie.

Zaskarżony wyrok narusza art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ Sąd nie dokonał w tym wyroku pełnej kontroli w przedmiocie spełnienia wskazanych w wyroku w sprawie Régie Networks (1) przesłanek umożliwiających uznanie podatku nałożonego na DTS za integralny składnik pomocy na rzecz RTVE oraz ze względu na to, że przeinaczył prawo hiszpańskie.

3.

Zarzut trzeci oparty na naruszeniu prawa przy stosowaniu art. 106 ust. 2 TFUE.

Zaskarżony wyrok został wydany z naruszeniem prawa przy stosowaniu art. 106 ust. 2 TFUE. Sąd przeinaczył w tym wyroku argumenty podniesione przez DTS – mające na celu wykazanie, że metoda finansowania pomocy na rzecz RTVE zakłóca konkurencję w nieproporcjonalny sposób – interpretując te argumenty w taki sposób, jakby dotyczyły skutków samej pomocy, a nie skutków podatku, którym jest ona finansowana. W związku z tym Sąd w zaskarżonym wyroku orzekł ultra petita w przedmiocie kwestii, które nie zostały podniesione przez DTS w skardze ani przeanalizowane przez Komisję w wydanej przez nią decyzji, co zmienia przedmiot sporu i wykracza poza właściwość Sądu w dziedzinie kontroli sądowej.

(1)  Dz.U. 2011, L 1, s. 9.

(2)  C-526/04, EU:C:2006:528

(1)  C-333/07, EU:C:2008:764

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/29

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 16 lipca 2014 r. w sprawie T-59/11 Isotis przeciwko Komisji, wniesione w dniu 26 września 2014 r. przez Koinonia tis Pliroforias Anoichti stis Eidikes Anagkes – Isotis

(Sprawa C-450/14 P)

(2014/C 395/34)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Koinonia tis Pliroforias Anoichti stis Eidikes Anagkes – Isotis (przedstawiciele: S. Skliris, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

—

Uchylenie w całości wyroku Sądu Unii Europejskiej wydanemu w dniu 16 lipca 2014 r. w sprawie T-59/11 Koinonia tis Pliroforias Anoichti stis Edikes Anagkes – Isotis przeciwko Komisji Europejskiej;

—

uwzględnienie w całości skargi przedsiębiorstwa;

—

oddalenie w całości żądań wzajemnych Komisji;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

1.

Błędne zastosowanie art. 1315 belgijskiego kodeksu cywilnego dotyczącego rozłożenia ciężaru dowodu

—

Oddalenie skargi nie oznacza samo w sobie, że skarga wzajemna jest zasadna. Ciężar dowodu w stosunku do żądań wzajemnych spoczywał na Komisji.

2.

Błędne uzasadnienie zasadności żądań wzajemnych

—

Brak uzasadnienia w odniesieniu do twierdzenia dotyczącego zasadności żądań wzajemnych Komisji.

—

Sprzeczne uzasadnienie, gdyż jako jedyny środek dowodowy uwzględniono sprawozdanie z audytu, który został zakwestionowany i który stanowił fakt podlegający udowodnieniu.

3.

Naruszenie prawa z powodu niezastosowania międzynarodowych norm audytu

—

Niezastosowanie międzynarodowych norm audytu z naruszeniem krajowych przepisów prawnych odnoszących się do sprawozdawczości i obowiązku interpretowania spornych umów zgodnie ze wspólną wolą stron (art. 1156 belgijskiego kodeksu cywilnego) i z zasadą dobrej wiary (art. 1134 akapit trzeci belgijskiego kodeksu cywilnego).

4.

Błędna interpretacja zasady równości broni

—

Zasada równości broni stron nie jest tożsama z zasadą kontradyktoryjności.

5.

Błędna wykładnia i błędne zastosowanie zasady dobrej wiary oraz naruszenie prawa do obrony z powodu języka postępowania

—

Prawidłowa wykładnia zasady dobrej wiary wymaga, by klauzule umowne były interpretowane w zgodzie z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej i z podstawową zasadą prawa Unii dotyczącą przestrzegania prawa do obrony.

6.

Błędna wykładnia warunków spornych umów, błędne zastosowanie prawa greckiego i nieuwzględnienie zarzutu merytorycznego.

—

Zgodnie z art. II, 19.1 umów FP6, art. II.16 umów e-Ten i art. II 20.1 umów CIP kontroli można poddać tylko rejestrację wydatków i przychodów (receipts) związanych z wykonaniem spornych projektów, a nie inne dokumenty.

—

Naruszenie sądowniczej zasady niezależności lat gospodarczych w greckim prawie w zakresie sprawozdawczości i podatków.

—

Nieuwzględnienie i brak oceny Sądu w odniesieniu do zarzutu merytorycznego skarżącej przedstawionego w pkt 61 i 64 skargi.

7.

Błędna wykładnia warunków spornych umów, nieuwzględnienie zarzutu merytorycznego i przeinaczenie dokumentów

—

Błędna wykładnia i błędne zastosowanie klauzuli „overall statement of accounts” (pełne sprawozdanie finansowe) z naruszeniem dobrej wiary i prawa greckiego oraz klauzuli „receipts” (przychody) z naruszeniem wyraźnych warunków umów.

—

Nieuwzględnienie i brak oceny Sądu w odniesieniu do zarzutu merytorycznego skarżącej odnoszącego się do zarejestrowania zaliczki na poczet projektu Access e-Gov w jej księgach rachunkowych przed zakończeniem kontroli na miejscu.

—

Przeinaczenie załączników A3, A6, A9, A11, A14 i A17 do skargi.

8.

Brak uzasadnienia, naruszenie prawa mającego zastosowanie do spornych umów i przeinaczenie dokumentu

—

Brak uzasadnienia (pkt 127, 129) i sprzeczne uzasadnienie (pkt 128, 129).

—

Naruszenie zasady dobrej wiary, międzynarodowych norm audytu i greckich przepisów prawnych w zakresie sprawozdawczości (pkt 127).

—

Przeinaczenie załącznika B101 przedłożonego przez Komisję.

9.

Uwzględnienie niepodniesionego zarzutu i nieuwzględnienie podniesionego zarzutu

—

Uwzględnienie zarzutu niepodniesionego przez skarżącą (pkt 165), a także brak oceny Sądu w zakresie przeciwnego zarzutu podniesionego przez skarżącą (pkt 88, 89, 91 skargi).

Sąd

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/31

Wyrok Sądu z dnia 2 października 2014 r. – Evropaïki Dynamiki przeciwko Komisji

(Sprawa T-340/07 RENV) (1)

((Klauzula arbitrażowa - Umowa w sprawie finansowego wsparcia Wspólnoty dla projektu w ramach programu eContent - Rozwiązanie umowy przez Komisję - Zwrot kwalifikowalnych kosztów))

(2014/C 395/35)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: N. Korogiannakis, avocat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo E. Manhaeve i M. Wilderspin, następnie M. Wilderspin, S. Delaude i L. Cappeletti a wreszcie S. Delaude i L. Cappeletti, pełnomocnicy, wspierani przez D. Philippe’a i M. Goudena, avocats)

Przedmiot

Skarga wniesiona na podstawie klauzuli arbitrażowej zmierzająca do zasądzenia od Komisji, po pierwsze, kwot jakoby należnych skarżącej, po drugie, odszkodowania i zadośćuczynienia, w związku z rozwiązaniem umowy w sprawie finansowego wsparcia Wspólnoty dla projektu „e-Content Exposure and Business Opportunities” (umowa nr EDC-53007 EEBO/27873), zawartej w ramach wieloletniego wspólnotowego programu stymulacji rozwoju i wykorzystywania europejskich zasobów cyfrowych w sieciach światowych i promocji różnorodności językowej w społeczeństwie informacyjnym.

Sentencja

1)

Komisja Europejska zapłaci Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE kwotę 8 843,10 EUR.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Komisja Europejska pokrywa 5 % swoich kosztów oraz kosztów poniesionych przez Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis, a ta ostatnia pokrywa 95 % swoich kosztów oraz kosztów poniesionych przez Komisję.

(1)  Dz.U. C 269 z 10.11.2007.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/31

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Evropaïki Dynamiki przeciwko Komisji

(Sprawa T-498/11) (1)

((Zamówienia publiczne na usługi - Procedura przetargowa - Odnowienie strony internetowej - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Udzielenie zamówienia innemu oferentowi - Skarga o stwierdzenie nieważności - Obowiązek uzasadnienia - Kryteria udzielania zamówienia - Oczywiste błędy w ocenie - Wniosek o odszkodowanie))

(2014/C 395/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci N. Korogiannakis, M. Dermitzakis i N. Theologou)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Delaude i F. Moro, pełnomocnicy, wspomagani przez adwokatów P. Wytincka i T. Ruysa)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Urzędu Publikacji Unii Europejskiej o odrzuceniu złożonej przez skarżącą oferty dotyczącej świadczenia usług w zakresie modernizacji strony internetowej Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF-u), jak również decyzji o udzieleniu zamówienia innemu oferentowi, a po drugie, żądanie naprawienia szkody.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/32

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Dansk Automat Brancheforening przeciwko Komisji

(Sprawa T-601/11) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Gry online - Ustanowienie w Danii w przypadku gier online opłat niższych niż te mające zastosowanie w przypadku kasyn i salonów gier - Decyzja uznająca pomoc za zgodną z rynkiem wewnętrznym - Pomoc przeznaczona na rozwój pewnych rodzajów działalności - Brak indywidualnego oddziaływania - Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych - Niedopuszczalność))

(2014/C 395/37)

Język postępowania: duński

Strony

Strona skarżąca: Dansk Automat Brancheforening (Fredericia, Dania) (przedstawiciele: adwokaci K. Dyekjær, T. Høg i J. Flodgaard)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo M. Afonso i C. Barslev, a następnie M. Afonso i L. Grønfeldt, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający żądania strony pozwanej: Królestwo Danii (przedstawiciele: początkowo C. Vang, a następnie M. Wolff i C. Thorning, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata K. Lundgaarda Hansena); Republika Malty (przedstawiciele: P. Grech i A. Buhagiar, pełnomocnicy); Betfair Group plc (Londyn, Zjednoczone Królestwo) i Betfair International Ltd (Santa Venera, Malta) (przedstawiciele: adwokaci O. Brouwer i A. Pliego Selie); European Gaming and Betting Association (EGBA) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci C.-D. Ehlermann, J. C. Heithecker i J. Ylinen)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2012/140/UE z dnia 20 września 2011 r. w sprawie środka C 35/10 (ex N 302/10), który Dania zamierza wdrożyć w formie podatków od gier hazardowych oferowanych w internecie w ramach duńskiej ustawy w sprawie podatków od gier hazardowych (Dz.U. 2012, L 68, s. 3).

Sentencja

1.

Skarga zostaje odrzucona.

2.

Dansk Automat Brancheforening pokrywa, oprócz własnych kosztów poniesionych w postępowaniu głównym, również koszty poniesione przez Komisję Europejską, Betfair Group plc, Betfair International Ltd i European Gaming and Betting Association (EGBA).

3.

Dansk Automat Brancheforening pokrywa, oprócz własnych kosztów poniesionych w postępowaniu w sprawie środka tymczasowego, również koszty poniesione przez Komisję.

4.

Królestwo Danii i Republika Malty pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 25 z 28.1.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/33

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Royal Scandinavian Casino Århus przeciwko Komisji

(Sprawa T-615/11) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Gry online - Ustanowienie w Danii w przypadku gier online opłat niższych niż te mające zastosowanie w przypadku kasyn i salonów gier - Decyzja uznająca pomoc za zgodną z rynkiem wewnętrznym - Pomoc przeznaczona na rozwój pewnych rodzajów działalności - Brak indywidualnego oddziaływania - Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych - Niedopuszczalność))

(2014/C 395/38)

Język postępowania: duński

Strony

Strona skarżąca: Royal Scandinavian Casino Århus I/S (Århus, Dania) (przedstawiciel: B. Jacobi, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo M. Afonso i C. Barslev, a następnie M. Afonso i L. Grønfeldt, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający żądania strony pozwanej: Królestwo Danii (przedstawiciele: początkowo C. Vang, następnie V. Pasternak Jørgensen, a wreszcie C. Thorning, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata K. Lundgaarda Hansena); Republika Malty (przedstawiciele: P. Grech i A. Buhagiar, pełnomocnicy); Betfair Group plc (Londyn, Zjednoczone Królestwo) i Betfair International Ltd (Santa Venera, Malta) (przedstawiciele: adwokaci O. Brouwer i A. Pliego Selie); European Gaming and Betting Association (EGBA) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci C.-D. Ehlermann, J. C. Heithecker i J. Ylinen)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2012/140/UE z dnia 20 września 2011 r. w sprawie środka C 35/10 (ex N 302/10), który Dania zamierza wdrożyć w formie podatków od gier hazardowych oferowanych w internecie w ramach duńskiej ustawy w sprawie podatków od gier hazardowych (Dz.U. 2012, L 68, s. 3).

Sentencja

1.

Skarga zostaje odrzucona.

2.

Royal Scandinavian Casino Århus I/S pokrywa, oprócz własnych kosztów, również koszty poniesione przez Komisję Europejską, Betfair Group plc, Betfair International Ltd i European Gaming and Betting Association (EGBA).

3.

Królestwo Danii i Republika Malty pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 32 z 4.2.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/34

Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Spirlea przeciwko Komisji

(Sprawa T-669/11) (1)

([Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Pochodzący od Niemiec dokument sporządzony w ramach postępowania EU Pilot - Artykuł 4 ust. 4 i 5 - Artykuł 4 ust. 2 tiret trzecie - Odmowa dostępu - Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych - Obowiązek przeprowadzenia konkretnego i indywidualnego badania - Dostęp częściowy - Nadrzędny interes publiczny])

(2014/C 395/39)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Darius Nicolai Spirlea i Mihaela Spirlea (Capezzano Pianore, Włochy) (przedstawiciele: początkowo V. Foerster i T. Pahl, a następnie V. Foerster i E. George, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Costa de Oliveira i H. Kraemer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 9 listopada 2011 r. odmawiającej udzielenia skarżącym dostępu do uwag przedstawionych przez Republikę Federalną Niemiec i skierowanych do Komisji w dniu 7 lipca 2011 r. w ramach postępowania UE Pilot 2070/11/SNCO.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 65 z 3.3.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/34

Wyrok Sądu z dnia 30 września 2014 r. – Scooters India przeciwko OHIM – Brandconcern (LAMBRETTA)

(Sprawa T-51/12) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Słowny wspólnotowy znak towarowy LAMBRETTA - Rzeczywiste używanie znaku towarowego - Częściowe wygaśnięcie prawa do znaku - Artykuł 51 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2014/C 395/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca Scooters India Ltd (Lucknow, India) (przedstawiciel: adwokat B. Brandreth)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Brandconcern BV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci G. Casucci, N. Ferretti i C. Galli)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 1 grudnia 2011 r. (sprawa R 2312/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między Brandconcern BV a Scooters India Ltd.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (OHIM) z dnia 1 grudnia 2011 r. (sprawa R 2312/2010-1).

2)

OHIM pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Scooters India Ltd., w tym koszty związane z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą.

3)

Brandconcern BV pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 109 z 14.4.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/35

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Flying Holding i in. przeciwko Komisji

(Sprawy połączone T-91/12 i T-280/12) (1)

([Zamówienia publiczne na usługi - Procedura przetargowa - Świadczenie usług nieregularnego transportu lotniczego osób i czarteru taksówek powietrznych - Odrzucenie kandydatury - Artykuł 94 lit. b) rozporządzenia finansowego - Prawo do obrony - Artykuł 134 ust. 5 zasad wykonania rozporządzenia finansowego - Skarga o stwierdzenie nieważności - Pismo odpowiadające na żądanie skarżących - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Decyzja w sprawie udzielenia zamówienia - Brak bezpośredniego oddziaływania - Niedopuszczalność - Odpowiedzialność pozaumowna])

(2014/C 395/41)

Język postępowania: francuski

Strony

Strony skarżące: Flying Holding NV (Wilrijk, Belgia); Flying Group Lux SA (Luksemburg, Luksemburg); i Flying Service NV (Deurne, Belgia) (przedstawiciele: C. Doutrelepont i V. Chapoulaud, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo S. Delaude i D. Calciu, następnie S. Delaude, pełnomocnicy, wspierani przez adwokat V. Vanden Acker)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji zawartych w pismach Komisji z dnia 15 grudnia 2011 r. i z dnia 17 stycznia 2012 r. w sprawie odrzucenia kandydatury przedstawionej przez skarżące w ramach ograniczonej procedury przetargowej dotyczącej świadczenia usług nieregularnego transportu lotniczego osób i czarteru taksówek powietrznych (Dz.U. 2011/S 192-312059), a także decyzji Komisji z dnia 28 lutego 2012 r. w sprawie udzielenia zamówienia innej spółce, a po drugie, żądanie odszkodowawcze.

Sentencja

1)

Skargi zostają oddalone.

2)

Flying Holding NV, Flying Group Lux SA i Flying Service NV zostają obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 126 z 28.4.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/36

Wyrok Sądu z dnia 30 września 2014 r. – Scooters India przeciwko OHIM – Brandconcern (LAMBRETTA)

(Sprawa T-132/12) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Słowny wspólnotowy znak towarowy LAMBRETTA - Rzeczywiste używanie znaku towarowego - Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2014/C 395/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Scooters India Ltd (Lucknow, India) (przedstawiciel: adwokat B. Brandreth)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Brandconcern BV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci G. Casucci i N. Ferretti)

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 12 stycznia 2012 r. (sprawa R 2308/2010-1) dotyczącej postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między Brandconcern BV a Scooters India Ltd.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (OHIM) z dnia 12 stycznia 2012 r (sprawa R 2308/2010-1).

2)

OHIM pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Scooters India Ltd., w tym koszty związane z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą.

3)

Brandconcern BV pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 165 z 9.6.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/36

Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Peri przeciwko OHIM (Kształt napinacza)

(Sprawa T-171/12) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie trójwymiarowego wspólnotowego znaku towarowego - Kształt napinacza - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2014/C 395/43)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Peri GmbH (Weißenhorn, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat J. Dönch)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 26 stycznia 2012 r. (sprawa R 1209/2011-1), dotyczącą rejestracji oznaczenia trójwymiarowego tworzonego przez kształt napinacza jako wspólnotowego znaku towarowego

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Peri GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 184 z 23.6.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/37

Wyrok Sądu z dnia 2 października 2014 r. – Spraylat przeciwko ECHA

(Sprawa T-177/12) (1)

((REACH - Opłata należna za rejestrację substancji - Obniżka przyznana mikro-, małym i średnim przedsiębiorstwom - Błąd w oświadczeniu dotyczącym rozmiaru przedsiębiorstwa - Decyzja nakładająca opłatę administracyjną - Proporcjonalność))

(2014/C 395/44)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Spraylat GmbH (Akwizgran, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat K. Fischer)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) (przedstawiciele: M. Heikkilä, A. Iber i C. Schultheiss, pełnomocnicy, wspierani przez adwokat M. Kuschewsky)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo D. Düsterhaus i E. Manhaeve, a następnie B. Eggers i E. Manhaeve, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności faktury nr 10030371 wystawionej przez ECHA w dniu 21 lutego 2012 r., ustalającej kwotę opłaty administracyjnej nałożonej na skarżącą, oraz, zapobiegawczo, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji ECHA SME(2012) 1445 z dnia 15 lutego 2012 r., stanowiącej, że skarżąca nie spełniła warunków skorzystania z obniżki opłaty przewidzianej dla małych przedsiębiorstw, i nakładającej na nią opłatę administracyjną.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) SME(2012) 1445 z dnia 21 lutego 2012 r. oraz faktury nr 10030371 wystawionej przez ECHA w dniu 21 lutego 2012 r.

2)

ECHA zostaje obciążona, poza własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez Spraylat GmbH.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 174 z 16.6.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/38

Wyrok Sądu z dnia 2 października 2014 r. – Euro-Link Consultants i European Profiles przeciwko Komisji

(Sprawa T-199/12) (1)

((Zamówienia publiczne na usługi - Procedura przetargowa - Projekt wspierania i dywersyfikacji turystyki na Krymie - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Akt potwierdzający - Częściowa niedopuszczalność - Obowiązek uzasadnienia - Kryteria udzielenia zamówienia - Oczywisty błąd w ocenie - Nadużycie władzy - Równość traktowania))

(2014/C 395/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Euro-Link Consultants Srl (Bukareszt, Rumunia) i European Profiles AE Meleton kai Symvoulon Epicheiriseon (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat S. Pappas)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo S. Bartelt i A. Bordes, następnie S. Bartelt i M. Konstantinidis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Delegatury Komisji Europejskiej na Ukrainie z dnia 28 lutego 2012 r., wydanej w przetargu organicznym EuropeAid/131567/C/SER/UA „Projekt wspierania i dywersyfikacji turystyki na Krymie”, o nieprzyznaniu zamówienia konsorcjum skarżących, jak również późniejszych decyzji oddalających zażalenia skarżących wydany przez ten organ w dniu 14 marca 2012 r. oraz przez dyrektora dyrekcji ds. sąsiedztwa Dyrekcji Generalnej ds. Rozwoju i Współpracy – EuropeAid Komisji.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Euro-Link Consultants Srl i European Profiles AE Meleton kai Symvoulon Epicheiriseon zostają obciążone kosztami.

(1)  Dz.U. C 209 z 14.7.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/38

Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Spirlea przeciwko Komisji

(Sprawa T-306/12) (1)

([Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Artykuł 4 ust. 2 tiret trzecie - Żądania udzielenia informacji skierowane przez Komisję do Niemiec w ramach postępowania EU Pilot - Odmowa dostępu - Obowiązek przeprowadzenia konkretnego i indywidualnego badania - Nadrzędny interes publiczny - Dostęp częściowy - Obowiązek uzasadnienia])

(2014/C 395/46)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Darius Nicolai Spirlea i Mihaela Spirlea (Capezzano Pianore, Włochy) (przedstawiciele: początkowo V. Foerster i T. Pahl, a następnie V. Foerster i E. George, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Costa de Oliveira, pełnomocnik, wspierana początkowo przez adwokatów A. Krämera i R. Van der Houta, a następnie przez R. Van der Houta)

Interwenienci popierający stronę skarżącą: Królestwo Danii, reprezentowane początkowo przez V. Pasternak Jørgensen i C. Thorninga, a następnie przez C. Thorninga i K. Jørgensena, pełnomocników), Republika Finlandii (przedstawiciel: S. Hartikainen, pełnomocnik) oraz Królestwo Szwecji (przedstawiciele: początkowo C. Meyer-Seitz, A. Falk, C. Stege, S. Johannesson, U. Persson, K. Ahlstrand-Oxhamre i H. Karlsson, a następnie C. Meyer-Seitz, A. Falk, U. Persson, L. Swedenborg, C. Hagerman i E. Karlsson, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek, T. Müller i D. Hadroušek, pełnomocnicy) i Królsestwo Hiszpanii (przedstawiciele: początkowo S. Centeno Huerta, a następnie M. J. García-Valdecasas Dorrego, abogados del Estado)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 21 czerwca 2012 r. odmawiającej udzielenia skarżącym dostępu do dwóch żądań udzielenia informacji skierowanych przez Komisję do Niemieckiej Republiki Federalnej w dniach 10 maja i 10 października 2011 r. w ramach postępowania pilotażowego UE 2070/11/SNCO.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 273 z 8.9.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/39

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Koscher + Würtz przeciwko OHIM – Kirchner & Wilhelm (KW SURGICAL INSTRUMENTS)

(Sprawa T-445/12) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Wspólnotę Europejską - Graficzny znak towarowy KW SURGICAL INSTRUMENTS - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy Ka We - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Postępowanie odwoławcze - Zakres badania przeprowadzanego przez izbę odwoławczą - Dowód rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego - Wniosek przedłożony do Wydziału Sprzeciwów - Odmowa rejestracji zgłoszonego znaku towarowego bez uprzedniego badania przesłanki rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego - Naruszenie prawa - Kompetencje o charakterze reformatoryjnym])

(2014/C 395/47)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Koscher + Würtz GmbH (Spaichingen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci P. Mes, C. Graf von der Groeben, G. Rother, J. Bühling, A. Verhauwen, J. Künzel, D. Jestaedt, M. Bergermann, J. Vogtmeier i A. Kramer)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Kirchner & Wilhelm GmbH + Co. (Asperg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat J. Dönch)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 sierpnia 2012 r. (sprawa R 1675/2011-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Kirchner & Wilhelm GmbH + Co. a Koscher + Würtz GmbH.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 6 sierpnia 2012 r. (sprawa R 1675/2011-4) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu między Kirchner & Wilhelm GmbH + Co. a Koscher + Würtz GmbH.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

OHIM pokrywa własne koszty oraz połowę kosztów poniesionych przez Koscher + Würtz GmbH w postępowaniach przed Izbą Odwoławczą i przed Sądem.

4)

Koscher + Würtz GmbH pokrywa połowę własnych kosztów poniesionych w postępowaniach przed Izbą Odwoławczą i przed Sądem.

(1)  Dz.U. C 379 z 8.12.2012.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/40

Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Giorgis przeciwko OHIM – Comigel (Kształt dwóch opakowanych pucharków)

(Sprawa T-474/12) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Trójwymiarowy wspólnotowy znak towarowy - Kształt dwóch opakowanych pucharków - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Brak charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2014/C 395/48)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Giorgio Giorgis (Mediolan, Włochy) (przedstawiciel: adwokaci I. Prado i A. Tornato)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: I. Harrington, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Comigel SAS (Saint-Julien-Lès-Metz, Francja) (przedstawiciele: adwokaci S. Guerlain, J. Armengaud i C. Mateu)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 26 lipca 2012 r. (sprawa R 1301/2011-1), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Comigel SAS a Giorgiem Giorgisem.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Giorgio Giorgis zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 9 z 12.1.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/41

Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – CEWE Stiftung przeciwko OHIM (SMILECARD)

(Sprawa T-484/12) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego SMILECARD - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2014/C 395/49)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: CEWE Stiftung & Co. KGaA, dawniej CeWe Color AG & Co. OHG (Oldenburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat U. Sander)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Pohlmann, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 września 2012 r. (sprawa R 2279/2011–4) dotyczącą rejestracji jako wspólnotowego znaku towarowego oznaczenia słownego SMILECARD.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

CEWE Stiftung & Co. KGaA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 26 z 26.1.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/41

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Arnoldo Mondadori Editore przeciwko OHIM – Grazia Equity (GRAZIA)

(Sprawa T-490/12) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego GRAZIA - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy GRAZIA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Brak podobieństwa towarów - Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 - Renoma - Brak związku między rozpatrywanymi znakami towarowymi])

(2014/C 395/50)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Arnoldo Mondadori Editore SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci G. Dragotti, R. Valenti i S. Balice)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Grazia Equity GmbH (Stuttgart, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Müller)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 września 2012 r. (sprawa R 1958/2010-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Arnoldo Mondadori Editore SpA a Grazia Equity GmbH.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Arnoldo Mondadori Editore SpA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 26 z 26.1.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/42

Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Ted-Inwest przeciwko OHIM – Scandia Down (sensi scandia)

(Sprawa T-516/12) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny wspólnotowy znak towarowy sensi scandia - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy SCANDIA HOME - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2014/C 395/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ted-Inwest EOOD (Płowdiw, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat A. Iwanowa)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: L. Rampini, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Scandia Down LLC (Weehawken, New Jersey, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat G. Farrington)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 września 2012 r. (sprawa R 2247/2011-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Scandia Down LLC a Ted-Inwest EOOD.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Ted-Inwest EOOD zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 32 z 2.2.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/43

Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Grazyte przeciwko Komisji

(Sprawa T-86/13) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Personel tymczasowy - Wynagrodzenie - Dodatek zagraniczny - Warunek przewidziany w art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego - Dziesięcioletni okres odniesienia - Praca w organizacji międzynarodowej))

(2014/C 395/52)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnosząca odwołanie: Diana Grazyte (Utena, Litwa) (przedstawiciel: R. Guarino, avocat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo V. Joris, następnie J. Currall i G. Gattinara, pełnomocnicy, wspierani przez A. Dal Ferrę, avocat)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 5 grudnia 2012 r. w sprawie F-76/11 Grazyte przeciwko Komisji (RecFP, EU:F:2012:173).

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Diana Grazyte pokrywa własne koszty postępowania oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w niniejszej instancji.

(1)  Dz.U. C 101 z 6.4.2013 r.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/43

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – B&S Europe przeciwko Komisji

(Sprawa T-222/13) (1)

((Zamówienia publiczne na usługi - Procedura przetargowa - Krótkoterminowe usługi w wyłącznym interesie krajów trzecich korzystających z pomocy zewnętrznej Unii Europejskiej - Odrzucenie kandydatury - Kryteria wyboru - Podział umowy na części - Projekt referencyjny - Obowiązek uzasadnienia - Zasada dobrej administracji - Uzasadnione oczekiwania - Zasada bezstronności - Zasada kontradyktoryjności))

(2014/C 395/53)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Business and Strategies in Europe (B&S Europe) SA (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci L. Bihain i S. Pâques)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo A. Bordes i R. Tricot, następnie R. Tricot, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów A.-M. Vandromme i J. Stuycka,)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji zawartej w pismach z dni 15 lutego i 2 kwietnia 2013 r. informujących o nieumieszczeniu skarżącej na liście kandydatów zaproszonych do udziału w przetargu ograniczonym na część 7 wielokrotnej umowy ramowej o świadczenie krótkoterminowych usług w wyłącznym interesie krajów trzecich korzystających z pomocy zewnętrznej Unii Europejskiej (Dz.U. 2012/S 105-174077).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Business and Strategies in Europe (B&S Europe) SA zostaje obciążona kosztami.

(1)  Dz.U. C 164 z 8.6.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/44

Wyrok Sądu z dnia 1 października 2014 r. – Włochy przeciwko Komisji

(Sprawa T-256/13) (1)

((Polityka społeczna - Programy działań Wspólnoty na rzecz młodzieży - Częściowy zwrot wypłaconego finansowania - Niekwalifikowanie się niektórych kwot - Przekroczenie progu przewidzianego dla określonej kategorii działań - Wdrożenie przez agencje krajowe procedur odzyskiwania nienależnie wypłaconych kwot od beneficjentów końcowych))

(2014/C 395/54)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, wspierany przez W. Ferrante, avvocato dello Stato)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciel: C. Cattabriga, pełnomocnik)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności, po pierwsze, pisma Komisji Ares (2013) 237719 z dnia 22 lutego 2013 r., skierowanego do Agenzia nazionale per i giovani (krajowej agencji ds. młodzieży, Włochy), zapowiadającego sporządzenie noty debetowej na kwotę wynoszącą ogółem 1 486 485,90 EUR, składającą się z kwoty w wysokości 52 036,24 EUR z tytułu wydatków poniesionych na szkolenia w zakresie wolontariatu europejskiego oraz kwoty w wysokości 183 729,72 EUR z tytułu kwot nieodzyskanych przez Agenzia nazionale per i giovani od beneficjentów końcowych w odniesieniu do okresu do 2000 do 2004 r. oraz, po drugie, pisma Komisji Ares (2013) 267064 z dnia 28 lutego 2013 r., skierowanego do Dipartimento della gioventù e del servizio civile nazionale (departamentu ds. młodzieży i krajowej służby cywilnej, Włochy), w którym zawarte były wnioski z końcowej oceny poświadczenia wiarygodności oraz z rocznego sprawozdania wskazanej agencji za rok 2011.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 178 z 22.6.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/45

Wyrok Sądu z dnia 1 października 2014 r. – Lausitzer Früchteverarbeitung przeciwko OHIM – Rivella International (holzmichel)

(Sprawa T-263/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego holzmichel - Wcześniejsze graficzne międzynarodowe znaki towarowe Michel i Michel POWER - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2014/C 395/55)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Lausitzer Früchteverarbeitung GmbH (Sohland an der Spree, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat A. Weiß)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Pohlmann, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Rivella International AG (Rothrist, Szwajcaria) (przedstawiciele: adwokaci C. Spintig, S. Pietzcker i A. Coordes)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 21 lutego 2013 r. (sprawa R 1968/2011-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Rivella International AG a Lausitzer Früchteverarbeitung GmbH.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Lausitzer Früchteverarbeitung GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 207 z 20.7.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/45

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Brainlab przeciwko OHIM (Curve)

(Sprawa T-266/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Curve - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Znak towarowy sprzeczny z porządkiem publicznym lub z dobrymi obyczajami - Artykuł 7 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2014/C 395/56)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Brainlab AG (Feldkirchen, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat J. Bauer)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 15 marca 2013 r. (sprawa R 2073/2012-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego Curve jako wspólnotowego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Brainlab AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 215 z 27.7.2013.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/46

Wyrok Sądu z dnia 25 września 2014 r. – Alma-The Soul of Italian Wine przeciwko OHIM – Miguel Torres (SOTTO IL SOLE ITALIANO SOTTO il SOLE)

(Sprawa T-605/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego SOTTO IL SOLE ITALIANO SOTTO il SOLE - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy VIÑA SOL - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 75 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Obowiązek uzasadnienia])

(2014/C 395/57)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alma-The Soul of Italian Wine LLLP (Bal Harbor, Floryda, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat F. Terrano)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Miguel Torres, SA (Vilafranca del Penedès, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Güell Serra)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 10 września 2013 r. (sprawa R 18/2013-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Miguel Torres, SA a Alma-The Soul of Italian Wine LLLP.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 10 września 2013 r. (sprawa R 18/2013-2).

2)

OHIM pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Alma-The Soul of Italian Wine LLLP.

3)

Miguel Torres, SA pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 24 z 25.1.2014.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/47

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Romonta przeciwko Komisji

(Sprawa T-614/13) (1)

((Środowisko naturalne - Dyrektywa 2003/87/WE - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Przejściowe zasady dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji od roku 2013 - Decyzja 2011/278/UE - Krajowe środki wykonawcze przedłożone przez Niemcy - Klauzula dotycząca przypadków przedstawiających nadmierne trudności - Wolność wyboru zawodu oraz wolność prowadzenia działalności gospodarczej - Prawo własności - Proporcjonalność))

(2014/C 395/58)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Romonta GmbH (Seegebiet Mansfelder Land, Niemcy) (przedstawiciele: I. Zenke, M.-Y. Vollmer, C. Telschow i A. Schulze, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. White, C. Hermes i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2013/448/UE z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 240, s. 27) w zakresie, w jakim Komisja odmawia skarżącej w art. 1 ust. 1 tej decyzji – w odniesieniu do trzeciego okresu handlu uprawnieniami do emisji obejmującego lata 2013–2020 – przydziału dodatkowych uprawnień objętych wnioskiem na podstawie klauzuli dotyczącej przypadków przedstawiających nadmierne trudności przewidzianej w § 9 ust. 5 Treibhausgas-Emissionshandelsgesetzes (niemieckiej ustawy o handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych) z dnia 21 lipca 2011 r.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Romonta GmbH pokrywa koszty związane z postępowaniem głównym oraz postępowaniem w przedmiocie środka tymczasowego.

(1)  Dz.U. C 31 z 1.2.2014.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/47

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Molda przeciwko Komisji

(Sprawa T-629/13) (1)

((Środowisko naturalne - Dyrektywa 2003/87/WE - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Zasady przejściowe dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji od 2013 r. - Decyzja 2011/278/UE - Krajowe środki wykonawcze przedłożone przez Niemcy - Klauzula dotycząca przypadków przedstawiających nadmierne utrudnienia - Wolność wykonywania zawodu i prowadzenia działalności gospodarczej - Prawo własności - Proporcjonalność))

(2014/C 395/59)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Molda AG (Dahlenburg, Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwälte I. Zenke, M.-Y. Vollmer, C. Telschow i A. Schulze)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. White, C. Hermes i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2013/448/UE z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 240, s. 27) w zakresie, w jakim art. 1 ust. 1 tej decyzji odmawia przydziału skarżącej, w odniesieniu do trzeciego okresu rozliczeniowego w ramach handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych obejmującego lata 2013-2020, dodatkowych uprawnień, o które wystąpiła ona na podstawie klauzula dotyczącej przypadków przedstawiających nadmierne utrudnienia przewidzianej w art. 9 ust. 5 Treibhausgas-Emissionshandelsgesetz (niemiecka ustawa o handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych) z dnia 21 lipca 2011 r.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Molda AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 31 z 1.2.2014.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/48

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – DK Recycling und Roheisen przeciwko Komisji

(Sprawa T-630/13) (1)

((Środowisko naturalne - Dyrektywa 2003/87/WE - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Zasady przejściowe dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji od 2013 r. - Decyzja 2011/278/UE - Krajowe środki wykonawcze przedłożone przez Niemcy - Klauzula dotycząca przypadków przedstawiających nadmierne utrudnienia - Wolność prowadzenia działalności gospodarczej - Prawo własności - Proporcjonalność))

(2014/C 395/60)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: DK Recycling und Roheisen GmbH (Duisburg, Niemcy) (przedstawiciel: Rechtsanwalt S. Altenschmidt))

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. White, C. Hermes i K. Herrmann, przedstawiciele)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności art. 1 ust. 1 decyzji Komisji 2013/448/UE z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 240, s. 27) w zakresie, w jakim odmawia on wpisania instalacji oznaczonych identyfikatorem DE000000000001320 i DE-new-14220-0045 do wykazu instalacji przewidzianego w art. 11 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, s.32) oraz odpowiadających im wstępnych rocznych ilości uprawnień do emisji przyznanych bezpłatnie względem tych instalacji.

Sentencja

1)

Artykuł 1 ust. 1 decyzji Komisji 2013/448/UE z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady jest nieważny w zakresie, w jakim odmawia on przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych dla instalacji wymienionych pod lit. D załącznika I do tej decyzji na podstawie podinstalacji wytwarzającej emisje procesowe dla produkcji cynku w wielkich piecach i procesów powiązanych.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Każda ze stron pokryje własne koszty.

(1)  Dz.U. C 31 z 1.2.2014.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/49

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Raffinerie Heide przeciwko Komisji

(Sprawa T-631/13) (1)

((Środowisko naturalne - Dyrektywa 2003/87/WE - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Zasady przejściowe dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji od 2013 r. - Decyzja 2011/278/UE - Krajowe środki wykonawcze przedłożone przez Niemcy - Klauzula dotycząca przypadków przedstawiających nadmierne utrudnienia - Wolność prowadzenia działalności gospodarczej - Prawo własności - Proporcjonalność))

(2014/C 395/61)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Raffinerie Heide GmbH (Hemmingstedt, Niemcy) (przedstawiciel: Rechtsanwalt U. Karpenstein)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. White, C. Hermes i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2013/448/UE z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 240, s. 27) w zakresie, w jakim art. 1 ust. 1 tej decyzji w związku z lit. D załącznika I do tego aktu odmawia wpisania instalacji oznaczonych identyfikatorem DE000000000000010 do wykazu instalacji przewidzianego w art. 11 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, s.32) oraz odpowiadających im wstępnych rocznych ilości uprawnień do emisji przyznanych bezpłatnie względem tych instalacji.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Raffinerie Heide GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 31 z 1.2.2014.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/49

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2014 r. – Arctic Paper Mochenwangen przeciwko Komisji

(Sprawa T-634/13) (1)

((Środowisko naturalne - Dyrektywa 2003/87/WE - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Zasady przejściowe dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji od 2013 r. - Decyzja 2011/278/UE - Krajowe środki wykonawcze przedłożone przez Niemcy - Klauzula dotycząca przypadków przedstawiających nadmierne utrudnienia - Wolność prowadzenia działalności gospodarczej - Prawo własności - Proporcjonalność))

(2014/C 395/62)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Arctic Paper Mochenwangen GmbH (Wolpertswende, Niemcy) (przedstawiciel: Rechtsanwalt S. Kobes)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. White, C. Hermes i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności art. 1 ust. 1 decyzji Komisji 2013/448/UE z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 240, s. 27) w zakresie, w jakim odmawia on wpisania instalacji oznaczonej identyfikatorem DE000000000000563 do wykazu instalacji przewidzianego w art. 11 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, s.32) oraz odpowiadających im wstępnych rocznych ilości uprawnień do emisji przyznanych bezpłatnie względem tych instalacji.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Arctic Paper Mochenwangen GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 31 z 1.2.2014.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/50

Skarga wniesiona w dniu 26 czerwca 2014 r. – Green Source Poland przeciwko Komisji

(Sprawa T-512/14)

(2014/C 395/63)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Green Source Poland sp. z o.o. (Warszawa, Polska) (przedstawiciele: adwokaci M. Merola i L. Armati)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji;

—

obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2014) 2289 final z dnia 7 kwietnia 2014 r., na mocy której Komisja odmawia wniesienia wkładu finansowego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na rzecz proponowanego dużego projektu „Zakup i wdrożenie innowacyjnej technologii produkcji biokomponentów do wytwarzania biopaliw” stanowiącego część programu operacyjnego „Innowacyjna gospodarka”, który dotyczy pomocy strukturalnej i objęty jest celem Konwergencja w Polsce.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja przekroczyła uprawnienia przyznane jej na mocy art. 41 rozporządzenia nr 1083/2006 (1) oraz naruszyła zasadę pewności prawa i zasadę proporcjonalności poprzez przypisanie de facto skutku wiążącego wnioskowi legislacyjnemu dotyczącemu nieprzyjętej jeszcze dyrektywy ILUC (2). Skarżąca twierdzi, że odmowa nie jest w gruncie rzeczy podyktowana tym, że projekt nie jest projektem o wysokim poziomie innowacyjności, gdyż dotyczy urządzeń produkcyjnych pierwszej generacji do produkcji biopaliw z upraw roślin spożywczych, ale tym, że projekt nie jest spójny z wnioskiem legislacyjnym dotyczącym dyrektywy ILUC, która promuje biopaliwa drugiej generacji produkowane z upraw innych niż uprawy roślin spożywczych. Komisja odmówiła zatem wniesienia wkładu z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, opierając się na projekcie aktu prawnego.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja naruszyła obowiązek uzasadnienia oraz dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, uznając, iż wniosek legislacyjny dotyczący dyrektywy ILUC podważa rentowność mającego powstać zakładu produkcyjnego. Skarżąca twierdzi, że Komisja błędnie uznała, iż należy podać w wątpliwość długofalową rentowność zakładu produkcyjnego począwszy od roku 2020 w oparciu o spekulacje, że po roku 2020 jedynie biopaliwa produkowane z upraw innych niż uprawy roślin spożywczych otrzymają wsparcie finansowe.

3.

Zarzut trzeci dotyczący nadużycia proceduralnego oraz naruszenia zasady proporcjonalności z tego powodu, że Komisja przywoływała kolejno niespójne i sztuczne przyczyny w celu odmowy wniesienia wkładu z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 41 rozporządzenia nr 1083/2006 z tego powodu, że Komisja, w dokonanej ocenie, wyszła poza kryteria określone we właściwym programie operacyjnym, stwierdzając, że wsparcie powinny uzyskać „najnowocześniejsze rozwiązania” oraz „najbardziej innowacyjne i najnowsze rozwiązania”. Tymczasem program operacyjny odnosi się jedynie do nowych i nowoczesnych rozwiązań, co należy interpretować w świetle obecnego poziomu rozwoju przemysłu i handlu w Polsce oraz w świetle ogólnego celu wspierania rozwoju w odnośnym regionie.

5.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 41 rozporządzenia nr 1083/2006 oraz naruszenia zasady dobrej administracji i zasady należytej staranności oraz obowiązku uzasadnienia.

6.

Zarzut szósty dotyczący nadużycia proceduralnego oraz naruszenia zasady rozsądnego terminu i zasady dobrej administracji, a także naruszenia art. 41 ust. 2 rozporządzenia nr 1083/2006 wyznaczającego termin trzech miesięcy na przyjęcie decyzji dotyczących dużych projektów. Skarżąca twierdzi, że Komisja nieustannie zwracała się do Polski o wycofanie wniosku oraz powtarzała zadane wcześniej pytania lub też zadawała nowe niepowiązane pytania, przeciągając postępowanie w czasie do półtora roku, przez co obniżyła szanse na wdrożenie proponowanego projektu.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999.

(2)  Wniosek COM/2012/595 final Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniająca dyrektywę 98/70/WE odnoszącą się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz zmieniająca dyrektywę 2009/28/WE w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/51

Skarga wniesiona w dniu 30 lipca 2014 r. – EEB przeciwko Komisji

(Sprawa T-565/14)

(2014/C 395/64)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: European Environmental Bureau (EEB) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat S. Podskalská)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Komisji z dnia 12 czerwca 2014 r. [Ares(2014)1915757];

—

stwierdzenie nieważności drugiej zaskarżonej decyzji Komisji 2014/804/UE z dnia 17 lutego 2014 r.;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 12 czerwca 2014 r. [Ares (2014)1915757] odrzucającej jako niedopuszczalny wniosek strony skarżącej o przeprowadzenie wewnętrznej kontroli w odniesieniu do decyzji Komisji C(2014) 904 final z dnia 17 lutego 2014 r. w sprawie notyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską przejściowego planu krajowego, o którym mowa w art. 32 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (1) w sprawie emisji przemysłowych. Strona skarżąca wnosi także o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2014) 804 final z dnia 17 lutego 2014 r.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczy decyzji Ares (2014) 1915757. Strona skarżąca utrzymuje, że naruszono rozporządzenie nr 1367/2006 (2) i dyrektywę 2010/75, ponieważ:

—

decyzja w sprawie przejściowego planu krajowego jest środkiem o zasięgu indywidualnym, a zatem aktem administracyjnym w rozumieniu rozporządzenia nr 1367/2006; według strony skarżącej Komisja powinna była uznać jej wniosek o przeprowadzenie wewnętrznej kontroli za dopuszczalny;

—

Komisja powinna była zinterpretować art. 10 rozporządzenia nr 1367/2006 zgodnie z konwencją z Aarhus i uznać art. 2 ust. 1 lit. g) rozporządzenia nr 1367/2006 za niezgodny z prawem;

—

argumentacja Komisji jest oparta na błędnej wykładni przepisów dyrektywy 2010/75/UE.

2.

Zarzut drugi dotyczy decyzji C(2014) final. Strona skarżąca twierdzi, że dopuszczono się naruszenia art. 17 TUE, dyrektywy 2010/75/UE, decyzji wykonawczej Komisji 2012/115/UE (3), konwencji z Aarhus, dyrektywy 2001/42/WE (4) i dyrektywy 2008/50/WE (5).

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz.U. L 334, s. 17).

(2)  Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U. L 264, s. 13).

(3)  Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 10 lutego 2012 r. ustanawiająca przepisy dotyczące przejściowych planów krajowych, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych [notyfikowana jako dokument nr C(2012) 612] (Dz.U. L 52, s. 12).

(4)  Dyrektywa 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (Dz.U. L 197, s. 30).

(5)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (Dz.U. L 152, s. 1).

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/52

Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2014 r. – Larymnis Larko przeciwko Komisji

(Sprawa T-575/14)

(2014/C 395/65)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Elliniki Metalleftiki kai Metallourgiki Larymnis Larko A.E. (Kallithea Attikis, Grecja) (przedstawiciel: B. Koulouris, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 27 marca 2014 r. [SG-Greffe(2014) D/4621/28/03/2014] w sprawie pomocy państwa wprowadzonej w życie przez Republikę Grecką na rzecz spółki akcyjnej „Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki Anonimi Eteria NEA LARKO” [NEA LARKO], nr SA.34572 (2013/C) (ex 2013NN), w części, w jakiej dotyczy ona wymienionych tam środków 2, 3, 4 i 6, które zgodnie z zaskarżoną decyzją stanowią pomoc państwa niezgodną z rynkiem wewnętrznym;

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca w pierwszej kolejności twierdzi, że ma oczywisty interes prawny w stwierdzeniu nieważności zaskarżonej decyzji, gdyż dotyczy jej ona bezpośrednio i indywidualnie w sposób analogiczny do jej adresatów, zaś w drugiej kolejności podnosi trzy zarzuty:

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia przewidzianego w art. 296 TFUE

—

Skarżąca utrzymuje, co następuje: a) jak wynika z samej zaskarżonej decyzji, Komisja doszła do swoich wniosków dotyczących badanych środków podjętych przez władze greckie, nie dysponując wystarczającymi informacjami w tym względzie. W szczególności, jeśli chodzi o środki 2, 4 i 6 (odpowiednio gwarancje państwowe z lat 2008, 2010 i 2011), w zaskarżonej decyzji Komisja wyraźnie przyznaje, że nie dysponuje informacjami na temat uruchomienia takich gwarancji. Ponadto jeśli chodzi o środek 3 (podwyższenie kapitału w 2009 r.), Komisja przyznaje, że nie wie, kiedy znaczna część tego podwyższenia kapitału miała miejsce; b) zaskarżona decyzja nie zawiera uzasadnienia, gdyż nie zdefiniowano w niej w ogóle właściwego rynku produktowego, aby ustalić, czy doszło do powstania korzyści po stronie NEA LARKO oraz stworzenia niekorzystnej sytuacji konkurencyjnej po stronie pozostałych podmiotów gospodarczych; c) w rzeczywistości w związku ze środkami 4 i 6 jedynym podmiotem, który w niniejszym przypadku uzyskał korzyść, jest państwo greckie, które zamiast zwrócić NEA LARKO zapłacone przez nią podatki (podatek dochodowy i podatek od wartości dodanej), udzieliło jej gwarancji związanych z obciążeniami.

2.

Zarzut drugi dotyczący błędnej oceny okoliczności faktycznych (błąd w ustaleniach faktycznych), jak również błędnej wykładni i błędnego zastosowania art. 296 akapit drugi TFUE i art. 107 ust. 1 TFUE

—

Skarżąca utrzymuje, co następuje: a) zarówno w przypadku wspomnianych powyżej gwarancji (środki 2, 4 i 6), jak i w przypadku środka 3 (podwyższenie kapitału w NEA LARKO w 2009 r. poprzez wniesienie wkładu) władze greckie działały „jak rozważny inwestor na rynku”. Jakikolwiek rozsądny i przezorny inwestor/przedsiębiorca udzieliłby gwarancji spółce, w której ma własne interesy (co miało miejsce dla państwa greckiego w przypadku NEA LARKO), na kwoty pokryte odpowiednimi własnymi zobowiązaniami wobec własnego przedsiębiorstwa (w tym przypadku – zobowiązanie państwa greckiego do zwrotu na rzecz NEA LARKO podatku dochodowego i podatku od wartości dodanej). Co więcej, w niniejszym przypadku państwo greckie spodziewało się osiągnięcia zysku ze sprzedaży NEA LARKO. Podkreślono, że sporne gwarancje nie zostały wykorzystane oraz że b) w zaskarżonej decyzji nie zbadano rozmiaru kontrolowanego przedsiębiorstwa ani okoliczności, czy z uwagi na ten rozmiar i ogólną pozycję zajmowaną przez NEA LARKO w całym sektorze rynkowym produktu mogłoby ono wpłynąć na rynek wewnętrzny „produktu”. Wreszcie podkreślono, że rozmiar NEA LARKO jest tego rodzaju, że pomoc państwa, o której mowa, nie mogłaby wpłynąć w żaden sposób na rynek wewnętrzny.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności

—

Skarżąca utrzymuje, że nawet gdyby założyć, że sporne gwarancje stanowią bezprawnie przyznaną pomoc państwa, należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji z powodu naruszenia zasady proporcjonalności w odniesieniu do ustalenia wysokości pomocy podlegającej odzyskaniu. W szczególności, jeśli chodzi o wysokość pomocy podlegającej odzyskaniu (środki 2, 4 i 6), Komisja nie uwzględniła faktu, że gwarancje te nie zostały uruchomione oraz że w związku z tym ani prawo, ani zwyczaje handlowe bądź dobre obyczaje nie pozwalają, by żądać od NEA LARKO (lub trzeciego przedsiębiorstwa będącego następcą prawnym) zapłaty dokładnie takiej samej kwoty z tytułu gwarancji, które nie zostały wykorzystane, gdyż kwota ta była objęta gwarancją państwa greckiego, który udzielił spornych gwarancji w celu pokrycia zobowiązań kredytobiorcy NEA LARKO.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/53

Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2014 r. – Larymnis LARKO przeciwko Komisji

(Sprawa T-576/14)

(2014/C 395/66)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Elliniki Metalleftiki kai Metallourgiki Larymnis LARKO A.E. (Kallithea Attikis, Grecja) (przedstawiciel: B. Koulouris, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 27 marca 2014 r. [SG-Greffe(2014) D/4621/28/03/2014] dotyczącej sprzedaży niektórych aktywów spółki akcyjnej „Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki Anonimi Eteria NEA LARKO” [NOWE LARKO], nr SA.37954 (2013/N) (EE 23/05/2014, C 156), skierowanej do Republiki Greckiej;

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca w pierwszej kolejności twierdzi, że ma oczywisty interes prawny w stwierdzeniu nieważności zaskarżonej decyzji, gdyż dotyczy jej ona bezpośrednio i indywidualnie w sposób analogiczny do jej adresatów, zaś w drugiej kolejności podnosi trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy jest oparty na naruszeniu art. 108 ust. 2 TFUE i art. 14 rozporządzenia nr 659/1999 (1). Skarżąca utrzymuje, że Komisja doszła w zaskarżonej decyzji do wniosku, iż zgłoszona przez państwo greckie sprzedaż niektórych aktywów NOWEGO LARKO – które są wymienione w decyzji – nie będzie skutkowała ciągłością gospodarczą między tą spółką a właścicielem lub właścicielami aktywów, które zostaną sprzedane. Przede wszystkim skarżąca twierdzi, iż Komisja błędnie uważa, że aktywa podlegające sprzedaży stanowią tylko niewielką część działalności NOWEGO LARKO, gdyż w rzeczywistości stanowią one główną część jego działalności, zaś aktywa, które pozostaną jego własnością, są w znacznej części pozbawione wartości z gospodarczego punktu widzenia i nie mogą zostać wykorzystane samodzielnie. Na przykład zakład w Larymnie (którego sprzedaż jest przewidziana w ramach planu prywatyzacji) stanowi główny składnik majątkowy NOWEGO LARKO, gdyż między innymi całość rudy wydobytej w całej Grecji jest przewożona do tego zakładu i jest przetwarzana tylko w tym jednym zakładzie. Po drugie, zaskarżona decyzja jest także obarczona błędem w części, w której Komisja stwierdziła w niej, iż aktywa, które mają zostać sprzedane na licytacji, nie będą należeć do NOWEGO LARKO, lecz do państwa greckiego, podczas gdy prawdą jest, że zakład hutniczy w Larymnie oraz inne instalacje do przetwarzania rud, jak również instalacje pomocnicze nigdy nie staną się własnością państwa greckiego, lecz pozostaną własnością NOWEGO LARKO nawet po możliwym wygaśnięciu umowy dzierżawy praw górniczych, ponieważ należą w pełni do tej spółki. Bezpośrednim skutkiem powyższych rozważań jest, że zarządzanie NOWYM LARKO zostanie przejęte przez nowego nabywcę, a zatem niedopuszczalne jest, by ten nabywca mógł zostać zwolniony z zobowiązania do zapłaty skarżącej kwot, które jest mu dłużny sprzedawca NOWE LARKO.

2.

Zarzut drugi jest oparty na naruszeniu art. 296 akapit drugi 2 TFUE. Skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja nie jest wystarczająco uzasadniona, ponieważ nie zbadano w niej, czy sporna sprzedaż aktywów na podstawie planu prywatyzacji, która to sprzedaż została zbadana przez Komisję, zakłóca konkurencję lub grozi takim zakłóceniem. Ponadto Komisja w ogóle nie zbadała rynku produktowego: nie zdefiniowała ona tego rynku ani sektora działalności. Zadowoliła się po prostu oświadczeniami rządu greckiego, nie badając ich tak, jak powinna była to uczynić. Nie zwróciła się ona także w ogóle do NOWEGO LARKO o zajęcie stanowiska w tej kwestii, mimo że spółka ta była bezpośrednio zainteresowana decyzją, naruszając tym samym jej prawa podstawowe, zwłaszcza zasadę równego traktowania w porównaniu z rządem greckim, zasadę uzasadnionych oczekiwań wobec instytucji Unii i prawo do bycia wysłuchaną przed wydaniem dotyczącej jej decyzji.

3.

Zarzut trzeci jest oparty na argumencie, zgodnie z którym zaskarżona decyzja zawiera sprzeczne rozważania, wobec czego jest ona nieuzasadniona i należy stwierdzić jej nieważność. Skarżąca utrzymuje zasadniczo, że podczas gdy Komisja oświadcza w swojej decyzji, iż wszystkie aktywa przeznaczone na sprzedaż powinny być postrzegane jako całość, gdyż łączy ona wypowiedzenie umowy dzierżawy praw górniczych przewidziane w planie prywatyzacji z jednoczesną sprzedażą w drodze licytacji i zastosowaniem klauzuli „sort-out” (selektywnego traktowania aktywów), następnie instytucja ta uznaje, iż istotna jest wartość księgowa, po czym wreszcie dochodzi do wniosku, że ponieważ stosunek aktywów podlegających sprzedaży do pozostałych aktywów – nawet jeśli błędnie – wynosi 1 do 3 z księgowego punktu widzenia, nie ma ciągłości działalności gospodarczej. Ponadto Komisja nie uzasadnia w ogóle dokonanego przez siebie wyboru, że umowy o pracę personelu NOWEGO LARKO nie zostają przejęte przez nabywcę, naruszając tym samym istotnie „acquis communautaire” w tym względzie.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/54

Skarga wniesiona w dniu 22 sierpnia 2014 r. – DEI przeciwko Komisji

(Sprawa T-639/14)

(2014/C 395/67)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Dimosia Epicheirisi Ilektrismou (DEI) AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: E. Bourtzalas, D. Waelbroeck, A. Oikonomou, K. Synodinos i E. Salaka, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji zawartych w jej piśmie z dnia 12 czerwca 2014 r. skierowanym do skarżącej, odnoszących się odpowiednio do dwóch skarg złożonych jedna po drugiej przez skarżącą do pozwanej w związku z bezprawnie przyznaną pomocą państwa wynikającą pierwotnie z wykonania decyzji nr 346/2012 greckiego organu regulacyjnego w sektorze energii, a następnie z orzeczenia specjalnego sądu arbitrażowego w ramach stałego arbitrażu wspomnianego organu regulacyjnego w sektorze energii, jako że obie te decyzje zobowiązywały skarżącą do dostarczania energii elektrycznej spółce „Alouminion AE” po cenie poniżej kosztów produkcji, a mówiąc dokładniej, wyraźnej decyzji pozwanej, by nie prowadzić już dalej dochodzenia w przedmiocie drugiej z wyżej wymienionych skarg skarżącej uzasadnionej tym, że nie wykazano żadnego naruszenia przepisów dotyczących pomocy państwa, oraz dorozumianej decyzji, by nie prowadzić dalszego dochodzenia w przedmiocie pierwszej z wyżej wymienionych skarg;

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych, gdyż pozwana nie przestrzegała wymogów proceduralnych przewidzianych do wydania zaskarżonego aktu.

2.

Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie okoliczności prawnych i faktycznych przy dokonywaniu wykładni i stosowaniu art. 107 i 108 TFUE, jako że pozwana doszła do wniosku, iż sporny środek nie może zostać przypisany państwu.

3.

Zarzut trzeci dotyczący oczywistego błędu w ocenie w ocenie okoliczności prawnych i faktycznych przy dokonywaniu wykładni i stosowaniu art. 107 i 108 TFUE, jako że pozwana doszła do wniosku, iż sporny środek nie przysparza nienależnej korzyści spółce „Alouminion AE”.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia obowiązku wystarczającego uzasadnienia i zbadania istotnych okoliczności faktycznych i prawnych oraz naruszenia zasady dobrej administracji, w szczególności w zakresie, w jakim pozwana nie wyjaśniła odpowiednio wszystkich powodów, dla których okoliczności faktyczne i prawne przytoczone przez skarżącą nie są w stanie wykazać istnienia domniemanej bezprawnej pomocy państwa oraz nie uzasadniła szczegółowo zasadniczej zmiany swojego stanowiska, jakie zajmowała w poprzednich przypadkach w kwestii kryterium przypisania państwu oraz w kwestii obliczenia ceny dostawy energii elektrycznej dla takiego konsumenta jak spółka „Alouminion AE”, jak również w zakresie, w jakim pozwana nie przeprowadziła żadnego badania co do istoty wspomnianych powyżej dwóch skarg złożonych do niej przez skarżącą.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/55

Skarga wniesiona w dniu 29 sierpnia 2014 r. – NTS Energie- und Transportsysteme przeciwko OHIM – Schütz (X-Windwerk)

(Sprawa T-649/14)

(2014/C 395/68)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: NTS Energie- und Transportsysteme GmbH (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat S. Mach)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Schütz GmbH & Co. KGaA (Selters, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 23 maja 2014 r. w sprawie R 978/2013-1.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „X-Windwerk”dla usług z klas 39, 40 i 42 – zgłoszenie nr 10 719 466

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Schütz GmbH & Co. KGaA

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny znak towarowy „Wind Werk” dla towarów i usług z klas 7, 9, 37 i 42

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów i odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/56

Skarga wniesiona w dniu 11 września 2014 r. – Republika Łotewska przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa T-661/14)

(2014/C 395/69)

Język postępowania: łotewski

Strony

Strona skarżąca: Republika Łotewska (przedstawiciele: Inguss Kalniņš i Dace Pelše)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji C(2014)4479 (1) z dnia 9 czerwca 2014 r. w zakresie, w jakim dotyczy ona Republiki Łotewskiej i w jakim wyłącza z finansowania Unii wydatki w kwocie de 739 393,95 EUR poniesione przez akredytowaną agencję płatniczą na Łotwie w latach budżetowych od 2009 do 2012 w odniesieniu do ustanawiania wymogów wzajemnej zgodności.

—

Obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez Republikę Łotewską.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

W ramach zarzutu pierwszego skarżąca twierdzi, że Komisja popełniła błąd w interpretacji art. 5 ust. 1 rozporządzenia nr 1782/2003 (1) i art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 73/2009 (2), ponieważ:

—

Z art. 5 ust. 1 rozporządzenia nr 782/2003 i z orzecznictwa Trybunału wynika, że państwom członkowskim, przy uwzględnieniu szczególnych cech charakterystycznych odnośnych obszarów, przysługuje swobodne uznanie w celu ustanowienia wymogów dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska.

—

Kwestie wskazane w załączniku do rozporządzenia nr 1782/2003 mogą być rozwiązane przez zbadanie każdej kwestii i nałożenie najodpowiedniejszych (skutecznych) zasad spośród zasad ustanowionych we wspomnianym rozporządzeniu zgodnie z kontekstem krajowym.

—

Uwzględniając zasadę proporcjonalności, to jest, w sytuacji gdy wprowadzenie wymogu dotyczy tylko małych gospodarstw rolnych, a zatem stwarza znacznie wyższe obciążenia administracyjne i koszty niż korzyści, państwa mogą wprowadzić zasadnicze wymagania, pod warunkiem, że umożliwią one osiągnąć cele rozporządzenia nr 1782/2003.

—

Komisja nie zastosowała spójnego podejścia w odniesieniu do obowiązkowego i zasadniczego charakteru wymogów wskazanych w załączniku III do rozporządzenia nr 1782/2003; ponadto ze względu na bezczynność Komisji aż do jesieni 2009 r. naruszono zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań.

2.

W ramach zarzutu drugiego skarżąca podnosi, że Komisja błędnie zastosowała rozporządzenie nr 1290/2005 (2) i wytyczne nr VI/5330/97 (Wytyczne dotyczące obliczania skutków finansowych podczas przygotowania decyzji o rozliczaniu rachunków Sekcji Gwarancji EFOGR) przy obliczaniu korekty finansowej dla Łotwy, ponieważ:

—

naruszyła zasadę proporcjonalności, nie wskazując, jakie było ryzyko dla funduszy i nie uwzględniając obliczeń przedstawionych przez Republikę Łotewską, na podstawie których ryzyko było mniejsze.

—

naruszyła wytyczne, zgodnie z którymi zasada korekty ryczałtowej powinna być stosowana tylko wtedy, gdy na podstawie dostępnych informacji nie można obliczyć strat, chociaż Republika Łotewska przekazała Komisji dokładne informacje umożliwiające obliczenie ryzyka dla funduszy.

(1)  Decyzja wykonawcza Komisji 2014/458/UE z dnia 9 lipca 2014 r. wyłączająca z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. L 205, s. 62).

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U. L 270, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 30, s. 16).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U. L 209, s. 1).

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/57

Skarga wniesiona w dniu 10 września 2014 r. – International gaming projects przeciwko OHIM (BIG BINGO)

(Sprawa T-663/14)

(2014/C 395/70)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: International Gaming Projects Ltd (Valletta, Malta) (przedstawiciel: adwokat M. D. Garayalde Niño)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 czerwca 2014 r. w sprawie R 755/2014-1;

—

dopuszczenie do rejestracji wspólnotowego znaku towarowego nr 12 120 325„BIG BINGO” w klasach 9, 28 i 41

—

obciążenie pozwanego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy z elementami słownymi „BIG BINGO” dla towarów z klas 9. 28 i 41 – zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 12 120 325

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty:

—

naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009

—

naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/58

Skarga wniesiona w dniu 12 września 2014 r. – Słowenia przeciwko Komisji

(Sprawa T-667/14)

(2014/C 395/71)

Język postępowania: słoweński

Strony

Strona skarżąca: Republika Słowenii (przedstawiciel: L. Bembič, državni pravobranilec)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2014/458/UE z dnia 9 lipca 2014 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) [notyfikowanej jako dokument nr C(2014) 4479] (Dz.U. L 205 z 12.7.2014, s. 62), w części odnoszącej się do Republiki Słowenii, zwłaszcza jeśli chodzi o:

—

niedociągnięcia w zakresie weryfikacji niewielkich działek pod kątem zgodności z definicją działek rolnych, wskutek czego zastosowano korektę ryczałtową w wysokości 5 % płatności bezpośrednich, to jest w wysokości 85 780,08 EUR za rok budżetowy 2010, w wysokości 115 956,46 EUR za rok budżetowy 2011 i w wysokości 131 269,23 EUR za rok budżetowy 2012;

—

brak ekstrapolacji wyników kontroli w przypadku różnicy poniżej 3 %, wskutek czego zastosowano jednorazową korektę płatności bezpośrednich w wysokości 1 771,90 EUR za rok budżetowy 2010, w wysokości 6 376,67 EUR za rok budżetowy 2011 i w wysokości 6 506,76 EUR za rok budżetowy 2012;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie, braku uzasadnienia decyzji i naruszenia zasady legalności w odniesieniu do stwierdzeń Komisji dotyczących niedociągnięć w zakresie weryfikacji niewielkich działek i w zakresie definicji działek rolnych.

Skarżąca twierdzi, że Komisja błędnie stwierdziła, iż system słoweński zezwala rolnikom na ujmowanie w deklaracji działek długich i wąskich pasów łąk, które otaczają w szczególności tereny uprawne, tak że powierzchnie graficznych działek gospodarstw rolnych (grafične enote rabe zemljišča kmetijskega gospodarstva, zwanych dalej „GERK”) kwalifikują się do objęcia pomocą, co może prowadzić do niedokładności w pomiarach i tym samym do zatwierdzenia działek, które nie osiągają minimalnych rozmiarów działek rolnych w rozumieniu art. 14 ust. 4 rozporządzenia nr 796/2004 (1) lub art. 13 ust. 9 rozporządzenia nr 1122/2009 (2).

2.

Zarzut drugi dotyczący braku uzasadnienia decyzji i naruszenia zasady legalności w odniesieniu do stwierdzeń Komisji dotyczących naruszenia obowiązku ekstrapolacji.

Zdaniem skarżącej Komisja błędnie stwierdziła, że w Republice Słowenii działki rolne, które zostały wybrane w trakcie kontroli, zostały wybrane wyłącznie w sposób przypadkowy i tylko w zakresie wynoszącym co najmniej 50 %, że metoda selekcji GERK nie jest wystarczająco reprezentatywna i wiarygodna, jak wymaga tego rozporządzenie nr 1122/2009, oraz że naruszony został obowiązek ekstrapolacji w rozumieniu motywu 44 wspomnianego rozporządzenia.

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 i w rozporządzeniu Rady (WE) nr 73/2009, jak również zasady wzajemnej zgodności przewidzianej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 479/2008 (Dz.U. L 141, s. 18).

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz.U. L 316, s. 65).

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/59

Skarga wniesiona w dniu 19 września 2014 r. – Biogaran przeciwko Komisji

(Sprawa T-677/14)

(2014/C 395/72)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Biogaran (Colombes, Francja) (przedstawiciel: adwokat T. Reymond)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności art. 1, 7 i 8 decyzji Komisji C(2014) 4955 final z dnia 9 lipca 2014 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 101 i art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej [AT.39612-Perindopril (SERVIER)] w zakresie, w jakim dotyczą one spółki Biogaran;

—

posiłkowo, skorzystanie z nieograniczonego prawa orzekania w celu znacznego obniżenia kwoty grzywny nałożonej na spółkę Biogaran w art. 7 wskazanej decyzji;

—

przyznanie spółce Biogaran korzyści wynikających z ewentualnego stwierdzenia nieważności, w całości lub w części, decyzji Komisji C(2014)4955 final z dnia 9 lipca 2014 r. w ramach skarg wniesionych przez spółki Servier S.A.S., Les Laboratoires Servier i Servier Laboratories Limited oraz wyciągnięcie stąd wszelkich konsekwencji w ramach nieograniczonego prawa orzekania;

—

obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa w zaskarżonej decyzji, polegającego na tym, że w akcie tym nie wykazano, jakoby strona skarżąca uczestniczyla w jakoimkolwiek naruszeniu reguł konkurencji.

Strona skarżąca utrzymuje, że osobiście nie podjęła żadnych działań wymierzonych przeciwko konkurencji i że nie można przypisać jej odpowiedzialności w związku z ugodą w dziedzinie patentów zawartą przez jej spółkę dominującą, której to ugody nie była ona stroną i której treści nie znała.

2.

Zarzut drugi dotyczący przeinaczenia faktów polegającego na tym, że w zaskarżonej decyzji błędnie przyjęto, iż umowa w przedmiocie licencji i dostawy, którą strona skarżąca zawarła ze spółką Niche służyła jako dodatkowy bodziec zachęcający tę drugą spółkę do zawarcia ugody w dziedzinie patentów ze spółką dominującą strony skarżącej.

3.

Zarzut trzeci, podniesiony posiłkowo, dotyczący naruszenia prawa poprzez nałożenie grzywny na stronę skarżącą pomimo okoliczności, że zarzucone jej naruszenie miało charakter nowego naruszenia.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/60

Skarga wniesiona w dniu 22 września 2014 r. – Włochy przeciwko Komisji

(Sprawa T-686/14)

(2014/C 395/73)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Galluzzo, avvocato dello Stato, i G. Palmieri, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności – w części będącej przedmiotem niniejszej skargi – decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej z dnia 9 lipca 2014 r. nr C(2014) 4479, notyfikowanej w dniu 10 lipca 2014 r., która wyłącza z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), w części odnoszącej się do Włoch;

—

stwierdzenie nieważności ryczałtowej korekty finansowej odnoszącej się do pomocy na przetwórstwo pomidorów za rok budżetowy 2009 w łącznej wysokości 1 399 293,78 EUR;

—

stwierdzenie nieważności jednorazowej korekty z powodu nieprawidłowości polegającej na „brak[u] informacji o działaniach podjętych w celu odzyskania środków” w łącznej wysokości 2 362 005,73 EUR;

—

stwierdzenie nieważności jednorazowej korekty z powodu nieprawidłowości polegającej na „brak[u] sprawozdawczości w załączniku III” w łącznej wysokości 1 460 976,88 EUR.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych (art. 253 WE) w postaci braku uzasadnienia oraz naruszenia zasady proporcjonalności.

—

W odniesieniu do ryczałtowej korekty finansowej odnoszącej się do pomocy na przetwórstwo pomidorów za rok budżetowy 2008 Włochy powołują się na naruszenie art. 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U. L 209, s. 1) oraz na naruszenie art. 28 i 31 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1535/2003 z dnia 29 sierpnia 2003 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w zakresie systemu pomocy dla przetworów owocowych i warzywnych (Dz.U. L 218, s. 14). W ramach tego zarzutu skarżąca kwestionuje zastosowanie korekt finansowych dokonanych w zaskarżonej decyzji w wysokości 5 % poniesionych wydatków, twierdząc, że korekty te zostały dokonane mimo dowodu braku odczuwalnej szkody finansowej.

—

Skarżąca kwestionuje ponadto wysokość tejże korekty, gdyż jej zdaniem została ona w tym konkretnym przypadku ustalona w sposób nieproporcjonalny i ewidentnie nielogiczny, jako że przewyższa ona znacznie potencjalną szkodę mogącą wyniknąć z zachowań zarzucanych władzom włoskim.

2.

Zarzut drugi dotyczący przeinaczenia okoliczności faktycznych i naruszenia istotnych wymogów proceduralnych (art. 253 WE) w postaci braku uzasadnienia.

—

Zarzut ten dotyczy korekty finansowej zarządzonej z tego względu, że państwo włoskie miało zaniechać wskazania domniemanej nieprawidłowości w wysokości 1 460 976,88 EUR w tabeli przewidzianej w załączniku III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 885/2006 z dnia 21 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w zakresie akredytacji agencji płatniczych i innych jednostek, jak również rozliczenia rachunków EFGR i EFRROW. Rząd włoski twierdzi w tym względzie, że brak nieprawidłowości w odniesieniu do wypłaconej pomocy wykazano za pomocą dokumentów, w związku z czym nie trzeba było dokonywać jakiejkolwiek adnotacji w tabeli przewidzianej w załączniku III.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności.

—

W tym względzie skarżąca twierdzi, że korekta finansowa z powodu nieprawidłowości polegającej na „brak[u] sprawozdawczości w załączniku III”, odnosząca się do całej pomocy, uzasadniona brakiem przesłania dokumentów, wydaje się znacznie wyższa od potencjalnej szkody mogącej wyniknąć z zachowań zarzucanych władzom włoskim.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 6 ust. 3 TUE, zasady powagi rzeczy osądzonej, art. 32 ust. 8 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 i zasady proporcjonalności.

—

Zarzut ten dotyczy korekty finansowej w wysokości 2 362 005,73 EUR zastosowanej z tego względu, że państwo włoskie nie dostarczyło informacji o działaniach podjętych w celu odzyskania środków. Skarżąca twierdzi w tym względzie, że Komisja bezzasadnie przyjęła, iż może zignorować orzeczenie wydane w niniejszym przypadku, w którym to orzeczeniu potwierdzona została zgodność z prawem wypłaty korzyści. Ponadto rząd włoski udokumentował przesłanie wyroku sądu karnego, którym sąd ten uniewinnił beneficjenta pomocy. Okoliczności te świadczyły o tym, że nie było powodu do odzyskania pomocy oraz że w związku z tym wszystkie informacje zostały dostarczone. Co więcej, wspomniana korekta odnosząca się do całej pomocy wydaje się znacznie wyższa od potencjalnej szkody mogącej wyniknąć z zachowań zarzucanych władzom włoskim.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/61

Skarga wniesiona w dniu 21 września 2014 – Hamas przeciwko Radzie

(Sprawa T-702/14)

(2014/C 395/74)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Hamas (Damaszek, Syria) (przedstawiciel: adwokat L. Glock)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2014/483/WPZiB z dnia 22 lipca 2014 r. dotyczącej aktualizacji i zmiany wykazu osób, grup i podmiotów objętych art. 2, 3 i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu, i uchylenia decyzji 2014/72/WPZiB w zakresie, w jakim dotyczy ona organizacji Hamas (w tym Hamas-Izz-al-Din-al-Quassem);

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) z dnia 22 lipca 2014 r. dotyczące wykonania art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu oraz uchylenia rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 125/2014 w zakresie, w jakim dotyczy ona organizacji Hamas (w tym Hamas-Izz-al-Din-al-Quassem);

—

obciążenie Rady kosztami postępowania w całości.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów, które co do zasady są identyczne z zarzutami podniesionymi w sprawie T-531/11, Hamas przeciwko Radzie (1) lub do nich podobne

(1)  Dz.U. 2012, C 126, s. 18.

Sąd do spraw Służby Publicznej

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/63

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 17 września 2014 r. – CQ przeciwko Parlamentowi

(Sprawa F-12/13) (1)

((Służba publiczna - Personel tymczasowy - Pracownicy tłumacze konferencyjni (AIC) - Artykuł 90 WZIP - Mobbing - Artykuł 12 a regulaminu pracowniczego - Regulamin komitetu doradczego w sprawach mobbingu i jego przeciwdziałaniu w miejscu pracy - Poufność prac tego komitetu - Oczywiste błędy w ocenie))

(2014/C 395/75)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: CQ (przedstawiciel: C. Bernard-Glanz, avocat)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: M. Dean i E. Taneva, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego w sprawie odrzucenia złożonej przez skarżącą skargi na mobbing.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

CQ pokrywa własne koszty postępowania i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Parlament Europejski.

(1)  Dz.U. C 108 z 13.4.2013, s. 40.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/63

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 1 października 2014 r. – DF przeciwko Komisji

(Sprawa F-91/13) (1)

((Służba publiczna - Wynagrodzenie - Dodatek zagraniczny - Koszty podróży - Oddelegowanie skarżącego do państwa, którego jest obywatelem - Warunek przewidziany w art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego))

(2014/C 395/76)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: DF (przedstawiciele: L. Levi i A. Blot, avocats)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo J. Currall i V. Joris, pełnomocnicy, następnie J. Currall, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o zwróceniu się do skarżącego o zwrot dodatku zagranicznego oraz kosztów podróży, jakie pobierał podczas swego oddelegowania w Niemczech w okresie od 1 września 2009 r. do 31 sierpnia 2012 r. oraz żądanie zwrotu kwot już pobranych, a także żądanie zadośćuczynienia.

Sentencja wyroku

1)

Komisja Europejska zapłaci DF kwotę 1 500 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty i zostaje obciążona jedną czwartą kosztów poniesionych przez DF.

4)

DF pokrywa trzy czwarte własnych kosztów.

(1)  Dz.U. C 367 z 14.12.2013, s. 40.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/64

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 25 września 2014 r. – Malvy i in. przeciwko ESDZ

(Sprawa F-100/13) (1)

((Służba publiczna - Wynagrodzenie - Personel ESDZ zatrudniony w państwie trzecim - Decyzja organu powołującego zmieniająca wykaz państw trzecich, w których warunki życia są równorzędne ze zwykłymi warunkami w Unii - Akt o charakterze generalnym - Dopuszczalność skargi - Coroczna ocena dodatku ze względu na warunki życia - Zniesienie))

(2014/C 395/77)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bruno Julien-Malvy (Tokio, Japonia) i inni (przedstawiciele: T. Bontinck i A. Guillerme, avocats)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (przedstawiciele: S. Marquardt i M. Silva, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji ESDZ w sprawie zaprzestania z dniem 1 stycznia 2014 r. wypłacania urzędnikom zatrudnionym w Argentynie, Chile, Chinach (Hong Kongu), Japonii, Malezji, Singapurze i Tajwanie dodatku ze względu na warunki życia.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Bruno Julien-Malvy i pozostali skarżący, których nazwiska zostały wymienione w załączniku pokrywają własne koszty.

3)

Europejska Służba Działań Zewnętrznych pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 45 z 15.2.2014, s. 46.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/65

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 25 września 2014 r. – Osorio i in. przeciwko EEAS

(Sprawa F-101/13) (1)

((Służba publiczna - Wynagrodzenie - Personel EEAS zatrudniony w państwach trzecich - Decyzja organu powołującego zmieniająca wykaz państw trzecich, w których warunki życia są równorzędne ze zwykłymi warunkami w Unii - Akt o charakterze generalnym - Dopuszczalność skargi - Coroczna ocena dodatku ze względu na warunki życia - Zniesienie))

(2014/C 395/78)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Carla Osorio (Pointe aux Canonniers, Mauritius) i inni (przedstawiciel: S. Orlandi, avocat)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (przedstawiciele: S. Marquardt i M. Silva, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 19 grudnia 2012 r., która weszła w życie w dniu 1 lipca 2013 r., o nieprzyznawaniu już urzędnikom zatrudnionym w Republice Mauritiusu dodatku ze względu na warunki życia, przewidzianego w art. 10 załącznika X do regulaminu pracowniczego.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Carla Osorio i inni skarżący, których nazwiska zostały wymienione w załączniku ponoszą własne koszty postępowania.

3)

Europejska Służba Działań Zewnętrznych pokrywa własne koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 367 z 14.12.2013, s. 41.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/65

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 17 września 2014 r. – Wahlström przeciwko Frontex

(Sprawa F-117/13) (1)

((Służba publiczna - Personel Fronteksu - Członek personelu tymczasowego - Nieprzedłużenie umowy zawartej na czas określony - Procedura przedłużenia umowy - Artykuł 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Prawo do bycia wysłuchanym - Naruszenie - Wpływ na przyjęte w decyzji rozstrzygnięcie))

(2014/C 395/79)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Kari Wahlström (Espoo, Finlandia) (przedstawiciel: adwokat S. A. Pappas)

Strona pozwana: Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej (przedstawiciele: S. Vuorensola i H. Caniard, pełnomocnicy, adwokaci D. Waelbroeck i A. Duron)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o nieprzedłużeniu umowy o pracę ze skarżącym, wydanej w następstwie stwierdzenia przez Sąd ds. Służby Publicznej nieważności pierwszej decyzji o nieprzedłużeniu wspomnianej umowy w sprawie F-87/11.

Sentencja wyroku

1)

Stwierdza się nieważność decyzji dyrektora wykonawczego Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej z dnia 19 lutego 2013 r. o nieprzedłużeniu z K. Wahlströmem umowy o pracę w charakterze cżłonka personelu tymczasowego.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez K. Wahlströma.

(1)  Dz.U. C 31 z 1.2.2014, s. 23.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/66

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 10 września 2014 r. –  KE (*1) przeciwko ERA

(Sprawa F-120/13) (1)

((Służba publiczna - Członek personelu tymczasowego - Nieprzedłużenie umowy zawartej na czas określony - Personel agencji - Redukcja zatrudnienia - Wieloletnie ramy finansowe ERA - Likwidacja dwóch stanowisk z wykazu stanowisk - Zachowanie istotnych formalności - Prawo do bycia wysłuchanym - Wewnętrzne wytyczne - Interes służby))

(2014/C 395/80)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: KE (*1) (przedstawiciel: adwokat S. A. Pappas)

Strona pozwana: Europejska Agencja Kolejowa (ERA) (przedstawiciele: G. Stärkle, pełnomocnik, adwokat B. Wägenbaur)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie nieprzedłużenia ze skarżącą umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Europejska Agencja Kolejowa pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona połową kosztów poniesionych przez  KE (*1).

3)

 KE (*1) pokrywa połowę własnych kosztów.

(*1)  Informacje usunięto lub zastąpiono w ramach ochrony danych osobowych i/lub poufności.

(1)  Dz.U. C 45 z 15.2.2014, s. 47.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/66

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 18 września 2014 r. – Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa F-149/12) (1)

((Służba publiczna - Niepełnosprawność - Renta inwalidzka - Potrącenie z renty inwalidzkiej))

(2014/C 395/81)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Berardis-Kayser i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności comiesięcznego pobrania kwoty 500 EUR w drodze potrąceń z renty inwalidzkiej skarżącego dokonywanych od kwietnia do czerwca 2012 r.

Sentencja postanowienia

1)

Skarga zostaje w części odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna, a w części oddalona jako oczywiście bezzasadna.

2)

L. Marcuccio pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 108 z 13.4.2013, s. 38.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/67

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 4 września 2014 r. – Prigent przeciwko Komisji

(Sprawa F-111/13) (1)

((Służba publiczna - Konkurs otwarty - Ogłoszenie o konkursach otwartych EPSO/AD/230/12 (AD 5) i EPSO/AD/231/12 (AD 7) - Niespełnienie warunku kwalifikacji dotyczącego doświadczenia zawodowego w konkursie EPSO/AD/231/12 (AD 7) - Przeniesienie z urzędu do konkursu EPSO/AD/230/12 (AD 5) - Umieszczenie na liście rezerwy kadrowej konkursu EPSO/AD/230/12 (AD 5) - Interes prawny - Złożenie zażalenia po terminie - Kolejne wnioski o ponowne rozpatrzenie))

(2014/C 395/82)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Oliver Prigent (Fentange, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat F. Moyse)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: adwokat J. Currall i G. Gattinara)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji EPSO w sprawie niedopuszczenia skarżącego do etapu selekcji konkursu EPSO/AD/231/12 (AD7) i o zakwalifikowaniu go zamiast tego do konkursu EPSO/AD/230/12 (AD5) oraz decyzji o umieszczeniu go na liście rezerwy kadrowej ww. konkursu AD5 oraz przyznania odszkodowania i zadośćuczynienia.

Sentencja postanowienia

1)

Skarga zostaje w części odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna, a w części oddalona jako oczywiście bezzasadna.

2)

O. Prigent pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 31 z 1.2.2014, s. 22.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/68

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 30 września 2014 r. – Ojamaa przeciwko Parlamentowi

(Sprawa F-37/14) (1)

((Służba publiczna - Urzędnicy - Organ powołujący - Akt niekorzystny - oczywista niedopuszczalność))

(2014/C 395/83)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Priit Ojamaa (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat M. Casado García-Hirschfeld)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: M. Ecker i N. Chemaï, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu o odmowie przeniesienia 16 dni zaległego urlopu z roku 2012 na rok 2013, po tym jak skarżący pozostawał na długotrwałym zwolnieniu z powodu poważnej choroby.

Sentencja postanowienia

1)

Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)

P. Ojamaa pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Parlament Europejski.

(1)  Dz.U. C 184 z 16.6.2014, s. 47.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/68

Skarga wniesiona w dniu 7 sierpnia 2014 r. – ZZ przeciwko Radzie

(Sprawa F-77/14)

(2014/C 395/84)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: S. Pappas, avocat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie braku zastosowania art. 8 załącznika VII do regulaminu pracowniczego urzędników, zmienionego art. 1, 67 lit. d) rozporządzenia nr 1023/2013 w zakresie, w jakim wprowadza związek między przyznaniem zwrotu kosztów przewidzianym w tym przepisie a statusem osoby oddelegowanej z państwa pochodzenia lub takiej, która z tego państwa wyjechała oraz stwierdzenie nieważności przyjętych przez Radę w dniu 1 stycznia 2014 r. ogólnych przepisów wykonawczych dotyczących kosztów podróży z miejsca zatrudnienia do miejsca pochodzenia wprowadzających ten sam związek.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że na podstawie art. 277 TFUE nie znajduje zastosowania art. 1, 67) lit. d) rozporządzenia nr 1023/2013 w zakresie, w jakim uzależnia przewidziany w art. 7 załącznika VII do regulaminu pracowniczego zwrot kosztów corocznych podróży od warunku oddelegowania z państwa pochodzenia lub wyjazdu z niego;

—

Stwierdzenie nieważności art. 1 ogólnych przepisów wykonawczych z dnia 1 stycznia 2014 r. w zakresie, w jakim uzależnia przewidziany w art. 7 załącznika VII do regulaminu pracowniczego zwrot kosztów corocznych podróży od warunku oddelegowania z państwa pochodzenia lub wyjazdu z niego;

—

obciążenie Rady kosztami postępowania.

10.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 395/69

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 22 września 2014 r. – Loescher przeciwko Radzie

(Sprawa F-108/13) (1)

(2014/C 395/85)

Język postępowania: francuski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 24 z 25.1.2014, s. 41.