23.5.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 155/1

Kursy walutowe euro (1)

22 maja 2014 r.

2014/C 155/01

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3668
JPY	Jen	138,96
DKK	Korona duńska	7,4648
GBP	Funt szterling	0,81040
SEK	Korona szwedzka	8,9944
CHF	Frank szwajcarski	1,2215
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,1200
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,443
HUF	Forint węgierski	304,10
LTL	Lit litewski	3,4528
PLN	Złoty polski	4,1765
RON	Lej rumuński	4,4082
TRY	Lir turecki	2,8697
AUD	Dolar australijski	1,4799
CAD	Dolar kanadyjski	1,4915
HKD	Dolar Hongkongu	10,5973
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5963
SGD	Dolar singapurski	1,7119
KRW	Won	1 400,72
ZAR	Rand	14,1950
CNY	Yuan renminbi	8,5224
HRK	Kuna chorwacka	7,6080
IDR	Rupia indonezyjska	15 756,70
MYR	Ringgit malezyjski	4,3904
PHP	Peso filipińskie	59,575
RUB	Rubel rosyjski	46,8738
THB	Bat tajlandzki	44,521
BRL	Real	3,0258
MXN	Peso meksykańskie	17,6734
INR	Rupia indyjska	79,9031

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

23.5.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 155/5

Publikacja wniosku o rejestrację zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

2014/C 155/05

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku o rejestrację zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 1151/2012 (1).

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (2)

„FINOCCHIONA”

Nr WE: IT-PGI-0005-01120–27.06.2013

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nazwa

„Finocchiona”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Włochy

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Rodzaj produktu

Klasa 1.2. Produkty wytworzone na bazie mięsa (podgotowanego, solonego, wędzonego itd.)

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1

Kiełbasa „Finocchiona” ChOG cechuje się zapachem kopru włoskiego, występującym w jej wnętrzu w postaci nasion i (lub) kwiatów, oraz miękką konsystencją plastra, który czasami się kruszy. Plaster ma barwę od mięsistoczerwonej (części chude) do białoróżowej (części tłuste), przy czym części są dobrze wymieszane i nie ma między nimi wyraźnych granic; mogą być widoczne ślady nasion i (lub) kwiatów kopru włoskiego. Zapach jest przyjemny i charakterystyczny, ze względu na wyraźny aromat kopru włoskiego i lekki aromat czosnku; smak jest świeży i apetyczny – nigdy kwaśny. Produkt wykazuje następujące właściwości chemiczne: całkowita zawartość białka nie mniej niż 20 %; całkowita zawartość tłuszczu nie więcej niż 35 %; pH pomiędzy 5 a 6; aktywność wody (aw) mniejsza lub równa 0,92; sól – nie więcej niż 6 %.

Kiełbasa ma kształt walcowaty, na zewnątrz jest pokryta charakterystycznym nalotem pochodzącym z pleśni, które tworzą się podczas dojrzewania. Rozmiary kawałków: od małych (od 0,5 kg w momencie napełniania osłonki), do większych – maksymalnie 25 kg w momencie napełniania osłonki; produkt wprowadzany jest do obrotu w całości lub krojony w plastry, sprzedawany na wagę lub pakowany próżniowo lub w atmosferze ochronnej, lub pokrojony w plastry, które można zapakować próżniowo lub w atmosferze ochronnej.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Do przygotowania wyrobu „Finocchiona” ChOG używa się zazwyczaj świeżego mięsa, które nie powinno być w żaden sposób zamrażane, otrzymanego z tusz:

—

tuczników, hodowanych przez co najmniej 9 miesięcy, tak aby osiągnęły dużą masę, a ich mięso nadawało się do produkcji wyrobu „Finocchiona” ChOG, wykazujących określone cechy genetyczne (zazwyczaj wykorzystywane są rasy takie jak Large White Italiana, Landrace Italiana i Duroc Italiana, lub knury tych ras, lub knury innych ras, lub krzyżówki wybrane ze względu na te same cele genetyczne), tak aby zapewnić utrzymanie, rozkład i skład jakościowy części tłuszczowej mięsa, uzyskanie tusz sklasyfikowanych jako ciężkie do stosowania w granicach odpowiednich głównych klas, oraz osiągnięcie dużej masy i zaawansowanego wieku w momencie uboju: wszystkie wymienione wymogi – łącznie z technikami żywienia zwierząt, opartymi głównie na zbożach - muszą być spełnione, aby zapewnić dojrzewanie i profil organoleptyczny wyrobu „Finocchiona”,

—	świń rasy Cinta Senese, wpisanych do rejestru rasy, hodowanych i ubijanych na wyznaczonym obszarze oraz żywionych zgodnie z tradycją.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego)

Racja żywnościowa tuczników jest określona pod względem składu i wykorzystania. Żywienie dzieli się na dwie fazy i opiera się przeważnie na serowarskich produktach ubocznych i produkcji zboża. Pasze dopuszczalne w czasie pierwszej fazy (do 80 kilogramów masy w relacji pełnej) to, w odpowiedniej proporcji, te same, których można używać też w drugim etapie, a także (z tym że zawartość suchej masy zbóż nie powinna być niższa niż 45 %): mączka z koncentratu sojowego; kiszonka kukurydziana; gluten kukurydziany lub pasza z glutenu kukurydzianego; szarańczyn bez ziaren; odpady destylacyjne; tłuszcze o temperaturze topnienia powyżej 36 °C; mączka rybna, lizaty białkowe; maślanka. Pasze dozwolone w drugiej fazie tuczu (z tym że zawartość suchej masy zbóż nie powinna być niższa niż 55 %): zboża, także inne gatunki zbóż o mniejszym znaczeniu, otręby i inne produkty uboczne pochodzące z przetwórstwa zbóż; ziemniaki suszone, kiszonka z prasowanych wysłodków buraczanych, mączka z koncentratu sojowego, mąka słonecznikowa, maniok, melasa, mączka z koncentratu kokosowego lub ziaren kukurydzy, groszek lub inne nasiona roślin strączkowych; suszone wysłodki buraczane bez cukru, mączka sezamowa; makuchy lniane; wytłoki z jabłek i gruszek, skórki winogron i pomidorów regulujące tranzyt jelitowy, suszona mąka z lucerny, drożdże piwne lub torula, tłuszcze o temperaturze topnienia powyżej 40 °C; serum mleka; maślanka. Żywienie świń rasy Cinta Senese, hodowanych na wolnym lub półwolnym wybiegu, odbywa się poprzez wypas w lesie lub na terenach niezalesionych, obsianych gatunkami roślin pastewnych i zbożowych. Dozwolone jest też stosowanie codziennych dodatków paszowych stanowiących w przypadku zwierząt starszych niż cztery miesiące część dozwolonej dziennej dawki pokarmowej nie większą niż 3 % masy w relacji pełnej zwierzęcia.

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Etapy produkcji wyrobu „Finocchiona” ChOG, które muszą odbywać się na obszarze geograficznym opisanym w pkt 4 niniejszego jednolitego dokumentu, to wykrawanie kości i wykrawanie dopuszczonych kawałków mięsa; mielenie, ugniatanie, napełnianie osłonek, suszenie; dojrzewanie.

Mięso otrzymywane ze świń rasy Cinta Senese pochodzi od sztuk hodowanych na obszarze geograficznym opisanym w pkt 4 niniejszego dokumentu.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.

Aby „Finocchiona” w plastrach w opakowaniu mogła zostać wprowadzona do obrotu, czynności krojenia w plastry i pakowania, także próżniowego lub w atmosferze ochronnej, muszą odbywać się wyłącznie na obszarze produkcji opisanym w pkt 4 poniżej, pod nadzorem upoważnionego organu kontroli, tak aby zagwarantować jakość produktu, a w szczególności, aby uniknąć zmiany właściwości opisanych w pkt 3.2.

Zmieszanie drobno roztartych cząstek mięsa chudego i tłustego nadaje plastrom kiełbasy szczególną delikatność, zarówno przy obchodzeniu się z produktem, jak i przy krojeniu w plastry. Przygotowanie wyrobu do krojenia w plastry obejmuje usunięcie jelita, co prowadzi do bezpośredniego odsłonięcia części jadalnej; narażenie na niekontrolowane warunki zewnętrzne przez czas nieokreślony zmienia właściwości produktu, prowadząc do wystąpienia zjawisk utleniania, zmian barwy, nadmiernej utraty wilgoci, wraz z pogorszeniem szczególnej konsystencji plastra oraz wyraźnego składnika zapachowego, jaki ma występować. Aby zagwarantować i zachować pierwotne właściwości produktu, potrzebni są pracownicy pozostający w specyficznych warunkach [umiejętności] oraz w ograniczonym czasie w kontakcie z wyrobem.

Potencjalne przechowywanie produktu przeznaczonego do pokrojenia w plastry przez czas nieokreślony w warunkach odmiennych od ustalonych mogłoby doprowadzić do utrwalenia się właściwości przeciwstawnych i niepożądanych, jak jełczenie, wysychanie, tworzenie się odbiegających od normy pleśni, pęcznienie lub ciemnienie, a także pojawiania się smaków, zapachów i konsystencji innych niż te, które są charakterystyczne dla produktu.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania

Nazwa „Finocchiona” musi być zapisana wyraźnymi i nieusuwalnymi literami, o kolorach mocno kontrastujących z etykietą, które są wyraźne i większe od wszelkich innych napisów na etykiecie, a w każdym razie nie mniejsze niż 3 mm, a po nazwie musi występować od razu tekst „Indicazione Geografica Protetta” (Chronione Oznaczenie Geograficzne) lub skrót „I.G.P.” (ChOG). Na etykiecie musi zawsze występować wspólnotowe logo Chronionego Oznaczenia Geograficznego. ewentualnie łącznie z zapisami zgodnymi z rozporządzeniem (WE) nr 628/2008. Na etykiecie dozwolone jest ponadto stosowanie wskazań, które odnoszą się do przedsiębiorstw, nazw, firm, marek prywatnych lub konsorcjów, pod warunkiem że nie mają charakteru zachwalającego i nie wprowadzają w błąd nabywcy/konsumenta. Odwołanie do nazw gospodarstw prowadzących chów świń, z których pochodzą zwierzęta wykorzystane do wytworzenia produktu, dozwolone jest jedynie wtedy, gdy surowiec pochodzi w całości z tych hodowli.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar produkcji „Finocchiona” ChOG obejmuje cały obszar lądowy Toskanii, z wyjątkiem wysp, odpowiadający obszarowi, gdzie ugruntowała się z czasem produkcja tej charakterystycznej kiełbasy.

5. Związek z obszarem geograficznym

5.1. Specyfika obszaru geograficznego

Obszar produkcji wyrobu „Finocchiona” ChOG cechuje się występowaniem strefy górskiej na północy i na wschodzie, która wyznacza jego granice, oraz rozległego obszaru pagórkowatego, obejmującego winnice, obszary zalesione i pastwiska, gdzie prowadzi się hodowlę na wolnym wybiegu, opadający ku nizinom na wybrzeżu po stronie zachodniej.

Tzw. „połownictwo”, czyli sposób organizacji gospodarstw rolnych, który, począwszy od lat 70. XX w., zastąpiła w dużej mierze organizacja oparta na własności przedsiębiorców, pozwoliło utrzymać na terytorium hodowlę świń historycznej rasy Cinta Senese – która była zagrożona wyginięciem i niebezpieczeństwo to przezwyciężyła - oraz hodowlę świń ras białych, z których pochodzi surowiec przetworzony w toskańskich wyrobach wędliniarskich, a także przekazywało kolejnym pokoleniom specjalistyczne umiejętności i techniki rzemiosła, pozwalające wytwarzać kiełbasę „Finocchiona”.

Mięso, wino i powszechna obecność dzikiego kopru włoskiego przyczyniły się do kształtowania gustu właścicieli przedsiębiorstw wędliniarskich, które są z kolei depozytariuszem wypracowanych, rzemieślniczych metod produkcji i przechowują spuściznę w postaci wiekowych technik i zwyczajów, które do dziś stosowane są w zakładach przetwórczych na całym obszarze.

5.2. Specyfika produktu

Główna cecha, która odróżnia produkt „Finocchiona” i czyni go wyjątkowym na tle innych wędlin, to wyraźny i wyjątkowy zapach kopru włoskiego, wykorzystywanego w postaci nasion i (lub) kwiatów, oraz miękkość plastrów, które czasami kruszą się przy cięciu. Smak jest świeży i apetyczny; nigdy nie jest kwaśny.

Plaster charakteryzuje się masą zawierającą kawałki tłuszczu rozmieszczone w taki sposób, że otaczają kawałki mięsa i umożliwiają zachowanie przez produkt miękkości nawet po wydłużonym czasie dojrzewania. Pomiędzy średnio dużymi grudkami tłuszczu i mięsa nie występują wyraźne granice. Plaster ma barwę od mięsistoczerwonej (części chude) do białoróżowej (części tłuste), mogą być ewentualnie widoczne ślady nasion i (lub) kwiatów kopru włoskiego.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG)

„Finocchiona” cieszy się historyczną renomą poświadczoną przez liczne dokumenty. Odnotowali ją w 1875 r. Rigutini i Fanfani w swoim słowniku „Vocabolario della lingua parlata”; wydanie z 1889 r. słownika „Vocabolario degli Accademici della Crusca” wykazuje powiązanie wyrobu „Finocchiona” z terytorium toskańskim, a toskańskie pochodzenie potwierdził też w 1977 r. profesor Italo Ghinelli. „Finocchiona” należy do najpowszechniejszych toskańskich wędlin i regularnie wymieniana jest w cotygodniowych biuletynach opisujących produkty wędliniarskie, publikowanych przez cieszące się uznaniem specjalistyczne pismo o zasięgu ogólnokrajowym.

„Finocchiona” zawdzięcza swoje właściwości różnym powiązaniom pomiędzy środowiskiem Toskanii, skąd pochodzi, a czynnikiem ludzkim, który na przestrzeni wieków wpłynął na ukształtowanie się sposobu jej przygotowania. Do stworzenia wyjątkowego i niezrównanego produktu o ugruntowanej już renomie przyczyniają się następujące aspekty: oryginalny dobór składników – po pierwsze kopru włoskiego, który występuje w wielu przepisach kuchni regionalnej, i który należy do endemicznej flory na terytorium produkcji, niewątpliwe powołanie do zawodu w branży wędliniarskiej, a także konkretne know-how wykwalifikowanych pracowników, posiadających odpowiednie umiejętności wykonywania ręcznie czynności i znających dobrze swoje rzemiosło, będących w stanie wybrać i obrać najlepsze kawałki, sprawdzić, czy część tłusta i chuda są odpowiednio jednorodne, a także stwierdzić, czy wyrób posiada właściwą konsystencję i miękkość. Zastosowanie w tradycyjnej metodzie produkcji kiełbasy „Finocchiona” wina również podkreśla silny związek z obszarem, z którego wina są znane na całym świecie. Wytwarzanie wysokiej klasy produktów mięsnych ze świń rasy Cinta Senese umożliwiło rozprzestrzenienie się na dużą skalę działalności przetwórczej w całym regionie, co z kolei przyczyniło się do jeszcze lepszego scharakteryzowania produktu i umocniło renomę, jaką cieszy się „Finocchiona” wśród konsumentów, jak również związek produktu z Toskanią.

„Finocchiona” to niezbędny składnik typowego talerza wędlin toskańskich, produkt trafił też już poza granice kraju, do wielu państw Europy Środkowej, a także spoza Wspólnoty Europejskiej.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 (3))

Właściwe władze administracyjne wszczęły krajową procedurę sprzeciwu, aby uznać chronione oznaczenie geograficzne „Finocchiona” w Dzienniku Urzędowym Republiki Włoskiej nr 18 z dnia 23 stycznia 2012 r.

Skonsolidowany tekst specyfikacji produkcji jest dostępny w na stronie internetowej: http://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/3335

(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12. Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.

(3) Zob. przypis 2.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 155

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 57 23 maja 2014

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2014/C 155/01	Kursy walutowe euro	1

	Trybunał Obrachunkowy
2014/C 155/02	Sprawozdanie specjalne nr 3/2014 Wnioski z prac Komisji Europejskiej nad systemem informacyjnym Schengen drugiej generacji (SIS II)	2

	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2014/C 155/03	Środki odnoszące się do reorganizacji – Decyzja o podjęciu środka odnoszącego się do reorganizacji wobec Millburn Insurance Company Limited	3

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2014/C 155/04	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.7259 – Carphone Warehouse/Dixons) ( 1 )	4

	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2014/C 155/05	Publikacja wniosku o rejestrację zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych	5


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG