20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 152/1

20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 152/2

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 649/2012 Komisja, w imieniu Unii, decyduje o zezwoleniu na przywóz do Unii każdej substancji chemicznej podlegającej procedurze zgody po uprzednim poinformowaniu (PIC).

(2)

Program Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych (UNEP) i Organizacja ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) zostały wyznaczone do zapewnienia obsługi sekretarskiej procedury PIC, ustanowionej przez Konwencję rotterdamską w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu (PIC) w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami, zwanej dalej „konwencją rotterdamską”, zatwierdzoną przez Wspólnotę decyzją Rady 2006/730/WE (3).

(3)

Komisja, działając jako wspólnie wyznaczony organ, zobowiązana jest do przekazywania, w imieniu Unii i jej państw członkowskich, decyzji w sprawie przywozu chemikaliów podlegających procedurze PIC do Sekretariatu konwencji rotterdamskiej.

(4)

Decyzją RC 6/4 podjętą w trakcie szóstego posiedzenia konferencji stron konwencji rotterdamskiej substancja chemiczna azynofos metylowy została objęta procedurą PIC jako pestycyd. Komisja została poinformowana o tym fakcie przez Sekretariat konwencji rotterdamskiej, który przesłał jej wytyczne do decyzji. Wprowadzanie do obrotu i stosowanie azynofosu metylowego jako składnika mieszanin przeznaczonych do stosowania jako środki ochrony roślin jest zabronione na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (4).

(5)

Decyzją RC 6/5 podjętą w trakcie szóstego posiedzenia konferencji stron konwencji rotterdamskiej substancja chemiczna w postaci handlowej eter pentabromodifenylu, zawierająca eter tetrabromodifenylu i eter pentabromodifenylu, została objęta procedurą PIC jako należąca do kategorii „chemikalia przemysłowe”. Komisja została poinformowana o tym fakcie przez Sekretariat konwencji rotterdamskiej, który przesłał jej wytyczne do decyzji. Wytwarzanie, wprowadzanie do obrotu i stosowanie eteru tetrabromodifenylu i eteru pentabromodifenylu jest zabronione, poza szczególnymi wyłączeniami, na mocy rozporządzenia (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (5).

(6)

Decyzją RC 6/6 podjętą w trakcie szóstego posiedzenia konferencji stron konwencji rotterdamskiej substancja chemiczna w postaci handlowej eter oktabromodifenylu, zawierająca eter heksabromodifenylu i eter heptabromodifenylu, została objęta procedurą PIC jako należąca do kategorii „chemikalia przemysłowe”. Komisja została poinformowana o tym fakcie przez Sekretariat konwencji rotterdamskiej, który przesłał jej wytyczne do decyzji. Wytwarzanie, wprowadzanie do obrotu i stosowanie eteru heksabromodifenylu i eteru heptabromodifenylu jest zabronione, poza szczególnymi wyłączeniami, na mocy rozporządzenia (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady.

(7)

Decyzją RC 6/7 podjętą w trakcie szóstego posiedzenia konferencji stron konwencji rotterdamskiej chemikalia kwas perfluorooktanosulfonowy, sulfoniany perfluorooktanu, sulfonamidy perfluorooktanu i sulfonyle perfluorooktanu zostały objęte procedurą PIC jako należące do kategorii „chemikalia przemysłowe”. Komisja została poinformowana o tym fakcie przez Sekretariat konwencji rotterdamskiej, który przesłał jej wytyczne do decyzji. Wytwarzanie, wprowadzanie do obrotu i stosowanie kwasu perfluorooktanosulfonowego, sulfonianów perfluorooktanu, sulfonamidów perfluorooktanu i sulfonyli perfluorooktanu jest zabronione, poza szczególnymi wyłączeniami, na mocy rozporządzenia (WE) nr 850/2004.

(8)

Należy przyjąć ostateczną decyzję w sprawie przywozu azynofosu metylowego, eteru pentabromodifenylu w postaci handlowej, eteru oktabromodifenylu w postaci handlowej, kwasu perfluorooktanosulfonowego, sulfonianów perfluorooktanu, sulfonamidów perfluorooktanu i sulfonyli perfluorooktanu,

20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 152/16

(1)

Rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i (WE) nr 987/2009 weszły w życie z dniem 1 maja 2010 r., a rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i (EWG) nr 574/72 straciły moc z tym samym dniem, z wyjątkiem sytuacji uregulowanych w art. 90 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i w art. 96 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

(2)

Konieczne jest wyjaśnienie sposobu określenia państwa członkowskiego będącego dłużnikiem i wierzycielem w sytuacji, gdy świadczenia rzeczowe zostały zapewnione lub udzielono na nie zezwolenia zgodnie z rozporządzeniami (EWG) nr 1408/71 i (EWG) nr 574/72, ale zwrot kosztów związanych z tymi świadczeniami nastąpił po wejściu w życie rozporządzeń (WE) nr 883/2004 i (WE) nr 987/2009, w szczególności w przypadkach, gdy w nowych rozporządzeniach odpowiedzialność za ponoszenie tych kosztów uległa zmianie.

(3)

Konieczne jest wyjaśnienie, jaka procedura zwrotu kosztów powinna być stosowana w sytuacji, gdy wnioski o świadczenia rzeczowe złożone zostały zgodnie z rozporządzeniami (EWG) nr 1408/71 i (EWG) nr 574/72, a procedura zwrotu kosztów odbywa się po dacie wejścia w życie rozporządzeń (WE) nr 883/2004 i (WE) nr 987/2009.

(4)

W ust. 5 decyzji nr H1 określa się status zaświadczeń (formularzy E) oraz europejskiej karty ubezpieczenia zdrowotnego (w tym certyfikatu tymczasowo ją zastępującego) wydanych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 883/2004 oraz rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

(5)

Przepisy zawarte w ust. 4 decyzji S1 oraz w art. 2 decyzji nr S9 zawierają ogólne zasady dotyczące ponoszenia odpowiedzialności za koszt świadczeń udzielonych na podstawie ważnej europejskiej karty ubezpieczenia zdrowotnego, które należy stosować także w sytuacjach przejściowych.

(6)

Zgodnie z art. 62 i 63 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 państwa członkowskie, które nie zostały wymienione w załączniku 3 do rozporządzenia (WE) nr 987/2009, dokonują zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych udzielonych członkom rodziny, którzy nie mają miejsca zamieszkania w tym samym państwie członkowskim co ubezpieczony, oraz emerytom i rencistom oraz członkom ich rodzin na podstawie rzeczywistych wydatków od dnia 1 maja 2010 r.

(7)

Koszt świadczeń rzeczowych udzielonych na podstawie art. 19 ust. 1, art. 20 ust. 1 i art. 27 ust. 1 i 3 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 ponosi właściwa instytucja odpowiedzialna za koszt świadczeń rzeczowych udzielonych członkom rodziny, którzy nie mają miejsca zamieszkania w tym samym państwie członkowskim co ubezpieczony, oraz emerytom i rencistom oraz członkom ich rodzin w państwie członkowskim, w którym mają miejsce zamieszkania.

(8)

Zgodnie z art. 64 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 państwa członkowskie wymienione w załączniku 3 mogą nadal stosować po dniu 1 maja 2010 r. przez okres pięciu lat art. 94 i 95 rozporządzenia (EWG) nr 574/72 do obliczania kwot zryczałtowanych.

(9)

W rozporządzeniu (WE) nr 987/2009 wprowadzono nowe procedury zwrotu kosztów opieki zdrowotnej w celu przyspieszenia zwrotów pomiędzy państwami członkowskimi oraz zapobiegania kumulacji należności nieuregulowanych przez dłuższy czas.

(10)

1.

Jeżeli leczenie odbyło się

2.

Koszty całego leczenia ponosi instytucja, która wydała zezwolenie danej osobie na udanie się do innego państwa członkowskiego w celu podjęcia leczenia odpowiedniego do jej stanu zdrowia (leczenia planowanego) zgodnie z rozporządzeniami (EWG) nr 1408/71 i (EWG) nr 574/72

3.

Jeżeli leczenie rozpoczęto w oparciu o art. 22 ust. 3 lit. a) lub art. 31 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 1408/71, koszty tego leczenia powinny zostać poniesione zgodnie z przepisami zawartymi w tych artykułach, nawet jeżeli odpowiedzialność za koszty związane z daną osobą zmieniła się odpowiednio do przepisów rozporządzenia (WE) nr 883/2004. Jeżeli leczenie jest jednak kontynuowane

4.

Jeżeli leczenie odbyło się na podstawie art. 19 ust. 1 lub art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 883/2004

1.

Wnioski o zwrot na podstawie rzeczywistych wydatków zapisane na kontach państwa członkowskiego będącego wierzycielem przed dniem 1 maja 2010 r. podlegają przepisom finansowym rozporządzenia (EWG) nr 574/72.

Wnioski te przedstawia się instytucji łącznikowej państwa członkowskiego będącego dłużnikiem w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r.

2.

Wszystkie wnioski o zwrot na podstawie rzeczywistych wydatków zapisane na kontach państwa członkowskiego będącego wierzycielem po dniu 30 kwietnia 2010 r. podlegają nowym procedurom zgodnie z przepisami art. 66–68 rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

1.

Wnioski o zwrot na podstawie rzeczywistych wydatków w odniesieniu do Szwajcarii zapisane na kontach państwa członkowskiego będącego wierzycielem przed dniem 1 kwietnia 2012 r. podlegają przepisom finansowym rozporządzenia (EWG) nr 574/72.

2.

Wszystkie wnioski o zwrot na podstawie rzeczywistych wydatków w odniesieniu do Szwajcarii zapisane na kontach państwa członkowskiego będącego wierzycielem do dnia 31 marca 2012 r. przedstawia się instytucji łącznikowej państwa członkowskiego będącego dłużnikiem w terminie do dnia 31 grudnia 2013 r.

3.

Wszystkie wnioski o zwrot na podstawie rzeczywistych wydatków w odniesieniu do Szwajcarii zapisane na kontach państwa członkowskiego będącego wierzycielem po dniu 31 marca 2012 r. podlegają nowym procedurom zgodnie z przepisami art. 66–68 rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

1.

Wnioski o zwrot na podstawie rzeczywistych wydatków w odniesieniu do Islandii, Liechtensteinu i Norwegii zapisane na kontach państwa członkowskiego będącego wierzycielem przed dniem 1 czerwca 2012 r. podlegają przepisom finansowym rozporządzenia (EWG) nr 574/72.

2.

Wszystkie wnioski o zwrot na podstawie rzeczywistych wydatków w odniesieniu do Islandii, Liechtensteinu i Norwegii zapisane na kontach państwa członkowskiego będącego wierzycielem do dnia 31 maja 2012 r. przedstawia się instytucji łącznikowej państwa członkowskiego będącego dłużnikiem w terminie do dnia 31 grudnia 2013 r.

3.

Wszystkie wnioski o zwrot na podstawie rzeczywistych wydatków w odniesieniu do Islandii, Liechtensteinu i Norwegii zapisane na kontach państwa członkowskiego będącego wierzycielem po dniu 31 maja 2012 r. podlegają nowym procedurom zgodnie z przepisami art. 66–68 rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

1.

Średnie koszty za lata do 2009 r. włącznie przedstawia się Komisji Obrachunkowej w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r. Średnie koszty za 2010 r. przedstawia się Komisji Obrachunkowej w terminie do dnia 31 grudnia 2012 r.

2.

Wszystkie wnioski o zwrot na podstawie kwot zryczałtowanych opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przed dniem 1 maja 2010 r. przedstawia się w terminie do dnia 1 maja 2011 r.

3.

Wszystkie wnioski o zwrot na podstawie kwot zryczałtowanych opublikowane po dniu 30 kwietnia 2010 r. podlegają nowym procedurom zgodnie z przepisami art. 66–68 rozporządzenia (WE) nr 987/2009. Art. 67 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 nie ma zastosowania do rejestrów dotyczących lat odniesienia poprzedzających wejście w życie rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

1.

Średnie koszty za lata do 2011 r. włącznie w odniesieniu do Szwajcarii przedstawia się Komisji Obrachunkowej w terminie do dnia 31 grudnia 2013 r. Średnie koszty za 2012 r. przedstawia się Komisji Obrachunkowej w terminie do dnia 31 grudnia 2014 r.

2.

Wszystkie wnioski o zwrot na podstawie kwot zryczałtowanych w odniesieniu do Szwajcarii opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przed dniem 1 kwietnia 2012 r. przedstawia się w terminie do dnia 1 kwietnia 2013 r.

3.

Wszystkie wnioski o zwrot na podstawie kwot zryczałtowanych w odniesieniu do Szwajcarii opublikowane po dniu 31 marca 2012 r. podlegają nowym procedurom zgodnie z przepisami art. 66–68 rozporządzenia (WE) nr 987/2009. Art. 67 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 nie ma zastosowania do rejestrów dotyczących lat odniesienia poprzedzających wejście w życie rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

1.

Średnie koszty za lata do 2011 r. włącznie w odniesieniu do Islandii, Liechtensteinu i Norwegii przedstawia się Komisji Obrachunkowej w terminie do dnia 31 grudnia 2013 r. Średnie koszty za 2012 r. przedstawia się Komisji Obrachunkowej w terminie do dnia 31 grudnia 2014 r.

2.

Wszystkie wnioski o zwrot na podstawie kwot zryczałtowanych w odniesieniu do Islandii, Liechtensteinu i Norwegii opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przed dniem 1 czerwca 2012 r. przedstawia się w terminie do dnia 1 czerwca 2013 r.

3.

Wszystkie wnioski o zwrot na podstawie kwot zryczałtowanych w odniesieniu do Islandii, Liechtensteinu i Norwegii opublikowane po dniu 31 maja 2012 r. podlegają nowym procedurom zgodnie z przepisami art. 66–68 rozporządzenia (WE) nr 987/2009. Art. 67 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 nie ma zastosowania do rejestrów dotyczących lat odniesienia poprzedzających wejście w życie rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

1.

Należności w odniesieniu do państw członkowskich, które nie zostały zakwestionowane, uiszcza się niezwłocznie, nie później niż w ciągu 12 miesięcy od daty wejścia w życie decyzji.

2.

Należności w odniesieniu do Szwajcarii, Islandii, Liechtensteinu i Norwegii, które nie zostały zakwestionowane, uiszcza się niezwłocznie, nie później niż w ciągu 24 miesięcy od daty wejścia w życie decyzji.

1.

W odniesieniu do państw członkowskich instytucja łącznikowa państwa członkowskiego będącego wierzycielem musi zostać powiadomiona o zakwestionowaniu określonych należności w ciągu 12 miesięcy od daty wejścia w życie decyzji. Zakwestionowanie należności, o którym powiadomiono po tej dacie, może zostać odrzucone.

2.

W odniesieniu do Szwajcarii, Islandii, Liechtensteinu i Norwegii instytucja łącznikowa państwa będącego wierzycielem musi zostać powiadomiona o zakwestionowaniu określonych należności w ciągu 24 miesięcy od daty wejścia w życie decyzji. Zakwestionowanie należności, o którym powiadomiono po tej dacie, może zostać odrzucone.

3.

W odniesieniu do państw członkowskich instytucja łącznikowa państwa członkowskiego będącego dłużnikiem musi otrzymać odpowiedzi na zakwestionowanie należności w ciągu 12 miesięcy od ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano tego zakwestionowania, a najpóźniej w terminie 24 miesięcy od daty wejścia w życie decyzji. Instytucja łącznikowa państwa będącego wierzycielem udziela odpowiedzi i przedstawia dowody wymagane przez stronę kwestionującą należność.

4.

W odniesieniu do Szwajcarii, Islandii, Liechtensteinu i Norwegii instytucja łącznikowa państwa będącego dłużnikiem musi otrzymać odpowiedzi na zakwestionowanie należności w ciągu 12 miesięcy od ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano tego zakwestionowania, a najpóźniej w terminie 36 miesięcy od daty wejścia w życie decyzji. Instytucja łącznikowa państwa członkowskiego będącego wierzycielem udziela odpowiedzi i przedstawia dowody wymagane przez stronę kwestionującą należność.

5.

Należności zakwestionowane w odniesieniu do państw członkowskich ostatecznie rozstrzyga się i opłaca najpóźniej w terminie 24 miesięcy od daty wejścia w życie decyzji.

6.

Należności zakwestionowane w odniesieniu do Szwajcarii, Islandii, Liechtensteinu i Norwegii ostatecznie rozstrzyga się i opłaca najpóźniej w terminie 36 miesięcy od daty wejścia w życie decyzji.

7.

W przypadku braku odpowiedzi przed upływem wyżej wymienionych terminów zakwestionowanie danej należności uważa się za przyjęte. Odpowiedzi otrzymane przez instytucję łącznikową państwa będącego dłużnikiem po upływie tych terminów mogą zostać odrzucone.

1.

Należności, które nie zostały uregulowane w wyżej wymienionych terminach i wobec których jedna ze stron nie zastosowała, w ciągu sześciu miesięcy od upływu terminu płatności, procedury określonej w art. 67 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 987/2009, uważa się za przedawnione.

2.

Instytucje łącznikowe państw mogą dwustronnie uzgodnić ogólne rozwiązanie dotyczące ostatecznego regulowania należności bez rozpatrywania każdego indywidualnego przypadku.

1.

Przy stosowaniu tymczasowych uzgodnień naczelną zasadą powinna być dobra współpraca między instytucjami, pragmatyzm oraz elastyczność.

2.

Niniejsza decyzja jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejszą decyzję stosuje się od dnia jej publikacji.

3.

Niniejsza decyzja zastępuje decyzję nr S7 z dnia 22 grudnia 2009 r.

20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 152/21

(1)

W art. 95 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 przewidziano okres przejściowy wynoszący 24 miesiące od dnia wejścia w życie tego rozporządzenia, aby umożliwić państwom członkowskim wdrożenie i integrację infrastruktury krajowej niezbędnej do wymiany danych drogą elektroniczną.

(2)

W art. 95 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 upoważniono Komisję Administracyjną do postanowienia o przedłużeniu okresu przejściowego dla państw członkowskich, jeżeli udostępnienie infrastruktury centralnej znacznie się opóźni.

(3)

Komisja Administracyjna przeprowadziła ogólną ocenę stanu projektu, zarówno na poziomie UE, jak i krajowym, w oparciu o analizy dokonane przez Komisję Europejską, a także komitet sterujący projektu EESSI i zarząd EESSI.

(4)

Zgodnie z tą oceną i po uwzględnieniu postępów w przygotowaniach na szczeblu UE oraz w poszczególnych krajach przedłużenie okresu przejściowego uważa się za niezbędne dla zapewnienia skutecznego wdrożenia systemu EESSI.

(5)

Z uwagi na techniczną złożoność projektu Komisja Administracyjna uznaje za stosowne przedłużenie okresu przejściowego w sposób elastyczny, przyznając państwom członkowskim dwa lata na wdrożenie i integrację niezbędnej infrastruktury krajowej, licząc od dnia, w którym potwierdzi, że centralny system EESSI jest gotowy do uruchomienia zgodnie z wyznaczonym celem.

(6)

Komisja Administracyjna, po uwzględnieniu zaleceń komitetu sterującego projektu EESSI, wzywa Komisję Europejską do wiarygodnego zaplanowania ram czasowych, które przewidziano na rozwój i testowanie centralnego systemu EESSI do momentu jego uruchomienia, oraz do możliwie dokładnego określenia dnia, w którym system będzie gotowy do uruchomienia, a także do informowania państw członkowskich o planowanej dacie za pomocą zwyczajowych kanałów komunikacyjnych.

(7)

Komisja Administracyjna zachęca jednak państwa członkowskie do rozpoczęcia elektronicznej wymiany danych możliwie jak najszybciej, bez zwłoki, aby w możliwie największym stopniu ograniczyć okres równoległej wymiany danych w wersji papierowej i elektronicznej, zgodnie z etapami pośrednimi, które ma określić Komisja Administracyjna w oparciu o wniosek zarządu EESSI.

(8)

Komisja Administracyjna zwraca uwagę na rolę zarządu i jego zadanie polegające na zarządzaniu programem EESSI i wyznaczaniu kierunku jego rozwoju.

(9)

Zgodnie z art. 95 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 Komisja Administracyjna może poddać niniejszą decyzję rewizji w oparciu o ogólne planowanie i analizę zarządu EESSI.

(10)

W przedłużonym okresie stosuje się odpowiednio decyzję nr E1 z dnia 12 czerwca 2009 r. w sprawie praktycznych porozumień dotyczących okresu przejściowego dla wymiany danych drogą elektroniczną, o której mowa w art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 (3),

1.

Okres przejściowy, o którym mowa w art. 95 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 987/2009, dotyczący pełnej wymiany danych drogą elektroniczną przez państwa członkowskie, zostaje przedłużony, zaś końcowa data okresu przejściowego zostanie wyliczona na podstawie następującego algorytmu: dwa lata od dnia, w którym centralny system EESSI będzie opracowany, sprawdzony i gotowy do uruchomienia, tak aby państwa członkowskie mogły rozpocząć proces integracji systemu centralnego.

2.

Komisja Europejska informuje państwa członkowskie o przewidywanym terminie udostępnienia centralnego systemu EESSI, przedstawiając regularnie na posiedzeniach Komisji Administracyjnej aktualne informacje o stanie realizacji projektu.

3.

Uznaje się, że centralny system EESSI jest gotowy do uruchomienia, gdy wszystkie jego części składowe zostały opracowane i przetestowane, a Komisja Europejska, po zasięgnięciu opinii zarządu, uznała je za gotowe do użytku zgodnie z wyznaczonym celem.

4.

Podczas pierwszego posiedzenia Komisji Administracyjnej po podjęciu decyzji przez Komisję Europejską, zgodnie z pkt 3, decyzja ta zostanie przedstawiona Komisji Administracyjnej do zatwierdzenia. Okres dwóch lat, określony w pkt 1, pozwalający państwom członkowskim na zintegrowanie centralnego systemu EESSI rozpocznie się w dniu, w którym decyzją Komisji Administracyjnej potwierdzona zostanie gotowość centralnego systemu EESSI do uruchomienia zgodnie z wyznaczonym celem.

5.

Niniejsza decyzja jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Decyzję stosuje się od dnia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

6.

Niniejsza decyzja zastępuje decyzję nr E3 z dnia 19 października 2011 r.

20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 152/24

20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 152/25

20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 152/26

20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 152/26

20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 152/27

20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 152/27

20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 152/28